Αναθεώρηση Του Συντάγματος & Οικονομία

ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ζες ἐπιτυγχάνεται ἀπὸ διαδικασίες ποὺ φτωχαίνουν τὴν γλῶσσα, καὶ τὴν Παιδεία, µέσα ἀπὸ τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν ἐξαγορὰ τῶν Πνευµατικῶν Ταγῶν (βλ. Κρατικοδίαιτοι Πανεπιστηµιακοὶ Ἐρευνητές), µέσα ἀπὸ τὸν ἔλεγχο τῆς «διανοµῆς» τοῦ προβληµατισµοῦ καὶ τῆς γνώσης, (ΜΜΕ, Ἐκδοτικοὶ Οἶκοι), ποὺ ἐλαττώνουν τὴν καλλιέργεια τῶν Πολιτῶν (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ καὶ ΕΠΙ- ∆ΑΥΡΟΥ ὡς «µυητικὴ Πανήγυρις») µέσα ἀπὸ τὴν προοδευτικὴ ἐλάττωση τῆς Προσφορᾶς Πολιτισµοῦ σὲ ὅλο τὸ Λαὸ καὶ/ἢ µέσα ἀπὸ ἐµπορευµατοποίηση ἐπιλεκτικὴ καὶ σὲ συγκεκριµένες µικρὲς ὁµάδες «πώληση» Πολιτισµοῦ (ποὺ µόνο καὶ ποὺ «πωλεῖται» χάνει τὸ περιεχόµενο καὶ τὴν ἀποστολή του), καὶ τὴν µέσα ἀπὸ µιὰ «οἰκονοµικὴ ἀνατροπή», ἀλλὰ καὶ µὲ τὰ συνεχῆ ἐρεθίσµατα «Ὑποκουλτούρας» (ἀξεστοσύνης) καὶ «Κουλτούρας» (συµπεριφορᾶς χωρὶς περιεχόµενο) ἀντὶ ἐρεθισµάτων πολιτισµοῦ, ἀπὸ ὅλα τὰ µέσα παραγωγῆς καὶ «διανοµῆς» τοῦ Πολιτισµοῦ καὶ τῆς Γνώσης. Ἕνας ἀδύναµος σὲ Παιδεία (Γνώση) καὶ Πολιτισµὸ (συνείδηση Ἀξιῶν) λαός, δὲν ἔχει ἀντισώµατα στὴν καταναγκαστικὴ διαµόρφωση τῆς «γνώµης» ΤΟΥ (!)(?), καθὼς δὲν ἔχει ἐκεῖνες τὶς δυνατότητες τῆς κρίσης σὲ ἀτοµικὸ καὶ συλλογικό, διαλεκτικὸ καὶ ἀναλυτικὸ ἐπίπεδο ποὺ εἶναι προϋποθέσεις γιὰ νὰ ὑπάρχει ἐλεύθερη βούληση καὶ ἱκανότητα ἐλεύθερης ἐπιλογῆς, ἀτοµικὴ καὶ συλλογική. Καὶ ἀφοῦ ἀφαιρεθοῦν (καὶ ἀφαιρέθηκαν ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ) σκόπιµα καὶ ὕπουλα αὐτὲς οἱ προϋποθέσεις, ὁ λαὸς καθοδηγεῖται νὰ πιστεύει ὅτι εἶναι ἐλεύθερη ἐπιλογὴ του, τὸ νὰ ἀποδέχεται ἐπιλογὲς καὶ ἀποφάσεις ποὺ ἀπὸ πρὶν ἔκαναν ἄλλοι γιὰ αὐτόν. – 21 –

ΑΝ∆ΡΕΑΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ Ἡ Συνειδητὴ Συµµετοχὴ εὐνουχίζεται καὶ ἀπό τὴν µετάλλαξη τῆς κοινωνίας τοῦ µαζί, –µιᾶς Κοινωνίας µὲ συνειδητὴ τὴν Μακροκοινωνική της ∆ιάσταση, σὲ µιὰ «ὁµοούσια καὶ ἀδιαίρετη» ὀντότητα µὲ συγκεκριµένη ἐννοιολογικὴ ταυτότητα συνδετικῶν καὶ προσδιοριστικῶν ἀξιῶν–, στὴν ∆αρβινικὴ Κοινωνία τῆς Ζούγκλας, µὲ µοναδικὴ διάσταση τὴν ἀνταγωνιστικὴ συναλλακτικὴ σχέση τῶν ἀποµονοµένων «ἐγὼ» ποσοτικὰ προσδιοριζοµένων χωρὶς ἐννοιολογικὴ ὀντότητα, ἢ ταυτότητα, µὲ «κουλτούρα» (ἀποδεκτὴ µαζικὴ καὶ χωρὶς περιεχόµενο συµπεριφορά), ἀλλὰ ὄχι Πολιτισµό. Στὶς Συνθῆκες ὅµως αὐτὲς δὲν ὑπάρχει δυνατότητα συνειδητῆς συµµετοχῆς, µιᾶς καὶ ἕνας «ὑπνωτισµένος» - Παθητικὸς Λαὸς εὔκολα χειραγωγεῖται καὶ εὔκολα τοῦ διαµορφώνουν γνώµη ποὺ νοµίζει πὼς εἶναι δική του, καὶ σὲ µιὰ τέτοια κατάσταση ἀναδεικνύεται ὡς κρίσιµο στοιχεῖο, τὸ «µέτρο» στὸ ὁποῖο ὁ λαὸς ἔχει χάσει τὴν ἱκανότητα ἀλλὰ καὶ τὴν δυνατότητα τῆς Ἐλεύθερης Ἔκφρασης τῆς Πολιτικῆς του Βούλησης, καὶ τὸ κατὰ πόσο τὰ ἐναποµείναντα ἀντισώµατα εἴτε σὲ ποσοστὸ ἐνεργῶν πολιτῶν εἴτε σὲ κατάσταση ἐν δυνάµει (ἐν ὕπνῳ), ἀλλὰ δυνάµενη νὰ ἐνεργοποιηθεῖ δυνατότητα (προσωρινὰ) Παθητικῶν Πολιτῶν, ἀφήνουν τὴν δυνατότητα Πολιτικῆς Ἀνάταξης τῆς Συνειδητῆς Συµµετοχῆς. Ὁ Γαλλικὸς λαός, στὸν ὁποῖο δόθηκε ἡ δυνατότητα συµµετοχῆς στὸ ∆ηµοψήφισµα γιὰ τὴν Συνταγµατικὴ Συνθήκη τῆς Εὐρώπης, ἔδειξε οὐσιαστικὰ ἀποθέµατα Παιδείας καὶ Πολιτισµοῦ ποὺ ἀντιπαρατάχθηκαν στὴν Σοφιστικὴ διαµόρφωση τῆς Κοινῆς Γνώµης. Ὅµως καθὼς µὲ τὴν βιολογικὴ διαδικασία νέες – 22 –