ჭოკი. თანაც გააფთრებულ ქარში ჩვენ არ შეგვიძლია მიმართულების აღება,ქარიშხალი გვათამაშებს და ასეთ მოგზაურობის გამოერება სიგიჟე იქნებოდა!ათი წუთის განმავლობაში ეს ერთიმეორეზე უფრო დამაჯერებელიარგუმენტები ისე დავახალე, რომ ერთხელაც არ შეუჩერებივარ, მაგრამ მხოლოდიმიტომ, რომ ყურს არ მიგდებდა და ჩემი არგუმენტაციის არც ერთი სიტყვა არგაუგონია.- ტივისაკენ! - დაიძახა მან.ასეთი იყო მისი პასუხი. რა არ ვიღონე, ვთხოვე, ვეხვეწე; გავბრაზდი კიდევაც,მაგრამ გრანიტზე უფრო მაგარ ნებისყოფას ვაწყდებოდი.ამასობაში ჰანსმა ტივის შეკეთებაც დაამთავრა. გეგონებოდათ, რომ ეს უცნაურიადამიანი წინასწარ ხვდებოდა ბიძაჩემის განზრახვას. სურტარბრანდურის რამდენიმენაჭრით ტივი გაემაგრებინა. აფრა უკვე აღემართა. ფრიალებდა კიდეც.პროფესორმა ორიოდე სიტყვა უთხრა გამყოლს და ისიც მაშინვე შეუდგა ბარგისტივზე დატვირთვას და გამგზავრების სამზადისს. ჰაერი საკმაოდ სუფთა იყო დაჩრდილო-დასალეთის ზურგის ქარი ქროდა.რა უნდა გამეკეთებინა? ორთავესთვის გამეწია წინააღმდგობა? შეუძლებელიიყო. ჰანსი მაინც ყოფილიყო ჩემს მხარეზე! მაგრამ გაგიგონია! გეგონებოდა,ირლანდიელმა ყოველგვარ საკუთარ სურვილზე ხელი აიღო და თითაღკვეთის ფიციდასდო. თავისი პატრონის ეგზომ ერთგულ მსახურთან მე ვერაფერს გავხდებოდი.ძალაუნებურად უნდა ავყოლოდი.ის იყო ტივზე ჩემი ჩვეულებრივი ადგილის დაკავება დავაპირე, როდესაცბიძაჩემმა ხელით გამაჩერა და მითხრა:- ჩვენ მხოლოდ ხვალ გავემგზავრებით.ხელი ჩავიქნიე, ჩამთვის უკვე ყველაფერი სულერთი იყო.- არაფერი გამომრჩეს, - განაგრძო მან, - და რახან ბედმა ამ ნაპირზე გამომრიყა,ისე ხომ არ დავტოვებ, რომ არ გავეცნო.ეს სიტყვები გასაგები გახდება, თუ განვმარტავთ, რომ ჩვენ ჩრდილოეთისნაპირს კი დავუბრუნდით, მაგრამ ზუსტად იმ ადგილას კი არა, საიდანაც პირველადგავემგზავრეთ. პორტ-გრაუბენი ალბათ, უფრო დასავლეთით მდებარეობდა.ამრიგად, ხმელეთის ნაწილის გულდასმით დათვალიერების განზრახვა მეტადგონივრული იყო და ამიტომ შევძახე:- ახალ აღმოჩენათა საძებნელად გავწიოთ!საქმეში გართული ჰანსი დავტოვეთ და მიდამოს დასაზვერად გავემგზავრეთ.ზღვის ნაპირას მდებარე ჩვენი ბანაკიდან მთების ძირამდე დიდი მანძილი იყო.ნახევარი საათი მაინც უნდა გვევლო, რომ შვეულ კლდეებამდე მივსულიყავით.ფეხქვეშ ნაირნაირი მოყვანილობისა და სხვადასხვა ზომის ურიცხვ ნიჟარასვთელავდით, ნიჟარებს, რომლებშიც პირველადი ეპოქების ცხოველებს უცხოვრიათ.მე ვამჩნევდი უშველებელ ჯავშნებს, რომელთა დიამეტრი თხუთმეტ ფუტსაღემატებოდა. ისინი ოდესღაც პლიოცენის პერიოდის იმ გოლიათურგლიპტოდონებს ეკუთვნოდნენ, რომლის გადაშენებულ სახეობას წარმოადგენსთანამედროვე კუ. ნიადაგი მოფენილი იყო აგრეთვე ნაპირზე გამორიყული დაშრეებად დალექილი ქვის დიდძალი ნამსხვრევებით, ტალღების მიერ გათლილიკენჭებით, ამიტომ გავიფიქრე, რომ უთუოდ, ადრე ეს სივრცე ზღვას ეჭირა. ნაპირზეგაფანტულ და, ამჟამად, ზღვას დაშორებულ კლდეებზე ტალღებს თავიანთიმოქმედების აშკარა კვალი დაემჩნიათ. ყოველივე ამას როგორღაც შეეძლო აეხსნა ამოკეანის არსებობა დედამიწის ზედაპირიდან ორმოცი ლიეს სიღრმეზე. მაგრამ ჩემის
აზრით, წყლის მთელი ეს მასა, უთუოდ თანდათან დაიკარგებოდა დედამიწისწიაღში, ხოლო მისი წარმოშობა, უდავოდ ოკეანის წყლებთან იყო დაკავშირებული,რომლებიც რომელიმე ბზარით ჩამოედინებოდა. მაგრამ ისიც უნდა დაგვეშვა, რომ ესნაბზარი ამჟამად ამოქოლილი იყო, რადგან, ასე რომ არ მომხდარიყო, მთელი ესმღვიმე ან, უკეთ, ეს უშველებელი რეზერვუარი, საკმაოდ მცირე დროისგანმავლობაში გაივსებოდა. იქნებ ისეც მოხდა, რომ ეს წყალი მიწისქვეშა ცეცხლმანაწილობრივ ააორთქლა. ამით შეიძლებოდა ჩვენ ზემოთ დაგროვილი ღრუბლებისარსებობისა და იმ ელექტრონის წარმოშობის ახსნა, რომელიც დედამიწის შიგნითქარიშხალს წარმოშობდა.ამგვარი განმარტება იმ მოვლენებისა, რომელთაც ჩვენ შევესწარით,დამაკმაყოფილბლებლად მეჩვენებოდა, რადგან, რარიგ დიდი არ უნდა იყოს ბუნებისმოვლენა, მისი ახსნა ყოველთვის ხერხდება ფიზიკური მიზეზებით.ამრიგად, ჩვენ მივაბიჯებდით დანალექი წარმოშობის ისეთსავე ქანებზე,როგორიცაა ამ პერიოდის ყველა ქანი ასე უხვად გავრცელებული დედამიწისზედაპირზე. პროფესორი ყურადღებით ათვალიერებდა კლდის თითოეულ ბზარს.რომელიმე ხვრელს რომ წავაწყდებოდით, მაშინვე აუცილებლად უნდა გამოერკვიამისი სიღრმე.ლიდენბროკის ზღვის ნაპირს მივყვებოდით, უკვე ერთი მილი გვქონდაგავლილი, როდესაც ნიადაგმა უეცრად იერი იცვალა. შიდა ფენების ძლიერიამოზევების შედეგად, ისე ჩანდა, თითქოს მთელი შიგნეთი ამოტრიალებულიყო.ზედაპირი ბევრგან ჩაქცეული ან, პირიქით, ამოწეული იყო, რაც დედამიწის ქერქშიძლიერი რღვევების არსებობას მოწმობდა.გაჭირვებით მივიწევდით წინ გრანიტის, კაჟის, კვარცისა და დანალექი ქანებისნამსხვრევებს შორის, როდესაც უეცრად ჩვენ წინ გადაიშალა ძვლებით მოფენილიმინდორი. დიდი სასაფლაო გეგონებოდთ, სადაც ოცი საუკუნის განმავლობაშიცხოველთა ურიცხვი თაობის ერთმანეთში არეული ძვლები დაგროვილიყო. ძვლებიბორცვებივით იყო დახვავებული, ზვირთებივით ჰორიზონტის კიდემდემიიჭიმებოდა და შორს ნისლში იკარგებოდა. შესაძლოა, რომ აქ, სამი კვადრატულიმილის ფართობზე, მთელი ისტორია იყრიდა თავს, ორგანული სიცოცხლის ისისტორია, რომელიც მხოლოდ ოდნავ თუ არის დამჩნეული უფრო გვიანდელიწარმოშობის ქანებში.ახლის გაგების მოუთმენლობა წინ გვერეკებოდა. ფეხქვეშ ვთელავდითისტორიამდელი სიცოცხლის ნაშთებს და იმ ნამარხ ცხოველებს, რომელთა შორისიშვიათი და საინტერესო ნიმუშების შეძენაში დიდი ქალაქების მუზეუმებიერთმანეთს ეცილებიან. ათასი კიუვიეც ვერ გასწვდებოდა ამ შესანიშნავი ძვლებიდანცხოველთა ჩონჩხების აღდგენას.გაოცებული ვიყავი, ბიძაჩემს ხელები აღეპყრო მაღლა იმ გუმბათისაკენ,რომელიც ზეცის მაგივრობას გვიწევდა, პირი დაეღო, სათვალეების შუშებშითვალები უელავდა, თავს აკატუნებდა და აქეთ იქით აბრუნებდა. მოკლედ მთელიმისი პოზა უსაზღვრო გაკვირვებას გამოხატავდა. იგი იდგა ლეპტოთერიუმების,მერიკოთერიუმების, ლოფოდიონთა, ანოპლოთერიუმების, მეგათერიუმების,მასტოდონტების, პროტოპითეკების, პტეროდაქტილების, წარღვნამდელიურჩხულების ფასდაუდებელი კოლექციის წინაშე, რომელიც თითქოს მხოლოდ მისიცნობისმოყვარეობის დასაკმაყოფილებლად დაეხვავებინათ. წარმოიდგინეთთავდადებული ბიბლიოფილი, რომელიც უცებ აღმოჩნდებოდა ალექსანდრიის იმ
- Page 1 and 2:
ჟიულ ვერნიტო
- Page 3 and 4:
გარეთ სივრცე
- Page 5 and 6:
ცნების ხაზგა
- Page 7 and 8:
სიკვდილისაგ
- Page 9 and 10:
ამტკიცებს, რო
- Page 11 and 12:
ფრთებს მისი შ
- Page 13 and 14:
პირველი თავი
- Page 15 and 16:
იმასაც თუ დავ
- Page 17 and 18:
- დიახ. მიპასუ
- Page 19 and 20:
როდესაც ეს სა
- Page 21 and 22:
სრულიად არ ამ
- Page 23 and 24:
იმის აღიარებ
- Page 25 and 26:
მეხუთე თავის
- Page 27 and 28:
ის იყო შესაფე
- Page 29 and 30:
- სწორედ ამაშ
- Page 31 and 32:
- მეცნიერების
- Page 33 and 34:
- დიახ, - დავეთ
- Page 35 and 36:
"ჩემო ძვირფას
- Page 37 and 38:
ჩემს ხვედრს თ
- Page 39 and 40:
ღირსეულმა კა
- Page 41 and 42:
- საუცხოო სამ
- Page 43 and 44:
მეცნიერი მხო
- Page 45 and 46:
ისლანდიელებ
- Page 47 and 48:
- ა! - თქვა ბიძა
- Page 49 and 50:
უფრო ადვილად
- Page 51 and 52:
მეორე დღეს, თ
- Page 53 and 54:
მიწისქვეშა მ
- Page 55 and 56:
ოჯახის საწოლ
- Page 57 and 58:
19 ივნისს, დაახ
- Page 59 and 60:
ბიძაჩემმა მა
- Page 61 and 62:
ჰაერიც კი არ
- Page 63 and 64:
ზოგან ფერდობ
- Page 65 and 66:
ვფიქრობდი, სა
- Page 67 and 68:
ღრუბლიანი ამ
- Page 69 and 70:
ხელაღებით და
- Page 71 and 72:
- კი მაგრამ, გა
- Page 73 and 74:
- რა თქმა უნდა,
- Page 75 and 76: რომ იგი დედამ
- Page 77 and 78: მხარის რომელ
- Page 79 and 80: ლავისა და ფიქ
- Page 81 and 82: - არა, აქსელ, ა
- Page 83 and 84: საღამოს რვა ს
- Page 85 and 86: ყურადღებით უ
- Page 87 and 88: რწმენით აღსა
- Page 89 and 90: მაინც სიამოვ
- Page 91 and 92: - საკმაოდ დიდ
- Page 93 and 94: დიდხანს მოვუ
- Page 95 and 96: საზარლად დავ
- Page 97 and 98: საპასუხოდ. თქ
- Page 99 and 100: - დიახ, - ვუპას
- Page 101 and 102: ოცდამეათე თა
- Page 103 and 104: მოგაგონებდა
- Page 105 and 106: ბიძაჩემს ამა
- Page 107 and 108: ადვილი სავარ
- Page 109 and 110: ათასი ფუტისა
- Page 111 and 112: სირაქლემაზე
- Page 113 and 114: ბიძაჩემი ხში
- Page 115 and 116: - მართალიცაა, -
- Page 117 and 118: - მაშინ უფრო დ
- Page 119 and 120: ამინდი, თუ შე
- Page 121 and 122: საით მივქრივ
- Page 123 and 124: - არა, მაგრამ ა
- Page 125: - არა, ქარი თით
- Page 129 and 130: ნიადაგში. აქვ
- Page 131 and 132: არავის ეღიმე
- Page 133 and 134: - არც ერთ ადამ
- Page 135 and 136: - აქსელ, - განა
- Page 137 and 138: დაგვეწვა", რა
- Page 139 and 140: - მიდი, ჩემო ბი
- Page 141 and 142: საკმაო ხანმა
- Page 143 and 144: - უკანასკნელ
- Page 145 and 146: - ჩემო ბიჭუნა,
- Page 147 and 148: ასეც მოხდა. ზ
- Page 149 and 150: - დიახ! კომპას
- Page 151 and 152: ადვილი წარმო
- Page 153 and 154: ბ ო ლ ო ს ი ტ ყ ვ