KAMP IS LEKKER OKTOBER 2018 TYDSKRIF

Dan weer, as die dors tier jou bestorm, het jy een van
drie opsies:
1. Jy pee in elkgeval jouself terstond sopnat, en
jy’s geskroef, of
2. Jy knyp terstond “in mid air” áf by die
“halfway”-merk, en jy’s geskroef (met `n halfvol
ertjieblaas), of
3. Jy probeer in tiertaal onderhandel en verduidelik
oor klippe in jou waterwerke, en dat hy jou eers
gou moet kans gee om die besigheid af te
handel… Tog twyfel ek of tiere weet van klippe
in diewaterpype. Jy’s geskroef!
Só praat ek annerdag met ‘n vriendin, wat ook hou
van foto’s neem by watergate, oor die uitdagings van
wildfotograwe en die tema van waterwerke kom ter
sprake. “Nee…” sê sy, “My man vlieg ook self… en
mens kan nogal nie met ‘n vliegding by die Engen
1Stop intrek om gou vol te maak óf leeg te maak met `n
ligte ‘airie’ nie.” Ek maak my somme, en kom tot
diesefde gevolgtrekking. Mens kry nou nie noodwendig
vlieg-spietkops nie of vliënde dors tiere nie, so niks sal
gebeur as jy wil uitklim nie, maar hoegemaak daar bó?
“Nee…” sê sy. “Autopilot en `n Stasoft bottel werk vir
hom…” “Die ding se gat is groot genoeg, en jy kan sy
prop weer mooi toedraai.” En daar gaan die lig vir my
op! Watergat… Vol blaas… Stasoft-bottel… Eureka!
My lewe langs die watergat verander op daai oomblik.
Niks meer pienk uitnodigings nie, en niks meer
verduideliking aan enige dors tiere wat my wil bestorm
as ek met die kraan in die hand staan nie! “Nee…” sê
sy. “`n Emmertjie met ‘n deksel doen dit vir my ook…
sommer so in die kar!” Nou dames kyk, hoe die ding
met ‘n gehurk op ‘n emmertjie in die kar werk, wil ek
nie oor uitvra nie, want `n kraantjie wat in `n Stasoftbottel
oopgedraai kan word, is een ding… Maar sonder
`n kraantjie in `n emmer, gehurk in `n kar, is bietjie
gevorderd vir my. You go, girl! – dink ek by myself, en
dan kom my oupa se uil op in my gedagtes.
Dis winter, en dis wit-ryp-koud in
Namibië se Suide. Ek kamp en ek lê in my
tent met ‘n ertjieblaas vol water, warm
toegewikkel onder my snoesige fluffy
kombers en duvet. Ek móét nou gaan,
anders pee ek in my bed, maar koue hande
op `n warm kraan is niks lekker nie, en wit gerypte
koue uit die komberse is goor! Ek lê en dink aan my
vriend wat vir `n jaar in Antarktika op `n weerstasie
navorsing gedoen het, en my vertel het hoe gevaarlik dit
is om daar `n “bospiepie” te vang. Alles wat blootgestel
word aan minus 70 grade vries op die plek, sonder
waarskuwing, en ek is dadelik bang! Maar ek hét mos
nou `n Stasoft-bottel in die kar – dink ek! Ek trotseer
die koue na my getroue ou goue Fortuner-toe, en ek
loop haal my eie watergat-uil net daar en dan uit die
kar! Ek hét mos ook nou `n uil, dink ek, en ek glimlag
as ek aan my oupa dink! Bloemfontein, waar ek
grootgeword het, se koues is nie grappies in die winter
nie. Smaak vir my hulle kan daar ook `n weerstasie
opsit want dit raak soms minus 70 grade daar ook, en
skielik het ek `n beter verstaan van hoekom oupa `n uil
onder sy bed gehad het! Koue!
My Stasoft-bottel kamp nou altyd saam, en ek maak
elke keer ‘n stil saluut aan my oupa se wit uil as die
kraantjie in die bottel oopgedrai word langs die
watergat of in die witryp koue tent! En ek kan dit
aanbeveel – aan elke wildfotograaf en aan elke dapper
winterKamper, want kamp bly tog Lekker – winter-ofte-not.
Kry maar vir jou `n emmertjie of `n uil, aldan `n
Stasoft bottel. Dit werk!
PS. Die ou-mense het mos altyd van
`n Luiperd gepraat as `n “tier”, en dis
hy waarvan ek hier praat, en ja, my dors tier hét toe
kom drink! En ek was veilig in my kar, want ek het my
eie uil!
Coolking epos info@letsgohunting.co.za
Of Whatsapp 0721413158.