KölnerLeben Dezember 2020/Januar 2021

Vergnügliches 27
De Hellije Drei Künninge
E kölsch Verzällche vun Katharina Petzoldt
Illustration: Alejandra Jimenez / pixabay.com
„Mer kummen us dem Morjeland. / Sin öm de halve
Welt jerannt. / Durch Hetz un Kält un Wöstesand. /
Un de Föß, die dunn uns wih…“, singe mer en nem
Leedche üvver de Hellije Drei Künninge, die domols
vun wick herr kome, för dat jrad jeboore Joddeskingche
em Stall en Bethlehem ze besöke un aanzebedde.
Zeletz sin se dann als Knöchelcher he bei uns en
Kölle jelandt. Am 6. Janewar feere mer dat Fess vun
de Hellije Drei Künninge. Fröher wor dat ne huhe
Fessdaach. Uns Stadt hät nämlich däm Caspar, däm
Melchior un däm Baltasar, su heißen die Drei, vill ze
verdanke. Hätte mer die Knöchelcher nit kräje, hätte
mer met Secherheit och nit dä wunderbare Dom.
Em Meddelalder sin vill Piljer noh Kölle jekumme.
Die Lück däten nämlich aan de Wunderkraff vun de
Reliquien, wie mer och för die Üvverreste vun Hellije
säht, jläuve. Selvs Künninge sin, nohdäm mer inne in
Ooche die Krun opjesatz hatt, noh Kölle jepiljert, för
sich der Sän vun denne Drei avzeholle. Kölle ess en
riche Stadt jewoode un weltberühmp! Us Dankbarkeit
hann die Kölsche dann och die drei Krune – die
die drei Künninge symboliseere solle – en ehr Wappe
opjenomme.
Ävver wie sin die
üvverhaup he hinjekumme?
Ze ehsch
hät de hellije Helena
die Reliquie met noh
Konstantinopel jenom me.
Dann woren se op eimol en Mailand, wo Jott ehretwäje
vill Wunder jedonn hät. Em Johr 1163 stundt
der Friedrich Barbarossa vör Mailand un wollt die
Stadt erobere. Die Mailänder hann sich fies jewehrt.
Der Barbarossa, wödich dodrüvver, dat dat su lang
doren dät, wollt dä Bürjermeister köppe loße. Do
ess die Schwester vun dem Bürjermeister, en Äbtissin,
bei der Reinald vun Dassel jejange. Dä wor zo
där Zick Ääzkanzler vun Italie, Ääzbischoff vun Kölle
un ne Fründ vum Barbarossa, un hät dem Reinald
versproche, im die Knöchelcher vun de Hellije Drei
Künninge ze jevve, wann hä verhindere dät, dat ehre
Broder singe Kopp verliert. Der Reinald wor e schlau
Kälche. Dä woss, dat die vill mih wäät wore wie Jold
un Selver, un hät dann doför jesorch, dat dä Bürjermeister
singe Kopp behalde dorf. Un die Äbtissin hät
ehr Woot jehalde. Stellchens hät se im die Knöchelcher
üvverjedaut. Su säht die Lejend.
Anzeige
KölnerLeben Heft 6 | 20