- ცხადია, ეს ხომ მიწისქვეშა, ორი ლიეს სიღრმეში აღებული წყალია! ცოტამელნის გემო აქვს. მაგრამ არც ისე უსიამოვნოა. შესანიშნავი წყარო აღმოგვიჩინაჰანსმა. ამიტომაც გთავაზობთ ამ ჩვენს მხსნელ ნაკადულს ჰანსისისახელი დავარქვათ.- კეთილი! - წამოვიძახე მე.- და მაშინვე დამტკიცდა სახელწოდბა "ჰანს-ბახი" 1 .ჰანსმა ფასი არ დაიდო, წყლის სმით გული რომ იჯერა, წყნარად უკან დაიხია დაკუთხეში მიჯდა.- ახლა კი, - ვთქვი მე, - ეს წყალი ხელიდან არ უნდა გავუშვათ.- რატომ? - იკითხა ბიძაჩემმა, - ამ წყაროს რა გამოლევს?- სულ ერთია, მაინც გავავსოთ ტიკიც და მათარებიც, შემდეგ კი ნახვრეტისამოქოლვა ვცადოთ.ჩემს რჩევას დაუჯერეს.ჰანსი ცდილობდა გრანიტის ნამსხვრევებითა და ძენძით ამოექოლა ნახვრეტი,მაგრამ ეს არც ისეთი ადვილი აღმოჩნდა. ხელები ეწვოდა და არაფერი გამოსდიოდა;წყალი ძალიან დიდი წნევით მოდიოდა და ნახვრეტის დაცობა ვერ ხერხდებოდა.- როგორც ჩანს, წნევის მიხედვით, ამ ნაკადის სათავე ძალიან დიდ სიმაღლეზემდებარეობს.- ეს კი უეჭველად ასეა, - თქვა ბიძაჩემმა, - თუ ამ წყაროს სათავე ოცდათორმეტიათას ფუტ სიმაღლეზე მდებარეობს, მაშინ წყლის წნევა ათას ატმოსფეროს უდრის,მაგრამ ერთი აზრი დამებადა.- რა აზრი?- მაინცდამაინც რატომ ვცდილობთ ამ ნახვრეტის ამოვსებას?- იმიტომ, რომ ...და გამიძნელდა რაიმე მიზეზის მონახვა.- როდესაც მათარები დაიცლება, შევძლებთ თუ არა კვლავ შევსებას?- ცხადია, არა.- მაშ წყალმა თავისუფლად იდინოს. იგი ბუნებრივად ჩაედინება, თანგაგვაგრილებს და თანაც გზას გაგვიკვლევს!- ნამდვილად კარგი აზრია! - თუ ეს ნაკადული თანამგზავრად გვეყოლა, უფროადვილად ავისრულებთ საწადელს.- მაშ შენც ამ აზრისკენ იხრები, ჩემო ბიჭო, - გაიღიმა პროფესორმა.- კი არ ვიხრები, უკვე ვიზიარებ.- ნუ ვიჩქარებთ! იმით დავიწყოთ, რომ რამდენიმე საათი შევისვენოთ.მე სრულიად დამავიწყდა, რომ ღამე იყო. ეს გარემოება ქრონომეტრმა შემახსენა.მალე დავნაყრდით, წყლის სმით გული ვიჯერეთ და ღრმად ჩაგვეძინა.ოცდამეოთხე თავიმეორე დღეს უკვე დავიწყებული გვქონდა გამოვლილი ტანჯვა, გავიღვიძე და,პირველ ყოვლისა, გამიკვირდა, რომ აღარ მწყუროდა და ამის მიზეზი ვიკითხე.პასუხი ნაკადულმა გამცა. ჩემ ფერხთით რომ მიედინებოდა.ვისაუზმეთ და საუცხოო რკინოვანი წყალი დავლიეთ. კარგ გუნებაზე დავდექიდა მზად ვიყავი, გზა გამეგრძელებინა. რატომ არ უნდა მიაღწიოს თავის მიზანს___________1 Hans-bach - ჰანსის წყარო(გერმ.)
რწმენით აღსავსე ისეთმა ადამიანმა, როგორიც ბიძჩემი იყო, რომელსაცჰანსივით გონიერი გამყოლი ჰყავდა და ჩემსავით თავზე ხელაღებული ძმისწული. აი,რა მშვენიერი აზრები მიტრიალებდა თავში! სნეფელსის მწვერვალზე დაბრუნებარომ შემოეთავაზებინათ, აღვშფოთდებოდი და უარს ვეტყოდი.საბედნიეროდ, ამჯერად მხოლოდ ჩასვლაზე იყო ლაპარაკი.- გზას გავუდგეთ! - წამოვიძახე მე და ჩემი ხალისიანი მოწოდებით დედამიწისუძველესი ექო გამოვაღვიძე.ხუთშაბათს დილის რვა საათზე გზა განვაგრძეთ. გრანიტის მიხვეულ-მოხვეული გვირაბი ათასნაირად იკლაკნებოდა, მოულოდნელად განზე უხვევდა დაჩიხში ემწყვდეოდა, ლაბირინთივით არეულად იქსაქსებოდა, მაგრამ ძირითადადმაინც სამხრეთ-აღმოსავლეთის მიმართულება ეჭირა. ბიძაჩემი ყურადღებით თვალსადევნებდა თავის კომპასს, რათა განვლილი გზა სუსტად აღენუსხა.გვირაბი თითქმის ჰორიზონტალური იყო, ერთ ტუაზე სულ ბევრი ორიდუიმით იყო დახრილი. ნაკადული რაკრაკით მოედინებოდა იქვე ჩვენ ფეხქვეშ, დამისი ღიღინი თან სდევდა ჩვენ ყოველ ნაბიჯს. ეს ნაკადული ზღაპრულ ფერიასავითგზას გვიჩვენებდა და წინ მიგვიძღოდა დედამიწის ქვეშეთში და ყველაფერსზღაპრული, იმედიანი ელფერი ეძლეოდა.რაც შეეხება ბიძაჩემს, იგი როგორც "ვერტიკალური მიმართულების"თაყვანისმცემელი სწორ გზას წყევლიდა. გზა უსასრულოდ გრძელდებოდა დანაცვლად იმისა, რომ დედამიწის რადიუსის გასწვრივ ჩასულიყო, იგი, მისივე თქმით,ჰიპოტენუზას მიჰყვებოდა. ჩვენთვის სხვა გამოსავალი არ იყო. რადგან ოდნავ მაინცვუახლოვდებოდით დედამიწის ცენტრს, ჩივილის უფლება არ გვქონდა.დრო და დრო გვირაბი უფრო ციცაბო ხდებოდა. ნაკადული შხულითმიედინებოდა, ჩვენც მივყვებოდით და მასთან ერთად უფრო ღრმად ჩავდიოდით.ორი დღე თითქმის უმეტესად ჰორიზონტალურად მივდიოდით.პრასკევ საღამოს, 10 ივლისს, ჩვენი ვარაუდით, უნდა მიგვეღწია რეიკიავიკიდანოცდაათ ლიეზე სამხრეთ-აღმოსავლეთით და ორ ნახევარ ლიე სიღრმეზე.მაგრამ აქ ჩვენ წინ გამოჩნდა შემზარავი უფსკრული. ბიძაჩემმა ციცაბოდაქანების დანახვაზე ტაში შემოჰკრა.- აი, რა გზით მივაღწევთ მიზანს, - წამოიძახა მან, - და თანაც ადვილად, რადგანკლდის შვერილები ნამდვილ კიბეს ჰქმნის.ჰანსმა თოკები ისე ჩაუშვა, რომ ხიფათს მოვრიდებოდით და ჩასვლა დავიწყეთ.არ ვიტყვი, რომ სახიფათო იყო, რადგან უკვე შევეჩვიე ამგვარ ილეთებს.ეს ჭა მასივში გაჭრილ ვიწრო ნაპრალს ქმნიდა, რომელსაც "შესხლეტვას"უწოდებენ. იგი ალბათ დედამიწის გაცივებისაგან შეკუმშვის დროს წარმოიშვა. თუ ამბზარის გაყოლებით ამოინთხა ოდესღაც სნეფელსის მიერ ამოფრქვევული მასალა,გაუგებარი იყო, რატომ არავითარი კვალი არ დაამჩნია ნაპრალის კედლებს. ჩვენთითქოს ადამიანის ხელით აგებულ, ხრახნის მსგავსი კიბით ჩავდიოდით.ყოველ თხუთმეტ წუთში ერთხელ აუცილებლად უნდა დაგვესვენა, ძალისმოსაკრეფად. ჩამოვჯდებოდით ხოლმე რომელიმე შვერილზე, ვსაუბრობდით.წავიხემსებდით და ნაკადულის წყლით პირს გავისველებდით. ამ ნაპრალში ჰანს-ბახის დინება ვიწრო ჩანჩქერად იქცა. მაგრამ რაღა თქმა უნდა, თავის თავად ცხადია,სასმელად მაინც გვყოფნიდა, თანაც, როდესაც გზა ნაკლებად დაქანებული იყო,ნაკადული მშვიდად მოედინებოდა. და მაშინ იგი ჩემს სულსწრაფსა და ფიცხ ბიძასმაგონებდა, ხოლმე მცირედ დაქანებულ ადგილებში ისლანდიელ მონადირესავითმშვიდი და წყნარი იყო.
- Page 1 and 2:
ჟიულ ვერნიტო
- Page 3 and 4:
გარეთ სივრცე
- Page 5 and 6:
ცნების ხაზგა
- Page 7 and 8:
სიკვდილისაგ
- Page 9 and 10:
ამტკიცებს, რო
- Page 11 and 12:
ფრთებს მისი შ
- Page 13 and 14:
პირველი თავი
- Page 15 and 16:
იმასაც თუ დავ
- Page 17 and 18:
- დიახ. მიპასუ
- Page 19 and 20:
როდესაც ეს სა
- Page 21 and 22:
სრულიად არ ამ
- Page 23 and 24:
იმის აღიარებ
- Page 25 and 26:
მეხუთე თავის
- Page 27 and 28:
ის იყო შესაფე
- Page 29 and 30:
- სწორედ ამაშ
- Page 31 and 32:
- მეცნიერების
- Page 33 and 34:
- დიახ, - დავეთ
- Page 35 and 36: "ჩემო ძვირფას
- Page 37 and 38: ჩემს ხვედრს თ
- Page 39 and 40: ღირსეულმა კა
- Page 41 and 42: - საუცხოო სამ
- Page 43 and 44: მეცნიერი მხო
- Page 45 and 46: ისლანდიელებ
- Page 47 and 48: - ა! - თქვა ბიძა
- Page 49 and 50: უფრო ადვილად
- Page 51 and 52: მეორე დღეს, თ
- Page 53 and 54: მიწისქვეშა მ
- Page 55 and 56: ოჯახის საწოლ
- Page 57 and 58: 19 ივნისს, დაახ
- Page 59 and 60: ბიძაჩემმა მა
- Page 61 and 62: ჰაერიც კი არ
- Page 63 and 64: ზოგან ფერდობ
- Page 65 and 66: ვფიქრობდი, სა
- Page 67 and 68: ღრუბლიანი ამ
- Page 69 and 70: ხელაღებით და
- Page 71 and 72: - კი მაგრამ, გა
- Page 73 and 74: - რა თქმა უნდა,
- Page 75 and 76: რომ იგი დედამ
- Page 77 and 78: მხარის რომელ
- Page 79 and 80: ლავისა და ფიქ
- Page 81 and 82: - არა, აქსელ, ა
- Page 83 and 84: საღამოს რვა ს
- Page 85: ყურადღებით უ
- Page 89 and 90: მაინც სიამოვ
- Page 91 and 92: - საკმაოდ დიდ
- Page 93 and 94: დიდხანს მოვუ
- Page 95 and 96: საზარლად დავ
- Page 97 and 98: საპასუხოდ. თქ
- Page 99 and 100: - დიახ, - ვუპას
- Page 101 and 102: ოცდამეათე თა
- Page 103 and 104: მოგაგონებდა
- Page 105 and 106: ბიძაჩემს ამა
- Page 107 and 108: ადვილი სავარ
- Page 109 and 110: ათასი ფუტისა
- Page 111 and 112: სირაქლემაზე
- Page 113 and 114: ბიძაჩემი ხში
- Page 115 and 116: - მართალიცაა, -
- Page 117 and 118: - მაშინ უფრო დ
- Page 119 and 120: ამინდი, თუ შე
- Page 121 and 122: საით მივქრივ
- Page 123 and 124: - არა, მაგრამ ა
- Page 125 and 126: - არა, ქარი თით
- Page 127 and 128: აზრით, წყლის
- Page 129 and 130: ნიადაგში. აქვ
- Page 131 and 132: არავის ეღიმე
- Page 133 and 134: - არც ერთ ადამ
- Page 135 and 136: - აქსელ, - განა
- Page 137 and 138:
დაგვეწვა", რა
- Page 139 and 140:
- მიდი, ჩემო ბი
- Page 141 and 142:
საკმაო ხანმა
- Page 143 and 144:
- უკანასკნელ
- Page 145 and 146:
- ჩემო ბიჭუნა,
- Page 147 and 148:
ასეც მოხდა. ზ
- Page 149 and 150:
- დიახ! კომპას
- Page 151 and 152:
ადვილი წარმო
- Page 153 and 154:
ბ ო ლ ო ს ი ტ ყ ვ