მოგზაურობა დედამიწის ცენტრისაკენ

რომ იგი დედამიწის ზედაპირისაკენ ადიოდა. დილის ათი საათისათვის ეს იმდენადაშკარა გახდა, რომ სიარულიც კი გამიძნელდა და თანამგზავრებს ჩამოვრჩი.- რაო, აქსელ? - მოუთმენლად მკითხა პროფესორმა.- რა და, აღარ შემიძლია, - ვუპასუხე მე.- როგორ? ასეთ ადვილ გზაზე სამსაათიანი გასეირნების შემდეგ?- ადვილი კი შეიძლება იყოს ეს გზა, მაგრამ ნამვილად დამქანცავია.- როგორ? ჩვენ ხომ მხოლოდ დაღმართში გვიხდება სიარული.- აღმართში! თუ საწყენად არ მიიღებთ!- აღმართში? - მკითხა ბიძაჩემმა და მხრები აიჩეჩა.- ცხადია. უკვე ნახევარი საათია, რაც გზის დაქანება შეიცვალა და თუ ასეგანვაგრძეთ, უეჭველად ისლანდიის მიწაზე მივაღწევთ. პროფესორმა უნდობლადგაიქნია თავი, და მაგრძნობინა, რომ არაფრის, გაგონება არ სურდა. შევეცადე,საუბარი გამეახლებინა. მაგრამ პასუხი არ მაღირსა და გასლვის ნიშანი მოგცა. ახლა კინათლად დავინახე, რომ უგუნებოდ იყო და მხოლოდ იმიტომ არ იღებდა ხმას.მე კვლავ ვაჟკაცურად ავიკიდე ჩემი ტვირთი და სწრაფად მივყევი ჰანსს,რომელსაც წინ ბიძაჩემი მიუძღოდა. ვცდილობდი, არ ჩამოვრჩენილიყავი. ჩემიუმთავრესი საზრუნავი ახლა ის იყო, მხედველებიდან არ დამეკარგა თანამგზავრები.ჟრუანტელი მივლიდა იმის გაფიქრებაზეც, რომ შეიძლებოდა ამ ლაბირინითისსიღრმეში დავკარგულიყავი.თანაც, რახან აღმავალი გზა უფრო ძნელდებოდა, სანუგეშო ის მქონდა, რომდედამიწის ზედაპირს ვუახლოვდებოდით. თითოეული ნაბიჯის გადადგმაზემახარებდა ფიქრი, რომ კვლავ ვიხილავდი ჩემს პატარა გრაუბენს.შუადღისას გვირაბის კედლის აგებულება შეიცვალა. ეს შევნიშნე იმით, რომკედლებისაგან არეკლილი ელექტრონის შუქი შესუსტდა. ლავური განფენისნაცვლად ახლა თაღები მასივი შედგებოდა დაქანებული და, ხშირად,ვერტიკალურად განლაგებული დანალექი ქანების შრეებისაგან. ჩვენ სილურიულიპერიოდის ქანებში ვიყავით.- აშკარაა, - წამოვიძახე მე, რომ ეს ფიქალი, ეს კირქვა და ეს ქვიშაქვაპალეოზოური ერის წარმოშობისაა... ჩვენ ზურგი შევაქციეთ გრანიტულ მასივს დაჰამბურგელ მაცხოვრებლებსა ვგავართ, რომლებიც ლუბეკში მისასვლელადჰანოვერის გზას ადგებიან!უკეთესი იქნებოდა ეს დაკვირვებები ჩემთვის შემომენახა, მაგრამ გეოლოგისტემპერამენტმა სიფრთხილეს სძლია და ბიძაჩემმა გაიგონა ეს ჩემი წამოძახილი.- რა დაგემართა? - მკითხა მან.- დახედეთ! - ვუპასუხე მე და ვაჩვენე შრეებრივი ქვიშაქვისა და კირქვის ქანები,რომლებშიც შიფერის ფიქალის პირველი ნიშნებიც შეიმჩნეოდა.- მერე და, რა?- ჩვენ იმ პერიოდამდე მივაღწიეთ, როდესაც წარმოიშვა პირველი მცენარეები დაპირველი ცხოველები!- ასე გგონია?- კი მაგრამ, დახედეთ, დააკვირდით, შეისწავლეთ!ვაიძულე პროფესორი, გვირაბის კედლები გაენათებინა და მის გაკვირვებულწამოძახილს ველოდი. მაგრამ მას ხმა არ ამოუღია და გზა განაგრძო.მიხვდა თუ თავმოყვარეობამ სძლია და როგორც ბიძასა და მეცნიერს არუინდოდა აღიარება იმისა, რომ იგი შეცდა, როდესაც აღმოსავლეთის გვირაბი