AF_Dialann_Cail%C3%ADn_%C3%93ig

tabhairt leis chuig Halla an Bhaile in Hilversum. Tabharfar
lá saor d’oibrithe an tí stórais amárach, mar sin de beidh Bep
léi féin san oifig. Má bhíonn ar Bep (sin ‘má’ eile) fanacht sa
bhaile amárach, beidh an doras fágtha faoi ghlas agus beidh
orainn bheith chomh ciúin le luchóga ionas nach gcluinfidh
duine ar bith ó Chomhlacht Keg muid. Ar a haon a chlog
tiocfaidh Jan go ceann leathuair an chloig mar a bheadh duine
cúraim ar zú ann le seic a dhéanamh orainne – na créatúir
bhochta atá ligthe i ndearmad.
Tráthnóna, den chéad uair le tamall fada, d’inis Jan scéal
dúinn faoin saol ar an taobh amuigh. Ba chóir duit muidne
a fheiceáil bailithe thart air; bhí sé go díreach mar a bheadh
pictiúr ann: ‘Ag Glúin na Máthar Móire’.
Thug sé taitneamh dá lucht éisteachta le scéalta faoi – cad
eile? ach faoi bhia. Tá Bean P., cara le Miep ag déanamh béilí
dó. Arú inné d’ith Jan meacain dhearga agus piseanna glasa,
inné bhí an fuíollach aige, inniu tá sí ag déanamh piseanna
móra, agus amárach tá sé ar intinn aici fuíollach na meacan
dearg a mheilt le prátaí.
D’fhiafraigh muid faoi dhochtúir Miep.
‘Dochtúir?’ arsa Jan. ‘Cén dochtúir? Chuir mé glaoch air ar
maidin agus ba í a fháilteoir a fuair mé ar an líne. D’iarr mé
oideas fliú agus insíodh dom go dtiocfadh liom teacht chun é
a thógáil maidin amárach idir a hocht agus a naoi. Má bhíonn
drochfhliú ort, tagann an dochtúir féin ar an ghuthán agus
deir, “Cuir amach do theanga agus abair ‘á’. Ó, tig liom é a
chloisteáil, tá ionfhabhtú ar do sceadamán. Scríobhfaidh mé
oideas duit a thig leat a thabhairt chuig an phoitigéir. Go raibh
lá deas agat.” Agus sin sin. Post furasta atá aige, fáithmheas
ar an ghuthán. Ach níor chóir dom an locht a chur ar na
dochtúirí. I ndeireadh na dála, níl ach an dá lámh ag duine
ar bith, agus tá barraíocht othar agus easpa dochtúirí ann na
laethanta seo.’
243