Digital Life - Τεύχος 75

38 Rock σα

38 Rock σα ζωγραφιά: Όταν η μουσική μπερδεύτηκε με τα πινέλα Η τελευταία γεύση που αφήνει μία ταινία είναι ξεχωριστή υπόθεση. Μπορεί να είναι τυπική, να σε αφήσει άφωνο, να σου χαλάσει όλη την διάθεση. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός; Όχι στον κινηματογράφο. To εξώφυλλο του ομώνυμου ντεμπούτο των Stone Roses δεν ήταν τίποτε άλλο από έναν πίνακα του John Squire, κιθαρίστα του γκρουπ και προφανής καλλιτεχνική φύση. Η επιρροή του ζωγράφου Jackson Pollock ήταν προφανής στο ιστορικό εξώφυλλο που έχει εκτεθεί μαζί με άλλα έργα του Squire σε εκθέσεις που έχει διοργανώσει, όπως η Artworks 1988-2006.

Ο Syd Barrett, ο μακαρίτης ηγέτης των Pink Floyd, θεωρούσε τον εαυτό του πρώτα ζωγράφο και μετά μουσικό. Όταν είχε αποτραβηχτεί από την καθημερινότητα εξακολουθούσε να ζωγραφίζει μεγάλα σε διαστάσεις έργα, καταστρέφοντας όσα δεν θεωρούσε τέλεια. Πολλές φορές ορισμένα δεν κατάφερνε τα τελειώσει, αφού πολλοί φανατικοί οπαδοί πηδούσαν τον φράκτη και έκλεβαν τα πινέλα του από το τραπέζι που είχε έξω από το σπίτι του. Ένα μέρος από τον διάσημο πίνακα του Ιερώνυμου Μπος, Κήπος των Γήινων Απολαύσεων χρησιμοποίησαν στο εξώφυλλο του δίσκου τους One Nation Underground. Αλλά δεν ήταν οι μόνοι. Λεπτομέρεια του ίδιου πίνακα έχει βρεθεί και σε εξώφυλλα των Deep Purple και των Dead Can Dance. «Όταν η ζωγραφική μου δεν βγάζει πουθενά, σηκώνομαι και πιάνω την κιθάρα». Τάδε έφη Joni Mitchell, που τη ζωγραφική της μπορεί να την εκτιμήσει κανείς κοιτάζοντας την πλειοψηφία των δίσκων της, μιας και πρόκειται για πίνακές της. Εξαιρετική ζωγράφος, ξεκίνησε από τα 10 της χρόνια, όταν βρέθηκε να αναρρώνει από πολιομυελίτιδα. Πολλές οι εκθέσεις της, που αποδεικνύουν πως τα καταφέρνει το ίδιο καλά και στα τοπία, και στα πορτρέτα, αλλά και στην pop art. 39