KURIER STRAŻACKI

KURIER STRAŻACKI NR 143-144
KS
nie między trzema najwyższymi górami
Meksyku Orizabą mieście Pueblo, gdzie
dominuje ceramika inspirowana sztuką
maurów. Błękitno-białe motywy artyści
indiańscy i metyscy wzbogacili o zbrązowiałe
czerwienie, barwy pomarańczowe
i zielone, tworząc niespotykaną ceramikę.
Podziwiając urzekające ceglasto-czerwone,
ozdobione sztukaterią i ceramiką
fasady domów zbliżamy się do Katedry
z dwiema surowymi wieżami. Imponuje
pięcionawowe wnętrze, w którym
znajduje się 14 kaplic, ołtarz główny
wykonany ze złota, marmuru i dymnego
onyksu. Dalej udajemy się na północ
od Katedry do Klasztoru Dominikańskiego,
gdzie w najpiękniejszej w mieście Kaplicy
poświęconej Matce Bożej uczestniczymy
we mszy św. Kaplica Różańcowa
przyprawia wręcz o zawrót głowy barokowym
przepychem złoconych sztukaterii.
Spacerkiem przechadzamy się po słonecznym
starym rynku El Parian, gdzie
na stoiskach można zobaczyć i oczywiście
zakupić klasyczne tutejsze słodycze,
fabryczną ceramikę, wyroby rękodzieła.
W centrum wita nas tłoczny, ocieniony
wawrzynami plac, który jest naturalnym
miejscem spotkań mieszkańców.
Na estradzie występują orkiestry, tancerze
zachęcają przybyszów do pląsów.
W ciągu starych gmachów w białych plisowanych
koszulach muzycy grają marimbę.
Z przewodnikiem Pawłem idziemy
do niesłychanie sławnej Cafe del
Portal, aby posmakować pienistej kawy
z mlekiem – Lechero – uczta dla podniebienia.
Przy dźwiękach muzyki i stukających
obcasów tancerzy tańczących (fundango)
żegnamy się z Veracruz.
II 2012 r. Bardzo długi przejazd
ze stanu Veracruz w kie-
28
runku stanu Chiapas. Poranna modlitwa
w autokarze. Po drodze mijamy tropikalny
stan Tabasco, z parkiem – muzeum La
Venta, gdzie pod gołym niebem pośród
bujnej tropikalnej roślinności wystawiono
kolekcję ponad 30 wielkich omleckich
rzeźb. Niestety muzeum było zamknięte.
Ku naszej satysfakcji obejrzeliśmy niezwykły
spektakl – miejscowi mężczyźni
przebrani w ozdobione cekinami i frędzlami
stroje, w nakryciach głowy, z naszytymi
lusterkami wspinają się na 30 metrowy
słup, następnie czterech przy dźwiękach
fletu i bębna rzuca się do lotu głową
w dół, przywiązani linami tylko do kostek
i ramy słupa z rozpostartymi rękoma wykonuje
w powietrzu dokładnie 13 obrotów.
Łącznie tyle, ile lat liczy ważny mezoamerykański
cykl religijny. Jest to fascynujący
rytualny taniec w locie.
II 2012 r. Nasz szlak prowadzi
do najsławniejszych
29
w Chiapas ruin w Palenque, jest to nie
tylko zachwycający park archeologiczny,
ale jeden z nielicznych w tym regionie
kompleksów wiecznie zielonych lasów
tropikalnych. Drzewa otaczają skąpane
w zwrotnikowym słońcu piramidy i świątynie.
Wielkie rzeźbione płyty sławiące
ród królewski i jego osiągnięcia. Magia
tego miejsca to wynik mirażu bujnej
przyrody z harmonizującą architekturą.
Schodzimy na dno kanionu i wśród wspaniałego
pejzażu zażywamy kąpieli. Przed
nami dalsza trasa do San Cristobal de las
Casas. Miejscowość położona na wysokości
2100 m.n.p.m. otoczona górami.
III 2012 r. Zostawiamy urocze
chłodne miasteczko. Au-
01
tokar, poranna modlitwa w czasie przejazdu
do dwóch wiosek indiańskich. Dla
Majów z Chiapas najważniejsza jest religia,
duchowość, rodzina, powinność
oraz hierarchia społeczna. Codziennością
są ceremoniały i tradycje, istnieje podział
na klasy - wioskowa starszyzna strojem
i inskrypcjami władzy wyróżnia się
(bardzo skomplikowane). Jesteśmy zaproszeni
do domu rodziny Indian Tzotzil,
gdzie spróbowaliśmy ręcznie robionej
i wypiekanej tortilli z różnymi dodatkami,
poznajemy tkactwo i miejscowe
wyroby alkoholowe. Mieszkańcy mówią
językiem Tzotzil zrozumiałym tylko
dla nich dialektem. Większość kobiet
i dziewcząt nosi włochate wełniane czarne
spódnice z bawełnianym pasem, białe
lub błękitne bluzki obszyte ozdobną lamówką,
mężczyźni zaś białe bawełniane
spodnie, koszule i chroniące przed zimnem
białe płaszcze z kędzierzawej wełny.
Mieszkańcy nie lubią być fotografowani
z wyjątkiem dzieci, które oczekują
od turystów datków lub słodyczy. Dalej
przechodzimy na mały placyk do Kościoła
Jana Chrzciciela – dla Indian Chamula
- najważniejsze boskie przedstawicielstwo.
Piękno kościelnej fasady poruszyło
nas - łuk portalu z rzędami szmaragdowo-zielonych,
fioletowych, różowych,
złotych i niebieskich kwiatów. Jedziemy
do innej wioski indiańskiej o nazwie
Mundo Indigena. Na rynku kościół
i urząd władzy świeckiej. W kościele nie
odprawia się nabożeństw, wewnątrz nie
ma ławek. Modlący się Indianie siedzą
na posadce wysypanej pachnącym sosnowym
igliwiem, pośród woni kadzideł
i palących się świeczek. Wzdłuż ścian stoją
święci przybrani w szaty z czcią utkane
przez tutejsze kobiety. Trzeba to osobiście
zobaczyć, filmowanie i fotografowanie
grozi wysoką kara, a nawet aresztem.
Wioski słyną również z uprawy kwiatów.
Na polach i ołtarzach jest multum lilii,
chryzantem, mieczyków, róż. Żegnamy
folklorystyczny region i dalej udajemy
się do przystani w Tuxtla Gutierres,
z której łodziami motorowymi wyruszamy
w rejs do imponującego kanionu Sumidero.
Widok niezwykły - kanionu odebrał
nam mowę, jest to przyrodniczy
cud natury, którego widoki onieśmielają.
Urwisty wąwóz miliony lat temu został
wypłukany przez dziką rzekę Rio Grijalva,
dziś ujarzmiona tamą. Ogromne skalne
ściany Sumidero wznoszą się na 1000
m ponad poziom brunatno-zielonej wody.
Płynąc zauważamy czaple, zimorodki
oraz wielkie krokodyle.
III 2012 r. Jedziemy przepiękną
trasą, która jest ser-
02
cem indiańskiego Meksyku - górzysta
Sierra Madre. W dziesiątkach pasm górskich
nie brak wysoko położonych dolin,
z poletkami kukurydzy czekającymi
z nadzieją na deszcz. Indianie wypraszają
deszcz u dawnych bóstw lub katolickich
świętych. Z 15-tu najważniejszych
grup etnicznych zamieszkujących ten
stan najliczniejsi są Zapotekowie i Mistekowie
żyjący w górach i na wybrzeżu.
Ich przodkowie wybudowali ośrodki
religijno - kulturowe m.in. Monte Alban.
Historyczne centrum Oaxaca to emanujący
przepychem kościół Santo Domingo
– odkrywający bogactwo i estetyczną
wrażliwość XVI-XVII-wiecznych dominikanów.
We mszy św. uczestniczymy
w jednej z pierwszych zachwycającej
pięknem świątyni Św. Dominika. Świątynia
doznała wielu szkód, kiedy zamieniono
ją na koszary, teraz została odrestaurowana.
Fasada kościoła zdobiona jest na
wszystkich czterech poziomach z dwoma
majestycznymi dzwonnicami. We wnętrzu
białe stiuki z polichromiami i złoceniami
na sklepieniu i kopule oraz we wnękach.
Równie piękna Kaplica Różańcowa
z wiszącymi wizerunkami świętych i apostołów
i dominującymi arabeskami i aniołami.
Spacerkiem idziemy pomiędzy piętrowymi,
pastelowymi kamieniczkami,
wybudowanymi przez Hiszpanów w XVI
w., gdzie rozgościły się wspaniałe restauracje
i sklepy. Mijamy dom – muzeum
w którym spędził młodość Benito Juarez
pochodzący z Oaxsaca szanowany mąż
stanu. Dalej muzeum
regionalne,
filatelistyczne
mieszczące się w
XVII wiecznym
gmachu, budynek
teatru i baletu.
Odwiedzamy
miejscowy sklepik
z produkcją
czekolady, degustujemy
jej różne
smaki, pijemy
gorącą z nutą
cynamonu. Odpoczywamy
na
ławkach z kutego żelaza pod wawrzynem
na zocalo, gdzie naszą uwagę zwraca
gmach z wysokim na dwie kondygnacje
freskiem o historii miasta ze szczególnym
naciskiem na postać Benito Juareza.
III 2012 r. Udajemy do – Taxco.
Z okien autokaru podzi-
03
wiamy niezwykły krajobraz – góry porośnięte
kaktusami i opuncjami. Białe domy
kryte czerwoną dachówka nie wyższe niż
trzy kondygnacje mieszczące restauracje,
sklepy jubilerskie (ok. 1000 ze srebrem)
i mieszkania. Początkowo miejscowi
swym Azteckim władcom płacili daninę
w srebrze i złocie. Po konkwiście
Hiszpanie rozpoczęli działalność górniczą.
Założenie pierwszego warsztatu złotniczego
– Las Delicias - w 1931 r. przypisuje
się Williamowi Spratlingowi, dziś
ok. 80 % miejscowej ludności trudni się
złotnictwem. Zbliżamy się do pięknie położonego
na zboczu hotelu - olśniewający
widok na miasto. Chwila przygotowania
i małymi taksówkami (białymi garbusami)
po wznoszących się i opadających,
wąskich, brukowanych kocimi łbami
uliczkach jedziemy do wspaniałej restauracji
na wzgórzu na obiadokolację.
Z tarasu rozciąga się imponujący widok
na miasto i gwiazdę miasteczka Kościół
św. Pryscylli. Wzniesiony z różowego kamienia,
poświęcony rzymskiej męczennicy
z I w. (legenda mówi, że na arenie lew
miast ją pożreć, zaczął się łasić - została
ścięta). Wybudowanie tak bogatego kościoła
w całości sfinansował górnik Jose
de la Borda, który zgromadził i rozdał
fortunę. Do ozdobienia Kościoła użyto 23
tony płatków złota, nadal grają 256-piszczałkowe
organy złożone z części zwożonych
na mułach z Veracruz przez 6 miesięcy.
Jest 12 złotych polichromowanych
ołtarzy, ołtarz główny poświęcony Matce
Boskiej Niepokalanego Poczęcia z tuzinami
wyrzeźbionych świętych. Boczna
Kaplica poświęcona jest Indianom
z niezwykłym krucyfiksem - ręce Chrystusa
splecione nad głowa, gwoździe tkwią
w nadgarstkach, a nie w dłoniach, stopy
do krzyża przybito oddzielnie.
III 2012 r. Ruszamy w stronę
Perły Pacyfiku ACAPUL-
04
CO. Nareszcie 3 - kilometrowy tunel, melodia
Acapulco i łzy szczęścia. Czujemy
balsamiczne powietrze tego kurortu, jest
upalnie. Orzeźwiające napoje z owoców
tropikalnych m.in. mango, papai, arbuza
z dodatkiem limonki są wspaniałym dopełnieniem
kąpieli w hotelowym basenie.
Korzystając z dobrodziejstwa orzeźwiającej
bryzy plażujemy pod kokosową palmą
podziwiając rozciągające się malownicze
pejzaże rozległej zatoki obramowanej
palmami kokosowymi, po zmroku usianej
tysiącami światełek połyskujących na
okalających zatokę zboczach.
III 2012 r. Po śniadaniu podział
na grupy - dla chętnych
05
wycieczka fakultatywna, pozostali korzystają
z uroków Acapulco - plaża, kąpiele
w ciepłych wodach zatoki lub odwiedzanie
Mercado de Artesanias - pchli targ z
350-cioma stoiskami oferującymi głównie
turystom koszulki, wyroby szklane,
sandały, maski z kokosowych łupin –
wszystko z napisem Acapulco. Odpoczywamy
delektując się atmosferą tego znanego,
pięknego kurortu. Wieczorna wymiana
wrażeń z pobytu w kurorcie i z wycieczki
fakultatywnej, gdzie zafascynowani
byli pokazem skoków do wody z ponad
45 metrowych skał w wąską rozpadlinę
w kłębiące się wzburzone fale oceanu.
III 2012 r. Trasa wiedzie
05 z poziomu 3000 m n.p.m. do
Mexico City leżącego na wysokości 2250
m n.p.m. Po drodze w hacjendzie Corteza
obiad, i bardzo miłe zaskoczenie przed
transferem na lotnisko mamy czas na
przejście do Bazyliki Matki Bożej z Guadelupe.
Radość i zadowolenie, cóż więcej
można sobie życzyć. Ks. kan. Henryk
Betlej odprawia mszę św. w kaplicy,
w której rozpoczynaliśmy naszą pielgrzymkę.
Dziękujemy Matce Bożej za
szczęśliwy pobyt w Meksyku, jednocześnie
zanosząc prośby o szczęśliwy powrót
do kraju. Pełni wrażeń wracamy do
kraju.
Renata i Ryszard Kamińscy
22
23