Alma Froebel 2018

infantil ilustrado
ALMA FROEBEL 2018 7
Conversando cun ilustre
ilustrador: Santiago
Paredes
Por Bruno Rozas e mamá
“Xoven aínda que sobradamente preparado”; ése podería ser un bo calificativo
para definir ao personaxe desta entrevista: Santi Paredes. Un debuxante
pontevedrés de 28 anos cun gran currículo ás súas costas e que ten traballado
man a man coa banda de rock máis famosa da nosa cidade, os Furious Monkey
House.
Top: Obra de Santi
Paredes
Bruno: ¿Con qué desfrutas máis, cun pincel ou
cunha guitarra eléctrica?
Santi: Cunha guitarra porque para min é un
pasatempo. Sen embargo, cando collo un
pincel teño máis responsabilidades xa que é o
meu oficio.
Bruno: Cando eras pequeno, ¿tiñas claro que
de maior serías debuxante profesional?
Santi: Cando era pequeno quería dedicarme a
dúas cousas: debuxante ou biólogo mariño
pois o que máis me gusta, aparte de debuxar,
son os animais, máis concretamente os
animais mariños.
Bruno: ¿Algún día veremos nas librarías un libro
por Santiago Paredes?
Santi: (Risas) Pois espero que sí porque me
encantan os contos infantís, pero entre os
encargos profesionais e as horas de clase que
imparto en Estudo Bonobo, de momento non
teño moito tempo para facer outras cousas.
Bruno: De tódalas túas obras, ¿cal é a túa
favorita? ¿por qué?
Santi: Eu penso que o último cómic que
publiquei ,“Tattoo”, porque foi o único libro
no que fixen eu todo: escribín a historia,
diseñei os personaxes e, incluso, o maquetei.
Bruno: Para ser artista, ¿é necesario nacer cun
don ou pódese conseguir a base de moito
esforzo e perseverancia?
Santi: ¡Ésa é a eterna pregunta! Eu penso que
o importante non é ter un “don plástico”; o
importante é ter algo que contar, algo que
transmitir. É dicir, se tes algo dentro que
mostrar e te esforzas e traballas, ¡calquera
pode ser un artista!
Bruno: Contoume un paxariño que che
encanta traballar cos nenos. ¿Qué é o que che
aportan os cativos e non os adultos?
Santi: (Risas) Os nenos apórtanme respeto
hacia á miña profesión. As persoas que cren
en min e na miña arte, ao igual que fixo a miña
nai dende sempre, son os nenos.
Bruno: Como autor dos carteis do “Surfing the
Lérez”, ¿voltaremos a gozar dos teus debuxos
este ano? ¿E da música do teu grupo “glitter
and litter”?
Santi: ¡Pois estaba traballando no cartel
xustamente antes desta entrevista! Espero telo
rematado para que a vindeira semana estea
pola cidade. En canto ao meu grupo, este ano
non imos tocar no “Surfing”, pero daremos
guerra por outro lado.
Bruno: Respecto as túas tatuaxes, ¿están todas
deseñadas por tí ou deixache voar á
imaxinación do tatuador?
Santi: Non está ninguna deseñada por min.
Penso que un debuxo soamente ten sentido
cando sae da man do seu creador, neste caso o
tatuador.