Die Landräte der deutschen Erntedankfeste Tomasz Rupiński und ...

Weitere Magazine

Empfehlungen

Info

Dopiero śmierć głównych przeciwników umożliwiła stowarzyszeniu niemieckiemu „Warmia” i Ziomkostwu Lidzbarka Warmińskiego ustawienie kamienia pamiątkowego na cmentarzu. Musieli na to czekać pięć lat. Na lidzbarskim cmentarzu komunalnym stanął wreszcie kamień z tablicą pamiątkową ku czci dawnych mieszkańców miasta zabitych w 1945 r. i pochowanych w bezimiennych mogiłach. Kamień ufundowało Ziomkostwo Lidzbarka Warmińskiego. Organizacyjną stroną tego przedsięwzięcia zajmowało się jednak lidzbarskie Stowarzyszenie Mniejszości Niemieckiej „Warmia”. Kamień odsłonili wspólnie Artur Wajs – burmistrz Lidzbarka i Alois Steffen – przewodniczący Ziomkostwa. Przewodniczący przypomniał tragiczne wydarzenia z zimy 1945 r. kiedy to żołnierze Armii Czerwonej w bestialski sposób mordowali mieszkańców Lidzbarka. Przypomniał też, że w wyniku wojny mieszkańcy miasta rozjechali się po całym świecie. Dawni lidzbarszczanie nie zapomnieli jednak o swych rodzinach zaginionych przed laty. Do tego wątku nawiązał także burmistrz. – Wojna doprowadziła do zmiany granic. Każdy z tego powodu odczuł krzywdę. Winę za to ponoszą jednak nie zwykli mieszkańcy miasta ale ci, którzy do wojny doprowadzili – stwierdził. Zapewnił też, że obecni mieszkańcy do dawnych nie czują żalu. – Niech ten kamień dla przyszłych pokoleń będzie przestrogą, aby unikać takich wydarzeń, jak te z przeszłości – zakończył swą mowę burmistrz Wajs. 9/2008 STOWARZYSZENIA Lidzbark Warmiński. Kamień pamiątkowy Pojednanie silniejsze niż uprzedzenia Kamień poświęcił ks. kanonik Andre Schmeier – duszpasterz mniejszości niemieckiej na Warmii, który także odprawił mszę za spokój dusz lidzbarszczan zabitych zimą 1945 r. Jego rodzina pochodzi właśnie z Lidzbarka. – Ten kamień jest też dla mojej rodziny. Moja babcia i jej 3 córki zginęły w 1945 r. i są pochowane w nieznanym miejscu, a na tym cmentarzu leży mój pradziadek i brat dziadka. Dzisiejsza uroczystość to dla mnie symboliczne zamknięcie wątku rodzinnego. Przeżywam ją bardzo osobiście – mówi ks. Schmeier. Na odsłonięcie kamienia wszyscy zainteresowani musieli czekać prawie 5 lat. – Zaczęliśmy starania w 2003 r. Kamieniowi sprzeciwił się pewien radny, działacz związku byłych żołnierzy AK i ksiądz proboszcz. Ówczesny burmistrz w takiej sytuacji nie wydał nam zgody – wspomina Rita Popławska członek zarządu „Warmii”. Przeciwnicy kamienia jednak zmarli, a burmistrz się zmienił. Nowy – Artur Wajs już nie robił żadnych przeszkód. Kamień stanął niedaleko krzyża upamiętniającego żołnierzy Armii Krajowej oraz kolumny ku pamięci Ferdynanda Schulza – mistrza świata w szybownictwie, który zginął tragicznie w 1929 r. i spoczywa na tym cmentarzu. Po uroczystości wszyscy udali się do hotelu „Kłobuk”, w którym odbyły się obchody jubileuszu 15-lecia „Warmii”. Przybyli na niego członkowie stowarzyszenia i dawni lidzbarszczanie, a także komplet władz: oprócz burmistrza - Artura Wajsa, starosta lidzbarski - Marek Chyl, Jan Harchaj – przewodniczący komisji do spraw mniejszości narodowych Sejmiku Wojewódzkiego i Krystyna Orłowska-Wojczulanis – dyrektor gabinetu marszałka województwa Warmińsko-Mazurskiego. Gwiazdą wieczoru był zespół śpiewaczy stowarzyszenia, który umilał gościom czas swoim śpiewem. Zaprezentował się także zespół „Saga” z zaprzyjaźnionych Bartoszyc. W przerwach między piosenkami Ewa Huss-Nowosielska - wiceprzewodnicząca stowarzyszenia opowiadała jego historię. A jak minione 15 lat widzi Gerhard Wichowski – przewodniczący „Warmii”. – Udało nam się z lidzbarskich Warmiaków żyjących w rozproszeniu stworzyć wspólnotę. Ludzi e już się nie wstydzą swego pochodzenia, nie ukrywają go, a są z niego dumni. Spotykają się co tydzień, śpiewają, rozmawiają. Pielęgnują tradycję. To jest nasze największe osiągnięcie. Drugie to nasz zespół, a trzecie chyba na przyszłość najważniejsze to młodzież johannicka, która rozwinęła się pod naszymi skrzydłami. Dlatego jeśli mogę czegoś życzyć naszej organizacji na następne 15 lat – to nowego przewodniczącego, który z tej młodzieży powinien wyjść – kończy przewodniczący. Tekst i fot. Lech Kryszałowicz
Gespräch mit Schwester Regina Liedmann aus Vorwerskwalde (Zalesie) und Dorota Chodorowska aus Reuschhagen (Ruszajny), Mitglieder des Frauenverbandes. Womit beschäftigen sie sich? Regina: „Ich führe mit meinem Mann eine Landwirtschaft. Wir züchten Vieh, insgesamt sind es 50 Tiere.” Dorota: „Ich bin Leiterin der Mensa in der Grundschule in Wartenburg.” Der Frauenverband entstand unter anderen um die Initiative „Urlaub auf dem Bauernhof” zu entwickeln. Fangen wir damit an. Zuerst war es kalt, dann kam die Dürre und der Sturmwind. Viele Landwirte beklagten sich über dieses Jahr. Und Sie? R.: „Das Sommergetreide ist aufgrund der Dürre tatsächlich nicht gut geraten, dafür aber das Wintergetreide. Wir können uns nicht beklagen. Das Gras wuchs zunächst auch nicht, und wir mussten den Kühen das winterliche Futter, also Gärfutter zu fressen GESELLSCHAFTEN Die Zeit kommt vielleicht noch geben. Dann hat sich das Wetter verbessert und die Ernte reicht nun bis zum nächsten Jahr. Insgesamt können wir uns über die Ernte nicht beklagen, aber es sieht nicht rosig aus.” Warum? R.: „Weil der Preis für Milch wie im Jahr 2005, 1,04-1,08 Zloty pro Liter beträgt und wir hatten schon einmal 1,4 Zloty. Dabei ist die Qualität der Milch gleich, wenn nicht höher. In der Zwischenzeit sind Produktionsmittel, Strom, Kraftstoff, Medikamente und Futter teurer geworden. Die Einträglichkeit ist gesunken. Und Polen hat die zugelassene Milchquote nicht überschritten, es gibt keine Überproduktion. Was ist der Grund dafür? „Der starke Zloty. Unsere Molkerei in Sensburg, die einer Genossenschaft in Grajewo angehört, ist nicht im Stande, ihre Ware im Ausland zu verkaufen. Und wie sieht die Sitaution mit dem Tourismus aus? Dorota: „Ich habe zwei Zimmer für Von links: Regina Liedmann und Dorota Chodorowska, fot LK Touristen, und Regina drei. Wir hatten weniger Touristen als im letzten Jahr.” Woraus erfolgt das? „Unsere Hauptgäste sind die Deutschen. Die Zeit der sentimentalen Reisen ist schon vorbei. Die Jungen interessieren sich für die Heimat ihrer Großeltern nicht oder sie suchen Attraktionen, die wir ihnen nicht bieten können. Dazu machen wir keine Werbung. Wir leben von unseren Stammkunden und der Mund zu Mund Propaganda. Das ist zu wenig, wie der diesjährige Sommer gezeigt hat.” Welche Pläne haben Sie denn für die Zukunft? Regina: „Wir bauen nicht mehr auf den Urlaub auf dem Bauernhof. Wir haben drei Kinder, darunter einen Sohn, der unsere Landwirtschaft übernehmen will und im Moment eine Ausbildung für die Mechanisierung der Landwirtschaft macht. Wir setzen uns die Landwirtschaft zum Ziel. Dorota: Es ist ein hartes Brot und zwei Zimmer sind zu wenig. Wenn man etwas macht, dann schon richtig. Und dies kann ich mir nicht leisten, deswegen glaube ich, verzichten zu müssen. Ist es nicht besser, sich zu vereinigen und zusammen zu arbeiten. Dann könnte man einfacher und leichter Gelder vom Marschall bekommen oder vom europäischen Fonds. „Das stimmt, aber in der Gruppe aus Wartenburg sind wir nur ca. zehn Personen. Wir treffen uns seltener als früher, weil jeder von uns weniger Zeit hat und wir können uns nicht organisieren. Früher ist es uns gelungen und wir haben zwei Broschüren herausgegeben. Die Zeit kommt vielleicht noch.” Das Gespräch führte Lech Kryszałowicz 9/2008
Seite 1 und 2: In dieser Nummer: Heilsberg. Verein
Seite 3: GESELLSCHAFTEN Heilsberg. Erinnerun
Seite 7 und 8: FORUM ЗАПРОШУЄМО WILLKOMM
Seite 9 und 10: Gespräch mit Stefan Hein, dem Bund
Seite 11 und 12: Berlin, 3,5 Mio Einwohner, 884 Quad
Seite 13 und 14: Großer Lkw mit humanitären Hilfsg
Seite 15 und 16: TRADYCJA Zwyczaje i obrzędy Warmia
Seite 17 und 18: SPURENGRÄBER DER VERGANGENHEIT Sü
Seite 19 und 20: Der Autor des Texts vor dem Branden

Die Landräte der deutschen Erntedankfeste Tomasz Rupiński und ...

Erfolgreiche ePaper selbst erstellen

Template löschen?

Als Template speichern?