- გავარვარებული კერისაკენ ხომ არ ავდივართ? - წამოვიძახე, როდესაც სიცხემკიდევ უფრო იმატა.- არა, - მიპასუხა ბიძაჩემმა, - ეს შეუძლებელია! ნამდვილად შეუძლებელია!- აბა, ნახეთ, - ვთქვი მე და, კედელი მოვსინჯე, - გავარვარებულია.ეს სიტყვები რომ წარმოვთქვი, ხელზე წყალი გადამესხა, დავიმდუღე.- წყალი მდუღარეა, - ვიყვირე მე. გაბრაზებულმა პროეფსორმა მხოლოდ ხელიაიქნია.დაუძლეველი შიში დამეუფლა. თავს ვეღარ ვძლიე, ვგრძნობდი, კატასტროფაგვიახლოვდებოდა, თანაც ისეთი, ყველაზე გაბედული ფანტაზიაც რომ ვერწარმოიდგენს. ერთი აზრი ამეკვიატა. ვცდილობდი, არ მეფიქრა, მაგრამ მოსვენებასარ მაძლევდა. მთლად ნათლად არ მქონდა ჩამოყალიბებული. ბოლოს იძულებულიგავხდი მერწმუნა. გრანიტულ ფენებში უწესრიგო მოძრაობა შევნიშნე: ეტყობა, რაღაცხდებოდა, რომელშიც გარკვეულ როლს ელექტრონი თამაშობდა. ამას ზედ ერთვოდამეტისმეტი სიცხე, მდუღარე წყალი! ... კომპასს დავხედე...გაგიჟებულიყო!ორმოცდამესამე თავიდიახ, გაგიჟებულიყო! ისარი ერთი პოლუსიდან მეორესაკენ ხტოდა,ციფერბლატის ყველა წერტილს გაირბენდა და უკან ბრუნდებოდა, თითქოს თავბრუეხვეოდა.კარგად ვიცოდი, რომ ყველაზე აღიარებული თეორიების თანახმად, დედამიწისქერქი არასოდეს არ არის სავსებით მოსვენებული, ქანების დაშლის შედეგადგამოწვეული ცვლილებანი, წყლის მასების დინებით გამოწვეული მღელვარება,მაგნეტიზმის მოქმედება განუწყვეტლივ არყევს დედამიწის ქერქს, მაშინაც კი,როდესაც მის ზედაპირზე გაფანტული არსებანი ამ რყევას ვერცა გრძნობენ. ასე რომ,თავისთავად, მხოლოდ ეს მოვლენა იმდენად არ მაშინებდა.მაგრამ სხვა ფაქტები, ზოგიერთი sui generis 1 წვრილმანები ვერ შემაცდენდნენ.დეტონაცია საშინელი ინტენსიურობით იზრდებოდა, მრავლდებოდა. მისი შედარებაშეიძლებოდა მხოლოდ ქვაფენილზე ზედიზედ მიმავალ ურიცხვ ოთხთვალასრახრახთან.უწყვეტი ჭექა-ქუხილი იდგა.გარდა ამისა, ელექტრუილი მოვლენების მიერ გაგიჟებული კომპასი ჩემს აზრსადასტურებდა. დედამიწის მინერალური ქერქი გასკდომაზე იყო, გრანიტის მასივებიეს-ეს არის უნდა შეერთებულიყვნენ, ბზარი ამოივსებოდა და ჩვენ, საბრალოატომები, განწირული ვიყავით.- ბიძაჩემო, ბიძაჩემო! - წამოვიძახე, - დავიღუპეთ.- ეს ახალი შიში საიდან მოგევლინა? - მიპასუხა საოცრად მშვიდად პროფესორმა.- როგორ თუ საიდან, დახედეთ, როგორ ირყევა კედლები, როგორ იბზარებაგრანიტის ქანები, დახედეთ საშინელ სიცხეს, ამ მდუღარე წყალს და შეგუბებულორთქლს, ამ გაგიჟებულ ისარს, ყოველივე ეს მიწისძვრას მოასწავებს.ბიძაჩემმა წყნარად დაიქნია თავი.- მიწისძვრა? - თქვა მან.- დიახ!_________1 თავისებური სახის (ლათ.)
- ჩემო ბიჭუნა, ვგონებ, სცდები!- როგორ! მიწისძვრის ნიშნებს ვერ სცნობთ?...- მიწისძვრისა? არა! მე უფრო უკეთესს მოველი!- რას ბრძანებთ?- ამოფრქვევას ველი.- ამოხეთქვას! - ვთქვი მე. - მაშ, ჩვენ მოქმედი ვულკანის ყელში ვართ!- ასე ვფიქრობ, - ღიმილით მომიგო პროფესორმა, - და ამაზე უკეთესი რა უნდაშეგვემთხვეს! გვეწვიოს!უკეთესიო? ხომ არ გაგიჟებულა ბიძაჩემი? რას ნიშნავდა ეს სიტყვები? რასნიშნავდა მისი სიმშვიდე და ეს ღიმილი?- როგორ! - წამოვიძახე მე, - ჩვენ ამოფრქვევაში მოვექეცით! ბედმაგავარვარებული ლავის ყელში ჩაგვაგდო, გავრვარებულ ქანებს, მდუღარე წყალსა დაამოსნთხევ მასალასთან ერთად. ჩვენ დავიწვებით და შემდეგ გაგვისვრის,ამოგვაგდებს, ჰერში აგვტყორცნის, კლდის ნამსხვრევებთან, ფერფლსა და წიდისწვიმასთან ერთად, ალის ორმოტრიალში. ეს უდიდესი ბედნიერებაა?!- დიახ, - მიპასუხა პროფესორმა და სათვალეების ზემოდან გამომხედა, - რადგანეს დედამიწის ზედაპირზე დაბრუნების ერთადერთი შესაძლებლობაა.თავში ფიქრები ამერია. ბიძაჩემი მართალი იყო. სავსებით სწორედ მსჯელობდა.არასოდეს მენახა იგი უფრო გაბედული. უფრო დარწმუნებული, ვიდრე ამ მომენტში,მშვიდად სწონიდა ამოფრქვევის ყველა შანსს.ისევ მაღლა მივიწევდი. მაღალ-მაღლა სიარულში ღამემ გაიარა; ხმაურიძლიერდებოდა. თითქმის გავიგუდე, მეგონა, აღსასრულს ვუახლოვდებოდი, თუმცაადამიანის წარმოდგენა უცნაური რამაა ნამდვილად ბავშვურ ფანტაზიებს ავყევი. მეკი არ ვიმორჩილებდი აზრებს, თვითონ ჩემს აზრებს დავემორჩილე.როგორც ჩანს, ამონთხევის დაწოლას ზევითკენ მივყავდით; ტივქვეშ მდუღარეწყალი იყო, ამ წყლის ქვეშ კი ლავის მასა, რომელიც ზევით კრატერის თავზეამოინთხეოდა და აქეთ-იქით გაიფანტებოდა: ეჭვი აღარ იყო, რომ ჩვენ ვულკანისყელში ვიმყოფებოდით.მაგრამ ამჯერად უკვე ჩამქრალ ვულკანში, სნეფელსში კი არ ვიყავით, არამედმოქმედ ვულკანში, ოღონდ რომელში არ ვიცოდი. ჩემს თავს ვეკითხებოდი, რომელიმთა უნდა ყოფილიყო და დედამიწის რომელ მხრეში ამოგვაგდებდა.ეჭვი არ მეპარებოდა, რომ ჩრდილოეთის ქვეყნებში უნდა ვყოფილიყავით. სანამკომპასი აურევდა, ისარი სწორედ აქეთ მიუთითებდა. საკნუსემის კონცხიდან ასობითლიე ჩვენ პირდაპირ ჩრდილოეთისაკენ გავიარეთ. იქნებ ისლანდიის ქვეშდავბრუნდით? ვფიქრობდი ჰეკლას კრატერი ამოგვაგდებს თუ რომელიმე ერთ-ერთკუნძულზე მყოფი შვიდი ცეცხლმფრქვევი კრატერიდან? დასავლეთით ამპარალელზე, ხუთასი ლიეს რადიუსში, მხოლოდ ამერიკის ჩრდილოეთ-დასავლეთისნაკლებად ცნობილი ვულკანები ვიცოდი. აღმოსავლეთით, ჟან მაიერის კუნძულზე,შპიცბერგენის მახლობლად განედის მეოთხმოცე გრადუსზე კიდევ იყო და თანაცსაკმაოდ ფართო კრატერები. ამ კრატერებს მთელი არმიის ამოფრქვევა შეეძლოთ!ვცდილობდი, გამომეცნო, რომელი მათგანი ამოგვისვრიდა.დილას სიჩქარემ უფრო იმატა. დედამიწის ზედაპირს ვუახლოვდებოდით დამეგონა სიცხე დაიკლებდა. მაგრამ პირიქით, ვიხრუკებოდით. ეს მოქმედი ვულკანისგავლენით იყო.
- Page 1 and 2:
ჟიულ ვერნიტო
- Page 3 and 4:
გარეთ სივრცე
- Page 5 and 6:
ცნების ხაზგა
- Page 7 and 8:
სიკვდილისაგ
- Page 9 and 10:
ამტკიცებს, რო
- Page 11 and 12:
ფრთებს მისი შ
- Page 13 and 14:
პირველი თავი
- Page 15 and 16:
იმასაც თუ დავ
- Page 17 and 18:
- დიახ. მიპასუ
- Page 19 and 20:
როდესაც ეს სა
- Page 21 and 22:
სრულიად არ ამ
- Page 23 and 24:
იმის აღიარებ
- Page 25 and 26:
მეხუთე თავის
- Page 27 and 28:
ის იყო შესაფე
- Page 29 and 30:
- სწორედ ამაშ
- Page 31 and 32:
- მეცნიერების
- Page 33 and 34:
- დიახ, - დავეთ
- Page 35 and 36:
"ჩემო ძვირფას
- Page 37 and 38:
ჩემს ხვედრს თ
- Page 39 and 40:
ღირსეულმა კა
- Page 41 and 42:
- საუცხოო სამ
- Page 43 and 44:
მეცნიერი მხო
- Page 45 and 46:
ისლანდიელებ
- Page 47 and 48:
- ა! - თქვა ბიძა
- Page 49 and 50:
უფრო ადვილად
- Page 51 and 52:
მეორე დღეს, თ
- Page 53 and 54:
მიწისქვეშა მ
- Page 55 and 56:
ოჯახის საწოლ
- Page 57 and 58:
19 ივნისს, დაახ
- Page 59 and 60:
ბიძაჩემმა მა
- Page 61 and 62:
ჰაერიც კი არ
- Page 63 and 64:
ზოგან ფერდობ
- Page 65 and 66:
ვფიქრობდი, სა
- Page 67 and 68:
ღრუბლიანი ამ
- Page 69 and 70:
ხელაღებით და
- Page 71 and 72:
- კი მაგრამ, გა
- Page 73 and 74:
- რა თქმა უნდა,
- Page 75 and 76:
რომ იგი დედამ
- Page 77 and 78:
მხარის რომელ
- Page 79 and 80:
ლავისა და ფიქ
- Page 81 and 82:
- არა, აქსელ, ა
- Page 83 and 84:
საღამოს რვა ს
- Page 85 and 86:
ყურადღებით უ
- Page 87 and 88:
რწმენით აღსა
- Page 89 and 90:
მაინც სიამოვ
- Page 91 and 92:
- საკმაოდ დიდ
- Page 93 and 94: დიდხანს მოვუ
- Page 95 and 96: საზარლად დავ
- Page 97 and 98: საპასუხოდ. თქ
- Page 99 and 100: - დიახ, - ვუპას
- Page 101 and 102: ოცდამეათე თა
- Page 103 and 104: მოგაგონებდა
- Page 105 and 106: ბიძაჩემს ამა
- Page 107 and 108: ადვილი სავარ
- Page 109 and 110: ათასი ფუტისა
- Page 111 and 112: სირაქლემაზე
- Page 113 and 114: ბიძაჩემი ხში
- Page 115 and 116: - მართალიცაა, -
- Page 117 and 118: - მაშინ უფრო დ
- Page 119 and 120: ამინდი, თუ შე
- Page 121 and 122: საით მივქრივ
- Page 123 and 124: - არა, მაგრამ ა
- Page 125 and 126: - არა, ქარი თით
- Page 127 and 128: აზრით, წყლის
- Page 129 and 130: ნიადაგში. აქვ
- Page 131 and 132: არავის ეღიმე
- Page 133 and 134: - არც ერთ ადამ
- Page 135 and 136: - აქსელ, - განა
- Page 137 and 138: დაგვეწვა", რა
- Page 139 and 140: - მიდი, ჩემო ბი
- Page 141 and 142: საკმაო ხანმა
- Page 143: - უკანასკნელ
- Page 147 and 148: ასეც მოხდა. ზ
- Page 149 and 150: - დიახ! კომპას
- Page 151 and 152: ადვილი წარმო
- Page 153 and 154: ბ ო ლ ო ს ი ტ ყ ვ