Digital Life - Τεύχος 123

64 JUSSI ADLER OLSEN

64 JUSSI ADLER OLSEN Αναμονή Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ Ο Μάρκο Τζέιμσον είναι μέλος μιας συμμορίας που διοικεί με σιδερένια πυγμή ο θείος του Ζόλα, υποχρεώνοντας κι άλλα παιδιά σαν κι αυτόν να ζητιανεύουν για να πλουτίζει ο ίδιος. Ο Μάρκο ανακαλύπτει τυχαία το πτώμα ενός άντρα, που επιβεβαιώνει τις υποψίες του για το εύρος της εγκληματικής δραστηριότητας του Ζόλα, και εγκαταλείπει τη συμμορία. Ζει στους δρόμους και κρύβεται στις σκιές για να ξεφύγει από τους διώκτες του. Ο επιθεωρητής Καρλ Μερκ καλείται να εξιχνιάσει την εξαφάνιση ενός άντρα μετά από ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Αφρική. Παρότι έχουν περάσει τρία χρόνια, η οικογένειά του αναζητεί ακόμη απαντήσεις. Ποιο είναι το μυστικό που γνωρίζει ο Μάρκο. ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ Η Ανάκριση Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Η Μαρίνα είναι µία οργισµένη καλλιτέχνις, µία ηδονοθήρας που πασχίζει να δραπετεύσει από την εµµονή της µε τον σωµατικό και ψυχικό βιασµό που υπέστη ο πατέρας της στα κολαστήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ. Καµβάς της τέχνης της και σάκος του µποξ το σώµα της, το οποίο βασανίζει η ίδια εξαιτίας των διατροφικών της διαταραχών. Όταν αποφασίζει να υποβάλει τον πατέρα της σε µια νέα άτυπη ανάκριση έρχεται η στιγµή της µεγάλης σύγκρουσης. Μια ιδιότυπη µατιά στην Αθήνα του σήµερα, µε αναδροµές στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας. Μια φρέσκια, σπαρταριστή, καθαρή ανάγνωση, καθόλου φορτισµένη πολιτικά, καθόλου νοσταλγική, καθόλου αφοριστική. Ο συγγραφέας δεν χαρίζεται σε κανέναν, ούτε σε βασανιστές, ούτε σε θύµατα. ΕΛΙΦ ΣΑΦΑΚ Ο Μαθητευόμενος Αρχιτέκτονας Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ Ιστανμπούλ, δέκατος έκτος αιώνας - πόλη θαυμάτων και κινδύνων. Όταν ένα νεαρό αγόρι, ο Τζαχάν, έρχεται με ένα δώρο για τον Σουλτάνο -έναν λευκό ελέφαντα που ακούει στο όνομα Τσότατους οδηγούν και τους δύο στο θηριοτροφείο του παλατιού. Εκεί μαθαίνουν να φυλάγονται από τις δολοπλοκίες των δαμαστών, των τσιγγάνων, των απατεώνων αυλικών και της πονηρής πριγκίπισσας Μιχριμάχ. Καθώς γίνονται δεκτοί σε αυτή την ξένη χώρα, ο Τζαχάν ταξιδεύει με τον Τσότα στις πιο μακρινές γωνιές του σουλτανάτου, συμμετέχοντας στις πολεμικές επιχειρήσεις του Σουλεϊμάν.

STEPHEN KING Το Ινστιτούτο Εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ Αργά τη νύχτα, σ’ ένα ήσυχο προάστιο της Μινεάπολης, άγνωστοι εισβάλλουν στο σπίτι της οικογένειας Έλις και, αφού δολοφονούν αθόρυβα τους γονείς τού δωδεκάχρονου Λουκ, τον απάγουν και τον επιβιβάζουν σ’ ένα μαύρο SUV. Ο Λουκ ξυπνάει στο Ινστιτούτο, σ’ ένα δωμάτιο ίδιο με το δικό του, αλλά χωρίς παράθυρα. Έξω από τη δική του πόρτα υπάρχουν άλλες πόρτες, πίσω από τις οποίες κρατούνται άλλα παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες, όπως η τηλεπάθεια και η τηλεκίνηση. Έχουν έρθει κι αυτά εδώ με παρόμοιο τρόπο. Είναι η Καλίσα, ο Νικ, ο Τζορτζ, η Άιρις και ο δεκάχρονος Έιβερι Ντίξον. Σ’ αυτό το ίδρυμα, η διευθύντρια, η κυρία Σίγκσμπι, και το προσωπικό της είναι είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στον σκοπό τους: να αποσπάσουν από τα παιδιά τη δύναμη στην οποία οφείλουν τα υπερφυσικά τους χαρίσματα. MICHAEL GRUENBAUM Κάπου λάμπει Ακόμα ο Ήλιος Εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Ο Μίχαελ «Μίσα» Γκρούενμπαουμ ζούσε μια ανέμελη παιδική ηλικία, με παιχνίδια και βόλτες στην Πράγα μαζί με τον αγαπημένο του πατέρα. Όλα άλλαξαν όμως όταν οι Ναζί κατέλαβαν την Πράγα και η οικογένεια Γκρούενμπαουμ υποχρεώθηκε να μετακομίσει στο εβραϊκό γκέτο της πόλης. Αργότερα, μετά τη συντριπτική απώλεια του πατέρα του, ο Μίσα, η μητέρα του και η αδελφή του εκτοπίστηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερεζίν. Στο Τερεζίν, ο Μίσα έμενε στον ίδιο θάλαμο με σαράντα ακόμα αγόρια, που έγιναν σαν αδέλφια του. Η ζωή στο Τερεζίν είχε μια παράξενη, σουρεαλιστική ισορροπία - υπήρχαν μέρες γεμάτες συντροφικότητα και αγώνες ποδοσφαίρου, και άλλες γεμάτες απίστευτο τρόμο. Ήταν οι μέρες που τα αγόρια περίμεναν να ακούσουν το όνομά τους σε κάθε νέο κατάλογο όσων θα μεταφέρονταν με τα τρένα «προς τα Ανατολικά». ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΜΥΡΝΑΚΗΣ Γράψε τη Δική σου Ιστορία Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ Ακόμα κι αν δεν έχεις βρει τον ακριβή προορισμό σου, είναι εντάξει. Ίσως είναι προτιμότερο. Ο ρόλος του σκοπού δεν είναι αναγκαστικά να επιτευχθεί, αλλά να μας δείχνει την πορεία. Όπως μια πυξίδα. Η πυξίδα δεν δείχνει ούτε συγκεκριμένη χώρα ούτε συγκεκριμένη πόλη, δείχνει βορρά. Μόλις φτάσουμε σε έναν προορισμό του βορρά, συνεχίζει να μας παρακινεί: «Προχώρα! Έχεις δρόμο ακόμα. Η απομάκρυνση σε περιμένει». Οι στάσεις μας είναι για να χαρούμε τη διαδρομή. Και πρέπει να είναι συχνές, γιατί διαφορετικά ο δρόμος γίνεται κυνήγι δίχως νόημα. Άλλωστε, όσο μακριά κι αν πας, πάντα θα υπάρχει πιο μακριά. Και εκεί είναι η ουσία. 65