فمينيسم و

فمينيسم و ماركسيسم ترجمه ي نسيم روشنايي سوسيالسيت هايي " كه مي شناسم،‏ ديگر از كاربرد اصطلاح " فمينيست سوسياليست"‏ چندان خوششان نمي آيد.‏ از يك طرف،‏ اين قصه سر دراز دارد ) من هيچ اميدي به يك جنبش توده اي يكپارچه ندارم)؛ از يك طرف،‏ اين مسئله نسبت به آنچه هست بسيار كم قدمت است،‏ كه پيش از هر چيز،‏ به راستي انترناسيونال سوسياليست،‏ ضد نژادپرستي و ضد دگرجنس گرايي فمينيستي است.‏ مشكلِ‏ اتخاذ يك اصطلاح جديد از هر نوع ، ايجاد چيزي است كه ردپايي از فرقه گرايي در آن باشد.‏ " سوسياليست فمينيسم " با توجه به ماهيت خود،‏ به يك چالش و معما تبديل مي شود.‏ ما سخنراني ها،‏ كنفرانس ها و مقالات بسياري درباره ي " سوسياليست فمينسيسم داريم و به هر حال خيلي خوب مي دانيم كه هم " " سوسياليسم " و هم " فمينيسم"‏ براي ارائه در هر سخنراني،‏ كنفرانس و مقاله ي قابل درك بسيار عظيم و در برگيرنده است.‏ مردم سوسياليست فمينيست ها را مي پذيرند و مشتاقانه از آنها مي پرسند:‏ " سوسياليست فمينيسم چيست؟"‏ در اينجا از ما چشمداشت ارائه ي يك سنتز درخشان از تناسب هاي تاريخي جهان وجود دارد-‏ يك جهش تكاملي فراتر از ماركس،‏ فرويد و ولستون كرافت.‏ در غير اين صورت،‏ همه چيز توسط تعداد اندكي فمينيست غرغرو و سوسياليست هاي زن،‏ صرفا به يك مد و يك جنون زودگذر تبديل مي شود و نابود خواهد شد.‏ مي كوشم از برخي معماهايي كه حول و حوش سوسياليست فمينيسم رشد كرده است،‏ پرده بردارم.‏ روش منطقي براي شروع اين است كه فمينيسم و سوسياليسم را جداگانه بررسي كنيم.‏ يك سوسياليست و يك ماركسيست،‏ چگونه به جهان نگاه مي كنند؟ يك فمينيست چطور؟ براي شروع بايد گفت فمينيسم و ماركسيست هر دو يك ماهيت مشترك دارند 51 : روش هاي انتقادي بررسي كردن جهان هستند.‏ هر دو با خرد در اسطوره شناسي رايج و آنها "

فمينيسم و ماركسيسم ترجمه ي نسيم روشنايي عرف"‏ شكاف ايجاد مي كنند و ما را وادار مي كنند به تجارب زندگي مان به روشي جديد نگاه كنيم.‏ فمينيسم و سوسياليسم،‏ درك جهان را طلب مي كنند اما نه بر حسب توازن هايي ايستا و متشابه و غيره،‏ همان طور كه در علوم رايج وجود دارد،‏ بلكه بر حسب تخاصم ها.‏ آنها به نتايجي منتهي مي شوند كه در همان زمان كه ناسازگار و نگران كننده به نظر مي رسند،‏ رهايي بخش هم هستند.‏ امكان ندارد ما يك نظرگاه فمينيستي و ماركسيستي داشته باشيم و فقط ناظر باقي بمانيم.‏ براي درك كُنه واقعيت توسط اين تحليل ها،‏ بايد وارد عمل شويم و واقعيت را تغيير دهيم.‏ ماركسيسم خود را به پويايي طبقاتي جامعه ي سرمايه داري معطوف مي كند.‏ هر دانشمند اجتماعي مي داند كه جوامع سرمايه داري كم و بيش با نابرابري هاي نظام مند و شديد مشخص مي شوند.‏ ماركسيسم اين نابرابري را براي كسب برآيندهايي درك مي كند كه ماهيت سرمايه داري به عنوان يك سيستم اقتصادي هستند.‏ اقليت مردم(‏ طبقه ي سرمايه دار)،‏ مالكان كارخانه ها،‏ منابع انرژي،‏ ذخاير و غيره هستند.‏ افراد ديگر نيز براي زندگي به اين منابع و كارخانه ها وابسته اند.‏ اكثريت مردم ) طبقه ي كارگر)‏ به خاطر نياز محض،‏ بايد در شرايطي كه سرمايه دارها تعيين مي كنند براي دستمزدي كه سرمايه دارها به آنها مي دهند ، به سختي كار كنند.‏ از آنجايي كه سرمايه دارها با پرداخت دستمزدي كمتر از ارزش واقعي توليد كارگران،‏ سود مي برند و به سرمايه ي خود مي افزايند،‏ بنابراين رابطه ي بين اين دو طبقه لزوما يك تخاصم آشتي ناپذير است.‏ طبقه ي سرمايه دار موجوديت خود را مديون استثمار مداوم طبقه ي كارگر است.‏ در تحليل نهايي،‏ آنچه اين سيستم حكومت طبقاتي را حفظ مي كند،‏ زور است.‏ طبقه ي سرمايه دار ) به طور مستقيم يا غير مستقيم)‏ با ابزار خشونت سازمان يافته به نمايندگي دولت – پليس ، زندان ها و غيره كشور را كنترل مي كند.‏ طبقه ي 52