11.07.2015 Views

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

ACTA APOSTOLICAE SEDIS - Libr@rsi

SHOW MORE
SHOW LESS
  • No tags were found...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

<strong>ACTA</strong><strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEAN. ET VOL. XCVTYPISVATICANISMMIII


An. et vol. XCV 7 Ianuarii 2003<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUM OFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IIEPISTULA <strong>APOSTOLICAE</strong>piscopis clero fidelibus de Mariali Rosario dataPROOEMIUM1. Rosarium Virginis Mariae paulatim altero in millennio sub Dei Spiritusafflatu enucleatum pluribus Sanctis precatio amatissima exsistit atque ipsoMagisterio Ecclesiae adiuta. Sua in simplici profundaque structura etiamtertio hoc nuper incohato Millennio manet magnae efficaciae oratio quaesanctitatis est allatura fructus. Optime quidem cum spiritali itinere quadratchristianae religionis quae post annorum duo milia nihil sane amisit originumsuarum vigoris seseque impelli a Dei Spiritu percipit ut « ducat in altum » etChristum toti orbi repraesentet, quin immo "proclamet" Dominum et Servatorem,uti «viam, veritatem et vitam» (cfrIo 14, 6), tamquam «finem humanaehistoriae, punctum in quod historiae et civilizationis desideria verguntEtenim quantumvis figura mariali sua signetur Rosarium, precatio tamenex animo oritur christologico. Suarum enim in partium sobrietate colligit inse totius Evangelici nuntii altitudinem, cuius est veluti breviarium. 2Resonatquidem in ea Mariae ipsius oratio, perennis eius cantus Magnificat, propterIncarnationis redimentis opus in virginali ipsius sinu inceptum. Christianuspopulus per illud Mariae ingreditur scholam ut ad contemplationem se perducisinat venustatis vultus Christi nec non ad magnitudinis amoris illius experientiam.Nam per Rosarium abundantiam gratiarum credens fidelis haurit,quasi ipsis de manibus Matris Redemptoris eas suscipiens.12Cfr Const. past., de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 45.PAULUS VI, Adhort. Ap. Marialis cultus, 42: AAS 66 (1974), 153.


6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePontifices Romani ac Mariale Rosarium2. Tot Nostri Decessores magnum huic precationi adsignaverunt momentum.Qua in re optime meritus est Pontifex Leo XIII qui Kalendis Septembribusanno MDCCCLXXXIII, Encyclicas Litteras Supremi apostolatus officio* emisitdeclarationem quidem celsam qua alias simul praenuntiant sententias hacde Mariali precatione, cum eam efficax designaret spiritale instrumentum contrasocietatis mala. Recentiores vero inter Pontifices Concilii tempore, quiRosarii fautores eminuerunt, commemorare cupimus beatum IoannemXXIII, 4at in primis Paulum VI qui sua in Apostolica Adhortatione Marialiscultus indolem evangelicam Rosarii eiusque notionem christologicam extulit,cum Concilii Oecumenici Vaticani II hortationibus consentiens.Nos praeterea Ipsi nullam omisimus opportunitatem quin ad crebramRosarii recitationem incitemus. Iam inde ab iuvenilibus vitae annis precatiohaec Nostra in spiritali vita praecipuum locum habuit. Huius memoriamrecreavit recens Nostrum in Poloniam iter maximeque salutatio apud SanctuariumKalvariae. Temporibus enim laetitiae sicut et tristitiae Nos est coronahaec p recatona comitata, cui tot commendavimus sollicitudines, in quamagnam semper repperimus consolationem. Viginti quattuor abhinc annos,die XXIX mensis Octobris anno MCMLXXVIII, duabus vix hebdomadis ab electionePetri ad Sedem, aperientes animum fere Nostrum sic sumus elocuti:«Carissima Nobis precatio Rosarium est. Oratio mirabilis! Miranda nempesua in simplicitate atque etiam altitudine [...]. Dici quodammodo potestRosarium commentatio et oratio extremi capituli Constitutionis Lumen gentiumConcilii Oecumenici Vaticani II, quae singularem Matris Dei praesentiampertractat tum Christi in mysterio tum Ecclesiae. Etenim post AveMaria sonitum ante oculos animi principales vitae Iesu Christi transeunteventus. Colliguntur enim in summa mysteriorum gaudiosorum, dolorosorumet gloriosorum nosque consociant vivo modo cum Iesu ipso per Matris EiusCor — si ita loqui licet —. Eodem autem tempore concludere potest animusnoster in has Rosarii décades cuncta eventa quae vitam singulorum hominumet familiae, nationis ipsius, Ecclesiae et totius hominum generis constituunt:uniuscuiusque hominis eventus tum etiam proximi atque praesertim eorumqui nobis proximi sunt magisque sunt cordi. Simplex igitur Rosarii precatioeundem ictum ac vitae humanae pulsat ». 53Cfr Acta Leonis XIII, 3 (1884), 280-2894Memoratu perdigna praesertim est Epistula ipsius Apostolica super Rosario cui titulusIl religioso convegno (29 Septembris 1961): AAS 53 (1961), 641-647.5Angelus 29 Octobris 1978: Insegnamenti, I, 1978, 75-76.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 7Fratres et sorores carissimi, hisce vocibus ipsis in cursum cotidianumRosarii inseruimus Pontificatus Nostri annum primum. Hodie, anno ineunteXXV ministerii Nostri tamquam Petri Successoris, tantundem efficere gestimus.Quot his superioribus annis per Rosarium Nos a Virgine Sancta accepimusgratias: Magnificat anima mea Dominum! Gratum sic animum Nostrum Dominotestari cupimus Ipsius Sanctissimae Matris vocabulis, cuius tutelaePetrinum Nostrum ministerium concredidimus: Totus tuuslRosarii Annus: a mense Octobri MMII ad Octobrem MMIII3. Hanc ob causam permoti Nos deliberatione illa in Apostolica EpistulaNovo millennio ineunte, ubi Dei populum iubilarem celebrationem iam expertumhortati sumus ut « a Christo iterum procederet » 6necesse esse sensimusmeditationem de Rosario enodare veluti coronam Marialem eiusdem ApostolicaeEpistulae unde incitare omnes possimus ad Christi contemplandumvultum in ipsa societate atque schola Matris Sanctissimae eius. Persolvereenim Rosarium Mariale nihil aliud plane est nisi Christi vultum una cumMaria contueri. Quo plus autem ponderis huic hortationi addatur, opportunitatecapta venturae memoriae anniversariae cxx ab Litteris Leonis XIIIeditis, volumus ut volvente hoc anno precatio haec maxime proponatur etvarias apud communitates christianas aestimetur. Quocirca annum a mensehoc Octobri ad anni MMIII Octobrem mensem Rosarii Annum indicimus.Singulis vero ecclesialibus communitatibus hanc pastoralem incitationemcommendamus earumque propriis inceptis. Nolumus autem impedire, sedcomplere potius et confirmare ecclesiarum particularium pastoralia consilia.Fore confidimus ut magno promptoque animo ipsa suscipiatur. Nam si suamplenam secundum significationem denuo Rosarium invenitur, ad medullamquasi vitae christianae inducit occasionemque ordinariam sicut etiam fecundampraebet indolis spiritalis et paedagogicae ad singulorum hominum contemplationem,Dei populi educationem nec non evangelizationem novam.Inculcare id etiam iuvat ob alterius anniversariae memoriae gaudium: quadragesimuscompletur annus ab incohato Concilio Oecumenico Vaticano II(xi Octobris MMII), quae fuit «gratia permagna» a Dei Spiritu praeparatanostri temporis Ecclesiae. 76AAS 93 (2001), 285.7Annis Concilium praecedentibus non omiserat communitatem christianam Pontifex IoannesXXIII ad Rosarium recitandum cohortari ut eventus hic ecclesialis feliciter transigeretur:cfr Epistula Cardinali Vicario reddita die 28 Septembris 1960: AAS 52 (1960), 814-817.


8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeObiectationes Rosario factae4. Idonea occasio huius Nostri incepti variis profluit ex rationibus. Primaquidem urgentem tangit necessitatem occurrendi cuidam certo huius precationisdiscrimini quae in hodiernis historiae ac theologiae adiunctis periculumest ne perperam suo in momento minuatur ideoque rarius novo saeculo proponatur.Sunt qui putent primarium Liturgiae locum, merito quidem aConcilio Oecumenico Vaticano II laudatum, secum necessario deminutumimportare Rosarii momentum. Verumtamen, quemadmodum Paulus VIexplanavit, haec oratio non modo se Liturgiae Sacrae non opponit, sed illietiam tamquam fulcrum deservit, quandoquidem introducit eam atque repetitdum plena interiore participatione permittit ut ea vivatur eiusque percipianturcotidiana in vita fructus.Forsitan etiam quidam metuat ne suam propter naturam manifesto Marianamevadere possit minus oecumenica. Re autem vera, lucido potius collocaturin prospectu Matris Dei cultus quem Concilium ipsum descripsit:cultum videlicet ad christologicum fidei christianae cor directum ita ut«cum Mater honoratur, Filius [...] rite noscatur, ametur, glorificetur». 8Siconsentaneo modo iterum detegitur Rosarium, adiumentum est, nullum verooecumenismi impedimentum!Contemplationisvia5. Attamen multo gravior causa cur Rosarii consuetudo vehementer inculceturinde exsistit quod efficacissimum exhibet instrumentum ad iuvandumillud officium contemplandi christianum mysterium intra fidelium communitatem,quod ipsi Nos in Apostolica Epistula Novo millennio ineunteexhibuimus tamquam "sanctitatis paedagogiam": «Indiget [...] affectu christianoqui cum primis arte precationis praecellit ». 9Nova intra societatemhodiernam, licet tot impediatur repugnantiis, cooriente spiritualitatis postulatione,quae aliarum religionum impulsionibus provocatur, plus quam aliasumquam oportet christianae nostrae communitates «germanae scholae orationis» 10efficiantur.In optima profecto probatissimaque contemplationis christianae traditioneipsum reponitur Rosarium. In occidentali orbe natum et progressum, illud8910Const.. dogm de Ecclesia Lumen gentium, 66.N. 32: AAS 93 (2001), 288.,Ibid., 33, ] m . 289,


Acta Ioannis Pauli Pp II 9manet oratio proprie meditativa et quadamtenus « orationi cordis » vel etiam« Iesu precationi » respondet quae in christiani Orientis orbis humo effloruit.Pro pace familiaque prex6. Quaedam historiae adiuncta huc accedunt unde maior praestantia Rosariodenuo provehendo addatur. Inter ea primum quidem numeratur premensnecessitas a Deo pacis donum flagitandi. Saepius enim et a DecessoribusNostris et a Nobismet Ipsis ostensum tamquam precatio est pro pace. AdMillennii principium, quod terrificis iniit eventibus illius sceleris diei xi mensisSeptembris anno MMI quodque singulis ferme diebus tot in orbis regionibusnovas sanguinis et violentiae spectat scaenas, Rosarium denuo reperire significatin contemplationem mysterii Ipsius sese immitere qui « est pax nostra,qui fecit utraque unum et medium parietem maceriae solvit, inimicitiam»(Eph 2, 14). Recitare proinde Rosarium non licet quin certo quodam officioquis obligari se sentiat paci ipsi inserviendi, animo praesertim in terram IesuNazareni intento quae adhuc tam vehementer affligitur tamque christianorumaffectui est cara.Simile officii atque precationis urgens onus ex alia temporis nostri partepraecipua exoritur, nempe humanae familiae, cellulae ipsius societatis cuimagis magisque disgregantes vires tum philosophiae tum usus cotidiani insidiantur;hae enim efficiunt ut futura aetas huius principalis et inexstinguibilisinstitutionis in periculum adducatur simulque universae societatis fortuna.Christianis in familiis Rosarii restitutio, intra fines latioris cuiusdamactionis pastoralis pro familia, sese veluti efficax praestat auxilium undeexitiosi huius memorabilis discriminis effectus arceantur.«Ecce mater tua!» (Io 19, 27)7. Commonstrant indicia plura quantopere etiam hodie cupiat VirgoSanctissima per hanc proprie precationem exsequi maternam illam sollicitudinemcui iamiam moriturus Redemptor omnes Ecclesiae filios ac filias inpraedilecti discipuli persona credidit: «Mulier, ecce filius tuus!» (Io 19, 26).Diversae iam condiciones innotuerunt inter undevicesimum et vicesimumsaeculum, quibus quodammodo Christi Mater sua praesentia fecit ut percipereturet sua pariter vox qua Dei Populum ad hanc orationis contemplativaeinstigabat formam. Nominatim commemorare volumus visiones Lapurdiac Fatimae propter gravem impulsum quem adhuc in christianorum vitamadservant nec non propter approbationem magna cum auctoritate ab Eccle-


10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesia receptam; 11earum nunc Sanctuaria metae sunt plurimorum peregrinatorumconsolationem ac spem quaerentium.In testium vestigiis8. Haud licet innumerabilem Caelitum multitudinem recensere qui veramsanctificationis viam in Rosario reppererunt. Satis meminisse est sanctumLudovicum Mariam Grignion de Montfort, qui super Rosario opus magnipretii contexuit, 12ac nobis propiorem nempe patrem Pium de Pietrelcinaquem nuperius Nobis admodum iuvit inter caelitos sanctos adnumerare.Peculiarem praeterea gratiam habuit uti verus Rosarii apostolus beatusBartholus Longo. Innititur eius sanctitatis semita affirmationi in intimoperceptae animo: «Salvus quicumque Rosarium disséminât». 13Post hocfundamentum destinari se intellexit ad excitandum Pompéis templum Virginiipsi Rosarii sancti dicatum iuxta antiquae urbis rudera quam christianusmodo tetigit nuntius priusquam eadem civitas anno LXXIX conflagrationeVesuvii est sepulta atque multis post saeculis suis de cineribus eruta intestificationem luminum atque umbrarum classicae humanitatis. Suis operibusomnibus ac praesertim consuetudine «quindecim sabbatorum» mentemchristologicam et Rosarii contemplativam enodavit Bartholus Longo,impulsus maxime ac sustentus a Leone XIII, «Rosarii Pontifice».CAPUT ICUM MARIA CONTEMPLARI CHRISTUMSplendida facies sicut sol9. «Et transfiguratus est ante eos; et resplenduit facies eius sicut sol»(Mt 17, 2). Evangelica Transfigurationis Christi scaena, ubi tres videlicetapostoli Petrus, Iacobus et Ioannes Redemptoris pulchritudine quasi raptividentur, tamquam contemplationis christianae imago accipi potest. Etenim inChristi vultum oculos figere, ipsius mysterium in communi et acerbo huma-11Constat estque repetendum privatas revelationes haud eiusdem esse naturae ac revelationempublicam quae universae Ecclesiae statuit normam. Magisterii ipsius est distinguere etagnoscere tum veritatem tum etiam privatarum revelationum utilitatem ad christifideliumpietatem.12Le secret admirable du très saint Rosaire pour se convertir et se sauver: S. Louis MARIEGRIGNION DE MONTFORT, Œuvres complètes, Paris (1966), pp. 263-389,13BEATUS BARTHOLUS LONGO, Storia del Santuario di Pompei, Pompéis 1990, p. 59,.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 11nitatis eius itinere agnoscere, ita ut divinus splendor in perpetuum ostentatusapud Resuscitatum ad dexteram Patris sedentem comprehendatur, munuscuiusvis Christi discipuli est; nostrum propterea etiam officium. Hanc namquecontemplantes faciem aperimus nos ipsos ad vitae trinitariae suscipiendummysterium, ut nova semper ratione Patris amorem experiamur SpiritusqueSancti laetitia efferamur. Ita etiam nobis sancti Pauli affirmatioimpletur: « Gloriam Domini spéculantes, in eandem imaginem transformamura claritate in claritatem tamquam a Domini Spiritu» (2 Cor 3, 18).Contemplationisexemplar Maria10. Reperit in Maria Christi contemplatio specimen insuperabile suum.Filii enim facies peculiari omnino ad eam pertinet titulo. In utero enim ipsiusconformatus erat humanamque ab illa recepit similitudinem quae spiritalemetiam multo maiorem coniunctionem elicit. Nemo tanto impendio umquamse quanto Maria Christi vultui contemplando dedidit. Cordis enim eius aspectusquadamtenus in ipsum iam ab Annuntiatione collineatur, cum Spirituoperante Sancto eum concepit; sequentibus vero mensibus incipit eius persentirepraesentiam illiusque pariter iam tractus oris praesentire. Cum deniquetandem apud Bethlehem in lucem eum prodidit, carnei etiam oculi eius inFilii faciem tenere conversi sunt dum pannis eum involvit et reclinat eum inpraesepio (cfr Lc 2, 7).Quo ex tempore conspectus eius semper adoranti quodam stupore repletusab eo amplius numquam divelletur. Nonnumquam erit intuitus interrogationis,quemadmodum in eventu Filii in templo amissi: «Fili, quid fecistinobis sic? » (Lc 2, 48); semper tamen erit penetrans intuitus, qui in intimis Iesusensibus legere valet, quin immo et absconditus percipere affectus et voluntatemetiam divinare, perinde ac in nuptiis Canae (cfr Io 2, 5); alias eritintuitus perdolens, potissimum sub cruce, ubi erit iterum quodammodo aspectus"parturientis", quoniam non solum particeps erit Maria passionis mortisqueUnigeniti, verum novum quoque excipiet filium sibi in discípulo praedilectotraditum (cfr Io 19, 26-27); in Paschatis deinde aurora intuitusradiatus propter Resurrectionis gaudium erit ac denique per Spiritus effusionemdie Pentecostes erit ardens prospectus (cfr Act 1, 14).Mariae recordationes11. Oculis in Christo defixis vivit iam Maria magnique facit quodque eiusverbum: « Maria autem conservabat omnia verba haec conferens in corde suo »


12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale(Lc 2, 19; cfr 2, 51). De Iesu memoriae ipsius insculptae in animo Mariamcomitatae sunt omni in vitae eventu eamque siverunt cogitationibus variatempora percurrere suae iuxta Filium vitae. Illae namque recordationes aliquomodo "Rosarium" confecerunt quod perpetuo suae terrestris vitae diebusIpsamet persolvit.Nunc similiter inter laetificos Hierosolymorum caelestium cantus gratiaeipsius laudisque causae nihil mutatae persistunt. Maternam enim eius sollicitudinemexcitant erga peregrinantem Ecclesiam in qua suae uti evangelizatricis"nuntiationis" iter producit. Filii enim sui "mysteria" sine intermissionecredentibus exhibere pergit Maria, optans nempe ut ea contemplentur undeomnis eorum salvifica virtus erumpere possit. Recitans ideo Rosarium concordatchristiana communitas cum recordatione Mariae atque intuitione.Rosariumcontemplativa precatio12. Initio a Mariae ipsius experientia facto, Corona Marialis exsistit prexpraecipue contemplativa. Hac sublata ratione, suam amitteret naturam,proinde ac monuit Paulus VI: «(Contemplatio) si deest, corpori sine animaRosarium assimulatur estque periculum, ne recitatio evadat iteratioformularum atque hortamento repugnet Iesu Christi, qui dixit: Orantes autem,nolite multum loqui sicut ethnici; putant enim quod in multiloquio suoexaudiantur (Mt 6, 7). Rosarium enim natura sua requirit, ut tranquilla precationeet quasi cogitabunda tarditate volvatur, quo facilius orans meditationiinsistat mysteriorum vitae Christi, velut corde illius perspectorum, quaeDomino omnium proxima fuit, utque eorundem mysteriorum investigabilesdivitiae reserentur ». 14Praestat immorari nos hac in alta Pauli VI cogitatione ut quidam Rosariiaspectus emergant quibus melius natura eius propria christologicae contemplationisilluminatur.De Christo cum Maria recordari13. Mariae contemplatio — quemadmodum iam diximus — in primis estrecordatio. Haec autem dicta sensu biblico memoriae (zakar) sunt comprehendenda;illa enim opus a Deo in salutis historia peractum repraesentat. NamBiblia Sacra narrationes salutarium eventuum sunt qui ipso in Christo suumattingunt cacumen. Non solum eventus illi efficiunt tempus "hesternum";etiam salutis sunt "hodierna". Haec temporum adimpletio praesertim in LiuAdhort. Ap, Marialis cultus (2 Februarii 1974) 47: AAS 66 (1974), 156,


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 13turgia sacra contingit: id nempe quod Deus plura abhinc saecula perfecit nonsolos respicit proximos eventuum testes verum proprio gratiae dono hominemcuiusvis afficiunt temporis. Hoc aliquo modo valet de omni alio devotoeosdem ad eventus accessu: eorum celebrare in fide et amore «memoriam»significat semetipsum illi gratiae aperire quam nobis suis vitae mysteriis etmortis et resurrectionis Christus impetravit.Quam ob causam, dum iterum asseveratur praeeunte Concilio OecumenicoVaticano II Liturgiam sacram, uti officii sacerdotalis Christi cultusquepublici exercitationem, esse «culmen ad quod actio Ecclesiae tendit et simulfons unde omnis eius virtus emanat», 15meminisse illud quoque oportet videlicet:« Vita spiritualis non unius sacrae Liturgiae participatione continetur.Christianus ad communiter orandum vocatus, nihilominus debet etiam intrarein cubiculum suum ut Patrem in abscondito oret (cfr Mt 6, 6), immo,docente Apostolo, sine intermissione orare (cfr 1 Thess 5, 17) ». 16Sua ex proprietatecollocatur Rosarium hac in multiplici summa precationis "sine intermissione",et si Liturg Christi nec non Ecclesiae actio, est salutiferaante omnia actio, uti "meditatio" cum Maria de Christo Rosarium ipsumevadit contemplatio salutaris. Etenim in Redemptoris vitam de mysterio inmysterium dum immergitur, sic accidit ut, quantumcumque operatus ille estatque Liturgia praesens reddit, penitus recipiatur et cuiusque vitam conformet.Christum a Maria discere14. Magister est Christus praestantissimus, simul Revelator ipse simulRevelatio. Non modo ea discere interest quae ille docuit verum etiam «discereeum ipsum ». Atqui hic quae magistra peritior est Maria? Si autem divina exparte Spiritus interior est Magister qui plenam ad Christi veritatem nosperducit (cfr Io 14, 26; 15, 26; 16, 13), nemo inter creaturas melius Christumnovit quam Illa, nemo sicut Mater ipsa altiorem nos inducere valet ad mysteriiipsius cognitionem.Sese omnino in magistrae forma nobis praebet ante primum "signorum" aIesu completorum, nempe aquae in vinum commutationem apud Cananensesnuptias, dum servos ea cohortatur ut Christi voluntates exsequantur (cfr Io 2,5). Fingere etiam animo possumus idem officium Mariam pro discipulis absolvissepost Iesu Ascensionem, cum inter eos Spiritum Sanctum exspectansremaneret eosque prima confirmaret in apostolica missione. Per Rosarii sta-1516Const. de Sacra Liturgia Sacrosanctum Concilium, 10..Ibid., 12


14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetiones cum Maria transire idem fere est ac Mariae adsistere "scholae" utChristus legatur, eius inspiciantur secreta, nuntius ipsius intellegatur.Haec Mariae schola eo est efficacior si ipsa existimatur scholam explicare,Spiritus Sancti dona nobis abundanter obtinens simulque exemplum proponensilla «in peregrinatione fidei» 17cuius est incomparanda doctrix. Coramsingulis Filii mysteriis nos Maria hortatur, sicut suae Annuntiationis tempore,ut humili animo interrogationes ponamus quae nos ad lucem aperiant, utsemper ex fidei oboedientia sermonem concludat: «Ecce ancilla Domini; fiatmihi secundum verbum tuum» (Lc 1, 38).Christo configurari cum Maria15. Tamquam constitutivam suam proprietatem habet christiana doctrinaspiritalis illud discipuli officium ut plenius usque suo se Magistro "conformet"(cfr Rom 8, 29; Philp 3, 10.21). Sancti Spiritus in baptismate effusiocredentem veluti palmitem in vitem quae Christus est inserit (cfr Io 15, 5),eumque Corporis mystici eius efficit membrum (cfr 1 Cor 12, 12; Rom 12, 5).Huic tamen incipienti consociationi respondeat oportet crescentis sempercum eo assimilationis iter quod discipuli nempe mores magis magisque ad"logicam" Christi rationem moderetur: «Hoc sentite in vobis, quod et inChristo Iesu» (Philp 2, 5). Necesse praeterea est ex Apostoli verbis «indueredominum Iesum Christum» (cfr Rom 13, 14; Gal 3, 27).Hoc in spiritali Rosarii cursu, qui perpetuam persequitur — una cumMaria — vultus Christi contemplationem, hoc propositum, quod conformationemcum Ipso postulat, contenditur per semitam quam appellare possumus"amicalem". Naturaliter enim nos in Christi vitam inducit sinitque simuleius "respirare" sensus. Hac de re affirmat beatus Bartholus Longo: «Haudsecus atque amici duo, crebro simul convenientes, sese etiam propriis moribusconformare solent, ita profecto et nos cum Iesu familiariter viventes et cumVirgine, dum Rosarii ponderamus Mysteria unamque, et eandem per Communionemvitam constituentes, evadere possumus illis similes, quantum quidemhumilitas nostra permittit, et a supremis his exemplaribus modum comprehenderevivendi humilem et pauperem, absconditum, patientem etperfectum». 18Toto porro in hoc nos Christo configurandi opere per Rosarium, maternaeVirginis Sanctissimae opitulationi in primis nos committimus. Ipsa enim quaeChristi est Mater, quantumvis ad Ecclesiam « ut supereminens prorsusque sin-1718CONC.. OECUM. VAT. II, Const.. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 58./ Quindici Sabati del Santissimo Rosario, 27 ed., Pompeis 1916, p. 27.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 15guiare membrum» 19pertinet, eodem tamen tempore "Mater Ecclesiae est".Talis enim ut Mater continenter filios filiasque Corpori mystico Filii sui"generat". Id quidem deprecatione sua perficit cum inexhaustam Spiritusin eos effusionem implorat. Ecclesiae maternitatis imago perfecta est illa.Mystica ratione iuxta Mariam Rosarium nos ipsos transfert diligenterquae studet nempe progressionem Christi humanam in Nazarethana domoprosequi. Hoc illi permittit ut nos vicissim educet eademque sollicitudineinstituat donec «formetur Christus» (Gal 4, 19) penitus in nobis. Hic Mariaeactus, qui totus ad Christum adnititur funditusque ei subicitur, «unionemautem immediatam credentium cum Christo nullo modo impedit sed fovet ». 20Fulgidum est hoc a Concilio Oecumenico Vaticano II declaratum principiumquod tam valide Nostra experti sumus in vita, cum rationem episcopalisNostri insignis haberemus: Totus tuus. 21Uti constat, hoc enuntiatum doctrinasancti Ludovici Mariae Grignion de Montfort penetratur, qui partes Mariaeita in processu conformationis cum Christo pro unoquoque nostrum definivit:«In eo omnis nostra consistit perfectio quod conformes, coniuncti Iesu Christoconsecrati sumus. Quocirca omnium devotionis formarum perfectissima sinedubitatione illa est quae conformat, coniungit Iesu Christo nos perfectiusqueconsecrat. Cum autem sit Maria creatura Iesu Christo maxime conformis,sequitur inde ut universas inter pietatis consuetudines habeatur pietas ergaMariam eius Matrem illa scilicet quae devovet et configurat Domino nostroanimam nostram, et ut quanto magis ei consecretur anima tanto Iesu Christoea dedicetur». 22Numquam sic uti in Rosario ipso Christi via atque Mariae itaalte cohaerere videntur. Non enim vivit Maria nisi in Christo ac pro Christo!Cum Maria supplicare Christo16. Hortatur nos Christus ut ad Deum instanter fidenterque convertanturut exaudiamur: «Petite, et dabitur vobis; quaerite et invenietis; pulsate, etaperietur vobis» (Mt 1,1). Huius precandi efficacitatis causa bonitas Patrisest, verum etiam apud eum intercessio Christi ipsius (cfr 1 Io 2, 1) nec nonSpiritus Sancti motio, qui «interpellat pro nobis» secundum Deum (cfr Rom8, 26-27). Nam «quid oremus, sicut oportet, nescimus» (Rom 8, 26), immononnumquam idcirco quod "male petimus" haud exaudimur (cfr Iac 4, 2-3).19202122CONC. OECUM. VAT. II, Const dogm., de Ecclesia Lumen gentium, 53.Ibid., 60,Cfr Primus radiophonicus nuntius Urbi et orbi (17 Octobris 1978): AAS 70 (1978), 927.Traite de la vraie dévotion à Marie, n. 120, Paris (1966) pp. 562-563


16 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAd precationem sustinendam, quae Christus et Spiritus faciunt ut nostroex animo consurgat, maternis suis precibus intervenit Maria. « Oratio Ecclesiaequasi ab oratione fertur Mariae». 23Re quidem vera si unicus MediatorIesus nostrae precis exsistit Via, Maria perlucida Ipsius imago illam demonstratViam atque « inde ab hac singulari Mariae cooperatione actioni SpiritusSancti, Ecclesiae ad sanctam Matrem Dei excoluerunt orationem, eam adPersonam Christi, in Eius mysteriis manifestatam, dirigentes quasi ad centrum».24Deprecationis verum Mariae efficaciam Evangelium comprobat innuptiis Canae, quae humanarum necessitatum se apud Iesum praestat interpretem:«Vinum non habent» (Io 2, 3).Meditatio simul et supplicatio est Rosarium. Instans enim Matris Deiflagitatio ex illa oritur fiducia, ipsius nempe maternam intercessionem omniain Filii corde efficere posse. Ipsa enim « omnipotens per gratiam » est quemadmodumsua in Supplicatione ad Virginem beatus Bartholus Longo 25asseverabataudaci quidem locutione quae bene intellegitur. Haec praeterea certitudoab Evangelio profecta per populi christiani experientiam estcorroborata. Summus enim poeta Dantes mirabiliter eam ad sancti Bernardimentem interpretatur decantans: « Domina, tam magna es tantum que valesut quicumque gratiam velit et ad te non decurrat sua voluntate volare sinealis cupiat». 20Sancti Spiritus mulier (cfr Lc 1, 35) in Rosario Maria, cum anobis imploratur, ante Patrem pro nobis statuitur qui gratia eam cumulavitet ante Filium suo natum ex gremio nobiscum precans atque pro nobis.Christum cum Maria annuntiare17. Curriculum annuntiationis et inquisitionis est etiam Rosarium in quoChristi mysterium continenter variis in experientiae christianae ordinibuspraebetur. Specimen est alicuius demonstrationis orantis simul et contemplantisquae eo spectat ut secundum Christi animum christianus ipse componatur.Reapse, si in recitando Rosario omnia ad efficacem meditationemelementa convenienter aestimantur, inde praesertim in communitaria recitationeapud paroecias et sanctuaria enascitur significans opportunitas catecheticaquam Pastores scire debent apte adhibere. Rosarii enim Virgo etiam hoc23Catechismus Catholicae Ecclesiae, 2679.21Md., 2675.25Supplicatio ad Reginam Sancti Rosarii, quae sollemniter bis in anno mense Maio atqueOctobri persolvitur, a beato Bartholo Longo anno 1883 conscripta est tamquam responsio PontificiLeoni XIII catholicos concitanti suis primis in Encyclicis Litteris de Rosario ad spiritalemoperam qua societatis malis occurrere possent.20Divina Commedia, Par. XXXIII, 13-15.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 17modo producit suum Christi annuntiandi opus. Rosarii annales luculenterostendunt quo more praesertim a Dominicanis sodalibus haec prex usurpatasit temporibus Ecclesiae difficilibus propter diffusas haeresias. Consistimusautem hodie novas ante provocationes. Cur igitur Coronam precatoriam inmanum non sumimus cum eorum fide qui nos antecesserunt? Suam universamvirtutem servat Rosarium manetque vis et ops non negligenda pastoraliin instrumento omnis probati evangelizatoris.CAPUT IICHRISTI MYSTERIA - MYSTERIA MATRIS« Evangelii compendium » Rosarium18. Ad Christi contemplandum vultum nemo adducitur nisi Patris voce inSpiritu audienda, quoniam «nemo novit Filium nisi Pater» (Mt 11, 27). Apudlocum Caesareae Philippi, reddita a Petro confessione, tam lucidi suae naturaeintuitus originem designavit Iesus: «Caro et sanguis non revelavit tibi, sedPater meus, qui in caelis est» (Mt 16, 17). Quapropter revelatio supernanecessaria est. Verum ut ipsa percipiatur, pariter oportet aures praebere:«Silentii precationisque experientia dumtaxat aptam fert condicionem, inqua absolvi et evolvi verissima potest cognitio, adhaerens congruensque,illius mysterii». 27Una exstat Rosarium ex viis traditis christianae precationis quae ad vultusChristi adhibetur contemplationem. Ita enim eam descripsit Paulus VI:«Rosarium igitur cum in Evangelio innitatur et ad mysterium Incarnationishominumque redemptionem tamquam ad centrum pertineat, oratio estputanda, quae ad rem christologicam prorsus convertitur. Id enim quodeiusdem proprium est et peculiare, videlicet angelicae salutationis litanicaiteratio Ave, Maria in Christi quoque laudem indesinentem cedit, ad quemut ad terminum extremum respicit Angeli nuntium ac matris Baptistae salutatio:Benedictus fructus ventris tui (Lc 1, 42). Quin immo, iteratio verborumAve, Maria velut textura est, in qua mysteriorum contemplatio progreditur.Etenim qui Christus in unaquaque salutatione angelica significatur,2 7IOANNES PAULUS II, Epist. Ap. Novo millennio ineunte (6 Ianuarii 2001), 20: AAS 93(2001), 279..


18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeidem ipse est, quem ex ordine enuntiata mysteria ut Filium Dei proponunt etut Filium Virginis». 28Complementumopportunum19. Tot vitae Christi mysteriorum quaedam dumtaxat indicat Rosarium,quemadmodum compositum est in latissimo pietatis usu auctoritate ecclesialicomprobato. Electio haec imposita est prístina huius precationis forma, quaesecundum numerum centesimum quinquagesimum constituta est Psalmorumvidelicet numero respondentem.Nihilominus ut christologica Rosarii substantia augeatur, consentaneamesse arbitramur aliquam perfectionem quae, libero singulorum atque communitatumiudicio relictam, eam sinat etiam mysteria publicae vitae ChristiBaptismum inter et Passionem complecti. Intra horum enim mysteriorumcomplexionem partes personae Christi praecipuas contemplamur veluti ultimiDei revelatoris. Ipse enim, Filius dilectus Patris in Baptismate apudIordanem declaratus, Regni nuntiat adventum, quem operibus suis testaturcuiusque postulata praedicat. Annis quidem publicae vitae Christi mysteriumpeculiari titulo demonstratur tamquam lucis mysterium: « Quamdiu in mundosum, lux sum mundi» (Io 9, 5).Ut autem plenius appellari possit Rosarium "Evangelii compendium"expedit ut, commemoratis Incarnatione ac vita Christi abscondita (quae suntgaudii mysteria), et priusquam suppliciis passionis insistatur (quae sunt dolorismysteria), nec non resurrectionis triumphus (quae sunt gloriae mysteria),nos perducere meditatio debet quaedam ad excellentiora vitae publicae eventa(quae sunt lucis mysteria). Haec mysteriorum novorum expletio, non detrahensullam necessariam rem traditae huius precationis formulae, illuc potiusspectat ut ea renovato studio in spiritualitate christiana vivaturtamquam vera initiatio in cordis Christi altitudinem quod est gaudii et lucis,doloris et gloriae abyssus.Gaudiimysteria20. Primus circulus, qui est "mysteriorum gaudiosorum", signatur reveralaetitia ex Incarnationis eventu effulgente. Hoc iam ab ipsa patet Annuntiationeubi Gabrielis salutatio Virgini Nazarethanae data cum adhortatione coniungiturad messianicum gaudium: «Laetare, Maria». Hunc accedit ad nuntiumuniversa salutis historia, immo vero tota orbis quadamtenus historia. Si28Adhort Ap. Marialis cultus (2 Februarii 1974), 46: AAS 66 (1974), 155.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 19enim Patris id est consilium ut omnia in Christo recapitulentur (cfr Eph 1,10), cunctus orbis aliquo modo attingitur benefìcio divino quo in MariamPater inclinatur ut sui Filii Mater reddatur. Omne vicissim hominum genusin illo fiat concluditur quo alacriter Dei voluntati Ipsa respondet.Sub exsultationis signo agitur etiam congressio cum Elisabeth, ubi ipsaMariae vox Christique eius in utero praesentia efficiunt ut Ioannes « exsultetin gaudio» (cfr Lc 1, 44). Spectaculum similiter Bethlemiticum laetitia perfunditur,ubi Parvuli divini, hominum Servatoris, nativitas ab angelis cantaturpastoribusque renuntiatur prorsus uti «gaudium magnum» {Lc 2, 10).Haec vero duo posteriora mysteria quamvis gaudium prae se ferant, indiciatamen dramatis praedicunt. Infantis enim praesentatio in templo, dumconsecrationis eius exprimit laetitiam senemque Simeonem in iubilationemimmergit, vaticinium nihilominus indicat tum «signi contradictionis» quoderit Israeli Infans tum etiam gladii qui Matris transibit animam (cfr Lc 2, 34-35). Eventus de Iesu duodecim annorum in templo laetificus simul est etdramaticus. Qui sua in divina sapientia comparet auscultans nempe et interrogat,maxime eminet in vestitu alicuius "docentis". Mysterii eius tamquamFilii negotiis Patris omnino dediti revelatio est simul illius evangelicae gravitatisnuntiatio qua in discrimen etiam carissima hominis vincula ducunturcoram absolutis Regni postulationibus. Ipsi Ioseph et Maria, trepidi anxiique,«non intellexerunt» illius verba (Lc 2, 50).Significat igitur "gaudiosa" ponderare mysteria, nempe in ultimas intrarerationes significationemque christianae laetitiae intimam. Significat etiamoculos in veritatem concretam dirigere Incarnationis mysterii atque etiamin mysterii salvifici doloris praenuntiationem obscuriorem. Eo ducit nos Mariaut gaudii christiani secretum comprehendamus et reminiscamur christianumnomen in primis esse euangelion, "nuntium bonum", quod medium suumelementum immo ipsum suum magisterium in Christi persona, qui est Verbumcaro factum, unicus orbis Salvator.Lucismysteria21. Ab infantia et vita Nazarethana ad publicam Iesu vitam transienscontemplatio ad ea mysteria nos conducit quae peculiari nomine nuncuparilicet "lucis mysteria". Re quidem vera, totum Christi mysterium lumen est.Ipse est « lux mundi » (Io 8, 12). Haec tamen emergit pars potissimum publicaevitae per annos, nuntiante Illo Regni Evangelium. Si communitati christianaesignificare cupimus quinque praecipua tempora — mysteria videlicet luminosa— huius vitae Christi intervalli, designari apte credimus haec: 1. Eius in


20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeBaptismate apud Iordanem; 2. in sui ipsius autorevelatione apud Canensematrimonium; 3. in Regni Dei proclamatione coniuncta cum invitamento adconversionem; 4. Ipsius in Transfiguratione ac denique 5. in Eucharistiaeinstitutione, quae nempe sacramentalis est paschalis mysterii declaratio.Horum quodque mysteriorum est Regni iam instituti in ipsa Iesu personarevelatio. Mysterium lucis ante omnia est Baptismus lordane in flumine. Ibienim, descendente Christo uti viro innocente qui se pro nobis "peccatum"fecit (cfr 2 Cor 5, 21) in aquam fluminis, aperitur caelum et Patris eum voxFilium dilectum nominat (cfr Mt 3, 13 par), dum super eum Spiritus descenditquem munere eum initiet quod manet. Lucis mysterium est signorum initiumapud Canam (cfr Io 2, 1-12), cum Christus in vinum aquam commutansanimum discipulorum fidei recludit propter Mariae intercessionem, credentiumscilicet primae. Est insuper lucis mysterium ipsa praedicatio qua DeiRegni nuntiat adventum atque ad conversionem hortatur (cfr Me 1, 15),eorum condonans peccata qui humili fiducia ad Eum accedunt (cfr Me 2, 3-13; Lc 7, 47-48); hoc initium fuit misericordiae ministerii quod usque admundi terminum exercere perget praesertim per Reconciliationis sacramentumEcclesiae suae concreditum (cfr Io 20, 22-23). Suam dein ob excellentiameminet lucis mysterium illa Transfiguratio quae secundum traditionem inMonte Tabor contigit. Divinitatis enim gloria Christi in vultu erumpit, cumapostolis extra se fere versantibus illum Pater commendat ut eum « audiant »(cfr Lc 9, 35) atque cum Illo se praeparent ad dolorosum Passionis tempustransigendum unde ad gloriam Resurrectionis cum Illo adveniant vitamque aSpiritu Sancto transfiguratam. Lucis postremo mysterium est Eucharistiaeinstitutio, qua cibum se reddit Christus Corpore ac Sanguine suo sub panis etvini signis suam testatus dilectionem in homines «in finem» (Io 13, 1), quorumin salutem se mox oblaturus erat in sacrificio.Hisce in mysteriis, excepto Cananensi eventu, in umbra manet Mariae praesentia.Leviter tantum indicant Evangelia praesentiam quandam eius hoc aliovepraedicationis Iesu tempore (cfrMe 3, 31-35; Io 2, 12) neque quidquam de eaforsitan in Cenáculo adstante cum Eucharistia institueretur. Tamen munusipsum quod apud Canam absolvit totum quodammodo Christi iter comitatur.In ipsius ore Canae iam invenitur revelatio, quae a Patre recta via edita est inBaptismate apud Iordanem quaeque a Ioanne Baptista est repetita et haecmagna evadit monitio materna quam omnium temporum Ecclesiae Ipsa aperit:« Quodcumque dixerit vobis, facite» (Io 2, 5). Haec praeterea hortatio quaeverba Christi signaque inducit publicam per Eius vitam, quasi picturae fundumMarialem statuit omnium "lucis mysteriorum".


Acta Ioannis Pauli Pp. II 21Dolorismysteria22. Magnum quidem pondus Christi mysteriis doloris tribuunt Evangelia.A primis iam temporibus christiana pietas, praesertim Quadragesimae tempore,per pium Viae Crucis usum, singulis commoratur in Passionis eventibus,quoniam hic revelationis amoris ipsum culmen esse intellegit et hic etiamsalutis nostrae originem. Quaedam dumtaxat Passionis momenta eligit Rosariumin quae precantem movet ut animi oculos convertat et eadem vivat.Meditationis cursus ab hortis Gethsemani proficiscitur ubi discrimen maximedolorosum perpatitur Christus ob Patris voluntatem, cui carnis infirmitas adrebellionem sollicitantur. Ibi enim Christus se in contextu omnium temptationumhominum collocat nec non ante omnia hominum peccata ut Patridicat: « Non mea voluntas sed tua fiat » (Lc 22, 42 par). Haec eius "affirmatio""negationi" protoparentum in hortis Eden opponitur. Et sequentibus exmysteriis elucet quanti hic cum Patris voluntate consensus ei constiterit inquibus per flagellationem et spinarum coronationem, ad Cal variam ascensionemmortemque in cruce in maximam Ille proicitur animi abiectionem: Eccehomo\Recluditur in hac humilitate non modo Dei amor, verum ipsa etiam hominissignificatio. Ecce homo: qui hominem cognoscere cupit, eiusdem hominissensum radicem complementum agnoscere debet in Christo, Deo nempe illoqui ex amore humiliavit semetipsum «usque ad mortem, mortem autemcrucis» (Philp 2, 8). Adducunt credentem doloris mysteria ut Iesu mortemiterum vivendo experiatur seque iuxta Mariam infra crucem collocet, ut inprofundum Dei amorem erga homines cum Ea pervadat omnemque illiuspercipiat regenerantem virtutem.Gloriae mysteria23. «Sistere haud potest eius Christi vultus contemplatio ad Ipsius cruciadfixi imaginem. Etenim est Ille Resuscitatus! ». 29Iam hanc fidei conscientiamsemper exprimit Rosarium cum credentes incitat ut ultra Passionisobscuritatem procedant suosque animos in Christi gloriam Resurrectioniset Ascensionis dirigant. Resuscitatum enim Dominum contemplans suae causasfidei detegit iterum christianus (cfr 1 Cor 15, 14), rursusque percipit nonsolum gaudium eorum quibus se spectandum dedit Christus — Apostolis,Mariae Magdalenae, discipulis Emmaus —, sed etiam Mariae laetitiam, quae284.2 9IOANNES PAULUS II, Epist. Ap.. Novo millennio ineunte (6 Ianuarii 2001) 28: AAS 93 (2001),


22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenon minus vehementer experiri debuit novam Filii sui glorificati vitam. Hancpostea ad gloriam, qua per Ascensionem Iesus ad Patris collocatur dexteram,Ipsa per Assumptionem attolletur per privilegium singulare illuc adveniensut sortem omnibus iustis ex carnis resurrectione reservatam praecipiat. Gloriaad extremum coronata — quemadmodum postremo patet in gloriosomysterio — tamquam Angelorum Sanctorumque resplendet Regina velutianticipatio et consummatio eschatologici Ecclesiae status.In medium huius cursus gloriae Filii Matrisque locum inserit Rosariacorona nempe tertio in glorioso mysterio ipsam Pentecosten quae Ecclesiaespeciem tamquam familiae cum Maria consociatae praebet, quae efficaci Spirituseffusione reiicitur ad munusque evangelizandi componitur. Huius mysteriicontemplatio, sicut et ceterorum mysteriorum gaudiosorum, credenteseo movere debet ut magis semper vivam sibi conscientiam sumant novae suaein Christo vitae, verum nihilominus intra Ecclesiae statum, cuius quidemvitae Pentecostes eventus magnam efficit "imaginem". Sic enim in credentibusnutriunt mysteria gloriosa metae eschatologicae spem ad quam uti PopuliDei per historiam peregrinantis membra progrediuntur. Hoc facere non potestquin eos ad animosam impellat illius « laeti nuntii » testificationem quaeomni eorum vitae significationem adiungit.De"mysteriis" ad "Mysterium": Mariae via24. Non totum certe argumentum exhauriunt hi meditationis Sancti Rosariicirculi, verum res necessarias sive essentiales revocant, hominum animosad gustum Christi conscientiae perducentes quae de puris locorum Evangelicorumfontibus deducitur. Ex Christi enim vita singula elementa, quemadmodumab Evangelistis narrantur, illius nempe mysterii, quae superat omniumscientiam (cfr Eph 3, 19), emicant. Mysterium enim est Verbi carnisfacti in quo «inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter» (Col 2, 9).Qua de causa Catechismus Catholicae Ecclesiae tantum Christi mysteriis tribuitmomentum docens: « Totum in vitae Iesu signum est Eius mysterii ». 30Illud « due in altum » Ecclesiae tertii Millennii ad christianorum aptatur facultatempenetrandi perfectam «in agnitionem mysterii Dei, Christi, in quosunt omnes thesauri sapientiae et scientiae absconditi» (Col 2, 2-3). Etenimomnibus baptizatis fervidum adfertur optatum Epistulae Pauli ad Ephesios:«Habitare Christum per fidem in cordibus vestris, in caritate radicati et30N. 515.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 23fundati, ut valeatis comprehendere [...] supereminentem scientiae caritatemChristi, ut impleamini in omnem plenitudinem Dei» (3, 17-19).Huic proposito deservire vult Marialis corona, instrumentum praebensseu "secretum" unde quis altae et rapienti Christi cognitioni se aperiat. Appellareillud licet Mariae viam. Via namque est Virginis Nazarethanae exempliquae fidei et silentii et auscultationis fuit mulier. Pietatis Marianae itemest via quae conscientia movetur indelebilis coniunctionis qua Christus suaeMatri Sanctissimae coniungitur: Christi mysteria etiam quodammodo mysteriaMatris sunt etiam quotiens non directo ibi occupatur idcirco nempe quodex Ipso et pro Ipso Ea vivit. In oratione Angelica Ave Maria sermones AngeliGabrielis nec non sanctae Elisabethae nostros dum facimus, instigan etiampercipimus nos ut in Maria, in brachiis videlicet eius atque animo, «benedictumfructum ventris eius» (cfr Lc 1, 42) quaeramus.Mysterium Christi - hominis mysterium25. In testimonio anni MCMLXXVIII de Rosario tamquam carissima Nobisprece notionem protulimus ad quam nunc redire placet. Diximus enim eotempore «simplex igitur Rosarii precatio eundem ictum ac vitae humanaepulsat ». 31Praefulgentibus cogitationibus de Christi mysteriis iam explicatis, altiusnon difficile est hanc Rosarii anthropologicam rationem perscrutari. Haecconiunctio altior est quam primo intuitu videtur. Quicumque enim Christumcontemplans eiusque vitae percurrens eventa, non facere potest quin in Ipsoetiam de homine veritatem deprehendat. Magna est haec Concilii OecumeniciVaticani II affirmatio quam Nos iam inde a Litteris Encyclicis Redemptorhominis magisterii Nostri argumentum saepissime fecimus: «Reapse nonnisiin mysterio Verbi incarnati mysterium hominis vere clarescit ». 32Ad hanclucem adiuvat Rosarium ut pateamus. Christi iter persequens, quo hominisvia « recapitulatur » 33et recluditur et redimitur, sese ante hominis veri imaginemcollocat credens. Sanctitatem vitae discit ipsius ponderanda nativitate;domo Nazarethana inspicienda priscam capit veritatem de humana familiasecundum Dei consilium; vitae publicae in mysteriis audiens Magistrumpercipit lumen unde in Regnum Dei ingrediatur et in via ad Calvariam eumsubsequens doloris salvifici intellegit sensum. Denique tandem Christum illiusqueMatrem in gloria contuens introspicit quoque finem ad quem nostrum313233Angelus diei 29 Octobris 1978: Insegnamenti I (1978), 76.Const. past. de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, 22Cfr S. IRENAEUS LUGDUNENSIS, Adversus haereses, III, 18, 1: PG 7, 932.


24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeunusquisque destinatur, si se a Spiritu Sancto sanari sinit ac transforman.Ita quidem Rosarii mysterium unumquodque, recte ponderatum, dici potestin hominis mysterium lucem proicere.Eodem autem tempore natura fit ut ad hanc cum sancta Redemptorishumanitate congressionem aliae difficultates et curae, fatigationes et propositaadferantur quibus vita nostra signatur. «Iacta super Dominum curamtuam, et ipse te enutriet » (Ps 55, 23). Affectui clementi Christi eiusque Matriscredere nostras sollicitudines significat cum Rosario meditari. Iam post vigintiquattuor annos, repetitis animo doloribus qui neque ministerii NostriPetrini exercitationi defuerunt, Nostrum esse iterum inculcare arbitramurtamquam fervidam omnibus factam cohortationem ut idem ipsi singillatimexperiantur; ita est, revera, Rosarium «ictum vitae humanae pulsat», ut cumvitae divinae ictu congruat in laeta Sanctissimae Trinitatis communione, fineac vitae nostrae desiderio.CAPUT III« MIHI VIVERE CHRISTUS EST »Rosarium:mysterii assimilandi via26. Mysteriorum Christi ponderatio in Rosario propria ratione proponiturquae suapte natura eorum favet assimilationi. Haec ratio in repetitione innititur.Hoc in primis pertinet ad precationem Ave Maria, quae decies subunoquoque iteratur mysterio. Si leviter tantum hanc quis repetitionem considerat,Rosarium facile habere potest consuetudinem ieiunam et molestam.Aliud omnino e contra iudicium excoli potest de Corona hac precatoria, siaestimatur illa tamquam amoris significatio qui numquam ad amatam redirecessat personam declarationibus quae licet aspectu similes novae semper suntpropter affectum eas penetrantem.Revera « cor carneum » in Christo Deus assumpsit. Non divinum dumtaxatcor habet, misericordia indulgentiaque dives, sed etiam humanum cor,aptum ad omnes affectuum motiones. Si opus hac in re est Evangelii testificatione,non difficulter invenitur in colloquio illo permovente quidem Christicum Petro post Resurrectionem: «Simon Ioannis, diligis me?». Ter quidemeadem ponitur interrogatio quibus ter item respondetur: «Domine, tu scisquia amo te» (cfr Io 21, 15-17). Ultra propriam huius loci significationem,qui tantum ad Petri munus valet, neminem sane pulchritudo praeterit, cuiustriplicis repetitionis, ubi instans rogatio ac responsio reddita vocabulis bene


Acta Ioannis Pauli Pp. II 25notis in universali humani amoris experimento exprimuntur. Ut Rosariumintellegatur, oportet in actuosam psychologiam amoris propriam ingredi.Hoc unum patet: si precis Ave Maria iteratio recta via in Mariam dirigitur,cum Ipsa et per Ipsam denique amoris actus ad Iesum pervenit. Alitur enimrepetitio ipsa voluntate sese plenius usque conformandi cum Christo qui estvitae christianae vera "forma". Hanc iam sanctus Paulus formam enuntiavitfervidis illis vocibus: « Mihi enim vivere Christus est et mori lucrum » (Philp 1,21). Et alias: « Vivo autem iam non ego, vivit vero in me Christus » (Gal 2, 20).Ut crescamus in hac conformatione adiuvat Rosarium nos usque ad sanctitatismetam.Ratio valida ...27. Nihil sane mirandum quod necessitudo cum Christo uti etiam aliquaratione seu methodo potest. Cum homine enim Deus communicat, modumessendi nostrae naturae observans eiusque motus vitales. Quam ob rem christianaspiritualitas, formas etiam maxime sublimes mystici silentii comprehendens,quibus imagines universae et voces et gestus tamquam vi ipsa coniunctionisineffabilis hominis cum Deo exceduntur, plerumque distinguiturimplicatione totius personae secundum veritatem ipsius multiplicem tum incorpore et in animo, tum in necessitudinibus cum aliis.Luculenter hoc in Liturgia elucet. Pluribus enim ritibus Sacramenta etSacramentalia contexuntur quae varios personae humanae aspectus attingunt.Etiam precatio non liturgica eandem aperit necessitatem. Hoc indeconfirmatur quod in Orbe Orientali precatio maxime propria christologicaemeditationis quae videlicet in verbis vertitur «Iesu, Christe, Fili Dei, Domine,miserere mei, peccatoris! », 34plerumque coniungitur cum ipsa pulmonumrespiratione, quae dum constantiam invocationis corroborat, veluti corporeamsoliditatem illi desiderio adiungit ut Christus ipse spiritus et anima et"summa" totius fiat vitae.... quae tamen melior reddi potest28. Litteris in Nostris Novo millennio ineunte memoravimus etiam hodie inOrbe Occidentali novam meditationis necessitatem emergere, quae nonnumquamaliis etiam in religionibus significationes admodum allicientès reperit. 35Non desunt christiani qui conscientia carentes traditionis istius christianae3486Catechismus Catholicae Ecclesiae, 2616..Cfr n. 33: AAS 93 (2001), 289.


26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecontemplativae se capi patiuntur illis sententiis. Quamquam elementa prae seferunt positiva et christianam experientiam complentia, illae tamen saepiusin se fundamentum ideologicum haud acceptandum abscondunt. Iis etiam inexperientiis multum frequentatur ratio et via quae altae spiritalis intentionisfinem respicientes utuntur modis alicuius indolis psycho-physicae, qui repetunturet symbola secum afferunt. In hunc prospectum communem phaenomenologiaereligiosae ingreditur Rosarium verumtamen suis fingitur cumproprietatibus quae postulatis respondent christianae proprietatis.Non ipsum quidem aliud est revera quam contemplandi via. Et tamquamtalis via adhibenda est solum finem respiciens neque finis ex se ipsa fieripotest. At cum fructus sit experimentorum per saecula haec via non minorisaestimari debet. Pro ea innumerabilium Sanctorum testatur experientia. Idautem non vetat quin in novam transeat melioremque formam. Illuc quidemspectat completio in mysteriorum circuitu per novam seriem mysteriorumlucis, una cum propriis consiliis de eorum recitatione quae his proponimusin Litteris. Hinc nempe plurimum iam confirmatam huius precationis structuramNos reverentes volumus tamen fideles adiuvare ut eam in symbolisetiam propriis intellegant cumque vitae cotidianae necessitatibus coniungant.Hoc nisi fit, periculum imminet ne Rosarium spiritales effectus nonmodo generare nequeat optatos, sed etiam ut eadem Corona precatoria, quacumrecitari solet, percipiatur tamquam amuletum vel magicum quoddaminstrumentum, significatione eius et munere penitus inverso.Mysteriiproclamatio29. Mysterium enuntiare ac forsitan etiam opportunitatem habere eademin re imaginem statuere, quae illud mysterium ostendat, est tamquam scaenamaperire in quam animus dirigatur. Vim mentis atque affectum verba ipsainclinant illud in certum eventum vel vitae Christi momentum. Spiritalemintra doctrinam, quae in Ecclesia enucleata est, simul veneratio imaginumsimul plures pietatis formae sensibilibus elementis copiosae, quemadmodumetiam ipsa ratio a sancto Ignatio de Loyola in Spiritalibus Exercitiis exhibita,ad partem quandam visivam et prospectivam (quae compositio loci nuncupatur),decurrunt quippe quam admodum utilem esse censeant ad fovendamanimi intentionem in mysterium ipsum. Est via praeterea quae structuraeIncarnationis logicae ipsi convenit: in Iesu enim decrevit Deus hominis induereformas. Per corpoream eius veritatem illuc adducimur ut mysterium ipsiusdivinum contingamus.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 27Variorum Rosarii mysteriorum nuntiatio huic rerum solidarum necessitatirespondet. Nimirum non in Evangelii sufficiuntur locum neque omnes illiusquidem repetunt paginas. Quapropter non removetur Rosario lectio divina,immo contra poscit eam provehitque. At, si mysteria in Rosario ponderata,additis etiam lucis mysteriis, vitae Christi praecipuis circumscribuntur lineamentis,inde tamen facile potest per reliquum Evangelium mens divagali,praesertim cum persolvitur Rosarium quibusdam longioris silentii temporibus.Verbi Dei auditio30. Ut biblicum fundamentum maiorque meditationi altitudo adiungatur,expedit mysterii pronuntiationem augeri cuiusdam loci respondentis biblicilectione qui, secundum adiuncta, longior breviorve esse potest. Numquamenim consequuntur aliena verba sermonis inspirati propriam efficacitatem.Hic enim audiatur oportet, cum certo constet Verbum esse Dei in hodiernumtempus ac «pro me» prolatum.Sic acceptus sermo divinus in ipsam repetitionis Rosarii ingreditur viamneque taedium gignit quod simplici appellatione ad rerum notitias iam diucomparatas gigneretur. Nullo modo: non interest in memoriam revocare reicuiusdam cognitionem, verum Deum "loqui" sinere. Aliqua data sollemni etcommunitaria opportunitate illustrari convenienter hic sermo divinus brevicommentatione potest.Silentium31. Silentio aluntur auditio ac meditatio. Consentaneum est ut mysterionuntiato Verboque proclamato aliquamdiu consistatur ut mens in mysteriumpropositum dirigatur, priusquam vocalis precatio incipiat. Silentii utilitasiterum detecta unum est ex secretis ad contemplationem et meditationemexercitandam. Intra societatis limites, quae technologia funditus permeaturinstrumentisque universalis communicationis, patet etiam difficilius usqueevadere ipsum silentium. Sicut enim in Liturgia silentii commendantur intervalla,ita etiam in Rosarii recitatione brevior mora opportuna est postVerbum Dei auditum, dum nempe in certi cuiusdam mysterii doctrina animusimmoratur.« Pater noster »32. Sermone divino auscultato ac mysterio diligenter inspecto, iam naturafit ut ad Patrem animus ascendat. Suo namque in omni mysterio ad Patrem


28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIesus nos semper reducit, ad quem continenter Ipse se convertit, quoniam in"sinu" Patris requiescit (Io 1, 18). In intimam Patris consortionem nos inducerevult ut cum Ipso dicamus «Abba, Pater» (Rom 8, 15; Gal 4, 6). AdPatrem spectans nos Ipse suos fratres facit inter nosque etiam fratres, Spiritumcommunicans qui eius simulque Patris est. Oratio « Pater noster », tamquammeditationis christologico-marianae fundamentum posita quae per repetitamprecem Ave Maria progreditur, in experimentum ecclesiale convertittotam mysterii meditationem, etiam cum in solitudine agitur.Décades «Ave Maria»33. Haec pars Rosarii solidissima est eodemque tempore illud efficit praecipueMarialem precationem. Verum sub lumine eiusdem Ave Maria recteintellectae clare animadvertitur indolem Marianam non solum christologicaerationi opponi verum ipsam efferre et extollere. Nam prior precationis AveMaria pars, desumpta ex verbis Mariae ab Angelo Gabriele nec non sanctaElisabetha prolatis, adorans est mysterii contemplatio quod in Nazarethanaperagitur Virgine. Ut ita dicamus, admirationem caeli terraeque declarant etquodammodo efficiunt ut Dei ipsius miratio eluceat contemplantis nempepraestantissimum suum opus — Filii in virginali Mariae sinu Incarnationem— secundum laetificum illum libri Genesis prospectum (cfr Gn 1, 31),secundum pristinam animi « commotionem qua Deus illucescente creationesuarum manuum opus respexit ». 36Repetitio Ave Maria in Rosario immittitnos in Dei admirationem: iubilatio est et Stupor et agnitio simul maximitotius historiae miraculi. Est vaticinii Mariae impletio: «Ex hoc beatam medicent omnes generationes» (Lc 1, 48).Medium maxime punctum Ave Maria, quasi prioris et posterioris partiscardo est Iesu nomen. Nonnumquam in festina recitatione hoc nos fugitpunctum eodemque propterea tempore coniunctio cum Christi mysterio quodcontemplamur. Tamen ex ipsa plane vi quae Iesu nomini eiusque mysteriotribuitur denotatur significans et frugifera Rosarii persolutio. Iam Paulus VIin Adhortatione apostolica Marialis cultus consuetudinem commemoravitquibusdam in regionibus adhibitam ut nomen Christi peculiari poneretur inluce, sententia ibi addita quae mysterium meditandum celebrat. 37Laudabilisprofecto consuetudo praesertim cum Rosarium publice recitatur. Vehemen-3 6IOANNES PAULUS II, Epistula artificibus inscripta (4 Aprilis 1999), 1: AAS 91 (1999), 1155.s' !Cfr n. 46: AAS 66 (1974), 155. Nuperius hic etiam usus a Congregatione de Cultu Divino etDisciplina Sacramentorum est laudatus, videlicet in opere Direttorio su pietà popolare e liturgia.Principi e orientamenti (17 Decembris 2001), 201, in Civitate Vaticana 2002, p. 165.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 29ter enim christologicam fidem declarat variis vitae Redemptoris temporibusapplicatam. Fidei professio est simulque adiumentum unde meditatio sustineaturet permittatur munus assimilationis exsequi quod inest in Ave Mariaiteratione super Christi mysterio. Nominis enim Iesu frequentatio — quod unicumest datum in hominibus in quo oportet nos salvos fieri (cfr Act 4, 12) —contexta cum Mariae Sanctissimae nomine, cui Ipsi licet illud nobis suadere,viam assimilationis efficit illuc quidem spectantem ut altius usque in Christivitam introeamus.Ex peculiari nempe necessitudine cum Christo, quae Mariam Dei Matremconstituit, Theotòkon, potentia supplicationis colligitur qua ad eam in alteraprecationis parte convertimur eiusque Maternae deprecationi nostram vitamcommittimus atque etiam mortis horam.« Gloria »34. Finis omnis christianae contemplationis est trinitaria doxologia. Vianamque Christus est quae in Spiritu nos ducit ad Patrem. Hanc si usque adextremum percurrimus viam, continenter ante mysterium trium Personarumdivinarum consistimus quae laudandae sunt adorandaeque et quibus referendaegratiae. Interest valde ut invocatio Gloria, contemplationis culmen, clarareponatur in luce intra ipsum Rosarium. In publica autem recitatione cantarietiam potest ut opportuna vehementia accedat ad hanc partem structurae etproprietatis omnium christianarum precum.Quatenus mysterii meditatio attenta est et alta et viva — de Ave in Ave —ex amore scilicet erga Christum et Mariam, eatenus Trinitatis glorificatio inunaquaque decade tam longe abest ut ad celerem redigatur conclusionem utsuum rectum contemplativum modum obtineat, velut si ad Paradisi altitudinemlevetur mens et quodammodo experientia montis Tabor iterum vivatur,quae est futurae contemplationis praenuntiatio: «Bonum est nos hicesse! » {Lc 9, 33).Postrema elocutio35. Hodierna in Rosarii celebratione post trinitariam doxologiam perbrevissequitur exclamatio quae secundum usus passim variatur. Nihil quidemdetrahentes utilitati harum invocationum, opportunum tamen arbitramurhoc inculcare: mysteriorum contemplatio totam suam melius significare poteritfecunditatem, si opera dabitur ut unumquodque terminetur mysteriumprece facta ut effectus proprii meditationis eiusdem mysterii impetrentur. Hocpacto efficacius valebit suum cum vita christiana vinculum Rosarium testi-


30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeficari. Hoc etiam suadet pulchra liturgica precatio quae nos instigat ut petamusunde possimus mysteria Rosarii meditantes eo advenire ut «imitemurquod continent, et quod promittunt assequamur ». 38Talis ad finem invocatio legitima ditari potest varietate, sicut iam accidit.Sic enim figuram sibi induit Rosarium magis accommodatam ad diversastraditiones spiritales tum etiam ad varias christianas communitates.Hac in re optatur ut consentaneo pastorali iudicio disseminentur maiorismomenti proposita, fortasse iam probata in locis et sacellis Marianis ubiRosarii usus praesertim colitur ita ut Dei Populus inde valeat omnibus verisspiritalibus divitiis perfrui ac alimentum contemplationis singillatim percipere."Corona"36. Instrumentum ad Rosarii recitationem traditum est nempe precatoriacorona. Secundum usum quendam leviorem, saepius evadit haec corona tantummodonumerandi instrumentum ut preces Ave Maria sibi succedentescomputentur. Tamen utilis etiam est ad signum aliquod exhibendum quoplenior substantia contemplationi addatur.Qua in re primum notandum est quomodo ad Crucifixum corona appropinquet,quoniam ita aperit clauditque ipsum orationis cursum. In Christoenim vertuntur vita credentium et preces. Omnia ab Ipso procedunt adEumque contendunt; omnia per Illum in Spiritu Sancto ad Patrem perveniunt.In hoc numerandi instrumento, quae progredientem signat precationem,numquam cessans contemplationis perfectionisque christianae iter indicateadem corona. Eam etiam tamquam "catenam" beatus Bartholus Longohabebat quae nos cum Deo alligat. Catena quidem est verum dulcis; coniunctionemsemper ea revelat cum Deo qui est Pater. Catena insuper est "filialis"quae nos cum Maria concinere sinit, «ancilla Domini» (Lc 1, 38) et ad extremumcum Christo ipso qui, licet Deus esset, « servum » ob nostri amorem sesefecit (cfr Philp 2, 7).Significationem symboli in corona etiam placet extendere ad necessitudineminter nos mutuam dum ibi conspicitur communionis fraternitatisquevinculum quod universos nos consociat in Christo.38« .. concede, quaesumus, ut haec mysteria sacratissimo beatae Mariae Virginis Rosario recolentes,et imitemur quod continent, et quod promittunt assequamur »: Missale Romanum 1960, Infesto B.M. Virginis a Rosario.


Acta Ioannis Pauli Pp II 31Inceptio atque conclusio37. In vigente Ecclesiae usu multiplices exstant modi Rosarium inducendisecundum diversa adiuncta ecclesialia. Quibusdam locis Rosarium incipi soletinvocatione Psalmi 69: «Deus, in adiutorium meum intende; Domine, adadiuvandum me festina», ut in orante quasi humilis conscientia propriaeindigentiae nutriatur; alibi contra, principium fit per symbolum apostolicumCredo tamquam si fidei professio iaciatur uti viae contemplativae fundamentumquae suscipitur. Hi et similes modi quatenus mentem recte ad contemplationemconformant sunt pariter liciti. Terminatur deinde prece secundumPontificis mentem ut precantis oculi in latissimum prospectum aperianturEcclesiae totius necessitatum. Et ut haec ecclesialis Rosarii ratio proveheretur,voluit illud Ecclesia sanctis indulgentiis locupletare pro debito modorecitantibus.Si ita vivendo completur Rosarium, revera curriculum spirituale evaditubi se praestat matrem, magistram, ducem Maria fideles sua valida deprecationesustentans. Quid igitur mirandum si necesse sibi esse animus arbitratur,expleta nempe hac precatione ubi interiorem Mariae maternitatis experientiamfecit, in laudes Virginis Sanctae sese proicere tum illius splendidae formulaeSalve Regina tum etiam in versus Litaniarum Lauretanarumi Est eniminterioris peregrinationis consummatio quae ad consortium vivum cum Christimysterio eiusque sanctissimae Matris promovit fideles.Temporispartitio38. Totum cotidie recitari licet Rosarium nec desunt qui id faciant. Sicenim precatione replet dies tot contemplativorum hominum atque infirmoset senes comitatur quibus satis est temporis. Patet tamen — et magis hocvalet si novus circuitus additur mysteriorum lucis — plures non persolvereposse nisi partem tantum secundum certum quendam hebdomadis ordinem.Haec tandem divisio singulis hebdomadae diebus dabit suum quendam "colorem"spiritualem, perinde ac Liturgia sacra ipsa facit variis anni liturgicitemporibus.Communem secundum consuetudinem, destinantur «gaudii mysteriis»dies Lunae et Iovis, Martis ac Veneris dies «mysteriis doloris», Mercurii,Saturni et Solis dies «gloriae mysteriis». Ubi igitur «lucis mysteria» collocabuntur?Quandoquidem gloriosa mysteria et Saturni et Solis diebus imponuntur,et Saturni dies secundum traditionem praecipuam habet indolemMarialem, suadendum videtur ut in diem Saturni altera hebdomadalis mysteriorumgaudii meditatio differatur, in quibus nempe Mariae praesentia


32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemagis significatur. Sic enim superest Iovis dies omnino ad lucis mysteriorumponderationem.Non vult tamen hoc consilium libertatem consentaneam in singulorumatque communitatum meditatione circumscribere, videlicet secundum spiritalespastoralesque necessitates at in primis liturgicas celebrationes quaeaptationes suadere possunt opportuniores. Id tamen quod summi interesthoc est, ut semper magis concipiatur et vivatur Rosarium tamquam contemplationisvia. Per illam enim, perficiens ea quae in Liturgia sacra aguntur,christianorum hebdomada ad diem Dominicum nempe Resurrectionis adhaerenstransit in cursum quendam per vitae Christi mysteria, atque Ille sic se invita suorum discipulorum affirmat veluti temporis historiaeque Dominum.CONCLUSIO« Benedictum Mariae Rosarium - vinculum nos coniungenscum Deo dulcissimum »39. Quae adhuc sunt omnia dicta, affatim divitias huius traditae precationisdeclarant, quae popularis quidem precis prae se fert simplicitatemverum precationis etiam theologicam altitudinem iis nempe idoneam quimaturioris cuiusdam contemplationis sentiunt necessitatem.Peculiarem semper tribuit Ecclesia efficaciam huic precationi cui casusdifficillimos eiusque chorali recitationi et usui perpetuo commisit. Cum christianoipsi nomini maxima imminerent pericula, huius precationis virtutideclinatum periculum adscribebatur atque Rosarii Virgo tamquam salutisconciliat rix salutabatur.Eiusdem huius precis efficacitati libenter — quemadmodum principio ediximus— causam commendamus pacis in orbe nec non omnium familiarum.Pax40. Quas universi orbis prospectus hoc novo ingrediente Millennio difficultatesostentat, adducunt nos ut credamus solam ex Alto intercessionemfacere posse ut minus obscurum nos posthac tempus speremus, quoniamanimos illa sola moderari potest eorum qui in disputationum condicionibusversantur nec non qui Nationum sortes gubernant.Suapte natura ad pacem intenditur precatio Rosarii quia ipsa in Christi contemplationeconstat qui Princeps est pacis et «nostra pax» (Eph 2, 14). QuiChristi mysterium sibi assimilât — et hoc omnino efficere vult Rosarium —,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 33pacis comprehendit secretum suaeque inde facit vitae propositum. Sua exmeditandi natura, singulis Ave Maria placide progredientibus, Rosarium afficitipsos orantes affectu pacifico qui aptos eos reddit ad suscipiendam experiendamquesuo intimo in animo ac diffundendam circa se veram illampacem quae Resuscitati Domini praecipuum est munus (cfr Io 14, 27; 20, 21).Pacis etiam oratio est propter caritatis fructus quos gignit. Si bene enimrecitatur Rosarium uti meditativa precatio, provehens nempe congressionemcum Christo ipso eius in mysteriis, facere non potest quin etiam Christi vultumin fratribus sororibusque indicet, praesertim maxime patientibus. Quoenim pacto in gaudii mysteriis cogitari potest Infantuli apud Bethlehem ortimysterium quin etiam simul voluntas sentiatur suscipiendi defendendi promovendivitam ipsam, in se doloribus omnium per orbis regiones infantiumreceptis? Quomodo Christi passus sequi revelatoris in lucis mysteriis licet,quin etiam in cotidiana vita testimonium ipsius « beatitudinibus » retribuatur?Et quis Christum cruce oneratum ipsumque crucifixum contemplarivalet quin simul se oportere iudicet « Cyrenaeum » esse cunctis dolore adflictisfratribus et sororibus desperationeve oppressis? Quomodo tandem in gloriamChristi resuscitati inque Mariam Reginam coronatam quis oculos intenderepotest qui simul etiam non cupiditatem persentiat hunc mundum pulchrioremiustiorem Deique consilio propiorem efficiendi?Ad summam: dum nos cogit in Christum mentem intendere, etiam pacis inorbe opifices nos Rosarium constituit. Sua namque repetitionis constantis etchoralis proprietate, dum Christo obsequitur hortanti ut «semper oremus etnon deficiamus» (cfr Lc 18, 1), permittit nobis ut etiam hodie speremus victoriamde "proelio" tam difficili, quam est pacis ipsius reportari posse. Nihilquidem huius mundi difficultates fugiens e contrario impellit nos Rosarium,ut eas conscio et magnanimo sensu inspiciamus, nobisque simul vires suppetitunde ad illas reverti possimus adiumento Dei confisi firmiterque intenti ad omnitempore testandam «caritatem, quod est vinculum perfectionis» (Col 3, 14).Familia: parentes ...41. Pro pace precatio Rosarium est etiam semper oratio ipsius familiae etpro familia. Aliquando erat haec prex praesertim familiis christianis carissimaearumque certe fovebat cohaerentiam. Hanc magni pretii hereditatemperdere dedecet. Redire oportet ad precationem in familia et pro familia,etiam hac precandi usurpanda forma.Si Epistula Nostra in Apostolica Novo millennio ineunte hortati sumus utLiturgiam horarum etiam laici in cotidiana vita communitatum paroecialium


34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevariorumque coetuum christianorum peragerent, 39idem profecto de Rosariomonere cupimus. Non de duabus agitur viis diversis, sed inter se complentibuschristianae contemplationis. A singulis igitur petimus, qui operae pastoraliapud familias se dedunt, ut magna cum persuasione Rosarii recitationemproponant.Quae iuncta precatur familia remanet coniuncta. Ex pristina traditione sanctumse Rosarium exhibet uti precationem in qua familia se consociatam invenit.Eius enim singula membra, Iesum nempe unum spectantia, facultatem etiamrecuperant ut inter se denuo respiciant, ut communicent, consentiant, mutuoignoscant, ut ex foedere amoris a Dei Spiritu renovato iterum procedant.Familiarum huius temporis complures quaestiones praesertim in Nationibusoeconomica ratione progressis inde profluunt quod difficilius sempercommunicare evadit. Simul consistere non possunt et fortasse rariores simulconversandi opportunitates imaginibus apparatus televisifici obscurantur. Sivero iterum incipiunt Rosarium in familia persolvere, inicere possunt cotidianamin vitam alias omnino imagines, eas videlicet quae salutem afferunt:imaginem Redemptoris, eiusque Matris sanctissimae speciem. Familia quaeuna simul Rosarium recitat aliquo modo ambitum recreat Nazarethanaedomus: in medio Iesus locatur cum eoque communicantur gaudia et dolores,eius praeterea curis commendantur necessitates et propositiones, ab eo speshauritur et fortitudo pro reliquo itinere....ac proles42. Iucundum est atque frugiferum iter incrementi filiorum similiter huicprecationi commendare. Nonne forsitan etiam Rosarium est vitae Christi itera conceptione usque ad mortem ac deinde ad resurrectionem et gloriam?Difficilius hodie parentibus usque fit liberos variis in vitae statibus sequi.In technologiae progressae societate nec non instrumentorum communicationisnec non universalis in globum compactionis omnia ita velocia facta sunt ethiatus inter culturae formas in ipsis generationibus maior fit in dies. Latiusspatium semper occupant varia nuntia et experimenta magis semper improvisain vita puerorum et adulescentium parentibusque nonnumquam anxietasmaxima est periculis obviam progredi quibus obiciuntur. Crebrius amarissimedecipiuntur, cum proprios filios falsos esse comprobant corammedicamentorum illecebris, hedonismi effrenati invitamentis, ad violentiamimpulsionibus, diversissimis sensus nullius desperationisque significationibus.39Cfr n. 34: AAS 93 (2001), 290..


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 35Rosarii recitatio pro filiis, et magis etiam cum liberis — dum a tenerisetiam annis ad cotidianum hoc educantur tempus « orantis intervalli » familiae— non certe est omnium difficultatum dissolutio, adiumentum tamenspiritale est non despiciendum. Obici potest Rosarium precationem videriminus gustui iuvenum et puerorum huius temporis aptam. Sed haec obiectatiorationem fortasse ducit alicuius modi quo recitatur Rosarium haudquaquamaccommodate. Ceterum, postquam in tuto collocata eius structura est,nihil prohibet quin pro pueris et iuvenibus Rosarii recitatio — tum in familiatum in coetibus — locupletetur consentaneis quibusdam indiciis signorum etusuum unde Rosarii intellegentia aestimatioque adiuvetur. Cur experiri nonlicet? Actio pastoralis in iuvenes intenta, quae nihil negat sed fervet resqueefficit — sicut Dies Mundiales Iuventutis abunde Nobis persuaserunt! —perficere adiuvante Deo res reapse praeclaras potest. Sapienter si praebeaturRosarium, certo scimus ipsos adulescentes posse etiam aliquando admirationemadultis inicere, cum hanc precationem suam faciant eamque studio aetatissuae proprio frequentent.Rosarium iterum detegendus thesaurus43. Carissimi fratres ac sorores! Adeo facilis precatio eodemque temporesic dives reapse dignissima est ut a communitate christiana denuo reperiatur.Hoc potissimum anno id faciamus, dum idem propositum accipimus veluticonfirmationem sententiae iam in Epistula Apostolica Novo millennio ineuntedelineata, secundum quam tot Ecclesiarum particularium pastoralia consiliaiam promota sunt ad venturi temporis etiam statuenda officia.Ad vos nominatim, cari in episcopatu Fratres, sacerdotes et diaconi necnon variis in ministeriis pastorales operatores convertimur ut ipsi singillatimRosarii pulchritudinem experti eiusdem fautores evadatis studiosi.Vobis pariter, theologi, confidimus ut deliberationem adhibentes strictamsimul et sapientem, quae Dei Verbo innititur populique christiani vitampersentit, faciatis ut huius traditae precationis fundamenta biblica tum etiamspiritales divitiae ac pastoralis efficacia deprehendantur.In vobis plurimum reponimus, consecrati viri mulieresque consecratae,qui nomine proprio ad Christi vultum in Mariae schola contemplandum destinamini.Vos omnes, cuiuslibet condicionis fratres sororesque, spectamus, sicutetiam vos, familiae christianae, tum etiam aegrotantes et senes ac vos iuvenesrespicimus: in manus fidenter sumite denuo Rosarii coronam, sub Sacrarum


36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeScripturarum lumine eam rursum invenientes, cum Liturgia sacra congruentematque cum vita cotidiana consentí entern.Utinam ne appellatio haec Nostra surdis cadat auribus! Vicesimo enimquinto Pontificatus Nostri ingrediente anno, hanc Apostolicam Nostram Epistulammanibus Virginis Mariae sapientibus tradimus, spiritali affectu ipsiuscoram imagine Nos prosternentes Sanctuario in splendido illo a beato BartholoLongo ei aedificato, Rosarii apostolo. Nostras libenter voces permoventes illasfacimus quibus pernotam claudit Supplicationem ad Virginem Rosarii Sancti:« O benedictum Mariae Rosarium, dulcis cum Deo nos alligans catena, amorisnos vinculum cum Angelis coniungens, salutis turris contra inferorum impetus,tutus communi in naufragio portus, te non amplius deseremus umquam.In agoniae hora nobis eris solacio. A te extremum vitae evanescentis osculum.Et postremum labiorum nostrorum erit effatum suave tuum nomen, o ReginaRosarii Pompeiani, o cara Mater nostra, o peccatorum Refugium, o Princepsmaerentium consolatrix. Esto ubique benedicta, et hodie et in sempiternum,terris item atque in caelis ».Ex Aedibus Vaticanis, die xvi mensis Octobris, anno bismillesimo altero,vicesimi quinti Pontificatus Nostri principio.IOANNES PAULUS PP. IICONSTITUTIO APOSTOLICARODRIGUENSISIn Mauritio novus conditur Vicariatus Apostolicus Rodriguensis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Ad aptius consulendum evangelizationis operi in Mauritio, Congregatiopro Gentium Evangelizatione, omnibus mature perpensis habitoque faventivoto Venerabilis Fratris Brunonis Musarò, Archiepiscopi titulo Abaritaniatque in eadem Natione Apostolici Nuntii, censuit ibidem novum VicariatumApostolicum esse condendum. Nos igitur, Qui gravissimo fungimur munerePastoris et Patris universi populi Dei, talem sententiam ratam habentes,summa Nostra potestate sequentia decernimus. In Mauritii insula patrio


Acta Ioannis Pauli Pp. II 37sermone « Rodrigues » nuncupata novum constituimus Vicariatum ApostolicumRodriguensem, quem, separatum a dioecesi Portus Ludovici, ipsius Sedisconcredimus curae atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizationesubicimus cuiusque Pro-Cathedram episcopalem ponimus in temploSancti Archangeli Gabrielis, quod in urbe « Saint-Gabriel » exstat. Haec omniaperficienda committimus Venerabili Fratri Brunoni Musarò, quem diximus,onere imposito authenticum exemplar actus peractae exsecutionis memorataeCongregationi remittendi. Hanc denique Apostolicam Constitutionemnunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus nonobstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undecimo mensis Octobris,anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.68 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPESecretarius StatusCongr. pro Gentium Evang. Praef.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 530.445Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Franciscus Bruno, Protonot. Apost.LITTERAE<strong>APOSTOLICAE</strong>IVenerabili Dei Servo Sigismundo Gorazdowski Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Ego praecipio tibi, ut aperias manumfratri tuo egeno et pauperi» (Dt 15, 11).Venerabilis Dei Servus Sigismundus Gorazdowski, Dei voluntatem solummodoadimplere cupiens, clamantem lugentemque humilioris ordinis gentemauscultavit atque ad dolentium hominum levandas aerumnas totam vitamdicavit, cum in iis relatum Christi vultum videret. Die i mensis Novembrisanno MDCCCXLV ipse in oppido Sanok dioecesis Premisliensis Latinorum inPolonia Meridiana a pientissima familia ortus est. Gymnasio completo, instudiorum Universitate Leopolitana iuris disciplinae dedit nomen, sed paulo


38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepost decrevit se sacerdotem futuram atque illius urbis Seminarium ingressusest. Quamquam haud bona valetudine laborabat, die tamen xxv mensis Iuliianno MDCCCLXXI ordine sacro auctus est. Veluti vicarius paroecialis in agrotunc temporis Galiciae peculiarem in infimi ordinis homines dilectionemostendit. Ingruente in oppido Wojnilów cholera morbo, perquam impigreaegrotis assedit, absque metu contagionis adiens periculum. Leopolim translatus,complura de caritate incepta suscepit. Editoris et compositoris quoquesustinuit opus, plura scripta foram dans, ut magis magisque Evangelii nuntiusinter homines diffunderetur itemque parentes magistrique in educationisprovincia iuvarentur. Officium quoque ei commissum est secretarii InstitutiPauperum Christianorum atque, cum civium Leopolitanorum indicia cognoscereposset, multa ingeniose varieque suscepit incepta, ut omnium ordinumindigentes in animo et corpore iuvarentur: scilicet mendici, infirmi, matresfamiliaspauperes, pueri deserti, viduae, studentes et opifices. Acta quoquecatholica condere nisus est, sed ex hac re censurae et omnium generum offensionesobvenerunt, quas ille fortiter et calumniatoribus ignoscens sustinuit.Ut condita instituta aptissime moderaretur, die XVII mensis Februariianno MDCCCCLXXXIV Congregationem Sororum S. Ioseph fundavit, cuius sodalesex illius exemplo ad Christi misericordiam testificandam inducuntur. DeiServus Leopoli die i mensis Ianuarii anno MCMXX de hoc mundo demigravit.Per sacrae Eucharistiae, Iesu Passionis, Beatae Virginis Mariae devotionemsuam ipse firmam fidem aluit. Firmissima divinae misericordiae spe innixus,toto corde Dominum dilexit, in proximi beneficium suam tradens vitam.Studiose ut Dei regnum per catechetica incepta praesertim pro iuvenibusdiffunderetur contendit. Tam ipse animose caritatis rebus operam dedit, ut« pater pauperum » et « tecto carentium sacerdos » vocaretur. Christianas veritatespure integreque docuit, Ecclesiae Magisterio religiose obtemperans.Usque prudens fuit atque in omnes aequus. Christum pauperem, castum,oboedientem sectatus est.Eius propter sanctitatis famam anno MCMLXXXIX dioecesana inquisitio incollataest. Cunctis absolutis a iure statutis rebus, Nobis coram die xx mensisDecembris anno MCMXCIX Decretum de virtutibus heroum in modum exercitisprodiit, die autem xxiv mensis Aprilis anno MMI, Decretum de miraculo evulgatumest. Statuimus igitur ut Beatificationis ritus Leopoli die xxvi mensisIunii eiusdem anni, Nostri pastoralis itineris tempore, celebraretur.Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:Spełniając życzenie naszego brata Mariana Jaworskiego, ArcybiskupaLwowskiego Obrządku Łacińskiego jak również wielu innych braci w biskup-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 39stwie, oraz licznych wiernych, za radą Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych,naszą Władzą Apostolską zezwalamy, aby odtąd Czcigodnym Sługom Bożym:Józefowi Bilczewskiemu oraz Zygmuntowi Gorazdowskiemu przysługiwałtytuł błogosławionych, i aby ich święta obchodzono w miejscach i w sposóbokreślony przez prawo. Dla Józefa Bilczewskiego będzie to corocznie 20 marca,a dla Zygmunta Gorazdowskiego 26 czerwca. W imię Ojca i Syna, i DuchaŚwiętego.Actuositatem, liberalitatem, pietatem insignis huius viri extollere placet,qui sua opera luculenter in humilioris ordinis homines conferre studuit. Exoptamusigitur ut huius caelitis testificationibus incitati homines qui nunc suntad superna mansuraque certo gradu contendant.Quae autem his Litteris decrevimus nunc et in posterum rata et firma essevolumus, contrariis rebus minime obstantibus.Datum Leopoli, sub anulo Piscatoris, die xxvi mensis Iunii, anno MMI,Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.Loco 83 SigilliIn Secret Status tab., n, 499,983Demandato Summi Pontificis83 ANGELUS card. SODANOIINuntiatura Apostolica Benini ac Togi conditur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — Quo expeditius efficiantur publicae necessitudinisrationes quae iam diu intercedunt feliciter inter hanc ApostolicamSedem et Beninensem ac Toganam Civitates simulque promptius consulaturevangelizationis operi atque spirituali saluti Christifidelium illicdegentium, Nobis peropportunum videtur memoratis pro Nationibus ApostolicamNuntiaturam condere, seiungendo eas a competentia NuntiaturaeApostolicae in Gana. Summa igitur Nostra potestate harumque Litterarumvirtute Nuntiaturam Apostolicam Benini ac Togi constituimus, factis cunctisiuribus, privilegiis, honoribus, praerogativis et indultis, quae huiusmodi Legationum,praesertim earum sub iurisdictione Congregationis pro Gentium


40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeEvangelizatione positarum, propria sunt, mandantes ut ipsius sedes in urbeCotonuensi, in Benino, ponatur. Has denique Litteras, in forma Brevis maiorisexpeditas, iugiter ratas esse volumus, contrariis quibuslibet rebus nonobstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petram, sub anulo Piscatoris, die xxivmensis Octobris, anno MCMII, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 530.367De mandato Summi Pontificis83 ANGELUS card. SODANOALLOCUTIONESIApud Cracoviam in dedicatione templi sanctuarii a Divina Misericordia.*0 niepojęte i niezgłębione Miłosierdzie Boże, Kto Cię godnie uwielbić iwysławić może. Największy przymiocie Boga Wszechmocnego, Tyś słodkanadzieja dla człowieka grzesznego. 11 Drodzy bracia i siostry! Powtarzam dzisiaj te proste i szczere słowa św.Faustyny, by wraz z nią i z wami wszystkimi uwielbić niepojętą i niezgłębionątajemnicę Bożego miłosierdzia. Podobnie jak ona, chcemy wyznać, że niema dla człowieka innego źródła nadziei, jak miłosierdzie Boga. Pragniemy zwiarą powtarzać: Jezu, ufam Tobie!To wyznanie, w którym wyraża się ufność we wszechmocną miłość Boga,jest szczególnie potrzebne w naszych czasach, w których człowiek doznajezagubienia w obliczu wielorakich przejawów zła. Trzeba, aby wołanie o Bożemiłosierdzie płynęło z głębi serc ludzkich, pełnych cierpienia, niepokoju izwątpienia, poszukujących niezawodnego źródła nadziei. Dlatego przychodzimydziś tutaj, do łagiewnickiego sanktuarium, aby na nowo odkrywać wChrystusie oblicze Ojca, który jest « Ojcem miłosierdzia oraz Bogiem wszelkiejpociechy ». 2Pragniemy oczyma duszy wpatrywać się w oczy MiłosiernegoJezusa, aby w głębi Jego spojrzenia znaleźć odbicie własnego życia oraz* Die 17 Augusti 20021Dzienniczek, 9512por 2 Kor 1, 3


Acta Ioannis Pauli Pp. II 41światło łaski, którą już po wielokroć otrzymaliśmy i którą Bóg zachowuje dlanas na każdy dzień i na dzień ostateczny.2. Za chwilę dokonamy konsekracji tej nowej świątyni poświęconej miłosierdziuBożemu. Zanim to nastąpi, pragnę serdecznie podziękować wszystkim,którzy przyczynili się do jej powstania. Dziękuję szczególnie ks. kard.Franciszkowi, który tyle troski włożył w to dzieło, dając dowód osobistegonabożeństwa do miłosierdzia Bożego. Serdeczną myślą obejmuję siostry MatkiBożej Miłosierdzia, dziękuję im za dzieło rozpowszechniania przesłania,jakie pozostawiła św. Faustyna. Pozdrawiam obecnych tu kardynałów i biskupówz Polski z Kardynałem Prymasem na czele, jak również biskupów zróżnych stron świata. Cieszę się z obecności kapłanów diecezjalnych i zakonnychjak też seminarzystów.Serdecznie pozdrawiam wszystkich, którzy uczestniczą w tej liturgii, aszczególnie przedstawicieli Fundacji Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, któraadministruje jego budową, jak też samych budowniczych z różnych przedsiębiorstw.Wiem, że wielu spośród tu obecnych szczodrze wspierało materialnietę budowę. Proszę Boga, aby wynagrodził waszą hojność i wasz trudswoim błogosławieństwem!3. Bracia i siostry! Kiedy konsekrujemy tę nową świątynię, możemy zadawaćsobie pytanie, jakie nurtowało króla Salomona, gdy oddawał Bogu nazamieszkanie świątynię jerozolimską: «Czy jednak naprawdę zamieszka Bógna ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię ogarnąć, a tymmniej ta świątynia, którą zbudowałem ». 3 Tak, na pierwszy rzut oka wiązanieobecności Boga z pewnym określonym miejscem może się wydawać niestosowne.A jednak trzeba pamiętać, że czas i miejsce należą całkowicie do Boga.Choć każdy czas i cały świat można uważać za Jego « świątynię », to jednak sączasy i są miejsca, które Bóg obiera, aby w nich w sposób szczególny ludziedoświadczali Jego obecności i Jego łaski. A ludzie wiedzeni zmysłem wiaryprzychodzą do tych miejsc, bo mają pewność, że rzeczywiście stają przedBogiem, który jest tam obecny.W tym samym duchu wiary przybyłem do Łagiewnik, aby konsekrowaćtę nową świątynię. Jestem bowiem przekonany, że jest to także szczególnemiejsce, które Bóg obrał sobie, aby tu wylewać łaski i udzielać swego miłosierdzia.Modlę się, aby ten kościół był zawsze miejscem głoszenia orędzia omiłosiernej miłości Boga; miejscem nawrócenia i pokuty; miejscem sprawowaniaofiary eucharystycznej — źródła miłosierdzia; miejscem modlitwy —31 Kri 8, 27.


42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialewytrwałego błagania o miłosierdzie Boże dla nas i całego świata. Modlę sięwięc słowami Salomona: «0 Panie, Boże mój, (...) wysłuchaj to wołanie i tęmodlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Ciebie o to, aby w nocy iw dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. (...) Wysłuchaj błagania Twojegosługi i Twojego ludu, (...) ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Tyzaś wysłuchaj w miejscu Twego przebywania — w niebie. Nie tylko wysłuchaj,ale też i przebacz! ». 44. « Nadchodzi (...) godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czcicielebędą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce miećOjciec ». 5Kiedy odczytujemy te słowa Pana Jezusa w sanktuarium MiłosierdziaBożego, w szczególny sposób uświadamiamy sobie, że tu człowiek niemoże stanąć inaczej, jak w Duchu i prawdzie. To Duch Święty, Pocieszyciel iDuch Prawdy, wprowadza nas na drogi Bożego miłosierdzia. Przekonującświat « o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie », 6 równocześnie odsłania pełnięzbawienia w Chrystusie. To przekonywanie o grzechu dokonuje się w dwojakimodniesieniu do Krzyża Chrystusa. Z jednej strony Duch Święty pozwalanam przez Krzyż Chrystusa poznać grzech, każdy grzech, w pełnej skali zła,jakie w sobie zawiera. Z drugiej strony, przez Krzyż Chrystusa Duch Świętypozwala nam zobaczyć grzech w świetle «mysterium pietatis », czyli miłosiernej,przebaczającej miłości Boga. 7Tak oto « przekonywanie o grzechu » staje się równocześnie przekonywaniemo tym, że grzech może być odpuszczony, a człowiek może odzyskaćpoczucie godności umiłowanego dziecka Bożego. Krzyż bowiem «stanowi najgłębszepochylenie się Bóstwa nad człowiekiem (...). Krzyż stanowi jakbydotknięcie odwieczną miłością najboleśniejszych ran ziemskiej egzystencjiczłowieka » — jak napisałem w Dives in misericordia. 8Tę prawdę będzie stalenam przypominał kamień węgielny tej świątyni, który został wzięty z góryKalwarii — niejako spod krzyża, na którym Jezus Chrystus pokonał grzech iśmierć.Gorąco wierzę, iż ta nowa świątynia pozostanie na zawsze miejscem, wktórym ludzie będą stawać przed Bogiem w Duchu i w prawdzie. Będą przychodzićtu z ufnością, jaka towarzyszy każdemu, kto z pokorą otwiera sweserce na działanie miłosiernej miłości Boga — tej miłości, której największy47 Kri 8, 28-30.5J 4, 23.6J 16, 8..7por. Dominum et vivificantem, 32.8N. 8..


Acta Ioannis Pauli Pp. II 43grzech nie zdoła przezwyciężyć. Tu w ogniu Bożej miłości ludzkie serca pałaćbędą pragnieniem nawrócenia, a każdy, kto szuka nadziei, znajdzie ukojenie.5. « Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo TwojegoSyna Najmilszego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa za grzechy naszei świata całego; (...) dla Jego bolesnej Męki miej miłosierdzie dla nas iświata całego » — słowa z Dzienniczka Siostry Faustyny. 9Dla nas i światacałego... Jak bardzo dzisiejszy świat potrzebuje Bożego miłosierdzia! Nawszystkich kontynentach z głębin ludzkiego cierpienia zdaje się wznosićwołanie o miłosierdzie. Tam, gdzie panuje nienawiść, chęć odwetu, gdziewojna przynosi ból i śmierć niewinnych, potrzeba łaski miłosierdzia, którakoi ludzkie umysły i serca i rodzi pokój. Gdzie brak szacunku dla życia igodności człowieka, potrzeba miłosiernej miłości Boga, w której świetleodsłania się niewypowiedziana wartość każdego ludzkiego istnienia. Potrzebamiłosierdzia, aby wszelka niesprawiedliwość na świecie znalazłakres w blasku prawdy.Dlatego dziś w tym sanktuarium chcę dokonać uroczystego aktu zawierzeniaświata Bożemu miłosierdziu. Czynię to z gorącym pragnieniem, abyorędzie o miłosiernej miłości Boga, które tutaj zostało ogłoszone za pośrednictwemSiostry Faustyny, dotarło do wszystkich mieszkańców ziemi i napełniałoich serca nadzieją. Niech to przesłanie rozchodzi się z tego miejsca nacałą naszą umiłowaną Ojczyznę i na cały świat. Niech się spełnia zobowiązującaobietnica Pana Jezusa, że stąd ma wyjść «iskra, która przygotuje światna ostateczne Jego przyj scie» 10Trzeba tę iskrę Bożej łaski rozniecać. Trzeba przekazywać światu ogieńmiłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście!To zadanie powierzam wam, drodzy bracia i siostry, Kościołowi w Krakowie iw Polsce oraz wszystkim czcicielom Bożego miłosierdzia, którzy tutaj przybywaćbędą z Polski i z całego świata. Bądźcie świadkami miłosierdzia!6. Boże, Ojcze Miłosierny,który objawiłeś swoją miłośćw Twoim Synu Jezusie Chrystusie,i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.Pochyl się nad nami grzesznymi,ulecz naszą słabość,910N. 476.por, Dzienniczek, 1732.


44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeprzezwycięż wszelkie zło,pozwól wszystkim mieszkańcom ziemidoświadczyć Twojego miłosierdzia,aby w Tobie, Trójjedyny Boże,zawsze odnajdywali źródło nadziei.Ojcze przedwieczny,dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,miej miłosierdzie dla nas i całego świata!Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!IICracoviae in beatificatione quattuor Servorum Dei.*1. «To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Jawas umiłowałem ». 1Drodzy Bracia i siostry! Te słowa Pana Jezusa, które słyszeliśmy przedchwilą, wpisują się w szczególny sposób w temat dzisiejszego liturgicznegospotkania na krakowskich Błoniach: «Bóg bogaty w miłosierdzie*. To hasłojest niejako streszczeniem całej prawdy o tej miłości Boga do człowieka,która przyniosła ludzkości odkupienie. «Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie,przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutekwystępków, razem z Chrystusem przywrócił do życia ». 2Pełnia tej miłościobjawiła się w ofierze krzyża. Nikt bowiem «nie ma większej miłości od tej,gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich ». 3Taka jest miara miłosiernejmiłości! Taka jest miara miłosierdzia Bożego!Kiedy uświadamiamy sobie tę prawdę, zdajemy sobie sprawę, iż Chrystusowewezwanie do miłości wzajemnej na wzór Jego miłości wyznacza namwszystkim tę samą miarę. Doznajemy niejako przynaglenia, abyśmy korzystającz daru miłosiernej miłości Boga, sami z dnia na dzień oddawali życie,czyniąc miłosierdzie wobec braci. Uświadamiamy sobie, że Bóg, okazującnam miłosierdzie, oczekuje, że będziemy świadkami miłosierdzia w dzisiejszymświecie.* Die 18 Augusti 20021J 15, 12.2Ef 2, 4-5.sJ 15, 13


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 452. Wezwanie do dawania świadectwa miłosierdziu brzmi szczególnie wymownietu, w umiłowanym Krakowie, nad którym góruje sanktuarium MiłosierdziaBożego w Łagiewnikach — nowa świątynia, którą wczoraj było midane konsekrować. Tu to wezwanie brzmi znajomo, bo odwołuje się do wielowiekowejtradycji tego miasta, której szczególnym znamieniem była zawszegotowość do niesienia pomocy potrzebującym. Nie można zapomnieć, że z tejtradycji wyrosło wielu świętych, błogosławionych — kapłanów, osób konsekrowanychi wiernych świeckich — którzy poświęcili swe życie posłudzemiłosierdzia. Od biskupa Stanisława, Królowej Jadwigi Wawelskiej, JanaKantego, Piotra Skargi SJ, aż do Brata Alberta, Anieli Salawy i kardynałaSapiehy kolejne pokolenia wiernych mieszkańców tego miasta podejmowałydziedzictwo miłosierdzia. Dziś to dziedzictwo zostało przekazane w nasze ręcei nie może pójść w zapomnienie.Dziękuję kard. Franciszkowi, że zechciał nam przypomnieć o tej tradycjiw skierowanych do mnie słowach pozdrowienia. Jestem wdzięczny za zaproszeniedo mojego Krakowa i za gościnę. Pozdrawiam wszystkich tu zebranychz kardynałami i biskupami na czele, jak też tych, którzy uczestniczą wtej Eucharystii za pośrednictwem radia i telewizji.Pozdrawiam całą Polskę. W myślach przemierzam ten świetlisty szlak, naktórym św. Faustyna Kowalska przygotowywała się do przyjęcia orędzia omiłosierdziu — szlak od Łodzi i Warszawy, przez Płock, Wilno, po Kraków— wspominając również tych, którzy na tym szlaku służyli św. Faustyniepomocą.Pragnę pozdrowić naszych gości. Słowa pozdrowienia kieruję do PanaPrezydenta Rzeczypospolitej, do Pana Premiera oraz przedstawicieli władzpaństwowych i terytorialnych. Sercem obejmuję wszystkich moich rodaków,szczególnie dotkniętych cierpieniem i chorobą. O mej duchowej bliskości i ostałym towarzyszeniu w modlitwie pragnę zapewnić wszystkich doświadczonychwielorakimi trudnościami, zwłaszcza bezrobotnych, bezdomnych, ludziw podeszłym wieku, ludzi samotnych, rodziny wielodzietne. Pozdrowieniemobejmuję naszych rodaków rozsianych po całym świecie. Serdecznie pozdrawiamrównież pielgrzymów, którzy przybyli tutaj z różnych krajów Europy iświata. Szczególne pozdrowienie kieruję do obecnych tutaj prezydentów Litwyi Słowacji.3. Kościół od początku swego istnienia, odwołując się do tajemnicy Krzyżai zmartwychwstania, naucza o Bożym miłosierdziu, które jest rękojmiąnadziei i źródłem zbawienia człowieka. Wydaje się jednak, że dzisiaj jest


i46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeszczególnie wezwany, by głosić światu to orędzie. Nie może zaniechać tejmisji, skoro wzywa go do tego sam Bóg przez świadectwo św. Faustyny.A wybrał Bóg do tego nasze czasy. Może dlatego, że wiek XX, mimoniewątpliwych osiągnięć w wielu dziedzinach, naznaczony był w szczególnysposób « misterium nieprawości ». Z tym dziedzictwem dobra, ale też i zławeszliśmy w nowe tysiąclecie. Przed ludzkością jawią się nowe perspektywyrozwoju, a równocześnie nowe zagrożenia. Człowiek nierzadko żyje tak, jakgdyby Boga nie było. Uzurpuje sobie prawo Stwórcy do ingerowania w tajemnicężycia ludzkiego. Usiłuje decydować o jego zaistnieniu, wyznaczaćjego kształt przez manipulacje genetyczne i w końcu określać granicę śmierci.Odrzucając Boże prawa i zasady moralne, otwarcie występuje się przeciwrodzinie. Na wiele sposobów usiłuje się zagłuszyć głos Boga w ludzkich sercach,a Jego samego uczynić « wielkim nieobecnym » w kulturze i społecznejświadomości narodów. « Tajemnica nieprawości » wciąż wpisuje się w rzeczywistośćświata, w którym żyjemy.Doświadczając tej tajemnicy, człowiek przeżywa lęk przed przyszłością,przed pustką, przed cierpieniem, przed unicestwieniem. Może właśnie dlatego,przez świadectwo skromnej zakonnicy z Łagiewnik, Chrystus niejakowchodzi w nasze czasy, ażeby wyraźnie wskazać na to źródło ukojenia inadziei, jakie jest w odwiecznym miłosierdziu Boga.Trzeba, ażeby Jego orędzie o miłosiernej miłości zabrzmiało z nową mocą.Świat potrzebuje tej miłości. Nadszedł czas, żeby Chrystusowe przesłaniedotarło do wszystkich, zwłaszcza do tych, których człowieczeństwo i godnośćzdają się zatracać w mysterium iniquitatis. Nadszedł czas, aby orędzie o Bożymmiłosierdziu wlało w ludzkie serca nadzieję i stało się zarzewiem nowejcywilizacji — cywilizacji miłości.4. To orędzie Kościół pragnie niestrudzenie głosić nie tylko żarliwymsłowem, ale także gorliwą praktyką miłosierdzia. Dlatego też nieustanniewskazuje na przykłady tych, którzy w imię miłości Boga i człowieka « szli iowoc przynosili ». Dziś dołącza do nich czworo nowych błogosławionych.Różne były czasy, w których żyli, różne były ich osobiste dzieje. Jednakjednoczy ich ten szczególny rys świętości, jakim jest oddanie sprawie miłosierdzia.Bł. Zygmunt Szczęsny Feliński, arcybiskup warszawski w trudnym czasieniewoli narodowej, wytrwale wzywał do ofiarności na rzecz ubogich, do otwieraniainstytucji wychowawczych i zakładów dobroczynnych. Sam otworzyłsierociniec i szkołę w stolicy, które oddał pod opiekę założonego przezsiebie w 1857 r. Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi. Po


Acta Ioannis Pauli Pp. II 47upadku powstania styczniowego, wiedziony miłosierdziem wobec braci, otwarciewystąpił w obronie prześladowanych. Ceną za tę wierność miłości byłozesłanie w głąb Rosji, które trwało dwadzieścia lat. Również tam pamiętał oludziach biednych i zagubionych, okazując im wielką miłość, cierpliwość iwyrozumiałość. Napisano o nim. że «w czasie swego wygnania, w uciskuwszechstronnym, w ubóstwie modlitwy trzymał się tylko ciągle u stóp krzyżai oddawał się miłosierdziu Bożemu ».Oto przykład duszpasterskiej posługi, który dziś w sposób szczególnypragnę powierzyć moim braciom w biskupstwie. Drodzy bracia, niech arcybiskupFeliński patronuje waszym wysiłkom mającym na celu tworzenie irealizację duszpasterskiego programu miłosierdzia. Ten program niechkształtuje wasze zaangażowanie w życie Kościoła, a także w życie społeczne,polityczne na arenie narodowej, europejskiej i światowej.W duchu tak pojmowanej miłości społecznej arcybiskup Feliński głębokoangażował się w obronę wolności narodowej. Potrzeba tego i dziś, kiedy różnesiły — często kierujące się fałszywą ideologią wolności —- starają się ten terenzagospodarować dla siebie. Kiedy hałaśliwa propaganda liberalizmu, wolnościbez prawdy i odpowiedzialności nasila się, również w naszym kraju, pasterzeKościoła nie mogą nie głosić jednej i niezawodnej filozofii wolności, jakąjest prawda Krzyża Chrystusowego. Taka filozofia wolności jest istotowozwiązana z dziejami naszego narodu.5. Pragnienie niesienia miłosierdzia najbardziej potrzebującym zaprowadziłobł. Jana Beyzyma — jezuitę, wielkiego misjonarza — na daleki Madagaskar,gdzie z miłości do Chrystusa poświęcił swoje życie trędowatym. Służyłdniem i nocą tym, którzy byli niejako wyrzuceni poza nawias życiaspołecznego. Przez swoje czyny miłosierdzia wobec ludzi opuszczonych iwzgardzonych dawał niezwykłe świadectwo Ewangelii. Najwcześniej odczytałje Kraków, a potem cały kraj i emigracja. Zbierano fundusze na budowęna Madagaskarze szpitala pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej,który istnieje do dziś. Jednym z promotorów tej pomocy był św. Brat Albert.Cieszę się, że duch solidarności w miłosierdziu wciąż panuje w polskimKościele, czego dowodem jest wiele dzieł pomocy społecznościom dotkniętymprzez klęski żywiołowe w różnych regionach świata, czy też niedawna inicjatywaskupu nadwyżek zboża, aby można było przekazać je głodującym wAfryce. Mam nadzieję, że ta szlachetna idea doczeka się realizacji.Dobroczynna działalność bł. Jana Beyzyma była wpisana w jego podstawowąmisję: niesienie Ewangelii tym, którzy jej nie znają. Oto największydar — dar miłosierdzia — prowadzić ludzi do Chrystusa, pozwolić im


48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepoznać i zakosztować Jego miłości. Proszę was zatem, módlcie się, aby wKościele w Polsce rodziły się coraz liczniejsze powołania misyjne. W duchumiłosierdzia wspierajcie nieustannie misjonarzy pomocą i modlitwą.6. Służbą miłosierdziu było również życie bł. Jana Balickiego. Jako kapłanmiał zawsze otwarte serce dla wszystkich potrzebujących. Jego posługamiłosierdzia przejawiała się w niesieniu pomocy chorym i ubogim, aleszczególnie mocno wyraziła się przez posługę w konfesjonale. Zawsze z cierpliwościąi pokorą starał się zbliżyć grzesznego człowieka do tronu Bożejłaski.Wspominając o tym, zwracam się do kapłanów i seminarzystów: proszęwas, nie zapominajcie, że na was, szafarzach Bożego miłosierdzia, spoczywawielka odpowiedzialność, ale też pamiętajcie, że sam Chrystus umacnia wasobietnicą, którą przekazał przez św. Faustynę: « Powiedz Moim kapłanom, żezatwardziali grzesznicy kruszyć się będą pod ich słowami, kiedy będą mówićo niezgłębionym miłosierdziu Moim, o litości, jaką mam dla nich w sercuSwoim ». 47. Dzieło miłosierdzia wyznaczało również drogę powołania zakonnego bł.Sancji Janiny Szymkowiak, serafitki. Już z domu rodzinnego wyniosła gorącąmiłość do Najświętszego Serca Jezusowego i w tym duchu była pełnadobroci dla wszystkich ludzi, a szczególnie dla najbiedniejszych i najbardziejpotrzebujących. Przynależąc do Sodalicji Mariańskiej i Kółka Miłosierdziaśw. Wincentego, niosła im konkretną pomoc, zanim jeszcze wstąpiła na drogężycia zakonnego, by potem jeszcze pełniej oddać się na służbę innym. Ciężkieczasy hitlerowskiej okupacji przyjęła jako okazję do całkowitego oddaniasiebie potrzebującym. Swoje powołanie zakonne zawsze uznawała za darBożego miłosierdzia.Pozdrawiając Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej — serafitek,zwracam się do wszystkich sióstr zakonnych i osób konsekrowanych: niechbł. Sancja będzie wam przykładem, patronką. Przyjmijcie na swój sposób jejduchowy testament, który zawarła w jednym prostym zdaniu: « Jak się oddaćBogu, to oddać się na przepadle».8. Bracia i siostry! Wpatrując się w postaci tych błogosławionych, pragnęprzypomnieć raz jeszcze słowa, które napisałem w encyklice o Bożym miłosierdziu:« Człowiek dociera do miłosiernej miłości Boga, do Jego miłosierdziao tyle, o ile sam przemienia się wewnętrznie w duchu podobnej miłości w* Dzienniczek, 1521


Acta Ioannis Pauli Pp. II 49stosunku do bliźnich ». 5 Obyśmy na tej drodze odkrywali coraz pełniej tajemnicęmiłosierdzia Bożego i żyli nią na co dzień!W obliczu współczesnych form ubóstwa, których jak wiem nie brakuje wnaszym kraju, potrzebna jest dziś — jak to określiłem w liście Novo millennioineunte — « wyobraźnia miłosierdzia » w duchu solidarności z bliźnimi, dziękiktórej pomoc będzie « świadectwem braterskiej wspólnoty dóbr ». 6Niech tej« wyobraźni » nie zabraknie mieszkańcom Krakowa i całej naszej Ojczyzny.Niech wyznacza duszpasterski program Kościoła w Polsce. Niech orędzie oBożym miłosierdziu zawsze znajduje odbicie w dziełach miłosierdzia ludzi.Trzeba spojrzenia miłości, aby dostrzec obok siebie brata, który wraz zutratą pracy, dachu nad głową, możliwości godnego utrzymania rodziny,wykształcenia dzieci doznaje poczucia opuszczenia, zagubienia i beznadziei.Potrzeba « wyobraźni miłosierdzia », aby przyjść z pomocą dziecku zaniedbanemuduchowo i materialnie; aby nie odwracać się od chłopca czy dziewczyny,którzy zagubili się w świecie różnorakich uzależnień lub przestępstwa;aby nieść radę, pocieszenie, duchowe i moralne wsparcie tym, którzy podejmująwewnętrzną walkę ze złem. Potrzeba tej wyobraźni miłosierdzia wszędzietam, gdzie ludzie w potrzebie wołają do Ojca miłosierdzia: « Chleba naszegopowszedniego daj nam dzisiaj ». Oby dzięki bratniej miłości tego chlebanikomu nie brakowało! « Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdziadostąpią ». 79. Podczas mej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 roku tu, natych Błoniach mówiłem, że «gdy jesteśmy mocni Duchem Boga, jesteśmytakże mocni wiarą w człowieka — wiarą, nadzieją i miłością: są one nierozerwalnei jesteśmy gotowi świadczyć sprawie człowieka wobec każdego,któremu ta sprawa prawdziwie leży na sercu ». Dlatego też prosiłem waswówczas, « abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest 'największa',która się wyraziła przez krzyż, a bez której życie ludzkie nie ma ani korzenia,ani sensu» — słowa te były powiedziane 10 czerwca 1979 r., a dziś jeprzypominam.Bracia i siostry! Dziś powtarzam to wezwanie: otwórzcie się na największydar Boga, na Jego miłość, która przez krzyż Chrystusa objawiła sięświatu jako miłość miłosierna. Dzisiaj — już w innych czasach, na progunowego wieku i tysiąclecia — nadal bądźcie « gotowi świadczyć sprawieczłowieka ». Dziś z całą mocą proszę wszystkich synów i córki Kościoła, a56N. 14,.por. n, 50.7Mt 5, !..


\50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetakże wszystkich ludzi dobrej woli, aby « sprawa człowieka » nie była nigdy,przenigdy odłączona od miłości Boga. Pomóżcie współczesnemu człowiekowizaznawać miłosiernej miłości Boga! Niech w jej blasku i cieple ocalaswoje człowieczeństwo!IIIAd quosdam Brasiliae sacros praesules.*Veneráveis Irmãos no episcopado1. E com grande alegria que vos dou as boas-vindas, Bispos do RegionalSul II do Brasil, ao vos reunir em Roma para a visita ad Limina Apostolorum.Ela está destinada a expressar o vínculo de comunhão que une cada um devós e as vossas comunidades locais ao Sucessor de Pedro, chamado a confirmaros seus irmãos e irmãs na fé. 1E com afeto fraterno que vos saúdo com aspalavras do Apóstolo: a graça e paz da parte de Deus, nosso Pai, e do SenhorJesus Cristo estejam convosco. 2Através de vós dirijo esta mesma saudaçãoaos sacerdotes, religiosos e fiéis leigos das Igrejas particulares do Paraná,sobre os quais presidis na caridade.2. Agradeço as amáveis palavras do Senhor Arcebispo de Cascavel, D.Lúcio Ignacio Baumgaertner, que em representação do vosso Regional, quisdirigir-me, pois bem exprimem os sentimentos de fraterna união de todos osBispos com o Sucessor de Pedro e com a Igreja que, dos quatro pontoscardeais, está unida a esta Sé Apostólica. Não foi este, porventura, o cernede uma das conclusões que o Sínodo dos Bispos do ano passado quis manifestar?« Somente se for claramente perceptível — dizia eu na solene concelebraçãoEucarística de encerramento — uma profunda e convicta unidade dosPastores entre si e com o Sucessor de Pedro, assim como dos Bispos com osseus sacerdotes, poderá dar-se uma resposta credível aos desafios que provêmdo atual contexto cultural». 3A Igreja que está no Paraná enfrenta certamente as perspectivas lançadaspelas Diretrizes Gerais da Ação Evangelizadora do Brasil, como fruto da* Die 31 Augusti 2002' Cf Lc 22, 322Cf Rm 1, 73Homilia, n. 4.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 51Tertio millennio adveniente. Ao Ier os vossos relatórios quinquenais, pudeconstatar evidentes progressos na organização das dioceses e no desenvolvimentode numerosas pastorais, que cada Ordinário local, junto com os seusagentes de pastoral, vem assumindo com coragem e determinação, para fazerfrente as exigências da nova evangelização. Disto quero referir-me sem dúvida,mas a premissa básica estará sempre naquela eclesiologia de comunhãopreconizada insistentemente no último Sínodo. A Igreja universal quer recomeçar,neste início de milénio, unida com o Sucessor de Pedro e com os Bisposentre si.3. Unidos para a missão!Em diversas ocasiões ao longo do Pontificado, quis referir as duasgrandes colunas das exigências de comunhão: «conservar o depósito dafé na sua pureza e integridade», bem como a «unidade de todo o Colégiodos Bispos sob a autoridade do Sucessor de Pedro», 4visto que o plenoexercício do Primado de Pedro é fundamental para a identidade e a vitalidadeda Igreja.De resto, é próprio da Conferência nacional dos Bispos do Brasil, manifestara solicitude para com a Igreja e sua missão universal, por meio dacomunhão e colaboração com a Sé Apostólica e pela atividade missionária,principalmente ad gentes. Por isso, cada Bispo deverá urgir que os evangelizadoresda sua diocese, e sobretudo ele mesmo, sejam plenamente fiéis adoutrina católica, comprovando constantemente se a explicação da Palavraé conforme com a Revelação confiada pelo divino Mestre ao Magistério eclesiástico.Acrescente-se que tal identidade supõe uma clara sintonia disciplinare doutrinal com o Episcopado mundial, para assim manter, junto com este, ovínculo essencial com o Papa.No marco dos projetos pastorais que poderão ser alinhavados nestes próximosanos decorrentes deste nosso encontro fraterno, e em consideração doProjeto de Evangelização da Igreja no Brasil, subordinado ao tema «SerIgreja no novo milénio», aprovado pela CNBB em 2000, faço votos de quepossa haver esse «caminho comum da Igreja inteira» que o episcopado brasileirosubscreveu.4. «No alvorecer do terceiro milénio, a figura ideal do Bispo, com que aIgreja continua a contar, é a de Pastor que, configurado com Cristo nasantidade da vida, se dedica generosamente em favor da Igreja que lhe foi4Cf. Exor. ap. pós-sinodal Ecclesia in America, 33


52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeconfiada tendo no coração, ao mesmo tempo, a solicitude por todas as Igrejasespalhadas pela terra». 5Desta afirmação surge o fundamento e a esperança daquilo que o Sínodo,rompendo as barreiras de uma formulação circunscrita a uma simples dioceseou a um país, quis propor a todos os Bispos, Sucessores dos Apóstolos. Due inaltum, remai mar adentro! Lançai-vos a empresas corajosas, ousai grandesmetas, certos de que Deus não perde batalhas! Mas, por sua vez, aspirai acarismas melhores; e qual não será o melhor dos carismas, senão o da santidadepessoal?Retorna aqui a imagem do Bom Pastor, que dá a vida pelas suas ovelhas. 6O Bom Pastor, não é só o eficiente e organizado condutor das ovelhas, emborasejam estes elementos necessários em todo trabalho humano, e muitomais quando se trata de dirigir almas. Ele deve ser sobretudo bom. Todo equalquer programa pastoral, a catequese em todos os níveis, a cura animarumem geral de todo o povo fiel, haurindo sua santidade em Jesus, supremoPastor, deve ter na vida e testemunho do seu Bispo e do clero seu estímuloimediato, seu modelo orientador. Sem isto, todo trabalho será vão. «Só Deusé bom» 7diz o Senhor, mas por Ele, com Ele e n'Ele participamos da graçaque nos foi dada, para fazê-la frutificar, não como propriedade mas comodom a administrar. Toda a bondade e todo o bem vem do Altíssimo, doadorde todos os bens. 8Com razão, o Bispo de Hipona notava a insistência do Senhor com Pedroao perguntar: amas-Me? Apascenta as minhas ovelhas, pois constitui umaséria advertência, para todos os que têm responsabilidade de pastorear umagrei. «Quer dizer: se Me amas, não penses em apascentãr-te a ti mesmo, massim as minhas ovelhas: apascenta-as como minhas, não como tuas; procuranelas a minha glória e não a tua; a minha propriedade e não a tua; os meusinteresses e não os teus; não sejas daqueles que nos tempos de perigo só seamam a si mesmos e tudo o que deriva deste princípio, que é a raiz de todomal. Os que apascentam as ovelhas de Cristo não se amem a si mesmos; não asapascentem como próprias, mas como de Cristo ». 9Daí, a grande responsabilidadede saber como são administrados os bens que lhes forem entregues.5Cf. 2 Cor 11, 28; Homília no encerramento do Sínodo dos Bispos, 27/10/2001, LVsservatoreRomano n 44, 3.6Jo 10, 15.7Mc 10, 18.8Cf Tg 1, 17,9Tratado sobre o Ev, de S. João, 123, 5; CCL 36, 678-680.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 53A cada quinquénio os Bispos vêm a Roma, não por mera questão derotina administrativa a fim de apresentar um relatório sobre o estado daprópria diocese. 0 que está ali, por detrás, é o estado da própria alma e,consequentemente, da santidade pessoal e a do seu rebanho. Não pode umBispo esquivar-se daquela exigência divina redde rationem villicationis tuae:presta conta do teu ministério e das almas que te foram confiadas. 10Por isso,a fidelidade ao seu compromisso, os propósitos de ação, as experiências hauridasaqui na Sé Apostólica, hão de ser confiados ao divino Consolador, paraque no futuro fortaleçam a alma de toda a diocese, levando-a a aproximar-se,sempre mais, da Pátria celestial.5. Com estas premissas, volto a repetir-vos: Due in altum! 0 amor de Deusnos urge! «A vossa luz brilhe diante dos homens, para que vejam vossas boasobras e glorifiquem vosso Pai que está nos céus». 11Ao longo destes anos, muitas vezes tenho repetido o apelo a nova evangelização.E faço-o agora uma vez mais para inculcar sobretudo que é precisoreacender o zelo apostólico em todas as camadas da sociedade paranaense ede todo o Brasil, exortando indivíduos e comunidades a um compromissodiário de empenho missionário. A proposta seja feita — como já o dizia —«aos adultos, as famílias, aos jovens, as crianças, sem nunca esconder asexigências radicais da mensagem evangélica». 12Conheço bem o esforço deste Regional no serviço destinado a todos oshomens e mulheres, particularmente aos pobres e marginalizados; no diálogodirigido aos cristãos não católicos e aos de religiões e culturas diferentes; noverdadeiro e próprio anúncio, que tem como destinatários os católicos afastados;e no testemunho de comunhão eclesial, a ser vivido pelos que participamda vida da Igreja.Assim mesmo, nos diversos planos de ação pastoral pude constatar osdestaques dados a juventude, a família, a catequese, as vocações e aos meiosde comunicação social. Faço votos também que se prossiga no esforço por umadequado acompanhamento da Pastoral da Criança.Por outro lado, dentro do quadro do Regional Sul II, o episcopado paranaensetem-se distinguido na preparação dos planos e na sua execução, comboa organização, dinamismo, equilíbrio e afeto colegial, demonstrado nasassembleias, no trabalho conjunto, nas comemorações diocesanas, destacando-sea promoção vocacional e dos seminários. O Paraná, está bem servido de101112Cf. Lc 16, 2.Mt 5, 16NMI, 40.


54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeclero, contribuindo, inclusive, distribuição dos novos presbíteros paraalém das suas fronteiras estaduais, e no assessoramento e intercâmbio com ascomunidades nipo-brasileiras, tanto do Brasil como do Japão.Na linha desta ação, cabe também prosseguir no empenho pela Catequesea todos os níveis, de modo especial na vivência dos sacramentos. Sei que emalgumas dioceses os fiéis preferem praticar as formas de religiosidade popular(procissões, novenas, etc.), custando-lhes mais participar ativamente daliturgia. Por isso, renovo o apelo de que sejam postos todos os meios paraque o povo possa aceder aos sacramentos, especialmente da Penitência e daEucaristia, quando devidamente preparados. A presença de Movimentosapostólicos, numerosos e dinâmicos, quando atuam « em plena sintonia eclesiale obediência as diretrizes autorizadas dos Pastores», 13tem dado particularajuda a Pastoral diocesana; sua ação pode ser, em muitos casos, determinantepara contribuir para este processo permanente de conversão, que épróprio da evangelização e conseguir assim uma sociedade mais justa e reconciliadacom Deus. Por isso, o apostolado dos leigos vem assumindo umaimportância determinante para aproximar a Deus tantos homens e mulheres,pois é no ambiente que lhes é familiar — no trabalho, no lar e na sociedade emgeral — onde o papel do leigo se torna imprescindível e, muitas vezes, insubstituível.Tenham em conta, também, que o fenómeno da imigração, certamentenão desconhecido há diversas gerações, recebe hoje o influxo crescente efronteiriço de populações latino-americanas em busca do melhor teor de vidado vosso país. Dou graças a Deus, pela vossa constante preocupação emmanter intercâmbios com as Conferências episcopais dos países vizinhos, afim da harmonizar gradualmente as diversas pastorais e para uma acolhidagenerosa e digna dos mais carentes. A ação dos Pastores e presbíteros confiotambém a missão de vigiar contra toda influência deletéria das seitas, de umlado e de outro da fronteira. A índole boa e acolhedora da vossa gente, nãopode deixar-se arrastar por uma visão conformista e utilitarista de soluções acurto prazo. Nunca é demais reiterar aqui que « é necessário fazer uma revisãodos métodos pastorais adotados, para que cada Igreja particular preste aosfiéis uma assistência religiosa mais personalizada, reforce as estruturas decomunhão e missão, e aproveite as possibilidades evangelizadoras que ofereceuma religiosidade popular purificada, tornando assim mais viva a fé de todosos católicos em Jesus Cristo». 141314NMI, 46.Ecclesia in America, 73.


Acta Ioannis Pauli Pp II 55Neste mesmo espírito de comunhão que deve nortear a vida pastoral decada diocese, destacam-se as numerosas congregações religiosas que, mormenteno campo educacional, têm dado uma fundamental contribuição naformação da juventude e, entre outras, na Pastoral vocacional. Conheço oesforço empregado pelos religiosos neste sentido, e particularmente na missãoad gentes. O Brasil poderá certamente ser o berço de generosas vocaçõesmissionárias para a Africa e a Asia. E se, as vezes, o Senhor permite queirriguem com o seu sangue aquelas terras, saiba toda a Igreja que o martírio,singular comunhão com Cristo Redentor, é fonte de inauditas graças para oPovo de Deus.6. Queridos Irmãos, estas são as breves reflexões que hoje compartilhoconvosco, procurando oferecer-vos todo encorajamento no Senhor e animarvosno vosso ministério em prol do Seu povo.Tudo o que nestes anos realizastes é precioso aos olhos de Deus. A ocasião,porém, deste nosso encontro constitui um momento providencial para darimpulso ao vosso empenho pastoral. Oro com muito fervor para que obtenhaisbom êxito nesta importante tarefa pastoral, de maneira que a Igrejaque está no Paraná resplandeça com toda a sua glória, como Esposa de Cristo,que Ele escolheu com amor infinito. Ao confiar a vossa missão apostólica aintercessão da Virgem Maria, que em todas as épocas é a esplendente Estrelada Evangelização, concedo de coração a todos vós, aos sacerdotes, aos religiosose aos fiéis leigos das vossas dioceses, a minha Bênção Apostólica.IVAd quosdam Brasiliae episcopos.*Caros Irmãos no episcopado1. Neste tempo forte do vosso ministério episcopal, que é a visita adLimina, é para mim uma grande alegria acolher a vós que tendes o encargopastoral da Igreja na Região Leste 1 do Brasil, da qual fazem parte asdioceses do Estado do Rio de Janeiro e a «União São João Maria Vianney»,que eu quis constituir em Campos como Administração Apostólica Pessoal.Viestes recolher-vos junto ao túmulo dos Apóstolos Pedro e Paulo, parafazerdes crescer em vós o impulso apostólico que os animava e os conduziu* Die 5 Septembris 2002.


56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeaté aqui, para serem as testemunhas do Evangelho de Cristo, aceitando paraisto fazer o dom total da sua vida. Ao encontrardes o Bispo de Roma e os seuscolaboradores, quereis também manifestar a vossa comunhão com o Sucessorde Pedro e a Igreja universal. O Senhor abençoe a vossa iniciativa e seja ovosso apoio no serviço ao povo que vos foi confiado.Ao agradecer ao Cardeal Eugênio Sales as palavras que me foram dirigidas,para exprimir sentimentos de afeto e de devoção, saúdo todos vós aquipresentes e, por vosso intermédio, dirijo meu pensamento aos sacerdotes,religiosos, religiosas, catequistas e demais leigos das vossas dioceses. O Senhorlhes dê força e audácia para serem, em todas as circunstâncias, vigilantestestemunhas do amor de Deus no meio dos seus irmãos!2. Tanto a arquidiocese de Niterói quanto a do Rio de Janeiro possuemuma rica e dinâmica tradição. Nesta última, desde a aurora da história doBrasil, quando meu venerável predecessor, o Papa Gregório III, criou em 19de Julho de 1575 a Prelazia de São Sebastião, até hoje, a Igreja católicaincentivou numerosas iniciativas pastorais, graças à generosa dedicação deeminentes figuras como as dos Cardeais Arcoverde, Sebastião Leme, Jaime deBarros Câmara e Eugênio Sales, para não citar todos. Esta Sé de Pedro querprestar homenagem a todos, Prelados, Bispos e Arcebispos de ambas arquidioceses,que serviram a causa do Reino de Deus entre o povo desta grandeNação, fazendo crescer as sementes do Verbo, até se transformar em árvorefrondosa. 1Na esteira desta tradição, faço votos por que este Regional continueexercendo seu influxo positivo sobre toda a Igreja no Brasil, fomentandoum intenso espírito de comunhão com o Episcopado nacional e com a SantaSé. A ocasião me é propícia para estender também os meus votos de felicidadesao Senhor Arcebispo do Rio de Janeiro, D. Eusébio Oscar Scheid, agoraque está iniciando sua missão como novo Pastor da arquidiocese.3. E dentro do marco destes auspícios, que desejaria tecer algumas consideraçõesa respeito dos Seminários na formação dos futuros presbíteros noBrasil, como absoluta prioridade para uma pastoral renovada e missionária.Ainda permanece viva na memória o grande encontro de 1992 em SantoDomingo, com o Episcopado Latino-Americano. Os temas abordados naquelaocasião abrangiam circunstâncias e situações da Igreja, que superavam osestreitos limites de uma ou de poucas nações. Neles eu retomava um dosprincipais motivos que exigiram aquela grande assembleia. Dizia naquela1Cf. Mt 13, 31-32.


58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecia, à dificuldade real dos Bispos, de assegurar uma adequada e eficienteatividade e funcionalidade dos seminários, onde estão sendo concentradosos esforços mais prementes. Neste contexto, é certamente digno de louvor oempenho em poder dispor de estruturas, pelo menos mínimas, para o recrutamento,a seleção e a formação das vocações sacerdotais, de que teriamurgente necessidade. Por isso, tenho acompanhado a evolução do que poderiavir a ser uma verdadeira « campanha» em prol do seminário no Brasil.5. Na realidade, este problema não é totalmente alheio às regiões ondeexistem melhores estruturas não só formativas, mas também materiais. Nãobasta, como eu dizia antes, potenciar os centros de formação, se não seprocura insistir tanto sobre o espírito eclesial que deve reger o seminário,como também sobre a qualidade do ensino; a carência de meios económicosfoi sempre suprida, com o esforço e a boa vontade de todos, inclusive dasforças vivas de cada diocese; por isso, peço a Deus que queira recompensar atodos quantos não se pouparam, e não se poupam, para ajudar os seminários,que serão sempre deficitários em suas gestões.Cabe, porém, fixar um olhar de fé sobre a situação das vocações sacerdotais.Por um lado, encontramo-nos perante a confortadora realidade doaumento, em número e qualidade, de vocações sacerdotais. Existem muitase válidas experiências novas, como jornadas vocacionais, discernimentosvocacionais, acompanhamento dos possíveis candidatos antes da sua entradano seminário, e outras. Há também a consoladora experiência do aumentode vocações nas dioceses, cujos seminários procuram seguir com rigor aorientação do Concílio Vaticano II e da Santa Sé e, de modo especial, daaplicação da Exortação apostólica Pastores dabo vobis, que insiste sobre ocultivo das dimensões humano-afetiva, espiritual, intelectual e pastoral; aspróprias Diretrizes Básicas da CNBB, 5têm proporcionado válidos subsídiospara tal fim.Mas, por outro lado, o impacto que o mundo moderno, com sua tendênciasecularista e hedonista, exerce sobre os cristãos, mormente sobre os jovens,deverá ser enfrentado com maior decisão para evocar e cultivar nos vocacionadoso profundo amor a Cristo e ao seu Reino. E fundamental uma sólidaformação para a vida de oração e para a Liturgia pela qual, desde já, a Igrejaparticipa da Liturgia na Glória do Céu.Neste sentido, a fidelidade à doutrina sobre o celibato sacerdotal peloReino dos Céus deve ser encarada «com grande estima pela Igreja, especial-5Cf. n 55,


Acta Ioannis Pauli Pp, II 59mente na vida sacerdotal », 6quando se trata de discernir nos candidatos aosacerdócio a chamada a uma entrega incondicionada e plena. E necessáriolembrar-lhes que o celibato não é um elemento extrínseco e inútil — umasuperestrutura — ao seu sacerdócio, mas uma conveniência íntima para aparticipação na dignidade de Cristo e no serviço da nova humanidade quenele e por Ele dá origem e conduz à plenitude.E meu dever, portanto, encarecer uma renovada atenção na seleção dasvocações para o seminário, pondo todos os meios a disposição para um adequadoconhecimento dos candidatos, mormente sob os pontos de vista morale afetivo. Que nenhum Bispo se sinta excluído desse dever de consciência, doqual deverá prestar contas diretamente a Deus; seria lamentável que, poruma tolerância mal entendida, chegassem a ser ordenados jovens imaturos,ou com evidentes sinais de desvios afetivos que, como é tristemente conhecido,poderiam causar graves anomalias na consciência do povo fiel, comevidente dano para toda a Igreja.A existência, em algumas escolas teológicas ou até em seminários, deprofessores pouco preparados, inclusive vivendo em desacordo com a Igreja,causa profundas tristeza e preocupação. Confiamos na misericórdia de Deus,que dirige as consciências dos jovens generosos, mas não é possível concordarque os formandos sejam expostos a desvios de formadores e professores semexplícita comunhão eclesial, e sem um testemunho claro de busca da santidade.As próprias visitas apostólicas aos seminários ficariam sem efeito significativoe duradouro, se os Bispos não assumissem decididamente a imediataintrodução das mudanças solicitadas pelo Visitador. Convém, enfim, queos Bispos que enviam seminaristas para seminários de outra diocese ou provínciaconheçam bem o espírito do seminário e o apoiem integralmente.6. Nunca é demais repetir aqui que, através da «teologia, o futuro sacerdoteadere à Palavra de Deus, cresce na vida espiritual e se dispõe a desempenharo seu ministério sacerdotal ». 7Daí, a importância de que haja um acompanhamentoatento e vigilante de toda a vida do seminarista, masespecialmente dos estudos teológicos, pois cabe ao Bispo zelar pela boa doutrinaproporcionada no seminário.De modo especial, juntamente com a cristologia, a eclesiologia é hoje apedra angular de uma formação sadia dos candidatos ao sacerdócio. 0 estudoe o ensino da teologia têm exigências hauridas da sua mesma natureza; uma67Cf Presbyterorum ordinis, 16PD V, 51


60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedelas, sem dúvida imprescindível, é que a teologia deve conservar na Igrejasua própria identidade, que não depende intrinsecamente do momento históricoque está atravessando.Os esforços, certamente legítimos e necessários, para unir a mensagemcristã à mentalidade e à sensibilidade do homem moderno, e de expor averdade da fé com instrumentos extraídos da filosofia moderna, das ciênciaspositivas, ou partindo da situação do homem e da sociedade contemporâneapodem, se não forem devidamente controlados, comprometer a própria naturezada teologia e até mesmo o conteúdo da fé. E necessário que a razão,movida pela Palavra de Deus e pelo seu maior conhecimento, seja orientada afim de evitar «percursos que poderiam conduzi-la para fora da Verdade revelada».8Em algumas partes do mundo, e parece que também no Brasil, em certasFaculdades ou Institutos de Teologia, foi defendida uma visão mutilada daIgreja, segundo determinadas ideologias reinantes, esquecendo-se do essencial:que a Igreja é participação no mistério de Cristo encarnado. Eis por queurge insistir sobre a necessidade de a teologia conservar, na Igreja, suaprópria identidade.Assumiu, portanto, um verdadeiro profetismo o princípio alcançado naAssembleia, conciliar segundo o qual o mistério de Cristo e a história dasalvação devem constituir o centro de convergência das várias disciplinasteológicas. 9O tema da Igreja, como mistério divino, não é apenas o primeirocapítulo da Lumen gentium, mas é o que permeia todo o documento. Cabe aosBispos uma atitude de vigilância, para que as aulas de teologia não se reduzama uma visão humana da Igreja no meio dos homens.Isto não impede de confirmar a finalidade pastoral dos estudos teológicos,a fim de que «todos os aspectos da formação espiritual, intelectual e disciplinarsejam ordenados de forma harmónica para este fim pastoral, e todos osSuperiores e professores, fielmente obedientes à autoridade do Bispo, se dêemà consecução deste fim, numa ação diligente e concorde». 10Isto leva, em última análise, ao elemento formal, que está no próprioâmago da teologia: o da mlssionariedade. O Concílio foi muito explícito aeste respeito quando, no Decreto Aã gentes sobre a atividade missionária,exortou os professores de Seminários e Universidades a pôr sempre em evidência,de modo especial nas disciplinas dogmáticas, bíblicas, morais e histó-8910Carta enc Fides et ratio, 73Cf Decr Optatam totius, 16Ibid , n 4


Acta Ioannis Pauli Pp. II 61ricas, «aqueles aspectos missionários nelas contidos, para desse modo se irformando a consciência missionária dos futuros sacerdotes» 11A adequadaformação nos seminários será de grande benefício para a Igreja, tanto paraa ação evangelizadora, como para uma autêntica promoção humana.7. Caros Irmãos no episcopado, no final do nosso encontro, dirijo-meainda ao vosso País bem amado e, de modo especial, aos filhos dessa terrado Estado do Rio e da sua Capital, cada um no nível de responsabilidade quelhe é próprio, para que se empenhem com resolução a edificar o Reino deDeus neste mundo.Neste início de milénio, desejo para todos um tempo de graça que estáanunciando uma nova primavera de vida cristã e lhes permita responder comaudácia aos apelos do Espírito. Confio à Virgem Maria, Mãe do Redentor, ovosso ministério e a vida das vossas comunidades eclesiais, a fim de que guievossos passos para o seu Filho, Jesus. Do íntimo do coração, dou vos a BênçãoApostólica, que faço extensiva aos sacerdotes e seminaristas, religiosos, religiosas,catequistas e todos os fiéis diocesanos.VAd quosdam Brasiliae antistites.*Queridos Irmãos no episcopado1. Com prazer vos recebo hoje, Pastores da Igreja que está no Brasil, emrepresentação dos Regionais Norte 1 e Noroeste da Conferência Nacional dosBispos do Brasil. A visita ad Limina oferece a ocasião para vos encontrardescom o Sucessor de Pedro e os seus colaboradores, e receberdes deles o apoionecessário para a vossa ação pastoral.De todo o coração agradeço a D. Luiz Soares Vieira, Arcebispo de Manaus,as amáveis palavras que me dirigiu em nome de todos, para renovar asvossas expressões de afeto e estima e me fazer partícipe das preocupações eesperanças da Igreja que pastoreia naquela região. Por meio de vós, saúdoigualmente os sacerdotes, as religiosas, os religiosos e os fiéis das vossasdioceses. Levai-lhes a recordação cheia de afeto do Papa, que os tem presen-11N 39.* Die 14 Septembris 2002.


62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetes na sua oração para que cresçam na fé em Cristo e na caridade com opróximo.2. A nota distintiva da vossa missão de Pastores do povo que vos foiconfiado é a de ser, antes de tudo, promotores e modelos de comunhão. Comoa Igreja é una, assim também o Episcopado é um só e, como afirma o ConcílioVaticano II, o Papa constitui«o princípio e fundamento perpétuo e visível daunidade, não só dos Bispos mas também da multidão dos fiéis». 1Por isso, aunião colegial do Episcopado entre si é um dos elementos constitutivos daunidade da Igreja.Esta união entre os Bispos é particularmente necessária nos nossos dias,uma vez que as iniciativas pastorais têm múltiplas formas e transcendem oslimites da própria diocese. A comunhão deve concretizar-se, além disso, numacooperação pastoral em programas e projetos comuns, «em temas de maiorrelevo, sobretudo naqueles que se referem aos pobres». 2A região amazônica ésem dúvida sensível aos problemas do desenvolvimento ligado ao aproveitamentodas riquezas do seu subsolo, e é também conhecida como o celeiro dabiodiversidade. Por isso, há um conjunto de fatores ligados ao homem e aoseu habitat que requerem a devida atenção, para proporcionar o justo amparode boa parte de sua gente, inclusive daquela que vive nos limites ínfimosda pobreza.Por outro lado, as comunidades eclesiais necessitam de pastores que sejamhomens de fé e estejam unidos entre si, capazes de enfrentar os desafios deuma sociedade cada vez mais propensa à secularização e ao consumismo. Comefeito, ainda que boa parte do povo tenha recebido o batismo na Igrejacatólica e pratique uma variada religiosidade popular, carece, às vezes, deuma fé sólida e esclarecida. Neste sentido, a falta de um vigor vivencial eeclesial da fé e a indiferença frente aos valores religiosos e aos princípios éticossão um forte obstáculo para a evangelização. Tudo isto se torna ainda maisdifícil pela presença de seitas e de novos grupos pseudo-religiosos, cujaexpansão tem lugar também em ambientes tradicionalmente católicos. Estefenómeno exige um profundo estudo «para se descobrir os motivos por quebastantes católicos abandonam a Igreja». 3Como mestres da sã doutrina, chamados a indicar o caminho seguro queleva ao Pai, e como servidores da luz que é Cristo,«imagem de Deus invisível », 41234Lumen gentium, 23.Exor. ap. Ecclesia in America, 37.Ecclesia in America, 73.Cl 1, 15..


Acta Ioannis Pauli Pp. II 63não deixeis de oferecer unidos, como sucessores dos Apóstolos, o ensinamentodo Magistério eclesial.3. «0 cálice de bênção que benzemos, não é ele a comunhão do sangue deCristo? E o pão que partimos, não é ele a comunhão do corpo de Cristo?Porque somos um só pão e um só corpo, apesar de muitos, pois todos participamosdesse único pão ». 5Esta afirmação do Apóstolo das Gentes, dirigidaprecisamente a todo o Povo de Deus, adquire maior relevo quando se trata dereferir àquela espiritualidade da comunhão entre os Bispos chamados a viver,com especial empenho, a colegialidade. 6A Igreja é Una como o Corpo de Cristo é Uno. A unidade da Igreja não ésó uma «nota» para ser reconhecida no mundo, mas «sua mesma natureza».Desta forma, ela é o início da sua existência, seu fundamento e meta, domoriginal e tarefa para realizar e resolver. Os fiéis, « alimentados pelo Corpo deCristo na Eucaristia, manifestam visivelmente a unidade do Povo de Deus,que neste augustissimo sacramento é perfeitamente significada e admiravelmenterealizada». 7Não é só a comunidade local dos fiéis que se reúne diantedo altar, mas verdadeiramente a Igreja católica, toda inteira e no seu conjunto,que se faz presente em cada celebração do sacramento da unidade.Unindo mais estreitamente os homens a Cristo, a Eucaristia faz deles umsó Corpo, o Corpo Místico de Cristo, que é a Igreja, a ponto de poder chamar àEucaristia, sacramentum unitatis. 8Recolhendo o ensinamento bíblico-patrístico,meu predecessor São Pio X afirmará com vigor que a «Eucaristia ésímbolo, princípio e raiz da unidade católica, fator de concórdia entre osespíritos». 9O mesmo Concílio Vaticano II ressaltou, como sabemos, que elaé «sinal de unidade e vínculo de caridade». 10Estas conclusões, que certamente não vos escapam, quis recordá-las, pensandoprecisamente naquelas imensas regiões que vos são bem familiares eque, por obra e graça do Espírito Consolador, foram confiadas ao vosso zelopastoral. Não deveis sentir-vos distantes uns dos outros, apesar da vastíssimasuperfície que frequentemente deveis percorrer, não só para atingir as zonasmais remotas do Estado, mas para manter esse contato necessário, aliásindispensável, no exercício do múnus episcopal. Desejo manifestar aqui61556789101 Cor 10, 16-17,Cf. Carta ap. Novo millennio ineunte, 44LG, 11.Cf.. S, Tomás de Aquino, Supplementum, q 71, a. 9Const.. ap. Tradita ab antiquis, de SS. Eucharistia promiscuo ritu sumenda: AAS 4/1912,SC, 47,.


64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemeu sincero apreço pelo grande esforço missionário realizado por vós e portantos presbíteros, religiosos, religiosas e leigos nessas regiões do Nortebrasileiro. Que Deus vos recompense, com abundantes frutos de alegria ede paz.4. Diz o Profeta Isaías, « non est abbreviata manus Domini », n não se tornoumais curta a mão de Deus. Ele não é hoje menos poderoso do que em outrasépocas, nem é menos verdadeiro seu amor pelos homens. Sua ação, tambémhoje, é uma realidade que o fiel sabe reconhecer à luz dòs sinais dos tempos, eà qual ele procura corresponder com júbilo e gratidão.Cristo deu à sua Igreja a segurança da doutrina, cuidou que houvessepessoas que orientassem com sua luz, que conduzissem e trouxessem constantementeà memória o caminho por Ele traçado. Dispomos de um tesouroinfinito de ciência: a Palavra de Deus, conservada pela Igreja; a graça deCristo, confiada aos seus pastores, através da administração dos Sacramentos.E, como não recordar o testemunho e o exemplo dos que vivem comretidão ao nosso lado, e que souberam construir com suas vidas um caminhode fidelidade a Deus?Esta é a Igreja de Cristo, veneráveis Irmãos no episcopado, que nos geroue que agora nos acompanha, perdoando nossos pecados e animando-nos parauma vida nova, confiantes naquele que «ressuscitou verdadeiramente». 12A esta Igreja é inevitável demonstrar-lhe nosso amor e nossa veneração. Ea atitude natural de filhos pela própria mãe. Aos seus pastores cabe um amorde predileção, uma dedicação sem limites, um serviço abnegado, sentido-secapazes de renunciar a qualquer interesse pessoal para viver a mesma obediênciacom que Cristo padeceu no alto da Cruz.5. Além desta dimensão da koinonia eclesial afetiva, cumpre tambémrecordar a dimensão efetiva pois, como sabemos, existe uma única Igreja,que subsiste na Igreja católica, governada pelo sucessor de Pedro e pelosBispos em comunhão com ele.Retorna aqui, veneráveis Irmãos no episcopado, a servir-nos de luz paraeste nosso encontro fraterno, a eclesiologia eucarística, de inegável transcendência,quando se trata de ressaltar que na unidade da Igreja está tambémradicada a unidade do episcopado.Ao aprovar a Carta que dirigi ao Episcopado mundial, precisamente sobreeste tema, fazia minha a afirmação em que «a unidade da Eucaristia e a111259, 1.Mt 28, 6.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 65unidade do episcopado com Pedro e sob Pedro não são raízes independentesda unidade da Igreja, porque Cristo instituiu a Eucaristia e o Episcopadocomo realidades essencialmente vinculadas. O Episcopado é um só, assimcomo uma só é a Eucaristia: o único Sacrifício do único Cristo morto eressuscitado». 13E mais adiante, concluía-se: «Toda celebração válida daEucaristia exprime esta comunhão com Pedro e com toda a Igreja... ». 14Com patente objetividade São Cipriano alertava: «Devemos manter edefender com toda energia esta unidade, especialmente nós bispos, que fomoscolocados à frente da Igreja, para provar que o mesmo Episcopado é uno eindivisível». 15Por isso, esse vosso esforço em deslocar-vos a Roma para, «emobediência à fé», 16ir a Pedro e viver, no vosso ministério, sob Pedro, sópoderá traduzir-se naquela unidade de espírito e de ação, que se convertiráem obras, para a maior edificação do Reino de Deus neste mundo.6. Ao longo deste pontificado, o Senhor permitiu-me, na esteira dos meusimediatos predecessores na Sé de Pedro, avaliar com maior profundidadeaquelas verdades que sempre estiveram implícitas na consciência eclesial,como o papel dos leigos na Igreja, a origem sacramental da potestade dejurisdição dos bispos, a necessidade de uma cristianização das estruturasterrestres e de uma «positivação » das diretrizes sobre os direitos do homem,da família, o respeito à vida, a relevância extraordinária de todas as sincerasmanifestações da liberdade, etc...Poder-se-á dizer que são muitos os documentos publicados por esta SéApostólica, e, ante a urgência dos trabalhos pastorais, não há tempo paraaprofundá-los, como seria de esperar. Como já tive ocasião de dizer, «o PontíficeRomano cumpre a sua missão universal, ajudado pelos organismos daCúria Romana e em particular pela Congregação para a Doutrina da Fé, noque se refere à doutrina sobre a Fé e a Moral». 17Assim, compete aos Bisposexplicitar autorizadamente, eles próprios ou através dos presbíteros e dacatequese, essa missão intransferível de ensinar a Verdade evangélica.A ocasião me é propícia para recordar então a importância da prioridadena formação das vocações, através de uma adequada formação dos candidatosao sacerdócio. 18Ao mesmo tempo, convém empenhar-se no acompanha-13Congr. para a Doutrina da fé: Carta aos Bispos da Igreja católica sobre alguns aspectos daIgreja entendida como comunhão, 14,14Ibid.16Sobre a unidade da Igreja católica, 4-6.16Rm 1, 5.17Cf Cons. ap. Pastor bonus, 28 6.1988, 48-55.18Cf. Exor. ap Ecclesia in America, 40.


66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemento dos presbíteros nas suas funções ministeriais, com uma apropriada epermanente formação humana, espiritual, intelectual e pastoral, dentro doslimites das possibilidades de cada diocese, ou com iniciativas de caráterregional ou nacional.Enfim, às vezes, ouve-se dizer que o Papa desconhece a realidade local, ouaquela mais ampla do continente Latino-americano. Ele, porém, procuraprestar a máxima atenção àquilo que os seus irmãos bispos lhe dizem periodicamente,nas visitas ad Limina. Além disso, as numerosas ocasiões em que,com a graça de Deus, Lhe foi possível visitar a América Latina, e mantercontacto direto com as populações daquela terra rica de promessas evangelizadoras,asseguraram uma vez mais a confiança que o Sucessor de Pedrodeposita na vossa missão de Pastores. Faço votos, portanto, de que as mensagensque vos são dirigidas possam colaborar na orientação dos fiéis daqueleque é considerado o Continente da esperança.7. Caros Irmãos no episcopado, somos chamados a ouvir como discípulos oque o Espírito está a dizer às Igrejas, 19a fim de falarmos como mestres emnome de Cristo, declarando repletos de alegria, como o fez São João Damasceno:«E vós, nobre vértice da mais íntegra pureza, ilustre assembleia daIgreja, que esperais a ajuda de Deus, vós, em quem Deus habita, recebeisdas nossas mãos a doutrina da fé, que fortifica a Igreja, tal como no-la transmitiramos nossos pais» 20Peço a Deus que tenhais sucesso nesta importantetarefa pastoral, para que a Igreja no Brasil, e mais particularmente do Amazonas,resplandeça com toda a sua glória, como Esposa de Cristo, que Eleescolheu com amor infinito. Ao confiar vossa missão apostólica à intercessãoda Virgem Maria, que em todas as épocas é a esplendente Estrela da Evangelização,concedo de coração a minha Bênção Apostólica a vós, aos sacerdotes,religiosas, religiosos e leigos das dioceses.1920Cf. Ap 2, 7.Exposição sobre a fé, 1


Congregatio de Causis Sanctorum 67<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMNEAPOLITANABeatificationis et canonizationis Servae Dei Iuliae Salzano fundatricis CongregationisSororum Doctrinae Christianae Institutricum a SS. Corde Iesu (1846-1929)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS« In universum affirmari potest catechesim esse educationem in fide impertiendampueris, iuvenibus, adultis, potissimum per institutionem doctrinaechristianae, quae plerumque cohaerenti fit via atque ratione, eo nempeconsilio ut credentes christianae vitae plenitudini initientur» (Ioannes PaulusII, Adhort. Apost. Catechesi tradendae, 18: AAS LXXI [1979], 1292).Famula Dei Iulia Salzano catechismo tradendo vitam suam dicavit utpotequae zelo Regni Christi dilatandi infiammata, missionem pastoralem Ecclesiaeactuose participaret, hoc Domini Iesu mandatum ad se ipsam pertinerestatuens, qui dixit: «Euntes docete omnes gentes» (Mt 28, 19);quapropter Congregationem Sororum Doctrinae Christianae Institutricuma SS. Corde Iesu condidit, quibus hoc officii praeceptum reliquit: «SororDoctrinae Christianae Institutrix semper singulis horis paratam se debetsentire parvulos et indoctos erudire, neque rationem ducat incommodorumquae eiusmodi ministerium secum fert, quin immo percupere debet acta vitamamittere, si ita est placitum Deo ».Iulia Salzano, quarta e septem filiis, nata est die 13 mensis Octobris anno1846 in oppido S. Mariae Capuae Veteris, intra fines archidioecesis Capuanaesito, e Didaco Salzano, praefecto equitum hastatorum exercitus FerdinandiII, et Adelaide Valentino, qui eam religione christiana probe instituerunt. Insinu familiae infantia serena est usa, sed cum quartum ageret annum aetatis,patre orbata, in regium pupillorum Hospitium est recepta, cui titulus S.Mariae a Gratiis in loco S. Nicolai "La Strada", intra fines Casertanae provinciae,cuius cura Sororibus a Caritate erat commissa. Die 8 mensis Decem-


68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebris anno 1854, quo dogma Immaculatae Conceptionis B. M. V. est definitum,primum ad Eucharisticum convivium accessit.Cum cresceret aetate et gratia, ostendere coepit peculiarem propensionemad tradendam doctrinam christianam seu catechesim, quam collegii sodalibusimpertiit. In familiam anno 1881 reversa, pietatis officia persolvit, ad operacaritatis et ad studium incubuit, qua ex parte diploma magistrae ludi litterariiest adepta. Anno subsequente una cum familiaribus concessit in oppidumCasoriam, intra fines archidioecesis Neapolitanae situm, ubi munus magistraemunicipalis gessit. Quamvis esset in flore aetatis, eximiam se praebuiteducatricem, utpote quae totam se dederet institutioni alumnorum eorumqueeducationi humanae atque christianae. Extra horas scholares pueros puellasquein habitatione sua congregavit, quos christianam vitae rationem,precationem et participationem celebrationum liturgicarum doceret. Magnacum diligentia, animo patienti et suavi hunc obiit apostolatum, in paroeciaad varia incepta ineunda alios inflammavit, semper autem primas tribuitcatechesi, pueris puellisque, adultis tradendae.Anno 1877 beatam Catharinam Volpicelli cognovit, quacum ultra decenniumopus sociavit, devotionem erga SS. Cor Iesu atque auxilia, quae ecclesiispauperibus ferrentur, promovendo. Divinitus etiam accidit ut beatum Ludovicuma Casoria conveniret, qui post congressionem cum ea dixit: « Cave ne intemptationem incidas eo pertinentem ut pueros dilecti nobis oppidi Casoriaederelinquas, quia in voluntate Dei est positum ut inter eos vivas et moriaris».Nimius labor ac rarior quies salutem Famulae Dei confecerunt, quae anno1888 a docendi munere sese prudenter amovit. Deinde Iosepho Piccirelli S.I.,eius moderatore spirituali, suadente, clarius perspexit a Deo se ad vitam Eiconsecratam ducendam vocari. Postquam salutem recuperavit, apostolatuisuo ardenter se dedidit. Ab auctoritate ecclesiastica facultatem est consecutahabendi domi suae oratorium privatum non solum ad cuiusvis precationesfundendas, sed etiam ad congregandos circa se pueros puellasque, quibuscatechismi doctrina erat tradenda, necnon eas quae nomen dederant "UnioniParvarum Ancillarum" e Consociationi Filiarum Mariae, cuius institutionemcanonicam anno 1890 est consecuta. Quae statuerat vitam Domino eiusqueRegno impendere, anno 1893 domum suam reliquit atque die 5 mensis Maiisubsequentis anni Casoriae Piam Domum Catecheticam aperuit, probanteVillelmo Cardinali Sanfelice, Archiepiscopo Neapolitano. Quamquam multaeobstabant difficultates, opus est firmatum propter regimen prudens, humile,docile Famulae Dei, quae die 20 mensis Novembris anno 1905 habitum religiosuminduit una cum aliquot feminis, quae eius erant discipulae, participes


Congregatio de Causis Sanctorum 69eius praeclari perfectionis studii et apostolicae navitatis. Anno 1907 FamulaDei una cum magistra novitiarum vota paupertatis, castitatis et oboedientiaeest professa. Deus autem eam experiebatur et purificabat multis rebus adversiset cruciatibus moralibus, e quibus emersit firmior in persequendispropositis et in ministerio familiae religiosae a se conditae, quae anno 1910hoc nomen est sortita: "Congregatio Sororum Christianae Doctrinae Institutricuma SS. Corde Iesu". Variae adulescentulae novo Instituto nomen dederunthabentes Matrem Iuliam exemplum vitae et educatricem fervore incensam.Eas ad missionem catecheticam componens, haec eas docuit: « SpiritusChristianae Doctrinae Institutricum proprie consistit in continuo se devovendistudio; Apostolos imitantes, non parcent laboribus vel incommodis, usquead consummationem vitae, ut animas ad Iesum perducant ».Dum Institutum suum super solida fundamenta constituit, variis inceptisfinem imposuit: complevit conscriptionem Regularum, a Iosepho Cardinali Priscoanno 1920 approbatarum; Casoriae construxit ecclesiam SS. Cordi Iesu dicatam,quae anno 1916 est dedicata; domos religiosas in locis Calvizzano (1922)et Striano (1928) constituit; operam contulit ad felicem exitum Primi ConventusCatechetici, Neapoli celebrati (1928). In omni incepto ineundo non se ipsamquaesivit, sed gloriam Dei et bonum animarum, quibus non solum apostolatuad virtutem praeluxit, sed etiam exemplo vitae suae, penitus Deo consecratae,disseminando Evangelio impensae, et cotidie deditae sanctitati adipiscendae. Requidem vera Famula Dei inde a teneris annis annisa est ut perfecta evaderetdiscipula Christi, vitam ducens cum Domino amore coniunctam atque virtuteschristianas magnanimiter, perseveranter, laetanterque exercens.Inde a tempore, quo iuvenem egit ludi magistram municipalem, fidescaput eius cogitationum, eius consiliorum, eius navitatis fuit.Credidit firmiter in Deum, veritates revelatas, Ecclesiae magisterium. Idquod credidit, in vitae usum traduxit et incessanter operam dedit, ut fideminter incolas Casoriae disseminaret, praesertim ope catechismi. Scripsit haecverba: « Semper catechismum tradam, donec exiguum vitae spatium habebo.Ceterum vobis persuasum esse volo me contentissimam fore, si catechismumtradens moriar».. Ut vehemens desiderium efficeret eo pertinens ut Deusinnotesceret, amaretur eique ministraretur subiit labores, iacturas, humiliationes,derisiones, etiam a quibusdam viris ecclesiasticis illatas, qui eius fundationemet apostolatum impediebant. Attamen amor, quo Famula Dei inChristum ferebatur, tam erat firmus ut omnia impedimenta superaret etusque ad mortem in missione sua perstaret. Utebatur omnibus rerum adiunctis,secundis et adversis, ut in oboedientia Dei voluntati adhibendae profice-


70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeret et intimam coniunctionem cum Eo penitus experiretur. Alimenta eiusanimae fuerant SS. Eucharistia, Sacrae Scripturae, pietas in passionem Christi,in Beatam Mariam Virginem, praesertim vero in SS. Cor Iesu. SororesInstituti sui monuit ut essent quasi totidem flammae ardentes amore in SS.Cor Iesu et subiunxit: « Confugite saepe ad fontem illum perennem Amoris, adeam Arcem pacis, ad illud receptaculum gratiarum scilicet ad SS. Cor Iesu, etinde haurite vires et fortitudinem ut sanctitatem consequamini ».Caritas, qua Deum est complexa, fuit veluti fecunda humus, in qua nascebaturet florebat amor proximi. Exemplo Divini Pastoris, qui non venit ministrari,sed ministrare (cf. Mt 20, 28), adiuvavit familias, scholae alumnos,ecclesias pauperes, Sorores suas, oppidanos Casoriae et quoquot eam convenirent.Operibus caritatis et spiritualis patravit, non paucos peccatores ad bonamfrugem reduxit, omnibus viam veritatis et salutis demonstravit. Nonviribus suis neque patrocinio potentium huius saeculi est fisa, fiduciam indivina Providentia collocavit, quae ei adiumentum praebuit in rebus adversis.His verbis afflictos solari solebat: «Ne cogitemus lacrimas huius terrae, sedcogitemus paradisum, qui nos felices reddet in sempiternum ». Ad Sorores suasdixit: « Omne, quod non est aeternitas, vanitas est » quam ob rem bona aeternaaffectavit, quae promereri est nisa bonis operibus, amore in crucem Christinecnon fidelitate, qua consecrationi suae religiosae et consiliis evangelicis haesit.Erat prudens in deligendis subsidiis idoneis ad suam sanctificationem, inapostolatu inter populum exercendo et in regimine Congregationis suae; erattenax propositorum, perseverans in laboribus, fortis in casibus adversis, temperansin utendis bonis huius terrae, iusta respecta Dei et proximi.Usque ad vitae exitum Mater Iulia ambulavit cum Deo et cum Ecclesia.Die autem 17 mensis Maii anno 1929 lucernam ardentem gerens, in vitamaeternam est ingressa. Fama sanctitatis, qua, cum viveret, erat insignis, posteius mortem est aucta. Quapropter Archiepiscopus Neapolitanus inivit Causambeatificationis et canonizationis et Processum Ordinarium Informativumcelebravit (1937-1954). Lato decreto super Causae Introductione(1974), institutus est Processus Apostolicus (1977-1978). Auctoritas et visiuridica harum Inquisitionum Canonicarum a Congregatione de Causis Sanctorumdecreto diei 12 mensis Iulii anno 1991 probatae sunt. Confecta Positione,disceptatum est ex norma an Serva Dei more heroum virtutes christianasexercuisset. Die 29 mensis Ianuarii huius anni 2002, prospero cum exitu,Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est. Patres Cardinalesporro et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 5 mensis Martii subsequentis,audita relatione Exc.mi Laurentii Chiarinelli, Episcopi Viterbiensis, Causae


Congregatio de Causis Sanctorum 71Ponentis, professi sunt Servam Dei virtutes théologales, cardinales iisqueadnexas in modum heroum coluisse.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe. etCaritate tum in Deum tum in proximum,necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, ServaeDei Iuliae Salzano, Fundatricis Congregationis Sororum Doctrinae ChristianaeInstitutricum a SS. Corde Iesu, in casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisPASTOPOLITANÀBeatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Mariae a Caritate (in saec.:Mariae Iosephae Carolinae Brader) fundatricis Congregationis Sororum Franciscanaruma Maria Immaculata (1860-1943)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Maria a Caritate (in saec.: Maria Iosepha CarolinaBrader) in lucem est edita in loco Kaltbrunn intra fines pagi Helvetii SanctiGalli, die 14 mensis Augusti anno 1860. Annos nata 29, Sororibus TertiariisFranciscanis Regularibus in monasterio Mariae Auxiliatricis ("Maria Hilf) inloco Altstätten se aggregavit, apud quas votis religiosis Deo se obligavit,nomine sibi imposito Mariae a Caritate et a Spiritu Sancto. Una cum Beata


72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMaria Bernarda Butler ut missionaria in Aequatoriam se contulit. Variaspost vicissitudines, condidit in Columbia Congregationem Sororum Franciscanaruma Maria Immaculata, praesertim ad christiane educandas adulescentulaspauperes. Sancte obiit die 23 mensis Februarii anno 1943.Ioannes Paulus II, Pontifex Maximus, die 28 mensis Iunii anno 1999,declaravit Servam Dei virtutes théologales, cardinales et adnexas in graduheroico coluisse.Causae Postulator nuper examini huius Congregationis de Causis Sanctorumproposuit miram, ut ferebatur, sanationem, quae contigit puellulae IoannaeMariae de Mercede Melo, quae nata est (1986) affecta encephalopathiaperinatali, indolis hypoxymico-ischaemicae, quae nimiam amplitudinem capitis,crura inferiora parva, diffusam "hypotoniam" musculorum, tarditatemincrementi, amissionem progressionis psychicae atque loquelae effecit. Habitusclinicus non est mutatus. Mater puellulae mense Decembri anno 1989novendiales supplicationes adhibere coepit Famulae Dei Mariae a Caritateut sanationem filiae impetraret; quae insequente die 15 mensis Decembrisnecopinato ac sponte ambulare et post duos fere menses loqui coepit. Postmodumstatus puellulae Ioannae Mariae de Mercede pergebat melior fieri,nulla adhibita curatione.De hoc casu, statim prodigiali habito, apud Curiam Pastopolitanam Inquisitiodioecesana est instituta, cuius vis iuridica agnita est a Congregationede Causis Sanctorum, decreto die 20 mensis Novembris anno 1998 edito.Consilium Medicorum huius Dicasterii in sessione die 18 mensis Octobris anno2001 habita, edixit, ad altioris doctrinae rationem, improvisam renovationemmotorii, id est facultatis se movendi, explicari non posse, quam insecuta sitsanatio plena et mansura. Die 15 mensis Februarii anno 2002 celebratus estCongressus Peculiaris Consultorum Theologorum atque die 9 mensis Aprilissubsequentis acta est Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum,Causae Ponente Em.mo Henrico Card. Schwery. Et in utroque Coetu, siveConsultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculodivinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissi-


Congregatio de Causis Sanctorum 73mus Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servae Dei Mariae a Caritate (in saec.: Mariae IosephaeCarolinae Brader),Fundatricis Congregationis Sororum Fraciscanarum a MariaImmaculata,videlicet de improvisa, plena ac mansura renovationi motoriipuellulae Ioannae Mariae de Mercede Melo, affectae "da encefalopatia perinatalesu base asfittica con marcati deficit motori e neuropsichici".Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.L. 88 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusSB Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisPIACENTINA in HISPANIABeatificationis et canonizationis Servae Dei Mathildis a S. Corde (in saec.: MathildisTéllez Robles) fundatricis Congregationis Sororum Filiarum Mariae MatrisEcclesiae (1841-1902)DECRETUM SUPERVIRTUTIBUS«Sit tota vita nostra actus amoris».Quae Serva Dei Mathildis a S. Corde (in saec.: Mathildis Téllez Robles)filiabus spiritualibus suis dictitabat verba, haec authentica fuerunt omnisactus eius ratio. Oboedienter enim divinae gratiae subiecta, animum Dominocontulit et, in proximo imaginem Christi ipsius inspiciens, benigna cum sedulitateoeconomico maxime ac spirituali egenorum auxilio se tradidit.Testis haec Christi die 30 mensis Maii anno 1841 in vico Robledillo de laVera prope Cáceres, in dioecesi Piacentina in Hispania, e parentibus nata est,qui convenientem educationem christianam ei suppeditaverunt. Decimumannum circiter agens aetatis cum familia in oppidum Béjar prope Salmanticamcommigravit, ubi institutionem suam culturalem et religiosam perfecit.Iuventutis vero tempore, Consociationi Filiarum Mariae interfuit, cuius diutiusantistes fuit, et infirmis assidendo puellisque pauperibus ac iuvenibusinstituendis et catechesim impartiendo omnibus viribus et opibus laboremimpendit.


74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVocatione ad vitam consecratam consummata, adversatio patris saltemin primis ei obeunda fuit, cuius aer in Hispania illius temporis intererat clerostrenue infensus, sed divinae Providentiae funditus confisa, numquam animocecidit, nec in angustissimis quidem illis difficultatibus, certa Deum eamhaud derelicturum esse. Patris aliquando adepto consensu, Congregationemreligiosam instituere pro Sanctissimo Sacramento adorando et humilissimissocietatis coetibus consulendo sibi subiecit. Moderatore eius spirituali atqueauctoritatibus ecclesiasticis consentientibus, die 19 mensis Martii anno 1875operam incepit. Die autem destinato, septem ex octo iuvenibus, quae ServaeDei proposito initio adhaeserant, primum suum consilium abiecerunt, sedetiam in his experitis aerumnis nihil Mathildis defecit, inusitatam praebensanimi fortitudinem et liberali corde ignoscens cui ei nocuerat. Die 20 mensisIanuarii anno 1878 una cum prima sua socia Maria Briz habitum religiosuminduit et in vi cum dehinc Don Benito prope Badajoz se contulit, ubi novitiatuminstituit. Annis insequentibus, in operam solidandam incubuit, quae die19 mensis Martii anno 1884 canonice erecta est utpote Institutum iuris dioecesaniAmantium Iesu et Filiarum Mariae Immaculatae, quod nomen dein inInstitutum Filiarum Mariae Matris Ecclesiae mutavit. Die 29 mensis Iuniieiusdem anni, professionem religiosam iunctim cum aliis Sororibus emisit,quae deinceps plures constituerunt domus variis in dicionibus Hispaniae.Virtutem fidei, quam sedula aluit vita orationis ac fervida devotione ergaEucharistiam et Beatissimam Virginem, constanter coluit. Uberem, praesertiminter paupérrimos, adimplevit apostolatum, praecipue sibi proponensgloriam Dei ac salutem animarum. Una cum filiabus suis spiritualibus summacum caritate aegrotis assidebat, egenis subveniebat et puellas derelictasita benigne tollebat, ut eam tamquam veram matrem spectarent. PrudenterCongregationem ab ipsa fundatam rexit, mira utens prudentia in iuvenibus,quae vitam religiosam peterent, moderandis. Parca et iusta mente, discrimenmagis idoneum in omnibus adiunctis discernere sciebat. Aequam in quemquamse gessit et gratam iis, qui in eam beneficia contulissent. Temperanssemper fuit in cibo atque in habitu; laeta mortificationes et paenitentiasadivit. Alacri oboedientia mandatis Ecclesiae et Superiorum ecclesiasticorumrespondit et summa cum sedulitate Regulam Instituti servavit. Cum spiritumSacrae Familiae Nazareth imitari vellet, paupertatem evangelicam laetevixit, nihil cupiditati permittens. Valde humilis, nullam sibi quaesivit laudemvel honorem, quidquid meriti tribuens Cui omne bonum largitur. ChristumSponsum toto indivisoque corde dilexit, quem semper ac quovis modo gratificariconata est. Dum ad discessum e vita se parabat, iucunde Sororibus de


Congregatio de Causis Sanctorum 75praesenti sua profectione ad Caelum loquebatur, spem declarans Deo quamprimum occurrendi. Saevo sanguinis ictu correpta, animam efflavit die 17mensis Decembris anno 1902.Fama sanctitatis Servae Dei perspecta, Episcopus Placentinus in HispaniaCausam beatificationis et canonizationis inivit et annis 1979-1980 ProcessumOrdinarium Informativum celebravit, cuius auctoritas et vis iuridicaa Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 13 mensis Novembris anno1992 probatae sunt. Confecta Positione, disceptatum est, ut ex norma, anServa Dei more heroum virtutes christianas exercuisset. Die 22 mensis Februariianno 1994 acta est Consultorum Historicorum sessio, postea disceptatumest ut ex norma an Serva Dei more heroum virtutes christianas exercuisset.Die 4 mensis Decembris anno 2001, prospero cum exitu, CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum factus est. Patres Cardinales porro etEpiscopi in Sessione Ordinaria diei 15 mensis Ianuarii anno 2002, auditarelatione Causae Ponentis, Excellentissimi Domini Andreae Mariae Erba,Episcopi Veliterni-Signini, professi sunt Servam Dei Mathildem a S. Cordevirtutes théologales, cardinales iisque adnexas in modum heroum coluisse.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus Beatissimus Pater sollemniterdeclaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tumin Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantiaet Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Mathildis a S.Corde (in saec.: Mathildis Téllez Robles), Fundatricis Congregationis SororumFiliarum Mariae Matris Ecclesiae, in casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAI VA MARTINSPraefectusL. 88 S.88 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSOPHIAEBeatificationis seu declarationis martyrii Servorum Dei Petri Vitchev et PauliDjidjov necnon Iosaphat Chichkov sacerdotum professorum Congregationis Augustinianorumab Assumptione (f 1952).DECRETUM SUPER MARTYRIO«Omnis lingua confiteatur: "Dominus Iesus Christus!", in gloriam DeiPatris» (Philp 2, 11).Divinus Praeceptor, a mortuis surrectus, discipulis suis munus commisitlaetum nuntium ubique proclamandi, nempe ut omnes docerenthomines baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti (cfrMt 28, 19).Domini Iesu mandato obsequens, Ecclesia populo quoque BulgaroEvangelium tradidit. Marxistae quidem, altero mundiali bello composito,hunc populum subegerunt, saevam contra christianos persecutionem concitantes.Presbyteri et religiosi exteri ex nationis finibus expulsi sunt et publicaeauctoritates communistae catholicos Búlgaros omni ope coegerunt uttacerent. Statim arbitrariae subsecutae sunt in carcerem inclusiones, physicaet psychologica tormenta contra detentos in carcere nec non poenaecapitis ex simulatis causis incitatae. Quamvis perdifficilis evaserit hic rerumcontextus, plures fideles omne genus vexationes subire maluerunt quamfidem abiurare. Quos inter recensentur servi Dei Petrus Vitchev, PaulusDjidjov et Iosaphat Chichkov, presbyteri professi ex Congregatione Augustinianorumab Assumptione, qui Dei virtute firmati robur invenerunt uttestimonium redderent de amore erga Christum et Ecclesiam usque ad propriumfundendum sanguinem. De coniuratione contra regimen Bulgarumstruenda ad secretas missiones Francogallicam et Vaticanam iuvandas iniusteaccusati, processu breviter praehabito, mensibus Septembri et Octobrianni 1952 capitis damnati sunt. Idcirco noctu, inter dies 11 et 12 mensisNovembris eiusdem anni, in vestibulo carceris Sophiae interempti sunt simulcum Vincentio Eugenio Bossilkov, Episcopo Nicopolitano, quem SummusPontifex Ioannes Paulus II die 15 mensis Martii anno 1998 inter Beatosrettulit caelites.1. Petrus Vitchev in pago v.d. Srem, intra fines olim Vicariatus ApostoliciTraciae Bulgarorum sito, die 23 mensis Maii anno 1893 ex orthodoxis paren-


Congregatio de Causis Sanctorum 11tibus ortus est. Die 8 mensis Septembris anno 1910 habitum induit Augustinianorumab Assumptione in Belgico oppido v. d. Gempe. Die 22 mensisDecembris anno 1921 sacro auctus est presbyteratus Ordine ritus orientalis.Philosophiam, theologiam et Bulgaricas litteras docuit; deinde Philippopolimunera sibi assumpsit praefecti studiorum et rectoris Collegii Sancti Augustini.Claras ob dotes tam ad institutionem quam ad formationem tradendam,unanimam alumnorum sociorumque praeceptorum existimationem sibiconciliavit. In pastorali explicando ministerio, singularem convertit mentemad eos qui corporis et spiritus necessitatibus magis affligebantur. Unitatemstudiose promovit inter Ecclesiam Catholicam et Orthodoxam sub regimineRomani Pontificis. Postquam communistae imperium sunt adepti hacque decausa omnes religiosi exteri e Bulgaria sunt expulsi, Servus Dei nominatus estVicarius Provincialis Missionis Orientis. Comprehensus est die 4 mensis Iuliianno 1952.2. Paulus Djidjov e catholica familia ritus latini die 19 mensis Iulii natusest anno 1919 Philippopoli, ex olim Vicariatu Apostolico eiusdem nominis.Die 2 mensis Octobris anno 1938 habitum sumpsit Augustinianorum ab Assumptionein Francogallico loco v. d. Nozeroy. Die 26 mensis Ianuarii anno1945 sacerdotalem recepit ordinationem secundum ritum latinum. Primumapud Collegium Sancti Augustini ac deinde apud Vicariatum Orientis oeconomifunctus est munere, quod exercuit maxime diligentem se praebens inbonis tum suae Congregationis tum Ecclesiae tuendis. Postquam contra christianosexarsit insectatio, fiducia Deo dedita roboratus aequum animummirabiliter ostendit. Die 4 mensis Iulii anno 1952 captus est simul cum ServoDei Petro Vitchev.3. Iosaphat Chichkov die 9 mensis Februarii Philippopoli anno 1884 invitam venit e catholica familia ritus latini. Die 24 mensis Aprilis anno 1900veste Augustinianorum ab Assumptione indutus est et die 11 mensis Iuliianno 1909 presbyteratus Ordine ritus latini est insignitus. Docendi munusfrugifere explicavit et varia typis exscripta catholica vulgavit. Anno 1949,quandoquidem plurimi religiosi coacti sunt Bulgariam relinquere, parochusnominatus est communitatis pagi v.d. Varna. Solida eminuit et authenticafide, quam ardenti cultu nutrivit erga Beatissimam Virginem Mariam. Prehensusest mense Decembri anno 1951.Simul atque hi Dei Servi necati sunt, christianus populus fidei martyreshabuit illos, quorum fama annorum decursu non minuit. Anno 1995, cumEcclesia in Bulgaria ob mutatas rerum condiciones a clandestino statu di-


78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialescedere potuit, Episcopus Sophiae Causam incohavit beatificationis seu declarationismartyrii Servorum Dei, Dioecesanam instruens Inquisitionemquae ad finem est perducta anno 1996 cuiusque iuridicam auctoritatemCongregatio de Causis Sanctorum approbavit per decretum datum die 5mensis Februarii anno 1999. Prolata Positione, disceptatum est, secundumnormam, de asserto martyrio Servorum Dei. Die 22 mensis Februarii anno2002 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum favorabiliquidem cum exitu. Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinariacongregati die 12 mensis Martii anno 2002, audita relatione Ponentis Causae,Exc.mi D.ni Aemilii Eid, Episcopi titulo Sarepteni Maronitarum, agnoveruntServos Dei Petrum Vitchev, Paulum Djidjov et Iosaphat Chichkovin odium fidei interemptos fuisse. De hisce omnibus rebus, referente subscriptoCardinali Praefecto, certior factus, Summus Pontifex Ioannes PaulusII, vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,praecepit ut decretum super martyrio Servorum Dei rite conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis hodierna die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis eisque adstantibus Beatissimus Pater declaravit:Constare de martyrio eiusque causa Servorum Dei Petri Vitchev, PauliDjidjov et Iosaphat Chichkov, sacerdotum professorum Congregationis Augustinianorumab Assumptione, anno 1952 interfectorum, in casu et ad effectum dequo agitur.Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusL. £8 S.£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio pro Episcopis 79CONGREGATIO PRO EPISCOPISPROVISIOECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 27 Novembris 2002. — Metropolitanae Ecclesiae Salisburgensi Exc.­mum P.D. Aloisium Kothgasser, Societatis Sancti Francisci Salesii sodalem,hactenus Episcopum Oenipontanum.die 28 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Aurelianensi Exc.mum P.D.Andream Fort, hactenus Elnesem Episcopum.die 30 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Respectensi, R.P. IosephumOudeman O.F.M. Cap., hactenus adiutorem curionis paroeciae «GuardianAngels », in civitate vulgo « Wynnum » atque nederlandianae communitatisin archidioecesi Brisbanensi curionem, quem deputavit Auxiliaremeiusdem archidioecesis.die 3 Decembris. — Coadiutorem archidioecesis Victoriensis Spiritus SanctiExc.mum P.D. Aloisium Mancilha Vilela, SS.CC, hactenus EpiscopumCachoëirensem de Itapemirim.die 6 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Caldensi, Exc.mum P.D. IosephumSoleibe Arbeláez, hactenus Episcopum titulo Sullectinum et AuxiliaremCaliensem.die 7 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Strigoniensi-BudapestinensiExc.mum P.D. Petrum Erdó, hactenus Episcopum titularem Puppitanum etAuxiliarem Albae Regalensis.— Cathedrali Ecclesiae Novalichesinae, noviter erectae, Exc.mum P.D.Theodorum C. Bacani, hactenus Episcopum titularem Gaurianensem et Auxiliaremarchidioecesis Manilensis.— Cathedrali Ecclesiae Paranaquensi, noviter erectae, Exc.mum P.D.Jesse E. Mercado, hactenus Episcopum titularem Talaptulensem et Auxiliaremarchidioecesis Manilensis.


80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 7 Decembris 2002. — Cathedrali Ecclesiae Antipolensi, Exc.mum P.D.Gabrielem V Reyes, hactenus Episcopum Kalibensem.die 10 Decembris. — Episcopum Coadiutorem dioecesis Grandicataractensisin Michigania Exc.mum P.D. Coëmgenum Michaelem Britt, hactenusEpiscopum titularem Oescensem et Auxiliarem archidioecesis Detroitensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Florianensi, R.D. Petrum Andream Dumas,e clero archidioecesis Portus Principis, ibique rectorem seminarii maiorisinterdioecesani, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Lamdiensi, R.D. Simeonem Saint-Hillien,Congregationis a Sancta Cruce sodalem, hactenus a secretis Episcoporum conferentiaeHaitiae, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Portus Principis.— Metropolitanae Ecclesiae Ianuensi Exc.mum P.D. Tharsicium Bertone,S.D.B., hactenus Secretarium Congregationis pro Doctrina Fidei.die 11 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Gagensi, Exc.mum P.D. LiliumFelicio, hactenus Episcopum titularem Iliberritanum et Auxiliarem archidioecesisSancti Salvatoris in Brasilia.— Titulari episcopali Ecclesiae Auziensi R.D. Dominicum Marium IoannemDionysium You, e clero dioecesis Tutelensis, quem deputavit Auxiliaremarchidioecesis Sancti Salvatoris in Brasilia.CONGREGATIOPRO GENTIUM EVANGELIZATIONEPROVISIOECCLESIARUMIoannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregationepro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastoresdignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteraspraefecit:die 13 Septembris 2002. — Metropolitanae Ecclesiae FianarantsoaënsiExc.mum P.D. Fulgentium Rabemahafaly, hactenus Episcopum Ambositrensem.


Congregatio pro Gentium Evangelizatione 81die 13 Septembris 2002. — Titulari episcopali Ecclesiae Vadesitanae R.D.Lucam Kim Un-hoe, e clero archidioecesis Seulensis, quem constituit Auxiliaremeiusdem archidioecesis.die 30 Septembris. — Exc.mum P.D. Soterem Phamo, Episcopum Loikavensem,Administratorem Apostolicum «sede vacante et ad nutum SanctaeSedis » dioecesis Yangonensis.die 1 Octobris. — Exc.mum P.D. Philibertum Randriambololona, S.I.,Archiepiscopum emeritum Fianarantsoaënsem, Administratorem Apostolicum« sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » eiusdem archidioecesis usquedumnovus Archiepiscopus possessionem capiat.die 10 Octobris. — Exc.mum P.D. Ioannem-Mariam Keletigui, Episcopumemeritum Katiolaënsem, Administratorem Apostolicum «sede vacante et adnutum Sanctae Sedis » eiusdem dioecesis usquedum novus Episcopus possessionemcapiat.— Cathedrali Ecclesiae Katiolaënsi Exc.mum P.D. Mariam DanielemDadiet, hactenus Episcopum titularem Sitipensem et Auxiliarem dioecesisKorhogoënsis.die 11 Octobris — Metropolitanae Ecclesiae Gandhinagarensi, noviter erectaein India, P.D. Stanislaum Fernandes, S.I., hactenus Episcopum Ahmedabadensem.— Cathedrali Ecclesiae Ahmedabadensi R.D. Thomam Ignatium Macwan,e clero eiusdem dioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Forconiensi R.D. Alanum Harel e cleroPortus Ludovici quem constituit primum Vicarium Apostolicum Rodrigensem.die 6 Novembris — Metropolitanae Ecclesiae Samoa-Apianae R.D. AlapatiMataeliga, e clero eiusdem archidioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Ngongensi R.P. Cornelium Schilder, M.H.M., hactenusprovincialem Societatis Missionariorum «S. Joseph de Mil Hill» inUganda et in Kenya.— Cathedrali Ecclesiae Auchianae, noviter conditae in Nigeria, R.D. GabrielemIacobum Dunia, hactenus professorem in Seminario maiore et parochumin oppido vulgo Okpeke.6-A.A.S.


82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 6 Novembris 2002. — Cathedrali Ecclesiae Haiphongensi R.D. IosephumVu Van Thien, in Seminario maiori Hanoiensi professorem theologiae.— Episcopum coadiutorem Canthoënsem R.D. Stephanum Tri BuuThien, in Seminario maiori Canthoënsi professorem theologiae moralis.— Administratorem Apostolicum «sede vacante et ad nutum SanctaeSedis» dioecesis Diliensis Exc.mum P.D. Basilium do Nascimento, hactenusAdministratorem Apostolicum «sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis»dioecesis Baucanae.die 19 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Abomeiensi R.P. Renatum-MariamEhuzu, C.I.M., hactenus parochum cathedralis templi Cotonuensis.die 20 Novembris. — Exc.mum. P.D. Evaristum Pinto, Episcopum titularemCastraseverianensem et Auxiliarem archidioecesis Karachiensis,Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis »eiusdem archidioecesis.die 1 Decembris. — Exc.mum P.D. Fulgentium Rabemahafaly, ArchiepiscopumFianarantsoaënsem, Administratorem Apostolicum «sede vacante etad nutum Sanctae Sedis» dioecesis Ambositrensis.


Diarium Romanae Curiae 83DIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in UdienzaUfficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:Sabato, 30 Novembre 2002, S.E. il Signor IVAN Z. MISIC, Ambasciatoredi Bosnia ed Erzegovina presso la Santa Sede.Ha, altresì, ricevuto in Udienza:Lunedì, 2 Dicembre 2002, S.E. il Signor ALFRED MOISIU, Presidentedella Repubblica di Albania.Giovedì, 5 Dicembre 2002, l'On. dott. JOAO BOSCO SOARES DENOTA AMARAL, Presidente della Repubblica di Portogallo.Giovedì, 5 Dicembre 2002, S.E. il Signor LESZEK MILLER, PrimoMinistro della Repubblica di Polonia.Sabato, 7 Dicembre 2002, S.E. il Signor ALEJANDRO TOLEDO,Presidente della Repubblica del Perú.Con Bolla Papale del 30 Novembre 2002 T Em.mo Signor Cardinale JosephRatzinger, Decano del Collegio Cardinalizio, è stato nominato Vescovo deltitolo della Chiesa suburbicaria di Ostia ritenendo il titolo della Chiesa suburbicariadi Vellet ri-Segni.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:9 novembre 2002 II sig. Elmar Theodor Mäder, Capitano Comandante dellaGuardia Svizzera Pontificia.11 » » Gli Em.mi Signori Cardinali Camillo Ruini, e Jan PieterSchotte, Membri dell'Amministrazione del Patrimoniodella Sede Apostolica « ad quinquennium ».


84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale25 novembre 2002.301 dicembreL'Em.mo Signor Cardinale Jorge Mario Bergoglio, S.E. mons.Eusebio Oscar Scheid, Arcivescovo di Säo Sebastiäodo Rio de Janeiro, Consiglieri della Pontificia Commissioneper l'America Latina «ad quinquennium».Mons. Pietro Parolin, Sotto-Segretario della Sezione per i Rapporticon gli Stati della Segreteria di Stato «ad quinquennium».Il P. Michael Tavuzzi, O.P. Consultore della Congregazionedelle Cause dei Santi « ad quinquennium ».Il P Ferdinand Pratzner, S.S.S., Segretario del Pontificio Comitatoper i Congressi Eucaristici Internazionali « adquadriennium ».Mons. Jair Ferreira Pena; Don Miguel Vasco Costa de SalisAmaral; P. Fernando José Monteiro Guimaräes,C.SS.R., Consultori della Congregazione delle Causedei Santi « ad quinquennium ».Protonotari Apostolici soprannumerari14 gennaio 2002. Mons. Frederick A. Miles (Westminster)19 febbraio » Mons. Antoni Lassa (Wloclawek)23 marzo » Mons. Francis Lau (Singapore)7 maggio » Mons. Gonzalo Díaz Hernández (Mayagüez)28 » » Mons. Thomas McGovern (Nottingham)30 » » Mons. Luigi Crivelli (Milano)6 giugno » Mons. Vicente Ponce Rubio (Tulcan)11 » » Mons. Andrea Ruggiero (Nola)14 » » Mons. Juan López Albanes (Maturin)28 » » Mons. Giuseppe De Stefani (Adria-Rovigo)2 agosto » Mons. Bernard C. Gerhardt (Washington)26 » » Mons. Adolf Setlak (Warmia)Prelati d'onore di Sua Santità7»21»»27»11»2327dicembregennaiofebbraiomarzo2001. Mons. John Patrick Carty (Kingston)» Mons. Matthew Joseph Lynch (Kingston)2002. Mons. Alfons Hardt (Paderborn)» Mons. Zigmunt Gil (Sandomierz)» Mons. Michal Józefczyk (Sandomierz)» Mons. Lamia Tamsanqa (Umtata)» Mons. André Havugimana (Kigali)» Mons. Michael S. Flannery (Jackson)» Mons. Francesco Galdi (Napoli)» Mons. Benedetto Abate (Nocera Inferiore-Sarno)» Mons. Francesco Abbiati (Como)» Mons. Konrad Hölzl (Augsburg)» Mons. Andrzej Wawrzyniak (Toruñ)


Diarium Romanae Curiae 855 aprile 2002. Mons. Jan Guzowski (Warmia)» » » Mons. Józef Lisowski (Legniea)» » » Mons. Boguslaw Werminski (Legnica)» » Mons. Franciszek Krosman (Legnica)26 » » Mons. Juan Norberto Forero Castillo (Chiquinquirá)» » » Mons. Domingo Gándara (Cartagena)» » » Mons. David Cappo (Adelaide)» » » Mons. James O'Loughlin (Adelaide)» » » Mons. Robert Joseph Egar (Adelaide)27 » » Mons, Alejandro Caverò Caverò Bustamante (Ayacucho)maggio » Mons. Fernando Colomer Ferrándiz (Cartagena)» » » Mons. José Manuel Lorca Planes (Cartagena)13 » » Mons. Bernard Campbell (Saint Thomas)» » Mons. Timothy Corcoran (Perth)28 » » Mons. Joseph Phelan (Nottingham)» » » Mons. Jonathan Eric Moore (Nottingham)» » » Mons. Gabriele Orsini (Teramo-Atri)» » » Mons. Ferenc Paviekovics (Pees)30 » » Mons. Marcel Wolfe (Gatineau-Hull)6 giugno » Mons. Daniel Segura Espinoza (Tlalnepantla)» » » Mons. Marco Emilio Mencias Chaves (Tulcan)» » » Mons. Karel Simandl (Brno)9 » » Mons. Bertrand de la Soujéole (Carcassonne)10 » Mons. Eugene Martin Nugent (Killaloe)13 » » Mons. Luis Mariano Montemayor (Buenos Aires)15 » » Mons. Johann Koller (Wien)» » » Mons. Wilhelm Müller (Wien)» » » Mons. Karl Hoffegger (Wien)» » Mons. Leopold Kaupeny (Wien)» » » Mons. Martin Adrian González (Mérida-Badajoz)28 » » Mons. Patrick Mary Anene Mmuoh (Abakaliki)» » » Mons. Claudio Gatti (Adria-Rovigo)13 luglio » Mons. José Miguel Abad Vallejo (Cádiz y Ceuta)» » » Mons. Mesias Neyra Huaman (Tacna y Moquegua)19 » » Mons. Camillus Ratnakar Prabhu (Jamshedpur)2 agosto Mons. Joseph Kariyil (Cochin)» » » Mons. Boniface Kim Kyeong-Sik (Taegu)» » Mons. Jean Pak Chang-Su (Taegu)» » » Mons. Stanislaw Jurek (Tarnów)» » » Mons. Georges Marovitch (Istanbul dei Latini)» » » Mons. Marcel Corinthios (Istanbul dei Latini)» » » Mons. Etienne Sarria (Istanbul dei Latini)» » » Mons. Stephen Brislin (Kroonstad)» » Mons. Elio Daniele Antelmi (Brindisi-Ostuni)» » » Mons. Mario Guadalupi (Brindisi-Ostuni)26 » » Mons. Alois Haas (Augsburg)29 » » Mons. Martín De Zabala y Salegui (Bilbao)» » » Mons. Wayne Joseph Peters (Armidale)co


86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCappellani di Sua Santità19 febbraio 2002. Il sac. Edward Niedbach (Wlocìawek)» » » Il sac. Stefan Maczak (Wlocìawek)» » » Il sac. Lech Stanislaw Król (Wlocìawek)» » » Il sac. Jan Andrzejczak (Wlocìawek)» » » Il sac. Jerome A. Haberek (Providence)» » » Il sac. Carlo F. Montecalvo (Providence)» » » Il sac. Vincent de Paul Burns (Philadelphia)» » » Il sac. Vito Tiboni (Newark)» » » Il sac. William R. Charbonneau (Hartford)» » » Il sac. Benno Reis (Cachoeira do Sul)21 » » Il sac. Manan Balicki (Sandomierz)» » » Il sac Franciszek Buczyñski (Sandomierz)» » » Il sac. Waldemar Gaia_zka (Sandomierz)» » » Il sac. Wiestaw Gucwa (Sandomierz)» » » Il sac Zdzislaw Janiec (Sandomierz)» » » Il sac Marian Molga (Sandomierz)» » » Il sac. Kazimierz Skawiñski (Sandomierz)» » » Il sac. Stanisiaw Szczerek (Sandomierz)» » » Il sac. Piotr Tarnowski (Sandomierz)» » » Il sac. Mieczyslaw Wolanin (Sandomierz)27 » » Il sac. Luigi Patrizi (Subiaco)11 marzo » Il sac. Lucio Sembrano (Sorrento-Castellamare di Stabia)Il sac Francisco Fabris (Curitiba)Il sac. Diniz Mikosz (Curitiba)Il sac. Antonio Carlos Baggio (Curitiba)Il sac, Domingos Salomäo Kahel (Curitiba)Il sac Giuseppe Busani (Piacenza-Bobbio)Il sac. Claudio Giuliodori (Ancona-Osimo)Il sac. Vittorio Nozza (Bergamo)Il sac. Boleslaw Stefan (Kalisz)Il sac. Czesiaw Majorek (Kalisz)Il sac Wladisiaw Czamara (Kalisz)Il sac. Jerzy Adamczak (Kalisz)Il sac. Alfred Maka (Kalisz)Il sac. Andrzej Gawel (Kalisz)22 » » Il sac. Francis Ishola Ogunmodede (Lagos)23 » » Il sac. Saverio Bravin (Concordia-Pordenone)» » » Il sac. Francesco Pepe (Nocera Inferiore-Sarno)» » » Il sac. Giovanni Battista Borsato (Vicenza)» » » Il sac. Domenico Piccoli (Vicenza)» » » Il sac. Richard John Urizalqui (Fresno)» » » Il sac. Patrick McCormick (Fresno)» » » Il sac. Daniel Martinez Lopez (Fresno)» » » Il sac. John Charles Griesbach (Fresno)» » » Il sac. Myron Cotta (Fresno)» » » Il sac Herman Bezunartea (Fresno)


Diarium Romanae Curiae 8727 marzo 2002. Il sac. Stanislaw Majewski (Toruñ)5 aprile » Il sac. Wieslaw Kropiewnicki (Warmia)» » » Il sac. Robert Dziewiatowski (Warmia)» » » Il sac. Adam Czarciñski (Warmia)» » » Il sac. Lech Lachowicz (Warmia)» » Il sac. Marek Mendyk (Legnica)» » » Il sac. Tadeusz Gadzala (Legnica)» » » Il sac. Czeslaw Wlodarczyk (Legnica)20 » » Il sac. Domenico Vittorio Perin (Vittorio Veneto)» » » Il sac. Denis Isizoh (Onitsha)26 » » Il sac. Timothy Finbarr O'Leary (Carditi)» » » Il sac. Flores Manuel Plazola (Tepic)27 » » Il sac. Ales Opatmy (Praha)» » » Il sac. Pasquale Potenza (Potenza - Muro Lucano - MarsicoNuovo)» » » Il sac. Alessandro Rudi (Milano)» » » Il sac. Giovanni Invernizzi (Milano)» » » Il sac. Alfredo Francescutto (Milano)» » » Il sac. Luigi Volpi (Milano)» » » Il sac. Ferrario Gianpaolo (Milano)» » » Il sac. Emilio Iannotta (Cerreto Sannita - Télese - Sant'Agatadei Goti)6 maggio » Il sac. Lorenz Kastenhofer (München und Freising)11 » » Il sac. Luis Miguel Muñoz Cardaba (Toledo)13 » » Il sac. Domenico Rinaldi (Pompei)» » » Il sac. Jerome Feudjio (Saint Thomas)» » » Il sac. Jesús González de Zarate Salas (Caracas)» » » Il sac. Carlos A. Rodríguez (Caracas)» » » Il sac. Henry W. Padilla (Caracas)» » » Il sac. Jesus R. Crespo (Caracas)» » » Il sac. Willy Polders (Caracas)» » » Il sac. Juan Manuel Fuentes (Caracas)» » » Il sac. Antonio Rezende de Souza (Aracaju)» » » Il sac. Claudionor de Brito Fontes (Aracaju)» » » Il sac. José Carvalho de Souza (Aracaju)» » » Il sac. Luigi Venturi (Roma)» » » Il sac. Alberto Ortolani (Roma)» » » Il sac. Nicola Loiudice (Roma)» » » Il sac. Vincenzo Josia (Roma)» » » Il sac. Giancarlo Casalone (Roma)» » » Il sac. Antonio Bragato (Roma)» » » Il sac. Giorgio Ratti (Como)» » Il sac. Enrico Luppi (Como)» » » Il sac. Giovanbattista Levi (Como)20 » » Il sac. Vittorio Vai (Imola)23 » » Il sac. Rui Cavalcante Barbosa (Palmas)» » » Il sac. Romualdo Kujawski (Palmas)» » » Il sac. Jones Ronaldo do Espirito Santo (Palmas)» » » Il sac. Claudemir José dos Santos (Osasco)


88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale23 maggio 2002 II sac. Danilo José de Oliveira (Osasco)» » » Il sac. Angelo Grando (Osasco)28 » » Il sac. Stephan Hünseier (Köln)» » » Il sac. Francesco Steri (Ales-Terralba)» » » Il sac. Patrick Lynch (Nottingham)» » » Il sac. Pier Enrico Stefanetti (Velletri-Segni)» » » Il sac. Carmine Citarella (Nocera Inferiore-Sarno)» » » Il sac. Frederic F. Elkin (Syracuse)» » » Il sac. William Can (Richmond)» » » Il sac. Joseph P. Lehman (Richmond)» » » Il sac. Francis Muench (Richmond)30 » » Il sac. Benedetto Bernardo (Caserta)» » » Il sac. Alberto Marchesi (Como)» » » Il sac. Pasquale Cantalupo (Conversano-Monopoli)» » » Il sac. Luigi Ruperto (Nardo-Gallipoli)6 giugno » Il sac. Humberto López Bonilla (Mayagüez)» » » Il sac. Jorge Orozco García (Tlalnepantla)» » » Il sac. Vincenzo Lo Duca (Monreale)15 » » Il sac. Giorgio Giuffrida (Catania)» » » Il sac. Lambert Nouwens (Wien)» » » Il sac. Josef Neumayer (Wien)» » » Il sac. Walter Pischtiak (Wien)» » » Il sac. Herbert Samm (Wien)» » » Il sac. Heinrich Hahn (Wien)17 » » Il sac. Guillermo Javier Karcher (Buenos Aires)27 » » Il sac. Johannes Salzl (Eisenstadt)28 » » Il sac. Sebastiano Raciti (Acireale)» » » Il sac. Stefano Sanchirico (Tricarico)» » » Il sac. Joseph Quinn (Tuam)» » » Il sac. Zsolt Cziglányi (Pees)» » » Il sac. Carlo Chiarenza (Acireale)» » » Il sac. Giuseppe Albano (Acireale)» » » Il sac. Juan Enrique Zordan Lorenzini (Salto)» » » Il sac. Lothar Schlegel (Paderborn)» » » Il sac. Alphonsus Iwueke (Abakaliki)» » » Il sac. Emmanuel NnaNna Egwu Eze (Abakaliki)» » » Il sac. Guido Lucchiari (Adria-Rovigo)» » » Il sac. Luciano Rametta (Otranto)1 luglio » Il sac. Ryszard Kurek (Tarnów)» » » Il sac. Zdzislaw Sadko (Tarnów)» » » Il sac. Józef Lesniak (Tarnów)» » » Il sac. Boleslaw Klaus (Tarnów)» » » Il sac. Antoni Mikrut (Tarnów)11 » » Il sac. Ednaldo Araújo dos Santos (Paraíba)» » » Il sac. Ulderico Belli (Como)13 » » Il sac. Mario Santini (Terni-Narni-Amelia)» » » Il sac. Henrique Neuredo Freiré (Paraíba)» » » Il sac. Virgilio Bezerra de Almeida (Paraíba)» » » Il sac. Ernando Luiz Teixeira de Carvalho (Paraíba)


Diarium Romanae Curiae 8913 luglio 2002. II sac. Gabriele Amorosi (Terni-Narni-Amelia)» » » II sac. Nazzareno Cifoletti (Terni-Narni-Amelia)» » » II sac. Aldo Giordano (Cuneo)» » » II sac. Benito Terzuoli (Montepulciano-Chiusi-Pienza)» » » II sac. Mose Mannelli (Montepulciano-Chiusi-Pienza)» » » II sac. Mario Dionori (Montepulciano-Chiusi-Pienza)» » » II sac. Henao José Angel Montoya (Tacna y Moquegua)» » » II sac. Maselino Paulo (Samoa-Pago Pago)19 » » II sac. Mario Sciarretta (Ordinariato Militare d'Italia)» » » II sac. Mario Mucci (Ordinariato Militare d'Italia)» » » II sac. Bruno Gagliarducci (Ordinariato Militare d'Italia)» » » II sac. Antonio Flavio (Ordinariato Militare d'Italia)» » » II sac. Giovanni Bartolini (Ordinariato Militare d'Italia)2 agosto » II sac. Ezio Del Grosso (Avezzano)» » II sac. José Anaya Rodríguez (El Salto)» » » II sac. Kevin T. Hart (Washington)» » » II sac. Pedro Roger Quiroga Marinero (San Juan de Cuyo» » » II sac. Guerrino Marta (Udine)13 II sac. José Geraldo da Silva (Niterói)» » » II sac. Domenico Ricci (Castellaneta)ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II haconferito:Il Collare dell 'Ordine Piano27 febbraio 2002. A S.E. il sig. Constantinos Stephanopoulos {Grecia)La Gran Croce dell'Ordine Piano27 febbraio 2002. A S.E. il sig . Michel Chrissohodis (Grecia)» » » A S.E. il sig . Georges Papandreou (Grecia)» » » A S.E. il sig . Apostolos Kaklamanis (Grecia)» » » A S.E. il sig . Constantinos Simitis (Grecia)2 maggio » A S.E. il sig . Stelios Rocanas (Grecia)18 » A S.E. il sig . Ludwig Hoffmann von Rumerstein (Sovrano MilitareOrdine di Malta)28 » A S.E. il sig . Julio César Lupinacci (Uruguay)16 ottobre » A S.E. il sig . Isidro Gómez Santos (Cuba)» » » A S.E. il sig . Vicente Espeche Gil (Argentina)» » » A S.E. il sig . Pedro José Rivera Saavedra (Bolivia)» » » A S.E. il sig . Widodo Sutiyo (Indonesia)» » » A S.E. il sig . Acisclo Valladares Molina (Guatemala)» » » A S.E. il sig . Farouk Hussein Raafat (Egitto)» » A S.E. il sig . Yosef Ne ville Lamdan (Israele)» » » A S.E. il sig , Wilfrid Guy Licari (Canada)


90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa Commenda con Placca dell 'Ordine Piano6 maggio 2002. Al sig. Pius Segmüller (Stato Città del Vaticano)La Croce di Dama di Gran Croce dell 'Ordine Piano16»ottobre»2002. Alla sig.ra Edda Victoria Martinelli de Dutari (Panama)» Alla sig.ra Blanca Elida Zuccolillo de Rodríguez Alcalá(Paraguay)122416giugno»ottobreLa Gran Croce dell 'Ordine di San Gregorio Magno2002. Al sig. Alfredo Santini (Ferrara-Comacchio)» Al sig. Sergio Zaninelli (Milano)» Al sig. Bjarne Bladbjerg (Danimarca)» Al sig. Ampalavanar Selverajah (Singapore)» Al sig. Henry Marie Joseph Lopes (Rep. del Congo)» Al sig. Tayyab Siddi qui (Pakistan)La Croce di Dama di Gran Croce dell 'Ordine di San Gregorio Magno19 luglio 2002. Alla sig.ra Johanna Gräfin von Westfalen (Paderborn)21 agosto » Alla sig.ra Waltraud Klasnik (Graz-Seckau)La Commenda con Placca dell 'Ordine di San Gregorio Magnoaprile 2002. Al sig . Carlo Cabigiosu (Ordinariato Militare d'Italia)22 » » Al sig . Wilhelm von und zu Liechtenstein (Graz-Seckau)27 » » Al sig . Rodolfo Martín Villa (Madrid)17 maggio » Al sig . Luis Sagrerà y Martinez-Villasante (Spagna)18 » » Al sig . Carlo Arditi di Castelvetere (Sovrano Militare Ordinedi Malta)» » » Al sig . Cari E. Paar (Sovrano Militare Ordine di Malta)21 » » Al sig . E. Lisk Wyckoff, Jr. (New York)» » Al sig . Frederick Massimi (Newark)» » Al sig . Francesco Nicola Totino (Newark)» » Al sig . Maurizio Carlotti (Roma)6 giugno » Al sig . Danilo Di Gregorio (Roma)27 » » Al sig . José Bouza Serrano (Portogallo)6 luglio » Al sig . Rodolfo José Martin Saravia (Argentina)20 agosto » Al sig . Boniface Yohou Gopré (Costa D Avorio)26 » » Al sig . José Gómez Mata (Segorbe-Castellón de la Plana)» » » Al sig . Gerald Gleeson (Sydney)CicoLa Commenda dell 'Ordine di San Gregorio Magno14 gennaio 2002. Al sig. Giovanni Belardi (Roma)23 marzo » Al sig. Ubaldo Filotto (Vicenza)» » » Al sig. Innocenzo Mazzarella (Tursi-Lagonegro)25 » » Al sig. Mario Patricio Arriagada de Lafuente (Cile)


Diarium Romanae Curiae 9120 aprile 2002. Al sig. Werner O. Ciocarelli [Svizzera)26 » » Al sig. Angelo Bona {Italia)» » » Al sig. Fabrizio Rindi (Roma)27 » » Al sig.. Dino De Poli (Treviso)» » » Al sig. Bernard Ducamin (Nanterre)» » » Al sig. Christian Lavialle (Toulouse)6 maggio » Al sig. Elmar Theodor Mäder {Stato Città del Vaticano)13 » » Al sig. Rafik Yassa (Alessandria dei Copti)21 » » Al sig. Shim Wai Lew (New York)» » » Al sig. Sho Obkagawa (New York)» » » Al sig. Jonathan O'Herron (New York)» » » Al sig. George Doty (New York)» » » Al sig. David Weyrich (Monterey in California)» » » Al sig. Jude T. Barbera (Rockville Centre)» » » Al sig. Martin J. Moran (Rockville Centre)» » » Al sig. Augusto Strianese (Salerno-Campagna-Acerno)» » » Al sig. Ugo Carpinelli (Salerno-Campagna-Acerno)» » » Al sig. Alfonso Andria (Salerno-Campagna-Acerno)» » » Al sig. Daniel E. Meehan (Milwaukee)28 » » Al sig. Gilles Deliance (Francia)30 » » Al sig. Jacques Fontaine (Nanterre)31 » » Al sig. Carl herzog von Württemberg (Rottenburg - Stuttgart)5 giugno » Al sig. Branislav Pekic (Yugoslavia)» » Al sig. Franco Reale (Monreale)7 » » Al sig. Chu Hui-Chin (Taiwan)15 » » Al sig. Francisco José Amorim de Carvalho Guerra (Porto)28 » » Al sig. John Rogers (Mosca)1 luglio » Al sig. David Louis Alexis Lloyd (Saint George's in Grenada)» » » Al sig. Byron A. Red Adams, Sr. (Houma-Thibodaux)» » » Al sig. Charles Mack (Houma-Thibodaux)» » Al sig. David Richard (Houma-Thibodaux)» » >> Al sig. Richard M. Haydel (Houma-Thibodaux)» » » Al sig. Allen Danos, Jr. (Houma-Thibodaux)» » » Al sig. Parker Conrad (Houma-Thibodaux)16 » » Al sig. Frank Savage (Port of Spain)21 agosto » Al sig. Thomas Chorherr (Austria)» » » Al sig. Heinz Hafner (Austria)COLa Croce di Dama di Commenda dell 'Ordine di San Gregorio Magno22 marzo 2002. Alla si g.ra Tawfìk Salloum (Siria)26 aprile » Alla si y.ra, Jan Ruff-O'Herne (Adelaide)21 maggio » Alla &i\ g.ra Bertha McCan (New York)» ' » » Alla sij y.ra, Catherine Gaisman (New York)» » » Alla si| g.ra Mary Therese Martin Weyrich (Monterey in California)» » » Alla si| y.ra Mary T. Moran (Rockville Centre)» » » Alla si| y.ra, Claire J. Mutholland (Newark)


92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale21 maggio 2002. Alla si g.ra Amelia A. Massimi (Newark)6 giugno » Alla si g.ra Maria Concetta Di Bella (Monreale)11 » » Alla si g.ra Susan Liban P. Cunliffe-Lister (Westminster)» » Alla si g.ra Annamaria Conti (Milano)24 » » Alla si g.ra Ana Virginia Hernández (Messico)28 » » Alla si g.ra June Rogers (Mosca)OS77 Cavalierato dell 'Ordine di San Gregorio Magno19 gennaio 2002. Al sig. Pascal Ralaitavy (Ambositra)» febbraio » Al sig. Thomas J. Connelly (Stati Uniti d'America)22 marzo » Al Sig Mansour Azzam (Siria)» » » Al sig. Olatunji Onipede (Lagos)23 Al sig. Italo Bona (Chieti-Vasto)» » » Al Sig Arduino Cailotto (Vicenza)» » » Al sig. Claus Kühn (Hamburg)» » » Al sig. Günter Gorschenek (Hamburg)» » Al sig. Brendan B. Nkanang (Calabar)» » » Al sig. Sunday Udoeyop (Calabar)» » » Al sig. Linus Okom (Calabar)» » » Al sig. Edet Francis Asuquo (Calabar)25 » » Al sig. William Robert Coenen (Shreveport)» » » Al sig. Lev M. Dawson (Shreveport)» » » Al sig. William Henry Gallmann III (Shreveport)» » » Al sig. Philip Lee Israel (Shreveport)» » Al sig. Michael McCarthy (Shreveport)» » » Al sig. Leon Norman Plette (Shreveport)» » Al sig. Tom Ellsworth Pollard (Shreveport)» » Al sig. Jack Joseph Procell (Shreveport)» » » Al sig. Paul Harmon Salvail (Shreveport)27 » » Al Sig Angelo Flavi (Città di Castello)5 aprile » Al sig. Giuseppe Vincini (Piacenza-Bobbio)20 » » Al sig. Paul Questier (Westminster)» » » Al sig. John Nasseff (Our Lady of Lebanon of Los Angeles)27 » » Al sig. Paul Cluzeaud (Tulle)maggio » Al sig. Robert Perez (Agen)» » » Al sig. Petrus Antonius Marinus De Jong ('s-Hertogenbosch)13 » » Al sig. Knolly Beszer (Saint Thomas)21 » » Al sig. Donald J. Herdrich (New York)» » » Al sig. Richard J. Schmeelk (New York)» » Al sig. Barry F. Sullivan (New York)» » » Al sig. Paul P. Woolard (New York)» » » Al sig. Robert C. Wright (New York)» » » Al sig. Francis C. Rooney, Jr. (New York)» » Al sig. Timothy J. Rooney (New York)» » » Al sig. Frederic V Salerno (New York)» » » Al sig. Kenneth G. Langone (New York)» » » Al sig. Wellington T. Mara (New York)» » » Al sig. Thomas S. Murphy, Sr. (New York)


Diarium Romanae Curiae 9331»»»11»1531192»21»»»»»»»26»maggio»»»giugno»»»luglioagosto»»»»»»»»»»2002.»»»»»>>»»»»»»»»»»»»»Al sig. Josef Gronemann (Köln)Al sig. Francis Leonard Tombs (Birmingham)Al sig. Augustine Kolawole Onijamah (Lagos)Al sig. Charles Ashun (Cape Coast)Al sig. John Charles G. Grossmith (Saint Andrews and Edinburgh)Al sig. Michael Jarmulowicz (Westminster)Al sig. Emile Bourdin (Angers)Al sig. Johann Ramoser (Sankt Pölten)Al sig. Luciano Conti (Città di Castello)Al sig. Jack Sehl (Hamilton)Al sig. Bruno J. L. Richard (Paris)Al sig. Modestino Adamo (Italia)Al sig. Cosimo Baglivo (Italia)Al sig. Fabio Ferrara (Italia)Al sig. Paolo Ottomaniello (Italia)Al sig. Roberto Marino (Italia)Al sig. Andrea Scrivano (Italia)Al sig. Markus Langer (Austria)Al sig. Theodor Thanner (Salzburg)Al sig. Victor Orbán (Esztergom-Budapest)Al sig. Vidwan S. Adaikalamuthu (Jaffha)La Gran Croce dell'Ordine di San Silvestro Papa20 giugno 2002. Al sig. Zsolt Semjen (Esztergom-Budapest)La Croce di Dama dell 'Ordine di San Gregorio Magno23 marzo 2002. Alla sig ;.ra Hildegard Schulz (Hamburg)» » » Alla sig .ra Regina Pabst (Hamburg)25 » » Alla sig.ra Francés Mills Coenen (Shreveport)» » » Alla sig .ra Ruthie Norton Coenen (Shreveport)» » » Alla sig.ra Anne S. Dawson (Shreveport)» » » Alla sig .ra Karen Oden Evans (Shreveport)» » » Alla sig .ra Jody Marzula Pollard (Shreveport)» » » Alla sig .ra Evelyn Bernice Ridings (Shreveport)26 aprile » Alla sig .ra Catherine Ann Black (Adelaide)21 maggio » Alla sig .ra Catherine P. Joyce (New York)» » » Alla sig .ra Regina Quick (New York)11 giugno » Alla sig .ra Agnese Bucchia (Milano)» » » Alla sig .ra Maria Teresa Archinti (Milano)1 luglio » Alla sig .ra Yvonne Adams (Houma-Thibodaux)13 » » Alla sig .ra Paloma Gómez Borrero (Madrid)La Commenda con Placca dell 'Ordine di San Silvestro Papa22 marzo 2002. Al sig. Ghassan Al Nseir (Siria)5 aprile » Al sig. Paul Jeambart (Aleppo dei Greco-Melkiti)


94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale27 aprile 2002. Al sig Sebastian Martín-Retortillo Baquer (Madrid)26 agosto » Al sig Ernst König (Ordinariato Militare d'Austria)La Commenda dell 'Ordine di San Silvestro Papa11 marzo 2002. Al sig Vincenzo Bertolotti (Roma)22 » » Al sig Maan Hay dar (Siria)» » » Al sig. Alfred Adesanya Browne (Lagos)» » » Al sig. Gregory Olaitan Anthony Deinde (Lagos)» » » Al sig Clement Okeke Iwuchukwu (Lagos)26 aprile » Al sig. Dazio Massimo Luca (Roma)6 maggio » Al sig. Johannes Swinkels ('s-Hertogenbosch)» » » Al sig. Stanislas Deriemaeker (Antwerpen)» » » Al sig. Andreas Clemenz (Stato Città del Vaticano)30 » Al sig. Hans-Friedrich Von Solemacher (Esztergom - Budapest)» » » Al sig. Helmut Kopp (Innsbruck)» » » Al sig, Heinz Wieser (Innsbruck)» » » Al sig. Emmerich Beneder (Innsbruck)31 » Al sig. Bernhard Bläsi (Rottenburg-Stuttgart)» » » Al sig. Otto Herbert Hajek (Rottenburg-Stuttgart)11 giugno » Al sig. Hendricus ten Brink (Utrecht)» Al sig. Oskar Mayer (Wien)» » » Al sig. Helmut Htittler (Wien)» » » Al sig. Walther Brauneis (Wien)» » » Al sig. Joäo Monteiro de Barros Filho (Botucatu)11 luglio » Al sig. Karl Stix (Eisenstadt)» » Al sig. Gerhard Jellasitz (Eisenstadt)» » » Al sig. Alois Schwarz (Eisenstadt)» » » Al sig. Josef Kimmeswenger (Sankt Pölten)» » » Al sig. Ernst Strasser (Sankt Pölten)» » » Al sig. Jean-Michel Lemoyne de Forges (Nanterre)19 » Al sig. Kamal Toufic Saredar (Baghdad dei Siri)La Croce di Dama di Commenda dell 'Ordine di San Silvestro Papa11 giugno 2002. Alla sig.ra Annemarie Kury (Wien)Il Cavalierato dell 'Ordine di San Silvestro Papamarzo 2002. Al sig. Heinrich Steinkempen (Paderborn)11 » » Al sig. Ignazio Musumeci (Roma)» » » Al sig. Massimo Sabbatucci (Taranto)» » » Al sig. Massimo Notarnicola (Taranto)» » » Al sig. Antonio Dragone (Taranto)» » Al sig. Dario Maniglia (Taranto)22 » » Al sig. Bassan Barabandi (Siria)» » » Al sig. Najib Alji Mohamed (Siria)» » » Al sig. Anthony Ibeggbunam Ibekwe (Lagos)» » » Al sig. Leo Babarinde Da-Silva (Lagos)Ol


Diarium Romanae Curiae 9522 marzo 2002. Al sig. Joachim Macebong (Lagos)» » » Al sig. Festus Olapade Adelabu (Lagos)» » » Al sig Philip Afolabi Kolawole (Lagos)» » » Al sig Andrew Olatunji Dada Makun (Lagos)» » » Al sig. Francis Bamidele Ajiteru (Lagos)23 » » Al sig. Daniel Nyambi (Calabar)» » Al sig Edmund Solomon (Calabar)» » » Al sig. Lawrence Ita (Calabar)» » » Al sig. Etin Okoko (Calabar)» » » Al sig. William Archibong (Calabar)» » » Al sig. Edet Bassey (Calabar)27 » » Al sig. Gonzalo Cruz Reyes (Agaña)» » » Al sig. Jesus Sabían Leon Guerrero (Agaña)» » AI sig. Edward Salas Terlajne (Agalla)» » » Al sig. Anton Ruf (Augsburg)» » » Al sig. Karl Pömbachen (Augsburg)5 aprile » Al sig. Riccardo Gabba (Piacenza-Bobbio)» » » Al sig. Teresio Cerini (Piacenza-Bobbio)» » » Al sig. Alcide Gualazzini (Piacenza-Bobbio)9 » » Al sig. Cristiano Desideri (Italia)20 » » Al sig. Henrik Amberg (Stockholm)26 » » Al sig. Martinus Henricus J. Sijstermans (Roermond)» » » Al sig. Attilio Bonaduce (Rieti)29 » » Al sig. Pierangelo Ubezzi (Vercelli)maggio » Al sig. Desmond Doherty (Down and Connor)» » » Al sig. Antonius Johannes Janssen ('s-Hertogenbosch)» » » Al sig. Daniele Bisaro (Concordia-Pordenone)» » Al sig. Petrus Antonius Marinus de Jong ('s-Hertogenbosch)13 » » Al sig. Loris Razzi (Pitigliano-Sovana-Orbetello)» » Al sig. Tarcisio Baldelli (Pitigliano-Sovana-Orbetello)» » » Al sig. Stefano Busonero (Pitigliano-Sovana-Orbetello)» » » Al sig. Giovanni Porlezza (Como)» » » Al sig. Mario Luppi (Como)21 » » Al sig. Herbert Vlatten (Paderborn)28 » » Al sig. Carmelo Curro (Salerno-Campagna-Acerno)30 » » Al sig. Andreas Kössier (Innsbruck)31 » » Al sig. Vitale Cominotti (Brescia)» » » Al sig. Dietrich Weber (Rottenburg-Stuttgart)» » » Al sig. Alban Lämmle (Rottenburg-Stuttgart)» » » Al sig. Gino Righi (Bologna)» » » Al sig. Giorgio Masina (Bologna)giugno » Al sig. Emilio Marchetti (Roma)11 » » Al sig. Albert R. M. Gudde (Haarlem)» » » Al sig. Aloysius Fring (Roermond)» » » Al sig. Giovanni Santoro (Montepulciano-Chiusi-Pienza)15 » Al sig. Giuseppe Catalani (Roma)28 » » Al sig. Bruno Ballini (Brescia)» » » Al sig. Vigilio Belletti (Brescia)» » » Al sig, Italo Fava (Brescia)COeo


96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1 luglio 2002. Al sig . Mario Cavaretta (Brescia)» » » Al sig . Walter Manzon (Brescia)» » » Al sig . Pasquale Villano (Velletri-Segni)» » » Al sig . Ravetto Flugy (Velletri-Segni)» » » Al sig . Salvatore Vincenzo Marino (Velletri-Segni)» » Al sig . Francesco Maria Mariano (Velletri-Segni)13 » » Al sig . Ibrahim Habib (Egitto)» » » Al sig . Gabriel Hanna (Egitto)» » » Al sig . Antoine Salama (Egitto)» » » Al sig . Ephrem Kispotta (Jamshedpur)19 » » Al sig . Joseph Soy (Jamshedpur)» » » Al sig . Luigi Nocilli (Pesaro)» » » Al sig . Marco Mantovani (Milano)21 agosto » Al sig . Americo Isopo (Italia)» » » Al sig . Claudio Vagnoni (Italia)» » » Al sig . Stefano Ercoli (Italia)» » » Al sig . Bartolomeo Grauso (Italia)» » » Al sig . Fabrizio Palombi (Italia)» » » Al sig . Philip La Barbera (Italia)» » » Al sig . Giampiero Zazzaro (Italia)» » » Al sig . Domenico Ricciardi (Italia)» » » Al sig . Fabio Breccia (Italia)» » » Al sig . Michele Passabì (Italia)» » » Al sig . Ciro Fecondo (Italia)» Al sig Fabio Troiani (Italia)» » » Al sig Pietro Di Biagio (Italia)» » » Al sig Ettore Frentano (Italia)» » » Al sig Claudio Ranaldi (Italia)26 » » Al sig Hans Martin (Würzburg)La Croce di Dama dell 'Ordine di San Silvestro Papa11 marzo 2002. Alla sig.ra Anna Maria Centurelli (Roma)5 aprile » Alla sig.ra Gerdina Antonia Vermeer-Van Hesst ('s-Hertogenbosch)» » » Alla sig.ra Ingrid Bornewasser (Köln)» » » Alla sig.ra Margret Antweiler (Köln)26 » » Alla sig. ra Adriana Marta M. Speetjens-Van Dongen (Roermond)13 maggio » Alla sig.ra Valeria Elmi (Pitigliano-Sovana-Orbetello)» » » Alla sig.ra Antonietta Fanciulli (Pitigliano-Sovana-Orbetello)1 luglio » Alla sig.ra Kate Redaelli (Brescia)27 novembre 20023049dicembreNECROLOGIOMons. Ronald G. Connors, Vescovo em. di San Juan de laMaguana (Rep. Dominicana)Mons. Eduardo Picher Peña, Arcivescovo tit. di Abitine.Mons. Adolfo Gerstner, Vescovo em. di Concordia (Argentina).Mons. Dante Sandrelli, Vescovo em. di Formosa (Argentina).


An. et vol. XCV 5 Februarii 2003<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio. Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus Paulae Montai Fornés a S. Iosepho Calasanctio Sanctorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Nisi granum frumenti cadens in terram mortuum fuerit, ipsum solummanet; si autem mortuum fuerit, multum fructum affert (Io 12, 24).Verba haec Iesu Matris Paulae Montai Fornés a S. Iosepho Calasanctiovitam illuminarunt, quae humanae christianaeque puellarum institutioni acmulieribus item omnibus ex partibus provehendis suam addixit vitam, utfamiliae salvarentur, Christi regnum prolataretur atque societas christianeanimaretur. Testis haec Christi, quae agens contemplabatur, et contemplansagebat, in oppido Arenys de Mar provinciae Barcinonensis die ximensis Octobris anno MDCCXCIX humili familia pientissimaque orta est. Parentesquinque liberis aucti sunt, qui ad Evangelii principia sunt instituti.Paula maxima erat natu. Cum puella ipsa decem annorum patrem amisisset,matrem iuvare in re familiari debuit, opus acu pictum faciens. A pueritiainde et iuventute dilectione in Virginem Mariam vehementer flagravitipsaque valida fuit parochi adiutrix, pueris adulescentibusque catecheticamministrans doctrinam. Suo nativo in oppido plane animadvertit impellentemesse societatis Ecclesiaeque necessitatem mulieres humane christianequepromovere, quae cum in societate familiaque plurimum possent, adinstitutionem cultumque accedere parum poterant. Beata, temporum signa


98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerespiciens, sensit se a Deo hanc ad missionem vocari atque constituit seinstitutionis apostolatui devovere, quem in oppido Figueras anno MDCCCXXIXincohavit. Ibidem primam suam puellis erudiendis scholam instituit, quamnovis rationibus latisque educationis institutis condidit. Dei amore animarumquestudio incitata, Beata usque puellarum, adulescentium futurarumquematrumfamilias bonum persécuta est. Sic, compluribus superatisdifficultatibus, scholas instituit easque diversis in locis ordinavit. Calasanctianumcharisma plane in se recipiens, spiritalitatem Regulasque SanctiIosephi Calasanctii tenere voluit. Clericorum Regularium Pauperum MatrisDei Scholarum Piarum sodalibus suffulta, suam educatricis operam annoMDCCCXLVii in Scholam Piam intulit atque die xi mensis Februarii annoMDCCCXLVii veluti Filia Mariae Scolopiae vota religiosa nuncupavit, quartumaddens institutionis votum. Congregatio Filiarum Mariae, ReligiosarumScholarum Piarum, ab ipsa condita, anno MDCCCLI dioecesanam et annoMDCCCLX pontificiam Pii IX comprobationem recepit. Ab anno MDCCCLII adannum MDCCCLIX magistra fuit in oppido Sabadell noviciarum, quibus absolutumvitae religiosae, christocentricae, marialis et Calasanctianae exemplarexhibere solebat, quae in caritatis, humilitatis oboedientiaeque fundamentoinnitebatur. Postremi eius vitae xxx anni (MDCCCLIX-MDCCCLXXXIX), inschola Olesae Montis Serrati exacti, sanctitatis vitaeque Scolopicae uberrimifuerunt. Omnium virtutum exercitium palam patuit, sed precationisspiritu, humilitate, austeritate erga se dilectioneque in pauperes eminuit.Quia Deo fidebat laeta usque fuit. Omnia quae ei accidit ex Dei manibusorientia suscepit. Paulatim eius vita extinguebatur: acerbum post morbumdie XXVI mensis Februarii anno MDCCCLXXXIX de hoc mundo Olesae MontisSerrati demigra vit, magna sanctitatis fama circumfusa.Beatificationis canonizationisque causa apud Barcinonensem Sedem annoMCMLVII incohata est. Nobis coram de virtutibus heroum in modum exercitisdecretum anno MCMLXXXVIII et MCMXCII decretum de miraculo Dei Servaeintercessioni adscripto prodiit. Die xviii mensis Aprilis anno MCMXCIIINos Ipsi Beatorum catalogo eam adscripsimus. Anno MCMXCV archiepiscopaliscuria Medellensis processum canonicum de putata mira quadam puellaeocto annorum sanatione incepit, quae anno MCMXCIII contigit. Die i mensisIulii anno MM concessimus ut de miraculo decretum foras emitteretur.Post Consistorium die xin mensis Martii anno MMI actum, statuimus utcanonizationis ritus die xxv mensis Novembris anno MMI, D. N. Iesu Christi,universorum Regis sollemnitate contingente, celebraretur.


Acta Ioannis Pauli Pp II 99Hodie igitur in basilica Petriana, inter sacra hanc elocuti sumus canonizationisformulam: Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationemfidei catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domininostri Iesu Christi, beatorum apostolorum Petri et Pauli ac Nostra,matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac deplurimorum Fratrum Nostrorum consilio, Beatos Iosephum Marello, PaulamMontai Fornés a Sancto Iosepho Calasanctio, Leoniam FranciscamSalesiam Aviat et Mariam Crescentiam Höss Sanctos esse decernimus etdefinimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes eos in universaEcclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filiiet Spiritus Sancti.Laudabilis haec mulier insignes pietatis suo tempore dedit testificationes,quae eximio fuit universae Ecclesiae ornamento ac mirificum apostolatumexplicavit. Spectata illius exempla magno sint hominibus qui nuncsunt documento firmoque subsidio, quo expeditius faciliusque sustineantdifficultates atque certius terrestribus posthabitis rebus ad mansura se convertant.Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quinto et vicesimo mensisNovembris, anno Domini bis millesimo primo, Pontificatus Nostri quartoet vicesimo.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Loco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 507. 709


100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLITTERAE<strong>APOSTOLICAE</strong>Venerabili Dei Servo Nicolao Gross Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — « Si benefacientes et patientes sustinetis,haec est gratia apud Deum» (2 Pe 2, 20).Venerabilis Dei Servus Nicolaus Gross, baptismi gratiam fideliter tenens,ad Evangelium suam exegit vitam et in mundum Christi lumen effudit.Diligenter mariti patrisque officium sustinuit, operarius necnon opificumcollegii curator ac diurnarius societati inservivit, ipseque humanas etchristianas animose rationes tuitus est. Die xxx mensis Septembris annoMDCCCXCVIII in oppido Niederwenigern Germaniae primus ex septem liberisNicolao et Elisabetha Nasse parentibus ortus est. Sua in domo primumhumanam christianam que institutionem est adeptus. Adulescens opus egit,ac deinceps metallarii artem gessit. Vespertinam scholam adiit et perbeneoperariorum rationes et opificum collegii ius cognovit. Multum adlaboravitut operariorum vitae modus in melius mutaretur, ad Ecclesiae doctrinam,potissimum ad Rerum novarum encyclicam. Anno MCMXIX christiano operariorummetallariorum collegio ac posthac catholicorum opificum Motui nomendedit, cuius secretarius factus est ac dein districtus moderator. Iisdemimbutus rationibus, diurnarii sustinuit partes. Anno MCMXXIII ElisabethamKoch uxorem duxit et ex eorum coniugio septem liberi generati sunt, quosipse, quamquam officii negotiis detinebatur atque a familia saepe aberat,religiose ac humane instituit. Diurnarius et opificum collegii curator, GermaniaeMotus Operariorum Catholicorum hebdomadalia acta moderatusest. Una cum familia Coloniam adiit. Eius indefessum opus ad ministeriumsocietatemque attinens, quod vivida fides dirigebat, haudquaquam a spiritalivita seiungebatur. Ferventer enim ipse precabatur et assidue Missamsacramentaque frequentabat. Intrepida spe ac liberali Dei, familiae proximiquecaritate detinebatur. Omnes tolerabat. Eius ex scriptis sermonibusqueexstabat eum ad Ecclesiam catholicam pertinere, quibus monebat uta nationalis socialismi periculis res christiana caveret. Nationalis socialismiregimen ab anno usque MCMXXXIII eum persequi coepit, quippe qui «Motuioperis Germanico» non adhaesisset neve Hitlerianae iuventuti liberorumnomina dedisset, atque postmodum illi effecerunt ut acta diurna, quaeipsemet moderabatur, intermitterentur. Mense Iulio anno MCMXLIV, ut con-


Acta Ioannis Pauli Pp,, II 101tunderetur de Hitlerii insidiis insimulatus est, idcirco die xn mensis Augustieiusdem anni Coloniae a « Gestapo » captus est. In Berolinensem-Tegelensemcarcerem translatus, MCMXLV morte multatus est. Mansit Dei voluntati obnoxius,quadam in epistula, ad suos missa, scripsit: «Me ad quemcumqueeventum comparo, quem Deus mihi procurabit. Scitote me eius voluntatemaccepturum neque me incertum futurum: suam gratiam auxilium que dabitipse». In carcere Berolinensi-Plötzenseensi iudicatum factum est atque isdie XXIII mensis Ianuarii eiusdem anni suspensus est. Continuo fidei martyrhabitus est, cum vitam in nomen dilectionemque Christi Iesu traderet.Martyris fama confirmata est et diffusa per annos ad nostra usque tempora.Quapropter Episcopus Essendiensis anno MCMXCII beatificationis seu declarationismartyrii causam incohavit.His ideo perfectis rebus, quas Congregatio de Causis Sanctorum praecipit,die VII mensis Iulii anno MMI Nobis coram Decretum super martyrio prodiit.Statuimus igitur ut sollemnis beatificationis ritus die VII mensis Octobrisanno MMI Romae celebraretur.Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:« Nos, vota Fratrum Nostrorum Narsetis Petri XIX, patriarchae CiliciaeArmenorum, Huberti Luthe, Episcopi Essendiensis, Ioachimi Illiano, EpiscopiNucerini Paganorum-Sarnensis, Ioannis Claudii Cardinalis Turcotte, ArchiepiscopiMarianopolitani, Silvii Caesaris Bonicelli, Episcopi Parmensis, etRenardi Lettmann, Episcopi Monasteriensis, necnon plurimorum aliorumFratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationisde Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatemfacimus ut Venerabiles Servi Dei Ignatius Maloyan, Nicolaus Gross,Alfonsus Maria Fusco, Thomas Maria Fusco, Aemilia Tavernier Gamelin,Eugenia Picco et Maria Euthymia Üffing Beatorum nomine in posterumappellentur, eorumque festum: Ignatii Maloyan sabbato proximo diei undecimaeIunii, Nicolai Gross die vicesima tertia Ianuarii, Alfonsi Mariae Fuscodie septima Februarii, Thomae Mariae Fusco die vicesima quarta Februarii,Aemiliae Tavernier Gamelin die vicesima tertia Septembris, Eugeniae Piccodie septima Septembris et Mariae Euthymiae Üffing die nona Septembris inlocis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris etFilii et Spiritus Sancti ».Quibus prolatis verbis Nos ante omnes pio fervore venerati hunc novumBeatum sumus atque studiose precati ut suo exemplo supernoque auxilioEcclesiae semper salutariter adesset.


102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeQuod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensisOctobris, anno Domini MMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.Loco & SigilliIn Secret. Status tab., n. 504.478De mandato Summi PontificisSS ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusCONVENTIOINTER SANCTAM SEDEM ET LETTONIAE REM PUBLICAMAGREEMENT BETWEEN THE HOLY SEE AND THE REPUBLIC OF LATVIAThe Holy See and the Republic of Latvia,Considering that in 1922 a Concordat was signed between the Holy Seeand the Republic of Latvia, which, given the changes that have occurred atboth the national and international levels, should be now replaced by a newinternational Agreement;Taking into consideration, on the part of the Holy See, the documents ofthe Second Vatican Council and the norms of Canon Law, and, on the part ofthe Republic of Latvia, the principles enshrined in its Constitution and in theInternational Conventions to which it adheres;Aware that an important part of the population of the Republic of Latviaprofesses the Catholic Religion;Acknowledging the positive contribution of the Catholic Church withinthe Republic of Latvia to the religious and moral development, the socialrehabilitation and reintegration of the Nation;Wishing to define the juridical status of the Catholic Church, to regulatecollaboration in the areas of education and culture and to promote ina stable and appropriate manner religious assistance to the Catholic membersof the National Armed Forces and to the Catholics being held inprison;have agreed the following by common accord:


Acta Ioannis Pauli Pp. II 103PART I. THE JURIDICAL STATUS OF THE CATHOLIC CHURCHSection 1. THE JURIDICAL PERSONALITY OF THE CATHOLIC CHURCHArticle 1The Holy See and the Republic of Latvia recognise that they are both,within their proper spheres of competence, independent and autonomous.They reaffirm their respect for this principle with regard to the services bywhich each party, both individually and jointly, intends to promote thegreater spiritual and material development of Latvian society.Article 21. The Republic of Latvia recognises the public juridical personality ofthe Catholic Church in Latvia.2. The institutions of the Catholic Church in the Republic of Latvia,which in accordance with Canon Law have the status of public juridicalpersons, shall also enjoy juridical personality in civil law, according to thelegislation of the Republic of Latvia.3. The competent ecclesiastical authority may—in accordance with thepertinent canonical norms—establish, modify, recognise and suppress ecclesiasticaljuridical public persons. In the case that such changes should affectthe existing situation of the Catholic Church in the Republic of Latvia, theyshall be communicated to the competent civil authorities, in accordance withthe existing legislation of the Republic of Latvia.Article 3The Republic of Latvia recognises the right of the Catholic Church, of thejuridical persons dependent upon it, and of individual Catholics to communicatefreely and maintain contacts with the Holy See and the other ecclesiasticalinstitutions recognised by Canon Law, including those outside theCountry.Article 4As regards freedom of religion, sanctioned by the legislation of the Republicof Latvia and the international agreements to which the Republic ofLatvia has adhered, the Catholic Church in the Republic of Latvia, togetherwith its communities and institutions, shall be guaranteed freedom to deter-


104 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemine its internal government, to worship and to accomplish its missionthrough pastoral activities, including those of a social, educational and culturalnature.Article 5The nomination, transfer and removal of Bishops is the exclusive right ofthe Holy See. The office of Bishop shall be conferred only on priests who areLatvian citizens. Before the publication of the appointment of a diocesanBishop, the Holy See will, out of courtesy and in confidence, inform thePresident of the Republic of Latvia.Article 61. The Republic of Latvia guarantees the inviolability of all places ofworship, which may not be used for other purposes without the prior agreementof the competent ecclesiastical authorities.2. At the request of the ecclesiastical authority, the competent civil authoritiesor their representatives may intervene in case of emergency, if publicorder is being gravely threatened, or in order to avoid grave harm to persons ordamage to items of particular historical or artistic value. Such a request maybe presumed should urgent reasons favour an immediate intervention, in orderto limit danger to public order and damage to persons or property.Article 7The seal of the sacrament of confession is recognised as inviolable. Nobodymay ever question a Catholic priest on matters connected with a confessionalsecret, even if that priest should appear as a witness or party beforea civil tribunal.Article 81. From the moment of its celebration canonical marriage produces thecivil effects determined by the legislation of the Republic of Latvia, providedno civil impediments exist between the contracting parties and the requisitesforeseen by the laws of the Republic of Latvia have been fulfilled.2. The way and the time within which a canonical marriage is to beregistered with the competent civil authority are determined by the lawsof the Republic of Latvia.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 105Article 9With respect to the laws of the Republic of Latvia and in view of itslegitimate pastoral undertakings, to the Catholic Church shall be guaranteed:(a) freedom of access to the media and freedom of speech, including theestablishment of its own means of social communication and access to thoseof the State, in accordance with the legislation of the Republic of Latvia;(b) freedom of association of the faithful, in order to promote social,cultural or educational initiatives inspired by the principles of the Christianfaith, the social doctrine of the Catholic Church and according to the principlesof ecumenism;(c) access to hospitals, prisons, orphanages and all other institutions ofsocial or medical assistance, in which the presence of Catholics justifies theoccasional or permanent pastoral presence of the authorised representativesof the Catholic Church.Article 10The Republic of Latvia guarantees to the Catholic Church the restorationof unlawfully alienated property, in accordance with the legislation of theRepublic of Latvia through a common accord between the competent StateAuthorities and the Bishops' Conference of Latvia.Section 2. THE SHRINE OF AGLONAArticle 111. The Shrine of Aglona is part of the cultural and historical heritage ofthe Republic of Latvia, and as such is protected under existing legal provisionsof Latvia.2. Besides the building of the Basilica itself, the square in front of theBasilica and the cemetery, the spring area, the territory protected within theShrine shall include all other buildings, structures and lands belonging to theCatholic Church.Article 121. In consideration of the international character of the Shrine of Aglonaas a place for prayer, pilgrimage and various pastoral activities, and keepingin mind the existing legislation, the Republic of Latvia assumes the duty:


106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale(a) to recognise and respect the religious and historical character of theShrine;(b) to guarantee public order during the gatherings included in the scheduleof events referred to in Article 13, as agreed either with the local Bishophimself or with the other members of the Bishops' Conference of Latvia;(c) to contribute towards the maintenance costs of the Shrine in relationto events of national significance;(d) to grant exemption from or the reductions of taxes in the circumstancesforeseen by the laws.2. For its part, the Holy See shall grant the Shrine of Aglona the status ofan "international shrine", as foreseen in Canon Law (cf. can. 1231 ff.).Article 13Each year, before the State budget is drawn up, the Catholic Church shallprovide the Cabinet of Ministers with a plan of the events scheduled for thefollowing year which could be of national significance. In agreement with thelocal authorities, the Cabinet of Ministers shall adopt the measures necessaryto meet the requirements of public order and the medical and sanitary needs.PART II. THE CATHOLIC CHURCHAND INSTITUTIONS OF EDUCATIONSection 1. THE TEACHING OP THE CATHOLIC RELIGION IN SCHOOLSArticle 14The Republic of Latvia recognises the right of parents and their legalrepresentatives, and, in the cases provided for by law, of children themselves,to ensure for their children an adequate religious education in institutes ofeducation through religion classes in State and municipal schools, and theCatholic Sunday schools. The State guarantees this right within the termsestablished by law and the international treaties binding upon the Republicof Latvia.Article 15The teaching of the Catholic religion shall be conducted exclusively on thebasis of a programme approved by the Bishops' Conference of Latvia, in


Acta Ioannis Pauli Pp. II 107agreement with the Ministry of Education and Science, and shall be undertakenonly by qualified teachers who possess a certificate of competenceissued by the Bishops' Conference of Latvia; the revocation of which signifiesthe immediate loss of the right to teach the Catholic religion.Article 16In conformity with the legislation of the Republic of Latvia, the CatholicChurch has the right to found institutions of higher formation for teachers ofreligion which will grant civilly recognised diplomas.Article 17The State authorities of the Republic of Latvia and the Catholic Churchwill strive, each within its own competence, to ensure that the teaching of theCatholic religion in educational establishments is undertaken with due academicand doctrinal competence, and with concern for the promotion of anecumenical spirit, reciprocal respect between different religious confessionsand equality for all.Section 2. CATHOLIC SCHOOLSArticle 181. The Catholic Church has the right to establish and manage schools atevery level, in conformity with the laws of the Republic of Latvia and thenorms of Canon Law.2. The foundation of Catholic Schools shall be requested by the Bishops'Conference of Latvia, the latter acting on behalf of the local Ordinary.3. Catholic Schools, as well as institutions of higher formation, shall observethe laws of the Republic of Latvia concerning the general norms relatingto the national curriculum, to their management and the granting ofcivilly recognised diplomas.Article 191. Catholic Schools are entitled to financial support, in accordance withthe laws of the Republic of Latvia.2. Teachers and other employees in officially recognised Catholic Schools,as well as students and their parents, shall enjoy the same rights and have thesame obligations as their counterparts in State and local government schools.


108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSection 3. THE MAJOR SEMINARY OF RIGAArticle 201. The Major Seminary of Riga is an institution of the Catholic Church inLatvia for the academic formation of ecclesiastical students and the study ofCatholic Theology.2. Recognition of the Major Seminary of Riga as an institute of highereducation will be granted by the State in accordance with the law.3. The diplomas and courses of study of the Major Seminary of Riga,which conform to civil laws and regulations, will be considered valid andequivalent to those of the educational institutions of the State.4. Within the framework of the law, the State will grant economic assistanceto the Major Seminary of Riga to the same extent as it does to otherequivalent institutes.Section 4. THE FACULTY OF CATHOLIC THEOLOGY AT THE UNIVERSITY OF LATVIAArticle 21The reinstatement of the Faculty of Catholic Theology within the Universityof Latvia will be negotiated in the future between the Holy See andthe Government of the Republic of Latvia.Section 5. THE CULTURAL AND ARTISTIC HERITAGE OF THE CATHOLIC CHURCHArticle 221. The cultural and artistic heritage of the Catholic Church is to be consideredas an important part of the national heritage of the Republic ofLatvia. The Republic of Latvia and the Catholic Church assume, by commonaccord, the duty to ensure its maintenance and care, and to make it accessibleto the public, within the limits required for its safe custody and byinternational law.2. In accordance with the law, the State will share with the CatholicChurch in meeting the cost of cultural and artistic heritage of the CatholicChurch.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 109PART III. RELIGIOUS ASSISTANCE TO THE CATHOLICSIN THE NATIONAL ARMED FORCES OF THE REPUBLIC OF LATVIAArticle 231. The Holy See shall establish within the Catholic Church in the Republicof Latvia a Military Ordinariate which, according to a special memorandumof understanding between the Ministry of Defence and the Bishops'Conference of Latvia, shall offer religious assistance to the Catholics withinthe National Armed Forces of the Republic of Latvia.2. This Military Ordinariate, which is, according to the Apostolic Constitution"Spiritualis militum curae", canonically equivalent to a diocese, will beheaded by a Bishop Military Ordinary.Article 241. The Military Ordinary, who shall be a Latvian citizen, may at the sametime hold the office of a diocesan or auxiliary Bishop.2. The Military Ordinary will be freely nominated by the Supreme Pontiff,and the President of the Republic of Latvia will be given prior notificationof the appointment.Article 251. The Republic of Latvia shall guarantee to the Catholic members of theNational Armed Forces the possibility of receiving adequate catecheticalinstruction and of participating in Eucharistic Celebrations on Sundaysand on Holidays of obligation, provided these do not conflict with urgentofficial military duties.2. In conformity with canonical norms, the Military Ordinary will nominatea Vicar General and, in consultation with the competent authoritywithin the National Armed Forces, will designate an appropriate numberof Military Chaplains of Latvian citizenship, who may be incardinated inthe Military Ordinariate. They will be considered equivalent to a parish priestor an assistant parish priest.Article 26Students of the Major Seminary of Riga and novices of Religious Congregationsshall be exempted from military service and may be assigned to acommunity service equivalent to obligatory military service. In times of


110 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officialegeneral mobilization, such students and novices will be assigned to operationswhich do not involve the use of weapons.Article 27According to canonical norms, those falling under the jurisdiction of theMilitary Ordinariate are the following:(a) Catholic military and civilian personnel of the National Armed Forcesof the Republic of Latvia;(b) the members of their families: spouses and children, including adultchildren, if they are Catholic and form part of the same household.Article 281. Chaplains and their assistants, subject to the canonical authority ofthe Military Ordinary, shall exercise their pastoral service in accordance withthe regulations concerning the times and places for pastoral activities andother general conditions issued by the authorities of the National ArmedForces.2. The Military Ordinariate shall co-ordinate its activities with the Ministryof Defence.Article 29The Ministry of Defence will provide material assistance to the personnelof the Military Ordinariate, in accordance with the legislation of theRepublic of Latvia, as well as the necessary logistical arrangements forpastoral activities.PART IV. RELIGIOUS ASSISTANCE TO THE CATHOLIC FAITHFULIN THE PRISONS OF THE REPUBLIC OF LATVIAArticle 301. In conformity with Article 9 (c) of the present agreement, the CatholicChurch has the right to offer religious assistance to Catholics in prisons andother similar institutions of lawful detention.2. In accordance with the laws of the Republic of Latvia and the norms ofCanon Law, the competent authority shall guarantee to prisoners the right toappropriate religious assistance.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 111PART V. FINAL PROVISIONSArticle 311. The Holy See and the Republic of Latvia shall resolve by commonaccord and through diplomatic means every doubt or difficulty which mayarise in the interpretation or application of the present Agreement.2. The details of certain specific aspects of this Agreement will be regulatedby special documents of understanding between the competent authoritiesof the Catholic Church and those of the Republic of Latvia.Article 32If the Holy See and the Republic of Latvia were to judge certain modificationsto be necessary, on account of some significant changes in thecircumstances prevailing at the time of this Agreement, negotiations shallbe duly initiated by the Apostolic Nuncio on the one hand and representativesof the Latvian Government on the other.Article 33The present Agreement is subject to ratification according to the properconstitutional and procedural norms of the Holy See and the Republic ofLatvia, and shall enter into force on the date of the exchange of the instrumentsof ratification.Signed on eight November 2000, in duplicate in English and Latvian,both texts being equally authentic. In case of a different interpretation,the English text shall prevail.On behalf of the Holy See^ Erwin Josef EnderOn behalf of the Republic of LatviaIngndaLabucka


112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSVĒTA KRĒSLA UN LATVIJAS REPUBLIKAS LĪGUMSSvētais Krēsls un Latvijas Republika,Respektējot, ka 1922. gadā starp Svēto Krēslu un Latvijas Republikutika parakstīts Konkordāts, kas pašlaik, ņemot vērā nacionālajā un starptautiskajālīmenī notikušās izmaiņas, ir aizstājams ar jaunu starptautiskulīgumu;Ņemot vērā, no Svētā Krēsla puses, Otrā Vatikāna koncila dokumentusun kanonisko tiesību normas un no Latvijas Republikas puses, tās Satversmēun starptautiskajos līgumos, kuru dalībvalsts tā ir, ietvertos principus;Ievērojot, ka nozīmīga Latvijas Republikas iedzīvotāju daļa ir katoļticīgi;Apzinoties Katoļu Baznīcas Latvijas Republikā pozitīvo ieguldījumu nācijasreliģiskajā, morāles attīstībā un sociālizācijas procesā;Vēloties noteikt Katoļu baznīcas tiesisko statusu un reglamentēt sadarbībuizglītības un kultūras jomās, kā arī attīstīt pastāvīgu un pilnvērtīguNacionālajos Bruņotajos Spēkos dienošo katoļticīgo locekļu un cietumāieslodzīto katoļu garīgo aprūpi;ir savstarpēji vienojušās par sekojošo:I DAĻA. KATOĻU BAZNĪCAS TIESISKAIS STATUSS1. nodaļa. KATOĻU BAZNĪCAS JURIDISKĀ PERSONĪBA1. pantsSvētais Krēsls un Latvijas Republika atzīst, ka tās katra savas atbilstošāskompetences sfērās ir neatkarīgas un autonomas. Tās vēlreiz apliecinasavu gatavību respektēt šo principu darbībās ar kurām katra puse, gan atsevišķi,gan kopīgi, vēlas veicināt Latvijas sabiedrības garīgo izaugsmi unlabklājību.2. pants1. Latvijas Republika atzīst, ka Katoļu baznīcai Latvijā ir publiskā tiesībsubjektība.2. Katoļu baznīcas institūcijām Latvijas Republikā, kurām saskaņā arkanoniskajām tiesībām ir publisko tiesību juridiskās personas statuss, irjuridiskās personas statuss arī saskaņā ar Latvijas Republikas likumiem.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 1133. Kompetentā Baznīcas iestāde vai amatpersona saskaņā ar spēkā esošajāmkanonisko tiesību normām var dibināt, modificēt, atzīt un likvidētbaznīcas publisko tiesību juridiskās personas. Gadījumā, ja šādas izmaiņasvar ietekmēt Katoļu baznīcas esošo stāvokli Latvijas Republikā, par tāmir jāpaziņo kompetentajām valsts iestādēm vai amatpersonām saskaņā arpastāvošajām Latvijas Republikas likumu normām.3. pantsLatvijas Republika atzīst Katoļu baznīcas, no tās atkarīgo juridisko personuun atsevišķu katoļticīgo tiesības brīvi sazināties un uzturēt sakarus arSvēto Krēslu un citām kanoniskajās tiesībās atzītajām baznīcas institūcijām,ieskaitot arī tās, kas atrodas ārpus valsts robešām.4. pantsAttiecībā uz Latvijas Republikas likumos un starptautiskajos līgumos,kuriem Latvijas Republika ir pievienojusies, noteikto ticības brīvību, Katoļubaznīcai Latvijas Republikā kopā ar tās kopienām un institūcijām tiek garantētastiesības brīvi noteikt savu iekšējo pārvaldi, veikt kulta darbības unīstenot savu sūtību veicot pastorālas aktivitātes, tajā skaitā sociālajā, izglītībasun kultūras jomā.5. pantsTikai Svētajam Krēslam ir tiesības iecelt, pārcelt un atcelt no amatabīskapus. Bīskapa tituls tiek piešķirts tikai garīdzniekiem, kas ir LatvijasRepublikas pilsoņi. Pirms paziņojuma publiskošanas par diecēzes bīskapaiecelšanu, Svētais Krēsls neformāli un konfidenciāli informē par to LatvijasRepublikas prezidentu.6. pants1. Latvijas Republika garantē visu kulta vietu neaizskaramību, kas nedrīksttikt izmantotas citiem mērķiem bez iepriekšējas kompetento baznīcasamatpersonu piekrišanas.2. Pēc Baznīcas amatpersonas pieprasījuma kompetentās valsts un pašvaldībuiestādes, amatpersonas vai to pārstāvji var iejaukties ārkārtējasnepieciešamības gadījumos, ja tiek nopietni apdraudēta sabiedriskā kārtība,8 - A.A.S..


114 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevai arī tieši — lai novērstu nopietnu kaitējumu personām vai īpaši vērtīgiemvēsturiskiem vai mākslas priekšmetiem. Šāda prasība var tikt piemērotaārkārtas apstākļos, kas prasa nekavējošu iejaukšanos, lai ierobežotu draudussabiedriskajai kārtībai, kā arī kaitējumu personām vai īpašumiem.7. pantsGrēksūdzes sakramenta noslēpums tiek atzīts par neaizskaramu. Neviensun nekādā gadījumā nedrīkst pratināt katoļu priesteri jautājumos, kas saistītiar grēksūdzes noslēpumu pat tad, ja šis priesteris ir liecinieks vai procesadalībnieks valsts tiesā.8. pants1. No kanonisko laulību noslēgšanas brīža šīs laulības rada Latvijas Republikaslikumos noteiktās civiltiesiskās sekas, ja vien starp līgumslēdzējāmpusēm nepastāv nekādi civiltiesiski šķēršļi un ir izpildītas Latvijas Republikaslikumos paredzētās prasības.2. Veids un laiks, kurā kanoniskās laulības ir reģistrējamas kompetentajāvalsts vai pašvaldību iestādē, tiek noteikts Latvijas Republikas likumos.9. pantsIevērojot Latvijas Republikas likumus un ņemot vērā Katoļu Baznīcaslikumīgos pastorālos pienākumus, Baznīcai ir garantēta:(a) iespēja piekļūt masu saziņas līdzekļiem un vārda brīvība, ieskaitotsavu sabiedriskās saziņas līdzekļu izveidi un pieeju valsts saziņas līdzekļiemsaskaņā ar Latvijas Republikas likumiem;(b) iespēja ticīgiem brīvi veidot un izteikt sociālās, kulturālās vai izglītībasiniciatīvas, kas izriet no kristīgās ticības principiem un Katoļu baznīcassociālās doktrīnas, saskaņā ar ekumenisma principiem;(c) iespēja piekļūt slimnīcām, cietumiem, bērnu patversmēm un visāmpārējām sociālās un medicīniskās palīdzības iestādēm, kurās katoļticīgo uzturēšanāsprasa Katoļu baznīcas pilnvarotu pārstāvju vienreizēju vai pastāvīgupastorālu klātbūtni.10. pantsLatvijas Republika garantē Katoļu baznīcai nelikumīgi atsavinātoīpašumu tiesību atjaunošanu Latvijas Republikas normatīvajos aktos no-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 115teiktajā kartība, kopīgi vienojoties valsts iestādēm ar Latvijas Bīskapukonferenci.2. nodaļa. AGLONAS SVĒTVIETA11. pants1. Aglonas Svētvieta ir Latvijas Republikas kultūrvēsturiskā mantojumadaļa un šādā statusā Latvijas Republika to aizsargā saskaņā ar spēkā esošajiemlikumiem.2. Svētvietas teritorija ietver Bazilikas ēku, laukumu Bazilikas priekšā,kapsētu un teritoriju ap avotu un visas pārējās Katoļu baznīcai piederošāsceltnes, būves un zemesgabalus.12. pants1. Ņemot vērā Aglonas Svētvietas starptautisko statusu kā lūgšanu,svētceļojumu un dažādu pastorālu pasākumu vietu un, ievērojot spēkā esošoslikumus, Latvijas Republika uzņemas pienākumus:(a) atzīt un ievērot Svētvietas reliģisko un vēsturisko nozīmi;(b) nodrošināt sabiedrisko kārtību 13. pantā minētajā pasākumu plānāiekļauto aktivitāšu laikā, kā tas ir saskaņots ar vietējo bīskapu vai citiemLatvijas Bīskapu konferences locekļiem;(c) piedalīties Svētvietas uzturēšanas izmaksu segšanā saistībā ar valstsnozīmes pasākumiem;(d) atbrīvot no nodokļiem vai piešķirt nodokļu atlaides likumos paredzētajosgadījumos.2. No savas puses Svētais Krēsls piešķir Aglonas Svētvietai "starptautiskassvētvietas" statusu, kā paredzēts kanoniskajās tiesībās (sk. 1231. unsekojošos kanonus).13. pantsKatru gadu pirms valsts budžeta projekta sastādīšanas Katoļu baznīcanosūta Ministru kabinetam nākamajam gadam paredzēto pasākumu plānu,kuri varētu būt valstiski nozīmīgi. Vienojoties ar vietējām pašvaldībām,Ministru kabinets paredz pasākumus, lai nodrošinātu sabiedrisko kārtību,medicīniskās palīdzības sniegšanu un sanitāro prasību ievērošanu.


116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeII DAĻA. KATOĻU BAZNĪCA UN IZGLĪTĪBAS IESTĀDES1. nodala. KATOĻU TICĪBAS MĀCĪBAS PASNIEGŠANA SKOLĀS14. pantsLatvijas Republika atzīst vecāku un to likumīgo pārstāvju, bet likumāparedzētajos gadījumos arī pašu bērnu, tiesības nodrošināt bērniem atbilstošuticības mācības pasniegšanu izglītības iestādēs ticības mācības stundāsvalsts un pašvaldību skolās, un katoļu svētdienas skolās. Valsts garantē šīstiesības likumos un Latvijas Republikai saistošajos starptautiskajos līgumosnoteiktajā kārtībā.15. pantsKatoļu ticības mācība notiek tikai pamatojoties uz programmu, kuruapstiprinājusi Latvijas Bīskapu konference, saskaņojot ar Izglītības un Zinātnesministriju, un to veic tikai likumā noteiktajā kārtībā kvalificēti pedagogi,kuriem ir Latvijas Bīskapu konferences izsniegta kvalifikācijas apliecība.Ja šī apliecība tiek anulēta, tiek zaudētas tiesības pasniegt katoļuticības mācību.16. pantsSaskaņā ar Latvijas Republikas likumdošanu, Katoļu Baznīcai ir tiesībasdibināt augstākās mācību iestādes reliģijas skolotājiem, kuras izsniegs valstsatzītus diplomus.17. pantsLatvijas Republikas valsts iestādes un Katoļu Baznīca katra savas atbilstošāskompetences ietvaros dara visu iespējamo, lai Katoļu ticības mācībaizglītības iestādēs tiktu veikta ar pienācīgu akadēmisku un doktrinālu kompetenciar mērķi veicināt ekumenisku garu, savstarpēju cieņu starp dažādāmreliģiskām konfesijām un līdztiesību.2. nodaļa. KATOĻU SKOLAS18. pants1. Katoļu baznīcai ir tiesības dibināt un vadīt jebkura līmeņa skolassaskaņā ar Latvijas Republikas likumiem un kanonisko tiesību normām.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 1172. Katoļu skolu dibināšana notiek pec Latvijas Bīskapu konferenceslūguma, kura pārstāv vietējo Ordināriju.3. Katoļu skolas, kā arī augstākās mācību iestādes ievēro Latvijas Republikaslikumos ietvertos vispārējos noteikumus, kas attiecas uz valstsnoteiktu izglītības programmu, uz skolu darbību un uz valsts atzītu izglītībasdokumentu izsniegšanu.19. pants1. Katoļu skolām ir tiesības saņemt finansiālu atbalstu saskaņā ar LatvijasRepublikas likumiem.2. Oficiāli atzītu katoļu skolu pasniedzējiem un citiem darbiniekiem, kāarī audzēkņiem un viņu vecākiem ir tādas pašas tiesības un pienākumi kāatbilstošajiem pārstāvjiem valsts un pašvaldību skolās.3. nodaļa. RĪGAS GARĪGAIS SEMINĀRS20. pants1. Rīgas Garīgais seminārs ir Katoļu baznīcas institūcija Latvijā, kassniedz akadēmisko izglītību priesterības kandidātiem un dod iespēju studētKatoļu teoloģiju.2. Rīgas Garīgais seminārs var iegūt augstākās mācību iestādes statusulikumā paredzētajā kārtībā.3. Rīgas Garīgā semināra diplomi un mācību kursi, kuri ir saskaņoti arvalsts likumiem un citiem normatīvajiem aktiem, tiks uzskatīti par derīgiemun būs ekvivalenti attiecīgo valsts mācību iestāžu diplomiem un mācībukursiem.4. Likumdošanas ietvaros valsts garantē ekonomisku atbalstu RīgasGarīgajam semināram kā citām ekvivalentām institūcijām.4. nodaļa. LATVIJAS UNIVERSITĀTES KATOĻU TEOLOĢIJAS FAKULTĀTE21. pantsKatoļu Teoloģijas fakultātes atjaunošana pie Latvijas Universitātesnākotnē tiks risināta sarunās starp Latvijas Republikas valdību un SvētoKrēslu.


118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale5. nodaļa. KATOĻU BAZNĪCAS KULTŪRAS UN MĀKSLAS MANTOJUMS22. pants1. Katoļu Baznīcas kultūras un mākslas mantojums ir svarīga LatvijasRepublikas nacionālā mantojuma sastāvdaļa. Latvijas Republika un KatoļuBaznīca, savstarpēji vienojoties, uzņemas pienākumu nodrošināt tā uzturēšanuun aizsardzību un padarīt to par pieejamu sabiedrībai, ņemot vērā tā uzglabāšanasdrošības prasības un starptautisko tiesību normu noteiktos ierobežojumus.2. Saskaņā ar likumu valsts kopā ar Katoļu Baznīcu piedalās KatoļuBaznīcas kultūras un mākslas mantojuma uzturēšanas izmaksu segšanā.III DAĻA. KATOĻU GARĪGĀ APRŪPE LATVIJAS REPUBLIKASNACIONĀLAJOS BRUŅOTAJOS SPĒKOS23. pants1. Svētais Krēsls Katoļu baznīcas iekšienē dibina Militāro Ordinariatu,kas, pamatojoties uz īpašu saprašanās memorandu starp Aizsardzības ministrijuun Latvijas Bīskapu konferenci, veic katoļu garīgo aprūpi LatvijasRepublikas Nacionālajos Bruņotajos Spēkos.2. Šo Militāro Ordinariatu, kas saskaņā ar Apustulisko Konstitūciju«Spiritualis militum curae» ir kanoniski ekvivalents diecēzei, vada bīskaps- Militārais Ordinārijs.24. pants1. Militārais Ordinārijs, kas ir Latvijas Republikas pilsonis, var vienlaicīgiieņemt diecēzes bīskapa vai palīgbīskapa amatu.2. Militāro Ordināriju brīvi ieceļ Pāvests, un par iecelšanu tiek iepriekšpaziņots Latvijas Republikas prezidentam.25. pants1. Latvijas Republika garantē Nacionālo Bruņoto Spēku katoļticīgajiemlocekļiem iespēju saņemt atbilstošu katehētisko apmācību un piedalītiessvētdienu un Baznīcas svētku dienu euharistiskajās celebrācijās, ja vientas nekavē neatliekamu karadienesta pienākumu izpildi.2. Saskaņā ar kanoniskajām normām Militārais Ordinārijs ieceļ ģenerālvikāruun sadarbībā ar kompetento Nacionālo Bruņoto Spēku amatpersonunosaka atbilstošu Bruņoto Spēku kapelānu skaitu, kuriem jābūt Latvijas


Acta Ioannis Pauli Pp. II 119Republikas pilsoņiem un kas var veidot Militāra Ordinariata daļu. Tieatzīstami par līdzvērtīgiem prāvestiem vai vikāriem.26. pantsRīgas Garīgā semināra studenti un reliģisko kongregāeiju noviči ir atbrīvojamino karadienesta un var tikt norīkoti civilā dienestā, kas līdzvērtīgsobligātajam karadienestam. Vispārējas mobilizācijas gadījumā šādi studentiun noviči norīkojami pasākumos, kur nav jālieto ieroči.27. pantsSaskaņā ar kanoniskajām normām, Militārā Ordinariata kanoniskajājurisdikcijā atrodas šādas personas:(a) Latvijas Republikas Nacionālo Bruņoto Spēku katoļticīgais militāraisun civilais personāls;(b) viņu ģimenes locekļi — laulātie un bērni, ieskaitot pilngadīgos bērnus,ja viņi ir katoļticīgi un dzīvo kopā.28. pants1. Kapelāni un viņu palīgi, kanoniski pakļauti Militārajam Ordinārijam unievērojot kanoniskās normas, pilda savu pastorālo dienestu atbilstoši NacionāloBruņoto Spēku amatpersonu izdotajiem noteikumiem attiecībā uz pastorālopasākumu norises laiku un vietu, un citiem vispārējiem nosacījumiem.2. Militārais Ordinariāts saskaņo savus pasākumus ar Aizsardzības ministriju.29. pantsAizsardzības ministrija sniedz materiālu palīdzību Militārā Ordinariatapastorālajam personālam saskaņā ar Latvijas Republikas likumiem, kā arīnepieciešamo saimniecisko un materiāltehnisko atbalstu tā pastorālo pasākumunodrošināšanai.IV DAĻA. KATOĻU GARĪGĀ APRŪPE LATVIJAS REPUBLIKAS CIETUMOS30. pants1. Saskaņā ar šī Līguma 9. panta "c" apakšpunktu, Katoļu Baznīcai irtiesības veikt katoļu garīgo aprūpi cietumos un citās līdzīgās piespiedu brīvībasatņemšanas iestādēs.


120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2. Saskaņā ar Latvijas Republikas likumiem un kanonisko tiesību normām,kompetenta iestāde nodrošina ieslodzītajiem tiesības uz pienācīgugarīgo aprūpi.V DAĻA. NOBEIGUMA NOTEIKUMI31. pants1. Svētais Krēsls un Latvijas Republika, savstarpēji vienojoties un izmantojotdiplomātiskos saziņas līdzekļus, atrisina jebkuras šaubas vai sarežģījumus,kas var rasties šī līguma iztulkošanā vai piemērošanā.2. Šī Līguma specifisku aspektu detaļas tiks reglamentētas ar īpašiemsaprašanās dokumentiem starp kompetentajām Katoļu Baznīcas un LatvijasRepublikas iestādēm vai amatpersonām.32. pantsJa Svētais Krēsls un Latvijas Republika uzskata par nepieciešamu ieviestgrozījumus, ņemot vērā būtiskas apstākļu izmaiņas līguma darbības laikā,par to pienācīgā kārtā uzsāk pārrunas Apustuliskais Nuncijs no vienas pusesun Latvijas Republikas valdības pārstāvji no otras.33. pantsŠis Līgums ir ratificējams saskaņā ar Svētā Krēsla un Latvijas Republikasiekšējām konstitucionālajām un procesuālajām normām, un stājas spēkāratifikācijas dokumentu apmaiņas dienā.Parakstīts 2000. gada astotajā novembrī divos eksemplāros, katrs no tiemangļu un latviešu valodā; abi teksti ir vienādi autentiski. Atšķirīgas iztulkošanasgadījumā noteicošais ir teksts angļu valodā.Svētā Krēsla vārdāLatvijas Republikas vārdāErwin Josef Ender Ingrīda LabuckaConventione inter Apostolicam Sedem et Lettoniae Rem Publicam rata habita, dieXXV mensis Octobris anno MMII ratihabitionis instrumenta accepta et redditamutuo fuerunt in Civitate Vaticana; a quo die Conventio vigere coepit ad normamarticoli XXXIII eiusdem Pactionis.


Acta Ioannis Pauli Pp,, II 121ALLOCUTIONESIAd quosdam Brasiliae sacros praesules.*Queridos Irmãos no episcopado1. E para mim motivo de alegria receber-vos hoje, Arcebispos e Bisposdas Províncias eclesiásticas dos Regionais Oeste 1 e 2, correspondentes respectivamenteao Mato Grosso do Sul e ao Mato Grosso, que viestes a Romapara renovar vossa fé diante do túmulo dos Apóstolos. Esta é a primeira vezque a diocese de Juina e a prelazia de Paranatinga, erigidas no último quinquénio,efetuam a visita ad Limina, com a qual todos os Bispos confirmam oseu vínculo de comunhão com o Sucessor de Pedro.Agradeço de coração a D. Bonifácio Piccinini, Arcebispo de Cuiabá, asaudação que me dirigiu em nome de todos e, a cada um de vós, agradeçotambém a oportunidade que me foi proporcionada, nas entrevistas particulares,de conhecer o sentir das Comunidades a quem servis como Pastores,participando assim no anelo de que vosso rebanho cresça « em todas as coisas[...] naquele que é a Cabeça, o Cristo». 1Com o objetivo de encorajar a vossa solicitude pastoral, desejo agora compartilharconvosco algumas reflexões, sugeridas pela situação concreta em queexerceis o ministério de dar a conhecer e «anunciar o Mistério de Cristo». 22. A visita ad Limina dos sucessivos e numerosos grupos de Pastores queformam o Episcopado do Brasil vai marcando o caminho e realizando umaforte experiência de comunhão, afetiva e efetiva, através de muitos e enriquecedoresdiálogos, que quis ressaltar no precedente encontro com o grupo amazonense.Constato com satisfação o esforço que estais realizando, tanto demaneira conjunta como nas diversas dioceses, por forjar uma comunidadeeclesial repleta de vitalidade e evangelizadora, que vive uma profunda experiênciacristã alimentada pela palavra de Deus, pela oração e pelos sacramentos,coerente com os valores evangélicos na sua existência pessoal, familiar e social.Dentro da vasta e empolgante responsabilidade que vos é própria, querodeter-me hoje sobretudo na colaboração dos fiéis leigos na vida diocesana,mas sobretudo no sagrado ministério dos sacerdotes.* Die 21 Septembris 20021Efá, 15.2Cl 4, 3.


122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNão é uma novidade o fato de que vosso País conta o maior número debatizados na Igreja católica no mundo inteiro. Na esteira do Concílio VaticanoII, do Sínodo dos Bispos de 1987 e da Exortação Apostólica Christifideleslaici, que é o seu fruto, houve um destaque a propósito da identidadedos leigos, fundada na « radical novidade que promana do Batismo ». 3A chamadafeita a todos os membros do Corpo Místico de Cristo, a participarativamente na edificação do Povo de Deus, ressoa continuamente nos documentosdo Magistério. 43. Em 1997 voltou à luz este princípio em que se confirmou a identidadeprópria, na dignidade comum e na diversidade de funções, dos fiéis leigos, dosministros sagrados e dos consagrados. 5E importante refletir sobre esta participação,para realizá-la da maneira mais oportuna, especialmente nas comunidadesque normalmente constituem a vida das dioceses e, em torno dasquais, seus membros colaboram ativamente.A Igreja nasce da «disposição totalmente livre e misteriosa da sabedoria ebondade do Pai», 6de salvar todos os homens através de seu Filho e noEspírito Santo. «De unitate Patris et Filii et Spiritus Sancti plebs adunata»:assim descreve a Igreja o Bispo e mártir São Cipriano. 7Cristo, ao fundar a suaIgreja, o faz não como uma simples instituição que se auto-sustentaria juridicamentee na qual se inseririam os homens para alcançar a salvação. Ela émuito mais do que isto. 0 Pai chamou homens e mulheres, para que constituíssemum Povo de filhos no Filho, em Cristo, mediante a carne imolada doseu Filho feito homem; dito de outro modo, para que fossem o Corpo deCristo.O Concílio abriu-se a uma visão positiva da índole peculiar dos fiéis leigos,que tem como específico «procurar o Reino de Deus, tratando das coisastemporais e ordenando-as segundo Deus». 8Os que vivem no mundo, e delehaurem sua matéria-prima de santificação, procuram transformar as realidadeshumanas a fim de favorecer o bem comum familiar, social e político, massobretudo para elevá-las a Deus, glorificando o Criador e vivendo cristãmenteentre os seus semelhantes.:iN. 10.4Cf. Lumen gentium, 3; Decr. Apostolicam actuositatem, 24.5Cf. Instrução sobre a colaboração dos fiéis leigos no sagrado ministério dos sacerdotes, Premissa.0Lumen gentium, 2.7De Orat. dom. 23; PL 4, 553.8Lumen gentium, 31.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 123Alguns dos senhores Bispos aqui presentes recordarão que, por ocasião domeu Encontro com o Laicato católico de Campo Grande, em 1991, quisrecordar as «diversas formas de participação orgânica dos leigos na únicamissão da Igreja-comunhão», justamente na situação e no lugar que Deusdispôs que eles ocupassem no mundo. 9A Igreja tem a finalidade de continuar no mundo a missão salvifica deCristo. Ao longo da história, ela se compromete em realizar este mandato coma luz do Espírito Santo, mediante a ação dos seus membros, nos limites dafunção própria que cada qual exerce dentro do Corpo Místico de Cristo.4. Entre os objetivos da reforma litúrgica, estabelecida pelo Concílio VaticanoII, estava a necessidade de levar «todos os fiéis àquela participaçãonas cerimónias litúrgicas, que exige a mesma natureza da liturgia, e à qual opovo cristão "linhagem escolhida, sacerdócio real, gente santa, povo de conquista"10tem direito e obrigação, em virtude do Batismo»."Na prática, porém, nos anos posteriores ao Concílio, a fim de dar cumprimentoa tal desejo, foi-se estendendo arbitrariamente «a confusão de funçõesnaquilo que se refere ao ministério sacerdotal e à função dos leigos: arecitação indiscriminada e comum da oração eucarística, homilias pronunciadaspor leigos, distribuição da Comunhão por parte dos leigos, enquanto ossacerdotes disto se eximem». 12Estes graves abusos práticos tiveram com frequência sua origem nos errosdoutrinais, sobretudo quanto à natureza da Liturgia, do sacerdócio comumdos cristãos, da vocação e missão dos leigos e quanto ao ministério ordenadodos sacerdotes.Veneráveis Irmãos no episcopado, o Concílio, como sabeis, «considerou aLiturgia como exercício da função sacerdotal de Cristo. Nela, os sinais sensíveissignificam e, cada um à sua maneira, realizam a santificação dos homens;nela, o Corpo Místico de Jesus Cristo, Cabeça e membros, presta a Deus oculto público integral». 13A Redenção é totalmente realizada por Cristo. No entanto, nesta obra tãogrande, pela qual Deus é perfeitamente glorificado e os homens santificados,nosso Salvador associa sempre consigo sua Esposa amadíssima, a Igreja. 14!)N. 1.101 Pd 2, 9." SC, 14.12Instrução Inaestimabile donum 3.4.1980, Premissa.,:iSC, 7.14Cf. SC, 7.


124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAtravés da Liturgia, o Senhor «continua na sua Igreja, com ela e por ela, aobra da nossa redenção». 15A Liturgia é ação de todo o Corpo Místico de Cristo, Cabeça e membros. 16E ação de todos os fiéis, porque todos participam do sacerdócio de Cristo. 17Mas nem todos têm a mesma função, porque nem todos participam do mesmomodo no sacerdócio de Cristo. Pelo Batismo, todos os fiéis participam dosacerdócio de Cristo; é o que veio a chamar-se «sacerdócio comum dos fiéis».Além deste sacerdócio, e para servi-lo, existe outra participação na missão deCristo: a do ministério conferido pelo Sacramento da Ordem, 18ou seja o«sacerdócio ministerial». «O sacerdócio comum dos fiéis e o sacerdócio ministerial,embora se diferenciem essencialmente e não apenas em grau, ordenam-semutuamente um para o outro; pois um e outro participam, a seumodo, do único sacerdócio de Cristo. Com efeito, o sacerdócio ministerial peloseu poder sagrado, forma e conduz o povo sacerdotal, realiza o sacrifícioeucarístico fazendo as vezes de Cristo e oferece-o a Deus em nome de todoo povo; os fiéis, por sua vez, concorrem para a oblação da Eucaristia emvirtude do seu sacerdócio real, que eles exercem na recepção dos sacramentos,na oração e na ação de graças, no testemunho da santidade de vida, naabnegação e na caridade». 195. 0 prescindir desta diferença essencial e da mútua ordenação entresacerdócio ministerial e sacerdócio comum dos fiéis teve repercussões imediatasnas celebrações litúrgicas — ações da Igreja organicamente estruturada.Desejei recordar aquelas declarações do Magistério da Igreja, na certezade que, mesmo conhecendo-as, possam voltar a expô-las com simplicidadepara que os leigos evitem de realizar na liturgia as funções que são de exclusivacompetência do sacerdócio ministerial, pois só este age especificamentein persona Christi capitis.Já tive ocasião de me referir à confusão e, às vezes, à equiparação entresacerdócio comum e sacerdócio ministerial; a escassa observância de certasleis e normas eclesiásticas; à interpretação arbitrária do conceito de «suplencia»;à tendência da «clericalização» de fiéis leigos, etc., assinalando a necessidadede que «os pastores estejam vigilantes para que se evite um fácil eabusivo recurso a supostas «situações de emergência» ou de «necessária su-151617,8,9Catecismo da Igreja Católica, 1069.Ibid,, 1071Ibid., 1141 e 1273Ibid., 1591.Lumen gentium, 10.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 125plência», onde não se verificam objetivamente ou onde é possível resolvê-lascom um programa pastoral mais racional. 20Desejo recordar aqui, que os fiéis não ordenados podem exercer certastarefas ou funções de colaboração no serviço pastoral, quando são expressamentehabilitados para isto pelos seus respectivos Pastores sagrados (...) e deacordo com as prescrições do Direito. 21Igualmente, não gozam de direito àvoz ativa ou passiva no Conselho presbiteral os diáconos, os fiéis não ordenados,bem como os presbíteros que perderam o estado clerical ou que, dealgum modo, abandonaram o ministério sagrado. 22Enfim, lembro ainda que os componentes do Conselho pastoral diocesanoou paroquial gozam exclusivamente de voto consultivo, não podendo por issotornar-se deliberativo. 23O Bispo ouvirá os fiéis, clérigos e leigos, para ter umaopinião, embora eles não possam formular o juízo definitivo da Igreja, quecabe ao Bispo discernir e pronunciar, não por mera questão de consciência,mas como Mestre da Fé. 24Deste modo, evitar-se-á que o Conselho pastoralpossa ententer-se de modo negativo como órgão representativo ou porta-vozdos fiéis da diocese.6. Dentro de um contexto mais amplo, mas sem querer afastar-me destasconsiderações que vos venho fazendo, desejo também referir-me ao tema darestauração do Diaconado permanente para homens casados, que constituiuum importante enriquecimento para a missão da Igreja após o Concílio.De fato, o Catecismo da Igreja Católica considera sua conveniência «navida litúrgica e pastoral, e nas obras sociais e caritativas» 25A colaboraçãoque o diácono permanente presta à Igreja, de modo especial onde há falta depresbíteros é, sem dúvida, de grande benefício para a vida eclesial. No Brasilexiste a Comissão Nacional dos Diáconos, que tem a função de zelar a fim deque a índole do seu serviço possa atuar, sob a autoridade dos Bispos, ondefor requerido para o bem do povo fiel. Certamente, o serviço do diáconopermanente é e será sempre limitado às prescrições do direito, pois cabe aospresbíteros exercer a plena potestade ministerial; evita-se, desta forma, orisco da ambiguidade que pode confundir os fiéis, sobretudo nas celebraçõeslitúrgicas.202122232425Cf. Christifideles laici, 23,Cf.. can,. 228, 1.Cf., Instrução sobre a colaboração dos fiéis leigos no sagrado ministério dos sacerdotes, Art. 5.Ibid.Cf., cann. 212 e 512 § 2.N. 1571,,


126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeOs pastores devem, porém, sentir a necessidade de estimular a pastoralvocacional dos jovens que, por amor a Deus e à sua Igreja, quiserem entregarleno celibato apostólico real e definitivo — com retidão moral e autênticaliberdade espiritual — à causa de Deus. A proposta do celibato sacerdotal porparte da Igreja é clara nas suas exigências: abraça a perfeita continência peloReino dos Céus.7. Ao terminar este encontro, peço-vos encarecidamente que sejais portadoresda minha lembrança cordial aos vossos diocesanos mato-grossenses.Tenho especialmente presente os jovens, no início da sua caminhada eclesial.Tornai-vos participantes da experiência daquelas comunidades diocesanasmais antigas e animai-vos para viver com alegria a fé em Cristo, nossoSalvador.Confio vossos propósitos e projetos pastorais à proteção materna daVirgem Maria que, com tanto fervor, é sempre invocada no Brasil como aSenhora Aparecida. Aproveito também para saudar, por vosso intermédio, ospresbíteros e todos os ministros da Igreja, os diáconos permanentes, as comunidadesde consagrados, as paróquias, as Associações cristãs, as famílias,os anciãos e os que sofrem todo tipo de penas físicas ou morais; lembrotambém com alegria os jovens e as crianças, objeto das minhas grandesesperanças; enfim, a todos os queridos diocesanos do Mato Grosso e do MatoGrosso do Sul, desejo que levem a certeza do meu afeto e o meu encorajamentoa viverem a própria vocação cristã em união com Deus nosso Senhor ecom o Sucessor de Pedro, com a ampla Bênção Apostólica que lhes dou detodo o coração.IIAd quosdam episcopos Brasiliae.*Queridos Irmãos no episcopado1. Com alegria vos recebo hoje, Pastores da Igreja de Deus no Brasil,vindos das Sedes metropolitanas de Olinda e Recife, Paraíba, Maceió e Natal,e das dioceses sufragáneas. São Igrejas que carregam uma rica tradição espirituale missionária — uma delas santificada pelo martírio de sacerdotes,religiosos e leigos — e enriquecidas com as sólidas virtudes de numerosasfamílias cristãs que sedimentaram a fé do vosso solo pátrio.Vindes a Roma* Die 28 Septembris 2002


Acta Ioannis Pauli Pp. II 127para realizar esta visita ad Limina, venerável instituição que contribui paramanter vivos os estreitos vínculos de comunhão que unem cada Bispo aoSucessor de Pedro. A vossa presença aqui faz-me sentir também próximosos sacerdotes, religiosos e fiéis das Igrejas particulares a que presidis.Agradeço ao Senhor Bispo D. Fernando Antônio Saburido, Presidente doRegional Nordeste 2, as amáveis palavras que me foram dirigidas, em nomede todos, renovando expressões de afeto e estima e fazendo-me participar dasvossas preocupações e projetos pastorais. A ocasião me é propícia para recordarD. Antônio Soares Costa, seu predecessor à frente deste Regional que,por um misterioso desígnio da Providência, veio a falecer na metade desteano; que Deus o tenha na sua glória! Peço ao Senhor cheio de misericórdiaque, nas vossas dioceses e em todo o Brasil, progridam sempre a mesma fé, aesperança, a caridade e o corajoso testemunho de todos os cristãos, em conformidadecom a herança recebida pela Igreja desde os tempos dos Apóstolos.2. Inicialmente, desejo fazer constar minha profunda gratidão pelo zelocom que desempenhastes a missão que vos tem sido confiada, frequentementeem circunstâncias difíceis para pastorear vosso rebanho. Muitas vezes o Pastordeve tomar decisões, «graviter onerata conscientia», sobre assuntos quedizem respeito não só a uma pessoa, mas também a uma comunidade ou ainstituições da sua diocese. «Deus, a Quem presto culto no meu espírito, aserviço do Evangelho de seu Filho, me é testemunha de como, constantemente,me recordo de vós». 1A Ele peço ardentemente que vos mantenhaisfirmes na fé e corajosos na esperança que vos foi dada, «pois nem a morte,nem a vida (...) nem o presente, nem o futuro, nem as potestades, nem aaltura, nem a profundidade, nem qualquer outra criatura poderá separar-nosdo amor de Deus, que está em Cristo Jesus, nosso Senhor». 2Conheço a dinâmica das vossas Assembleias e o esforço por definir osdiversos planos pastorais, que dão prioridade à formação do clero e dosagentes da pastoral. Alguns de entre vós fomentaram movimentos de evangelizaçãopara facilitar o agrupamento dos fiéis numa linha de ação. Nestesúltimos anos quis nomear novos Pastores em algumas dioceses, como as deFloresta, Guarabira e Palmares, por não citar outras, permitindo assimprosseguir a obra de evangelização naquelas regiões. O Sucessor de Pedroconta convosco para que vossa preparação se apoie sempre naquela espiritualidadede comunhão e de fidelidade à Sé de Pedro, a fim de garantir que a12Rmi, 9.Em 8, 38-39.


128 Acta Apostolicae Sedis —< Commentarium Officialeação do Espírito não seja vã. Com efeito, a integridade da fé, junto à disciplinaeclesial, é e será sempre tema que exigirá atenção e desvelo por parte detodos vós, sobretudo quando se trata de saber ponderar que existe «uma só fée um só batismo ».3. Entre os vários documentos que se ocupam, como sabeis, da unidadedos cristãos, está o Diretório para o ecumenismo, publicado pelo PontifícioConselho para a Unidade dos Cristãos. Vários parágrafos deste Documentodescrevem a «formação dos que se dedicam ao ministério pastoral », 3a « formaçãoespecializada» de agentes ecuménicos 4e a «formação permanente » depresbíteros e diáconos e outros agentes da pastoral «numa contínua atualização,tendo em vista que o movimento ecuménico está em evolução». 5Estas normas poderão dar uma sadia orientação ao estudo teológico. Ofundamento, o centro, o objetivo final da fé é Cristo, e a missão da Igrejaconsiste em anunciá-Lo como nosso único Salvador. A ação da Igreja desenrola-se,em particular, mediante o ministério dos sacerdotes. Por isso, desejorenovar, uma vez mais, o apelo a considerar no vértice da vossa solicitudepastoral, a importância de promover vocações sacerdotais. Para atender ànumerosa população de fiéis católicos, fazem falta sacerdotes possuídos deuma formação à altura, que lhes permita assumir a gravosa tarefa de representara Pessoa de Cristo para as comunidades locais.Por outro lado, uma adequada formação dos agentes da pastoral, comoapoio à evangelização promovida pelos Bispos e presbíteros, revelar-se-á degrande utilidade para estimular a convivência e o testemunho da fé nosambientes mais difíceis.4. «Que todos sejam um; como Tu, ó Pai, estás em Mim e Eu em Ti, quetambém eles estejam em nós». 6Aquele que foi, ao mesmo tempo, um apelo e uma prece, «revela-nos aunidade de Cristo com o Pai, como lugar fontal da unidade da Igreja e domperene que ela receberá misteriosamente d'Ele até o fim dos tempos». 7Estasconsiderações feitas logo após o início do novo milénio, nos lembram a importânciade acolher e de fomentar decididamente o espírito ecuménico comas demais Igrejas e comunidades eclesiais.84587NN.. 70-86.NN.. 87-90.N. 91Jo 17, 21Novo millennio ineunte, 48.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 129No limiar do ano 2000, tive a oportunidade de dar início à Campanha daFraternidade, convidando a dialogar com os irmãos na fé, sendo corresponsáveiscom a Igreja em sua missão pastoral e salvadora. A aproximação entretodos os cristãos na caminhada ecuménica promovida pelo Conselho Nacionaldas Igrejas Cristãs do Brasil, para que todos os homens acreditem em Cristo,tem colaborado para um maior entendimendo, numa busca comum da unidadequerida pelo Senhor.Trata-se, porém, de querer ver concretizada tal unidade em espírito e vida,não só em vossas regiões, mas em todo o País. Certamente o Brasil continuasendo uma Nação prevalecentemente católica, devendo no entanto convivercom diversas outras Igrejas e comunidades eclesiais, com as quais é importantecultivar boas relações para uma ação evangelizadora mais incisiva.5. A perspectiva ecuménica da teologia apela ao assentimento da fé contidaou explicitada nas Sagradas Escrituras e na Tradição, e ensinada peloMagistério da Igreja. Conheço o esforço de vossas dioceses, dirigido a fixar asbases de um sadio ecumenismo. Mas, se o mesmo Diretório, antes citado,afirmava que «a diversidade é uma dimensão da catolicidade», 8isto não deveinduzir a um certo indiferentismo que nivele, num falso irenismo, todas asopiniões.Faço votos de que o esforço das Comunidades cristãs por alcançar a tãosuspirada unidade, esteja sempre fundado na verdade «já manifestada porDeus à Igreja na sua realidade escatológica» pois «os elementos desta Igrejajá realizada existem, reunidos na sua plenitude na Igreja católica e, sem essaplenitude, nas demais Comunidades ». 9Não há, porém, incompatibilidade entre a afirmação de uma adesão incondicionadaà Verdade de Jesus Cristo e o respeito pelas consciências. Se areligião não é somente uma questão de consciência, mas também de livreadesão à Verdade, que pode ou não ser acolhida, não deve porém ser transigidano seu conteúdo; por isso, é preciso ilustrá-la, sem deixar passar oselementos contidos nos dados revelados. Tal é a importância do vosso empenhoem constituir formadores aptos para garantir a máxima fidelidade noensino teológico. Formar as consciências, na plena fidelidade ao plano-dasalvação revelado pelo Redentor dos homens, é tarefa de grande responsabilidadedos Pastores e dos seus presbíteros.89N. 16.Carta Enc, Ut unum sint, 14.9 - AAS,


130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeA catequese é, sem dúvida, outro campo que merece particular atenção,pois a existência de escolas, colégios, Universidades católicas ou não constituia base cultural e educacional do povo dessa grande Nação. O Brasil semprefoi berço de uma convivência serena entre as diversas concepções de pensamento,e não poderá deixar de sê-lo. Junto com a típica atitude de acolhida ede convivência, capaz de abrir os braços a pessoas de tantas procedências, aalma do vosso povo soube sempre cultivar os valores da liberdade e do respeitomútuo, como algo inserido na própria cultura e formação. Não será esteaspecto de muita importância para a educação ao verdadeiro ecumenismo?6. Não duvideis, então, amados Irmãos no episcopado, que o melhorserviço prestado à causa do ecumenismo o oferecereis quando, na catequesepara os adultos ou para os jovens, souberdes proporcionar uma profundaeducação à liberdade, porque«onde está o Espírito do Senhor há liberdade». 10O cristão, quando vive integralmente sua fé, é pólo de atração, inspira confiançae respeito; jamais impõe suas convicções religiosas, mas sabe transmitira verdade sem iludir a confiança nele depositada. Transige com aspessoas, sem jamais transigir com o erro. Por essa razão, o Catecismo daIgreja Católica pôde afirmar: «Afastando-se da lei moral, o homem atentacontra a sua própria liberdade, agrilhoa-se a si mesmo, quebra os laços dafraternidade com seus semelhantes e rebela-se contra a vontade divina». 11Possa esse espírito refletir-se nas diversas pastorais que estareis empenhadosa orientar a partir deste nosso encontro romano. Ensinar a verdadeiradignidade da pessoa no trabalho e no lar, no campo e na cidade. Habituar-se arespeitar e a conviver com quem pensa de outro modo; transmitir paz aoscorações divididos; rezar por todos, para que a graça de Deus possa abrandaros ânimos endurecidos, talvez pelo mau exemplo de conduta.7. Para testemunhar a caridade que nos une, propus para o início desteséculo «fazer da Igreja a casa e a escola da comunhão: eis o grande desafio quenos espera no milénio que começa, se quisermos ser fiéis ao desígnio de Deus ecorresponder às expectativas mais profundas do mundo» 12O cristão nela inserido e imbuído deste espírito saberá colher toda ocasiãopara unir-se aos seus anseios e esperanças: sejam, pois, também vossas asalegrias e as dores da Igreja; procurai fomentar a solidariedade com os cristãosperseguidos por causa da própria fé em muitos países. Ao mesmo tempo,1011122 Cor 3, 17.N. 1740.Novo millennio ineunte, 43.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 131procurai estimular o clamor da oração para que o Senhor se digne apressaraquela tão almejada unidade de fé que todos nós aspiramos.Queridos Irmãos, uma vez mais asseguro-vos minha profunda comunhãona oração, com uma firme esperança no futuro das vossas dioceses, nas quaisse reflete um País sempre jovem, disposto a enfrentar os novos desafios desteinício de século. Que o Senhor vos conceda a alegria de 0 servir, guiando emSeu nome as Igrejas particulares que vos foram confiadas. Que a VirgemSantíssima e os santos Padroeiros de cada lugar vos acompanhem e protejamsempre.A vós, amados Irmãos no episcopado, e aos vossos fiéis diocesanos, concedode coração a Bênção Apostólica.IIIAd Chiliae sacros praesules.*Queridos Hermanos en el episcopado:1. Os recibo con profundo gozo, Pastores de la Iglesia en Chile, duranteesta visita ad limina, en la que os acercáis a las tumbas de San Pedro y SanPablo, renovando la fe en Cristo Jesús transmitida por los Apóstoles, y que avosotros os corresponde custodiar como sucesores suyos. Habéis venido aRoma para avivar también los vínculos de comunión con el Sucesor de Pedroy acrecentar vuestra «solicitud por todas las Iglesias». 1Agradezco las cordiales palabras que me ha dirigido el Señor CardenalFrancisco Javier Errázuriz, Arzobispo de Santiago y Presidente de la Conferenciaepiscopal, con las que se ha hecho portavoz de vuestros sentimientosde afecto y adhesión al Obispo de Roma, Sede «en la que siempre residió laprimacía de la cátedra apostólica», 2participándome al mismo tiempo vuestrasprincipales inquietudes y esperanzas pastorales.Al encontrarme con vosotros y alentaros en el incansable trabajo pastoralque desarrolláis, tengo muy presente al pueblo chileno, al que siento siempremuy cercano, del que guardo vivo recuerdo de mis encuentros con él y al quehe visitado en su propia tierra, comprobando el profundo arraigo de la fecristiana en sus gentes y el afecto y fidelidad de Pastores y fieles a la Sede* Die 15 Octobris 20021Christus Dominus, 62S. Agustín, Ep. 43, 3.


132 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeApostólica. Una hermosa expresión de ello son tantos frutos de santidad envuestra tierra, como Santa Teresa de los Andes, la Beata Laura Vicuña o elBeato Padre Alberto Hurtado, de cuya santa muerte celebráis el quincuagésimoaniversario.2. Dichos aspectos son fuente de inspiración y esperanza en vuestra laborpastoral en el momento actual, caracterizado en los comienzos de un nuevomilenio por rápidas transformaciones en tantos ámbitos de la vida humana ypor el gran reto del fenómeno de la globalización. En él se perciben a vecesserias amenazas para las naciones más débiles, desde un punto de vista económico,técnico y cultural, pero contiene también elementos que puedenofrecer nuevas oportunidades de crecimiento.Es de esperar que los esfuerzos del pueblo chileno para insertarse en elmundo global no lo lleven a perder su identidad cultural, evitando que todose reduzca a un mero intercambio económico y ofreciendo por doquier losmejores valores de su alma patria, fuertemente vinculados a su tradicióncatólica. Esto enriquecerá el ambiente pluricultural cada vez más difuso,mediante actitudes de mutuo respeto y el cultivo de un diálogo que buscaapasionadamente la verdad, alejándose de la superficialidad y el relativismo,que promueven el desinterés y deterioran la convivencia.A ello han de contribuir las Universidades y Escuelas católicas, que graciasa Dios son numerosas en Chile. Estoy seguro de que los Obispos continuaránocupándose de ellas con gran atención, porque están destinadas allevar a la sociedad chilena el fermento saludable del Evangelio de Cristo.3. Hoy es necesario iluminar el camino de los pueblos con los principioscristianos, aprovechando las oportunidades que la situación actual ofrecepara desarrollar una auténtica evangelización que, con nuevo lenguaje ysímbolos significativos, haga más comprensible el mensaje de Jesucristo paralos hombres y mujeres de hoy. Por eso es importante, como vosotros mismoshabéis indicado, que al inicio del nuevo milenio la Iglesia infunda esperanza,para que todos los cambios del momento actual se conviertan de verdad en unrenovado encuentro con Cristo vivo, que impulse a vuestro pueblo a la conversióny la solidaridad.Teniendo en cuenta que la Revelación cristiana conduce a una « comprensiónmás profunda de las leyes de la vida social que el Creador inscribió en lanaturaleza espiritual y moral del hombre», 3la Iglesia, desde su propia misióndentro de la sociedad, no debe eximirse de acompañar y orientar también los3Gaudium et spes, 23.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 133procesos que se llevan a cabo en vuestro País en la reforma de aspectos tancruciales para el bien común, còrno son, entre otros, la educación, la salud o laadministración de la justicia, velando para que sirvan a la promoción de losciudadanos, particularmente de los más débiles y desfavorecidos.4. Conozco y valoro cuanto estáis haciendo en favor de la familia, queafronta tantas dificultades de diversa índole y está sometida a insidias queatentan a aspectos esenciales según el proyecto de Dios, como es el matrimoniocon carácter indisoluble. Estos esfuerzos, que son un servicio precioso avuestra Patria, han de ir acompañados también por una pastoral familiarintegral, que incluya una adecuada preparación de los cónyuges antes delmatrimonio, les asista después, especialmente cuando se presenten las dificultades,y les oriente en la educación de los hijos.En este aspecto, nada puede suplir una verdadera cultura de la vida, unaexperiencia profunda de fidelidad o un arraigado espíritu de entrega, sobre locual la Palabra de Dios y el Magisterio eclesial iluminan sobremanera laexistencia humana. Evangelizar a las familias es presentar a los cónyugesel amor sin límites de Cristo por su Iglesia, que ellos han de reflejar en estemundo. 4Se ha de inculcar también en sus miembros la vocación a la santidada la que son llamados, sin temor a proponer ideales elevados que, si bien enocasiones pueden parecer difíciles de alcanzar, son los que responden al plandivino de salvación.5. La reciente experiencia vivida en la última Jornada Mundial de laJuventud celebrada en Toronto, me lleva también a evocar el EncuentroContinental de jóvenes que tuvo lugar hace unos años en Santiago. Vosotrosfuisteis protagonistas de aquella magna convocatoria, seguros de la generosidadde su respuesta y del entusiasmo de su colaboración. En ellos, como lesdije en mi mensaje, «late con fuerza un deseo de servicio al prójimo y desolidaridad», 5que requiere la orientación y la confianza de los Pastores paraque se transforme en un encuentro vivo con Cristo, en un decidido proyectode seguir fielmente su Evangelio y de propagarlo gozosamente en la sociedadchilena y en todo el mundo.En efecto, no obstante tantos señuelos que invitan al hedonismo, a lamediocridad o al éxito inmediato, los jóvenes no se dejan amedrentar fácilmentepor las dificultades y, por tanto, son particularmente sensibles a lasexigencias radicales y al compromiso sin reservas cuando se les presenta el45Cf. Ef5, 31 s.A los participantes en el primer Encuentro Continental Americano de jóvenes, 10-10-1998.


134 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeverdadero sentido de la vida. No les asusta que éste sea un camino cuestaarriba si descubren a Cristo que lo recorrió primero y está dispuesto a recorrerlode nuevo con ellos. 6Para ellos, llenos de iniciativa, lo más importantees hacerse constructores y artífices de la vida y del mundo al que se asoman.Por eso necesitan saber de vosotros, sin equívocos ni reservas sobre los valoresevangélicos, los deberes morales o la necesidad de la gracia divina imploradaen la oración y recibida en los sacramentos, cómo « poner piedra sobrepiedra para edificar, en la ciudad del hombre, la ciudad de Dios». 76.' Como en otras ocasiones, os encomiendo muy encarecidamente a lossacerdotes, vuestros principales colaboradores en el ministerio pastoral. Ellosnecesitan programas bien articulados de formación permanente, sobre todoen los ámbitos de la teología, espiritualidad, pastoral, doctrina social de laIglesia, que les permitan ser evangelizadores competentes y dignos ministrosde la Iglesia en la sociedad de hoy. En efecto, para gran parte del Pueblo deDios ellos son el cauce principal por el que les llega el Evangelio y también laimagen más inmediata a través de la cual perciben el misterio de la Iglesia.Por ello, su preparación intelectual y doctrinal ha de ir siempre unida altestimonio de una vida ejemplar, a la estrecha comunión con los Obispos, a lafraternidad con sus hermanos sacerdotes, a la afabilidad en el trato con losdemás, al espíritu de comunión con todos los sectores eclesiales de sus comunidadesy a ese estilo de paz espiritual y de ardor apostólico que sólo el tratoconstante con el Maestro puede proporcionar y mantener siempre vivo. Comolos discípulos de los que habla el Evangelio de Lucas, han de sentir unaalegría incontenible por las maravillas que Jesús hace por medio de ellos, 8añadiendo así el testimonio personal al anuncio, y el ejemplo de vida a laenseñanza.Para que los sacerdotes sientan cercana vuestra presencia, es de sumaimportancia que tratéis con ellos asiduamente de manera personal, « dispuestosa escucharlos y tratarlos con confianza», 9prestando interés por las dificultadescotidianas que tantas veces les afligen y haciéndoles ver lo precioso que es a losojos de Dios y de la Iglesia ese abnegado trabajo cotidiano « a menudo escondido,que, si bien no aparece en las primeras páginas, hace avanzar el Reino deDios en las conciencias». 10e78910Cf.. Discurso en la fiesta de acogida, Toronto, 25-7-2002, 3.En la Vigilia de oración, Toronto, 27-7-2002, 4.Cf. Lc 19, 7.Christus Dominus, 16.Carta a los Sacerdotes para el Jueves Santo de 2001, 3.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 135Todo ello redundará también en benefìcio de una pastoral voeacional, queha de acometerse con decisión, continuidad y rigor, pero que tendrá un puntode apoyo insustituible en el atractivo que susciten en los jóvenes quienesmuestran la dicha de haber consagrado enteramente su vida a Dios y alservicio de la Iglesia.Por lo demás, el cultivo de las vocaciones ha de ser siempre un compromisoprioritario para cada Obispo en su diócesis, mediante la oración y laacción específicamente orientadas a ello, como yo mismo he destacado en laExhortación apostólica Pastores dabo vobis y en tantas otras ocasiones.7. Este comienzo de milenio, que acerca a Chile al segundo centenario desu independencia, plantea a la Iglesia y a todos los ciudadanos el desafíocrucial de alcanzar una convivencia plenamente reconciliada en la que, sinocultar la verdad, se ha de dar cabida al perdón, « que cura las heridas yrestablece en profundidad la relaciones humanas truncadas». 11La Iglesia, que tiene la misión de ser instrumento de reconciliación de loshombres con Dios y entre sí, ha de ser « la casa y la escuela de la comunión » 12en la que se sabe apreciar y acoger lo positivo del otro y en la que nadie ha desentirse excluido.Precisamente la actitud de marginación, que hace pasar de largo para noencontrar al hermano en necesidad 13por ser tal vez molesto e improductivo,es el aspecto negativo de ciertas pautas sociales de nuestro mundo, ante elcual la Iglesia ha de poner un especial empeño en recordar que precisamentelos más necesitados no deben ser considerados el residuo insignificante de unprogreso que sólo tiene en cuenta aquello que comporta éxito, acumulacióndesmesurada de bienes y posición de privilegio.8. Al terminar este encuentro, os ruego que transmitáis a vuestras comunidadeseclesiales mi afecto y cercanía espiritual. Llevad mi agradecimiento alos sacerdotes y a las comunidades religiosas masculinas y femeninas, que contanta generosidad trabajan por anunciar y dar testimonio del Reino de Dios enChile, así como a los catequistas y demás colaboradores en las tareas de laevangelización. Comunicad el reconocimiento del Papa a las personas e institucionesdedicadas a la caridad y solidaridad con los más necesitados, pues éstees uno de los grandes desafíos para la vida de la Iglesia en el nuevo milenio. 14" Mensaje para la celebración de la Jornada Mundial de la Paz, 1-1-2002, 3.12Novo millennio ineunte, 43.,:!Cf, Lc 10, 31uCf., Novo millennio ineunte, 49-50.


136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeConfío vuestros desvelos pastorales a la Santísima Virgen María, bajo laadvocación de Nuestra Señora del Carmen de Maipú, a la que pido ardientementeque guíe a los queridos hijos e hijas de Chile a encontrarse con Cristo,fuente de vida y verdad, que les ayude a vivir en tan hermosa tierra comohermanos e interceda ante su Divino Hijo para que el País prospere, en paz yconcordia, en consonancia con los mejores valores de su tradición cristiana.A vosotros y a los fíeles de cada una de las Iglesias particulares quepresidís, imparto de corazón la Bendición Apostólica.IVAd Pontificii Consilii pro Familia sodales.*SignoriCardinali,Venerati Fratelli nell 'episcopato,Cari Sposi!1. Sono lieto di ricevervi in occasione della XV Assemblea Plenariadel Pontificio Consiglio per la Famiglia. A tutti il mio saluto cordiale!Ringrazio di cuore il Signor Cardinale Alfonso López Trujillo, Presidentedel Pontificio Consiglio, per le gentili parole, con le quali ha interpretatoi sentimenti dei presenti. Estendo il mio ringraziamento a ciascuno di voie a quanti, a diverso titolo, lavorano in codesto Dicastero, svolgendo congenerosità e competenza un compito tanto importante per la Chiesa e perla società, al servizio della famiglia, santuario domestico e culla dellavita. Molto è stato fatto in questi anni, ma molto resta da fare. Vi incoraggioa non perdervi d'animo di fronte alle proporzioni delle odiernesfide, ma a proseguire senza sosta nell'impegno di salvaguardare e promuovereil bene inestimabile del matrimonio e della famiglia. Da questosforzo dipende, in buona parte, il destino della società e il futuro stessodell'evangelizzazione.Il tema proposto per questa Plenaria è particolarmente attuale: Pastoralefamiliare e coppie in difficoltà. Si tratta di un argomento ampio e complesso,del quale intendete considerare soltanto alcuni aspetti, avendo avuto giàl'opportunità di affrontarlo in altre circostanze. Vorrei, in proposito, offrirvialcuni spunti di riflessione e di orientamento.* Die 18 Octobris 2002


Ada Ioannis Pauli Pp, II 1372. In un mondo che va sempre più secolarizzandosi, è quanto mai importanteche la famiglia credente prenda consapevolezza della propria vocazionee della propria missione. Il punto di partenza per essa, in ogni contesto ecircostanza, è salvaguardare ed intensificare la preghiera, una preghiera incessanteal Signore, affinché cresca e sia sempre più vigorosa la propria fede.Come ho scritto nella Lettera apostolica Rosarium Virginis Mariae: « La farmiglia che prega unita, resta unita». 1E vero che, quando si attraversano particolari momenti, il sussidio dellascienza può offrire un buon aiuto, ma niente potrà sostituire una fede ardente,personale e fiduciosa, che si apra al Signore, il quale ha detto: «Venite ame, voi tutti che siete affaticati ed oppressi, ed io vi ristorerò» 2Fonte indispensabile di energia e di rinnovamento, proprio quando cresconola fragilità e la debolezza, è l'incontro con il Cristo vivo, Signore dell'Alleanza.Ecco perché bisogna far ricorso a un'intensa vita spirituale, aprendol'animo alla Parola di vita. Occorre che nel profondo del cuore risuoni lavoce di Dio, la quale, anche se a volte sembra tacere, in realtà risuona costantementenei cuori e ci accompagna lungo il cammino segnato dal dolore,come accadde con i due pellegrini di Emmaus.Speciale sollecitudine va riservata ai giovani sposi, affinché non si arrendanodi fronte a problemi e conflitti. La preghiera, l'accostamento frequenteal sacramento della Riconciliazione, la direzione spirituale, non vanno maiabbandonati pensando di sostituirli con altre tecniche di supporto umano epsicologico. Mai va relegato nell'oblio ciò che è essenziale, ossia vivere infamiglia sotto lo sguardo tenero e misericordioso di Dio.La ricchezza della vita sacramentale, nell'ambito di una famiglia che partecipaall'Eucarestia di domenica in domenica, 3è, senza dubbio, il miglioreantidoto per affrontare e superare ostacoli e tensioni.3. Questo si rende ancor più necessario quando proliferano stili di vita e sidiffondono mode e culture che pongono in dubbio il valore del matrimonio,giungendo perfino a ritenere impossibile il dono reciproco degli sposi fino allamorte, in una gioiosa fedeltà. 4La fragilità aumenta se domina quella mentalitàdivorzista, che il Concilio ha denunciato con vigore, perché conduce,molte volte, a separazioni e a rotture definitive. Anche una mal concepitaeducazione sessuale nuoce alla vita della famiglia. Quando viene meno un'in-1N 41- Mt II, 28.:!Cfr Dies Domini, 81.4Cfr Lettera alle Famiglie, 10.


138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetegrale preparazione al matrimonio, che rispetti le progressive tappe dellacrescita dei fidanzati, 5nella famiglia si riducono le possibilità di difesa.Non c'è invece situazione diffìcile che non possa essere affrontata adeguatamentequando si coltiva un coerente clima di vita cristiana. L'amore stesso,ferito dal peccato, è anche un amore redento. 6E chiaro che se viene meno lavita sacramentale, la famiglia cede più facilmente alle insidie, perché restasenza difesa.Quanto è importante favorire il supporto familiare per le coppie, specialmentegiovani, da parte di famiglie solide spiritualmente e moralmente! E unapostolato fecondo e necessario soprattutto in questo momento storico.4. Vorrei aggiungere, a questo punto, una considerazione sul dialogo chedeve essere coltivato nel processo formativo con i figli. Manca spesso il tempoper vivere e dialogare in famiglia. Molte volte i genitori si sentono impreparatie temono perfino di assumere, come è loro dovere, il compito dell'educazioneintegrale dei loro figli. Può succedere che questi, proprio a causa delmancato dialogo, incontrino seri ostacoli nel trovare nei loro genitori autenticimodelli da imitare e vanno a cercare altrove modelli e stili di vita, cherisultano spesso falsi e lesivi della dignità dell'uomo e del vero amore. Labanalizzazione del sesso, in una società satura di erotismo, e la mancanza diriferimento a principi etici, possono rovinare la vita di bambini, adolescenti egiovani, impedendo il loro formarsi ad un amore responsabile, maturo, e losviluppo armonico della loro personalità.5. Carissimi fratelli e sorelle! Grazie per l'attenzione che in questa vostraAssemblea Plenaria dedicate ad un tema così attuale e che a me sta tanto acuore. Iddio vi aiuti a focalizzare ciò che è più utile per la famiglia oggi.Proseguite inoltre con entusiasmo nella preparazione dell'Incontro Mondialedelle Famiglie, che si terrà a Manila nel gennaio del prossimo anno. Auspicodi cuore che tale raduno, che ho convocato in occasione della celebrazione delGiubileo delle Famiglie, e per il quale ho segnalato come tema: La famigliacristiana: una buona novella per il terzo millennio, favorisca l'accrescimentodello slancio missionario delle famiglie nel mondo.Affido tutto ciò a Maria, Regina della Famiglia. Sia Lei ad accompagnarvie a proteggervi sempre. Con affetto benedico voi e quanti collaborano con voial servizio del vero bene della famiglia.(iCfr Familiaris consortio, 66,Cfr CCC, 1608.,


Acta Ioannis Pauli Pp., II 139VAd quosdam episcopos Brasiliae.*Venerados Irmäos no episcopado!1. «Cristo amou a Igreja e por eia Se entregou para a santificar». 1Me é grato recordar esta afirmacäo da Carta aos Efésios ao receber-vos hoje,Bispos do Maranhäo, aproveitando a ocasiäo para compartilharmos a riqueza doministerio pastoral que nos foi confiado por Cristo. Encontrando-me convoscopessoalmente nos dias passados, muito me alegrei pelo vosso zelo apostólico, cujafonte e modelo é a entrega de Cristo referida por S. Paulo.Abraço-vos com estima, amados Irmäos, e de modo especial quantosdentre vós iniciaram o serviço pastoral nestes últimos anos. Agradeço aspalavras que me dirigiu, em vosso nome, D. Affonso Felippe Gregory, bispode Imperatriz e presidente do Regional Nordeste 5, dando conta do estadoatual das comunidades cristas a vós confiadas e das quais conservo uma gratalembrança da minha segunda Visita pastoral à vossa Naçâo.2. A missäo fundamental do bispo é a evangelizaçao, uma tarefa a desempenharnäo apenas individualmente, mas como Igreja, e é missäo que sedesdobra no tríplice munus de ensinar, santificar e governar.Como vigários e legados de Cristo, sois chamados inicialmente a oferecer oanuncio claro e vigoroso do Evangelho, de tal modo que se exprima na inteiraexistencia do cristäo em todas as situacöes. Anuncie-se com a palavra, sem aqual o valor apostólico das boas açôes diminui ou se perde. Anuncie-se com asobras da caridade, testemunho vivo da fé, näo esquecendo as obras de misericordiaespiritual ao lado das obras materiais. Nao haja reservas no associara palavra de Cristo as atividades caritativas, por um mal entendido sentidode respeito pelas convicçôes dos demais. Näo é caridade suficiente deixar osirmäos ao obscuro da verdade; näo é caridade nutrir os pobres ou visitar osdoentes, levando-lhes recursos humanos e näo lhes dizendo a Palavra quesalva. «Tudo quanto fizerdes por palavra ou por obra, fazei-o em nome doSenhor Jesus, dando por Ele graças a Deus Pai».-3. Como é sabido, o Maranhäo participou do inicio da historia da evangelizaçaono Brasil pois, na segunda metade do século XVII, sua Igreja era* Die 19 Octobris 20021Ef 5, 25..2Col 3, 17.


140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesufragánea da Provincia eclesiástica da Bahia. Vosso Estado, desde cedo,tornou-se o centro irradiador da açâo missionaria de grandes familias religiosas— jesuítas, capuchinhos, mercedários etc... — muitas das quais, ainda hoje,prestam sua colaboraçâo na açâo pastoral da maioria das vossas diocèses. Vai,pois, aqui o sentimento de gratidâo, elevado ao Todo-Poderoso, pela obraevangelizado ra ai realizada, e que o Sucessor de Pedro deseja estimular com« graça e paz da parte de Deus, nosso Pai, e da parte do Senhor Jesus Cristo! ». 3O Evangelho pregado com fìdelidade pelos Pastores, como «mestres da fé»e defensores da Verdade que liberta, é algo que marcará sempre a pauta, comoo denominador comum, de cada um dos nossos encontros. As dificuldades queencontráis no desempenho do vosso munus pastoral nao me sao desconhecidas:a falta de emprego, de habitaçâo para tantas pessoas (penso, em concreto, nosproblemas ligados à migraçâo interna do campo as cidades); os problemasrelativos à educaçâo básica e da saúde de muitos segmentos da sociedadeque, junto aos desequilibrios sociais e à agressiva presença das seitas, säofatores geradores de incertezas para definir vossas prioridades pastorais.Mesmo levando-se em conta os delicados problemas sociais existentes nasvossas regiöes, é necessario näo reduzir a açâo pastoral à dimensäo temporal eterrena. Näo é possi vel pensar, por exemplo, nos desafíos da Igreja no Brasillimitando-se a algumas questôes, importantes mas circunstanciáis, relativas àpolítica local, à concentracäo da terra, à questäo do meio ambiente e assimpor diante. Reivindicar para a Igreja um modelo participativo de caráterpolítico, onde as decisôes säo votadas na «base», limitada aos pobres e excluidosda sociedade, mas abstraído da presença de todos os segmentos do Povo deDeus, desvirtuaría o sentido original redentor preconizado por Cristo.4. O pròprio Filho, enviado pelo Pai, confìou aos Apostolos a missäo deinstruir «todas as naçôes, batizando-as em nome do Pai, do Filho e do EspiritoSanto, ensinando-as a cumprir tudo quanto vos tenho mandado». 4Estasolene missäo de Cristo de anunciar a Verdade salvadora foi transmitida pelosApostolos aos Bispos, seus sucessores, chamados a levá-la até aos extremosconfins da terra, 5 «para a edificaçâo do Corpo de Cristo» 6 que é a Igreja.Os Bispos säo chamados pelo Espirito Santo a fazer as vezes dos Apostolos,como Pastores das Igrejas particulares. Para isto estäo revestidos de umpoder proprio, que «näo é diminuido pela autoridade suprema e universal,* Rmi, 7.* Mt 28, 19-20.6Cf Act 1. 86Ef 4, 12.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 141mas pelo contrario, é por eia assegurado, fortificado e defendido». 7Juntamentecom o Sumo Pontífice e sob a sua autoridade, os Bispos têm a missäode perpetuar a obra de Cristo, Pastor eterno. Com efeito, nosso Salvador deuaos Apostolos e aos seus sucessores o mandato e o poder de ensinar todas asnaçoes, de santificar os homens na verdade e de os governar. 8Antes de refletir sobre a tríplice dimensäo da missäo pastoral, apraz-meprimeiramente exaltar o centro para o qual todas as vossas atividades deveniconvergir: « 0 misterio de Cristo como fundamento da missäo da Igreja».9Aquele que, de algum modo, participa na missäo da Igreja deve crescerna fiel adesäo ao mandato recebido. Isto vale em primeiro lugar para osBispos que foram, por assim dizer, «inseridos» de maneira muito especial nomisterio de Cristo. Revestido da plénitude do sacramento da Ordern, oBispo é chamado a propor e viver o misterio integral do Mestre 10na diocèsea ele confiada. E misterio que contém «insondáveis riquezas». 11Conservemoseste tesouro!5. No tríplice ministerio dos Bispos, como ensina o Concilio VaticanoII, sobressai a pregaçâo do Evangelho. Os Pastores devem ser sobretudo« arautos da fé que para Deus conduzem novos discípulos ». 12 Como homens« que distribuem integralmente a palavra da verdade » 13 devemos transmitirjuntos aquilo que nos mesmos recebemos: näo a nossa propria palavra,por mais douta que seja, porque näo pregamos a nos mesmos, mas aVerdade revelada que deve ser transmitida com fìdelidade, conforme osensinamentos da Igreja.Quanto ao ministerio de ensinar, encontráis um clima cultural de difícilequacionamento devido ao analfabetismo adulto e infantil, mesmo quando osdados do último Censo revelaram o encorajador aumento da média de anos deestudos entre a populaçâo mais pobre.Por outro lado, permanecem elevados os índices relativos à fragilidade domatrimonio, à violencia infantil e à desnutriçâo; a estes, juntam-se os problemasde moradia, de falta de saneamento básico em muitos lugares e daevidente influencia, às vezes negativa, dos meios de comunicaçâo social; estesúltimos, em particular, quando orientados por uma mentalidade, hoje muito78910111213Lumen gentium, 27.Cf. Christus Dominus, 2.Carta Enc. Redemptor hominis, 11.Cf.. Christus Dominus, 12.Ef 3, 8.Lumen gentium, 25.2 Tim 2, 15.


142 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedifundida, de excluir da vida pública os interrogativos das verdadesúltimas, confinami na esfera privada a fé religiosa e as convicçÔes acerca dosvalores moráis. Corre-se assim o perigo da existencia de leis que exercem umaforte influencia sobre o pensamento e o comportamento dos homens, prescindindodo fundamento moral cristäo da sociedade.Caros Irmäos, vós sabéis que é dever fundamental do Bispo, como Pastor,convidar os membros das Igrejas particulares a ele confiadas, a aceitar emtoda a sua plénitude o ensinamento da Igreja a respeito das questöes de fé emoral. Näo de vemos desanimar se, às vezes, o anuncio da Palavra é acolhidosomente em parte. Com a ajuda de Cristo, que venceu o mundo, 14o remediomais eficaz é prosseguir, «oportuna e inoportunamente», 15na divulgaçaoserena, mas corajosa, do Evangelho.Exprimo estes votos especialmente pensando nos jovens do vosso Estado,que chegam a constituir, por exemplo, na capital, a metade da populaçao. Aoexercerdes o ministerio eclesial de ensinar, em uniäo com os vossos sacerdotese com os colaboradores no serviço catequético, tende particular cuidado naformaçao da consciência moral, que deve ser respeitada como « santuario » dohörnern a sós com Deus, cuja voz ressoa na intimidade do coraçâo. 16Mas, comigual fervor, recordai aos vossos fiéis que a consciência é um tribunal exigente,cujo juízo deve sempre conformar-se às normas moráis reveladas por Deuse propostas com autoridade pela Igreja, com a assistentia do Espirito Santo.Um claro e unívoco ensinamento a respeito dessas questöes näo deixará deinfluir de maneira positiva no necessario retorno ao sacramento da reconciliaçâo,ho je infelizmente — também nas regiôes católicas do vosso País —bastante abandonado.6. Quanto ao exercício da missäo de santificar, « o Bispo deve ser consideradocomo o sumo sacerdote do seu rebanho, de quem deriva e depende, dealgum modo, a vida de seus fiéis em Cristo ». 17Por isso, ele é, por assim dizer,o primeiro liturgo da sua diocèse e o principal dispensador dos Misterios deDeus, organizando, promovendo e defendendo a vida litúrgica na Igreja particulara ele confiada. 18A este respeito, recomendó-vos vivamente os dois sacramentos fundamentáisda vida crista: Batismo e Eucaristia. Logo após ser elevado à Cátedra de14Cf Jo 16, 33'"* 2 Tim 4, 2.10Cf. Gaudium et spes, 16.17Sacrosanctum Concilium, 41.18Cf Christus Dominus, 15..


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 143Pedro, aprovei a Instructo sobre o Batismo das crianças, na quai a Igrejaconfírmou a praxe batismal das crianças, em uso desde o inicio. Justamentenas vossas Igrejas locáis se insiste na exigencia de só administrar o Batismono caso em que se tenha a fundada esperança de que a criança seja educadana fé católica, de maneira que o sacramento possa frutificar. 19As vezes,porém, as normas da Igreja säo interpretadas de modo restritivo, descurando-seo bem mais profundo das almas. Acontece assim que, aos pais, é adiadoou até mesmo rejeitado, em determinadas circunstancias, o batismo dos filhos.E justo que pais e padrinhos sejam preparados de modo adequado parao Batismo das crianças, mas também é importante que o primeiro sacramentoda iniciaçâo crista seja visto sobretudo como um dom gratuito de Deus--Pai, pois «quem näo renascer da agua e do Espirito näo poderá entrar noReino de Deus». 20Com a exigencia, em si justificada, de preparar pais e padrinhos, näopodem faltar a bondade e a prudencia pastorais. Näo se pode exigir dosadultos de boa vontade, aquilo para o que näo lhes foi dada adequadamotivaçao. Quando for requerido o Batismo, pode-se aproveitar parainiciar urna catequese aos pais que os torne capazes de compreendermelhor o Sacramento, e dar assim uma educaçâo crista ao novo membroda familia. —- De qualquer forma, näo se deve jamais extinguir a mechaque ainda fumega, mas criar novos processos de evangelizaçao adaptadosao mundo de hoje e às necessidades do povo. — O Bispo é o primeiroresponsável para que todos os presbíteros, diáconos e agentes de pastoraltenham todo o zelo necessario, e toda a bondade e paciencia com o povomenos instruido.Outra tarefa primordial do vosso ministerio sacerdotal consiste em reafirmaro papel vital da Eucaristía como « fonte e centro de toda a vidacrista». 21Na celebraçâo do sacrificio eucaristico culmina näo só o serviço dosBispos e presbíteros, mas nele encontra o seu centro dinámico a vida detodos os demais membros do Corpo de Cristo. A falta de sacerdotes e a suadistribuiçao desigual, por um lado e, por outro, a reduçâo preocupante donúmero de quantos regularmente frequentam a Santa Missa dominical constitueratum constante desafio para as vossas Igrejas. E evidente que essasituaçao sugere uma soluçao provisoria, para näo deixar a comunidade noabandono, com o risco de um progressivo empobrecimento espiritual. Po-192021Cf. CIC, cân 868, § 2.Jo 3, 5Lumen gentium, 11.


144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerem, o incompleto caráter sacramental dessas funçôes liturgicas, levadas acabo por pessoas näo ordenadas (leigos ou religiosos), deveria induzir toda acomunidade paroquial a orar com maior fervor a firn de que o Senhor envietrabalhadores para a sua messe. 227. Por firn, uma palavra sobre a missäo de governar a vós confiada. Aoexercerdes esta tarefa, tendes sem duvida diante dos olhos a imagem do BomPastor, que näo veio para ser servido, mas para servir. 23Neste sentido, recomendó-vos vivamente sobretudo os presbíteros dasvossas Igrejas locáis, para os quais, como Bispos, constituís «o perpetuo evisivel fundamento da unidade». 24Velar pelos vossos sacerdotes é umserviço muito exigente, sobretudo quando tardam os frutos do trabalhopastoral, com a possivel tentaçao de esmorecimento e tristeza. Muitospastores têm a impressäo de trabalhar näo numa vinha evangélica, masnuma estepe árida.Conheço o peso dos empenhos diarios ligados ao vosso ministerio. Porém,com paterna solicitude recordo as palavras claras e repletas de sensibilidadedo Concilio Vaticano II: «Por causa desta comunhäo no mesmo sacerdocio eministerio, os Bispos devem estimar os presbíteros, como irmäos e amigos, eter a peito o bem deles, quer o material, quer sobretudo o espiritual... Estejamdispostos a ouvi-los, consultem-nos e troquem com eles impressöes sobreos problemas pastorais e o bem da Diocèse». 25«Tenham uma compaixäopràtica pelos sacerdotes que se encontram em algum perigo ou faltaram jáa alguns dos seus deveres ». 268. Ante a imensidade da missäo que vos está confiada, venerados Irmäos,nunca vos deixeis vencer pelo cansaço ou pelo desánimo porque oSenhor ressuscitado caminha convosco e torna fecundos os vossos esforços.É verdade que säo numerosas as urgencias pastorais, mas nptáveis säotambém os recursos humanos e espirituais, com os quais podéis contar.A vós cabe a tarefa de conduzir este povo de Deus à plénitude da respostafiel ao designio divino.Acompanhe-vos Maria neste àrduo mas entusiástico caminho. A cada umde vós, bem como aos sacerdotes e consagrados e a todos os fiéis das vossascomunidades, de todo o coraçâo concedo a minha Bênçao.222324252(iCf Mt 9, 38.Cf. Mt 20, 28,Lumen gentium, 23Presbyterorum ordinis, 7.Christus Dominus, 16.


Congregatio de Causis Sanctorum 145<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMROMANA seu VARSAVIENSISCanonizationis Beatae Ursulae Ledóchowska (in saec.: Iuliae Mariae) FundatricisCongregationis Sororum Ursulinarum a S. Corde Iesu Agonizantis (1865-1939)DECRETUM SUPER MIRACULOBeata Ursula Ledóchowska (in saec.: Iulia Maria) in Austriaco loco vulgoLoosdorf ex nobili familia Polona in vitam venit die 17 mensis Aprilis anno1865. Inter Sorores Ursulinas cooptata, in iuvenes mulieres instituendas eteducandas incubuit. Anno 1920 Congregationem condidit Sororum Ursulinaruma Sacro Corde Iesu Agonizantis, quae brevissimo tempore in diversasEuropae nationes sese diffudit. Meritis ditata famaque sanctitatis circumdataRomae obiit die 29 mensis Maii anno 1939. Summus Pontifex Ioannes PaulusII inter Beatos caelites annumera vit eam die 20 mensis Iunii anno 1983.Ad canonizationem provehendam, Postulatio Causae iudicio summisitCongregationis de Causis Sanctorum praesumptum mirum eventum, patratumin beneficium iuvenis Danielis Gajewski. Hic enim, hospes cum fuerit inloco Ozarów (Polonia) apud Sorores Ursulinas a Sacro Corde Iesu Agonizantis,cupiens illic aliquid utile agere, circa horam tertiam postmeridianam diei2 mensis Augusti anno 1996, horti herbam electrica falce recidere incepit. Exprioris noctis tempestate terra manebat adhuc aquis conspersa; Daniel cummeisgymnicis calcéis muniebatur, manicas tamen non induebat. Operi iamintentus, inopinate vehementi eléctrico ictu correptus est in terram cadens etviolentas subiens convulsiones musculares, angustias anhelitus, quendam suffocationissensum, hebetem oculorum aciem, grave vulnus in manu dextranec non plurima attrita corporis. Postea ipsemet narravit se, dum animodeficiebatur, quandam ignotam Sororem vidisse, quae a fune fluxus electricilaboriose eum eripere potuit. Deinde putatum est hanc Sororem ipsam BeatamUrsulam fuisse. In valetudinarium translatus debitas pertulit curationes.Periculi mortis effugium intercessioni adscriptum est Beatae Ursulae, cuiuspatrocinio aliquot dies priusquam casus occurreret Daniel a matre sua erat10 - AAS.


146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecommendatus. Ceterum Sorores eiusdem communitatis effundere preces consueverantpro suis hospitibus et ideo pro Daniele; qui vix a periculo ereptus intemplum se contulit ut Deo et Beatae Ursulae gratias redderet.De hoc eventu Curia Varsaviensis anno 1998 dioecesanam instruxit Inquisitionem,cuius iuridicam validitatem ratam habuit Congregatio de CausisSanctorum per decretum diei 17 mensis Octobris eiusdem anni. MedicorumConsilium huius Dicasterii in sessione diei 30 mensis Martii anno 2000 edixitex scientia explicari non posse quomodo iuvenis incolumis evaserit a fulguratione.Die 12 mensis Ianuarii anno 2001 habitus est Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum; deinde, quo adiuncta quaedam huius asserti mirieventus lucidiora fierent, eodem anno 2001 ex officio additicia peracta estInquisitio. Die 1 mensis Februarii anno 2002 alter subsecutus est CongressusConsultorum Theologorum; et die 12 sequentis mensis Martii celebrata estSessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.­mo D.no Andrea Maria Erba, Episcopo Veliterno-Signino. Et in utroqueCoetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an demiraculo constaret divinitus patrato, responsum affirmativum prolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicto miro eventu conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniterdeclaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem BeataeUrsulae Ledóchowska (in saec.: Iuliae Mariae), Fundatricis Congregationis SororumUrsulinarum a S. Corde Iesu Agonizantis, videlicet de incolumitate iuvenisDanielis Gajewski qui superavit "folgorazione elettrica con ustioni di 2° e 3° gradoalle dita della mano destra, e con lesioni generali rappresentate da contratturemuscolari, disturbi respiratori e perdita della coscienza".Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.L. 83 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio de Causis Sanctorum 147ROMANA seu VENTIMILIENSISBeatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae a Passione (in saec.:Helenae Mariae de Chappotin de Neuville) Fundatricis Congregationis SororumFranciscalium Missionariarum a Maria (1839-1904)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Maria a Passione (in saec.: Helena Maria de Chappotinde Neuville) Namnetibus, Francogallica in urbe, orta est die 21 mensisMaii anno 1839. Cooptata inter sodales Societatis Mariae Reparatricis, missaest in locum Maduré, in India, ubi localis ac dein provincialis exstititmoderatrix, assiduam explicans ac fructuosam missionalem actuositatem.Plurima perferens incommoda et angustias, condidit Congregationem SororumFranciscalium Missionariarum a Maria, cuius regimen summo studio,sacrificii spiritu et mira prudentia tenuit. Fidelis erga crucem et amoremChristi, in mundum Evangelii lumen diffudit. Ad Patrem pertransiit inItalica urbe v. d. San Remo die 15 mensis Novembris anno 1904, relinquensplusquam duo milia sororum per quattuor continentes dispersarum. SummusPontifex Ionnnes Paulus II die 28 mensis Iunii anno 1999 declaravitServam Dei virtutes théologales, cardinales eisque adnexas heroum in modumcoluisse. Ad beatificationem provehendam, Postulatio Causae inspiciendamcommisit Congregationi de Causis Sanctorum praesumptam miramsanationem, in Canada patratam, Sororis Mariae Plautillae a Iesu (in saec.:Bernadette Saintonge), sodalis Congregationis ab ipsa Dei Serva conditae.Haec quidem soror, unum et viginti annos nata (nenrpe anno 1918), tuberculosimcolumnae vertebralis ad undecimam et duodecimam vertebramdorsalem subire coepit. Primam sectionem chirurgicam, quae anno 1930facta est ad osseam vertebrarum insitionem aptandam, altera sequenti annosecuta est; utraque tamen nullum attulit beneficium. Examen radiologicumpraesentiam detexit morbi Pottiani. Soror infirma missa est insanabilis innosocomium Sanctae Annae v. d. de Beaupré, ubi medicus a cura comprobavitpulmonum laesiones. Deinde valetudinis condicio propter febrim, tenuationemcorporis, emptiones sanguinis acerbosque spinae cruciatus inpeius ruebat, quapropter infirma lecto tenebatur. Tanti periculi pondereperpenso, die 12 mensis Maii anno 1939 infirma ipsa preces iniit no vendi alesDeo fundendas, per intercessionem Servae Dei Mariae a Passione, ad sanationisdonum obtinendum. Die 20 eiusdem mensis Soror Maria Plautilla ex


148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeimproviso sanam se sensit; etenim febris, dolores, tussis evanuerunt, immoincedere absque baculo necnon communitariam vitam instaurare potuit.De hoc miro eventu, apud Curiam Quebecensem, inter annos 1948-1953, instructus est Processus canonicus, cuius iuridicam validitatem recognovitCongregatio de Causis Sanctorum per decretum diei 1 mensisOctobris anno 1993. Consilium Medicorum huius Dicasterii in sessione diei18 mensis Ianuarii anno 2001, affirmavit sanationem celerem fuisse, perfectam,diuturnam et inexplicabilem quoad modum. Die 27 sequentis mensisNovembris celebratus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorumet die 5 mensis Martii huius anni habita est Sessio OrdinariaPatrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Em.mo CardinaliVergilio Noè. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium etEpiscoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret,responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibusrebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de CausisSanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedictamira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servae Dei Mariae a Passione (in saec. : Helenae Mariaede Chappotin de Neuville), Fundatricis Congregationis Sororum FranciscaliumMissionariarum a Maria,videlicet de celeri, perfecta ac diuturna sanationeSororis Mariae Plautillae a Iesu (in saec.: Bernadette Saintonge) a "TBC polmonare-vertebrale,morbo di Pott, progressivo defedamento, grave limitazionefunzionale".Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio de Causis Sanctorum 149SCIIAMCHIAMENSISBeatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Gabrielis Mariae Allegra sacerdotisprofessi O.F.M. (1907-1976)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Gabriel Maria Allegra natus est in loco v.d. SanGiovanni La Punta, provinciae Catanensis, die 26 mensis Decembris anno1907. Ordinem Fratrum Minorum ingressus, religiosam emisit professionemanno 1924 et anno 1930 sacro presbyteratus Ordine est insignitus.Sequenti anno missionarius Sinas petiit, ubi usque ad obitum mansit.Fervida caritate indefatigabilem exsecutus est apostolatum, SacramScripturam in Sinensem linguam convertit, auxilium infirmis, egenis leprosisquetulit, atque christianorum unitatem promovit. Perquam studiosusRegni Dei Collegium Biblicum Pekini et Gollegium Sociologicum Singapuraecondidit. Meritis onustus famaque sanctitatis circumdatus,Hongcongi die 26 mensis Ianuarii anno 1976 terrenam explevit exsistentiam.Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 15 mensis Decembris anno1994 enuntiavit Servum Dei virtutes théologales, cardinales eisque adnexasheroum in gradum exercuisse. Ad eius beatificationem assequendam,Postulatio Causae examini Congregationis de Causis Sanctorum praesumptamsubiecit miram sanationem doctoris Francisci Tomasello, quimense Maio anno 1985 advertit naevolum quendam, quo iam ab infantiain dorsali regione signabatur, inopinanter auxisse coloremque mutavisse,quibus effectibus dolor et prurigo addebantur. Die 13 sequentis mensisIunii Messanae sectionem chirurgicam subiit, quam secuta est diagnosismelanomatis nodularis secundi vel tertii gradus. Post mensem expletum inaxillari regione lymphoglandula apparuit, quae die 8 mensis Augusti eiusdemanni Mediolani chirurgica sectione est ablata, et diagnosis densaemetástasis est edita. Aliquot post dies infirmus ex valetudinario dimissusest, quin ulla praescriberetur therapia ad tumorem debellandum. Interea,a mense Iunio anni 1985, ipse doctor Tomasello simul cum suis fidenterinvocare coeperat intercessionem Servi Dei Gabrielis Mariae Allegra ad sanationisdonum a Deo impetrandum. Variae medicae recognitiones, quae postalteram sectionem chirurgicam factae sunt, confirmarunt absolutam morbineoplastici cessationem.


150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSuper hanc sanationem, uti miram existimatam, apud Curiam Messanensemannis 1994-1995 instituta est Inquisitio dioecesana, cuius vim iuridicamCongregatio de Causis Sanctorum recognovit per decretum diei 31mensis Martii anno 1995. Medicum huius Dicasterii Consilium, in sessionecelebrata die 28 mensis Iunii anno 2001, notum faciens sedecim annos iamintercessisse a peracta sectione chirurgica, agnovit hic agi de sanatione« quoad substantiam » celere, perfecta, constanti et ex scientiae praeceptisinexplicabili. Die 22 mensis Ianuarii anno 2002 habitus est Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum et die 5 sequentis mensis Martii celebrataest Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae PonenteExc.mo D.no Hieronymo Grillo, Episcopo Centumcellarum-Tarquiniensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium etEpiscoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsumaffirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebusSummo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanationeconscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servi Dei Gabrielis Mariae Allegra, Sacerdotis professi O.F.M.,videlicet de celeri, perfecta ac constanti sanatione doctoris Francisci Tomaselloa « melanoma del dorso al III stadio con precoce metastasi linfonodale ascellaredel diametro di 4 cm. ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusL. £8 S.83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio de Causis Sanctorum 151URBEVETANA-TUDERTINABeatificationis et Canonizationis Servae Dei Spei a Iesu (in saec.: Mariae IosephaeAlhama Valera) Fundatricis Congregationum Ancillarum Amoris Miserentis etFiliorum Amoris Miserentis (1893-1983)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«Euntes autem discite quid est: Misericordiam volo» (Mt 9, 13). Suis veritatisverbis, potissimum autem per Paschale Mysterium, Dominus Iesus mundo revelavitPatrem suum, qui dives est in misericordia (cf. Eph 2, 4), et propter nimiamcaritatem suam, qua dilexit nos, nos quoque convivificavit etiam in Filii passioneet resurrectione. Etenim Christus Ecclesiae commisit missionem testificandi Deimisericordiam, quam ipsa profiteri debet utpote salutarem fidei veritatem eamqueopportune inducere et ad actum deducere in vitam christifidelium (cf. IoannesPaulus II, Litt. Enc. Dives in misericordia, VII). Inter Ecclesiae filios qui nostraaetate Dei misericordiam modo eminenti professi sunt atque vitae operumquesanctimonia eam omnibus praedicaverunt, annumeranda est procul dubio ServaDei, cui nomen est Spes a Iesu, quae germanam vivendi scientiam acquisivit aCruce et Iesum, misericordem Caritatem, elegit vitae suae magistrum. Quae humiliset fervens testis caritatis Dei vixit semper in Christum crucifixum intentaatque confixa, et potum de fonte aquae vivae illius Cordis sauciati hauriens, sensusChristi suos fecit: « Hic, ipsa confitetur, didici amorem ». Primo loco genita novemfratrum, Mater Spes a Iesu nata est in pago vulgo Santomera nuncupato, indioecesi Carthaginensi in Hispania, die 29 mensis Septembris anno 1893, patreIosepho Antonio Alhama Palma et matre Maria a Monte Carmelo Valera Buitrago.Post paucos exactos annos in domo pauperrimae suae familiae, sextum velseptimum agens annum in parochi aedibus accepta est, ibique primis litterarumrudimentis imbuta vias Domini sequendas generoso animo didicit. Etenim vehementemsuum patefecit amorem erga Eucharisticum Mysterium quin et desiderioaffecta est vovendi se Domino. Itaque die 15 mensis Octobris anno 1914, in festosanctae Teresiae a Iesu, firmiter sibi proponens eam sequi in via sanctitatismagnamque fieri sanctam, in Institutum Filiarum a Calvario ingressa est, quodanno 1921, sui conservandi gratia, confluit in Congregationem Religiosarum MariaeImmaculatae, Missionariae Claretianae nuncupatae. Gratiae Dei fidelis suaehumanae et spirituali institutioni vacavit, multumque inter innumeras tribulationescorporis et animi profecit. Cuius charismata superiores ita admirati sunt uttraderent eam dirigendam optimis spiritualibus moderatoribus, qui revera ei auxiliofuerunt ut intellegeret Deum eam vocavisse ad duas novas institutiones vitae


152 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeconsecratae condendas, quarum missio haec esset: curare ut omnes agnoscerentDeum « non veluti Patrem iratum propter filiorum suorum ingratitudines, sed utPatrem bonum summa ope nitentem sublevare, adiuvare, beatos facere filios suos;ut Patrem ducentem et quaerentem eos constanti indefessaque dilectione, tamquambeatus esse non posset si ab eis esset seiunctus ». Itaque Dei Amori MisericordiMater Spes a Iesu vovit non solum vitam suam, sed et CongregationemAncillarum Amoris Miserentis, quam Matriti in Hispania fundavit in nocte NativitatisDomini anno 1930, et Congregationem Filiorum Amoris Miserentis, quamin Urbe fundavit mense Augusto anno 1951.Hae Congregationes, nunc iuris Pontificii, constituunt florentem religiosamFamiliam, quae viros ac mulieres complectitur, sex ramos efformantes sed eodemquefruentes charismate. Quae Instituta officium habent testificandi et nuntiandiuniverso mundo Dei Amorem Misericordem, mutuum sibi praestantes auxiliumad sanctitatem assequendam. Serva Dei, quae iam ab anno 1936 Romam deverterat,anno 1951 cum filiis et filiabus stabilem et definitivam sibi sedem elegitin parvo pago vulgo Collevalenza nuncupato, in dioecesi Tudertina, ubi ad Deigloriam splendidum exstruxit Sanctuarium Amori Misericordi dedicatum et anno1965 consecratum adstantibus sane multis Concilii Oecumenici Vaticani II Patribus.Prope Sanctuarium Mater Spes a Iesu vitam suam consummavit testis effectaAmoris Misericordis Iesu erga omnes homines. Zelo enim ardens Regni Deiatque animarum salutis, singulos quosque eosdemque innumeros peregrinos coramadmittebat, eisdem aures praebebat, consilia dabat, solacium infundebat. Eiusquotidianum officium — uti ipsa scripsit — fuit omnibus hominibus nuntiare«vel pessimum inter homines et miserrimum et a cunctis derelictum, a Iesu dulcissimodiligi summo amore, quia Iesus est ei pater et dulcis mater ». Licet PopulusDei semper eam veneraretur, ipsa Mater Spes a Iesu constanter sensit se non essenisi humile instrumentum in Domini manibus atque meram simplicemque DiviniMagistri discipulam, cuius vocem audire eiusdemque doctrinam et exemplumsequi desiderabat omnibus diebus vitae suae. Praeterea meditans infinitam Deidilectionem, didicit semetipsam abnegare, crucem amare, indolem suam vehementemmoderari et — ipsa teste — ab omnibus adhiberi «ut scopae quae nequequeruntur neque reclamitant, sed silentes sinunt ut omnes sibi utantur alterutriusrei causa ». Mulier autem in firmissima fide fundata in agendo e in vivendo sempera Dei voluntate agi voluit cui adhaesit mente, corde et opere. Praecepta quoque etdivina et ecclesiastica servavit atque acquirendae sanctitati semper studuit, beneutens innumeris donis quae a Deo susceperat et removens omnem peccati etimperfectionis formam. Intimam suam cum Deo unionem fovit meditatione SacrarumScripturarum aeternorumque mysteriorum, Sacra Liturgia, ferventi pie-


Congregatio de Causis Sanctorum 153tate erga Eucharistiam et Virginem Mariam, precibus assiduis. Spiritus Sanctuseam duxit ad excelsos contemplationis gradus et peculiaribus ditavit charismatibus,quibus semper ea usa est in simplicitate cordis ad animarum bonum. Cor eiusiam vivebat in caelis, pedes autem firmiter terrae inhaerebant. Particeps quoquefuit Ecclesiae vitae et ut filia Sanctam Sedem adamavit Summumque Pontificem.Anno 1981 Dominus gratiam ei dedit suscipiendi in pago Collevaienza visitatoremipsum Summum Pontificem Ioannem Paulum II.Sciebat enim Eum in quo spem suam fundaverat, scilicet in Deo-Amore.Propterea non suis viribus fisa, sed Dei bonitate providentiaque, animo serenointimaque pace res vicit adversas, dolores, cruciatus et indecoras offensiones.Potissimum vero his in rerum adiunctis testis verax fuit et credibilis propheticisui nominis, quod fuit Spes a Iesu. Ex eius cum Deo intima, sponsali et mysticaconversatione profluxit illa urgens caritas, qua diligenter et sedulo ut germanamater dilexit misérrimos homines nulla personarum acceptione inter paupereset divites, familiares et extraneos, amicos vel inimicos, quin ipsos inimicoshabuit quoque veluti maximos benefactores ita ut numquam defendi ipsa sitausa, neque quempiam accusaverit, neglectis indecoris offensionibus et calumniis.Dilexit summaque subservivit caritate filiis filiabusque suis spiritualibus,sacerdotibus, infirmis, inopibus, omnibusque qui opem eius peterent. CumSpiritus luce duceretur supernaturalique prudentia, vere noverat reprehendere,monere et hortari pro cuiusque necessitatibus, semper matris cor exhibensrectum, dulce et vehemens, instans et patiens. Numquam favit vitae agendaerationi, neque suae neque ceterorum hominum, quae contrariis careret rebus etdifficultatibus. Quinimmo Dei bonitati cum plene fideret quaelibet sui abnegationisgenera veluti ab eius manibus suscipiebat omnibusque utebatur adversitatibusut instrumentis purificationis et expiationis et tamquam occasionisei datis compatiendi cum Christo Redemptore, qui fuit Vir Dolorum.Domino virginaliter se vovit; Ecclesiae Pastoribus, moderatoribus et suis spiritualibusmagistris semper oboediens fuit et cum pauper nata esset pauperquoque vivere voluit seque ad pauperes inclinavit, in quibus vultum Christidolentis intuebatur. Mente simplici perfecit misericordiae opera corporalia etspiritualia atque dulciter et fortiter hominis defendit dignitatem cuiuslibetcondicionis. Cum fugeret ab honoribus humiliter operata est ad aedificandumRegnum Dei et ad parandum humanum cultum amoris, misericordiae, reconciliationiset pacis. Neque vita Matris Spei a Iesu caruit multis morbis a quibussaepe sanata est, testibus quoque medicis, modo subito et miro. Morbus qui eiletalis fuit tantum quattuor dies perseveravit, et vespere antequam manifestareturServa Dei spirituali suo moderatori dixit: «Fili mi, proficiscor».


154 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSereno et laeto vultu paravit se ut obviam decretorie iret Domino, qui ad seeam vocavit die 8 mensis Februarii anno 1983. Sancte vixit, sancte obiit. Eius vitafere nonaginta annorum breviari potest sententia: «Omnia propter Amorem».Eius corpus nunc requiescit in crypta Sanctuarii Amoris Misericordis in pagoCollevalenza, circumsistentibus atque venerantibus filiis filiabusque spiritualibusnecnon innumeris peregrinis, ex cunctis terrarum orbis regionibus advenientibus.Sanctitatis et miraculorum fama, quae vitam Servae Dei comitata est, perseveravitquoque post eius mortem, propterea Episcopus Urbevetanus-Tudertinus,Exc.mus Decius Lucius Grandoni, Causam beatificationis et canonizationisiniit celebravitque Inquisitionem dioecesanam (1988-1990), quam iuridicevalidam habuit Congregatio de Causis Sanctorum decreto die 12 mensis Iuniianno 1992. Cum parata esset Positio, iuxta morem quaesitum est utrum ServaDei exercuisset gradu heroico omnes virtutes. Die 11 mensis Ianuarii anno 2002habitus est, positivo exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum.Demum Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria die 5 subsequentismensis Februarii, audita relatione Causae Ponentis, Exc.mi Iosephi SebastianiLaboa, Archiepiscopi tit. Zaraiteni, ratum habuerunt Matrem Spem a Iesuexercuisse gradu heroico theologicas, cardinales iisque adnexas virtutes.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II persubscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua votaCongregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit utsuper heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniterdeclaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum inDeum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantiaet Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Spei a Iesu (in saec. :Mariae Iosephae Alhama Valera), Fundatricis Congregationum Ancillarum AmorisMiserentis et Filiorum Amoris Miserentis, in casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.L. ES S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio pro Episcopis 155CONGREGATIO PRO EPISCOPISPROVISIOECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 8 Decembris 2002. — Metropolitanae Ecclesiae Massiliensi, novitererectae, Exc.mum P.D. Bernardum Panafieu, hactenus Archiepiscopumeiusdem sedis.— Metropolitanae Ecclesiae Claromontanae, noviter erectae, Exc.mumP.D. Hippolytum Simon, hactenus Episcopum eiusdem sedis.— Metropolitanae Ecclesiae Divionensi, noviter erectae, Exc.mum P.D.Michaelem Coloni, hactenus Episcopum eiusdem sedis.— Metropolitanae Ecclesiae Montis Pessulani, noviter erectae, Exc.mumP.D. Vidonem Thomazeau, hactenus Episcopum eiusdem sedis.— Metropolitanae Ecclesiae Pictaviensi, noviter erectae, Exc.mum P.D.Albertum Rouet, hactenus Episcopum eiusdem sedis.die 13 Decembris — Cathedrali Ecclesiae Lexingtonensi, R.D. RonaldumVillelmum Gainer, e clero dioecesis Alanopolitanae, ibique Vicariumiudicialem.— Titulari episcopali Ecclesiae Sitipensi, R.D. Ignatium Wang, e cleroarchidioecesis Sancti Francisci in California, ibique Cancellarium atque rectoremSocietatis pro Gentium Evangelizatione, quem deputavit Auxiliaremeiusdem archidioecesis.die 19 Decembris — Titulari episcopali Ecclesiae Silensi R.D. AngelumAmato, Societatis S. Francisci Salesii sodalem, quem Congregationispro Doctrina Fidei a Secretis constituit atque archiepiscopali dignitateornavit.— Titulari episcopali Ecclesiae Abitinensi R.P. Brennum Farrel, CongregationisLegionariorum Christi sodalem, quem Pontifìcii Consilii ad UnitatemChristianorum Fovendam a Secretis constituit.


156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 27 Decembris 2002 — Cathedrali Ecclesiae Cabancalensi, R.D. PatritiumA. Buzon S.D.B., Societatis S. Francisci Salesii superiorem provinciaein regione meridiana Philippinarum.— Titulari episcopali Ecclesiae Talaptulensi, R.D. Isabellum C. Abarquez,e clero archidioecesis Caebuanae, ibique Seminarii Collegii rectorem,quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Acariguaraurensi, noviter erectae, Exc.mum P.D.Ioachimum Morón Hidalgo, hactenus Episcopum Vallispaschalensem.— Cathedrali Ecclesiae Sancti Caroli in Venetiola, R.D. Salvatorem ThomamZárraga Colmenares, e clero dioecesis Punctifixensis, ibique parochumatque Secretariatus dioecesani pro communicationibus socialibus et pro pastoralisociali moderatorem.die 28 Decembris — Cathedrali Ecclesiae Peterboroughensi, Exc.mum P.D. Nicolaum De Angelis, hactenus Episcopum titularem Remesianensem etAuxiliarem archidioecesis Torontinae.die 30 Decembris — Cathedrali Ecclesiae Fabrianensi-MathelicensiR.D. Ioannem Carolum Vecerrica, e clero dioecesis Maceratensis-Tolentinae-Recinetensis-Cingulanae-Treiensis,hactenus Secretarium generalemcuriae eiusdem dioecesis.die 3 Ianuarii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Iacksoniensi, R.D. IosephumLatino, e clero dioecesis Humensis-Thibodensis, ibique Vicarium generalemet curionem paroeciae templi cathedralis.die 4 Ianuarii — Titulari episcopali Ecclesiae Cuncacestrensi seu SanctiCuthberti R.D. Alanum Stephanum Hopes, hactenus Vicarium generalemarchidioecesis Vestmonasteriensis, quem deputavit episcopum Auxiliaremeiusdem archidioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Zarnensi R.D. Bernardum Longley, eclero Arundeliensi-Brichtelmestunensi, hactenus Secretarii generalis ConferentiaeEpiscoporum Angliae et Cambriae adiutorem, quem deputavit EpiscopumAuxiliarem archidioecesis Vestmonasteriensis.die 8 Ianuarii — Coadiutorem dioecesis Vaccariensis R. P. Petrum SbalchieroNeto, M.S., hactenus Vicarium provincialem Missionariorum DominaeNostrae a La Salette in Brasilia.


Congregatio pro Episcopis 157die 9 Ianuarii 2003 — Cathedrali Ecclesiae Abulensi Exc.mum P.D. IesumGarcía Burillo, hactenus Episcopum titularem Basticensem et Auxiliaremdioecesis Oriolensis-Lucentinae.— Cathedrali Ecclesiae Salmantinae Exc.mum P.D. Carolum López Hernández,hactenus Episcopum Placentinum.— Cathedrali Ecclesiae Bellovacensi, Ioannem Paulum James, e cleroarchidioecesis Rhedonensis, ibique Seminarii maioris «Sancti Ivonis» moderatorem.die 10 Ianuarii — Metropolitanae Ecclesiae Ibaguensi, Exc.mum P.DFlavium Calle Zapata, hactenus Episcopum Sonsonensem-Rivi Nigri.— Cathedrali Ecclesiae Libanae-Hondanae, Exc.mum P.D. RaphaelemArcadium Bernal Supelano, hactenus Episcopum Araucensem.— Episcopum Coadiutorem Quercopolitanum, Exc.mum P.D. AlanumHenricum Vigneron, hactenus Episcopum titularem Marianopolitanum inMichigania et Auxiliarem archidioecesis Detroitensis.


158 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in UdienzaUfficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:Venerdì, 13 Dicembre 2002, le LL. EE. i Signori e le Signore:FODE MCLEAN DABOR, Ambasciatore di Sierra Leone;MARCIA GILBERT-ROBERTS, Ambasciatore di Giamaica; PRA-VEEN LAL GOYAL, Ambasciatore dell'India; ALBERT OWUSU-SARPONG, Ambasciatore del Ghana; HELGA HERNES, Ambasciatoredi Norvegia; EMMANUEL KAYTANA IMANZI, Amb asciatoredel Rwanda; JEAN-PIERRE RAZAFY-ANDRIANVAINGO, Ambasciatoredel Madagascar; tutti accreditati presso la SantaSede.Lunedì, 19 Dicembre 2002, S.E. la Signora DAGMAR BABCANO-VÁ Ambasciatore di Slovacchia presso la Santa Sede.Ha, altresì, ricevuto in Udienza:Giovedì, 12 Dicembre 2002, S.E. il Signor MOSHE KATSAV,Presidente dello Stato di Israele;S.E. il Signor SELLAPAN RAMANATHAN NATHAN, Presidente dellaRepubblica di Singapore.Lunedì, 16 Dicembre 2002, S.E. il Signor STJEPAN MESIC, Presidentedella Repubblica di Croazia.Lunedì, 23 Dicembre 2002, S.A.R. il Principe VITTORIO EMA­NUELE DI SAVOIA.Venerdì, 3 Gennaio 2003, l'On. Signor PAT COX, Presidentedel Parlamento Europeo.Lunedì, 13 Gennaio 2003, l'Ecc.mo Corpo Diplomatico pressola Santa Sede.Venerdì 20 dicembre 2002 si è riunita alla presenza del Santo Padre laCongregazione delle Cause dei Santi.


Diarium Romanae Curiae 159SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:9 novembre 2002 Le LL.EE. i mons.ri Angelo Scola, Patriarca di Venezia;George Peli, Arcivescovo di Sydney; André Vingt-Trois, Arcivescovo di Tours; Anders Arborelius, Vescovodi Stockholm, Membri del Comitato di Presidenzadel Pontificio Consiglio per la Famiglia «adquinquennium ».» » » Le LL.EE i mons.ri Agustín García-Gaseo Vicente, Arcivescovodi Valencia; Elio Sgreccia, Vescovo tit. diZama minore, Membri del Comitato di Presidenzadel Pontificio Consiglio per la Famiglia « in aliudquinquennium ».» » » I signori Francisco e Géraldine Padilla; prof. Michael M.Waldstein e Susie Burnham Waldstein, Membri delPontificio Consiglio per la Famiglia «ad quinquennium».» » » Mons. Renzo Bonetti, P. David Maria A. Jaeger, O.F.M.; isignori prof. Cari Albert Anderson, prof. Pedro MorandeCourt, prof.ssa Dina Nerozzi Frajese, dott.Timothy T. O'Donnell, sig.ra Antonia Willemsen,Consultori del Pontificio Consiglio per la Famiglia« ad quinquennium ».» » » S.E. mons. Klaus Küng, Vescovo di Feldkirch; mons. IgnacioCarrasco de Paula; p. Jesús López-Gay, S.I.; p.Lino Ciccone, CM.; p. Tadeusz Styczen, S.D.S.;rev. Juan Ignacio Arri età Ochoa de Chinchetru; isignori dott. Joseph H. Hagan; prof. HumbertoLeal Vieira; sig.ra Angela de Malherbe; sig.ra MariaCristina Noronha de Sá; dott.ssa Janet E. Smith,Consultori del Pontificio Consiglio per la Famiglia« in aliud quinquennium ».19 » » S.E. mons. Kevin McDonald, Vescovo di Northampton, Membrodel Pontificio Consiglio per il Dialogo Inter-Religioso« ad quinquennium ».3 dicembre » Il rev. Melchor Sánchez de Toca y Alameda, Capo Ufficio nelPontificio Consiglio della Cultura.12 » » Le LL.EE. i mons.ri Francesco Monterisi, Arcivescovo tit. diAlba Marittima; Pier Luigi Celata, Arcivescovo tit.di Doclea; Giampaolo Crepaldi, Vescovo tit. di Bisarcio,Membri del Pontificio Consiglio della Pastoraleper i Migranti e gli Itineranti « ad quinquennium ».


160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale12 dicembre 2002 II sig. Guzmán Carriquiry, Sotto-Segretario del Pontificio Consiglioper i Laici « in aliud quinquennium ».» » » Mons. Pedro López Quintana, Arcivescovo tit. di Agropoli,Nunzio Apostolico.14 » » Mons. Francesco Borgia Tran Van Kha, Capo Ufficio nellaCongregazione per il Culto Divino e la Disciplina deiSacramenti.16 » » Mons. Eleuterio Francesco Fortino, Sotto-Segretario del PontificioConsiglio per la promozione dell'Unità dei Cristianifino al I o marzo 2004.» » » Gli Em.mi Signori Cardinali Joachim Meisner; Adam JosephMaida; le LL.EE. i monsignori Attilio Nicora, Arcivescovo-Vescovoemerito di Verona; Lluís MartínezSistach, Arcivescovo di Tarragona; Tarcisio Bertone,Arcivescovo di Genova, Membri del Pontificio Consiglioper i Testi Legislativi « ad quinquennium ».» » » Gli Em.mi Signori Cardinali Eduardo Martínez Somalo ed AchilleSilvestrini, Membri del Pontificio Consiglio per i TestiLegislativi « usque ad octogesimum annum at. »..» » » L'Em.mo Signor Cardinale Mario Francesco Pompedda; leLL.EE. i monsignori Luigi Dossena, Arcivescovotit. di Carpi; Renato Raffaele Martino, Arcivescovotit. di Segerme; Attilio Nicora, Arcivescovo-Vescovoem. di Verona; il sac. Daniel Lagni; p. GianbattistaZanchi, Superiore generale del Pontifìcio IstitutoMissioni Estere, Membri della Congregazione per l'Evangelizzazionedei Popoli « ad quinquennium ».17 » » Mons. Gabriele Giordano Caccia, Assessore per gli Affari Generalidella Segreteria di Stato « ad quinquennium ».23 » » Le LL.EE. i mons. Robert Sarah, Arcivescovo em. di Conakry;Csaba Ternyák, Arcivescovo tit. di Eminenziana;Piergiorgio Silvano Nesti, Arcivescovo em. di Camerino-SanSeverino Marche; Giuseppe Pittau, Arcivescovotit. di Castro di Sardegna, Membri del PontificioConsiglio della Pastorale per i Migranti e gliItineranti « ad quinquennium ».30 » » Il sig. Jean Daniel Pitteloud, Tenente del Corpo della GuardiaSvizzera Pontificia,7 gennaio 2003.. L'Em.mo Signor Cardinale Juan Sandoval Iñiguez, Membrodella Commissione Cardinalizia di vigilanza dell'Istitutoper le Opere di Religione « ad quinquennium ».NECROLOGIO16 dicembre 2002 Mons. Licinio Rangel, Vescovo tit. di Zarna.8 gennaio 2003 Mons. Antonio Palenzuela Velázquez, Vescovo em. di Segovia(Spagna).» » » Mons. Adolfo Arana, Vescovo em. di Villa de la Concepcióndel Rio Quarto (Argentina).


An. et vol. XCV 3 Martii 2003<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus Paulinae a Corde Iesu Agonizanti Sanctorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.«Unusquisque, sicut accepit donationem, in alterutrum illam administrantessicut boni dispensatores multiformis gratiae Dei» (1 Pe 4, 10).Beata Paulina a Corde Iesu Agonizanti (quae saeculari nomine AmabilisVisintainer appellabatur) dona quae a Spiritu Sancto receperat optimelucri fecit, cuius virtus in eius vita missioneque conspecta est. Deivoluntati studiose obsequens, fructuosam evangelizationis operam praestititipsaque germana fuit testis Christi erga indigentes amoris, pro quibusCongregationem condidit Parvarum Sororum Immaculatae Conceptionis,quae prima fuit religiosa communitas Brasiliae Meridianae. DieXVI mensis Decembris anno MDCCCLXV parentibus pauperibus religiosisqueorta est ipsa in oppido Vicolo Vattaro Tridentinae dicionis. Die postquamnata est Baptismi fonte abluta est. Puella una cum familia in CivitatemSanctae Catharinae Brasiliae Meridianae se contulit. Societatis Iesus sodales,quibus locorum illorum pastoralis cura commissa est, de eius pietatemirabantur ideoque ei Virginiaeque Nicolodi munus demandarunt puerosdoctrinam catholicam docendi atque aegrotis assidendi. Alacrem ea sustinuitapostolatus laborem atque mortua matre potissimum necessariis culi-A.A.S


162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerandis operam dedit. Spiritali moderatore consentiente, una cum sociavitam communem in paupere domu agere coepit ut in caritatis simplicitatisquespiritu pupillis aegrotisque curandis se devoveret. Die xn mensisIulii anno MDCCCXC apud urbem v.d. Nova Trento ipsae mulierem cancrocorreptam susceperunt, quam amabiliter curaverunt. Primum iactum estsemen illius Congregationis Parvarum Sororum Immaculatae Conceptionis,quam Episcopus loci anno MDCCCXCV comprobavit. Die vii mensis Decembriseiusdem anni Beata sibi sumpsit nomen Paulinae a Corde IesuAgonizanti. Antistita exinde nominata est generalis, quae, Sancti Pauliurbem cum petivisset, hospitium moderata est pupillis senibusque suscipiendisiisque domibus carentibus. Institutum deinde crevit compluribusadditis, in variis Brasiliae locis, domibus. Christo fidebat, cum Deo coniunctasubinde manebat atque in omnibus condicionibus divina consiliasuscipiebat, ita ut saepe exclamaret: « Dei voluntatem, Paradisum meum ».Suam spiritalitatem per Eucharistiae, Virginis Mariae ac Sancti Iosephdevotionem aluit. Divinae Providentiae fidens, numquam difficilioribusetiam condicionibus amittebat spem, quod idem suis sororibus inculcabat.Ut ab omnibus adoraretur Iesus voluit atque assidue adlaboravit ut Deiregnum incresceret itemque peccatores ad bonam frugem se reciperent.Domini amor eam ad proximum se addicendam compulit, in quo Redemptorisvultum conspiciebat, idcirco sollicite operam dedit ut pauperes, senes,pupilli curarentur, eos solans curansque eorum aerumnas. Congregationema se conditam prudenter rexit. Anno MCMIX alia electa est Antistitageneralis, quam rem ipsa amabiliter humiliterque suscepit. In vocationeperstitit, aerumnas toleravit, difficultates fortiter sustinuit, quippe quaein Christo omnem vim inveniret. Ecclesiam adamavit, cui fideliter inservivitatque sacris pastoribus humiliter oboedivit. Annorum decursu eiusvaletudo in peius mutabat: diabete correpta est. Ideo manum amisit et inpostremo vitae tempore caeca facta est. Quae omnia fortiter toleravitatque die ix mensis Iulii anno MCMXLII obdormivit in Domino. Sanctitatisob famam late patentem, anno MCMLXV Processus informativus incohatusest. His peractis iure statutis rebus, die xvm mensis Octobris anno MCMXCINos eam in Beatorum album sollemniter rettulimus. Die vii mensis Iuliianno MMI Nobis coram super miraculo prodiit decretum. ConsentientibusPatribus Cardinalibus Episcopisque in Consistorio die xxvi mensis Februariihuius anni coadunatis, statuimus ut canonizationis ritus Romaedie XIX mensis Maii celebraretur.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 163Hodie igitur, una cum ingenti coetu Pastorum et Christifidelium ex multispopulis et regionibus pie sollemnitatem celebrantes Pentecostes, invocatoSpiritus Sancti auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimusformulam:«Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fideicatholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri IesuChristi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberationepraehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum FratrumNostrorum consilio, Beatos Alfonsum de Orozco, Ignatium a Santhià, Humilema Bisignano, Paulinam a Corde Iesu Agonizanti et Benedictam CambiagioFrassinello Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogoadscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotionerecoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».Deinde Ipsi Nos libentes venerati sumus novam Sanctam, extollentesvirtutes et merita eius, praesertim sane proponentes hominibus nostraeaetatis veluti exemplar authenticae vitae evangelicae, genuinae eius humilitatis,promptae oboeditionis et voluntariae paupertatis propter Christum.Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futurum tempus vimhabeant, contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Maii,anno bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n, 514.777


164 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONSTITUTIONES<strong>APOSTOLICAE</strong>IGANDHINAGARENSISProvincia ecclesiastica Gandhinagarensis appellanda in India conditur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Dilecta in Indiae terra Christifideles commorantes diligentiore usqueratione salutiferas veritates contemplari conantur cotidianaque in vitaChristi exemplum prosequi. Nos qui de spiritali omnium fidelium progressionesolliciti sumus, nunc de pastoralibus ecclesialium communitatum inIndia necessitatibus cogitamus atque ad earum salubriorem prosperitatemecclesiastica instituta aptare properamus. Itaque quorum interest cognitissententiis, de consilio Congregationis pro Gentium Evangelizatione, ApostolicaNostra usi potestate, a dioecesi Ahmedabadensi distrahimus civilesdistrictus v.d. Gandhinagar, Mehasana, Patan, Banaskantha et Sabarkanthaatque ex iis archidioecesim metropolitanam condimus, factis iuribus etprivilegiis quibus ceterae metropolitanae Ecclesiae ad normam iuris communisgaudent, novamque provinciam ecclesiasticam Gandhinagarensemappellandam, cuique dioeceses Ahmedabadensis, Barodensis et Raikotensis,a sede metropolitana Bombayensi detractae, erunt suffraganeae. Novamprovinciam ecclesiasticam iurisdictioni Congregationis pro GentiumEvangelizatione obnoxiam constituimus. Cathedrale templum archidioecesisGandhinagarensis in sacra illa aede Sacratissimo Cordi Iesu et Dominaenostrae Reginae Mundi dicata, in urbe v.d. Gandhinagar sita, instituimus.Ad haec omnia exsolvenda Venerabilem Fratrem LaurentiumBaldisseri deputamus, Archiepiscopum titulo Diocletianensem atque inIndia Apostolicum Nuntium, facta videlicet facultate aliquem aptum virumin ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi. Re tandem adexitum perducta, documenta conficiantur, quorum sincera exempla adCongregationem pro Gentium Evangelizatione mittantur, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 165Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undecimo mensis Octobris,anno Domini bismillesimo altero, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.£8 ANGELUS card. SODANOSecretariusStatusCRESCENTIUM card.SEPECongr. pro Gentium Evang. PraefLeonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Laurentius Civili, Protonot. Apost.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 530.486IICOXINENSISIn Brasiliensi Natione praelatura territorialis Coxinensis ad gradum ac dignitatemdioecesis evehitur servatis iisdem finibus et nominibus sive de Curia sive linguaeloci propriis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUMDEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Cum Praelatura territorialis Coxinensis hisce postremis temporibus numeroclericorum operibusque ecclesialibus aliquod incrementum cepisset, VenerabilisFrater Antoninus Migliore, Episcopus Praelatus Coxinensis, unanimoconsensu Conferentiae Episcopalis Regionalis «occidentis I» atquePraesidis Conferentiae Episcoporum Brasiliae, ab hac Apostolica Sede petivitut haec praelatura territorialis ad gradum et dignitatem dioecesis eveheretur.Nos vero existimantes id in animarum bonum esse cessurum, praehabitofaventi voto Venerabilis Fratris Alni Rapisarda, Archiepiscopi titulo Cannensisatque in memorata Natione tunc Apostolici Nuntii, de consilio Congregationispro Episcopis admotae postulationi libenter concedendum esseputavimus. Summa igitur Nostra potestate, praelaturam territorialemCoxinensem attollimus ad gradum et dignitatem dioecesis, servatis iisdemfinibus, quibus nunc ipsa terminatur, atque iisdem nominibus de Curia etlinguae loci propriis, quibus ad praesens nuncupatur. Huiusce novae dioecesissedem episcopalem in urbe « Coxim » ponimus ibique exstans templum, Deo in


166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialehonorem Sancti Ioseph dicatum, ad gradum et dignitatem ecclesiae Cathedralisevehimus. Insuper ipsius dioecesis Praesulem nominamus VenerabilemFratrem Antoninum Migliore, hactenus Episcopum Praelatum eiusdem Sedis.Quae statuimus perficienda committimus Venerabili Fratri LaurentioBai disseri, Archiepiscopo titulo Diocletianensi et in Brasilia Apostolico Nuntio,cui quidem tribuimus necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi,ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitateconstitutum, onere imposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplaractus peractae exsecutionis mittendi. Hanc denique Constitutionemnunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis rebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo tertio mensis Novembris,anno Domini bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.83 ANGELUS card. SODANO £8 IOANNES B. card. RESecretarius StatusLoco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 530 599Congr. pro Episcopis Praef.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Laurentius Civili, Protonot. Apost.LITTERAE<strong>APOSTOLICAE</strong>IVenerabilibus Dei Servis Aloisio Beltrame Quattrocchi et Mariae Corsini coniugibusBeatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Coniuges parentesque christiani oportetut propriam viam sequentes, amore fideli, totius vitae decursu se invicem ingratia sustineant, et prolem amanter a Deo acceptam christianis doctrinis etevangelicis virtutibus imbuant» (Conc. Oecum. Vat. II Lumen gentium, 41).Fidei amorisque ubertas coniugum Aloisii et Mariae Beltrame Quattrocchihuius Concilii Oecumenici Vaticani II effati de omnium fidelium vocationead sanctitatem clara est testificatio. Hoc par coniugum singularem omni-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 167no fidelitatem erga Christi Evangelium demonstravit nec non christianasvirtutes heroum in modum exercuit. Maria, unica filia coniugum AngioliCorsini et Iuliae Salvi, die xxiv mensis Iunii anno MDCCCCLXXXIV Florentiaeest nata. Familia Romam se contulit ubi puella cultus humani et artis litterarumquestudio adducta in sapientia praesertim christiana progrediebatur.Aloisius die xn mensis Ianuarii anno MDCCCLXXX ex Carolo Beltrame et FranciscaVita Catinae est ortus. In familia materterae Stephaniae crescebat,nuptae Aloisio Quattrocchi. Gratias agens pro beneficiis ab illis acceptis,familiari suo nomini nomen Quattrocchi adiunxit. Lauream in iurisprudentiaest consecutus atque optima ratione litterarum Italiae et Europae scriptoresnecnon theatrum artemque musicam cognovit. Nuptiis se iunxerunt die xxvmensis Novembris anno MCMV in Patriarchali Basilica Romana Sanctae MariaeMaiori dicata. Maria familiarem vitam agens plurima opera de arte docendiet educandi scripsit, christianam humanae progressionis interpretationemproponendo. Aloisius cursum honorum in advocatione Status laudabiliomnino modo transcurrit. Una simul in re sociali, politica et ecclesiali, innavitate Crucis Rubrae, in Motu Puerorum Exploratorum atque in ActioneCatholica nec non pro bono Catholicae Studiorum Universitatis Sacri Cordisstudiose sunt versati. Maria et Aloisius evangelica humanaque ratione amoremcompleverunt coniugalem nec non erga vitam hominis ministerium. Exeorum unione quattuor nati sunt filii quorum tres usque vivunt. Quartagraviditas peculiare omnino pondus in spiritali itinere Mariae et Aloisii obtinuit.In periculo mortis Maria clare abortui obstitit atque filiam Henricampeperit quae parentibus usque ad eorum mortem studiose adfuit. Munusparentum diligenter explentes Maria et Aloisius omnibus viribus filiis suisse dederunt claram omnino cum praeberent amoris testificationem quae officinafuit vocationum: una filia se Deo dedit in vita consecrata, duo vero filiiSacerdotii dono sunt exornati. Variis in vitae coniugalis vicissitudinibus Mariaet Aloisius constanti animo labores suscipiebant cotidianam vitam admirabilimodo agentes. Unoquoque die Eucharistiam participabant, rosariumdicentes Virginem Sanctissimam invocabant aliisque precibus assidue Deumexorabant. Post Aloisii mortem, qui die ix mensis Novembris anno MCMLI pieobiit, Maria in via ad sanctitatem alacriter progrediebatur, cum Deo unionemaltiore usque ratione assequi cupiens. Dominus eam vocavit die xxvi mensisAugusti anno MCMLXIV.Sanctimoniae fama, qua viventes florebant, etiam post obitum haud cessavit;quapropter beatificationis est suscepta causa anno MCMXCIV apud VicariatumRomanum. Ipsi autem Nos die VII mensis Iulii anno MMI Servos hos


168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDei virtutes théologales et cardinales atque adnexas heroum in modum factitavissepronuntiavimus. Eodem die Nostro in conspectu prodiit super miraculodecretum quod eorundem Venerabilium adsignatum erat deprecationi.Ut beatificationis ritus Romae perageretur die xxi mensis Octobris anno MMI,deinde decrevimus.Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimusformulam:«Noi, accogliendo il desiderio dei Nostro Fratello Camillo Cardinale Ruini,Nostro Vicario generale per la diocesi di Roma, e di molti altri Fratelli nell'episcopatoe di molti fedeli, dopo aver avuto il parere della Congregazionedelle Cause dei Santi, con la Nostra Autorità Apostolica concediamo che iVenerabili Servi di Dio Luigi Beltrame Quattrocchi e Maria Corsini d'ora inpoi siano chiamati Beati e che si possa celebrare la loro festa nei luoghi esecondo le regole stabilite dal diritto, ogni anno, il 25 novembre.Nel nome del Padre e del Figlio e dello Spirito Santo ».Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firmaesse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xximensis Octobris, anno MMI, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.De mandato Summi Pontificis83 ANGELUS card. SODANOSecretariusStatusLoco SB SigilliIn Secret.. Status tab., n.. 507 347IIVenerabili Dei Servo Methodio Dominico Trcka Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — « Omnia possum in eo, qui me confortât»{Philp 4,13).Coniunctione cum Christo, suo magistro, roboratus Venerabilis Dei ServusMethodius Dominicus Trcka Dei Verbo nuntiando desertissimis populissuam vitam devovit atque, ut hi confiteri et in catholica Ecclesia suam fidemtenere possent, suam tradere vitam non dubitavit.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 169Methodius Dominicus Trcka die vi mensis Iulii anno MDCCCLXXXVI inoppido Frydlant nad Ostravici Reipublicae Cechae novissimus ex septem liberisortus est. Subsequenti die sacro baptismate ablutus est. Gymnasio expleto,Congregationem Sanctissimi Redemptoris est ingressus atque die xxvmensis Augusti anno MCMIV vota religiosa nuncupavit ipseque die xvn mensisIulii anno MCMX sacerdotali ordine auctus est. Primos sui sacerdotii annos inoppidis Svatd Hora et Pilzen exegit, missiones explicans populares. Primosaeviente mundano bello multum pastoralis operae in Croatarum, Slovenorumet Ruthenorum beneficium contulit, eos cunctis in necessitatibus iuvando.Seminarii iam tiro inter christianos ritus orientalis opus facere studuit,quod anno MCMXIX efficere potuit, cum Leopolim missus esset, inter fidelescatholicos ritus Byzantini apostolatum explicaturus. Sanctissimi Redemptorisin communitate, sodale potissimum Nicolao Carneckyj iuvante, sermonemconsuetudinesque locorum didicit. Hoc tempore sibi quoque Methodium imposuitnomen. Mense Decembri anno MCMXXI Stropkov missus est SlovakiaeOrientalis, ut sociatam praestaret operam ad primam Sanctissimi Redemptoriscommunitatem ritus Latini Byzantinique condendam. Communitatisfactus superior, studiosum missionale opus tribus in eparchiis Presoviensi,Uzhorodensi et Crisiensi gessit. Anno MCMXXXI Sanctissimi Redemptoris sodalesritus Byzantini in novam domum Michalovcensem se contulerunt, ubipater Methodius usque ad mensem Iulium anni MCMXXXII superior fuit, donecob opus lassus Stropkov remigra vit, sanitatem recuperaturus. Michalovcensiurbe repetita, anno MCMXXXV, a Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus visitatorapostolicus nominatus est sororum Basilianarum Presoviensium etUzhorodensium. Iterum superior electus, Sanctissimi Redemptoris moderantecommunitate, in oppido ZempUn spiritalis vitae fuit cardo. Templum perfecitsororumque claustrum aedificandum curavit. Complura alia patravit inpauperum derelictorumque beneficium. Altero saeviente bello mundano, quasdamob difficultates adversum Slovakiae Statum, pater Methodius a superiorismunere sese abdicavit. Bello absoluto ac necessitudinibus cum civilibuspotestatibus in melius mutatis, die xxni mensis Martii anno MCMXLVI, SanctissimiRedemptoris sodales vice-provinciam ritus Byzantini Michalovcensemcondiderunt iique alterum a provinciali patrem Methodium elegerunt. Hiergo religiosi Stropkov redierunt, ubi Sanctorum Cyrilli et Methodii aedificarunttemplum atque complura apostolatus incepta susceperunt. AnnoMCMXLix, postquam communistarum regimen rerum potitum est, vice-provinciaest ablata atque nocte diei xin mensis Aprilis anno MCML omnes religiosi incampum captivis custodiendis sunt delati. Pater Methodius in oppido Pedo-


170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelinee translatus est indeque Leopoldov compluries quaestionis causa delatus.Die Xu mensis Aprilis anno MCMLII in duodecim carceris annos damnatus,vinculis detentus est in urbibus Bava, Mírov et Leopoldov. Licet ob aetatemvexationesque aegrotaret, usque ipse fortis et Christo, Ecclesiae suaeque religiosaeconsecrationi fidelis mansit. In carcere die xxni mensis Martii annoMCMLix, carnifícibus ignoscens, vita cessit.Latam perpetuamque martyrii ob famam beatificationis canonizationisqueCausa incohata est, Processu Informativo primis anni MMI mensibus celebrato.His perfectis a iure statutis rebus, Nobis coram Decretum super martyrio dieXXIV mensis Aprilis anno MMI prodiit. Statuimus igitur ut beatificationis ritus inPetriano foro die iv mensis Novembris anno MMI celebraretur.Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, inter Missarumsollemnia hanc ediximus formulam:«Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Hirka, Episcopi Presoviensis,Petri Iacobi Nonis, Episcopi Vicentini, Georgii Ferreira da Costa Ortiga,Archiepiscopi Bracarensis, Ioannis Aloisii Cardinalis Cipriani Thorne, ArchiepiscopiLimani, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, etIoannis Mariae Uriarte Goiricelaya, Episcopi Sancti Sebastiani, necnon plurimorumaliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate NostraApostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Paulus Petrus Gojdic,Methodius Dominicus Trcka, Ioannes Antonius Farina, BartholomaeusFernandes dos Mártires, Aloisius Tezza, Paulus Manna, Cai etana Sterni etMaria Pilar Izquierdo Albero Beatorum nomine in posterum appellentureorumque festum: Pauli Petri Gojdic die decima septima Iulii, Methodii DominiciTrcka die vicesima quinta Augusti, Ioannis Antonii Farina die decimaquarta Ianuarii, Bartholomaei Fernandes dos Mártires die decima octavaIulii, Aloisii Tezza die vicesima sexta Septembris, Pauli Manna die decimasexta Ianuarii, Caietanae Sterni die vicesima sexta Novembris et Mariae PilarIzquierdo Albero die vicesima septima Iulii in locis et modis iure statutisquotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».Prudentiam, pietatem, patientiam, insignis huius viri extollere placet, quisua opera luculenter in religiosae suae familiae sodales ceterosque hominescontulit, quique tandem fidei strenuus fuit testis, Christo Ecclesiaeque clarumfidelitatis praebens exemplum. Exoptamus igitur ut huius caelitis testi -ficationibus incitati homines qui nunc sunt ad superna mansuraque certogradu contendant.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 171Sueta demum oratione habita de vita, virtutibus ac operibus Beatorum,quos modo publice diximus, eos venerati sumus summaque Ipsi cum religioneprimi invocavimus.Quae autem decrevimus, volumus nunc et in posterum tempus vim habere,contrariis rebus quibuslibet non offici entibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensisNovembris, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.Loco 89 PlumbiIn Secret. Status tab., n 507.821De mandato Summi Pontificis£8 ANGELUS card. SODANOSecretariusStatusIIIVenerabili Dei Servo Ioanni Antonio Farina Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — « Venite filii, audite me: timorem Dominidocebo vos» (Ps 34, 12). Psalmistae verba, quae Venerabilis Servus Dei IoannesAntonius Farina uti sententiam episcopalem sibi sumpsit, luculenteradimplentur in eius vita et actione, qui tres et viginti annos in presbyteraliet octo et triginta in episcopali ministerio transegit apud dioeceses Tarvisinamet Vicentinam. Natus in Vicentino pago vulgo Gambellara die xi mensisIanuarii anno MDCCCIII, Ioannes Antonius litterarum rudimenta didicit aconiuncto quodam, pio sacerdote. Quindecim annos natus episcopale seminariumVicentinum ingressus est, ubi ita pietate mentisque dotibus eminuit, utunum et viginti annos agenti munus docendi sacrorum alumnos concrederetur.Die XIV mensis Ianuarii anno MDOCCXXVII sacerdotali ordinatione auctusest ac deinde magistri ludi diplomate est exornatus. In exordiis sui ministeriidocere perrexit in Seminario, Vicentiae in ecclesia Sancto Petro dicata decemper annos alter a parocho exstitit, postea scholae publicae rector. AnnoMDCCCXXXI eadem in urbe primam scholam popularem feminarum constituit,et anno MDCCCXXXVI condidit Institutum Sororum Magistrarum a Sancta DorotheaFiliarum a Sacris Cordibus, ad egenas, surdas mutasque et caecaspuellas educandas, nec non ad infirmos senesque iuvandos. Anno MDCCCLEpiscopus nominatus est Ecclesiae Tarvisinae, ubi decem permansit annos;


172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie XVIII mensis Iunii anno MDCCCLX in Vicentinam translatus est dioecesimquam usque ad obitum rexit. In utraque dioecesi fructiferum explevit ministerium,culturalem et spiritalem institutionem clero et fidelibus tradidit,studiorum rationem et disciplinam seminarii renovavit, innumeras beneficentiaeassociationes instituit, cultum fovit Sacri Cordis Iesu et Mariae Virginis.Utramque dioecesim pastorali itinere perlustravit et Vicentiae dioecesanamSynodum celebravit. Assidua ac paterna sedulitate Institutum suum est prosecutus,curam adhibens de spiritali et technica sororum formatione, ut propriocharismati heroum quoque in modum respondere possent. Iter spiritaleIoannis Antonii Farina misericordiae exstitit tractus, qui a timore Dei adperfectionem caritatis duxit eum. Studiosus pastor solam habuit curam, idest gloriam Dei quaerere. Caritatis operibus iugiter intentus, propriam requiemminuebat, immo cibum sibi necessarium neglegebat, omnibus omniafactus sine intermissione. Dilexit Sacram Scripturam, frequentem communionemeucharisticam promovit; artam cum Deo consortionem vixit, qua actuositatemsuam apostolicam perfudit. Episcopus semet ipsum libenter se obtulitad infirmos valetudinarii corpore et spiritu curandos, suo exemploattrahens sacerdotes sibi commissos. Caritas eius intellegens fuit et prophetica.Antesignanus evasit ad paedagogicas methodos creandas et ad iuventutemducendam. Cogitavit educationem quae integram amplecteretur humanamformationem, prout ipse dicere solebat: «Vera scientia in sapientiacordis consistit» (cfr Ps 90, 12). Piissime obiit die iv mensis Martii annoMDCCCLXxxviii, sanctitatis circumdatus fama, quae magis in dies increbruit.Causam beatificationis et canonizationis incepit Episcopus Vicentinus annoMCMLXXXI. Nosmet Ipsi, die xxiv mensis Aprilis anno MMI, declaravimus huncillustrem Ecclesiae Pastorem virtutes théologales, cardinales eisque adnexasheroum in modum exercuisse. Deinde die VII mensis Iulii eiusdem anniNobis coram Decretum prodiit super mira sanatione, Tarvisii patrata annoMCMLXXVIII et intercessioni eiusdem Servi Dei adscripta. Quapropter statuimusut ritus beatificationis Romae perageretur die iv mensis Novembrisanno MMI.Hodie igitur in foro Basilicam Sancti Petri Apostoli Vaticanam prospiciente,inter sacra hanc ediximus formulam:«Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Hirka, Episcopi Presoviensis,Petri Iacobi Nonis, Episcopi Vicentini, Georgii Ferreira da Costa Ortiga,Archiepiscopi Bracarensis, Ioannis Aloisii Cardinalis Cipriani Thorne, ArchiepiscopiDimani, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani,et Ioannis Mariae Uriarte Goiricelaya, Episcopi Sancti Sebastiani, nec


Acta Ioannis Pauli Pp. II 173non plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifideliumexplentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, AuctoritateNostra Apostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei PaulusPetrus Gojdic, Methodius Dominicus Trcka, Ioannes Antonius Farina, BartholomaeusFernandes dos Mártires, Aloisius Tezza, Paulus Manna, Cai etanaSterni et Maria Pilar Izquierdo Albero Beatorum nomine in posterumappellentur eorumque festum: Pauli Petri Gojdic die decima septima Iulii;Methodii Dominici Trcka die vicesima quinta Augusti; Ioannis Antonii Farinadie decima quarta Ianuarii; Bartholomaei Fernandes dos Mártires diedecima octava Iulii; Aloisii Tezza die vicesima sexta Septembris; PauliManna die decima sexta Ianuarii; Caietanae Sterni die vicesima sexta Novembriset Mariae Pilar Izquierdo Albero die vicesima septima Iulii in lociset modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii etSpiritus Sancti ».Quae autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vimsortiri, contrariis rebus minime quibuslibet obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensisNovembris anno MMI, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.De mandato Summi Pontificis£8 ANGELUS card. SODANOSecretariusStatusLoco 83 SigilliIn Secret. Status tab., n. 510.615IVVenerabili Dei Servo Caietano Errico Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Reconciliamini Deo» [2 Cor 5, 20).Paenitentiae sacramentum subsidium est quoddam ab Ecclesia peccatoribusministratum ut cum Domino reconcilientur. Hac de re consciusVenerabilis Dei Servus Caietanus Errico, confessionalis sedis vere martyr,excipiendis audiendisque paenitentibus operam acriter dedit, ad Dei misericordiaemagnalia nuntianda.


174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHumili piaque familia ortus est ipse die xix mensis Octobris anno MDCCXCIin oppido Secondigliano prope Neapolim, qui subsequenti die baptismi fonteablutus est. Christianam initiationem complevit, cum primo ad sacrum conviviumaccederet et Confirmationis sacramentum susciperet. Cum se totumDomino mancipare vellet, xiv annos natus primum Fratrum Minorum CapuccinorumOrdinem ac post Congregationem Sanctissimi Redemptoris utingredi posset petivit, sed is propter aetatem haud est receptus. Postea SeminariumNeapolitanum ingressus est, quod veluti externus alumnus obfamiliae paupertatem frequentavit. In studia incumbebat, sacris quotidieintererat, misericordiae opera agebat. Cum sacro ordine die xxin mensisSeptembris anno MDCCCXV auctus esset, in paroecia Sanctorum Cosmae etDamiani coadiutor operam navare coepit. Magna cum alacritate Dei Verbumenuntiabat, sacramenta, potissimum reconciliationis, ministrabat, pauperesaegrotosque colebat. Templum in honorem Virginis Perdolentis aedificandumcuravit, quod expiavit die ix mensis Decembris anno MDCCCXXX. Cum in orationemincumberet, animadvertit se ad novam condendam Congregationemvocari. Primum instituit ideo «Recessum Sacrorum Cordium» pro sacerdotibus,qui se ad populares missiones in parochorum beneficium dicare cupiebant,post Institutum condidit Missionariorum Sacrorum Cordium, qui« adlaborarent omnia amittentes, etiam vitam, ut omnes gentes ardentissimamSacrorum Cordium in nos dilectionem cognoscerent atque in hominumcordibus sanctus divinus Amor accenderetur ». Dei Servus usquequaque fidemest testatus, quam Dei Verbum legendo ac meditando, usque precando,sacram Eucharistiam et Virginem Mariam colendo, alebat. Cum de Dominiauxilio continenter confideret, in Divina Providentia nisus est, quod idemaliis tradidit patrandum. Christi caritas salutisque hominum desiderium omneseius actus moverunt. Per caritatis opera Amorem Sacrorum Cordium IesuVirginisque Mariae erga indigentiores manifestavit.Die XV mensis Septembris anno MDCCCXXXXVI Congregatio ab eo conditacomprobata est definitive a beato Pio IX. Dei Servus Superior Generaliscommuni de sententia electus est Congregationis, quam prudenter sagaci -terque rexit. Cum homines novisset, spiritalis veluti moderator eminuit.Coram difficultatibus praestabilem ostendit firmitudinem. Fidelis Ecclesiaefilius, Superioribus ecclesiasticis usque fuit obnoxius. Omnia religiose mandataservavit. Die xxix mensis Octobris anno MDCCCLX in oppido Secondiglianoe vita excessit. Eius crebrescente sanctitatis fama, anno MDCCCLXVIProcessus informativus incohatus est, qui anno MDCCCLXXVI ad finem estadductus. His perfectis iure statutis rebus, coram Decessore Nostro Paulo


Acta Ioannis Pauli Pp. II 175VI, veneratae memoriae, Decretum de virtutibus heroum in modum exercitisdie iv mensis Octobris anno MCMLXXIV prodiit, atque die xxiv mensisAprilis anno MMI Decretum super miraculo coram Nobis comprobatum est.Statuimus igitur ut beatificationis ritus die xiv mensis Aprilis subsequentisanni Romae celebraretur.Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:«Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani,Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis RubianoSaenz, Archiepiscopi Bogotensis, Caroli Iosephi Náñez, Archiepiscopi Cordubensisin Argentina, Marcelli Angeli Melani, Episcopi Neuqueniani et AdministratorisApostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos, ArchiepiscopiSancti Iosephi in Costarica, necnon plurimorum aliorum Fratrum inepiscopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de CausisSanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus utVenerabiles Servi Dei Caietanus Errico, Ludo vicus Pavoni, Aloisius Variara,Maria a Transitu a Iesu Sacramentato, Artemides Zatti et Maria RomeroMeneses Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: CaietaniErrico die vicesima nona Octobris, Ludovici Pavoni die vicesima octavaMaii, Aloisii Variara die decima quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a IesuSacramentato die vicesima quinta Augusti, Artemidis Zatti die decima quintaMartii, et Mariae Romero Meneses die septima Iulii in locis et modis iurestatutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et SpiritusSancti ».Operositatem pietatemque insignis huius Christi ministri extollere placet,qui sua opera luculenter in sacerdotes colendos, in hominum salutempersequendam contulit. Exoptamus igitur ut huius caelitis testificationi -bus incitati homines qui nunc sunt ad superna ac caelestia certo graducontendant.Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum vim habere,contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quarto decimo mensis Aprilisanno Domini bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 512.834De mandato Summi Pontificis£8 ANGELUS card. SODANOSecretariusStatus


176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONVENTIOINTER SANCTAM SEDEM ET SLOVACHIAE REM PUBLICAMDE SPIRITALI ADIUMENTO PRAESTANDO CHRISTIFIDELIBUS CATHOLICIS,COPIARUM MILITARIUMAC CUSTODUM SLOVACHIAE PUBLICORUM CONSORTIBUSACCORDO TRA LA SANTA SEDE E LA REPUBBLICA SLOVACCAcirca l'assistenza religiosa ai fedeli cattolici nelle Forze Armatee nei Corpi Armati della Repubblica SlovaccaLa Santa Sede, riconoscendo condizioni particolari di vita e la necessità diforma specifica dell'assistenza religiosa ai membri delle Forze Armate e dei CorpiArmati ed alle persone private della libertà per ordine dell'autorità statalee la Repubblica Slovacca, riconoscendo il suo obbligo di garantire condizioniadeguate per la stabile e conveniente assistenza religiosa ai fedeli cattolicinell'ambito delle Forze Armate della Repubblica Slovacca, del Corpo dipolizia, del Corpo di guardia carceraria e giudiziaria della Repubblica Slovacca,della Polizia ferroviaria (in seguito solo «Forze Armate e Corpi Armati»)ed alle persone private della libertà per ordine dell'autorità statale,riferendosi all'Accordo Base tra la Santa Sede e la Repubblica Slovaccafirmato il 24 novembre 2000 in Vaticano (in seguito solo «Accordo Base»),hanno concordato quanto segue:Articolo 11. La Santa Sede erigerà l'Ordinariato delle Forze Armate e dei CorpiArmati (in seguito solo «Ordinariato ») per l'assistenza religiosa ai fedeli cattolicinelle Forze Armate e nei Corpi Armati della Repubblica Slovacca ed allepersone private della libertà per ordine dell'autorità statale (in seguito solo«assistenza religiosa»).2. L'Ordinariato sarà secondo il Diritto Canonico e secondo la CostituzioneApostolica Spirituali militum curae assimilato ad una diocesi e sarà ancheistituzione peculiare nelle strutture delle Forze Armate e dei Corpi Armati.L'Ordinariato godrà della personalità giuridica canonica. L'Ordinariato avràla personalità giuridica secondo le norme giuridiche della Repubblica Slovacca.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 1773. Le sue attività verranno svolte secondo le norme del Diritto Canonico edella Costituzione Apostolica Spirituali militum curae, secondo il presenteAccordo e secondo le norme giuridiche della Repubblica Slovacca.Articolo 21. All'Ordinariato sarà preposto l'Ordinario delle Forze Armate e deiCorpi Armati (in seguito solo «Ordinario»). L'Ordinario sarà membro dellaConferenza Episcopale della Slovacchia e sarà anche inserito nella strutturadelle Forze Armate della Repubblica Slovacca. La sede dell'Ordinariato saràa Bratislava.2. La Santa Sede ha il diritto esclusivo di nominare l'Ordinario.3. La giurisdizione dell'Ordinario è personale, ordinaria, propria e cumulativacon la potestà dell'Ordinario locale.4. L'Ordinario ha il diritto di comunicare liberamente con i sacerdoti econ i diaconi, con i religiosi, con i seminaristi (in seguito solo « chierici ») e contutti coloro che svolgeranno l'assistenza religiosa; dirigerà, assicurerà e controlleràla loro attività in conformità con le norme giuridiche relative allaprotezione dei fatti coperti da segreto.Articolo 3In base alle norme del Diritto Canonico, alla giurisdizione dell'Ordinariatoappartengono i fedeli cattolici:a) i membri ed i dipendenti delle Forze Armate e dei Corpi Armati ed idipendenti dei relativi organi amministrativi statali che vi svolgono il lorolavoro,b) quanti compongono le loro famiglie, cioè coniugi e figli, anche maggiorenni,se abitano nella stessa casa, e così i parenti che abitano nella stessac) gli uditori e gli studenti delle scuole delle Forze Armate e dei CorpiArmati, i degenti ed il personale delle istituzioni sanitarie e sociali subordinateai relativi organi dell'amministrazione statale,d) tutti i fedeli cattolici incaricati o approvati secondo il Diritto Canonicodallo stesso Ordinario nel servizio permanente per l'Ordinariato,e) le persone in esecuzione della custodia carceraria, in esecuzione dellapena detentiva, le persone arrestate o le persone fermate.12-A.A.S.


178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeArticolo 41. Secondo le norme del Diritto Canonico, l'Ordinario verrà assistito nellesue attività dal vicario generale, dagli altri vicari, dai sacerdoti e dai diaconi.2. L'Ordinario farà indipendentemente ed esclusivamente la scelta delvicario generale, degli altri vicari e la scelta dei sacerdoti e dei diaconi perl'assistenza religiosa nell'Ordinariato e deciderà circa la loro nomina, il trasferimento,la rinuncia al servizio e la rimozione secondo il Diritto Canonico.Articolo 51. I vescovi diocesani ed i superiori degli istituti di vita consacrata e dellesocietà di vita apostolica concederanno all'Ordinariato un numero adeguatodi chierici. I chierici diocesani potranno essere incardinati nell'Ordinariatosecondo le norme del Diritto Canonico.2. L'Ordinario avrà il diritto secondo le esigenze e dopo l'accordo previocon i vescovi diocesani o con i superiori degli istituti di vita consacrata e dellesocietà di vita apostolica di autorizzare i loro chierici anche solo all'ausiliotemporaneo o occasionale nell'Ordinariato secondo il Diritto Canonico ed aisensi delle norme giuridiche della Repubblica Slovacca.Articolo 6I chierici avranno il diritto di svolgere il servizio militare obbligatorio ed ilservizio civile nella forma dell'assistenza religiosa nelle Forze Armate.Articolo 71. I sacerdoti ed i diaconi, incaricati in modo permanente dell'assistenzareligiosa nelle Forze Armate e nei Corpi Armati, avranno gli stessi obblighi ediritti che il Diritto Canonico accorda a tutti i sacerdoti diocesani e ai diaconie manterranno un rapporto di servizio con le strutture delle Forze Armate edei Corpi Armati.2. I chierici che svolgeranno l'assistenza religiosa nelle Forze Armate e neiCorpi Armati, avranno il diritto alla comunicazione libera con i superioridell'Ordinariato in conformità con le norme giuridiche relative alla protezionedei fatti coperti da segreto.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 179Articolo 81. L'assistenza religiosa e la celebrazione dei riti religiosi faranno partedel servizio dei sacerdoti e dei diaconi dell'Ordinariato.2. Nell'esercizio dell'assistenza religiosa, sacerdoti e diaconi si atterrannounicamente alle relative disposizioni liturgiche e canoniche.Articolo 91. Se qualche chierico incaricato dell'assistenza religiosa dovesse esseresoggetto nel suo servizio a sanzioni disciplinari di carattere non canonico, ilSuperiore competente delle Forze Armate o dei Corpi Armati vi provvederàprevio accordo con l'Ordinario.2. L'Ordinario comunica l'eventuale sanzione canonica inflitta ad unchierico, al competente Superiore delle Forze Armate o dei Corpi Armatiper i provvedimenti del caso.Articolo 101. La Repubblica Slovacca provvederà alle esigenze finanziarie e materialidei chierici dell'Ordinariato secondo le norme giuridiche della RepubblicaSlovacca.2. La Repubblica Slovacca provvederà finanziariamente e materialmentealle attività dell'Ordinariato nelle Forze Armate e nei Corpi Armati, alla sededell'Ordinariato, alla chiesa, alla curia dell'Ordinariato ed ai luoghi adeguatiper le funzioni religiose.Articolo 11Il funzionamento dell'Ordinariato verrà specificato negli Statuti del medesimo,elaborati dall'Ordinario, emanati dalla Santa Sede e conformi all'ordinamentogiuridico della Repubblica Slovacca ed ai principi di quest'Accordo.Articolo 12La Santa Sede e la Repubblica Slovacca (in seguito solo «Alte Parti»),s'impegnano a risolvere eventuali incompatibilità nell'interpretazione e nell'applicazionedi quest'Accordo in forma di consultazioni bilaterali.


180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeArticolo 13Quest'Accordo potrà essere modificato e completato in base al reciprococonsenso delle Alte Parti. Le modifiche e le aggiunte dovranno essere fatteper iscritto.Articolo 141. Quest'Accordo sarà soggetto alla ratifica ed entrerà in vigore il giornotrenta (30) dopo il giorno dello scambio degli strumenti di ratifica.2. Quest'Accordo sarà stipulato per un tempo indeterminato ed il suovigore finirà al più tardi con la cessazione dell'Accordo Base.Firmato a Bratislava, il 21 agosto 2002, in doppio originale, ciascuno inlingua italiana e slovacca, ambedue i testi sono ugualmente autentici.per la Santa SedeHenryk J. Nowackiper la Repubblica SlovaccaJosef StankZMLUVA MEDZI SVÄTOU STOLICOU A SLOVENSKOU REPUBLIKOUo duchovnej službe katolíckym veriacimv ozbrojených silách a ozbrojených zboroch Slovenskej republikySvätá Stolica, uznávajúc osobitné životné podmienky a potrebu špecifickejformy duchovnej starostlivosti o príslušníkov ozbrojených síl a ozbrojenýchzborov a o osoby zbavené slobody rozhodnutím štátneho orgánu,a Slovenská republika, uznávajúc svoju povinnosť zabezpečiť vhodnépodmienky na trvalú a primeranú duchovnú starostlivosť pre katolíckychveriacich v rámci Ozbrojených síl Slovenskej republiky, Policajného zboru,Zboru väzenskej a justičnej stráže, Železničnej polície, (ďalej len « ozbrojenésily a ozbrojené zbory ») a pre osoby zbavené slobody rozhodnutím štátnehoorgánu,vychádzajúc zo Základnej zmluvy medzi Svätou Stolicou a Slovenskourepublikou podpísanou vo Vatikáne 24. novembra 2000 (ďalej len « Základnázmluva »),dohodli sa takto:


Acta Ioannis Pauli Pp II 181Článok 11. Svätá Stolica zriadi ordinariát ozbrojených síl a ozbrojených zborov(ďalej len « ordinariát ») pre duchovnú službu katolíckym veriacim v ozbrojenýchsilách a ozbrojených zboroch Slovenskej republiky a osobámzbaveným slobody rozhodnutím štátneho orgánu (ďalej len « duchovnáslužba »).2. Ordinariát bude podľa kanonického práva a podľa Apoštolskej konštitúcieSpirituali militum curae postavený na úroveň diecézy a bude zároveňosobitnou inštitúciou v štruktúrach ozbrojených síl a ozbrojených zborov.Ordinariát bude mať právnu subjektivitu kanonickú. Ordinariát bude právnickouosobou podľa právnych predpisov Slovenskej republiky.3. Činnosť ordinariatu sa bude riadiť kanonickým právom, Apoštolskoukonštitúciou Spirituali militum curae, touto zmluvou a právnymi predpismiSlovenskej republiky.Článok 21. Na čele ordinariatu bude stáť ordinar ozbrojených síl a ozbrojenýchzborov (ďalej len «ordinar»). Ordinar bude členom Konferencie biskupovSlovenska a tiež bude organizačne začlenený v ozbrojených silách Slovenskejrepubliky. Sídlo ordinariatu bude v Bratislave.2. Menovanie ordinára je výlučným právom Svätej Stolice.3. Právomoc ordinára podľa kanonického práva je osobná, riadna, vlastnáa kumulatívna s právomocou miestneho ordinára.4. Ordinar má právo slobodne komunikovať s kňazmi, diakonmi, rehoľníkmi,seminaristami (ďalej len « klerici ») a so všetkými, ktorí vykonávajúduchovnú službu; riadi, zabezpečuje a kontroluje ich činnosť v súlade správnymi predpismi upravujúcimi ochranu utajovaných skutočností.Článok 3V zmysle predpisov kanonického práva podliehajú pod právomoc ordinariatukatolícki veriaci:a) príslušníci a zamestnanci ozbrojených síl a ozbrojených zborov a zamestnancipríslušných orgánov štátnej správy, ktorí v nich vykonávajú službu,


182 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeb) ich rodinní príslušníci, teda ich manželskí partneri, deti, a to aj plnoleté,pokiaľ bývajú v spoločnej domácnosti, ako aj príbuzní, ktorí s nimibývajú v spoločnej domácnosti,c) poslucháči a študenti škôl ozbrojených síl a ozbrojených zborov, pacientia personál zdravotníckych a sociálnych zariadení patriacich pod príslušnéorgány štátnej správy,d) všetci katolícki veriaci, ustanovení alebo schválení ordinárom do trvalejslužby podľa kanonického práva pre ordinariát,e) osoby, ktoré sú vo výkone väzby, výkone trestu odňatia slobody,zadržané alebo zaistené.Článok 41. Ordinárovi pomáhajú v jeho činnostiach podľa kanonického právagenerálny vikár, iní vikári, kňazi a diakoni.2. Ordinar nezávisle a výlučne rozhoduje pri výbere generálneho vikára ainých vikárov a pri výbere kňazov a diakonov pre duchovnú službu v ordinariátea rozhoduje o ich vymenovaní, preložení, vzdaní sa služby a odvolanípodľa kanonického práva.Článok 51. Diecézni biskupi a vyšší predstavení inštitútov zasväteného života aspoločností apoštolského života uvoľnia pre potreby ordinariatu primeranýpočet klerikov. Diecézni klerici môžu byť podľa kanonického práva inkardinovanído ordinariatu.2. Ordinar bude mať právo podľa potreby a po dohode s diecéznymibiskupmi alebo vyššími predstavenými inštitútov zasväteného života a spoločnostíapoštolského života poveriť ich klerikov aj len dočasnou alebo príležitostnouvýpomocou v ordinariáte podľa kanonického práva a v zmysleprávnych predpisov Slovenskej republiky.Článok 6Klerici majú právo vykonávať brannú povinnosť a civilnú službu formouduchovnej služby v ozbrojených silách.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 183Článok 71. Kňazi a diakoni, trvalé poverení duchovnou službou v ordinariáte,budú mať tie isté práva a povinnosti, ktoré stanovuje kanonické právo diecéznymkňazom a diakonom a budú tiež v služobnom pomere v štruktúrachozbrojených síl a ozbrojených zborov.2. Klerici, ktorí budú vykonávať duchovnú službu v ozbrojených silách aozbrojených zboroch, budú mať právo na slobodnú komunikáciu s predstavenýmiordinariatu v súlade s právnymi predpismi upravujúcimi ochranuutajovaných skutočností.Článok 81. Duchovná služba a vykonávanie náboženských obradov bude súčasťouvýkonu služby kňazov a diakonov ordinariatu.2. Kňazi a diakoni budú vykonávať duchovnú službu iba podľa príslušnýchliturgických a kanonických predpisov.Článok 91. Ak by niektorý klerik, poverený duchovnou službou, mal byť podrobenývo svojej službe disciplinárnemu trestu nie kanonického charakteru,jeho nadriadený z ozbrojených síl, alebo ozbrojených zborov ho potrestápo predchádzajúcej dohode s ordinárom.2. Ordinar oznámi prípadný kanonický trest klerika jeho nadriadenémuz ozbrojených síl, alebo ozbrojených zborov, aby vykonal príslušnéopatrenia.Článok 101. Slovenská republika bude zabezpečovať finančné a materiálne potrebyklerikov ordinariatu podľa právnych predpisov Slovenskej republiky.2. Slovenská republika bude finančne a materiálne zabezpečovať činnosťordinariatu v ozbrojených silách a ozbrojených zboroch, sídlo ordinariatu,kostol, kuriu ordinára a primerané miesta bohoslužieb.


184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeČlánok 11Činnosť ordinariatu bude podrobnejšie vymedzená v Štatúte ordinariatu,vypracovanom ordinárom, vydanom Svätou Stolicou a zodpovedajúcomprávnemu poriadku Slovenskej republiky a princípom tejto zmluvy.Článok 12Svätá Stolica a Slovenská republika (ďalej len « zmluvné strany ») sa zaväzujúriešiť prípadné rozpory pri výklade a vykonávaní tejto zmluvy formouvzájomných konzultácií.Článok 13Táto zmluva môže byť menená a doplňovaná na základe vzájomnej dohodyzmluvných strán. Zmeny a doplnky musia byť vykonané písomnouformou.Článok 141. Táto zmluva podlieha ratifikácii a nadobudne platnosť tridsiatym(30.) dňom po dni výmeny ratifikačných listín.2. Táto zmluva sa uzatvára na neurčitý čas a jej platnosť skončí najneskôrskončením platnosti Základnej zmluvy.Podpísané dňa 21. augusta 2002 v Bratislave, v dvoch originálnych vyhotoveniach,každé v talianskom jazyku a v slovenskom jazyku, pričom obeznenia sú rovnako autentické.Za Svätú StolicuZa Slovenskú republiku^ Henryk J. Nowacki Josef StankConventione inter Apostolicam Sedem et Slovachiae Rem Publicam rata habita,die XXVIII mensis octobris anno MMII Ratihabitionis Instrumenta acceptaet reddita mutuo sunt in Civitate Vaticana; a trigesimo exinde die Conventiovigere coepit ad norman Articuli XIV, § I eiusdem Pactionis.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 185HOMILIAIn beatificatione sex Dei servorum.*1. «Andate, dunque, e ammaestrate tutte le nazioni, battezzandole nelnome del Padre e del Figlio e dello Spirito Santo». 1Gesù risorto si congeda così dagli Apostoli, prima di fare ritorno al Padre;« Andate! ». L'ultima sua parola è un invito alla missione, che è al tempostesso una promessa, un testamento e un impegno. Cristo affida ai discepoliil suo messaggio di salvezza e chiede loro di diffonderlo e testimoniarlo sinoagli estremi confini della terra.E questo il significato dell'odierna Giornata Missionaria Mondiale. Per unaprovvidenziale coincidenza, proprio in questa giornata vengono proclamati alcuninuovi Beati, che hanno compiuto in modo singolare il mandato di annunciare etestimoniare il Vangelo. Essi sono Daudi Okelo e Jildo Irwa, Andrea GiacintoLonghin, Marcantonio Durando, Marie de la Passion, Liduina Meneguzzi.La loro beatificazione nel contesto della Giornata Missionaria Mondiale ciricorda che il primo servizio da rendere alla missione è la ricerca sincera ecostante della santità. Non possiamo testimoniare con coerenza il Vangelo, seprima non lo viviamo fedelmente.2. My thoughts turn first of ali to the two young catechists from Uganda,Daudi Okelo and Jildo Irwa. These two courageous witnesses were no morethan boys when, with simplicity and faith, they shed their blood for Christand his Church. With youthful enthusiasm for their mission of teaching thefaith to their fellow countrymen, they set out in 1918 for northern Uganda. Itwas there, as evangelization was just beginning in that région, that theychose to embrace death rather than abandon the area and forsake their dutiesas catechists. Truly, in their lives and witness we can see that they were"beloved by God and chosen by him". 2Daudi and Jildo are today raised to the glory of the aitar. They are givento the entire Christian community as examples of holiness and virtue, and asmodels and intercessors for catechists throughout the world, especially inthose places where catechists stili suffer for the faith, sometimes facing socialmarginalization and even personal danger. May the life and witness of thesetwo dedicated servants of the Gospel inspire many men and women — inUganda, in Africa and elsewhere — to answer with generosity the cali to be a* Die 20 Octobris 20021Mt 28, 19.2Cf. 1 Thes 1:4.


186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecatechist, bringing knowledge of Christ to others and strengthening the faithof those communities that have recently received the Gospel of salvation.3. «Ti ho chiamato per nome». 3 Le parole con le quali il profeta Isaiaindica la missione affidata da Dio ai propri eletti esprimono bene la vocazionedi Andrea Giacinto Longhin, l'umile cappuccino che per trentadue anni èstato Vescovo della diocesi di Treviso, all'inizio del secolo scorso. Il ventesimo.È stato un Pastore semplice e povero, umile e generoso, sempre disponibileverso il prossimo, secondo la più genuina tradizione cappuccina.Lo chiamavano il vescovo delle cose essenziali. In un'epoca segnata daeventi drammatici e dolorosi, si è dimostrato padre per i preti e pastorezelante della gente, sempre accanto ai suoi fedeli, specialmente nei momentidi difficoltà e di pericolo. Anticipava così ciò che avrebbe sottolineato ilConcilio Ecumenico Vaticano II, indicando nell'evangelizzazione «uno deiprincipali doveri dei Vescovi ». 44. «Memori... del vostro impegno nella fede, della vostra operosità nella caritàe della vostra costante speranza». 5Le parole dell'Apostolo delineano il ritrattospirituale del padre Marcantonio Durando, della Congregazione della Missione edegno figlio della terra piemontese. Egli visse di fede e di ardente slancio spirituale,disdegnando ogni forma di compromesso o di tiepidezza interiore.Alla scuola di san Vincenzo de' Paoli, egli seppe riconoscere nell'umanitàdi Cristo l'espressione più grande, e al contempo più accessibile e disarmante,dell'amore di Dio verso ogni uomo. Ancora oggi egli ci indica il mistero dellaCroce come il momento culminante in cui viene rivelato il mistero insondabiledell'amore di Dio.5. «Nous le savons frères biens-aimés de Dieu, vous avez été choisi parlui ». 6Marie de la Passion s'est laissée saisir par Dieu, capable de combler lasoif de vérité qui l'habitait. Fondant les Sœurs Franciscaines Missionnaires deMarie, elle brûlait de communiquer les flots d'amour qui bouillonnent en elleet veulent se répandre sur le monde. Au coeur de l'engagement missionnaire,elle place l'oraison et l'Eucharistie, car pour elle adoration et mission sefondent en une même démarche. Nourrie de l'Ecriture et des Pères del'Église, mystique et active, passionnée et intrépide, elle se donne avec unedisponibilité intuitive et audacieuse à la mission universelle de l'Eglise. Chè-3456Is 45, 4.Christus Dominus, 12; cfr Redemptoris missio, 63.1 Ts 1, 2-3.1 Th 1, 4.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 187res Sœurs, à l'école de votre fondatrice, en communion profonde avec l'Église,accueillez l'invitation à vivre, dans une fidélité renouvelée, les intuitions devotre charisme fondateur, pour que nombreux soient ceux qui découvrentJésus, celui qui nous fait entrer dans le mystère d'amour qui est Dieu.6. «Date al Signore, o famiglie dei popoli, date al Signore gloria e potenza».7Le parole del Salmo responsoriale ben esprimono l'anelito missionario,che ha pervaso suor Liduina Meneguzzi, delle Suore di san Francesco di Sales.Nel breve, ma intenso, corso della sua esistenza, suor Liduina si prodigò afavore dei fratelli più poveri e sofferenti, in particolare nell'ospedale dellamissione di Dire Dawa, in Etiopia.Con fervente zelo apostolico, cercava di far conoscere a tutti l'unico nostroSalvatore, Gesù. Alla scuola di Colui che è «mite e umile di cuore», 8ellaimparò a diffondere la carità, che sgorga da un cuore puro, superando ognimediocrità ed inerzia interiore.7. « Ecco, io sono con voi tutti i giorni, fino alla fine del mondo ». 9 Questa èla promessa che Cristo fece ai suoi discepoli, apprestandosi a lasciare il mondoper fare ritorno al Padre.Sono con voi tutti i giorni! Sono con te, dice Gesù, Chiesa pellegrina nelmondo. Sono con voi, giovani comunità ecclesiali nelle terre di missione. Nontemete di entrare in dialogo con tutti. Portate a ciascuno il messaggio dellasalvezza! Abbiate coraggio!Maria, Stella dell'evangelizzazione, e i nuovi Beati proteggano e accompagninoi vostri passi sulle vie del mondo. Amen!ALLOCUTIONESIAd sodales Pontificiae Commissionis de Bonis Culturalibus.*Venerati Fratelli nell'episcopato,carissimi fratelli e sorelle!1. Sono lieto di accogliervi, al termine dei lavori della IV CongregazionePlenaria della Pontificia Commissione per i Beni Culturali della Chiesa. Porgo789Sai 95, 7.Cfr uff 11, 29.Mt 28, 20.* Die 9 Octobris 2002.


188 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialea ciascuno un saluto cordiale, unendo sentimenti di viva gratitudine per ilservizio sinora da voi svolto.Il mio pensiero va, anzitutto, a Mons. Francesco Marchisano, Presidentedella Commissione, che ringrazio per i sentimenti espressi a nome di tutti eper T efficace sintesi dell'attività svolta. Il mio ringraziamento si estende aiMembri, agli Officiali e ai vari esperti, che generosamente offrono la lorointensa e proficua collaborazione. Desidero confermare a tutti il mio apprezzamentoper quanto codesta Commissione sta facendo non soltanto per latutela e la valorizzazione della ricca eredità artistica, monumentale e culturaleaccumulata dalla comunità cristiana nel corso di due millenni, ma ancheper far meglio comprendere la sorgente spirituale da cui essa è scaturita.La Chiesa ha sempre ritenuto che, attraverso l'arte nelle sue varie espressionisi rifletta, in qualche modo, l'infinita bellezza di Dio e la mente umanavenga quasi naturalmente indirizzata verso di Lui. Anche grazie a questocontributo, come ricorda il Concilio Vaticano II, «la conoscenza di Dio vienemeglio manifestata e la predicazione evangelica si rende più trasparente all'intelligenzadegli uomini». 12. La Plenaria appena conclusa ha dedicato la sua attenzione al tema: « Ibeni culturali per l'identità territoriale e per il dialogo artistico-culturale tra ipopoli». Ai giorni nostri, una più marcata sensibilità verso la conservazione ela « fruibilità » delle risorse artistiche e culturali sta caratterizzando le politichedelle pubbliche amministrazioni e le molteplici iniziative di istituzioniprivate.Caratterizza infatti il nostro tempo la consapevolezza che arte, architettura,archivi, biblioteche, musei, musica e teatro sacro non costituisconosolamente un deposito di manufatti storico-artistici, bensì un insieme di benifruibili dall'intera comunità. A ragione, pertanto, la vostra Commissione haprogressivamente esteso i suoi interventi su raggio mondiale, consapevole chei beni culturali ecclesiastici costituiscono un terreno favorevole per un fecondoconfronto interculturale. Alla luce di ciò, è quanto mai importante chevenga garantita la tutela giuridica di tale patrimonio con opportuni orientamentie disposizioni, che tengano conto delle esigenze religiose, sociali e culturalidelle popolazioni locali.3. Vorrei qui ricordare, con sentimenti di viva gratitudine, il contributodelle circolari e degli orientamenti offerti a conclusione delle periodiche Con-1Gaudium et spes, 62


Acta Ioannis Pauli Pp. II 189gregazioni plenarie della vostra Commissione. Con il tempo ci si rende contodi quanto indispensabile sia collaborare fattivamente con le amministrazionie le istituzioni civili al fine di creare insieme, ciascuno per quanto di propriacompetenza, efficaci sinergie operative a difesa e salvaguardia dell'universalepatrimonio artistico. Sta molto a cuore alla Chiesa la valorizzazione pastoraledel suo tesoro artistico. Essa infatti sa bene che per trasmettere tutti gliaspetti del messaggio affidatole da Cristo, le è singolarmente utile la mediazionedell'arte. 2La natura organica dei beni culturali della Chiesa non permette di separarela loro fruizione estetica dalla finalità religiosa perseguita dall'azionepastorale. L'edificio sacro, ad esempio, raggiunge la sua perfezione «estetica»proprio durante la celebrazione dei divini misteri, dato che è proprio in quelmomento che risplende nel suo più vero significato. Gli elementi dell'architettura,della pittura, della scultura, della musica, del canto e delle luciformano parte dell'unico complesso che accoglie per le proprie celebrazioniliturgiche la comunità dei fedeli, costituita da «pietre vive» che formano un«edificio spirituale». 34. Carissimi fratelli e sorelle! La Pontificia Commissione per i Beni Culturalidella Chiesa rende da ormai 12 anni un prezioso servizio alla Chiesa.Vi incoraggio a proseguire nel vostro impegno, coinvolgendo sempre piùquanti s'adoperano per vitalizzare il nostro patrimonio storico-artistico.Attraverso la vostra azione, si intensifichi un fecondo dialogo con gli artisticontemporanei, favorendo con ogni mezzo l'incontro e l'abbraccio fra laChiesa e l'arte. A tale proposito, nella Lettera agli Artisti ricordavo che «acontatto con le opere d'arte, l'umanità di tutti i tempi — anche quella dioggi — aspetta di essere illuminata sul proprio cammino e sul proprio destino» 4La Chiesa intende offrire un germe di speranza che superi il pessimismo elo smarrimento anche attraverso i beni culturali, che possono rappresentare ilfermento di un nuovo umanesimo su cui innestare più efficacemente la nuovaevangelizzazione.Con tali sentimenti, invocando la materna intercessione di Maria, laTota pulchra, imparto di cuore a voi e alle persone care la mia Benedizione.234Cfr Giovanni Paolo II, Lettera agli Artisti, 12.Cfr Pt 2, 5.N. 14..


190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAmados Irmäos no episcopadoIIAd quosdam Brasiliae episcopos.*1. A liturgia destes dias tem vindo a recordar o nosso chamamento comume a graça recebida por cada um «para a obra do ministerio, para aedificaçào do Corpo de Cristo, até que cheguemos todos (...) à medida daestatura completa de Cristo ». 1Tudo deverà tender para a edificaçào do Corpode Cristo, valorizando a providencial riqueza dos carismas, que o EspiritoSanto nao cessa de fazer florescer na comunidade.Tenho a grata satisfaçâo de acolher-vos colegialmente, após o nosso encontrópessoal. Através das amáveis palavras de D. Celso José Pinto da Silva,Arcebispo de Teresina, pronunciadas em nome dos Regionais 1 e 4 da Conferencianacional dos Bispos do Brasil, foi possi vel recolher as muitas esperan -ças que animam as comunidades cristas confiadas pela divina Providenciaaos vossos cuidados pastorais, sem omitir as preocupaçôes e problemas encontradosnuma terra em vias de profundas transformaçoes sociais.2. A realidade cearense e piauiense, e do nordeste em geral, apresenta umquadro inconteste de modernizaçao das estruturas criadas para o seu desenvolvimento, embora, em diversos aspectos, conviva com os rigores da marginalizaçàode inteiras populaçôes. Nestas últimas décadas, o esforço por combatero analfabetismo, as doenças endémicas e a mortalidade infantil; acoexistencia com a pobreza e a misèria crónicas, relacionadas em boa partecom a migraçâo do campo para as cidades; o problema da justa distribuiçàoda terra e da atençào ao hörnern do mar e tantos outros itens, sem esquecer dobinòmio estiagem-inundaçào, tem sido motivo de constante preocupaçào dasautoridades locáis, bem como das diversas Pastorais diocesanas.Vossas Igrejas particulares datam do século passado, sendo assim relativamentejovens. Mas é proprio da juventude o dinamismo, o espirito de iniciativa earrojo, que estäo no amago da nacionalidade brasileira, onde se encontra a forçapara enfrentar os desafios reinantes. Ambas Provincias defrontam-se com a faltade clero; deve ser potenciada a evangelizaçao e a catequese, tanto dos adultoscomo dos jovens e das crianças, na zona rural e nas cidades, sem descuidar asclasses de poder decisorio e dos estudantes, a todos os ni veis. Conheço vossoesforço pela pregaçâo da justiça e da fraternidade numa das áreas mais pobres* Die 26 Octobris 20021Efi, 12.13.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 191do País. O empenho em trabalhar nas Pastorais de forma coordenada, especialmentepara promover vocaçôes de seminaristas, com formadores qualificados, afirn de cuidar, inclusive, da formaçao permanente dos sacerdotes, é digno deelogio. Peço a Deus que atenda às vossas necessidades materiais, pois a carenciade meios e o custo na formaçao dos seminaristas, näo podem interromper essaobra de promoçao de operarios para a sua messe.Mas precisamente dentro do dinamismo da fé, que nada faz desfalecer,desejo estimular a obra evangelizadora das vossas diocèses, animando-vos adedicar as melhores energías, num renovado ardor missionàrio, para o crescimentodo Reino de Deus neste mundo.3. Múltiplas sao as iniciativas apostólicas que se estäo difundindo nasvossas Igrejas Particulares. Sensível e encorajador é o despertar religioso,sobretudo entre os jovens; fonte de esperança é também a sensibilidade dosfiéis a urna pratica crista mais firme e coerente. O nordestino é muito religioso.Procura muito a vida da Igreja e está sempre aberto à dimensäo transcendenteda vida, embora deva ser bem orientado no que diz respeito àsdevoçôes populares e a uma inculturaçâo condizente com o Evangelho.Muitos obstáculos, porém, podem enfraquecer o entusiasmo dos cristäos,pelo influxo, nem sempre positivo, da cultura consumista dominante, ameaçandoofuscar a limpidez do pròprio anuncio evangélico. E preciso formar osfiéis numa fé firme e coerente, pois somente a efetiva redescoberta de Cristo,como fundamento sobre o quai construir a vida da inteira sociedade, lhespermitirá näo temer qualquer tipo de dificuldade: a casa näo desaba sob ofuror dos rios que engrossam com a chuva torrencial e dos ventos que sopramameaçadores, quando está fundada sobre a sólida rocha. 2E necessario um salto em qualidade na vivencia crista do povo, para quepossa testemunhar sua fé de forma límpida e esclarecida. Essa fé, celebrada eparticipada na liturgia e na caridade, nutre e fortifica a comunidade dosdiscípulos do Senhor e os edifica como Igreja missionària e profética. Ninguémse sinta excluido deste designio apostòlico!4. Quando, no inicio do novo milenio, quis apontar algumas prioridadespastorais, nascidas da experiencia do Grande Jubileu do ano 2000, näo hesiteiem assinalar, em primeiro lugar, que «o horizonte para o quai deve tendertodo o caminho pastoral é a santidade ». 3 A « chamada universal à santidade »,destacada pelo Concilio Vaticano IÍ na Constituiçâo dogmática Lumen gen-23Cf Mt 7, 24-25.NMI 30.


192 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetium, correspondet, a Igreja de hoje e do passado com uma cadeia sem firn desantos, alguns mundialmente conhecidos, outros que permaneceräo no anonimato.Todos souberam viver uma entrega incondicionada a Deus, abracando-seà Cruz de Cristo, pela contemptio mundi, o afastamento do mundo queos distinguía, ou pela consecratio mundi, que é propria dos leigos. Säo, contudo,«cristäos de qualquer estado ou ordern chamados à plénitude da vidacrista e à perfeiçâo da caridade». 4A Igreja necessita de sacerdotes santos;de religiosos santos, que se distingam pela consagraçao exclusiva, dentro dopròprio carisma fundacional, a realizar a obra evangelizadora com generosi -dade e sacrificio na missäo essencial que lhes foi confiada, a exemplo daMadre Paulina, Fundadora da Congregacäo das Irmäzinhas da ImaculadaConceiçao, que tive a ocasiäo de canonizar no passado mes de maio.A Igreja necessita, hoje mais do que nunca, de leigos santos que possamreceber a honra dos altares, após terem buscado a perfeiçâo crista no meiodas realidades temporais, no exercicio do proprio trabalho intelectual oumanual, todos eles gratos a Deus, quando se destinam para a sua honra egloria. Das suas fileiras surgem as vocaçôes para o Seminario e para a VidaReligiosa.5. Meu pensamento deseja dirigir-se hoje aos sacerdotes, religiosos e religiosase leigos que se prodigalizam, muitas vezes com imensas dificuldades,para a difusäo da verdade evangélica. Dentre eles, muitos colaboram ouparticipam ativamente nas Associaçôes, nos Movimentos e em outras novasrealidades que, em comunhäo com seus Pastores e de conformidade com asiniciativas diocesanas, le vam sua riqueza espiritual, educativa e missionariaao coraçâo da Igreja, como preciosa experiencia e proposta de vida crista.Nas diversas visitas pastorais e viagens apostólicas, pude apreciar osfrutos desta presença em tantos campos da sociedade através do mundo dotrabalho, da solidariedade internacional pelos mais necessitados, do empenhoecuménico, da fraternidade sacerdotal, do acompanhamento das familias e dajuventude e tantos outros. E uma realidade que representa a multiformevariedade de carismas, métodos educativos, modalidades e finalidades apostólicas,vivida na unidade da fé, da esperança e da caridade, em obediencia aCristo e aos Pastores da Igreja. Na pràtica, «devem atuar como verdadeirosinstrumentos de comunhäo no seio da Igreja, dando pro vas quer de umasincera e efetiva colaboraçâo mutua ao enfrentarem os desafios da nova4LG 40


Acta Ioannis Pauli Pp. II 193evangelizaçao, quer de uma indispensável sintonia com os objetivos indicadospelos Bispos, sucessores dos Apostolos, nas diversas Igrejas locáis». 56. Tenho acompanhado o estorco das vossas diocèses por alcançar estasmetas. Um dos fatores a destacar no vosso sentire cum Ecclesia é que apresença das novas realidades suscitadas pelo Espirito, os Movimentos e asAssociaçôes laicais em vossas Igrejas particulares serve a «participar responsavelmentena missäo da Igreja de levar o Evangelho de Cristo, quai fonte deesperança para o hörnern e de renovaçâo para a sociedade ». 6As vezes pode-se correr o risco de um certo apoucamento ou miopia acercado valor transcendente que o fenómeno agregativo vem assumindo hoje emdia na vida da Igreja. Já tive ocasiäo de afirmar que há uma razäo «eclesiológica,como abertamente reconhece o Concilio Vaticano II, ao apontar oapostolado associado como um sinal de comunhäo e de unidade da Igrejaem Cristo »; e näo só: aquela grande Assembléia recalcou naquilo que chamoude verdadeiro e pròprio « direito dos leigos de fundar associaçôes, dirigi-las edar nome às já existentes». 7Naturalmente, os criterios de eclesialidade para um adequado inserimentodessas novas realidades väo sempre respeitados e examinados pela autoridadediocesana de acordo com as necessidades pastorais, näo só da pròpria Igrejaparticular mas da Igreja universal. 8A todas elas exige-se certamente umacomunhäo sempre mais sólida com os seus Pastores, pois «nenhum carismadispensa da referencia e da submissäo aos Pastores da Igreja»; 9a estes, poroutro lado compete a capacidade de discernimento a firn de julgar a autenticidadedo caminho que aquelas iräo percorrer nos ámbitos diocesanos. Pódesetambém pensar em estruturas pastorais complementarias que comportemuma convergencia orgánica de padres e leigos.Com isto, se busca concretizar os esforços em direcäo das metas querealmente estäo inscritas na Pastoral diocesana e, em última análise, namente do Sucessor de Pedro e do Magisterio corretamente apHcado; masevita-se também o perigo de dispersäo das forças vivas em objetivos distintosda «solicitude por todas as igrejas». 10Neste sentido, gostaria de chamar àatençâo acerca do desejo manifestado em certos setores de transformar em5678910Mensagem para o Encontró nacional de Movimentos laicais, Lisboa, 28 de Marco de 2000.CFL 29.Ib.Cf. ib., 30.Ib., 24,2 Cor 11, 28.13 - AAS.


194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeConferencia o Conselho nacional dos Leigos, como instancia paralela à Conferencianacional dos Bispos do Brasil. Pretender criar um organismo autónomo,representativo dos leigos, sem referencia à comunhäo hierárquica comos Bispos, constitui um defeito eclesiológico de graves implicaçoes facilmentedetectáveis. Confío, portanto, na vossa diligencia em prevenir os fiéis contratais iniciativas.7. Por sua vez, o papel fundamental que os leigos desempenham na missäoda Igreja foi posto, como sabemos, em evidencia no Concilio Vaticano II eem numerosos Documentos pos-conciliares.Eles, lê-se na Lumen gentium, «säo chamados como membros vivos acontribuir com todas as suas forças (...) para o crescimento da Igreja», 11àsua expansäo entre os homens e os povos. Ainda mais explícito e categóricoé o Decreto sobre o apostolado dos leigos, que reafirma « a parte ativa que osleigos têm na vida e na missäo da Igreja». 12Por isso, a sua atividade apostòlicanäo é facultativa, mas um dever estrito que cabe a cada fiel, pelosimples fato de estar batizado. Todos «tenham uma consciência viva dassuas responsabilidades para com o mundo, fomentem em si um espiritoverdadeiramente católico, e ponham as suas forças ao serviço da obra daevangelizaçao ». 13A missäo é única, mas o modo de a realizar é diferente, conforme os donsdistribuidos pelo Espirito aos varios membros da Igreja. A açâo dos leigos éindispensável para que a Igreja possa ser considerada realmente constituida,viva e operante em todos os seus setores, tornando-se pienamente sinal dapresença de Cristo entre os homens. Mas isto supöe um laicato amadurecido,em comunhäo plena com a hierarquia e comprometido a plasmar o Evangelhonas distintas situaçôes em que se encontre.A funçâo dos Pastores se dirige a estimular e canalizar os esforços dos seusdiocesanos, sempre quando se trate de verdadeira obra missionaria evangelizadora, conforme foi transmitida pelo Redentor à sua Igreja. Como mestresna fé, confirmam nos seus diocesanos o respeito pelas leis canonicas da Igreja,procurando orientá-los, inclusive, a firn de que cumpram as leis do Estado,pois «näo se distinguem dos outros homens nem pelo país, nem pela lingua,nem pela organizaçâo política», 14distinguem-se, sim, pela fé e esperançacristas e pela pureza de vida.11121814N 33Apostolica actuos., 10Ad gentes, 36Carta a Diogneto, 5: PG 2, 1173,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 1958. Por maior razäo, cabe uma diligente e atenta Pastoral da Juventude,chamada a testemunhar os valores cristäos no novo milenio. Näo é lugarcomum afirmar novamente que os jovens säo o futuro da humanidade. Preocupar-sepela sua maturaçâo humana e crista representa um precioso investimentopara o bem da Igreja e da sociedade. Daqui parte a convicçâo de que« a Pastoral da Juventude deve estar sempre entre as preocupaçôes primariasdos Pastores e das comunidades». 15Como sabemos, a juventude brasileira caracteriza a vida nacional näo sónumericamente mas, também, pela influencia que exerce na vida social. A pardo espinhoso problema do acompanhamento do menor privado da dignidadee da inocencia, os problemas ligados à inserçâo no mercado de trabalho; oaumento da criminalidade juvenil condicionado, em boa parte, pela condiçâode pobreza endémica e pela falta de estabilidade familiar, junto à açâo, porvezes, deletèria de certos meios de comunicaçâo social; a migraçâo interna embusca de melhores condiçôes de vida nas grandes cidades; o preocupanteenvolvimento dos jovens no mundo da droga e da prostituiçâo constituemfatores que permanecem sempre na pauta das vossas atençôes pastorais.Os jovens näo säo indiferentes ao que a fé crista ensina sobre o destino e oser do hörnern. Ainda que näo f altem ideologías — e pessoas a sustentá-las —que permanecem fechadas, há em nossa época anseios elevados misturadoscom atitudes rasteiras, heroísmos a par de covardias, idealismos ao lado dedesilusöes; criaturas que sonham com um mundo novo mais justo e maishumano. Por isso, «se Cristo for apresentado com o seu verdadeiro rosto, osjovens reconhecem-no corno resposta convincente e conseguem acolher suamensagem, mesmo se exigente e marcada pela Cruz» 169. Antes de terminar este encontró fraterno, expresso em atitude de oraçaoum pensamento especial aos Bispos falecidos, para que o Deus de misericordiapossa recompensá-los com o premio eterno da sua gloria. Ao mesmotempo, dirijo uma palavra de profunda estima e fraternidade aos Bispos quedeixaram o serviço ativo das diocèses ao longo deste amplo quinquenio,renovando-lhes aqui a expressäo da minha gratidäo; com sua presença, seuexemplo de fé e de santidade continuam sendo uma verdadeira bênçâo para aIgreja peregrina. Possa o Espirito Santo saciar a todos com a abundancia dassuas consolaçoes.1516Ecclesia in America, 47.NMI 9.


196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMaria Santissima, nossa Mae, vos proteja no caminho da vida e amparenas difículdades do ministerio. Com estes votos, concedo de coraçâo a cadaum de vós a minha Bênçâo Apostólica, tornando-a extensiva aos vossossacerdotes e colaboradores, aos diáconos e às familias religiosas, aos seminaristase a todos os fiéis dos vossos Regionais.IIIAd Ordinarios Timorienses.*Venerados Irmäos no episcopado,1. « Graça e paz vos sejam dadas da parte de Deus, nosso Pai, e do SenhorJesus Cristo». 1Com estas palavras, dou-vos as boas-vindas ad sedem Petri,hoje particularmente feliz por poder trocar o ósculo santo com as Igrejasirmäs de Dili e de Baucau, que de certo modo « vieram da grande tribulaçào;lavaram os seus vestidos e os branquearam no sangue do Cordeiro », animadaspela certeza de que Ele as « apascentará e lhes servirá de guia para as fontesde aguas vivas; e Deus enxugará toda a lágrima dos seus olhos ». 2Dou graças a Deus pela generosidade com que a Igrej a de Timor se solidarizoucom os seus concidadáos, tornando-se o seu apoio moral na hora daprova. Desejo mais uma vez confiar à misericordia divina as vítimas da violenciae exprimir a minha profunda soli dari edade a todas as pessoas que sofrenaas consequendas do drama que se abateu sobre o vosso povo. De coraçâoagradeço aos sacerdotes e religiosos, aos catequistas e a todos os fiéis de Timora sua coragem e fìdelidade a Cristo e à Igreja. Quando regressardes, levai-lhes asaudaçâo afectuosa do Papa e a certeza da sua oraçao, para que continuem aser incansáveis testemunhas do amor de Deus no meio dos seus irmäos. Deigual modo transmiti a todos os vossos compatriotas os ardentes votos que façopelo melhor sucesso na construçao de uma Naçao fraterna e pròspera.2. Nos primeiros passos do terceiro milenio, a familia das Naçoes pôdefestejar o nascimento da República Democrática de Timor, com o seu povo eos seus líderes, determinados a reconstruir o País destruido pelo òdio e aincapacidade de compreender uma escolha: a de serem timorenses e, na suagrande maioria, timorenses católicos.* Die 28 Octobris 20021Ef 1, 2.2Ap 7, 14.17.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 197Há séculos que a sua religiäo, parte integrante da cultura de cada povo,sublimou o temor supersticioso das crenças tradicionais com o timor Dei, otemor de Deus, mas um Deus de esperança, senslvel ao anseio de futuro e àforça da oraçao. De facto, quando a insegurança obrigou os timorenses afugirem para as montanhas, podiam näo levar mais nada, mas tinham consigoo Crucifixo ou a imagem de Nossa Senhora de Fatima dos seus oratoriosfamiliares. Louvado seja Deus que, na sua bondade e providencia, nos permitiuver o regresso à vossa terra da liberdade e da paz, consentindo que vosdediquéis agora com todas as energias ao serviço de uma messe promissofa.A medida que tal for possível, ajudai as vossas comunidades eclesiais aretomarem o ritmo normal da sua vida e testemunho cristäo. Elas seräochamadas, aqui e além, a oferecer o abraco reconciliador, como o pai do filhopródigo, 3a irmäos que, esperançados no perdäo fraterno, regressam à «casada comunhäo». 4Talvez iludidos, forçados, ou convencidos... semearam luto eorfandade. Provavelmente näo sabiam que, matando a outrem, davam amorte a si mesmos; agora batem à porta da Igreja, cuja «única ambiçâo écontinuar a missäo de serviço e de amor [de Jesus Salvador], para que todos(...) tenham vida e a tenham em abundancia». 5A recordaçâo daquela imane tragèdia näo poderá deixar de levantar umapergunta: corno foi possível desencadear-se violencia tao cruel e irracional? Sese exceptúa quem deu a vida perdoando, poderá alguém considerar-se completamentepreservado do contàgio daquela violencia homicida? Soam a propòsitoaquelas palavras de Jesus — «Quem de vós estiver sem pecado, seja oprimeiro a lançar-lhe uma pedra» 6— que motivaram, nos directos implicados,um exame de consciência e consequente decisâo ou, por outras palavras,uma « purificaçâo da memòria ». Poderia revelar-se útil às vossas comunidadeseclesiais tal acto de purificaçâo, como sucedeu no Ano Santo, que « reforçou osnossos passos no caminho para o futuro, tornando-nos ao mesmo tempo maishumildes e vigilantes na nossa adesäo ao Evangelho », 7na nossa fé.3. Acreditar em Jesus significa crer que o amor está presente no mundo eque este amor é mais forte do que toda a especie de mal em que o hörnern, ahumanidade e o mundo estäo envolvidos. Por isso, « dar testemunho de JesusCristo é o maior serviço que a Igreja pode oferecer aos (timorenses), porque é3Cf. Lc 15, 11-324Carta Apostólica Novo millennio ineunte, 43.3Exortaçào Apostólica Ecclesia in Asia, 50.6Jo 8, 7.' Carta Apostolica Novo millennio ineunte, 6.


198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialea resposta ao seu anelo profundo de Absoluto, e desvenda as verdades evalores que häo-de assegurar o seu desenvolvimento humano integral». 8Para permitir aos fiéis, jovens e adultos, urna descoberta cada vez maisclara da propria vocaçao e uma disponibilidade sempre maior para a viver nocumprimento da sua missäo, é necessario que eles possam beneficiar de umacatequese completa sobre as verdades da fé e as suas implicaçôes concretas navida, capaz de os levar a encontrar Jesus Cristo, dialogar com Ele, deixar-seabrasar pelo seu amor e inflamar-se no desejo de O tornar conhecido e amadopor todos. Esta formaçao, dada e recebida na Igreja, há-de gerar comunidadescristas sólidas e missionarias, porque «um fogo só pode ser aceso por algoque já esteja incendiado». 9O sujeito desta proposta catequética é a comunidade crista inteira, nas suasvarias articulaçôes. Fundamental, porém, é a acçâo educativa das familias, demodo que os pais possam transmitir aos seus filhos aquilo que eles mesmosreceberam. Com a vida familiar assente no amor, na simplicidade, no compromissoconcreto e no testemunho quotidiano, defender-se-áo os seus valores essenciaiscontra a desagregaçao que, com demasiada frequéncia nos nossos dias,ameaça esta instituiçâo primordial da sociedade e da Igreja. Amados Irmáos noepiscopado, continuai a fazer ressoar, oportuna e inoportunamente, o «apelo»lançado pelos Padres da Assembleia Sinodal para a Asia « aos fiéis dos seus países— onde frequentemente a questäo demográfica é usada como argumento para anecessidade de introduzir o aborto e programas de controle artificial da populaçao— para que se oponham à cultura da morte». 10Contra o pessimismo e oegoísmo, que ensombram o mundo, a Igreja está do lado da vida.4. A experiencia eclesial ensina que « só dentro e através da cultura é quea fé crista se torna historia e criadora de historia (...) Por isso, a Igreja pedeaos fiéis leigos que estejam presentes com determinaçâo e criatividade intelectualnos lugares privilegiados da cultura, como säo o mundo da escola e dauniversidade, os ambientes da investigaçâo científica e técnica, os lugares dacriacáo artística e da reflexäo humanista». 11Tal presença é da máxima importancianesta fase de arranque da vida nacional de Timor Leste, que muitoespera na competencia e experiencia da Igreja, nomeadamente através dassuas instituiçoes escolares, para uma adequada preparaçâo dos futuros animadorese dirigentes sócio-económicos e políticos do País.891011Exortaçao Apostólica Ecclesia in Asia, 20Ibid , 23Ibid., 35.Exortaçao Apostólica Christifideles laici, 44..


Acta Ioannis Pauli Pp. II 199Ao congratular-me com a obra benemérita das escolas católicas em Timor,recordo que lhes cabe «enfrentar com determinaçao a nova situaçâo cultural,colocar-se como instancia crítica dos projectos de educaçâo parciais, exemploe estímulo para as outras instituiçôes de educaçâo, tornar-se fronteira avançadada preocupaçâo educativa da comunidade eclesial». 12Deste modo, aescola católica realiza um serviço de utilidade pública e, embora se apresentedeclaradamente na perspectiva da fé católica, näo é reservada só aos católicos,mas abre-se a todos os que mostram apreciar e partilhar urna proposta deeducaçâo qualificada.5. A eficacia de toda esta acçâo evangelizado ra depende em grande parteda tensäo espiritual dos sacerdotes, «esclarecidos cooperadores da OrdernEpiscopal». 13Se é verdade que compete aos Bispos serem «os arautos dafé » e seus « doutores auténticos » 14no meio do rebanho a eles confiado peloEspirito Santo, só a acçâo específica dos seus presbíteros poderá garantir acada comunidade crista que seja nutrida com a Palavra de Deus e sustentadapela graça dos sacramentos, particularmente a Eucaristia — memorial damorte e ressurreiçao do Senhor que edifica a Igreja — ea Reconciliaçâo, deque me ocupei ainda recentemente no « Motu proprio » Misericordia Dei, convidandoa um «solícito relançamento» deste sacramento.Que os sacerdotes sejam sempre os homens de fé e de oraçao de que omundo tem necessidade: « Näo simplesmente obreiros da caridade e administradoresinstitucionalizados, mas homens cuja mente e coraçâo se encontramfixos nas coisas profundas do Espirito » 15De acordo com a sua vocaçao depastores, dêem prioridade ao serviço espiritual dos fiéis que lhes estäo confiados,a firn de os conduzirem até Jesus Cristo, que eles representam, permanecendohomens de missäo e de diálogo. Convido-os a promoverem cadavez mais entre si o espirito de fraternidade sacerdotal e de colaboraçâo emordern a uma frutuosa acçâo pastoral de conjunto.6. Originarios do País ou vindos de fora, os religiosos e as religiosas participamplenamente na obra de evangelizaçao da Igreja, reservando um lugar depredilecçâo às pessoas mais pobres e mais frágeis da sociedade. Em nome daIgreja, agradeço-lhes o eloquente testemunho de caridade que däo através daoferta total de si mesmos a Deus e aos irmäos. A vida consagrada contrïbuiu12131415Congregaçâo para a Educaçâo Católica, A Escola católica no limiar do terceiro milenio, 16Constituiçâo Dogmática Lumen gentium, 28.Ibid., 25Exortaçao Apostólica Ecclesia in Asia, 43.


200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedecididamente para a implantaçao e o desenvolvimento da Igreja em Timor;formulo votos por que eia continue a ser objecto da vossa solicitude, veneradosIrmäos no episcopado, p romo vendo-a nas suas formas activa e contemplativa,e salvaguardando o carácter proprio do seu serviço ao Reino de Deus.Estou feliz por saber que hoje as vocaçôes sacerdotais e religiosas aumentamnumericamente nas vossas diocèses. Felicito-vos pela atençao que lhesdedicáis e pelos esforços que empreendeis para a formaçao dos jovens que,seguindo os passos de Cristo, desejam servir a Igreja. A todos os jovens querespondem ao apelo do Senhor, bem como às suas familias, transmití o reconhecimentodo Papa pela generosa dádiva que fizeram a Cristo.7. No termo do nosso encontró, o meu pensamento vai para o vosso nobrePaís, exortando todos os seus filhos e filhas, segundo o nivel de responsabilidadeproprio de cada um, a empenharem-se decididamente na edificaçào deuma sociedade cada vez mais fraterna e solidaria, cujos membros partilhemequitativamente a honra e o ónus da nova Naçâo. Deus derrame sobre todos oseu Espirito de amor e de paz.Que os discípulos de Cristo se voltem para o Pai de toda a misericordia,numa atitude de conversäo profunda e de oraçao intensa, para Lhe pedirem aforça e a coragem de serem, com todos os homens de boa vontade, agentesconvictos de diálogo e reconciliaçao. Assegurai a cada uma das vossas comunidadese aos seus membros que ainda vivem longe da Patria ou privados doseu lar, a proximidade espiritual do Papa. Que este tempo proporcione àIgreja em Timor urna nova primavera de vida crista e lhe permita respondercom audacia aos apelos do Espirito.Confio à Imaculada Virgem Maria o vosso ministerio e a vida das vossascomunidades eclesiais, a firn de que Eia guie os seus passos para Cristo Senhor,enquanto de bom grado concedo a ambos, extensiva aos sacerdotes,religiosos e religiosas, aos catequistas e a todos os fiéis das vossas diocèses, aminha Bênçao Apostólica.IVAd academias pontificias.*1. Sono particolarmente lieto di porgere il mio cordiale saluto a tutti voiche prendete parte alla settima seduta pubblica delle Pontificie Accademie,* Die 29 Octobris 2002


Acta Ioannis Pauli Pp II 201impegnate con grande generosità, ciascuna nel proprio ambito di ricerca e diiniziativa, a promuovere efficacemente un nuovo umanesimo cristiano per ilterzo millennio.Rivolgo un affettuoso pensiero al Signor Cardinale Paul Poupard, Presidentedel Consiglio di Coordinamento fra accademie pontificie, e lo ringrazioper le gentili parole che ha voluto indirizzarmi a nome dei presenti. Con luisaluto i Signori Cardinali e gli Ambasciatori presenti, i Vescovi ed i sacerdoti,come pure tutti i presenti.2. Questa assemblea delle pontificie accademie è dedicata alla riflessionemariologica ed è stata preparata dalla Pontifìcia Accademia Mariana Internazionalee dalla Pontificia Accademia dell'Immacolata. Rivolgo un particolaresaluto ai due Presidenti, ai valenti relatori, nonché agli Accademicipresenti.Nel tema di questa Seduta, Maria « aurora luminosa e guida sicura » dellanuova evangelizzazione, avete voluto riprendere le espressioni con le qualiconcludevo la mia Lettera apostolica Novo millennio ineunte, affidando aMaria, Madre di Dio e Madre di tutti i credenti, le sorti del nuovo millennioed il cammino della Chiesa. Ancora una volta l'ho voluta additare come«Stella della nuova evangelizzazione», perché sia davvero, nel cuore e nellamente di ogni discepolo del Signore, la stella che illumina e guida il camminoverso Cristo.«Ripartire da Cristo», è l'appello che ho rivolto a tutta la Chiesa al terminedel Grande Giubileo dell'Anno 2000. Ripartire da Cristo, imparando acontemplare e ad amare il suo volto, su cui risplende la gloria del Padre.3. Chi più di Maria, della Vergine Madre, può aiutarci ed incoraggiarci inquesto impegno ? Chi più di Lei può insegnarci a contemplare e ad amare quelVolto che Lei ha fissato con immenso amore e con totale dedizione durantetutta la sua vita, dal momento della nascita fino all'ora della Croce, e poiall'alba della Resurrezione? Il Vangelo di Luca ci dice, per ben due volte, cheMaria «serbava tutte queste cose meditandole nel suo cuore» (2, 19.51). Ilcuore di Maria è uno scrigno prezioso in cui sono custodite anche per noi lericchezze di Cristo.Se è vero, come afferma il Concilio Vaticano II nella Costituzione Gaudiumet spes, che solo nel mistero di Cristo si chiarisce pienamente il misterodell'uomo 1e quindi anche il mistero di quella eccezionale figlia della stirpeCfr n. 22


202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeumana che fu Maria, 2non è meno vero che sul volto di Cristo e nei tratti dellasua umanità si riflettono le caratteristiche della madre, il suo stile educativo,il suo modo di essere e di sentire. Per questo, volendo contemplare in profonditàil volto di Cristo, dobbiamo ricorrere a Maria che, accogliendo pienamenteil progetto di Dio, ha «plasmato» in modo singolarissimo il Figlio,accompagnandone passo passo la crescita.Possiamo, perciò, accogliere anche noi l'invito che san Bernardo rivolge alsommo poeta Dante Alighieri: «Riguarda ornai nella faccia che a Cristo / piùsi somiglia, che la sua chiarezza / sola ti può disporre a veder Cristo ». 3Maria èdavvero l'aurora luminosa della nuova evangelizzazione, la guida sicura delcammino della Chiesa nel terzo millennio.4. Riveste, dunque, una grande importanza l'impegno teologico, culturalee spirituale di quanti, a cominciare da voi, cari Accademici della PontifìciaAccademia Mariana Internazionale e della Pontifìcia Accademia dell'Immacolata,riflettono sulla figura di Maria Santissima, per conoscerla in manierasempre più approfondita. Ciò suppone anche una ricerca inter-disciplinareche sviluppi la riflessione mariologica, indagando nuove fonti, oltre quellepiù tradizionali, per trarne ulteriori spunti di indagine teologica. Penso, adesempio, ai Santi e alla loro esperienza personale, come pure all'arte cristianache ha sempre avuto in Maria uno dei soggetti preferiti ed alla pietà popolareche, privilegiando la dimensione « affettiva » ci ha lasciato grandi testimonianzesulla missione di Maria nella vita della Chiesa.Occasione propizia per intensificare tale impegno sarà il centocinquantesimoanniversario della proclamazione dogmatica dell'Immacolata Concezionedi Maria. Le due Pontificie Accademie Mariane, ciascuna nel proprio ambitodi attività e con le proprie specifiche competenze, sono chiamate adoffrire tutto il loro contributo, affinché tale ricorrenza sia occasione di rinnovatosforzo teologico, culturale e spirituale per comunicare agli uomini e alledonne del nostro tempo il senso ed il messaggio più autentico di questa veritàdi fedo.5. Carissimi fratelli e sorelle, è ormai noto a tutti voi che ho volutoistituire il Premio delle Pontificie Accademie per incoraggiare l'impegno digiovani studiosi e di istituzioni che dedicano la loro attività alla promozionedell'umanesimo cristiano. Accogliendo, dùnque, la proposta del Consiglio diCoordinamento fra Accademie Pontifìcie, in questa solenne occasione sono23Cfr Lett en. Redemptoris Mater, 4.Par XXXII, 85-87.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 203lieto di consegnare tale premio alla dottoressa Rosa Cali per la tesi dottoraledal titolo « I testi anti-mariologici nell'esegesi dei Padri da Nicea a Calcedonia».Desidero, inoltre, offrire, quale segno di apprezzamento e di incoraggiamento,una medaglia del Pontificato al padre Stanislaw Bogusz Matula e asuor Philomena D'Souza, per i pregevoli studi da essi elaborati.Concludendo questa solenne Seduta, vorrei, infine, manifestare a tutti gliaccademici vivo apprezzamento per l'attività svolta, ed esprimere l'auspiciodi un rinnovato e generoso impegno in campo teologico, spirituale e pastoraletertio millennio ineunte. Con tali sentimenti, affido ciascuno di voi alla maternaprotezione della Vergine Maria, e di cuore imparto a tutti una specialeBenedizione Apostolica.VAd sodales Comitatus Eucharisticis Conventibus provehendis.*Carissimi fratelli e sorelle!1. Sono lieto di accogliere oggi, insieme con i Membri del Pontificio Comitatoper i Congressi Eucaristici Internazionali, i Delegati nazionali designatidalle rispettive Autorità ecclesiali per prendere parte all'Assembleaplenaria che si svolge in questi giorni qui a Roma. Saluto cordialmente ciascunodi voi e, in particolare, il cardinale Jozef Tomko, Presidente del menzionatoComitato, che ringrazio per le cordiali parole rivoltemi a nome deipresenti. Estendo il mio saluto al cardinale Juan Sandoval Irriguez, Arcivescovodi Guadalajara, città nella quale avrà luogo il prossimo CongressoEucaristico Internazionale.La vostra Assemblea ha dedicato speciale attenzione a tale Congresso, ilcui tema sarà «L'Eucaristia, Luce e Vita del nuovo millennio». E passatopoco tempo da quando il millennio è iniziato, ma già si vede chiaramentequanto sia necessaria per l'umanità intera e per la Chiesa la luce di GesùCristo e la vita che Egli offre nell'Eucaristia.Questo inizio non manca infatti di ombre minacciose. È necessario, pertanto,ripresentare all'umanità la « luce vera che illumina ogni uomo che vienein questo mondo», 1il Verbo incarnato che ha voluto restare con noi in unmodo così significativo come quello eucaristico. In questo Sacramento è pre-* Die 5 Novembris 2002.1Gv 1, 9.


204 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesente Gesù Cristo col dono di se stesso « per la vita del mondo » — « pro mundivita » —, per la vita quindi anche di questo nostro mondo quale esso è, con lesue luci e le sue ombre. L'Eucaristia è espressione sublime dell'amore di Dioincarnato, amore permanente ed efficace.2. Lo scopo principale del Comitato Pontifìcio per i Congressi EucaristiciInternazionali è quello di «far sempre meglio conoscere e amare il SignoreGesù nel suo Mistero eucaristico, centro della vita della Chiesa e della suamissione per la salvezza del mondo » (Statuti). Si tratta di uno scopo altissimoa cui il Comitato provvede, da un lato, promovendo la celebrazione periodicadei Congressi Eucaristici Internazionali e, dall'altro, favorendo le iniziativeatte ad incrementare la devozione verso il Mistero eucaristico. Con il vostrolavoro apostolico, voi attuate l'insegnamento del Concilio Vaticano II, chepresenta l'Eucaristia come «fonte e apice di tutta la vita cristiana». 2I Congressi Eucaristici Internazionali hanno ormai una lunga storia nellaChiesa ed hanno assunto sempre più chiaramente la caratteristica della « StatioOrbis», che sottolinea la dimensione universale di tale celebrazione. Infatti,si tratta sempre di una festa di fede attorno a Cristo Eucaristico, allaquale partecipano non solo i fedeli di una Chiesa particolare o di una solanazione ma, per quanto possibile, da varie parti dell'Orbe. E la Chiesa che siraccoglie attorno al suo Signore e suo Dio.A tale riguardo, quanto mai importante è l'opera dei Delegati nazionali,nominati dalle rispettive Autorità delle Chiese dell'Occidente e dell'Oriente.Essi sono chiamati a sensibilizzare le loro Chiese al tema del Congresso internazionalesoprattutto nel periodo della sua preparazione, affinché esso diventiun evento fontale da cui rifluiscano nelle Chiese particolari frutti di vita e dicomunione.3. L'Eucaristia ha il posto centrale nella Chiesa, perché è essa a «fare laChiesa ». Come afferma il Concilio Vaticano II, riportando le parole del grandeAgostino, essa è «sacramentum pietatis, signum unitatis, vinculum caritatis»— « sacramento di pietà, segno di unità, vincolo di carità». 3 E san Paolo dice:«Poiché c'è un solo pane, noi, pur essendo molti, siamo un corpo solo: tuttiinfatti partecipiamo all'unico pane». 4L'Eucaristia è sorgente di unità nellaChiesa. Il Corpo eucaristico del Signore alimenta e sostiene il suo Corpomistico.234Lumen gentium, 11.Sacrosanctum Concilium, 47.1 Cor 10, 17.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 205I Congressi Eucaristici Internazionali contribuiscono anche a questa finalitàsquisitamente ecclesiale. La partecipazione dei fedeli di varia provenienzaad un tale evento eucaristico simboleggia, infatti, l'unità e la comunione. IDelegati nazionali possono riportare nelle loro comunità lo spirito di fervoreeucaristico e di comunione che si vive in questi tempi forti di adorazione, dicontemplazione, di riflessione e di condivisione. Il Congresso, vissuto in profondità,è fuoco per forgiare animatori di comunità eucaristiche vive edevangelizzatori di quei gruppi che non conoscono ancora in profondità l'amoreche si cela nell'Eucaristia.4. Carissimi fratelli e sorelle, l'apostolato eucaristico a cui dedicate i vostrisforzi costituisce certamente una risposta all'invito del Signore: « Due inaltum! » Perseverate in esso con impegno e passione, animando e diffondendola devozione eucaristica in tutte le sue espressioni. Nel vostro servizio ecclesialelasciatevi sempre guidare da un autentico spirito di comunione, favorendola fattiva collaborazione tra il Comitato Eucaristico Pontifìcio e iComitati Nazionali.Accompagno questi voti con l'assicurazione della mia preghiera e con laBenedizione Apostolica, che di cuore imparto a voi e alle persone care.VIAd Pontificiam Academiam Scientiarum.*Dear Members of the Pontificai Academy of Sciences,It gives me great pleasure to greet you on the occasion of your PlenaryMeeting, and I offer a particularly warm welcome to the new members amongyou. Your discussion and reflection this year focuses on "The Cultural Valuesof Science". This thème allows you to consider scientific developments intheir relation to other general aspects of human expérience.In fact, even before speaking of the cultural values of science, we couldsay that science itself represents a value for human knowledge and the humancommunity. For it is thanks to science that we have a greater understandingtoday of man's place in the universe, of the connections betweenhuman history and the history of the cosmos, of the structural cohésion andsymmetry of the éléments of which matter is composed, of the remarkable* Die 11 Novembris 2002.


206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecomplexity and at the same time the astonishing coordination of the lifeprocesses themselves. It is thanks to science that we are able to appiedateever more what one member of this Academy has called "the wonder of beinghuman": this is the title that John Eccles, récipient of the 1963 Nobel Prizefor Neurophysiology and member of the Pontificai Academy of Sciences,gave to his book on the human brain and mind. 1This knowledge represents an extraordinary and profound value for theentire human family, and it is also of immeasurable significance for the disciplinesof philosophy and theology as they continue along the path of intellectusquaerens fidem and of fides quaerens intellectum, as they seek an evermore complete understanding of the wealth of human knowledge and ofBiblical révélation. If philosophy and theology today grasp better than inthe past what it means to be a human being in the world, they owe this in nosmall part to science, because it is science that has shown us how numerousand complex the works of création are and how seemingly limitless the createdcosmos is. The utter marvel that inspired the first philosophical reflectionson nature does not diminish as new scientific discoveries are made.Rather, it increases with each fresh insight that is gained. The species capableof "creaturely amazement" is transformed as our grasp of truth and realitybecomes more comprehensive, as we are led to search ever more deeply withinthe realm of human expérience and existence.But the cultural and human value of science is also seen in its movingfrom the level of research and reflection to actual practice. In fact, the LordJesus warned his followers: "everyone to whom much is given, of him willmuch be required". 2Scientists, therefore, precisely because they "knowmore", are called to "serve more". Since the freedom they enjoy in researchgives them access to specialized knowledge, they have the responsibility ofusing it wisely for the benefit of the entire human family. I am thinking herenot only of the dangers involved in a science devoid of an ethic firmlygrounded in the nature of the human person and in respect of the environment,thèmes which I have dwelt on many times in the past. 31 am also thinking of the enormous benefìts that science can bring to thepeoples of the world through basic research and technological applications.By protecting its legitímate autonomy from economie and politicai pressures,' J C Eccles, D. N. Robinson, The Wonder of Being Human: Our Brain and Our Mind; FreePress, New York, 1984.2Lk 12:48.3Cf. Addresses to the Pontificai Academy of Sciences, 28 October 1994, 27 October 1998and 12 March 1999; Address to the Pontificai Academy for Life, 24 February 1998.


Acta Ioannis Pauli Pp II 207by not giving in to the forces of consensus or to the quest for profit, bycommitting itself to selfless research aimed at truth and the common good,the scientific community can help the world's peoples and serve them in waysno other structures can.At the beginning of this new Century, scientists need to ask themselves ifthere is not more that they can do in this regard. In an ever more globalizedworld, can they not do more to increase levéis of instruction and improvehealth conditions, to study stratégies for a more équitable distribution ofresources, to facilitate the free circulation of information and the access ofall to that knowledge that improves the quality of life and raises standards ofliving? Can they not make their voices heard more clearly and with greaterauthority in the cause of world peace? I know that they can, and I know thatyou can, dear members of the Pontificai Academy of Sciences! As you prepareto celebrate the Academy's Fourth Centenary next year, bring thèse commonconcerns and aspirations to the international agencies that make use of yourwork, bring them to your colleagues, bring them to the places where youengage in research and where you teach. In this way, science will help to uniteminds and hearts, promoting dialogue not only between individuai researchersin différent parts of the world but also between nations and cultures,making a priceless contribution to peace and harmony among peoples.In renewing my warm wishes for the success of your work during thesedays, I raise my voice to the Lord of heaven and earth, praying that youractivity will be more and more an instrument of truth and love in the world.Upon you, your families and your colleagues I cordially invoke an abundanceof divine grace and blessings.


208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMTARVISINABeatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Andreae Hyacinthi Longhin exOrdine Fratrum Minorum Capuccinorum, Episcopi Tarvisini (1863-1936)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Famulus Dei Andreas Hyacinthus Longhin die 22 mensisNovembris anno 1863 natus est in pago Fiumicello di Campodarsego, intrafines dioecesis Patavinae sito. Postquam Ordini Fratrum Minorum Capuccinorumnomen dedit, votis religiosis se Deo obligavit anno 1880 atqueanno 1886 est presbyter ordinatus. Cum munere Ministri provincialis Ordinissui fungeretur, a S. Pio X nominatus est Episcopus Tarvisinus.Usque ad mortem, qua die 26 mensis Iunii anno 1936 rebus humanis estereptus, dioecesi magna cum caritate pastorali, se devovendi studio etprudentia inserviit. Ioannes Paulus II, Summus Pontifex, die 21 mensisDecembris anno 1998, declaravit Famulum Dei gradu heroico exercuissevirtutes théologales, cardinales iisque adnexas. Postmodum Causae Postulatorexamini Congregationis de Causis Sanctorum subiecit prodigialem,ut ferebatur, sanationem, quae Tarvisii evenit et qua puerulus Dinus Stellaest fruitus; qui, die 28 mensis Martii anno 1964, cum esset novem annosnatus, sectionem chirurgicam in abdomine est passus. Cum interior ventrismembrana aperiretur, exivit pus et ansae intestinorum se praebueruntarcte conglutinatas. Effecta est siccatio et curatio adhibita ope variorummedicamentorum antibioticorum. Condicio autem ingravescebat ampliuset hoc editum est morbi iudicium: péritonites plastica, abscessus in pelvisinistra, gravis habitus toxico-sanguineus, infirmitas sanguinis, generalisvirium defectio. Die 7 mensis Aprilis altera facta est corporis sectio chirurgica.Puerulus autem iam in statu fuit agoniam antecedente. Tum vesperidiei 8 mensis Aprilis, Episcopo Tarvisino suadente, precationes coep-


Congregatio de Causis Sanctorum 209tae sunt fundi ad Servum Dei. Duobus diebus peractis, Dini condicio inmeliorem statum coepit pervenire idque celerrime usque ad perfectamsanationem. Apud Curiam Tarvisinam anno 1994 de eiusmodi sanationeInquisitio dioecesana est instituta, cuius vis iuridica agnita est a Congregationede Causis Sanctorum, decreto die 24 mensis Ianuarii anno 1997emisso. Consilium Medicorum huius Dicasterii in sessione die 12 mensisNovembris anno 2001 habita, agnovit sanationem fuisse celerem, plenam,mansuram, sine morbi residuis et ad interioris doctrinae rationem inexplicabilem.Die 15 mensis Februarii huius anni coadunatus est ConsultorumTheologorum Congressus Peculiaris atque die 16 mensis Aprilis subsecuti,habita est Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, CausaePonente Exc.mo Domino Salvatore Boccaccio, Episcopo Frusinatensi-Verulano-Ferentino.Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinaliumet Episcoporum, posito dubio num de miraculo divinitus patrato constaret,responsum est prolatum affirmativum.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit:Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servi Dei Andreae Hyacinthi Longhin, ex Ordine FratrumMinorum Capuccinorum, Episcopi Tarvisini, videlicet de celeri, plena ac mansurasanatione pueruli Dini Stella a"peritonite acuta diffusa post-appendicolarecon evoluzione in piastrone e fistola stercoracea, stato settico tossiemicogeneralizzato con insufficienza cardiocircolatoria e renale".Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusL. m s.£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis14 - AAS


210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVIENNENSIS seu VENETIARUMBeatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Marci ab Aviano (in saec.: CaroliDominici Cristofori) sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum(1631-1699)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Marcus ab Aviano (in saeculo: Carolus DominicusCristofori) Aviani, hodie in provincia Portas Naonis, natus est die 17 mensisNovembris anno 1631. Fratrum Minorum Capuccinorum Ordinem ingressus,anno 1649 vota religiosa professus est et anno 1655 presbyteratu auctus.Magna pastorali sollicitudine ac populi Dei utilitate omne stadiumimpendit in Evangelio nuntiando per Italiam et Europam, ubique ingentemsanctitatis et virtutis laudem movens. Fidem strenue defendit, concordiaminter populos conciliavit et apostolatu suo summam navavit operam inEuropam a Turcis irrumpentibus liberandam. Die 13 mensis Augusti anno1699, ipsa imperiali praesente familia, quae eum carissimum habebat, pie inDomino obdormivit.Die 6 mensis Iulii anno 1991, Summus Pontifex Ioannes Paulus II ServumDei virtutes théologales, cardinales eisque coniunctas heroico graducoluisse decrevit.Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis deCausis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem Antonini Geremia,pueri sex annorum aetatis, qui, mense post chirurgicam sectionem adenoidumac tonsillarum recisionis in nosocomio Paduano habitam, inopinatamexhibuit febrim, asperam cephaleam et vomitum. Cum die 26 mensis Maiianno 1941 in idem valetudinarium iterum receptus esset, medici diagnosimmeningitidis acutae cum puris effluvio dixerunt et prognosim infaustam.Cum res ita adversae se haberent, mulier principis medicorum valetudinarii,inefficacibus curis, patrem Leopoldum de Castronovo, nunc sanctum,petivit, qui nomisma quoddam cum effigie servi Dei Marci ab Aviano eicommisit, eam adhortans ut fidenter ad auxilium eius confugeret, quodipsa cum aliis iampridem a vespere diei 27 mensis Maii effecit. Eo ipsovespere, puer eo convalescere coepit, ut insequenti mane completa constataretursanatio. De exitu casus per intercessionem patris Marci ab Avianofelici, annis 1942-1946 apud Curiam Patavinam Inquisitio dioecesana ce-


Congregatio de Causis Sanctorum 211lebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de CausisSanctorum decreto diei 20 mensis Decembris anno 1991 probatae sunt.Dicasterii Collegium Medicorum, pluries investigato eventu, in sessionediei 28 mensis Iunii anno 2001 sanationem Antonini Geremia celerrimam,completam, duraturam et inexplicabilem secundum scientiam una vocefuisse affirmavit. Die 9 insequentis mensis Novembris Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum factus est et die 8 mensis Ianuarii huiusanni 2002 Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, PonenteCausae Excellentissimo Domino Hieronymo Grillo, Episcopo Centumcellarum-Tarquiniensi.Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculoconstaret divinitus patrato, responsum prolatum est affirmativum. Factademum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptumCardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua votaCongregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascriptoCardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servi Dei Marci ab Aviano (in saec.: Caroli DominiciCristofori), Sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum,videlicet de celérrima, completa, duratura sanatione pueri Antonini Geremia"a meningite acuta purulenta in bambino di 6 anni con recente intervento ditonsillectomia".Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 23 mensis Aprilis A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusL. SB S.£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeFIANARANTSOAENSIS seu CRACOVIENSISBeatificationis et canonizationis Ven. Servi Dei Ioannis Beyzym sacerdotis professie Societate Iesu (1850-1912)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Ioannes Beyzym natus est in oppido BeyzymyWielkie, in Polonia, die 15 mensis Maii anno 1850. Deinde anno 1872 SocietatemIesu ingressus est et anno 1881 sacerdos ordinatus. Multos per annosinstituendis iuvenibus in Collegiis Tarnopolitano et Chiroviensi operam dedit.Iam inde ab anno 1898 in civitate Ambahivoraka in Madag asearía fervidumexercuit apostolatum pro leprosis, quorum magna caritatis ope et summiscum sacrificiis corpori ac spiritui inservivit. Multis toleratis difficultatibus etaerumnis, valetudinarium pro leprosis assistendis instituit. Magna sanctitatisfama succinctus, obiit die 2 mensis Octobris anno 1912.Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 21 mensis Decembris anno 1992,eum virtutes théologales, cardinales et his adnexas heroico gradu coluissedecrevit.Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de CausisSanctorum assertam subiecit miram sanationem iuvenis Martini Holda,qui, mane diei 23 mensis Augusti anno 1997, implicatus est in tam magnosuper viam accidente vehiculorum automobilium, ut, e reliquis laminis decerptus,instanter in valetudinarium regionale civitatis Piotrków Trybunalskiin Polonia adveheretur, ubi ei trauma multiplex inventum est cranii, artuumintestinorumque membrorum. Examen dein encephalicum plures ostenditnúcleos confusionis sanguinem profluentes in utroque integumento internolaevo ac dextero, sicut in utroque lobo frontis, et grave vulnus quoddameiusdem trunci encephalici. Aegrotus, qui in statu lethargi comatis versabatur,exhibebat etiam confusionem pulmonis cum gravi statu spiritus defectuset hypoxygenationis corporis. Cum molestiores insuper secutae essent implicationes,medici igitur iuveni minimas facultates esse sanationis et sospitatisarbitrati sunt et prognosim valde dixerunt infaustam quoad vitam. Cum resita se haberent adversae, perpensa inefficacia curarum, familiares et amiciinfirmi ad divinum confugerunt auxilium per intercessionem Servi Dei IoannisBeyzym, ut sanationem Martini impetrarent, qui revera die 2 mensisSeptembris eodem anno improviso eo convalescere coepit, ut periculum vitaesuperaret et rapide normalem apparatus locomotionis recuperaret rationem,


Congregatio de Causis Sanctorum 213sine ulla neurologica invaliditate. De casu anno 2001 apud Curiam CracoviensemInquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica aCongregatione de Causis Sanctorum decreto diei 22 mensis Martii huius anni2002 probatae sunt. Dicasterii Consilium Medicorum in sessione insequentisdiei 23 mensis Maii anno 2002, affirmavit «die 2 mensis Septembris anno 1997periculum vitae superatum esse cum refectione normalis respirationis rationiset recuperatione partim facultatum neurologicarum, extricata hyperthermia,cum graduali sanatione, sine effectibus neurologicis et locomotionis; supradictamsanationem ergo satis rapidam, completam, duraturam et inexplicabilemquoad modum secundum scientiam fuisse». Die 19 mensis Iunii eiusdemanno 2002 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est et die2 mensis Iulii insequentis Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum,Ponente Causae Eminentissimo Domino Cardinale Andrea Maria Deskur.Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo constaret divinituspatrato, responsum prolatum est affirmativum. Facta demum de hisce omnibusrebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum CardinalemPraefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de CausisSanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedictamira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servi Dei Ioannis Beyzym, Sacerdotis professi e SocietateIesu, videlicet de satis rapida, completa ac duratura sanatione iuvenis MartiniHolda a « grave politrauma con interessamento delle strutture encefaliche diffusee del tronco encefalico, coma iniziale 5° scala di Glasgow; assenza della f unzionerespiratoria spontanea ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. 83 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIANUENSISBeatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Eugeniae Ravasco fundatricisInstituti Sororum Filiarum Cordium Iesu et Mariae (1845-1900)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Eugenia Ravasco Mediolani die 4 mensis Ianuariianno 1845 nata est. Ianuae, quo adhuc pupilla migraverat, christianae institutionipuellarum et auxilio pauperum aegrotorumque omni sollicitudine setradidit et anno 1868 Congregationem Sororum Filiarum SacratissimorumCordium Iesu et Mariae fundavit, quam prudentia, caritate et sacrificii studiorexit. Plurimis toleratis christiana cum fortitudine corporis atque animi doloribus,die 30 mensis Decembris anno 1900 pie requievit. Summus PontifexIoannes Paulus II die 1 mensis Iulii anno 2000 virtutes théologales, cardinaleset his adnexas heroico gradu coluisse decrevit. Antea asserta occurrerat mirasanatio Helenae Nataliae Jiménez Cardozo, pupillae, quae, Cochabambae inBolivia nata anno 1989, usque ad tertium vitae suae annum optima valetudineusa erat, dein autem pergravis praebuit pathologiae musculorum signa, quam,licet pluries in nosocomiis recepta sit, nullo modo tamen curare potuit. Quattuorenim infirmitatis medelarumque post annis, nullam facultatem deambulationisexhibebat, paralysim flaccidam crurum, impotentiam physicam gradualem,hypotoniam musculorum colli, repentinas et assi duas temperaturaecorporis mutationes, contagionem pharyngis, bronchiorum, entericam et ureticam.Radiographiae in lucem posuerunt ossium graves mutationes, fracturasmultiplices cum magna carentia mineralium et densitatem osseam minutam.Biopsia ossium diffusam osteomalaciam exhibuit.Hac adversa fortuna, puella a mense Februario anno 1996 lectiones scholaeelementariae a Sororibus Filiabus Sacratissimorum Cordium Iesu et Mariaedirectae audire coepit, quae statim eam sub Servae Dei praesidium supposuerunt.Cotidie vero Helena ipsa una cum Sorore magistra aliisque condiscipulisscholae intercessionem Matris Eugeniae Ravasco implorabat, ut salus eiusreficeretur, quod infirmae propinqui et Filiae Sacratissimorum Cordium Iesuet Mariae Boliviae omni quoque die repetebant sicut et quibus salus puellaecordi erat. Vertente mense Augusto eiusdem anni, alia diagnosis aciditatisfistularis renium congenitae dicta est, cui consultum est nova quadam cura,quae parvam, omnino vero imparem, protulit recreationem. Procedebant in-


Congregatio de Causis Sanctorum 215terdum preces. Nocte diei 31 mensis Decembris anno 1996, Iesum somniavitpuella, quae crastino die de improviso ambulare coepit.Beatificationis respectu, annis 1997-1998 apud Curiam CochabambensemInquisitio dioecesana super miro celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica aCongregatione de Causis Sanctorum decreto diei 17 mensis Octobris anno 1998probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 17 mensis Ianuariianno 2002, sanationem comparate rapidam, completam, duraturamquoad recuperationem facultatum psycho-motoriarum ac musculorum et autonomiampuellae, inexplicabilem quoad modum secundum scientiam fuisse unavoce affirmavit. Die 14 mensis Maii eiusdem anni Congressus Peculiaris ConsultorumTheologorum factus est et insequenti die 4 mensis Iunii Sessio OrdinariaPatrum Cardinalium et Episcoporum habita est, Ponente Causae EminentissimoDomino Cardinale Henrico Schwery. Et in utroque coetu, positodubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum prolatum estaffirmativum. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici IoanniPaulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, SanctitasSua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Cardinale Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servae Dei Eugeniae Ravasco, Fundatricis Instituti SororumFiliarum SS. Cordium Iesu et Mariae, videlicet de comparate rapida, completa,duratura quoad recuperationem facultatum psycho-motoriarum ac musculorumet autonomiam sanatione Helenae Nataliae Jiménez Cardozo ab « acidositubuläre renale congenita, ipokaliemia sintomatica severa ricorrente e secondariaali 'acidosi, osteodistrofia di origine renale avanzata con chiari segni radiologicidi rachitismo e iperparatiroidismo secondario ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMATRITENSISBeatificationis et canonizationis Ven. Servae Dei Ioannae Mariae Condesa Lluchfundatricis Congregationis Ancillarum ab Immaculata Conceptione ProtectricumOperariarum (1862-1916)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Ioanna Maria Condesa Lluch die 30 mensis Martiianno 1862 Valentiae in Hispania nata est. Iam inde a iuventute sollerticaritatis ac sacrificii amore pauperibus, pueris inopibus et iuvenibus operariisadiuvandis summam operam navavit, pro quibus CongregationemAncillarum ab Immaculata Conceptione Protectricum Operariarum fundavit,quas in austeritate vitae et humili laboris studio efformavit. Meritorumante Deum, Ecclesiam ac societatem locuples, die 16 mensis Ianuariianno 1916 pie ad Dominum migravit. Summus Pontifex Ioannes PaulusII die 7 mensis Iulii anno 1997 virtutes théologales, cardinales et hisadnexas heroico gradu ipsam coluisse decrevit. Beatificationis respectu,Causae Postulatio iudicio Congregationis de Causis Sanctorum assertamsubiecit miram sanationem iuvenis Ioachimi Auñón Magán, qui, die 2mensis Septembris anno 1990, gravi casu viario implicatus est, ubi vitamperdidit amicus, qui eum comitabatur. In valetudinarium generale Albasitense,dein vero in aliud Matritense receptus, gravia inventa sunt vulneracum damnis ossium capitis cerebrique, thoracis et abdominis, duarumvertebrarum cervicalium ac femoris laevi fractura atque lethargo comatisseptimi "Glasguensis" gradus. Variis sectionibus chirurgicis confectis, eomolestiores secutae sunt implicationes, ut in dubium vita ipsa vel saltemsalus ac robur iuvenis vocarentur. Cum res ita adversae se haberent, materaegroti una cum Ancillis ab Immaculata Conceptione Protectricum Operariarumad divinum confugit auxilium per intercessionem Servae DeiIoannae Mariae Condesa Lluch. Inde a die 23 mensis Septembris aegrotivaletudo in melius vertit, ut ipse sanatus, sine ulla invaliditate, de nosocomiodimitteretur. De hac sanatione, extemplo mira habita, anno 1999apud Curiam Matritensem Inquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritaset vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 12mensis Novembris eiusdem anni probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorumin sessionibus dierum 19 mensis Februarii anno 2001 et 10 insequentismensis Decembris, sanationem comparate rapidam, completam,


Congregatio de Causis Sanctorum 217duraturam, cum restitutione ad integrum clinica, quoad relationem interabsentiam morbi notarum et praesentiam damni cerebri magni ponderis,inexplicabilem quoad modum, secundum scientiam fuisse una voce affirmavit.Die 15 mensis Aprilis anno 2002 Congressus Peculiaris ConsultorumTheologorum factus est et die 21 mensis subsequentis Maii Sessio OrdinariaPatrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae ExcellentissimoDomino Mario Rizzi, Archiepiscopo tit. Balneoregiensi. Et in utroque coetu,posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsumprolatum est affirmativum. Facta demum de hisce omnibus rebus SummoPontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accuratarelatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanationeconscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascriptoCardinale Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patratoper intercessionem Ven. Servae Dei Ioannae Mariae Condesa Lluch, FundatricisCongregationis Ancillarum ab Immaculata Conceptione ProtectricumOperariarum, videlicet de sanatione comparate rapida, completa, duratura,cum restitutione ad integrum clinica, quoad relationem inter absentiammorbi notarum et praesentiam damni cerebri magni ponderis,iuvenis IoachimiAuñón Magán,qui passus est « grave politrauma da incidente stradale,con lesioni cranio-encefaliche, toraciche e addominali, con frattura di duevertebre cervicali e del femore sinistro, con coma di grado 7° alla scala diGlasgow ».Voluit antem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSL. £8 S.Praefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONGREGATIO PRO EPISCOPISBRASILIAEDe abbatiae territorialis Claravallensis in Brasilia exstinctione necnon de finiumdioecesis Guaxupensis mutationeDECRETUMAd uberius praesentis aetatis Christifidelium spirituali bono consulendumac locorum Antistitum pastoralem actionem efficaciorem reddendam,iuxta normas a Decreto Concilii Oecumenici Vaticani II « Christus Dominus»exaratas, atque ad venerabilem monasticam institutionem proprio insuo spiritu tuendam utque, quacumque alia sollicitudine ablata, monachiad divinam laudem se integre dicare possint, a Summo Pontifice postulatumest, ut abbatia territorialis Claravallensis in Brasilia exstinguereturatque territorium eiusdem alicui dioecesi adiungeretur. Gratias maximasagens monachis Claravallensibus pro ministerio in salutem animarum laudabiliterexpleto, attentis huius temporis adiunctis Summus PontifexIoannes Paulus, divina Providentia PP. II, praehabito favorabili votoExc.mi P.D. Alfii Rapisarda, Archiepiscopi titularis Cannensis et in BrasiliaApostolici Nuntii, necnon Exc.mi Conferentiae Episcoporum BrasiliaePraesidis, de consilio Congregationis pro Episcopis, preces ad Se admotasanimarum saluti valde profuturas censuit benigneque excipiendasdecrevit. Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentiumvel habere praesumentium consensu, praesenti Congregationis proEpiscopis Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litteraedatae forent, quae sequuntur decrevit:1. abbatia territorialis Claravallensis in Brasilia exstinguitur;2 integrum territorium exstinctae abbatiae territorialis Claravallensis inBrasilia dioecesi Guaxupensi adnectitur cuius Ordinario pastoralis cura fideliumibi degentium committitur;3. cura pastoralis paroeciae in cuius territorio monasterium Claravallensein Brasilia exstat monachis eiusdem monasterii mandetur.Statuit, quoque, ut una cum territorio paroeciarum, ecclesiae, oratoria etdomus paroecialia, piae fundationes et quaecumque alia ecclesiastica bona etiura quomodocumque ad paroecias illas spectantia dioecesi Guaxupensi adnec-


Congregatio pro Episcopis 219tantur iuxta Iuris Canonici et legis civilis normas. Cathedrali abbatiali ecclesia,vero, quae posthac ecclesia paroecialis et monasterii simul erit, Ordinarius Guaxupensiset Abbas Claravallensis in Brasilia, communi consilio, uti poterunt.Ad haec perficienda, Congregatio pro Episcopis deputat memoratumExc.mum Apostolicum Nuntium, necessarias et opportunas eidem tribuensfacultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum inecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationemauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.Contrariis quibusvis minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 31 mensisIulii, anno 2002.83 IOANNES BAPTISTA card. REPraefectusL. 68 S.83 Franciscus MonterisiaSecretisIn Congr. pro Episcopis tab., n. 451/91PROVISIOECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 8 Ianuarii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Saxanigrensi, noviter erectae,R.D. Alfonsum Gerardum Garza Freviño, e clero archidioecesis Monterrey ensisibique parochum.die 15 Ianuarii. — Episcopum coadiutorem dioecesis Carolinensis in BrasiliaR.P. Iosephum Soares Filho, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorumsodalem, hactenus huius Ordinis oeconomum generalem.die 17 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Linarensi, Exc.mum P.D. TomislavKoljatic Maroevic, hactenus Episcopum titularem Bencennensemet Auxiliarem archidioecesis Sanctissimae Conceptionis.die 20 Ianuarii. — Ordinariatui Militari Slovakiae, noviter erecto, Exc.­mum P.D. Franciscum Rabek, hactenus Episcopum titularem Catrensem etAuxiliarem Nitriensem.


220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 21 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Gaurianensi R.D. IosephumBoishu, e clero archidioecesis Rhedonensis, ibique delegatum dioecesanumpro pastorali vocationum, quem constituit Auxiliarem archidioecesisRemensis.— Cathedrali Ecclesiae Florentiae, R.D. Georgium Albertum Ossa Soto, eclero dioecesis Istminanae-Taduanae, ibique Vicarium generalem et rectoremSeminarii.die 22 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Limeirensi, Exc.mum P.D.Augustum Iosephum Zini Filho, hactenus Episcopum titularem Megalopolitanumin Proconsulari et Auxiliarem archidioecesis Sancti SebastianiFluminis Ianuarii.— Titulari episcopali Ecclesiae Zaraitenae R.D. Assis Lopes, e cleroSancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem eiusdemarchidioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Itabirensi-Fabricianensi, Exc.mum P.D. OdilonemGuimaräes Moreira, hactenus Episcopum titularem Flumenpiscensemet Auxiliarem archidioecesis Victoriensis Spiritus Sancti.die 24 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Marianopolitanae in Michigania,R.D. Franciscum Iosephum Kane, e clero archidioecesis Chicagiensis,ibique curionem paroeciae Sancti Iosephi in oppido vulgo Wilmette,quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Tilulari episcopali Ecclesiae Vulturariensi, R.D. Thomam IoannemPaprocki, e clero archidioecesis Chicagiensis, ibique curionem paroeciae SanctaeConstantiae, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Oescensi, R.P. Gustavum Garcia-Siller,Missionariorum a Spiritu Sancto sodalem, California eiusdem CongregationisVicarium, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Chicagiensis.die 25 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Monterreyensi, Exc.mumP.D. Franciscum Robles Ortega, hactenus Episcopum Tolucensem.die 27 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Molinensi R.D. Paschalem Roland,e clero Versaliensi, hactenus in Seminario vulgo dicto « Saint-Sulpices »docentem.die 31 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Catacensi-Squillacensi, Exc.­mum P.D. Antonium Ciliberti, hactenus Archiepiscopum Materanensem-Montis Pelusii.


Congregatio pro Episcopis 221die 5 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Luceatinae R.D. Antonium CarolumFélix, e clero archidioecesis de Pouso Alegre, hactenus paroeciae SanctiChristophori curionem.die 8 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Tabasquensi, Exc.mum P.D. BeniaminumCastillo Plascencia, hactenus Episcopum titularem Sufasaritanumet Auxiliarem archidioecesis Guadalaiarensis.die 11 Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Durangensi, Exc.mum P.D.Hectorem González Martínez, hactenus Archiepiscopum Antequerensem.— Titulari episcopali Ecclesiae Aulonitanae, R.D. Rogerum Paulum Morin,e clero archidioecesis Novae Aureliae, ibique Vicarium generalem atqueparoeciae « Verbi Incarnati » curionem, quem deputavit Auxiliarem eiusdemarchidioecesis.die 13 Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Sanctae Fidei Verae CrucisExc.mum P.D. Iosephum Mariam Arancedo, hactenus Episcopum Maris Platensis.die 14 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Angliae Orientalis R.D. MichaelemCarolum Evans, e clero Southvarcensi, hactenus paroeciae SanctiAugustini apud «Tunbridge Wells» curionem.— Ecclesiae Cathedrali Castellanetensi, R.D. Petrum Mariam Fragnelli, eclero archidioecesis Tarentinae, hactenus Pontifìcii Seminarii Romani maiorismoderatorem.die 19 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Latacungensi R.D. VictoriumNaranjo Tovar, hactenus Vicarium generalem eiusdem dioecesis.die 20 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Catrensi R.D. VarneriumGuballa, Vicarium generalem Moguntinum, quem deputavit Auxiliarem eiusdemdioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Maraguiensi R.D. Udalricum Neymeyr, eclero Moguntino, hactenus in pago vulgo Offstein, necnon in portionibusHorchheim et Wiesoppenheim civitatis Vormatiensis curionem, quem deputavitAuxiliarem eiusdem dioecesis.die 24 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Scampinae R.D. RaineriumWoelki, e clero Coloniensi, hactenus convictus « Collegium Albertinum » in civitateBonnensi moderatorem, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.die 26 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Civitatensi Exc.mum P.D. AttilanumRodríguez Martínez, hactenus Episcopum titularem Horaeensem etAuxiliarem archidioecesis Ovetensis.


222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:Venerdì, 31 Gennaio 2003, S.E. il Signor RAFIC HARIRI, Presidentedel Consiglio dei Ministri del Libano.Giovedì, 6 Febbraio 2003, S.E. il Signor NURSULTAN NAZAR-BAYEV, Presidente della Repubblica del Kazakhstan.Venerdì, 7 Febbraio 2003, S.E. il Signor JOSCHKA FISCHER, Ministrodegli Affari Esteri della Repubblica Federale di Germania.Venerdì, 14 Febbraio 2003, S.E. il Signor TAREQ AZIZ, VicePresidente del Consiglio dei Ministri della Repubblica d'Irak.Martedì, 18 Febbraio 2003, TOn. Signor KOFI ANNAN, SegretarioGenerale dell'Organizzazione delle Nazioni Unite.Sabato, 22 Febbraio 2003, S.E. il Signor TONY BLAIR, PrimoMinistro della Gran Bretagna.Giovedì, 27 Febbraio 2003, S.E. il Signor JOSÉ MARIA AZNARLÓPEZ, Presidente del Governo Spagnolo.Giovedì, 27 Febbraio 2003, S.E. il Signor SEYYED MOHAMMADREZA KHATAMI, Vice Presidente dell'Assemblea Consultiva dellaRepubblica Islamica dell'Iran.Giovedì 6 febbraio 2003 si è svolta alla presenza del Santo Padre unariunione di tutti i Capi dei Dicasteri della Curia Romana.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:8 febbraio 2003 S.E. mons. Pedro López Quintana, Arcivescovo tit. di Agropoli,Nunzio Apostolico in India e in Nepal.


Diarium Romanae Curiae 22322 febbraio 2003 S.E. mons. Giuseppe Leanza, Arcivescovo tit. di Lilibeo, NunzioApostolico in Bulgaria..» » » S.E. mons. Karl-Josef Rauber, Arcivescovo tit.. di Giubalziana,Nunzio Apostolico in Belgio e in Lussemburgo.Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:9 gennaio 2003 S.E. mons. Tarcisio Bertone, Arcivescovo di Genova, Membrodella Congregazione per la Dottrina della Fede «adquinquennium »,20 » » S.E. mons. Angelo Amato, Arcivescovo tit. di Sila, Consultoredella Congregazione per i Vescovi « ad quinquennium ».3 febbraio » L'Em.mo Signor Cardinale Theodore Edgar McCarrik e S.E.mons. Marc Ouellet, Arcivescovo di Québec, Consiglieridella Pontifìcia Commissione per l America Latina« ad quinquennium ».» » » SE. mons. Csaba Ternyák, Arcivescovo tit. di Eminenziana,Segretario della Congregazione per il Clero «in aliudquinquennium ».» » » Mons. Damiano Marzotto Caotorta, Capo Ufficio nella Congregazioneper la Dottrina della Fede.12 » » Mons. Josef Clemens, Sotto-Segretario della Congregazione pergli Istituti di vita consacrata e le Società di vita apostolica« ad quinquennium »,» » » L'Em.mo Signor Cardinale Alfonso López Trujillo e S.E. mons.Girolamo Grillo, Vescovo di Civitavecchia-Tarquinia,Membri della Congregazione delle Cause dei Santi, « inaliud quinquennium»; S.E. mons. Ottorino Pietro Alberti,Arcivescovo di Cagliari, Membro della Congregazionedelle Cause dei Santi «usque ad 80 wm ».» » » I p. Anastasius Disch, O.F.M. Cap.; don Ottorino Pasquato,S.D.B.; mons. Helmut Joseph Moli; don Nicola Bux;p. Marek Inglot, S.I.; p. Szezepan Praskiewicz.O.C.D.; p. Euthymius Sastre Santos, CM.F., Consultoridella Congregazione delle Cause dei Santi « inaliud quinquennium »; don Agostino Fa vale, S.D.B.,Consultore della Congregazione delle Cause dei Santi« ad tempus ».25 » » L'Em.mo Signor Cardinale Aloysius Matthew Ambrozic,Membro del Pontificio Consiglio della Pastorale per iMigranti e gli Itineranti « in aliud quinquennium ».» » » Gli Emmi Signori Cardinali Polycarp Pengo, Paul Shan Ruotisie Darío Castrillón Hoyos, Membri della Congregazioneper l'Evangelizzazione dei Popoli « in aliudquinquennium »,» » » L'Em.mo Signor Cardinale Norberto Rivera Carrera, Membrodella Pontificia Commissione per l'America Latina« in aliud quinquennium ».


224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale25 febbraio 2003marzoGli Em.mi Signori Cardinali Paul Shan Kuo-hsi e Darío CastrillónHoyos, Membri del Pontificio Consiglio delleComunicazioni sociali « in aliud quinquennium ».Gli Em.mi Signori Cardinali Jorge Arturo Medina Esté vez« usque ad 80 um » e James Francis Stafford « in aliudquinquennium», Membri della Congregazione per iVescovi.Gli Em.mi Signori Cardinali Christoph Schönborn, JamesFrancis Stafford, Membri della Congregazione per laDottrina della Fede « in aliud quinquennium », e JorgeArturo Medina Estévez, Membro della Congregazioneper la Dottrina della Fede «usque ad 80 um ».Gli Em.mi Signori Cardinali Salvatore De Giorgi, NorbertoRivera Carrera, Membri del Comitato di Presidenzadel Pontificio Consiglio per la Famiglia «in aliudquinquennium », e Jorge Arturo Medina Estévez,Membro del Comitato di Presidenza del Pontificio Consiglioper la Famiglia «usque ad 80 wm ».Mons. Bernard A. Hebda, Sotto-Segretario del Pontificio Consiglioper i Testi Legislativi « ad quinquennium »NECROLOGIO14 gennaio 2003 Mons.16 » » Mons,17182425» »2 febbraio141727Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.MonsMonsJosé Iturriza Guillen, Vescovo em. di Coro (Venezuela).Michael Rusnak, Vescovo em. dei Santi Cirillo e Metodiodi Toronto degli Slovacchi di rito Bizantino(Canada).Edward E. Samsel, Vescovo di Elk (Polonia).Hervé Renaudin, Vescovo di Pontoise (Francia).Carlos Galán, Arcivescovo em. di La Piata (Argentina).Giuseppe Carata, Arcivescovo em. di Trani, Barletta,Bisceglie (Italia).Camilo Faresin, Vescovo em. di Guiratinga (Brasile).Carlos A. Etchandy Navarro, Arcivescovo di Niterói(Brasile).Raúl O. Rossi, Vescovo di San Martin (Argentina).Philip Harvey, Vescovo tit. di Baanna.Joseph R. Crowley, Vescovo tit. di Maraguia.Décio Pereira, Vescovo di Santo André (Brasile).James R. Hoffman, Vescovo di Toledo (Stati Unitid America).Valfredo B. Tepe, Vescovo em. di Ilhéus (Brasile).Jacques Le Cordiér, Vescovo em. di Saint-Denis(Francia).Elizeu de Moráis Pimentel, Vescovo coadiutore diParanavai (Brasile).


An. et vol. XCV 5 Aprilis 2003 N.><strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana*<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus beato Humili de Bisiniano Sanctorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.«Cum vis ut Tibi serviam, ecce, Domine, exsistentia mea, vita mea, cormeum, oblata in servitium Tuae Maiestatis».Haec verba, prolata a beato Humile de Bisiniano (in saeculo Luca AntonioPirozzo), dum iuvenis adhuc laicus erat, voluntatem eius patefaciuntsese omnibus viribus Christo donandi. Contemplans enim infinitum amorem,quo Deus ad creaturas se vertit, omnimodo conatus est respondereeiusmodi amori totamque Domino suam consecravit vitam, Regulam observanssancti Francisci Assisiensis. Ipse Bisiniani, prope Consentiam, natusest die xxvi mensis Augusti anno MDLXXXII ex humili et religiosa familiaeodemque die baptizatus est. Iuvenis opus exercebat in agris et praecipuaeminebat pietate. Cotidie participabat celebrationem Eucharisticam, assiduuserat in oratione, paenitentia et Sacramentorum receptione. Curaminsuper de pauperibus habuit et saepe invisebat aegrotos, quos solabaturatque hortabatur ut Christo suas efferrent infirmitates. Consilium sequenssui moderatoris spiritus, reverendi domini Marci Antonii Solima, nomen15 - A.A.S.


226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialededit Confraternitati Mariae Sanctissimae Immaculatae. Deinde, maturatavocatione ad vitam religiosam, ingressus est Ordinem Fratrum Minorum inMesoraca. Expleto noviciatu, die iv mensis Septembris anno MDCX emisitprofessionem religiosam. A superioribus proinde varios in conventus missusprovinciae Septem Martyrum Calabriae, ubique enituit fervore accurataediligentisque observantiae Regulae. Plurima actuose explevit sibi concreditaofficia, nempe stipem colligendi, vestibulum conventus curandi, mensamcommunitatis apparandi, hortum colendi. Dominus praebuit ei singulariadona, sicut extasim, facultatem scrutandi corda, spiritum propheticum.Superiores subiecerunt eum multis temptationibus ut cernèrent an huiusmodidona vere divino ex fonte profluissent, at ipse humiliationes libentersustulit propter Christi amorem. Ex exemplari oboedientia eiusque vitasimplici et abscondita persuasum est superioribus mirabilia phoenomenaquae ipse operabatur reapse esse opus divinae gratiae.Vir vivae altaeque fidei, quam incessanti aluit oratione constantiquedevotione erga Eucharistiam, Virginem Sanctissimam et Angelum Custodem.Semper fiduciam habuit in Divina Providentia, numquam in animidemissionem incidit, sed potius fiduciam in Dominum iis transmisit quiapud eum solacium et columen quaerebant. Cupiens ut mundus universuslaudaret et glorificaret Creatorem, omnes ad Dei amorem hortabatur. PropterChristi amorem magna sollicitudine concedebat postulatis multorumhominum qui, fama eius attracti, ab eo materiale aut spiritale auxiliumpetebant. Ob constans exercitium christianarum virtutum, quas iugiter reconfirmavit, ob eius manifestam prudentiam donaque accepta charismaticaaestimationem collegit Summorum Pontificum Gregorii XV et Urbani VIII,qui Romam vocaverunt eum ut eis praesto esset suis precibus et consiliis.Voluntatem deinde manifestavit proficiscendi veluti missionarius in terrasnon christianas, sed prohibitus a superioribus, oboedivit. Accurate legesEcclesiae atque Regulam sui Ordinis servavit. Corporalem constanter exercebatpaenitentiam, dormiebat in nuda terra, valde sobrius fuit in cibis,potionibus et vestibus. Passiones sensusque dominatus est, a iuventutecastitatem suam integram servavit. Fortis exstitit in tribulationibus, patiensin difficultatibus, in Dei ministerio perseverans, erga omnes iustus etdocilis. Ab omni terrestri ope segregatus et solum aeterna desiderans bona,excellenter vixit votum paupertatis, incarnando meliore modo franciscalemspiritum. Magna cum humilitate Deo cuncta ascribebat merita, sibi nullam


Acta Ioannis Pauli Pp. II 227cupiens gratitudinem, quoslibet humanos spernens honores; semper solumqueDei voluntatem conatus est perficere. In extrema versans infirmitate,solacium invenit nomen Iesum invocando. Pie in Domino obdormivit dieXXVI mensis Novembris anno MDCXXXVII.Propter diffusam famam sanctitatis anno MDCCCLXIV incohatus est ProcessusInformativus. Servatis ex iure servandis, Decessor Noster Leo XIIIdie XXIX mensis Ianuarii anno MDCCCLXXXII sollemniter eum titulo beatidecoravit. Deinde die vii mensis Iulii anno MMI Nobis coram promulgatumest Decretum super miraculo, quod eiusdem Beati intercessioni adsignatumerat. Excipientes favens votum Patrum Cardinalium et Episcoporumdie XXVI mensis Februarii anno MMII in Consistorio coadunatorum, decrevimusut ritus canonizationis Romae ageretur die xix insequentis mensisMaii.Hodie igitur, una cum ingenti coetu Pastorum et Christifidelium ex multispopulis et regionibus pie sollemnitatem celebrantes Pentecostes, invocatoSpiritus Sancti auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimusformulam:« Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fideicatholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostriIesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, maturadeliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorumFratrum Nostrorum consilio, Beatos Alfonsum de Orozco, Ignatium aSanthià, Humilem a Bisignano, Paulinam a Corde Iesu Agonizanti et BenedictamCambiagio Frassinello Sanctos esse decernimus et definimus, acSanctorum Catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia interSanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et SpiritusSancti ».Deinde Ipsi Nos libentes venerati sumus novum Sanctum, extollentesvirtutes et merita eius, praesertim sane proponentes hominibus nostraeaetatis veluti exemplar authenticae vitae evangelicae, genuinae eiushumilitatis, promptae oboeditionis et voluntariae paupertatis propterChristum.Quibus prolatis verbis, orationem pio quidem habuimus studio, qua tumeximiam vivendi viam tum singulas simul christianas virtutes laudibus extulimushuius Sancti, qui, veluti lucerna ardens et lucens, claras dedit pietatisoperumque bonorum testificationes. Item omnes qui se christianos esse pro-


228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeUtentur hortati sumus ad illius vestigia sequenda. Denique publice cum adstantibuscunctis illum venerati sumus atque consentanea nimirum precequasi praeeuntes Ipsi primi eum in adiutorium omnium nostrum in terraadhuc peregrinantium invocavimus.Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futuram tempus vim habeant,contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Maii,anno bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Loco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n 514.259


Acta Ioannis Pauli Pp, II 229CONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>IAUCHIANAIn Nigeria nova conditur dioecesis Auchiana appellanda.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Omnium fidelium studiose considerantes spiritales necessitates eorumqueevangelicum iter, nunc prae oculis Nostris habemus ecclesiales communitatesin Nigeria quae diligentiore usque ratione verba Christi audire conantureiusque praecepta in cotidiana vita servare. Zelum illum laudabilemNos augere etiam volentes, de nova cogitavimus dioecesi in Nigeria instituenda.Quapropter quorum interest cognita sententia, de consilio Congregationispro Gentium Evangelizatione, plenitudine Apostolicae Nostrae potestatis,ab archidioecesi urbis Beninensis separamus regionem civilemvulgo "Auchi", cum sex v.d. "Local Government Areas", i.e. "Akoko-Edo", "Etsako Central", "Etsako East, "Etsako West", "Owan East" et"Owan West" atque ex his distractis territoriis novam dioecesim constituimusAuchianam appellandam. Novae ecclesialis communitatis sedem in urbev.d. "Auchi" statuimus templumque ibidem exstans, Deo in honoremSancti Vincentii de Paul dicatum, ad gradum evehimus templi Cathedralis,cunctis consentaneis concessis iuribus et privilegiis. Dioecesim Auchianammetropolitanae Ecclesiae urbis Beninensis suffraganeam facimus atque iurisdictioniCongregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus. Ceteravero secundum canonicas leges temperentur. Ad haec tandem explendaquae per has Litteras iussimus, Venerabilem Fratrem Osvaldum Padilla,Archiepiscopum titulo Piensem et Apostolicum in Nigeria Nuntium, deputamus,necessarias eidem tribuentes facultates etiam subdelegandi ad effectumde quo agitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,onere imposito ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione authenticumexemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Hanc denique Con-


230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialestitutionem Nostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariisquibuslibet rebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto mensis Novembris, annoDomini bismillesimo et altero, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£8 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPESecretarius StatusLoco 6B PlumbiIn Secret. Status tab., n. 530.964Congr. pro Gentium Evang. PraefLeonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Laurentius Civili, Protonot. Apost.IINYAHURURENSISIn Kenia nova conditur dioecesis Nyahururensis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Nuper est petitum ut in Kenia nova dioecesis constitueretur ad efficaciusconsulendum aeternae spirituali saluti atque regimini Christifidelium in metropolitanaEcclesia Nyeriensi degentium. Quapropter Congregatio pro GentiumEvangelizatione, omnibus mature perpensis habitoque simul faventivoto Venerabilis Fratris Ioannis Tonucci, Archiepiscopi titulo Torcellani etin eadem Natione Nuntii Apostolici, admotae postulationi concedendum essecensuit. Nos igitur, qui gravissimo fungimur munere supremi Pastoris totiusgregis Dominici, talem sententiam ratam habentes, Nostra Apostolica potestatehaec decernimus. A Nyeriensi archidioecesi separamus territorium districtuscivilis patrio sermone nuncupati Nyandarua et partem occidentalis districtuscivilis Laikipia; ex iisque locis novam condimus dioecesim Nyahururensem,quam memoratae metropolitanae Ecclesiae Nyeriensi suffraganeam facimusatque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizatione subicimus.Praeterea iubemus Episcopi sedem poni in urbe « Nyahururu » atque templum


Acta Ioannis Pauli Pp. II 231Immaculatae Conceptionis Beatae Mariae Virginis ibidem exstans ad dignitatemCathedralis ecclesiae evehimus; cetera vero secundum canonicas legestemperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum praedictus ApostolicusNuntius; qui, re acta, curabit documenta conficienda sincerisque exemplisCongregationi pro Gentium Evangelizatione mittenda. Hanc deniqueApostolicam Constitutionem iugiter ratam esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die quinto mensis Decembris,anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.68 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPESecretarius StatusLoco 83 PlumbiIn Secret, Status tab., n. 534.293Congr pro Gentium Evang, Praef.Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.IIIPARANAQUENSISIn Philippinis nova conditur dioecesis Paranaquensis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Ad efficacius providendum spirituali bono Christifidelium, VenerabilisFrater Noster Iacobus L. Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis Sin, ArchiepiscopusMetropolita Manilensis, audita Conferentia CatholicorumEpiscoporum Philippinarum, ab hac Apostolica Sede petivit ut quodamdistracto territorio a sua ecclesiastica circumscriptione nova condereturdioecesis. Nos, praehabito faventi voto Venerabilis Fratris Antonii Franco,Archiepiscopi titulo Gallesini et in memorata Natione Nuntii Apostolici,de consilio Congregationis pro Episcopis admotae postulationi libenterconcedendum esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate


232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesequentia decernimus. A Manilensi archidioecesi separamus integrum territorium,prout in praesens civili lege circumscribitur, civitatum quaepatrio sermone nuncupantur Parañaque, Las Pinas et Muntinlupa, atqueex ita distracto territorio novam constituimus dioecesim Parañaquensemappellandam. Sic conditae Ecclesiae sedem episcopalem in urbe «ParañaqueCity» ponimus, ibique exstans paroeciale templum, Deo in honoremSancti Andreae dicatum, ad gradum et dignitatem Cathedralis ecclesiaeevehimus cuique propria insignia, privilegia et honores tribuimus. Praetereadioecesim Parañaquensem suffraganeam facimus metropolitanae SediManilensi eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi ipsius metropolitanaeSedis subicimus. Cetera vero secundum canonicas leges temperentur.Quae statuimus perficienda committimus Venerabili Fratri AntonioFranco, quem diximus, vel, absente eo, illi, qui curat negotiaApostolicae Nuntiaturae in Philippinis, eisdem tribuentes necessarias etopportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere impositoCongregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractae exsecutionis,cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique ConstitutionemNostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die septimo mensis Decembris,anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.83 ANGELUS card. SODANOSecretarius Status83 IOANNES B. card. RECongr. pro Episcopis Praef.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Laurentius Civili, Protonot. Apost.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 534 050


Acta Ioannis Pauli Pp, II 233IVNOVALICHESINAIn Philippinis nova conditur dioecesis Novalichesina appellanda.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Animarum utilitati pro apostolico Nostro munere consulere studentibusiisque aptiora subsidia comparare, visum est Nobis supplices preces excipereVenerabilis Fratris Nostri Iacobi L. S.R.E. Cardinalis Sin, ArchiepiscopiManilensis, qui, audita Episcopali Philippinarum Conferentia, ah hac ApostolicaSede petivit ut, ecclesiasticae circumscriptionis sibi concreditae dismembratoterritorio, nova exinde erigeretur dioecesis. Favente eidem reiVenerabili Fratre Antonio Franco, Archiepiscopo titulo Gallesino et in PhilippinisApostolico Nuntio, concedimus ut tale inceptum ad rem perducatur.Quapropter, sententiam excipientes Congregationis pro Episcopis,Nostra de Apostolica potestate, haec decernimus quae sequuntur. Abarchidioecesi Manilensi distrahimus integrum territorium — prout in praesenslege civili circumscribitur — urbis vulgo nuncupatae Kalookan City-North, atque partem illam urbis Quezon City quae ad septemtrionem viaevulgo nominatae Tandang Sora exstat; ita novam dioecesim Novalichesinamappellandam erigimus ac constituimus. Episcopalem novae dioecesis sedemin urbe vulgo Quezon City statuimus, templumque paroeciale, ibique exstans,Iesu Bono Pastori dicatum, ad gradum et dignitatem Cathedralisecclesiae evehimus, eique insignia, privilegia et honores tribuimus, quibusceterae in orbe catholico Cathedrales ecclesiae fruuntur. Novam erectamdioecesim Novalichesinam suffraganeam constituimus Metropolitanae EcclesiaeManilensi eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi Manilensissubicimus. Cetera vero secundum canonicas leges temperentur. Haecomnia ad expedienda Venerabilem Fratrem Antonium Franco, quem supramemoravimus, delegamus, facta videlicet facultate quempiam alium virumin ecclesiastica dignitate constitutum subdelegandi. Re tandem ad exitumperducta, documenta apparentur, quorum sincera exempla ad Congregatio-


234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenem pro Episcopis diligenter mittantur, contrariis rebus quibuslibet minimeobsistentibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die septimo mensis Decembris,anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.83 ANGELUS card. SODANO 83 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr pro Episcopis Praef,Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 534.052Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Laurentius Civili, Protonot. Apost.VACARIGUARAURENSISIn Venetiola nova conditur dioecesis Acariguaraurensis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Ad satius consulendum spirituali bono Christifidelium, VenerabilisPrater Alexander Figueroa Medina, tunc praesul Guanarensis, audita Conferentiaepiscopali Venetiolana, ab hac Apostolica Sede petivit ut quodamdistracto territorio a circumscriptione ecclesiastica sua nova dioecesis conderetur.Nos, praehabito faventi voto Venerabilis Fratris Andreae Dupuy,Archiepiscopi titulo Saelesiensis et in eadem Natione Apostolici Nuntii, deconsilio Congregationis pro Episcopis admotae postulationi animarum salutivalde profuturae libenter concedendum esse putamus. Summa igiturNostra potestate sequentia decernimus. A Guanarensi dioecesi separamusintegrum territorium municipiorum, quae patrio sermone nuncupanturAgua Blanca, Araure, E steller, Páez, San Rafael de Onoto, Santa Rosaliaac Turen; atque ex ita distracto territorio novam constituimus dioecesimAcariguaraurensem, quae iisdem limitabitur finibus, quibus memoratamunicipia simul sumpta terminantur. Sic conditae dioecesis sedem in urbe«Acarigua» ponimus, ibique exstans templum paroeciale, Deo dicatum in


Acta Ioannis Pauli Pp. II 235honorem Beatissimae Virginis « de la Corteza », ad gradum et dignitatemCathedralis ecclesiae evehimus, praecipientes ut in eadem sacra aede CanonicorumCapitulum, ad normam iuris, instituatur. Praeterea dioecesimAcariguaraurensem suffraganeam facimus metropolitanae Sedi Barquisimetensieiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi pro temporeBarquisimetensis subicimus. Cetera vero secundum canonicas leges temperentur.Ad haec omnia perficienda deputamus Venerabilem FratremAndream Dupuy, quem diximus, vel, ipso absente a sede, illi, qui curatnegotia Apostolicae Nuntiaturae in Venetiola, eisdem tribuentes necessariaset opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur,quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere impositoCongregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractaeexsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique Nostram Constitutionemnunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo septimo mensis Decembris,anno Domini bis millesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimoquinto.83 ANGELUS card. SODANO 83 IOANNES B. card. RESecretarius StatusLoco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 534.506Congr. pro Episcopis Praef.Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.SLOVACHIAEOrdinariatus Militaris in Slovachia conditur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Spiritalem progressionem dilectorum fidelium qui Slovachiae terram incoluntstudiose foventes nunc de pastoralibus solliciti sumus necessitatibus


236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemilitum ipsius Nationis deque eorum probando proposito divina praeceptaaltiore etiam ratione in cotidiana vita prosequendi. Cum nuper inter ApostolicamSedem et Slovachiam feliciter inita sit pactio de stabili firmoquespiritali adiumento erga milites qui ad copias terrestres, maritimas et aéreaspertinent, Nos, audito favorabili voto quorum interest, Apostolicae Nostraepotestatis plenitudine hisce Litteris Ordinariatum Militarem in Slovachiaconstituimus, vehementer cupientes ut ibidem milites iisdem bonis frui valeantquibus ceteris in nationibus christiani gaudent huiusmodi munus exercentes.Novus constitutus Ordinariatus normis regetur generalibus ConstitutionisApostolicae «Spirituali militum curae», Statutibus ab ApostolicaSede editis legibusque ecclesiasticis universalibus. Ad haec omnia perficiendadelegamus Venerabilem Fratrem Henricum Iosephum Nowacki, Archiepiscopumtitulo Bleranum et in Slovachia Apostolicum Nuntium, necessariaseidem tribuentes facultates, etiam subdelegandi ad effectum de quoagitur quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere impositoremittendi ad Congregationem pro Episcopis, cum primum fas erit,authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Has Litteras Nostrasfirmas esse nunc et in posterum tempus volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vicesimo mensis Ianuarii,anno Domini bismillesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.E8 ANGELUS card. SODANOSecretarius Status£8 IOANNES B. card. RECongr.. pro Episcopis PraefMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 534.734


Acta Ioannis Pauli Pp. II 237CONVENTIOINTER APOSTOLICAM SEDEM ET LIBERAM CIVITATEM THURINGIAEVertrag zwischen demHeiligen Stuhlunddem FreistaatThüringenDer Heilige Stuhl,vertreten durch denApostolischen Nuntius in DeutschlandDr. Giovanni Lajolo,Titularerzbischof von Cesariana,undder Freistaat Thüringen,vertreten durchden Thüringer MinisterpräsidentenDr. Bernhard Vogel,einig in dem Wunsch, Pflege undEntwicklung der Katholischen Theologiein Gemeinschaft mit anderenWissenschaften zu fördern, und inAnerkennung des Beitrags, den dasPhilosophisch-Theologische StudiumErfurt, aus dem die mit Dekret Nr.1281/90 der Kongregation für dasKatholische Bildungswesen vom 22.Mai 1999 kanonisch errichtete TheologischeFakultät Erfurt hervorgegangenist, über Jahrzehnte im kirchlichenund kulturellen Bereichgeleistet hat, treffen zur Verwirklichungder im Schlussprotokoll zu Artikel11 Absatz 2 des Vertrages zwischendem Heiligen Stuhl und demAccordo frala Santa Sedeelo Stato Liberodi TuringiaLa Santa Sede,rappresentata dalNunzio Apostolico in Germania,Dott. Giovanni Lajolo,Arcivescovo titolare di Cesariana,elo Stato Libero di Turingia,rappresentato dalMinistro-Presidente della Turingia,Dott. Bernhard Vogel,concordi nel desiderio di favorire lapromozione e lo sviluppo della teologiacattolica in società con altrescienze, e riconoscendo il contributo,che ha dato per decenni nell'ambitoecclesiastico e culturale lo StudioFilosofico-Teologico di Erfurt,dal quale è derivata la Facoltà Teologicadi Erfurt eretta canonicamentecon Decreto N. 1281/90 dellaCongregazione per l'EducazioneCattolica in data 22 maggio 1999,stipulano le seguenti intese supplementariper realizzare l'erezione diuna Facoltà Teologica Cattolicadell'Università di Erfurt, prospettatanel Protocollo Finale in rela-


238 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeFreistaat Thüringen vom 11. Juni1997 in Aussicht genommenen Errichtungeiner Katholisch-TheologischenFakultät der Universität Erfurtdie folgenden ergänzendenVereinbarungen:Artikel 1Die Theologische Fakultät Erfurtwird Katholisch-Theologische Fakultätder staatlichen UniversitätErfurt.(Schlussprotokoll )Artikel 2Die Katholisch-Theologische Fakultätder Universität Erfurt dientin Forschung, Lehre und Studiumder Pflege und Entwicklung derKatholischen Theologie, der wissenschaftlichenVorbildung in KatholischerTheologie für den Priesterberufund für andere kirchlicheDienste sowie der Ausbildung vonLehrern für den Katholischen Religionsunterricht.(Schlussprotokoll)Artikel 3An der Fakultät werden die zurWahrnehmung ihrer Aufgaben erforderlichenStudiengänge eingerichtet.Die Fakultät erhält diezur Wahrnehmung ihrer Aufgabenerforderliche Ausstattung an Personalund Sachmitteln.(Schlussprotokoll )zione all'articolo 11, comma 2, dell'Accordofra la Santa Sede e lo StatoLibero di Turingia dell' 11 giugno1997:Articolo 1La Facoltà Teologica di Erfurt vienecostituita in Facoltà TeologicaCattolica dell'Università statale diErfurt.(Protocollo Finale)Articolo 2La Facoltà Teologica Cattolica dell'Universitàdi Erfurt serve, nellaricerca, nell'insegnamento e nellostudio, alla promozione e allo sviluppodella teologia cattolica, allaformazione scientifica nella teologiacattolica per lo stato sacerdotale eper altri ministeri ecclesiastici, comeanche alla formazione di insegnantiper l'insegnamento della religionecattolica.(Protocollo Finale)Articolo 3Presso la Facoltà vengono istituiti icurricoli degli studi, necessari perl'adempimento dei suoi compiti.La Facoltà riceve la dotazione inpersonale ed in mezzi materiali, necessariaper l'adempimento dei propricompiti.(Protocollo Finale)


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 239Artikel 4( 1 ) Die Fakultät besitzt das kirchlicheund das staatliche PromotionsundHabilitationsrecht.(2) Ferner verleiht sie die weiterenakademischen Grade in KatholischerTheologie. Diese Grade sind zugleichkirchliche und staatliche Grade.(Schlussprotokoll)Artikel 5Die Berufung zum Professor derFakultät setzt voraus;1. Ein abgeschlossenes Studiumder Katholischen Theologie2. Eine besondere Befähigung zurwissenschaftlichen Arbeit, diedurch die Qualität einer Promotionin Katholischer Theologie oder inÜbereinstimmung mit dem zu vertretendenFach in einer verwandtenDisziplin nachgewiesen wird3. Die Habilitation in einer Disziplinder Katholischen Theologieoder in der Disziplin des zu vertretendenLehrgebietes oder gleichwertigewissenschaftliche Leistungeninnerhalb oder außerhalb desHochschulbereichesArtikel 6(1) Ein Professor oder eine anderePerson, die zur selbständigenLehre berechtigt ist, wird vomFreistaat Thüringen nur ernanntArticolo 4(1) La Facoltà possiede il diritto,ecclesiastico e statale, di promuovereal dottorato e di abilitare all'insegnamentouniversitario.(2) Essa, inoltre, conferisce gli altrigradi accademici nella teologia cattolica.Tali gradi sono, in pari tempo,gradi ecclesiastici e statali.(Protocollo Finale)Articolo 5La chiamata a professore della Facoltàpresuppone:1. la conclusione degli studi dellateologia cattolica;2. una particolare attitudine al lavoroscientifico, che è comprovatadalla qualità di una laurea nellateologia cattolica oppure, conformementealla materia da insegnare,in una disciplina affine;3. l'abilitazione all'insegnamentouniversitario in una disciplina dellateologia cattolica o nella disciplinadel ramo d'insegnamento da coprire,oppure equipollenti prestazioniscientifiche all'interno o fuori dell'ambitouniversitario.Articolo 6(1) Un professore o un'altra persona,che è autorizzata all'insegnamentoautonomo, è nominato o ammessodallo Stato Libero di Turingia oppure


240Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeoder zugelassen oder erhält nureinen Lehrauftrag, wenn durchden Bischof von Erfurt gegenden in Aussicht genommenenKandidaten keine Einwendungerhoben wird.(Schlussprotokoll)(2) Wird gegen einen der vorgenanntenLehrer nach seiner Berufung, Zulassungoder Beauftragung aus triftigenGründen wegen eines Verstoßesgegen die Lehre oder gegen die Erfordernisseeines Lebenswandels nachder Ordnung der Katholischen Kirchedurch den Bischof von Erfurt eineBeanstandung erhoben, so kannder Lehrer seine Lehrtätigkeit nichtmehr ausüben. Der Freistaat Thüringenwird alsbald für einen zur Erfüllungder Lehrbedürfnisse erforderlichengleichwertigen Ersatz sorgen.(Schlussprotokoll)Artikel 7(1) Über Studien- und Prüfungsordnungenist das Einvernehmen mitdem Bischof von Erfurt herzustellen.( Schlu ssprotokoll )(2) Hinsichtlich der Studien- undPrüfungsordnungen zur Ausbildungder Religionslehrer im Fach KatholischeReligion gilt Artikel 13 Absatz5 des Vertrages zwischen demHeiligen Stuhl und dem FreistaatThüringen vom 11. Juni 1997 inriceve un incarico d'insegnamento soltantose da parte del Vescovo di Erfurtnon viene sollevata alcuna eccezionecontro il candidato preso inconsiderazione.(Protocollo Finale)(2) Qualora contro uno dei summenzionatidocenti - dopo la sua chiamata,ammissione o incarico - venga oppostauna contestazione da parte delVescovo di Erfurt per valide ragionia causa di un'offesa alla dottrina oalle esigenze di una condotta secondol'ordinamento della Chiesa cattolica,il docente non può più svolgere la suaattività accademica. Lo Stato Liberodi Turingia provvederà immediatamentea una sostituzione equivalente,necessaria per sopperire ai bisognidell'insegnamento.(Protocollo Finale)Articolo 7( 1 ) Circa gli ordinamenti degli studie degli esami si deve stabilire l'accordocon il Vescovo di Erfurt.(Protocollo Finale)(2) Per quanto riguarda gli ordinamentidegli studi e degli esami perla formazione degli insegnanti di religionenella materia Religione cattolica,vale l'articolo 13, comma 5,dell'Accordo fra la Santa Sede e loStato Libero di Turingia dell'11


Acta Ioannis Pauli Pp. II 241Verbindung mit dem Schlussprotokoll.Artikel 8Die Vertragschließenden werden zwischenihnen etwa auftretende Meinungsverschiedenheitenüber dieAuslegung oder Anwendung diesesVertrages auf freundschaftliche Weisebeilegen.Artikel 9Der deutsche und der italienischeText dieses Vertrages und desSchlussprotokolls hierzu, das Bestandteildes Vertrages ist, habendieselbe Kraft.giugno 1997 in connessione con ilProtocollo Finale.Articolo 8Le Parti contraenti comporrannoin via amichevole le divergenzed'opinione, che sorgessero eventualmentefra di esse circa l'interpretazioneo l'applicazione delpresente Accordo.Articolo 9I testi tedesco e italiano del presenteAccordo e del relativo ProtocolloFinale, che è parte costitutiva dell'Accordostesso, fanno medesimafede.Der Vertrag bedarf der Ratifikation.Er tritt mit dem Tage des Austauschesder Ratifikationsurkunden inKraft.Dieser Vertrag ist in doppelter Urschriftunterzeichnet worden.Erfurt, den 19. November 2002L'Accordo necessita di ratifica.Esso entra in vigore il giorno delloscambio degli Strumenti di ratifica.II presente Accordo è stato sottoscrittoin doppio originale.Erfurt, il 19 novembre 2002Für den Heiligen StuhlDer Apostolische Nuntiusin Deutschland* Giovanni LajoloErzbischof Dr. Giovanni LajoloFür den Freistaat ThüringenDer Thüringer MinisterpräsidentBernhard VogelDr. Bernhard Vogel16-A AS.


242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSchlussprotokollZu Artikel 1:(1) Die Studien- und Prüfungsordnungender Theologischen FakultätErfurt gelten bis zum Erlassentsprechender Satzungen derUniversität Erfurt als StudienundPrüfungsordnungen der Katholisch-TheologischenFakultätder Universität Erfurt fort.(2) Hinsichtlich der Mitglieder undAngehörigen der Theologischen FakultätErfurt gilt:1. Die Professoren und Hochschuldozentender Theologischen FakultätErfurt werden Professorenund Hochschuldozenten der Katholisch-TheologischenFakultätder Universität Erfurt und Mitgliederdieser Fakultät. IhreDienstverhältnisse werden ingleichwertige Dienstverhältnissemit dem Freistaat Thüringenübergeleitet.2. Für die akademischen Mitarbeiterder Theologischen Fakultät Erfurtund für die Mitarbeiter dieserFakultät im technischen und imVerwaltungsdienst gilt Nummer 1entsprechend.3. Die gastweise, nebenberuflichoder ehrenamtlich an der TheologischenFakultät Erfurt Tätigenwerden Angehörige der UniversitätErfurt. Auf Vertragsverhältnissefindet Nummer 1 Satz 2 entspre-Protocollo FinaleIn relazione all'Articolo 1:( 1 ) Gli ordinamenti degli studi e degliesami della Facoltà Teologica diErfurt continuano a valere come ordinamentidegli studi e degli esamidella Facoltà Teologica Cattolicadell'Università di Erfurt fino all'emanazionedi relativi statuti dell'Universitàdi Erfurt.(2) Per quanto riguarda i membri egli appartenenti della Facoltà Teologicadi Erfurt, vale quanto segue:1. I professori e i docenti universitaridella Facoltà Teologica di Erfurtdiventano professori e docentiuniversitari della Facoltà TeologicaCattolica dell'Università di Erfurt emembri della medesima Facoltà. Iloro rapporti di servizio vengonotrasfusi in equivalenti rapporti diservizio con lo Stato Libero di Turingia.2. Per i collaboratori accademicidella Facoltà Teologica di Erfurte per i collaboratori della medesimaFacoltà nei servizi tecnico eamministrativo vale il numero 1analogamente.3. Le persone, che prestano la loroopera presso la Facoltà Teologica diErfurt come ospiti, come secondoimpiego o a titolo onorifico, diventanoappartenenti dell'Universitàdi Erfurt. Ai rapporti contrattuali


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 243chende Anwendung.4. Die Studierenden der TheologischenFakultät Erfurt werden Studierendeder Universität Erfurt undMitglieder der Studentenschaft derUniversität.(3) Weitere Einzelheiten der Überleitung,insbesondere solche zurSachausstattung der Katholisch-Theologischen Fakultät, werdendurch gesonderte Vereinbarungenzwischen der Priesterseminar GbR,Erfurt, dem Kathedralkapitel Erfurtund dem Freistaat Thüringengeregelt.Zu Artikel 2:( 1 ) Die Vertragschließenden sind einig,dass Katholische Theologie ander Universität Erfurt auf Grunddes Einvernehmens zwischen Staatund Kirche gemäß den Bestimmungender Verträge zwischen Staatund Kirche in Bindung an dasLehramt der Katholischen Kirchebetrieben wird.(2) Für das Verhältnis der Fakultätzur kirchlichen Behörde gelten zurZeit des Vertragsschlusses in Auswirkungvon Artikel 19 Satz 2 desKonkordats zwischen dem HeiligenStuhl und dem Deutschen Reichvom 20. Juli 1933 anstelle der imSchlussprotokoll zu Artikel 19 Satz2 genannten kirchlichen Vorschriftendie Apostolische Konstitutionsi applica analogamente il numero1, periodo 2.4. Gli studenti della Facoltà Teologicadi Erfurt diventano studentidell'Università di Erfurt emembri della studentesca dell'Università.(3) Ulteriori particolari del trasferimento,specialmente quelli relativialla dotazione materiale della FacoltàTeologica Cattolica, sono regolatimediante intese separate trail «Seminario Maggiore, società didiritto civile, Erfurt», il CapitoloCattedrale di Erfurt e lo Stato Liberodi Turingia.In relazione all'Articolo 2:( 1 ) Le Parti contraenti concordanoche, in base all'intesa fra Stato eChiesa, secondo le disposizioni degliAccordi fra Stato e Chiesa, lateologia cattolica all'Università diErfurt va coltivata in adesione alMagistero della Chiesa cattolica.(2) Al momento della stipulazionedel presente Accordo, in applicazionedell'articolo 19, periodo 2, delConcordato fra la Santa Sede ed ilReich Germanico del 20 luglio1933, per i rapporti della Facoltàcon l'autorità ecclesiastica sono invigore, in luogo delle prescrizioni ecclesiastichemenzionate nel Protocollofinale all'articolo 19, periodo


244 A cta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSapientia Christiana vom 15. April1979 sowie die hierzu erlassenen Ordinationesvom 29. April 1979 unddas Akkommodationsdekret für dieKatholisch-Theologischen Fakultätenin Deutschland vom 1. Januar1983, soweit sich nicht aus den Verträgenzwischen dem Heiligen Stuhlund dem Freistaat Thüringen eineanderweitige Regelung ergibt. Hinsichtlichdes kirchlichen Standes derTheologieprofessoren ist auf Grunddes Akkommodationsdekrets vom1. Januar 1983 der Beschluss derDeutschen Bischofskonferenz vom21. - 24. Februar 1972 zu beachten.Zu Artikel 3:(1) Zur Zeit des Vertragsschlusseswerden die folgenden Studiengängeals zur Wahrnehmung der Aufgabenerforderlich angesehen:1. Diplomstudiengang in KatholischerTheologie2. Aufbaustudium für den Erwerbdes Lizentiats und des Doktoratsin Katholischer Theologie3. Lehramtsstudiengänge im FachKatholische Religionslehre(2) Zur Zeit des Vertragsschlusseswird die Ausstattung der Fakultätmit Professuren für folgende Fächerals zur Wahrnehmung ihrer Aufgabenerforderlich angesehen:2, la Costituzione Apostolica «SapientiaChristiana» del 15 aprile1979, così come le relative «Ordinationes»del 29 aprile 1979 e il Decretodi Accomodazione per le facoltà teologichecattoliche in Germania del I ogennaio 1983, in quanto dagli Accordifra la Santa Sede e lo Stato Liberodi Turingia non risulti una regolamentazionediversa. Per quanto riguardalo stato ecclesiastico dei professoridi teologia, in base al Decretodi Accomodazione del I ogennaio1983 si deve osservare la risoluzionedella Conferenza Episcopale Tedescadel 21-24 febbraio 1972.In relazione all'Articolo 3:(1) Al momento della stipulazionedel presente Accordo sono consideratinecessari per l'adempimentodei compiti i seguenti curricoli deglistudi:1. curricolo degli studi per il diplomain teologia cattolica;2. studi di specializzazione per ilconseguimento della licenza e deldottorato in teologia cattolica;3. curricoli degli studi per l'abilitazioneall'insegnamento della ReligioneCattolica.(2) Al momento della stipulazionedel presente Accordo è consideratanecessaria per l'adempimento deisuoi compiti la dotazione della Facoltàdi posti di professore per leseguenti discipline:


Acta Ioannis Pauli Pp. II 245— Philosophie— Alte Kirchengeschichte / Patrologie/ Christliche Archäologie— Kirchengeschichte des Mittelaltersund der Neuzeit— Exegese und Theologie des AltenTestaments— Exegese und Theologie des NeuenTestaments— Fundamentaltheologie und Religionswissenschaft— Dogmatik— Moraltheologie— Christliche Sozialwissenschaften— Pastoraltheologie und Religionspädagogik— Liturgiewissenschaft— Kirchenrecht(3) Die Einrichtung, Änderung oderAufhebung eines Studienganges odereiner Professur erfolgt im Einvernehmenmit dem Bischof von Erfurt.Zu Artikel 4Absatz 2:Zur Zeit werden die akademischenGrade eines Diplomtheologen inKatholischer Theologie sowie einesLizentiaten in Katholischer Theologieverliehen.Zu Artikel 6Absatz 1:(1) Die Fakultät hat das Recht, sichvor der Aufstellung der Vorschlagslistemit dem Bischof von Erfurt ins— Filosofìa— Storia della Chiesa dell'età antica /Patrologia / Archeologia Cristiana— Storia della Chiesa del medioevoe dell'età moderna— Esegesi e Teologia dell'AnticoTestamento— Esegesi e Teologia del NuovoTestamento— Teologia Fondamentale e Scienzadella Religione— Dogmatica— Teologia Morale-— Scienze Sociali Cristiane— Teologia Pastorale e Pedagogiadella Religione— Liturgia— Diritto Canonico(3) L'istituzione, il mutamento o lasoppressione di un curricolo degli studio di un posto di professore ha luogod'intesa con il Vescovo di Erfurt.In relazione all'Articolo 4,comma 2:Attualmente vengono conferiti igradi accademici di Diplomato inteologia cattolica, come anche diLicenziato in teologia cattolica.In relazione all'Articolo 6,comma 1:(1) La Facoltà ha il diritto di consultarsicon il Vescovo di Erfurtprima della compilazione della lista


246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeBenehmen zu setzen. Näheres wird ineinem Notenwechsel zwischen demMinisterpräsidenten des FreistaatsThüringen und dem ApostolischenNuntius in Deutschland niedergelegt.(2) Das zuständige Ministerium holtdie Äußerung des Bischofs von Erfurtvor der Erteilung des Rufs, der Zulassungoder der Beauftragung ein.(3) Eine Einwendung kann aus triftigenGründen wegen eines Verstoßesgegen die Lehre oder die Erfordernisseeines Lebenswandels nachder Ordnung der Katholischen Kircheerhoben werden. Mit der Einwendungsind die gegen die Lehreoder den Lebenswandel bestehendenBedenken nach pflichtgemäßemErmessen darzulegen. Überdie Bedenken ist Vertraulichkeit zuwahren.(4) Wird gegen den Betreffendenkeine Einwendung erhoben, so giltdies zugleich als Erteilung derkirchlichen Lehrbefugnis und alsZustimmung, dass der BetreffendeMitglied der Fakultät wird.Zu Artikel 6Absatz 2:(1) Mit der Beanstandung sind diegegen die Lehre oder den Lebenswandelbestehenden Bedenkennach pflichtgemäßem Ermessendarzulegen.dei candidati. I particolari vengonofissati in uno scambio di Notetra il Ministro-Presidente delloStato Libero di Turingia e il NunzioApostolico in Germania.(2) Il Ministero competente si procurail parere del Vescovo di Erfurtprima di partecipare la chiamata,l'ammissione o l'incarico.(3) Un'eccezione può essere sollevataper valide ragioni a causa diun'offesa alla dottrina o alle esigenzedi una condotta secondo l'ordinamentodella Chiesa cattolica.Insieme con l'eccezione devono essereindicate, secondo una doverosavalutazione discrezionale, leobiezioni che esistono contro ladottrina o contro la condotta. Sulleobiezioni deve essere mantenuta lasegretezza.(4) Qualora contro l'interessato nonvenga sollevata alcuna eccezione,ciò vale in pari tempo come concessionedell'autorizzazione ecclesiasticaa insegnare e come assenso a chel'interessato diventi membro dellaFacoltà.In relazione all'Articolo 6,comma 2:(1) Insieme con la contestazione devonoessere indicate, secondo unadoverosa valutazione discrezionale,le obiezioni che esistono contro ladottrina o contro la condotta.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 247(2) Die Beanstandung enthält zugleichden Entzug der kirchlichenLehrbefugnis und bewirkt - unbeschadetdes dienstrechtlichen Status- das Ausscheiden aus der Fakultät.Zu Artikel 7Absatz 1:Das zuständige Ministerium wirdeine Studien-, Prüfungs-, Promotions-oder Habilitationsordnungerst dann in Kraft treten lassenoder in Kraft setzen, wenn es zuvordie Erklärung des Bischofsvon Erfurt eingeholt hat, dass begründeteEinwendungen nicht erhobenwerden.Erfurt, den 19. November 2002(2) La contestazione contiene, in paritempo, la revoca dell'autorizzazioneecclesiastica a insegnare ed ha comeconseguenza il ritiro dallaFacoltà, senza pregiudizio dello statoderivante dal diritto che regola ilservizio pubblico.In relazione all'Articolo 7,comma 1:Il competente Ministero farà entrarein vigore o metterà in vigore un ordinamentoper gli studi, per gli esami,per la promozione al dottorato o perl'abilitazione alla libera docenza soltantose, prima, si sarà procurata ladichiarazione del Vescovo di Erfurtche non vengono sollevate eccezionifondate.Erfurt, il 19 novembre 2002Für den Heiligen StuhlDer Apostolische Nuntiusin Deutschland* Giovanni LajoloErzbischof Dr. Giovanni LajoloFür den Freistaat ThüringenDer Thüringer MinisterpräsidentBernhard VogelDr. Bernhard VogelConventione inter Apostolicam Sedem et Liberam Civitatem Thuringiae ratahabita, Berolini in urbe die XVI mensis Decembris anno MMII RatihabitionisInstrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Quo quidem die ipsius mensisDecembris Conventio vigere coepit ad normam articuli noni eiusdem Pactionis.


248 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeALLOCUTIONESRomae, in palatio Montis citatorii, ad senatores et deputatos congregatos.*Signor Presidente della Repubblica Italiana,Onorevoli Presidenti della Camera dei Deputati,del Senato e della Corte Costituzionale,Signor Presidente del Consiglio dei Ministri,Onorevoli Deputati e Senatori!1. Mi sento profondamente onorato per la solenne accoglienza che miviene oggi tributata in questa sede prestigiosa, nella quale l'intero popoloitaliano è da voi degnamente rappresentato. A tutti ed a ciascuno rivolgo ilmio saluto deferente e cordiale, ben consapevole del forte significato dellapresenza del Successore di Pietro nel Parlamento Italiano.Ringrazio il Signor Presidente della Camera dei Deputati ed il SignorPresidente del Senato della Repubblica per le nobili parole con cui hannointerpretato i comuni sentimenti, dando voce anche ai milioni di cittadinidel cui affetto ho quotidiane attestazioni nelle molte occasioni in cui mi èdato di incontrarli. E un affetto che mi ha accompagnato sempre, fin daiprimi mesi della mia elezione alla sede di Pietro. Per esso voglio esprimere atutti gli italiani, anche in questa circostanza, la mia viva gratitudine.Già negli anni degli studi a Roma e poi nelle periodiche visite che facevo inItalia come vescovo, specialmente durante il Concilio Ecumenico Vaticano II,è venuta crescendo nel mio animo l'ammirazione per un Paese in cui l'annuncioevangelico, qui giunto fin dai primi tempi apostolici, ha suscitato una civiltàricca di valori universali ed una fioritura di mirabili opere d'arte, nelle quali imisteri della fede hanno trovato espressione in immagini di bellezza incomparabile.Quante volte ho toccato, per così dire, con mano le tracce gloriose che lareligione cristiana ha impresso nel costume e nella cultura del popolo italiano,concretandosi anche in tante figure di Santi e di Sante il cui carisma ha esercitatoun influsso straordinario sulle popolazioni d'Europa e del mondo. Bastipensare a san Francesco d'Assisi ed a santa Caterina da Siena, Patroni d'Italia.2. Davvero profondo è il legame esistente fra la Santa Sede e l'Italia!Ben sappiamo che esso è passato attraverso fasi e vicende tra loro assai* Die 14 Novembris 2002,


Acta Ioannis Pauli Pp, II 249diverse, non sfuggendo alle vicissitudini e alle contraddizioni della storia.Ma dobbiamo al tempo stesso riconoscere che, proprio nel susseguirsi a voltetumultuoso degli eventi, esso ha suscitato impulsi altamente positivi sia perla Chiesa di Roma, e quindi per la Chiesa Cattolica, sia per la diletta Nazioneitaliana.A quest'opera di avvicinamento e di collaborazione, nel rispetto dellareciproca indipendenza e autonomia, hanno molto contribuito i grandi Papiche l'Italia ha dato alla Chiesa ed al mondo nel secolo scorso: basti pensare aPio XI, il Papa della Conciliazione, ed a Pio XII, il Papa della salvezza diRoma, e, più vicini a noi, ai Papi Giovanni XXIII e Paolo VI, dei quali iostesso, come Giovanni Paolo I, ho voluto assumere i nomi.3. Tentando di gettare uno sguardo sintetico sulla storia dei secoli trascorsi,potremmo dire che l'identità sociale e culturale dell'Italia e la missionedi civiltà che essa ha adempiuto ed adempie in Europa e nel mondo bendifficilmente si potrebbero comprendere al di fuori di quella linfa vitale cheè costituita dal cristianesimo.Mi sia pertanto consentito di invitare rispettosamente voi, eletti Rappresentantidi questa Nazione, e con voi tutto il popolo italiano, a nutrire unaconvinta e meditata fiducia nel patrimonio di virtù e di valori trasmesso dagliavi. E sulla base di una simile fiducia che si possono affrontare con lucidità iproblemi, pur complessi e diffìcili, del momento presente, e spingere anziaudacemente lo sguardo verso il futuro, interrogandosi sul contributo chel'Italia può dare agli sviluppi della civiltà umana.Alla luce della straordinaria esperienza giuridica maturata nel corso deisecoli a partire dalla Roma pagana, come non sentire l'impegno, ad esempio,di continuare ad offrire al mondo il fondamentale messaggio secondo cui, alcentro di ogni giusto ordine civile, deve esservi il rispetto per l'uomo, per lasua dignità e per i suoi inalienabili diritti? A ragione già l'antico adagiosentenziava: Hominum causa omne ius constitutum est. E implicita, in taleaffermazione, la convinzione che esista una « verità sull'uomo », che si imponeal di là delle barriere di lingue e culture diverse.In questa prospettiva, parlando davanti all'Assemblea delle Nazioni Unitenel 50° anniversario di fondazione, ho ricordato che vi sono diritti umaniuniversali, radicati nella natura della persona, nei quali si rispecchiano leesigenze oggettive di una legge morale universale. Ed aggiungevo: « Ben lungidall'essere affermazioni astratte, questi diritti ci dicono anzi qualcosa diimportante riguardo alla vita concreta di ogni uomo e di ogni gruppo sociale.Ci ricordano che non viviamo in un mondo irrazionale o privo di senso, ma


250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeche, al contrario, vi è una logica morale che illumina l'esistenza umana erende possibile il dialogo tra gli uomini e tra i popoli». 14. Seguendo con attenzione amica il cammino di questa grande Nazione,sono indotto inoltre a ritenere che, per meglio esprimere le sue doti caratteristiche,essa abbia bisogno di incrementare la sua solidarietà e coesione interna.Per le ricchezze della sua lunga storia, come per la molteplicità e vivacitàdelle presenze e iniziative sociali, culturali ed economiche che variamenteconfigurano le sue genti e il suo territorio, la realtà dell'Italia è certamenteassai complessa e sarebbe impoverita e mortificata da forzate uniformità.La via che consente di mantenere e valorizzare le differenze, senza chequeste diventino motivi di contrapposizione ed ostacoli al comune progresso,è quella di una sincera e leale solidarietà. Essa ha profonde radici nell'animo enei costumi del popolo italiano e attualmente si esprime, tra l'altro, in numerosee benemerite forme di volontariato. Ma di essa si avverte il bisognoanche nei rapporti tra le molteplici componenti sociali della popolazione e lediverse aree geografiche in cui essa è distribuita.Voi stessi, come responsabili politici e rappresentanti delle Istituzioni,potete dare su questo terreno un esempio particolarmente importante edefficace, tanto più significativo quanto più la dialettica dei rapporti politicispinge invece ad evidenziare i contrasti. La vostra attività, infatti, si qualificain tutta la sua nobiltà nella misura in cui si rivela mossa da un autenticospirito di servizio ai cittadini.5. Decisiva è, in questa prospettiva, la presenza nell'animo di ciascuno diuna viva sensibilità per il bene comune. L'insegnamento del Concilio VaticanoII in materia è molto chiaro: « La comunità politica esiste (...) in funzionedi quel bene comune nel quale essa trova significato e piena giustificazione edal quale ricava il suo ordinamento giuridico, originario e proprio ». 2Le sfide che stanno davanti ad uno Stato democratico esigono da tutti gliuomini e le donne di buona volontà, indipendentemente dall'opzione politicadi ciascuno, una cooperazione solidale e generosa all'edificazione del benecomune della Nazione. Tale cooperazione, peraltro, non può prescindere dalriferimento ai fondamentali valori etici iscritti nella natura stessa dell'essereumano. Al riguardo, nella Lettera enciclica Veritatis splendor mettevo inguardia dal «rischio dell'alleanza fra democrazia e relativismo etico, che togliealla convivenza civile ogni sicuro punto di riferimento morale e la priva,12Insegnamenti di Giovanni Paolo II, vol. XV1II/2, 1995, p. 732.Gaudium et spes, 74.


Acta Ioannis Pauli Pp II 251più radicalmente, del riconoscimento della verità». 3Infatti, se non esistenessuna verità ultima che guidi e orienti l'azione politica, annotavo in un'altraLettera enciclica, la Centesimus annus, « le idee e le convinzioni possonoessere facilmente strumentalizzate per fini di potere. Una democrazia senzavalori si converte facilmente in un totalitarismo aperto oppure subdolo, comedimostra la storia»; 4anche quella del XX secolo appena trascorso.6. Non posso sottacere, in una così solenne circostanza, un'altra graveminaccia che pesa sul futuro di questo Paese, condizionando già oggi la suavita e le sue possibilità di sviluppo. Mi riferisco alla crisi delle nascite, aldeclino demografico e all'invecchiamento della popolazione. La cruda evidenzadelle cifre costringe a prendere atto dei problemi umani, sociali ed economiciche questa crisi inevitabilmente porrà all'Italia nei prossimi decenni, masoprattutto stimola — anzi, oso dire, obbliga — i cittadini ad un impegnoresponsabile e convergente, per favorire una netta inversione di tendenza.L'azione pastorale a favore della famiglia e dell'accoglienza della vita, epiù in generale di un'esistenza aperta alla logica del dono di sé, sono il contributoche la Chiesa offre alla costruzione di una mentalità e di una culturaall'interno delle quali questa inversione di tendenza diventi possibile. Masono grandi anche gli spazi per un'iniziativa politica che, mantenendo fermoil riconoscimento dei diritti della famiglia come società naturale fondata sulmatrimonio, secondo il dettato della stessa Costituzione della RepubblicaItaliana, 5renda socialmente ed economicamente meno onerose la generazionee l'educazione dei figli.7. In un tempo di cambiamenti spesso radicali, nel quale sembrano diventareirrilevanti le esperienze del passato, aumenta la necessità di unasolida formazione della persona. Anche questo, illustri Rappresentanti delpopolo italiano, è un campo nel quale è richiesta la più ampia collaborazione,affinché le responsabilità primarie dei genitori trovino adeguati sostegni. Laformazione intellettuale e l'educazione morale dei giovani rimangono le duevie fondamentali attraverso le quali, negli anni decisivi della crescita, ciascunopuò mettere alla prova se stesso, allargare gli orizzonti della mente eprepararsi ad affrontare la realtà della vita.L'uomo vive di un'esistenza autenticamente umana grazie alla cultura. Emediante la cultura che l'uomo diventa più uomo, accede più intensamente845N. 101.N. 46Cfr art, 29.


252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeall'«essere» che gli è proprio. È chiaro, peraltro, all'occhio del saggio chel'uomo conta come uomo per ciò che è più che per ciò che ha. Il valore umanodella persona è in diretta ed essenziale relazione con l'essere, non con l'avere.Proprio per questo una Nazione sollecita del proprio futuro favorisce lo sviluppodella scuola in un sano clima di libertà, e non lesina gli sforzi permigliorarne la qualità, in stretta connessione con le famiglie e con tutte lecomponenti sociali, così come del resto avviene nella maggior parte dei Paesieuropei.Non meno importante, per la formazione della persona, è poi il climamorale che predomina nei rapporti sociali e che attualmente trova una massicciae condizionante espressione nei mezzi di comunicazione: è questa unasfida che chiama in causa ogni persona e famiglia, ma che interpella a titolopeculiare chi ha maggiori responsabilità politiche e istituzionali. La Chiesa,per parte sua, non si stancherà di svolgere, anche in questo campo, quellamissione educativa che appartiene alla sua stessa natura.8. Il carattere realmente umanistico di un corpo sociale si manifesta particolarmentenell'attenzione che esso riesce ad esprimere verso le sue membrapiù deboli. Guardando al cammino percorso dall'Italia in questi quasi sessantannidalle rovine della seconda guerra mondiale, non si possono non ammiraregli ingenti progressi compiuti verso una società nella quale siano assicuratea tutti accettabili condizioni di vita. Ma è altrettanto inevitabilericonoscere la tuttora grave crisi dell'occupazione soprattutto giovanile e lemolte povertà, miserie ed emarginazioni, antiche e nuove, che affliggononumerose persone e famiglie italiane o immigrate in questo Paese. E grande,quindi, il bisogno di una solidarietà spontanea e capillare, alla quale la Chiesaè con ogni impegno protesa a dare di cuore il proprio contributo.Tale solidarietà, tuttavia, non può non contare soprattutto sulla costantesollecitudine delle pubbliche Istituzioni. In questa prospettiva, e senza comprometterela necessaria tutela della sicurezza dei cittadini, merita attenzionela situazione delle carceri, nelle quali i detenuti vivono spesso in condizioni dipenoso sovraffollamento. Un segno di clemenza verso di loro mediante unariduzione della pena costituirebbe una chiara manifestazione di sensibilità,che non mancherebbe di stimolarne l'impegno di personale ricupero in vistadi un positivo reinserimento nella società.9. Un'Italia fiduciosa di sé e internamente coesa costituisce una grandericchezza per le altre Nazioni d'Europa e del mondo. Desidero condividerecon voi questa convinzione nel momento in cui si stanno definendo i profili


Acta Ioannis Pauli Pp II 253istituzionali dell'Unione Europea e sembra ormai alle porte il suo allargamentoa molti Paesi dell'Europa centro-orientale, quasi a suggellare il superamentodi una innaturale divisione. Coltivo la fiducia che, anche per meritodell'Italia, alle nuove fondamenta della « casa comune» europea non manchi il« cemento » di quella straordinaria eredità religiosa, culturale e civile che hareso grande l'Europa nei secoli.E quindi necessario stare in guardia da una visione del Continente che neconsideri soltanto gli aspetti economici e politici o che indulga in modo acriticoa modelli di vita ispirati ad un consumismo indifferente ai valori dellospirito. Se si vuole dare durevole stabilità alla nuova unità europea, è necessarioimpegnarsi perché essa poggi su quei fondamenti etici che ne furono untempo alla base, facendo al tempo stesso spazio alla ricchezza e alla diversitàdelle culture e delle tradizioni che caratterizzano le singole nazioni. Vorreianche in questo nobile Consesso rinnovare l'appello che in questi anni horivolto ai vari Popoli del Continente: « Europa, all'inizio di un nuovo millennio,apri ancora le tue porte a Cristo! ».10. Il nuovo secolo da poco iniziato porta con sé un crescente bisogno diconcordia, di solidarietà e di pace tra le Nazioni: è questa infatti l'esigenzaineludibile di un mondo sempre più interdipendente e tenuto insieme da unarete globale di scambi e di comunicazioni, in cui tuttavia spaventose disuguaglianzecontinuano a sussistere. Purtroppo le speranze di pace sono brutalmentecontraddette dall'inasprirsi di cronici conflitti, a cominciare da quelloche insanguina la Terra Santa. A ciò s'aggiunge il terrorismo internazionalecon la nuova e terribile dimensione che ha assunto, chiamando in causa inmaniera totalmente distorta anche le grandi religioni. Proprio in una talesituazione le religioni sono invece stimolate a far emergere tutto il loro potenzialedi pace, orientando e quasi « convertendo » verso la reciproca comprensionele culture e le civiltà che da esse traggono ispirazione.Per questa grande impresa, dai cui esiti dipenderanno nei prossimi decennile sorti del genere umano, il cristianesimo ha un'attitudine e una responsabilitàdel tutto peculiari: annunciando il Dio dell'amore, esso si proponecome la religione del reciproco rispetto, del perdono e della riconciliazione.L'Italia e le altre Nazioni che hanno la loro matrice storica nella fede cristianasono quasi intrinsecamente preparate ad aprire all'umanità nuovi camminidi pace, non ignorando la pericolosità delle minacce attuali, ma nemmenolasciandosi imprigionare da una logica di scontro che sarebbe senza soluzioni.Illustri Rappresentanti del popolo italiano, dal mio cuore sgorga spontaneauna preghiera: da questa antichissima e gloriosa Città — da questa


254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale« Roma onde Cristo è Romano », secondo la ben nota definizione di Dante 6 —chiedo al Redentore dell'uomo di far sì che l'amata Nazione italiana possacontinuare, nel presente e nel futuro, a vivere secondo la sua luminosa tradizione,sapendo ricavare da essa nuovi e abbondanti frutti di civiltà, per ilprogresso materiale e spirituale del mondo intero.Dio benedica l'Italia!Venerados Irmäos no episcopadoIIAd quosdam episcopos Brasiliae.*1. Saúdo todos vós afetuosamente, com as palavras de Sao Pedro, oprimeiro Papa: «A graça e a paz vos sejam dadas em abundancia pelo conhecimentode Deus e de nosso Senhor Jesus Cristo», tendo também vós recebido,«pela justiça do nosso Deus e de Jesus Cristo, nosso Salvador, uma fétao preciosa como a nossa», 1para acender a esperança no coraçâo dos homense mulheres deste tempo.Desejo agradecer as palavras e os sentimentos que, em nome de todo oEpiscopado de Minas Gérais e do Espirito Santo, foram expressos pelo SenhorCardeal D. Serafini Fernandes de Araujo, Arcebispo de Belo Horizonte, felizpor ver como o amor de Cristo vos estimula a um apostolado intenso egeneroso em prol do crescimento do Reino de Deus nas comunidades quevos foram confiadas. Esta Visita ad Limina deu-vos a ocasiäo de exporcom suficiente amplidäo, quer mediante os relatónos que apresentastes, querdurante os coloquios pessoais que ti vestes comigo, os vossos anseios e preocupaçôespastorais. O meu encontró convosco hoje consente-me, em primeirolugar, agradecer em nome da Igreja, vosso zelo pelo trabalho que realizáis e,depois, confirmar-vos na missäo comum de Bom Pastor que providencia aoPovo de Deus, especialmente às familias, as pastagens onde encontrar a vida,e vida em abundancia.2. Na Carta que dirigi às familias em 1994, dizia que « a familia se acha nocentro do grande combate entre o bem e o mal, entre a vida e a morte, entre oamor e quanto a este se opöe. A familia está confiado o dever de lutar6Purg., 32, 102* Die 16 Novembris 2002.12Pd\, 1-2.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 255sobretudo para libertar as forças do bem, cuja fonte se encontra em Cristo,Redentor do hörnern. E preciso fazer com que tais forças sejam assumidas porcada nùcleo familiar, para que [...] a familia seja forte de Deus». 2Célula originària da sociedade e «Igreja doméstica», 3a familia sempreconstituiu o primeiro ambito naturai da maturaçâo humana e crista dasnovas geraçôes, formando-as para os valores cristäos da honestidade e dafìdelidade, da operosidade e da confîança na Providencia divina, da hospitalidadee da solidariedade; hoje, porém, tem necessidade de um apoio particularpara resistir às ameaças desagregadoras da cultura individualista.3. Ao longo do Pontificado, tenho insistido sobre a importancia do papeldesempenhado pelo núcleo familiar na sociedade. Recordo, inclusive, que naminha primeira Viagem pastoral ao Brasil, destacava sua influencia na formaçaoda vossa cultura. 4Existem valores que sinalizam uma tradiçao lungamenteadquirida pela gente brasileira, tais como o respeito, a solidariedade, aprivacidade; valores que nascem de uma origem comum: a fé vivida pelosvossos antepassados. A mulher brasileira, de modo especial, teve sempre umlugar proprio, näo intercambiável e fundamental, na origem e na duraçâo dequalquer familia. A esposa traz para o casamento e a mae para a vida dafamilia dotes peculiares, ligados à sua fisiologia e psicologia, caráter, inteligencia,sensibilidade, afeto, compreensäo da vida e postura perante eia mas,sobretudo, espiritualidade e relacäo com Deus, indispensáveis para forjar ohörnern e a mulher do amanhà. Eia constitui o elo fundamental de amor, paze garantia do futuro de qualquer comunidade familiar.E certo que existem fatores sociais que tém levado a desestabilizar onúcleo familiar nestas últimas décadas e que foram apontados no Documentode Puebla: alguns deles, sociais (estruturas de injustiça), culturáis (educaçâo emeios de comunicaçâo social), políticos (dominaçao e manipulaçâo), económicos(salarios, desemprego, pluriemprego) e religiosos (secularismo). 5Semesquecer que, em algumas regióes do vosso País, a carencia de moradia, dehigiene, de saúde e de educaçâo contribuí para desestruturar a familia.A estes fatores une-se a falta de valores moráis, que abre as portas àinfidelidade e à dissoluçâo do matrimònio. As leis civis que favoreceram odivorcio e ameaçam a vida, tentando introduzir oficialmente o aborto; ascampanhas de controle da natalidade que, ao invés de convidar a uma pro-2345N. 23.LG, 11Cf.. Homilia no Rio de Janeiro, 1/7/1980, n. 4.Cf. n, 572.


256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecriaçâo responsável, através dos ritmos naturais da fertilidade, levaram àesterilizaçao de milhares de mulheres, sobretudo no nordeste, e propagaramo uso de meios anticoncepcionais, revelam agora seus resultados mais dramáticos.A mesma falta de uma informaçào objetiva e o desenraizamento geográficoprejudicam o convivio social, dando origem a um processo desagregadordo núcleo familiar nos seus elementos mais essenciais.Esta situaçao, näo obstante os esforços inegáveis de varias iniciativaspastorais ou de movimentos religiosos, visando a recuperacäo da visäo cristada familia, parece continuar influindo na realidade social brasileira.4. Conheço o vosso empenho em defender e promover esta instituiçâo,que tem a sua origem em Deus e no seu plano de salvaçâo. 6Hoje, assistimos auma corrente muito difundida em algumas partes, que tende a debilitar suaverdadeira natureza. Com efeito, näo faltam intentos, na opiniäo pública e nalegislaçào civil, para equiparar a familia a meras uniôes de fato ou parareconhecer corno tal a uniäo de pessoas do mesmo sexo. Estas e outras anomalíaslevam-nos a proclamar, com firmeza pastoral, a verdade sobre o matrimonioe a familia. Deixar de fazê- lo seria uma grave omissäo pastoral, queinduziria as pessoas ao erro, especialmente aquelas que têm a importanteresponsabilidade de tomar decisôes sobre o bem comum da Naçâo.E necessàrio dar uma resposta vigorosa a esta situaçao, sobretudo atravésde uma açâo catequética e educativa mais incisiva e constante, que permitaincentivar o ideal cristäo da comunhäo conjugal fiel e indissolúvel, verdadeirocaminho de santidade e abertura à vida.Neste contexto, volto aqui a recordar a necessidade de respeitar a dignidadeinalienável da mulher, para fortalecer seu importante papel, tanto noámbito do lar como no da sociedade em geral. Com efeito, é triste observarque « a mulher ainda é objeto de discriminaçôes », 7sobretudo quando é vítimade abusos sexuais e da prepotencia masculina. Por isso, é necessario sensibilizaras instituiçôes públicas a firn de promover ainda mais a vida familiarbaseada no matrimonio e proteger a maternidade no respeito pela dignidadede todas as mulheres. 8Além disso, nunca é demais insistir sobre o valorinsubstituível da mulher no lar: eia, depois de ter dado à luz uma criança,é o constante ponto de referencia para o crescimento humano e espiritualdeste novo ser. 0 amor da mäe no lar é um dom precioso, um tesouro que seconserva para sempre no coraçâo.678Cf. Familiaris consortio, 49Ecclesia in America, 45.Cf. ibid..


Acta Ioannis Pauli Pp. II 2575. Nao podemos esquecer que a familia deve testemunhar seus propriosvalores diante de si e da sociedade. As tarefas que Deus a chama a desenvolverna historia brotam do proprio designio original e representam seudesenvolvimento dinamico e existencial. Os casados devem ser os primeirosa testemunhar a grandeza da vida conjugal e familiar, fundada na fìdelidadeao compromisso assumido diante de Deus. Graças ao sacramento do matrimonio,o amor humano adquire um valor sobrenatural, capacitando oscônjuges a participarem do proprio amor redentor de Cristo e a viveremcomo parcela viva da santidade da Igreja. Este amor, de por si, assume aresponsabilidade de contribuir para a geraçào de novos filhos de Deus.Mas como aprender a amar e a dar-se generosamente? Nada impele tantoa amar, dizia S. Tomás, como saber que se é amado. E é precisamente afamilia — comunhäo de pessoas onde reina o amor gratuito, desinteressadoe generoso — o lugar em que se aprende a amar. O amor mùtuo dos espososprolonga-se no amor aos fìlhos. A familia é, com efeito — mais do que qualqueroutra realidade humana — o ambiente em que o hörnern é amado por simesmo e aprende a viver « o dom sincero de si ». A familia é, portante, umaescola de amor, na medida em que persevera na pròpria identidade: a comunhäoestável de amor entre um hörnern e uma mulher, fundada no matrimònioe aberta à vida.Quis recordar estes principios, venerados Irmäos no episcopado, poisquando desaparecem o amor, a fìdelidade ou a generosidade perante os filhos,a familia se desfigura. E as consequências näo se fazem esperar: para osadultos, solidäo; para os filhos, desamparo; para todos, a vida se torna territòrioinóspito. Eu o fìz, de certo modo, para convocar todas as forças daPastoral diocesana, a firn de näo hesitar em atender aqueles casais que seencontram em difìculdade, animando-os oportunamente a serem fiéis à suavocaçao de serviço à vida e à plena humanidade do hörnern e da mulher,fundamento da « civilizacäo do amor ». Aos que temem as exigencias que talfìdelidade comporta, o Papa diz: Näo tenham medo dos riscos! «Näo existeuma situaçao difícil que näo possa ser enfrentada de modo adequado, quandose cultiva um clima de vida crista coerente». 9De resto, imensamente maiorque o mal que opera no mundo é a eficacia do sacramento da Penitencia,caminho de reconciliacäo com Deus e com o próximo.6. Na Campanha da Fraternidade de 1994 voltei a observar, com umacerta apreensäo, os rumos tomados pela instituiçâo da familia na vossa pá-9Discurso à Assembléia Plenaria do Pontificio Conselho para a Familia, 18/10/2002, n. 3.17 - AA S


258 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetria. « O clima de hedonismo — dizia naquela ocasiäo — e de indiferentismoreligioso, que está na base do esfacelamento da sociedade, propaga-se no seuinterior e é a causa da desagregaçâo de muitos lares ».Quisera, por isso, convidar os que se dedicam à Pastoral Familiar dasvossas diocèses a dar um novo impulso na defesa e na promocäo da instituiçâofamiliar, com uma adequada preparaçao deste Sacramento grande, «comreferencia a Cristo e à Igreja», como diz Säo Paulo. 10Através dos ensinamentosda Igreja, fornecidos em aulas, cursos de noivos, conversas particularescom algum casal idóneo ou um sacerdote experiente, o matrimonio reforcaráa fé, a esperança e a caridade dos noivos face à nova situaçao social e religiosaque säo chamados a assumir.A ocasiäo também é propicia para uma nova evangelizaçao dos batizados,quando estes se aproximam da Igreja para pedir o sacramento do matrimonio.Neste sentido, chama à atençâo a educaçâo escolar e superior que, mesmotendo dado em alguns lugares passos significativos, carece da correlativaevoluçao na vida crista das jovens geraçôes. Neste setor, as comunidadeseclesiais tém um papel importante a desempenhar, pois deste modo, ao experimentare testemunhar o amor de Deus, poderäo manifestá-lo com eficaciae em profundidade aqueles que necessitarci de conhecé-lo. Urna propostapastoral para a familia em crise supóe, como exigencia preliminar, uma clarezadoutrinária, efetivamente ensinada no campo da Teologia Moral, sobre asexualidade e a valorizacäo da vida. As opiniôes contrastantes de teólogos,sacerdotes e religiosos, divulgadas inclusive pela imprensa escrita e falada,sobre as relaçôes pré-matrimoniais, o controle da natalidade, a admissäo dosdivorciados aos sacramentos, a homossexualidade e o lesbianismo, a fecundacaoartificial, o uso de práticas abortivas ou a eutanasia mostram o grau deincerteza e a confusäo que perturbam e chegam a anestesiar a consciência demuitos fiéis.Na base da crise percebe-se a ruptura entre a antropologia e a ética,marcada por um relativismo moral segundo o qual se valoriza ó ato humano,näo com referencia a principios permanentes e objetivos, proprios da naturezacriada por Deus, mas conforme uma ponderaçâo meramente subjetivaacerca do que é mais conveniente ao projeto pessoal de vida. Produz- se entäouma evoluçao semántica em que o homicidio se chama morte induzida, oinfanticidio, aborto terapéutico e o adultèrio passa a ser uma simples aventuraextramatrimonial. Näo havendo mais certeza absoluta nas questöes10Ef5, 32,


Acta Ioannis Pauli Pp' II 259^norais, a lei divina torna-se urna proposta facultativa na oferta variegadadas opiniôes mais em voga.Certamente, devemos dar graças a Deus porque estäo bem enraizadas astradiçôes religiosas da familia mineira, donde surgem muitas vocaçôes religiosase para o Seminàrio. Mas, sem descurar as demais prioridades do trabalhopastoral — de modo especial a Pastoral vocacional e o acompanhamento ea formaçao dos candidatos ao sacerdocio — é necessàrio um esforço generosono amplo campo do apostolado da familia através da catequese, das pregaçôes,do aconselhamento pessoal. De resto, é neste sentido que as comunidadeseclesiais capixabas vém favorecendo o enriquecimento da vida eclesial noseu Estado. Também a elas desejo fazer constar meu louvor e estímulo pelaobra evangelizadora que estäo realizando.7. Meu pensamento dirige-se, enfìm, aos processos de nulidade matrimonial,submetidos ao exame dos vossos Tribunais diocesanos e, quando for ocaso, à Rota Romana.Na sua fìdelidade a Cristo, a Igreja näo pode deixar de reafirmar compersuasäo « o alegre anuncio da forma definitiva daquele amor conjugal, quetem em Jesus Cristo o seu fundamento e vigor». 11Por isso, «o juiz eclesiástico,auténtico "sacerdos iuris" — como já o afirmei — näo pode deixar deser chamado a exercer um verdadeiro "officium caritatis et unitatis". Suatarefa é exigente e, ao mesmo tempo, de alta dimensäo espiritual, fazendodele artífice de uma singular diaconia para cada hörnern e, mais ainda, parao "christifidelis"». 12Na sua preocupaçâo por aplicar autenticamente asnormas processuais, está em jogo näo só a credibilidade da fé revelada,mas a paz das consciéncias. Em algumas das vossas diocèses, tem havidoum esforço organizativo dos Tribunais, reforçando aqueles Interdiocesanos.Faço votos de que, neste delicado processo interdisciplinar, a fìdelidade àverdade revelada sobre o matrimonio e sobre a familia, interpretada demaneira auténtica pelo Magisterio da Igreja, constitua sempre o ponto dereferencia e o verdadeiro estímulo para uma profunda renovaçào deste setorda vida eclesial.8. A Sagrada Familia, icone e modelo de cada familia humana, ajudecada um a caminhar no espirito de Nazaré. Para isso, amados Irmäos noEpiscopado, levai aos fiéis que vos foram confiados o estímulo de que,« como estava em Cana da Galiléia, Esposo entre aqueles esposos que mu-" Cf. E f 5, 25; Familiaris consortio, 20.12Discurso à Rota Romana, 17/1/1998, n. 2.


260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetuamente se entregavam por toda a vida, o bom Pastor está hoje convoscocomo motivo de esperança, força dos coraçôes, fonte de entusiasmo semprenovo e sinal da vitória da "civilizaçao do amor". Jesus, o bom Pastor,repete-nos: näo tenhais medo. Eu estou convosco. "Estou convosco todosos dias, até o firn do mundo". 13Esta certeza guie os cônjuges e quantos osajudam a compreender e pôr em pràtica o ensinamento da Igreja sobre omatrimonio, e delà se nutra incessantemente o vosso ministerio episcopal,venerados Irmäos, na quai vos confirmo com a Bênçao Apostólica que debom grado vos concedo, tornando-a extensiva a cada uma das vossas comunidadesdiocesanas.IIIAd Pontificium Consilium pro Laicis *1. «La grazia del Signore Gesù Cristo, l'amore di Dio e la comunione delloSpirito Santo siano con tutti voi». 1Questo saluto dell'apostolo Paolo ai Corinzi rivolgo a tutti voi, carissimifratelli e sorelle, riuniti in questi giorni per la ventesima Assemblea plenariadel Pontificio Consiglio per i Laici.Saluto innanzitutto il Presidente, il Signor Cardinale James Francis Stafford,il Segretario, il Sottosegretario e tutti i collaboratori del Dicastero.Saluto voi, cari Membri e Consultori di questo Pontificio Consiglio, provenientida Paesi e continenti diversi.Un pensiero speciale è per voi, cari fratelli e sorelle, che rappresentate lesvariate esperienze dei christifideles laici, e prestate il vostro servizio al Successoredi Pietro nell'ambito delle competenze del vostro Dicastero. Dando aciascuno il più cordiale benvenuto, desidero manifestare profonda gratitudineper la generosa disponibilità con la quale offrite la vostra fedele e competentecollaborazione.2. I lavori dell'Assemblea plenaria si svolgono nel 40° anniversario dell'aperturadel Concilio Vaticano II, il più grande evento ecclesiale dei nostritempi, che ha fatto confluire nella Chiesa una vasta corrente di promozionedel laicato nell'alveo della rinnovata consapevolezza della Chiesa di essere13Mt 28, 20; Carta às Familias, 18.* Die 21 Novembris 200212 Cor 13-13.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 261mistero di comunione missionaria. In occasione del Giubileo dell'Apostolatodei laici nell'anno Duemila, ho invitato tutti i battezzati a ritornare al Concilio,a riprendere in mano i documenti del Concilio Vaticano II per riscoprirnela ricchezza di stimoli dottrinali e pastorali.Come due anni fa, rinnovo quest'oggi ai fedeli laici quest'invito. E a loroche «il Concilio ha aperto straordinarie prospettive di coinvolgimento e diimpegno nella missione della Chiesa», ricordandone la peculiare partecipazionealla funzione sacerdotale, profetica e regale di Cristo. 2Ritornare al Conciliosignifica, pertanto, collaborare al proseguimento della sua attuazione secondogli orientamenti tracciati nell'Esortazione apostolica Christifideles laicie nella Lettera apostolica Novo millennio ineunte. C'è oggi bisogno di fedelilaici, consapevoli della loro vocazione evangelica e della responsabilità cheloro deriva dall'essere discepoli di Cristo, per testimoniare la carità e la solidarietàin tutti gli ambiti della moderna società.3. Come tema della vostra Assemblea avete scelto: « Occorre continuare acamminare ripartendo da Cristo, cioè dall'Eucaristia». È un tema che viene acompletare il percorso sui Sacramenti dell'iniziazione cristiana, iniziato conl'approfondimento del Battesimo e della Confermazione nel corso delle dueprecedenti Plenarie. La riflessione sui Sacramenti dell'iniziazione cristianaporta naturalmente l'attenzione verso la parrocchia, comunità in cui questigrandi misteri vengono celebrati. La comunità parrocchiale è il cuore dellavita liturgica; è il luogo privilegiato della catechesi e dell'educazione allafede. 3Nella parrocchia si snoda l'itinerario dell'iniziazione e della formazioneper tutti i cristiani. Quanto importante è riscoprire il valore e l'importanzadella parrocchia come luogo in cui vengono trasmessi i contenuti della tradizionecattolica!Molti battezzati, anche per l'impatto di forti correnti di scristianizzazione,sembrano aver perduto il contatto con questo patrimonio religioso. Lafede viene spesso confinata in episodi e frammenti di vita. Un certo relativismotende ad alimentare atteggiamenti discriminatori nei confronti deicontenuti della dottrina e della morale cattolica, accettati o rigettati sullabase di preferenze soggettive e arbitrarie. La fede ricevuta cessa così diessere vissuta come dono divino, come straordinaria opportunità di crescitaumana e cristiana, come avvenimento di senso e di conversione di vita.Soltanto una fede che affonda le radici nella struttura sacramentale della23Cfr L'Osservatore Romano, 27-28 novembre 2000, p. 6-7Cfr Catechismo della Chiesa Cattolica, 2226.


262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeChiesa, che si abbevera alle fonti della Parola di Dio e della Tradizione, chediventa nuova vita e rinnovata intelligenza della realtà, può rendere i battezzatieffettivamente capaci di reggere l'impatto della cultura secolarizzatadominante.4. Completa e corona l'iniziazione cristiana l'Eucaristia, «fonte e culminedi tutta la vita cristiana». 4Essa accresce la nostra unione a Cristo, cisepara e ci preserva dal peccato, rafforza i vincoli di carità, sostiene le forzelungo il pellegrinaggio della vita, fa pregustare la gloria alla quale siamodestinati. I fedeli laici, partecipi dell'ufficio sacerdotale di Cristo, nellacelebrazione eucaristica consegnano la loro esistenza — gli affetti e le sofferenze,la vita coniugale e familiare, il lavoro e gli impegni che assumononella società — come offerta spirituale gradita al Padre, consacrando così ilmondo a Dio. 5Chiesa ed Eucaristia si compenetrano nel mistero della communio, miracolodi unità tra gli uomini in un mondo dove i rapporti umani sono non dirado offuscati dall'estraneità, se non addirittura lacerati dall'inimicizia.Vi incoraggio, carissimi, ad avere sempre presente questa centralità dell'Eucaristianella formazione e nella partecipazione alla vita delle comunitàparrocchiali e diocesane. E importante ripartire sempre da Cristo, cioè dall'Eucaristia,in tutta la densità del suo mistero.5. Una preghiera che aiuta a penetrare il mistero di Cristo con lo sguardodella Vergine è il Rosario, diventato per me e per innumerevoli fedeli unafamiliare esperienza contemplativa. Affidatevi, carissimi fratelli e sorelle, conquesta preghiera a Maria. Nel suo grembo immacolato si è formato il corpoumano di quel Gesù di Nazareth, morto e risorto, che ci viene incontronell'Eucaristia.E l'Eucaristia, cari Membri e Consultori del Pontifìcio Consiglio per iLaici, Dicastero al quale mi sento particolarmente legato per essere statoda arcivescovo di Cracovia tra i suoi consultori, che vi renderà capaci disvolgere la vostra importante missione al servizio di una « matura e fecondaepifania del laicato cattolico ». 6Con tali sentimenti, imparto una speciale Benedizione Apostolica a voi eai vostri cari.456Lumen gentium, 11.Lumen gentium, 34Udienza generale, L'Osservatore Romano, 25 novembre 1998, 6.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 263IVAd sodales Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus.*SignoriCardinali,venerati Patriarchi delle Chiese Orientali Cattoliche,carissimi Fratelli nell'episcopato!1. Con grande gioia accolgo tutti voi, che prendete parte alla SessionePlenaria della Congregazione per le Chiese Orientali. Vi ringrazio per la vostrapresenza e con affetto vi saluto.Saluto in modo speciale Sua Beatitudine il Cardinale Ignace MoussaDaoud, e lo ringrazio per le amabili espressioni che mi ha rivolto a nomedei presenti. Estendo il mio grato pensiero al Segretario, al Sottosegretariodella Congregazione per le Chiese Orientali e a tutti i Collaboratori.2. Il vostro Dicastero è chiamato a coadiuvare il Vescovo di Roma nell'eserciziodel supremo ufficio pastorale in tutto ciò che riguarda la vita delleamate Chiese Orientali e la loro testimonianza evangelica. La presente Plenariariserva un'opportuna attenzione a tre temi, che toccano aspetti importantidella vita delle Chiese Cattoliche Orientali.Nel primo tema avete preso in considerazione l'attività svolta dalla Congregazioneper le Chiese Orientali in questi ultimi quattro anni. Vi do atto volentieridi quanto è stato compiuto in questo frattempo, e vi incoraggio a proseguire condeterminazione nel cammino intrapreso. Mi è nota la priorità che è stata riservatadalla vostra Congregazione al rinnovamento liturgico e catechetico, comealla formazione delle varie componenti del Popolo di Dio, a partire dai candidatiagli ordini sacri e alla vita consacrata. Tale azione formativa è inscindibile dallacura permanente per i rispettivi formatori. Vorrei qui ricordare quanto ho avutomodo di dire, al riguardo, nell'Esortazione Pastores dabo vobis: «E evidente chegran parte dell'efficacia formativa dipende dalla personalità matura e forte deiformatori sotto il profilo umano ed evangelico». 1Colgo volentieri questa occasione per inviare, per vostro tramite, un cordialesaluto ai Superiori ed agli alunni dei vari Collegi ed Istituti che laCongregazione sostiene qui a Roma. Auspico che quanti hanno la possibilità* Die 21 Novembris 20021N. 66


264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedi esservi accolti possano ricevere una formazione completa e crescano in unamore sempre più ardente verso la Chiesa, che è una, santa, cattolica edapostolica. La diversità di rito non deve far dimenticare che tutti i cattolicifanno parte dell'unica Chiesa di Cristo.3. Importanza del tutto particolare riveste poi il tema concernente laprocedura delle elezioni vescovili nelle Chiese patriarcali. Sarò lieto di prenderein attenta considerazione le vostre proposte, alla luce delle relativeNorme del Codice dei Canoni delle Chiese Orientali. In esse infatti ho volutostabilire un modus procedendi che salvaguardi nel contempo le prerogative deiresponsabili delle Chiese e il diritto del Romano Pontefice di intervenire insingulis casibus. 2Questo modo, con l'accresciuta possibilità di comunicazioneimpensabile nei tempi passati, permette al Capo del Collegio dei Vescovi dipoter ammettere alla gerarchica comunione — senza la quale «Episcopi inofficium assumi nequeunt» 3— i nuovi candidati con un suo «assensus», perquanto possibile, previo alla stessa elezione. In ogni caso, quando vengonosegnalate alla Santa Sede delle difficoltà nell'applicazione delle norme canonichevigenti, si cercherà di aiutare a superarle, con spirito di fattiva collaborazione.Riguardo alle Norme, che in questa delicata materia furono elaborateinsieme con tutti i Patriarchi Orientali, ribadisco tuttavia quanto ebbi adosservare circa il principio della territorialità, in occasione della presentazionedel Codice dei Canoni delle Chiese Orientali al Sinodo Straordinario dei Vescovidel 1990: «Vogliate aver fede che il Signore dei signori e il Re dei re nonpermetterà mai che la diligente osservanza di tale legge venga a nuocere albene delle Chiese Orientali». 44. Infine, venerati Fratelli, vorrei sottolineare quanto importante sia purestudiare in una visione di insieme le tematiche relative allo stato delleChiese Orientali e le loro prospettive di rinnovamento pastorale. Ogni comunitàecclesiale particolare, infatti, non deve limitarsi a studiare i suoi problemiinterni. Deve piuttosto aprirsi ai grandi orizzonti dell'apostolato moderno,verso gli uomini del nostro tempo, in modo speciale verso i giovani, i poveri e i« lontani ». Sono note le difficoltà che incontrano le Comunità orientali in nonpoche parti del mondo. Esiguità numerica, penuria di mezzi, isolamento,234Orientalium Ecclesiarum, 9Lumen gentium, 24.AAS 83 (1991), p. 492.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 265condizione di minoranza, impediscono frequentemente una serena e profìcuaazione pastorale, educativa, assistenziale e caritativa. Si registra poi un incessanteflusso migratorio verso occidente da parte delle componenti piùpromettenti delle vostre Chiese.E che dire delle sofferenze in Terra Santa, e in altri Paesi orientali, trascinatiin una pericolosa spirale che sembra umanamente inarrestabile? Iddiofaccia cessare quanto prima questo vortice di violenza! Vorrei quest'oggiconsegnare un'accorata invocazione di pace all'intercessione del beatoGiovanni XXIII, mentre si avvicina il quarantesimo anniversario della promulgazionedella sua celebre Enciclica Pacem in terris. Egli che visse a lungoin Oriente, e tanto amò le Chiese Orientali, presenti la nostra supplica alSignore. Interceda altresì perché queste Chiese, non chiudendosi nelle formuledel passato, si aprano a quel sano aggiornamento che egli stesso auspicò nellalinea della sapiente armonia tra «nova et vetera».5. La Chiesa latina ricorda oggi la Presentazione della Beata VergineMaria al Tempio, memoria liturgica celebrata in Oriente fin dal vi secolo.Alla Madre di Dio che, mossa dallo Spirito, fece di se stessa una totale «dedicazione»al Signore, affido la vita e l'attività delle vostre comunità. Inquesti anni ho avuto modo di visitarne molte: dal Medio Oriente all'Africa,dall'Europa all'India. Invoco la protezione della Vergine Santa per tuttiquesti nostri fratelli e sorelle, in particolare per quelli che nella Terra Santae nell'Iraq attraversano momenti difficili di grandi sofferenze.Con tali sentimenti, rinnovo a ciascuno di voi la mia gratitudine per iservizi che rendete alla Chiesa e di cuore imparto a tutti la propiziatriceBenedizione Apostolica.


266 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNUNTIUSOb diem ad sacras vocationes fovendas dicatum.Venerati fratelli nell 'episcopato,carissimi fratelli e sorelle di tutto il mondo!1. «Ecco il mio servo che io ho scelto; il mio prediletto, nel quale mi sonocompiaciuto». 1Il tema del Messaggio di questa 40 aGiornata Mondiale di preghiera perle Vocazioni ci invita a tornare alle radici della vocazione cristiana, allastoria del primo chiamato del Padre, il Figlio Gesù. Egli è «il servo» delPadre, profeticamente annunciato come colui che il Padre ha scelto e plasmatofin dal seno materno, 2il prediletto che il Padre sostiene e di cui sicompiace, 3 nel quale ha posto il suo spirito e a cui ha trasmesso la sua forza 4e che esalterà. 5Appare subito evidente il radicale senso positivo, che il testo ispirato dà altermine «servo». Mentre, nell'attuale cultura, colui che serve è consideratoinferiore, nella storia sacra il servo è colui che è chiamato da Dio a compiereuna particolare azione di salvezza e redenzione, colui che sa d'avere ricevutotutto quel che ha ed è, e che dunque si sente anche chiamato a porre alservizio degli altri quanto ha ricevuto.Il servizio nella Bibbia è sempre legato a una chiamata specifica che vieneda Dio, e proprio per questo rappresenta il massimo compimento della dignitàdella creatura, o ciò che ne evoca tutta la dimensione misteriosa e trascendente.Così è stato anche nella vita di Gesù, il Servo fedele chiamato a compierel'universale opera della redenzione.2. «Come Agnello condotto al macello...». 6Nella Sacra Scrittura c'è un forte ed evidente legame tra servizio e redenzione,come pure tra servizio e sofferenza, tra Servo e Agnello di Dio. IlMessia è il Servo sofferente che si carica sulle spalle il peso del peccato umano,123456Mt 12, 18; cfr Is 42, 1-4.Cfr Is 49, 1-6.Cfr ibid. 42, 1-9.Cfr ibid, 49, 5.Cfr ibid, 52, 13-53, 12.Ibid. 53, 7,


Acta Ioannis Pauli Pp II 267è l'Agnello «condotto al macello» 7per pagare il prezzo delle colpe commessedall'umanità e rendere così ad èssa il servizio di cui più abbisogna. Il Servo èl'Agnello che, «maltrattato, si lasciò umiliare e non aprì la sua bocca», 8mostrando così una straordinaria forza: quella di non reagire al male con ilmale, ma di rispondere al male con il bene.E la mite energia del servo, che trova in Dio la sua forza e che da Lui,proprio per questo, è reso «luce delle nazioni» e operatore di salvezza. 9Lavocazione al servizio è sempre, misteriosamente, vocazione a prender partein modo molto personale, anche costoso e sofferto, al ministero della salvezza.3. « ...come il Figlio dell'uomo, che non è venuto per essere servito, ma perservire». 10Gesù è davvero il modello perfetto del « servo » di cui parla la Scrittura.Egli è colui che s'è spogliato radicalmente di sé per assumere « la condizionedi servo» 11 e dedicarsi totalmente alle cose del Padre, 12 quale Figlio predilettoin cui il Padre si compiace. 13Gesù non è venuto per esser servito, «maper servire e dare la sua vita in riscatto per molti »; 14ha lavato i piedi deisuoi discepoli e ha obbedito al progetto del Padre fino alla morte e allamorte di croce. 15Per questo il Padre stesso lo ha esaltato dandogli un nomenuovo e facendolo Signore del cielo e della terra. 16Come non leggere nella vicenda del «servo Gesù» la storia d'ogni vocazione,quella storia pensata dal Creatore per ogni essere umano, storia cheinevitabilmente passa attraverso la chiamata a servire e culmina nella scopertadel nome nuovo, pensato da Dio per ciascuno? In tale «nome» ciascunopuò cogliere la propria identità, orientandosi verso una realizzazionedi se stesso che lo renderà libero e felice. Come non leggere, in particolare,nella parabola del Figlio, Servo e Signore, la storia vocazionale di chi è daLui chiamato a seguirlo più da vicino, ad esser cioè servo nel ministerosacerdotale o nella consacrazione religiosa? In effetti, la vocazione sacerdo-7Is 53, 7.8Ibid, 53, 7.9Cfr ibid. 49, 5-6.10Mt 20, 28." Fil 2, 7.12Cfr Lc 2, 49.13Cfr Aß 17, 514Ibid, 20, 28.15Cfr Fil 2, 8.16Cfr ibid. 2, 9-11.


268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetale o religiosa è sempre, per natura sua, vocazione al servizio generoso aDio e al prossimo.Il servizio diventa allora via e mediazione preziosa per giungere a megliocomprendere la propria vocazione. La diakonia è vero e proprio itinerariopastorale vocazionale. 174. «Dove sono io, là sarà anche il mio servo». 18Gesù, il Servo e il Signore, è anche colui che chiama. Chiama ad esser comeLui, perché solo nel servizio l'essere umano scopre la dignità propria ed altrui.Egli chiama a servire come Lui ha servito: quando le relazioni interpersonalisono ispirate al servizio reciproco, si crea un mondo nuovo, e in esso sisviluppa un'autentica cultura vocazionale.Con questo messaggio, vorrei quasi prestare la voce a Gesù, per proporre atanti giovani l'ideale del servizio, e aiutarli a superare le tentazioni dell'individualismoe l'illusione di procurarsi in tal modo la felicità. Nonostante certespinte contrarie, pur presenti nella mentalità odierna, c'è nel cuore di moltigiovani una naturale disposizione ad aprirsi all'altro, specie al più bisognoso.Ciò li rende generosi, capaci di empatia, disposti a dimenticare se stessi peranteporre l'altro ai propri interessi.Servire, cari giovani, è vocazione del tutto naturale, perché l'essere umanoè naturalmente servo, non essendo padrone della propria vita ed essendo, asua volta, bisognoso di tanti servizi altrui. Servire è manifestazione di libertàdall'invadenza del proprio io e di responsabilità verso l'altro; e servire èpossibile a tutti, attraverso gesti apparentemente piccoli, ma in realtà grandi,se animati da amore sincero. Il vero servo è umile, sa di essere « inutile », 19 nonricerca tornaconti egoistici, ma si spende per gli altri sperimentando nel donodi sé la gioia della gratuità.Vi auguro, cari giovani, di saper ascoltare la voce di Dio che vi chiama alservizio. E questa la strada che apre a tante forme di ministerialità a vantaggiodella comunità: dal ministero ordinato ai vari altri ministeri istituitie riconosciuti: la catechesi, l'animazione liturgica, l'educazione dei giovani,le più varie espressioni della carità. 20Ho ricordato, a conclusione del GrandeGiubileo, che questa è «l'ora di una nuova "fantasia" della carità». 21Tocca1718182021Cfr Nuove vocazioni per una nuova Europa, 27c.Gv 12, 26Cfr Lc 17, 10.Cfr Novo millennio ineunte, 46.Ibid., 50.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 269a voi giovani, in modo particolare, far sì che la carità si esprima in tutta lasua ricchezza spirituale ed apostolica.5. «Se uno vuol essere il primo, sia l'ultimo di tutti e il servo di tutti». 22Così Gesù disse ai Dodici, sorpresi a discutere tra loro su «chi fosse il piùgrande». 23E la tentazione di sempre, che non risparmia nemmeno chi è chiamatoa presiedere l'Eucaristia, il sacramento dell'amore supremo del «Servosofferente». Chi compie questo servizio, in realtà, è ancor più radicalmentechiamato a esser servo. Egli è chiamato, infatti, ad agire « in persona Christi »,e perciò a rivivere la stessa condizione di Gesù nell'Ultima Cena, assumendonela medesima disponibilità ad amare sino alla fine, sino a dare la vita.Presiedere la Cena del Signore è, pertanto, invito pressante ad offrirsi indono, perché permanga e cresca nella Chiesa l'atteggiamento del Servo sofferentee Signore.Cari giovani, coltivate l'attrazione per i valori e per le scelte radicali chefanno dell'esistenza un servizio agli altri sulle orme di Gesù, l'Agnello di Dio.Non lasciatevi sedurre dai richiami del potere e dell'ambizione personale.L'ideale sacerdotale deve essere costantemente purificato da queste e altrepericolose ambiguità.Risuona anche oggi l'appello del Signore Gesù: «Se uno mi vuol serviremi segua». 24Non abbiate paura di accoglierlo. Incontrerete sicuramentedifficoltà e sacrifici, ma sarete felici di servire, sarete testimoni di quellagioia che il mondo non può dare. Sarete fiamme vive di un amore infinitoed eterno; conoscerete le ricchezze spirituali del sacerdozio, dono e misterodivino.6. Come altre volte, anche in questa circostanza volgiamo lo sguardoverso Maria, Madre della Chiesa e Stella della nuova evangelizzazione. Invochiamolacon fiducia, perché non manchino nella Chiesa persone pronte arispondere generosamente all'appello del Signore, che chiama ad un piùdiretto servizio del Vangelo:«Maria, umile serva dell'Altissimo,il Figlio che hai generato Ti ha resa serva dell'umanità.La tua vita è stata un servizio umile e generoso:sei stata serva della Parola quando l'AngeloTi annunciò il progetto divino della salvezza.222324Me 9, 35Ibid 9, 34.Ov 12, 26.


270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSei stata serva del Figlio, dandogli la vitae rimanendo aperta al suo mistero.Sei stata serva della Redenzione,"stando" coraggiosamente ai piedi della Croce,accanto al Servo e Agnello sofferente,che s'immolava per nostro amore.Sei stata serva della Chiesa il giorno della Pentecostee con la tua intercessione continui a generarla in ogni credente,anche in questi nostri tempi diffìcili e travagliati.A Te, giovane figlia d'Israele,che hai conosciuto il turbamento del cuore giovanedinanzi alla proposta dell'Eterno,guardino con fiducia i giovani del terzo millennio.Rendili capaci di accogliere l'invito del Figlio tuoa fare della vita un dono totale per la gloria di Dio.Fa' loro comprendere che servire Dio appaga il cuore,e che solo nel servizio di Dio e del suo regnoci si realizza secondo il divino progettoe la vita diventa inno di gloria alla Santissima Trinità.Amen ».Dal Vaticano, 16 Ottobre 2002.IOANNES PAULUS PP. II


Congregatio pro Doctrina Fidei 271<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEIRecursus quarundam excommunicatarum mulierum reicitur.DECRETOIl 29 giugno 2002 il fondatore di una comunità scismatica di nome RomuloAntonio Braschi ha « attentato » di conferire l'ordinazione sacerdotalealle Signore cattoliche Christine Mayr-Lumetzberger, Adelinde Theresia Roitinger,Gisela Forster, Iris Müller, Ida Raming, Pia Brunner e Dagmar BraunCeleste, presentatasi nell'occasione sotto il nome di Angela White.Richiamandosi ai precedenti interventi del Vescovo di Linz e della ConferenzaEpiscopale Austriaca, il 10 luglio 2002 la Congregazione per la Dottrinadella Fede pubblicò una Dichiarazione, 1con la quale si ammonivano lesuddette persone che sarebbero state punite con la scomunica, se — entro il22 luglio 2002 — non avessero riconosciuto la nullità dell'« ordinazione » ricevutae chiesto perdono per lo scandalo causato tra i fedeli. Poiché esse nonmanifestavano alcun segno di ravvedimento, con Decreto del 5 agosto 2002 2questa Congregazione — oltre a confermare che il vescovo «ordinante», inquanto scismatico, era già scomunicato — inflisse la scomunica, riservata allaSede Apostolica, alle persone summenzionate, esprimendo nel contempo lasperanza che esse potessero ritrovare il cammino della conversione.Successivamente le medesime hanno pubblicato lettere ed interviste, nellequali si dichiaravano convinte della validità dell'« ordinazione» ricevuta,chiedevano di cambiare la dottrina definitiva secondo la quale l'ordinazionesacerdotale è riservata esclusivamente agli uomini, e ribadivano di celebrarela « messa» ed altri « sacramenti » per piccoli gruppi. Con lettera del 14 agosto2002 esse hanno chiesto la revoca del Decreto di scomunica, e con lettera del27 settembre 2002 hanno fatto ricorso contro il medesimo Decreto, facendoriferimento ai cann. 1732-1739 del CIC. Il 21 ottobre 2002 sono state informateche le loro richieste sarebbero state sottoposte alle istanze competenti.12AAS 94 (2002), pp. 584Ibid., pp. 585.


272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNei giorni 4 e 18 dicembre 2002 la richiesta di revoca ed il ricorso sonostati esaminati dalla Sessione Ordinaria della Congregazione, con la partecipazionedei Membri della medesima residenti a Roma, cioè degli Em.miCardinali Joseph Ratzinger, Alfonso López Trujillo, Ignace Moussa I.Daoud, Giovanni Battista Re, Francis Arinze, Jozef Tomko, Achille Silvestrini,Jorge Medina Estévez, James Francis Stafford, Zenon Grocholewski,Walter Kasper, Crescenzio Sepe, Mario Francesco Pompedda e gli Ecc.miPresuli Tarcisio Bertone S.D.B e Rino Fisichella. In queste riunioni è statodeciso collegialmente di rigettare detto ricorso. Nel caso in parola, infatti,non è ammissibile un ricorso gerarchico, trattandosi di un Decreto di scomunicaemanato da un Dicastero della Santa Sede, che agisce a nome delSommo Pontefice (cfr can. 360 del CIC). Pertanto allo scopo di dissipareogni dubbio in materia, i Membri hanno ritenuto necessario ribadire alcunipunti fondamentali.1. Occorre precisare anzitutto che nel caso in parola non si tratta di unapena latae sententiae, nella quale s'incorre per il fatto stesso d'aver commessoun delitto espressamente stabilito dalla legge, ma di una pena, ferendae sententiae,irrogata dopo la doverosa comminazione ai rei (cfr cann. 1314; 1347,§ 1 del CIC). In forza del can. 1319, § 1 del CIC, questa Congregazione ha difatto la potestà di comminare, con un precetto, pene determinate.2. E evidente la particolare gravità degli atti compiuti, che si articolasotto diversi aspetti.a) Il primo aspetto è quello scismatico: le donne summenzionate si sonofatte « ordinare » da un vescovo scismatico e — pur non aderendo formalmenteal suo scisma — sono entrate in una complicità con lo scisma.b) Il secondo aspetto è di natura dottrinale: esse rifiutano formalmente econ pertinacia la dottrina, da sempre insegnata e vissuta dalla Chiesa e in mododefinitivo proposta da Giovanni Paolo II, cioè che «la Chiesa non ha in alcunmodo la facoltà di conferire alle donne l'ordinazione sacerdotale» (LetteraApostolica Ordinatio sacerdotalis, n. 4). La negazione di questa dottrina meritala qualifica di rifiuto di una verità appartenente alla fede cattolica, e richiedepertanto una giusta pena (cfr cann. 750, § 2; 1371, n. 1 del CIC; Giovanni PaoloII, Lettera Apostolica data Motu Proprio Ad tuendam fidem, n. 4A).Inoltre, negando la suddetta dottrina, le persone in questione sostengonoche il Magistero del Romano Pontefice sarebbe vincolante soltanto se fossebasato su una decisione del Collegio Episcopale, sostenuto dal sensus fideliume accolto dai maggiori teologi. In tal modo contrastano la dottrina sul Magi-


Congregatio pro Doctrina Fidei 273stero del Successore di Pietro, proposta dai Concili Vaticani I e II, e di fattonon riconoscono l'irreformabilità dell'insegnamento del Sommo Pontefice sudottrine da tenersi in modo definitivo da tutti i fedeli.3. Il rifiuto di ottemperare al precetto penale comminato da questa Congregazioneviene ulteriormente aggravato dal fatto che alcune di esse stannocreando circoli di fedeli, in aperta e di fatto settaria disobbedienza al RomanoPontefice e ai Vescovi diocesani. Data la gravità di questa contumacia (cfrcan. 1347 del CIC), la pena inflitta non soltanto è giusta, ma anche necessaria,allo scopo di tutelare la retta dottrina, di salvaguardare la comunione el'unità della Chiesa e di orientare la coscienza dei fedeli.4. I summenzionati Membri della Congregazione per la Dottrina dellaFede confermano pertanto il Decreto di scomunica emanato il 5 agosto2002, precisando ancora una volta che l'attentata ordinazione sacerdotaledelle suddette donne è nulla ed invalida (cfr can. 1024 del CIC) e che perciòtutti gli atti propri dell'Ordine sacerdotale da loro compiuti, sono anche essinulli ed invalidi (cfr cann. 124; 841 del CIC). Come conseguenza della scomunica,è fatto pertanto loro divieto di celebrare sacramenti o sacramentali, diricevere i sacramenti e di esercitare qualsiasi funzione in uffici, ministeri oincarichi ecclesiastici (cfr can. 1331, § 1 del CIC).5. Nel contempo si ribadisce la speranza che, sorrette dalla grazia delloSpirito Santo, esse possano ritrovare il cammino della conversione per il ritornoall'unità della fede e alla comunione con la Chiesa infrante con il loro gesto.77 Sommo Pontefice Giovanni Paolo II, nell'Udienza concessa il giorno 20dicembre 2002 al sottoscritto Cardinale Prefetto, ha dato la sua approvazioneal presente Decreto, deciso nella Sessione Ordinaria di questa Congregazione,approvandone in forma specifica il n. 4, e ne ha ordinato la pubblicazione.Roma, dalla Sede della Congregazione per la Dottrina della Fede, 21dicembre 2002.L. 88 S.83 IOSEPH card. RATZINGERPrefettoSB Tarcisio Bertone, S.D.B.Arcivescovo eletto di GenovaSegretario18-A.A..S.


274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMPOSNANIENSIBeatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Sanctiae Szymkowiak (in saec.:Ianinae) Sororis Professae Congregationis Filiarum Beatae Mariae Virginis Perdolentis(1910-1942)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Sanctia Szymkowiak in oppido Mozdzanów, tunc inarchidioecesi Posnaniensi-Gnesnensi, die 10 mensis Iulii anno 1910 nata est.Relictis studiis universitariis, vocationem ad vitam consecratam secuta est etCongregationem igitur Filiarum Beatae Mariae Virginis Perdolentis inivit,professionem religiosam emittens anno 1938. Fervens fuit caritate, Regulaeobservantiam studens, in humilibus muneribus diligens ipsi commissis. Intempestatibus secundi totius mundi belli omni ope et studio operam navavitmilitaribus reclusis consulendo. Patienter longum morbum tulit, quo ad mortemdie 29 mensis Augusti anno 1942 ducta est. Summus Pontifex IoannesPaulus II die 18 mensis Decembris anno 2000 virtutes théologales, cardinaleset his adnexas heroico gradu ipsam coluisse decrevit. Deinde, beatificationisrespectu, Em.mus D. Cardinalis Zeno Grocholewski, Causae Postulator, iudiciohuius Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miramsanationem, intercessioni Servae Dei Sanctiae tributam atque Posnaniae occursam,Zosiae (Sophiae) Bobrowska, infantis, die 14 mensis Decembris anno1996 ex sera operatione caesarea ortae, cum tantum post irritis duobus conatibusnormalis partus facta esset, qui, feto ex improviso de facie prodito,ad effectum nullomodo pervenire poterat. Cum infantula nata esset, exhibebatdamna capiti ex usu forcipis hypotoniam artuum omnium, nullam animiconscientiam, pulsum cordis levissimum sensibus et irregulärem, sanguinisprofluvium e naribus, pharyngé et aure dextero. Gravissimus praesertim eratstatus spiritus suffocationis et syndrome ischaemica cerebris. Dein occurreruntcoagulatio late dispersa ductuum sanguinis, cessatio pulsus cordis quattuorminutorum temporis longa et convulsiones. Medici iam diagnosim dicebantinfaustam de infanti vel, si puellula supervixisset, graves praevidebantexitus neurologicos. Interdum vero parentes et avi Zosiae una cum Filiabus


Congregatio de Causis Sanctorum 275Beatae Mariae Virginis Perdolentis eorumque cappellano, sicut et alii novendialisupplicatione ad divinum confugerunt auxilium per praefatae ServaeDei intercessionem, ut salus reficeretur infantis, quae octavo vitae die statimusque ad completam sanationem convalescere coepit.Annis 2000-2001 apud Curiam Posnaniensem Inquisitio dioecesana supermiro celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de CausisSanctorum decreto diei 15 mensis Iunii anno 2001 probatae sunt. DicasteriiCollegium Medicorum in sessione diei 11 mensis Aprilis anno 2002, sanationemrapidissimam, completam, duraturam, sine exitibus permanentibus, inexplicabilemquoad modum secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Die 6mensis Iunii eiusdem anni Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factusest et insequenti die 25 mensis Iunii Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium etEpiscoporum, Ponente Causae Em.mo D. Cardinale Edmundo Casimiro Szoka.Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, positodubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsum prolatum est affirmativum.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici IoanniPaulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, SanctitasSua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Cardinale Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servae Dei Sanctiae Szymkowiak (in saec.: Ianinae), Sororisprofessae Congregationis Filiarum Beatae Mariae Virginis Perdolentis,videlicet de rapidissima, completa ac duratura sanatione Zosiae (Sophiae) Bobrowska,« neonata gravemente asfittica con sindrome ipossico-ischemica cerebrale,con emorragie intraventricolari, coagulazione intravasale disseminata (CID),stato di incoscienza, crisi convulsive, arresto cardiaco e danno multiorgano ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. E8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePREMISLIENSIS LATINORUMBeatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Ioannis Adalberti Balicki Sacerdotisdioecesis Premisliensis Latinorum (1869-1948)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Ioannes Adalbertus Balicki in loco Staromiescie,nunc civitatis Ressoviae in Polonia regione, die 25 mensis Ianuarii anno1869 natus est. Anno 1892 in dioecesi Premisliensi Latinorum sacerdotioauctus est, in cuius Seminario maiore theologiam dogmaticam multos docuitannos, aliquantulum temporis etiam officium gerens rectoris. Multiplicempro universis generibus populi Dei navavit apostolatum, speciali sedulitatead Evangelium praedicandum, ad sacramentum Reconciliationisministrandum ac lapsis moribus puellis assidendum animum intendens.Moralibus physicisque passionibus emundatus die 15 mensis Martii anno1948 pie in Domino obdormivit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II die15 mensis Decembris anno 1994 eum virtutes théologales, cardinales et hisadnexas heroico gradu coluisse decrevit. Beatificationis respectu, CausaePostulatio iudicio Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecitmiram sanationem dominae Christinae Rymarz, Poloniae natione, quae,die 29 mensis Decembris anno 1999, in valetudinario Iaroslaviae chirurgicaesectioni cholecystis per viam endoscopicam commissa est, quae autem vulnusin bilis ductu produxit. Die 31 eiusdem mensis Decembris ergo novasectione chirurgica mulieri opus fuit, ut remedium insequenti ictero ingravescentiafferetur et die vero 12 mensis Ianuarii anno 2000 infirma in clinicamchirurgicam Varsaviae translata est, quo citius laesi ductus bilisrefectioni consuleretur. Valetudo aegrotae in gravius interdum vertit.Nam provecta quoque inventa est cirrosis hepática, cuius causa ductus bilisrefici nequivit et, prognosi infausta dicta, in valetudinarium Iaroslaviensemrursus infirma revecta est. In universo morbi decursu, praesertim vero inultimo eius spatio temporis, infirmae familiares constater intercessionemServi Dei Ioannis Adalberti Balicki invocaverant, cuius sepulcrum etiamvisitaverant, ut Christinae sanationem impetrarent, quae revera die 14mensis Februarii eo convalescere coepit, ut die 3 mensis Martii anno 2000de valetudinario dimitteretur: medici enim ductum bilis sua sponte, modoporro inexplicabili secundum scientiam, sanavisse agnoverunt.


Congregatio de Causis Sanctorum 277De hoc casu anno 2000 apud Curiam Premisliensem Latinorum Inquisitiodioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione deCausis Sanctorum decreto diei 12 mensis Aprilis anno 2002 probatae sunt.Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 23 insequentis mensis Maii,sanationem rapidam, completam, duraturam et inexplicabilem secundumscientiam fuisse una voce affirmavit. Die 19 mensis Iunii eiusdem anni CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum factus est et insequentis die 2mensis Iulii Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, PonenteCausae Eminentissimo Domino Cardinale Andrea Maria Deskur. Et in utroquecoetu, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsumprolatum est affirmativum. Facta demum de hisce omnibus rebus SummoPontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanationeconscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Cardinale Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servi Dei Ioannis Adalberti Balicki, Sacerdotis dioecesis PremisliensisLatinorum, videlicet de rapida, completa ac duratura sanatione dominae ChristinaeRymarz a « lesione iatrogena del dotto epatico comune postcolecistectomia (pervia laparoscopica) in paziente con cirrosi epatica avanzata ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. 83 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONGREGATIO PRO EPISCOPISPATBNSIS et UBERABENSISde finium mutationeDECRETUMQuo aptius christifidelium pastorali curae consuli posset, Exc.mi PP. DD.Ioannes Bosco Oliver de Earia, Episcopus Patensis, et Aloisius Rochus Oppermann,S.C.I., Archiepiscopus Uberabensis, unanimi consensu ab ApostolicaSede expostulaverunt ut circumscriptionum sibi concreditarum fines immutarentur.Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.miP.D. Alfii Rapisarda, Archiepiscopi titulo Cannensis et in Brasilia ApostoliciNuntii, rata huiusmodi immutationem christifidelium bono profuturam, vigorespecialium facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne Paulo, divinaProvidentia PP. II, tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter,hoc Decreto, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litteraedatae forent, a dioecesi Patensi distrahit et archidioecesi Uberabensiadnectit integrum territorium urbis vulgo «Araxá», mutatis, hac ratione,utriusque ecclesiasticae circumscriptionis finibus. Quamobrem documentaet acta praefati territorii clericos, fideles ac bona temporalia respicientia aCuria Patensi ad Curiam Uberabensem transmittantur.Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis deputat memoratum Exc.­mum Apostolicum Nuntium vel, ipso a sede absente, negotiorum Sanctae Sedisin Brasilia gestorem, necessarias et opportunas eisdem tribuens facultates etiamsubdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitateconstitutum, onere imposito ad eandem Congregationem, cum primumfas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.Contrariis quibuslibet minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 9 Novembrisanno 2002.£8 IOANNES BAPTISTA card. REPraefectusL. 68 S.In Congr pro Episcopis tab., n. 736j0268 Franciscus MonterisiaSecretis


Congregatio pro Episcopis 279SIPONTINAE-VESTANAEDe nominis archidioecesis mutationeDECRETUMSanctum Pium a Pietrelcina, noviter inter sanctos numeratum, omnibuspernotum est quali dilectione atque fidei et vitae christianae incrementouniversi orbis christifideles honorent, qui in urbem vulgo nuncupatam « SanGiovanni Rotondo» pie devoteque innumeri conveniunt. Ibi novus Sanctustotam fere suam vitam orationis atque apostolatus expendit, nosocomiumvulgo « Casa Sollievo della Sofferenza » ab eo conditum adstat atque veneratasua spolia requiescunt atque solacium in corpore et in spiritu multi infirmiinveniunt. Cum praedicta urbs intra fines archidioecesis Sipontinae-Vestanaeoriatur, Summus Pontifex Ioannes Paulus, divina Providentia PP. II, addevotionem erga sanctum Pium a Pietrelcina sustinendam signumque Suaebenevolentiae in urbem Sancti Ioannis Rotundi ostendere cupiens, archidioecesisSipontinae-Vestanae nomen immutandum censuit et memoratae Ecclesiaetitulum Sancti Ioannis Rotundi unit. Quapropter, praesenti Congregationispro Episcopis Decreto, Sanctitas Sua statuit ac decernit ut memorataarchidioecesis posthac nuncupari possit Sipontina-Vestana-Sancti IoannisRotundi; itidemque eiusdem Archiepiscopus pro tempore Sipontinus-Vestanus-SanctiIoannis Rotundi appelletur.Ad haec perficienda idem Summus Pontifex Exc.mum P.D. Paulum Romeo,Archiepiscopum titulo Vulturiensem et in Italia Apostolicum Nuntium,deputare dignatus est, eidem tribuens facultates etiam subdelegandi quemlibetvirum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Congregationempro Episcopis, cum primum fas erit, authenticum exemplar actusperactae exsecutionis remittendi.Contrariis quibusvis minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 10 mensisDecembris anno 2002.£8 IOANNES BAPTISTA card. REPraefectusL. £8 S.In Congr. pro Episcopis tab., n. 990102£8 Franciscus Monterisia Secretis


280 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium OfficialePROVISIO ECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 8 Martii 2003. — Archiepiscopali Ecclesiae Sipontinae-Vestanae-SanctiIoannis Rotundi, Exc.mum P. D. Dominicum Humbertum D'Ambrosio,hactenus Archiepiscopum Fodianum-Bovinensem, quem constituit etiam DelegatumSanctae Sedis pro Institutionibus sancti Pii a Pietrelcina.die 10 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Ambianensi R. D. Ioannem LucamBouilleret, e clero dioecesis Sancti Claudii, hactenus Seminarii UniversitariiLugdunensis docentem.die 11 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Sinus Albi Exc.mum P.D.Villelmum Iosephum Garlatti, hactenus Episcopum Fororaphaëliensem.— Cathedrali Ecclesiae Norvicensi, Exc.mum P.D. Michaelem RichardumCote, hactenus Episcopum titularem Cebaradesensem et Auxiliaremdioecesis Portlandensis.die 15 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Granatensi Exc.mum P.D. FranciscumXaverium Martínez Fernández, hactenus Episcopum Cordubensem.die 20 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Araucensi R.D. Carolum GermanumMesa Ruiz, e clero archidioecesis Tunquensis, ibique Seminarii rectorem.die 21 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Quitensi Exc.mum P.D. RadulfumEduardum Vela Chiriboga, hactenus Ordinarium Militarem in dicioneAequatoriana.


Congregatio de Institutione Catholica 281CONGREGATIODE INSTITUTIONE CATHOLICADECRETUMquo ordo studiorum in Facultatibus Iuris Canonici innovaturNovo Codice Iuris Canonici et Codice Canonum Ecclesiarum Orientaliumpromulgatis, numerus studentium in Facultatibus Iuris Canonici multiplicatusquidem est, at simul semper magis animadversum est curriculumstudiorum ad Licentiam prout statutum fuerat in Constitutione ApostolicaSapientia christiana die 15 aprilis 1979 a Ioanne Paulo II promulgata 1nonsufficere ad singulas disciplinas recte exponendas et assimilandas nec ideoabsoluto biennio ad Licentiam formationem iuridicam alumnorum illumgradum cognitionis iuris Ecclesiae attingere qui hodie requiritur ad muneraecclesiastica obeunda quae specificam praeparationem in iure canonico praesupponunt.Biennium ad Licentiam in iure canonico statutum primum fuerat in ConstitutioneApostolica Deus scientiarum Dominus a Pio XI die 24 maii 1931data, 2cum quattuor semestria sufficientia esse ad Licentiam tunc viderentur,attenta optima praeparatione qua alumni instructi erant tum in lingua latinatum etiam in institutionibus iuris canonici cum ad Facultatem Iuris Canoniciaccedebant.Mutatis autem temporum adiunctis, vix non ubique in scholis mediislingua latina vel non amplius docetur vel inter disciplinas secundi ordinisaestimatur. Quod attinet autem ad curriculum studiorum in Facultatibustheologicis atque in Seminariis maioribus, auctis post Concilium aliis disciplinistheologicis et pastoralibus, paulatim institutionibus iuris canonici etetiam linguae latinae semper minor attentio minusque tempus concessum est.Hinc factum est ut studentes clerici ut plurimum expertes lingua latina atqueabsque vix ulla praeparatione praevia in iure canonico ad Facultates IurisCanonici accedant.Quod attinet vero ad laicos, qui quidem plures quam antea FacultatesIuris Canonici frequentant, defectus sufficientis praeparationis ad secundumcyclum incipiendum est adhuc magis perceptibilis, siquidem, cum ad Facul-12Cf AAS 71 (1979), pp 469-499.Cf AAS2Z (1931), pp, 241-284,19 - AAS.


282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetates Iuris Canonici accedunt saepe nec ullam formationem theologicam possidentnec in primo cyclo, prout hic ordinatus est, illum gradum vel minimumcognitionis Theologiae acquirere possunt qui prorsus necessarius est ad principiafundamentalia iuris canonici recte intellegenda. Qui autem gradumacademicum in iure civili iam consecuti sunt, ad biennium Licentiae, omissosaepe primo cyclo, directe admitti, immo et iudicio Facultatis curriculumbiennii contrahere possunt, quo fit ut, absque ulla praeparatione theologica,uno anno Licentiam in iure canonico obtinere possint.Concilium vero Vaticanum II auspicatur ut « in iure canonico exponendo[...] respiciatur ad Mysterium Ecclesiae, secundum Constitutionem dogmaticamDe Ecclesia ab hac S. Synodo promulgatam». 3Hoc autem auspiciumexigit imprimis ut uterque Codex exponatur sub luce Ecclesiologiae VaticaniII, cuius notae huc spectantes in Constitutionibus Apostolicis Ioannis Pauli IISacrœ disciplinai leges 4 et Sacri Canones 5 in synthesim redactae indicantur.Hic autem novus prospectus theologicus quo in iure canonico exponendointenditur, ulterius tempus exigit quam limites biennii permittunt. Acceditquod praeter studium linguae latinae aliae disciplinae auxiliares et cursus optionalesadditi sunt qui necessarii hodie videntur ad formationem institutionalemin iure canonico complendam.Attentis igitur difficultatibus quas Facultates Iuris Canonici ad necessariamformationem studentium obtinendam experiuntur, Congregatio de InstitutioneCatholica anno 1997 omnibus Facultatibus et Institutis Iuris Canoniciab ipsa erectis quaestionarium misit, quo de uniuscuiusque statu atquespecifice de opportunitate protrahendi curriculum studiorum notitiae quaerebantur.Acceptis responsionibus plures consultationes ab hac Congregationehabitae sunt. Praeter alia minoris momenti, concordatum est curriculum adLicentiam protrahendum esse ad tres annos seu sex semestria necnon primumcyclum omnino obligatorium reddendum ac melius ordinandum pro iis omnibus,qui primum cyclum Theologiae in Facultate vel curriculum philosophico-theologicumin Seminario non absolverunt, non exceptis iis qui gradumacademicum in iure civili iam consecuti fuerint. Res subiecta quoque fuitCongregationibus Plenariis huius Congregationis, habitis annis 1998 et2002. Patres vero vix non unanimiter sententiam positivam expresserunt.Cum praeterea aliquae ex innovationibus propositis tangerent Constitutionem3Concilium Vaticanum II, Decretum de Institutione sacerdotali Optatam totius, n 16d.* Ioannes Paulus II, Const. Apost Sacrae disciplinae leges, 25 ianuarii 1983: AAS 75/11(1983), pp. VII-XIV5Ioannes Paulus II, Const Apost Sacri Canones, 18 octobris 1990: AAS 82 (1990), pp. 1033-1044.


Congregatio de Institutione Catholica 283Apostolicam Sapientia christiana, res communicata est cum Superiore Auctoritate,quae nihil obstare quominus ulterius procederetur manifestavit.Ideo, omnibus attente perpensis, statuitur ut articuli 76 ConstitutionisApostolicae Sapientia christiana atque 56 et 57 eiusdem Ordinationum innoventursequenti modo:I. Art. 76 Const. Apost.SapientiachristianaStudiorum curriculum Facultatis Iuris Canonici complectitur:a) primum cyclum, per quattuor semestria seu duos annos protrahendum,pro iis qui debita formatione philosophico-theologica carent, non exceptisiis qui gradum academicum in iure civili iam consecuti sunt; in eostudium impenditur generalibus institutionibus iuris canonici iisque disciplinisphilosophicis et theologicis quae ad superiorem formationem canonisticamrequiruntur;b) secundum cyclum per sex semestria seu triennium pro omnibus protrahendum,qui integri Codicis per plenam tractationem eiusdem fontiumsive magisterialium sive disciplinarium altiore studio impenditur, addito studioaffinium disciplinarum;c) tertium cyclum, saltem per duo semestria seu per annum protrahendum,quo canonistica formatio perficitur ad dissertationem doctoralem, perscientificam investigationem, elaborandam.Disciplinae obligatoriae sunt:I oin primo cyclo:II. Art. 56Ordinationuma) elementa philosophiae: anthropologia philosophica; metaphysica; ethica;b) elementa theologiae: introductio in S. Scripturam; theologia fundamentalis:divina revelatio, eiusdemque transmissio et credibilitas; theologia trinitaria;christologia; tractatus de gratia; peculiari autem modo ecclesiologia,theologia sacramentalis generalis et specialis, theologia moralis fundamentaliset specialis;c) institutiones generales iuris canonici;d) lingua latina.


284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2° in secundo cyclo:a) Codex Iuris Canonici vel Codex Canonum Ecclesiarum Orientaliumsecundum omnes eorundem partes aliaeque leges canonicae;b) disciplinae conexae: theologia iuris canonici; philosophia iuris; institutionesiuris romani; elementa iuris civilis; historia institutionum canonicarum;historia fontium iuris canonici; relationes Ecclesiam inter et societatemcivilem; praxis canonica administrativa et iudicialis;c) introductio in Codicem Canonum Ecclesiarum Orientalium pro studentibusFacultatis Iuris Canonici latini; introductio in Codicem Iuris Canonicipro studentibus Facultatis Iuris Canonici orientalis;d) lingua latina;e) disciplinae speciales et exercitationes atque seminaria ab unaquaqueFacultate praescripta.3° in tertio cyclo:a) latinitas canonica;b) cursus speciales vel exercitationes ab unaquaque Facultate praescripta.III. Art. 57Ordinationum§ 1. Qui curriculum philosophico-theologicum in Seminario vel in Facultatetheologica absolverit, directe ad secundum cyclum admitti potest, nisinecessarium aut opportunum appareat aliquem cursum praevium linguaelatinae vel institutionum generalium iuris canonici exigere.Qui aliquibus disciplinis primi cycli in apta Facultate vel Instituto universitariose iam rite studuisse comprobaverit, ab iisdem dispensari potest.§ 2. Qui gradum academicum in iure civili iam consecutus est, ab aliquibuscursibus secundi cycli (ut iure romano et iure civili) dispensari potestquin a triennio ad Licentiam eximatur.§ 3. Ad finem secundi cycli studentes linguam latinam ita cognoscant utCodicem Iuris Canonici et Codicem Canonum Ecclesiarum Orientalium et aliadocumenta canonica bene intellegant; in tertio autem cyclo fontes iuris canonicirite interpretari possint.Quae hoc decretum statuit de Facultatibus Iuris Canonici valent quoquede Institutis Iuris Canonici ab hac Congregatione erectis, vel ad normamart. 62-63 Constitutionis Apostolicae Sapientia christiana cum aliqua FacultateIuris Canonici conexis.


Congregatio de Institutione Catholica 285Hoc decretum vigere incipiet pro cuiusque regionis moribus initio anniacademici 2003-2004.Quce hoc decreto statuuntur, Summus Pontifex Ioannes Paulus II, in Audientiainfrascripto Cardinali Praefecto die II mensis Septembris a. D. MMIIconcessa, rata habuit et confirmavit, innovatum articulum 76 ConstitutionisApostolices « Sapientia christiana » in forma specifica approbavit, contrariisquibuslibet non obstantibus, atque publici iuris fieri iussit.Datum Romas, ex aedibus eiusdem Congregationis, die II mensis Septembris,a. D. MMII.ZENON card. GROCHOLEWSKI, Praefectus83 Iosephus Pittau, S.I. a Secretis


286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:Martedì, 4 Marzo 2003, S.E. il Signor SILVIO BERLUSCONI, Presidentedel Consiglio dei Ministri della Repubblica italiana.Venerdì, 21 Marzo 2003, S.E. il Signor MIRKO SARO VIC, Presidentedi turno della Presidenza; S.E. il Signor DRAGAN COVIC,Membro della Presidenza; S.E. il Signor SULEJMAN TÌHIC, Membrodella Presidenza, Membri della Presidenza Collegiale di Bosniaed Erzegovina.Venerdì 7 Marzo 2003 il Santo Padre ha tenuto Concistoro ordinariopubblico.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Breve Apostolico il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:22 marzo 2003 S.E. mons. Jean-Claude Périsset, Arcivescovo tit. di GiustinianaPrima, Nunzio Apostolico in Romania, NunzioApostolico in Moldova.Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:6 marzo 2003 L'Em.mo Signor Cardinale Ioachim Meisner, Membro dellaPrefettura degli Affari Economici della Santa Sede«ad quinquennium ».8 » » S.E. mons. Francesco Marchisano, Arcivescovo tit. di Populonia,Presidente della Commissione Permanente perla tutela dei Monumenti Storici e Artistici della SantaSede «ad quinquennium ».


Diarium Romanae Curiae 287Protonotari Apostolici soprannumerari:1 luglio 2002 Mons,. Józef Fijalkowski (Lodz)13 settembre » Mons. Olaf Colerus-Geldern (Gurk)» » » Mons. Vincenzo Baldari (Oria)4 ottobre » Mons. Bronislaw Gwózdz (Lviv dei Latini)31 » » Mons. José Raimundo Pérez Gómez (Duitama-Sogamoso)7 novembre » Mons., John A. Alesandro (Rockville Centre)» » » Mons. Robert E. Fagan (Rockville Centre)16 » » Mons. Donald Shea (Helena)25 » » Mons. Domenico Bassino (Ivrea)14 dicembre » Mons. Giacinto Marianecci (Palestrina)» » » Mons. Vito Cinti (Palestrina)Prelati d'onore di Sua Santità:25 aprile 2002 Mons. Walter Hlinka (Wien)19 luglio » Mons. Philipp Kaiser (Würzburg)13 agosto » Mons. Alfonso Fernández Benito (Toledo)22 » » Mons. Konstanty Kusyk (Siedlce)» » » Mons. Mauricio W. Arron West (Charlotte)23 » » Mons. Carl A. Kemme (Springfield in Illinois)» » » Mons. Kenneth C Steffen (Springfield in Illinois)26 » » Mons. Francesco Coppola (Nola)29 » » Mons. Peter John O'Keefe (Ord. Militare in Australia)6 settembre » Mons. Anton Markelj (Ljubljana)» » » Mons. Daniel Kamara (Makeni)» » » Mons. Giuseppe Bertini (Foligno)» » » Mons. Mario Sensi (Foligno)13 » » Mons. Elia Farina (Oria)» » » Mons. Pietro Chirico (Oria)» » » Mons. Sebastian Luiz (Verapoly)19 » » Mons. Raimund Hug (Freiburg im Breisgau)22 » » Mons. Lorenzo Dattrino (Vercelli)1 ottobre » Mons. Heinrich Schnuderl (Graz-Seckau)4 » » Mons. Antonio Manuel Fernández Martínez (Cumana)» » » Mons. Blas Heriberto Flores Montes (Ecatepec)» » » Mons. Joseph Dich Nguyen Ngoc Oanh (Ha Noi)» » » Mons. Lucas Mario Topno (Raiganj)» » » Mons. Rafael S. Magno (Lingayen-Dagupan)18 » » Mons. James Cornelius Shannahan (Auckland)31 » » Mons. Brian Richard Madders (Ord. Militare in Gran Bretagna)» » » Mons. Peter-Martin Schmidt (Fulda)» » » Mons. Rudolf Hofmann (Fulda)7 novembre » Mons.. Nelson Roque Viola (La Plata)» » » Mons. Robert J. Brennan (Rockville Centre)13 » » Mons.. Alejandro Alvites Bermudez (Huari)» » » Mons. Eimer Demetrio Norabuena Meza (Huaraz)


288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale13 novembre 2002 Mons Jan Czajkowski (Elbl^g)» » » Mons. José Ciucci Roscetti (Huari)16 » » Mons. Gustavo Fernández Camargo (Facatativá)» Mons. Juozapas Franciskus Gedgaudas (Telsiai)» » » Mons. Juozas Siurys (Tëlsiai)» » » Mons. Kevin O'Neill (Helena)» » » Mons Samson Mariadas (Tuticorin)6 dicembre » Mons. Ángel Cepeda Cannona (Córdoba)» » » Mons. Paulino Cantero García (Córdoba)14 » » Mons. Donald Wayne Neumann (Vancouver)» » » Mons. Félicien Mubiligi (Butare)» » » Mons. Francesco Saverio Manco (Andria)» » » Mons. Michel G.C..M. Bonnet (Nantes)» » » Mons. Richard Joseph Gagnon (Vancouver)15 » • » Mons. Alan Robert McCormack (Toronto)17 » » Mons. Gabriele Giordano Caccia (Milano)20 » » Mons. Hermann Scheipers (Dresden-Meissen)» » » Mons. Michael Palud (Mandeville)» » » Mons. Norbert Maginot (Augsburg)Cappellani di Sua Santità:31 gennaio 2002 Il sac. Thomas Dornseifer (Paderborn)1 luglio » Il sac. Konrad Krajewski (Lodz)19 » » Il sac. Roberto Zagnoli (Ravenna-Cervia)2 agosto » Il sac. André Daoust (Saint-Jérôme)» » » Il sac. Luigino Pizzo (Roma)» » » Il sac. Rosario Matera (Roma)13 Il sac. Bartolomeo Peller (Ivrea)» » » Il sac. Carlo Deiro (Ivrea)» » » Il sac, Fernando Salvetti (Ivrea)» » » Il sac. Fiorenzo Rastello (Ivrea)» » » Il sac. Gerardo Ortega Gutiérrez (Toledo)» » » Il sac Jesús Martín Gómez (Toledo)» » » Il sac. José Luis Martín Fernández-Marcóte (Toledo)» » » Il sac. Juan Sánchez Rodríguez (Toledo)» » » Il sac. Lorenzo Babando (Ivrea)» » » Il sac Mario Bosio (Ivrea)» » » Il sac. Miguel Sánchez Torrejón (Toledo)22 » » Il sac. Anthony Marcaccio (Charlotte)» » » Il sac. Gustavo Castaño Estrada (Ord, Militare in Colombia)» » » Il sac. John Arnold (Westminster)» » » Il sac. Karlheinz Diez (Fulda)» » » Il sac. Mark Langham (Westminster)» » » Il sac. Richard Michael Bellow (Charlotte)». » » Il sac. Thomas Richard Walsh (Charlotte)23 » » Il sac. David S. Lantz (Springfield in Illinois)» » » Il sac. John R. Ossola (Springfield in Illinois)» » » Il sac. Lawrence Auda (Springfield in Illinois)


Diarium Romanae Curiae 28923 agosto 2002 II sac. Leo J.. Enlow (Springfield in Illinois)» » » Il sac. Michael R Kuse (Springfield in Illinois)» » » Il sac. Robert Jallas (Springfield in Illinois)26 » » Il sac. Gerhard Wagener (Paderborn)» » » Il sac. Pierre Tran Van Hoa (My Tho)29 » » Il sac. Gaudencio Andres Noriego (San Felipe)» » » Il sac. Gerardo Navas Contreras (San Felipe)» » » Il sac. Guillermo León Ramírez Valencia (San Felipe)» » » Il sac. Heraclio Martín y Calleja (San Felipe)6 settembre 2002 II sac. Alojzij Snoj (Ljubljana)» » » Il sac. Angelo Lini (Foligno)» » » Il sac. Dino Ambrogi (Foligno)» » » Il sac Eros Mancinelli (Foligno)» » » Il sac. Flavio Orazi (Foligno)» » » Il sac. Franc Trunkelj (Ljubljana)» » » Il sac. France Dular (Ljubljana)» » » Il sac. Janez Rihar (Ljubljana)» » » Il sac. Joze Kastelic (Ljubljana)» » » Il sac. Joze Plut (Ljubljana)» » » Il sac. Milan Grden (Ljubljana)» » » Il sac. Paolo Aquilini (Foligno)» » » Il sac. Peter Zakrajsek (Ljubljana)» » » Il sac. Venanzo Peppoloni (Foligno)13 » » Il sac. Angelo Altavilla (Oria)» » » Il sac. Francis Frost (Belley-Ars)» » » Il sac Franco De Padova (Oria)» » » Il sac. Gérard G. Schmilz (Hartford)» » » Il sac. Giovanni Zanzarelli (Oria)» » » Il sac Giuseppe Desantis (Oria)» » » Il sac. Pierre Aubert (Blois)19 » » Il sac. Ambrogio Choi (Suwon)26 » » Il sac. Marek Trybowski (Pelplin)2 ottobre » Il sac. Paul Phan Van Hien (Bac Ninh)4 » » Il sac. Alejandro Pérez Castro (Ecatepec)» » » Il sac. Arturo Alejandro Cruz Monroy (Ecatepec)» » » Il sac. José Resendiz Frutz (Ecatepec)» » » Il sac. Józef Trela (Przemysl dei Latini)» » » Il sac. Ronald William Metha (Yakima)» » » Il sac. Salvador Diez de Sellano Ortega (Ecatepec)» » » Il sac. Vicente María Boada y Gordon (Ecatepec)10 » » Il sac. Arturo Fierro Estrada (Chihuahua)» » » Il sac. Felipe Pineda Prieto (Chihuahua)» » » Il sac. José Gómez Flores (Chihuahua)» » » Il sac. Juan Manuel Hernández Fierro (Chihuahua)» » » Il sac. Manuel Eugenio Ríos García (Chihuahua)» » » Il sac. Simón Benavides Allende (Chihuahua)18 » » Il sac. Attilio Marinsalti (Macerata-Tolentino-Recanati-Cingoli-Treia)


290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale18 ottobre 2002 II sac. Egidio Pietrella (Macerata-Tolentino-Recanati-Cingoli-Treia)» » » Il sac. Giancarlo Vecerrica (Macerata-Tolentino-Recanati-Cingoli-Treia)28 » » Il sac. Miguel Antonio Díaz Rojas (Ord. Militare in Colombia)31 » » Il sac. Jair dos Santos Pinto (Säo Joäo del Rei)» » Il sac. José Hugo Resende (Säo Joäo del Rei)» » » Il sac. Waldir Henrique Mancini (Säo Joäo del Rei)6 novembre » Il sac. Feliks Jura (Krakow)» » » Il sac. Marian Malysiak (Krakow)7 » » Il sac. Franz Auer (Ord. Militare in Austria)» » Il sac. José Manuel Del Río Carrasco (León)» » » Ii sac. Rudolphus Henricus Maria Smit (Breda)12 » » Il sac. Anthony Mafeo (Saint-Maron de Montréal dei Maroniti)13 » » Il sac. Alberto Gonzales López (Huaraz)» » » Il sac. Alois Jungwirth (Sankt Polten)» » Il sac. Alois Sallinger (Sankt Polten)» » » Il sac. Edward Jurek (Wroclaw)» » » Il sac. Ferdinand Holzweber (Sankt Polten)» » » Il sac. Hermann Hirner (Sankt Polten)» » » Il sac. Josef Lammerhuber (Sankt Polten)» » » Il sac. Kazimierz Zygmunt Paczkowski (Elbl^g)» » » Il sac. Leon Juchniewicz (Elbl^g)» » » Il sac. Rinaldo De Menech (Belluno-Feltre)» » » Il sac Silvestre Carmen del Corazón de Jesús López (Cruzdel Eje)16 » » Il sac. Ignaci Siluvai (Tuticorin)6 dicembre » Il sac. Agio Augusto Moreira (Crato)» » » Il sac. Dermi val de Anchi eta Gondim (Crato)» » » Il sac. Francisco Murilo de Sa Barreto (Crato)» » » Il sac. Glenn L. Nelson (Rockford)» » » Il sac. Concaio Parias Filho (Crato)» » » Il sac. James W. McLoughlin (Rockford)» » Il sac. José Honor de Brito (Crato)» » Il sac. Joseph B. Linster (Rockford)» » » Il sac. Pasquale Iacobone (Andria)» » » Il sac. Thomas J. Dempsey (Rockford)12 » » Il sac. Enrico Adirano Rosa (Bergamo)» » » Il sac. Janusz Urbañczyk (Elbla_g)» » Il sac, José López Fernández (Chihuahua)» » Il sac. Luis Padilla Lomeli (Chihuahua)» » » Il sac. Nabih Moawad (Tripoli del Libano dei Maroniti)» » » Il sac. Victor Manuel Gómez Royval (Chihuahua)14 » Il sac. Alessio Ferrari (Reggio Emilia-Guastalla)» » » Il sac. Augusto Iacobini (Palestrina)» » Il sac. Eugenio Anceschi (Reggio Emilia-Guastalla)» » » Il sac. Guido Agosti (Reggio Emilia-Guastalla)» » Il sac. Günter Kießwetter (Bamberg)» » » Il sac. José Astrogildo Moreira (Alagoinhas)


Diarium Romanae Curiae 29114 dicembre 2002 II sac. José Justino de Almeida (Alagoinhas)» » » Il sac. Manoelito da Cruz Brito (Alagoinhas)» » » Il sac. Oreste Mambrini (Reggio Emilia-Guastalla)» » » Il sac. Otávio Gonçalves da Silva (Alagoinhas)» » » Il sac. Peter Fleetwood (Liverpool)» » » Il sac. Pietro Baracchi (Reggio Emilia-Guastalla)» » » Il sac. Raúl Nicola Delfino (Mercedes-Luján)» » » Il sac. Stanislao De Prosperis (Palestrina)20 » » Il sac. Antonio Rizzi (Castellaneta)» » » Il sac. Gennaro Inglese (Castellaneta)» » » Il sac. Leonardo Fazio (Castellaneta)» » » Il sac. Luigi De Donato (Castellaneta)» » » Il sac. Luigi Gozzi (Castellaneta)ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II haconferito:II Cavalierato di Collare dell 'Ordine Piano:20 agosto 2002 A S.E. il sig. Rudolf Schuster (Slovacchia)21 ottobre » A S.E. il sig. Gustavo Noboa Bejarano (Ecuador)La Gran Croce di Dama di Gran Croce dell'Ordine Piano:1 ottobre 2002 A S.E. la sig.ra Ana Palacio Vallelersundi (Spagna)La Gran Croce dell 'Ordine di san Gregorio Magno:29 agosto 2002 Al sig. Flavio Cotti (Svizzera)26 settembre » Al sig. Bernard Billaud (Francia)14 ottobre » Al sig. Alfredo R. Contreras Villavicencio (Quito)» » » Al sig, Marcelo A. Santos Vera (Quito)11 novembre » Al sig. Raúl Alfredo Estrada Oyuela (New York)22 » » Al sig. Vincenzo Barile (Napoli)30 » » Al sig. Paolo Andrea Mettel (Lugano)La Gran Croce di Dama di Gran Croce dell 'Ordine di san Gregorio Magno:21 agosto 2002 Alla sig.ra Waltraud Klasnic (Graz-Seckau)La Commenda con Placca dell 'Ordine di san Gregorio Magno:18 agosto 2001 Al sig. Enrico Fiore (Pompei)11 dicembre » Al sig. Anatoliy Konstantynovych Orel (Ucraina)Al sig. Anatoliy Maksymovych Zlenko (Ucraina)Al sig. Volodymyr Mykhaylovych Lytvyn (Ucraina)Al sig. Yuriy Petrovych Bohutskiy (Ucraina)


292 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale27 aprile 2002 Al sig. Heinz Keilbach (Passau)29 agosto » Al sig. Max Schaffner (Svizzera)23 ottobre » Al sig. Angelo Cherchi (Cagliari)» » » Al sig. Carlo Terzoli (Cagliari)» » » Al sig. Giovanni Fenoglio (Cagliari)» » » Al sig. Giovanni Viarengo (Cagliari)11 novembre » Al sig. John Paul Reinie (New York)4 dicembre » Al sig. Gabriele Corbo (Ferrara-Comacchio)La Croce di Dama di Commenda con Placca dell 'Ordine di san Gregorio Magno:7 settembre 2002 Alla si g.ra Chryssoula Caricopoulou-Vlavianou (Grecia)25 novembre » Alla si g.ra Maria Hampel-Fuchs (Wien)La Commenda, dell 'Ordine di san Gregorio Magno:11 dicembre 2001 Al sig. Anatoliy Andriyovych Zasukha (Ucraina)» » » Al sig. Heorgiy Volodymyrovych Cherniavskiy (Ucraina)» » » Al sig. Mykhailo Vasylovych Hladiy (Ucraina)» » » Al sig. Oleksandr Oleksandrovych Omelchenko (Ucraina)» » » Al sig. Volodymyr Ivanovych Radchenko (Ucraina)» » » Al sig. Yuriy Oleksandrovych Dahayev (Ucraina)» » » Al sig. Yuriy Oleksandrovych Smirnov (Ucraina)26 agosto 2002 Al sig. Orlando Guzmán Vásquez {Costa Rica)6 settembre » Al sig. Elmar Brök (Paderborn)13 » » Al sig. Ángel Olovarría Téllez (Sevilla)» » » Al sig. Hendrikus Cornelis Van Der Pías (Utrecht)» » » Al sig. José Ibáñez Pradilla (Sevilla)» » Al sig. Juan Balbás De Los Ríos (Sevilla)19 » » Al sig. John Barrie (Westminster)26 » » Al sig. Ilario Pagani (Reggio Emilia-Guastalla)4 ottobre » Al sig. Alberto Mobilio (Tursi-Lagonegro)18 » » Al sig. Friedhelm Ost (Paderborn)29 » Al sig Enrico Ragosa (Roma)7 novembre » Al sig. Umberto Lorenzetti (Urbino-Urbania-Sanf Angelo inVado)11 » » Al sig. Carlos Fernando Diaz Pani agua (New York)» » » Al sig. E. Clifford Lazzaro (New York)» » Al sig. Vincent V. Labruna (New York)13 » » Al sig. Juan Manuel Gramajo (Argentina)18 » » Al sig. Georges Renson (Mechelen-Brussel)21 » » Al sig. Sandro Benedetti (Roma)25 » » Al sig. Cesare Branca (Roma)» » Al sig. Sandro Ungari Trasatti (Roma)27 » » Al sig. Claude-Elie Batarekh (Damas dei Greco-Melkiti)» » » Al sig. Habib Betenjani (Damas dei Greco-Melkiti)» » » Al sig. Jean Chaccour (Damas dei Greco-Melkiti)» » » Al sig. Philippe de Fabribeckers De Cortils et Grâce (Mechelen-Brussel)


Diarium Romanae Curiae 2935 dicembre 2002 Al sig.. Hisashi Shimizu {Giappone)14 >> » Al sig. Johannes C.G.M Bakker (Rotterdam)20 » » Al sig. Aldo Ta vani (Roma)» » » Al sig. Bruno Tavani (Roma)La Croce di Dama di Commenda dell 'Ordine di san Gregorio Magno:7 novembre 2002 Alla sig. ra Maria Cristina Carlo-Stella (Milano)11 » » Alla sig.ra Anna Giuditta Ruggiero Torres (New York)20 dicembre » Alla sig.ra Hannelore Hage (Mainz)Il Cavalierato dell 'Ordine di san Gregorio Magno:19 luglio 2002 Al sig. Wolfgang Lermann (Würzburg)23 agosto » Al sig. Joseph Bergschneider (Springfield in Illinois)» » » Al sig. Paul Kardos (Springfield in Illinois)6 settembre » Al sig. Catalino A. Mabasa (Capiz)» » » Al sig. José A. Mabasa (Capiz)» » » Al sig. Robert Lamy (Fréjus-Toulon)13 » » Al sig. Maroun Bou-Abdallah (Tripoli del Libano dei Maroniti)19 » » Al sig. Ambrose Udozo Okoye (Kano)» » » Al sig. Giovanni Franchi de' Cavalieri (Roma)» » » Al sig. Günter Osthof (Osnabrück)» » » Al sig. Petrus Renatus H.M. van Der Linden (Roermond)26 » » Al sig. James O'Beirne (Arlington)18 ottobre » Al sig. Inaco Macean (Vittorio Veneto)29 » » Al sig. Angelo Intruglio (Italia)» » » Al sig. Villi Lanzini (Ord. Militare in Italia)31 » » Al sig. Etienne de Roaldes (Tarbes et Lourdes)» » » Al sig. Roger Groslier (Tarbes et Lourdes)11 novembre » Al sig. Hassan Khaksarian (Algeria)13 » » Al sig. Mauro De Angelis (Terni-Narni-Amelia)16 » » Al sig. Luigi Cirillo (Roma)» » » Al sig. Samir Baz (Saida dei Maroniti)25 » » Al sig. Francis Roy (Dijon)» » » Al sig. George Milne (Aberdeen)» » » Al sig. Leslie John MacFarlane (Aberdeen)» » » Al sig. Robert Jean Baptiste Mathieu (Dijon)28 » » Al sig. Ermanno Consigli (Città di Castello)6 » » Al sig. Antonio Teodosio Nunes (Crato)» » » Al sig. John Michael Ruggero (Maitland-Newcastle)14 » » Al sig. George Andrew Ewen Brand (Aberdeen)» » » Al sig. James Anthony Campbell (Aberdeen)» » » Al sig. Mario Pagliari (Aberdeen)» » » Al sig. Peter Love (Westminster)20 » » Al sig. Alfred Stone (Nottingham)» » » Al sig. George Brian Hargreaves (Lancaster)


294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa Croce di Dama dell 'Ordine di san Gregorio Magno:2 agosto 2002 Alla síg.ra Flora Skargioti (Grecia)23 »Alla sig. ra May mie Bergschneider (Springfield in Illinois)» »Alla sig.ra Paulette Kardos (Springfield in Illinois)19 settembre Alla sig.ra Martha Ortmann (Osnabrück)31 ottobre Alla sig.ra Margaret Melady (Ord. Militare in U.S.A.)16 novembre Alla sig.ra Marie-Thérèse Batt-Schnur (Strasbourg)25 »Alla sig.ra Patricia Smith (Aberdeen)» »Alla sig.ra Roma Leonora Hossak (Aberdeen)6 dicembre Alla sig.ra Ernestine Eilender (Houma-Thibodaux)La Croce di Dama di Commenda con placca dell 'Ordine di san Silvestro Papa:25 novembre 2002 Alla sig.ra Stilla Schüller (Radom)La Commenda dell 'Ordine di san Silvestro Papa:11 dicembre 2001 Al sig. Anatoliy Petrovych Kartysh (Ucraina)» » » Al sig. Mykola Hryhorovych Malomuzh (Ucraina)» » » Al sig. Valeriy Ivanovych Stroghyj (Ucraina)» » » Al sig. Yuriy Volodymyrovych Zemiliansky (Ucraina)6 settembre 2002 Al sig. Alberto Coroni (Roma)»» Al sig. Eduard Spork (Wien)»» Al sig. Hans Günter Schugard (Rotterdam)»» Al sig. Irio Fantini (Roma)»» Al sig. Koshy Parapatt (Roma)» Al sig. Walter Rechberger (Wien)23» Al sig. Aristide Tulini (Roma)7 novembre » Al sig. Arnaldo Carli (Concordia-Pordenone)»»»»»»» Al sig. Ermanno Bianchi (Concordia-Pordenone)» Al sig. Franco Trevisan (Concordia-Pordenone)» Al sig. Giovanni Del Fre (Concordia-Pordenone)» Al sig. Giuseppe Bressan (Concordia-Pordenone)» Al sig. Giuseppe Pugliese (Cerignola-Ascoli Satriano)» Al sig. Nunzio Di Giulio (Cerignola-Ascoli Satriano)» Al sig. Johannes Prochaska (Wien)2514 dicembre » Al sig. Jan Keulders (Liège)» » » Al sig. Johannes Schoonhoven (Utrecht)Il Cavalierato dell 'Ordine di san Silvestro Papa:19 luglio»2296agosto»settembre2002 Al sig. Gunter Pfeufer (Würzburg)Al sig. Hans Reffel (Würzburg)Al sig. Heinz Mayer (Würzburg)Al sig. Rudolf Rachor (Würzburg)Al sig. Guerino Grimaldi (Nola)Al sig. Rinaldo Duo (Bologna)Al sig. Erich Benedikt (Wien)


Diarium Romanae Curiae 2956 settembre 2002 Al sig, Franco Giacomelli (Roma)» >> » Al sig. Paolo Di Michele (Roma)» » » AI sig, Pietro Coccolini (Bologna)13 » » Al sig. Godifridi Joannis Antonii Van Der Lugt (Haarlem)19 » » Al sig. Andreas H.A. Filott (Roermond)» » » Al sig. George Urban (Osnabrück)» » » Al sig. Henricus Fideles Loomans ('s-Hertogenbosch)» » » Al sig, Johannes B.L.. Hachmang ('s-Hertogenbosch)» » » Al sig. Johannes Van Poppel ('s-Hertogenbosch)» » » Al sig. Johannes Voetlause (Osnabrück)» » » Al sig. José Antonio Al ves da Cunha Coutinho (Lisboa)» » » Al sig. Manuel Domingos Bombo (Ndalatando)» » » Al sig. Norbert Groll (Osnabrück)» » » Al sig. Petrus Mathias Stijnen (Roermond)» » » Al sig. Werner Bensmann (Osnabrück)20 » » Al sig, Stefano Zauli (Lviv degli Ucraini)23 » » Al sig. Lorenzo Pecol (Ord. Militare in Italia)» » » Al sig. Marcel vito Danisi (Ord. Militare in Italia)» » » Al sig. Thomas Bruni (Ord. Militare in Italia)» » » Al sig. Walter Tarisciotti (Ord. Militare in Italia)26 » » Al sig. Carlo Lapucci (Firenze)» » » Al sig. Erich Keuchel (Dresden-Meissen)» » » Al sig. Gerard Picaud (Moulins)» » » Al sig. Giovanni Palazzi (Urbino-Urbania-Sant'Angelo in Vado)» » » Al sig. Martin Habermann (Görlitz)» » » Al sig. Virgilio Gori (Firenze)11 ottobre » Al sig. Anselmo Grillo (Civitavecchia-Tarquinia)18 » » Al sig.. Devram Peter Masani (Khandwa)» » » Al sig. Gelsingh Dawar (Khandwa)» » » Al sig. Gregory Sisdia (Khandwa)» » » Al sig. Harsingh Singoria (Khandwa)» » Al sig. Ishwardas Singania (Khandwa)» » » Al sig. Mangilal Gregory Pawar (Khandwa)» » » Al sig. Nansingh Bhudi Jamra (Khandwa)» » » Al sig. Peter G. Bhalrai (Khandwa)» » Al sig. Simon Bandod (Khandwa)» » » Al sig. Vincenzo Vicini (Parma)29 » Al sig. Luca Steffensen (Albano)» » » Al sig. Salvatore Altavilla (Roma)31 » » Al sig. Adolf Schinnerl (Salzburg)» » » Al sig. Theo Merholz (Köln)7 novembre » Al sig. Johannes W.L. Stubbe (Rotterdam)16 » » Al sig. Francesco Introna (Cosenza-Bisignano)» » » Al sig. Paul Friedrich von Fuhrherr (Bratislava-Trnava)25 » » Al sig.. Domenico Petricca (Velletri-Segni)» » » Al sig. Ernst Dienstbier (Sankt Polten)14 dicembre » Al sig. Friedrich Grosse (Bamberg)» » » Al sig. Gerald Cunningham (Aberdeen)» » » Al sig. Nicolas Youssef Barakat (Le Caire dei Maroniti)


296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa Croce di Dama dell 'Ordine di san Silvestro Papa:19 luglio 2002 Alla sig.ra Ulla Becker (Würzburg)19 settembre » Alla sig.ra Amanda Schamburg (Osnabrück)18 ottobre » Alla sig.ra Manette Bosma-Ceelaert (Utrecht)15 novembre » Alla sig.ra Mirella Giacalone (Stati Uniti d'America)25 » » Alla sig.ra Ursula Winkelhoch (Köln)NECROLOGIO2 marzo 2003 Mons. Leonard Hsu Ying-fa, Vescovo tit. di Abtugni.» » » Mons. Jorge A. Meinvielle, Vescovo di San Justo (Argentina).6 » » Mons. Saba Youakim, Arcivescovo em. di Petra e Filadelfiadei Greco-Melkiti (Giordania).7 » » Mons. Martin Wiesend, Vescovo tit. di Migirpa.8 » » Mons. Harry A. Clinch, Vescovo em. di Monterey in California(Stati Uniti d'America).» » » Mons. Abel Alonso Núñez, Vescovo em. di Campo Maior(Brasile).15 » » Mons. Leonard J. Crowley, Vescovo tit. di Monte di Numidia.16 » » Mons. Eduardo T. Boza Masvidal, Vescovo tit.. di Vinda.17 » » Mons. Bruno B. Heim, Arcivescovo tit. di Xanto.» » » Mons. Charles Alexander K. Salatka, Arcivescovo em. diOklahoma City (Stati Uniti d'America).18 » » Mons. Theodorus H. Moors, Vescovo em. di Manado (Indonesia).24 » » Card. Hans H. Groër, del Titolo dei Santi Gioacchino e Annaal Tuscolano.


An. et vol. XCV 3 Maii 2003TFT<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus Ignatio a Santhià sanctorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.«Unicuique autem datur manifestatio Spiritus ad utilitatem» (1 Cor 12, 7).Pauli Apostoli memor doctrinae beatus Ignatius a Santhià (saecularinomine Laurentius Mauritius Belvisotti appellatus) conscius gratusque Dominidona suscepit, quae ad maiorem Dei gloriam Ecclesiaeque utilitatemlucrosa reddidit. Ipse enim omnino Christo vocanti respondens ac FrancisciAssisiensis persequens spiritalitatem, Dei verbi proclamationi, Sacramentorumadministrationi, misericordiae operibus in indigentes collatis assiduestudioseque se tradidit. Dei Servus die v mensis Iunii anno MDCLXXXVI inoppido Santhià, intra Vercellenses fines sito, e locupleti religiosaque domoest ortus. Patre mortuo, mater eum curae demandavit pii doctique presbyteri,quo moderante in pietate crevit atque sacerdotalem vocationem estpersecutus. Presbyterali ordine anno MDCCX auctus, primum ad Vercellensemurbem est destinatus, post ad oppidum Santhià, ubi studio eminuitconcionandique popularium missionum tempore facultatibus. Praestabilecurriculum insignes eius dotes prae se ferebant. Sed ipse intellexit sibi aDomino aliam viam demonstrari, quam tenens minus esset consecuturushonorum, sed plus meritorum. Vitam igitur consecratam complecti instituitatque Fratrum Minorum Capuccinorum Ordinem est ingressus. Mensis Maii20 - AAS..


298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie XXIV anno MDCCXVI vestimentum religiosum induit atque in Cheriensiclaustro novitiatum incohavit, nomen sumens Ignatium. Vota religiosanuncupavit atque iter suscepit precationis spiritu, quod distinguebatur integraSuperioribus oboeditione, bonorum terrestrium repudiatione, frugiferoapostolatu variis in locis explicato. Deo suam oculorum infirmitatemobtulit atque quamvis hac difficultate impeditus cappellanus est destinatusexercitus regni Sardiniae. Curiose militibus sauciatis assedit. Usque fidemest testatus, quam assiduam per precationem, erga sacram EucharistiamVirginemque Mariam devotionem, Dei verbi lectionem meditationem quealuit. Cum in Divina Providentia confideret, perpetuam tranquillitatemetiam in difficillimis condicionibus servavit. Continuatam servavit cumDomino coniunctionem, quem prae omnibus amavit. Beneficus fuit in sodaleset in cunctos qui innumeri ad eum decurrebant. Bello expleto, adClaustrum Montis Capuccinorum Augustae Taurinorum missus est, ubi postremamsuae vitae partem exegit, frugiferum sustinens apostolicum opus.Progrediente iam aetate aegrotationibusque adstantibus, ostiatim pauperesinfirmosque invisebat, qui ab eo consolationis verbum ac benedictionemrequirebant. In reconciliationis ministerium multum temporis conferebat.Fideles de peccati gravitate ac simul de divinae misericordiae granditatemonebat. Spiritalis moderator prudens fuit ac sapiens ita ut ad eum compluresdecurrerent consilia petituri. Ecclesiae leges Regulaeque Ordinis normasad amussim observavit. Iustitiam coluit et se continuit suasque prodivitates. Austerus fuit atque a terrestribus honoribus alienus, ad aeternaintentus. In claustro humiliter ac servitii spiritu opera sibi demandata gereresolebat. Religiose evangelica consilia servavit. Patienter diuturna acerbaquetolerata aegrotatione, suo in cubiculo die xxn mensis Septembrisanno MDCCLXX e vita discessit. Sanctitatis fama omnino patente, paulo posteius mortem Causa incohata est. His iure statutis peractis rebus, DecessorNoster Paulus VI die xvn mensis Aprilis anno MCMLXVI eum in Beatorumalbum rettulit. Die xx mensis Decembris anno MMI Nobis coram Decretumsuper miraculo prodiit. Patribus Cardinalibus Episcopisque faventibus, inConsistorio die xxvi mensis Februarii superioris anni coadunatis, statuimusut canonizationis ritus Romae die xix mensis Maii anni MMII celebraretur.Hodie igitur, una cum ingenti coetu Pastorum et Christifidelium ex multispopulis et regionibus pie sollemnitatem celebrantes Pentecostes, invocatoSpiritus Sancti auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimusformulam:


Acta Ioannis Pauli Pp,, II 299«Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fideicatholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostriIesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, maturadeliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorumFratrum Nostrorum consilio, Beatos Alfonsum de Orozco, Ignatium aSanthià, Humilem a Bisignano, Paulinam a Corde Iesu Agonizanti et BenedictamCambiagio Frassinello Sanctos esse decernimus et definimus, acSanctorum Catalogo adscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia interSanctos pia devotione recoli debere. In nomine Patris et Filii et SpiritusSancti ».Deinde Ipsi Nos libentes venerati sumus novum Sanctum, extollentesvirtutes et merita eius, praesertim sane proponentes hominibus nostraeaetatis veluti exemplar authenticae vitae evangelicae, genuinae eius humilitatis,promptae oboeditionis et voluntariae paupertatis propter Christum.Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futurum tempus vim habeant,contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Maii,anno bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Loco £8 PlumbiIn Secret, Status tab., n. 514.586


300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONSISTORIAFeria vi, die VII mensis Martii a. MMIII fuit Consistorium ordinarium publicum.SS.mus D.N. Ioannes Paulus II, auditis audiendis peragendisqueperactis, coram omnibus de more vocatis haec verba ad Sanctorum caelitumhonores propositis Beatis decernendos protulit:Auctoritate Dei Omnipotentis,Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra,decernimus utbeatus Petrus Poveda Castroverde,beatus Iosephus Maria Rubio y Peralta,beata Genovefa Torres Morales,beata Angela a Cruce,et beata Maria a Mirabilibus Iesu,die quarta Maii anno bismillesimo tertio;beatus Iosephus Sebastianus Pelczar,beata Ursula Ledóchowska,beata Maria de Mattias,et beata Virginia Centurione vidua Bracelli,die decima octava Maii anno bismillesimo tertio;beatus Daniel Comboni,beatus Arnoldus Janssen,et beatus Iosephus Freinademetz,die quinta octobris anno bismillesimo tertioin Sanctorum album referantur.Protonotarii Apostolici solio adstantes de actis in Consistorio publicuminstrumentum ad perpetuam rei memoriam se confecturos esse promiserunt.


Acta Ioannis Pauli Pp,. II 301ALLOCUTIONESIAd quosdam episcopos Brasiliae.*Venerados Irmäos no episcopado1. Formados para urna fé adulta, os discípulos do Senhor säo chamados aanunciar e promover no mundo, dominado hoje por crescentes incertezas etemores, as transcendentes realidades da vida nova em Cristo. Ao mesmotempo, eles devem sentir-se empenhados em contribuir ativamente para apromoçâo integral do hörnern, para a afirmaçao do diálogo e da compreensäoentre os individuos e os povos, para o progresso da justiça e da paz. Comorecorda a Carta a Diogneto, os cristäos säo « a alma do mundo». 1Que todo fielcompreenda, com renovada consciência, a sua tarefa de ser alma do mundo!Esta é a vossa preocupaçâo prioritària, carissimos Irmäos, Pastores dasdiletas Igrejas dos Regionais Sui 3 e 4. A eia voltais insistentemente nosvossos planos pastorais, vendo nisto um exigente desafio missionàrio peloquai toda a comunidade se deve sentir seriamente interpelada. Enquantovos exprimo ap reco pelo vosso generoso trabalho apostòlico, dirijo a cadaum a minha fraterna e grata saudaçâo. Agradeço em particular a D. DadeusGrings, Arcebispo de Porto Alegre e Presidente do Regional Sul 3, os sentimentoscordiais que me expressou em vosso nome; envio um pensamentoafetuoso também aos Bispos que já deixaram o ministerio pastoral direto.O Senhor da messe, que vos chamou para trabalhar no seu campo, cumuletodos vós da sua benevolencia.2. Num ambiente em que näo raramente a liberdade de palavra é usadacomo arma para difundir mensagens contrarias aos ensinamentos da moralcrista, näo falte a franca presença pública do pensamento católico. Fiel aomandato de Cristo, a Igreja insiste em que a verdadeira e perene «novidadedas coisas» provém do poder infinito de Deus: é Deus que faz novas todas ascoisas. 2Os homens e mulheres redimidos por Cristo säo participantes destanovidade e seus dinámicos colaboradores. Urna fé socialmente insignificantejá näo seria a fé exaltada pelos Atos dos Apostolos e pelos escritos de Paulo ede Joäo.* Die 26 Novembris 200216, 12Cf. Ap 21, 5.


302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeA Igreja näo pretende usurpar tarefas e prerrogativas do poder político;mas sabe que deve oferecer também à política sua contribuiçâo específica deinspiraçâo e de orientaçao acerca dos grandes valores moráis. A imperiosadistinçâo entre Igreja e poderes públicos näo deve fazer esquecer que urna eoutros se dirigem para o hörnern; e a Igreja, «perita em humanidade», näopode renunciar a inspirar as atividades políticas a firn de orientá-las ao bemcomum da sociedade. Uma missäo tao comprometedora requer audacia, pacienciae confiança; näo é uma empresa fácil, näo o é sobretudo nos dias dehoje, porque, como vós proprios notais, a sociedade moderna está marcadapor uma evidente desorientaçâo ideal e espiritual.3. No n. 12 da Carta Apostólica Tertio millennio adveniente, destinada apreparar o Grande Jubileu do Ano 2000, quis recordar a tradiçao dos anosjubilares de Israel, tempos dedicados especialmente a Deus, nos quais, aomesmo tempo, se previa a emancipaçao dos presos, a redistribuicäo das terrase o resgate das dividas. Tratava-se da implementaçâo de uma eqüidade e umajustiça, que fossem o reflexo da alegría de saber-se escolhidos e amados porDeus. Por isso, «na tradiçao do ano jubilar, encontra uma das suas raízes adoutrina social da Igreja», 3isto é, esse conjunto de principios e criterios que,como fruto da Revelaçâo e da experiencia histórica, foram decantando-separa facilitar a formaçao da consciência crista e da implementaçâo da justiçana convivencia humana.Estes principios e criterios säo das mais distintas formas. Por exemplo, oamor preferencial pelos pobres, com a finalidade de que alcancem um nivelmais digno de vida; o cumprimento das obrigaçôes assumidas em contratos econvenios; a proteçao dos direitos fundamentáis exigidos pela dignidade humana;o uso correto dos proprios bens, que redundem no beneficio individuale coletivo, coerentemente com o objetivo social que corresponde à propriedade;o pagamento dos impostos; o desempenho adequado e honesto — comespirito de serviço — dos cargos e funçôes que se exercem; a veracidade, tantona palavra dada quanto nos processos e juízos; o cumprimento do trabalhocom competencia e dedicaçâo; o respeito pela liberdade das consciéncias; auniversalizacäo da educaçâo e da cultura; a atençao aos inválidos e aos desempregados.Porém, desde uma perspectiva negativa, pode-se assinalar entre as violaçôesda justiça, a insuficiencia salarial para a sustentaçâo do trabalhador e dasua familia; a injusta apropriaçâo dos bens alheios; a discriminaçâo no traba-Jetó, 13,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 303lho e os atentados contra a dignidade da mulher; a corrupçâo administrativaou empresarial; o afa exagerado de riqueza e de lucro; os planos urbanísticosconcretizados em moradias que, na pràtica, levam ao controle da natalidadedevido às pressöes económicas; as campanhas que violam a intimidade, ahonra ou o direito à informaçao; as tecnologías que degradam o ambiente,e assim por diante.No exercício do triplice munus de santificar, ensinar e governar, os bisposajudam os fiéis a ser auténticas testemunhas de Jesus ressuscitado. Nemsempre resulta fácil orientá-los na busca de respostas adequadas, segundoos ensinamentos de Jesus Cristo, aos desafios do contexto económico e social.4. Näo é nenhuma novidade a constataçao de que vosso País convive comum déficit histórico de desenvolvimento social, cujos traeos extremos säo oimenso contingente de brasileiros vivendo em situaçao de indigencia e umadesigualdade na distribuicäo da renda que atinge patamares muito elevados.Mesmo assim, por seu volume total, a economia brasileira se coloca entre asdez primeiras do mundo e a renda média per capita é bem superior à dospaíses mais pobres. O Brasil apresenta, entäo, o paradoxo de possuir um graude desenvolvimento industrial científico-tecnológico equiparável, em certosperíodos, ao primeiro mundo, embora deva conviver com uma crònica marginalizaçâoeconòmica de grandes setores sociais, corno a massa de trabalhadoresrurais sem terra, os microproprietários rurais empobrecidos e endividadose os grandes contingentes de trabalhadores urbanos margináis, fruto dasmigraçoes internas e das rápidas mudanças na estrutura do emprego.5. A pobreza e as injustiças sociais do Brasil têm inicio no período coloniale nos primeiros anos de vida independente. Os pianos de desenvolvimentoaplicados durante o século XX asseguraram o conjunto do crescimento materialdo País, e o florescimento de uma economia urbano-industrial diversificadae a correspondente classe média, rica de criatividade e iniciativa. Todavía,eles näo foram capazes de eliminar a pobreza e a misèria, nem dereduzir as desigualdades de riqueza e de renda, que vem acentuando-se noperiodo mais recente.Tal vez a propria historia econòmica brasileira seja uma boa demonstraçâoda ineficacia dos sistemas económicos destinados a resolver por si só os problemasdo desenvolvimento humano, quando näo säo acompanhados e corri -gidos por um forte compromisso ético e pelo empenho constante de serviço àdignidade humana.


304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeFaz alguns anos, a propósito da queda do muro de Berlim e do fracasso domarxismo, quis recordar que «näo é possível compreender o hörnern a partirde uma visäo económica unilateral, e nem mesmo poderá ser definido deacordo com a di visäo de classes». 4Do mesmo modo, ele näo pode ser julgadocomo um elemento a mais da economia de mercado, porque « antes da lògicada cornereializaçâo dos valores equivalentes e das formas de justiça, que lhesäo proprias, existe algo que é devido ao hörnern porque é hörnern, com basena sua eminente dignidade. Esse algo que é devido comporta, inseparavelmente,a possibilidade de sobreviver e de dar uma contribuiçao ativa para obem comum da humanidade ». 5As experiencias económicas registradas no Brasil a partir dos anos 40 doséculo passado — substituicäo das importaçôes, industrializaçâo protegida,açâo empresarial do Estado, expansäo subsidiada da fronteira agrícola, etc.— procuraram combinar elementos técnicos dos grandes sistemas económicosentäo vigentes, favorecendo, sem dúvida, o crescimento global. Porém, elasnäo acertaram no objetivo fundamental de reduzir substancialmente a pobreza.Os recentes planos de estabilizaçâo monetaria, modernizaçâo tecnológicae abertura comercial, apesar da sua relativa eficacia, permitiram aleancartal objetivo somente em parte.Na verdade, a par de insuficientes medidas de proteçâo social e de redistribuicäoda renda, o que verdadeiramente pode ter faltado é urna concepçaoética da vida social. A simples instrumentaçao de planos e medidas a longoprazo, para corrigir os desequilibrios existentes, jamais pode prescindir doempenho de solidariedade institucional e pessoal de todos os brasileiros. Paratal firn, os católicos, que constituem a maioria da populaçâo brasileira, podemdar uma contribuiçao fundamental.6. O novo cenário internacional, devido à globalizacäo, impöe aos Estadosimportantes decisòes quanto à sua capacidade de intervir na vida econòmicatambém na tentativa de corrigir desequilibrios e injustiças sociais. Jáem 1967 meu venerado predecessor Paulo VI chamava a atençâo sobre acrescente interdependencia dos povos e sobre a impossibilidade dos paísesviverem isolados; ressaltava-se entäo que este processo de interdependenciapoderia ser equacionado por uma globalizacäo solidaria, na quai as naçôesmais fortes garantissem certas vantagens fmanceiras e comerciáis aos maisdébeis, a firn de ajudar a nivelar, na medida do possível, o marco internacio-15Centesimus annus, 24.Ibid . 34.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 305nal de referencia ou, pelo contrario, poderia servir para acentuar as distorçôes.6Infelizmente, ainda hoje a globalizacäo age muitas vezes a favor domais forte, fazendo com que as vantagens decorrentes do desenvolvimentotecnològico sejam vinculadas ao quadro normativo internacional.Vosso País está também condicionado pelo entorno internacional, como osdemais Estados, mas possui urna economia suficientemente forte que, atéhoje, permitiu enfrentar as recurrentes crises financeiras globais. A populaçao,alias, tem confianca na pròpria moeda e no funcionamento das instituí -çôes. Deve-se agradecer a Deus, portanto, que existem no conjunto da sociedadeos elementos básicos para resolver os problemas sociais, à margem doscondicionamentos externos. É possível trabalhar no Brasil por uma sociedademais justa, e o compromisso nesse trabalho faz parte das exigencias derivadasda difusäo da mensagem evangélica.7. A vós, veneráveis Irmäos, como hierarquia do povo de Deus, vos competepromover a busca de soluçoes novas e cheias de espirito cristäo. Umavisäo da economia e dos problemas sociais, desde a perspectiva da doutrinasocial da Igreja, leva a considerar as coisas sempre do ponto de vista dadignidade do hörnern, que transcende o simples jogo dos fatores económicos.Por outro lado, ajuda a compreender que, para alcançar a justiça social, serequer muito mais do que a simples aplicaçao de esquemas ideológicos originadospela luta de classes como, por exemplo, através da invasäo de terras —já reprovada na minha Viagem Pastoral em 1991 — e de edificios públicos ouprivados ou, para näo citar outros, a adocäo de medidas técnicas extremas,que podem ter consequendas bem mais graves do que a injustiça que pretendiamresolver, como no caso de näo cumprimento unilateral dos compromissosinternacionais.O mais importante, segundo a missäo que Jesus Cristo confiou aos Bispose, também, o mais eficaz é estimular toda a potencialidade e riqueza do povode Deus, especialmente dos leigos, para que, na medida do possível, reine noBrasil uma justiça e solidariedade auténticas, que sejam fruto de urna coerentevida crista.Numa democracia verdadeira sempre deve haver espaço legal para quegrupos, longe de recorrerem à violencia, possam fazer valer processos de justapressäo para acelerar-se o estabelecimento da täo almejada eqüidade e justiçapara todos.6Cf.. Populorum progressio, 54-55,


306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale8. Deve-se, por isso, trabalhar incansavelmente para a formaçao dos politicos,de todos os brasileiros que têm algum poder decisorio, grande oupequeño e, em geral, de todos os membros da sociedade, de modo que assumamiplenamente as proprias responsabilidades e saibam dar um rosto humanoe solidario à economia.E preciso formar nas classes políticas e empresariais um autentico espiritode veracidade e de honestidade. Quem assume uma liderança na sociedade,deve procurar prever as consequendas sociais, diretas e indiretas, a curto e alongo prazo, das proprias decisöes, agindo segundo criterios de maximizaçâodo bem comum, ao invés de procurar ganancias pessoais. Os cristäos devemestar dispostos a renunciar a qualquer vantagem econòmica ou social, se näofor por meios absolutamente honestos, näo somente de acordo com as leiscivis, mas segundo o excelso padräo moral marcado pelo pròprio nome decristäos, que seguem o rasto de Cristo sobre a terra.9. Viver coerentemente como cristäos significa converter a pròpria vidanum constante e generoso serviço ao proximo.Na minha Carta aos Sacerdotes por ocasiäo da Quinta-Peira Santa de2002, falando do sacramento da Penitencia, procurei estimular nos meusirmäos sacerdotes aquela amizade de Jesus com Zaqueu: de hörnern que vi viada exploracäo dos seus irmäos, àquele que decide dar generosamente partedos seus bens aos pobres e remediar as injustiças cometidas. O episodio deZaqueu, narrado pelo evangelista Lucas, indica o caminho do exercício daopçâo preferencial pelos pobres. Eia näo é uma opçâo classista, mas serve debase de aproximaçao a todos os cristäos e a todos os homens, ricos e pobres,de qualquer partido ou opiniäo política com o espirito de Cristo, para provocarneles o milagre da misericordia. Conseguiréis desse modo, veneráveisIrmäos, fazer com que todos os brasileiros façam como Zaqueu, uma opçâode vida em favor de seus irmäos, e abriréis nos cristäos, e em todos os homensde boa vontade do Brasil, as infinitas potencialidades do amor de Deus.No pensamento e na açâo política e econòmica, com a finalidade de zelarpelo bem comum, floresceräo numerosas iniciativas — economia de comunhäoe participaçao, iniciativas assistenciais e educacionais, formas inovadorasde auxilio à populaçâo carente, etc. — que expressaräo a variedade dopovo de Deus e a incomensurável riqueza humana e espiritual do povo dessagrande Naçâo.10. Venerados Irmäos no episcopado, os desafios do trabalho nunca esmoreçamo vosso entusiasmo; sede antes apostolos do otimismo e da espe-


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 307ranca, infundindo confïança nos mais diretos colaboradores e na inteira sociedadeda vossas Regiöes episcopais.Na exaltante fadiga da edificaçào do Reino de Deus vos assistam osSantos e Beatos da Terra de Santa Cruz. Proteja-vos Nossa Senhora Aparecida,venerada com particular e intensa devoçâo pelo vosso povo. A suavigilante e materna proteçâo, confio os vossos planos apostólicos e as necessidadesmateriais e espirituais das diocèses de que sois Pastores. Recebam aminha Bênçao Apostólica que, de bom grado, estendo a quantos vos estäoconfiados.IIAd catholicarum universitatum sodales.*SignoriCardinali,Signor Presidente della Federazione Internazionale delle Università CattolicheCari Rettori e Professori delle Università Cattoliche,Cari Amici!1. Sono lieto di porgervi un saluto cordiale e di manifestarvi il mio apprezzamentoper l'impegno culturale ed evangelizzatore delle Università Cattolichedi tutto il mondo. La vostra presenza mi offre l'opportunità di rivolgermial Corpo accademico, al personale e agli studenti delle vostreistituzioni, che insieme costituiscono la comunità universitaria. L'appuntamentoodierno mi ricorda con emozione il tempo in cui ho preso parte anch'ioall'insegnamento superiore.Ringrazio il Signor Cardinale Zenon Grocholewski per le parole con lequali ha interpretato i sentimenti di voi tutti, illustrando, al tempo stesso,le motivazioni e le prospettive che animano l'attività di ricerca e di insegnamentoche ferve nei vostri Atenei.2. Organizado conjuntamente por la Congregación para la EducaciónCatólica y la Federación Internacional de Universidades Católicas, vuestrocongreso sobre el tema « La globalización y la Universidad Católica » es particularmenteoportuno. Pone de relieve que la Universidad Católica ha detener siempre presente en su reflexión los cambios de la sociedad para proponernuevas consideraciones.* Die 5 Decembris 2002.


308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa institución universitaria nació en el seno de la Iglesia en las grandesciudades europeas como París, Bolonia, Salamanca, Padua, Oxford, Coimbra,Roma, Cracovia, Praga, poniendo de relieve el papel de la Iglesia en el ámbitode la enseñanza y la investigación. Ha sido alrededor de hombres que eran ala vez teólogos y humanistas como se organizó la enseñanza superior no sóloen teología y en filosofía, sino también en la mayoría de las materias profanas.Las Universidades Católicas continúan jugando hoy un papel importanteen el panorama científico internacional y están llamadas a tomar parteactiva en la investigación y desarrollo del saber, para la promoción de laspersonas y el bien de la humanidad.3. Las nuevas cuestiones científicas requieren gran prudencia y estudiosserios y rigurosos; éstas plantean numerosos desafíos, tanto a la comunidadcientífica como a las personas que deben tomar decisiones, especialmente enel ámbito político y jurídico. Os animo, pues, a permanecer vigilantes, parapercibir en los avances científicos y técnicos, y también en el fenómeno de laglobalización, lo que es prometedor para el hombre y la humanidad, perotambién los peligros que entrañan para el futuro; entre los temas que en laactualidad revisten un interés particular quisiera citar los que atañen directamentea la dignidad de la persona y sus derechos fundamentales y con loscuales están íntimamente relacionados los grandes interrogantes de la bioética,como son el estatuto del embrión humano y las células estaminales, hoyobjeto de experimentos y manipulaciones inquietantes, no siempre ni moralni científicamente justificados.4. Globalization is most often the resuit of economie factors, which todaymore than ever shape politicai, legal and bioethical décisions, frequently tothe détriment of human and social concerns. The university world shouldstrive to analyze the factors underlying thèse décisions and should in turncontribute to making them truly moral acts, acts worthy of the humanperson. This means strongly emphasizing the centrality of the inalienabledignity of the human person in scientific research and in social policies.Through their activities, the professors and students of your institutionsare called to bear clear witness to their faith before the scientific community,showing their commitment to the truth and their respect for the humanperson. For Christians, research must in effect be undertaken in the lightof faith rooted in prayer, in listening to the word of God, in Tradition andin the teaching of the Magisterium.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 3095. The role of uni versifies is to train men and women in the différentdisciplines, taking care to show the profound structural connection betweenfaith and reason, "the two wings on which the human spirit rises to thecontemplation of truth". 1It should not be forgotten that a trae éducationought to présent a compiete and transcendent vision of the human personand educate people's consciences. I am aware of your efforts, in teaching thesecular disciplines, to transmit to your students a Christian humanism and toprésent to them in their university curriculum the basic éléments of philosophy,bioethics and theology; this will confirai their faith and inform theirconsciences. 26. L'Université catholique doit exercer sa mission avec le souci de maintenirson identité chrétienne, participant à la vie de l'Eglise locale. Tout enayant son autonomie scientifique, elle a la charge de vivre l'enseignement duMagistère dans les différents domaines de la recherche dans lesquels elle estimpliquée. La Charte Ex corde Ecclesiae souligne cette double mission: en tantqu'université, elle «est une communauté académique qui, de manière rigoureuseet critique, contribue à la sauvegarde et au développement de la dignitéhumaine et de l'héritage culturel grâce à la recherche, à l'enseignement et auxdifférents services offerts ». 3En tant que catholique, elle manifeste son identitéfondée sur la foi catholique, dans la fidélité aux enseignements et auxorientations qui sont donnés par l'Église, assurant «une présence chrétiennedans le monde universitaire, face aux grands problèmes de la société et de laculture». 4Il revient en effet à chaque enseignant ou chercheur, mais aussi à lacommunauté universitaire tout entière et à l'institution elle-même, de vivrecet engagement comme un service de l'Evangile, de l'Eglise et de l'homme.En ce qui les concerne, les Autorités universitaires ont le devoir de veiller à larectitude et au maintien des principes catholiques dans l'enseignement et larecherche au sein de leur établissement. Il est clair que les centres universitairesqui ne respectent pas les lois de l'Église et l'enseignement du Magistère,notamment en matière de bioéthique, ne peuvent pas se prévaloir du caractèred'Université catholique. J'invite donc chaque personne et chaque Universitéà réfléchir sur sa façon de vivre dans la fidélité aux principes caractéristiquesde l'identité catholique et à prendre en conséquence les décisions quis'imposent.1234Fides et ratio, 1Cf. Ex corde Ecclesiae, 15.Ibid., n. 12.Ibid., n 13


310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale7. Au terme de notre rencontre, je voudrais vous exprimer ma confianceet mes encouragements. Les Universités catholiques sont précieuses pourl'Eglise. Elles remplissent une mission au service de l'intelligence de la foiet du développement du savoir; elles créent inlassablement des ponts entre lesscientifiques de toutes les disciplines. Elles sont appelées à être toujoursdavantage des lieux de dialogue avec l'ensemble du monde universitaire, pourque la formation culturelle et la recherche soient au service du bien communet de l'homme, qui ne peut pas être considéré un simple objet d'investigation.En vous confiant à l'intercession de la Vierge Marie, de saint Thomasd'Aquin et de tous les Docteurs de l'Église, je vous accorde, ainsi qu'auxpersonnes et aux Institutions que vous représentez, la Bénédiction apostolique.IIIAd quosdam Brasiliae praesules.*Venerados Irmäos no episcopado1. É para mim motivo de grande alegria acolher-vos hoje, em conclusâodo encontró pessoal que ti ve convosco. Saúdo-vos a todos com cordialidadefraterna e dou graças ao Senhor pela piena comunhäo que vos liga às vossasIgrejas locáis e ao Sucessor de Pedro.A ainda recente divisäo da Provincia Eclesiástica de Salvador, com aconstituiçâo de duas novas Provincias, de Feira de Santana e de Vitoria daConquista, destina-se a facilitar o trabalho organizativo e de acompanhamentodesse territorio que, a par da Provincia Eclesiástica de Aracaju,interpela e representa um desafio à criatividade e à capacidade evangelizadora de toda a Igreja.Tendes diante dos olhos, como um livro aberto, essa grande regiäo, comtoda a sua realidade histórica, social e religiosa. A fé do povo brasileiro teveorigem especialmente nestas paragens. Em 1676 ficou constituida a ProvinciaEclesiástica do Brasil, com a métropole na Bahia, em torno à quai se agruparan!,depois, como sufrag aneas, as diocèses do Rio de Janeiro, Fernambuco,Maranhäo e, no século seguinte, as do Gräo-Para, Säo Paulo e Mariana,com as Prelazias de Cuiabá e Goiás. O tempo näo pode cancelar a memoria de* Die 10 Decembris 2002.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 311tantos pastores originarios dali e muitos vindos do exterior, que se dedicaramgenerosamente a plantar as Sementes do Verbo.Agradeço a D. Ricardo José Weberberger, Bispo de Barreiras e Presidentedo vosso Regional, ter-se feito intérprete dos vossos sentimentos, ao descreveras esperanças e as dificuldades, os pro jetos e as expectativas das Diocèsesque vos foram confiadas. Quero aproveitar esta circunstancia para enviar aminha afetuosa recordaçao aos sacerdotes, religiosos, religiosas e a todo povocristäo das vossas Comunidades diocesanas, nas quais penso com estima esimpatia.2. Um lugar especial está reservado no coraçâo do Papa e — tenho acerteza — também no coraçâo de todos vós, amados Bispos, aos consagradosna Igreja. 0 carisma de cada um é sinal eloquente de participaçao na multiformeriqueza de Cristo, cujas «largura, comprimento, altura e profundidade» 1sempre ultrapassam em muito tudo quanto nos podemos sorver da suaplénitude. E a Igreja, que é o rosto visível de Cristo no tempo, acolhe e nutreno seu pròprio seio Congregaçoes e Institutos com estilos tao diferentes,porque todos contribuem para revelar a variegada presença e o polivalentedinamismo do Verbo de Deus encarnado e da Comunidade dos que nelecrêem.Num tempo em que se palpa o risco de construir o hörnern com uma sódimensäo, que inevitavelmente acaba por ser a historicista e imanentista, osconsagrados säo chamados a manter de pé o valor e o sentido da oraçaoadoradora, näo separada mas unida ao compromisso vivo de um generososerviço prestado aos homens, que precisamente dai recebe impulso e eficacia:oraçao e trabalho, açâo e contemplaçâo säo binomios que em Cristo nunca sedeterioram em contraposiçôes antitéticas, antes maturam em mutua complementaridadee fecunda integraçâo.A sociedade atual precisa de ver nos homens e nas mulheres consagradosquanta harmonia existe entre o humano e o divino, entre as coisas visi veis eas invisíveis 2e o quanto as segundas superam as primeiras, sem nunca asbanalizar nem humilhar, mas vivificando-as e elevando-as ao nivel do planoeterno de salvaçao. Tal é o testemunho que eles devem dar hoje ao mundo:mostrar quanta bondade e amor estäo contidos no misterio de Cristo 3esimultaneamente quanto de transcendente e de sobrenatural se requer noempenho entre os homens.128Cf. Ef3, 18.Cf. 2 Cor 4, 18.Cf. Tt 3, 4,


312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale3. Desejo fazer constar novamente o mérito de tantas Congregaçoes religiosas,por terem enviado a fina flor das suas vocaçôes para formar e educaresse povo com tanto amor e dedicaçao. Podemos acaso esquecer-nos dosfranciscanos, dos dominicanos, dos agostinianos, dos beneditinos, dos jesuítas,dos salesianos, dos lazaristas, dos combonianos, dos presbíteros «fideidonum »? O que hoje vemos por toda a geografia nacional é fruto do trabalhoescondido, silencioso e benemérito de muitos leigos e leigas e de tantos religiosose religiosas que contribuíram e contribuem para a edificaçào dessaalma crista do brasileiro. Reconheça-mo-lo e demos g raças a Deus, porqueno silencio e na entrega desinteressada a Cidade de Deus cresceu, e a árvorefrondosa da Igreja deu os seus frutos de bem e de graça.Constituem, sem dúvida, uma grande riqueza das Igrejas que presidís asnumerosas Comunidades religiosas, de vida tanto ativa quanto contemplativa.Cada uma délas é um dom para a diocèse, que contribuí para edificar,oferecendo a experiencia do Espirito pròpria do seu carisma, e a atividadeevangelizadora característica da sua missäo. Precisamente por ser um dominestimável para toda a Igreja, recomenda-se ao Bispo «apoiar e ajudar aspessoas consagradas, para que, em comunhäo com a Igreja, se abram àsperspectivas espirituais e pastorais que correspondam às exigencias do nossotempo, na fìdelidade à inspiraçao originària». 4Nesta importante tarefa, odialogo respeitoso e fraterno será o caminho privilegiado para unir esforçose assegurar a indispensável coerência pastoral em cada diocèse, sob a guia doseu Pastor.4. As comunidades religiosas que se inserem na vida da propria diocèsemerecem todo apoio e estímulo. E uma contribuiçao preciosa que oferecempois, apesar da « diversidade de dons, o Espirito é o mesmo ». 5Neste sentido oConcilio Vaticano II afirmava: « Procurem os religiosos com empenho que,por seu intermedio, a Igreja revele cada vez mais Cristo, orando sobre omonte, anunciando às multidöes o Reino de Deus, curando os enfermos eferidos, convertendo os pecadores». 6A Igreja näo pode senäo manifestar alegría e apreço por tudo aquilo queos religiosos vêm realizando mediante Universidades, escolas, hospitais eoutras obras e instituiçoes. Este vasto serviço em favor do povo de Deus éfortalecido por todas as comunidades religiosas que responderam de modoadequado à exortaçao do Concilio, mediante a fìdelidade ao carisma funda-456Vita consecrata, 49,1 Cor 12, 4.Lumen gentium, 46.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 313cional e o empenho renovado no que se refere aos elementos essenciais da vidareligiosa. 7Peço a Deus que recompense abundantemente todas as Comunidadesreligiosas pela colaboraçâo que prestam na pastoral diocesana, tanto navida escondida e silenciosa de um mosteiro, como no empenho em atender eformar na fé todos os segmentos da sociedade, inclusive as populaçôes indígenas.As atividades pastorais sejam orientadas por um dinamismo sadio, emvista da expansäo, por todos os ambientes, da fé revelada; ai estäo também,por exemplo, os meios de comunicaçao social a interpelar por uma corretadifusäo da verdade. Os religiosos no mundo inteiro, e o Brasil nâo é exceçâo,fazem da imprensa escrita e falada um grande meio de difusäo da Boa Nova.Dai a importancia de urna boa orientaçao, a firn de que nao se deixem arrastarpor ideologías contrarias ao Magisterio da Igreja, e se empenhem pormanter a unidade com a Sé de Pedro.Na sua grande diversidade, a vida consagrada constitui uma riqueza daIgreja no vosso País. A qualidade espiritual dos seus membros, que beneficiaos fiéis e é, inclusive, uma preciosa ajuda para os sacerdotes, torna cada vezmais presente na consciência do povo de Deus « a exigencia de responder coma santidade de vida ao amor de Deus, derramado nos coraçôes pelo EspiritoSanto, reíletindo na conduta a consagraçâo sacramental realizada por obra deDeus no Batismo, na Confirmaçâo ou na Ordern». 8Na fìdelidade ao carisma que lhes é pròprio, em comunhäo e em dialogocom os outros componentes da Igreja, em primeiro lugar com os Bispos, asComunidades religiosas responderäo com generosidade aos apelos do Espiritoe teräo a solicitude de buscar caminhos novos para a missäo, a fìm de queCristo seja anunciado a todas as culturas, até às regiöes mais longinquas.5. Num ambiente profundamente secularizado é determinante a proclamaçâodo Reino de Deus, mediante o testemunho dos religiosos e das religiosas.Por isso, desejo convidar-vos a prestar urna renovada atençâo à promoçâoe ao cuidado da vida consagrada no vosso País. A pratica dos conselhosevangélicos testifica « a vida nova e eterna adquirida pela redençâo de Cristo,e preanuncia a ressurreiçâo futura e a glòria do Reino celeste». 9O papeldistintivo da mensagem evangélica justifica plenamente o aumento de iniciativas,tanto no àmbito diocesano quanto através da Conferencia episcopal, afìm de estimular ainda mais os jovens a responderem com generosidade à789Cf. Decr Perfectae caritatis, 2Vita consecrata, 33.Lumen gentium, 44.21 - AA s


314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevocaçao para os Institutos de Vida Consagrada e as Sociedades de VidaApostòlica.Se levarmos em conta que, em menos de duas décadas, no Brasil asvocaçôes sacerdotais de diocesanos superaram as de religiosos, compreenderemoso peso do esforço que se deveria dispensar, também entre estes últimos,para promover novos operarios para a messe do Senhor.Trata-se de um problema de grande importancia para a vida da Igreja emtodo o mundo. E «urgente estruturar uma vasta e capilar pastoral das vocaçôes,que envolva as paróquias, suscitando uma reflexâo mais atenta sobre osvalores essenciais da vida, cuja síntese decisiva está na resposta que cada umé convidado a dar ao chamamento de Deus, especialmente quando se pede atotal doaçâo de si mesmo e das proprias forças à causa do Reino». 10Encorajo os responsáveis das Congregaçôes e Institutos presentes nasvossas diocèses a oferecerem aos noviços e às noviças uma formaçao humana,intelectual e espiritual, que permita uma conversäo de todo seu ser a Cristo, afirn de que a consagraçâo configure sempre mais sua oblaçâo ao Pai.As atividades e os programas da Conferencia Nacional dos Religiososdevem, antes de tudo, «primar pelo reverente acatamento e pela especialobediencia ao Sucessor de Pedro e às diretrizes» emanadas por esta Sé Apostólica.Mais ainda, volto a recordar aqui que «todas as iniciativas, tanto asque sao promovidas pela Conferencia Nacional dos Religiosos, como as demais,empreendidas pelas outras estruturas de coordenaçâo regional ou local,devem estar sob a supervisäo e a responsabilidade concreta dos SuperioresMaiores e do Bispo Diocesano. Estes têm uma responsabilidade objetiva edevem ter a possibilidade de um controle e de um efetivo acompanhamento».11Por outro lado, ouve-se falar, às vezes, de refundaçâo de Congregaçôes,descurando-se, porém — para além da insegurança e do transtorno causadosem muitas pessoas de boa fé — que se trata sobretudo de partir de novo eintegralmente de Cristo, e de examinar com humildade e generosidade osentire cum Ecclesia. Em seguida, é urgente que, com o remanejamento,nao se vise somente a competencia humana, mas a explícita formaçao cristae católica. Uma vida religiosa que näo expressa a alegría de pertencer à Igrejae, com eia, a Jesus Cristo, já perdeu a primeira e fundamental oportunidadede uma pastoral vocacional.10Novo millennio ineunte, 46." Discurso, 11/7/1995, n. 6.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 3156. Como Conferencia e também como Pastores individualmente, examinareissem dúvida, com objetividade e respeito, a crescente escassez de vocaçôes,que se está verificando em muitos Institutos, enquanto outros floresceretcontinuamente.E parte constitutiva do vosso ministerio apoiar e orientar a observanciados conselhos evangélicos, mediante os quais os religiosos säo consagrados aDeus, em Jesus Cristo, para lhe pertencerem exclusivamente.O cuidado da vida religiosa é particularmente urgente quando se discuteacerca da identidade vocacional. Num espirito de profunda humildade, etendo como ponto de referencia Aquele «que, pela virtude que opera emnos, pode fazer infinitamente mais do que tu do quanto podemos ou entendemos»,12os religiosos e as religiosas se interroguem sobre o renovamento propostopelo Concilio Vaticano II: procuram segui-lo fielmente e foram produzidosos frutos de santidade e de zelo apostólico que se esperavam? Algunsdocumentos publicados em anos posteriores, com a minha aprovaçâo, sobre aformaçao nos Institutos religiosos e sobre a vida contemplativa, 13foram postosem pràtica?A renovacäo da vida religiosa dependerá do crescimento no amor de Deus,tendo sempre presente que « a contemplaçao das coisas divinas e a uniäo comDeus pela oraçao assidua sejam o primeiro e principal de ver de todos osReligiosos». 14O único modo efetivo de descobrir sempre mais a propriaidentidade é o arduo, mas consolador, caminho da conversäo sincera e pessoal,com um humilde reconhecimento das proprias imperfeiçôes e pecados; ea confiança na força da ressurreiçâo de Cristo 15ajudará a superar toda arideze fraqueza, ao eliminar o sentido de desilusäo experimentado em certas ocasiôes.7. O hörnern e a mulher consagrados a Deus na castidade perfeita defrontam-seàs vezes com o abandono ou a indiferença dos que os rodeiam e,consequentemente, com a solidäo no sentido amargo e duro do vocabulo.Nesse momento, o desejo de apoio e consolo humanos podem levar à recordaçâodaquilo que ficou para tras na vida: a natural ansia de perpetuaçàoatravés dos filhos, o desejo do afeto de alguém e a consolaçao do calor familiar.Säo aspiraçôes humanamente compreensíveis mas, na perspectiva da fé,é possível transcendê-las em vista do Reino de Deus.12,31415EfZ, 20.V.g., a Instr Verbi sponsa de 1999.C.I.C., can. 663 § 1.Cf, Fl 3, 10.


316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeQuem deu o passo decisivo para a consagraçâo, o fez assegurado pelapromessa de Cristo que « näo há ninguém que tenha abandonado, por amordo Reino de Deus, sua casa, sua mulher, seus irmäos, seus pais ou seus fìlhos,que näo receba muito mais neste mundo e no mundo vindouro a vida eterna».16Nas horas de provaçâo é necessàrio imitar a Jesus que, na noite daPaixâo, se abandonou sem reservas à vontade do Pai, dando assim o exemplode uma verdadeira obediencia, que näo é servil nem limitadora da pròpriaautonomia, mas caminho da verdadeira liberdade dos filhos de Deus. Porisso, é preciso reafirmar a serena convicçâo de que Aquele que iniciou nosconsagrados esta obra, a levará a cabo até o dia de Cristo Jesus. 17A historia ensina que certos casos de declínio no fervor e na vitalidade davida religiosa estâo ligados a um correspondente declínio na compreensäo ena pràtica da pobreza evangélica, embora o incumprimento dos demais conselhosevangélicos incida certamente, num grau maior ou menor, na fìdelidadeà vida consagrada. Ao imitarem a Cristo, que « se tornou pobre» pela nossasalvaçâo, 18os religiosos sao chamados a « fazer uma sincera revisäo da pròpriavida, na perspectiva da solidariedade com os pobres ». 19Caso contrario, cairäona tentaçao de ser pregadores de uma pobreza que nao encontra modelo napròpria vida, quando reivindica a pobreza alheia e näo a pròpria. E fácil cairnas malhas de ideologías materialistas, quando o testemunho pessoal näoserve de conduta para os demais.Enfim, mediante o livre e total dom de si mesmos a Cristo e à Igreja, asreligiosas e os religiosos podem testemunhar de modo surpreendente que oespirito das Bem-Aventuranças é caminho por excelencia para a transformaçâodo mundo e para a restauraçâo de todas as coisas em Cristo. 208. Venerados Irmäos, ao concluir este meu coloquio fraterno convosco,quero reafirmar todo o afeto e estima que nutro por cada um. Ao escutar-vos,dei-me conta da dedicacäo com que guiáis as vossas diocèses e apreciei acomunhäo que vos une uns aos outros. Maria, sublime modelo de consagraçâo,sustente o vosso empenho e unidade que, de todo o coraçâo, confirmocom uma ampla Bênçâo Apostólica, extensiva aos sacerdotes e seminaristas,aos consagrados, noviços, noviças e demais membros das vossas comunidadescristas.16,;181920Lc 18, 29-30.Cf. Fl 1, 6.Cf 2 Cor 8, 9.Redemptoris missio, 60.Cf. Lumen gentium, 31


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 317IVAd patres cardinales Humanamque curiam.*Signori Cardinali,Venerati Confratelli nell 'episcopato e nel sacerdozio,religiosi, religiose e laici delia Curia Romana!1. Cum Maria contemplemur Christi vultum! L'incontro che oggi, secondouna bella consuetudine, ci vede radunati, ha un sapore decisamente familiare.Ci vogliamo scambiare gli auguri nell'imminenza della Notte Santa, nellaquale ci soffermeremo a contemplare, insieme con Maria, il volto di Cristo.Ringrazio il Card. Joseph Ratzinger, nuovo Decano del Collegio Cardinalizio,per i pensieri e i sentimenti che con nobili parole mi ha voluto esprimere anome di tutti. Desidero pure far giungere un affettuoso saluto ed augurio alDecano emerito, Card. Bernardin Gantin, manifestandogli, anche in questacircostanza, viva riconoscenza per tutto il lavoro svolto a servizio di questaSede Apostolica.E un Natale per me particolarmente significativo, perché cade nel mioventicinquesimo anno di Pontificato. Proprio questa circostanza mi spinge afarvi partecipi del mio «grazie» al Signore per i doni che mi ha elargito inquesto non breve arco di tempo speso a servizio della Chiesa universale.Un cordialissimo « grazie » desidero esprimere anche a voi, che giorno pergiorno, con la vostra collaborazione competente e affettuosa, mi siete particolarmentevicini. Il mio ministero non potrebbe esprimersi in modo adeguatoed efficace senza di voi. Chiedo al Signore di ripagarvi di questo servizio alSuccessore di Pietro, consentendovi di trarne intima gioia e spirituale conforto.2. Una tonalità particolare è data a questo nostro incontro dal suo svolgersinell'Anno del Rosario. Esso intende rilanciare nella comunità cristianauna preghiera più che mai valida, anche alla luce degli orientamenti teologicie spirituali delineati dal Concilio Vaticano IL Si tratta infatti di una preghieramariana dal cuore spiccatamente cristologico.Nel riandare, com'è consuetudine in questa circostanza, ai principali avvenimentiche hanno scandito il mio ministero durante gli scorsi mesi, desiderofarlo nell'ottica che il Rosario suggerisce, ossia con uno sguardo contem-* Die 21 Decembris 2002


318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepiativo che faccia emergere, negli eventi stessi, il segno della presenza diCristo. In questo senso, nella Lettera apostolica Rosarium Virginis Mariaeho sottolineato la valenza antropologica di questa preghiera: 1essa, allenandocia contemplare Cristo, ci orienta a guardare l'uomo e la storia alla luce delsuo Vangelo.3. Come dimenticare, innanzitutto, che il volto di Cristo continua adavere un tratto dolente, di vera passione, per i conflitti che insanguinanotante regioni del mondo, e per quelli che minacciano di esplodere con rinnovatavirulenza? Emblematica rimane la situazione della Terra Santa, maaltre guerre «dimenticate» non sono meno devastanti. Il terrorismo poi continuaa mietere vittime e a scavare ulteriori fossati.Di fronte a questo orizzonte rigato di sangue, la Chiesa non cessa di farsentire la sua voce e, soprattutto, continua ad elevare la sua preghiera. Equanto è avvenuto, in particolare, il 24 gennaio scorso nella Giornata dipreghiera per la pace ad Assisi quando, insieme con i rappresentanti dellealtre religioni, abbiamo testimoniato la missione di pace che è speciale doveredi quanti credono in Dio. Dobbiamo continuare a gridarlo con forza: «Lereligioni sono al servizio della pace». 2Questa verità ho ribadito anche nel Messaggio per la pace del prossimo I ogennaio, evocando la grande Enciclica Pacem in terris del Beato GiovanniXXIII, che T11 aprile del 1963 — sono trascorsi quasi quarant'anni! — levòla sua voce in una diffìcile congiuntura storica per additare nella verità, nellagiustizia, nell'amore e nella libertà i «pilastri» portanti della vera pace.4. Il volto di Cristo! Se ci guardiamo intorno con occhi contemplativi, nonsarà diffìcile scorgere un raggio del suo splendore nelle bellezze del creato. Maal tempo stesso saremo costretti a lamentare la devastazione che l'incuriaumana è capace di arrecare all'ambiente, infliggendo ogni giorno alla naturaferite che si ritorcono contro l'uomo stesso. Per questo sono contento di averpotuto anche quest'anno testimoniare in diverse occasioni l'impegno dellaChiesa in ambito ecologico.E, a questo riguardo, doppiamente significativa, perché frutto di collaborazionetra le Chiese, la Dichiarazione che ho firmato con Sua Santità ilPatriarca ecumenico Bartolomeo I, presente a Venezia, collegandomi conlui in video-conferenza il 10 giugno. Abbiamo detto al mondo che è necessarioper tutti, per il futuro dell'umanità e specialmente guardando ai bambini,12Cfr n 25L'Osservatore Romano, 25 gennaio 2002


Acta Ioannis Pauli Pp. II 319una nuova « coscienza ecologica », quale espressione di responsabilità verso sestessi, verso gli altri, verso il creato.5. Lo sguardo va poi a quanto mi è stato dato di fare sul versante deirapporti con gli Stati. Ho ricordato a tutti l'urgenza di porre al centro dellapolitica, nazionale e internazionale, la dignità della persona umana e il servizioal bene comune. E in funzione di questo annuncio che la Chiesa partecipa,nella sua veste propria, ad Organismi internazionali. E questo il senso degliaccordi che essa stipula, guardando non solo alle attese dei credenti, maanche al bene di tutti i cittadini.Nel discorso che ho pronunciato davanti al Parlamento della RepubblicaItaliana il 14 novembre scorso, ho sottolineato che la grande sfida di unoStato democratico è la capacità di incardinare il suo assetto sul riconoscimentodegli inalienabili diritti dell'uomo e sulla cooperazione solidale e generosadi tutti all'edificazione del bene comune.E doveroso ricordare che a questi valori faceva già riferimento, giustosessantanni or sono, il mio venerato predecessore Pio XII nel Radiomessaggiodel 24 dicembre 1942. Accennando con accorata partecipazione «allafiumana di lagrime e amarezze » ed « al cumulo di dolori e tormenti » derivanti« dalla rovina micidiale dell'immane conflitto », 3 il grande Pontefice delineavacon chiarezza i principi universali e irrinunciabili secondo cui, una voltasuperata la «spaventosa catastrofe» della guerra, 4avrebbe dovuto esserecostruito il «nuovo ordine nazionale e internazionale invocato con cocenteanelito da tutti i popoli ». 5Gli anni da allora trascorsi non hanno fatto checonfermare la lungimirante saggezza di quegli ammaestramenti. Come nonauspicare che i cuori si aprano, soprattutto i cuori dei giovani, ad accoglieretali valori per costruire un futuro di vera e durevole pace?6. Parlando di giovani, il pensiero va alle esperienze indimenticabili dellaGiornata Mondiale della Gioventù, celebrata in luglio a Toronto. Quello con igiovani è un appuntamento sempre coinvolgente, e direi « rigenerante ». Quest'annoil tema ricordava ai giovani l'impegno missionario, sulla base delmandato di Cristo: essere «luce del mondo» e «sale della terra». E belloconstatare che i giovani, ancora una volta, non ci hanno delusi. Sono statiin tanti a partecipare, nonostante le difficoltà.3AAS 35 [1943], 24.4Ibid., p 18.' Ibid , p. 10.


320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCertamente, la presenza di giovani così numerosi all'incontro col Vangeloe col Papa non può far dimenticare i tanti altri che restano ai margini o sitengono lontani, adescati da altri messaggi o disorientati da mille contrastantiproposte. Tocca ai giovani di farsi evangelizzatori dei loro coetanei. Se lapastorale saprà interessarsi di loro, i giovani non deluderanno la Chiesa,perché il Vangelo è «giovane» e sa parlare al cuore dei giovani.7. Ricordo poi, con animo particolarmente grato al Signore, i passi inavanti che, anche quest'anno, ha fatto il cammino ecumenico. In verità,occorre riconoscerlo, non sono mancati motivi di amarezza. Ma dobbiamoguardare alle luci più che alle ombre. Tra le luci, oltre alla già menzionataDichiarazione congiunta con il Patriarca Bartolomeo I, desidero ricordaresoprattutto l'incontro con la Delegazione della Chiesa ortodossa di Grecia,che l'il marzo è venuta a farmi visita, recando un messaggio di Sua BeatitudineChristodoulos, Arcivescovo di Atene e di tutta la Grecia. Ho potutocosì rivivere, in qualche misura, il clima sperimentato lo scorso anno nellavisita compiuta in Grecia sulle orme dell'Apostolo Paolo. Se ancora restanomotivi di distanza, lascia ben sperare questo atteggiamento di reciprocaapertura.Altrettanto va detto riguardo alla visita che mi ha fatto il Patriarcaortodosso di Romania Teoctist, col quale nello scorso ottobre ho firmatouna Dichiarazione comune. Quando il Signore ci darà finalmente la gioia dellacomunione piena con i fratelli ortodossi? La risposta rimane nel mistero dellaProvvidenza divina. Ma la fiducia in Dio non dispensa certo dall'impegnopersonale. E necessario per questo intensificare soprattutto l'ecumenismodella preghiera e della santità.8. Proprio alla santità, come alla «cima» più alta del «paesaggio» ecclesiale,desidero rivolgere l'ultimo sguardo di questa panoramica, giacché anchequest'anno ho avuto la gioia di elevare agli onori degli altari tanti figli dellaChiesa, che si sono distinti per la loro fedeltà al Vangelo. Cum Maria contemplemurChristi vultum! E nei santi che « Dio manifesta vividamente agli uominila sua presenza e il suo volto». 6Rendo lode al Signore per le beatificazioni e canonizzazioni compiute nelcorso del viaggio apostolico a Ciudad de Guatemala e a Ciudad de México. Ecome non menzionare, anche per la particolare eco suscitata nell'opinionepubblica, la canonizzazione di san Pio da Pietrelcina e di san JosemariaEscrivá de Balaguer?6Lumen gentium, 50.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 321Nel segno della santità si è pure svolto il mio viaggio apostolico in Polonia,per la dedicazione del Santuario della Divina Misericordia a Krakow-Lagiewniki.In quell'occasione ho potuto ancora una volta ricordare al nostro mondo,tentato dallo scoraggiamento di fronte ai tanti problemi irrisolti e alle incogniteminacciose del futuro, che Dio è « ricco di misericordia». Per chi confida in Luimai nulla è definitivamente perduto; tutto può essere ricostruito.9. Cum Maria contemplemur Christi vultum!Carissimi collaboratori della Curia Romana, carissimi fratelli e sorelle, ècon questo invito che vi formulo gli auguri più cordiali per il prossimo Natale.Natus est vobis hodie Salvator, qui est Christus Dominus. 7Che questo annuncioporti gioia ai vostri cuori e vi dia slancio nel lavoro che ogni giorno svolgeteper la Santa Sede.Nel suo Natale Cristo ci trovi con l'animo pronto ad accoglierlo, e Maria,Regina del Santo Rosario, ci guidi maternamente alla contemplazione del suovolto. Buon Natale a tutti!VAd oratores Nationum coram admissos.*Excellences,Mesdames,Messieurs,1. Heureuse tradition que cette rencontre du début d'année qui me donnela joie de vous recevoir et d'embrasser en quelque sorte tous les peuples quevous représentez! En effet, à travers vous et grâce à vous, me parviennentleurs espérances et leurs aspirations, leurs réussites et leurs échecs. Aujourd'hui,je désire former pour vos pays des voeux fervents de bonheur, de paixet de prospérité.Au seuil de l'an nouveau, il m'est agréable aussi de vous présenter à tousmes meilleurs souhaits, alors que j'invoque sur vos personnes, sur vos familleset sur vos compatriotes l'abondance des Bénédictions divines.Avant de partager avec vous quelques réflexions inspirées par l'actualitédu monde et de l'Église, je me dois de remercier votre Doyen, l'AmbassadeurGiovanni Galassi, pour le discours qu'il vient de m'adresser, ainsi que pour les7Le 2, n.* Die 13 Ianuarii 2003.


322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevœux qu'il a délicatement exprimés, en votre nom à tous, pour ma personneet pour mon ministère. Veuillez tous accepter ma vive gratitude!Monsieur l'Ambassadeur, vous avez également évoqué avec sobriété leslégitimes attentes de nos contemporains, hélas trop souvent contrariées pardes crises politiques, par la violence armée, par des conflits sociaux, par lapauvreté ou par des catastrophes naturelles. Jamais comme en ce début demillénaire l'homme n'a senti combien le monde qu'il a façonné est précaire.2. Je suis personnellement impressionné par le sentiment de peur quihabite souvent le cœur de nos contemporains. Le terrorisme sournois quipeut frapper à tout instant et partout; le problème non résolu du Moyen-Orient, avec la Terre Sainte et l'Irak; les soubresauts qui perturbent l'Amériquedu Sud, particulièrement l'Argentine, la Colombie et le Venezuela; lesconflits qui empêchent de nombreux pays africains de se consacrer à leurdéveloppement; les maladies qui propagent la contagion et la mort; le graveproblème de la faim, tout spécialement en Afrique; les conduites irresponsablesqui contribuent à l'appauvrissement des ressources de la planète: cesont autant de fléaux qui menacent la survie de l'humanité, la sérénité despersonnes et la sécurité des sociétés.3. Mais tout peut changer. Cela dépend de chacun de nous. Chacun peutdévelopper en lui son potentiel de foi, de probité, de respect d'autrui, dedévouement au service des autres.Cela dépend aussi, bien évidemment, des responsables politiques, appelésà servir le bien commun. Vous ne serez pas surpris que devant un parterre dediplomates j'énonce à ce sujet quelques impératifs qu'il me semble nécessairede satisfaire si l'on veut éviter que des peuples entiers, peut-être même l'humanité,ne sombrent dans l'abîme.D'abord, un «oui a la vie»! Respecter la vie et les vies: tout commence làpuisque le plus fondamental des droits humains est bien le droit à la vie.L'avortement, l'euthanasie ou le clonage humain, par exemple, risquent deréduire la personne humaine à un simple objet: la vie et la mort surcommande en quelque sorte! Lorsqu'elles sont dépourvues de tout critèremoral, les recherches scientifiques touchant aux sources de la vie sont unenégation de l'être et de la dignité de la personne. La guerre elle-même attenteà la vie humaine car elle porte avec elle la souffrance et la mort. Le combatpour la paix est toujours un combat pour la vie!Ensuite le respect du droit. La vie en société — en particulier la vieinternationale — suppose des principes communs intangibles dont le but


Acta Ioannis Pauli Pp. II 323est de garantir la sécurité et la liberté des citoyens et des nations. Ces règlesde conduite sont la base de la stabilité nationale et internationale. Aujourd'hui,les responsables politiques ont a leur disposition des textes et desinstitutions d'une grande pertinence. Il suffit de les mettre en pratique. Lemonde serait totalement différent si l'on commençait par appliquer sincèrementles accords signés!Enfin le devoir de solidarité. Dans un monde surabondamment informémais qui paradoxalement communique si difficilement et où les conditionsd'existence sont scandaleusement inégales, il est important de ne rien négligerafin que tous se sentent responsables de la croissance et du bonheur de tous.Il en va de notre avenir. Un jeune sans travail, une personne handicapéemarginalisée, des personnes âgées abandonnées, des pays prisonniers de lafaim et de la misère, font trop souvent que l'homme désespère et succombe àla tentation de la fermeture sur soi ou à la violence.4. Voilà pourquoi des choix s'imposent pour que l'homme ait encore unavenir. Pour cela, les peuples de la terre et leurs dirigeants doivent avoirparfois le courage de dire « non».«Non à la mort»! C'est-à-dire non à tout ce qui attente à l'incomparabledignité de tous les êtres humains, à commencer par celle des enfants à naître.Si la vie est vraiment un trésor, il faut savoir le conserver et le faire fructifiersans le dénaturer. Non à tout ce qui affaiblit la famille, cellule fondamentalede la société. Non à tout ce qui détruit chez l'enfant le sens de l'effort, lerespect de soi et de l'autre, le sens du service.« Non à l'egoïsme »! C'est-à-dire à tout ce qui pousse l'homme à se protégerdans le cocon d'une classe sociale privilégiée ou d'un confort culturel quiexclut autrui. La façon de vivre de ceux qui jouissent du bien-être, leurmanière de consommer, doivent être revues à la lumière des répercussionssur les autres pays. Que l'on songe, par exemple, au problème de l'eau quel'Organisation des Nations unies propose à la réflexion de tous durant cetteannée 2003. L'egoïsme, c'est aussi l'indifférence des nations nanties par rapportaux pays laissés-pour-compte. Tous les peuples ont le droit de recevoirune part équitable des biens de ce monde et du savoir-faire des pays les pluscapables. Comment ne pas penser ici, par exemple, à l'accès de tous auxmédicaments génériques, nécessaire pour soutenir la lutte contre les pandémiesactuelles? Cet accès est souvent entravé hélas par des considérationséconomiques à court terme.«Non à la guerre»! Elle n'est jamais une fatalité. Elle est toujours unedéfaite de l'humanité. Le droit international, le dialogue loyal, la solidarité


324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeentre États, l'exercice si noble de la diplomatie, sont les moyens dignes del'homme et des nations pour résoudre leurs différends. Je dis cela en pensantà ceux qui mettent encore leur confiance dans l'arme nucléaire et aux tropnombreux conflits qui tiennent encore en otage des frères en humanité. ANoël, Bethléem nous a rappelé la crise non résolue du Moyen-Orient où deuxpeuples, l'israélien et le palestinien, sont appelés à vivre côte à côte, égalementlibres et souverains, respectueux l'un de l'autre. Sans avoir à répéter ceque je vous disais l'an passé en pareille circonstance, je me contenterai d'ajouteraujourd'hui, devant l'aggravation constante de la crise moyen-orientale,que sa solution ne pourra jamais être imposée en recourant au terrorisme ouaux conflits armés, pensant que des victoires militaires peuvent être la solution.Et que dire des menaces d'une guerre qui pourrait s'abattre sur lespopulations d'Irak, terre des prophètes, populations déjà exténuées par plusde douze années d'embargo? La guerre n'est jamais un moyen comme unautre que l'on peut choisir d'utiliser pour régler des différends entre nations.Comme le rappellent la Charte de l'Organisation des Nations unies et le Droitinternational, on ne peut s'y résoudre, même s'il s'agit d'assurer le biencommun, qu'à la dernière extrémité et selon des conditions très strictes, sansnégliger les conséquences pour les populations civiles durant et après lesopérations.5. Il est donc possible de changer le cours des événements dès lors queprévalent la bonne volonté, la confiance en l'autre, la mise en œuvre desengagements pris et la coopération entre partenaires responsables. J'en donneraideux exemples.L'Europe d'aujourd'hui, à là fois unie et élargie. Elle a su abattre les mursqui la défiguraient. Elle s'est engagée dans l'élaboration et la constructiond'une réalité capable de conjuguer unité et diversité, souveraineté nationaleet action commune, progrès économique et justice sociale. Cette Europe nouvelleporte en elle les valeurs qui ont fécondé, deux millénaires durant, un artde penser et de vivre dont le monde entier a bénéficié. Parmi ces valeurs, lechristianisme occupe une place de choix dans la mesure où il a donné naissanceà un humanisme qui a imprégné son histoire et ses institutions. Sesouvenant de ce patrimoine, le Saint-Siège et l'ensemble des Églises chrétiennesont insisté auprès des rédacteurs du futur Traité constitutionnel del'Union européenne afin qu'y figure une référence aux Églises et institutionsreligieuses. Il nous paraît en effet souhaitable que, dans le plein respect de lalaïcité, trois éléments complémentaires soient reconnus: la liberté religieusedans sa dimension non seulement individuelle et cultuelle mais également


Acta Ioannis Pauli Pp. II 325sociale et corporative; l'opportunité d'un dialogue et d'une consultationstructurés entre les Gouvernants et les communautés de croyants; le respectdu statut juridique dont les Églises et les institutions religieuses jouissentdéjà dans les États membres de l'Union. Une Europe qui désavouerait sonpassé, qui nierait le fait religieux et qui n'aurait aucune dimension spirituelleserait bien démunie face à l'ambitieux projet qui mobilise ses énergies: construirel'Europe de tous!L'Afrique, elle aussi, nous donne aujourd'hui l'occasion de nous réjouir:l'Angola a commencé sa reconstruction; le Burundi a pris le chemin qui pourraitconduire à la paix et attend de la communauté internationale compréhensionet aide financière; la République démocratique du Congo s'est engagéesérieusement dans un dialogue national qui devrait conduire à ladémocratie. Le Soudan a également fait preuve de bonne volonté, même sile chemin vers la paix est long et ardu. On doit se féliciter sans aucun doutede tels progrès et encourager les responsables politiques à n'épargner aucuneffort pour que, petit à petit, les peuples d'Afrique connaissent un début depacification et donc de prospérité, à l'abri des luttes ethniques, de l'arbitraireet de la corruption. C'est pourquoi nous ne pouvons que déplorer les gravesévénements qui secouent la Côte-dTvoire et la République Centrafricaine,tout en invitant leurs habitants à déposer les armes, à respecter leurs Constitutionsrespectives et à jeter les bases d'un dialogue national. Il sera alors aiséd'impliquer toutes les composantes de la communauté nationale dans l'élaborationd'un projet de société où tous se retrouvent. En outre, il est bon deconstater que, de plus en plus, les Africains tentent de trouver les solutions lesplus adaptées à leurs problèmes, grâce à l'action de l'Union africaine et à desmédiations régionales efficaces.6. Excellences, Mesdames et Messieurs, une constatation s'impose: l'indépendancedes États ne peut se concevoir désormais que dans l'interdépendance.Tous sont liés dans le bien comme dans le mal. Pour cela, justement, ilconvient de savoir distinguer le bien du mal et de les appeler par leur nom. Aleur sujet, quand le doute ou la confusion s'installent, les plus grands mauxsont à redouter, comme l'histoire nous l'a maintes fois enseigné.Pour éviter de tomber dans le chaos deux exigences me semblent s'imposer.D'abord retrouver au sein des États et entre les États la valeur primordialede la loi naturelle, qui a inspiré jadis le droit des gens et les premierspenseurs du droit international. Même si certains remettent aujourd'hui enquestion sa validité, je suis convaincu que ses principes généraux et universelssont toujours capables de faire mieux percevoir l'unité du genre humain


326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeet de favoriser le perfectionnement de la conscience des gouvernants commedes gouvernés. Ensuite l'action persévérante d'hommes d'Etat probes etdésintéressés. En effet, l'indispensable compétence professionnelle des responsablespolitiques ne peut être légitimée que par l'attachement à de fortesconvictions éthiques. Comment pourrait-on prétendre traiter des affairesdu monde sans référence à cet ensemble de principes qui sont à la base dece «bien commun universel» dont l'encyclique Pacem in terris du PapeJean XXIII a si bien parlé? Il sera toujours possible à un dirigeant logiqueavec ses convictions de se refuser à des situations d'injustice ou à desdéviances institutionnelles, ou d'y mettre fin. Nous retrouvons là, je crois,ce que l'on appelle couramment aujourd'hui la «bonne gouvernance». Lebien-être matériel et spirituel de l'humanité, la tutelle des libertés et desdroits de la personne humaine, le service public désintéressé, la proximitéavec les situations concrètes, passent avant tout programme politique etconstituent une exigence éthique qui est le mieux à même d'assurer la paixintérieure des nations et la paix entre les Etats.7. Il est évident que, pour un croyant, s'ajoutent à ces motivations cellesque lui donne la foi en un Dieu créateur et père de tous les hommes, qui luiconfíe la gestion de la terre et le devoir de l'amour fraternel. C'est direcombien l'État a tout intérêt à veiller à ce que la liberté religieuse, droitnaturel — c'est-à-dire à la fois individuel et social —, soit effectivementgarantie à tous. Comme j'ai eu l'occasion de le dire, des croyants qui sesentent respectés dans leur foi, qui voient leurs communautés juridiquementreconnues, collaboreront avec d'autant plus de conviction au projet communde la société civile dont ils sont membres. Vous comprendrez alors que je mefasse le porte-parole de tous les chrétiens qui, de l'Asie à l'Europe, sont encorevictimes de violence et d'intolérance, comme cela s'est produit tout récemmentà l'occasion de la célébration de Noël. Le dialogue œcuménique entrechrétiens et les contacts respectueux avec les autres religions, en particulieravec l'Islam, sont le meilleur antidote aux dérives sectaires, au fanatisme ouau terrorisme religieux. En ce qui concerne l'Église catholique, je ne mentionneraiqu'une situation, qui est pour moi cause de grande souffrance: lesort réservé à des communautés catholiques dans la Fédération de Russie qui,depuis des mois, voient certains de leurs pasteurs empêchés de les rejoindrepour des raisons administratives. Le Saint-Siège attend des autorités gouvernementalesdes décisions concrètes qui mettent un terme à cette crise et quisoient conformes aux engagements internationaux souscrits par la Russie


Ada Ioannis Pauli Pp, II 327moderne et démocratique. Les catholiques russes veulent vivre comme leursfrères du reste du monde, avec la même liberté et la même dignité.8. Excellences, Mesdames et Messieurs, nous qui sommes réunis en ce lieu,symbole de spiritualité, de dialogue et de paix, puissions-nous contribuer parnotre action quotidienne à ce que tous les peuples de la terre avancent, dansla justice et la concorde, vers des situations plus heureuses et plus justes, loinde la pauvreté, de la violence et des menaces de guerre! Veuille Dieu comblervos personnes ainsi que tous ceux que vous représentez d'abondantes bénédictions!Bonne et heureuse Année pour tous!VIAd quosdam episcopos Brasiliae.*Senhores CardeaisVenerados Irmäos no episcopado1. Depois de me ter encontrado pessoalmente com cada um de vós nosdias passados, é-me grato agora saudar-vos conjuntamente e, por vosso intermèdio,agradecer a Deus esta ocasiäo de entrar em contato com as Comunidadescristas que représentais, a todas el as dirigindo neste momento umasaudaçâo afetuosa e sincera.Transmiti-lhes, amados Irmäos, os meus mais cordiais sentimentos, assegurandoa minha solidariedade espiritual aos sacerdotes, aos religiosos e àsreligiosas, ao laicado cristäo, aos jovens, aos doentes e a todas as componentesdo Povo de Deus. A D. Fernando Antonio Figueiredo, Bispo de SantoAmaro e Presidente do Regional Sul 1, o meu agradecimento pela sua gentilatençâo e pelas expressöes de obsequio que há pouco me dirigiu também emvosso nome.2. « A época em que vivemos — escrevi na encíclica Redemptoris missio —é ao mesmo tempo dramática e fascinante. Se por um lado parece que oshomens väo no encalco da prosperidade material, mergulhando cada vez maisno consumismo materialista, por outro lado manifestam a angustiante procurade sentido, a necessidade de vida interior, o desejo de aprender novasformas e meios de concentraçâo e de oraçao. Näo só nas culturas densas dereligiosidade, mas também nas sociedades secularizadas, procura-se a dimen-* Die 23 Iannuarii 2003


328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesäo espiritual da vida como antídoto à desumanizaçao». 1É o chamado «ressurgimentoreligioso » que, embora nâo desprovido de ambiguidades, contémtodavía fermentos e estímulos a näo transcurar. Vós percebeis quäo difundidaé esta exigencia de Deus entre a vossa gente, uma populaçâo tradicionalmenteancorada nos perenes principios do cristianismo, mas submetida ainfluencias negativas de vària ordern.Porventura o fenòmeno das seitas, que também nas vossas terras se estádifundindo com incidencia intermitente de zona para zona e com pontasacentuadas de proselitismo entre as pessoas mais fracas social e culturalmente,näo é um sinal concreto de uma insatisfeita aspiraçao ao sobrenatural?Näo constituí ele para vós, Pastores, um auténtico desafio a renovar oestilo do acolhimento dentro das comunidades eclesiais e um estímulo prementea uma nova e corajosa evangelizaçao, que desenvol va formas adequadasde catequese, sobretudo para os adultos?Bem sabéis que, na base dessa difusäo, há também muitas vezes umagrande carencia de formaçao religiosa, com a consequente indecisäo acercada necessidade da fé em Cristo e da adesäo à Igreja por Ele instituida. Tenderea apresentar as religiôes e as varias experiencias espirituais como niveladasa um mínimo denominador comum, que as tornaría praticamente equivalentes,com o resultado de que toda a pessoa seria livre de percorrer indiferentementeum dos muitos caminhos propostos para alcançar a desejada salvaçâo.Se a isto se acrescentar o proselitismo arrojado, que caracteriza algum grupoparticularmente ativo e invasivo destas seitas, compreende-se logo como éurgente hoje sustentar a fé dos cristäos, dando-lhes a possibilidade de umacontinua formaçao religiosa, para aprofundarem cada vez melhor a relaçâopessoal com Cristo. 0 vosso esforço deve ser principalmente prevenir esseperigo, consolidando nos fiéis a pràtica da vida crista e favorecendo o crescimentodo espirito de auténtica fraternidade no seio de cada uma das comunidadeseclesiais.3. Desde Roma, acompanhei com especial interesse o desenrolar do XIVCongresso Eucaristico Nacional realizado em Campinas, que contou com aparticipaçao de uma multidäo de brasileiros reunida à volta da Eucaristía, napresença do meu representante e Legado especial,, o Cardeal José SaraivaMartins. Aquele foi, sobretudo, um momento de comunhäo, de vitalidade ede esperançosa celebracäo da Igreja de hoje no Brasil. Faço votos de que esteacontecimento tenha despertado a consciência crista do povo fiel da vossaN. 38


Acta Ioannis Pauli Pp II 329terra, encorajando-o para o compromisso de urna vida exemplar que estreiteos vínculos de comunhäo e reconciliaçâo na fé e no amor, para ser tambémfermento daquela renovaçâo interior a que antes me referia.A Eucaristia é, com efeito, o supremo bem espiritual da Igreja porquecontém o pròprio Cristo, nossa Páscoa e Päo vivo, que com sua carne dà avida ao mundo. 2Deste modo, assim como o coraçâo leva a vitalidade a todasas partes do corpo humano, também a vida eucaristica chegará — a partir doaitar do sacrificio, da presença real e da comunhäo — a todas as zonas docorpo celestial, e farà sentir os seus efeitos salutares também nos complexostecidos da sociedade, por meio dos cristäos que prolongam hoje a açâo deRedentor no mundo.4. A Eucaristia deve estar, pois, no centro da Pastoral para irradiar a suaforça sobrenatural em todos os ambientes cristäos, tanto de evangelizaçao, decatequese e da múltipla açâo caritativa, quanto no compromisso de renovaçaosocial e de justiça em favor de todos, começando pelo respeito da vida edos direitos de cada pessoa, e no empenho em favor da familia, do ensino atodos os niveis, da reta ordern política e da promocäo da moralidade pública eprivada.Mas para dar toda a sua eficacia à açâo eucaristica, deve-se cuidar sempreda digna e genuina celebraçâo do misterio, segundo a doutrina e as diretrizesda Igreja, como recordei em diversas ocasiöes. 3Com efeito, a celebraçâo da Eucaristia a Igreja, além de participar naeficacia redentora do misterio de Cristo, desempenha uma pedagogia da fé eda vida através da proclamaçâo da Palavra, das oraçôes, dos ritos e de todo osimbolismo eclesial da liturgia. Por isso, quai quer manipulaçâo destes elementosincide negativamente na pedagogia da fé; por outro lado, a reta, ativae consequente participaçao litúrgica, segundo as normas aprovadas pela Igreja,constrói a fé e a vida dos fiéis.Quero, pois, exortar-vos a conservar a genuina celebraçâo da liturgia,esforçando-vos para que sejam seguidas as indicaçôes da Santa Sé e as quecompetem à vossa Conferencia episcopal. Recordai nisto o dever de os Bisposserem «moderadores, promotores e guardiäes de toda a vida litúrgica» nassuas respectivas diocèses. 4234Cf. Presbyterorum ordinis, 5Cf. Carta Dominicae cenae, 12.Can, 835 § 1.22-AAS


330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale5. Na esteira deste serviço pastoral, desejaria submeter à vossa consideraçâoalguns ternas sobre os quais venho insistindo, para dar novo impulso àevangelizaçao nas Comunidades que vos estäo sujeitas.Como näo recordar, inicialmente, äquele meu apelo a dar «particularrelevo à Eucaristia dominical e ao pròprio domingo, considerado um diaespecial de festa, dia do Senhor ressuscitado e dom do Espirito, verdadeiraPáscoa da semana» 5 ? Numa época de grandes manifestaçôes populares movidas,às vezes, por objetivos superfìciais, faz-se necessario restaurar, pelaaçâo da graça, o mundo interior das almas infinitamente mais rico de valorese de esperanças. «As nossas comunidades, amados irmäos e irmäs — dizia eu— devem tornar-se auténticas "escolas" de oraçao, onde o encontró comCristo näo se exprima apenas em pedidos de ajuda, mas também em açâode graças, louvor, adoraçâo, contemplaçâo ». 6O que significa isto, senäo dar novo impulso aos valores da Eucaristia,tanto na Santa Missa quanto nas diferentes manifestaçôes eucaristicas: Congressus,Procissöes eucaristicas, Adoraçôes do Santissimo, Horas Santas eassim por diante? E preciso ensinar a rezar pessoalmente, e näo a coletivizara oraçao. E o encontró semanal do cristäo com Deus, na Missa e nas outrasmanifestaçôes litúrgicas, deve poder proporcionar uma maior intimidade como seu Senhor, porque o « Reino de Deus está no meio de vós » 7 , assim como osacerdote reza juntamente com o povo, pedindo a Deus no Pai-Nosso: « venhaa nos o vosso Reino ».Se a Liturgia da Palavra é um «diálogo de Deus com o seu povo», este« sente-se chamado a corresponder a este diálogo de amor, agradecendo elouvando mas, ao mesmo tempo, verificando a propria fìdelidade no esforçopor uma continua conversäo». 8Os meios proporcionados para um corretoentendimento da Eucaristia: a homilia e a preparaçao catequética, os Folhetosdo Domingo etc., devem poder enriquecer a expectativa do povo por estedia. Caso contràrio, tendem a esvaziar o conteúdo do Sacramento e da mesmamensagem litúrgica. Por isso, a Celebraçâo eucaristica näo pode nem devetransformar-se numa ocasiäo para reivindicaçôes de cunho politico corno, àsvezes, säo sugeridas em publicaçôes de caráter nacional, editadas para asMissas do domingo.5678Novo millennio ineunte, 35.Ibid., 33.Lc 17, 21Carta ap.. Dies Domini, 41.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 3316. Outro dos ternas de considerável importancia para as vossas diocèsesconsiste na religiosidade popular.0 necessàrio crescimento na fé e o testemunho evangélico na transformaçâodas realidades temporais segundo os designios de Deus devem levar osfiéis da Igreja a uma participaçao ativa na vida litúrgica e sacramental. Comefeito, o Concilio recorda-nos que a liturgia é « a meta para a qual se encaminhaa açâo da Igreja e a fonte de onde promana toda a sua força. Na verdade,o traballio apostólico ordena-se a que todos os que se tornaram filhos de Deuspela fé e pelo Batismo... participem no sacrificio e comam a Ceia do Senhor». 9Dai decorre que as açôes litúrgicas, enquanto « celebraçôes da Igreja, que é"sacramento da unidade" » 10 , devem ser disciplinadas unicamente pela autoridadecompetente 11 , exigindo de todos grande e respeitosa fìdelidade aosritos e aos textos auténticos. Uma errada aplicaçâo do valor da criatividade eda espontaneidade nas celebraçôes, mesmo se típica de tantas manifestaçôesda vida do vosso povo, näo deve alterar os ritos e os textos e, sobretudo, osentido do misterio que se celebra na Liturgia.7. Näo me é desconhecido, todavia, que a vossa pastoral litúrgica convivecom a presença de varios grupos culturáis, que säo uma manisfestaçâo a maisda catolicidade da Igreja. Muitos destes grupos vivem nas áreas urbanas, umao lado do outro, transformando a sua cultura em perfeita simbiose. Estefenòmeno implica uma resposta particularmente sensível, confiada ao vossocritèrio e prudencia pastoral.Como compreenderäo, o respeito pelas diversas culturas e a correspondenteinculturaçâo evangélica abordam questöes que merecem um destaque àparte.Certamente, näo é possível descurar aqui a consideracäo da cultura afro--brasileira no quadro mais amplo da evangelizaçao «ad gentes», e que hoje ébem presente na vossa reflexäo teológica e pastoral. Trata-se da delicadaquestäo de aculturaçâo, especialmente nos ritos litúrgicos, no vocabulario enas expressöes musicais e corporais típicas da cultura afro-brasileira. E bemsabido que a interaçao do cristianismo com os costumes e as tradiçôes africanastrouxe ao vocabulario, à sintaxe e à prosodia da lingua portuguesafalada no Brasil uma feiçâo pròpria. A presença do elemento negro na artesacra barroca do período colonial, que deixou tao belos monumentos arquitetónicose de escultura religiosa, e incorporou a música sacra e profana nos91011Sacrosanctum Concilium, 10Ibid., 26Can, 838 § 4,


332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialefestejos da religiosidade popular marcou, de modo inconfundível, as expressöesculturáis mais auténticas desta sociedade multirracial que é o Brasil.E evidente, porém, que se estaría distanciando da fìnalidade específica daevangelizaçao, acentuar um destes elementos formadores da cultura brasileira,isolá-lo deste processo interativo tao enriquecedor, de modo quase a setornar necessària a criaçâo de uma nova liturgia propria para as pessoas decor. Seria incomprensível dar ao rito litúrgico uma apresentaçâo externa euma estruturaçâo — nas vestes, na linguagem, no canto, nas cerimônias eobjetos litúrgicos — baseada nos chamados cultos afro-brasileiros, sem arigorosa aplicaçâo de um discernimento sèrio e profundo acerca da sua compatibilidadecom a Verdade revelada por Jesus Cristo. E necessàrio manter,por exemplo, uma adequada e prudente vigilancia em certos ritos que inspirama aproximaçâo do augusto Misterio Trinitàrio ao panteäo dos espíritos edivindades dos cultos africanos, pois corre-se o risco de modificar as fórmulassacramentáis em sua referencia trinitaria; mais ainda, deve-se assinalar, corrigindooportunamente, a introduçâo no rito sacramental de ritos, cantos eobjetos pertencentes explícitamente ao universo dos cultos afro-brasileiros.A Igreja Católica vé com interesse estes cultos, mas considera nocivo orelativismo concreto de urna pràtica comum de ambos ou de uma misturaentre eles, como se tivessem o mesmo valor, pondo em perigo a identidade dafé católica. Eia sente-se no dever de afirmar que o sincretismo é dañosoquando compromete a verdade do rito cristäo e a expressäo da fé, em detrimentode uma auténtica evangelizaçao.A tarefa de adaptaçâo e de inculturaçâo é importante para o futuro dorenovamento da vida litúrgica. A Constituiçâo conciliar sobre a SagradaLiturgia estabeleceu os seus principios. 12Por sua vez, a Instruçâo sobre a« Liturgia Romana e a inculturaçâo » aprofundou o tema e precisou os procedimentosque devem ser seguidos por parte das Conferencias episcopais, à luzdo Direito Canónico, depois da reforma litúrgica. 138. Na vossa açâo evangelizadora, um setor que merece toda atençâo dasolicitude pastoral é o das comunidades indígenas. No ano passado, vossaConferencia episcopal propos como tema da Campanha da Fraternidade: «AFraternidade e os povos indígenas ». Alegra-me saber que a Pastoral diocesanade algumas Igrejas particulares vem contribuindo decididamente para queas comunidades indígenas tomem maior consciência da sua propria identida-1213Cf. nn 37-40.Cf.. Ins.. Varietates legitimae, 62 e 65-68.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 333de, dos valores das suas culturas e do lugar que devem ocupar no conjunto dapopulaçâo brasileira.A celebraçâo do V Centenario da Evangelizaçao do Brasil propiciou tambéma ocasiäo para renovar o empenho na evangelizaçao das comunidadesindígenas do País. O Evangelho deve continuar penetrando na cultura indígena,e tornar possível a sua expressäo na vida comunitaria, na fé e naliturgia. Sirva-me a ocasiäo para reiterar aqui, que uma Igreja viva e unidaà volta de seus Pastores melhor defesa, para rebater a obra desagregadoraque certas seitas estäo realizando entre os vossos fiéis, semeando entreeles a confusäo e desvirtuando o conteúdo da mensagem crista.9. Ao terminar este encontró, desejo reiterar-vos, queridos Irmäos, a minhagratidäo pelos esforços realizados nos diferentes campos da açâo pastoral;pelo bom espirito com que guiáis o Povo de Deus; pela decidida vontade deservir o hörnern, através do anuncio do Evangelho que salva todo aquele queere em Jesus Cristo. 14Ao encorajar-vos a prosseguir com renovado empenhona vossa missäo, peço-vos que levéis a minha afetuosa saudaçâo e bênçâo aosvossos sacerdotes, religiosos, religiosas e fiéis, em especial aqueles que estäodoentes, säo idosos ou sofrem por qualquer causa, os quais tém sempre umlugar particular no coraçâo do Papa.Que Nossa Senhora Aparecida interceda diante do Senhor pela santidadede todos os fiéis do Brasil, pela prosperidade da Naçâo, pelo bem-estar decada uma das suas familias. Com estes ardentes votos, concedo-vos de coraçâoa Bênçâo Apostólica.VIIAd Pontificium Consilium de Legum textibus.*1. Sono molto lieto di accogliervi, cari partecipanti alla Giornata Accademicaorganizzata dal Pontifìcio Consiglio per i Testi Legislativi sui « Vent'annidi esperienza canonica», che sono trascorsi da quando, il 25 gennaio 1983, ebbila gioia di promulgare il nuovo Codex Iuris Canonici. Ringrazio di cuore ilPresidente del Pontifìcio Consiglio, l'Arcivescovo Julián Herranz, per i sentimentiespressi a nome di tutti e per la efficace illustrazione del Convegno.14Cf. Rm 1, 16.* Die 24 Ianuarii 2003.


334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa coincidenza tra la data di promulgazione del nuovo Codice di DirittoCanonico e quella del primo annuncio del Concilio — ambedue gli eventiportano la data del 25 gennaio —, mi induce a ribadire ancora una volta lostretto rapporto esistente tra il Concilio e il nuovo Codice. Non si deve infattidimenticare che il beato Giovanni XXIII, nel manifestare il proposito diindire il Concilio Vaticano II, rivelava di voler procedere anche alla riformadella disciplina canonica. Proprio pensando a questo, nella Costituzione apostolicaSacros disciplinae leges sottolineavo che tanto il Concilio quanto ilnuovo Codice erano scaturiti «da un'unica e medesima intenzione, che èquella di restaurare la vita cristiana. Da una tale intenzione, in effetti, tuttal'opera del Concilio ha tratto le sue norme e il suo orientamento». 1In questi vent'anni si è potuto constatare fino a che punto la Chiesaavesse bisogno del nuovo Codice. Felicemente le voci di contestazione deldiritto sono ormai piuttosto superate. Tuttavia, sarebbe ingenuo ignorarequanto resta da fare per consolidare nelle presenti circostanze storiche unavera cultura giuridico-canonica e una prassi ecclesiale attenta alla intrinsecadimensione pastorale delle leggi della Chiesa.2. L'intenzione che ha presieduto la redazione del nuovo Corpus IurisCanonici è stata ovviamente quella di mettere a disposizione dei Pastori edi tutti i fedeli uno strumento normativo chiaro, che contenesse gli aspettiessenziali dell'ordine giuridico. Sarebbe però del tutto semplicistico e fuorvianteconcepire il diritto della Chiesa come un mero insieme di testi legislativi,secondo l'ottica del positivismo giuridico. Le norme canoniche, infatti, sirifanno ad una realtà che le trascende; tale realtà non è solo composta di datistorici e contingenti, ma comprende anche aspetti essenziali e permanenti neiquali si concretizza il diritto divino.Il nuovo Codice di Diritto Canonico — e questo criterio vale anche per ilCodice dei Canoni delle Chiese Orientali — deve essere interpretato ed applicatoin quest'ottica teologica. In tal modo, si possono evitare certi riduzionismiermeneutici che impoveriscono la scienza e la prassi canonica, allontanandoledal loro vero orizzonte ecclesiale. Ciò avviene, com'è ovvio,soprattutto quando si pone la normativa canonica al servizio di interessiestranei alla fede e alla morale cattolica.3. In primo luogo, perciò, il Codice va contestualizzato nella tradizionegiuridica della Chiesa. Non si tratta di coltivare un'astratta erudizione storica,ma di penetrare in quel flusso di vita ecclesiale che è la storia del Diritto1AAS, 75, 1983, pars II, pag. VIII.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 335Canonico, per trarne lume nell'interpretazione della norma. I testi codiciali,infatti, si inseriscono in un insieme di fonti giuridiche, che non è possibileignorare senza esporsi all'illusione razionalistica di una norma esaustiva diogni problema giuridico concreto. Una simile mentalità astratta si rivelainfeconda, soprattutto perché non tiene conto dei problemi reali e degli obiettivipastorali che sono alla base delle norme canoniche.Riduzionismo anche più pericoloso è quello che pretende di interpretareed applicare le leggi ecclesiastiche distaccandole dalla dottrina del Magistero.Secondo tale visione, i pronunciamenti dottrinali non avrebbero alcun valoredisciplinare, valore che sarebbe da riconoscere soltanto agli atti formalmentelegislativi. E noto che, in quest'ottica riduzionista, si è arrivati talvolta adipotizzare perfino due diverse soluzioni dello stesso problema ecclesiale: l'unaispirata ai testi magisteriali, l'altra a quelli canonici. Alla base di una simileimpostazione vi è un'idea di Diritto Canonico molto impoverita, quasi cheesso si identificasse con il solo dettato positivo della norma. Così non è: ladimensione giuridica infatti, essendo teologicamente intrinseca alle realtàecclesiali, può essere oggetto di insegnamenti magisteriali, anche definitivi.Questo realismo nella concezione del diritto fonda un'autentica interdi -sciplinarità tra la scienza canonistica e le altre scienze sacre. Un dialogodavvero profìcuo deve partire da quella realtà comune che è la vita stessadella Chiesa. Pur studiata da angolature diverse nelle varie discipline scientifiche,la realtà ecclesiale rimane identica a se stessa e, come tale, può consentireun interscambio reciproco fra le scienze sicuramente utile a ciascuna.4. Una delle novità più significative del Codice di Diritto Canonico, comepure del successivo Codice dei Canoni delle Chiese Orientali, è la normativache i due Testi contengono sui doveri e diritti di tutti i fedeli. 2In realtà, ilriferimento della norma canonica al mistero della Chiesa, auspicato dal VaticanoII, 3passa anche attraverso la via maestra della persona, dei suoi dirittie doveri, tenendo ovviamente ben presente il bene comune della società ecclesiale.Proprio questa dimensione personalistica dell'ecclesiologia conciliare consentedi comprendere meglio lo specifico ed insostituibile servizio che la Gerarchiaecclesiastica deve prestare per il riconoscimento e la tutela dei dirittidei singoli e delle comunità nella Chiesa. Né in teoria né in pratica si puòprescindere dall'esercizio della potestas regiminis e, più in generale, dell'intero23Cfr CIC, cann 208-223; CCEO, cann 7-20Cfr Decr. Optatam totius, 16


336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemunus regendi gerarchico, quale via per dichiarare, determinare, garantire epromuovere la giustizia intraecclesiale.Tutti gli strumenti tipici attraverso cui si esercita la potestas regiminis— leggi, atti amministrativi, processi, sanzioni canoniche — acquistano così illoro vero senso, quello di un autentico servizio pastorale in favore delle personee delle comunità che compongono la Chiesa. Talvolta tale servizio può esserefrainteso e contestato: proprio allora esso si rivela più necessario per evitareche, in nome di pretese esigenze pastorali, si prendano decisioni che possonocausare e addirittura favorire inconsciamente delle vere ingiustizie.5. Consapevole dell'importanza del contributo specifico che, come canonisti,voi recate al bene della Chiesa e delle anime, vi esorto a perseverare conrinnovato slancio nella vostra dedizione allo studio e alla formazione canonisticadelle nuove generazioni. Ciò non mancherà di favorire un significativoapporto ecclesiale a quella pace, opera della giustizia, 4per la quale ho chiestodi pregare specialmente in quest'Anno del Rosario. 5Con questi auspici a tutti imparto con affetto la mia Benedizione.NUNTIIIOb diem migratoribus et profugis dicatum.1. Migration has become a widespread phenomenon in the modern-dayworld and involves ail nations, either as countries of departure, of transit orof arrivai. It affects millions of human beings, and présents a challenge thatthe pilgrim Church, at the service of the whole human family, cannot fail totake up and meet in the Gospel spirit of universal charity. This year's WorldDay of Migrants and Refugees should be a time of special prayer for the needsof all who, for whatever reason, are far from home and family; it should be aday of serious reflection on the duties of Catholics towards these brothers andsisters.Among those particularly affected are the most vulnerable of foreigners:undocumented migrants, refugees, asylum seekers, those displaced by con-45Cfr Is 32, 17.Cfr Lett ap.. Rosarium Virginis Mariae, nn. 6 e 40


Acta Ioannis Pauli Pp. II 337tinuing violent conflicts in many parts of the world, and the victims —mostly women and children — of the terrible crime of human traffícking.Even in the recent past we have witnessed tragic instances of forced movementsof peoples for ethnie and nationalistic pretensions, which have addeduntold misery to the li ves of targeted groups. At the root of thèse situationsthere are sinful intentions and actions that go contrary to the Gospel andconstitute a call to Christians everywhere to overeóme evil with good.2. Membership in the Catholic community is not determined by nationality,or by social or ethnie origin, but essentially by faith in Jesus Christ andBaptism in the name of the Holy Trinity. The "cosmopolitan" make-up ofthe People of God is visible today in practically every particular Churchbecause migration has transformed even small and formerly isolated communitiesinto pluralist and inter-cultural realities. Places that until recentlyrarely saw an outsider are now home to people from différent parts of theworld. More and more, for example, the Sunday Eucharist involves hearingthe Good News proclaimed in languages not heard before, thus giving newexpression to the exhortation of the ancient psalm: "Praise the Lord, all younations, glorify him all you peoples". 1These communities therefore have newopportunities of living the expérience of catholicity, a mark of the Churchexpressing her essential openness to all that is the work of the Spirit in everypeople.The Church understands that restricting membership of a locai communityon the basis of ethnie or other external characteristics would be animpoverishment for all concerned, and would contradict the basic right ofthe baptized to worship and take part in the life of the community. Moreover,if neweomers feel unwelcome as they approach a particular parish communitybecause they do not speak the locai language or follow locai customs,they easily become "lost sheep". The loss of such "little ones" for reasons ofeven latent discrimination should be a cause of grave concern to pastors andfaithful alike.3. This takes us back to a subject which I have often mentioned in myMessages for the World Day of Migrants and Refugees, namely, the Christianduty to welcome whoever comes knocking out of need. Such openness buildsup vibrant Christian communities, enriched by the Spirit with the giftsbrought to them by new disciples from other cultures. This basic expressionof evangelical love is likewise the inspiration of countless programmes ofPs. 116: 1


338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesolidarity towards migrants and refugees in ail parts of the world. To understandthe extent of this ecclesial héritage of practical service to immigrantsand displaced people we need only to remember the achievements and legacyof such figures as saint Francés Xavier Cabrini or bishop John Baptist Scalabrini,or the extensive present-day action of the Catholic relief agency"Caritas" and of the International Catholic Migration Commission.Often, solidarity does not come easily. It requires training and a turningaway from attitudes of closure, which in many societies today have becomemore subtle and penetrating. To deal with this phenomenon, the Churchpossesses vast educational and formative resources at all levéis. I thereforeappeal to parents and teachers to combat racism and xenophobia by inculcatingpositive attitudes based on Catholic social doctrine.4. Being ever more deeply rooted in Christ, Christians must struggle toovereóme any tendency to turn in on themselves, and learn to discern inpeople of other cultures the handiwork of God. Only genuine evangelical lovewill be strong enough to help communities pass from mere tolérance of othersto real respect for their différences. Only Christ's redeeming grace can makeus victorious in the daily challenge of turning from egoism to altruism, fromfear to openness, from rejection to solidarity.Understandably, as I urge Catholics to excel in the spirit of solidaritytowards newcomers among them, I also invite the immigrants to recognizethe duty to honour the countries which receive them and to respect the laws,culture and traditions of the people who have welcomed them. Only in thisway will social harmony prevail.The path to true acceptance of immigrants in their cultural diversity isactually a difficult one, in some cases a real Way of the Cross. That must notdiscourage us from pursuing the will of God, who wishes to draw ail peoplesto himself in Christ, through the instrumentality of his Church, the sacramentof the unity of ail mankind. 2At times that path needs a prophétie word that points out what is wrongand encourages what is right. When tensions arise, the credibility of theChurch in her doctrine on the fundamental respect due to each person restson the moral courage of pastors and faithful to "stake everything on love". 35. It hardly needs to be said that mixed cultural communities off er uniqueopportunities to deepen the gift of unity with other Christian Churches23Cf Lumen gentium, 1Cf. Novo millennio ineunte, 47.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 339and ecclesial communities. Many of them in fact have worked within theirown communities and with the Catholic Church to form societies in which thecultures of migrants and their special gifts are sincerely appreciated, and inwhich manifestations of racism, xenophobia and exaggerated nationalism areprophetically opposed.May Mary our Mother, who also experienced rejection at the very timewhen she was about to give her Son to the world, help the Church to be thesign and instrument of the unity of cultures and nations in one single family.May she help all of us to witness in our lives to the Incarnation and theconstant présence of Christ, who through us wishes to continue in historyand in the world his work of libération from all forms of discrimination,rejection and marginalization. May God's abundant Hessings be with thosewho welcome the stranger in Christ's ñame.From the Vatican, 24 October 2002.IOANNES PAULUS PP. IIIIOb diem I Ianuarii anni MMIIIPACEM IN TERRIS: A PERMANENT COMMITMENT1. Almost forty years ago, on Holy Thursday, 11 April 1963, Pope JohnXXIII published his epic Encyclical Letter Pacem in terris. Addressinghimself to "all men of good will", my venerable predecessor, who woulddie just two months later, summed up his message of "peace on earth" inthe first sentence of the Encyclical: "Peace on earth, which all men of everyera have most eagerly yearned for, can be firmly established and sustainedonly if the order laid down by God be dutifully observed" (Introduction:AAS, 55 [1963], 257).Speaking peace to a divided world2. The world to which John XXIII wrote was then in a profound state ofdisorder. The twentieth Century had begun with great expectations for progress.Yet within sixty years, that same Century had produced two WorldWars, devastating totalitarian Systems, untold human suffering, and thegreatest persécution of the Church in history.


340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeOnly two years before Pacem in terris, in 1961, the Berlin Wall had beenerected in order to divide and set against each other not only two parts ofthat City but two ways of understanding and building the earthly city. Onone side and the other of the Wall, life was to follow différent patterns,dictated by antithetical rules, in a climate of mutual suspicion and mistrust.Both as a world-view and in real life, that Wall traversed the whole ofhumanity and penetrated people's hearts and minds, creating divisions thatseemed destined to last indefínitely.Moreover, just six months before the Encyclical, and just as the SecondVatican Council was opening in Rome, the world had come to the brink of anuclear war during the Cuban Missile Crisis. The road to a world of peace,justice and freedom seemed blocked. Humanity, many believed, was condemnedto live indefìnitely in that precarious condition of "cold war", hopingagainst hope that neither an act of aggression nor an accident would triggerthe worst war in human history. Available atomic arsenals meant that such awar would have imperilled the very future of the human race.The four pillar s of peace3. Pope John XXIII did not agrée with those who claimed that peacewas impossible. With his Encyclical, peace — in ali its demanding truth —came knocking on both sides of the Wall and of ali the other divi ding walls.The Encyclical spoke to everyone of their belonging to the one human family,and shone a light on the shared aspiration of people everywhere to live insecurity, justice and hope for the future.With the profound intuition that characterized him, John XXIII i denti -fìed the essential conditions for peace in four precise requirements of thehuman spirit: truth, justice, love and freedom (cf. ibid., I: l.c., 265-266). Truthwill build peace if every individual sincerely acknowledges not only his rights,but also his own duties towards others. Justice will build peace if in practiceeveryone respects the rights of others and actually fulfils his duties towardsthem. Love will build peace if people feel the needs of others as their own andshare what they have with others, especially the values of mind and spiritwhich they possess. Freedom will build peace and make it thrive if, in thechoice of the means to that end, people act according to reason and assumeresponsibility for their own actions.Looking at the présent and into the future with the eyes of faith andreason, Blessed John XXIII discerned deeper historical currents at work.Things were not always what they seemed on the surface. Despite wars


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 341and rumours of wars, something more was at work in human affairs, somethingthat to the Pope looked like the promising beginning of a spiritualrevolution.A new awareness of human dignity and inalienable human rights4. Humanity, John XXIII wrote, had entered a new stage of its journey(cf. ibid., I: l.c., 267-269). The end of colonialism and the rise of newlyindependent States, the protection of workers' rights, the new and welcomeprésence of women in public life, all testified to the fact that thehuman race was indeed entering a new phase of its history, one characterizedby "the conviction that all men are equal by reason of their naturaldignity" (ibid., I: l.c., 268). The Pope knew that that dignity was still beingtrampled upon in many parts of the world. Yet he was convinced that,despite the dramatic situation, the world was becoming increasingly consciousof certain spiritual values, and increasingly open to the meaning ofthose pillars of peace — truth, justice, love, and freedom (cf. ibid., I: l.c,268-269). Seeking to bring thèse values into local, national and internationallife, men and women were becoming more aware that their relationshipwith God, the source of ali good, must be the solid foundation andsupreme criterion of their lives, as individuáis and in society (cf. ibid.).This evolving spiritual intuition would, the Pope was convinced, haveprofound public and politicai conséquences.Seeing the growth of awareness of human rights that was then emergingwithin nations and at the international le vel, Pope John XXIII caught thepotential of this phenomenon and understood its singular power to changehistory. What was later to happen in centrai and eastern Europe wouldconfimi his insight. The road to peace, he taught in the Encyclical, lay inthe defence and promotion of basic human rights, which every human beingenjoys, not as a benefit given by a différent social class or conceded by theState but simply because of our humanity: "Any human society, if it is to bewell-ordered and productive, must lay down as a foundation this principie,namely, that every human being is a person, that is, his nature is endowedwith intelligence and free will. Indeed, precisely because he is a person he hasrights and obligations, flowing directly and simultaneously from his verynature. And as thèse rights and obligations are universal and inviolable sothey cannot in any way be surrendered" (ibid., 259).As history would soon show, this was not simply an abstract idea; it wasan idea with profound conséquences. Inspired by the conviction that every


342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialehuman being is equal in dignity, and that society therefore had to adapt itsform to that conviction, human rights movements soon arose and gave concretepoliticai expression to one of the great dynamics of contemporary history:the quest for freedom as an indispensable component of work for peace.Emerging in virtually every part of the world, these movements were instrumentalin replacing dictatorial forms of government with more démocratieand participatory ones. They demonstrated in practice that peace and progresscould only be achieved by respecting the universal moral law written onthe human heart (cf. JOHN PAUL II, Address to the United Nations GeneralAssembli/, 5 October 1995, No. 3).The universal common good5. On another point too Pacem in terris showed itself prophétie, as itlooked to the next phase of the évolution of world politics. Because the worldwas becoming increasingly interdependent and global, the common good ofhumanity had to be worked out on the international plane. It was proper,Pope John XXIII taught, to speak of a "universal common good " (Pacem interris, IV: l.c, 292). One of the conséquences of this évolution was the obviousneed for a public authority, on the international levet, with effective capacity toadvance the universal common good; an authority which could not, the Popeimmediately continued, be established by coerción but only by the consent ofnations. Such a body would have to have as its fundamental objective the"récognition, respect, safeguarding, and promotion of the rights of the humanperson" (ibid., IV: l.c, 294).Not surprisingly therefore John XXIII looked with hope and expectationto the United Nations Organization, which had come into being on June 26,1945. He saw that Organization as a crédible instrument for maintaining andstrengthening world peace, and he expressed particular appréciation of its1948 Universal Déclaration of Human Rights, which he considered "an approximationtowards the establishment of a juridical and politicai Organization ofthe world community" (ibid., IV: l.c, 295). What he was saying in fact wasthat the Déclaration set out the moral foundations on which the évolution of aworld characterized by order rather than disorder, and by dialogue ratherthan force, could proceed. He was suggesting that the vigorous defence ofhuman rights by the United Nations Organization is the indispensable foundationfor the development of that Organizatione capacity to promote anddéfend international security.


Acta Ioannis Pauli Pp II 343Not only is it clear that Pope John XXIII's vision of an effectiveinternational public authority at the service of human rights, freedomand peace has not yet been entirely achieved, but there is still in factmuch hésitation in the international community about the obligation torespect and implement human rights. This duty touches all fundamentalrights, excluding that arbitrary picking and choosing which can lead torationalizing forms of discrimination and injustice. Likewise, we are witnessingthe émergence of an alarming gap between a series of new "rights"being promoted in advanced societies — the resuit of new prosperity andnew technologies — and other more basic human rights still not being met,especially in situations of underdevelopment. I am thinking here for exampleabout the right to food and drinkable water, to housing and security,to self-determination and independence — which are still far frombeing guaranteed and realized. Peace demands that this tension be speedilyreduced and in time eliminated.Another observation needs to be made: the international community,which since 1948 has possessed a charter of the inalienable rights of thehuman person, has generally failed to insist sufficiently on correspondingduties. It is duty that establishes the limits within which rights must becontained in order not to become an exercise in arbitrariness. A greaterawareness of universal human duties would greatly benefit the cause of peace,setting it on the moral basis of a shared récognition of an order in things whichis not dependent on the will of any individuai or group.A new international moral order6. Nevertheless it remains trae that, despite many difficulties and setbacks,significant progress has been made over the past forty years towards theimplementation of Pope John's noble vision. The fact that States throughoutthe world feel obliged to honour the idea of human rights shows how powerfulare the tools of moral conviction and spiritual integrity, which proved sodecisive in the revolution of conscience that made possible the 1989 nonviolentrevolution that displaced European communism. And although distortednotions of freedom as licence continue to threaten democracy and freesocieties, it is surely significant that, in the forty years since Pacem in Terris,much of the world has become more free, structures of dialogue and coopérationbetween nations have been strengthened, and the threat of a globalnuclear war, which weighed so heavily on Pope John XXIII, has been effectivelycontained.


344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeBoldly, but with all humility, I would like to suggest that the Church'sfìfteen-hundred-year-old teaching on peace as "tranquillitas ordinis — thetranquillity of order" as Saint Augustine called it (De Civitate Dei, 19, 13),which was brought to a new level of development forty years ago by Pacem interris, has a deep relevance for the world today, for the leaders of nations aswell as for individuáis. That there is serious disorder in world affairs is obvious.Thus the question to be faced remains: What kind of order can replacethis disorder, so that men and women can live in freedom, justice, and security?And since the world, amid its disorder, continues nevertheless to be"ordered" and organized in various ways — economie, cultural, even politicai— there arises another equally urgent question: On what principies are thèsenew forms of world order unfolding?These far-reaching questions suggest that the problem of order in worldaffairs, which is the problem of peace rightly understood, cannot be separatedfrom issues of moral principie. This is another way of saying that the questionof peace cannot be separated from the question of human dignity and humanrights. That is one of the enduring truths taught by Pacem in terris, which wewould do well to remember and reflect upon on this fortieth anniversary.Is this not the time for all to work together for a new constitutional Organizationofthe human family, truly capable of ensuring peace and harmony betweenpeoples, as well as their integral development? But let there be no misunderstanding.This does not mean writing the constitution of a global super-State.Rather, it means continuing and deepening processes already in place to meetthe almost universal demand for participatory ways of exercising politicai authority,even international politicai authority, and for transparency and accountabilityat every level of public life. With his confidence in the goodness he believedcould be found in every human person, Pope John XXIII called the entireworld to a nobler vision of public life and public authority, even as he boldlychallenged the world to think beyond its présent state of disorder to new formsof international order commensurate with human dignity.The bond between peace and truth7. Against those who think of politics as a realm of necessity detachedfrom morality and subject only to partisan interests, Pope John XXIII, inPacem in Terris, outlined a truer picture of human reality and indicated thepath to a better future for all. Precisely because human beings are createdwith the capacity for moral choice, no human activity takes place outside thesphère of moral judgment. Politics is a human activity; therefore, it too is


Acta Ioannis Pauli Pp II 345subject to a distincti ve form of moral scrutiny. This is also trae of internationalpolitics. As the Pope wrote: "The same natural law that governs thelife and conduct of individuáis must also regúlate the relations of politicaicommunities with one another" (Pacem in terris, III: l.c, 279). Those whoimagine that international public life takes place somewhere outside therealm of moral judgment need only reflect on the impact of human rightsmovements on the national and international politics of the twentieth Centuryjust concluded. These developments, anticipated by the teaching of the Encyclical,decisively refute the claim that international politics must of necessitybe a "free zone" in which the moral law holds no sway.Perhaps nowhere today is there a more obvious need for the correct use ofpoliticai authority than in the dramatic situation of the Middle East and theHoly Land. Day after day, year after year, the cumulative effect of bittermutuai rejection and an unending chain of violence and retaliation haveshattered every effort so far to engage in serious dialogue on the real issuesinvolved. The volatility of the situation is compounded by the clash of interestsamong the members of the international community. Until those inpositions of responsibility undergo a véritable revolution in the way theyuse their power and go about securing their peoples' welfare, it is difficultto imagine how progress towards peace can be made. The fratricidal strugglethat daily convulsés the Holy Land and brings into conflict the forces shapingthe immediate future of the Middle East shows clearly the need for menand women who, out of conviction, will implement policies fìrmly based onthe principie of respect for human dignity and human rights. Such policiesare incomparably more advantageous to everyone than the continuation ofconflict. A start can be made on the basis of this truth, which is certainlymore liberating than propaganda, especially when that propaganda serves toconceal inadmissible intentions.The p remises of a lasting peace8. There is an unbreakable bond between the work of peace and respect fortruth. Honesty in the supply of information, equity in legal Systems, opennessin démocratie procédures give Citizens a sense of security, a readiness to settlecontro versies by peaceful means, and a desire for genuine and constructi vedialogue, all of which constitute the true premises of a lasting peace. Politicaisummits on the regional and international levéis serve the cause of peace onlyif joint commitments are then honoured by each party. Otherwise thesemeetings risk becoming irrelevant and useless, with the result that people23 - A.A.S..


346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebelieve Iess and less in dialogue and trust more in the use of force as a way ofresol ving issues. The negative repercussions on peace resulting from commitmentsmade and then not honoured must be carefully assessed by State andgovernment leaders.Pacta sunt servanda, says the ancient maxim. If at all times commitmentsought to be kept, promises made to the poor should be considered particularlybinding. Especially frustrating for them is any breach of faith regardingpromises which they see as vital to their well-being. In this respect, the failureto keep commitments in the sphère of aid to developing nations is aserious moral question and further highlights the injustice of the imbalancesexisting in the world. The suffering caused by poverty is compounded by the lossof trust. The end resuit is hopelessness. The existence of trust in internationalrelations is a social capital of fundamental value.A culture of peace9. In the end, peace is not essentially about structures but about people.Certain structures and mechanisms of peace — juridical, politicai, economie— are of course necessary and do exist, but they have been derived fromnothing other than the accumulated wisdom and expérience of innumerablegestures of peace made by men and women throughout history who have kepthope and have not given in to discouragement. Gestures of peace spring fromthe li ves of people who f oster peace first of all in their own hearts. They are thework of the heart and of reason in those who are peacemakers (cf. Mt 5:9).Gestures of peace are possible when people appreciate fully the communitydimension of their Uves, so that they grasp the meaning and conséquencesof events in their own communities and in the world. Gestures of peace createa tradition and a culture of peace.Religion has a vital role in fostering gestures of peace and in consolidatingconditions for peace. It exercises this role all the more effectively if it concentrâteson what is proper to it: attention to God, the fostering of universalbrotherhood and the spreading of a culture of human solidarity. The Day ofP r ayer for Peace which I promoted in Assisi on 24 January 2002, involvingreprésentatives of many religions, had this purpose. It expressed a desire tonurture peace by spreading a spirituality and a culture of peace.The legacy of Pacem in terris10. Blessed Pope John XXIII was a man unafraid of the future. He wassustained in his optimism by his deep trust in God and in man, both of which


Acta Ioannis Pauli Pp II 347grew out of the sturdy climate of faith in which he had grown up. Moved byhis trust in Providence, even in what seemed like a permanent situation ofconflict, he did not hesitate to summon the leaders of his time to a new visionof the world. This is the legacy that he left us. On this World Day of Peace2003, let us all résolve to have his same outlook: trust in the merciful andcompassionate God who calis us to brotherhood, and confidence in the menand women of our time because, like those of every other time, they bear theimage of God in their souls. It is on this basis that we can hope to build aworld of peace on earth.At the beginning of a new year in our human history, this is the hope thatrises spontaneously from the depths of my heart: that in the spirit of everyindividual there may be a renewed dedication to the noble mission whichPacem in terris proposed forty years ago to all men and women of good will.The task, which the Encyclical called "immense", is that "of establishing newrelationships in human society, under the sway and guidance of truth, justice,love, and freedom". Pope John indicated that he was referring to "relationsbetween individuai Citizens, between Citizens and their respectiveStates, between States, and fìnally between individuáis, families, intermediateassociations and States on the one hand, and the world community on theother". He concluded by saying that "to bring about true peace in accordancewith divinely established order" was a "most noble task" (Pacem inTerris, V: l.c, 301-302).The fortieth anniversary of Pacem in terris is an apt occasion to return toPope John XXIII's prophétie teaching. Catholic communities will know howto celebrate this anniversary during the year with initiatives which, I hope,will have an ecumenical and interreligious character and be open to ail thosewho have a heartfelt desire "to break through the barriers which divide them,to strengthen the bonds of mutuai love, to learn to understand one anotherand to pardon those who have done them wrong" (l.c, 304).I accompany this hope with a prayer to Almighty God, the source of ailour good. May he who calis us from oppression and conflict to freedom andcoopération for the good of ail help people everywhere to build a world ofpeace ever more solidly established on the four pillars indicated by BlessedPope John XXIII in his historie Encyclical: truth, justice, love, freedom.From the Vatican, 8 December 2002IOANNES PAULUS PP. II


348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSECRETARIASTATUSRomanae Rotae iudicum muneris cessatio usque ad LXXV ae. a. expletum prolatatur.Ex Audientia SS.mi, diei VIII mensis Aprilis anno MMIII.Attentis circumstantiis Summus Pontifex Ioannes Paulus II motu proprioet certa scientia Romanae Rotae iudicum muneris cessationem usque adseptuagesimum quintum aetatis annum expletum prolatavit, facta autemfacultate singulis in praesens rotali collegio adscriptis iudicibus iure quaesitofruendi secundum compositam formulam quam unicuique accommodatotempore Administratio Patrimonii Sedis Apostolicae proponet.Quapropter in linea prima secundae paragraphi articuli tertii NormarumRotalium anno MCMXCIV promulgatarum 1verbum «expleverint» pro verbo« attigerint » subiciatur nec non et paragraphus tertia eiusdem articuli tertiiaboleatur.L. SB S.In Secret. Status tab., n. 516.560¡PSB ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusCf. AAS LXXXVI (1994), pag. 510


Congregatio de Causis Sanctorum 349<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMROMANABeatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae a Iesu Crucifixo (in saec.:Mariae Petkovic) fundatricis Congregationis Filiarum a Misericordia T.O.R.(1892- 1966)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«Amatum Dominum vestrum Iesum Christum incessanter diligite,pro Eo tantum operamini et omnem vitam vestram in operibus misericordiaeinsumite. In Congregatione omnia ad Eum convertite: pro Eovitam gerite et mortem oppetite. Eius Regnum amoris per mundum universumnuntiate».Hae admonitiones, quas Serva Dei Maria a Iesu Crucifixo ad suas Sororesin testamento spirituali scripserat, regula exstiterunt eius vitae, in laudesDomini insumptae et in famulatum pauperiorum, pro quibus spiritalia etcorporalia misericordiae opera toto pectore explevit.Serva Dei in Croato pago vulgo Blato, e dioecesi Ragusina, die 10 mensisDecembris anno 1892, sexta ex tredecim liberis, nata est parentibus AntonioPetkovic et Maria Marinovis, rite matrimonio coniunctis, sive fide siveterrenis substantiis ditatis, qui in ritu Baptismatis nomen Mariae indideruntei. A parentibus spiritali et culturali formatione recte est erudita; atenera inde aetate se praebuit alacrem animo, firmam indole, proclivem adpietatem, ad oboedientiam et ad caritatem. Anno 1899 sacramento Confirmationisest insignita, et anno 1905 ad primum Eucharisticum Conviviumaccessit; qui eventus magni ponderis fulcrum exstiterunt eius vitae spiritualis.Ancillas Caritatis saepe invisens, percepit se a Deo ad vitam consecratamvocari, attamen adversabantur parentes eius, qui ad matrimoniumadigebant eam. Quattuordecim annos nata privatum perpetuae castitatisvotum emisit. Actuose participavit missionem Ecclesiae et apostolatui operamdedit. Praeses exstitit Associationis Filiarum Mariae et condidit quo-


350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeque Associationes tum Boni Pastoris anno 1914, tum Matrum Christianarumsequenti anno. Cotidie infirmos invisebat et senes, et pauperibus, orphaniset pueris derelictis spiritualiter ac corporaliter succurrebat. Sacrificioeucharistico, sacra communione, contemplatione SS.mi Sacramenti etmeditatione Passionis Domini animam suam pascebat. Cum anno 1919 AncillaeCaritatis reliquerunt domum loci Blato, Serva Dei, invitata ab Exc.moD.no Iosepho Marcelic, episcopo Ragusino suoque moderatore spiritus, curamillius domus sumpsit et, una cum aliquot sociis, prospexit quoque operibusei adnexis. Die 4 mensis Octobris sequentis anni induit vestem religiosamet oriri fecit Congregationem Filiarum a Misericordia Tertii OrdinisRegularis Sancti Francisci, eo fine ut, per opera misericordiae, cognitionemdivini amoris propagarent. Tunc nomen assumpsit Mariae a Iesu Crucifixo.Die 14 eiusdem mensis nominata est Suprema Moderatrix et per plus quamquadraginta annos in bonum sui Instituti prudenter ac sollicite vires impendit,curam agendo de Sororum formatione et suscitando varia inceptapro feminea iuventute, pro pueris egenis et pro infirmis. Fundavit asyla,scholas rei domesticae et vestificiae artis. Dioecesanam obtinuit approbationemConstitutionum anno 1923 et aggregationem Instituti ad OrdinemFratrum Minorum anno 1928. Anno 1936 Congregationem constituit inArgentina, ibi commorans ab anno 1940 ad annum 1952, nova opera educationiset beneficentiae promovendo in variis nationibus Americae Latinae.Deinde Romam se contulit ubi deinceps in nova sede generali vixit.Anno 1954 cerebrali correpta est haemorrhagia cum permanenti hemiparesi;anno 1960 adversae valetudinis causa, munus Supremae Moderatricis spontereliquit. Extremos vitae suae annos in humilitate transegit, orando etlaborando pro suis Sororibus, quibus exemplum praebebat virtutum suarum,quae in annorum decursu fulgentiores perfectioresque efficiebantur.Etenim fidem, spem, caritatem aliasque virtutes munifico, constanti laetoqueanimo exercuit. Firmiter in Deum speravit, voluntatem eius adimplevit,pro Regno Dei aedificando assidue laboravit. Praecipuum Servae Deimunus in eo fuit ut caelestem Patrem glorificaret eiusque Sanctum Nomen,cui per Sacrum Cor Iesu laudes offerebat. Communionem cum Deo fovit perliturgiam, per pietatem erga SS.mam Eucharistiam, per amorem filialemerga Virginem Mariam, per orationem aeternarumque veritatum meditationem.Intensae vitae suae spirituali, Dei amore illustratae, apostolicum coniunxitopus ad fidem per universum mundum diffundendam et ad amorempusillis, pauperibus, aegrotis, peccatoribus, aetate provectis, humilibus ferendum.De suis filiabus spiritualibus singularem adhibuit curam, quas per


Congregatio de Causis Sanctorum 351evangelicam viam suaviter conduxit et fortiter. Gaudium experta est etofficium animas Deo admovendi, et hunc ad exsequendum finem fatigationes,sacrificia, res adversas et contumelias oppetere potuit, quia solamineDivinae Providentiae, in qua spem reposuerat, firmabatur. Fortitudinemtrahebat et prudentiam a communione cum Deo, ab oratione, a consiliispastorum Ecclesiae, quibus docilem et obsequentem se praebuit. Supernaturalisapientia se gessit in condendo et in regendo Instituto, in Sororibuserudiendis, in inceptis apostolicis exsequendis et in instrumentis ad sanctificationemaptioribus seligendis. Iustitiam optime exercuit erga Deum etproximum, temperantiam in terrenis adhibendis substantiis. Fortem seostendit ad difficultates perferendas, patientem ad morbos tolerandos, constantemad Christum sequendum. Vera sancti Francisci Assisiensis discipula,Crucifixum dilexit corde indiviso, et magni fecit paupertatem et humilitatem.Paradisum appetens, ad vitam aeternam aequo animo se paravit,donec Dominus eam ad se vocavit die 9 mensis Iulii anno 1966.Fama sanctitatis, qua Dei Serva vivens fruebatur, post mortem confirmataest, qua de re Vicariatus Urbis inchoavit Causam beatificationis etcanonizationis, dioecesanam instruens inquisitionem, cuius vim iuridicamagnovit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum diei 8 mensis Maiianno 1998. Apparata Positione, disceptatum est num Serva Dei heroicogradu virtutes exercuisset. Die 23 mensis Aprilis anno 2002 actus est CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum faventi quidem voto. PatresCardinales et Episcopi, congregati in Sessione Ordinaria die 21 mensis Maiihuius anni, audita Relatione Ponentis Causae, Exc.mi D.ni Aemilii Eid,Episcopi titulo Sarepteni Maronitarum, edixerunt Dei Servam Mariam aIesu Crucifixo heroicum virtutum theologalium, cardinalium eisque adnexarumfastigium attigisse.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe etCaritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia,Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, ServaeDei Mariae a Iesu Crucifixo (in saec.: Mariae Petkovic), Fundatricis Congre-


352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialegationis Filiarum a Misericordia Tertii Ordinis Regularis, in casu et ad effectumde quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusL. £8 S.£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisROMANABeatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae Piae Mastena (in saec.: TeresiaeMariae) fundatricis Instituti Religiosarum a Sancto Vultu (1881-1951)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS« Persuavis caritas centrum sit refulgens omnium motionum spiritus, cordis,operum. Numquam, numquam, numquam hoc nobis est obliviscendum:Pati, sed alios pati ne feceris ».Verba haec, quae Serva Dei Maria Pia Mastena aliquot mensibus antemortem ad suas Sorores scripserat, eius vitae compendium haberi possunt necnon spirituale testamentum. Caritas enim suam sponsalem iugiter collustravitcum Domino consortionem atque ecclesialem suam missionem, quae inhoc erat ut propagaretur, repararetur, in animabus restauraretur vultus Iesu,divinae dilectionis epiphania. Christi vultum contemplans, Serva Dei adimplevitea quae Summus Pontifex Ioannes Paulus II sua in Epistula Apostolica«Novo millennio ineunte» nuntiaverat: «... nostrae aetatis homines,quamvis haud semper conscii, ab hodiernis fidelibus quaerunt ut non modode Christo "loquantur", sed aliquo modo ut efficiant ut "videatur". NonneEcclesiae est officium Christi in unoquoque historiae aevo lucem referre,efficere ut ipsius vultus etiam coram novi millennii generationibus splendeat?»(n. 16: AAS XCIII [2001] 276-277).


Congregatio de Causis Sanctorum 353Maria Pia, prima ex septem liberis, die 7 mensis Decembris anno 1881nata est a parentibus Iulio Mastena, mercatore, et Maria Antonia Casarotti,magistra ludi, in amplo oppido vulgo Bovolone, intra fines dioecesis Veronensissito. Eiusdem mensis die 29 Baptismatis aquis abluta est, cui nomenTeresia Maria est inditum. Novem annos nata, spirituali miroque cum fructuad primum Eucharisticum accessit convivium et sacro chrismate est confirmata.Familiari in ambitu christiana institutione piorumque parentum exemplooptime est imbuta. Adhuc adulescens, castitatis votum emisit, singularicultu Eucharistiam et Immaculatam Virginem exornavit, atque in catechesimpueris tradendam libenti incubuit animo. Postquam in terra natali publicasfrequentaverat scholas, studia privatim perrexit. Persentiens ad vitamconsecratam vocari, quandam temporis periodum propter praematuram aetatemexspectare debuit. Tandem anno 1901 Veronae ingredi potuit InstitutumSororum a Misericordia. Sequenti anno religiosum induit habitum etanno 1903 vota nuncupavit nomen assumens Passiteae. Diplomate magistraeelementariae anno 1905 honestata, primum in pago Boscochiesanuova ac deindein loco S. Giovanni Lupatoto docuit. Anno 1908 in oppidum vulgo Miane, inProvincia Tarvisina, missa est ut parvam communitatem Sororum suarummoderaretur magistraeque municipalis munus impleret. Inibi quoque fidelitateeminuit suae consecrationi et studio apostolico erga alumnos, orphanos,iuvenes, adultos, infirmos. Singulariter sollicitam se ostendit de suscitandis etfirmandis sacerdotalibus et religiosis vocationibus. Una cum suo parochosociatam navavit operam catechesim tradendo, liturgiam animando, celebrationeset festa religiosa ordinando atque supellectiles sacras templique decoremprovidendo. Contemplationis vita vehementer allecta, anno 1927 ingressaest monasterium Cisterciense Sancti Iacobi "di Veglia", ex dioecesi olimCenetensi, in praesens Victoriensi Venetorum; die 2 mensis Iunii huius ipsiusanni religiosam sumpsit vestem et nomen Mariae Piae, quod per omnemvitam servavit. Claustrali silentio et oratione perfusa persensit a Dominovocari ad novam congregationem religiosam condendam; quapropter, de consilioExc.mi D.ni Eugenii Beccegato, Episcopi illius dioecesis, monasteriumreliquit et docendi munus implere perrexit. Anno 1930, eodem Episcopoapprobante, in loco vulgo San Fior di Sopra, in provincia Tarvisina, fundamentaiecit Instituti Religiosarum a Sancto Vultu, quod die 8 mensis Decembrisanno 1936, diversis victis difficultatibus, erectum est uti Congregatioiuris dioecesani sequentem habens scopum: «Propriam navare operam quasimissionariam pro redemptione in locis derelictis et pauperioribus, promovendo:a) curationes quas "ambulatoria" dicunt gratuitas pro pauperibus; b)


354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevaletudinaria pro locupletibus, quorum proventus in beneficia erogabuntur;c) asila pro infantibus in locis dissitis et destitutis; orphanotrophia; d) scholaspro doctrina christiana tradenda, domus puerorum ludicris et puellarumlaboribus et industriis, et quaeque alia opera promovenda et pro ecclesiarummunditia et cultu. Adiuvando pueros facultatibus destitutus qui Sacerdotiumet Missiones adfectant...». Sedes Apostolica anno 1947 pontificiam concessitapprobationem huic novae Congregationi, quae, a propria conditrice prudentergubernata, per diversas Italiae regiones erat diffusa. Serva Dei sedulamadhibuit curam de spirituali noviciarum formatione, quibus suadere consueveratut «verae fierent victimae et martyres Amoris, pro Amore et cumAmore». Sorores ad vultus Iesu contemplationem et ad sanctitatem hortabatur;ita ipsis scribebat: « Iesus nescit quid faciat de illis timidis animabus quaefugiunt ex Hortu Olivarum, quae timent verbera, spinas, crucem, martyrium,mortem». Quidquid alios docebat, ipsamet summo studio, constantiaet spirituali delectatione ad rem deducebat, Iesum habens veluti sponsum,pastorem, magistrum, lumen, gaudium vitae suae. In Iesum firmiter credidit,cuius doctrinae mente et corde adhaesit eiusque exemplum ferventer estsecuta. Artam cum ipso coluit communionem per liturgiam, meditationemEvangelii, divinarum veritatum contemplationem, assiduam orationem; percultum quoque tributum Eucharistiae, sancto Vultui et Mariae Virgini. Deo,quem maximopere dilexit, omnino sese obtulit eiusque manibus se tradidit.Caritate compulsa, anno 1903 votum victimae emisit et anno 1915 votumactiones pro Dei gloria animarumque salute perfectius adimplendi. Diligenterdivinae obsecuta est voluntati, religiosa vota servavit, a peccato abhorrait,sanctitatem tetendit. Dei amore allecta, omnibus bene fecit, et ex se fiduciam,bonitatem et laetitiam sparsit. Adlaboravit ut Iesum in animabusvivere faceret; orationibus et sacrificiis offensiones in Dominum illatas reparareintendit; lánguidos adiuvit et infirmos et pauperes; afflictis solamentulit; omnibus ignovit qui molestias afferebant illi; dulcedine et firmitudinesuas confirmavit Sorores in itinere perfectionis et in apostolicis operibus.Christiana spe illustrata, non super terrenas facultates curam proiecit sedsuper Providentiam, et, corde ab humanis opibus remoto, aeternam appetì vitmercedem, quam merendam curavit cotidiana munera erga Deum et proximumad amussim adimplendo. Omnia a Dei bonitate exspectabat, sese tamengerebat ac si omnia ex ipsa penderent. In tribulationibus fortis exstitit, patiensin sacrificiis, constans in divino famulatu, Ecclesiae auctoritatibus obsequens;temperantiam, castitatem, paupertatem, humilitatem et iustitiamcoluit. Prudentem se praebuit in iis seligendis quae magis idonea erant ad


Congregatio de Causis Sanctorum 355propriam obtinendam sanctificationem et ad suum Institutum regendum, cuipraefuit uti suprema moderatrix usque ad suum transitum, qui die 28 mensisIunii anno 1951 Romae evenit. Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, postmortem permansit, quamobrem Vicariatus Urbis beatificationis et canonizationisCausam inchoavit; et annis 1990-1992 instructa est inquisitio dioecesana,cuius iuridicam auctoritatem Congregatio de Causis Sanctorum ratamhabuit per decretum diei 30 mensis Aprilis anno 1993. Exarata Positione,disceptatio peracta est apud idem Dicasterium quaerens num Serva Dei virtutesheroico in gradu exercuerit. Die 17 mensis Martii anno 2002 PeculiarisCongressus Consultorum Theologorum habitus est cum voto quidem favorabili.Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria die 7 sequentis mensisMaii congregati, audita Relatione Exc.mi D.ni Marii Rizzi, Archiepiscopititolaris Balneoregiensis, Ponentis Causae, edixerunt Servam Dei MariamPiam Mastena in theologalibus, cardinalibus eisque adnexis virtutibus exercendisheroicum gradum attigisse. Facta demum de hisce omnibus rebusSummo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servae Dei virtutibusdecretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe etCaritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia,Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, ServaeDei Mariae Piae Mastena (in saec.: Teresiae Mariae), Fundatricis InstitutiReligiosarum a Sancto Vultu, in casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. 8B S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTAURINENSISBeatificationis et Canonizationis Servae Dei Nemesiae Valle (in saec.: Iuliae) sororisprofessae Instituti Sororum a Caritate (1847-1916)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS« Tantummodo Deus! ».Dictio haec, peculiaris Sororum Caritatis sententiola, ratio quoque exstititvitae Sororis Nemesiae Valle, quae Domino omnino se consecravit, etcupiens ab Ipso libenter accipi, viam sanctitatis humiliter percurrit. Hoc segerendi modo, ad effectum adduxit quidquid ipsamet scripserat: «Sanctaeefficiamur oportet per patientiam, per caritatem, per deditionem Deo factam,ac praesertim per rectam officiorum conscientiam. Sanctitas enim non sibivult multa vel magna exsequi opera, sed agere quod Deus a nobis requirit.Vere sanctus est ille, qui sciens Dei voluntatem, Ei perseveranter subicitur».Haec Domini sponsa Augustae Praetoriae vitam iniit die 26 mensis Iuniianno 1847. Parentes eius, Anselmus Valle et Maria Christina Dalbar, mercatoreset optimi christiani, in fonte baptismali nomina indiderunt ei Magdalenae,Teresiae, Iuliae. Quattuor agens annos, matre est orbata, et simulcum fratre adolevit in domo avi paterni, ubi legere, scribere nec non cultumDeo reddere didicit per pietatis exercitia, quorum peculiariter studiosam sepraebebat. Anno 1857 ad Eucharisticam Cenam primum accessit et sequentianno in urbe Vesontina educandatum apud Sorores a Caritate ingressa est.Diligenter studiis vacavit, mores suos expolivit, spiritualem vitam intentiusvixit. Recta institutione erudita et titulo decorata magistrae linguae Gallicae,anno 1862 paternam in domum rediit, in oppidum vulgo Pont-Saint-Martin. Illic eam praestolabantur pater huiusque nova uxor, a qua ServaDei peroptatam comprehensionem non obtinuit. Ceterum tempore illo consiliumperfecit Domino se vovendi. Idcirco sese adscripsit inter Sorores aCaritate, propositum nutriens eas imitandi in munere pauperibus serviendiet iuvenes instituendi, ad exemplum et doctrinam earum Conditricis, SanctaeIoannae Antidae Thouret (1765-1826). Vercellis postulatum incepit die8 mensis Septembris anno 1866. Tempore quo ad religiosam se parabatvestitionem, sibi proposuit quodlibet vitare verbum quod animum proximideprimere posset atque immodicam suiipsius cupiditatem cohibere. Titulomagistrae ludi exornata, Derthonam missa est ut apud Institutum Sancti


Congregatio de Caváis Sanctorum 357Vincentii, ubi septem lustra permansit, doceret. Docendi et educandi munuscompetenter et studiose, aequo animo, dignitate et materno spiritu adimplevit,uberrimos colligens fructus ac praesertim aestimationem, affectumgratumque animum tum discipularum tum harumque familiarum. Anno1873 religiosam emisit professionem, et anno 1886 moderatrix nominataest eiusdem Instituti Sancti Vincentii, quod summa cum bonitate et prudentiarexit assidua praebens Sororibus communitatis et omnibus qui adibanteam exempla sanctitatis, quae in memoria Derthonensium insculptafuerunt. Cum nova provincia religiosa Sanctae Ioannae Antidae erecta fuit,Serva Dei in oppidum Borgaro, prope Augustam Taurinorum, translata estut magistrae noviciarum munus exerceret. Quod magni ponderis officiumab anno 1903 usque ad mortem implevit, veram se iugiter ostendens matremet magistram singularum noviciarum, quas sapienter et suaviter formavitad serviendum Deo, Ecclesiae suoque religioso Instituto. Vitae exemplomagis quam verbis edocuit; etenim eius modus se gerendi continuaexstitit lectio quomodo Iesus amandus, quomodo servitium proximo ferendum,quomodo fidelitas erga vocationem servanda, quomodo Regula adamussimadimplenda sit. In officiis cotidianis diligenter observandis et invirtutibus summo studio, perseverantia et spirituali iucunditate exercendiseminuit. Fides, spes, caritas veluti lumen fuerunt et fortitudo eius. Deumsuper omnia dilexit, in eius Verbum credidit, voluntati eius obtemperavit,in omnibus Illi placere cupivit. Communionem cum Domino coluit aeternasmeditando veritates, liturgiam sacrasque celebrationes participando, eucharisticamet marialem alendo pietatem, orationem fovendo, propria vitaeconsecratae sacrificia tolerando, actioni interiori divinae gratiae iugiter obsecundando.Per quam sibi dilecta haec fuit precatiuncula: «Iesu, pro tevivo; Iesu, pro te morior; Iesu, et in vita et in morte tua sum». Quamlibetarripiebat occasionem ad sermonem de Domino instituendum, adlaboransut Ipse cognosceretur et amaretur. Catechismum tradendum promovit; interalumnas et novicias missionalem diffudit spiritum, orabat aliosque orarefaciebat pro populorum evangelizatione, pro reparatione offensionum inDeum illatarum et pro conversione peccatorum. Animabus in purgatoriodetentis suffragabatur. Suam per educationis operam favit promotioni humanaeet christianae mulieris atque incremento Regni Dei. Antistitas suas,Sorores, puellas orphanas omnesque iuvenes curae suae creditas summacumulavit caritate; viduis in difficultatibus versantibus, sacrorum alumnisegentibus, pauperibus et infirmis auxilio succurrit. In verbis et in opereprudenter egit, omnia coram Deo perpendens et aptiora seligens inst rumen-


358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeta ad sanctificationem suam et ad animarum salutem. Iustam se gessit etmodestam; fortis mansit in tribulationibus, patiens in aegritudine, a rebusterrenisque vanitatibus seiuncta, casta, auctoritatibus Ecclesiae suique Institutioboediens. Humilis et simplex mulier neglegi et extremum locumoccupare cupiebat; nec recusabat ab alumnis et noviciis veniam petere,quoties agnoscebat se in errorem incidisse. Spem in Deo posuit et aeternamconcupivit mercedem, quam merendam curavit, exemplum et doctrinamIesu Christi sollicite sequens. Anno 1910 valetudo eius deficere coepit, attamencum Domino necessitudo in dies intimior fiebat et profundior; et excorporis condicione, iam tunc curvati et dolentis, summa collucebat paxspiritualis. Dominus eam ad se vocavit sub vesperum diei 18 mensis Decembrisanno 1916.Coram sua Congregatione Deique populo Soror Nemesia sanctitatis fama invita, in morte et post mortem refulsit, quapropter Archiepiscopus TaurinensisCausam beatificationis et canonizationis inchoavit per celebrationem ProcessusOrdinarii Informativi annis 1951-1954, cui additus est Processus RogatorialisDerthonensis. Iuridicam harum Inquisitionum canonicarum validitatem ratamhabuit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum die 2 mensis Aprilisanno 1982 promulgatum. Apparata Positione, ad normam iuris disceptatiofacta est num Serva Dei in virtutibus observandis heroicum gradum attigisset.Die 4 mensis Iunii anno 2002 actus est felici cum exitu Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinariadie 25 eiusdem mensis congregati, Ponente Causae Exc.mo D.no PetroGeorgio Silvano Nesti, C.P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti Severiniin Piceno, agnoverunt Servam Dei Nemesiam Valle virtutes théologales,cardinales eisque adnexas heroicum in modum excoluisse.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe etCaritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia,Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, ServaeDei Nemesiae Valle(in saec.: Iuliae), Sororis professae Instituti Sororum aCaritate, in casu et ad effectum de quo agitur.


Congregatio de Causis Sanctorum 359Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. œ S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisTRICHURIENSISBeatificationis et Canonizationis Servae Dei Euphrasiae a SS. Corde Iesu (in saec.:Rosae Eluvathingal) sororis professae Congregationis Matris de Carmelo (1877-1952)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«Infirmitas haec non est ad mortem sed pro gloria Dei, ut glorificeturFilius Dei per eam» (Io 11, 4).Verba quibus Iesus Lazari sorores allocutus est intime commoverunt animumServae Dei Euphrasiae a SS. Corde Iesu (in saec.: Rosae Eluvathingal).Ipsa enim, quamvis iuvenili aetate diuturnis et acerbis infirmitatibus correptafuerit, ob abiectionem et aegrimoniam se animo non defecit; quin immo,proprios cruciatus alacriter obtulit ad hominum peccata reparanda pro maioreDei gloria proque animarum salute.Serva Dei nata est in loco vulgo Edathuruthy (qui olim pertinebat ad dioecesimTrichuriensem, nunc vero ad dioecesim Irinialakudensem Syrorum Malabarensium)die 17 mensis Octobris anno 1877 a familia terrenis opibus ditata.Octo dies nata lavacro Baptismatis abluta est. Christiana formatione a matreapte erudita, a tenera iam aetate, apertam ostendit propensionem ad operapietatis et ad mortificationem. Cupiens Christo prorsus se vovendi, quamvispatre invito, perquam iuvenis candidata ingressa est conventum SororumBeatae Mariae Virginis de Monte Carmelo situm in loco Koonammavu. Ob eiusadversantem valetudinem, Sorores suadebant ei ut a vita consecrata discederet,attentis tamen modo se gerendi et consilio ab ipsa firmiter capto sequendiChristum pauperem, oboedientem et castum, Sorores approbarunt ut ServaDei in conventu manere pergeret. Potuit igitur ad Postulatum accedere, assu-


360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemens religiosum velamen et nomen Euphrasiae a SS. Corde Iesu. Interea eiusphysicae vires in peius ruebant ita ut sacro Viatico et Infirmorum Unctionereficeretur; postea parum eonvaluit, attamen plurimum adhuc patiebatur et,Passionis Christi particeps, peculiari robore acerbos tolerabat dolores. Die 24mensis Maii anno 1900 vota perpetua nuncupavit; postea munus creditum estilli Magistrae noviciarum, quod studiose ac prudenter implevit. Peculiarem inmodum contendit ut noviciae sese mutuo diligerent et venerarentur. Deindevocata est ad munera explenda Supremae Moderatricis, Consiliariae, Moderatricislocalis et Delegatae ad Generale Congregationis Capitulum. Pleramquevitae suae partem transegit in conventu loci Ollur, se conferens ad domoslocorum Manalur et Ampazhakad tantum per brevia temporis intervalla. Charismaticadona, quibus Dominus eam ditavit, Serva Dei laetanter et humiliterrecepit, indignam se reputans ut favoribus adeo peculiaribus ornaretur. Obcontinuum exercitium christianarum virtutum, quas semper comprobavit,nec non ob dona recepta, innumerae personae adibant eam consilia et precespetiturae. Simpliciter, intense et consequenter servavit fidem, cardinem totiusvitae spiritualis. In diversis vitae adiunctis in Deo speravit, quam virtutemaluit per cultum Eucharistiae, stigmatum Christi, Beatissimae Virginis Mariae,in cuius honorem cotidie ac ferventer recitabat Rosarium Mariale, cuius mysteriaferventer meditabatur. In Eucharistica celebratione omnes commovebatob altissimum gradum communionis cum Domino. Pro nihilo habuit laudes etterrenas honorificentias, quoniam hoc unum sibi proposuerat, aeternam scilicetassequi beatitudinem. Eo quod Deum diligebat, innumeras aerumnas patientertoleravit, et sollicitam se praebuit de peccatoribus ad Christum revocandis,quos hortabatur ut ad reconciliationis sacramentum assidue accederent. Caritatemexercuit erga Sorores religiosas, maxime iuniores vel infirmas, et a quibuscumqueminoribus abhorrait. Pestilentiae cholerae saeviente, deditioneeminuit et alacritate qua morale et corporale auxilium indigentibus tulit. Inexplendis regiminis muneribus prudentia excelluit et aequitate, quin neglegeret,cum necesse erat, instrumenta admonitionis. Leges ecclesiasticas et RegulamInstituti diligentissime servavit, contendens ut partes haberet vitae communitatis,quamvis aegritudo minime remitteret; eius animosam indolem etproprias appetitiones summo cum labore continuit. In cibo et potu moderataexstitit et sponte acerbis castigationibus se subiecit. Quamvis in saeculo vivebatapud familiam copiis instructam et assuefacta ad opulentiam, in conventuvitam gessit in paupertate, prorsus aliena a terrenis opibus. Mandata auctoritatisecclesiasticae et moderatoris spiritus submisse accepit ita ut ad suumscriberet moderatorem: « Prompta sum, oboedientiae merito, ad mortem oppe-


Congregatio de Causis Sanctorum 361tendam ». Deum indiviso corde dilexit ita ut, per assiduam et continuam vigilantiam,castitatem a quocumque periculo vel tentatione tueretur. Aestivistemporibus anni 1952 eius physicae vires in deterius ruerunt, et Viatico InfirmorumqueUnctione refecta, placide in Domino obdormivit eodem anno die 29mensis Augusti, transiens ad recipiendam mercedem a Christo fidelibus servispromissam.Diffusa eius sanctitatis fama, Archiepiscopus Trichuriensis Causam inchoavitbeatificationis et canonizationis, instruens dioecesanam inquisitionemannis 1987-1991, cuius auctoritatem iuridicam adprobavit Congregatiode Causis Sanctorum per decretum datum die 16 mensis Novembris anno1991. Apparata Positione, disceptatio habita est, ut de more, num ServaDei heroicum virtutum gradum attigisset. Die 3 mensis Maii anno 2002 actusest Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum, felici cum exitu. PatresCardinales et Episcopi congregati in Sessione Ordinaria die 4 sequentis mensisIunii, audita Relatione Ponentis Causae, Em.mi Domini Simonis CardinalisLourdusamy, agnoverunt Euphrasiam a SS. Corde Iesu virtutes théologales,cardinales eisque adnexas in gradu heroico excoluisse. Facta demum de hisceomnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum CardinalemPraefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de CausisSanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servae Deivirtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia,Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico,Servae Dei Euphrasiae a SS. Corde Iesu (in saec.: Rosae Eluvathingal), Sororisprofessae Congregationis Matris de Carmelo, in casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis24 - AAS


362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVARSAVIENSIS seu CRACOVIENSISBeatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Sigismundi Felicis Feliñski Archiepiscopitit. Tarsensis olim Archiepiscopi Varsaviensis fundatoris CongregationisSororum Franciscalium Familiae Mariae (1822-1895)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Famulus Dei Sigismundus Felix Feliñski natus est die 1 mensisNovembris anno 1822 in loco Wojutyn, quod nunc finibus Ucrainae continetur.Ordinatus sacerdos, in ministerium pastorale incubuit; anno autem1857 Congregationem Sororum Franciscalium Familiae Mariae condidit. BeatusPius IX eum Archiepiscopum Varsaviensem creavit, sed anno transactomoderatores rei publicae eum in Russiam deportarunt. Post viginti annos,quos in exsilio egerat, liberatus est nominatusque Archiepiscopus titulo Tarsensis.In postrema parte vitae apostolatum impense exercuit, praesertim inutilitatem agricolarum Polonorum et Ucrainorum. Mortuus est die 17 mensisSeptembris anno 1895.Coram Ioanne Paulo II, Summo Pontifice, promulgatum est, die 24mensis Aprilis anno 2001, decretum super virtutibus heroicis. BeatificationemServi Dei prospectans, Causae Postulator iudicio huius Congregationisproposuit prodigialem, ut ferebatur, sanationem iuvenis mulieris DalmaraeKoziol, quae die 16 mensis Iulii anno 1995 in Polonia gravem casum adversumautocineticum est perpessa, ex quo maritus statim morte est abreptus,post hebdomadam etiam filius quattuor annorum. Domina Dalmara gravissimisest affecta vulneribus internis et fractura femoris sinistri pelvisque,quibus accessit maxima perturbatio haemoragico-hypovolemica ob copiosamsanguinis amissionem. Statim in valetudinarium recepta, sectionemchirurgicam est passa. Postmodum comparuit infectio meatuum urinalium,quae secum tulit ardentissimam febrim et grave vitium renale. Prognosis, amedicis edita, fuit maxime cauta. In eiusmodi rerum condicione mater aegrotaeet Sorores Franciscales Familiae Mariae fidentes auxilium divinumexpostulaverant per intercessionem Famuli Dei Sigismundi Felicis Feliñskiimpetrandum, cuius imago photographica et reliquiae partibus sauciis aegrotantissunt applicatae; quae quidem coepit se melius habere ac tandemad perfectam sanationem est perducta. De hac re apud Curiam Rzeszoviensem,inter annos 1998-1999, instituta est Inquisitio dioecesana, cuius vis


Congregatio de Causis Sanctorum 363iuridica agnita est ab hoc Dicasterio per decretum die 24 mensis Martii anno1999 editum. Consilium Medicorum Congregationis, qui bis in rem inquisiverunt,in Sessione diei 8 mensis Maii anno 2002 declaraverunt sanationemfuisse comparate celerem, perfectam et mansuram, sine consequentiis postumis,ad altioris doctrinae rationem inexplicabilem. Die 21 eiusdem mensishabitus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum, et die 4mensis Iunii subsequente congregata est Sessio Ordinaria Patrum Cardinaliumet Episcoporum, Causae Ponente Eminentissimo Edmundo CasimiroCardinali Szoka. Et in utroque Coetu sive Consultorum sive Cardinalium etEpiscoporum, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsumprolatum est affirmativum. Facta demum de hisce omnibus rebusSummo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanationeconscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascriptoCardinali Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite aSecretis Congregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus,Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo aDeo patrato per intercessionem Ven. Servi Dei Sigismundi Felicis Feliñski,Archiepiscopi tit. Tarsensis, olim Archiepiscopi Varsaviensis, FundatorisCongregationis Sororum Franciscalium Familiae Mariae,videlicet de comparateceleri, perfecta ac mansura sanatione Dalmarae Koziol a «grave insufficienzarenale e grave insufficienza cardiocircolatoria in soggetto obeso politraumatizzato,con marcato shock ipovolemico, infezione urinaria e"crushingsyndrome " ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. SB S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusSB Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONGREGATIO PRO EPISCOPISRIOPRETENSISDe nominis dioecesis mutationeDECRETUMSummi Pontificis Pii XI Apostolicis sub plumbo Litteris «Sollicitudoomnium ecclesiarum», die 25 Ianuarii anno 1929, dioecesis Riopretensis inRepublica Brasiliensi erecta fuit. Ad memoriam Sancti Iosephi, RedemptorisCustodis, honorandam, primigeniumque civile nomen loco restituendum,civitas Brasiliensis vulgo Rio Prelo nuncupata, die 30 novembris anno 1944,denominationem suam mutare statuit, ita ut in posterum Säo José do RioPreto appellaretur. Cum in praefata urbe etiam cathedra episcopalis dioecesisRiopretensis exstet, eius Episcopus, Exc.mus P.D. Oranus IoannesTempesta, audito Collegio Consultorum, Sanctae Sedi preces enixe porrexit,ut et dioecesis non amplius Riopretensis sed Sancti Iosephi Riopretensisnominaretur. Congregatio pro Episcopis, praehabito favorabili voto Exc.miP.D. Alili Rapisarda, Archiepiscopi titularis Cannensis et in Brasilia hactenusApostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem cuilibet ambiguitatisemovendae profuturam, porrectis precibus benigne annuendum censuit.Quapropter, eadem Congregatio, vigore specialium facultatum sibi aSummo Pontifice Ioanne Paulo, divina Providentia PP. II, tributarum, praesentiDecreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae dataeforent, statuit ut dioecesis Riopretensis, uti de more, nomen assumat ab urbeepiscopali vulgo « Säo José do Rio Preto » et posthac Sancti Iosephi Riopretensisnuncupetur eiusque pro tempore Episcopus item Sancti Iosephi Riopretensiscognominetur.Ad haec perficienda, Congregatio pro Episcopis deputat Exc.mum ApostolicumNuntium in Brasilia vel, ipso a sede absente, negotiorum SanctaeSedis in Brasilia gestorem, necessarias et opportunas eisdem tribuens facultatesetiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum inecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem,cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionisremittendi.


Congregatio pro Episcopis 365Ecclesiae tandem orbique omni impetret Iosephus sanctus, perinde acsingulis nobis, Patris et Filii et Spiritus Sancti benedictionem.Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 11 mensisDecembris anno 2002.83 IOANNES BAPTISTA card. REPraefectusL. 83 S.In Congr, pro Episcopis tab., n. 1011 ¡0283 Franciscus MonterisiaSecretisHUMAIT ANENSIS et BORBENSISDe finium mutationeDECRETUMQuo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi PP. DD.Franciscus Iosephus Meinradus Merkel, Episcopus Humaitanensis, et IosephusAlfonsus Ribeiro, Episcopus Praelatus Borbensis, unanimi consensu abApostolica Sede expostulaverant, ut circumscriptionum sibi concreditaramfines aliquantulum immutarentur. Congregatio pro Episcopis, praehabitofavorabili voto Exc.mi P.D. Laurentii Baldisseri, Archiepiscopi titulo Diocletianensiset in Brasilia Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationemchristifidelium bono profuturam, vigore specialium facultatum sibi a SummoPontifice Ioanne Paulo, divina Providentia PP. II, tributarum, oblatis precibusannuendum censuit. Quapropter, hoc Decreto, perinde valituro ac siApostolicae sub plumbo Litterae datae forent, a praelatura Borbensi integrumterritorium municipii « Manicoré » distrahitur idque dioecesi Humaitanensiassignatur, mutatis, hac ratione, utriusque ecclesiasticae circumscriptionisfinibus.Ad clerum quod attinet eadem Congregatio statuit ut simul ac praesensDecretum ad effectum deductum fuerit sacerdotes Ecclesiae illi censeanturadscripti in cuius territorio ecclesiasticum officium detinent; ceteri autemsacerdotes, clerici seminariique tirones circumscriptioni illi incardinati maneantvel incardinentur in cuius territorio legitimum habent domicilium.


366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeQuamobrem documenta et acta praefati municipii clericos, fideles ac bonatemporalia respicientia a Curia Borbensi ad Curiam Humaitanensem transmittantur.Ad haec perficienda Congregatio pro Episcopis deputat memoratum Exc.­mum Apostolicum Nuntium vel, ipso a sede absente, negotiorum SanctaeSedis in Brasilia gestorem, necessarias et opportunas eisdem tribuens facultatesetiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum inecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Congregationem,cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionisremittendi.Contrariis quibuslibet minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 20 mensisIanuarii anno 2003.ES IOANNES BAPTISTA card. REPraefectusL. ffî S.£8 Franciscus Monterisi^a e c r s e^In Congr. pro Episcopis tab., n. 971 ¡95PROVISIOECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 25Martii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Vladislaviensi, R.D. VieslavumAloisium Mering, e clero Pelplinensi ibique Seminarii rectorem.— Titulari episcopali Ecclesiae Vindensi R.D. Franciscum Beschi, hactenuspro-Vicarium generalem dioecesis Brixiensis, quem deputavit Auxiliaremeiusdem dioecesis.die 3 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Abthugnitanae, R.D. PaulumHenricum Walsh, e clero dioecesis Petropolitanae in Insula Longa, hactenscurionem paroeciae Sancto Patricio dicatae, in civitate vulgo Smithtown,quem deputavit Auxiliarem eiusdem dioecesis.


Congregatio pro Episcopis 367die 4 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Bahannensi, R.D. ChristophorumProwse, e clero archidioecesis Melburnensis, ibique Vicarium generalem,quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Essendiensi Exc.mum P.D. Felicem Genn, hactenusEpiscopum titularem Uzalensem et Auxiliarem dioecesis Trevirensis.— Cathedrali Ecclesiae Albae Regalensi Exc.mum P.D. Antonium Spányi,hactenus Episcopum titularem Tharrensem et Auxiliarem Strigoniensem-Budapestinensem.die 5 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Antigonicensi Exc.mum P.D. RaimundumIoannem Lahey, hactenus Episcopum Sancti Georgii Terrae Novae.die 7 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Bencennensi R.D. VitalemSkomarovskyi, Seminarii maioris dioecesis Kioviensis-Zytomeriensis vicerectorem,quem deputavit Auxiliarem eiusdem dioecesis.die 8 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Montensi in Numidia R.D.Adalbertum Polak, Seminarii maioris archidioecesis Gnesnensis rectorem,quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.die 11 Aprilis. — Praelatitiae Ecclesiae Calamensi in Chilia, R.D. VillelmumPatricium Vera Soto, e clero dioecesis Melipillensis ibique parochum.— Titulari episcopali Ecclesiae Basticensi R.D. Antonium Marino, hactenusSeminarii maioris Bonaërensis rectorem, quem constituit archidioecesisPlatensis Auxiliarem.die 12 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Uzalensi R.D. AnsgariumDominicum Sarlinga, hactenus Vicarium generalem archidioecesis Mercedensis-Luianensis,quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.die 15 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Mugensi R.D. ThomamAntonium Williams, e clero archidioecesis Liverpolitanae ibique paroeciaeSancti Antonii curionem, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Sillitanae R.D. Hervinum Giraud, e clerodioecesis Vivariensis, hactenus Seminarii Universitarii Lugdunensis moderatorem,quem constituit Auxiliarem archidioecesis Lugdunensis.


368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 15 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesia Zallatensi R.D. TheodoricumBrac de la Ferrière, e clero archidioecesis Lugdunensis, ibique Vicariumgeneralem, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.die 16 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Salutiarum R.D. Iosephum Guerrini,e clero dioecesis Cuneensis, hactenus ibidem Vicarium iudicialem.— Titulari episcopali Ecclesiae Aecanae R.D. Paulum Stobrawa, decanumet curionem in urbe vulgo Opole, quem deputavit Auxiliarem archidioecesisOpoliensis.die 17 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Liccanensi Exc.mum P.D. GeorgiumMazur, hactenus Episcopum Ircutscanum Sancti Iosephi.— Cathedrali Ecclesiae Ircutscanae Sancti Iosephi Exc.mum P.D. CyrillumKlimowicz, hactenus Episcopum titularem Arbensem et Auxiliarem MinscensemLatinorum-Mohiloviensem Latinorum.die 25 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Sonsonensi - Rivi Nigri, R.D.Richardum Antonium Tobón Restrepo, e clero dioecesis Sanctae Rosae deOsos, hactenus officialem Nuntiaturae Apostolicae in Columbia.— Titulari episcopali Ecclesiae Cebaradesensi, R.D. Dominicum MaiLuong, e clero archidioecesis Novae Aureliae, ibique hactenus curionem paroeciae« Mary Queen of Vietnam » dicatae, quem deputavit Auxiliarem dioecesisArausicanae in California.— Titulari episcopali Ecclesiae Iliberritanae R.D. Christianum ContrerasVillarroel, Vicarium generalem archidioecesis Santi Iacobi in Chile ibiqueparochum, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.die 30 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Paranensi Exc.mum P.D.Marium Aloisium Baptistam Maulión, hactenus Episcopum Sancti Nicolaide los Arroyos.— Cathedrali Ecclesiae Stantianae R. D. Marcum Eugenium Galräo Leitede Almeida, e clero Aracaiuensi, hactenus paroeciae Sancti Marci Evangelistaein eadem archidioecesi curionem.— Cathedrali Ecclesiae Riverormensi, R.D. Georgium Villelmum Coleman,hactenus administratorem dioecesanum eiusdem sedis.


Congregatio pro Gentium Evangelizatione 369die 30 Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Izirzadensi R.D. HenricumDíaz, Vicarium episcopalem archidioecesis Moreliensis, quem constituit Auxiliaremdioecesis Sancti Christophori de las Casas.— Cathedrali Ecclesiae Satmariensi, R.D. Eugenium Schönberger, e cleroeiusdem dioecesis, curionem paroeciae in urbe vulgo Sighetu Marmatiei.CONGREGATIOPRO GENTIUM EVANGELIZATIONECUEVENSISde nominis Vicariatus Apostolici mutationeDECRETUMExc.mus ac Rev.mus Dominus Leonardus Bernacchi, O.F.M., VicariusApostolicus Cuevensis in Bolivia, postulavit ab Apostolica Sede ut denominatiode Curia eiusdem circumscriptionis ecclesiasticae in « Camiriensis »mutaretur, vernacula dictione «Camiri» vertenda. Haec Congregatio,praehabito favorabili voto Episcoporum Conferentiae Boliviae, porrectisprecibus benigne annuendum censuit. Quapropter, idem Dicasterium Missionale,vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Ioanne Paulo,divina Providentia Pp. II tributarum, praesenti Decreto, statuit utdeinceps Vicariatus Apostolicus Cuevensis, novo nomine «Camiriensis»designetur.Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Gentium Evangelizatione,die XXIX mensis Martii, anno Domini MMIII.CRESCENTIUS card. SEPEPraefectusL. m s.In Congr. pro Gentium Evangelizatione tab., n. 1600¡03£8 Robertus Saraha Secretis


370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePROVISIOECCLESIARUMIoannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregationepro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastoresdignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteraspraefecit:die 5 Decembris 2002. — Cathedrali Ecclesiae Muyinganae R.D. IoachimumNtahondereye, e clero dioecesis Ruyigiensis et in Seminario maioreKitagaënsi Theologiae moralis professorem.— Cathedrali Ecclesiae Otukpoënae R.D. Michaelem Apochi, e cleroeiusdem dioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Chipatensi R.D. Georgium Cosmam Zumaire Lungu,hactenus Administratorem Apostolicum eiusdem dioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Nyahururensi, noviter conditae in Kenya, R. D.Aloisium Paiaro, missionarium fidei donum dioecesis Patavinae.die 19 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Puppitanae R.D. IoannemHsane Hgyi, hactenus Seminarii maioris theologici nationalis in dioecesiYangonensi rectorem, quem constituit Auxiliarem dioecesis Patheinensis.— Cathedrali Ecclesiae Ratnapurensi R.D. Antonium Haraldum Perera,hactenus directorem Seminarii maioris nationalis philosophiae.— Cathedrali Ecclesiae Isirensi-Niangaraënsi R.D. Iulianum AndavoMbia, rectorem Collegii philosophici interdioecesani Kisanganiensis.die 11 Ianuarii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Niameyensi Exc.mum P.D.Michaelem Christianum Cartatéguy, S.M.A., hactenus Episcopum titularemAulonitanum et Auxiliarem eiusdem dioecesis.— Metropolitanae Ecclesiae Samarindaënsi, noviter erectae, Exc.mumP.D. Florentinum Sului Hajang Hau, M.S.F., hactenus Episcopum eiusdemsedis episcopalis.— Titulari episcopali Ecclesiae Horreoaninicensi R.D. Abrahamum Desta,hactenus cancellarium et secretarium generalem Secretariatus CatholiciEparchiae Adigratensis, quem constituit Vicarium Apostolicum Mekiensem.


Congregatio pro Gentium Evangelizatione 371die 14 Ianuarii 2003. — Titulari episcopali Ecclesiae Sullectinae R.P.Faustum Gabrielem Trávez Trávez, O.F.M., in oppido vulgo dicto Ambatocoenobii superiorem, quem constituit Vicarium Apostolicum Zamorensem inAequatoria.— Cathedrali Ecclesiae Mysuriensi R.D. Thomam Vazhapilly, in praesens«St. Peter's Pontifical Seminary» in urbe Bangalorensi rectorem.die 6 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Melakanae Giohoranae R.D. PaulumTan Chee Ing, S.I., Assistentem regionalem pro Asia Orientali SocietatisIesu.— Metropolitanae Ecclesiae Maputensi Exc.mum P.D. Franciscum Chimoio,O.F.M. Cap., hactenus Episcopum Pembanum.— Cathedrali Ecclesiae Maiduguriensi R.D. Matthaeum Man-oso Ndagoso,Seminarii maioris «Good Shepherd» dioecesis Kadunaënsis rectorem.— Cathedrali Ecclesiae Sancti Ludovici Senegalensis R.D. ErnestumSambou, Instituti Catholici pro Africa Occidentali rectorem.die 19 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Ebebiyinensi R.P. AlfredumMariam Oburu Asue, C.M.F., hactenus Superiorem regionalem CongregationisMissionariorum Filiorum Immaculati Cordis B.M.V., et parochum in oppidovulgo Franceville in Gabone.— Cathedrali Ecclesiae Kabalenae R.D. Callistum Rubaramira, e cleroeiusdem dioecesis ibique oeconomum.— Metropolitanae Ecclesiae Madhuraiensi Exc.mum P.D. Petrum Fernando,hactenus Episcopum Tuticorensem.— Cathedrali Ecclesiae Machakosensi R.D. Martinum Musonde Kivuva, eclero archidioecesis Mombasaënsis et Nairobiae directoris adiutorem SocietatisCatholicae televisificae « Ukweli Video ».die 7 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Portus Gentilis, noviter erectae,Ecx.mum P.D. Matthaeum Madega, hactenus Episcopum titularem Zallatensemet Auxiliarem archidioecesis Liberopolitanae.— R.P. Iosephum Koerber, C.S.Sp., parochum in urbe Liberopolitana,primum Praefectum Apostolicum Makokuensem.— Cathedrali Ecclesiae Arcis Portal R.D. Robertum Muhiirwa, e cleroeiusdem dioecesis et hactenus parochum templi cathedralis.


372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 7 Martii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Homa Bayensi Exc.mum P.D.Philippum Anyolo, hactenus Episcopum Kerichoènsem.— Titulari episcopali Ecclesiae Catabitanae R.D. Matthiam Lee Yong-Hoon, e clero archidioecesis Suvonensis, quem constituit Auxiliarem eiusdemarchidioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Kerichoënsi R.D. Emmanuelem Okombo, e clerodioecesis Bungomaënsis.NOMINATIONESPeculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione adsuum beneplacitum renuntiavit:die 23 Novembris 2002. — Exc.mum P.D. Colin Cameron Davies, M.H.M.,Episcopum emeritum Ngongensem, Administratorem Apostolicum «sede vacanteet ad nutum Sanctae Sedis» eiusdem dioecesis.die 24 Ianuarii 2003. — Exc.mum P.D. Bonifatium Lele, EpiscopumKituiensem, Administratorem Apostolicum « sede plena et ad nutum SanctaeSedis » dioecesis Machakosensis.die 25 Ianuarii. — Exc.mum P.D. Aloisium Gonzaga Ferreira da Silva,S.I. Episcopum emeritum Lichingaënsem, Administratorem Apostolicum« sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » eiusdem dioecesis.die 13 Februarii. — Exc.mum P.D. Vidonem Romano, C.SS.R., Episcopumemeritum Niameyensem, Administratorem Apostolicum « sede vacanteet ad nutum Sanctae Sedis » eiusdem dioecesis.die 19 Februarii. — Exc.mum P.D. Bonifatium Lele, Episcopum Kituiensem,Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis»dioecesis Machakosensis.die 22 Martii. — Exc.mum P.D. Philippum Anyolo, Episcopum HomaBay ensem, Administratorem Apostolicum «sede vacante et ad nutum SanctaeSedis » dioecesis Kerichoënsis.


Diarium Romanae Curiae 373DIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in UdienzaUfficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:Lunedì, 28 Aprile 2003, S.E. il Signor PAVEL JAJTNER, Ambasciatoredella Repubblica Ceca presso la Santa Sede.Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha, altresì, ricevuto inUdienza:Giovedì, 27 Marzo 2003, S.A. HENRY DI NASSAU BORBONE -PARMA, granduca di Lussemburgo.Venerdì, 28 Marzo 2003, S.E. il Signor SERGEY MIRONOV, Presidentedel Senato della Federazione Russa.S.E. il Signor VOLODYMYR LITVIN, Presidente del Parlamentodell'Ucraina.Sabato, 29 Marzo 2003, S.E. il Signor PAVOL HRUSOVSKY, Presidentedel Parlamento della Repubblica Slovacca.Lunedì, 31 Marzo 2003, S.E. il Signor Luiz NUNES AMORIM,Ministro degli Affari Esteri del Brasile.Venerdì, 4 Aprile 2003, S.E. il Signor DOMINIQUE DE VILLEPIN,Ministro degli Affari Esteri di Francia.Lunedì, 7 Aprile 2003, S.E. il Signor EDUARDO DUHALDE, Presidentedella Repubblica di Argentina.Giovedì, 10 Aprile 2003, S.E. il Signor GIULIANO URBANI, Ministroper i Beni e le attività culturali dell'Italia.Sabato 12 aprile 2003 si è riunita alla presenza del Santo Padre la Congregazionedelle Cause dei Santi.


374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:9 aprile 2003 S.E,, mons. Santos Abril y Castellò, Arcivescovo tit. di Tarnada, Nunzio Apostolico in Slovenia, Bosnia ed Erzegovina,» » » S.E. mons. Juliusz Janusz, Arcivescovo tit. di Caorle, NunzioApostolico in Ungheria.12 » » S.E. mons. Santos Abril y Castellò, Arcivescovo tit. di Tamada,Nunzio Apostolico in Slovenia e in Bosnia edErzegovina, Nunzio Apostolico nella Repubblica diMacedonia (ex Repubblica Jugoslava di Macedonia).26 » » S.E. mons. Adriano Bernardini, Arcivescovo tit. di Faleri,Nunzio Apostolico in Argentina.Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:16 gennaio 2003 S.E. mons. Giacinto-Boulos Marcuzzo, Vescovo tit. di Emmaus;p. Georges Marie Martin Cottier, O.P., donElias Chacour; p. Patrik Desbois dell'Istituto delPrado; suor Lucy Thorson della Congregazione delleReligiose di Nostra Signora di Sion; il dott. HansHermann Henrix, Consultori della Commissione peri Rapporti Religiosi con l Ebraismo presso il PontificioConsiglio per la Promozione dell 'Unità dei Cristiani« ad quinquennium ».» » » S.E. mons. Stanislaw Gadecki, Arcivescovo di Poznan;mons. Pier Francesco Fumagalli, p. Jésus HortalSánchez, il dott. Eugene Fisher, Consultori dellaCommissione per i Rapporti Religiosi con l'Ebraismopresso il Pontificio Consiglio per la Promozione dell'Unitàdei Cristiani « in aliud quinquennium ».24 Febbraio 2003 S.E. mons. Marcello Bordoni; don Pier Giorgio Marcuzzi,S.D.B.; p. Edward Kaczynski, O.P., Consultori dellaCongregazione per la Dottrina della Fede «in aliudquinquennium »..» » » S.E. mons. Brian Farrell, Vescovo titolare di Abitine, Consultoredella Congregazione per la Dottrina della Fede« ad quinquennium ».3 Marzo 2003 II sac. Ivo Panteghini, Consultore della Pontificia Commissioneper i Beni Culturali della Chiesa « ad quinquennium ».


Diarium Romanae Curiae 3758 » » Il dott. Luca Carboni, Segretario Generale dell'Archivio SegretoVaticano.18 » » P. Gianfranco Ghirlanda, S.I.; mons. Jean Laffitte; mons.Carlos José Errázuriz Mackenna, Consultori dellaCongregazione per la Dottrina della Fede «ad quinquennium».31 » » P. Massimo Cenci, P.I.M.E.; mons. Frank J. Dewane; i sac.tiSalvador López Mora e Michael Yeung; il sig. JoséSánchez Faba, Membri del Pontificio Consiglio « CorUnum » « ad quinquennium ».» » » L'Em.mo Sig. Card. Francis Eugene George ed il dott. Jean-Loup Dherse, Membri del Pontificio Consiglio « CorUnum » « in aliud quinquennium ».4 aprile » S.E. mons. Carlo Maria Vigano, Arcivescovo tit. di Ulpiana,Delegato per le Rappresentanze Pontificie «in aliudquinquennium ».8 » » S.E. mons. Francesco Monterisi, Arcivescovo tit. di Albamarittima, Segretario della Congregazione per i Vescovi« in aliud quinquennium ».» » » Gli Em.mi Signori Cardinali Julius Riyadi Darmaatmadja eJuan Sandoval Iñiguez, Membri del Pontificio Consigliodella Cultura « ad quinquennium ».» » » Gli Em.mi Signori Cardinali Aloysius Matthew Ambrozic eChristoph Schönborn, Membri del Pontificio Consigliodella Cultura « in aliud quinquennium ».NECROLOGIO23 febbraio 2003 Mons. Jan Olszañski, Vescovo em. di Kamyanets-Podilskyidei Latini (Ucraina).30 marzo » Mons. Vincent dePaul Breen, Vescovo em. di Metuchen (StatiUniti d'America).5 aprile » Mons. Luis G. Fernandes, Vescovo em. di Campiña Grande(Brasile).6 » » Card. Gerald E. Carter, del titolo di S. Maria in Traspontina.» » » Mons. Emmanuel Pothanamuzhy, Vescovo di Mananthavadydei Siro Malabaresi (India).8 » » Mons. Patrick Fani Chakaipa, Arcivescovo di Harare (Zimbabwe).11 » » Mons. Joannes G. ter Schure, Vescovo em. di 's-Hertogenbosch(Paesi Bassi).16 » » Mons. John R. Sheets, Vescovo tit. di Murcona.19 » » Card. Aurelio Sabattani, del Titolo «pro hac vice» di S. Apollinare.» » » Mons. Alejandro Duran Moreira, Vescovo em. di Rancagua(Cile).


376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale20 » » Mons. Henry Lemaître, Arcivescovo tit. di Tongeren.24 » » Mons. Renato Hasche Sánchez, Vescovo di Arica (Cile).25 » » Mons. Jacob Bastiampillai Deogupillai, Vescovo em. di Jaffha(Sri Lanka).» » » Mons. Luis A. Carvajal Rosales, Vescovo em. di Portoviejo(Ecuador).» » » Mons. André Perraudin, Arcivescovo-Vescovo em. di Kabgayi(Rwanda).» » » Mons. Otmar Mäder, Vescovo em. di Sankt Gallen (Svizzera).» » » Mons. José Calasanz Rosenhammer, Vescovo tit. di Ampora.


An. et vol. XCV 4 Iunii 2003 ' " c N. 6<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>• \ •.... \COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus Alfonso de Orozco sanctorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.« Qui autem seminat in spiritu, de spiritu metet vitam aeternam » (Gal6, 8).Spiritus Sanctus qui in Christi amicorum cordibus residet eosque ad DeoEcclesiaeque serviendum per vitae operaeque sanctitatem impellit, illuminavitetiam et direxit beatum Alfonsum de Orozco, qui Iesum contuens,auctorem et consummatorem fidei (cfr Heb 12, 2) Evangelii lumine mundumcollustravit, Dei Verbum nuntiando, misericordiae opera praestando ac spiritalitatisdoctrinaeque catholicae magni momenti scripta edendo.Fidelis hic S. Augustini discipulus die xvn mensis Octobris anno MDOropesae Toletanae provinciae diviti e familia religiosaque ortus est, quaeeum Dei semitas tenere docuit. Puer fuit aliquandiu cantor cathedralistempli Toletani atque artem musicam magno cum emolumento didicit.Dum adulescens studiorum Universitatem Salmaticensem adibat, S. Thomaea Villanova captus est sermonibus. Animadvertit ideo se a Domino advitam consecratam presbyteratumque vocari atque Ordinem Sancti Augustiniingressus est. In pervigilio Pentecostes anno MDXXII religiosum vestimen-25 - A.A.S..


378 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetum induit atque die ix mensis Iunii subsequentis anni vota religiosa nuncupavit.Philosophiae theologiaeque expletis curriculis anno MDXXVII sacerdotaliordine auctus est. Insignis cum esset concionator, praedicationis ei ministeriumcommiserunt superiores. Defmitor quoque fuit provincialis, visitator etvariis in coenobiis Hispanicis prior. Prudenter aequabiliterque talia sustinuitofficia atque sodalibus probos per mores fuit exemplo. Ut evangelicum nuntiuminter gentes diffunderet, navem conscendit Mexicum petiturus, sed repentinomorbo correptus in Hispaniam remigrare est coactus. Cum prior essetcoenobii Vallisoletani, quae urbs erat tunc princeps regni, concionator regisnominatus est. Matriti, quo cum ceteris aulicis venerat, sibi humile cubiculumpostulavit et se superioribus subdidit, licet immediata iurisdictione suumpropter officium solveretur. Etsi compluribus detinebatur officiis, infirmos,captivos pauperesque subinde invisebat, quos sollicite paterneque confirmabatet iuvabat. Cum insignis esset humanitatis litterarum, sacrorum bibliorum,patrum rei que spiritalis cultor, complura scripta edidit, ut Christi vitaac normae morales liturgicaeque Ecclesiae latius cognoscerentur. Sensummomentumque orationis et Marialis devotionis explicavit, annales spiritalitatemquesui Ordinis collustravit, Dei misericordiae magnitudinem extulit.Grato animo Concilii Oecumenici Tridentini doctrinam recepit. Compluracondidit coenobia Augustinianorum Augustinianarumque contemplativae vitae.Constanter perfectionis semitam tenuit. In omnibus vitae condicionibusfidem in Christum palam manifestavit virtutesque per sacrae Eucharistiae,Virginis Mariae devotionem aluit. Cum Domino coniunctionem coluit, Deiverba meditanda, assiduas precationes curavit, sibi plane conscius «precationemmagnos bonorum spiritalium thesauros de Dei manibus impetrare».Cunctis rebus in adversis tranquillus mansit, Providentiae fidens. MaioremDei gloriam et Regni Christi amplificationem affectavit. Senex etiam in viisambulans universis Redemptionis bonum exhibebat. Cum Iesum diligeretindigentes homines corporis spiritusque praesidiis iuvabat ipseque regis familiam,nobiles humiliorisque ordinis personas studiose curabat.Augustiniano in Ordine sapienter acriterque reformationis operampraestitit. Licet vitae severitatem persequeretur, humaniter benignequeofficium gubernandi gessit. Religiose Ecclesiae leges ac Sancti Patris Augustinitenuit normas. Patienter infirmitates toleravit, parabili cibo potuqueusus est, quietem solummodo necessariam adhibuit, sensus per voluntariascastigationes continuit. In paupertate et oboedientia cum viveret,castitatem insigniter servavit, cum per praedicationem doceret, hoc evangelicoconsilio servato artius cum Domino coniungi fidelem. Mense Augu-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 379sto anno MDXCT vehementi febri est correptus, quem infirmum primariihomines inviserunt, quorum sibi aestimationem conciliaverat. Matritidie XIX mensis Septembris eiusdem anni e vita excessit, cum usque infinem Dei amorem testaretur.Latam propter sanctitatis apud omnes ordines invalescentem famam annoMDCXix Processus Informativus incohatus est. His iure statutis perfectisrebus, Decessor Noster Leo XIII die xv mensis Ianuarii anno MDCCCLXXXIIeum in Beatorum numero reposuit. Die xxiv mensis Aprilis anno MMI Nobiscoram decretum de miraculo prodiit. Consentientibus exinde Patribus CardinalibusEpiscopisque, in Consistorio die xxvi mensis Februarii coadunatis,statuimus ut canonizationis ritus Romae die xix mensis Maii anni MMII celebraretur.Hodie igitur, una cum ingenti coetu Pastorum et Christifidelium ex multispopulis et regionibus pie sollemnitatem celebrantes Pentecostes, invocatoSpiritus Sancti auxilio, in foro Petriano inter sacra hanc pronuntiavimusformulam:«Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fideicatholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri IesuChristi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberationepraehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum FratrumNostrorum consilio, Beatos Alfonsum de Orozco, Ignatium a Santhià, Humilema Bisignano, Paulinam a Corde Iesu Agonizanti et Benedictam CambiagioFrassinello Sanctos esse decernimus et definimus, ac Sanctorum Catalogoadscribimus, statuentes eos in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotionerecoli debere. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti».Operositatem doctrinamque insignis huius Christi ministri extollereplacet, qui sua opera luculenter in sodales colendos, in hominum salutempersequendam contulit. Exoptamus igitur ut huius caelitis testificationibusincitati homines qui nunc sunt ad superna ac caelestia certo graducontendant.Deinde Ipsi Nos libentes venerati sumus novum Sanctum, extollentesvirtutes et merita eius, praesertim sane proponentes hominibus nostraeaetatis veluti exemplar authenticae vitae evangelicae, genuinae eius humilitatis,promptae oboeditionis et voluntariae paupertatis propter Christum.Quae autem decrevimus, volumus nunc et in futurum tempus vim habeant,contrariis rebus quibuslibet non obstantibus.


380 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDatum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Maii,anno bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Loco 68 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 517.190CONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>IMUVATTUPUZHENSISNova eparchia in India constituitur Muvattupuzhensis appellanda.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Communitates terrarum in orbe ecclesiales multiplices variasque prae seferunt formas condicionesque, quas legitimas Nos tueri volumus, atque contendimuset studemus, ut floridiorem statum per proprium ritum illae adipiscantur.Nunc de Tiruvallensi eparchia cogitamus ac de eiusdem amploterritorio fideliumque efficaciori cura. Itaque, postquam de hac re Congregationispro Ecclesiis Orientalibus Praefectus rettulit, iudicavimus opportunum


Acta Ioannis Pauli Pp. II 381nonnulla loca ab eadem distrahere et novam eparchiam condere. QuapropterApostolica Nostra de auctoritate novam eparchiam constituimus ab urbe« Muvattupuzha» Muvattupuzhensis appellandam, ubi eparchialis sedes locatur,quae regiones in districtis Ernakulam, Thrissur, Palakkad in Statu Keralensi,necnon Coimbatore et Tiruchirappalli positas complectitur, quamquemetropolitanae archieparchiae Trivandrensi suffraganeam facimus. Huiusprovisionis exsecutionem absolvent Excellentissimus Episcopus Tiruvallensisuna cum Excellentissimo Episcopo Muvattupuzhensi. Ad haec tandem perficiendaconsuetudines iuraque congrua serventur et quae a Codice Orientalipraecipiuntur, quibusvis rebus minime officientibus.Novensilem tandem ad hanc communitatem benignum animum Nostrumconvertentes, exoptamus, ut novum spiritale iter animose ipsa suscipiat,quae per translaticias consuetudines et fervidam pietatem magnum progressumconsequatur et fidelibus salutifera largiter afferat beneficia.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Decembris,anno Domini bismillesimo altero, Pontificatus Nostri quinto etvicesimo.83 ANGELUS card. SODANO 83 IGNATIUS MOUSSA card. DAOUDSecretarius StatusLoco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 534.864Congr. pro Eccl. Orientalibus Praef.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Laurentius Civili, Protonot. Apost.IIIDDUKKENSISNova constituitur in India eparchia Syrorum-Malabarensium nominata «Idukkensis».Maturescens Catholica fides ac pietas et maximis quidem auctibus intrafines Indiae non sinit tantum verum quodam modo poscit ut singulis inibicommunitatibus efficientius consulatur, novis etiam passim excitandis ecclesiasticisdicionibus. Cum igitur eparchia Kothamangalamensis Syrorum Malabarensiumita tum christifidelium creverit numero tum apostolatus coti-


382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialediani necessitatibus, haec quae sequuntur pro apostolica Nostra auctoritatestatuimus fieri que praecipimus. Ab ipsa commemorata eparchia Kothamangalamensitotam seiungimus regionem loca provinciae civilis dictae Udumbancholanecnon civilium circumscriptionum Thodupuzha et Devicolam complectentem,unde apud urbem Idukki novam condimus eparchiam, inposterum Idukkensem vocandam quam volumus veluti suffraganeam subdiarchieparchiae metropolitanae Ernakulamensi-Angamaliensi, cunctis additisei propriis iuribus et privilegiis, propriis operibus et officiis obligationibusquae in normis Codicis Canonum Ecclesiarum Orientalium recensentur dehuius generis constitutione. Documentum autem hoc Nostrum sanctum ratumquein omne esse tempus iubemus, contrariis quibuslibet causis rebusvehaudquaquam obsistentibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die undevicesimo mensis Decembris,anno Domini bis millesimo altero, Pontificatus Nostri vicesimoquinto.83 ANGELUS card. SODANO 83 IGNATIUS MOUSSA card. DAOUDSecretarius StatusCongr. pro Eccl, Orientalibus PraefLoco 83 PlumbiIn Secret Status tab., n. 534.979Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Laurentius Civili, Protonot. Apost.IIISAXANIGRENSISIn Mexico nova conditur dioecesis Saxanigrensis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Sollicitus de spirituali bono suorum fidelium, Venerabilis Frater IosephusRadulfus Vera López, O.P., sacrorum Antistes Saltillensis, auditaConferentia Episcoporum Mexici, ab hac Apostolica Sede petivit ut, quodamseiuncto territorio a circumscriptione ecclesiastica sua, nova dioecesis


Acta Ioannis Pauli Pp, II 383conderetur. Nos vero, favente quoque eidem rei Venerabili Fratre IosephoBertello, Archiepiscopo titulo Urbis Salviae et in memorata Natione NuntioApostolico, audito consilio Congregationis pro Episcopis, enixas preces libenteraudiendas esse putavimus. Summa igitur Nostra potestate sequentia decernimus:a Saltillensi dioecesi separamus integrum territorium, prout inpraesens civili lege circumscribitur, municipiorum nuncupatorum: Acuña,Allende, Guerrero, Hidalgo, Jiménez, Juárez, Morelos, Múzquiz, Nava, PiedrasNegras, Progreso, Sabinas, San Juan de Sabinas, Villa Unión, Zaragoza etborealem partem (scilicet, a 28 gradu septemtrionalis latitudinis) municipiiOcampo atque ex ita distractis locis novam constituimus dioecesim Saxanigrensem,quae iisdem limitabitur finibus, quibus praedicta municipia simulsumpta, prout lege civili exstant, nunc terminantur. Sic conditae Ecclesiaesedem in urbe «Piedras Negras» ponimus, ibique situm paroeciale templum,Deo in honorem Martyrum a Christo Rege dicatum, ad gradum et dignitatemecclesiae cathedralis evehimus, mandantes ut in eo Capitulum Canonicorum,ad normam iuris, instituatur. Praeterea dioecesim Saxanigrensem suffraganeamfacimus metropolitanae Sedi Monterreyensi eiusque Episcopum metropoliticoiuri Archiepiscopi Monterreyensis pro tempore subicimus. Ceteravero secundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perficiendacommittimus praedicto Venerabili Fratri Iosepho Bertello, vel, absente eo,illi, qui curat negotia Sanctae Sedis in eadem Natione, eisdem tribuentesnecessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum dequo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onereimposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractaeexsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique ConstitutionemNostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die octavo mensis Ianuarii, annoDomini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£8 ANGELUS card. SODANOSecretarius Status£8 IOANNES B. card. RECongr. pro Episcopis Praef.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Franciscus Bruno, Protonot. Apost.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 534.755


384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIVSAMARINDAËNSISIn Indonesia constituitur nova Provincia ecclesiastica Samarindaënsis, cuiusmetropolitana Ecclesia erit sedes eiusdem nominis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Cum Ecclesia catholica in Indonesia, in territorio Provinciae ecclesiasticaePontianakensis, haud parva incrementa passim suscepisset, ut ipsis Episcopis,sacerdotibus, religiosis viris atque mulieribus et Christifidelibus ibidemoperose adlaborantibus meritae tribueretur testimonium laudis eorumqueanimi incitentur ad novos maioresque in dies exantlandos labores necnonut ipsa Ecclesia firmius constabiliretur, Congregatio pro Gentium Evangelizatione,re mature perpensa acceptisque pariter eorum, quorum interest,faventibus votis, censuit nuper novam Provinciam ecclesiasticam iisdem inlocis esse condendam. Nos vero de totius Dominici gregis bono solliciti, talemsententiam ratam habentes, summa Apostolica potestate sequentia decernimus.A metropolitana sede Pontianakensi seiungimus dioeceses Tanjungselorensem,Bangiarmasinam, Palangkaraiensem et Samarindaënsem, ex iisqueconstituimus novam Provinciam ecclesiasticam Samarindaënsem atque dioecesimeiusdem nominis ad gradum archidioecesis metropolitanae evehimuscuique àssignamus uti suffraganeas memoratas dioeceses Tanjungselorensem,Bangi armasinam, Palangkaraiensem, Samarindaënsem Praesulem FlorentinumSului Hajang Hau, nominamus Archiepiscopum Metropolitam Samarindaënsem.Omnia committimus perficienda Venerabili Fratri Laurentio Fratini,Archiepiscopo titulo Botrianensi et Apostolico Nuntio in Indonesia,onere imposito sincerum exemplar actus effectae exsecutionis mittendi memorataeCongregationi. Hanc denique Constitutionem nunc et in posterumratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo quarto mensis Ianuarii,anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusLoco 68 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 534.926CRESCENTIUS card. SEPECongr. pro Gentium Evang. Praef.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Laurentius Civili, Protonot. Apost.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 385LITTERAE<strong>APOSTOLICAE</strong>IVenerabili Dei Servo Theodoro Romza Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Donum autem Dei vita aeterna inChristo Iesu Domino nostro» (Rom 6, 23).Venerabilis Dei Servus Theodorus Romza, Eparchiae Munkacsiensis ritusByzantini pastor, res affectusque terrestres omnino posthabuit atque animumsuum in perpetuam beatitudinem tantum direxit, quam Iesus suis fidelibusservis est pollicitus. Cum ipse sibi plane conscius esset, quemadmodum inepistula quadam significavit, pro Christo mori idem esse ac in aeternumvivere, suum pastorale officium absolvere perrexit, licet Sovietici eum persequerentur,atque per sanguinis effusionem suum in Deum Ecclesiamquetestatus est amorem.Dei Servus die xiv mensis Aprilis anno MCMXI in oppido Nagybocsko, quod inorientali plaga Transcarpatiae (Ruteniae) locatur, atque nunc ad Ucrainumagrum pertinet, ortus est. Humilis fuit eius familia et religiosa. Suam sequensvocationem, Romam petiit atque disciplinis theologicis apud studiorum UniversitatemGregorianam operam dare coepit, transmigrans deinde ad collegiumRussicum. Die xxv mensis Decembris anno MCMXXXVI ordinationem presbyteralemrecepit, sed ante quam studia absolveret, patriam repetere debuit utmilitiae nomen daret. Ipsius curationi duae commissae sunt montanae paroeciae,quae in districtu Huszt reperiebantur. Dei Servus perstudiose suum explevitministerium, ut summam apud fideles mereretur aestimationem. Cumapud Seminarium Ungvdr philosophiam doceret, in alumnos caritatem et iustitiamexercuit, praestantis vitae patefaciens mores. Aestate anno MCMXLIVEpiscopus electus est titulo Appi anus et Auxiliaris Administratoris ApostoliciMunkacsiensis. Die xxiv mensis Septembris anno MCMXLIV episcopalem consecrationemrecepit atque duobus post annis Eparchiae factus est AdministratorApostolicus. Cum rerum potiti sunt communistae, etsi vexatus et minis affectus,in eorum partes haudquaquam transiit, sed unitatis et erga RomanumPontificem oboedientiae servavit vinculum. Fidem palam testatus est, quamprecatio, Dei Verbi lectio et meditatio, filialis in Virginem Mariam devotioaiebant. Divino auxilio usque nisus, tum quoque cum condicio magis magi-


386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesque difficilis fiebat, suum ministerium explere absque metu perrexit: paroeciasinvisebat, sacris ritibus praesidebat Dei Verbum proclamando, Sacramentaministrabat. Aperte declaravit se ad monendum esse paratum potiusquam a Christo Ecclesiaque deficeret. Die xxvi mensis Octobris annoMCMXLVII parvum pagum Lochovo adiit, ut paroeciale templum modo restitutumconsecraret. Rediens interceptus est a Sovieticis et male est mulcatus.In valetudinarium Munkacsiense receptus, Dei Servus, mentis potestaterecuperata, corollam precatoriam postulavit ut orare posset atque veniaeverba in persecutores dixit. Paulo post, die i mensis Novembris, propterplagas receptas vel, ad nonnullorum opinionem, propter venenum e vitadiscessit.Martyrii increbrescente fama, anno MCMXCV Munkacsiensis Episcopus beatificationisseu declarationis martyrii Causam incohavit. His rite a iure statutisperactis rebus, Nobis coram super martyrio Decretum die xxiv mensisAprilis anno MMI prodiit. Statuimus exinde ut beatificationis ritus LeopoliUcrainorum die xxvn mensis Iunii eiusdem anni, Nostri pastoralis itineristempore, celebraretur.Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:Здійснюючи прохання наших братів,Любомира Кардинала Гузара,Верховного Архиепископа Львівського для українців,Кир Івана Семедія, Епископа Мукачівськоговізантійського обряду,Кир Софрона Стефана Мудрого,Єпископа Івано-Франківского (Станіславівського)для українців, Кир Михаїла Колтуна,Єпископа Сокальського для українців,і багатьох інших братів у єпископствіта багатьох вірних, після вислухання думкиКонгрегації у справах святих,нашою апостольською владою ми дозволяємо,щоб відтепер і надалі всечесних Слуг Божих:Миколая Чарнецькогоі двадцять чотирьох співмучеників,Теодора Ромжу,Омеляна Ковча і Йосафату Гордашевську,величати блаженними і щоб їхні празникисвяткувалися кожного рокуу місцях і згідно з чином, визначеними уставом,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 387a саме: Миколая Чарнецькогоi двадцяти чотирьох співмучениківдвадцять сьомого червня;Теодора Ромжи першого листопада;Омеляна Ковча двадцять сьомого червняі Йосафати Гордашевської двадцятого листопада.В ім'я Отця і Сина і Святого Духа.Амінь. Амінь. Аміиь.Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firmaesse volumus, contrariis rebus minime obstantibus.Datum Leopoli, sub anulo Piscatoris, die xxvn mensis Iunii, anno DominiMMI, Pontificatus Nostri tertio et vicesimo.De mandato Summi PontificisES ANGELUS card. SODANOLoco 83 SigilliIn Secret. Status tab., n. 497.601SecretariusStatusIIVenerabili Dei Servae Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato Beatorum honoresdecernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Si quis mihi ministraverit, honorificabiteum Pater» (Io 12, 26).Haec verba, a Divino pronuntiata Magistro, penitus in animo VenerabilisDei Servae Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato (in saec.: Mariae a TransituCabanillas) resonaverunt quae, studiose sancti Francisci spiritalem rationemin cotidiana vita sequens, Iesu Christo servire voluit.Praeclara haec spiritalis sancti Francisci Asisinatis filia in Argentinae locovulgo dicto «Carlos Paz», prope Cordubam, die xv mensis Augusti annoMDCCCXXI e fecunda et omnino christiana familia est orta. Adhuc iuvenisassidua fuit in precibus, in austeris vitae moribus, atque artam cum ChristoEucharistico coniunctionem nutrivit. Alacrem exercuit navitatem in commu-


388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenitate paroeciali, potissimum in catechesi tradenda et in navanda opera prospiritali pauperum progressione. Anno MDCCCCVIII se ascripsit in OrdinemFranciscanum Saecularem. Animo in afflictorum ipsius Christi dolentis vultumpercipiebat atque alacriter morbo cholerae aegrotantibus aderat. Consiliocapto cum moderatore spirituali, consecratam vitam amplecti decrevit.Monasterium ingressa est Carmelitarum in urbe Bonaerensi, sed deinde communitatemSororum Visitationis in Monte Visivo se rettulit. Adversam obvaletudinem in urbem natalem reversa est. Attamen, plurimis superatis difficultatibus,die VIII mensis Decembris anno MDCCCLXXVIII, ut Deus glorificareturin opera pro spiritali pauperum bono atque in christiana iuvenumeducatione, novam condidit religiosam familiam, Sorores scilicet MissionariasFranciscanas de Argentina. Serva Dei peculiares virtutes demonstravit atquein vitae variis angustiis versans, Infantem Iesum, Eucharistiam atqueVirginem Sanctissimam studiose coluit. Munus moderatricis prudenter exercuitsuis filiabus spiritalibus cotidianae vitae exemplum praebens. EcclesiamChristi vehementer amavit singularique eminuit oboedientia erga ecclesiasticasauctoritates. Die II mensis Februarii anno MDCCCLXXX vota nuncupavit.Institutum a Serva Dei conditum celeriter auxit atque, sub patrocinio FratrumMinorum susceptum, novum accepit spiritalem moderatorem, patremCyriacum Porreca. Ille precarias videns valetudinis condiciones Mariae aTransitu a Iesu Sacramentato, munus moderatricis generalis ipsi abrogavit.Etiam hoc in rerum contextu Serva Dei omnes difficultates pro Christi amorelibenti animo pertulit ad praemium aeternum cotidie diligenter aspirans.Cordubae, die xxv mensis Augusti anno MDCCCLXXXV, pie in Domino obdormivithaec sororibus suis dicens: «Nunc nihil possum, sed de caelo multa provobis faciam bona». Sanctimoniae fama crebrescente post obitum Mariae aTransitu a Iesu Sacramentato, anno MCMLXIX Processus Informativus estinitiatus et anno MCMLXXIV feliciter conclusus. Expletis diligenter legibus,Nobis adstantibus die xxvni mensis Iunii anno MCMXCIX Servam hanc Deivirtutes théologales et cardinales atque adnexas heroum in modum factitavisseest pronuntiatum. Die VII mensis Iulii anno MMI prodiit super miraculodecretum quod eiusdem Venerabilis Servae intercessioni adsignatum erat.Decrevimus igitur ut beatificationis ritus Romae perageretur die xiv mensisAprilis anno MMII.Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimusformulam:« Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Cardinalis Giordano, ArchiepiscopiNeapolitani, Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 389Rubiano Sáenz, Archiepiscopi Bogotensis, Caroli Iosephi Ñáñez, ArchiepiscopiCordubensis in Argentina, Marcelli Angeli Melani, Episcopi Neuquenianiet Administratoris Apostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos,Archiepiscopi Sancti Iosephi in Costarica, nec non plurimorumaliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolicafacultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Caietanus Errico, LudovicusPavoni, Aloisius Variara, Maria a Transitu a Iesu Sacramentato,Artemides Zatti et Maria Romero Meneses Beatorum nomine in posterumappellentur, eorumque festum: Caietani Errico die vicesima nona Octobris,Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii, Aloisii Variara die decimaquinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato die vicesima quintaAugusti, Artemidis Zatti die decima quinta Martii, et Mariae RomeroMeneses die septima Iulii in locis et modis iure statutis quotannis celebraripossit.In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firmaesse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xivmensis Aprilis, anno MMII, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.Loco 68 SigilliIn Secret. Status tab., n. 512.618De mandato Summi Pontificis£8 ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusIIIVenerabili Dei Servo Ludovico Pavoni Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — « Omnibus omnia factus sum » (1 Cor 9,22). Quod vitae propositum Paulus Apostolus usque tenuit, ad id VenerabilisDei Servus Ludo vicus Pavoni se continenter contulit, quod ad Deiamorem manifestandum per humilem studiosumque pauperiorum fratrum,


390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesibi a Providentia concreditorum, famulatum re illum compulit. Hi fueruntiuvenes derelicti Brixiensis urbis, in qua ipse die xi mensis Septembris annoMDCCLXXXIV natus est. Presbyterali ordine anno MDCCCVII auctus, ab Episcoposuo Gabrio M. Nava suffultus, quem Secretarium itemque CanonicumCathedralis templi nominavit, Oratorium «pro pauperculis», scilicet «proadulescentibus illis pannosis ac laceris » condidit, qui aliis institutis illiusurbis deserebantur.Cum complurium adulescentium, qui ab omnibus deserti in locis quoadmores attinebat periculosis operari cogebantur atque christiana principia inOratorio percepta amittebant, videret condicionem, illis domicilium, familiam,opus obtulit, Institutum condens anno MDCCCXXI S. Barnabae. «CollegiumArtium » voluit, in quo adulescentium tutela cum educationis propositoconiungebatur, quod personae centralitatem amoremque, veluti praesumptionismethodi, ut aiunt, cardines, prae se ferebat. Ipse quoque animadvertit,ut in posterum illis convenienter prospiceretur, oportere ut artem quandamadipiscerentur, qua nulli obnoxii essent et societati utiles; idcirco in S. Barnabaecollegio octo officinas, inter quas principem obtinuit locum typographeum,quod primum habitum est artis graphicae institutum. Surdos mutosquequoque recepit, quos perdilexit. Colonia agris colendis in oppido Saiano,prope Brixiam, adulescentibus agricolis destinavit. Ut sua opera sustentaretanno MDCCCXLVII Congregationem Filiorum Mariae Immaculatae, cuius sodales— presbyteri religiosi que — ad unam missionem pertinerent ipsique « vitamomnino communem» exigèrent. In praesentia sui Conditoris charismavariis in Nationibus persequitur Congregatio, rem pastoralem educationisqueagendo, scripta edendo. Ut suos adulescentes a pyrobolis vastationibusquetempore «Decem Dierum» Brixiensium servaret, Ludovicus Pavoni cum illisSaianum petivit atque sibi peripneumoniam contraxit. De hoc mundo mensisAprilis die i anno MDCCCXLIX eximiae caritatis exemplar demigravit. Per donumsui «perlibenter» factum, tener fuit parvulis postremique ordinis hominibuspater. Omnino divinae Providentiae fidens, aptissima ipse repperitinstrumenta ut convenienter adulescentibus subveniretur. Illud « ora et labora»propositum officium fuit eiusdem asseclis commissum, qui vocabuntur«fratres operarii». Omnia sua consilia Ecclesiae Pastorum iudicio demandavit. Oboedientia cum humilitate simplicitateque coniuncta«praecipua virtus» eius religiosae familiae fuit. Virginem Mariam filii pietatedilexit atque Immaculatam « caelestem inspiratricem ac tutricem » putavitCongregationis.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 391Beatificationis Canonizationisque causam anno MCMVIII Brixiae incohataest. Die v mensis Iunii anno MCMXLVII Pius XII decretum de virtutibus heroumin modum exercitis foras emisit in quo Ludovicus Pavoni, appellatusest «alter Philippus Nerius» vel «praecursor» S. Ioanni Bosco vel S. IosephiBenedicti Cottolengo «perfectus aemulator». Die xx mensis Decembris annoMMI Nobis coram decretum de mira sanatione Mariae Stevani, Venerabili DeiServo adscripta, prodiit. Statuimus ut Beatificationis ritus Romae die xivmensis Aprilis anno MMII celebraretur.Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam: «Nos, vota FratrumNostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, Iulii Sanguineti,Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis Rubiano Saenz, Archiepiscopi Bogotensis,Caroli Iosephi Náñez, Archiepiscopi Cordubensis in Argentina, MarcelliAngeli Melani, Episcopi Neuqueniani et Administratoris ApostoliciViedmensis, et Romani Arrieta Villalobos, Archiepiscopi Sancti Iosephi inCostarica, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatu multorumquechristifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorum consulto,Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut VenerabilesServi Dei Caietanus Errico, Ludovicus Pavoni, Aloisius Variara, Maria aTransitu a Iesu Sacramentato, Artemides Zatti et Maria Romero MenesesBeatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Caietani Erricodie vicesima nona Octobris, Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii,Aloisii Variara die decima quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacramentatodie vicesima quinta Augusti, Artemidis Zatti die decima quintaMartii, et Mariae Romero Meneses die septima Iulii in locis et modis iurestatutis quotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et SpiritusSancti ».Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.Datum Romae apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensisAprilis anno Domini MMII, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.De mandato Summi Pontificis83 ANGELUS card. SODANOLoco 83 SigilliIn Secret. Status tab., n. 514.091Secretarius Status


392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIVSanctuarium Cracoviae Deo dicatum in honorem Divinae Misericordiae adgradum Basilicae Minoris evehitur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — Cum postremum iter Nostrum apostolicumfecimus in dilectam Poloniae nationem, Cracoviensi in urbe spiritali cumgaudio gratiarumque actione die xvn mensis Augusti anno MMII SanctuariumDeo consecravimus in honorem Divinae Misericordiae aedifìcatum, loco scilicetcommorationis sanctae Faustinae Kowalska. Instante deinde VenerabiliFratre Nostro Francisco S.R.E. Cardinale Macharski, Archiepiscopo Cracoviensi,de propagatione cultus Divinae Misericordiae omnino sollicito, Apostolicaepotestatis Nostrae plenitudine, de Congregationis de Cultu Divino etDisciplina Sacramentorum consulto, statuimus ut Sanctuarium Deo dicatumin honorem Divinae Misericordiae Cracoviensi in urbe ad titulum ac dignitatemBasilicae Minoris evehatur, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quaetemplis hoc nomine insignibus rite competunt, secundum Decretum « De tituloBasilicae Minoris» die ix mensis Novembris anno MCMLXXXIX datum.Exoptamus ut hoc Nostrum Decretum in divulgationem proficiat cultus DivinaeMisericordiae tum in archidioecesi Cracoviensi tum in toto orbe terrarumatque in spiritalem cunctorum fidelium progressionem.Contrariis quibusvis non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vi mensisMartii, anno MMIII, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.IOANNES PAULUS PP. IILoco 83 SigilliIn Secret, Status tab., n. 536.783


Acta Ioannis Pauli Pp II 393ALLOCUTIONESIAd Romanae Rotae iudices.*1. La solenne inaugurazione dell'Anno Giudiziario del Tribunale dellaRota Romana mi offre l'opportunità di rinnovare l'espressione del mio apprezzamentoe della mia gratitudine per il vostro lavoro, carissimi PrelatiUditori, Promotori di Giustizia, Difensori del Vincolo, Officiali e Avvocati.Ringrazio cordialmente Mons. Decano per i sentimenti manifestati a nome ditutti e per le riflessioni sviluppate sulla natura e sui fini del vostro lavoro.L'attività del vostro Tribunale da sempre è stata altamente apprezzatadai miei venerati Predecessori, che non hanno mancato di sottolineare cheamministrare la giustizia presso la Rota Romana costituisce una direttapartecipazione ad un aspetto importante delle funzioni del Pastore dellaChiesa universale.Da ciò il particolare valore nell'ambito ecclesiale delle vostre decisioni, checostituiscono, come da me affermato nella Pastor bonus, un punto di riferimentosicuro e concreto per l'amministrazione della giustizia nella Chiesa. 12. Attesa la marcata prevalenza delle cause di nullità di matrimoniodeferite alla Rota, Mons. Decano ha sottolineato la profonda crisi che attualmenteinveste il matrimonio e la famiglia. Un dato rilevante che emerge dallostudio delle cause è l'offuscamento tra i contraenti di ciò che comporta, nellacelebrazione del matrimonio cristiano, la sacramentalità del medesimo, oggiassai frequentemente disattesa nel suo intimo significato, nel suo intrinsecovalore soprannaturale e nei suoi positivi effetti sulla vita coniugale.Dopo essermi soffermato in anni precedenti sulla dimensione naturale delmatrimonio, vorrei oggi richiamare la vostra attenzione sul peculiare rapportoche il matrimonio dei battezzati ha con il mistero di Dio, un rapporto che,nell'Alleanza Nuova e definitiva in Cristo, assume la dignità di sacramento.Dimensione naturale e rapporto con Dio non sono due aspetti giustapposti:anzi, essi sono così intimamente intrecciati come lo sono la verità sull'uomoe la verità su Dio. Questo tema mi sta particolarmente a cuore: torno su diesso in questo contesto, anche perché la prospettiva della comunione dell'uo-* Die 30 Ianuarii 20031Cfr art. 126.26 - AAS


394 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemo con Dio è quanto mai utile, anzi necessaria, per l'attività stessa deigiudici, degli avvocati e di tutti gli operatori del diritto nella Chiesa.3. Il nesso tra la secolarizzazione e la crisi del matrimonio e della famigliaè fin troppo evidente. La crisi sul senso di Dio e sul senso del bene e del malemorale è arrivata ad oscurare la conoscenza dei capisaldi dello stesso matrimonioe della famiglia che in esso si fonda. Per un ricupero effettivo dellaverità in questo campo, occorre riscoprire la dimensione trascendente che èintrinseca alla verità piena sul matrimonio e sulla famiglia, superando ognidicotomia tendente a separare gli aspetti profani da quelli religiosi, quasi cheesistessero due matrimoni: uno profano ed un altro sacro.«Dio creò l'uomo a sua immagine; a immagine di Dio lo creò; maschio efemmina li creò». 2L'immagine di Dio si trova anche nella dualità uomodonnae nella loro comunione interpersonale. Perciò, la trascendenza è insitanell'essere stesso del matrimonio, già dal principio, perché lo è nella stessadistinzione naturale tra l'uomo e la donna nell'ordine della creazione. Nell'essere«una sola carne», 3l'uomo e la donna, sia nel loro aiuto reciproco chenella loro fecondità, partecipano a qualcosa di sacro e di religioso, come benmise in risalto, richiamandosi alla coscienza dei popoli antichi sulle nozze,l'Enciclica Arcanum divinae sapientiae del mio predecessore Leone XIII. 4Alriguardo, egli osservava che il matrimonio «fin da principio è stato quasi unafigura (adumbratio) dell'incarnazione del Verbo di Dio». 5Nello stato di innocenzaoriginaria Adamo ed Eva avevano già il dono soprannaturale dellagrazia. In questo modo, prima che l'incarnazione del Verbo avvenisse storicamente,la sua efficacia di santità già si riversava sull'umanità.4. Purtroppo, per effetto del peccato originale, ciò che è naturale nelrapporto tra l'uomo e la donna rischia di essere vissuto in modo non conformeal piano e alla volontà di Dio e l'allontanamento da Dio implica di per sé unaproporzionale disumanizzazione di tutte le relazioni familiari. Ma nella «pienezzadei tempi », Gesù stesso ha restaurato il disegno primordiale sul matrimonio6e così, nello stato di natura redenta, l'unione tra l'uomo e la donnanon solo può riacquistare la santità originaria, liberandosi dal peccato, maviene realmente inserita nello stesso mistero dell'alleanza di Cristo con laChiesa.28456On 1, 27.Ibid. 2, 24.10 febbraio 1880, in Leonis XIII P,M Acta, vol II, p, 22.Ibid..Oír Mt 19, 1-12


Acta Ioannis Pauli Pp, II 395La Lettera di san Paolo agli Efesini collega direttamente il racconto dellaGenesi con quel mistero: « Per questo l'uomo lascerà suo padre e sua madre esi unirà alla sua donna e i due formeranno una carne sola. 7Questo mistero ègrande; lo dico in riferimento a Cristo e alla Chiesa! ». 8L'intrinseco nesso tra ilmatrimonio, istituito al principio, e l'unione del Verbo incarnato con la Chiesasi mostra in tutta la sua efficacia salvifica mediante il concetto di sacramento.Il Concilio Vaticano II esprime questa verità di fede dal punto di vistadelle stesse persone sposate: « I coniugi cristiani, in virtù del sacramento delmatrimonio, col quale essi sono il segno del mistero di unità e di fecondoamore che intercorre fra Cristo e la Chiesa, e vi partecipano, 9si aiutano avicenda per raggiungere la santità nella vita coniugale, nell'accettazione enell'educazione della prole, e hanno così, nel loro stato di vita e nel loroordine, il proprio dono in mezzo al Popolo di Dio». 10L'intreccio tra ordinenaturale ed ordine soprannaturale viene subito dopo presentato dal Concilioanche in riferimento alla famiglia, inseparabile dal matrimonio e vista come« chiesa domestica ». n5. La vita e la riflessione cristiana trovano in questa verità una fonteinesauribile di luce. In effetti, la sacramentalità del matrimonio costituisceuna via feconda per penetrare nel mistero dei rapporti tra la natura umana ela grazia. Nel fatto che lo stesso matrimonio del principio sia diventato nellaNuova Legge segno e strumento della grazia di Cristo, si evidenzia la trascendenzacostitutiva di tutto ciò che appartiene all'essere della personaumana, ed in particolare alla sua relazionalità naturale secondo la distinzionee la complementarità tra l'uomo e la donna. L'umano e il divino s'intreccianoin modo mirabile.L'odierna mentalità, altamente secolarizzata, tende ad affermare i valoriumani dell'istituto familiare staccandoli dai valori religiosi e proclamandolidel tutto autonomi da Dio. Suggestionata com'è dai modelli di vita troppospesso proposti dai mass-media, si domanda: « Perché si deve essere semprefedeli all'altro coniuge? » e questa domanda si trasforma in dubbio esistenzialenelle situazioni critiche. Le difficoltà coniugali possono essere di varia indole,ma tutte sfociano alla fine in un problema di amore. Perciò, il precedenteinterrogativo si può riformulare così: perché bisogna sempre amare l'altro,7891011Gn 2, 24..Ef 5, 31-32.Cfr ibid. 5, 32.Cost. dogm. Lumen gentium, 11Cfr ibid


396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeanche quando tanti motivi, apparentemente giustificativi, indurrebbero alasciarlo ?Si possono dare molte risposte, tra cui hanno senz'altro molta forza il benedei figli e il bene dell'intera società, ma la risposta più radicale passa anzituttoattraverso il riconoscimento dell'oggettività dell'essere coniugi, vistocome dono reciproco, reso possibile ed avallato da Dio stesso. Perciò la ragioneultima del dovere di amore fedele non è altra che quella che è alla basedell'Alleanza divina con l'uomo: Dio è fedele! Per rendere possibile la fedeltàdi cuore al proprio coniuge, anche nei casi più duri, è quindi a Dio che bisognaricorrere, nella certezza di riceverne l'aiuto. La via della mutua fedeltà passa,peraltro, attraverso l'apertura a quella carità di Cristo, che «tutto copre,tutto crede, tutto spera, tutto sopporta». 12In ogni matrimonio si rende presenteil mistero della redenzione, operata mediante una reale partecipazionealla Croce del Salvatore, secondo quel paradosso cristiano che lega la felicitàall'assunzione del dolore in spirito di fede.6. Da questi principi si possono trarre molteplici conseguenze pratiche,d'indole pastorale, morale e giuridica. Mi limito ad enunciarne alcune, connessein modo speciale con la vostra attività giudiziaria.Anzitutto, non potete mai dimenticare di avere nelle vostre mani quelmistero grande di cui parla san Paolo, 13sia quando si tratta di un sacramentoin senso stretto, sia quando quel matrimonio porta in sé l'indole sacra delprincipio, essendo chiamato a diventare sacramento mediante il Battesimodei due sposi. La considerazione della sacramentalità mette in risalto la trascendenzadella vostra funzione, il nesso che l'unisce operativamente conl'economia salvifica. Il senso religioso deve pertanto permeare tutto il vostrolavoro. Dagli studi scientifici su questa materia fino all'attività quotidiananell'amministrazione della giustizia, non c'è spazio nella Chiesa per una visionemeramente immanente e profana del matrimonio, semplicemente perchétale visione non è teologicamente e giuridicamente vera.7. In questa prospettiva occorre, ad esempio, prendere molto sul seriol'obbligo formalmente imposto al giudice dal can. 1676 di favorire e cercareattivamente la possibile convalidazione del matrimonio e la riconciliazione.Naturalmente lo stesso atteggiamento di sostegno al matrimonio ed allafamiglia deve regnare prima del ricorso ai tribunali: nell'assistenza pastoralele coscienze vanno pazientemente illuminate con la verità sul dovere trascen-121S1 Cor 13, 7.Cfr Ef5, 32.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 397dente della fedeltà, presentata in modo favorevole ed attraente. Nell'operaper un positivo superamento dei conflitti coniugali, e nell'aiuto ai fedeli insituazione matrimoniale irregolare, occorre creare una sinergia che coinvolgatutti nella Chiesa: i Pastori d'anime, i giuristi, gli esperti nelle scienze psicologichee psichiatriche, gli altri fedeli, in modo particolare quelli sposati e conesperienza di vita. Tutti devono tener presente che hanno a che fare con unarealtà sacra e con una questione che tocca la salvezza delle anime!8. L'importanza della sacramentalità del matrimonio, e la necessità dellafede per conoscere e vivere pienamente tale dimensione, potrebbe anche darluogo ad alcuni equivoci, sia in sede di ammissione alle nozze che di giudiziosulla loro validità. La Chiesa non rifiuta la celebrazione delle nozze a chi èbene dispositus, anche se imperfettamente preparato dal punto di vista soprannaturale,purché abbia la retta intenzione di sposarsi secondo la realtànaturale della coniugalità. Non si può infatti configurare, accanto al matrimonionaturale, un altro modello di matrimonio cristiano con specifici requisitisoprannaturali.Questa verità non deve essere dimenticata al momento di delimitare l'esclusionedella sacramentalità 14e l'errore determinante circa la dignità sacramentale15come eventuali capi di nullità. Per le due figure è decisivo tenerpresente che un atteggiamento dei nubendi che non tenga conto della dimensionesoprannaturale nel matrimonio, può renderlo nullo solo se ne intacca lavalidità sul piano naturale nel quale è posto lo stesso segno sacramentale. LaChiesa cattolica ha sempre riconosciuto i matrimoni tra i non battezzati, chediventano sacramento cristiano mediante il Battesimo dei coniugi, e non hadubbi sulla validità del matrimonio di un cattolico con una persona nonbattezzata se si celebra con la dovuta dispensa.9. Al termine di questo incontro, il mio pensiero si volge agli sposi ed allefamiglie, per invocare su di loro la protezione della Madonna. Anche in questaoccasione mi è caro riproporre l'esortazione che ho rivolto loro nella Letteraapostolica Rosarium Virginis Mariae: «La famiglia che prega unita, restaunita. Il Santo Rosario, per antica tradizione, si presta particolarmente adessere preghiera in cui la famiglia si ritrova». 16A tutti voi, cari Prelati Uditori, Officiali ed Avvocati della Rota Romana,imparto con affetto la mia Benedizione!141516Cfr can.. 1101 § 2.Cfr can. 1099.N. 41.


398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIAd quosdam Brasiliae episcopos.*Venerados Irmãos no episcopado1. Sede bem-vindos à Casa do Sucessor de Pedro, nesta vossa Visita adLimina Apostolorum, testemunho visível da colegialidade episcopal da Igreja.Saúdo fraternalmente cada um de vós e Dom Jayme Henrique Chemello,Presidente da Conferência nacional dos Bispos do Brasil. Desejo agradecer decoração as palavras do Senhor Cardeal, Dom José Freire Falcão, Arcebispo deBrasília, por querer transmitir os bons sentimentos que vos animam e osdesafios pastorais dos Regionais Centro-Oeste e Norte 2.Ao observar num relance o mapa dos vossos Estados, desde Goiás atéatingir as fronteiras internacionais do norte brasileiro, passando por Tocantins,Pará e Amapá, posso imaginar as dificuldades que tendes para exercervossa missão de pastores daquelas imensas regiões. Ser bispo nunca foi fácil,pois hoje supõe obrigações, compromissos e dificuldades que, por todo o lado,e em circunstâncias tantas vezes imprevistas, constituem obstáculos enormes,complexos e, às vezes, humanamente insuperáveis. Mas é Deus quem voschama a servir, com sentido de responsabilidade, o povo que vos foi confiado,e nunca cessará de sustentar e acompanhar a quantos escolheu, na certeza deque os fiéis, «reconhecendo este ministério, glorificarão a Deus pela vossaobediência na profissão do Evangelho de Cristo e pela sinceridade de vossacomunhão com eles e com todos». 12. Sem negar as diversidades específicas de cada diocese, existem situaçõese problemas que exigem uma ação pastoral concorde para exercer, naunidade e na caridade, «algumas funções pastorais (...) a fim de promover omaior bem que a Igreja oferece aos homens (...) por formas e métodos deapostolado convenientemente ajustados às circunstâncias de tempo e de lugar,nos termos do direito ». 2Conforta-me saber que esta é a vossa experiência,e que este é também o empenho da vossa Conferência episcopal: umalonga e profícua experiência de comunhão e de co-responsabilidade, que vemajudando vossas dioceses a unirem seus esforços em prol da evangelização,dando vida a um organismo de comunhão episcopal, para que os Pastores de* Die 7 Februarii 200312 Cor 9, 13.2Motu proprio Apostolos suos, 14


Acta Ioannis Pauli Pp. II 399um determinado território possam renovar seu afeto colegial no exercício dealgumas funções, inspirados pela solicitude pastoral comum.Desde o seu início, em 1952, a Conferência Nacional dos Bispos do Brasilvem realizando esta missão, com numerosas iniciativas destinadas não só aaprimorar a sua organização, mas também a certificar a presença do Redentor,e sua mensagem salvadora, no meio dos homens. Esta foi a constataçãohavida ao concluírem-se as celebrações do Jubileu de Ouro da entidade. AConferência dos Bispos ajudou a Igreja que está no Brasil a permanecer aolado do povo, compreendendo a sua situação e assumindo as suas causas.Isto leva-nos também a recordar a importância de que, se a Igreja precisaestar perto do povo, como Jesus o fez ao colocar-se nos caminhos da Palestinapara ir ao encontro das almas, ela deve, sobretudo, aproximar Jesus ao povo,dando-o a conhecer, fazendo que a graça, que brotou do seu lado aberto,como fonte de água viva, alcance os corações que anelam pela glória no Reinodos céus. A Igreja, como instrumento de salvação, recebeu de Cristo, atravésdos apóstolos, a missão vital de «ir por todo o mundo e pregar o Evangelho atoda a criatura» recordando que «quem crer e for batizado, será salvo, masquem não crer, será condenado ». 3Vossa missão, venerados Irmãos no episcopado, assume então um caráterpróprio e específico na hora de decidir os diversos enfoques da pastoral e,mais amplamente, da evangelização. Como sucessores dos Apóstolos, recebestesa luz que vem do Alto, mediante a consagração episcopal. «O SenhorJesus, depois de ter orado ao Pai, chamando a Si os que Ele quis, elegeu dozepara estarem com Ele (...) constituiu-os em colégio ou grupo estável e deu--lhes como chefe a Pedro. Enviou-os primeiro aos filhos de Israel e, depois, atodos os povos para que, participando do seu poder, fizessem de todas gentesdiscípulos seus e as santificassem e governassem e, deste modo, propagasseme apascentassem a Igreja». 4Pela consagração sacramental e a comunhão hierárquica com a Cabeça eos membros, o Bispo torna-se membro do Colégio Episcopal, e participaportanto da solicitude por todas as Igrejas, 5para ser mestre da doutrina,sacerdote do culto sagrado e ministro da governação. 6Sua tarefa primáriaé, com efeito, governar a diocese que lhe foi encomendada, consciente de queassim fazendo, «concorre eficazmente para o bem de todo o Corpo místico,3Mc 16, 16* Lumen gentium, 19.5Cf. ibid., 236Cf. CIC, can. 375


400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeque é também o corpo das Igrejas». 7Todos sabem, porém, que são bastantesas ocasiões nas quais os Bispos não conseguem realizar convenientemente suamissão, « se não tornam mais íntima e harmónica a colaboração com os outrosBispos ». 8Esta é a razão pela qual, hoje, as Conferências episcopais cooperam comuma ajuda fecunda e diversificada para dar vida, de modo efetivo e concreto,à união colegial ou collegialis affectus entre os Bispos. A união com aquelesirmãos no Episcopado, com os quais cada um se encontra especialmentevinculado, muitas vezes pela proximidade geográfica e por bastantes problemaspastorais comuns, serve de veículo ao bem comum da diocese que lheestá encomendada, caso contrário seu Pastor ver-se-ia impossibilitado decumprir eficazmente a sua missão. Penso, por exemplo, na importante questãoda formação dos candidatos ao sacerdócio. A necessidade de encontrarvocações firmes e seguras tem exigido das vossas Igrejas particulares umrenovado esforço e dispêndio de energias. Faço votos de que o Ano Vocacional,promovido pela Conferência episcopal, seja coroado de sucesso, para oqual tendes, desde já, meu apoio e asseguradas minhas preces elevadas aoTodo-Poderoso.3. Pode-se afirmar, desta forma, que a tarefa pastoral do Bispo na suadiocese inclui necessariamente a participação ativa nos trabalhos da Conferênciaepiscopal, configurando, ao mesmo tempo, seus limites: limites porparte da Conferência, devendo esta ocupar-se daqueles assuntos que necessitamde ser por ela conduzidos, de acordo com os seus Estatutos, para o bemdo conjunto das dioceses; e limites, também, por parte da dedicação pessoalde cada Bispo, correspondente à importância dos problemas que devem sertratados na Conferência, ou seja, de acordo com os benefícios que redundarãopara todas as dioceses.Tende em conta, porém, que o excesso de organismos e de reuniões, obrigandomuitos Bispos a permanecerem frequentemente fora das próprias Igrejasparticulares, além de ser contrário à «lei de residência», 9tem consequênciasnegativas tanto no acompanhamento do seu presbitério, quanto emoutros aspectos pastorais, como poderia ser o caso da penetração das seitas.Por isso, foi indicada explicitamente a necessidade de evitar, além daexcessiva multiplicação de organismos, a burocratização de órgãos subsidiáriose comissões que continuam ativos no período entre as reuniões plenárias;789Lumen gentium, 23.Motu proprio Apostolos suos, 15CIC,can. 395


Acta Ioannis Pauli Pp. II 401destarte, estes órgãos «existem para ajudar os Bispos, e não para ocupar olugar deles». 104. No desempenho desta missão, ao dirigir-me aos meus Irmãos no episcopado,através da Carta Apostólica sob forma de Motu proprio Apostolossuos, pus em evidência que a «união colegial do Episcopado manifesta anatureza da Igreja que, enquanto semente e início do Reino de Deus na terra,é — citando o Concílio Vaticano II 11— "para todo o género humano o maisfirme germe de unidade, de esperança e de salvação" ». 12Quisera, pois, recordar aqui com satisfação o espírito que vem imbuindo aConferência Nacional dos Bispos do Brasil, como fruto também da recenterevisão dos seus Estatutos. Ao empenhar-se em «fomentar uma sólida comunhãoentre os Bispos (...) e promover sempre maior participação deles naConferência» (Cap. I, art. 2), quisestes reafirmar a tradição apostólica mantidasempre ao longo da vida da Igreja, desde a sua constituição.Não me é desconhecido o vulto da Igreja no Brasil, que se encontra entreas maiores do orbe católico. Os dezessete Regionais que a compõe, cada umdeles com um numeroso grupo de Dioceses e, às vezes, de Prelazias, Eparquias,um Exarcado, Abadias Territoriais, um Ordinariado Militar e outro paraos fiéis de Rito Oriental, uma Administração Apostólica Pessoal, mostram--nos o imenso e exigente panorama de trabalho que vos depara e a contínuapreocupação por manter unido o processo evangelizador.Tal estruturação deve estar a serviço da Conferência e de cada um dosOrdinários locais, para pôr em execução as decisões da Assembleia Geral e,quando for o caso, do Conselho Permanente como «órgão de orientação eacompanhamento da atuação da CNBB» (Cap. V, art. 46). Por isso, confiono vosso zelo pastoral, a fim de que seja evitada qualquer discrepância relativaàs normas estatutárias aprovadas.5. A dimensão continental do Brasil requer uma atenção renovada, a fimde que a todos chegue a certeza pela qual Cristo instituiu o Povo de Deus«para ser comunhão de vida, de caridade e de verdade». 13O Povo de Deusapresenta-se como uma comunidade, na medida em que os seus membrospossuem e participam dos mesmos «bens», que servem para identificá-lo edistingui-lo dos demais grupos sociais. São Paulo resume quais são os bens10111213Motu proprio Apostolos suos, 18.Lumen gentium, 9.N. 8.Lumen gentium, 9.


402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeque concorrem para constituir o Povo de Deus, ao proclamar que para osseguidores de Cristo «há um só Senhor, uma só fé, um só batismo». 14A todos cabe o direito de receber de forma unitária e homogénea não só averdade revelada, mas o pensamento comum do Episcopado nacional, atravésdas declarações feitas em nome da Conferência dos Bispos. Apelo, portanto,ao vosso sentido de responsabilidade nos pronunciamentos realizadosatravés dos meios de comunicação social, em representação da mesma Conferência.O fato de uma comunicação ser de inteira responsabilidade pessoal,conforme indicam vossos Estatutos, 15não exime a coerência doutrinal e afidelidade ao Magistério da Igreja.6. Como Mestres na Fé e dispensadores dos mistérios de Deus, cabe umasintonia ainda maior quando se trata de analisar, nas diversas instâncias daConferência episcopal, assuntos de dimensão nacional que repercutem nasdiversas pastorais diocesanas.A Conferência episcopal tem a própria responsabilidade no âmbito da suacompetência, mas «as suas decisões possuem reflexos inevitáveis na Igrejauniversal. O ministério petrino do Bispo de Roma permanece o garante dasincronização da atividade das Conferências com a vida e o ensinamento daIgreja universal ». 16Por sua vez, no âmbito da competência de cada organismoque compõe vossa entidade, cabe ao bispo um diligente e atento examedas matérias que lhe são submetidas, não podendo isentar-se, por falta detempo, da análise objetiva dos assuntos. Como «testemunhas da verdadedivina e católica» os Bispos, «dotados da autoridade de Cristo, são doutoresautênticos que pregam ao povo a eles confiado a fé que se deve crer e aplicarna vida prática». 17A esta exigência deve-se acrescentar também a correta aplicação, paracada caso, das normas do Direito da Igreja, tanto ocidental como oriental.Se, por um lado, teoricamente, reina um acordo bastante estendido deconceber o Direito na Igreja à luz do mistério revelado, como foi indicadopelo Concílio Vaticano II, 18ainda persiste a ideia de um certo legalismoque, na prática, reduz esse Direito a um conjunto de leis eclesiásticaspouco teológicas e pouco pastorais, contrárias em si à liberdade dos filhosde Deus. Tal visão é certamente inadequada, visto que, como já tive oca-1415161718Ef 4, 5.Cf. Cap. IV, art 131.Audiência geral de 7 de outubro de 1992, n 8.Lumen gentium, 25Cf. Optatam totius, 16.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 403sião de dizer, até mesmo recentemente, «as normas canónicas se baseiamnuma realidade que as transcende», e compreende «aspectos essenciais epermanentes nos quais se concretiza o direito divino». 19Por isso, é necessárioconsiderar que a ação pastoral não pode reduzir-se a um certo pastoralismo,entendido no sentido de desconhecer ou atenuar outras dimensõesessenciais do mistério cristão, entre elas a jurídica. Se a pastoral diluiqualquer obrigação jurídica, relativiza a obediência eclesial, esvaziandoo sentido das normas canónicas. A verdadeira pastoral jamais poderá sercontrária ao verdadeiro Direito da Igreja.7. Venerados Irmãos, é uma graça saber-se e sentir-se unidos, próximosuns dos outros, decididos a caminhar e trabalhar em conjunto, sobretudoquando se sente tantas forças que nos são contrárias, forças de divisão queprocuram separar ou mesmo contrapor os irmãos entre si, chamados antes aviverem unidos. Prossegui o vosso caminho buscando sempre uma sintoniafraterna no âmbito da vossa Conferência episcopal e com o Sucessor de Pedroque, neste momento, renova seu abraço de comunhão com todos, inclusivecom os que aqui estiveram, desde o ano passado, em Visita ad Limina. Por sereste o último grupo previsto do Episcopado brasileiro, deixo-vos os meusvotos de paz e de fraternidade, na esperança de que sigais construindo aunidade na verdade e na caridade e para que possais, juntos, responder aosgrandes desafios da hora atual.Ao concluir este encontro, dirijo o meu pensamento à Virgem Aparecida,Mãe das vossas Comunidades cristãs e Padroeira da grande Nação brasileira. AEla confio todos vós e vossos sacerdotes, religiosos, religiosas e fiéis leigos dasvossas dioceses, ao conceder-vos de coração a minha Bênção Apostólica.IIIAd episcopos Bielorussiae.*1. "Прыказанне meae даю вам: палюбіце адзін аднаго, як Я палюбіў вас,так вы палюбіце адзін аднаго". 1Дарагія i шаноўныя Браты ў Біскупстве, гэтыя словы, якія Езус пакідаеў якасці запавету Апосталам у Вячэрніку, няспынна гучаць у нашым сэрцы!Ій Cf. Discurso ao Pontifício Conselho para os Textos Legislativos, 24/1/2003, n. 2.* Die 10 Februarii 2003.1Ян 13, 34.


404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeВітаю вас y доме Апостала Пятра! 3 любоў'ю абдымаю кожнага з вас.Асаблівым чынам вітаю Вас, ксёндз Кардынал, Пастыр Мінска-Магілёўскаймітраполіі, i сардэчна дзякую Вам за словы, з якімі Вы пажадалізвярнуцца да мяне ад імя не толькі іншых Сабратоў па біскупству, але i адусёй каталіцкай грамады Беларусі. Вітаю вас, любыя Пастыры Гродна,Пінска i Віцебска. 3 любоў'ю накіроўваюся ў маіх думках да маленькай,але руплівай каталіцкай грамады бізантыйскага абраду, спадкаемніцыміссыі Святога Ясафата, i вітаю Вялебнага Апостальскага Візітатара adnutum Sanctae Sedis, які штодзённа займаецца яе апекай.Любоў Хрыстовая яднае нас. Менавіта Ягоная любоў павінна напаўняцьнаша жыццё i наша пастырскае служэнне ды заахвочваць да аднаўленнянашай вернасці Эвангеллю i імкнення да ўсё болып вялікадушнагапасвячання апостальскай міссыі, якую нам даручыў Пан.2. Я добра памятаю наша спатканне ў красавіку 1997 года. Тады быліўсе падставы да глыбокай радасці, выкліканай вясной аднаўленнякасцёльнага жыцця ў вашай Краіне, якая надыйшла пасля зімы гвалтоўныхпераследаванняў, што цягнулася некалькі дзесяцігоддзяў. Тадыяшчэ былі добра заўважальныя вынікі сістэматычнай атэізацыі вашаганарода, асабліва моладзі, амаль поўнага знішчэння касцёльных структурi гвалтоўнага закрыцця месцаў хрысціянскага выхавання. Дзякуй Богу,гэты жёрсткі перыяд скончыўся i ўжо на працягу некалькіх гадоўпрацягваецца станоўчы, натхняючы ўздым.За мінулае пяцігоддзе правядзенне Сынодаў Мінскай арцыдыяцэзіі iПінскай ды Віцебскай дыяцэзій дало вам магчымасць лепей засяродзіцьпрыярытэтныя напрамкі пастырскай дзейнасці, выпрацоўваючы ўласныяпланы апостальскай дзейнасці для розных патрэбаў даручанай вамтэрыторыі. На гэты раз вы прыбылі сюды, каб паведаміць мне аб плёневашай адданай пастырскай працы, і, разам з вамі, я дзякую за гэтазаўсёды міласэрнага i прадбачлівага Пана.3. Цяпер размова ідзе аб планах на будучыню. Першае месца тутзаймае сям'я, якая таксама i ў Беларусі, нажаль, перажывае сур'ёзныды глыбокі крызіс. Першымі ахвярамі гэтай сітуацыі з'яўляюцца дзеці,якія рызыкуюць захаваць яе вынікі на працягу ўсяго свайго жыцця.Жадаў бы паўтарыць, каб падтрымаць i натхніць вас, тое, што ўжосказаў шматлікім сем'ям, якія сабраліся ў Маніле 25 студзеня на ІМСусветнае спатканне сем'яў. Неабходна з упэўненасцю i паслядоўнасцю


Acta Ioannis Pauli Pp,, II 405засведчыць праўду аб сям'е заснаванай на шлюбным саюзе. Яна ёсцьвялікім дабром, неабходным для жыцця, для развіцця i будучынічалавецтва. Перадайце сем'ям Беларусі мой заклік, з якім я ўжозвярнуўся да ўсяго свету: імкніцеся, каб Эвангелле сталася фундаментальнымправілам сям'і, i каб кожная сям'я сталася старонкайЭвангелля, што пішацца ў нашы часы.4. Ваша краіна налічвае каля дзесяці мільёнаў жыхароў, большаячастка якіх пражывае ў гарадах. У Беларусі, нягледзячы на тое, што янапацярпела меней за іншыя народы у пост-савецкі перыяд, працэсы ўваходуў шырокі кантэкст існавання Еўрапейскага кантыненту адбываюццазапаволена. Вынікі такога адставання абцяжарваюць рэарганізацыюэканомікі і, перад усім у сельскай мясцовасці, вядуць да ўзросту галечы.Канцэнтрацыя насельніцтва ў гарадскіх цэнтрах патрабуе значныхвысілкаў у ажыццяўленні прысутнасці ў ix Касцёла. Асабліва гэтатычыцца сталіцы Рэспублікі - Мінска, дзе пражывае болын за 20 % насельніцтва.Сярод прыярытэтных напрамкаў дзейнасці вы надаеце ўвагу моладзі,усё большая колькасць якой накіроўваецца ў гарады ў пошукахмагчымасці знайсці сабе занятак. Беспрэцэндэнтны дэмаграфічныкрызіс, які ахапіў вашу Краіну, з'яўляецца, сярод іншага, сур'ёзнымвыклікам у тым, што тычыцца аб'яўлення "Эвангелля жыцця". Таксамаi з'явы адштурхвання на ўскраіну грамадскага жыцця, такія якалкагалізм, які ў апошні час набыў яшчэ больш цяжкія формы, чакаюцьтэрміновых i эфектыўных рашэнняў. Ва ўсіх гэтых праблемах КаталіцкіКасцёл, нягледзячы на тое, што з'яўляецца меншасцю ў вашай Краіне,прыкладае высілкі, каб знайсці выхад з падобнай сітуацыі даступнымісродкамі i структурами Заахвочваю вас, дарагія Сабраты, i надалейкрочыць гэтым шляхам ды хацеў бы выкарыстаць гэтую нагоду, кабпадзякаваць каталіцкім арганізацыям іншых краінаў, асабліваітальянскім i нямецкім, за тое, што яны прапануюць вам сваюпадтрымку i супрацоўніцтва.5. "Жніво багатае, але работнікаў мала". 2 У сувязі з вялізарнымаб'ёмам працы, якую трэба выканаць, у думкі адразу прыходзяць гэтыясловы Езуса. Што ж рабіць? Адказ мы знаходзім у Эвангеллі: "Дыкпрасіце, - кажа Хрыстус, - гаспадара жніва, каб паслаў работнікаў на2 Мт 9, .37.


406 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeжніво сваё". 3 Перад усім - малітва. Неабходна ўзмацніць упрошваннеБожай дапамогі ды навучыць вернікаў зрабіць малітву асноўныммомантам сярод штодзённых абавязкаў. Для гэтага будзе карыснайсправа, якую вы пачалі па перакладу на беларускую мову Святых тэкстаў,асабліва тэкстаў Рымскага імшала.Апрача малітвы не магу не прыпомніць вашы высілкі ў галіневыхавання кандыдатаў да святарства i да пасвячанага жыцця, асабліваў вышейшых семінарыях Гродна i Пінска. Жадаў бы падкрэсліць таксаманеабходнасць увагі да святароў, якія займаюцца душпастырскай апекай.Супрацоўніцтва дыяцэзіяльных святароў i законнікаў, што паходзяць зсуседняй Полыпчы сёння з'яўляецца неабходнасцю, якая, безумоўна,дапаможа ўзмацненню каталіцкай суполкі вашай Краіны.I ўрэшце, хачу звярнуцца да экуменічнага дыялогу з ПраваслаўнайЦарквой. На вашай зямлі Каталіцкі Касцёл i Праваслаўная Цэрквазаўсёды жылі разам, таму існуе не мала змешаных у канфесыйным сэнсесем'яў, якія маюць патрэбу ў апецы, таксама, i з боку КаталіцкагаКасцёла. Няхай Пан i надалей працягвае кіраваць вашымі крокамі ўпошуку ўзаемнай павагі i супрацоўніцтва.У гэтым годзе спаўняецца 380 гадоў з моманту мучаніцкай смерціСвятога Ясафата, Полацкага арцыбіскупа, кроў якога асвяціла беларускуюзямлю. Памяць аб ягонай пакутніцкай смерці можа быць крыніцайтрывалага ўпрошвання аб еднасці хрысціянаў ды натхняе хрысціянскіяграмады, якія жывуць у Беларусі, крочыць па шляху прымірэння.6. Даручаю ўсіх апецы Найсвяцейшай Панны Марыі, якая ўшаноўваеццана вашай зямлі пад імянем Маці Божай Жыровіцкай. ПрашуЯе быць заступніцай вас, вялебныя i любыя Сабраты, i вашых бліжэйшыхпамочнікаў - святароў, законнікаў i законніц, семінарыстаў i свецкіх асобаў,якія актыўна займаюцца апостальскай дзейнасцю, i ўсёй каталіцкайграмады, што жыве ў Беларусі. Няхай на ўсіх i на кожнага прасцягне Яна,разам ea святымі Заступнікамі вашай зямлі, сваю матчыну апеку. Сасвайго боку, запэўніваю вас у маім штодзённым успаміне ў малітве i адусяго сэрца бласлаўляю вас.3 Мт 9, 38.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 407NUNTIUSDie Nativitatis Domini missus*1. Puer natus est nobis, et Filius datus est nobis. «Un bambino è nato pernoi, ci è stato dato un figlio». 1Si rinnova oggi il mistero del Natale: nasceanche per gli uomini del nostro tempo questo Bambino che reca al mondo lasalvezza; nasce portando gioia e pace per tutti. Ci accostiamo al presepecommossi, per incontrare, insieme con Maria, l'Atteso dei popoli, il Redentoredell'uomo desiderato da tutte le genti. Cum Maria contemplemur Christivultum. Con Maria contempliamo il volto di Cristo: in quel Bambino, avvoltoin fasce e deposto nella mangiatoia, 2è Dio che viene a visitarci per guidare inostri passi sulla via della pace. 3Maria lo contempla, lo accarezza e loriscalda, interrogandosi sul senso dei prodigi che avvolgono il mistero delNatale.2. Mistero di gioia è il Natale! Gli Angeli hanno cantato nella notte:«Gloria a Dio nel più alto dei cieli, e pace in terra agli uomini che egliama». 4Hanno descritto ai pastori l'evento come «una grande gioia per tuttoil popolo». 5 Gioia, nonostante la lontananza da casa, la povertà dellamangiatoia, l'indifferenza del popolo, l'ostilità del potere. Mistero di gioianonostante tutto, perché nella città di Davide «oggi è nato-un salvatore». 6Della stessa gioia partecipa la Chiesa, pervasa quest'oggi dalla luce del Figliodi Dio: le tenebre non potranno mai oscurarla. È la gloria del Verbo eterno,che si è fatto uno di noi per amore.3. Mistero di amore è il Natale! Amore del Padre, che ha inviato nelmondo il suo Figlio unigenito, per farci dono della sua stessa vita. 7Amoredel « Dio-con-noi », l'Emmanuele, venuto sulla terra per morire sulla Croce.Nella fredda capanna, avvolta dal silenzio, la Vergine Madre, con il cuorepresago, assapora già il dramma cruento del Calvario. Sarà una lotta sconvolgentetra le tenebre e la luce, tra la morte e la vita, tra l'odio e l'amore. Il* Die 25 Decembris 2002.1Is 9, 5.2Cfr Lc 2, 7.3Cfr ibid, 1, 79.' Ibid, 2, 14.5Ibid, 2, 10.6Ibid, 2, 117Cfr 1 Gv 4, 8-9.


408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePrincipe della pace, nato oggi a Betlemme, darà la sua vita sul Golgotaperché regni sulla terra l'amore.4. Mistero di pace è il Natale! Dalla grotta di Betlemme si leva quest'oggiun appello pressante perché il mondo non ceda alla diffidenza, al sospetto,alla sfiducia, anche se il tragico fenomeno del terrorismo accresce incertezze etimori. I credenti di tutte le religioni, insieme agli uomini di buona volontà,bandendo ogni forma d'intolleranza e discriminazione, sono chiamati a costruirela pace: in Terra Santa, innanzitutto, per frenare finalmente l'inutilespirale di cieca violenza, e in Medio Oriente, per spegnere i sinistri bagliori diun conflitto, che con l'impegno di tutti può essere superato; in Africa, poi,dove devastanti carestie e tragiche lotte intestine aggravano le condizioni giàprecarie di interi popoli, anche se non mancano spiragli di ottimismo; inAmerica Latina, in Asia, in altre parti del mondo, dove crisi politiche,economiche e sociali turbano la serenità di non poche famiglie e nazioni.Accolga l'umanità il messaggio di pace del Natale!5. Mistero adorabile del Verbo incarnato! Insieme con Te, o Vergine Madre,sostiamo pensosi davanti alla mangiatoia in cui giace il Bambino, percondividere il tuo stesso stupore davanti all'immensa condiscendenza di Dio.Dacci i tuoi occhi, o Maria, per decifrare il mistero che si nasconde dentro lefragili membra del tuo Figlio. Insegnaci a riconoscere il suo volto nei bimbi diogni razza e cultura. Aiutaci ad essere testimoni credibili del suo messaggio dipace e di amore, affinché anche gli uomini e le donne di questo nostro tempo,segnato ancora da forti contrasti e inaudite violenze, sappiano riconoscerenel Bambino che sta nelle tue braccia l'unico Salvatore del mondo, fonteinesauribile della pace vera a cui, nel profondo, aspira ogni cuore. Natus estnobis Salvator mundi.


Congregatio de Causis Sanctorum 409<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMVERONENSISBeatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Mariae Dominicae Mantovaniconfundatricis et primae antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia(1862-1934)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Maria Dominica Mantovani die 12 mensis Novembrisanno 1862 in vico Castelletto di Brenzone dioecesis Veronensis nata est.Parochum suum Beatum Iosephum Nascimbeni in Congregatione ParvarumSororum a Sacra Familia fundanda adiuvit, cui prudens et sedula SuperiorissaGeneralis praefuit. Humilitate, caritate et oboedientiae spiritu emicuitet sanctitatis fama circumfusa, die 2 mensis Februarii anno 1934, in Dominorequievit.Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 24 mensis Aprilis anno 2001,virtutes théologales, cardinales et his adnexas heroico gradu coluisse decrevit.Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de CausisSanctorum assertam subiecit miram sanationem infantis Larae Pascal, quae,sequenti die nativitatis suae, 6 mensis Martii scilicet anno 1999, in nosocomioitalico urbis Sinus Albi in Argentina de cubili matris suae fortuito decidenscaput in pavimentum illisit. Statim medicorum investigationi commissa est,qui signa irregularis invenerunt respirationis et morarum ipsius respiratus,necnon cyanosim, cardiaci pulsus tarditatem atque haematoma in occipiteparietali laevo cum fractura lineari eiusdem sedis. Infans ergo in lethargocomatis versabatur. Paucis post horis tomographia computatoria in alio nosocomiopatrata sanguinis profluvium in meninge fibrosa exhibuit cum aedematereagenti trans supradictam fracturam. In prius reducta valetudinarium,infans in machina incubatrice oxygeni inductione ditata pro curandiratione deposita est, ubi vero subsidia respirationis ei suppeditata sunt acremedia contra cerebri aedema et convulsiones. Cum res pupillae ita adversaese haberent, Parva quaedam Soror a Sacra Familia, quae infirmis ministra-27 - A.A.S.


410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebat apud italicum nosocomium, ad divinum confugit auxilium per intercessionemMariae Dominicae Mantovani, cuius reliquiam super caput Laraeinfantis apposuit, quae statim usque ad completam sanationem convalescerecoepit. De hoc casu, annis 2000-2001, apud Curiam Sinus Albi Inquisitiodioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione deCausis Sanctorum decreto diei 22 mensis Iunii anno 2001 probatae sunt.Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 17 mensis Ianuarii huiusanni 2002, quamvis prognosis aegrotis infausta quoad vitam et valetudinemdiceretur, tamen sanationem rapidissimam, completam, duraturam et inexplicabilemquoad modum secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Die15 insequentis mensis Aprilis Congressus Peculiaris Consultorum Theologorumfactus est et die 21 mensis Maii Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium etEpiscoporum, Ponente Causae Excellentissimo Domino Petro Georgio SilvanoNesti, C. P., Archiepiscopo emerito Camerinensi-Sancti Severini in Piceno.Et in utroque coetu, posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato,responsum prolatum est affirmativum.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit:Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servae Dei Mariae Dominicae Mantovani, Confundatriciset Primae Antistitae Instituti Parvarum Sororum a S. Familia,videlicet derapidissima, completa ac duratura sanatione infantis Larae Pascal a « traumacranioencefalico in neonata con conseguente stato di coma, insufficienza respiratoriae cardiocircolatoria grave ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. SB S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio de Causis Sanctorum 411VINDOBONENSIS seu SABARIENSISseu SIDEROPOLITANABeatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Ladislai Batthyány-Strattmann,patrisfamilias (1870-1931)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Ladislaus Batthyány-Strattmann in civitate Duimkilitiin Hungaria natus est die 28 mensis Octobris anno 1870. Currente anno 1898,matrimonium cum Maria Teresia Coreth inivit, e qua filios quattuordecim habuit.Doctoris dignitatem et nomen consecutus est in Universitate Studiorum et magnacum caritate operam aegrotis assidendo dedit, pro quibus prius valetudinarium invico K&pcsény fundavit, alterum dein in castro suo Körmend nuncupato. Tum infamilia cum in civili societate sanctitate vitae et operum Christum testificavitusque ad mortem, die 22 mensis Ianuarii anno 1931 occursam.Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 11 mensis Iulii anno 1992 decretumsuper virtutibus heroico gradu exercitis theologalibus, cardinalibushisque adnexis promulgavit. Beatificationis respectu, Causae Postulatio iudicioCongregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationemIoannis Tamas, ex natione Hungarorum, qui, die 5 mensis Iulii anno1989, in nosocomio pro morbis cutis correptis Universitatis Studiorum QuinqueEcclesiensis (v. d. Pees) chirurgicae sectioni commissus est ad magnumtumorem in regione capitis dextera auferrendum. Examine histológico peracto,diagnosis mutationis glandularum lymphaticarum capitis ex aliquo iniquonaevulo ignotae primigeniae sedis elata est. Ob summam vero huius naevulimutationis malignitatem prognosis infausta dicta est. Die ipsa chirurgicaesectionis, socer et mulier patientis una cum propinquis amicisque quibusdamauxilium divinum per intercessionem Servi Dei Ladislai Batthyány-Strattmanninvocare coeperunt. Paucis post diebus, condicionis aegroti repentinavicissitudo ita occurrit, ut insequentes recognitiones sanationem completamac persistentem confirmaverunt. De hoc casu, annis 1995-1996 apud CuriamQuinque Ecclesiensis Inquisitio Dioecesana celebrata est, cuius auctoritas etvis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 16 mensis Maiianno 1997 probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 15mensis Februarii anno 2001 sanationem rapidissimam, completam, duraturamet inexplicabilem secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Insequentidie 2 mensis Octobris Congressus Peculiaris Consultorum Theologo-


412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerum factus est, cui de aliquibus peculiaribus adiunctis sanationis ulteriusinquirere visum est. Quae cum facta essent, die 15 mensis Februarii huiusanni 2002, alter Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum prosperumdixit votum. Insequenti die 7 mensis Maii, Sessio Ordinaria Patrum Cardinaliumet Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo Domino Laurentio Chiarinelli,Episcopo Viterbiensi, posito dubio an de miraculo constaret divinituspatrato, responsum protulit affirmativum quoad sanationem Ioannis Tamasmire a Deo per intercessionem Servi Dei praefati patratam.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Pater sollemniterdeclaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Ven.Servi Dei Ladislai Batthyány-Strattmann, patrisfamilias,videlicet de rapidissima,completa ac duratura sanatione Ioannis Tamas a « melanoma metastatizzatoin sede laterocervicale, a sede primaria sconosciuta in stadio avanzato ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. 88 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusSB Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisZAGREBIENSISBeatificationis et Canonizationis Servi Dei Ioannis Merz, christifidelis laici (1896-1928)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«Mihi vivere Christus est et mori lucrum» (Philp 1, 21).Verba haec, quae Servus Dei Ioannes Merz in sepulcro inscribi voluit,haberi possunt compendium vitae eius omnimode insumptae in amorem Chri-


Congregatio de Causis Sanctorum 413sti, in testificationem Evangelii et in famulatum Ecclesiae. Ille quidem, ChristiSpiritu penitus inductus, per sanctimoniae viam alacriter incedit, atqueverbo et opere divini Redemptoris lumine omnes gentes collustravit (cf. Mt 5,16), ad rem deducens quidquid postea dicturum erat Concilium OecumenicumVaticanum II: « Praecepto caritatis, quod est maximum mandatum Domini,omnes christifideles urgentur ad procurandam gloriam Dei per adventumRegni eius, et vitam aeternam omnibus hominibus ut cognoscant solumDeum verum et quem misit Iesum Christum (cf. Io 17, 3). Omnibus igiturchristifidelibus onus praeclarum imponitur adlaborandi ut divinum salutisnuntium ab universis hominibus ubique terrarum cognoscatur et accipiatur»(Decretum de apostolatu laicorum Apostolicam actuositatem, 3).Servus Dei a parentibus Mauricio Merz et Teresia Mersch ortus est die 16mensis Decembris anno 1896 in loco Banja Luka, in Bosnia, quae ab imperioAustriaco-Hungarico tunc occupabatur. Die 2 mensis Februarii anno 1897Baptismatis lavacro est regeneratus; novem annos natus ad primam sacramSynaxim accessit ac sequenti anno sacro Confirmationis chrismate est roboratus.Studiose et efficaciter maternum litterarium que ludum et gymnasiumfrequentavit; violina et cymbalo canere privatim didicit; linguam Gallicamcolendam curavit. In eius humanam et christianam institutionem potissimumac salutariter contulit professor Ljubomir Marakovic, qui praeclaruserat assertor motus catholici inter iuvenes. Ab illo suffultus Dei Servus, qui afamilia solidis moribus erat eruditus, cognitionem doctrinae catholicae penitusperspicere incepit et studiose communionem cum Deo excolere per Eucharistiam,orationem, cultum Mariae Virginis, contemptionem peccati boniquecupiditatem. Anno 1914 scribere coepit sua acta diurna, quae velutispeculum sunt eius animae eiusque itineris ad sanctitatem. Expletis scholaemediae studiis sua in terra natali, parentum voluntati obsequens, ingressusest Academiam Castrensem loci Wiener Neustadt, quam post tres mensesreliquit, fastidio affectus prae corruptis moribus ibi grassantibus. Anno1915 ad philosophiam se applicare coepit apud Studiorum UniversitatemVindobonensem, sequenti tamen anno exercitui nomen dedit ut deinde adaciem Italicam mitteretur. Participans militares actiones in primo omniumgentium bello, sese spiritu roboravit, ductum se sentiens ad altiorem Deicognitionem tenaciusque virtutum exercitium. Militia relicta, studia Vindobonaeperrexit annis 1919-1920 et Lutetiis Parisiorum annis 1920-1922. Doctoristitulo in philosophia ornatus est apud Studiorum Universitatem urbisZagabriae, ubi cum familia morabatur; eadem in urbe inde ab anno 1922Gallicam docuit linguam in gymnasio archiepiscopali. Quo perfectius in dies


414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeinstrumentum in Dei manibus fieret, philosophiae scholasticae et theologiaestudiis incubuit. Ferventer coluit spiritualem vitam et continenter progressusest in imitando Christo. Actuosas habuit partes in missione Ecclesiae, variasua impendens talenta pro Actione Catholica, cuius exstitit indefatigabilisfautor secundum doctrinam Summi Pontificis Pii XI. Apud Croati cum AquilarumSodalicium sapienter ac bénéfice prospexit christianae iuvenum institutioni,quibus praesertim suadebat vitam gratiae, cultum eucharisticum,spiritum sacrificii, apostolatum et fidelitatem erga Summum Pontificem.Hortari consueverat ut ad vitam transferretur liturgia, quam optimam scholamsanctitatis esse arbitrabatur. Omnia quae Dei Servus alios docebat, ipsemetad rem deducebat largo, constanti laetoque animo, obsecundans verboDei, qui dixit: «Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant vestrabona opera et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est» (Mt 5, 16). Fideilluminatus, cum Deo ambulavit tam eius Verbo quam Ecclesiae Magisteriofirmiter fidens. Anno 1921 ita scribebat: «Tota vita mea Christum Dominumcircuit», quem Dei Servus in Ecclesia, in Eucharistia, in sacramentis, inSacris Scripturis, in proximo praesentem contuebatur. Deum dilexit ex totocorde suo, ex tota anima sua et ex tota virtute sua (cf. Me 12, 30); fideliteradimplevit eius voluntatem, debellavit tentationes, effugit peccatum, adevangelicam tetendit perfectionem, laetanti ferventique animo Domino responditeum vocanti ad laborandum in vinea sua (cf. Mt 20, 3-4). Christumdiligendo, animas quoque dilexit. Alloquens ad iuvenes catholicos occasioneCongressus Eucharistici Zagrebiensis anno 1923, Servus Dei haec asserebat:« Quoniam Iesus siti compellitur et sollicitatione afficitur de singulis animabus,quippe quae ad aeternam beatitudinem sunt creatae, haec profecto deanimabus proximorum nostrorum sitis et sollicitudo ex Iesu ad nos transferunturita ut in nobis desiderium scateat in manus Dei commendandi omneshas animas, quae ad hoc ipsum sunt creatae». Antesignanum se praebuitliturgici motus in Croatia, spiritualia et corporalia misericordiae opera exercuit,hospitalitatem coluit, concordiam fovit, fidem tribuit amicitiae, simplicitervixit mysterium communionis sanctorum. Spe plenus in Deo, bonumsemen super petrosam quoque et aridam terram largiter seminavit; efficacitatemcontendit orationis et sacrificii; Divinae Providentiae se commendavitet in difficultatibus quoque et in aegritudine versans spiritualem servavitpacem. Sedulo se paravit ad vitam aeternam, quam merendam curavit Deimandatis et Ecclesiae obsequens. Integerrime excoluit iustitiam erga Deumet proximum, temperantiam in humanis substantiis adhibendis, patientiam,fortitudinem, paupertatem, castitatem, oboedientiam in parentes et in supe-


Congregatio de Causis Sanctorum 415riores. Pro Dei amore acerbos serene pertulit morbi cruciatus, qui duxerunteum ad mortem mane diei 10 mensis Maii anno 1928. Vivens, moriens et postmortem iuvenis Ioannes Merz verus Christi testis habetur, atque memoriaeius apostolici fervoris praestantiumque virtutum coram Dei populo vivaremanet.Sanctitatis fama, qua in Croatia Dei Servus fruebatur, labentibus annisnon est infirmata, quin obstaret ei communistarum in Catholicam Ecclesiaminsectatio. Inchoata apud Curiam Zagrebiensem Causa beatificationis et canonizationis,instructus est Processus Ordinarius Informativus, cuius vimiuridicam ratam habuit Congregatio de Causis Sanctorum per decretum diei5 mensis Iunii anno 1992. Apparata Positione, ad normam iuris disceptatiohabita est num Servus Dei virtutes heroico gradu observavisset. Die 19 mensisAprilis anno 2002 habitus est, cum suffragiis quidem positivis, CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in SessioneOrdinaria die 7 sequentis mensis Maii congregati, audita RelationePonentis Causae, Exc.mi D.ni Salvatoris Fisichella, Episcopi titulo Vicohabentini,edixerunt Ioannem Merz heroum in modum coluisse virtutes théologales,cardinales eisque adnexas. Facta demum de hisce omnibus rebus SummoPontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibusdecretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe etCaritate tum in Deum tum in proximum,Iustitia,necnon de cardinalibus Prudentia,Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, ServiDei Ioannis Merz, Christifidelis laici, in casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 5 mensis Iulii A. D. 2002.L. ffl S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusES Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePREMISLIENSIS LATINORUMCanonizationis beati Iosephi Sebastiani Pelczar episcopi Premisliensis Latinorumfundatoris Congregationis Ancillarum a S. Corde Iesu (1842-1924)DECRETUM SUPER MIRACULOBeatus Iosephus Sebastianus Pelczar die 17 mensis Ianuarii anno 1842natus est Corcini, intra fines dioecesis Premisliensis Latinorum. Christiminister anno 1864 consecratus, aliquod tempus in paroeciale incubuitministerium, deinde theologiae iurisque canonici studia Romae perfecit.Cracoviae praeceptor et rector exstitit apud Studiorum UniversitatemIagellonicam. Cooperante Serva Dei Giara Ludovica Szczçsna (1863-1916), Congregationem condidit Ancillarum a Sacro Corde Iesu. Anno1899 auxiliaris renuntiatus est Episcopus dioecesis Premisliensis Latinorum,cuius regimen sequenti anno uti Ordinarius assumpsit. In dioecesiregenda pastorali caritate eminuit et prudentia. Coram populo ac praesertimcoram sacerdotibus et viris mulieribusque consecratis sive exemplosive scriptis magistrum vitae se ostendit. Meritis onustus famaque sanctitatiscircumdatus die 28 mensis Martii anno 1924 ad caelestem Patremtransiit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II in album Beatorum rettuliteum die 2 mensis Iunii anno 1991.Ad canonizationem quod attinet, Postulatio Causae iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum miram protulit praesumptam sanationempuellae Polonae, Iustinae Zych nomine, septemdecim annos natae, quae die9 mensis Ianuarii anno 2001, dum viam quandam urbis Crosnae transiret, acurru sarcinario nimis celeriter procedente vehementer est impulsa et aliquotmetra tracta. Medicus quidam ex itinere statim auxilio iuvit eam etgravitatem comprobavit condicionum puellae, quae post breve temporisspatium in valetudinarium loci est excepta. Diagnosis edicta est commotioniscerebralis, osseae cranii fracturae, traumatis ocularis dexteri, tonicarumconvulsionum, defectus reflexionis pupillaris, anisocoriae, haemorrhagiaeperipapillaris ad sinistram, oedematis papillarum et retinarum bilateralium,status acuti comatis. Eodem die subiecta est tomographiae computatoriae(TAC), quae grave oedema cerebrale revelavit. Exinde medici infaustamedixerunt prognosim. Interea parentes aegrotae aliaeque personae intercessionembeati Iosephi Sebastiani Pelczar implorare coeperant ut a Deo im-


Congregatio de Causis Sanctorum 417petraretur sanatio Iustinae, quae sequenti die post acceptum viarium infortuniumlevem virium recuperationem obtinuerat. Die 29 mensis Ianuariiaegrota, quae in efficacioris curationis sede degebat, sua sponte oculos aperuitet, ut videtur, matrem illic praesentem recognovit. Ex clinicis inquisitionibusfaustus detegebatur regressus haematomatis cerebralis. Die 14 sequentismensis Februarii Iustina translata est in redintegrationismembrorum sedem; die 1 mensis Martii voces emittere coepit; die 9 eiusdemmensis ex valetudinario dimissa est. Mensibus sequentibus gradatim, satisceleriter, perfecte ac stabiliter convaluit. De hac sanatione Curia PremisliensisLatinorum annis 2001-2002 dioecesanam instruxit Inquisitionem,cuius vim iuridicam agnovit Congregatio de Causis Sanctorum per decretumquod die 26 mensis Iunii anno 2002 edidit. Medicorum Dicasterii Consiliumin sessione habita die 14 sequentis mensis Novembris declaravit sanationemIustinae «satis celerem, progredientem, perfectam, cum regressione anatomo-pathologica,effectibus invalidantibus carentem, atque potius ob absentiamsequelarum inexplicabilem » fuisse. Die 29 mensis Novembris anno2002 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum et die 10sequentis mensis Decembris celebrata est Sessio Ordinaria Patrum Cardinaliumet Episcoporum, Ponente Causae Em.mo D. Andrea Maria Card.Deskur. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsumaffirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebus SummoPontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accuratarelatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiensrataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascriptoCardinali Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite aSecretis Congregationis ceterisque de more convocandis eisque astantibus,Beatissimus Pater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deopatrato per intercessionem Beati Iosephi Sebastiani Pelczar, Episcopi PremisliensisLatinorum, Fundatoris Congregationis Ancillarum a S. CordeIesu,videlicet de satis celeri, progredienti, perfecta sanatione puellae IustinaeZych a «trauma cranico-encefalico con commozione cerebrale,contusionetronco-encefalica, stato di coma profondo prolungato, anisocoria, areflessiapupillare, edema papillare della retina. Frattura della base cranica ebacino ».28-A A.S..


418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVoluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. S S.IOSEPHUS card. S ARAI VA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisCONGREGATIO PRO EPISCOPISPROVISIO ECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 3 Maii 2003. — Archiepiscopum Coadiutorem archidioecesis DublinensisExc.mum P.D. Diarmuid Martin, hactenus Archiepiscopum titularemGlendalacensem et Observatorem Permanentem Apostolicae Sedis apud OfficiumEuropaeum Nationum Unitarum et apud Instituta Specialibus inRebus versantia, quae sunt in Genava, necnon apud Mundiale CommerciiConsilium.die 5 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Pontisarensi R.D. Ioannem IvonemRiocreux, e clero archidioecesis Parisiensis, ibique templi cathedralis vulgodicti «Notre-Dame» curionem.die 7 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Guayaquilensi Exc.mum P.D.Antonium Arregui Yarza, hactenus Episcopum Ibarrensem.die 14 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Migirpensi R.D. DanielemBohan, e clero archidioecesis Monctonensis, ibique parochum et Vicariumepiscopalem pro fidelibus linguae anglicae, quem deputavit Auxiliaremarchidioecesis Torontinae.


Congregatio pro Episcopis 419die 14 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Colatinensi, Exc.mum P. D. DeciumZandonade, S.D.B., hactenus Episcopum titularem Gemellensem in Byzacenaet Auxiliarem archidioecesis Bellohorizontinae.— Cathedrali Ecclesiae Velezanae, noviter erectae, R.D. Aloisium AlbertumCortés Rendón, e clero dioecesis Pereiranae ibique Seminarii rectorem.die 22 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Tornacensi, R.D. Vidonem Harpigy,e clero eiusdem dioecesis, ibique decanum vicariatus foranei vulgo Mons-Borinage.die 23 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Madisonensi, Exc.mum P.D. RobertumCarolum Morlino, hactenus Episcopum Helenensem.


420 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in UdienzaUfficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:Giovedì, 15 Maggio 2003, le LL.EE. i Signori e le SignoreJOHN HERRON, Ambasciatore d'Australia; KELEBERT NKOMANI,Ambasciatore dello Zimbabwe; SIBA NASSER, Ambasciatore dellaRepubblica Araba di Siria; EDGAR ROUSSEAU, Ambasciatore diTrinidad e Tobago; NEGASH KEBRET, Ambasciatore di Etiopia;ALBERT SARKANIS, Ambasciatore della Lettonia; EMITAI LAUSIKIBOLADUADUA, Ambasciatore delle Isole Fiji; TÉRENCE USANZE,Ambasciatore del Burundi; ALEXANDER D. CHIKRAIDZE, Ambasciatoredi Georgia; MICHEL RITTIÉ, Ambasciatore di Vanuatu;MIKAIL LAUZ, Ambasciatore di Moldova; FAUZIA ABBAS, Ambasciatoredel Pakistan, tutti accreditati presso la Santa Sede.Ha, altresì, ricevuto in Udienza:Giovedì, 15 Maggio 2003, S.E. il Signor WLODZIMIERZ CIMO-SZEWICZ, Ministro degli Affari Esteri di Polonia.Lunedì, 19 Maggio 2003, S.E. il Signor ALEKSANDER KWA­SNIEWSKI, Presidente della Repubblica di Polonia.Venerdì, 23 Maggio 2003, S.E. il Signor BRANKO CRVENKOVSKI,Primo Ministro della Repubblica di Macedonia.Sabato, 24 Maggio 2003, S.E. il Signor SIMEONE DI SASSONIACOBURGO-GOTHA, Primo Ministro della Repubblica di Bulgaria.S.E. il Signor GRZEGORZ W. KOLODKO, Vice Primo Ministro eMinistro delle Finanze della Repubblica di Polonia.


Diarium Romanae Curiae 421SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:24 marzo 2003 P.D. Fabio Bernardo D'Onorio, O.S.B., Consultore della Congregazioneper il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti.» » » Il sac. Joseph Gyetin, Direttore Nazionale delle PontifìcieOpere Missionarie per il Burkina Faso ed il Niger;il sac. Jan Piotrowski, Direttore Nazionale dellePontifìcie Opere Missionarie per la Polonia; il sac.Ignace Siluvai, Direttore Nazionale delle PontificieOpere Missionarie per l'India, Membri della Congregazioneper l'Evangelizzazione dei Popoli «ad quinquennium».26 aprile » Mons. Francesco Di Muzio, Capo Ufficio nella Congregazioneper l'Evangelizzazione dei Popoli.12 maggio » S.E. mons. Luigi De Magistris, Arcivescovo tit. di Nova,Membro della Pontificia Commissione « EcclesiaDei » « usque ad octogesimum annum ae. s. ».18 » » SE. mons. Francesco Monterisi, Arcivescovo tit. di Alba marittima,Membro della Pontificia Commissione perl'America Latina «in aliud quinquennium ».» » » Gli Em.mi Signori Cardinali D. Simon Lourdusamy «usquead octogesimum »; Francis Arinze, Paul Poupard,Friedrich Wetter, Bernard Francis Law « in aliudquinquennium »; LL.EE. i monsignori Renato Corti,Jean Bonfils, Antonio Bayter Abud; P. GiacomoBini, O.F.M. « in aliud quinquennium », Membridella Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli.Protonotari Apostolici soprannumerarigennaio 2003 Mons. Eleuterio Francesco Fortino (Lungro)» » Mons. Giuseppe Azeglio Manzetti (Roma)febbraio » Mons. Stanislaw Tkocz (Katowice)marzo » Mons. Giuseppe Visentin (Venezia)» » Mons. Ezio Memo (Venezia)» » Mons. Angelo Centenaro (Venezia)» » Mons. Jean Luc Pigeon (Saint Paul in Alberta)» » Mons. Manuel Cuesta Cabanillas (Madrid)


422 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePrelati d'onore di Sua Santità6 dicembre 2002 Mons. Sergio Ielmetti (Fiesole)3 gennaio 2003 Mons. Alejandro Gonzales Gatica (Opus Dei)» » » Mons. Fernando Ocáriz (Opus Dei)» » » Mons. ítalo Altimari Gásperi (Opus Dei)» » » Mons. Manuel Dacal (Opus Dei)» » » Mons. Soichiro Nitta (Opus Dei)15 » » Mons. László Böcskei (Timiçoara)» » » Mons. László Tury (Timi§oara)28 » » Mons. John Murphy (Down and Connor)» » » Mons. José David Henao Marín (Sonsón-Rionegro)» » » Mons. Sean Connolly (Down and Connor)2 febbraio » Mons. Demetrio Pérez Ocaña (Madrid)» » » Mons. Henry Docherty (Motherwell)8 » » Mons. Josef Mixa (Plzeñ)» » » Mons. Tadeusz Krawczenko (Bialystok)» » » Mons. Jindrich Suchanek (Plzeñ)» » » Mons. Peter Holec (Kosice)12 » » Mons. Jean Amesland (Aire et Dax)» » » Mons. André Darrieutort (Aire et Dax)17 » » Mons. Andrés Aníbal Berríos Piedra (Lima)» » » Mons. René Paredes Araya (Lima)3 marzo » Mons. James Ryan (Cashel)» » » Mons. Ivan Colak (Prizren)» » » Mons. Luigi Stucchi (Milano)5 » » Mons. David S. Kandathil (Quilon)» » » Mons. Lothar Ruppert (Fulda)» » » Mons. Charles Hendry (Dunkeld)6 » » Mons. Luigi Bianco (Casale Monferrato)7 » » Mons. John Baptist Lee Hong-ki (Pusan)8 » » Mons. Christian Montfalcon (Lyon)» » » Mons. Pierre Berger (Lyon)» » » Mons. James O'Donnell (Cloyne)14 » » Mons. Jan Sikorski (Warszawa)» » » Mons. Jan Twardowski (Warszawa)» » » Mons. Roman Bartnicki (Warszawa)» » » Mons. José Luis del Rincón Cibrián (Burgos)» » » Mons. Pablo del Olmo Amo (Burgos)» » » Mons. Luigi Piccioli (Spoleto-Norcia)24 » » Mons. Stanislao Pikul (Bratislava-Trnava)Cappellani di Sua Santità3 gennaio 2003 II sac. Agustín López Kindler (Opus Dei)» » » Il sac. Alberto Marianetti (Opus Dei)» » » Il sac. Alberto Pampillón (Opus Dei)» » » Il sac. Alfonso Monroy (Opus Dei)


Diarium Romanae Curiae 423gennaio 2003 II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » II sac» II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac15 » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac» » » II sac17 » » II sac.» » » II sac» » » II sac22 » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.28 » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.» » » II sac.2 febbraio » II sac.» » » II sac.» » » II sac.coAndrés Lavin (Opus Dei)Ángel Rodríguez Luño (Opus Dei)Antonio Miralies (Opus Dei)Antonio Torres (Opus Dei)Armando Vera (Opus Dei)Arturo Blanco (Opus Dei)Enrique Doval (Opus Dei)Fernando Martín González (Opus Dei)Francis Wurmser (Opus Dei)Francisco Ugarte Corcuera (Opus Dei)Guillermo Schnell (Opus Dei)Ignacio Gonzales Sotos (Opus Dei)Jesús Gonzales Gaitano (Opus Dei)José Rafael Rebelo do Espirito Santo (Opus Dei)Luis Baura de La Peña (Opus Dei)Manuel Cabello (Opus Dei)Mariano Fazio (Opus Dei)Pedro Huidobro (Opus Dei)Pedro Prieto (Opus Dei)Peter Rutz (Opus Dei)Valentín Gómez-Iglesias (Opus Dei)Vicente Ariza (Opus Dei)Antonio Raho (Nardo-Gallipoli)George Augustino v (Timiçoara)László Wonerth (Timisoara)Peter Jager (Timisoara)Peter-Pal Tamasko (Timiçoara)S.M. George (Tiruchirapalli)Blaise Zubuor (Roma)Camillus Johnpillay (Roma)Godefroy Sankara (Roma)Benno Elbs (Feldkirch)Gilberto De Santis (Civita Castellana)Giuseppe Costante Pernigotti (Civita Castellana)Mauro Pace (Civita Castellana)Pasquale La Rocca (Civita Castellana)Renzo Tanturli (Civita Castellana)Smaragede Mbonyintege (Kabgayi)Walter Vonbank (Feldkirch)Claudio Barros Vieira (Leopoldina)Darío del Socorro Gómez Zuluaga (Sonsón-Rionegro)Gilberto Muñoz Ospina (Sonsón-Rionegro)José Antonio Alvarez Muniz (Leopoldina)Marco Tulio Aristizábal Giraldo (Sonsón-Rionegro)Osear Aníbal Marín Gallo (Sonsón-Rionegro)Ramón Iván Castaño Gómez (Sonsón-Rionegro)Antonio Pianca (Caetité)Józef Kloch (Tarnów)Zbigniew Dusza (Tarnów)


424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialefebbraio 2003 II sac. Wieslau Skonieczny (Lowicz)» » II sac. Michael Charo Ruwa (Mombasa)» II sac. Donato Piacentini (Sora-Aquino-Pontecorvo)» II sac. Ruggero Martini (Sora-Aquino-Pontecorvo)» II sac. Osvaldo Ribeiro dos Santos (Caetité)» » II sac. Stanislaw Hodun (Bialystok)» » II sac. Stanislaw Rabiczko (Bialystok)» II sac. Tadeusz Malinowski (Bialystok)» » II sac. Wladyslaw Kulikowski (Bialystok)» » II sac. Stanislaw Zdziech (Bialystok)» II sac. Gino Orlandi (Velletri-Segni)» » II sac. Luigi Vari (Velletri-Segni)» » II sac. Andrzej Kakareko (Bialystok)» » II sac. Joseph Caggiano (Brooklyn)» » II sac. Anton Fabian (Kosice)» » II sac. Eugene 0'Connor (Birmingham in Alabama)» » II sac. Stanislav Stolárik (Kosice)» » II sac. Gabriel Ragan (Kosice)» » II sac. Thomas Gerard Caserta (Brooklyn)» » II sac. Juraj Kamas (Kosice)» » II sac. Martin M. Muller (Birmingham in Alabama)» » II sac. Pavol Dráb (Kosice)» » II sac. Henryk Ciereszko (Bialystok)» II sac. Henryk Holubowski (Bialystok)» » II sac. Antoni Licwinko (Bialystok)» » II sac. Josef Gschanes (Graz-Seckau)» » II sac. Jan Majernik (Kosice)» » II sac. Andrew James Vaccari (Brooklyn)» » II sac. John Edward Delendick (Brooklyn)» » II sac. Michael John Hardiman (Brooklyn)» » II sac. Raymond J. Kelly (Brooklyn)» » II sac. Michael Joseph Curran (Brooklyn)» » II sac. Cornelius Henry Mahoney (Brooklyn)» » II sac. Guy Anthony Massie (Brooklyn)» » II sac. Michael James Reid (Brooklyn)» » II sac. Paolo Picea (Velletri-Segni)» » II sac. Vladimir Bom (Plzeñ)» » II sac. Witold Lozowicki (Grodno)» II sac. Giovanni Anelli (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto)» » II sac. Andrzej Glos (Lublin)» » II sac. Józef Kruk (Lublin)» » II sac. Ferenc Cserhati (Satu Mare)» II sac. Jan Kielbasa (Lublin)» II sac. Wladyslaw Kopysc (Drohiczyn)» » II sac. Józef Kupny (Katowice)» » II sac. Kazimierz Siekierko (Drohiczyn)» II sac. Marian Swierszczyñski (Drohiczyn)» II sac. Zdzislaw Jan Borkowski (Drohiczyn)


Diarium Romanae Curiae 425febbraio 2003 II sac. Marek Szkudlo (Katowiee)» » » II sac. Wincenty Myszor (Katowiee)» » » II sac. Stephen Happel (Washington)» » II sac. Piotr Kurzela (Katowiee)» » » II sac. Alfred Wloka (Katowiee)17 » » II sac. Luis Cordero Rodríguez (Lima)3 marzo » II sac. Jerzy Zaj^c (Plock)» » » II sac. Antonio Borsani (Milano)» » » II sac. Jòzef Spisak (Warmia)» » » II sac. Marian Piotrowski (Warmia)» » » II sac. Kazimierz Ziólkowski (Plock)» » » II sac. Tadeusz Zaborny (Plock)» » II sac. Janusz Mackiewicz (Plock)» » » II sac. Jan Kasiñski (Plock)» » » II sac. Piotr Joniak (Plock)» » » II sac. Bronislaw Gostomski (Plock)» » II sac. Ryszard Czekalski (Plock)» » » II sac. Ryszard Andrukiewicz (Warmia)» » II sac. Stanislaw Losiakowski (Wlocìawek)» » » II sac. Zygmunt Skrobicki (Wlocìawek)» » » II sac. Benone Parcas (Ia§i)» » » II sac. Aleksander Suchan (Katowiee)» » » II sac. Jòzef Wysocki (Wlocìawek)» » » II sac. Antoni Poniñski (Wlocìawek)» » » II sac. Ferdinand Peter (Quilon)» » » II sac. Gintaras Grusas (Vilnius)» » » II sac. Roman Malecki (Wlocìawek)» » » II sac. Kçstutis Latoza (Vilnius)» » II sac. Sean Harty (Montréal)» » » II sac. Claude Gauvin (Montréal)» » II sac. Stefano De Paulis (L'Aquila)» » » II sac. Rubén Darío Ruiz Mainardi (Santo Tomé)» » » II sac. Nivaldo Antonino Dias (Petrópolis)» » » II sac. José Genro Carvalheira (Portalegre-Castelo Branco)» » » II sac. Giuseppe Crisci (Acerra)» » » II sac. Francesco Perrotta (Acerra)» » II sac. Giancarlo Petrella (Acerra)» » » II sac. Severino Ramos Lins (Petrópolis)» » » II sac. Paulo Francisco Machado (Petrópolis)11 » » II sac. Brian Robert Moore (Dodge City)» » » II sac. Denis Reidy (Cloyne)» » » II sac. St. John Thornhill (Cloyne)14 » » II sac. Wlodzimierz Czerwinski (Warszawa)» » » II sac. Marian Raciñski (Warszawa)» » » II sac. Wlodzimierz Artyszuk (Warszawa)» » » II sac. Luciano Vindrola (Susa)18 » » II sac. Donato De Mattia (Salerno-Campagna-Acerno)24 » » II sac. Martin Okpala (Awka)» » » II sac. Cyril Ezenduka (Awka)GO


426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2426marzo 2003 II sac. Bertrand Muojekwu (Awka)» » II sac. Basil Kanayo Nwazojie (Awka)» » II sac. Jerome Ndubuisi Anthony Madueke (Awka)» » II sac. Philip Nwora Chinyelu (Awka)» » II sac. Giuseppe Mastro vi ta (Benevento)» » II sac. Francesco Sampietro (Benevento)» » II sac. Giuseppe Rosario Girardi (Benevento)» » II sac. Ermanno Rocchio (Benevento)» » II sac. Domenico Votino (Benevento)» » II sac. Mario Antonio Carmine Colantuoni (Benevento)» II sac. Aurelio Pulla (Benevento)» » II sac. Giustino D'Addezio (Potenza-Muro Lucano-MarsicoNuovo)» » II sac. Domenico Venezia (Acerenza)» » II sac. Joseph T. Trinh (Philadelphia dei Latini)» » II sac. Charles P. Vanee (Philadelphia dei Latini)» II sac. John B. Wendrychowicz (Philadelphia dei Latini)» II sac. José Maria Verçosa Bezerra (Brasile, Ordinariato militare)» » II sac. Gabriele Castelli (Roma)» » II sac. Severino Mottironi (Brescia)» » II sac. Mario Simonelli (Como)ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II haconferito:La Gran Croce dell'Ordine Piano16 ottobre 2002»22 gennaio 2003A S.E. il sig. Acisclo Valladares Molina (Guatemala)A S.E. il sig. Farouk Hussein Raafat (Egitto)A S.E. il sig. Isidro Gómez Santos (Cuba)A S.E. il sig. Pedro José Rivera Saavedra (Bolivia)A S.E. il sig. Vicente Espeche Gil (Argentina)A S.E. il sig. Widodo Sutiyo (Indonesia)A S.E. il sig. Wilfrid Guy Licari (Canada)A S.E. il sig. Yosef Neville Lamdan (Israele)A S.E. il sig. Louis Esmel (Costa d'Avorio)La Gran Croce di Dama di Gran Croce dell'Ordine Piano16 ottobre 2002 A S.E. la sig.ra Bianca Elida Zucconilo de Rodríguez Alcalá(Panamá)» » » A S.E. la sig.ra Edda Victoria Martinelli de Dutari (Panamá)


Diarium Romanae Curiae 427La Gran Croce dell 'Ordine di San Gregorio Magno16 ottobre 2002 A S.E. il sig. Ampalavanar Selverajah [Singapore)» » » A S.E. il sig. Bjarne Bladbjerg (Danimarca)» » » A S.E. il sig. Henri Marie Joseph Lopes (Rep. del Congo)» » » A S.E. il sig. Tayyab Siddiqui (Pakistan)17 gennaio 2003 Al sig. Dominio R. Massaro (New York)12 febbraio » A S.E. il sig. Mariano Fontecilla (Cile)27 marzo » A S.E. il sig. Christos N. Psilogenis (Cipro)28 » » Al sig. Antonio Boggiano (Buenos Aires)CnLa Commenda con Placca dell 'Ordine di San Gregorio Magno6 dicembre 2002 Al sig. John Billings (Melbourne)17 gennaio 2003 Al sig. Abdolah Edrisi Haghighi (Iran)22 » » Al sig, Alfonso Ramonet García (Madrid)» » » Al sig. Angél César Beltrán Sanz (Madrid)31 » » Al sig. Mario Seren Tha (Roma)10 febbraio » Al sig. José Carlos de Araujo Leitao (Brasile)marzo » Al sig. William Deane (Canberra)14 » » Al sig. Peter Low Kok Chye (Singapore)17 » » Al sig. Alberto Gasbarri (Roma)La Commenda dell 'Ordine di San Gregorio Magno15 gennaio 2003 Al sig. Jacques Gabriel M.P. Hardy (Sées)» » » Al sig. José Maria Cruz Román (Valencia)22 » » Al sig. José Luis Gutiérrez García (Madrid)2 febbraio » Al sig. Abdallah Anton Khoury M.D. (Gerusalemme dei Latini)» » » Al sig, Gérard Stephanesco (Bucuresti)5 » » Al sig. Dong-Wan Kim (Corea)13 » » Al sig. Jean-Baptiste Dardel (Montpellier)3 marzo » Al sig. Christopher Donahue (Pittsburgh)» » » Al sig. Frederick P. O'Brien, M.B.A. (Pittsburgh)» » » Al sig. Daniel M. Darragh, J.D. (Pittsburgh)» » » Al sig. Paul Michael Pohl (Pittsburgh)7 » » Al sig. Enrico Filipponi (Ancona-Osimo)11 » » Al sig. Edoardo Teodoro Brioschi (Milano)18 » » Al sig. Paolo Iddas (Roma)24 » » Al sig. William Reginald dApice (Sydney)» » Al sig. Joseph M. Nardi (Camden)» » » Al sig. Secondo Ricci (Faenza-Modigliana)» » » Al sig. B. Francis Saul (Stati Uniti d'America)26 » » Al sig. Manuel Guerrero Pemán (Asidonia-Jerez)» » » Al sig. Victoriano Carrascal Mañero (Asidonia-Jerez)28 » » Al sig. Florencio Aldrey Iglesias (Buenos Aires)» » » Al sig. Julio Marcelo Conte-Grand (Buenos Aires)» » » Al sig. Gerardo Conte-Grand (Buenos Aires)» » » Al sig. Miguel Angel Pio (Buenos Aires)


428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa Croce di Dama di Commenda con placca dell 'Ordine di San Gregorio Magno5 marzo 2003 Alla sig.ra Helen Deane (Canberra)La Croce di Dama di Commenda dell 'Ordine di San Gregorio Magno6 dicembre 2002 Alla sig.ra Evelyn Billings (Melbourne)La Croce di Dama dell 'Ordine di San Gregorio Magno14 dicembre 2002 Alla sig.ra Margaretha M. van der Meer-Sweyen (Breda)3 marzo 2003 Alla sig.ra Marion Smith-Reynoso (Pittsburgh)» » » Alla sig.ra Veronica Morgan-Lee, Ph.D. (Pittsburgh)» » » Alla sig.ra Rosemary L. Corsetti, J.D. (Pittsburgh)28 » » Alla sig.ra Renata McManus Cicioni (Buenos Aires)» » » Alla sig.ra Ana Fernández de Cotonat (Buenos Aires)Il Cavalierato dell 'Ordine di San Gregorio Magno1 gennaio 2002 Al sig Antonio Libonati (Avezzano)6 dicembre » Al sig Francesco Schittulli (Bari-Bitonto)14 » » Al sig Celso Taioli (Cesena-Sarsina)» » » Al sig Giuseppe Cantoni (Cesena-Sarsina)» » Al sig Luciano Veneri (Cesena-Sarsina)» » » Al sig Paolo Rizzo (Cesena-Sarsina)20 » » Al sig Ezio Fizzotti (Novara)15 gennaio 2003 Al sig Ara Aharonian (Bairut degli Armeni)» » » Al sig Bernard Moretti (Bairut dei Latini)» » » Al sig Jean-François Chaumont (Tours)» » » Al sig Philip Resha (Our Lady of Lebanon of Los Angelesdei Maroniti)» » » Al sig Yves-Marie Deshays (Marseille)28 » » Al sig Adrianus Marinus Gordijn (Roermond)2 febbraio » Al sig Norman John Coultas (Glasgow)7 » » Al sig Pierpaolo Crocetta (Roma)3 marzo » Al sig Giuseppe Pezzoli (Bergamo)24 » » Al sig Atherton C. Lowry (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig Stan H. Retif (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig Reinaldo Pacheco (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig Robert J. Miller (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig Glenn J. Masakowski (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig Martin McKernan, Jr. (Camden)» » » Al sig Paul M. Henkels (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig C. Clark Hodgson, Jr. (Philadelphia dei Latini)» »> Al sig Gérard Guyon (Bordeaux)» » » Al sig Matthew H. McCloskey (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig Robert Bechler (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig Edward Roach (Philadelphia dei Latini)


Diarium Romanae Curiae 42924 marzo» 2003 Al sig. David Girard-di Carlo (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig. Chinh Dinh (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig. Edward Cahill (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig. James J. Bock, Jr. (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig. William Bradley (Philadelphia dei Latini)» » » Al sig. Cono Antonio Tropiano (Crotone-Santa Severina)» » » Al sig. Mario Pio Galima (Crotone-Santa Severina)» » Al sig. Joseph Ozoemena Nwankwu (Awka)La Gran Croce dell 'Ordine di San Silvestro Papa15 gennaio 2003 Al sig. Eugenio Antiliei (Roma)8 febbraio » Al sig. Anton Hart (Plzeñ)» » » Al sig. Lubos Hruska (Plzeñ)14 febbraio » Al sig. Antonio Angelucci (Velletri-Segni)17 febbraio » Al sig. Mario Baccini [Italia)LaCommenda con Placca dell 'Ordine di San Silvestro7 febbraio 2003 Al sig. Peter Hasler (Svizzera)3 marzo » Al sig. Gérard Cholvy (Francia)» » » Al sig. Marcel Launay (Francia)» » » Al sig. Yves-Marie Hilaire (Francia)18 » Al sig. Pier Giorgio Ramini (Roma)La Commenda dell'Ordine di San Silvestro Papa14 dicembre 2002 Al sig. Dieter Kirchmair (Augsburg)3 marzo 2003 Al sig. Peter Schnell (Eichstätt)11 » » Al sig. Artur Hussene Canana (Maputo)18 » » Al sig. Pio Turchetti (Roma)24 » » Al sig. Hermann Fechtrup (Münster)» » » Al sig. Luciano Casi ero (Benevento)» » » . Al sig. Luca Valente (Benevento)» » Al sig. Geremia Cianchetti (Sulmona-Valva)» » » Al sig. Giuseppino Napoleoni (Sulmona-Val va)» » » Al sig. Aldo Merigo (Udine)» » » Al sig. Luciano Ferrari (Carpi)» » » Al sig. Bruno Ghidoni (Carpi)» » Al sig. Brigadier David Neville (Portsmouth)» » Al sig. Roland Machatschke (Wien)» » Al sig. Dieter Kindermann (Wien)» » Al sig. Johann Schadenbauer (Wien)» » » Al sig. Alfons Ribbens (Antwerpen)» » » Al sig. Henderikus Paulus R. Rosenberg (Utrecht)» » Al sig. Giuseppe Sangiorgi (Faenza-Modigliana)» » » Al sig. Filippo Monti (Faenza-Modigliana)


430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale24 marzo 2003 Al sig. Filippo Innocente Bruno (Castellaneta)26 » » Al sig. Maurice Durand-Dubief (Paris)27 » » Al sig. Hans Klimmer (Sankt Pölten)29 » » Al sig. Arthur Barnett (Nassau)» » » Al sig. Winston Davis (Nassau)» » » Al sig. Michael Dingman (Nassau)» » » Al sig. Burton Hall (Nassau)» » » Al sig. Joseph Lleida (Nassau)» » » Al sig. Francis Canoino (Nassau)31 » » Al sig. Walter Pecoraro (Roma)La Croce di Dama di Commenda dell'Ordine di San Silvestro3 marzo 2003 Alla sig.ra Elin Reissmüller (Eichstätt)5 » » Alla Contessa Elisabeth von Enzenberg (Eisenstadt)Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro Papa28 gennaio 2002 Al sig . Vincenzo Bommino (Castellaneta)6 dicembre » Al sig . Domenico Sorrenti (Messina-Lipari-Santa Lucia delMela)14 » » Al sig Felice De Lucia (Cesena-Sarsina)» » » Al sig Huib Everdijk (Breda)20 » » Al sig Antonio Moretto (Reggio Emilia-Guastalla)» » » Al sig Medoro Ligabue (Reggio Emilia-Guastalla)» » » Al sig Primo Bertolotti (Reggio Emilia-Guastalla)15 gennaio 2003 Al sig Bernardus Stephanus Dicker (Haarlem)» » » Al sig Giuseppe Genovese (Potenza-Muro Lucano-MarsicoNuovo)» » Al sig Hendrici Gerardus Dijkstra (Haarlem)» » » Al sig Johannes A.B. Molleman (Haarlem)» » » Al sig Leonida Vecchi (Imola)» » » Al sig Martinus J.M. Van der Hülst (Haarlem)» » Al sig Nicola Plescia (Nola)» » » Al sig Petri Gerardus W. Bakkum (Haarlem)» » » Al sig Piero Cirillo (Spoleto-Norcia)22 » » Al sig Arnoldus Cornelis Steenbergen ('s-Hertogenbosch)» » » Al sig Beniamino Chiabudini (Lausanne, Genève et Fribourg)» » » Al sig Maurizio Evangelista (Civita Castellana)28 » » Al sig Alberto Galbiati (Velletri-Segni)» » » Al sig Carmine Gravina (Castellaneta)» » » Al sig Ernesto Mario Cerri (Vigevano)» » » Al sig Jacobus Franciscus A.C. Hack (Breda)» » » Al sig Johannes Adam Antonius Van Strien (Breda)» » » Al sig Scipione Di Bello (Castellaneta)3 marzo » Al sig Hans Amier (Eichstätt)7 » » Al sig Costantino Camponeschi (L'Aquila)


Diarium Romanae Curiae 4317 marzo 2003 Al sig. O viglio Boldrini (Bologna)» » » Al sig. Vittorio Forlani (Bologna)» » » Al sig. Gualtiero Savazzini (Parma)» » » Al sig. Mario Tito Franceschi (Parma)» » » AI sig. Arduino Verzola (Parma)» » » Al sig. Alberto Signo retti (L'Aquila)» » » Al sig. Bartolomeo Grillini (Bologna)11 » » Al sig. Franciscus Leonardus P. Veugen (Roermond)» » » Al sig. Paolo Murino (Rieti)» » » Al sig. Giuseppe Giampaolo (Rieti)» » » Al sig. Giuseppe Cararelli (Rieti)» » » Al sig. Giuseppe Palatucci (Rieti)» » » Al sig. Mario Severoni (Rieti)» » » Al sig. Severo Bocchio (Brescia)17 » » Al sig. Giuseppe Camusi (Sant'Angelo dei Lombardi-Conza-Nusco-Bisaccia)18 » » Al sig. Franco Fegatelli (Roma)» » » Al sig. Roberto Leila (Roma)» » » Al sig. Nicola Porchetta (Roma)» » » Al sig. Benedikt Steinschulte (Roma)» » » Al sig. Giuseppe Papa (Roma)24 » » Al sig. Isaac llora Maduka Okoye (Awka)» » » Al sig. Charles Nwabueze Ezeudogu (Awka)» » » Al sig. Nze Benedict Anozie (Awka)» » » Al sig. Ozoemena Benedict Onyali (Awka)» » » Al sig. Polycarp A. 0. Okonkwo (Awka)» » » Al sig. Pita Ejiofor (Awka)» » » Al sig. Charles Ngene Nnebe (Awka)» » » Al sig. Josephat Kanayo Okoye (Awka)» » » Al sig. Augustine Ike Okoli (Awka)» » » Al sig. Clement N.C. Nwafor (Awka)» » » Al sig. Jerome Chukwuemeka Major-Azike (Awka)» » » Al sig. John Wilkins (Westminster)» » » Al sig. Franz Stauber (Wien)» » » Al sig. Johannes Marinus Jacobus Vos (Utrecht)» » » Al sig. Lewis Katz (Camden)La Croce di Dama dell 'Ordine di San Silvestro Papa14 dicembre 2002 Alla sig.ra Johanna M.T. Gras (Breda)28 gennaio 2003 Alla sig.ra Carla Sala Bonomi (Vigevano)7 marzo » Alla sig.ra Ines Pavan (Bologna)18 » » Alla sig.ra Leticia Soberón Maniero (México)» » » Alla sig.ra Claudia Di Giovanni (Roma)24 » » Alla sig.ra Regina Chizube Okafor (Awka)26 » » Alla sig.ra Renée Durand-Dubief (Paris)29 » » Alla sig.ra Elizabeth Dingman (Nassau)» » » Alla sig.ra Mary Sweetnam (Nassau)


432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeeoeoNECROLOGIOmaggio 2003 Mons. Jozef Feranec, Vescovo em. di Banska Bystrica (Slovacchia).6 » » Mons. F. Paul McHugh,Vescovo tit. di Legis di Volumnio.» Mons. Carlo Aliprandi, Vescovo em. di Cuneo (Italia).9 » » Mons. Louis Ferrand, Arcivescovo em. di Tours (Francia).» » » Mons. Adolfo Rodríguez Herrera, Arcivescovo em. di Camagüey(Cuba).18 » » Mons. Teodoro Ubeda Gramage, Vescovo di Mallorca (Spagna).20 » » Mons. Michael Praphon Chaicharoen, Vescovo di Surat Thani(Thailandia).21 » » Mons. Pierre Nguyên Van Nho, Vescovo Coadiutore di NhaTrang (Viêt Nam).22 » Mons. Packiam Arokiaswamy, Arcivescovo-Vescovo em. diTanjore (India).25 » » Mons. George E. Lynch, Vescovo tit. di Satafì.Recens nuntiatum est Ioannem Pisanu, episcopum emeritum Octeriensem, die1 mensis Iulii a. 2000 de vita decessisse.


An. et vol. XCV 7 Iulii 2003 N. 7<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEENCYCLICAECunctis Catholicae Ecclesiae episcopis presbyteris et diaconis viris et mulieribusconsecratis omnibusque christifidelibus laicis de Eucharistia eiusque necessitudinecum EcclesiaPROOEMIUM1. Ecclesia de Eucharistia vivit. Non modo cotidianam fidei experientiamhaec patefacit veritas sed quadam in summa ipsius Ecclesiae nucleum mysteriicomplectitur. Cum laetitia multiplicibus formis illa experitur quomodo promissiocontinenter impleatur: « Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usquead consummationem saeculi » (Mt 28,20); verum sacra in Eucharistia propterpanis vinique conversionem in Corpus ac Sanguinem Domini gaudet ipsasingulari quadam vehementia de hac praesentia. Ex quo enim tempore, dievidelicet Pentecostes, suscepit Ecclesia, Novi Foederis Populus, peregrinationissuae iter ad caelestem patriam, pergit dies eius Divinum Sacramentumsignare quos fidenti omnino spe replet.Merito edixit Concilium Vaticanum II: «Sacrificium eucharisticum, totiusvitae christianae fontem et culmen». 1«In Sanctissima enim Eucharistia totumbonum spirituale Ecclesiae continetur, ipse scilicet Christus, Pascha1Conc. Oecum. Vat. Il, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 11.29 - A.A.S.


434 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officialenostrum panisque vivus per carnem suam Spiritu Sancto vivificatam et vivificantemvitam praestans hominibus». 2Hanc ob causam Ecclesiae oculisemper in Dominum intenduntur in Altaris Sacramento praesentem, ubi plenamimmensi eius amoris demonstrationem detegit.2. Volvente Magno Iubilaeo Anni MM licuit Nobis in Cenáculo HierosolymitanoEucharistiam celebrare, ibi videlicet ubi secundum traditam doctrinamprimum a Christo ipso est celebrata. Locus huius Sanctissimi Sacramentiinstitutionis est Cenaculum. Ibi enim suas in manus panem sumpsitChristus quem fregit discipulisque dedit dicens: «Accipite, comedite: hocest corpus meum (Mt 26,26), quod pro vobis datur (Lc 22,19)». Deinde calicemin manus vini sustulit eisque dixit: «Accipite et bibite ex eo omnes: hicest enim calix Sanguinis mei novi et aeterni testamenti, qui pro vobis et promultis effundetur in remissionem peccatorum ». 3Grati erga Dominum Iesumsumus Nobis qui permisit eodem loco ut repeteremus, mandato illius oboedientes:« Hoc tacite in meam commemorationem » (Lc 22,19), voces eas ab Eoduobus annorum abhinc milibus pronuntiatas.Qui Ultimae Cenae participes fuerunt Apostoli, intellexeruntne verborumsignificationem ex Christi labiis provenientium? Fortasse nullo modo. Eademenim verba plenam lucem acceptura erant tantummodo sub finem TriduiSacri, illius intervalli inter vesperam Feriae Quintae in Cena Domini et dieiDominici mane. Iis diebus adscribitur Mysterium Paschale; in iis etiam inscribiturMysterium Eucharisticum.3. Paschali nascitur Ecclesia de mysterio. Hac de causa Eucharistia, quaeMysterii Paschalis sacramentum per excellentiam est, in ipso corde ecclesialisvitae reponitur. Hoc ex primis Ecclesiae imaginibus percipitur quae nobis inActibus Apostolorum praebentur: «Erant autem perseverantes in doctrinaApostolorum et communicatione, in fractione panis et orationibus» (2,42). In« fractione panis » Eucharistia commemoratur. Post duo annorum milia pristinamillam Ecclesiae imaginem explere pergimus. Et dum in eucharistica Celebrationeid facimus, mentis oculi ad Triduum Paschale reducuntur: ad idnempe quod vespere Feriae Quintae in Cena Domini, Ultimae Cenae tempore,et postea est actum. Etenim praecipiebat sacramentali modo ipsa Eucharistiae23Conc. Oecum Vat. II, Decr. de presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, 5Cfr MR, 3 a ed., p. 586


Acta Ioannis Pauli Pp II 435institutio eventus qui paulo post intercessuri erant iam ab ipsa agonia in hortoGethsemani. Conspicimus iterum Iesum qui de Cenáculo exit cum discipulisquedescendit ut torrentem Cedron transeat atque in Hortum Olivarum adveniat.Eodem in Horto etiam hodie vivunt arbores quaedam olivae sane antiquissimae.Fortasse testes ipsae eorum fuerunt quae in earum umbra ea vesperacontigerunt, cum Christus precans mortalem subiit anxietatem: «Et factusest sudor eius sicut guttae sanguinis decurrentis in terram » (Lc 22,44). Quempaulo ante Ecclesiae commisit sanguinem veluti salutis potionem in eucharisticoSacramento, iam coeptus est effundi; effusio autem illius in Golgotha posteacompleri debebat et nostrae redemptionis instrumentum fieri: «Christus [...]advenit pontifex futurorum bonorum [...] neque per sanguinem hirco rum etvitulorum, sed per proprium sanguinem introivit semel in Sancta, aeternaredemptione inventa » (Heb 9,11-12).4. Nostrae redemptionis hora. Quamquam penitus afflictus, Iesus suam«horam» non refugit: «Et quid dicam? Pater, salvifica me ex hora hac? Sedpropterea veni in horam hanc» (Io 12,27). Cupit ut sibi discipuli comitesadsistant, tamen solitudinem pati debet et derelictionem: «Sic non potuistisuna hora vigilare mecum? Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem»(Mt 26,40-41). Unus sub cruce Ioannes manebit iuxta Mariam aliasque piasfeminas. Agonia in horto Gethsemani initium modo erat Crucis agoniae dieVeneris. Hora sacra, hora mundi redemptionis. Quotiens apud Iesu tumulumHierosolymitanum Eucharistia celebratur, modo quasi concreto ad eius reditur« horam », crucis horam et glorificationis. Eum in locum eamque ad horamspiritaliter omnis revertitur sacerdos Sanctam Missam celebrans, una cumchristiana communitate quae illius est particeps.Crucifixus est, mortuus et sepultus; descendit ad inferos; tertia die resurrexita mortuis. Tamquam vocis imaginem his verbis fidei professionis referuntverba contemplationis et proclamationis: Ecce lignum crucis, in quo salusmundi pependit. Venite adoremus. Hanc ad omnes invitationem dirigit Ecclesiapostmeridianis horis Feriae Sextae Hebdomadae Sanctae. Suum deinderepetit cantum Ecclesia Paschali tempore ut proclamet: Surrexit Dominus desepulcro qui pro nobis pependit in ligno. Alleluia.' 14Liturgia Horarum II, ed typica altera, p 533.


436 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale5. Mysterium fidei! Cum haec enuntiat sacerdos aut cantat verba, acclamantpraesentes: «Mortem tuam annuntiamus, Domine, et tuam resurrectionemconfitemur donec venias ».His similibusve verbis suum etiam proprium recludit mysterium Ecclesia,dum in ipsius Passionis mysterio indicat Christum: Ecclesia de Eucharistia. Siper Spiritus Sancti donum Pentecostes die Ecclesia prodit in lucem et itersuscipit per orbis vias, tempus certissime decretorium eius constitutionis estEucharistiae institutio in Cenáculo. Fundamentum autem eius atque origototum Triduum Paschale est, at hoc quasi colligitur et antecapitur et « consummatur»sempiternum in eucharistico dono. Ecclesiae enim tradidit IesusChristus hoc in dono perpetuam mysterii Paschalis adimpletionem. Eo etiamarcanum quendam «temporis concursum» instituit inter illud Triduum etomnium saeculorum transitum.Haec nos cogitatio ad affectus perducit magni gratique stuporis. Etenimin Paschali eventu atque Eucharistia, quae illum per saecula exsequitur,exsistit re vera immensa «capacitas», qua tota continetur historia uti cuigratia redemptionis destinata est. Semper oportet hic Stupor Ecclesiam pervadatin eucharistica Celebratione congregatam. Verum comitari debet praecipueEucharistiae ministrum. Ipse enim, propter facultatem ipsi in sacramentoOrdinationis sacerdotalis concessam, peragit consecrationem. Expotestate, quae a Christo in Cenáculo ei obtingit, ipse pronuntiat voces:«Hoc est enim Corpus meum quod pro vobis tradetur... Hic est enim calixSanguinis mei novi et aeterni testamenti qui pro vobis et pro multis effundetur...».5Enuntiat haec verba sacerdos vel potius os suum suamque vocempraestat Illi qui in Cenáculo haec vocabula exprompsit, et qui voluit ut peraetates ab omnibus illis eadem iterarentur qui in Ecclesia ministeriale illiuscommunicant sacerdotium.6. Illum cupimus eucharisticum « stuporem » his Litteris Encyclicis rursusexcitare, tamquam iubilarem hereditatem quam Epistula Apostolica Novomillennio ineunte Ecclesiae commendare voluimus et cum Mariali eius consummationein documento Rosarium Virginis Mariae. Vultum Christi contemplari,quin immo eum cum Maria contueri, est propositum seu «programma»quod illucescente tertio Millennio Ecclesiae significavimus, cum eamsimul hortaremur ut in altum historiae mare cum novae evangelizationis5MR, 3 a ed., p. 586


Acta Ioannis Pauli Pp, II 437fervore procederet. Christum contemplari idem valet ac Eum agnoscere ubicumquesese ostendit, multiplici quidem in ipsius praesentia, sed potissimumin vivo corporis sanguinisque illius Sacramento. De Christo eucharistico vivitEcclesia, ab Eo nutrita et ab Eo illustrata. Fidei mysterium Eucharistia estac simul «mysterium lucis». 6Quotiens eam celebrat Ecclesia, vivere rursusquodammodo possunt fideles experientiam duorum discipulorum de Emmaus:«Et aperti sunt oculi eorum et cognoverunt eum» (Lc 24,31).7. Ex quo tempore ministerium Nostrum Petri Successoris incohavimus,semper Feriae Quintae Hebdomadae Sanctae, Eucharistiae nempe diei etSacerdotii, peculiaris diligentiae documentum servavimus, Epistulam universismundi sacerdotibus mittentes. Hoc anno, vicesimo quinto videlicet PontificatusNostri, plenius velimus totam Ecclesiam huius meditationis eucharisticaeparticipem facere, etiam ut gratias Domino pro Eucharistiae etSacerdotii dono referamus: « Donum et mysterium ». 7Si Rosarii Annum indicenteshunc Nostrum vicesimum quintum annum statuimus collocare subChristi contemplationis signo in Mariae ipsius schola, transire nolumus hancFeriam Quintam Hebdomadae Sanctae anno MMIII quin ante « eucharisticumvultum » Christi commoremur ac nova quadam vi Ecclesiae inculcemus principalemEucharistiae partem. Ex ipsa enim vivit Ecclesia. Hoc se alit « Panevivo». Quis non necesse esse arbitretur omnes cohortari ut iterum eandemrem semper experiantur?8. Cum Eucharistiam cogitamus, vitam Nostram respicientes uti sacerdotiset episcopi et Petri Successoris, ultro etiam recordamur de tot occasionibustotque locis ubi eam Nobis celebrare licuit. Templum paroeciale meminimusNiegoviae, primum ubi explevimus pastorale officium, ecclesiamcollegiatam sancti Floriani Cracoviae, aedem cathedralem Wawel, sancti Petribasilicam ac tot alias basilicas et aedes Romae ac totum per orbem.Sanctam Missam celebrare potuimus in sacellis iuxta semitas montanas, inlacuum ri vis, in litore maritimo; eam pariter in areis celebravimus apudstadia urbiumque plateas... Hic adeo varius Celebrationum eucharisticarumNostrarum prospectus efficit ut earum universalem indolem vehementer per-6Cfr Ioannes Paulus II, Ep. Ap. Rosarium Virginis Mariae (16 Octobris 2002), 21: AAS 95(2003), 19.' Hic est titulus, quem dare voluimus autobiographico testimonio occasione data quinquagesimianniversarii Nostrae ordinationis sacerdotalis.


438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecipiamus, immo, ut ita dicamus, «cosmicam». Ita est, cosmicam! Quoniamquotiens etiam parvo in altari sacelli rustici celebratur, Eucharistia quodamsensu semper celebratur in ara orbis. Caelum enim coniungit et terram. Continetet penetrat omnia creata. Homo factus est Filius Dei ut totam creaturamredintegraret, extremo quidem laudis actu, in Eum, qui omnia ex nihilocreaverat. Itaque Ipse, summus atque aeternus Sacerdos, per suae Crucissanguinem in sanctuarium aeternum pervenit Creatorique et Patri totamcreaturam redemptam reddit. Hoc consequitur per Ecclesiae sacerdotale ministerium,in Sanctissimae Trinitatis gloriam. Hoc reapse est mysterium fideiquod in Eucharistia completur: orbis e Dei Creatoris manibus egressus adEum a Christo redemptus revertitur.9. Eucharistia, salvifica nempe Iesu praesentia in fidelium communitateeiusque spiritalis alimonia, est pretiosissimus thesaurus quem Ecclesia sua inhistoriae peregrinatione possidere potest. Ita explicatur sollicita cura, quamEcclesia semper Mysterio eucharistico reservavit, quae porro cura magnacum auctoritate elucet in operibus Conciliorum et Summorum Pontificum.Quis non stupeat de doctrinarum expositionibus in Decretis super SanctissimaEucharistia et Sacrosancto Sacrificio Missae quae e Concilio Tridentinoprodierunt? Paginae illae per subsequentia saecula tum theologiam tum catechesimdirexerunt et adhuc caput quoddam dogmaticum sunt ad quodreliqua referuntur ut continenter renovetur et crescat Dei Populus in fideatque Eucharistiae amore. De temporibus vero nobis propinquioribus tresoportet Encyclicae Litterae commemorentur: Mirae Caritatis Leonis XIII(28 Maii 1902), 8 Mediator Dei Pii XII (20 Novembris 1947) 9 et MysteriumFidei Pauli VI (3 Septembris 1965). 10Licet proprium documentum non ediderit Concilium Vaticanum II deMysterio eucharistico, varios tamen eius aspectus per longam documentorumsuorum seriem collustrat ac praesertim in Constitutione dogmatica de EcclesiaLumen gentium sicut et in Constitutione de sacra Liturgia SacrosanctumConcilium.Nos etiam Ipsi primis annis apostolici Ministerii in Petriana Cathedra perEpistulam Apostolicam Dominicae Cenae (24 Februarii 1980) 11potuimus8Leonis XIII Acta, XXII (1903), 115-136.9AAS m (1947), 521-595.10AAS 57 (1965), 753-774." AAS 12 (1980), 113-148.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 439quasdam Mysterii eucharistici rationes pertractare eiusque impulsionem invitam illius qui eius est minister. Hodie illius sermonis repetimus cursumanimo etiam magis permoto sensibus et gratiarum actionibus, veluti verbumPsalmistae referentes: « Quid retribuam Domino pro omnibus quae retribuitmihi? Calicem salutaris accipiam et nomen Domini invocabo» [Ps 116[115],12-13).10. Huic nuntiandi officio ipsius Magisterii respondit crescens interiorcommunitatis christianae vita. Nihil dubitatur quin permagnas utilitatesattulerit liturgica Concilii reformatio ad magis consciam, actuosam ac fructuosamfidelium participationem sancti Sacrificii altaris. Tot praeterea locisamplum cotidie spatium accipit Sanctissimi Sacramenti adoratio fitque inexhaustasanctitatis origo. Pia deinde fidelium actio in eucharistica processionesollemnitatis Corporis et Sanguinis Christi exstat Domini gratia quae quotannisparticipes omnes laetitia replet. Alia similiter fidei et amoris eucharisticisolida signa memorari possunt.Dolendum tamen est quod iuxta lucida haec umbrae non desunt. Etenimest ubi fere tota neglegentia cultus adorationis eucharisticae deprehendatur.Accedunt in hoc vel illo ecclesiali ambitu abusus qui ad rectam obscurandamfidem doctrinamque catholicam super hoc mirabili Sacramento aliquid conferunt.Nonnumquam reperitur intellectus valde circumscriptus Mysterii eucharistici.Sua enim significatione et vi sacrificii destitutum, mysterium retineturtamquam si sensum ac momentum alicuius fraterni convivii nonexcedat. Praeterea sacerdotii ministerialis necessitas, quae successioni apostolicaeinnititur, nonnumquam absconditur atque Eucharistiae sacramentalitasad solam nuntiationis efficacitatem redigitur. Hinc etiam incepta oecumenica,quantumvis voluntate nobilia, passim consuetudinibus eucharisticisindulgent disciplinae illi contrariis qua suam exprimit Ecclesia fidem. Deniquequis non intimum patiatur dolorem? Donum enim Eucharistia nimismagnum est ut ambiguitates et imminutiones perferat.Litteras has Encyclicas Nostras conducere efficaciter posse confidimusut doctrinarum umbrae dissipentur et usus reprobati submoveantur, undeomni in sui mysterii fulgore Eucharistia resplendere pergat.


440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCAPUT IMYSTERIUM FIDEI11. «Dominus Iesus, in qua nocte tradebatur» (1 Cor 11,23), eucharisticumcorporis sui sanguinisque Sacrificium instituit. Apostoli Pauli verba adcommoventem nos reducunt eventum ubi Eucharistia est nata. Ipsa passioniset mortis Domini eventum inscriptum affert, qui deleri non potest. Non solaest commemoratio, sed sacramentalis repraesentatio. Crucis est sacrificiumquod per saecula perpetuatur. 12Hanc veritatem bene voces declarant quibusin ritu Latino populus appellationi a sacerdote factae: «Mysterium fidei»respondet: Mortem tuam annuntiamus, Domine!A Christo, suo Domino, Eucharistiam accepit Ecclesia non veluti donum,licet magni pretii inter tot alia, sed donum per excellentiam. Quoniam donumest eius ipsius nec non illius Personae in sancta humanitate sicut etiam donumoperis salutis. Hoc non definitur praeterito tempore, quoniam « quidquidChristus est, et quidquid Ipse pro omnibus hominibus fecit et passus est,aeternitatem participat divinam et sic omnia transcendit tempora». 13Cum Eucharistiam celebrat Ecclesia, mortis et resurrectionis Domini suimemoriam, hic praecipuus salutis eventus re vera praesens redditur et « opusnostrae redemptionis exercetur». 14Hoc sacrificium ita funditus afficit generishumani salutem ut Iesus Christus illud compleverit et ad Patrem redierittantummodo postquam nobis instrumentum reliquit ut participes essemus acsi ibi praesentes adfuissemus. Quisque sic christifidelis partem capere potesteiusque fructus inexhausto percipere. Haec fides est, ex qua christianae generationesper saecula vixerunt. Hanc fidem Ecclesiae Magisterium sine intermissioneinculcavit gaudens gratiasque agens de dono inaestimabili. 15Rursuscupimus hanc veritatem revocare Nosque iuxta vos, carissimi Nostrifratres ac sorores, in adoratione adstare ante Mysterium hoc: Mysteriummagnum, misericordiae Mysterium. Quid pro nobis amplius facere potuit12Conc. Oecum. Vat. II, Const. de Sacra Liturgia Sacrosanctum Concilium, 47: Salvatornoster [ ] Sacrificium Eucharisticum Corporis et Sanguinis sui instituit, quo Sacrificium Crucisin saecula, donec veniret, perpetuaret.13Catechismus Catholicae Ecclesiae, 1085.11Conc. Oecum. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 3.15Cfr Paulus VI, Sollemnis professio fidei (30 Iunii 1968), 24: AAS 60 (1968) 442; IoannesPaulus II, Ep„ Ap. Dominicae Cenae (24 Februarii 1980), 12: AAS 72 (1980), 142.


Acta Ioannis Pauli Pp II 441Iesus? Re vera in Eucharistia amorem nobis demonstrat qui procedit «infinem» (cfr Io 13,1), amorem qui non novit limitem.12. Haec ratio universalis caritatis ipsius Sacramenti eucharistici innitituripsis Salvatoris verbis. Illud enim instituens non tantum dixit « hoc estcorpus meum», «hic est sanguis meus», sed addidit: « quod pro vobis datur...qui pro vobis funditur» (Lc 22,19-20). Non affirmavit dumtaxat, quod eis adcomedendum daret atque ad bibendum suum esse corpus suumque sanguinem,sed eius pariter virtutem sacrificalem patefecit, cum sacramentali modosuum sacrificium praesens efficeret, quod in Cruce nonnullis post horis adomnium salutem perfecturus erat. «Missa simul et inseparabiliter sacrificaleest memoriale in quo Crucis perpetuatur Sacrificium, et sacrum conviviumCommunionis corporis et sanguinis Domini». 16Continenter vivit Ecclesia de hoc salutifero sacrificio, ad quod non modoper recordationem fidei plenam accedit, sed etiam in solido quodam tactuquia hoc Sacrificium revertitur praesens, se dum sacramentali via in omnicommunitate perpetuat quae illud per ministri consecrati offert manus.Hoc modo hominibus nostri temporis applicat Eucharistia reconciliationemsemel in perpetuum a Christo effectam pro omnium temporum hominibus.Etenim « Sacrificium Christi et Sacrificium Eucharistiae unum sunt sacrificium». 17Efficaciter hoc iam locutus est sanctus Ioannes Chrysostomus: « Eundemenim semper offerimus [Agnum], non nunc aliam, cras aliam o vem, sedsemper eandem. Quamobrem unum est sacrificium propter hanc rationem.[...] Illam nunc quoque offerimus [hostiam], quae tunc fuit oblata, quae nonpotest consumi». 18Sacrificium Crucis praesens efficit Missa, non illi adiungitur neque idmultiplicata 9Quod repetitur est memorialis celebratio, memorialis demonstratio'20ipsius, unde unicum et postremum redimens Christi sacrificium sese intempore semper efficax praestat. Sacrificalis Mysterii eucharistici natura nonpotest propterea intellegi tamquam res a se stans, longe a Cruce, vel cumobliqua sola coniunctione cum Calvarii sacrificio.16Catechismus Catholicae Ecclesiae, 1382.17Ibid., 1367.,sIn Epistolam ad Hebraeos homiliae, 17,3: PC 63,131.19Conc Oecum. Tridentinum, Sess. XXII, Doctrina de ss.. Missae sacrificio, cap. 2: DS 1743:«Una enim eademque est hostia, idem nunc offerens sacerdotum ministerio, qui se ipsum tunc incruce obtulit, sola offerendi ratione diversa».20Cfr Pius XII, Litt. Enc, Mediator Dei (20 Novembris 1947): AAS 39 (1947), 548.


442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale13. Virtute huius suae necessitudinis cum Golgothae sacrificio Eucharistiasensu proprio sacrificium est, non tantum quadam universali significationeveluti si de simplici oblatione Christi tractaretur tamquam spiritalis fidelibusdati cibi. Nam amoris eius atque oboedientiae usque ad novissimumvitae momentum (cfr Io 10,17-18) in primis est donum Patri ipsius oblatum.Certe donum hoc nobis favet, quin immo, universo hominum generi (cfr Mt26,28; Me 14,24; Lc 22,20; Io 10,15), attamen donum imprimis ad Patrem:« Quod quidem sacrificium Pater suscepit ac vicissim pro eadem plena donationeFilii sui, qui erat "factus oboediens usque ad mortem" (Philp 2,8),donationem suam paternam reddidit, nempe donum novae vitae immortalisin ipsa resurrectione ». 21Suum Ecclesiae concedens sacrificium voluit pariter Christus suum faceretotius Ecclesiae spiritale sacrificium, quae etiam ut se ipsam cum Christisacrificio offerat invitatur. Hoc nos docet, quod ad omnes fideles spectat,Concilium Vaticanum II: « Sacrificium eucharisticum, totius vitae christianaefontem et culmen, participantes, divinam Victimam Deo offerunt atque seipsos cum Ea». 2214. Una cum passione et morte comprehendit etiam Christi Pascha illiusresurrectionem. Hoc iterat populi acclamatio post consecrationem: Tuamresurrectionem confitemur. Sacrificium namque eucharisticum non modo inpraesentiam reducit passionis mortisque Salvatoris mysterium, verum etiamresurrectionis mysterium, suam ubi consummationem attingit sacrificium.Quatenus vivit resuscitatus, potest se Christus in Eucharistia «panem vitae»(Io 6,35.48) facere, «panem vivum» (Io 6,51). Hoc neophytis sanctus Ambrosiusmemorat tamquam applicatum vitae eorum resurrectionis eventum: « Sitibi hodie est Christus, tibi cotidie resurgit». 23Sanctus Cyrillus Alexandrinusrursus inculcabat sanctorum Mysteriorum participationem, quia «Confessiovera quaedam est atque commemoratio Dominum mortuum esse et revixissepropter nos, et pro nobis». 2415. Sacrificii Christi in Sancta Missa sacramentalis repraesentatio, quodresurrectione eius cumulatur, secum singularem quandam praesentiam infert21222324Ioannes Paulus II, Litt. Enc. Redemptor hominis (15 Martii 1979), 20: AAS 71 (1979), 310.Const. dogm. de Ecclesia gentium, 11.De sacramentis, V, 4, 26: CSEL 73, 70.In Ioannis Evangelium, XII, 20: PG 74, 726.


Acta Ioannis Pauli Pp II 443quae — ut sermones repetamus Pauli VI — « "realis" dicitur non per exclusionem,quasi aliae "reales" non sint, sed per excellentiam, quia est substantialis,qua nimirum totus atque integer Christus, Deus et homo, fit praesens».25Ita etiam semper valida Concilii Tridentini revocatur doctrina:« Per consecrationem panis et vini conversionem fieri totius substantiae panisin substantiam Corporis Christi, Domini nostri, et totius substantiae vini insubstantiam Sanguinis eius. Quae conversio convenienter et proprie a sanctaCatholica Ecclesia transsubstantiatio est appellata ». 26Eucharistia re vera estMysterium fidei, quod mysterium nostras superat cogitationes unaque fidepercipi potest, quemadmodum patristicae super hoc divino Sacramentocatecheses meminerunt. Ita hortatur sanctus Cyrillus Hierosolymitanus:«Quamobrem ne tamquam nudis et communibus elementis pani et vinoEucharisticis attende: sunt enim corpus et sanguis Christi, secundum Dominiasseverationem; nam etiamsi illud tibi suggérât sensus, fides tamen tecertum et firmum efficiat ». 27Adoro te devote, latens Deitas concinere cum Doctore Angelico pergemus.Coram hoc amoris mysterio omnem suam experitur humana ratio inertiam.Facile intellegitur quomodo saeculorum decursu theologiam ipsam haec veritasad arduos comprehendendi incitaverit conatus.Laudabiles hi sunt omnino conatus, qui eo sunt utiliores et efficacioresquo magis criticum cogitationis usum coniungere possunt cum « fide viventi »Ecclesiae, quae praesertim in « charismate veritatis certo » Magisterii nec non«ex intima spiritualium rerum [...] intellegentia» 28accipitur, quam quidemsancti praesertim attingunt. Terminus a Paulo VI est commonstratus:« Quaevis porro theologorum interpretatio, quae aliquam huiusmodi mysteriiintellegentiam quaerit, ut cum catholica fide congruat, id sartum tectumpraestare debet, in ipsa rerum natura, a nostro scilicet spiritu disiuncta,panem et vinum, peracta consecratione, esse desiisse, ita ut adorandum Corpuset Sanguis Domini Iesu post ipsam vere coram nobis adsint sub speciebussacramentalibus panis et vini». 292526272829Litt. Enc, Mysterium fidei (3 Septembris 1965): AAS 57 (1965), 764,Sess, XIII, Decretum de ss.. Eucharistia, cap. 4: DS 1642,Catecheses mystagogicae, IV, 6: SCh 126, 138.Conc, Oecum, Vat. II, Const dogm. de divina Revelatione Dei Verbum, 8.Sollemnis professio fidei (30 Iunii 1968), 25: AAS 60 (1968) 442-443.


444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale16. Sacrificii salutaris efficacitas tum plene attingitur cum excipiendocorpus et sanguinem Domini communicatur. Ex se enim ordinatur eucharisticumsacrificium ad intimam nostrum credentium coniunctionem cumChristo ipsam per communionem: Eum enim recipimus qui sese pro nobisobtulit, eius nempe corpus quod Ipse pro nobis in Cruce tradidit illiusquesanguinem qui «pro multis effunditur in remissionem peccatorum» {Mt26,28). Eius verba memoria bene tenemus: «Sicut misit me vivens Pater, etego vivo propter Patrem, et qui manducat me, et ipse vivet propter me» (Io6,57). Confirmat nobis Iesus ipse hanc necessitudinem, ab eo affirmatam cumaliqua similitudine ipsius vitae trinitariae, re vera contingere. Verum est Eucharistiaconvivium, in quo se tamquam nutrimentum Christus offert. Cumprima illa occasione hunc cibum Iesus nuntiat, audientes obstupescunt etdubitant, Magistrum simul cogentes ut verborum suorum obiectivam efferatveritatem: « Amen, amen dico vobis: nisi manducaveritis carnem Filii hominiset biberitis eius sanguinem, non habetis vitam in vobismetipsis » {Io 6,53).Non de quadam metaphorica agitur alimonia: « Caro enim mea verus estcibus, et sanguis meus verus est potus» {Io 6,55).17. Per corporis sui sanguinisque communionem nobiscum etiam communicatChristus Spiritum suum. Scribit enim sanctus Ephrem: «Panem corpusvivum suum vocavit, quod et se ipso et suo Spiritu implevit. [...] Qui illud exfide comedit, Ignem comedit et Spiritum. [...] Accipite et comedite omnes etedite cum ipso Spiritum Sanctum. Est re vera corpus meum et quicumqueillud comederit sempiternum vivet». 30Eucharistica in epiclesi hoc donumdivinum, omnis alterius doni originem, expetit Ecclesia. Verbi causa in DivinaLiturgia sancti Ioannis Chrysostomi legitur: «Rogamus, precamur etobsecramus, mitte Spiritum Sanctum in nos, et in haec proposita dona[...] ut fiat accipientibus in vigilantiam animae, in remissionem peccatorum,in communicationem Spiritus Sancti». 31Et in Missali Romano precatur celebrans:«Concede, ut qui Corpore et Sanguine Filii tui reficimur, Spiritu eiusSancto repleti, unum corpus et unus spiritus inveniamur in Christo». 32Donoitaque corporis et sanguinis sui in nobis sui Spiritus auget Christus donum,303132Sermo IV in Hebdomadam Sanctam: CSCO 413/Syr. 182,55.Anaphora..Prex Eucharistica III: MR, 3 a ed., p, 588.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 445iam in baptismate effusum et veluti "signum" in Confirmationis sacramentopraeditum.18. Quam profert post consecrationem populus acclamatio, peropportuneterminatur eschatologica ipsa visione quae eucharisticam Celebrationem designat(cfr 1 Cor 11,26): «donec venias». Contentio enim est Eucharistia adultimam metam, laetitiae plenae praegustatio a Christo promissae (cfr Io15,11); certo quodam sensu est Paradisi anticipatio, «futurae gloriae nobispignus». 33Omnia enim in Eucharistia fidentem exprimunt exspectationemquae indicat «beatam spem et adventum Salvatoris nostri Iesu Christi». 34Qui de Christo se in Eucharistia nutrit, non debet ultra mortem exspectareut aeternam recipiat vitam: in terris iam eam possidet, tamquam primitiasplenitudinis venturae, quae totum quidem hominem complectetur. Namquein Eucharistia confirmationem corporeae resurrectionis sub mundi finempercipimus: «Qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, habetvitam aeternam; et ego resuscitabo eum in novissimo die» (Io 6,54). Indeprofecto oritur confirmatio haec resurrectionis futurae quod Filii hominiscaro, in cibum tradita, corpus ipsius est in ratione gloriosa illius resuscitati.Eucharistia sic comparatur, ut ita dicamus, resurrectionis "secretum". Quade causa recte Ignatius Antiochenus eucharisticum Panem definivit «pharmacumimmortalitatis, antidotum eius quod est non mori ». 3519. Eschatologica contentio ex Eucharistia ipsa ex citata declarat roboratquecum Ecclesia caelesti communionem. Non casu accidit ut in anaphorisOrientalibus et eucharisticis precibus Latinis memoria fiat cum venerationesemper Virginis Mariae, Matris Dei nostri ac Domini Iesu Christi, angelorumsanctorumque apostolorum, martyrum gloriosorum omniumque sanctorum.Haec Eucharistiae pars digna quidem videtur quae maiore in luce collocetur:Agni enim celebrantes sacrificium, consociamur cum caelesti "liturgia",assentientes immensae illi multitudini quae clamat: «Salus Deo nostro, quisedet super thronum, et Agno! » (Apc 7,10). Est re vera Eucharistia quaedamcaeli vorago quae in terris panditur. Gloriae radius est Hierosolymo-33Sollemnitas Ss.mi Corporis et Sanguinis Christi, antiphona ad Magnificat II Vesperarum.Cfr Liturgia Horarum, III, ed typica altera, p. 542.34Missale Romanum, Embolismus post Orationem Dominicam.35Epistula ad Ephesios, 20: PG 5, 661.


446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerum caelestium, qui historiae nostrae nubes penetrat lucemque nostrumiactat in iter.20. Consectarium etiam magnum eschatologicae tensionis in Eucharistiainsitae id nempe est quod movet peregrinationem nostrae historicae atquesemen spei vivacis serit in cotidiana singulorum devotione erga propria officia.Si enim nos adducit christiana visio ut « caelos novos » et « terram novam »respiciamus (cfr Apc 21,1), hoc non infirmât, sed potius sensum nostrumofficiorum concitat erga praesentem hanc terram. 36Ineunte novo millennio vehementercommonere cupimus ut se christiani quam maxime obligatos videantne civitatis suae terrestris officia neglegant. Eorum est per Evangeliilucem conferre ad mundi aedificationem qui cum homine congruat ac Deiconsilio plene respondeat.Quaestiones complures sunt nostrum quae tempus obscurant. Sufficitcogitare operandi necessitatem pro pace, in necessitudinibus inter populosfundamenta solida iaciendi iustitiae et solidarietatis, vitam humanam a conceptioneeiusque ad naturalem finem defendendi. Et quid deinde dicendumde innumerabilibus repugnantiis in mundo "unoglobo" facto, ubi debilissimiet minimi et pauperrimi perpaulum habere videntur quod sperent? Hoc omninoin orbe christiana effulgere debet spes! Hanc etiam ob causam nobiscumin Eucharistia manere voluit Dominus et hac in sua sacrificali et convivialipraesentia promissionem inscribere generis hominum suo amore renovati.Insigniter Ioannis Evangelium, ubi institutionem Eucharistiae narrantSynoptici, proponit narrationem «lavationis pedum», sic significationem altamEucharistiae illuminans, ubi magistrum Iesus se efficit communionis acministerii (cfr Io 13,1-20). Apostolus rursus Paulus "indignarci" christianamdenotat communitatem quae Domini Cenam communicet, cum hoc in condicionibusaccidit dissentionum et indifferentis animi erga pauperes (cfr 1 Cor11,17-22. 27-34). 3736Cfr Conc. Oecum. Vat II, Const. past. de Ecclesia huius temporis Gaudium et spes, 3937«Vis corpus Christi honorare? Non despidas ipsum nudum: neque hic sericis vestibushonores, foris autem frigore ac nuditate afflictum negligas. Nam is qui dixit: Hoc est corpusmeum, et verbo rem firmavit, idem ipse dixit: Esurientem me vidistis, et non nutrivistis; et, Inquantum non fecistis uni horum minimorum, nec mihi fecistis [.,..]. Quae enim utilitas si mensaChristi sit aureis poculis onusta, ipse vero fame pereat? Primo esurientem imple, et tunc exsuperabundanti mensam eius exorna»: S. IOANNES CHRYSOSTOMUS, Homiliae in Evangelium Matthaei50,3-4: PG 58, 508-509; cfr Ioannes Paulus II, Sollicitudo rei socialis (30 Decembris 1987),31: AAS 80 (1988), 553-556.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 447Domini mortem annuntiare «donec veniat» (1 Cor 11,26) idem est Eucharistiamparticipantibus ac vitam ex officio transformare, ut certo modo tota"eucharistica" fìat. Hic plane fructus transformationis vitae et hoc officiumcommutandi mundum secundum Evangelium faciunt ut eschatologica Celebrationiseucharisticae contentio emineat tum etiam universae christianaevitae: «Veni, Domine Iesu!» (Apc 22,20).CAPUT IIECCLESIAM AEDIFICAT EUCHARISTIA21. Commonefecit nos Concilium Vaticanum II eucharisticam Celebrationemin media sistere parte totius progredientis incrementi Ecclesiae. Etenimcum prius dixisset: «Ecclesia, seu regnum Christi iam praesens in mysterio,ex virtute Dei in mundo visibiliter crescit», 38quasi interrogationirespondere vellet: «Quomodo crescit? », addidit: « Quoties sacrificium Crucis,quo "Pascha nostrum immolatus est Christus" (1 Cor 5,7), in altaricelebratur, opus nostrae redemptionis exercetur. Simul sacramento paniseucharistici repraesentatur et efficitur unitas fidelium, qui unum corpus inChristo constituunt (cfr 2 Cor 10,17)». 39Sub ipsis Ecclesiae originibus subest causalis Eucharistiae impulsus.Evangelistae ipsi clare definiunt Duodecim, nempe Apostolos, cum Iesu inUltima Cena esse congregatos (cfr Mt 26,20; Me 14,17; Lc 22,14). Haec estproprietas magni momenti, quandoquidem «Apostoli fuerunt novi Israel germinasimulque hierarchiae origo ». 40 Suum eis corpus sanguinemque incibum offerens, Christus arcano quodam modo inducebat eos in sacrificiumquod paucis inde horis erat in Calvario peracturus. Similiter ac Foedus effectumin monte Sina, quod erat sacrificio sanguinisque aspersione signatum, 41actus et Iesu sermones in Ultima Cena novae communitatis messianicae fundamentaiacebant, scilicet novi Foederis Populi.38Const. dogm, de Ecclesia Lumen gentium, 339Ibid.40Conc. Oecum. Vat. II, Decr. de activitate missionali Ecclesiae Ad gentes, 5,41Tunc Moyses «sumptum sanguinem respersit in populum et ait: "Hic est sanguis foederis,quod pepigit Dominus vobiscum super cunctis sermonibus his" » (Ex 24, 8).


448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIesum in Cenáculo invitantem: «Accipite et comedite... Bibite ex hocomnes...» (Mt 26,26-27), Apostoli sequentes, primum intraverunt in sacramentalemcum Ipso unionem. Ex quo tempore, usque ad saeculorum terminum,sese Ecclesia per sacramentalem communicationem aedificat cum DeiFilio pro nobis immolato: «Hoc facite in meam commemorationem... Hocfacite, quotiescumque bibetis, in meam commemorationem» (1 Cor 11,24-25; cfr Lc 22,19).22. Renovatur incorporatio in Christum, primum per baptismum effecta,atque corroboratur perpetuo Sacrificii eucharistici participatione, potissimumper plenam eius participationem quae evenit in communione sacramentali.Asseverare licet non solum nostrum unumquemque Christum recipere,sed etiam Christum nostrum unumquemque recipere. Amicitiam nobiscumille contrahit: «Vos amici mei estis» (Io 15,14). Nos, immo, vivimus ex Eo:« Qui manducat me, vivet propter me» (Io 6,57). Eucharistica in communionesublimiter completur « commoratio » Christi ac discipuli in alterutro: « Manetein me, et ego in vobis» (Io 15,4).Cum Christo se coniungens, novi Foederis Populus tantum abest ut in seclaudatur, ut "sacramentum" omni hominum generi fiat, 42signum et instrumentumsalutis a Christo effectae, lux mundi et sal terrae (cfr Mt 5,13-16) adomnium redemptionem. 43Ecclesiae munus continuatur Christi operi: «Sicutmisit me Pater, et ego mitto vos» (Io 20,21). Quapropter ex Eucharistiaeperpetuatione in sacrificio Crucis et ex communione cum corpore et sanguineChristi haurit necessarias spiritales vires Ecclesia unde suum possit exsequimunus. Sic enim collocatur Eucharistia veluti fons eodemque tempore culmenuniversae evangelizationis, quoniam finis eius est hominum communio cumChristo in Eoque cum Patre et Spiritu Sancto. 4423. Eucharisticam per communionem stabilitur pariter Ecclesia sua iiiunitate corporis Christi. Ad hanc constringentem efficaciam participationiseucharistici convivii refertur sanctus Paulus ad Corinthios scribens: «Panisquem frangimus, nonne communicatio corporis Christi est? Quoniam unuspanis, unum corpus multi sumus, omnes enim de uno pane participamus42Cfr Conc Oecum. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 1.43Cfr ibid., 9.44Cfr Conc. Oecum. Vat. II, Decr. de presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis,5 Idem Decretum in n. 6 dicit: «Nulla tamen communitas christiana aedificatur nisi radicemcardinemque habeat in sanctissimae Eucharistiae celebratione ».


Acta Ioannis Pauli Pp,. II 449(1 Cor 10,16-17). Statim vero accedit alta commentatio sancti Ioannis Chrysostomi:«Quid est enim panis? Corpus Christi. Quid autem fiunt communicantes?Corpus Christi; non corpora multa, sed unum corpus. Sicut enimpanis ex multis granis constans, unitus est, ita ut grana nusquam appareant;sed sint quidem ipsa, non manifesta autem sit illorum differentia propterconiunctionem: sic nos et mutuo et cum Christo coniungimur». 45Persuadetargumentatio: nostra cum Christo unio, quae donum est et gratia singulis, itaefficit ut in Eo cum corporis eius, quod Ecclesia est, unitate consociemur.Roborat enim Eucharistia insertionem in Christum, baptismate incohatamSpiritus dono (cfr 1 Cor 12,13.27).Communis et inseparabilis Filii et Spiritus Sancti actio, quae Ecclesiamgeneravit eius in constitutione ac permanentia, operatur in Eucharistia.Huius rei sibi bene conscius est auctor Liturgiae sancti Iacobi: in epiclesianaphorae Deus Pater rogatur ut Spiritum Sanctum super fideles atque donaemittat, corpus et sanguis Christi «ut fiant omnibus qui eorum participessunt [...] in sanctificationem animarum corporumque». 46Confirmatur a divinoParaclito Ecclesia per christifidelium eucharisticam sanctificationem.24. Christi donum eiusque Spiritus, quod in eucharistica recipimus communione,effusa plenitudine complet unitatis fraternae desideria, quae inanimo hominum permanent, simulque fraternitatis experientiam insitae incommuni participatione eiusdem mensae eucharisticae ad ordinem attollunt,qui longe excedit simplicem convivialem hominum experientiam. Per corporisChristi communionem Ecclesia altius semper suam vitam attingit «inChristo veluti sacramentum seu signum et instrumentum intimae cum Deounionis totiusque generis humani unitatis». 47Seminibus discidii inter homines quae cotidianum experimentum tam alteinsita demonstrat humana in natura propter peccatum, opponitur vis generatrixunitatis corporis Christi. Aedificans enim Ecclesiam, Eucharistia hancipsam ob causam conciliat inter homines communitatem.25. Cultus Eucharistiae extra Missae sacrificium tributus est inaestimabiliscuiusdam pretii in Ecclesiae vita. Talis cultus arte cum eucharistici Sacrificii45In I Epistolam ad Corinthios homiliae, 24,2: PG 61,200. Cfr Didache, IX, 4: F. X. Funk, I,22: S. Cyprianus, Ep. LXIII, 13: PL 4,384.48PO 26,206.47Conc Oecum. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 1.30 - A A S


450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecelebratione iungitur. Christi enim praesentia sacris sub speciebus quae postMissam asservantur — praesentia quae tamdiu manet quamdiu species panisac vini subsistunt 48— ex celebratione Sacrificii derivatur atque ad communionemsacramentalem ac spiritalem continuatur. 49Sacrorum est officiumPastorum sustentare, etiam vitae suae testificatione, cultum eucharisticum,praesertim expositionem Sanctissimi Sacramenti, tum etiam adorantem commorationemcoram Christo speciebus sub eucharisticis adstante. 50Pulchrum est versari cum Eo et, morando super pectus eius more discipulipraedilecti (cfr Io 13,25), affici infinito cordis eius amore. Si eminere debetnostris diebus christiana religio, praesertim ob «artem precandi», 51quis nonrenovatam necessitatem percipit diutius deversandi spiritali in colloquio,tacita in adoratione, amanti in habitu ante Christum in Sanctissimo Sacramentopraesentem? Quotiens, cari fratres ac sorores, hoc idem sumus expertiindeque vires et consolationem et sustentationem sumus consecuti!Huius consuetudinis, saepius a Magisterio laudatae et commendatae, 52complures nobis Sancti exempla reliquerunt. Singulariter quidem hac in reeminuit Alfonsus Maria de' Liguori, qui scripsit: «Cunctis ex devotionibushaec Iesu sacramentati adoratio primum post sacramenta occupat locum,eaque carissima Deo et nobis utilissima». 53Thesaurus inaestimabilis estEucharistia, non solum cum celebratur, sed etiam cum ante eam extraMissam sistitur: hoc permittitur ut suo de fonte gratia hauriatur. Communitaschristiana quae magis cupit posse Christi vultum contemplari, eademex illa affectione quam in Epistulis Apostolicis proposuimus Novo millennioineunte et Rosarium Virginis Mariae, facere non potest quin etiam hancpartem eucharistici cultus enucleet, ubi duplicantur et continuantur communioniscorporis et sanguinis Domini fructus.48Cfr Conc. Oecum. Tridentinum, Sess. XIII, Decretum de ss. Eucharistia, can. 4: DS 1654.49Cfr Rituale Romanum: De sacra communione et de cultu mysterii eucharistici extra Missam,36 (n. 80).r'° Cfr ibid.., 38-39 (nn 86-90).r'' Ioannes Paulus II, Ep Ap. Novo millennio ineunte (6 Ianuarii 2001), 32: AAS 93 (2001),288.52«Visitationem sanctissimi Sacramenti, in nobilissimo loco et quam honorificentissime inecclesiis secundum leges liturgicas adservandi, interdiu facere ne omittant, utpote quae ergaChristum Dominum, in eodem praesentem, sit et grati animi argumentum et amoris pignus etdebitae adorationis officium»: Paulus VI, Litt. Enc. Mysterium fidei (3 Septembris 1965): AAS57 (1965), 771,53Visitationes ad Sanctissimum Sacramentum adque Mariam Sanctissimam, Prooemium: Opereascetiche, Avellino 2000, p.. 295.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 451CAPUT IIIEUCHARISTIAE ECCLESIAEQUE APOSTOLICA INDOLES26. Si, sicut antea memoravimus, Ecclesiam aedificat Eucharistia et EcclesiaEucharistiam efficit, inde consequitur, ut coniunctio inter utramquesit artissima. Tam verum illud est ut liceat eucharistico Mysterio dictionemillam adhibere, quam de Ecclesia proferimus cum in Symbolo Nicaeno-Constantinopolitanoeam «unam sanctam, catholicam et apostolicam» confitemur.Una et catholica etiam Eucharistia est. Sancta etiam est, quin immo,est Sanctissimum Sacramentum. At nunc in primis mentem Nostram con vertereinterest ad apostolicam eius indolem.27. Catechismus Catholicae Ecclesiae, cum explanat quo pacto sit Ecclesiaapostolica, sive super Apostolos fundata, triplicem sensum illius locutionisdistinguit. Ex quadam parte «ipsa fuit et permanet aedificata "super fundamentumApostolorum" (Eph 2,20), testium ab ipso Christo electorum et missorum». 54Etiam veluti fundamentum Eucharistiae sunt Apostoli, non quodsacramentum ad Christum ipsum non reducatur, sed quia Apostolis a Iesuconcreditum est et ab iis eorumque successoribus usque ad nos traditum.Ergo cum Apostolorum actione consentiens et Domini praeceptis oboediensEcclesia saeculorum decursu Eucharistiam celebrat.Ex altera parte, quam Catechismus indicat, apostolica Ecclesiae indolesetiam significatur quod «ipsa, adiutorio Spiritus habitantis in ea, doctrinam,bonum depositum, sana verba ab Apostolis audita custodit et transmittit ». 55Etiam hoc altero sensu Eucharistia est apostolica, quoniam Apostolorum adfidem celebratur. Pluribus in occasionibus, per duo milia annorum historiaenovi Foederis Populi, Magisterium Ecclesiae definivit subtilius doctrinameucharisticam, etiam quod attinet ad accuratam terminologiam, ut saneapostolicam fidem de hoc excelso Mysterio tueatur. Permanet immutatahaec fides, et Ecclesiae essentiale est, ut eadem permaneat.28. Ecclesia tandem est apostolica, eo quod «ipsa doceri, sanctificari etdirigi pergit ab Apostolis usque ad Christi reditum ope eorum qui illos ineorum munere pastorali succedunt: ope collegii Episcoporum, "cui assistunt55N.. 857.Ibid.


452 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepresbyteri, una cum Successore Petri Ecclesiaeque Summo Pastore" ». 56Apostolorum successio pastorali in missione necessario sacramentum Ordinissecum fert, continuatam scilicet seriem, retro usque ad initia, Ordinationumepiscopalium validarum. 57Successio haec omnino est essentialis, utadsit proprio sensu plenoque Ecclesia.Hunc etiam apostolicae indolis sensum exprimit Eucharistia. Etenim,quemadmodum docet Concilium Vaticanum II, quamquam «fideles [...], viregalis sui sacerdotii, in oblationem Eucharistiae concurrunt», 58tamen estsacerdos ministerialis qui « Sacrificium eucharisticum in persona Christi conficitilludque nomine totius populi Deo offert». 59Quocirca in Missali Romanoita praescribitur: « Prex eucharistica natura sua exigit ut solus sacerdos, viordinationis, eam proferat. Populus vero sacerdoti in fide et cum silentio sesociet, necnon interventibus in eucharisticae Precis cursu statutis, qui suntresponsiones in dialogo Praefationis, Sanctus, acclamatio post consecrationemet acclamatio Amen post doxologiam finalem, necnon aliae acclamationesa Conferentia Episcoporum probatae et a Sancta Sede recognitae». 6029. A Concilio Vaticano II crebro adhibita locutio, secundum quam «sacerdosministerialis [...] Sacrificium eucharisticum in persona Christi conficit»,61 iam in doctrinam pontificiam suas radices bene insertas habuit. 62 Sicutalibi potuimus explicare rem, in persona Christi «plus sane significat, quam"nomine Christi" vel etiam "Christi vicem". Offertur nempe "in persona"Christi: cum celebrans ratione peculiari et sacramentali idem prorsus sit ac"summus aeternusque Sacerdos", qui Auctor est princepsque Actor huiusproprii sui Sacrificii, in quo nemo revera in eius locum substitui potest». 63Sacerdotum ministerium, qui Ordinis sacramentum receperunt, in salutisdisciplina a Christo instituta, Eucharistiam ab iis celebratam comprobat56Ibid.57Congregatio pro Doctrina Fidei, Litt. Sacerdotium ministeriale (6 Augusti 1983), III. 2:AAS 75 (1983), 1005.58Const.. dogm de Ecclesia Lumen gentium, 10.59Ibid00Cfr Institutio generalis: Editio typica tertia, n. 147.6' Const. dogm de Ecclesia Lumen gentium, 10 et 28; Decr. de presbyterorum ministerio etvita Presbyterorum Ordinis, 2.02«Altaris administer personam Christi utpote Capitis gerit, membrorum omnium nomineofferentis »: Pius XII, Litt. Enc. Mediator Dei (20 Novembris 1947): AAS 39 (1947), 556; cfr PiusX, Adhort. Ap Haerent animo (4 Augusti 1908): Pii X Acta, IV, 16; Pius XI, Litt. Enc. Adcatholici sacerdotii (20 Decembris 1935): AAS 28 (1936), 20.88Ep. Ap.. Dominicae Cenae (24 Februarii 1980), 8: AAS 72 (1980), 128-129.


\Acta Ioannis Pauli Pp.. II 453donum esse quod auctoritatem communitatis funditus excedat et profecto substituinon potest ulla alia re ut eucharistica consecratio valide cum Crucissacrifìcio coniungatur et Ultima Cena.Communitati sese colligenti ad Eucharistiam celebrandam opus omnino estordinato sacerdote, qui ei praesideat ut re vera eucharistica convocatio essepossit. Aliunde sibi ex se sola communitas non potest concedere ministrumordinatum. Hoc enim donum est quod ipsa per successionem episcopalem recipitusque retro ad Apostolorum tempus. Per sacramentum quidem Ordinis Episcopusnovum presbyterum constituit eique potestatem Eucharistiae consecrandaetribuit. Quapropter «mysterium Eucharisticum a nullo nisi a sacerdoteordinato celebrari posse quod expressis verbis Concilium Lateranense IV declaravit». 6430. Simul haec doctrina Ecclesiae catholicae de sacerdotali ministerio adEucharistiam relato, simul etiam doctrina de eucharistico Sacrificio fueruntproximis his decenniis argumentum fructuosi colloquii in actionis oecumenicaeprovincia. Sanctissimae Trinitari gratias referamus oportet quod hac in reprogressiones maiores factae sunt et appropinquationes, quae sperare nossinunt venturam aliquando plenam fidei consentionem. Valet autem etiamnunc plane admonitio a Concilio prolata de ecclesialibus Communitatibus inOccidente saeculo xvi ac deinceps exortis et ab Ecclesia catholica seiunctis:«Communitates ecclesiales a nobis seiunctae, quamvis deficiat earum plenanobiscum unitas ex baptismate profluens, et quamvis credamus illas, praesertimpropter sacramenti Ordinis defectum, genuinam atque integram substantiamMysterii eucharistici non servasse, tamen, dum in Sancta Cenamortis et resurrectionis Domini memoriam faciunt, vitam in Christi communionesignificari profitentur atque gloriosum eius adventum exspectant». 65Catholici fideles idcirco licet religiosas persuasiones horum suorum fratrumseparatorum revereantur, sibi temperare debent ne communionem eorumin ritibus percipiant, ne quid ambiguitatis afferant de natura Eucharistiaeneve propterea in officio suo desint veritatem luculenter testandi. Hocenim nisi fiet, iter ad plenam visibilemque unitatem tardabit. Similiter nemocogitare potest sanctam diei dominici Missam celebrationes oecumenicas Ver-°* Congregatio pro Doctrina Fidei, Litt. Sacerdotium ministeriale (6 Augusti 1983), III. 4:AAS 75 (1983), 1006; cfr Conc. Oecum. Lateranense IV, cap 1, Const.. de fide catholica Firmitercredimus: DS 802.65Conc. Oecum. Vat. II, Decr. de oecumenismo Unitatis redintegratio, 22.


454 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebi substituere vel conventus precationis communis cum christianis pertinentibusad praedictas Communitates ecclesiales, vel etiam communicationemeorum liturgici ritus. Tales enim celebrationes et congressiones, quantumvisin se laudabiles, opportunis occasionibus datis, praeparant homines quidemad plenam exoptatam eucharisticam communionem, verum non possunt eiusoccupare locum.Quod autem potestas Eucharistiae consecrandae solis commissa estEpiscopis et presbyteris, nihil minuit pro reliquo Populo Dei, quandoquidemin communione unius corporis Christi, quod est Ecclesia, hoc donumrecidit in omnium commoditatem.31. Si vitae Ecclesiae et media pars et summa est Eucharistia, aequabiliterid valet de ministerio sacerdotali. Qua de causa Nos, gratias Iesu ChristoDomino nostro agentes, id iterum inculcamus: Eucharistia «ipsa videlicetprinceps summaque ratio est cur omnino sit sacerdotii Sacramentum, quodnempe ortum simul sit instituta Eucharistia unaque cum ea». 66Multiplices quidem sunt presbyteri pastorales actuositates. Praeterea siorbis hodierni ponderamus sociales et culturales condiciones, facile intellegiturquantum presbyteros premat periculum dissipationis ob magnum operumdiversorum numerum. In caritate pastorali defixit Concilium Vaticanum IIvinculum quod eorum vitam operamque colligit. Ipsa — addit item Concilium— «maxime profluit a Sacrifìcio eucharistico, quod ideo centrum etradix totius vitae presbyteri exstat ». 67Comprehenditur itaque quantum habeatmomentum in spiritali vita sacerdotis, nec non pro totius Ecclesiae etmundi emolumento, ut propositum conciliare Eucharistiae quotidie celebrandaeexsequatur, « quae quidem etiam si praesentia fidelium haberi non possit,actus est Christi et Ecclesiae». 68Hoc pacto potest sacerdos omnem vinceredispersi vam animi contentionem suos per dies, dum in eucharistico Sacrificio,vero vitae suo centro suique ministerii, necessarias detegit spiritales viresut variis pastoralibus occurrat muneribus. Ita dies ipsius revera fient eucharistici.Ex principatu Eucharistiae in vita ac ministerio sacerdotum defluit etiamprimatus eius in pastorali industria pro vocationibus sacerdotalibus. In primis66Ep. Ap, Dominicae Cenae (24 Februarii 1980), 8: AAS 72 (1980), 115.67Decr. de presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, 14.68Ibid., 13; cfr Codex Iuris Canonici, can. 904; Corpus Canonum Ecclesiarum Orientalium,can. 378.


Acta Ioannis Pauli Pp II 455quoniam precatio pro vocationibus ibi deprehendit praecipuum locum maximaeconiunctionis cum Christi summi et aeterni sacerdotis prece; sed etiamquia sollicita ministerii eucharistici curatio ab ipsis sacerdotibus, consociatacum cohortatione ad consciam, actuosam et fructuosam christifidelium ipsiusEucharistiae participationem, exemplum efficax constituit et invitamentumad magnanimam iuvenum responsionem Dei appellationi. Utitur enim saepenumeroDeus exemplo ferventis pastoralis caritatis in uno sacerdote utinserat et fecundet in iuvenis animo semen vocationis ad sacerdotium.32. Id ipsum omne ostendit quam dolenda sit atque extra normam cuiusdamcommunitatis christianae condicio, quae quamvis pro numero varietatequefidelium se praebeat paroeciam, sacerdotem tamen desiderat qui eandemtemperet. Paroecia namque baptizatorum est communitas qui suamidentitatem per Sacrificii eucharistici potissimum celebrationem exprimuntet confirmant. Sed id requirit presbyteri praesentiam, ad quem pertinetunum Eucharistiam offerre in persona Christi. Cum communitas sacerdotecaret, iusta de causa aliquo modo suppletur ut dominicae celebrationes producantur,atque religiosi laicique, qui suos fratres ac sorores in precationedirigunt, laudabiliter commune omnium fidelium sacerdotium sustinent,quod in Baptismi gratia nititur. Sed haec remedia sunt temporaria habenda,dum communitas sacerdotem opperitur.Eo quod imperfectae sunt hae celebrationes, tota communitas ad ferventioremprecationem impellitur, ut Dominus operarios mittat in messem suam(cfr Mt 9,38); quae incitatur praeterea ut omnia instrumenta adhibeat adcongruam vocationum pastoralem efficiendam apta, quae tamen per moralesinstitutionisque qualitates imminutas, quae a sacerdotii candidatis requiruntur,difficultates haud expedire conetur.33. Cum, sacerdotum propter paucitatem, fidelibus sacro ordine carentibusquaedam paroeciae pastoralis curae participatio committitur, illud oboculos habeant hi, sicut Concilium Vaticanum II docet: «Nulla [...] communitaschristiana aedificatur nisi radicem cardinemque habeat in SanctissimaeEucharistiae celebratione». 69Eorum idcirco erit cura ut vera Eucharistiae« fames » servetur, quae efficiat ut nulla Missam celebrandi amittatur occasio,69Decr. de presbyterorum ministerio et vita Presbyterorum ordinis, 6.


456 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeadhibito etiam sacerdote per occasionem interveniente, qui iure Ecclesiaequominus celebret non impeditur.Caput IVEUCHARISTIA ET COMMUNIO ECCLESIALIS34. Extraordinaria Synodi Episcoporum congressio, anno MCMLXXXV,«ecclesiologiam communionis» agnovit uti praecipuam fundamentalem queideam Concilii Vaticani II. 70Dum hic in terra peregrinatur Ecclesia, ad tenendamac promovendam tum communionem cum Deo Trinitate tum interfideles communionem vocatur. Hoc ut consequatur, possidet ipsa Verbum etSacramenta, Eucharistiam potissimum, «qua continuo vivit et crescit» 71etqua eodem tempore se ipsam patefacit. Haud casu et fortuito communionisvocabulum praecipuum in quoddam nomen excelsi huius versum est Sacramenti.Omnium igitur Sacramentorum principem locum obtinet Eucharistia, utcum Deo Patre communio per Filii Unigeniti aequationem Spiritus Sanctivirtute consummetur. Fidei subtilitate hanc veritatem significavit praeclarusByzantinae traditionis scriptor: in Eucharistia «prae omnibus sacramentis,[communionis] mysterium sic est perfectum ut ad fastigium omnium sacramentorumperducat: hic novissimus est finis omnium hominum desideriorum,quia hic Deum consequimur Deusque nobiscum in perfecta coniunctione iugatur».72Hanc propter rationem opportunum est continuatum Sacramentieucharistici desiderium alere. Inde « communionis spiritualis » orta est consuetudo,quae feliciter complura iam saecula in Ecclesia viget et a vitae spiritalisSanctis magistris commendatur. Sancta Teresia a Iesu scripsit: «Cum communionemnon sumitis neque Missae estis participes potestis spiritaliter communicare,id quod est valde frugiferum... Sic Domini nostri amor multum invobis imprimitur». 7370Relatio finalis, II, C. 1: L'Osservatore Romano, 10 Decembris 1985, 7.71Conc. Oecum. Vat., II, Const.. dogm, de Ecclesia Lumen gentium, 26.72Nicolas Cabasilas, Vita in Christo, IV, 10: SCh 355, 270.73 p erf ectionis iter, c. 35.


Acta Ioannis Pauli Pp II 45735. Eucharistiae celebratio tamen non potest esse principium communionis,quandoquidem illam iam veluti exsistentem praeponit, ut eam confirmetet ad perfectionem perducat. Vinculum huiusmodi communionis exprimitSacramentum tum ratione invisibili, quae per Spiritus Sancti motumin Christo nos cum Patre alligat atque inter nos, tum visibili ratione quaecommunicationem in Apostolorum doctrina, in Sacramentis, in hierarchicoordine secum infert. Necessitudo intima inter invisibilia atque visibilia communionisecclesialis elementa Ecclesiam veluti salutis sacramentum constituit.74Tantummodo his in rerum adiunctis accidit legitima Eucharistiaecelebratio veraque eius participatio. Quapropter intrinseca emergit necessitasut in communione Eucharistia celebretur atque in solida vinculorumsuorum integritate.36. Quantumvis suapte natura semper crescat communio invisibilis, gratiaevitam necessariam semper supponit, ex qua effìcimur « divinae consortesnaturae» (2 Pe 1,4), et virtutum fidei, spei et caritatis exercitationem. Sicenim solum vera efficitur communio cum Patre et Filio et Spiritu Sancto.Fides non sufficit, sed perseverandum est in gratia sanctificante et caritate,dum quis in "Ecclesiae sinu corpore quidem... et corde remanet"; 75opusvidelicet est, ut sancti Pauli dicatur verbis « fides, quae per caritatem operatur»(Ca 5,6).Invisibilium vinculorum integritas est christiani officium omnino morale,qui plene Eucharistiam participare cupit Corpus et Sanguinem Christi communicans.Hoc commemorat idem Apostolus officium dum admonet: « Probetautem seipsum homo, et sic de pane illo edat et de calice bibat» (1 Cor 11,28).Eloquentiae suae virtute sanctus Ioannes Chrysostomus fideles adhortatusest: « Ideo nunc etiam ex hoc tempore clara voce denuntio, obtestor, precor etobsecro ne cum macula, ne cum prava conscientia ad sacram hanc mensamaccedamus: neque enim hoc accessus, neque communio dici potest, quamvismilies sanctum illud corpus attingamus, sed condemnatio, supplicium etpoenarum accessio ». 7674Cfr Congregatio pro Doctrina Fidei, Litterae ad Catholicae Ecclesiae episcopos de aliquibusaspectibus Ecclesiae prout est communio Communionis notio (28 Maii 1992), 4: AAS 85(1993), 839-840.75Cfr Conc. Oecum. Vat. II, Const dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 14.76Homiliae in Isaiam 6, 3: PG 56, 139.


458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAd hanc sententiam recte statuit Catechismus Catholicae Ecclesiae: « Quipeccati gravis est conscius, Sacramentum Reconciliationis recipere debet antequamad Communionem accedat». 77Hinc repetere volumus semper in Ecclesiavigere vigorem que suum habituram illam nempe normam qua ConciliumTridentinum gravem apostoli Pauli concorporavit monitionem, quaequead digne suscipiendam Eucharistiam praecipit « illis, quos conscientia peccatimortalis gravat, [...] necessario praemittendam esse confessionem sacramentalem». 7837. Duo sunt sacramenta valde inter se viñeta, Eucharistia scilicet etPaenitentia. Si redimens Sacrificium Crucis repraesentat Eucharistia, quodsacramentali ratione perpetuat, inde sequitur ut continuata necessitas conversionisdefluat, responsionis nempe uniuscuiusque illi cohortationi, quamsanctus Paulus christianis Corinthiis protulit: «Obsecramus pro Christo: reconciliaminiDeo» (2 Cor 5,20). Si porro sua in conscientia christianus onusgerit peccati gravis, paenitentiae iter per Reconciliationis sacramentum necessariaomnino fit via ad plenam Sacrificii eucharistici participationem.De gratiae statu, ut patet, iudicium solum ad singulos homines spectat,cum de conscientiae aestimatione agatur. Quotiens vero de moribus exterioribusagitur graviter et manifesto et perpetuo contra normam moralem, Ecclesia,pro sua pastorali cura boni ordinis communitatis et ex observantiaipsius Sacramenti, non potest quin se etiam appellari sentiat. De hac condicionemanifestae moralis perturbationis loquitur norma Codicis Iuris Canoniciad eucharisticam communionem non admittens quotquot « in manifestogravi peccato obstinate perseverantes » inveniuntur. 7938. Quemadmodum iam meminimus, ecclesialis communio est etiam visibilis,et in vinculis illis exprimitur quod idem Concilium recenset docens:« Illi plene Ecclesiae societati incorporantur, qui Spiritum Christi habentes,integram eius ordinationem omniaque media salutis in ea instituta accipiunt,et in eiusdem compage visibili cum Christo, eam per Summum Pontificem77N 1385; cfr Codex Iuris Canonici, can. 916; Corpus Canonum Ecclesiarum Orientalium,can. 711.78Sermo sodalibus Sacrae Paenitentiariae Apostolicae et Confessariis Basilicarum PatriarchaliumRomanarum habitus (30 Ianuarii 1981): AAS 73 (1981), 203. Cfr Conc. Oecum, Trid.,Sess XIII, Decretum de ss. Eucharistia, cap, 7 et can, 11: DS 1647, 1661,79Can 915; cfr Corpus Canonum Ecclesiarum Orientalium, can. 712,


\Acta Ioannis Pauli Pp.. II 459atque Episcopos regente, iunguntur, vinculis nempe professionis fidei, Sacramentorumet ecclesiastici regiminis ac communionis ». 80Cum Ecclesiae communionis maxima sit sacramentalis declaratio, oportetEucharistiam in adiunctis integritatis in vinculis quoque exterioribus communioniscelebrari. Praecipue vero, quoniam ipsa «est quasi consummatio spiritualisvitae, et omnium sacramentorum finis», 81postulat ut vera sint communionisvincula in Sacramentis, praesertim Baptismi atque sacerdotalisOrdinis. Non licet communionem cuipiam largiri, qui non baptizatus estaut totam fidei veritatem de Mysterio Eucharistico accipere recusat. Veritasenim Christus est et veritatis testimonium reddit (cfr Io 14,6; 18,37); corporiseius et sanguinis Sacramentum figmenta non permittit.39. Praeterea propter ipsam naturam ecclesialis communionis et necessitudinisquam sacramentum Eucharistiae cum ea sustinet, hoc est recordandum:«Sacrificium eucharisticum, quamvis celebretur semper in communitateparticulari, numquam tamen est celebratio a sola istiusmodi communitateperacta: ipsa enim, recipiens praesentiam eucharisticam Domini, totum recipitdonum salutis, ideoque, etsi in sua permanenti particularitate visibili, seseostendit ut imago veraque praesentia Ecclesiae, quae est una, sancta, catholicaet apostolica ». 82Hinc sequitur ut communitas re vera eucharistica in senon possit revolvi, tamquam si ex se sola sufficiat, sed debet cum omni aliacatholica communitate consentientem se conservare.Eucharisticae communitatis ipse congressus communis est etiam coniunctiocum proprio Episcopo et cum Pontifice Romano. Episcopus enim visibileprincipium est et fundamentum unitatis ipsius in Ecclesia particulari. 83Hincincongruum quiddam maxime accideret si Sacramentum per excellentiamEcclesiae unitatis sine vera cum Episcopo consociatione celebraretur. Scripsitenim Ignatius Antiochenus: « Valida eucharistia habeatur, illa quae sub episcopoperagitur, vel sub eo, cui ipse concesserit». 84Aequabiliter quandoquidem«Romanus Pontifex, ut successor Petri, est unitatis, tum Episcoporum80Const dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 14.81Sanctus Thomas Aquinas, Summa theologiae, III, q. 73, a. 3c,82Congregatio pro Doctrina Fidei, Litterae ad Catholicae Ecclesiae Episcopos de aliquibusaspectibus Ecclesiae prout est communio Communionis notio (28 Maii 1992), 11: AAS 85 (1993),844.83Cfr Conc Oecum Vat. II, Const, dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 23,84Epistula ad Smyrnenses, 8: PG 5, 713.


460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetum fidelium multitudinis, perpetuum ac visibile principium et fundamentum»,85coniunctio cum eo intrinseca est celebrationis Sacrificii eucharisticinecessitas. Hinc maxima veritas, quae variis modis exprimitur in Liturgia:« Quamlibet Celebrationem eucharisticam fieri in unione non modo cum Episcopoproprio, sed etiam cum Papa, cum ordine episcopali, cum universo cleroet cum omni populo. Quaevis igitur valida celebratio Eucharistiae prae se ferthanc universalem cum Petro cumque tota Ecclesia communionem, seu obiectiveipsam requirit, ut apud Ecclesias christianas a Roma seiunctas contingit».8640. Communionem efficit Eucharistia et ad communionem instruit. FidelibusCorinthiis scripsit sanctus Paulus monstravitque quantum dissentioneseorum, quae in Eucharisticis conventibus ostendebantur, ab ea ipsa re dissiderentquam celebrabant, scilicet Cena Domini. Eos propterea hortabaturApostolus ut veritatem Eucharistiae ponderarent ut ad communionis fraternaeaffectum redirent (cfr 1 Cor 11,17-34). Hanc necessitatem quasi vocisimagine efficaciter inculcavit sanctus Augustinus, qui verba Apostoli repetens«vos autem estis corpus Christi et membra» (1 Cor 12,27), animadvertit:«Si ergo vos estis corpus Christi et membra, mysterium vestrum in mensaDominica positum est: mysterium vestrum accipitis ». 87Qua ex ratione etiamillud collegit: «Dominus Christus [...] mysterium pacis et unitatis nostrae insua mensa consecravit. Qui accipit mysterium unitatis, et non tenet vinculumpacis, non mysterium accipit pro se, sed testimonium contra se». 8841. Haec peculiaris facultas communionis provehendae, quae ad Eucharistiampertinet, una est causarum ipsius momenti Missae dominicalis. De eaaliisque simul rationibus, quae pro Ecclesiae vita ac singulorum fidelium eampraecipuam reddunt, plura diximus in Epistula Apostolica de die dominicosanctificando, cui titulus est Dies Domini^ atque inter alia commonuimusofficium fidelibus esse Missam participare, nisi difficultate gravi impedirentur,ita ut congruum Pastoribus officium imponeretur praebendi omnibus85Cfr Conc Oecum. Vat. II, Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 23.86Cfr Congregatio pro Doctrina Fidei, Litterae ad Catholicae Ecclesiae Episcopos de aliquibusaspectibus Ecclesiae prout est communio Communionis notio (28 Maii 1992), 14: AAS 85(1993), 847.87Sermo 272: PL 38, 1247.88ibid . 1248.89Cfr nn.. 31-51: AAS 90 (1998), 731-746.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 461fidelibus veram possibilitatem huic praecepto satisfaciendi. 90Recentius autemin Epistula Apostolica Novo millennio ineunte, pastorale Ecclesiae iterdesignantes incipiente tertio millennio, singulare quoddam pondus tribuerevoluimus Eucharistiae dominicali, cum efficaciam eius actuosam communionisefficiendae extolleremus: « Locus insuper praeoptatus illa est, ubi annuntiaturcommunio atque constanter frequentatus Plane per eucharisticamparticipationem dies Domini etiam Ecclesiae dies evadit, quae sic tam efficaciterpotest suum munus uti sacramenti unitatis explere ». 9142. Uniuscuiusque christifidelis officium est ipsa tutela et communionisecclesialis provectio, quod in Eucharistia, tamquam unitatis Ecclesiae sacramento,locum invenit peculiaris curae. Hoc officium — ut accuratius loquamur— incidit praecipua cum gravitate in Ecclesiae Pastores, secundumsingulorum gradum munusque ecclesiale. Hac de causa normas iam ediditEcclesia eo spectantes ut frequens et fructuosus adiuvetur fidelium aditus adMensam eucharisticam et ut condiciones definiantur quibus a communionesubministranda omnino abstineatur. Cura illa ut hae normae fideliter observentursignificatio solida evadit amoris erga Eucharistiam et erga Ecclesiam.43. Contemplantibus nobis Eucharistiam uti sacramentum communionisecclesialis aliud superest argumentum haud neglegendum suum ob momentum:de coniunctione loquimur cum opere oecumenico. Sanctissimae Trinitatigratias nos omnes agamus oportet quandoquidem proximis his decenniisplurimi in omni orbis parte christifideles permoti sunt fervido quodam desideriounitatis inter christianos universos. Initio decreti sui super oecumenismopeculiare Dei donum hac in re agnoscit Concilium Vaticanum II. 92Gratiaefficiens haec erat, quae in oecumenicam viam tum nos Catholicae Ecclesiaefilios tum fratres ac sorores aliarum Ecclesiarum et Communitatum ecclesialiumintroduxit.Studium ad unitatis metam impellit Nos ut oculos ad Eucharistiam convertamus,quae supremum est Populi Dei unitatis Sacramentum, quoniameius est apta declaratio et insuperabilis origo. 93Precationem suam in eucharisticiSacrificii celebratione tollit Ecclesia ad Deum Patrem misericordiae,90919298Cfr ibid., nn. 48-49, AAS 90 (1998), 744,N. 36: AAS 93 (2001), 291-292Cfr Decr, de oecumenismo Unitatis redintegratio, 1.Cfr Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 11.


462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeut filiis suis Spiritus Sancti largiatur plenitudinem ita ut in Christo unumcorpus unusque evadant spiritus. 94Hanc suam precem Patri luminis exhibens,ex quo descendit «omne datum optimum et omne donum perfectum»(lac 1,17), credit Ecclesia efficaciae ipsius, quandoquidem cum Christo capiteet sponso precatur, qui sponsae suae precem suam efficit dum eam cumSacrificio redimente coniungit.44. Cum prorsus Ecclesiae unitas, quam per sacrificium atque communionemcorporis et sanguinis Domini Eucharistia complet, necessarium omninohabeat postulatum integrae communionis in vinculis professionis fidei,Sacramentorum et ecclesiastici regiminis, fieri non potest ut eadem liturgiaeucharistica celebretur donec universitas talium vinculorum restituatur.Huiusmodi concelebratio non esset validum instrumentum, immo vero, possetse veluti obstaculum consecutionis plenae communionis demonstrare, sensumdiminuens longinquitatis metae et inducens vel comprobans ambiguitatemde hac vel illa fidei veritate. Nonnisi in veritate iter peragi potest adplenam unitatem. Qua in quaestione vetitum legum Ecclesiae non aperitincertitudinibus spatium, 95secundum normam moralem a Concilio VaticanoII propositam. 96Nihilominus id inculcare volumus, quod in Litteris Encyclicis Ut unumsint addidimus, cum nullam communicationem eucharisticam fieri posse notavissemus:«Et tamen ardenter exoptamus unicam Domini Eucharistiamcelebrare coniunctim, et haec optatio iam laus communis fit, eadem imploratio.Simul nos ad Patrem convertimus, idque magis usque "uno corde"facimus ». 9745. Si numquam concelebratio permittitur, deficiente plena communione,hoc non idem accidit in Eucharistiae administratione, quibusdam in peculiaribusadiunctis, pro hominibus singulis ad Ecclesias aut Communitates eccle-64« Concede ut nos, qui unum panem et unum calicem participamus, in communione uniusSpiritus Sancti vicissim coniungamur»: Anaphora Liturgiae S. Basilii Magni.95Cfr Codex Iuris Canonici, can. 908; Corpus Canonum Ecclesiarum Orientalium, can, 702;Pontificium Consilium ad Unitatem Christianorum Fovendam, Directorium oecumenicum, 25Martii 1993, 122-125, 129-131: AAS 85 (1993), 1086-1089; Congregatio pro Doctrina Fidei, Litt.Ad exsequendam, 18 Maii 2001: AAS 93 (2001), 786,96«Communicatio in sacris, quae unitatem Ecclesiae offendit aut formalem errori adhaesionemvel periculum aberrationis in fide, scandali et indifferentismi includit, lege divina prohibetur»Decr, de Ecclesiis Orientalibus catholicis Orientalium Ecclesiarum, 26,97N. 45: AAS 87 (1995), 948.


Acta Ioannis Pauli Pp II 463siales pertinentibus quae non habent cum Ecclesia Catholica plenam communionem.His enim in casibus propositum est gravi spirituali necessitati prospicerede aeterna singulorum fidelium salute, non constituere aliquam intercommunionem,quae fieri non potest nisi plene visibilia vincula ecclesialiscommunionis iam contracta sunt.Hanc in partem sese Concilium Vaticanum II movit, cum mores statueretcum Orientalibus observandus, qui bona quidem fide ab Ecclesia Catholicaseparati sua sponte Eucharistiam a ministro catholico recipere cupiunt et benesunt dispositi. 98Haec agendi via deinceps rata habita est in utroque Codice, inquo etiam aptandis aptatis casus aliorum christianorum non orientalium respicitur,qui non fruuntur plena cum Ecclesia Catholica communione. 9946. In Litteris Encyclicis Ut unum sint magni aestimavimus Nos Ipsihanc regulam quae animarum saluti opportuno iudicio consulere sinit: « Quaecum ita sint, iuvat commemorare ministros catholicos, aliquibus in certisdefinitisque casibus peculiaribus, sacramenta Eucharistiae, Paenitentiae,Unctionis Infirmorum aliis christianis posse ministrare, qui non in plena suntcommunione cum Ecclesia catholica, sed qui ardenter cupiunt illa recipere, ealibere petunt et fidem ostendunt quam Ecclesia catholica in haec confitetursacramenta. Vicissim in peculiaribus casibus catholici quoque petere possunteadem sacramenta a ministris earum Ecclesiarum, in quibus ea validasunt». 100Has condiciones oportet bene extollere, quibus nihil detrahi potest, etiamside peculiaribus certis agitur casibus, quoniam repudiatio unius aut alteriusveritatis fidei de his Sacramentis, et inter quas veritates invenitur etiamnecessitas Sacerdotii ministerialis ut sint valida, iam petentem reddit haudidoneum ad legitimam eorum administrationem. Et ex contrario, non valebitcatholicus fidelis communionem percipere apud communitatem cui deest validumOrdinis sacramentum. 101Omnium harum hac in re statutarum regularum 102fidelis observantiamonstrat simulque in tuto collocat amorem tum erga Iesum Christum in98Decr. de Ecclesiis Orientalibus catholicis Orientalium Ecclesiarum, 27.99Cfr Codex Iuris Canonici, can.. 844 §§ 3-4; Corpus Canonum Ecclesiarum Orientalium, can..671 §§ 3-4100N. 46: AAS 87 (1995), 948.101Cfr Conc Oecum Vat II, Cfr Decr. de oecumenismo Unitatis redintegratio, 22102Cfr Codex Iuris Canonici, can. 844; Corpus Canonum Ecclesiarum Orientalium, can. 671.


464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSanctissimo Sacramento tum in fratres ac sorores alterius confessionis christianae,quibus veritatis testificatio debetur, ac postremo etiam erga ipsamcausam unitatis promotionis.CAPUT VCELEBRATIONIS EUCHARISTICAE DECUS47. Quicumque narrationem institutionis eucharisticae apud Evangeliasynoptica perlegit, commovetur ipsa simplicitate atque «gravitate», qua Iesusillo tempore Ultimae Cenae magnum Sacramentum instituit. Eventusautem quidam aliquo modo praeludium confert: nempe unctio apud Bethaniam.Mulier quaedam, a Ioanne uti Maria Lazari soror designata, infundit inIesu caput vasculum pretiosi nardi, cum inter discipulos — praesertim inluda (cfr Mt 26,8; Me Io 12,4) — reclamationes excitaret, tamquam siactus ille, pauperum inspectis necessitatibus, « prolusionem » intollerandamprae se ferret. At Iesu existimatio omnino alia est. Nihil quidem detrectans decaritatis officio erga indigentes, quibus discipuli se debebunt semper dedere— «semper pauperes habetis vobiscum» (Mt 26,11; Me 14,7; cfr Io 12,8) —eventum potius Ipse respicit mortis suae et sepulturae imminentem et idcircounctionem magni aestimat quae adhibita est ei tamquam illius honoris anticipaloquo corpus eius dignum esse perget etiam post obitum, ligatum vinculoindissolubili cum personae eius mysterio.Prosequitur in synopticis Evangeliis narratio cum Iesus discipulis officiumconcredit praeparationis accuratae «magni cenaculi», ad cenam Paschalemcelebrandam necessarii (cfr Me 14,15; Lc 22,12), nec non cum Eucharistiaeinstitutionis enarratione. Dum partim saltem narratio permittit utrationes rituum Hebraicorum cenae Paschalis usque ad canticum Hallel (cfrMt 26,30; Me 14,26) percipiantur, simul nobis offert modo conciso atquesollemni, etiam secundum variantes traditiones diversas, verba ipsa a Christopronuntiata super pane et vino, ab Eo accepta veluti indicationes solidascorporis eius donati sanguinisque ipsius effusi. Minutiae hae omnes ab Evangelistiscommemorantur iam sub lumine consuetudinis « fractionis panis » pridemin Ecclesia pristina confirmatae. At iam ab ipsis Iesu temporibus eventusFeriae Quintae in Cena Domini manifesto ostentat modos alicuius


Acta Ioannis Pauli Pp. II 465liturgicae « affectationis », secundum traditum morem Veteris Testamenticonformatae atque praeparatae ad sese aliter reformandam in celebrationechristiana secundum novam doctrinam Paschatis et persuasionem.48. Quemadmodum unctionis Betaniae mulier, non dubitavit Ecclesia«profundere» optimas suas opes ut admirationem suam adoratricem coramdono Eucharistiae inaestimabili testaretur. Haud minus ac primi discipuli,quibus mandatum est ut «magnum cenaculum» disponerent, ipsa Ecclesiaper saecula nec non per civitatum successiones, se impelli semper sensit utEucharistiam in adiunctis tanti Mysterii dignis celebraret. Secundum verborumgestuumque Iesu impulsionem nata est christiana liturgia, traditumIudaicae religionis ritum enodans. Atque tandem aliquando quid umquamsufficere possit, ut convenienter donum recipiatur quod Sponsus divinus perpetuosui facit Ecclesiae-Sponsae, cum singulis credentium generationibuspervium offert Sacrificium semel in Cruce oblatum seseque omnibus fidelibusnutrimentum exhibens? Etiamsi ratio ipsa « convictus » familiaritatem accendit,numquam Ecclesia invitamento concessit ut hanc « familiaritatem » suocum Sponso vulgarem redderet aut oblivisceretur Eum simul ipsius esse Dominumatque restare « convivium » semper sacrificii alicuius convictum, sanguinein Calvaria versato signatum. « Sacer » semper convictus est eucharisticus,ubi signorum ipsa simplicitas sanctitatis Dei abscondit profundum: « O sacrumconvivium, in quo Christus sumitur! ». Qui nostris in aris frangiturpanis, nobis in condicione peregrinantibus per huius orbis vias, est semper«panis angelorum», ad quem accedere nisi cum demissione centurionis inEvangelio non licet: « Domine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum »(Mt 8,8; Lc 7,6).49. Secundum hunc sublimem mysterii sensum facile intellegitur quomodoEcclesiae fides de Mysterio eucharistico per aetates non solum per interioriscuiusdam devotionis affectum declarata sit, sed etiam per compluresexteriores demonstrationes, quae elicere et extollere debent eventus celebratimagnitudinem. Hinc natus est etiam cursus quidam quo paulatim specialisregula liturgiae Eucharistiae est delineata, secundum varias traditiones ecclesialesiure constitutas. Hinc etiam ortum est abundans artis patrimonium.Architectura et sculptura, pictura et musica, quae mysterio christiano sedirigi siverunt, in Eucharistia recta vel obliqua via invenerunt magni afflatuscausam.31 - A.A.S


466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIta exempli causa architectura vidit transitum, cum primum istud fierilicuit, a pristinis eucharisticis sedibus in familiarum christianarum «domibus» usque ad sollemnes primorum saeculorum basilicas, ad magnificas MediaeAetatis cathedrales sedes, usque ad magna aut parva templa quae paulatimterras exornaverunt christiana fide contactas. Altarium vero ettabernaculorum formae progressae sunt intra locorum liturgicorum spatiasecundum non solum impulsionis causas, sed etiam postulationes certae Mysteriihuius comprehensionis. Idem dici potest de musica sacra, etiamsi tantummodocogitantur modi Gregoriani divino afflatu confecti et respiciunturtot tamque magni auctores, qui in Sanctae Missae liturgicis periclitati sunttextibus. Nonne etiam forsitan ingens efferri potest multitudo operum artis, afructibus domestici cuiusdam artificii usque ad vera artis opera, inter paramentaet ornamenta eucharisticae celebrationi adhibita?Ita Eucharistia dici ideo potest, Ecclesiam eiusque spiritualem doctrinameffingens, vehementer affecisse « culturam » Ecclesiae, praesertim in provinciaartis.50. In hoc adorandi Mysterii studio, quod percipitur in quodam rituali etaesthetico prospectu, aliquo modo christiani Occidentis et Orientis inter se« contenderunt ». Quis non Domino gratias praesertim idcirco agit, quod suampartem christianae arti magna opera architecturae et picturae contulerunt extraditione Graeco-Byzantina omnique ex culturae Slavae regione? Affectumvalde fortem mysterii ars sacra in Oriente servavit, qui artifices etiam impulitut suum officium rebus in pulchris efficiendis non solum proprii ingenii haberentdeclarationem, sed etiam verum fidei ministerium. Longius ultra simplicemtechnicam artem progressi, sese dociles Spiritus Dei instinctui aperirepotuerunt.Patrimonium universale credentium sunt opera architecturae et musivatum Orientis tum Occidentis christiani secumque optatum afferunt, ac dicerelicet officium, plenitudinis desideratae communionis in fide et celebratione.Hoc praeponit et exigit, quemadmodum videtur in celebrata pictura TrinitatisRublev, Ecclesiam penitus «eucharisticam», ubi communicatio Christimysterii in pane fracto tamquam immergitur in unitatem ineffabilem triumPersonarum divinarum, unde Ecclesia ipsa fit Trinitatis «icona».In hoc prospectu, ubi ars suis ex omnibus elementis ad sensum Eucharistiaesecundum Ecclesiae doctrinam intenditur, opus est omnem animi curam


Acta Ioannis Pauli Pp. II 467in normas dirigere quae disponimi aedificiorum sacrorum aedificationem etornationem. Amplissimum quidem concessit semper artificibus Ecclesiacreandi spatium, sicut et annales comprobant et Nos Ipsi in Epistula adArtifices 103extulimus. Tamen oportet sacra ars sese etiam facultate distinguatexprimendi convenienter Mysterii secundum fidei Ecclesiae plenitudinemrecepti nec non secundum pastorales monitiones ab Auctoritatibus competentibustraditas. Haec ratio tam ad artes figurarum quam ad sacrammusicam valet.51. Id, quod in terris antiquae evangelizationis christianae accidit de artesacra et disciplina liturgica, iam progreditur etiam in continentibus ubi nomenchristianum adhuc iuvenescit. Omnino a Concilio Vaticano II haec facta estindicatio de necessitate sanae et debitae « inculturationis ». Multis Nostris inpastoralibus itineribus potuimus in omnibus orbis partibus inspicere quamvitalis esse posset Celebratio eucharistica coniuncta cum formis, moribus etdiversarum culturarum sensibus. Sese accommodans variis temporis et locicondicionibus, nutrimentum praebet Eucharistia non tantum singulis hominibus,sed ipsis etiam integris populis, et culturas christiana ratione institutasconformat.Attamen oportet hoc magni momenti opus accommodationis cum perpetuaconscientia compleatur ineffabilis Mysterii, cui unaquaeque aetas vocaturut se aptet. Nimis magnus est hic «thesaurus» et pretiosus, quam ut vilescataut in periculum adducatur per experimenta aut consuetudines inductas sineaccurata comprobatione a competentibus Auctoritatibus ecclesiasticis. PraecipuusMysterii eucharistici locus talis praeterea est, ut iubeat comprobationemsemper cum Apostolica Sede arto vinculo effici. Haud secus ac scripsimusin Adhortatione Apostolica postsynodali cui titulus Ecclesia in Asia:«Haec adiutrix opera necessaria est, quoniam declarat celebratque LiturgiaSacra unicam fidem quam omnes profitentur, et quia est totius Ecclesiaehereditas, non potest a particularibus Ecclesiis, ab Ecclesia universali seiunctis,decerni ». 10452. His ex omnibus dictis magnum officium intellegitur, quod habent ineucharistica Celebratione praesertim sacerdotes, quorum est praesidere eam103104Cfr AAS 91 (1999), 1155-1172N. 22: AAS 92 (2000), 485.


468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialein persona Christi et testificationem reddere et ministerium communionis nonsolum pro communitate perficere quae recta via particeps est celebrationis,verum etiam pro universali Ecclesia, quae in Eucharistiae causam semperinvolvitur. Necesse tamen est conqueri, potissimum ab annis liturgicae reformationispost Concilium Vaticanum II, non defuisse abusus propter maleacceptum creationis et aptationis sensum, qui multis etiam causas attuleruntdoloris. Quaedam oppugnatio «formalismo» nonnullos, quibusdam praesertimin regionibus, adduxit ut «formas» magna liturgica Ecclesiae traditioneeiusque Magisterio approbatas non obligare arbitrarentur et novationes nonprobatas, immo saepius omnino incongruas, inducerent.Nostrum propterea esse censemus vehementer hortare, ut in eucharisticaCelebratione magna quidem fidelitate liturgicae observentur regulae. Ipsaeenim sunt significatio solida verae ecclesialis indolis Eucharistiae; hic eorumest altissimus sensus. Numquam privata alicuius proprietas est liturgia, nequeipsius celebrantis neque communitatis ubi Mysteria celebrantur. Debuitacriora verba apostolus Paulus communitati Corinthiae proferre ob gravioravitia eorum in eucharistica Celebratione, quae pepererunt divisiones (schismata)atque factionum constitutiones (haereses) (cfr 2 Cor 11,17-34). Nostrispariter temporibus observantia liturgicarum normarum iterum est detegendaet aestimanda veluti actus et testimonium unius universalisque Ecclesiae,quae in omni Eucharistiae celebratione praesens redditur. Tam sacerdos,qui Missam ex liturgicis normis fideliter celebrat, quam communitas, quaehis se conformat, modo tacito sed eloquenti suum testificantur erga Ecclesiamamorem. Ut alta sane haec aestimatio normarum liturgicarum roboretur,a dicasteriis Curiae Romanae competentibus petivimus ut proprium appararentdocumentum cum monitionibus etiam generis iuridici de hoc tantiponderis argumento. Nulli quidem parvi pendere licet Mysterium nostrismanibus concreditum: maius quidem illud est quam ut quisquam sibi permittatproprio id arbitratu tractare, unde nec sacra eius natura observeturnec universalis ratio.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 469Caput VIAD MARIAE SCHOLAM, MULIERIS «EUCHARISTICAE»53. Si intimam Ecclesiae cum Eucharistia necessitudinem eiusque omnesdivitias denuo detegere volumus, oblivisci non possumus Mariam, MatremEcclesiaeque exemplar. In Epistula Apostolica Rosarium Virginis Mariae,Virginem Sanctissimam tamquam in contemplatione Christi vultus Magistramdemonstrantes, in mysteria lucis etiam Eucharistiae institutionem inseruimus.105Ad hoc enim Sanctissimum Sacramentum Maria nos perducerepotest, quandoquidem ipsi cum eo arta est necessitudo.Prima specie, Evangelium hac de re silet. In institutionis narratione,Feriae Quintae in Cena Domini vesperi, nullus fit de Maria sermo. E contrascimus Eam inter Apostolos adfuisse, « perseverantes unanimiter in oratione »(Act 1,14:), in prima communitate post Domini Ascensionem Pentecosten exspectantem.Eius haec praesentia procul dubio in eucharisticis Celebrationibusprimae christianae aetatis inter fideles deesse non potuit, assiduos «in fractionepanis» (Act 2,42).Sed praeter eius eucharistici Convivii participationem, Mariae cum Eucharistianecessitudo ex eius interiore habitu erui potest. Maria mulier cumtota sua vita est « eucharistica ». Ecclesia videlicet Mariam respiciens tamquamexemplar, ad eam imitandam etiam in hac eius necessitudine cum Mysteriohoc sanctissimo invitatur.54. Mysterium fidei! Si Eucharistia mysterium est fidei, quod eo usqueintellectum nostrum praetergreditur ut nos plane Dei Verbo dedere cogamur,nemo praeter Mariam sustinere nos potest et in simile propositum ducere.Cum nos Christi in Ultima Cena actionem, eius mandato obtemperantes,iteramus: «Hoc facite in meam commemorationem!», eadem opera Mariaeinvitationem ei absque dubitatione parendi suscipimus: « Quodcumque dixeritvobis, facite» (Io 2,5). Materna quidem sollicitudine, quam apud Canaenuptias est testata, Maria nobis videtur dicere: « Nolite cunctari, verbo meiFilii confidite. Ipse, qui immutare aquam in vinum potuit, pariter panemvinumque efficere suum corpus suumque sanguinem potest, in hoc mysterio105Cfr n 21: AAS 95 (2003), 20.


470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevivam suae Paschae memoriam credentibus tradens, ut hac ratione "panisvitae" fiat».55. Quodam nempe modo Maria suam jidem eucharisticam significavit antequamEucharistia institueretur, eo quod suum virginalem uterum Dei Verbiincarnationi commodavit. Eucharistia, dum passionem resurrectionem que attingit,eodem tempore Incarnationis continuationem secum fert. In Annuntiationedivinum Filium in physica etiam veritate corporis sanguinisque Mariaconcepit, id praecipiens in se quod sacramentaliter quodammodo in singuliscredentibus fit, qui sub panis vinique specie corpus et sanguinem Dominirecipiunt.Itaque arta intercedit similitudo inter illud fiat quod Maria Angelo nuntiantidixit, et illud amen, quod quisque fidelis Domini corpus suscipiensenuntiat. Maria rogata est ut eum crederet, quem Ipsa concepisset SpiritusSancti virtute, esse «Dei Filium» (cfr Lc 1,30-35). Virginis fidei in continuatione,in eucharistico Mysterio nos rogamur ut eundem Iesum, Filium Dei etMariae Filium, sua cum tota humana ac divina exsistentia credamus subspecie panis vinique adesse.«Beata quae credidisti» (Lc 1,45): Maria in Incarnationis mysterio etiamEcclesiae fidem eucharisticam praesumpsit. Cum in Visitatione Verbum incarnatumin utero gestat, fit ipsa aliquo modo "tabernaculum" — primumhistoriae "tabernaculum" — ubi Dei Filius, adhuc invisibilis hominum oculis,se Elisabeth exhibet adorandum, quasi suam per Mariae oculos vocemque"radians" lucem. Stupens Mariae visus, dum Christi vultum modo nati contemplatureumque brachiis amplexatur, nonne amoris incomparabile estexemplar, cui unaquaeque nostra communio eucharistica est referenda?56. Maria, omnem gerens vitam apud Christum, et non tantummodo inCalvariae loco, sibi assumpsit sacrificalem Eucharistiae dimensionem. Cuminfantem Iesum in templum Hierosolymitanum tulit "ut sisteret Domino"(Lc 2,22), nuntium percepit a sene Simeone illum Infantem futurum esse"signum contradictionis" et "gladium" etiam ipsius animam transfixurum(cfr Lc 2, 34-35). Ita gravis praenuntiabatur casus Filii cruci affixi et quodammodo praefigurabatur illud « stabat Mater » Virginis iuxta Crucem. Dum cotidiead eventum Calvariae paratur, Maria veluti «anticipatae Eucharistiae»speciem vivit, id est « communionem spiritalem » desiderii et oblationis, quaeconsummabitur per comunicationem cum Filio in passione, ac deinde, post-


Acta Ioannis Pauli Pp, II 471paschali tempore, ' illustrantur per eius participationem eucharisticae Celebrationis,cui, veluti passionis "memoriae", praesederunt Apostoli.Quo modo percipiendi sunt sensus Mariae, dum ex ore Petri, Ioannis,Iacobi ceterorumque Apostolorum verba audivit Ultimae Cenae: "Hoc estcorpus meum, quod pro vobis datur" {Lc 22,19)? Corpus illud, quod sacrificiooffertur et per signa sacramentalia rursus proponitur, idem erat corpus ineius utero conceptum! In Maria Eucharistiae receptio significabat quasi iterumin uterum excipere cor illud, quod cum corde eius uno pulsu palpitabat,atque quidquid ipsamet sub Cruce experta erat denuo vivere.57. «Hoc facite in meam commemorationem» {Lc 22,19). In «memoria»Calvariae praesens est id quod in passione et in morte sua Christus explevit.Quare id non deest quod Christus explevit etiam erga Matrem pro nobis. Ipsienim tradens discipulum praedilectum, et in eo tradit unumquemque nostrum:«Ecce filius tuus!». Pariter dicit quoque unicuique nostrum: «Eccemater tua! » (cfr Io 19,26-27).In Eucharistia vivere memoriam mortis Christi requirit etiam ut hocdonum continenter excipiatur. Significat sumere nobiscum — exemplumIoannis secuti — illam quae identidem uti Mater nobis datur. Significateodem tempore munus exsequi se Christo conformandi, sive scholam Matrisfrequentando sive comitatum eius acceptando. Maria praesens est, cum Ecclesiaet uti Mater Ecclesiae, in singulis nostris celebrationibus eucharisticis.Sicut Ecclesia et Eucharistia indivisibile constituunt binomium, ita quoquedicendum est de binomio Maria et Eucharistia. Idcirco commemoratio quoqueMariae in eucharistica Celebratione, ab antiqua inde aetate, unanimis estin Ecclesiis tam Orientalibus quam Occidentalibus.58. In Eucharistia, Ecclesia cum Christo plene coniungitur et cum eiussacrificio, proprium faciens spiritum Mariae. Veritas haec altius perspici potestnovam instituens lectionem cantici Magnificat sub prospectu eucharistico.Eucharistia enim, sicut Mariae canticum, praesertim laus est et gratiarumactio. Cum Maria exclamat: «Magnificat anima mea Dominum, et exsultavitspiritus meus in Deo salvatore meo», Iesum in utero gerit. Laudat Patrem«per» Iesum, sed laudat Eum etiam «in» Iesu et «cum» Iesu. Hic quidemverus est « habitus eucharisticus ».Maria simul mirabilia memorat a Deo in historia salutis patrata, sicut Ipselocutus est ad patres nostros (cfr Lc 1,55), nuntians illud prodigium quod


472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeomnia exsuperat, nempe Incarnationem redemptricem. In cantico Magnificatadest denique eschatologica Eucharistiae intentio animi. Quotiescumque FiliusDei reproponitur nobis «in paupertate» signorum sacramentalium, panis etvini, ponitur in mundo novae illius historiae semen, quod «deposuit potentesde sede » et « exaltavit humiles » (cfr Lc 1,52). Maria illos « novos caelos » celebratet «novam terram», quae in Eucharistia suum antecessum et quodam sensusuum agendi « consilium » inveniunt. Si canticum Magnificat enuntiat spiritalitatemMariae, haec spiritalitas qualibet alia melius nos adiuvat ad eucharisticumMysterium vivendum. Eucharistia nobis datur ut omnis vita nostra, sicutvita Mariae, canticum Magnificat fiat!CONCLUSIO59. Ave, verum corpus natum de Maria Virgine/ Paucis ante annis quinquagesimumanniversariam a presbyterali ordinatione Nostra celebravimusmemoriam. Hodie gratiam percipimus has de Eucharistia Litteras EncyclicasEcclesiae tradendi, videlicet Feria Quinta in Cena Domini, quae in quintum etvicesimum Nostrum annum Petrini ministerii incidit. Id perquam grato animofacimus. Plus dimidium saeculum, quotidie, inde ab illo die II mensis Novembrisanno MCMXLVI, cum «primam» Missam in crypta sancti Leonardicathedralis templi Wawel Cracoviae celebravimus, oculos Nostros in hostiamcalicemque intendimus, in quibus tempus spatiumque quodammodo sese« contraxerunt » et Calvariae drama vivi dum iterum est expressum, cum suamarcanam « contemporalem » praesentiam manifestaret. Singulis diebus in panevinoque consecratis fides Nostra divinum Peregrinatorem agnovit, qui quondamad duos Emmaus discipulos accessit, ut eorum oculorum fidei lucem etcordis spem recluderet (Lc 24,13-35).Sinite, carissimi fratres sororesque, ut intima animi elatione, una vobiscumac vestram fidem roborantes, Nostram fidem in Sanctissimam Eucharistiamtestificemur. Ave, verum corpus natum de Maria Virgine, \ vere passum,immolatum in cruce pro homine! Hic adest Ecclesiae thesaurus, mundi cor,pignus metae ad quam singuli homines, etiam inscii, anhelant. Mysterium estmagnum, quod nos procul dubio transcendit ac nostrae mentis facultatemsummopere temptat ea quae apparent transgrediendi. Hic nostri sensus falluntur— visus, tactus, gustus in te fallitur: sic enuntiatur in hymno Adoro te


Acta Ioannis Pauli Pp. II 473devote , sed sola fides, quae in Christi verbo nititur nobis ab Apostolistradito, sufficit nobis. Sinite, perinde ac Petrus in sermonis eucharistici exituin Ioannis Evangelio, ut Nos, totius Ecclesiae nomine, uniuscuiusque vestrumnomine, Christo repetamus: «Domine, ad quem ibimus? Verba vitaeaeternae habes» (Io 6,68).60. Tertio millennio illucescente, nos omnes Ecclesiae filii renovato animiimpetu ad vitae christianae semitam tenendam impellimur. Quemadmodumin Epistula Apostolica Novo millennio ineunte scripsimus, « non itaque agiturde hinc excogitando "novo consilio". Iam enim praesto est consilium seu"programma": illud nempe quod de Evangelio derivatur semperque vivaTraditione. Tandem in Christo ipso deprehenditur istud, qui sane cognoscendusest, diligendus atque imitandus, ut vita in Eo trinitaria ducatur et cumEo historia ipsa transfiguretur ad suam usque in Hierosolymis caelestibusconsummationem». 106Huius progammatis renovati studii in vita Christianaadimpletio per Eucharistiam transit.Omnis sanctitatis cura, omnis actio quae ad Ecclesiae missionem implendamtendit, omnis pastoralium exsecutio consiliorum necessariam vim exeucharistico Mysterio haurire debent et ad id, veluti fastigium, sunt ordinandae.In Eucharistia Iesum habemus, eius habemus redimens sacrificium, eiusresurrectionem habemus, Spritus Sancti donum, adorationem, oboedientiamPatrisque amorem habemus. Si Eucharistiam neglegimus, quomodo nostraeegestati occurrere possumus?61. Eucharisticum Mysterium — sacrificium, praesentia, convivium —neque extenuationem neque abusionem patitur. Ex toto ipse vivatur oportet,sive in celebrativo eventu sive in intimo cum Iesu colloquio, proxime incommunione recepto, sive denique adorationis eucharisticae tempore, precationedistincto, extra Missam. Tum firmiter aedificatur Ecclesia et significaturid quod ipsa re vera est: una, sancta, catholica et apostolica; populus,templum et Dei familia; corpus est Christi sponsa, Spiritu Sancto animata;sacramentum salutis universale itemque ad Hierachiae structuram communio.Semita, quam primis tertii millennii his annis calcat Ecclesia, est quoquevia renovatae operae oecumenicae. Secundi millennii novissima decennia, qui-N. 29: AAS 93 (2001), 285.


474 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebus cumulum attulit Magnum Iubilaeum, in illud nos inclinaverunt, cumomnes baptizatos ad illam Iesu precationem ut unum sint (Io 17,11) adimplendamexacuerent. Via est longa, obicibus repleta quae hominum facultatestranscendit; sed nobis praesto est Eucharistia atque ante eam imo in corde,proinde quasi nobis destinentur, eadem verba audire possimus quae Eliaspropheta audivit: «Surge et comede! Grandis enim tibi restat via» (1 Reg19,7). Thesaurus eucharisticus, quem nobis commendavit Dominus, nos adillam metam cum fratribus plene communicandam incitat, quibuscum perBaptismum coniungimur. Ut thesaurus hic haud pessumdetur, ea vero suntservanda quae secum fert ipsum Sacramentum communionis in fide et apostolicasuccessione.Eucharistiae illam tribuentes aestimationem, quam ipsa meretur, ac perquamsollicite caventes ne ulla eius ratio ac postulatio extenuentur, nos verehuius doni magnitudinis conscios exhibemus. Continuata quidem traditio nosad id impellit, quae a primis usque saeculis vigilem in hoc « thesauro » custodiendovidit communitatem christianam. Amore compulsa, Ecclesia sollicitaturut proximis christianis generationibus transmittantur, nullo amissofragmine, fides ac de Mysterio eucharistico doctrina. Non est periculum nenimia cura ponatur in hoc Mysterio colendo, « quia in hoc Sacramento totummysterium nostrae salutis comprehenditur». 10762. Carissimi Nostri fratres sororesque, ad disciplinam Sanctorum accedamus,qui praeclari fuerunt interpretes verae eucharisticae pietatis. In iisEucharistiae theologia omnem actae vitae splendorem consequitur, nos « afficit»et, ut ita dicamus, nos «fovet». Mariam sanctissimam potissimum audiamus,in qua eucharisticum Mysterium, plus quam in aliis, veluti lucismysterium apparet. Ipsam contuentes vim transformantem quae in Eucharistiainest cognoscimus. In ipsa mundum amore renovatum conspicimus. Eamcontemplantes ad caelestem gloriam corpore et anima assumptam « caelorumnovorum » et « novae terrae » particulam cernimus, quae oculis nostris patebunt,Christo iterum adveniente. Ipsorum Eucharistia hac in terra est pignusatque quodammodo anticipatio: Veni, Domine Iesu! (Apc 22,20).Sub humili panis vinique specie, quae in eius corpus et sanguinem transsubstantiantur,Christus nobiscum iter facit, ut nostra vis ac nostrum viaticum,ac pro omnibus nos spei efficit testes. Si coram Mysterio hoc suos fines107Sanctus Thomas Aquinas, Summa theologiae, III, q. 83, a 4 c.


Acta Ioannis Pauli Pp II 475experitur ratio, Spiritus Sancti gratia illuminatum cor plane intellegit quopacto se gerat, in adorationem se mergens ac in dilectionem sine finibus.Eadem experiamur quae sanctus Thomas Aquinas, summus theologussimulque Christi eucharistici fervi dus cantor, atque sinamus ut animus nosterin spe ad metam contemplandam recludatur, ad quam cor nostrum anhelat,cum gaudium pacemque sitiat:Bone pastor, panis vere,Iesu nostri miserere.Tu nos pasce, nos tuere,Tu nos bona fac viderein terra viventium.Tu qui cuncta scis et vales,Qui nos pascis hic mortales:tuos ibi commensales,coheredes et sodalesfac sanctorum civium.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die septimo decimo mensis Aprilis,Feria Quinta in Cena Domini, anno Domini bismillesimo tertio, PontificatusNostri quinto et vicesimo, ipso Rosarii Anno.IOANNES PAULUS PP. IIALLOCUTIONESIAd episcopos Gambiae, Liberiae et Montis Leonini.*Dear Brother Bishops,1. It is with great joy and affection in our Lord Jesus Christ that Iwelcome you, the Bishops of the Gambia, Liberia and Sierra Leone, on theoccasion of your ad Limina visit. Through you I extend warm greetings to theclergy, religious and laity in your countries. You have come to the tombs of* Die 15 Februarii 2003.


476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialethe Apostles Peter and Paul to bear witness to your faith, and you bring alsothe dévotion of your people to the one, holy, catholic and apostolic Church,founded by Christ and spread to the ends of the earth. Indeed, the faithful ofyour individual communities, often despite great adversity and trials, havenot failed to show the zeal of a people who have truly become "a chosen race,a royal priesthood, a holy nation, God's own people". 12. Members of the Catholic Church form a very small part of the populationin your countries, and at times the social, politicai and even religiousclimate makes evangelization and interreligious dialogue diffïcult. But theLord himself has spoken words of encouragement in this regard: "Fear not,little flock, for it is your Father's good pleasure to give you the Kingdom". 2Drawing comfort and strength from the Lord's promise, your communitieseffecti vely proci aim the Gospel's power to transform human hearts and Ii ves.They contribute to the improvement of society through a strong and constructiveCatholic présence in the fields of éducation, health care and assistanceto the poor. In fact, the Church's social welfare programmes in yourcountries are praised by people and government alike. Through your continuingefforts in these areas you give eloquent expression to the missionaryvocation, which "belongs to the very nature of Christian life". 3Historically, Christian minorities have found themselves in a unique positionto spread Christ's message to their brothers and sisters who stili do notknow him. Obédience to the word of God, as it is authentically proclaimed bythe Church, must form the basis for your relationship with other Christiancommunities. As you are aware, this same word of God can also act as afundamental point of departure for essential dialogue with the followers ofAfrican traditional religions and Islam. It is your task to continue to fosteran attitude of mutual respect which avoids religious indifférence and militantfundamentalism. You must remain vigilant to ensure that the truth is neversilenced. This form of social stewardship requires efforts to protect a fundamentalreligious freedom, but a freedom which must never be exploited forpoliticai ends. At no time should anyone be punished or criticized for speakingthe truth.3. I emphasize the need for a renewed commitment to the formation ofyour youth and laity. The séduction of material things, and the dangerous12:!1 Pt 2:9Lk 12:32.Redemptoris missio, 1.


\Acta Ioannis Pauli Pp II 477attraction of cults and secret societies which promise wealth and power canhold great appeal, especially for young people. These worrying trends can onlybe changed by helping our youth realize that they are truly "a new generationof builders", called to work towards a "civilization of love" marked by freedomand peace. 4You must help young people to reject "the temptation of unlawfulshort-cuts towards false mirages of success and wealth". In fact, it is only injustice, often achieved through sacrifice, that real peace can be attained. 5With you, I praise our Heavenly Father for the gift of so many men andwomen committed to the work of catechesis and the fundamental formationof the laity, young and old alike. They are truly the sait of the earth and aguiding light for others. These "irreplaceable evangelizet" have been andwill continue to be the backbone of your Christian communities, spreadingthe Good News in difficult and even dangerous circumstances. As Bishops,you must support your catechists in their efforts to improve their ability toassist you in your work of evangelization. Accordingly, proper formation,both spiritual and intellectual, as well as moral and material support, arerequired if thèse dedicated servants of the Word are to be effective. 64. A fundamental élément of African culture and civilization has alwaysbeen the family. "The faithful and fruitful union of man and woman, blessedby the grâce of Christ, is a genuine Gospel of life and hope for humanity". 7Unfortunately this Gospel of life, the source of hope and stability, is beingthreatened in your countries by widespread polygamy, divorce, abortion,prostitution, human trafficking and a contraceptive mentality. These samefactors contribute to irresponsible and immoral sexual activity leading to thespread of AIDS, a pandemie which cannot be ignored. Not only is this diseasedestroying countless lives, but it is threatening the social and economie stabilityof the African continent.As the Church in Africa does ail within her power to défend the sanctity ofthe family and its pre-eminent place in African society, she is called above ailto proclaim loudly and clearly the liberating message of authentic Christianlove. Every educational programme, whether Christian or secular, must emphasizethat true love is chaste love, and that chastity provides us with afounded hope for overcoming the forces threatening the institution of thefamily and at the same time for freeing humanity from the dévastation4567Cf. World Youth Day Prayer Vigil at Downside Park, Toronto, Canada, 27 July 2002, 4.Cf Message for the 1998 World Day of Peace, 7.Cf. Ecclesia in Africa, 91.Closing Remarks to the Fourth World Meeting of Families, 26 January 2003, 1.


478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialewrought by scourges such as HIV/AIDS. "The companionship, joy, happinessand peace which Christian marriage and fidelity provide, and the safeguardwhich chastity gives, must be continuously presented to the faithful,particularly the young". 8This task not only includes encouraging and educatingyoung people but also requires the Church to be the leader in thesustained effort to promote programmes which foster authentic respect forthe dignity and rights of women.5. Although your countries continue to face humanitarian challenges, Ijoin you in giving thanks to God for the great strides made in restoring peacein Liberia and Sierra Leone. At the same time, however, I am troubled byrecent developments in the immediate area which could threaten the continuingefforts to re-establish stability. The path to peace is always a difficultone. Nevertheless, I am certain that the commitment and good will of thoseinvolved in the process can help to build once more a culture of respect anddignity. The Church, which has suffered enormously from these conflicts,must maintain her strong stance in order to protect those who have no voice.I call on you, my Brother Bishops, to work tirelessly for reconciliation and tobear authentic witness to unity by gestures of solidarity and support for thevictims of décades of violence.Along these same lines, we cannot fail to note with concern the tragicsituation of millions of refugees and displaced persons. Some are victims ofnational disasters, like the severe drought in the Gambia, while others havebeen marginalized by power struggles or by inadequate social and economiedevelopment. In a special way I commend you and your local Churches forreaching out, despite your very limited resources, to those who have beenforced out of their own countries into foreign lands. We must always bemindful that our Lord and his family were refugees as well. I urge you andyour people to continue to love and care for these brothers and sisters just asyou would for the Holy Family, reminding them always that their conditionmakes them no less important in God's eyes.6. Another priority of your ministry is your pastoral attention to thespiritual li ves of the consecrated men and women in your diocèses. This isespecially true for the newer foundations, which need your guidance in orderto be ever more committed to their apostolates and the pursuit of holiness.The cali to "leave everything and thus to risk everything for Christ" 9has89Ecclesia in Africa, 116.Vita consecrata, 40.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 479been followed literally by many religious in your countries as they haveshared fully in the lot of your people during the war and violence that havedevastated the région. Some have been killed, others imprisoned or maderefugees. This steadfast présence among their brothers and sisters sufferingthe same fate bears witness to a God who does not abandon his people.7. It is edifying to note that even in the midst of turmoil and war menand women have continued to answer God's call with generosity. The alreadyarduous task of proper formation becomes more difficult when the bare necessitiesfor such work are not available. I commend you in your efforts toestablish solid formation programmes. Bishops, as those primarily responsivefor the Church's life, must ensure that ail candidates for the priesthoodare carefully selected and formed in a way that prepares them to give themselvestotally to their mission in the Church. All those consecrated in thisspecial way to Christ, the Head of the Church, should strive to lead lives oftrue evangelical poverty. In a world fìlled with temptations, priests are calledto be detached from material things and to devote themselves to the serviceof others through the complete gift of self in celibacy. Scandalous behaviourmust at all times be confronted, investigated and corrected.Given the severe shortage of priests in your diocèses, you may feel obligedto place newly ordained men in positions where they must immediately takeon heavy pastoral responsibilities. While this may sometimes be unavoidable,great care must always be taken to see that young priests are also given thetime necessary to nurture and develop their spiritual lives. All priests musthave at their disposai structures of priestly support. Such structures includecontinuing spiritual and intellectual formation and retreats and days of recollectionwhich bring the brotherhood of priests together in word and sacramene"By sacred ordination and by the mission they receive from theirBishops, priests are promoted to the service of Christ, the Teacher, thePriest and the King". 10Your clergy are your closest collaborators, as theirministry is a reflection of the love of Christ, the Good Shepherd, for hisflock. Engaged at all times in pastoral activities, they need your guidance inorder to maintain a proper balance between their work and their spirituallives. Priestly life must be cent red upon the constant renewal of the gracereceived in Holy Orders. Your own example and leadership can do much toencourage the growth of this grace, especially through consultation and10Presbyterorum ordinis, 1


480 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecollaboration in matters of administration and pastoral work. This in fact isessential for a truly effective ministry.8. Dear Brothers, I wish you to know of my constant prayers for you andyour people. As we celebrate a special year devoted to the Rosary, it is mysincere hope that you will help your flocks to rediscover this rieh yet simpleprayer. It is a prayer for peace, a prayer for the family, a prayer for childrenand a prayer for hope. 11May Mary, Queen of the Rosary, assist you as youlead towards salvation God's people in the Gambia, Liberia and Sierra Leone.To each of you and to ali the priests, religious and lay faithful of yourdiocèses I cordially impart my Apostolic Blessing.IIAd episcopos Guineae Aequinoctialis.*Queridos hermanos en el episcopado:1. Con gusto os recibo hoy, Pastores de la Iglesia de Dios que peregrina enlas tierras de la República de Guinea Ecuatorial, venidos a Roma para realizarla visita ad limina. En estos días habéis tenido la oportunidad de renovarvuestra fe ante las tumbas de los santos apóstoles Pedro y Pablo ymanifestar la comunión con el Obispo de Roma a través de la unidad, amory paz, 1sintiéndoos también corresponsables en la solicitud pastoral por todaslas Iglesias. 2Así mismo, los contactos mantenidos con diversos Dicasterios dela Curia Romana os han servido para recibir apoyo y orientación en la misiónque os ha sido confiada.Con vosotros, Mons. Ildefonso Obama Obono, Arzobispo de Malabo, yMons. Juan Matogo Oyana, Obispo de Bata, quiero saludar a los sacerdotes,religiosos y religiosas que son vuestros colaboradores en la tarea de hacerpresente el Reino de Dios en vuestro País, en unas condiciones que no sonsiempre fáciles. Que en vuestras Iglesias locales y la diócesis de Ebebiyin,actualmente aún desprovista de Obispo, sepan todos que cuentan con elafecto y la oración del Papa, confiando que la acción generosa que llevan a11Cf. Rosarium Virginis Mariae, 40-43.* Die 15 Februarii 20031Cf.. Lumen gentium, 22.2Cf, Christus Dominus, 6.


Acta Ioannis Pauli Pp II 481cabo dará sus frutos en orden a una evangelización cada vez más intensa,capaz de penetrar en el corazón y la mente de los hombres y mujeres deGuinea Ecuatorial. Las tres diócesis, unidas con la mente y el corazón, formanla Familia de Dios en vuestro País y han de dar constante testimonio decomunión y fraternidad.2. Han pasado ya más de veinte años desde que tuve la oportunidad devisitar vuestra hermosa Nación, en aquella peregrinación apostólica de gratamemoria que, en febrero de 1982, me llevó hasta los lugares donde hoy, comoministros del Evangelio, lleváis a cabo vuestra labor. Hoy deseo repetir millamada, como lo hice en aquella ocasión en la Plaza de la Libertad de Bata,para que cada comunidad eclesial, desde la tierra firme o desde las islas, semantenga firme en una renovada fidelidad en el empeño evangelizados 3Todos los fieles, y vosotros en primer lugar, puesto que estáis colocadoscomo cabezas del Pueblo de Dios, deben dedicar las mejores energías a laproclamación misma del Evangelio. En efecto, el hombre ecuatoguineano,que busca satisfacer su hambre de Dios y las legítimas aspiraciones de versiempre respetada su dignidad y sus derechos inalienables, sólo en Jesucristopuede encontrar la respuesta última a sus interrogantes más profundos sobreel sentido de la vida. La celebración del Gran Jubileo del Dos mil ha hechosentir la necesidad de que la Iglesia esté « más que nunca fija en el rostro delSeñor ». 4Esta conciencia ha de presidir también la vida y la misión eclesial enGuinea Ecuatorial. Quienes han recibido la misión de guiar y apacentar alpueblo, encuentran en Cristo el ejemplo sublime y las mejores indicacionespara una actuación pastoral abnegada y generosa. Los fieles, por su parte,enraizados en Jesucristo, único Salvador de los hombres, encontrarán lafuerza necesaria para ser sal de la tierra y luz del mundo 5y dar en todacircunstancia razón de su esperanza. 63. Una de las dificultades mayores con las que se encuentran vuestrasIglesias particulares es la falta de sacerdotes. Por eso, sigue siendo urgente lapromoción de una pastoral vocacional que incorpore a vuestros respectivospresbiterios a sacerdotes de origen nativo que vengan a unirse a los misionerosque asisten a las distintas comunidades. Las vocaciones al sacerdocio ya la vida consagrada son un don de Dios que hay que pedirle con insistencia;3458Cf. Homilía, 18 de febrero de 1982Novo millennio ineunte, 16.Cf, Mt 5, 13Cf. 1 Pe 3, 15,32 - AAS


482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialede ahí la importancia de la oración por las vocaciones, siguiendo en ello elmandato del Señor. 7Luego es importante contar con familias fuertes y sanas,donde se aprendan los genuinos valores, así como con comunidades eclesialesdonde la figura del pastor sea considerada y valorada en su justa medida. Esen esos ambientes donde los jóvenes podrán escuchar con nitidez la voz delMaestro que llama a su seguimiento 8y los conduce a una entrega generosa alservicio de los hermanos.Después de vuestra última visita ad limina habéis puesto gran empeño enafianzar el Seminario nacional para la formación de los nuevos sacerdotes. Osanimo a seguir en esta obra. La creación de espacios adecuados donde loscandidatos puedan recibir una adecuada preparación en las diversas cienciashumanas y teológicas es, así mismo, de capital importancia. Lo es tambiénenseñarles un estilo de vida en el que la oración y la recepción frecuente de losSacramentos lleve a los futuros ministros de la Iglesia hacia una intimidadsiempre creciente con Jesucristo, favorecida por la disciplina, la convivenciafraterna y la adquisición de los hábitos que configuran el estilo del sacerdote odel consagrado de nuestro tiempo. Es responsabilidad ineludible del Obispo yde los formadores aceptar para la ordenación sacerdotal sólo a los candidatosverdaderamente idóneos, que se presentan guiados sólo por el deseo de seguir aJesucristo y nunca movidos por ambiciones ambiguas o intereses materiales.4. Gran parte de las obras asistenciales y de evangelización que la Iglesialleva a cabo en Guinea Ecuatorial están bajo la responsabilidad de los religiososy religiosas, muchos de ellos venidos tradicionalmente desde España.Por ello, junto con vosotros, deseo expresarles mi gratitud por todo lo quehacen para que la semilla del Evangelio, plantada desde hace tanto tiempo envuestra tierra, siga dando frutos abundantes.Los religiosos y religiosas, presentes en múltiples campos, según el carismadel propio Instituto, desde el apostolado directo en parroquias y misiones, enlas obras educativas, sanitarias, o de asistencia social y caritativa, no sóloenriquecen a vuestras Iglesias locales con la eficacia de sus servicios, sinosobre todo, por su testimonio personal y comunitario del Evangelio. Poreso, mientras trabajan en estrecha comunión con los Pastores, merecen nosólo su reconocimiento, sino el de toda la comunidad, así como el respetocontinuo, incluso de la sociedad civil, para que puedan mantener e incrementarsu generosidad y entrega.78Cf Mt 9, 38.Cf. ibid. 19, 21.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 4835. Los fíeles laicos, en virtud de su compromiso bautismal, tienen unpapel de suma importancia ante los retos que plantean el presente y el futurode Guinea Ecuatorial. Por ello, no olvidéis nunca, queridos hermanos en elepiscopado, la importancia de proporcionarles una catequesis continuada ybien organizada, que les ayude a madurar y afianzar constantemente su fe,fortalecer su esperanza y hacer cada vez más operante su caridad.Los fieles laicos tienen un cometido específico, cual es el testimonio de unavida intachable en el mundo, la búsqueda de la santidad en la familia, en eltrabajo y en la vida social, así como el compromiso de impregnar «con espíritucristiano el pensamiento y las costumbres, las leyes y las estructuras de lacomunidad en la que cada uno vive». 9Por eso, los Pastores han de pedir atodos los bautizados que no sólo manifiesten claramente su identidad cristiana,sino que sean protagonistas efectivos de un orden social inspirado en lajusticia y nunca condicionado por antagonismos, presiones tribales o falta desolidaridad.Para que puedan llevar a cabo este estilo de vida, se les debe proporcionaruna formación religiosa, además de humana, adecuada, que les ayude a hacerfrente a formas equivocadas de la religiosidad o a movimientos pseudorreligiosos,tan extendidos hoy en día. Ellos, como fermento en la masa, han depromover los valores humanos y cristianos, de acuerdo con la realidad política,económica y cultural del País, con el fin de instaurar un orden socialcada vez más justo y equitativo. En sus comunidades han de dar ejemplo dehonestidad y transparencia e, individualmente o legítimamente asociados,han de actuar siempre que sea posible también en la vida pública, iluminándolacon los valores del Evangelio y de la Doctrina social de la Iglesia.6. La historia del pasado siglo en vuestro País, dolorosa en algunos aspectos,dejó consecuencias dolorosas cuyos efectos negativos hay que corregir,tanto en campo eclesial como social. Ante ello, la Iglesia, que quiere servira la causa de la dignificación del hombre en todos sus aspectos, gozando paraello del justo espacio de libertad, comprensión y respeto, mantiene su voluntadde seguir trabajando para sembrar el bien.En este sentido, es importante que vosotros, queridos hermanos, y convosotros vuestros colaboradores, seáis siempre ministros de la reconciliación,10para que el pueblo que os ha sido encomendado, superando las dificultadesdel pasado, avance por los caminos de la reconciliación entre todos910Apostolicam actuositatem, 13Cf. 2 Co 5, 18.


484 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesin excepción. El perdón no es incompatible con la justicia, y el mejor futurodel País es el que se construye en la paz, que es fruto de la misma justicia ydel perdón ofrecido y recibido, para que se consolide una convivencia justa ydigna, en la que todos encuentren un clima de tolerancia y respeto recíproco.7. La Iglesia tiene un patrimonio de Doctrina social que presenta unapropuesta ética tendente a enaltecer la dignidad del hombre, que es criaturade Dios y por ello es depositario de unos derechos inalienables que no sepueden negar o desconocer. Estos derechos han de ser considerados integralmente,desde el derecho a la vida del ser humano, incluso no nacido, hasta suocaso natural, el derecho a la libertad religiosa y otros derechos como son laalimentación, la educación o los derechos a ejercer las libertades de movimiento,de expresión o de asociación.Es verdad que en el mundo los derechos humanos son un proyecto aún noperfectamente llevado a la práctica, pero no por eso se debe renunciar alpropósito serio y decidido de recordarlos y respetarlos. Cuando la Iglesia seocupa de la dignidad de la persona y de sus derechos inalienables, lo hace paravelar que nadie los vea violados por otros hombres, por sus autoridades o porautoridades ajenas. Por eso, sin ánimo de desafío, sino en el cumplimiento devuestra misión, proseguid en el trabajo paciente en favor de la justicia, de laverdadera libertad y de la reconciliación.8. Queridos hermanos: en este encuentro he reflexionado con vosotrossobre algunos aspectos de vuestra actividad pastoral. En mi despedida enBata os dije: «Me llevo conmigo el vivo recuerdo de vuestro entusiasmocristiano y cortesía... Por todos seguiré pidiendo al Padre común del cielo,para que os conceda la paz, la serenidad, y seáis siempre buenos cristianos yciudadanos ». nEsto mismo os digo hoy, mientras que de corazón os imparto avosotros, a los sacerdotes, religiosos y religiosas, y a todos los fíeles de las tresdiócesis de Guinea Ecuatorial la Bendición Apostólica.11Discurso, 19 de febrero de 1982


Congregatio de Causis Sanctorum 485<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMCALCUTTENSISBeatificationis et Canonizationis Servae Dei Teresiae a Calcutta (in saec.: AgnetisGonxha Bojaxhiu) fundatricis Congregationum missionariarum et missionarioruma Caritate (1910-1997)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Dei Serva Teresia a Calcutta (in saec.: Agnes Gonxha Bojaxhiu)nata est in urbe Skopje, die 26 mensis Augusti anno 1910, ex Albaniensifamilia. Institutum ingressa Beatae Mariae Virginis, seu Sorores a Laureto,anno 1928 in Indiam missa est, ubi per religiosam professionem Deo se consecravit.Pro magis pauperum salute et sanctificatione in urbe Calcutta Congregationescondidit Missionariarum et Missionariorum a Caritate, quae diversisin nationibus sunt propagatae. Diffusa et solida sanctitatis famacircumdata, die 5 mensis Septembris anno 1997 terrestrem vitam explevitomnino deditam Deo, Ecclesiae et pauperum famulatui. Summus PontifexIoannes Paulus II declaravit Servam Dei heroico in gradu théologales, cardinaleseisque adnexas coluisse virtutes. Eius beatificationi prospiciens, PostulatioCausae iudicio huius Congregationis de Causis Sanctorum subiecitpraesumptam miram sanationem dominae Monicae Besra, in dioecesi Raigangensipatratam et intercessioni eiusdem Servae Dei adscriptam. Haecdomina mense Februario anni 1998, triginta circiter annos nata, variisvaletudinis conturbationibus correpta erat, quapropter in valetudinariumdeducta est, cuius medici suspexerunt agi de quadam meningiti dis tubercularisforma. Nihil adhibitis curis proficientibus, infirmae condicio ita in deteriusruebat ut ipsa in dies languidior graciliorque fieret. Sequenti menseMaio massa quaedam comparuit in dextero abdominis latere, cui amenorrhea


486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeest addita. Rursus in valetudinarium translata, denuo diagnosis confirmataest meningitidis tubercularis cum "abdomine a Koch". Iterum iterumque invaletudinarium recepta per medicinas antituberculares potentioribus subiectaest curis. Die 8 mensis Augusti eiusdem anni, ex medica visitatione cliniceperacta et ex echographia pelvica (ultrasound) manifesto apparuit illa massaabdominalis conspicuae magnitudinis, in sede ovarica dextera circumscripta.Medici edixerunt illius evulsionem. Admodum reservata manebat prognosisquoad vitam. Attenta tamen generali eius valetudinis condicione, sectio chirurgicadilata est. Die 5 mensis Septembris anno 1998, prima advenienteanniversaria memoria ab obitu Servae Dei, tum infirma ipsa tum quaedamSorores Missionariae a Caritate magna cum fiducia ad illius intercessionemconfugerunt. Nocte sequenti massa illa evanuit simul cum ceteris dolorisindiciis. De hoc eventu, qui statim mirus habitus est, apud Curiam Calcuttensemannis 1999-2001 instructa est Inquisitio dioecesana, cuius iuridicamvim hoc Dicasterium approbavit per decretum diei 7 mensis Novembris anno2001. Consilium Medicorum congregatum die 19 mensis Ianuarii anno 2002edixit sanationem instantaneam, perfectam, constantem et ex scientia inexplicabilemfuisse. Die 6 sequentis mensis Septembris actus est CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum et die 1 mensis Octobris eiusdem annihabita est Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, PonenteCausae Exc.mo D.no Salvatore Fisichella, Episcopo titulo Vicohabentino. Etin utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, positodubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativumprolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Teresiae a Calcutta (in saec.: Agnetis GonxhaBojaxhiu), Fundatricis Congregationis Missionariarum et Missionariorum aCaritate, videlicet de. instantánea, perfecta et constanti sanatione dominae MonicaeBesra a "voluminosa tumefazione cistica endoaddominale originatasi


Congregatio de Causis Sanctorum 487dall'ovaio destro, in soggetto affetto da meningite tubercolare e in condizionigenerali estremamente scadute".Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusL. 83 S.£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisROMANACanonizationis Beatae Mariae De Mattias fundatricis Congregationis SororumAdoratricum Sanguinis Christi (1805-1866)DECRETUM SUPER MIRACULOBeata Maria De Mattias primum vidit lumen die 4 mensis Februarii anno1805 in oppido Valle Curtia (v. Vallecorsa), provinciae Frusinatensis, e divitibusoriens religiosisque parentibus. A tenera inde aetate vias Domini percucurritet perspicuam devotionem excoluit erga Beatissimam Virginem Mariam.Imitari sibi proposuit exemplum sancti Gasparis Del Bufalo, cuiusfervorem apostolicum nec non ingentem pastoralem caritatem ipsamet contueripotuit. Vitam suam insumpsit in animarum salutem et Congregationemcondidit Sororum Adoratricum Sanguinis Christi. Ferventer et efficaciterincubuit in mulieres iuvenes christianas instituendas et apud populum suumarduam explicavit actionem evangelizationis. Valida emicans sanctitate, Romaedie 20 mensis Augusti anno 1866 exsistentiae terrestris cursum explevit.Summus Pontifex Pius XII anno Sacri Iubilaei 1950 die 1 mensis Octobrisinter Beatos caelites adscripsit eam. Ut ad canonizationem proveheretur,Postulatio Causae iudicio huius Congregationis de Causis Sanctorum pridemsubiecit praesumptam miram sanationem Croati pueri Kresimir Zorica, quidie 20 mensis Octobris anno 1979, septem annos natus, in valetudinariumurbis Zarae exceptus est ob subitaneam symptomatologiam asthenicam cumevidenti cephalaea, doloribus abdominalibus, quibus accedebant defectio me-


488 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officialemoriae nec non mutatio animi modique se gerendi. Medici diagnosim edixeruntsubacutae panencephalitis ad sclerosim proclivis. Accuratioribus expletiscognitionibus, die 26 eiusdem mensis puer Zagrebiense in nosocomiummorbis tabidis curandis translatus est, ubi acuta encéphalites est detecta.Condiciones valetudinis infirmi ita constanter in deterius ruebant ut perventumsit ad coma profundum, ad artificiosam respirationem per tracheotomiam,cum implicationibus contagiosis, epilepsi symptomatica, pyelonephriterecidivanti, otite media purulenta artuumque inferiorum paraparesi.Idcirco prognosis edebatur infausta quoad vitam; at casu quo puer superstesfuisset, imbecillitas praevidebatur permanens tam physica quam psychica.Interea, inde a primo die quo Kresimir in valetudinarium Zagabriae exceptusest, sive familiares sive eiusdem urbis Sorores Adoratrices Sanguinis Christiimplorare coeperant intercessionem beatae Mariae De Mattias ad impetrandama Deo sanationem infirmi, qui die 20 mensis Augusti anno 1980 e cornateest expergefactus, cibum postulavit et ad diversa quaesita congruenter respondit.Sequentibus diebus convalere perrexit; recuperatio quoque deambulationisceleriter est pregressa. Puer deinceps ad normam crevit absque physiciset psychicis impedimentis. De hac sanatione ArchiepiscopusZagrebiensis anno 1999 dioecesanam instruxit Inquisitionem et anno 2000Inquisitionem additiciam, quarum iuridicam vim Congregatio de CausisSanctorum adprobavit per decretum quod die 27 mensis Octobris eodemanno edidit. Consilium Medicorum huius Dicasterii in sessione diei 21 mensisFebruarii anno 2002 affirmavit sanationem rapidam, perfectam, mansuramet inexplicabilem secundum scientiam fuisse. Die 12 mensis Novembris insequentisCongressus Peculiaris Consultorum Theologorum celebratus est et die3 mensis Decembris eiusdem anni Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium etEpiscoporum, Causae Ponente Exc.mo D. Hieronymo Grillo, Episcopo Centumcellarum-Tarquiniensi, habita est. Et in utroque Coetu, sive Consultorumsive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinituspatrato constaret, responsum affirmativum prolatum est. Facta demum dehisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum CardinalemPraefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis deCausis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedictamira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per inter-


Congregatio pro Episcopis 489cessionem Beatae Mariae De Mattias, Fundatricis Congregationis SororumAdoratricum Sanguinis Christi, videlicet de rapida, perfecta et mansura sanationepueri Kresimir Zorica ab «encefalite subacuta di probabile natura virale(morbillosa). Coma prolungato (10 mesi) ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusL. m S.£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisCONGREGATIO PRO EPISCOPISPROVISIOECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 22 Maii 2003. — Titulari episcopali Ecclesiae Murconensi R. D. ClaudiumIosephum Azema, e clero archidioecesis Montis Pessulani, ibique Vicariumgeneralem, quem constituit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.die 24 Maii. — Ordinariatui Militari Reipublicae Paraguaianae Exc.mumP.D. Richardum Valenzuela Ríos, hactenus Episcopum titularem CasensemCalanensem et Auxiliarem Sanctissimae Assumptionis.die 27 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Vaciensi Exc.mum P.D. NicolaumBeer, hactenus Episcopum titularem Caeciritanum et Auxiliarem Strigoniensem-Budapestinensem.die 30 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Foromartiniensi Exc.mum P.D. VillelmumRodríguez Melgarejo, hactenus Episcopum titularem Ucrensem etAuxiliarem Bonaërensem.


490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 31 Maii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Lucensi Archiepiscopum CoadiutoremExc.mum P.D. Benvenutum Italum Castellani, hactenus EpiscopumFaventinum-Mutilensem.die 4 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Iuazeiriensi R.P. Iosephum Gerardumda Cruz, A.A., hactenus in Brasilia Congregationis Augustinianorum ab Assumptionesuperiorem provincialem.— Cathedrali Ecclesiae Puntarenensi R.D. Ansgarium Fernández Guillen,e clero archidioecesis Sancti Iosephi in Costa Rica ibique Seminarii rectorem.— Coadiutorem archidioecesis Cuiabensis Exc.mum P.D. Miltonium Antoniumdos Santos, S.D.B., hactenus Episcopum Corumbensem.die 7 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Maris Platensis Exc.mum P.D. IoannemAlbertum Puiggari, hactenus Episcopum titularem Turuzitanum et AuxiliaremParanensem.die 10 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Valleduparensi R.D. Ansgarium IosephumVêlez Isaza, C.M.F., hactenus Provincialem Congregationis MissionariorumFiliorum Immaculati Cordis B.M.V, in Columbia.die 11 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Gumacanae Exc.mum P.D. BonaventuramM. Famadico, hactenus Episcopum titularem Urusitanum et Auxiliaremarchidioecesis Lipensis.— Cathedrali Ecclesiae Rombloniensi R.D. Iosephum Corozon T. Talaoc,e clero dioecesis Kalibensis ibique Vicarium Generalem.— Titulari episcopali Ecclesiae Arbensi Exc.mum P.D. Zachariam C.Jiménez, hactenus Episcopum Pagadianensem, quem deputavit Auxiliaremdioecesis Butuanensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Achollitanae Exc.mum P.D. Nestorem C.Cariño, hactenus Episcopum emeritum Boronganensem, quem deputavit Auxiliaremdioecesis Daëtiensis.— Titulari episcopali Ecclesiae Megalopolitanae in Proconsulari R. D.Dimas Lara Barbosa, e clero Sancti Iosephi in Brasilia, hactenus Secretariumvulgo dicti «Instituto Nacional de Pastoral» apud Conferentiam EpiscoporumBrasiliae, quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Sancti SebastianiFluminis Ianuarii.


Congregatio pro Episcopis 491die 11 Iunii 2003. — Titulari episcopali Ecclesiae Gemellensi in ByzacenaR. D. Vilsonium Thaddaeum Jönck, S.C.I., hactenus Adiutorem MagistriNovitiorum Congregationis Sacerdotum a Sacro Corde Iesu in civitate vulgo« Jaraguá do Sul », quem deputavit Auxiliarem archidioecesis Sancti SebastianiFluminis Ianuarii.die 13 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Vicensi R.D. Raimundum CasanovaCasanova, hactenus in dioecesi Dertosensi curionem.die 16 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Friburgensi R.D. RobertumZollitsch, e clero eiusdem archidioecesis ibique officii de personis moderatorematque capituli cathedralis canonicum.die 20 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Calaritanae Exc.mum P.D. IosephumMani, hactenus Ordinarium Militarem Italiae.— Ordinariatui Militari Italiae Reipublicae Exc.mum P.D. Angelum Bagnasco,hactenus Archiepiscopum Pisaurensem.die 21 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Epagrensi R.D. EduardumHoratium García, hactenus curionem in civitate Bonaerensi atque vitae spiritualisin Seminario maiore moderatorem, quem constituit archidioecesisBonaërensis Auxiliarem.die 27 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ucrensi, R.P. Edgarium M.da Cunha, Societatis Divinarum Vocationum sodalem, hactenus curionemparoeciae Sancti Michaelis in archidioecesi Novarcensi, quem deputavit Auxiliaremeiusdem archidioecesis.die 28 Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Succursensi et Sancti iEgidiiExc.mum P.D. Ismaelem Rueda Sierra, hactenus Episcopum titularemBurunitanum et Auxiliarem archidioecesis Carthaginensis in Columbia.— Titulari episcopali Ecclesiae Amporensi, R.D. Heribertum AndreamBodeant Fernández, e clero dioecesis Saltensis, paroeciae vulgo «SagradoCorazón de Jesús» nuncupatae parochum, quem constituit Auxiliarem eiusdemdioecesis.


492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in UdienzaUfficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:Venerdì, 30 Maggio 2003, S.E. il Signor Gunkatsu Kano,Ambasciatore del Giappone presso la Santa Sede.Lunedì, 2 Giugno 2003, S.E. il Signor Oded Ben-Hur, Ambasciatoredi Israele presso la Santa Sede.Ha, altresì, ricevuto in Udienza:Lunedì, 2 Giugno 2003, S.E. il Signor Colin Powell, Segretariodi Stato degli Stati Uniti d'America.Martedì, 3 Giugno 2003, S.E. il Signor Svetozar Maro vie,Presidente di Serbia e Montenegro.Giovedì, 12 Giugno 2003, S.E. il Signor Marwan Masher, Ministrodegli Affari Esteri del Regno Hashemita di Giordania.Martedì, 24 Giugno 2003, S.A. Em.mo fra Andrew Bertie,Principe e Gran Maestro del Sovrano Militare Ordine di Malta.Da giovedì 5 a lunedì 9 giugno 2003 il Santo Padre si è recato in Apostolicopellegrinaggio in Croazia.Domenica 22 giugno 2003 il Santo Padre si è recato in Apostolico pellegrinaggioin Bosnia ed Erzegovina.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:5 giugno 2003 S.E. mons. Félix del Blanco Prieto, Arcivescovo tit. di Vannida,Nunzio Apostolico in Malta.24 » » S.E. mons. Renzo Fratini, Arcivescovo tit. di Botriana, NunzioApostolico in Indonesia, Nunzio Apostolico in TimorOrientale.» » » S.E. mons. Félix del Blanco Prieto, Arcivescovo tit. di Vannida,Nunzio Apostolico in Malta, Nunzio Apostolico in Libia.


\Diarium Romanae Curiae 493Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:12 maggio 2003 L'Em.mo Signor Cardinale Theodore Edgar McCarrick, Membrodel Pontifìcio Consiglio della Pastorale per i Migrantie gli Itineranti « ad quinquennium ».21 » » Mons. Roberto Espenilla, p. Arij Athanasius Roest Crollius,S.I.; p. Cyril Vasil', S.I.; il sac. Patrick Adeso; fr.Anthony Rogers, F.S.C., Consultori del PontifìcioConsiglio della Pastorale per i Migranti e gli Itineranti« ad quinquennium ».26 » » Le LL.EE. i monsignori Lucian Muresan, Arcivescovo di Fägäras,e Alba Iulia, e Cyril Baselios Malancharuvil,Arcivescovo di Trivandrum dei Siro-Malankaresi,Membri della Congregazione per le Chiese Orientali« ad quinquennium ».» » » S.E. mons. Berhaneyesus Demerew Souraphiel, Arcivescovodi Addis Abeba, Consultore della Congregazione per leChiese Orientali « ad quinquennium ».» » » P. Peter-Hans Kolvenbach, S.I.; P. Ab. Michel Van Parys,O.S.B.; P. Archim. Jan Sergiusz Gajek, M.I.C, Consultoridelia Congregazione per le Chiese Orientali « inaliud quinquennium ».» » » Mons. Arnaldo Fraccaroli, Consultore delia Pontificia Commissioneper i Beni Culturali della Chiesa « ad quinquennium».3 giugno 2003 Mons. Khaled Akasheh, Capo Ufficio per l'Islamismo nel PontificioConsiglio per il Dialogo Inter-Religioso.10 » » S.E. mons. Silvano Maria Tornasi, Arcivescovo tit. di Asolo,Osservatore Permanente della Santa Sede presso l'Ufficiodelle Nazioni Unite ed Istituzioni Specializzate aGinevra ed Osservatore Permanente presso l'OrganizzazioneMondiale del Commercio (O.M.C.).» » » Mons. Juan José Dorronsoro Allo, Consultore della Congregazioneper gli Istituti di Vita Consacrata e le Società diVita Apostolica, per la sezione degli Istituti Secolari« ad quinquennium ».15 » » S.E. Mons. Stephen Fumio Hamao, Arcivescovo-Vescovoemerito di Yokohama, Presidente del Pontificio Consigliodella Pastorale per i Migranti e gli Itineranti«usque ad 75 um ae. s. ».Protonotari Apostolici soprannumerari3 aprile 2003 Mons. Ottavio Petroni (Roma)* » » Mons. Carmine Recchia (Roma)•2 » » Mons. Bernardo Herráez Rubio (Avila)4 » » Mons. Vincenzo Baiocco (Ancona-Osimo)


494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePrelati d'onore di Sua Santità3 aprile » Mons. Stanislao Siwiec (Bratislava-Trnava)» » » Mons. Candido Facciolongo (Roma)3 aprile 2003 Mons. Mark Davies (Salford)» » » Mons. Francis John Nelson (Savannah)» » » Mons. John Joseph Cuddy (Savannah)» » » Mons. Jordi Sala Fígols (Solsona)» » » Mons. Roland Minnerath (Strasbourg)12 » » Mons. Eduardo García Parrilla (Sigüenza-Guadalajara)16 » » Mons. Adamo Gizzarelli (Montecassino)23 » » Mons. Paolo Razzauti (Livorno)26 » » Mons. Ralph Patrick Simington (Dubuque)» » » Mons. Thomas Edward Tóale (Dubuque)» » » Mons. León Loran Connolly (Dubuque)» » » Mons. Edward Charles Petty (Dubuque)» » » Mons. Cari Lambert Schmitt (Dubuque)» » » Mons. Wayne Arthur Ressler (Dubuque)» » » Mons. Karl Louis Glovik (Dubuque)» » » Mons. John Wilmer Hemann (Dubuque)» » » Mons. Claude Boniface Norton (Dubuque)» » » Mons. Charles Eberhardt Lang (Dubuque)Cappellani di Sua Santità3 aprile 2003 II sac. Giorgio Picu (Civitavecchia-Tarquinia)» » » Il sac. Remo Chiavarmi (Roma)» » » Il sac. Georg Hager (Salzburg)» » » Il sac. José Avelino Bettencourt (Ottawa)» » » Il sac. Serge Poitras (Chicoutimi)» » » Il sac. Oscar Stefanelli (Civita Castellana)» » » Il sac. Jean de Chasteigner (Le Mans)» » » Il sac. Igino Bonanotte (Montecassino)» » » Il sac. Romano Misischi (Montecassino)» » » Il sac. Domenico Simeone (Montecassino)» » » Il sac. Lucio Marandola (Montecassino)» » » Il sac. Jean Thizon (Paris)» » » Il sac. Christian Dominio Pereira (Port of Spain)» » » Il sac. Kenneth David Phillip Spence (Port of Spain)» » » Il sac. Esaù Edwin Joseph (Port of Spain)» » » Il sac. Michael De Verteuil (Port of Spain)» » » Il sac. Francis Alexander Cuthbert (Port of Spain)» » » Il sac. Claudio lori (Reggio Emilia-Guastalla)» » » Il sac. Felix Chukwunyem Ojimba (Orlu)» » » Il sac. Joseph Xavier Del (Tuticorin)» » » Il sac. Günter Putz (Würzburg)» » » Il sac. Erhard Kroth (Würzburg)


Diarium Romanae Curiae 495ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II haconferito:La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno3 aprile 2003 Al sig James Augustine Gobbo (Melbourne)La Commenda con Placca dell'Ordine di San Gregorio Magno11 aprile 2003 Al sig Italo D'Angelo (Ancona-Osimo)12 » » Al sig Rudolf Morsey (Speyer)La Commenda dell 'Ordine di San Gregorio Magno3 aprile 2003 Al sig . Stan Cosgrove (Armagh)» » » Al sig . Bill White (Melbourne)11 » » Al sig . Carlos Alvarez Bermejillo (Guadalajara)» » » Al sig . Jesús Carlos Camarena Martínez (Guadalajara» » » Al sig Luis de la Peña Stettner (Guadalajara)» » » Al sig Roberto O'Farril Corona (Guadalajara)23 » Al sig Joseph Kastelic (Ljubljana)Il Cavalierato dell'Ordine di San Gregorio Magno3 aprile 2003 Al sig Wolfgang Flesch (Essen)» » » Al sig John Turner (Lancaster)10 » » Al sig Salvatore Diomante (Torino)» » » Al sig Gioacchino Grande (Torino)» » » Al sig Alfredo Stola (Torino)11 » » Al sig. José Luis Aguirre Anguiano (Guadalajara)» » » Al sig. Carlo Fischione (Italia)» » » Al sig. Julio Garcia Briseño (Guadalajara)» » » Al sig. Jesús Garibi Hernández (Guadalajara)» » » Al sig. Eduardo Martínez Güitron (Guadalajara)» » » Al sig. Guillermo Martínez Güitron (Guadalajara)» » » Al sig. Ferdinando Musella (Italia)» » Al sig. Miguel Quezada Ochoa (Guadalajara)» » » Al sig. Guillermo Urrea Carrol (Guadalajara)» » » Al sig. Fernando Urrutia Martínez (Guadalajara)» » » Al sig. Ugo Zottin (Italia)16 » » Al sig. Temistocle Capone (Roma)» » » Al sig. Agostino Ciccotti (Roma)» » » Al sig. Alessandro Fortuna (Civita Castellana)» » » Al sig. Dario Narduzzi (Roma)» » » Al sig. Leopoldo Ricci (Roma)» » » Al sig. Gilberto Titotto (Roma)23 » » Al sig. Mario Aramini (Roma)28 » » Al sig. Hubert Barber (Leeds)» » » Al sig. Christopher Joseph Whitehouse (Portsmouth)» » » Al sig. John Williams (Portsmouth)


496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa Commenda dell'Ordine di San Silvestro3 aprile 2003 Al sig Abraham Johannes de Boo (Rotterdam)16 » » Al sig Antonio Mastri (Jesi)23 » » Al sig Ettore Fi accado ri (Reggio Emilia-Guastalla)» » Al sig Umberto Venturi (Reggio Emilia-Guastalla)28 » » Al sig Gerhard Graf (Sankt Pölten)» » » Al sig Josef Jochinger (Sankt Pölten)Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro3 aprile 2003 Al sig. John Baldwin (Lancaster)» » » Al sig. Carlo De Polis (Civitavecchia-Tarquinia)» » » Al sig. Emilio Errigo (Civitavecchia-Tarquinia)» » » Al sig. Argenio Ferrari (Roma)» » » Al sig. Jacques Gautheron (Strasbourg)» » » Al sig. Ercole Gennari (Modena-Nonantola)» » Al sig. Giovanni Goldoni (Modena-Nonantola)» » » Al sig. Leo Leoneiii (Modena-Nonantola)» » » Al sig. Pietro Maradei (Civitavecchia-Tarquinia)» » » Al sig. Antonie Herman Peter Oostveen (Utrecht)» » » Al sig. Claudio Pacchioni (Modena-Nonantola)» » Al sig. Lorenzo Savarese (Civitavecchia-Tarquinia)» » » Al sig. Franciscus Wevers (Rotterdam)11 » Al sig. Giovanni Ranucci (Ordinariato Militare d'Italia)12 » » Al sig. Alfredo De Stefano (Roma)» » » Al sig. Heinz Ossendorf (Köln)» » » Al sig. Adrian Anak Ringgau (Sibu)» » » Al sig. Paul Lee Kung Seng (Sibu)16 » » Al sig. Massimo Carlessi (Roma)» » » Al sig. Alvaro Felici (Roma)» » » Al sig. Benito Liani (Roma)23 » » Al sig. Louis Debes (Würzburg)» » » Al sig. Raffaele Guarino (Cosenza-Bisignano)28 » Al sig. Anton Eimer (Sankt Pölten)» » » Al sig. Cornelis Franciscus Maria Huisers (Haarlem)» » Al sig. Hermanus Adrianus Josef Mone (Haarlem)» » Al sig. Antonius Hendrikus Rasing (Utrecht)La Croce di Dama di Commenda dell 'Ordine di San Silvestro3 aprile 2003 Alla sig.ra Wanda Bleñska (Poznan)NECROLOGIO31 maggio 2003 Card. Francesco Colasuonno, Diacono di S. Eugenio.6 giugno » Mons. Adalbert Boros, Arcivescovo tit. di Ressiana.9 » » Mons. Angelo Palmas, Arcivescovo tit. di Vibiana.» » » Mons. Barthélémy Nguyên Son Lâm, Vescovo di Thanh Hóa,(Viêt Nam).20 » » Mons. Simeon O. Valerio, Vescovo tit. di Mimiana.25 » » Mons. Raymond Roy, Vescovo em. di Saint Paul in Alberta(Canada).


An. et vol. XCV 4 Augusti 2003<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus Pio a Pietrelcina Sanctorum honores decernunturIOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.« Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnes traham ad meipsum » {Io 12, 32).Magister Divinus, qui per sanguinis effusionem Redemptionis operampraestitit (cfr Eph 1, 7), ex cruce sui sacrificii efficacitatem germanumquesuae regis condicionis sensum demonstravit. Beato quoque Pio de Pietrelcina,discípulo nempe Christique amico, crucis semita fuit pariter vitae aclucis via itemque eius sacerdotii fecunditatis fons. Sic Pauli Apostoliexemplum est secutus qui effatus est: «Nunc gaudeo in passionibus provobis et adimpleo ea, quae desunt passionum Christi, in carne mea procorpore eius, quod est ecclesia» {Col 1, 24). Humilis hic frater PietrelcinaeBeneventanae archidioecesis mensis Maii die xxv anno MDCCCLXXXVII GrafioForgione ac Maria Iosepha Di Nunzio parentibus iisdemque tenuibusagricolis ortus est, qui apud Baptismatis fontem ei indiderunt nomenFranciscum. Primam exegit quietus aetatem, parentes iuvans in camporumoperibus. XII annos natus primum sacram communionem ac ConfirmationisSacramentum recepit. Cum vitam consecratam affectaret, xvi33 - A.A..S.


498 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeannorum adulescens Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum novitiatumin oppido Morcone est ingressus, cui, vestimento sumpto Franciscali, nomenfratri Pio impositum est. Vota exinde temporalia exindeque perpetuaanno MCMVII nuncupavit. Die x mensis Augusti anno MCMX presbyteralemordinationem suscepit. Longo temporis intervallo domi propter haud firmamvaletudinem transacto, eum destinaverunt superiores ad SanctiIoannis Rotundi coenobium archidioecesis Sipontinae-Vestanae. Omnesuum studium in precatione collocavit, ut divinam voluntatem magis acmagis amplecteretur. Per Sanctae Missae celebrationem, quae princepsfuit pars omnium dierum, conspicuum obtinuit coniunctionis cum Dominogradum. Mox est caelitus mystica dona adeptus atque mensis Septembrisdie XX anno MCMXVIII protinus suo in corpore Iesu Christi Passionis signaculainsiderunt. Eo quod sanctitate relucebat insignibusque charismatibuseminebat, frequentes hominum turmae ad eum concurrebant, ut eius Missaecelebrationi interessent ac simul peccatorum per Reconciliationis Sacramentumveniam impetrarent. Assiduus namque ipse et alacer huiusSacramenti apostolus LVIII annos id ministravit, quasi viris mulieribusquedivina peccatorum remissione indigentibus panem se exhibens fractum.Alteri saevienti bello mundano precationem opposuit et corporis spiritusquemisericordiae opera. Ad aerumnas miseriasque tot familiarumlevandas, «Domum allevamenti doloris » excitandam curavit, ut esset«precationis scientiaeque templum». Spiritales asseclae multitudinem utefficerent orantium, «Precationis coetus» condidit, quos ipse «fidei seminariaamorisque fóculos» definivit. Tota sua in vita fidem exercuit, speconfirmante, caritate infiammante. Arta cum Christi cruci affixi ac resuscitaticoniunctione, in Virginem Mariam devotione, quam usque per rosariiprecem invocare consuevit, eucharistica adoratione suam spiritalemvitam aluit. Divinae Providentiae continenter fidens iterare solebat: «Planein divinum cor Iesu veluti infantulum in matris bracchia vos demittite».Amore in Dominum flagrans, ipse se Ei totum mancipavit ut hominumsalutem communicaret. Erga indigentes peccatoresque Deidilectionem est testatus, qui corpore animoque destitutis se dicavit. Hominummultitudinem suscepit, qui quotidie consilii, firmamenti, auxilii,solacii petendi causa ad eum accedebant. Christi lucem sua pastorali operatot cordibus attulit, angoribus desperationibusque vexatis. Peritus fuit acprudens spiritalis moderator. Ecclesiae leges Franciscalemque Regulamservavit atque, Francisci Assisiensis tenens vestigia, paupertatem, humi-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 499litatem, gravitatem castitatemque exercuit itemque paenitentia voluptatesrepressit. Dolorem elegit veluti instrumentum peculiare ad Christumpatientem participandum adque hominum peccata luenda. Etiam cumSuperiorum mandata onerosa exstabant, firmiter oboedire solebat, ergaDeum, Ecclesiam suumque Ordinem absolutam ostendens fidelitatem.Mensis Septembris die xxm anno MCMLXVIII iter ipse confecit se immolandoChristoque cruci affìxo conformando, cum corollam precatoriam praemanibus habens enuntiansque Iesu Mariaeque nomina de hoc mundo demigravit.Sanctitatis miraculorumque propter famam, quae latissime apuddiversorum ordinum homines differebatur, Archiepiscopus Sipontinus-VestanusCausam Processumque canonicum incohavit, qui anno MCMLXXXIIIincepit et anno MCMXC ad finem adductus est. His rebus a iure praescriptisrite peractis, die II mensis Maii anno MCMXCIX Nos Dei Servum in Beatorumnumerum rettulimus. Die autem xx mensis Decembris anno MMI Nobis coramDecretum de miraculo prodiit. Comprobantibus Patribus CardinalibusEpiscopisque in Consistorio die xxvi praeteriti mensis Februarii congregatis,statuimus ut canonizationis ritus Romae die xvi mensis Iunii anno MMIIageretur.Hodie igitur, in foro ad Vaticanam Basilicam Sancti Petri spectante, interMissarum sollemnia hanc ediximus formulam:«Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exaltationem fideicatholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domini nostri IesuChristi, beatorum apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberationepraehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorum Fratrum Nostrorumconsilio, Beatum Pium a Pietrelcina Sanctum esse decernimus etdefinimus, ac Sanctorum Catalogo adscribimus, statuentes eum in universaEcclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere.In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».Praestabilis hic Iesu Christi famulus propalam dedit insignium virtutumtestificationes, qui tot homines convenit eosque in Ecclesiae gremium perreconciliationis sacramentum rettulit. Innumeri sunt quoque ii qui eius monitionessectantes precationi laudabiliter dant operam. Eius effigies nostrisquoque temporibus vulgo clarescit, utpote cum homines qui nunc sunt transituraposthabere cohortetur et superna continenter affectare.Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.


500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDatum Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto decimo mensis Iunii,anno Domini bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Loco ES PlumbiIn Secret.. Status tab., n. 517.758LITTERAE<strong>APOSTOLICAE</strong>IEcclesia sanctis Victori et Coronae martyribus dicata in dioecesi Bellunensi-Feltrensi, ad gradum Basilicae minoris evehitur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — Qui passionis certamine in fide probati,victores intrepidi exierunt, quoniam erant fideles usque ad mortem et dataest eis corona vitae (cfr Apc 2,10-11), sancti martyres eximium nobis praebentexemplum spiritaleque auxilium. Quapropter libentes accepimus postulationemVenerabilis Fratris Vincentii Savio, Episcopi Bellunensis-Feltrensis,ut ecclesia in urbe Feltrensi, sanctis Victori et Coronae martyribus dicata, quia sacerdotibus praedicantur et a christifidelibus piissime illic coluntur, dignitateBasilicae Minoris exornaretur. Nunc igitur concedimus eiusmodi petitioni,confisi sane fore ut, intercedentibus his sanctis, hoc privilegium haud


Acta Ioannis Pauli Pp. II 501parum conferat ad bonum populi Dei illius dioecesis divinamque misericordiamabundantius super eum fundendam.De consilio ideo Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum,potestate Nostra Apostolica per has Litteras statuimus, ut memorataecclesia in urbe Feltrensi, sanctis Victori et Coronae martyribus dicata, tituloet dignitate Basilicae Minoris fruatur, iuribus additis et privilegiis huiusmoditemplorum propriis, servatis iis quae iuxta Decretum «De titulo BasilicaeMinoris» die ix mensis Novembris, anno MCMLXXXIX datum, servanda sunt.Haec vero nunc et in posterum firma esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxinmensis Iulii, anno MMII, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.Demandato Summi Pontificis83 ANGELUS card. SODANOLoco 83 SigilliIn Secret. Status tab., n. 534.935IITemplum paroeciale Deo dicatum in honorem Beatae Mariae Virginis sub titulo« Santa Maria de Uribarri de Durango » in dioecesi Flaviobrigensi ad gradumBasilicae minoris evehitur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — Spiritale omnium fidelium bonum augerevolentes, magnopere laetamur quotiescumque opportunitas Nobis datur divinumcultum diffundendi atque sacras in toto orbe aedes aptis titulis exornandi.Ideoque cum Venerabilis Frater Richardus Blázquez Pérez, EpiscopusFlaviobrigensis, cleri populique vota interpretatus, rogaverit ut templumparoeciale Deo dicatum in honorem beatae Mariae Virginis sub titulo «SantaMaria de Uribarri de Durango » in ista dioecesi situm ad dignitatem BasilicaeMinoris eveheretur, petitioni illi libenti animo obsecundamus. Itaque, deCongregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum consulto,Apostolicae potestatis Nostrae plenitudine, statuimus ut sacra illa aedes adtitulum ac dignitatem Basilicae Minoris evehatur, omnibus adiectis iuribus et


502 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeprivilegiis, quae templis hoc nomine insignibus rite competunt, secundumDecretum « De titulo Basilicae Minoris », die ix mensis Novembris annoMCMLXXXIX datum. Contrariis quibusvis non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensisDecembris, anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.Loco 83 SigilliIn Secret, Status tab., n. 534,934De mandato Summi Pontificis£8 ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusNUNTIIIL expleto anno a «Mission du Saint-Siège auprès de l'Unesco» constituta.A Monseigneur l'Observateur permanent du Saint-Siège auprès de l'UNESCO1. Le cinquantième anniversaire de la Mission permanente du Saint-Siègeauprès de d'Unesco revêt une importance particulière et je suis heureux dem'y associer par la pensée, saluant cordialement tous les participants auColloque qui marque cet événement. J'ai plaisir à évoquer à cette occasionle souvenir lumineux de votre prédécesseur, Mgr Angelo Roncalli, le bienheureuxPape Jean, qui fut le premier Observateur permanent de cette Missiondu Saint-Siège.2. Créée immédiatement après le second conflit mondial du XX e siècle,l'Organisation des Nations unies pour l'Education, la Science et la Culture estnée du désir des Nations de vivre en paix, dans la justice et la liberté, et de sedonner les moyens de promouvoir activement cette paix, par une coopérationinternationale nouvelle, marquée par un esprit d'assistance mutuelle et fondéesur la solidarité intellectuelle et morale de l'humanité. Il était naturel quel'Eglise catholique s'associât à ce grand projet, en raison de la souverainetéspécifique du Saint-Siège, mais surtout, comme je le déclarais devant cetteassemblée en 1980, en raison du « lien organique et constitutif qui existe entre


Acta Ioannis Pauli Pp II 503la religion en général et le christianisme en particulier, d'une part, et laculture, d'autre part». 13. Les intuitions qui ont présidé à la fondation de l'Unesco, il y a plus decinquante ans, prenaient acte de l'importance de l'éducation à la paix et à lasolidarité des hommes, rappelant que, «les guerres prenant naissance dansl'esprit des hommes, c'est dans l'esprit des hommes que doivent être élevéesles défenses de la paix». 2De telles intuitions se trouvent aujourd'hui largementconfirmées: le phénomène de la mondialisation est devenu une réalitéqui caractérise la sphère de l'économie et de la politique, mais aussi de laculture, avec des aspects positifs et d'autres négatifs; ce sont autant de domainesqui sollicitent notre responsabilité en vue d'organiser une vraie solidaritémondiale, seule capable de donner à notre terre un avenir de sécurité etde paix durable. Au nom de la mission qu'elle tient de son fondateur d'être lesacrement universel du salut, l'Église ne cesse de parler et d'agir en faveur dela justice et de la paix, invitant les Nations au dialogue et à l'échange, sansnégliger aucun facteur. Elle rend ainsi témoignage à la vérité qu'elle a reçueconcernant l'homme, son origine, sa nature et sa destinée. Elle sait que cetterecherche de la vérité est la quête la plus profonde de toute personne, qui nese définit pas d'abord par ce qu'elle possède mais par ce qu'elle est, par sacapacité de se dépasser elle-même et de grandir en humanité. L'Eglise saitégalement qu'en invitant nos contemporains à chercher avec exigence etpassion la vérité sur eux-mêmes, elle sert leur authentique liberté, alorsque d'autres voix, les entraînant sur les chemins de la facilité, contribuentplutôt à les asservir à la fascination et au pouvoir toujours renaissants desidoles.4. L'Eglise catholique, envoyée à tous les peuples de la terre, n'est liéeelle-même à aucune race ou nation, ni à aucune manière de vivre particulière.Au cours de son histoire, elle a toujours utilisé les ressources des différentescultures pour faire connaître aux hommes la Bonne Nouvelle du Christ, sachantbien que la foi dont elle est porteuse ne se réduit jamais à un élément dela culture, mais qu'elle est la source d'un salut qui concerne toute la personnehumaine et toute son activité. Mais c'est à travers la diversité et la multiplicitédes langues et des cultures, ainsi que des traditions et des mentalités,que l'Eglise exprime sa catholicité et son unité, en même temps que sa foi.Elle s'efforce donc de respecter chaque culture humaine parce qu'elle s'at-12Discours à l'UNESCO, n 9.Acte constitutif de l'UNESCO, 16 novembre 1945


504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetache, dans son activité missionnaire et pastorale, à ce que «tout ce qui setrouve comme semence de bien dans le cœur et dans l'esprit des hommes oudans les rites et les cultures propres des peuples, non seulement ne se perdepas, mais soit guéri, élevé, achevé pour la gloire de Dieu, la confusion dudémon et le bonheur de l'homme». 3Pour ces raisons, l'Eglise catholique a une grande estime de la Nation, quiest le creuset où se forge le sens du bien commun, où s'apprend l'appartenanceà une culture, à travers la langue, la transmission des valeurs familialeset l'adhésion à la mémoire commune. Mais, en même temps, l'expériencemultiforme des cultures des hommes qui est la sienne, parce qu'elle est « catholique»,c'est-à-dire universelle à la fois dans l'espace et dans le temps, luifait souhaiter aussi le nécessaire dépassement de tout particularisme et detout nationalisme étroit et exclusif. Nous devons garder conscience que« chaque culture, comme produit typiquement humain et conditionné historiquement,renferme nécessairement des limites». 4Dès lors, «pour que le sensde l'appartenance culturelle ne se transforme pas en fermeture, il y a unantidote efficace: la connaissance sereine, non conditionnée par des préjugésnégatifs, des autres cultures». 5C'est précisément la noble mission de l'Unesco que de solliciter cetteconnaissance mutuelle des cultures et de promouvoir leur dialogue institutionnel,par toutes sortes d'initiatives au niveau international, de rencontres,d'échanges, de programmes de formation. Construire des ponts entre leshommes, parfois même les reconstruire quand la folie de la guerre s'est employéeà les détruire, constitue un travail de longue haleine, toujours à reprendre,qui engage la formation des consciences et donc l'éducation desjeunes et l'évolution des mentalités. C'est l'un des enjeux importants de lamondialisation, qui ne doit pas conduire à un nivellement des valeurs ni à unesoumission aux seules lois du marché unique, mais plutôt à la possibilité demettre en commun les richesses légitimes de chaque Nation au service du biende tous.5. Pour sa part, l'Eglise catholique se réjouit du travail déjà accompli,même si elle en connaît les limites, et elle souhaite continuer à encourageravec détermination la rencontre pacifique entre les hommes, à travers leurscultures et la prise en compte de la dimension religieuse et spirituelle desindividus, qui fait partie de leur histoire. C'est bien le sens qu'il faut donner345Lumen gentium, n. 17.Message pour la Journée mondiale de la Paix 2001, n 7.Ibid., n 7


Acta Ioannis Pauli Pp. II 505àia présence d'un Observateur permanent du Saint-Siège auprès de l'Organisationdes Nations unies pour l'Éducation, la Science et la Culture, témoinattentif depuis cinquante ans de la spécificité catholique de l'Église et de sonengagement résolu au service de la communauté des hommes.Puisse la célébration de cet anniversaire affermir l'engagement de tous àtravailler inlassablement au service d'un vrai dialogue entre les peuples, àtravers leurs cultures, afin que la conscience d'appartenir à une même famillehumaine se fasse toujours plus vive et que la paix du monde en soit toujoursmieux assurée!À vous-même et à tous les participants au Colloque, j'accorde de grandcœur une particulière Bénédiction apostolique.Du Vatican, le 25 novembre 2002.IOANNES PAULUS PP. IIIIConiugibus catholicis Manilae congregatis missus.*1. My thoughts and prayers are with you, dear families of the Philippinesand from throughout the world, as you gather in Manila for your FourthWorld Meeting. With great affection I greet all of you in the name of theLord!On this occasion I also offer a prayerful greeting to ali the families of theworld which you represent: "Grace, mercy, and peace from God the Fatherand Christ Jesus our Lord". 1I thank the Papal Legate, Cardinal Alfonso López Trujillo, for the kindwords which he addressed to me on your behalf. To him and to the staff of thePontificai Council for the Family I express my gratitude for the time andeffort spent in preparing this Meeting. I am likewise grateful to CardinalJaime Sin, the Archbishop of Manila, who is generously hosting you duringthese days.thème:2. In the theological-pastoral session just concluded you discussed the"The Christian Family: Cood News for the Third Millennium". I chose* Die 25 Ianuarii 2003.11 Tm 1:2.


506 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialethese words with your World Meeting in mind, in order to highlight thesublime mission of the family. By embracing the Gospel and Walking in itslight, families are given the demanding responsibility of bearing witness to itsmessage.Dear Christian families, prociaim joyfully to the whole world the wonderfultreasure which you, as domestic churches, possessi Christian couples, inyour communion of life and love, in your mutual self-giving and in yourgenerous openness to children, become, in Christ, the light of the world.The Lord asks you daily to be like a lamp which does not remain hidden,but is put "on a stand, and ... gives light to all in the house". 23. Abo ve all, be "good news" for the third millennium by remainingfaithful to your vocation. Whether you were married recently or many yearsago, the Sacrament of Matrimony continues to be your own special way ofbeing disciples of Jesus, contributing to the spread of the Kingdom of Godand growing in the holiness to which all Christians are called. As the SecondVatican Council noted, Christian couples, in the fulfïlment of their maritaland family responsibilities, "increasingly advance their own perfection andtheir mutual sanctification". 3Accept fully and without reserve the love which, in the Sacrament ofMatrimony, God first gave to you, and through which he enables you to loveothers in turn. 4Stand firm in the one conviction which can give meaning,strength and joy to your life: Christ's love will never abandon you, his covenantof peace with you will never fail. 5 God's gifts and call are irrevocable. 6He has written your name on the palm of his hand. 74. The grace which you received in marriage remains with you throughthe years. Its source is in the pierced heart of the Redeemer, who sacrificedhimself on the altar of the Cross for the sake of the Church, his Spouse,accepting death for the salvation of the world.This grace remains ever close to that source: it is the grace of a selfsacrificinglove, a love which both gives and forgives. It is the grace of aselfless love which forgets the hurt it has suffered, a love faithful unto death,a love bursting with new life. It is the grace of a generous love, which believes234567Mt 5:15,Gaudium et spes, 48.Cf. 1 Jn 4:19.Cf. Is 54:10.Cf. Rom 11:29.Cf. Is 49:16.


Acta Ioannis Pauli Pp II 507all things, bears all things, hopes all things, endures all things, a love whichhas no end, a love which is greater than ali else. 8Such a love is not always easy. Daily life is full of pitfalls, tensions,suffering and even fatigue. But on this journey you are not alone. Jesus isalways présent at your side, just as he was for the newly-weds at Cana inGalilée during a moment of diffìculty. The Second Vatican Council remindsus that the Saviour remains close to Christian couples and offers them help,so that, just as he loved the Church and gave himself up for her, they toomight always love each other faithfully and with constant mutual concern. 95. Christian couples, be "good news for the third millennium" by bearingconvincing and consistent witness to the truth about the family.• The family founded on marriage is a patrimony of humanity, a great goodof priceless value, necessary for the life, development and the future of peoples.According to the plan of création established in the beginning, 10thefamily is the setting in which the human person, made in the image andlikeness of God, 11is conceived and born, grows and matures. The family, asthe primary school in which the human person is formed, 12is indispensablefor a true "human ecology". 13I am grateful for the testimonies which you have given this evening, andwhich I have carefully followed. They bring to mind my own expériences as apriest, as Archbishop of Krakow and in the nearly twenty-fïve years of mypapacy. As I have often said, the future of humanity passes by way of thefamily. 14I urge you, dear Christian families, to show by your daily lives thatdespite numerous difficulties and obstacles marriage is able to be fully livedout as a meaningful expérience and as "good news" for the men and women oftoday. Be leaders in the Church and in the world: this is a responsibilityflowing from your célébration of the Sacrament of Matrimony, from yourbeing a domestic church, and from the marital mission which is yours as theprimary cells of society. 158910II1213u15Cf. 1 Cor 13:7-8.Cf. Gaudium et spes, 48.Cf. Mt 19:4.8.Cf. On 1:26.Cf. Familiaris consortio, 19-27,Centesimus annus, 39,Cf.. Familiaris consortio, 86.Cf.. Apostolicam actuositatem, 11


508Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale6. Finally, dear Christian couples, if you wish to be "good news for thethird millennium", do not forget that family prayer is a sure way to remainunited in a way of life in harmony with God's will.When I prociaimed the Year of the Rosary several months ago, I recommendedthis Marian dévotion as a prayer of the family and for the family. Byreciting the Rosary, families "place Jesus at the centre, they share his joysand sorrows, they place their needs and their plans in his hands, they drawfrom him the hope and the strength to go on". 16I entrust all of you to Mary, Queen of the Family; may she accompanyand sustain your life as families. I am also pleased to announce that the FifthWorld Meeting of Families will be held in Valencia, Spain, in 2006.As I now impart to all of you my Apostolic Blessing, I leave you with afinal charge: with God's help, make the Gospel the guiding principie of yourfamilies, and make your families a page of the Gospel written for our time!IOANNES PAULUS PP. IIRosarium Virginis Mariae, 42


Congregatio de Causis Sanctorum 509<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMCALCUTTENSISBeatificationis et Canonizationis Servae Dei Teresiae a Calcutta (in saec.: AgnetisGonxha Bojaxhiu), fundatricis Congregationum Missionariarum et Missionarioruma Caritate (1910-1997)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS« Sitio » {Io 19, 28) ita Iesus exspirans in cruce exclamavit. « Christus cruciaffixus... saeculorum decursu clamare pergit suam "sitim" ardentem animasservandi. Et ad restinguendam sitim Dei-Amoris et quoque nostram, alia nonest ratio nisi ut diligas et sinas te diligi» (IOANNES PAULUS II, Nuntius datusintuitu diei Missionibus dicati, die 18 mensis Maii anno 1997, Insegnamenti,XX, 1 [1997], p. 1213). Vehemens amoris et animarum studium, quod ex imoCorde Iesu oritur, cor Servae Dei Teresiae a Calcutta penitus permeavit.Desiderio est infiammata sitim Iesu sedandi, quoniam dilexit Illum et pauperes,in quibus Iesus Passionem suam vivere pergit.Verbis Magistri firmiter nisa «Quamdiu fecistis uni de his fratribus meisminimis, mihi fecistis» {Mt 25, 40), infirmos quaesivit, morituros, mendicos,pueros derelictos atque omnes in tuguriis, in viis et in egentioribus suburbiisdegentes. Ut amorem suum erga Magistrum ad rem perduceret humiliterinserviendo pauperrimis omnium pauperum, peculiarem instituit catenamamoris. Mater Teresia hominum cogitationes intendere fecit non tantum inpauperes, verum etiam in aliam ingentissimam prae ceteris paupertatem,quae est privatio benevolentiae, amoris, sollicitudinis. Eius eloquens immensiamoris exemplum excussit omnium conscientias: medicinam protulit ad sanandumdolorem incuriae, responsum ferens ad quaestionem: « Quis est meusproximus?». Alacri animo confirmavit dicens «opera amoris opera pacis esse»:Famula Dei manet uti testimonium spei et fons inspirationis sive procredentibus sive pro non-credentibus.


510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAgnes Gonxha Bojaxhiu, quae postea vocabitur Teresia a Calcutta, inurbe v. Skopje, die 26 mensis Augusti anno 1910, postrema ex quinque liberis,nata est a parentibus Nicolao Gonxha et Drana Bojaxhiu. Sequenti die Baptismapercepit; et chrismate Confirmationis insignita est die 10 mensis Novembrisanno 1916. Mense Septembri anno 1928, duodeviginti annos nata,missionaria esse cupiens inter gentes Bengalenses in India, Hiberniam secontulit ut ingrederetur Institutum Beatae Virginis Mariae, quod appellatur«Sororum a Laureto». Indiam petiit die 1 mensis Decembris anno 1928, inCalcuttam perveniens die 6 sequentis mensis Ianuarii. Prima nuncupavitvota in loco v. Darjeeling die 25 mensis Maii anno 1931, et perpetua die 24mensis Maii anno 1937. Serva Dei plurimis exornabatur donis: ingenio, perspicienda,communi sensu, praeclara iudicii et regiminis facultate necnonacuto leporis sensu. Septemdecim annos Calcuttae transegit munere fungensmagistrae et rectricis scholae « a Laureto ». Assidua eminuit oratione, fidelitate,fervore, largitate et peculiari de pauperum necessitatibus cura. Votumprivatum, quod fecerat anno 1942, scilicet «nullo umquam tempore aliquidDeo negandi et hoc quidem sub peccati mortalis vinculo», eximiam exhibetanimam. Vitae tamen flexu affecta est die 10 mensis Septembris anno 1946,quo ex impulsu gratiae ad instituendas « Sorores Missionarias a Caritate »inducta fuit. Praehabito diuturno accuratae scrutationis periodo, ab ArchiepiscopoCalcuttensi ecclesiasticam obtinuit approbationem ut primos susciperetgradus ad novam Congregationem condendam. Die 11 mensis Augustianno 1948, relinquens Sorores « a Laureto» varios menses Patnae morata est,ubi scholas habuit de primis auxiliis ferendis, priusquam novum iniret apostolatumdie 21 mensis Decembris anno 1948 in Calcuttae suburbiis. Primaevocationes festinanter pervenerunt novamque agmen erectum est uti Congregatioiuris dioecesani die 1 mensis Octobris anno 1950, quae sibi proposuitimmensam amoris Iesu sitim pro animabus restinguere, vires insumens prosalute et sanctificatione «pauperrimorum inter omnes pauperes». Congregatioad gradum iuris pontificii evecta est die 1 mensis Februarii anno 1965.Praeter contemplativum Sororum Missionariarum a Caritate ramum, quiinchoatus est anno 1976, Serva Dei fundamenta quoque iecit trium Congregationumvirorum, qui sunt: Fratres Missionarii a Caritate anno 1963, Missionariia Caritate Fratres Contemplativi anno 1979, et Sacerdotes Missionariia Caritate anno 1984. Illius charisma laicos cuiuscumque religionis etcoetus sociatos allexit. Ut occasionem offerret iisdem ad hanc missionemamoris accedendi, condidit Associationem Internationalem Collaboratorumquae ascribit etiam infirmos et dolentes. Temporis nostri necessitates acute


Congregatio de Causis Sanctorum 511intuens, missionem suam diffudit per quinque orbis Continentes novasquedomus aperuit ut Ecclesiam in mundo hodierno «per humilia amoris opera»plene praesentem redderet. Amoris Dei nuntia, mundum universum perlustravitulla sine intermissione; non tantum dolores lenivit, verum etiam ipsiusdoloris sensum eiusque supernaturale pondus illustravit. Providus Pater mercedemilli retribuit pro plena fiducia necnon pro assidua eius opera ita ut,tempore quo Dei Serva animam exhalavit, expleretur summa 4.337 sororumet 669 domuum in 127 nationibus exsistentium. Omnium gentium sibi aestimationemconciliavit, simplicitate eminens et testimonium reddens de evangeliconuntio quem ipsa vitam sibi fecit. Innumeris praemiis honestata est obactuositatem apud pauperes praestitam; «sancta vivens» a plurimis appellabatur.Usque desiderium suscitavit bonitatis et semitam descripsit sanctitatisquae omnibus in promptu esset, ordinaria extraordinario amore et minimamaximo amore peragens. Saepe asserebat «sanctitatem non esse paucorumprivilegium, sed tuam meamque obligationem». Animum ad hodierna attendensfideque inspirata, obtinuit ut Dei consilium in singulis rerum adiunctisdetegeret. Tum incommoda tum dolores dona ab ipsa putabantur et opportunitasad redemptivum Christi sacrificium participandum. Communionemcum Deo coluit per orationem, per sacramenta, per meditationem Verbi Dei,per cultum Sacro Cordi tributum. Verba Matris Teresiae « quemadmodumsanguis in corpus, ita oratio in animam confert beneficia» in luce collocantpersuasionem eius de summo orationis pondere. Eucharistia et pauperes veluticardo exstiterunt illius spiritualitatis. Ex contemplatione Vultus Christisub Panis specie latentis, quaerebat Vultum ipsum « deformatum in pauperrimisomnium pauperum». Tamquam authentica anima contemplativa interomnes gentes, singulis diei horis sponsalem cum Christo nutribat necessitudinem,quoniam — ut dicere consueverat — «Iesus in Eucharistia, Iesus inconsororibus et Iesus in pauperibus unum sunt, est enim idem Iesus». Fidemerga Ecclesiam ostendit sive per amorem et fidelitatem erga Summum Pontificemet Episcopos, sive per integrum assensum Magisterio, quamvis discrepantias,censuras, ludibria pati debuerit. Profunda allecta fiducia, inde atenera aetate Virginem Mariam singulari prosequebatur dilectione. Studuitse eandem cum Illa fieri, cuius praecipua sedes constituebatur sub cruce.« Illic ut Mater Teresia repetebat — Missionariae a Caritate natae sunt"sub supplici Mariae intercessione" ». Conscia simul erat se tantum cum CordeImmaculato Mariae coniunctam Dei vocationi plene respondere posse. Decursudiuturnae et aerumnosae caliginis interioris quae per quinquagintaannorum spatium est producta, vitam gessit Deo fidens Eique omnino dedita,


512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeiugiter gaudium diffundens. Adhortatio haec: « Cávete ne dolor et aegritudoita vos ob ruat ut gaudium Christi Resurrecti obliviscamini », quam expressithaec incommoda acerba perferens, praecellentem demonstrat eius spei gradum.Vehemens eius optatum « Deum diligendi magis quam umquam alias »manifestum reddebatur ob constantem adhaesionem Ipsi exhibitam, «Illiquod petit iucunde tradendo et quod Ille largitur sumendo». Praesertimcompatientiam adhibens, misericordiam et curam erga pauperes et consorores,suiipsius oblita notum in res universas amorem suum reddidit. Veram sepraebuit matrem, quae seipsam omnimode tradebat singulis personis, quas«usque ad dolorem» diligebat. Testificationem prudentiae vere supernaturalisdedit in condenda, in diffundenda et in regenda sua Congregatione. Neunum quidem meritum sibi tribuit de peractis operibus, immo res singulasagnoscebat uti « Dei opera », quapropter omnem gloriam et laudem soli Deoreferebat. Singulari ditata fortitudine arduam provexit actionem apostolicamet onerosa suscepit itinera. Incommoda et cruciatus vitae alacriter, firmiter,sereno animo constantique pertulit laetitia. Firmam voluntatem, quae fortissimumeius revelabat ingenium, cum mira aequanimitate conciliavit summaquepatientia et urbanitate. Modus se gerendi aptabatur ad modum pauperumquibus inserviebat, et ita saepissime nancisci potuit occasionem vitamausteritatis et immolationis agendi, exclusa tamen qualibet nimietatis forma.Uti « calamum in Dei manibus » se existimabat, prorsus confisa per suam« pusillitatem » magnitudinem Dei ostendi. Apostolatum suum asserebat esse«tantummodo guttulam in oceano» et saepe alios hortabatur dicens: «Oratene opera Dei perire faciamus ». Ipsamet sedulo formationem curavit consororum,quoniam unamquamque vocationem reputabat pretiosum Dei donum.Exemplo et verbis instanter illustrabat momentum profundam orationis etcommunitatis vitam ducendi, summo cum studio apostolatum sustinens.Evangelica consilia fideliter observavit, se cum Iesu coniungens indivisoamore in castitate, per libertatem paupertatis et per absolutam oboedientiaevinculo deditionem; necnon quartum votum pauperrimus omnium pauperumgratuito et ex totocorde inserviendi, quod proprium est charisma eius Congregationis.Evidens et diffusa fama sanctitatis, qua vivens fruebatur, increbuitet est post mortem confirmata, quae Calcuttae evenit die 5 mensisSeptembris anno 1997. Eius sanctimonia innumeros homines ad Christumattraxit: pauperes et divites, simplices homines et ductores populorum, credenteset non-credentes; haec vita sancta adhuc eos urget ad implorandumeius apud Deum patrocinium. Hanc propter probatissimam sanctitatis famammentem quoque Summorum Pontificum ad se convertit, et attentis


Congregatio de Causis Sanctorum 513innumeris sive auctoritatum ecclesiasticarum sive christifidelium petitionibus.Causa beatificationis et canonizationis, de Apostolicae Sedis consensu,perquam celeriter inchoata est apud Curiam Archidioecesanam Calcuttensem.Inquisitio dioecesana peracta est annis 1999-2001, cuius iuridicam auctoritatemapprobavit haec Congregatio de Causis Sanctorum per decretumdie 22 mensis Septembris anno 2001 editum. Positione apparata, disceptatumest num Serva Dei in virtutibus exercendis heroicum attigisset gradum. Die28 mensis Iunii anno 2002 actus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum,qui unanimiter vota affirmativa tulerunt. Patres Cardinales et Episcopi,in Sessione Ordinaria die 24 mensis Septembris anno 2002 congregati,post auditam relationem Ponentis Causae, Em.mi D.ni Simonis CardinalisLourdusamy, edixerunt Sororem Teresiam a Calcutta virtutes théologales,cardinales eisque adnexas heroica coluisse strenuitate. Facta demum de hisceomnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum CardinalemPraefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de CausisSanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servae Deivirtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,Servae Dei Teresiae a Calcutta (in saec.: Agnetis Gonxha Bojaxhiu), FundatricisCongregationum Missionariarum et Missionariorum a Caritate, in casu etad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. m s.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis34 - AAS.


514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHISPALENSISCanonizationis Beatae Angelae a Cruce (in saec.: Mariae ab Angelis GuerreroGonzales), fundatricis Societatis Sororum a Cruce (1846-1932)DECRETUM SUPER MIRACULOBeata Angela a Cruce (in saec.: Maria ab Angelis Guerrero González) exhumili familia Hispali orta est die 30 mensis Ianuarii anno 1846. Adhucpuella in officina calcearia operata est, ubi navitate ac pietate enituit. Infirmasalus prohibuit ei ut Conventum ingrederetur, non vero ut amori IesuChristi et animarum totam se traderet. A Spiritu Sancto perducta, anno 1875Societatem Sororum a Cruce pro pauperibus, aegrotis et pueris egenis sustinendiscondidit. Ardenti caritate, humilitate et abnegationis spiritu eminens,sanctitatis fama circumfusa, die 2 mensis Martii anno 1932 in Domino obdormivit.Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 5 mensis Novembris anno1982 eam in numerum rettulit Beatorum.Canonizationis respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationem Theodor! MolinaNavarro, pueri tredecim annorum, qui die 25 mensis Novembris anno 1986signa repente exhibuit asperae cephaleae cum imminutione visus oculi dexteri.Variis post clinicis scrutationibus inventa est ischemia retinae ob vehementemet extentum vasospasmum sectionis temporalis inferioris arteriaeretinicae oculis dexteri. Irreversibili aestimato damno visus, infirmus nullivero subiectus est curae. Cum eadem et immutata valetudo Theodori maneret,avia eius per litteras usum profecta est Sororum a Cruce Hispaliensium,quae ei miserunt reliquiam Matris Fundatricis et textum supplicationumnovendialium. Die 15 mensis Februarii anno 1987 infirmus ipse reliquiamsibi apposuit et divinum auxilium per intercessionem Beatae Angelae a Cruceapud Deum impetrare coepit, ut sanationem adipisceretur. Mane diei 17 eiusdemmensis Theodorus improviso perfectam ac stabilem restitutionem visusoculi dexteri expertus est. Clinicae investigationes extemplo peractae sanationemconfirmaverunt. De hoc miro aestimato casu anno 1989 apud CuriamCivitatis Regalensis Inquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritas etvis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 22 mensisSeptembris eodem anno probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum insessione diei 14 mensis Februarii anno 2002 sanationem omnium facultatum


Congregatio de Causis Sanctorum 515ad visum pertinentium oculi dexteri instantaneam, completam, duraturam etinexplicabilem secundum scientiam fuisse una voce affirmavit. Die 13 mensisSeptembris eodem anno Congressus Peculiaris Consultorum Theologorumfactus est et die 5 mensis Novembris subsequenti Sessio Ordinaria PatrumCardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo D.no Hieronymo Grillo,Episcopo Centumcellarum-Tarquiniensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorumsive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculodivinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemBeatae Angelae a Cruce (in saec.: Mariae ab Angelis Guerrero González),Fundatricis Societatis Sororum a Cruce, videlicet de instantánea, completaac duratura sanatione Theodori Molina Navarro a « spasmo prolungato eintenso del ramo temporale inferiore dell 'arteria retinica dell 'occhio destro, conconseguente ischemia e perdita della visione ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. 68 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIANUENSISCanonizationis Beatae Virginiae Centurione vid. Bracelli, fundatricis InstitutiSororum Dominae Nostrae a Refugio in Monte Calvariae (1587-1651)DECRETUM SUPER MIRACULOBeata Virginia Centurione vidua Bracelli ex nobili et opulenta familiaIanuae nata est die 2 mensis Aprilis anno 1587. Marito anno 1607 vitafuncto, Verginia votum perpetuae castitatis emisit et educationi incubuitduarum filiarum nec non amplis et plurimis caritatis operibus ad iuvamenferendum pueris et puellis derelictis, aegrotis, pauperibus atque indigentibusex variis ordinibus Ianuae. Quo melius proximum deleniret, suas distribuitdivitias, labores ingentes et incommoda oppetivit, obiectus et contumeliaspertulit. Condidit Congregationem Sororum Dominae Nostrae aRefugio in Monte Calvariae. Exemplo et operibus suis contulit ad condicionemmoralem et religiosam urbis digniorem reddendam. Sanctitatis famacircumdata mentisque onusta in conspectu Dei, Ecclesiae et societatis, die15 mensis Decembris anno 1651 piissime ad Dominum migravit. A SummoPontifice Ioanne Paulo II inter Beatos caelites est adnumerata die 22 mensisSeptembris anno 1985.Quod ad canonizationem spectat, Postulatio Causae ab hac Congregationede Causis Sanctorum petivit ut iudicium ferret de praesumpta mirasanatione, in oppido v. Uberaba in Brasilia patrata et intercessioni BeataeVirginiae adscripta. Casus respicit dominam Almerentinam Elias Borges,novem filiorum matrem, sex et septuaginta annos natam, quae ineuntemense Martio anno 1988 productam sustinuit haemorrhagiam vaginalemcum acutis doloribus in regione pelvica. Clinica inspectione peracta, compertumest infirmam mulierem ad collum uteri carcinomate magnae molisparumque distincto affectam esse. Progressione neoplasiae recognita, editaest prognosis infausta quoad vitam. Sectione chirurgica omissa, cobaltotherapicaet brachytherapica medicatio est illi praescripta. Interea infirma ipsaet aliquot ex propinquis implorare inceperant intercessionem Beatae Virginiaeut a Deo impetraretur sanatio. Nondum expleta erat curatio cobaltotherapica,cum die 24 mensis Aprilis eiusdem anni detectum est tumoremomnino evanuisse, quamvis ab inita therapia parum temporis elapsum es-


Congregatio de Causis Sanctorum 517set. De sanatione, quae a primo temporis momento mira praesumebatur,apud Curiam dioecesis Fertiliensis anno 2000 instructa est Inquisitio dioecesanacuius postea haec Congregatio iuridicam agnovit auctoritatem perdecretum diei 2 mensis Februarii anno 2001. Collegium Medicorum, die 17mensis Ianuarii anno 2002 congregatum, edixit sanationem fuisse rapidam,perfectam, permanentem et scientiae leges excedentem. Die 13 mensis Septembriseiusdem anni habitus est Congressus Peculiaris Consultorum Theologorumet die 15 sequentis mensis Octobris acta est Sessio Ordinaria PatrumCardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo D.no IoanneCoppa, Archiepiscopo titulo Sertensi. Et in utroque Coetu, sive Consultorumsive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinituspatrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Beatae Virginiae Centurione vid. Bracelli, Fundatricis InstitutiSororum Dominae Nostrae a Refugio in Monte Calvariae, videlicet de rapida,perfecta et permanenti sanatione dominae Almerentinae Elias Borges, a « cervicocarcinomaepidermoide scarsamente differenziato, ulcerato, con infiltrazione delparametrio destro, allo stadio II-B ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. © S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLEODIENSISBeatificationis et Canonizationis Ven. Servi Dei Valentini Paquay, sacerdotisprofessi O.F.M. (1828-1905)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Valentinus Paquay Tungris in Belgio vitamingressus est die 17 mensis Novembris anno 1828. Ordinem Fratrum Minorumingressus, religiosam emisit professionem anno 1850 et sacro presbyteratusordine anno 1854 est insignitus. Sacerdotalem gessit vitam inconventu loci Hasselt, ubi vicarii et guardiani munia obivit. Officium quoquealiquod per tempus definitoris provincialis implevit. Summa ductuscaritate et humilitate arduum explicavit apostolatum in Dei Verbo praedicandoet in reconciliationis sacramento administrando. Cultum ad Eucharistiampromovit nec non frequentem eucharisticam communionem.Quemadmodum vixerat, ita piissime obiit die 1 mensis Ianuarii anno1905. Summus Pontifex Paulus VI die 4 mensis Maii anno 1970 ServumDei declaravit heroicum theologalium, cardinalium eisque adnexarum virtutumgradum attigisse.Haec Congregatio de Causis Sanctorum praesumptam nuper inspexit miramsanationem quam Postulatio Causae porrexerat illi ad beatificationempromovendam. Eventus respicit dominam ex Belgio oriundam, cuius nomenMartha Claes, quae anno 1948, sexaginta duos fere annos nata, tumefactionempati coepit in inferiore oris labio, ex quo purulentus humor et sanguisemanabant, cui addebantur dolores primo maxillam, dein ipsum vultum pervadentes.Agebatur de carcinomate ex quo infirma mulier non congruenterrefecta fuerat. Cum morbus ingravesceret doloresque augerent, aegrota mediomense Iulio anno 1950 novendiales supplicationes ad Deum effundereincepit per intercessionem Servi Dei Valentini Paquay, quem singulari devotioneiam pridem prosequebatur. Mane diei 2 sequentis mensis Augusti, electo surgens domina Martha persensit dolores evanuisse, ac labium tangensadvertit, in locum ulceris carcinomatosi, tenuem esse membranam. Medicisanationem statim comprobarunt perfectam fuisse et constantem. De hoceventu, qui mirus est habitus, apud Curiam Leodiensem inter annos 1952-1953 instructus est Processus Ordinarius, cuius iuridicam auctoritatem haecCongregatio agnovit per decretum editum die 20 mensis Octobris anno 2000.


Congregatio de Causis Sanctorum 519Consilium Medicorum, in Sessione habita die 18 mensis Aprilis anno 2002,sanationem celerem fuisse, perfectam, perseverantem et ex scientia inexplicabilemedixit. Die 12 mensis Novembris eodem anno Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum celebratus est et die 10 insequentis mensis DecembrisSessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae PonenteExc.mo D.no Aemilio Eid, Episcopo tit. Sarepteno Maronitarum, habita est.Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativumprolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servi Dei Valentini Paquay, Sacerdotis professi OrdinisFratrum Minorum, videlicet de celeri, perfecta ac perseveranti sanatione MarthaeClaes ab «ulcera carcinomatosa da epitelioma spino-cellulare ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. m S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMEDIOLANENSISBeatificationis et Canonizationis Servi Dei Caroli Gnocchi, sacerdotis archidioecesisMediolanensis, fundatoris Operis «Pro Iuventute» (nunc «Fondazione DonCarlo Gnocchi») (1902-1956)DECRETUMSUPER VIRTUTIBUS«Vocatio ad sacerdotium est mysterium. Est mysterium arcanae permutationis— "admirabile commercium" — inter Deum et hominem. Hic Christosuam donat humanitatem qua Ipse utatur quasi instrumento salutis,quasi hunc hominem efficiat "alterum ego". Nisi mysterium huius "commercii"percipiatur, intellegi nequit quomodo fieri possit ut adulescens, vocemaudiens "Sequere me", omnibus propter Christum renuntiet, pro certo habens,per hanc viam humanam suam personalitatem plene effici» (IOANNESPAULUS II, Dono e Mistero, Libreria Ed. Vaticana, 1996, p. 84). His ipsis verbisIoannes Paulus II, Summus Pontifex, susceptam ante 50 annos ordinationempresbyteralem in memoriam revocavit. Quibus verbis videtur nobis in brevecogi personalitas spiritualis Caroli Gnocchi, qui vitam suam Deo devovit addiffundendam spem in animis puerorum et adulescentium. Natus est in vicoS. Columbani ad Lambrum, qui Mediolano est proximus, die 25 mensis Octobrisanno 1902, ex Henrico humili marmorario et Clementina Pasta, quaedum curam gereret filiorum, ut vestifica plurimum egit ut angustos reditus exopere mariti captos, augeret. Famulus Dei lustrali aqua est tinctus, brevitempore post partum, in ecclesia paroeciali Sancti Columbani; anno 1910sacramentum Confirmationis suscepit in paroeciali tempio S. Euphemiae Mediolani,ubi, post mortem patris qua anno 1907 suis est ereptus, familia eiusse collocaverat. Cum tertium decimum annum aetatis ageret, mater ei permisitut in Seminarium S. Petri in loco Seveso se conferret, ubi tertiam classemgymnasii frequentaret. Anno 1918 transiit in Seminarium cum adiunctolycio, in urbe Mondi cia {Monza) situm. Anno 1921 nomen dedit curriculotheologico apud Seminarium Maius tum temporis in urbe Mediolano positum,non longe a cathedrali ecclesia. Cum ad studia in Seminario incumberet,amplissima de eo facta sunt iudicia: educatores eum habebant mitem, bonum,docilem, urbanum, pium, studiis deditum, ingenio hominibus patentepraeditum ac diligentem. Amabat músicas artesque, fuit alacer iucundusquecum sociis, concitans circum se globum mentium coniunctionis et benevolentiae.Statim post ordinationem sacerdotalem, die 6 mensis Iunii anno 1925


Congregatio de Causis Sanctorum 521sibi collatam, ut vicarius paroecialis missus est in paroeciam B.M.V, in caelumAssumptae, quae est in loco Gernuscosul Naviglio (Mediolani), ut vulgoappellatur. Subsequente anno translatus est in paroeciam S. Petri in Sola,quae tum temporis fuit una ex amplissimis et populo frequentissimis paroeciisMediolanensibus. In utroque loco ei commissa est cura formationis puerorum,adulescentulorum et adulescentium, oratoria paroecialia, quae dicuntur,obeuntium. Ibidem sacerdos recens ab ordinatione melius ostenditfacultates, quibus praeditus erat, institutorias, quos quidem iuvenes alacrianimo ferventes, in globum sui sectatorum convocavit, quibusque rationemeximie spiritualem proposuit. Eodem tempore impensum zelum missionariumcoluit, ad eos iuvenes, qui fidem vel vitam christianam deserere videbantur.Anno 1928 factus est cappellanus Operis Nationalis «Balillani» {Balilla),quo fascales, tum Italiae dominantes, sibi proponebant omnemactionem institutoriam iuventutis inspicere atque dirigere. Anno 1933 factusest cappellanus Secundae Legionis Militiae (fascalis) Studiorum Universitatis.In bis muneribus obeundis, sine dubio nonnihil pericula afferentibus, illesemper concorditer egit cum Archiepiscopis suis, prius cum Eugenio CardinaliTosi (1922-1929) deinde cum beato Alfredo Ildefonso Cardinali Schuster(1929-1954). Anno 1936 translatus, ut moderator spiritus, ad Institutum« Gonzaga » Mediolanense, curis creditum Fratrum Scholarum Christianarumquibuscum plane concorditer egit. Quae de ratione educandi sentiret, eaexposita sunt in nonnullis libris, quos felici cum eventu conscripsit. In bisceoperibus suis constanter monuit sanctitati primas partes esse tribuendas,quod efficeretur vehementi amore in Deum et animo ardenter parato hominibusservire, potissimum pauperes et in extremas societatis partes detrusos.Pastorali caritate inflammatus, sequebatur iuvenes ad arma vocatos bellopancosmio altero sae viente et iis assistere voluit, cum essent dolori ac perturbationiobnoxii. Cum funestum in modum exercitus Italicus e Russiasese reciperet, sensit in animo Deum se vocare ad curas agendas afflictorum.In illo terribili temporis articulo (die 17 mensis Septembris anno 1942)fassus est: « Percupio post bellum confectum me in omne tempus alicui opericaritatis addicere, quod Deus mihi indicaverit. Hoc unum peto a Deo: pertotius vitae cursum pauperibus eius ministrare. En meus cursus honorum ».Cum in Italiam rediisset, eam regionem peragravit ut mnemosyna a militibus«alpinis» moribundis sibi relicta eorum necessariis traderet. IuvavitHebraeos et rei politicae causa vexatos ut in Helvetiam confugerent; quamob rem decem dies in carcerem est inclusus. Die 8 mensis Decembris anno1945 iuvenis matercula ad desperationem adducta, filiorum ei commendavit,


522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialearmis bellicis, quae remanserant, sauciatum. Tantum dolorum cumulumaspiciens, Opus «Pro Infantia Mutilata» condidit, quod nomen deinceps mutatumest in Opus « Pro Iuventute », nunc vero Fondazione Don Garlo Gnocchivocatur. Famulus Dei vires suas consumpsit ut omnes parvulos bellicis eventibussauciatos, colligeret, adiuvaret, educaret. In eiusmodi incepto innumerabileshomines liberales eum adiuvarunt, initio sumpto a Pio XII, PontificeMaximo, cui addantur oportet beatus Alfredus Ildefonsus Cardinalis Schuster,Ioannes Baptista Cardinalis Montini, postmodum electus Pontifex Maximus,qui ultimam voluntatem Servi Dei excepit. Hic enim tumore in stomachoperculsus sancte obiit Mediolani vespere diei 28 mensis Februarii anno1956. Eius funus prosecuta est ingens multitudo hominum, qui sanctitatemvitae eius sacerdotalis admirabantur, prorsus impensae in Dei gloriam bonumqueiuventutis dolori obnoxiae. Profecto Famulus Dei summa cum fidelitatemissionem suam sacerdotalem implevit atque virtutes christianas diligenter,generose, perseveranter exercuit, lucem et caritatem Christi circum seeffundens. Fides eius fuit prorsus singularis, in qua spes eius inconcussanitebatur, et qua ferebatur in Deum, in divinam Providentiam, in vitamaeternam et in futuram hominum sortem saepius haec verba iteravit: «Christusest verus Deus et verus homo, est exemplar et forma perfecta, quodsperare et quo contendere debet omnis homo, qui habere velit personalitatemvere humanam». Ipse Pontifex Maximus Ioannes Paulus II eum definivit«spei seminatorem». Famulus enim Dei sibi persuasum habuit ultimum acdefinitivum consilium semper e bono efficiendo esse desumendum, qua rationecertus effectus, patienter fortiterque operam dedit aedificando Regno Dei.Amor in Deum, cuius vestigia in vultu fratris doloribus affecti detexit, eiuscaritatem aluit et sustinuit, eius se devovendi studium eiusque labores, quaepro iuvenibus, pro parvulis saucis et pro universis sive in corpore sive inanimo laborantibus sustinuit. Extremum signum eius caritatis fuit donumquod facere destinavit cornearum suarum, ut duo infantuli iterum possentvidere, quod omnium animos permovit et paucis diebus transactis, ab ipsoPio XII est collaudatum. In turbine negotiorum suorum vigili cum fidelitatecoluit unionem cum Deo, piam celebrationem mysteriorum divinorum, orationemet contemplationem. Animo piissimo ferebatur in Virginem Mariam,cui ut «Matri suavissimae, gratiarum mediatrici», Opus commendavit, cuivitam suam devovit. Exempli in modum virtutes coluit prudentiae, iustitiae,fortitudinis ac temperantiae. Servivit Deo, Ecclesiae et egentibus laetitiasimplici ac discreta, sed etiam modo quam maxime alliciente. Datum est eiut alios confirmaret, consolaretur, alios auscultaret iisque consuleret cum


Congregatio de Causis Sanctorum 523urbanitatê. Coluit puritatem evangelicam et castitatem sacerdotalem tameximie ut admirationem omnium colligeret, qui cum eo vivebant. Ut omniain breve cogamus, Famulus Dei re vera testis fuit illius Evangelii, cuius fuitinfatigabilis magister atque vulgator. Quoniam fama sanctitatis, qua vivensfruebatur, etiam post mortem ei tribuebatur, Archiepiscopus MediolanensisCarolus Maria Cardinalis Martini initium fecit Causae beatificationis eius etcanonizationis atque, annis 1987-1991, Inquisitionem dioecesanam instituit,cuius vis iuridica agnita est a Congregatione de Causis Sanctorum, decretolato die 29 mensis Octobris anno 1993. Positione comparata, disceptatum est,secundum normas, utrum Famulus Dei virtutes modo heroico exercuisset.Felici cum exitu, die 22 mensis Octobris anno 2002 habitus est CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum, die vero 3 mensis Decembris, qui estsubsecutus, congregata est Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum,Causae Ponente Exc.mo Domino Lino Fumagalli, Episcopo Sabinensi-Mandelensi.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit,ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritatetum in Deum tum in proximum,necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei CaroliGnocchi, Sacerdotis Archidioecesis Mediolanensis, Fundatoris Operis «Pro Iuventute» (nunc « Fondazione Don Carlo Gnocchi »), in casu et ad effectum de quoagitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. © S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNEAPOLITANABeatificationis et Canonizationis Ven. Servae Dei Iuliae Salzano, fundatricisCongregationis Sororum Doctrinae Christianae Institutricum a SS. Corde Iesu(1846-1929)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Famula Dei Iulia Salzano nata est in urbe 8. Maria CapuaVetere, intra fines archidioecesis Capuanae sita, die 13 mensis Octobris anno1846. Tempore, quo ludi magistram Casoriae, intra archidioecesim Neapolitanam,agebat, impense se dedidit apostolatui catechesis pueris tradendae.Condidit Congregationem Sororum Doctrinae Christianae Institutricum aSacratissimo Corde Iesu, quas caritate, prudentia, humilitate usa, est moderata.In difficultatibus et humiliationibus patientem se praebens, fidelem sepraestare pergebat vocationi suae et oboedientem Ecclesiae. Formationemspiritualem Sororum suarum sollicite accuravit, quas viam sanctitatis iniredocebat, praesertim ipsius vitae suae exemplo, quam totam gloriae Dei augendaeet animarum saluti procurandae impendit. Dominus eam ex hacmortali vita ad se vocavit die 17 mensis Maii anno 1929. Ioannes PaulusII, Summus Pontifex, die 23 mensis Aprilis anno 2002 declaravit FamulamDei virtutes théologales, cardinales iisque adnexas modo heroico exercuisse.E gratiis et muneribus caelestibus, deprecationi Matris Iuliae tribulatio, PostulatioCausae sanationem prodigialem, ut ferebatur, selegit, quam iudiciohuius Congregationis de Causis Sanctorum subiecit. Res ad puellulam StephaniamMilo pertinet, quae, vespere diei 6 mensis Novembris anno 1993,cum esset decem annos nata, festinanter in nosocomium Neapolitanum estperiata, utpote quae maculas violaceas in cruribus, defectionem animi, coloremlividum, mentis turbationem ostenderet. Facto morbi iudicio, secundumquod illa meningite liquore túrbido insigni laboraret, eadem nocte in partemredanimationis alterius nosocomii urbani est translata. Secundum naturaemorbi iudicium agebatur de vehementissima tabe indolis, ut videtur, «meningo-coccica»,gravi mentis commotione, conturbatione ob coagulum sanguinis.Prognosis fuit quam maxime circumspecta quoad vitam. Vespere diei7 mensis Novembris puellulae consanguinei atque Spes, a Matre Iulia Salzanoinstitutae, coeperunt cum fiducia implorare intercessionem eiusdem FamulaeDei eo consilio ut a Deo sanationem Stephaniae consequerentur; quae nocturnotempore citissime se melius habuit. Re quidem vera postero mane, die 8


Congregatio de Causis Sanctorum 525mensis Novembris, illa e parte redanimationis exire potuit et in locum ubiaegroti communiter solent decumbere, deduci. Die 25 eiusdem mensis illaprorsus sanata e valetudinario est dimissa. De hac re, quae statim prodigialisest habita, apud Curiam Neapolitanam annis 1994-1995 Inquisitio dioecesanaest celebrata, cuius vim iuridicam haec Congregatio die 11 mensis Decembrisarino 1995 agnovit. Consilium Medicorum, in sessione die 14 mensis Martiianno 2002 habita, declaravit sanationem fuisse rapidam, plenam, mansuram,sine effectibus medio, ut dicitur, aut longo termine circumscriptam inexplicabilemquoad modum. Die 6 mensis Septembris eodem anno CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum est celebratus, die demum 5 mensisNovembris subsequente Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporumhabita, Causae Ponente Exc.mo D.no Laurentio Chiarinelli, ViterbiensiEpiscopo. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,posito dubio an de miraculo constaret divinitus patrato, responsumaffirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebus SummoPontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mira sanationeconscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Iuliae Salzano, Fundatricis Congregationis SororumDoctrinae Christianae Institutricum a SS. Corde Iesu, videlicet de rapida,plena et mansura sanatione puellulae Stephaniae Milo a « grave sepsi battericacon meningite purulenta,complicata da coagulazione intravasale disseminata(CID) e da sindrome di Waterhouse-Friederichsen ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. m s.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


526 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePORTUENSIS-SANCTAE RUFINAEBeatificationis et Canonizationis Servae Dei Mariae Crucifixae (in saec.: RosaeCurcio), fundatricis Congregationis Sororum Carmelitarum Missionariarum a S.Teresia a Iesu Infante (1877-1957)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS« Ingentem persentiebam missionem quam mihi tenero animo Mater Carmelipraeparaverat, scilicet cum aliis mulieribus conveniendi ut Carmelummea in civitate et in plurimis aliis reflorescere niteremur ».Verba haec, quibus Dei Serva Maria Crucifixa (in saec.: Rosa Curcio) inrerum suarum commentariolo exordia narrat suae vocationis et missionis inEcclesia, compendium constituunt charismatis ei a Spiritu Sancto concrediti,quod, praesertim animarum studio significabatur et desiderio «pauperemhumanitatem restaurandi », intima iugiter habita cum Christo coniunctionein eius redemptivo opere. Serva Dei in oppido vulgo Ispica, ex austro-orientaliSiciliae regione, dioecesis Netensis, die 30 mensis Ianuarii anno 1877 nataest a parentibus Salvatore Curcio et Concepta Franzo. Septima ex decemliberis, infantiam transegit apud familiam culturali socialique ratione eminentem,ubi impigram ingenium, laetum animum et inconcussam voluntatempropere ostendit, prima adulescentiae periodo perspicuam excolens propensionemad pietatem necnon ad sollicitudinem de tenuioribus et a societateexclusis. Domi iuxta severa morum principia instituta est et sola mater auxiliumtulit illi ut foveret eius desiderium vitae spiritualis et sacramentorumfrequentiam; dum pater, e «laica» potius condicione, non tantum impediviteam quominus ad ferventem fidei vitam optaret, sed, pro illius temporisconsuetudine, ne permisit quidem ut filia ultra sextum gradum ludi elementariistudia perageret. Hanc enim studiorum privationem illa magnoperepertulit, attamen rerum cognitionis appetens, animi solamen assecuta estbibliothecae domesticae libros legendo, quos inter biographiam repperitSanctae Teresiae a Iesu; qua de re, animo commota, spiritum Carmeli cognoscereet diligere potuit, suam adaperiens mentem « ad caelestium rerum studia».Dies primi convivii eucharistici, anno 1885, «ineffabilis exstitit iucunditatis»,quo prima oblata est illi opportunitas «Deo profitendi deinceps nonamplius peccata committere». Anno 1890, cum tredecim aetatis annos ageret,


Congregatio de Causis Sanctorum 527haud sine difficultate obtinuerat Tertio Ordini Carmelitano inscribi, qui nuperin oppido Ispiça erat restitutus. Anno 1893 sacro confirmationis chrismateuncta est. Sanctuarium Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo assidueinvisendo. ferventem devotionem colendo erga ipsam caelestem Matrem quae« cor Servae Dei a tenera aetate rapuerat » dum munus pariter illi demandabatut «Carmelum reflorescere conaretur», et inspiciendo charisma Carmelitanum,novit quid de seipsa Deus statueret. Communicare cupiens spiritumCarmeli Missionarii, cuius est contemplativam vitam cum apostolica iungeredimensione, in quadam paternae domus habitatione a fratribus concessacommunem vitam degere coepit cum aliis Tertii Ordinis mulieribus. Aliquotpost annos Mutycam se contulit, ubi moderamen assumpsit Instituti « CarmelaPolara» appellati ad orphanas vel saltem inopes puellas excipiendas etfovendas, ut illis «aestimationem mulieris restitueret utilesque tam sibimetipsis quam societati redderet». Plures post annos, in incommodis et tribulationibusversans et opus suum frustra videre cupiens quodammodo suffultumet ab ecclesiastica loci auctoritate ex iure approbatum, tandem invenit P.Laurentium van den Eerenbeemt, Carmelitani Ordinis sodalem, qui adiumentumpraebuit illi eiusque missionarium spiritum participa Romam adveniensdie 17 mensis Maii anno 1925 canonizationi Teresiae a Iesu Infante interfuitac sequenti die, una cum P. Laurentio, locum vulgo Santa Marinella in Latialilitore ad Romae septentrionem invisit. Inibi loci amoenitate, ac simul extremaomnium fere incolarum egestate, intellexit se hoc in loco litoris appulsumtandem attigisse. Ab Episcopo dioecesis Portuensis-Sanctae Rufinae, CardinaliAntonio Vico, licentiam viva voce datam obtinuit « ad experimentum » etdie 3 mensis Iulii anno 1925 stabilem sedem ibidem posuit. Die 16 eiusdemmensis decretum recepit quo haec parva communitas in Ordinem Carmelitanumadscribebatur et ita eius consortio cum Maria apud eundem Ordinem inperpetuum confirmabatur. Anno 1930, doloribus et aerumnis superatis, hocpusillum agmen approbationem Ecclesiae adeptum est, et, usurpato nomineCongregationis Carmelitarum Missionariarum a S. Teresia a Iesu Infante, abOrdinario dioecesis Portuensis-Sanctae Rufinae, Cardinali Thoma Pio Boggiani,uti instituti iuris dioecesani agnitum est. «Animas Deo lucrari» propositumexstitit quod multiplices vias educationis et tutelae opera tam in Italiaquam in exteris nationibus aperuit. Hac de re hortabatur suas filias «adverbum vitae christianae familiis ferendum ». Ardor eius apostolicus protendebaturad totius orbis evangelizationem. «Cogitatum de missionibus, hocsanctum desiderium, quod semper charisma exstitit huius incipientis institu-


528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeti, oh!, quid volo nisi ut videam illud ad rem quam primum perductumpriusquam hora transitus mei de hac ad alteram vitam adveniat! ». Hocoptatum implere potuit anno 1947, cum, adhuc inter cineres alterius bellitotius orbis, quattuor primas missionarias in Brasiliam misit eo solo mandato«pauperes non obliviscendi»; et omni vitae momento cogitare non destititampliores regiones quo navis sui Carmeli Missionarii appellere posset. Pertotam vitam adversa correpta valetudine necnon diabeti morbo, quem, fortitudineroborata voluntatique Dei serene dedita, oppetere studuit, extremosvitae suae annos in infirmitate transegit, semper tamen orare pergens et sesuis tradere sororibus, quibus in dies magis illustrium et micantium virtutumexemplum praebebat. Totius vitae decursu munifico, prudenti, prompto laetoqueanimo fidem, spem, caritatem ceterasque virtutes excoluit. Peculiarifirmitudine et constantia egit in condendo et in regendo instituto; caritatetantum sivit se duci in optionibus et in inceptis apostolicis, splendens tamenexemplum humilitatis omnibus suis sororibus exhibens. Immensam iugiternutrivit fiduciam in Divinam Providentiam, iustitiam exercuit erga Deum etproximum, ad effectum perduxit temperantiam et privationem in terrenarumrerum usu, fortitudinem in innumeris incommodis, patientiam in infirmitate,perseverantiam in sequela Christi, spem caelestium munerum. Oratiointimum eius constansque exstitit cum Iesu, Patre et omnibus beatis colloquium,quod filiali fiducia, sponsali dilectione, sensibus grati animi, laude,adoratione et reparatione nitebatur. Hunc orationis spiritum exemplo praesertimvitae suis spiritualibus filiabus et omnibus se adeuntibus transmittendumcuravit, dum « desiderio filias habendi sanctas, filias eucharisticas, filiasquae orare sciunt» firmabatur. Ferventer coluit communionem amoris cumChristo Eucharistico, quem «Captivum amore» appellare consueverat, maximopereexplere studens desiderium reparandi « pro innumeris animabus quaeignorant et non diligunt Deum »; et expiationis victimam se offerre simul cum«maximo Martyre amoris». Agitur de reparatione qua potuit dolores et angustiashominum participare; singulis necessitatibus caritate et iustitia prospicere;loquendi occasionem offerre iure loquendi privatis; vultum Crucifixiin deturpato singulorum dolentium vultu detegere. Quapropter indefatigatoanimo sorores hortabatur « ut sancte thesauros diligerent quos Divina Bonitasillis credidit, scilicet animas iuvenum, quae futuri temporis spem constituunt»,et viribus non parcerent in iuvanda iuventute magis oppressa etderelicta « ut eam eriperent sicut aurum ex luto », ad dignitatem et imaginemfilii Dei in singulis creaturis instaurandas. Apud scholam Mariae Virginis


Congregatio de Causis Sanctorum 529didicit communionem cum Deo instituere, atque spiritualem auxit experientiamita ut ab ipsa Sancta Virgine «communioni Sanctorum coram BeataFamilia, Trinitate » adscriberetur. A Matre Iesu maternam pietatem praesertimerga inopes accepit. Vestigia sequens S. Teresiae a Iesu Infante, spiritualeinvenit gaudium «in propriis officiis assidue ac fideliter adimplendis», minimaquoque amore et deditione peragendo, quodlibet humanum vinculumhumiliter et simpliciter, laeto indulgentique animo vivendo. Illam vitae etfidei communionem cotidie exseeuta est, «tam actuositatem Marthae quammysticam contemplationem Mariae simul ad effectum perducens». Die 4mensis Iulii anno 1957 in loco Santa Marinella ad Christum suum Sponsumplacide migravit, in animis vivam relinquens amoris suarumque praestantiumvirtutum memoriam. Sanctitatis fama, qua Dei Serva vivens gaudebat,post mortem in annorum decursu confirmari perrexit, quamobrem EpiscopusPortuensis-Sanctae Rufinae die 12 mensis Februarii anno 1989 instruxit eiusCausam beatificationis et canonizationis, cuius iuridicam validitatem approbavitCongregatio de Causis Sanctorum per decretum editum die 20 mensisDecembris anno 1991. Apparata Positione, disceptatum est num Serva Deivirtutes heroico in gradu exercuisset. Congressus Peculiaris ConsultorumTheologorum, favorabili quidem cum exitu, actus est die 27 mensis Septembrisanno 2002. Patres Cardinales et Episcopi congregati in Sessione Ordinariadie 19 mensis Novembris eodem anno, audita relatione Ponentis Causae,Exc.mi D.ni Salvatoris Boccaccio, Episcopi Frusinatensis-Verulani-Ferentini,agnoverunt Mariam Crucifixam virtutes théologales, cardinales eisqueadnexas in gradu heroico excoluisse.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifice Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritatetum in Deum tum in proximum,necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei MariaeCrucifixae (in saec.: Rosae Curcio), Fundatricis Congregationis Sororum CarmelitarumMissionariarum a S. Teresia a Iesu Infante, in casu et ad effectum dequo agitur.35 - A.A.S.


530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. 88 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusES Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisROMANABeatificationis et Canonizationis ven. Servi Dei Iacobi Alberione, sacerdotisfundatoris Familiae Paulinae (1884-1971)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Dei Servus Iacobus Alberione ex agricolarum familia natusest die 4 mensis Aprilis anno 1884 in oppido Sancti Laurentii a Fossano,provinciae Cuneensis. Presbyteratus ordine insignitus anno 1907, summoincubuit studio in pastorale ministerium nec non in institutionem sacrorumalumnorum Seminarii dioecesis Albae Pompeiensis, deinde, ad apostolatumquod attinet, Evangelio se dedit ubique terrarum per instrumenta communicationissocialis nuntiando. Ad apparandum adventum Christi, qui est«Via, Veritas et Vita», apud animas et in societate assiduam explicavit actionemsacerdotalem pariterque condidit anno 1914 Piam Societatem SanctiPauli, anno 1915 Congregationem Filiarum Sancti Pauli et postea alias congregationesreligiosas, instituta saecularia, pias uniones, associationes. Haecomnia opera, quae sub communi nominatione « Familiae Paulinae » comprehenduntur,ille sapienti duxit sollicitudine, firmitate et caritate. Meritis onustus,Romae, ubi morabatur, anno 1971 die 26 mensis Novembris actuosamexplevit terrestrem exsistentiam. Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 25mensis Iunii anno 1996 declaravit Servum Dei heroico in gradu virtutesthéologales, cardinales eisque adnexas esse exsecutum.


Congregatio de Causis Sanctorum 531Intuitu beatificationis Postulatio Causae iudicio huius Congregationis deCausis Sanctorum submisit praesumptam miram sanationem dominae MariaeLiberatae Gonzalez Rodríguez, natae anno 1931, quae ineunte mense Aprilianno 1989 prolapsa est, unde traumate affecta est in pede dextero, qua decausa immobilis mansit. Die 29 eiusdem mensis, insufficientia respirationisaffecta ob emboliam pulmonarem, recepta est in valetudinarium urbis Guadalaiaraein Mexico. Inde dimissa, duos post dies iterum in valetudinariumtranslata est ob fibrillationem atrialem cum dyspnoea coniunctam, emboliacerebri die 19 mensis Maii implicatam, quae causa exstitit aphasiae et hemiplegiaedexterae. Sequenti die, rursus in crisim incidit respirationis adhucgraviorem et protractam per dimidiam fere horam, addito umeri dolore,idcirco infirma, morti proximam se sentiens, per intercessionem sacerdotisIacobi Alberione divinum auxilium imploravit. Statim resumpsit facultatemad normam respirandi, quin oxygenio indigeret. Die 25 eiusdem mensis solutaest ab illa valentiore therapia. Sanatio, quae ilico mira est habita, anno 1994submissa est Inquisitioni dioecesanae apud Curiam Guadalaiarensem, cuiusiuridicam validitatem approbavit hoc Dicasterium per decretum die 10 mensisNovembris anno 1995 promulgatum. Consilium Medicorum, die 14 mensisFebruarii anno 2002 congregatum, agnovit sanationem fuisse satis celerem,perfectam, constantem et ex hodierna scientia medica inexplicabilem. Die 6mensis Septembris eiusdem anni habitus est Congressus Peculiaris ConsultorumTheologorum et die 15 sequentis mensis Octobris peracta est SessioOrdinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.moD.no Andrea Maria Erba, Episcopo Veliterno-Signino. Et in utroque Coetu,sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculodivinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II persubscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua votaCongregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit utdecretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servi Dei Iacobi Alberione, Sacerdotis, Fundatoris FamiliaePaulinae, videlicet de satis celeri, perfecta et constanti sanatione dominae MariaeLiberatae Gonzalez Rodríguez a « tromboembolia polmonare massiva ».


532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVoluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. 68 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisROMANABeatificationis et Canonizationis ven. Servae Dei Mariae a Iesu Crucifixo (insaec.: Mariae Petkovic), fundatricis Congregationis Filiarum a MisericordiaT.O.R.(1892-1966)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Maria a Iesu Crucifixo (in saec.: Maria Petkovic) invico Blato super insulam Corcyram Nigram, in dioecesi Ragusina, nata est die10 mensis Decembris anno 1892. Iuventutem peregit orationi et operibusmisericordiae summopere intenta ac pro puellis instituendis et parvulis pauperibusaegrotisque assidendo Congregationem Filiarum a MisericordiaT.O.R. fundavit, quam ipsa voluit Ordini Fratrum Minorum aggregari. Pieut vixit, perinde in Domino requievit die 9 mensis Iulii anno 1966. SummusPontifex Ioannes Paulus II, die 5 mensis Iulii anno 2002, eam virtutes théologales,cardinales et his adnexas heroico gradu coluisse decrevit. BeatificationisVenerabilis Servae Dei respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum assertum subiecit mirum die 26 mensisAugusti anno 1988 occursum. Sub vesperam enim illius diei, navis submergibilisRei Nauticae Peruviensis, vulgo «Pacocha» nuncupata, cum in portumCallao civitatis Limanensis remearet superficiem aequoris currens, forte percussaest rostro navis piscatoriae Iaponicae, quae magnum hiatum in eiuspuppi genuit. Dum praeceps navis demergebatur, aperta vero mansit válvulaprincipalis aeris inductionis, e qua cameras inundare aqua incepit. Pars nauticorumin aquam se proiciens incolumis evasit, pars autem capta superfuit in


Congregatio de Carnis Sanctorum 533navi Conspecta gravitate rerum, vascelli tenens Rogerius Cotrina Alvarado,postquam Servam Dei invocaverat, in altissimis tenebris adeptus est aditumsuperiorem, e quo aequa penetrabat, et, cum navis iam ad altitudinem maris12 vel 20 metrorum advenerat, ostiolum aditus extollere et occludere potuit,licet pressio aquae par esset 4 vel 6 milia chilorum ponderi et abnormis essetpositio repagulorum nomine « canum » nuncupatorum. Exitus secundus huiusactionis prohibuit quominus camerae inferiores, ubi viginti et duo nauticimanserant, inundarentur, quorum viginti postridie incolumes in tutum pervenerunt.De casu miro habito, anno 1998 apud Curiam Ordinariatus MilitarisPeruviensis Inquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et visiuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 27 mensis Martiieodem anno probatae sunt. Dicasterii Consilium Peritorum in sessione diei 13mensis Maii anno 2002, una voce affirmavit rem inexplicabilem quoad modumsecundum rationem et scientiam fuisse, cum in adiunctis navis submergibilisquisquis solus, scilicet in casu Rogerius Cotrina Alvarado, minimepotuisset extollere ostiolum, gubernaculum eius torquere ut repagula ad locasua remearent et demum ipsum aditum occludere. Die 13 mensis Septembriseodem anno 2002 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus estad casum perspiciendum et insequenti die 15 mensis Novembris Sessio OrdinariaPatrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo D. AemilioEid, Episcopo tit. Sarepteni Maronitarum. Et in utroque coetu, siveConsultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculoconstaret divinitus patrato, responsum prolatum est affirmativum. Factademum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptumCardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationisde Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretumde praedicto miro eventu conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servae Dei Mariae a Iesu Crucifixo (in saec.: Mariae Petkovic),Fundatricis Congregationis Filiarum a Misericordia T.O.R., videlicet de«inspiegabile riuscita della manovra di chiusura definitiva del portello superioredella gar ritta di salvataggio del sommergibile "P acocha" della Marina da GuerraPeruviana, eseguita dal Tenente di Vascello Roger Cotrina Alvarado in fase diaffondamento a seguito di collisione con un peschereccio d'altura giapponese».


534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVoluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. B S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisRUREMUNDENSISBeatificationis et Canonizationis ven. Servae Dei Mariae Teresiae a SanctoIoseph (in saec.: Annae Mariae Tauscher van den Bosch), fundatricis SororumCarmelitarum a Divino Corde Iesu (1855-1938)DECRETUMSUPER VIRTUTIBUS« Deus laudandus et semper glorificandus! ».Adhortatio haec, quam Serva Dei Maria Teresia a Sancto Ioseph, mortiproxima, habuit ad suas Sorores, compendium haberi potest doctrinae, vitaeet missionis eius in Ecclesia et in mundo. Etenim, Cor Iesu amanter contemplans,per sanctitatis viam ambulavit Deum laudando et pro gloria eiusqueRegno operam incessanter navando. Serva Dei a fervidis parentibus lutheranisdie 19 mensis Iunii anno 1855, in pago Sandow, prope Francofurtum inGermania orta est. Hermannus, pater eius, illius rusticani pagi Pastor erat.Mater, Maria Paulina van den Bosch, Beatissimam Virginem Mariam singulariprosequebatur cultu, qua de causa voluit ut filia apud Baptismatis fontemAnna Maria appellaretur. Puella aequo animo crescebat, Dei vias percurrendo.Anno 1862 simul cum parentibus in urbem Arnwalde ac tres postannos Berolinum se contulit. Annis 1870-1872 alumna exstitit Fratrum Moravorum,ubi dubitare coepit de lutherana fide. Anno 1874 matre est orbata,quapropter, primogenita ex octo liberis, officiis domesticis consulere debuit.Cum pater anno 1879 novas iniit nuptias, Dei Serva operibus caritatis incumberepotuit ac praesertim pueris derelictis iuvandis. Christiana ductacaritate, Coloniae domus insanis curandis regimen assumpsit. Interea, dissen-


Congregatio de Causis Sanctorum 535sionem patris devincens, magis in dies accedebat ad Catholicam Ecclesiam, inquam admissa est die 30 mensis Octobris anno 1888; die 8 sequentis mensisDecembris Eucharistico Pane sese nutrivit ac subsequenti anno Confirmationischrismate est uncta. Hisce de causis labore privata mansit auxilioquepatris qui filiae optionibus minime consentiebat. Quae cum ita essent, exceptaest apud Sorores Augustinianas uti operaría; deinde Berolinum transiituti cuiusdam mulieris comitis socia. In oratione perfecit consilium sese Deovovendi, prout iam dudum cupierat. Ex quadam biographia Sanctae Teresiaea Iesu lectione ad spiritualem Carmelitarum doctrinam se convertit. Quandoquidemsuis in votis erat novum condere religiosum mulierum Institutumad caritatem exercendam, die 2 mensis Augusti anno 1891 Berolini parvamaperuit domum Sancto Ioseph dicatam ad auxilium indigentibus pueris praebendum.Brevi tempore alias aperuit domus novaque opera iniit in beneficiumsacerdotum, familiarum nec non civium Italorum Berolini degentium.Ut saepe Dei amicis contingit, etiam Maria Teresia a Sancto Ioseph plurespati debuit tribulationes atque difficultates oppetere immo discrimina exparte ipsorum virorum ecclesiasticorum qui antea consilio iuverant eamquesustinuerant. Dei tamen fide firmata, munus a Providentia creditum nonreliquit et anno 1897 Romam petiit ad operam suam firmioribus fundamentisroborandam, quae aggregata est Ordini Fratrum Discalceatorum B. MariaeV. de Monte Carmelo. Persistentibus difficultatibus, Serva Dei sedem suiInstituti transtulit primum in locum vulgo dicto Sittard in Hollandia, deindein oppidum Maiori in Anglia. Die 3 mensis Ianuarii anno 1905 CardinalisFranciscus Satolli, Episcopus Tusculanus, decretum subsignavit quo approbabaturCongregatio Sororum Carmelitarum a Divino Corde Iesu, facultatemsimul tribuens erigendi tum domum generalem tum noviciatum in oppidoArce Papali v. d. Rocca di Papa. Sequenti anno die 3 mensis Ianuarii quinquagintaiuvenes postulantes induerant habitum religiosum, dum Serva Deieo ipso die primam emittebat religiosam professionem, nomen assumens MariaeTeresiae a Sancto Ioseph. Die 3 mensis Ianuarii anno 1909 perpetua votanuncupavit, quae fideliter et perquam studiose servavit. Anno 1924 novaminauguravit domum generalem in oppido Sittard, ubi usque ad mortem estcommorata, promovens gravitatem et diffusionem Congregationis per diversasEuropae et Americae civitates, accurateque formationi prospiciens suarumSororum, quibus assidua sanctitatis specimina in humilitate obtulit.Etenim Serva Dei fidelitate eminuit erga suam consecrationem et perfectionemchristianarum virtutum, quas summis viribus, constanti animo spiritualiquegaudio exercuit. Vera Christi discipula Evangelio et Ecclesiae magiste-


536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerio plenam fidem tribuit. Fides, quam oratione et Sacra Scriptura nutrivit,eam comitata est in veritate quaerenda, in Deo sese vovenda, in nova condendaCongregatione, in operibus apostolatus navandis, immo in cotidianavita degenda. Quoniam Christum dilexit, semet ipsam abnegavit propriamcrucem patienter baiulavit (cfr. Mt 16, 24); Dei voluntati obtemperavit etauctoritatibus Ecclesiae; consilia servavit evangelica et regulam sui Instituti;operosam se praebuit atque summa caritate pro animarum salute plurimumpati debuit. Materna sollicitudine, auxilio ac solamine cumulavit pauperes,infirmos, senes, consorores eosque omnes ab ea consilium et adiumentumquaerentes. Ipsamet et per suum Institutum opera patravit misericordiaecorporalis et spiritualis; inimicis veniam dedit; apud filias spirituales fovitregularem observantiam, fervorem apostolicum et concordiam fraternam;prout res postulabant, severam se ostendebat et benignam, obnixam et mansuetam,aequam et indulgentem, prudentem et alacrem. Authentica ductacaritate, contendit ut in semet ipsa et in sororibus suis Christi imago insculperetur.Ad ea exsequenda quae Spiritus inspirabat, artam cum Deo coluitcommunionem, pietatem in Eucharistiam, in Sacrum Cor Iesu, in MatremRedemptoris, in sanctum Ioseph, in sanctam Teresiam a Iesu quae fuit eiusmater et magistra. Cum Christo suo Sponso intime coniuncta, cor suumsolutum servavit a mundi illecebris et a terrestrium rerum affectu; quinimmo,omnem spem suam in auxilio Divinae Providentiae reposuit et ad caelestiamunera contendit. Cum Institutum eius in nummario discrimine difficulterversaretur, fiduciam Domini minime amisit, filiasque suas solabaturdicens omnia solvenda esse post eius obitum, qui evenit die 20 mensis Septembrisanno 1938. Sanctitatis fama, qua vivens fruebatur, post mortemfirmata est et ulterius diffusa. Quamobrem Episcopus Ruremundensis Causaminchoavit beatificationis et canonizationis, instruens Processum OrdinariumInformativum, qui peractus est inter annos 1953-1957. Iuridicam huiusProcessus auctoritatem rite approbavit Congregatio de Causis Sanctorum perdecretum datum die 15 mensis Maii anno 1987. Apparata Positione, disceptatumest num Serva Dei virtutes gradu heroico observavisset. Die 25 mensisIunii anno 2002, favente sententia, celebratus est Congressus Peculiaris ConsultorumTheologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinariacongregati die 1 mensis Octobris eiusdem anni, Ponente Causae Exc.mo D.noLino Fumagalli, Episcopo Sabinensi-Mandelensi, edixerunt Servam Dei théologales,cardinales eisque adnexas virtutes in gradu heroico exercuisse. Factademum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptumCardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Con-


Congregatio de Causis Sanctorum 537gregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut superheroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritatetum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia,Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico Servae Dei MariaeTeresiae a Sancto Ioseph (in saec.: Annae Mariae Tauscher van den Bosch),Fundatricis Sororum Carmelitarum a Divino Corde Iesu, in casu et ad effectumde quo agitur.; Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. 68 S.IOSEPHUS card. S ARAI VA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisRUREMUNDENSISCanonizationis beati Arnoldi Janssen, sacerdotis fundatoris Societatis VerbiDivini necnon Congregationum Missionariarum Servarum Spiritus Sancti etServarum Spiritus Sancti ab Adoratione Perpetua (1837-1909)DECRETUM SUPER MIRACULOBeatus Arnoldus Janssen natus est die 5 mensis Novembris, anno 1837, invico Goch, intra fines dioecesis Monasteriensis, in Germania. Ordinationesacerdotali suscepta, muneri docendi se dedidit atque propagationi devotioniserga Sacratissimum Cor Iesu nec non spiritus missionalis inter gentes Germánicas.Zelo Regni Dei dilatandi inflammatus, omnes vires suas contulit adformandos sacerdotes, sorores religiosas et laicos qui mitti possent ad evangelizandospraesertim populos christianae veritatis expertes. Huius rei causain loco Steyl, intra fines Hollandiae, condidit Societatem Verbi Divini nec non


538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCongregationes Missionariarum Servarum Spiritus Sancti et Servarum SpiritusSancti ab Adoratione Perpetua. Eiusmodi Instituta, sapienter recta etformata a conditore suo, velociter aucta sunt incrementis atque frugiferumapostolatum in variis nationibus peregerunt. Beatus, plenus meritorum etsolida amplaque sanctitatis fama insignis, obdormivit in Domino die 15 mensisIanuarii anno 1909. Paulus VI, Summus Pontifex, die 19 mensis Octobris,anno sancto 1975 vertente, eum Beatis Caelitibus accensuit, una cum IosephoFreinademetz, sacerdote vota professo Societatis Verbi Divini, qui ad opusmissionale in Sinis incubuit. Causae Postulator, desiderio multorum fideliumconcedens, qui canonizationem beati Arnoldi exoptant, iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum miraculum, ut ferebatur, subiecit, quod in locoBaguio City, intra fines Insularum Philippinarum evenisset. Casus pertinet adpuellam quattuordecim annorum, Pamelam Avellanosa, quae circiter horam14 diei 2 mensis Ianuarii anno 1995 de birota cecidit, grave sibi inferensvulnus « cranico-encephalicum ». In ea, in valetudinarium recepta, post paucashoras, utpote quae sui compos non esset, perspectus est gravis torpor, seu,uti dicunt « coma», dilatatio pupillae immota et intermissio respirationis posttemporis spatium, quo gravi difficultate respirandi laboravit. In parte «redanimationi»destinata tubulus in eam immissus, eaque respirare iussa aliorumministerio usa. Medici initio attenta gravitate comatis rerumque difficultatesectionem chirurgicam inutilem esse iudicaverunt, postmodum vero,hora 19.30 eiusdem diei appetente, necessariis recognitionibus ope instrumentorumperagendis neglectis, craniotomiam, quae dicitur, in latere dextro perfecerunt,quo amplum haematoma comparuit, « durae matri » superpositum,quod est vacuefactum. Medici de vita puellae solliciti erant et, si vitae essetsuperstes, prae viderunt gravissimas condiciones postumas, ac vel ipsum statum,quo arbores vivere solent. Interea Pamelae avia et Servae SpiritusSancti ab Adoratione Perpetua ab hora 18 coeperant intercessionem beatiArnoldi deprecari ut a Deo sanatio puellae tribueretur, quae celerrime inmeliorem statum coepit pervenire ductaque est ad plenam sanitatem. Anno1999 Vicarius Apostolicus Baghiopolitanus de miraculo quod ferebatur, Inquisitionemdioecesanam instituit, quam vim iuridicam habere ab hoc Dicasterioest agnitum, decreto die 7 mensis Aprilis anno 2000. Consilium Medicorumin sessione die 18 mensis Aprilis anno 2002 habita, agnovit sanationemfuisse celerem, plenam, mansuram et ad altioris doctrinae rationem inexplicabilem.Die 18 sequentis mensis Octobris celebratus est Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum et die 19 mensis Novembris eodem anno habitaest Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente


Congregatio de Causis Sanctorum 539Exc.mo D. Ioanne Coppa, Archiepiscopo tit. Sertensi. Et in utroque Coetu,sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculodivinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II persubscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua votaCongregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit utdecretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit:Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Beati Arnoldi Janssen, Sacerdotis professi ac Fundatoris SocietatisVerbi Divini necnon Congregationum Missionariarum Servarum SpiritusSancti et Servarum Spiritus Sancti ab Adoratione Perpetua, videlicet de celeri,plena et mansura sanatione puellae Pamelae Avellanosa a « grave trauma cranio-encefalicoconformazione di. ematoma epidurale destro, coma profondo, apnea,ipertensione endocranica e frattura parietale ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. & S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisVERONENSISCanonizationis Beati Danielis Comboni, Episcopi tit. Claudiopolitani, Vicarii ApostoliciAfricae Centralis, fundatoris Missionariorum Combonianorum Cordis Iesu etSororum Missionariarum Piarum Matrum Nigritiae (1831-1881)DECRETUM SUPER MIRACULOBeatus Daniel Comboni die 15 mensis Martii anno 1831 natus est in pagovulgo Limone, prope Lacum Benacum, dioecesis Veronensis. Paucis elapsis


540 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeannis ab inito sacerdotio, sequi potuit missionariam vocationem, et usque adextremos vitae dies pastorali caritate et sacrificii spiritu pro populorum Africaeevangelizatione vires insumpsit. Summo pro Regno Dei inflammatusstudio, «regenerationem Africae per ipsam Africani» excogitavit, spiritummissionarium fovit apud diversas Europae nationes, fundamenta iecit CongregationumMissionariorum Combonianorum Cordis Iesu nec non MissionariarumPiarum Matrum Nigritiae. Renuntiatus est Vicarius Apostolicus AfricaeCentralis ac pariter Episcopus titulo Claudiopolitanus. Laboribusegestateque consumptus, die 10 mensis Octobris anno 1881, piissime in Dominoobdormivit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 17 mensis Martiianno 1996 inter Beatos caelites adnumeravit eum. Ad canonizationem quodattinet, Postulatio Causae iudicio huius Congregationis de Causis Sanctorumsubiecit praesumptam miram sanationem dominae Lubnae Abdel Aziz, quae,quattuor praehabitis partubus sectione caesarea, quintam graviditatem conclusitmane diei 11 mensis Novembris anno 1997 per caesaream quoque sectionemquae habita est apud domum clinicam Khartumensem, SororibusMissionariis Piis Matribus Nigritiae concreditam. Placenta acereta avelli extoto non potuit, quoniam uterinae parieti nimis adhaerebat. Hora duodecimaipsius diei variae ortae sunt haemorrhagiae, quas gravis secuta est condiciohypotensionis arteriosae. Hora decima quarta extemplo facta est hysterectomia,quae causa exstitit commotionis hypovolaemicae et coagulationis intravasalisdiffusae. Valetudine tamen in peius ruente, mane sequentis dieiaegrota laparotomiae est subiecta, unde accidit ut haemiperitoneumvacuefieret, collapsus cardiocirculatorius et oedema pulmonaris sequerentur.Itaque die 12 mensis Novembris condicio valetudinis mulierem ad desperationemadduxit, quapropter prognosis funesta quoad vitam est edita. Interea,inde a die 11 Missionariae Piae Matres Nigritiae domus clinicae intercessionemBeati Danielis Comboni implorare coeperunt ut a Deo sanatio Lubnaeobtineretur, quae die 13 mensis Novembris celeriter convaluit et quinquepost dies ex domu clinica omnino ac perfecte sanata dimitti potuit. De casu,qui mirus iudicatus est, anno 2001 apud Curiam Khartumensem dioecesanainstructa est Inquisitio, cuius iuridica auctoritas ab hac Congregatione agnitaest per decretum diei 11 mensis Ianuarii anno 2002. Die 11 mensis Apriliseiusdem anni Consilium Medicorum huius Dicasterii edixit sanationem repentinam,perfectam, perseverantem, ullis absque implicationibus et ex scientiaelegibus inexplicabilem fuisse. Die 6 sequentis mensis Septembris peractus estCongressus Peculiaris Consultorum Theologorum et die 15 mensis Octobris


Congregatio de Causis Sanctorum 541habita est Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, PonenteCausae Em.mo D. Francisco Cardinali Arinze. Et in utroque Coetu, siveConsultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculodivinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est. Factademum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptumCardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationisde Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretumde praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite çsset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Beati Danielis Comboni, Episcopi tit. Claudiopolitani, VicariiApostolici Africae Centralis,Fundatoris Missionariorum Combonianorum CordisIesu et Sororum Missionariarum Piarum Matrum Nigritiae,videlicet derepentina, perfecta ac perseveranti sanatione dominae Lubnae Abdel Aziz a«5° parto cesareo in paziente già sottoposta a quattro precedenti tagli cesarei;placenta previa "acereta" con gravissime emorragie del secondamento. Secondointervento di isterectomia effettuato tardivamente, con conseguente shock ipovolemicoe coagulazione intravasale disseminata (CID). Terzo intervento laparatomicocon svuotamento dell'emoperitoneo e allacciatura dell'arteria uterina sinistrasanguinante, seguito da edema polmonare ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 Decembris A. D. 2002.L.m s.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusES Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeYENCHOWFUENSIS seu BAUZANENSIS-BRIXINENSISCanonizationis beati Iosephi Freinademetz, sacerdotis professi Societatis Verbi Divini(1852-1908)DECRETUM SUPER MIRACULOBeatus Iosephus Freinademetz natus est die 15 mensis Aprilis anno 1852in vico Oies in Valle Abbatiae ( Val Badia) intra fines provinciae Bauzanensis.Sacerdotio auctus, dioecesis Brixinensis sodalis, ad ministerium pastoraleduos annos incubuit in pago S. Martini Vallis Abbatiae, postmodum ab Episcoposuo veniam est adeptus vocationem missionalem sequendi. Anno 1878nomen dedit Societati Verbi Divini, quam paulo ante beatus Arnoldus Janssencondiderat. Ab anno 1879 usque ad mortem multus fuit in exercendoapostolatu intra fines Sinarum, populis illius regionis vehementi amore, sedevovendi studio et christiano vigore in difficultatibus atque periculis deserviendo.Fama non modica sanctitatis illustris, de vita terrestri exiit in locoTaikiachwang die 28 mensis Ianuarii anno 1908. Paulus VI, Pontifex Maximus,die 19 mensis Octobris anno sancto 1975 eum in Beatorum numerumrettulit.Canonizationem prospiciens, Causae Postulatio iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum nuper proposuit sanationem, ut ferebatur, prodigialemiuvenis Iaponiensis Jun Yamada, qui die 16 mensis Februarii anno 1987,cum natus esset 24 annos aetatis, ob varii generis incommoda in valetudinariumurbis Nagoya (in Iaponiae finibus) est receptus, ubi, facto morbi iudicio,vehemens leuchaemia, dorsi Spinae tumore affecta, ex genere M 2, est edicta.Ei adhibita est « polychemio-therapia », ad morbum depellendum; sed postprimum, ut dicitur, cyclum, nullus est perceptus profectus. Quapropter aliacuratio est inducta eo pertinens ut leuchaemiae « lymphoblasticae » vehementiadhiberetur curatio. Die 9 mensis Martii eodem anno ex inquisitionibus inofficina effectis innotuit amissio globulorum alborum ceterarumque sanguiniscellularum, quam consecuta est deminutio immunitatis, quamvis sanguinistransfusiones sint peractae. Tunc vero aegrotus gravi peripneumonia est implicatus,dum sanguis e pulmone fundebatur, spiritus deficiebat, deminutiooxygenii eo est pregressa ut timendum esset ne cor consisteret. Quaproptertubulus in eius corpus est immissus atque ventilationi ille expositus, iuvanti-


Congregatio de Causis Sanctorum 543bus ministris in nosocomii parte curationi intention destinata; aegrotus verorerum fuit inconscius. Die 13 mensis Martii, cum status iuvenis ad desperationemesset adductus et mentes iam de funeris exsequiis agitarentur, sacerdosquidam e Societate Verbi Divini, qui olim aegroti fuerat magister, novendialemsupplicationem Beato Iosepho Freinademetz admovit ea menteut, deprecante eodem Caelite, a Deo impetraretur sanatio huius olim alumniipsius. Alius sacerdos eiusdem Instituti religiosi pluries sacris litavit eiusdemrei causa, intercessionem implorans beati Iosephi. Die 17 mensis Martii iuveniscoepit se melius habere, die 19 plene compos sui est factus ac die 10 mensisAprilis ex inquisitionibus in officina factis innotuit leuchaemiam prorsus essedilapsam. Subsecuta est autem infectio «mycotica» (exiguis fungis parasitiseffecta) atque phthisica propter deminutam vim defensioni aptam corporis.Inde a mense Iulio anno 1987 aegrotus gradatim vires recupera vit ac die 30mensis Septembris eodem anno dimissus est utpote ad sanitatem reversus. Dehac re, quae miraculum est habita, apud Curiam Nagoyaensem instituta estInquisitio dioecesana, cuius vis iuridica agnita est a Congregatione de CausisSanctorum vi decreti die 14 mensis Aprilis anno 2000 lati. Consilium Medicorumdie 10 mensis Decembris anno praeterito agnovit sanationem fuissecelerem, plenam, mansuram, inexplicabilem ad altioris doctrinae rationem.Die 18 mensis Octobris anno 2002 celebratus est Congressus Peculiaris ConsultorumTheologorum et die 3 sequentis mensis Decembris habita est SessioOrdinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Exc.mo D.Iosepho Zlatñansky, Episcopo tit. Faliscodunensi. Et in utroque Coetu, siveConsultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculodivinitus patrato constaret, responsum affirmativum est prolatum. Factademum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptumCardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationisde Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretumde praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Beati Iosephi Freinademetz, Sacerdotis professi Societatis VerbiDivini, videlicet de celeri, plena et mansura sanatione iuvenis Jun Yamada a« leucemia acuta ibrida, accertata f enotipicamente, con gravi complicanze polmo-


544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenari, ipossia da insufficienza respiratoria e arresto cardiaco, con infezione micoticae tubercolare per depressione immunitaria ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 Decembris A. D. 2002.L. m s.IOSEPHUS card. S ARAI VA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisZAGREBIENSISBeatificationis et Canonizationis ven. Servi Dei Ioannis Merz christifidelis laici(1896-1928)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Ioannes Merz die 16 mensis Decembris anno 1896in urbe Bania Lucensi intra Bosniae fines in lucem est editus. Ad studia cumlaude incubuit ita ut in Universitate Zagrebiensi sit laurea ornatus. Tum estei id muneris creditum ut discipulos in gymnasio archiepiscopali linguamfrancogallicam doceret. Inde ab adolescentia sibi constans magnoque animopraeditus vixit, promissa baptismalia servans ac missionem Ecclesiae impigreatque ardenter participans. Omni ope annisus est ut Actionem Catholicam etformationem christianam iuvenum proveheret, item vitam liturgicam, pietatemeucharisticam, fidem Romano Pontifici debitam, cultum humanum christianorum.Fama sanctitatis insignis, Zagabriae mortuus est die 10 mensisMaii anno 1928. Ioannes Paulus II, Pontifex Maximus, die 5 mensis Iuliianno 2002, declaravit Servum Dei virtutes théologales, cardinales iisque adnexasmodo heroico exercuisse. Causae Postulator, beatificationem prospiciet,iudicio Congregationis de Causis Sanctorum proposuit sanationem, utferebatur, prodigialem Annae Ercegovic, in archidioecesi Zagrebiensi degentis,quae anno 1924, cum esset 19 annos nata, in phthisim cavernulas effi-


Congregatio de Causis Sanctorum 545cientem incidit, cui addebatur Polyarthritis rheumatica et infirmitas cordis.Temporibus illis non fuerunt curationes peculiares quae ad sanandam phthisimadhiberentur, quo factum est ut status iuvenculae gradatim in peiusverteretur. Anno 1925 eius valetudo tam erat infirma ut in nosocomiumclinicum Zagrebiense reciperetur, unde autem exiit pessimo habitu valetudinisgenerali et pulmoneo affecta. Medicinae nullum attulerunt salutis profectum,licet ea plena requie et caeli mutatione frui posset. Anno 1930 mater este vivis erepta, qua de causa Anna corpore et animo est fracta. Mense Iulioeodem anno exercitationibus spiritualibus per statos dies operam dedit Zagabriae,quarum in exitu, antequam domum reverteretur, ad sepulcrum ServiBei Ioannis Merz se contulit, ubi, novendialem supplicationem ad finemadducens, preces funderet ea mente ut eius deprecatione apud Deum exmorbo recrearetur, quo iam sex annos laboravit. Statim se sensit ad sanitatemesse reductam ac re quidem vera opus solito more resumpsit atque iterum,generatim, prospera valetudine est usa. Profecto sanatio eius plena etmansura evasit. Archiepiscopus Zagrebiensis anno 2000 ad hoc ipsum Commissioneminstituit, quae omnia testimonia ad praedictam sanationem pertinentiacolligeret. Haec Congregatio die 1 mensis Martii eodem anno edixit eatestimonia et probationes vim iuridicam habere ut ad ulteriora posset procedi.Consilium Medicorum in sessione die 8 mensis Maii eodem anno habitaedixit sanationem fuisse rapidam, plenam, mansuram et inexplicabilem adaltioris doctrinae rationem. Die 13 mensis Septembris subsequentis CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum est celebratus, die autem 5 mensisNovembris eodem anno Sessio Ordinaria congregata Patrum Cardinalium etEpiscoporum, Causae Ponente Exc.mo D.no Salvatore Fisichella, Episcopotitulo Vicohabentino. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinaliumet Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret,responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibusrebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mirasanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more con vocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servi Dei Ioannis Merz,Christifidelis laici, videlicet de36-A.A.S.


546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerapida, plena et mansura sanatione Annae Ercegovic a « tubercolosi polmonarecon familiarità, sindrome reumatica, miocardite ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. ES S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisZAMORENSISBeatificationis et Canonizationis ven. Servae Dei Bonifatiae Rodríguez Castro,fundatricis Congregationis Servarum a S. Ioseph (1837-1905)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Bonifatia Rodríguez Castro Salmanticae nata estdie 6 mensis Iunii anno 1837. Domi semitas Dei didicit et usum laboris adnecessaria vitae lucranda. In opifìcio suo artis limbulariae et funariae uberemexpediit apostolatum inter puellas, quae ipsius pietatem ac propositaparticipabant. Una cum Patre Francisco Butiña i Hospital, S.I., CongregationemServarum a Sancto Ioseph fundavit pro christiano et sociali mulierumoperariarum profectu per orationem, laborem et Sacratissimae FamiliaeNazareth imitationem. Extemplo ab Instituti sui superiorissae munere destituta,humilitate, patientia et caritate multas passa est aerumnas. In domoZamorae ab ipsa suscitata anno 1883, fama circumfusa sanctitatis, die 8mensis Augusti anno 1905 pie occubuit. Summus Pontifex Ioannes PaulusII, die 1 mensis Iulii anno 2000, eam virtutes théologales, cardinales et hisadnexas heroico gradu coluisse decrevit. Beatificationis Venerabilis ServaeDei respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationis de Causis Sanctorumassertam subiecit miram sanationem Stephani Vega Pardo, Barcinoneoccursam, qui mense Iunio anno 1994 signa virium depressionis, cibi fasti-


Congregatio de Causis Sanctorum 547dium et ponderis amissionem una cum ingenti feb ris incremento animadverterecepit. Omnibus curis sedulo expletis, valetudo tamen aegroti in graviusvertit et, recognito in iecore fonte incommodorum, variis post clinicis scrutatoribus,inter quas patrata sunt examina iecoris ultrasonorum ope et magneticavi instructa et tomographia computatoria iecoris, plane inventa estcongeries hepática 8 circiter centimetrorum diametri, quam medici, licet nonob gravissimam valetudinem generalem aegroti biopsim peragere non valuissent,utpote tumorem malignum tamen existimaverunt, prognosim ita dicentesinfaustam quoad vitam, ut nulla apponeretur specialis cura pharmacorumvel chirurgica. Impotentia scientiae perpensa, mulier aegroti et ipsa communitasServarum a Sancto Ioseph, accolarum eorum, medio fere mense Iulioanno 1994 supplicationibus noyendialibus ad divinum confugerunt auxiliumper intercessionem matris Bonifatiae Rodríguez Castro pro sanatione Stephani,apud Deum impetranda, cuius valetudo vero nocte inter dies 20 et 21eiusdem mensis adeo convalescere coepit, ut rediret in eum vivendi voluntas.Novum examen ultrasonorum ope patratum ostendit imminutionem magnitudinisdamni hepatici, quod alium paulo post, scilicet die 2 mensis Augusti,peractum plane exoletum exhibuit, sicut et ab insequenti tomographia computatoriaobtestatum. Ommino sanatus, die 11 mensis Augusti Stephanus anosocomio Barcinonesi, ubi receptus erat, dimissus est. De hoc miro aestimatocasu annis 1995-1999 apud Curiam Barcinonensem Inquisitio dioecesanacelebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorumdecreto diei 13 mensis Octobris anno 2000 probatae sunt. DicasteriiCollegium Medicorum in sessione diei 19 mensis Iunii anno 2002 sanationem« clihice rapidam quoad subiectum et relative rapidam sub specie radiologica;completam, duraturam et inexplicabilem quoad modum secundum scientiam» fuisse una voce affirmavit. Die 12 mensis Novembris eodem anno CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum factus est et die 10 insequentismensis Decembris Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum,Ponente Causae Exc.mo D. Xaverio Echevarría Rodríguez, Episcopo tit.Cilibiensi, habita est. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinaliumet Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret,responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisce omnibusrebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedicta mirasanatione conscriberetur.


548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeQuod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servae Dei Bonifatiae Rodríguez Castro, Fundatricis CongregationisServarum a S. Ioseph, videlicet de sanatione clinice rapida quoadsubiectum, relative rapida sub specie radiologica, completa ac duratura StephaniVega Pardo a « massa epatica ascessualizzata nel lobo destro del fegato, di 8 cm.di diametro ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 20 mensis Decembris A. D. 2002.L. S S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisMATRITENSISCanonizationis beati Petri Poveda Castroverde, sacerdotis fundatoris InstitutionisTeresianae, martiris (1874-1936)DECRETUM SUPER MIRACULOBeatus Petrus Poveda Castro verde natus est in oppido Linares intra finesprovinciae Giennensis, in Hispania, die 3 mensis Decembris anno 1874. Postordinationem sacerdotalem, qua auctus est in Civitate Accitana anno 1897,omni ope et animo in ministerium pastorale incubuit, humano ac civili etchristiano pauperum providens provectui atque iuvenum institutioni, praesertimdiscipulorum studii deditorum ac magistrorum maxime qui rei publicaenavarent operam. Plura in re paedagogica et culturali sollicite promovitet concitavit consilia, semper magno studio petens ut fidem cum scientiaconciliaret. Institutionem fundavit Teresianam, cuius prima fuit moderatrixServa Dei Maria Iosepha Segovia Morón (1891-1957). Vitam totam pro Deo


Congregatio de Causis Sanctorum 549et Regnum Christi impensam die 28 mensis Iulii anno 1936 martyrio perfecit.Summus Pontifex Ioannes Paulus II eum in numerum Beatorum rettulit die10 mensis Octobris anno 1993.Canonizationis respectu, Causae Postulatio iudicio Congregationis de CausisSanctorum assertam subiecit miram sanationem Antonii Llabrés Cerda, expartu distocico in valetudinario Barcinonensi die 26 mensis Maii anno 1994modo nati, cuius mater assidua per totum gestationis tempus fuerat fumatrix.Octo horis post partum, Antonius febrim ostendit, una cum cyanosi etpectoris singultibus. Contagionem pulmonum et cerebri suspicantes, mediciin Loculamentum Therapiae Intensivae Neonatalis eum transtulerunt, ubiparvulus perflationi cannularum ope auxiliatae subiectus est. Multiplicesclinicae recognitiones praesentiam exhibuerunt meningitis ob sepsim exstreptococco beta-haemolytico ortae cum conturbatione spiritus, quapropterdiagnosis dicta est valde infausta quoad valetudinem et vitam. Cum res itaadversae se haberent, auxilium divinum per intercessionem beati Petri PovedaCastro verde invocatum est. Vesperi die 29 mensis Maii pueri valetudoquoad rem neurologicam inopinato in melius vertere coepit usque ad completamet persistentem sanationem. De hoc casu anno 2000 apud CuriamBarcinonensem Inquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et visiuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto die 15 mensis Iuniianno 2001 probatae sunt. Dicasterii Consilium Medicorum in sessione die 21mensis Novembris anno 2002, affirmavit sanationem rapidam, completam,duraturam et inexplicabilem quoad modum secundum scientiam fuisse. Die 7mensis Ianuarii huius anni 2003 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorumfactus est et insequenti die 21 eiusdem mensis Sessio Ordinaria PatrumCardinalium et Episcoporum, Ponente Causae Exc.mo D.no SalvatoreBoccaccio, Episcopo Frusinatensi-Verulano-Ferentino. Et in utroque Coetu,sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculoconstaret divinitus patrato, responsum prolatum est affirmativum.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II persubscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua votaCongregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit utdecretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, hodierno die Beatissimus Pater declaravit:Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionem Beati Petri Poveda Castroverde,Sacerdotis dioecesani, Fundatoris Institutionis Teresianae, Martyris,videlicet de rapida, completa ac duratura sanatione modo nati Antonii LlabrésCerda a « meningite neonatale dovuta a sepsi da streptococco, beta-emolitico con


550 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedistress respiratorio, in neonato con parto strumentale dopo gravidanza oltretermine con insufficienza placentare per madre forte fumatrice ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 22 mensis Ianuarii A. D. 2003.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus^ ^'83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisCONGREGATIO PRO EPISCOPISBRASILIAEde abbatiae territorialis B.M. Virginis de Monteserrato Fluminis Ianuarii exstinctionenecnon de finium archidioecesis Sancti Sebastiani Fluminis IanuariimutationeDECRETUMIuxta normas a Decreto Concilii Oecumenici Vaticani II « Christus Dominus»et a Motu Proprio «Catholica Ecclesia» exaratas, uti de aliis abbatiisterritorialibus nuper actum est, Congregatio pro Episcopis a Summo Pontificepostulavit ut abbatia territorialis B.M. Virginis de Monteserrato FluminisIanuarii extingueretur atque territorium eiusdem archidioecesi SanctiSebastiani Fluminis Ianuarii adiungeretur.Gratias maximas agens Monachis Ordinis S. Benedicti pro ministerio insalutem animarum laudabiliter expleto, attentis Huius temporis adiunctis,Summus Pontifex Ioannes Paulus, divina Providentia PP. II, praehabito favorabilivoto in Brasilia Apostolici Nuntii, necnon Congregationis pro Institutisvitae consecratae et Societatibus vitae apostolicae, preces ad Se admotasanimarum saluti valde pro futuras censuit benigneque excipiendas decrevit.


Congregatio pro Episcopis 551Quapropter, suppleto quatenus opus sit eorum interesse habentium velhabere praesumentium consensu, praesenti Congregationis pro Episcopis Decreto,perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent,quae sequuntur decrevit:1. abbatia B.M. Virginis de Monteserrato Fluminis Ianuarii suum praesentemstatum iuridicum ut abbatiam territorialem amittit;2. integrum territorium exstinctae abbatiae territorialis B.M. Virginis deMonteserrato Fluminis Ianuarii archidioecesi Sancti Sebastiani Fluminis Ianuariiadnectitur cuius Ordinario pastoralis cura fidelium ibi degentium committitur.Ad haec perficienda, Congregatio pro Episcopis deputat Exc.mum LaurentiumBaldisseri, in Brasilia Apostolicum Nuntium, necessarias et opportunaseidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quoagitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere impositoad eandem Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionisremittendi.Contrariis quibusvis minime ostantibus.Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 6 mensisMaii, anno 2003.SS IOANNES BAPTISTA card. REPraefectusL ES S£8 Franciscus Monterisi^a e c r s e^In Congr. pro Episcopis tab., n. 621/02PROVISIO ECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 28 Iunii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Cubaoënsi, noviter erectae,Exc.mum P.D. Honestum F. Ongtioco, hactenus Episcopum Balangensem.


552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 28 Iunii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Kalookanae, noviter erectae,Exc.mum P.D. Deogratias S. Iñiguez, Jr., hactenus Episcopum Ibanum.— Cathedrali Ecclesiae Pasiginae, noviter erectae, Exc.mum P.D. FranciscumC. San Diego, hactenus Episcopum Sancti Pauli in Insulis Philippinis.— Praelaturae territoriali Infantensi, Exc.mum P.D. Rolandum J. TriaTirona, O.C.D., hactenus Episcopum Malolosinum.die 1 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Bostoniensi, Exc.mum P.D.Ioannem Pat ricium O'Malley, O.F.M. Cap., hactenus Episcopum LitorisPalmensis.— Cathedrali Ecclesiae Litoris Palmensis, Exc.mum P.D. Geraldum MichaelemBarbarito, hactenus Episcopum Ogdensburgensem.— Episcopum Coadiutorem dioecesis Orlandensis Exc.mum P.D. ThomamGerardum Wenski, hactenus Episcopum titularem Kearniensem et Auxiliaremarchidioecesis Miamiensis.die 3 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Placentinae R.D. Amadeum RodríguezMagro, hactenus in archidioecesi Emeritensi Augustana-Pacensi Vicariumgeneralem.— Metropolitanae Ecclesiae Paderbornensi Exc.mum P.D. Ioannem IosephumBecker, hactenus Episcopum titularem Vinensem et praefatae archidioecesisPaderbornensis Auxiliarem.die 5 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Tiburtinae, R. D. Ioannem PaulumBenotto, e clero archidioecesis Pisanae, hactenus Vicarium generalem eiusdemarchidioecesis.die 7 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Chunaviensi, R.D. ValtherumAllison Hurley, e clero archidioecesis Detroitensis, ibique curionem paroeciaeBeatae Mariae Virginis Perdolentis in oppido vulgo Farmington, quem deputavitAuxiliarem eiusdem archidioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Ressianensi, R.D. Ioannem MichaelemQuinn, e clero archidioecesis Detroitensis, ibique moderatorem Officii proInstitutione Catholica, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Remesianensi, R.D. Franciscum RonaldumReiss, e clero archidioecesis Detroitensis, ibique curionem paroeciae


Congregatio pro Episcopis 553Sanctae Franciscae Cab rmi in oppido vulgo Alien Parsk, quem deputavitAuxiliarem eiusdem archidioecesis.die 8 Iulii 2003. — Auxiliarem dioecesis Lurinensis, Exc.mum P.D. SalvatoremPiñeiro García-Calderón, Ordinarium Militarem Peruvianae Reipublicae,quem specialibus facultatibus instruxit.— Cathedrali Ecclesiae Netzahualcoyotlensi, Exc.mum P.D. CarolumGarfias Merlos, hactenus Episcopum Civitatis Altamirensis.Cathedrali Ecclesiae Vallis Chalcensis, noviter erectae, R.D. AloisiumArtemium Flores Calzada, e clero dioecesis Texcocensis.die 9 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Cachoeirensi de Itapemirim, Exc.mumP.D. Celium de Oliveira Goulart, O.F.M., hactenus Episcopum Leopoldinensem.— Cathedrali Ecclesiae Portus Gratiae R.D. Michaelem Guyard, e cleroarchidioecesis Parisiensis, ibique Vicarium generalem.die 10 Iulii. — Episcopum Coadiutorem dioecesis Rancaguensis, Exc.­mum P.D. Alexandrum Goic Karmelic, hactenus Episcopum Osornensem.die 12 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Sanctissimae Conceptionis in ParaguayExc.mum P.D. Zachariam Ortiz Rolón, hactenus Episcopum titularemMinorensem Vicariumque Apostolicum Ciachensem in Paraquaria Natione.die 15 Iulii. — Metropolitanae Ecclesiae Philadelphiensi Latinorum,Exc.mum P.D. Iustinum Franciscum Rigali, hactenus Archiepiscopum SanctiLudovici.die 16 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Urusitanae, R.D. IulianumCarolum Porteous, e clero archidioecesis Sydneyensis, ibique rectorem Seminariimaioris Boni Pastoris, quem deputavit Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Burunitanae, R.P. Antonium Colin Fisher,O.P. hactenus moderatorem Instituti Ioannis Pauli II pro Matrimonio etFamilia in civitate Melburnensi, quem deputavit Auxiliarem archidioecesisSydneyensis.— Metropolitanae Ecclesiae Sancti Iacobi Equitum, Exc.mum P. D. RaimundumBenedictum De La Rosa y Carpio, hactenus Episcopum A DominaNostra vulgo de la Altagracia in Higüey, seu Higueyensem.


554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 16 Iulii 2003. — Ordinariatui Militari in Australiae, R.D. Max Davis,olim eiusdem Ordinariatus Vicarium generalem.— Cathedrali Ecclesiae de Ponta Grossa, Exc.mum P. D. Sergium ArturumBraschi, hactenus Episcopum titularem Tipasensem in Numidia et AuxiliaremCuritibensem.die 18 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Satafensi R.D. ClaudiumManiago, Vicarium generalem archidioecesis Florentinae, quem deputavitAuxiliarem eiusdem archidioecesis.die 23 Iulii. — Cathedrali Eclesiae Pesqueirensi R.D. Franciscum Biasin,e clero dioecesis Patavinae, hactenus moderatorem Officii pro missionibuseiusdem dioecesis.die 25 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Scrantonensi, Exc.mum P.D. IosephumFranciscum Martino, hactenus Episcopum titularem uellensem inMauretania et Auxiliarem archidioecesis Philadelphiensis Latinorum.die 26 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Celayensi, Exc.mum P.D. LazarumPérez Jiménez, hactenus Episcopum Rivoriensem.die 28 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Cordubensi Exc.mum P.D. IoannemIosephum Asenjo Pelegrina, hactenus Episcopum titularem Izirianensem etAuxiliarem Toletanum.die 31 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Isidori, R.D. Villelmum LoriaGarita, e clero archidioecesis Sancti Iosephi in Costa Rica, ibique parochum.


Diarium Romanae Curiae 555DIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in UdienzaUfficiale per la presentazione delle Lettere Credenziali:Martedì, 1 Luglio 2003, S.E. il Signor Abdulhafed Gaddur,Capo Missione della Gran Giamahiria Libica Popolare Socialistapresso la Santa Sede.Venerdì, 4 Luglio 2003, S.E. il Signor Seong Youm, Ambasciatoredi Corea presso la Santa Sede.Sabato, 5 Luglio 2003, S.E. il Sig. Georgios F. Poulides, Ambasciatoredi Cipro presso la Santa Sede.Ha, altresì, ricevuto in Udienza:Giovedì, 3 Luglio 2003, T On. Christian Poncelet, Presidentedel Senato della Repubblica Francese.Lunedì, 7 Luglio 2003, S.E. il Signor Pascal Couchepin, Presidentedella Confederazione Elvetica.Lunedì 7 luglio 2003 si è riunita alla presenza del Santo Padre la Congregazionedelle Cause dei Santi.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:3 luglio 2003 S.E. mons. George Panikulam, Arcivescovo tit. di Arpaia,Nunzio Apostolico in Mozambico.* » » S.E. mons. Antonio Sozzo, Arcivescovo tit. di Concordia,Nunzio Apostolico in Marocco..* » » S.E. Mons. Eliseo Antonio Ariotti, Arcivescovo tit. el. di Vibiana,Nunzio Apostolico in Cameroun.


556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:16 giugno 2003 I padri Hieronym Fokcinski, S.I., e Daniel Ols, O.P., Relatoridella Congregazione delle Cause dei Santi «in aliudquinquennium»; Mons. Walter Brandmüller, Mons.Giovanni Maceroni e P. Giuseppe Morandini, S.CL,Consultori della Congregazione delle Cause dei Santi« in aliud quinquennium ».30 giugno 2003 Don Raffaele Farina, S.D.B., Prefetto della Biblioteca ApostolicaVaticana « in aliud quinquennium ».» » » P. Sergio Pagano, B., Prefetto dell Archivio Segreto Vaticano« in aliud quinquennium ».» » » L'Em.mo Signor Cardinale James Francis. Stafford, Presidentedel Pontificio Consiglio per i Laici «usque ad 75 umannum ae. s. ».» » » Mons. Antonio Silvestrelli, Sotto-Segretario della Congregazioneper il Clero « usque ad 70 um annum ae. s. ».» » » Mons. Karel Kasteel, Segretario del Pontificio Consiglio « CorUnum » « in aliud quinquennium ».» » » Mons. Walter Brandmüller, Presidente del Pontificio Comitatodi Scienze Storiche « in aliud quinquennium ».1 luglio » S.E. Mons. James Michael Harvey, Prefetto della Casa Pontificia« in aliud quinquennium ».» » » Mons. Anthony Chirayath, Capo Ufficio nel Pontificio Consigliodella Pastorale per i Migranti e gli Rineranti.12 maggio 2003 Mons.14 » » Mons.» » » Mons.20 » » Mons.25 » » Mons.Protonotari Apostolici soprannumerariOliviero Bernasconi (Lugano)Clarence J. Hettinger (Peoría)Charles B. Motsett (Peoría)Antonio Viñayo González (León)Peter McGuire (Leeds)Prelati d'onore di Sua Santità6 maggio 2003 Mons. Janusz Kaleta (Atyrau)12 » » Mons. Valerio Crivelli (Lugano)20 » » Mons. Antonio dos Santos (Porto)» » » Mons. José Antonio Godinho de Lima Riheiro Bastos (Porto)


Diarium Romanae Curiae 55720 maggio 2003 Mons. Pier Carlo Medinelli (La Spezia-Sarzana-Brugnato)» » Mons. Theodor Paul (Osnabrück)() (>» Mons. Leslie Tomlinson (Melbourne)» » Mons. Karl Wòste (Osnabrück)2j » » Mons. Piergiorgio Pruzzi (Tortona)» » Mons. Joseph Bisztyo (Saskatoon)» » Mons. George Sarauskas (Chicago)» » Mons. Michael Seybold (Regensburg)2g » » Mons. Mieczyslaw Mokrzycki (Lviv dei Latini)(>» » Mons. Pawel Ptasznik (Krakow)Cappellani di Sua Santità14 maggio 2003 II sac. Philbert Joseph Aikambe (Moshi)» » » Il sac. Ambrose Cunningham (Peoría)» » » Il sac. Gerardo Di Girolami (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto)» » » Il sac. Donnelly Fitzpatrick (Peoría)» » » Il sac. Douglas Hennessy (Peoría)» » » Il sac. Thomas Mack (Peoría)» » » Il sac. Faustin Matata Mushi (Moshi)» » » Il sac. Dominique Ngirabanyiginya (Nyundo)» » » Il sac. Robert W. O'Connor (Peoría)» » » Il sac. Richard Pricco (Peoría)» » » Il sac. Brian Rejsek (Peoría)» » » Il sac. George Remm (Peoría)» » » Il sac. Paul D. Uria (Moshi)» » » Il sac. Petrus Godefridus Johannes Maria van Veithoven(Breda)» » » Il sac. William Watson (Peoría)» » » Il sac. Angelo Alves (Porto)» » » Il sac. Giovanni Battista Bettoni (Bergamo)» » » Il sac. Dietmar Blank (Osnabrück)» » » Il sac. Lucien Bouffandeau (Poitiers)» » » Il sac. Otto Brauer (Paderborn)» » » Il sac. Herbert Broekschmidt (Osnabrück)» » » Il sac. Gabriel da Costa Maia (Porto)» » » Il sac. Manuel da Costa Mota (Porto)» » » Il sac. Armando De Paiva (Natal)* » » Il sac. Luis Ignacio Beda Duran Sánchez (Ciudad Rodrigo)* » » Il sac. Karl Hengst (Paderborn)* » » Il sac. Sebastiäo Martins Luis Brás (Porto)* » » Il sac. Ansgar Lüttel (Osnabrück)* » » Il sac. Reinhard Molitor (Osnabrück)* » » Il sac. Jacques Mondón (Poitiers)* » » Il sac. Joäo Penha Filho (Natal)}>» » Il sac. Hermann Rickers (Osnabrück)* » » Il sac. Alfons Strödt (Osnabrück)


558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale14 maggio 2003 II sac. Manuel Clemente Teixeira (Porto)» » » Il sac. Antón van't Walderveen (Fulda)» » » Il sac. Axel Werner (Köln)» » » Il sac. Hermann Wieh (Osnabrück)» » » Il sac. Johann Neumüller (Regensburg)» » » Il sac. Bernhard Piendl (Regensburg)» » » II sac. Josef Thalhammer (Regensburg)» » » Il sac. Winfried Haunerland (Essen)ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II haconferito:La Gran Croce dell 'Ordine di San Gregorio Magno12 maggio 2003 Al sig. Francesco Mengozzi (Roma)28 » » Al sig. Mario Agnes (Avellino)» » » Al sig. Camillo Cibin (Roma)» » » Al sig. Joaquín Navarro-Valls (Cartagena en España)La Commenda con Placca dell 'Ordine di San Gregorio Magno6 maggio 2003 Al sig. Elmar Theodor Mäder (Città del Vaticano)12 » » Al sig. Marco Zanichelli (Roma)28 » » Al sig. Angelo Gugel (Roma)La Commenda dell 'Ordine di San Gregorio Magno20 maggio 2003 Al sig. Edward J. Phelan (Saint John's, Newfoundland)Il Cavalierato dell 'Ordine di San Gregorio Magno6 maggio 2003 Al sig. Gerhard Andenmatten (Città del Vaticano)» » » Al sig. Filippo Caponi (Roma)» » » Al sig. Massimo Ceccarelli (Roma)» » » Al sig. Franco Coccioli (Lanciano-Ortona)» » » Al sig. Giuseppe De Marinis (Roma)» » » Al sig. Maurizio Grossoni (Roma)27 » » Al sig. Antonius Hendricus Kassing (Haarlem)» » » Al sig. Bill Ludlow (Plymouth)» » » Al sig. Anthony George Dudley Vassallo (Clifton)


Diarium Romanae Curiae 559La Croce di Dama dell 'Ordine di San Gregorio Magno27 maggio 2003 Alla sig.ra Catharina Maria Anna C. Andriessen-ten Holter('s-Hertogenbosch)» » » Alia «igra Gillian Vassallo (Clifton)La Commenda con Placca dell 'Ordine di San Silvestro28 maggio 2003 Al sig. Arturo Mari (Roma)La Commenda dell'Ordine di San Silvestro20 maggio 2003 Al sig. Giancarlo Aimo (Roma)» » » Al sig. Giuseppe Crea (Roma)» » » Al sig. Antonino Guzzetta (Roma)» » » Al sig. Gino Lioniello (Roma)» » » Al sig. Giancarlo Ceccarelli (Roma)» » » Al sig. Leonardus A. M. de Bekker f s-Hertogenbosch)Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro14 maggio 2003 Al sig. Winfried Lipscher (Warszawa)» » » Al sig. Pasquale Pedone (Pitigliano-Sovana-Orbetello)» » » Al sig. Friedrich Perschler (Graz-Seckau)» » » Al sig. Marcello Peschiutta (Udine)» » » Al sig. Aldino Tosolini (Udine)» » » Al sig. Winfried Weick (Köln)» » » Al sig. Michael J. K. Chen (Taipei)• » » » Al sig. John Chiang (Taipei)» » » Al sig. Carlo De Giovanni (Roma)» » » Al sig. Paolo Dibartolo (Roma)» » » Al sig. Massimo Donnini (Roma)» » ' » Al sig. Flavio Farinelli (Roma)» » » Al sig. Stefano Picola (Roma)» » » Al sig. James H. S. Liao (Taipei)» » » Al sig. Shan Tai Lin (Taipei)» » » Al sig. Luke Ying Fan Liu (Taipei)» » » Al sig. Guido Orsi (Roma)» » » Al sig. Francesco Sebastio (Latina-Terracina-Sezze-Priverno)* » » Al sig. Giorgio Vitozzi (Roma)» » » Al sig. Lucas Yeh In-fu (Taipei)» » » Al sig. Robert In Fu Yeh (Taipei)» » » Al sig. Thadeus Te Yao Ying (Taipei)* » » Al sig. Giancarlo Zordan (Roma)


560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale14 maggio 2003 Al sig. Gioacchino Toscano (Roma)» » » Al sig. Herrn anus Johannes Maria van Ossevoort ('s-Hertogenbosch)La Croce di Dama di Commenda dell 'Ordine di San Silvestro20 maggio 2003 Alla sig.ra Mary Eleanor Flanagan (Arlington)La Croce di Dama dell 'Ordine di San Silvestro14 maggio 2003 Alla sig.ra Noemi Galloni (Pitigliano-Sovana-Orbetello)» » » Alla sig.ra Myriam Hsiang Wen Chang (Taipei)» » » Alla sig.ra Jennifer Liang Chuan Chen (Taipei)» » » Alla sig.ra Nancy Wang (Taipei)NECROLOGIO20 giugno 2003 Mons. Simeon Valerio, Vescovo tit. di Mimiana.2 luglio » Mons. Raymond Roy, Vescovo em. di Saint Paul in Alberta[Canada).» » » Mons. Johannes L. Brenninkiaeijer, Vescovo di Kroonstad(Sud Africa)3 » » Mons. Gaetano Alibrandi, Arcivescovo tit. di Binda.6 » » Card. Ignacio A. Velasco Garcia, del tit. di S. Maria D. Mazzarello,Arcivescovo di Caracas (Venezuela).» » » Mons. Ciril Kos, Vescovo em. di Djakovo (Croazia).7 » » Mons. Raphaël Bidawid, Patriarca cattolico di Babilonia deiCaldei (Iraq).» » » Mons. Roman Andrzejewski, Vescovo tit. di Tullia11 » » Mons. John R. Roach, Arcivescovo em. di Saint Paul andMinneapolis (Stati Uniti d'America).» » » Mons. Antonio Fortich, Vescovo em. di Bacolod (Filippine)14 » » Mons. Dino Trabalzini, Arcivescovo em. di Çosenza-Bisignano(Italia).


An. et vol. XCV 8 Septembris 2003<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus Petro a S. Iosepho Betancur sanctorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUMDEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM,«Ut filii lucis ambulate» (Eph 5, 8).Beatus Petrus a S. Iosepho Betancur, cum maxime optaret ut lucis fidesin Novae Continentis gentes deferretur, in divinae Providentiae fiducia inconcussenisus, Atlanticum oceanum transiit, ut illis incolis salutarem Christinuntium comportaret, qui vera est lux quae illuminat cunctos homines (cfr Io1,9), quique eos sibi sociari vult.Dei Servus Ninguariae, quae una est e septem Fortunatis insulis, annoMDCXXVI ex humili piaque domo ortus est. Puer et adulescens parentes inagrorum operibus iuvit atque aetatis ex primis temporibus in precandi studiumliquide se inclinabat. Cum deteriores condiciones cognosceret in quibusAmericae incolae versabantur, illuc accedere voluit eorum aerumnas levaturusitemque Evangelii Nuntium cum iis communicaturas, xxiu annos natus profectusest: primum Cubam adiit, tum Honduriam, tum denique Guatimalam.Se impelli sensit ad sacerdotium adipiscendum, atque spiritalis moderatorissuasu necessaria studia sibi sumpsit. Humilis et in pietatis exercitia intentusceterorum discipulorum sibi conciliavit aestimationem. Illo tempore ad solamenaegrotis ferendum valetudinaria adire solebat. Licet animum in humanasdisciplinas intenderet, ea quae sperabat non obtinuit ideoque a sacerdotii suscipiendiproposito recedere debuit, at non concidit animo. Precationes magisfrequentavit, ut intellegeret ad quem vitae statum a Domino vocaretur. Vo-37 - A.A..S.


562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecationem animadvertens ad vitam suam Christo consecrandam, mense Ianuarioanni MDCLV uti laicus Tertium Ordinem Franciscalem ingressus est, quemvitae operumque sanctitate collustravit. In Calvariae Sanctuarium se recessit,ubi aeditui officium gessit. Ut religionis ignorationem cognovit inibi incolarumpotissimum puerorum, catecheticam institutionem eis comparavit. Eodemtempore pauperum condicionibus sublevandis operam dedit, divites adhortansut quaedam eorum bonorum pars indigentibus destinaretur. Anno MDCLVIIIdomum constituit quandam quae catechesis esset sedes pueris desertis, locusperegrinis discipulis recipiendis, domicilium pauperibus valetudinem recuperantibus.Socios quoque in hac opera adiutores quaesivit, quos facile invenit,cum eius vitae mos eloquentior esset quam quodvis verbum, et omnes qui adeum accedebant ad colendam hortabatur virtutem. Primo ex hoc manipulo,Ordinem Bethleemitam condidit, cuius sodales apostolicis muneribus agendisse tradebant ac simul precationis ac paenitentiae operi. Haec nova sodaliumfamilia, mortuo Beato, ab ecclesiastica potestate est comprobata. Dei voluntatiobsequens suaeque vocationi fidelis in sanctimoniae semitis magis ac magisest progressus, altum in virtutum exercitio obtinens sanctitatis gradum. Excontinuata ferventi que precatione vim hausit fidem erga Deum Patrem, Filiumet Spiritum Sanctum usque testificandi. Suam spiritalem vitam per IncarnationisPassionisque Domini Nostri mysteriorum contemplationem aluit.Virginis Sanctissimae tutelae cunctam suam operam commisit, qui, ut popularemdevotionem in Virginem Mariam augeret, piam Rosarii recitandi consuetudinemaliasque Mariales precationes inculcavit. Quamvis materialibusfacultatibus careret, socialia et apostolica onerosa incepta Providentia innitenssuscepit. In Deum dilectio eum in missionarium famulatum compulit, cumcunctam vitam Christi Regno effundendo commodaret. De spiritali fideliumsalute sollicitus, adulescentes in christiana doctrina instituendos curavititemque morituros, quibus aeternae beatitudinis spem demonstrabat, omnibusviribus suis sublevavit. Vias locaque decurrit, ut aerumnas omnequegenus miserias leniret. Pupilli, captivi, mendici, infirmi ac peregrini ipsiusfruebantur operibus. Homines qui eum conveniebant auxilia consiliaque perituriprudenter at sagaciter direxit. Se omnibus aequum praebuit atqueEcclesiae leges suique Ordinis regulas servavit. Perseveranter ac prudenteropera perfecit quae Dominus suadebat, omnibus neglectis impedimentis. Parcuscibi potionisque, necessariam tantum corpori concessit quietem ac voluptatesasperam per paenitentiam cohibuit. Nullum sibi sed Deo uni tribuit desuorum operum prosperitate meritum. Evangelica consilia studiose tenuitatque in omnibus rerum adiunctis verum se exhibuit Sancti Francisci Assisiensisfilium discipulumque. Ieiuniis confectus atque arteriarum pulmonumqueinflammatione correptus die xxv mensis Aprilis anno MDCLXVII, sacramen-


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 563tis infirmorum susceptis, e vita cessit. Eius propter latam sanctitatis famamanno MDCXCiii Processus Informativus incohatus est. His iure statutis perfectisrebus, die xxn mensis Iunii anno MCMLXXX a Nobis sollemniter Beati tituloest insignitus. Die VII mensis Iulii anno MMI Nobis coram decretum prodiitsuper miraculo. Faventibus Patribus Cardinalibus Episcopisque in Consistoriodie XXVI mensis Februarii anno MMII coadunatis, statuimus ut canonizationisritus in Guatimalensi urbe die xxx sequentis mensis Iulii ageretur.Hodie igitur apud urbem Guatimalensem, inter sacra hanc elocuti sumusCanonizationis formulam:En honor de la Santísima Trinidad, para exaltación de la fe católica ycrecimiento de la vida cristiana, con la autoridad de nuestro Señor Jesucristo,de los santos Apóstoles Pedro y Pablo y Nuestra, después de haber reflexionadolargamente, invocado muchas veces la ayuda divina y oído el parecer de numerososhermanos en el episcopado, declaramos y definimos Santo al Beato HermanoPedro de San José Betancur y lo inscribimos en el Catálogo de los Santos, yestablecemos que en toda la Iglesia sea devotamente honrado entre los Santos. Enel nombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo.Coram omnibus hominibus fulgens habetur exemplar praeclarus hic vir, quitotam suam exegit vitam ad Dei hominumque profectum naviter operando,quique humilioris ordinis potissimum dilexit cives atque inter ipsos continenterversatus est, salutifera Domini dona et Evangelii verba exhibens cunctis.Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.Datum in urbe Guatimalensi, die tricesimo mensis Iulii anno Domini bismillesimo altero, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.In Secret.. Status tab., n. 519.596


564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONSTITUTIONESI<strong>APOSTOLICAE</strong>PORTUS GENTILISIn Gabone nova conditur dioecesis Portus Gentilis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Cum petitum esset nuper ut metropolitana Sedes Liberopolitana in Gaboneita divideretur ut nova constitueretur dioecesis ad aptius provehendam aeternamsalutem Christifidelium ibidem degentium eorumque regimini efficaciusconsulendum, Congregatio pro Gentium Evangelizatione omnibus mature perpensishabitoque pariter faventi voto Venerabilis Fratris Marii Roberti Cassari,Archiepiscopi titulo Truentini atque in memorata Natione Apostolici Nuntii,admotam postulationem censuit esse accipiendam. Nos igitur, Qui gravissimofungimur munere supremi Pastoris universae catholicae Ecclesiae, talem sententiamratam habentes, summa Apostolica potestate haec decernimus. Ab archidioecesiLiberopolitana separamus territorium Provinciae civilis, quae patriosermone nuncupatur «Ogooué-Maritime»; ex eoque novam dioecesim PortusGentilis condimus, quam metropolitanae Ecclesiae Liberopolitanae suffraganeamfacimus atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizationesubicimus. Praeterea iubemus episcopalem sedem poni in civitate « Port-Gentil »atque templum ibidem exstans, Deo in honorem Sancti Ludovici dicatum, addignitatem cathedralis Ecclesiae evehimus; cetera vero secundum canonicas legestemperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitum praedictus VenerabilisFrater Marius Robertus Cassari, qui, re acta, curabit documenta exarandasincerisque exemplis Congregationi pro Gentium Evangelizationemittenda. Hanc denique Constitutionem Nostram iugiter ratam esse volumus,contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die septimo mensis Martii, annoDomini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£B ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPESecretarius StatusCongr. pro Gentium Evang. Praef.Loco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 536.865Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 565IIMAKOKUENSISNova in Gabone Praefectura Apostolica conditur Makokuensis appellanda.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUMDEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Omnium de fidelium spiritali progressione solliciti, cuncta disponere volumusquae salutiferae veritatis praedicationem toto in terrarum orbe fovent.Nunc de gentibus cogitamus quae in Gabone commorantur quibus properamusinstitutionalia etiam offerre adiumenta ut Evangelium Christi quamefficacissime illa in dilecta terra nuntietur. Quapropter Congregationis proGentium Evangelizatione de sententia, audito favorabili quorum interestvoto, adsentiente Venerabili Fratre Mario Roberto Cassari, Archiepiscopotitulo Truentino ac in Gabone Apostolico Nuntio, regionem civilem v.d.« Ogooué-Ivindo » a dioecesi Oyemensi distrahimus atque ex ista regionePraefecturam Apostolicam Makokuensem condimus eamque sollicitis curisdioecesis Oyemensis committimus. Haec omnia ad expedienda Venerabilemquem diximus Fratrem Marium Robertum Cassari destinamus, necessarias etopportunas ei tribuentes facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quoagitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum. Re demum adexitum perducta, documenta conficiantur, quorum sincera exempla ad Congregationempro Gentium Evangelizatione diligenter mittantur, contrariisrebus minime quibuslibet obsistentibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die septimo mensis Martii, annoDomini bismillesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.SB ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusCRESCENTIUS card. SEPECongr. pro Gentium Evang. Praef.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 536.867Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.


566 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIIVELEZANAIn Columbia nova conditur dioecesis Velezana.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Ad satius providendum spirituali bono Christifidelium, Venerabilis FraterGeorgius Leonardus Gómez Serna, O.P., tunc sacrorum Antistes Succursensiset Sancti Aegidii, audita Conferentia Episcopali Columbiana, ab hac ApostolicaSede petivit ut quodam distracto territorio a circumscriptione ecclesiasticasua nova dioecesis conderetur. Nos, praehabito faventi voto VenerabilisFratris Beniamini Stella, Archiepiscopi titulo Midilensis et in eadem NationeApostolici Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopis admotae postulationianimarum saluti valde profuturae libenter concedendum esse putamus.De plenitudine igitur Nostrae potestatis sequentia decernimus. Adioecesi Succursensi et Sancti Aegidii separamus integrum territoriumparoeciarum, quae patrio sermone nuncupantur: Cristo Rey in municipioAlbania, Nuestra Señora del Carmen et Nuestra Señora del Rosario ad Barbosa,San Antonio de Padua et Nuestra Señora del Carmen prope Bolivar,Ecce Homo in loco Chipatá, Santa Rita de Casia apud El Guacamayo, SantoCristo ad El Peñón, San José ad Florian, Santo Cristo ad Guavatá, SanRoque in loco Güepsa, Sagrado Corazón in municipio Jesús María, NuestraSeñora del Rosario in municipio La Aguada, Sagrado Corazón in municipioLa Belleza, Nuestra Señora de la Paz in municipio La Paz, Sagrado Corazónet San Ignacio in municipio Landázuri, Santa Bárbara in municipio PuenteNacional, San Benito in municipio San Benito, María Auxiliadora, SantaElena, San José et San Juan Bosco in municipio Santa Elena, Santa MaríaMadre de la Iglesia, Santa Ter esita del Niño Jesús et San Isidro Labrador inmunicipio Sucre et Santa María del Jordán et La Transfiguración in municipioVélez atque ex ita distracto territorio novam constituimus dioecesimVelezanam, quae iisdem limitabitur finibus, quibus praedictae paroeciae, simulsumptae, terminantur. Sic conditae Ecclesiae sedem in urbe Vélez ponimus,ibique exstans paroeciale templum, Deo dicatum in honorem BeatissimaeVirginis Mariae « de las Nieves », ad gradum et dignitatem Cathedralisecclesiae evehimus mandantes ut ibidem Capitulum Canonicorum, ad iuris


Acta Ioannis Pauli Pp. II 567normam, instituatur. Praeterea dioecesim Velezanam suffraganeam facimusmetropolitanae Sedi Bucaramanguensi eiusque Episcopum metropolitico iuriArchiepiscopi pro tempore eiusdem archidioecesis subicimus. Cetera vero secundumcanonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perficienda committimusmemorato Venerabili Fratri Beniamino Stella vel, ipso a sede absente,illi, qui curat negotia Apostolicae Nuntiaturae in Columbia, eisdemtribuentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectumde quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,onere imposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractaeexsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique ConstitutionemNostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo quarto mensis Maii,anno Domini bismillesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.83 ANGELUS card. SODANO 83 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr, pro Episcopis Praef.Loco £8 PlumbiIn Secret, Status tab., n, 540.016Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Franciscus Bruno, Protonot. Apost.IVSS.MAE TRINITATIS IN ALMATAIn Cazakistania nova dioecesis Sanctissimae Trinitatis in Almata appellanda,erigitur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM.Dilectae x^lmatensis catholicae communitatis spiritalem contuentes progressumet fidelium numerum constanter augentem, Nos laetantes festinamusibidem novam dioecesim instituere. Ideo, re mature deliberata audito-


568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeque voto quorum interest, Administrationem Apostolicam Almatensem adgradum et dignitatem dioecesis extollimus Sanctissimae Trinitatis in Almatanuncupandae, eamque facimus metropolitanae Ecclesiae Mariae Sanctissimaein Astana suffraganeam eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopiillius Sedis subiectum. Novam dioecesim volumus iurisdictioni Congregationispro Gentium Evangelizatione esse obnoxiam. Sedem novae dioecesis inurbe vulgo « Almaty » ponimus, ecclesiam vero sub titulo Sanctissimae Trinitatisin eadem urbe exstantem ad gradum Ecclesiae cathedralis evehimus,iuribus ac privilegiis concessis quae ad eiusmodi templa spectant. Quod autemad novae dioecesis pertinet regimen, bonorum ecclesiasticorum administrationem,sede vacante administratoris electionem, alumnorum Seminariiinstitutionem, fidelium iura horumque similia, serventur quae sacri canonespraescribunt.Haec autem, quae praescripsimus, committimus perficienda VenerabiliFratri Iosepho Wesolowski, Archiepiscopo titulo Slebtensi et Nuntio Apostolicoin Cazakistania, vel, absente eo, illi qui negotia curat Apostolicae Sedis ineadem regione, ac omnes eis tribuimus necessarias et convenientes facultates,etiam subdelegandi quemvis virum in dignitate ecclesiastica constitutum,onere imposito ad Apostolicam hanc Sedem sincerum actus effectae exsecutionisexemplar sedulo mittendi.Has denique Litteras Nostras ratas et firmas esse nunc et in posterumvolumus, quibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo septimo mensis Maii,anno Domini bismillesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£8 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPESecretarius StatusCongr. pro Gentium Evang. Praef,Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 540.444Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Franciscus Bruno, Protonot. Apost.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 569VSANCTAE MARIAE IN ASTANAIn Cazakistania Provincia ecclesiastica conditur et Administratio ApostolicaAstanansis ad gradum dignitatemque archiepiscopalem et metropolitanam evehitur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAM,,In Cazakistania fidelium copiam confirmari laetantes cernimus atque ut iiusque volumus floreant et Christi salutem omnibus exhibeant, ad quorumsalubriorem prosperitatem ecclesiastica instituta aptare properamus. Itaque,Apostolicae Nostrae potestatis usi plenitudine, Provinciam ecclesiasticam inCazakistania erigimus pariterque Administrationem Apostolicam Astanansemad gradum dignitatemque archidioecesis metropolitanae Sanctae Mariaein Astana evehimus, cuius archiepiscopalis sedes in urbe Astanansi locabituret templum sub vocabulo « Matris a Perpetuo Succursu » in eadem urbe situmad dignitatem ecclesiae cathedralis extollitur, cui exinde sedi nectentur dioecesesAlmatensis et Karagandansis necnon Administratio Apostolica Atirauensis,veluti suffraganeae Sedes. Ad haec omnia exsolvenda VenerabilemFratrem Iosephum Wesolowski deputamus, Archiepiscopum titulo Slebtensemseu Sancti Fiaci inter montes, atque in Cazakistania Apostolicum Nuntium,facta videlicet facultate quempiam virum in ecclesiastica dignitateconstitutum subdelegandi. Re tandem ad exitum perducta, documenta conficiantur,quorum sincera exempla ad Congregationem pro Gentium Evangelizationemittantur, contrariis rebus minime officientibus quibuslibet.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die septimo decimo mensis Maiianno Domini bismillesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto et vicesimo.93 ANGELUS card. SODANO CRESCENTI US card. SEPESecretarius StatusCongr. pro Gentium Evang. Praef.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 540.446Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Franciscus Bruno, Protonot. Apost.


570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLITTERAE<strong>APOSTOLICAE</strong>IVenerabilibus Servis Dei Nicolao Carneckyj et xxiv Sociis martyribus Beatorumhonores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Sicut abundant passiones Christi innobis, ita per Christum abundat et consolatio nostra» (2 Cor 1, 5).Venerabiles Servi Dei Nicolaus Carneckyj et xxiv Socii, fideles Christidiscipuli, contumelias acceperunt et vexationes omne genus, ac tandem mortem,ob tuendam fidem in Christum Salvatorem, cuius fortitudine et solaciofulciebantur.Communismi athei insectatio in Catholicam Ecclesiam invecta eademimplacabili saevitia eos diversimode percussit. Dum alii in insidias inciderunt,alii in so vieti eis locis captivitatis plures per annos sunt clausi et praesusceptis cruciatibus mortem obierunt sive in iisdem locis sive extra. Omnesautem unanimes se ostenderunt in fortitudine qua vitam obtulerunt usque adsanguinem effundendum, ut cum Summo Pontifice suisque pastoribus coniunctimanerent. Hi gloriosi martyres sua conversatione amorem fortioremesse morte sunt professi. Ecce nomina horum Evangelii testium:1. Nicolaus Carneckyj, 74 annorum aetatem habens, CongregationisSS.mi Redemptoris sodalis, Episcopus titulo Lebediensis, Exarchus Apostolicuslocorum Volyn et Pidljashja; post aliquos annos acerbissimae custodiae,Leopoli martyrium consummavit die ii mensis Aprilis anno MCMLIX.2. Gregorius Khomysyn, 78 annos natus, Episcopus Stanislaopolitanus,in valetudinario carceris urbis Kioviae gloriosam obiit mortem die xxvnimensis Decembris anno MCMXLV.3. Iosaphat Kocylovskyj, 71 annorum, Ordinis Basiliani S. Iosaphat sodalis,Episcopus Premisliensis; in publicae custodiae campo loci Capaivca,Kioviensi in regione, ad Dominum migravit die xvn mensis Novembris annoMCMXLVIl.4. Simeon Lukac, 71 annos natus, Episcopus Ecclesiae Graeco-CatholicaeUcrainae « clandestinae». Ob carceris cruciatus gravi in morbo versans admortem ductus est in pago Starunya, regionis Stanislaopolitanae, die xxnmensis Augusti anno MCMLXIV.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 5715. Basilius Velyckovskyj, 70 annos natus, Congregationis SS.mi Redemptorissodalis, Episcopus Ecclesiae Graeco-Catholicae Ucrainae «clandestinae».Valetudine eius in deterius vertente ob vexationes quas subierat, spiritumDeo reddidit anno MCMLXXIII die xxx mensis Iunii in urbe Vinnipega, inCanada.6. Ioannes Slezyuk, 76 annorum aetatem gerens, Episcopus EcclesiaeGraeco-Catholicae « clandestinae ». Acerbis cruciatibus in carcere correptus,in urbe Ivano-Frankivsk martyrium subiit die II mensis Decembris annoMCMLXXIII.7. Nicetus Budka, 72 annos natus, Episcopus Exarchus pro CatholicisUcrainis in Canada. In Christi pace quievit die xxvin mensis Septembris annoMCMXLIX in campo publicae custodiae Karadzarensis, in urbe Karaganda, Cazakistaniae.8. Gregorius Lakota, LXVII aetatis annum agens, Episcopus titulo Daoniensis,Auxiliaris Premisliensis. Ad martyrii palmam pervenit die v mensisNovembris anno MCML in campo publicae custodiae loci Abez, in Sibiria.9. Leonidas Fëdorov, 55 annos natus, Exarchus Catholicorum Russicorumritus Byzantini, Sacerdos Studita. Ob morbos quibus in carcere affectusest in Domino requievit die VII mensis Martii anno MCMXXXV in urbe Vjatka,nunc Kirov in Russia.10. Nicolaus Konrad, annorum 64, Presbyter archidioecesis maioris Leopolitanae.A militibus bolscevicis interfectus est die xxvi mensis Iunii annoMCMXLi in silva loci Birok, prope Stradch, in provincia Leopolitana.11. Andreas Iscak, 53 annos natus, Presbyter archidioecesis maioris Leopolitanae.Ex parte militum bolscevicorum martyrium sumpsit die xxvi mensisIunii anno MCMXLI Leopoli in pago Sykhiv.12. Romanus Lysko, xxxv annum agens, Presbyter archidioecesis maiorisLeopolitanae. In carcere urbis Leopolis pro Christo sanguinem effudit die xivmensis Octobris anno MCMXLIX.13. Nicolaus Cehelskyj, 54 annos natus, Presbyter archidioecesis maiorisLeopolitanae. In campo publicae custodiae loci Javas, stationis Potmae inMordovia quondam sub imperio Unionis Sovieticae, die xxv mensis Maii annoMCMLi martyrium consummavit.14. Petrus Verhun, 67 annorum aetatem habens, Presbyter archidioecesismaioris Leopolitanae, Visitator Apostolicus pro Catholicis Ucrainis in Germania.Die vii mensis Februarii anno MCMLVII martyr occubuit in campopublicae custodiae loci Angarsk, prope Krasnojarsk in Sibiria.


572 Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale15. Alexius Zaryckyj, 51 annos natus, Presbyter archidioecesis maiorisLeopolitanae. In campo publicae custodiae loci Dolinka, Karagandae in Cazakistania,supremam obiit horam die xxx mensis Octobris anno MCMLXIII.16. Clemens Septyckyj, annos natus 81, Presbyter Studita, ArchimandritaMonasterii loci Univ. In carcere urbis Vladimirensis in Russia die i mensisMaii anno MCMLI martyrio coronatus est.17. Severi anus Baranyk, annorum 51 aetatem habens, Sacerdos professusOrdinis Basiliani Sancti Iosaphat. Exeunte mense Iunio anno MCMXLI est vitafunctus in carcere urbis Drohobych.18. Ioachim Senkivskyj, annos natus 44, Sacerdos professus Ordinis BasilianiSancti Iosaphat. Extremum duxit spiritum ultimis diebus mensis Iuniianno MCMXLI in carcere urbis Drohobych.19. Zenon Kovalyk, 37 annorum aetatem habens, Presbyter professusCongregationis SS.mi Redemptoris. Anno MCMXLI mense Iunio exeunte animamefflavit in carcere urbis Leopolis.20. Vitalius Vladimirus Bajrak, 39 annos natus, Presbyter professus OrdinisBasiliani Sancti Iosaphat. In carcere urbis Drohobych die xvi mensisMaii anno MCMXLVI vitam persolvit.21. Ivanus Ziatyk, annorum 52, Presbyter professus CongregationisSS.mi Redemptoris, Vicarius Generalis Ecclesiae Graeco-Catholicae Ucrainae.In campo publicae custodiae oppidi Oserlag prope frkutsk in Russiagloriosam obiit mortem die x VII mensis Maii anno MCMLII.22. Tarsicia (in saec.: Olga Mackiv), 25 annos nata, Soror professa CongregationisSororum Ancillarum a Maria Immaculata. A quodam milite Russicoest interempta die xvin mensis Iulii anno MCMXLIV in pago Krystonopil.23. Olympia (in saec.: Olga Bidà), 49 annos nata, Soror professa CongregationisSororum a Sancto Ioseph. Obviam Domino ivit die xxvm mensisIanuarii anno MCMLII in campo captivis custodiendis loci Kharsk, Tornisci inSibiria.24. Laurentia (in saec.: Leucadia Harasymiv), 40 annorum aetatem habens,Soror professa Congregationis Sororum a Sancto Ioseph. Ad Dominummigravit die XXVI mensis Augusti anno MCMLII in campo captivis custodiendisloci Kharsk, Tornisci in Sibiria.25. Vladimirus Pryjma, 34 annos natus, Christifidelis laicus et pater familias.Sub militibus Russicis martyrium subiit die xxvi mensis Iunii annoMCMXLI in silva loci Birok prope Stradch, Leopoli.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 573Increbrescente martyrii fama, anno MCMXCVII Archiepiscopus Sedis maiorisLeopolitanae Causam incohavit beatificationis seu declarationis martyrii.Expletis omnibus de iure explendis, Nobis coram Decretum super martyrioprodiit die xxiv mensis Aprilis anno MMI. Qua de re statuimus ut ritus beatificationis,occasione itineris pastoralis Nostri in Ucrainam, Leopoli peragereturdie xxvn proximi mensis Iunii.Hodie igitur Leopoli inter Missarum Sollemnia hanc protulimus formulam:« Noi, accogliendo il desiderio dei Nostri Fratelli Lubomyr Cardinale Husar,Arcivescovo Maggiore di Lviv degli Ucraini, Ivan Semedi, Vescovo di Mukachevedi rito bizantino, Sofron Stefan Mudry,Vescovo di Ivano-Frankivsk (Stanislaviv)degli Ucraini e Mychajlo Koltun, Vescovo di Sokal degli Ucraini e di moltialtri Fratelli nell 'episcopato e di molti fedeli, dopo aver avuto il parere dellaCongregazione delle Cause dei Santi, con la Nostra Autorità Apostolica concediamoche i Venerabili Servi di Dio My kola Carneckyj e 24 Compagni martiri,Teodor Romza,Omeljan Kovc e Josaphata Hordashevska d'ora in poi sianochiamati Beati e che si possa celebrare la loro festa nei luoghi e secondo le regolestabilite dal diritto, ogni anno: il 27 giugno per Mykola Carneckyj e 24 Compagnimartiri, il I onovembre per Teodor Romza, il 27 giugno per Omeljan Kovc e il20 novembre per Josaphata Hordashevska. Nel nome del Padre e del Figlio e delloSpirito Santo ».Consueta habita oratione de vita virtutibusque horum beatorum caelitumqui martyres occubuerunt, Nos Ipsi, animo laetanter commoti et admirantestantam horum heroum alacritatem ad sanguinem pro Domini amore fundendum,summa devotione christianam eorum fortitudinem publice laudavimuset in adiutorium totius Ecclesiae adhuc in terra peregrinantis caeleste eorundeminvocavimus patrocinium.Quae autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum tempus vimsortiri, contrariis rebus minime quibuslibet obstantibus.Datum Leopoli in Ucraina, sub anulo Piscatoris, die xxvn mensis Iunii,anno MMI, Pontificatus Nostri vicesimo tertio.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 497 600De mandato Summi PontificisEB ANGELUS card. SODANOSecretarius Status


574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIServo Dei Aloisio Variara, sacerdoti S.D.B., Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Et venit ad eum leprosus deprecanseum et genu flectens et dicens ei: Si vis, potes me mundare. Et misertusextendens manum suam tetigit eum et ait illi: Volo, mundare. Et statimdiscessit ab eo lepra, et mundatus est» (Me 1, 40-42).Miseratio Iesu erga leprosum radix dici potest fuisse vocationis Servi DeiAloisii Variara, qui totam impendit vitam leprosis levandis.Natus est in Astensi pago vulgo Viarigi die xv mensis Ianuarii annoMDCCCLXXV; piissimi parentes christianis moribus educaverunt eum. Duodecimannos natus translatus est in locum Valdocco ut studia pergeret. Intensuscontuitus, quem Ioannes Bosco, post tres menses obiturus, ad eum conicit,aditum aperit illi ad Oratorium, et ulterius ducet eum ad Societatem SalesianamSancti Ioannis Bosco. Novitiatum incohat die xvn mensis Augustianno MDCCCXCI et sequenti anno die II mensis Octobris coram beato MichaeleRua perpetua nuncupat vota. Duobus elapsis annis, ad missiones proficiscicupiens, in Columbiam destinatur ad pagum vulgo Agua de Dios. Inibi florentisiuventutis vires insumit pro octingentis aegrotis ibi degentibus, quimagni habent eius músicas dotes. Cantu, arte musica, symphoniaco coetu,spectaculis usus, laetitiam seminat in «urbe doloris » quam vocant. Sacerdotioinsignitur die xxiv mensis Aprilis anno MDCCCXCVIII. In pastorali explendoopere conspicua spiritalique eminet prudentia, quae peculiarem in modumin sacro reconciliationis ministerio nota redditur. Detegens apud leprosassuas paenitentes desiderium Domino se vovendi, audacter cogitat de condendareligiosa Congregatione ubi mulieres lepra quoque correptae excipi possint.Ita initium capit Institutum Filiarum Sacrorum Cordium Iesu et Mariae.Eodem tempore strenue sese offert suis praedilectis leprosis, pro quibuscondit Orphanotrophium «Michele Unia» cum scholis variis artificum.Dum vero integris viribus actuositatem explicabat, amotus est ab illopago Agua de Dios et translatus in diversas sedes suae Provinciae religiosae.Solida tamen fide suffultus, sereno animo percurrit illam acerbam «Viamcrucis» (quae usque ad extremum spiritum protrahetur), omnino fretus«omnia a Deo procedere et ad Eum ducere», uti quodam die dixerat cumfalso certior factus est seipsum lepra affectum esse. Per hanc immolationemplene conscius redditur se vividum perhibere testimonium charismatis Insti-


Acta Ioannis Pauli Pp II 575tuti a seipso conditi. Salesianae spiri tu alitati, quam pro iuvenibus vivit,adiungit spiritualitatem oblationis sacrificalis, quam uti notam peculiaremfiliabus suis transmittit. Eius desiderium animas in « victimas » transformandiexemplo nititur Venerabilis Andreae Beltrami, martyris silentio patientis,quem in loco vulgo Torino-Valsalice cognovit annis MDCCCXCII-MDCCCXCIV. Diei mensis Februarii anno MCMXXIII vita fungitur in loco Cucuta, longe a leprosiset a filiabus suis, sicut ex oboedientia statutum fuerat; et a die xvn mensisNovembris anno MCMXLI exuviae quiescunt in sacello sororum eius in pagoAgua de Dios.Increbrescente sanctitatis fama, Archiepiscopus Bogotensis Causam incohatanno MCMLIX. Nosmet Ipsi die II mensis Aprilis anno MCMXCIII agnovimusvirtutes eius heroico gradu exercitas esse. Apud Curiam archidioecesanamTaurinensem anno MCMXCVIII instructa est Inquisitio de quodam miro annoMCMLXXXIX patrato et intercessioni Servi Dei adscripto. Decretum de miraculoNobis coram prodiit die xx mensis Decembris anno MMI. Idcirco statuimus utritus Beatificationis Romae perageretur die xiv mensis Aprilis anno MMII.Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, intra Missarumsollemnia hanc protulimus formularum:Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Cardinalis Giordano, ArchiepiscopiNeapolitani, Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis RubianoSáenz, Archiepiscopi Bogotensis, Caroli Iosephi Náñez, Archiepiscopi Cordubensisin Argentina, Marcelli Angeli Melani, Episcopi Neuqueniani et AdministratorisApostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos, ArchiepiscopiSancti Iosephi in Costarica, necnon plurimorum aliorum Fratrum in episcopatumultorumque christifidelium explentes, de Congregationis de Causis Sanctorumconsulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus ut VenerabilesServi Dei Caietanus Errico, Ludovicus Pavoni, Aloisius Variara, Maria aTransitu a Iesu Sacramentato, Artemides Zatti et Maria Romero MenesesBeatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: Caietani Erricodie vicesima nona Octobris, Ludovici Pavoni die vicesima octava Maii, AloisiiVariara die decima quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato dievicesima quinta Augusti, Artemidis Zatti die decima quinta Martii, et MariaeRomero Meneses die septima Iulii in locis et modis iure statutis quotanniscelebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.Praestabilis hic vir, quem Nos Ipsi debita sumus venerati devotione,totam suam vitam Domino Deo omnino addixit ac perquam studiose pauperibusinservivit, insignes praebens religiosae pietatis operumque bonorumtestificationes. Exoptamus igitur ut huius beati caelitis patrocinio exemplis-


576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeque homines qui nunc sunt transitura posthabeant et ad superna usque contendant.Quae autem his Litteris decrevimus nunc et posthac rata et firma volumusesse, contrariis rebus minime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xivmensis Aprilis, anno MMII, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.Loco 83 PlumbiIn Secret, Status tab., n. 514.257De mandato Summi Pontificis£8 ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusIIIVenerabili Dei Servae Mariae Romero Meneses Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. —«Hora est novae "inventionis caritatis",quae non tantum explicari possit secundum efficacitatem auxilii iam praestiti,verum etiam secundum facultatem adeundi proximum et solidarietatemexprimendi cum dolentibus, ita ut gestus auxilii non uti nummus indecorus,sed uti fraterna participatio censeatur. [...] Caritas ex operibus certissima viconfirmat caritatem ex verbis » (Ep. Ap. Novo millennio ineunte, 50). Caritatisiter a Nobis Ecclesiae tertii millennii propositum a sorore Maria RomeroMeneses studiose ardenterque olim est effectum. Ipsa suam plene vivensvocationem consiliis Ecclesiae in Costarica adhaesit quae initio vicesimi saeculiveluti vox praebebatur socialis doctrinae ipsius Nostri Praedecessoris rec.mem. Leonis PP. XIII. Nata in urbe Granadensi Nicaraguae die xiu mensisIanuarii anno MCMII a familia quadam altioris gradus optimam accepit spiritalemdoctrinam humanamque institutionem. Annos xxi nata religiosa nuncupavitvota in Instituto Filiarum Mariae Auxiliatricis. Anno MCMXXXI inCostaricam missa est atque XLVI annorum spatio diligentem, multiplicem,potissimum spiritalem socialemque explevit navitatem. Curricula ordinavitformationis, ambulatoria medica, commorationes pro pauperibus: quae omniasoror Maria « opera Mariae Auxiliatricis » appellare solebat ut BeataeMariae Virginis auxilium spiritaleque adiumentum significaret. Plurimos ad-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 517hortans ad industriam pro spiritali pauperum bono ipsa educationi in primisiuvenum, deindeque mulierum matrumque se dicavit. Evangelii nuntiumchristianam que catechesim multis tradidit, illis praesertim qui in angustiisvitae difficultatibusque versabantur. « Libenti animo — ipsa dicebat — omnemrecuso consolationem, ut divina gaudeam consolatione solacium praebendisolacio egentibus». Laboriosam omnino ducens vitae formam, singulariquidem modo per preces, adorationem mysticam que rationem nexum curavitcum Deo. Pie in Domino obdormivit die vii mensis Iulii anno MCMLXXVII.Sanctimoniae fama crebrescente post obitum Mariae Romero Meneses, ArchiepiscopusSancti Iosephi in Costarica indagationem initiavit dioecesanamde ipsius sororis vita, virtutibus et sanctitatis fama. Expletis diligenter omnibuslegibus, Nos Ipsi die xviii mensis Decembris anno MM pronuntiavimushanc Dei Servam virtutes théologales et cardinales iisque adnexas heroum inmodum exercuisse. Die xxiv mensis Aprilis anno MMI Nobis adstantibus supermiraculo decretum prodiit quod eiusdem Venerabilis Servae intercessioniadsignatum erat. Decrevimus igitur ut beatificationis ritus Romae peragereturdie xiv mensis Aprilis anno MMII.Hodie igitur in Petriano foro inter Missarum sollemnia hanc protulimusformulam:« Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Cardinalis Giordano, ArchiepiscopiNeapolitani, Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis RubianoSáenz, Archiepiscopi Bogotensis, Caroli Iosephi Ñáñez, ArchiepiscopiCordubensis in Argentina, Marcelli Angeli Mel ani, Episcopi Neuqueniani etAdministratoris Apostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos, ArchiepiscopiSancti Iosephi in Costarica, necnon plurimorum aliorum Fratrum inepiscopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationis de CausisSanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolica facultatem facimus utVenerabiles Servi Dei Caietanus Errico, Ludovicus Pavoni, Aloisius Variara,Maria a Transitu a Iesu Sacramentato, Artemides Zatti et Maria RomeroMeneses Beatorum nomine in posterum appellentur, eorumque festum: CaietaniErrico die vicesima nona Octobris, Ludovici Pavoni die vicesima octavaMaii, Aloisii Variara die decima quinta Ianuarii, Mariae a Transitu a IesuSacramentato die vicesima quinta Augusti, Artemidis Zatti die decima quintaMartii, et Mariae Romero Meneses die septima Iulii in locis et modis iurestatutis quotannis celebrari possit.In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti. »Eximia praeclaraque haec mulier insignes dedit religiosae pietatis operumquehonorificorum testificationes. Pertinet ipsa ad spectabilem illarum38 - AAS


578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialereligiosarum coetum quae suaviter cunctos hortabantur, cunctis opitulabantur,cunctos spiritalibus praesidiis consolabantur. Ea ideo coram omnibusfulgens habetur exemplar, unde catholica fides et navitas usque proferanturet quam plurimos homines attingant.Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firmaesse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xivmensis Aprilis, anno MMII, Pontificatus Nostri quarto et vicesimo.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 514 258De mandato Summi Pontificis83 ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusHOMILIAEIIn beatificatione quinque servorum Dei.*1. « Dio ha tanto amato il mondo da dare il suo Figlio unigenito; chi credein lui ha la vita eterna». 1Queste parole della Liturgia dell'odierna terzadomenica di Quaresima ci invitano a contemplare, con gli occhi della fede,il grande Mistero che celebreremo a Pasqua. E il dono pieno e definitivodell'amore di Dio realizzato nella morte e nella risurrezione di Gesù.Il Mistero della redenzione, al quale tutti i fedeli sono chiamati a partecipare,è stato vissuto in modo singolare dai nuovi Beati, che ho la gioia dielevare oggi alla gloria degli altari: Pierre Bonhomme, presbitero, fondatoredella Congregazione delle Suore di Nostra Signora del Calvario; Maria DoloresRodríguez Sopeña, vergine, fondatrice dell'Istituto Catechista Dolores Sopeña;María Caridad Brader, vergine, fondatrice della Congregazione delle SuoreFrancescane di Maria Immacolata; Juana María Condesa Lluch, fondatricedella Congregazione delle Ancelle di Maria Immacolata; László Batthyány-Strattmann, laico, padre di famiglia.* Die 23 Martii 2003,1Canto al Vangelo cfr Ov 3, 16,


Acta Ioannis Pauli Pp, II 5792. « Le commandement du Seigneur est limpide, il clarifie le regard ». 2 Celas'applique naturellement au père Pierre Bonhomme, qui trouva dans l'écoutede la Parole de Dieu, notamment des Béatitudes et des récits de la Passion duSeigneur, l'orientation pour vivre en intimité avec le Christ et pour l'imiter,guidé par Marie. La méditation de l'Écriture fut la source incomparable deson activité pastorale, en particulier de son attention aux pauvres, aux malades,aux sourds-muets et aux personnes handicapées, pour lesquels il fondal'Institut des «Sœurs de Notre-Dame du Calvaire». A l'exemple du nouveauBienheureux, nous pouvons redire: «Mon modèle ce sera Jésus Christ, on seplaît à ressembler à celui qu'on aime». Puisse le père Bonhomme nous encouragerà devenir des familiers de l'Ecriture, pour aimer le Sauveur et pour êtreses inlassables témoins par notre parole et par notre vie!3. « Yo soy el Señor, tu Dios, que te saqué de Egipto, de la esclavitud». 3La gran revelación del Sinai nos muestra a Dios que rescata y libera de todaesclavitud, llevando después a plenitud ese designio en el misterio redentorde su Hijo Unigénito, Jesucristo. ¿Cómo no hacer llegar ese sublime mensaje,sobre todo, a los que no lo sienten en su corazón por ignorancia delEvangelio?Dolores Rodríguez Sopeña palpó esta necesidad y quiso responder al retode hacer presente la redención de Cristo al mundo del trabajo. Por eso, ella sepropuso como meta « hacer de todos los hombres una sola familia en CristoJesús ». 4Este espíritu se cristalizó en las tres entidades fundadas por la nuevaBeata: el Movimiento de Laicos Sopeña, el Instituto de Damas Catequistas,llamadas hoy Catequistas Sopeña, y la Obra social y cultural Sopeña. Através de ellas, en España y Latinoamérica, se continúa una espiritualidadque fomenta la construcción de un mundo más justo, anunciando el mensajesalvador de Jesucristo.4. « Durante seis días trabaja y haz tus tareas, pero el día séptimo es undía de descanso dedicado al Señor». 5La lectura del Éxodo que hemos escuchadonos recuerda el deber de trabajar, para colaborar con nuestro esfuerzoen la obra del Creador y hacer así un mundo mejor y más humano. Sinembargo en el siglo xix la incorporación de la mujer al trabajo asalariado2345Ps 18, 10.Ex 20, 1,Constituciones de 1907Ex 20, 9.10.


580Acta Apostolicae Sedis - CommentariumOfficialefuera del hogar incrementó los riesgos para su vida de fe y su dignidadhumana. De ello se percató la beata Juana Condesa Lluch, movida por suexquisita sensibilidad religiosa. Ella tuvo una juventud profundamentecristiana: asistía a misa diariamente en la iglesia del Patriarca, afianzabasu fe con la oración asidua. Así se preparó para entregarse totalmente alamor de Dios, fundando la Congregación de las Esclavas de María Inmaculadaque, fiel a su carisma, sigue comprometida en la promoción de la mujertrabajadora.5. « Nosotros predicamos a Cristo crucificado... fuerza de Dios y sabiduríade Dios ». 6En la segunda lectura de hoy, san Pablo relata cómo anunciaba aJesucristo, incluso ante quienes esperaban más bien portentos o sabiduríahumana. El cristiano debe anunciar siempre a su Señor, sin detenerse antelas dificultades, por grandes que éstas sean.Im Laufe der Geschichte haben unzählige Männer und Frauen das ReichGottes in der ganzen Welt verkündet. Unter ihnen muß Mutter CharitasBrader, die Gründerin der Missionsfranziskanerinnen der Maria Immaculata,erwähnt werden.Aus dem beschaulichen Ordensleben des Klosters Maria Hilf in ihrerSchweizer Heimat brach die neue Selige eines Tages auf, um sich zunächstin Ecuador und dann in Kolumbien ganz der Mission ad gentes zu widmen.Mit unbegrenztem Vertrauen in die göttliche Vorsehung gründete sie Schulenund Heime, vor allem in Armenvierteln, und verbreitete dabei eine tiefeeucharistische Frömmigkeit.A punto de morir decía a sus hermanas: « No abandonéis las buenas obrasde la Congregación, las limosnas y mucha caridad con los pobres, muchacaridad entre las hermanas, adhesión a los obispos y sacerdotes». ¡Hermosalección de una vida misionera al servicio de Dios y de los hombres!6. « Das Schwache an Gott ist stärker als die Menschen ». 7 Diese Worte desheiligen Apostels Paulus spiegeln die Frömmigkeit und den Lebensstil desseligen Ladislaus Batthyány-Strattmann wieder, der Familienvater und Arztwar. Das reiche Erbe seiner adeligen Vorfahren verwendete er, um die Armenunentgeltlich zu behandeln und zwei Krankenhäuser zu errichten. Sein größtesInteresse galt nicht materiellen Gütern; ebenso wenig waren der Erfolgund die Karriere Ziele seines Lebens. Dies lehrte und lebte er in seiner Familieund wurde so der beste Glaubenskünder für seine Kinder. Indem er seine617 Co 1, 23.24.1 Kor 1, 25


Acta Ioannis Pauli Pp. II 581geistliche Kraft aus der Eucharistie schöpfte, zeigte er jenen, welche diegöttliche Vorsehung ihm zuführte, die Quelle seines Lebens und seiner Sendung.Boldog Batthyány-Strattmann László sose helyezte a fóldi javakat azigazi, a mennyei kincsek elébe. Peídas családi élete és bôkezû keresztényszolidaritása bátorítson mindenkit az Evangelium hûséges kovetésére.7. La santità dei nuovi Beati ci stimola a tendere anche noi alla perfezioneevangelica, mettendo in pratica tutte le parole di Gesù. Si tratta certamentedi un itinerario ascetico impegnativo, ma possibile per tutti.La Vergine Maria, Regina di tutti i Santi, ci sostenga con la sua maternaintercessione.Questi nuovi Beati siano nostre guide sicure verso la santità. Amen!IIIn beatificatione sex servorum Dei.*1. «Celebrate il Signore perché è buono, perché eterna è la sua misericordia».1Così canta la Chiesa oggi, in questa seconda domenica di Pasqua,Domenica della Divina Misericordia. Nel Mistero pasquale si rivela appienoil consolante disegno salvifico dell'amore misericordioso di Dio, del qualesono testimoni privilegiati i Santi e i Beati del Paradiso.Per una provvidenziale coincidenza, ho la gioia di elevare agli onori deglialtari sei nuovi Beati proprio in questa Domenica in cui celebriamo la « DivinaMisericordia ». In ciascuno di essi, in maniera diversa, si è manifestata latenera e sorprendente misericordia del Signore: Giacomo Alberione, presbitero,fondatore della Famiglia Paolina; Marco d'Aviano, presbitero, dell'Ordinedei Frati Minori Cappuccini; Maria Cristina Brando, vergine, fondatrice dellaCon gregazione delle Suore Vittime Espiatrici di Gesù Sacramentato; EugeniaRavasco, vergine, fondatrice della Congregazione delle Figlie dei Sacri Cuoridi Gesù e di Maria; Maria Domenica Mantovani, vergine, confondatrice dell'IstitutoPiccole Suore della Sacra Famiglia; Giulia Salzano, vergine, fondatricedella Congregazione delle Suore Catéchiste del Sacro Cuore.* Die 27 Aprilis 20031Sal 117, 1


582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2. «Questi (segni) sono stati scritti... perché, credendo, abbiate la vita nelsuo nome». 2La Buona Novella è un messaggio universale destinato agliuomini di tutti i tempi. Esso è diretto personalmente a ciascuno e chiede diessere tradotto in vita vissuta. Quando i cristiani diventano « vangeli viventi», si trasformano in « segni » eloquenti della misericordia del Signore e la lorotestimonianza raggiunge più facilmente il cuore delle persone. Quali docilistrumenti nelle mani della Provvidenza divina, incidono profondamente nellastoria. Così è avvenuto per questi sei nuovi beati che provengono dalla caraItalia, terra feconda di santi.3. Il beato Giacomo Alberione intuì la necessità di far conoscere GesùCristo, Via Verità e Vita, « agli uomini del nostro tempo con i mezzi del nostrotempo» — come amava dire —, e si ispirò all'apostolo Paolo, che definiva«teologo e architetto della Chiesa», rimanendo sempre docile e fedele al Magisterodel Successore di Pietro, «faro» di verità in un mondo spesso privo disaldi riferimenti ideali. «Ad usare questi mezzi ci sia un gruppo di santi»,soleva ripetere questo apostolo dei tempi nuovi.Quale formidabile eredità egli lascia alla sua Famiglia religiosa! Possano isuoi figli e le sue figlie spirituali mantenere inalterato lo spirito delle origini,per corrispondere in modo adeguato alle esigenze dell'evangelizzazione nelmondo di oggi.4. In un'epoca e in un contesto diversi rifulse per santità il beato Marcod'Aviano, nel cui animo ardeva il desiderio di preghiera, di silenzio e diadorazione del mistero di Dio. Questo contemplativo itinerante per le stradedell'Europa fu al centro di un vasto rinnovamento spirituale grazie ad unacoraggiosa predicazione accompagnata da numerosi prodigi. Profeta disarmatodella misericordia divina, fu spinto dalle circostanze ad impegnarsiattivamente per difendere la libertà e l'unità dell'Europa cristiana. Al continenteeuropeo, che si apre in questi anni a nuove prospettive di cooperazione,il beato Marco d'Aviano ricorda che la sua unità sarà più salda se basata sullecomuni radici cristiane.5. Sorprendente è quanto Iddio ha compiuto attraverso Maria CristinaBrando. La sua è una spiritualità eucaristica ed espiatrice, che si articola indue linee come «due rami che partono dallo stesso tronco»: l'amore di Dio equello del prossimo. Il desiderio di prendere parte alla passione di Cristo viene2Gv 20, 31


Acta Ioannis Pauli Pp. II 583come « travasato » nelle opere educative, finalizzate a rendere le persone consapevolidella loro dignità e ad aprirsi all'amore misericordioso del Signore.6. Protesa interamente a diffondere l'amore ai Cuori di Cristo e di Mariafu la beata Eugenia Ravasco. Contemplando questi due Cuori, Ella si appassionòal servizio del prossimo e consumò la vita con letizia per i giovani e ipoveri. Seppe aprirsi con lungimiranza alle urgenze missionarie, con unaspeciale sollecitudine per i « lontani » dalla Chiesa.L'espressione: «fare il bene per amore del Cuore di Gesù» e «bruciare deldesiderio del bene degli altri, specialmente della gioventù», ben sintetizza ilsuo carisma, che ha consegnato al suo Istituto.7. Sulla medesima scia si colloca la beata Maria Domenica Mantovani.Questa degna figlia della terra veronese, discepola del beato Giuseppe Nascimbeni,si ispirò alla santa Famiglia di Nazareth per farsi «tutta a tutti»,sempre attenta alle necessità del «povero popolo». Straordinario fu il suomodo di essere fedele in ogni circostanza sino all'ultimo respiro alla volontàdi Dio, dal quale si sentiva amata e chiamata. Che bell'esempio di santità perogni credente!8. Che dire, poi, della beata Giulia Salzano? Precorrendo i tempi, fu un'apostoladella nuova evangelizzazione, nella quale unì l'azione apostolica allapreghiera, offerta senza sosta specialmente per la conversione delle persone« indifferenti ».Questa nuova Beata ci incoraggia a perseverare nella fede e a non perderemai la fiducia in Dio, che tutto opera. Chiamati ad essere gli apostoli deitempi moderni, possano i credenti ispirarsi anche alla beata Giulia Salzano« per infondere in tante creature la carità immensa di Cristo ».9. «Eterna è la misericordia di Dio!», che risplende in ciascuno deinuovi Beati. Attraverso di loro Iddio ha realizzato grandi meraviglie!Davvero eterna, o Signore, è la tua misericordia! Tu non abbandoni chia Te ricorre. Insieme a questi nuovi Beati con filiale fiducia ti ripetiamo:Gesù, confido in Te! «Iezu, ufam Tobie! »: le parole di santa FaustynaKowalska.Aiutaci, Maria, Madre della Misericordia, a proclamare con la nostra esistenzache « eterna è la misericordia di Dio ». Ora e sempre. Amen! Alleluia!


584Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeALLOCUTIONESIAd episcopos Africae septemtrionalis*Chers frères dans l'épiscopat et dans le sacerdoce,1. Je vous accueille avec joie, pasteurs de l'Eglise du Christ dans laRégion du Nord de l'Afrique, qui venez en pèlerinage sur les tombes desApôtres Pierre et Paul. Je remercie Mgr Teissier, Archevêque d'Alger etPrésident de votre Conférence episcopale, qui vient d'exprimer en votrenom les espérances qui vous habitent, les difficultés que vous rencontrezainsi que les solidarités profondes qui vous lient à vos peuples. Je souhaiteque cette visite, qui manifeste votre communion fraternelle avec FÉvêquede Rome, soit pour vous tous un soutien et l'occasion d'un dynamismerenouvelé, afín que vous portiez toujours avec courage la charge du ministèreapostolique dans vos diocèses. Soyez aussi auprès de tous vos fidèles lestémoins de la sollicitude du Pape pour l'Église des pays du Maghreb!2. Le monde dans lequel nous vivons se caractérise par une multiplicationdes échanges, par une interdépendance plus forte et par l'ouverture de plus enplus grande des frontières: c'est le phénomène de la mondialisation, avec sesaspects à la fois positifs et négatifs, que les nations doivent apprendre à gérerde manière constructive! En ce qui la concerne, l'Église catholique connaîtbien la dimension universelle, qui est constitutive de son identité. Depuis lejour de la Pentecôte, 1elle sait que toutes les nations sont appelées à entendrela Bonne Nouvelle du salut et que le peuple de Dieu est présent à tous lespeuples de la terre. 2Vos diocèses ont toujours été sensibles à cette dimensionde la catholicité et au lien vital qui les rattache à l'Église universelle, car lespasteurs et les fidèles viennent de divers pays. Mais cette réalité a pris unedimension nouvelle dans votre région, au cours de ces dernières années, avecle développement des relations et des échanges entre le Nord et le Sud duSahara. Pour de multiples raisons, beaucoup d'hommes et de femmes originairesdes pays de l'Afrique subsaharienne, souvent chrétiens, sont venuss'établir dans les pays du Maghreb ou y séjournent temporairement. Votre* Die 22 Februarii 20031Cf, Ac 2, 8-112Cf Lumen gentium, n. 13.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 585Conférence episcopale, la CERNA, a récemment organisé, avec des évêques desrégions du Sud du Sahara, une réflexion pastorale sur ce sujet. Je salue laqualité et l'importance de ce travail, que je vous invite à poursuivre et àintensifier, persuadé que cet «échange des dons» est une grâce d'enrichissementet de renouvellement pour toutes les parties concernées.3. Soyez profondément enracinés dans le mystère de l'Église! C'est elleque le Christ envoie porter aux hommes la Bonne Nouvelle de l'amour deDieu! Comme l'a justement rappelé le Concile Vatican II, «ce peuple messianique,bien que de fait il ne comprenne pas tous les hommes et que, assezsouvent, il apparaisse comme un petit troupeau, est néanmoins pour tout legenre humain le germe le plus vigoureux d'unité, d'espérance et de salut.Établi par le Christ pour communier à la vie, à la charité et à la vérité, ilest aussi assumé par lui comme instrument de la rédemption de tous leshommes, et il est envoyé au monde entier comme lumière du monde et selde la terre». 3Dans cet esprit, je vous invite à mettre en valeur les richesses des différentestraditions spirituelles qui ont nourri l'histoire chrétienne de vos pays,depuis l'Antiquité jusqu'au grand élan missionnaire des deux derniers siècles.Elles ont souligné et mis en évidence telle ou telle facette du trésor de l'Évangile:le sens de la communauté et le goût de la communion fraternelle, le signede la pauvreté et la disponibilité envers le prochain, l'écoute attentive del'autre et le sens de la présence discrète et aimante, la joie d'annoncer et departager la Bonne Nouvelle. Ces richesses spirituelles, vécues avec fidélité parles familles religieuses qui participent à la vie de vos diocèses, peuvent toujoursporter du fruit pour le bien de vos communautés. Ne craignez pasd'accueillir également la nouveauté que peuvent apporter des frères et dessœurs venant d'autres continents ou d'autres cultures, avec des spiritualitéset des sensibilités différentes! L'Église ne se réjouira jamais assez d'être, àl'image de la première communauté de Jérusalem, une communauté fraternelleoù chacun peut trouver sa place, au service du bien commun. 44. A cet égard, vos rapports soulignent la présence importante et activedans vos diocèses de jeunes, venus des pays subsahariens pour un tempsd'études dans les Universités de vos pays respectifs. Leur accueil et leurparticipation à la vie des communautés chrétiennes manifestent clairementque l'Evangile n'est pas lié à une culture. Vous avez entrepris d'importants34Lumen gentium, n. 9.Cf.. Ac 2, 32.


586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeefforts d'attention pastorale en direction de ces jeunes, pour les aider à surmonterleur isolement, et vous leur avez proposé une formation chrétiennesolide, pour leur permettre de grandir dans la foi.5. Vous soulignez, chers frères, la bonne qualité des relations entre leschrétiens de vos communautés et la population musulmane, et je tiens àsaluer la bonne volonté des Autorités civiles à l'égard de l'Église. Tout celaest possible grâce à la connaissance réciproque, aux rencontres quotidiennesde la vie et aux échanges, notamment avec les familles. Continuez d'encouragerces rencontres au jour le jour comme une priorité, car elles contribuentà faire évoluer, de part et d'autre, les mentalités, et elles aident à dépasser lesimages toutes faites que véhiculent encore trop souvent les médias. Accompagnéesde dialogues officiels, importants et nécessaires, elles tissent des liensnouveaux entre les religions, entre les cultures et surtout entre les personnes,et elles font grandir chez tous l'estime de la liberté religieuse et le respectmutuel, qui sont des éléments fondamentaux de la vie personnelle et sociale.En révélant les valeurs communes à toutes les cultures, parce qu'elles sontenracinées dans la nature de la personne, elles montrent que «l'ouvertureréciproque de ceux qui appartiennent à diverses religions peut produire degrands bénéfices pour servir la cause de la paix et du bien commun de l'humanité».5Vous affirmez combien les événements dramatiques subis par certainsmembres de la communauté chrétienne et partagés par la population musulmaneont accru non seulement les solidarités humaines, mais aussi l'attentionà l'autre et à ses valeurs religieuses. L'expérience spirituelle de l'Église, quireconnaît dans la Croix du Seigneur l'expression du plus grand amour, atoujours considéré le don des martyrs comme un témoignage éloquent etune source féconde pour la vie des chrétiens. Il est donc légitime d'espéreraussi de ces événements tragiques des fruits de paix et de sainteté pour tous.Sur le chemin du dialogue, l'attention à la culture occupe une partimportante de vos préoccupations: grâce à l'ouverture ou à l'entretien deCentres d'Études et de bibliothèques de qualité, vous avez le souci de proposerr accès a la connaissance des religions et des cultures, donnant ainsiaux habitants des pays du Maghreb les moyens de redécouvrir leur passé. Jesalue en particulier l'heureuse initiative du Colloque consacré à saint Augustin,organisé par les Autorités algériennes, en partenariat avec l'Église.5Message pour la Journée mondiale de la Paix 2001, n. 16.


Ada Ioannis Pauli Pp. II 5876. Dans toute communauté chrétienne, même peu nombreuse et fragile, leservice de la charité envers les plus pauvres demeure une priorité, car il estl'expression de la bonté de Dieu pour tous les hommes et du partage que toussont appelés à vivre, sans distinction de race, de culture, de religion. Cettediaconie, vous la vivez spécialement vis-à-vis des personnes malades ou handicapées,accueillies et soignées dans les hôpitaux, ou dans les centres de soinsque les religieuses tiennent à la disposition de la population. Poursuivez aussil'accueil des migrants, qui traversent vos pays du Maghreb dans l'espoir derejoindre l'Europe, pour leur offrir dans leur dénuement et leur conditionprécaire un temps de repos et de convivialité fraternelle! Continuez, à traversdes organismes d'entraide, comme la Caritas, et en liaison avec des associationslocales, à témoigner de la charité du Christ, venu pour soulager tousceux qui peinent! 67. Je sais que vos prêtres accomplissent leur ministère avec beaucoup decharité pastorale et de courage, dans un souci de très grande proximité avecla population. Je leur dis, à travers vous, ma profonde estime, les exhortant àmettre toujours davantage l'Eucharistie au centre de leur vie. Elle est lasource quotidienne où se nourrit leur relation personnelle au Christ, et d'oùjaillit la charité qui élargit sans cesse leur prière et leur souci missionnaire,comme le proclame la Prière eucharistique n. IV: «Nous te prions pour (...) lesmembres de notre assemblée, pour le peuple qui t'appartient, et pour tous leshommes qui te cherchent avec droiture». En effet, c'est par la participation àl'intercession et à l'offrande du Christ que se constitue le peuple de Dieu.J'invite encore les prêtres à rester disponibles aux appels de l'Eglise, enfonction des besoins nouveaux. Qu'ils gardent le souci de cultiver entre euxdes relations fraternelles, au sein du presbyterium diocésain, partageant leursexpériences apostoliques, leurs différentes approches pastorales et leurs découvertesspirituelles!Je salue cordialement les religieux et les religieuses, qui constituent souventle noyau permanent de la présence chrétienne dans vos communautés.Leur fidélité, enracinée dans la prière et parfois vécue de manière dramatique,est un soutien essentiel pour le ministère des prêtres, comme pour leslaïcs qui veulent vivre les engagements de leur Baptême. J'invite donc lesInstituts de vie consacrée, malgré les difficultés actuelles, à maintenir et àrenouveler leur présence si importante dans vos diocèses.Cf Mt 11, 28.


588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeJ'encourage encore tous les fidèles laïcs: certains sont restés dans le paysdepuis son indépendance, d'autres sont venus pour un temps spécifique deservice ou d'études, d'autres viennent participer, temporairement, au développementéconomique du pays, et d'autres enfin sont du pays; je les saluetout particulièrement, les exhortant tous à nourrir leur foi par leur enracinementdans la prière et par une formation appropriée; ils pourront ainsi mieuxdiscerner les signes de la présence du Christ et répondre généreusement à sesappels. Je les assure de ma prière et de ma paternelle affection.8. Chers frères dans l'épiscopat et dans le sacerdoce, comme le souligne ledocument que vous avez réalisé à l'occasion du grand Jubilé, Les Églises duMaghreb en l'an 2000, que Mgr Teissier m'a remis en votre nom, nous venonsd'entrer dans le nouveau millénaire et nous savons déjà combien le cheminvers la paix est parsemé d'obstacles, qu'il faudra vaincre avec courage etpersévérance. Le dialogue interreligieux doit être lui aussi poursuivi avecpatience et détermination, pour dépasser les méfiances mutuelles et pourapprendre à servir ensemble le bien commun de l'humanité. La route versla pleine unité des chrétiens demande, elle aussi, du temps et l'engagementd'une ferme volonté. Loin de nous décourager devant ces défis et ces difficultés,nous faisons nôtre la confiance de l'Apôtre: «Que le Dieu de notreSeigneur Jésus Christ (...) ouvre votre coeur à sa lumière, pour vous fairecomprendre l'espérance que donne son appel, la gloire sans prix de l'héritageque vous partagez avec les fidèles, et la puissance infinie qu'il déploie pournous, les croyants. C'est la force même, le pouvoir, la vigueur, qu'il a mis enœuvre dans le Christ quand il l'a ressuscité des morts et qu'il l'a fait asseoir àsa droite dans les cieux!». 7Ainsi établis dans l'amour du Christ mort etressuscité, soyez déterminés et forts pour vivre l'Évangile de la paix, 8témoignantchaque jour, par votre présence et par votre accueil de l'autre, del'amour inconditionnel de Dieu pour tout homme!Je demande à la Vierge Marie, Notre-Dame de l'Atlas, de veiller surchacun d'entre vous et de vous conduire toujours plus à la rencontre deson divin Fils. De grand cœur, je vous accorde, ainsi qu'à vos prêtres, auxreligieux et aux religieuses, et à tous les fidèles laïcs de vos diocèses, uneaffectueuse Bénédiction apostolique.'•Epi, 17-208Cf. ibid 6, 15


Acta Ioannis Pauli Pp, II 589IIAd sodales Academiae pro vita.*Carissimi membri della Pontificia Accademia per la Vita!1. La celebrazione della vostra Assemblea mi offre l'occasione di rivolgervicon gioia il mio saluto, esprimendovi apprezzamento per l'intenso impegnocon cui l'Accademia per la Vita si dedica allo studio dei nuovi problemi nelcampo soprattutto della bioetica.Un particolare ringraziamento rivolgo al Presidente, prof. Juan de DiosVial Correa, per le amabili parole di saluto indirizzatemi, come pure al VicePresidente, mons. Elio Sgreccia, solerte e valido nella sua dedizione al compitoaffidatogli. Saluto anche con affetto i membri del Consiglio Direttivo e iRelatori di questa importante riunione.2. Nei lavori della vostra Assemblea avete voluto affrontare, in unprogramma articolato e denso di riflessioni fra loro complementari, il temadella ricerca biomedica, ponendovi dal punto di vista della ragione illuminatadalla fede. E una prospettiva che non restringe il campo di osservazione,ma piuttosto lo amplia, perché la luce della Rivelazione viene inaiuto della ragione per una più piena comprensione di ciò che è propriodella dignità dell'uomo. Non è forse l'uomo che, come scienziato, promuovela ricerca? Spesso è ancora l'uomo il soggetto su cui si compie la sperimentazione.In ogni caso, è sempre lui il destinatario dei risultati dellaricerca biomedica.E un fatto da tutti riconosciuto che i miglioramenti della medicina nellacura delle malattie dipendono prioritariamente dai progressi della ricerca. Inparticolare, è soprattutto in questo modo che la medicina ha potuto contribuirein maniera decisiva a sconfiggere epidemie letali e ad affrontare conesiti positivi gravi malattie, migliorando notevolmente, in grandi aree delmondo sviluppato, la durata e la qualità della vita.Tutti, credenti e non credenti, dobbiamo rendere omaggio ed esprimeresincero appoggio a questo sforzo della scienza biomedica, rivoltonon soltanto a farci meglio conoscere le meraviglie del corpo umano, maanche a favorire un degno livello di salute e di vita per le popolazioni delpianeta.* Die 24 Februarii 2003


590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale3. La Chiesa cattolica intende esprimere anche un ulteriore motivo digratitudine a tanti scienziati dediti alla ricerca nell'ambito della biomedicina:molte volte, infatti, il Magistero ha richiesto il loro aiuto per la soluzione didelicati problemi morali e sociali, ricevendone una convinta ed efficace collaborazione.Qui vorrei ricordare in particolare l'invito che il Papa Paolo VI, nell'EnciclicaHumanae vitae, rivolse a ricercatori e scienziati, affinché offrissero illoro contributo « al bene della famiglia e del matrimonio », cercando di « chiarirepiù a fondo le diverse condizioni che favoriscono un'onesta regolazionedella procreazione umana». 1E invito che faccio mio sottolineandone la permanenteattualità, resa anche più acuta dalla crescente urgenza di trovaresoluzioni « naturali » ai problemi di infertilità coniugale.Io stesso, nell'Enciclica Evangelium vitae, ho fatto appello agli intellettualicattolici perché si rendessero presenti negli ambienti privilegiati dell'elaborazioneculturale e della ricerca scientifica per rendere operante nella societàuna nuova cultura della vita. 2Proprio in questa prospettiva ho istituito lavostra Accademia per la Vita con il compito di « studiare, formare e informarecirca i principali problemi di biomedicina e di diritto, relativi alla promozionee alla difesa della vita, soprattutto nel diretto rapporto che essi hanno con lamorale cristiana e le direttive del magistero della Chiesa». 3Nel terreno della ricerca biomedica l'Accademia per la Vita può quindicostituire un punto di riferimento e di illuminazione non solo per i ricercatoricattolici, ma anche per quanti desiderano operare in questo settore dellabiomedicina per il bene vero di ogni uomo.4. Rinnovo, pertanto, un sentito appello affinché la ricerca scientifica ebiomedica, evitando ogni tentazione di manipolazione dell'uomo, si dedichicon impegno ad esplorare vie e risorse per il sostegno della vita umana, lacura delle malattie e la soluzione dei sempre nuovi problemi in ambito biomedico.La Chiesa rispetta ed appoggia la ricerca scientifica, quando essapersegue un orientamento autenticamente umanistico, rifuggendo da ogniforma di strumentalizzazione o distruzione dell'essere umano e mantenendosilibera dalla schiavitù degli interessi politici ed economici. Proponendo gliorientamenti morali indicati dalla ragione naturale, la Chiesa è convinta dioffrire un servizio prezioso alla ricerca scientifica, protesa verso il perseguimentodel bene vero dell'uomo. In questa prospettiva essa ricorda che non123N. 24.Cfr n 98,Motu proprio Vitae mysterium, 4.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 591solo gli scopi, ma anche i metodi e i mezzi della ricerca devono essere semprerispettosi della dignità di ogni essere umano in qualsiasi stadio del suo sviluppoe in ogni fase della sperimentazione.Oggi, forse più che in altri tempi dato l'enorme sviluppo delle biotecnologieanche sperimentali sull'uomo, è necessario che gli scienziati siano consapevolidei limiti invalicabili che la tutela della vita, dell'integrità e dignitàdi ogni essere umano impone alla loro attività di ricerca. Sono tornato piùvolte su questo argomento, perché sono convinto che tacere di fronte a certiesiti o pretese della sperimentazione sull'uomo non è permesso a nessuno etanto meno alla Chiesa, cui quell'eventuale silenzio sarebbe domani imputatoda parte della storia e forse degli stessi cultori della scienza.5. Una speciale parola di incoraggiamento desidero rivolgere agli scienziaticattolici perché, con competenza e professionalità offrano il loro contributonei settori ove più è urgente un aiuto per la soluzione dei problemi chetoccano la vita e la salute degli uomini.Il mio appello è rivolto in particolare alle Istituzioni ed alle Università,che si fregiano della qualifica di « cattoliche », perché si impegnino ad esseresempre all'altezza dei valori ideali che ne hanno propiziato l'origine. Occorreun vero e proprio movimento di pensiero e una nuova cultura di alto profiloetico e di ineccepibile valore scientifico, per promuovere un progresso autenticamenteumano ed effettivamente libero nella stessa ricerca.6. Un'ultima osservazione è necessaria: cresce l'urgenza di colmare il gravissimoe inaccettabile fossato che separa il mondo in via di sviluppo dalmondo sviluppato, quanto alla capacità di portare avanti la ricerca biomedica,a benefìcio dell'assistenza sanitaria e a sostegno delle popolazioni afflittedalla miseria e da disastrose epidemie. Penso, in special modo, al drammadell'AiDS, particolarmente grave in molti Paesi dell'Africa.Occorre rendersi conto che lasciare queste popolazioni senza le risorse dellascienza e della cultura significa non soltanto condannarle alla povertà, allosfruttamento economico e alla mancanza di organizzazione sanitaria, ma anchecommettere un'ingiustizia e alimentare una minaccia a lungo termine per ilmondo globalizzato. Valorizzare le risorse umane endogene, vuol dire garantirel'equilibrio sanitario e, in definitiva, contribuire alla pace del mondo intero.L'istanza morale relativa alla ricerca scientifica biomedica si apre così necessariamentead un discorso di giustizia e di solidarietà internazionale.7. Auguro alla Pontifìcia Accademia per la Vita, che si accinge a iniziare ilsuo decimo anno di vita, di prendere a cuore questo messaggio e di farlo


592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialegiungere a tutti i ricercatori, credenti e non credenti, contribuendo anche inquesto modo alla missione delia Chiesa nel nuovo Millennio.A sostegno di questo speciale servizio, caro al mio cuore e necessario perl'umanità di oggi e di domani, invoco su di voi e sul vostro lavoro il costanteaiuto di Dio e la protezione di Maria, Sede della Sapienza. Come pegno deilumi celesti, imparto volentieri a voi e ai vostri familiari e colleghi di lavorol'Apostolica Benedizione.IIIAd episcopos Dacoromaniae *Venerabili Fraţi în episcopat,1. Vizita voastră ad limina îmi oferă plăcuta oportunitate de a mă întreţinecu voi, reîntărind legăturile de comuniune care deja există între Păstoriiiubitelor dieceze din România şi Succesorul lui Petru. Este, de asemenea, oocazie prielnică pentru a reflecta împreună asupra activităţilor şi perspectivelorpastorale ale Comunităţii catolice din ţara voastră.Adresez fiecăruia salutul meu fratern. Doresc, în mod particular, să-imulţumesc Mons. Ioan Robu, Preşedintele Conferinţei episcopale din România,pentru amabilele cuvinte pe care a binevoit să mi le adreseze în numeletuturor. Fiţi bine veniţi, iubiţi şi venerabili Păstori ai unei nobile Ţări care, înîndelunga sa istorie, a trăit vremuri foarte dificile fără să se lase vreodatănimicită.întâlnirea de azi trezeşte în mine profunda emoţie trăită în mai 1999,când Providenţa m-a condus în Patria voastră. Au fost zile de neuitat, încare am simţit afecţiunea intensă a poporului român pentru Papa.Biserica Catolică din România, prin cele două rituri care o alcătuiesc,reprezintă o minoritate foarte activă pe plan spiritual şi social. Ştiu despreComunităţile voastre că lucrează alături de majoritatea ortodoxă a Ţării,colaborând, în ceea ce este posibil, cu spirit de dialog fratern şi de respectreciproc. Sunt sigur că această atitudine, bazată pe încredere, vă va permitesă depăşiţi dificultăţile care mai există. In această privinţă, importantă va fimunca depusă de Comisia Mixtă pentru dialogul dintre Biserica Greco-Catolicăşi cea Ortodoxă din România, a cărei sarcină este să găsească soluţiiadecvate chestiunilor ce se ivesc.* Die 1 Martii 2003


Acta Ioannis Pauli Pp II 5932. Un domeniu deosebit de important în activitatea voastră este în prezentpastorala familiei. Ştiu că în această materie au avut loc deja întâlniri delucra şi cu fraţii ortodocşi pentru a discerne împreună asupra problemelorprin care trece familia şi în Ţara voastră.Se poate spune că în majoritatea covârşitoare a cazurilor, familiile voastrese menţin credincioase tradiţiilor creştine sănătoase. Cu toate acestea, vatrebui să se ţină seamă de primejdiile ce se pot prezenta în societatea de azi.Fragilitatea cuplurilor, emigraţia consistentă a familiilor tinere spre Ţărileoccidentale având drept consecinţă grija pentru fii încredinţată adeseabunicilor, separarea de nevoie a soţilor, mai ales când cel care pleacă încăutare de lucru este mama, practica difuză a avortului, controlul naşterilorprin metode contrare demnităţii persoanei umane, sunt unele din problematicelecare vă stimulează atenţia asiduă şi impun o acţiune pastorală adecvată.Nu se va sublinia niciodată îndeajuns importanţa unui primat sănătos alfamiliei în tot ceea ce se întreprinde pentru educaţia noilor generaţii.Apoi, cum s-ar putea uita, iubiţi şi venerabili Păstori, că şi în Ţara voastrătrista moştenire a dictaturii comuniste este criza unei viziuni creştine avieţii? In legătură cu aceasta, trebuie recunoscut că sarcina Bisericilor esteenormă. De aceea, este necesar să se promoveze dialogul şi colaborarea întretoţi cei care au primit vestea mântuitoare a lui Cristos de la succesorii Apostolilor.In armonie cu fraţii Bisericii Ortodoxe române şi simţind responsabilitateacomună în faţa întemeietorului Bisericii, trebuie dezvoltate centrede formare în care tinerii să poată cunoaşte moştenirea evanghelică pe care oau în comun pentru ca apoi să o mărturisească astfel încât să pătrundă însocietate.3. II rog pe Domnezeu să suscite în credincioşii de azi curajul de a-1 urmape Cristos cu hotărârea fermă ce a caracterizat mărturia eroică a acelorcatolici români de amble rituri care au îndurat suferinţe de nespus sub regimulcomunist, fără a şovăi în fidelitatea faţă de Evanghelie. Mă gândesc înacest moment, între alţii, la mult iubitul Cardinal Alexandru Todea, pe careDomnul 1-a chemat la sine anul trecut. Cum să nu-i amintim, apoi, pe numeroşiimartiri ai Comunităţilor voastre — între care şapte Episcopi, al cărorproces canonic de canonizare este în curs de desfăşurare — care au înrouratcu sângele lor Pământul vostru?Biserică din România, în pofida dificultăţilor încă existente, nu te teme!Dumnezeu îţi binecuvântează eforturile, dovadă fiind numărul considerabilde candidaţi la Preoţie în seminarii. Astfel se adevereşte încă o dată ceea ce39 - A.A.S


594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTertulian scria despre Biserica primară: »sanguis martyrum semen christianorum*.Dacă este adevărat că poporul român, în străfundul conştiinţei sale a ştiutsă reziste materialismului ateu militant, păstrând ereditatea vestirii creştine,acum însă trebuie făcut ca din inimile credincioşilor să izvorască aceastăbogăţie lăuntrică, stimulând pe fiecare să dea o coerentă mărturie evanghelică.Numai astfel va putea fi contrastată înaintarea periculoasă a unei viziunimaterialiste despre existenţă.4. Este în curs procesul de integrare a României în cadrul mai vast alUniunii Europene şi al Instituţiilor Continentului. Este vorba, fără îndoială,de un dat pozitiv, deşi nu lipseşte riscul unor ambiguităţi. De fapt, impactulunei viziuni, condiţionată sub anumite aspecte de consumismul şi individualismulegoist, poate comporta pentru concetăţenii voştri pericolul de a nu ştisă distingă care sunt valorile şi care non-valorile societăţii occidentale şisfârşesc prin a uita bogăţiile creştine prezente în tradiţia lor.In timp ce aşteaptă să facă parte din structurile europene, ar fi bine capoporul român să-şi aducă aminte că nu are doar de primit ceva, ci are şi deoferit o bogată moştenire spirituală, culturală şi istorică în beneficiul unităţiişi vitalităţii întregului Continent. Călite de grele încercări istorice şi recente,comunităţile voastre trebuie să ştie să-şi păstreze cu statornicie adeziunea lapatrimoniul milenar al valorilor creştine primite de la strămoşi şi în care aufost plăsmuite.Aceasta este o îndatorire care cheamă în cauză şi credincioşii laici înfeluritele lor responsabilităţi apostolice. Va trebui să-i formaţi în aşa fel încâtsă-şi asume cuvenita participare la edificarea societăţii printr-o curajoasămărturie creştină.5. Intr-adevăr, vă stau în faţă îndatoriri ce angajează! Urgenţele care seivesc în momentul actual sunt de aşa natură încât fac să se simtă cu o forţă şimai mare exigenţa de a restabili cât mai curând deplina unitate între toţiucenicii lui Cristos. Trebuie folosită orice ocazie pentru a grăbi atingereaacestui ţel. Tocmai acest lucru a fost reafirmat şi cu prilejul vizitei de neuitatpe care Preafericirea Sa Teoctist, Patriarhul ortodox al României, a binevoitsă o facă la Roma în luna octombrie anul trecut. In acea circumstanţă areieşit în mod şi mai clar că mărturia comună a creştinilor este o necesitatea momentului pentru a comunica în mod eficace Evanghelia lumii de azi.Aceasta este vocaţia urgentă a tuturor creştinilor, în ascultare docilă faţă de


Acta Ioannis Pauli Pp II 595porunca lui Cristos, care invită la a ne ruga şi munci »pentru ca toţi să fie una»(In 17, 21).Mă rog Domnului să vină cât mai curând ziua binecuvântată în carecatolici şi ortodocşi să se poată împărtăşi împreună la aceeaşi sfântă Masă.în această privinţă, o misiune deosebită este încredinţată venerabilei BisericiGreco-Catolice române, în virtutea familiarităţii profunde cu tradiţia orientală.E necesar ca inimile şi cugetele tuturor să se îndrepte cu mărită încrederespre Domnul, pentru a implora ajutorul în această primă parte a unuinou mileniu. Desigur, greutăţile nu lipsesc şi trebuie prevăzute sacrificii nuuşoare. Insă miza este atât de mare, încât merită un efort generos din parteatuturor.6. Venerabili Fraţi, Ţara voastră a avut providenţiala oportunitate de avedea prosperând alături secole de-a rândul cele două tradiţii, latină şi bizantină,care împreună înfrumuseţează chipul unicei Biserici. Voi lucraţi, s-arputea spune, ca într-un »laborator» spiritual, în care bogăţiile creştinătăţiinedespărţite îşi pot manifesta întreaga lor forţă şi vitalitate.Va trebui să persiste între Voi, Păstorii, o stimă constantă şi o consideraţiefraternă reciprocă. In problemele de interes comun, să ştiţi a vă ajutaunii pe alţii, pentru o mai bună cunoaştere a uneia şi a alteia moştenirispirituale. Mă gândesc, de pildă, la învăţământul din seminarii, la ameliorareastructurilor lor şi la schimbul de profesori, mai ales în favoarea acelorseminarii care duc lipsă de învăţători; de asemenea, mă gândesc la grijapentru minorităţile lingvistice în cadrul respectivelor Dieceze, la ajutorulpe care Bisericile voastre îl pot da altor Comunităţi sărace în cler şi la contribuţiapreţioasă în domeniul angajării misionare.La fel, este cât se poate de necesară o constantă şi cordială colaborare aconsacraţilor şi consacratelor la viaţa Bisericii. Desigur, trebuie respectatăautonomia lor legitimă, dar în acelaşi timp, e drept a invita aceste preţioaseenergii apostolice să colaboreze în mod adecvat la muncile pastorale propriivouă, Păstorilor, precum şi Clerului care vă ajută.Asupra oricărui lucru să ştiţi a veghea cu spirit patern, evitând săvârşireade imprudenţe mai presus de toate în domeniul primirii vocaţiilor sacerdotaleşi călugăreşti şi a destinaţiei lor pastorale ulterioare.7. Venerabili şi iubiţi Fraţi! Iată câteva reflecţii care îmi vin spontandupă ce v-am întâlnit pe fiecare individual şi am aflat de la voi fervoareavieţii ecleziale care vă însufleţeşte pe toţi — Păstori, cler, consacraţi şi credinicioşilaici — în scopul de a răspunde cu tot mai multă fidelitate chemării


596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelui Cristos. Vă încurajez să continuaţi în acest efort şi doresc ca ostenelilevoastre să fie mereu susţinute de mângâierile lui Dumnezeu. Pentru aceasta,invoc ocrotirea maternă a Măriei peste ţara voastră, numită »Grădina MaiciiDomnuluk.In fine, cerându-vă să duceţi credincioşilor voştri salutul meu plin deafecţiune şi asigurarea amintirii lor constante către Domnul, vă dau vouăşi tuturor celor încredinţaţi solicitudinii voastre pastorale o specială BinecuvântareApostolică.IVAd Scotiae episcopos.*Dear Brother Bishops,1. "Grace to you and peace from God our Father and the Lord JesusChrist". 1With fraternal affection I warmly welcome you, the Bishops ofScotland, on the occasion of your first visit ad Limina Apostolorum in thisnew millennium. Our meetings give us the opportunity to affirm once againour collegial communion and to deepen the bonds of love and peace whichsupport and encourage us in our service of the Church of Christ. I join you inthanking God for the faith and dedication of the priests, deacons, Religiousand laity whom you have been called to shepherd in love and truth. In yourlocal communities we see the marvellous power of the Holy Spirit, "whodown the centuries has drawn from the treasures of the Redemption achievedby Christ and given new life to human beings, sanctifying them so that theycan repeat with Saint Paul: 'We have received ... the Spirit which is fromGod' 2 ". 3 It is this same Spirit who guides us into all truth 4 and who impels usin this new millennium to start out anew, sustained by the hope which "doesnot disappoint". 52. The reports you have brought from your various dioceses attest to thenew and demanding situations which represent pastoral challenges for theChurch today. In fact, we may observe that in Scotland, as in many lands* Die 4 Martii 20031Rom 1:721 Cor 2:12,.:iDominum et vivificantem, 53..1Cf. J n 16:135Rom 5:5.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 597evangelized centuries ago and steeped in Christianity, there no longer existsthe reality of a "Christian society", that is, a society which, despite humanweaknesses and failings, takes the Gospel as the explicit measure of its lifeand values. Rather, modera civilization, although highly developed from thestandpoint of technology, is often stunted in its inner depths by a tendencyto exclude God or keep him at a distance. This is what I referred to in myApostolic Letter Tertio millennio adveniente as "the crisis of civilization", acrisis which must be countered by "the civilization of love, founded on theuniversal values of peace, solidarity, justice and liberty, which find their fullattainment in Christ". 6The new evangelization to which I have summonedthe whole Church 7can prove a particularly effective instrument for helpingto usher in this civilization of love.Of course, the new evangelization, as all authentic Christian evangelization,must be marked by hope. For it is Christian hope that sustains theproclamation of the liberating truth of Christ, enlivens faith communitiesand enriches society with the values of the Gospel of life, which alwaysupholds the dignity of the human person and enhances the common good.In this way, Christian life itself is revitalized and pastoral initiatives are morereadily directed towards their one trae end: holiness. In fact, holiness is anintrinsic and essential aspect of the Church: it is by holiness that both individuáisand communities are confìgured to Christ. Through baptism, thebeliever enters into the holiness of God himself, being incorporated intoChrist and made a dwelling place of his Spirit. Thus, holiness is a gift, buta gift which in turn becomes a task, a duty "which must shape the whole ofChristian life". 8It is a mark of authentic Christian discipleship, attainable byali who truly desire to follow Jesus with ali their heart and ali their mind andali their soul. 93. The concept of holiness should not be thought of as something extraordinary,as something outside the bounds of normal everyday life. For Godcalis his people to lead holy lives within the ordinary circumstances in whichthey find themselves: at home, in the parish, in the workplace, at school, onthe playing fìeld. There is much in society that lures people away — sometimesintentionally — from the difficult yet profoundly satisfying quest forholiness. As shepherds of souls, you should never let yourselves become disfl789No. 52.Cf. Novo millennio ineunte, 40,Novo millennio ineunte, 30.Cf. Mt 22:37


598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecouraged in your efforts to direct the whole of Christian life and the entireChristian community ever further along the path of holiness. Formation forall your flock in practical and joyous holiness, within the context of sound,theologically informed spirituality, must therefore be a primary pastoralconcern. 10It calis for the committed participation of all sectors of diocesanlife. The work done by priests, deacons, Religious and laity in parishes andschools, and in the fields of health care and social service, makes an invaluablecontribution to attaining the holiness of life to which ali the faithful arecalled. It could prove particularly beneficiai to enlist the active involvementof monastic communities and other communities of Consecrated Life, withinthe proper scope of their particular charism and apostolate, especially inprojects aimed at the formation of young people in the school of holiness.4. An important aspect of the new evangelization is the deeply felt needfor an evangelization of culture. Human cultures themselves are not statiobut are constantly changing through the contacts that people have with oneanother and through the new expériences which they share. The communicationof values is what enables a culture to survive and flourish. Culturalcontext itself permeates the living out of the Christian faith, which in turncontributes to the shaping of that context. Christians are called, therefore, tobring the unchanging truth of God to every culture. And since "the communityof the baptized is marked by a uni versali ty which can embrace everything", the faithful are to be helped to foster whatever is implicit in différentcultures "to the point where it will be fully explicit in the light of the truth". 11In societies where faith and religion are seen as something that should berestricted to the private sphère, and therefore as having no place in public orpoliticai debate, it is of even greater importance that the Christian messageshould be clearly understood for what it is: the Good News of truth and lovewhich sets men and women free. When the foundations of a specific culturerest on Christianity, the voice of Christianity cannot be silenced withoutseriously impoverishing that culture. Moreover, if culture is the context inwhich the individual transcends himself, then removing the Absolute fromthat context, or pushing it off to one side as irrelevant, results in a dangerousfragmentation of reality and gives rise to crises, as culture will no longer beable to présent to the younger generation the source of meaning and wisdomwhich it ultimately seeks. For this reason, Christians should be united in10Cf. Congrégation for the Clergy, Instruction The Priest, Pastor and Leader of the ParishCommunity, 28,11Fides et ratio, 71,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 599diakonia to society: in a trae spirit of ecumenical coopération, with youractivé participation, Christ's disciples must never cease to make présent inall áreas of life — public and private — the light which the Lord's teachingsheds upon the dignity of the human person.This is the light of truth that dispels the darkness of selfìsh interests andsocial corruption, the light that illuminâtes the path of just economie developmentfor all. And Christians are not alone in the task of making this lightshine ever brighter in society. Together with men and women of other religiousbeliefs and with people of good will with whom they share commonvalues and principies, your Catholic communities are called to work for theadvancement of society and for the peaceful co-existence of peoples andcultures. Thus inter-religious commitment and partnership is also an importantvehicle for serving the human family. Indeed, when the light of truth isnot allowed to shine forth in public debate, error and illusion are easilymultiplied and often come to dominate in policy décisions. This situationbecomes ali the more criticai when those who have lost or abandoned beliefin God attack religion: a new strain of sectarianism can emerge which is asbitter as it is tragic, adding a further element of divisiveness within society.5. In the task of the new evangelization, there is perhaps no group towhich you will want to be more attentive and show more concern than youryoung people. They are the new generation of builders who will respond tohumanity's aspiration for a civilization of love marked by trae freedom andauthentic peace. At the World Youth Day last year in Toronto, I confidentlyentrusted this very duty to them and I encourage you to do the same, givingthem every available assistance in meeting this challenge. From your reports,I am pleased to see that the youth of Scotland are showing enthusiasm fortheir faith and a steadily increasing desire to meet and work with you, theirBishops. The Church, as both mater et magistra, must guide them towards anever fuller knowledge and expérience in faith of Jesus of Nazareth: for it isChrist alone who is the cornerstone and sure foundation of their lives; it is healone who enables them to embrace fully the "mystery" of their lives. 12The powerful forces of the media and the entertainment industry areaimed largely at young people, who find themselves the target of competingidéologies which seek to condition and influence their attitudes and actions.Confusion is created as youth are beset by moral relativism and religiousindifferentism. How can they come to grips with the question of truth and12Cf. Fides et ratio, 15.


600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialethe requirements of consistency in moral behaviour when modera cultureteaches them to live as though absolute values did not exist, or tells themto be content with a vague religiosity? The widespread loss of the transcendentsense of human existence leads to failure in moral and social life. Yourtask, dear Brothers, is to show the tremendous relevance for contemporarymen and women — and for the younger generation — of Jesus Christ and hisGospel: for it is here that the deepest human aspirations and needs findfulfilment. The saving message of Jesus Christ needs to be heard anew inall its freshness and power, so that it can be fully experienced and savoured!6. In speaking of the new evangelization, we are not presenting a "newprogramme" but taking up once more the call of the Gospel as embodied inthe living Tradition of the Church. Nevertheless the revitalization of Christianlife does require pastoral initiatives adapted to the actual circumstancesof each community, built upon dialogue and shaped by the participation ofthe various sectors of God's holy people. Joint efforts on the part of Bishops,priests, deacons, Religious and laity are essential for addressing issues ofgrave concern not only for the Church but for the whole of Scottish society.Marriage and family life represent two areas where such coopération is notonly advisable but necessary: in this regard I am pleased to note the forthcominggathering of the Bishops of Scotland with agencies involved in thesevery fields. Another matter which the combined énergies of all the faithfulwill prove particularly valuable in addressing is the welcome which yourcommunities can give to refugees and asylum-seekers, especially throughprogrammes aimed at assistance, éducation and social integration. Similarly,the process of consultation and planning upon which you embarked in respectto the question of Scottish seminarles shows the importance of a collaborativeapproach in dealing with urgent matters relating to the Church at thenational, diocesan or local level.7. Priestly formation of course remains one of your highest priorities. It isessential that candidates to the priesthood should be firmly grounded in arelationship of deep communion and friendship with Jesus the Good Shepherd.13Without this personal relationship, through which we "talk heart toheart with the Lord", 14the quest for holiness, which marks the priesthood asa life of intimacy with God, would be absent and not only the individualpriest but the entire community would be impoverished. Today more than1314Cf Pastores dabo vobis, 42.Instruction The Priest, Pastor and Leader of the Parish Community, 27.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 601ever the Church needs holy priests whose daily journey of conversion inspiresin others the desire to seek the holiness which the whole People of God iscalled to pursue.' 5Men in formation for priesthood, as they prepare to beinstruments and disciples of Christ the eternai priest, must therefore receiveevery assistance in striving for a life truly marked by poverty, chastity andhumility, in imitation of Christ, the Eternai High Priest, of whom they are tobecome Irving icons. 16In this same context, we may note that the permanent formation of theclergy is rightly viewed as an integral part of priestly life. In my Post-SynodalApostolic Exhortation Pastores dabo vobis, I have already commented onand further articulated the Second Vatican Council's call for post-seminarytraining.' 7Without repeating everything said in that document, I would liketo stress that "the ongoing formation of priests, whether diocesan or religious,is the natural and absolutely necessary continuation of the process ofbuilding priestly personality". 18 1 urge you always to look upon your priestsas "sons and friends" 10and to take their welfare to heart in the human,spiritual, intellectual and pastoral aspects of their priestly life: be close tothem, listen to them and encourage fraternity and fellowship among them.8. Dear Brothers, these are some of the thoughts which your visit to thetombs of the Apostles brings to mind. With thanksgiving and affection Ishare these reflections with you and encourage each of you in your role as"a trae father" to your people, in the image of the Good Shepherd "whoknows his sheep and whose sheep know him". 2üI assure you of my prayersas you "preach the word in season and out of season, convincing, rebukingand exhorting, with unfailing patience and teaching". 21Yours is the sublimeduty of proclaiming the Good News of salvation in Jesus Christ: fulfìì thisduty in the confident knowledge that the Holy Spirit continues always toguide and enlighten you. The message of hope and life which you announcewill not fail to evoke fresh fervour and a renewed commitment to Christianliving in Scotland. In this Year of the Rosary, I commend you to Mary, "Starof the New Evangelization", that she may sustain you in pastoral wisdom,strengthen you in fortitude and enkindle in your hearts love and compassion.ls1(117181112021Cf. Lumen gentium, 39.Cf. Pastores dabo vobis, 33Cf. Optatam totius, 22.No. 71..Christus Dominus, 16.Cf. Jn 10:14.Cf. 2 Tim 4:2.


602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTo you and the priests, deacons, religious, and lay faithful of your diocèses,I cordially impart my Apostolic Blessing.VAd sodales Consilii pro Communicationibus Socialibus *Your Eminences,Your Excellencies,Dear brothers and sisters in Christ,I am pleased to greet you, the Members, Consultors, Staff and Experts ofthe Pontifical Council for Social Communications, as you come together foryour plenary meeting. Indeed, it is appropriate that your gathering takesplace during the week in which the Church célébrâtes the Solemnity of theAnnunciation, when the Good News of our salvation in Jesus Christ wasannounced by the Angel Gabriel to Mary. This Good News is to be sharedby ali peoples of ali times and places, and it is your precise duty to make itever more effectively présent in the world of the media. I thank you for yourcommitment in this regard and encourage you to persevere in it.There is no question that the media today exercise a most powerful andpervasi ve influence, forming and informing public opinion on a local, nationaland global scale. As we reflect on this fact, a passage from saint Paul's Letterto the Ephesians comes to mind: "Let every one speak the truth with hisneighbour, for we are members one of another". 1These words of the Apostleform an apt summary of what should be two basic aims of modem socialcommunications: making the truth ever more widely known, and increasingsolidarity within the human family.Forty years ago, my predecessor blessed Pope John XXIII had somethingsimilar in mind when, in his Encyclical Pacem in terris, he called for"fairness and impartiality" in the use of the "instruments for the promotionand spread of mutuai understanding between nations". 2 1 myself took up thissame thème in my recent message for the Thirty-seventh World Day of SocialCommunications, to be celebrated on 1 June 2003. In that message I notedthat "the fundamental moral requirement of all communications is respectfor and service of the truth". I then went on to explain: "Freedom to seek and* Die 25 Martii 200314:25.2No. 90.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 603speak what is true is essential to human communication, not only in relationto facts and information but also, and especially, regarding the nature anddestiny of the human person, regarding society and the common good, regardingour relationship with God". 3In fact, truth and solidarity are two of the most efficacious means availablefor overcoming hatred, resolving conflict and eliminating violence. Theyare also indispensable for re-establishing and strengthening the mutual bondsof understanding, trust and compassion that unite all individuáis, peoplesand nations, regardless of their ethnie or cultural origin. In short, truth andsolidarity are necessary if humanity is to succeed in building a culture of life,a civilization of love, a world of peace.This is the challenge facing the men and women of the media, and it is thetask of your Pontificai Council to assist and guide them in responding positivelyand effectively to this obligation. I pray that your efforts in this regardwill continue to bear much fruit. Düring this Year of the Rosary, I entrustyou ali to the loving intercession of the blessed Virgin Mary: may her faithfìlledresponse to the Angel, which gave the world its Saviour, serve as amodel for our own proclamation of the saving message of her Son. As a pledgeof grace and strength in the Word-made-flesh I cordially impart to you myApostolic Blessing.VIAd sodales Pontificiae Commissionis pro America Latina.*Señores Cardenales,Queridos Hermanos en el episcopado:1. Me es grato recibiros, Consejeros y Miembros de la Pontificia Comisiónpara América Latina, que habéis celebrado vuestra Asamblea Plenaria con elfin de examinar una vez más la situación eclesial en las tierras de AméricaLatina, identificar sus problemas pastorales y ofrecer algunas pautas queayuden a trazar una estrategia evangelizadora, capaz de afrontar los grandesdesafíos que se presentan en esta hora crucial del comienzo del nuevo milenio.3No. 3,* Die 27 Martii 2003.


604 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAgradezco cordialmente las expresivas palabras de saludo que, en nombrede todos, me ha dirigido el Señor Cardenal Giovanni Battista Re, Presidentede esta Pontifìcia Comisión, presentándome las líneas maestras que han guiadovuestros trabajos en estos días de encuentro, reflexión y diálogo. Asímismo os agradezco a todos vosotros el empeño y labor llevada a cabo enestas jornadas que se concretan en las indicaciones y ayuda que ofrecéis,participando de ese modo en mi solicitud de Pastor universal de toda laIglesia. Vuestras consideraciones y propuestas serán de provecho en la renovadaEvangelización de América Latina, cuya situación religiosa y social heseguido siempre con interés y afecto, de modo muy concreto en mis 18 viajesapostólicos al querido Continente de la esperanza.2. Desde el año 2001 hasta el pasado mes de febrero del 2003, los Obisposlatinoamericanos han realizado sus visitas ad Limina a excepción de Colombiay México, que lo harán más adelante. A cada uno de los 28 grupos que mehan visitado he dirigido un discurso con indicaciones pastorales sobre diversostemas. En realidad, se trata de orientaciones no sólo para el grupo concretoal que me dirigía en cada ocasión, sino para todo el Episcopado. LaPontificia Comisión para América Latina ha querido editarlos en un volumen,que el Presidente me ha entregado y que puede ser útil instrumento pararecordar cuanto dije movido por mi solicitud pastoral y mi amor hacia Latinoamérica.En esta ocasión habéis iniciado vuestras sesiones precisamenteestudiando esas orientaciones.3. Para llevar adelante su cometido de anunciar mejor a Cristo a loshombres y mujeres de hoy, iluminando para ello con la sabiduría del Evangeliolos desafíos y problemas con los que la Iglesia y la sociedad se encuentranen América Latina al inicio del nuevo milenio, la Iglesia necesita muchosy cualificados evangelizadores que, con nuevo ardor, renovado entusiasmo,fino espíritu eclesial, desbordantes de fe y esperanza, hablen « cada vez más deJesucristo». 1Estos evangelizadores —obispos, sacerdotes y diáconos, religiososy religiosas, fieles laicos— son, bajo la guía del Espíritu Santo, los protagonistasindispensables en la tarea evangelizadora, en la cual cuentan máslas personas que las estructuras, aunque éstas sean en cierto modo necesarias.Tales estructuras han de ser sencillas, ágiles, sólo las indispensables, deforma que no agobien, sino que ayuden y faciliten el trabajo pastoral; porotra parte, han de ser eficaces, según las exigencias de los tiempos actuales.Es importante aprovechar todas las técnicas modernas para la evangeliza-1Ecclesia in America, 67.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 605ción, pero evitando una burocratización excesiva, la multiplicación de viajesy reuniones, así como el empleo innecesario de personas, tiempo y recursoseconómicos que podrían destinarse más bien a la acción directa del anuncioevangélico y a la atención a los necesitados. Las estructuras y organizaciones,así como el estilo de vida eclesial, han de reflejar siempre el rostro sencillo deAmérica Latina para facilitar un mayor acercamiento a las masas desheredadas,a los indígenas, a los emigrantes y desplazados, a los obreros, a losmarginados, a los enfermos y, en general, a los que sufren, es decir, a todosaquellos que son o han de constituir el objetivo de vuestra opción preferencial.24. La originalidad y fecundidad del Evangelio, fuente continua de creatividad,inspira siempre nuevas expresiones e iniciativas en la vida eclesial yayuda a identificar nuevos métodos de evangelización que, en plena fidelidadal Magisterio y Tradición de la Iglesia, resulten necesarios para llevar elanuncio del Evangelio a los lugares más apartados, a todos los hombres ymujeres, a todas las etnias y a todas las clases sociales, incluso a los sectoresmás difíciles o refractarios.La aceleración de los acontecimientos y transformaciones sociales obliga ala Iglesia, y consiguientemente a los Pastores, a dar, bajo el impulso de lagracia, nuevos y significativos pasos orientados a una entrega cada vez másradical a su Señor, con quien se han de identificar plenamente en sentimientos,doctrina y modo de actuar. Jesucristo es el ùnico Señor de la Iglesia y delmundo, y hacia El ha de orientarse todo, ya que «La Iglesia debe centrar suatención pastoral y su acción evangelizadora en Jesucristo crucificado y resucitado.Todo lo que se proyecte en el campo eclesial ha de partir de Cristo yde su Evangelio». 35. Entre as realidades, ou problemas pastorais, submetidos à vossa consideraçâo,existe um que merece especial atençâo e que tem sido objeto devossos estudos e de algumas resoluçôes nesta Reuniäo Plenaria e naquelaoutra reduzida, que a Comissäo organizou para o mes de Janeiro, com acolaboraçâo do Pontificio Conselho para a Promoçao da Unidade dos Cristäos,do Pontificio Conselho para o Diálogo Inter-Religioso e do CELAM.Refiro-me ao fenòmeno das seitas que — como disse num recente discursoaos Bispos do Brasil 4— « também nas vossas terras se está difundindo com234Cf. Ecclesia in America, 58.Ecclesia in America, 67.23 de Janeiro de 2003


606 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeincidencia intermitente de zona para zona e com pontas acentuadas de proselitismoentre as pessoas mais fracas social e culturalmente... Näo constituiele para vós, Pastores, um autèntico desafio a renovar o estilo do acolhimentodentro das comunidades eclesiais e um estímulo premente a uma nova ecorajosa evangelizaçao, que desenvolva formas adequadas de catequese, sobretudopara os adultos? ».Evangelizaçao em profundidade, presença continua e ativa dos Pastores,bispos e sacerdotes, entre os seus fiéis, relaçao pessoal dos fiéis com Cristo: eisaqui algumas chaves para enfrentar de forma resoluta o grave e insidiosoproblema das seitas.6. E evidente que, em referencia às situaçôes ou realidades eclesiais, a quevos referistes na vossa reuniäo, existem outros setores, como os jovens, asfamilias e sobretudo as vocaçôes sacerdotais, que necessitam de uma atençâourgente por parte dos pastores, com uma ampia sinergia, ou seja, com empenhode todos, apostando decididamente na unidade e na comunhäo: é cadavez mais necessario «fazer da Igreja a casa e a escola da comunhäo: eis ogrande desafio que nos espera no milenio que começa, se quisermos ser fiéis aodesignio de Deus e corresponder às expectativas mais profundas do mundo ». 5Quero lembrar aqui a grande importancia que para isso tem a açâo evangelizadosdos religiosos e religiosas, assim como a dos movimentos eclesiais;porém, estes e aqueles devem atuar sempre «em plena sintonía eclesial eobediencia às diretrizes autorizadas dos pastores ». 67. El año pasado tuve la dicha de postrarme otra vez ante la veneradaimagen de Nuestra Señora de Guadalupe con ocasión de mi visita a Méxicopara canonizar el 31 de julio al Beato Juan Diego, su mensajero, y beatificardespués allí mismo a los dos catequistas mártires de Oaxaca, después dehaber canonizado en Guatemala al Hermano Pedro de San José de Betancurt.Desde que peregriné por primera vez al espléndido Santuario guadalupanoel 29 de enero de 1979, Ella ha guiado mis pasos en estos casi 25 años deservicio como Obispo de Roma y Pastor Universal de la Iglesia. A Ella,camino seguro para encontrar a Cristo 7y que fue la Primera Evangelizadorade América, quiero invocar como «Estrella de la Evangelización» —Stellaevangelizationis— Gonfiandole la labor eclesial de todos sus hijos e hijas de567Novo millennio ineunte, 43; cf. Ecclesia in America, capítulo IVNovo millennio ineunte, 46..Ecclesia in America, 11..


Acta Ioannis Pauli Pp. II 607América: los pastores y los fieles, las comunidades eclesiales y las familias, lospobres, los ancianos, los indígenas.Como expresión de estos deseos, os imparto de corazón la BendiciónApostólica.VIIAd sodales Apostolicae Paenitentiariae.*1. Carissimi, il Corso sul foro interno, annualmente promosso dalla PenitenzieriaApostolica, mi offre l'opportunità di accogliervi in speciale Udienza.Rivolgo un cordiale saluto al Pro-Penitenziere Maggiore mons. Luigi DeMagistris, che ringrazio per le deferenti espressioni indirizzatemi. Saluto poiPrelati ed Officiali del medesimo Tribunale e i Padri Penitenzieri delle BasilichePatriarcali dell'Urbe, come pure i giovani sacerdoti e aspiranti al sacerdozio,che prendono parte a tale tradizionale opportunità di approfondimentodottrinale.In svariate occasioni ho espresso il mio apprezzamento per quanti sidedicano al ministero penitenziale nella Chiesa: il sacerdote cattolico, invero,è innanzitutto ministro del Sacrificio redentore di Cristo nell'Eucaristia, eministro del perdono divino nel sacramento della Penitenza.2. Mi è caro, in questa circostanza, soffermarmi in particolare sul privilegiatorapporto che esiste tra il sacerdozio e il sacramento della riconciliazione,che dal presbitero deve essere innanzitutto ricevuto con fede ed umiltà,oltre che con convinta frequenza. A riguardo degli ecclesiastici, infatti, ilConcilio Vaticano II insegna: « I ministri della grazia sacramentale si unisconointimamente a Cristo Salvatore e Pastore attraverso la fruttuosa recezionedei Sacramenti, soprattutto con la confessione sacramentale frequente, giacchéessa — che va preparata con un quotidiano esame di coscienza — favoriscein sommo grado la necessaria conversione del cuore all'amore del Padredelle misericordie». 1Al valore intrinseco del sacramento della penitenza, in quanto ricevutodal sacerdote come penitente, si aggiunge la sua efficacia ascetica come occasionedi esame di se stessi, e quindi di verifica, lieta o dolente, del propriolivello di fedeltà alle promesse. Esso inoltre è momento ineffabile di «espe-* Die 28 Martii 2003.1Decreto Presbyterorum ordinis, 18; CIC can, 276, § 2, 5° e, analogamente, CCEO, can. 369, § 1.


608 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialerienza» delia carita eterna che il Signore nutre per ciascuno di noi nella suairrepetibile individualità; è sfogo di delusioni e amarezze forse ingiustamenteinflitteci: è balsamo consolatore per le molteplici forme di sofferenza da cui èsegnata la vita.3. In quanto ministro poi del sacramento della penitenza il sacerdote,consapevole del prezioso dono di grazia posto nelle sue mani, deve offrire aifedeli la carità dell'accoglienza premurosa, senza avarizia del suo tempo esenza asperità o freddezza del tratto. Al tempo stesso, egli deve usare lacarità, anzi la giustizia di riferire, senza varianti ideologiche e senza scontiarbitrari, l'insegnamento genuino della Chiesa, rifuggendo dalle profanas vocumnovitates, riguardo ai loro problemi.In particolare, desidero qui richiamare la vostra attenzione sulla doverosaadesione al Magistero della Chiesa circa i complessi problemi che si pongonoin campo bioetico e circa la normativa morale e canonica nell'ambito matrimoniale.Nella mia Lettera, indirizzata ai sacerdoti per il Giovedì Santo 2002,osservavo: « Succede a volte, su nodi etici di attualità, che i fedeli escano dallaconfessione con idee piuttosto confuse, anche perché "non trovano nei confessorila stessa linea di giudizio". In realtà, quanti svolgono in nome di Dio edella Chiesa questo delicatissimo ministero hanno il preciso dovere di noncoltivare, ed ancor più di non manifestare in sede sacramentale, valutazionipersonali non rispondenti a ciò che la Chiesa insegna e proclama. Non si puòscambiare con amore il venir meno alla verità per un malinteso senso dicomprensione ». 24. Il sacramento della penitenza, se ben amministrato e ricevuto, si rivelastrumento principe di discernimento vocazionale. Chi agisce in foro intemodeve raggiungere personalmente la certezza morale circa l'idoneità e integritàdei suoi diretti spiritualmente per potere lecitamente approvare ed incoraggiarela loro intenzione di accedere agli Ordini. Tale certezza morale, peraltro,si può avere solo quando la fedeltà del candidato alle esigenze della vocazioneè stata comprovata con diuturna esperienza.Ai candidati al sacerdozio il direttore spirituale offra comunque non solo ildiscernimento, ma anche l'esempio della sua vita, cercando di riprodurre in séil Cuore di Cristo.5. Il retto e fruttuoso ministero penitenziale e l'amore alla personalefruizione del sacramento della Penitenza dipendono soprattutto dalla grazia2Lettera ai Sacerdoti, 17 marzo 2002, n. 10.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 609del Signore. Per ottenere al sacerdote tale dono è di singolare rilievo la mediazionedi Maria, Madre della Chiesa e Madre dei sacerdoti, perché Madre diGesù, Sacerdote Sommo ed Eterno. Voglia Ella ottenere dal Figlio suo adogni sacerdote il dono della santità, mediante il sacramento della Penitenzaumilmente ricevuto e generosamente offerto.Sui vostri convincimenti, sui vostri propositi, sulle vostre speranze scenda,propiziatrice delle benedizioni di Dio, quella Apostolica che con affetto atutti imparto.Bear Brother Bishops,VIIIAd episcopos Indonesiae.*1. "Grace to you and peace from God our Father and the Lord JesusChrist"! 1With these words of Saint Paul and with affection in the Lord, Iwelcome you the Bishops of Indonesia on the occasion of your visit ad LiminaApostolorum. Through you I also embrace in spirit the clergy, religious andlaity of your particular Churches. Your travelling such a great distance tokneel at the tombs of the Apostles, to join in prayer and to meet with theSuccessor of Peter bears witness to the universal character of the Church. AsSuccessors of the Apostles, whose witness to Christ Crucified and Risen is thesure foundation of the Church's proclamation of the Gospel in every time andplace, you have come to confirm your communion in faith and charity. I givethanks that during these trying times you were able to make this pilgrimageto share the faith, expériences and insights of your locai communities, as wellas the challenges you face. May the fruits of our meetings enrich the Churchin Indonesia and enhance your own pastoral ministry.2. Your leadership helps to ensure that the Church is at the forefront offostering peace and harmony in a country composed of so many variousgroups. Indeed, your Conference seeks to reflect the motto Bihneka TungalIka, "unity in diversity", found on your national coat-of-arms. Your differingethnie and cultural backgrounds, brought together in an atmosphère of faith,dialogue and mutuai trust, can offer a model of hope for all of Indonesia. At* Die 29 Martii 2003.11 Cor 1:3.40-A AS


610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialethe opening of a new era, Indonesia faces the challenge of building a societybased on the démocratie principies of the freedom and equality of its Citizens,regardless of language, race, ethnie background, cultural héritage or religion.I have no doubt that the Church will remain actively involved in this endeavourby encouraging ali peoples to continue to join with one another inexercising their civic responsibilities through dialogue and openness, avoidingevery type of préjudice or bigotry. The development of a society that embodiesthese démocratie ideáis will help to curb the disturbing violence whichhas sadly plagued your country over the last few years.Religious freedom, which has been one of the traditional characteristics ofIndonesian Society, is guaranteed by the Nation's Constitution. The Churchmust at all times remain vigilant to ensure that this principie is respected onboth the federal and local levéis. It is my hope that such efforts will help tocreate a climate where respect for the rule of law becomes the new mind-setfor a démocratie society which is tolerant and non-violent. This importantfirst step begins with suitable human formation. As I said in my EncyclicalLetter Centesimus annus, assisting "the individual through éducation andformation in trae ideáis" is a necessary élément for the création of a civicorder marked by genuine concern for the common good. 2Particular attentionin this regard must be given to the poor. The Church is concerned that "theadvancement of the poor constitutes a great opportunity for the moral andcultural growth of all humanity". 3Since Christ's message is one of hope, hisfollowers must always ensure that the less fortunate among us, regardless ofreligion or ethnie background, are treated with the dignity and respect demandedby the Gospel. Promoting the fundamental rights of the weak is aproven path towards a stable and productive society. The Church is called to"take her stand beside the poor, to discern the justice of their requests and tohelp satisfy them". 43. One of the most effective ways for the Christian community to help thepoor is through éducation. In this well as in its impressive system ofcharitable agencies, the Church in Indonesia is to be commended. AlthoughCatholics account for only a very small part of the total population, theyhave developed a large and respected school system. The Church's work inthe field of éducation is recognized as one of your greatest contributions toIndonesian society, and it certainly remains an effective means for the trans-234Cf.. 46Ibid., 28.Cf. Sollicitudo rei socialis, 39


Acta Ioannis Pauli Pp. II 611mission of Gospel values. Catholic éducation, as an important part of theChurch's catechetical and evangelizing mission, must be based on a philosophyin which faith and culture are brought together in harmonie unity. 5Yourefforts to preserve Catholic schools, especially in impoverished non-Catholicareas and in the wake of fmancial hardship, demónstrate your firm commitmentto multicultural solidarity and to the requirement of evangelical lovefor all. While it is encouraging to note the high literacy rate within thepopulation, one cannot fail to be alarmed by the number of young peoplewho do not go on to secondary school. Your youth should be encouraged notto forego their éducation for the Iure of shallow and fleeting materialism. Inthis regard, I would also like to highlight the essential work of catechists incountries like Indonesia where the faithful are such a small minority. Thelack of access to Catholic éducation in some impoverished areas, coupled withan environment at times in conflict with or even hostile to Christianity,brings out the need to provide serious programmes of catechetical formationfor young and old alike. The ecclesial community has a responsibility toensure that its members are welcomed into an "environment where theycan live as fully as possible what they have learned". 6Catechesis is the taskof the entire faith community and an extension of the ministry of the wordentrusted to the Bishop and his clergy. It is an ecclesiastical responsibilitywhich requires adequate doctrinal and pedagogical formation. I encourageyou to give ali possible support to those who have willingly undertaken thedifficult and demanding task of providing this essential service, for which theentire Church is grateful.4. For some time your Bishops' Conference has recognized that evangelizationgoes hand in hand with the profound, graduai and exacting work ofinculturation. The truth of the Gospel should always be proclaimed in a waythat is persuasive and relevant. This is especially important in a complexsociety such as your own where, in some areâs and among certain groups,Catholicism is at times viewed with suspicion. Yours is the delicate task ofseeing that the Gospel maintains its fundamental meaning, valid for all peopleand cultures, while also communicating it in a way that is attentive totraditional values and the family. As I said during my Pastoral Visit to5Cf. Congrégation for Catholic Education, The Religious Dimension of Education in aCatholic School, 34.6Catechesi tradendae, 24.


612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIndonesia in 1989, "the example of Christ and the power of his PaschalMystery penetrate, purify and elevate ali culture, every culture". 7Successful inculturation dépends on couples and families who embody theChristian vision of their vocation and responsibility. I encourage you, therefore,to continue to promote the traditional values of the family so closelytied with Asian culture, 8infusing them with the new life that comes from theGospel. The serious concerns about growing threats to family life which youhave voiced on many occasions must not be overlooked. A trae "conspiracyagainst life" 9and the family is appearing in many forms: abortion, sexualpermissiveness, pornography, drag abuse and pressures to adopt morallyunacceptable methods of population control. Notwithstanding the diffìcultiesinvolved in countering these tendencies in a non-Christian society, you asBishops are "the first ones called to be untiring teachers of the Gospel oflife". 10At all times, the Church's prophétie voice must loudly proclaim theneed to respect and promote the divine law written on every heart. 11Bylistening, dialogue and discernment, Bishops must assist their flocks in livingthe Gospel in a way that is fully compatible with the deposit of faith and thebonds of ecclesial communion. 125. As some of you have mentioned, the Church in Indonesia is one thatlives and suffers with the people, confronting the challenges arising fromdaily contact with a non-Christian society. It is a community that seeks apath of integrai human development in the context of religious harmony andtolérance, offering and receiving much within a complex cultural milieu.There already exists a commendable level of interreligious dialogue in yourcountry on an institutional level. This mutuai exchange of religious expérienceshas found practical expression in the interreligious charity projeets andcollaboration which have been undertaken, particularly following naturaidisasters. Even in predominantly Muslim áreas, the Church is actively présentin orphanages, clinics and institutions dedicated to helping the downtrodden.This is a wonderful expression of the boundless nature of Christ'slove; a love not for a few but for all.' Homily at Yogyakarta, 10 October 19898Cf. Ecclesia in Asia, 6..9Cf. Evangelium vitae, 17Ibid., 82.Cf Rom 2:15Cf. Redemptoris missio, 54.101112


Acta Ioannis Pauli Pp. II 613Here, I wish to assure you of my deep concern for the beloved Indonesianpeople at this moment of heightened tension in the entire world community.War must never be allowed to divide world religions. I encourage you to takethis unsettling moment as an occasion to work together, as brothers committedto peace, with your own people, with those of other religious beliefsand with all men and women of good will in order to ensure understanding,coopération and solidarity. Let us not permit a human tragedy also to becomea religious catastrophe. 13At the same time, I am well aware that certain portions of the Christiancommunity in your nation have suffered from discrimination and préjudice,while others have been victimized by acts of destruction and vandalization.In some áreas Christian communities have been denied the permission tobuild places of worship and prayer. Indonesia, together with the internationalcommunity, was recently stunned at the terrible loss of life due tothe terròrist bombing in Bali. In all of this, however, one must be carefulnot to yield to the temptation to define groups of people by the actions of anextremist minority. Authentic religion does not advócate terrorism or violence,but seeks to promote in every way the unity and peace of the wholehuman family.6. Since Christians constitute a very small minority in your country, theyare especially called to be "leaven in the dough". 14Despite hardship andsacrifice, your priests and religious continue to bear daily witness to the GoodNews of Jesus Christ, bringing many to the Gospel. Because "the Church inAsia finds herseif among people who display an intense yearning for God", 15you are challenged to find concrete ways of meeting that need. Indeed, yourefforts to promote vocations to the priesthood and the religious life reflectyour awareness of this duty. I commend you for your insistence on maintaininghigh standards of éducation and formation in seminaries and religioushouses. Concern and attention shown in selecting and training candidates for thepriesthood and religious life always redound to the benefit of the locai Church.Since formation and spiritual development are life-long processes, Bishopshave an essential responsibility to assist their priests by making available tothem programmes of continuing formation, retreats and time for prayer andfellowship. An important élément in this formation, both initial and continuing,is an adequate training in the theology and spirituality of the liturgy.hì1415Cf. Address to the Interreligious Delegation from Indonesia, 20 February 2003.Cf. Mt 13:33.Ecclesia in Asia, 9.


614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale"The liturgy is the source and summit of all Christian life and mission. It isalso a decisive means of evangelization, especially in Asia where the followersof différent religions are so drawn to worship, religious festivals and populardévotions". 16Your priests need to be given opportunities to be both nourishedby that liturgy and to become experts in bringing its richness to others,so that its depth, beauty and mystery will always shine forth.The spiritual and moral support which you give to the men and womenReligious in your diocèses is also a significant part of your episcopal ministry.Members of Religious Institutes have played an indispensable role in bringingthe Good News to the men and women of Indonesia and in a special way tothe poor and the outcast. In this important work, they must always behelped to strengthen their consécration to the Lord through their daily livingof the evangelical counsels. "All who have embraced the consecrated life arecalled to become leaders in the search for God, a search which has alwaysstirred the human heart and which is particularly visible in Asia's manyforms of spirituality and asceticism". 17For this reason, religious can havean essential role in the Church's overall commitment to evangelization.7. Dear Bishops, it is in a spirit of faith and communion that I have sharedwith you these reflections on certain aspects of the care of God's beloved peoplein Indonesia. Through your présence, I feel very close to the Indonesian faithful,and in this moment of uncertainty it is my fervent prayer that they will bestrengthened in Christ. I commend all of you to the intercession of Mary,Queen of the Rosary, who embraces all who call on her in distress and neverfails to ask for their deliverance from evil. In the love of Jesus Christ, I impartto you and the faithful of your diocèses my Apostolic Blessing.IXAd Scandiae episcopos.*Dear Brother Bishops,1. "Grace, mercy, and peace from God the Fat her and Christ Jesus ourLord". 1With fraternal affection I warmly welcome you, the Bishops of Scan-1617Cf.. Ecclesia in Asia, 22.Ecclesia in Asia, 44.* Die 5 Aprilis 200311 Tim 1:2


Acta Ioannis Pauli Pp, II 615dinavia. Your first visit ad Limina Apostolorum in this new millennium is anoccasion to renew your commitment to proclaim ever more courageously theGospel of Jesus Christ in truth and love. As pilgrims to the tombs of theApostles Peter and Paul, you "come to see Peter" 2and his collaborator inthe service of the universal Church. You thus confirai your "unity in thesame faith, hope and charity, and more and more recognize and treasure thatimmense héritage of spiritual and moral wealth that the whole Church, joinedwith the Bishop of Rome by the bond of communion, has spread throughoutthe world". 32. As Bishops, you have been endowed with the authority of Christ 4 andentrusted with the task of bearing witness to his saving Gospel. The faithfulof Scandinavia, with great expectation, look to you to be steadfast teachersof the faith, selfless in your readiness to speak the truth "in season and out ofseason". 5 By your personal witness to the living mystery of God, 6 you makeknown the boundless love of him who has revealed himself and his plan forhumanity through Jesus Christ. In this way eloquent testimony is borne toGod's extraordinary "yes" to humanity 7and you yourselves are strengthenedin your preaching of Jesus Christ, who is "the way, and the truth, andthe life". 8It is this message that needs to be heard today, clearly and unambiguously.In a world fraught with scepticism and confusion, it may seem to some thatthe light of Christ has been obscured. Indeed, modern societies and cultures areoften marked by a secularism that easily leads to a loss of the sense of God, andwithout God the proper sense of man is soon lost as well. "When the Creator isforgotten the creature itself grows unintelligible" : 9people are no longer able tosee themselves as "mysteriously différent" from other earthly créatures andlose sight of the transcendent character of human existence. This is the contextin which the liberating truth of Christ must resound: "You will know the truth,and the truth will set you free". 10We are speaking here of the fullness of lifewhich far exceeds the dimensions of earthly existence and which forms the2Ä46678910Cf. Gal 1:18.Pastor bonus, Appendix I, 3.Cf. Lumen gentium, 25.2 Tim 4:2.Cf.. Catechesi tradendae, 7,Cf. 2 Cor 1:20Jn 14:6Cf, Gaudium et spes, 36.Jn 8:32,


616 Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebasis of the Gospel we preach, the "Gospel of life". In fact, it is the profoundand persuasive echo of this sublime truth in the heart of every person —believer and non-believer alike —- that "marvellously fulfìls all the heart'sexpectations while infinitely surpassing them". 113. A central aspect of the "new evangelization" to which I have called theentire Church is the evangelization of culture. For "at the heart of everyculture lies the attitude man takes to the greatest mystery: the mystery ofGod. When this question is eliminated, the culture and moral life of nationsare corrupted". 12The challenge facing you, dear Brothers, is to see that thevoice of Christianity is heard in the public arena and that the values of theGospel are brought to bear in your societies and cultures. I am pleased tonote in this regard the positive impact of your pastoral letters and Statementson matters of contemporary concern in your countries.For example, in your recent Pastoral Letter on marriage and family lifeyou addressed many difficulties that beset Christian families. Observing howthe sacredness of marriage is obfuscated by its équation with various forms ofcohabitation and noting the negative effects of divorce in your societies, youencourage married couples to preserve and develop the value of marital indissolubility.Thus you help them to become a precious sign of the unfailingfidelity and seliless love of Christ himself. 13The institution of marriage, in fact, was willed by God from the verybeginning and finds its füllest significänce in the teaching of Christ. Whatmore wondrous and joyous a moment is there for married couples, as theyparticípate in God's act of création, than the birth of their children? Andwhat greater sign of hope is there for humanity than new life? The truth ofhuman sexuality becomes clearly seen in the mutual love of spouses and theiracceptance of "the greatest possible gift, the gift by which they becomecooperators with God for giving life to a new human person". 14Encouragingthe faithful to promote the dignity of marriage and teaching them to treasureits indissoluble nature is nothing less than helping them to share in the love ofGod, which is perfect, complete, and always life-giving.4. The people of Scandinavia are well known for their participation inpeace-keeping missions, their deep sense of responsibility in the face of eco-11121314Evangelium vitae, 2.Centesimus annus, 24Cf.. Familiaris consortio, 20Ibid., 14.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 617logicai crises, and their generosity in providing humanitarian aid. True humanism,however, always includes God. Otherwise it will eventually, even ifunintentionally, deny human beings their proper place in création and willfail to acknowledge fully the dignity which belongs to every person. 15Thereforeyou must help your respective cultures to draw on their rich Christianhéritage in shaping their understanding of the human person. In Christ allpeople are brothers and sisters, and our gestures of solidarity towards thembecome acts of love and fídelity to Christ, who said whatever you do to one ofthe least of these, you do to me. 16This is the foundation of the culture of lifeand the civilization of love that we seek to build up, and it is also theperspective underlying your efforts to welcome the growing number of migrantsin the Nordic lands.5. Your local ecumenical programmes are likewise a source of encouragement,for the united witness of all Christians will do much to bring Gospelvalues to bear in society and advance the kingdom of God in our midst.Awareness of the common history shared by Christians has given rise to a"rediscovered brotherhood" from which spring many of the fruits of ecumenicaldialogue — joint Statements (not least of which is the Joint Déclarationon the Doctrine of Justification), shared prayer, solidarity in service tohumanity. Correctly understood, ecumenism forms part of the commitmentof all Christians to bear witness to their faith. While the ecumenical pathrightly focuses on what we have in common, it must not of course neglect orgloss over the very real difficulties stili facing us on the road to unity.Although full communion in faith does not yet exist, this should not causedespair but should prompt all believers to deepen their commitment to prayfervently and work resolutely for that unity which Christ wills for hisChurch. 176. Brothers, the new millennium demands a "new impetus in Christianliving". 18Men and women the world over are searching for meaning in theirlives; they need believers who not only "speak" to them of Christ but also"show" him to them. It is in our own contemplation of the face of Christ 19that we come to make his light shine ever more brightly for others. Indispensablein this regard is the pro vision of formation programmes for children,1516171819Cf. Christifideles laici, 5.Cf. Mt 25:45.Cf Jn 17:20-21.Novo millennio ineunte, 29.Cf, ibid., 16.


618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeyouth and adults. Such pastoral initiatives, adapted to the particular circumstancesof your people, will produce great fruits of holiness among them andwill assist those who know little of Jesus Christ yet seek direction in theirlives.Fundamental to your mission is the continuing formation of diocesanclergy and religious as well as the adequate training of seminarians. Moreover,promotion of vocations to the priesthood and religious life must alsobe seen as a priority as you face the challenges of evangelization in theThird Christian Millennium. In this way, you will work to ensure that asufficient number of men and women respond to Christ's cali. Some of yourlocal churches even now are experiencing growth in vocations to the consecratedlife. This is a clear sign of a renewed interest in spirituality andreflects the desire, especially among young people, to deepen awarenessand understanding of the faith. I encourage you in your role as Pastors tonurture this growth, doing ail you can to facilitate the dynamic présenceof religious and contemplative communities among your people, and providingthe necessary human and spiritual support for your diocesanpriests.7. Dear Brothers in the episcopacy, with fraternal affection I gladly sharethese reflections with you and encourage you in exercising the charism of truthwhich the Spirit has bestowed upon you. I assure you of my prayers as youcontinue to shepherd in love the flocks entrusted to your care. United in ourproclamation of the Good News of Jesus Christ, renewed in the enthusiasm ofthe first Christians, and guided by the example of the Saints, let us go forwardin hope! In this Year of the Rosary, may Mary, Mother of the Church, be yoursure guide as you "seek to do what Jesus tells you". 20Commending you to hermaternal protection, I cordially impart my Apostolic Blessing to you and tothe priests, religious, and lay faithful of your diocèses.20Cf. Jn 2:5


Acta Ioannis Pauli Pp II 619Carissimi fratelli e sorelle!NUNTIIIOb diem ad Missiones fovendas.1. Sin dall'inizio, ho voluto porre il mio pontificato sotto il segno dellaspeciale protezione di Maria. Più volte, poi, ho invitato l'intera comunità deicredenti a rivivere l'esperienza del Cenacolo, dove i discepoli «erano assidui econcordi nella preghiera... con Maria, la madre di Gesù». 1Già nella primaEnciclica Redemptor hominis scrivevo che solo in un clima di fervente orazioneè possibile «ricevere lo Spirito Santo, che scende su di noi e divenire inquesto modo testimoni di Cristo fino agli estremi confini della terra, comecoloro che uscirono dal Cenacolo di Gerusalemme nel giorno di Pentecoste». 2La Chiesa prende sempre più coscienza di essere «madre» come Maria.Essa è «la culla —- notavo nella Bolla Incarnationis mysterium, in occasionedel Grande Giubileo dell'Anno 2000 — in cui Maria depone Gesù e lo affidaall'adorazione e alla contemplazione di tutti i popoli». 3Su questo camminospirituale e missionario intende proseguire, sempre accompagnata dalla VergineSantissima, Stella della nuova evangelizzazione, aurora luminosa e guidasicura del nostro cammino. 42. Nell'ottobre scorso, entrando nel venticinquesimo anno del mio ministeropetrino, quasi ad ideale prolungamento dell'Anno Giubilare, ho indettouno speciale Anno dedicato alla riscoperta della preghiera del Rosario, tantocara alla tradizione cristiana; un anno da vivere sotto lo sguardo di Colei che,secondo l'arcano disegno divino, con il suo «sì» ha reso possibile la salvezzadell'umanità, e dal cielo continua a proteggere quanti a Lei fanno ricorsospecialmente nei momenti difficili dell'esistenza.E mio desiderio che l'Anno del Rosario costituisca per i credenti di ognicontinente un'occasione propizia per approfondire il senso della vocazione cristiana.Alla scuola della Vergine e seguendo il suo esempio, ogni comunità potràmeglio far emergere la propria dimensione « contemplativa » e « missionaria ».La Giornata Missionaria Mondiale, che cade proprio alla fine di questoparticolare anno mariano, se ben preparata, potrà imprimere un più generoso1234At l, 14N. 22,N, 11,Cfr Novo millennio ineunte, 58,


620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeimpulso a quest'impegno della Comunità ecclesiale. Il ricorso fidente a Mariacon la quotidiana recita del Rosario e la meditazione dei misteri della vita diCristo sottolineeranno che la missione della Chiesa deve essere anzitutto sorrettadalla preghiera. L'atteggiamento di « ascolto », che suggerisce la preghieradel Rosario, avvicina i fedeli a Maria, che «serbava tutte queste cosemeditandole nel suo cuore». 5La ricorrente meditazione della Parola di Diodiventa un allenamento per vivere « in comunione viva con Gesù attraverso— potremmo dire — il Cuore della Madre ». 63. Cum Maria contemplemur Christi vultum/ Mi tornano spesso alla mentequeste parole; contemplare il « volto » di Cristo con Maria. Quando parliamodel « volto » di Cristo ci riferiamo alle sue sembianze umane, nelle quali rifulgela gloria eterna del Figlio unigenito del Padre: 7« La gloria della Divinitàsfolgora sul volto di Cristo». 8Contemplare il volto di Cristo induce a unaconoscenza profonda e coinvolgente del suo mistero. Contemplare Gesù congli occhi della fede spinge a penetrare nel mistero di Dio-Trinità. Dice Gesù:« Chi ha visto me ha visto il Padre ». 9 Con il Rosario ci inoltriamo in questoitinerario mistico «in compagnia e alla scuola della sua Madre Santissima». 10Anzi, Maria stessa si fa nostra maestra e guida. Sotto l'azione dello SpiritoSanto, ci aiuta ad acquisire quella «tranquilla audacia» che rende capaci ditrasmettere agli altri l'esperienza di Gesù e la speranza che anima i credenti. 11Guardiamo sempre a Maria, modello insuperabile! Nel suo animo tutte leparole del Vangelo trovano un'eco straordinaria. Maria è la «memoria» contemplativadella Chiesa, che vive nel desiderio di unirsi più profondamente alsuo Sposo per incidere ancor più nella nostra società. Di fronte ai grandiproblemi, dinanzi al dolore innocente, alle ingiustizie perpetrate con arroganteinsolenza come reagire? Alla docile scuola di Maria, che è nostra Madre, icredenti apprendono a riconoscere nell'apparente «silenzio di Dio» la Parolache risuona nel silenzio per la nostra salvezza.4. Tutti i credenti sono chiamati, grazie al Battesimo, alla santità. IlConcilio Vaticano II, nella Costituzione dogmatica Lernen gentium, sottolinea367891011Lc 2, 19.Rosarium Virginis Mariae, 2.Cfr Gr 1, 14Rosarium Virginis Mariae, n. 21.Gv 14, 9.Rosarium Virginis Mariae, 3.Cfr Redemptoris missio, 24.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 621che la vocazione universale alla santità consiste nella chiamata di tutti allaperfezione della carità.Santità e missione sono aspetti inscindibili della vocazione di ogni battezzato.L'impegno a diventare più santi è strettamente collegato con quello adiffondere il messaggio della salvezza. « Ogni fedele — ricordavo nella Redemptorismissio — è chiamato alla santità e alla missione». 12Contemplandoi misteri del Rosario, il credente è incoraggiato a seguire Cristo e a condividernela vita sino a poter dire con san Paolo: «Non sono più io che vivo, maCristo vive in me». 13Se tutti i misteri del Rosario costituiscono una significativa scuola disantità e di evangelizzazione, i misteri della luce pongono in evidenza aspettisingolari della nostra «sequela» evangelica. Il Battesimo di Gesù al Giordanoricorda che ogni battezzato è eletto a diventare in Cristo «figlio nel Figlio». 14Nelle nozze di Cana, Maria invita all'ascolto obbediente della Parola delSignore: «Fate quello che vi dirà». 15L'annuncio del Regno e l'invito allaconversione sono una chiara consegna per tutti ad intraprendere il camminodella santità. Nella Trasfigurazione di Gesù il battezzato sperimenta la gioiache lo attende. Meditando l'istituzione dell'Eucaristia, egli torna ripetutamentenel Cenacolo, dove il divino Maestro ha lasciato ai suoi discepoli iltesoro più prezioso: se stesso nel Sacramento dell'altare.Sono le parole che la Vergine pronuncia a Cana a costituire, in un certomodo, lo sfondo mariano di tutti i misteri della luce. L'annuncio del Regnovicino, la chiamata alla conversione e alla misericordia, la Trasfigurazione sulTabor e l'istituzione dell'Eucaristia trovano infatti nel cuore di Maria un'ecosingolare. Maria mantiene gli occhi fissi su Cristo, fa tesoro di ogni sua parolaed indica a tutti noi come essere autentici discepoli del suo Figlio.5. In nessuna epoca la Chiesa ha avuto tante possibilità di annunciareGesù come oggi, grazie allo sviluppo dei mezzi della comunicazione. Proprioper questo la Chiesa è oggi chiamata a far trasparire il Volto del suo Sposocon una più rilucente santità. In questo sforzo, non facile, sa di essere sostenutada Maria. Da Lei «impara» ad essere «vergine», totalmente dedicata alsuo Sposo, Gesù Cristo, e «madre» di molti figli che genera alla vita immortale.12131418N. 90.Gal 2, 20Ef 1, 5; cfr Gaudium et spes, 22.Gv 2, 5


622 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSotto lo sguardo vigile della Madreóla Comunità ecclesiale cresce comeuna famiglia ravvivata dall'effusione potente dello Spirito e, pronta a raccoglierele sfide della nuova evangelizzazione, contempla il volto misericordiosodi Gesù nei fratelli, specialmente nei poveri e bisognosi, nei lontani dalla fedee dal Vangelo. In particolare, la Chiesa non ha paura di gridare al mondo cheCristo è « la Via, la Verità e la Vita »; 16non teme di annunciare con gioia che«la buona notizia ha il suo centro, anzi il suo stesso contenuto, nella personadi Cristo, il Verbo fatto carne, unico Salvatore del mondo». 17Urge preparare evangelizzatori competenti e santi; è necessario che non siaffievolisca il fervore negli apostoli, specialmente per la missione « ad gentes ».Il Rosario, se pienamente riscoperto e valorizzato, offre un ordinario quantofecondo aiuto spirituale e pedagogico per formare il Popolo di Dio a lavorarenel vasto campo dell'azione apostolica.6. Il compito dell'animazione missionaria deve continuare ad essere impegnoserio e coerente di ogni battezzato e di ogni Comunità ecclesiale. Unruolo più specifico e peculiare compete certo alle Pontificie Opere Missionarie,che ringrazio per quanto già generosamente stanno facendo.A tutti vorrei suggerire di intensificare la recita del Santo Rosario, alivello personale e comunitario, per ottenere dal Signore quelle grazie di cuila Chiesa e l'umanità hanno particolare necessità. Invito proprio tutti: bambinie adulti, giovani e anziani, famiglie, parrocchie e comunità religiose.Tra le tante intenzioni, non vorrei dimenticare quella della pace. Laguerra e l'ingiustizia hanno il loro inizio nel cuore «diviso». «Chi assimila ilmistero di Cristo — e il Rosario proprio a questo mira —, apprende il segretodella pace e ne fa un progetto di vita». 18Se il Rosario batterà il ritmo dellanostra esistenza, potrà diventare strumento privilegiato per costruire la pacenei cuori degli uomini, nelle famiglie e tra i popoli. Con Maria tutto possiamoottenere dal Figlio Gesù. Sorretti da Maria, non esiteremo a dedicarci congenerosità alla diffusione dell'annuncio evangelico sino agli estremi confinidella terra.Con tali sentimenti, di cuore tutti vi benedico.Dal Vaticano, 12 Gennaio 2003, Festa del Battesimo del SignoreIOANNES PAULUS PP. II161718Gv 14, 6.Rosarium Virginis Mariae, 20.Rosarium Virginis Mariae, 40.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 623IIOb diem aegrotis dicatum missus1. "We have seen and testify that the Father has sent his Son as theSaviour of the world... We know and believe the love God has for us". 1These words of the Apostle John are a good summary of what theChurch seeks to do through her pastoral work in the area of health care.Recognizing the présence of the Lord in our suffering brothers and sisters,she strives to bring them the good news of the Gospel and to offer themauthentic signs of love.This is the context of the Eleventh World Day of the Sick, which will takeplace on February 11, 2003 in Washington, D.C., in the United States, at theNational Shrine of the Basilica of the Immaculate Conception. The choice ofplace and day invites the faithful to turn their hearts and minds to theMother of the Lord. The Church, entrusting herself to our Lady, is inspiredto bear renewed witness to charity, in order to be a living icon of Jesus Christ,the Good Samaritan, in the numberless situations of physical and moralsuffering in the world today.Urgent questions about suffering and death, dramatically présent in theheart of every person despite the continuai attempts by a secular mentalityto remove them or ignore them, await satisfactory answers. Especially in theprésence of tragic human expériences, the Christian is called to bear witnessto the consoling truth of the Risen Lord, who takes upon himself the woundsand ills of humanity, including death itself, and transforms them into occasionsof grace and life. This proclamation and this witness are to be deliveredto every one, in every corner of the world.2. Through the célébration of this World Day of the Sick, may the Gospelof life and love resound loudly, especially in the Americas, where more thanhalf the world's Catholics live. On the continents of North and South America,as elsewhere in the world, "a model of society appears to be emerging inwhich the powerful predominate, setting aside and even eliminating thepowerless: I am thinking here of unborn children, helpless victims of abortion;the elderly and incurable ili, subjected at times to euthanasia; and themany other people relegated to the margins of society by consumerism andmaterialism. Nor can I fail to mention the unnecessary recourse to the deathpenalty... This model of society bears the stamp of the culture of death, and11 Jn4: 14, 16


624 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeis therefore in opposition to the Gospel message". 2Faced with this worryingfact, how can we fail to include the defence of the culture of life among ourpastoral priorities? Catholics working in the fìeld of health care have theurgent task of doing ali they can to défend life when it is most seriouslythreatened and to act with a conscience correctly formed according to theteaching of the Church.The numerous health care facilities through which the Catholic Churchoffers a genuine testimony of faith, charity and hope are already contributingin an encouraging way to this noble goal. Hitherto these facilities have beenable to rely on a significant number of men and women Religious who guaranteea high standard of professional and pastoral service. I hope that a freshflourishing of vocations will enable Religious Institutes to continue theirmeritorious work and indeed to expand it with the support of many layvolunteers, for the good of suffering humanity in the Americas.. 3. This privileged apostolate involves ali locai Churches. It is thereforenecessary that every Episcopal Conference, through appropriate structures,should seek to promote, guide and coordinate the pastoral care of the sick, sothat the whole People of God become aware of and sensitive to the manydifférent needs of the suffering.In order to make this witness of love practical, those involved in the pastoralcare of the sick must act in full communion among themselves and with theirBishops. This is of particular importance in Catholic hospitals, which in respondingto modem needs are called upon to reflect ever more clearly in their policiesthe values of the Gospel, as the Magisterium's social and moral guidelines insist.This requires united involvement on the part of Catholic hospitals in everysector, including that of finance and administration.Catholic hospitals should be centres of life and hope which promote —together with chaplaincies — ethics committees, training programmes for layhealth workers, personal and compassionate care of the sick, attention to theneeds of their families and a particular sensitivity to the poor and the marginalized.Professional work should be done in a genuine witness to charity, bearingin mind that life is a gift from God, and man merely its steward and guardián.4. This truth should be continuously repeated in the context of scientificprogress and advances in medicai techniques which seek to assist and improvethe quality of human life. Indeed, it remains a fundamental precept that life isto be protected and defended, from its conception to its naturai end.2Apostolic Exhortation Ecclesia in America, 63.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 625As I stated in my Apostolic Letter Novo millennio ineunte, "The service ofhumanity leads us to insist, in season and out of season, that those using thelatest advances of science, especially in the fìeld of biotechnology, must neverdisregard fundamental ethical requirements by invoking a questionable solidaritywhich eventually leads to discriminating between one life and anotherand ignoring the dignity which belongs to every human being" . 3The Church, which is open to genuine scientific and technological progress,values the effort and sacrifice of those who with dedication and professionalismhelp to improve the quality of the service rendered to the sick,respecting their inviolable dignity. Every therapeutic procedure, all expérimentationand every transplant must take into account this fundamentaltruth. Thus it is never licit to kill one human being in order to save another.And while palliative treatment in the final stage of life can be encouraged,avoiding a "treatment at all costs" mentality, it will never be permissible toresort to actions or omissions which by their nature or in the intention of theperson acting are designed to bring about death.5. My earnest hope for this Eleventh World Day of the Sick is that it willinspire in diocèses and parishes a renewed commitment to the pastoral care ofthe sick. Proper attention must be given to the sick who remain at home, giventhat less and less time is actually being spent in hospital and the sick are oftenbeing entrusted to their own families. In countries without adequate healthcare facilities, even the terminally ili are left at home. Parish priests and allpastoral workers must be vigilant and ensure that the sick never lack theconsoling présence of the Lord through the word of God and the Sacraments.Proper attention should be given to the pastoral aspect of health care inthe formation of priests and Religious. For it is in care for the sick more thanin any other way that love is made concrete and a witness of hope in theRésurrection is offered.6. Dear chaplains, religious, doctors, nurses, pharmacists, technicians, administrativepersonnel, social assistants and volunteers: the World Day of theSick offers a special opportunity to strive to be ever more generous disciples ofChrist the Good Samaritan. Be aware of your identity and learn to recognize inthose who suffer the Face of the sorrowful and glorious Lord. Be ready to bringhelp and hope especially to those afflicted with new diseases, such as AIDS, andwith older diseases, such as tuberculosis, malaria and leprosy.3No. 51.41 - A.A.S


626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDear brothers and sisters who suffer in body or spirit, to you I express myheartfelt hope that you will learn to recognize and welcome the Lord whocalis you to be witnesses to the Gospel of suffering, by looking with trust andlove upon the Face of Christ Crucified 4and by uniting your sufferings to his.I entrust you all to the Immaculate Virgin, our Lady of Guadalupe,Patroness of the Americas and Health of the Sick. May she hear the prayersthat rise from the world of suffering, may she dry the tears of those in pain,may she stand beside those who are alone in their illness, and by her motherlyintercession may she help believers who work in the fìeld of health care to becrédible witnesses to Christ's love.To each of you I affectionately impart my Blessing!From the Vatican, 2 February 2003IOANNES PAULUS PP. II4Cf.. Novo millennio ineunte, 16.


Congregatio de Causis Sanctorum 627<strong>ACTA</strong> CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMBELLOHORIZONTINABeatificationis et canonizationis Servi Dei Eustachii Van Lieshout (in saec.: Humberti)sacerdotis professi Congregationis SS. Cordium Iesu et Mariae (Picpus)(1890-1943)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«Gratia et veritas per Iesum Christum facta est» (Io 1, 17).Dei Servus Eustachius Van Lieshout (in saec.: Humbertus), divinae gratiaerespondens et vocationi missionariae, totum adhaesit et mente et animoveritati a Christo revelatae et valde operam dedit ad eam diffundendam,antea apud Batavos et postea multos per annos in Brasilia, ubi utile munusapostolicum profudit sapienti commercio talentorum a Domino acceptorumpro salute animarum.Hic testis fidelis caritatis Dei in vico v. d. Aarle-Rixtel, in dioecesi Buscoducensi,in Batavia, die 3 mensis Novembris anno 1890 natus est exfamilia agricolarum bene de rebus domesticis constitutorum atque piorum.Primis discentium elementis imbutus, gymnasialia studia prosecutus est Geniertet in studiis assidue incubuit. A prima adulescentia vocationem ad vitamconsecratam ac sacerdotalem sensit. Beati Damiani Iosephi de Veuster (1840-1889), leprosorum apostoli, exemplum eum impulit ut se adiungeret ad CongregationemPatrum Sacrorum Cordium Iesu et Mariae (v. Picpus) anno1905. Novitiato expleto, Tremeloo Belgico professionem temporariam emisitdie 27 mensis Ianuarii anno 1915 illamque perpetuam die 18 mensis Martiianno 1918. Studiis theologicis expletis, ordinationem sacerdotalem excepitanno 1919. Postea munus ei tributum est coadiutoris Magistri Novitiorum etetiam illud auxiliaris spiritualis in compluribus paroeciis. Maxima cura administrationiSacramenti Reconciliationis, consociationibus paroecialibus,operariis et infirmis se dedit. Anno 1925 Congregationis Moderatores eumad serviendam dioecesim Brasiliensem Uberabae una eum duobus sodalibus


628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialemiserunt et insequenti anno creatus est Aguae Sujae parochus. Adsidue officiopastorali functus est, vehementer obstans religiosae inscienti ae et moribuscorruptis. Exitibus prosperis conspectis, anno 1935 nova paroecia Poà nonlonge ab urbe Sancti Pauli ei commissa est. Servo Dei agendum fuit in contextupraesertim difficili ob ingentem numerum Reformatae ecclesiae sectatorumobque propagationem spiritismi et egestatem moralem et corpoream.Quam condicionem ipse superavit missionali vi et operam dedit assiduam admaiorem Dei gloriam et pro salute animarum. Charismate praeditus est aegrotoscurandi, quod prudentia atque humiliter coluit. Hoc ministerium, unacum exemplari vitae ratione, de rebus divinis orationibus et catechetica institutione,quam promoverat, conversiones expedivit ad Catholicam Ecclesiam.Testatus est sine aliqua dissimulatione vel condicionibus fidem, spem etcaritatem, virtutes quae eius copiosam operam apostolicam et actiones providasfulserunt. Suam spiritualitatem praecipue aluit sacrificio eucharistico,verbo Dei, precibus, devotione erga eucharisticum mysterium atque ergaBeatam Virginem Mariam et S. Joseph. Apostolatus operae pro eo sanctificationiseximium fuerunt instrumentum. Inconcussa atque firma fide in Dominofultus, assecutus est miram animi serenitatem omniaque impedimentaforti animo vicit. Propter amorem Dei maxima diligentia ad evangelizandumse dedit; peccatis et doctrinalibus erroribus firmiter obstitit; operam deditimpensam ad serviendos indigentes sive spiritualiter sive corporaliter. Suasorprudens, sapiens et valde idoneus ad moderationem animarum, ita ut frequentioresin dies essent qui ad eum adirent ad accipienda consilia, praesidium,solacium. Accurate leges divinas observavit, Ecclesiae praecepta, vota,vitae rationem suae Congregationis religiosae; suum cuique tribuit, nulladiscriminatione arbitraria effecta. Ingenium suum, natura vehemens, coërcuit;parentibus, praeceptoribus, moderatoribus, in quorum directoriis repercussamagnoscebat voluntatem Dei, oboedivit. Vitam egit puram, parcam,pauperem, contentus illis rebus quibus donabatur cum nullas ostenderet illecebraserga supervacanea. Modestus ac verecundus, castitatis virtutem habituostendebat. In postremis annis vitae in varios locos Brasiliae traductusest, varias sedes humili consensu accipiens et oboedienter. Ubique solita curain sacerdotali ministerio incubuit. Mortuus est die 30 mensis Augusti anno1943 morbo tiphi correptus dum quemdam tali morbo affectum curaret.Extremum vitae spiritum edidit gratias Deo agens pro donis acceptis etgaudia praecipiens aeternae beatitudinis.Fama sanctitatis clara, Archiepiscopus Bellohorizontinus eius beatificationiset canonizationis Causam per celebrationem Processus Ordinarii Infor-


Congregatio de Causis Sanctorum 629mativi (annis 1963-1966) inchoavit. Additi sunt etiam Rogatoriales Buscoducensis,Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii, Sancti Pauli in Brasilia, Uberabensis.Horum Processuum auctoritas a Congregatione de Causis Sanctorumdecreto diei 12 mensis Decembris anno 1986 probata est. Positioneparata more solito, dissertum est de virtutibus an Servus Dei heroice eascoluisset. Felici cum exitu, die 25 mensis Octobris anno 2002, CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum effectus est. Patres Cardinales et Episcopi,in Sessione Ordinaria die 4 mensis Februarii anno 2003 congregati,audita relatione Exc.mi D. Aloisii Dossena, Archiepiscopi tit. Carpitani, CausaePonentis, edixerunt Servum Dei virtutes théologales, cardinales iisqueadnexas ad modum heroum coluisse. Facta demum de hisce omnibus rebusSummo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibusdecretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascriptoCardinali Praefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis eisque adstantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibusFide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibusPrudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in graduheroico, Servi Dei Eustachii Van Lieshout (in saec.: Humberti), Sacerdotisprofessi Congregationis SS. Cordium Iesu et Mariae (Picpus), in casu et adeffectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, 12 mensis Aprilis A. D. 2003.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSL. m s.Praefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeBRIXIENSISBeatificationis et canonizationis Servi Dei Moysis To vini sacerdotis dioecesis Brixiensis(1877-1930)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS« Posui vos, ut vos eatis et fructum afferatis, et fructus vester maneat»(Io 15, 16),Verba Iesu Christi sacerdotalem illuminaverunt vitam Moysis Tovini, quivelut indefessus vineae Dominicae operarius Regno Dei aedificando fructuosamoperam dedit, cum lumen Evangelii in orbem diffunderet et formationemcandidatorum ad sacerdotium, quibus sanctitatis exstitit magister pastoralisquecaritatis, prudenter seduloque curaret.Qui humilis presbyter et benignus natus est in loco Cividate Camuno id estin vico dioecesis Brixiensis, die 27 mensis Decembris anno 1877, ex EugenioTovini, beati Iosephi Antonii fratre, et Dominica Malaguzzi, qui puerum adChristi praecepta educaverunt. Is anno 1892 Seminarii dioecesani alumnusest factus, cum tamen deversaretur apud Ioseph Antonium patruum; in cuiusumbra aliquot annos meditatus est sacerdotium capessere, duce D. AugustinoPedrotti, quo in spiritualibus moderatore dum vixit usus est. Ordinem presbyteratusrecepit die 9 mensis Iunii anno 1900. Cum pastorale munus in pagomontano Astrio brevi tempore esset expertus, superiorum iussu in Urbemstudiorum excolendorum gratia transmigravit; ibique laurea philosophiaeet mathematicae cum docendi facultate decoratus, theologiae quoque licentiamest adeptus. Brixiam reversus anno 1904, quo strictiore proprii Antistitisoboedientia suum ministerium viveret, una cum duobus aliis presbyteris,consentiente Episcopo, initium fecit Congregationis Oblatorum S.Familiae. Qua in communitate, cuius et ipse superior fuit, Servus Dei sacerdotalemperfectionem legibus diligenter servandis sibi constanter proposuit.Animarum sollicitudine flagrans, omnes vires in opera apostolatus impendit,praesertim sacris orationibus habendis et sacramento Paenitentiae administrando,sed et beneficiis in pauperes homines laborantesque familias conferendis.Catecheticae institutioni et catholicae doctrinae inter dioecesis illiuspraeceptores et iuvenes pervulgandae tamdiu favit, quamdiu functus estmunere viceprioris dioecesanae Commissionis de re catechetica, idemquepraesidis Sectionis de cultu et humanitate Socialis iuvenum Foederis subnomine Leonis PP. XIII congregati, cumque ab anno 1926 Scholae catechismimagistris instituendis fieret moderator idemque christianae doctrinae in


Congregatio de Causis Sanctorum 631ludis Brixiensibus docendae praefectus. Qui curam pastoralem paroeciae Provagliod'Iseo, mox illius quoque Torbole, priore saeviente populorum conflictu,de mandato episcopali suscipiens, praecipue in familias militum et in aegrotanteshomines sedulus ac beneflcus exstitit pastor. Propter peculiarem fidemsuam existimatione floruit Servus Dei apud superiores, qui nonnulla ei Curiaemunera, scilicet Tribunalis dioecesani viceofflcialis et synodalis examinatorisnecnon librorum censoris, detulerunt. Temporibus extremis, nempe ab anno1921 ad annum 1926, dioecesani Consilii Actionis Catholicae moderandaerenuntiatus assessor, laicos ad apostolicam actuositatem evangelica prudentiadirexit. Qui quamvis tenui valetudine exsisteret, nihilominus confratribusiuvandis, eorumque infirmorum muneri vicarius succedendo simul et animisin semitis Dei comitandis omni tempore praebuit se vacantem. Diutius atqueimpensius Servus Dei Seminario dioecesano operam navavit, qui inde abanno 1904 usque ad annum 1930 in lyceo scholisque theologiae plurimasdocuit disciplinas, videlicet philosophiam, mathematicam, socialem doctrinam,sociologi am, apologeticam et theologiam dogmaticam, cuius laureamMediolani anno 1908 meruerat. Constanti subtilitate et diligentia singulasServus Dei scholas accurate meditabatur, in explicando planus et purus etsobrius, erga discipulos aliosque magistros benignus et obsequens, in aestimationibusaequus, observandis temporibus religiosus, ad Ecclesiae magisteriumsuperiorumque praecepta perdocilis. Is docti piique sacerdotis nomeninvenit apud Seminarii universitatem atque Episcopum, qui eum anno 1923in canonicorum Capitulum ascripsit; cumque ab anno 1926 in ipso Seminariomunus rectoris efficeret, Eucharistiae cultu et Immaculatae Virginis Deiparaeveneratione necnon Ecclesiae Summique Pontificis amore fidelitatemerga vocationem alumnis, quibus rerum humanarum contemptionem adderet,paterna benevolentia inculcavit. Munus alios docendi Servus Dei in simplicitate,perseverantia et diligentia exsequebatur, idem magister ac testis: naminde ab adulescentia cum Deo ambulavit, idemque humanas, christianas etsacerdotales virtutes exercuit, et in via sanctitatis assidue processit, egregiumanimi candorem singularemque perfectionem evangelicam adipiscens. Divinaegratiae docilis et a peccatis licet venialibus abhorrens, Dei voluntatempariterque Ecclesiae praecepta superiorumque mandata diligenter effecit, quiliturgia, cultu eucharistico et mariali, Divino Verbo, oratione, necnon aeternisrebus meditandis animoque contemplandis, theologiae studiis excolendiset pastorali navitate multiplici fidei, spei et caritatis lampades aluit. Sacerdotalimissioni quo responderet praestantius, plurimis associationibus suumdedit nomen, sed cordi praesertim habuit Apostolicam sacerdotum dioecesa-


632 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenorum Unionem, cuius cotidiana officia fideliter observabat. Speciosa is minimegessit, qui autem occultus singula sacerdotalia munia summa curapraestavit, omni tempore vitae suae testificaras se Deum ex tota fortitudinesua diligere seque proximum prout Divinus nos Magister edocuit (cf. Io 15,12). Caritate compulsus, vigesimo quinto sacerdotalis muneris natali, SacratissimoCordi Iesu, patienti et multae misericordiae, victimam se obtulit, cumpostea se tamquam parvam magnae Hostiae, Iesu nempe Crucifixo, haberetinsertam. Prudentiam in apostolatu exercuit singularem, ipsamque cum sacrorumalumnos efformans tum rationes magis ad suam aliorumque sanctificationemdeligens opportunas, quippe qui iustus, rebus adversis constans,amabilis, mitis, sui compos, temperans, pauper, castus et oboediens est inventus.De illo quondam suo philosophiae et theologiae praeceptore recordarasest Ioannes Baptista Montini Archiepiscopus, qui postea ad Summi Pontificatusmunus evectus nomen sibi imposuit Pauli PP. VI, cum haec scriberet:«Magnae virtutis presbyter fuit Moyses Tovini, [...] isque presbyter, utdecet, absolutus, [...] qui ad explorandas spirituales divitias eiusmodi vivendirationis, quae consulto modestiori oboedientiae suique oblationis rerumquehumanarum contemptionis consilio contineretur, promptissimus erat. Quaequidem facultas, ut opinor, eum omnibus statuit exemplo, eademque magistrumeffecit, quem nunc porro exemplar, memoria dignum et aemulatione,proponit ». Qui mundanum hoc iter mira celeritate conficiens, locum operaesuae usque ad extremos dies obtinuit, manifestis infirmitatis indiciis neglectis:nam, cum paucos dies in Brixiensi valetudinario Fatebenefrateili cubuisset,matutino tempore die 28 mensis Ianuarii anno 1930 sancte in Dominoobdormivit. Labentibus annis eiusmodi fama sanctitatis aucta est atque confirmata,quam ob rem Episcopus Brixiensis Causae beatificationis et canonizationisinitium fecit. Vis iuridica Processus Ordinarii Informativi, annis1963-1972 celebrati, subsequentisque Processus Cognitionalis (annis 1982-1984), agnita est a Congregatione de Causis Sanctorum per decretum die 14mensis Iunii anno 1991 latum. Positione praeparata, disceptatum est secundumnormas utrum Servus Dei virtutes gradu heroico exercuisset. Die 8mensis Novembris anno 2002 habitus est, felici cum exitu, Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum. Patres Cardinales et Episcopi, in SessioneOrdinaria die 7 mensis Ianuarii huius anni congregata, audita relatione Em.­mi Card. Augustini Cacciavillan, Causae Ponentis, confessi sunt Moysen Tovinipresbyterum virtutes théologales, cardinales iisque adnexas in graduheroico exercuisse. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo PontificiIoanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione,


Congregatio de Causis Sanctorum 633Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataquehabens, mandavit ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia,Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico,Servi Dei Moysis Tovini, sacerdotis dioecesis Brixiensis, in casu et ad effectum dequo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. 8B S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisCENOMANENSISBeatificationis et canonizationis Servi Dei Basilii Antonii Mariae Moreau sacerdotisfundatoris Congregationum Religiosorum et Religiosarum a S. Cruce (1799-1873)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«Ecce Deus salutis meae; fiducialiter agam et non timebo» (Is 12, 2).Servus Dei Basilius Antonius Maria Moreau, de instrumentis humanisquepraesidiis diffidens, in Domino propriam spem reposuit et ab Ipso opportunafirmatus est fortitudine ad innumeras oppetendas difficultates gravesquecontumelias superandas. Cum vero opus exsequeretur historico illo temporepost Gallicani rerum eversionem, ad spiritualem Ecclesiae renovationem efficacitercontulit, assiduam adhibens curam de missionibus ad populum, dechristiana iuvenum institutione nec non de pluribus caritatis operibus. Adstabilitatem et continuationem sui operis confirmandas, duos ramos condidit,42 - A.A.S


634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevirorum scilicet et mulierum, novae familiae religiosae, quae appellatur CongregatioReligiosorum et Religiosarum a Sancta Cruce. Hic verus Christitestis die 11 mensis Februarii anno 1799 in loco vulgo Laigné-en-Belin (Sarthe,in Gallia) e mercatorum familia natus est. Apud suos christianis moribusinstitutus est et a suo parocho, praeter catecheticam instructionem, litterarumrudimenta didicit. Deinde Collegium loci Château-Gontier ingressus est etpostea Cenomanum se contulit, ubi in Seminario philosophicis et theologicisstudiis se dedit. Sacerdotali auctus est ordinatione die 12 mensis Augustianno 1821 et, ad formationem perficiendam, a suo Episcopo missus est inSeminarium Sancti Sulpicii, Lutetiae Parisiorum, ibique biennium moratusest. Cenomanum regressus, officium assumpsit docendi philosophiam, theologiamdogmaticam et Sacram Scripturam; eodemque tempore assiduam exsecutusest pastoralem actuositatem. Sollicitus de Regno Dei deque animarumsalute, mense Augusto anno 1835 societatem instituit sacerdotumdioecesanorum ad parochos sustinendos in ministerio praedicationis praesertimapud regiones rurales. Sed nondum pauci abierant dies, cum, de Episcopimandato, regimen suscepit Instituti Fratrum Sancti Ioseph, quod quindecimante annos a quodam sacerdote eiusdem dioecesis, Iacobo Francisco Dujarié,conditum fuerat, cuius finis erat elementariam curare institutionem puerorumin vi eis regionis morantium. Servus Dei suam sacerdotum societatemconiunxit cum coetu Fratrum Sancti Ioseph, quod die 1 mensis Martii anno1837 per sic dictum «Actum Fundamentalem» ad rem perduxit. Ita fundamentaiecit Congregationis a Sancta Cruce, destinatae ad subveniendum pastoralibuset institutoriis necessitatibus Ecclesiae in Gallia, quae Ecclesiahaud plures ante annos saeva rerum eversione vastata erat. Anno 1838 ServusDei Regulam Vitae tradidit etiam nonnullis mulieribus quas congregaveratad curam presbyteris et fratribus a Sancta Cruce praestandam. Iisdemmunera commisit domum curandi et infirmos in suis institutis educationis;postea ad didacticam actionem eas promovit. Die 15 mensis Augusti anno1840 Servus Dei, primus presbyter novae Congregationis a Sancta Cruce,vota religiosa publice emisit. Eius sodales presbyteri, fratres et sorores vulgosunt appellati «Salvatoriani», «Iosephini» et «Marianitae» a Sancta Cruce.Labente tempore, de Sanctae Sedis rogatu, coetus sororum mutatus est inCongregationem sui iuris sororesque appellatae sunt «Marianitae a SanctaCruce»; quam Congregationem Sancta Sedes approbavit anno 1867, dumInstitutum virorum anno 1857 pontificiam iam adeptum erat approbationem.Opus, a Dei Servo conditum ad evangelicum nuntium diffundenduminter rusticanas regiones et in exteris missionibus nec non ad christianam


Congregatio de Causis Sanctorum 635tradendam institutionem iuvenibus tam materialiter quam spiritualiter indigentibus,celeriter progressum est, atque per Africam Septemtrionalem etAmericanam Continentem propagatum. Conditor eius contulit etiam ad primumorphanotrophium rurale Romae instituendum, optatis annuens BeatiPii IX, qui eum Missionarii Apostolici titulo insigniverat. Attamen, ut amicisDei et fidelibus Evangelii testibus saepe contingit, Pater Basilius accusationeset improbationes pati debuit. Etenim, aliquot sodales Instituti, cui ipsetotis suis viribus vigorem dederat, iniuste accusaverunt eum de vitiosa rerumadministratione nec non de tyrannico regimine. Ille itaque, rationem habensde sic stantibus rebus, consilium cepit munus Supremi Moderatoris abdicandoquod consilium prius a Sancta Sede reiectum fuit ac deinde acceptum.Haec incommoda mira cum serenitate toleravit, solacium inveniens in fideerga Christum, qui iugiter iter eius illuminavit. Revelatis veritatibus firmitercredidit et, per assiduum praedicationis ministerium, harum veritatum cognitionemapud populum Dei magis in dies diffudit. Propriam spiritualitatemnutrivit per Eucharistiam et per Beatissimae Virginis Mariae et Sancti Iosephdevotionem. In vitae decursu semper ad caelestia mentem defixit. Vitamplerumque gerebat ante conspectum Domini, ad quem cogitationes referebatet opera. Dilectio erga Christum impulit eum ad enixam exsequendam actuositatemapostolicam et ad laborem pro Dei gloria animarumque salute frugifereexercendum. Tam exemplo vitae quam scriptis omnes contendit hortariad quodlibet peccati genus repellendum. Vir indefatigabilis in opere, innumerapertulit sacrificia in bonum proximi, in quo Divini Redemptoris vultumcontuebatur. Prae neglegentia aliquot sodalium suae Congregationis, quigraves nummarias difficultates attulerunt ei, prudentia iustitiaeque sensuita egit, ut bonam Instituti famam tuendam semper curaverit atque legitimacreditorum iura explenda. Leges Ecclesiae accurate servavit et RegulamOperis ab ipso conditi. Miro sui ipsius dominatu propriam indolem potiusvehementem continere potuit. Sobriam vitam gessit et rigidam, voluntariascastigationes addens iis iam in ecclesiastica disciplina praescriptis. Patientiaet altissimo humilitatis spiritu innumeras subiit res adversas et aegritudines.Tempore quo Gallicanismus admodum diffundebatur, apertam exhibuit ergaPetri Cathedram fidelitatem. Perseveranter egit in consiliis moderatoris spiritussequendis. A rebus terrenis se alienavit et exemplar exstitit castitatis.Extremis vitae annis in apostolatum tamquam presbyter subsidiarius incubuit.Cenomani animam Domino tradidit die 20 mensis Ianuarii anno 1873sed, priusquam aeternam reciperet mercedem, omnibus qui diuturne obstiterantei aequo animo ignovit.


636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSanctitatis fama erumpente, Episcopus Cenomanensis Causam incohavitbeatificationis et canonizationis, Processum instruens Ordinarium Informativuminter annos 1947-1950. Decreto super Causae Introductione die 2 mensisMaii anno 1955 edito, annis 1955-1957 instructus est Processus Apostolicus.Iuridicam harum Inquisitionum canonicarum validitatem agnovitCongregatio Rituum per decretum die 23 mensis Octobris anno 1959 vulgatam.Post sessionem Consultorum Historicorum quae facta est die 6 mensisDecembris anno 1994, disceptatum est, ut de more, num Servus Dei virtutesheroicum in modum exercuisset. Die 31 mensis Ianuarii anno 2003 actus estCongressus Peculiaris Consultorum Theologorum omnibus faventibus suffragiis.Patres Cardinales et Episcopi in Sessione Ordinaria congregati die 18mensis Martii anno 2003, audita relatione Ponentis Causae, Exc.mi D.niAemilii Eid, Episcopi titulo Sarepteni Maronitarum, edixerunt Servum DeiBasilium Antonium Mariam Moreau in virtutibus theologalibus, cardinalibuseisque adnexis exercendis heroicum gradum attigisse.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, Beatissimus Patersollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe etCaritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, ServiDei Basilii Antonii Mariae Moreau, sacerdotis, fundatoris Congregationum Religiosorumet Religiosarum a S. Cruce, in casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. 8B S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio de Causis Sanctorum 637CARTHAGINENSIS IN HISPANIABeatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Pietatis a Cruce (in saec.: ThomasiaeOrtiz Real) fundatricis Congregationis Sororum Salesianarum S. CordisIesu (1842-1916)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Dei Serva Pietas a Cruce (in saec.: Thomasia Ortiz Real) nataest die 12 mensis Novembris anno 1842 in pago v. d. Bocairente in archidioecesiValentina, in Hispania. Iam ab infantia se Domino consecraturam optavit, sedpater eius non probavit. Ideo intra domesticos parietes manens, precibus operibusquepietatis, longe a qualibet ambitione se dedit. Quotiescumque potuit,ingressa est in varia instituta religiosa, sed semper ei propter infirmam valetudinemexeundum fuit. Anno 1884 Puéblete de Soto Congregationem constituitTertiariarum quae postea eam reliquerunt. Anno 1890 Alcantarillae fundavitCongregationem Sororum Salesianarum S. Cordis Iesu, quibus praefuitsapienter ac sollicite usque ad annum 1914. Onusta meritis et sanctitatis famacircumdata, mortua est die 26 mensis Februarii anno 1916. Summus PontifexIoannes Paulus II, die I mensis Iulii anno 2000, Dei Servam heroice exercuissevirtutes théologales, cardinales iisque adnexas agnovit.Eius beatificatione instante, Postulatio Causae supposuit sententiae huiusCongregationis de Causis Sanctorum miram putatam sanationem SororisEleonorae Rodríguez Barranco, religiosae Congregationis conditae a ServaDei quam diximus. Ista Soror, novitiatus tempore, propter casum, vulnusexcepit in sede sacrali lumborum, quod postea ei adsiduos excitavit dolores,qui anno 1987 increbuerunt specie ischiadici doloris duo latera habentis maioreex parte sinistra cum mutationibus libramenti. Anno 1988 manifesta apparuithernia disci in sede L5-S1 quamobrem sectioni chirurgicae subiecta estdie 4 mensis Decembris eiusdem anni. Vesica aracnoidhea atque haematomacalcificatum declarata sunt. Adhibita est laminectomia decomprimens cumexstirpatione vesicae. Vulnus operatorium non perfecte coiit. Etiam si novusconatus suturae captus est, eius pars inferior aperta mansit et copiosumliquorem effudit. Quae cum ita sint, Soror assiduo capitis dolore maximecervicis et artuum inferiorum cruciabatur. Ad fistulam toliendam secernentem,chirurgus molitus erat idoneam sectionem chirurgicam. Interea Sororaegra eiusque communitas religiosa auxilium divinum intercedente Serva DeiPietate a Cruce advocare coeperant.


638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDie 9 mensis Ianuarii anno 1989, sacrum novendiale inceperunt Matri Conditriciet, die subsequenti, ante discessum ad Cordubam, ubi chirurgica operatiofutura esset, imposita est reliquia eiusdem Matris parti aegrotae Sororis Eleonorae,quae in itinere sensit liquoris exitum finem habuisse et bonam esse valetudinem.In valetudinario medici fistulam perfecte siccam esse animadverterunt.Soror domum rediit et die sequenti fístula clausa et perfecte sanata apparuit. Dehisce omnibus rebus in Curia Cordubensi Inquisitio dioecesana instructa estcuius auctoritas recognita est ab huius Dicasterii decreto diei 13 mensis Decembrisanno 1996. Consilium Medicorum in consessu diei 8 mensis Maii anno 2002affirmavit sanationem maxime celerem, completam, stabilem sine morbi postumissignis et quod ad scientiam pertinet inexplicabilem fuisse.Die 13 mensis Decembris eiusdem anni effectus est Peculiaris CongressusConsultorum Theologorum et die 18 mensis Februarii huius anni 2003 facta estSessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae ExcellentissimoD. Xaverio Echevarría Rodríguez, Episcopo tit. Cilibiensi. Et in utroqueCoetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubio ande miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativum prolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Pietatis a Cruce (in saec.: Thomasiae Ortiz Real),Fundatricis Congregationis Sororum Salesianarum S.Cordis Iesu, videlicet demaxime rapida, completa ac stabili sanatione Sororis Eleonorae RodríguezBarranco a « fistola liquorale post-laminectomia lombare, di grossa portata,con continua perdita di liquor per 19 giorni ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. E8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio pro Episcopis 639CONGREGATIO PRO EPISCOPISPROVISIO ECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 1 Augusti 2003. — Cathedrali Ecclesiae Humensi -Thibodensi , Exc.­mum P-D. Samuelem G. Jacobs, hactenus Episcopum Alexandrinum.— Cathedrali Ecclesiae Carolinanae, R.D. Petrum Iosephum Jugis, e cleroeiusdem dioecesis, ibique Vicarium iudicialem et curionem paroeciae NostraeDominae a Lapurdo in oppido vulgo Monroe.— Cathedrali Ecclesiae Bruklyniensi, Exc.mum P.D. Nicholaum A. DiMarzio, hactenus Episcopum Camdensem.die 2 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Elbingensi Exc.mum P.D. IoannemStyrna, hactenus Episcopum titularem Aquipendiensem et Auxiliarem dioecesisTarnoviensis.— Cathedrali Ecclesiae Calatanisiadensi, R. D. Marium Russotto, e clerodioecesis Ragusiensis, hactenus aedis regionalis «Mater Boni Pastoris» proformatione permanenti cleri Praesidem atque Conferentiae episcopalis SiciliaeSecretarium adiunctum.— Metropolitanae Ecclesiae Fodianae-Bovinensi, Exc.mum P. D. FranciscumPium Tamburrino, O.S.B., Archiepiscopum-Episcopum emeritumdioecesis Dianensis-Policastrensis, hactenus Secretarium Congregationispro Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum.die 6 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Georgii Terrae Novae, cuiunitur « in persona Episcopi » Ecclesia Labradorpolitana-ScheffervillensisExc.mum P.D. Duglasium Crosby, O.M.I., Episcopum huius dioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Engativensi, noviter erectae, Exc. mum P.D. HectoremAloisium Gutiérrez Pabón, hactenus Episcopum Chiquinquirensem.— Cathedrali Ecclesiae Soachaënsi, noviter erectae, Exc.mum P.D. DanielemCaro Borda, hactenus Episcopum titularem Rusubisiritanum et Auxiliaremarchidioecesis Bogotensis.


640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 6 Augusti 2003. — Cathedrali Ecclesiae Fontibonensi, noviter erectae,Exc.mum P.D. Henricum Sarmiento Angulo, hactenus Episcopum titularemCrepedulensem et Auxiliarem archidioecesis Bogotensis.die 9 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Maturinensi, R.D. Henricum PérezLavado, e clero archidioecesis Maracaibensis, ibique Seminarii institutoremet parochum.die 13 Augusti. — Metropolitanae Ecclesiae Bisuntinae Exc.mum P.D.Andream Lacrampe, hactenus Episcopum Adiacensem.die 2 Septembris. — Episcopum Auxiliarem dioecesis Vapincensis Exc.­mum P.D. Ioannem Michaelem Di Falco, Episcopum titularem Vallitanum,hactenus Auxiliarem archidioecesis Parisiensis.


Diarium Romanae Curiae 641DIARIUM ROMANAE CURIAESEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:18 luglio 2003 Mons. Antonio Arcari, Arcivescovo tit. eletto di Ceciri, NunzioApostolico in Honduras,31 » » S.E. Mons. Osvaldo Padilla, Arcivescovo tit. di Pia, NunzioApostolico in Costa Rica.4 agosto » S.E. Mons. Francisco-Javier Lozano, Arcivescovo tit. di Peñanel, Nunzio Apostolico in Croazia.5 » » Mons. Eliseo Antonio Ariotti, Arcivescovo tit. eletto di Vibiana,Nunzio Apostolico in Camerun, Nunzio Apostolicoin Guinea Equatoriale.Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:16 giugno 2003 Le LL.EE. i monsignori: Peter Turang, Arcivescovo di Kupang;Angelo Massafra, Arcivescovo di Shkodre; JohnBaptist Odama, Arcivescovo di Gulu; Buti JosephTihagale, Arcivescovo-Vescovo di Johannesburg;Andreas Choi Chang-mou, Arcivescovo di Kwangju;Théodore-Adrien Sarr, Arcivescovo di Dakar; TomaszPeta, Arcivescovo dell'Arcidiocesi di MariaSantissima in Astana; Paulino do Livramento Évora,Vescovo di Santiago de Cabo Verde; Bruno Bertagna,Vescovo tit. di Drivasto; José de JesusQuintero Diaz, Vescovo tit. di Chimera, VicarioApostolico di Leticia; John Tong Hon, Vescovo tit.di Bossa, Ausiliare di Hong Kong; e i Reverendi:mons. Juan Esquerda Bifet, mons. Mario Marchesi,sac. Saturnino Dias, p. Fidel González Fernández,M.C.CL, sac. Jan Gorski, sac. Dimitrios Salachas,suor Elisabetta Adamiak, Consultori delia Congregazioneper l'Evangelizzazione dei Popoli « ad quinquennium».}>» » Le LL.EE. i monsignori: Michael Rozario, Arcivescovo diDhaka; Michel-Marie Bernard Calvet, Arcivescovodi Nouméa, Gabriel Zubeir Wako, Arcivescovo diKhartoum; Laurent Monsengwo Pasinya, Arcivescovodi Kisangani; Albert Kanene Obiefuna, Arci-


642 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevescovo di Onitsha; Medardo Joseph Mazombwe,Arcivescovo di Lusaka; Simon Ntamwana, Arcivescovodi Gitega; Brian James Barnes, Arcivescovo diPort Moresby; Jean-Baptist Pham Minh Man, Arcivescovodi Thành-Phô Hô Chi Minh; GiovanniBernardo Gremoli, Vescovo tit. di Masuccaba, VicarioApostolico di Arabia; Jean-Gabriel Diarra, Vescovodi San; Anthony Theodore Lobo, Vescovo diIslamabad-Rawalpindi; Philippe Ouédraogo, Vescovodi Ouahigouya; i Reverendi: mons. Pio Vito Pinto;mons. Ambrogio Spreafico; p. Jesús CastellanoCervera, O.C.D.; mons. Giuseppe Cavallotto; p. VelasioDe Paolis, OS.; p. Anastasius Disch, O.F.M.Cap.; p. Gianfranco Ghirlanda, S.I.; p. Jesús López-Gay, S.I; p. Agostino Montan, CS.I.; p. FrancescoPavese, I.M.C; sac. Luc Van Looy, S.D.B.; suorGiuseppina Tresoldi, S.M.C.; e il prof. Gaspare Mura,Consultori della Congregazione per l'Evangelizzazionedei Popoli « in aliud quinquennium ».30 giugno 2003 Le LL.EE. i monsignori Daniel Mark Buechlein, Arcivescovodi Indianapolis; Flavio Calle Zapata, Arcivescovo diIbagué; Sémus Hegarty, Vescovo di Derry; RaimondLeo Burke, Vescovo di La Crosse; mons. FernandoOcáriz; p.. Luis Garza Medina, L.C; mons.Giacomo Incitti, sac. Juan Ignacio Arrieta Ochoade Chinchetru; mons. Marcello Bordoni; sac. VittorioGambino, S.D.B.; Sac. Libero Gerosa; sac. JanHendriks; p. André Manaranche, S.I.; mons. LuigiMisto; sac. Francesco Moraglia; p. Nikolaus Schöch,O.F.M.; p. Antonio Sicari, O.C.D.; Sac. AntoonWullepit; dott. Manfred Lütz; dott. William E.May, Consultori della Congregazione per il Clero,« ad quinquennium ».» » » Le LL.EE. i monsignori Eduardo Davino, Vescovo di Palestrina;Marcello Semeraro, Vescovo di Oria; i Reverendi:mons. Juan Esquerda Bifet; mons. AntoniStankiewicz; mons. Kenneth E. Boccafola; mons.Giovanni Carrù; mons. Antonio Miralies; p. JeanGalot, S.I.; p.. Velasio De Paolis, CS..; sac. CesareBissoli, S.D.B.; p. Gianfranco Ghirlanda, S.I.; ilprof. Giorgio Feliciani; l'avv. Paolo Sciumè; il dott.comm. Francesco Silvano, Consultori della Congregazioneper il Clero « in aliud quinquennium ».11 luglio 2003 Mons. Piero Coda, Prelato Segretario della Pontificia Accademiadi Teologìa.2 agosto » S.E. mons. Domenico Sorrentino, Arcivescovo AmministratoreApostolico della prelatura di Pompei e DelegatoPontifìcio per quel Santuario della Beata Vergine


Diarium Romanae Curiae 643del Santo Rosario, Segretario della Congregazione peril Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti «adquinquennium ».Protonotari Apostolici soprannumerari23 maggio 2003 Mons. Lido Ciccolini (Fabriano-Matelica)4 giugno » Mons. Jaime Fraga Fernández (Caracas)9 » » Mons. Tertulian Langa (Cluj-Gherla dei Romeni)14 » Mons. Jose Gamboa (Jaro)» » » Mons. Cario Cascone (Tursi-Lagonegro)21 » » Mons. Kazimierz Piwowarski (Plock)Prelati d'onore di Sua Santità4 giugno 2003 Mons. Peter Grant (Leeds)» » » Mons. Michael J. Mellone (Washington)9 » » Mons loan David (Cluj-Gherla dei Romeni)» » Mons. Alexandra Nicula (Cluj-Gherla dei Romeni)» » Mons. Vasile Femea (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Mons. Ioan M. Bota (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Mons. Ioan Vasile Botiza (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Mons. Gheorghe Breharu (Cluj-Gherla dei Romeni)» » Mons. Vasile Gherman (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Mons. Gheorghe Neamiu (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Mons. Matei Boilà (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Mons. Grigore Zàgrean (Cluj-Gherla dei Romeni)9 giugno » Mons Mircea Irimie (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Mons. Tiberiu Lazàr Marfian (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Mons. Bruno Ginelli (Crema)» » » Mons. Pedro Ignacio Puentes Suarez (Málaga-Soata)» » » Mons. Edmund Podzielny (Opole)» » » Mons. Jean-Marc Robillard (Saint-Hyacinthe)10 » Mons. Giancarlo Anderlini (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino)» » » Mons. Georgius Henricus Szymerowski (Elk)» » » Mons. Paolo Giordano (Trapani)14 » » Mons. Josef Mass (München und Freising)» » » Mons. Mariadas Joseph (Trivandrum dei Latini)21 » Mons. Amado E. J. Römer (Willemstad)» » » Mons. Santiago Ollaquindia Aguirre (Ciudad Guayana)» » » Mons. Nathaniel C. Obiagba (Onitsha)» » » Mons. Ferdinand Onuorah Ugwueze (Onitsha)» » » Mons. Vincent John Nweke Madike (Onitsha)27 » » Mons. Claudio Sale (Jaro)30 » » Mons. Idilio Lazzeri (San Miniato)


644 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCappellani di Sua Santità2 giugno 2003 II sac. Otto Wengenmaier (Fulda)» » » Il sac. Michael Frhr. von Lüninck (Fulda)» » » Il sac. Diego Giovanni Ravelli (Velletri-Segni)4 » » Il sac. Natale Azzan (Concordia-Pordenone)» » » Il sac. Klaus Krämer (Rottenburg-Stuttgart)» » » Il sac. Robert Cary Hill (Washington)» » » Il sac. Robert Louis Keesler (Washington)9 » » Il sac. Joseph Lee Jak-Ro (Inch'ón)» » » Il sac. Leon Cibwabwa (Mbujimayi)» » » Il sac. Andreas Hanich (Opole)» » » Il sac. Ioachimus Waloszek (Opole)» » » Il sac. Patrick Jacquin (Paris)» » » Il sac. Andrzej Miszewski (Pelplin)» » » Il sac. Franz Hofstetter (Sankt Pölten)» » » Il sac. Josef Peham (Sankt Pölten)» » » Il sac. José Moacir Pessanha (Säo Joäo Maria Vianney)» » » Il sac. Emanuel José Possidente (Säo Joäo Maria Vianney)» » » Il sac. Eduardo Athayde (Säo Joäo Maria Vianney)10 » » Il sac. Clodoaldo de Paiva (Amparo)» » » Il sac. Angelo Monconi (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino)» » » Il sac. Luigi Merli (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino)» » » Il sac. Aldo Maialoni (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino)» » » Il sac. Adelino De Sousa Lopes (Braga)» » » Il sac. Gerald Eugenio Cadieres Araujo (Maracaibo)» » » Il sac. Rosevaldo Caldeira de Souza (Palmeira dos Indios)» » » Il sac. Delorizano Marques da Rocha (Palmeira dos Indios)» » » Il sac. Petrucio Bezerra (Palmeira dos Indios)» » » Il sac. José Magno do Nascimento (Patos de Minas)10 » » Il sac. Juan Rodríguez Orengo (Foncé)» » » Il sac. José Rafael Escobar Escobar (Quito)» » » Il sac. Lucio Ruiz (Santa Fé de la Vera Cruz)» » » Il sac. Bogdan Krawczyk (Siedice)» » » Il sac. Mieczyslaw Lipniacki (Siedlce)» » » Il sac. Kazimierz Niemirka (Siedlce)» » » Il sac. Giovanni Caprini (Tortona)» » » Il sac. Francesco Giorgi (Tortona)14 » » Il sac. Domenico Di Salvia (Capua)» » » Il sac. Andrea Monaco (Capua)» » » Il sac. Vincenzo Schiavone (Capua)» » » Il sac. Jacques Thomas (Dijon)» » » Il sac. Wolfgang Huber (München und Freising)» » » Il sac. Bernhard Schömann (München und Freising)» » » Il sac. Werner Eichinger (München und Freising)» » » Il sac. Karl Ellmann (München und Freising)» » » Il sac. Giovanni Varriale (Nola)


Diarium Romanae Curiae 64514 giugno 2003 II sac, Raffaele Menzione (Nola)» » »> Il sac. A. George Paul (Trivandrum dei Latini)» » » H sac. James Culas (Trivandrum dei Latini)16 » » H sac. Paolo Rizzi (Vigevano)20 » » Il sac. Jozef Hrtus (Banská Bystrica)» » » Il sac. John G. Stillrnank (Madison)» » » Il sac. Roberto Avellana Olaguer (Manila)21 » » Il sac. Bonìface Asuzu (Onitsha)» » » Il sac. Basii Onwuasomba (Onitsha)» » » Il sac. Clement Okpala (Onitsha)» » » Il sac. Emmanuel Nwosu (Onitsha)27 » » Il sac. Emmanuel Celeste Trance (Jaro)» » » Il sac. Jose Marie Delgado (Jaro)» » » Il sac. Meliton Bedia Oso (Jaro)» » » Il sac. Sozonte Borro Catalana (Jaro)» » » Il sac. Agripino Soquena, Jr. (Jaro)30 » »> Il sac. Melchiorre Vutera (Agrigento)» » » Il sac. Gaetano Di Liberto (Agrigento)» » » Il sac. Salvatore Muratore (Agrigento)» » » Il sac. Saverio Taffari (Agrigento)» » » Il sac. Pedro Narbona Bugueno (Santiago de Chile)» » Il sac. Juan de la Cruz Suárez Campos (Santiago de Chile)» » Il sac. Ignacio Muñoz Muñoz (Santiago de Chile)» » » Il sac. Stanislao Karp (Wroclaw)» » » Il sac. Mariano Biskup (Wroclaw)» » » Il sac. Joanni Kisz (Wroclaw)ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II haconferito:La Commenda con Placca dell 'Ordine di San Gregorio Magno12 aprile 2003 Al sig. José Barroso Chàvez (Messico)12 giugno » Al sig, Francesco Ercolano (Italia)24 » » Al sig. Peter Sonnenhol (Germania)» » » Al sig, Abdulla F. Vaia (Libia)27 » » Al sig. Gustavo Selva (Roma)La Commenda dell 'Ordine di San Gregorio Magno11 marzo 2003 Al sig. Alberto Clarizio (Salerno - Campagna - Acerno)12 aprile » Al sig. Guillermo Ballesteros Chàvez (Netzahualcóyotl)21 giugno » Al sig. Cari James Melvey (Australia)30 » » Al sig, Amedeo Brogli (Roma)


646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIl Cavalierato dell 'Ordine di San Gregorio Magno1249»162127aprilegiugno»2003 Al sig. Héctor Maria Uriarte de Uriarte (Netzahualcóyotl)» Al sig, Andrea Ranieri (Roma)» Al sig. Raymond Najjar (Bairut dei Latini)» Al sig. Petre Pitea (Cluj-Gherla dei Romeni)» Al sig. Alfio Morfini (Roma)» Al sig. John Chikezie Odike (Onitsha)» AI sig. Assaad Renno (Saida dei Maroniti)» Al sig. Louis Moulas (Toulouse)» Al sig. Onelio Pratesi (Urbino-Urbania-SantAngelo in Vado)» Al sig. Giancarlo Di Ludovico (Urbino-Urbania-SantAngeloin Vado)» Al sig. Antonio Bruscoli (Urbino-Urbania-Sanf Angelo inVado)La Croce di Dama dell ' Ordine di San Gregorio Magno9 giugno 2003 Alla sig.ra Viorica Olteanu (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Alla sig.ra Eugenia Fàrcas (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Alla sig.ra Maria Boilà (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Alla sig.ra Zoifa Craciun (Cluj-Gherla dei Romeni)27 » » Alla sig.ra Agnese Vastano (Urbino-Urbania-Sanf Angelo inVado)La Commenda dell 'Ordine di San Silvestro12 aprile 2003 Al sig. Hans Van Luit (Netzahualcóyotl)23 » » Al sig. Antonio Zini (Reggio Emilia-Guastalla)» » » Al sig. Francesco Camurri (Reggio Emilia-Guastalla)21 giugno » Al sig. Bernward Beverie (München und Freising)Il Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro12 maggio 2003 Al sig. Johannes Henricus Arnoldus Van den Berk f s-Hertogenbosch)9 giugno » Al sig. Virginio Faggian (Brescia)» » » Al sig. Eugen Lupu (Cluj-Gherla dei Romeni)» » Al sig. Ignatz-Wessel Freiherr von Landsberg-Velen (Münster)10 » » Al sig. Giuseppe Maiorano (San Severo)20 » » Al sig. Paul Kathol (Bamberg)» » » Al sig. Patrizio Serafini (Frascati)» » » Al sig. Paolino Perdisa (Imola)» » » Al sig. Volodymyr Kozhan (Lviv degli Ucraini)» » » Al sig. Nicola Coppola (Sabina-Poggio Mirteto)


Diarium Romanae Curiae 64720 giugno 2003 Al sig. Alessandro Tornabene (Velletri-Segni)(>» » Al sig. Gianfranco Siniscalchi (Velletri-Segni)21 » » Al sig. John Chike Enweonwu (Onitsha)» » » Al sig. Victor N. Orakwue (Onitsha)» » » Al sig. Ejima Chika Basii Joseph Akanezirigwe (Onitsha)» » » Al sig. Remigius Emeka Mbanugo (Onitsha)». » » Al sig. Pasquale Gentile (Oppido Mamertina-Palmi)» » » Al sig. Francesco Tramonte (Oppido Mamertina-Palmi)» » » Al sig. Franco Grasso (Roma)» » » Al sig. Corrado Trevisan (Roma)» » » Al sig. Gerardo Corrado (Roma)» » » Al sig. Fausto Panci (Roma)» » » Al sig. Mario Placidi (Roma)27 » » Al sig. Benno Zierer (Regensburg)» » » Al sig. Adolf Beck (Regensburg)» » » AI sig. Torquato Principi (Roma)» » » AI sig. Petrus Gerardus Vink (Rotterdam)» » » Al sig. Salvatore Sudano (Urbino-Urbania-Sanf Angelo inVado)» » » Al sig. Wilmer Zanghirati (Urbino-Urbania-Sanf Angelo inVado)La Croce di Dama dell 'Ordine di San Silvestro9 giugno 2003 Alla sig.ra Doina Cornea (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Alla sig.ra Viorica Lascu (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Alla sig.ra Magda Pandrea (Cluj-Gherla dei Romeni)» » » Alla sig.ra Viorelia Doina Lupu (Cluj-Gherla dei Romeni)20 » » Alla sig.ra Filomena Turrini (Imola)21 » » Alla sig.ra Angela N„ Orakwue (Onitsha)17 luglio 2003 Mons.21 » » Mons.23 » » Mons.27 » » Mons.28 » » Mons.31 » » Mons.11 agosto » Mons.12» » Mons.NECROLOGIOManuel Franklin da Costa, Arcivescovo em. di Lubango(Angola).Louis-de-Gonzague Langevin, Vescovo em. di Saint-Hyacinthe (Canada).Isidore Borecky, Vescovo em. di Toronto degli Ucrainie del Canada Orientale.Pio Bello Ricardo, Vescovo em. di Los Teques (Venezuela).Franco Brambilla, Arcivescovo tit. di Viminacio.Abraham Aruliah Somavarapa, Vescovo em. di Cuddapah(India).Demetrio I. Aquino, Vescovo em. di Caacupé (Paraguay).Antonio Deig Clotet, Vescovo em. di Solsona (Spagna).


648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale14 agosto 2003 Mons. Donald R. Lamont, Vescovo em. di Umtali (Zimbabwe)22 » » Mons. Charles Van den Ouwelant, Vescovo em. di Surigao29 » »(Filippine).Card. Corrado Ursi, del Titolo di San Calisto.Henry I. Kennedy, Vescovo em. di Armidale (Australia)..2 settembre » Mons,Vittorio M. Costantini, Vescovo em. di Sessa Aurunca3 » » Mons. (Italia).6 » » Card.Maurice M. Otunga, del Titolo di San Gregorio Barbarigoalle Tre Fontane.Recens nuntiatum est Iacobum R. Ham, episcopum titulo Putiensem in Numidia,die 20 m. Decembris a. 2002 de vita decessisse.


An. et vol. XCV 2 Octobris 2003 N. 10<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IIADHORTATIO APOSTOLICA POST-SYNODALISEcclesia in Europa del Santo Padre Giovanni Paolo II ai vescovi, ai presbiterie ai diaconi, ai consacrati e alle consacrate ed a tutti i fedeli laici su GesùCristo, vivente nella sua Chiesa, sorgente di speranza per l'EuropaAnnuncio di gioia per l'EuropaINTRODUZIONE1. La Chiesa in Europa ha accompagnato con sentimenti di partecipazionei suoi Vescovi riuniti in Sinodo per la seconda volta, mentre eranointenti alla meditazione di Gesù Cristo, vivente nella sua Chiesa, sorgente disperanza per l'Europa.E un tema che anch'io, riprendendo con i miei fratelli Vescovi le paroledella Prima Lettera di san Pietro, voglio proclamare a tutti i cristiani d'Europaall'inizio del terzo millennio. «Non vi sgomentate, [...] né vi turbate, maadorate il Signore, Cristo, nei vostri cuori, pronti sempre a rispondere achiunque vi domandi ragione della speranza che è in voi» (3, 14-15). 1Quest'annuncio è continuamente risuonato lungo il Grande Giubileo delDuemila, con cui il Sinodo, celebrato nella sua immediata vigilia, è stato instretta relazione, quasi porta aperta su di esso. 2Il Giubileo è stato «un unico,ininterrotto canto di lode alla Trinità», un autentico «cammino di riconciliazione» e un « segno di genuina speranza per quanti guardano a Cristo e alla1Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n. 1:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p.5.2Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,nn.90-91: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999 - Suppl., pp. 17-18.43 - A.A.S


650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesua Chiesa». 3Lasciandoci in eredità la gioia dell'incontro vivificante conCristo, che «è lo stesso, ieri, oggi e sempre» (Eh 13, 8), ci ha riproposto ilSignore Gesù come unico e indefettibile fondamento della speranza vera.Un secondo Sinodo per l Europa2. L'approfondimento del tema della speranza costituiva fin dall'iniziolo scopo principale della Seconda Assemblea Speciale per l'Europa del Sinododei Vescovi. Ultimo delle serie dei Sinodi a carattere continentale celebrati inpreparazione al Grande Giubileo del Duemila, 4esso aveva come scopi dianalizzare la situazione della Chiesa in Europa e di offrire indicazioni perpromuovere un nuovo annuncio del Vangelo, come sottolineavo nella convocazioneda me resa pubblica il 23 giugno 1996, al termine dell'Eucaristiacelebrata nello stadio olimpico di Berlino. 5L'Assemblea sinodale non poteva fare a meno di riprendere, verificare esviluppare quanto emerso nel Sinodo precedente dedicato all'Europa e che siera celebrato nel 1991, all'indomani della caduta dei muri, intorno al tema« Per essere testimoni di Cristo che ci ha liberato ». Da quella Prima AssembleaSpeciale era emersa l'urgenza e la necessità della « nuova evangelizzazione»,nella consapevolezza che «l'Europa non deve oggi semplicemente fareappello alla sua precedente eredità cristiana: occorre infatti che sia messa ingrado di decidere nuovamente del suo futuro nell'incontro con la persona e ilmessaggio di Gesù Cristo». 6A nove anni di distanza, la convinzione che « è compito urgente dellaChiesa offrire nuovamente agli uomini e alle donne dell'Europa il messaggioliberante del Vangelo» 7si è ripresentata con la sua forza stimolante.Il tema scelto per la nuova Assemblea sinodale riproponeva, secondol'angolatura della speranza, la medesima sfida. Si trattava, quindi,di proclamare questo annuncio di speranza a un'Europa che sembravaaverla smarrita. 83GIOVANNI PAOLO II, Bolla Incarnationis mysterium (29 novembre 1998), 3-4: AAS 91 (1999),132.1334Cfr GIOVANNI PAOLO II, Lett, ap. Tertio millennio adveniente (10 novembre 1994), 38: AAS87 (1995), 305Cfr Discorso all'Angelus (23 giugno 1996), 2: Insegnamenti XIX/1 (1996), 1599-16006SINODO DEI VESCOVI - PRIMA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Dichiarazione finale (13dicembre 1991), 2: Ench. Vat. 13, n. 619.7Ibid., 3, l.c, n 6218Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,n 3: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999 - Suppl, p.3


Acta Ioannis Pauli Pp., II 651L'esperienza del Sinodo3. L'Assemblea sinodale, svoltasi dal I o al 23 ottobre 1999, si è rivelatauna preziosa opportunità di incontro, di ascolto e di confronto: si è approfonditala reciproca conoscenza tra Vescovi di diverse parti dell'Europa e con ilSuccessore di Pietro e, tutti insieme, abbiamo potuto edificarci a vicenda,grazie soprattutto alle testimonianze di quanti, sotto i passati regimi totalitari,hanno sopportato per la fede dure e prolungate persecuzioni. 9Ancorauna volta, abbiamo vissuto momenti di comunione nella fede e nella carità,animati dal desiderio di realizzare un fraterno « scambio di doni », arricchitimutuamente con la diversità delle esperienze di ciascuno. 10Ne è emersa la volontà di recepire l'appello che lo Spirito rivolge alleChiese in Europa per impegnarle di fronte alle nuove sfide. 11Con uno sguardopieno di amore, i partecipanti all'incontro sinodale non hanno temuto diosservare la realtà attuale del Continente, rilevandone luci ed ombre. Chiara èrisultata la consapevolezza che la situazione è segnata da gravi incertezze alivello culturale, antropologico, etico e spirituale. Altrettanto nitidamentesi è andata affermando una crescente volontà di penetrare in questa situazionee di interpretarla per vedere i compiti che attendono la Chiesa: ne sonousciti «utili orientamenti per rendere sempre più visibile il volto di Cristomediante un più incisivo annuncio corroborato da una coerente testimonianza».124. Vivendo l'esperienza sinodale con discernimento evangelico, è andatasempre più maturando la consapevolezza dell'unità che, senza rinnegare ledifferenze derivanti dalle vicende storiche, collega le varie parti dell'Europa.E un'unità che, affondando le sue radici nella comune ispirazione cristiana, sacomporre le diverse tradizioni culturali e che chiede, a livello sociale come alivello ecclesiale, un continuo cammino di conoscenza reciproca aperta ad unamaggiore condivisione dei valori di ciascuno.Lungo il Sinodo, man mano si è resa evidente una f orte tensione verso lasperanza. Pur facendo proprie le analisi della complessità che caratterizza ilContinente, i Padri sinodali hanno colto come l'urgenza forse più grande che9Cfr GIOVANNI PAOLO II, Omelia durante la coneelebrazione per la conclusione della SecondaAssemblea Speciale del Sinodo per l'Europa (23 ottobre 1999), 1: AAS 92 (2000), 177.10Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n. 2 :L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p. 511Cfr GIOVANNI PAOLO II, Omelia durante la concelebrazione per la conclusione della SecondaAssemblea Speciale del Sinodo per l'Europa (23 ottobre 1999), 4: AAS 92 (2000), 17912Ibid,


652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelo attraversa, a Est come ad Ovest, consiste in un accresciuto bisogno disperanza, così da poter dare senso alla vita e alla storia e camminare insieme.Tutte le riflessioni del Sinodo sono state orientate a rispondere a questobisogno a partire dal mistero di Cristo e dal mistero trinitario. Il Sinodo havoluto riproporre la figura di Gesù vivente nella sua Chiesa, rivelatore del DioAmore che è comunione delle tre Persone divine.L'icona dell 'Apocalisse5. Con la presente Esortazione post-sinodale, sono lieto di potercondividere con la Chiesa che è in Europa i frutti di questa SecondaAssemblea Speciale per l'Europa del Sinodo dei Vescovi. Intendo cosìassecondare il desiderio espresso al termine dell'assise sinodale, allorchéi Pastori mi hanno trasmesso i testi delle loro riflessioni, con la preghieradi offrire alla Chiesa pellegrinante in Europa un documento sullo stessotema del Sinodo. 13«Chi ha orecchi, ascolti ciò che lo Spirito dice alle Chiese» (Ap 2, 7). Nelrannunciareall'Europa il Vangelo della speranza, terrò come guida il librodell'Apocalisse, « rivelazione profetica » che dischiude alla comunità credente ilsenso nascosto e profondo delle cose che accadono (cfr Ap 1, 1). L'Apocalisseci pone di fronte a una parola rivolta alle comunità cristiane, affinché sappianointerpretare e vivere il loro inserimento nella storia, con i suoi interrogativie le sue tribolazioni, alla luce della vittoria definitiva dell'Agnelloimmolato e risorto. Nel contempo, siamo di fronte a una parola che impegnaa vivere abbandonando la ricorrente tentazione di costruire la città degliuomini a prescindere da Dio o contro di lui. Quando, infatti, ciò si verificasse,sarebbe la stessa convivenza umana a conoscere, prima o poi, una irrimediabilesconfitta.L'Apocalisse contiene un incoraggiamento rivolto ai credenti: al di là diogni apparenza, e anche se non se ne vedono ancora gli effetti, la vittoria delCristo è già avvenuta ed è definitiva. Ne segue l'orientamento a porsi difronte alle vicende umane con un atteggiamento di fondamentale fiducia,che sgorga dalla fede nel Risorto, presente ed operante nella storia.13Cfr Propositio 1


Acta Ioannis Pauli Pp. II 653CAPITOLO PRIMOGESÙ CRISTO È NOSTRA SPERANZA«Non temere/ Io sono il Primo e l'Ultimo e il Vivente» (Ap 1, 17-18)Il Risorto sta sempre con noi6. In un tempo di persecuzione, di tribolazione e di smarrimento per laChiesa all'epoca dell'Autore dell'Apocalisse (cfr Ap 1, 9), la parola che risuonanella visione è una, parola di speranza: « Non temere! Io sono il Primo e l'Ultimoe il Vivente. Io ero morto, ma ora vivo per sempre e ho potere sopra la morte esopra gli inferi» (Ap 1, 17-18). Siamo messi così di fronte al Vangelo, al «lietoannuncio», che è Gesù Cristo stesso. Egli è il Primo e l'Ultimo: in Lui tutta lastoria trova inizio, senso, direzione, compimento; in Lui e con Lui, nella suamorte e risurrezione, tutto è già stato detto. E il Vivente: era morto, ma oravive per sempre. Egli è l'Agnello che sta ritto in mezzo al trono di Dio (cfr Ap 5,6): è immolato, perché ha effuso il suo sangue per noi sul legno della croce; è rittoin piedi, perché è tornato in vita per sempre e ci ha mostrato l'infinita onnipotenzadell'amore del Padre. Egli tiene saldamente nelle sue mani le sette stelle(cfr Ap 1, 16), cioè la Chiesa di Dio perseguitata, in lotta contro il male e controil peccato, ma che ha ugualmente il diritto di essere lieta e vittoriosa, perché ènelle mani di Colui che ha già vinto il male. Egli cammina in mezzo ai settecandelabri d'oro (cfr Ap 2, 1): è presente e attivo nella sua Chiesa in preghiera.Egli è anche «colui che viene» (Ap 1, 4) mediante la missione e l'azione dellaChiesa lungo la storia; viene come mietitore escatologico, alla fine dei tempi,per portare a compimento tutte le cose (cfr Ap 14, 15-16; 22, 20).I. Sfide e segni di speranza per la Chiesa in EuropaL'offuscamentodella speranza7. Questa parola è rivolta oggi anche alle Chiese in Europa, spessotentate da un offuscamento della speranza. Il tempo che stiamo vivendo,infatti, con le sfide che gli sono proprie, appare come una stagione di smarrimento.Tanti uomini e donne sembrano disorientati, incerti, senza speranzae non pochi cristiani condividono questi stati d'animo. Numerosi sono isegnali preoccupanti che, all'inizio del terzo millennio, agitano l'orizzontedel Continente europeo, il quale, « pur nel pieno possesso di immensi segni difede e testimonianza e nel quadro di una convivenza indubbiamente più


654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelibera e più unita, sente tutto il logoramento che la storia antica e recente haprodotto nelle fibre più profonde dei suoi popoli, generando spesso delusione». 14Tra i tanti aspetti, ampiamente richiamati anche in occasione del Sinodo,15vorrei ricordare lo smarrimento della memoria e dell'eredità cristiane,accompagnato da una sorta di agnosticismo pratico e di indifferentismo religioso,per cui molti europei danno l'impressione di vivere senza retroterraspirituale e come degli eredi che hanno dilapidato il patrimonio loro consegnatodalla storia. Non meravigliano più di tanto, perciò, i tentativi di dareun volto all'Europa escludendone la eredità religiosa e, in particolare, laprofonda anima cristiana, fondando i diritti dei popoli che la compongonosenza innestarli nel tronco irrorato dalla linfa vitale del cristianesimo.Nel Continente europeo non mancano certo i prestigiosi simboli dellapresenza cristiana, ma con l'affermarsi lento e progressivo del secolarismo,essi rischiano di diventare puro vestigio del passato. Molti non riescono più adintegrare il messaggio evangelico nell'esperienza quotidiana; cresce la difficoltàdi vivere la propria fede in Gesù in un contesto sociale e culturale in cuiil progetto di vita cristiano viene continuamente sfidato e minacciato; in nonpochi ambiti pubblici è più facile dirsi agnostici che credenti; si ha l'impressioneche il non credere vada da sé mentre il credere abbia bisogno di unalegittimazione sociale né ovvia né scontata.8. A questo smarrimento della memoria cristiana si accompagna unasorta di paura nelVaffrontare il futuro. L'immagine del domani coltivata risultaspesso sbiadita e incerta. Del futuro si ha più paura che desiderio. Nesono segni preoccupanti, tra gli altri, il vuoto interiore che attanaglia moltepersone, e la perdita del significato della vita. Tra le espressioni e i frutti diquesta angoscia esistenziale vanno annoverati, in particolare, la drammaticadiminuzione della natalità, il calo delle vocazioni al sacerdozio e alla vitaconsacrata, la fatica, se non il rifiuto, di operare scelte definitive di vita anchenel matrimonio.Si assiste a una diffusa frammentazione dell'esistenza; prevale una sensazionedi solitudine; si moltiplicano le divisioni e le contrapposizioni. Tra glialtri sintomi di questo stato di cose, l'odierna situazione europea conosce il14SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,n 2: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999 - Suppl. pp. 2-3.15Cfr ibid., nn. 12-13 16-19, l.c, pp 4-6; IDEM, Relatio ante disceptationem, I: L'OsservatoreRomano, 3 ottobre 1999, pp 6-7; IDEM, Relatio post disceptationem, II, A: L'Osservatore Romano,11-12 ottobre 1999, p 10.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 655grave fenomeno delle crisi familiari e del venir meno della stessa concezione difamiglia, il perdurare o il riproporsi di conflitti etnici, il rinascere di alcuniatteggiamenti razzisti, le stesse tensioni interreligiose, l'egocentrismo chechiude su di sé singoli e gruppi, il crescere di una generale indifferenza eticae di una cura spasmodica per i propri interessi e privilegi. Agli occhi di molti,la globalizzazione in corso, invece di indirizzare verso una più grande unitàdel genere umano, rischia di seguire una logica che emargina i più deboli eaccresce il numero dei poveri della terra.Connesso con il diffondersi dell'individualismo, si nota un crescente affievolirsidella solidarietà inter-personale: mentre le istituzioni di assistenzasvolgono un lavoro lodevole, si osserva un venir meno del senso della solidarietà,di modo che, anche se non mancano del necessario materiale, moltepersone si sentono più sole, lasciate in balia di se stesse, senza reti di sostegnoaffettivo.9. Alla radice dello smarrimento della speranza sta il tentativo di farprevalere un'antropologia senza Dio e senza Cristo. Questo tipo di pensieroha portato a considerare l'uomo come «il centro assoluto della realtà, facendoglicosì artificiosamente occupare il posto di Dio e dimenticando che non èl'uomo che fa Dio ma Dio che fa l'uomo. L'aver dimenticato Dio ha portatoad abbandonare l'uomo », per cui « non c'è da stupirsi se in questo contesto si èaperto un vastissimo spazio per il libero sviluppo del nichilismo in campofilosofico, del relativismo in campo gnoseologico e morale, del pragmatismo efinanche dell'edonismo cinico nella configurazione della vita quotidiana». 10La cultura europea dà l'impressione di una «apostasia silenziosa» da partedell'uomo sazio che vive come se Dio non esistesse.In tale orizzonte, prendono corpo i tentativi, anche ultimamente ricorrenti,di presentare la cultura europea a prescindere dall'apporto del cristianesimoche ha segnato il suo sviluppo storico e la sua diffusione universale.Siamo di fronte all'emergere di una nuova cultura, in larga parte influenzatadai mass media, dalle caratteristiche e dai contenuti spesso in contrasto con ilVangelo e con la dignità della persona umana. Di tale cultura fa parte ancheun sempre più diffuso agnosticismo religioso, connesso con un più profondorelativismo morale e giuridico, che affonda le sue radici nello smarrimentodella verità dell'uomo come fondamento dei diritti inalienabili di ciascuno. I10SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Relatio ante disceptationem,I, 1.2: L'Osservatore Romano, 3 ottobre 1999, p. 6.


656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesegni del venir meno della speranza talvolta si manifestano attraverso formepreoccupanti di ciò che si può chiamare una «cultura di morte». 17L'insopprimibilenostalgia della speranza10. Ma, come hanno sottolineato i Padri sinodali, «l'uomo non può viveresenza speranza: la sua vita sarebbe votata all'insignificanza e diventerebbeinsopportabile». 18Spesso chi ha bisogno di speranza crede di poter trovarpace in realtà effimere e fragili. E così la speranza, ristretta in un ambitointramondano chiuso alla trascendenza, viene identificata, ad esempio, nelparadiso promesso dalla scienza e dalla tecnica, o in forme varie di messianismo,nella felicità di natura edonistica procurata dal consumismo o quellaimmaginaria e artificiale prodotta dalle sostanze stupefacenti, in alcune formedi millenarismo, nel fascino delle filosofie orientali, nella ricerca di formedi spiritualità esoteriche, nelle diverse correnti del New Age. 1QTutto questo, però, si rivela profondamente illusorio e incapace di soddisfarequella sete di felicità che il cuore dell'uomo continua ad avvertire dentrodi sé. Permangono così e si acuiscono i segni preoccupanti del venir menodella speranza, che talvolta si manifestano anche attraverso forme di aggressivitàe di violenza. 20Segni di speranza11. Nessun essere umano può vivere senza prospettive di futuro. Tantomeno la Chiesa, che vive dell'attesa del Regno che viene e che già è presentein questo mondo. Sarebbe ingiusto non cogliere i segni dell'influsso del Vangelodi Cristo nella vita delle società. I Padri sinodali li hanno rintracciati esottolineati.Tra questi segni vanno annoverati il recupero della libertà della Chiesanell'Est europeo, con le nuove possibilità per l'azione pastorale ad essa dischiuse;il concentrarsi della Chiesa sulla sua missione spirituale e il suoimpegno a vivere il primato dell'evangelizzazione anche nei rapporti con lafarealtà sociale e politica; l'accresciuta presa di coscienza della missione propria17Cfr Propositio 5a18SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n. 1:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p. 5, sCfr Propositio 5a; PONTIFICIO CONSIGLIO DELLA CULTURA e PONTIFICIO CONSIGLIO PER IL DIA­LOGO INTERRELIGIOSO, Gesù Cristo portatore dell'acqua viva. Una riflessione cristiana sul New Age,Città del Vaticano, 2003.20Cfr Propositio 5a„


Acta Ioannis Pauli Pp. II 657di tutti i battezzati, nella varietà e complementarietà dei doni e dei compiti;l'aumentata presenza della donna nelle strutture e negli ambiti della comunitàcristiana.Una comunità di popoli12. Guardando all'Europa come comunità civile, non mancano segnaliche aprono alla speranza: in essi, pur tra le contraddizioni della storia, con unosguardo di fede possiamo cogliere la presenza dello Spirito di Dio che rinnovala faccia della terra. Così li hanno descritti i Padri sinodali a conclusione deiloro lavori: «Constatiamo con gioia la crescente apertura dei popoli, gli universo gli altri, la riconciliazione tra nazioni per lungo tempo ostili e nemiche,Y allargamento progressivo del processo unitario ai Paesi dell'Est europeo.Riconoscimenti, collaborazioni e scambi di ogni ordine sono in sviluppo, cosìche, a poco a poco, si crea una cultura, anzi una coscienza europea, chesperiamo possa far crescere, specialmente presso i giovani, il sentimento dellafraternità e la volontà della condivisione. Registriamo come positivo il fattoche tutto questo processo si svolga secondo metodi democratici, in modopacifico e in uno spirito di libertà, che rispetta e valorizza le legittime diversità,suscitando e sostenendo il processo di unificazione dell'Europa. Salutiamocon soddisfazione ciò che è stato fatto per precisare le condizioni e lemodalità del rispetto dei diritti umani. Nel contesto, infine, della legittimaunità economica e politica in Europa, mentre registriamo i segni della speranzaofferti dalla considerazione data al diritto e alla qualità della vita, ciauguriamo vivamente che, in una fedeltà creativa alla tradizione umanisticae cristiana del nostro Continente, sia garantito il primato dei valori etici espirituali ». 21/ martiri e i testimoni della fede13. Ma intendo attirare l'attenzione in particolare su alcuni segni emersinella vita propriamente ecclesiale. Innanzitutto, con i Padri sinodali,voglio riproporre a tutti, perché non sia mai dimenticato, quel grande segnodi speranza costituito dai tanti testimoni della fede cristiana, vissuti nell'ultimosecolo, all'Est come all'Ovest. Essi hanno saputo far proprio il Vangelo21SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n. 6:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p 5.


658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialein situazioni di ostilità e persecuzione, spesso fino alla prova suprema delsangue.Questi testimoni, in particolare quanti tra di loro hanno affrontato laprova del martirio, sono un segno eloquente e grandioso, che ci è chiesto dicontemplare e imitare. Essi ci attestano la vitalità della Chiesa; ci appaionocome una luce per la Chiesa e per l'umanità, perché hanno fatto risplenderenelle tenebre la luce di Cristo; in quanto appartenenti a diverse confessionicristiane, risplendono anche come segno di speranza per il cammino ecumenico,nella certezza che il loro sangue «è anche linfa di unità per la Chiesa». 22Ancora più radicalmente, essi ci dicono che il martirio è la suprema incarnazionedel Vangelo della speranza: « I martiri, infatti, annunciano questoVangelo e lo testimoniano con la loro vita fino all'effusione del sangue, perchésono certi di non poter vivere senza Cristo e sono pronti a morire per lui nellaconvinzione che Gesù è il Signore e il Salvatore dell'uomo e che, quindi, soloin lui l'uomo trova la pienezza vera della vita. In tal modo, secondo l'ammonimentodell'apostolo Pietro, si mostrano pronti a rendere ragione della speranzache è in loro (cfr lPt 3, 15). I martiri, inoltre, celebrano il "Vangelodella speranza", perché l'offerta della loro vita è la manifestazione più radicalee più grande di quel sacrificio vivente, santo e gradito a Dio, che costituisceil vero culto spirituale (cfr Rm 12, 1), origine, anima e culmine di ognicelebrazione cristiana. Essi, infine, servono il "Vangelo della speranza", perchécon il loro martirio esprimono in grado sommo l'amore e il servizio all'uomo,in quanto dimostrano che l'obbedienza alla legge evangelica generauna vita morale e una convivenza sociale che onora e promuove la dignità e lalibertà di ogni persona». 23La santità di molti14. Frutto della conversione operata dal Vangelo è la santità di tantiuomini e donne del nostro tempo. Non solo di quanti sono stati proclamatiufficialmente tali dalla Chiesa, ma anche di coloro che, con semplicità e nellaquotidianità dell'esistenza, hanno dato testimonianza della loro fedeltà a Cristo.Come non pensare agli innumerevoli figli della Chiesa che, lungo la storiadel Continente europeo, hanno vissuto una santità generosa ed autentica nelnascondimento della vita familiare, professionale e sociale? «Tutti costoro,2 2GIOVANNI PAOLO II, Discorso all'Angelus (25 agosto 1996), 2: Insegnamenti XIX/2 (1996),237; cfr Propositio 92 3SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,n.88: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999 - Suppl, p. 17.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 659come "pietre vive" aderenti a Cristo "pietra angolare", hanno costruito l'Europacome edificio spirituale e morale, lasciando ai posteri l'eredità più preziosa.Il Signore Gesù lo aveva promesso: "Chi crede in me, compirà le opere che iocompio e ne farà di più grandi, perché io vado al Padre" (Gv 14, 12). I Santisono la prova vivente del compiersi di questa promessa, e incoraggiano acredere che ciò è possibile anche nelle ore più diffìcili della storia». 24La parrocchia e i movimenti ecclesiali15. Il Vangelo continua a portare i suoi frutti nelle comunità parrocchiali,tra le persone consacrate, nelle associazioni di laici, nei gruppi dipreghiera e di apostolato, in diverse comunità giovanili, come pure attraversola presenza e la diffusione di nuovi movimenti e realtà ecclesiali. In ciascunodi essi, infatti, il medesimo Spirito sa suscitare rinnovata dedizione al Vangelo,generosa disponibilità al servizio, vita cristiana segnata da radicalismoevangelico e da slancio missionario.Ancora oggi in Europa, nei Paesi post-comunisti come in Occidente, laparrocchia, pur bisognosa di costante rinnovamento, 25continua a conservaree ad esercitare una sua missione indispensabile e di grande attualitàin ambito pastorale ed ecclesiale. Essa rimane in grado di offrire ai fedeli lospazio per un reale esercizio della vita cristiana, come pure di essere luogodi autentica umanizzazione e socializzazione sia in un contesto di dispersionee anonimato proprio delle grandi città moderne, sia in zone rurali conpoca popolazione. 2016. Nello stesso tempo, con i Padri sinodali, mentre esprimo la miagrande stima per la presenza e l'azione delle diverse associazioni e organizzazioniapostoliche e, in particolare, dell'Azione Cattolica, desidero rilevare ilcontributo proprio che, in comunione con le altre realtà ecclesiali, e mai in viaisolata, possono offrire i nuovi movimenti e le nuove comunità ecclesiali. Questiultimi, infatti, « aiutano i cristiani a vivere più radicalmente secondo il Vangelo;sono culla di diverse vocazioni e generano nuove forme di consacrazione;promuovono soprattutto la vocazione dei laici e la portano a esprimersi neidiversi ambiti della vita; favoriscono la santità del popolo; possono essereannuncio ed esortazione per coloro che diversamente non incontrano la Chie-2 4GIOVANNI PAOLO II, Omelia durante la concelebrazione per la conclusione della SecondaAssemblea Speciale del Sinodo per l'Europa (23 ottobre 1999), 4: AAS 92 (2000), 179.25Cfr GIOVANNI PAOLO II, Esort. ap. post-sinodale Christifideles laici (30 dicembre 1988), 26:AAS 81 (1989), 43926Cfr Propositio 21.


660 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesa; spesso sostengono il cammino ecumenico ed aprono vie per il dialogointerreligioso; sono di antidoto contro la diffusione delle sette; sono di grandeaiuto nel diffondere vivacità e gioia nella Chiesa ». 27Il cammino ecumenico17. Ringraziamo il Signore per il grande e confortante segno di speranzacostituito dai progressi che ha saputo realizzare il cammino ecumenico nellaprospettiva della verità, della carità e della riconciliazione. Si tratta di unodei grandi doni dello Spirito Santo per un Continente, come quello europeo,che ha dato origine alle gravi divisioni tra i cristiani nel secondo millennio, eche soffre ancora molto per le conseguenze di esse.Ricordo con commozione alcuni momenti di grande intensità sperimentatidurante i lavori sinodali e l'unanime convinzione, espressa anche dai DelegatiFraterni, che tale cammino — nonostante i problemi che ancora permangonoe quelli nuovi che vanno nascendo — non può essere interrotto, ma devecontinuare con rinnovato ardore, con più profonda determinazione e conl'umile disponibilità di tutti al perdono reciproco. Volentieri faccio mie alcuneespressioni dei Padri sinodali, poiché «il progresso nel dialogo ecumenico, cheha il suo fondamento più profondo nello stesso Verbo di Dio, rappresenta unsegno di grande speranza per la Chiesa di oggi: la crescita dell'unità tra icristiani, infatti, è di mutuo arricchimento per tutti». 28Occorre «guardarecon gioia ai progressi fin qui ottenuti nel dialogo sia con i fratelli delle Chieseortodosse sia con quelli delle comunità ecclesiali provenienti dalla Riforma,riconoscendo in essi un segno dell'azione dello Spirito, per la quale lodare eringraziare il Signore ». 29II.Ritornare a Cristo, fonte di ogni speranzaConfessare la nostra fede18. Dall'Assemblea sinodale è emersa, chiara e appassionata, la certezzache la Chiesa ha da offrire all'Europa il bene più prezioso, che nessun altropuò darle: è la fede in Gesù Cristo, fonte della speranza che non delude, 30dono28Ibid.Propositio 9.Ibidso Q{ vPropositio 4,1.


Acta Ioannis Pauli Pp II 661che sta all'origine dell'unità spirituale e culturale dei popoli europei, e cheancora oggi e per il futuro può costituire un contributo essenziale del lorosviluppo e della loro integrazione. Sì, dopo venti secoli, la Chiesa si presentaall'inizio del terzo millennio con il medesimo annuncio di sempre, che costituisceil suo unico tesoro: Gesù Cristo è il Signore; in Lui, e in nessun altro, c'èsalvezza (cfr At 4, 12). La sorgente della speranza, per l'Europa e per il mondointero, è Cristo, «e la Chiesa è il canale attraverso il quale passa e si diffondel'onda di grazia scaturita dal Cuore trafitto del Redentore». 31Sulla base di questa confessione di fede sgorga dal nostro cuore e dallenostre labbra «una gioiosa confessione di speranza: tu, o Signore, risorto evivo, sei la speranza sempre nuova della Chiesa e dell'umanità; tu sei l'unicae vera speranza dell'uomo e della storia; tu sei "tra noi la speranza dellagloria" (Col 1, 27) già in questa nostra vita e oltre la morte. In te e con te,noi possiamo raggiungere la verità, la nostra esistenza ha un senso, la comunioneè possibile, la diversità può diventare ricchezza, la potenza delRegno è all'opera nella storia e aiuta l'edificazione della città dell'uomo,la carità dà valore perenne agli sforzi dell'umanità, il dolore può diventaresalvifico, la vita vincerà la morte, il creato parteciperà della gloria dei figlidi Dio». 32Gesù Cristo nostra speranza19. Gesù Cristo è la nostra speranza perché Lui, il Verbo eterno di Dioche da sempre è nel seno del Padre (cfr Gv 1, 18), ci ha amati a tal punto daassumere in tutto, eccetto il peccato, la nostra natura umana diventandopartecipe della nostra vita, per salvarci. La confessione di questa verità èal cuore stesso della nostra fede. La perdita della verità su Gesù Cristo o unasua incomprensione impediscono di penetrare nello stesso mistero dell'amoredi Dio e della comunione trinitaria. 33Gesù Cristo è la nostra speranza perché Egli rivela il mistero della Trinità.Questo è il centro della fede cristiana, che può offrire ancora un grandeapporto, come sinora ha fatto, all'edificazione di strutture che, ispirandosiai grandi valori evangelici o confrontandosi con essi, promuovano la vita, lastoria e la cultura dei diversi popoli del Continente.3 1GIOVANNI PAOLO II, Omelia durante la concelebrazione per la conclusione della SecondaAssemblea Speciale del Sinodo per l'Europa (23 ottobre 1999), 2: AAS 92 (2000), 178.3 2SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n.,2:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p. 533Cfr Propositio 4,2.


662 Ada Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSono molteplici le radici ideali che hanno contribuito con la loro linfaal riconoscimento del valore della persona e della sua inalienabile dignità,del carattere sacro della vita umana e del ruolo centrale della famiglia,dell'importanza dell'istruzione e della libertà di pensiero, di parola, direligione, come pure alla tutela legale degli individui e dei gruppi, allapromozione della solidarietà e del bene comune, al riconoscimento delladignità del lavoro. Tali radici hanno favorito la sottomissione del poterepolitico alla legge e al rispetto dei diritti della persona e dei popoli.Occorre qui ricordare lo spirito della Grecia antica e della romanità, gliapporti dei popoli celtici, germanici, slavi, ugro-finnici, della culturaebraica e del mondo islamico. Tuttavia si deve riconoscere che questeispirazioni hanno storicamente trovato nella tradizione giudeo-cristianauna forza capace di armonizzarle, di consolidarle e di promuoverle. Sitratta di un fatto che non può essere ignorato; al contrario, nel processodella costruzione della «casa comune europea», occorre riconoscere chequesto edificio si deve poggiare anche su valori che trovano nella tradizionecristiana la loro piena epifania. Il prenderne atto torna a vantaggiodi tutti.La Chiesa «non ha titolo per esprimere preferenze per Tuna o l'altrasoluzione istituzionale o costituzionale» 34dell'Europa, e perciò vuolecoerentemente rispettare la legittima autonomia dell'ordine civile. Tuttavia,essa ha il compito di ravvivare nei cristiani d'Europa la fede nellaTrinità, ben sapendo che tale fede è foriera di autentica speranza per ilContinente. Molti dei grandi paradigmi di riferimento sopra accennati,che sono alla base della civiltà europea, affondano le loro radici ultimenella fede trinitaria. Questa contiene uno straordinario potenziale spirituale,culturale ed etico, in grado, tra l'altro, di illuminare anche alcunegrandi questioni che oggi si agitano in Europa, come la disgregazionesociale e la perdita di un riferimento che dia senso alla vita e alla storia.Ne segue la necessità di una rinnovata meditazione teologica, spirituale epastorale sul mistero trinitario. 3520. Le Chiese particolari in Europa non sono delle semplici entità oorganizzazioni private. In realtà, esse operano con una specifica dimensioneistituzionale che merita di essere giuridicamente valorizzata, nel pieno rispettodei giusti ordinamenti civili. Nel riflettere su se stesse, le comunità cristia-3 435GIOVANNI PAOLO II, Leti enc Centesimus annus (1 maggio 1991), 47: AAS 83 (1991), 852.Cfr Propositio 4, 1.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 663ne devono riscoprirsi quale dono con cui Dio arricchisce i popoli che vivononel Continente. Questo è l'annuncio gioioso che esse sono chiamate a portaread ogni persona. Neil'approfondire la propria dimensione missionaria, essedevono attestare costantemente che Gesù Cristo « è il mediatore unico e costitutivodi salvezza per l'intera umanità: solo in lui l'umanità, la storia e il cosmotrovano il loro significato definitivamente positivo e si realizzano totalmente;egli ha in se stesso, nel suo evento e nella sua persona, le ragioni definitivedella salvezza; egli non è solo un mediatore di salvezza, ma è la fonte stessadella salvezza». 36Nel contesto dell'attuale pluralismo etico e religioso che va sempre piùcaratterizzando l'Europa, c'è bisogno, quindi, di confessare e riproporre laverità su Cristo come unico Mediatore tra Dio e gli uomini e unico Redentoredel mondo. Pertanto — come ho fatto al termine dell'Assemblea sinodale —,con tutta la Chiesa, invito i miei fratelli e le mie sorelle nella fede, a sapersicostantemente aprire con fiducia a Cristo e a lasciarsi rinnovare da lui, annunciandocon il vigore della pace e dell'amore a tutte le persone di buonavolontà che chi incontra il Signore conosce la Verità, scopre la Vita, trova laVia che ad essa conduce (cfr Gv 14, 6; Sai 16 [15], 11). Dal tenore della vita edalla testimonianza della parola dei cristiani, gli abitanti dell'Europa potrannoscoprire che Cristo è il futuro dell'uomo. Nella fede della Chiesa, « non vi èinfatti altro nome dato agli uomini sotto il cielo nel quale sia stabilito chepossiamo essere salvati» (At 4, 12). 3721. Per i credenti, Gesù Cristo è la speranza di ogni persona perché donala vita eterna. Egli è «il Verbo della vita» (1 Gv 1, 1), venuto nel mondo perchégli uomini «abbiano la vita e l'abbiano in abbondanza» (Gv 10, 10). Egli cimostra così come il vero senso della vita dell'uomo non rimane racchiusonell'orizzonte mondano, ma si spalanca sull'eternità. Missione di ogni Chiesaparticolare in Europa è di tener conto della sete di verità di ogni persona e delbisogno di valori autentici che animino i popoli del Continente. Con rinnovataenergia, essa deve riproporre la novità che la anima. Si tratta di porre in attoun'articolata azione culturale e missionaria, mostrando con azioni e argomentazioniconvincenti come la nuova Europa abbia bisogno di ritrovare le proprieradici ultime. In tale contesto, quanti si ispirano ai valori evangelici,i0Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,n 30: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999 - Suppl., p..8.• i7Cfr GIOVANNI PAOLO II, Omelia durante la concelebrazione per la conclusione della SecondaAssemblea Speciale del Sinodo per l'Europa (23 ottobre 1999), 3: AAS 92 (2000), 178; CONGREGA­ZIONE PER LA DOTTRINA DELLA FEDE, Dich Dominus Iesus (6 agosto 2000), 13: AAS 92 (2000), 754.


664 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialehanno una funzione essenziale da svolgere, che appartiene al solido fondamentosul quale edificare una convivenza più umana e più pacifica perchérispettosa di tutti e di ciascuno.E necessario che le Chiese particolari in Europa sappiano restituire allasperanza la sua originaria componente escatologica. 38La vera speranza cristiana,infatti, è teologale ed escatologica, fondata sul Risorto, che verrà dinuovo come Redentore e Giudice e che ci chiama alla risurrezione e alpremio eterno.Gesù Cristo vivente nella Chiesa22. Ritornando a Cristo, i popoli europei potranno ritrovare quella speranzache sola offre pienezza di senso alla vita. Anche oggi lo possono incontrare,perché Gesù è presente, vive e opera nella sua Chiesa: Egli è nella Chiesa ela Chiesa è in Lui (cfr Gv 15, lss; Gal 3, 28; Ef 4, 15-16; At 9, 5). In essa, invirtù del dono dello Spirito Santo, continua incessantemente la sua operasalvifica. 39Con gli occhi della fede siamo abilitati a vedere la misteriosa presenza diGesù nei diversi segni che ci ha lasciato. Egli è presente innanzitutto nellaSacra Scrittura, che in ogni sua parte parla di Lui (cfr Lc 24, 27.44-47).Tuttavia in modo veramente unico Egli è presente sotto le specie eucaristiche.Questa « presenza si dice "reale" non per esclusione, quasi che le altre nonsiano "reali", ma per antonomasia, perché è sostanziale, e in forza di essaCristo, Uomo-Dio, tutto intero si fa presente». 40 Nell'Eucaristia, infatti, «ècontenuto veramente, realmente, sostanzialmente il Corpo e il Sangue di nostroSignore Gesù Cristo, con l'anima e la divinità e, quindi, il Cristo tutto intero».41«Davvero l'Eucaristia è mysterium f idei, mistero che sovrasta i nostripenseri, e può essere accolto solo nella fede». 42Pure reale è la presenza di Gesùnelle altre azioni liturgiche della Chiesa che, in suo nome, essa celebra. Tra8839Cfr Propositio 5Cfr GIOVANNI PAOLO II, Leti. enc. Dominum et vivificantem (18 maggio 1986), 7: AAS 78(1986), 816; CONGREGAZIONE PER LA DOTTRINA DELLA FEDE, Dich. Dominus Iesus (6 agosto 2000),16: AAS 92 (2000), 756-757.4 0PAOLO VI, Lett.. enc, Mysterium fidei (3 settembre 1965): AAS 57 (1965) 762-763. Cfr S.CONGREGAZIONE PER I RITI, Istr Eucharisticum mysterium (25 maggio 1967), 9: AAS 59 (1967),547; Catechismo delia Chiesa Cattolica, 137441CONC ECUM. DI TRENTO, Decr. De ss. Eucharistia, can 1: DS, 1651; cfr cap. 3: DS, 1641.4 2GIOVANNI PAOLO II, Lett. enc. Ecclesia de Eucharistia (17 aprile 2003), 15: L'OsservatoreRomano, 18 aprile 2003, p 2


Acta Ioannis Pauli Pp. II 665queste si annoverano i Sacramenti, azioni di Cristo, che Egli compie permezzo degli uomini. 43Gesù è presente nel mondo anche mediante altri verissimi modi, specialmentenei suoi discepoli che, fedeli al duplice mandato della carità,adorano Dio in spirito e verità (cfr Gv 4, 24) e testimoniano con la vital'amore fraterno che li distingue come seguaci del Signore {cfrMt 25, 31-46;Gv 13, 35; 15, 1-17).**CAPITOLO SECONDOIL VANGELO DELLA SPERANZAAFFIDATO ALLA CHIESA DEL NUOVO MILLENNIO«Svegliati e rinvigorisci ciò che rimane e sta per morire» (Ap 3, 2)Gesù si rivolge oggi alle nostre ChieseI. Il Signore chiama alla conversione23. « Così parla Colui che tiene le sette stelle nella sua destra e camminain mezzo ai sette candelabri d'oro [...], il Primo e l'Ultimo, che era morto ed ètornato alla vita [...], il Figlio di Dio» (Ap 2, 1.8.18). È Gesù stesso che parlaalla sua Chiesa. Il suo messaggio è rivolto a tutte le singole Chiese particolarie riguarda la loro vita interna, a volte contrassegnata dalla presenza di concezionie mentalità incompatibili con la tradizione evangelica, spesso attraversatada diverse forme di persecuzione e, ancora più pericolosamente, insidiatada sintomi preoccupanti di mondanizzazione, di perdita della fedeprimitiva, di compromesso con la logica del mondo. Non di rado le comunitànon hanno più l'amore di un tempo (cfr Ap 2, 4).Si osserva come le nostre comunità ecclesiali siano alle prese con debolezze,fatiche, contraddizioni. Anch'esse hanno bisogno di riascoltare la voce delloSposo, che le invita alla conversione, le sprona all'ardimento di cose nuove ele chiama a impegnarsi nella grande opera della « nuova evangelizzazione ». LaChiesa deve costantemente sottomettersi al giudizio della parola di Cristo, evivere la sua dimensione umana in uno stato di purificazione per essere43Cfr. SANT'AGOSTINO, In Ioannis Evangelium, Tractatus VI, cap. I, n. 7: PL 35,1428; SANGIOVANNI CRISOSTOMO, Sul tradimento di Giuda, 1, 6: PG 49, 380C.44Cfr CONC. ECUM. VAT. II, Cost. sulla sacra liturgia Sacrosanctum Concilium, 7; Cost. dogm.sulla Chiesa Lumen gentium, 50; PAOLO VI, Lett. enc. Mysterium fidei (3 settembre 1965): AAS 57(1965), 762-763; S. CONGREGAZIONE PER I RITI, Istr. Eucharisticum mysterium (25 maggio 1967), 9:AAS 59 (1967), 547; Catechismo delia Chiesa cattolica, 1373-1374.44 - A.A.S..


666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesempre più e sempre meglio la Sposa senza macchia né ruga, adorna di unaveste di lino puro splendente (cfr Ef 5, 27; Ap 19, 7-8).In tal modo Gesù Cristo chiama le nostre Chiese in Europa alla conversioneed esse, con il loro Signore e in forza della sua presenza, diventano apportatricidi speranza per l'umanità.L'azione del Vangelo lungo la storia24. LEuropa è stata ampiamente e profondamente penetrata dal cristianesimo.«Non c'è dubbio che, nella complessa storia dell'Europa, il cristianesimorappresenti un elemento centrale e qualificante, consolidato sul saldofondamento dell'eredità classica e dei molteplici contributi arrecati daglisvariati flussi etnico-culturali che si sono succeduti nei secoli. La fede cristianaha plasmato la cultura del Continente e si è intrecciata in modo inestricabilecon la sua storia, al punto che questa non sarebbe comprensibile se nonsi facesse riferimento alle vicende che hanno caratterizzato prima il grandeperiodo dell'evangelizzazione, e poi i lunghi secoli in cui il cristianesimo, purnella dolorosa divisione tra Oriente ed Occidente, si è affermato come lareligione degli Europei stessi. Anche nel periodo moderno e contemporaneo,quando l'unità religiosa è andata progressivamente frantumandosi sia per leulteriori divisioni intercorse tra i cristiani sia per i processi di distacco dellacultura dall'orizzonte della fede, il ruolo di quest'ultima ha continuato adessere di non scarso rilievo ». 4525. L'interesse che la Chiesa nutre per l'Europa nasce dalla sua stessanatura e missione. Lungo i secoli, infatti, la Chiesa ha avuto legami moltostretti con il nostro Continente, così che il volto spirituale dell'Europa si èandato formando grazie agli sforzi di grandi missionari, alla testimonianza disanti e di martiri, e all'opera assidua di monaci, religiosi e pastori. Dallaconcezione biblica dell'uomo, l'Europa ha tratto il meglio della sua culturaumanistica, ha attinto ispirazione per le sue creazioni intellettuali ed artistiche,ha elaborato norme di diritto e, non per ultimo, ha promosso la dignitàdella persona, fonte di diritti inalienabili. 46In questo modo la Chiesa, inquanto depositaria del Vangelo, ha concorso a diffondere e a consolidare queivalori che hanno reso universale la cultura europea.4 546GIOVANNI PAOLO II, Motu proprio Spes aedificandi (1 ottobre 1999), 1: AAS 92 (2000), 220.Cfr GIOVANNI PAOLO II, Discorso nella sede del Parlamento Polacco, a Varsavia (11 giugno1999), 6: Insegnamenti, XXII/1 (1999), 1276.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 667Memore di tutto ciò, la Chiesa di oggi avverte, con rinnovata responsabilità,l'urgenza di non disperdere questo prezioso patrimonio e di aiutarel'Europa a costruire se stessa rivitalizzando le radici cristiane che l'hannooriginata. 47Per realizzare un vero volto di Chiesa26. L'intera Chiesa in Europa senta rivolto a sé il comando e l'invito delSignore: ravvediti, convertiti, « svegliati e rinvigorisci ciò che rimane e sta permorire» (Ap 3, 2). E un'esigenza che nasce anche dalla considerazione deltempo attuale: «La grave situazione di indifferenza religiosa di tanti europei,la presenza di molti che anche nel nostro Continente non conoscono ancoraGesù Cristo e la sua Chiesa e che ancora non sono battezzati, il secolarismoche contagia una larga fascia di cristiani che abitualmente pensano, decidonoe vivono "come se Cristo non esistesse", lungi dallo spegnere la nostra speranza,la rendono più umile e più capace di affidarsi solo a Dio. Dalla suamisericordia riceviamo la grazia e l'impegno della conversione». 4827. Nonostante a volte, come nell'episodio evangelico della tempestasedata (cfrüfc 4, 35-41; Lc 8, 22-25), possa sembrare che Cristo dorma e lascila sua barca in balia delle onde agitate, alla Chiesa in Europa è chiesto dicoltivare la certezza che il Signore, attraverso il dono del suo Spirito, è semprepresente e operante in essa e nella storia dell'umanità. Egli prolunga nel tempola sua missione, costituendo la Chiesa come flusso di vita nuova, che scorreentro la vita dell'umanità quale segno di speranza per tutti.In un contesto nel quale è facile la tentazione dell'attivismo anche alivello pastorale, ai cristiani in Europa è chiesto di continuare ad essere realetrasparenza del Risorto, vivendo in intima comunione con lui. C'è bisogno dicomunità che, contemplando e imitando la Vergine Maria, figura e modellodella Chiesa nella fede e nella santità, 49custodiscano il senso della vita liturgicae della vita interiore. Prima di tutto e sopra tutto, esse dovranno lodareil Signore, pregarlo, adorarlo e ascoltarne la Parola. Solo così potranno assimilarneil mistero, vivendo totalmente relative a lui, come membra della suaSposa fedele.47Cfr GIOVANNI PAOLO II, Discorso durante la cerimonia di congedo dall'aeroporto di Cracovia(10 giugno 1997), 4: Insegnamenti XX/1 (1997), 1496-1497.4 8SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n. 4:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p. 5.49Cfr Propositio 15,1; Catechismo della Chiesa Cattolica, 773; GIOVANNI PAOLO II, Lett. ap.Mulieris dignitatem (15 agosto 1988), 27: AAS 80 (1988), 1718.


668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale28. Di fronte alle ricorrenti spinte alla divisione e alla contrapposizione,le diverse Chiese particolari in Europa, forti anche del legame con il Successoredi Pietro, devono impegnarsi ad essere vero luogo e strumento di comunionedell'intero popolo di Dio nella fede e nell'amore. 50Coltivino, perciò, un climadi carità fraterna, vissuta con radicalità evangelica nel nome di Gesù e nel suoamore; sviluppino un contesto di rapporti amichevoli, di comunicazione, dicorresponsabilità, di partecipazione, di coscienza missionaria, di attenzione edi servizio; siano animate da atteggiamenti di stima, di accoglienza e dicorrezione vicendevoli (cfr Em 12, 10; 15, 7-14), oltre che di servizio e sostegnoreciproci (cfr Gal 5, 13; 6, 2), di perdono scambievole (cfr Col 3, 13) e diedificazione gli uni degli altri (cfr 1 Ts 5, 11); si adoperino per realizzare unapastorale che, valorizzando tutte le legittime diversità, promuova anche unacordiale collaborazione tra tutti i fedeli e le loro aggregazioni; rilancino gliorganismi di partecipazione quali preziosi strumenti di comunione per unaconcorde azione missionaria, suscitando la presenza di operatori pastoraliadeguatamente preparati e qualificati. In tal modo, le stesse Chiese, animatedalla comunione che è manifestazione dell'amore di Dio, fondamento e ragionedella speranza che non delude (cfr Rm 5, 5), saranno riflesso più splendente dellaTrinità, nonché segno che interpella e invita a credere (cfr Gv 17, 21).29. Perché la comunione nella Chiesa possa essere vissuta in modo piùpieno, occorre valorizzare la varietà dei carismi e delle vocazioni, che convergonosempre più verso l'unità e la possono arricchire (cfr 1 Cor 12). Inquest'ottica, è anche necessario, da una parte, che i nuovi movimenti e lenuove comunità ecclesiali, «abbandonando ogni tentazione di rivendicarediritti di primogenitura e ogni incomprensione vicendevole», progrediscanonel cammino di una più autentica comunione tra di loro e con tutte le altrerealtà ecclesiali, e «vivano con amore in piena obbedienza ai Vescovi»;d'altra parte, è pure necessario che i Vescovi, «manifestando loro quellapaternità e quell'amore che sono propri dei pastori», 51sappiano riconoscere,valorizzare e coordinare i loro carismi e la loro presenza per l'edificazionedell'unica Chiesa.Grazie, infatti, alla crescita della collaborazione tra le diverse realtà ecclesialisotto la guida amorevole dei pastori, la Chiesa intera potrà presentarea tutti un volto più bello e credibile, trasparenza più limpida di quello delso Qf rPropositio 15,1.51Cfr Propositio 21.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 669Signore, e così potrà contribuire a ridare speranza e consolazione sia a quantila cercano, sia a quanti, pur non cercandola, ne hanno bisogno.Per poter rispondere all'appello del Vangelo alla conversione, « è necessariofare tutti insieme un umile e coraggioso esame di coscienza per riconoscerele nostre paure e i nostri errori, per confessare con sincerità lenostre lentezze, omissioni, infedeltà, colpe». 52Lungi dall'assecondare atteggiamentirinunciatari di scoraggiamento, l'evangelico riconoscimentodelle proprie colpe non potrà che suscitare nella comunità l'esperienzache vive il singolo battezzato: la gioia di una profonda liberazione e lagrazia di un nuovo inizio, che consente di proseguire con maggiore vigorenel cammino dell'evangelizzazione.Per progredire verso l'unità dei cristiani30. Il Vangelo della speranza, infine, è forza e appello alla conversioneanche in campo ecumenico. Nella certezza che l'unità dei cristiani corrispondaal comando del Signore «perché tutti siano una cosa sola» (cfr Gv 17, 11), eche essa si presenti oggi come una necessità per una maggiore credibilitànell'evangelizzazione e come contributo all'unità dell'Europa, è necessarioche tutte le Chiese e Comunità ecclesiali « siano aiutate e invitate a interpretareil cammino ecumenico come un "andare insieme" verso Cristo» 53e versol'unità visibile da lui voluta, così che l'unità nella diversità rifulga nellaChiesa come dono dello Spirito Santo, artefice di comunione.Perché ciò si realizzi occorre da parte di tutti un paziente e costanteimpegno, animato da genuina speranza e, al tempo stesso, da sobrio realismo,orientato alla « valorizzazione di ciò che già ci unisce, alla sincera stima reciproca,all'eliminazione dei pregiudizi, alla conoscenza e all'amore vicendevoli».54In questa linea, l'adoperarsi per l'unità, se vuole poggiarsi su solidefondamenta, non può non comprendere la ricerca appassionata della verità,attraverso un dialogo e un confronto che, mentre riconoscono i risultati finoraraggiunti, li sappiano valorizzare come stimolo per un ulteriore cammino nelsuperamento delle divergenze che ancora dividono i cristiani.31. Bisogna continuare con determinazione il dialogo, senza arrendersi difronte a difficoltà e fatiche: esso sia condotto «sotto diversi aspetti (dottri-5 2SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n. 4:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p. 5.83Propositio 9.54Ibid.


670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenaie, spirituale e pratico) seguendo la logica dello scambio dei doni, che loSpirito suscita in ogni Chiesa ed educando le comunità e i fedeli, soprattutto igiovani, a vivere momenti di incontro e a fare dell'ecumenismo rettamenteinteso una dimensione ordinaria della vita e dell'azione ecclesiale». 55Questo dialogo costituisce una delle preoccupazioni principali dellaChiesa, soprattutto in questa Europa, che nello scorso millennio ha vistonascere troppe divisioni tra i cristiani, ed è oggi incamminata verso unasua maggiore unità. Non possiamo fermarci in questo cammino, né possiamotornare indietro! Dobbiamo continuarlo e viverlo con fiducia, perché lastima reciproca, la ricerca della verità, la collaborazione nella carità e,soprattutto, l'ecumenismo della santità, con l'aiuto di Dio, non potrannonon portare i loro frutti.32. Nonostante le inevitabili difficoltà, invito tutti a riconoscere e valorizzare,con amore e fraternità, il contributo che le Chiese Cattoliche Orientali,con la loro stessa presenza, la ricchezza della loro tradizione, la testimonianzadella loro «unità nella diversità», l'inculturazione da esse realizzata nell'annunciodel Vangelo, la diversità dei loro riti, possono offrire per una più realeedificazione dell'unità. 56Nello stesso tempo, voglio rassicurare ancora unavolta i pastori, i fratelli e le sorelle delle Chiese ortodosse che la nuova evangelizzazionenon va confusa in nessun modo con il proselitismo, fermo restandoil dovere del rispetto della verità, della libertà e della dignità di ognipersona.II. La Chiesa intera inviata in missione33. Servire il Vangelo della speranza mediante una carità che evangelizzaè impegno e responsabilità di tutti. Qualunque sia, infatti, il carisma e ilministero di ciascuno, la carità è la via maestra indicata a tutti e che tuttipossono percorrere: è la via che l'intera comunità ecclesiale è chiamata apercorrere sulle orme del suo Maestro.L'impegno dei ministri ordinati34. I sacerdoti sono chiamati in virtù del loro ministero, a celebrare,insegnare e servire in un modo speciale il Vangelo della speranza. In forzadel sacramento dell'Ordine che li configura a Cristo Capo e Pastore, i Vescovi55,6IbidCfr Propositio 22.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 671ed i sacerdoti devono conformare tutta la loro vita e la loro azione a Gesù;mediante la predicazione della Parola, la celebrazione dei sacramenti e laguida della comunità cristiana, essi rendono presente il mistero di Cristo e,attraverso lo stesso esercizio del loro ministero, « sono chiamati a prolungarela presenza di Cristo, unico e sommo Pastore, attualizzando il suo stile divita e facendosi quasi sua trasparenza in mezzo al gregge loro affidato ». 57Inseriti "nel" mondo ma non "del" mondo (cfr Gv 17, 15-16), nell'attualesituazione culturale e spirituale del Continente europeo, sono chiamati adessere segno di contraddizione e di speranza per una società malata di orizzontalismoe bisognosa di aprirsi al Trascendente.35. In questo quadro acquista rilievo anche il celibato sacerdotale, segnodi una speranza riposta totalmente nel Signore. Esso non è mera disciplinaecclesiastica imposta dall'autorità; al contrario, esso è innanzitutto grazia,dono inestimabile di Dio per la Chiesa, valore profetico per il mondo attuale,fonte di intensa vita spirituale e di fecondità pastorale, testimonianza delRegno escatologico, segno dell'amore di Dio verso questo mondo, nonchédell'amore indiviso del sacerdote verso Dio e verso il suo popolo. 58Vissutoin risposta al dono di Dio e come superamento delle tentazioni di una societàedonista, esso non solo favorisce la realizzazione umana di chi vi è chiamato,ma si rivela fattore di crescita anche per gli altri.Stimato in tutta la Chiesa come conveniente per il sacerdozio, 59richiestocome obbligo dalla Chiesa latina, 60 altamente rispettato dalle Chiese Orientali, 61il celibato, nel contesto della cultura attuale, appare come segno eloquente dadover essere custodito quale bene prezioso per la Chiesa. Una revisione delladisciplina attuale, a questo riguardo, non permetterebbe di risolvere la crisidelle vocazioni al presbiterato cui si assiste in molte parti d'Europa. 62Unimpegno al servizio del Vangelo della speranza chiede anche che nella Chiesasi abbia a presentare il celibato nella sua piena ricchezza biblica, teologica espirituale.36. Non possiamo ignorare che oggi l'esercizio del sacro ministero incontranon poche difficoltà dovute sia alla cultura diffusa, sia alla diminuzione0 7GIOVANNI PAOLO II, Esort. ap. post-sinodale Pastores dabo vobis (25 marzo 1992), 15: AAS84 (1992), 679-680.5859606162Cfr ibid., 29, l.c, 703-705; Propositio 18.Cfr Codice dei Canoni delle Chiese Orientali, can.. 373.Cfr Codice di Diritto Canonico, can.. 277,1.Cfr PAOLO VI, Lett. enc. Sacerdotalis coelibatus (24 giugno 1967), 40: AAS 59 (1967), 673.Cfr Propositio 18,


672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenumerica dei presbiteri stessi con la crescita del carico pastorale e la stanchezzache questa può comportare. Di conseguenza, sono ancora più degni distima, di gratitudine e di vicinanza i sacerdoti che con ammirevole dedizione efedeltà vivono il ministero loro affidato. 63A loro, riprendendo le parole scritte dai Padri sinodali, intendo dire anch'io,con fiducia e gratitudine, il mio incoraggiamento: «Non perdetevi d'animoe non lasciatevi sopraffare dalla stanchezza; in piena comunione con noiVescovi, in gioiosa fraternità con gli altri presbiteri, in cordiale corresponsabilitàcon i consacrati e tutti i fedeli laici, continuate la vostra opera preziosae insostituibile ». 64Con i presbiteri, desidero ricordare anche i diaconi, che partecipano,seppure in grado diverso, dello stesso sacramento dell'Ordine. Mandati alservizio della comunione ecclesiale, essi esercitano, sotto la guida del Vescovoe con il suo presbiterio, la "diaconia" della liturgia, della parola edella carità. 65In questo modo loro proprio sono a servizio del Vangelo dellasperanza.La testimonianza dei consacrati37. Particolarmente eloquente è la testimonianza delle persone consacrate.A tale proposito, va anzitutto riconosciuto il ruolo fondamentale avuto dalmonachesimo e dalla vita consacrata nell'evangelizzazione dell'Europa e nellacostruzione della sua identità cristiana. 66Tale ruolo oggi non deve venirmeno, in un momento nel quale è urgente una «nuova evangelizzazione» delContinente e nel quale l'edificazione di strutture e legami più complessi lopongono di fronte a una svolta delicata. L'Europa ha sempre bisogno dellasantità, della profezia, dell'attività di evangelizzazione e di servizio dellepersone consacrate. Va messo pure in risalto il contributo specifico che gliIstituti secolari e le Società di vita apostolica possono offrire mediante la loroaspirazione a trasformare il mondo dall'interno attraverso la potenza dellebeatitudini.38. L'apporto specifico che le persone consacrate possono offrire alVangelo della speranza parte da alcuni aspetti che caratterizzano l'attuale63Cfr ibid..6 4Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale; n. 4:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p„ 5,03Cfr CONC. ECUM, VAT.. II, Cost. dogm. sulla Chiesa Lumen gentium, 29.66 Q£ rPropositio 19.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 673volto culturale e sociale dell'Europa. 67Così, la domanda di nuove forme dispiritualità, che oggi emerge dalla società, deve trovare una risposta nelriconoscimento del primato assoluto di Dio vissuto dai consacrati attraversola totale donazione di sé, la conversione permanente di un'esistenza offertacome vero culto spirituale. In un contesto contaminato dal secolarismo eassoggettato al consumismo, la vita consacrata, dono dello Spirito allaChiesa e per la Chiesa, diventa sempre più segno di speranza nella misurain cui testimonia la dimensione trascendente dell'esistenza. Nell'odiernasituazione multiculturale e multireligiosa, d'altra parte, viene sollecitatala testimonianza della fraternità evangelica che caratterizza la vita consacrata,rendendola stimolo alla purificazione e all'integrazione di valori diversi,mediante il superamento delle contrapposizioni. La presenza di nuoveforme di povertà e di emarginazione deve suscitare la creatività nel prendersicura dei più bisognosi, che ha caratterizzato tanti fondatori di Istitutireligiosi. La tendenza, infine, a un certo ripiegamento su di sé chiede ditrovare un antidoto nella disponibilità delle persone consacrate a continuarel'opera di evangelizzazione in altri Continenti, nonostante la diminuzionenumerica che si verifica in diversi Istituti.La cura delle vocazioni39. Dato che l'impegno dei ministri ordinati e dei consacrati è determinante,non si può tacere la carenza inquietante di seminaristi e di aspirantialla vita religiosa, soprattutto nell'Europa occidentale. Questa situazionerichiede l'impegno di tutti per un'adeguata pastorale delle vocazioni. Solo« quando ai giovani viene presentata la persona di Gesù Cristo in tutta lasua pienezza, si accende in loro una speranza che li spinge a lasciare tutto perseguirlo, rispondendo alla sua chiamata, e per darne testimonianza ai lorocoetanei ». 68La cura delle vocazioni è, quindi, un problema vitale per il futurodella fede cristiana in Europa e, di riflesso, per il progresso spirituale deglistessi popoli che l'abitano; è passaggio obbligato per una Chiesa che vogliaannunciare, celebrare e servire il Vangelo della speranza. 6940. Per sviluppare una necessaria pastorale vocazionale, è opportunospiegare ai fedeli la fede della Chiesa circa la natura e la dignità del sacerdozio07Cfr ibid.6 8SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Relatio ante disceptationem,III: L'Osservatore Romano, 3 ottobre 1999, p. 9.09Cfr Propositio 17.


674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeministeriale; incoraggiare le famiglie a vivere come vere « chiese domestiche »,perché in esse le varie vocazioni possano essere percepite, accolte e accompagnate;realizzare un'azione pastorale che aiuti, soprattutto i giovani, a farescelte di una vita radicata in Cristo e totalmente dedicata alla Chiesa. 70Nella certezza che lo Spirito Santo è all'opera anche oggi, e che i segnali diquesta presenza non mancano, si tratta anzitutto di portare l'annuncio vocazionalenei solchi della pastorale ordinaria. Perciò è necessario «ravvivare,soprattutto nei giovani, una profonda nostalgia di Dio, creando così il contestoadatto allo scaturire di generose risposte vocazionali »; è urgente che ungrande movimento di preghiera attraversi le Comunità ecclesiali del continenteeuropeo, poiché « le mutate condizioni storiche e culturali esigono che lapastorale delle vocazioni sia percepita come uno degli obiettivi primari dell'interaComunità cristiana». 71Ed è indispensabile che gli stessi sacerdotivivano e operino coerentemente con la loro vera identità sacramentale. Seinfatti l'immagine che loro danno di se stessi fosse opaca o languida, comepotrebbero attirare i giovani ad imitarli?La missione dei laici41. Irrinunciabile è l'apporto dei fedeli laici alla vita ecclesiale: è infattiinsostituibile il posto che essi hanno nell'annunciare e servire il Vangelo dellasperanza, poiché « per mezzo loro la Chiesa di Cristo è resa presente nei piùsvariati settori del mondo, come segno e fonte di speranza e di amore». 72Pienamente partecipi della missione della Chiesa nel mondo, essi sono chiamatiad attestare come la fede cristiana costituisca l'unica risposta completa agliinterrogativi che la vita pone a ogni uomo e a ogni società, e possono innestarenel mondo i valori del Regno di Dio, promessa e garanzia di una speranza chenon delude.Di simili figure laicali l'Europa di ieri e di oggi conosce presenze significativeed esempi luminosi. Come hanno sottolineato i Padri sinodali, vannoricordati con gratitudine, tra gli altri, uomini e donne che hanno testimoniatoe testimoniano Cristo e il suo Vangelo con il servizio alla vita pubblica e alleresponsabilità che questa comporta. E di capitale importanza «suscitare esostenere specifiche vocazioni a servizio del bene comune: persone che, sull'e-7071Gir ibid.GIOVANNI PAOLO II, Discorso ai partecipanti al Congresso sul tema «Nuove vocazioni peruna nuova Europa» (9 maggio 1997), 1-3: Insegnamenti XX/1 (1997), 917-918.7 2GIOVANNI PAOLO II, Esort. ap post-sinodale Christifideles laici (30 dicembre 1988), 7: AAS81 (1989), 404.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 675sempio e con lo stile di quanti sono stati chiamati "padri dell'Europa", sappianoessere artefici della società europea del domani, fondandola sulle basi solidedello spirito ». 73Uguale apprezzamento va all'opera resa da laiche e laici cristiani, spessonel nascondimento della vita ordinaria, attraverso umili servizi capaci diannunciare la misericordia di Dio a quanti versano nella povertà; dobbiamoessere loro grati per l'audace testimonianza di carità e di perdono, valori cheevangelizzano i vasti orizzonti della politica, della realtà sociale, dell'economia,della cultura, dell'ecologia, della vita internazionale, della famiglia, dell'educazione,delle professioni, del lavoro e della sofferenza. 74Per questo servonoitinerari pedagogici che rendano idonei i fedeli laici ad impegnare la fedenelle realtà temporali. Tali percorsi, basati su seri tirocini di vita ecclesiale, inparticolare sullo studio della dottrina sociale, devono essere in grado di fornireloro non soltanto dottrina e stimoli, ma anche adeguate linee di spiritualitàche animino l'impegno vissuto come autentica via di santità.Il ruolo della donna42. La Chiesa è consapevole dell'apporto specifico della donna nel servireil Vangelo della speranza. Le vicende della comunità cristiana attestano comele donne abbiano sempre avuto un posto di rilievo nella testimonianza delVangelo. Va ricordato quanto esse hanno fatto, spesso nel silenzio e nelnascondimento, neh'accogliere e nel trasmettere il dono di Dio, sia attraversola maternità fisica e spirituale, l'opera educativa, la catechesi, la realizzazionedi grandi opere di carità, sia attraverso la vita di preghiera e di contemplazione,le esperienze mistiche e la redazione di scritti ricchi di sapienza evangelica.75Alla luce delle ricchissime testimonianze del passato, la Chiesa esprime lapropria fiducia in ciò che le donne possono fare oggi per la crescita dellasperanza a tutti i livelli. Vi sono aspetti della società europea contemporaneache costituiscono una sfida per la capacità che le donne hanno di accogliere,condividere e generare nell'amore, con tenacia e gratuità. Si pensi, ad esempio,alla diffusa mentalità scientifico-tecnica che pone in ombra la dimensioneaffettiva e la funzione dei sentimenti, alla carenza di gratuità, al timorediffuso di dare la vita a nuove creature, alla difficoltà a porsi in reciprocitàSINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,n.82: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999, p 16.74Cfr Propositio 29.75Cfr Propositio 30


676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecon l'altro e ad accogliere chi è diverso da sé. È in questo contesto che laChiesa s'attende dalle donne l'apporto vivificante di una nuova ondata disperanza.43. Perché ciò possa verificarsi, tuttavia, è necessario che, anzituttonella Chiesa, venga promossa la dignità della donna, poiché identica è ladignità della donna e dell'uomo, ambedue creati a immagine e somiglianzadi Dio (cfr Gn 1, 27) e ricolmati ciascuno di doni propri e particolari.È auspicabile, come è stato sottolineato nel Sinodo, che, per favorire lapiena partecipazione della donna alla vita e alla missione della Chiesa, le suedoti vengano maggiormente valorizzate, anche mediante l'assunzione dellefunzioni ecclesiali riservate dal diritto ai laici. Va pure adeguatamente valorizzatala missione della donna come sposa e madre e la sua dedizione alla vitafamiliare. 76La Chiesa non manca di alzare la sua voce per denunciare le ingiustizie e leviolenze perpetrate contro le donne, in qualsiasi luogo e circostanza avvengano.Essa chiede che siano realmente applicate le leggi che proteggono ladonna e siano messe in atto misure efficaci contro l'uso umiliante di immaginifemminili nella propaganda commerciale e contro il flagello della prostituzione;auspica che il servizio reso dalla madre, allo stesso modo di quello reso dalpadre, nella vita domestica sia considerato come contributo al bene comune,anche mediante forme di riconoscimento economico.CAPITOLO TERZOANNUNCIARE IL VANGELO DELLA SPERANZA«Prendi il libro aperto [...] e divoralo» (Ap 10, 8.9)I. Proclamare il mistero di CristoLa rivelazione dà senso alla storia44. La visione dell'Apocalisse ci parla di «un libro a forma di rotolo,scritto sul lato interno e su quello esterno, sigillato con sette sigilli», tenuto«nella mano destra di Colui che era assiso sul trono» (Ap 5, 1). Questo testocontiene il piano creatore e salvifico di Dio, il suo progetto dettagliato sututta la realtà, sulle persone, sulle cose, sugli avvenimenti. Nessun essere'" Cfr ibid


Acta Ioannis Pauli Pp. II 677creato, terrestre o celeste, è in grado di « aprire il libro e di leggerlo » (Ap 5, 3),ossia di comprenderne il contenuto. Nella confusione delle vicende umane,nessuno sa dire la direzione e il senso ultimo delle cose.Solo Gesù Cristo entra in possesso del volume sigillato (cfr Ap 5, 6-7); soloLui è «degno di prendere il libro e di aprirne i sigilli» (Ap 5, 9). Solo Gesù,infatti, è in grado di rivelare e attuare il progetto di Dio racchiuso in esso.Lasciato a se stesso, lo sforzo dell'uomo non è in grado di dare un senso allastoria e alle sue vicende: la vita rimane senza speranza. Solo il Figlio di Dio èin grado di dissipare le tenebre e di indicare la strada.Il volume aperto viene consegnato a Giovanni e, tramite lui, alla Chiesaintera. Giovanni è invitato a prendere il libro ea divorarlo: «Va', prendi illibro aperto dalla mano dell'angelo, che sta ritto sul mare e sulla terra [...]Prendilo e divoralo» (Ap 10, 8-9). Solo dopo averlo assimilato in profondità,potrà comunicarlo adeguatamente agli altri, ai quali è mandato con l'ordinedi «profetizzare ancora su molti popoli, nazioni e re» (Ap 10, 11).Necessità e urgenza dell'annuncio45. Il Vangelo della speranza, consegnato alla Chiesa e da lei assimilato,chiede di essere ogni giorno annunciato e testimoniato. E questa la vocazionepropria della Chiesa in tutti i tempi e in tutti i luoghi. E questa anche la missionedella Chiesa oggi in Europa. «Evangelizzare, infatti, è la grazia e la vocazionepropria della Chiesa, la sua identità più profonda. Essa esiste per evangelizzare,vale a dire per predicare ed insegnare, essere il canale del dono della grazia,riconciliare i peccatori con Dio, perpetuare il sacrifìcio del Cristo nella S. Messache è il memoriale della sua morte e della sua gloriosa risurrezione». 77Chiesa in Europa, la « nuova evangelizzazione » è il compito che ti attende!Sappi ritrovare l'entusiasmo dell'annuncio. Senti rivolta a te, oggi, in questoinizio del terzo millennio, l'implorazione già risuonata agli albori del primomillennio, allorché apparve in visione a Paolo un macedone che lo supplicava:« Passa in Macedonia e aiutaci! » (At 16, 9). Anche se inespressa o addiritturarepressa, è questa l'invocazione più profonda e più vera che sgorga dal cuoredegli europei di oggi, assetati di una speranza che non delude. A te questasperanza è stata data in dono perché tu la ridonassi con gioia in ogni tempo ead ogni latitudine. L'annuncio di Gesù, che è il Vangelo della speranza, siaquindi il tuo vanto e la tua ragion d'essere. Continua con rinnovato ardore nellostesso spirito missionario che, lungo questi venti secoli e incominciando dalla7 7PAOLO VI, Esort ap.. Evangelii nuntiandi (8 dicembre 1975), 14: AAS 68 (1976), 13.


678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepredicazione degli apostoli Pietro e Paolo, ha animato tanti Santi e Sante,autentici evangelizzatori del continente europeo.Primo annuncio e annuncio rinnovato46. In varie parti d'Europa c 'è bisogno di un primo annuncio del Vangelo:cresce il numero delle persone non battezzate, sia per la notevole presenza diimmigrati appartenenti ad altre religioni, sia perché anche figli di famiglie ditradizione cristiana non hanno ricevuto il Battesimo o a causa della dominazionecomunista o a causa di una diffusa indifferenza religiosa. 78Di fatto,l'Europa si colloca ormai tra quei luoghi tradizionalmente cristiani nei quali,oltre a una nuova evangelizzazione, in certi casi si impone una prima evangelizzazione.La Chiesa non può sottrarsi al dovere di una diagnosi coraggiosa checonsenta la predisposizione di opportune terapie. Anche nel « vecchio » Continentevi sono estese aree sociali e culturali in cui si rende necessaria una verae propria missio ad gentes.47. Ovunque, poi, c 'è bisogno di un rinnovato annuncio anche per chi è giàbattezzato. Tanti europei contemporanei pensano di sapere che cos'è il cristianesimo,ma non lo conoscono realmente. Spesso addirittura gli elementi e lestesse nozioni fondamentali della fede non sono più noti. Molti battezzativivono come se Cristo non esistesse: si ripetono i gesti e i segni della fede,specialmente attraverso le pratiche di culto, ma ad essi non corrisponde unareale accoglienza del contenuto della fede e un'adesione alla persona di Gesù.Alle grandi certezze della fede è subentrato in molti un sentimento religiosovago e poco impegnativo; si diffondono varie forme di agnosticismo e diateismo pratico che concorrono ad aggravare il divario tra la fede e la vita;diversi si sono lasciati contagiare dallo spirito di un umanesimo immanentistache ne ha indebolito la fede, portandoli sovente purtroppo ad abbandonarlacompletamente; si assiste a una sorta di interpretazione secolaristica dellafede cristiana che la erode ed alla quale si collega una profonda crisi dellacoscienza e della pratica morale cristiana. 80I grandi valori che hanno ampiamenteispirato la cultura europea sono stati separati dal Vangelo, per-78 Q£ rp r0p OSitio 3b„79Cfr GIOVANNI PAOLO II, Lett. enc. Redemptoris missio (7 dicembre 1990), 37: AAS 83(1991), 282-286.8 0Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Relatio ante disceptationem,1,2: L'Osservatore Romano, 3 ottobre 1999, p. 7.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 679derido così la loro anima più profonda e lasciando spazio a non pochedeviazioni.« Il Figlio dell'uomo, quando verrà, troverà la fede sulla terra? » [Le 18, 8).La troverà su queste terre della nostra Europa di antica tradizione cristiana?È un interrogativo aperto che indica con lucidità la profondità e drammaticitàdi una delle sfide più serie che le nostre Chiese sono chiamate ad affrontare.Si può dire — come è stato sottolineato nel Sinodo — che tale sfidaconsiste spesso non tanto nel battezzare i nuovi convertiti, ma nel condurre ibattezzati a convertirsi a Cristo e al suo Vangelo: 81nelle nostre comunitàoccorre preoccuparsi seriamente di portare il Vangelo della speranza a quantisono lontani dalla fede o si sono allontanati dalla pratica cristiana.Fedeltà all'unico messaggio48. Per poter annunciare il Vangelo della speranza, è necessaria unasolida fedeltà allo stesso Vangelo. La predicazione della Chiesa, quindi, intutte le sue forme, deve essere sempre più incentrata sulla persona di Gesù edeve sempre più orientare a Lui. Occorre vigilare perché Egli sia presentatonella sua integralità: non solo come modello etico, ma innanzitutto come ilFiglio di Dio, l'unico e necessario Salvatore di tutti, che vive e opera nellasua Chiesa. Perché la speranza sia vera e indistruttibile, la «predicazioneintegra, chiara e rinnovata di Gesù Cristo risorto, della Risurrezione edella Vita eterna» 82dovrà costituire una priorità nell'azione pastoraledei prossimi anni.Se identico in ogni tempo è il Vangelo da annunciare, diversi sono i modicon cui tale annuncio può essere realizzato. Ciascuno, quindi, è invitato a"proclamare" Gesù e la fede in Lui in ogni circostanza; "attrarre" altri allafede, attuando modi di vita personale, familiare, professionale e comunitariache rispecchino il Vangelo; "irradiare" intorno a sé gioia, amore esperanza, perché molti, vedendo le nostre opere buone, rendano gloria alPadre che è nei cieli (cfr Mt 5, 16), così da venire "contagiati" e conquistati;divenire "lievito" che trasforma e anima dal di dentro ogni espressioneculturale. 8381Cfr Propositio 3a.8 2SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Relatio ante disceptationem,111,1: L'Osservatore Romano, 3 ottobre 1999, p. 8.8 3Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,n.53: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999 - Suppl, p. 12


680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCon la testimonianza della vita49. L'Europa reclama evangelizzatori credibili, nella cui vita in comunionecon la croce e la risurrezione di Cristo risplenda la bellezza del Vangelo. 84Tali evangelizzatori vanno adeguatamente formati. 85Oggi più che mai è necessariala coscienza missionaria in ogni cristiano, a iniziare dai Vescovi, daipresbiteri, dai diaconi, dai consacrati, dai catechisti e dagli insegnanti direligione: « Ogni battezzato, in quanto testimone di Cristo, deve acquisire laformazione adeguata alla sua condizione non solo per evitare che la fede siinaridisca per mancanza di cura in un ambiente ostile come quello mondano,ma anche per dare sostegno e impulso alla testimonianza evangelizzatrice».86L'uomo contemporaneo « ascolta più volentieri i testimoni che i maestri, ose ascolta i maestri lo fa perché sono testimoni». 87Decisivi sono, quindi, lapresenza e i segni della santità: essa è prerequisito essenziale per un'autenticaevangelizzazione, capace di ridare speranza. Occorrono testimonianze forti,personali e comunitarie, di vita nuova in Cristo. Non basta, infatti, che laverità e la grazia siano offerte mediante la proclamazione della Parola e lacelebrazione dei Sacramenti; è necessario che siano accolte e vissute in ognicircostanza concreta, nel modo di essere dei cristiani e delle comunità ecclesiali.Questa è una delle scommesse più grandi che attendono la Chiesa che èin Europa all'inizio del nuovo millennio.Formare a una fede adulta50. «L'odierna situazione culturale e religiosa dell'Europa esige la presenzadi cattolici adulti nella fede e di comunità cristiane missionarie chetestimonino la carità di Dio a tutti gli uomini». 88L'annuncio del Vangelodella speranza comporta, quindi, che si abbia a promuovere il passaggio dauna fede sostenuta da consuetudine sociale, pur apprezzabile, a una fede piùpersonale e adulta, illuminata e convinta.I cristiani sono, quindi, chiamati ad avere una fede che consenta loro diconfrontarsi criticamente con l'attuale cultura resistendo alle sue seduzioni;81Cfr Propositio 4,18r>Cfr Propositio 26,1.8 6SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Relatio ante disceptationem.,111,1: L'Osservatore Romano, 3 ottobre 1999, p. 9.8 788PAOLO VI, Esort ap. Evangelii, nuntiandi (8 dicembre 1975), 41: AAS 68 (1976), 31Propositio 8,1.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 681d'incidere efficacemente sugli ambiti culturali, economici, sociali e politici; dimanifestare che la comunione tra i membri della Chiesa cattolica e con glialtri cristiani è più forte di ogni legame etnico; di trasmettere con gioia la fedealle nuove generazioni; di costruire una cultura cristiana capace di evangelizzarela cultura più ampia in cui viviamo. 8951. Oltre ad adoperarsi perché il ministero della Parola, la celebrazionedella liturgia e l'esercizio della carità siano orientati all'edificazione e al sostegnodi una fede matura e personale, è necessario che le comunità cristianesi attivino per proporre una catechesi adatta ai diversi itinerari spirituali deifedeli nelle diverse età e condizioni di vita, prevedendo anche adeguate formedi accompagnamento spirituale e di riscoperta del proprio Battesimo. 90Fondamentalepunto di riferimento in tale impegno sarà, ovviamente, il Catechismodella Chiesa Cattolica.In particolare, riconoscendone l'innegabile priorità nell'azione pastorale,occorre coltivare e, nel caso, rilanciare il ministero della catechesi comeeducazione e sviluppo della fede di ogni persona, così che il seme depostodallo Spirito Santo e trasmesso con il Battesimo cresca e giunga a maturazione.In costante riferimento alla Parola di Dio, custodita nella SacraScrittura, proclamata nella liturgia e interpretata dalla Tradizione dellaChiesa, una catechesi organica e sistematica costituisce, senza ombra didubbio, uno strumento essenziale e primario per formare i cristiani a unafede adulta. 9152. Va pure sottolineato, nella medesima linea, il compito importantedella teologia. Esiste, infatti, un legame intrinseco e inseparabile tra l'evangelizzazionee la riflessione teologica, poiché quest'ultima, quale scienzacon un proprio statuto e una propria metodologia, vive della fede dellaChiesa ed è al servizio della sua missione. 92Nasce dalla fede ed è chiamataa interpretarla, conservando il suo legame irrinunciabile con la comunitàcristiana in tutte le sue articolazioni; a servizio della crescita spirituale ditutti i fedeli, 93essa li introduce alla comprensione approfondita del messaggiodi Cristo.89Cfr Propositio 8,2.oo Qf rp r 0p O Sm o n e s8,la-b; 6.91Cfr GIOVANNI PAOLO II, Esort ap. Catechesi tradendae (16 ottobre 1979), 21: AAS 71(1979), 1294-1295.92Cfr Propositio 24.93Cfr Propositio 8,lc.45-AA S


682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNello svolgimento della missione di annunciare il Vangelo della speranza,la Chiesa in Europa apprezza con gratitudine la vocazione dei teologi, valorizzae promuove il loro lavoro. 94A loro, con stima e con affetto, rivolgo l'invito aperseverare nel servizio che svolgono, unendo sempre ricerca scientifica epreghiera, mettendosi in dialogo attento con la cultura contemporanea, aderendofedelmente al Magistero e collaborando con esso in spirito di comunionenella verità e nella carità, respirando il sensus fidei del Popolo di Dio econtribuendo ad alimentarlo.II.Testimoniare nell'unità e nel dialogoIn comunione tra le Chiese particolari53. La forza dell'annuncio del Vangelo della speranza sarà maggiormenteefficace, se sarà legata alla testimonianza di una profonda unità e comunionenella Chiesa. Le singole Chiese particolari non possono essere sole adaffrontare la sfida che le attende. C'è bisogno di un'autentica collaborazionetra tutte le Chiese particolari del Continente, che sia espressione della loro essenzialecomunione; collaborazione che viene sollecitata anche dalla nuova realtàeuropea. 95In questo quadro va collocato il contributo degli organismi ecclesialicontinentali, a iniziare dal Consiglio delle Conferenze Episcopali Europee.Esso è un efficace strumento per ricercare insieme vie idonee per evangelizzarel'Europa. 96Mediante lo «scambio dei doni» tra le diverse Chiese particolari,si mettono in comune le esperienze e le riflessioni dell'Europa dell'Oveste dell'Est, del Nord e del Sud, condividendo comuni orientamentipastorali; esso perciò rappresenta sempre più un'espressione significativadel sentimento collegiale tra i Vescovi del Continente, per annunciare insieme,con audacia e fedeltà, il nome di Gesù Cristo, unica fonte di speranza pertutti in Europa.Insieme con tutti i cristiani54. Nello stesso tempo, appare imperativo irrinunciabile il dovere di unafraterna e convinta collaborazione ecumenica.94Cfr Propositio 24.95Cfr Propositio 22.96Cfr GIOVANNI PAOLO II, Discorso ai Presidenti delle Conferenze episcopali Europee (16aprile 1993), 1: AAS 86 (1994), 227.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 683La sorte dell'evangelizzazione è strettamente unita alla testimonianza diunità che tutti i discepoli di Cristo sapranno dare: «Tutti i cristiani sonochiamati a svolgere questa missione a seconda della loro vocazione. Il compitodell'evangelizzazione comprende il procedere l'uno verso l'altro e il procedereinsieme dei Cristiani, che deve partire dall'interno; evangelizzazione eunità, evangelizzazione ed ecumenismo sono indissolubilmente legati tra diloro». 97Faccio, perciò, nuovamente mie le parole scritte da Paolo VI al Patriarcaecumenico Athenagoras I: « Possa lo Spirito Santo guidarci sulla viadella riconciliazione, affinché l'unità delle nostre Chiese diventi un segnosempre più luminoso di speranza e di conforto per l'umanità tutta». 98In dialogo con le altre religioni55. Come per tutto l'impegno della «nuova evangelizzazione», anche inordine all'annuncio del Vangelo della speranza è necessario che si abbia ainstaurare un profondo e intelligente dialogo interreligioso, in particolare conl'Ebraismo e con l'Islam. « Inteso come metodo e mezzo per una conoscenza eun arricchimento reciproco, esso non è in contrapposizione con la missione adgentes, anzi ha speciali legami con essa e ne è un'espressione ». 99Neil'esercitarsiin questo dialogo non si tratta di lasciarsi catturare da una « mentalità indifferentista,largamente diffusa, purtroppo, anche tra cristiani, spesso radicatain visioni teologiche non corrette e improntata ad un relativismo religioso cheporta a ritenere che "una religione vale l'altra" ». 10056. Si tratta piuttosto di prendere più viva coscienza del rapporto chelega la Chiesa al popolo ebraico e del ruolo singolare di Israele nella storia dellasalvezza. Come era già emerso dalla Prima Assemblea Speciale per l'Europadel Sinodo dei Vescovi e come è stato ribadito anche nell'ultimo Sinodo,occorre riconoscere le comuni radici che intercorrono tra il cristianesimo eil popolo ebraico, chiamato da Dio a un'alleanza che rimane irrevocabile (cfrRom 11, 29), 101avendo raggiunto la definitiva pienezza in Cristo.9' GIOVANNI PAOLO II, Discorso durante la Celebrazione ecumenica della Parola nella cattedraledi Paderborn (22 giugno 1996), 5: Insegnamenti XIX/1 (1996), 157198Lettera del 13 gennaio 1970: Tomos agapis, Roma-Istanbul 1971, pp. 610-611; cfr GIO­VANNI PAOLO II, Lett. enc. Ut unum sint (25 maggio 1995), 99: AAS 87 (1995), 980.3029 9100101GIOVANNI PAOLO II, Lett enc Redemptoris missio (7 dicembre 1990), 55: AAS 83 (1991),Ibid., 36, l.c, 281.Cfr SINODO DEI VESCOVI - PRIMA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Dichiarazione finale (13dicembre 1991), 8: Ench. Vat., 13, nn. 653-655; SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentumlaboris, 62: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999 - Suppl,, p. 13; Propositio 10,


684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeÈ, quindi, necessario favorire il dialogo con l'ebraismo, sapendo che esso èdi fondamentale importanza per l'autocoscienza cristiana e per il superamentodelle divisioni tra le Chiese, e operare perché fiorisca una nuova primaveranelle relazioni reciproche. Ciò comporta che ogni comunità ecclesiale abbia adesercitarsi, per quanto le circostanze lo permetteranno, nel dialogo e nellacollaborazione con i credenti della religione ebraica. Tale esercizio implica, tral'altro, che « si faccia memoria della parte che i figli della Chiesa hanno potutoavere nella nascita e nella diffusione di un atteggiamento antisemita nellastoria e di ciò si chieda perdono a Dio, favorendo in ogni modo incontri diriconciliazione e di amicizia con i figli di Israele». 102Sarà peraltro doveroso, intale contesto, ricordare anche i non pochi cristiani che, a costo a volte dellavita, hanno aiutato e salvato, soprattutto in periodi di persecuzione, questiloro « fratelli maggiori ».57. Si tratta pure di lasciarsi stimolare a una migliore conoscenza dellealtre religioni, per poter instaurare un fraterno colloquio con le persone cheaderiscono ad esse e vivono nell'Europa di oggi. In particolare, è importanteun corretto rapporto con l'Islam. Esso, come è più volte emerso in questi anninella coscienza dei Vescovi europei, «deve essere condotto con prudenza, conchiarezza di idee circa le sue possibilità e i suoi limiti, e con fiducia nelprogetto di salvezza di Dio nei confronti di tutti i suoi figli». 103E necessario,tra l'altro, avere coscienza del notevole divario tra la cultura europea, che haprofonde radici cristiane, e il pensiero musulmano. 104A questo riguardo, è necessario preparare adeguatamente i cristiani chevivono a quotidiano contatto con i musulmani a conoscere in modo obiettivol'Islam e a sapersi confrontare con esso; tale preparazione deve riguardare,in particolare, i seminaristi, i presbiteri e tutti gli operatoripastorali. E peraltro comprensibile che la Chiesa, mentre chiede che leistituzioni europee abbiano a promuovere la libertà religiosa in Europa,abbia pure a ribadire che la reciprocità nel garantire la libertà religiosa siaosservata anche in Paesi di diversa tradizione religiosa, nei quali i cristianisono minoranza. 105102 p rop OSitio 10; cfr COMMISSIONE PER I RAPPORTI RELIGIOSI CON L'EBRAISMO, «Noi ricordiamo:una riflessione sulla Shoah», 16 marzo 1998, Ench, Vat. 17, 520-550.1 0 3SINODO DEI VESCOVI - PRIMA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Dichiarazione finale (13dicembre 1991), 9: Ench, Vat., 13, n. 656.io* Q£ rPropositio 11,105Cfr ibid.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 685In questo ambito, « si comprende la sorpresa e il sentimento di frustrazionedei cristiani che accolgono, per esempio in Europa, dei credenti di altrereligioni dando loro la possibilità di esercitare il loro culto, e che si vedonointerdire l'esercizio del culto cristiano» 106nei Paesi in cui questi credentimaggioritari hanno fatto della loro religione l'unica ammessa e promossa.La persona umana ha diritto alla libertà religiosa e tutti, in ogni parte delmondo, « devono essere immuni dalla coercizione da parte di singoli, di gruppisociali e di qualsivoglia potestà umana». 107III.Evangelizzare la vita socialeEvangelizzazione della cultura e inculturazione del Vangelo58. L'annuncio di Gesù Cristo deve raggiungere anche la cultura europeacontemporanea. L'evangelizzazione della cultura deve mostrare che anche oggi,in questa Europa, è possibile vivere in pienezza il Vangelo come itinerario chedà senso all'esistenza. A tale scopo, la pastorale deve assumere il compito diplasmare una mentalità cristiana nella vita ordinaria: in famiglia, nella scuola,nella comunicazione sociale, nel mondo della cultura, del lavoro e dell'economia,nella politica, nel tempo libero, nella salute e nella malattia. Occorre unsereno confronto critico con l'attuale situazione culturale dell'Europa, valutandole tendenze emergenti, i fatti e le situazioni di maggiore rilievo del nostrotempo alla luce della centralità di Cristo e dell'antropologia cristiana.Anche oggi, ricordando la fecondità culturale del cristianesimo lungo lastoria dell'Europa, occorre mostrare l'approccio evangelico, teorico e pratico,alla realtà e all'uomo. Considerando, inoltre, la grande rilevanza delle scienzee delle realizzazioni tecnologiche nella cultura e nella società dell'Europa, laChiesa, attraverso i suoi strumenti di approfondimento teorico e di iniziativapratica, è chiamata a rapportarsi in modo propositivo di fronte alle conoscenzescientifiche e alle loro applicazioni, indicando l'insufiìcienza e il carattereinadeguato di una concezione ispirata dallo scientismo che vuole riconoscereobiettiva validità al solo sapere sperimentale, e offrendo i criteri eticiche l'uomo possiede iscritti nella propria natura. 108650.,0FIGIOVANNI PAOLO II, Discorso al Corpo Diplomatico (12 gennaio 1985), 3: AAS 11 (1985),10' CONC ECUM. VAT. II, Dich, sulla libertà religiosa Dignitatis humanae, 2.108Cfr Propositio 23.


686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale59. Nel cammino dell'evangelizzazione della cultura si inserisce l'importanteservizio svolto dalle scuole cattoliche. Occorrerà operare perché vengariconosciuta un'effettiva libertà di educazione e la parità giuridica tra lescuole statali e quelle non statali. Queste ultime sono talvolta l'unico mezzoper proporre la tradizione cristiana a quanti ne sono lontani. Esorto i fedeliimpegnati nel mondo della scuola a perseverare nella loro missione, portandola luce di Cristo Salvatore nelle loro specifiche attività educative, scientificheed accademiche. 109In particolare, va valorizzato il contributo dei cristiani checonducono la ricerca e insegnano nelle Università: con il « servizio del pensiero», essi tramandano alle giovani generazioni i valori di un patrimonio culturalearricchito da due millenni di esperienza umanistica e cristiana. Convintodell'importanza delle istituzioni accademiche, chiedo pure che nellediverse Chiese particolari venga promossa una adeguata pastorale universitaria,favorendo in tal modo ciò che risponde alle attuali necessità culturali. 11060. Né si può dimenticare il contributo positivo offerto dalla valorizzazionedei beni culturali della Chiesa. Essi possono rappresentare, infatti, unfattore peculiare nel suscitare nuovamente un umanesimo di ispirazione cristiana.Grazie a una loro adeguata conservazione e intelligente utilizzo, essi,in quanto testimonianza viva della fede professata lungo i secoli, possonocostituire un valido strumento per la nuova evangelizzazione e la catechesi,e invitare a riscoprire il senso del mistero.Nello stesso tempo, vanno promosse nuove espressioni artistiche della fede,attraverso un assiduo dialogo con i cultori dell'arte. 111La Chiesa, infatti, habisogno dell'arte, della letteratura, della musica, della pittura, della sculturae dell'architettura, perché «deve rendere percepibile e, anzi, per quanto possibile,affascinante il mondo dello spirito, dell'invisibile, di Dio» 112e perché labellezza artistica, quasi riverbero dello Spirito di Dio, è cifra del mistero,invito a ricercare il volto di Dio, fattosi visibile in Gesù di Nazaret.L'educazione dei giovani alla fede61. Incoraggio poi la Chiesa in Europa a rivolgere un'attenzione crescenteall'educazione dei giovani alla fede. Nel puntare lo sguardo all'avvenire, nonpossiamo non volgere a loro le nostre menti: dobbiamo incontrarci con gli1091101.11 . 2Cfr Propositiones 25; 26,2.Cfr Propositio 26,3.Cfr Propositio 27.GIOVANNI PAOLO II, Lettera agli artisti (4 aprile 1999), 12: AAS 91 (1999), 1168.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 687intelletti, i cuori, i caratteri dei giovani, per offrire loro una solida formazioneumana e cristiana.Ad ogni occasione che veda la partecipazione di molti giovani, non èdifficile scorgere la presenza in essi di atteggiamenti diversificati. Si constatail desiderio di vivere insieme per uscire dall'isolamento, la sete più o menoavvertita di assoluto; si vede in loro una fede segreta che chiede di purificarsie di voler seguire il Signore; si percepisce la decisione di continuare il camminogià intrapreso e l'esigenza di condividere la fede.62. A tale scopo, occorre rinnovare la pastorale giovanile, articolata perfasce di età e attenta alle variegate condizioni di ragazzi, adolescenti e giovani.Sarà inoltre necessario conferirle maggiore organicità e coerenza, inpaziente ascolto delle domande dei giovani, per renderli protagonisti dell'evangelizzazionee dell'edificazione della società.In questo cammino, sono da promuovere occasioni di incontro tra i giovani,così da favorire un clima di ascolto vicendevole e di preghiera. Nonbisogna avere paura di essere esigenti con loro in ciò che concerne la lorocrescita spirituale. Va loro indicata la via della santità, stimolandoli a farescelte impegnative nella sequela di Gesù, in ciò confortati da un'intensa vitasacramentale. Così essi potranno resistere alle seduzioni di una cultura chespesso propone loro soltanto valori effìmeri o addirittura contrari al Vangelo,e diventare essi stessi capaci di mostrare una mentalità cristiana in tutti gliambiti dell'esistenza, compresi quelli del divertimento e dello svago. 113Ho ancora vivi negli occhi i volti gioiosi di tanti giovani, vera speranzadella Chiesa e del mondo, segno eloquente dello Spirito che non si stanca disuscitare nuove energie. Li ho incontrati sia nel mio pellegrinare nei variPaesi sia nelle indimenticabili Giornate Mondiali della Gioventù. 114L'attenzione ai mass media63. Data la rilevanza degli strumenti della comunicazione sociale, laChiesa in Europa non può non riservare particolare attenzione al variegatomondo dei mass media. Ciò comporta, tra l'altro, l'adeguata formazione deicristiani che operano nei media e degli utenti di questi strumenti, in vista diuna buona padronanza dei nuovi linguaggi. Speciale cura si porrà nella sceltadi persone preparate per la comunicazione del messaggio attraverso i media.ns Qf rpropositio 7b-c.114Cfr GIOVANNI PAOLO II, Discorso durante la Veglia di preghiera a Tor Vergata nella XVGiornata Mondiale della Gioventù (19 agosto 2000), 6: Insegnamenti XXIII/2 (2000), 212.


688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMolto utile sarà pure lo scambio di informazioni e di strategie tra le Chiese suidiversi aspetti e sulle iniziative concernenti tale comunicazione. Né dovràessere trascurata la creazione di strumenti locali, anche a livello parrocchiale,di comunicazione sociale.Nello stesso tempo, si tratta di inserirsi nei processi della comunicazionesociale, per renderla più rispettosa della verità dell'informazione e della dignitàdella persona umana. A tale proposito, invito i cattolici a partecipareall'elaborazione di un codice deontologico per quanti operano nell'ambitodella comunicazione sociale, lasciandosi guidare dai criteri che i competentiorganismi della Santa Sede hanno recentemente indicato 115e che i Vescovi inSinodo avevano così elencato: « Rispetto della dignità della persona umana,dei suoi diritti, compreso il diritto alla privacy; servizio alla verità, alla giustiziae ai valori umani, culturali e spirituali; stima delle diverse cultureevitando che si disperdano nella massa, tutela dei gruppi minoritari e deipiù deboli; ricerca del bene comune, al di sopra degli interessi particolari odel predominio di criteri soltanto economici». 116La missione "ad gentes"64. Un annuncio di Gesù Cristo e del suo Vangelo che si limitasse al solocontesto europeo tradirebbe sintomi di una preoccupante mancanza di speranza.L'opera di evangelizzazione è animata da vera speranza cristianaquando si apre agli orizzonti universali, che portano ad offrire a tutti gratuitamentequanto, a propria volta, si è ricevuto in dono. La missione ad gentesdiventa così espressione di una Chiesa plasmata dal Vangelo della speranza, checontinuamente si rinnova e si ringiovanisce. Questa è stata lungo i secoli laconsapevolezza della Chiesa in Europa: innumerevoli schiere di missionari edi missionarie, andando incontro ad altri popoli e ad altre civiltà, hannoannunciato il Vangelo di Gesù Cristo alle genti di tutto il mondo.Lo stesso ardore missionario deve animare la Chiesa nell'Europa di oggi.La diminuzione dei presbiteri e dei consacrati in certi Paesi non deve impedirea nessuna Chiesa particolare di fare proprie le esigenze della Chiesauniversale. Ciascuna saprà favorire la preparazione alla missione ad gentes,così da rispondere con generosità all'implorazione che ancora si innalza damolti popoli e nazioni desiderosi di conoscere il Vangelo. Le Chiese di altrins Q£ rPONTIFICIO CONSIGLIO DELLE COMUNICAZIONI SOCIALI, Etica nelle comunicazioni sociali,Città del Vaticano, 4 giugno 2000.ne p ro/p OSitio 13


Acta Ioannis Pauli Pp. II 689Continenti, particolarmente dell'Asia e dell'Africa, guardano ancora alleChiese in Europa e attendono che esse continuino ad adempiere alla lorovocazione missionaria. I cristiani in Europa non possono venir meno alla lorostoria. 11777 Vangelo: libro per l'Europa di oggi e di sempre65. Attraversando la Porta Santa, all'inizio del Grande Giubileo del2000, ho levato in alto davanti alla Chiesa e al mondo il libro del Vangelo.Questo gesto, compiuto da ogni Vescovo nelle diverse cattedrali del mondo,indichi l'impegno che attende oggi e sempre la Chiesa nel nostro Continente.Chiesa in Europa, entra nel nuovo millennio con il Libro del Vangelo!Venga accolta da ogni fedele l'esortazione conciliare « ad apprendere "la sublimeconoscenza di Cristo" [FU 3, 8) con la frequente lettura delle divineScritture. "L'ignoranza delle Scritture, infatti, è ignoranza di Cristo"». 118Continui ad essere la Sacra Bibbia un tesoro per la Chiesa e per ogni cristiano:nello studio attento della Parola troveremo alimento e forza per svolgere ognigiorno la nostra missione.Prendiamo nelle nostre mani questo Libro! Accettiamolo dal Signore checontinuamente ce lo offre tramite la sua Chiesa (cfr Ap 10, 8). Divoriamolo (cfrAp 10, 9), perché diventi vita della nostra vita. Gustiamolo fino in fondo: ciriserverà fatiche, ma ci darà gioia perché è dolce come il miele (cfr Ap 10, 9-10). Saremo ricolmi di speranza e capaci di comunicarla a ogni uomo e donnache incontriamo sul nostro cammino.CAPITOLO QUARTOCELEBRARE IL VANGELO DELLA SPERANZA«A Colui che siede sul trono e all'Agnello lode, onore, gloria e potenza,nei secoli dei secoli» [Ap 5,13)Una comunità orante66. Il Vangelo della speranza, annuncio della verità che rende liberi (cfrGv 8, 32), deve essere celebrato. Di fronte all'Agnello dell'Apocalisse inizia una1171 1 8Cfr Propositio 12CONC. ECUM. VAT. II, Cost dogm. sulla divina Rivelazione Dei Verbum, 25.


690 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialesolenne liturgia di lode e di adorazione: « A Colui che siede sul trono e all'Agnellolode, onore, gloria e potenza, nei secoli dei secoli» (Ap 5, 13). La stessavisione, che rivela Dio e il senso della storia, avviene « nel giorno del Signore »(Ap 1, 10), il giorno della risurrezione rivissuto dall'assemblea domenicale.La Chiesa che accoglie questa rivelazione è una comunità che prega. Pregandoascolta il suo Signore e ciò che lo Spirito le dice: essa adora, loda, rendegrazie, invoca infine la venuta del Signore, «Vieni, Signore Gesù! » (Ap 22, 16-20), affermando così che solo da lui essa attende salvezza.Anche a te, Chiesa di Dio che vivi in Europa, è chiesto di essere comunità cheprega, celebrando il tuo Signore con i Sacramenti, la liturgia e l'intera esistenza.Nella preghiera, riscoprirai la presenza vivificante del Signore. Così,radicando in lui ogni tua azione, potrai riproporre agli Europei l'incontro conlui stesso, vera speranza che sola sa soddisfare pienamente l'anelito a Dio,nascosto nelle diverse forme di ricerca religiosa che riaffiorano nell'Europacontemporanea.I. Riscoprire la liturgiaII senso religioso nell Europa di oggi67. Nonostante vaste aree di scristianizzazione nel Continente europeo,esistono segnali che contribuiscono a tratteggiare il volto di una Chiesa che,credendo, annuncia, celebra e serve il suo Signore. Non mancano infatti, esempidi autentici cristiani che vivono momenti di silenzio contemplativo, partecipanofedelmente a iniziative spirituali, vivono il Vangelo nella loro esistenzaquotidiana e lo testimoniano nei diversi ambiti del loro impegno. Si possonoscorgere, inoltre, manifestazioni di una «santità di popolo», che mostranocome anche nell'Europa attuale non sia impossibile vivere il Vangelo a livellopersonale e in un'autentica esperienza comunitaria.68. Insieme a molti esempi di fede genuina esiste in Europa anche unareligiosità vaga e, a volte; fuorviante. I suoi segni sono spesso generici e superficiali,quando non addirittura contrastanti nelle persone stesse da cui scaturiscono.Sono manifesti fenomeni di fuga nello spiritualismo, di sincretismoreligioso ed esoterico, di ricerca di eventi straordinari ad ogni costo, fino agiungere a scelte devianti, come l'adesione a sette pericolose o ad esperienzepseudoreligiose.Il desiderio diffuso di nutrimento spirituale va accolto con comprensione epurificato. All'uomo che si accorge, seppure confusamente, di non poter vi-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 691vere solo di pane, è necessario che la Chiesa possa testimoniare in modoconvincente la risposta data da Gesù al tentatore: «Non di solo pane vivràl'uomo, ma di ogni parola che esce dalla bocca di Dio» (Mt 4, 4).Una Chiesa che celebra69. Nel contesto della società odierna, spesso chiusa alla trascendenza,soffocata da comportamenti consumistici, facile preda di antiche e nuoveidolatrie e, nel contempo, assetata di qualcosa che vada oltre l'immediato,il compito che attende la Chiesa in Europa è impegnativo ed insieme esaltante.Esso consiste nel riscoprire il senso del « mistero »; nel rinnovare le celebrazioniliturgiche perché siano segni più eloquenti della presenza di Cristo Signore;neh"assicurare nuovi spazi al silenzio, alla preghiera e alla contemplazione;nel ritornare ai Sacramenti, specialmente dell'Eucaristia e dellaPenitenza, quali sorgenti di libertà e di nuova speranza.Per questo, a te, Chiesa che vivi in Europa, rivolgo un pressante invito: siiuna Chiesa che prega, loda Dio, ne riconosce il primato assoluto, lo esalta confede lieta. Riscopri il senso del mistero: vivilo con umile gratitudine; attestalocon gioia convinta e contagiosa. Celebra la salvezza di Cristo: accoglila comedono che ti fa suo sacramento, fa' della tua vita il vero culto spirituale graditoa Dio (cfr Rm 12, 1).Il senso del mistero70. Alcuni sintomi rivelano un aftievolimento del senso del mistero nellestesse celebrazioni liturgiche, che ad esso dovrebbero introdurre. È, quindi,urgente che nella Chiesa si ravvivi l'autentico senso della liturgia. Questa, comeè stato ricordato dai Padri sinodali, 119è strumento di santificazione; è celebrazionedella fede della Chiesa; è mezzo di trasmissione della fede. Con laSacra Scrittura e gli insegnamenti dei Padri della Chiesa, essa è fonte viva diautentica e solida spiritualità. Come ben sottolinea anche la tradizione dellevenerande Chiese di Oriente, con essa i fedeli entrano in comunione con laSantissima Trinità, sperimentando la loro partecipazione alla natura divina,quale dono della grazia. La liturgia diventa così anticipo della beatitudinefinale e partecipazione alla gloria celeste.71. Nelle celebrazioni occorre rimettere al centro Gesù, per lasciarci illuminaree guidare da lui. Possiamo trovare qui una delle risposte più forti che119Cfr Propositio 14


692 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialele nostre Comunità sono chiamate a dare ad una religiosità vaga e inconsistente.La liturgia della Chiesa non ha come scopo il placare i desideri e lepaure dell'uomo, ma neh"ascoltare ed accogliere Gesù il Vivente, che onora eloda il Padre, per lodarlo e onorarlo con lui. Le celebrazioni ecclesiali proclamanoche la nostra speranza ci viene da Dio per mezzo di Gesù nostroSignore.Si tratta di vìvere la liturgia come opera della Trinità. E il Padre che agisceper noi nei misteri celebrati; è lui che ci parla, ci perdona, ci ascolta, ci dona ilsuo Spirito; a lui noi ci rivolgiamo, lui noi ascoltiamo, lodiamo e invochiamo.E Gesù che agisce per la nostra santificazione, rendendoci partecipi del suomistero. E lo Spirito Santo che opera con la sua grazia e fa di noi il Corpo diCristo, la Chiesa.La liturgia deve essere vissuta come annuncio e anticipazione della gloriafutura, termine ultimo della nostra speranza. Come insegna, infatti, il Concilio,«nella liturgia terrena partecipiamo, pregustandola, a quella celeste, cheviene celebrata nella santa città di Gerusalemme, verso la quale noi pellegrinisiamo diretti [...], fino a quando Cristo, la nostra vita, si manifesterà ed anchenoi saremo manifestati con lui nella gloria». 120Formazioneliturgica72. Se dopo il Concilio Ecumenico Vaticano II diversa strada è statafatta per vivere il senso autentico della liturgia, ancora molto rimane da fare.Sono necessari un continuo rinnovamento e una costante formazione di tutti:ordinati, consacrati e laici.Il vero rinnovamento, lungi dal servirsi di atti arbitrari, consiste nellosviluppare sempre meglio la coscienza del senso del mistero, così da fare delleliturgie momenti di comunione con il mistero grande e santo della Trinità.Celebrando le sacre azioni come rapporto con Dio e accoglimento dei suoidoni, espressione di autentica vita spirituale, la Chiesa in Europa potrà davveronutrire la sua speranza e offrirla a chi l'ha smarrita.73. A tale scopo è necessario un grande sforzo di formazione. Finalizzataa favorire la comprensione del vero senso delle celebrazioni della Chiesa, oltrea un'adeguata istruzione sui riti, essa richiede un'autentica spiritualità el'educazione a viverla in pienezza. 121Va, quindi, promossa maggiormente120Cost sulla sacra liturgia Sacrosanctum Concilium, 8121 Qf rp r0p OSltio 14; SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Relatioante disceptationem, 111,2: L'Osservatore Romano, 3 ottobre 1999, p. 9.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 693una vera «mistagogia liturgica», con la partecipazione attiva di tutti i fedeli,ciascuno secondo le proprie attribuzioni, alle azioni sacre, in particolare all'Eucaristia.II.Celebrare i Sacramenti74. Un posto di grande rilievo va riservato alla celebrazione dei Sacramenti,quali atti di Cristo e della Chiesa, ordinati a rendere culto a Dio, allasantificazione degli uomini e all'edificazione della Comunità ecclesiale. Riconoscendoche in essi Cristo stesso agisce per mezzo dello Spirito Santo, iSacramenti vanno celebrati con la massima cura e creando le condizioniadeguate. Le Chiese particolari del Continente avranno a cuore di rafforzarela loro pastorale dei Sacramenti per farne riconoscere la verità profonda. IPadri sinodali hanno messo in luce questa esigenza, per rispondere a duepericoli: da una parte, certi ambienti ecclesiali sembrano aver smarrito ilgenuino senso del sacramento e potrebbero banalizzare i misteri celebrati;dall'altra, molti battezzati, seguendo usanze e tradizioni, continuano a ricorrereai Sacramenti in momenti significativi della loro esistenza, senza peròvivere in modo conforme alle indicazioni della Chiesa. 122L'Eucaristia75. L'Eucaristia, dono supremo di Cristo alla Chiesa, fa presente nelmistero il sacrificio di Cristo per la nostra salvezza: « Nella Santissima Eucaristiaè racchiuso tutto il bene spirituale della Chiesa, cioè Cristo stesso,nostra Pasqua ». m Ad essa, « fonte e apice di tutta la vita cristiana », 124 attingela Chiesa nel suo pellegrinaggio, trovandovi la sorgente di ogni speranza.L'Eucaristia, infatti, «dà impulso al nostro cammino storico, ponendo unseme di vivace speranza nella quotidiana dedizione di ciascuno ai propri compiti». 125Tutti siamo invitati a confessare la fede nell 'Eucaristia, « pegno dellagloria futura», certi che la comunione con Cristo, ora vissuta da pellegrininell'esistenza mortale, anticipa l'incontro supremo del giorno in cui «noisaremo simili a lui, perché lo vedremo così come egli è» (1 Gv 3, 2). L'Eu-122Cfr Propositio 15,2a.1 2 3CONC ECUM.. VAT. II, Decr sul ministero e la vita dei presbiteri Presbyterorum Ordinis, 5.1 2 4CONC ECUM VAT.. II, Cost dogm. sulla Chiesa Lumen gentium, 11.1 2 5GIOVANNI PAOLO II, Lett enc. Ecclesia de Eucharistia (17 aprile 2003), 20: L'OsservatoreRomano, 18 aprile 2003, p 3,


694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecaristia è un « assaggio di eternità nel tempo », è presenza divina e comunionecon essa; memoriale della Pasqua di Cristo, è di sua natura apportatricedella grazia nella storia umana. Essa apre al futuro di Dio; essendocomunione con Cristo, con il suo corpo e il suo sangue, è partecipazione allavita eterna di Dio. 126LaRiconciliazione76. Con l'Eucaristia, anche il sacramento della Riconciliazione deve svolgereun ruolo fondamentale nel recupero della speranza: «L'esperienza personaledel perdono di Dio per ciascuno di noi è, infatti, fondamento essenziale diogni speranza per il nostro futuro ». 127Una delle radici della rassegnazione cheassale molti oggi va ricercata nell'incapacità di riconoscersi peccatori e dilasciarsi perdonare, una incapacità spesso dovuta alla solitudine di chi, vivendocome se Dio non esistesse, non ha nessuno a cui chiedere perdono. Chi,invece, si riconosce peccatore e si affida alla misericordia del Padre celeste,sperimenta la gioia di una vera liberazione e può proseguire nell'esistenzasenza rinchiudersi nella propria miseria. 128Riceve così la grazia di un nuovoinizio, e ritrova motivazioni per sperare.Perciò è necessario che nella Chiesa in Europa il sacramento della Riconciliazionevenga rivitalizzato. Va ribadito, tuttavia, che la forma del Sacramentoè la confessione personale dei peccati seguita dall'assoluzione individuale.Questo incontro tra il penitente e il sacerdote deve essere favorito, inqualsiasi forma prevista del rito del Sacramento. Di fronte alla diffusa perditadel senso del peccato e all'affermarsi di una mentalità segnata da relativismoe soggettivismo in campo morale, occorre che in ogni comunità ecclesiale siprovveda a una seria formazione delle coscienze. 129I Padri Sinodali hannoinsistito perché si riconosca chiaramente la verità del peccato personale e lanecessità del perdono personale di Dio tramite il ministero del sacerdote.Le assoluzioni collettive non sono un modo alternativo di amministrare ilsacramento della Riconciliazione. 130126Cfr GIOVANNI PAOLO II, Discorso all'udienza generale (25 ottobre 2000), 2: InsegnamentiXXIII/2 (2000), 697.12 7 Propositio 16.1 2 8Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Relatio ante disceptationem,111,2: L'Osservatore Romano, 3 ottobre 1999, p.9.129 Q£ rPropositio 16.130Cfr GIOVANNI PAOLO II, Motu proprio Misericordia Dei (7 aprile 2002), 4: AAS 94 (2002),456-457


Acta Ioannis Pauli Pp II 69577. Mi rivolgo ai sacerdoti, esortandoli a dare generosamente la propriadisponibilità nell'ascolto delle confessioni e a offrire essi stessi un esempioaccostandosi con regolarità al sacramento della Penitenza. Raccomando lorodi curare il proprio aggiornamento nel campo della teologia morale, così dasaper affrontare con competenza le problematiche sorte in epoca recente nelcampo della morale personale e sociale. Abbiano, inoltre, una particolareattenzione alle concrete condizioni di vita in cui si trovano i fedeli e sappianocondurli pazientemente a riconoscere le esigenze della legge morale cristiana,aiutandoli a vivere il Sacramento come un gioioso incontro con la misericordiadel Padre celeste. 131Preghiera e vita78. Accanto alla Celebrazione eucaristica, occorre promuovere anche lealtre forme di preghiera comunitaria, 132aiutando a riscoprire il legame cheintercorre tra queste e l'orazione liturgica. In particolare, mantenendo viva latradizione della Chiesa latina, vengano promosse le diverse manifestazioni delculto eucaristico fuori della Messa: adorazione personale, esposizione e processione,da intendere come espressione di fede nella permanenza della presenzareale del Signore nel Sacramento dell'altare. 133Nella celebrazione, personale ocomunitaria, della Liturgia delle Ore, di cui il Concilio Vaticano II ha richiamatoil singolare valore anche per i fedeli laici, 134si educhi a vedere taleconnessione con il mistero eucaristico. Le famiglie siano sollecitate a darespazio alla preghiera fatta in comune, così da interpretare alla luce del Vangelotutta l'esistenza matrimoniale e familiare. In tal modo, a partire daqui e in ascolto della Parola di Dio, si formerà quella liturgia domestica chescandirà tutti i momenti della famiglia. 135Ogni forma di preghiera comunitaria presuppone la preghiera individuale.Tra la persona e Dio nasce quel colloquio di verità che si esprime nella lode,nel ringraziamento, nella supplica rivolta al Padre per Gesù Cristo e nelloSpirito Santo. La preghiera personale, che è come la respirazione del cristiano,non sia mai trascurata. Ci si educhi anche a riscoprire il legame traquest'ultima e la preghiera liturgica.131 rjf rPropono \Q- GIOVANNI PAOLO II, Lettera ai sacerdoti per il Giovedì Santo 2002 (17marzo 2002), 4: AAS 94 (2002), 435-436132 çj-j. Propositio 14c.133Cfr ibid.134Cfr Cost sulla sacra liturgia Sacrosanctum Concilium, 100.i3o Qf rPropositiones 14c; 20.


696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale79. Una speciale attenzione va riservata anche alla pietà popolare. 136Ampiamente diffusa nelle diverse regioni d'Europa attraverso le confraternite,i pellegrinaggi e le processioni presso numerosi santuari, essa arricchisce ilcammino dell'anno liturgico, ispirando usi e costumi familiari e sociali. Tuttequeste forme devono essere attentamente considerate mediante una pastoraledi promozione e di rinnovamento, che le aiuti a sviluppare quanto è espressionegenuina della sapienza del Popolo di Dio. Tale è sicuramente il SantoRosario. In questo Anno ad esso dedicato mi è caro raccomandarne ancora larecita, perché «il Rosario, se riscoperto nel suo pieno significato, porta alcuore stesso della vita cristiana ed offre un'ordinaria quanto feconda opportunitàspirituale e pedagogica per la contemplazione personale, la formazionedel Popolo di Dio e la nuova evangelizzazione». 137In materia di pietà popolare occorre vegliare costantemente su aspetti diambiguità di certe manifestazioni, preservandole da derive secolaristiche, daimprovvidi consumismi o anche da rischi di superstizione, per mantenerleentro forme mature e autentiche. Si faccia opera pedagogica, spiegando comela pietà popolare vada sempre vissuta in armonia con la liturgia della Chiesa ein connessione con i Sacramenti.80. Non va dimenticato che il «culto spirituale gradito a Dio » (cfr Rm 12,1) si realizza innanzitutto nell'esistenza quotidiana, vissuta nella carità attraversoil dono di sé libero e generoso, anche in momenti di apparente impotenza.Così la vita è animata da speranza incrollabile, perché affidata solo allacertezza della potenza di Dio e della vittoria di Cristo: è una vita ricolma delleconsolazioni di Dio, con le quali siamo chiamati a consolare, a nostra volta,quanti incontriamo sul nostro cammino (cfr 2 Cor 1,4).Il giorno del Signore81. Momento paradigmatico ed altamente evocativo in ordine alla celebrazionedel Vangelo della speranza è il giorno del Signore.Nel contesto attuale, le circostanze rendono precaria la possibilità per icristiani di vivere pienamente la domenica come giorno dell'incontro con ilSignore. Avviene non di rado che ridotta a «fine settimana», a semplicetempo di evasione. Occorre perciò un'azione pastorale articolata a livelloeducativo, spirituale e sociale, che aiuti a viverne il senso vero.«e Qf rPropositio 20.1 3 7GIOVANNI PAOLO II, Lett ap. Rosarium Virginis Mariae (16 ottobre 2002), 3: AAS 95(2003), !..


Ada Ioannis Pauli Pp II 69782. Rinnovo, pertanto, l'invito a ricuperare il significato più profondo delgiorno del Signore: 138venga santificato con la partecipazione all'Eucaristia econ un riposo ricco di letizia cristiana e di fraternità. Sia celebrato comecentro di tutto il culto, preannuncio incessante della vita senza fine, cherianima la speranza e incoraggia nel cammino. Non si tema, perciò, di difenderlocontro ogni attacco e di adoperarsi perché, nell'organizzazione del lavoro,esso sia salvaguardato, così che possa essere giorno per l'uomo, a vantaggiodell'intera società. Se, infatti, la domenica fosse privata del suo significatooriginario e in essa non fosse possibile dare spazio adeguato alla preghiera, alriposo, alla comunione e alla gioia, potrebbe succedere che «l'uomo rimangachiuso in un orizzonte tanto ristretto che non gli consente più di vedere il"cielo". Allora, per quanto vestito a festa, diventa intimamente incapace di"far festa" ». 139E senza la dimensione della festa, la speranza non troverebbeuna casa dove abitare.CAPITOLO QUINTOSERVIRE IL VANGELO DELLA SPERANZA«Conosco le tue opere, la carità, la fede, il servizio e la costanza» [Ap 2, 19)La via dell'amore83. La parola che lo Spirito dice alle Chiese contiene un giudizio sullaloro vita. Esso riguarda fatti e comportamenti: «Conosco le tue opere» è l'introduzioneche, quasi come un ritornello e con poche varianti, compare nellelettere scritte alle sette Chiese. Quando le opere risultano positive, sono fruttodella fatica, della costanza, della sopportazione delle prove, della tribolazione,della povertà, della fedeltà nelle persecuzioni, della carità, della fede, delservizio. In questo senso esse possono essere lette come la descrizione di unaChiesa che, oltre ad annunciare e a celebrare la salvezza che le viene dalSignore, la "vive" concretamente.Per servire il Vangelo della speranza, anche alla Chiesa che vive in Europa èchiesto di seguire la strada dell'amore. E strada che passa attraverso la caritàevangelizzante, l'impegno multiforme nel servizio, la decisione per una generositàsenza soste né confini.138 Qf rpropono 141 3 9GIOVANNI PAOLO II, Lett. ap.. Dies Domini (31 maggio 1998), 4: AAS 90 (1998), 716,46 - A.A.S.


698 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNella comunione e nella solidarietàI. Il servizio della carità84. La carità ricevuta e donata è per ogni persona l'esperienza originarianella quale nasce la speranza. «L'uomo non può vivere senza amore. Eglirimane per se stesso un essere incomprensibile, la sua vita è priva di sensose non gli viene rivelato l'amore, se non s'incontra con l'amore, se non losperimenta e non lo fa proprio, se non vi partecipa vivamente». 140La sfida per la Chiesa nell'Europa di oggi consiste, quindi, nell'aiutarel'uomo contemporaneo a sperimentare l'amore di Dio Padre e di Cristo, nelloSpirito Santo, attraverso la testimonianza della carità, che possiede in se stessauna intrinseca f orza evangelizzante.In questo consiste in definitiva il «Vangelo», il lieto annuncio per ogniuomo: Dio ci ha amati per primo (cfr 1 Gv 4, 10.19); Gesù ci ha amati fino allafine (cfr Gv 13, 1). Grazie al dono dello Spirito, la carità di Dio viene offerta aicredenti, rendendoli partecipi della sua stessa capacità di amare: essa urge nelcuore di ogni discepolo e di tutta la Chiesa (cfr 2 Cor 5, 14). Proprio perchédonata da Dio, la carità diventa comandamento per l'uomo (cfr Gv 13, 34).Vivere nella carità diventa, quindi, lieto annuncio ad ogni persona, rendendovisibile l'amore di Dio, che non abbandona nessuno. In definitiva,significa dare all'uomo smarrito ragioni vere per continuare a sperare.85. E vocazione della Chiesa, come «segno credibile, anche se sempreinadeguato, dell'amore vissuto, di far incontrare gli uomini e le donne conl'amore di Dio e di Cristo, che viene a cercarli». 141«Segno e strumento dell'intimaunione con Dio e dell'unità di tutto il genere umano», 142la Chiesa loattesta quando le persone, le famiglie e le comunità vivono intensamente ilVangelo della carità. In altri termini, le nostre comunità ecclesiali sono chiamatead essere delle vere palestre di comunione.Per sua stessa natura, la testimonianza della carità deve estendersi oltre iconfini della comunità ecclesiale, per raggiungere ogni persona, così che l'amoreper tutti gii uomini diventi fomento di autentica solidarietà per l'interovivere sociale. Quando la Chiesa serve la carità, essa fa crescere allo stessotempo la « cultura della solidarietà », concorrendo così a ridare vita ai valoriuniversali della convivenza umana.140141GIOVANNI PAOLO II, Lett. enc, Redemptor hominis (4 marzo 1979), 10: AAS 71 (1979), 274.SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,72: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999, Suppl., p. 151 4 2CONC.. ECUM. VAT.. II, Cost. dogm. sulla Chiesa Lumen gentium, 1.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 699In questa prospettiva occorre riscoprire il senso autentico del volontariatocristiano. Nascendo dalla fede e venendo continuamente da essa alimentato,esso deve sapere coniugare capacità professionale e amore genuino, spingendoquanti lo praticano ad « elevare i sentimenti di semplice filantropia all'altezzadella carità di Cristo; a riconquistare ogni giorno, tra fatiche e stanchezze, lacoscienza della dignità di ogni uomo; ad andare alla scoperta dei bisogni dellepersone iniziando — se necessario — nuovi cammini là dove più urgente è ilbisogno e più deboli sono l'attenzione e il sostegno». 143Ridare speranza ai poveriII. Servire l'uomo nella società86. All'intera Chiesa è chiesto di ridare speranza ai poveri. Accoglierli eservirli significa per essa accogliere e servire Cristo (cfr Mt 25, 40). ~\J amorepreferenziale per i poveri è una dimensione necessaria dell'essere cristiano e delservizio al Vangelo. Amarli e testimoniare loro che sono particolarmenteamati da Dio significa riconoscere che le persone valgono per se stesse, qualiche siano le loro condizioni economiche, culturali, sociali in cui si trovano,aiutandole a valorizzare le loro potenzialità.87. Occorre poi lasciarsi interpellare dal fenomeno della disoccupazione,che in molte nazioni d'Europa costituisce un grave flagello sociale. A questosi aggiungono anche i problemi connessi con i crescenti flussi migratori. AllaChiesa è chiesto di ricordare che il lavoro costituisce un bene di cui tutta lasocietà deve farsi carico.Riproponendo i criteri etici che devono guidare mercato ed economia inuno scrupoloso rispetto della centralità dell'uomo, la Chiesa non tralascerà diricercare il dialogo con le persone impegnate a livello politico, sindacale eimprenditoriale. 144Esso deve mirare all'edificazione di un'Europa intesa comecomunità di popoli e di persone, comunità solidale nella speranza, non soggettaesclusivamente alle leggi del mercato, ma decisamente preoccupata disalvaguardare la dignità dell'uomo anche nei rapporti economici e sociali.88. Si dia adeguato rilievo anche alla pastorale dei malati. Considerandoche la malattia è una situazione che pone interrogativi essenziali sul sensodella vita, «in una società della prosperità e dell'efficienza, in una culturacaratterizzata dall'idolatria del corpo, dalla rimozione della sofferenza e del1 4 3144GIOVANNI PAOLO II, Lett. enc Evangelium vitae (25 marzo 1995), 90: AAS 87 (1995), 503.Cfr Propositio 33.


700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedolore e dal mito della perenne giovinezza», 145la cura per i malati deve essereconsiderata come una delle priorità. A tale scopo, vanno promossi, da unaparte, una adeguata presenza pastorale nei diversi luoghi della sofferenza, adesempio attraverso l'impegno di cappellani ospedalieri, di membri di associazionidi volontariato, di istituzioni sanitarie ecclesiastiche, e, dall'altra, unsostegno alle famiglie dei malati. Occorrerà inoltre essere accanto al personalemedico e paramedico con mezzi pastorali adeguati, per sostenerlo nell'impegnativavocazione a servizio dei malati. Nella loro attività, infatti, gli operatorisanitari rendono ogni giorno un nobile servizio alla vita. A loro èrichiesto di offrire ai pazienti anche quello speciale sostegno spirituale chesuppone il calore di un autentico contatto umano.89. Infine, non si potrà dimenticare che talora viene fatto un uso indebitodei beni della terra. L'uomo infatti, venendo meno alla missione di coltivare ecustodire la terra con sapienza e amore (cfr Gn 2, 15), ha in molte regionidevastato boschi e pianure, inquinato le acque, reso irrespirabile l'aria, sconvoltoi sistemi idrogeologici e atmosferici e desertificato ampi spazi.Anche in questo caso, servire il Vangelo della speranza vuol dire impegnarsiin modo nuovo per un corretto uso dei beni della terra, UGstimolandoquell'attenzione che, oltre a tutelare gli habitat naturali, difende la qualitàdella vita delle persone, preparando alle generazioni future un ambiente piùconsono al progetto del Creatore.La verità del matrimonio e della f amiglia90. La Chiesa in Europa, in ogni sua articolazione, deve riproporre confedeltà la verità del matrimonio e della famigliai 7E una necessità che essasente ardere dentro di sé perché sa che tale compito la qualifica in forza dellamissione evangelizzatrice affidatale dal suo Sposo e Signore, e si riproponeoggi con inusitata impellenza. Non pochi fattori culturali, sociali e politiciconcorrono, infatti, a provocare una crisi sempre più evidente della famiglia.Essi compromettono in diversa misura la verità e la dignità della personaumana e mettono in discussione, svisandola, l'idea stessa di famiglia. Il valoredell'indissolubilità matrimoniale viene sempre più misconosciuto; si chiedonoforme di riconoscimento legale delle convivenze di fatto, equiparandole aimatrimoni legittimi; non mancano tentativi di accettare modelli di coppiadove la differenza sessuale non risulta essenziale.ns Propositio 35líe Qf rPropositio 36u? Q£ rpropositio 31.


\Acta Ioannis Pauli Pp. II 701In questo contesto, alla Chiesa è chiesto di annunciare con rinnovato vigoreciò che il Vangelo dice sul matrimonio e sulla famiglia, per coglierne il significatoe il valore nel disegno salvifico di Dio. In particolare, è necessario riaffermaretali istituzioni come realtà che derivano dalla volontà di Dio. Occorreriscoprire la verità della famiglia, quale intima comunione di vita e di amore,148aperta alla generazione di nuove persone; come anche la sua dignità di"chiesa domestica" e la sua partecipazione alla missione della Chiesa e allavita della società.91. Secondo i Padri sinodali, bisogna riconoscere che tante famiglie,nella quotidianità dell'esistenza vissuta nell'amore, sono testimoni visibilidella presenza di Gesù che le accompagna e sostiene con il dono del suoSpirito. Per sostenerne il cammino, si dovrà approfondire la teologia e laspiritualità del matrimonio e della famiglia; proclamare con fermezza eintegrità e mostrare mediante esempi efficaci la verità e la bellezza dellafamiglia fondata sul matrimonio inteso come unione stabile e aperta allavita di un uomo e di una donna; promuovere in ogni comunità ecclesialeun'adeguata e organica pastorale familiare. Al tempo stesso sarà necessariooffrire con materna sollecitudine da parte della Chiesa un aiuto a coloroche si trovano in situazioni difficili, come ad esempio ragazze madri, personeseparate, divorziate, figli abbandonati. In ogni caso occorrerà sollecitare,accompagnare e sostenere il giusto protagonismo delle famiglie,singole o associate, nella Chiesa e nella società e adoperarsi perché da partedei singoli Stati e della stessa Unione Europea siano promosse autentiche eadeguate politiche familiari. 14992. Un'attenzione particolare deve essere riservata all'educazione all'amorenei confronti dei giovani e dei fidanzati, mediante appositi itinerari dipreparazione alla celebrazione del sacramento del Matrimonio, che li aiutinoad arrivare a questo momento vivendo nella castità. Nella sua opera educativa,la Chiesa si mostrerà premurosa, accompagnando i novelli sposi anchedopo la celebrazione delle nozze.93. La Chiesa, infine, è chiamata a venire incontro, con bontà materna,anche a quelle situazioni matrimoniali nelle quali è facile venga meno lasperanza. In particolare, « di fronte a tante famiglie disfatte, la Chiesa si sentechiamata non ad esprimere un giudizio severo e distaccato, ma piuttosto ad0 N CECUM VAT. II, Cost. past sulla Chiesa nel mondo contemporaneo Gaudium etus Q| Rçspes, 48.149Cfr Propositio 31


702 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeimmettere nelle pieghe di tanti drammi umani la luce della parola di Dio,accompagnata dalla testimonianza della sua misericordia. E questo lo spiritocon cui la pastorale familiare cerca di farsi carico anche delle situazioni deicredenti che hanno divorziato e si sono risposati civilmente. Essi non sono esclusidalla comunità; sono anzi invitati a partecipare alla sua vita, facendo uncammino di crescita nello spirito delle esigenze evangeliche. La Chiesa, senzatacere loro la verità del disordine morale oggettivo in cui si trovano e delleconseguenze che ne derivano per la pratica sacramentale, intende mostrareloro tutta la sua materna vicinanza». 15094. Se per servire il Vangelo della speranza è necessario riservare unaadeguata e prioritaria attenzione alla famiglia, è altrettanto indubitabile chele famiglie stesse hanno un compito insostituibile da svolgere in ordine al medesimoVangelo della speranza. Perciò, con fiducia e con affetto, a tutte lefamiglie cristiane che vivono in questa Europa rinnovo l'invito: «Famiglie,diventate ciò che siete! ». Voi siete ripresentazione vivente della carità di Dio:avete infatti la «missione di custodire, rivelare e comunicare l'amore, qualeriflesso vivo e reale partecipazione dell'amore di Dio per l'umanità e dell'amoredi Cristo Signore per la Chiesa sua sposa». 151Voi siete il «santuario della vita [...]: il luogo in cui la vita, dono di Dio, puòessere adeguatamente accolta e protetta contro i molteplici attacchi a cui èesposta, e può svilupparsi secondo le esigenze di un'autentica crescita umana». 152Voi siete il fondamento della società, in quanto luogo primario dell'« umanizzazione»della persona e del vivere civile, 153modello per l'instaurazione dirapporti sociali vissuti nell'amore e nella solidarietà.Siate voi stesse testimoni credibili del Vangelo della speranza! Perché voisiete «gaudium et spes». iryiServire il Vangelo della vita95. L'invecchiamento e la diminuzione della popolazione a cui si assistein diversi Paesi d'Europa non può non essere motivo di preoccupazione; il1 5 0GIOVANNI PAOLO II, Discorso per il Terzo Incontro Mondiale delle Famiglie in occasionedel loro Giubileo (14 ottobre 2000), 6: Insegnamenti XXIII/2 (2000), 603.161GIOVANNI PAOLO II, Esort. ap. post-sinodale Familiaris consortio (22 novembre 1981), 17:AAS 74 (1982), 99-100,1 5 2GIOVANNI PAOLO II, Lett enc Centesimus annus (1 maggio 1991), 39: AAS 83 (1991), 842,153Cfr GIOVANNI PAOLO II, Esort, ap, post-sinodale Christifideles laici (30 dicembre 1988), 40:AAS 81 (1989), 469.154Cfr GIOVANNI PAOLO II, Discorso al Primo Incontro Mondiale con le Famiglie (8 ottobre1994), 7: AAS 87 (1995), 587.,


\Acta Ioannis Pauli Pp. II 703calo delle nascite, infatti, è sintomo di un rapporto non sereno con il propriofuturo; è chiara manifestazione di una mancanza di speranza, è segno diquella «cultura della morte» che attraversa l'odierna società. 155Con il calo della natalità vanno ricordati altri segni che concorrono aconfigurare l'eclissi del valore della vita e a scatenare una specie di congiuracontro di essa. Tra questi va tristemente annoverata, anzitutto, la diffusionedell'aborto, anche utilizzando preparati chimico-farmacologici che lo rendonopossibile senza dover ricorrere al medico e sottraendolo a ogni forma diresponsabilità sociale; ciò è favorito dalla presenza nell'ordinamento di moltiStati del Continente di legislazioni permissive di un gesto che rimane un« abominevole delitto » 156 e costituisce sempre un disordine morale grave.Né si possono dimenticare gli attentati perpetrati attraverso « interventi sugliembrioni umani che, pur mirando a scopi in sé legittimi, ne comportanoinevitabilmente l'uccisione» o mediante un utilizzo scorretto delle tecnichediagnostiche pre-natali, messe al servizio non di terapie precoci a volte possibili,ma «di una mentalità eugenetica, che accetta l'aborto selettivo». 157Va pure menzionata la tendenza, che si registra in alcune parti dell'Europa,a ritenere che possa essere permesso porre fine consapevolmente allapropria vita o a quella di un altro essere umano: di qui la diffusione dell'eutanasiamascherata, o attuata apertamente, per la quale non mancano richiestee tristi esempi di legalizzazione.96. Di fronte a questo stato di cose, è necessario «servire il Vangelo dellavita » anche attraverso « una generale mobilitazione delle coscienze e un comunesforzo etico, per mettere in atto una grande strategia a favore della vita. Tuttiinsieme dobbiamo costruire una nuova cultura della vita». 1 E questa unagrande sfida che occorre affrontare con responsabilità, certi che «il futurodella civiltà europea dipende in gran parte dalla decisa difesa e promozionedei valori della vita, nucleo del suo patrimonio culturale»; 159si tratta, infatti,di restituire all'Europa la sua vera dignità, quella di essere luogo dove ognipersona è affermata nella sua incomparabile dignità.Volentieri faccio mie queste parole dei Padri sinodali: « Il Sinodo dei Vescovieuropei stimola le comunità cristiane a farsi evangelizzatrici della vita.isa Qf rPropositio 32.1 5 6CONCspes, 51157158ECUM. VAT. II, Cost past. sulla Chiesa nel mondo contemporaneo Gaudium etGIOVANNI PAOLO II, Lett enc Evangelium vitae (25 marzo 1995), 63: AAS 87 (1995), 473.Ibid., 95, l.c, 509.1 5 9GIOVANNI PAOLO II, Discorso al nuovo Ambasciatore di Norvegia presso la Santa Sede (25marzo 1995): Insegnamenti XVIII/1 (1995), 857.


704 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIncoraggia le coppie e le famiglie cristiane a sostenersi a vicenda nella fedeltàalla loro missione di collaboratrici di Dio nella generazione ed educazione dinuove creature; apprezza ogni generoso tentativo di reagire all'egoismo nell'ambitodella trasmissione della vita, alimentato da falsi modelli di sicurezzae di felicità; chiede agli Stati e all'Unione Europea di porre in atto politichelungimiranti, che promuovano le condizioni concrete di abitazione, di lavoroe di servizi sociali, atte a favorire la costituzione della famiglia e la rispostaalla vocazione alla maternità e paternità, ed inoltre assicurino all'Europa dioggi la risorsa più preziosa: gli europei di domani». 160Costruire una città degna dell uomo97. La carità operosa ci impegna ad affrettare il Regno venturo. Per ciòstesso collabora alla promozione degli autentici valori che sono alla base diuna civiltà degna dell'uomo. Come ricorda, infatti, il Concilio Vaticano II, «icristiani, in cammino verso la città celeste, devono ricercare e pensare allecose di lassù; questo tuttavia non diminuisce, ma anzi aumenta il peso delloro dovere di collaborare con tutti gli uomini per la costruzione di un mondopiù umano». 161L'attesa dei cieli nuovi e della terra nuova, lungi dall'estraniaredalla storia, intensifica la sollecitudine per la realtà presente dove find'ora cresce la novità che è germe e figura del mondo che verrà.Animati da queste certezze di fede, adoperiamoci per la costruzione di unacittà degna dell 'uomo. Anche se non è possibile costruire nella storia un ordinesociale perfetto, sappiamo però che ogni sforzo sincero per costruire un mondomigliore è accompagnato dalla benedizione di Dio, e che ogni seme digiustizia e di amore piantato nel tempo presente fiorisce per l'eternità.98. Nel costruire la città degna dell'uomo, un ruolo ispiratore va riconosciutoalla Dottrina Sociale della Chiesa. Attraverso di essa, infatti, la Chiesapone al Continente europeo la questione della qualità morale della sua civiltà.Essa trae origine dall'incontro tra il messaggio biblico con la ragione da unaparte, e i problemi e le situazioni riguardanti la vita dell'uomo e della societàdall'altra. Con l'insieme dei principi da essa offerti, tale dottrina contribuiscea porre solide basi per una convivenza a misura d'uomo, nella giustizia, nellaverità, nella libertà e nella solidarietà. Protesa a difendere e a promuovere ladignità della persona, fondamento non solo della vita economica e politica,ma anche della giustizia sociale e della pace, essa si presenta capace di so-160161Propositio 32Cost. past sulla Chiesa nel mondo contemporaneo Gaudium et spes, 57.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 705stenere i pilastri portanti del futuro del Continente. 162In questa stessa dottrinasi trovano i riferimenti per poter difendere la struttura morale dellalibertà, così da salvaguardare la cultura e la società europea sia dall'utopiatotalitaria della «giustizia senza libertà» sia da quella della «libertà senzaverità», cui si accompagna un falso concetto di «tolleranza», entrambe forieredi errori ed orrori per l'umanità, come testimonia tristemente la storia recentedell'Europa stessa. 16399. La Dottrina Sociale della Chiesa, per il suo intrinseco legame con ladignità della persona, e fatta per essere compresa anche da coloro che nonappartengono alla comunità dei credenti. E urgente, quindi, diffonderne laconoscenza e lo studio, superando l'ignoranza che di essa si ha anche tra icristiani. Lo esige l'Europa nuova in via di costruzione, bisognosa di personeeducate secondo questi valori, disposte ad adoperarsi per la realizzazione delbene comune. E necessaria a tal fine la presenza di laici cristiani che nellediverse responsabilità della vita civile, dell'economia, della cultura, dellasanità, dell'educazione e della politica, agiscano in modo da potervi infonderei valori del Regno. 164Per una cultura dell 'accoglienza100. Tra le sfide che si pongono oggi al servizio al Vangelo della speranzava annoverato il crescente fenomeno delle immigrazioni, che interpella lacapacità della Chiesa di accogliere ogni persona, a qualunque popolo o nazioneessa appartenga. Esso stimola anche l'intera società europea e le sueistituzioni alla ricerca di un giusto ordine e di modi di convivenza rispettosidi tutti, come pure della legalità, in un processo d'una integrazione possibile.Considerando lo stato di miseria, di sottosviluppo o anche di insufficientelibertà, che purtroppo caratterizza ancora diversi Paesi, tra le cause chespingono molti a lasciare la propria terra, c'è bisogno di un impegno coraggiosoda parte di tutti per la realizzazione di un ordine economico internazionalepiù giusto, in grado di promuovere l'autentico sviluppo di tutti i popoli edi tutti i Paesi.101. Di fronte al fenomeno migratorio, è in gioco la capacità, per l'Europa,di dare spazio a forme di intelligente accoglienza e ospitalità. E la visioneio* Qf rPropono 28; SINODO DEI VESCOVI - PRIMA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Dichiarazionefinale (13 dicembre 1991), 10: Ench. Vat. 13, nn.659-669.103Cfr Propositio 23.•64C f rProposto 28


706 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale« universalistica» del bene comune ad esigerlo: occorre dilatare lo sguardo sinoad abbracciare le esigenze dell'intera famiglia umana. Lo stesso fenomenodella globalizzazione reclama apertura e condivisione, se non vuole essereradice di esclusione e di emarginazione, ma piuttosto di partecipazione solidaledi tutti alla produzione e allo scambio dei beni.Ciascuno si deve adoperare per la crescita di una matura cultura dell 'accoglienza,che tenendo conto della pari dignità di ogni persona e della doverosasolidarietà verso i più deboli, richiede che ad ogni migrante siano riconosciuti idiritti fondamentali. È responsabilità delle autorità pubbliche esercitare ilcontrollo dei flussi migratori in considerazione delle esigenze del bene comune.L'accoglienza deve sempre realizzarsi nel rispetto delle leggi e quindiconiugarsi, quando necessario, con la ferma repressione degli abusi.102. Occorre pure impegnarsi per individuare forme possibili di genuinaintegrazione degli immigrati legittimamente accolti nel tessuto sociale e culturaledelle diverse nazioni europee. Essa esige che non si abbia a cedereall'indifferentismo circa i valori umani universali e che si abbia a salvaguardareil patrimonio culturale proprio di ogni nazione. Una convivenza pacificae uno scambio delle reciproche ricchezze interiori renderà possibile l'edificazionedi un'Europa che sappia essere casa comune, nella quale ciascuno possaessere accolto, nessuno venga discriminato, tutti siano trattati e vivano responsabilmentecome membri di una sola grande famiglia.103. Per parte sua, la Chiesa è chiamata a « continuare la sua azione nelcreare e rendere sempre migliori i suoi servizi di accoglienza e le sue attenzionipastorali per gli immigrati e i rifugiati », 165per far sì che siano rispettate la lorodignità e libertà e sia favorita la loro integrazione.In particolare, si ricordi di dare una specifica cura pastorale all'integrazionedegli immigrati cattolici, rispettando la loro cultura e l'originalità della loro tradizionereligiosa. A tale scopo, sono da favorire contatti tra le Chiese di originedegli immigrati e quelle di accoglienza, così da studiare forme di aiuto, chepossano prevedere anche la presenza, tra gli immigrati, di presbiteri, consacratie operatori pastorali adeguatamente formati provenienti dai loro Paesi.Il servizio del Vangelo esige, inoltre, che la Chiesa, difendendo la causadegli oppressi e degli esclusi, chieda alle autorità politiche dei diversi Stati e airesponsabili delle Istituzioni europee di riconoscere la condizione di rifugiatiper quanti fuggono dal proprio Paese di origine a motivo di pericoli per lapropria esistenza, come pure di favorirne il ritorno nei propri Paesi; e diico Propositio 34.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 707creare altresì le condizioni perché sia rispettata la dignità di tutti gli immigratie siano difesi i loro diritti fondamentali. 166III. Decidiamoci alla carità!104. L'appello a vivere la carità operosa, rivolto dai Padri sinodali atutti i cristiani del Continente europeo, 167rappresenta la sintesi felice di unautentico servizio al Vangelo della speranza. Ora lo ripropongo a te, Chiesa diCristo che vivi in Europa. Le gioie e le speranze, le tristezze e le angosce deglieuropei di oggi, soprattutto dei poveri e dei sofferenti, siano pure le tue gioie ele tue speranze, le tue tristezze e le tue angosce e nulla di ciò che è genuinamenteumano non trovi eco nel tuo cuore. All'Europa e al suo camminoguarda con la simpatia di chi apprezza ogni elemento positivo, ma insiemenon chiude gli occhi su quanto v'è di incoerente con il Vangelo e lo denunciacon forza.105. Chiesa in Europa, accogli ogni giorno con rinnovata freschezza ildono della carità che il tuo Signore ti offre e di cui ti rende capace. Impara dalui i contenuti e la misura dell'amore. E sii Chiesa delle beatitudini, continuamenteconformata a Cristo (cfr Mt 5, 1-12).Libera da intralci e da dipendenze, sii povera e amica dei più poveri,accogliente verso ogni persona e attenta verso ogni forma, antica o nuova,di povertà.Continuamente purificata dalla bontà del Padre, riconosci nell'atteggiamentodi Gesù, che ha sempre difeso la verità mostrandosi nello stesso tempomisericordioso verso i peccatori, la norma suprema della tua azione. In Gesù,alla cui nascita fu annunciata la pace (cfr Lc 2, 14), in lui che con la sua morteha abbattuto ogni inimicizia (cfr Ef2, 14) e ha donato la pace vera (cfr Gv 14,27), sii artefice di pace, invitando i tuoi figli a lasciarsi purificare il cuore daogni ostilità, egoismo e partigianeria, favorendo in ogni circostanza il dialogoe il rispetto reciproci.In Gesù, giustizia di Dio, non stancarti mai di denunciare ogni forma diingiustizia. Vivendo nel mondo con i valori del Regno che viene, sarai Chiesadella carità, darai il tuo contributo indispensabile per edificare in Europa unaciviltà sempre più degna dell'uomo.166Cfr CONGREGAZIONE PER I VESCOVI, Istr. Nemo est (22 agosto 1969), 16: AAS 61 (1969),621-622; Codice di Diritto Canonico, can. 294 e 518; Codice dei Canoni delle Chiese Orientali,can.280 § 11 6 7Cfr SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n. 5:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p.6.


708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCAPITOLO SESTOIL VANGELO DELLA SPERANZA PER UN'EUROPA NUOVA« Vidi anche la città santa, la nuova Gerusalemme, scendere dal cielo » (Ap 21,2)La novità di Dio nella storia106. Il Vangelo della speranza che risuona nell'Apocalisse apre il cuorealla contemplazione della novità operata da Dio: « Vidi poi un nuovo cielo e unanuova terra, perché il cielo e la terra di prima erano scomparsi e il mare nonc'era più» (Ap 21, 1). E Dio stesso a proclamarla con una parola che offre laspiegazione della visione appena descritta: « Ecco, io faccio nuove tutte lecose» (Ap 21, 5).La novità di Dio — pienamente comprensibile sullo sfondo delle cosevecchie, fatte di lacrime, lutto, lamento, affanno, morte (cfr Ap 21, 4) —consiste nelPuscire dalla condizione di peccato e dalle conseguenze di essoin cui si trova l'umanità; è il nuovo cielo e la nuova terra, la nuova Gerusalemme,in contrapposizione a un cielo e a una terra vecchi, a un antiquatoordine di cose e ad una vetusta Gerusalemme, travagliata dalle sue rivalità.Non è indifferente per la costruzione della città dell'uomo l'immaginedella nuova Gerusalemme, che scende «dal cielo, da Dio, pronta come unasposa adorna per il suo sposo » (Ap 21, 2) e si riferisce direttamente al misterodella Chiesa. E un'immagine che parla di una realtà escatologica: essa va oltretutto quello che l'uomo può fare; è un dono di Dio che si compirà negli ultimitempi. Ma non è un'utopia: è realtà già presente. Lo indica il verbo al presenteusato da Dio — «Ecco, io faccio nuove tutte le cose» (Ap 21, 5) —, conl'ulteriore precisazione: «Ecco sono compiute!» (Ap 21, 6). Dio, infatti, stagià agendo per rinnovare il mondo; la Pasqua di Gesù è già la novità di Dio.Essa fa nascere la Chiesa, ne anima l'esistenza, rinnova e trasforma la storia.107. Questa novità comincia a prendere forma anzitutto nella comunitàcristiana, che già ora è « dimora di Dio con gli uomini» (cfr Ap 21, 3), nel cuiseno Dio già opera, rinnovando la vita di coloro che si sottomettono al soffiodello Spirito. La Chiesa è per il mondo segno e strumento del Regno che sirealizza innanzitutto nei cuori. Un riflesso di questa stessa novità si manifestaanche in ogni forma di umana convivenza animata dal Vangelo. Si tratta diuna novità che interpella la società in ogni momento della storia e in ogniluogo della terra, e in particolare la società europea che da tanti secoli ascoltail Vangelo del Regno inaugurato da Gesù.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 709I. La vocazione spirituale dell'EuropaL'Europa promotrice dei valori universali108. La storia del Continente europeo è contraddistinta dall'influssovivificante del Vangelo. «Se volgiamo lo sguardo ai secoli passati, non possiamonon rendere grazie al Signore perché il Cristianesimo è stato nel nostroContinente un fattore primario di unità tra i popoli e le culture e di promozioneintegrale dell'uomo e dei suoi diritti». 168Certamente non si può dubitare che la fede cristiana appartenga, in modoradicale e determinante, ai fondamenti della cultura europea. Il cristianesimo,infatti, ha dato forma all'Europa, imprimendovi alcuni valori fondamentali.La modernità europea stessa che ha dato al mondo l'ideale democratico ei diritti umani attinge i propri valori dalla sua eredità cristiana. Più che comeluogo geografico, essa è qualificabile come « un concetto prevalentemente culturalee storico, che caratterizza una realtà nata come Continente grazie anchealla forza unificante del cristianesimo, il quale ha saputo integrare tra loropopoli e culture diverse ed è intimamente legato all'intera cultura europea».169L'Europa di oggi però, nel momento stesso in cui rafforza ed allarga lapropria unione economica e politica, sembra soffrire di una profonda crisi divalori. Pur disponendo di mezzi accresciuti, dà l'impressione di mancare dislancio per nutrire un progetto comune e ridare ragioni di speranza ai suoicittadini.Il nuovo volto dell Europa109. Nel processo di trasformazione che sta vivendo, l'Europa è chiamata,anzitutto, a ritrovare la sua vera identità. Essa, infatti, pur essendosi venutaa costituire come una realtà fortemente variegata, deve costruire un modellonuovo di unità nella diversità, comunità di nazioni riconciliate aperta aglialtri Continenti e coinvolta nell'attuale processo di globalizzazione.Per dare nuovo slancio alla propria storia, essa deve « riconoscere e ricuperarecon fedeltà creativa quei valori fondamentali, alla cui acquisizione ilcristianesimo ha dato un contributo determinante, riassumibili nell'affermazionedella dignità trascendente della persona umana, del valore della ragio-188GIOVANNI PAOLO II, Omelia a conclusione della II Assemblea Speciale per l'Europa delSinodo dei Vescovi (23 ottobre 1999), 5: AAS 92 (2000), 179109Propositio 39.


710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialene, delia liberta, della democrazia, dello Stato di diritto e della distinzione trapolitica e religione». 170110. L'Unione Europea continua ad allargarsi. Hanno vocazione perparteciparvi a breve o lunga scadenza tutti i popoli che ne condividono lastessa eredità fondamentale. E da auspicarsi che tale espansione avvenga inmodo rispettoso di tutti, valorizzando le peculiarità storiche e culturali, leidentità nazionali e la ricchezza degli apporti che potranno venire dai nuovimembri, oltre che nel dare più matura attuazione ai principi di sussidiarietà edi solidarietà. 171Nel processo dell'integrazione del Continente, è di capitaleimportanza tenere conto che l'unione non avrà consistenza se fosse ridottaalle sole dimensioni geografiche ed economiche, ma deve innanzitutto consisterein una concordia dei valori da esprimersi nel diritto e nella vita.Promuovere solidarietà e pace nel mondo111. Dire "Europa" deve voler dire "apertura". Nonostante esperienze esegni contrari che pure non sono mancati, è la sua stessa storia ad esigerlo:«L'Europa non è in realtà un territorio chiuso o isolato; si è costruita andandoincontro, al di là dei mari, ad altri popoli, ad altre culture, ad altreciviltà». 172Perciò deve essere un Continente aperto e accogliente, continuandoa realizzare nell'attuale globalizzazione forme di cooperazione non solo economica,ma anche sociale e culturale.C'è un'esigenza alla quale il Continente deve rispondere positivamente,perché il suo volto sia davvero nuovo: «L'Europa non può ripiegarsi su sestessa. Essa non può né deve disinteressarsi del resto del mondo, al contrariodeve avere piena coscienza del fatto che altri Paesi, altri continenti, si aspettanoda essa iniziative audaci per offrire ai popoli più poveri i mezzi per il lorosviluppo e la loro organizzazione sociale, e per edificare un mondo più giusto epiù fraterno». 173Per realizzare in modo adeguato tale missione, sarà necessarionun ripensamento della cooperazione internazionale, nei termini di una nuovacultura di solidarietà. Pensata come seme di pace, la cooperazione non si puòridurre all'aiuto e all'assistenza, addirittura mirando ai vantaggi di ritorno perle risorse messe a disposizione. Essa deve esprimere, invece, un impegno con-1701711 7 2IbidCfr ibid.; Propositio 28.GIOVANNI PAOLO II, Lettera al card. Miloslav Vlk, Presidente del Consiglio delle ConferenzeEpiscopali Europee (16 ottobre 2000), 7: Insegnamenti XXIII/2 (2000), 628.173Ibid.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 711creto e tangibile di solidarietà, tale da rendere i poveri protagonisti del lorosviluppo e consentire al maggior numero possibile di persone di esplicare, nelleconcrete circostanze economiche e politiche in cui vivono, la creatività tipicadella persona umana, da cui dipende anche la ricchezza delle Nazioni». 174112. L'Europa, inoltre, deve farsi parte attiva nel promuovere e realizzareuna globalizzazione "nella" solidarietà. A quest'ultima, come sua condizione, vaaccompagnata una sorta di globalizzazione "della" solidarietà e dei connessi valoridi equità, giustizia e libertà, nella ferma convinzione che il mercato chiede diessere « opportunamente controllato dalle forze sociali e dallo Stato, in modo dagarantire la soddisfazione delle esigenze fondamentali di tutta la società». 173L'Europa che ci è consegnata dalla storia ha visto, soprattutto nell'ultimosecolo, l'affermarsi di ideologie totalitarie e di nazionalismi esasperati che,oscurando la speranza degli uomini e dei popoli del Continente, hanno alimentatoconflitti all'interno delle Nazioni e tra le Nazioni stesse, fino all'immanetragedia delle due guerre mondiali. 176Anche le lotte etniche più recenti,che hanno nuovamente insanguinato il Continente europeo, hanno mostratoa tutti come la pace sia fragile, abbia bisogno dell'impegno fattivo di tutti,possa essere garantita solo dischiudendo nuove prospettive di scambio, diperdono e di riconciliazione tra le persone, i popoli e le Nazioni.Di fronte a questo stato di cose, l'Europa, con tutti i suoi abitanti, deveimpegnarsi instancabilmente a costruire la pace dentro i suoi confini e nel mondointero. A tale riguardo, occorre rammentare «da una parte, che le differenzenazionali devono essere mantenute e coltivate come fondamento della solidarietàeuropea e, dall'altra, che la stessa identità nazionale non si realizza se nonnell'apertura verso gli altri popoli e attraverso la solidarietà con essi». 177Il ruolo delle Istituzioni europeeII. La costruzione europea113. Nel cammino per disegnare il volto nuovo del Continente, per moltiaspetti determinante è il ruolo delle Istituzioni internazionali, legate e operanti1 7 4GIOVANNI PAOLO II, Messaggio per la Giornata Mondiale della Pace 2000 (8 dicembre1999), 17 AAS 92 (2000), 367-368.837.1 7 5176177GIOVANNI PAOLO II, Lett enc Centesimus annus (I maggio OCfr Propositio 39.1991), 35: AAS 83 (1991),SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Instrumentum laboris,n, 85: L'Osservatore Romano, 6 agosto 1999, Suppl., p 17. Cfr Propositio 39.


712 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeprincipalmente sul territorio europeo, che hanno contribuito a segnare ilcorso storico degli eventi, senza impegnarsi in operazioni di carattere militare.A questo proposito desidero menzionare, anzitutto, l'Organizzazione perla Sicurezza e la Cooperazione in Europa, la quale opera per il mantenimentodella pace e la stabilità, anche attraverso la protezione e la promozione deidiritti umani e delle libertà fondamentali, come pure per la cooperazioneeconomica ed ambientale.Vi è poi il Consiglio d'Europa, di cui fanno parte gli Stati che hannosottoscritto la Convenzione Europea per la salvaguardia dei diritti umanifondamentali del 1950 e la Carta sociale del 1961. Vi è annessa la Corteeuropea dei diritti dell'uomo. Queste due istituzioni mirano, attraverso lacooperazione politica, sociale, giuridica e culturale, come pure la promozionedei diritti umani e della democrazia, alla realizzazione dell'Europa dellalibertà e della solidarietà. L'Unione Europea infine, con il suo Parlamento,il Consiglio dei Ministri e la Commissione, propone un modello di integrazioneche va perfezionandosi con la prospettiva di adottare un giorno unacarta fondamentale comune. Tale organismo ha per scopo di realizzare unamaggiore unità politica, economica e monetaria tra gli Stati membri, siaquelli attuali sia quelli che entreranno a farvi parte. Nella loro diversità e apartire dall'identità specifica di ciascuna di esse, le citate Istituzioni promuovonol'unità del Continente e, più profondamente, sono a servizio dell'uomo.178114. Alle stesse Istituzioni europee e ai singoli Stati dell'Europa chiedoinsieme con i Padri sinodali 179di riconoscere che un buon ordinamentodella società deve radicarsi in autentici valori etici e civili il più possibilecondivisi dai cittadini, osservando che tali valori sono patrimonio, in primoluogo, dei diversi corpi sociali. E importante che le Istituzioni e isingoli Stati riconoscano che, tra questi corpi sociali, vi sono anche leChiese e le Comunità ecclesiali e le altre organizzazioni religiose. A maggiorragione, quando esistono già prima della fondazione delle nazioni europee,non sono riducibili a mere entità private, ma operano con uno specificospessore istituzionale, che merita di essere preso in seria considerazione.Nello svolgimento dei loro compiti, le diverse istituzioni statali ed europeedevono agire nella consapevolezza che i loro ordinamenti giuridici saranno178Cfr GIOVANNI PAOLO II, Discorso all'Ufficio di Presidenza del Parlamento Europeo (5aprile 1979): Insegnamenti, II/l (1979), 796-799..179Cfr Propositio 37


Ada Ioannis Pauli Pp.. II 713pienamente rispettosi della democrazia, se prevederanno forme di « sanacollaborazione » 180con le Chiese e le organizzazioni religiose.Alla luce di quanto ho appena sottolineato, desidero ancora una voltarivolgermi ai redattori del futuro trattato costituzionale europeo, affinchéin esso figuri un riferimento al patrimonio religioso e specialmente cristianodell'Europa. Nel pieno rispetto della laicità delle istituzioni, mi auguro soprattuttoche siano riconosciuti tre elementi complementari: il diritto delleChiese e delle comunità religiose di organizzarsi liberamente, in conformità aipropri statuti e alle proprie convinzioni; il rispetto dell'identità specifica delleConfessioni religiose e la previsione di un dialogo strutturato fra l'UnioneEuropea e le Confessioni medesime; il rispetto dello statuto giuridico di cuile Chiese e le istituzioni religiose già godono in virtù delle legislazioni degliStati membri dell'Unione. 181115. Le Istituzioni europee hanno per scopo dichiarato la tutela deidiritti della persona umana. In questo compito esse contribuiscono a costruirel'Europa dei valori e del diritto. I Padri sinodali hanno interpellato iresponsabili europei, dicendo: «Alzate la voce quando sono violati i dirittiumani dei singoli, delle minoranze e dei popoli, a cominciare dal diritto allalibertà religiosa; riservate la più grande attenzione a tutto ciò che riguarda lavita umana dal suo concepimento fino alla morte naturale e la famiglia fondatasul matrimonio: sono queste le basi sulle quali poggia la comune casaeuropea; [...] affrontate, secondo giustizia ed equità e con senso di grandesolidarietà, il crescente fenomeno delle migrazioni, rendendole nuova risorsaper il futuro europeo; fate ogni sforzo perché ai giovani venga garantito unfuturo veramente umano con il lavoro, la cultura, Y educazione ai valori moralie spirituali». 182La Chiesa per la nuova Europa116. L'Europa ha bisogno di una dimensione religiosa. Per essere "nuova",analogamente a ciò che viene detto per la "città nuova" dell'Apocalisse(cfr 21, 2), essa deve lasciarsi raggiungere dall'azione di Dio. La speranza dicostruire un mondo più giusto e più degno dell'uomo, infatti, non può pre-180 Q£ RQ O N CECUM. VAT.. II, Cost. past. sulla Chiesa nel mondo contemporaneo Gaudium etspes, 76.181Cfr GIOVANNI PAOLO II, Discorso al Corpo diplomatico (13 gennaio 2003), 5: L'OsservatoreRomano, 13-14 gennaio 2003, p. 6.1 8 2SINODO DEI VESCOVI - SECONDA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Messaggio finale, n. 6:L'Osservatore Romano, 23 ottobre 1999, p. 5.47-A.A.S.


714 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialescindere dalla consapevolezza che a nulla varrebbero gli sforzi umani, se nonfossero accompagnati dal sostegno divino, perché « se il Signore non costruiscela casa, invano vi faticano i costruttori» (Sai 127 [126], 1). Perché l'Europapossa essere edificata su solide basi, è necessario far leva sui valori autentici,che hanno il loro fondamento nella legge morale universale, inscritta nel cuoredi ogni uomo. «Non solo i cristiani possono unirsi a tutti gli uomini di buonavolontà per lavorare alla costruzione di questo grande progetto, ma sonoanche invitati a esserne in qualche modo l'anima, mostrando il vero sensodell'organizzazione della città terrena». 183Una e universale, pur presente nella molteplicità delle Chiese particolari,la Chiesa cattolica può offrire un contributo unico all'edificazione di un'Europaaperta al mondo. Dalla Chiesa cattolica, infatti, viene un modello diunità essenziale nella diversità delle espressioni culturali, la consapevolezzadell'appartenenza a una comunità universale che si radica ma non si estinguenelle comunità locali, il senso di quello che unisce al di là di quello chedistingue. 184117. Nelle relazioni con i pubblici poteri, la Chiesa non domanda unritorno a forme di Stato confessionale. Allo stesso tempo, essa deplora ognitipo di laicismo ideologico o di separazione ostile tra le istituzioni civili e leconfessioni religiose.Per parte sua, nella logica della sana collaborazione tra comunità ecclesiale esocietà politica, la Chiesa cattolica è convinta di poter dare un singolare contributoalla prospettiva dell'unificazione offrendo alle Istituzioni europee, incontinuità con la sua tradizione e in coerenza con le indicazioni della suadottrina sociale, l'apporto di comunità credenti che cercano di realizzarel'impegno di umanizzazione della società a partire dal Vangelo vissuto nelsegno della speranza. In quest'ottica, è necessaria una presenza di cristiani,adeguatamente formati e competenti, nelle varie istanze e Istituzioni europee,per concorrere, nel rispetto dei corretti dinamismi democratici e attraversoil confronto delle proposte, a delineare una convivenza europea semprepiù rispettosa di ogni uomo e di ogni donna e, perciò, conforme al benecomune.118. L'Europa che va costruendosi come "unione" spinge anche i cristianiverso l'unità per essere veri testimoni di speranza. Va continuato e1 8 3GIOVANNI PAOLO II, Lettera al card. Miloslav Vlk, Presidente del Consiglio delle ConferenzeEpiscopali Europee (16 ottobre 2000), 4: Insegnamenti XXIII/2 (2000), 626.1 8 4Cfr SINODO DEI VESCOVI - PRIMA ASSEMBLEA SPECIALE PER L'EUROPA, Dichiarazione finale,n. 10: Ench. Vat.. 13, n. 669.


\Acta Ioannis Pauli Pp. II 715sviluppato, in tale quadro, quello scambio dei doni, che in questo ultimodecennio ha avuto significative espressioni. Realizzato tra comunità con storiee tradizioni diverse, porta a stringere vincoli più durevoli tra le Chiese neidiversi Paesi e a un loro reciproco arricchimento, attraverso incontri, confrontie aiuti vicendevoli. In particolare va valorizzato il contributo dellatradizione culturale e spirituale offerto dalle Chiese Cattoliche Orientali. 185Un ruolo importante per la crescita di questa unità può essere svolto dagliorganismi continentali di comunione ecclesiale, che attendono di essere ulteriormentepromossi. 186Tra questi, un posto significativo va assegnato al Consigliodelle Conferenze Episcopali Europee chiamato, a livello di tutto il Continente,a «provvedere alla promozione di una sempre più intensa comunionefra le diocesi e fra le Conferenze Episcopali Nazionali, all'incremento dellacollaborazione ecumenica tra i cristiani e al superamento degli ostacoli cheminacciano il futuro della pace e del progresso dei popoli, al rafforzamentodella collegialità affettiva ed effettiva e della "communio" gerarchica». 187Conesso, va pure riconosciuto il servizio della Commissione degli Episcopati dellaComunità Europea che, seguendo il processo di consolidamento e di allargamentodell'Unione Europea, favorisce l'informazione mutua e coordina leiniziative pastorali delle Chiese europee coinvolte.119. Il rafforzamento dell'unione in seno al Continente europeo stimola icristiani a cooperare nel processo di integrazione e di riconciliazione attraversoun dialogo teologico, spirituale, etico e sociale. 188Infatti « nell'Europa incammino verso l'unità politica possiamo forse ammettere che sia proprio laChiesa di Cristo un fattore di disunione e di discordia? Non sarebbe questo unodegli scandali più grandi del nostro tempo?». 189Dal Vangelo un nuovo slancio per l'Europa120. L'Europa ha bisogno di un salto qualitativo nella presa di coscienzadella sua eredità spirituale. Tale spinta non le può venire che da un rinnovatoascolto del Vangelo di Cristo. Tocca a tutti i cristiani impegnarsi per soddisfarequesta fame e sete di vita.185186Cfr Propositio 22.Cfr ibid.,8' GIOVANNI PAOLO II, Discorso ai Presidenti delle Conferenze episcopali d'Europa (16 aprile1993), 5: AAS 86 (1994), 229.188Cfr Propositio 39d.1 8 9GIOVANNI PAOLO II, Omelia durante la celebrazione ecumenica in occasione dell'AssembleaSpeciale per l'Europa del Sinodo dei Vescovi (7 dicembre 1991), 6: Insegnamenti XIV/2(1991), 1330


716 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePer questo, «la Chiesa sente il dovere di rinnovare con vigore il messaggiodi speranza affidatole da Dio» e ripete all'Europa: «"Il Signore tuo Dio inmezzo a te è un Salvatore potente!" (Sof 3, 17). Il suo invito alla speranza non sifonda su un'ideologia utopistica; è al contrario l'intramontabile messaggiodella salvezza proclamato da Cristo (cfr Me 1, 15). Con l'autorità che le vienedal suo Signore, la Chiesa ripete all'Europa di oggi: Europa del terzo millennio"non lasciarti cadere le braccia!" (Sof 3, 16); non cedere allo scoraggiamento,non rassegnarti a modi di pensare e di vivere che non hanno futuro, perchénon poggiano sulla salda certezza della Parola di Dio! ». 190Riprendendo questo invito alla speranza, ancora oggi ripeto a te, Europache sei all'inizio del terzo millennio: «Ritorna te stessa. Sii te stessa. Riscopri letue origini. Ravviva le tue radici ». 191Nel corso dei secoli, hai ricevuto il tesorodella fede cristiana. Esso fonda la tua vita sociale sui principi tratti dalVangelo e se ne scorgono le tracce dentro le arti, la letteratura, il pensieroe la cultura delle tue nazioni. Ma questa eredità non appartiene soltanto alpassato; essa è un progetto per l'avvenire da trasmettere alle generazionifuture, poiché è la matrice della vita delle persone e dei popoli che hannoforgiato insieme il Continente europeo.121. Non temere! Il Vangelo non è contro di te, ma è a tuo favore. Loconferma la constatazione che l'ispirazione cristiana può trasformare l'aggregazionepolitica, culturale ed economica in una convivenza nella quale tuttigli europei si sentano a casa propria e formino una famiglia di Nazioni, cuialtre regioni del mondo possono fruttuosamente ispirarsi.Abbi fiducia! Nel Vangelo, che è Gesù, troverai la speranza solida e duraturaa cui aspiri. E una speranza fondata sulla vittoria di Cristo sul peccatoe sulla morte. Questa vittoria Egli ha voluto che sia tua per la tua salvezza ela tua gioia.Sii certa! Il Vangelo della speranza non delude! Nelle vicissitudini dellatua storia di ieri e di oggi, è luce che illumina e orienta il tuo cammino; è forzache ti sostiene nelle prove; è profezia di un mondo nuovo; è indicazione di unnuovo inizio; è invito a tutti, credenti e non, a tracciare vie sempre nuove chesboccano nell'« Europa dello spirito », per farne una vera « casa comune» dovec'è gioia di vivere.1 9 0GIOVANNI PAOLO II, Omelia per l'apertura della Seconda Assemblea Speciale del Sinodoper l'Europa (1 ottobre 1999), 3: AAS 92(2000), 174-175.191Discorso ad Autorità europee e ai Presidenti delle Conferenze episcopali d'Europa (9novembre 1982), 4: AAS 75 (1982), 330.


Acta Ioannis Pauli Pp, II IIICONCLUSIONEAffidamento a Maria«Nel cielo apparve poi un segno grandioso:una donna vestita di sole» (Ap 12, 1)La donna, il drago e il bambino122. La vicenda storica della Chiesa è accompagnata da "segni" che sonosotto gli occhi di tutti, ma che chiedono di essere interpretati. Tra questil'Apocalisse pone il "segno grandioso" apparso nel cielo, che parla di lottatra la donna e il drago.La donna vestita di sole che, soffrendo, sta per partorire (cfr Ap 12, 1-2)può essere vista come l'Israele dei profeti che genera il Messia «destinato agovernare tutte le nazioni con scettro di ferro» (Ap 12, 5; cfr Sal 2, 9). Ma èanche la Chiesa, popolo della nuova Alleanza, in balia della persecuzione etuttavia protetta da Dio. Il drago è «il serpente antico, colui che chiamiamo ildiavolo e satana e che seduce tutta la terra» (Ap 12, 9). La lotta è impari:sembra avvantaggiato il dragone, tanta è la sua tracotanza di fronte alladonna inerme e sofferente. In realtà ad essere vincitore è il figlio partoritodalla donna. In questa lotta c'è una certezza: il grande drago è già statosconfitto, «fu precipitato sulla terra e con lui furono precipitati anche i suoiangeli» (Ap 12, 9). Lo hanno vinto il Cristo, Dio fatto uomo, con la suamorte e risurrezione, e i martiri «per mezzo del sangue dell'Agnello e graziealla testimonianza del loro martirio» (Ap 12, 11). E anche quando il dragocontinuerà nella sua opposizione, non c'è da temere, perché la sua sconfittaè già avvenuta.123. Questa è la certezza che anima la Chiesa nel suo cammino, mentrenella donna e nel drago rilegge la sua storia di sempre. La donna chepartorisce il figlio maschio ci ricorda anche la vergine Maria, soprattuttonel momento in cui, trafitta dalla sofferenza ai piedi della Croce, generanuovamente il Figlio, come vincitore del principe di questo mondo. Ellaviene affidata a Giovanni che, a sua volta, viene affidato a lei (cfr Gv 19,26-27), diventando così Madre della Chiesa. Grazie al legame che unisceMaria alla Chiesa e la Chiesa a Maria, si chiarisce meglio il mistero delladonna: «Maria, infatti, presente nella Chiesa come madre del Redentore,partecipa maternamente a quella "dura lotta contro le potenze delle tenebre",che si svolge durante tutta la storia umana. E per questa sua identi-


718 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeficazione ecclesiale con la "donna vestita di sole" (Ap 12, 1), si può dire che""la Chiesa ha già raggiunto nella beatissima Vergine la perfezione, per laquale è senza macchia e senza ruga" ». 192124. La Chiesa tutta, quindi, guarda a Maria. Grazie ai moltissimi santuarimariani disseminati in tutte le nazioni del Continente, la devozione aMaria è molto viva e diffusa tra i popoli europei.Chiesa in Europa, continua, quindi, a contemplare Maria e riconosci cheella è « maternamente presente e partecipe nei molteplici e complessi problemiche accompagnano oggi la vita dei singoli, delle famiglie e delle nazioni» ed è«soccorritrice del popolo cristiano nell'incessante lotta tra il bene e il male,perché "non cada" o, caduto, "risorga"». 193Preghiera a Maria, Madre della speranza125. In questa contemplazione, animata da genuino amore, Maria ciappare come figura della Chiesa che, nutrita dalla speranza, riconosce l'azionesalvifica e misericordiosa di Dio, alla cui luce legge il proprio cammino e tuttala storia. Ella ci aiuta a interpretare anche oggi le nostre vicende in riferimentoal suo Figlio Gesù. Creatura nuova plasmata dallo Spirito Santo,Maria fa crescere in noi la virtù della speranza.A Lei, Madre della speranza e della consolazione, rivolgiamo con fiducia lanostra preghiera: affidiamole il futuro della Chiesa in Europa e di tutte ledonne e gli uomini di questo Continente:Maria, Madre della speranza,cammina con noi!Insegnaci a proclamare il Dio vivente;aiutaci a testimoniare Gesù, l'unico Salvatore;rendici servizievoli verso il prossimo,accoglienti verso i bisognosi,operatori di giustizia,costruttori appassionatidi un mondo più giusto;intercedi per noi che operiamo nella storiacerti che il disegno del Padre si compirà.1 9 2193GIOVANNI PAOLO II, Lett enc. Redemptoris Mater (25 marzo 1987), 47: AAS 79 (1987), 426.Ibid., 52: lc, 432; cfr Propositio 40..


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 719Aurora di un mondo nuovo,mostrati Madre della speranza e veglia su di noi!Veglia sulla Chiesa in Europa:sia essa trasparente al Vangelo;sia autentico luogo di comunione;viva la sua missionedi annunciare, celebrare e servireil Vangelo della speranzaper la pace e la gioia di tutti.Regina della paceproteggi l'umanità del terzo millennio!Veglia su tutti i cristiani:proseguano fiduciosi sulla via dell'unità,quale fermentoper la concordia del Continente.Veglia sui giovani,speranza del futuro,rispondano generosamentealla chiamata di Gesù.Veglia sui responsabili delle nazioni:si impegnino a costruire una casa comune,nella quale siano rispettatila dignità e i diritti di ciascuno.Maria, donaci Gesù!Fa' che lo seguiamo e lo amiamo!Lui è la speranza della Chiesa,dell'Europa e dell'umanità.Lui vive con noi, in mezzo a noi,nella sua Chiesa.Con Te diciamo«Vieni, Signore Gesù» (Ap 22, 20):Che la speranza della gloriainfusa da Lui nei nostri cuoriporti frutti di giustizia e di pace!Dato a Roma, presso San Pietro, il 28 giugno, vigilia della Solennità deiSanti Apostoli Pietro e Paolo dell'anno 2003, venticinquesimo di Pontificato.IOANNES PAULUS PP. II


720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>ISanctus Pius de Pietrelcina, presbyter, Patronus caelestis archidioecesis Sipontinae- Vestanae - Sancti Ioannis Rotundi confirmatur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — Effigies viva Christi mirabiliter effectuset sancti Francisci aemulator perfectus, sanctus Pius de Pietrelcina, presbyteret Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum sodalis, in loco Sancti IoannisRotundi diu efficaciterque animarum salutem precibus, sacrificiis assiduoquesacerdotali ministerio sollicitus curavit. Merito ergo pastores et christifideleseiusdem regionis eum nunc peculiari cultu prosequuntur.Hac de causa Venerabilis Frater Dominicus Humbertus D'Ambrosio, ArchiepiscopusSipontinus - Vestanus - Sancti Ioannis Rotundi, communia cleriet populi fidelis vota excipiens, electionem sancti Pii de Pietrelcina, presbyteris,in Patronum apud Deum dicionis suae rite approbavit. Idem petivitdeinde enixe ut huiusmodi electio ab hac Apostolica Sede confirmaretur.Nos vero piis eiusdem Venerabilis Fratris precibus libentissimo animoobsecundantes, comprobatis iis, quae Congregatio de Cultu Divino et DisciplinaSacramentorum, factis a Nobis facultatibus, hac in re egit, ApostolicaNostra potestate, harum Litterarum vi perpetuumque in modum sanctumPium de Pietrelcina, presbyterum, in Patronum apud Deum archidioecesisSipontinae - Vestanae - Sancti Ioannis Rotundi confirmamus, omnibus factisiuribus ac liturgicis concessionibus, quae in Normis de Patronis constituendisindicantur. Ceterum volumus ut hae Litterae Nostrae religiose serventursuosque plenos effectus sive nunc sive in posterum consequantur. Contrariisquibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensisMaii, anno MMIII, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.IOANNES PAULUS PP. IILoco 83 SigilliIn Secret. Status tab., n. 539 495


Acta Ioannis Pauli Pp, II 721IITemplum Deo dicatum in honorem sanctae Elisabeth Hungariae in urbe Vratislaviensi,ad gradum Basilicae minoris evehitur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — Sancta Elisabeth de Hungaria, mulierprofecto pia, nobilis maximaque praedita caritate, aliis eminens exemplar aDeo data, merito plurimis in locis a populo fideli pie invocatur. Volentesetiam Nos eam venerari, libentes postulationem Venerabilis Fratris SlawojLeszek Glodz, Episcopi Castrensis Exercitus Poloniae, accepimus ut ecclesiaparoecialis Deo dicata in honorem eiusdem Sanctae in urbe Vratislaviensisdignitate Basilicae minoris exornaretur. Certiores facti hanc aedem etiamarchitectonice et liturgice aequo modo aedificatam atque ornatam esse,eiusmodi petitioni sine mora concedimus, confisi sane fore ut, intercedentesancta Elisabeth, hoc privilegium ad populi Dei illius urbis et regionis spiritalebonum adque plurimorum in Polonia christianorum militum fidei etvirtutum augmentum haud parum conferat.De consilio ideo Congregationis de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum,potestate Nostra Apostolica per has Litteras statuimus, ut dicta ecclesiaparoecialis Deo dicata in honorem sanctae Elisabeth Hungariae in urbeVratislaviensi, pertinens vero ad Ordinariatum Militarem in Polonia, titulo etdignitate Basilicae minoris fruatur, iuribus additis et privilegiis huiusmoditemplorum propriis, servatis iis quae iuxta Decretum «De titulo BasilicaeMinoris» die ix mensis Novembris, anno MCMLXXXLX datum, servanda sunt.Haec autem nunc et in posterum firma esse volumus, contrariis quibuslibetminime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxximensis Maii, anno MMIII, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n.. 540,478De mandato Summi Pontificis£8 ANGELUS card. SODANOSecretarius Status


722 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMMALACITANABeatificationis et canonizationis ven. servi Dei Ioannis Nepomuceni Zegri etMoreno, sacerdotis dioecesani, fundatoris instituti Sororum a Caritate B.M.V.De Mercede (1831-1905)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Famulus Dei Ioannes Nepomucenus Zegri et Moreno natusest die 11 mensis Octobris anno 1831 in urbe Granata, intra Hispaniae fines.Presbyter ordinatus anno 1855, animarum zelo impulsus, totum sacraepraedicationi atque ministerio paroeciali se dedidit. Per aliquot annos opusarcte sociavit cum Episcopo Malacitano, qui eum suum nominavit Vicariumgeneralem eique alia magni momenti munera commisit. Ut egenis subveniret,anno 1878 Congregationem condidit Sororum a Caritate Beatae MariaeVirginis de Mercede. Multis animi cruciatibus purificatus, quos patientitulerat animo, sancte obiit die 17 mensis Martii anno 1905. Ioannes PaulusII, Pontifex Maximus, die 20 mensis Decembris anno 2001 declaravit FamulumDei virtutes théologales, cardinales iisque adnexas modo heroicoexercuisse.Postmodum Causae Postulatio examini huius Congregationis de CausisSanctorum proposuit sanationem, ut ferebatur, prodigialem iuvenis militibuspraepositi minoris Ioannis a Cruce Arce, qui die 4 mensis Ianuarii anno 1969,cum natus esset annos unum et triginta, in valetudinarium militare Mendozense(Mendoza in Argentina) festinanter est receptus ob vehementes doloresepigástricos ac vomitum. Status clinicus aegroti celerrime in peius est versus,cum accessissent melaena, status « hyperglychaemicus», mutatio repercussuumanimi, «midriasis», respiratio, quae a «Kussmaul» vulgo dicitur, acpotissimum eruptio sanguinis e sede digestionis ciborum. Die 4 mensis Fe-


Congregatio de Causis Sanctorum 723bruarii, qui est subsecutus, facta est laparatomia exploratoria, quae ostendittumorem in adversa parte peritonaei, quod est incisum, necnon pancreasprorsus deletum. Medici igitur prognosim ediderunt infaustam quoad vitam,quae brevi tempore ad finem esset ventura. Interea, quarto die ante sectionemchirurgicam, Soror quaedam a Caritate B.M.V, de Mercede, aegrotusipse eiusque uxor novendialem supplicationem praedicto Famulo Dei coeperantadhibere ut a Deo sanationem adipiscerentur. A die 15 eiusdem mensisFebruarii condicio aegroti in meliorem statum coeperat pervenire tam celeriterut omnis curatio intermitteretur. Inspectiones medicorum, quae suntsubsecutae, ostenderunt pancreas, quoad formam et volumen, prorsus essegermanae naturae consentaneum, sine mutationibus suoque munere rectissimefungi. De sanatione, quae statim prodigialis est habita, apud CuriamMendozensem anno 1984 Inquisitio dioecesana est instituta, cuius vis iuridicaa Congregatione de Causis Sanctorum est agnita per decretum die 12 mensisFebruarii anno 1993 latum. Consilium Medicorum huius Dicasterii, in sessione,die 18 mensis Aprilis anno 2002 habita, agnovit sanationem fuisse percelerem,plenam, mansuram et inexplicabilem, quod attinet ad refectionemintextus pancreatici, et absentiam vestigiorum cicatricum. Die 18 mensisOctobris eodem anno Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum esthabitus atque die 7 mensis Ianuarii anno 2003 Sessio Ordinaria PatrumCardinalium et Episcoporum, Causae Ponente Em.mo Georgio Maria CardinaliMejia. Et in utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum,posito dubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsumest prolatum affirmativum.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servi Dei Ioannis Nepomuceni Zegri et Moreno, Sacerdotisdioecesani, Fundatoris Instituti Sororum a Caritate Beatae Mariae Virginis deMercede, videlicet de per celeri, plena ac mansura sanatione Ioannis a Cruce Arcea «pancreatite acuta necrotico-emorragica in paziente obeso, con constatata resi-


724 Acta Apostolicae /Sedis - Commentarium Officialedua cavità di 30 cm. di diametro dopo intervento laparatomico, con asportazionedi materiale necrotico pancreatico istologicamente valutato ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A.D. 2003.L. 88 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisMEDIOLANENSISBeatificationis et canonizationis ven. servi Dei Aloisii Talamoni, sacerdotis archidioecesisMediolanensis, fundatoris congregationis Sororum v. d. « Misericordine »a S. Gerardo (1848-1926)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Aloisius Talamoni die 3 mensis Octobris anno 1848Modiciae, intra fines archidioecesis Mediolanensis, in vitam venit. Sacro presbyteratusordine insignitus, studia perrexit obtinens tandem in disciplinishistorico-philosophicis doctoris titulum. Praeceptor primum exstitit apudMediolanense Collegium Sancti Caroli, ac deinde apud Seminarium-LyceumModiciae, ubi ab anno 1875 usque ad mortem moratus est. Verbi et exemplieloquio conspicuum instituit sacerdotum agmen. Summa pastorali caritateministerio se dedit tum sacramenti reconciliationis, tum praedicationis, tumspiritualis infirmorum curae; socialem quoque actuositatem munifice explicavit.Anno 1891, simul cum Maria Biffi vidua Levati (1835-1905), Congregationemcondidit Sororum quae Misericordinae a Sancto Gerardo appellarisolent. Meritis onustus, die 31 mensis Ianuarii anno 1926 piissime in Dominoquievit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 11 mensis Iulii anno 1992


Congregatio de Causis Sanctorum 725Servum Dei virtutes théologales, cardinales eisque adnexas heroico graduexcoluisse declaravit.Ad beatificationem quod attinet, Postulatio Causae examini huius Congregationisde Causis Sanctorum praesumptam obtulit miram sanationemdomini Paschalis Carenini, qui die 10 mensis Octobris anno 1959, tres etsexaginta annos natus, acuto myocardii infarctu correptus est, qui in deteriusruit ob inopinatam praesentiam tachycardiae ventricularis alta frequentiasignatae, cui vehemens dyspnoea, cyanosis et diffusa oedemata sunt addita.Die 12 eiusdem mensis in urbis Leucii valetudinarium exceptus est, progressivocardiogenae defectionis statu affectus; inibi propriis subiectus est medicinis,quae tamen nihil profuerunt. Itaque medici die 23 eiusdem mensisconsilium ceperunt therapiam intermittendi, quoniam prognosim brevi temporislapsu infaustam nuntiabant quoad vitam. Sic stantibus rebus, SororesMisericordinae a Sancto Gerardo, quae apud illam domum ministrae erantaegro rum, divinum invocare coeperunt auxilium per intercessionem sui PatrisConditoris. Aegrotus enim mane sequentis diei, expergiscens e somno,declaravit se bona frui valetudine. Evanuerat enim tachycardia ventricularis,atque generales valetudinis condiciones erant in melius progressae usque adperfectam sanationem. De hoc eventu, intercessioni Servi Dei Aloisii Talamonistatim adscripto, apud Curiam Mediolanensem annis 2000-2001 inchoataest Inquisitio dioecesana, cuius iuridicam auctoritatem hoc Dicasteriumratam habuit per decretum die 15 mensis Iunii anno 2001 editum. ConsiliumMedicorum, in sessione diei 21 mensis Novembris anno 2002, sanationemedixit immediatam per sublatam tachycardiam ventricularem, celerem obclinicam infarctus evolutionem, perfectam, constantem et ex scientia inexplicabilemfuisse. Peculiaris Consultorum Theologorum Congressus die 28mensis Februarii huius anni 2003 habitus est; praeterea Congregatio OrdinariaPatrum Cardinalium et Episcoporum acta est die 1 sequentis mensisAprilis, Ponente Causae Em.mo D.no Cardinali Augustino Cacciavillan. Etin utroque Coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, positodubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativumprolatum est.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.


726 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeQuod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto Car 1dinali Praefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato perintercessionem Ven. Servi Dei Aloisii Telamoni, Sacerdotis archidioecesis Mediolanensis,Fundatoris Congregationis Sororum v.d. «Misericordine » a S. Gerardo,videlicet de immediata per sublatam tachycardiam ventricularem, celeri obclinicam infarctus evolutionem, perfecta ac constanti sanatione Paschalis Careniniaffecti « tachicardia ventricolare sostenuta da infarto miocardiaco acuto, conshock cardiogeno e scompenso cardiaco, durata 12 giorni ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A.D. 2003.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectusL. 88 S.88 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisTAURINENSISBeatificationis et canonizationis Servi Dei Aloisii a Maria Consolata (in saec.:Andreae Bordino), fratris professi Congregationis Fratrum a S. Iosepho B. Cottolengo(1922-1977)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS« Gaudium magnum habui et consolationem in caritate tua, quia viscerasanctorum requieverunt per te, frater» (Philm 7).Quemadmodum Paulus Apostolus de caritate dilecti et adiutoris Philemonisgratulabatur, ita Fratres a Sancto Iosepho B. Cottolengo laetitia exsultantesDeo gratias persolvunt de egregio evangelico testimonio Ecclesiaeet hominibus prodito a confratre Aloisio a Maria Consolata, qui magno amore,sese devovendi studio et humilitate vitam impendit Iesu Christo serviens


Congregatio de Causis Sanctorum 727atque infirmis, quos pari sedulitate ac bonus Samaritanus curavit et consolataest (cf. Lc 10, 33-35).Natus est Servus Dei in loco Castellinaldo, id est in vico dioecesis Albensis,die 12 mensis Augusti anno 1922, e Iacobo Bordino et Rosina Sibona colonis,qui ad fontem baptismatis ei nomen Andreae imposuerunt. Mansuete acfructuose a parentibus, paroecia et ludo integram et solidam institutionemhumanam et christianam recepit, qua postmodum firmiter inniteretur eiusaedificium spiritale. Anno 1929 primum Eucharistico pane enutritus est, cumporro anno 1930 Episcopus dioecesanus ei sacramentum Confirmationis conferret.Puerili institutione ad finem perducta, patrem in opere rustico adiuvareincepit; cumque alacer puer idemque valens exsisteret, in ludis libenterparticipabat cum aliis suae aetatis pueris, inter quos iam bonitate et gravitatepraestabat. Qui templo paroeciali assiduus, sacris ritibus interesse etsacramenta recipere studebat, cum inde ab infantia Confraternitati SanctiAloisii ascriptus fuisset. Secus pietatis semitam progrediens, iter vehementermatura vit in exercitiis spiritualibus anno 1938 patratis. De fide, qua inderoboratus evaserat, testimonium perhibere studuit praesertim in ActioneCatholica, cuius efficax praeses duodeviginti annos natus renuntiabatur. Alterosaeviente populorum bello, cum miles Alpinae ballistariorum legionisconscriptus esset, una cum Risbaldo fratre, bello Russico interfuit. Qui supertristem fugam captus, menses aliquot degit in sovieticis publicae custodiaelocis, in summa abiectione versans, ubique nihilominus humanitate, serviendiseseque abnegandi studio necnon fulgido christiano testimonio enitescens.Atrocibus adiunctis illis, quae ipse Deo fidens et Deiparae Virginis protectioniconfidens illuminare valuit, consilium cepit ut reliquum vitae cursum ininfirmos derelictosque impenderet. Domum reversus mense Octobri anno1945, per meditationem et orationem sensit Dominum se ad vitam consecratamvocare; quapropter anno 1946 ingressus est Familiam Fratrum SanctiVincentii, qui apud Parvam Domum Divinae Providentiae, anno 1833 aSancto Iosepho Benedicto Cottolengo institutam, pauperes et aegrotos curabant.Subsequenti anno habitum religiosum induit, nomen sumens FratrisAloisii a Maria Consolata, die vero 18 mensis Iulii anno 1948 professionemreligiosam temporariam emisit, qui, post Institutum nomine CongregationisFratrum a Sancto Iosepho Benedicto Cottolengo Summi Pontificis iussu anno1965 approbatum, die 5 mensis Ianuarii anno 1966 vota perpetua nuncupavit.Post annum 1950 apud valetudinarium, cui Cottolengo nomen, operanavavit, quasi virtutes et sanctimoniam in palaestra exercens. Anno 1951


728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeinfirmorum ministri diplomate potitus, opus inchoavit in eiusdem valetudinariiparte chirurgica et theatro sectionum. Qui auctoritate vigens apudconfratres, cooptatus est in Commissionem de Congregatione novis Constitutionumlineamentis instruenda, mense vero Octobris anno 1959 prior ConsiliariusGeneralis renuntiatus. Post Institutum Summi Pontificis iussu approbatum,factus est prior Consiliarius Generalis et Vicarius Generalis, cum abanno 1972 munere fungeretur superioris apud Taurinensem domum matricem.Omnibus officiis, quae serviendi studio susceperat, animum aequum,prudentem et diligentem protulit, quaerens semper gloriam Dei et bonumproximi, cui assidue exemplum ediderit de inconcussa fidelitate erga consecrationemreligiosam deque christianis virtutibus constanter, generose aclaete exercendis. Fidei, spei caritatisque lumine collustratus in Christi sequelaprocessit, qui, corde a mundanis rebus et inanitate solutus, Spiritui Sanctodocilis, in proprii religiosi Instituti charismate votisque susceptis permanensidemque a peccatis, mediocritate, pietatis languore omnique genere mendorumrefugiens intimam cum Ipso coniunctionem excoluit. Ut Domino gratusevaderet suamque sancte missionem adimpleret, animam cotidie pascebatduplici Augustissimi Sacrificii participatione, Eucharistica dape, SanctissimoSacramento adorando, oratione, meditatione, filiali denique devotione ergaBeatam Mariam Virginem, quam potissimum Rosario recitando colebat. Octavoquoque die simplici animo et aperto sacramentum Paenitentiae recipiebat.Beneficis ipsis muneribus in valetudinario effectis Dominum eminentercognovit eique famulatus est, cuius laborantem vultum infirmis pauperibusquerefulgentem aspiceret. Deum plus quam semetipsum dilexit, qui mente,verbo et opere eius voluntatem amplexus, latens eius Regno aedificandooperam dedit caritatemque Christi, qui «non venit ministrari sed ministrare»(Mt 20, 28), undique diffudit. Spiritalis corporalisque misericordiae opera proinfirmis, pauperibus, derelictis, necnon iis mente vel corpore deminutis etvinolentis, patravit. Laborantibus affuit eosque intellexit, vel humillimisnecessitatibus serviens, consolator et animum in discrimine addens, Deo postremocommendans. Qui haud multo sermone locutus, caritatis tamen facundia,omnibus intellegibili et accepta, praenitebat. Is tranquillus ac peritusmedicos aliosque publicae sanitatis curam exercentes adiuvit et molestiasforti pertulit animo. Concordiam ut in suo Instituto ita in valetudinariosuscitans, religiosae Familiae suae profuit augendae, quae de eo bene existimaviteumque adhuc viventem pro sancto habuit. Inde ab adulescentia spemsuam in Domino eiusque gratia et misericordia collocavit, qui adversis rebus


Congregatio de Causis Sanctorum 729minime deficiens, compos sui, prout natura ferebat, exstitit nec verecundiammisit. Omnibus vitae adiunctis, cum ordinariis tum extraordinariis, iisquecum laetis tum acerbis, semper prudenter ac fortiter egit, rerum temporaliumusu continens idemque somno ac requie temperans. Qui in Deum et proximumiustus, sincera fide ecclesiasticae hierarchiae propriisque superioribusoboediens, verbo pudicus et opere, pauper, humilis, in bono perseverans estinventus. Anno 1975 cum se leuchaemia myeloide affici comperisset, quamgravi morbo laboraret ab initio cognovit seque ad voluntatem Dei et medicorumpraescripta plane conformavit, omnibus mira praebens virtutis exempla.Per orationem et cruciatus paravit novissime obviam ire Domino, quieum ad se vocavit die 25 mensis Augusti anno 1977. Labentibus annis eiusmodifama sanctitatis, quae viventem prosecuta erat, aucta est atque confirmata,quam ob rem Archiepiscopus Taurinensis Causae beatificationis etcanonizationis initium fecit anno 1989, cum nonnullorum testium interrogationeminchoaret "ne pereant probationes". Vis iuridica subsequentis Inquisitionisdioecesanae, annis 1991-1993 celebratae, agnita est a Congregationede Causis Sanctorum per decretum die 20 mensis Aprilis anno 1994 latum.Positione praeparata, disceptatum est secundum normas utrum Servus Deivirtutes gradu heroico exercuisset. Die 14 mensis Februarii huius anni habitusest, felici cum exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum.Patres Cardinales et Episcopi, in Sessione Ordinaria die 1 mensis Aprilis huiusanni congregata, audita relatione Causae Ponentis, Exc.mi D.ni Lini Fumagalli,Episcopi Sabinensis-Mandelensis, edixerunt Servum Dei virtutes théologales,cardinales iisque adnexas in gradu heroico exercuisse. Facta demumde hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptumCardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationisde Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut super heroicisServi Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Speet Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia,Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, ServiDei Aloisii a Maria Consolata(in saec.: Andreae Bordino), Fratris professiCongregationis Fratrum a S. Iosepho B. Cottolengo, in casu et ad effectum dequo agitur.


730 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisCONGREGATIO PRO EPISCOPISGIPARANENSIS et SANCTI ALOISII DE CACERESDECRETUMquo fines mutanturQuo aptius christifidelium pastorali curae consuli possit, Exc.mi PP.DD.Antonius Possamai, S.D.B., Episcopus Giparanensis, et Iosephus Vieira deLima, T.O.R., Episcopus Sancti Aloisii de Caceres, unanimi consensu abApostolica Sede expostulaverant, ut circumscriptionum sibi concreditarumfines aliquantulum immutarentur. Congregatio pro Episcopis, praehabitofavorabili voto Exc.mi P.D. Laurentii Baldisseri, Archiepiscopi titulo Diocletianensiset in Brasilia Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationemchristifidelium bono profuturam, vigore specialium facultatum sibi a SummoPontifice Ioanne Paulo, divina Providentia PP. II, tributarum, oblatis precibusannuendum censuit. Quapropter, hoc Decreto, perinde valituro ac siApostolicae sub plumbo Litterae datae forent, a dioecesi Giparanensi integrumterritorium paroeciae vulgo dictae « Nossa Senhora da Guia » distrahituridque dioecesi Sancti Aloisii de Caceres assignatur, mutatis, hac ratione,utriusque ecclesiasticae circumscriptionis finibus. Quamobrem documenta etacta praefatae paroeciae, fideles ac bona temporalia respicientia a Curia Giparanensiad Curiam Sancti Aloisii de Caceres transmittantur. Ad haec perficiendaCongregatio pro Episcopis deputat memoratum Exc.mum Apostoli-


Congregatio pro Episcopis 731cum Nuntium vel, ipso a sede absente, negotiorum Sanctae Sedis in Brasiliagestorem, necessarias et opportunas eisdem tribuens facultates etiam subdelegandi,ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitateconstitutum, onere imposito ad eamdem Congregationem, cum primum faserit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi.Contrariis quibuslibet minime obstantibus.Datum Romae, ex Aedibus Congregationis pro Episcopis, die 24 mensisMaii anno 2003.£8 IOANNES BAPTISTA card. REPraefectusL. m s.In Congr. pro Episcopis tab., n. 460/03£8 Franciscus Monterisia SecretisPROVISIOECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 11 Septembris 2003. — Titulari episcopali Ecclesiae Rhasensi, Exc.mumP.D. Braulium Sáez García, O.C.D., Episcopum emeritum Orurensem, quemconstituit Auxiliarem archidioecesis Sanctae Crucis de Sierra.die 13 Septembris. — Praelaturae territoriali Batanensi, Exc.mum P.D.Camillum D. Gregorio, hactenus Episcopum emeritum Bacolodensem.die 15 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Manilensi, Exc.mum P.D.Gaudentium B. Rosales, hactenus Archiepiscopum Lipensem.die 16 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Turuzitanae R.D.Iosephum Refugium Mercado Díaz, hactenus Vicarium episcopalem archidioecesisGuadalaiarensis ibique parochum, quem constituit Auxiliarem dioecesisTehuantepecensis.die 24 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Nictheroyensi Exc.mumP.D. Alanum Mariam Pena, O.P., hactenus Episcopum Neo-Friburgensem.


732 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONGREGATIOPRO GENTIUM EVANGELIZATIONEPROVISIOECCLESIARUMIoannes Paulus divina Providentia Pp. II, latis decretis a Congregationepro Gentium Evangelizatione, singulis quae sequuntur Ecclesiis sacros Pastoresdignatus est assignare. Nimirum per Apostolicas sub plumbo Litteraspraefecit:die 7 Martii 2003. — Metropolitanae Ecclesiae Konakriensi Exc.mumP.D. Vincentium Coulibaly, hactenus Episcopum Kankanensem.die 28 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Fortisventurae R.P. PrudentiamPadilla Andaya, C.I.C.M., Novitiorum Magistrum et Consiliariumgeneralem, quem constituit Vicarium Apostolicum Tabukensem.— Cathedrali Ecclesiae Chiquavanae R.D. Petrum Martinum Musikuva, eclero dioecesis Blantyrensis, et hactenus moderatorem spiritualem SeminariiMaioris «St. Peter's» in Zomba.— Cathedrali Ecclesiae Sunyaniensi R.D. Matthaeum Gyamfì, in praesensSeminarii minoris praefatae dioecesis rectorem, necnon cancellarium eiusdemdioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Ioannesburgensi R.D. Buti Iosephum Tlhagale,O.M.I., hactenus archiepiscopum Bloemfonteinensem, servato titulo Archiepiscopi.— Cathedrali Ecclesiae Lichingaënsi R.P. Hilarium Da Cruz Massinga,O.F.M., Custodem Custodiae «Sancta Clara» Mozambici.die IS Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Kuala Lumpurensi Exc.mumR.D. Murphy Nicolaum Xaverium Pakiam, hactenus Episcopum titularemChuna vi ensem et Auxiliarem eiusdem archidioecesis.— Cathedrali Ecclesiae Bafiensi R.D. Ioannem Mariam Balla, Seminariimaioris Yaundensis rectorem.— Exc.mum P.D. Iosephum Ngô Quang Kiêt, Episcopum Langsonensemet Caobangensem, Administratorem Apostolicum «sede plena et ad nutumSanctae Sedis » archidioecesis Hanoiensis.


Congregatio pro Gentium Evangelizatione 733die 15 Maii 2003. — Metropolitanae Ecclesiae Yangonensi Exc.mumP.D. Carolum Bo, S.D.B., hactenus Episcopum Patheinensem.— Metropolitanae Ecclesiae Mandalayensi Exc.mum P.D. PaulumGrawng, hactenus Episcopum Myitkyinaënsem.— Cathedrali Ecclesiae Patheinensi Exc.mum P.D. Ioannem HsaneHgyi, hactenus Episcopum titularem Puppitanum et Auxiliarem eiusdemdioecesis.die 12 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Palembangensi, noviter erectae,Exc.mum P.D. Aloisium Sudarso, S.C.I, hactenus Episcopum eiusdem sedisepiscopalis.— Cathedrali Ecclesiae Kimbensi, noviter conditae in Papua Nova Guinea,Exc.mum P.D. Alfonsum Chaupa, hactenus Episcopum titularem Turretamallensemet Auxiliarem dioecesis Rabaulensis.— Cathedrali Ecclesiae Manokvariensi Sorongensi, R.P. Datum HilarionemLega, hactenus moderatorem «Caritatis» nationalis.— Titulari episcopali Ecclesiae Casensi Calanensi R.P. Patricium Pinder,hactenus Vicarium generalem archidioecesis Nassavensis, quem constituitAuxiliarem eiusdem archidioecesis.die 16 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Kuchingensi Exc.mum P.D.Ioannem Ha Tiong Hock, hactenus Episcopum titularem Canapitanum etAuxiliarem eiusdem archidioecesis.die 24 Iunii. — Metropolitanae Ecclesiae Banguensi Exc.mum P.D. PaulinumPomodino, hactenus Episcopum Bossangoènsem.— Metropolitanae Ecclesiae Ndiamenanae Exc.mum P.D. MatthiamN'Gartéri, hactenus Episcopum Munduensem.— Cathedrali Ecclesiae Kontumensi R.P. Michaelem Hoang Due Oanh,hactenus Vicarium generalem eiusdem dioecesis.— Titulari episcopali Ecclesiae Corniculanensi R.D. Hyginum Kim-Heejong, parochum in oppido vulgo Kumba Dong, quem constituit Auxiliaremarchidioecesis Kwangiuensis.— Episcopum coadiutorem Taeieonensem R.D. Lazarum You Heung-sik,Seminarii maioris Taeieonensis rectorem.


734 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 6 Iulii 2003. — Cathedrali Ecclesiae Hung Hoaënsi R.D. Antonium VuHuy Chuong, in Seminario maiore interdioecesano Canthoënsi professoremtheologiae.die 2 Augusti. — Titulari episcopali Ecclesiae Tharrensi R.P. VenceslaumPadilla, C.I.C.M., Praefectum Apostolicum Ulaanbaatarensem inMongolia.NOMINATIONESPeculiaribus datis decretis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione adsuum beneplacitum renuntiavit:die 23 Aprilis 2003. — Exc.mum P.D. Franciscum Chimoio, O.F.M. Cap.,Archiepiscopum Maputensem, Administratorem Apostolicum «sede vacanteet ad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Pembanae.die 25 Aprilis. — Exc.mum P.D. Dionysium Croteau, O.M.I., EpiscopumMackenziensem-Arcis-Smith, Administratorem Apostolicum « sede vacante etad nutum Sanctae Sedis » dioecesis Equialbensis.die 3 Maii. — Exc.mum P.D. Athanasium Bala, C.S.Sp., Episcopum emeritumBafìensem, Administratorem Apostolicum « sede vacante et ad nutumSanctae Sedis » eiusdem dioecesis usque dum novus Episcopus possessionemcapiat.die 24 Maii. — Exc.mum P.D. Franciscum Daw Tang, Episcopum titularemMaturbensem et Auxiliarem dioecesis Myitkyinaënsis, AdministratoremApostolicum « sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » eiusdemdioecesis.die 20 Iunii. — Exc.mum P.D. Laurentium Tienchai Samanchit, EpiscopumChanthaburiensem, Administratorem Apostolicum «sede vacante et adnutum Sanctae Sedis » dioecesis Ratchaburensis.die 18 Iulii. — R.P. Ioannem Capia, Societatis S. Francisci Salesii sodalem,constituit Moderatorem ecclesiasticum Missionis «sui iuris» Bakuensis inAzerbaigiania.die 31 Iulii. — Exc.mum P.D. Carolum Vandame, S.I. Episcopum emeritumNdiamenanum, Admnistratorem Apostolicum «sede vacante et ad nu-


Congregatio pro Gentium Evangelizatione 735tum Sanctae Sedis » eiusdem archidioecesis usque dum novus Episcopus possessionemcapiat.die 31 Iulii 2003. — Exc.mum P.D. Ansgarium Linum Lopes FernandesBraga, Episcopum Benguelensem, Administratorem Apostolicum «sede vacanteet ad nutum Sanctae Sedis » archidioecesis Huambensis.— Exc.mum P.D. Vincentium Coulibaly, Episcopum Konakriensem, AdministratoremApostolicum « sede vacante et ad nutum Sanctae Sedis » dioecesisKankanensis.


736 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:Giovedì, 18 Settembre 2003, S.E. il Signor KJELL MAGNE BOU-DEVIK, Primo Ministro della Norvegia.Giovedì, 18 Settembre 2003, S.E. il Signor NABIH BERRI, Presidentedel Parlamento del Libano.Sabato, 27 Settembre 2003, S.E. la Signora GLORIA MACAPA-GAL-ARROYO, Presidente delle Filippine.Da giovedì Ila domenica 14 settembre 2003 il Santo Padre si è recato inApostolico pellegrinaggio in Slovacchia.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni Paolo II ha nominato:1 settembre 2003 LTll.mo e Rev.mo mons. Bryan Chestle, Protonotario Apostolico« de numero participantium ».20 » » S.E. mons. Salvatore Pennacchio, Arcivescovo tit. di Montemarano,Nunzio Apostolico in Thailandia, in Singaporeed in Cambogia e Delegato Apostolico in Myanmar,in Laos, in Malaysia e in Brunei.Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:18 settembre 2003 II prof. Fabrizio Bisconti, Segretario della Pontificia Commissionedi Archeologia Sacra « in aliud quinquennium ».24 » » Il dott. Christoph Ludwig e il dott. Hans-Joachim Kracht,Consultori della Congregazione delle Cause dei Santi« in aliud quinquennium ».» » » Il dott. Giampietro Nattino e il dott. Ettore Quadrani, Consultoridella Prefettura degli Affari Economici dellaSanta Sede « in aliud quinquennium ».


Diarium Romanae Curiae 737Protonotari Apostolici soprannumerari28 agosto 2002 Mons. Agostino Rossi (Spoleto-Norcia)24 marzo 2003 Mons. Charles V. Devlin (Philadelphia dei Latini)14 luglio » Mons. Nelson A. Arellano Roa (San Cristóbal de Venezuela)9 agosto » Mons. Henry Gomez (Los Angeles, California)» » » Mons. Antonio Menegaldo (Treviso)14 » » Mons. Edward J. Kurtyka (Paterson)» » » Mons. Herbert Kenneth Tillyer (Paterson)» » » Mons. Karel Vrána (Hradec Králové)24 » » Mons. Elmer H. Behrmann (Saint Louis)Prelati d'onore di Sua Santità11»1319224»»45»»14»»»»247»»»»9»»1424»»»»luglio»»»agostomarzo»»»luglio»»»luglio»»»»»»agosto»»»»»»»»»»»»»2002 Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.2003 Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Mons.Charles P. Mulcrone (Springfield in Illinois)John A. Renken (Springfield in Illinois)Fabrice Gallo (Monaco)Rafael Maria Feb res-Cordero Bri ceño (La Guaira)Phelim Rowland (Ordinariato Militare-Gran Bretagna)Richard T. Bolger (Philadelphia dei Latini)George J. Mazzotta (Philadelphia dei Latini)Thomas J. Kelley (Philadelphia dei Latini)J. Michael Flood (Philadelphia dei Latini)Joseph Spiteri (Malta)Antonio Lotti (Gorizia)Stanislaw Mojek (Lublin)Walter Panzenböck (Wien)Armando Bizzi (Parma)Vicente A. Ri vera Mora (San Cristóbal de Venezuela)Ulrich Kuchl (Sankt Pölten)Leopold Schagerl (Sankt Pölten)Josep Maria Tomas Prats (Tortosa)Edmund Putrimas (Vilnius)Jesús Antonio Quintero Albornoz (Maracaibo)Alceste Catella (Biella)Victor Goertz (Austin)Brano Grua (Digne)Bosco Puthur (Trichur)Gaston Savornin (Digne)Georg Kirchmeir (Augsburg)József Körmendy (Veszprém)José Antonio Ocaña García (Almería)Josef Socha (Hradec Králové)Arthur F. Bromschwig (Saint Louis)Robert J. Gettinger (Saint Louis)Clarence P. Good (Saint Louis)Daniel M. Hogan (Saint Louis)Gregory L. Schmidt (Saint Louis)


738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale24 agosto 2003 Mons. Donald C. Schramm (Saint Louis)» » » Mons. John B Shamleffer (Saint Louis)Cappellani di Sua Santità11 luglio 2002 Il sac. Héctor Ignacio Ardila Corredor (Garagoa)» » » Il sac. Guy Lourmande (Montauban)19 » » Il sac. Karlheinz Frühmorgen (Würzburg)» » » Il sac. Edgar Hilpert (Würzburg)» » » Il sac. Gerold Postler (Würzburg)» » » Il sac Albert Wagner (Würzburg)22 agosto » Il sac. Miguel Antonio Díaz Rojas (Ordinariato Militare-Colombia)2 ottobre » Il sac. Giuseppe Di Stefano (Agrigento)31 » » Il sac. Thomas Dornseifer (Paderborn)13 novembre » Il sac. Gottfried Auer (Sankt Pölten)7 marzo 2003 Il sac. Thomas Zinecker (Regensburg)24 » » Il sac. Paul V. Dougherty (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. Francis J. Depman (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. Robert J. Carroll (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. Herbert A. Bevard (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. James D. Beisel (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. Michael J. Matz (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. James P. Matteo (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. Daniel J. Kutys (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. Michael J. Fitzgerald (Philadelphia dei Latini)» » » Il sac. Joseph P. Duncan (Philadelphia dei Latini)5 luglio » Il sac. Patrick Joseph Mulvany (Lancaster)» » » Il sac. Edward Gould (Lancaster)» » » Il sac. Clemens Abrahamowicz (Wien)» » » Il sac. Franz Schuster (Wien)» » » Il sac. Walter Rathpolier (Wien)9 » Il sac. Paolo Picchio (Loreto)14 » » Il sac. Erasmo de la Cruz Chacón Salcedo (San Cristóbal deVenezuela)» » » Il sac. Eduardo Hernán Fajardo Rueda (San Cristóbal de Venezuela)» » » Il sac. Rinaldo Trappo (Susa)22 » » Il sac. Armando Piana (Acqui)» » » Il sac. Carlo Ceretti (Acqui)» » » Il sac. Teresio Gaino (Acqui)» » » Il sac. Lorenzo Gatti (Acqui)31 » » Il sac. Michel Ngoya Lubondo (Lubumbashi)» » » Il sac. Michael Susai Marian (Palayamkottai)5 agosto » Il sac. John J. Auer (Baltimore)» » Il sac. Angelo, Guido Bragonzi (Milano)» » Il sac. Giovanni Brambilla (Milano)» Il sac. Paul A. Byrnes (Baltimore)


\Diarium Romanae Curiae 7395 agosto 2003 II sac, Luigi Antonio Comi (Milano)» » » Il sac. Richard E. Cramblitt (Baltimore)» » » Il sac. Bruno De Biasio (Milano)» » » Il sac. Jan Glówczyk (Tarnów)» » » Il sac. Robert L. Hartnett (Baltimore)» » » Il sac. Stanislaw Kempa (Tarnów)» Il sac. Adam Kokoszka (Tarnów)» » Il sac. Igino Maggi (Milano)» » » Il sac. Bruno Magnani (Milano)» » » Il sac. Mansueto Messa (Milano)» » » Il sac. Joseph Thang Pham (Richmond)» » » Il sac. Ercole Lino Politi (Milano)» » » Il sac. Mitchell T. Rozanski (Baltimore)» » » Il sac. Gaetano Sirtori (Milano)» » » Il sac. Richard E. Smith (Baltimore)7 » » Il sac. George Akkara (Trichur)» » » Il sac. Thomas Aquinas Choi Chang-hoa (Seoul)» » » Il sac. Andrea Cristiani (San Miniato)» » » Il sac, Alvaro Gori (San Miniato)» » » Il sac. Bogdan Górski (Tonni)» » » Il sac. Gerard Gromowski (Toruñ)» » » Il sac. Joseph Kakkassery (Trichur)» » » Il sac. Secondino Lanzone (Biella)» » » Il sac. Romano Maltinti (San Miniato)» » Il sac. George Manadan (Trichur)» » » Il sac. Renzo Mencioni (San Miniato)» » » Il sac. Vasco Migliarini (San Miniato)» » » Il sac. Ludovic Pak Chung-yong (Seoul)» » » Il sac, Raphael Park Shin-eon (Seoul)» » » Il sac. Paul Ra Won Kyoun (Seoul)» » » Il sac. Gianni Sacchi (Biella)» » » Il sac. Raphael Thattil (Trichur)» » » Il sac. Andrews Thazhath (Trichur)9 » Il sac, Giampietro Fasani (Verona)» » » Il sac, Gabriel Gonzales (Los Angeles, California)» » » Il sac. Karlheinz Knebel (Augsburg)» » » Il sac. Alois Linder (Augsburg)» » » Il sac Alexander Salazar (Los Angeles, California» » » Il sac. Ernst von Castell (Augsburg)» » » Il sac. Franz Wolf (Augsburg)12 » » Il sac. Durval de Almeida (Jundiai)» » » Il sac José Roberto de Araujo (Jundiai)14 » » Il sac. Joseph T. Anginoli (Paterson)» » » Il sac. T. Mark Condón (Paterson)» » » Il sac. Karel Exner (Hradec Králové)» » » Il sac. John Edward Hart (Paterson)» » » Il sac. Tomás Holub (Hradec Králové)» » » Il sac. Vladimir Hronek (Hradec Králové)» » » Il sac. George F. Hundt (Paterson)


740 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale14 agosto 20032124II sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacII sacValdemaro Irek (Wroclaw)Philip Kim Byung-Sang (Inch'on)Luiz Orlando de Lima (Quixadá)Karol Jarosz (Krakow)Jan Kabziñski (Krakow)Józef Ptak (Krakow)Bruno Baldacci (La Spezia-Sarzana-Brugnato)Francis X. Blood (Saint Louis)Kevin G. Callahan (Saint Louis)Dennis E. Doerhoff (Saint Louis)Norbert A. Ernst (Saint Louis)Robert W. Finn (Saint Louis)Patrick K. Hambrough (Saint Louis)John J. Leykam (Saint Louis)Michael E. Turek (Saint Louis)Lawrence Avon Frederick (Little Rock)Ronald Scott Friend (Little Rock)Jack D. Harris (Little Rock)John Albert Janesko (Little Rock)James Edward Mancini (Little Rock)Thomas Joseph Sebaugh (Little Rock)Raimundo Sérvulo da Silva (Caicó)Chih-Wei Francis Xavier Wang (Kaohsiung)ONORIFICENZECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II haconferito:La Gran Croce dell 'Ordine di San Gregorio Magno20 luglio» »» »» »2003 Al sig. Javier Zarzalejos Nieto {Spagna)Al sig. Jorge Fernández Díaz (Madrid)Al sig. Francisco Javier Ansuátegui Gárate (Madrid)Al sig. José Pedro Sebastián de Erice y Gómez-Acebo (Madrid)La Commenda con Placea dell 'Ordine di San Gregorio Magno5 luglio 2003 Al sig. Mario Velázquez Suárez (Messico)20 » » Al sig. Alfonso Sanz Portóles (Madrid)» » » Al sig. Juan Manuel de Barandica y Luxán (Madrid)» » » Al sig. Agustín Díaz de Mera y García Consuegra (Madrid)» » » Al sig. Francisco A. del Pozo Martínez (Arzobispado Castrense- Spagna)


Diarium Romanae Curiae 741luglio 2003 Al sig. José María Béthencourt Fontenla (Madrid)» » Al sig. Fernando Arias González (Madrid)» » Al sig. José Antonio Sánchez Domínguez (Madrid)» » Al sig. Claudio Cavalletti (Roma)» » Al sig. Luigi Fontana (Roma)» » Al sig. Giampiero Gasparro (Roma)» » Al sig,, Giovanni Rocchi (Roma)agosto » Al sig. Riccardo Carini (Westminster)» » Al sig, Zvi Tal [Israele)» » Al sig. Bowie K„ Kuhn (Saint Augustine)La Commenda dell 'Ordine di San Gregorio Magnoluglio 2003 Al sig. Innocenzo Gorlani (Brescia)Al sig. Vittorio Vannini (Massa Carrara-Pontremoli)Al sig. Lucio Paci aro ni (Roma)Al sig. Juan Sunyé y Mendia (Madrid)Al sig. Ramiro Fernández Bachiller (Madrid)Al sig. José Luis Tapia Rincón (Madrid)Al sig. Ignacio Vicens y Hualde (Madrid)Al sig. Adolfo Tonoli (Roma)Al sig. Bernard Richardson (Lancaster)Al sig. Michael Gorman (Arundel and Brighton)Al sig. Petrus Antonius Verheyen ('s-Hertogenbosch)Cavaliere dell 'Ordine di San Gregorio Magnoaprile 2003 Al sig. Mario Renzini (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto)» » Al sig. Antonio Marinelli (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto)luglio » Al sig. Maurizio Lanzi (Città del Vaticano)» » Al sig. Fred Hedges (Atlanta)» Al sig., Alex Smith (Atlanta)» » Al sig. Wuilfrido Oscar Bergoderi (Venezuela)» Al sig., Nicolás Arroyo Fernández (Madrid)» » Al sig. Rafael Ortega Benito (Madrid)» » Al sig. Peter Mooney (Kuala Lumpur)» » Al sig. Tan Sri Lim Leong Seng (Kuala Lumpur)» » Al sig. Andrew Kennedy (Southwark)» » Al sig. José Trinidad Molina Castellanos (Yucatán)agosto » Al sig. Charles Murray Laurie (Giappone)» » Al sig. Benedetto Ricci (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto)» » Al sig. George Emil Bujnoch (Victoria in Texas)» » Al sig. Jerry Anton Hajek (Victoria in Texas)» » Al sig. Ramiro Longoria (Victoria in Texas)


742 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale24 agosto 2003 Al sig. Wayne Edwin Marek (Victoria in Texas)» » » Al sig. Hardy Joe McCullough (Victoria in Texas)» » » Al sig. Donald David Naiser (Victoria in Texas)» » » Al sig. Daniel R. Sklar (Victoria in Texas)» » » Al sig. Mark Edwin Zafereo (Victoria in Texas)» » » Al sig. Johannes Maria van den Hondel (Breda)» » » Al sig. Klaes Sierksma (Groningen)31 » » Al sig. Nicolaas A. Neijzen (Haarlem)La Croce di Dama dell 'Ordine di San Gregorio Magno5 luglio 2003 Alla sig.ra Olga Goizueta (Atlanta)» » » Alla sig.ra Virginia Hedges (Atlanta)» » » Alla sig,ra Marianne O'Sullivan (Brentwood)22 » » Alla sig.ra María Lucía Casares (Yucatán)24 » » Alla sig.ra Mary Pauline Walton (Lancaster)31 » » Alla sig.ra Sheila Berkery Smith (Westminster)» » » Alla sig.ra Anne Doyle (Clifton)La Commenda con Placca dell 'Ordine di San Silvestro14 luglio 2003 Al sig. Emil Henry Schwartz (Jefferson City)20 » » Al sig. Santiago Cuadro Jaén (Madrid)» » » Al sig. Pablo Batlle Mercadé (Madrid)24 » » Al sig. Tomas R. Padilla (Manila)31 agosto » Al sig. Ihor Zhuk (Lviv dei Latini)La Commenda dell 'Ordine di San Silvestro5 luglio 2003 Al sig. Roberto Piermarini (Città del Vaticano)» » » Al sig. Maurizio Dickmann (Roma)20 » » Al sig. Miguel Angel González González (Madrid)24 » » Al sig. Stefan Grabner (Eisenstadt)31 » » Al sig. Maximilian Lenz (Sankt Pölten)» » » Al sig. Helmut Jonas (Wien)» » » AI sig. Ramón María Moreno González (Spagna)9 agosto » Al sig. Alois Schnitzer (Augsburg)14 » » Al sig. Jirí Nëmecek (Hradec Králové)II Cavalierato dell'Ordine di San Silvestro12 aprile 2003 Al sig. Rinaldo Mancini (San Benedetto del Tronto-Ripatransone-Montalto)5 luglio » Al sig. Sandro Danieli (Città del Vaticano)


Diarium Romanae Curiae 7435 luglio 2003 Al sig. Dante Olivieri {Città del Vaticano)» » » Al sig. Vincenzo Tumminelli (Roma)7 » » Al sig. Lorenzo Falferi (Roma)» » » Al sig. Giovanni Antonio Pétrone (Roma)9 » » Al sig. Antonio Caneo (Ordinariato Militare-Itali a)14 » » Al sig. Mario Ianniello (Albenga-Imperia)» » » Al sig. Tullio Barbarossa (Albenga-Imperia)» » » Al sig, Giuliano Formica (Ordinariato Militare-Italia)» » » Al sig, Aldo Pettenati (Tortona)» » » Al sig. Benito Spoto (Tortona)20 » Al sig, Antonio de Padua Rodríguez leardo (Madrid)» » » AI sig. Víctor Ramón Cortizo Rodríguez (Madrid)» » » Al sig. Gabriel Sistiaga Ochoa de Chinchetru (Madrid)» » » Al sig. Antonio Perea Oliva (Madrid)22 » » Al sig. Hanns Klaus Heller (Aachen)» » » Al sig. Biagio Vurro (Bari-Bitonto)» » » Al sig. Antonio Banella (Perugia-Città della Pieve)» » » Al sig. Giuseppe Ledda (Roma)» » » Al sig. Alberto Di Giacomo (Roma)24 » » Al sig. Alfred Hafner (Eisenstadt)» » » Al sig. Vincenzo Pagano (Ordinariato Militare-Italia)31 » » Al sig. Heinz Ellersdorfer (Gurk)» » » Al sig. Werner Freudenberger (Gurk)9 agosto » Al sig. Thomas Weckbach (Augsburg)12 » » Al sig. Faysal Saeed Al Zeera (Arabia)» » » Al sig. Giovanni Guastella (Ordinariato Militare-Italia)14 » » Al sig. Giovanni Battista Alberti (Brescia)» » » Al sig. Aleandro Pepe (Orvieto-Todi)24 » » Al sig. «Iulium Wilhelmum Paulum Hupperetz (Roermond)» » Al sig. Henricus Petrus Jacobus T. Jongeneelen (Breda)» ~ » » Al sig. Joannem Gerardum Leonardum Me vis (Roermond)» » » Al sig. Joseph O'Reilly (Cork and Ross)» » Al sig. Joannes Aldegondus Gerardus Thissen (Roermond)31 » » Al sig. Chao-yang Luke Cheng (Kaohsiung)» » » Al sig. Hung-po Dominic Kao (Kaohsiung)» » Al sig. Chih-chen Augustine Tai (Kaohsiung)» » » Al sig. Chao-Kun Peter Wang (Kaohsiung)» » » Al sig. Yu-tzen John Wu (Kaohsiung)» » » Al sig. Johannes Aloysius Theodorus Spee ('s-Hertogenbosch)» » » Al sig. Marinus Christianus Maria Widlak ('s-Hertogenbosch)» » Al sig. Leonardus Van der Linden (Haarlem)» » » Al sig. Herbert Werner (Köln)La Croce di Dama di Commenda con placca dell'Ordine di San Silvestro Papa20 luglio 2003 Alla sig.ra Maria Tardón Olmos (Madrid)


744 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLa Croce di Dama dell 'Ordine di San Silvestro20 luglio 2003 Alla sig.ra María del Carmen Batres Rodríguez (Madrid)22 » » Alla sig.ra Arlette Samman [Egitto)» » » Alla sig.ra Maria Rita Valli (Perugia-Città della Pieve)12 agosto » Alla sig.ra Giuliana Al Zeera (Arabia)24 » » Alla sig.ra Joanna Maria Francisca Anna Gielen-Drehmans(Roermond)NECROLOGIO226lugliosettembre2003 Mons. Elie Farah, Arcivescovo em. di Cipro dei MaronitiMons. Kenneth J. Povish, Vescovo em. di Lansing (Stati Unitid America)Mons. Ivan Marghitych, Vescovo tit. di Scopelo di EminontoMons. Joäo Risatti, Vescovo di Macapá (Brasile)Mons. James E. Fitzgerald, Vescovo tit. di Walla WallaMons. Wilfrid E.. Doyle, Vescovo em. di Nelson (Canada)Mons. Adelmo Tacconi, Vescovo em. di Grosseto (Italia)Mons. Dennis H. De Jong, Vescovo di Ndola (Zambia)Mons. Ermanno Artale Ciancio, Vescovo di Huánuco (Perú)Mons. Mario Zanchin, Vescovo em. di Fidenza (Italia)Mons. Daniel Tomasella, Vescovo em. di Marilia (Brasile)Mons. Giovanni Bianchi, Vescovo em. di Pescia (Italia)Mons. Willen M. Ellis, Vescovo em. di Willemstad (AntilleOlandesi)


An. et vol. XCV 3 Novembris 2003 N. 11<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus Iosephmariae Escrivá de Balaguer Sanctorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMDomine, ut videam! (cfr Lc 18, 41), Domina, ut sit!, Omnes cum Petro adIesum per Mariam!, Regnare Christum volumus! (cfr 1 Cor 15, 25), Deo omnisgloria! (cfr Canon Romanus, doxologia). Iaculatoriis his precibus beati IosephmariaeEscrivá de Balaguer vitae narratio apte comprehendi potest.Harum primam alteramque vix sedecim annos natus recitare coepit, cumprimum indicia animadvertit divini de se ipso consilii. His verbis ardenscordis eius studium exprimebatur, videndi nempe quid ab eo Deus quaereret,ut id ipsum sine mora exsequi conaretur, amantissime adimplens voluntatemDomini. Tertia vero prex iaculatoria frequenter legitur in iis quae novensilissacerdos scripsit, ubi significabatur quomodo studium qua avebat animasDeo lucrari in unum conflueret cum firma voluntate servandae fidelitatiserga Ecclesiam cumque incensissima devotione erga Deiparam Virginem Mariam.Regnare Christum volumus!: apte haec verba complectuntur constantemeius sollicitudinem pastoralem diffundendi inter omnes viros ac mulieresvocationem qua omnes invitantur ut in Ipso dignitatis filiorum Dei participesreddantur. Qui quidem filii fili aeque eum in finem vivant, ut Ipsi soli serviant:Deo omnis gloria! Haec autem omnia ad effectum deduxit cum cotidianissui muneris officiis incumberet, quamobrem merito ipse dici potest"sanctus vitae ordinariae". Etenim et vita eius et id quod verbis ac scriptistradidit innumerabilem docuerunt christifidelium multitudinem - e laicispraesertim, qui diversissimis professionibus sunt intenti - communissimos49 - A..A..S.


746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelabores con vertere in orationem, in ceterorum hominum servitium inqueviam sanctitatis. Beatus Iosephmaria Escrivá de Balaguer Barbastri in Hispania,die ix mensis Ianuarii anno MCMII natus est. Presbyteralem ordinationemdie XXVIII mensis Martii anno MCMXXV recepit. Die vero u mensis Octobrisanno MCMXXVIII lumen a Domino accepit, ut divinum consilium erga se videret,eodemque die Opus Dei condidit. Nova itaque in Ecclesia vivendi exstititratio ut homines, nullo habito discrimine stirpis, coetus vel culturae, consciisibi fierent se cunctos ad caritatis perfectionem atque ad apostolatum vocari,uniuscuiusque in mundo proprio servato loco. In ordinariis igitur vitaeadiunctis est et locus in quo Dominus nos vocat et cardo circum quem responsiovertitur nostra amoris plena. Docet ergo Iosephmaria Escrivá deBalaguer laborem, si divina gratia iuvante atque vivificante exerceatur, fontemesse inexhaustae fecunditatis: est enim instrumentum quo crux ita exaltaturet in culmine ponitur universae humanae actuositatis, ut veluti mundusintus transformetur secundum Christi Spiritum et cum Deo reconcilietur.Quam Iosephmaria tum ipse, tum per societatem sacerdotalem Sanctae Crucis,quam die xiv mensis Februarii anno MCMXLIII condiderat, pro sacerdotibusdedit operam, effecit ut fulgidum esset exemplum sollicitudinis circa clerisanctitatem et fraternitatem. Anno MCMXLVI Iosephmaria Romam se contulitibique, pro suo apostolico studio, constanter laboravit ad christianum nuntiumper omnes orbis terrarum partes propagandum, plene semper adhaerensRomano Pontifici cunctisque Ecclesiis localibus servire cupiens. Multa eaquevaria incepta suscepit ad promovendam personae humanae dignitatem, quaeet in bonum humanae consortionis redundarent et ad Evangelium diffundendummultum conferrent. Complura itinera fecit in Europae et Americae nationes,ubi catechesi tradendae indefessam navavit operam. Fama enim sanctitatiseius multitudines virorum ac mulierum ad eum audiendum attrahebat.Die XXVI mensis Iunii anno MCMLXXV, tempore meridiano, cordis ictu correptusanimam Deo reddidit. Eius corpus asservatur in ecclesia praelatitia OperisDei, Sanctae Mariae de Pace dicata, quo christifideles e cunctis nationibusad orandum frequentes conveniunt.Iosephmariae Escrivá de Balaguer post mortem, fama sanctitatis eius latediffusa est eiusque intercessioni tribuuntur multae sanationes, quae per scientificascognitiones explicari non posse videntur ac plurima spiritalia subsidia.Conditoris Operis Dei sollemnem beatificationem Nos Ipsi peregimus, dieXVII mensis Maii anno MCMXCII, in foro Vaticanam Basilicam Sancti PetriApostoli prospiciente. Cum vero in dies augesceret beneficiorum numerusbeati Iosephmariae Escrivá de Balaguer precibus a christifidelibus accepto-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 747rum, Causae actores unam sanationem elegerunt eandemque Apostolicae Sedicognoscendam exhibuerunt, ut eidem Beato sanctorum honores decernerentur.Super huiusmodi mira sanatione processus in Emeritensi Augustana-Pacensi Curia archiepiscopali actus est anno MCMXCIV; deinde felici exitu apudCongregationem de Causis Sanctorum consuetae factae sunt inquisitiones acdie XX mensis Decembris anno MMI decretum super miraculo coram Nobis estpromulgatum. Deinde, auditis faventibus sententiis patrum cardinalium etepiscoporum a Nobis in consistorium convocatorum die xxvi mensis Februariianno MMII, decrevimus ut Canonizationis ritus die vi mensis Octobris eodemanno celebraretur.Hodie igitur in foro Sancti Petri Basilicam Vaticanam prospiciente interMissarum sollemnia, coram ingenti christifidelium multitudine, hanc sumusformulam elocuti: Ad honorem Sanctae et Individuae Trinitatis, ad exarationemfidei catholicae et vitae christianae incrementum, auctoritate Domininostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, maturadeliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de plurimorumFratrum Nostrorum consilio, beatum Iosephmariam Escrivá de BalaguerSanctum esse decernimus et definimus, Sanctorum Catalogo adscribimus,statuentes eum in universa Ecclesia inter Sanctos pia devotione recoli debere.In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti.Quod autem decrevimus, volumus et nunc et in posterum vim habere,contrariis minime officientibus rebus quibuslibet.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto mensis Octobris, annoDomini bismillesimo secundo, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 530.164


748 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHOMILIAEIMatriti in canonizatione quinque beatorum.*1. «Sed testigos de mi resurrección», 1 Jesús dice a sus Apóstoles en elrelato del Evangelio apenas proclamado. Misión difícil y exigente, confiadaa hombres que aún no se atreven a mostrarse en público por miedo de serreconocidos como discípulos del Nazareno. No obstante, la primera lecturanos ha presentado a Pedro que, una vez recibido el Espíritu Santo en Pentecostés,tiene la valentía de proclamar ante el pueblo la resurrección de Jesús yexhortar al arrepentimiento y a la conversión.Desde entonces la Iglesia, con la fuerza del Espíritu Santo, sigue proclamandoesta noticia extraordinaria a todos los hombres de todos los tiempos.Y el sucesor de Pedro, peregrino en tierras españolas, os repite: España,siguiendo un pasado de valiente evangelización: ¡sé también hoy testigo deJesucristo resucitado!2. Saludo con afecto a todo el pueblo de Dios venido desde las distintasregiones del País, y aquí reunido para participar en esta solemne celebración.Un respetuoso y deferente saludo dirijo a Sus Majestades los Reyes de Españay a la Familia Real. Agradezco cordialmente las amables palabras delCardenal Antonio María Rouco Várela, Arzobispo de Madrid. Saludo a losCardenales y Obispos españoles, a los sacerdotes y a las personas consagradas;saludo también con afecto a los miembros de los Institutos relacionados conlos nuevos santos.Agradezco particularmente la presencia aquí del Presidente del Gobiernoy de los Presidentes de las Comunidades autónomas, así como de las Autoridadesciviles que han prestado su valiosa colaboración para la realización delos distintos actos de esta visita.3. Los nuevos santos se presentan hoy ante nosotros como verdaderosdiscípulos del Señor y testigos de su Resurrección.San Pedro Poveda, captando la importancia de la función social de laeducación, realizó una importante tarea humanitaria y educativa entre losmarginados y carentes de recursos. Fue maestro de oración, pedagogo de lavida cristiana y de las relaciones entre la fe y la ciencia, convencido de que* Die 4 Maii 2003.1Cf. Lc 24, 46-48.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 749los cristianos debían aportar valores y compromisos sustanciales para laconstrucción de un mundo más justo y solidario. Culminó su existenciacon la corona del martirio.San José María Rubio vivió su sacerdocio, primero como diocesano ydespués como jesuíta, con una entrega total al apostolado de la Palabra yde los sacramentos, dedicando largas horas al confesionario y dirigiendo numerosastandas de ejercicios espirituales en las que formó a muchos cristianosque luego morirían mártires durante la persecución religiosa en España.« Hacer lo que Dios quiere y querer lo que Dios hace » era su lema.4. Santa Genoveva Torres fue instrumento de la ternura de Dios hacia laspersonas solas y necesitadas de amor, de consuelo y de cuidados en su cuerpoy en su espíritu. La nota característica que impulsaba su espiritualidad era laadoración reparadora a la Eucaristía, fundamento desde el que desplegaba unapostolado lleno de humildad y sencillez, de abnegación y caridad.Semejante amor y sensibilidad hacia los pobres llevó a Santa Angela de laCruz a fundar su «Compañía de la Cruz», con una dimensión caritativa ysocial a favor de los más necesitados y con un impacto enorme en la Iglesia yen la sociedad sevillanas de su época. Su nota distintiva era la naturalidad yla sencillez, buscando la santidad con un espíritu de mortificación, al serviciode Dios en los hermanos.Santa Maravillas de Jesús vivió animada por una fe heroica, plasmada enla respuesta a una vocación austera, poniendo a Dios como centro de suexistencia. Superadas las tristes circunstancias de la Guerra Civil española,realizó nuevas fundaciones de la Orden del Carmelo presididas por el espíritucaracterístico de la reforma teresiana. Su vida contemplativa y la clausuradel monasterio no le impidieron atender a las necesidades de las personas quetrataba y a promover obras sociales y caritativas a su alrededor.5. Los nuevos Santos tienen rostros muy concretos y su historia es bienconocida. ¿Cuál es su mensaje? Sus obras, que admiramos y por las quedamos gracias a Dios, no se deben a sus fuerzas o a la sabiduría humana,sino a la acción misteriosa del Espíritu Santo, que ha suscitado en ellos unaadhesión inquebrantable a Cristo crucificado y resucitado y el propósito deimitarlo. Queridos fieles católicos de España: ¡dejaos interpelar por estosmaravillosos ejemplos!Al dar gracias al Señor por tantos dones que ha derramado en España, osinvito a pedir conmigo que en esta tierra sigan floreciendo nuevos santos.Surgirán otros frutos de santidad si las comunidades eclesiales mantienen su


750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialefidelidad al Evangelio que, según una venerable tradición, fue predicadodesde los primeros tiempos del cristianismo y se ha conservado a través delos siglos.Surgirán nuevos frutos de santidad si la familia sabe permanecer unida,como auténtico santuario del amor y de la vida. « La fe cristiana y católicaconstituye la identidad del pueblo español », dije cuando peregriné a Santiagode Compostela. 2Conocer y profundizar el pasado de un pueblo es afianzar yenriquecer su propia identidad. ¡No rompáis con vuestras raíces cristianas!Sólo así seréis capaces de aportar al mundo y a Europa la riqueza cultural devuestra historia.6. «Les abrió el entendimiento para comprender las Escrituras». 3 Cristoresucitado ilumina a los Apóstoles para que su anuncio pueda ser entendido yse transmita íntegro a todas las generaciones; para que el hombre oyendocrea, creyendo espere, y esperando ame. 4Al predicar a Jesucristo resucitado,la Iglesia desea anunciar a todos los hombres un camino de esperanza yacompañarles al encuentro con Cristo.Celebrando esta Eucaristía, invoco sobre todos vosotros el gran don de lafidelidad a vuestros compromisos cristianos. Que os lo conceda Dios Padrepor la intercesión de la Santísima Virgen —venerada en España con tantasadvocaciones— y de los nuevos Santos.IIIn canonizatione quattuor beatorum.*1. «Chi rimane in me e io in lui, fa molto frutto». 1 Le parole rivolte daGesù agli Apostoli, al termine dell'Ultima Cena, costituiscono un toccanteinvito anche per noi, suoi discepoli del terzo millennio. Solo chi Gli rimaneintimamente unito — innestato a Lui come il tralcio alla vite — riceve la linfavitale della sua grazia. Solo chi vive in comunione con Dio produce fruttiabbondanti di giustizia e di santità.234Discurso en Santiago, 9.11 1982.Lc 24, 45Cf.. S.. Agustín, De catechizandis rudibus, 4, 8.* Die 18 Maii 2003.1Gv 15, 5; cfr Canto al Vangelo.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 751Testimoni di questa fondamentale verità evangelica sono i Santi, che ho lagioia di canonizzare in questa quinta domenica di Pasqua. Due di essi provengonodalla Polonia: Józef Sebastian Pelczar, Vescovo, di Przemyśl, fondatoredella Congregazione delle Ancelle del Sacro Cuore di Gesù; UrszulaLedóchowska, vergine, fondatrice delle Suore Orsoline del Sacro Cuore diGesù Agonizzante. Le altre due Sante sono italiane: Maria De Mattias, vergine,fondatrice della Congregazione delle Suore Adoratrici del Sangue diCristo; Virginia Centurione Bracelli, laica, fondatrice delle Suore di NostraSignora del Rifugio in Monte Calvario e delle Suore Figlie di Nostra Signoraal Monte Calvario.2. « Doskonałość jest jak owe miasto Objawienia, 2 mające dwanaściebram, wychodzących na wszystkie strony świata, na znak, że ludzie wszelkiegonarodu, stanu i wieku wejść przez nie mogą. (...) Żaden stan lub wieknie jest przeszkodą do życia doskonałego. Bóg bowiem nie ma względu narzeczy zewnętrzne (...), ale na duszę (...), a żąda tylko tyle, ile dać możemy ».Tymi słowami nasz nowy święty Józef Sebastian Pelczar wyrażał swoją wiaręw powszechne powołanie do świętości. Tym przekonaniem żył jako kapłan,jako profesor, rektor uniwersytetu i jako biskup. Sam do świętości dążył iinnych do niej prowadził. Dokładał wszelkiej gorliwości, ale tak to czynił, abyw jego posłudze sam Chrystus był Nauczycielem i Mistrzem.Dewizą jego życia było zawołanie: « Wszystko dla Najświętszego SercaJezusowego przez Niepokalane Ręce Najświętszej Maryi Panny ». Serce Bożekształtowało jego duchową sylwetkę, której charakterystycznym rysem jestzawierzenie siebie, całego swego życia i posługi, Chrystusowi przez Maryję.Swoje oddanie Chrystusowi pojmował nade wszystko jako odpowiedź naJego miłość, jaką zawarł i objawił w sakramencie Eucharystii. « Zdumienie —mówił — musi ogarnąć każdego, gdy pomyśli, że Pan Jezus, mając odejść doOjca na tron chwały, został z ludźmi na ziemi. Miłość Jego wynalazła ten cudcudów, (...) ustanawiając Najświętszy Sakrament ». To zdumienie wiary nieustanniebudził w sobie i w innych. Ono prowadziło go też ku Maryi. Jakobiegły teolog nie mógł nie widzieć w Maryi Tej, która « w tajemnicy Wcieleniaantycypowała także wiarę eucharystyczną Kościoła»; Tej, która nosząc włonie Słowo, które stało się ciałem,, w pewnym sensie była « tabernakulum »— pierwszym « tabernakulum » w historii. 3 Zwracał się więc do Niej z dziecięcymoddaniem i z tą miłością, którą wyniósł z domu rodzinnego, i innych do23Ap 21.por. Ecclesia de Eucharistia, 55


752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetej miłości zachęcał. Do założonego przez siebie Zgromadzenia Służebnic NajświętszegoSerca Jezusowego pisał: « Pośród pragnień Serca Jezusowego jednymz najgorętszych jest to, by Najświętsza Jego Rodzicielka była czczonaod wszystkich i miłowana, raz dlatego, że Ją Pan sam niewypowiedzianiemiłuje, a po wtóre, że Ją uczynił Matką wszystkich ludzi, żeby Ona swąsłodkością pociągała do siebie nawet tych, którzy uciekają od świętego Krzyżai wiodła ich do Serca Boskiego ».Wynosząc do chwały ołtarzy Józefa Sebastiana, modłę się za jego wstawiennictwem,aby blask jego świętości był dla sióstr sercanek, dla Kościoła wPrzemyślu i dla wszystkich wierzących w Polsce i na świecie zachętą dotakiego umiłowania Chrystusa i Jego Matki.3. Święta Urszula Ledóchowska przez całe swe życie wiernie i z miłościąwpatrywała się w oblicze Chrystusa, swego Oblubieńca. W sposób szczególnyjednoczyła się z Chrystusem konającym na Krzyżu. To zjednoczenie napełniałoją niezwykłą gorliwością w dziele głoszenia słowem i czynem DobrejNowiny o miłości Boga. Niosła ją przede wszystkim dzieciom i młodzieży,ale także osobom znajdującym się w potrzebie, ubogim, opuszczonym, samotnym.Do nich wszystkich mówiła językiem miłości popartej czynem. Zprzesłaniem Bożej miłości przemierzyła Rosję, kraje skandynawskie, Francjęi Włochy. Była w swoich czasach apostołką nowej ewangelizacji, dając swymżyciem i działaniem dowód, że miłość ewangeliczna jest zawsze aktualna,twórcza i skuteczna.I ona czerpała natchnienie i siły do wielkiego dzieła apostolstwa z umiłowaniaEucharystii. Pisała: «Mara miłować bliźnich jak Jezus mnie umiłował.Bierzcie i jedzcie me siły, bo one są do waszej dyspozycji. Bierzcie i jedzciemoje zdolności, moją umiejętność, me serce — niech swą miłością rozgrzewa irozjaśnia życie wasze. (...) Bierzcie i jedzcie mój czas — niech on będzie dowaszej dyspozycji. Jam wasza, jak Jezus jest mój ». Czy w tych słowach niebrzmi echo oddania, z jakim Chrystus w Wieczerniku ofiarował samego siebieUczniom wszystkich czasów?Zakładając Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającegoprzekazała mu tego właśnie ducha. « Przenajświętszy Sakrament — pisała— to słońce życia naszego, to nasz skarb, nasze szczęście, nasze wszystkona ziemi. (...) Kochajcie Jezusa w tabernakulum! Tam niech serce waszeczuwa, choć ciało przy pracy, przy zajęciu. Tam Jezus, a Jezusa trzebanam kochać tak gorąco, tak serdecznie. Jeśli nie umiemy kochać, to przynajmniejpragnijmy kochać — kochać coraz więcej ».


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 753W świetle tej eucharystycznej miłości święta Urszula w każdej okolicznościumiała dostrzec znak czasu, aby służyć Bogu i braciom. Ona wiedziała, że dlaczłowieka wierzącego każde, nawet najmniejsze wydarzenie staje się okazjądo realizowania planów Bożych. To, co zwyczajne czyniła nadzwyczajnym;codzienne zamieniała w ponadczasowe; to, co przyziemne czyniła świętym.Jeżeli dziś święta Urszula staje się przykładem świętości dla wszystkichwierzących, to dlatego, że jej charyzmat może być podjęty przez każdego,kto w imię miłości Chrystusa i Kościoła chce skutecznie dawać świadectwoEwangelii we współczesnym świecie. Wszyscy możemy uczyć się od niej, jak zChrystusem budować świat bardziej ludzki — świat, w którym coraz pełniejbędą realizowane takie wartości, jak: sprawiedliwość, wolność, solidarność,pokój. Od niej możemy uczyć się, jak na co dzień realizować «nowe» przykazaniemiłości.4. «Questo è il suo comandamento: che crediamo... e ci amiamo gli uni glialtri». 4L'apostolo Giovanni esorta ad accogliere l'amore sconfinato di Dio,che per la salvezza del mondo ha dato il suo Figlio unigenito. 5Questo amore siè espresso in modo sublime quando Cristo ha versato il suo Sangue quale« prezzo infinito del riscatto » per l'intera umanità. Dal mistero della Croce fuinteriormente conquistata Maria De Mattias, che pose l'Istituto delle SuoreAdoratrici del Sangue di Cristo «sotto lo stendardo del Divin Sangue». L'amoreper Gesù crocifisso si tradusse in lei in passione per le anime e inun'umile dedizione ai fratelli, al «caro prossimo », come amava ripetere. «Animiamoci— esortava — a patire volentieri per amore di Gesù che con tantoamore ha dato il sangue per noi. Fatichiamo per guadagnare anime al cielo».Questo messaggio santa Maria De Mattias affida ai suoi figli e alle suefiglie spirituali quest'oggi, spronando tutti a seguire fino al sacrificio dellavita l'Agnello immolato per noi.5. Lo stesso amore sostenne Virginia Centurione Bracelli. Seguendo l'esortazionedell'apostolo Giovanni, volle amare non soltanto «a parole», o« con la lingua», ma « coi fatti e nella verità». 6 Mettendo da parte le sue nobiliorigini, si dedicò all'assistenza degli ultimi con straordinario zelo apostolico.L'efficacia del suo apostolato scaturiva da una adesione incondizionata allavolontà divina, che si alimentava di incessante contemplazione e di ascoltoobbediente della parola del Signore.45e1 Gv 3, 23.cfr Gv 3, 16cfr 1 Gv 3, 18.


754 A cta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeInnamorata di Cristo, e per Lui pronta a donare se stessa ai fratelli, santaVirginia Centurione Bracelli lascia alla Chiesa la testimonianza di una santitàsemplice e feconda. Il suo esempio di coraggiosa fedeltà evangelica continuaad esercitare un forte fascino anche sulle persone del nostro tempo. Solevadire: quando si ha come fine Dio soltanto, «tutte le opposizioni si spianano,tutte le difficoltà si vincono ». 76. « Rimanete in me! ». Nel Cenacolo Gesù ha più volte ripetuto questoinvito, che san Józef Sebastian Pelczar, santa Urszula Ledóchowska, santaMaria De Mattias e santa Virginia Centurione Bracelli hanno accolto contotale fiducia e disponibilità. E un invito pressante e amorevole rivolto atutti i credenti. « Se rimarrete in me — assicura il Signore — e le mie parolerimangono in voi, chiedete quel che volete e vi sarà dato». 8Possa ciascuno di noi sperimentare nella propria esistenza l'efficacia diquesta assicurazione di Gesù.Ci sia di aiuto Maria, Regina dei Santi e modello di perfetta comunionecon il suo divin Figlio. Ci insegni a restare «innestati » a Gesù, come tralci allavite, e a non separarci mai dal suo amore. Nulla, infatti, possiamo senza diLui, perché la nostra vita è Cristo vivo e presente nella Chiesa e nel mondo.Oggi e sempre.Sia lodato Gesù Cristo!SignorCardinale,ALLOCUTIONESIAd Pontificiam Commissionem Biblicam.*cari Membri della Pontificia Commissione Biblica!1. Con molta gioia vi accolgo in quest'incontro che si svolge in occasionedella vostra annuale sessione romana di lavoro, nella quale portate a progressivae organica maturazione le ricerche che ognuno ha compiuto. Ringrazio ilcard. Joseph Ratzinger, che ha voluto farsi interprete dei comuni sentimenti.78Positio, 86.Gv 15, 7.* Die 29 Aprilis 2003.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 755Due motivi rendono quest'incontro particolarmente caro: la ricorrenza delcentenario dell'istituzione della vostra Commissione e il tema al quale statelavorando in questi anni. La Pontifìcia Commissione Biblica serve la causadella Parola di Dio secondo gli obiettivi che le sono stati fissati dai mieipredecessori Leone XIII e Paolo VI. Essa ha camminato con i tempi, condividendonedisagi e ansie, preoccupandosi di individuare nel messaggio dellaRivelazione la risposta che Dio offre ai gravi problemi che di epoca in epocaturbano l'umanità.2. Uno di questi è l'oggetto della vostra attuale ricerca. L'avete riassuntonel titolo «Bibbia e morale». E sotto gli occhi di tutti una situazione che hadel paradossale: l'uomo di oggi, deluso da tante risposte insoddisfacenti allefondamentali domande del vivere, sembra aprirsi alla voce che proviene dallaTrascendenza e si esprime nel messaggio biblico. Contemporaneamente peròegli mostra sempre più insofferenza alle richieste di comportamenti in armoniacon i valori che da sempre la Chiesa presenta come fondati nel Vangelo. Siassiste allora ai più vari tentativi di slegare la rivelazione biblica dalle propostedi vita più impegnative.A questa situazione l'ascolto attento della Parola di Dio ha risposte dadare, che trovano la loro espressione piena nell'insegnamento di Cristo.Cari professori e studiosi, desidero confortarvi nella vostra fatica, assicurandoviche essa è quanto mai utile per il bene della Chiesa. Perché i frutti delvostro lavoro siano abbondanti, vi assicuro la mia preghiera e vi accompagnocon l'Apostolica Benedizione.IIAd Pontificiam Academiam Scientiarum Socialium.*Mr President,Distinguished Members of the Pontifical Academy of Social Sciences,1. I am pleased to greet you on the occasion of your Ninth PlenarySession and extend my best wishes for your work during these days ofdiscussion focusing on the thème of "the Governance of Globalization". Iam confident that the expertise and expérience which each of you brings tothis meeting will help to shed light on how globalization may best be guidedand regulated for the benefit of the entire human family.* Die 2 Maii 2003.


756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium. OfficialeIndeed, the processes by which capital, goods, information, technologyand knowledge are exchanged and circuiate throughout the world todayoften elude the traditional mechanisms of regulatory control put in placeby national governments and international agencies. Special interests andthe demands of the market frequently predominate over concern for thecommon good. This tends to leave the weaker members of society withoutadequate protection and can subject entire peoples and cultures to a formidablestruggle for survival.Moreover, it is disturbing to witness a globalization that exacerbâtes theconditions of the needy, that does not sufficiently contribute to resolvingsituations of hunger, poverty and social inequality, that fails to safeguardthe naturai environment. These aspects of globalization can give rise to extremereactions, leading to excessive nationalism, religious fanaticism ande ven acts of terrorism.Ali of this is far-removed from the concept of an ethically responsibleglobalization capable of treating ali peoples as equal partners and not aspassive instruments. Accordingly, there can be little doubt of the need forguidelines that will place globalization fìrmly at the service of authentic humandevelopment — the development of every person and of the wholeperson — in full respect of the rights and dignity of ali.It becomes clear, therefore, that globalization in itself is not the problem.Rather, difficulties arise from the lack of effective mechanisms forgiving it proper direction. Globalization needs to be inserted into the largercontext of a politicai and economie programme that seeks the authenticprogress of all mankind. In this way, it will serve the whole human family,no longer bringing benefit merely to a privileged few but advancing thecommon good of ali. Thus, the true success of globalization will be measuredby the extent that it enables every person to enjoy the basic goods of foodand housing, of éducation and employment, of peace and social progress, ofeconomie development and justice. This goal cannot be achieved withoutguidance from the international community and adequate régulation on thepart of the worldwide politicai establishment.In fact, in my Message for the 2003 World Day of Peace, I remarked thatnow is the time "to work together for a new constitutional Organization of thehuman family", 1an Organization that would be in a position to meet the newdemands of a globalized world. This does not mean creating a "global super-1N. 6.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 757State", but continuing the processes already underway to increase démocratieparticipation and promote politicai transparency and accountability.The Holy See is fully aware of the diffìculties of devising concrete mechanismsfor the proper régulation of globalization, not least because of therésistance that such régulation would meet in certain quarters. Nonetheless itis essenti al that progress be made in this direction, with every effort fìrmlybased on the unchanging social virtues of truth, freedom, justice, solidarity,subsidiarity and — abo ve all — charity, which is the mother and perfectionof all Christian and human virtues.Dear Members of the Pontifical Academy of Social Sciences, I thank youin advance for the insights that your meeting will bring to the question underconsidération, and I pray that the Holy Spirit will guide and enlighten yourdélibérations. To all of you I gladly impart my Apostolic Blessing as a pledgeof grace and strength in the Risen Saviour.Your Eminence,Dear Brother Bishops,IIIAd episcopos Syro-Malabarenses.*Venerable Major Archbiskop,1. "Peace be with you!". 1 In this E aster Season it is fitting that I greetyou, the Bishops of the Syro-Malabar Church, with the words our Risen Lordused to comfort your father in faith, Saint Thomas. Indeed the origins ofyour Church are directly linked with the dawn of Christianity and the missionaryefforts of the Apostles. In a way, your journeying here to meet mereunites the Apostles Peter and Thomas in the joy of the Résurrection as wejoin in proclaiming to the belo ved people of India "an inheritance which isimperishable, undefiled and unfading". 2In a special way I greet Your Eminence,Cardinal Varkey Vithayathil, Major Archbishop of the Syro-MalabarChurch, and I wish to thank you for the greetings and sentiments you haveconveyed on behalf of the episcopate, clergy and faithful of the whole Syro-Malabar Church.* Die 13 Maii 2003.1Jn 20:26.21 Peter 1:4


758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2. The Liturgy of the Syro-Malabar Church, for centuries a part of India'srieh and varied culture, is the most vivid expression of your people's identity.The célébration of the Eucharistie Mystery in the Syro-Malabar Rite hasplayed a vital part in moulding the expérience of faith in India. 3Since"the Eucharist, as Christ's saving présence in the community of the faithfuland its spiritual food, is the most precious possession which the Church canhave in her journey through history", 4I exhort you to guard and renew thistreasure with great care, never allowing it to be used as a source of division.Gathering round the altar in "the fullness of him who fìlls all in ali" 5not onlydefines you as a Eucharistie people, but is also a source of reconciliationhelping to overeóme obstacles which can hinder the journey towards unityof mind and purpose. As the primary custodians of the liturgy, you are calledat all times to be vigilant to protect against unwarranted expérimentation byindividual priests which violate the integrity of the liturgy itself and can alsocause great harm to the faithful. 6I encourage you in your efforts to renew your "ritual patrimony" in thelight of the Council documents, with particular attention given to OrientaliumEcclesiarum, and in the context of the Code of Canon Law of theEastern Churches and my own Apostolic Letter Orientale Lumen. I amcertain that with prudence, patience and proper catechesis this renewalprocess will bear abundant fruit. The many positive results alreadyachieved by your efforts make this task -less daunting and, in fact, will bea source of future strength. I encourage you to continue this essentia! workso that the liturgy will not merely be studied but also be celebrated in all itsintegrity and beauty.3. In a similar fashion, constant commitment to fraternal charity andcoopération is required for the successful functioning of a Synod of Bishops.Here, I commend your unwavering dedication to this shared journey: a signof strength, confidence and unity among the Syro-Malabar Bishops and "aparticularly eloquent way of living and manifesting the mystery of theChurch as Communion". 7The Synod, in fact, is one of the most noble expressionsof affective collegiality between bishops and is a forum well-suited fordiscussing serious matters of faith and society in order to find solutions to the:î4r>67Cf. Ecclesia in Asia, 27.Ecclesia de Eucharistia, 9.Eph 1:23Cf. Ecclesia de Eucharistia, 10Cf. Address to the Synod of Bishops of the Syro-Malabar Church, 8 January 1996, 4.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 759challenges that face the Syro-Malabar community. 8Maintaining this necessaryunity requires sacrifice and humility. Only through concertedmutuai effort can you "sustain common works that intend to promotemore expeditiously the good of religion, to protect more effectively ecclesiasticaldiscipline, and also to foster more harmoniously the unity ofall Christians". 94. The issue of the pastoral care of Orientai Catholics in India and abroadcontinues to be of concern to the Catholic Bishops' Conference of India and tothe Syro-Malabar Synod. Here, I wish to emphasize the "urgent need toovereóme the fears and misunderstandings which appear at times betweenthe Eastern Churches and the Latin Church... especially with regard to thepastoral care of their people also outside their own territory". 10It is hearteningto see the strides you have already made in attempting to find a solutionto this matter. I am certain that you will continue to work closely with yourBrother Bishops of the Latin Rite and the Holy See to ensure that Syro-Malabars throughout India and the world receive the spiritual support theydeserve in strict respect for canonical dispositions which are, as we know,appropriate means for the préservation of ecclesial communion. 11It is necessarythat clear distinctions be made between the work of evangelization andthat of the pastoral care of Eastern Catholics. This must always be done withrespect towards the local bishops, who are placed by the Holy Spirit togovern the holy Church of God in union with the Roman Pontiff, the Pastorof the Universal Church.5. Charity urges every Christian to go forth proclaiming the Good Newsof Jesus Christ to the ends of the earth. As the Apostle says, "For if I preachthe Gospel, that gives me no ground for boasting. For necessity is laid uponme. Woe to me if I do not preach the Gospel". 12Evangelization lies at theheart of the Christian faith. India, blessed with so many différent cultures, isa land in which the people yearn for God; this makes your distinctly Indianliturgy an excellent way of evangelization. 13Authentic evangelization is sensitive to local culture and custom, alwaysrespecting the "inalienable right" of each and every person to religious free-8Cf. Orientalium Ecclesiarum, A,9Cf. Codex Canonum, Ecclesiarum Orientalium, Canon 84.10Ecclesia in Asia, 27." Cf.. Christus Dominus, 23; Codex Iuris Canonici, Canon 383 §2; Codex Canonum EcclesiarumOrientalium, Canon 916 § 4121 Cor 9:16.13Cf.. Ecclesia in Asia, 22.


760 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedom. Here the principie remains valid: "The Church proposes, she imposesnothing". 14Therefore, in your relations with your brothers and sisters ofother religions, I encourage you to "strive to discern and welcome whateveris good and holy in one another, so that together you can acknowledge,preserve and promote the spiritual and moral truths which alone guaranteethe world's future". 15This openness, however, can never diminish the obligationto proclaim Jesus Christ as "the way, and the truth, and the life". 16Forthe Incarnation of our Lord enriches all human values, enabling them to bearnew and better fruit.6. I join you in giving thanks that your eparchies have been blessed withso many priests and Religious. To all of them I send the assurance of myprayers for the success of their ministry and for their lasting fîdelity to theirvocation. The bürden of your pastoral mission could not be fulfìlled withoutthe clergy, your co-workers in the sacred ministry. Your necessary reliance onyour priests compels you to foster a strong bond with them. They are yoursons and friends. As their father and confidant, you must be ever "ready tolisten to them and cultívate an atmosphère of easy familiarity with them,thus facilitating the pastoral work of the entire diocèse". 17Likewise, the Religious in your care are members of your family. Thewitness borne by so many men and women consecrated to lives of chastity,poverty and obédience stands as a true sign of contradiction in a nationwhich is becoming increasingly secularized. "In a world in which the senseof God's présence is often diminished, consecrated persons need to bear convincingprophétie witness to the primaey of God and to eternai life". 18TheBishop should assist in ensuring that candidates for religious life are equippedto meet this challenge through appropriate spiritual and theological préparation.I am confident that you will encourage the Religious in your eparchiesto continue to revise, refine and improve their programmes of formation sothat they can meet the specific needs of the Syro-Malabar community.7. The ad Limina visit offers you an opportunity, as Pastors of ParticularChurches, to share with me a view of how the Holy Spirit is at work in youreparchies. In fraternal union with your Venerable Major Archbishop, youhave shared the challenges and aecomplishments which mark the Syro-Mal-1415,c1718Redemptoris missio, 39Cf. Address to Religious Leaders in India, 7 November 1999, 3.Jn 14:6Christus Dominus, 16.Ecclesia in Asia, 44.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 761abar Church and its faithful members as they daily strive to fulfïl theirbaptismal promises. In this year of the Rosary, I commend you, your clergy,Religious and laity to the protection of Our Blessed Lady, and I impart toyou my Apostolic Blessing.IVAd episcopos Syro-Malankarenses.*Your Grace,Dear Brother Bishops,1. Christo pastorum Principi. Repeating the words employed by my illustriouspredecessor, Pope Pius XI, when he received your forefathers into fullcommunion just over seventy years ago, I am pleased to welcome you, theBishops of the Syro-Malankara Church, on the occasion of your ad Liminavisit. In being with you, I draw closer to the priests, Religious and layfaithful of your eparchies. Indeed, it is fítting that as your community célébrâtesthe Fiftieth Anniversary of the death of Archbishop Mar Ivanios, atireless apostle for unity, you find yourselves at the tombs of the ApostlesPeter and Paul praying with Christ ut omnes unum sint. I take this opportunityto greet especially Archbishop Cyril Mar Baselios. I am grateful for thegood wishes you have conveyed on behalf of the clergy, Religious and faithfulof the Syro-Malankara Church.As we give thanks together for these important landmarks in your ecclesiallife, we are also mindful of the multiple blessings that have been bestowedon your Church in a relatively short time. You have become one of the fastestgrowing Catholic communities in the world, boasting large numbers of vocationsto the priesthood and religious life, and your pusillus grex is home tomany educational and welfare institutions. The new Law of Christ whichcompels us to go beyond the boundaries of family, race, tribe or nation isconcretely manifested in your generosity to others. 12. An undaunted commitment to Christian love, so clearly demonstratedin the Syro-Malankara community, is the product of a strong and vibrantspirituality. The people of India rightly take pride in their rich cultural and* Die 13 Maii 2003.1Cf. Mt 5:4450-A.A.S.


762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialespiritual héritage, expressed in the innate characteristics of "contemplation,simplicity, harmony, detachment, non-violence, discipline, frugai living, thethirst for learning and philosophica! enquiry" which distinguish those livingon the subcontinent. These same traits permeate the Syro-Malankara community,allowing the Church to "communicate the Gospel in a way which isfaithful both to her own traditions and to the Asian soul". 2The mystical héritage of your continent is not only expressed in thespiritual life of your faithful but is also seen in your time-honoured rites.The ancient and revered Syro-Malankara liturgical tradition is a treasurewhich reflects the universal nature of Christ's salvifìc work in a uniquelyIndian context. Your Eucharistie Célébration, like all célébrations of thePaschal Sacrifice, "contains the Church's entire spiritual wealth: Christ himself,our Passover and living bread. Consequently the gaze of the Church isconstantly turned to her Lord présent in the Sacrament of the Aitar, in whichshe discovers the full manifestation of his boundless love". 33. At a moment of growing secularism and, at times, of blatant disregardfor the sanctity of human life, Bishops are called to remind the people bytheir preaching and teaching of the need for an ever deeper reflection onmoral and social issues. The Syro-Malankara présence in the fields of éducationand social services places you in an excellent position to prepare all menand women of good will to face thèse issues in a truly human manner. In fact,all Christians are obliged to partieipate in this prophétie mission by taking afirm stand against the current crisis of values and by constantly remindingothers of the universal truths which must be manifest in daily living. Moreoften than not, this lesson is taught by actions rather than by words. As theApostle Paul says: "Make love your aim, and earnestly desire the spiritualgifts, especially that you may prophesy". 4Responding to this challenge in a proper fashion necessitates an inculturationof Christian ethics at all levéis of human society; this is a diffìcult anddelicate task. "By her very mission the Church travels the same journey as allhumanity and shares the same human lot with the world: she is to be leaven,and as it were the soul of human society in its renewal by Christ and transformationinto the family of God". 5Your long expérience as a small communityof Christians in a predominately non-Christian land has prepared you to2345Cf. Ecclesia in Asia, 6.Ecclesia de Eucharistia, 11 Cor 14:1.Cf.. Catechism of the Caiholic Church, 854.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 763become this "leaven", a fitting instrument of transformation. The process isnever simply an "external" one but requires an intimate change of culturalvalues through integration into Christianity and subséquent insertion intothe various human cultures. This complicated task cannot be accomplished,however, without adequate reflection and évaluation, ensuring always thatChrist's saving message is never diluted or altered in an attempt to make itmore culturally or socially acceptable. 64. Your special ministry, as shepherds of growing flocks, requires closecollaboration with your co-workers. As I wrote in my Post-Synodal ApostolicExhortation Pastores dabo vobis, "priests exist and act in order to proclaimthe Gospel to the world and to build up the Church in the name of Christ theHead and Shepherd". 7Properly trained ambassadors of Christ are necessaryfor this ministry of "building up the Church". For this reason Bishops mustwork unceasingly to identify and encourage young people to answer the callto the priesthood and the religious life. In this regard, I pray that you willcontinue to do all in your power to ensure that those with priestly or religiousvocations are well prepared. This entails ensuring that the seminaries underyour protection are always models of formation according to the example ofJesus Christ and his commandment to love. 8Training must be specifìcallyChrist-cent red through the proclamation of the holy Scriptures and the célébrationof the Sacraments.The same is trae of the formation of candidates for conseçrated life. "Ailare to have appropriate formation and training which should be Christcentred... with emphasis on personal sanctity and witness; their spiritualityand lifestyle should be sensitive to the religious héritage of the people amongwhom they live and whom they serve". 9As Bishops, you are the source ofguidance and strength for the religious communities in your eparchies.Through close coopération with religious superiors you must help to guaranteethat the training received by candidates transforms their hearts, mindsand soûls in such a way that they are enabled to give themselves withoutréservation to the work of the Church. Your strong leadership will do muchto encourage religious communities to persevere in their edifying example aswitnesses to Christ's joy.6789Cf. Ecclesia in Asia, 21.No. 15.Cf. Jn 15:12.Ecclesia in Asia, 44


764 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale5. Dear Brot her Bishops, thèse are some of the thoughts that your visitevokes. The Solemnity of Easter which we have just celebrated urges you toallow the Risen Lord to renew continually the Churches under your care.Entrusting you to Mary, Queen of the Rosary, I pray that through herintercession the Holy Spirit will indeed fili you with joy and peace, and Iimpart my Apostolic Blessing to you and to the priests, Religious and faithfulof your eparchies.SignorCardinale,VAd sodales operum Missionibus provehendis.*venerati Fratelli nell 'episcopato,cari Direttori Nazionali delle Pontificie Opere Missionarie!1. Sono lieto di darvi il benvenuto per questo evento annuale, al qualepartecipate provenendo dalle varie Chiese del mondo.Ringrazio il Card. Crescenzio Sepe, Prefetto della Congregazione per l'Evangelizzazionedei Popoli, che s'è fatto interprete dei comuni sentimenti. Unparticolare pensiero rivolgo anche al Presidente delle Pontifìcie Opere Missionarie,Mons. Malcolm Ranjith, ed ai numerosi Vescovi presenti. Salutoinfine i Segretari Generali ed i membri del «Consiglio Superiore», i qualicon la loro dedizione assicurano il buon funzionamento di queste importantistrutture dell'attività missionaria nella vita della Chiesa.I miei Predecessori hanno voluto qualificare le Opere Missionarie col titolodi « Pontifìcie » e fissarne la sede centrale a Roma proprio per segnalare che inesse si esprime il dovere e l'ansia di tutta la Chiesa di compiere là sua « operamaxima», cioè l'evangelizzazione del mondo.2. Nelle Opere Missionarie si manifesta la sollecitudine del Papa per tuttele Chiese. 1Loro compito è di promuovere e sostenere l'animazione missionariain tutto il Popolo di Dio, mantenendo vivo anzitutto lo spirito apostoliconelle singole Chiese e sforzandosi di sovvenire ai bisogni di quelle che sono indifficoltà. Possono perciò ben qualificarsi come «Opere del Papa». Al tempostesso però esse sono pure le «Opere dei Vescovi», giacché mediante queste* Die 16 Maii 20031Cfr 2 Cor 11, 28.


Acta Ioannis Pauli Pp, II 765strutture si esprime e si attua il dovere dell'annuncio della Buona Novella,lasciato da Cristo al Collegio apostolico.«Essendo del Papa e del Collegio episcopale, anche nell'ambito delleChiese particolari, queste Opere occupano "giustamente il primo posto,perché sono mezzi sia per infondere nei cattolici, fin dall'infanzia, uno spiritoveramente universale e missionario, sia per favorire un'adeguata raccoltadi sussidi a vantaggio di tutte le missioni, secondo le necessità diciascuna" . 2Uno degli scopi principali delle Opere Missionarie è anche quellodi suscitare vocazioni ad gentes ed a vita, sia nelle Chiese antiche come inquelle più giovani ». 33. Carissimi, in tutta questa vostra importante azione missionaria, che vicolloca nel cuore stesso della vita della Chiesa, voi collaborate strettamentecon la Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli, alla quale le PontificieOpere Missionarie sono state affidate, divenendo così l'organismo ufficialedella cooperazione missionaria universale. 4Tutto questo esprime lo spirito genuinamente universale e missionariodelle Pontifìcie Opere Missionarie, il cui carisma profondamente « cattolico »voi conservate e testimoniate mediante la vostra preghiera, la vostra attivitàe il vostro sacrificio.E questo anche lo spirito che emana dai vostri Statuti. Questo spirito vagelosamente conservato e sempre nuovamente adattato alle cangianti esigenzedell'apostolato. Al riguardo, ho appreso con soddisfazione che state compiendoun opportuno lavoro di revisione, nell'intento di adeguare gli Statutimedesimi alle mutate condizioni dei tempi. Per questo non posso che elogiarevoi e tutti coloro che stanno impegnandosi in questo rinnovamento, che miraa favorire sempre più la collaborazione e l'opportuna utilizzazione dei mezzidi assistenza alle Chiese.4. In questa felice occasione non posso non ricordare la celebrazione del160° anniversario della Pontificia Opera della Santa Infanzia o Infanzia Missionaria,che ricorre quest'anno. Desidero rievocare e sottolineare il grandeimpegno di animazione e sensibilizzazione che quest'Opera compie «fin dall'infanzia»per promuovere la causa missionaria. Il Messaggio che ho indirizzatonella Solennità dell'Epifania ai membri dell'Opera, esprime tutto il mioapprezzamento per questi « ragazzi missionari ». Sarà quindi una gioia per me234Ad gentes, 38Redemptoris missio, 84.Cfr Pastor bonus, 85 e 91; Cooperatio missionalis, 3 e 6


766 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialericevere prossimamente una numerosa e vivace delegazione di bambini ditutto il mondo, che verranno a Roma per celebrare il significativo anniversariodella loro benemerita Opera.Ho avuto anche il piacere di accogliere, lo scorso febbraio, una foltarappresentanza delle Pontificie Opere Missionarie degli Stati Uniti d'America,guidata dal loro direttore nazionale. Attraverso le generose offerte per ifratelli in necessità, tali Opere costituiscono in quella Nazione un segno diamore autenticamente universale.5. Desidero esortarvi a tenere sempre presenti, nel vostro lavoro di «cooperazionemissionaria», le crescenti necessità della Chiesa in varie parti delmondo. Per motivi contingenti, lo « scambio di doni » tra le Chiese, per quantoriguarda gli aiuti materiali, ha recentemente registrato una preoccupantediminuzione.Vi esorto a non lasciarvi scoraggiare dalle difficoltà. In sintonia con sanPaolo, che raccomandava le « collette» per aiutare la Chiesa di Gerusalemme, 5ricordate a tutti che «la cooperazione, indispensabile per l'evangelizzazionedel mondo, è un diritto-dovere di tutti i battezzati». 6Continuate quindi ad offrire a tutte le Chiese antiche e nuove il privilegiodi « aiutare il Vangelo », perché esso venga proclamato a tutti i popoli dellaterra: «La Chiesa missionaria dà quello che riceve, distribuisce ai poveriquello che i suoi figli più dotati di beni materiali le mettono generosamentea disposizione. "C'è più gioia nel dare che nel ricevere" 7 ».6. Carissimi, nel mese di maggio che stiamo vivendo è spontaneo rivolgersia Maria, che invochiamo come « Regina delle Missioni ». Teniamo stretta nellemani la corona del Rosario, la cui recita, nella storia della Chiesa, ha portatosempre, con la crescita nella fede, anche una particolare protezione per i devotidella Vergine. Voglio ripetere anche qui l'invito da me rivolto ai piccoli dell'InfanziaMissionaria: « E molto suggestivo il Rosario missionario: una decina,quella bianca è per la vecchia Europa, perché sia capace di riappropriarsi dellaforza evangelizzatrice che ha generato tante Chiese; la decina gialla è per l'Asia,che esplode di vita e di giovinezza; la decina verde è per l'Africa, provata dallasofferenza, ma disponibile all'annuncio; la decina rossa è per l'America, vivaiodi nuove forze missionarie; la decina azzurra è per il Continente dell'Oceania,che attende una più capillare diffusione del Vangelo».567Cfr Rm 15, 25-27Cooperatio missionalis, 2; Redemptoris missio, 77; cfr anche CIC cann. 211, 781.At 20, 35.


Acta Ioannis Pauli Pp., II 767Con questi sentimenti, vi affido tutti alla Madre comune, alla quale —sono certo — offrite continue preghiere e sacrifici nell'adempimento del vostroprezioso lavoro missionario. La Benedizione Apostolica, che di cuore viimparto, ottenga a voi ed ai vostri collaboratori abbondanti effusioni difavori celesti.VIVII exeunte saeculo a Studio Urbis condito.*Signor Presidente del Consiglio dei Ministri,Signori Cardinali e Venerati Fratelli nell'episcopato,MagnificoChiarissimiRettore,Fratelli e sorelle!Professori,1. E per me motivo di intima gioia la visita che oggi, con particolaresolennità, avete voluto rendere al Successore di Pietro, nel VII centenariodella fondazione della vostra prestigiosa Università. Siate i benvenuti inquesta casa!Porgo il mio deferente saluto all'Onorevole Presidente Silvio Berlusconi,ai Ministri del Governo Italiano, alle Autorità presenti e a tutti i convenuti.Ringrazio i Professori Giuseppe D'Ascenzo, Magnifico Rettore dell'UniversitàLa Sapienza, Carlo Angelici, Preside della Facoltà di Giurisprudenza, PietroRescigno, Ordinario di Diritto Civile, per le cortesi parole che, a nomeanche del Corpo Accademico, degli Studenti e del Personale dell'Università,hanno voluto rivolgermi.Esprimo anche viva riconoscenza per il conferimento della laurea honoriscausa in Giurisprudenza deliberato dal Consiglio di Facoltà. Accolgovolentieri questo riconoscimento, che considero consegnato alla Chiesanella sua funzione di maestra, anche nel delicato ambito del diritto, perquanto concerne i principi di fondo sui quali poggia l'ordinata convivenzaumana.Come è stato ricordato, il vostro illustre Ateneo fu istituito dal PapaBonifacio VIII con la Bolla «In supremae» del 20 aprile 1303, al fine disostenere e promuovere gli studi nelle diverse branche del sapere. L'iniziativadi quel Pontefice fu confermata e sviluppata dai Successori lungo l'arco dei* Die 17 Maii 2003,


768 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetrascorsi sette secoli. Con ulteriori provvedimenti essi hanno via via perfezionatol'ordinamento dell'Università, adeguandone le strutture all'avanzare delsapere. In tal senso sono da leggersi le disposizioni del Papa Eugenio IV,come pure quelle di Leone X, di Alessandro II e di Benedetto XIV, fino allaBolla «Quod divina sapientia» di Leone XII.Nella vostra Università si sono formati innumerevoli uomini e donne che,nelle diverse discipline del sapere, le hanno dato lustro, facendo progredire leconoscenze, favorendo la crescita della qualità della vita e approfondendo unsereno quanto fruttuoso dialogo tra i cultori della scienza e quelli della fede.I cordiali rapporti che vi sono stati nel passato fra il vostro Ateneo e laChiesa continuano grazie a Dio anche oggi, nel pieno rispetto delle reciprochecompetenze, ma anche nella consapevolezza di svolgere, su piani diversi, unservizio ugualmente utile al progresso dell'uomo.2. Negli anni di servizio pastorale alla Chiesa, ho ritenuto che facesseparte del mio ministero dare largo spazio all'affermazione dei diritti umani,per la stretta connessione che essi hanno con due punti fondamentali dellamorale cristiana: la dignità della persona e la pace. E Dio infatti che, creandol'uomo a sua immagine e chiamandolo ad essere suo figlio adottivo, gli haconferito una dignità incomparabile, ed è Dio che ha creato gli uomini perchévivessero nella concordia e nella pace provvedendo ad un'equa distribuzionedei mezzi necessari per vivere e svilupparsi. Mosso da questa consapevolezza,mi sono adoperato con tutte le forze a servizio di tali valori. Ma non potevosvolgere questa missione, richiestami dall'ufficio apostolico, senza far ricorsoalle categorie del diritto.Pur essendomi dedicato nei miei anni giovanili allo studio della filosofia edella teologia, ho sempre nutrito grande ammirazione per la scienza giuridicanelle sue più alte manifestazioni: il diritto romano di Ulpiano, di Gaio e diPaolo, il Corpus iuris civilis di Giustiniano, il Decretum Gratiani, la, MagnaGlossa di Accursio, il De iure belli et pacis di Grozio, per non ricordare chealcuni vertici della scienza giuridica, che hanno illustrato l'Europa e particolarmentel'Italia. Per quanto riguarda la Chiesa, io stesso ho avuto la sorte dipromulgare nel 1983 il nuovo Codice di diritto canonico per la Chiesa latina enel 1990 il Codice dei Canoni delle Chiese orientali.3. Il principio che mi ha guidato nel mio impegno è che la persona umana— così come essa è stata creata da Dio — è il fondamento e il fine della vitasociale a cui il diritto deve servire. Infatti, «la centralità della persona umananel diritto è espressa efficacemente dall'aforisma classico: Hominum causa


Acta Ioannis Pauli Pp,, II 769omne ius constitutum est. Ciò equivale a dire che il diritto è tale se e nellamisura in cui pone a suo fondamento l'uomo nella sua verità». 1E la veritàdell'uomo consiste nel suo essere creato a immagine e somiglianza di Dio.In quanto «persona», l'uomo è, secondo una profonda espressione di sanTommaso d'Aquino, «id quod est perfectissimum in tota natura». 2Partendoda questa convinzione, la Chiesa ha enucleato la sua dottrina sui «dirittidell'uomo», che derivano non dallo Stato né da altra autorità umana, madalla persona stessa. I pubblici poteri li devono pertanto « riconoscere, rispettare,comporre, tutelare e promuovere»: 3si tratta, infatti, di diritti «universali,inviolabili e inalienabili ». 4Ecco perché i cristiani « devono lavorare senza tregua per meglio valorizzarela dignità che l'uomo ha ricevuto dal Creatore e unire le loro forze conquelle degli altri per difenderla e promuoverla ». 5In realtà, « la Chiesa non puòmai abbandonare l'uomo, la cui sorte è strettamente e indissolubilmentelegata a Cristo ». 64. Per questo motivo, la Chiesa ha accolto con favore la DichiarazioneUniversale dei Diritti dell'Uomo delle Nazioni Unite, approvata in AssembleaGenerale il 10 dicembre 1948. Tale documento segna «un passo importantenel cammino verso l'organizzazione giuridico-politica della Comunità mondiale.In esso, infatti, viene riconosciuta, nella forma più solenne, la dignità dipersona a tutti gli esseri umani; e viene di conseguenza proclamato come lorofondamentale diritto quello di muoversi liberamente nella ricerca del vero,nell'attuazione del bene morale e della giustizia; e il diritto a una vita dignitosa;e vengono pure proclamati altri diritti connessi con quelli accennati ». 7Con eguale favore, la Chiesa ha accolto la Convenzione europea per la salvaguardiadei diritti dell'uomo e delle libertà fondamentali, la Convenzione suidiritti del fanciullo e la Dichiarazione dei diritti del bambino e del nascituro.Indubbiamente, la Dichiarazione Universale dei Diritti dell'Uomo del 1948non presenta i fondamenti antropologici ed etici dei diritti dell'uomo che essaproclama. In questo campo « la Chiesa cattolica ha un contributo insostituibileda offrire, poiché essa proclama che è nella dimensione trascendente della1Al Simposio su «Evangelium vitae» e diritto, n. 4: Insegnamenti XIX/1, 1996, p, 1347.2S. Th., q. 29, a. 3.3Pacem in terris, 22.4Ibid,, 3.5Al Colloquio «La Chiesa e i diritti dell'uomo», n. 4: Insegnamenti XI/4, 1988, p. 1556.6Al Congresso Mondiale sulla pastorale dei diritti umani, n. 3: Insegnamenti XXI/2, 1998,p 207Pacem in terris, 75.


770 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepersona che si trova la fonte della sua dignità e dei suoi diritti inviolabili».Perciò «la Chiesa è convinta di servire la causa dei diritti dell'uomo quando,fedele alla sua fede e alla sua missione, proclama che la dignità della personaumana ha il suo fondamento nella sua qualità di creatura fatta a immagine esomiglianza di Dio». 8La Chiesa è convinta che nel riconoscimento di talefondamento antropologico ed etico dei diritti umani stia la più valida protezionecontro ogni loro violazione e sopraffazione.5. Nel corso del mio servizio come Successore di Pietro ho sentito il doveredi insistere con forza su alcuni di questi diritti che, affermati teoricamente,risultano spesso disattesi sia nelle leggi che nei comportamenti concreti.Così, sono ritornato più volte sul primo e più fondamentale dirittoumano, che è quello alla vita. Infatti «la vita umana è sacra e inviolabiledal suo concepimento al suo naturale tramonto [...]. Una vera cultura dellavita, come garantisce il diritto di venire al mondo a chi non è ancora nato,così protegge i neonati, particolarmente le bambine, dal crimine dell'infanticidio.Ugualmente essa assicura ai portatori di handicap lo sviluppo delle loropotenzialità, e ai malati e agli anziani cure adeguate». 9In particolare, ho insistito sul fatto che l'embrione è un individuo umanoe, come tale, è titolare dei diritti inviolabili dell'essere umano. La normagiuridica, pertanto, è chiamata a definire lo statuto giuridico dell'embrionequale soggetto di diritti che non possono essere disattesi né dall'ordine moralené da quello giuridico.Un altro diritto fondamentale, sul quale a motivo delle sue frequentiviolazioni nel mondo di oggi sono dovuto ritornare, è quello alla libertàreligiosa, riconosciuto sia dalla Dichiarazione Universale dei Diritti dell'Uomo,10 sia à&WAtto finale di Helsinki, 11 sia dalla Convenzione sui diritti delfanciullo. 12Ritengo infatti che il diritto alla libertà religiosa non sia semplicementeuno fra gli altri diritti umani, ma sia quello al quale tutti gli altri siconnettono, perché la dignità della persona umana ha la sua prima fonte nelrapporto essenziale con Dio. In realtà il diritto alla libertà religiosa « è cosìstrettamente legato agli altri diritti fondamentali, che si può sostenere a8Al Corpo Diplomatico, n 7: Insegnamenti XII/1, 1989, pp. 69-70.9Messaggio per la Giornata Mondiale della Pace 1999, n. 4: Insegnamenti XXI/2, 1998,p. 1217.10Art. 18.111 a, VII12Art 14,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 771giusto titolo che il rispetto della libertà religiosa sia come un test per l'osservanzadegli altri diritti fondamentali ». 136. Mi sono infine sforzato di mettere in luce, chiedendo che venissero espressiin norme giuridiche obbligatorie, molti altri diritti, come il diritto a non esserediscriminati per motivi di razza, di lingua, di religione e di sesso; il diritto allaproprietà privata, che è valido e necessario, ma non va mai disgiunto dal piùfondamentale principio della destinazione universale dei beni; 14il diritto allalibertà di associazione, di espressione e d'informazione, sempre nel rispetto dellaverità e della dignità delle persone; il diritto — che oggi è anche un grave dovere— di partecipare alla vita politica, « destinata a promuovere, organicamente eistituzionalmente, il bene comune»; 15 il diritto all'iniziativa economica; 16 il dirittoall'abitazione, cioè «il diritto alla casa per ogni persona con la propriafamiglia », strettamente connesso « col diritto a costituirsi una famiglia e ad avereun lavoro adeguatamente retribuito »; 17il diritto all'educazione e alla cultura,perché «l'analfabetismo costituisce una grande povertà ed è spesso sinonimo diemarginazione »; 18il diritto delle minoranze « ad esistere » ed « a preservare esviluppare la propria cultura »; 19il diritto al lavoro e i diritti dei lavoratori: untema, questo, a cui ho consacrato l'Enciclica Laborem exercens.Infine, una cura particolare ho posto nel proclamare e difendere « apertamentee fortemente i diritti della famiglia dalle intollerabili usurpazioni dellasocietà e dello Stato», 20ben sapendo che la famiglia è il luogo privilegiatodell'«umanizzazione della persona e della società» 21e che per essa «passa ilfuturo del mondo e della Chiesa». 227. Illustri Signori, vorrei concludere questo nostro incontro con l'auspiciosincero che l'umanità progredisca ulteriormente nella presa di coscienza deifondamentali diritti nei quali si rispecchia la sua nativa dignità. Il nuovosecolo, con il quale s'è aperto un nuovo millennio, possa registrare un semprepiù consapevole rispetto dei diritti dell'uomo, di ogni uomo, di tutto l'uomo.13Al Corpo Diplomatico, n. 6: Insegnamenti XII/1, 1989, p. 68.14Cfr Sollicitudo rei socialis, 42; Centesimus annus, 6.15Christifideles laici, 42.16Cfr Centesimus annus, 48; Sollicitudo rei socialis, 15.17Discorso per 1'« Angelus»: Insegnamenti XIX/1, 1996, pp. 1524 s...18Per l'Anno Internazionale dell'Alfabetizzazione, 3 marzo 1990: Insegnamenti XIII/1,1990, p 577.19Giornata Mondiale della Pace 1989, n. 5 e 7: Insegnamenti XI/4, p. 1792.20Familiaris consortio, 4621Christifideles laici, 4022Alla Confederazione dei Consultori Cristiani, n. 4: Insegnamenti III/2, 1980, p. 1454. -


772 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSensibili al monito dantesco: « Fatti non foste a viver come bruti, / ma perseguir virtute e conoscenza », 23gli uomini e le donne del terzo millennio sappianoiscrivere nelle leggi e tradurre nei comportamenti i valori perenni su cuipoggia ogni autentica civiltà.Nel mio cuore l'augurio si trasforma in preghiera a Dio onnipotente, alquale affido le vostre persone, da Lui invocando copiose benedizioni su voiqui presenti, sui vostri cari e su tutta la comunità de "La Sapienza".VIIAd Italiae episcopos.*Carissimi Fratelli nell'episcopato!1. « Grazia a voi e pace da Dio, Padre nostro, e dal Signore Gesù Cristo »- 1Sono lieto di salutarvi con queste parole dell'Apostolo Paolo. Saluto il vostroPresidente, card. Camillo Ruini, e lo ringrazio per le parole che mi ha rivolto anome di tutti voi. Saluto gli altri Cardinali italiani, i Vicepresidenti dellavostra Conferenza e il Segretario generale. Saluto con fraterno affetto ciascunodi voi e desidero testimoniarvi la vicinanza nella preghiera, l'apprezzamentoe la solidarietà con cui accompagno la vostra opera di pastori delladiletta Nazione italiana.2. Avete posto come tema centrale di questa vostra 5l m a Assemblea Generalel'iniziazione cristiana: scelta quanto mai opportuna, perché la formazionedel cristiano e la trasmissione della fede alle nuove generazioni hannoun'importanza decisiva, resa ancora più grande dall'attuale contesto sociale eculturale, nel quale molti fattori concorrono a rendere più diffìcile, e per cosìdire « contro corrente», l'impegno di diventare autentici discepoli del Signore,mentre la velocità e la profondità dei cambiamenti fanno crescere la distanzae a volte quasi l'incomunicabilità tra le generazioni.E giusto dunque, come avete affermato negli Orientamenti pastorali per ilpresente decennio, assumere come criterio di rinnovamento «la scelta di configurarela pastorale secondo il modello dell'iniziazione cristiana». 228Inf XXVI, 119-120,* Die 20 Maii 20031Ef 1, 2.2«Comunicare il Vangelo in un mondo che cambia», n. 59,


Acta Ioannis Pauli Pp., II 7733. In una situazione che richiede un forte impegno di nuova evangelizzazione,gli stessi itinerari di iniziazione cristiana devono dare ampio spazioall'annuncio della fede e proporne le motivazioni fondamentali, in modoproporzionato all'età e alla preparazione delle persone.È poi di grande importanza dare inizio assai presto all'educazione cristianadei bambini, in modo che essa sia vitalmente assimilata fin dai primi anni:le famiglie vanno rese consapevoli di questa loro nobilissima missione edaiutate ad adempierla, anche integrando le loro eventuali carenze. Nessunbambino battezzato, infatti, deve restare privo del nutrimento che fa crescereil germe in lui posto dal Battesimo.Per parte loro i sacerdoti, i catechisti e i formatori sono chiamati a coltivareil colloquio personale con ragazzi, adolescenti e giovani, non nascondendola grandezza della chiamata di Dio e l'esigente impegno della risposta, efacendo loro gustare, al tempo stesso, la vicinanza misericordiosa del SignoreGesù e la cura materna della Chiesa.4. Conosco e condivido la grande sollecitudine con la quale seguite ilcammino della società italiana, preoccupati soprattutto di favorire la coesioneinterna della Nazione. Giustamente voi sottolineate l'importanza che, perla salute morale e sociale della Nazione, ha la famiglia. Sono di buon auspicioi segnali di una rinnovata attenzione nei suoi confronti che provengono siadal mondo della cultura sia dai responsabili della vita pubblica.All'attenzione della vostra Assemblea sono inoltre la riforma del sistemascolastico italiano e le nuove prospettive che si aprono per l'insegnamentodella religione cattolica. Alla funzione educativa e formativa della scuolapossano partecipare a pieno titolo sia gli insegnanti di religione sia la scuolacattolica, che ancora attende di vedere adeguatamente riconosciuto il proprioruolo e contributo educativo, in un quadro di effettiva parità.Insieme con voi, Fratelli vescovi, speciale vicinanza desidero poi esprimerea tutte le persone e le famiglie che sono prive di lavoro e versano incondizioni difficili. Nonostante i miglioramenti intervenuti, esistono ancora,particolarmente in alcune regioni meridionali, aree in cui i giovani, le donne, ea volte anche padri di famiglia rimangono disoccupati, con grave danno perloro e per il Paese. L'Italia ha bisogno di una crescita di fiducia e di iniziativa,per poter offrire a tutti prospettive migliori e più incoraggianti.5. Abbiamo da poco celebrato il 40° anniversario dell'Enciclica Pacem interris. Questa grande eredità del beato Giovanni XXIII indica a noi e a tutti i


774 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepopoli del mondo la strada per costruire un ordine di verità e di giustizia, diamore e di libertà e, quindi, di autentica pace.Tra le molte regioni del mondo, prive del fondamentale bene della pace,da troppo tempo dobbiamo purtroppo annoverare la Terra Santa. Desideroesprimere a voi, vescovi italiani, il mio vivo apprezzamento per l'iniziativa diinviare colà una vostra rappresentanza, subito dopo la Pasqua, per portareuna testimonianza di concreta solidarietà in particolare alle comunità cristianeche là vivono e versano in condizioni di gravissima difficoltà.6. Nella Messa in Cena Domini del Giovedì Santo ho firmato l'EnciclicaEcclesia de Eucharistia. Affido anzitutto a voi vescovi e ai vostri sacerdotil'intenzione con la quale l'ho scritta, affinché noi per primi entriamo semprepiù profondamente, attraverso l'Eucaristia, nel Mistero della Pasqua, nelquale si attua la salvezza nostra e del mondo.Carissimi vescovi italiani, assicuro la mia quotidiana preghiera per voi eper le comunità di cui siete pastori. La Vergine Maria, a cui con particolarefiducia si rivolgono i fedeli in questo « Anno del Rosario », interceda perché intutto il Popolo di Dio si rafforzi la fede, crescano la comunione e il coraggiodella missione.A tutti ed a ciascuno la mia Benedizione!VIIIAd sodalicium pro Vita.*Carissimi fratelli e sorelle!1. Vi sono grato della visita e vi saluto con affetto. Saluto i membri delConsiglio Direttivo del Movimento per la Vita e in modo speciale il Presidente,Fon. Carlo Casini. Lo ringrazio per le parole che mi ha rivolto a nome deipresenti. Saluto ognuno di voi e, attraverso di voi, i volontari e quanti fannoparte del vostro Sodalizio, che ha creato in ogni regione d'Italia numerosicentri di aiuto alla vita e case di accoglienza.La vostra Associazione da 25 anni — da quando, cioè, il 22 maggio del1978 venne legalizzato l'aborto in Italia — non ha mai smesso di operare adifesa della vita umana, uno dei valori cardini della civiltà dell'amore.* Die 22 Maii 2003,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 7752. Non è la prima volta che ho l'opportunità di incontrarvi. In questianni, infatti, diversi contatti ho avuto con il vostro Movimento. Ricordo,in particolare, la visita che feci a Firenze, nel 1986, al primo Centro di aiutoalla vita costituito in Italia. In più circostanze, poi, ho manifestato apprezzamentoper le attività che svolgete, incoraggiandovi a compiere ogni sforzoperché sia effettivamente riconosciuto a tutti il diritto alla vita. Rinnovoquesti sentimenti ora, mentre sta per terminare il mandato del ConsiglioDirettivo del vostro Movimento e nell'imminenza dell'assemblea dell'iniziodi giugno, che delineerà le strategie del lavoro futuro.Dio voglia che strettamente uniti tra di voi continuiate ad essere unaforza di rinnovamento e di speranza nella nostra società. Il Signore vi aiutia operare incessantemente perché tutti, credenti e non credenti, comprendanoche la tutela della vita umana fin dal concepimento è condizione necessariaper costruire un futuro degno dell'uomo.3. La venerabile Madre Teresa di Calcutta, che voi considerate comepresidente spirituale dei Movimenti per la Vita del mondo, nel ricevere ilpremio Nobel per la pace ebbe il coraggio di affermare di fronte ai responsabilidelle Comunità politiche: « Se accettiamo che una madre possa sopprimereil frutto del suo seno, che cosa ci resta? L'aborto è il principio che mette inpericolo la pace nel mondo ».È vero! Non può esserci pace autentica senza rispetto della vita, specie seinnocente e indifesa qual è quella dei bambini non ancora nati. Un'elementarecoerenza esige che chi cerca la pace difenda la vita. Nessuna azione per lapace può essere efficace se non ci si oppone con la stessa forza agli attacchicontro la vita in ogni sua fase, dal suo sorgere sino al naturale tramonto.Il vostro, pertanto, non è soltanto un Movimento per la Vita, ma anche unautentico Movimento per la pace, proprio perché si sforza di tutelare semprela vita.4. Insidie ricorrenti minacciano la vita nascente. Il lodevole desiderio diavere un figlio spinge talora a superare frontiere invalicabili. Embrioni generatiin soprannumero, selezionati, congelati, vengono sottoposti a sperimentazionedistruttiva e destinati alla morte con decisione premeditata.Consapevoli della necessità di una legge che difenda i diritti dei figli concepiti,come Movimento vi siete impegnati di ottenere dal Parlamento italiano unanorma rispettosa, il più concretamente possibile, dei diritti del bambino nonancora nato, anche se concepito con metodiche artificiali di per sé moralmenteinaccettabili. Colgo l'occasione per auspicare che si concluda rapidamente Y iter


776 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelegislativo in corso e si tenga conto del principio che tra i desideri degli adulti e idiritti dei bambini ogni decisione va misurata sull'interesse dei secondi.5. Non scoraggiatevi e non stancatevi, carissimi fratelli e sorelle, di proclamaree testimoniare il vangelo della vita; siate al fianco delle famiglie edelle madri in difficoltà. Specialmente a voi, donne, rinnovo l'invito a difenderel'alleanza tra la donna e la vita, e di farvi «promotrici di un "nuovofemminismo" che, senza cadere nella tentazione di rincorrere modelli "maschilisti", sappia riconoscere ed esprimere il vero genio femminile in tutte lemanifestazioni della convivenza civile, operando per il superamento di ogniforma di discriminazione, di violenza e di sfruttamento». 1Iddio non vi farà mancare l'aiuto necessario per condurre a buon fine lemolteplici vostre attività, se a Lui ricorrerete con intensa e incessante preghiera.Anch'io vi assicuro la mia vicinanza spirituale e, mentre invoco lamaterna protezione di Maria, imparto su di voi, sulle vostre famiglie e sulvostro Movimento una speciale Benedizione.IXAd quosdam Indiae ritus Latini episcopos.*Dear Brother Bishops,1. As this series of Ad Limina visits of the Latin Rite Bishops of Indiabegins, I warmly welcome you, the Pastors of the Ecclesiastical Provinces ofCalcutta, Guwahati, Imphal and Shillong. Together we give thanks to Godfor the grâces bestowed on the Church in your country, and recali the wordsof our Lord to his disciples as he ascended into heaven: "Lo, I am with youalways, to the close of the age". 1Düring this Easter Season, you are here atthe tombs of Saints Peter and Paul to express again your particular relationshipwith the universal Church and with the Vicar of Christ.I thank Archbishop Sirkar for the warm sentiments and good wishes hehas conveyed on behalf of the Episcopate, clergy, Religious and faithful ofthe Ecclesiastical Provinces here represented. By God's grâce I have beenable to visit your homeland on two occasions and have had first-hand ex-1Evangelium vitae, 99* Die 23 Maii 2003.1Mt 28:20.


Acta Ioannis Pauli Pp. IIIIIperience of warm Iridian hospitality, so much a part of the rieh culturalhéritage which marks your nation. Since the earliest days of Christianity,India has celebrated the mystery of salvation contained in the Eucharistwhich mystically joins you with other faith communities in the "oneness oftime" of the Paschal Sacrifice. 2 1 pray that the faithful of India will continueto grow in unity as their participation in the célébration of the Mass confìrmsthem in strength and purpose.2. We must always be mindful of the fact that "the Church evangelizes inobédience to Christ's command, in the knowledge that every person has theright to hear the Good News of the God who reveáis and gives himself inChrist". 3For centuries Catholics in India have been carrying on the essentialwork of evangelization, especially in the fields of éducation and social services,freely offered to Christians and non-Christians alike. In parts of yournation the road to a life in Christ is still one of extreme hardship. It is mostdisconcerting that some who wish to become Christians are required to receivethe permission of local authorities, while others have lost their right tosocial assistance and family support. Still others have been ostraeized ordriven out of their villages. Unfortunately, certain fundamentalist movementsare creating confusion among some Catholics and even directly chailengingany attempt at evangelization. It is my hope that as leaders in thefaith you will not be discouraged by these injustices but rather continue toengage society in such a way that these alarming trends can be reversed. Itshould also be noted that obstacles to conversion are not always external butmay occur within your own communities. This can happen when those ofother religions see disagreement, scandal and disunity within our Catholicinstitutions. For this reason it is important that priests, Religious and laypeople should all work together and especially cooperate with their Bishop,who is the sign and source of unity. It is the Bishop's responsibility tosupport those involved in the vital task of evangelization by ensuring thatthey never lose the missionary zeal which is central to our lives in Christ. Iam convinced that because of these challenges you will continue to preach theGood News with even greater courage and conviction. "What counts, here asin every area of Christian life, is the confidence that cornes from faith, fromthe certainty that it is not we who are the principie agents of the Church'smission, but Jesus Christ and his Spirit". 42Ecclesia de Eucharistia, 53Ecclesia in Asia, 20.* Redemptoris missio, 3651 - AAS.


778 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale3. Fundamental to sustained efforts of evangelization is the developmentof a local Church which is itself poised to become missionary. 5This presumesthe eventual émergence of a well-trained local clergy able not only to lookafter the needs of those under its care, but also ready to embrace the missionad gentes. As I said during my first Pastoral Visit to India, "A vocation isboth a sign of love and an invitation to love. The décision to say 'yes' toChrist's call carries with it a number of important conséquences: the need togive up other plans, a willingness to leave behind people who are dear, areadiness to set out with deep trust along the path that will lead to evercloser union with Christ". 6The commitment to follow Christ as a priest requires the best trainingpossible. "To serve the Church as Christ intends, Bishops and priests needsolid and continuing formation, which should provide opportunities for human,spiritual and pastoral renewal as well as courses on theology, spiritual -ity and the human sciences" ? Candidates for the priesthood must understandas fully as possible the Mystery they will celebrate and the Gospel they willpreach. To be applauded are the initiatives you have already taken to ensurethat your institutes of priestly formation reach the high standards of éducationand training necessary for today's clergy, and I encourage you to continue thisendeavour, ensuring that those called will be truly prepared to act "in thename and in the person of him who is Head and Shepherd of the Church". 84. Through the Body and Blood of Christ the Church is granted thespiritual power necessary to spread the Good News. "The Eucharist thusappears as both the source and the summit of ali evangelization, since itsgoal is the communion of mankind with Christ and in him with the Fatherand the Holy Spirit". 9As Bishops, you are well aware that every diocèse isresponsible for primary evangelization and for the continuing formation ofthe laity. In India, as in many other countries, much of this work is done bycatechists. These workers in the Lord's vineyard are much more than teachers.Not only do they educate people in the tenets of faith, but they alsoperform so many other duties which are integrai to the mission of the Church.These include: working with people in small groups; assisting with prayerservices and music; preparing the faithful to receive the sacraments, mostespecially the sacrament of marriage; training other catechists; burying the' Cf. Redemptoris missio, 48..6Homily at Pune, 10 February 1986, 3.7Ecclesia in Asia, 43.8Pastores dabo vobis, 359Ecclesia de Eucharistia, 22..


Acta Ioannis Pauli Pp. II 779dead and, in many cases, helping the priest with the day-to-day administrationof the parish or outstation. In order to be effective in this apostolate,catechists require not only adequate préparation but also the knowledge thattheir Bishops and priests are there to offer them the spiritual and moralsupport necessary for the effective transmission of the word of God. 105. All the Christian faithful are called to "be committed to change their livesand make them in a certain way completely Eucharistie. This entails a love forthe poor and a desire to alleviate their suffering. For it is unworthy of a Christiancommunity to partake of the Lord's Supper amid division and indifférencetowards the poor". 11India is fortunate to have a direct reminder of the Church'svocation to love the weakest in the witness and example of Mother Teresa ofCalcutta, soon to be beatified. Her life of joyful sacrifice and unconditional lovefor the poor stir in us a desire to do likewise. For to love the least among uswithout expecting anything in return is truly to love Christ. "I was hungry andyou gave me food, I was thirsty and you gave me drink". 12Dear Bishops, like Mother Teresa you too are called to be outstandingexamples of simplicity, humility and charity for those entrusted to your care.I am heartened by the ways you already demónstrate love for the poor. Yourdiocèses boast many programmes designed to assist them: homes for thedestitute, leprosaria, orphanages, hostels, family centres and vocational trainingcentres, to name but a few. As the Church in India continues to confrontthese challenges, notwithstanding severe shortages of personnel and resources,I pray that you will use the example of Mother Teresa as a modelfor the works of charity in your communities.6. Today's world is so infatuated with material things that often even thewealthy find themselves caught in the mad rush for more, in a futile attemptto fili the emptiness of their daily existence. This is an especially alarmingtendency among our young people, many of whom live in spiritual poverty,seeking answers in ways that only produce more questions. For the Christian,however, it must be différent. Our eyes have been opened by Jesus Christ,and so we are able to recognize the foolishness of such temptations. AliChristians, and in a special way Bishops, priests and Religious are called tostand apart, living simple yet fulfilling lives of evangelical poverty, witnessingto the fact that God is the true wealth of the human heart.101112Cf. Catechesi tradendae, 24, 63, 64.Cf. Ecclesia de Eucharistia, 20.Mt 25:35.


780 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIn a world in which so many people have so many questions, it is onlythrough Christ that they can hope to find sure answers. Sometimes, however,the clarity of the response is muddled by a modern culture which reflects notonly a crisis of conscience and of the sensé of God but also a "progressiveweakening of the sense of sin". 13Indeed, only an active and engaged participationin the mystery of reconciliation can bring trae peace and a genuineresponse to the burdens which weigh on the soul. I am pleased to hear that inmany of your diocèses the faithful frequently avail themselves of the grâce ofthe sacrament of Reconciliation, and I encourage you to continue to stressthe importance of this sacrament.7. Dear Brother Bishops, as you return to your respective diocèses it ismy hope that you will take with you a renewed sense of your pastoral responsibilities.I pray that you will be fìlled with the same zeal as the firstdisciples to whom the ascending Christ left the instructions: "Go thereforeand make disciples of ali nations, baptizing them in the name of the Fatherand of the Son and of the Holy Spirit, teaching them to observe all that Ihave commanded you". 14To the intercession of Mary, woman of the Eucharist, I commend thesufferings and joys of your locai Churches and the whole Catholic communityin your country. To ali of you and to the clergy, Religious and laity of yourdiocèses I cordially impart my Apostolic Blessing.XAd Congregationem pro Gentium Evangelizatione seu de Propaganda Fide.*SignoriCardinali,Venerati Fratelli nell 'episcopato e nel sacerdozio,Carissimi fratelli e sorelle!1. Accolgo e saluto con affetto ciascuno di voi, che prendete parte all'AssembleaPlenaria della Congregazione per l'Evangelizzazione dei Popoli. Saluto,in primo luogo, il card. Crescenzio Sepe, Prefetto della vostra Congregazione,e gli sono grato per le parole che mi ha rivolto a nome vostro. Con lui1314Cf.. Reconciliatio et paenitentia, 18.Mt 28:20..* Die 24 Maii 2003


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 781saluto i Segretari, il Sottosegretario e i collaboratori del Dicastero; saluto iCardinali, i Vescovi, i religiosi, le religiose e tutti i presenti.Durante i lavori della Plenaria avete affrontato un aspetto importantedella missione della Chiesa: «La formazione nei territori di missione», conriferimento ai sacerdoti, ai seminaristi, ai religiosi e alle religiose, ai catechistie ai laici impegnati nelle attività pastorali. È tema che merita tutta la vostraattenzione.2. L'urgenza di preparare apostoli per la nuova evangelizzazione è stataribadita dal Concilio Vaticano II come pure dai Sinodi dei Vescovi tenutisi inquesti anni. Dai lavori delle Assemblee sinodali sono scaturite significativeEsortazioni apostoliche, tra le quali mi limito a ricordare Pastores dabo vobis,Vita consecrata, Catechesi tradendae e Christifideles laici.Le Comunità ecclesiali di recente fondazione sono in rapida espansione.Proprio perché talora sono state evidenziate deficienze e difficoltà nel loroprocesso di crescita, appare urgente insistere sulla formazione di operatoripastorali qualificati, grazie a programmi sistematici, adeguati alle necessitàdel momento presente, e attenti a « inculturare » il Vangelo nei diversi ambienti.Urge una formazione integrale, in grado di preparare competenti e santievangelizzatori all'altezza della loro missione. Ciò richiede un processo lungoe paziente, nel quale ogni approfondimento biblico, teologico, filosofico epastorale trova il suo punto di forza nel rapporto personale con Cristo«Via, Verità e Vita». 13. Gesù è il primo «formatore», e fondamentale sforzo di ogni educatoresarà aiutare i formandi a coltivare una relazione personale con Lui. Soltantocoloro che hanno imparato a « restare con Gesù » sono pronti per essere da Lui« inviati a evangelizzare ». 2 Un amore appassionato per Cristo è il segreto di unannuncio convinto di Cristo. A questo alludevo quando, nella recente EnciclicaEcclesia de Eucharistia, scrivevo: « E bello intrattenersi con Lui e, chinatisul suo petto come il discepolo prediletto, 3essere toccati dall'amore infinitodel suo cuore». 4La Chiesa, specialmente nei Paesi di missione, ha bisogno di personepreparate a servire il Vangelo in modo gratuito e generoso, pronte perciò a1234Gv 14, 6.Cfr Me 3, 14.Cfr Gv 13, 25.N. 25.


782 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepromuovere i valori della giustizia e della pace abbattendo ogni barrieraculturale, razziale, tribale ed etnica, capaci di scrutare i «segni dei tempi»e di scoprire i « semi del Verbo », senza indulgere a riduzionismi né a relativismi.In primo luogo, però, si esige da tali persone che siano «esperte» e «innamorate»di Dio. «Il mondo — osservava il mio venerato PredecessorePaolo VI — ... reclama evangelizzatori che gli parlino di un Dio che essiconoscano e che sia a loro familiare, come se vedessero l'Invisibile». 54. Accanto alla personale intimità con Cristo, è necessario curare unacostante crescita nell'amore e nel servizio alla Chiesa. Sarà utile, in proposito,per quanto concerne i sacerdoti, tenere particolarmente presenti le indicazionicontenute nella Esortazione apostolica post-sinodale Pastores dabo vobis,nei Decreti conciliari Presbyterorum ordinis e Optatam totius, e in altri testiemanati da vari Dicasteri della Curia Romana.« In quanto ripresenta Cristo Capo, Pastore e Sposo della Chiesa, — notavonella Pastores dabo vobis — il sacerdote si pone non solo nella Chiesa maanche di fronte alla Chiesa. E chiamato, pertanto, nella sua vita spirituale arivivere l'amore di Cristo sposo nei riguardi della Chiesa sposa». 6Tocca poi alVescovo, in comunione con il Presbiterio, delineare un progetto e una programmazione« capaci di configurare la formazione permanente non comequalcosa di episodico, ma come una proposta sistematica di contenuti, chesi snoda per tappe e si riveste di modalità precise». 75. Vorrei profittare di questa occasione per ringraziare quanti si dedicanogenerosamente al compito educativo nei territori di missione. E comenon ricordare che non pochi seminaristi, sacerdoti, religiosi, religiose e laiciappartenenti ai territori di missione completano il loro itinerario formativoqui, a Roma, in collegi e centri, molti dei quali dipendono dal vostro Dicastero?Penso ai Pontifici Collegi Urbano, san Pietro e san Paolo per i sacerdoti,al Foyer Paolo VI per le religiose, al Centro Mater Ecclesiae per icatechisti, e al Centro Internazionale di Animazione Missionaria per il rinnovamentospirituale dei missionari. Auguro di cuore che l'esperienza romanasia per ciascuno di vero arricchimento culturale, pastorale e soprattuttospirituale.587Esort ap. Evangelii nuntiandi, 76.N. 22.Ibid , n 79.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 783Auspico, altresì, che ogni comunità cristiana avanzi docile alla scuola diMaria, Madre di Cristo e Madre della Chiesa. Nel Messaggio per la prossimaGiornata Missionaria Mondiale ho scritto che una « Chiesa più contemplativa»diventa una « Chiesa più santa », una « Chiesa più missionaria ».Mentre chiedo al Signore che così sia per ogni Comunità ecclesiale, inmodo speciale nei territori di missione, assicuro la mia preghiera e impartocon affetto a tutti voi una speciale Benedizione Apostolica.NUNTIUSDie Paschatis missus.*1. «Surrexit Dominus de sepulcro qui pro nobis pependit in ligno» «Erisorto dal sepolcro il Signore, che per noi fu appeso alla croce ». Alleluia!Risuona festoso l'annuncio pasquale: Cristo è risorto, è veramente risorto!Colui che «patì sotto Ponzio Pilato, fu crocifìsso, morì e fu sepolto», Gesù,Figlio di Dio nato dalla Vergine Maria, « è risorto il terzo giorno secondo leScritture».2. Questo annuncio è il fondamento della speranza dell'umanità. Seinfatti Cristo non fosse risorto, non solo sarebbe vana la nostra fede, 1mavana sarebbe anche la nostra speranza, perché il male e la morte ci terrebberotutti in ostaggio. « Ora, invece, — proclama l'odierna Liturgia — Cristoè risuscitato dai morti, primizia di coloro che sono morti». 2Morendo Gesùha infranto e vinto la ferrea legge della morte, estirpandone la radice velenosaper sempre.3. « Pace a voi! ». 3 Questo è il primo saluto del Risorto ai discepoli; salutoche quest'oggi ripete Lui, Cristo, al mondo intero. O Buona Novella tantoattesa e desiderata! O annuncio consolante per chi è oppresso sotto il pesodel peccato e delle sue molteplici strutture! Per tutti, specialmente per ipiccoli e i poveri, proclamiamo oggi la speranza della pace, della pace vera,fondata sui solidi pilastri dell'amore e della giustizia, della verità e dellalibertà.* Die 20 Aprilis 2003.1Cfr 1 Cor 15, 14,2Ibid 15, 20,3Gv 20, 19.20,


784 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale4. «Pacem in terris... ». «La pace sulla terra, anelito profondo degli esseriumani di tutti i tempi, può essere instaurata e consolidata solo nel pienorispetto dell'ordine stabilito da Dio». 4Con queste parole inizia la storicaEnciclica, con la quale quarantanni or sono il beato Papa Giovanni XXIIIindicò al mondo la via della pace. Sono parole quanto mai attuali all'alba delterzo millennio, tristemente oscurata da violenze e conflitti.5. Pace in Iraq! Con il sostegno della Comunità internazionale, gli Irachenidiventino protagonisti d'una solidale ricostruzione del loro Paese. Paceanche nelle altre regioni del mondo, dove guerre dimenticate e conflitti strisciantiprovocano morti e feriti tra il silenzio e l'oblio di non poca parte dellapubblica opinione. Con profonda pena penso alla scia di violenza e di sangueche non accenna a finire in Terra Santa. Penso alla tragica situazione di nonpochi Paesi del Continente africano, che non può essere abbandonato a sestesso. Ho presenti anche i focolai di tensione e gli attentati alla libertàdell'uomo nel Caucaso, in Asia ed in America Latina, regioni del mondo ame ugualmente care.6. Si spezzi questa catena dell'odio, che minaccia l'ordinato sviluppo dellafamiglia umana. Ci conceda Iddio di essere liberati dal pericolo d'un drammaticoscontro tra le culture e le religioni. La fede e l'amore verso Diorendano i credenti di ogni religione artefici coraggiosi di comprensione e diperdono, diventino pazienti tessitori di un profìcuo dialogo interreligioso, cheinauguri un'era nuova di giustizia e di pace.7. Come agli Apostoli impauriti sul lago in tempesta, Cristo ripete agliuomini del nostro tempo: « Coraggio, sono io, non temete! ». 5Se Egli è con noi,perché avere paura? Per quanto buio possa apparire l'orizzonte dell'umanità,oggi celebriamo il trionfo sfolgorante della gioia pasquale. Se un vento contrarioostacola il cammino dei popoli, se si fa burrascoso il mare della storia,nessuno ceda allo sgomento e alla sfiducia! Cristo è risorto; Cristo è vivo tranoi, realmente presente nel sacramento dell'Eucaristia, Egli si offre qualePane di salvezza, Pane dei poveri, Cibo dei pellegrini.8. O divina presenza d'amore, o vivo memoriale di Cristo nostra Pasqua,Tu sei viatico per chi soffre e chi muore, sei viatico, per tutti sei pegno sicuro45Enc. Pacem in terris, IntrodMe 6, 50


Acta Ioannis Pauli Pp. II 785di vita eterna! E Tu Maria, primo tabernacolo della storia, Tu, silenziosatestimone dei prodigi pasquali, aiutaci a cantare con la vita il tuo stesso«Magnificat» di lode e di ringraziamento, perché quest'oggi «è risorto dalsepolcro il Signore, è risorto Colui che per noi fu appeso alla croce ». E risortoCristo, nostra pace e nostra speranza. E risorto. Alleluia!52 - A.A.S


786 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMFLORENTINABeatificationis et Canonizationis Servae Dei Annae Mariae Fiorelli viduae Lapinifundatricis Instituti Pauperum Filiarum a Sacris Stigmatibus s. Francisci Assisiensis(1809-1860)DECRETUM SUPERVIRTUTIBUS« Quis nos separabit a caritate Christi? Tribulatio an angustia an fames annuditas an periculum an gladius? Sed in his omnibus supervincimus per eum,qui dilexit nos» (Rom 8, 35.37).Sine dubio non defuerunt tribulationes, persecutiones atque contumeliaeServae Dei Annae Mariae Fiorelli, viduae Lapini. Quae, alioquin, memorverborum Pauli Apostoli ad fideles Romae, spem suam posuit in Dominoneque se umquam dedit maerori cum dolores suos acceperit ut instrumentapurificationis et rationem ad unionem efficiendam magis magisque firmamcum Iesu Christo. Nam gratia divina confirmata, antea nubilis, postea nupta,vidua, religiosa et fundatrix novae familiae religiosae, amoris testimoniumdedit Deo et hominibus. Haec sectatrix fidelis sancti Francisci Assisiensisnata est Florentiae die 27 mensis Maii anno 1809 ex parentibus simplicibuset religiosis. Scholari aetate prima rudimenta doctrinae didicit, sed non potuitsibi comparare veram et convenientem eruditionem. Adulescentula adsiduesacramenta accipiebat et alliciebatur vita consecrata, sed, deficientedote et valetudine instabili, non invenit Institutionem proclivem ad eamaccipiendam. Interea rebus domesticis incumbebat et opera sua adiuvabatsustentationem familiae. Directoris spiritualis consilio et pertinacia propinquorum,die 16 mensis Februarii anno 1833 nupsit Ioanni Lapini, accolaeamicoque. Propter incontinentiam mariti et vexationes effectas ab eius propinquis,novem anni coniugalis vitae laboris ac cruciatus fuerunt, sed invenitin precibus vim idoneam ne in desperationem incideret. Mirabili testimonioeius christianae vitae, maritus paulatim vitae rationem mutavit et, cum ille


Congregatio de Causis Sanctorum 787in morbum incidit, Serva Dei eum curavit sedulitate ac diligentia usque admortem quae ad eum pervenit die 24 mensis Martii anno 1842, in gratiamrestitutum cum Deo atque omnibus hominibus. Iam ab anno 1839 Serva Deise ascripserat ad Tertium Ordinem Franciscanum. Cum vidua remansit, priusse domum recepit fratris, postea in casulam apud Portam Sancti Miniati ubise dedit ad orationem vitamque durae paenitentiae. Brevi tempore eam secutaesunt quaedam piae feminae quae eandem sentientes voluntatem consecrationisDeo secundum franciscanam spiritualitatem, se ad eam aggregaveruntin communi vita. Anno 1846 communitas se transtulit in domum supercollem Arcetrinum apud Florentiam, spirituali auxilio utens Patrum FranciscanorumReformatorum finitimi conventus. Ab hoc nucleo orta est CongregatioPauperum Filiarum a Sacris Stigmatibus (v. d. Stimmatine) cuius notapeculiaris est devotio erga Stigmata Sancti Francisci Assisiensis et singularisdeditio ad religiosam et civilem institutionem puellarum populi et ad curamhominum aegrotantium et pauperum. Operam Servae Dei Beatus Pius IXfulsit. Postea piae mulieres quae pertinebant ad communitatem nuper constitutam,Ordinario loci probante, sagum induerunt. Deinde nova Congregatioobtinuit unionem cum Ordine Fratrum Minorum et designationem CommissariiPatris Andreae e Quarata, celebris sacris oratoris, qui munussuscepit spiritualis directionis Servae Dei, qui tamen, propria indole, ei attulitcomplures dolores aequo animo toleratos pro ipsius bono ac Congregationiscui praefuit qualis Generalis Antistita et quam excitavit exemplaribus virtutibus.Testificata est sine dissimulatione fidem in Christo, suorum omniumoperum fundamentum. Suam spiritualitatem aluit assidua prece, devotioneEucharistiae, Virgini Sanctissimae et Sancto Francisco. Se accommodavitplacide et hilare divinis propositis cum in Domino inveniret vim ad vincendadifficultates et impedimenta. Pro suis bonis operis non exspectabat ullamprobationem humanam et studebat tantum beatitudini aeternae. Constantervivebat in praesentia Dei et amor erga Christum eam incitavit ad operamdandam cum sedulitate ut nuntium evangelicum propagaret. Cum sibi imposuissetpraecipua proposita sui Instituti maiorem gloriam Domini et salutemanimarum, pro conversione peccatorum continuo orabat et indefessam operamdabat. In praebendo auxilio indigentissimis revelavit quendam singularemamorem erga puellulas derelictas atque aegrotos homines et adhibuitmaternam caritatem erga suas filias spirituales. Anno 1859, invitatione acceptabeati Ludovici a Casoria, condidit Neapoli collegium ad christiane educandaspuellulas africanas. Prudens et humilis fuit in consiliis capiendis et in


788 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecasibus difficillimis semper confugiebat ad opinionem moderatoris spiritualiset hominum auctoritate valentium et prudentia praeditorum. Aequo animoegit cum tribueret unicuique suum et non contemneret, si casus postulavissent,usum opum correctionis. Fortiter sustinuit calumnias deiectas in eam etsodales. Sensus repressit consuetudine voluntaria paenitentiae. Simplicitatemet paupertatem adamavit secundum animum franciscanum. Continentiaevirtutem egregie adhibuit, antea nupta et postea vidua ac religiosa.Extremis vitae annis correpta est pathologiis quae ei excitaverunt compluresdifficultates. Destitit a gubernatione Institutionis quam administraverat studioac deditionis animo et, post aliquot menses acerbi morbi mortua est pie,die 15 mensis Aprilis anno 1860 Florentiae, in eremo v. d. Portico.Fama perdurante sanctitatis qua in vita claruit, Archiepiscopus Florentinusiniit beatificationis et canonizationis Causam celebratione ProcessusOrdinarii Informativi annis 1871-1875. Post Causae Introductionem(anno 1918) celebratus est Processus Apostolicus (1920-1925).Horum Processuum auctoritas et vis probata est a Rituum Congregationedecreto diei 7 mensis Iulii anno 1938. Positione confecta, inquisitum estmore solito an Serva Dei heroum in modum virtutes coluisset. Felici cumexitu, die 25 mensis Februarii anno 2003 actus est Consultorum TheologorumCongressus Peculiaris. Patres Cardinales et Episcopi, in SessioneOrdinaria die 8 mensis Aprilis anno 2003, audita relatione ExcellentissimiDomini Ioannis Coppa, Archiepiscopi titulo Sertensis et Causae Ponentis,professi sunt Servam Dei, sicut heroas decet, virtutes théologales, cardinaleset his adnexas explicavisse. Facta demum de hisce omnibus rebusSummo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum Cardinalem Praefectumaccurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorumexcipiens rataque habens, mandavit ut super heroicis Servae Deivirtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Speet Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia, Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, ServaeDei Annae Mariae Fiorelli viduae Lapini,Sacris Stigmatibus S. Francisci Assisiensis,agitur.Fundatricis Pauperum Filiarum ain casu et ad effectum de quo


Congregatio de Causis Sanctorum 789Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisPAMPILONENSISBeatificationis et Canonizationis Servae Dei Ascensionis a Corde Iesu (in saec.:Florentinae Nicol Goni) confundatricis et primae superiorissae generalis MissionariarumDominicanarum a SS.mo Rosario (1868-1940)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«Deus omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire»[1 Tim 2, 4).Ecclesia, uti universale salutis sacramentum, mittitur ad Evangeliumomnibus gentibus nuntiandum. Idcirco saeculorum decursu, complures exsuis filiis ad agnitionem veritatis a Christo revelatae diffundendam contenderunt.Ex quibus haud dubie recensere iuvat Servam Dei Ascensionem aCorde Iesu (in saec.: Florentinam Nicol Goni), quae, sacrificia quoque etprivationes perferens, assiduam explevit missionalem actuositatem et Confundatrixexstitit novae familiae religiosae sororum, quae appellantur MissionariaeDominicanae a Sacratissimo Rosario, quarum est praecipue evangelizationemapud non-christianos provehere (cfr. Art. 1 Constitutionum).Haec fidelis testis Redemptoris nata est Tubaliae, in Hispania, archidioecesisPampilonensis, die 14 mensis Martii anno 1868; sequenti die lavacro baptismaliest abluta. Adhuc infans, matre est orbata. Ad idoneam illi tradendaminstitutionem, pater Monialibus Dominicanis a Sancta Rosa in urbe Osca eamcommisit. Ibi Serva Dei persensit se a Domino vocari ad plenam consecrationemet, quamvis de re familiares dissentiebant inter se, die 22 mensisOctobris anno 1885 novitiatum iniit. Sequenti anno, die 7 mensis Novembrisreligiosam emisit professionem nomen assumens Ascensionem a Corde Iesu.Deinde praeceptrix nominata est apud Collegium Sanctae Rosae, Monasterioadnexum, cuius postea regimen tenuit. Educationis opus exsequens, miseri-


790 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecordem, maternam et iustam se ostendit. Rogante episcopo Raimundo Zubieta,Vicario Apostolico Sancti Dominici de Urubamba et Matris Dei, anno1913 sese obtulit ut simul cum aliis quattuor religiosis sororibus missionariaPeru viam peteret. Religiosae primo tempore Limae commoratae sunt in sacradomo dicata Dominae Nostrae a Patrocinio, et Serva Dei moderatrixcommunitatis electa est. Deinde in locum vulgo Puerto Maldonado se contulit,ubi laetanter et humiliter apostolicum exercuit laborem. Limam reversa,sociatam praestitit operam cum episcopo quem diximus ad condendam CongregationemMissionariarum Dominicanarum a SS.mo Rosario, cuius eratnovas formare missionarias quae tunc apud gentes Amazoniae apostolatumexercere possent. Novum Institutum die 5 mensis Octobris anno 1918 publicafide erectum est et Serva Dei, Suprema Moderatrix nominata, consilium cepitnovitiatum in Hispania aperiendi et domus in variis Peruviae Sinarumqueregionibus condendi. Ob obitum episcopi Zubieta Serva Dei sola mansit adregendam communitatem, quae variis in difficultatibus, praesertim oeconomicis,versabatur. Attamen prae obstaculis animo non defecit et, in difficilioribusquoque adiunctis, sororibus suis exemplo fuit, sueto modo se gerens etDomini voluntati omnino obsequens. Revelatas veritates firmiter excepit et,altissima suffulta fide, omnibus viribus regnum Christi dilatandum curavit.Spiritualem vitam excoluit cultum exsequens erga Eucharistiam, Sacrum CorIesu et Beatam Mariam Virginem a Rosario. Dominum ardenti efferens amore,pro eius gloria vires insumpsit et pro animarum salute. Ad caelestia contuitumusque vertebat et proprias quoque filias spirituales hortabatur adaeternam affectandam beatitudinem. Sorores Instituti summa cumulavit caritate,pauperes materno animo excepit atque omnes qui eam vexaverantmunifico corde remisit. Prudenter conduxit Congregationem, cuius erat Confundatrix et plurimi aestimata est propter suam sapientiam, ita ut plurimaegentes, ex diversis socialibus ordinibus, adirent eam consilium quaerentes.Consilia evangelica, Regulas Instituti adamussim servavit, atque obligationesproprii status sedulo adimplevit. Iuste se gessit erga ceteras religiosas,quin dubitaret eas emendare quoties id opportunum videbatur, et benignetractavit adiutores scholaeque puellas. Mitis exstitit; omnibus in adiunctisserena; ad subitáneas animi mutationes minime proclivis; in cibis, in somno etin colloquiis sobria. Obstacula sibi obvenientia peculiari oppetivit fortitudine:prius, iuvenili aetate, promptam se ostendit ad sequendam vocationem advitam consecratam, dubiis familiae non obstantibus; deinde, Domino iamconsecrata, difficultates superavit quae Congregationis soliditati obsistebant.Anno 1936, perpensa gravi politica Hispaniae seditione, patriam repetiit ut


Congregatio de Causis Sanctorum 791praesens filiabus spiritualibus animum adderet. Mense Septembri anno 1939,Capitulo volvente in Pampilonensi urbe, denuo Suprema Moderatrix electaest. Eius tamen valetudinis condiciones in deterius ruebant; tandem, miracum patientia extremum perferens morbum, die 24 mensis Februarii anno1940 in aeterni Patris domum pertransiit. Rationem habens de eius diffusasanctitatis fama, Archiepiscopus Pampilonensis Causam beatificationis etcanonizationis inchoavit, Ordinarium instruens Processum Informativumnec non varios Processus Rogatoriales inter annos 1962-1968. Iuridicam horumProcessuum validitatem ratam habuit Congregatio de Causis Sanctorumper decretum editum anno 1993 die 19 mensis Novembris. Apparata Positione,disceptatum est, ut de more, num Serva Dei virtutes heroico in graduexercuisset. Die 28 mensis Ianuarii anno 2003 actus est, favente quidemsententia, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum. Patres Cardinaleset Episcopi in Sessione Ordinaria die 4 sequentis mensis Martii congregati,audita relatione Ponentis Causae, Exc.mi D.ni Hieronymi Grillo, EpiscopiCentumcellarum-Tarquiniensis, agnoverunt Servam Dei virtutes théologales,cardinales eisque adnexas heroum in modum excoluisse.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut super heroicis Servae Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque adstantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe etCaritate tum in Deum tum in proximum,Iustitia,necnon de cardinalibus Prudentia,Temperantia et Fortitudine, eisque adnexis, in gradu heroico, ServaeDei Ascensionis a Corde Iesu (in saec.: Florentinae Nicol Goni), Confundatriciset Primae Superiorissae Generalis Missionariarum Dominicanarum aSS.mo Rosario, in.casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus€8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


792 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTAURINENSISBeatificationis et Canonizationis Servi Dei Aloisii Boccardo, sacerdotis archidioecesisTaurinensis, fundatoris Sororum Filiarum Iesu Regis in congregatione sororumPauperum Filiarum S. Caietani (1861-1936)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS« Iesu, me vis totum sanctum... O Iesu, ita sit! Nam fortiter et quam citiushanc gratiam volo; confido in misericordia tua te eam acturum ». Sic scribebatAloisius Boccardo, presbyter, qui, vestigia persequens Iesu Christi, cantor etapostolus misericordiae Dei fieri voluit per continuum et sedulum ad sanctitatemsacerdotalem iter.Perdignus hic minister Ecclesiae Monte Calenio in archidioecesi Taurinensidie 9 mensis Augusti anno 1861 natus est e Gaspare Boccardo et IosephinaMalerba, ferventibus christifidelibus modestae condicionis. Sacerdotio die 7mensis Iunii anno 1884 auctus, destinatus est ut vicibus parochi fratris suibeati Ioannis Mariae Boccardo, plebani oppidi Pancalieri, fungeretur. Annofere post beatus Iosephus Allamano eum vicarium rectoris et moderatoremspiritalem Convictus Ecclesiastici apud Sanctuarium B. V. a ConsolationeAugustae Taurinorum voluit, praeterea in Seminario officium obiens magistrivariarum disciplinarum theologicarum, quo sapienti sedulitate plures generationesinstituit presbyterorum. Assiduus simul exstitit misericordiae Deipropagator per sacramentum Paenitentiae, quod omni coetui hominum ministravit:episcopis, presbyteris, sororibus, patribus ac matribusfamilias,multis demum vocationem suam quaerentibus iuvenibus. Anno 1909 ei canonicihonorarii Collegiatae SS. Trinitatis in urbe Taurinensi titulus collatusest. Mortuo fratre, Fundatore Congregationis Sororum Pauperum FiliarumSancti Caietani, quae provecta aetate seu quavis aegritudine confectis assiderent,Cardinalis Augustinus Richelmy, Archiepiscopus Taurinensis, die 14mensis Ianuarii anno 1914, Servum Dei superiorem ecclesiasticum eiusdemInstituti religiosi nominavit. Ad munus hoc quam maxime adimplendumanno 1916 in oppidum Pancalieri se contulit, ubi Domus Mater Sororum erat,quae eius curis commissae erant. Quo munere summo studio ac prudentiafunctus est semper peculiari Fundatoris charismati fidelis. In spiritali veroanimarum fidelium, sacerdotum praesertim, moderamine perseveravit et probatostractatus spiritualitatis et de re mystica conscripsit. Anno 1919 ArchiepiscopusTaurinensis eum Instituto pro Caecis Augustae Taurinorum praees-


Congregatio de Causis Sanctorum 793se disposuit, ubi variis occurrit puellis Deo se consecrare cupidis, caecitateautem huius facultatis expertibus. Pro iis die 2 mensis Februarii anno 1932Filias Iesu Regis instituit, partem contemplativam Sororum Pauperum FiliarumSancti Caietani. Anno ante (1931) Servus Dei, amore Christi et animarumcommotus, Ecclesiae Taurinensi donaverat Sanctuarium illum IesuChristi Sacerdotis et Regis, quod etiam ad spiritalibus necessitatibus populiDei subveniendum ipse erexerat. Ultimos vitae annos inter corporis et animaeaerumnas degit, dum vero perfectio virtutum eius adeo augescebat, utquod ipse scripserat perficeret: « Ne ullus invalidum seu infirmum presbyterumvanum, impedimentum instar, Ecclesiae esse opinetur. Numquam enimcausae Dei eiusque gloriae tantum profuit, quantum in hora contempti occasusvitae suae». Ad voluntatem Dei conformatus, die 9 mensis Iunii anno1936 pie in Domino requievit. Corpus eius in sacello marmoreo intra vestibulumSanctuarii Christi Sacerdotis et Regis, ab ipso fundati, depositum est.Bona sanctitatis fama, qua vivus succinctus erat, etiam post mortemprosecuta est: in clero enim populoque Taurinensi, necnon in CongregationeSororum Pauperum Filiarum Sancti Caietani semper eminentium eius virtutumsacerdotis processit memoria, quibus perseverantia, cura et spiritalidelectatione operatus est. Verus homo Dei, minime seipsum quaesivit, sedvitam suam in servitio Christi, Evangelii et Ecclesiae consummavit, constanticaritatis et oblationis sui habitu. Ipse scribebat: «Iesu, tibi me offero etdono: offero, ut hostia puri amoris tui sim; dono, ut me secundum voluntatemtuam utaris». Quo efficacius ministerium suum adimpleret, DivinumPastorem imitavit et super viam sanctitatis alacriter incessit. Fidem habuitsimplicem et firmam, ardentem et operosam caritatem, spem humilem etlaetam. Animam suam multiplicesque navitates pastorales sacra liturgia,oratione, meditatione ac devotione erga Eucharistiam, Sacratissimum CorIesu et Spiritum Sanctum aluit. Dilectionem sensit peculiarem in VirginemMariam, Matrem Misericordiae; iuxta cuius Deiparae imaginem quandamscripsit: «Haec est quae redemit me et cor meum abstulit». In omnes humilitatemet prudentiam, lucem et caritatem Christi, ferventer irradiavit, magnamexhibens spiritalem paternitatem erga eos praesertim, qui maximecorpore et spiritu inopes erant. Laborem et sacrificium dilexit. Semper proximumsuum suppeditavit ac, licet salute careret, numquam tamen aliospondere munerum laborumque suorum gravavit. Temperantiam modo singularicoluit, castitatem, paupertatem, fortitudinem in aerumnis ac doloribus,iustitiam in Deum et proximum, oboedientiam Christo et superioribus ecclesiasticis.Cum vocationem et missionem suam sacerdotalem plene summaque


794 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecaritate perfecisset, Servus Dei vulgo in numerum sanctorum presbyterorumrelatus est, qui virtutibus apostolatuque suo archidioecesim collustraveruntTaurinensem. Quapropter apud Curiam illam Archiepiscopus Causam inivitbeatificationis et canonizationis et, annis 1961-1979, Processum OrdinariumInformativum celebravit, cuius auctoritas et vis iuridica a Congregatione deCausis Sanctorum decreto diei 7 mensis Februarii anno 1992 probatae sunt.Confecta Positione, disceptatum est, ut ex norma, an Servus Dei moreheroum virtutes christianas exercuisset. Die 15 mensis Novembris anno2002, prospero cum exitu, Congressus Peculiaris Consultorum Theologorumfactus est. Patres Cardinales porro et Episcopi in Sessione Ordinaria diei 21mensis Ianuarii huius anni 2003, audita relatione Em.mi Cardinalis SergiiSebastiani, Causae Ponentis, professi sunt Servum Dei Aloisium Boccardo,presbyterum, virtutes théologales, cardinales iisque adnexas heroice coluisse.Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo IIper subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua,vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavit,ut super heroicis Servi Dei virtutibus decretum conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinaliPraefecto necnon Causae Cardinali Ponente meque Antistite a SecretisCongregationis ceterisque de more convocandis eisque astantibus BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de virtutibus theologalibus Fide,Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia,Iustitia,Servi Dei Aloisii Boccardo,Temperantia et Fortitudine eisque adnexis, in gradu heroico,Sacerdotis Archidioecesis Taurinensis, FundatorisSororum Filiarum Iesu Regis in Congregatione Sororum Pauperum Filiarum S.Caietani, in casu et ad effectum de quo agitur.Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de CausisSanctorum Summus Pontifex referri mandavit.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. 88 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a Secretis


Congregatio pro Episcopis 795CONGREGATIO PRO EPISCOPISPROVISIOECCLESIARUMLatis decretis a Congregatione pro Episcopis, Sanctissimus DominusIoannes Paulus Pp. II, per Apostolicas sub plumbo Litteras, iis quae sequunturEcclesiis sacros praefecit praesules:die 1 Octobris 2003. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Andreae in Brasilia,Exc.mum P. D. Nelsonium Westrupp, S.C.L, hactenus Episcopum SanctiIosephi in Brasilia.die 6 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Vicentinae Exc.mum P.D. CaesaremNosiglia, hactenus Archiepiscopum titularem Victorianensem.die 7 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Iericoënsi Exc.mum P.D. IosephumRobertum López Londoño, hactenus Episcopum Armeniensem.— Titulari Ecclesiae Yprensi R.D. Gustavum Joos, e clero dioecesis Gandavensis, ibique Capituli Cathedralis canonicum, quem archiepiscopali dignitateornavit.— Cathedrali Ecclesiae Toletanae in America, Exc.mum P.D. LeonardumPaulum Blair, hactenus Episcopum titularem Voncarianensem et Auxiliaremarchidioecesis Detroitensis.— Titulari Ecclesiae Tulliensi R.P. Georgium Mariam Martinum Cottier,ex Ordine Praedicatorum, Pontificalis Domus Theologum, quem archiepiscopalidignitate ornavit.— Titulari Ecclesiae Holarensi R.P. Stanislaum Nagy, CongregationisSacerdotum a Sacro Corde Iesu sodalem, quem archiepiscopali dignitate ornavit.die 10 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Sinus Viridis, Exc.mum P.D. DavidemAlanum Zubik, hactenus Episcopum titularem Iacobolitanum et Auxiliaremdioecesis Pittsburgensis.


796 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialedie 10 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Bernardi, R.D. IoannemIgnatium Gonzalez Errázuriz, e clero Praelaturae personalis Sanctae Cruciset Operis Dei.die IS Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Aberdonensi R.D. Petrum AntoniumMoran, e clero eiusdem dioecesis, hactenus ibidem Administratoremdioecesanum.— Titulari episcopali Ecclesiae Victorianensi R.D. Maurum Piacenza,Pontificiae Commissionis de Sacra Archeologia praesidem.die 18 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Canapitanae R.D. IoannemIvanauskas, Vicarium generalem archidioecesis Kaunensis, quem deputavitAuxiliarem eiusdem archidioecesis.die 20 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Hartfortiensi, Exc.mum P.D.Henricum Iosephum Mansell, hactenus Episcopum Buffalensem.die 21 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Oenipontanae R.D. ManfredumScheuer, e clero dioecesis Linciensis, hactenus Facultatis Theologicae Trevirensisprofessorem.die 23 Octobris. — Cathedralibus Ecclesiis Oscensi atque Iacensi, «in personaepiscopi» unitis, R.P. Iesum Sanz Montes, O.F.M., hactenus DirectoremSecretariatus Commissionis pro Vita Consecrata Conferentiae EpiscoporumHispaniae.die 30 Octobris. — Ordinariatui Militari Hispaniae, Exc.mum P.D. FranciscumPérez González, hactenus Episcopum Oxomensem-Sorianum.die 31 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Izirianensi R.D. CorneliumDamian, Vicarium generalem archidioecesis Bucarestiensis et curionem paroeciaeSs.mi Salvatoris in urbe vulgo Bucuresti, quem deputavit Auxiliaremeiusdem archidioecesis.


Congregatio pro Episcopis 797Collatio dignitatis archiepiscopalisLatis decretis a Congregatione pro Episcopis:die 29 Septembris 2003. — Exc.mis P.D. Stanislao Dziwisz, episcopo tit.Sancti Leonis; Petro Marini, episcopo tit. Marturanensi; Iacobo N. Harvey,episcopo tit. Nemphitano;die 4 Octobris. — Exc.mo P.D. Stanislao Rylko, episcopo tit. .Novicensi;die 17 Octobris. — Exc.mo P.D. Aloisio Moretti, episcopo tit. Moptensi;dignitas archiepiscopalis collata est.


798 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDIARIUM ROMANAE CURIAEIl Santo Padre Giovanni Paolo II ha ricevuto in Udienza:Giovedì, 2 Ottobre 2003, S.E. il Signor ROLANDAS PAKSAS,Presidente della Repubblica di Lituania.Giovedì, 2 Ottobre 2003, S.E. il Signor ALEXANDER DOWNER,Ministro degli Affari Esteri di Australia.Venerdì, 3 Ottobre 2003, S.E. il Signor JEAN OBEID, Ministrodegli Affari Esteri del Libano.Venerdì, 3 Ottobre 2003, S.E. il Signor LESZEK MILLER, PrimoMinistro della Repubblica di Polonia.Sabato 11 Ottobre 2003 S.E. il Signor KAY RALA XANANAGUSMAO, Presidente della Repubblica di Timor Est.Lunedì 13 Ottobre 2003 S.E. il Signor JORGE BATLLE IBANÉZ,Presidente della Repubblica dell'Uruguay.Martedì 21 ottobre 2003 il Santo Padre Giovanni Paolo II ha tenutoConcistoro ordinario pubblico nel quale ha creato cardinali di Santa RomanaChiesa:Angelo Scola, Prete dei Santi XII Apostoli; Anthony Olubunmi Okogie,Prete della Beata Maria Vergine del Monte Carmelo a Mostacciano; BernardPanafìeu, Prete di San Gregorio Barbarigo alle Tre Fontane; Gabriel ZubeirWako, Prete di Sant'Atanasio a via Tiburtina; Carlos Amigo Vallejo, Prete diSanta Maria in Monserrato degli Spagnoli*; Justin Francis Rigali, Prete diSanta Prisca; Keith Michael Patrick O'Brien, Prete dei Santi Gioacchino eAnna al Tuscolano; Eusebio Oscar Scheid, Prete dei Santi Bonifacio e Alessio;Ennio Antonelli, Prete di Sant'Andrea delle Fratte; Tarcisio Bertone, Pretedi Santa Maria Ausiliatrice in via Tuscolana 1 ; Peter Kodwo Appiah Turkson,Prete di San Liborio; Telesphore Placidus Toppo, Prete del Sacro Cuore diGesù Agonizzante a Vitinia; George Peli, Prete di Santa Maria Domenica


Diarium Romanae Curiae 799Mazzarello; Josip Bozanic, Prete di San Girolamo dei Croati; Jean-BaptistePham Minh Mân, Prete di San Giustino*; Rodolfo Quezada Toruno, Prete diSan Saturnino*; Philippe Barbarin, Prete della Santissima Trinità al MontePincio; Peter Erdó, Prete di Santa Balbina; Marc Ouellet, Prete di SantaMaria in Traspontina; Jean-Louis Tauran, Diacono di Sant'Apollinare alleTerme Neroniane-Alessandrine; Renato Raffaele Martino, Diacono di SanFrancesco di Paola ai Monti; Francesco Marchisano, Diacono di Santa Luciadel Gonfalone*; Julián Herranz, Diacono di Sant'Eugenio; Javier LozanoBarragán, Diacono di San Michele Arcangelo; Stephen Fumio Hamao, Diaconodi San Giovanni Bosco in via Tuscolana; Attilio Nicora, Diacono di SanFilippo Neri in Eurosia; Georges Marie Martin Cottier, Diacono dei SantiDomenico e Sisto*; Gustaaf Joos, Diacono di San Pier Damiani ai Monti diSan Paolo; Tomás Spidlik, Diacono di Sant'Agata dei Goti; Stanislas Nagy,Diacono di Santa Maria della Scala.*1di nuova erezione.Diaconia elevata « pro hac vice » a titolo presbiterale.SEGRETERIA DI STATONOMINECon Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni Paolo II hanominato:29 settembre 2003 Gli Em.mi Signori Cardinali Paul Poupard e Polycarp Pengo,« in aliud quinquennium » e gli Em.mi Signori CardinaliEdward I. Cassidy e Paul Shan Kuo-hsi, «usquead octogesimum annum aetatis», Membri del PontificioConsiglio per il Dialogo Inter-Religioso.1 ottobre » Il dott. Marco Buonocore, Archivista Capo della BibliotecaApostolica Vaticana.4 ottobre » L'Em.mo Signor Cardinale James Francis Stafford, PenitenziereMaggiore « ad quinquennium ».» » » S.E. mons. Stanislaw Rylko, Arcivescovo tit., di Novica, Presidentedel Pontificio Consiglio per i laici « ad quinquennium».» » » S.E. mons. Luis Robles Díaz, Arcivescovo tit,, di Stefaniaco,Vice Presidente della Pontificia Commissione per VAmericaLatina « ad quinquennium ».,


800 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale7 ottobre 2003 S.E. mons. Giovanni Lajolo, Arcivescovo tit. di Cesariana,Segretario della Sezione per i Rapporti con gli Statidella Segreteria di Stato « ad quinquennium ».» » » Il sig. Antonio Angelucci, Consultore del Pontificio Consiglioper gli Operatori Sanitari « ad quinquennium ».» » » I padri Bernard Ardura, O. Praem, e Thomas Michel, S.I.,Consultori del Pontificio Consiglio per il Dialogo Inter-Religioso« in aliud quinquennium ».9 » » L'abate Cuthbert Johnson, O.S.B., Consultore della Congregazioneper il CultoDivino e la Disciplina dei Sacramenti« in aliud quinquennium ».13 » » Mons. Mauro Piacenza, Vescovo tit. el. di Vittoriana, Presidentedella Pontificia Commissione per i Beni Culturalidella Chiesa « ad quinquennium ».17 » » S.E. mons. Luigi Moretti, Arcivescovo tit. di Mopta, Vicegerentedi Roma.» » » Mons. Mauro Parmeggiani, Prelato Segretario del Vicariato diRoma.21 » » Gli Emmi Signori Cardinali Jean-Marie Lustiger ed EduardoMartínez Somalo, Membri della Congregazione per iVescovi « usque ad octogesimum annum aetatis ».30 » » Il dott. Paolo Mennini, Delegato della Sezione Straordinariadell'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica« ad quinquennium ».NECROLOGIO8 ottobre 2003 Mons. Donat Chiasson, Arcivescovo em. di Monoton (Canada).12 » » Mons. Daniel P. Arulswamy, Vescovo em. di Kumbakonam(India).13 » » Mons. Laurence Ryan, Vescovo em. di Kildare and Leighlin(Irlanda).14 » » Mons. Luigi Bongianino, Verscovo em. di Tortona (Italia).15 » » Mons. Antonín Liska, Vescovo em. di Ceské Budëjovice(Repubblica Ceca).16 » » Mons. Benito S. Andreotti, Vescovo tit. di Vazari.» » » Mons. Ignatius J. Strecker, Arcivescovo em. di Kansas City(Stati Uniti d'America).17 » » Mons. Dennis P. O'Neil, Vescovo tit. di Macon.30 • » » Mons. Miguel A. Salas Salas, Arcivescovo em. di Mérida(Venezuela).


An. et vol. XCV 4 Decembris 2003 N. 12<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEDirectio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano - Administratio: Libreria Editrice Vaticana<strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAEDECRETALESquibus beato Ioanni Didaco Cuauhtlatoatzin Sanctorum honores decernunturIOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Exaltavit humiles» (Lc 1, 52).Dei Patris contuitus ad humilem indigenam Mexicanum se convertit,nempe Ioannem Didacum, quem dono ditavit in Christo renascendi, beataeMariae Virginis vultum contemplandi et sociatam praestandi operam proAmericanae Continentis evangelizatione. Ex quo aperte eruitur quam verasint verba quibus Apostolus Paulus divinam edocet methodum salutem peragendi:« Ignobilia mundi et contemptibilia elegit Deus, quae non sunt, ut ea,quae sunt, destrueret, ut non glorietur omnis caro in conspectu Dei» (1 Cor1,28-29). Hic beatus, cui traditum nomen est Cuauhtlatoatzin, quod «aquilaloquens» sibi vult, anno circiter MCDLXXIV in loco Cuauhtitlan natus est, apudregnum vulgo Texcoco. Adultus cum sit et matrimonio iunctus, amplexus estEvangelium et una cum uxore baptismali aqua est ablutus, sibi proponensvivere sub lumine fidei et secundum obligationes coram Deo et Ecclesiaassumptas. Mense Decembri anno MDXXXI, cum iter faceret ad locum Tlatelolco,in colle qui Tepeyac appellatur, apparentem sibi vidit veram Dei Matrem,quae mandavit illi ut ab episcopo Mexicano peteret templum in locoapparitionis aedificari. Sacer praesul, attentis indigenae instantiis, evidentemmiri eventus probationem ab illo requisivit. Die xn mensis Decembrisbeatissima Virgo Maria Ioanni Didaco conspiciendam rursus se dedit, eumsolamine affecit et iussit ut in fastigium collis Tepeyac se conferret, ibi florescolligeret et referret. Licet hiemale frigus et ariditas loci obversarentur, beatuspulcherrimos repperit flores, quos in paenula posuit Virginique tulit.53 - A.A.S,


802 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeHaec autem praescripsit illi ut eos tamquam veritatis indicium episcopotraderet. Stans coram illo, Ioannes Didacus paenulam aperuit floresque caderesivit; tunc in textura paenulae apparuit, mirabiliter impressa, imagoVirginis Guadalupensis, quae ab illo inde tempore facta est spiritale nationiscentrum. Constructo templo in "Dominae caelorum" honorem, beatus, summacompulsus pietate, omnia reliquit et vitam impendit in parvum illudsacellum custodiendum et peregrinos excipiendos. Sanctitatis viam in orationeet in caritate percurrit, vim hauriens ex eucharistico Redemptoris nostriconvivio, ex cultu in Matrem Redemptoris, ex communione cum SanctaEcclesia nec non ex oboedientia sacris Pastoribus. Omnes qui noverunteum splendorem virtutum, praesertim fidei, spei, caritatis, humilitatis etcontemptus rerum terrenarum sunt mirati. Ioannes Didacus, in simplicitatecotidianae vitae, fideliter servavit Evangelium quin respueret suam indigenamcondicionem, prorsus conscius Deum discrimen stirpium vel culturaepraetermittere, et omnes invitare ut filii sui efficiantur. Hoc modo beatusfaciliorem reddidit viam qua indigenae gentes Mexicanae et Novi Orbis congressionemcum Christo susciperent et cum Ecclesia. Usque ad supremumvitae diem cum Deo ambulavit, qui anno MDXLVIII ad se vocavit eum. Eiusrecordatio, quae ad apparitionem Dominae Nostrae a Guadalupe semperrefertur, saecula transcendit diversasque orbis regiones attigit. Die ix mensisAprilis anno MCMXC, Nobis coram editum est decretum « de vitae sanctitateet de cultu ab immemorabili tempore Servo Dei Ioanni Didaco praestito».Die vi mensis Maii hac in ipsa Basilica sollemni praefuimus celebrationi inhonorem Ioannis Didaci, beati titulo exornati. Illis ipsis diebus hac in eademMexicana Archidioecesi miraculum per eius intercessionem patratum est, cuiusdecretum prodiit die xx mensis Decembris anno MMI. Amplectentes itaquefaventem sententiam Patrum Cardinalium et Episcoporum Nobis coram inConsistorio die xxvi praeteriti mensis Februarii congregatorum, statuimus utritus canonizationis die xxxi mensis Iulii anno MMII Mexicopoli perageretur.Hodie igitur, in urbe Mexico, inter sacra hanc ediximus formulam:En honor de la Santísima Trinidad, para exaltación de la fe católica ycrecimiento de la vida cristiana, con la autoridad de nuestro Señor Jesucristo,de los Santos Apóstoles Pedro y Pablo y la Nuestra, después de haber reflexionadolargamente, invocado muchas veces la ayuda divina y oído el parecer de numerososhermanos en el episcopado, declaramos y definimos Santo al Beato JuanDiego Cuauhtlatoatzin y lo inscribimos en el Catálogo de los Santos, y establecemosque en toda la Iglesia sea devotamente honrado entre los Santos. En elnombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 803Quae autem decrevimus volumus et nunc et in perpetuum tempus vimsortiri, contrariis rebus minime quibuslibet obstantibus.Datum Mexicopoli, die xxxi mensis Iulii, anno MMII, Pontificatus Nostrivicesimo quarto.EGO IOANNES PAULUSCatholicae Ecclesiae EpiscopusMarcellus Rossetti, Protonot. Apost.Loco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n.. 530.326CONSTITUTIONES<strong>APOSTOLICAE</strong>IKIMBENSISIn Papua Nova Guinea nova conditur dioecesis Kimbensis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMCum ad provehendam aeternam salutem gregis Dominici eiusque regiminifacilius et efficacius consulendum petitum esset nuper ut, quodam seiunctoterritorio ab archidioecesi Rabaulensi in Papua Nova Guinea, nova constituereturdioecesis, Congregatio pro Gentium Evangelizatione, omnibus matureperpensis habitoque pariter faventi voto Venerabilis Fratris Adolfi Titi Yllana,Archiepiscopi titulo Montis Corbini atque in eadem Natione Apostolici Nuntii,


804 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeadmotam postulationem censuit esse accipiendam. Nos igitur, Qui gravissimofungimur munere supremi Pastoris universae catholicae Ecclesiae, talem sententiamratam habentes, summa Apostolica potestate haec decernimus. Abarchidioecesi Rabaulensi separamus territorium districtus civilis, qui patriosermone nuncupatur New Britain (East et West); ex eoque novam condimusdioecesim Kimbensem seu vulgo Kimbe, quam metropolitanae Sedi Rabaulensisuffraganeam facimus atque iurisdictioni Congregationis pro Gentium Evangelizationesubicimus. Praeterea iubemus episcopalem sedem poni in civitateKimbe atque templum ibidem exstans, Deo in honorem Mariae Auxilii Christianorumdicatum, ad dignitatem cathedralis ecclesiae evehimus; cetera verosecundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perducet ad exitumpraedictus Venerabilis Frater Adolfus Titus Yllana, qui, re acta, curabitdocumenta exaranda sincerisque exemplis Congregationi pro Gentium Evangelizationemittenda. Hanc denique Constitutionem Nostram iugiter ratamesse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo secundo mensis Iunii,anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£8 ANGELUS card. SODANO £8 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr. pro Episcopis Praef.Loco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 540.978Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Iosephus Conte, Protonot. Apost. s. n.IICUBAOËNSISIn Philippinis nova conditur dioecesis Cubaoënsis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMQuo satius provideretur spirituali bono atque regimini Christifideliumarchidioecesis Manilensis, Venerabilis Frater Noster Iacobus Sanctae Roma-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 805nae Ecclesiae Cardinalis Sin, Archiepiscopus Metropolita eiusdem Sedis, auditaConferentia Episcoporum Catholicorum Philippinarum, ab hac ApostolicaSede petivit ut quodam seiuncto territorio a circumscriptione ecclesiasticasua nova dioecesis conderetur. Nos, praehabito faventi voto VenerabilisFratris Antonii Franco, Archiepiscopi titulo Gallesini et in memorata NationeApostolici Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopis admotam postulationemanimarum saluti valde profuturam libenter accipiendam essecensemus. De plenitudine igitur Nostrae potestatis sequentia decernimus.Ab archidioecesi Manilensi separamus integrum territorium, prout praesenslege civili circumscribitur, partis urbis Quezon City quae exstat ad meridiemviarum patrio sermone nuncupatarum Tandang Sora et Mactan; atque ex itadistracto territorio novam constituimus dioecesim Cubaoënsem. Sic conditaeEcclesiae sedem episcopalem in urbe Quezon City ponimus, ibique situm paroecialetemplum, Deo dicatum in honorem Immaculatae Conceptionis BeataeMariae Virginis, ad gradum et dignitatem cathedralis ecclesiae evehimuseique insignia, privilegia et honores tribuimus quibus aliae in catholico orbecathedrales aedes fruuntur. Praeterea dioecesim Cubaoënsem suffraganeamfacimus metropolitanae Sedi Manilensi eiusque Episcopum metropoliticoiuri Archiepiscopi Manilensis subicimus. Cetera vero secundum canonicasleges temperentur. Quae praescripsimus perficienda committimus praedictoApostolico Nuntio vel, ipso a sede absente, illi, qui curat negotia ApostolicaeNuntiaturae in Philippinis, eisdem tribuentes necessarias et opportunas facultatesetiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum inecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito Congregationi pro Episcopisauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis, cum primum fas erit,mittendi. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum ratamesse volumus, contrariis quibuslibet rebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die duodetricesimo mensis Iunii,anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£8 ANGELUS card. SODANO 83 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr pro Episcopis PraefLoco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 540..878Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.


806 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, OfficialeIIIKALOOKANAIn Philippinis nova conditur dioecesis Kalookana.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMQuoniam quaelibet Ecclesia particularis in id constituitur ut Christifidelesper Episcoporum curas facilius in itinere ad aeternam salutem possent dirigi,haec Apostolica et Romana Sedes annititur ut ordinatio Sedium episcopaliumin dies aptior fiat. Quare, cum Venerabilis Frater Noster Iacobus L. SanctaeRomanae Ecclesiae Cardinalis Sin, Archiepiscopus Metropolita Manilensis,audita Conferentia Catholicorum Episcoporum Philippinarum, ab hac ApostolicaSede petivisset ut quodam distracto territorio a circumscriptione ecclesiasticasua nova dioecesis conderetur ad efficacius providendum spiritualibono fidelium in ea degentium, Nos, praehabito faventi voto VenerabilisFratris Antonii Franco, Archiepiscopi titulo Gallesini et in memorata NationeNuntii Apostolici, de consilio Congregationis pro Episcopis admotae postulationianimarum saluti valde profuturae libenter concedendum esse putavimus.Summa igitur Nostra potestate quae sequuntur decernimus. A Manilensiarchidioecesi separamus integrum territorium, prout praesens civililege circumscribitur, urbis patrio sermone nuncupatae «Kalookan City-South» et municipiorum «Malabon» ac «Navotas», atque ex ita distractislocis novam constituimus Kalookanam dioecesim. Sic conditae Ecclesiae sedemepiscopalem in urbe «Kalookan City-South» ponimus, ibique exstansparoeciale templum, Deo in honorem Sancti Rochi dicatum, ad gradum etdignitatem cathedralis templi evehimus cuique insignia, privilegia et honorestribuimus quibus aliae in orbe catholico cathedrales aedes fruuntur. Praetereadioecesim Kalookanam suffraganeam facimus metropolitanae Sedi Manilensieiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi Manilensis subicimus.Cetera vero secundum canonicas leges temperentur. Quaepraescripsimus perficienda committimus praedicto Apostolico Nuntio, vel,absente eo, illi, qui curat negotia Sanctae Sedis in eadem Natione, eisdemtribuentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effec-


Acta Ioannis Pauli Pp II 807tum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,onere imposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractaeexsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique ConstitutionemNostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibetrebus minime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die duodetricesimo mensis Iunii,anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£8 ANGELUS card. SODANO 83 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr.. pro Episcopis Praef.Loco 68 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 540.874Laurentius Civili Protonot. Apost.Iosephus Conte Protonot. Apost. s. n.IVPASIGINAIn Philippinis nova dioecesis Pasigina appellanda erigitur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMDei claritas quae vivificat omnes homines diligenter est annuntianda ut ineum credant eiusque percipiant vitam. Quamobrem libenter accepimus petitionemVenerabilis Fratris Nostri Iacobi L. S.R.E. Cardinalis Sin, ArchiepiscopiManilensis, qui, audita Conferentia Episcoporum Philippinarum, a SedeApostolica humiliter postulavit ut ex quadam parte archidioecesis sibi concreditaenova dioecesis conderetur. Ideo, praehabito favorabili voto quoruminterest, audito consilio Congregationis pro Episcopis, de plenitudine ApostolicaeNostrae potestatis statuimus ut ab archidioecesi Manilensi separeturterritorium, quod in praesens civilibus circumscribitur finibus, urbis nempe


808 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevulgo dictae « Pasig City » et municipiorum vulgo nuncupatorum « Pateros » et«Taguig», atque ex ita distracto territorio nova erigatur dioecesis, Pasiginaappellanda, quam Metropolitanae Ecclesiae Manilensi suffraganeam atqueiurisdictioni Congregationis pro Episcopis obnoxiam facimus. Sedem novaedioecesis in urbe vulgo nuncupata « Pasig City » statuimus templumque paroecialeinibi exstans, Deo in honorem Immaculatae Conceptionis BeataeMariae Virginis dicatum, ad gradum et dignitatem Ecclesiae cathedralis evehimus,iuribus ac privilegiis concessis quae ad eiusmodi templa spectant.Quod autem ad novae dioecesis pertinet regimen, clerum et Seminarii alumnos,congruam institutionem, bonorum ecclesiasticorum administrationem,sede vacante administratoris electionem, fidelium iura horumque similia,serventur praescripta Iuris Canonici. Documenta et acta quae conditam hancdioecesim respiciunt, ad eandem Curiam mittantur ibique in tabulario serventur.Ad haec omnia perficienda delegamus Venerabilem Fratrem AntoniumFranco, Archiepiscopum titulo Gallesinum atque Nuntium Apostolicum inPhilippinis vel, eo absente, negotiorum Sanctae Sedis in eadem Natione gestorem,cui sane necessarias et opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi,ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitateconstitutum, onere imposito remittendi ad Congregationem pro Episcopis, cumprimum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Has denique Litteras Nostras ratas et firmas esse nunc et in posterumvolumus, quibuslibet rebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die duodetricesimo mensis Iunii,anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.68 ANGELUS card. SODANO 68 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr. pro Episcopis PraefLoco £8 PlumbiIn Secret, Status tab.., n. 540.876Laurentius Civili, Protonot. Apost.Iosephus Conte, Protonot. Apost. s. n.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 809VPALEMBANGENSISIn Indonesia constituitur nova Provincia ecclesiastica Palembangensis cuius metropolitanaEcclesia erit Sedes eiusdem nominis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMPascendi Dominici gregis, gravissimum, quo fungimur, officium id intercetera a Nobis poscit ut, si quando videatur opportunum, novas Provinciasecclesiasticas condamus. Qua re, cum Ecclesia catholica in Indonesia, interritorio Provinciae ecclesiasticae Medanensis, haud exigua passim incrementasuscepisset, ut ipsis Episcopis, sacerdotibus, religiosis viris atque mulieribuset Christifidelibus ibidem sedule operantibus meritae tribueretur testimoniumlaudis eorumque animi incitarentur ad novos maioresque in diesexantlandos labores necnon ut ipsa Ecclesia firmius constabiliretur, Congregatiopro Gentium Evangelizatione, re mature perpensa acceptisque paritereorum, quorum interest, faventibus votis, censuit nuper novam Provinciamecclesiasticam iisdem in locis esse condendam. Nos vero talem sententiamratam habentes, summa Apostolica potestate sequentia decernimus. A metropolitanaSede Medanensi seiungimus dioeceses Palembangensem, Pangkalpinangensemac Tangiungkaranganam ex iisque constituimus novam Provinciamecclesiasticam Palembangensem atque dioecesim eiusdem nominis adgradum archidioecesis metropolitanae evehimus cuique assignamus uti suffraganeasmemoratas dioeceses Pangkalpinangensem ac Tangiungkaranganam.Insuper Venerabilem Fratrem Aloisium Sudarso, S.C.I., hactenus EpiscopumPalembangensem, renuntiamus Archiepiscopum Metropolitam Palembangensem.Quae praescripsimus perficienda committimus VenerabiliFratri Laurentio Fratini, Archiepiscopo titulo Botrianensi et ApostolicoNuntio in Indonesia, onere imposito sincerum exemplar actus effectae exsecutionismittendi memoratae Congregationi. Hanc denique Constitutionemnunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibet rebus nonobstantibus.


810 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeDatum Romae, apud Sanctum Petrum, die decimo secundo mensis Iunii,anno Domini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£6 ANGELUS card. SODANO CRESCENTIUS card. SEPESecretarius StatusCongr.. pro Gentium Evang Praef.Loco £8 PlumbiIn Secret.. Status tab., n, 540.949Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Brennus Chestle, Protonot. Apost.VIVALLIS CHALCENSISIn Mexico nova conditur dioecesis Vallis Chalcensis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMVenerabilis Frater Iosephus Maria Hernández González, tunc sacrorumAntistes Netzahualcoyötlensis, audita Conferentia episcopali Mexicana, abhac Apostolica Sede petivit ut quodam distracto territorio a circumscriptioneecclesiastica sua nova dioecesis conderetur quo satius provideretur spiritualibono Christifidelium ibidem commorantium. Nos quidem, praehabito faventivoto Venerabilis Fratris Iosephi Bertello, Archiepiscopi titulo Urbis Sal viaeet in eadem Natione Apostolici Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopisadmotae postulationi animarum saluti valde profuturae libenter concedendumesse putamus. De plenitudine igitur Nostrae potestatis sequentiadecernimus. A dioecesi Netzahualcoyotlensi separamus integrum territorium,prout praesens civili lege circumscibitur, municipiorum, quae patrio sermonenuncupantur: Amecameca, Atlautla, Ayapango, Cocotitlán, Choleo, Ecatzingo,Juchitepec, Ozumba, Temamatla, Tenango del Aire, Tepetlixpa, Tlalmananco,Valle de Chalco et partem nuncupatam Cuatro Vientos municipii Ixtapalucaatque ex ita distractis locis novam constituimus dioecesim Vallis Chalcensis,quae iisdem limitabitur finibus, quibus praedicta municipia, simul sumpta,nunc lege civili terminantur. Sic conditae dioecesis sedem in urbe Valle dei


Acta Ioannis Pauli Pp II 811Chalco ponimus, ibique exstans paroeciale templum, Deo dicatum in honoremSancti Ioannis Didaci, ad gradum et dignitatem cathedralis ecclesiae evehimusmandantes ut ibidem Capitulum Canonicorum, ad iuris normam, instituatur.Praeterea Ecclesiam Vallis Chalcensis suffraganeam facimus sedi Tlalepantlanae,episcopum vero iuri Archiepiscopi ibidem subicimus. Cetera verosecundum canonicas leges temperentur. Quae praescripsimus perficiendacommittimus memorato Venerabili Fratri Iosepho Bertello, vel, ipso a sedeabsente, illi, qui curat negotia Apostolicae Nuntiaturae in Mexico, eisdemtribuentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectumde quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum,onere imposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplar actus peractaeexsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc denique ConstitutionemNostram nunc et in posterum ratam esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die octavo mensis Iulii, annoDomini bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.£8 ANGELUS card. SODANO £8 IOANNES B. card. RESecretarius StatusLoco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 542.106Congr. pro Episcopis Praef.Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.VIIENGATIVENSISIn Columbia nova conditur dioecesis Engativensis.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMAd efficacius providendum spirituali bono Christifidelium, VenerabilisFrater Noster Petrus S.R.E. Cardinalis Rubiano Sáenz, Archiepiscopus Me-


812 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetropolita Bogotensis, audita Conferentia Episcoporum Columbiae, at) hacApostolica Sede petivit ut quodam distracto territorio a sua ecclesiasticacircumscriptione nova conderetur dioecesis. Nos, praehabito faventi votoVenerabilis Fratris Beniamini Stella, Archiepiscopi titulo Midilensis et inmemorata Natione Apostolici Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopis,admotae postulationi animarum saluti valde profuturae libenter concedendumesse putavimus. Summa igitur Nostra potestate sequentia decernimus.A Bogotensi archidioecesi separamus integrum territorium paroeciarumquae patrio sermone nuncupantur: Beato Juan Bautista Scalabrini; BeatoJuan XXIII; Cristo Sacerdote; Cristo, Luz de las Gentes; El Padre Nuestro; ElSantísimo Redentor; Jesucristo, Camino, Verdad y Vida; Jesús, Siervo de Yahveh;La Encarnación; La Inmaculada Concepción de Suba; Las Bienaventuranzas;Madre de la Divina Gracia; Madre del Redentor de Suba; Madre del VerboDivino; Nuestra Señora de Copacabana; Nuestra Señora de la Consolación; NuestraSeñora de la Reconciliación; Nuestra Señora de Lujan; Nuestra Señora delRosario de Cota; Nuestra Señora del Topo; San Agustín; San Anselmo; SanBasilio Magno; San Calixto; San Carlos Borromeo; San Dionisio; San FelipeApóstol; San Francisco de Bor ja; San Jerónimo; San Joaquín; San Juan Bautistade la Estrada; San Juan de Mata; San Juan Eudes; San Juan Evangelista;San Lorenzo, diácono y mártir; San Silvestre; San Simón Apóstol; Santa AngelaMerici; Santa Catalina de Siena; Santa Gertrudis; Santa Juana de Lestonnac;Santa Magdalena de Nagasaki; Santa María de los Siervos; Santa María delLago; Santa María Virgen; Santa Mariana de Jesús; Santo Tomás de Villanueva;Santos Gervasio y Protasio; Señor de la Misericordia; Todos los Santos etVerbo Divino, atque ex ita distracto territorio novam constituimus dioecesimEngativensem, iisdem limitatam finibus, quibus praedictae paroeciae simulsumptae nunc terminantur. Sic conditae Ecclesiae sedem episcopalem in urbe«Engativá» ponimus ibique exstans paroeciale templum, Deo in honoremSancti Ioannis Baptistae «de la Estrada» dicatum, ad gradum et dignitatemcathedralis ecclesiae evehimus, mandantes ut ibidem Canonicorum Capitulum,ad iuris normam, instituatur. Praeterea dioecesim Engativensem suffraganeamfacimus metropolitanae Sedi Bogotensi eiusque Episcopum metropoliticoiuri Archiepiscopi pro tempore ipsius metropolitanae Sedissubicimus. Cetera vero secundum canonicas leges temperentur. Haec omniaperficienda committimus Venerabili Fratri Beniamino Stella, quem diximus,vel, absente eo, illi, qui curat negotia Apostolicae Nuntiaturae in Columbia,eisdem tribuentes necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi,ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate consti-


Acta Ioannis Pauli Pp II 813tutum, onere imposito Congregationi pro Episcopis authenticum exemplaractus peractae exsecutionis, cum primum fas erit, mittendi. Hanc deniqueConstitutionem Nostram iugiter ratam esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto mensis Augusti, in festoTransfigurationis Domini, anno bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimoquinto.83 ANGELUS card. SODANO 83 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr. pro Episcopis Praef.Loco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 542.639Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Iosephus Conte, Protonot. Apost. s. n.VIIIFONTIBONENSISIn Columbia nova dioecesis Fontibonensis appellanda erigitur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMSuam eminet ob excellentiam Christi mysterium, quod Ecclesia omnibushominibus diligenter nuntiare conatur ut in Christum credant eiusque percipiantvitam. Qua de re sollicitus Venerabilis Frater Noster Petrus S.R.E.Cardinalis Rubiano Sáenz, Archiepiscopus Bogotensis, audita ConferentiaEpiscoporum Columbiae, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut, ad meliusconsulendum spirituali bono christifidelium sibi concreditorum, ex eiusdemarchidioecesis parte separata nova inde dioecesis erigeretur.Ideo, praehabito favorabili voto Venerabilis Fratris Beniamini Stella, Archiepiscopititulo Midilensis et in Columbia Apostolici Nuntii, audito consilioCongregationis pro Episcopis, decernimus huiusmodi preces excipiendas esse.Itaque de plenitudine Apostolicae Nostrae potestatis statuimus ut abarchidioecesi Bogotensi separetur integrum territorium paroeciarum vulgo


814 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialenuncupatarum: El Santísimo Sacramento; El Santo Cristo; Jesús Amor Misericordioso;La Ascensión del Señor; Madre de la Divina Providencia; Madre delas Misiones; Madre y Reina del Carmelo; Maria, Madre de la Iglesia; María;Madre del Redentor de Casablanca; Nuestra Señora de Fontibón; Nuestra Señorade la Caridad; Nuestra Señora de la Laguna; Nuestra Señora de la Macarena;Nuestra Señora de la Medalla Milagrosa; Nuestra Señora de la Purísima Concepción;Nuestra Señora de la Salud; Nuestra Señora del Amparo; Nuestra Señoradel Tránsito; San Andrés; San Cayetano; San Eugenio; San Felipe deJesús; San Ignacio de Antioquia; San José de Fontibón; San Juan de la Cruz;San Juan Macias; San Justino Mártir; San Leonardo Murialdo; San Mauricio;San Pablo Mihi; San Patricio; San Pío X; San Roberto Belarmino; San RoqueGonzález; Santa Bernardita; Santa Engracia; Santa Juana de Arco; Santa Luisade Manilae; Santa Margarita María de Alacoque; Santa María de Pilar; SantiagoApóstol; Santo Tomás Moro; Santos Apóstoles Pedro y Pablo; Santos Ciriloy Metodio. Ex ita definito territorio novam dioecesim Fontibonensem appellandamconstituimus, cuius sedem in loco vulgo dicto Fontibón ponimus actemplum paroeciale ibidem exstans, Deo in honorem Sancti Iacobi Apostolidicatum, ad gradum et dignitatem Ecclesiae Cathedralis evehimus, iuribus acprivilegiis concessis quae ad eiusmodi templa spectant. Novam quidem dioecesimFontibonensem metropolitanae Ecclesiae Bogotensi suffraganeam constituimuseiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopi eiusdem Ecclesiaemetropolitanae pro tempore subicimus. Quod autem ad novaedioecesis pertinet regimen, clerum et Seminarii alumnos, congruam institutionem,bonorum ecclesiasticorum administrationem, sede vacante administratoriselectionem, fidelium iura horumque similia, serventur praescriptaIuris Canonici. Documenta et acta quae conditam hanc dioecesim respiciunt,ad eandem Curiam mittantur ibique in tabulario serventur.Ad haec omnia perficienda delegamus Venerabilem Fratrem BeniaminumStella, Archiepiscopum titulo Midilensem et in Columbia Apostolicum Nuntium,vel, ipso absente, negotiorum Sanctae Sedis in eadem Natione gestorem,cui sane necessarias et opportunas tribuimus facultates etiam subdelegandi,ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitateconstitutum, onere imposito remittendi ad Congregationem pro Episcopis,cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis.Has denique Litteras Nostras ratas et firmas esse nunc et in posterumvolumus, quibuslibet rebus non obstantibus.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 815Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die sexto mensis Augusti, in festoTransfigurationis Domini, anno bismillesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimoquinto.£8 ANGELUS card. SODANO £8 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr. pro Episcopis PraefLoco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n, 542.640Leonardus Erriquenz, Protonot. Apost.Iosephus Conte, Protonot. Apost. s. n.IXSOACHAËNSISEx archidioecesi Bogotensi in Columbia quodam distracto territorio, nova dioecesisSoachaënsis appellanda erigitur.IOANNES PAULUS EPISCOPUSSERVUS SERVORUM DEIAD PERPETUAM REI MEMORIAMFrequenter fieri solet ut Ecclesiarum particularium utilitas, quae quidemmultis ex causis oriri potest, Nobis suadeat ut earundem pastoralibus necessitatibusquamprimum subveniamus. Cum vero Venerabilis Frater NosterPetrus S.R.E. Card. Rubiano Sáenz, archiepiscopus Bogotensis, audita ConferentiaEpiscoporum Columbiae, a Nobis petiverit ut, dismembrato ecclesiasticaecircumscriptionis sibi concreditae territorio, nova exinde erigereturdioecesis, preces illius excipiendas censuimus. Itaque, praehabito faventi votoVenerabilis Fratris Beniamini Stella, archiepiscopi Midilensis et in RepublicaColumbiana Apostolici Nuntii, de consilio Congregationis pro Episcopis,Apostolica Nostra potestate haec quae sequuntur decernimus: ab archidioecesiBogotensi distrahimus integrum territorium paroeciarum: Apóstol SanMateo; Beato Federico Ozanán; Divino Niño Jesús de Praga; Divino Niño Jesúsde Soacha; El Cristo Doliente; El Señor de la Buena Esperanza; Jesucristo,Nuestra Paz; Jesús, Buen Samaritano; María Inmaculada; Nuestra Señora delas Misericordias; Nuestra Señora de los Andes; Nuestra Señora de Montserrat;


816 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNuestra Señora del Ave María; Nuestra Señora del Carmen de Sibaté; PadreMisericordioso; San Antonio María Claret; San Bernardino - Soacha; San Bernardinode Bosa; San Ezequiel Moreno; San José de Soacha; San Juan Nepomuceno;San Luis María Grignón de Monfort; San Matías Apóstol; San SimónStock; Santa María Bertilla; Santa María de Cana; Santa María de la Asunciónde Soacha; Santa María de Nazaret et Todos los Angeles, atque ex ita distractoterritorio novam dioecesim, Soachaënsem appellandam, iisdemque circumscriptamfinibus quibus praefatae paroeciae simul sumptae terminantur, erigimusac constituimus; quam dioecesim metropolitanae Ecclesiae Bogotensisuffraganeam facimus eiusque Episcopum metropolitico iuri Archiepiscopieiusdem Sedis pro tempore subicimus. Huius novae dioecesis sedem in locovulgo nuncupato Soacha statuimus, templumque paroeciale, ibi exstans, inhonorem «Iesu Christi, nostrae pacis» constitutum, ad gradum et dignitatemEcclesiae cathedralis evehimus, cunctis additis iuribus et privilegiis quae adid genus aedes pertinent. Cetera vero secundum canonicas leges temperentur.Haec quae statuimus perficienda committimus Venerabili FratriBeniamino Stella, quem diximus, vel, ipso a sede absente, negotiorum SanctaeSedis ibidem curatori, tribuentes necessarias et opportunas facultatesetiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiasticadignitate constitutum, onere imposito ad Congregationem pro Episcopisauthenticum exemplar actus peractae exsecutionis, cum primum fas erit,remittendi. Hanc denique Constitutionem Nostram nunc et in posterum ratamesse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die vi mensis Augusti, in festoTransfigurationis Domini, anno bis millesimo tertio, Pontificatus Nostri vicesimoquinto.83 ANGELUS card. SODANO 83 IOANNES B. card. RESecretarius StatusCongr, pro Episcopis Praef.Loco £8 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 542.641Marcellus Rossetti, Protonot. Apost.Brennus Chestle, Protonot. Apost.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 817LITTERAE<strong>APOSTOLICAE</strong>IVenerabili Dei Servo Paolo Petro Gojdic Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Non diligamus verbo nec lingua sed inopere et veritate» (1 Io 3,18).Venerabilis Dei Servus Paulus Petrus Gojdic per sanguinis effusionemsuam testatus est erga Dominum fidelitatem ac simul in Ecclesiam Pontificemque amorem. Animose enim ipse pertulit productam aerumnarum seriemac tandem mortem, ne Christum pernegaret neve cum Episcopo Romanocommunionem perfringeret.Dei Servus die xvn mensis Iulii anno MDCCCLXXXVIII in oppido RuskéPekVany Presoviensis provinciae in Slovachia ortus est. Adulescens sacerdotalemvocationem coluit atque, theologicis disciplinis edoctus, die xxvn mensisAugusti anno MCMXI ordine sacro auctus est. Ingressus est proinde OrdinemBasilianum S. Iosaphat atque ibidem nomen sibi sumpsit Paulum. Eiasceticam vitam exigendi voluntas erat, sed de eo alia erat Domini proposita.Etenim Eparchiae Presoviensis electus est Administrator Apostolicus, atquepaucos post menses Harpasenus titulo est nominatus Episcopus. Die xxvmensis Martii anno MCMXXVII episcopalem consecrationem recepit. Episcopusproinde Presoviensis nominatus, dioecesim pastorali caritate, aequabilitate,mirabili prudentia moderatus est, licet illius temporis condiciones essent adversae.In Dei misericordia nisus, suam fidem per assiduam precationem ergasacram Eucharistiam, Virginem Sanctissimam, Sacrum Iesu Cor per devotionemaluit. Omni ope adlaboravit ut fidelium spiritalis vita promovereturipsisque christiana institutio convenienter suppeditaretur. In pastorali ministerioexplicando usque studuit ut constitutum propositum adimpleretur:« Deo iuvante pupillorum pater, pauperum auxiliatur afflictorum que solatorfieri volo». Humilis erga omnes atque affabilis, «hominem aurei cordis» commeruitse vocari. Alterum post bellum mundanum communistarum potestatesrerum potitae, voluerunt ut omnes Graeci catholici in Ecclesiam orthodoxamintrarent, sed Dei Servus, tametsi minis iniuriisque afficeretur,unitatis cum Romano Pontifice vinculum solvere noluit. Hunc propter moremcommunistarum regimini veluti stimulum quoddam ille evasit. Quaproptercaptus est atque iudicio ficto peracto, quod mense Ianuario anno MCMLI54 - AAS


818 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeactum est, ad sempiterna vincula est damnatus. In carcere vexationes iniuriasqueomne genus passus est, atque iniuriis simul, sine ratione illatis, estproscissus, quas ipse mira fortitudine pertulit, sine lamentis atque suis persecutoribusignoscens. Usque precabatur atque clam sacram synaxim celebrabat.Libertas ei oblata est pro subsidiaria condicione munus accipiendiPatriarchae Ecclesiae orthodoxae Cecoslovachiae, sed ipse, aeternis bonispellectus, mortem abiurationi praetulit. Die xvn mensis Iulii anno MCMLX invaletudinario carceris Leopoldoviensis in Slovachia ob morbos ac vexationesacceptas emisit spiritum. Martyrii fama increbrescente, anno MCMXCIX PresoviensisEpiscopus beatificationis causam incohavit seu martyrii declarationem.His a iure statutis perfectis rebus, die xxvni mensis Septembris huiusanni prodiit Decretum super martyrio. Statuimus ideo ut beatificationis ritusRomae subsequenti die iv mensis Novembris celebraretur.Hodie igitur in foro ante Patriarchalem Basilicam Vaticanam, inter Missarumsollemnia hanc ediximus formulam:«Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Hirka, Episcopi Presoviensis,Petri Iacobi Nonis, Episcopi Vicentini, Georgii Ferreira da Costa Ortiga,Archiepiscopi Bracarensis, Ioannis Aloisii Cardinalis Cipriani Thorne, ArchiepiscopiLimani, Michaelis Cardinalis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani, etIoannis Mariae Uriarte Goricelaya, Episcopi Sancti Sebastiani, necnon plurimorumaliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate NostraApostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Paulus Petrus Gojdic,Methodius Dominicus Trcka, Ioannes Antonius Farina; BartholomaeusFernandes dos Mártires, Aloisius Tezza, Paulus Manna, Caietana Sterni etMaria Pilar Izquierdo Albero Beatorum nomine in posterum appellentureorumque festum: Pauli Petri Gojdic die decima septima Iulii, Methodii DominiciTrcka die vicesima quinta Augusti, Ioannis Antonii Farina die decimaquarta Ianuarii, Bartholomaei Fernandes dos Mártires die decima octavaIulii, Aloisii Tezza die vicesima sexta Septembris, Pauli Manna die decimasexta Ianuarii, Caietan ae Sterni die vicesima sexta Novembris et Mariae PilarIzquierdo Albero die vicesima septima Iulii in locis et modis iure statutisquotannis celebrari possit. In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».Coram omnibus hominibus fulgens habetur exemplar praeclarus hic virsacerque minister, qui totam suam exegit vitam ad Dei hominumque profectumnaviter operando, quique strenue cum Romano Pontifice EcclesiaqueCatholica vinculum tuitus est atque insignis fidei exstitit testis, salutiferaDomini dona et Evangelii monitiones exhibens cunctis.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 819Sueta demum oratione habita de vita, virtutibus ac operibus Beatorum,quos modo publice diximus, eos venerati sumus summaque Ipsi cum religioneprimi invocavimus.Quae autem decrevimus, volumus nunc et in posterum tempus vim habere,contrariis rebus quibuslibet non officientibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensisNovembris, anno Domini MMI, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.De mandato Summi PontificisLoco 68 SigilliIn Secret. Status tab., n. 505.524£8 ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusIIVenerabili Dei Servo Artemidi Zatti Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — « Domine [...] quando te vidimus infirmum[...] et venimus ad te? Et respondens rex dicet illis: Amen dico vobis, quamdiufecistis uni de his fratribus meis minimis, mihi fecistis» (Mt 25,39-40).Hanc doctrinam usque tenuit Artemi des Zatti, qui in omnibus aegrotis,suae curae demandatis, ipsum Christi vultum respicit, ad hanc rem modumetiam aptans loquendi, cum exempli causa suscipit puerum duodecim annorum,vestimentum quaerit «Iesu duodecim annorum». Die xn mensis Octobrisanno MDCCCLXXX in oppido Boretto Regiensis urbis a pientissima operosaquefamilia natus est. Re familiari premente, anno MDCCGXCVII Argentinampetit, nominatim Sinum Album. Hic Artemis adulescens Societatis S. FrancisciSalesii sodales novit, cuius conditoris S. Ioannis Bosco pellectus esteffigie. Anno ideo MCM se confert in oppidum Bernal illud affectans Institutum.Liberali instructus studiosoque ingenio cuidam phthisi correpto assidetatque eadem lue afficitur. Mittitur igitur ad valetudinarium quod est in urbeViedma sanitatis reciperandae causa. Inibi, Beatae Virginis Mariae beneficio,quam filiali modo colit, sanatur atque gratiarum agendarum gratia vitamtotam suam aegrotis curandis dicat. Die xi mensis Ianuarii anno MCMVIHveluti Coadiutor, religiosus scilicet laicus, vota nuncupat religiosa ipsequedie VIII mensis Februarii anno MCMXI vota perpetua facit. Valetudinarii praesesclara caritatis operositatisque praebet exempla atque operam dat ut ne-


820 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecessaria aegrotis suppeditentur. Adulescentem macrocephalum mulieremquemutam valde dilexit. Totum se aegrotis addicit, quos perite curare" studet,artem valetudinariam ac pharmacopolae discens. Aegrotos quoque curareinnititur qui in urbe versantur. Birota vectus gurgustia visit suburbana,omnibus signa impertiens sui amoris. At haec omnia nihil officiunt quominuscum Deo coniungatur ac pietatis actibus intersit. S. Ioannis Bosco mentemprorsus sectans, inter aegrotos familiares condiciones sanctamque laetitiaminstituendas curat ac omnibus simul de Deo loquitur, sui Instituti quasdamexcipiens traditiones. Mariae Auxiliatricis prorsus colit devotionem, corollamprecatoriam dicendam dum curat paratque mariales festos dies. Cuncti in eoquandam Dei imaginem vident, medici etiam, quorum nonnulli religionemrespuentes eiusdem agendi ratione moventur. Praestabili oboedientia valetudinariumsolo aequatum admittit ipseque patienter translationis difficultatestolerat atque novi primigenam aedificii incommoditatem sustinet. In eo septuagintaannos nato tumorem detegunt. Paucos post menses serenus suiqueconscius de hoc mundo die xv mensis Martii anno MCMLI demigra vit.Eius sanctitatis fama post mortem increbrescit. Ipse « sanctus Patagoniaevaletudinarius » putatur. Anno MCMLXXX Sinus Albi Episcopus de eius vita,virtutibus sanctitatisque fama incohavit inquisitionem. Die vii mensis Iuliianno MCMXCVII Nos Ipsi eius virtutes heroum in modum exercitas agnovimus.Anno MCMXCViii in Bonaerensi urbe dioecesana inquisitio de quadam sanationeperficitur, quae anno MCMLXXX evenit eaque Venerabilis Dei Servi intercessioniadscripta. Die xxiv mensis Aprilis anno MMI Nobis coram Decretumde miraculo foras emittitur. Itaque statuimus ut Beatificationis ritus Romaedie xiv mensis Aprilis anno MMII celebraretur.Hodie igitur inter sacra hanc ediximus formulam:«Nos, vota Fratrum Nostrorum Michaelis Giordano, Archiepiscopi Neapolitani,Iulii Sanguineti, Episcopi Brixiensis, Petri Cardinalis RubianoSaenz, Archiepiscopi Bogotensis, Caroli Iosephi Náñez, Archiepiscopi Cordubensisin Argentina, Marcelli Angeli Melani, Episcopi Neuqueniani etAdministratoris Apostolici Viedmensis, et Romani Arrieta Villalobos, ArchiepiscopiSancti Iosephi in Costarica, necnon plurimorum aliorum Fratrumin episcopatu multorumque christifidelium explentes, de Congregationisde Causis Sanctorum consulto, Auctoritate Nostra Apostolicafacultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei Caietanus Errico, LudovicusPavoni, Aloisius Variara, Maria a Transitu a Iesu Sacramentato, ArtemidesZatti et Maria Romero Meneses Beatorum nomine in posterum appellentur,eorumque festum: Caietani Errico die vicesima nona Octobris, Ludovici


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 821Pavoni die vicesima octava Maii, Aloisii Variara die decima quinta Ianuarii,Mariae a Transitu a Iesu Sacramentato die vicesima quinta Augusti, ArtemidisZatti die decima quinta Martii, et Mariae Romero Meneses die septimaIulii in locis et modis iure statutis quotannis celebrari possit. In nominePatris et Filii et Spiritus Sancti ».Coram omnibus hominibus fulgens habetur exemplar praeclarus hic vir,unde catholica fides ac probanda opera usque proferantur quae quam plurimoshomines afficiant, quo cuncti supernis firmati praesidiis, salutifera Dominidona et Evangelii bona prolixius adipiscantur.Quod autem decrevimus volumus et nunc et in posterum vim habere,contrariis minime efficientibus rebus quibuslibet.Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xrv mensis Aprilis anno DominiMMii, Pontificatus Nostri vicesimo quarto._Loco 88 SigilliIn Secret. Status tab., n. 514.256De mandato Summi Pontificis68 ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusIIIVenerabili Dei Servo Ioanni Beyzym Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Nam si evangelizavero, non est mihigloria; necessitas enim mihi incumbit» (1 Cor 9,16).Concilium Oecumenicum Vaticanum II aperte asserit opus evangelizationisofficium esse Populi Dei fundamentale (cfr Decretum de activitate missionaliEcclesiae Ad gentes, n. 35). Saeculorum enim decursu plurimi christianialacrem missionalem exercuerunt navitatem. Quorum in numerum sinedubio Venerabilis ille Dei Servus Ioannes Beyzym est ascribendus, qui priusPoloniae inter iuvenes studiosam educationis operam explevit, deinde veroMada fratribus leprosis se dedit atque salvificum Christi nuntiumdiligenter proclamavit. Fidelis ille Ecclesiae filius in Orientali Polonia, tunctemporis Russiae subiecta, loco vulgo Beyzymy Wielkie die xv mensis Maiianno MDCCCL est ortus. Parentes, genere nobiles, solidam filio dederunt christianamqueformationem. Anno MDCCCLXIII, ob irritam adversus Russos seditionem,pater eius in exteras emigravit nationes; Ioannes vero varios suscepit


822 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialelabores ut familiam sustentaret. Lyceum frequentans vocari persensit ad seDomino omnino vovendum. Mense Decembri anno MDCCCLXXII novitiatumSocietatis Iesu in loco Stara Wieś est ingressus atque, aliquot post annos,prima nuncupavit vota. Tum philosophica tum theologica institutione expleta,die xxvi mensis Iulii sacro presbyteratus ordine est exornatus. Muneradeinde exercens studiorum praefecti et docentis apud Collegia in locis Tarnopolet Chyrów peculiari eminuit opera pro bono iuvenum qui in arduis vetabanturvitae condicionibus. De superiorum licentia, anno MDCCCXCVIII Madagascariampetiit ubi totum se tradidit vehementi frugiferoque leprosorumapostolatui. Die ac nocte adlaborabat ut aegrotorum dolores angustiasquelevaret eorumque sortis adiuncta transformaret. Consilium cepit valetudinariumaedificandi quod, innumeris superatis difficultatibus, anno MCMXI apertumest. Varia vitae discrimina oppetens, peculiarem fidem demonstravit,quam assidua pietate erga Eucharistiam et Beatam Virginem Mariam diligenteraluit. Spiritali in itinere beatitudinem aeternam assequi cupiebat,fiduciam ostendens in divinam Providentiam ac profundam animi tranquillitatem.Caritas Christi urgebat eum ad patriam relinquendam atque plurimaofficia obeunda pro spiritali corporalique leprosorum bono in quibus ille vultumipsius Redemptoris contemplari consueverat. Fideles suae pastorali curaeconcreditos sapienter direxit divina consilia prae oculis habens. Rebusterrenis hominumque honoribus spiritalem ubertatem anteponens, summavixit in paupertate, humilitate et oboedientia erga ecclesiasticam legem etmoderatorum praecepta. Laboribus morboque consumptus, die II mensis Octobrisanno MCMXII pie in Domino obdormivit.Sanctimoniae fama crescente post illius obitum, anno MCMLXXXIV inquisitiodioecesana apud Curiam Cracoviensem et Fianarantsoaènsem est incollata.Omnibus legibus diligenter expletis, Nobis coram die xxi mensis Decembrisanno MCMXCII declaratum est hunc Dei Servum virtutes theologales etcardinales iisque adnexas heroum in modum exercuisse. Die v mensis Iuliianno MMII decretum super miraculo prodiit quod eiusdem Venerabilis Serviintercessioni adsignatum erat. Statuimus igitur ut beatificationis ritus, occasionedata itineris Nostri Pastoralis, die XVIII mensis Augusti anno MMII Cracoviaeperageretur.Hodie igitur inter Missarum sollemnia hanc protulimus formulam:« Spełniając życzenie naszych braci Józefa Kardynała Glempa, ArcybiskupaMetropolity Warszawskiego, Józefa Michalika, Arcybiskupa Metropolity Przemyskiego,Franciszka Kardynała Macharskiego, Arcybiskupa Metropolity Krakowskiegoi Stanisława Gądeckiego, Arcybiskupa Metropolity Poznańskiego jak


Acta Ioannis Pauli Pp. II 823również wielu innych braci w biskupstwie oraz licznych wiernych, za radą KongregacjiSpraw Kanonizacyjnych, naszą, Władzą, Apostolską zezwalamy, abyodtąd Czcigodnym Sługom Bożym: Zygmuntowi Szczęsnemu Felińskiemu, JanowiBalickiemu, Janowi Beyzymowi oraz Sancji Szymkowiak przysługiwał tytułbłogosławionych, i aby ich święta obchodzono w miejscach i w sposób określonyprzez Brawo. Dla Zygmunta Szczęsnego Felińskiego będzie to corocznie 17 września,dla Jana Balickiego 24 października, dla Jana Beyzyma 12 października,a dla Sancji Szymkowiak 18 sierpnia.W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego ».Praeclarus hic vir insignes dedit religiosae pietatis operumque honorificorumtestificationes claramque in spiritali itinere significationem. Is ideo coramomnibus fulgens habetur exemplar, unde catholica fides et navitas usqueproferantur et quam plurimos homines attingant.Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firmaesse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Cracoviae, sub anulo Piscatoris, die XVIII mensis Augusti, annoDomini MMII, Pontificatus Nostri vicesimo quarto.Demandato Summi Pontificis£8 ANGELUS card. SODANOLoco 88 SigilliIn Secret. Status tab., n. 519.834SecretariusStatusIVVenerabili Dei Servo Andreae Hyacintho Longhin Beatorum honores decernuntur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — «Omnia omnibus me efficere ut IesuChristo omnes lucri faciam ecce hoc agere studeo, hoc meum propositum est».Hoc cum consilio Venerabilis Servus Dei Andreas Hyacinthus Longhinecclesiali communitati Tarvisinae se exhibuit. Ipse enim simili ardore atqueApostolus Paulus, qui omnium se fecit servum ut aliquem quovis modo servaret(cfr 1 Cor 9,22), sine intermissione nisus est ad Christum animas perducere;veritatis fuit praeco et vindex adversus omnem doctrinae errorem;sacerdotibus patrem se praestitit studiosumque pastorem universis fidelibuspastorali curae suae commendatis, quibus semper proximus adstitit praesertimdifficultatum temporibus. Hic Ecclesiae filius die XXII Novembris anno


824 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMDCCCLXiii apud Fiumicello di Campodarsego, provinciae ac dioecesis Patavinae,ortus est ex domo et familia rustica valdeque religiosa. Parentés iuvenisille in camporum operibus adiuvabat ac simul impense operam studiis navabatut solidam in cultu humano ac religione eruditionem adipisceretur. Iam apuero Sacramenta assidue percipiebat. Cum eius ad vitam sacerdotalem acreligiosam maturuisset vocatio, annos circiter xvi natus novitiatum introiitFratrum Minorum Capuccinorum apud Bassano del Grappa, nomenque Andreamin Ordine sumpsit. Iam hoc tempore moribus suis in exemplum praestabat,praesertim humilitate ac studio omnibus in iis rebus quae cultumrespiciebant Domino reddendum. Die xxvm mensis Augusti anno MDCCCLXXXtemporaria nuncupavit vota tribusque post annis sollemnia. Studiis fructuoseperactis, sacerdos est die xix mensis Iunii anno MDCCCLXXXVI initiatus. Deindeplures annos munere est spiritalis moderatoris ac iuvenum Capuccinorummagistri perfunctus, cum sapiens emineret dux et certus. Anno MCMII provincialisminister est destinatus. Episcopum eum Tarvisinum fieri voluit die xnimensis Aprilis anno MCMIV sanctus Pius x quem ipse intime cognovit. Romaepaucis transactis diebus episcopatu est auctus. Suum persequens ministeriumeffulgebat ob efficacitatem ardoremque praedicandi. Singulari sollicitudinecatechesim curabat tum iuvenum tum etiam seniorum. DioecesanumSeminarium redintegravit atque cleri spiritalia exercitia fovit secundum institutionisformam a se ipso quotannis excogitatam. Pastoralem sacerdotumactuositatem definitis monitionibus dirigebat quarum exsecutionem temporevisitationum pastoralium comprobabat. Magni industriam laicatus catholiciaestimabat quos valde incitabat ut socialem Ecclesiae doctrinam ad effectumdeducerent. Flagrante bello MCMXV-MCMXVIII paterno animo pauperibusopitulabatur et profugis. Maximo etiam instante periculo recusabat ne suamdesereret dioecesim ut maxime indigentibus auxilio esse posset ac solacioidemque ut facerent sacerdotes hortabatur. Profligato denique bello opusprovexit restitutionis morum ac rerum et omnes monuit societatem ut exstruerentsuper solida Evangelici nuntii fundamenta, non super opinationesmendaces. Institutorum catholicorum operam incitabat nec non confraternitatumpiarumque consociationum. Aliquamdiu dioecesis Patavinae etiamApostolicus fuit Administrator ac deinde pariter archidioecesis UtinensisApostolicus Administrator et Visitator. Firmae vir fidei per sacram Liturgiameandem illam aluit virtutem sicut etiam per precationem perpetuam,pietatem erga Sanctissimum Sacramentum ac Virginem Mariam, tandem perlectionem Verbi Dei ac ponderationem. Oculos semper defigebat bonis incaelestibus suosque fideles adhortabatur ne « bona animae neglegerent ». Hominesdolore conflictatos sustentabat dum fiduciam de Domini tutela instillabat.Valetudinaria crebro invisebat et orphanotrophia tum etiam carceres ut


Acta Ioannis Pauli Pp. II 825lucis Christi consolationem adflictis praeberet. Tarvisinam prudenter gubernavitdioecesim et, priusquam graviora caperet consilia, humili animo adiumentumpetebat aliorum illuminatorum et idoneorum. Quotquot ad eumconsilium petituri decurrebant numquam non opportuna excipiebant monita.Iudicia prolaturus non se sinebat peculiaribus amicitiis aut favore ergaquemquam permoveri. Superioribus ecclesiasticis docilem semper se praebuitatque etiam observantem auctoritatum civilium. Vehementer numquam dubitavitreclamare quotiens Ecclesiae aut fidelium violabantur iura. Fortitudinemdemonstrabat cum resisteret impulsionibus contra clerum et etiammassonicis quae eo tempore percrebrescebant. Velut germanus frater Franciscalissobriam transegit vitam asperisque sese subiecit paenitentiis paupertatemac simplicitatem factitans. Propriam cohibuit indolem quae suapte naturavehementior erat. Fatigationibus pro Christi Regno susceptis ipse iamabsumptus autumno anni MCMXXXV subiit arteriosclerosim progredientemnonnullisque post mensibus etiam lateris dexteri paralysim. Cum decumberet,licet suam deprimentem animadvertere condicionem numquam lamentumsustulit et valde eos permovit qui ei adsistebant. Inter Domini brachiadie XXVI Iunii anno MCMXXXVI pientissime obdormivit. Propter diffusam sanctitatisfamam anno MCMLXIV Processus Informativus incohatus est et annoMCMLXVii terminatus. Omnibus rite completis, quae ius hac de re statuit,coram Nobis prodiit Decretum super virtutibus heroum in modum exercitisdie XXI Decembris MCMXCVIII anno ac deinde Decretum super miraculo diexxiii Aprilis anno MMII est approbatum. Constituimus igitur ut beatificationisritus Romae die xx subsequentis mensis Octobris perageretur.Hodie igitur inter Missarum sollemnia in area Sancti Petri hanc protulimusformulam:«Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Baptistae Odama, ArchiepiscopiGuluensis, Pauli Magnani, Episcopi Tarvisini, Severini Cardinalis Poletto,Archiepiscopi Taurinensis, Iacobi Barabino, Episcopi Ventimiliensis-SanctiRomuli, et Antonii Mattiazzo, Archiepiscopi-Episcopi Patavini, necnon plurimorumaliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate NostraApostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei David Okelo et GildoIrwa, Andreas Hyacinthus Longhin, Marcus Antonius Durando, Maria aPassione Helena Maria de Chappotin de Neuville et Liduina Meneguzzi Beatorumnomine in posterum appellentur, eorumque festum: Davidis Okelo etGildonis Irwa die vicesima Octobris, Andreae Hyacinthi Longhin die vicesimasexta Iunii, Marci Antonii Durando die decima Decembris, Mariae aPassione Helenae Mariae de Chappotin de Neuville die decima quinta No-


826 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialevembris et Liduinae Meneguzzi die secunda Decembris in locis et modis iurestatutis quotannis celebrari possit.In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti».Praeterea, quem ad modum numquam non Nobis accidit, etiam nunc,praeclara offertur optandi precandi que occasio ut huius Beati Caelitis agnitusab Ecclesia honor plurimum quidem conferat non modo ad christifideliumaugendam pietatem verum etiam eorum ad roborandam fidem, cum viderintquantum hodie quoque sanctitas valeat eiusque proficiat in terris testificatio.Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firmaesse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Romae, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Octobris, anno DominiMMII, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.De mandato Summi PontificisLoco 83 SigilliIn Secret. Status tab., n. 530.323£8 ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusVVenerabili Dei Servae Mariae a Passione natae Helenae Mariae Philippinae deChappotin de Neuville caelitum Beatarum tribuitur dignitas.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — « Unus (...) Deus, unus et mediator Dei ethominum, homo Christus Iesus, qui dedit redemptionem semetipsum proomnibus» (1 Tim 2, 5-6).Ex sibi divinitus credito munere vocatur Ecclesia ut universis hominibussalutis perferat nuntium, unde Redemptionis beneficiis a Christo effectaeperfrui valeant (cfr. Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Decretum deactivitate missionali Ecclesiae Ad gentes, n. 5). Huic ipsi evangelizandi operaecontulit suas partes Maria a Passione, Helena Maria Philippina de Chappotinde Neuville baptizata, per caritatem actuosam unicumque sese devovendistudium. Ita profecto quod a Deo receperat aliis tradidit.Haec nata est Christi testis die xxi mensis Maii anno MDCCCXXXIX in urbeGalliae Nannetensi nobili quidem ac religiosa de stirpe. Post pueritiam, ubidocumenta eminentis spiritualitatis reddidit, ad vitae propositum franciscalesese allici sensit et mense Decembri anno MDCCCLX adnuente prius loci episco-


Acta Ioannis Pauli Pp. II 827po coenobium intravit Virginum Claralium. Cum esset adhuc postulans, aSpiritu intus impulsa se pro Pontifice hostiam obtulit sed paulo post graviconflictata morbo claustrum deserere debuit. Ut denique convaluit, suo aconfessario est ad Societatem Mariae Reparatricis directa quam annoMDCCCLXiv est ingressa. Adhuc etiam novicia in Indiam est emissa videlicetin Apostolicum Vicariatum Madurensem. Sedula virtutum exercitatio cumclaris eius naturae dotibus coniuncta plane effecit ut magnam passim experireturaestimationem. Paucis propterea suum post adventum annis creataantistita illius loci est ac deinde trium monasteriorum praefecta provincialis.Ea igitur praeeunte complura caritatis opera sunt completa, qualia fueruntscholae et orphanorum hospitia et asyla. Sagaci quidem sua moderationetranquillitatem reducere potuit in provinciam illam missionalem quae variistunc turbabatur dissensionibus internis. Plures propter subsequentes difficultateset calumniosas accusationes ipsam deseruit Societatem Mariae Reparatricisnonnullisque cum sociis in tutelam concessit Vicarii Apostolici Coimbaturensis,quo deinde persuadente Romam se contulit ut Pontifici Beato PioIX suam exhiberet vitae religiosae adhuc ducendae voluntatem, vi igitur dieIanuarii mensis anno MDCCCLXXVII necessariam Beatissimus Pater concessitapprobationem sicque Congregatio Missionariarum Mariae est coorta cuiusVenerabilis Serva Dei novitiatum in Gallia apud locum « Saint Brieuc » condidit.Quibusdam vehementer eam oppugnantibus anno MDCCCLXXXIII officioantistitae est privata verumtamen post inquisitionem a Leone XIII mandatamut eventurum et factorum natura statueretur, agnita est illa plane innocensiterumque electa ad munus illud explendum quod ei immerito eratabreptum. Ab ea excitata religiosa familia die xn mensis Augusti annoMDCCCLXXXV Ordini Fratrum Minorum est commendata novo nomine sumpto«Franciscanarum Missionariarum Mariae». Eodem praeterea die laudis prodiitDecretum deindeque sunt comprobatae Constitutiones. Progredientibusannis tam intra quam extra Continentem Europae terram complures apertaesunt domus quas Dei Serva crebro invisebat. Anno MCM martyrio funditusconturbata est quod in Sinis septem eius religiosae sorores pertulerunt quasquidem Nos ipsi Kalendis Octobribus Iubilaei Anno MM in Sanctarum albumrettulimus una cum plurimis aliis fidei testibus. Ubicumque acciderat ut ipsaoperaretur, suam sine dubitatione fidem in Christum atque Ecclesiam esttestificata. Vitam praeterea spiritualem per Eucharistiae sacramenti adorationemaluit nec non fervidam ac perpetuam precationem, tum etiam perlectionem et ponderationem Dei Verbi Patrumque Ecclesiae operum. VirginiSanctissimae teneram devotionem in filiae modum nutrivit cuius exemplumsectari voluit sese Domini consiliis tota committenda. Pacem interiorem, cumfidenter se in Dei manibus relinqueret, semper inveniebat. Uti hostiam sese


828 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeobtulit Christum in Ipsius Paschali mysterio imitata suasque omnes proRegno Dei profudit vires nec non hominum aeterna salute. Immenso paupereset desertos atque derelictos amore prosequebatur. Congregationem, cuiinitium dedit, prudenter gubernavit propriarumque spiritualium filiarumstudiose curavit institutionem. Ecclesiae leges in exemplum asservavit necnon Instituti sui Regulam. Pro sociali iustitia etiam se impendebat, sibi cumpersuasisset hoc modo evangelizandi opus adiutum iri valde. Mulieris promotionemincitabat omniumque ad ordines sociales inferiores pertinentium.Constantem se in difficultatibus praebuit adfectu prorsus franciscali a semetipsa seiuncta omnibusque rerum divitiis. In humilitate vixit ac simplicitateatque evangelica implevit consilia. Fatigationibus complurium itinerum confectaatque vitae ipsius suae impendio consumpta post breviorem aegrotationemdie XV mensis Novembris anno MCMIV Sancti Remi obiit.Ob sanctitatis disseminatam famam anno MCMXVIII est Processus Informativussusceptus. Omnibus deinde rite, quae ius ipsum statuit, peractis Nostroin conspectu Decretum de virtutibus heroicis die xxvin mensis Iunii annoMCMic prodiit ac deinde super miraculo Decretum comprobavimus die Aprilisxxiii anno MMII, cum simul ritus beatificationis constituimus ut Romae subsequentidie XX Octobris mensis concelebraretur.Hodie igitur inter Missarum sollemnia in area Sancti Petri hanc protulimusformulam:«Nos, vota Fratrum Nostrorum Ioannis Baptistae Odama, ArchiepiscopiGuluensis, Pauli Magnam, Episcopi Tarvisini, Severini Cardinalis Poletto,Archiepiscopi Taurinensis, Iacobi Barabino, Episcopi Ventimiliensis-SanctiRomuli, et Antonii Mattiazzo, Archiepiscopi-Episcopi Patavini, necnon plurimorumaliorum Fratrum in episcopatu multorumque christifidelium explentes,de Congregationis de Causis Sanctorum consulto, Auctoritate NostraApostolica facultatem facimus ut Venerabiles Servi Dei David Okelo et GildoIrwa, Andreas Hyacinthus Longhin, Marcus Antonius Durando, Maria aPassione Helena Maria de Chappotin de Neuville et Liduina Meneguzzi Beatorumnomine in posterum appellentur, eorumque festum:Davidis Okelo et Gildonis Irwa die vicesima Octobris, Andreae HyacinthiLonghin die vicesima sexta Iunii, Marci Antonii Durando die decima Decembris,Mariae a Passione Helenae Mariae de Chappotin de Neuville die decimaquinta Novembris et Liduinae Meneguzzi die secunda Decembris in locis etmodis iure statutis quotannis celebrari possit.In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti ».Quibus prolatis verbis, pio quidem studio orationem habuimus qua tumeximiam huius beatae vitam laudibus extulimus, tum singulas simul christianasvirtutes. Nos deinde publice pariter cum adstantibus cunctis illam sumus


Acta Ioannis Pauli Pp. II 829venerati et consentanea nimirum prece Ipsi primi eam in adiutorium omniumnostrum invocavimus.Quae autem his Litteris decrevimus, nunc et in posterum rata et firmaesse volumus, contrariis quibuslibet rebus minime obstantibus.Datum Romae, sub anulo Piscatoris, die xx mensis Octobris, anno MMII,Pontificatus Nostri quinto et vicesimo.Loco 83 SigilliIn Secret. Status tab., n. 530.580De mandato Summi Pontificis83 ANGELUS card. SODANOSecretarius StatusVIIn Republica Democratica Timoriae Orientalis Nuntiatura Apostolica conditur.IOANNES PAULUS PP. IIAd perpetuam rei memoriam. — Ad plenius confirmandas necessitudinisrationes, quae inter hanc Apostolicam Sedem et Rempublicam DemocraticamTimoriae Orientalis feliciter sunt initae, simulque ad aptius providendumevangelizationis operi atque spirituali regimini catholicorum fideliumillic degentium, Nobis peropportunum videtur in memorata Natione ApostolicamNuntiaturam condere. De communi igitur utriusque partis voto, auditaquoque Congregatione pro Gentium Evangelizatione, summa Nostra potestateharumque Litterarum virtute in Republica Democratica Timoriae OrientalisNuntiaturam Apostolicam constituimus, factis omnibus iuribus, privilegiis,honoribus, praerogativis et indultis, quae huiusmodi Legationum,praesertim earum sub iurisdictione Congregationis, quam diximus, propriasunt, mandantes ut eius sedes in urbe Diliensi ponatur. Has denique Litteras,in forma Brevis maioris expeditas, iugiter ratas esse volumus, contrariis quibuslibetrebus non obstantibus.Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxivmensis Iunii, anno Domini MMIII, Pontificatus Nostri vicesimo quinto.Loco 83 PlumbiIn Secret. Status tab., n. 542.060De mandato Summi Pontificis83 ANGELUS card. SODANOSecretarius Status


830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCONVENTIOINTER APOSTOLICAM SEDEM ET ITALIAMDE PREVIDENTIA SOCIALILa Santa Sede e la Repubblica Italianaanimate dal desiderio di regolare i mutui rapporti nel campo della sicurezzasociale, tenuto conto della specificità della Santa Sede e della particolarità deisuoi rapporti con l'Italia, hanno convenuto di concludere in proposito unaConvenzione ed hanno concordato quindi le seguenti disposizioni.TITOLO IDISPOSIZIONI GENERALIArticolo 1Definizioni1. Ai fini della presente Convenzione i termini sottoindicati hanno il seguentesignificato:a) « Parti contraenti »: la Santa Sede e la Repubblica Italiana;b) «Legislazione»: le leggi, i decreti, i regolamenti ed ogni altra disposizioneesistente o futura, concernenti i regimi ed i settori di sicurezza socialevigenti in ciascuna Parte contraente, elencati nell'articolo 2 della presenteConvenzione;c) « Autorità competente »:per quanto riguarda la Santa Sede:l'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica;per quanto riguarda la Repubblica Italiana:il Ministero del Lavoro e della Previdenza Sociale;il Ministero della Sanità, per le prestazioni sanitarie conseguenti agli infortunisul lavoro e malattie professionali.d) «Istituzione competente»: l'Istituzione alla quale l'interessato è iscrittoal momento della domanda di prestazioni o l'Istituzione nei cui confrontil'interessato ha diritto a prestazioni o ne avrebbe diritto se egli o i suoi


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 831familiari risiedessero sul territorio della Parte contraente nella quale taleIstituzione si trova;e) « Organismo di collegamento »: l'Ufficio incaricato dall'Autorità competentedi comunicare con l'omologo Ufficio dell'altra Parte e di fare da tramitecon le Istituzioni competenti delle due Parti contraenti, ai fini dell'applicazionedella presente Convenzione;/) « Parte competente »: la Parte contraente nel cui territorio si troval'Istituzione competente;g) «Lavoratori»: le persone di cui all'articolo 3 che possono far valereperiodi di assicurazione ai sensi delle legislazioni di cui all'articolo 2 dellapresente Convenzione;h) « Dipendenti vaticani »: i dipendenti della Santa Sede, dello Statodella Città del Vaticano, nonché degli Enti centrali della Chiesa Cattolicae degli Enti gestiti direttamente dalla Santa Sede indicati nell'elenco daallegarsi all'«Accordo Amministrativo di applicazione» di cui all'articolo34, che potrà essere aggiornato dall'Amministrazione del Patrimonio dellaSede Apostolica in accordo con il Ministero del Lavoro e della PrevidenzaSociale;i) «Familiari»: le persone definite o riconosciute come tali dalla legislazionedi ciascuna delle Parti contraenti;l) «Superstiti»: le persone definite come tali dalla legislazione di ciascunadelle Parti contraenti;m) «Residenza»: dimora abituale;n) « Soggiorno »: dimora temporanea;o) «Periodi di assicurazione»: periodi di contribuzione, di occupazione oassimilati, così come definiti o presi in considerazione dalla legislazione dellaParte contraente in base alla quale sono stati compiuti;p) « Prestazioni in denaro »: le prestazioni economiche stabilite dallalegislazione applicabile e tutti i supplementi e gli aumenti previsti da dettalegislazione, nonché le prestazioni in capitale sostitutive delle pensioni orendite;q) «Prestazioni in natura»: ogni prestazione consistente nell'erogazionedi beni o servizi suscettibili di valutazione in denaro;r) «Prestazioni familiari»: tutte le prestazioni in natura od in denarodestinate a compensare i carichi familiari.


832 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2. Qualsiasi altra espressione o termine utilizzato nella presente Convenzioneha il significato che ai termini stessi viene attribuito dalla legislazioneche risulti applicabile.Articolo 2Campo di applicazione quanto alla materia1. La presente Convenzione si applica:Alle legislazioni della Santa Sede concernenti:a) il regime per le pensioni di inabilità, vecchiaia e superstiti;b) il regime per gli infortuni sul lavoro e le malattie professionali;c) il regime delle prestazioni familiari.Alle legislazioni della Repubblica Italiana concernenti:a) l'assicurazione generale obbligatoria per l'invalidità, la vecchiaia e isuperstiti dei lavoratori dipendenti e le gestioni speciali dei lavoratori autonomidi detta assicurazione;6) le prestazioni familiari;c) i regimi speciali sostitutivi dell'assicurazione generale stabiliti per determinatecategorie di lavoratori, in quanto si riferiscano a prestazioni orischi coperti dalle legislazioni indicate alle lettere precedenti;d) l'assicurazione contro gli infortuni sul lavoro e le malattie professionali.2. La presente Convenzione si applicherà, ugualmente, alle legislazioniche completeranno o modificheranno le legislazioni di cui al precedentecomma.3. La presente Convenzione si applicherà, altresì, previo accordo delleAutorità competenti delle due Parti contraenti, alle legislazioni di una Partecontraente che estendano i regimi esistenti a nuove categorie di lavoratori oche istituiscano nuovi regimi di sicurezza sociale.4. La presente Convenzione non si applica alle legislazioni italiane relativeall'assegno sociale ed alle altre prestazioni non contributive erogate acarico di fondi pubblici, nonché all'integrazione al trattamento minimo, salvoquanto previsto all'articolo 14.


Acta Ioannis Pauli Pp II 833Articolo 3Campo di applicazione quanto alle personeLa presente Convenzione si applica, indipendentemente dalla loro cittadinanza,ai lavoratori subordinati o autonomi, ai dipendenti vaticani e alpersonale che secondo la legislazione applicabile è ad essi assimilato, che sonoo sono stati soggetti alla legislazione di una o di entrambe le Parti contraenti,nonché ai loro familiari e superstiti.Articolo 4Parità di trattamentoCon riserva delle disposizioni della presente Convenzione, le persone allequali essa si applica sono sottoposte agli obblighi e sono ammesse ai benefìcidella legislazione di sicurezza sociale di ciascuna Parte contraente alle stessecondizioni delle persone che sono soggette unicamente alla legislazione disicurezza sociale di tale Parte contraente.Articolo 5Esportabilità delle prestazioniSalvo quanto diversamente disposto dalla presente Convenzione, le personeche hanno diritto a prestazioni in denaro, in base alle legislazioni disicurezza sociale elencate al precedente articolo 2, le ricevono integralmentee senza limitazioni o restrizioni, ovunque esse risiedano.Articolo 6Ammissione all'assicurazione volontaria1. Se la legislazione di una Parte contraente subordina l'ammissioneall'assicurazione volontaria al compimento di periodi di assicurazione, iperiodi assicurativi compiuti in virtù della legislazione di tale Parte si cumulano,in quanto necessario, con quelli compiuti in virtù della legislazionedell'altra Parte contraente, a condizione che essi non si sovrappongano e chevi sia stato almeno un anno di effettiva contribuzione nella prima Partecontraente.2. La disposizione di cui al comma 1 non autorizza la coesistenza dell'iscrizioneall'assicurazione obbligatoria in virtù della legislazione di una Parte55 - A AS


834 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialecontraente ed all'assicurazione volontaria in virtù della legislazione dell'altraParte contraente, se tale coesistenza non è ammessa dalla legislazione diquest'ultima Parte.Articolo 7Divieto di cumulo1. Le disposizioni in materia di riduzione, sospensione o soppressionepreviste dalla legislazione di una Parte contraente, in caso di cumulo diuna prestazione di sicurezza sociale con altra prestazione di sicurezza socialeo con altri redditi di qualsiasi natura, sono opponibili al beneficiario anchese si tratta di prestazioni acquisite in base alla legislazione dell'altra Partecontraente o di redditi ottenuti nel territorio di quest'ultima Parte. Tuttavia,questa norma non si applica se l'interessato beneficia di prestazionidella stessa natura per invalidità, vecchiaia, morte (pensioni), infortunio omalattia professionale, liquidate dalle Istituzioni delle due Parti contraenti.2. Le clausole di riduzione, di sospensione o di soppressione previstedalla legislazione di una Parte contraente, nel caso in cui il beneficiario diprestazioni di sicurezza sociale eserciti un'attività professionale, sono applicabilianche se egli esercita la propria attività sotto la legislazione dell'altraParte contraente.3. Ai fini dell'attuazione del presente articolo, le Istituzioni competentidelle Parti contraenti sono tenute a scambiarsi le necessarie informazioni.TITOLO IIDISPOSIZIONI RELATIVE ALLA LEGISLAZIONE APPLICABILEArticolo 8Norme generali1. Il lavoratore cui si applica la presente Convenzione è soggetto allalegislazione di una sola Parte contraente. Tale legislazione è determinata inconformità alle disposizioni del presente Titolo.2. Salvo quanto disposto agli articoli 9 e 10 della presente Convenzione:


Acta Ioannis Pauli Pp. II 835a) il lavoratore occupato nel territorio di una Parte contraente è soggettoalla legislazione di tale Parte anche se risiede nel territorio dell'altra Partecontraente;6) i dipendenti vaticani, indipendentemente dalla loro cittadinanza, e ilpersonale che secondo la legislazione applicabile è ad essi assimilato, sonosoggetti alla legislazione della Santa Sede.Articolo 9Normeparticolari1. La norma di cui al precedente articolo 8, comma 2, lettera a), prevedele seguenti eccezioni:a) il lavoratore dipendente da un'impresa avente la propria sede sul territoriodi una delle due Parti contraenti, che sia inviato sul territorio dell'altraParte per un limitato periodo di tempo, continua ad essere sottoposto allalegislazione della Parte in cui l'impresa ha la propria sede, purché la suapermanenza sul territorio dell'altra Parte non superi il periodo di sessantamesi;b) i lavoratori autonomi che esercitano la propria attività sul territorio dientrambe le Parti contraenti sono soggetti alla legislazione della Parte sul cuiterritorio risiedono. I relativi contributi vengono calcolati sul reddito complessivoprodotto nel territorio delle due Parti;c) i lavoratori subordinati, non dipendenti vaticani, occupati nel territoriodello Stato della Città del Vaticano sono soggetti alla legislazione dellaRepubblica Italiana, con le modalità da stabilirsi nell'Accordo Amministrativodi cui all'articolo 34 della presente Convenzione.2. La norma di cui al precedente articolo 8, comma 2, lettera 6), èapplicata tenuto conto della seguente eccezione:i dipendenti vaticani, cittadini italiani, appartenenti ad alcune categoriedi lavoratori da precisare nell'Accordo Amministrativo, sono iscritti, per glieventi non già coperti dalle Istituzioni della Santa Sede, alle Istituzioni italianeper le legislazioni concernenti l'assicurazione per la vecchiaia, l'invaliditàe i superstiti e per l'assicurazione contro gli infortuni sul lavoro e lemalattie professionali in conformità alle Convenzioni stipulate o da stipularetra le Istituzioni della Santa Sede e della Repubblica Italiana.


836 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeArticolo 10DisposizionivarieLe Autorità competenti delle due Parti contraenti possono prevedere dicomune accordo, in deroga alle disposizioni degli articoli 8 e 9 della presenteConvenzione, che resti applicabile la legislazione della Parte contraente cuiappartiene il lavoratore, ogni qualvolta, per la sua età, per la frequenza deitrasferimenti o per il loro carattere eccezionale, sarebbe meno favorevole peril lavoratore stesso l'applicazione della legislazione della Parte contraente sulcui territorio viene esercitata l'attività.TITOLO IIIDISPOSIZIONI PARTICOLARIALLE VARIE CATEGORIE DI PRESTAZIONICAPITOLO IINVALIDITÀ, VECCHIAIA E SUPERSTITIArticolo 11Totalizzazione dei periodi di assicurazionee liquidazione delle prestazioniLa) Ai fini dell'acquisizione, del mantenimento o del recupero del dirittoalle prestazioni, quando un lavoratore è stato sottoposto successivamente oalternativamente alla legislazione di entrambe le Parti contraenti, i periodi diassicurazione compiuti in virtù della legislazione di ciascuna delle due Particontraenti sono totalizzati, in quanto non si sovrappongano.b) Se la legislazione di una Parte contraente subordina la concessione dialcune prestazioni alla condizione che i periodi di assicurazione siano staticompiuti in una professione soggetta ad un regime speciale, per determinare ildiritto a dette prestazioni sono totalizzati soltanto i periodi compiuti in unregime equivalente dall'altra Parte contraente o, in mancanza, nella stessaprofessione o occupazione, anche se nell'altra Parte non esiste un regimespeciale per detta professione o occupazione.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 837Se il totale di detti periodi di assicurazione non consente l'acquisizione deldiritto a prestazioni nel regime speciale, detti periodi saranno utilizzati perdeterminare il diritto a prestazioni nel regime generale.c) Qualora un lavoratore non raggiunga il diritto alle prestazioni in base aquanto disposto alle precedenti lettere a) e 6):1) sono presi in considerazione anche i periodi di assicurazione compiutiin Stati terzi legati ad ambedue le Parti contraenti da distinte convenzionidi sicurezza sociale che prevedano la totalizzazione dei periodi di assicurazione;2) se soltanto una delle Parti contraenti è legata ad un altro Stato da unaConvenzione di sicurezza sociale che preveda la totalizzazione dei periodi diassicurazione, ai fini indicati nel presente comma, detta Parte contraenteprende in considerazione i periodi di assicurazione compiuti nel terzo Stato:tale disposizione si applica esclusivamente ai cittadini degli Stati membridell'Unione Europea.2. Qualora un lavoratore soddisfi le condizioni stabilite dalla legislazionedi una delle Parti contraenti per il conseguimento del diritto alle prestazioni,senza che sia necessario ricorrere alla totalizzazione dei periodi di assicurazionedi cui al precedente comma 1, l'Istituzione competente di tale Parte ètenuta a concedere l'importo della prestazione calcolata unicamente sullabase dei periodi di assicurazione compiuti sotto la legislazione che essa applica.Tale disposizione si applica anche nel caso in cui l'assicurato abbiadiritto, da parte dell'altra Parte contraente, ad una prestazione calcolata aisensi del successivo comma 3.3. Qualora un lavoratore non possa far valere il diritto alle prestazioni acarico di una Parte contraente sulla base dei soli periodi di assicurazionecompiuti in tale Parte, l'Istituzione competente di detta Parte accerta l'esistenzadel diritto alle prestazioni totalizzando i periodi di assicurazione compiutiin virtù della legislazione di ciascuna delle Parti contraenti e ne determinal'importo secondo le seguenti regole:a) determina l'importo teorico della prestazione cui l'interessato avrebbediritto se tutti i periodi di assicurazione totalizzati fossero stati compiutisotto la legislazione che essa applica;b) stabilisce, quindi, l'importo effettivo della prestazione spettante all'interessatoriducendo l'importo teorico, di cui alla lettera a), in base al rapporto


838 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetra i periodi di assicurazione compiuti in virtù della legislazione che essaapplica ed il totale dei periodi di assicurazione compiuti in entrambe le Parti;c) se la durata totale dei periodi di assicurazione, maturati in base allalegislazione di entrambe le Parti contraenti, è superiore alla durata massimaprescritta dalla legislazione di una Parte contraente per beneficiaredi una prestazione completa, l'Istituzione competente prende in considerazionequesta durata massima in luogo della durata totale dei periodi inquestione.4. Se la legislazione di una Parte contraente prevede che le prestazionisiano calcolate in relazione all'importo delle retribuzioni, dei redditi professionalio dei contributi, l'Istituzione, che deve determinare la prestazione inbase al presente articolo, prende in considerazione esclusivamente le retribuzioni,i redditi professionali percepiti o i contributi versati in conformità conla legislazione che essa applica.5. Se ai sensi della legislazione italiana la prestazione, il cui diritto sorgein base al presente articolo, deve essere liquidata in tutto o in parte sulla basedell'importo dei contributi versati o accreditati, l'Istituzione competentedetermina l'ammontare, rispettivamente dell'intera pensione o della quotadi essa, con il metodo di calcolo nazionale, anziché con quello previsto dalcomma 3 del presente articolo.6. Nonostante quanto disposto al comma 1, se la durata totale dei periodidi assicurazione compiuti sotto la legislazione di una Parte contraente nonraggiunge un anno e se, tenendo conto di questi soli periodi, non si acquisiscealcun diritto alle prestazioni in virtù di detta legislazione, l'Istituzione diquesta Parte non sarà tenuta a corrispondere prestazioni per detti periodi.L'Istituzione competente dell'altra Parte contraente deve tenere invece contodi tali periodi, sia al fine dell'acquisizione del diritto alle prestazioni, siaper il calcolo di esse.7. Qualora debba essere applicato il comma 1, lettera c), del presentearticolo, sia l'importo teorico che il rapporto tra i periodi assicurativi di cuial comma 3, lettere a) e b), del presente articolo, vengono determinati tenendoconto anche dei periodi compiuti in Stati terzi.La presente disposizione non potrà comportare che, per uno stesso periododi assicurazione, una delle due Parti contraenti sia tenuta ad erogare più diuna prestazione della stessa natura, autonoma o in pro-rata.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 839Articolo 12Rivalutazione o modifica delle prestazionie nuovo calcolo delle medesime1. Se per l'aumento del costo della vita, per la variazione del livello delleretribuzioni o per altre cause di adeguamento, le prestazioni delle Parti contraentisono modifícate di una percentuale determinata o di un importodeterminato, tale percentuale o importo deve essere applicato direttamentealle prestazioni stabilite conformemente all'articolo 11, senza che si debbaprocedere ad un nuovo calcolo secondo detto articolo.2. Per contro, in caso di modifica del modo di determinazione o dellenorme per il calcolo delle prestazioni, viene effettuato un nuovo calcolo conformementeall'articolo 11.DisposizioniArticolo 13particolariconcernenti la liquidazione delle prestazioniQualora un lavoratore, tenuto conto della totalizzazione dei periodi diassicurazione di cui al comma 1 del precedente articolo 11, non possa farvalere nello stesso momento le condizioni richieste dalla legislazione delledue Parti contraenti, il suo diritto a pensione è determinato nei riguardi diogni legislazione a mano a mano che egli possa far valere tali condizioni.Articolo 14Trattamento minimo di pensione1. Qualora la somma delle prestazioni pensionistiche dovute dalle Istituzionicompetenti delle Parti contraenti ai sensi del precedente articolo 11, nonraggiunga il trattamento minimo fissato dalla legislazione della Parte contraentein cui il beneficiario risiede, ciascuna Istituzione competente integrala suddetta somma fino al raggiungimento di tale trattamento minimo, nellaproporzione tra i periodi di assicurazione compiuti in virtù della legislazioneche essa applica ed il totale dei periodi di assicurazione compiuti in virtù dellalegislazione di entrambe le Parti contraenti.2. Le disposizioni del comma precedente non trovano applicazione qualorala pensione italiana sia calcolata esclusivamente secondo il metodo contributivodi cui al comma 5 dell'articolo 11.


840 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeArticolo 15Ricalcolo dell'integrazione attribuitaper il trattamento minimo di pensioneLe variazioni dell'importo delle prestazioni intervenute in una Parte contraentein relazione all'aumento del costo della vita, alle variazioni del livello delleretribuzioni o ad altre cause di adeguamento comportano che l'altra Parte ricalcolil'integrazione attribuita ai sensi dell'articolo 14 della presente Convenzione.CAPITOLO IIINFORTUNI SUL LAVORO E MALATTIE PROFESSIONALIArticolo 16Residenza in territorio della Parte contraentediverso da quello della Parte competenteI lavoratori che hanno diritto alle prestazioni a seguito di infortunio sullavoro o di malattia professionale, in conformità alla legislazione di una delleParti contraenti, e che soggiornano o risiedono sul territorio della Parte contraentediverso da quello in cui ha sede l'Istituzione competente beneficiano:a) delle prestazioni in natura relative all'infortunio o malattia professionaleerogate dall'Istituzione competente, secondo le disposizioni dellalegislazione che essa applica o, in alternativa, a loro scelta, delle prestazioniin natura erogate per conto dell'Istituzione competente, da parte dell'Istituzionedel luogo di residenza o di soggiorno, secondo le disposizioni dellalegislazione che essa applica, come se fossero ad essa iscritti: tuttavia inquest'ultimo caso, la durata dell'erogazione delle prestazioni è determinatadalla legislazione applicata dall'Istituzione competente;b) delle prestazioni in denaro corrisposte dall'Istituzione competente secondole disposizioni della legislazione che essa applica, come se si trovasserosul territorio in cui ha sede detta Istituzione.Articolo 17Infortuni in itinereL'infortunio in itinere sopravvenuto sul territorio di una Parte contraentediverso dalla Parte competente è considerato come sopravvenuto sul territoriodi quest'ultima.


Ada Ioannis Pauli Pp. II 841Articolo 18Prestazioni in natura di grande importanzaLa concessione da parte dell'Istituzione del luogo di soggiorno o di residenzadelle protesi o delle altre prestazioni in natura di grande importanza,previste dall'Accordo Amministrativo di cui all'articolo 34 della presenteConvenzione, è subordinata, salvo casi di urgenza assoluta, all'autorizzazionedell'Istituzione competente.Articolo 19Rimborso tra IstituzioniL'Istituzione competente è tenuta a rimborsare l'importo effettivo delleprestazioni in natura corrisposte per suo conto in virtù degli articoli 16 e 18.Le modalità per il rimborso sono stabilite nell'Accordo Amministrativo previstoall'articolo 34.Articolo 20Prestazioni per malattia professionalese l'interessato è stato esposto al rischio in una sola Parte contraente1. Qualora un assicurato abbia contratto una malattia professionale dopoessere stato adibito esclusivamente sul territorio di una Parte contraente adun'attività suscettibile di provocare la malattia secondo quanto previstodalla legislazione di detta Parte contraente, si applica nei suoi confronti lalegislazione di tale Parte contraente, anche se la malattia si sia manifestatasul territorio dell'altra Parte contraente.2. Ciò vale altresì in caso di aggravamento della malattia, sempre chel'assicurato non sia stato nel frattempo ulteriormente esposto al rischiospecifico nel territorio dell'altra Parte contraente.Articolo 21Prestazioni per malattia professionalese l'interessato è stato esposto nelle due Parti contraentiQualora un assicurato abbia contratto una malattia professionale dopo esserestato adibito nei territori di entrambe le Parti contraenti ad attività suscettibilidi provocare la malattia secondo quanto previsto dalle legislazioni delle Parti


842 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialestesse, si applica nei suoi confronti la legislazione di quella Parte contraente nelcui territorio l'assicurato ha da ultimo svolto tale attività rischiosa.Articolo 22Aggravamento di una malattia professionale indennizzataQualora si accerti che l'assicurato abbia subito un aggravamento dellamalattia professionale, indennizzata ai sensi dell'articolo 21, si applicanonei suoi confronti le seguenti disposizioni:a) se l'assicurato non ha esercitato ulteriormente lavorazioni suscettibilidi provocare o aggravare la malattia, oppure le ha esercitate nel territoriodella Parte contraente in base alla cui legislazione è stato indennizzato, ancheper la maggiorazione di indennizzo si applica detta legislazione;b) se l'assicurato ha esercitato lavorazioni suscettibili di provocare oaggravare la malattia sul territorio dell'altra Parte contraente, egli avràdiritto ad essere indennizzato secondo la legislazione di questa Parte per ladifferenza tra il grado di incapacità già indennizzato ed il nuovo gradoriconosciutogli.Articolo 23Prestazioni dovute dall'Istituzione competente nel caso in cui l'assicuratosia portatore di postumi per precedenti infortunio o malattia professionaleverificatisi nel territorio dell 'altra Parte contraenteNel caso in cui si verifichi sul territorio di una Parte contraente un infortuniosul lavoro o una malattia professionale a carico di un assicurato portatoredi postumi per un precedente infortunio o per una precedente malattiaprofessionale, verificatisi nell'altra Parte contraente, l'Istituzione competenteper il nuovo evento terrà conto della precedente lesione, come se si fosseverificata sotto la propria legislazione, ai fini della valutazione del grado diinvalidità al lavoro.Tuttavia, qualora l'assicurato fosse già titolare di prestazioni per il precedenteinfortunio o per la precedente malattia professionale verificatisi nell'altraParte contraente, l'Istituzione competente per il nuovo evento, setenuta alla costituzione di una rendita, provvederà a corrispondere la soladifferenza fra le due prestazioni.


Acta Ioannis Pauli Pp II 843Articolo 24Notifica di infortunio grave tra IstituzioniOgni infortunio sul lavoro di cui sia rimasto vittima un lavoratore di unadelle due Parti occupato nel territorio dell'altra Parte, e che abbia causato oche potrebbe causare sia la morte, sia un'incapacità permanente, totale oparziale, deve costituire, senza indugio, oggetto di notifica tra le Istituzionicompetenti delle due Parti contraenti.CAPITOLO IIIPRESTAZIONI FAMILIARIArticolo 25LavoratoriUn lavoratore soggetto alla legislazione di una delle due Parti contraenti,ha diritto, per i familiari che risiedono sul territorio dell'altra Parte, alleprestazioni familiari previste dalla legislazione della prima, come se risiedesserosul territorio di quest'ultima Parte.Articolo 26Titolari di pensione o rendita1. Un titolare di pensione o rendita dovuta in virtù della legislazione diuna sola Parte contraente ha diritto, per i familiari che risiedano sul territoriodell'altra Parte contraente, alle prestazioni familiari previste dalla legislazionedella Parte debitrice della pensione o della rendita, come se risiedessero sulterritorio di quest'ultima. L'onere delle prestazioni è a carico della Partedebitrice della pensione o rendita.2. Un titolare di pensioni o rendite dovute in virtù delle legislazioni dientrambe le Parti contraenti ha diritto alle prestazioni familiari previste daciascuna Parte, indipendentemente dalla residenza, nella proporzione tra iperiodi di assicurazione compiuti in virtù della legislazione che essa applica edil totale dei periodi di assicurazione compiuti in virtù della legislazione dientrambe le Parti contraenti.


844 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeArticolo 27Sospensione delle prestazioniIl diritto alle prestazioni familiari spettanti ai sensi dei precedenti articoli25 e 26, comma 1, è sospeso se, per l'esercizio di un'attività professionale o adaltro titolo, dette prestazioni sono dovute anche in virtù della legislazionedella Parte contraente sul cui territorio risiedono i familiari.TITOLO IVDISPOSIZIONI DIVERSE, TRANSITORIE E FINALIArticolo 28Cooperazione e assistenza reciprocadelle Autorità e Istituzioni competentiLe Autorità e le Istituzioni competenti delle due Parti contraenti si prestanoreciproca assistenza e collaborazione per l'applicazione della presenteConvenzione, come se applicassero le rispettive legislazioni; tale assistenza ègratuita. Esse possono anche avvalersi, quando siano necessari mezzi istruttorinell'altra Parte, del tramite delle Autorità Diplomatiche di tale Parte.Articolo 29Poteri particolari delle Autorità DiplomaticheLe Autorità Diplomatiche di ciascuna Parte contraente possono rivolgersidirettamente alle Autorità od Istituzioni competenti dell'altra Parte perottenere informazioni utili alla tutela degli aventi diritto e possono rappresentarlisenza speciale mandato.Articolo 30Redditi in valutaQualora la legislazione di una delle due Parti contraenti subordini arequisiti reddituali l'acquisizione del diritto a prestazioni, la sussistenza ditali requisiti dovrà essere accertata anche con riferimento ai redditi prodottinell'altra Parte contraente ed a quelli espressi in valuta estera, fa-


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 845cendo ricorso al tasso di cambio applicabile l'ultimo giorno del periodoreddituale di riferimento stabilito dalla legislazione che l'Istituzione competenteapplica.Articolo 31Esenzioni da tasse - Dispensa dal visto di legalizzazione1. Le esenzioni da tasse, bolli e diritti di cancelleria o di registro, previstedalla legislazione di una delle due Parti, valgono anche per gli atti o documentiche devono essere prodotti per l'applicazione della presente Convenzione.2. Tutti gli atti, documenti ed altre scritture, che devono essere prodottiper l'applicazione della presente Convenzione, sono esenti dall'obbligo delvisto e della legalizzazione.3. L'attestazione relativa all'autenticità di un certificato o di un documento,oppure di una copia, rilasciata da Autorità, Istituzione competente oOrganismo di collegamento di una Parte, sarà ritenuta valida dalle Autorità,Istituzioni competenti e Organismi di collegamento dell'altra Parte.Articolo 32Poteri particolari delle Autorità, Istituzioni competentie Organismi di collegamentoLe Autorità, le Istituzioni competenti e gli Organismi di collegamentodelle due Parti contraenti possono corrispondere direttamente tra loro econ ogni altra persona dovunque questa risieda, tutte le volte che tale corrispondenzasia necessaria per l'applicazione della presente Convenzione.Articolo 33Presentazione istanze e documenti1. Le istanze e gli altri documenti presentati in applicazione della presenteConvenzione ad Autorità, Istituzione competente od Organismo di collegamentodi una Parte contraente, hanno lo stesso effetto che se fossero presentatialle corrispondenti Autorità, Istituzioni competenti od Organismi dicollegamento dell'altra Parte.


846 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2. La domanda di prestazione, presentata all'Istituzione competente diuna Parte contraente, vale come domanda di prestazione presentata all'Istituzionecompetente dell'altra Parte, purché l'interessato chieda espressamentedi conseguire le prestazioni cui ha diritto in base alla legislazionedell'altra Parte.3. Le dichiarazioni di autocertificazione da presentare all'Istituzionecompetente di una Parte contraente, ai fini dell'applicazione della presenteConvenzione, possono essere autenticate dall'Istituzione dell'altra Parte contraente.4. I ricorsi che debbono essere presentati entro un termine prescritto, aduna Autorità o ad un'Istituzione competente di una delle due Parti, sonoconsiderati come presentati entro tale termine se essi sono stati presentatientro lo stesso termine ad una delle corrispondenti Autorità od Istituzionidell'altra Parte. In tal caso l'Autorità o l'Istituzione cui i ricorsi sono statipresentati li trasmette senza indugio all'Autorità o all'Istituzione competentedell'altra Parte.Articolo 34Accordo Amministrativodi applicazioneLe Autorità competenti delle due Parti contraenti stabiliranno le disposizioninecessarie per l'applicazione della presente Convenzione in un Accordo Amministrativoche entrerà in vigore contemporaneamente alla Convenzione stessa.Articolo 35Impegno di comunicazione delle Autorità competentiLe Autorità competenti delle due Parti si comunicano tutte le disposizioniche modifichino o completino le legislazioni indicate all'articolo 2,nonché tutti i provvedimenti adottati per l'applicazione della presenteConvenzione.Articolo 36Perizie mediche1. L'Istituzione competente di una Parte contraente è tenuta, su richiestadell'Istituzione dell'altra Parte, ad effettuare gli esami medico-legali concernentii beneficiari che si trovano sul proprio territorio.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 8472. Le spese per gli accertamenti sanitari nonché quelle ad essi connesse,sostenute in relazione alla concessione di prestazioni richieste dagli assicuratinei confronti di entrambe le Parti contraenti, rimangono a carico della Parteche ha effettuato i predetti accertamenti.3. Le spese per gli accertamenti sanitari, nonché quelle ad essi connesse,,sostenute dall'Istituzione di una Parte contraente su richiesta dell'Istituzionedell'altra Parte, sono a carico dell'Istituzione della Parte che ha richiesto gliaccertamenti.Il rimborso sarà effettuato in conformità alle disposizioni previste nell'AccordoAmministrativo di cui all'articolo 34 della presente Convenzione.Articolo 37Recupero di prestazioni1. Qualora l'Istituzione di una Parte contraente abbia erogato una pensioneper un importo eccedente quello cui il beneficiario avrebbe avuto diritto,detta Istituzione può chiedere all'Istituzione dell'altra Parte di trattenerel'importo pagato in eccedenza sugli arretrati dei ratei di pensione da essaeventualmente dovuti al beneficiario. L'importo così trattenuto viene trasferitoall'Istituzione creditrice. Nella misura in cui l'importo pagato in eccedenzanon può essere trattenuto sugli arretrati dei ratei di pensione, si applicanole disposizioni del comma seguente.2. Qualora l'Istituzione di una Parte contraente abbia erogato una prestazioneeccedente quella cui il beneficiario avrebbe avuto diritto, detta Istituzionepuò, alle condizioni e nei limiti previsti dalla legislazione che essa applica, chiedereall'Istituzione dell'altra Parte contraente di trattenere l'importo pagato ineccedenza sulle somme che eroga a detto beneficiario. Quest'ultima Istituzioneeffettua la trattenuta alle condizioni e nei limiti previsti dalla legislazione cheessa applica, e trasferisce l'importo trattenuto all'Istituzione creditrice.DisposizioniArticolo 38transitorie1. La presente Convenzione non dà luogo a prestazioni con decorrenzaanteriore alla sua entrata in vigore.2. Tuttavia, ogni periodo di assicurazione compiuto in base alla legislazionedi una Parte contraente prima della data di entrata in vigore dellapresente Convenzione, è preso in considerazione per la determinazione dei


848 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialediritti che sorgono in conformità alle disposizioni della Convenzione. Analogamentesono presi in considerazione anche gli eventi accertati che sisono verificati prima dell'entrata in vigore della presente Convenzione.Articolo 39Ratifica ed entrata in vigoreLa presente Convenzione sarà ratificata e gli strumenti di ratifica sarannoscambiati al più presto. Essa entrerà in vigore il primo giorno del terzo mesesuccessivo a quello in cui avverrà lo scambio degli strumenti di ratifica.Articolo 40DurataLa presente Convenzione è stipulata per una durata indeterminata. Essapotrà essere denunciata da ciascuna delle Parti contraenti e cesserà di esserein vigore dodici mesi dopo la relativa notifica per via diplomatica.Articolo 41DenunciaIn caso di denuncia, le disposizioni della presente Convenzione rimarrannoapplicabili ai diritti acquisiti e i diritti in corso di acquisizione sarannoriconosciuti in conformità ad accordi complementari da stipularsi.Articolo 42Commissione pariteticaper l'interpretazione o l'applicazione della ConvenzioneSe in avvenire sorgessero difficoltà di interpretazione o di applicazionedelle disposizioni precedenti, la Santa Sede e la Repubblica Italiana affiderannola ricerca di un'amichevole soluzione ad una Commissione paritetica daloro nominata.Fatta nella Città del Vaticano in duplice originale, in lingua italiana, ilsedici giugno duemila.Jean-LouisTauranLamberto DiniPER LA SANTA SEDEPER LA REPUBBLICA ITALIANA


Acta Ioannis Pauli Pp. II 849ACCORDO AMMINISTRATIVOPER L'APPLICAZIONE DELLA CONVENZIONE DI SICUREZZA SOCIALETRA LA SANTA SEDE E LA REPUBBLICA ITALIANAAi sensi dell'articolo 34 della Convenzione di sicurezza sociale tra la SantaSede e la Repubblica Italiana firmata nella Città del Vaticano il sedici giugnoduemila, le Autorità competenti, cioèper la Santa Sede: l'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica,per la Repubblica Italiana: il Ministero del Lavoro e della PrevidenzaSociale e il Ministero della Sanità,hanno concordato quanto segue, ai fini dell'applicazione della Convenzionestessa.TITOLO IDISPOSIZIONI GENERALIArticolo 1DefinizioniAi fini dell'applicazione del presente Accordo Amministrativo:a) il termine «Convenzione» designa la Convenzione di sicurezza socialetra la Santa Sede e la Repubblica Italiana;b) il termine «Accordo» designa il presente Accordo Amministrativo;c) i termini definiti dall'articolo 1 della Convenzione hanno il medesimosignificato che viene loro attribuito nel predetto articolo.IstituzioniArticolo 2competentiLe Istituzioni competenti per l'applicazione della Convenzione e dell'Accordosono:a) per la Santa Sede:1) l'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica - Gestione delFondo Pensioni:_56 - AAS


850 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeI. per quanto riguarda il regime per le pensioni di inabilità, vecchiaia esuperstiti;II. per quanto riguarda le prestazioni in denaro relative agli infortuni sullavoro e le malattie professionali;III. per quanto riguarda il regime delle prestazioni familiari;2) il Fondo Assistenza Sanitaria (FAS):per quanto riguarda le prestazioni in natura relative agli infortuni sullavoro e le malattie professionali;b) per la Repubblica Italiana:1) l'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale per quanto riguarda: l'assicurazionegenerale obbligatoria per l'invalidità, la vecchiaia ed i superstitidei lavoratori dipendenti e le relative gestioni speciali dei lavoratori autonomi;i regimi speciali di assicurazione per l'invalidità, la vecchiaia e i superstitidi particolari categorie di lavoratori dipendenti, che si sostituisconoall'assicurazione generale e che sono gestiti dallo stesso Istituto Nazionaledella Previdenza Sociale; le prestazioni familiari;2) l'Istituto Nazionale per l'Assicurazione contro gli Infortuni sul Lavoroe le Malattie Professionali, per quanto riguarda l'assicurazione contro gliinfortuni sul lavoro e le malattie professionali, ad esclusione delle prestazionisanitarie;3) le Unità Sanitarie Locali competenti per territorio, per quanto riguardale prestazioni sanitarie per gli infortuni sul lavoro e le malattie professionali;4) gli altri organismi che gestiscono uno dei regimi di cui all'articolo 2,comma 1, lettera c), della Convenzione, e cioè:I. l'Istituto Nazionale di Previdenza per i Dirigenti di Aziende Industriali;IL l'Istituto Nazionale di Previdenza per i Giornalisti Italiani «GiovanniAmendola»;III. l'Ente Nazionale di Previdenza ed Assistenza per i Lavoratori delloSpettacolo;IV. gli altri Enti per l'assicurazione obbligatoria per l'invalidità, vecchiaiae superstiti di cui ai D.Lgs. 30 giugno 1994, n. 509 (in G. U., 23 agosto, n.196) e 10 febbraio 1996, n. 103 (in Suppl, ordinario n. 43, alla G. U. n. 52, del2 marzo).


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 851Articolo 3Organismi di collegamentoLe Autorità competenti delle due Parti contraenti hanno designato qualiorganismi di collegamento tra le Istituzioni competenti di ciascuna Parte:a) per la Santa Sede:1) l'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica - Gestione delFondo Pensioni;2) il Fondo Assistenza Sanitaria (FAS);b) per la Repubblica Italiana:1) l'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale, Sede Centrale;2) l'Istituto Nazionale per l'Assicurazione contro gli Infortuni sul Lavoroe le Malattie Professionali, Direzione Centrale;3) il Ministero della Sanità.Articolo 4Enti interessati e dipendenti vaticani1. L'elenco allegato sub «A» identifica gli Enti centrali della Chiesa Cattolicae gli Enti gestiti direttamente dalla Santa Sede di cui all'articolo 1,comma 1, lettera h), della Convenzione.2. Lo stato di dipendente vaticano è certificato:a) per i dipendenti della Santa Sede: dall'Amministrazione del Patrimoniodella Sede Apostolica;b) per i dipendenti dello Stato della Città del Vaticano: dal Governatorato;c) per i dipendenti degli altri Enti: da ciascuno degli Enti stessi.AssicurazioneArticolo 5volontaria1. Per poter beneficiare delle disposizioni dell'articolo 6, comma 1, dellaconvenzione, l'interessato è tenuto a presentare, all'Istituzione della Partecontraente alla quale chiede l'autorizzazione alla prosecuzione volontaria, unattestato relativo ai periodi di assicurazione compiuti sotto la legislazionedell'altra Parte contraente.2. Se l'interessato non presenta l'attestato, detta Istituzione lo richiedeall'Istituzione competente dell'altra Parte contraente.


852 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeTITOLO IIDISPOSIZIONI SULLA LEGISLAZIONE APPLICABILEArticolo 6LavoratoridistaccatiAl lavoratore distaccato conformemente all'articolo 9, comma 1, letteraa), della Convenzione, viene rilasciato un attestato da cui risulta fino a qualedata egli rimane soggetto alla legislazione della Parte in cui ha sede l'impresa.L'attestato viene rilasciato da:a) per la Santa Sede: l'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica- Gestione del Fondo Pensioni;b) per la Repubblica Italiana: l'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale.Articolo 7Lavoratoriautonomi1. I lavoratori autonomi di cui all'articolo 9, comma 1, lettera 6), dellaConvenzione sono tenuti a presentare alla competente Istituzione del luogo diresidenza una loro dichiarazione sui redditi percepiti nell'altra Parte.2. L'Istituzione del luogo di residenza può chiedere all'Istituzione competentedell'altra Parte di verificare le dichiarazioni di cui al precedente comma.3. Le Istituzioni competenti per l'applicazione del presente articolo sono:a) per la Santa Sede: l'Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica- Gestione del Fondo Pensioni;b) per la Repubblica Italiana: l'Istituto Nazionale della Previdenza Sociale.Articolo 8Lavoratori subordinati, non dipendenti vaticani,occupati nel territorio dello Stato della Città del VaticanoPer i lavoratori di cui all'articolo 9, comma 1, lettera c), della Convenzione,il datore di lavoro, oltre agli adempimenti previsti dalla legislazione italianaper l'iscrizione alle Istituzioni previdenziali, deve presentare una dichiarazioneda cui risulti che il rapporto di lavoro si svolge nel territorio dello Statodella Città del Vaticano.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 853Articolo 9Dipendenti vaticaniiscrivibili alle Istituzioni previdenzialiitalianeL'articolo 9, comma 2, della Convenzione si applica alle seguenti categoriedi lavoratori:a) dipendenti vaticani in prova;b) dipendenti vaticani con contratto a tempo determinato;c) dipendenti vaticani iscritti all'Istituto Nazionale della Previdenza Socialeper l'assicurazione per l'invalidità, vecchiaia e superstiti dei lavoratoridipendenti, per effetto dell'applicazione della convenzione amministrativadel 6 giugno 1956, che non optano, entro un anno dalla data di entrata invigore del presente Accordo Amministrativo, per l'iscrizione al Fondo Pensionivaticano per il regime per le pensioni di inabilità, vecchiaia e superstiti.TITOLO IIIDISPOSIZIONI PARTICOLARIALLE VARIE CATEGORIE DI PRESTAZIONICAPITOLO IINVALIDITÀ, VECCHIAIA E SUPERSTITIArticolo 10Modalità di totalizzazioneAi fini dell'applicazione dell'articolo 11, comma 1, della Convenzione, la totalizzazionedei periodi di assicurazione si effettua secondo le seguenti modalità:a) ai periodi di assicurazione compiuti in base alla legislazione di unaParte contraente si aggiungono i periodi di assicurazione compiuti in basealla legislazione dell'altra Parte contraente, e di un Paese terzo nel caso ditotalizzazione multipla, anche qualora questi periodi abbiano già dato luogoalla concessione di una pensione ai sensi di questa legislazione;b) ai fini della totalizzazione, in caso di sovrapposizione di periodi diassicurazione compiuti nelle due Parti contraenti, i periodi sovrapposti sonopresi in considerazione una sola volta. Ciascuna Istituzione prende in consi-


854 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialederazione soltanto i periodi sovrapposti compiuti ai sensi della legislazioneche essa applica, escludendo quelli compiuti in base alla legislazione dell'altraParte contraente;c) qualora non sia possibile determinare esattamente l'epoca in cui taluniperiodi di assicurazione siano stati compiuti in virtù della legislazione di unaParte contraente, si presume che tali periodi non si sovrappongano a periodidi assicurazione compiuti in virtù della legislazione dell'altra Parte contraente;si tiene conto di tali periodi nella misura in cui la legislazione lo consente.Articolo 11Formulari ed altre procedureper la presentazione delle domande1. I lavoratori e i loro superstiti che hanno diritto a beneficiare di prestazioni,ai sensi dell'articolo 11 della Convenzione, devono presentare domandaall'Istituzione competente dell'una o dell'altra Parte contraente, neimodi previsti dalla legislazione applicata dall'Istituzione cui la domandaviene presentata.2. La data in cui viene presentata una domanda presso l'Istituzionecompetente di una Parte contraente, in conformità al precedente comma, èconsiderata come data di presentazione all'Istituzione competente dell'altraParte contraente.3. Le Istituzioni competenti sono tenute a comunicarsi reciprocamente idati relativi alle domande di prestazioni, inclusa la data di presentazione,utilizzando formulari concordati. L'Istituzione competente conferma l'autenticitàdei dati riportati nei predetti formulari, che non richiedono l'invio deidocumenti originali.4. L'Istituzione competente, unitamente al formulario di cui al commaprecedente, invia all'Istituzione dell'altra Parte contraente anche un formulariodi collegamento concordato, che contiene i dati relativi ai periodi diassicurazione compiuti in base alla legislazione che essa applica e, se del caso,i dati relativi ai periodi di assicurazione compiuti negli Stati membri dell'UnioneEuropea e quelli compiuti in Stati terzi con cui entrambi gli Staticontraenti abbiano stipulato convenzioni di sicurezza sociale. L'Istituzioneche riceve i formulari invia a sua volta all'Istituzione competente dell'altraParte contraente il formulario di collegamento con i dati relativi ai propriperiodi di assicurazione.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 8555. Alia conclusione delle procedure, le Istituzioni competenti si comunicanoreciprocamente i relativi provvedimenti.Articolo 12Trattamento minimo di pensione1. Il disposto dell'articolo 14, comma 1, della Convenzione si riferisce:a) per la Santa Sede: al trattamento minimo di pensione;b) per la Repubblica Italiana: all'integrazione al trattamento minimopensionistico.2. Per l'applicazione dell'articolo 14, comma 1, della Convenzione, l'Istituzionecompetente della Parte contraente di residenza comunica all'Istituzionecompetente dell'altra Parte l'importo della quota di integrazione al trattamentominimo che quest'ultima è tenuta a corrispondere unitamente al pro-rata.3. Ai fini dell'applicazione dell'articolo 15 della Convenzione, le Istituzionicompetenti di ciascuna Parte contraente sono tenute a comunicarsi annualmentele variazioni intervenute negli importi delle prestazioni erogate, allescadenze che saranno concordate.CAPITOLO IIINFORTUNI SUL LAVORO E MALATTIE PROFESSIONALIArticolo 13Attestato per le prestazioni in natura1. Per l'applicazione dell'articolo 16, lettera a), della Convenzione, il lavoratoredeve presentare all'Istituzione del luogo di residenza o di soggiornoun attestato rilasciato dall'Istituzione della Parte competente, da cui risulti ildiritto alle prestazioni e la loro durata massima.2. Se l'interessato non presenta l'attestato, l'Istituzione del luogo di residenzao di soggiorno lo richiede all'Istituzione della Parte competente.3. Il lavoratore deve informare immediatamente l'Istituzione del luogo diresidenza o di soggiorno di qualsiasi variazione, attinente al suo lavoro o allasua situazione familiare, che possa modificare il diritto alle prestazioni.4. Gli attestati di cui al presente articolo sono rilasciati da:a) per la Santa Sede: il Fondo di Assistenza Sanitaria (FAS);


856 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeb) per ha Repubblica Italiana: le Unità Sanitarie Locali competenti per territorio,o il Ministero della Sanità per alcune categorie di lavoratori che sarannocomunicate dal predetto Ministero alla competente Istituzione della Santa Sede.Articolo 14Autorizzazioni per le prestazioni in naturadi grande importanza1. Per la fornitura, riparazione e rinnovo di protesi, grandi apparecchi edaltre prestazioni in natura di grande importanza, la cui lista figura in allegatoB, ai sensi dell'articolo 18 della Convenzione, l'Istituzione della Parte contraentedi residenza o soggiorno del beneficiario di prestazioni in natura,verificato il diritto alle prestazioni stesse, chiede preliminarmente l'autorizzazioneall'Istituzione della Parte competente. Le prestazioni sono comunqueconcesse se entro 60 giorni, a decorrere dalla data della comunicazione, nonperviene parere negativo da parte dell'Istituzione competente.2. Nel caso in cui le prestazioni debbano essere erogate con assoluta urgenza,l'Istituzione della Parte contraente di residenza o soggiorno vi provvedee ne informa immediatamente l'Istituzione competente.Articolo 15Rimborsi1. Le spese anticipate per le prestazioni sanitarie erogate, ai sensi degliarticoli 16 e 18 della Convenzione, dall'Istituzione della Parte contraente diresidenza o soggiorno dell'avente diritto, per conto dell'Istituzione competente,sono rimborsate da quest'ultima per l'importo effettivo, quale risultadalla contabilità dell'Istituzione che ha provveduto ad anticiparle. Dettirimborsi, che riguardano anche gli oneri inerenti a visite ed accertamentimedico-legali, avranno luogo con cadenza annuale.2. Gli adempimenti amministrativi concernenti i rimborsi di cui al commaprecedente sono gratuiti.Articolo 16Prestazioni in denaroLe prestazioni in denaro derivanti da infortunio sul lavoro o da malattiaprofessionale, di cui al Capitolo II della Convenzione, sono corrisposte ai lavoratoried ai superstiti aventi diritto direttamente dall'Istituzione della Parte competente.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 857Articolo 17Malattieprofessionali1. Nei casi previsti dall'articolo 21 della Convenzione, il lavoratore puòpresentare la domanda per prestazioni sia all'Istituzione della Parte pressocui da ultimo è stato esposto al rischio specifico, sia all'Istituzione dell'altraParte contraente.2. L'Istituzione che riceve la domanda di cui al precedente comma, seconstata che il lavoratore ha svolto, da ultimo, nell'altra Parte contraente unlavoro comportante il rischio specifico, trasmette tempestivamente all'Istituzionedell'altra Parte contraente detta domanda, unitamente ai documentiche la giustificano, informandone il lavoratore.3. L'Istituzione che riceve la domanda di cui al comma 2, se, prendendo inconsiderazione i soli periodi di attività morbigena svolti sulla propria Parte,constata che non sono soddisfatte le condizioni previste dalla legislazione cheessa applica:a) trasmette tempestivamente all'Istituzione dell'altra Parte la domandaed i documenti che la corredano, compresi i rapporti e gli esami medici,nonché copia della decisione di rigetto;b) notifica la propria decisione al lavoratore, indicando i motivi del rigetto,i mezzi ed i termini del ricorso e la data di trasmissione della domandaall'Istituzione dell'altra Parte contraente.Articolo 18Aggravamentomalattie professionaliIn caso di aggravamento di una malattia professionale, come previstodall'articolo 22 della Convenzione, il lavoratore è tenuto a fornire all'Istituzionedella Parte contraente, alla quale chiede ulteriori prestazioni, ogniinformazione relativa alla malattia professionale già indennizzata.Articolo 19Valutazione infortuni sul lavoro1. Ai fini dell'applicazione dell'articolo 23 della Convenzione, il lavoratoreè tenuto a fornire all'Istituzione della Parte presso cui si è verificato l'ultimoinfortunio tutte le informazioni relative agli infortuni sul lavoro subiti in


858 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeprecedenza, sotto la legislazione dell'altra Parte contraente, qualunque sia ilgrado di invalidità derivatone.2. L'Istituzione competente, per gli eventi infortunistici pregressi, ètenuta a fornire all'altra Istituzione, su richiesta di quest'ultima, le informazionie la documentazione in suo possesso.Articolo 20Collaborazione ali 'attività di gestionelue due Parti contraenti si offrono piena collaborazione, al fine di permetterela gestione della tutela assicurativa secondo la normativa vigente nellaParte dell'Istituzione competente alla copertura assicurativa, compreso l'accertamento,sui posti di lavoro, del rischio professionale, nonché delle cause ecircostanze dell'evento infortunistico.CAPITOLO IIIPRESTAZIONI FAMILIARIArticolo 21Familiari residenti nell 'altra PartePer beneficiare delle prestazioni familiari ai sensi dell'articolo 25 della Convenzione,il lavoratore è tenuto a presentare all'Istituzione competente la domanda,corredata da un certificato relativo ai familiari che risiedono nell'altraParte contraente. Il certificato deve essere rinnovato ogni anno ed il lavoratoreè tenuto ad informare l'Istituzione competente di qualsiasi cambiamento dellasua situazione familiare che possa modificare il diritto alle prestazioni.Articolo 22Procedureanticumulo1. Ai fini della sospensione delle prestazioni familiari in virtù delle disposizionipreviste dall'articolo 27 della Convenzione, l'Istituzione competentedella Parte contraente in cui risiedono i familiari, ed in cui viene svoltaun'attività professionale che dà diritto alle prestazioni familiari, comunicatutte le notizie necessarie all'Istituzione competente dell'altra Parte.2. Per attività professionale s'intende quella svolta dal lavoratore o daisuoi familiari.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 859TITOLO IVDISPOSIZIONI DIVERSE, TRANSITORIE E FINALIArticolo 23Redditi in valutaAi soli fini dell'applicazione del disposto di cui all'articolo 30 della Convenzione,le Istituzioni competenti si scambiano i dati occorrenti alla verificadella sussistenza dei requisiti reddituali, con riferimento ai redditi prodottinelle rispettive Parti contraenti.Articolo 24DocumentazioneI formulari, le attestazioni, le dichiarazioni, le certificazioni e gli altri attinecessari all'applicazione della Convenzione sono stabiliti di comune accordotra le Autorità competenti dei due Stati contraenti o, su loro delega, dalleIstituzioni competenti.Articolo 25Pagamenti diretti ai beneficiariGli organismi debitori di prestazioni, a favore dei beneficiari residentinell'altra Parte contraente, le versano agli aventi diritto senza alcuna deduzioneper spese postali o bancarie.Articolo 26Entrata in vigoreII Presente Accordo entrerà in vigore contemporaneamente alla Convenzione.Articolo 27CommissionepariteticaLa Commissione paritetica prevista dall'articolo 42 della Convenzione ècomposta dagli Organismi di collegamento di cui all'articolo 3 dell'Accordo.Fatto nella Città del Vaticano in duplice originale, in lingua italiana, ilsedici giugno duemila.Jean-Louis TauranPER LA SANTA SEDELamberto DiniPER LA REPUBBLICA ITALIANA


860 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeALLEGATO AElenco degli Enti Centrali della Chiesa Cattolica e degli Enti gestiti direttamentedalla Santa Sede di cui all'articolo 4, comma 11. Archivio Segreto Vaticano2. Biblioteca Apostolica Vaticana3. Centro Televisivo Vaticano (CTV)4. Fabbrica di S. Pietro5. Pontificia Accademia delle Scienze6. Pontifìcia Accademia delle Scienze sociali7. Pontificia Accademia per la Vita8. Tipografia Vaticana - Ed. «L'Osservatore Romano»9. Libreria Editrice Vaticana10. Radio Vaticana11. Elemosineria Apostolica12. Capitolo di S. Giovanni in Laterano13. Capitolo di S. Pietro in Vaticano14. Capitolo di S. Maria Maggiore15. Pontificie Opere Missionarie16. Istituto per le Opere di Religione17. Patriarcale Basilica di S. Paolo18. Fondo Assistenza Sanitaria (FAS)19. Peregrinatio ad Petri Sedem20. Pontifìcia Accademia Ecclesiastica21. Pontificia Università Lateranense22. Pontifìcia Università Urbaniana23. Pontificio Istituto di Archeologia Cristiana24; Pontifìcio Istituto di Musica Sacra25. Pontifìcio Istituto Giovanni Paolo II per studi su matrimonio e famiglia26. Domus Sanctae Marthae27. Domus Romana Sacerdotalis28. Domus Internationalis Paolo VI29. Collegio Urbano30. Pontificia Commissione di Archeologia Sacra


Acta Ioannis Pauli Pp. II 861ALLEGATO BElenco delle protesi e delle altre prestazioni in natura di grande importanza,di cui all'articolo 141. Protesi, apparecchi ortopedici e apparecchi di sostegno, compresi bustiortopedici in tessuto, con anima di rinforzo, relativi elementi integrativi,accessori ed attrezzi.2. Scarpe ortopediche su misura, eventualmente con rispettiva scarpa normale(non ortopedica).3. Protesi mascellari e facciali, parrucche.4. Impronte (riproduzioni delle varie parti del corpo) che vengono utilizzateper adattare in modo esatto gli oggetti di cui ai precedenti punti.5. Protesi oculari, lenti a contatto, occhiali da ingrandimento e occhiali acannocchiale.6. Apparecchi acustici.7. Protesi dentarie (fìsse e mobili) e protesi di chiusura della cavità orale.8. Carrozzine per malati azionate a mano o fornite di motore ed altri mezzimeccanici di circolazione.9. Rinnovo delle apparecchiature e protesi sopra elencate.10. Soggiorno e cure mediche nei centri di convalescenza, idrofangotermali,elioterapici e tal asso ter apici.11. Trattamenti per la riabilitazione sanitaria e professionale.Conventione de previdentia sociali inter Apostolicam Sedem et Italiam ratahabita, Romae die xv mensis Octobris anno MMIII Ratihabitionis Instrumentaaccepta et reddita mutuo fuerunt. Haec Conventio una cum propria AdministrativaPactione a die i mensis Ianuarii anno MMIV vigere coepit ad normam articulitrigesimi noni eiusdem Conventionis.


862 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeYourEminence,Dear Brother Bishops,ALLOCUTIONESIAd quosdam Indiae Latini ritus episcopos.*1. In the fellowship of the Holy Spirit, I warmly welcome you, the secondgroup of Latin Rite Bishops of India, on the occasion of your Visit Ad LiminaApostolorum. In a particular way, I greet Archbishop Viruthakulangara, andI thank him for the good wishes he has conveyed on behalf of the Bishops,clergy, Religious and lay faithful of the Provinces of Bombay, Nagpur, Verapoly,the newly created Province of Gandhinagar and the Archdiocese ofGoa-Damâo. I pray that through the intercession of the Apostles Peter andPaul the Catholic Church in India will continue fearlessly to proclaim theGood News of Jesus Christ.On the subcontinent, and especially in the régions of Kerala and Goa, thesaving message of Christ has been heard for many centuries. Recently, theChurch celebrated the 450th Anniversary of the death of the zealous missionarysaint Francis Xavier, one in the long line of faith-filled men, likesaint Thomas the Apostle, who gave their lives for the evangelization of Asia,saint Francis teaches us the importance of forgetting our own desires andhuman plans and of giving ourselves entirely to God's will. 1It is my hope thatthe life and work of this Patron of the Orient will stir in the Indian people adesire to give of themselves more completely to the will of the Father.2. Christ continues to make your diocèses fertile ground for his harvest offaith. "Just as the great dialogue of love between God and man was preparedfor by the Spirit and accomplished on Asi an soil in the Mystery of Christ, sothe dialogue between the Saviour and the peoples of the continent continuestoday by the same Holy Spirit at work in the Church". 2Düring my PastoralVisits to India, I have been impressed by the many expressions of Christianityin your nation. The présence of the Latin and Oriental Traditions in suchclose proximity is a great source of strength and vitality for the Church. Attimes, the relationship can be a challenge to your communities, as you strive* Die 3 Iunii 20031Cf Office of Readings for the Feast of Saint Francis Xavier.2Ecclesia in Asia, 18.


Acta Ioannis Pauli Pp. II 863to work together to find concrete ways of ministering to God's people. As Imentioned to the Syro-Malabar Bishops from your country, it is important topersevere in strengthening bonds with your Brother Bishops of the OrientalRites through an effîcacious inter-ritual dialogue in order to overeóme anymisunderstandings which may occasionally arise. This is especially the case insphères concerning evangelization and the pastoral care of Oriental Catholicsin India. 3Since Christ has placed you as shepherds of his flock, you are called in aspecial way to foster mutual dialogue and understanding between Catholicsand the other Christian communities. The Apostle Paul encourages us all to"walk as children of the light, for the fruit of light is found in all that is goodand right and true". 4As Bishops, it is your obligation not only to walk in thatlight but to help illumine the path of all Christ's followers, leading themtowards an ever more complete spiritual solidarity.3. It is very encouraging to see the impressi ve numbers of religious anddiocesan vocations in your provinces, and the high percentage of faithful whoattend Sunday Mass. Even though your local Churches may be materiallypoor, especially when compared to other Christian communities, they are riehin human resources. This is clearly evidenced in the many basic Christiancommunities, lay movements and associations which play such a vital role inthe ecclesial life of your régions. Notwithstanding thèse positive signs, yourdiocèses are also faced with challenges. The negative influences of the massmedia, secularism, materialism and consumerism, compounded by the falsepromises of a few fundamentalist groups, have lured some Catholics intogiving up their faith. Sadly, even some members of the clergy have, at times,been attracted by empty promises of money, comfort and power.When facing these problems one is tempted to ask the same questionwhich the disciples put to Peter soon after Pentecosti "What must wedo?". 5In this regard, it is consoling to see many of your Diocèses answeringthe question by Synods and pastoral planning, confronting problems in aserious manner and thereby avoiding possible future crises. As I said in myApostolic Letter Novo millennio ineunte, pastoral initiatives must alwaysinclude the four Christian pillars of holiness, prayer, the sacraments andthe word of God, 6always keeping in mind that "it is not therefore a matter3456Cf.. Ecclesia in Asia, 27.Eph 5:8-9.Acts 2:37Cf 30-41


864 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeof inventing a new programme. The programme already exists: it is the planfound in the Gospel and in the living Tradition, it is the same as ever". 74. Effective pastoral planning must be contextualized in such a way thatit addresses the special problems created by modem society. Like many othercountries, India frnds itself caught in the movement towards a culture ofdeath, as seen for example in the menacing threats directed towards unbornchildren, especially unborn girls. Brother Bishops, I encourage you to remainvigilant in your efforts to preach fearlessly the consistent teaching of theChurch regarding the inviolable right to life of every innocent human being.Concerted efforts to curb the culture of death necessitate the involvement ofthe entire Catholic community. Accordingly, any strategy in this regard mustinclude individuáis, families, movements and associations committed tobuilding "a society in which the dignity of each person is recognized andprotected and the lives of ali are defended and enhanced". 8Globalization has also challenged traditional customs and ethics. This isclearly seen in attempts to impose upon Asian society morally unacceptabletypes of family planning and reproductive health measures. At the sametime, an incorrect understanding of the moral law has led many people tojustify immoral sexual activity under the guise of freedom, which in turn hasresulted in a commonplace acceptance of the contraceptive mentality. 9Theconséquences of such irresponsible activity not only threaten the institutionof the family but also contribute to the spread of HIV/AIDS, which is reachingepidemie proportions in parts of your country. The response of theChurch in India must be to continue to promote the sanctity of married life,and the "innate language that expresses the total self-giving of husband andwife". 10The Church is called to proclaim that true love is Christian love, andChristian love is chaste love. I encourage you to support programmes oféducation which emphasize the Church's teaching in this regard.At the same time, efforts which respect the dignity and rights of womenmust be made to guarantee that at all levéis of Indian society a "new feminism"is promoted. This will "reject the temptation of 'male domination', in order toacknowledge and affirm the true genius of women in every aspect of the life ofsociety, and overeóme all discrimination, violence and exploitation". 117891011Ibid., 29.Evangelium vitae, 90.Cf. Familiaris consortio, 6.Cf. Catechism of the Catholic Church, 2370.Cf Evangelium, vitae, 99.


Acta Ioannis Pauli Pp II 8655. At the beginning of this talk, I spoke of saint Francis Xavier, who didso much for the spread of Christianity in India. He possessed the ability tominister successfully in a non-Christian environment. I pray that the Churchin India will, in imitation of him, respectfully yet courageously proclaim theGospel of Jesus Christ. This is not an easy task, especially in áreas wherepeople expérience animosity, discrimination and even violence because oftheir religious convictions or tribal affiliation. These difficulties are exacerbatedby the increased activity of a few Hindu fundamentalist groups whichare creating suspicion of the Church and other religions. Unfortunately, insome régions the State authorities have yielded to the pressures of theseextremists and have passed unjust anti-conversion laws, prohibiting freeexercise of the naturai right to religious freedom, or withdrawing State supportfor those in scheduled castes who have chosen to convert to Christianity.In spite of the grave difficulties and suffering this has caused, the Churchin India must never relinquish her fundamental task of evangelization. It ismy hope that you, dear Brother Bishops, together with the faithful, willcontinue to engage local leaders of other religious beliefs in an interreligiousdialogue which ensures greater mutuai understanding and coopération. Likewise,you must maintain a substantive dialogue with local and nationalauthorities to ensure that India continues to promote and protect the basichuman rights of all its Citizens. An integral part of such a democracy "whichtruly serves the good of individuáis and peoples is respect for religious freedom,for this is the right which touches on the individuala most private andsovereign interior freedom". 126. "'As the Father has sent me, even so I send you'. 13 From the perpétuationof the sacrifice of the Cross and her communion with the body and bloodof Christ in the Eucharist, the Church draws the spiritual power needed tocarry out her mission". 14Dear Brothers in the Lord: as you return to yourlocal Churches after this visit to the tombs of the Blessed Apostles, I hopethat, filled with "spiritual power", you will have renewed your desire toparticipate ever more fully in the Church's mission which "stands in continuitywith the mission of Christ". 15In this year of the Rosary, I pray that,through the intercession of our Blessed Lady, the Holy Spirit will confirmyou, the clergy, Religious and faithful of your diocèses in "the gift of God12131415Cf. Address to the New Ambassador of India, 13 December 2002.Cf Jn 20:21,Ecclesia de Eucharistia, 22.Cf, ibid.57 - AAS


866 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialethat is within you", and I cordially impart my Apostolie Blessing as a pledgeof joy and peace in the Lord.IIAd episcopos Burkinae Fasanae et Nigris.*Chers Frères dans I'épiscopat,1. Je vous accueille avec une grande joie, vous qui avez la charge pastoralede l'Eglise catholique au Burkina Faso et au Niger, au moment où vousaccomplissez ce temps fort de votre ministère episcopal qu'est la visite adlimina. Vous êtes venus vous recueillir sur le tombeau des Apôtres Pierre etPaul pour faire croître en vous l'élan apostolique qui les animait et qui les aconduits ici pour être les témoins de l'Evangile du Christ jusqu'au don totalde leur vie. Vous venez rencontrer le Successeur de Pierre et ses collaborateurs,pour trouver auprès d'eux le soutien nécessaire à votre mission pastorale.Je remercie Monseigneur Philippe Ouédraogo, Evêque de Ouahigouya etPrésident de votre Conférence episcopale, pour les aimables paroles qu'ilvient de m'adresser. Je salue particulièrement ceux d'entre vous qui ont reçuleur charge de I'épiscopat depuis la dernière visite ad limina. Mon affectionrejoint également vos communautés diocésaines, dont je connais la générositéet le dynamisme évangélique. Je demande à l'Esprit Saint, répandu sur lesApôtres, de vous donner d'avancer au large et d'être votre appui dans leservice du peuple qui vous a été confié, pour que l'Église-Famille au BurkinaFaso et au Niger devienne toujours davantage le ferment du monde nouveauque le Christ est venu instaurer pour toute l'humanité!Portant le souci du développement durable et intégral des populations devos pays, si chères à mon cœur, je n'oublie pas la lutte quotidienne qu'ellesont à mener pour survivre. Les conditions climatiques difficiles de la zonesahélienne et la désertification croissante de la région maintiennent les populationsdans une pauvreté endémique qui engendre la précarité et le désespoir,leur donnant de plus le sentiment de se sentir mises à l'écart de lascène internationale. Je veux lancer solennellement un nouvel appel à laCommunauté internationale, afin qu'elle manifeste concrètement et durablementson soutien aux populations éprouvées du Sahel, souhaitant que la* Die 17 Iunii 2003


Acta Ioannis Pauli Pp II 867solidarité, dans la justice et la charité, ne connaisse ni frontières ni limites etque la générosité permette de prévoir l'avenir avec plus de sérénité.2. Malgré les difficultés liées à la précarité de la vie des populationslocales, la vitalité missionnaire de vos Eglises diocésaines a pu s'exprimerde multiples manières. Je rends grâce avec vous pour les célébrations quiont marqué le centenaire de l'évangélisation du Burkina Faso. En cette heureuseoccasion, vous avez pu faire l'expérience de la présence de l'Esprit àl'œuvre dans le cœur des croyants depuis les débuts de l'évangélisation. Jesais avec quel zèle vous avez associé les communautés locales, notamment pardes synodes diocésains, à la préparation et à la célébration de ce temps fortecclésial, qui coïncidait avec l'événement de portée universelle que fut legrand Jubilé de l'Incarnation. Les orientations pastorales du premier synodenational du Burkina Faso ont aussi clairement convié les communautés chrétiennesà ne pas ménager leurs efforts pour édifier l'Eglise-Famille de Dieu,appelée à cheminer vers la sainteté, afin de «permettre à l'annonce du Christd'atteindre les personnes, de modeler les communautés, d'agir en profondeurpar le témoignage des valeurs évangéliques sur la société et sur la culture». 1En rendant grâce avec vous pour le travail patient et audacieux des premiersmissionnaires, aidés par de valeureux catéchistes, j'encourage les Pasteurs etles fidèles à s'en montrer les dignes successeurs, faisant naître et vivre descommunautés chrétiennes toujours plus joyeuses et plus appelantes, signes decommunion et de fraternité. Que partout où se trouvent les disciples duChrist soient rendus visibles les signes de l'amour de Dieu pour les hommes!3. Evangéliser est une mission essentielle de l'Église. L'annonce del'Evangile ne peut se réaliser pleinement sans la contribution de tous lescroyants, à tous les niveaux de l'Église particulière. Vos rapports quinquennauxévoquent à plusieurs reprises votre souci pastoral de rendre les chrétiens,au nom de leur baptême, toujours plus acteurs dans l'œuvre de l'évangélisation.En effet, «l'action évangélisatrice de la communauté chrétienne,d'abord sur son territoire et ensuite ailleurs comme participation à la missionuniverselle, est le signe le plus clair de la maturité de la foi». 2Développercette conscience missionnaire dans le cœur de chaque croyant demeure unvrai défi dont vous prenez bien la mesure.Pour que l'Église puisse incarner l'Évangile dans les diverses cultures, enassumant ce qu'il y a de bon dans ces cultures et en les renouvelant de' Novo millennio ineunte, n. 292Redemptoris missio, n 49.


868 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialel'intérieur, j'ai rappelé, dans l'exhortation apostolique Ecclesia in Africa, quel'inculturation était une priorité et une urgence dans la vie des Églises particulières,un cheminement vers une pleine évangélisation, afín que touthomme « puisse accueillir Jésus Christ dans l'intégralité de son être personnel,culturel, économique et politique, en vue de sa pleine et totale union à Dieu lePère, et d'une vie sainte sous l'action de l'Esprit Saint». 3La pastorale del'inculturation que vous avez mise en oeuvre dans vos diocèses porte du fruit,en particulier dans la vie et le témoignage des communautés chrétiennes debase, ferments de vie chrétienne et signes concrets de la communion missionnaireque F Eglise-Famille est appelée à devenir.Dans vos rapports quinquennaux, vous rendez grâce pour la vitalité etpour le témoignage de ces petites communautés locales. Vous mesurez cependantle long chemin qu'il reste à faire pour que l'Évangile transforme del'intérieur l'esprit et le cœur des croyants, afin qu'ils se reconnaissent commefrères et sœurs dans le Christ. Le retour à des pratiques anciennes qui ne sontpas encore purifiées par l'Esprit du Christ, les difficultés à se considérermembres d'une même famille sauvée par le sang du Christ, et les dangersd'une civilisation moderne dite de progrès qui fragilisent les liens dans lesfamilles et entre les groupes humains: tout cela est pour vous une invitation àne pas relâcher vos efforts pour que les disciples du Christ assimilent pleinementle message evangéli que et conforment leur vie à ce message, sans pourautant renoncer aux valeurs africaines authentiques.Les chrétiens ont besoin de trouver des forces neuves pour surmonter lesobstacles à l'annonce de l'Évangile et pour travailler efficacement à soninculturation: il est essentiel que leur foi soit toujours plus solidement fondéeet éduquée. Vous avez une vive conscience que cette responsabilité vousincombe, portant ensemble ce souci à l'intérieur de la Conférence episcopale,par un partage d'expériences et par un approfondissement théologique etpastoral. Il s'agit de permettre aux pasteurs et aux fidèles de se laisser saisirpar le Christ, d'accepter de dépendre radicalement de lui, de vouloir vivre desa vie et d'apprendre à faire sa volonté, pour cheminer à sa suite dans lasainteté véritable. 4Je vous encourage donc à aider sans relâche les fidèleslaïcs de vos diocèses à prendre une conscience toujours plus vive de leur rôledans l'Église et à honorer ainsi leur mission de baptisés et de confirmés. Lapastorale sacramentelle, la liturgie, la formation biblique et théologique, maisaussi les diverses expressions artistiques et musicales, ainsi que les médias,34N. 62.Cf. 1 Th 4, 3,


Acta Ioannis Pauli Pp. II 869doivent permettre aux chrétiens de découvrir les richesses de la foi chrétienneavec les moyens à leur portée et de s'enraciner dans le Christ pour prendreune part toujours plus active à la vie des communautés locales, sans pourautant les soustraire à l'exercice de leur vocation baptismale dans la viesociale, économique et politique de la nation.4. Dans l'exhortation apostolique Ecclesia in Africa, j'ai souligné qu'entant «qu'Église domestique», «construite sur les bases culturelles solides etles riches valeurs de la tradition familiale africaine, la famille chrétienne estappelée à être une cellule puissante de témoignage chrétien, dans la sociétémarquée par des mutations rapides et profondes». 5Vos rapports quinquennauxévoquent le témoignage donné par de nombreuses familles, qui viventde manière héroïque la fidélité au sacrement du mariage chrétien, dans lecontexte d'une législation civile ou de coutumes traditionnelles peu favorablesau mariage monogame. Alors que des menaces pèsent aujourd'huisur la famille africaine et sur ses fondements, je vous exhorte à promouvoirla dignité du mariage chrétien, reflet de l'amour du Christ pour son Église, enrappelant notamment que l'amour mutuel des époux est unique et indissoluble,que le mariage, grâce à sa stabilité, contribue à la pleine réalisation deleur vocation humaine et chrétienne, et qu'une telle famille est le lieu d'épanouissementdes enfants et de transmission des valeurs. Les communautéschrétiennes, unies à leurs pasteurs, auront aussi à coeur d'accompagner lesfamilles dans l'éducation des jeunes. De même, elles auront soin d'aider lesfiancés dans leur cheminement vers le sacrement du mariage, puis plus tarddans leur vie conjugale et familiale, pour qu'ils puissent se mettre eux-mêmesau service de l'Église et de la société.5. Je vous charge de porter les salutations affectueuses du Pape auxprêtres de vos diocèses. Je connais les conditions difficiles dans lesquellesils sont souvent appelés à exercer leur ministère. L'éloignement des paroisses,les infrastructures routières peu développées et le petit nombre d'ouvriersapostoliques rendent souvent difficiles le suivi et la formation des communautéschrétiennes. Je les remercie de leur générosité à servir le Christ et sonEglise, et je sais à quel point vous veillez, avec les moyens dont vous disposez,à leur procurer tout ce qui est nécessaire à leur santé spirituelle et à leursbesoins matériels. En communion profonde avec leurs évêques, qu'ils mènentune vie toujours plus digne et plus sainte, conforme à leur vocation et autémoignage qu'ils ont à donner d'être des hommes de Dieu mis à part pour le5N. 92,


870 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeservice de l'Évangile! Disposés à se conformer au Christ Serviteur, ils pourrontdevenir des modèles pour le peuple qui leur est confié, en particulier pourles plus jeunes, qu'ils inviteront à suivre joyeusement et radicalement leChrist comme prêtres ou comme consacrés. Je rends grâce à cette occasionpour le développement de la vie religieuse dans vos pays, et je vous encourageà soutenir et à promouvoir ce développement, rappelant que, sans le signeconcret de la vie consacrée, «la charité de l'ensemble de l'Église risquerait dese refroidir, le paradoxe salvifìque de l'Évangile de s'émousser, le "sel" de lafoi de se diluer dans un monde en voie de sécularisation». 6A l'image de vos prédécesseurs dans la foi, je vous encourage également àmanifester avec toujours plus de générosité, comme vous le faites déjà, lasolidarité de vos Églises locales avec les pays voisins, qui manquent souventde pasteurs, en leur destinant des prêtres et des laïcs missionnaires, rappelantque «tous les évoques, en qualité de membres du corps episcopal qui succèdeau collège des Apôtres, ont été consacrés non seulement pour un diocèsedéterminé, mais pour le salut du monde entier». 7Je souhaite que l'Espritde communion ainsi créé, par lequel chaque Église porte la sollicitude de toutesles autres, donne un nouvel élan missionnaire à vos communautés diocésaineset les entretienne dans le désir audacieux de faire germer le Règne de Dieu.6. La formation des candidats au sacerdoce est une grave responsabilitépour l'Évêque. Certains parmi vous en ont fait une priorité pastorale. Il estessentiel de porter une attention particulière à l'organisation de cette formationet de veiller à choisir avec soin des formateurs idoines. Il est nécessaireaussi de sensibiliser et d'associer les communautés diocésaines à leur responsabilitédans la formation des futurs prêtres. «L'Église, comme telle, est lesujet communautaire qui a la grâce et la responsabilité d'accompagner ceuxque le Seigneur appelle à devenir ses ministres dans le sacerdoce». 8De plus,une sérieuse formation spirituelle, intellectuelle et pastorale, indispensable àl'exercice du ministère presbytéral, devra être associée à une solide formationhumaine et culturelle. Il sera particulièrement important d'insister sur lamaturation affective des candidats, nécessaire à celui qui est appelé au célibat;cela consiste « à offrir, avec la grâce de l'Esprit et par la libre réponse desa volonté propre, la totalité de son amour et de sa sollicitude à Jésus Christet à l'Église». 96789Vita consecrata, n 105.Concile Vatican II, Décret sur l'activité missionnaire de l'Église Ad gentes, n. 38Pastores dabo vobis, n. 65.Ibid., n 44


Acta Ioannis Pauli Pp. II 8717. Dans vos pays, les communautés chrétiennes vivent au sein de sociétésmarquées par la prédominance de l'Islam et des valeurs qui lui sont propres.Je me réjouis que, comme vous me l'avez dit, les relations des catholiquesavec les croyants de l'Islam soient généralement empreintes de respect, d'estimeet de convivialité. Chrétiens et musulmans sont en effet «appelés àpromouvoir un dialogue exempt de tous les dangers qu'entraînent un irénismede mauvais aloi ou un fondamentalisme militant, et à s'élever contredes politiques et des pratiques déloyales, ainsi que contre tout manque deréciprocité en matière de liberté religieuse». 10Je vous encourage à cultiver cedialogue, en vous dotant de structures et de moyens qui le garantissent, afinque soit bannie la peur de l'autre, qui naît souvent de la méconnaissanceprofonde des valeurs religieuses qui l'animent, sans jamais renoncer à rendrecompte en toute clarté de l'espérance qui est en vous. Que, dans le patrimoineauthentique de leurs traditions religieuses, chrétiens et musulmans puisentles forces nécessaires pour collaborer au développement solidaire de leur pays!8. Chers Frères dans l'épiscopat, alors que vous allez retourner chez vous,je vous demande de porter aux prêtres, aux diacres, aux religieux, aux religieuses,aux catéchistes et aux laïcs de vos communautés le salut affectueuxdu Pape, qui recommande au Seigneur leur vie chrétienne et leur engagementapostolique. En effet, « la structure de la communauté apostolique repose surles uns et les autres ». 11Transmettez aussi à tous vos concitoyens mes souhaitscordiaux de paix et de prospérité. Face au scandale de la pauvreté et del'injustice, je souhaite en particulier que l'Église continue à jouer son rôleprophétique et à être la voix des sans-voix, afin que partout la dignité humainesoit reconnue à toute personne et que soient promues toutes les initiativesqui visent à développer et à ennoblir l'homme dans son existence spirituelleet matérielle. 12Puisse l'Esprit de Pentecôte vous aider à grandirtoujours plus dans l'espérance et guider l'Église-Famille au Burkina Fasoet au Niger vers «la vérité tout entière», 13afin qu'elle maintienne vive laprésence du Christ Sauveur au milieu de son peuple, à travers un ardenttémoignage de vie évangélique! Je confie à l'intercession de la Vierge Mariel'avenir de vos diocèses ainsi que celui des nations dans lesquelles vous vivez.Je lui demande particulièrement de vous aider dans votre ministère episcopal.De grand cœur, je vous donne la Bénédiction apostolique, que j'étends àtous les fidèles de vos diocèses.10Ecclesia in Africa, n. 66." Constitutions apostoliques, III12Cf. Ecclesia in Africa, n. 7013Jn 16, 13.


872 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong> CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMMEDIOLANENSISBeatificationis et canonizationis ven. Servi Dei Aloisii Mariae Monti religiosi laicifundatoris Filiorum ab Immaculata Conceptione (1825-1900)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Aloisius Maria Monti die 24 mensis Iulii anno 1825in pago Bovisii provinciae Mediolanensis natus est. Iam a iuventute se Deodevovit et, etsi condicionem servans laicalem, vota tamen emisit castitatis etoboedientiae. Eum manipulum iuvenum circumstetit, qui iisdem actibus pietatiseius atque operibus caritatis erga pauperes aegrotosque utebantur. Congregationemdein Filiorum Mariae ingressus est, beato Ludovico Pavoni fundatamet, superatis aliquibus aerumnis, quas tacita vero humilitate passusest, Filios ab Immaculata Conceptione instituit, quos in spiritu caritatisdirexit ac infirmis orphanisque se dedit et iuvenum institutioni. Pie sicutvixerat, in pago Seronii intra fines archidioecesis Mediolanensis 1 mensisOctobris anno 1900 mortuus est. Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die24 mensis Aprilis anno 2001, eum virtutes théologales, cardinales et his adnexasheroico gradu coluisse decrevit.Beatificationis Venerabilis Servi Dei respectu, Causae Postulatio iudiciohuius Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationemIoannis Aloisii Iecle, qui, anno 1951, quadragesimum secundum aetatisagens annum, ulcera duodenali correptus evasit, quae idoneis medendi artibusmedicorum per decem annos curata est. Die 16 mensis Octobris anno1961 autem in valetudinario Bosanensi in Sardinia insula aegrotus sectionistomachi fere omnis subiectus est cum gastroieiunostomia antecolica. Implicationestamen paulo post exortae necessariam effecerunt aliam chirurgicamsectionem, quae die 28 eiusdem mensis confecta est. Insequentibus vero diebussigna relaxationis abdominis, necnon vomitum, dolores et al vus adstrictusse panderunt et fístula quoque intra cutem intestinalem. Die 20 mensisNovembris igitur tertia sectio chirurgica confecta est, quae praesentiam sup-


Congregatio de Causis Sanctorum 873purationis in cavo Duglasii ostendit cum adhaerentiis in peritonaeo et intestino,cuius rei causa partem intestini tenuis resecare visum est atque lysimadhaerentiarum et expurgationem agere. Fere autem quindecim dies condicionesgenerales aegroti ob statum infectivum ingentem et alimentorum suppeditationisdefectum graves permanserunt. Medici, quorum curis aegrotuscommissus erat, perpensa inefficacia omnium medendi artium, prognosim inbrevi tempore infaustam quoad vitam dixerunt. Interdum communitas Sororum,quae in valetudinario ministrabant, et cappellanus eiusdem nosocomiiuna cum aegroto aliquibusque familiaribus eius ad divinum confugere auxiliumstatuerant per intercessionem Servi Dei Aloisii Mariae Monti pro sanationeipsius Ioannis Aloisii apud Deum impetranda.Quorum orationes se maiores reddiderunt diebus tertiae chirurgicae sectioniset insequentibus. Valetudo vero aegroti a die 26 mensis secuti Decembrisrapide convalescere coepit usque ad completam et perfectam sanationem.De hoc miro casu annis 1964-1978 apud Curiam Algarensem-BosanensemProcessus Ordinarius more apostolico celebratus est, cuius auctoritas et visiuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 1 mensis Iulii anno1994 probatae sunt. Dicasterii Consilium Medicorum in sessione diei 21 mensisFebruarii anno 2002 sanationem rapidam quoad praegressas condicionesgenerales aegroti, completam et duraturam, inexplicabilem secundum scientiamquoad decursum, ratione habita magni ponderis implicationum occursarum,fuisse affirmavit. Die 18 insequentis mensis Octobris eodem annoCongressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est et die 21 mensisIanuarii anno 2003 Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum,Ponente Causae Excellentissimo Domino Andrea Maria Erba, Episcopo Veliterno-Signino,celebrata est. Et in utroque coetu, sive Consultorum siveCardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patratoconstaret, responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisceomnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum CardinalemPraefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de CausisSanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedictamira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servi Dei Aloisii Mariae Monti, Religiosi laici, FundatorisFiliorum ab Immaculata Conceptione, videlicet de rapida, completa ac dura-


874 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetura sanatione Ioannis Aloisii Itole a «fìstole entero-cutanee multiple con occlusioneintestinale e stato settico, in soggetto operato di gastrectomia subtotale;severa compromissione dello stato generale dopo tre interventi chirurgici ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. 68 S.IOSEPHUS card. SARAI VA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisPARISIENSISBeatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Rosaliae Rendu (in saec.: IoannaeMariae) ex societate Puellarum a Caritate s. Vincentii De Paul (1786-1856)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Dei Serva Rosalia Rendu (in saec.: Ioanna Maria) nata est die9 mensis Septembris anno 1786 in Gallico oppido vulgo Confort, e familiaquae virtute excellebat domo excipiendi sacerdotes qui, ob rerum eversionem,persecutionibus vexabantur. Amore aestuans erga Dominum et pauperes,in quibus patientem Christi vultum contuebatur, anno 1802 Societatemamplexa est Puellarum a Caritate Sancti Vincentii de Paul. Summa cumcaritate nec non sacrificii spiritu, prospiciens humilibus et pauperibus insuburbiis Lutetiae Parisiorum degentibus, fusam explicavit caritatis et evangelicinuntii actuositatem. Omnibus omnia facta, educationis et beneficentiaeinstitutiones condidit et, cooperantibus eius religiosis sororibus laicisque bonaevoluntatis, omne genus subsidia spiritualia et materialia dispersit omnibuseius auxilium quaerentibus. Ingenti sanctitatis fama cumulata, ad Patrempertransiit die 7 mensis Februarii anno 1856. Summus Pontifex IoannesPaulus II die 24 mensis Aprilis anno 2001 agnovit Servam Dei virtutes théologales,cardinales eisque adnexas heroum in modum excoluisse.Ad beatificationem quod attinet, Postulatio Causae iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum praesumptam porrexit miram sanationem anno


Congregatio de Causis Sanctorum 8751952 Lutetiae Parisiorum patratam in bonum Teresiae Béquet (in saec.:Aloisiae), sororis ex eodem Instituto Servae Dei. Soror enim Teresia anno1942, duos et triginta aetatis annos agens, dolores subire coepit articulationiscoxo-femoralis sinistrae, qui, aliquot labentibus annis, ad integrum artum, adoccipitium et ad laevum humerum diffusi sunt. Anno 1951 infirma incrementumdolorum advertit. Gravi deminutae artuum functioni addita est caecitasoculi sinistri et paresis artus inferioris dexteri. Condiciones valetudinis Sororis,invaliditate omnino fere affectae, peiores in dies reddebantur, et, therapeuticisremediis incassum adhibitis, medici prognosim infaustam quoad valetudinemedixerunt. Die 2 mensis Ianuarii anno 1952 tum religiosae sororestum ipsae alumnae Sororis Teresiae intercessionem Servae Dei Rosaliae Renduinvocare coeperunt, ad sanationem infirmae a Domino impetrandam,quae mane diei 1 sequentis mensis Februarii, cum e lecto surgeret, ipsametsimul cum sua communitate percepit omnia indicia pathologica, quae usquead vesperam praecedentis diei pertulerat, abiisse. Ex ulterioribus recognitionibusclinicis probata est sanationis stabilitas, statim intercessioni Servae Deiadscripta. De hoc eventu, apud Curiam Parisiensem inter annos 1997-1999instructa est Inquisitio dioecesana, cuius iuridica auctoritas ab hoc Dicasterioagnita est per decretum editum die 20 mensis Octobris anno 2000. ConsiliumMedicorum in sessione diei 7 mensis Novembris anno 2002, declaravitsanationem summe celerem, perfectam, constantem et ex scientia inexplicabilemfuisse. Die 4 mensis Februarii huius anni 2003 actus est CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum et die 18 sequentis mensis Martii habitaest Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente CausaeExc.mo D.no Ottorino Petro Alberti, Archiepiscopo Calaritano. Et in utroqueCoetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubioan de miraculo constaret divinitus patrato, responsum affirmativum prolatumest. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni PauloII per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Rosaliae Rendu (in saec.: Ioannae Mariae), exSocietate Puellarum a Caritate S. Vincentii de Paul, videlicet de summe celeri,perfecta et constanti sanatione Sororis Teresiae Béquet (in saec.: Aloisiae) a


876 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale« grave malattia neurologica progressiva, con disturbi motori e trofici, che hannoresa invalida la paziente ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. 83 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisPLACENTINA IN HISPANIABeatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Mathildis a S. Corde (in saec.:Mathildis Téllez Robles) fundatricis congregationis sororum Filiarum Mariae MatrisEcclesiae (1841-1902)DECRETUMSUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Mathildis a S. Corde (Mathildis Téllez Robles) die30 mensis Maii anno 1841 in vico Robledillo de la Vera nata est, in dioecesiPiacentina in Hispania. Apiarii in pago Salmanticensi, ubi inde a pueritiahabitavit, Congregationem Sororum Filiarum Mariae Matris Ecclesiae in paupertatefundavit pro cultu et adoratione Eucharistiae atque operibus caritatiserga pauperes praesertim, pueris egenis aegrotisque favendis, quam prudentia,magnanimitate et materna caritate rexit. Virtutibus mentisque anteDominum dives, sanctitatis fama circumfusa, die 17 mensis Decembris anno1902 pie in Domino quievit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 23mensis Aprilis anno 2002, Servam Dei virtutes théologales, cardinales et hisadnexas heroico gradu coluisse decrevit.Beatificationis Venerabilis Servae Dei respectu, Causae Postulatio iudiciohuius Congregationis de Causis Sanctorum assertam quamdam subiecit miramsanationem, intercessioni tributam Servae Dei, doctoris Petri AloisiiBlasi, qui, die 10 mensis Augusti anno 1990, trigesimum sextum aetatisannum agens, cum Potentiae minorem sedem mensae Italicae argentariaegereret, vim irruptionis passus est et quattuor manuballistae ictibus pectore,


Congregatio de Causis SanctorumSilabdomine cruribusque perfossus. In valetudinarium loci receptus, chirurgicaesectioni commissus est, ut iacula e thorace abdomineque extraherentur. Deingravium illorum vulnerum causa in impetu receptorum novae tres sectionesperactae sunt. Interdum autem coagulatio intravasalis disiecta, vulgo CID,una cum renium iecorisque defectu apparuit. Cum clinicae infirmi condicionespergraves vero manerent, in nosocomium Romae ipse translatus est, ubi, die16 mensis Septembris eodem anno, ingens occurrit sanguinis e stomachoeffusio aliam postulans chirurgicam sectionem, quae magnam revelavit ulceramduodenalem. Infirmi valetudo inde repente in gravius vertit. Nocte interdies 16 et 17 eiusdem mensis, nova rursus effusio ita immanis et incoercibilissanguinis apparuit, ut prognosis infausta diceretur in brevi tempore. Impotentiascientiae perpensa, mane ipsius diei 17 mensis Septembris, SororesFiliae Mariae Matris Ecclesiae, quae in illo valetudinario infirmis ministrabant,iam inde a prima luce supplicationibus novendialibus ad divinum confugeruntauxilium, ut per intercessionem Fundatricis suae Venerabilis MatrisMathildis a S. Corde sanationem domini Blasi apud Deum impetrarent. Imagoquaedam Servae Dei iuxta infirmum etiam collocaverant, qui fidenterinvocationibus se iunxit. Meridiem circum ob effusionum sanguinis cessationemimprovisa salutis infirmi mutatio evenit, licet infectionis ac necrosiscondiciones manerent, quae causa fuerant illius coagulationis intravasalisdisiectae (CID). Perbrevi omnia in melius mutata sunt, nullo reliquo effectusalutis. De hac mira aestimata sanatione annis 1996-1998 apud VicariatumRomae Inquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica aCongregatione de Causis Sanctorum decreto diei 5 mensis Februarii anno2000 probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 14 mensisNovembris anno 2002 sanationem repentinam, completam et duraturam,inexplicabilem secundum scientiam quoad modum illis in peculiaribus pergravibusadiunctis una voce fuisse affirmavit. Die 4 mensis Februarii anno2003 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est et die 8insequentis mensis Aprilis Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum,Ponente Causae Excellentissimo Domino Andrea Maria Erba, EpiscopoVeliterno-Signino. Et in utroque coetu, sive Consultorum sive Cardinaliumet Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patratoconstaret, responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisceomnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum CardinalemPraefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de CausisSanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedictamira sanatione conscriberetur.


878 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeQuod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque adstantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Mathildis a S. Corde (in saec.: Mathildis TéllezRobles), Fundatricis Congregationis Sororum Filiarum Mariae Matris Ecclesiae,videlicet de repentina, completa ac duratura sanatione doctoris Petri AloisiiBlasi a « sindrome da CID acuta scompensata, in soggetto conferite multipleaddominali e toraciche da arma da fuoco, splenectomizzato, con stato settico,sottoposto a 5 interventi chirurgici, e con epatite da virus C post-trasfusionale ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisRAGUSIENSISBeatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Mariae Candidae ab Eucharistia(in saeculo: Mariae Barba) Monialis professae ordinis Carmelitarum Discalceatarum(1884-1949)DECRETUMSUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Maria Candida ab Eucharistia (in saeculo: MariaBarba) die 16 mensis Aprilis anno 1884 Catacii nata est, Panormi autemexcrevit, quo eius familia transmigraverat. Post parentum obitum antiquumsuum desiderium consummavit et ingressa est Ordinem Carmelitarum Discalceatarumin Monasterium Ragusinum nomini Sanctae Theresiae inscriptum.Votis religiosis emissis, ei commissi sunt munera magni momenti, eo ut perfere viginti annos Priorissa exstiterit suae communitatis, quae in ea contemplabatsummam vitae consecratae fidelitatem et Regulae observantiam. No-


Congregatio de Causis Sanctorum 879vis Monasteriis Ragusae ac Syracusis exstruendis consuluit. Meritis virtutibusqueante Dominum Ordinemque suum dives, sanctitatis fama circumfusa,die 12 mensis Iunii anno 1949 pie in Domino obdormivit. Summus PontifexIoannes Paulus II, die 18 mensis Decembris anno 2000, eam virtutes théologales,cardinales et his adnexas heroico gradu coluisse decrevit. BeatificationisVenerabilis Servae Dei respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum assertam quandam subiecit miram sanationem,intercessioni tributam Servae Dei, scilicet casum Sororis Mariae Margaritae aSanctissimo Sacramento (in saeculo: Theresiae Occhipinti), monialis ex OrdineCarmelitarum Discalceatarum in Monasterio Ragusino, quae, anno 1928,quadragesimum tertium aetatis annum agens, incepit impetigine quadam inpede dextero laborari, quae gradatim in totum crus se propagavit. MenseOctobri anno 1934 decurrente, bulla quoque apparuit mox exulcerata, excuius vulnere excretio purulenta seri cum sanguine commixti manabat, undeinfirma, dolores ac pruriginem accipiebat. De hoc morbo medici diagnosimdixerunt eczematis insanabilis exsudantis impetigine affecti cum phlogosibactérica superposita. Curae semper inefficaces evaserunt. Medicamenta etpermutatio fasciarum ab ipsa Serva Dei cotidie ministrabantur. Cum ea autemdie 12 mensis Iunii anno 1949 mortem obiisset, infirma, quae defunctaecorpori adstabat, condiciones salutis suae ei Carmelitarum more exposuit.Insequenti mane diei 13 mensis Iunii, cum vero fasciae demeret, perfectamcruris perspexit sanationem, quae protinus ad intercessionem VenerabilisMatris Candidae ab Eucharistia relata est. De hac mira aestimata sanationeanno 1986 apud Curiam Ragusinam Inquisitio dioecesana celebrata est, cuiusauctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorun decreto diei 26mensis Martii anno 1993 probatae sunt. Dicasterii Consilium Medicorum insessione diei 23 mensis Maii anno 2002 sanationem instantaneam, completam,duraturam, inexplicabilem secundum scientiam una voce fuisse affirmavit.Die 13 insequentis mensis Decembris eodem anno Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum factus est et die 4 mensis Martii huius anni 2003Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae ExcellentissimoDomino Francisco Croci, Episcopo tit. Potentino in Piceno. Etin utroque coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, positodubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativumprolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici IoanniPaulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sane-


880 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Mariae Candidae ab Eucharistia (in saeculo: MariaeBarba), Monialis professae Ordinis Carmelitarum Discalceatarum,videlicetde instantánea, completa ac duratura sanatione Sororis Mariae Margaritaea Sanctissimo Sacramento (in saeculo: Theresiae Occhipinti) a «dermatiteeczematosa cronica piodermizzata, su terreno da stasi, della gamba e del piededestro ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. 88 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisVERONENSISBeatificationis et Canonizationis Servi Dei Philippi Bardellini sacerdotis CongregationisOratorii fundatoris piae societatis Paupercularum a Domo Nazarethana(1878-1956)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum!» (Ps 70, 1).Verba haec, quae Servus Dei Philippus Bardellini in vitae decursu recitareconsueverat et in suprema quoque hora, illustrarunt eius sacerdotium, sacrumministerium nec non magna caritatis opera, quae pro pauperibus, infirmiset praesertim pro iuvenibus mulieribus affectis mentalibus et psychicisconturbationibus humiliter ac ferventer explevit.


Acta Ioannis Pauli Pp II 8655. At the beginning of this talk, I spoke of saint Francis Xavier, who didso much for the spread of Christianity in India. He possessed the ability tominister successfully in a non-Christian environment. I pray that the Churchin India will, in imitation of him, respectfully yet courageously prociaim theGospel of Jesus Christ. This is not an easy task, especially in áreas wherepeople expérience animosity, discrimination and even violence because oftheir religious convictions or tribal affiliation. These difficulties are exacerbatedby the increased activity of a few Hindu fundamentalist groups whichare creating suspicion of the Church and other religions. Unfortunately, insome régions the State authorities have yielded to the pressures of theseextremists and have passed unjust anti-conversion laws, prohibiting freeexercise of the natural right to religious freedom, or withdrawing State supportfor those in scheduled castes who have chosen to convert to Christianity.In spite of the grave difficulties and suffering this has caused, the Churchin India must never relinquish her fundamental task of evangelization. It ismy hope that you, dear Brother Bishops, together with the faithful, willcontinue to engage local leaders of other religious beliefs in an interreligiousdialogue which ensures greater mutual understanding and coopération. Likewise,you must maintain a substantive dialogue with local and nationalauthorities to ensure that India continues to promote and protect the basichuman rights of all its Citizens. An integral part of such a democracy "whichtruly serves the good of individuáis and peoples is respect for religious freedom,for this is the right which touches on the individuala most private andsovereign interior freedom". 126. "'As the Father has sent me, even so I send you'. 13 From the perpétuationof the sacrifice of the Cross and her communion with the body and bloodof Christ in the Eucharist, the Church draws the spiritual power needed tocarry out her mission". 14Dear Brothers in the Lord: as you return to yourlocai Churches after this visit to the tombs of the Blessed Apostles, I hopethat, fìlled with "spiritual power", you will have renewed your desire toparticipate ever more fully in the Church's mission which "stands in conti -nuity with the mission of Christ". 15In this year of the Rosary, I pray that,through the intercession of our Blessed Lady, the Holy Spirit will confimiyou, the clergy, Religious and faithful of your diocèses in "the gift of God12131115Cf. Address to the New Ambassador of India, 13 December 2002.Cf Jn 20:21Ecclesia de Eucharistia, 22.Cf. ilnd57-AAS.


866 Ada Apostolicae Sedis - Commentarium Officialethat is within you", and I cordially impart my Apostolic Blessing as a pledgeof joy and peace in the Lord.IIAd episcopos Burkinae Fasanae et Nigris.*Chers Frères dans I 'episcopal,1. Je vous accueille avec une grande joie, vous qui avez la charge pastoralede l'Eglise catholique au Burkina Faso et au Niger, au moment où vousaccomplissez ce temps fort de votre ministère episcopal qu'est la visite adlimina. Vous êtes venus vous recueillir sur le tombeau des Apôtres Pierre etPaul pour faire croître en vous l'élan apostolique qui les animait et qui les aconduits ici pour être les témoins de l'Évangile du Christ jusqu'au don totalde leur vie. Vous venez rencontrer le Successeur de Pierre et ses collaborateurs,pour trouver auprès d'eux le soutien nécessaire à votre mission pastorale.Je remercie Monseigneur Philippe Ouédraogo, Évêque de Ouahigouya etPrésident de votre Conférence episcopale, pour les aimables paroles qu'ilvient de m'adresser. Je salue particulièrement ceux d'entre vous qui ont reçuleur charge de l'épiscopat depuis la dernière visite ad limina. Mon affectionrejoint également vos communautés diocésaines, dont je connais la générositéet le dynamisme évangélique. Je demande à l'Esprit Saint, répandu sur lesApôtres, de vous donner d'avancer au large et d'être votre appui dans leservice du peuple qui vous a été confié, pour que l'Église-Famille au BurkinaFaso et au Niger devienne toujours davantage le ferment du monde nouveauque le Christ est venu instaurer pour toute l'humanité!Portant le souci du développement durable et intégral des populations devos pays, si chères à mon cœur, je n'oublie pas la lutte quotidienne qu'ellesont à mener pour survivre. Les conditions climatiques difficiles de la zonesahélienne et la désertification croissante de la région maintiennent les populationsdans une pauvreté endémique qui engendre la précarité et le désespoir,leur donnant de plus le sentiment de se sentir mises à l'écart de lascène internationale. Je veux lancer solennellement un nouvel appel à laCommunauté internationale, afin qu'elle manifeste concrètement et durablementson soutien aux populations éprouvées du Sahel, souhaitant que la* Die 17 Iunii 2003


Acta Ioannis Pauli Pp, II 867solidarité, dans la justice et la charité, ne connaisse ni frontières ni limites etque la générosité permette de prévoir l'avenir avec plus de sérénité.2. Malgré les difficultés liées à la précarité de la vie des populationslocales, la vitalité missionnaire de vos Églises diocésaines a pu s'exprimerde multiples manières. Je rends grâce avec vous pour les célébrations quiont marqué le centenaire de l'évangélisation du Burkina Faso. En cette heureuseoccasion, vous avez pu faire l'expérience de la présence de l'Esprit àl'œuvre dans le cœur des croyants depuis les débuts de l'évangélisation. Jesais avec quel zèle vous avez associé les communautés locales, notamment pardes synodes diocésains, à la préparation et à la célébration de ce temps fortecclésial, qui coïncidait avec l'événement de portée universelle que fut legrand Jubilé de l'Incarnation. Les orientations pastorales du premier synodenational du Burkina Faso ont aussi clairement convié les communautés chrétiennesà ne pas ménager leurs efforts pour édifier F Église-Famille de Dieu,appelée à cheminer vers la sainteté, afin de «permettre à l'annonce du Christd'atteindre les personnes, de modeler les communautés, d'agir en profondeurpar le témoignage des valeurs évangéliques sur la société et sur la culture». 1En rendant grâce avec vous pour le travail patient et audacieux des premiersmissionnaires, aidés par de valeureux catéchistes, j'encourage les Pasteurs etles fidèles à s'en montrer les dignes successeurs, faisant naître et vivre descommunautés chrétiennes toujours plus joyeuses et plus appelantes, signes decommunion et de fraternité. Que partout où se trouvent les disciples duChrist soient rendus visibles les signes de l'amour de Dieu pour les hommes!3. Évangéliser est une mission essentielle de l'Église. L'annonce del'Évangile ne peut se réaliser pleinement sans la contribution de tous lescroyants, à tous les niveaux de l'Église particulière. Vos rapports quinquennauxévoquent à plusieurs reprises votre souci pastoral de rendre les chrétiens,au nom de leur baptême, toujours plus acteurs dans l'œuvre de l'évangélisation.En effet, «l'action évangélisatrice de la communauté chrétienne,d'abord sur son territoire et ensuite ailleurs comme participation à la missionuniverselle, est le signe le plus clair de la maturité de la foi». 2Développercette conscience missionnaire dans le cœur de chaque croyant demeure unvrai défi dont vous prenez bien la mesure.Pour que l'Église puisse incarner l'Évangile dans les diverses cultures, enassumant ce qu'il y a de bon dans ces cultures et en les renouvelant de' Novo millennio ineunte, n 292Redemptoris missio, n 49.


868 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialel'intérieur, j'ai rappelé, dans l'exhortation apostolique Ecclesia in Africa, quel'inculturation était une priorité et une urgence dans la vie des Eglises particulières,un cheminement vers une pleine évangélisation, afin que touthomme « puisse accueillir Jésus Christ dans l'intégralité de son être personnel,culturel, économique et politique, en vue de sa pleine et totale union à Dieu lePère, et d'une vie sainte sous l'action de l'Esprit Saint». 3La pastorale del'inculturation que vous avez mise en œuvre dans vos diocèses porte du fruit,en particulier dans la vie et le témoignage des communautés chrétiennes debase, ferments de vie chrétienne et signes concrets de la communion missionnaireque T Église-Famille est appelée à devenir.Dans vos rapports quinquennaux, vous rendez grâce pour la vitalité etpour le témoignage de ces petites communautés locales. Vous mesurez cependantle long chemin qu'il reste à faire pour que l'Évangile transforme del'intérieur l'esprit et le cœur des croyants, afin qu'ils se reconnaissent commefrères et sœurs dans le Christ. Le retour à des pratiques anciennes qui ne sontpas encore purifiées par l'Esprit du Christ, les difficultés à se considérermembres d'une même famille sauvée par le sang du Christ, et les dangersd'une civilisation moderne dite de progrès qui fragilisent les liens dans lesfamilles et entre les groupes humains: tout cela est pour vous une invitation àne pas relâcher vos efforts pour que les disciples du Christ assimilent pleinementle message évangélique et conforment leur vie à ce message, sans pourautant renoncer aux valeurs africaines authentiques.Les chrétiens ont besoin de trouver des forces neuves pour surmonter lesobstacles à l'annonce de l'Évangile et pour travailler efficacement à soninculturation: il est essentiel que leur foi soit toujours plus solidement fondéeet éduquée. Vous avez une vive conscience que cette responsabilité vousincombe, portant ensemble ce souci à l'intérieur de la Conférence episcopale,par un partage d'expériences et par un approfondissement théologique etpastoral. Il s'agit de permettre aux pasteurs et aux fidèles de se laisser saisirpar le Christ, d'accepter de dépendre radicalement de lui, de vouloir vivre desa vie et d'apprendre à faire sa volonté, pour cheminer à sa suite dans lasainteté véritable. 4Je vous encourage donc à aider sans relâche les fidèleslaïcs de vos diocèses à prendre une conscience toujours plus vive de leur rôledans l'Église et à honorer ainsi leur mission de baptisés et de confirmés. Lapastorale sacramentelle, la liturgie, la formation biblique et théologique, maisaussi les diverses expressions artistiques et musicales, ainsi que les médias,31N. 62.Cf. 1 Th 4, 3


Acta Ioannis Pauli Pp. II 869doivent permettre aux chrétiens de découvrir les richesses de la foi chrétienneavec les moyens à leur portée et de s'enraciner dans le Christ pour prendreune part toujours plus active à la vie des communautés locales, sans pourautant les soustraire à l'exercice de leur vocation baptismale dans la viesociale, économique et politique de la nation.4. Dans l'exhortation apostolique Ecclesia in Africa, j'ai souligné qu'entant « qu'Eglise domestique », « construite sur les bases culturelles solides etles riches valeurs de la tradition familiale africaine, la famille chrétienne estappelée à être une cellule puissante de témoignage chrétien, dans la sociétémarquée par des mutations rapides et profondes». 5Vos rapports quinquennauxévoquent le témoignage donné par de nombreuses familles, qui viventde manière héroïque la fidélité au sacrement du mariage chrétien, dans lecontexte d'une législation civile ou de coutumes traditionnelles peu favorablesau mariage monogame. Alors que des menaces pèsent aujourd'huisur la famille africaine et sur ses fondements, je vous exhorte à promouvoirla dignité du mariage chrétien, reflet de l'amour du Christ pour son Eglise, enrappelant notamment que l'amour mutuel des époux est unique et indissoluble,que le mariage, grâce à sa stabilité, contribue à la pleine réalisation deleur vocation humaine et chrétienne, et qu'une telle famille est le lieu d'épanouissementdes enfants et de transmission des valeurs. Les communautéschrétiennes, unies à leurs pasteurs, auront aussi à cœur d'accompagner lesfamilles dans l'éducation des jeunes. De même, elles auront soin d'aider lesfiancés dans leur cheminement vers le sacrement du mariage, puis plus tarddans leur vie conjugale et familiale, pour qu'ils puissent se mettre eux-mêmesau service de l'Église et de la société.5. Je vous charge de porter les salutations affectueuses du Pape auxprêtres de vos diocèses. Je connais les conditions difficiles dans lesquellesils sont souvent appelés à exercer leur ministère. L'éloignement des paroisses,les infrastructures routières peu développées et le petit nombre d'ouvriersapostoliques rendent souvent difficiles le suivi et la formation des communautéschrétiennes. Je les remercie de leur générosité à servir le Christ et sonÉglise, et je sais à quel point vous veillez, avec les moyens dont vous disposez,à leur procurer tout ce qui est nécessaire à leur santé spirituelle et à leursbesoins matériels. En communion profonde avec leurs évêques, qu'ils mènentune vie toujours plus digne et plus sainte, conforme à leur vocation et autémoignage qu'ils ont à donner d'être des hommes de Dieu mis à part pour leN. 92


870 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialeservice de l'Évangile! Disposés à se conformer au Christ Serviteur, ils pourrontdevenir des modèles pour le peuple qui leur est confié, en particulier pourles plus jeunes, qu'ils inviteront à suivre joyeusement et radicalement leChrist comme prêtres ou comme consacrés. Je rends grâce à cette occasionpour le développement de la vie religieuse dans vos pays, et je vous encourageà soutenir et à promouvoir ce développement, rappelant que, sans le signeconcret de la vie consacrée, «la charité de l'ensemble de l'Église risquerait dese refroidir, le paradoxe salvifique de l'Évangile de s'émousser, le "sel" de lafoi de se diluer dans un monde en voie de sécularisation». 6A l'image de vos prédécesseurs dans la foi, je vous encourage également àmanifester avec toujours plus de générosité, comme vous le faites déjà, lasolidarité de vos Églises locales avec les pays voisins, qui manquent souventde pasteurs, en leur destinant des prêtres et des laïcs missionnaires, rappelantque «tous les évêques, en qualité de membres du corps episcopal qui succèdeau collège des Apôtres, ont été consacrés non seulement pour un diocèsedéterminé, mais pour le salut du monde entier». 7Je souhaite que l'Espritde communion ainsi créé, par lequel chaque Église porte la sollicitude de toutesles autres, donne un nouvel élan missionnaire à vos communautés diocésaineset les entretienne dans le désir audacieux de faire germer le Règne de Dieu.6. La formation des candidats au sacerdoce est une grave responsabilitépour l'Évêque. Certains parmi vous en ont fait une priorité pastorale. Il estessentiel de porter une attention particulière à l'organisation de cette formationet de veiller à choisir avec soin des formateurs idoines. Il est nécessaireaussi de sensibiliser et d'associer les communautés diocésaines à leur responsabilitédans la formation des futurs prêtres. «L'Église, comme telle, est lesujet communautaire qui a la grâce et la responsabilité d'accompagner ceuxque le Seigneur appelle à devenir ses ministres dans le sacerdoce ». 8De plus,une sérieuse formation spirituelle, intellectuelle et pastorale, indispensable àl'exercice du ministère presbytéral, devra être associée à une solide formationhumaine et culturelle. Il sera particulièrement important d'insister sur lamaturation affective des candidats, nécessaire à celui qui est appelé au célibat;cela consiste « à offrir, avec la grâce de l'Esprit et par la libre réponse desa volonté propre, la totalité de son amour et de sa sollicitude à Jésus Christet à l'Église». 96Vita consecrata, n 105."' Concile Vatican II, Décret sur l'activité missionnaire de l'Église Ad gentes, n 38.8Pastores dabo vobis, n. 659Ibid., n 44.


Acta Ioannis Pauli Pp.. II 8717. Dans vos pays, les communautés chrétiennes vivent au sein de sociétésmarquées par la prédominance de F Islam et des valeurs qui lui sont propres.Je me réjouis que, comme vous me l'avez dit, les relations des catholiquesavec les croyants de l'Islam soient généralement empreintes de respect, d'estimeet de convivialité. Chrétiens et musulmans sont en effet «appelés àpromouvoir un dialogue exempt de tous les dangers qu'entraînent un irénismede mauvais aloi ou un fondamentalisme militant, et à s'élever contredes politiques et des pratiques déloyales, ainsi que contre tout manque deréciprocité en matière de liberté religieuse». 10Je vous encourage à cultiver cedialogue, en vous dotant de structures et de moyens qui le garantissent, afinque soit bannie la peur de l'autre, qui naît souvent de la méconnaissanceprofonde des valeurs religieuses qui l'animent, sans jamais renoncer à rendrecompte en toute clarté de l'espérance qui est en vous. Que, dans le patrimoineauthentique de leurs traditions religieuses, chrétiens et musulmans puisentles forces nécessaires pour collaborer au développement solidaire de leur pays!8. Chers Frères dans l'épiscopat, alors que vous allez retourner chez vous,je vous demande de porter aux prêtres, aux diacres, aux religieux, aux religieuses,aux catéchistes et aux laïcs de vos communautés le salut affectueuxdu Pape, qui recommande au Seigneur leur vie chrétienne et leur engagementapostolique. En effet, « la structure de la communauté apostolique repose surles uns et les autres ». nTransmettez aussi à tous vos concitoyens mes souhaitscordiaux de paix et de prospérité. Face au scandale de la pauvreté et del'injustice, je souhaite en particulier que l'Église continue à jouer son rôleprophétique et à être la voix des sans-voix, afin que partout la dignité humainesoit reconnue à toute personne et que soient promues toutes les initiativesqui visent à développer et à ennoblir l'homme dans son existence spirituelleet matérielle. 12Puisse l'Esprit de Pentecôte vous aider à grandirtoujours plus dans l'espérance et guider l'Église-Famille au Burkina Fasoet au Niger vers «la vérité tout entière», 13afin qu'elle maintienne vive laprésence du Christ Sauveur au milieu de son peuple, à travers un ardenttémoignage de vie évangélique! Je confíe à l'intercession de la Vierge Mariel'avenir de vos diocèses ainsi que celui des nations dans lesquelles vous vivez.Je lui demande particulièrement de vous aider dans votre ministère episcopal.De grand coeur, je vous donne la Bénédiction apostolique, que j'étends àtous les fidèles de vos diocèses.IU111213Ecclesia in Africa, n. 66.Constitutions apostoliques, III.Cf. Ecclesia in Africa, n. 70Jn 16, 13.


872 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale<strong>ACTA</strong>CONGREGATIONUMCONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUMMEDIOLANENSISBeatificationis et canonizationis ven. Servi Dei Aloisii Mariae Monti religiosi laicifundatoris Filiorum ab Immaculata Conceptione (1825-1900)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Servus Dei Aloisius Maria Monti die 24 mensis Iulii anno 1825in pago Bovisii provinciae Mediolanensis natus est. Iam a iuventute se Deodevovit et, etsi condicionem servans laicalem, vota tamen emisit castitatis etoboedientiae. Eum manipulum iuvenum circumstetit, qui iisdem actibus pietatiseius atque operibus caritatis erga pauperes aegrotosque utebantur. Congregationemdein Filiorum Mariae ingressus est, beato Ludovico Pavoni fundatamet, superatis aliquibus aerumnis, quas tacita vero humilitate passusest, Filios ab Immaculata Conceptione instituit, quos in spiritu caritatisdirexit ac infirmis orphanisque se dedit et iuvenum institutioni. Pie sicutvixerat, in pago Seronii intra fines archidioecesis Mediolanensis 1 mensisOctobris anno 1900 mortuus est. Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die24 mensis Aprilis anno 2001, eum virtutes théologales, cardinales et his adnexasheroico gradu coluisse decrevit.Beatificationis Venerabilis Servi Dei respectu, Causae Postulatio iudiciohuius Congregationis de Causis Sanctorum assertam subiecit miram sanationemIoannis Aloisii Iecle, qui, anno 1951, quadragesimum secundum aetatisagens annum, ulcera duodenali correptus evasit, quae idoneis medendi artibusmedicorum per decem annos curata est. Die 16 mensis Octobris anno1961 autem in valetudinario Bosanensi in Sardinia insula aegrotus sectionistomachi fere omnis subiectus est cum gastroieiunostomia antecolica. Implicationestamen paulo post exortae necessariam effecerunt aliam chirurgicamsectionem, quae die 28 eiusdem mensis confecta est. Insequentibus vero diebussigna relaxationis abdominis, necnon vomitum, dolores et alvus adstrictusse panderunt et fístula quoque intra cutem intestinalem. Die 20 mensisNovembris igitur tertia sectio chirurgica confecta est, quae praesentiam sup-


Congregatio de Causis Sanctorum 873purationis in cavo Duglasii ostendit cum adhaerentiis in peritonaeo et intestino,cuius rei causa partem intestini tenuis resecare visum est atque lysimadhaerentiarum et expurgationem agere. Fere autem quindecim dies condicionesgenerales aegroti ob statum infectivum ingentem et alimentorum suppeditationisdefectum graves permanserunt. Medici, quorum curis aegrotuscommissus erat, perpensa inefficacia omnium medendi artium, prognosim inbrevi tempore infaustam quoad vitam dixerunt. Interdum communitas Sororum,quae in valetudinario ministrabant, et cappellanus eiusdem nosocomiiuna cum aegroto aliquibusque familiaribus eius ad divinum confugere auxiliumstatuerant per intercessionem Servi Dei Aloisii Mariae Monti pro sanationeipsius Ioannis Aloisii apud Deum impetranda.Quorum orationes se maiores reddiderunt diebus tertiae chirurgicae sectioniset insequentibus. Valetudo vero aegroti a die 26 mensis secuti Decembrisrapide convalescere coepit usque ad completam et perfectam sanationem.De hoc miro casu annis 1964-1978 apud Curiam Algarensem-BosanensemProcessus Ordinarius more apostolico celebratus est, cuius auctoritas et visiuridica a Congregatione de Causis Sanctorum decreto diei 1 mensis Iulii anno1994 probatae sunt. Dicasterii Consilium Medicorum in sessione diei 21 mensisFebruarii anno 2002 sanationem rapidam quoad praegressas condicionesgenerales aegroti, completam et duraturam, inexplicabilem secundum scientiamquoad decursum, ratione habita magni ponderis implicationum occursarum,fuisse affirmavit. Die 18 insequentis mensis Octobris eodem annoCongressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est et die 21 mensisIanuarii anno 2003 Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum,Ponente Causae Excellentissimo Domino Andrea Maria Erba, Episcopo Veliterno-Signino,celebrata est. Et in utroque coetu, sive Consultorum siveCardinalium et Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patratoconstaret, responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisceomnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum CardinalemPraefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de CausisSanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedictamira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servi Dei Aloisii Mariae Monti, Religiosi laici, FundatorisFiliorum ab Immaculata Conceptione, videlicet de rapida, completa ac dum-


874 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetura sanatione Ioannis Aloisii lede a «fistole entero-cutanee multiple con occlusioneintestinale e stato settico, in soggetto operato di gastrectomia subtotale;severa compromissione dello stato generale dopo tre interventi chirurgici ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisPARISIENSISBeatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Rosaliae Rendu (in saec.: IoannaeMariae) ex societate Puellarum a Caritate s. Vincentii De Paul (1786-1856)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Dei Serva Rosalia Rendu (in saec.: Ioanna Maria) nata est die9 mensis Septembris anno 1786 in Gallico oppido vulgo Confort, e familiaquae virtute excellebat domo excipiendi sacerdotes qui, ob rerum eversionem,persecutionibus vexabantur. Amore aestuans erga Dominum et pauperes,in quibus patientem Christi vultum contuebatur, anno 1802 Societatemamplexa est Puellarum a Caritate Sancti Vincentii de Paul. Summa cumcaritate nec non sacrificii spiritu, prospiciens humilibus et pauperibus insuburbiis Lutetiae Parisiorum degentibus, fusam explicavit caritatis et evangelicinuntii actuositatem. Omnibus omnia facta, educationis et beneficentiaeinstitutiones condidit et, cooperantibus eius religiosis sororibus laicisque bonaevoluntatis, omne genus subsidia spiritualia et materialia dispersit omnibuseius auxilium quaerentibus. Ingenti sanctitatis fama cumulata, ad Patrempertransiit die 7 mensis Februarii anno 1856. Summus Pontifex IoannesPaulus II die 24 mensis Aprilis anno 2001 agnovit Servam Dei virtutes théologales,cardinales eisque adnexas heroum in modum excoluisse.Ad beatificationem quod attinet, Postulatio Causae iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum praesumptam porrexit miram sanationem anno


Congregatio de Causis Sanctorum 8751952 Lutetiae Parisiorum patratam in bonum Teresiae Béquet (in saec.:Aloisiae), sororis ex eodem Instituto Servae Dei. Soror enim Teresia anno1942, duos et triginta aetatis annos agens, dolores subire coepit articulationiscoxo-femoralis sinistrae, qui, aliquot labentibus annis, ad integrum artum, adoccipitium et ad laevum humerum diffusi sunt. Anno 1951 infirma incrementumdolorum advertit. Gravi deminutae artuum functioni addita est caecitasoculi sinistri et paresis artus inferioris dexteri. Condiciones valetudinis Sororis,invaliditate omnino fere affectae, peiores in dies reddebantur, et, therapeuticisremediis incassum adhibitis, medici prognosim infaustam quoad valetudinemedixerunt. Die 2 mensis Ianuarii anno 1952 tum religiosae sororestum ipsae alumnae Sororis Teresiae intercessionem Servae Dei Rosaliae Renduinvocare coeperunt, ad sanationem infirmae a Domino impetrandam,quae mane diei 1 sequentis mensis Februarii, cum e lecto surgeret, ipsametsimul cum sua communitate percepit omnia indicia pathologica, quae usquead vesperam praecedentis diei pertulerat, abiisse. Ex ulterioribus recognitionibusclinicis probata est sanationis stabilitas, statim intercessioni Servae Deiadscripta. De hoc eventu, apud Curiam Parisiensem inter annos 1997-1999instructa est Inquisitio dioecesana, cuius iuridica auctoritas ab hoc Dicasterioagnita est per decretum editum die 20 mensis Octobris anno 2000. ConsiliumMedicorum in sessione diei 7 mensis Novembris anno 2002, declaravitsanationem summe celerem, perfectam, constantem et ex scientia inexplicabilemfuisse. Die 4 mensis Februarii huius anni 2003 actus est CongressusPeculiaris Consultorum Theologorum et die 18 sequentis mensis Martii habitaest Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente CausaeExc.mo D.no Ottorino Petro Alberti, Archiepiscopo Calaritano. Et in utroqueCoetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, posito dubioan de miraculo constaret divinitus patrato, responsum affirmativum prolatumest. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Ioanni PauloII per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Suavota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, mandavitut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Rosaliae Rendu (in saec.: Ioannae Mariae), exSocietate Puellarum a Caritate S. Vincentii de Paul, videlicet de summe celeri,perfecta et constanti sanatione Sororis Teresiae Béquet (in saec.: Aloisiae) a


876 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale« grave malattia neurologica progressiva, con disturbi motori e trofici, che hannoresa invalida la paziente ». -~Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. ffi S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus83 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisPLACENTINA IN HISPANIABeatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Mathildis a S. Corde (in saec.:Mathildis Téllez Robles) fundatricis congregationis sororum Filiarum Mariae MatrisEcclesiae (1841-1902)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Mathildis a S. Corde (Mathildis Téllez Robles) die30 mensis Maii anno 1841 in vico Robledillo de la Vera nata est, in dioecesiPiacentina in Hispania. Apiarii in pago Salmanticensi, ubi inde a pueritiahabitavit, Congregationem Sororum Filiarum Mariae Matris Ecclesiae in paupertatefundavit pro cultu et adoratione Eucharistiae atque operibus caritatiserga pauperes praesertim, pueris egenis aegrotisque favendis, quam prudentia,magnanimitate et materna caritate rexit. Virtutibus mentisque anteDominum dives, sanctitatis fama circumfusa, die 17 mensis Decembris anno1902 pie in Domino quievit. Summus Pontifex Ioannes Paulus II, die 23mensis Aprilis anno 2002, Servam Dei virtutes théologales, cardinales et hisadnexas heroico gradu coluisse decrevit.Beatificationis Venerabilis Servae Dei respectu, Causae Postulatio iudiciohuius Congregationis de Causis Sanctorum assertam quamdam subiecit miramsanationem, intercessioni tributam Servae Dei, doctoris Petri AloisiiBlasi, qui, die 10 mensis Augusti anno 1990, trigesimum sextum aetatisannum agens, cum Potentiae minorem sedem mensae Italicae argentariaegereret, vim irruptionis passus est et quattuor manuballistae ictibus pectore,


Congregatio de Causis Sanctorum 877abdomine cruribusque perfossus. In valetudinarium loci receptus, chirurgicaesectioni commissus est, ut iacula e thorace abdomineque extraherentur. Deingravium illorum vulnerum causa in impetu receptorum novae tres sectionesperactae sunt. Interdum autem coagulatio intravasalis disiecta, vulgo CID,una cum renium iecorisque defectu apparuit. Cum clinicae infirmi condicionespergraves vero manerent, in nosocomium Romae ipse translatus est, ubi, die16 mensis Septembris eodem anno, ingens occurrit sanguinis e stomachoeffusio aliam postulans chirurgicam sectionem, quae magnam revelavit ulceramduodenalem. Infirmi valetudo inde repente in gravius vertit. Nocte interdies 16 et 17 eiusdem mensis, nova rursus effusio ita immanis et incoercibilissanguinis apparuit, ut prognosis infausta diceretur in brevi tempore. Impotentiascientiae perpensa, mane ipsius diei 17 mensis Septembris, SororesFiliae Mariae Matris Ecclesiae, quae in illo valetudinario infirmis ministrabant,iam inde a prima luce supplicationibus novendialibus ad divinum confugeruntauxilium, ut per intercessionem Fundatricis suae Venerabilis MatrisMathildis a S. Corde sanationem domini Blasi apud Deum impetrarent. Imagoquaedam Servae Dei iuxta infirmum etiam collocaverant, qui fidenterinvocationibus se iunxit. Meridiem circum ob effusionum sanguinis cessationemimprovisa salutis infirmi mutatio evenit, licet infectionis ac necrosiscondiciones manerent, quae causa fuerant illius coagulationis intravasalisdisiectae (CID). Perbrevi omnia in melius mutata sunt, nullo reliquo effectusalutis. De hac mira aestimata sanatione annis 1996-1998 apud VicariatumRomae Inquisitio dioecesana celebrata est, cuius auctoritas et vis iuridica aCongregatione de Causis Sanctorum decreto diei 5 mensis Februarii anno2000 probatae sunt. Dicasterii Collegium Medicorum in sessione diei 14 mensisNovembris anno 2002 sanationem repentinam, completam et duraturam,inexplicabilem secundum scientiam quoad modum illis in peculiaribus pergravibusadiunctis una voce fuisse affirmavit. Die 4 mensis Februarii anno2003 Congressus Peculiaris Consultorum Theologorum factus est et die 8insequentis mensis Aprilis Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum,Ponente Causae Excellentissimo Domino Andrea Maria Erba, EpiscopoVeliterno-Signino. Et in utroque coetu, sive Consultorum sive Cardinaliumet Episcoporum, posito dubio an de miraculo divinitus patratoconstaret, responsum affirmativum prolatum est. Facta demum de hisceomnibus rebus Summo Pontifici Ioanni Paulo II per subscriptum CardinalemPraefectum accurata relatione, Sanctitas Sua vota Congregationis de CausisSanctorum excipiens rataque habens, mandavit ut decretum de praedictamira sanatione conscriberetur.


878 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeQuod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque adstantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Mathildis a S. Corde (in saec. : Mathildis TéllezRobles), Fundatricis Congregationis Sororum Filiarum Mariae Matris Ecclesiae,videlicet de repentina, completa ac duratura sanatione doctoris Petri AloisiiBlasi a « sindrome da CID acuta scompensata, in soggetto con ferite multipleaddominali e toraciche da arma da fuoco, splenectomizzato, con stato settico,sottoposto a 5 interventi chirurgici, e con epatite da virus C post-trasfusionale ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus68 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisRAGUSIENSISBeatificationis et canonizationis ven. Servae Dei Mariae Candidae ab Eucharistia(in saeculo: Mariae Barba) Monialis professae ordinis Carmelitarum Discalceatarum(1884-1949)DECRETUM SUPER MIRACULOVenerabilis Serva Dei Maria Candida ab Eucharistia (in saeculo: MariaBarba) die 16 mensis Aprilis anno 1884 Catacii nata est, Panormi autemexcrevit, quo eius familia transmigraverat. Post parentum obitum antiquumsuum desiderium consummavit et ingressa est Ordinem Carmelitarum Discalceatarumin Monasterium Ragusinum nomini Sanctae Theresiae inscriptum.Votis religiosis emissis, ei commissi sunt munera magni momenti, eo ut perfere viginti annos Priorissa exstiterit suae communitatis, quae in ea contemplabatsummam vitae consecratae fidelitatem et Regulae observantiam. No-


Congregatio de Causis Sanctorum 879vis Monasteriis Ragusae ac Syracusis exstruendis consuluit. Meritis virtutibusqueante Dominum Ordinemque suum dives, sanctitatis fama circumfusa,die 12 mensis Iunii anno 1949 pie in Domino obdormivit. Summus PontifexIoannes Paulus II, die 18 mensis Decembris anno 2000, eam virtutes théologales,cardinales et his adnexas heroico gradu coluisse decrevit. BeatificationisVenerabilis Servae Dei respectu, Causae Postulatio iudicio huius Congregationisde Causis Sanctorum assertam quandam subiecit miram sanationem,intercessioni tributam Servae Dei, scilicet casum Sororis Mariae Margaritae aSanctissimo Sacramento (in saeculo: Theresiae Occhipinti), monialis ex OrdineCarmelitarum Discalceatarum in Monasterio Ragusino, quae, anno 1928,quadragesimum tertium aetatis annum agens, incepit impetigine quadam inpede dextero laborari, quae gradatim in totum crus se propagavit. MenseOctobri anno 1934 decurrente, bulla quoque apparuit mox exulcerata, excuius vulnere excretio purulenta seri cum sanguine commixti manabat, undeinfirma, dolores ac pruriginem accipiebat. De hoc morbo medici diagnosimdixerunt eczematis insanabilis exsudantis impetigine affecti cum phlogosibactérica superposita. Curae semper inefficaces evaserunt. Medicamenta etpermutatio fasciarum ab ipsa Serva Dei cotidie ministrabantur. Cum ea autemdie 12 mensis Iunii anno 1949 mortem obiisset, infirma, quae defunctaecorpori adstabat, condiciones salutis suae ei Carmelitarum more exposuit.Insequenti mane diei 13 mensis Iunii, cum vero fasciae demeret, perfectamcruris perspexit sanationem, quae protinus ad intercessionem VenerabilisMatris Candidae ab Eucharistia relata est. De hac mira aestimata sanationeanno 1986 apud Curiam Ragusinam Inquisitio dioecesana celebrata est, cuiusauctoritas et vis iuridica a Congregatione de Causis Sanctorun decreto diei 26mensis Martii anno 1993 probatae sunt. Dicasterii Consilium Medicorum insessione diei 23 mensis Maii anno 2002 sanationem instantaneam, completam,duraturam, inexplicabilem secundum scientiam una voce fuisse affirmavit.Die 13 insequentis mensis Decembris eodem anno Congressus PeculiarisConsultorum Theologorum factus est et die 4 mensis Martii huius anni 2003Sessio Ordinaria Patrum Cardinalium et Episcoporum, Ponente Causae ExcellentissimoDomino Francisco Croci, Episcopo tit. Potentino in Piceno. Etin utroque coetu, sive Consultorum sive Cardinalium et Episcoporum, positodubio an de miraculo divinitus patrato constaret, responsum affirmativumprolatum est. Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici IoanniPaulo II per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sane-


880 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialetitas Sua vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens,mandavit ut decretum de praedicta mira sanatione conscriberetur.Quod cum rite esset factum, accitis ad Se hodierno die infrascripto CardinalePraefecto necnon Causae Ponente meque Antistite a Secretis Congregationisceterisque de more convocandis, eisque astantibus, BeatissimusPater sollemniter declaravit: Constare de miraculo a Deo patrato per intercessionemVen. Servae Dei Mariae Candidae ab Eucharistia (in saeculo: MariaeBarba), Monialis professae Ordinis Carmelitarum Discalceatarum, videlicetde instantánea, completa ac duratura sanatione Sororis Mariae Margaritaea Sanctissimo Sacramento (in saeculo: Theresiae Occhipinti) a «dermatiteeczematosa cronica piodermizzata, su terreno da stasi, della gamba e del piededestro ».Voluit autem Sanctitas Sua ut hoc decretum publici iuris fieret et in actaCongregationis de Causis Sanctorum referretur.Datum Romae, die 12 mensis Aprilis A. D. 2003.L. £8 S.IOSEPHUS card. SARAIVA MARTINSPraefectus£8 Eduardus Nowakarchiep. tit. Lunensis, a SecretisVERONENSISBeatificationis et Canonizationis Servi Dei Philippi Bardellini sacerdotis CongregationisOratorii fundatoris piae societatis Paupercularum a Domo Nazarethana(1878-1956)DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS«In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum!» (Ps 70, 1).Verba haec, quae Servus Dei Philippus Bardellini in vitae decursu recitareconsueverat et in suprema quoque hora, illustrarunt eius sacerdotium, sacrumministerium nec ñon magna caritatis opera, quae pro pauperibus, infirmiset praesertim pro iuvenibus mulieribus affectis mentalibus et psychicisconturbationibus humiliter ac ferventer explevit.


An. et vol. XCV 31 Decembris 2003 (Index generalis)<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>COMMENTARIUMOFFICIALEIINDEX GENERALIS ACTORUM(AN. ET VOL. XCV)I - <strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. IILITTERAE ENCYCLICAE: 433.ADHORTATIO APOSTOLICA POSTSYNODALIS:648.EPISTULA APOSTOLICA: 5.LITTERAE DECRETALES: 97, 161, 225, 297,377, 497, 560, 744, 801.CONSISTORIA ORDINARIA PUBLICA: 300, 798.CONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>: 36, 164,165, 229, 230, 231, 233, 234, 235,380, 381, 382, 384, 564, 565, 566,567, 569, 803, 804, 806, 807, 809,810, 811, 813, 815.LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>: 37, 39, 100, 166,168, 171, 173, 385, 387, 389, 392,500, 501, 570, 574, 576, 720, 721,817, 819, 821, 823, 826, 829.CONVENTIONES: 102, 176, 237, 830.HOMILIAE: 185, 578, 581, 748, 750.ALLOCUTIONES: 40, 44, 50, 55, 61, 121, 126,131, 136, 139, 187, 190, 196, 200, 203,205, 248, 254, 260, 263, 301, 307, 310,317, 321, 327, 333, 393, 398, 403, 475,480, 584, 589, 592, 596, 602, 603, 607,609, 614, 754, 755, 757, 761, 764, 767,772, 774, 776, 780, 862, 866.NUNTII: 266, 336, 339, 407, 502, 505, 619,623, 783.ITINERA APOSTOLICA: 492, 736.SECRETARIA STATUS: 348.II - <strong>ACTA</strong> CONGREGATIONUMCONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI:Decretum: 271.CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM:Decreta: 67, 71, 73, 76, 145, 147, 149, 151,208, 210, 212, 214, 216, 274, 276, 349,352, 356, 359, 362, 409, 411, 412, 416,485, 487, 509, 514, 516, 518, 520, 524,526, 530, 532, 534, 537, 539, 542, 544,546, 548, 627, 630, 633, 637, 722, 724,726, 786, 789, 792, 872, 874, 876, 878,880, 883.CONGREGATIO PRO EPISCOPIS:Decreta: 218, 278, 279, 364, 365, 550, 730.Provisiones Ecclesiarum: 79, 155, 219,280, 366, 418, 489, 551, 639, 731,795, 886.Collationes dignitatis archiepiscopalis: 797.CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZA­TIONE:Decretum: 369.Provisiones Ecclesiarum: 80, 370, 732.Nominationes: 372, 734.CONGREGATIO DE INSTITUTIONE CATHOLICA:Decretum: 281.59-AAS.


898 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIII - DIARIUM ROMANAE CURIAEAUDIENTIAE SOLLEMNIORES: 83, 158, 222,286, 373, 420, 492, 555, 736, 798, 888..NOMINATIO: 83..COETUS PRAEFECTORUM ROMANAE CURIAE:222.SECRETARIA STATUS:Decretum: 348.Nominationes: 83,159, 222, 286, 374,421, 492, 555, 641, 736, 799, 888.Necrologia: 160, 224, 296, 375, 432, 496,560, 648, 744, 800, 896.Ad inquirentium commodum, haec ponitur distincta recensio:In Secretaria Status: 84, 160, 800.In Congregatione pro Doctrina fidei: 223, 224, 374, 375, 889.In Congregatione pro Ecclesiis Orientalibus: 493, 889,In Congregatione de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum: 160, 421, 642, 800, 889In Congregatione de Causis Sanctorum: 84, 223, 556, 736In Congregatione pro Episcopis: 223, 224, 375, 800, 889.In Congregatione pro Gentium Evangelizatione: 160, 223, 421, 641, 642, 889,In Congregatione pro Clericis: 223, 556, 642, 889In Congregatione pro Institutis vitae consecratae et Societatibus vitae apostolicae: 223,493, 889,.In Congregatione de Institutione Catholica: 890, 891.In Paenitentiaria Apostolica: 799.In Supremo Tribunali Signaturae Ap : 890.In Pont. Consilio pro Laicis: 159, 556, 799, 890, 891.In Pont Consilio ad Unitatem Christianorum fovendam: 160, 374, 890.In Pont. Consilio pro Familia: 159, 224, 890In Pont, Consilio de Iustitia et Pace: 890, 891.In Pont Consilio «Cor unum»: 375, 556, 890,In Pont, Consilio de Spirituali Migrantium atque Itinerantium Cura: 159, 160, 223, 493,556, 890In Pont Consilio pro Valetudinis Administris: 800, 890.In Pont Consilio de Legum Textibus: 160, 224, 890.In Pont, Consilio pro Dialogo inter Religiones: 159, 493, 799, 800, 890.In Pont Consilio de Cultura: 159, 375, 890.In Pont Consilio de Communicationibus Socialibus: 224, 890, 891.In Administratione Patrimonii Sedis Ap.: 83, 800, 890In Praefectura rerum oeconomicarum S. Sedis: 286, 736.In Praefectura Pontificalis Domus: 556.In Card. Commissione ad vigilandum super Institutum pro Operibus Religionis: 160.In Pont Commissione de Bonis Culturalibus Ecclesiae: 374, 493, 800, 890.In Pont, Commissione de Sacra Archaelogia: 736.In Pont, Commissione «Ecclesia Dei»: 421, 890In Pont Commissione pro America Latina: 84, 223, 421, 799, 890.In Pont Commissione pro tutela Monumentorum historicorum et artisticorum S. Sedis: 286.In Pont. Comitatu Eucharisticis Internationalibus Conventibus provehendis: 84In Pont Comitatu pro Scientiis Historicis: 556.In Archivo Secreto Vaticano: 375, 556, 891


Index generalis actorum 899In Bibliotheca Apostolica Vaticana: 556, 799, 891.In Nuntiaturis et Delegationibus Ap.: 160, 222, 223, 286, 374, 375, 492, 493, 555, 641,736, 888.In Vicariatu Urbis: 800.In Tribunali ecclesiastico Civitatis Vaticanae: 889.In Cohorte Helvetica seu «Guardia Svizzera» 83, 160In Pont Academia Theologica: 642.Protonotarii Ap. de numero participantium: 736.Protonotarii Ap. Supra numerum: 84, 287, 421, 493, 556, 643, 737, 891,Praelati honoris causa: 84, 287, 422, 494, 556, 643, 737, 891,Cappellani Suae Sanctitatis: 86, 288, 422, 494, 557, 644, 738, 891.Viri honoris Suae Sanctitatis: 893.Addicti Anticamerae: 894.Ex Ordine Piano: Collare: 89, 291; Gran Croce: 89, 426; Commenda con Placca: 90; Croce diDama di Gran Croce: 90, 291, 426.Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce: 90, 291, 427, 495, 558, 740, 894; Commenda conPlacca: 90, 291, 427, 495, 558, 645, 740, 894; Croce di Dama di Gran Croce: 90, 291, 895; Croce diDama di Commenda con Placca: 292, 428, 558, 895; Commenda: 90, 292, 427, 558, 645, 741, 894;Croce di Dama di Commenda: 91, 293, 428; Cavalierato: 92, 293, 428, 495, 558, 646, 741, 895;Croce di Dama: 294, 428, 559, 646, 742, 895.Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce: 93, 429; Commenda con Placca: 93, 429, 559, 742;Croce di Dama di Commenda con Placca: 93, 294, 429, 743; Commenda: 94, 294, 429, 496, 559,646, 742, 895; Croce di Dama di Commenda: 94, 430, 496, 560; Cavalierato: 94, 294, 430, 496,559, 646, 742, 896; Croce di Dama: 95, 296, 431, 560, 647, 744, 896.


IIINDEX DOCUMENTORUMCHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUSI — <strong>ACTA</strong> IOANNIS PAULI PP. III - LITTERAE ENCYCLICAE2003 Apr. 17 «Ecclesia de Eucharistia)). - Cunctis Catholicae Ecclesiaeepiscopis, presbyteris et diaconis, viris et mulieribusconsecratis omnibusque christifidelibus laicis de Eucharistiaeiusque necessitudine cum Ecclesia . . . . 433II - ADHORTATIO APOSTOLICA POST-SYNODALIS2003 Iun. 28 Ecclesia in Europa 649III - EPISTULA APOSTOLICA2002 Oct. 26 «Rosarium Virginis Mariae». Episcopis, clero, fidelibus deMariali Rosario data 5IV - LITTERAE DECRETALES2001 Nov. 25 «Nisi granum frumenti ». - Beatae Paulae Montai Fornés a S.Iosepho Calasanctio Sanctorum honores decernuntur . 972002 Maii 19 « Unusquisque, sicut)). - Beatae Paulinae a Corde Iesu AgonizantiSanctorum honores decernuntur . . 161» » » « Cum vis ut ». - Beato Humili de Bisiniano Sanctorum honoresdecernuntur 225» » » « Unicuique autem ». - Beato Ignatio a Santina Sanctorumhonores decernuntur 297» » » « Qui autem seminat ». - Beato Alfonso de Orozco Sanctorumhonores decernuntur . 377» Iun. 16 «Et ego ». - Beato Pio a Pietrelcina Sanctorum honores decernuntur498» Iul. 30 « Ut filii)). - Beato Petro a S. Iosepho Betancur Sanctorumhonores decernuntur 561» » 31 «Exaltavit humiles ». - Beato Ioanni Didaco CuauhtlatoatzinSanctorum honores decernuntur 801» Oct. 6 «Domine, ut)). - Beato Iosephmariae Escrivá de BalaguerSanctorum honores decernuntur 744


Index documentorum chronologico ordine digestus 901V - CONSISTORIA2003 Mar. 7 Consistorium Ordinarium publicum 300» Oct. 21 Consistorium Ordinarium publicum 798VI - CONSTITUTIONES <strong>APOSTOLICAE</strong>2002 Oct. 11 Ad aptius. - In Mauritio novus conditur Vicariatus ApostolicusRodriguensis . 36» » » Dilecta in Indiae. - Provincia ecclesiastica Gandhinagarensisappellanda in India conditur 164» Nov. 6 Omnium fidelium. - In Nigeria nova conditur dioecesis Auchianaappellanda 229» » 13 Cum Praelatura. - In Brasiliensi Natione praelatura territorialisCoxinensis ad gradum ac dignitatem dioecesisevehitur servatis iis-dem finibus et nominibus sive deCuria sive linguae loci propriis 165» Dec. 5 Nuper est. - In Kenia nova conditur dioecesis Nyahururensis 230» » 7 Ad efficacius. - In Philippinis nova conditur dioecesis Paranaquensis231» » » Animarum utilitati. - In Philippinis nova conditur dioecesisNovalichesina appellanda 233» » 19 Communitates terrarum. - Nova eparchia in India constituiturMuvattupuzhensis appellanda 380» » » Maturescens Catholica. - Nova constituitur in India eparchiaSyrorum-Malabarensium nominata «Idukkensis» 381» » 27 Ad satius. - In Venetiola nova conditur dioecesis Acariguaraurensis2342003 Ian. 8 Sollicitus de spirituali. - In Mexico nova conditur dioecesisSaxanigrensis 382» » 14 Cum Ecclesia. - In Indonesia constituitur nova Provinciaecclesiastica Samarindaënsis, cuius metropolitana Ecclesiaerit sedes eiusdem nominis 384» » 20 Spiritalem progressionem. - Ordinariatus Militaris in Slovachiaconditur 235» Mar. 7 Cum petitum. - In Gabone nova conditur dioecesis PortusGentilis 564» » » Omnium de fidelium. - Nova in Gabone Praefectura Apostolicaconditur Makokuensis appellanda 565» Maii 14 Ad satius. - In Columbia nova conditur dioecesis Velezana 566» » 17 Dilectae Almatensis. - In Cazakistania nova dioecesis SanctissimaeTrinitatis in Almata appellanda . . . . . 567» » » In Cazakistania. - In Cazakistania Provincia ecclesiasticaconditur et Administratio Apostolica Astanansis adgradum dignitatemque archiepiscopalem et metropolitanamevehitur 569» Iun. 12 Cum ad provehendam. - In Papua Nova Guinea nova conditurdioecesis Kimbensis 803


902 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2003 Iun. 12 Pascendi Dominici,, - In Indonesia constituitur nova Provinciaecclesiastica Palembangensis cuius metropolitanaEcclesia erit Sedes eiusdem nominis 809» » 28 Quo satius. - In Philippinis nova conditur dioecesis Cubaoënsis.. 804» » » Quoniam quaelibet. - In Philippinis nova conditur dioecesisKalookana 806» » » Dei claritas. - In Philippinis nova dioecesis Pasigina appellandaerigitur 807» Iul, 8 Venerabilis Frater. - In Mexico nova conditur dioecesis VallisChalcensis 810» Aug. 6 Ad efficacius. - In Columbia nova conditur dioecesis Engativensis811» » » Suam eminet. - In Columbia nova dioecesis Fontibonensisappellanda erigitur 813» » » Frequenter fieri. - Ex archidioecesi Bogotensi in Columbiaquodam distracto territorio, nova dioecesis Soachaënsisappellanda erigitur 815VII - LITTERAE <strong>APOSTOLICAE</strong>2001 Iun. 26 «Ego praecipio tibi)). - Venerabili Dei Servo SigismundoGorazdowski Beatorum honores decernuntur . . . . 37» » 27 «Donum autem)), - Venerabili Dei Servo Theodoro RomzaBeatorum honores decernuntur 385» » » « Sicut abundant ». - Venerabilibus Servis Dei Nicolao Carneckyjet XXIV Sociis martyribus Beatorum honoresdecernuntur 570» Oct. 7 «Si benefacientes)).. - Venerabili Dei Servo Nicolao GrossBeatorum honores decernuntur 100» » 21 «Coniuges parentesque». - Venerabilibus Dei Servis AloisioBeltrame Quattrocchi et Mariae Corsini coniugibusBeatorum honores decernuntur 166» Nov. 4 « Omnia possum ». - Venerabili Dei Servo Methodio DominicoTrcka Beatorum honores decernuntur. . . . . 168» » » « Venite filii ». - Venerabili Dei Servo Ioanni Antonio FarinaBeatorum honores decernuntur . . 171» » » «Non diligamus verbo)). - Venerabili Dei Servo Paulo PetroGojdic Beatorum honores decernuntur 817» Dec. 5 «Spiritale omnium ». - Templum paroeciale Deo dicatum inhonorem Beatae Mariae Virginis sub titulo « Santa Mariade Uribarri de Durango » in dioecesi Flaviobrigensiad gradum Basilicae minoris evehitur 5012002 Apr. 14 «Reconciliamini Deo». - Venerabili Dei Servo Caietano ErricoBeatorum honores decernuntur 173» » » « Si quis mihi ». - Venerabili Dei Servae Mariae a Transitu aIesu Sacramentato Beatorum honores decernuntur. . 387» » » « Omnibus omnia ». - Venerabili Dei Servo Ludovico PavoniBeatorum honores decernuntur 389


Index documentorum chronologico ordine digestus 9032002 Apr. 14 « Et venit »..- Venerabili Servo Dei Aloisio Variara Beatorumhonores decernuntur 574» » » « Hora est ». - Venerabili Dei Servae Mariae Romero MenesesBeatorum honores decernuntur 576» » » «Domine quando». - Venerabili Dei Servo Artemidi ZattiBeatorum honores decernuntur 819» Iul. 23 « Qui passionis ». - Ecclesia sanctis Victori et Coronae martyribusdicata in dioecesi Bellunensi-Feltrensi, ad gradumBasilicae minoris evehitur . . . . . . . . . . . 500» Aug. 18 «Nam si evangelizavero ». - Venerabili Dei Servo Ioanni BeyzymBeatorum honores decernuntur . 821» Oct. 20 « Omnia omnibus ». - Venerabili Dei Servo Andreae HyacinthoLonghin Beatorum honores decernuntur . . . . 823» » » « Unus Deus ». - Venerabili Dei Servae Mariae a PassioneHelenae Mariae Philippinae de Chappotin de Neuvillecaelitum Beatarum tribuitur dignitas 826» » 24 « Quo expeditius ». - Nuntiatura Apostolica Benini ac Togiconditur 392003 Mar. 6 « Cum postremum ». - Sanctuarium Cracoviae Deo dicatumin honorem divinae Misericordiae ad gradum Basilicaeminoris evehitur 392» Maii 4 «Effigies viva». - Sanctus Pius de Pietrelcina, presbyter,Patronus caelestis archidioecesis Sipontinae - Vestanae- Sancti Ioannis Rotundi confirmatur 720» » 31 «Sancta Elisabeth». - Templum Deo dicatum in honoremsanctae Elisabeth Hungariae in urbe Vratislaviensi,ad gradum Basilicae minoris evehitur 721» Iun. 24 «Adplenius». - In Republica Democratica Timoriae OrientalisNuntiatura Apostolica conditur 829VIII - CONVENTIONES2002 Oct. 25 Inter Sanctam Sedem et Lettoniae Rem Publicam . . . 102» » 28 Inter Sanctam Sedem et Slovachiae Rem Publicam . . „ 176» Dec. 6 Inter Apostolicam Sedem et Liberam Civitatem Thuringiae 2372003 Oct. 25 Inter Apostolicam Sedem et Italiam de praevidentia sociali 830IX - HOMILIAE2002 Oct. 20 In beatificatione sex Dei servorum 1852003 Mar. 23 In beatificatione quinque servorum Dei 578» Apr. 27 In beatificatione sex servorum Dei 581» Maii 4 Matriti in canonizatione quinque beatorum 748» » 18 In canonizatione quattuor beatorum 750X - ALLOCUTIONES2002 Aug. 17 Apud Cracoviam in dedicatione templi sanctuarii a DivinaMisericordia 40


904 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2002 Aug.. 18 Cracoviae in beatificatione quattuor Servorum Dei . . . 44» » 31 Ad quosdam Brasiliae sacros praesules 50» Sep.. 5 Ad quosdam Brasiliae episcopos 55» . » 14 Ad quosdam Brasiliae antistites 61» » 21 Ad quosdam Brasiliae sacros praesules 121» » 28 Ad quosdam episcopos Brasiliae 126» Oct. 9 Ad sodales Pontificiae Commissionis de Bonis Culturalibus 187» » 15 Ad Chiliae sacros praesules 131» » 18 Ad Pontificii Consilii pro Familia sodales 136» » 19 Ad quosdam episcopos Brasiliae 139» » 26 Ad quosdam Brasiliae episcopos 190» » 28 Ad Ordinarios Timorienses ,. 196» » 29 Ad academias pontificias 200» Nov. 5 Ad sodales Comitatus Eucharisticis Conventibus provehendis 203» » 11 Ad Pontificiam Academiam Scientiarum 205» » 14 Romae, in palatio Montis citatorii, ad senatores et deputatoscongregatos , , 248» » 16 Ad quosdam episcopos Brasiliae 254» » 21 Ad Pontificium Consilium pro Laicis 260» » » Ad sodales Congregationis pro Ecclesiis Orientalibus. . . 263» » 26 Ad quosdam episcopos Brasiliae 301» Dec. 5 Ad catholicarum universitatum sodales 307» » 10 Ad quosdam Brasiliae praesules 310» » 21 Ad patres cardinales Romanamque curiam 3172003 Ian. 13 Ad oratores Nationum coram admissos 321» » 23 Ad quosdam episcopos Brasiliae 327» » 24 Ad Pontificium Consilium de Legum Textibus 333» » 30 Ad Romanae Rotae iudices 393» Feb. 7 Ad quosdam Brasiliae episcopos 398» » 10 Ad episcopos Bielorussiae 403» » 15 Ad episcopos Gambiae, Liberiae et Montis Leonini . . . 475» » » Ad episcopos Guineae Aequinoctialis 480» » 22 Ad episcopos Africae septemtrionalis 584» » 24 Ad sodales Academiae pro vita 589» Mar. 1 Ad episcopos Dacoromaniae 592» » 4 Ad Scotiae episcopos 596» » 25 Ad sodales Consilii pro Communicationibus Socialibus . . 602» » 27 Ad sodales Pontificiae Commissionis pro America Latina . 603» » 28 Ad sodales Apostolicae Paenitentiariae........ 607» » 29 Ad episcopos Indonesiae 609» Apr. 5 Ad Scandiae episcopos 614» » 29 Ad Pontificiam Commissionem Biblicam 754» Maii 2 Ad Pontificiam Academiam Scientiarum Socialium . . . 755» » 13 Ad episcopos Syro-Malabarenses 757» » » Ad episcopos Syro-Malankarenses 761» » 16 Ad sodales operum Missionibus provehendis 764» » 17 VII exeunte saeculo a Studio Urbis condito . . . . . . 767» » 20 Ad Italiae episcopos 772


Index documentorum chronologico ordine digestus 9052003 Maii 22 Ad sodaliciumpro Vita ... 774» » 23 Ad quosdam Indiae ritus Latini episcopos 776» » 24 Ad Congregationem pro Gentium Evangelizatione seu dePropaganda Fide . . . . . . 780XI - NUNTII2002 Oct., 16 Ob diem ad sacras vocationes fovendas dicatum . . . . 266» » 24 Ob diem migratoribus et profugis dicatum 336» Nov. 25 L expleto anno a «Mission du Saint-Siège auprès de l'Unesco»constituta 502» Dec. 8 Ob diem I Ianuarii anni MMIII ad pacem fovendam. . . 339» » 25 Die Nativitatis Domini missus 4072003 Ian. 12 Ob diem ad Missiones fovendas 619» » 25 Coniugibus catholicis Manilae congregatis missus 505» Feb. 2 Ob diem aegrotis dicatum missus 623» Apr. 20 Die Paschatis missus 783XII - ITINERA APOSTOLICA2003 Iun. 5-9 in Croatiam 492» » 22 in Bosniam et Herzegoviam 492» Sept. 11-14 in Slovachiam 736XIII - SECRETARIA STATUS2003 Apr. 8 Rescriptum ex Audientia circa iudices Rotae Romanae ., . 348II — <strong>ACTA</strong> CONGREGATIONUMi -- CONGREGATIO PRO DOCTRINA FIDEI2002 Die. 21 Recursus quarundam excommunicatarum mulierum reicitur 271II-CONGREGATIO DE CAUSIS SANCTORUM2002 Apr. 23 NEAPOLITANA. - Decretum super virtutibus Servae Dei IuliaeSalzano 67» » » PASTOPOLITANA. - Decretum super miraculo Servae Dei Mariaea Caritate (in saec.: Mariae Iosephae Carolinae Brader). 71» » » PLACENTEM in HISPANIA, - Decretum super virtutibus ServaeDei Mathildis a S. Corde (in saec.: Mathildis TéllezRobles) 73


906 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2002 Apr., 23 SOPHIAE. - Decretum super martyrio Servorum Dei PetriVitchev et Pauli Djidjov necnon Iosaphat Chichkovsacerdotum 76» » » ROMANA seu VARSAVIENSIS. - Decretum super miraculo BeataeUrsulae Ledóchowska (in saec,,:: Iuliae Mariae) . . 145» » » ROMANA seu VENTIMILIENSIS. - Decretum super miraculo ServaeDei Mariae a Passione (in saec. : Helenae Mariae deChappotin de Neuville) 147» » » SeuAMCHiAMENSIS. - Decretum super miraculo Servi Dei GabrielisMariae Allegra 149» » » URBEVETANA-TUDERTINA. - Decretum super virtutibus ServaeDei Spei a Iesu (in saec.: Mariae Iosephae AlhamaValera) 151» » » TARVISINA. - Decretum super miraculo Servi Dei AndreaeHyacinthi Longhin 208» » » VIENNENSIS seu VENETIARUM. - Decretum super miraculoServi Dei Marci ab Aviano (in saec.: Caroli DominiciCristofori) 210» Iul. 5 FIANARANTSOAENSIS seu CRACOVIENSIS. - Decretum super miraculoServi Dei Ioannis Beyzym 212» » » IANUENSIS. - Decretum super miraculo Servae Dei EugeniaeRavasco 214» » » MATRITENSIS. - Decretum super miraculo Servae Dei IoannaeMariae Condesa Lluch 216» » » POSNANIENSI. - Decretum super miraculo Servae Dei SanctiaeSzymkowiak (in saec.: Ianinae) 274» » » PREMISLIENSIS LATINORUM. - Decretum super miraculo ServiDei Ioannis Adalberti Balicki 276» » » ROMANA. - Decretum super virtutibus Servae Dei Mariae aIesu Crucifixo (in saec.: Mariae Petkovic) 349» » » ROMANA, - Decretum super virtutibus Servae Dei MariaePiae Mastena (in saec.: Teresiae Mariae) 352» » » TAURINENSIS. - Decretum super virtutibus Servae Dei NemesiaeValle (in saec.: Iuliae) 356» » » TRICHURIENSIS. - Decretum super virtutibus Servae Dei Euphrasiaea SS. Corde Iesu (in saec.: Rosae Eluvathingal) . 359» » » VARSAVIENSIS seu CRACOVIENSIS. - Decretum super miraculoServi Dei Sigismundi Felicis Feliñski Archiepiscopi . 362» » » VERONENSIS. - Decretum super miraculo Servae Dei MariaeDominicae Mantovani 409» » » VINDOBONENSIS seu SABARIENSIS seu SIDEROPOLITANA. - Decretumsuper miraculo Servi Dei Ladislai Batthyány-Strattmann 411» » » ZAGREBIENSIS. - Decretum super virtutibus Servi Dei IoannisMerz 412» Dec. 20 PREMISLIENSIS LATINORUM. - Canonizationis Beati IosephiSebastiani Pelczar . 416» » » CALCUTTENSIS. - Decretum super miraculo Servae Dei Teresiaea Calcutta „ 485» » » CALCUTTENSIS. - Decretum super virtutibus Servae Dei Teresiaea Calcutta 509


Index documentorum chronologico ordine digestus 9072002 Dec. 20 ROMANA. - Decretum super miraculo Beatae Mariae de Mattias487» » » HISPALENSIS. - Decretum super miraculo Beatae Angelae aCruce 514» » » IANUENSIS. - Decretum super miraculo Beatae VirginiaeCenturione 516» » » LEODIENSIS. - Decretum super miraculo Servi Dei ValentiniPaquay 518» » » MEDIOLANENSIS. - Decretum super virtutibus Servi Dei CaroliGnocchi 520» » » NEAPOLITANA. - Decretum super miraculo Servae Dei IuliaeSalzano 524» » » PORTUENSIS-SANCTAE RUFINAE. - Decretum super virtutibusServae Dei Mariae Crucifixae 526» » » ROMANA. - Decretum super miraculo Servi Dei Iacobi Alberione. 530» » » ROMANA. - Decretum super miraculo Servae Dei Mariae aIesu Crucifixo 532» » » RUREMUNDENSIS. - Decretum super miraculo Servae Dei MariaeTeresiae a Sancto Ioseph 534» » » RUREMUNDENSIS. - Decretum super miraculo Beati ArnoldiJanssen. 537» » » VERONENSIS. - Decretum super miraculo Beati DanielisComboni 539» » » YENCHOWFUENSIS seu BAUZANENSIS-BRIXINENSIS. - Decretumsuper miraculo Beati Iosephi Freinademetz . . . . 542» » » ZAGREBIENSIS. - Decretum super miraculo Servi Dei IoannisMerz 544» » » ZAMORENSIS. - Decretum super miraculo Servae Dei BonifatiaeRodríguez Castro 5462003 Ian. 22 MATRITENSIS. - Decretum super miraculo Beati Petri PovedaCastro verde 548» Apr. 12 BELLOHORIZONTINA. - Decretum super virtutibus Servi DeiEustachii Van Lieshout 627» » » BRIXIENSIS. - Decretum super virtutibus Servi Dei MoysisTovini 630» » » CENOMANENSIS. - Decretum super virtutibus Servi Dei BasiliiAntonii Mariae Moreau 633» » » CARTHAGINENSIS in HISPANIA. - Decretum super miraculoServae Dei Pietatis a Cruce 637» » » MALACITANA. - Decretum super miraculo Servi Dei IoannisNepomuceni Zegri et Moreno 722» » » MEDIOLANENSIS. - Decretum super miraculo Servi Dei AloisiiTalamoni ,. 724» » » TAURINENSIS. - Decretum super virtutibus Servi Dei Aloisiia Maria Consolata . 726» » » FLORENTINA. - Decretum super virtutibus Servae Dei AnnaeMariae Fiorelli 786» » » PAMPILONENSIS. - Decretum super virtutibus Servae DeiAscensionis a Corde Iesu 789


908 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale2003 Apr. 12 TAURINENSIS. - Decretum super virtutibus Servi Dei AloisiiBoccardo 792"» MEDIOLANENSIS. - Decretum super miraculo Servi Dei AloisiiMariae Monti 872» PARISIENSIS. - Decretum super miraculo Servae Dei RosaliaeRendu 874» PLACENTINA in HISPANIA. - Decretum super miraculo ServaeDei Mathildis a S. Corde 876» RAGUSIENSIS. - Decretum super miraculo Servae Dei MariaeCandidae ab Eucharistia 878» VERONENSIS. - Decretum super virtutibus Servi Dei PhilippiBardellini 880» VINDOBONENSIS. - Decretum super virtutibus Servi Dei Carolie Domo Austriae 883III - CONGREGATIO PRO EPISCOPIS2002 Iul. 31 BRASILIAE. - Decretum de abbatiae territorialis Claravallensisin Brasilia exstinctione necnon de finium dioecesisGuaxupensis mutatione 218» Nov. 9 PATENSIS et UBERABENSIS. - Decretum de finium mutatione 278» Dec. 10 SIPONTINAE-VESTANAE. - Decretum de nominis archidioecesismutatione 279» » 11 RIOPRETENSIS. - Decretum de nominis dioecesis mutatione. 3642003 Ian. 20 HUMAITANENSIS et BORBENSIS. - Decretum de finium mutatione 365» Maii 6 BRASILIAE. - Decretum de abbatiae territorialis B.M. Virginisde Monteserrato Fluminis Ianuarii exstinctionenecnon de finium archidioecesis Sancti Sebastiani FluminisIanuarii mutatione 550» » 24 GIPARANENSIS et SANCTI ALOISII DE CACERES. - Decretum quofines mutantur 730Provisiones Ecclesiarum: 79, 155, 219, 280, 366, 418, 489, 551, 639, 731, 795, 886.Collationes dignitatis archiepiscopalis: 797.IV - CONGREGATIO PRO GENTIUM EVANGELIZATIONE2003 Mar. 29 CUEVENSIS. - De nominis Vicariatus Apostolici mutatione .Provisiones Ecclesiarum: 80, 370, 732.Nominationes: 372, 734.369V - CONGREGATIO DE INSTITUTIONE CATHOLICA2002 Sep. 2 Decretum quo ordo studiorum in Facultatibus Iuris Canoniciinnovatur 281


IIIINDICES NOMINUMI - INDEX NOMINUM PERSONARUMAAbad Vallejo J.M., 85.Abarquez I.C, 156.Abate B., 84.Abbas F., 420.Abbiati F., 84.Abrahamowicz C, 738.Abril y Castellò S., 374.Adaikalamuthu V.S., 93.Adamczak J., 86.Adamiak E., 641.Adamo M., 93.Adams Y., 93.Adannia O.C, 896.Adesanya Browne A., 94.Adeso P., 493.Aemilia Tavernier Gamelin(B.), 101.Afolabi Kolawole P., 95.Agnes L., 895.Agnes M., 558.Agosti G.., 290.Aguirre Anguiano J.L.,495.Aharonian A., 428.Aikambe P.J., 557,Aimo G., 559.Akanezirigwe E.C.B.J.,647.Akasheh K„, 493.Akkara G., 739.Akuechiama P., 896.Albano G., 88.Alberti G.B., 743.Alberti O.P., 223, 875,882.Albertus Hurtado (B.),132Aldrey Iglesias F., 427.Alesandro JA., 287.Alexander CF., 494.Alexander II, 768.Alexius Zaryckyj (B.),571.Alfonsus de Orozco (S.),163, 227, 299, 377.Alfredus Ildefonsus Schuster(B.), 521, 522.Alfonsus Maria Fusco(B.), 101.Alford H., 891.Alhama Valera Spes a Iesu(in saec.: Maria Iosepha),151, 154.t Alibrandi G., 560.Alighieri D, 202.f Aliprandi C, 432.Alji Mohamed N., 94.Allegra G.M. (Ven.), 149,150.Almeida D. de, 739.Almeida J.J. de, 291.Aloisius a Maria Consolata(in saec.: AndreasBordino) (Ven.), 727,728.Aloisius Boccardo (Ven),792.Aloisius Maria Monti(Ven.), 872, 873.Aloisius Talamoni (Ven.),724, 725, 726.Aloisius Tezza (B.), 170,173, 818.Aloisius Variara (B.), 175,391, 389, 574, 575, 577,820, 821.f Alonso Nuñez A.., 296.Altavilla A., 289.Altavilla S., 295.Altimari Gasperi L, 422.Alvarez Bermejillo C,495.Alvarez Muniz J.A., 423.Alves Â., 557.Alvites Bermudez A., 287.Amadi N.C, 895.Amaral J.B. Soares deNota, Praeses ReipublicaeLusitanae, 83.Amaral M.V.C, de S., 84.Amato A., 155, 223.Arnberg H., 95.Ambrogi D., 289.Ambrozic A.M., Card.,223, 375.Amesland J., 422.Amigo Vallejo C, Card.,798, 890, 891.Amler H., 430.Amorosi G., 89.Anak Ringgau A., 496.Anaya Rodríguez J., 89.Anceschi E., 290.Andenmatten G., 558.Anderlini G., 643.Anderson CA., 159, 891.Andreas Hyacinthus Longhin(B.), 185, 186, 208,209, 823, 825, 828.Andreas Iscak (B.), 571.f Andreotti B.S., 800.Andreuzzi L., 894.Andria A., 91.Andriessen-ten HolterCM.A.C., 559Andriyovych Zasukha A.,292.Andrukiewicz R., 425.Andrzejczak J., 86.f Andrzejewski R., 560-Anelli G., 424.


910 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeAngela a Cruce (in saec.:Maria ab Angelis) GuerreroGonzález (S.), 300,514, 515Angelici C, 767.Angelucci A.., 429, 800.Anginoli J.T., 739.Anna Maria Fiorelli, vid.Lapini (Ven.) 786.Annan K., 222.Anobile V., 896.Anozie N.B., 431.Ansuátegui Gárate F.J.,740.Antelmi E.D., 85.Antiliei E., 429.Antonelli E.., Card., 798,890.Antweiler M., 96.Anyolo P„, 372, 372.Apice W.K, d', 427.Apochi M., 370.Aquilini P., 289.f Aquino A.D.I., 647.Aramini M., 495.t Arana A., 160.Arancedo I.M., 221.Araújo J.R. de, 739.Araujo Leitao J.C. de,427.Arborelius A., 159.Arcari A., 641.Archibong W., 95.Archinti M.T., 93.Ardila Corredor HJ., 738.Arditi di Castelvetere C,90.Ardura B., 800.t Arellano Duran A. 647.Arellano Roa N.A.., 737.Arias González F., 741.ArinzeF., Card., 272,421,541.Ariotti EA., 555, 641.Aristizábal Giraldo MT.,423.Ariza V., 423.Arnold J., 288.Arnoldus Janssen (S),300, 537, 539, 542.Arnone C, 892.f Arokiaswamy P., 432.Arregui Yarza A., 418.Arriagada de LafuenteM.P., 90.Arrieta Ochoa de ChinchetruJ.I., 159, 642Arrieta Villalobos R., 175,389, 391, 575, 577, 819,820, 821.Arron West M.W., 287.Arroyo Fernández N.,741.t Artale Ciancio E., 744.Artemides Zatti (B.), 175,389, 391, 575, 577, 819,820, 821.Artyszuk W., 425.t Somavarapa A.A., 647.f Arulswamy D.P., 800.Ascensio a Corde Iesu(in saec.: Florentina)Nicol Goni (Ven.) 789,791.Asenjo Pelegrina IL, 554.Ashun C, 93.Asuquo E.F., 92.Asuzu B., 645.Athayde E., 644.Aubert P., 289.Auda L., 288.Auer F., 290.Auer G,, 738.Auer J.J., 738Augustino v G., 423.Augustinus Hipponensis(S.), 52, 377, 665, 750.Avelino Bettencourt J.,494.Avellanosa P., 538.Azema CL, 489.Aziz T.., 222.Aznar López J.M., 222.Azzam M., 92.Azzan N., 644,BBabando L., 288.Babcanová D., 158.Bacani T.C., 79Baccini M„, 429.Baez Laspiur J.R., 892.Baggio A.C., 86.Baglivo C, 93.Bagnasco A., 491.Baiocco V., 493.Bakker J.C.G.M., 293. .Bakkum P.G.W., 430.Baia A., 734.Balbás De Los Ríos J.,292.Baldacci B., 740.Baldari V., 287.Baldelli T., 95.Baldisseri L., 164, 166,365, 551, 730.Baldwin J., 496.Balicki A., 277.Balicki I.A., 276.Balicki M., 86.Balla I.M., 732.Ballesteros Chàvez G.,645.Ballini B., 95.Bamidele Ajiteru F., 95.Bandod S., 295.Banella A., 743.Banzer R., 892.Barabandi B., 94.Barabino L, 825, 828.Baracchi P., 291.Barakat N.Y., 295.Barandica y Luxán J.M.de, 740.Barbarin P., Card., 799,889.Barbarito G.M., 552.Barbarossa T., 743.Barber H., 495.Barbera J.T., 91.Barbosa Cavalcante R., 87.Barbosa D.L., 490.Barile V., 291.Barnes B.J., 642.Barnett A., 430.Barreto Murilo de Sa F.,290.Barrie J., 292.Barroso J.M.D., 888.Barth olomaeus I, Patr.Oecum., 318, 320.Bartholomaeus a MartyribusFernandes ( B. ),170, 173, 818.


Index nominum personarum 911Bartholomaeus Longo(B.), 10, 16, 30, 36.Bartnicki R., 422.Bartolini G., 89.Baselios C.M., 761.Basilius Antonius MariaMoreau (Ven), 633.Basilius Velyckovskyj (B.),571.Bassey E., 95Bassino D., 287.Batarekh C.-E., 292.Batlle Ibanéz J., PraesesReipublicae Uruquariae,798.Batlle Mercadé P., 742.Batres Rodríguez M. delC, 744.Batt-Schnur M.-T., 294.Baumann E., 892.Baumgaertner L.I., 50.Bayter Abud A , 421.Baz S., 293.Beccegato E., 353.Bechler R., 428.Beck A., 647.Becker 552.Becker U., 296.Beer N., 489.Behrmann E.H., 737.Beisel J.D., 738.Bekker L.A.M. de, 559.Belardi G., 90.Belletti V., 95.Belli U., 88.f Bello Ricardo P., 647.Bellow R.M., 288.Beltrami A., 575.Beltrán Sanz A.C., 427.Benavides Allende S., 289.Beneder E., 94.Benedetti S., 292.Benedicta Cambiagio Frassinelle(S.), 163, 227, 299,379.Benedictus XIV, 768.Benedictus XV, 884.Benedikt E., 294.Benotto I.P., 552.Bensmann W., 295.Beretta S.., 891.Berger P., 422.Bergoderi W.O., 741.Bergoglio J.M., Card., 84.Bergschneider J., 293.Bergschneider M., 294.Berkery Smith S., 742.Berlusconi S., 286, 767.Bernacchi L.., 369.Bernal Restrepo S., 891.Bernal Supelano RA.,157.Bernardi F., 893.Bernardini A., 374.Bernardo B.., 88.Bernardus Claravallensis(S.), 16, 202.Bernasconi O., 556.Berri N., 736.Berrios Piedra A.A., 422.Bertagna B., 641.Bertello L, 383, 810, 811.Bertie A., 492.Bertini G., 287.Bertoli R., 896.Bertolotti P., 430.Bertolotti V., 94.Bertone T., Card., 80,160, 223, 272, 798, 889.Beschi F., 366.Besra M., 485, 486.Beszer K., 92.Betenjani H., 292.Béthencourt FontenlaJ.M., 741.Bettoni G.B., 557.Bevard H.A., 738.Beverie B., 646.Bezerra de Almeida V.,88.Bezerra P., 644.Bezerra Verçosa J.M., 426.Bezunartea H., 86.Bhalrai P.G., 295.Bhudi Jamra N., 295.Bianchi E., 294.f Bianchi G., 744.Bianco G., 896,Bianco L., 422.t Biard G., 896.Biasin F,, 554t Bidawid R., 560Bijloos C, J., 896.Bilczewski J., 39.Billaud B., 291.Billings E,, 428.Billings J., 427.Bilotto L., 891.Bini G., 421.Bisaro D., 95.Bisconti F., 736.Biskup M., 645Bissoli C, 642.Bisztyo J., 557.Bizzi A., 737.Black CA., 93.Bladbjerg B., 90, 427.Blair L.P., 795.Blair T., 222.Blanco A., 423.Blanco Prieto F. del, 492.Blank D., 557.Bläsi B., 94.Blázquez Pérez R., 501.Blehska W., 496.Blood F.X., 740.Bo C, 733.Boada y Gordon V.M.,289.Boccaccio S., 209, 529,549.Boccafola K.E., 642.Boccardo A., 792.Boccardo G., 792.Boccardo R., 887, 891.Bocchio S., 431.Bock J.J., Jr., 429.Böcskei L., 422.Bodeant Fernández H.A.,491.Boggiani T.P., 527.Boggiano A., 427, 891.Bogusz Matula S., 203.Bohan D., 418.Boilà M., 643.Boilà M., 646.Boishu I., 220.Bojaxhiu D., 510.Boladuadua L., 420.Boldrini O., 431.Bolesnej M.B., 48.Bolger R.T., 737.Bom V., 424.Bombo MD., 295Bommino V , 430.Bona A., 91.Bona L, 92.Bonaduce A., 95.Bonanotte L, 494.


912 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeBonetti R.., 159.Bonfils J., 421.f Bongianino L., 800.Bonicelli S.C., 101.Bonifacius VIII, 767.Bonifatia Rodríguez Castro(Ven.), 546, 547,548.Bonnet M.G.C.M., 288.Bordino A. a Maria Consolata(Ven.), 726, 729.Bordoni M., 374, 642.f Borecky I, 647,Borges E., 516, 517.Borkowski Z.J., 424.Bornewasser I., 96.t Boros A., 496.Borro Catalana S., 645.Borsani A., 425.Borsato G.B., 86.Borsch C, 887.Bortolin G., 896.Bosio M., 288.Bosma-Ceelaert M., 296.Bota I.M., 643.Botiza I.V., 643.Bou-Abdallah M., 293.Boudevik K.M., 736.Bouffandeau L., 557.Bouilleret I.L., 280.Bourdin E., 93Bouza Serrano J., 90.f Boza Masvidal E., 296.Bozanic J., Card., 799,889, 890,Brac de la Perrière T.,368.Bradley W., 429.Bragato A,, 87.Bragonzi A.G., 738.f Brambilla F,, 647.Brambilla G.,, 738.Branca C, 292.Brandmüller W,, 556.Braschi R.A.,, 271.Braschi S.A., 554.Brauer O., 557.Braun Celeste D.,, 271.Brauneis W,, 94.Bravin S., 86.Breccia F., 96.t Breen V. de P., 375.Breharu G., 643.Brennan R.J., 287.f Brenninkiaeijer J.L.,560.Bressan G,, 294.Brioschi E.T., 427.Brislin S., 85.Brito J.H. de, 290.Brito M. da C, 291.Britt CM., 80,Briz M., 74.Brockschmidt H., 557Brogli A., 645.Brök E., 292.Bromschwig A.F., 737.Bruni T., 295.Brunner P., 271.Bruno MM., 896.Bruscoli A.., 646,Bryant Chu'eloka O.A.,895Bucchia A., 93.Buczyñski F., 86.Buechlein D.M., 642.Bujanowski N., 892.Bujnoch G E., 741.Buonocore M., 799.Burke R L., 642.Burns V. de P., 86.Busani G., 86.Busatto O., 896.Busonero S., 95.Butiña i Hospital F., 546.Butler M.B., 72.Bux N., 223.Buzón P.A., 156.Byrnes P.A., 738.CCabello M., 423.Cabigiosu C, 90.Caccia G.G., 160, 288.Cacciavillan A., Card.,632, 725.,Cadieres Araujo G.E.,644.Caggiano J , 424.Cahill E„, 429,Caiazza S,., 896.Caietana Sterni (B.), 170,173, 818.Caietanus Errico (B.),173, 175, 389, 391, 575,577, 820..Cailotto A., 92.Cain J.R., 892.Caldeira R. de S., 644.Caii R.,, 203.Callahan K.G., 740.Calle Zapata F., 157, 642.Calvet M.M.B., 641Cámara J. de Barros,Card., 56.Camarena Martínez J.C,495Camelo S.., 893.Campbell B., 85.Campbell J.A., 293.Camponeschi C, 430.Camurri F., 646.Camusi G., 431.Can W., 88.Canoino F., 430.Caneo A,, 743.Cantalupo P., 88.Cantero García P., 288.Cantoni G., 428.Capia L, 734.Capone T., 495.Caponi F., 558.Cappo D., 85.Caprini G., 644.Caputo P., 892.Cararelli G., 431.f Carata G., 224.Carboni L., 375.Carenini P., 725, 726.Caricopoulou-VlavianouO, 292.Carini R., 741.Cariño N.C., 490.Carlessi M., 496.Carli A., 294.Carlo-Stella M.C., 293.Carlotti M„, 90.Carmona Ortega E., 886.Caro Borda D, 639.Carolus e Domo Austriae(Ven.), 883.Carolus Gnocchi (Ven.),520, 523Carpinelli U, 91.Carrascal Mañero V.., 427.Carrasco de Paula I., 159.


Index nominum personarum 913Carri quiry G., 160.Carroll R.J., 738.Carrù G., 642, 889.Cartatéguy M.C., 370.t Carter GE. Card., 375.Carty J.P., 84.Carvalho Guerra F.J.A.de, 91.t Carvajal Rosales L.A.,376Carvalheira J.G., 425.Casalone G., 87.Casanova Casanova R.,491.Casares M.L., 742.Cascone C, 643.Caselli J.E., 893.Caserta T.G., 424.Casiero L., 429.Casini C, 774.Cassanego S., 894.Cassari M.R., 564, 565.Cassidy E.I., Card., 799.Castaño Estrada G.., 288.Castaño Gómez R.I., 423.Castellani B.I., 490.Castellano Cervera J.,642.Castelli G., 426.Castillo Plascencia B.,221.Castrillón Hoyos D.,Card., 223, 224.Catalani G., 95.Catella A., 737.Catharina Volpicelli (B.),68.Cavalier F.M., 892.Cavalletti C, 741.Cavallotto G., 642.Cavaretta M., 96.Caverò Bustamante A.,85.Ceccarelli G., 559.Ceccarelli M., 558.Celata P.L., 159.Cencelli P., 894.Cenci M., 375.Centenaro A., 421.Centurelli A.M., 96.Cepeda Carmona A., 288.Ceretti C, 738.Cerini T., 95.Cerri EM., 430Chaccour J., 292.Chacón Salcedo E. de laCruz, 738.Chacour E., 374.f Chakaipa P.F., 375.Charbonneau W.R., 86.Charo Ruwa M., 424Chaumont J.-F., 428.Chaupa A.., 733.Chávez Barroso J„, 645.Chàvez Botello I.A., 886.Chee Ing P.T., 371.Chemello J.H., 398.Chen M.J.K., 559.Cheng C.-y.L., 743.Cherchi A., 292.Chestle B., 736.Chiabudini B., 430.Chiang J., 559.Chiarenza C„, 88.Chiarinelli L., 70, 412,525.f Chiasson D., 800.Chiavarini R„, 494.Chikraidze A.D., 420.Chimoio F., 371, 734.Chinh Dinh, 429.Chinyelu P.N., 426.Chirayath A., 556.Chirico P., 287.Chizube Okafor R., 431.Choi A., 289.Choi Chang-hoa T.A.,739.Choi Chang-mou A., 641.Cholvy G, 429.Chorherr T., 91.Chrissohodis M., 89.Christodoulos, Archiep..Athen, totiusque Graeciae,320.Chukwuemeka Major-Azi -ke J., 431.Chukwunyem Ojimba F.,494.Cianchetti G., 429.Ciaranfi S., 896,Cibin C, 558,Cibwabwa L., 644.Ciccolini L., 643.Ciccone L., 159.Ciccotti A,, 495.Ciereszko R, 424.Cifoletti N.., 89.Ciliberti A., 220.Cimoszewicz W., 420,Cinti V., 287.Ciocarelli W.O., 91.Ciovic D., 286.Cipriani Thorne LA.Card., 170, 172, 818.Cirillo L., 293.Cirillo P., 430.Citarella C, 88.Ciucci Roscetti J.., 288.Claes M., 518, 519Clarizio A., 645.Clark Hodgson C, Jr.,428.Clemens J., 223, 887, 891,Clemens Septyckyj (B.),572.Clemenz A., 94.f Clinch H.A., 296.Cluzeaud P., 92.Coccioli F., 558.Coccolini P., 295.Coda P., 642.Coenen W.R., 92.Colak L, 422.Colantuoni M.A.C., 426.f Colasuonno F., Card.,496.Cole R.L., 893.Coleman G.V., 368.Coleras-Geldern O., 287.t Collini A.,, 896.Colom E., 891.Colomer Ferrándiz F., 85.Coloni M.., 155.Comi LA., 739.Cominotti V., 95.Comola E., 895.Condón T.M., 739.Connelly T.J., 92.Connolly S., 422.t Connors R.G., 96.Conrad P., 91.Consigli E., 293.Consoli Palermo NavarraA., 893.Constant H., 886.Conte-Grand G., 427.Conte-Grand J.M., 427.Conti A., 92.60 - A.A.S


914 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeConti L., 93.Contreras Villarroel C,368.Contreras VillavicencioA.R., 291.Coppa L, 517, 539, 788.Coppola F., 287.Coppola N., 646.Corbo G., 292.Corcini, 416.Corcoran T., 85.Cordero Rodríguez L.,425.Coreth M.T., 411.Corinthios M., 85.Cornea D., 647.Coroni A.., 294.Corrado G., 647.Corsetti R.L., 428.Cortés Rendón A.A., 419.Corti R., 421.Cortizo Rodríguez V.R.,743.Cosgrove S., 495.t Costa M.F. da, 647.Costalunga M., 889.t Costantini V.M., 648.Cote M.R., 280.Cotta M., 86.Cotti F., 291.Cottier G.M.M., Card.,374, 795, 799Couchepin P., 555.Coulibaly V., 732, 735.Coultas N.J., 428.Coutinho J.A.A. da C,295.Cox P., 158.Craciun Z., 646.Cramblitt R.E., 739.Crea G., 559.Crepaldi G., 159.Crespo J.R., 87.Crisci G., 425.Cristiani A., 739.Crivelli L., 84.Crivelli V., 556Crocetta P., 428.Croci F., 879.Crosby D., 639.Croteau D., 734.t Crowley J.R., 224.t Crowley L.J., 296.Cruz LG. da, 490.Cruz Monroy A.A., 289.Cruz Reyes G., 95.Cruz Román J.M., 427.Crvenkovski B., 420.Cserhati F., 424.Cuadro Jaén S., 742.Cuddy J.J., 494.Cuesta Cabanillas M., 421.Culas J., 645.Cunha E.M. da, 491.Cunliffe-Lister S.L.P., 92.Cunningham A.., 557.Cunningham G., 295.Curcio S., 526.Curran M.J., 424.Curro C, 95.Cyprianus (S.,), 122.Cyrillus et Methodius,(Ss.), 169, 814.Czajkowski J., 288.Czamara W., 86.Czarciñski A., 87.Czekalski R., 425.Czerwiñski W., 425.Cziglányi Z., 88.DDacal M., 422.Dachauer G., 892.da Costa Maia G , 557.da Costa Maia M., 557.D'Addezio G.., 426.Dadiet MD., 81.Dalbar MC, 356.Dall'Arche Gugel M.L.,895.dalla Torre G., 894.D'Ambrosio D.H., 280.,720.Damian C, 796.Damianus Iosephus deVeuster (B.), 627.Danenov N., 894.D'Angelo I., 495.Daniel Comboni (S.), 300,539, 540, 541.Danieli S., 742.Danisi M., 295.Danos A., Jr, 91.Daoud I. Moussa I, Card.,263, 272. yDaoust A., 288.Dardel J.-B., 427.Darmaatmadja J.R., Card.,375.Darragh D.M., 427.Darrieutort A., 422.D'Ascenzo G., 767.Dattrino L., 287.D'Auro A.D., 891.David L, 643.David Okelo (B.), 185,825, 828.Davies M., 494.Davino E., 642.Davies CC., 372.Davis M., 554.Davis W., 430.Dawar G., 295.Dawson A.S., 93.Dawson L.M., 92.Daw Tang F., 734.De Andrea G., 888.Deane H., 428.Deane W., 427.De Angelis M., 293.De Angelis N., 156.Debes L., 496.De Biasio B., 739.De Biasio G., 894.de Boo A.J., 496.de Chasteigner J., 494.De Donato L., 291.De Giorgi S., Card., 224.De Giovanni C, 559.f Deig Clotet A., 647.Deiro C, 288.t de Jong D.H., 744.De Jong P.A.M., 92, 95.de La Peña L.B., 423.Delendick J.E., 424.Delfino R.N., 291.Del Fre G., 294.Delgado J.M., 645.Del Grosso E., 89.Deliance G., 91.Del J.X., 494.Del Olmo Amo P., 422.del Pozo Martínez F.A.,740.del Rincón Cibrián J.L.,422.


Index nominum personarum 915Del Río Carrasco J.M., 290.De Luca P., 892.De Lucia F., 430.Del Vecchio P.M., 892.De Magistris L., 421, 607.De Marinis G., 558.De Mattia D., 425.De Menech R., 290.Demerew Souraphiel B.,493.Demetz E., 895.Dempsey T.J., 290.f Deogupillai J.B., 376.de Oliveira Goulart C, 553.De Padova F., 289.De Paiva A., 557.De Paolis V., 642, 889.De Paulis S., 425.Depman F.J., 738.De Poli D., 91.De Polis C, 496.De Prosperis S., 291.Deriemaeker S., 94.De Santis G., 289, 423.Desbois P., 374.Deshays Y.-M., 428.Desideri C, 95.Désiré X., 892.Deskur A.M., Card., 213,277, 417.Desta A., 370.De Stefani G., 84.De Stefano A., 496.Devlin C.V., 737.Dewane F.J., 375.De Zabala y Salegui M.,85.Dherse J.-L., 375.Diarra J.-G., 642.Dias N.A., 425Dias S., 641.Díaz de Mera y GarcíaConsuegra A., 740.Díaz H., 369.Díaz Hernández G , 84.Diaz Paniagua CF., 292.Díaz Rojas M.A., 290, 738.Dibartolo P., 559.Di Bella M.C., 92.Di Bello S., 430.Di Biagio P., 96.di Capua A., 896.di Chiavari G.L., 894.Dich Nguyen Ngoc OanhJ., 287.Dicker B.S., 430.Dickmann M., 742.Dienstbier E., 295.Diez de Soll ano Ortega S.,289.Diez K , 288.Di Falco I.M.., 640, 887.Di Giacomo A., 743.Di Giovanni C, 431.Di Girolami G., 557.Di Giulio N., 294.Di Gregorio D., 90.Dijkstra H.G., 430.Di Liberto G., 645.Di Lieto P., 896.Di Ludovico G., 646.Di Marzio N.A., 639.Di Michele P., 295.di Montanara G.B., 894.Di Muzio F., 421.Dingman E., 431.Dingman M., 430.Diomante S., 495.Dionori M., 89.Di Salvia D., 644.Disch A., 223, 642,Di Stefano G., 738.Docherty H., 422.Doerhoff D.E., 740.Doherty D., 95.Donahue O, 427.do Nascimento J.M., 644.Donnini M., 559.D'Onorio F.B., 421.Dornseifer T., 288, 738.Dorronsoro Allo J.J., 493.Dossena A., 629.Dossena L., 160.Doty G., 91.Dougherty P.V., 738.Doukouré A., 894.Doval E., 423.Downer A.,, 798.Doyle A., 742.f Doyle W.E., 744.Dráb P., 424.Dragone A., 94.D'Souza P., 203.Ducamin B., 91.Dudley Vassallo A.G., 558.Duhalde E., 373.Dujarié IF., 634.Dular F., 289.Dumas P.A., 80.Duncan J.P , 738.Dunia G.I., 81Dunn R.J., 894.Duo R., 294.Dupuy A., 234, 235.Durand-Dubief M., 430.Durand-Dubief R., 431.f Duran Moreira A.., 375.Duran Sánchez L.I.B ,557.Dum Jinehu EO., 893.Dusza Z., 423.Dziewiatowski R., 87.Dziwisz S., 797.EEbner A., 893.Eccles J., 206.Echevarría Rodríguez X.,547, 638.Edrisi Haghighi A., 427.Egar R.J., 85.Egwu Eze E.N., 88.Ehuzu R.-M., 82.Eichinger W., 644.Eid A.., 78, 351, 519, 533,636.Eilender E., 294.Eimer A., 496.Ejiofor P., 431.Elbs B., 423.Elkin F.F., 88.Ellersdorfer H., 743.j Ellis W.M., 744.Ellmann K., 644.Ellsworth Pollard T., 92.Elmi V., 96.Eluvathingal E. a SS.Corde Iesu (in saec.:Rosa) (Ven.), 359, 361.Emeka Mbanugo R., 647.Ender E.J., 888.Enlow L.J., 289.Enweonwu J.C., 647.Erba A.M., 75, 146, 531,873, 877.Ercegovic A., 544, 546.


916 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeErcolano F., 645.Ercoli S., 96.Erdo P, Card., 79, 799,890.Erice y Gómez-AceboJ.P.S. de, 740.Ernst N.A., 740.Errázuriz Mackenna C.J.,375.Errázuriz Ossa F.J.,Card., 131.Errigo E., 496.Escobar Escobar J.R., 644.Esmel L., 426.Espeche Gil V., 89, 426.Espenilla R., 493.Espirito Santo J.R. do, 87.Esquerda Bifet J.., 641,642Estévez P. a Iesu, 887.Estrada Campuzano M.,894.Estrada Oyuela R.A., 291.f Etchandy Navarro C.A.,224.Etker G., 895.Eugenius IV, 768.Eugenia Picco (B.), 101.Eugenia Ravasco (B.),214, 215, 581, 583.Euphrasia a SS. Corde Iesu(in saec.: Rosa Eluvathingal)(Ven.), 359.Eusebi L., 893.Eustachius (in saec.:Humbertus) Van Lieshout(Ven.), 627, 629.Evangelista M., 430.Evans M.C., 221.Everdijk H., 430.Évora P. do L., 641.Ewen Brand G.A., 293.Exner K., 739.Ezenduka C, 425.Ezenna A.E., 896.Ezie P.N., 896.FFabian A., 424.Fabribeckers De CortilsP. et G. de, 292.Fabris F., 86.Facciolongo C, 494.Fagan RE., 287.Faggian V., 646.Fajardo Rueda E.H., 738.Falcäo J. Freiré, Card.,398.Falferi L., 743.Famadico B.M , 490.Fanciulli A,, 96.Fantini L, 294.Fanzago A., 896.f Farah E., 744.Farcas B., 425.Fárcas E., 646.t Faresin C, 224.Farina E., 287.Farina R., 556.Farinelli F., 559.Farrell B , 155, 374.Fasani G., 739.Faustina Kowalska (S.),40, 41, 43, 45, 46, 48,392, 583.Fava I., 95.Favale A., 223.Fazio L., 291.Fazio M., 423.Febres-Cordero BriceñoR.M., 737.Fechtrup H, 429.Fecondo C, 96.Fegatelli F., 431.Felici A., 496.Feliciani G., 642.Feti ciò L., 80.Félix A.C., 221.Femea V., 643.Fenoglio G., 292.f Feranec J., 432.Fernandes de Araujo S„,254.t Fernandes L.G., 375.Fernandes S., 81.Fernández Bachiller R.,741.Fernández Benito A., 287.Fernández Camargo G.,288.Fernández de Cotonat A..,428.Fernández Díaz J., 740.Fernández Guillen A.,490Fernández MartínezA.M., 287.Fernández Mora H F.,893.Fernando P., 371.f Ferrand L , 432.Ferrari A., 290, 496.Ferrari L.., 429.Ferraro F., 93.Ferrarotti L., 896.Ferreira da Costa OrtigaG., 170, 172.Ferreira Pena J.,, 84.Feudjio J., 87.Fiaccadori E., 496.Fiacco U., 889.Fierro Estrada A., 289.Figueiredo F.A., 327.Figueroa Medina A., 234.Fijalkowski J., 287.Filipponi E., 427.Filott A.H.A., 295.Filotto U., 90.Finn R.W., 740.Fiore E., 291.Fiorelli Lapini A.M.(Ven.), 786, 788.Fioreze A., 886.Fischer J., 222.Fischione C, 495.Fisher A.C., 553.Fisher E., 374.Fisichella S., 272, 415,486, 545.t Fitzgerald J.E., 744.Fitzgerald M.J., 738.Fitzpatrick D., 557.Fizzotti E., 428.Flach H.I., 886.Flanagan M.E., 560.Flannery M.S., 84.Flavi A,, 92.Flavio A., 89.Fleetwood P., 291, 892.Flesch W., 495.Flood J.M., 737,Flores Calzada A.A., 553.Flores Montes B.-H., 287.Flugy R.., 96.Flynn J.P., 892.Fokcinski H., 556.


Index nominum personarum 917Fontaine J,,, 91.Fontana L.., 741,Fontana R,, 892.Fontecilla M., 427.Fontes C. de Brito, 87.Forero Castillo J.N., 85.Forlani V., 431.Formica G., 743.Forster G., 271.Fort A.,, 79.t Fortich A., 560.Fortino E.F., 160, 421.Fortuna A.,, 495.Fraccaroli A., 493.Fraga Fernández J.,643.Fragnelli P.M., 221.Franceschi M.T., 431.Francescutto A., 87.Franchi de' Cavalieri G.,293.Francis Saul B.,, 427.Francisca Salesia (Leonia)Aviat (B.), 99.Francisca Xaveria Cabrini(S.), 338,.Franciscus Assisiensis(S.), 498.Franciscus Xavier (S.),862 (S.), 865.Franco A., 231, 232, 233,805, 806, 808.Franzo C, 526.Fratini L., 384, 809.Fratini R., 492.Frederick L.A., 740.Frentano E., 96.Freudenberger W., 743.Friend R.S., 740.Fring A., 95.Frontera E., 896.Frost F„, 289.Frühmorgen K., 738.Fuchs F., 895.Fuentes J.M., 87.Fumagalli L., 523, 536,729.Fumagalli P.F., 374.Fumanti I., 896.Furtner A.,, 892.GGabba R.,, 95.Gabriel Maria Allegra(Ven,.), 149.Gaddur A., 555.Gadecki S,, 374, 822.Gadzala T., 87.Gagliarducci B., 89.Gagnon R.J., 288.Gainer R.V., 155.Gaino T., 738.Gaisman C, 91.Gajek J.S., 493.t Galán C, 224.Galassi G., 321.Gala_zka W., 86.Galbiati A., 430.Galdi F., 84.Gahma M.P., 429.Gallmann W.H. III, 92.Gallo F., 737.Gallo O.A.M., 423.Gallone G., 892.Galloni N., 560.Galot J., 642.Galrào Leite de AlmeidaM.E., 368.Gambino V., 642.Gamboa J., 643.Gándara D., 85.Gantin B., Card., 317.García Briseño J., 495.García Burillo I., 157.García-Calderón S.P.,553.García E.H., 491.García-Gaseo Vicente A.,159.García Parrilla E., 494.Garcia-Siller G., 220.Garfias Merlos C, 553.Garibi Hernández J., 495.Garlatti V.l., 280.Garza Freviño A.G., 219.Garza Medina L„, 642.Gasbarri A., 427.Gaspar del Bufalo (S.),487.Gasparro G., 741.Gatti C, 85.Gatti L., 738.Gautheron J., 496.Gauvin C, 425.Gawel A,., 86.Gedgaudas J.F., 288.Genn F., 367.Gennari E., 496.Genovepha Torres Morales(S.), 300, 749.Genovese G., 430.Gentile P., 647.George F.E., Card., 375.Geremia A., 210, 211.Gerhardt B.C., 84.Gerosa L., 642.t Gerstner A., 96.Gettinger R.J., 737.Gherman V., 643.Ghidoni B., 429.Ghirlanda G., 375, 642.Giacalone M., 296.Giacomelli F., 295.Giampaolo G., 431.Gianpaolo F., 87.Gielen-DrehmansJ.M.F.A., 744.Gil Z., 84.Gilbert-Roberts M., 158.Gildus Irwa (B.), 185,825, 828.Ginelli B., 643.Giohoranae M., 371.Giordani A., 881.Giordano A., 89.Giordano M., Card., 170,172, 175, 388, 391, 575,577, 818, 820.Giordano P., 643.Giorgi F., 644.Girard-di Carlo D., 429.Girardi GR., 426.Giraud H., 367.Giudici V., 895.Giuffrida G., 88.Giuliodori C, 86.Gizzarelli A., 494.Gleeson G., 90.Glemp I, Card., 822.Gloder G., 891.Glódz S.L., 721.Glos A.., 424.Glovik K.L., 494.Glówczyk J., 739.Glynn W J., 895.Gnocchi H., 520.


918 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeGobbo JA., 495.Goertz V., 737.Goic Karmelic A., 553.Goizueta O., 742.Goldoni G., 496.Gómez H., 737.Gómez Borrero P., 93.Gómez Flores J., 289.Gómez-Iglesias V., 423.Gómez Mata J.J., 90.Gómez Roy val V.M., 290.Gómez Santos L, 89, 426.Gómez Serna G.L., 566.Gómez Zuluaga D. del S.,423.Gondim D de A., 290.Gonxha N., 510.Gonzales G,, 739.Gonzales Gaitano J., 423.Gonzales Gatica A., 422.Gonzales López A., 290.Gonzales Sotos I., 423.González de Zarate SalasJ., 87.González Errázuriz LI.,796.González Fernández F.,641González González M.A.,742.González M.A., 85.González Martínez H.,221González Rodríguez M.L.,531Good CP., 737.Gordijn A.M., 428.Gori A., 739.Gori F , 893.Gori V., 295.Gorlani I., 741.Gorman M., 741Gorschenek G., 92.Gorski J., 641.Górski B., 739.Gostomski B., 425.Gould E., 738.Gozzi L., 291.Grabner S., 742.Graf G., 496.Gramajo J.M., 292.Grande G., 495.Grando A., 88.Grandoni D.L., 154.Grant P., 643.Gras J.M.T., 431.Grasso F., 647.Grauso B., 96.Gravina C, 430.Grawng P., 733.Grden M., 289.Gregorio CD., 731.Gregorius XV, 226.Gregorius Khomysyn(B.), 570.Gregorius Lakota (B.),571.Gregory A.F., 139.Gremoli G.B., 642.Greppi E,, 891.Griesbach J.C, 86.Grillini B., 431.Grillo A., 295.Grillo H., 150, 211, 223,488, 515, 791.Grimaldi G., 294.Grings D., 301.Gro cholewski S., Card.,272, 274, 307.f Groër H., Card., 296.Groll N., 295.Gromowski G., 739.Gronemann J., 93.Groslier R., 293.Grosse F., 295.Grossmith J.C.G., 93.Grossoni M., 558.Grua B., 737.Grasas G., 425.Gschanes J., 424.Gstöttenmeier K., 896.Guadalupi M., 85.Gualazzini A., 95.Guarino R., 496.Guastella G., 743.Guballa V., 221.Gucwa W., 86.Gudde A.R.M., 95.Guerrero Pemán M., 427.Guerrini L, 368.Gugel A., 558.Guimaräes F.J.M., 84.Guimaräes Mo reirá O.,220.Gutiérrez Alvarez-OssorioM.M., 892.Gutiérrez García J.L.,427. 'sGutiérrez Pabón H.A.,639.Guyard M., 553.Guyon G., 428.Guzowski J., 85.Guzzetta A., 559.Gwózdz B., 287.Gyamfi M., 732.Gyetin J., 421.HHaas A., 85.Haberek J.A., 86.Habermann M., 295.Habib L, 96.Hachmang J.B.L., 295.Hack J.F.A.C, 430.Hafner A., 743.Hafner H., 91.Hagan J.H., 159.Hage H., 293.Hager G., 494.Hahn H., 88.Hajek JA., 741.Hajek O.H., 94.Halama W., 892.Hall B., 430.Hemann J.W., 494.Hamao S.F., Card., 493,799, 889, 890.Hambrough P.K., 740.f Harn I.R., 648.Hampel-Fuchs M., 292.Hanich A., 644.Hanna G., 96.Happel S., 425.Hardiman M.J., 424.Hardt A., 84.Hardy J.G.M.P., 427.Harel A., 81.Hargreaves G.B., 293.Hariri R., 222.Harmon Salvail P., 92.Harpigy V., 419.Harris J.D., 740.Hart A., 429.Hart J.E., 739.Hart K.T., 89.


Index nominum personarum 919Hartnett R.L., 739.Harty S., 425.Harvey I.N., 797.Harvey J.M., 556.t Harvey P., 224f Hasche Sánchez R, 376.Hasler P., 429.Ha Tiong Hock L, 733.Haunerland W., 558.Havugimana A., 84.Haydar M., 94Hay del RI, 91.Hebda B A., 224.Hedges F., 741.Hedges V., 742.Hegarty S., 642.t Heim B.B., 296.Heller H.K., 743.Hemann J.W., 494.Henao Marín J.D., 422.Hendriks J., 642.Hendry C, 422.Hengst K., 557.Henkels P.M., 428.Hennessy D., 557.Henrix H.H., 374.Herdrich D.J., 92.Herlinger H., 893.Hernández A.V., 92.Hernández Fierro J.M.,289.Hernández González I.M., 810.Hernes H, 158.Herráez Rubio B., 493.Herranz J., Card., 333,799, 889, 890.Herron J., 420.Hettinger C.J., 556.Hettler G., 893.Hilaire Y.-M., 429.Hill R. C., 644.Hilpert E., 738.Hirka L, 170, 172, 818.Himer H., 290.Hissein M.M., 894.Hlinka W., 287.Hoäng Duc Oanh M., 733.Hodun S.., 424.Hofen S., 893.Hoffegger K., 85.Hòffmger W., 895.t Hoffman J.R., 224.Hoffmann von RumersteinL., 89.Hofmann R., 287.Hofstetter F., 644.Hogan D.M., 737.Holec P., 422.Höltl G., 896.Holub T., 739.Holubowski H., 424Hölzl K., 84.Holzweber F., 290.Hooper G., 895.Hopes A.S., 156.Hortal Sánchez J., 374.Hòss M.C., 99.Hossak R.L., 294.Hronek V., 739.Hrtus J., 645.Hruska L., 429.Hrusovsky P., 373.Hryhorovych MalomuzhM., 294.Hsane Hgyi L, 370, 733.Hsiang Wen Chang M.,560.f Hsu Ying-Fa L., 296.Htittler H., 94.Huber W., 644.Hug R., 287.Hui-Chin C, 91.Huidobro P., 423.Huisers O.F.M., 496.Humilis a Bisignano (insaec.: Lucas Antonius)Pirozzo (S.), 163, 225,227, 299, 379.Hundt G.F., 739.Hünseier S., 88.Hupperetz J.W.P., 743.Hurley V.A., 552.Hurtado, A., 132.Husar L., Card., 573.Hussein Raafat F., 89, 426.Hussene Canana A., 429.IIacobini A., 290.Iacobone P., 290.Iacobus Alberione (B.),530, 531, 581, 582.Ianniello M., 743.Iannotta E., 87.Ibáñez Pradilla J., 292.Ibe B., 893Ibeggbunam Ibekwe A.,94.Iddas P., 427.Iecle I.A., 872, 874.Ielmetti S., 422.Ignatius a Santina (insaec.: Laurentius Mauritius)Belvisotti (S.),163, 227, 297, 299, 379.Ignatius de Antiochia(S..), 814.Ignatius de Loyola (S.),26.Ignatius Maloyan (B),101.Ike Okoli A., 431.Illiano L, 101.Hora Maduka Okoye L,431.In Fu Yeh R., 559.Incitti G., 642.Inglese G., 291.Inglot M., 223.Iñiguez D.S., Jr., 552.Innocente Bruno F., 430.Introna F., 295.Intruglio A., 293.Invernizzi G., 87.Inzillo M., 896.Ioachim Senkivskyj (B.),572.Ioanna Antida Thouret(S.), 356.Ioanna Maria CondesaLluch (B.), 216, 578,580.Ioannes XXIII (B.), 7,24, 318, 326, 334, 339,340, 341, 342, 343, 344,347, 502, 602, 773, 784.Ioannes Adalbertus Balicki(B.), 49, 276, 823.Ioannes Antonius Farina(B.), 170, 818.Ioannes Baptista Cottolengo(S.), 391.Ioannes Baptista Scalabrini(B.), 338.


920 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIoannes Beyzym (B.), 44,212, 821, 823.Ioannes Bosco (S.), 391,819, 820.Ioannes Calabria (S.),881.Ioannes Chrisostomus(S.), 665.Ioannes Damascenus (S.),66Ioannes Didacus Cuauhtlatoatzin(S.), 606,801, 802, 811.Ioannes Marello (B.), 99.Ioannes Merz (Ven..), 412,544, 545.Ioannes Nascimbeni (B),409.Ioannes NepomucenusZegrí y Moreno (B.),722, 723.Ioannes Slezyuk (B.), 571.Ioannes Ziatyk (B.), 572.Ioannes Paulus I, 24.lori C, 494.Iosaphata Hordashevska(B.), 573.Iosaphat Chichkov (B.).76.Iosaphat Kocylovskyj(B.,), 570.losephinus a Sancta Cruce,634.Iosephus Aliam ano (B),792.Iosephus Antonius Tovini(Ven.), 630.Iosephus Benedictus Cottolengo(S.), 727.Iosephus Freinademetz(S.), 300, 538, 542, 543.Iosephus Maria Escriváde Balaguer (S.), 320,745, 746, 747.Iosephus Maria Rubio yPeralta (S.), 300, 749.Iosephus SebastianusPelczar (S.), 300, 416,417, 751.Irek V, 740.Irimie M., 643.Isizoh D., 87.Isopo A., 96.Ita L., 95.j Iturriza Guillen J., 224.Iulia Salzano (B.), 67,524, 581.Ivanauskas L, 796.Ivanovych RadchenkoV.,, 292.Ivanovych Stroghyj V.,294.Iwueke A.., 88.JJabloñski K„, 892.Jacobs S.G., 639.Jacquin P., 644.Jaeger D.M.A., 159.Jager P., 423.Jajtner P., 373.Jallas R., 289.James IP., 157.Janesko JA., 740.Janiec Z., 86.Janssen A„, 300.Janssen A.J., 95.January-Bardill895.Janusz J., 374.Jarmulowicz M., 93.Jarosz K., 740.Jaworski M., 38.Jeambart P., 93.Jellasitz G., 94.Jiménez Z.C., 490.Jochinger J., 496.Johnpillay C, 423 .Johnson C, 800.Jonas H, 742.Jönck V.T., 491.PN.,Jongeneelen H.P.J.T.,743.Joniak P , 425.Joos G., Card., 795, 799.Joseph EE., 494.Josia V., 87.Joyce O.P., 93.Józefczyk M., 84.Juchniewicz L., 290.Jugis P.I., 639.Jungwirth A., 290.Jura F., 290.Jurek E., 290.Jurek S.., 85.KKabziñski J., 740.Kaczynski E.., 374.Kaiser P., 287.Kakareko A., 424.Kakkassery J., 739.Kaklamanis A.., 89.Kaleta J., 556.Kamara D., 287.Kamas J., 424.Kandathil D.S., 422.Kane F.I., 220.Kano G., 492.Kant J., 45.Kao H.-p,D., 743.Kaplinski A., 894.Karcher G.J., 88.Kardos P., 293, 294.Kariyawasam P., 894.Kariyil J., 85.Karp S., 645.Kasiñski J., 425.Kasper W.., Card., 272.Kasprzyk L., 893.Kassing A.H., 558.Kasteel K., 556.Kastelic J., 289, 495.Kastenhofer L., 87.Kathol P., 646Katsav M., Praeses StatusIsraelis, 158.Katzböck W., 896.Kaupeny L., 85.Kaytana Imanzi E., 158.Kealy H., 895.Kebret N., 420.Keesler R.L., 644.Keilbach H., 292.Keletigui I.M., 81.Kelley T.J., 737.Kelly R.J., 424.Kemme CA., 287.Kempa S., 739.Kennedy A., 741.t Kennedy H.I., 648.Keuchel E , 295.Keulders J., 294.


Index nominum personarum 921Khaksarian H., 293.Khoury A.A., 427.Kieibasa J., 424.Kießwetter G., 290.Kim Byung-sang P., 740.Kim D -W., 427.Kim-Hee-jong H, 733.Kim Kyeong-Sik B., 85.Kimmeswenger J,., 94.Kim Un-hoe L., 81.Kindermann D., 429.Kirchmair D., 429.Kirchmeir G., 737.Kispotta E., 96.Kisz J., 645.Klasnic W., 90, 291.Klaus B., 88.Klimmer H., 430.Klimowicz C, 368.Kloch J., 423.Knebel K., 739.Koch E., 100.Koerber I, 371.Kofler E., 893.Kokoszka A., 739.Kolawole Onijamah A.,93.Koljatic Maroevic T., 219.Koller J., 85.Kolodko G.W., 420.Koltun M., 573.Kolvenbach P.-H., 493.König E., 94.Konstantynovych OrelA., 291.Koperwas E., 891.Kopp H., 94.Kopysc W., 424.Körmendy J., 737.t Kos C., 560.Kos D., 889.Kössier A., 95.Kothgasser A., 79.Kozhan V., 646.Kozikowski L.W., 892.Kracht H.-J., 736.Krajewski K., 288.Krämer K., 644.Krassay P., 895.Krawczenko T., 422.Krawczyk B., 644.Król L.S.,, 86.Kronsteiner A., 893.Kropiewnicki W., 87.Krosman F., 85.Kroth E., 494.Kruijssen H.A.J., 895.Kruk J.., 424.Kuchl U.., 737.Kuhn B K., 741.Kühn C, 92.Kujawski R., 87.Kuiikowski W., 424.Küng K., 159.Kupny J., 424.Kurek R., 88.Kurtyka E.J., 737.Kury A., 94.Kurzela P., 425.Kuse M.R., 289.Kusyk K., 287.Kutys D.J., 738.Kwasniewski A., PraesesReipublicae420.LPoloniae,La Barbera P., 96Laboa LS., 154.Labruna V.V., 292.Lachowicz L., 87.Lacrampe A., 640.Ladislaus Batthyány-Strattmann (B.), 411,412, 578, 580, 581.Lafer G., 891.Laffitte J., 375.Lagni D., 160.Lahey R.I., 367.Lajolo G., 237, 800, 889.Lai Goyal P., 158.Lammerhuber J., 290.Lämmle A., 95.t Lamont D.R., 648.Lamy R., 293.Landsberg-Velen I.-W.von, 646.Lang CE., 494.Langa T., 643.Langer M., 93.t Langevin L.-de-G., 647.Langham M., 288.Langone K.G., 92.Lantz D.S., 288.Lanzi M., 741.Lanzini V, 293.Lanzone S., 739.Lapini I., 786.Lapucci C., 295.La Rocca P., 423.La Rosa y Carpio R.Bde, 553,Lascu V., 647.Lassa A., 84.Latino L, 156.Latoza K , 425.Lau F., 84.Launay M., 429.Laura Vicuña (B.), 132.Laurentia (in saec.: Leucadia)Harasymiv (B.),572.Lauz M., 420.Lavialle C, 91.Lavin A., 423.Lavorato L., 892.Law B.F., Card., 421.Lawler T.M., 893.Lazzaro E.C., 292.Lazzeri L, 643.t Le Cordiér J., 224.Leal Vieira H., 159.Leanza G., 223.Ledda G., 743.Lee Hong-ki J.B., 422.Lee I. P., 92.Lee Jak-Ro J., 644.Lee Kung Seng P., 496.Lee Yong-Hoon M., 372.Lega D.H., 733.Lehman J.P., 88.Lele B., 372.Leila R., 431.t Lemaître H., 376.Lerne S., 56.Lemoyne de Forges J.-M.,94.Lenz K.G., 892.Lenz M., 742.Leo X, 768.Leo XII, 768.Leo XIII, 6, 10, 16, 227,394, 576, 630, 755, 827.León Ramírez ValenciaG., 289.Leoneiii L., 496.


922 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeLeonia Francisca SalesiaAviat (S.), 99.Leonidas Fëdorov (B.),571.Leopoldus de Castronovo(S.), 210.Lermann W., 293. 293.Lesniak J., 88.Lettmann R., 101.Levi G., 87.Lewis Katz, 431.Leykam J.J., 740.Liang Chuan Chen J.,560.Liani B., 496.Liao J.H.S., 559.Liberati C, 886.Libonati A., 428.Licari W.G., 89, 426.Licwinko A., 424.Liduina Meneguzzi (B.),185, 187, 825, 826, 828.Ligabue M., 430.Lima L.O. de, 740.Lima Vieira de L, 730.Linder A., 739.Lini A., 289.Linser E., 896.Linster J.B., 290.Lioniello G., 559.Lipniacki M., 644.Lipscher W., 559.Lisk Wyckoff, Jr, E., 90.t Liska A., 800.Lisowski J., 85.Litvin V., 373.Llabrés Cerda A., 549.Lleida J., 430.Lloyd D.L.A., 91.Lobo A.T., 642.Lo Duca V., 88.Loiudice N., 87.Longley B., 156.Longobardo L., 892.Longoria R., 741.Loomans H.F., 295.Lopes A., 220.Lopes A. de S., 644.Lopes Fernandes BragaA.L., 735.Lopes H.M.J., 90, 427.López Albanes J.., 84.López Bonilla H., 88.López Fernández J., 290.López Gay J., 159, 642.López Hernández C, 157.López Kindler A., 422.López Londoño LR., 795.López Mora S., 375.López Quintana P., 160,222.López S.C.d.C.d.J., 290.López Trujillo A., Card.,136, 223, 272, 505.López Vega L., 893.Loran Connolly L., 494.Lorca Planes J.M., 85.Lorenzetti U., 292.Loria Garita V., 554.èosiakowski S., 425.Lotti A., 737.Lourdusamy S., Card.,361, 421, 513.Lourmande G., 738.Love P., 293.Low Kok Chye P., 427.Lowry A.C., 428.Lozano Barragán J.,Card., 799, 889, 890.Lozano F.J., 641.Lozowicki W., 424.Luberto L., 892.Luca D.M., 94.Lucchiari G., 88.Ludlow B., 558.Ludovicus a Casaurea(B.), 68, 787.Ludovicus Maria Grignionde Montfort (S.),10, 15.Ludovicus Pavoni (B.),175, 389, 390, 391, 575,577, 820, 872.Ludwig C, 736.Luiz S., 287.Lupinacci J.C., 89.Luppi E., 87.Luppi M., 95.Lupu E., 646.Lupu V.D., 647.Lustiger J.-M.,, Card.,800.Luthe H., 101.Liittel A., 557.Lütz M., 642.Luz da Silva P.I., 887.f Lynch G.E., 432.Lynch M.J., 84.Lynch P., 88.MMabasa CA , 293.Mabasa J.A., 293.Macapagal-Arroyo G.,Praeses Philippinarum,736Macean L, 293.Macebong J., 95.Macedo M.P. de, 887.Maceroni G., 556.MacFarlane L. J.,Machado P.F., 425.Macharski F., Card., 392,822.Machatschke R., 429.Mack C, 91.Mack T., 557.Mackiewicz J., 425.MacPherson J.A., 894.Macwan I., 81.Maczak S., 86.Madders B.R., 287.Madega M., 371.Mäder E.T., 83, 91, 558.t Mäder O., 376.Madike V.J.N., 643.Madueke J.N.A., 426.Maduike B., 893.Mafeo A., 290.Magdziarz B., 891.Magdziarz J.P., 891.Maggi L, 739.Maginot N., 288.Magnam B., 739.Magnam P., 825, 828.Magno R.S., 287.Mahoney CH., 424.Mai Luong D., 368.Maialoni A., 644.Maida A.J., Card., 160.Maiorano G., 646.Majernik J., 424.Majewski S., 87.Majorek C, 86.Maka A., 86.


Index nominum personarum 923Maksymovych Zlenko A.,291.Malaguzzi D., 630.Malancharuvil C.B., 493.Malchiodi O.A., 891.Malecki R., 425.Malerba I., 792.Malherbe A. de, 159.Malinowski T., 424.Maltinti R., 739.Malysiak M., 290.Mambrini O., 291.Manadan G., 739.Manaran che A., 642.Mancilha Vilela A., 79.Mancinelli E., 289.Mancini J.E., 740.Mancini R., 742.Mancini W.H., 290.Manco F.S., 288.Manganelli R., 893.Mani L, 491.Maniago C, 554.Maniglia D., 94.Mannelli M., 89.Man-oso Ndagoso M.,371.Mansell H.I., 796.Mantese Cibin M., 895.Manzetti G.A., 421.Manzon W., 96.Mar Ivanios, 761.Mara W.T., 92.Maradei P., 496.Marakovic L., 413.Marandola L., 494.Marasco Buzzonetti D.,895.Marcaccio A., 288.Marcelic L, 350.Marcelletti F., 896.Marchesi A., 88.Marchesi M., 641.Marchetti E., 95.Marchisano F., Card.,188, 286, 799, 890.Marcorelli S., 894.Marcus ab Aviano (insaec.: Carolus Dominicus)Cristofori (B.),210, 211, 581, 582.Marcus Antonius Durando(B.), 185, 186, 825,828.Marcuzzi P.G., 374.Marcuzzo G.B., 374.Marek W.E., 742.Marfian T.L., 643f Marghitych I., 744.Mari A., 559.Maria a Cantate (in saec.:Maria Iosepha Carolina)Brader (B.), 71, 578,580.Maria a Columna IzquierdoAlbero (B.), 818.Maria a Iesu CrucifixoPetkovic (B.), 349, 350,351, 532, 533.Maria a Mirabilibus Iesu(S.), 300, 749.Maria a Monte CarmeloValera Buitrago, 151.Maria a Passione (in saec.:Helena Maria) de Chappotinde Neuville (B.),147, 148, 185, 186, 825,826, 828.Maria a Transitu a IesuSacramentato Cabanillas(B.), 175, 387, 388,389, 391, 575, 577, 820,821.Maria Candida ab Eucharistia(in saec.: MariaBarba) (Ven.), 878, 880.Maria Christina Brando(B.), 581, 582.Maria Corsini (B.), 166,168.Maria Crucifixa (in saec.:Rosa) Curcio (Ven.),526, 529.Maria de Mattias (S.),300, 487, 488, 489, 751.Maria Dolores RodríguezSopeña (B.), 578.Maria Dominica Mantovani(B.), 96, 409, 410,581, 583.Maria Iosepha e DomoAustriae, 883.Maria Pia Mastena (insaec.: Teresia Maria)(Ven.), 352.,Maria Pilar Izquierdo Albero(B.), 170, 171.Maria Romero Meneses(B.), 175, 389, 391,575, 576, 577, 820, 821.Maria Teresia a SanctoIoseph (in saec.: AnnaMaria) Tauscher vanden Bosch (Ven.), 534,535, 537.Mariadas J., 643Mariadas S., 288.Marianecci G., 287.Marianetti A., 422.Mariano F.M., 96.Marinelli A., 741.Marini P., 797.Marino A., 367.Marino R., 93.Marino S.V., 96.Marino vis M., 349.Marinsalti A., 289.Markelj A., 287.f Marosi LI., 896.Marovic S., Praeses Serbiaeet Montis Nigri, 492.Marovitch G., 85.Marta G., 89.Martin D., 418.Martín Fernández-MarcoteJ.L., 288.Martin H, 96.Martín Gómez J., 288.Martín González F., 423.Martinelli de Dutari E.V.,90, 426.Martínez Fernández F.X.,280.Martínez Güitron E., 495.Martínez Güitron G., 495.Martínez Lopez D., 86.Martínez Sistach L., 160.Martínez Somalo E.,Card., 160, 800.Martini CM., Card., 523.Martini R., 424.Martino I.F., 554.Martino R.R., Card., 160,799, 889, 890.


924 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMartin-Retortillo BaquerS., 94.Martins Luis Brás S., 557.Martín y Calleja H., 289.Marzotto Caotorta D.,223.Marzula Pollard J, 93.Masakowski G.J., 428.Masani D, P., 295.Maselino P., 89.Masher M., 492.Masina G., 95.Massafra A., 641.Massaro D.R, 427.Mass J., 643.Massie G.A., 424.Massimi A.A., 92.Massimi F., 90.Massinga H. da C, 732.Mastri A., 496.Mastrovita G, 426.Masut A., 896.Mataeliga A., 81.Matera R., 288.Mathieu R.J.B., 293.Mathildis a S. Corde (insaec.: Mathildis TéllezRobles) (B.), 73, 876.Matogo Oyana J., 480.Matteo J.P., 738.Mattiazzo A., 825, 828.Matz M.J., 738.Maulión M.A.B., 368.May W.E., 642.Mayer H., 294.Mayer O , 94.Mayr-Lumetzberger C,271.Mazery J.-P., 894.Mazombwe M.J., 642Mazur G., 368.Mazzarella L, 90.Mazzotta G.J., 737.Mbaya B.K., 894.Mbia A I., 370.Mbionwu G.D., 895.Mbonyintege S.,, 423.McAleese M., Praeses ReipublicaeHiberniae, 888.McCan B., 91.McCarrick T.E., Card.,223, 493.McCarthy M., 92.McCloskey M.H., 428.McCormack A.R., 288.McCormick P., 86.McCullough H.J., 742.McDonald C.I.P., 886.McDonald K., 159.McGovern T., 84.McGuire P., 556.f McHugh P., 432.McKernan, M., Jr., 428.McLean Dabor F., 158.McLoughlin J.W., 290.McMahon K., 893.McManus Cicioni R, 428.Medina Estévez J.A.,Card., 224, 272.Medinelli P.C, 557.Meehan D.E., 91.f Meinvielle J.A., 296.Meisner L, Card., 160,286.Mejía G.M., Card., 723.Melady M., 294.Melani M.A., 175, 389,391, 575, 577, 820.Mellone M.J., 643.Melvey C.J., 645.Memo E., 421.Mencias Chaves M.E., 85.Mencioni R., 739.Mendyk M„, 87.Menegaldo A., 737.Mengarelli L„, 892.Mengozzi F,, 558.Mennini P., 800.Menzione R., 645.Mercado J.E., 79.Mercado Díaz LR., 731.Merenda M., 892.Merholz T., 295.Merigo A., 429.Mering V.A., 366Merkel F.I.M., 365.Merli L., 644.Mersch T., 413.Merz L, 412, 415.Merz M., 413.Mesa Ruiz CG., 280.Mesic S., Praeses ReipublicaeCroatiae, 158.Messa M., 739.Metha R.W , 289.Methodius DominicusTrcka (B.), 168, 169,170, 173, 818.Mettel P.A., 291.Mevis J.G.L., 743.Michael Rua (B.), 574.Michalik L, 822.Michel T., 800.Migliarini V., 739Migliore A., 166.Mikosz D., 86.Mikrut A., 88.Miles F.A., 84.Millea W., 892.Miller L., 83, 798.Miller M., 887, 891,Miller R.J., 428.Mills Coenen F., 93.Milne G., 293.Milo S., 524, 525.Mineo O., 896.Minnerath R., 494Minogue L.A., 893.Miralies A., 423, 642.Mironov S., 373.Misic I.Z., 83.Misischi R., 494.Misto L., 642.Miszewski A., 644.Mittendorfer M., 892.Mixa J., 422.Mmuoh P.M.A., 85.Moawad N., 290.Mobilio A., 292.Moir J., 895.Moisiu A., Praeses ReipublicaeAlbaniae, 83.Mojek S., 737.Mokrzycki M., 557.Molga M., 86.Molina Castellanos J.T.,741.Molina Navarro T., 514,515.Molitor R., 557.Moll H.J., 223.Molleman J.A.B., 430.Monaco A., 644.Monconi A., 644.Mondón J., 557.Moné H.A.J., 496Mongbe M.R.V., 891.Monroy A., 422.


Index nominum personarum 925Monsengwo Pasinya L.,641.Montan A., 642.Montecalvo CF., 86.Monteiro de Barros FilhoJ., 94.Montemayor L.M., 85.Monterisi F., 159, 375,421Montfalcon C, 422.Monti F., 429.Montoya H.JA., 89Mooney P., 741.Moore B. R, 425.Moore J.E., 85.f Moors T.H., 296.Moraglia F., 642.Moran M.J., 91.Moran M.T., 91.Moran P.A., 796.Morande Court P., 159.Morandini G., 556.Morao A., 886.Moreau B.A.M.. (Ven.),633, 636.Moreira A.A., 290.Moreira JA., 290.Morelli M., 893.Moreno Gonzalez RM,742.Moretti B, 428.Moretti L, 797, 800.Moretto A, 430.Morfìni A, 646.Morgan-Lee V, 428.Morin R.P, 221.Modino R.C, 419.Morón Hidalgo I, 156.Morsey R, 495.Mota M. da C, 557.Motsett C.B., 556.Mottironi S., 426.Moulas L, 646.Moynihan P, 895.Moyses Tovini (Ven.),630, 631,632.Mubiligi F, 288.Mubukwanu S.K, 894.Mucci M, 89.Mudry S.S., 573.Muench F, 88.Muhiirwa R , 371.Mulcrone CP, 737.Müller B, 893.Müller I, 271.Muller M.M., 424.Müller P.P, 895.Müller W, 85.Mulvany P.J, 738.Munini L, 896.Muñoz Cardaba L.M, 87.Muñoz Muñoz I, 645.Muñoz Ospina G, 423.Muojekwu B, 426.Mura G, 642.Muratore S, 645.Muresan L, 493.Murino P, 431.Murphy J, 422.Murphy T.S, 92.Murray Lauri e C, 741.Musarò B, 36, 37.Musella F, 495.Mushi F.M, 557Musikuva P.M., 732.Musonde Kivuva M, 371.Musumeci I, 94.Mutholland CJ, 91.Mykhaylovych LytvynV, 291.Myszor W , 425.NNagy S, Card., 795, 799.Naiser D.D., 742.Najjar R, 646.Nalbandian E, 894.Ñáñez CI, 175, 389, 391,575, 577, 820.Napoleoni G, 429.Naranjo Tovar V, 221.Narbona Bugueno P,645Nardi J.M , 427.Narduzzi D, 495.Narses Petrus XIX, Patr.Ciliciae Armen., 101.Nassau Borbone - ParmaH. di, 373.Nasseff J, 92.Nasser S, 420.Nattino G, 736.Nava G.M, 390.Navarro-Valls J, 558.Navas Contreras G, 289.Nazarbayev N., PraesesReipublicae Cazakistaniae,222.Neamiu G, 643.Neijzen N.A, 742.Nelson F. J, 494.Nelson G.L, 290.Nemecek J, 742.Nemesia Valle (Ven.),356, 358.Nerozzi Frajese D, 159.Nesti P.G.S, 160, 358,410.Neumann D.W., 288.Neumayer J, 88.Neumüller J, 558.Neuredo Freiré H, 88.Ne ville D, 429.Neville Lamdan Y, 89,426.Neymeyr U, 221.Neyra Huaman M , 85.N'Gartéri M, 733.Ngene Nnebe C, 431.Ngirabanyiginya D, 557.Ngô Quang Kiêt I, 732Ngoya Lubondo M, 738.f Nguyên Son Lâm B,496,f Nguyên Van Nho P,432.Niccolai L, 893.Nicetus Budka (B.), 571.Nicolai A, 889.Nicolaus Carneckyj etXXIV socii, Bb, 570.Nicolaus Carneckyj (B.),573.Nicolaus Cehelskyj (B.),571.Nicolaus Gross (B.), 100,101.Nicolaus Konrad (B.),571.Nicora A, Card., 160,799, 889.Nicula A, 643.Niedbach E, 86.Niemirka K, 644.Nitta S, 422.Nkanang B.B, 92.


926 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeNkomani K., 420.Nnaji V.N., 895.Noboa Bejarano G., 291.Nocilli L., 96Noè V., Card., 148.Nonis P.I., 170, 172, 818.Norabuena Meza E. D.,287.Noriego G.A., 289.Norton C.B., 494.Norton Coenen R., 93.Nosella E.P., 896.Nosella R., 896.Nosiglia C, 795.Notarnicola M., 94.Nouwens L., 88.Nowacki H.I., 236.Nozza V., 86.Nseir G. Al, 93.Ntahondereye L, 370.Ntamwana S., 642.Nugent E.M., 85.Nunes A.T., 293.Nunes Amorim L., 373.Nuvoli G.L., 893.Nwabueze Ezeudogu C,431.Nwafor C.N.C., 431.Nwazojie B.K., 426.Nwosu E., 645, 893.Nyambi D., 95.OObama Obono I., 480.Obeid J., 798.O'Beirne J., 293.Obiagba N.C., 643.Obiefuna A.K., 641.Obielu CN., 893.Obkagawa S., 91.O'Brien F.P., 427.O'Brien K.M.P., Card.,798, 890.Oburu Asue A.M., 371.Ocaña García J.A., 737.Ocáriz F., 422, 642.Ockenfels W., 891.O'Connor E., 424.O'Connor R.W., 557.Odama JB., 641, 825,828.Oded B.-H., 492.Oden Evans K., 93.Odike J.C, 646.Odinkalu A., 895.Ogunmodede F.I., 86.O'Donnell J., 422.O'Donnell T.T., 159.O'Farril Corona R., 495.O'Leary F.T., 87.O'Herron J., 91.O'Keefe P.J., 287.Okeke Iwuchukwu C, 94.Okogie A.O., Card., 798,889, 890.Okoko E, 95.Okom L., 92.Okombo E., 372.Okonkwo P.A.O., 431.Okoye J.K., 431.Okoye U.A., 293.Okpala C, 645.Okpala M., 425.Olaguer RA., 645.Olaitan A. D. G., 94.Olapade Adelabu F., 95.Olatunji Dada Makun A.,95.Oleksandrovych DahayevY., 292.Oleksandrovych OmelchenkoO., 292.Oleksandrovych SmimovY., 292.Olympia (in saec.: Olga)Bidà (B.), 572.Oliveira D.J. de, 88.Oliver de Faria LB., 278.Olivieri D., 743.Ollaquindia Aguirre S.,643.Olmsted T.I., 887.O'Loughlin J., 85.Olovarría Téllez Á., 292.Ois D., 556.t Olszañski J., 375.Olteanu V., 646.Omeljan Kovc (B.), 573.O'Malley I,P., 552.t O'Neil D.P., 800.O'Neill E.M., 893.O'Neill K., 288.Ongtioco H.F., 551.rOnipede O., 92.Onwuasomba B., 645.Onyali O.B., 431.Oostveen A.H.P., 496.Opatmy A., 87.Oppermann A.R., 278.Orakwue A.N., 647.Orakwue V.N., 647.Orazi F., 289.Orbán V., 93.O'Reilly J., 743.Orlandi G., 424.Orozco García J., 88.Orquejo Lazo LR., 887.Orsi G., 559.Orsini B., 893.Orsini G., 85.Ortega B.R., 741.Ortega Gutiérrez G., 288.Ortiga G. F. da C, 818.Ortiz Rolón Z., 553.Ortmann M., 294.Ortolani A., 87.Oso Meliton B., 645.Ossa Soto G.A., 220.Ossendorf H., 496.Ossola J.R., 288.Ost F., 292.Osthof G., 293.O'Sullivan M., 742.Ottomaniello P., 93.Otukpoëna, 370.f Otunga M.M. Card.,648.Oudeman L, 79.Ouédraogo P., 642, 866.Ouellet M., Card., 223,799, 889, 890.t Ouwelant C van den,648.Owusu-Sarpong A., 158.Ozoemena Nwankwu J.,429.PPaar CE., 90.Pabst R., 93.Pacchioni C, 496.Pace M., 423.


Index nominum personarum 927Pacheco R, 428.Pachinger H, 893.Paciaroni L, 741.Pa_czkowski K.Z, 290.Padilla Andaya P, 732.Padilla F, 159.Padilla G, 159.Padilla H.W, 87.Padilla Lomeli L, 290.Padilla O, 229, 641.Padilla T.R, 742.Padilla V, 734.Pagani I, 292.Pagano S, 556.Pagano V, 743.Pagliari M, 293.Pagnottella P, 895.Paiaro A, 370.Paiva C. de, 644.Pak Chang-su J, 85.Pak Chung-yong L, 739.Pakiam M.N.X, 732.Paksas R, Praeses ReipublicaeLituaniae, 798.Palacio Vallelersundi A,291.Paland P.E.M.G, 896.Palatucci G, 431.Palazzi G, 295.f Palenzuela VelázquezA, 160.I Palmas A, 496.Palombi F, 96.Palud M, 288.Pampillón A, 422.Panafieu B, Card., 115,798, 890.Panci F, 647.Pandrea M, 647.Panikulam G, 555.Panteghini I, 374.Panzenböck W, 737.Papa G, 431.Papandreou G, 89.Papi N, 896.Paprocki T.I, 220.Parapatt K, 294.Paredes Araya R, 422.Parias Filho C, 290.Park Shin-eon R, 739.Parmeggiani M, 800.Parolin P, 84.Parvanov G, 888.Pascal L, 409, 410.Pasquato O, 223.Passabi M, 96.Pasta C, 520.Patrizi L, 86.Paul G, 645.Paul T, 557.Paula a S. Iosepho CalasanctioMontai Fornés(B.), 97, 99.Paulina a Corde Iesu Agonizanti(in saec.: Amabilis)Visintainer (S.),161, 162, 163, 227, 299,379.Paulus VI, 8, 12, 24, 28,12, 17, 174, 298, 304,518, 522, 538, 542, 590,632, 755, 782.Paulus Djidjov (B.), 76.Paulus Manna (B.), 170,173, 818.Paulus Petrus Gojdic(B..), 170, 173, 817, 818.Pavan I, 431.Pavese F, 642.Paviekovics F, 85.Pawar M.G, 295.Pecol L, 295.Pecorari A.G, 888.Pecoraro W, 430.Pecorini F, 893.Pedone P, 559.Pedrotti A, 630.Peham J, 644.Pekic B, 91.Peli G, Card., 159, 798,890.Peller B, 288.Pellizzari L, 894.Pena A.M, 731.Peña Stettner L. de la,495.Pengo P, Card., 223, 799.Penha Filho J, 557.Pennacchio S, 736.Pepe A, 743Pepe F, 86.Peppoloni V, 289.Perdisa P, 646.Perea Oliva A, 743.Pereira CD, 494.f Pereira D, 224.Perera A.H, 370.Pérez Castro A, 289.Pérez Gómez J..R, 287.Pérez González F, 796.Pérez Jiménez L, 554.Pérez Lavado H, 640.Pérez Ocaña D, 422.Perez R, 92.Perin D.V, 87.Périsset J.-C, 286.Pernigotti G.C, 423.t Perraudin A, 376.Perrotta F, 425.Perschier F, 559.Peschiutta M, 559.Pessanha J.M, 644.PetaT, 641.Peter F, 425.Peters W.J, 85.Petkovic A, 349.Petrella G, 425.Petricca D, 295.Petrillo S, 894.Pétrone G.A, 743.Petroni O, 493.Petrovych Bohutskiy Y,291.Petrovych Kartysh A.,294.Petrus a Sancto IosephoBetancur (S.), 561, 563,606.Petrus Bonhomme (B.),578, 579.Petrus Poveda Castroverde(S.), 300, 548, 549.Petrus Verhun (B.), 571.Petrus Vitchev (B.), 76.Pettenati A, 743.Petty E.G, 494.Pezzoli G, 428.Pfeufer G, 294.Pham Minh Mân J.-B,Card., 642, 799, 889.Phamo S, 81.Phan Van Hien P, 289.Phelan E.J, 85, 558.Philippus Bardellini (Ven.),880, 882.Philippus Nerius(S.),391,881.Piacentini D, 424.Piacenza M, 796, 800.


928 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePiana A.., 738.Pianca A., 423.Picaud G., 295.Picca P., 424Picchio P., 738.Piccinini B.., 121.Piccioli L.., 422.Piccirelli I, 68.Piccoli D., 86.f Picher Peña E., 96.Picola S., 559.Picu G., 494.Piendl B., 558.Piermarini R.., 742.Pietas a Cruce (in saec.:Thomasia) Ortiz Real(Ven.), 637, 638.Pietrella E. ;290.Pigeon J.L., 421.Pikul S., 422.f Pimentel E. de Moráis,224.Pinder P , 733.Pineda Prieto F., 289.Pinto da Silva C.J., 190.Pinto E., 82.Pinto J. dos Santos, 290.Pinto P.V,, 642.Pinzi M., 893.Piotrowski J., 421.Piotrowski M., 425.t Pisanu L, 432.Pischtiak W., 88.Pitea P., 646.Pittau G., 160.Pitteloud D., 160.Pius IX (B.), 98, 362, 635,787, 827.Pius X (S.), 63, 208.Pius XI, 24, 281, 364,414, 761Pius XII, 24, 319, 391,522.Pius a Pietrelcina (S..), 10,279, 320, 497, 499, 720.Piwowarski K., 643.Pizzo L., 288.Placidi M., 647Plazola F.M., 87.Plescia N.., 430.Plette L.N., 92.Pio M.A., 427.Plock, 45, 425.Plut J.., 289.Podzielny E., 643.Poete G., 892.Pohl P.M., 427.Poitras S., 494.Polak A., 367.Polders W., 87.Poletto S., Card., 825,828.Poli T., 892,Politi E.L., 739.Pömbachen K., 95.Pomodino P., 733.Pompedda MF., Card.,160, 272.Ponce Rubio V., 84Poncelet C, 555.Poniñski A.., 425.Porchetta N., 431.Porlezza G., 95.Porreca C, 388.Portal A., 371.Porteous I.C, 553.Possamai A., 730.Possidente E.J., 644.Postler G., 738.Potenza P., 87.f Pothanamuzhy E., 375.Poulides CF., 555.Poupard P., Card., 201,421, 799.t Povish K.J., 744.Powell C, 492.Prabhu R.,, 85.f Praphon ChaicharoenM., 432.Praskiewicz S., 223.Pratesi O., 646.Praturlon G., 896.Pratzner F., 84.Pricco R., 557.Prieto P., 423.Prima G., 286,Principi T., 647.Prisco L, Card., 68.Procell J.J., 92.Prochaska J., 294.Prowse C, 367.Pruzzi P., 557.Psilogenis CN., 427.Ptak J., 740.Ptasznik P, 557.Puente Fernández P.,891.Puentes Suarez P.I., 643.Pugliese G., 294.Puiggari I.A., 490.,Pulla A., 426Puthur B.., 737.Putin V V., Praeses FoederationisRussiae, 888.Putrimas E.., 737.Putz G., 494.QQuadrani E., 736.Questier P., 92.Quezada Ochoa M., 495.Quezada Toruno R.,Card., 799, 890, 891.Quick R., 93,Quinn I.M., 552,Quinn J., 88.Quintero Albornoz J.A.,737.Quintero Diaz J. de J.,641.Quiroga Marinero P.R.,89.RRa Won-kyoun P., 739.Rabek F., 219.Rabemahafaly F., 80, 82.Rabiczko S., 424.Racan L, 888.Rachor R., 294.Raciñski M., 425Raciti S., 88.Ragan G, 424.Ragosa E.., 292.Raho A , 423.Rajic P., 891.Ralaitavy P., 92.Ramanathan N. S., PraesesReipublicae Singapurae,158.Rametta L., 88.


Index nominum personarum 929Raming I, 271.Ramini P.G, 429.Ramírez Ortiz A, 892.Ramonet García A, 427.Ramos Lins S, 425.Ramoser J, 93.Ranaldi C, 96.Randriambololona P, 81.t Rangel L, 160.Ranieri A, 646.Ranjith M, 764.Ranucci G, 496.Rapisarda A, 165, 218,278, 364.Rasing A.H, 496.Rastello F, 288.Rathpoller W, 738.Ratti G, 87.Ratzinger J, Card., 83,272, 317, 754.Rauber K.-J, 223.Raumer A, 895.Ravelli D.G, 644.Razafy-Andrianvaingo,158.Razzauti P, 494.Razzi L, 95.Re GB, Card., 272, 604.Reale F, 91.Rebelo do Espirito SantoJ.R, 423.Recchia C, 493.Rechberger W, 294.Red Adams B.A, Sr, 91.Redaelli K, 96.Reffel H, 294.Reid M.J, 424.Reidy D, 425.Reinie J.R, 292.Reis B, 86.Reiss F.R, 552Reissmüller E, 430.Rejsek B, 557.Remm G, 557.f Renaudin H, 224.Renken J.A, 737.Renno A, 646.Renson G, 292.Renzini M, 741.Rescigno P, 767.Resende J.H, 290Resendiz Frutz J, 289.Resha P, 428.Ressler W.A, 494.Retif S.H, 428.Reyes G.V, 80.Reza Khatami S.M, 222.Rezende de Souza A, 87,Ribbens A, 429.Ribeiro LA, 365.Ribeiro Bastos Godinhode Lima J.A, 556.Ricci B, 741.Ricci D, 89.Ricci L, 495.Ricci S, 427.Ricciardi D, 96.Richard B.J.L., 93.Richard D, 91.Richardson B, 741.Richelmy A, 792.Rickers H, 557.Ridings E.B, 93.Rigali J.F, Card., 83,553, 798, 889, 890.Righi G, 95.Rihar J, 289.Rinaldi D, 87Rindi F, 91.Riocreux I.I, 418.Ríos García M.E, 289.Ríos Reynoso LP, 887.f Risatti J, 744.Rittié M, 420.Rivera Carrera N, Card.,223, 224.Rivera Mora V. A, 737.Rivera Saavedra P.J, 89,426.Rizzi A, 291.Rizzi M, 217, 355.Rizzo P, 428, 645.Roach E, 428.f Roach J.R, 560.Roaldes É. de, 293.Robillard J..-M, 643.Robles Díaz L, 799.Robles Ortega F, 220.Robu I, 592.Rocha D. M. da, 644.Rocanas S, 89.Rocchi G, 741.Rocchio E, 426.Rodríguez CA, 87.Rodríguez Barranco E,637, 638.f Rodríguez Herrera A,432.Rodríguez leardo A. dePadua, 743.Rodríguez J.S, 288.Rodríguez Luño A, 423.Rodríguez Magro A, 552.Rodríguez Martínez A,221.Rodríguez Melgarejo V,489.Rodríguez Orengo J, 644.f Rodríguez Vidal A,896.Roest Crollius A.A., 493.Rogers A, 493.Rogers J, 91, 92.Roidl J, 891.Roitinger A.T, 271.Rojas O.R. de, 891.Roland P, 220.Romanini P, 894.Romano V, 372.Romanus Lysko (B.), 571.Romäo A, 893.Romeo G, 892.Romeo P, 279.Römer A.E.J, 643.Rooney F.C, Jr, 92.Rooney T.J, 92.Roque Viola N, 287.Rosa EA, 290.Rosales G.B, 731.Rosalia (in saec.: IoannaMaria) Rendu (Ven.,),874, 875.Rosenberg H.P..R, 429.f Rosenhammer J.C,376.Rossi A, 737.t Rossi R.O, 224.Rouco Várela A.M,Card., 889.Rouet A, 155.Rousseau E, 420.Rowland P, 737.Roy F, 293.t Roy R, 496, 560.Roy Verreau F.E.G, 891.Rozanski M.T, 739.Rozario M, 641.Rubaramira C, 371.61 - AAS


930 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeRubiano Sáenz P., Card.,175, 388, 391, 575, 577,811, 813, 815, 820.Rudi A., 87.Rueda Sierra P.D.I., 491.Ruf A., 95.Ruff-O'Herne J., 91.Ruggero J.M., 293.Ruggiero A., 84.Ruggiero Torres A.G.,293.Ruini C, Card., 83, 168,772.Ruiz L., 644Ruiz Mainardi R.D., 425.Ruiz Redondo F., 892.Ruperto L., 88.Ruppert L., 422.t Rusnak M., 224.Russo R., 892.Russotto M., 639.Rutz P., 423.Ryan J., 422.j Ryan L., 800.Rylko S., 797, 799.Rymarz C, 276, 277.St Sabattani A. Card., 375.Sabbatucci M., 94.Sabían Leon Guerrero J.,95.Saburido F.A., 127.Sacchi G., 739.Sadko Z., 88.Saeed Al Zeera F., 743.Sáez García B., 731.Sagrerà y Martínez-VillasanteL., 90.Saint-Hillien S., 80.Sala Bonomi C, 431.Sala Fígols J., 494.Salachas D., 641.Salama A., 96.f Salas Salas MA., 800.Salas Terlajne E., 95.f Salatka A., 296.Salawy A., 45.Salazar A., 739.Sale C, 643.Salerno F.V., 92.Sales E. de A., Card., 56.Sallinger A., 290.Salloum T., 91.Salomäo Kahel D., 86.Salvetti F., 288.Salvini G.P., 891.Salzl J., 88.Sambou E., 371.Sá M.C.N. de, 159.Samm H., 88.Samman A., 744.Sampietro F., 426.f Samsel E.E., 224.San Diego F. C, 552.Sana A., 892.Sánchez de Toca y AlamedaM., 159.Sánchez Domínguez JA.,741.Sánchez Faba J., 375.Sánchez Torrejón M., 288.Sanchirico S., 88.Sanctia (in saec.: Ianina)Szymkowiak (B.), 48,274, 275, 823.Sandoval Iñiguez J.,Card., 160, 203, 375.f Sandrelli D., 96.Sanfelice V., Card., 68.Sangiorgi G., 429.Sanguineti L, 175, 388,391, 575, 577, 820.Sankara G., 423.Santini A., 90.Santini M., 88.Santoro G., 95.Santos A. dos, 556.Santos C.J. dos, 87.Santos E.A. dos, 88.Santos MA. dos, 490.Santos O. R. dos, 424.Santos Vera M.A., 291.Sanz Montes L, 796.Sanz Portóles A., 740.Sarah R., 160.Sarai va Martins J., Card.,328.Sarauskas G., 557.Saravia R.J.M., 90.Sarkanis A., 420.Sarlinga A.D., 367.Sarmiento Angulo H.,640.Çarovic M., 286 .Sarr T.-A., 641.Sarria E., 85.Sassatelli P., 893.Sassi L, 893.Sastre Santos E., 223.Satolli F., 535.Savage F., 91.Savarese L., 496.Savazzini G., 431.Savels M., 896.Savio V., 500.Savornin G., 737.Sbalchiero Neto P., 156.Scalpellino S., 892.Scanavino L, 886.Schadenbauer J., 429.Schaffner M., 292.Schagerl L., 737.Schamburg A., 296.Scheid E.O., Card., 56, 84,798, 890.Scheipers H., 288.Scheuer M., 796.Schiavone V., 644.Schilder C, 81.Schinnerl A., 295.Schittulli F., 428.Schlegel L., 88.Schmeelk R.J., 92.Schmidt G.L., 737.Schmidt P.-M., 287.Schmilz G.G., 289.Schmitt CL., 494.Schnell G., 423.Schnell P., 429.Schnitzer A., 742.Schnuderl H., 287.Schöch N., 642.Schömann B., 644.Schönberger E., 369.Schönborn C, Card., 224,375.Schoonhoven J., 294.Schotte J.P., Card., 83.Schramm D.C, 738.Schugard H.G., 294.Schuler H., 891, 892.Schüller S., 294.Schulz H., 93.Schuster F., 738.


Index nominum personarum 931Schuster R, 291.Schwarz A, 94.Schwartz E.H, 742.Schwery H, Card., 72,215, 885.Sciarretta M, 89.Sciumè P, 642.Scola A., Card., 159, 798,889, 890.Scrivano A, 93.Sebastiani S, Card., 794.Sebastio F, 559.Sebaugh T.J, 740.Segmüller P, 90.Segovia Morón M.I, 548.Segura Espinoza D, 85.Sehl J, 93.Selva G, 645.Selverajah A, 90, 427.Seman J.G, 894.Sembrano L, 86.Semedi I, 573.Semeraro M, 642.Semjen Z, 93.Semmola G, 894.Sensi M, 287.Sepe C, Card., 272, 764,780.Serafini P, 646.Seren Tha M, 427.Serio A, 894.Setlak A, 84.Severianus Baranyk (B.),572.Severoni M, 431.Seybold M, 557.Sgreccia E, 159, 589.Shamleffer J.B, 738.Shan Kuo-hsi P, Card.,223, 224, 799.Shannahan J.C, 287.Shea D, 287.f Sheets J.R, 375.Shimizu H, 293.Sibona R, 727.Sicari A, 642.Siddiqui T, 90, 427.Siekierko K, 424.Sierksma K, 742.Sigismundus Felix Feliñski(B.), 46, 47, 362,363, 823.Sigismundus Gorazdowski(B), 37.Signoretti A, 431.Sijstermans M.H.J, 95.Sikorski J, 422.Siluvai I, 290, 421.Silva B..L. da, 94Silva Ferreira da A.G, 372.Silva Gonçalves O. da, 291.Silva J.G. da, 89.Silva R.S. da, 740.Silvano F, 642.Silvestrelli A, 556.Silvestrini A, Card., 160,272.Simandl K, 85.Simeone D, 494.Simeone di Sassonia Coburgo-Gotha,420.Simeon Lukac (B.), 570.Simington R.P, 494.Simitis C, 89.Simon H, 155.Simonelli M, 426.Sin I.L, Card., 231, 233,505, 804, 806, 807.Singania I, 295.Singh Malla B, 894.Singoria H, 295.Siniscalchi G, 647.Sirtori G, 739.Sisdia G, 295.Sistiaga Ochoa de ChinchetruG, 743.Siurys J, 288.Siwiec S, 494.Skargi P, 45.Skargioti F, 294.Skawiñski K, 86.Sklar D.R, 742.Skomarovskyi V, 367.Skonieczny W, 424.Skrobicki S, 425.Smit R.H.M, 290.Smith A, 741.Smith J.E, 159.Smith P, 294.Smith R.E, 739.Smith-Reynoso M, 428.Snoj A, 289.Soares Costa A, 127.Soares Filho I, 219.Soares Vieira L, 61.Soberón Maniero L, 431.Socha J, 737.Soleibe Arbeláez I, 79.Solima M.A, 225.Solomon E, 95.Sonnenhol P, 645.Soquena A, Jr, 645.Sorrenti D, 430.Sorrentino D, 642.Soujéole B. de la, 85.Souria R, 895.Souza J de C, 87.Soy J, 96.Sozzo A, 555.Spányi A, 367.Spee J.A.T, 743.Speet Jens-Van DongenA.M.M, 96.Spence K.D.P, 494.Spes a Iesu (in saec.: MariaIosepha AlahamaValera) (Ven.), 151.Spidlik T, Card., 799.Spisak J, 425.Spiteri J, 737.Spork E, 294.Spoto B, 743.Spreafico A, 642.Sprocati R, 894.Sri Lim Leong Seng T,741.Stafford J.F, Card., 224,260, 272, 556, 799.Stankiewicz A, 642.Stanzani G, 892.Stauber F, 431.Steenbergen A.C., 430.Stefan B, 86.Stefanelli O, 494.Stefanetti P.E., 88.Steffen K.C, 287.Steffensen L, 295.Steinkempen H, 94.Steinschulte B, 431.Stella B, 566, 567, 812,813, 814, 815, 816.Stephanesco G, 427.Stephanopoulos C, 89.Steri F, 88.Stevani M, 391.Stijnen P.M., 295.Stillrnank J.G, 645.Stix K, 94.


932 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeStobrawa P., 368..Stola A., 495.,Stolárik S., 424.Stone A., 293.Stoppa G., 894.Strassel M., 893.Strasser E., 94.t Strecker I.J., 800.Stres A., 891.Strianese A., 91.Strien J.A.A. van, 430.Strödt A., 557.Stubbe J.W.L., 295.Stucchi L., 422.Styczen T,, 159.Styrna I., 639.Suárez Campos J. de la C,645.Suárez Puerto L.F., 893.Suchan A., 425.Suchanek J., 422.Sudano S., 647.Sudarso A., 733, 809.Sudziñski W., 891.Sullivan B.F., 92.Sului Hajang Hau F.,370, 384.Sunyé y Mendia J., 741.Susai Marian M., 738.Sutiyo W., 89, 426.Sweetnam M., 431.Swierszczyñski M., 424.Swinkels J., 94.Szczerek S., 86.Szczçsna G.L., 416.Szkudlo M., 425.Szoka E.G, Card., 275,363Szymanski J.B., 891.Szymerowski G.H., 643.Tf Tacconi A., 744.Taffari S., 645.Tai C.-c.A., 743.Tai Lin S., 559.Taioli C, 428.Tale-Oc J.C.T., 490.Tal Z., 741.Tamas L, 411, 412.Tamasko P.-P., 423Tamburrino F P., 639.Tamsanqa L., 84.Tanello D., 895.Tanturli R., 423.Tapia Rincón J.L., 741Tarand L, 894.Tardón Olmos M., 743.Tarisciotti W., 295.Tarnowski P., 86.Tarsicia (in saec. Olga)Mackiv (B.), 570.Tauran J.-L.,, Card., 799,889, 891.Tauscher van den BoschH., 534.Tavani A., 293.Tavani B.., 293.Tavernier Gamelin A.,101.Tavuzzi M., 84.Te Yao Ying T., 559.Tebartz-van Eist F.P.,886.Teissier H, 584, 588.Teixeira de C.E.L., 88.Teixeira M.C., 558.Telesca V., 892.Tempesta O.I., 364.Ten Brink H, 94.Teoctistus, Patr. orthodox.Dacoromaniae, 320.t Tepe V.B., 224.Teresia a Calcutta (insaec.: Agnes) GonxhaBojaxhiu (B.), 485, 486,509, 510, 513, 775.Teresia a Iesu (S.), 526,535.Teresia a Iesu Infante(S..), 527, 529.Teresia de los Andes (S.),132.Ternyák C, 160, 223.t ter Schure J.G., 375.Tertullianus, 594.Terzoli C, 292.Terzuoli B., 89.Thalhammer J., 558.Thang Pham J., 739.Thani S.., 432.Thanner T., 93.Thattil R., 739.Thazhath A., 739. .Theodorus Romza (B.),385, 573.Thissen J.A.G., 743.Thizon J., 494.Thomas Aquinas (S.), 63,310, 769.Thomas de Villanueva(S.), 377,Thomas J., 644.Thomas Maria Fusco (B.),101.Thomazeau V., 155.Thorson L., 374.Tiboni V., 86.Tienchai Samanchit L.,734.Tihagale B.J., 641, 732.Tihic S., 286.Tillyer H.K., 737.Titotto G., 495.Tivadar J., 894.Tkocz S., 421.Tóale T.E., 494.Tobias A.R., 887.Tobón Restrepo R. A.,368.Toledo A., Praeses ReipublicaePeruvianae, 83.Tomás Prats J.M., 737f Tomasella D., 744.Tornasi S.M., 493.Tombs F.L., 93.Tomko J,, Card., 203,272.Tomlinson L., 557Tong Hon J.., 641.Tonoli A., 741.Tonucci L, 230.Topno L.M., 287.Toppo T.P., Card., 798,889, 890.Tornabene A., 647.Torres A., 423.Torres Morales G., 300.Toscano G., 560.Tosi E., 521.Toso M., 891.Tosolini A., 559.Totino F.N., 90.Toufic Saredar K., 94.Tozzi V., 896.t Trabalzini D., 560.


Index nominum personarum 933Tramonte F, 647.Tran Van Hoa P, 289.Tran Van Kha F.B, 160.Trance E.C, 645.Trappo R, 738.Trauner R, 895.Trávez Trávez F..G, 371.Trela J, 289.Tresoldi G, 642.Trevisan C, 647.Trevisan F, 294.Tria Tirona R.J., 552.Tri Buu Thien S, 82.Trinh J.T., 426.Troiani F, 96.Tropiano CA, 429.Trankelj F, 289.Trybowski M, 289.Tulini A, 294.Tumminelli V, 743.Turang P, 641.Turchetti P, 429.Turcotte I.C Card., 101.Turek M.E, Card., 740.Turkson P.K.A., Card.,798, 890.Turner J, 495,Turrini F, 647.Tury L, 422.Twardowski J, 422.UI Ubeda Gram age T,432.Ubezzi P, 95.Uchechukwu O.J., 896.Udoeyop S, 92.Üfñng M..E, 101.Ugarte Corcuera F, 423.Ugarte Pérez LA, 887.Ugwueze F.O, 643.Ukadike N. V, 895.Ukwuoma J.O., 893.Ungari Trasatti S, 292.Urban G, 295.Urbañczyk J, 290.Urbani G, 373.Urbanus VIII, 226.Uria P.D., 557.Uñarte de Uriarte H.M,646.Uriarte Goiricelaya I.M,170, 172, 818.Urizalqui R.J, 86.Urrea Carrol G, 495.Urrutia Martínez F, 495.f Ursi C Card., 648.Ursula (in saec.: Iulia Maria)Ledóchowska (S.),145, 146, 300, 751.Usanze T, 420.VVaccari A.J, 424.Vagnoni C, 96.Vai V, 87.Vaia A.F, 645.Valente L, 429.Valentinus Paquay(Ven.), 518, 519.Valenzuela Ríos R, 489.t Valerio S.O., 496.Valladares Molina A, 89,426.Valle A, 356.Valli M.R, 744.Vanee CP, 426.Vandame C, 734.van den Berk J.H.A, 646.van den Bosch M.P, 534.van den Eerenbeemt L,527.van den Hondel J.M, 742.van der Hülst M.J.M,430.van der Linden L, 743.van der Linden P.R.H. M,293.Van der Lugt G.J.A, 295.van der Meer-SweyenM.M, 428.van der Pias H.C, 292van Luit H, 646.van Looy L, 642.van Ossevoort H.J.M,560.van Parys M, 493.van Poppel J„, 295.van Veithoven P.G.J.M,557.Vannini V, 741.Vargas Bastidas H, 887.Vari L, 424.Varriale G, 644.Vasil' C, 493.Vásquez O.G., 292.Vassallo G, 559.Vastano A, 646.Vasylovych Hladiy M,292.Vazhapilly T, 371.Vecchi L, 430.Vecerrica I.C, 156, 290.Vega Pardo S, 546, 548.Vela Chiriboga R.E, 280.1 Velasco Garcia LA.Card., 560.Velázquez Suárez M, 740.Vêlez Isaza A.I, 490.Veneri L, 428.Venezia D, 426.Venturi A, 893,Venturi L, 87.Venturi U, 496.Vera A, 423.Vera López LR, 382.Vera Soto V.P, 367.Verheyen P.A., 741.Vermeer-Van Hesst G.A,96.Verteuil M. de, 494.Verzola A, 431.Veugen F.L.P, 431.Vial Correa J. de D, 589.Vi arengo G, 292.Vicens y Hu al de I, 741.Vicini V, 295.Vico A, 527.Vieira C.B., 423.Vigano CM, 375.Vigneron A.H, 157.Villa R.M, 90.¿Villano P, 96.Villepin D. de, 373,Viñayo González A, 556.Vincentius de' Paoli (S.),186.Vincentius Eugenius Bossilkov(B.), 75.Vincini G, 92.Vindrola L, 425. •


934 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVingt-Trois A., 159.Vink P.G., 647.Virginia Centurione Bracelli(S.), 300, 516, 517,751.Viruthakulangara A., 862.Visentin G., 421.Vitalius Vladimirus Bajrak(B.), 572.Vithayathil V., Card., 151.Vitozzi G., 559.Vittorio Emanuele, PrincepsSavoiae, 158.Vladimirus Pryjma (B.),572.Vlatten H., 95.Vlk M., Card., 714.Voetlause J., 295.Vogel B., 237.Volodymyrovych CherniavskiyH., 292.Volodymyrovych ZemilianskyY., 294.Volpi L., 87.Vonbank W., 423.von Castell E., 739.von Enzenberg E., 430.von Fuhrherr P.F., 295.von Lüninck M.F., 644.von Solemacher H.-F., 94.von Westfalen J. Gräfin,90.von Württemberg C. Herzog,91.Voronin V., Praeses ReipublicaeMoldavae, 888.Vos J.M.J., 431.Votino D., 426.Vrána K., 737.Vu Huy Chuong A., 734.Vu Van Thiên L, 82.Vurro B., 743.Vutera M., 645.WWagener G, 289.Wagner A., 738.Waicherbergen A., 893.Walchhofer M., 892.Waldbauer A.J., 895.Walderveen A. van't, 558.Waldstein M.M., 159.Waldstein S.B., 159.Wai Lew S., 91.Waloszek I., 644.Walsh P.H., 366.Walsh T.R., 288.Walton M.P., 742.Wang C.-K.P., 743.Wang C.-W.F.X., 740.Wang I., 155.Wang N„, 560.Watson W., 557.Wawelski J., 4545.Wawrzyniak A., 84.Weber D., 95.Weberberger R.J., 311.Weckbach T., 743.Weichselbaumer J„, 896.Weick W., 559.Wendrychowicz J.B., 426.Wengenmaier O., 644.Wenski T.G., 552.Wermiñski B., 85.Werner A., 558.Werner H, 743.Werner S.., 891.Wesolowski I., 568, 569.Westrupp N., 795.Wetter F., Card., 421.Wevers F., 496.Weyrich D., 91.Weyrich M.T.M., 91.White A., 271.White B., 495.Whitehouse C.J., 495.Widlak M.C.M., 743.Wieh H, 558.f Wiesend M., 296.Wieser H, 94.Wiggers A., 892.Wijte T.E.M., 895.Wilkins J., 431.Willemsen A., 159.Williams J., 495.Williams T.A., 367.Winkelhoch U., 296.Wittingham Jiménez E.,893.Wlodarczyk C, 87.Wloka A., 425.Woelki R., 221.Wögerer K.M., 893.Wolanin M., 86.Wolf F., 739.Wolfe M., 85.Wonerth L., 423.Woolard P.P., 92.Wortmann E.J., 892.Wöste K., 557.Wotruba A., 891.Wright R.C., 92.Wu Y.-t. J., 743.Wullepit A., 642.Wurmser F., 423.Wysocki J., 425.XXanana Gusmao K.R.,Praeses Reipublicae TimoriaeOrientalis, 798.Xuereb A., 891.YYamada J., 542, 543.Yassa R., 91.Yeh In-fu L., 559.Yeung M., 375.Ying Fan Liu L., 559.Yllana A.T., 803, 804.Yohou Gopré B., 90.You D.M.I.D., 80.You Heung-sik L., 733.f Youakim S., 296.Youm S., 555.Young-Kwan Y., 888.ZZaborny T., 425.Zafereo M.E., 742Zaghini F., 893.Zagnoli R., 288.Zàgrean G., 643.Zajac J., 425.Zakrajsçk P., 289.Zamagni S., 891.


Index nominum personarum 935Zanchi G, 160.t Zanchin M, 744.Zandonade D, 419.Zanghirati W, 647.Zanichelli M, 558.Zaninelli S, 90.Zanzarelli G, 289.Zárraga Colmenares S.T,156.Zarzalejos Nieto J, 740.Zauli S, 295.Zazzaro G, 96.Zdziech S, 424.Zeera G, 744.Zenon Kovalyk (B.), 572.Zhúk I, 742.ZiebaM, 891.Zierer B, 647.Zinecker T, 738.Zini A, 646.Zini Filho AI, 220.Ziólkowski K, 425.Zita de Borbone Parmae,883.Zlatñansky I, 543.Zniber W, 895.Zollitsch B, 491.Zongo E, 895.Zordan G, 559.Zordan Lorenzini J.E,88.Zorica K, 487, 489.Zottin U, 495.Zubeir Wako G, Card.,641, 798, 889, 890.Zubieta R, 790.Zubik DA, 795.Zubuor B, 423.Zuccato R, 895.Zuccolillo de RodríguezAlcalá B.É, 90, 426.Zumaire Lungu G.C, 370Zych I, 416, 417.


II - INDEX NOMINUM DIOECESIUM,VICARIATUUM ETC.AAberdonensis, 796.Abitinensis, 155.Abomeiensis, 82.Abthugnitana, 366.Abulensis, 157,Acariguaraurensis, 156,234, 235.Accitana, 548.Achollitana, 490.Adiacensis, 640.Adigratensis, 370.Aecana, 368.Ahmedabadensis, 81, 164.Albae Pompeiensis, 530.Albae Regalensis, 79, 367.Albasitensis, 216.Albensis, 727.Alexandrina Coptorum,639.Algarensis - Bosanensis,873.Algeriensis, 584.Almatensis (adm. ap.), 567,568, 569.Almeriensis, 516, 517.Altamirensis, 553.Amazonensis, 66.Ambatensis, 371.Ambianensis, 280.Ambositrensis, 80, 82.Amporensis, 491.Antequerensis, 221, 606,886.Antiatensis, 888.Antigonicensis, 367.Antipolensis, 80.Aquileiensis, 889.Aquipendiensis, 639, 887.Aquisgranensis, 887.Aracaiuensis, 310.Araucensis, 157, 280.Arausicanae in California,368.Arbensis, 368, 490.Arequipensis, 887.Aricensis, 887.Armeniensis, 795.Arundeliensis - Brichtelmestunensis,156.Assisiensis - Nucerina -Tadinensis, 346Astanansis (adm. ap.), 569.Astanansis, 569.Astensis, 574.Auchiana, 81, 229.Audomarensis, 327,Augustana, 356.Aulonitana, 221, 370.Aurelianensis, 79.Auziensis, 80.BBacolodensis, 731.Bafiensis, 732, 734.Baghiopolitana, 538,Bahannensis, 367.Bakuensis (miss, sui iuris),734.Balangensis, 551.Bangiarmasina, 384.Banguensis, 733.Bania Lucensis, 413, 544.Barbastrensis-Montisonensis,746.Barcinonensis, 97, 98,546, 547, 549.Barodensis, 164.Barquisimetensis, 235.Barreriensis, 311.Basticensis, 157, 367.Bataënsis, 480.Batanensis, 731Baucana, 82, 196.Bauzanensis - Brixinensis,542.Bellohorizontina, 254,419, 627, 628.Bellovacensis, 157.Bellunensis - Feltrensis,500.Bencennensis, 219, 367.Beneventana, 497.Benguelensis, 735.Berolinensis, 534, 535.Bisuntinam356,-640.Blerana, 236.Bloemfonteinensis, 732.B.M.Virginis de MonteserratoFluminis Ianuarii(abb., terr.), 550.Bogotensis, 639, 640, 812,813, 814, 815, 816.Bombayensis, 164, 862.Bonaërensis, 489, 491.Bonnensis, 221.Borbensis, (prael. terr.),365, 366.Boronganensis, 490.Bosanensis, 872.Bossangoaënsis, 733.Bostoniensis, 552.Brasiliapolitana, 398.Bratislaviensis - Tyrnaviensis,180, 184, 721.Brisbanensis, 79.Brixiensis, 366, 390, 630,631, 632, 633.Bruklyniensis, 639.Bucaramanguensis, 567.Bucarestiensis, 796.Buffalensis, 796.Burunitana, 491, 553.Buscoducensis,, 627, 629.Butuanensis, 490.CCabancalensis, 156.Cachoëirensis de Itapemirim,79, 553.Caebuana, 156.Caeciritana, 489.Caesaraugustana, 383.Caesarianensis, 889.Caesariensis, 237.Calamensis in Chilia, 367.Calaritana, 491.Calatanisiadensis, 639.


Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc, 937Calcuttensis, 485, 486,509,510,513,776.Caldensis, 79.Caliensis, 79.Californiensis, 220.Canadensis, 639.Camiriensis (vic. ap.), 369.Campinae Grandis, 887.Campinensis, 328.Canapitana, 733, 796.Canthoënsis, 82.Capitis Haitiani, 886.Capuana, 67, 524.Carolinana, 639.Carolinensis in Brasilia,219.Carthaginensis in Columbia,491.Carthaginensis in Hispania,151, 637.Cascavellensis, 50.Casensis Catanensis, 489,733.Casertana, 67.Castellanetensis, 221.Castelli Libertatis, 886.Cast rase verianensis, 82.Castro rum Caeciliorum,73.Catabitana, 372.Catacensis - Squillacensis,220.Catanensis, 149, 167, 878.Catrensis, 219, 221.Caudina, 555.Cebaradesensis, 280, 368.Celayensis, 554.Uellensis in Mauretania,554.Cenetensis, 353.Cenomanensis, 633, 634,636, 885.Chanthaburiensis, 734.Chicagiensis, 220.Chipatensis, 370.Chiquavana, 732.Chiquinquirensis, 639.Chiroviensis, 212.Chunaviensis, 552, 732.Ciachensis (vic. ap.), 553.Civitatensis, 221.Claravallensis in Brasilia(abb. terr.), 218, 219.Claromontana, 155.Claudiopolitana, 539, 540,541Cochabambensis, 214, 215.Coimbaturensis, 827.Colatinensis, 419.Coloniensis, 100, 221, 534.Concordiensis - PortusNaonis, 210, 555.Cordubensis in Hispania,280, 387, 554, 638.Corniculanensis, 733.Corumbensis, 490.Cotonuensis, 40.Coxinensis (prael terr.), 165.Coxinensis, 165.Cracoviensis, 40, 43, 44,45, 47, 212, 213, 321,362, 392, 416.Crepedulensis, 640, 887,Crisiensis, 169.Cuautitlanensis, 801.Cubaoënsis, 551, 804, 805.Cuevensis (vic. ap.), 369.Cuiabensis, 121, 310, 490.Cuncacestrensis, 156,Cuneensis, 530.Curitibensis, 554.Cuschensis, 887.Czestochowiensis, 47.DDaëtiensis, 490.Daoniensis, 571.de Ponta Grossa, 554.Derthonensis, 356, 358.Detroitensis, 80, 157, 552,552, 552, 795Dianensis - Policastrensis,639.Diliensis, 82, 196, 829.Divionensis, 155.Dublinensis, 418.Durangensis, 221.EEbebiyinensis, 371, 480.Elbingensis, 639.Elnensis, 79.Emeritensis Augustana -Pacensis, 552, 747.Engativensis, 639, 811,812.Epagrensis, 491.Equialbensis, 734.Erfordiensis, 237.Ernakulamensis - Angamaliensis,381, 382.Essendiensis, 367.FFab ri anensis - Mathelicensis,156,Faventina - Mutilensis,490.Ferdinandopolitana abUnione, 887.Fertiliensis, 517.Fianarantsoaënsis, 80, 81,82, 212.Flaviobrigensis, 501.Florentina, 220, 554, 775,786, 787, 788.Florestensis, 127.Florianensis, 80.Flumenpiscensis, 220.Fodiana - Bovinensis,280, 639.Fontibonensis, 640, 813,814.Forconiensis, 81.Fori Sanctae Annae, 310.Foromartiniensis, 489.Fororaphaëliensis, 280.Fortalexiensis, 887.Fortisventurae, 732.Francopolitana in Gabone,371.Friburgensis, 491, 885.Frusinatensis - Verulana -Ferentina, 487.Funchalensis, 885.Gagensis, 80.Gandavensis, 795.G


938 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeGandhinagarensis, 81, 164,862.Gandhinagarensis (prov.eccl), 164.Gaurianensis, 79, 220.Gemellensis in Byzacena,419, 491.Germaniensis in Numidia,888.Giennensis, 548.Giparanensis, 730, 730.Girensis Tarasii, 886.Glendalacensis, 418.Gnesnensis, 367.Goana - Damanensis, 862.Goiasensis, 310, 398.Granatensis in Hispania,280, 576, 722.Grandicataractensis inMichigania, 80.Guadalaiarensis, 203, 221,531.Guadalupensis, 802.Guanarensis, 234.Guarabirensis, 127.Guatimalensis, 320, 561,563, 606.Guaxupensis, 218, 219.Guayaquilensis, 418.Gumacana, 490.Gummitana in Proconsulari,886.Guvahatina, 776.HHaiphongensis, 82.Hanoiensis, 82, 732.Harpasena, 817.Hartfortiensis, 796.Hasseletensis, 518.Helenensis, 419.Helsinkiensis, 770.Hierosolymitana, 12.Higueyensis, 553.Hispalensis, 514.Holarensis, 795.Homa Bayensis, 372.Horaeensis, 221.Horreoaninicensis, 370.Huambensis, 735.Huancayensis, 887.Humaitanensis, 365, 366.Humensis - Thibodensis,639.Hung Hoaënsis, 734.IIacensis, 796.Iacksoniensis, 156.Iacobolitana, 795.Iadrensis, 487.Ianuensis, 80, 214, 516.Ibaguensis, 157.Ibana, 552.Ibarrensis, 418.Iddukkensis (eparc), 381,382.Ienceufuensis, 542.Iericoënsis, 795.Iliberritana, 80, 368.Imphalensis, 776.Infantensis, 552.Ioannesburgensis, 732.Ircutscana Sancti Iosephi,368, 572.Irinialakudensis SyrorumMalabarensium, 359.Isirensis - Niangaraënsis,370.Itabirensis - Fabriciannensis,220.Iuazeiriensis, 490.Iuinensis, 121.Izirianensis, 554, 796.Izirzadensis, 369.KKabalena, 371.Kalibensis, 80, 887.Kalookana, 552, 806.Kankanensis, 732, 735.Karachiensis, 82.Karadzarensis, 571.Karagandensis, 569, 571,572.Katiolaënsis, 81.Kaunensis, 796.Kearniensis, 552, 887.Kerichoënsis, 372.Khartumensis, 540.Kimbensis, 733, 803, 804.Kioviensis - Zytomeriensis,367, 570.Kitagaënsis, 370.Kituiensis, 372.Konakriensis, 732, 735.Kontumensis, 733.Korhogoënsis, 81.Kothamangalamensis SyrorumMalabarensium(eparc), 381, 382.Kuala Lumpurensis, 732.Kuchingensis, 733.Kvangiuensis, 733.LLabradorpolitana - Scheffervillensis,639.Lamdiensis, 80.Langsonensis et Caobangensis,732.Latacungensis, 221.Lebediensis, 570.Leodiensis, 518.Leopoldinensis, 553.Leopolitana Ucrainorum,37, 38, 386, 570, 571,572.Lexingtonensis, 155.Lib ana - Hondana, 157.Liberopolitana, 371, 564.Liccanensis, 368.Lichingaënsis, 372, 732.Limana, 532, 790.Limeirensis, 220.Linarensis, 219.Linciensis, 271, 796.Lipensis, 490, 731.Litoris Palmensis, 552.Liverpolitana, 367.Lodziensis, 45.Loikavensis, 81.Luceatina, 221.Lucensis, 490.Lucianiensis, 886.Lugdunensis, 280, 367,368.Lurinensis, 553.Luxemburgensis, 885.


Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 939MMaceiensis, 126.Machakosensis, 371, 372,372.Mackenziensis - ArcisSmith, 734.Madhuraiensis, 371.Madisonensis, 419.Madurensis, 147, 827.Maiduguriensis, 371.Makokuensis (praef, ap.),371, 565.Malaboënsis, 480.Malacitana, 722.Malolosina, 552.Manaënsis, 61.Mandalayensis, 733.Manilensis, 79, 231, 232,233, 505, 731, 804, 805,806, 807.Manokvariensis - Sorongensis,733.Maputensis, 371, 734.Maraguiensis, 221.Marazanensis, 887.Mari anensis, 310.Marianopolitana in Michigania,157, 220.Maris Platensis, 221, 490.Marturanensis, 797.Massiliensis, 155.Materanensis - Montis Pelusii,220.Matritensis, 152, 216, 379,548, 748.Maturbensis, 734.Maturinensis, 640.Medanensis, 809.Medellensis, 98.Mediolanensis, 149, 520,521, 522, 523, 631, 724,725, 726, 872.Megalopolitana in Proconsulari,220, 490.Mekiensis (vic. ap.), 370.Melburnensis, 367, 553.Memphitana, 797.Mendozensis, 722, 723.Mercedensis - Luianensis,367.Messanensis - Liparensis -Sanctae Luciae, 149,150.Mexicana, 320, 802.Miamiensis, 552, 887.Migirpensis, 418.Minorensis, 553.Minscensis - MohiloviensisLatinorum, 368.Moguntina, 221.Molinensis, 220.Mombasaënsis, 371.Monasteriensis, 537, 886.Montensis in Numidia,367.Monterreyensis, 220, 383.Montis Marani, 736.Montis Pessulani, 155.Moptensis, 797.Moreliensis, 369.Mugensis, 367.Munduensis, 733.Munkacsiensis Latinorum,169, 385, 386.Murconensis, 489.Muvattupuzhensis(eparc), 380, 381.Muyingana, 370.Myitkyinaënsis, 733, 734.Mysuriensis, 371.NNagoyaensis, 542, 543.Nagpurensis, 862.Nairobiensis, 371.Nannetensis, 147, 826.Nassaviensis, 733.Natalensis, 126, 887.Ndiamenana, 733, 734.Neapolitana, 67, 68, 70,174, 524, 525, 787.Neo-Eboracensis,, 885.Neo-Friburgensis, 731.Netensis, 526.Netzahualcoy otlensis,553, 810.Ngongensis, 81, 372.Niameyensis, 372, 370.Nicopolitana, 76.Nichteroy ensis, 731.Nitriensis, 219.Northantoniensis, 886.Norvicensis, 280.Novae Aureliae, 221.Novalichesina, 79, 233,887.Novarcensis, 491.Novicensis, 797, 799.Nyahururensis, 230, 370.Nyeriensis, 230.OOdessitana, 77.Oenipontana, 79, 796.Oescensis, 80, 220.Ogdensburgensis, 552.Olindensis et Recifensis,126.Opoliensis, 368.Ordinariatus Militaris:Australiae, 554; Austriae;Britanniae Magnae;Columbiae; CivitatumFoederatarumAmericae Septentrionalis;Hispaniae, 796; Italiae,491; Paraquaria^,489; Peruviae, 533, 553;Poloniae, 721; Salvatoriani,886; Slovachiae,219, 235.Oriolensis - Lucentinae,157.Orlandensis, 552.Orurensis, 731.Oscensis, 789, 796.Osornensis, 553.Ostiensis, 83.Ovetensis, 221.Oxomensis - Soriana, 796.Oyemensis, 565.PPacensis, 74.Paderbornensis, 552, 552.Pagadianensis, 490.Palangkaraiensis, 384.Palembangensis, 733, 809.Palghatensis, 381.


940 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePalmopolitana, 127.Pampilonensis, 789, 791.Pangkalpinangensis, 809.Panormitana, 878.Parahybensis, 126.Paranaquensis, 79, 231,232.Paranatinguensis (prael.terr..), 121.Paranensis, 50, 53, 368,490.Parisiensis, 413, 634, 640,874, 875.Pasigina, 552, 807, 808.Passaviensis, 887,Pastopolitana, 71, 72.Patavina, 208, 210, 824.Patensis, 278,Patheinensis, 370, 733.Patnensis, 510.Pechimensis, 149.Pembana, 371, 734.Pesqueirensis, 554.Peterboroughensis, 156.Petropolitana in InsulaLonga, 366.Philadelphiensis Latinorum,553, 554.Philippopolitana in Thracia,77.Phoenicensis, 887.Pictaviensis, 155.Picuensis, 887.Pisana, 552.Pisaurensis, 491.Pittsburgensis, 795.Piacentina - Bobiensis,552.Piacentina in Hispania,73, 75, 157, 876.Platensis, 367.Pompeiana, 10, 886.Ponti an akensis, 384.Pontisarensis, 418.Poonesis, 778.Populoniensis, 888.Portalegrensis, 886.Portalegrensis - Castri Albi,301.Portlandensis, 280.Portuensis - Sanctae Rufinae,526, 527, 529.Portus Abditus, 886.Portus Gentilis, 371, 564.Portus Gratiae, 553.Portus Ludovici, 37, 81.Portus Maldonado, 790.Portus Principis, 80.Posnaniensis - Gnesnensis,274, 275,.Premisliensis - Varsaviensis,37, 570, 571, 751.Premisliensis Latinorum,37, 276, 277, 416, 417.Preso vi ensis, 169, 817.Puntarenensis, 490.Puppitana, 79, 370, 733.QQuebecensis, 148.Quercopolitana, 157.Quinque Ecclesiensis,411.Quitensis, 280.RRabaulensis, 733, 803,804.Ragusiensis, 349, 350,532, 878, 879.Raigangensis, 485.Raikotensis, 164.Rancaguensis, 553.Ratchaburensis, 734.Ratnapurensis, 370.Regiensis in Aemilia -Guastallensis, 819.Remensis, 220.Remesianensis, 156, 552.Respectensis, 79.Ressianensis, 552.Rhasensis, 731.Rigensis, 108.Riopretensis, 364.Riverormensis, 368.Rivoriensis, 554.Rodrigu ensis (vic. ap.),36, 37, 81.Romana, 145, 147, 349,352, 487, 527, 530, 532,535, 786.Rombloniensis, 490.Ruremundensis, 534, 536,537,Rusubisiritana, 639.Rzeszoviensis, 362.SSabariensis, 411.Salisburgensis, 79.Salmantina, 73, 157, 377,546, 876.Saltillensis, 382.Salutiarum, 368.Samarindaënsis (prov.eccl), 384.Samarindaënsis, 384.Samboriensis - Drohobychiensis,572.Samoa - Apiana, 81.Sanctae Annae, 886.Sanctae Catharinae BrasiliaeMeridianae, 161.Sanctae Crucis de Sierra,731.Sanctae Fidei Verae Crucis,221.Sanctae Mariae in Astana,568, 569.Sancti Aloisii de Caceres,730.Sancti Andreae in Brasilia,795.Sancti Bernardi, 796.Sancti Caroli in Venetiola,156.Sancti Christophori de lasCasas, 369.Sancti Dominici, 56.Sancti Dominici de Urubambaet Matris Dei,790.Sancti Francisci in California,155.Sancti Galli, 71.Sancti Georgii Terrae Novae,367, 639.Sancti Iacobi Equitum,553.Sancti Iacobi in Chilia,131, 368.


Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc 941Sancti Iosephi in Brasilia,795.Sancti Iosephi Riopretensis,364.Sancti Isidori, 554.Sancti Leonis, 797.Sancti Ludovici, 553.Sancti Ludovici in Maragnano,139, 310.Sancti Ludovici Senegalensis,371.Sancti Nicolai de los Arroyos,368.Sancti Pauli in Brasilia,310, 628, 629.Sancti Pauli in InsulisPhilippinis, 552.Sancti Salvatoris in Brasilia,80, 310.Sancti Sebastiani FluminisIanuarii, 56, 220,310, 490, 491, 550, 551,629.Sanctissimae Assumptionis,489.Sanctissimae Conceptionisde Araguaia, 219.Sanctissimae Trinitatis inAlmata, 567, 568.Satafensis in MauretaniaCaesariensi, 554.Satmariensis, 369.Saxanigrensis, 219, 382,383.Scampina, 221.Sciiamchiamensis, 149.Scopiensis, 485, 510.Scrantonensis, 554.Segermitana, 887.Seulensis, 81.Shillongensis, 776.Sideropolitana, 411.Silensis, 155.Sillitana, 367.Singaporensis, 158, 149,736.Sinus Albi, 280, 409, 410,819.Sinus Viridis, 795.Sipontina - Vestana, 279.Sipontina - Vestana -Sancti Ioannis Rotundi,279, 280, 498, 499, 720.Sitipensis, 155.Soachaënsis, 639, 815,816.Sonsonensis - Rivi Nigri,157, 368.Sophiae, 76, 78.Southvarcensis, 221, 886.Stanislaopolitana, 570,571Stantiana, 368.Stephaniacensis, 799.Strigoniensis - Budapestinensis,79, 367, 489,Succursensis et Sancti Aegidii,491, 566.Sufasaritana, 221.Sullectina, 79, 371.Sunyaniensis, 732.Suvonensis, 372.Sydneyensis, 553.Syracusana, 879.TTabasquensis, 221.Tabukensis (vic. ap.), 732.Taeieonensis, 733.Talaptulensis 79, 156.Tangiungkarangana, 809.Tanjungselorensis, 384.Tarentina, 221.Tarnoviensis, 212, 639.Tarsensis, 362, 363.Tarvisina, 171, 186, 208,209, 353, 824.Taurinensis, 298, 356,357, 358, 726, 728, 729,792, 794.Tehuantepecensis, 731.Tharrensis, 367, 734.Thraciae Bulgarorum(vic. ap.), 76.Tiburtina, 552.Tipasensis in Numidia,554Tiruvallensis (eparc), 380.Tlalnepantlana, 811.Tocantinopolitana, 398.Toletana, 377, 554.Toletana in America, 795.Tolucensis, 220.Tornacensis, 419.Torontina, 133, 156, 319,418, 599.Transcarpatiae, 385.Trevirensis, 367, 796.Trichinopolitana, 381,Trichuriensis, 359, 361,381.Trivandrensis (archieparc),381.Tulliensis, 795, 886.Tungrensis, 518.Turretamallensis, 733.Turuzitana, 490, 731.Tusculana, 535.Tutelensis, 80.Tuticorensis, 371.Tuxtlensis, 886.UUahiguyaënsis, 866.Uberabensis, 278, 516,627, 629.Ucrensis, 489, 491.Ulaanbaatarensis, 734.Urbevetana - Tudertina,151, 152, 154, 886.Urbis Beninensis, 229.Urusitana, 490, 553.Utinensis, 824.Uzalensis, 367.VVaccariensis, 156.Vaciensis, 489.Vadesitana, 81.Valentina, 508, 637.Valentina in Hispania,216.Valleduparensis, 490.Vallis Chalcensis, 553,810, 811.Vallispaschalensis, 156.Vallitana, 640, 887.Vannidensis, 492.Vapincensis, 640, 887.


942 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeVarsaviensis, 45, 145, 146,276, 362, 363.Vashingtonensis, 623.Velezana, 419, 566, 567.Veliterna - Signina, 83.Venetiarum, 210, 318.Ventimiliensis - SanctiRomuli, 147.Verapolitana, 862.Vercellensis, 297, 356.Veronensis, 353, 409, 539,539, 880, 881, 882.Vertarensis, 887.Vestmonasteriensis, 156.Vibianensis, 555.Vicensis, 491.Vicentina, 171, 795.Vichitensis, 887.Victorianensis, 795, 796.Victoriensis SpiritusSancti, 79, 220, 254,310.Victoriensis Venetorum,353Viedmensis, 819.Viennensis, 210, 287, 411,413.Vilnensis, 45.Vindensis, 366.Vindobonensis, 883, 885.Vinensis, 552.Vinnipegensis, 571.Vladimirensis, 572.Vladislaviensis, 366.Voncarianensis, 795.Vormatiensis, 221.Vulturariensis, 220, 279.YYangonensis, 81, 733.Yauyosensis, 887.Yprensis, 795.ZZagrebiensis, 412, 413,414, 415, 488, 544, 545.Zallatensis, 368, 371.Zamorensis, 546.Zamorensis in Aequatoria[vic. ap.), 371.Zaraïtena, 220.Zarnensis, 156.Zombaënsis, 732.


IVINDEX RERUM MAIORIS MOMENTIAAbbatiae territoriales exstinguuntur: B.M.Virginis de Monteserrato Fluminis Ianuarii,550; Claravallensis in Brasilia,218.Academia (Pont.) pro Vita. Allocutio S.P. ad sodales, 589.Academia (Pont.) Scientiarum. AllocutioS. P. ad sodales, 205.Academia (Pont.) Scientiarum Socialium.Allocutio S. P. ad sodales, 755.Academiae (Pont.). Allocutio S. P. ad sodales,200.Academia Theologica. Praelatus Secretarius,642.Ad Limina Apostolorum visitationes.Harum visitationum occasione capta,S. P. allocutiones ad praesules coramadmissos habuit: Africae septemtrionalis,584; Brasiliae: 50, 55,61, 121, 126, 190, 254, 301, 310,327, 398; Bielorussiae, 403; TimoriaeOrientalis, 196; Burkinae Fasanae etNigris, 866; Chiliae, 131; Dacoromaniae,592; Gambiae, Liberiae et MontisLeonini, 475; Guineae Aequinoctialis,480; Indiae, 757, 761, 776,862; Indonesiae, 609; Scandiae, 614;Scotiae, 596.Administratio Patrimonii Sanctae Sedis.Delegatus sectionis extraordinariae:800.«Ec­Adhortatio Apostolica post-synodalisclesia in Europa ».V. Ecclesia in Europa.Aegroti. Nuntius S. P. ob diem eis dicatum,623.Aethiopia.V. Legati Nationum.Africa septemtrionalis.V. Ad Limina.Alexius Zarycky^ (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV socii,(Bb.).Alfonsus de Orozco (S.). Litt. decret, quibusei Sanctorum honores decernuntur,377.Aloisius a Maria Consolata (in saec. : AndreasBordino) (Ven.). Decretum supervirtutibus, 726.Aloisius Beltrame Quattrocchi et MariaCorsini (Bb.). Litt. Ap. quibus eis Beatorumcaelitum honores decernuntur,166.Aloisius Boccardo (Ven.). Decretum supervirtutibus, 792.Aloisius Maria Monti (B.). Decretum supermiraculo, 872.Aloisius Talamoni (Ven.). Decretum supermiraculo, 724.Aloisius Variara (B.). Litt. Ap. quibus eiBeatorum caelitum honores decernuntur,574, 820, 821.Andreas Hyacinthus Longhin (B.). Beatorumhonoribus auctus una cum aliisa S. P. homilia celebratur, 185; Decretumsuper miraculo: 208; Litt. Ap. quibusei Beatorum caelitum honores decernuntur,823.Andreas Iscak (B.).V, Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Angela a Cruce (in saec.: Maria ab Angelis) Guerrero González (S.). Pero ratiocausae in Consistorio ordinario


944 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialepublico, 300; Decretum super miraculo,514; Sanctorum honoribus aucta unacum aliis a S. P. homilia celebratur,748..Anna Maria Fiorelli, vid. Lapini (Ven.,).Decretum super virtutibus, 786,.Archivum secretum Vaticanum: Secretarius,375, Praefectus, 556; Prior tabularioaddictus, 799.Arnoldus Janssen (S,). Peroratio causaein Consistorio ordinario publico, 300;Decretum super miraculo, 537.Artemides Zatti (B). Litt, Ap. quibus eiBeatorum caelitum honores decernuntur,819.Ascensio a Corde Iesu (in saec.: FiorentinaNicol Goni) (Ven.). Decretum supervirtutibus, 789.Australia.V. Legati Nationum.BBasilicae minores constituuntur ecclesiae:sanctuarium Cracoviae Divinae Misericordiae,392; templum Ss. Victoris etCoronae in civitate Feltria, 501; templumparoeciale B.M.V, sub titulo« Santa Maria de Uribarri » in urbe Flaviobriga,501; templum VratislavenseS. Elisabeth de Hungaria, 721.Basilius Antonius Maria Mor eau (Ven.).Decretum super virtutibus, 633,Basilius Velyclcovskyj (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Beatificationes. Cracoviae: SigismundiFelicis Feliñski, Ioannis Beyzym,Ioannis Balicki, Sanctiae IaninaeSzymkowiak, 44; Romae: Davidis Okeloet Gildi Irwa, Andreae HyacinthiLonghin, Marci Antonii Durando, Mariaea Passione, Liduinae Menegozzi,185, Petri Bonhomme, Mariae a DoloribusRodríguez Sopeña, Mariae a CaritateBrader, Ioannae Mariae CondesaLluch, Ladislai Batthyány-Strattmann,578; Iacobi Alberione, Marciab Aviano, Mariae Christinae Brando,Eugeniae Ravasco, Mariae DominicaeMantovani, Iuliae Salzano, 581.Beatorum honores decernuntur: AloisioBeltrame Quattrocchi, 166; Aloisio Variara,574; Andreae Hyacintho Longhin,823; Artemidi Zatti, 819; CaietanoErrico, 173; Ioanni Antonio Farina,171; Ioanni Beyzym, 821; LudovicoPavoni, 389; Mariae Corsini, 166; Mariaea Transitu a Iesu Sacramentato,387; Mariae Romero Meneses, 576; MethodioDominico Trcka, 168; NicolaoCarneckyj et XXIV Sociis, 570; NicolaoGross, 100; Paulo Petro Gojdic,817; Sigismundo Gorazdowski, 37;Theodoro Romza, 385.Beninum.V. Nuntiatura ap.Bibliotheca apostolica Vaticana: Praefectus,556.Bielorussia..V. Ad Limina.Bolivia.V. Vicariatus ap.Bonifatia Rodríguez Castro (Ven.). Decretumsuper miraculo, 546.Bosnia et Herzegovia.V. Legati Nationum; Itinera ap.Brasilia.V. Ad Limina; Dioeceses.Burkina Fasana.V. Ad Limina.Burundia.V. Legati Nationum.CCaietanus Errico (B.). Litt. Ap. quibus eiBeatorum caelitum honores decernuntur,173.


Index rerum analyticus 945Canonizationes:Consistorium ordinarium publicum adperorandas, perpendendas et decernendascanonizationes Beatorum PetriPoveda Castroverde, Iosephi MariaeRubio y Peralta, Genovefae TorresMorales, Angelae a Cruce, Mariae a MirabilibusIesu, Iosephi Sebastiani Pelczar,Ursulae Ledóchowska, Mariae deMattias, Virginiae Centurione Bracelli,Danielis Comboni, Arnoldi Janssen,Iosephi Freinademetz, 300.Celebrationes: Matriti, in canonizationequinque beatorum, Petri Poveda Castroverde,Iosephi Mariae Rubio y Peralta,Genovefae Torres Morales, Angelaea Cruce, Mariae a Mirabilibus Iesu,748; Romae, in canonizatione quattuorbeatorum, Iosephi Sebastiani Pelczar,Ursulae Ledóchowska, Mariae de Mattias,Virginiae Centurione Bracelli, 750.Carolus e Domo Austriae (Ven.). Decretumsuper virtutibus, 883.Carolus Gnocchi (Ven.). Decretum supervirtutibus, 520.Cazakistania.V. Dioececes.Chilia.V. Ad Limina.Clemens Septyckyj (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Clerici Regulares Pauperes Matris DeiScholarum Piarum.V, Paula Montai P ornés a Sancto IosephoCalasanctio (S.).Coetus Praefectorum Dicasteriorum CuriaeRomanae: 222.Cohors Helvetica. «Capitano comandante»,83.Columbia.V. Dioeceses.Comitatus (Pont.) Eucharisticis InternationalibusConventibus provehendis. AllocutioS. P. ad sodales, 203; Secretarius, 84.Comitatus (Pont.) pro Scientiis Historicis:Praeses, 556.Commissio Permanens ad tuenda Monumentahistorica et artistica Sanctae SedisPraeses, 286.Commissio (Pont.) Archeologiae Sacrae.Secretarius, 736; Praeses, 796.Commissio (Pont.) Biblica. Allocutio S.P. ad sodales eiusdem, 754.Commissio (Pont.) de Bonis Culturalibus.Allocutio S. P. ad sodales eiusdem,187; Praeses, 800.Commissio (Pont.) pro America Latina.Allocutio S. P. ad sodales eiusdem,603; Vicepraeses, 799.Congregationes religiosae:Congr. Ancillarum a S. Corde Iesu.V. Iosephus Sebastianus Pelczar (S. )..Congr. Ancillarum ab Immaculata ConceptioneProtectricum Operariarum.V. Ioanna Maria Condesa Lluch (B.).Congr. Ancillarum Amoris Miserentis.V. Spes a Iesu (in saec.. : Maria IosephaAlahama Valera) (Ven.).Congr. Ancillarum Mariae Immaculatae.V. Ioanna Maria Condesa Lluch (B.).Congr. Carmelitarum Missionariarum a S.Teresia a Iesu Infante.V. Maria Crucifixa (in saec.: Rosa)Curcio (Ven.).Congr. Filiarum a Misericordia Tertii OrdinisRegularis Sancti Francisci.V. Maria a Iesu Crucifixo (in saec.: MariaPetkovic) (B.).Congr. Filiarum Beatae Mariae VirginisPerdolentis.V. Sandia (in saec.: Ianina) Szymkowiak(B.).Congr. Filiarum Mariae ReligiosarumScholarum Piarum.V. Paula Montai F ornés a Sancto IosephoCalasanctio (S.).Congr. Filiarum Ss. Cordium Iesu et Mariae.V. Inst. Filiarum Ss. Cordium Iesu etMariae.62-A AS


946 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCongr., Filiorum ab Immaculata Conceptione.V. Aloisius Maria Monti (B.).Congr. Filiorum Amoris MiserentisV. Spes a Iesu (in saec. : Maria IosephaAlahama Volerà) (Ven.).Congr. Filiorum Mariae Immaculatae.V. Ludovicus Pavoni (B.).Congr. Franciscanarum MissionariarumMariae.V, Maria a Passione (in saec.: HelenaMaria Philippina de Chappotin de Neuville)(B,).Congr.. Fratrum a S. Iosepho BenedictoCottolengo.V. Aloisius a Maria Consolata (in saec.:Andreas Bordino) (Ven,).Congr. Matris de Carmelo,V. Euphrasia a SS. Corde Iesu (in saec. :Rosa Eluvathingal) (Ven.).Congr. Missionariarum a Caritate.V. Teresia a Calcutta (in saec. : Agnes)Gonxha Bojaxhiu (B.).Congr. Missionariarum Dominicanarum aSS.mo Rosario.V. Ascensio a Corde Iesu (in saec.: FiorentinaNicol Goni) (Ven.)..Congr. Missionariarum Piarum MatrumNigritiae,V. Daniel Comboni (S.).Congr,. Missionariarum Servarum SpiritusSancti.V. Arnoldus Janssen (S.).Congr. Missionariorum a Caritate.V. Teresia a Calcutta (in saec.: Agnes)Gonxha Bojaxhiu (B).Congr. Missionariorum CombonianorumCordis Iesu,V. Daniel Comboni (S.).Congr, Oblatorum S, Familiae.V. Moyses Tovini (Ven.).Congr. Oratorii.V. Philippus Bardellini (Ven,).Congr. Parvarum Sororum ImmaculataeConceptionis..V. Paulina a Corde Iesu Agonizanti (insaec.: Amabilis Visintainer) (S..).Congr, Pauperum Filiarum a S. Stigmatibus(v, d. Stimmatine).V. Aloisius Boccardo (Ven.),Congr. Religiosarum a S, Cruce.V. Basilius Antonius Maria Mor eau(Ven.).Congr, Religiosorum a S, Cruce.V. Basilius Antonius Maria Moreau(Ven.),Congr. Sacrorum Cordium Iesu et Mariae(Picpus).V. Eustachius Van Lieshout (in saec.:Humbertus) (Ven,).Congr. Sanctissimi Redemptoris.V.. Methodius Dominicus Trcka (B.);Nicolaus Carneckyj (B.); Basilius Velyclcovskyj(B.); Ivanus Ziatyk (B.);Zenon Kovalyk (B.).Congr. Servarum a S. Ioseph.V. Bonifatia Rodríguez Castro (Ven.).Congr. Servarum Spiritus Sancti ab AdorationePerpetua.V. Arnoldus Janssen (S.).Congr, Sororum a Caritate B.M. V. de Mercede.V. Ioannes Nepomuceno Zegri et Moreno(R).Congr. Sororum a S. Gerardo (v.d. «Misericordia» ).V. Aloisius Talamoni (Ven.).Congr.. Sororum a S. Ioseph.V. Olympia (in saec.: Olga) Bidà (B.);Laurentia (in saec.: Leucadia) Harasymiv(B.).Congr. Sororum Adoratricum SanguinisChristi.V. Maria de Mattias (S.).Congr. Sororum Ancillarum a Maria Immaculata.V, Tarsicia (in saec.: Olga) Mackiv (B.).


Index rerum analyticus 947Congr. Sororum Carmelitarum a DivinoCorde Iesu.V. Maria Teresia a Sancto Ioseph (insaec.: Anna Maria) Tauscher van denBosch (Ven.).Congr. Sororum Carmelitarum Missionariaruma S. Teresia a Iesu Infante.V. Maria Crucifixa (in saec.: Rosa)Curcio (Ven.).Congr. Sororum Catechistarum S. Cordis.V. Iulia Salzano (B.).Congr. Sororum Doctrinae Christianae Institutricuma SS. Corde Iesu.V. Iulia Salzano (B.).Congr. Sororum Dominae Nostrae a MonteCalvario.V. Petrus Bonhomme (B.).Congr. Sororum Dominae Nostrae a Refugioin Monte Calvariae.V. Virginia Centurione vid. Bracelli (S.).Congr. Sororum Filiarum Dominae Nostraea Monte Calvario.V. Virginia Centurione vid. Bracelli (S.).Congr. Sororum Filiarum Iesu Regis.V. Aloisius Boccardo (Ven.).Congr. Sororum Filiarum Mariae MatrisEcclesiae.V. Mathildis a S. Corde (in saec.: MathildisTéllez Robles) (B).Congr. Sororum Filiarum SacratissimorumCordium Iesu et Mariae.V. Inst. Sororum Filiarum SacratissimorumCordium Iesu et Mariae.Congr. Sororum Franciscalium FamiliaeMariae.V. Sigismundus Felix Feliñski (B.).Congr. Sororum Franciscalium Missionariaruma Maria.V. Maria a Caritate (in saec.: Maria IosephaCarolina) Brader (B.).Congr. Sororum Franciscanarum a MariaImmaculata.V. Maria a Caritate (in saec.: Maria IosephaCarolina) Brader (B.).Congr. Sororum Marianitarum a SanctaCruce.V. Congr. Religiosarum a Santa Cruce.Congr. Sororum Missionariarum Franciscanarumde Argentina.V. Maria a Transitu a Iesu Sacramentato(in saec.. : Maria a Transitu Cabanillas)(B.).Congr.. Sororum Pauperum Filiarum S.Caietani.V. Aloisius Boccardo (Ven.).Congr. Sororum Salesianarum S. CordisIesu.V. Pietas a Cruce (in saec.: Thomasia)Ortiz Real (Ven.).Congr.. Sororum S. Ioseph.V. Sigismundus Gorazdowski (B.).Congr. Sororum Tertiariarum FranciscanarumRegularium.V. Maria a Caritate (in saec.: Maria IosephaCarolina) Brader (B.).Congr. Sororum Ursulinarum a S. CordeIesu Agonizantis.V. Ursula (in saec.: Iulia Maria) Ledóchowska(S.).Congr. Sororum Victimarum Expiatricuma Iesu Sacramentato.V. Maria Christina Brando (B).CongregationesRomanae:Congr. de Causis Sanctorum. Decreta:super martyrio: Petri Vitchev, PauliDjidjov et Iosaphat Chichkov, 76.super miraculo: Aloisii Mariae Monti,872; Aloisii Talamoni, 724; AndreaeHyacinthi Longhin, 208; Angelae aCruce (in saec.: Mariae ab Angelis)Guerrero Gonzales, 514; Arnoldi Janssen,537; Bonifatiae Rodríguez Castro,546; Danielis Comboni, 539; EugeniaeRavasco, 214; Gabrielis Mariae Allegra,149; Iacobi Alberione, 530; IoannaeMariae Condesa Lluch, 216; IoannisAdalberti Balicki, 276; IoannisBeyzym, 212; Ioannis Merz, 544; IoannisNepomuceni Zegri et Moreno, 722;Iosephi Freinademetz, 542; Iosephi Se-


948 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialebastiani Pelczar, 416; Iuliae Salzano,524; Ladislai Batthyány-Strattmann,411; Marci ab Aviano (in saec.: CaroliDominici) Cristofori, 210; Mariae a Caritate(in saec.: Mariae Iosephae Carolinae)Brader, 71; Mariae a Iesu CrucifixoPetkovic, 532; Mariae a Passione(in saec.: Helenae Mariae) de Chappotinde Neuville, 147; Mariae Candidaeab Eucharistia (in saeculo: Mariae)Barba, 878; Mariae de Mattias, 487;Mariae Dominicae Mantovani, 409;Mathildis a S. Corde Téllez Robles,876; Petri Poveda Castroverde, 548;Pietatis a Cruce (in saec.: Thomasiae)Ortiz Real, 637; Rosaliae (in saec.:Ioannae Mariae) Rendu, 874; Sanctiae(in saec.: Ianinae) Szymkowiak, 274;Sigismundi Felicis Felinski, 362; Teresiaea Calcutta (in saec.: Agnetis)Gonxha Bojaxhiu, 485; Ursulae (insaec.: Iuliae Mariae) Ledóchowska,145; Virginiae Centurione vid. Bracelli,518.super virtutibus: Euphrasiae a SS. CordeIesu (in saec.. Rosae) Eluvathingal,359; Ioannis Merz, 412; Iuliae Salzano,67; Mariae a Iesu Crucifixo Petkovic,349; Mariae Piae (in saec.: TeresiaeMariae) Mastena, 352; Mathildis a S.Corde Téllez Robles, 73; Nemesiae (insaec.: Iuliae) Valle, 356; Spei a Iesu (insaec.: Mariae Iosephae) Alhama Valera,151; Aloisii a Maria Consolata (insaec.: Andreae) Bordino, 726; AloisiiBoccardo, 792; Annae Mariae FiorelliLapini, 786; Ascensionis a Corde Iesu(in saec.: Florentinae) Nicol Goni, 789;Basilii Antonii Mariae Moreau, 633;Caroli e Domo Austriae, 883; CaroliGnocchi, 520; Eustachii (in saec.:Humberti) van Lieshout, 627; MariaeCrucifixae (in saec.: Rosae) Curcio,526, Mariae Teresiae a Sancto Ioseph(in saec.: Annae Mariae) Tauscher vanden Bosch, 534; Moysis To vini, 630;Philippi Bardellini, 880; Teresiae a Calcutta(in saec.: Agnetis) Gonxha Bojaxhiu,509.Coram admissa: 158; 373; 555.Congr. de Cultu Divino et Disciplina Sacramentorum.Secretarius, 642.Congr. de Institutione Catholica.. Decretumquo ordo studiorum in FacultatibusIuris Canonici innovatur, 281; AllocutioS. P. ad sodales FoederationisInternationalis Universitatum Catholicarum,307; Secretarius, 891.Congr. pro Clericis.. Subsecretarius, 556,889.Congr. pro Doctrina Fidei, Decretum quoRecursus quarundam excommunicatarummulierum reicitur, 271.Congr. pro Ecclesiis Orientalibus. AllocutioS. P. ad sodales, 263.Congr. pro Episcopis. De abbatiae territorialisClaravallensis in Brasilia exstinctionenecnon de finium dioecesisGuaxupensis mutatione, 218; de finiummutatione dioecesium Patensiset Uberabensis, 278; de nominis mutationearchidioecesis Sipontinae - Vestanae,279; de mutatione nominis dioecesisRiopretensis, 364; de mutationefinium dioecesium Humaitanensis etBorbensis, 365; de abbatiae territorialisB.M.V, de Montesserato FluminisIanuarii exstinctione necnon de finiumarchidioecesis Sancti Sebastiani FluminisIanuarii mutatione, 550; decretumquo fines mutantur dioecesium Giparanensiset Sancti Aloisii de Caceres, 730.Secretarius: 375; Provisiones ecclesiarum:79, 155, 219, 280, 366, 418, 489,551, 639, 731, 795, 886; Collatio dignitatisarchiepiscopalis, 797.Congr. pro Gentium Evangelizatione. Decretumde nominis mutatione VicariatusApostolici Cuevensis, 369; AllocutioS. P. ad sodales, 780; Provisionesecclesiarum: 80, 370, 732; Nominationes,372, 734.Congr. pro Institutis vitae consecratae etSocietatibus vitae apostolicae. Subsecretarius,223;Consistoria ordinaria publica: 286; ad canonizationesdecernendas BeatorumPetri Poveda Castroverde, Iosephi MariaeRubio y Peralta, Genovefae TorresMorales, Angelae a Cruce, Mariae aMirabilibus Iesu, Iosephi Sebastiani


Index rerum analyticus 949Pelczar, Ursulae Ledóchowska, Mariaede Mattias, Virginiae Centurione Bracelli,Danielis Comboni, Arnoldi Janssen,Iosephi Freinademetz, 300.Ad creandos patres cardinales, 798.Consilium (Pont.) ad Unitatem Christianorumfovendam. Subsecretarius, 160.Consilium (Pont.) «Cor Unum»: Secretarius,556.Consilium (Pont.) de Legum Textibus. AllocutioS. P. ad eiusdem sodales, 333;Subsecretarius, 224.Consilium (Pont.) de Spirituali Migrantiumatque Itinerantium Cura. Praeses,493.Consilium (Pont.) pro CommunicationibusSocialibus. Allocutio S. P. ad eiusdemsodales, 602; Secretarius, 891.Consilium (Pont.) pro Familia. AllocutioS. P. ad eiusdem sodales, 136.Consilium (Pont.) pro Laicis. AllocutioS. P. ad eiusdem sodales, 260; Subsecretarius,160; Praeses, 556, 799; Secretarius,891.Conventiones. Inter Sanctam Sedem etLettoniae Rempublicam, 102; InterSanctam Sedem et Slovachiae Rempublicam,176; Inter Sanctam Sedem etLiberam Civitatem Thuringiae, 237;Inter Apostolicam Sedem et Italiam,830.Conventio inter Apostolicam Sedem et Italiamde praevidentia sociali, 830.Titolo I. Disposizioni generali, 830.Art.. 1. Definizioni, 830.Art. 2. Campo di applicazione quantoalia materia, 832.Art. 3. Campo di applicazione quantoalle persone, 833.Art. 4. Parità di trattamento, 833.Art.5. Esportabilità delle prestazioni,833.Art, 6. Ammissione all'assicurazionevolontaria, 833.Art. 7. Divieto di cumulo, 834.Titolo IL Disposizioni relative alla legislazioneapplicabile, 834.Art. 8. Norme generali, 834.Art. 9. Norme particolari, 835.Art. 10. Disposizioni varie, 836.Titolo III. Disposizioni particolari allevarie categorie di prestazioni, 836.Capitolo I. Invalidità, vecchiaia e superstiti,836.Art. 11. Totalizzazione dei periodi diassicurazione e liquidazionedelle prestazioni, 836.Art. 12. Rivalutazione o modifica delleprestazioni e nuovo calcolo dellemedesime, 839.Art. 13. Disposizioni particolari concernentila liquidazione delleprestazioni, 839.Art. 14. Trattamento minimo di pensione,839.Art. 15. Ricalcolo dell'integrazione attribuitaper il trattamento minimodi pensione, 840.Capitolo II. Infortuni sul lavoro e malattieprofessionali, 840.Art. 16. Residenza in territorio dellaParte contraente diverso daquello della Parte competente,840.Art. 17. Infortuni in itinere, 840.Art. 18. Prestazioni in natura di grandeimportanza, 841.Art. 19. Rimborso tra Istituzioni, 841.Art. 20. Prestazioni per malattia professionalese l'interessato è statoesposto al rischio in una solaParte contraente, 841.Art. 21. Prestazioni per malattia professionalese l'interessato è statoesposto nelle due Parti contraenti,841.Art. 22. Aggravamento di una malattiaprofessionale indennizzata,842.Art. 23. Prestazioni dovute dall'Istituzionecompetente nel caso incui l'assicurato sia portatoredi postumi per precedenti infortunioo malattia professionaleverificatisi nel territorio dell 'altraParte contraente, 842.63-A.A..S


950 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeArt. 24. Notifica di infortunio grave traIstituzioni, 843.Capitolo III. Prestazioni familiari, 843.Art. 25. Lavoratori, 843.Art. 26. Titolari di pensione o rendita,843.Art. 27. Sospensione delle prestazioni,844.Titolo IV. Disposizioni diverse, transitoriee finali, 844.Art. 28. Cooperazione e assistenza reciprocadelle Autorità e Istituzionicompetenti, 844.Art. 29. Poteri particolari delle AutoritàDiplomatiche, 844.Art. 30. Redditi in valuta, 844.Art. 31. Esenzioni da tasse - Dispensadal visto di legalizzazione, 845.Art. 32. Poteri particolari delle Autorità,Istituzioni competenti e Organismidi collegamento, 845.Art. 33. Presentazione istanze e documenti,845.Art. 34. Accordo Amministrativo diapplicazione, 846.Art. 35. Impegno di comunicazione delleAutorità competenti, 846.Art. 36. Perizie mediche, 846.Art. 37. Recupero di prestazioni, 847.Art. 38. Disposizioni transitorie, 847.Art. 39. Ratifica ed entrata in vigore,848.Art. 40. Durata, 848.Art. 41. Denuncia, 848.Art. 42. Commissione paritetica perl'interpretazione o l'applicazionedella Convenzione, 848.Accordo amministrativo per l'applicazionedella convenzione di sicurezza sociale trala Santa Sede e la Repubblica Italiana,849.Titolo I. Disposizioni generali, 849.Art. 1. Definizioni, 849.Art. 2. Istituzioni competenti, 849.Art. 3. Organismi di collegamento,851.Art. 4. Enti interessati e dipendenti vaticani,851.Art. 5. Assicurazione volontaria, 851.Titolo IL Disposizioni sulla legislazioneapplicabile, 852.Art. 6. Lavoratori distaccati, 852.Art. 7. Lavoratori autonomi, 852.Art. 8. Lavoratori subordinati, non dipendentivaticani, occupati nelterritorio dello Stato della Cittàdel Vaticano, 852.Art. 9. Dipendenti vaticani iscrivibilialle Istituzioni previdenzialiitaliane, 853.Titolo III. Disposizioni particolari allevarie categorie di prestazioni, 853.Capitolo I. Invalidità, vecchiaia e superstiti,853.Art. 10. Modalità di totalizzazione,853.Art. 11. Formulari ed altre procedureper la presentazione delle domande,854.Art. 12. Trattamento minimo di pensione,855.Capitolo IL Infortuni sul lavoro e malattieprofessionali, 855.Art. 13. Attestato per le prestazioni innatura, 855.Art. 14. Autorizzazioni per le prestazioniin natura di grande importanza,856.Art. 15. Rimborsi, 856.Art. 16. Prestazioni in denaro, 856.Art. 17. Malattie professionali, 857.Art. 18. Aggravamento malattie professionali,857.Art. 19. Valutazione infortuni sul lavoro,857.Art. 20. Collaborazione all'attività digestione, 858.Capitolo III. Prestazioni familiari, 858.Art. 21. Familiari residenti nell'altraParte, 858.Art. 22. Procedure anticumulo, 858.Titolo IV. Disposizioni diverse, transitoriee finali, 859.Art. 23. Redditi in valuta, 859.Art. 24. Documentazione, 859.Art. 25. Pagamenti diretti ai beneficiari,859.Art. 26. Entrata in vigore, 859.Art. 27. Commissione paritetica, 859.


Index rerum analyticus 951Allegato A. Elenco degli Enti Centrali dellaChiesa Cattolica e degli Enti gestitidirettamente dalla Santa Sede di cui all'articolo4, comma 1, 860.Allegato B. Elenco delle protesi e delle altreprestazioni in natura di grande importanza,di cui all'articolo 14, 861.Corea.V. Legati Nationum.Cracovia. Allocutio S. P. occasione dedicationistempli sanctuarii a Divina Misericordia,41; Allocutio in beatificationequattuor Servorum Dei, 44.V. Basilicae minores.Croatia.V. Itinera ap.Curia Romana. Allocutio S. P. ad patrescardinales Romanam que curiam, 317.Cyprus.V. Legati Nationum.Dacoromania.V. Ad Limina.DDaniel Comboni (S.). Peroratio causae inConsistorio ordinario publico, 300; Decretumsuper miraculo, 539.David Okelo (B.). Beatorum honoribusauctus una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 185.Dioeceses constituuntur: Coxinensis, 165;Auchiana, 229; Nyahururensis, 230;Paranaquensis, 231; Novalichesina,233; Acariguaraurensis, 234; Saxanigrensis,382; Portus Gentilis, 564; Velezana,566; SS.mae Trinitatis in Almata,567; S. Mariae in Astana, 569;Kimbensis, 803; Cubaoënsis, 804; Kalookana,806; Pasigina, 807; Palembangensis,809; Vallis Chalcensis, 810;Engativensis, 811; Fontibonensis, 813;Soachensis, 815.Dioecesium fines mutaverunt: Guaxupensis,218; Patensis et Uberabensis, 278;Humaitanensis et Borbensis, 365;Sancti Sebastiani Fluminis Ianuarii,550Dioecesium nomina mutaverunt: Sipontinae-Vestanae,279; Riopretensis, 360;Giparanensis et Sancti Aloisii de Caceres,730.Divina Misericordia. Allocutio apud Cracoviamhabita in dedicatione templisanctuarii Eiusdem, 40.EEcclesia de Eucharistia. Litterae Encyclicaecunctis Catholicae Ecclesiae episcopis,presbyteris et diaconis, viris,et mulieribus consecratis omnibusquechristifidelibus laicis de Eucharistiaeiusque necessitudine cum Ecclesia,433.Prooemium, 433.Caput I. Mysterium fidei, 440.Caput II. Ecclesiam aedificat Eucharistia,447.Caput III. Eucharistiae Ecclesiaeque apostolicaindoles, 451.Caput IV. Eucharistia et communio ecclesialis,456.Caput V. Celebrationis eucharisticae decus,464.Caput VI. Ad Mariae scholam,«eucharisticae», 469.Conclusio, 472.mulierisEcclesia in Europa. Adhortatio Apostolicapost-synodalis, 649.Introduzione, 649.Annuncio di gioia per l'Europa, 649.Un secondo Sinodo per l'Europa, 650.L'esperienza del Sinodo, 651.L'icona dell'Apocalisse, 652.


952 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeCapitolo I.. Gesù Cristo è nostra speranza,653.Il Risorto sta sempre con noi, 653.I. Sfide e segni di speranza per la Chiesain Europa, 653.L'offuscamento della speranza, 653.L'insopprimibile nostalgia della speranza,656.Segni di speranza, 656.Una comunità di popoli, 657./ martiri e i testimoni della fede, 657.La santità di molti, 658.La parrocchia e i movimenti ecclesiali,659.Il cammino ecumenico, 660.II. Ritornare a Cristo, fonte di ogni speranza,660.Confessare la nostra fede, 660.Gesù Cristo nostra speranza, 661.Gesù Cristo vivente nella Chiesa, 664.Capitolo II. Il Vangelo della speranzaaffidato alla Chiesa del nuovo millennio,665.I. Il Signore chiama alla conversione,665.Gesù si rivolge oggi alle nostre Chiese,665.L'azione del Vangelo lungo la storia,666.Per realizzare un vero volto di Chiesa,667Per progredire verso l'unità dei cristiani,669.II. La Chiesa intera inviata in missione,670.L'impegno dei ministri ordinati, 670.La testimonianza dei consacrati, 672.La cura delle vocazioni, 673.La missione dei laici, 674.Il ruolo della donna, 675.Capitolo III. Annunciare il Vangelo dellasperanza, 676.I. Proclamare il mistero di Cristo, 676.La rivelazione dà senso alla storia, 676.Necessità e urgenza dell'annuncio, 677.Primo annuncio e annuncio rinnovato,678.Fedeltà all'unico messaggio, 679.Con la testimonianza della vita, 680.Formare a una fede adulta, 680.IL Testimoniare nell'unità e nel dialogo,682.In comunione tra le Chiese particolari,682.Insieme con tutti i cristiani, 682.In dialogo con le altre religioni, 683.III. Evangelizzare la vita sociale, 685.Evangelizzazione della cultura e inculturazionedel Vangelo, 685.L'educazione dei giovani alla fede, 686.L'attenzione ai mass media, 687.La missione « ad gentes » », 688.Il Vangelo: libro per l'Europa di oggi edi sempre, 689.Capitolo IV. Celebrare il Vangelo dellasperanza, 689.Una comunità orante, 689.I. Riscoprire la liturgia, 690.Il senso religioso nell 'Europa di oggi, 690.Una Chiesa che celebra, 691.R senso del mistero, 691.Formazione liturgica, 692.IL Celebrare i Sacramenti, 693.L'Eucaristia, 693.La Riconciliazione, 694.Preghiera e vita, 695.Il giorno del Signore, 696.Capitolo V. Servire il Vangelo della speranza,697.La via dell'amore, 697.I. II servizio della carità, 698.Nella comunione e nella solidarietà, 698.IL Servire l'uomo nella società, 699.Ridare speranza ai poveri, 699.La verità del matrimonio e della famiglia,700.Servire il Vangelo della vita, 702.Costruire una città degna dell 'uomo, 704.Per una cultura dell'accoglienza, 705.III. Decidiamoci alla carità!, 707.Capitolo VI. Il Vangelo della speranzaper un'Europa nuova, 708.La novità di Dio nella storia, 708.I. La vocazione spirituale dell'Europa, 709.L'Europa promotrice dei valori universali,709.Il nuovo volto dell'Europa, 709.Promuovere solidarietà e pace nel mondo,710.


Index rerum analyticus 953II. La costruzione europea, 711./Z ruolo delle Istituzioni europee, 711.La Chiesa per la nuova Europa, 713.Dal Vangelo un nuovo slancio per l Europa,715.Conclusione, 717.Affidamento a Maria, 717.La donna, il drago e il bambino, 717.Preghiera a Maria, Madre della speranza,718.Ecclesia Syrorum Malabarensium.V. Eparchiae; Ad Limina: India.Ecclesia Syrorum Malankarensium.V. Ad Limina: India.Elisabeth Hungariae (S.) templum Vratislaviense.V. Basilicae minores.Eparchiae constituuntur: Muvattupuzhensis,380; Iddukkensis Syrorum Malabarensium,381.Epistula Apostolica Rosarium VirginisMariae: cf. Rosarium Virginis Mariae.Eugenia Ravasco (B.). Decretum supermiraculo, 214; Beatorum honoribusaucta una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 581.Euphrasia a SS. Corde Iesu (in saec. : RosaEluvathingal) (Ven.). Decretum supervirtutibus, 359.Eustachius Van Lieshout (in saec. : Humbertus)(Ven.). Decretum super virtutibus,627.F« Fondazione Don Carlo Gnocchi ».V. Carolus Gnocchi (Ven.)..Foederatio Internationalis UniversitatumCatholicarum. Allocutio S. P. ad sodales,307.GGabon.V. Dioeceses; Praefecturae ap.Gabriel Maria Allegra (Ven.). Decretumsuper miraculo, 149.Gambia.V. Ad Limina.Genovepha Torres Morales (S.). Peroratiocausae in Consistorio ordinario publico,300; Sanctorum honoribus auctauna cum aliis a S. P. homilia celebratur,748.Georgia.V. Legati Nationum.Gildus Irwa (B.). Beatorum honoribusauctus una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 185, 825, 828.Gregorius Khomysyn (B).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Gregorius Lakota (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Guinea Aequinoctialis.V. Ad Limina.Familia. Nuntius coniugibus catholicisManilae congregatis missus, 505.V. Cons. (Pont.) pro Familia.Familia Paulina.V. Iacobus Alberione (B).Fisienses Insulae.V Legati Nationum.HHumilis a Bisignano (in saec. : Lucas Antonius)Pirozzo (S.). Litt. decret, quibusei Sanctorum honores decernuntur,225.


954 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeIIacobus Alberione (B.)., Decretum supermiraculo, 530; Beatorum honoribusauctus una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 581.Iamaica.V. Legati Nationum.Ignatius a Santhià (in saec.: LaurentiusMauritius) Belvisotti (S.). Litt. decret,quibus ei Sanctorum honores decernuntur,297.India.V. Ad Limina, Legati Nationum; Provinciaeeccl.; Eparchiae.Indonesia,V. Ad Limina; Provinciae eccl.Institutio Teresiana.V. Petrus Poveda Castroverde (S.).Inst. Filiarum SS. Cordium Iesu et Mariae.V. Aloisius Variaria (B.).Inst. Missionariorum Sacrorum Cordium.V. Caietanus Errico (B.).Inst. Mulierum Catechistarum,V. Maria a Doloribus Rodríguez Sopeña(B).Inst. Parvarum Sororum a S. Familia.V. Maria Dominica Mantovani (Ven.).Inst. Pauperum Filiarum a S. Stigmatibuss. Francisci Assisiensis.V. Anna Maria Fiorelli, vid. Lapini(Ven).Inst. Religiosarum a Sancto Vultu.V. Maria Pia Mastena (in saec. : TeresiaMaria) (Ven.)Inst. Sororum a Caritate B.M. V. de Mercede.V. Ioannes Nepomucenus Zegri y Moreno(B.).Inst. Sororum a Caritate.V. Nemesia Valle (Ven.).Inst. Sororum Filiarum SS. Cordium Iesuet Mariae,V. Eugenia Ravasco (B.).Inst. Sororum Magistrarum a Sancta DorotheaFiliarum a Sacris Cordibus.V. Ioannes Antonius Farina (B.).Ioachim Senkivskyj (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb..).Ioanna Maria Condesa Lluch (B.). Decretumsuper miraculo, 216; Beatorumhonoribus aucta una cum aliis a S. P.homilia celebratur, 578.Ioannes Adalbertus Balicki (B.). Cracoviae,Beatorum honoribus auctus unacum aliis a S. P. homilia celebratur, 44,48; Decretum super miraculo, 276.Ioannes Antonius Farina (B.). Litt. Ap.quibus ei Beatorum caelitum honoresdecernuntur, 170.Ioannes Beyzym (B.). Cracoviae, Beatorumhonoribus auctus una cum aliis aS. P. homilia celebratur, 44, 47; Decretumsuper miraculo, 212; Litt. Ap. quibusei Beatorum caelitum honores decernuntur,821.Ioannes Didacus Cuauhtlatoatzin (S.).Litt. decret, quibus ei Sanctorum honoresdecernuntur, 801.Ioannes Merz (B.). Decretum super virtutibus,412; Decretum super miraculo,545.Ioannes Nepomucenus Zegrí y Moreno(B.). Decretum super miraculo, 722.Ioannes Slezyuk (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Ioannes Ziatyk (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Iosaphat Chichkov (B.). Decretum supermartyrio: 76.Iosaphat Kocylovskyj (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Iosephus Antonius Tovini (Ven.). Decretumsuper virtutibus, 630.


Index rerum analyticus 955Iosephus Freinademetz (S.). Pero ratiocausae in Consistorio ordinario publico,300; Decretum super miraculo, 538.Iosephus Maria Escrivd de Balaguer (S.).Litt. decret, quibus ei Sanctorum honoresdecernuntur, 745.Iosephus Maria Rubio y Peralta (S.). Peroratiocausae in Consistorio ordinariopublico, 300; Sanctorum honoribusauctus una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 748.Iosephus Sebastianus Pelczar (S.). Peroratiocausae in Consistorio ordinariopublico, 300; Decretum super miraculo,416; Sanctorum honoribus auctusuna cum aliis a S. P. homilia celebratur,750.Italia. Allocutio S. P. in palatio Montiscitatorii, ad senatores et deputatoscongregatos, 248; Allocutio S. P. adepiscopos, 772.Itinera apostolica. S. P. hoc anno has nationesinvisit: Croatiam, 492; Bosniamet Herzegoviam, 492; Slovachiam, 736.Iulia Salzano (B.). Decretum super virtutibus,67; Decretum super miraculo,524; Beatorum honoribus aucta unacum aliis a S. P. homilia celebratur,581.Ivanus Ziatyk (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Laut-entia (in saec.: Leucadia) Harasymiv(B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Legati Nationum apud Apostolicam Sedem.Coram admissi occasione traditionislitterarum sui muneris testium: Bosniaeet Herzegoviae, 83; MontisLeonini, 158; Iamaicae, 158; Indiae,158; Ganae, 158; Norvegiae, 158;Ruandae, 158; Madagascariae, 158; CekiaeReipublicae, 373; Australiae, 420;Zimbabuae, 420; Reipublicae ArabaeSyriae, 420; Trinitatis et Tobagi, 420;Aethiopiae, 420; Lettoniae, 420; FisiensiumInsularum, 420; Burundiae,420; Georgiae, 420; Vanuati, 420; Moldovae, 420; Pachistaniae, 420; Iaponiae,492; Israelis, 492; Lybiae, 555;Coreae, 555; Cypri, 555.Allocutio S. P. ad eosdem coram admissosnovo ineunte anno mmiii, 321.Leonidas Fëdorov (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Lettoniae Respublica.V. Conventiones; Legati Nationum.Liberia.V. Ad Limina.Libya.V. Legati Nationum.Liduina Meneguzzi (B.). Beatorum honoribusaucta una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 185.Kenia.V. Dioeceses.KLitterae Encyclicae «Ecclesia de Eucharistia»:cf. Ecclesia de Eucharistia.Ludovicus Pavoni (B.). Litt. Ap. quibusei Beatorum caelitum honores decernuntur,389,LMLadislaus Batthyány-Strattmann (B.).Decretum super miraculo, 411; Beatorumhonoribus auctus una cum aliis aS. P. homilia celebratur, 578.Madagascaria.V. Legati Nationum.Manila.V. Nuntii.


956 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeMarcus ab Aviano (in saec.: Carolus Dominicus)Cristofori (B.). Decretum supermiraculo, 210; Beatorum honoribusauctus una cum aliis a S. P.homilia celebratur, 581.Marcus Antonius Durando (B.).. Beatorumhonoribus auctus una cum aliis aS. P. homilia celebratur, 185.Maria a Caritate (in saec. : Maria IosephaCarolina) Brader (B.). Decretum supermiraculo, 71; Beatorum honoribusaucta una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 578.Maria a Doloribus Rodríguez Sopeña (B.).Beatorum honoribus aucta una cumaliis a S. P. homilia celebratur, 578.Maria a Iesu Crucifixo (in saec.: MariaPetkovic) (B.). Decretum super virtutibus,349; Decretum super miraculo,532.Maria a Mirabilibus Iesu (S.). Peroratiocausae in Consistorio ordinario publico,300; Sanctorum honoribus auctauna cum aliis a S. P. homilia celebratur,748.Maria a, Passione (in saec.. : Helena MariaPhilippina de Chappotin de Neuville)(B.), Beatorum honoribus auctauna cum aliis a S. P. homilia celebratur,185; Litt. Ap. quibus ei Beatorumcaelitum honores decernuntur,825.Maria a Transitu a Iesu Sacramentato(in saec.: Maria a Transitu Cabanillas)(B.). Litt. Ap. quibus ei Beatorumcaelitum honores decernuntur,387.Maria Candida ab Eucharistia (in saec.:Maria Barba) (Ven.).. Decretum supermiraculo, 878,Maria Christina Brando (B.). Beatorumhonoribus aucta una cum aliis a S. P.homilia celebratur, 581.Maria Corsini (B.)..V. Aloisius Beltrame Quattrocchi (B.).Maria Crucifixa (in saec.: Rosa) Curcio(Ven). Decretum super virtutibus,526.Maria de Mattias (S.). Peroratio causaein Consistorio ordinario publico, 300;Decretum super miraculo, 487; Sanctorumhonoribus aucta una cum aliis a S.P. homilia celebratur, 750,Maria Dominica Mantovani (B.). Decretumsuper miraculo, 409; Beatorumhonoribus aucta una cum aliis a S. P.homilia celebratur, 581.Maria Pia Mastena (in saec. : Teresia Maria)(Ven.). Decretum super virtutibus,352.Maria Romero Meneses (B.). Litt. Ap.quibus ei Beatorum caelitum honoresdecernuntur, 575.Maria Teresia a Sancto Ioseph (in saec.:Anna Maria) Tauscher van den Bosch(Ven.). Decretum super virtutibus,534.Mathildis a S. Corde (in saec.: MathildisTéllez Robles) (Ven.). Decretum supervirtutibus, 73; Decretum super miraculo:876.Matrimonium.V. Romanae Rotae; Familia.Mauritii Insula.V. Vicariatus ap.Methodius Dominicus Trcka (B.). Litt.Ap. quibus ei Beatorum caelitum honoresdecernuntur, 168.Mexicum.V. Dioeceses.Migratores.V. Nuntii.Missionariae Dominicanae a S. Rosario.V. Ascensio a Corde Iesu (in saec.: FlorentinaNicol Goni) (Ven..).Missionarii Comboniani Cordis Iesu.V. Daniel Comboni (S.).Missiones. Nuntius S. P. ob diem ad easdemfovendas, 619.


Index rerum analyticus 957Moldavia.V. Legati Nationum.Mons Leoninus.V. Ad Limina; Legati Nationum.Moyses Tovini (Ven.). Decretum supervirtutibus, 630.NNativitas D.N.I.C. Nuntius S. P. eodemdie missus, 407; Allocutio S. P. patribuscardinalibus Romanaeque Curiae,317.Nemesia Valle (Ven.). Decretum supervirtutibus, 356.Nicetus Budka (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Nicolaus Carneckyj et XXIV socii martyres(Bb.).. Litt. Ap. quibus eis Beatorumcaelitum honores decernuntur,570.Nicolaus Carneckyj (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Nicolaus Cehelskjjj (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Nicolaus Gross (B.). Litt. Ap. quibus eiBeatorum caelitum honores decernuntur,100.Nicolaus Konrad (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.)..NigerV. Ad Limina.Nigeria.V. Dioeceses.Nuntiaturae Ap. conduntur: Benini et Togi,39; Timoriae Orientalis, 829.Nuntii: ob diem ad sacras vocationes fovendasdicatum, 266; ob diem migratoribuset profugis dicatum, 336; obdiem i Ianuarii anni MMIII ad pacemfovendam quadragesimo expleto annoab editis Litteris Enc. « Pacem in Terris» Summi Pontificis Ioannis XXIII,339; Die Nativitatis Domini, 407; Lexpleto anno a «Mission du Saint-Siègeauprès de l'Unesco » constituta, 502; coniugibuscatholicis Manilae congregatismissus, 505; ob diem ad Missiones fovendas,619; ob diem aegrotis dicatummissus, 623; Die Paschatis, 783.OOlympia (in saec. : Olga) Bidà (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb),Opera Missionibus provehendis. AllocutioS. P. ad Superiores et Directores nationales,764.Opus «Pro Iuventute».V. Carolus Gnocchi (Ven).Ordinariatus Militaris conditur: in Slovachia,235.Ordo Basilianus Sancti Iosaphat.V. Iosaphat Kocylovskyj (B.); SeverianusBaranyk (B.); Vitalins VladimirusBajrak (B.); Paulus Petrus Gojdic (B.).Ordo Bethleemita.V. Petrus a Sancto Iosepho Betancur(S.).Ordo Carmelitarum Discalceatarum,V. Maria Candida ab Eucharistia (insaec. : Maria Barba) ( Ven. ),Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum.V. Andreas Hyacinthus Longhin (B.);Marcus ab Aviano (in saec. : Carolus DominicusCristofori) (B.); Ignatius a Santhià(in saec.: Laurentius Mauritius)Belvisotti (S.); Pius a Pietrelcina (SJ;Andreas Hyacinthus Longhin (B.).Ordo Fratrum Minorum.V. Gabriel Maria Allegra (Ven); Humilisa Bisignano (in saec.: Lucas AntoniusPirozzo) (S..); Valentinus Paquay(Ven.).


958 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialePPaenitentiaria Apostolica. Allocutio S. P.ad eiusdem sodales, 607; Paenitentiariusmaior, 799.Pakistania.V. Legati Nationum.Papua Nova Guinea.V. Dioeceses.Pascha. Nuntius a S. P. eodem die missus,783.Patronus caelestis proclamatur. SanctusPius a Pietrelcina archidioecesis Sipontinae- Vestanae - Sancti Ioannis Rotundi,720.Paula Montai Fornés a S. Iosepho Calasanctio(S.). Litt. decret, quibus eiSanctorum honores decernuntur, 97.Paulina a Corde Iesu Agonizanti (insaec.: Amabilis Visintainer) (S.). Litt.decret, quibus ei Sanctorum honoresdecernuntur, 161.Paulus Djidjov (B.). Decretum supermartyrio, 76.Paulus Petrus Gojdic (B.). Litt. Ap. quibusei Beatorum caelitum honores decernuntur,817.Pax. Nuntius ob diem ad pacem fovendam,339.Petrus a Sancto Iosepho Betancur (S.).Litt. decret, quibus ei Sanctorum honoresdecernuntur, 561.Petrus Bonhomme (B.). Beatorum honoribusauctus una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 578.Petrus Poveda Castroverde (S.). Peroratiocausae in Consistorio ordinario publico,300; Decretum super miraculo,548; Sanctorum honoribus auctus unacum aliis a S. P. homilia celebratur,748.Petrus Verhun (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Petrus Vitchev (B.). Decretum supermartyrio: 76.Philippinae.V. Dioeceses.Philippus Bardellini (Ven.). Decretumsuper virtutibus, 880.Pia Societas Paupercularum a Domo Nazarethana.V. Philippus Bardellini (Ven.).Pietas a Cruce (in saec. : Thomasia) OrtizReal (Ven.). Decretum super miraculo,637.Pius a Pietrelcina (S.). Litt. decret, quibusei Sanctorum honores decernuntur,497.V. Patronus.Pontificalis Domus. Praeses, 556.Praefectura ap. constituitur: Makokuensis,565.Profugi.V. Nuntii.Provinciae ecclesiasticae constituuntur:Gandhinagarensis, 164; Samarindaënsis,384; Astanansis, 569; Palembagensis,809.Provisiones ecclesiarum: e Congr. proEpiscopis 79,155, 219, 280, 366, 418,489, 551, 639, 731, 795, 886, e Congr.pro Gentium Evangelizatione 80, 370,732.RRoma. Allocutio S. P. in palatio Montiscitatoriiad senatores ac deputatos simulcongregatos, 248.Romanus Lysko (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Rosalia (in saec.: Ioanna Maria) Rendu(Ven.). Decretum super miraculo, 874.


Index rerum analyticus 959Rosarium Virginis Mariae. Epistula Apostolica.Prooemium, 5.Pontifices Romani ac Mariale Rosarium,6.Rosarii Annus: a mense Octobri mmiiad Octobr em mmiii, 7.Obiectationes Rosario factae, 8.Contemplationis via, 8.Pro pace familiaque prex, 9.«Ecce mater tua!» (Io 19, 27), 9.In testium vestigiis, 10.Caput I. Cum Maria contemplari Christum,10.Splendida facies sicut sol, 10.Contemplationis exemplar Maria, 11.Mariae recordationes, 11.Rosarium contemplativa precatio, 12.De Christo cum Maria recordari, 12.Christum a Maria discere, 13.Christo configurari cum Maria, 14.Cum Maria supplicare Christo, 15.Christum cum Maria annuntiare, 16.Caput II. Christi mysteria - MysteriaMatris, 17.« Evangelii compendium » Rosarium, 17.Complementum opportunum, 18.Gaudii mysteria, 18.Lucis mysteria, 19.Doloris mysteria, 21.Gloriae mysteria, 21.De «mysteriis» ad «Mysterium»: Mariaevia, 22.Mysterium Christi - hominis mysterium,23.Caput III. «Mihi vivere Christus est»,24.Rosarium: mysterii assimilandi via, 24.Ratio valida 25.... quae tamen melior reddi potest, 25.Mysterii proclamatio, 26.Verbi Dei auditio, 27.Silentium, 27.«Paternoster», 27.Decades «Ave Maria», 28.« Gloria », 29.Postrema elocutio, 29.« Corona », 30.Inceptio atque conclusio, 31.Temporis partitio, 31.Conclusio, 32.« Benedictum Mariae Rosarium - vinculumnos coniungens cum Deo dulcissimum»,32.Pax, 32.Familia: parentes 33.... ac proles, 34.Rosarium iterum detegendus thesaurus,35Rotae Romanae. Rescriptum ex Audientiaquo Romanae Rotae iudicum muneriscessatio usque ad LXXV ae. a.expletum prolatatur, 348; Allocutioad eiusdem iudices, 393.Ruanda.V. Legati Nationum.SSandia (in saec.: Ianina) Szymkowiak(B.). Cracoviae, Beatorum honoribusaucta una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 44, 48; Decretum super miraculo,274.Sanctorum honores decernuntur: Alfonsode Orozco, 377; Humili de Bisiniano,225; Ignatio a Santina, 297; Ioanni DidacoCuauhtlatoatzin, 801; IosephmariaeEscrivá de Balaguer, 745; Paulae aS. Iosepho Calasanctio Montai Fornés,97; Paulinae a Corde Iesu Agonizanti,161; Petro a S. Iosepho Betancur, 561;Pio a Pietrelcina, 497.Scandia.V. Ad Limina.Scotia.V. Ad Limina.Secretaria Status. Rescriptum ex Audientiaquo Romanae Rotae iudicum muneriscessatio usque ad LXXV ae. a. expletumprolatatur, 348; Subsecretariussectionis secundae, 84; Assessor, 160;Secretarius sectionis secundae, 800.Severianus Baranyk (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).


960 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium OfficialeSigismundus Felix Feliñski (B.). Cracoviae,Beatorum honoribus auctus unacum aliis a S. P.. homilia celebratur,44, 46; Decretum super miraculo, 362.Sigismundus Gorazdowski (B.). Litt. Ap.quibus ei Beatorum caelitum honoresdecernuntur, 37.Simeon Lukac (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).SlovachiaV. Conventiones; Ordinariatus militaris;Itinera ap.Societas Iesus.V. Ioannes Beyzym (B).Societas Puellarum a Caritate S. VincentiiDe Paul.V. Rosalia (in saec.: Ioanna Maria)Rendu (Ven.).Societas Salesiana Sancti Ioannis Bosco.V. Aloisio Variara (B.).Societas Sororum a Cruce.V. Angela a Cruce (in saec.: Maria abAngelis) Guerrero González (S.).Societas Verbi Divini.V. Iosephus Freinademetz (S.).Sodalicium pro Vita (Movimento per laVita). Allocutio S. P. ad eiusdem sodales,774.Spes a Iesu (in saec. : Maria losepha AlahamaValera) (Ven.). Decretum supervirtutibus, 151.Studium Urbis. Allocutio S. P. VII expletosaeculo ab eodem condito, 767.Syriae Respublica Araba.V. Legati Nationum.TTarsicia (in saec.: Olga) Mackiv (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Teresia a Calcutta (in saec.: Agnes) GonxhaBojaxhiu (B.). Decretum super miraculo,485; Decretum super virtutibus,509.Theodorus Romza (B.). Litt. Ap. quibusei Beatorum caelitum honores decernuntur,385.Timoria Orientalis.V. Ad Limina; Nuntiaturae Ap.Togum.V. Nuntiaturae Ap.Trinitas et Tobagum.V. Legati Nationum.Turingiae Libera Civitas.V. Conventiones.UNESCO.V. Nuntii.UUniversitas. VII exeunte saeculo a StudioUrbis condito, allocutio S. P., 767.Ursula (in saec.: Iulia Maria) Ledóchowska(S.). Decretum super miraculo,145; Peroratio causae in Consistorio ordinariopublico, 300; Sanctorum honoribusaucta una cum aliis a S. P. homiliacelebratur, 750.VValentinus Paquay (Ven.). Decretum supermiraculo, 518.Vanuati.V. Legati Nationum.Venetiola.V. Dioeceses.Vicariatus Apostolicus conditur: Rodriguensis,36.Vicariatus Apostolici nomen mutatur:Cuevensis in Camiriensis, 369.


Index rerum analyticus 961Vicariatus Urbis. Vicegerens, 800; PraelatusSecretarius, 800.Virginia Centurione vid.. Bracelli (S.).Peroratio causae in Consistorio ordinariopublico, 300; Decretum super miraculo,516; Sanctorum honoribus auctauna cum aliis a S. P. homilia celebratur,750.Vita.V. Academia; Sodalicium.Vitalius Vladimirus Bajrak (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Vladimirus Pryjma (B.).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres, (Bb,).Vocationes.V.. Nuntii.ZZenon Kovalyk (B).V. Nicolaus Carneckyj et XXIV sociimartyres (Bb.).Zimbabua.V. Legati Nationum.


NONAGESIMUM QUINTUM VOLUMENCOMMENTARII OFFICIALIS «<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>»ABSOLVITUR DIE XXXI DECEMBRIS MMIIITYPIS VATICANIS


Anno LXXIV Città del Vaticano, venerdì 14 marzo 2003 NunV¿i\A C T A <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLA CITTA 1DELLO STATOWEMllllll|||lilUI/f DEL VATICANOPontificato di S. S. Giovanni Paolo lì - Anno XXVN. CCCXCVI — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione diuna serie di francobolli in argento, celebrativi del venticinquesimoanno di Pontificato di Sua Santità Giovanni Paolo II.14 marzo 2003IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATODELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano,26 novembre 2000;Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,7 giugno 1929, n. II;Ha emesso la seguenteORDINANZAArt. 1. - È autorizzata l'emissione di una serie di francobolli in argento,celebrativi del venticinquesimo anno di Pontificato di Sua Santità


2 Acta Apostolica Sedis — SupplementoGiovanni Paolo II, da valere per il pagamento delle tasse relative allecorrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.Si tratta di emissione congiunta Città del Vaticano - Polonia.Art. 2. - La serie di cui all'articolo precedente è costituita da un solofrancobollo dentellato, che ha le seguenti caratteristiche:dimensioni: 30x35 mm., formato verticale;valore: € 2,58;spessore: 0,1 mm.;titolo: Ag. 925/1000.Nel soggetto, nel quale è raffigurato il Sommo Pontefice, compare lostemma del Papa, con intorno le scritte «Giovanni Paolo II - 1978XXV Anno di Pontificato 2003 »; inoltre, la dicitura in lettere minuscole«città del vaticano» e l'indicazione del valore.Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validitàillimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.La tiratura è di 200.000 serie complete.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degliUffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà invigore nel giorno della sua pubblicazione.Città del Vaticano, quattordici marzo duemilatre.EDMUND Card. SZOKA, Presidente


Anno LXXIV Città del Vaticano, venerdì 14 marzo 2003 Num. 2<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTÀ IH DEL VATICANOPontificato di S. S. G i o v a n n i Paolo II - A n n o X X VN. CCCXCVII — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione diuna serie di francobolli, celebrativi del venticinquesimo anno diPontificato di Sua Santità Giovanni Paolo II.14 marzo 2003IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATODELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano,26 novembre 2000;Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,7 giugno 1929, n. II;Ha emesso la seguenteORDINANZAArt. 1. - È autorizzata l'emissione di una serie di venticinque francobolli,celebrativi del venticinquesimo anno di Pontificato di Sua Santità


6 Acta Apostolica Sedis — SupplementoGiovanni Paolo II, da valere per il pagamento delle tasse relative allecorrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.Si tratta di emissione congiunta Città del Vaticano - Polonia.Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in litografìaoffset, e riuniti in fogli, ognuno dei quali è composto dai venticinqueesemplari che costituiscono la serie, sono racchiusi in unacornice nella quale compare a ciascuno dei quattro angoli lo stemma diSua Santità Giovanni Paolo II, con intorno la dicitura «GIOVANNIPAOLO II - 1978 XXV ANNO DI PONTIFICATO 2003»; la cornicereca, inoltre, in alto la scritta «XXV ANNO DI PONTIFICATO DIGIOVANNI PAOLO II», sui due lati «TOTUS TUUS» ed in basso«EMISSIONE CONGIUNTA CITTÀ DEL VATICANO - POLONIA».I medesimi francobolli hanno le seguenti caratteristiche:dimensioni: 33,58x24 mm., dentellatura 13, formato orizzontale;valore: € 0,41, per ciascuno dei venticinque francobolli;soggetti: in ogni francobollo è raffigurato un episodio relativo ad unodegli anni del Pontificato di Sua Santità Giovanni Paolo II, con l'indicazionedell'anno di riferimento e del valore di € 0,41, e con la descrizionedell'evento; in ogni francobollo, inoltre, compaiono lo stemma del SommoPontefice, come agli angoli della cornice, e la dicitura, in lettere minuscole,«città del vaticano».Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validitàillimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.La tiratura è di 250.000 serie complete.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degliUffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà invigore nel giorno della sua pubblicazione.Città del Vaticano, quattordici marzo duemilatre.EDMUND Card. SZOKA, Presidente


Anno LXXIV Città del Vaticano, venerdì 4 aprile 2003 Num. 3<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLACITTÀ IBI DEL VATICANOPontificato di S. S. G i o v a n n i Paolo II - A n n o X X VN. CCCXCVIII — Ordinanza che autorizza l'emissione di monetemetalliche in versione fior di conio per l'anno 2003.4 aprile 2003IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATODELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano26 novembre 2000;Vista la vigente convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano,e per esso la Santa Sede, e la Repubblica Italiana, per conto dellaComunità Europea, fatta a Roma il 29 dicembre 2000;Viste la legge monetaria 26 luglio 2001, n. CCCLVII, con la quale loStato della Città del Vaticano adotta l'Euro come moneta ufficiale, e la legge28 dicembre 2001, n. CCCLXXI, con la quale vengono determinati adempimentiinerenti ali 'introduzione dell 'Euro e alle modalità di repressione dellefalsificazioni monetarie;


10 Acta Apostolica Sedis — SupplementoVista l'ordinanza 18 dicembre 2001, n. CGCLXX, con la quale sonodeterminate;le caratteristiche, tecnico-artistiche della faccia nazionale dettamonetazione vaticana in Euro, per il millesimo 2002;Ha emesso la seguenteORDINANZAArt. 1. - E autorizzata l'emissione di monete metalliche in versionefior di conio, del valore nominale di Eurocent 1, 2, 5 ?10, 20, 50 ed Euro 1e 2, aventi le caratteristiche tecnico-artistiche di cui all'ordinanza18 dicembre 2001, n. CGCLXX, ad eccezione dell'indicazione del millesimodi coniazione («2003» in luogo di «2002»).Art. 2. - La tiratura delle monete di cui al precedente articolo 1 è disettantunomila serie complete delle otto monete.Art. 3. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel cortile di S. Damaso, alla porta degliuffici del Governatorato e negli uffici postali dello Statò, ed entrerà invigore il giorno della sua pubblicazione.Città del Vaticano, quattro aprile duemilatre.EDMUND Card. SZOKA, Presidente


AnnoLXXIV Città del Vaticano, venerdì 4 aprile 2003fi?<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> SEDÎSUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTÀ 1Ü !i !ÜDEL VATICANOPontificato di S. S. Giovanni Paolo II - AnnoXXVN. CCCXCÏX — Ordinanza che autorizza l'emissione di monetemetalliche in versione fondo specchio (proof) per l'anno 2003.4 aprile 2003IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATODELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano 26 novembre2000;Vista la vigente convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano,e per esso la Santa Sede, e la Repubblica Italiana, per conto dellaComunità Europea, fatta a Roma il 29 dicembre 2000;Viste la legge monetaria 26 luglio 2001, n. CCCLVII, con la quale loStato della Città del Vaticano adotta l'Euro come moneta ufficiale, e la legge28 dicembre 2001, n. CCCLXXI, con la quale vengono determinati adempimentiinerenti ali 'introduzione dell 'Euro e alle modalità di repressione dellefalsificazioni monetarie;


14 Acta Apostolica Sedis — SupplementoVista l'ordinanza 18 dicembre 2001, n. CGCLXX, con la quale sonodeterminate le caratteristiche tècnico-artistiche della faccia nazionale deltamonetazione vaticana in Euro, per il millesimo 2002;Ha emesso la seguenteORDINANZAArt. 1. - E autorizzata l'emissione di monete metalliche in versionefondo specchio (proof), del valori nominale di Euro cent 1, 2, .5, 10, 20, 50ed Euro 1 e 2, aventi le caratteristiche tecnico-artistiche di cui all'ordinanza18 dicembre 2001, n. CCCLXX, ad eccezione dell'indicazione delmillesimo di coniazione («2003» in luogo di «2002»).Art. 2. - La tiratura in serie delle monete di cui al precedente articolo1 è di tredicimila esemplari.Art. 3. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel cortile di S. Damaso, alla porta degliuffici del Governatorato e negli uffici postali dello Stato, ed entrerà invigore il giorno della sua pubblicazione.Città del Vaticano, quattro aprile duemilatre.EDMUND Card. SZOKA, Presidente


Anno LXXIVCittà del Vaticano, mercoledì 30 aprile 2003/V:- ^<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong>»vr";\ h/SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTA DEL VATICANOPontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXVN. CD — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione di unaserie di francobolli, commemorativi del diciassettesimo centenariodella morte di San Giorgio.30 aprile 2003IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATODELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano26 novembre 2000;Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,7 giugno 1929, n. II;Ha emanato la seguenteORDINANZAArt. 1. - È autorizzata l'emissione di una serie di francobolli, riuniti infogli da dieci esemplari e commemorativi del diciassettesimo centenario


18 Acta Apostolica Sedis — Supplementodella morte di San Giorgio, da valere per il pagamento delle tasse relativealle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.Art. 2. - La serie di cui all'articolo precedente è costituita da un unicofrancobollo, realizzato in calcografìa + litografìa, che ha le seguenti caratteristiche:dimensioni: mm. 36,73x50, dentellatura 13x12 3 /4, formato verticale;valore: € 0,62;nel soggetto, nel quale è raffigurato il leggendario combattimento di SanGiorgio contro il drago, compaiono lo stemma del Sommo Pontefice GiovanniPaolo II, l'indicazione del valore e le scritte « CITTÀ DEL VATICANO »e«XVII CENTENARIO DELLA MORTE DI SAN GIORGIO». Intornoallo stemma pontificio, le diciture « Giovanni Paolo II - 1978 XXV Anno diPontificato 2003 ».Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validitàillimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.La tiratura è di 300.000 serie complete.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degliUffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà invigore nel giorno della sua pubblicazione.Città del Vaticano, trenta aprile duemilatre.EDMUND Card. SZOKA, Presidente


s -,S^v„ ^Anno LXXIVCittà del Vaticano, mercoledì 30 aprile 20^3'f/ ^ •!« Num.\6c; :<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong>SUPPLEMENTOPER LELEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTÀ IBI DEL VATICANOPontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXVN. CDI — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione di unaserie di francobolli, celebrativi de « I tesori d'arte della Città delVaticano - La Cappella Niccolina restaurata».30 aprile 2003IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATODELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano26 novembre 2000;Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,7 giugno 1929, n. II;Ha emanato la seguenteORDINANZAArt. 1. - È autorizzata l'emissione di una serie di quattro francobolli,celebrativi de «I tesori d'arte della Città del Vaticano - La Cappella


22 Acta Apostolica Sedis — SupplementoNiccolina restaurata», da valere per il pagamento delle tasse relative allecorrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano.Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in rotocalcografiae riuniti in fogli da dieci esemplari, hanno le seguenti caratteristiche:dimensioni: mm. 40,85x52, dentellatura 13, formato verticale;valori: € 0,41, € 0,62, € 0,77, € 1,03;due dei soggetti, che sono tutti tratti dagli affreschi del Beato Angelicoesistenti nella Cappella Niccolina, si riferiscono alla vita di SantoStefano (€ 0,62 ed € 1,03), e gli altri due riguardano la vita di Sah Lorenzo;in ogni soggetto, oltre al nome del Santo della cui storia è raffiguratoun episodio, compaiono lo stemma del Sommo Pontefice GiovanniPaolo II, l'indicazione dell'episodio raffigurato e del valore e lescritte « BEATO ANGELICO », « CAPPELLA NICCOLINA » e « CITTÀDEL VATICANO»; intorno allo stemma pontificio, le diciture «GiovanniPaolo II - 1978 XXV Anno di Pontificato 2003».Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validitàillimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.La tiratura è di 300.000 serie complete.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degliUffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà invigore nel giorno della sua pubblicazione.Città del Vaticano, trenta aprile duemilatre.EDMUND Card. SZOKA, Presidente


Anno LXXIV Città del Vaticano, mercoledì 30 aprile 2003 Num. 7<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTÀ DEL VATICANOPontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXVN. CDU — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione di unaserie di francobolli dedicati al tema «I manifesti», nell'ambitodella serie «Europa», per l'anno 2003.30 aprile 2003IL PRESIDENTE DEL GOVERNATO RATODELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano26 novembre 2000;Visti gli artt. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,7 giugno 1929, n. II;Ha emanato la seguenteORDINANZAArt. 1. - È autorizzata l'emissione di una serie di due francobolli,dedicati al tema «I manifesti», nell'ambito della serie «Europa», per Fan-


26 Acta Apostolica Sedis — Supplementono 2003, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenzein partenza dalla Città del Vaticano.Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, realizzati in offset,hanno le seguenti caratteristiche:dimensioni: mm. 25,5x40, dentellatura 13, formato verticale;valori: €0,41,6 0,62;soggetti:per il valore da € 0,41: il manifesto ufficiale dell'Anno Santo 1975;per il valore da € 0,62: il poster dell'inaugurazione della mostra dicodici, incunaboli e libri slavi svoltasi nel 1985 nella Città del Vaticano,nel Salone Sistino.I francobolli recano, oltre alle diciture relative ai soggetti, lo stemmadel Sommo Pontefice Giovanni Paolo II, l'indicazione del valore e lescritte « EUROPA » e «CITTÀ DEL VATICANO»; intorno allo stemmapontificio, compaiono le diciture « Giovanni Paolo II - 1978 XXV Anno diPontificato 2003».Nel foglio sono riuniti dieci francobolli; il foglio del valore da € 0,62 ècomposto da dieci francobolli e dieci etichette, le quali ultime recano lascritta « POSTA PRIORITARIA Priority Mail ».Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno validitàillimitata agli effetti postali, dalla data in cui verranno posti in vendita.La tiratura è di 300.000 serie complete.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degliUffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà invigore nel giorno della sua pubblicazione.Città del Vaticano, trenta aprile duemilatre.EDMUND Card. SZOKA, Presidente


Anno LXXIV Città del Vaticano, mercoledì 30 aprile 2003 , Num. 8<strong>ACTA</strong> <strong>APOSTOLICAE</strong> <strong>SEDIS</strong>SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONIDELLO STATODELLA CITTA 1 [ DEL VATICANO11111111111111/Pontificato di S. S. Giovanni Paolo II - Anno XXVN. CDIII — Ordinanza con la quale è autorizzata l'emissione di unaserie di cartoline postali illustrate, recanti l'impronta a stampadel valore postale di francatura, dedicate alla manifestazione filatelicaVeronafil, in occasione della centesima edizione.30 aprile 2003IL PRESIDENTE DEL GOVERNATORATODELLO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANOVista la Legge fondamentale dello Stato della Città del Vaticano26 novembre 2000;Visti gli artt. 2 e 20 lett c n. 5 della legge sulle fonti del diritto,7 giugno 1929, n. II;Ha emesso la seguenteORDINANZAArt. 1. - E autorizzata l'emissione di una serie di cartoline postali illustrate,recanti l'impronta a stampa del valore postale di francatura, dedicatealla manifestazione filatelica Veronafil, in occasione della centesima edizione.


30 Acta Apostolica Sedis — SupplementoLa tiratura è di 30.000 serie complete di cinque cartoline con il valoredi € 0,52 cadauna, raccolte in un contenitore.Art. 2. - Le cartoline di cui all'articolo precedente, del formato di mm.105x150, sono illustrate con cinque soggetti diversi, nei quali sono riprodottealtrettante formelle di bronzo del portale della Basilica di San ZenoMaggiore in Verona, ed hanno le caratteristiche seguenti:nel diritto:- sul lato destro, in alto, l'impronta, a stampa colorata, delle dimensionidi mm. 28x43, nella quale è riprodotta una statua di San Zeno inmarmo policromo, di ignoto scultore del primo Trecento, con la dicitura«CITTÀ DEL VATICANO», lo stemma del Sommo Pontefice GiovanniPaolo II e l'indicazione del valore; nella parte restante, quattro righe,riservate all'indirizzo del destinatario;- al centro, lo stemma dello Stato della Città del Vaticano, e, in sensoverticale, la scritta « Riproduzione vietata », tra due linee, anch'esse verticali;- sul lato .sinistro, in alto, la scritta, su tre righe, «CARTE POSTA­LE Veronafil 9-11 maggio 2003 centesima edizione»; in basso, la dicitura«Portale di San Zeno Maggiore» e l'indicazione dei soggetti relativi allesingole cartoline: «Gloria di Cristo», «Decapitazione di S. Giovanni», «Primilavori e fratricidio», «San Zeno e i messaggeri di Gallieno», «Cacciatadall'Eden»;nel rovescio:- i soggetti, come sopra specificati.Sulla copertina del contenitore è riprodotta la piazza San Zeno aVerona, con la Basilica, il campanile e la torre duecentesca, con la scritta«veronafil 9-11 maggio 2003 centesima edizione»; nella residua parteesterna del contenitore, lo stemma del Sommo Pontefice Giovanni PaoloII, la scritta «UFN - Ufficio Filatelico e Numismatico - Città del Vaticano»,e l'indicazione «Euro 2,60».Sia nelle cartoline che nel contenitore, intorno allo stemma del SommoPontefice compaiono le diciture « GIOVANNI PAOLO II - 1978 XXVANNO DI PONTIFICATO 2003».Art. 3. - L'emissione e la vendita delle cartoline di cui alla presenteordinanza sono riservate esclusivamente allo Stato.Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modiordinari, mediante affissione nel Cortile di San Damaso, alla porta degliUffici del Governatorato e negli Uffici postali dello Stato, ed entrerà invigore nel giorno della sua pubblicazione.Città del Vaticano, trenta aprile duemilatre.EDMUND Card. SZOKA, Presidente

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!