Gmina

More documents

Recommendations

Info

4 NASZA GMINA • Biuletyn Samorządowy Gminy Supraśl • Wydanie specjalne / Styczeń 2012 Piękno zaklęte w drewnie To niezwykła i urzekająca wystawa zdjęć autorstwa Tomasza Ołdytowskiego, pokazująca drewnianą architekturę, którą możemy spotkać w Supraślu i jego okolicach. Została ona zorganizowana w Ośrodku Wsparcia dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi w Łaźniach. Na oficjalnym otwarciu wystawy pojawili się samorządowcy, przyjaciele Towarzystwa Przyjaciół Supraśla, a także podopieczni Ośrodka Wsparcia w Łaźniach, z dyrektorem Marianem Sacharewiczem na czele. Szczególnie wzruszającą niespodziankę przygotował jeden z podopiecznych placówki, pan Leszek, który przedstawił wiersz własnej twórczości pt. „Piękno zaklęte w drewnie”. Szczególne miejsce Miejsce wystawy, wieś Łaźnie nie jest przypadkowa. W najlepszy sposób oddaje to, co autor zdjęć chciał uchwycić. – Architektura drewniana jeśli chodzi o nasza gminę skupiona jest na terenie historycznych wsi puszczańskich, pięknych ze względu na krajobraz i niepowtarzalnych jeśli chodzi o klimat – mówi Tomasz Ołdytowski z Towarzystwa Przyjaciół Supraśla. – To obiekty ginące, drewniane, dlatego właśnie tu, na kolonii postanowiliśmy przedstawić wystawę. A ponieważ współpracujemy z Ośrodkiem w Łaźniach, jest to placówka nowa, wyremontowana, o szczególnym profilu, dlatego przy okazji chcieliśmy podkreślić również jego działalność. Klimat drewnianych domów Zdjęcia na których uwieczniono drewniane domki, krzyże i pomniki, na których czas odbił już swoje piętno zachwycają oglądających. – Lubię drewno. Sam mam drewniany dom i wielki sentyment do tego budulca – mówi Wojciech Fiłonowicz, przewodniczący Rady Miejskiej w Suraślu. – Drewniana architektura jest wpisana w kulturę Podlasia. Warto ją uwieczniać. Nasza gmina ma dużo drewnianych zabudowań i obiektów. To nas Wystawę oficjalnie otworzył Radosław Dobrowolski, Burmistrz Supraśla wyróżnia na tle innych polskich miast. Drewniane domy świetnie się komponują z klimatem nasze miejscowości. Autor uwidocznił na zdjęciach obiekty i budynki często zapomniane, obojętnie mijane, skazane na upływ czasu. Jednak wciąż piękne, urzekające, a niekiedy przywołujące obrazy z dzieciństwa. – W pewnym wieku człowiek robi sie sentymentalny – dodaje Adam Byglewski, z Towarzystwa Przyjaciół Supraśla. – Zaczyna doceniać to, co jest na wyciągnięcie ręki. Lubię drewno. Sam niedawno kupiłem taki mały, drewniany domek. Na tych zdjęciach odnajduję wszystko co widziałem w dzieciństwie… ale już nieco zniszczone. MS Lekcja dla duszy i umysłu – To niesamowite, jaką wartość kulturową i sakralną niesie w sobie ikona – przyznaje Anna Kamieńska, z Białegostoku, która przyjechała na niedzielne spotkania z ikoną do supraskiego Muzeum Ikon. – Spotkania z ikoną są odpowiedzią na pytania zwiedzających nasze muzeum – mówi Ewa Zalewska z Muzeum Ikon w Supraślu. – Ludzie bardzo często pytają o ikony, chcą zrozumieć treści, które w sobie niesie. Ikony mają w sobie pewną niezmienność kanonu, która była czytana dla ludzi wiele wieków wcześniej, stąd tak ważna jest umiejętność odczytywania symboliki. Niedzielne Spotkania z Ikoną obejmowały cykl pięciu spotkań. Na każdym z nich wykład poświęcony był innej ikonie. Była ikona Soboru Archanioła Michała, Świętych Guriasza, Samona i Awiwa, Św. Mikołaja Cudotwórcy, Bożego Narodzenia – wszystko zgodnie z kalendarzem liturgicznym. – Jesteśmy bardzo mile zaskoczeni zainteresowaniem – przyznaje Ewa Zalewska. – Na pierwszych wykładach było prawie pięćdziesiąt osób, tak więc ciężko było nam pomieścić wszystkich zainteresowanych. Ciągle organizujemy różnego typu warsztaty edukacyjne w Muzeum Ikon, ale chcielibyśmy kontynuować takiego rodzaju spotkania również w nowym roku. MS
NASZA GMINA • Biuletyn Samorządowy Gminy Supraśl • Wydanie specjalne / Styczeń 2012 5 Wspomnienie Elżbiety Zemło Drugiego stycznia 2012 roku po ciężkiej chorobie odeszła do Pana, nieodżałowana Elżbieta Zemło, żona profesora Mariusza Zemły – Prezesa Collegium Suprasliense. Urodziła się 23 maja 1960 roku w Dębicy, w rodzinie Jerzego Szczepanka i Heleny Tłuczek. Swego męża poznała na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie wspólnie studiowali socjologię. Połączyła ich m.in. fascynacja historią i tradycjami dawnych Kresów Rzeczypospolitej. Przygoda ze wschodem pociągnęła tych dwoje młodych ludzi do Wilna, gdzie przed obrazem Matki Bożej Ostrobramskiej zawarli sakrament małżeństwa. Z Kresami łączyły Elżbietę tradycje rodzinne, bowiem w Drohobyczu na obecnej Ukrainie urodziła się i wychowała jej Babka – unitka, Eufrozyna z Dereżyckich Tłuczkowa, mająca obecnie 101 lat. To wszystko sprawiło, że Ela bardzo szybko zadomowiła się w Supraślu. Tu wspólnie z Mariuszem wybudowali dom, tu urodzili się ich dwaj synowie: Jeremiasz i Radosław, tu przez lata Elż bieta uczyła angielskiego w Zespole Szkół Sportowych. Nauczycielstwo było nie tylko Jej zawodem… Było powołaniem. Nie zależało jej wyłącznie na przekazywaniu wiedzy, ale także, a może przede wszystkim na wychowaniu… Wpajaniu młodzieży coraz mniej popularnych wartości, takich jak prawda, honor, uczciwość, patriotyzm. Ela była jednym z założycieli Collegium Suprasliense. Zajmowała się redakcją opracowań Stowarzyszenia. Najważniejszym Jej dziełem stała się książka „Rany Polskie Supraśl” opublikowana w 2008 r. w 90. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Dużo też pisała w miesięczniku „Supraśl – Nazukos”. Czytając Jej teksty oraz obserwując życie, czuło się że mottem wszystkich działań Eli były słowa Chrystusa wyjęte z Ewangelisty: – Niech mowa wasza będzie tak tak, nie nie… Niczego nie robiła na pokaz. Nie lubiła błyszczeć, zawsze wycofywała się na dalszy plan. Elżbietę zapamiętamy jako osobę głęboko wierzącą. Wiara była dla niej czymś niesłychanie żywym, stale obecnym w Jej życiu, w Jej domu, stosunku do męża, dzieci, przyjaciół, których miała wielu. Nie pozostawała obojętna na troski innych. Wspierała pomocą tych, którym brakło pomocnej dłoni i bratniego serca. Czyniąc dobro nie oczekiwała odwzajemnienia. Ela miała szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Supraślskiej. Zabiegała o rozszerzenie Jej kultu. Również bliskim jej sercu był związany z Supraślem św. Jozafat Kuncewicz. Wiara i ufność Bogu pomagały Eli cierpliwie znosić ciężką chorobę. Choć traciła siły fizyczne, robiła wszystko by pocieszyć i podtrzymać na duchu najbliższych. Zmarła w domu, otoczona miłością rodziny i przyjaciół. Pokój Jej Duszy! Do Ciebie Panno cudami słynąca W Supraślu, idę owieczka błądząca Wprowadź mię proszę na drogę zbawienia. Broń od zginienia […] Gdy dusza moja zechce wyniść z ciała Proszę o Panno! Byś mię ratowała Od nieprzyjaciół, który wzywam Ciebie Lokuy mię w niebie. Amen. Radosław Dobrowolski & Maria Przełomiec W dniu 2 stycznia 2012 roku, po wielu miesiącach walki z ciężką chorobą, odeszła od nas kochająca Matka i Żona, wspaniała nauczycielka, członek Zarządu Collegium Suprasliense Ś. P. Elżbieta Zemło W tych jakże trudnych chwilach jesteśmy sercem z Jej mężem prof. Mariuszem Zemło i synami – Jeremiaszem i Radosławem Radosław Dobrowolski, Burmistrz Supraśla wraz z pracownikami Urzędu Miejskiego
Page 1 and 2: ISSN 2084-3305 Nasza Biuletyn Gmina
Page 3: NASZA GMINA • Biuletyn Samorządo
Page 7 and 8: NASZA GMINA • Biuletyn Samorządo
Page 9 and 10: MIESIĄCA NASZA GMINA • Biuletyn

Gmina

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?