LA SONETOJ EN ESPERANTO

MONDOKREADO
Kiam Jesuo knedis nian teron
(jam pretis knedopasto laŭbezone)
verdan li celis kaj solidan sferon,
ke ĝi aspektu pilke aŭ melone.
Li faris sunon, lunon kaj aeron
Kaj stelostaplon semis dise, fone
Kaj ŝutis krome fiŝojn en riveron
Kaj plantis plantojn; fine diris “Bone!”.
Forgesas mi pri kreo de la homo:
la vir’, Adamo, kaj la ino, Eva,
malpermesataj tamen tuŝi pomon;
sed manĝi ili estis tuj viditaj,
pro tio blekis li per voĉo kreva:
“Estontaj homoj, estas vi bugritaj!”.
Giuseppe Gioachino Belli, trad. Renato Corsetti
(el “Elektitaj sonetoj de G. G. Belli”)