მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

საჭესთანაა. ბიძაჩემი ამ ბრძოლის ინციდენტებმა ფიქრებიდან გამოიყვანა და ახლაკვლავ მოუთმენლად ათვალიერებს ზღვს.მოგზაურობა ისევ ერთფეროვანი ხდებოდა, მე მაიცნდამაინც არ მინდა, რომ ესერთფეროვნება დაირღვეს გუშინდელი სახიფათო მრავალფეროვნებით.ხ უ თ შ ა ბ ა თ ი, 20 ა გ ვ ი ს ტ ო. - საკმაოდ არათანაბარი ჩრდილო-აღმოსავლეთის ქარი ქრის. თბილა. საათში სამ ნახევარი ლიეს სიჩქარით მივდივართ.შუადღისას ძალიან შორეული ხმაური გაისმა. მხოლოდ ფაქტს აღვნუსხავ,მაგრამ მისი ახსნა კი არ შემიძლია. გაბმული ღმუილი ისმის.- შორს უნდა იყოს, - თქვა პროფესორმა, - ტალღები ეხეთქებიან რომელიმეკლდეს ან პატარა კუნძულს.ჰანსი ანძაზე ავიდა, მაგრამ არავითარი რიფი არ დაუნახვს. ჰორიზონტამდეზღვის უწყვეტი ზედაპირი იშლება.გაიარ სამმა საათმა. ღმუილი თითქოს შორეული ჩანჩქერიდან მოდიოდა.ბიძაჩემს გავუზიარე ჩემი აზრი, მაგრამ თავი გააქნია. მე კი დარწმუნებული ვარ,რომ არა ვცდები. რომელიმე ჩანჩქერისაკენ ხომ არ მივემართებით, რომელიცუფსკრულში გადაგვისვრის? შესაძლოა, რომ ჩასვლის ასეთი საშუალება პროფესორსმოეწონოს, რადგან იგი ვერტიკალს უახლოვდება, მაგრამ მე...ყოველ შემთხვევაში, ჩვენგან რამდენიმე ლიეს მანძილზე უნდა იყოს რაღაცმოვლენა, ხმაურს რომ იწვევს, რადგან ღმუილი სულ უფრო და უფრო ძლიერდება.ზეციდან მოდის ეს ხმაური თუ ოკეანიდან?ვაკვირდები ატმოსფეროში ჩამოკიდბულ ორთქლის ღრუბლებს და ვცდილობჩავწვდე მათ სიღრმეს. ცა მშვიდია. ღრუბლები ზედ თაღქვეშაა აკრეფილი, თითქოსუძრავია და სინათლის ინტენსიურ გამოსხივებაში იკარგება. ასე რომ, მოვლენისმიზეზი სხვაგან უნდა ვეძიოთ.მზერას ნისლისაგან თავისუფალ, გადაწმენდილ ჰორიზონტს მივაპყრობ. მისიიერი არ გამოცვლილა. მაგრამ თუ ეს ხმაური ჩანჩქერიდან მოდის, თუ მთელი ესოკეანე უფრო დაბალ აუზში ეშვება და თუ ამ ღმუილს ვარდნილი წყალი წარმოშობს,მაშინ დინება უნდა აჩქარდეს, და მისმა აჩქარებამ შეიძლება გვაგრძნობინოსმოახლოვება ხიფათისა, რომელიც ჩვენ გვემუქრება. წყალს ვაკვირდები, მაგრამდინებას ვერ ვამჩნევ. ზღვაში ჩაგდებული ცარიელი ბოთლი ერთ ადგილასტივტივებს.ოთხი საათისათვის ჰანსი ადგა და ანძის წვერზე ავიდა. აქედან მზერა წვდებაოკეანის კიდეს. მან გარშემო დაათვალიერა მიდამო და ერთ წერტილზე შეჩერდა.მისი სახე არავითარ გაკვირვებას არ გამოხატავს, მაგრამ თვალები გაუშტერდა.- რაღაც დაინახა, - მითხრა ბიძაჩემმა.- მგონი კი.ჰანსი ჩამოვიდა, შემდეგ სამხრეთისაკენ გაიშვირა ხელი და თქვა:- Der nere!- იქ? - იკითხა ბიძაჩემმა. - აიღო დურბინდი და ერთ წუთს ყურადღებითუჭვრეტდა. ეს წუთი მე საუკუნედ მეჩვენა.- დიახ, დიახ! - წამოიძახა პროფესორმა.- რას ხედავთ?- ტალღების ზემოთ ვეება წყლის სვეტს.- ისევ ზღვის ცხოველია?- შესაძლოა.