Vision of LIFE - Jaargang 16 - Nr. 1

Interview
Sjaak Lispet
History of LST
Albrecht Kossel
Column
Roderick de Kat Angelino
VISION
OF LIFE
Govert Eggink:
“Life Science and Technology.
‘ah leuk! en.. wat is dat dan?’”
Officieel Periodiek Orgaan van Studievereniging LIFE - Jaargang 16 - Nr. 1 - Oktober 2015

Inhoud
Introweekend
Het lijkt alweer even
geleden, maar in
augustus heeft het
jaarlijkse introweekend
weer plaatsgevonden
Met 104 aanwezige
eerstejaars was dit
weekend zeer geslaagd!
pagina 7
History of LST
In de vorige Vision is
er al een begin gemaakt
met het toe lichten van
de geschiedenis van LST.
Deze rubriek vervolgen
wij ook weer in deze
jaargang.
pagina 20
Sjaak Lispet
Ben je ook zo benieuwd
waar Sjaak dag in dag
uit mee bezig is? In deze
editie geeft hij uitleg!
pagina 29
Van de redactie | 2
Vereniging
Activiteitenkalender | 4
Afgelopen activiteiten | 5
Introweekend | 7
19 Reijst vertelt | 10
Wetenschap
Life Science Nieuws | 12
How it’s done?! | 15
History of LST | 16
Onderwijs en Carrière
Alumni
Govert Eggink| 18
Marscha Hirschi | 20
Interview Wesley Aarse | 22
Interview Sjaak Lispet | 25
Bijzondere bijbaan
Yannick Buijs | 28
Bijzondere studieactiviteit
Hessel van der Eijk | 30
1
Rik Geeft Raad
Heb jij problemen,
zaken of kwesties waar
je tegenaan loopt? Rik
Brouwer weet altijd het
juiste antwoord!
pagina 40
Opinie
Column Rik Geeft Raad | 32
Column Roderick de Kat Angelino | 34
Strip | 36

2 3
Van de redactie
De eerste Vision of LIFE van dit jaar en we hebben er weer wat moois van gemaakt.
De wetenschapskatern is nu in het Engels, de History of LST mag blijven en er is een
nieuwe column ‘Rik geeft Raad’. Iedereen die wilt weten hoe je de nachtbus overleeft
of zelf dringende vragen heeft, Rik helpt je uit de brand. Verder is er nog een nieuw
item toegevoegd aan de Vision, een wetenschappelijke strip. Ik had nooit verwacht
dat studieverenging LIFE zoveel getalenteerde tekenaars heeft.
Natuurlijk hebben we ook weer twee mooie
alumni verhalen voor jullie verzameld. Govert
die bijvoorbeeld eindelijk uitlegt wat je kunt
zeggen als iemand vraagt wat LST is. En
Marscha die vertelt hoe je de fundamentele
vragen van het leven kunt uitleggen aan de
hand van eiwit structuren.
In Memoriam
Ook Sander heeft weer gezorgd dat er twee
interessante interviews aanwezig zijn. Zo is
het voor leden van de Brouwcie nuttig om
het interview van Wesley te lezen, de brouwer
van onder andere de Bierfabriek in Delft.
Daarnaast is er vanwege de toekomstige
verhuizing in Delft een interview met Sjaak.
Ieder bestuurslid kent deze man, maar de rest
van de leden misschien niet. Sjaak is de man
die er vanaf het begin van de studievereniging
bij is geweest en er altijd voor heeft gezorgd
dat het Kluyver laboratorium draaiende bleef.
Voor de mensen die naast lezen ook fanatiek
in het laboratorium te keer gaan is er ‘how
it’s done’. Deze keer wordt er uitgelegd hoe je
DNA kunt extraheren om zo een streepje voor
te krijgen bij je stage- of practicumbegeleider.
Sander en ik zijn ondertussen niet meer de
jongste leden van de VoLcie. We hebben tijdens
de avond-vergadering shoarma gegeten, een
commissie-uitje bij de Bierfabriek gehad en
natuurlijk de stress van de Vision in elkaar
zetten overleefd. Hoe vroeg je namelijk ook
begint, wanneer de deadline dichterbij
komt blijken er altijd dingen te missen of
besluit InDesign geen zin te hebben die dag.
Desondanks heb ik gigantisch genoten van
mijn functie ‘Commissaris Design’ en vind ik
het jammer om het stokje over te dragen aan
Lisanne.
Yanthi Deurloo
Met verslagenheid hebben wij kennis genomen van het overlijden
van onze dierbare docent
Simon de Vries
12 juni 1952 21 september 2015
Amsterdam
Amsterdam
Vision of LIFE
Jaargang 15
Nummer 1
Oktober 2015
Oplage
1000 stuks
Design
Jonna Bouwknegt
Advertenties
BaseClear | 4
Redactie
Marissa Janssens
Maxime Bisschops
Yanthi Deurloo
Sander Mallon
QQ: Lars Puiman
LIFE Delft (Redactie)
Julianalaan 67
Kamer 2.470
2628 BC Delft
LIFE Leiden
Einsteinweg 55
Kamer 008B
2333 CC Leiden
bestuur@svlife.nl
Omslag -Introweekend LIFE en
DNA helix
Hij was nauw betrokken bij het opzetten van de studie Life Science &
Technology en heeft veel voor haar studenten betekend. Wij wensen zijn
familie veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Drukker
Orangebook
www.orangebook.nl
www.svlife.nl
De Vision of LIFE is het periodiek orgaan van S.V. LIFE, de studievereniging voor studenten Life Science & Technology van de Technische
Universiteit Delft en de Universiteit Leiden. De Vision of LIFE verschijnt vijfmaal per collegejaar en is bestemd voor alle leden van S.V.
LIFE.

Vereniging
4 5
Activiteitenkalender
Als studievereniging organiseren wij natuurlijk veel verschillende activiteiten. De
commissies zijn ondertussen hard aan het werk en er worden de komende tijd een
heleboel activiteiten georganiseerd. Hieronder vind je een overzicht, zodat je die data
vrij kan houden. Uiteraard krijg je nog bericht als er nieuwe activiteiten tussendoor
komen. Ook kun je de data van andere belangrijke activiteiten vinden binnen Leiden
en Delft. Zo ben je altijd op de hoogte!
November
■■
4/11 Excursie Biopartner
13:30 uur, Leiden
■■
9/11 Commissie Kick-off
20:00 uur, Geheim
■■
■■
■■
10/11 Master Diner
18:00 uur, ‘t Keldertje, Delft
11/11 Commissie-ALV
Leiden
11/11 FacFees
16:00 uur, ‘t Keldertje, Delft
December
■■
3/12 Bekendmaking
bestemming Buitenlandreis en
Masterreis
16:00 uur, ‘t Keldertje, Delft
■■
■■
16/12 Opname “Weet ik veel?”
16:30 uur, Hilversum
17/12 Kerstdiner
18:00 uur, ‘t Keldertje, Delft
Afgelopen activiteiten
Het collegejaar is net begonnen, maar er zijn al heel wat activiteiten geweest. Hier kan
je lezen wat je allemaal gemist hebt als je er niet bij kon zijn!
9 juni - Lezing Enza zaden
Een lunchlezing, is niet alleen lekker, maar
ook zeker interessant. Ook op 9 juni was het
weer raak met de lunchlezing van Enza Zaden.
Gert-Jan de Boer, onderzoeker biochemie en
moleculaire biologie bij Enza Zaden, gaf een
zeer interessante lezing over het bedrijf dat zich
specialiseert in het genetisch modificeren en
veredelen van zaden. Om dit doel te bereiken
werken onderzoekers samen met kwekers.
Naast de moderne technieken zoals wij die op
het lab gebruiken wordt ook de eeuwenoude
geproefde methode van kunstmatige selectie
toegepast. Deze combinatie van technieken
levert zaden op die bijvoorbeeld resistent zijn
tegen bepaalde ziekten of een hogere opbrengst
opleveren. De zaden worden uiteindelijk met
winst verkocht, waardoor nieuw onderzoek
kan worden gefinancierd. Met deze informatie
zijn we allemaal weer een stukje wijzer, de
lunchlezing was meer dan geslaagd.
Renzo Rozenbroek
9 september - Diesfeest
Op 9 september werd het 16e levensjaar van
LIFE ingeluid met het diesfeest, met als thema:
‘My Super Sweet 16, Heroes & Villains’. De
‘good or bad’ (groen of rood) welkomstdrankjes
werden hartelijk in ontvangst genomen en
waren het begin van een geweldige avond.
Een goede opkomst zorgde ervoor dat iedereen
zo vlak na de zomervakantie weer terug kon
komen in het geweldige studentenritme (ofwel
feestjes, drank en college). Het diesfeest
was een goede opening van het nieuwe
collegejaar en een leuke afsluiting voor de
BrAcCoLI’14-’15.
Marith Krutzen
10 september - Eerste
Keldertjeborrel
Het borreljaar werd afgetrapt met de eerste
Keldertjeborrel. Om 16.00 uur kon het eerste
drankje genuttigd worden (waarvoor ik direct
aan de bar stond), waarna er steeds meer
studenten binnen kwamen voor een drankje.
Dit waren Bachelor, Master of internationale
studenten die even uit wilden putten met
een drankje en vrienden die elkaar al een
tijd niet meer gezien hadden en een praatje
maakten over het verloop van hun studie. Om
20.00 uur was het helaas alweer tijd om op
te ruimen, waarbij het einde kwam aan een
gezellige en geslaagde eerste borrel.
Marnix Franken
14 september - Wissel-ALV
De ALV is er om vanuit het bestuur aan de
leden te laten zien waar LIFE zich zoal mee
bezig heeft gehouden. Daarnaast is dit een
mooie gelegenheid voor leden om inspraak te
hebben op deze bezigheden.Tijdens deze ALV
trad het 18 e bestuur der S.V. LIFE af en werd
het 19 e bestuur der S.V. LIFE geïnstalleerd.
Vervolgens presenteerde het 19 e bestuur
de jaarplannen voor komend bestuursjaar.
Er staan een aantal interessante nieuwe
Vereniging

6 7
Introweekend
In de vakantie was het zo ver: op 7, 8 en 9 augustus mochten de aankomende eerstejaars
LST’ers, oftewel nullen, weer op introweekend! Net geen honderd nullen (het waren
er namelijk 99) waren bij dit legendarische weekend met als thema ‘Leer fermenteren
als een Romein, ga uit je Plato met bier en wijn!’. Met verschillende spellen, liedjes
zingen, matrices en natuurlijk ook gezelligheid leerden ze elkaar kennen, zodat er 31
augustus in de collegebanken al heel veel bekende gezichten waren.
Vereniging
activiteiten en commissies op de planning,
zo wordt een sportdag georganiseerd door
de Batcie en is er een nieuwe commissie:
de BroZuscie. Al met al wordt het een super
leuk jaar met veel leuke activiteiten en het is
natuurlijk te hopen dat de volgende ALV beter
bezocht wordt.
Daan Overwijn
16 september - Constitutieborrel
Er heeft een legendarische dag voor LIFE
plaatsgevonden. Voor het eerst in zeven
jaar heeft het LIFE-bestuur tijdens de
constitutieborrel weer stand gehouden. Dit was
niet alleen te danken aan de alcoholtolerantie
van de bestuursleden, maar ook zeker aan de
übersterke ordecommissie. Nadat vanaf 16.00
uur familie en vrienden van de bestuursleden
het 19 e hadden gefeliciteerd, druppelden
langzaam de eerste besturen binnen. Nadat
er door de aanwezige besturen tot meerdere
keren toe werd afgeteld om met z’n allen op het
bestuur af te stormen, hield de ordecommissie
dapper stand. Zowel het gastenboek, de
pedelstaf als alle bestuursleden zijn nog in het
bezit van LIFE en we mogen het met recht een
geslaagde constitutieborrel noemen.
Margot Guurink
21 september - Commissie
interesse borrel en almanak
uitreiking
Dit keer was het weer gezellig druk in
de Science Club. Los van de mensen die
simpelweg afkwamen op de gezelligheid,
waren er nu ook mensen om het een en ander
te weten te komen over de vele commissies
die LIFE rijk is. Afgelopen maandag was dan
ook de commissie-interesse borrel, waar
tevens ook de almanak gepresenteerd werd.
Het resultaat was dat er veel nieuwsgierige
sjaarsen, waaronder ikzelf, en ouderejaars
waren. Er liepen veel enthousiaste excommissieleden
rond die graag een praatje
aanknoopten. En als je dan het een en ander
gehoord hebt, blijken er eigenlijk heel veel
leuke commissies te zijn. Misschien wel een
beetje te veel om allemaal te kunnen doen in
één jaar. Gelukkig heb ik nog een aantal jaar
voor me en dus ook nog genoeg tijd om alle
leuke commissies te ontdekken.
Els van son
23 september- IFF
Zoals het een goed Delfts IFF feest betaamt,
is de titel langer dan de gemiddelde
concentratieboog van de studenten die er
heen gaan, waardoor er de meest gevarieerde
outfits bij elkaar worden getoverd. Maar
geheel naar het thema waren er ook genoeg
Delftse studenten verkleed als piraat of kind
en helaas waren er ook laffe twatten zonder
outfit aanwezig. Het bier vloeide rijkelijk, de
sfeer zat er goed in, er werden genoeg mensen
veroverd en aan het einde van de avond had
iedereen nog zin in een traktatie van de Alev!
Kortom, had je bij moeten zijn!
Nicole Berghuis
Op een vrij warme dag ergens middenin
augustus stapte ik bepakt en bezakt, met
het paard van Troje onder m’n linkerarm en
een stukje leven in m’n broekzak het perron
van station Delft op. Ik werd onthaald door
twee Grieken in toga en in een lift gepropt
samen met een stel andere nullen. Voor het
station stonden onze (toen nog onbekende)
mede-nullen op ons te wachten. Een beetje
chaos was het wel: overal Grieken, iemand
met een groene ukelele (die later de moderne
Kakofonix bleek voor te stellen), Asterix en
Obelix en een hele grote berg tassen.
Na een levensgevaarlijke fietstocht dwars door
Delft, kwamen we aan bij de sportzaal waar
het eerstejaarsweekend van LIFE vervolgens
officieel zou beginnen. Meteen werden we in
matrix gezet in onze rode nullen shirtjes en
maakte we kennis met het fantastische LIFElied,
wat met volume inderdaad beter klonk
dan zonder. Ook werd de IntroCie aan ons
voorgesteld en konden we beginnen met de
sportmiddag, waarbij wij onze kunsten konden
laten zien bij onderdelen zoals (s)peerwerpen,
paralympisch voetbal en ultimate frisbee.
Enigszins beurs en besmeurd met perensap
stortten wij ons vervolgens op culinaire
hoogstandjes, waarna wij vol energie aan het
avondprogramma konden beginnen.
Nadat we op de campus aan waren gekomen,
bleek dit een soort levend Cluedo te zijn.
We werden in groepjes opgedeeld en kregen
de opdracht om op het terrein (ex-)LST’ers
te zoeken die ons opdrachten zouden
geven in ruil voor hints. Hiermee zouden
we dan uiteindelijk de locatie, dader en het
moordwapen kunnen raden. Mijn groepje
begon met een fantastisch spel waarbij we
rauwe rode ui te eten kregen. Het mondje
werd vervolgens gelukkig gespoeld met een
lekker biertje, nadat onze hersenen aan
het werk gezet waren om een anti-lied voor
Technische Natuurkunde te schrijven. Ook
zongen we die avond Bohemian Rhapsody in
twee fantastische versies, gaven we appels
door via onze onderkin of decolleté en kregen
we een rauw ei aan onze hand getaped.
“Na een levensgevaarlijke fietstocht
dwars door Delft”
Nadat we, ondanks onze geweldige
zangkunsten, te horen kregen dat we helaas
niet gewonnen hadden, troffen we op het
grasveld naast onze slaapzaal vuurkorven
aan waar nog even gesocialized werd om de
mede-nullen beter te leren kennen. Na al
deze gezelligheid rolde iedereen uiteindelijk
uitgeput z’n veel te dunne campingmatje of,
voor sommigen die het erg goed voor elkaar
Vereniging

8 9
Vereniging
hadden, luchtbed op. En, na een belachelijk
korte nacht, werden we op zaterdagochtend
veel te vroeg uit de veren gehaald met een
portie harde muziek, ochtendgymnastiek
(waar iedereen natuurlijk ultiem van genoot)
en een lekker ontbijtje. Vervolgens waagden
we weer een gevaarlijke fietstocht naar de
markt, waar we non-stop gefotografeerd
werden door groepen Chinezen die nog nooit
zoiets prachtigs hadden gezien als 104 nullen
in rode shirts die uit volle borst liederen
zongen en indikten alsof hun leven er vanaf
hing.
“Op de markt werden we nonstop
gefotografeerd door groepen
Chinezen”
Alhoewel iedereen zich tot dan toe nog
enigszins normaal had proberen te gedragen,
ging iedereen bij het stadsspel helemaal los.
Jongens werden opgemaakt, nullen liepen
zonder broek door de stad (‘broek uit op je
hoofd’ werd door sommigen wel erg letterlijk
genomen), zwommen in de grachten en
verkondigden in de Albert Heijn dat de wereld
zou vergaan. Er werden nummers geregeld,
we werden weggestuurd uit de HEMA,
mensen werden omver gerend op roltrappen,
we speelden de Titanic na en zongen het
LIFE-lied voor een stel bejaarden in een
rondvaartboot. Oftewel: een zeer geslaagde
dag.
een kleine 17-jarige, had het samen met mijn
mede-limozuipers enorm naar mijn zin. Het
bier werd geserveerd in grote groene gieters
en de limonade kwam in gele badkuipen
langs. In het begin zat iedereen nog braaf
op de bankjes, maar nadat er een paar
gieters (en badkuipen) leeggedronken waren,
stond iedereen arm in arm en schouder aan
schouder te zingen en te schreeuwen.
Nadat iedereen zich heerlijk had volgegoten
met goud vocht, was het tijd voor het slotfeest.
Er werd gedanst, gesprongen en roddels
werden gevormd (de details zal ik hier maar
niet delen...). Het feestje ging door tot in de
vroege uurtjes en het bleef nog lang onrustig
in de slaapzaal.
De volgende ochtend werden we gelukkig
enigszins lief behandeld. Een uurtje later uit
bed, de ochtendgymnastiek werd overgeslagen
en de dag werd rustig gestart met een brak
ontbijtje inclusief sinaasappelsap. Na voor de
laatste keer in matrix te zijn gezet, was het
helaas al weer tijd om terug naar huis te gaan.
Vermoeid stapte ik met m’n rugzak, wat
mede-nullen en dit keer zonder het paard
van Troje weer de trein in. Het was een
fantastisch weekend, niet alleen dankzij het
leuke programma maar vooral dankzij al
mijn lieve mede-nullen. Een betere start van
het studentenleven hadden we denk ik niet
kunnen hebben.
Anne-Lokke van der Zalm
Vereniging
Die avond was het tijd voor de legendarische
biercantus. Aangemoedigd door de
ouderejaars, werd er keihard mee geschreeuwd
met fenomenale liederen. Zelfs ik, toen nog

10 11
19 Reijst vertelt: Sam de Jong
Vereniging
Met een nieuw jaar komt een nieuw bestuur en derhalve ook een nieuwe ronde
levensverhalen. Het is deze editie aan mij om als Praeses van het negentiende bestuur
deze mooie traditie af te trappen.
Op 19 maart 1993 om 9:33 begon mijn leven
niet eens zo heel erg ver van mijn huidige
woonplek. Sterker nog, het is slechts 2,5
km van waar ik tegenwoordig slaap. Dit kan
natuurlijk maar één ding betekenen en dat
is namelijk dat ik in Delft ben geboren. Het
duurde na dit heugelijke moment echter nog
bijna 22 jaar voordat ik in Delft ging wonen
en die 22 jaar is dan ook waar dit verhaal over
zal gaan.
In die 22 jaar heb ik namelijk een hoop
reizen door Nederland en over de hele wereld
gemaakt, hetgeen natuurlijk super mooi is.
Nog voordat ik mijn tweede verjaardag mocht
vieren had ik al gewoond in Rotterdam, België
en in Den Haag. Die laatste plek, en dan in
het specifiek een mooi rijtjeshuis ergens in de
Archipelbuurt in de Hofstad, is waar ik wat
langer heb gewoond. Daar heb ik het grootste
gedeelte van mijn jongere jeugd doorgebracht
terwijl ik naar de Haagsche School Vereeniging
ging. Het is op deze plek dat ik leerde dat het
slim was om al het werk dat je kreeg zo snel
mogelijk af te krijgen, zodat je de rest van de
week lui kon zijn.
“Op deze school maakte ik wederom
nieuwe vrienden”
Naast dat lui zijn hockeyde ik vanaf mijn
zevende, had ik een boel vriendjes waar ik
regelmatig bij ging spelen (nooit bij ons, want
ze waren bijna allemaal bang voor honden) en
zo lijkt het een verhaal te worden zoals je er
zovelen hebt gehoord. In de zomer van 2002
veranderde dat echter, toen wij verhuisden
naar Brisbane, Australië.
“Het werk dat je kreeg zo snel mogelijk
af krijgen, zodat je de rest van de week
lui kon zijn”
Het bleek een grote stap te zijn in niet alleen
mijn leven, maar ook in het leven van mijn
oudere zus en mijn drie broertjes. Ons
Engels was best slecht en bovendien waren
wij allemaal gewend aan onze leventjes
in Nederland. Het was een zware stap,
eentje waarbij wij leerden hoe belangrijk de
familieband was en wat we aan elkaar hadden.
Gelukkig was het niet alleen een zware stap,
maar ook een hele leuke stap. Australië is
namelijk een geweldige plek; het is er altijd
warm, er wonen veel aardige mensen en
de dieren die daar te zien zijn, zijn nergens
anders op de wereld te zien.
Na een jaar was ons avontuur ‘Down Under’
alweer voorbij en gingen we terug richting
Den Haag. Uit Australië heb ik wel een aantal
zeer nuttige dingen meegenomen: een sterk
verbeterde kennis van de Engelse taal, een
overwonnen spinnenangst en affiniteit voor
een daar zeer populaire sport, cricket, iets
wat ik vandaag de dag nog steeds beoefen.
Eenmaal terug in de Lage Landen heb ik de
basisschool afgemaakt, waarna ik naar het
Gymnasium Haganum ging om mijn opleiding
te vervolgen.
“Ik ben echter door mijn toenmalige
biologie leraar in de richting van LST
geduwd”
Het is op het Haganum dat ik voor het eerst
in de klas kwam met een heleboel andere
mensen die erg slim waren, iets wat mij wel
beviel. Op deze school maakte ik wederom
nieuwe vrienden samen met de vrienden die
mee waren gekomen van de vorige school en
zo werd mijn ‘netwerk’ (zoals we dat dan op de
Universiteit noemen) weer een stukje groter.
Op de middelbare school ben ik verder gegaan
met mijn beproefde leermethode, namelijk: het
minimale doen voor het maximale resultaat
en dan bij voorkeur zo snel mogelijk, want
dat zorgde ervoor dat er meer tijd was om
nutteloze dingen te doen. Hoe is dat dan ooit
nog goed gekomen met me, denk je dan?
Het antwoord op die vraag is eigenlijk vrij
simpel, dat is per ongeluk goed gekomen. Ik
had namelijk in maart 2011 nog geen idee wat
ik wilde studeren, iets wat binnen mijn familie
wel een vaker voorkomend probleem is. Wij
vinden namelijk veel interessant, maar een
keuze maken is natuurlijk ook andere opties
uitsluiten en dat is natuurlijk nooit leuk om
te doen. Ik ben echter door mijn toenmalige
biologie leraar in de richting van LST geduwd
en zonder al te veel onderzoek heb ik me
ervoor ingeschreven. Dit was nog vóór de tijd
van intakegesprekken en in een tijd zonder
al te veel vragen die je gesteld werden als je
zomaar ergens voor koos.
Toen vervolgens augustus 2011 mijn
studententijd begon, was ik na een leuk
introweekend met LIFE eerst heel erg druk
met Augustinus en mijn nieuwe vrienden
daar. Het eerste jaar had ik daar dan ook de
prioriteit liggen en niet bij LST. Zo leuk vond
ik het namelijk niet, met al die vervelende
vakken zoals calculus en thermodynamica.
Het tweede jaar was qua studie evenmin
succesvol, ik sloot mijn tweede jaar af met
slechts 80 studiepunten. In dit jaar begon
daarentegen mijn betrokkenheid bij LIFE wel;
ik heb namelijk toen een erg leuk jaar gehad
als onderdeel van de AlCoLI.
In het derde jaar van mijn studie gingen alle
knoppen pas echt om, namelijk toen ik er na
mijn minor S&RBB achter kwam dat ik LST
stiekem wel heel erg leuk vond. Ik heb toen
in één jaar 80 punten gehaald, waardoor ik
opeens bijna helemaal klaar was. Het jaar
daarop was ik zelfs al begonnen aan mijn
master na een leuke BEP bij de groep IMB en
in dat jaar heb ik natuurlijk ook, na al een
jaar voorbereidingen getroffen te hebben,
samen met de rest van de LuCo een geweldig
lustrum georganiseerd. Niets maakt mij dan
ook blijer dan dat ik na zo’n mooi jaar, nog
een jaar heel erg betrokken mag zijn bij LIFE
en ik kijk dan ook zeker uit naar wat dit jaar
allemaal te bieden heeft.
Met levendige groet,
Sam de Jong
Vereniging

12
13
Life Science Nieuws
Wetenschap
CRISPR-Cas9
Do you remember the long days in the lab, trying to clone a gene in E. coli
cells, using restriction enzymes, ligase, ligating overnight, yielding a lot of selfligating
vectors and achieving very low transformation efficiencies? Those days
are over with the invention of CRISPR-Cas9!
CRISPR-Cas9 is a highly efficient genomeengineering
tool. Clustered Regularly
Interspaced Short Palindromic Repeats
(CRISPR) and CRISPR-associated systems
(Cas) are immune systems in bacteria. Cas9
originates from the type II bacterial CRISPR
system of Streptococcus pyogenes and can
function as an endonuclease. Cas9 can form
a complex with a guide RNA. This gRNA
contains a sequence that is complementary to
the sequence upstream of the PAM sequence
(protospacer-associated motif), a naturally
encoded sequence of 3 nucleotides (NGG)
necessary for site specificity. gRNAs can be
designed to be complementary to the sequence
in the DNA that is targeted. This gRNA can for
example be constructed into a plasmid that
is transformed into a cell expressing Cas9.
The gRNA will bind to the complementary
sequence in the genomic DNA. Cas9 will
form a complex with the gRNA and introduce
a single- or double stranded break in the
DNA, 3-4 nucleotides upstream of the PAM
sequence.
This strategy can be used, for example, to
knock out genes or introduce new genes
(for example by homologous recombination)
in genomic DNA. Recently, scientist used
CRISPR-Cas9 in vivo, to knock out genes and
study their function in vivo.
When gene modifications are introduced in
the germline of a model organism, this often
results in embryonic death, so the result of
the gene modification can not be studied in
adult tissue. For this reason it is desired to be
able to induce genome modifications in adult
model organism.
This can be done by expressing Cas9
behind a TRE3G promoter, a promoter that
is activated by the addition of doxycycline.
Also, the sgRNA (single stranded gRNA) need
to be designed to target the sequence to be
cleaved. The sgRNA sequence is cloned in
the DNA with a U6 promoter, a promoter
used to express small sequences op RNA,
upstream of the TRE3G promoter. The U6-
sgRNA is cloned behind a NseI restriction site
to allow for sequential addition of sgRNAs. All
these genome modifications can be made in
the germline of the model organism. When
the organism has grown, the CRISPR-Cas9
activity can be induced by the addition of
doxycycline, inducing breaks in the targeted
sequence.
This strategy was tested in mice by targeting
adenomatous polyposis coli (Apc) tumor
suppressor and Trp53, a gene that is often
inactivated in Apc mutants. Loss of Apc
function in the germline causes embryonic
death and disruption of the gene in the
intestine of adult mice causes the formation
of hyperplastic polyps (abnormal growth). It
was shown that 90% of all constructed clones
contained the correct modification (biallelic)
after two days of exposure to doxycycline.
CRISPR-Cas9, can also cause off-target
mutations. It was shown that using Cas9n
Figure 1 CAS 9 scheme
instead of Cas9 could reduce this. Cas9n is
a mutant that introduces a nick in the DNA
instead of a break. Cas9n is as efficient in
introducing modifications as Cas9.
This inducible CRISPR-Cas9-mediated
genome editing strategy has shown to be
efficient and promising to study gene function
in vivo.
Delivery of membrane proteins to the
membrane
Proteins that are anchored in the membrane
contain hydrophobic transmembrane
domains (TMDs). Hydrophobic domains tend
to clump together and form aggregates in the
cytoplasm (a hydrophilic environment). Since
the membrane proteins are synthesized in the
cytoplasm, the hydrophobic domains need to
be shielded from the hydrophilic cytoplasm
until they are inserted in the membrane (the
membrane is a lipid bilayer, so an hydrophobic
environment).
Eukaryotic tail-anchored (TA) membrane
proteins are post-transnationally targeted to
the endoplasmic reticulum by Get3, an ATPase
(GET stands for guided-entry of TA proteins).
The mechanism of the binding of Get3 to TAs
is a known process, involving the Get4-Get5
scaffolding complex and the chaperone Sgt2
(or the mammalian homolog SGTA). First,
the Sgt2 chaperone forms a complex with
the TA protein. Next, Get4 binds Sgt2 and
Get5 binds ATP bound Get3 (forming a large
complex). Then, the TA protein is transferred
from Sgt2 to Get3 and Get3 dissociated from
Get4. The Get3-TA complex can then target
the membrane. However, the exact structure
of Get3 is not known.
Recently, scientists have tried to mimic the
binding of Get3 to the Get4-Get5 complex in
E. coli to research the mechanism of shielding.
It is known that Get4 only binds ATP bound
Get3 (also called the closed conformation of
Get3). For this reason, they used a mutant
of Get3 that is in the ATP bound state (D57N
hydrolysis mutant). Analysis of binding of this
mutant to TA showed that the Get3 consists
of 2 monomers. They also designed synthetic
antibody fragments (sAB) that recognize
the closed conformation of Get3 to facilitate
Figure 2 conformation of Get3
crystallization. These sABs could both bind
TA- and non TA- bound Get3.
Crystallization showed an ATP bound (closed)
Get3 with two sABs bound to it, one on each
Get3 homodimer, revealing that two Get3
subunits protect the TMDs in a hydrophobic
groove. They found that the TA binds at the
bottom of the hydrophobic groove of Get3,
causing the closed formation of Get3 to
stabilize.
So Get3 shields the membrane proteins from
the cytoplasm by enclosing the TMDs, forming
a structure that kind of resembles a hot dog
bun.
References::
Donna Duiker
DiCarlo, J. E., Norville, J. E., Mali, P., Rios, X., Aach, J., &
Church, G. M. (2013). Genome engineering in Saccharomyces
cerevisiae using CRISPR-Cas systems. Nucleic acids research,
gkt135. doi: 10.1093/nar/gkt135
Dow, L. E. et. al. (2015). Inducible in vivo genome editing with
CRISPR-Cas9. Nature biotechnology, 33(4), 390-394.
doi:10.1038/nbt.3155
Mateja, A., Paduch, M., Chang, H. Y., Szydlowska, A., Kossiakoff,
A. A., Hegde, R. S., & Keenan, R. J. (2015). Structure of the
Get3 targeting factor in complex with its membrane protein
cargo. Science, 347(6226), 1152-1155. DOI: 10.1126/
science.1261671
Wetenschap

14
15
How it’s done?!
Extract DNA from strawberries
Every Life Science & Technology student has
extracted DNA from cells at least once and this
was probably done with fancy machines and
equipment. I imagine not everyone has this
equipment at home, but you don’t have to worry
about that anymore! With this How-To experiment
you can easily extract DNA, and in particular DNA
from strawberries, with simple kitchen supplies.
You may ask yourself, why strawberries?
Strawberries are so called octoploids, which
means that they have eight copies of each type
of chromosome. This makes it easier to extract
their DNA. Apart from this, a strawberry is easy
to squeeze which is necessary for this experiment.
Wetenschap
Necessities:
- Isopropyl alcohol (70%, available at
the drugstore)
- 3 strawberries
- Measuring cup
- Resealable plastic sandwich bag
- Salt
- Spoon
- Water
- Strainer
- Dishwashing liquid
- Tweezers
First, make sure the isopropyl alcohol is chilled. To extract the DNA from the strawberries, an extraction
liquid has to be prepared. Measure 90 mL of water in the measuring cup and add 10 mL dishwashing
liquid. Add a quarter tablespoon of salt to the mixture and mix it up with a spoon.
Now put the three strawberries into the resealable plastic sandwich bag and push out all of the extra
air. Squeeze and smash the strawberries until there are no big pieces left. Add three tablespoons of
the extraction liquid you prepared to the bag and, again, make sure you push out all the extra air in
the bag. Squeeze again. What happens is, the detergent helps to lyse the strawberry cells, releasing
the DNA into the solution. The salt is necessary to help create an environment where the DNA strands
can clump, making it easier to see them.
Wetenschap
Filter your mashed strawberries until only pulp remains in the strainer. Add 5 mL of iced isopropyl
alcohol very slowly until the alcohol has formed a 2,5 cm layer. Do not let the alcohol and strawberry
liquid mix! After adding the alcohol, it should have precipitated the DNA out of the liquid while the
rest of the liquid remains in solution. The strawberry DNA will appear as gooey clear/white stuff in
the alcohol layer as well as between the two layers. You can pull out the DNA very carefully using the
tweezers.
Congratulations, you have now obtained strawberry DNA!

16
17
History of LST (2): Albrecht Kossel
Wetenschap
In the first edition of ‘The history of DNA’ you read about the Swiss Friedrich Miescher,
the first person to isolate DNA. Friedrich identified the substance and called it ‘nuclein’,
since the only thing he knew for sure, was that the substance could be found in the
nucleotide of a cell. He had already suggested that nuclein played an important role
in fertilization, but he could only speculate about the exact role and composition of
nuclein. It was Albrecht Kossel who identified the nucleic acids that are the components
of the substance that Miescher first isolated. In this second edition of ‘The history of
DNA’ the VoLcie will look into the life of this Albrecht Kossel.
Albrecht Kossel (Figure 1) was a German who
was born in Rostock in 1853. As a young man, he
was very interested in botany, but his father, a
merchant, pushed him to study medicine. He
started in 1872 at the University of Strassburg, a
University that had just been founded. In 1877,
he passed the medical examination. During
college, he was already inspired by the lectures
of Hoppe-Seyler, the man we all know from the
last edition of history of DNA; Friedrich Miescher
worked for him when he discovered ‘nuclein’.
Albrecht received his PhD in 1878 and he becames
the assistant of Hoppe-Seyler. In the next few
years, Kossel continued the research of Miescher,
and he found that the ‘nuclein’ partly consisted
of proteins, and partly of non-protein molecules:
nucleic acids.
“He showed that nucleic acids were
made up for a part out of purines or
pyrimidines”
Figure 2 Structure of cytosine, thymine, guanine, uracil,
adenine
Kossel discovered the four bases which make up
DNA; adenine, guanine, thymine and cytosine.
Later he also isolated uracil, the nucleic acid that
is present in RNA. He found several structural
parts of these building blocks of DNA and RNA,
he showed that nucleic acids were partly made
up of purines or pyrimidines and also showed the
structures of the both; pyrimidine has a single sixsided
ring and purine has a six-sided ring and a
five-sided ring who share one side with each other
(Figure 2).
“in recognition of the contributions
to our knowledge of cell chemistry
made through his work on proteins,
including the nucleic substances”
these four atoms, but adenine, the other purine,
did not contain any oxygen (Figure 2).
“The influence of Kossel became
larger and larger, ... he became the
director of the chemical division of the
institute of physiology in Berlin.”
The influence of Kossel became larger and
larger; in 1881 he qualified as lecturer and he
became the director of the chemical division of
the institute of physiology in Berlin. In 1887 he
became extraordinary professor in the medical
faculty of Freiburg and later in Marburg, where
he also became the director of the institute
of physiology. Some years later he moved to
Heidelberg and became the chairman of the
seventh international Congress of Physiology,
and for two years he was the pro-rector of the
University there. His influence was not only
present in Germany, Kossel was also honorary
doctor of the Universities of Cambridge, Dublin,
Ghent, St Andrews and Edinburgh and he was the
member of some academies as the Royal Swedish
Academy of Science and the Royal Society of
Uppsala.
During the nineties, he shifted the subject of his
investigations from the cell nucleus to proteins.
For instance, he studied the effects of a phenetole
diet on urine, peptonic components of the cell
and in 1896 he discovered an important protein
Figure 4 Nobel prize documentation
which we LST students all know: histone. Histones
are the proteins that help package DNA into the
structural units called nucleosomes (Figure 3).
In 1910 Albrecht Kossel’s work on the discovery of
the five nucleic acids was rewarded: he received
the Nobel prize in Physiology of Medicine “in
recognition of the contributions to our knowledge
of cell chemistry made through his work on
proteins, including the nucleic substances”
(Figure 4).
“He found that the ‘nuclein’ consisted
for a part out proteins, and for a part
out of a non-protein molecules”
Two years later Kossel gave a famous lecture in
which he explained the importance of nucleic
acids and the cellular proteins, which he
dsicovered, as the chemical basis for genetics, in
which he was completely right.
Kossel was married with Luise Holtzmann and
had a daughter and a son, Walther. Walther also
became famous as a scientist, as he discovered
X-ray interference in crystals. Albrecht Kossel
died on July 5, 1927 after a short sickbed.
Jolanda ter Horst
Wetenschap
Figure 1 Albrecht Kossel potret
Kossel discovered that the three pyrimidines,
thymine, cytosine and uracil consisted out of
carbon, hydrogen, nitrogen and oxygen. Guanine,
one of the two purines, also consisted out of
Figure 3 Nucleosomes

Onderwijs en Carrière
18 19
Alumnus: Govert Eggink
Ik werd als jeugd wedstrijdroeier, top fit met een sixpack, tot mijn grote
verbazing afgekeurd voor de F16 luchtmacht selectie. En het jaar erna wederom,
ditmaal met de bijgevoegde verklaring: “dyslectisch”. Dan maar mijn eigen
vliegtuig bouwen en zo kwam ik in Delft aan en begon met L&R. Slapend in
de collegebanken werd ik in drie maanden omgedoopt tot een waardig DSC’er
met een 20kg one fust en dat was mooi. Maar wakker worden in de college
bank met de realisatie dat de lesstof vooral droog en oninteressant is, vond ik
dit toch wat minder mooi. En dus, na een wijs advies van oma om iets ‘leuks’ te
gaan studeren, werd ik LS&T’er.
Life Science and Technology. “ah leuk! En..
wat is dat dan?” Dat is een soort technische
biologie op moleculair gebied en daar leer je
hoe je miljarden micro-organismen voor jou
kan laten werken. In Leiden leer je het knippen
en plakken met DNA, maar dat komt eigenlijk
neer op pipeteren, schudden, verwarmen,
wachten en nog veel meer wachten. Maar
Delft daarentegen, was top! De hydrocyclonen
van BioSeparations met Luuk van der Wielen
duwde me de Bioprocess Engineering kant
op. Hier kwam ik LIFE tegen en niet veel later
ook Tamis en de Environmental-gangsters,
geleid door Robert Kleerebezem. Jelmer was
weer eens super enthousiast en voor ik het
wist stond ik, later versterkt door Peter Mooij,
beter bekend als de ‘Algaeboys’ die op zoek
waren naar de sleutel tot de selectie methode
voor de “survival of the fattest”.
Mijn eerste stapjes richting werk waren
voor WSHD (Waterschap Hollandse Delta).
Tommaso Lotti had een EBT (Environmental
Biotechnology) presentatie gegeven over
zijn PhD onderwerp “Koude Anammox”
en de status van een pilot-scale project
met een 6m3 reactor in Dokhaven,
Naam:
Cohort:
Favoriete vak:
Favoriete docent:
BSc stage:
MSc stage:
Master:
Rotterdam. Deze potentiele 3de generatie
rioolwaterzuiveringstechniek is de opvolger
van de 1ste generatie: poep emmertjes ophalen
langs de Delftse huizen en dit over het land
gooien in plaats van de gracht in. En de 2de
generatie: een schoepenrad om dit poepwater
te verplaatsen en daarmee onbedoeld extra
zuurstof toevoegen, wat tegenwoordig met
enorme beluchters gebeurt. Dan is deze 3de
generatie ‘Annamox’ natuurlijk ‘the holy grail’
en een natte droom voor elke bioprocess
technoloog die het proces aan de praat weet
te krijgen in een rioolwaterzuivering.
“Life Science and Technology. “ah
leuk! En.. wat is dat dan?””
Door mijn stage konden we iets beter ‘zien’
wat er biochemisch in de reactor gebeurde,
wat resulteerde in de conclusie ‘niet veel’.
En nu weet ik nog het lijden van Leiden; dat
onderzoek in de biologie best veel wachten is.
Maar met een bacterie die bij 30°C al traag
groeit, lijkt een onderzoek doen naar zijn ‘wilde
liefdes leven’ bij 8°C bijna op achteruitgang.
Een profielwerkstuk van een verdwaalde
Govert Eggink
2004
Environmental Biotechnology
Robbert Kleerebezem
BioSeparation Technology
Environmental Biotechnology
Bioprocess Engineering
scholier met grote verwachtingen, ene Lars
Puiman, was dan een leuke afwisseling. Maar
als subsidiedeadlines dichterbij komen en het
bedrijfsleven zich meer met de knoppen van
het onderzoek gaat bemoeien, helpt dat niet.
En zo ebde mijn enthousiasme langzaam weg
door de traagheid. Dit hadden ze bij WSHD
ook door en gaven daarom aan dat ze meer
potentie voor me zagen buiten het werkgebied
“onderzoek”. Daar was ik het wel mee eens.
Zo kwam ik met één jaar werkervaring op de
arbeidsmarkt terecht en dobberde met Paul
Spelt 7 maanden mee in het werklozen bootje.
Maar dan opeens, en dat zal je altijd zien, vier
aanbiedingen in twee weken van onder andere
Shell, Johnson & Johnson en Friesland
Campina… “when it rains, it pours”.
Ik ging voor de eerste, minst betaalde maar
spannendste aanbieding; het kleine bedrijf
Evodos toen nog bestaande uit 13 man. Wij
maken industriële centrifuges die gericht
zijn op het verkrijgen van de hoogste product
kwaliteit, ongeacht welk vloeibaar mengsel je
erin stopt. De technologie is in staat om zonder
problemen met ongekend weinig energie zeer
kleine sterk geladen klei deeltjes tot harde
brokken ‘steen’ te centrifugeren. Maar, met
dezelfde machine, is het ook mogelijk om zeer
fragile diatomeeën met een minimaal verschil
in dichtheid levend uit het water te halen.
Ik ben hier Manager of Technology &
Processes, wat neer komt op de ingenieur
die de technologie in de processen van de
klant implementeert. Evodos is volwassen
geworden in de kleine algen industrie, maar
mijn voornaamste taak is ervoor te zorgen
dat we een gefundeerde eerste voet zetten in
andere nog onbekende gebieden zoals de olieindustrie.
“In Leiden leer je het knippen en
plakken met DNA, maar dat komt
eigenlijk neer op pipeteren, schudden,
verwarmen, wachten en nog veel meer
wachten”
Het is bijzonder interessant om inzicht te
krijgen in de geheime processen van de
verschillende bedrijven die geïnteresseerd
zijn in onze technologie. En ook de perikelen
van een startende onderneming zijn machtig
interessant. Maar het mooiste zijn toch wel
mijn gesprekken met de uitvinder, waar
ik al tijdens mijn sollicitatie diep mee in
discussie was over de mogelijkheden van
deze technologie. De elegantie waarmee deze
63 jaar oude werktuigbouwer de minstens
100 jaar oude centrifuge technologie nieuw
leven heeft ingeblazen was verbluffend. En
nog steeds, zelfs na twee jaar verdieping in
de technologie, ontdek ik zeker maandelijks
opmerkelijke details die vervolgens in een
privé college uitgebreid besproken worden,
ondersteund door zijn verhalen uit de ‘oude
doos’.
Govert Eggink
Onderwijs en Carrière

Onderwijs en Carrière
20 21
Alumnus: Marscha Hirschi
Voor mij was altijd de enige logische studiekeuze Life Science & Technology. Het zat
er al aan te komen sinds ik een kleuter was die zo geinteresseerd was in beestjes dat
ik ze mee naar huis nam in mijn broekzak. Arme beestjes en arme moeder.
Ik was, en ben nog steeds, erg nieuwsgierig naar
hoe het leven werkt. Langzamerhand begon ik
te begrijpen dat het antwoord hierop alleen te
vinden was door te kijken naar de moleculen
waar het leven uit bestaat. Toen ik tijdens
structurele biologie van x-ray crystallography
hoorde was ik verkocht. Met behulp van deze
techniek is het dus echt mogelijk om eiwitten
te zien als moleculaire machines en door hun
structuur te analyseren uit te vinden hoe ze
werken. Sindsdien is het mijn doel om aan
de hand van eiwit structuren fundamentele
vragen over het leven te beantwoorden. Als
deze structuren uiteindelijk gebruikt kunnen
worden om kapotte machines te reparen ben
ik helemaal blij.
“Zijn praktische kijk op wetenschap
trok me erg aan”
Tijdens mijn bachelor stage werkte ik op de
humane en klinische genetica afdeling van het
LUMC. Deze groep werkte, toendertijd onder
leiding van Dr. Judith van Deutekom, aan een
therapie voor Duchenne Muscular Dystrophy.
Het moleculaire defect in deze genetische
aandoening ligt in het eiwit dystrofine. Dit
eiwit koppelt in spiercellen het cytoskelet via
een lange linker aan het extracellulaire matrix
(ECM) en is nodig voor het behouden van
spierintegriteit. In DMD zorgt een non-sense
mutatie ervoor dat de koppeling met het ECM
niet tot expressie wordt gebracht, waardoor
spiercellen niet goed ontwikkelen. In exon
skipping therapie wordt tijdens translatie het
exon met de mutatie overgeslagen. Hoewel de
linker een stukje korter is, vindt de koppeling
met het ECM wel plaats en behoudt het
eiwit zijn functie. Dr. Annemieke Aartsma-
Rus, die in de tussentijd de afdeling heeft
overgenomen, was een geweldige mentor.
Tijdens deze stage kreeg ik de smaak van het
labwerk echt te pakken en kan ik me nu nog
steeds niet voorstellen dat ik het ooit zat zal
zijn.
“Hier onderzoek ik membraaneiwitten
die nucleosiden de cel in en uit
transporteren. Dit proces is nodig
voor de salvage pathway van DNA en
RNA synthese”
Maar het leven is meer dan alleen studeren
en LIFE kwam daarbij goed van pas! Bier
brouwen in het Kluyver was zo’n succes dat
ik nu nog steeds af en toe een batch brouw.
De studiereizen naar België, Frankrijk en
California zullen altijd een aantal van mijn
favoriete vakanties zijn. Het hoogtepunt van
mijn LIFE activiteiten was natuurlijk mijn
bestuursjaar. Wat een geweldig leuke tijd
met z’n vijven in het LIFE hok! Wat centjes
tellen als quaestrix en vooral een hoop leuke
activiteiten organiseren en beleven met alle
super gezellige LST’ers.
Terug in de studie deed ik mijn master stage
bij de Protein Chemistry afdeling, in de groep
van Dr. Gregg Siegal. Deze stage was een
goede gelegenheid om een kijkje te nemen bij
Dr. Gregg Siegals spin-off bedrijf, ZoBio. Deze
spin-off gebruikt een high-throughput NMR
methode voor fragment-based drug discovery,
Naam:
Cohort:
Favoriete vak:
Favoriete docent:
BSc stage:
MSc stage:
Master
waarbij de target is geïmmobiliseerd in de
NMR buis. Op deze manier heb je maar een
kleine hoeveelheid eiwit nodig, wat vaak veel
tijd en geld kost om te maken. Zijn praktische
kijk op wetenschap, die nodig was om de
spin-off te leiden, trok me erg aan. Ik had het
idee dat werken in de industrie mij misschien
meer lag dan werken in de academische
wereld. Het was dus heel handig dat Dr. Gregg
Siegal goed contact had bij een bedrijf in de
buurt van Boston. Tijdens mijn industriële
stage bij ArQule werkte ik op de structurele
biologie “afdeling”, die bestond uit mijn baas
en mij. Onze afdeling produceerde oncologie
target eiwitten en co-kristalliseerde deze
eiwitten met de moleculaire hits. Op basis
van deze structuren konden de moleculen
geoptimaliseerd worden, waarna ze werden
doorgestuurd naar de biologie afdeling voor
in vitro en in vivo testen. Ik vond het werk
hier zo leuk dat ik niet de geplande zes
maanden maar twee jaar bij dit bedrijf bleef
werken, gelukkig wel als scientist in plaats
van stagaire.
Na 2 jaar om me heen kijken in de industrie
werd het me wel duidelijk dat, ook in de
industrie, de groeimogelijkheden een stuk
beter zijn voor PhD’s. Amerika nog lang niet
zat, besloot ik hier een PhD plek te zoeken. Zo
ben ik terecht gekomen in de groep van Dr.
Seok-Yong Lee bij Duke University in North
Carolina. Hier onderzoek ik membraaneiwitten
die nucleosiden de cel in en uit transporteren.
Dit proces is nodig voor de salvage pathway
van DNA en RNA synthese, maar is ook
essentieel voor adenosine signaaltransductie.
Veel medicijnen voor kanker en virus
infecties lijken erg op nucleosiden en worden
ook getransporteerd door deze eiwitten.
Marscha Hirschi
2003
Biophysical Structure Determination
Dr. Jaap Brouwer
Humane en klinische gentica/ LUMC
Protein chemistry/ universiteit Leiden
Functional Genomics
Ik ben bezig deze eiwitten te kristalliseren
in verschillende conformaties zodat ik de
eiwitten en hun transport mechanismen in
detail kan beschrijven.
“Sindsdien is het mijn doel om
aan de hand van eiwit structuren
fundamentele vragen over het leven
te beantwoorden”
Vijf en een half jaar nadat ik weer terug
had moeten zijn in Nederland, vind ik het
nog steeds geweldig hier in Amerika en is
het gelukkig niet het Disneyland dat ik had
gedacht te vinden. Niet alleen de wetenschap
maar ook de gastvrijheid, diversiteit en
prachtige natuur hebben me zeker overtuigd
wat langer te blijven. Van North Carolina,
waar ik niets van wist totdat ik hierheen
verhuisde, ben ik ook gaan houden. Het valt
erg mee met de ‘gun-toting, confederate flagflying
red necks’. Hoewel, als het Witte Huis
wordt platgelegd voor een Trump tower is het
misschien toch weer tijd om mijn koffers te
pakken...
Marscha Hirschi
Onderwijs en Carrière

22 23
Interview Wesley Aarse
Life Science and Technology en bier hebben één ding gemeen: ze zouden
beiden waarschijnlijk niet hebben bestaan zonder gist. Aangezien LST studenten
genoeg afweten van LST maar nooit genoeg hebben van bier, ging de redactie
van de Vision of LIFE langs bij een professioneel bierbrouwer, Wesley Aarse.
Wesley is hoofdbrouwer in 3 brouwerijen, in Delft, Scheveningen en Amsterdam
en deelt graag zijn ervaringen met de Vision.
Op welk gebrouwen biertje bent u het
meest trots en wat is uw favoriete biertje?
Het biertje waar ik het meest trots op ben is
de “Zuid wester”, een biertje dat ik gemaakt
heb voor mijn brouwerij in Schevingen. Dit is
niet aan te slepen en iedereen vindt het ook
lekker.
Onderwijs en Carrière
Wat heeft u gestudeerd en hoe bent u
uiteindelijk brouwer geworden?
Ik heb levensmiddelentechnologie gestudeerd
in Den Bosch. De studie zelf vond ik niet heel
moeilijk, dus ik was niet heel veel bezig met
studeren. Leraren konden mij dan ook niet
veel vertellen, ik wist toch wel wat ik wilde.
Al ver voordat ik studeerde, waren bier en
bier brouwen mijn grootste interesses. Op
de middelbare school heb ik voor een keuze
project, dat natuurlijk over bier ging, bij een
brouwerij aangeklopt. De eigenaar daar zag
wel wat in mij en heeft me in dienst genomen.
Toen het na de middelbare school tijd werd
om een studie te kiezen, heb ik een studie
gekozen waarbij ik me verder kon verdiepen
in de technische kant van levensmiddelen.
“Door deze kennis zit ik na de eerste
poging al 80-90% richting mijn doel.
Daarna begint de ‘fine tuning’ van het
proces”
Ik heb gekozen om meer te leren over
zuiveltechnologie, want over bier was mij
niet meer zo veel te vertellen of daar kwam
ik later toch wel achter in de brouwerij. Het
was veel rekenen aan pompen en leidingen en
dan maakt het voor een proces rekenkundig
niet heel veel uit of er melk of water door
een pijp getransporteerd wordt. Het was een
vrij brede studie, waar we ook de basis van
microbiologie en voedselveiligheid leerden en
hoe we daar rekening mee moeten houden
in een proces. Grote fermentoren of andere
apparaten bouwen hoorde hier niet bij. Mijn
opdracht was het opzetten van een proces en
iemand anders zorgt er dan voor dat er een
apparaat komt die dit kan.
“De Duitse regeling vind ik beter”
Helaas mag iedereen in Nederland zich zomaar
“brouwmeester” noemen. Er is dus geen
verschil of je nu al 40 jaar brouwer bent of dat
je nog nooit in een brouwerij geweest bent. Ik
durf mezelf pas een paar jaar brouwmeester
te noemen, ook al ben ik al jaren actief in
een brouwerij. Andere mensen roepen op de
eerste dag al dat ze brouwmeester zijn, dat
vind ik zonde. De Duitse regeling vind ik
beter. Deze zegt dat je het vak geleerd moet
hebben van een andere brouwmeester en
dat je een diploma hebt van een gerelateerde
studie. Daar is brouwmeester echt een titel.
Wat is het proces van een biertje vanuit uw
gedachte naar productie?
Zodra ik in mijn hoofd heb wat voor biertje
ik wil brouwen, weet ik vrij goed hoe ik dit
kan maken. Over de jaren heen weet ik
precies welke grondstof wat met een biertje
doet. Zoals de meeste mensen weten bestaat
bier globaal gezien uit vier grote grondstoffen:
water, mout, hop en gist. De smaak die
het water met zich meebrengt heeft vooral
te maken met de concentratie van zouten
die hier in opgelost zijn, deze is goed te
controleren. Mout is de suikerbron en zorgt
dus uiteindelijk voor de alcohol. Niet al de
suiker wordt omgezet en de achtergebleven
suiker geeft ook smaak aan het bier. Het mout
wordt ook gebrand en de gebrandheid van het
mout bepaalt de kleur van het bier. Zo kan
bier licht geel, goudgeel, rood of bruin zijn. De
bitterheid en de kruidigheid van het bier komt
van hop. En daarnaast als laatste grondstof
natuurlijk voor jullie het welbekende gist. Dit
zet niet alleen suiker om in ethanol, maar ook
in verschillende esters. Deze esters zorgen
voor verschillend fruit smaken wat de bier
ook weer een unieke smaak kan geven.
“Al ver voordat ik studeerde, waren
bier en bier brouwen mijn grootste
interesses”
Door deze kennis zit ik na de eerste poging
al 80-90% richting mijn doel. Daarna begint
de ‘fine tuning’ van het proces, dus iets meer
hop, iets minder water, dat soort dingen. Dat
‘fine tuning’ is een verbeterproces en gaat iets
meer met ‘trial and error’. Elke keer kom je iets
dichter bij je goal, alleen de stapjes waarmee
variëren erg. Ik heb geen laboratorium tot
mijn beschikking, ik kan dus niets meten.
De enige meetapparatuur die ik heb is mijn
tong. Zelf schat ik in of het bier klaar is voor
verkoop. Dan is het hopen dat het ook in de
smaak valt bij het publiek.
“Extreme of experimentele bieren
maken kan iedereen, maar een goed
biertje nóg beter maken, dat is een
vak”
Persoonlijk heb ik geen favoriet biertje. Het ligt
aan de situatie waarin ik drink en hoe ik me op
dat moment voel, net als eten, je eet ook niet
elke dag hetzelfde. Ik zou zelfs de Zuid wester
niet elke dag kunnen drinken. Natuurlijk
maak ik wel onderscheid of het bier lekker is
of niet. Als je meer dan één glas van het bier
kan drinken, vind ik het lekker bier.. Het kan
zijn dat het bier gewoon niet lekker is. Ander
bier verzadigt meteen je smaakpapillen. Het
kan dan wel lekker zijn, maar als je na drie
slokken genoeg hebt gehad, is het naar mijn
mening geen goed bier.
Ik houd erg van subtiliteiten in het bier,
dingen die het bier net iets anders maken dan
de andere biertjes. Daarom ben ik ook niet van
fruit bier. Dat is geloof ik meer een hype en
blijft niet lang hangen. Ik zou deze bieren ook
niet snel zelf gaan brouwen, mijn brouwerijen
Onderwijs en Carrière

Onderwijs en Carrière
24 25
zijn hier ook niet voor ingericht. De grote
brouwerijen maken dit soort biertjes in grote
fermentoren die normaal leeg zouden staan en
waar ze anders geen winst op zouden maken.
Wij maken alles op een wat kleinere schaal,
ongeveer 1000 liter. In dit soort fermentoren
is het erg moeilijk om constant product te
leveren als het gaat om fruit of alcohol vrij
bier. Uiteindelijk moet alles wat gebrouwen
wordt, verkocht worden. Ik kan dus geen
grote risico’s nemen en experimenteren met
echt nieuwe ingrediënten. Dat vind ik niet
erg, want ik ben voor de subtiele verschillen
van het bier. Extreme of experimentele bieren
maken kan iedereen, maar een goed biertje
nóg beter maken, dat is een vak.
“Voor de brouwers thuis is het
belangrijk dat je je apparatuur goed
schoon maakt, zoals jullie in het
lab doen: niet alleen een doekje er
doorheen halen tegen de stof, maar
antibacterieel reinigen”
Hebt u nog tips voor bierdrinkers of
bierbrouwers?
Ikzelf vind een schuimlaag op mijn bier
belangrijk, voor zowel de smaak als hoe
het biertje eruit ziet. Er kan rekening mee
gehouden worden in het brouwproces,
bijvoorbeeld een hogere viscositeit zorgt voor
langer houdbare schuimlaag. Zelf kun je er
op letten dat er geen vet of kleine beetjes
afwasmiddel in je glas zitten, dan slaat het
ook meteen dood. Let er dan ook op dat als
je vet eten eet er ook geen vet in je glas komt
waardoor de schuimlaag vervolgens verdwijnt.
Er is een verschil of je bier drinkt uit een
flesje, glas of blikje. Hier zijn heel veel
wetenschappers onderzoek naar aan het doen,
maar tot nu toe hebben ze nog niets kunnen
vinden. Het verandert dus waarschijnlijk
niets aan het bier, maar wel aan de beleving.
Zo krijg je verschillende hoeveelheden bier
binnen per slok, en als je uit een glas drinkt
stop je meteen je neus bij het bier en de geur
bepaalt een groot deel van de smaaksensatie.
Voor de brouwers thuis is het belangrijk
dat je je apparatuur goed schoon maakt,
zoals jullie in het lab doen: niet alleen een
doekje er doorheen halen tegen de stof, maar
antibacterieel reinigen.
Ik vind dat er in ieder geval meer bier
gedronken moet worden, want bier maakt
alles alleen maar leuker!
Sander Mallon en Jimmy van Zanten
Interview Sjaak Lispet
Na 46 jaar in het Kluyver te hebben gewerkt komt er een definitief einde aan
dit werk voor Sjaak Lispet. Over de jaren heen heeft Sjaak veel meegemaakt
in het Kluyver. Daarnaast heeft hij de opkomst van LIFE en de intrek van LST
studenten meegemaakt. Om te horen hoe dit allemaal is geweest zijn wij van
de redactie bij hem langsgegaan om te horen hoe hij tegen het eind van het
Kluyvertijdperk aankijkt.
Wat voor opleiding heeft u gedaan en hoe
bent u bij het Kluyver gekomen?
Ik was een vroege leerling op het voortgezet
lager onderwijs, dus ik was een jaar jonger
dan mijn klasgenoten. Mijn schoolcarrière
duurde echter niet heel lang, want op mijn
15de, in mijn examenjaar, werd ik verliefd en
ben ik gestopt. Mijn moeder was hier totaal
niet blij mee, maar we zijn inmiddels al 45 jaar
getrouwd, dus ik zat gelukkig meteen goed! Ik
ben begonnen bij de TU Delft met de post en
heb vanaf daar mijn weg omhoog gewerkt.
Op een gegeven moment mocht ik amanuensis
worden, dus een soort rechterhand, van
Professor Roelofsen. Helaas overleed hij
voordat ik bij hem in dienst kon treden. Via
mijn vrouw, die schoonmaakster was bij een
andere professor en dit verhaal had verteld,
Professor Berends uit Delft, ben ik destijds bij
deze professor aangenomen.
Mijn taken waren onder andere de
collegedictaten stencillen en de diapresentaties
bij de collegesverzorgen. Via amanuensis ben ik
lab assistent en uiteindelijk beheerstechnicus
geworden; inmiddels werk ik hier al 46 jaar.
Wat zijn uw taken nu nog?
Vroeger deed ik echt van alles; ik deed
onderhoud, reparties en conciërge werk,
maar ik mocht ook de (niet-gespecialiseerde)
apparaten inkopen. Dat deed ik allemaal met
veel plezier, er zaten geen vervelende klusjes
bij.
“Mijn taken waren onder andere
de collegedictaten stencillen
en de diapresentaties bij de
collegesverzorgen”
Nu ben ik al twee jaar met pensioen, maar ik
ben nog steeds actief in de feestcommissie en
ik ben de beheerder van ‘t Keldertje. Dit blijf
ik doen zolang de verhuizing nog niet plaats
heeft gevonden.
Het beheer van ‘t Keldertje houdt vooral in dat ik
ervoor moet zorgen dat deze aan het eind van de
avond schoon is en dat ik op zaterdagochtend
nog even alles schoonmaak en de voorraad
op peil houd. Over het algemeen zorgen de
studenten erg goed voor de bar, maar er zaten
soms besturen tussen die dat wat minder
goed deden. Gelukkig heb ik pas één keer
een student uit de bar moeten verwijderen.
Die is toen geschorst voor een paar dagen.
Verder verzorg ik de feestjes in de Botanische
Tuin. Zo kunnen promovendi vieren dat ze
gepromoveerd zijn of worden er na congressen
in de aula borrels georganiseerd. Ik heb
zelfs een keer meegemaakt dat mensen de
Botanische tuin als trouwlocatie wilden
gebruiken. Bij dit soort feesten zorg ik ervoor
dat alle benodigdheden aanwezig zijn en doe
ik soms de catering. Het meeste hiervan doe
ik allemaal vrijwillig.
Onderwijs en Carrière

26 27
Onderwijs en Carrière
Deed u nog werk of activiteiten naast het
Kluyver / wat was uw leukste werkervaring?
Ik ben zo iemand die niet stil kan zitten en
daarom altijd wel met iets bezig is. Mijn vrouw
heeft ermee leren leven dat ik bijna nooit thuis
ben. Ik ben al heel lang lid van een voetbalclub
waar ik zes dagen in de week ben. Daarnaast
heb ik nog acht jaar in de gemeenteraad
gezeten. Dat was precies toen STIP ook zijn
intrek deed. Ik heb ook een jaar samen met
mijn broer getraind voor een marathon in New
York. Toen mijn kinderen naar school gingen
heb ik ook in de ouderraad gezeten van zowel
de basis- als middelbare school.
“Over het algemeen zorgen de
studenten erg goed voor de bar, maar
er zaten soms besturen tussen die dat
wat minder goed deden”
Het leukste wat er is vind ik de omgang
met mensen. Aan al die activiteiten heb ik
over de loop der jaren een enorm netwerk
overgehouden. Ik heb nog steeds contact met
Professor Fuchs, die inmiddels in de 80 is.
Daarnaast wordt ik ook nog door bedrijven
of oude contacten uitgenodigd voor een
borrel of feest. Dat is zo leuk dat ik al mijn
andere afspraken daarvoor afzeg. Ook de
gemeenteraad heeft me hele nuttige contacten
gegeven. Zo kan ik nog steeds bij de wethouder
naar binnen stappen. Ik heb toevallig zo ook
Prins Willem-Alexander ontmoet. Toen de
Willem van Oranje schilderijententoonstelling
geopend werd door Prins Willem-Alexander,
mocht ik daarbij zijn. Ik wist dat hij ook
diezelfde marathon in New York gelopen had
net als ik. Dat vertelde ik aan een luitenant
en die heeft me toen aan hem voorgesteld. Alle
hoge piefen keken me toen wel raar aan toen
ik een kwartiertje met de prins mocht praten.
“De nieuwe werknemers hebben ook
minder een hart voor de zaak”
Voor al dit werk ben ik ook beloond. Ik ben
geridderd door koningin/prinses Beatrix. Dat
is ook hier in de Botanische tuin gebeurd.
Mijn vrouw had het geheim gehouden en toen
was er opeens een feest voor mij georganiseerd
met meer dan 300 mensen die voor mij op
kwamen dagen. Dat was toch wel een van de
mooiste dagen in mijn leven. Het lintje hangt
nog steeds ingelijst in mijn woonkamer. Niet
iedereen heeft zo’n ding en ik ben er erg trots
op.
Wat is uw ervaring met LIFE en al de
studenten die halverwege introkken?
Het was zeker even wennen, maar ik vind
het echt een leuke studie. Omdat het in
het gebied is waarin promovendi die ik van
vroeger kende afstudeerden, kom ik soms
nog kinderen daarvan tegen. Het is zeker vol
geworden met alle studenten, maar dat vind ik
juist gezellig. Dit komt mede doordat jullie zo
actief zijn met feestjes, waar ik overigens ook
aan moest wennen. Toen ik tijdens de eerste
bestuurswisseling het Keldertje binnenkwam,
schrok ik wel even; er stonden studenten op
de bar te dansen of ze rolden stoeiend over de
grond, maar blijkbaar hoorde dat er allemaal
bij.
Vindt u het jammer dat u nu officieel met
pensioen gaat en het Kluyver leeggehaald
wordt?
Nee eigenlijk niet. Wat heel erg geholpen heeft
is dat ik al twee jaar met pensioen ben en al
langzaam heb afgebouwd met de tijd die ik
hier zit. Zoals ik zei doe ik ook nog veel meer
activiteiten en die nemen alle tijd die ik hier
eerder zat weer in beslag. Er valt dus niet
opeens een groot gat in mijn leven. Dat ik
hier langer zit dan de bedoeling was, komt
vooral doordat de nieuwbouw steeds werd
uitgesteld en de verhuizing werd opgeschoven.
Daarnaast zit ik hier al zo lang, dat eigenlijk
het hele personeel en alle professoren al
‘vervangen’ zijn.
Niemand weet nog precies wat er met het
Kluyver gaat gebeuren. Misschien komen er
nieuwe biotechnologische bedrijven in of trekt
het Science Centre het naar zich toe. Het
enige wat ik weet is dat het leeg aangeleverd
moet worden. Tot nu toe vind ik het geen
probleem om dingen als ‘t Keldertje zelf af
te moeten breken en het gebouw waar ik zo
lang aan heb gewerkt leeg te moet zien; het
is allemaal wel mooi geweest voor mij. Een
andere reden kan zijn dat ik het gebouw al
veel heb zien veranderen. Jullie kennen dit
als “het gezellige Kluyver”, dat veel leuker
is dan het steriele nieuwe gebouw. Maar
ik heb het nog meegemaakt dat er overal
houten vloeren lagen en dat de bibliotheek
ook echt nog een bibliotheek was waar ik
mijn gemeenteraadsartikelen kon lezen. De
mooiste zaal vond ik toen de microscopiezaal,
waar ik de microscopen mocht klaarzetten
en de preparaten (van plantjes uit de tuin)
mocht maken. Die is nu vervangen door de
grote labzaal boven aan de trap op de eerste
verdieping.
Als er iets qua sfeer of uiterlijk van het
Kluyver mee moet naar het nieuwe gebouw,
wat zou dit zijn?
Wat ik altijd het leuke heb gevonden aan
het Kluyver is de saamhorigheid tussen de
mensen en het knusse gevoel. Voor mij is
het erg belangrijk dat mensen attent blijven;
niet alleen op professioneel gebied, maar
ook persoonlijk. Ik zorgde altijd dat mensen
bloemen kregen op hun verjaardag of op
andere speciale gelegenheden. Ook kocht ik
altijd een Cliniclowntje om de Cliniclowns te
ondersteunen. Die gaf ik dan aan het eind
van het jaar aan iemand die een zwaar jaar
achter de rug had, bijvoorbeeld omdat hij of
zij kanker had gekregen of er juist net vanaf
was. De secretaressen zijn dat nu van mij aan
het overnemen en dat vind ik er belangrijk.
Hopelijk houden ze het vol in het nieuwe
gebouw.
“Het is zeker vol geworden met alle
studenten, maar dat vind ik juist
gezellig”
De nieuwe werknemers hebben ook minder
een hart voor de zaak, zoals ik dat altijd
noem. Ze staan om 5 uur bij de deur om zo
snel mogelijk naar huis te gaan. Zo was het
vroeger niet, ik bleef zolang er werk was en
dat vond ik totaal niet erg. Als die verbinding
tussen de zaak en de mensen die er werken
verloren gaat, heeft dat veel invloed op de
sfeer in het gebouw. Wat ik leuk vind aan het
Kluyver is dat er veel liefdes zijn ontstaan. In
mijn tijd hier zijn er op de werkvloer al meer
dan acht stellen ontstaan die uiteindelijk
getrouwd zijn. Dat is echt iets bijzonders aan
dit gebouw, dat vind je nergens anders.
Sander Mallon en Marissa Janssens
Onderwijs en Carrière

28 29
Bijzondere bijbaan: Yannick Buys
De meesten van jullie weten wel wat een student-assistent is. Student-assistenten zijn
vaak ouderejaars studenten die docenten helpen een practicum in goede banen te
leiden, of studenten op weg te helpen met de opdrachten van een werkcollege. Nu
kan ik zeggen dat ik dit doe, maar het is tóch een beetje anders: ik werk namelijk als
student-assistent voor de Industrial Biotechnology MOOC.
goede planning met elkaar. Het makkelijke is
dan wel weer dat het enige wat ik nodig heb
een pc met internetverbinding is.
“Deelnemers komen dan ook van over
de hele wereld“
Onderwijs en Carrière
MOOC (Engels, spreek uit: ‘moek’) staat
voor Massive Open Online Course, en wordt
aangeboden vanuit de TU Delft. Zo zijn er de
afgelopen jaren een hoop MOOC’s opgezet
over allerlei verschillende onderwerpen,
variërend van Solar Energy tot Responsible
Innovation, en sinds vorig jaar is ook onze
mooie studie vertegenwoordigd met Industrial
Biotechnology.
“Onze Industrial Biotechnology duurt
zes weken en kan gezien worden als
een erg beknopte samenvatting van
de Delftse Master LST”
Voor een MOOC kan in principe iedereen
zich inschrijven die beschikt over een
internetverbinding en een gezonde dosis
interesse voor het desbetreffende onderwerp.
Deelnemers komen dan ook van over de hele
wereld, de taal van de cursus is logischerwijs
Engels. Het bestaat uit een aantal weken
waarin de deelnemers (basis)kennis opdoen
door middel van kleine colleges van ongeveer
10 minuten lang, die als video bekeken
kunnen worden. Vaak zijn er daarna een
aantal (huiswerk)opdrachten die gemaakt
moeten worden, waar al dan niet punten
voor je eindcijfer behaald kunnen worden.
Uiteindelijk moet er vaak ook een examen
gemaakt worden, en alles bij elkaar bepaalt of
je bent geslaagd voor de cursus. Hiervoor kan
je dan ook een certificaat krijgen van de TU.
“Je bent lekker studie gerelateerd
bezig en daarbij help je ook nog
mensen kennis bij te brengen”
Onze Industrial Biotechnology duurt zes
weken en kan gezien worden als een erg
beknopte samenvatting van de Delftse Master
LST. Zo zijn er onder andere twee weken
gevuld met colleges van Sef Heijnen over
massabalansen en ‘microbial conversion
(q-)rates’ en legt Luuk van der Wielen de
basisprincipes over ‘process designing’ uit.
De stof is over het algemeen toch wel aardig
pittig, vooral zonder voorkennis! Gemiddeld is
de studielast 8 uur per week. Als rode draad
loopt er een case study, waarin de deelnemer
met de opgedane kennis elke week een stapje
verder gaat in het ontwerpen van een proces
waarin 1,3-propaandiol geproduceerd wordt
met een micro-organisme. Ook heeft elke
week een ‘Best Practice’, waarin mensen
uit het bedrijfsleven of universiteiten, aan
het woord komen met real-life toegepaste
voorbeelden. Verder is een erg leuk aspect dat
de deelnemers met de beste resultaten een
motivatiebrief mogen schrijven, waarna één
iemand een trip naar Delft wint in combinatie
met deelname aan een advanced course van
de Biotechnology School Delft-Leiden. Dit
is een professionele course die ook wordt
gegeven voor mensen uit het bedrijfsleven.
“Twee weken gevuld met colleges van
Sef Heijnen”
Mijn taak is uiteindelijk vooral de deelnemers
stimuleren, begeleiden en helpen de stof te
begrijpen, en om de opdrachten correct te
maken. Ik ben dus eigenlijk inderdaad net een
student-assistent, echter gebeurt alles online.
De voornaamste manier waarop dit gebeurt
is via een soort discussion-board of forum.
Hier kunnen de deelnemers vragen stellen als
ze een bepaald concept niet goed begrijpen
of vast komen te zitten bij een bepaalde
opdracht. Het is dan niet de bedoeling dat
het antwoord voor hun voorgekauwd wordt,
maar vooral om ze constructief verder op weg
te helpen. Verder zijn mijn bezigheden ook
het (vooraf) controleren van de opdrachten
en om verbeteringen aan te brengen waar
nodig. Ik denk dat dit goed bij mij past,
omdat ik hiervoor al een aantal jaar bijles in
scheikunde en wiskunde heb gegeven, iets
dat natuurlijk een behoorlijk groot raakvlak
heeft met dit werk.
“De deelnemers met de beste
resultaten een motivatiebrief mogen
schrijven, waarna één iemand een trip
naar Delft wint”
Gelukkig ben ik niet alleen, we zijn in totaal
met een team van vier (oud) LST-studenten.
Dit is ook hard nodig, omdat in principe elke
dag zowel in de ochtend als in de middag/
avond het forum gecheckt moet worden of er
mensen zijn die hulp nodig hebben. Onthoud
hierbij dat er op werkelijk ieder moment
vragen gesteld kunnen worden, vanwege alle
verschillende tijdzones van de deelnemers!
Dit vereist natuurlijk wel enige flexibiliteit en
Werken als student-assistent is een erg leuke
manier om geld te verdienen. Je bent lekker
studie gerelateerd bezig en daarbij help je ook
nog mensen kennis bij te brengen, net als
tijdens het geven van bijles. Vooral vanwege
het vrij hoge niveau is het ook erg handig voor
mezelf aangezien de onderwerpen ook voorbij
komen tijdens mijn master vakken. Verder
verdient het gewoon meer dan uitstekend,
zeker niet onbelangrijk. Waar wel rekening
mee gehouden moet worden is dat je op
vrij onregelmatige tijden en behoorlijk vaak
ermee bezig bent. Het is niet zo dat je even
vrij kan nemen omdat je moet studeren voor
je tentamens of een belangrijke deadline
hebt. Dit gecombineerd met het feit dat ik ook
gemiddeld twee weekenddagen in de maand
bij mijn andere (bij)baan werk, maakt het
allemaal vrij druk, maar nog steeds erg leuk!
Yannick Buys
Onderwijs en Carrière

Onderwijs en Carrière
30 31
Hessel van der Eijk: Bestuursjaar
Bestuur naast je studie
Voor de personen die in de nieuwste almanak een nogal vreemde pagina tegenkwamen
met een nog vreemdere tekst erbij geef ik hierbij een uitleg (Mocht je de almanak nog
niet hebben gelezen, haal hem dan als de wiedeweerga op!).
Bovenstaande tekst is de tekst van een liedje
dat ik tijdens de Buitenlandreis in 2015 heb
geleerd aan enkelen binnen de reisgroep.
Zij vonden de tekst daarbij zo geweldig dat
er geen dag voorbij ging zonder het liedje te
zingen. De gehele groep leerde langzamerhand
het lied en het werd zelfs vertaald naar het
(steenkolen) Duits, zodat de Oostenrijkers
in Wenen het ook konden verstaan. Om de
vraag beantwoord te krijgen waar dit lied nou
in vredesnaam vandaan komt, lees dan het
volgende.
“In het jaar was onze bestuurslagzin
‘2gather every1’”
Het origineel uit vijf coupletten bestaande
lied, samen met nog vele andere liederen,
wordt ergens aan het begin van het studiejaar
geleerd aan de nieuwe leden van de Delftse
Studenten Korfbal Vereniging (D.S.K.V.)
Paal Centraal. Om de een of andere reden
wordt alleen het eerste couplet onthouden.
Afgelopen jaar heb ik in het bestuur van
Paal Centraal (PC) gezeten. Nadat ik in mijn
eerste jaar enthousiast deelnam aan de
Promotiecommissie van PC werd ik op een
mooie voorzomeravond gevraagd door de rest
van mijn bestuursgenoten of ik met hen wilde
deelnemen aan het eenentwintigste bestuur
der D.S.K.V. Paal Centraal. Ik hoefde er niet
lang over na de denken en zei vastbesloten
‘ja’.
In de zomer van 2014 tijdens de
lustrumvakantie van PC hebben we op de
laatste volledige dag dat we in Budapest
verbleven, tijdens een lunch de taken verdeeld.
Ik zou me een jaar lang bezighouden met de
secretariële zaken van de korfbalvereniging
als secretaris. Voor een kleine vereniging van
onder de honderd leden is dit parttime werk,
wat kan worden vergeleken met een taak in
een grote commissie.
Mijn voornaamste taken waren het
ledenbestand bijhouden, notuleren tijdens
de algemene- en bestuursvergaderingen
en natuurlijk binnengekomen mails
beantwoorden. Na een korte overdracht
vertrok mijn voorganger naar Zuid-Afrika om
voor een project olifanten te gaan fotograferen
(dit is geen grap). Van haar heb ik sindsdien
bijna niets meer gehoord.
Op 1 oktober 2014 werden we geïnstalleerd
en afgelopen 22 september 2015 werden
we gedechargeerd. In het jaar was onze
bestuurslagzin ‘2gather every1’. Dit lijkt
een erg cheesy slagzinnetje, maar vatte wel
onze visie samen. Paal Centraal is namelijk
een snelgroeiende en variërende vereniging,
waarbij het lastig is om als een grote groep
te blijven functioneren en groepjesvorming
te voorkomen. Wij wilden ons als bestuur
inzetten om als groter wordende vereniging het
kleine familiegevoel te behouden. Afgelopen
jaar had zich weer een recordaantal van 21
nieuwe leden aangemeld en ieder moest zich
thuis gaan voelen.
Om dit te bewerkstelligen werd er onder
andere sterk gepromoot voor deelname aan
de jaarlijkse toernooien. Er zijn zo’n tien
studentenkorfbaltoernooien het hele jaar door
in het gehele land. Paal Centraal heeft al sinds
2008 geen toernooi meer gemist. Als de op
een na grootste studentenkorfbalvereniging
(skv) is Paal Centraal bij andere skv’s
berucht. We zijn namelijk altijd aanwezig en
opvallend door onze vele leden. Zelf heb ik
maar één toernooi gemist, omdat we op dat
moment met LIFE in Tsjechië waren. Daar
is het bier toch net iets goedkoper. Bij ieder
toernooi is het gebruikelijk dat op het feest,
de zaterdagavond/nacht voor de wedstrijden,
de gekste outfits worden gedragen, passend
bij het toernooithema. Daarnaast neemt
Paal Centraal (bijna) jaarlijks deel aan het
internationaal korfbaltoernooi in Edinburgh.
Nadat ik van enkelen mensen die met de LIFE
Buitenlandreis in 2013 mee waren geweest,
die naar Edinburgh ging, had gehoord hoe
leuk het daar was, móést ik er wel heen gaan.
Eind januari 2015 vertrokken we met een
kleine delegatie naar de Schotse stad. Daar
hebben we onder andere tegen het Schots
nationaal team gespeeld en gewonnen. Ook
in de korfbalkringen van Groot Brittannië is
Paal Centraal dus een bekende naam.
“Nadat ik van enkelen mensen die met
de LIFE Buitenlandreis in 2013 mee
waren geweest, die naar Edinburgh
ging, had gehoord hoe leuk het daar
was, móést ik er wel heen gaan”
Naast het bestuur was ik bij de
korfbalvereniging ook onderdeel van de
activiteitencommissie. Deze zorgt dat er bijna
elke maand buiten de trainingen, borrels,
toernooien en wedstrijden om, nog meer te
doen is bij de vereniging. We hebben afgelopen
jaar onder andere het volgende georganiseerd:
openings- en eindbarbecue, mannen- en
vrouwenavond, mannen tégen de vrouwen
avond, diesdiner, casinoavond en als kopstuk
het jaarlijkse kamp tijdens Pinksteren.
Ik was binnen de activiteitencommissie
verantwoordelijk als QQ en commissaris bier.
Dit was nog een leuke commissarisnaam die
ik op mijn lijst kon zetten.
Nu heb ik mijn taak als secretaris der D.S.K.V.
Paal Centraal overgedragen en hoef ik zelf geen
activiteiten meer te organiseren. Momenteel
zit ik in de redactie van het blaadje van PC,
de Paal Verbaal, waarin ik op mijn beurt een
stukje over LST en LIFE zal schrijven.
Hessel van der Eijk
Onderwijs en Carrière

Opinie
32 33
Column: Rik geeft Raad
Studenten lopen vaak rond met een probleem waar ze zelf even het antwoord
niet meer op weten. De VoLcie wil hier graag op inspelen en hebben de hulp
ingeschakeld van een ervaringsdeskundige op de meeste gebieden (bij gebrek
aan ervaring wordt er creatief gedaan). Heb jij nu echt een probleem, mail dan
naar rikgeeftraad@svlife.nl en dan staat jouw probleem en raad misschien
wel in de volgende Vision of LIFE!
Wat doe je als je er midden in de nacht
achter komt dat je alleen nog met de
nachtbus terug kan naar Delft vanuit
Leiden?
Welke LST-student is dit nou nog nooit
overkomen, er zijn zo veel scenario’s. Je bent
bijvoorbeeld op een van de vele feestjes van
LIFE geweest, of je bent bij je vrienden in de
andere stad geweest. Ik heb er zelf ook genoeg
ervaring mee. Mijn raad voor dit probleem is
dan toch wel: blijf kalm, zo’n bus rijdt gewoon
ieder uur. Kijk even in de NS-app hoe laat die
trein (of bus) nu ook alweer gaat. Heb je nog
genoeg tijd om deze te halen, trek snel je jas
aan en haal die bus, je kunt ‘t!
Mocht je ‘m dit uur toch niet kunnen halen,
neem rustig nog een drankje en zet een wekker
op je telefoon, zodat je ‘m zeker de volgende
keer niet vergeet!
“Ben je nu helemaal alleen in de bus
(of trein)? Zet een wekker vijf minuten
voordat je eruit moet”
Heb je die bus of trein toch gehaald, dan hoop
ik dat je dat samen met een andere LST’er of
feestganger gedaan hebt, waardoor je gelijk
een gesprekspartner hebt. De tijd vliegt
voorbij en je bent al weer bijna thuis. Ben je
nu helemaal alleen in de bus (of trein)? Zet
een wekker vijf minuten voordat je eruit moet,
dan ben je in ieder geval wakker. Probeer
een leuk gesprek te maken met andere
nachtreizigers. Niets brengt mensen zo goed
samen als teleurstelling/haat, dus je hebt
gelijk een gemeenschappelijk onderwerp om
over te praten!
En mocht je nu echt zo’n hekel hebben aan
die bus, zorg dan dat je gewoon iemand regelt
in Leiden of Delft waar je kan blijven slapen,
dan kun je eigenlijk het vorige deel overslaan,
veel makkelijker.
“Begin dan misschien eens met op tijd
uit bed komen en niet zo brak zijn”
Mijn practicum assistent mag mij niet zo
en ik ben bang dat het mijn indrukcijfer
beïnvloed, hoe kan ik hem/haar weer
inpakken?
Begin ’s ochtends vrolijk aan het practicum,
glimlach en zeg hem/haar goedemorgen en
laat daarna zien dat je voorbereid bent door
een net labjournaal klaar te hebben liggen.
Werk gedurende de dag lekker hard door aan
je practicum en probeer in een loos momentje
even aan het verslag te werken (dit bespaart
je ook aan ‘t einde werk en laat een goede
instelling zien). Probeer dit dan wel te doen
door zo opzichtig mogelijk te vragen of je in
de computerzaal aan je verslag kunt werken.
Als je nu vragen hebt over de dingen waar je
mee bezig bent, maar je bent er eigenlijk niet
echt zeker van of het een ‘domme’ vraag is,
vraag het dan eerst aan je practicumpartner
of een medestudent. Als zij het niet weten,
loop dan naar die verschrikkelijke assistent
toe en zeg hem/haar dat je er echt even niet
meer uitkomt, je ziet door de bomen het bos
niet meer en wilt het graag begrijpen. Laat wel
zien dat je er al naar gekeken hebt. Op deze
manier wil die assistent je vast wel helpen.
Mocht dit alles nou echt niet helpen om die
assistent in te pakken, begin dan misschien
eens met op tijd uit bed komen en niet zo brak
zijn. Als laatste redmiddel zou je misschien
nog flirten kunnen gebruiken, een beetje
romantiek in het lab kan ook best leuk zijn,
toch?
“Hop in een bakje en meenemen die
hap”
Hoe kan je zorgen dat je met weinig tijd
toch een lekkere lunch hebt?
Eigenlijk toch best een belangrijke vraag,
want wie houdt er nu niet van lekker eten. Een
makkelijke manier om lekker te lunchen, is om
de avond ervoor wat meer eten klaar maken,
dat kun je gemakkelijk weer opwarmen op de
universiteit. Hop in een bakje en meenemen
die hap, vergeet dan ook geen mes en vork mee
te nemen! (Disclaimer: dit kan wel alleen als
je die avond ervoor fatsoenlijk gekookt hebt).
Gerechten die hier goed voor te gebruiken
zijn, zijn: quiche, risotto, pasta + saus of een
lekkere Indiase curry.
Mocht je nu toch niet zulke lekkere ‘restjes’
van de avond ervoor hebben dan is er altijd
nog de mogelijkheid om naar de Jumbo/
COOP te gaan. Haal een lekker stukje
stokbrood, wat humus of tomaat met pesto en
mozzarella, allebei echt lekker. Een broodje
Old Amsterdam gaat er eigenlijk ook altijd wel
in.
“Ga dan gewoon naar het LIFE-hok
toe en koop daar een tosti!”
Ben je nou echt helemaal ten einde raad,
heb je geen lekker eten van gisteren om op te
warmen, is de Jumbo/COOP te duur voor je?
Ga dan gewoon naar het LIFE-hok toe en koop
daar een tosti! Ze zijn, als ik me niet vergis,
maar 1 euro en je hebt keuze uit alle sauzen.
Als dat niet een goede lunch is, weet ik het
ook niet meer. Je kunt hier zelfs genieten van
de aanwezigheid van het LIFE-bestuur.
Heb jij profijt gehad van de gegeven raad,
laat je succesverhaal achter bij de VoLcie, te
bereiken op redactie@svlife.nl. And remember:
Rik Geeft Raad!
Opinie

34 35
Column: Roderick de Kat Angelino
Het avontuur van pedel zijn begon allemaal vorig collegejaar bij de eindbarbeque. Ik
werd mee gevraagd door het toen nog niet hopend 19e bestuur om wat dingen te
sjouwen. Ik dacht er niet te lang over na en liep als een mak lammetje achter ze aan. Je
ziet het al aankomen, opeens staat het niet hopend 19e bestuur heel prominent voor
me en word ik als pedel gevraagd.
De rol van pedel is een grote eer en daarom
zei ik meteen dat ik de rol graag op me zou
willen nemen. Toentertijd dacht ik dat ik
alleen maar met de pedelstaf hard op de
grond hoefde te slaan en een beetje moest
schreeuwen. Na de heerlijke zomervakantie
was het mijn brein bijna ontglipt dat ik pedel
was van LIFE. Gelukkig was er het mailtje van
Lars die mij erop wees en dat ik mee mocht
naar de CoBo’s van andere verenigingen. Een
hele mooie lijst met daarop alle CoBo’s die
Delft en Leiden te bieden hadden. Dit was
een aangename verrassing, ik kon gewoon
meegaan en gratis bieren.
Dus ik gaf een lijstje door met CoBo’s waar ik
bij aanwezig kon zijn. Niet heel lang hierna
was de eerste CoBo waar ik bij kon zijn.
Sam, de Praeses van LIFE, gaf me instructies
en daar gingen we. Jammer genoeg werd
ik na drie stappen in de tent van de CoBo
hardhandig weggewerkt naar de zijkant door
de beveiliging. Dit werd gedaan vanwege de
veiligheid, de pedelstaf wordt namelijk gezien
als een gevaarlijk wapen, zeker als het in de
handen is van een student die onbeperkt bier
kan drinken. En dit overvloedige bier maakte
het ruwe wegwerken naar het randgebied van
de CoBo weer helemaal goed. Toen de CoBo
eenmaal voorbij was dacht ik dat mijn taak
voorbij was en bereidde ik me al voor op de
terugkeer naar mijn huis. Niks was minder
waar, ik mocht mee naar het diner met CDL.
Na het eten van een heerlijke pizza werd er
nog extreem hard gezopen en werden er
drankspellen gespeeld.
“Jammer genoeg werd ik na drie
stappen in de tent van de CoBo
hardhandig weggewerkt”
Maar nu genoeg over andere CoBo’s, woensdag
16 september was het eindelijk tijd voor de
CoBo van LIFE. Vol energie en adrenaline
stond ik klaar voor de andere besturen,
wetende dat de afgelopen jaren LIFE geen
enkele eigen CoBo heeft uitgespeeld.
“Opeens is er in de verte het geschreeuw
te horen van de naderende besturen.
Alles wordt even stil en daar is het
eerste bestuur”
Eerst kwamen de families, de huisgenoten
en de clubgenoten van het 19e bestuur, dat
eindelijk is geïnstalleerd. Alles verliep rustig,
mede dankzij de hulp van de fantastische prepedel
Frank Rood. Echter de rust verdween
naarmate de CoBo vorderde omdat andere
besturen naderden. Langzaam nam de OC
hun positie in en werden strategieën nog
snel doorgesproken. Opeens is er in de verte
het geschreeuw te horen van de naderende
besturen. Alles wordt even stil en daar is
het eerste bestuur. Ze stevenen recht op het
bestuur af maar de OC blokkeert hun weg.
Langzaam druipen ze af en komen ze zich
aanmelden bij de pedel. Terwijl de andere
besturen ook aankomen bij de CoBo komen
er steeds meer aanmeldingen binnen. Tussen
het gebral en gebras door ram ik zo hard als
ik kan de pedelstaf op het pedelverkeersbord
en recipieer ik zoveel mogelijk besturen. Tot
het punt dat de pedelstaf brak en mijn stem
gebroken was.
Na golven van aanvallen op de OC is het bijna
zeven uur en er was nog geen doorbraak
geweest. Toen kwam het laatste bestuur dat
werd gerecipieerd. Dit alles verliep soepel en
vervolgens werd het 19e bestuur naar binnen
geleid, terwijl de OC de andere besturen
wegstuurde. Het was gelukt, na zeven jaar
van doorbraken heeft LIFE eindelijk een
CoBo uitgespeeld. Het bestuur dolgelukkig en
(deels) stomdronken viert dit nog even na in
het hok. Maar dit was maar van korte duur
want snel dropen ze af naar huis.
“Het was gelukt, na zeven jaar van
doorbraken heeft LIFE eindelijk een
CoBo uitgespeeld”
Na me te hebben omgekleed en de pedelstaf
achter slot en grendel te hebben gelegd ging
ik weer terug naar het slachtveld waar zojuist
de CoBo zich had afgespeeld. Daar zie ik de
OC alles opruimen onder het genot van een
lekker biertje terwijl ze hun brasverhalen
deelden. Om dit alles af te sluiten werd er nog
lekker gedineerd bij Little Italy om vervolgens
lekker naar huis te gaan om na te dromen
over een geweldige dag.
Roderick de kat Angelino
Opinie

36
Strip
Zwavelbrug
Gisteren heeft Gemeente Delft op een persconferentie bekend gemaakt dat er een
zwavelbrug gebouwd gaat worden over de vliet. Deze zal gebouwd worden naast de
historische Oostpoort en zou een einde moeten maken aan de verkeersdrukte over
Oostpoortburg.
Opinie
auteur: Hanna Terpstra
“De brug zal hoog genoeg worden zodat deze
niet open hoeft” ligt gemeentewoordvoerder
An Aeroob toe. “Op doordeweekse dagen is er
altijd tussen half 9 en 9 uur een hoop drukte
van vooral jonge mensen op de fiets. Al
hebben we eigenlijk nooit begrepen waarom.
Maar als de brug open staat, dan staat er
altijd een enorme rij aan fietsers”.
Milieuactivisten zijn niet blij met de
komst van de zwavelbrug. Ze beweren dat
een waterstofbrug veel duurzamer is en
minder vervuiling in het water geeft. Maar
gemeentewoordvoerder An Aeroob maakte
korte argumenten met dit argument. “Kom op,
we weten allemaal dat een waterstofbrug maar
een bond-energie heeft van 5 tot 30 kJ/mol
en dat een zwavelbrug een bond-energie heeft
van 251 kJ/mol! Verder moeten we ook niet
de hoge entropie term van waterstofbruggen
vergeten. De natuur streeft wel naar wanorde
maar de gemeente Delft zoekt juist naar orde
in het verkeer. Waterstofbruggen voldoen niet
meer aan de eisen van de 21ste eeuw”.
“Waterstofbruggen voldoen niet meer
aan de eisen van de 21ste eeuw”
De gemeente Delft zal samen met de
provincie Zuid-Holland de brug realiseren. De
provincie zal de palen van de brug aanleggen
en in beheer nemen en de gemeente Delft
het wegdek. “We verwachten niet dat dit
problemen op zal leveren” ligt An Aeroob toe.
“Dit geeft zelfs geen problemen als we, ik
noem maar iets geks, een trambaan over de
brug aan zouden willen leggen”
Mark Hoorens
“Volgens anonieme bronnen bij de
gemeente is Johannes van der Waals
de beoogde kandidaat”
Over wie het ontwerp van de brug zal
maken, wil de gemeente Delft nog niets
bekendmaken. “We zijn nog op zoek naar
een geschikt persoon voor dit ontwerp en
voorlopig doen we hier nog geen uitspraken
over”. Maar volgens anonieme bronnen bij
de gemeente is Johannes van der Waals de
beoogde kandidaat, al doen de namen Ludwig
Boltzman en Hermann von Helmholtz ook
nog de ronde.
auteur: Kim Warbroek