11.04.2013 Views

Nova Vulgata - Pázmány Péter Elektronikus Könyvtár

Nova Vulgata - Pázmány Péter Elektronikus Könyvtár

Nova Vulgata - Pázmány Péter Elektronikus Könyvtár

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

PPEK 680 <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

<strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Bibliorum Sacrorum Editio<br />

mű a <strong>Pázmány</strong> <strong>Péter</strong> <strong>Elektronikus</strong> <strong>Könyvtár</strong> (PPEK)<br />

– a magyarnyelvű keresztény irodalom tárháza – állományában.<br />

Bővebb felvilágosításért és a könyvtárral kapcsolatos legfrissebb hírekért<br />

látogassa meg a http://www.ppek.hu internetes címet.


2 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Impresszum<br />

<strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Bibliorum Sacrorum Editio<br />

Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II<br />

Ratione Habita<br />

Iussu Pauli pp. VI Recognita<br />

Auctoritate Ioannis Pauli pp. II Promulgata<br />

Editio Typica Altera<br />

A könyv elektronikus változata<br />

____________________<br />

Ez a publikáció a Neovulgata, a latin nyelvű Biblia. A szöveg eredete a Vatikán honlapja<br />

a http://www.vatican.va/archive/bible/nova_vulgata/documents/nova-vulgata_novumtestamentum_lt.html<br />

címen. A szöveget 2012. augusztus 8-án és 9-én másoltuk le, a honlapon<br />

található tördelést megtartottuk.<br />

A publikáció függelékben tartalmazza a Magyar Katolikus Lexikon „<strong>Vulgata</strong>” és<br />

„<strong>Vulgata</strong>-revízió Pápai Bizottsága” cikkét.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 3<br />

Tartalomjegyzék<br />

Impresszum................................................................................................................................2<br />

Tartalomjegyzék ........................................................................................................................3<br />

Constitutio Apostolica ...............................................................................................................5<br />

Praefatio ad Lectorem................................................................................................................7<br />

Praenotanda..............................................................................................................................11<br />

Vetus Testamentum .................................................................................................................20<br />

Liber Genesis .......................................................................................................................21<br />

Liber Exodus........................................................................................................................78<br />

Liber Leviticus...................................................................................................................124<br />

Liber Numeri......................................................................................................................156<br />

Liber Deuteronomii............................................................................................................203<br />

Liber Iosue .........................................................................................................................244<br />

Liber Iudicum.....................................................................................................................271<br />

Liber Ruth ..........................................................................................................................298<br />

Liber Primus Samuelis.......................................................................................................302<br />

Liber Secundus Samuelis...................................................................................................338<br />

Liber Primus Regum..........................................................................................................369<br />

Liber Secundus Regum......................................................................................................403<br />

Liber Primus Paralipomenon .............................................................................................436<br />

Liber Secundus Paralipomenon .........................................................................................469<br />

Liber Esdrae.......................................................................................................................507<br />

Liber Nehemiae..................................................................................................................518<br />

Liber Thobis.......................................................................................................................535<br />

Liber Iudith ........................................................................................................................549<br />

Liber Esther........................................................................................................................566<br />

Liber Iob.............................................................................................................................579<br />

Liber Psalmorum................................................................................................................625<br />

Liber Proverbiorum............................................................................................................746<br />

Liber Ecclesiastes...............................................................................................................785<br />

Canticum Canticorum ........................................................................................................796<br />

Liber Sapientiae .................................................................................................................805<br />

Liber Ecclesiasticus ...........................................................................................................830<br />

Liber Isaiae.........................................................................................................................903<br />

Liber Ieremiae....................................................................................................................996<br />

Lamentationes..................................................................................................................1080<br />

Liber Baruch ....................................................................................................................1091<br />

Prophetia Ezechielis.........................................................................................................1101<br />

Prophetia Danielis............................................................................................................1161<br />

Prophetia Osee .................................................................................................................1186<br />

Prophetia Ioel...................................................................................................................1201<br />

Prophetia Amos................................................................................................................1208<br />

Prophetia Abdiae..............................................................................................................1220<br />

Prophetia Ionae ................................................................................................................1222<br />

Prophetia Michaeae..........................................................................................................1225<br />

Prophetia Nahum .............................................................................................................1234<br />

Prophetia Habacuc ...........................................................................................................1238


4 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Prophetia Sophoniae ........................................................................................................1242<br />

Prophetia Aggaei..............................................................................................................1247<br />

Prophetia Zachariae .........................................................................................................1249<br />

Prophetia Malachiae.........................................................................................................1261<br />

Liber Primus Maccabaeorum...........................................................................................1265<br />

Liber Secundus Maccabaeorum.......................................................................................1299<br />

Novum Testamentum...........................................................................................................1323<br />

Evangelium Secundum Matthaeum .................................................................................1324<br />

Evangelium Secundum Marcum......................................................................................1360<br />

Evangelium Secundum Lucam ........................................................................................1383<br />

Evangelium Secundum Ioannem .....................................................................................1422<br />

Actus Apostolorum ..........................................................................................................1451<br />

Apostoli ad Romanos Epistula Sancti Pauli.....................................................................1489<br />

Ad Corinthios Epistula I Sancti Pauli Apostoli ...............................................................1504<br />

Ad Corinthios Epistula II Sancti Pauli Apostoli..............................................................1519<br />

Ad Galatas Epistula Santi Pauli Apostoli ........................................................................1529<br />

Epistula Sancti Pauli Apostoli ad Ephesios .....................................................................1534<br />

Ad Philippenses Epistula Sancti Pauli Apostoli ..............................................................1540<br />

Ad Colossenses Epistula Sancti Pauli Apostoli...............................................................1544<br />

Ad Thessalonicenses Epistula I Sancti Pauli Apostoli ....................................................1548<br />

Ad Thessalonicenses Epistula II Sancti Pauli Apostoli ...................................................1552<br />

Ad Timotheum Epistula I Sancti Pauli Apostoli..............................................................1554<br />

Ad Timotheum Epistula II Sancti Pauli Apostoli ............................................................1558<br />

Ad Titum Epistula Sancti Pauli Apostoli.........................................................................1561<br />

Ad Philemonem Epistula Sancti Pauli Apostoli ..............................................................1563<br />

Ad Hebraeos Epistula Sancti Pauli Apostoli ...................................................................1564<br />

Epistula Iacobi .................................................................................................................1576<br />

Epistula I Petri..................................................................................................................1580<br />

Epistula II Petri ................................................................................................................1585<br />

Epistula I Ioannis .............................................................................................................1588<br />

Epistula II Ioannis............................................................................................................1592<br />

Epistula III Ioannis...........................................................................................................1593<br />

Epistula Iudae...................................................................................................................1594<br />

Apocalypsis Ioannis.........................................................................................................1596<br />

Appendix..............................................................................................................................1614<br />

Decretum de Canonicis Scripturis ...................................................................................1615<br />

Decretum de editione et usu Sacrorum Librorum............................................................1616<br />

Praefatio ad Lectorem (trium editionum Clementinarum)...............................................1617<br />

A Magyar Katolikus Lexikon „<strong>Vulgata</strong>” cikke ...............................................................1620<br />

A Magyar Katolikus Lexikon „<strong>Vulgata</strong>-revízió Pápai Bizottsága” cikke .......................1621


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 5<br />

Constitutio Apostolica<br />

QUA<br />

NOVA VULGATA BIBLIORUM SACRORUM EDITIO<br />

“TYPICA” DECLARATUR ET PROMULGATUR<br />

IOANNES PAULUS EPISCOPUS<br />

SERVUS SERVORUM DEI<br />

AD PERPETUAM REI MEMORIAM<br />

SCRIPTURARUM THESAURUS, quo salvificus nuntius a Deo hominibus datus continetur<br />

– ait enim recte s. Augustinus: “de illa civitate unde peregrinamur, litterae nobis venerunt:<br />

ipsae sunt... quae nos hortantur ut bene vivamus” (Enarr. in ps. XC, s. 2,1: PL 37, 1159) – ab<br />

Ecclesia merito semper summo in honore est habitus singularique diligentia custoditus. Quae<br />

quidem ab ipsis initiis suis numquam desiit curare, ut populus christianus quam amplissima<br />

frueretur facultate Dei verbum percipiendi, praesertim in sacra Liturgia, in qua celebranda<br />

“maximum est sacrae Scripturae momentum” (Conc. Vat. II, Const. Sacros. Conc., n. 24).<br />

Ecclesia ergo in partibus occidentalibus illam ceteris versionibus anteposuit, quae <strong>Vulgata</strong><br />

solet appellari quaeque maximam partem a s. Hieronymo, doctore praeclaro, confecta, “tot<br />

saeculorum usu in ipsa Ecclesia probata” est (Conc. Trid., sess. IV; Enchir. Bibl., n. 21). Tam<br />

egregiae existimationi documento est etiam cura eius textum ad criticam rationem apparandi,<br />

ac quidem per editionem, quae secundum altiorem doctrinam adhuc concinnatur a monachis<br />

Abbatiae S. Hieronymi in Urbe, a Pio XI, Decessore Nostro fel. rec., ad hoc institutae (Const.<br />

Apost. Inter praecipuas, 15 Iun. 1933; A.A.S. XXVI, 1934, pp. 85 ss.).<br />

Aetate autem nostra Concilium Vaticanum II, honorem confirmans editioni illi, quam<br />

<strong>Vulgata</strong>m vocant, tributum (Const. Dei verbum, n. 22), atque eo contendens, ut in Liturgia<br />

Horarum facilior esset intellectus Psalterii, statuit, ut huius recognoscendi opus, feliciter<br />

inchoatum, “quamprimum perduceretur ad finem, respectu habito latinitatis christianae<br />

necnon totius traditionis Ecclesiae” (Const. Sacros. Conc., n. 91).<br />

His omnibus Paulus Vl, Decessor Noster rec. mem., motus est, ut antequam eidem Concilio<br />

finis imponeretur, id est die XXIX mensis Novembris anno MCMLXV, peculiarem<br />

Pontificiam Commissionem constitueret, cuius esset universalis eiusdem Synodi iussum<br />

perficere atque omnes Sacrae Scripturae libros recognoscere, ut Ecclesia praedita esset<br />

editione Latina, quam progredientia studia biblica postularent quaeque potissimum rei<br />

liturgicae inserviret.<br />

In qua recognitione efficienda “ad verbum ratio habita est veteris textus editionis <strong>Vulgata</strong>e,<br />

ubi videlicet primigenii textus accurate referuntur, quales in hodiernis editionibus, ad criticam<br />

rationem exactis, referuntur; prudenter vero ille est emendatus, ubi de iis deflectit vel minus<br />

recte eosdem interpretatur. Quam ob rem Latinitas biblica christiana est adhibita, ita ut aequa<br />

aestimatio traditionis cum iustis postulationibus artis criticae, his temporibus vigentis,<br />

temperaretur” (cfr. Alloc. Pauli VI, 23 Dec. 1966; A.A.S. LIX, 1967, pp. 53 s.).<br />

Textus, ex hac ipsa recognitione exortus, quae quidem impensior fuit in quibusdam libris<br />

Veteris Testamenti, quibus s. Hieronymus manus non admovit, ab anno MCMLXIX ad<br />

annum MCMLXXVII seiunctis voluminibus est editus, nunc vero editione “typica”, uno


6 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

volumine comprehensa, proponitur. Haec <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> editio etiam huiusmodi esse poterit,<br />

ut ad eam versiones vulgares referantur, quae usui liturgico et pastorali destinantur; atque, ut<br />

verbis utamur Pauli VI, Decessoris Nostri, “cogitare licet eam certum quoddam fundamentum<br />

esse, in quo studia biblica... innitantur, maxime ubi bibliothecae, specialibus disciplinis<br />

patentes, difficilius consuli possunt et congruentium studiorum diffusio est impeditior” (cfr.<br />

Alloc., 22 Dec. 1977; cfr. diarium L'Osservatore Romano, 23 Dec. 1977, p. 1).<br />

Praeteritis temporibus Ecclesia arbitrabatur veterem <strong>Vulgata</strong>m editionem sufficere atque ad<br />

verbum Dei populo christiano impertiendum affatim valere: quod quidem eo satius iam<br />

efficere poterit haec <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> editio.<br />

Itaque opus, quod Paulus VI vehementer optavit neque ad finem absolutum potuit videre,<br />

quod Ioannes Paulus I studiosa voluntate est prosecutus, qui Pentateuchi libros, a praedicta<br />

Pontificia Commissione recognitos, sacrorum Antistitibus in urbem “Puebla” congressuris<br />

muneri mittere statuerat quodque Nosmet ipsi una cum multis ex orbe catholico valde<br />

exspectavimus, typis excusum Ecclesiae iam tradere gaudemus.<br />

Quae cum ita sint, Nos harum Litterarum vi <strong>Nova</strong>m <strong>Vulgata</strong>m Bibliorum Sacrorum<br />

editionem “typicam” declaramus et promulgamus, praesertim in sacra Liturgia utendam, sed<br />

et aliis rebus, ut diximus, accommodatam.<br />

Volumus denique, ut haec Constitutio Nostra firma et efficax semper sit et ab omnibus, ad<br />

quos pertinet, religiose servetur, contrariis quibuslibet nihil obstantibus.<br />

Datum Romae, apud S. Petrum, die XXV mensis APRILIS in festo s. Marci Evangelistae,<br />

anno MCMLXXIX, Pontificatus Nostri primo.<br />

IOANNES PAULUS PP. II


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 7<br />

Praefatio ad Lectorem<br />

Quoniam sollicitudo pastoralis vera est causa, qua Ecclesia movetur ut id quod fideliter tradit,<br />

renovet, Pius XII mente percipiens tempus advenisse ut in Breviario Romano, a sancto Pio V,<br />

eius decessore, edito, pro Psalterio Gallicano aliud substitueretur, concessit ut, sive in privata<br />

sive in publica recitatione nova interpretatio, a Pontificii Instituti Biblici professoribus<br />

confecta, adhiberetur. Quam deliberationem his verbis explicavit: “ut plenius in dies fidelibus<br />

pateat Sacrarum Litterarum sensus a Spiritu Sancto inspirante datus et hagiographi calamo<br />

expressus, quemadmodum in Encyclicis Litteris Divino afflante Spiritu haud ita multo ante<br />

exposuimus”.<br />

Pius XII sine dubio haud ignoravit “<strong>Vulgata</strong>m quae dicitur interpretationem arctissime esse<br />

cum Sanctorum Patrum scriptis Doctorumque explanationibus conexam, eandemque longo<br />

saeculorum usu summam in Ecclesia nactam esse auctoritatem”, sed prorsus etiam conscius<br />

fuit huius veritatis: “latinae huius interpretationis obscuritates mendaque, a s. Hieronymo<br />

neutiquam expuncta, aetate recentiore idcirco magis magisque manifesta oculis occurrerunt,<br />

quod antiquarum linguarum, imprimisque Hebraicae, cognitio admodum profecit, quod<br />

interpretandi ars perfectior evasit, quod metricae denique ac rhythmicae sermonum<br />

orientalium leges altius fuere investigatae, et ‘criticae textualis' quae dicitur, normae clarius<br />

perspectae sunt”.<br />

Concilium Vaticanum II huiusmodi impulsiones in se recepit iisque obsecundavit, eas ad<br />

illum effectum adducens, quem tempora iam sinebant. Etenim hinc affirmavit: “Maximum est<br />

Sacrae Scripturae momentum in Liturgia celebranda. Ex ea enim lectiones leguntur et in<br />

homilia explicantur, psalmi canuntur, atque ex eius afflatu instinctuque preces, orationes et<br />

carmina liturgica effusa sunt, et ex ea significationem suam, actiones et signa accipiunt. Unde<br />

ad procurandam sacrae Liturgiae instaurationem, progressum et aptationem, oportet ut<br />

promoveatur ille suavis et vivus Sacrae Scripturae affectus, quem testatur venerabilis rituum<br />

cum orientalium tum occidentalium traditio”. Illinc haec congruenter statuit: “Opus<br />

recognitionis Psalterii, feliciter inchoatum, quamprimum perducatur ad finem, respectu habito<br />

latinitatis christianae, usus liturgici etiam in cantu, necnon totius traditionis latinae<br />

Ecclesiae”.<br />

Paulus VI sine mora, cum adhuc celebraretur Concilium, anno 1964 ineunte, Coetum<br />

peritorum nominavit, obnoxium Concilio ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia,<br />

qui optatam Psalterii emendationem statim est aggressus.<br />

Die 29 mensis Novembris anno 1965 praedictus Summus Pontifex Paulus VI Pontificiam<br />

Commissionem pro <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> Bibliorum editione instituit, cui Augustinus Cardinalis Bea<br />

praefuit; in quam exeunte anno 1967 Coetus pro Psalterio est insertus.<br />

In allocutione, quam die 23 Decembris 1966 habuit, Summus Pontifex consilium de <strong>Nova</strong><br />

<strong>Vulgata</strong> editione apparanda his verbis exposuit: “Haec editio postulatur progressione<br />

studiorum biblicorum et necessitate tribuendi Ecclesiae et mundo Sacrae Scripturae textum<br />

novum, auctoritate praeditum. Cogitatur de textu, in quo <strong>Vulgata</strong> editio Hieronymiana ad<br />

verbum exprimitur, ubi textum primigenium accurate exhibet, qualis in hodiernis editionibus,<br />

scientifica, ut aiunt, ratione confectis, continetur; prudenter vero emendabitur, ubi ab eo<br />

deflectit vel eum minus recte interpretatur, adhibita lingua Latinitatis biblicae christianae, ita


8 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

ut respectus traditionis temperetur cum postulatis criticis aetatis nostrae. In Liturgiam ergo<br />

Latinam textus inducetur unicus, qui, ad scientiam quod attinet, impugnari non possit quique<br />

traditioni, disciplinae hermeneuticae ac sermoni christiano sit consentaneus. Qui textus erit<br />

etiam huiusmodi ut ad eum versiones vulgares referantur”.<br />

Die 10 Augusti 1969 Liber Psalmorum est editus, qui in Liturgia Horarum in locum versionis<br />

Pianae, quae anno 1945 prodierat, est substitutus. Pontificia Commissio pro <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Bibliorum editione annis 1970 et 1971, pro more Typis Polyglottis Vaticanis, totum Novum<br />

Testamentum tribus voluminibus edidit.<br />

Moderatio Commissionis pro <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> Bibliorum editione die 3 Iulii 1971 Eduardo<br />

Schick, Episcopo Fuldensi, est credita. Commissio, paene tota e novis constans sodalibus,<br />

opus emendationis ad totum Vetus Testamentum transtulit textumque ita confectum annis<br />

1976 et 1977 quattuor voluminibus edidit.<br />

Die 26 Octobris 1977 Paulo VI postremum volumen, a Commissione paratum, est<br />

propositum. In sermone, quem paulo post ad Patrum Cardinalium Collegium habuit,<br />

affirmavit opus, ad finem perductum, esse eventum, “cuius significatio et momentum omnem<br />

terminum temporis egrederetur”; et addidit: “Textus magna ex parte, ut fieri potuit, in<br />

editiones liturgicas librorum, hisce annis editorum, transiit, atque etiam in sacris sollemnibus,<br />

quibus praesidemus, adhiberi consuevit.<br />

Cogitare libet textum certum esse fundamentum, in quo studia biblica dilectissimi cleri<br />

innitantur, maxime ubi bibliothecae, specialibus disciplinis patentes, difficilius consuli<br />

possunt et congruentium studiorum diffusio est impeditior. Ut autem toto textu, qui nunc in<br />

seiunctas editiones est divisus, omnes valeant uti, is in unicam editionem eamque amplam,<br />

elegantem, habilem, sacro Libro dignam, historicam propter eiusmodi eventum colligetur.<br />

Coetus, ad hoc institutus, iam ad inceptum perficiendum incumbit”.<br />

Post brevem Pontificatum Ioannis Pauli I, Summus Pontifex Ioannes Paulus II die 25 Aprilis<br />

1979 per Constitutionem Apostolicam, a verbis “Scripturarum thesaurus” incipientem, <strong>Nova</strong>e<br />

<strong>Vulgata</strong>e Bibliorum Sacrorum editionem “typicam” declaravit et promulgavit.<br />

Oportet quidem significare editionem illam typicam non ad amussim convenire cum editione<br />

voluminum seiunctorum, quia, ut liquet, Commissio rationem ducere debebat<br />

animadversionum, quae interea a multis ad eam missae erant, secundum methodum, iam in<br />

praeparandis singulis libris servatam, qui “pro manuscripto” antea ad cunctos studiosos,<br />

etiam non catholicos, erant perlati.<br />

In hanc alteram quoque editionem typicam, debito permissu obtento, quaedam retractationes<br />

sunt relatae, quas perspicuitas textus et uniformitas postulabant.<br />

Lectorem ad introductiones peculiares, ad quas res pertinent, remittimus, ut criteria<br />

cognoscat, quae Commissio in emendandis libris est secuta; normae vero generales, quas<br />

Commissio quoad versionem et linguam observabat, hae fuerunt:<br />

1. Religiose servanda est littera <strong>Vulgata</strong>e versionis s. Hieronymi quoties haec sensum textus<br />

primigenii fideliter reddit et facile intellegitur, nec ansam praebet ad eum minus recte<br />

intellegendum vel perperam interpretandum.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 9<br />

2. Si quando tamen vel in commentariis s. Hieronymi, ut non raro accidit, vel apud ss. Patres,<br />

vel in Vetere Latina versione textus primigenius verbis magis accommodatis et claris redditur<br />

quam in <strong>Vulgata</strong> editione, tunc hi modi eligendi esse videntur.<br />

3. In vocabulis seligendis et in sensu textus primigenii Latine exprimendo, debito modo ratio<br />

habenda est etiam traditionis exegeticae sive Patrum sive Magisterii Ecclesiae, ita ut nova<br />

recensio <strong>Vulgata</strong>e fideliter reddat sensum “quem tenuit et tenet sancta Mater Ecclesia”.<br />

Cavendum tamen omnino erit ne in vertendos textus Veteris Testamenti inferantur doctrinae<br />

Novi Testamenti; item ne in textus Novi Testamenti inducantur “explicitationes” traditionis<br />

serioris. Ex altera tamen parte, versio singulorum textuum talis sit ut doctrina Novi<br />

Testamenti vel traditionis ecclesiasticae facile cum ea componi possit.<br />

4. Ad “explicitationes” quod attinet, quae sive in versione LXX Interpretum, sive in Vetere<br />

Latina, sive etiam apud s. Hieronymum haud raro inveniuntur, praesertim de Messianismo, in<br />

iis diiudicandis norma textus primigenii servetur, et versio ad regulam praecedentis commatis<br />

(n. 3) fiat. Semper autem caveatur ne libro alicui vel aetati plus tribuatur quam quod revera<br />

habuit, ita ut germanus progressus revelationis perspiciatur. Quod si agatur de textibus, qui<br />

decursu temporum realem progressionem habuerunt, in iis vertendis ea vocabula seligantur<br />

quae eiusmodi progressioni excipiendae sint apta.<br />

5. In libris vel textibus poëticis Latine reddendis ratio est habenda rhythmi et sonori accentus;<br />

vitentur omnino hiatus, cacophoniae, vitiosae verborum consociationes, cetera eiusmodi.<br />

Ratio scilicet est habenda usus textuum, qui fit in Liturgia, sive in recitatione sive in cantu.<br />

6. Idem verbum seu vocabulum Hebraicum vel Graecum non idem omnino verbum Latinum<br />

exposcit nec patitur; eligendum igitur est verbum homologum, quod contextus requirit, vel<br />

pressius verborum significationi respondet. Quod dicendum est etiam de notissimis illis hesed<br />

(gratia, misericordia, benignitas), qâhâl (coetus, conventus, ecclesia), berît (foedus,<br />

testamentum), rûah (ventus, halitus, animus), quae varias significationes habere possunt.<br />

7. Ad morphologiam et ad syntaxin et stilum quod attinet, lingua Latina, qua <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

utitur, similis erit linguae christianae antiquae. Ideo omnia vocabula christianae Latinitatis<br />

servanda sunt, licet aetate classica aliam significationem habuerint, e. g. confiteri, elevare,<br />

iubilare, humiliare, oratio, passio, concupiscentia, gratia, iustitia, salus etc.<br />

Constructiones syntacticae admittuntur, quas auctores aetatis classicae repudiabant, e.g. quod<br />

(vel quia, rarissime quoniam) post verba sentiendi et dicendi, loco accusativi cum infinitivo.<br />

Regula Latinitatis christianae servanda est etiam in usu particularum (praepositionum et<br />

coniunctionum) et pronominum, prae omnibus cauto ut fideliter reddatur sensus textus<br />

primigenii.<br />

8. Huc pertinent haud pauci Hebraismi, qui saepissime occurrunt apud auctores christianos<br />

praesertim in <strong>Vulgata</strong> et in Vetere Latina versione. Difficile videtur rem “a priori “definire.<br />

Universe dici potest quod si agitur de meris Hebraismis, qui Latinitatem undique offendunt<br />

vel sunt Latine parum intellegibiles vel obscuri, tunc manifeste corrigendi sunt. Semitismi ut<br />

“domus sanctitatis”, “via iustitiae”, “filius perditionis”, “canticum canticorum”, “in pace”, “in<br />

sanctitate”, “in iustitia”, “ante faciem”, maiore cum benevolentia diiudicandi videntur;<br />

considerandus est enim in singulis casibus cum usus Latinitatis christianae proprius, tum<br />

genus dicendi vulgare, nec praetermittenda videtur consuetudo hominum nostrae aetatis<br />

eorumque percipiendi facilitas.


10 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

9. Quod ad nomina propria personarum et locorum attinet, opera est data, praesertim in hac<br />

altera editione, ut saltem in eodem libro eademque significatione uniformitas servaretur,<br />

praelato, ut patet, scribendi modo certiore aut, in re dubia, editionis Xystinae–Clementinae<br />

ratione expressa, quae propius accedit ad formam Graecam, quae, ad hoc quod pertinet, est<br />

textu Masoretico antiquior.<br />

Orthographia, attento fine liturgico <strong>Nova</strong>e <strong>Vulgata</strong>e editionis, qui imprimis perspicuitatem<br />

exposcit, non sequitur varietatem exemplarium manu scriptorum, sed usum, qui hac aetate<br />

magis invaluit; qua in re studium est positum in uniformitate.<br />

Interpunctioni, quae potius practicas quasdam rationes sequitur, est propositum ut sive<br />

lectioni sive interpretationi sit adiumento, cum textus sit huiusmodi ut “ad eum versiones<br />

vulgares referantur”.<br />

In <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> editione idem ordo librorum servatur, qui proprius est editionis Xystinae–<br />

Clementinae. Ordo autem numerorum capitum et versiculorurn conformatus est numerandi<br />

rationi, quae in quibusque textibus primigeniis invenitur. In Psalterio ergo ordo textus<br />

Masoretici servatur, ordine <strong>Vulgata</strong>e editionis intra parentheses posito.<br />

Textus denique poetici secundum ordinem versuum sunt typographice dispositi, ratione, ut<br />

decet, habita necessitatum Liturgiae Horarum.<br />

EDUARDUS SCHICK eps.<br />

Praeses Pontificiae Commissionis<br />

pro <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> editione


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 11<br />

Praenotanda<br />

Ut iudicari possit de recognitione, publico usui in Ecclesia destinatae, Veteris <strong>Vulgata</strong>e<br />

editionis, expedit de modo exponere, qui ad emendandos quosdam libros Sacrae Scripturae<br />

necessarius est visus, necnon de peculiaribus quaestionibus, quae ortae sunt, ac de earum<br />

solutione.<br />

Vetus Testamentum<br />

In arduo emendandi PENTATEUCHUM opere Pontificia Commissio pro <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Bibliorum editione secuta est s. Hieronymi exemplum, qui sic ad Desiderium scripsit: “Sicubi<br />

tibi in translatione videor errare, interroga Hebraeos, diversarum urbium magistros consule...<br />

Nunc te precor, Desideri carissime, ut qui tantum opus me subire fecisti, et a Genesi<br />

exordium capere, orationibus iuves, quo possim eodem spiritu, quo scripti sunt libri, in<br />

Latinum eos transferre sermonem”.<br />

Magnus Doctor, Damasi Papae mandato, Pentateuchum inter 398–405 ex ipsa “Hebraica<br />

veritate” Latina voce reddidit, quae simplicitate, fidelitate et elegantia generatim excellit.<br />

Tamquam norma sumptus est Textus Masoreticus (= TM), critice editus in Bibliis Hebraicis<br />

Stutgardiensibus. Si a textu Masoretico interdum recessimus, in notis criticis rationem<br />

emendationis protulimus.<br />

Sed etiam ad LXX Interpretum Graecam versionem (= Gr) spectatum est pro antiquitate<br />

eiusque acceptione apud Christianos sermonis Graeci. Huius autem versionis illam<br />

adhibuimus editionem, quam critice paravit Alfredus Rahlfs, quaeque Stutgardiae anno 1962<br />

edita est. Haec editio, maxima ex parte solis codicibus B S A nixa, etiam Origenis et Luciani<br />

recensiones aliosque fontes minores admittit.<br />

Perpensae quoque et adhibitae sunt antiquae versiones Aramaica, seu quam vocant Targum<br />

(= Targ), Syriaca (= Syr), Aquilae (= Aq), Symmachi (= Sym) et Theodotionis (= Theod).<br />

Textus Latinus invenitur in Bibliis Sacris iuxta <strong>Vulgata</strong>m Versionem (= Vg) a Societate<br />

Biblica Virtembergensi, Stutgardiae 1969 editis, quam R. Weber recensuit adiuvantibus B.<br />

Fischer, I. Gribomont, H. F. D. Sparks, W. Thiele (= ed. critica).<br />

In recensendo Pentateucho normas generales secuti sumus, unde <strong>Vulgata</strong>e editionis textum<br />

tunc tantum emendavimus, cum validae rationes sive criticae textualis sive scientiae<br />

philologae id postulare viderentur. Attamen huiusmodi emendationes ita factae sunt, ut novae<br />

elocutiones cum lingua Latina <strong>Vulgata</strong>e editionis concinerent eiusque veluti colorem ac<br />

stilum conservarent. Maximas ergo partes venerandae <strong>Vulgata</strong>e traditioni tribuimus in qua<br />

summe eminent libri Pentateuchi, excepto Levitico. <strong>Vulgata</strong>e verba, ubicumque textum<br />

Hebraicum fideliter reddunt, etiam quoad sensum tantum, ibi servata sunt; sin autem, congrua<br />

elegimus vocabula, quae in aliis libris Veteris et Novi Testamenti occurrunt.<br />

Item eadem vocabula Latina generatim servata sunt pro quibusdam typicis vocibus Hebraicis,<br />

e. g. miskkþn = “habitaculum”, ’ohel mo‘Þd = “tabernaculum conventus “, terûmþh =<br />

“primitiva”, ‰uqqþh = “praeceptum” (non “caeremoniae”), miwþh = “mandatum” (non<br />

“praeceptum”) etc. Conservati etiam sunt semitismi qui dicuntur, e. g. “cornu salutis”, “Deus<br />

iustitiae”, “semen” (= posteritas), “locutus est Dominus dicens” etc.; sic etiam nomina<br />

propria Hebraica, e. g. Meriba, Massa, Mosoch, Misar etc. servata sunt.


12 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Peculiaris difficultas oritur ex libris THOBIS et IUDITH, quorum videlicet textus in <strong>Vulgata</strong><br />

nulli plane respondet textui primigeniae linguae ac valde quidem distat ab eo, qui in<br />

recentioribus Bibliorum Sacrorum editionibus invenitur.<br />

Etenim primigenia librorum Thobis et Iudith scriptio interiit, eosque ambos ipse sanctus<br />

Hieronymus sine magno negotio convertit: “unius diei laborem arripui”; “huic libro unam<br />

lucubratiunculam dedi magis sensum e sensu quam ex verbo verbum transferens”. Revera<br />

interpretatio libri Thobis ab Hieronymo confecta admodum discrepat a lectione LXX<br />

Interpretum (codd. AB), quae et ipsa vicissim brevior est quam codicis Sinaitici, quem hodie<br />

proximum esse arbitrantur primigeniae scriptioni. Sed Vetus Latina propius accedit ad codicis<br />

Sinaitici textum. Libri Iudith lectio Graeca bene exhibetur tribus in praecipuis formis: BAS;<br />

mss 19.108; ms 58 (similis Veteri Latinae ac Syriaco).<br />

Cum igitur Summus Pontifex permisisset ut in <strong>Nova</strong>m <strong>Vulgata</strong>m induceretur etiam textus<br />

apud recentiores editiones adhibitus (Audientia 30 Martii 1968), Pontificia Commissio fontes<br />

elegit secundum lectionem Veteris Latinae censuitque utendum codice Vercellensi XXII<br />

(saec. X) pro libro Thobis et codice Bernensi (saec. X) pro libro Iudith, quos autem contulit<br />

diligenter antea cum codicibus Latinis et Graecis proprio loco descriptis.<br />

Liber ESTHER in Ecclesia legitur secundum duas formas canonicas. Textus Hebraicus a s.<br />

Hieronymo translatus exstat in editione <strong>Vulgata</strong> in Est 1, 1-10,3. Textus Graecus non est<br />

simplex versio, sed retractatio libri Hebraici, largiter aucta et etiam partim transformata.<br />

Partes, quae in libro Hebraico desunt, s. Hieronymus addidit post versionem textus Hebraici<br />

(in <strong>Vulgata</strong> 10, 4–16, 24). Editio Graeca condicioni Iudaeorum in diaspora degentium aptata<br />

est, ut apparet in transformato decreto regio Mardochaei (8, 12 et 8, 12u-cc = <strong>Vulgata</strong> 16, 17-<br />

24). Huic mutationi congruit in versione Vetere Latina textus Graeci omissio pugnae (9, 1-<br />

2.5-19). In hac omissione et aliis lectionibus variantibus, in quibus distat a textu manu scriptis<br />

Graecis tradito, versio Vetus Latina textum Graecum primigenium conservavit. Textus autem<br />

Graecus in exemplaribus manu scriptis Graecis traditus (exceptis paucis exemplaribus manu<br />

scriptis sic dictis Lucianeis) secundum subscriptionem (10, 31 = <strong>Vulgata</strong> 11, 1) est opus<br />

Lysimachi (filii Ptolemaei Hierosolymitani), qui textum Graecum textui Hebraico assimilavit<br />

supplens omissiones. Haec est subscriptio: “Anno quarto, regnantibus Ptolemaeo et<br />

Cleopatra, attulerunt Dositheus, qui se sacerdotem et levitici generis ferebat, et Ptolemaeus<br />

filius eius hanc epistulam Phurim, quam dixerunt esse (genuinam) et interpretatum esse<br />

Lysimachum Ptolemaei filium in Ierusalem”. Versioni textus Hebraici inseruntur additiones<br />

et aliae quaedam discrepantiae editionis Graecae (= II), quae sunt maioris momenti, in locis<br />

eis convenientibus. Numeratio harum partium fit litteris post numeros positis. Versio autem<br />

supponit textum versionis Veteris Latinae, exceptis duobus decretis regiis (3, 13a–g; 8, 12acc),<br />

in quibus interpretes difficile idioma rhetoricum non plene intellexerunt et quae<br />

Lysimachus fere solum in 8, 12y mutavit, pro die decima quarta Adar secundum editionem<br />

Hebraicam diem decimam tertiam ponens; in 3, 13f autem conservavit diem decimam<br />

quartam, quia iam suo tempore in textu Hebraico (3, 7) dies caedi Iudaeorum assignatus<br />

exciderat. Auctor Graecus diem decimam tertiam Adar in diem decimam quartam mutavit,<br />

quia secundum illum dies excidio destinatus iam ut dies festus celebrandus est (8, 12z-aa) et<br />

decreto regio (8, 12cc) pugna est impedita.<br />

In PSALTERIO recognoscendo normae generales, quae in emendanda <strong>Vulgata</strong> editione<br />

obtinent, accuratius definitae sunt et accommodatae, respectu habito peculiaris indolis<br />

Psalterii, quod est textus poeticus, saepe difficilis, interdum minus recte traditus, a s.<br />

Hieronymo non conversus in Latinum sed solum correctus, denique ex diuturno saeculorum<br />

usu in sacra Liturgia cotidie adhibitus.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 13<br />

Ad hasce singillatim normas opus est directum:<br />

1) Textus Psalterii <strong>Vulgata</strong>e editionis (Psalterium Gallicanum, quod dicitur) servatus est,<br />

dummodo Textum Masoreticum (TM) recte, quamvis verbum e verbo materiali quadam<br />

ratione exprimens, redderet.<br />

2) Emendata est <strong>Vulgata</strong> editio, ubi non congruebat cum TM, qui maximam fidem haberet<br />

atque, respectu contextae orationis, optimus esse videretur.<br />

3) Quoties TM apparebat vel videbatur esse corruptus, et versio LXX Interpretum (quam<br />

<strong>Vulgata</strong> editio est secuta) putari poterat quasi certum sensus primitivi testimonium, lectio<br />

versionis LXX Interpretum (atque adeo etiam editionis <strong>Vulgata</strong>e) est accepta.<br />

4) Cum TM intellegi nequibat (sive quod erat corruptus, sive quod nobis facultas iam est<br />

adempta eum interpretandi) atque undique colligi poterat LXX Interpretes et auctores<br />

<strong>Vulgata</strong>e editionis eum esse late interpretatos, ita tamen ut eorum versio cum contextu<br />

orationis conveniret, eiusmodi interpretatio est inducta, quamvis non esset satis perspicua<br />

(veluti in Pss 8, 2c-3a; 9, 7; 16, 3-4; 17, 13; 58, 9-10; 141, 7).<br />

5) Cum TM corruptus apparebat et neque versio LXX Interpretum neque <strong>Vulgata</strong> editio<br />

lectionem probandam exhibebant, textus est emendatus ea ratione, ut a textu Hebraico<br />

consonantico minimum deflecteret atque aptam praeberet significationem.<br />

6) Non receptae sunt textus emendationes, quibus hic solum “melior” efficeretur, atque<br />

tantum exceptionis in modum verbo Hebraico vis, ex alia lingua Semitica deprompta, est<br />

subiecta, quod, in peculiari illo orationis contextu, lectionem magis idoneam exhibet.<br />

7) Epitheta et appellationes Dei, veluti “Rupes”, “Petra”, ex usu exemplorum Graecorum<br />

Latinorumque vocabulis sunt reddita, cuius modi sunt “Refugium”, “locus munitus”, vel<br />

“Praesidium”, “Adiutor”, prout contextus verborum postulabat.<br />

Ad linguam Latinam quod attinet, servatum est illud orationis genus, quod <strong>Vulgata</strong>e<br />

Sacrorum Bibliorum editionis peculiare et proprium esse cognoscitur. Est enim diuturno<br />

Ecclesiae usu probatum et, licet animum ab elegantiis oratoriis alienum eorum testetur, qui,<br />

verbum e verbo exprimentes, Graeca exempla in Latinum converterunt, est tamen sanum,<br />

candidum, significans et eiusmodi, ut minus ingenium quam ipsum cor hominis suaviter<br />

tangat.<br />

Hae igitur proprietates praecipuae linguae Latinae biblicae, quae data opera est condiscenda<br />

(eius enim difficultates non facile evincat, qui solum ad linguam Latinam in scholis, ut fert<br />

consuetudo, incubuerit), in <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> editione reperiuntur:<br />

1) Thesaurus verborum saepe peculiarem omnino indolem praefert. Occurrunt enim:<br />

a) vocabula Latina, quibus auctores ethnici, quod sciamus, non usi sunt, et quae potius<br />

ad vulgarem linguae Latinae rationem pertinere videntur, veluti: ablactare,<br />

approximare, contribulare, elongare (cuius verbi temporalis usus est et transitivus et<br />

intransitivus), fiducialiter, glorificare, humiliare, magnificare, subsannare,<br />

superexaltare, supersperare.


14 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

b) Alia verba Latina in sacris Bibliis novam vim acceperunt ex nova religione<br />

novoque pietatis sensu inductis. Cuius generis sunt: adinventio, calumnia, confiteri,<br />

eructare, iniustitia, iustitia, misericordia, susceptor, sustinere, veritas, testamentum.<br />

c) Non pauca vocabula e Graeco sunt recepta, quamvis interdum vox Latina esset in<br />

promptu, veluti diabolus (i. e. calumniator), erodius (i. e. ardea), neomenia (i.e. nova<br />

luna), nycticorax (i.e. bubo), scandalum (i. e. offendiculum), synagoga (i. e. coetus);<br />

memoratu digna sunt verba christi et ecclesiae (quae idem valent atque unctus et<br />

conventus); quae quidem vocabula, utpote cum apud LXX Interpretes inveniantur,<br />

vim habent christianae aetati anteriorem, quae in Latinum transiit (cfr. Ps 26, 5<br />

“ecclesia malignantium”; Ps 105, 15: “christos meos”). Locutiones quoque singulares<br />

huc pertinent, veluti “in idipsum” (omissis in textu Graeco εις τò αυτό i. e. una,<br />

simul).<br />

d) Verba, quae ex Hebraeo sunt hausta, facile dignoscuntur. Asper autem ille<br />

Hebraismus, ex quo loco neutri generis ponitur femininum, non est receptus (cfr. Ps<br />

27, 4, Vulg.: “unam petii a Domino, hanc requiram”; <strong>Nova</strong> Vulg.: “Unum petii a<br />

Domino, hoc requiram”).<br />

Vocabula igitur, quae in Novo Psalterio continentur, e verborum thesauro Sacrae<br />

Scripturae, et maxime ipsius Psalterii, sunt deprompta, perpaucis exceptis, quae tamen<br />

in Latinitate christiana sunt usitata (e. g.: Ps 2, 7: “decretum”). Praeterea, ut<br />

grammatici sciunt, in lingua Latina posterioris aetatis sub quibusdam Psalterii vocibus<br />

est subiecta sententia, quae haud necessario iis inerat in christiana antiquitate; cuius<br />

modi sunt: anima, exaudire, meditari.<br />

2) Non paucae proprietates sunt servatae, quae ad structuram verborum seu syntaxin spectant;<br />

e quarum genere sunt: nominativus extra structuram enuntiati positus; cfr. Ps 18, 31: “Deus<br />

impolluta via eius” (i. e. Dei via impolluta est); Ps 126, 1: “In convertendo Dominus<br />

captivitatem Sion”; genetivus auctivus, ut “caelum caelorum”, “saeculum saeculi”; genetivus<br />

qualitatis, qui multo magis frequentatur quam in communi lingua Latina, e. g. Ps 78, 54:<br />

“fines sanctificationis”; geminus accusativus cum verbis dandi et ponendi, ut in Ps 2, 8:<br />

“dabo tibi gentes hereditatem tuam”; Ps 18, 12: “posuit tenebras latibulum suum”; vocula<br />

“in” cum ablativo, qua significatur instrumentum, modus, causa, ut in Ps 15, 3: “non egit<br />

dolum in lingua sua”; item vocula “et”, quae non solum est copulativa, sed etiam multiplicem<br />

habet vim e contexta oratione colligendam (causalem, explanatoriam, adversativam,<br />

consecutivam etc.); ellipsis verbi “esse”, quae ex imitatione Hebraeorum multo crebrius<br />

obtinet quam in communi sermone Latino; locutiones adverbiales, i. e. usus verbi temporalis<br />

loco adverbii, e. g. Ps 126, 3: “magnificavit Dominus facere nobiscum” (quod idem valet ac:<br />

Dominus magnifice fecit nobiscum); comparativus, qui positivo addita vocula “prae” vel<br />

“super” efficitur; item superlativus, qui significatur positivo et verbo “nimis” (i.e. valde);<br />

infinitivus finalis, e. g. Ps 96, 13: “quoniam venit iudicare terram”; vox ipsa “quoniam”, quae<br />

saepe est tantum particula affirmans, qua enuntiatum primarium inducitur.<br />

Pernota est difficultas pertinens ad usum temporum, qui, ut in <strong>Vulgata</strong> (et apud LXX<br />

Interpretes) invenitur, saepe nostrae cogitandi rationi obnititur. Servatum est perfectum<br />

(quamvis nonnullis tempus praesens aptius esse videretur), cum ei vis perfecti praesentis,<br />

quod dicitur, aut vis gnomica tribui poterat.<br />

Addendum est <strong>Vulgata</strong>e locutiones praepositionales (i. e. quae ex imitatione Hebraeorum e<br />

praepositione et nomine, loco unius praepositionis, constant), tunc solum mutatas esse, cum<br />

ad res inanimas referrentur, quod asperum quiddam sonarent, veluti “ante faciem venti” (i. e.<br />

ante ventum); quodsi de personis agebatur, non improbandus hic usus est visus.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 15<br />

Nec receptus est e <strong>Vulgata</strong> Hebraismus, ex quo in enuntiato relativo supervacaneum ponitur<br />

pronomen demonstrativum, e. g. Ps 68, 17: “Mons, in quo beneplacitum est Deo habitare in<br />

eo”.<br />

Liquet in locis, novam exhibentibus interpretationem, multum operae eo esse collatum, ut<br />

sive quoad vocabula, sive quoad syntaxin, sive quoad stilum ea cum <strong>Vulgata</strong> congrueret.<br />

Quemadmodum studiosi probe noverunt, in <strong>Vulgata</strong> haud raro contingit, ut idem verbum<br />

Hebraicum non uno modo, varietatis causa, reddatur Latine. Quem morem minus secuti,<br />

annisi sumus, ut constans esset eiusdem verbi Hebraici Latina interpretatio, non ita tamen, ut<br />

ea re quasi lege devinciremur.<br />

3) Est denique memorandum in vertendis et eligendis vocabulis Latinis rationem, ut patet,<br />

accurate ductam esse locorum ac textuum parallelorum atque etiam figurarum poeticarum,<br />

maxime chiasmi, e. g.:<br />

Ps 5, 10-11. Versus chiasmi in modum sunt dispositi: 10a-11b; 10-11a.<br />

Quod attinet ad Ps 5, 10, cfr. Eccli 12, 15.<br />

Ps 7, 13a, cfr. Dt 32, 41.<br />

Ps 24, 4b: 4c. Animadverte parallelismum, qui refertur ad Ex 20, 7 (bis); Dt 5, 11.<br />

Ps 41, 10b, cfr. Io 13, 18.<br />

Ps 45, 14b. Ita est in Itala.<br />

Ps 45, 5a, cfr. 2 Reg 9, 18.<br />

Ps 64, 7b, cfr. Ps 5, 10.<br />

Ps 115, 17, cfr. Ps 94, 17, ad verbum ‘silentii’ quod attinet.<br />

Ps 116, 11, ubi scriptum est ‘trepidatione’, cfr. Ps 31, 23.<br />

Ps 132, 17-18. Animadverte chiasmum: 17a-18b; 17b–18a.<br />

Ps 148, 8. Verba chiasmi in modum sunt collocata, ita ut eorum vis et momentum<br />

appareant: ignis, grando || nix, fumus. Vox Hebraica qîtôr reddita est verbo ‘fumi’,<br />

quod, propter parallelismum, congruit cum igne, eo vel magis quod ipsum verbum<br />

eiusque etymon in lingua Hebraica (cfr. Gn 19, 28) et in ceteris sermonibus Semiticis<br />

numquam vim habent ‘nebulae’, sed solum ‘fumi’, ex igne vel ture exorti.<br />

Textus libri ECCLESIASTICI, seu SIRACIDIS, praeter versionem Veteris Latinae,<br />

tribus quoque his praecipuis, quae sequuntur, formis ad nos pervenit:<br />

a) Graeca prior (Gr I = textus codicum maiusculorum, qui brevior est); Graeca altera<br />

(Gr II = textus codicum minusculorum, qui amplior est);<br />

b) Hebraica (H = fragmenta maiora Genizae Memphidis; fragmenta minora Qumran<br />

et Masada; testimonia, quae apud auctores Iudaicos inveniuntur);<br />

c) Syriaca (Syr), quae translatio est e textu Hebraico ac, praeter Veterem Latinam,<br />

maiore auctoritate gaudet quam ceterae antiquae versiones.<br />

Nulla autem ex dictis formis directe a primigenio textu procedit; immo nec H nec Syr integre<br />

ad nos pervenerunt. Propterea nulla ex ipsis prae ceteris magis valere aut eminentiore<br />

auctoritate pollere, sed unaquaeque seorsim exstare atque per se ipsa solum modo<br />

expendenda esse videtur.<br />

Quibus omnibus spectatis, consequitur ut minime effici possit – nec fieri umquam poterat –<br />

quaelibet textus primigenii critica instauratio. Hoc unum igitur faciendum putavimus:<br />

Latinam (La) scilicet versionem suscipere quasi normam, seu quasi textum sui iuris, eamque<br />

recognoscere iuxta quidem principia pro <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> decreta, absque tamen necessitate eam


16 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

plane accommodandi ad formam sive textus Graeci (I vel II) sive textus Hebraici, cum<br />

discrepantiae inter La et Gr vel H, quae identidem occurrunt, habendae sint variae lectiones<br />

alicuius saltem auctoritatis, non vero simpliciter mendosae lectiones, quae sint corrigendae.<br />

Atqui hoc praesertim curavimus, ut scilicet:<br />

a) cum versus quidam in La tantum invenirentur, vel praesertim ex Gr II viderentur<br />

derivati, iidem signarentur respective nota La, vel Gr II, sequente numero capitis et<br />

versus;<br />

b) cum duplicationes quaedam evidentes repetitiones aliorum versiculorum vel<br />

pericoparum evasissent, ipsae simpliciter delerentur;<br />

c) cum autem de duplicationibus verborum ageretur, i. e. cum terminus quidam textus<br />

Graeci (Gr) vel textus Hebraici (H) duobus aut pluribus synonymis expressus<br />

videretur, tunc, pro certo non semper habentes simpliciorem formam Gr vel H<br />

primigeniam esse, servandam mallemus formam La, nisi forte sensus ipse aut alia<br />

evidentiae causa emendationem exigeret vel suaderet;<br />

d) deinde cum La corrupta clare videretur ex falsa lectione vel ex detorto sensu eaque<br />

corrigi posset adiuvante Gr aut H vel etiam eiusdem La opportune codices<br />

comparando, tunc emendatio fieret;<br />

e) item denique, cum La obscuritate laboraret sensumque prorsum deteriorem quam<br />

Gr vel H vel Syr offerret.<br />

Ad nomina Dei quod attinet – Deus, Dominus, Altissimus, Sanctus, Excelsus – quae ne in<br />

aliis quidem libris LXX Interpretum constanter ad verbum redduntur ex originali Masoretico,<br />

ea servavimus, nonnulla facta exceptione, sicut in La tradita sunt.<br />

Ad rationem criticam textus quod pertinet, in libris PROPHETARUM peculiares notae<br />

habentur, quarum quaedam omnibus plus minusve sunt communes (ut, verbi gratia, propensio<br />

illa quae propria videtur esse vetustiorum Christianarum versionum, qua messianice textum<br />

interpretandi amplificatur via), aliae vero uniuscuiusque libri sunt propriae (ut, verbi gratia,<br />

exsistentia, interdum frequentior, locorum corruptorum in textu primigenio vel in<br />

versionibus: quod quidem praesertim patet in ultimis capitibus libri Ezechielis et apud aliquos<br />

Prophetarum minorum, apud scilicet Osee, Michaeam, Habacuc, Zachariam).<br />

Ad hanc recognitionem conficiendam liquet in promptu fuisse, tamquam fundamentum,<br />

textum primigenium (= TM) et <strong>Vulgata</strong>m versionem (= Vg); sed etiam ad Septuaginta<br />

Interpretum versionem (= Gr) admodum spectatum est pro antiquitate eiusque acceptione<br />

apud Christianos sermonis Graeci necnon pro auctoritate, quam habuit in aliis conficiendis<br />

translationibus; eadem tamen, ad Prophetas, praesertim Isaiam, quod attinet, nimiam<br />

libertatem nonnumquam ostendit. Perpensae quoque et adhibitae sunt versiones Aramaica,<br />

seu quam vocant Targum (= Targ), Syriaca (= Syr), Aquilae (= Aq), Symmachi (= Sym) et<br />

Theodotionis (Theod), et aliae (ut “Quinta” in Mich 5, 6 et Hexaplorum transcriptio in Is 26,<br />

3). Praeterea fieri non potuit, ut, copiosis ad textum criticis notis spectatis, sancti Hieronymi<br />

commentarii praeterirentur. Denique in Epistula Ieremiae seu Baruch 6 – iuxta quidem non<br />

paucos doctos viros – accepta est emendatio (v. 71), cuius vis ex alicuius Semitici (Hebraici)<br />

exemplaris coniectura desumenda videtur.<br />

Ex Deserti Iudae codicibus perpauca deduci possunt; copiosa enim fragmenta librorum<br />

propheticorum eorumque commentariorum aliqua tantum vocabula plerumque referunt, nec


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 17<br />

eadem semper certa fide leguntur. Commentarius, seu Pesher (= 1QpHab), in primum et<br />

secundum caput libri Habacuc usui fuit in Hab 1, 11.17; 2, 5.6.16. Aliter res se habet quoad<br />

librum Isaiae, qui in duobus codicibus reperitur, quorum unus integer est (= 1QIsa), alter<br />

autem mutilus (= 1QIsb). Nam haec pretiosa testimonia, sive per se ipsa sive in aliquo innixa<br />

ex antiquis versionibus, effecerunt ut nonnullarum lectionum certior – quod in bona spe esse<br />

videtur – restitutio haberetur quam lectionum, quae in TM traditae sunt (cfr. Is 11, 6; 14, 30;<br />

21, 8; 23, 10; 29, 5; 33, 8; 37, 20. 25. 27; 40, 17; 48, 11; 49; 17; 53, 9. 11); et in quibusdam<br />

locis 1Qisa cum omnibus fere antiquis lectionibus concinit (cfr. Is 16, 4; 18, 7; 19, 18; 21, 9;<br />

etc.).<br />

Si quis praecipuarum suetarumque <strong>Vulgata</strong>e editionum quandam inter se collationem statuere<br />

conetur, ad hanc conclusionem facile perveniet: variationes quidem in MACCABAEORUM<br />

libris frequentes sunt – fortasse frequentiores – perpaucum tamen novi reapse invenitur.<br />

Sanctus Hieronymus nec in Latinum sermonem vertendos Maccabaeorum libros ipse curavit<br />

nec ullam eorum translationem recognovit aut emendavit. Is enimvero de rebus, quae in<br />

iisdem libris continentur nonnumquam mentionem facit, hanc etiam adhibens locutionem in<br />

quodam loco: Hoc enim Scriptura commemorat; attamen ipsemet expresse confitetur se<br />

Maccabaeorum libros neglexisse: eorum enim nullum versiculum directe unquam protulit.<br />

Praeterea quod de libro primo affirmat, eius scilicet exstare textum primigenium Hebraicum,<br />

hoc potius quam ex cognitione directa fortasse ex Origine coniecit; quam sententiam ea verba<br />

significare videntur, quae in “Prologo galeato “leguntur: Maccabaeorum primum librum,<br />

Hebraicum repperi.<br />

Verumtamen textus a <strong>Vulgata</strong> et inter se discordes iam pridem cognoscebantur; exinde plures<br />

vetustiores Latinas versiones exstitisse putabatur. Nunc autem, praesertim post a Donatiano<br />

De Bruyne edita studia, illa certior esse videtur opinio, quae unam defendit fuisse versionem,<br />

eamque ad nos per plurimas recensiones pervenisse. Ex quibus ob nonnullas peregrinas et<br />

aberrantes lectiones non parum stuporis in mentem ingerit recensio Bononiensis (= B)<br />

itemque <strong>Vulgata</strong>. In hac igitur perficienda recognitione, quotiescumque <strong>Vulgata</strong> versio vel<br />

nimio arbitrio Graecum textum interpretari vel omnino ab eodem differre videbatur, tunc<br />

emendatio plerumque est confecta verbis et pericopis ex ceteris recensionibus desumptis,<br />

praesertim Lugdunensi (= L) et Ambrosiana (= P). Denique ad emendationes definiendas<br />

Graecus textus adhibitus est, quem critice paraverunt et in lucem ediderunt Vernerius Kappler<br />

et Robertus Hanhart (Gottingae 1959/1967); in dubiis tamen quibusdam exsolvendis non<br />

parum etiam profuit editio Alfredi Rahlfs (Stutgardiae 1962).<br />

Novum Testamentum<br />

EVANGELIORUM editioni propositum est, ut versio Latina <strong>Vulgata</strong>e, quae dicitur,<br />

Scripturae Sacrae ad textum Graecum, ut hodie critica arte est restitutus, quam maxime<br />

conformaretur. Quemadmodum olim s. Hieronymus, Damasi Papae mandato, Latinum<br />

Evangeliorum textum recognovit et emendavit secundum codices Graecos, qui essent<br />

antiquissimi ac dignissimi fide, ita nunc Pontificia Commissio pro <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> Sacrorum<br />

Bibliorum editione textum ab eodem s. Hieronymo retractatum, ad reperta artis textus critice<br />

pervidendi, quae nunc obtinet, accommodavit.<br />

Ut norma et archetypus sumptus est textus Graecus Novi Testamenti editus, inde ab anno<br />

1966 cura nonnullarum Societatum biblicarum, a Conrado Aland, M. Black, C. Martini, B.<br />

Metzger, A. Wickgren, qui nostris temporibus, communi consensione, summam habet<br />

auctoritatem.<br />

Ipse vero, qui recognitus est, textus Latinus continetur Bibliis Sacris iuxta <strong>Vulgata</strong>m<br />

Versionem estque anno 1969 a Sodalitate Biblica Virtembergensi, Stutgardiae sedem


18 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

habente, foras datus, adiuvantibus B. Fischer, I. Gribomont, H.F.D. Sparks, W. Thiele et R.<br />

Weber; qui auctores expetierunt atque conisi sunt, ut ipsum exemplum s. Hieronymi nobis<br />

praeberent.<br />

In quo recognoscendo ea servata est methodus, ut textus Latinus cum Graeco, ex criticae artis<br />

praeceptis certo vel saltem probabili, quam maxime concineret; qua in re eo progressi sumus,<br />

ut quantum fieri posset, locutiones Graecas ad verbum exprimeremus, earum veluti imaginem<br />

efficientes, atque normam s. Hieronymi excederemus, qui saepe emendationibus abstinuit, ne<br />

legentium animos turbaret; ait enim ipse: Ne multum (evangelia) a lectionis Latinae<br />

consuetudine discreparent, ita calamo imperavimus ut, his tantum quae sensum videbantur<br />

mutare correctis, reliqua manere pateremur ut fuerant (Praef. ad papam Damasum).<br />

Hoc autem modo conati sumus proprietates quoque, ad stilum cuiusque Evangelistae<br />

pertinentes, quam accuratissime exhibere atque nonnullas rationes sive historicas sive<br />

theologicas, quae in eodem textu inveniuntur, in sua luce collocare, non tamen peculiaria illa<br />

praecepta Latinitatis biblicae-christianae neglegentes, cuius indoles supra, ubi de Psalterio<br />

agitur, breviter est descripta.<br />

In quem sermonem Latinum, ut notum est, non pauci recepti sunt et inserti Semitismi, quos<br />

quidem veluti certum thesaurum verborum locutionumque servavimus, nisi obscuritatem<br />

ingererent (e. g. “filii sponsi”); item curae fuit, ut idiotismi et quae usum populi proprium<br />

redolerent, retinerentur; tamen particulae quod, quia, quibus tantummodo illud hoti<br />

Graecorum prorsus recitativum, ut aiunt, et supervacaneum redditur, expungerentur.<br />

In seligendis vero lectionibus, quae apud criticos in controversia versantur, editionem<br />

Conradi Aland eiusque sociorum sumus ex more secuti, si haec duo excipiuntur: cum enim<br />

lectio aliqua in textu Conradi Aland ut incerta (parenthesi interclusa), sed ut certa in <strong>Vulgata</strong><br />

editione occurrebat, accepta est lectio eiusdem <strong>Vulgata</strong>e (e. g. Mc 1, 1); cum vero codices<br />

<strong>Vulgata</strong>e lectionem quandam non exhibebant, quam tamen Conradus Aland eiusque socii in<br />

suam editionem ut possibilem vel probabilem (parenthesi interclusam) induxerant, <strong>Vulgata</strong>m<br />

secuti sumus (e. g. Mc 15, 12) eo consilio, ut huius indoles quasi magni ponderis testis, ad<br />

textum quod attinet, servaretur.<br />

Lectio vero Latina, quoties ab editione Conradi Aland discrepabat, in apparatu critico, quem<br />

vocant, posita est: a qua tamen norma defleximus in fine Evangelii secundum Marcum (16, 9-<br />

20), in loco quo de sudore sanguinis agitur (Lc 22, 43-44), in narratione de muliere adultera<br />

(Io 8, 1-11); in extrema tamen pagina annotatur locos eiusmodi a criticis in quaestionem esse<br />

vocatos. Ad eundem textum Latinum quod pertinet, propter stilum et ob practicas causas<br />

interdum adducti sumus ut locutionem quandam <strong>Vulgata</strong>e Xystinae-Clementinae, quae<br />

appellatur, diuturno usu probatam, locutioni editionis criticae Stutgardiensis praeferremus<br />

(veluti Mt 9, 38; Mc 4, 7; Lc 11, 28 etc.); item nonnullae lectiones propriae editionis<br />

Xystinae–Clementinae, in quibusdam codicibus propositae, sed editione sive Conradi Aland<br />

sive <strong>Vulgata</strong>e Stutgardiensis reiectae, in apparatum criticum ut notatione dignae sunt relatae<br />

(e. g. Mt 23, 14; Lc 9, 55–56).<br />

Quod ad nomina et scribendi attinet rationem, formam secuti sumus, quae esset usitatissima<br />

et nostra aetate potissimum vigeret.<br />

Legentes cum gaudio accipient sive editionem criticam textus Graeci Novi Testamenti a<br />

Conrado Aland eiusque sociis confectam, sive textum <strong>Vulgata</strong>e Stutgardiensis, sive<br />

retractationem criticam eiusdem, a Pontificia Commissione pro <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> Sacrorum<br />

Bibliorum editione peractam, opus fuisse socium idque oecumenicum virorum hac in re<br />

peritorum.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 19<br />

Ad ACTUS APOSTOLORUM quod attinet, dum Graecitas emendatiore forma peracta est,<br />

Latinitas versionis <strong>Vulgata</strong>e duriore stilo ab ignoto nobis auctore confecta est. Cuius libri<br />

cum textualis retractatio opera s. Hieronymi non haberetur, eo factus est recensionis labor<br />

magis necessarius et arduus.<br />

Ad hanc quoque recognitionem efficiendam, textum Graecum qui a C. Aland eiusque sociis<br />

critice apparatus est, tamquam archetypum sumpsimus; pro textu vero Latino princeps<br />

exemplar nobis fuit critica editio <strong>Vulgata</strong>e Stutgardiae anno 1969 prolata.<br />

EPISTULARUM tum S. PAULI tum CATHOLICARUM textus Latinus est prorsus eadem<br />

ratione ac via recognitus, quibus Evangelia; idque eo consilio ut cum exemplari Graeco,<br />

criticae artis ope statuto, quam maxime congrueret atque concineret.<br />

Cum tamen hanc N. T. partem, ut plerique docti censent nosque ipsi experti sumus, beatus<br />

Hieronymus non recensuerit – quae quidem est una e causis cur textus Epistularum N. T.<br />

alicubi obscurus et perplexus appareat – idcirco nobis textus Latinus Vulgatus satis<br />

corrigendus fuit, quem et emendavimus et immutavimus quoties aut critica ratio textus, aut<br />

philologia, aut exegesis poscerent.<br />

Qua in re simul ea studiosius considerata sunt, quae Latini codices et antiquorum scriptorum<br />

christianorum, in primisque Hieronymi commentationes tradiderunt, simul etiam iis scientiae<br />

subsidiis adhibitis, quae haec nostra intulit aetas; ut non solum emendationes criticae artis<br />

fundamento niterentur, sed etiam cum illa lingua ac genere dicendi apte cohaererent, quae<br />

antiquae Ecclesiae propria sunt.<br />

Textus Graecus libri APOCALYPSIS, ut compertum est, Hebraismis et soloecismis redundat;<br />

eius autem Latina versio, diligenter sane, licet mendose aliquando, peracta est, cum et<br />

elocutionem emendare et verborum flexionem efficere conaretur, ut primigenius textus in<br />

recto vividoque Latino sermone redderetur. Etiam huius libri cum textualis retractatio opera s.<br />

Hieronymi non haberetur, eo factus est recensionis labor magis necessarius et arduus.


20 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Vetus Testamentum


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 21<br />

Liber Genesis<br />

1<br />

1 In principio creavit Deus caelum et terram.<br />

2 Terra autem erat inanis et vacua, et tenebrae super faciem abyssi, et spiritus Dei ferebatur<br />

super aquas.<br />

3 Dixitque Deus: “Fiat lux”. Et facta est lux.<br />

4 Et vidit Deus lucem quod esset bona et divisit Deus lucem ac tenebras.<br />

5 Appellavitque Deus lucem Diem et tenebras Noctem. Factumque est vespere et mane, dies<br />

unus.<br />

6 Dixit quoque Deus: “Fiat firmamentum in medio aquarum et dividat aquas ab aquis”.<br />

7 Et fecit Deus firmamentum divisitque aquas, quae erant sub firmamento, ab his, quae erant<br />

super firmamentum. Et factum est ita.<br />

8 Vocavitque Deus firmamentum Caelum. Et factum est vespere et mane, dies secundus.<br />

9 Dixit vero Deus: “Congregentur aquae, quae sub caelo sunt, in locum unum, et appareat<br />

arida”. Factumque est ita.<br />

10 Et vocavit Deus aridam Terram congregationesque aquarum appellavit Maria. Et vidit<br />

Deus quod esset bonum.<br />

11 Et ait Deus: “Germinet terra herbam virentem et herbam facientem semen et lignum<br />

pomiferum faciens fructum iuxta genus suum, cuius semen in semetipso sit super terram”. Et<br />

factum est ita.<br />

12 Et protulit terra herbam virentem et herbam afferentem semen iuxta genus suum<br />

lignumque faciens fructum, qui habet in semetipso sementem secundum speciem suam. Et<br />

vidit Deus quod esset bonum.<br />

13 Et factum est vespere et mane, dies tertius.<br />

14 Dixit autem Deus: “Fiant luminaria in firmamento caeli, ut dividant diem ac noctem et sint<br />

in signa et tempora et dies et annos,<br />

15 ut luceant in firmamento caeli et illuminent terram. Et factum est ita.<br />

16 Fecitque Deus duo magna luminaria: luminare maius, ut praeesset diei, et luminare minus,<br />

ut praeesset nocti, et stellas.<br />

17 Et posuit eas Deus in firmamento caeli, ut lucerent super terram<br />

18 et praeessent diei ac nocti et dividerent lucem ac tenebras. Et vidit Deus quod esset<br />

bonum.<br />

19 Et factum est vespere et mane, dies quartus.<br />

20 Dixit etiam Deus: “Pullulent aquae reptile animae viventis, et volatile volet super terram<br />

sub firmamento caeli”.<br />

21 Creavitque Deus cete grandia et omnem animam viventem atque motabilem, quam<br />

pullulant aquae secundum species suas, et omne volatile secundum genus suum. Et vidit Deus<br />

quod esset bonum;<br />

22 benedixitque eis Deus dicens: “Crescite et multiplicamini et replete aquas maris, avesque<br />

multiplicentur super terram”.<br />

23 Et factum est vespere et mane, dies quintus.<br />

24 Dixit quoque Deus: “Producat terra animam viventem in genere suo, iumenta et reptilia et<br />

bestias terrae secundum species suas”. Factumque est ita.<br />

25 Et fecit Deus bestias terrae iuxta species suas et iumenta secundum species suas et omne<br />

reptile terrae in genere suo. Et vidit Deus quod esset bonum.<br />

26 Et ait Deus: “Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram; et praesint<br />

piscibus maris et volatilibus caeli et bestiis universaeque terrae omnique reptili, quod<br />

movetur in terra”.


22 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

27 Et creavit Deus hominem ad imaginem suam;<br />

ad imaginem Dei creavit illum;<br />

masculum et feminam creavit eos.<br />

28 Benedixitque illis Deus et ait illis Deus: “Crescite et multiplicamini et replete terram et<br />

subicite eam et dominamini piscibus maris et volatilibus caeli et universis animantibus, quae<br />

moventur super terram”.<br />

29 Dixitque Deus: “Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram et<br />

universa ligna, quae habent in semetipsis fructum ligni portantem sementem, ut sint vobis in<br />

escam<br />

30 et cunctis animantibus terrae omnique volucri caeli et universis, quae moventur in terra et<br />

in quibus est anima vivens, omnem herbam virentem ad vescendum”. Et factum est ita.<br />

31 Viditque Deus cuncta, quae fecit, et ecce erant valde bona. Et factum est vespere et mane,<br />

dies sextus.<br />

2<br />

1 Igitur perfecti sunt caeli et terra et omnis exercitus eorum.<br />

2 Complevitque Deus die septimo opus suum, quod fecerat, et requievit die septimo ab<br />

universo opere, quod patrarat.<br />

3 Et benedixit Deus diei septimo et sanctificavit illum, quia in ipso requieverat ab omni opere<br />

suo, quod creavit Deus, ut faceret.<br />

4 Istae sunt generationes caeli et terrae, quando creata sunt.<br />

In die quo fecit Dominus Deus terram et caelum -<br />

5 omne virgultum agri, antequam oriretur in terra, omnisque herba regionis, priusquam<br />

germinaret; non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat, qui operaretur<br />

humum,<br />

6 sed fons ascendebat e terra irrigans universam superficiem terrae -<br />

7 tunc formavit Dominus Deus hominem pulverem de humo et inspiravit in nares eius<br />

spiraculum vitae, et factus est homo in animam viventem.<br />

8 Et plantavit Dominus Deus paradisum in Eden ad orientem, in quo posuit hominem, quem<br />

formaverat.<br />

9 Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu et ad vescendum suave,<br />

lignum etiam vitae in medio paradisi lignumque scientiae boni et mali.<br />

10 Et fluvius egrediebatur ex Eden ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quattuor<br />

capita. 11 Nomen uni Phison: ipse est, qui circuit omnem terram Hevila, ubi est aurum;<br />

12 et aurum terrae illius optimum est; ibi invenitur bdellium et lapis onychinus.<br />

13 Et nomen fluvio secundo Geon: ipse est, qui circuit omnem terram Aethiopiae.<br />

14 Nomen vero fluminis tertii Tigris: ipse vadit ad orientem Assyriae. Fluvius autem quartus<br />

ipse est Euphrates.<br />

15 Tulit ergo Dominus Deus hominem et posuit eum in paradiso Eden, ut operaretur et<br />

custodiret illum;<br />

16 praecepitque Dominus Deus homini dicens: “Ex omni ligno paradisi comede;<br />

17 de ligno autem scientiae boni et mali ne comedas; in quocumque enim die comederis ex<br />

eo, morte morieris”.<br />

18 Dixit quoque Dominus Deus: “Non est bonum esse hominem solum; faciam ei adiutorium<br />

simile sui”.<br />

19 Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus agri et universis volatilibus<br />

caeli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea; omne enim, quod vocavit Adam animae<br />

viventis, ipsum est nomen eius.<br />

20 Appellavitque Adam nominibus suis cuncta pecora et universa volatilia caeli et omnes<br />

bestias agri; Adae vero non inveniebatur adiutor similis eius.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 23<br />

21 Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam. Cumque obdormisset, tulit unam de costis<br />

eius et replevit carnem pro ea;<br />

22 et aedificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem et adduxit eam<br />

ad Adam.<br />

23 Dixitque Adam:<br />

“Haec nunc os ex ossibus meis<br />

et caro de carne mea!<br />

Haec vocabitur Virago,<br />

quoniam de viro sumpta est haec”.<br />

24 Quam ob rem relinquet vir patrem suum et matrem et adhaerebit uxori suae; et erunt in<br />

carnem unam.<br />

25 Erant autem uterque nudi, Adam scilicet et uxor eius, et non erubescebant.<br />

3<br />

1 Et serpens erat callidior cunctis animantibus agri, quae fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad<br />

mulierem: “Verene praecepit vobis Deus, ut non comederetis de omni ligno paradisi?”.<br />

2 Cui respondit mulier: “De fructu lignorum, quae sunt in paradiso, vescimur;<br />

3 de fructu vero ligni, quod est in medio paradisi, praecepit nobis Deus, ne comederemus et<br />

ne tangeremus illud, ne moriamur”.<br />

4 Dixit autem serpens ad mulierem: “Nequaquam morte moriemini!<br />

5 Scit enim Deus quod in quocumque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, et eritis<br />

sicut Deus scientes bonum et malum”.<br />

6 Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum et pulchrum oculis et<br />

desiderabile esset lignum ad intellegendum; et tulit de fructu illius et comedit deditque etiam<br />

viro suo secum, qui comedit.<br />

7 Et aperti sunt oculi amborum. Cumque cognovissent esse se nudos, consuerunt folia ficus et<br />

fecerunt sibi perizomata.<br />

8 Et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso ad auram post meridiem,<br />

abscondit se Adam et uxor eius a facie Domini Dei in medio ligni paradisi.<br />

9 Vocavitque Dominus Deus Adam et dixit ei: “Ubi es?”.<br />

10 Qui ait: “Vocem tuam audivi in paradiso et timui eo quod nudus essem et abscondi me”.<br />

11 Cui dixit: “Quis enim indicavit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno, de quo tibi<br />

praeceperam, ne comederes, comedisti?”.<br />

12 Dixitque Adam: “Mulier, quam dedisti sociam mihi, ipsa dedit mihi de ligno, et comedi”.<br />

13 Et dixit Dominus Deus ad mulierem: “Quid hoc fecisti?”. Quae respondit: “Serpens<br />

decepit me, et comedi”.<br />

14 Et ait Dominus Deus ad serpentem:<br />

“Quia fecisti hoc, maledictus es<br />

inter omnia pecora<br />

et omnes bestias agri!<br />

Super pectus tuum gradieris<br />

et pulverem comedes cunctis<br />

diebus vitae tuae.<br />

15 Inimicitias ponam inter te et mulierem<br />

et semen tuum et semen illius;<br />

ipsum conteret caput tuum,<br />

et tu conteres calcaneum eius”.<br />

16 Mulieri dixit:<br />

“Multiplicabo aerumnas tuas<br />

et conceptus tuos:


24 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

in dolore paries filios,<br />

et ad virum tuum erit appetitus tuus,<br />

ipse autem dominabitur tui”.<br />

17 Adae vero dixit: “Quia audisti vocem uxoris tuae et comedisti de ligno, ex quo<br />

praeceperam tibi, ne comederes,<br />

maledicta humus propter te!<br />

In laboribus comedes ex ea<br />

cunctis diebus vitae tuae.<br />

18 Spinas et tribulos germinabit tibi,<br />

et comedes herbas terrae;<br />

19 in sudore vultus tui vesceris pane,<br />

donec revertaris ad humum,<br />

de qua sumptus es,<br />

quia pulvis es et in pulverem reverteris”.<br />

20 Et vocavit Adam nomen uxoris suae Eva, eo quod mater esset cunctorum viventium.<br />

21 Fecit quoque Dominus Deus Adae et uxori eius tunicas pelliceas et induit eos.<br />

22 Et ait Dominus Deus: “Ecce homo factus est quasi unus ex nobis, ut sciat bonum et<br />

malum; nunc ergo, ne mittat manum suam et sumat etiam de ligno vitae et comedat et vivat in<br />

aeternum!”.<br />

23 Emisit eum Dominus Deus de paradiso Eden, ut operaretur humum, de qua sumptus est.<br />

24 Eiecitque hominem et collocavit ad orientem paradisi Eden cherubim et flammeum<br />

gladium atque versatilem ad custodiendam viam ligni vitae.<br />

4<br />

1 Adam vero cognovit Evam uxo rem suam, quae concepit et peperit Cain dicens: “Acquisivi<br />

virum per Dominum”.<br />

2 Rursusque peperit fratrem eius Abel. Et fuit Abel pastor ovium et Cain agricola.<br />

3 Factum est autem post aliquot dies ut offerret Cain de fructibus agri munus Domino.<br />

4 Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui et de adipibus eorum. Et respexit Dominus<br />

ad Abel et ad munus eius,<br />

5 ad Cain vero et ad munus illius non respexit. Iratusque est Cain vehementer, et concidit<br />

vultus eius.<br />

6 Dixitque Dominus ad eum: “Quare iratus es, et cur concidit facies tua?<br />

7 Nonne si bene egeris, vultum attolles? Sin autem male, in foribus peccatum insidiabitur, et<br />

ad te erit appetitus eius, tu autem dominaberis illius”.<br />

8 Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: “Egrediamur foras”. Cumque essent in agro,<br />

consurrexit Cain adversus Abel fratrem suum et interfecit eum.<br />

9 Et ait Dominus ad Cain: “Ubi est Abel frater tuus?”. Qui respondit: “Nescio. Num custos<br />

fratris mei sum ego?”.<br />

10 Dixitque ad eum: “Quid fecisti? Vox sanguinis fratris tui clamat ad me de agro.<br />

11 Nunc igitur maledictus eris procul ab agro, qui aperuit os suum et suscepit sanguinem<br />

fratris tui de manu tua!<br />

12 Cum operatus fueris eum, amplius non dabit tibi fructus suos; vagus et profugus eris super<br />

terram”.<br />

13 Dixitque Cain ad Dominum: “Maior est poena mea quam ut portem eam.<br />

14 Ecce eicis me hodie a facie agri, et a facie tua abscondar et ero vagus et profugus in terra;<br />

omnis igitur, qui invenerit me, occidet me”.<br />

15 Dixitque ei Dominus: “Nequaquam ita fiet, sed omnis qui occiderit Cain, septuplum<br />

punietur!”. Posuitque Dominus Cain signum, ut non eum interficeret omnis qui invenisset<br />

eum.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 25<br />

16 Egressusque Cain a facie Domini habitavit in terra Nod ad orientalem plagam Eden.<br />

17 Cognovit autem Cain uxorem suam, quae concepit et peperit Henoch. Et aedificavit<br />

civitatem vocavitque nomen eius ex nomine filii sui Henoch.<br />

18 Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviael, et Maviael genuit Mathusael, et<br />

Mathusael genuit Lamech.<br />

19 Qui accepit uxores duas: nomen uni Ada et nomen alteri Sella.<br />

20 Genuitque Ada Iabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis atque pastorum.<br />

21 Et nomen fratris eius Iubal; ipse fuit pater omnium canentium cithara et organo.<br />

22 Sella quoque genuit Tubalcain, qui fuit malleator et faber in cuncta opera aeris et ferri.<br />

Soror vero Tubalcain Noema.<br />

23 Dixitque Lamech uxoribus suis:<br />

“Ada et Sella, audite vocem meam; uxores Lamech, auscultate sermonem meum:<br />

occidi virum pro vulnere meo<br />

et adulescentulum pro livore meo;<br />

24 septuplum ultio dabitur de Cain, de Lamech vero septuagies septies”.<br />

25 Cognovit quoque Adam uxorem suam, et peperit filium vocavitque nomen eius Seth<br />

dicens: “Posuit mihi Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain”.<br />

26 Sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos. Tunc coeperunt invocare nomen Domini.<br />

5<br />

1 Hic est liber generationis Adam. In die qua creavit Deus homi nem, ad similitudinem Dei<br />

fecit illum.<br />

2 Masculum et feminam creavit eos et benedixit illis; et vocavit nomen eorum Adam in die,<br />

quo creati sunt.<br />

3 Vixit autem Adam centum triginta annis et genuit ad similitudinem et imaginem suam<br />

vocavitque nomen eius Seth.<br />

4 Et facti sunt dies Adam, postquam genuit Seth, octingenti anni, genuitque filios et filias.<br />

5 Et factum est omne tempus, quod vixit Adam, anni nongenti triginta, et mortuus est.<br />

6 Vixit quoque Seth centum quinque annos et genuit Enos.<br />

7 Vixitque Seth, postquam genuit Enos, octingentis septem annis genuitque filios et filias.<br />

8 Et facti sunt omnes dies Seth nongentorum duodecim annorum, et mortuus est.<br />

9 Vixit vero Enos nonaginta annis et genuit Cainan.<br />

10 Et vixit Enos, postquam genuit Cainan, octingentis quindecim annis et genuit filios et<br />

filias.<br />

11 Factique sunt omnes dies Enos nongentorum quinque annorum, et mortuus est.<br />

12 Vixit quoque Cainan septuaginta annis et genuit Malaleel.<br />

13 Et vixit Cainan, postquam genuit Malaleel, octingentos quadraginta annos genuitque filios<br />

et filias.<br />

14 Et facti sunt omnes dies Cainan nongenti decem anni, et mortuus est.<br />

15 Vixit autem Malaleel sexaginta quinque annos et genuit Iared.<br />

16 Et vixit Malaleel, postquam genuit Iared, octingentis triginta annis et genuit filios et filias.<br />

17 Et facti sunt omnes dies Malaleel octingenti nonaginta quinque anni, et mortuus est.<br />

18 Vixitque Iared centum sexaginta duobus annis et genuit Henoch.<br />

19 Et vixit Iared, postquam genuit Henoch, octingentos annos et genuit filios et filias.<br />

20 Et facti sunt omnes dies Iared nongenti sexaginta duo anni, et mortuus est.<br />

21 Porro Henoch vixit sexaginta quinque annis et genuit Mathusalam.<br />

22 Et ambulavit Henoch cum Deo, postquam genuit Mathusalam, trecentis annis et genuit<br />

filios et filias.<br />

23 Et facti sunt omnes dies Henoch trecenti sexaginta quinque anni,<br />

24 ambulavitque cum Deo et non apparuit, quia tulit eum Deus.


26 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

25 Vixit quoque Mathusala centum octoginta septem annos et genuit Lamech.<br />

26 Et vixit Mathusala, postquam genuit Lamech, septingentos octoginta duos annos et genuit<br />

filios et filias.<br />

27 Et facti sunt omnes dies Mathusalae nongenti sexaginta novem anni, et mortuus est.<br />

28 Vixit autem Lamech centum octoginta duobus annis et genuit filium<br />

29 vocavitque nomen eius Noe dicens: “Iste consolabitur nos ab operibus nostris et labore<br />

manuum nostrarum in agro, cui maledixit Dominus”.<br />

30 Vixitque Lamech, postquam genuit Noe, quingentos nonaginta quinque annos et genuit<br />

filios et filias.<br />

31 Et facti sunt omnes dies Lamech septingenti septuaginta septem anni, et mortuus est.<br />

32 Noe vero, cum quingentorum esset annorum, genuit Sem, Cham et Iapheth.<br />

6<br />

1 Cumque coepissent homines multiplicari super terram et fi lias procreassent,<br />

2 videntes filii Dei filias hominum quod essent pulchrae, acceperunt sibi uxores ex omnibus,<br />

quas elegerant.<br />

3 Dixitque Deus: “Non permanebit spiritus meus in homine in aeternum, quia caro est;<br />

eruntque dies illius centum viginti annorum”.<br />

4 Gigantes erant super terram in diebus illis et etiam postquam ingressi sunt filii Dei ad filias<br />

hominum, illaeque eis genuerunt: isti sunt potentes a saeculo viri famosi.<br />

5 Videns autem Dominus quod multa malitia hominum esset in terra, et cuncta cogitatio<br />

cordis eorum non intenta esset nisi ad malum omni tempore,<br />

6 paenituit Dominum quod hominem fecisset in terra. Et tactus dolore cordis intrinsecus:<br />

7 “Delebo, inquit, hominem, quem creavi, a facie terrae, ab homine usque ad pecus, usque ad<br />

reptile et usque ad volucres caeli; paenitet enim me fecisse eos”.<br />

8 Noe vero invenit gratiam coram Domino.<br />

9 Hae sunt generationes Noe: Noe vir iustus atque perfectus fuit in generatione sua; cum Deo<br />

ambulavit.<br />

10 Et genuit tres filios: Sem, Cham et Iapheth.<br />

11 Corrupta est autem terra coram Deo et repleta est iniquitate.<br />

12 Cumque vidisset Deus terram esse corruptam - omnis quippe caro corruperat viam suam<br />

super terram -<br />

13 dixit ad Noe: “Finis universae carnis venit coram me; repleta est enim terra iniquitate a<br />

facie eorum, et ecce ego disperdam eos de terra.<br />

14 Fac tibi arcam de lignis cupressinis; mansiunculas in arca facies et bitumine linies eam<br />

intrinsecus et extrinsecus.<br />

15 Et sic facies eam: trecentorum cubitorum erit longitudo arcae, quinquaginta cubitorum<br />

latitudo et triginta cubitorum altitudo illius.<br />

16 Fenestram in arca facies et cubito consummabis summitatem eius. Ostium autem arcae<br />

pones ex latere; tabulatum inferius, medium et superius facies in ea.<br />

17 Ecce ego adducam diluvii aquas super terram, ut interficiam omnem carnem, in qua<br />

spiritus vitae est subter caelum: universa, quae in terra sunt, consumentur.<br />

18 Ponamque foedus meum tecum; et ingredieris arcam tu et filii tui, uxor tua et uxores<br />

filiorum tuorum tecum.<br />

19 Et ex cunctis animantibus universae carnis bina induces in arcam, ut vivant tecum,<br />

masculini sexus et feminini.<br />

20 De volucribus iuxta genus suum et de iumentis in genere suo et ex omni reptili terrae<br />

secundum genus suum: bina de omnibus ingredientur ad te, ut possint vivere.<br />

21 Tu autem tolle tecum ex omnibus escis, quae mandi possunt, et comportabis apud te; et<br />

erunt tam tibi quam illis in cibum”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 27<br />

22 Fecit ergo Noe omnia, quae praeceperat illi Deus; sic fecit.<br />

7<br />

1 Dixitque Dominus ad Noe: “Ingredere tu et omnis domus tua arcam; te enim vidi iustum<br />

coram me in generatione hac.<br />

2 Ex omnibus pecoribus mundis tolle septena septena, masculum et feminam; de pecoribus<br />

vero non mundis duo duo, masculum et feminam.<br />

3 Sed et de volatilibus caeli septena septena, masculum et feminam, ut salvetur semen super<br />

faciem universae terrae.<br />

4 Adhuc enim et post dies septem ego pluam super terram quadraginta diebus et quadraginta<br />

noctibus et delebo omnem substantiam, quam feci, de superficie terrae”.<br />

5 Fecit ergo Noe omnia, quae mandaverat ei Dominus.<br />

6 Eratque Noe sescentorum annorum, quando diluvii aquae inundaverunt super terram.<br />

7 Et ingressus est Noe et filii eius, uxor eius et uxores filiorum eius cum eo in arcam propter<br />

aquas diluvii.<br />

8 De pecoribus mundis et immundis et de volucribus et ex omni, quod movetur super terram,<br />

9 duo et duo ingressa sunt ad Noe in arcam, masculus et femina, sicut praeceperat Deus Noe.<br />

10 Cumque transissent septem dies, aquae diluvii inundaverunt super terram.<br />

11 Anno sescentesimo vitae Noe, mense secundo, septimo decimo die mensis rupti sunt<br />

omnes fontes abyssi magnae, et cataractae caeli apertae sunt;<br />

12 et facta est pluvia super terram quadraginta diebus et quadraginta noctibus.<br />

13 In articulo diei illius ingressus est Noe et Sem et Cham et Iapheth filii eius, uxor illius et<br />

tres uxores filiorum eius cum eis in arcam.<br />

14 Ipsi et omne animal secundum genus suum, universaque iumenta in genere suo, et omne<br />

reptile, quod movetur super terram in genere suo, cunctumque volatile secundum genus<br />

suum, universae aves omnesque volucres<br />

15 ingressae sunt ad Noe in arcam, bina et bina ex omni carne, in qua erat spiritus vitae.<br />

16 Et quae ingressa sunt, masculus et femina ex omni carne introierunt, sicut praeceperat ei<br />

Deus; et inclusit eum Dominus de foris.<br />

17 Factumque est diluvium quadraginta diebus super terram, et multiplicatae sunt aquae et<br />

elevaverunt arcam in sublime a terra.<br />

18 Vehementer enim inundaverunt et omnia repleverunt in superficie terrae; porro arca<br />

ferebatur super aquas.<br />

19 Et aquae praevaluerunt nimis super terram, opertique sunt omnes montes excelsi sub<br />

universo caelo.<br />

20 Quindecim cubitis altior fuit aqua super montes, quos operuerat.<br />

21 Consumptaque est omnis caro, quae movebatur super terram, volucrum, pecorum,<br />

bestiarum omniumque reptilium, quae reptant super terram, et universi homines:<br />

22 cuncta, in quibus spiraculum vitae in terra, mortua sunt.<br />

23 Et delevit omnem substantiam, quae erat super terram, ab homine usque ad pecus, usque<br />

ad reptile et usque ad volucres caeli; et deleta sunt de terra. Remansit autem solus Noe et qui<br />

cum eo erant in arca.<br />

24 Obtinueruntque aquae terram centum quinquaginta diebus.<br />

8<br />

1 Recordatus autem Deus Noe cunctorumque animantium et omnium iumentorum, quae erant<br />

cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutae sunt aquae.<br />

2 Et clausi sunt fontes abyssi et cataractae caeli, et prohibitae sunt pluviae de caelo.


28 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

3 Reversaeque sunt aquae de terra euntes et redeuntes et coeperunt minui post centum<br />

quinquaginta dies.<br />

4 Requievitque arca mense septimo, decima septima die mensis super montes Ararat.<br />

5 At vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem; decimo enim mense,<br />

prima die mensis, apparuerunt cacumina montium.<br />

6 Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noe fenestram arcae, quam fecerat, dimisit<br />

corvum;<br />

7 qui egrediebatur exiens et rediens, donec siccarentur aquae super terram.<br />

8 Emisit quoque columbam a se, ut videret si iam cessassent aquae super faciem terrae.<br />

9 Quae, cum non invenisset, ubi requiesceret pes eius, reversa est ad eum in arcam; aquae<br />

enim erant super universam terram. Extenditque manum et apprehensam intulit in arcam.<br />

10 Exspectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca.<br />

11 At illa venit ad eum ad vesperam portans ramum olivae virentibus foliis in ore suo.<br />

Intellexit ergo Noe quod cessassent aquae super terram.<br />

12 Exspectavitque nihilominus septem alios dies; et emisit columbam, quae non est reversa<br />

ultra ad eum.<br />

13 Igitur sescentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, siccatae sunt aquae super<br />

terram; et aperiens Noe tectum arcae, et ecce aspexit viditque quod exsiccata erat superficies<br />

terrae.<br />

14 Mense secundo, septima et vicesima die mensis, arefacta est terra.<br />

15 Locutus est autem Deus ad Noe dicens:<br />

16 “Egredere de arca tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum.<br />

17 Cuncta animantia, quae sunt apud te ex omni carne, tam in volatilibus quam in pecoribus<br />

et in universis reptilibus, quae reptant super terram, educ tecum, ut pullulent super terram et<br />

crescant et multiplicentur super eam”.<br />

18 Egressus est ergo Noe et filii eius, uxor illius et uxores filiorum eius cum eo.<br />

19 Sed et omnia animantia, iumenta, volatilia et reptilia, quae reptant super terram, secundum<br />

genus suum egressa sunt de arca.<br />

20 Aedificavit autem Noe altare Domino; et tollens de cunctis pecoribus mundis et volucribus<br />

mundis obtulit holocausta super altare.<br />

21 Odoratusque est Dominus odorem suavitatis et locutus est Dominus ad cor suum:<br />

“Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines, quia cogitatio humani cordis in malum<br />

prona est ab adulescentia sua. Non igitur ultra percutiam omnem animam viventem, sicut<br />

feci.<br />

22 Cunctis diebus terrae, sementis et messis, frigus et aestus, aestas et hiems, dies et nox non<br />

requiescent”.<br />

9<br />

1 Benedixitque Deus Noe et filiis eius et dixit ad eos: “Crescite et multiplicamini et implete<br />

terram.<br />

2 Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terrae et super omnes volucres caeli cum<br />

universis, quae moventur super terram; omnes pisces maris manui vestrae traditi sunt.<br />

3 Omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum; quasi holera virentia tradidi vobis omnia,<br />

4 excepto quod carnem cum anima, quae est in sanguine, non comedetis.<br />

5 Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum; et de manu<br />

hominis, de manu viri fratris eius requiram animam hominis.<br />

6 Quicumque effuderit humanum sanguinem,<br />

per hominem fundetur sanguis illius;<br />

ad imaginem quippe Dei<br />

factus est homo.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 29<br />

7 Vos autem crescite et multiplicamini et pullulate super terram et dominamini ei”.<br />

8 Haec quoque dixit Deus ad Noe et ad filios eius cum eo:<br />

9 “Ecce ego statuam pactum meum vobiscum et cum semine vestro post vos<br />

10 et ad omnem animam viventem, quae est vobiscum tam in volucribus quam in iumentis et<br />

in omnibus bestiis terrae, quae sunt vobiscum, cunctis, quae egressa sunt de arca, universis<br />

bestiis terrae.<br />

11 Statuam pactum meum vobiscum; et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis<br />

diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram”.<br />

12 Dixitque Deus: “Hoc signum foederis, quod do inter me et vos et ad omnem animam<br />

viventem, quae est vobiscum, in generationes sempiternas:<br />

13 arcum meum ponam in nubibus, et erit signum foederis inter me et inter terram.<br />

14 Cumque obduxero nubibus caelum, apparebit arcus meus in nubibus,<br />

15 et recordabor foederis mei vobiscum et cum omni anima vivente, quae carnem vegetat; et<br />

non erunt ultra aquae diluvii ad delendum universam carnem.<br />

16 Eritque arcus in nubibus, et videbo illum et recordabor foederis sempiterni, quod pactum<br />

est inter Deum et omnem animam viventem universae carnis, quae est super terram”.<br />

17 Dixitque Deus ad Noe: “Hoc erit signum foederis, quod constitui inter me et omnem<br />

carnem super terram”.<br />

18 Erant ergo filii Noe, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham et Iapheth. Porro Cham ipse est<br />

pater Chanaan.<br />

19 Tres isti filii sunt Noe, et ab his disseminatum est omne hominum genus super universam<br />

terram.<br />

20 Coepitque Noe agricola plantare vineam;<br />

21 bibensque vinum inebriatus est et nudatus in tabernaculo suo.<br />

22 Quod cum vidisset Cham pater Chanaan, verenda scilicet patris sui esse nudata, nuntiavit<br />

duobus fratribus suis foras.<br />

23 At vero Sem et Iapheth pallium imposuerunt umeris suis et incedentes retrorsum<br />

operuerunt verecunda patris sui, faciesque eorum aversae erant, et patris virilia non viderunt.<br />

24 Evigilans autem Noe ex vino, cum didicisset, quae fecerat ei filius suus minor,<br />

25 ait:<br />

Maledictus Chanaan!<br />

Servus servorum erit fratribus suis”.<br />

26 Dixitque:<br />

Benedictus Dominus Deus Sem!<br />

Sitque Chanaan servus eius.<br />

27 Dilatet Deus Iapheth,<br />

et habitet in tabernaculis Sem,<br />

sitque Chanaan servus eius”.<br />

28 Vixit autem Noe post diluvium trecentis quinquaginta annis.<br />

29 Et impleti sunt omnes dies eius nongentorum quinquaginta annorum, et mortuus est.<br />

10<br />

1 Hae sunt generationes filio rum Noe, Sem, Cham et Ia pheth; natique sunt eis filii post<br />

diluvium.<br />

2 Filii Iapheth: Gomer et Magog et Madai et Iavan et Thubal et Mosoch et Thiras.<br />

3 Porro filii Gomer: Aschenez et Riphath et Thogorma.<br />

4 Filii autem Iavan: Elisa et Tharsis, Cetthim et Rodanim.<br />

5 Ab his divisae sunt insulae gentium in regionibus suis, unusquisque secundum linguam<br />

suam et familias suas in nationibus suis.<br />

6 Filii autem Cham: Chus et Mesraim et Phut et Chanaan.


30 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

7 Filii Chus: Saba et Hevila et Sabatha et Regma et Sabathacha. Filii Regma: Saba et Dedan.<br />

8 Porro Chus genuit Nemrod: ipse coepit esse potens in terra<br />

9 et erat robustus venator coram Domino. Ob hoc exivit proverbium: “Quasi Nemrod<br />

robustus venator coram Domino”.<br />

10 Fuit autem principium regni eius Babylon et Arach et Achad et Chalanne in terra Sennaar.<br />

11 De terra illa egressus est in Assyriam et aedificavit Nineven et Rohobothir et Chale,<br />

12 Resen quoque inter Nineven et Chale; haec est civitas magna.<br />

13 At vero Mesraim genuit Ludim et Anamim et Laabim, Nephthuim<br />

14 et Phetrusim et Chasluim et Caphtorim, de quibus egressi sunt Philisthim.<br />

15 Chanaan autem genuit Sidonem primogenitum suum, Hetthaeum<br />

16 et Iebusaeum et Amorraeum, Gergesaeum,<br />

17 Hevaeum et Aracaeum, Sinaeum<br />

18 et Aradium, Samaraeum et Emathaeum; et post haec disseminati sunt populi<br />

Chananaeorum.<br />

19 Factique sunt termini Chanaan venientibus a Sidone Geraram usque Gazam, donec<br />

ingrediaris Sodomam et Gomorram et Adamam et Seboim usque Lesa.<br />

20 Hi sunt filii Cham in cognationibus et linguis terrisque et gentibus suis.<br />

21 De Sem quoque nati sunt, patre omnium filiorum Heber, fratre Iapheth maiore.<br />

22 Filii Sem: Elam et Assur et Arphaxad et Lud et Aram.<br />

23 Filii Aram: Us et Hul et Gether et Mes.<br />

24 At vero Arphaxad genuit Sala, de quo ortus est Heber.<br />

25 Natique sunt Heber filii duo: nomen uni Phaleg, eo quod in diebus eius divisa sit terra, et<br />

nomen fratris eius Iectan.<br />

26 Qui Iectan genuit Elmodad et Saleph et Asarmoth, Iare<br />

27 et Adoram et Uzal et Decla<br />

28 et Ebal et Abimael, Saba<br />

29 et Ophir et Hevila et Iobab. Omnes isti filii Iectan;<br />

30 et facta est habitatio eorum de Messa pergentibus usque Sephar montem orientalem.<br />

31 Isti filii Sem secundum cognationes et linguas et regiones in gentibus suis.<br />

32 Hae familiae filiorum Noe iuxta generationes et nationes suas. Ab his divisae sunt gentes<br />

in terra post diluvium.<br />

11<br />

1 Erat autem universa terra labii unius et sermonum eo rundem.<br />

2 Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar et habitaverunt in<br />

eo.<br />

3 Dixitque alter ad proximum suum: “Venite, faciamus lateres et coquamus eos igni”.<br />

Habueruntque lateres pro saxis et bitumen pro caemento.<br />

4 Et dixerunt: “Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad caelum,<br />

et faciamus nobis nomen, ne dividamur super faciem universae terrae”.<br />

5 Descendit autem Dominus, ut videret civitatem et turrim, quam aedificaverunt filii<br />

hominum,<br />

6 et dixit Dominus: “Ecce unus est populus et unum labium omnibus; et hoc est initium<br />

operationis eorum, nec eis erit deinceps difficile, quidquid cogitaverint facere.<br />

7 Venite igitur, descendamus et confundamus ibi linguam eorum, ut non intellegat<br />

unusquisque vocem proximi sui”.<br />

8 Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco super faciem universae terrae, et cessaverunt<br />

aedificare civitatem.<br />

9 Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universae terrae, et<br />

inde dispersit eos Dominus super faciem universae terrae.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 31<br />

10 Hae sunt generationes Sem. Sem centum erat annorum, quando genuit Arphaxad biennio<br />

post diluvium;<br />

11 vixitque Sem, postquam genuit Arphaxad, quingentos annos et genuit filios et filias.<br />

12 Porro Arphaxad vixit triginta quinque annos et genuit Sala.<br />

13 Vixitque Arphaxad, postquam genuit Sala, quadringentis tribus annis et genuit filios et<br />

filias.<br />

14 Sala quoque vixit triginta annis et genuit Heber.<br />

15 Vixitque Sala, postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis et genuit filios et filias.<br />

16 Vixit autem Heber triginta quattuor annis et genuit Phaleg.<br />

17 Et vixit Heber, postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis et genuit filios et<br />

filias.<br />

18 Vixit quoque Phaleg triginta annis et genuit Reu.<br />

19 Vixitque Phaleg, postquam genuit Reu, ducentis novem annis et genuit filios et filias.<br />

20 Vixit autem Reu triginta duobus annis et genuit Seruch.<br />

21 Vixitque Reu, postquam genuit Seruch, ducentis septem annis et genuit filios et filias.<br />

22 Vixit vero Seruch triginta annis et genuit Nachor.<br />

23 Vixitque Seruch, postquam genuit Nachor, ducentos annos et genuit filios et filias.<br />

24 Vixit autem Nachor viginti novem annis et genuit Thare.<br />

25 Vixitque Nachor, postquam genuit Thare, centum decem et novem annos et genuit filios et<br />

filias.<br />

26 Vixitque Thare septuaginta annis et genuit Abram, Nachor et Aran.<br />

27 Hae sunt autem generationes Thare. Thare genuit Abram, Nachor et Aran. Porro Aran<br />

genuit Lot;<br />

28 mortuusque est Aran ante Thare patrem suum in terra nativitatis suae in Ur Chaldaeorum.<br />

29 Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram Sarai, et nomen uxoris<br />

Nachor Melcha, filia Aran patris Melchae et patris Ieschae.<br />

30 Erat autem Sarai sterilis nec habebat liberos.<br />

31 Tulitque Thare Abram filium suum et Lot filium Aran filium filii sui et Sarai nurum suam,<br />

uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldaeorum, ut irent in terram Chanaan.<br />

Veneruntque usque Charran et habitaverunt ibi.<br />

32 Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Charran.<br />

12<br />

1 Dixit autem Dominus ad Abram:<br />

“Egredere de terra tua et de cognatione tua<br />

et de domo patris tui<br />

in terram, quam monstrabo tibi.<br />

2 Faciamque te in gentem magnam<br />

et benedicam tibi<br />

et magnificabo nomen tuum,<br />

erisque in benedictionem.<br />

3 Benedicam benedicentibus tibi<br />

et maledicentibus tibi maledicam,<br />

atque in te benedicentur<br />

universae cognationes terrae!”.<br />

4 Egressus est itaque Abram, sicut praeceperat ei Dominus, et ivit cum eo Lot. Septuaginta<br />

quinque annorum erat Abram, cum egrederetur de Charran.<br />

5 Tulitque Sarai uxorem suam et Lot filium fratris sui universamque substantiam, quam<br />

acquisiverant, et animas, quas fecerant in Charran, et egressi sunt, ut irent in terram Chanaan;<br />

et venerunt in terram Chanaan.


32 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

6 Pertransivit Abram terram usque ad locum Sichem, usque ad Quercum Moreh. Chananaeus<br />

autem tunc erat in terra.<br />

7 Apparuit autem Dominus Abram et dixit ei: “Semini tuo dabo terram hanc”. Qui aedificavit<br />

ibi altare Domino, qui apparuerat ei.<br />

8 Et inde transgrediens ad montem, qui erat contra orientem Bethel, tetendit ibi tabernaculum<br />

suum ab occidente habens Bethel et ab oriente Hai; aedificavit quoque ibi altare Domino et<br />

invocavit nomen Domini.<br />

9 Perrexitque Abram de mansione in mansionem usque ad Nageb.<br />

10 Facta est autem fames in terra; descenditque Abram in Aegyptum, ut peregrinaretur ibi;<br />

praevaluerat enim fames in terra.<br />

11 Cumque prope esset, ut ingrederetur Aegyptum, dixit Sarai uxori suae: “Novi quod<br />

pulchra sis mulier<br />

12 et quod, cum viderint te Aegyptii, dicturi sunt: "Uxor ipsius est"; et interficient me et te<br />

reservabunt.<br />

13 Dic ergo, obsecro te, quod soror mea sis, ut bene sit mihi propter te, et vivat anima mea ob<br />

gratiam tui”.<br />

14 Cum itaque ingressus esset Abram Aegyptum, viderunt Aegyptii mulierem quod esset<br />

pulchra nimis,<br />

15 et viderunt eam principes pharaonis et laudaverunt eam apud illum; et sublata est mulier in<br />

domum pharaonis.<br />

16 Abram vero bene usus est propter illam; fueruntque ei oves et boves et asini et servi et<br />

famulae et asinae et cameli.<br />

17 Flagellavit autem Dominus pharaonem plagis maximis et domum eius propter Sarai<br />

uxorem Abram.<br />

18 Vocavitque pharao Abram et dixit ei: “Quidnam est hoc quod fecisti mihi? Quare non<br />

indicasti mihi quod uxor tua esset?<br />

19 Quam ob causam dixisti esse sororem tuam, ut tollerem eam mihi in uxorem? Nunc igitur,<br />

ecce coniux tua: accipe eam et vade!”.<br />

20 Praecepitque pharao super Abram viris; et deduxerunt eum et uxorem illius et omnia, quae<br />

habebat.<br />

13<br />

1 Ascendit ergo Abram de Ae gypto ipse et uxor eius et om nia, quae habebat, et Lot cum eo<br />

ad Nageb.<br />

2 Abram autem erat dives valde in pecoribus, argento et auro.<br />

3 Et profectus est de mansione in mansionem a Nageb in Bethel usque ad locum, ubi prius<br />

fixerat tabernaculum inter Bethel et Hai,<br />

4 in loco altaris, quod fecerat prius, et invocavit ibi nomen Domini.<br />

5 Sed et Lot, qui ibat cum Abram, fuerunt greges ovium et armenta et tabernacula;<br />

6 nec poterat eos capere terra, ut habitarent simul: erat quippe substantia eorum multa, et<br />

nequibant habitare communiter.<br />

7 Unde et facta est rixa inter pastores gregum Abram et pastores gregum Lot. Eo autem<br />

tempore Chananaeus et Pherezaeus habitabant in illa terra.<br />

8 Dixit ergo Abram ad Lot: “Ne, quaeso, sit iurgium inter me et te et inter pastores meos et<br />

pastores tuos: fratres enim sumus.<br />

9 Nonne universa terra coram te est? Recede a me, obsecro: si ad sinistram ieris, ego<br />

dexteram tenebo; si tu dexteram elegeris, ego ad sinistram pergam”.<br />

10 Elevatis itaque Lot oculis, vidit omnem circa regionem Iordanis, quae universa irrigabatur,<br />

antequam subverteret Dominus Sodomam et Gomorram, sicut paradisus Domini et sicut<br />

Aegyptus usque in Segor.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 33<br />

11 Elegitque sibi Lot omnem regionem circa Iordanem et recessit ad orientem; divisique sunt<br />

alterutrum a fratre suo.<br />

12 Abram habitavit in terra Chanaan; Lot vero moratus est in oppidis, quae erant circa<br />

Iordanem, et tabernacula movit usque ad Sodomam.<br />

13 Homines autem Sodomitae pessimi erant et peccatores coram Domino nimis.<br />

14 Dixitque Dominus ad Abram, postquam divisus est Lot ab eo: “Leva oculos tuos et vide a<br />

loco, in quo nunc es, ad aquilonem et ad meridiem, ad orientem et ad occidentem:<br />

15 omnem terram, quam conspicis, tibi dabo et semini tuo usque in sempiternum;<br />

16 faciamque semen tuum sicut pulverem terrae: si quis potest hominum numerare pulverem<br />

terrae, semen quoque tuum numerare poterit.<br />

17 Surge et perambula terram in longitudine et in latitudine sua, quia tibi daturus sum eam”.<br />

18 Movens igitur tabernaculum suum, Abram venit et habitavit iuxta Quercus Mambre, quae<br />

sunt in Hebron, aedificavitque ibi altare Domino.<br />

14<br />

1 Factum est autem in illo tempore, ut Amraphel rex Sennaar et Arioch rex Ellasar et<br />

Chodorlahomor rex Elam et Thadal rex gentium<br />

2 inirent bellum contra Bara regem Sodomae et contra Bersa regem Gomorrae et contra<br />

Sennaab regem Adamae et contra Semeber regem Seboim contraque regem Belae; ipsa est<br />

Segor.<br />

3 Omnes hi convenerunt in vallem Siddim, quae nunc est mare Salis.<br />

4 Duodecim annis servierant Chodorlahomor et tertio decimo anno recesserunt ab eo.<br />

5 Igitur anno quarto decimo venit Chodorlahomor et reges, qui erant cum eo, percusseruntque<br />

Raphaim in Astharothcarnaim et Zuzim in Ham et Emim in Savecariathaim<br />

6 et Chorraeos in montibus Seir usque ad Elpharan, quae est in deserto.<br />

7 Reversique sunt et venerunt ad fontem Mesphat; ipsa est Cades. Et percusserunt omnem<br />

regionem Amalecitarum et etiam Amorraeum, qui habitabat in Asasonthamar.<br />

8 Et egressi sunt rex Sodomae et rex Gomorrae rexque Adamae et rex Seboim necnon et rex<br />

Belae, quae est Segor; et direxerunt contra eos aciem in valle Siddim,<br />

9 scilicet adversus Chodorlahomor regem Elam et Thadal regem gentium et Amraphel regem<br />

Sennaar et Arioch regem Ellasar: quattuor reges adversus quinque.<br />

10 Vallis autem Siddim habebat puteos multos bituminis. Itaque rex Sodomae et Gomorrae<br />

terga verterunt cecideruntque illuc; et, qui remanserant, fugerunt ad montem.<br />

11 Tulerunt autem omnem substantiam Sodomae et Gomorrae et universa, quae ad cibum<br />

pertinent, et abierunt;<br />

12 ceperunt et Lot et substantiam eius, filium fratris Abram, qui habitabat in Sodoma.<br />

13 Et ecce unus, qui evaserat, nuntiavit Abram Hebraeo, qui habitabat iuxta Quercus Mambre<br />

Amorraei fratris Eschol et fratris Aner; hi enim pepigerant foedus cum Abram.<br />

14 Quod cum audisset Abram, captum videlicet Lot fratrem suum, numeravit expeditos<br />

vernaculos suos trecentos decem et octo et persecutus est usque Dan;<br />

15 et, divisis sociis, irruit super eos nocte percussitque eos et persecutus est eos usque Hoba,<br />

quae est ad laevam Damasci;<br />

16 reduxitque omnem substantiam, necnon et Lot fratrem suum cum substantia illius,<br />

mulieres quoque et populum.<br />

17 Egressus est autem rex Sodomae in occursum eius, postquam reversus est a caede<br />

Chodorlahomor et regum, qui cum eo erant, in vallem Save, quae est vallis Regis.<br />

18 At vero Melchisedech rex Salem proferens panem et vinum - erat enim sacerdos Dei<br />

altissimi - 19 benedixit ei et ait:<br />

“Benedictus Abram a Deo excelso, qui creavit caelum et terram<br />

20 et benedictus Deus excelsus,


34 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

qui tradidit hostes tuos in manus tuas”.<br />

Et dedit ei decimas ex omnibus.<br />

21 Dixit autem rex Sodomae ad Abram: “Da mihi animas; substantiam tolle tibi”.<br />

22 Qui respondit ei: “Levo manum meam ad Dominum, Deum excelsum, creatorem caeli et<br />

terrae,<br />

23 a filo subteminis usque ad corrigiam caligae non accipiam ex omnibus, quae tua sunt, ne<br />

dicas: "Ego ditavi Abram";<br />

24 exceptis his, quae comederunt iuvenes, et partibus virorum, qui venerunt mecum, Aner,<br />

Eschol et Mambre: isti accipient partes suas”.<br />

15<br />

1 His itaque transactis, factus est sermo Domini ad Abram per visionem dicens: “Noli timere,<br />

Abram! Ego protector tuus sum, et merces tua magna erit nimis”.<br />

2 Dixitque Abram: “Domine Deus, quid dabis mihi? Ego vadam absque liberis, et heres<br />

domus meae erit Damascenus Eliezer”.<br />

3 Addiditque Abram: “En mihi non dedisti semen, et ecce vernaculus meus heres meus erit”.<br />

4 Sed ecce sermo Domini factus est ad eum: “Non erit hic heres tuus, sed qui egredietur de<br />

visceribus tuis, ipsum habebis heredem”.<br />

5 Eduxitque eum foras et ait illi: “Suspice caelum et numera stellas, si potes”. Et dixit ei: “Sic<br />

erit semen tuum”.<br />

6 Credidit Domino, et reputatum est ei ad iustitiam.<br />

7 Dixitque ad eum: “Ego Dominus, qui eduxi te de Ur Chaldaeorum, ut darem tibi terram<br />

istam, et possideres eam”.<br />

8 Et ille ait: “Domine Deus, unde scire possum quod possessurus sim eam?”.<br />

9 Respondens Dominus: “Sume, inquit, mihi vitulam triennem et capram trimam et arietem<br />

annorum trium, turturem quoque et columbam”.<br />

10 Qui tollens universa haec divisit ea per medium et utrasque partes contra se altrinsecus<br />

posuit; aves autem non divisit.<br />

11 Descenderuntque volucres super cadavera, et abigebat eas Abram.<br />

12 Cumque sol occumberet, sopor irruit super Abram, et ecce horror magnus et tenebrosus<br />

invasit eum.<br />

13 Dictumque est ad eum: “Scito praenoscens quod peregrinum futurum sit semen tuum in<br />

terra non sua, et subicient eos servituti et affligent quadringentis annis.<br />

14 Verumtamen et gentem, cui servituri sunt, ego iudicabo, et post haec egredientur cum<br />

magna substantia.<br />

15 Tu autem ibis ad patres tuos in pace, sepultus in senectute bona.<br />

16 Generatione autem quarta revertentur huc; necdum enim completae sunt iniquitates<br />

Amorraeorum usque ad praesens tempus”.<br />

17 Cum ergo occubuisset sol, facta est caligo tenebrosa, et apparuit clibanus fumans et<br />

lampas ignis transiens inter divisiones illas.<br />

18 In illo die pepigit Dominus cum Abram foedus dicens: “Semini tuo dabo terram hanc a<br />

fluvio Aegypti usque ad magnum fluvium Euphraten,<br />

19 Cinaeos et Cenezaeos, Cedmonaeos<br />

20 et Hetthaeos et Pherezaeos, Raphaim quoque<br />

21 et Amorraeos et Chananaeos et Gergesaeos et Iebusaeos”.<br />

16<br />

1 Sarai autem uxor Abram non genuerat ei liberos; sed habens ancillam Aegyptiam nomine<br />

Agar,


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 35<br />

2 dixit marito suo: “Ecce conclusit me Dominus, ne parerem; ingredere ad ancillam meam, si<br />

forte saltem ex illa suscipiam filios”. Cumque ille acquiesceret deprecanti,<br />

3 tulit Agar Aegyptiam ancillam suam post annos decem quam habitare coeperant in terra<br />

Chanaan, et dedit eam viro suo uxorem.<br />

4 Qui ingressus est ad eam. At illa concepisse se videns despexit dominam suam.<br />

5 Dixitque Sarai ad Abram: “Inique agis contra me; ego dedi ancillam meam in sinum tuum,<br />

quae videns quod conceperit, despectui me habet. Iudicet Dominus inter me et te”.<br />

6 Cui respondens Abram: “Ecce, ait, ancilla tua in manu tua est; utere ea, ut libet”. Affligente<br />

igitur eam Sarai, aufugit ab ea.<br />

7 Cumque invenisset illam angelus Domini iuxta fontem aquae in deserto, ad fontem in via<br />

Sur,<br />

8 dixit: “Agar, ancilla Sarai, unde venis et quo vadis?”. Quae respondit: “A facie Sarai<br />

dominae meae ego fugio”.<br />

9 Dixitque ei angelus Domini: “Revertere ad dominam tuam et humiliare sub manibus<br />

ipsius”.<br />

10 Et dixit ei angelus Domini: “Multiplicans multiplicabo semen tuum, et non numerabitur<br />

prae multitudine”.<br />

11 Et dixit ei angelus Domini:<br />

“Ecce, concepisti et paries filium<br />

vocabisque nomen eius Ismael,<br />

eo quod audierit Dominus afflictionem tuam.<br />

12 Hic erit homo onagro similis;<br />

manus eius contra omnes,<br />

et manus omnium contra eum;<br />

et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula”.<br />

13 Vocavit autem nomen Domini, qui loquebatur ad eam: “Tu Deus, qui vidisti me”. Dixit<br />

enim: “Profecto hic vidi posteriora videntis me”.<br />

14 Propterea appellatur puteus ille Lahairoi (id est Viventis et Videntis me); ipse est inter<br />

Cades et Barad.<br />

15 Peperitque Agar Abrae filium; qui vocavit nomen filii sui, quem pepererat Agar, Ismael.<br />

16 Octoginta et sex annorum erat Abram, quando peperit ei Agar Ismaelem.<br />

17<br />

1 Postquam Abram nonaginta et novem annorum factus est, apparuit ei Dominus dixitque ad<br />

eum: “Ego Deus omnipotens, ambula coram me et esto perfectus.<br />

2 Ponamque foedus meum inter me et te et multiplicabo te vehementer nimis”.<br />

3 Cecidit Abram pronus in faciem.<br />

4 Dixitque ei Deus: “Ecce pactum meum tecum. Erisque pater multarum gentium,<br />

5 nec ultra vocabitur nomen tuum Abram, sed Abraham erit nomen tuum, quia patrem<br />

multarum gentium constitui te.<br />

6 Faciamque te crescere vehementissime et ponam te in gentes; regesque ex te egredientur.<br />

7 Et statuam pactum meum inter me et te et inter semen tuum post te in generationibus suis<br />

foedere sempiterno, ut sim Deus tuus et seminis tui post te.<br />

8 Daboque tibi et semini tuo post te terram peregrinationis tuae, omnem terram Chanaan in<br />

possessionem aeternam; eroque Deus eorum”.<br />

9 Dixit iterum Deus ad Abraham: “Tu autem pactum meum custodies, et semen tuum post te<br />

in generationibus suis.<br />

10 Hoc est pactum meum, quod observabitis, inter me et vos et semen tuum post te.<br />

Circumcidetur ex vobis omne masculinum,<br />

11 et circumcidetis carnem praeputii vestri, ut sit in signum foederis inter me et vos.


36 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

12 Infans octo dierum circumcidetur in vobis: omne masculinum in generationibus vestris,<br />

tam vernaculus quam empticius ex omnibus alienigenis, quicumque non fuerit de stirpe<br />

vestra.<br />

13 Circumcidetur vernaculus et empticius, eritque pactum meum in carne vestra in foedus<br />

aeternum. 14 Masculus, cuius praeputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de<br />

populo suo; pactum meum irritum fecit”.<br />

15 Dixit quoque Deus ad Abraham: “Sarai uxorem tuam non vocabis nomen eius Sarai, sed<br />

Sara erit nomen eius.<br />

16 Et benedicam ei; et ex illa quoque dabo tibi filium. Benedicturus sum eam, eritque in<br />

nationes; reges populorum orientur ex ea”.<br />

17 Cecidit Abraham in faciem suam et risit dicens in corde suo: “Putasne centenario nascetur<br />

filius? Et Sara nonagenaria pariet?”.<br />

18 Dixitque ad Deum: “Utinam Ismael vivat coram te”.<br />

19 Et ait Deus: “Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen eius Isaac; et constituam<br />

pactum meum illi in foedus sempiternum et semini eius post eum.<br />

20 Super Ismael quoque exaudivi te: ecce benedicam ei et crescere faciam et multiplicabo<br />

eum vehementissime; duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam.<br />

21 Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero”.<br />

22 Cumque cessasset loqui cum eo, ascendit Deus ab Abraham.<br />

23 Tulit ergo Abraham Ismael filium suum et omnes vernaculos domus suae universosque,<br />

quos emerat: cunctos mares ex omnibus viris domus suae; et circumcidit carnem praeputii<br />

eorum statim in ipsa die, sicut praeceperat ei Deus.<br />

24 Abraham nonaginta novem erat annorum, quando circumcisus est in carne praeputii sui;<br />

25 et Ismael filius eius tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suae.<br />

26 Eadem die circumcisus est Abraham et Ismael filius eius;<br />

27 et omnes viri domus illius, tam vernaculi quam empticii ex alienigenis, circumcisi sunt<br />

cum eo.<br />

18<br />

1 Apparuit autem ei Dominus iuxta Quercus Mambre se denti in ostio tabernaculi sui in ipso<br />

fervore diei.<br />

2 Cumque elevasset oculos, apparuerunt ei tres viri stantes prope eum. Quos cum vidisset,<br />

cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi et adoravit in terram<br />

3 et dixit: “Domine mi, si inveni gratiam in oculis tuis, ne transeas servum tuum;<br />

4 afferatur pauxillum aquae, et lavate pedes vestros et requiescite sub arbore.<br />

5 Ponamque buccellam panis, et confortate cor vestrum, postea transibitis; idcirco enim<br />

declinastis ad servum vestrum”. Qui dixerunt: “Fac ut locutus es”.<br />

6 Festinavit Abraham in tabernaculum ad Saram dixitque: “Accelera, tria sata similae<br />

commisce et fac subcinericios panes”.<br />

7 Ipse vero ad armentum cucurrit et tulit inde vitulum tenerrimum et optimum deditque<br />

puero; qui festinavit et coxit illum.<br />

8 Tulit quoque butyrum et lac et vitulum, quem coxerat, et posuit coram eis. Ipse vero stabat<br />

iuxta eos sub arbore; et comederunt.<br />

9 Dixeruntque ad eum: “Ubi est Sara uxor tua?”. Ille respondit: “Ecce in tabernaculo est”.<br />

10 Cui dixit: “Revertens veniam ad te tempore isto, et habebit filium Sara uxor tua”. Quo<br />

audito, Sara risit ad ostium tabernaculi, quod erat post eum.<br />

11 Erant autem ambo senes provectaeque aetatis, et desierant Sarae fieri muliebria.<br />

12 Quae risit occulte dicens: “Postquam consenui, et dominus meus vetulus est, voluptas mihi<br />

erit?”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 37<br />

13 Dixit autem Dominus ad Abraham: “Quare risit Sara dicens: "Num vere paritura sum<br />

anus?"”.<br />

14 Numquid Domino est quidquam difficile? Revertar ad te hoc eodem tempore, et habebit<br />

Sara filium”.<br />

15 Negavit Sara dicens: “Non risi”, timore perterrita. Ille autem dixit: “Non; sed risisti”.<br />

16 Cum ergo surrexissent inde viri, direxerunt oculos contra Sodomam; et Abraham simul<br />

gradiebatur deducens eos.<br />

17 Dixitque Dominus: “Num celare potero Abraham, quae gesturus sum,<br />

18 cum futurus sit in gentem magnam ac robustissimam, et benedicendae sint in illo omnes<br />

nationes terrae?<br />

19 Nam elegi eum, ut praecipiat filiis suis et domui suae post se, ut custodiant viam Domini<br />

et faciant iustitiam et iudicium, ut adducat Dominus super Abraham omnia, quae locutus est<br />

ad eum”.<br />

20 Dixit itaque Dominus: “Clamor contra Sodomam et Gomorram multiplicatus est, et<br />

peccatum eorum aggravatum est nimis.<br />

21 Descendam et videbo utrum clamorem, qui venit ad me, opere compleverint an non;<br />

sciam”.<br />

22 Converteruntque se inde viri et abierunt Sodomam; Abraham vero adhuc stabat coram<br />

Domino.<br />

23 Et appropinquans ait: “Numquid vere perdes iustum cum impio?<br />

24 Si forte fuerint quinquaginta iusti in civitate, vere perdes et non parces loco illi propter<br />

quinquaginta iustos, si fuerint in eo?<br />

25 Absit a te, ut rem hanc facias et occidas iustum cum impio, fiatque iustus sicut impius;<br />

absit a te. Nonne iudex universae terrae faciet iudicium?”.<br />

26 Dixitque Dominus: “Si invenero Sodomae quinquaginta iustos in medio civitatis, dimittam<br />

omni loco propter eos”.<br />

27 Respondensque Abraham ait: “Ecce coepi loqui ad Dominum meum, cum sim pulvis et<br />

cinis.<br />

28 Quid, si forte minus quinquaginta iustis quinque fuerint? Delebis propter quinque<br />

universam urbem?”. Et ait: “Non delebo, si invenero ibi quadraginta quinque”.<br />

29 Rursumque locutus est ad eum: “Si forte inventi fuerint ibi quadraginta?”. Ait: “Non<br />

percutiam propter quadraginta”.<br />

30 “Ne, quaeso, inquit, indignetur Dominus meus, si loquar. Si forte ibi inventi fuerint<br />

triginta?”. Respondit: “Non faciam, si invenero ibi triginta”.<br />

31 “Ecce, ait, coepi loqui ad Dominum meum. Si forte inventi fuerint ibi viginti?”. Dixit:<br />

“Non interficiam propter viginti”.<br />

32 “Obsecro, inquit, ne irascatur Dominus meus, si loquar adhuc semel. Si forte inventi<br />

fuerint ibi decem?”. Dixit: “Non delebo propter decem”.<br />

33 Abiit Dominus, postquam cessavit loqui ad Abraham; et ille reversus est in locum suum.<br />

19<br />

1 Veneruntque duo angeli Sodomam vespere, sedente Lot in foribus civitatis. Qui cum<br />

vidisset eos, surrexit et ivit obviam eis adoravitque pronus in terram<br />

2 et dixit: “Obsecro, domini mei, declinate in domum pueri vestri et pernoctate; lavate pedes<br />

vestros et mane proficiscemini in viam vestram”. Qui dixerunt: “Minime, sed in platea<br />

pernoctabimus”.<br />

3 Compulit illos oppido, et diverterunt ad eum. Ingressisque domum illius fecit convivium et<br />

coxit azyma, et comederunt.<br />

4 Prius autem quam irent cubitum, viri civitatis, viri Sodomae, vallaverunt domum a iuvene<br />

usque ad senem, omnis populus simul.


38 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

5 Vocaveruntque Lot et dixerunt ei: “Ubi sunt viri, qui introierunt ad te nocte? Educ illos ad<br />

nos, ut cognoscamus eos”.<br />

6 Egressus ad eos Lot post tergum occludens ostium ait:<br />

7 “Nolite, quaeso, fratres mei, nolite malum hoc facere.<br />

8 Ecce, habeo duas filias, quae necdum cognoverunt virum; educam eas ad vos, et facite eis<br />

sicut placuerit vobis, dummodo viris istis nihil faciatis; ideo enim ingressi sunt sub umbra<br />

tecti mei”.<br />

9 At illi dixerunt: “Recede illuc”. Et rursus: “Unus ingressus est, inquiunt, ut advena et vult<br />

iudicare? Te ergo ipsum magis quam hos affligemus”. Vimque faciebant Lot<br />

vehementissime, iamque prope erat, ut effringerent fores.<br />

10 Et ecce miserunt manum viri et introduxerunt ad se Lot clauseruntque ostium;<br />

11 et eos, qui foris erant, percusserunt caecitate a minimo usque ad maximum, ita ut ostium<br />

invenire non possent.<br />

12 Dixerunt autem viri ad Lot: “Habes hic quempiam tuorum? Generum et filios et filias et<br />

omnes, qui tui sunt in urbe, educ de loco hoc:<br />

13 delebimus enim locum istum, eo quod increverit clamor contra eos coram Domino, qui<br />

misit nos, ut perdamus eam”.<br />

14 Egressus itaque Lot locutus est ad generos suos, qui accepturi erant filias eius, et dixit:<br />

“Surgite, egredimini de loco isto, quia delebit Dominus civitatem”. Et visus est eis quasi<br />

ludens loqui.<br />

15 Cumque esset mane, cogebant eum angeli dicentes: “Surge, tolle uxorem tuam et duas<br />

filias, quas habes hic, ne pereas in scelere civitatis”.<br />

16 Tardante illo, apprehenderunt viri manum eius et manum uxoris ac duarum filiarum eius,<br />

eo quod parceret Dominus illi.<br />

17 Et eduxerunt eum posueruntque extra civitatem. Ibi locutus est: “Salvare, agitur de vita<br />

tua; noli respicere post tergum, nec stes in omni circa regione; sed in monte salvum te fac, ne<br />

pereas”.<br />

18 Dixitque Lot ad eos: “Non, quaeso, Domine.<br />

19 Ecce invenit servus tuus gratiam coram te, et magnificasti misericordiam tuam, quam<br />

fecisti mecum, ut salvares animam meam; nec possum in monte salvari, ne forte apprehendat<br />

me malum et moriar.<br />

20 Ecce, civitas haec iuxta, ad quam possum fugere, parva, et salvabor in ea - numquid non<br />

modica est? - et vivet anima mea”.<br />

21 Dixitque ad eum: “Ecce, etiam in hoc suscepi preces tuas, ut non subvertam urbem, pro<br />

qua locutus es.<br />

22 Festina et salvare ibi, quia non potero facere quidquam, donec ingrediaris illuc”. Idcirco<br />

vocatum est nomen urbis illius Segor.<br />

23 Sol egressus est super terram, et Lot ingressus est Segor.<br />

24 Igitur Dominus pluit super Sodomam et Gomorram sulphur et ignem a Domino de caelo<br />

25 et subvertit civitates has et omnem circa regionem, universos habitatores urbium et cuncta<br />

terrae virentia.<br />

26 Respiciensque uxor eius post se versa est in statuam salis.<br />

27 Abraham autem consurgens mane venit ad locum, ubi steterat prius cum Domino,<br />

28 intuitus est Sodomam et Gomorram et universam terram regionis illius; viditque<br />

ascendentem favillam de terra quasi fornacis fumum.<br />

29 Cum enim subverteret Deus civitates regionis illius, recordatus Abrahae liberavit Lot de<br />

subversione urbium, in quibus habitaverat.<br />

30 Ascenditque Lot de Segor et mansit in monte, duae quoque filiae eius cum eo; timuerat<br />

enim manere in Segor. Et mansit in spelunca ipse et duae filiae eius.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 39<br />

31 Dixitque maior ad minorem: “Pater noster senex est, et nullus virorum remansit in terra,<br />

qui possit ingredi ad nos iuxta morem universae terrae.<br />

32 Veni, inebriemus patrem nostrum vino dormiamusque cum eo, ut servare possimus ex<br />

patre nostro semen”.<br />

33 Dederunt itaque patri suo bibere vinum nocte illa, et ingressa est maior dormivitque cum<br />

patre; at ille non sensit, nec quando accubuit filia nec quando surrexit.<br />

34 Altera quoque die dixit maior ad minorem: “Ecce, dormivi heri cum patre meo; demus ei<br />

bibere vinum etiam hac nocte, et ingressa dormies cum eo, ut salvemus semen de patre<br />

nostro”.<br />

35 Dederunt et illa nocte patri suo bibere vinum, ingressaque minor filia dormivit cum eo; et<br />

ne tunc quidem sensit, quando illa concubuerit vel quando surrexerit.<br />

36 Conceperunt ergo duae filiae Lot de patre suo.<br />

37 Peperitque maior filium et vocavit nomen eius Moab; ipse est pater Moabitarum usque in<br />

praesentem diem.<br />

38 Minor quoque peperit filium et vocavit nomen eius Benammi (id est Filius populi mei);<br />

ipse est pater Ammonitarum usque hodie.<br />

20<br />

1 Profectus inde Abraham in terram Nageb, habitavit in ter Cades et Sur et peregrinatus est in<br />

Geraris.<br />

2 Dixitque de Sara uxore sua: “Soror mea est”. Misit ergo Abimelech rex Gerarae et tulit<br />

eam.<br />

3 Venit autem Deus ad Abimelech per somnium nocte et ait illi: “En morieris propter<br />

mulierem, quam tulisti; habet enim virum”.<br />

4 Abimelech vero non tetigerat eam. Et ait: “Domine, num gentem etiam iustam interficies?<br />

5 Nonne ipse dixit mihi: "Soror mea est", et ipsa quoque ait: "Frater meus est"? In<br />

simplicitate cordis mei et munditia manuum mearum feci hoc”.<br />

6 Dixitque ad eum Deus per somnium: “Et ego scio quod simplici corde feceris; et ideo<br />

custodivi te, ne peccares in me, et non dimisi, ut tangeres eam.<br />

7 Nunc igitur redde viro suo uxorem, quia propheta est; et orabit pro te, et vives. Si autem<br />

nolueris reddere, scito quod morte morieris tu et omnia, quae tua sunt”.<br />

8 Statimque de nocte consurgens Abimelech vocavit omnes servos suos et locutus est<br />

universa verba haec in auribus eorum; timueruntque viri valde.<br />

9 Vocavit autem Abimelech etiam Abraham et dixit ei: “Quid fecisti nobis? Quid peccavi in<br />

te, quia induxisti super me et super regnum meum peccatum grande? Quae non debuisti<br />

facere, fecisti mihi”.<br />

10 Rursusque ait: “Quid vidisti, ut hoc faceres?”.<br />

11 Respondit Abraham: “Cogitavi mecum: Certe non est timor Dei in loco isto, et interficient<br />

me propter uxorem meam.<br />

12 Alias autem et vere soror mea est, filia patris mei et non filia matris meae, et duxi eam in<br />

uxorem.<br />

13 Cum autem vagari me faceret Deus de domo patris mei, dixi ad eam: Hanc misericordiam<br />

facies mecum: in omni loco, ad quem ingrediemur, dices quod frater tuus sim”.<br />

14 Tulit igitur Abimelech oves et boves et servos et ancillas et dedit Abraham; reddiditque illi<br />

Saram uxorem suam<br />

15 et ait: “Ecce terra mea coram te; ubicumque tibi placuerit, habita”.<br />

16 Sarae autem dixit: “Ecce mille argenteos dedi fratri tuo; ecce hoc erit tibi in velamen<br />

oculorum ad omnes, qui tecum sunt, et apud omnes iustificaberis”.<br />

17 Orante autem Abraham, sanavit Deus Abimelech et uxorem ancillasque eius et pepererunt;


40 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

18 concluserat enim Dominus omnem vulvam domus Abimelech propter Saram uxorem<br />

Abraham.<br />

21<br />

1 Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat, et implevit Sarae, quae locutus est;<br />

2 concepitque et peperit Abrahae filium in senectute eius tempore, quo praedixerat ei Deus.<br />

3 Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac<br />

4 et circumcidit eum octavo die, sicut praeceperat ei Deus.<br />

5 Cum Abraham centum esset annorum, natus est ei Isaac filius eius.<br />

6 Dixitque Sara:<br />

“Risum fecit mihi Deus;<br />

quicumque audierit, corridebit mihi ?.<br />

7 Rursumque ait:<br />

? Quis auditurum crederet Abraham<br />

quod Sara lactaret filios,<br />

quia peperit ei filium<br />

iam seni?”.<br />

8 Crevit igitur puer et ablactatus est. Fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis<br />

eius.<br />

9 Cumque vidisset Sara filium Agar Aegyptiae iocantem cum Isaac filio suo, dixit ad<br />

Abraham:<br />

10 “Eice ancillam hanc et filium eius; non enim erit heres filius ancillae cum filio meo Isaac”.<br />

11 Dure accepit hoc Abraham propter filium suum.<br />

12 Cui dixit Deus: “Non tibi videatur asperum super puero et super ancilla tua; omnia, quae<br />

dixerit tibi Sara, audi vocem eius, quia in Isaac vocabitur tibi semen.<br />

13 Sed et filium ancillae faciam in gentem magnam, quia semen tuum est”.<br />

14 Surrexit itaque Abraham mane et tollens panem et utrem aquae imposuit scapulae eius<br />

tradiditque puerum et dimisit eam. Quae cum abisset, errabat in deserto Bersabee.<br />

15 Cumque consumpta esset aqua in utre, abiecit puerum subter unum arbustum<br />

16 et abiit; seditque e regione procul, quantum potest arcus iacere. Dixit enim: “Non videbo<br />

morientem puerum”. Et sedens contra levavit vocem suam et flevit.<br />

17 Exaudivit autem Deus vocem pueri; vocavitque angelus Dei Agar de caelo dicens: “Quid<br />

tibi, Agar? Noli timere; exaudivit enim Deus vocem pueri de loco, in quo est.<br />

18 Surge, tolle puerum et tene illum manu tua, quia in gentem magnam faciam eum”.<br />

19 Aperuitque Deus oculos eius; quae videns puteum aquae abiit et implevit utrem deditque<br />

puero bibere.<br />

20 Et fuit Deus cum eo; qui crevit et moratus est in solitudine factusque est iuvenis<br />

sagittarius.<br />

21 Habitavitque in deserto Pharan; et accepit illi mater sua uxorem de terra Aegypti.<br />

22 Eodem tempore dixit Abimelech et Phicol princeps exercitus eius ad Abraham: “Deus<br />

tecum est in universis, quae agis.<br />

23 Iura ergo per Deum, ne noceas mihi et posteris meis stirpique meae; sed iuxta fidem, quam<br />

feci tibi, facies mihi et terrae, in qua versatus es advena”.<br />

24 Dixitque Abraham: “Ego iurabo”.<br />

25 Et increpavit Abraham Abimelech propter puteum aquae, quem vi abstulerant servi eius.<br />

26 Responditque Abimelech: “Nescivi quis fecerit hanc rem; sed et tu non indicasti mihi, et<br />

ego non audivi praeter hodie”.<br />

27 Tulit itaque Abraham oves et boves et dedit Abimelech; percusseruntque ambo foedus.<br />

28 Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum.<br />

29 Cui dixit Abimelech: “Quid sibi volunt septem agnae istae, quas stare fecisti seorsum?”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 41<br />

30 At ille: “Septem, inquit, agnas accipies de manu mea, ut sint in testimonium mihi,<br />

quoniam ego fodi puteum istum”.<br />

31 Idcirco vocatus est locus ille Bersabee, quia ibi uterque iuraverunt.<br />

32 Et inierunt foedus in Bersabee.<br />

33 Surrexit autem Abimelech et Phicol princeps militiae eius reversique sunt in terram<br />

Philisthim. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee et invocavit ibi nomen Domini, Dei<br />

aeterni.<br />

34 Et fuit colonus in terra Philisthim diebus multis.<br />

22<br />

1 Quae postquam gesta sunt, tentavit Deus Abraham et di xit ad eum: “Abraham”. Ille<br />

respondit: “Adsum”.<br />

2 Ait: “Tolle filium tuum unigenitum, quem diligis, Isaac et vade in terram Moria; atque offer<br />

eum ibi in holocaustum super unum montium, quem monstravero tibi”.<br />

3 Igitur Abraham de nocte consurgens stravit asinum suum ducens secum duos iuvenes suos<br />

et Isaac filium suum. Cumque concidisset ligna in holocaustum, surrexit et abiit ad locum,<br />

quem praeceperat ei Deus.<br />

4 Die autem tertio, elevatis oculis, vidit locum procul<br />

5 dixitque ad pueros suos: “Exspectate hic cum asino. Ego et puer illuc usque properantes,<br />

postquam adoraverimus, revertemur ad vos”.<br />

6 Tulit quoque ligna holocausti et imposuit super Isaac filium suum; ipse vero portabat in<br />

manibus ignem et cultrum. Cumque duo pergerent simul,<br />

7 dixit Isaac Abrahae patri suo: “Pater mi”. Ille respondit: “Quid vis, fili?”. “Ecce, inquit,<br />

ignis et ligna; ubi est victima holocausti?”.<br />

8 Dixit Abraham: “Deus providebit sibi victimam holocausti, fili mi”.<br />

Pergebant ambo pariter;<br />

9 et venerunt ad locum, quem ostenderat ei Deus, in quo aedificavit Abraham altare et<br />

desuper ligna composuit. Cumque colligasset Isaac filium suum, posuit eum in altari super<br />

struem lignorum<br />

10 extenditque Abraham manum et arripuit cultrum, ut immolaret filium suum.<br />

11 Et ecce angelus Domini de caelo clamavit: “Abraham, Abraham”. Qui respondit:<br />

“Adsum”.<br />

12 Dixitque: “Non extendas manum tuam super puerum neque facias illi quidquam. Nunc<br />

cognovi quod times Deum et non pepercisti filio tuo unigenito propter me”.<br />

13 Levavit Abraham oculos suos viditque arietem unum inter vepres haerentem cornibus;<br />

quem assumens obtulit holocaustum pro filio.<br />

14 Appellavitque nomen loci illius: “Dominus videt”. Unde usque hodie dicitur: “In monte<br />

Dominus videtur”.<br />

15 Vocavit autem angelus Domini Abraham secundo de caelo et dixit:<br />

16 “Per memetipsum iuravi, dicit Dominus: quia fecisti hanc rem et non pepercisti filio tuo<br />

unigenito,<br />

17 benedicam tibi et multiplicabo semen tuum sicut stellas caeli et velut arenam, quae est in<br />

litore maris. Possidebit semen tuum portas inimicorum suorum,<br />

18 et benedicentur in semine tuo omnes gentes terrae, quia oboedisti voci meae”.<br />

19 Reversus est Abraham ad pueros suos, et surrexerunt abieruntque Bersabee simul, et<br />

habitavit Abraham in Bersabee.<br />

20 His ita gestis, nuntiatum est Abrahae quod Melcha quoque genuisset filios Nachor fratri<br />

suo:<br />

21 Us primogenitum et Buz fratrem eius et Camuel patrem Aram<br />

22 et Cased et Azau, Pheldas quoque et Iedlaph


42 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

23 ac Bathuel, de quo nata est Rebecca. Octo istos genuit Melcha Nachor fratri Abrahae.<br />

24 Concubina vero illius, nomine Reuma, peperit Tabee et Gaham et Tahas et Maacha.<br />

23<br />

1 Vixit autem Sara centum viginti septem annis<br />

2 et mortua est in Cariatharbe, quae est Hebron, in terra Chanaan; venitque Abraham, ut<br />

plangeret et fleret eam.<br />

3 Cumque surrexisset ab officio funeris, locutus est ad filios Heth dicens:<br />

4 “Advena sum et inquilinus apud vos; date mihi possessionem sepulcri vobiscum, ut<br />

sepeliam mortuum meum”.<br />

5 Responderunt filii Heth dicentes:<br />

6 “Audi nos, domine, princeps Dei es apud nos: in nobilissimo sepulcrorum nostrorum sepeli<br />

mortuum tuum; nullusque te prohibebit, quin in sepulcro eius sepelias mortuum tuum”.<br />

7 Surrexit Abraham et adoravit populum terrae, filios videlicet Heth,<br />

8 dixitque ad eos: “Si placet animae vestrae, ut sepeliam mortuum meum, audite me et<br />

intercedite pro me apud Ephron filium Seor,<br />

9 ut det mihi speluncam Machpela, quam habet in extrema parte agri sui. Pecunia digna tradat<br />

eam mihi coram vobis in possessionem sepulcri”.<br />

10 Sedebat autem Ephron in medio filiorum Heth. Responditque Ephron Hetthaeus ad<br />

Abraham, filiis Heth audientibus cunctis, qui ingrediebantur portam civitatis illius, dicens:<br />

11 “Nequaquam ita fiat, domine mi, ausculta me. Agrum do tibi et speluncam, quae in eo est,<br />

praesentibus filiis populi mei; sepeli mortuum tuum”.<br />

12 Adoravit Abraham coram populo terrae<br />

13 et locutus est ad Ephron, audiente populo terrae: “Quaeso, ut audias me. Dabo pecuniam<br />

pro agro; suscipe eam, et sic sepeliam mortuum meum in eo”.<br />

14 Respondit Ephron ad Abraham dicens ei:<br />

15 “Domine mi, audi me. Terra quadringentorum siclorum argenti inter me et te quid est hoc?<br />

Sepeli mortuum tuum”.<br />

16 Auscultavit Abraham Ephron et appendit pecuniam, quam Ephron postulaverat,<br />

audientibus filiis Heth, quadringentos siclos argenti, sicut mos erat apud negotiatores.<br />

17 Confirmatusque est ager Ephronis, qui erat in Machpela respiciens Mambre, tam ipse<br />

quam spelunca in eo et omnes arbores eius in cunctis terminis eius per circuitum,<br />

18 Abrahae in possessionem, videntibus filiis Heth cunctis, qui intrabant portam civitatis<br />

illius.<br />

19 Deinde sepelivit Abraham Saram uxorem suam in spelunca agri Machpela, qui respiciebat<br />

Mambre - haec est Hebron - in terra Chanaan.<br />

20 Et confirmatus est ager et antrum, quod erat in eo, Abrahae in possessionem sepulcri a<br />

filiis Heth.<br />

24<br />

1 Erat autem Abraham senex dierumque multorum; et Do minus in cunctis benedixerat ei.<br />

2 Dixitque Abraham ad servum seniorem domus suae, qui praeerat omnibus, quae habebat:<br />

“Pone manum tuam subter femur meum,<br />

3 ut adiurem te per Dominum, Deum caeli et Deum terrae, ut non accipias uxorem filio meo<br />

de filiabus Chananaeorum, inter quos habito;<br />

4 sed ad terram et cognationem meam proficiscaris et inde accipias uxorem filio meo Isaac”.<br />

5 Respondit servus: “Si noluerit mulier venire mecum in terram hanc, num reducere debeo<br />

filium tuum ad terram, a quo tu egressus es?”.<br />

6 Dixit Abraham: “Cave, ne quando reducas illuc filium meum.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 43<br />

7 Dominus, Deus caeli, qui tulit me de domo patris mei et de terra nativitatis meae, qui<br />

locutus est mihi et iuravit mihi dicens: "Semini tuo dabo terram hanc", ipse mittet angelum<br />

suum coram te, et accipies inde uxorem filio meo.<br />

8 Sin autem noluerit mulier sequi te, non teneberis iuramento; filium tantum meum ne<br />

reducas illuc”.<br />

9 Posuit ergo servus manum sub femore Abraham domini sui et iuravit illi super hac re.<br />

10 Tulitque servus decem camelos de grege domini sui et abiit ex omnibus bonis eius portans<br />

secum; profectusque perrexit in Aram Naharaim ad urbem Nachor.<br />

11 Cumque camelos fecisset accumbere extra oppidum iuxta puteum aquae vespere, tempore<br />

quo solent mulieres egredi ad hauriendam aquam, dixit:<br />

12 “Domine,Deus domini mei Abraham, occurre obsecro mihi hodie et fac misericordiam<br />

cum domino meo Abraham.<br />

13 Ecce ego sto prope fontem aquae, et filiae habitatorum huius civitatis egredientur ad<br />

hauriendam aquam.<br />

14 Igitur puella, cui ego dixero: "Inclina hydriam tuam, ut bibam", et illa responderit: "Bibe,<br />

quin et camelis tuis dabo potum", ipsa est, quam praeparasti servo tuo Isaac, et per hoc<br />

intellegam quod feceris misericordiam cum domino meo”.<br />

15 Necdum intra se verba compleverat, et ecce Rebecca egrediebatur filia Bathuel filii<br />

Melchae uxoris Nachor fratris Abraham habens hydriam in scapula:<br />

16 puella decora nimis, virgo et incognita viro. Descendit ad fontem et implevit hydriam ac<br />

revertebatur.<br />

17 Occurritque ei servus et ait: “Pauxillum mihi ad sorbendum praebe aquae de hydria tua”.<br />

18 Quae respondit: “Bibe, domine mi”. Celeriterque deposuit hydriam super ulnam suam et<br />

dedit ei potum.<br />

19 Cumque ille bibisset, adiecit: “Quin et camelis tuis hauriam aquam, donec cuncti bibant”.<br />

20 Effundensque hydriam in canalibus recurrit ad puteum, ut hauriret aquam; et haustam<br />

omnibus camelis dedit.<br />

21 Ille autem contemplabatur eam tacitus, scire volens utrum prosperum fecisset iter suum<br />

Dominus an non.<br />

22 Postquam ergo biberunt cameli, protulit vir anulum aureum pondo dimidii sicli pro naribus<br />

et duas armillas pro manibus eius pondo siclorum decem;<br />

23 dixitque: “Cuius es filia? lndica mihi. Est in domo patris tui locus nobis ad<br />

pernoctandum?”.<br />

24 Quae respondit: “Filia Bathuelis sum filii Melchae, quem peperit Nachor”.<br />

25 Et addidit dicens: “Palearum quoque et pabuli plurimum est apud nos et locus ad<br />

pernoctandum”.<br />

26 Inclinavit se homo et adoravit Dominum<br />

27 dicens: “Benedictus Dominus, Deus domini mei Abraham, qui non abstulit misericordiam<br />

et veritatem suam a domino meo et recto itinere me perduxit in domum fratris domini mei”.<br />

28 Cucurrit itaque puella et nuntiavit in domum matris suae omnia, quae evenerant.<br />

29 Habebat autem Rebecca fratrem nomine Laban, qui festinus egressus est ad hominem, ubi<br />

erat fons.<br />

30 Cumque vidisset anulum in naribus et armillas in manibus sororis suae et audisset cuncta<br />

verba referentis: “Haec locutus est mihi homo”, venit ad virum, qui stabat iuxta camelos et<br />

prope fontem aquae;<br />

31 dixitque ad eum: “Ingredere, benedicte Domini, cur foris stas? Praeparavi domum et<br />

locum camelis”.<br />

32 Et introduxit eum in hospitium ac destravit camelos; deditque paleas et pabulum camelis<br />

et aquam ad lavandos pedes eius et virorum, qui venerant cum eo.


44 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

33 Et apposuit in conspectu eius panem. Qui ait: “Non comedam, donec loquar sermones<br />

meos”. Respondit: “Loquere”.<br />

34 At ille: “Servus, inquit, Abraham sum;<br />

35 et Dominus benedixit domino meo valde, magnificatusque est; et dedit ei oves et boves,<br />

argentum et aurum, servos et ancillas, camelos et asinos.<br />

36 Et peperit Sara uxor domini mei filium domino meo in senectute sua; deditque illi omnia,<br />

quae habuerat.<br />

37 Et adiuravit me dominus meus dicens: "Non accipies uxorem filio meo de filiabus<br />

Chananaeorum, in quorum terra habito;<br />

38 sed ad domum patris mei perges et de cognatione mea accipies uxorem filio meo".<br />

39 Ego vero respondi domino meo: Quid, si noluerit venire mecum mulier?<br />

40 "Dominus, ait, in cuius conspectu ambulo, mittet angelum suum tecum et diriget viam<br />

tuam; accipiesque uxorem filio meo de cognatione mea et de domo patris mei.<br />

41 Innocens eris a maledictione mea, cum veneris ad propinquos meos, et non dederint tibi;<br />

tunc innocens eris a maledictione mea".<br />

42 Veni ergo hodie ad fontem et dixi: Domine, Deus domini mei Abraham, si direxisti viam<br />

meam, in qua nunc ambulo,<br />

43 ecce sto iuxta fontem aquae; et virgo, quae egredietur ad hauriendam aquam, audierit a<br />

me: "Da mihi pauxillum aquae ad bibendum ex hydria tua";<br />

44 et dixerit mihi: "Et tu bibe, et camelis tuis hauriam", ipsa est mulier, quam praeparavit<br />

Dominus filio domini mei.<br />

45 Dum haec tacitus mecum volverem, apparuit Rebecca veniens cum hydria, quam portabat<br />

in scapula; descenditque ad fontem et hausit aquam. Et aio ad eam: Da mihi paululum bibere.<br />

46 Quae festina deposuit hydriam de umero et dixit mihi: "Et tu bibe, et camelis tuis potum<br />

tribuam". Bibi, et adaquavit camelos.<br />

47 Interrogavique eam et dixi: Cuius es filia? Quae respondit: "Filia Bathuelis sum filii<br />

Nachor, quem peperit illi Melcha".<br />

Suspendi itaque anulum in naribus eius et armillas posui in manibus eius.<br />

48 Pronusque adoravi Dominum benedicens Domino, Deo domini mei Abraham, qui perduxit<br />

me recto itinere, ut sumerem filiam fratris domini mei filio eius.<br />

49 Quam ob rem, si facitis misericordiam et veritatem cum domino meo, indicate mihi; sin<br />

autem aliud placet, et hoc dicite mihi, ut vadam ad dexteram sive ad sinistram”.<br />

50 Responderunt Laban et Bathuel: “A Domino egressus est sermo; non possumus extra<br />

placitum eius quidquam aliud loqui tecum.<br />

51 En Rebecca coram te est; tolle eam et proficiscere, et sit uxor filii domini tui, sicut locutus<br />

est Dominus”.<br />

52 Quod cum audisset puer Abraham, procidens adoravit in terram Dominum.<br />

53 Prolatisque vasis argenteis et aureis ac vestibus, dedit ea Rebeccae; res pretiosas dedit<br />

fratri eius et matri.<br />

54 Tunc comederunt et biberunt ipse et viri, qui erant cum eo, et pernoctaverunt ibi.<br />

Surgens autem mane locutus est puer: “Dimittite me, ut vadam ad dominum meum”.<br />

55 Responderuntque frater eius et mater: “Maneat puella saltem decem dies apud nos et<br />

postea proficiscetur”.<br />

56 “Nolite, ait, me retinere, quia Dominus direxit viam meam; dimittite me, ut pergam ad<br />

dominum meum”.<br />

57 Dixerunt: “Vocemus puellam et quaeramus ipsius voluntatem”.<br />

58 Cumque vocata venisset, sciscitati sunt: “Vis ire cum homine isto?”. Quae ait: “Vadam”.<br />

59 Dimiserunt ergo Rebeccam sororem eorum et nutricem illius servumque Abraham et<br />

comites eius,<br />

60 imprecantes prospera sorori suae atque dicentes:


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 45<br />

“Soror nostra es,<br />

crescas in mille milia,<br />

et possideat semen tuum<br />

portas inimicorum suorum!”.<br />

61 Igitur surrexit Rebecca et puellae illius et, ascensis camelis, secutae sunt virum;<br />

sumpsitque servus Rebeccam et abiit.<br />

62 Isaac autem venerat a regione putei Lahairoi et habitabat in terra Nageb.<br />

63 Et egressus est Isaac ad lamentandum in agro, inclinata iam die. Cumque levasset oculos,<br />

vidit camelos venientes.<br />

64 Rebecca quoque levavit oculos et vidit Isaac; descenditque de camelo<br />

65 et ait ad puerum: “Quis est ille homo, qui venit per agrum in occursum nobis?”. Dixitque<br />

ei: “Ipse est dominus meus”. At illa tollens cito velum operuit se.<br />

66 Servus autem cuncta, quae gesserat, narravit Isaac;<br />

67 qui introduxit eam in tabernaculum Sarae matris suae et accepit Rebeccam uxorem; et<br />

dilexit eam et consolatus est a morte matris suae.<br />

25<br />

1 Abraham vero aliam duxit uxorem nomine Ceturam,<br />

2 quae peperit ei Zamran et Iecsan et Madan et Madian et Iesboc et Sue.<br />

3 Iecsan quoque genuit Saba et Dedan. Filii Dedan fuerunt Assurim et Latusim et Loommim.<br />

4 At vero ex Madian ortus est Epha et Opher et Henoch et Abida et Eldaa. Omnes hi filii<br />

Ceturae.<br />

5 Deditque Abraham cuncta, quae possederat, Isaac;<br />

6 filiis autem concubinarum suarum largitus est munera et separavit eos ab Isaac filio suo,<br />

dum adhuc ipse viveret, ad plagam orientalem.<br />

7 Fuerunt autem dies vitae Abrahae centum septuaginta quinque anni.<br />

8 Et deficiens mortuus est Abraham in senectute bona provectaeque aetatis et plenus dierum<br />

congregatusque est ad populum suum.<br />

9 Et sepelierunt eum Isaac et Ismael filii sui in spelunca Machpela, quae sita est in agro<br />

Ephron filii Seor Hetthaei e regione Mambre,<br />

10 quem emerat a filiis Heth. Ibi sepultus est ipse et Sara uxor eius.<br />

11 Et post obitum illius benedixit Deus Isaac filio eius, qui habitabat iuxta puteum Lahairoi.<br />

12 Hae sunt generationes Ismael filii Abrahae, quem peperit ei Agar Aegyptia famula Sarae.<br />

13 Et haec nomina filiorum Ismael in vocabulis et generationibus suis: primogenitus Ismaelis<br />

Nabaioth, dein Cedar et Adbeel et Mabsam,<br />

14 Masma quoque et Duma et Massa,<br />

15 Hadad et Thema, Iethur et Naphis et Cedma.<br />

16 Isti sunt filii Ismaelis, et haec nomina eorum per vicos et mansiones eorum: duodecim<br />

principes tribuum suarum.<br />

17 Et facti sunt anni vitae Ismaelis centum triginta septem; deficiens mortuus est et appositus<br />

ad populum suum.<br />

18 Habitaverunt autem ab Hevila usque Sur, quae respicit Aegyptum introeuntibus Assyriam.<br />

In faciem cunctorum fratrum suorum obiit.<br />

19 Hae sunt generationes Isaac filii Abraham: Abraham genuit Isaac;<br />

20 qui, cum quadraginta esset annorum, duxit uxorem Rebeccam filiam Bathuelis Aramaei de<br />

Paddanaram, sororem Laban Aramaei.<br />

21 Deprecatusque est Isaac Dominum pro uxore sua, eo quod esset sterilis. Qui exaudivit eum<br />

et dedit conceptum Rebeccae.<br />

22 Sed collidebantur in utero eius parvuli. Quae ait: “Si sic est, cur mihi?”. Perrexitque, ut<br />

consuleret Dominum.


46 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

23 Qui respondens ait:<br />

“Duae gentes sunt in utero tuo,<br />

et duo populi ex ventre tuo dividentur;<br />

populusque populum superabit,<br />

et maior serviet minori”.<br />

24 Iam tempus pariendi venerat, et ecce gemini in utero eius.<br />

25 Qui primus egressus est rufus erat et totus quasi pallium pilosum; vocatumque est nomen<br />

eius Esau. Postea frater eius egrediens plantam Esau tenebat manu, et idcirco appellatum est<br />

nomen eius Iacob.<br />

26 Sexagenarius erat Isaac, quando nati sunt parvuli.<br />

27 Quibus adultis, factus est Esau vir gnarus venandi et homo agrestis; Iacob autem vir<br />

compositus et habitans in tabernaculis.<br />

28 Isaac amabat Esau, eo quod de venationibus illius libenter vesceretur; et Rebecca diligebat<br />

Iacob.<br />

29 Coxit autem Iacob pulmentum; ad quem, cum venisset Esau de agro lassus,<br />

30 ait: “Da mihi de coctione hac rufa, quia oppido lassus sum”. Quam ob causam vocatum est<br />

nomen eius Edom (id est Rufus).<br />

31 Cui dixit Iacob: “Vende mihi prius primogenita tua”.<br />

32 Ille respondit: “En morior; quid mihi proderunt primogenita?”.<br />

33 Ait Iacob: “Iura ergo mihi”. Iuravit et vendidit primogenita.<br />

34 Et sic, accepto pane et lentis edulio, comedit et bibit; surrexit et abiit parvipendens quod<br />

primogenita vendidisset.<br />

26<br />

1 Orta autem fame super terram post eam sterilitatem, quae acciderat in diebus Abraham,<br />

abiit Isaac ad Abimelech regem Philisthim in Gerara.<br />

2 Apparuitque ei Dominus et ait: “Ne descendas in Aegyptum, sed habita in terra, quam<br />

dixero tibi,<br />

3 et peregrinare in ea; eroque tecum et benedicam tibi. Tibi enim et semini tuo dabo universas<br />

regiones has complens iuramentum, quod spopondi Abraham patri tuo,<br />

4 et multiplicabo semen tuum sicut stellas caeli daboque posteris tuis universas regiones has;<br />

et benedicentur in semine tuo omnes gentes terrae,<br />

5 eo quod oboedierit Abraham voci meae et custodierit praecepta et mandata mea et<br />

iustificationes legesque servaverit”.<br />

6 Mansit itaque Isaac in Geraris.<br />

7 Qui, cum interrogaretur a viris loci illius super uxore sua, respondit: “Soror mea est”.<br />

Timuerat enim confiteri quod sibi esset sociata coniugio, reputans ne forte interficerent eum<br />

propter illius pulchritudinem.<br />

8 Cumque pertransissent dies plurimi et ibidem moraretur, prospiciens Abimelech rex<br />

Philisthim per fenestram vidit eum iocantem cum Rebecca uxore sua.<br />

9 Et, accersito eo, ait: “Perspicuum est quod uxor tua sit; cur mentitus es eam sororem tuam<br />

esse?”. Respondit: “Timui, ne morerer propter eam”.<br />

10 Dixitque Abimelech: “Quare hoc fecisti nobis? Potuit coire quispiam de populo cum uxore<br />

tua, et induxeras super nos grande peccatum”. Praecepitque omni populo dicens:<br />

11 “Qui tetigerit hominem hunc et uxorem eius, morte morietur”.<br />

12 Sevit autem Isaac in terra illa et invenit in ipso anno centuplum; benedixitque ei Dominus.<br />

13 Et locupletatus est homo et ibat proficiens atque succrescens, donec magnus vehementer<br />

effectus est;<br />

14 habuitque possessionem ovium et armentorum et familiae plurimum.<br />

Ob haec invidentes ei Philisthim


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 47<br />

15 omnes puteos, quos foderant servi patris illius in diebus Abraham, obstruxerunt implentes<br />

humo,<br />

16 in tantum ut ipse Abimelech diceret ad Isaac: “Recede a nobis, quoniam potentior nostri<br />

factus es valde”.<br />

17 Et ille discedens tentoria fixit ad torrentem Gerarae habitavitque ibi.<br />

18 Rursum fodit puteos, quos foderant in diebus patris sui Abraham et quos, illo mortuo,<br />

obstruxerant Philisthim. Appellavitque eos eisdem nominibus, quibus ante pater vocaverat.<br />

19 Foderunt servi Isaac in torrente et reppererunt ibi puteum aquae vivae.<br />

20 Sed et ibi iurgium fuit pastorum Gerarae adversus pastores Isaac dicentium: “Nostra est<br />

aqua!”. Quam ob rem nomen putei vocavit Esec (id est Iurgium), quia iurgati sunt cum eo.<br />

21 Foderunt autem et alium puteum, et pro illo quoque rixati sunt; appellavitque eum Sitna<br />

(id est Inimicitias).<br />

22 Profectus inde fodit alium puteum, pro quo non contenderunt; itaque vocavit nomen eius<br />

Rehoboth (id est Latitudinem) dicens: “Nunc dilatavit nos Dominus, et crescemus in terra”.<br />

23 Ascendit autem ex illo loco in Bersabee,<br />

24 ubi apparuit ei Dominus in ipsa nocte dicens:<br />

“Ego sum Deus Abraham patris tui.<br />

Noli timere, quia tecum sum;<br />

benedicam tibi<br />

et multiplicabo semen tuum<br />

propter servum meum Abraham”.<br />

25 Itaque aedificavit ibi altare et, invocato nomine Domini, extendit tabernaculum, et servi<br />

Isaac foderunt ibi puteum.<br />

26 Abimelech autem venit ad eum de Geraris et Ochozath amicus illius et Phicol dux<br />

militum,<br />

27 et locutus est eis Isaac: “Quid venistis ad me hominem, quem odistis et expulistis a<br />

vobis?”.<br />

28 Qui responderunt: “Vidimus tecum esse Dominum et idcirco diximus: Sit iuramentum<br />

inter nos et te, et ineamus tecum foedus,<br />

29 ut non facias nobis quidquam mali, sicut et nos non attigimus te et nihil fecimus tibi nisi<br />

bonum et cum pace dimisimus te. Tu es enim benedictus Domini”.<br />

30 Fecit ergo eis convivium, et comederunt et biberunt.<br />

31 Surgentesque mane iuraverunt sibi mutuo. Dimisitque eos Isaac, et profecti sunt ab eo cum<br />

pace.<br />

32 Ecce autem venerunt in ipso die servi Isaac annuntiantes ei de puteo, quem foderant, atque<br />

dicentes: “Invenimus aquam”.<br />

33 Unde appellavit eum Sabee (quod significat Abundantiam); et nomen urbi impositum est<br />

Bersabee usque in praesentem diem.<br />

34 Esau vero quadragenarius duxit uxores Iudith filiam Beeri Hetthaei et Basemath filiam<br />

Elon Hetthaei.<br />

35 Quae ambae offenderant animum Isaac et Rebeccae.<br />

27<br />

1 Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi eius, et videre non poterat. Vocavitque Esau filium<br />

suum maiorem et dixit ei: “Fili mi”. Qui respondit: “Adsum”.<br />

2 Cui pater: “Vides, inquit, quod senuerim et ignorem diem mortis meae;<br />

3 sume arma tua, pharetram et arcum, et egredere in agrum. Cumque venatu aliquid<br />

apprehenderis,<br />

4 fac mihi inde pulmentum, sicut velle me nosti, et affer, ut comedam; et benedicat tibi anima<br />

mea, antequam moriar”.


48 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

5 Rebecca autem audierat Isaac loquentem cum Esau filio suo. Esau ergo abiit in agrum, ut<br />

venationem caperet et offerret eam.<br />

6 Rebecca autem dixit filio suo Iacob: “Ecce, audivi patrem tuum loquentem cum Esau fratre<br />

tuo et dicentem ei:<br />

7 "Affer mihi venationem tuam et fac cibos, ut comedam et benedicam tibi coram Domino,<br />

antequam moriar".<br />

8 Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam in eo, quod praecipio tibi.<br />

9 Pergens ad gregem affer mihi duos haedos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus<br />

libenter vescitur.<br />

10 Quas cum intuleris patri tuo, et comederit, benedicat tibi, priusquam moriatur”.<br />

11 Cui ille respondit: “Nosti quod Esau frater meus homo pilosus sit, et ego lenis.<br />

12 Si attrectaverit me pater meus et senserit, timeo, ne putet me sibi voluisse illudere; et<br />

inducam super me maledictionem pro benedictione”.<br />

13 Ad quem mater: “In me sit, ait, ista maledictio, fili mi; tantum audi vocem meam et perge<br />

afferque, quae dixi”.<br />

14 Abiit et attulit deditque matri. Paravit illa cibos, sicut noverat velle patrem illius.<br />

15 Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum<br />

16 pelliculasque haedorum circumdedit manibus et colli nuda protexit;<br />

17 dedit pulmentum optimum et panes, quos coxerat, in manus filii sui Iacob.<br />

18 Qui ingressus ad patrem suum dixit: “Pater mi”. At ille respondit: “Audio. Quis es tu, fili<br />

mi?”.<br />

19 Dixitque Iacob ad patrem suum: “Ego sum Esau primogenitus tuus. Feci sicut praecepisti<br />

mihi; surge, sede et comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua”.<br />

20 Rursum Isaac ad filium suum: “Quomodo, inquit, tam cito invenire potuisti, fili mi?”. Qui<br />

respondit: “Voluntas Domini Dei tui fuit, ut occurreret mihi”.<br />

21 Dixitque Isaac ad Iacob: “Accede huc, ut tangam te, fili mi, et probem, utrum tu sis filius<br />

meus Esau an non”.<br />

22 Accessit ille ad patrem, et, palpato eo, dixit Isaac: “Vox quidem, vox Iacob est, sed manus,<br />

manus sunt Esau”.<br />

23 Et non cognovit eum, quia pilosae manus similitudinem maioris expresserant. Benedixit<br />

ergo illi.<br />

24 Ait: “Tu es filius meus Esau?”. Respondit: “Ego sum”.<br />

25 At ille: “Affer, inquit, mihi, et comedam de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima<br />

mea”. Quos cum oblatos comedisset, obtulit ei etiam vinum. Quo hausto,<br />

26 dixit ad eum Isaac pater eius: “Accede ad me et da mihi osculum, fili mi”.<br />

27 Accessit et osculatus est eum. Statimque, ut sensit vestimentorum illius fragrantiam,<br />

benedicens illi ait:<br />

“Ecce odor filii mei<br />

sicut odor agri pleni,<br />

cui benedixit Dominus.<br />

28 Det tibi Deus de rore caeli<br />

et de pinguedine terrae<br />

et abundantiam frumenti et vini.<br />

29 Et serviant tibi populi,<br />

et adorent te nationes;<br />

esto dominus fratrum tuorum,<br />

et incurventur ante te filii matris tuae.<br />

Qui maledixerit tibi, sit maledictus;<br />

et, qui benedixerit tibi, sit benedictus!”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 49<br />

30 Vix Isaac benedictionem Iacob finierat, et Iacob egressus erat a patre suo Isaac, venit Esau<br />

frater eius<br />

31 coctosque de venatione cibos intulit patri dicens: “Surge, pater mi, et comede de venatione<br />

filii tui, ut benedicat mihi anima tua”.<br />

32 Dixitque illi Isaac pater eius: “Quis enim es tu?”. Qui respondit: “Ego sum filius tuus<br />

primogenitus Esau”.<br />

33 Expavit Isaac stupore vehementi ultra modum et ait: “Quis igitur ille est, qui dudum<br />

captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus, priusquam tu venires? Benedixique<br />

ei, et erit benedictus!”.<br />

34 Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno et amaro ultra modum et ait patri<br />

suo: “Benedic etiam mihi, pater mi!”.<br />

35 Qui ait: “Venit germanus tuus fraudulenter et accepit benedictionem tuam”.<br />

36 At ille subiunxit: “Iuste vocatum est nomen eius Iacob; supplantavit enim me en altera<br />

vice: primogenita mea ante tulit et nunc secundo surripuit benedictionem meam”.<br />

Rursumque ait: “Numquid non reservasti mihi benedictionem?”.<br />

37 Respondit Isaac: “Ecce, dominum tuum illum constitui et omnes fratres eius servituti illius<br />

subiugavi; frumento et vino stabilivi eum. Et tibi post haec, fili mi, ultra quid faciam?”.<br />

38 Dixitque Esau ad patrem suum: “Num unam tantum benedictionem habes, pater mi? Mihi<br />

quoque obsecro, ut benedicas!”. Cumque eiulatu magno fleret,<br />

39 motus Isaac dixit ad eum:<br />

“Ecce, procul a pinguedine terrae erit habitatio tua<br />

et procul a rore caeli desuper.<br />

40 De gladio tuo vives<br />

et fratri tuo servies.<br />

Tempusque veniet, cum excutias<br />

et solvas iugum eius de cervicibus tuis”.<br />

41 Oderat ergo Esau Iacob pro benedictione, qua benedixerat ei pater, dixitque in corde suo:<br />

“Appropinquabunt dies luctus patris mei, et occidam Iacob fratrem meum”.<br />

42 Nuntiata sunt Rebeccae verba Esau filii eius maioris, quae mittens et vocans Iacob filium<br />

suum minorem dixit ad eum: “Ecce, Esau frater tuus minatur, ut occidat te.<br />

43 Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam et consurgens fuge ad Laban fratrem meum in<br />

Charran;<br />

44 habitabisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui,<br />

45 et cesset indignatio eius, obliviscaturque eorum, quae fecisti in eum. Postea mittam et<br />

adducam te inde huc. Cur utroque orbabor filio in uno die?”.<br />

46 Dixit quoque Rebecca ad Isaac: “Taedet me vitae meae propter filias Heth; si acceperit<br />

Iacob uxorem de filiabus Heth sicut istis de filiabus terrae, nolo vivere”.<br />

28<br />

1 Vocavit itaque Isaac Iacob et benedixit eum praecepit que ei dicens: “Noli accipere<br />

coniugem de filiabus Chanaan;<br />

2 surge, vade in Paddanaram ad domum Bathuel patris matris tuae et accipe tibi inde uxorem<br />

de filiabus Laban avunculi tui.<br />

3 Deus autem omnipotens benedicat tibi et crescere te faciat atque multiplicet, ut sis in<br />

multitudinem populorum;<br />

4 et det tibi benedictiones Abraham tibi et semini tuo tecum, ut possideas terram<br />

peregrinationis tuae, quam pollicitus est Deus avo tuo”.<br />

5 Cumque dimisisset eum Isaac, profectus est in Paddanaram ad Laban filium Bathuel<br />

Aramaei fratrem Rebeccae matris Iacob et Esau.


50 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

6 Videns autem Esau quod benedixisset pater suus Iacob et misisset eum in Paddanaram, ut<br />

inde uxorem duceret, et quod post benedictionem praecepisset ei dicens: “Non accipies<br />

uxorem de filiabus Chanaan”,<br />

7 quodque oboediens Iacob parentibus suis isset in Paddanaram;<br />

8 probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus,<br />

9 ivit ad Ismaelem et duxit uxorem, absque iis, quas habebat, Mahalath filiam Ismael filii<br />

Abraham sororem Nabaioth.<br />

10 Igitur egressus Iacob de Bersabee pergebat Charran.<br />

11 Cumque venisset ad quendam locum et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit<br />

de lapidibus, qui iacebant, et supponens capiti suo dormivit in eodem loco.<br />

12 Viditque in somnio scalam stantem super terram et cacumen illius tangens caelum,<br />

angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam<br />

13 et Dominum innixum scalae dicentem sibi: “Ego sum Dominus, Deus Abraham patris tui<br />

et Deus Isaac. Terram, in qua dormis, tibi dabo et semini tuo.<br />

14 Eritque semen tuum quasi pulvis terrae; dilataberis ad occidentem et orientem et<br />

septentrionem et meridiem; et benedicentur in te et in semine tuo cunctae tribus terrae.<br />

15 Et ecce, ego tecum sum et custodiam te, quocumque perrexeris, et reducam te in terram<br />

hanc; nec dimittam te, nisi complevero quae dixi tibi”.<br />

16 Cumque evigilasset Iacob de somno, ait: “Vere Dominus est in loco isto, et ego<br />

nesciebam”.<br />

17 Pavensque: “Quam terribilis est, inquit, locus iste! Non est hic aliud nisi domus Dei et<br />

porta caeli”.<br />

18 Surgens ergo Iacob mane tulit lapidem, quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum<br />

fundens oleum desuper.<br />

19 Appellavitque nomen loci illius Bethel; prius autem urbs vocabatur Luza.<br />

20 Vovit Iacob etiam votum dicens: “Si fuerit Deus mecum et custodierit me in via hac, per<br />

quam ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum et vestimentum ad induendum,<br />

21 reversusque fuero prospere ad domum patris mei, erit mihi Dominus in Deum,<br />

22 et lapis iste, quem erexi in titulum, erit domus Dei; cunctorumque, quae dederis mihi,<br />

decimas offeram tibi”.<br />

29<br />

1 Profectus ergo Iacob venit in terram orientalium.<br />

2 Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes iuxta eum; nam ex illo<br />

adaquabantur pecora, et os eius grandi lapide claudebatur.<br />

3 Morisque erat, ut, cunctis ovibus congregatis, devolverent lapidem et, refectis gregibus,<br />

rursum super os putei ponerent.<br />

4 Dixitque ad pastores: “Fratres, unde estis?”. Qui responderunt: “De Charran”.<br />

5 Quos interrogans: “Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor?”. Dixerunt: “Novimus”.<br />

6 “Sanusne est?”, inquit. “Valet, inquiunt, et ecce Rachel filia eius venit cum grege”.<br />

7 Dixitque: “Adhuc multum diei superest, nec est tempus, ut congregentur greges; date potum<br />

ovibus et sic ad pastum eas reducite”.<br />

8 Qui responderunt: “Non possumus, donec omnia pecora congregentur et amoveamus<br />

lapidem de ore putei, ut adaquemus greges”.<br />

9 Adhuc loquebatur cum eis, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui; nam gregem ipsa<br />

pascebat.<br />

10 Cum vidisset Iacob Rachel filiam Laban avunculi sui ovesque Laban avunculi sui,<br />

accedens amovit lapidem de ore putei<br />

11 et adaquavit gregem Laban avunculi sui. Tunc Iacob osculatus est Rachel et elevata voce<br />

flevit;


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 51<br />

12 et indicavit ei quod frater esset patris eius et filius Rebeccae. At illa festinans nuntiavit<br />

patri suo.<br />

13 Qui cum audisset venisse Iacob filium sororis suae, cucurrit obviam ei; complexusque<br />

eum et in oscula ruens duxit in domum suam. Auditis autem omnibus, quae evenerant,<br />

14 respondit: “Vere os meum es et caro mea!”.<br />

Et, postquam Iacob habitavit apud eum per dies mensis unius,<br />

15 dixit ei Laban: “Num, quia frater meus es, gratis servies mihi? Dic quid mercedis<br />

accipias”.<br />

16 Habebat vero filias duas: nomen maioris Lia, minor vero appellabatur Rachel;<br />

17 sed Lia lippis erat oculis, Rachel decora et venusto aspectu.<br />

18 Quam diligens Iacob ait: “Serviam tibi pro Rachel filia tua minore septem annis”.<br />

19 Respondit Laban: “Melius est, ut tibi eam dem quam alteri viro; mane apud me”.<br />

20 Servivit igitur Iacob pro Rachel septem annis, et videbantur illi pauci dies prae amoris<br />

magnitudine.<br />

21 Dixitque ad Laban: “Da mihi uxorem meam, quia iam tempus expletum est, ut ingrediar<br />

ad eam”.<br />

22 Qui, vocatis omnibus viris loci ad convivium, fecit nuptias.<br />

23 Et vespere sumpsit Liam filiam suam et introduxit ad eum, et venit ad eam.<br />

24 Et dedit Laban ancillam filiae Zelpham nomine.<br />

Facto mane, vidit, et ecce erat Lia.<br />

25 Et dixit ad socerum suum: “Quid hoc fecisti mihi? Nonne pro Rachel servivi tibi? Quare<br />

imposuisti mihi?”.<br />

26 Respondit Laban: “Non est in loco nostro consuetudinis, ut minorem ante maiorem<br />

tradamus ad nuptias.<br />

27 Imple hebdomadam hanc, et alteram quoque dabo tibi pro opere, quo serviturus es mihi<br />

septem annis aliis”.<br />

28 Acquievit placito et, hebdomada transacta, dedit ei Laban filiam suam Rachel uxorem,<br />

29 cui servam Bilham tradidit.<br />

30 Et ingressus etiam ad Rachel amavit eam plus quam Liam serviens apud eum septem annis<br />

aliis.<br />

31 Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam eius, Rachel sterili<br />

permanente.<br />

32 Et concepit Lia et genuit filium vocavitque nomen eius Ruben dicens: “Vidit Dominus<br />

humilitatem meam; nunc amabit me vir meus”.<br />

33 Rursumque concepit et peperit filium et ait: “Quoniam audivit me Dominus haberi<br />

contemptui, dedit etiam istum mihi”; vocavitque nomen illius Simeon.<br />

34 Concepit tertio et genuit alium filium dixitque: “Nunc quoque copulabitur mihi maritus<br />

meus, eo quod pepererim ei tres filios”; et idcirco appellavit nomen eius Levi.<br />

35 Quarto concepit et peperit filium et ait: “Modo confitebor Domino”; et ob hoc vocavit<br />

eum Iudam. Cessavitque parere.<br />

30<br />

1 Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori et ait marito suo: “Da mihi<br />

liberos, alioquin moriar”.<br />

2 Cui iratus respondit Iacob: “Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris?”.<br />

3 At illa: “Ecce, inquit, famula mea Bilha; ingredere ad illam, ut pariat super genua mea, et<br />

habeam ex illa et ego filios”.<br />

4 Deditque illi Bilham famulam suam in coniugium. Quae,<br />

5 ingresso ad se Iacob, concepit et peperit filium.


52 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

6 Dixitque Rachel: “Iudicavit mihi Deus et exaudivit vocem quoque meam dans mihi filium”;<br />

et idcirco appellavit nomen illius Dan.<br />

7 Rursumque Bilha famula Rachel concepit et peperit Iacob alterum filium, et<br />

8 ait Rachel: “Certamina Dei certavi cum sorore mea et invalui”; vocavitque eum Nephthali.<br />

9 Sentiens Lia quod parere desisset, sumpsit Zelpham ancillam suam et tradidit eam Iacob in<br />

uxorem.<br />

10 Quae peperit Iacob filium.<br />

11 Dixitque Lia: “Feliciter!”; et idcirco vocavit nomen eius Gad.<br />

12 Peperit quoque Zelpha ancilla Liae Iacob alterum filium.<br />

13 Dixitque Lia: “Pro beatitudine mea! Beatam quippe me dicent mulieres”; propterea<br />

appellavit eum Aser.<br />

14 Egressus autem Ruben tempore messis triticeae, repperit in agro mandragoras, quas Liae<br />

matri suae detulit. Dixitque Rachel: “Da mihi partem de mandragoris filii tui”.<br />

15 Illa respondit: “Parumne tibi videtur, quod praeripueris maritum mihi, ut etiam<br />

mandragoras filii mei auferas?”. Ait Rachel: “Dormiat ergo tecum hac nocte pro mandragoris<br />

filii tui”.<br />

16 Redeuntique ad vesperam Iacob de agro egressa est in occursum eius Lia et: “Ad me,<br />

inquit, intrabis, quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei”. Dormivitque cum ea<br />

nocte illa.<br />

17 Et exaudivit Deus Liam, concepitque et peperit Iacob filium quintum<br />

18 et ait: “Dedit Deus mercedem mihi, quia dedi ancillam meam viro meo”; appellavitque<br />

nomen illius Issachar.<br />

19 Rursum Lia concepit et peperit Iacob sextum filium<br />

20 et ait: “Donavit me Deus dono bono; hac vice honorabit me maritus meus, eo quod<br />

genuerim ei sex filios”; et idcirco appellavit nomen eius Zabulon.<br />

21 Post quem peperit filiam nomine Dinam.<br />

22 Recordatus quoque Deus Rachelis exaudivit eam Deus et aperuit vulvam illius.<br />

23 Quae concepit et peperit filium dicens: “Abstulit Deus opprobrium meum”;<br />

24 et vocavit nomen illius Ioseph dicens: “Addat mihi Dominus filium alterum!”.<br />

25 Nato autem Ioseph, dixit Iacob ad Laban: “Dimitte me, ut revertar in patriam et ad terram<br />

meam.<br />

26 Da mihi uxores et liberos meos, pro quibus servivi tibi, ut abeam; tu nosti servitutem, qua<br />

servivi tibi”.<br />

27 Ait illi Laban: “Inveniam gratiam in conspectu tuo; augurio didici, quia benedixerit mihi<br />

Deus propter te.<br />

28 Constitue mercedem tuam, quam dem tibi”.<br />

29 At ille respondit: “Tu nosti quomodo servierim tibi et quanti in manibus meis facti sint<br />

greges tui.<br />

30 Modicum habuisti, antequam venirem ad te, et nunc multiplicatum est vehementer,<br />

benedixitque tibi Dominus ad introitum meum. Nunc autem quando providebo etiam domui<br />

meae?”.<br />

31 Dixitque Laban: “Quid tibi dabo?”. At ille ait: “Nihil mihi dabis; si feceris, quod postulo,<br />

iterum pascam et custodiam pecora tua.<br />

32 Gyrabo omnes greges tuos hodie; separa cuncta pecora varia et maculosa et, quodcumque<br />

furvum in ovibus et maculosum variumque in capris fuerit, erit merces mea.<br />

33 Respondebitque mihi cras iustitia mea; quando veneris, ut inspicias mercedem meam,<br />

omnia, quae non fuerint varia et maculosa in capris et furva in ovibus, furti me arguent”.<br />

34 Dixit Laban: “Gratum habeo, quod petis!”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 53<br />

35 Et separavit in die illo hircos striatos atque maculosos et omnes capras varias et<br />

maculosas, omne, in quo album erat, et omne furvum in ovibus, et tradidit in manu filiorum<br />

suorum.<br />

36 Et posuit spatium itineris trium dierum inter se et Iacob, qui pascebat reliquos greges<br />

Laban.<br />

37 Tollens ergo Iacob virgas virides populeas et amygdalinas et ex platanis, ex parte ita<br />

decorticavit eas, ut in his, quae spoliata fuerant, candor appareret.<br />

38 Posuitque virgas, quas ex parte decorticaverat, in canalibus, ubi effundebatur aqua, ut,<br />

cum venissent greges ad bibendum, ante oculos haberent virgas et in aspectu earum<br />

conciperent.<br />

39 Factumque est ut in ipso calore coitus greges intuerentur virgas et parerent striata et varia<br />

et maculosa.<br />

40 Agnos autem segregavit Iacob et posuit gregem ex adverso striatorum et omnium<br />

furvorum in grege Laban et constituit sibi greges seorsum neque statuit eos cum grege Laban.<br />

41 Quotiescumque igitur calefiebant pecora robusta, ponebat Iacob virgas in canalibus<br />

aquarum ante oculos pecorum, ut in earum contemplatione conciperent.<br />

42 Quando vero pecora debilia erant, non ponebat eas. Factaque sunt debilia Laban et robusta<br />

Iacob;<br />

43 ditatusque est homo ultra modum et habuit greges multos, ancillas et servos, camelos et<br />

asinos.<br />

31<br />

1 Postquam autem audivit verba filiorum Laban dicen tium: “Tulit Iacob omnia, quae fuerunt<br />

patris nostri, et de patris nostri facultate acquisivit has divitias”,<br />

2 animadvertit quoque faciem Laban quod non esset erga se sicut heri et nudiustertius.<br />

3 Et dixit Dominus ad Iacob: “Revertere in terram patrum tuorum et ad cognationem tuam,<br />

eroque tecum”.<br />

4 Misit Iacob et vocavit Rachel et Liam in agrum, ubi pascebat greges,<br />

5 dixitque eis: “Video faciem patris vestri quod non sit erga me sicut heri et nudiustertius;<br />

Deus autem patris mei fuit mecum,<br />

6 et ipsae nostis quod totis viribus meis servierim patri vestro.<br />

7 Sed pater vester circumvenit me et mutavit mercedem meam decem vicibus; et tamen non<br />

dimisit eum Deus, ut noceret mihi.<br />

8 Si quando dixit: "Variae erunt mercedes tuae", pariebant omnes oves varios fetus. Quando<br />

vero e contrario ait: "Striata quaeque accipies pro mercede", omnes greges striata pepererunt.<br />

9 Tulitque Deus substantiam patris vestri et dedit mihi.<br />

10 Postquam enim conceptus gregis tempus advenerat, levavi oculos meos et vidi in somnis<br />

ascendentes mares super feminas, striatos et varios et respersos.<br />

11 Dixitque angelus Dei ad me in somnis: "Iacob". Et ego respondi: Adsum.<br />

12 Qui ait: "Leva oculos tuos et vide universos masculos ascendentes super feminas, striatos<br />

et varios atque respersos. Vidi enim omnia, quae fecit tibi Laban.<br />

13 Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge et<br />

egredere de terra hac revertens in terram nativitatis tuae"”.<br />

14 Responderunt ei Rachel et Lia: “Numquid habemus adhuc partem et hereditatem in domo<br />

patris nostri?<br />

15 Nonne quasi alienas reputavit nos et vendidit nos comeditque pretium nostrum?<br />

16 Sed omnes opes, quas tulit Deus patri nostro, nobis abstulit ac filiis nostris; unde omnia,<br />

quae praecepit tibi Deus, fac”.<br />

17 Surrexit itaque Iacob et imposuit liberos suos ac coniuges suas super camelos.


54 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

18 Tulitque omnes greges suos et omnem substantiam suam, quidquid in Paddanaram<br />

acquisierat, ut iret ad Isaac patrem suum in terram Chanaan.<br />

19 Eo tempore Laban ierat ad tondendas oves, et Rachel furata est theraphim patris sui.<br />

20 Iacob autem decepit cor Laban, non indicans ei quod fugeret.<br />

21 Cumque fugisset cum omnibus, quae possidebat, et, amne transmisso, pergeret contra<br />

montem Galaad,<br />

22 nuntiatum est Laban die tertio quod fugisset Iacob.<br />

23 Qui, assumptis fratribus suis, persecutus est eum diebus septem et comprehendit eum in<br />

monte Galaad.<br />

24 Venit autem Deus ad Laban Aramaeum per somnium noctis dixitque ei: "Cave, ne<br />

quidquam loquaris contra Iacob!".<br />

25 Iamque Iacob extenderat in monte tabernaculum, cum Laban, consecutus eum cum<br />

fratribus suis, in eodem monte Galaad fixit tentorium.<br />

26 Et dixit ad Iacob: “Quare ita egisti et decepisti cor meum, abigens filias meas quasi<br />

captivas gladio?<br />

27 Cur clam fugisti et decepisti me, non indicans mihi, ut prosequerer te cum gaudio et<br />

canticis et tympanis et citharis?<br />

28 Non es passus, ut oscularer filios meos ac filias; stulte operatus es. Et nunc<br />

29 valet quidem manus mea reddere tibi malum, sed Deus patris vestri heri dixit mihi: “Cave,<br />

ne loquaris contra Iacob quidquam!”.<br />

30 Esto, profectus es, quia desiderio tibi erat domus patris tui; cur furatus es deos meos?”.<br />

31 Respondit Iacob: “Quia timui. Dixi enim, ne forte violenter auferres filias tuas a me.<br />

32 Apud quemcumque inveneris deos tuos, non vivat! Coram fratribus nostris scrutare,<br />

quidquid tuorum apud me inveneris, et aufer”. Ignorabat enim Iacob quod Rachel furata esset<br />

theraphim.<br />

33 Ingressus itaque Laban tabernacula Iacob et Liae et utriusque famulae, non invenit.<br />

Egressus de tentorio Liae, intravit tentorium Rachelis.<br />

34 Illa autem absconderat theraphim in stramento cameli et sedit desuper. Scrutantique omne<br />

tentorium et nihil invenienti<br />

35 ait: “Ne irascatur dominus meus, quod coram te assurgere nequeo, quia iuxta<br />

consuetudinem feminarum nunc accidit mihi”. Quaesivit ergo et non invenit theraphim.<br />

36 Tumensque Iacob cum iurgio ait: “Quam ob culpam meam et ob quod peccatum meum sic<br />

persecutus es me,<br />

37 quia scrutatus es omnem supellectilem meam? Quid invenisti de cuncta substantia domus<br />

tuae? Pone hic coram fratribus meis et fratribus tuis, et iudicent inter me et te.<br />

38 Ecce, viginti annis fui tecum. Oves tuae et caprae non abortiverunt, arietes gregis tui non<br />

comedi;<br />

39 nec dilaceratum a bestia ostendi tibi: ego damnum omne reddebam; quidquid die noctuque<br />

furto perierat, a me exigebas.<br />

40 Die aestu consumebar et nocte gelu, fugiebatque somnus ab oculis meis.<br />

41 Sic per viginti annos in domo tua servivi tibi: quattuordecim pro filiabus et sex pro<br />

gregibus tuis; immutasti quoque mercedem meam decem vicibus.<br />

42 Nisi Deus patris mei, Deus Abraham et Timor Isaac, affuisset mihi, certemodo nudum me<br />

dimisisses; afflictionem meam et laborem manuum mearum respexit Deus et iudicavit heri”.<br />

43 Respondit ei Laban: “Filiae filiae meae et filii filii mei et greges greges mei et omnia, quae<br />

cernis, mea sunt; et filiabus meis quid possum facere illis hodie et filiis earum, quos<br />

genuerunt?<br />

44 Veni ergo, et ineamus foedus ego et tu, ut sit in testimonium inter me et te”.<br />

45 Tulit itaque Iacob lapidem et erexit illum in titulum;


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 55<br />

46 dixitque fratribus suis: “Afferte lapides”. Qui congregantes fecerunt tumulum<br />

comederuntque ibi super eum.<br />

47 Quem vocavit Laban Iegarsahadutha (id est Tumulus testimonii), et Iacob Galed (uterque<br />

iuxta proprietatem linguae suae).<br />

48 Dixitque Laban: “Tumulus iste testis erit inter me et te hodie”; et idcirco appellatum est<br />

nomen eius Galed (id est Tumulus testis)<br />

49 et etiam Maspha (id est Specula), quia dixit: “Speculetur Dominus inter me et te, quando<br />

absconditi erimus ab invicem.<br />

50 Si afflixeris filias meas et si introduxeris uxores alias super eas, cum nemo nobiscum sit,<br />

vide, Deus est testis inter me et te”.<br />

51 Dixitque Laban ad Iacob: “En tumulus hic et lapis, quem erexi inter me et te.<br />

52 Testis erit tumulus iste et lapis quod ego non transibo tumulum hunc pergens ad te, neque<br />

tu transibis tumulum hunc et lapidem hunc ad malum.<br />

53 Deus Abraham et Deus Nachor iudicent inter nos”.<br />

Iuravit Iacob per Timorem patris sui Isaac;<br />

54 immolatisque victimis in monte, vocavit fratres suos, ut ederent panem. Qui cum<br />

comedissent, pernoctaverunt in monte.<br />

32<br />

1 Laban vero de nocte consur gens osculatus est filios et fi lias suas et benedixit illis<br />

reversusque est in locum suum.<br />

2 Iacob quoque abiit itinere, quo coeperat, fueruntque ei obviam angeli Dei.<br />

3 Quos cum vidisset, ait: “Castra Dei sunt haec”; et appellavit nomen loci illius Mahanaim (id<br />

est Castra).<br />

4 Misit autem nuntios ante se ad Esau fratrem suum in terram Seir, in regionem Edom.<br />

5 Praecepitque eis dicens: “Sic loquimini domino meo Esau: Haec dicit servus tuus Iacob:<br />

Apud Laban peregrinatus sum et fui usque in praesentem diem.<br />

6 Habeo boves et asinos, oves et servos atque ancillas; mittoque nunc legationem ad<br />

dominum meum, ut inveniam gratiam in conspectu tuo”.<br />

7 Reversique sunt nuntii ad Iacob dicentes: “Venimus ad Esau fratrem tuum, et ecce properat<br />

in occursum tibi cum quadringentis viris”.<br />

8 Timuit Iacob valde et perterritus divisit populum, qui secum erat, greges quoque et oves et<br />

boves et camelos in duas turmas<br />

9 dicens: “Si venerit Esau ad unam turmam et percusserit eam, alia turma, quae reliqua est,<br />

salvabitur”.<br />

10 Dixitque Iacob: “Deus patris mei Abraham et Deus patris mei Isaac, Domine, qui dixisti<br />

mihi: "Revertere in terram tuam et in locum nativitatis tuae, et benefaciam tibi",<br />

11 minor sum cunctis miserationibus et cuncta veritate, quam explesti servo tuo. In baculo<br />

meo transivi Iordanem istum et nunc cum duabus turmis regredior.<br />

12 Erue me de manu fratris mei, de manu Esau, quia valde eum timeo; ne forte veniens<br />

percutiat matrem cum filiis.<br />

13 Tu locutus es quod bene mihi faceres et dilatares semen meum sicut arenam maris, quae<br />

prae multitudine numerari non potest”.<br />

14 Mansit ibi nocte illa et sumpsit de his, quae habebat, munera Esau fratri suo:<br />

15 capras ducentas, hircos viginti, oves ducentas et arietes viginti,<br />

16 camelos fetas cum pullis suis triginta, vaccas quadraginta et tauros decem, asinas viginti et<br />

pullos earum decem.<br />

17 Et misit per manus servorum suorum singulos seorsum greges dixitque pueris suis:<br />

“Antecedite me, et sit spatium inter gregem et gregem”.


56 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

18 Et praecepit priori dicens: “Si obvium habueris Esau fratrem meum, et interrogaverit te:<br />

"Cuius es?" et "Quo vadis?" et "Cuius sunt ista, quae sequeris?",<br />

19 respondebis: Servi tui Iacob; munera misit domino meo Esau. Ipse quoque post nos venit”.<br />

20 Similiter mandata dedit secundo ac tertio et cunctis, qui sequebantur greges, dicens:<br />

“Iisdem verbis loquimini ad Esau, cum inveneritis eum,<br />

21 et addetis: Ipse quoque servus tuus Iacob iter nostrum insequitur. Dixit enim: Placabo<br />

illum muneribus, quae praecedunt, et postea videbo faciem eius: forsitan propitiabitur mihi”.<br />

22 Praecesserunt itaque munera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris.<br />

23 Cumque nocte surrexisset, tulit duas uxores suas et totidem famulas cum undecim filiis et<br />

transivit vadum Iaboc;<br />

24 sumptis ergo traductisque illis et omnibus, quae ad se pertinebant, per torrentem,<br />

25 mansit solus.<br />

Et ecce vir luctabatur cum eo usque mane.<br />

26 Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit acetabulum femoris eius, et statim<br />

luxatum est acetabulum femoris Iacob, cum luctaretur cum illo.<br />

27 Dixitque: “Dimitte me, iam enim ascendit aurora”. Respondit: “Non dimittam te, nisi<br />

benedixeris mihi”.<br />

28 Ait ad eum: “Quod nomen est tibi?”. Respondit: “Iacob”.<br />

29 At ille: “Nequaquam, inquit, Iacob amplius appellabitur nomen tuum, sed Israel: quoniam<br />

certasti cum Deo et cum hominibus et praevaluisti!”.<br />

30 Interrogavit eum Iacob: “Dic mihi, quo appellaris nomine?”. Respondit: “Cur quaeris<br />

nomen meum?”. Et benedixit ei in eodem loco.<br />

31 Vocavitque Iacob nomen loci illius Phanuel dicens: “Vidi Deum facie ad faciem, et salva<br />

facta est anima mea”.<br />

32 Ortusque est ei sol, cum transgrederetur Phanuel; ipse vero claudicabat propter femur.<br />

33 Quam ob causam non comedunt filii Israel nervum, qui est in femore, usque in praesentem<br />

diem, eo quod tetigerit nervum femoris Iacob.<br />

33<br />

1 Elevans autem Iacob oculos suos vidit venientem Esau et cum eo quadringentos viros;<br />

divisitque filios Liae et Rachel ambarumque famularum.<br />

2 Et posuit utramque ancillam et liberos earum in principio, Liam vero et filios eius in<br />

secundo loco, Rachel autem et Ioseph novissimos.<br />

3 Et ipse praegrediens adoravit pronus in terram septies, donec appropinquaret ad fratrem<br />

suum.<br />

4 Currens itaque Esau obviam fratri suo amplexatus est eum; stringensque collum eius<br />

osculatus est eum, et fleverunt.<br />

5 Levatisque oculis, vidit mulieres et liberos earum et ait: “Qui sunt isti tibi?”. Respondit:<br />

“Liberi sunt, quos donavit mihi Deus servo tuo”.<br />

6 Et appropinquantes ancillae et filii earum incurvati sunt.<br />

7 Accessit quoque Lia cum liberis suis et, cum similiter adorassent, extremi Ioseph et Rachel<br />

adoraverunt.<br />

8 “Quaenam sunt, inquit, istae turmae, quas obvias habui?”. Respondit: “Ut invenirem<br />

gratiam coram domino meo”.<br />

9 At ille: “Habeo, ait, plurima, frater mi; sint tua tibi”.<br />

10 Dixit Iacob: “Noli ita, obsecro; sed, si inveni gratiam in oculis tuis, accipe munusculum de<br />

manibus meis; sic enim vidi faciem tuam quasi viderim vultum Dei, et mihi propitius fuisti.<br />

11 Suscipe, quaeso, benedictionem, quae allata est tibi; quia Deus misertus est mihi, et habeo<br />

omnia”.<br />

Et, cum compelleret illum, suscepit


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 57<br />

12 et ait: “Gradiamur simul, eroque socius itineris tui”.<br />

13 Dixit Iacob: “Nosti, domine mi, quod parvulos habeam teneros et oves et boves fetas<br />

mecum; quas si plus in ambulando fecero laborare vel una die, morientur cuncti greges.<br />

14 Praecedat dominus meus ante servum suum; et ego sequar paulatim secundum gressum<br />

pecorum ante me et secundum gressum parvulorum, donec veniam ad dominum meum in<br />

Seir”.<br />

15 Respondit Esau: “Oro te, ut de populo, qui mecum est, saltem socii remaneant viae tuae”.<br />

“Non est, inquit, necesse; hoc uno indigeo, ut inveniam gratiam in conspectu domini mei”.<br />

16 Reversus est itaque illo die Esau itinere suo in Seir.<br />

17 Et Iacob venit in Succoth, ubi, aedificata sibi domo et fixis tentoriis pro gregibus suis,<br />

appellavit nomen loci illius Succoth (id est Tabernacula).<br />

18 Transivitque Iacob incolumis ad urbem Sichem, quae est in terra Chanaan, cum veniret de<br />

Paddanaram; et habitavit iuxta oppidum.<br />

19 Emitque partem agri, in qua fixerat tabernaculum suum, a filiis Hemmor patris Sichem<br />

centum argenteis.<br />

20 Et erexit ibi altare et vocavit illud: “Deus est Deus Israel”.<br />

34<br />

1 Egressa est autem Dina filia, quam Lia pepererat Iacob, ut videret filias regionis illius.<br />

2 Quam cum vidisset Sichem filius Hemmor Hevaei principis terrae illius, adamavit eam et<br />

rapuit; et dormivit cum illa, vi opprimens illam.<br />

3 Et conglutinata est anima eius cum ea, et amavit puellam et locutus est ad cor eius.<br />

4 Dixitque ad Hemmor patrem suum: “Accipe mihi puellam hanc coniugem”.<br />

5 Cum audisset Iacob quod violasset Dinam filiam suam, absentibus filiis et in pastu pecorum<br />

occupatis, siluit, donec redirent.<br />

6 Egresso autem Hemmor patre Sichem, ut loqueretur ad Iacob,<br />

7 ecce filii Iacob veniebant de agro, auditoque, quod acciderat, contristati et irati sunt valde,<br />

eo quod foedam rem esset operatus in Israel et, violata filia Iacob, rem illicitam perpetrasset.<br />

8 Locutus est itaque Hemmor ad eos: “Sichem filii mei adhaesit anima filiae vestrae; date<br />

eam illi uxorem,<br />

9 et iungamus vicissim conubia: filias vestras tradite nobis et filias nostras accipite vobis.<br />

10 Et habitate nobiscum; terra in potestate vestra est: manete, perambulate et possidete eam”.<br />

11 Sed et Sichem ad patrem et ad fratres eius ait: “Inveniam gratiam coram vobis et,<br />

quaecumque statueritis, dabo.<br />

12 Augete mihi valde dotem et munera; libens tribuam, quod petieritis. Tantum date mihi<br />

puellam hanc uxorem”.<br />

13 Responderunt filii Iacob Sichem et Hemmor patri eius in dolo ob stuprum sororis:<br />

14 “Non possumus facere, quod petitis, dare sororem nostram homini incircumciso,<br />

opprobrium enim esset nobis.<br />

15 In hoc tantum valebimus acquiescere vobis: si esse volueritis similes nostri, circumcidatur<br />

in vobis omne masculini sexus;<br />

16 tunc dabimus et accipiemus mutuo filias nostras ac vestras et habitabimus vobiscum<br />

erimusque unus populus.<br />

17 Si autem circumcidi nolueritis, tollemus filiam nostram et recedemus”.<br />

18 Placuit oblatio eorum Hemmor et Sichem filio eius,<br />

19 nec distulit adulescens quin statim, quod petebatur, expleret; amabat enim filiam Iacob<br />

valde, et ipse erat inclitus in omni domo patris sui.<br />

20 Ingressique portam urbis, Hemmor et Sichem filius eius locuti sunt ad viros civitatis suae:<br />

21 “Viri isti pacifici sunt erga nos; maneant in terra et perambulent eam, quae spatiosa et lata<br />

est eis; filias eorum accipiemus uxores et nostras illis dabimus.


58 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

22 Tantum in hoc valebunt viri acquiescere nobis, ut maneant nobiscum et efficiamur unus<br />

populus, si circumcidamus masculos nostros ritum gentis imitantes;<br />

23 et pecora et substantia et armenta eorum nostra erunt. Tantum in hoc acquiescamus, et<br />

habitabunt nobiscum”.<br />

24 Assensique sunt omnes, circumcisis cunctis maribus, qui egrediebantur e porta civitatis<br />

suae.<br />

25 Et ecce, die tertio, quando gravissimus vulnerum dolor est, arreptis duo filii Iacob Simeon<br />

et Levi fratres Dinae gladiis, ingressi sunt urbem securi; interfectisque omnibus masculis,<br />

26 Hemmor et Sichem pariter necaverunt, tollentes Dinam de domo Sichem sororem suam.<br />

27 Filii Iacob irruerunt super occisos, et depopulati sunt urbem in ultionem stupri.<br />

28 Oves eorum et armenta et asinos cunctaque, quae in civitate et in agris erant, tulerunt.<br />

29 Omnes opes eorum, parvulos quoque et uxores duxerunt captivas et diripuerunt omnia,<br />

quae in domibus erant.<br />

30 Iacob autem dixit ad Simeon et Levi: “Turbastis me et odiosum fecistis me Chananaeis et<br />

Pherezaeis habitatoribus terrae huius. Nos pauci sumus; illi congregati percutient me, et<br />

delebor ego et domus mea”.<br />

31 Responderunt: “Numquid ut scorto abuti debuere sorore nostra?”.<br />

35<br />

1 Locutus est Deus ad Iacob: “Surge et ascende Bethel et habita ibi; facque altare Deo, qui<br />

apparuit tibi, quando fugiebas Esau fratrem tuum”.<br />

2 Iacob vero, convocata omni domo sua, ait: “Abigite deos alienos, qui in medio vestri sunt,<br />

et mundamini ac mutate vestimenta vestra.<br />

3 Surgamus et ascendamus in Bethel, ut faciamus ibi altare Deo, qui exaudivit me in die<br />

tribulationis meae et socius fuit itineris mei”.<br />

4 Dederunt ergo ei omnes deos alienos, quos habebant, et inaures, quae erant in auribus<br />

eorum; at ille infodit ea subter Quercum, quae est prope urbem Sichem.<br />

5 Cumque profecti essent, terror Dei invasit omnes per circuitum civitates, et non sunt ausi<br />

persequi filios Iacob.<br />

6 Venit igitur Iacob Luzam, quae est in terra Chanaan, id est Bethel, ipse et omnis populus<br />

cum eo.<br />

7 Aedificavitque ibi altare et appellavit nomen loci illius Deus Bethel; ibi enim apparuit ei<br />

Deus, cum fugeret fratrem suum.<br />

8 Eodem tempore mortua est Debora nutrix Rebeccae et sepulta est ad radices Bethel subter<br />

quercum; vocatumque est nomen loci illius Quercus fletus.<br />

9 Apparuit iterum Deus Iacob, postquam reversus est de Paddanaram, benedixitque ei<br />

10 dicens: “Non vocaberis ultra Iacob, sed Israel erit nomen tuum”, et appellavit eum Israel.<br />

11 Dixitque ei: “Ego Deus omnipotens. Cresce et multiplicare; gens et congregatio nationum<br />

erunt ex te, reges de lumbis tuis egredientur.<br />

12 Terramque, quam dedi Abraham et Isaac, dabo tibi; et semini tuo post te dabo terram<br />

hanc”.<br />

13 Et ascendit ab eo Deus.<br />

14 Ille vero erexit titulum lapideum in loco, quo locutus ei fuerat Deus, libans super eum<br />

libamina et effundens oleum<br />

15 vocansque nomen loci illius Bethel.<br />

16 Egressi sunt de Bethel. Et adhuc spatium quoddam erat usque ad Ephratham, cum<br />

parturiret Rachel;<br />

17 ob difficultatem partus periclitari coepit, dixitque ei obstetrix: “Noli timere, quia et hac<br />

vice habes filium”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 59<br />

18 Egrediente autem anima et imminente iam morte, vocavit nomen filii sui Benoni (id est<br />

Filius doloris mei); pater vero appellavit eum Beniamin (id est Filius dextrae).<br />

19 Mortua est ergo Rachel et sepulta est in via, quae ducit Ephratham; haec est Bethlehem.<br />

20 Erexitque Iacob titulum super sepulcrum eius; hic est titulus monumenti Rachel usque in<br />

praesentem diem.<br />

21 Egressus inde Israel, fixit tabernaculum trans Magdaleder (id est Turris gregis).<br />

22 Cumque habitaret in illa regione, abiit Ruben et dormivit cum Bilha concubina patris sui;<br />

quod illum minime latuit.<br />

Erant autem filii Iacob duodecim.<br />

23 Filii Liae: primogenitus Ruben et Simeon et Levi et Iudas et Issachar et Zabulon.<br />

24 Filii Rachel: Ioseph et Beniamin.<br />

25 Filii Bilhae ancillae Rachelis: Dan et Nephthali.<br />

26 Filii Zelphae ancillae Liae: Gad et Aser. Hi sunt filii Iacob, qui nati sunt ei in Paddanaram.<br />

27 Venit Iacob ad Isaac patrem suum in Mambre Cariatharbe, id est Hebron, ubi peregrinatus<br />

est Abraham et Isaac.<br />

28 Et completi sunt dies Isaac centum octoginta annorum;<br />

29 consumptusque aetate mortuus est et appositus est populo suo senex et plenus dierum. Et<br />

sepelierunt eum Esau et Iacob filii sui.<br />

36<br />

1 Hae sunt autem generationes Esau. Ipse est Edom.<br />

2 Esau accepit uxores de filiabus Chanaan: Ada filiam Elon Hetthaei et Oolibama filiam Ana<br />

filii Sebeon Horraei;<br />

3 Basemath quoque filiam Ismael sororem Nabaioth.<br />

4 Peperit autem Ada Eliphaz, Basemath genuit Rahuel,<br />

5 Oolibama genuit Iehus et Ialam et Core.<br />

Hi filii Esau, qui nati sunt ei in terra Chanaan.<br />

6 Tulit autem Esau uxores suas et filios et filias et omnes animas domus suae et pecora<br />

armenta et cuncta, quae acquisierat in terra Chanaan, et abiit in terram Seir; recessitque a<br />

fratre suo Iacob.<br />

7 Divites enim erant valde et simul habitare non poterant; nec sustinebat eos terra<br />

peregrinationis eorum prae multitudine gregum.<br />

8 Habitavitque Esau in monte Seir. Ipse est Edom.<br />

9 Hae autem sunt generationes Esau patris Edom in monte Seir,<br />

10 et haec nomina filiorum eius: Eliphaz filius Ada uxoris Esau, Rahuel quoque filius<br />

Basemath uxoris eius.<br />

11 Fueruntque Eliphaz filii: Theman, Omar, Sepho et Gatham et Cenez.<br />

12 Erat autem Thamna concubina Eliphaz filii Esau, quae peperit ei Amalec. Hi sunt filii Ada<br />

uxoris Esau.<br />

13 Filii autem Rahuel: Nahath et Zara, Samma et Meza; hi filii Basemath uxoris Esau.<br />

14 Isti erant filii Oolibama filiae Ana filii Sebeon uxoris Esau, quos genuit ei: Iehus et Ialam<br />

et Core.<br />

15 Hi duces filiorum Esau. Filii Eliphaz primogeniti Esau: dux Theman, dux Omar, dux<br />

Sepho, dux Cenez,<br />

16 dux Core, dux Gatham, dux Amalec. Hi duces Eliphaz in terra Edom; hi filii Ada.<br />

17 Hi filii Rahuel filii Esau: dux Nahath, dux Zara, dux Samma, dux Meza. Hi duces Rahuel<br />

in terra Edom; isti filii Basemath uxoris Esau.<br />

18 Hi filii Oolibama uxoris Esau: dux Iehus, dux Ialam, dux Core. Hi duces Oolibama filiae<br />

Ana uxoris Esau.<br />

19 Isti sunt filii Esau et hi duces eorum. Ipse est Edom.


60 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

20 Isti sunt filii Seir Horraei habitatores terrae: Lotan et Sobal et Sebeon et Ana<br />

21 et Dison et Eser et Disan; hi duces Horraei filii Seir in terra Edom.<br />

22 Facti sunt autem filii Lotan: Hori et Hemam; erat autem soror Lotan Thamna.<br />

23 Et isti filii Sobal: Alvan et Manahath et Ebal, Sepho et Onam.<br />

24 Et hi filii Sebeon: Aia et Ana. Iste est Ana, qui invenit aquas calidas in solitudine, cum<br />

pasceret asinos Sebeon patris sui.<br />

25 Habuitque filium Dison et filiam Oolibama.<br />

26 Et isti filii Dison: Hemdan et Eseban et Iethran et Charran.<br />

27 Hi filii Eser: Bilhan et Zavan et Iacan.<br />

28 Habuit autem filios Disan: Us et Aran.<br />

29 Isti duces Horraeorum: dux Lotan, dux Sobal, dux Sebeon, dux Ana,<br />

30 dux Dison, dux Eser, dux Disan; isti duces Horraeorum secundum tribus eorum in terra<br />

Seir.<br />

31 Reges autem, qui regnaverunt in terra Edom, antequam haberent regem filii Israel, fuerunt<br />

hi.<br />

32 Regnavit in Edom Bela filius Beor, nomenque urbis eius Denaba.<br />

33 Mortuus est autem Bela, et regnavit pro eo Iobab filius Zarae de Bosra.<br />

34 Cumque mortuus esset Iobab, regnavit pro eo Husam de terra Themanorum.<br />

35 Hoc quoque mortuo, regnavit pro eo Adad filius Badad, qui percussit Madian in regione<br />

Moab; et nomen urbis eius Avith.<br />

36 Cumque mortuus esset Adad, regnavit pro eo Semla de Masreca.<br />

37 Hoc quoque mortuo, regnavit pro eo Saul de Rohoboth iuxta fluvium.<br />

38 Cumque et hic obiisset, successit in regnum Baalhanan filius Achobor.<br />

39 Isto quoque mortuo, regnavit pro eo Adad, nomenque urbis eius Phau; et appellabatur uxor<br />

eius Meetabel filia Matred filiae Mezaab.<br />

40 Haec ergo nomina ducum Esau in cognationibus et locis et vocabulis suis: dux Thamna,<br />

dux Alva, dux Ietheth,<br />

41 dux Oolibama, dux Ela, dux Phinon,<br />

42 dux Cenez, dux Theman, dux Mabsar,<br />

43 dux Magdiel, dux Iram.<br />

Hi duces Edom habitantes in terra imperii sui. Ipse est Esau pater Idumaeorum.<br />

37<br />

1 Habitavit autem Iacob in terra Chanaan, in qua pere grinatus est pater suus.<br />

2 Hae sunt generationes Iacob.<br />

Ioseph, cum decem et scptem esset annorum, pascebat gregem cum fratribus suis adhuc puer;<br />

et erat cum filiis Bilhae et Zelphae uxorum patris sui; detulitque patri malam eorum famam.<br />

3 Israel autem diligebat Ioseph super omnes filios suos, eo quod in senectute genuisset eum;<br />

fecitque ei tunicam talarem.<br />

4 Videntes autem fratres eius quod a patre plus cunctis filiis amaretur, oderant eum nec<br />

poterant ei quidquam pacifice loqui.<br />

5 Accidit quoque ut visum somnium referret fratribus suis; quae causa maioris odii<br />

seminarium fuit.<br />

6 Dixitque ad eos: “Audite somnium meum, quod vidi.<br />

7 Putabam ligare nos manipulos in agro, et quasi consurgere manipulum meum et stare,<br />

vestrosque manipulos circumstantes adorare manipulum meum”.<br />

8 Responderunt fratres eius: “Numquid rex noster eris? Aut subiciemur dicioni tuae?”. Haec<br />

ergo causa somniorum atque sermonum, invidiae et odii fomitem ministravit.<br />

9 Aliud quoque vidit somnium, quod narrans fratribus ait: “Vidi per somnium quasi solem et<br />

lunam et stellas undecim adorare me”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 61<br />

10 Quod cum patri suo et fratribus retulisset, increpavit eum pater suus et dixit: “Quid sibi<br />

vult hoc somnium, quod vidisti? Num ego et mater tua et fratres tui adorabimus te proni in<br />

terram?”.<br />

11 Invidebant igitur ei fratres sui; pater vero rem tacitus considerabat.<br />

12 Cumque fratres illius in pascendis gregibus patris morarentur in Sichem,<br />

13 dixit Israel ad Ioseph: “Fratres tui pascunt oves in Sichimis; veni, mittam te ad eos”. Quo<br />

respondente:<br />

14 “Praesto sum”, ait ei: “Vade et vide, si cuncta prospera sint erga fratres tuos et pecora, et<br />

renuntia mihi quid agatur”. Missus de valle Hebron venit in Sichem;<br />

15 invenitque eum vir errantem in agro et interrogavit quid quaereret.<br />

16 At ille respondit: “Fratres meos quaero; indica mihi, ubi pascant greges”.<br />

17 Dixitque ei vir: “Recesserunt de loco isto; audivi autem eos dicentes: "Eamus in<br />

Dothain"”. Perrexit ergo Ioseph post fratres suos et invenit eos in Dothain.<br />

18 Qui cum vidissent eum procul, antequam accederet ad eos, cogitaverunt illum occidere.<br />

19 Et mutuo loquebantur: “Ecce somniator venit;<br />

20 venite, occidamus eum et mittamus in unam cisternarum dicemusque: Fera pessima<br />

devoravit eum. Et tunc apparebit quid illi prosint somnia sua”.<br />

21 Audiens autem hoc Ruben nitebatur liberare eum de manibus eorum et dixit:<br />

22 “Non interficiamus animam eius”. Et dixit ad eos: “Non effundatis sanguinem; sed<br />

proicite eum in cisternam hanc, quae est in solitudine, manusque vestras servate innoxias”.<br />

Hoc autem dicebat volens eripere eum de manibus eorum et reddere patri suo.<br />

23 Confestim igitur, ut pervenit ad fratres suos, nudaverunt eum tunica talari<br />

24 miseruntque eum in cisternam, quae non habebat aquam.<br />

25 Et sederunt, ut comederent panem. Attollentes autem oculos viderunt Ismaelitas viatorcs<br />

venire de Galaad et camelos eorum portantes tragacanthum et masticem et ladanum in<br />

Aegyptum.<br />

26 Dixit ergo Iudas fratribus suis: “Quid nobis prodest, si occiderimus fratrem nostrum et<br />

celaverimus sanguinem ipsius?<br />

27 Melius est ut vendatur Ismaelitis, et manus nostrae non polluantur; frater enim et caro<br />

nostra est”. Acquieverunt fratres sermonibus illius.<br />

28 Et praetereuntibus Madianitis negotiatoribus, extrahentes Ioseph de cisterna, vendiderunt<br />

eum Ismaelitis viginti argenteis. Qui duxerunt eum in Aegyptum.<br />

29 Reversusque Ruben ad cisternam non invenit puerum<br />

30 et, scissis vestibus, pergens ad fratres suos ait: “Puer non comparet, et ego quo ibo?”.<br />

31 Tulerunt autem tunicam eius et in sanguinem haedi, quem occiderant, tinxerunt<br />

32 mittentes, qui ferrent ad patrem et dicerent: “Hanc invenimus; vide, utrum tunica talaris<br />

filii tui sit an non?”.<br />

33 Quam cum agnovisset pater, ait: “Tunica filii mei est; fera pessima comedit eum, bestia<br />

devoravit Ioseph”.<br />

34 Scissisque vestibus, indutus est cilicio lugens filium suum multo tempore.<br />

35 Congregatis autem cunctis liberis eius, ut lenirent dolorem patris, noluit consolationem<br />

accipere et ait: “Descendam ad filium meum lugens in infernum”. Et flevit super eo pater<br />

eius.<br />

36 Madianitae autem vendiderunt Ioseph in Aegypto Putiphari eunucho pharaonis, magistro<br />

satellitum.<br />

38<br />

1 Eo tempore descendens Iudas a fratribus suis divertit ad virum Odollamitem nomine Hiram.<br />

2 Viditque ibi filiam hominis Chananaei vocabulo Sue et, accepta uxore, ingressus est ad<br />

eam.


62 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

3 Quae concepit et peperit filium vocavitque nomen eius Her.<br />

4 Rursumque concepto fetu, natum filium nominavit Onan.<br />

5 Tertium quoque peperit, quem appellavit Sela. Ipsa autem erat in Chasib, quando peperit<br />

illum.<br />

6 Dedit autem Iudas uxorem primogenito suo Her nomine Thamar.<br />

7 Fuit quoque Her primogenitus Iudae nequam in conspectu Domini, et ab eo occisus est.<br />

8 Dixit ergo Iudas ad Onan: “Ingredere ad uxorem fratris tui et sociare illi, ut suscites semen<br />

fratri tuo”.<br />

9 Ille, sciens non sibi nasci hunc filium, introiens ad uxorem fratris sui semen fundebat in<br />

terram, ne proles fratris nomine nasceretur.<br />

10 Et idcirco occidit et eum Dominus, quod rem detestabilem fecerat.<br />

11 Quam ob rem dixit Iudas Thamar nurui suae: “Esto vidua in domo patris tui, donec crescat<br />

Sela filius meus”. Timebat, enim, ne et ipse moreretur sicut fratres eius. Quae abiit et<br />

habitavit in domo patris sui.<br />

12 Evolutis autem multis diebus, mortua est filia Sue uxor Iudae. Qui, post luctum<br />

consolatione suscepta, ascendebat ad tonsores ovium suarum ipse et Hiras amicus suus<br />

Odollamites in Thamnam.<br />

13 Nuntiatumque est Thamar quod socer illius ascenderet in Thamnam ad tondendas oves.<br />

14 Quae, depositis viduitatis vestibus, cooperuit se velo et, mutato habitu, sedit in porta<br />

Enaim in via, quae ducit Thamnam; eo quod crevisset Sela, et non eum accepisset maritum.<br />

15 Quam cum vidisset Iudas, suspicatus est esse meretricem; operuerat enim vultum suum.<br />

16 Declinansque ad eam in via ait: “Veni, coeam tecum”; nesciebat enim quod nurus sua<br />

esset. Qua respondente: “Quid mihi dabis, ut fruaris concubitu meo?”,<br />

17 dixit: “Mittam tibi haedum de gregibus”. Rursum illa dicente: “Si dederis mihi arrabonem,<br />

donec mittas illum”,<br />

18 ait Iudas: “Quid vis tibi pro arrabone dari?”. Respondit: “Sigillum tuum et funiculum et<br />

baculum, quem manu tenes”. Et dedit ei. In coitu cum eo mulier concepit<br />

19 et surgens abiit; depositoque velo, induta est viduitatis vestibus.<br />

20 Misit autem Iudas haedum per amicum suum Odollamitem, ut reciperet pignus, quod<br />

dederat mulieri. Qui cum non invenisset eam,<br />

21 interrogavit homines loci illius: “Ubi est meretrix, quae sedebat in Enaim in via?”.<br />

Respondentibus cunctis: “Non fuit in loco isto meretrix”,<br />

22 reversus est ad Iudam et dixit ei: “Non inveni eam; sed et homines loci illius dixerunt mihi<br />

numquam ibi sedisse scortum”.<br />

23 Ait Iudas: “Habeat sibi; ne simus in ludibrium. Ego misi haedum, quem promiseram, et tu<br />

non invenisti eam”.<br />

24 Ecce autem post tres menses nuntiaverunt Iudae dicentes: “Fornicata est Thamar nurus tua<br />

et gravida est ex fornicatione”. Dixitque Iudas: “Producite eam, ut comburatur”.<br />

25 Quae cum educeretur ad poenam, misit ad socerum suum dicens: “De viro, cuius haec<br />

sunt, concepi; cognosce cuius sit sigillum et funiculus et baculus”.<br />

26 Qui, agnitis pignoribus, ait: “Iustior me est, quia non tradidi eam Sela filio meo”. Attamen<br />

ultra non cognovit illam.<br />

27 Instante autem partu, apparuerunt gemini in utero; atque in ipsa effusione infantium unus<br />

protulit manum, in qua obstetrix ligavit coccinum dicens:<br />

28 “Iste egressus est prior”.<br />

29 Illo vero retrahente manum, egressus est frater eius; dixitque mulier: “Qualem rupisti tibi<br />

rupturam?”. Et ob hanc causam vocatum est nomen eius Phares (id est Ruptura).<br />

30 Postea egressus est frater eius, in cuius manu erat coccinum; qui appellatus est Zara (id est<br />

Ortus solis).


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 63<br />

39<br />

1 Igitur Ioseph ductus est in Aegyptum; emitque eum Pu tiphar eunuchus pharaonis, princeps<br />

satellitum, vir Aegyptius, de manu Ismaelitarum, a quibus perductus erat.<br />

2 Fuitque Dominus cum eo, et erat vir in cunctis prospere agens habitabatque in domo domini<br />

sui.<br />

3 Qui optime noverat esse Dominum cum eo et omnia, quae gereret, ab eo dirigi in manu<br />

illius.<br />

4 Invenitque loseph gratiam coram domino suo et ministrabat ei. Et factum est, postquam<br />

praeposuit eum domui suae et omnia, quae possidebat, tradidit in manum eius,<br />

5 benedixit Dominus domui Aegyptii propter Ioseph, et benedictio Domini erat in omni<br />

possessione eius tam in aedibus quam in agris.<br />

6 Et reliquit omnia, quae possidebat, in manu Ioseph nec cum eo quidquam aliud noverat nisi<br />

panem, quo vescebatur. Erat autem Ioseph pulchra facie et decorus aspectu.<br />

7 Post haec ergo iniecit uxor domini eius oculos suos in Ioseph et ait: “Dormi mecum”.<br />

8 Qui nequaquam acquiescens dixit ad eam: “Ecce dominus meus, omnibus mihi traditis, non<br />

curat de ulla re in domo sua,<br />

9 nec quisquam maior est in domo hac quam ego, et nihil mihi subtraxit praeter te, quae uxor<br />

eius es. Quomodo ergo possum malum hoc magnum facere et peccare in Deum?”.<br />

10 Huiuscemodi verbis per singulos dies et mulier molesta erat adulescenti, et ille recusabat<br />

stuprum.<br />

11 Accidit autem quadam die, ut intraret Ioseph domum et opus suum absque arbitris faceret;<br />

12 illa, apprehensa lacinia vestimenti eius, dixit: “Dormi mecum”. Qui, relicto in manu illius<br />

pallio, fugit et egressus est foras.<br />

13 Cumque vidisset illum mulier vestem reliquisse in manibus suis et fugisse foras,<br />

14 vocavit homines domus suae et ait ad eos: “En introduxit virum Hebraeum, ut illuderet<br />

nobis; ingressus est ad me, ut coiret mecum. Cumque ego succlamassem,<br />

15 et audisset vocem meam, reliquit pallium, quod tenebam, et fugit foras”.<br />

16 Retentum pallium ostendit marito revertenti domum<br />

17 et secundum verba haec locuta est: “Ingressus est ad me servus Hebraeus, quem adduxisti,<br />

ut illuderet mihi;<br />

18 cumque audisset me clamare, reliquit pallium, quod tenebam, et fugit foras”.<br />

19 Dominus, auditis his verbis coniugis, iratus est valde;<br />

20 tradiditque Ioseph in carcerem, ubi vincti regis custodiebantur. Et erat ibi clausus.<br />

21 Fuit autem Dominus cum Ioseph et misertus illius dedit ei gratiam in conspectu principis<br />

carceris.<br />

22 Qui tradidit in manu Ioseph universos vinctos, qui in custodia tenebantur, et, quidquid ibi<br />

faciendum erat, ipse faciebat,<br />

23 nec princeps carceris spectabat quidquid in manu eius erat: Dominus enim erat cum illo et<br />

omnia opera eius dirigebat.<br />

40<br />

1 His ita gestis, accidit ut peccarent pincerna regis Aegypti et pistor domino suo.<br />

2 Iratusque pharao contra duos eunuchos, praepositum pincernarum et praepositum pistorum,<br />

3 misit eos in carcerem principis satellitum, in quo erat vinctus et Ioseph.<br />

4 Et princeps satellitum tradidit eos Ioseph, qui ministrabat eis. Aliquantulum temporis illi in<br />

custodia tenebantur.<br />

5 Videruntque ambo somnium nocte una iuxta interpretationem congruam sibi.<br />

6 Ad quos cum introisset Ioseph mane et vidisset eos tristes,<br />

7 sciscitatus est eos dicens: “Cur tristior est hodie solito facies vestra?”.


64 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

8 Qui responderunt: “Somnium vidimus, et non est qui interpretetur nobis”. Dixitque ad eos<br />

Ioseph: “Numquid non Dei est interpretatio? Referte mihi quid videritis”.<br />

9 Narravit praepositus pincernarum somnium suum: “Videbam coram me vitem,<br />

10 in qua erant tres propagines, crescere paulatim in gemmas et post flores uvas maturescere;<br />

11 calicemque pharaonis in manu mea. Tuli ergo uvas et expressi in calicem, quem tenebam,<br />

et tradidi poculum pharaoni”.<br />

12 Respondit Ioseph: “Haec est interpretatio somnii: tres propagines, tres adhuc dies sunt,<br />

13 post quos elevabit pharao caput tuum et restituet te in gradum pristinum; dabisque ei<br />

calicem iuxta officium tuum, sicut facere ante consueveras.<br />

14 Tantum memento mei, cum tibi bene fuerit, et facias mecum misericordiam, ut suggeras<br />

pharaoni, ut educat me de isto carcere;<br />

15 quia furto sublatus sum de terra Hebraeorum et hic innocens in lacum missus sum”.<br />

16 Videns pistorum magister quod somnium in bonum dissolvisset, ait: “Et ego vidi<br />

somnium, quod tria canistra farinae haberem super caput meum;<br />

17 et in uno canistro, quod erat excelsius, portare me ex omnibus cibis pharaonis, qui fiunt<br />

arte pistoria, avesque comedere eos”.<br />

18 Respondit Ioseph: “Haec est interpretatio somnii: tria canistra, tres adhuc dies sunt,<br />

19 post quos auferet pharao caput tuum ac suspendet te in patibulo, et comedent volucres<br />

carnes tuas”.<br />

20 Exinde dies tertius natalicius pharaonis erat; qui faciens grande convivium pueris suis<br />

elevavit caput magistri pincernarum et caput pistorum principis in medio puerorum suorum;<br />

21 restituitque alterum in locum suum, ut porrigeret ei poculum,<br />

22 alterum suspendit in patibulo, sicut interpretatus erat eis Ioseph.<br />

23 Attamen praepositus pincernarum non est recordatus Ioseph, sed oblitus est interpretis sui.<br />

41<br />

1 Post duos annos vidit pharao somnium. Putabat se stare super fluvium,<br />

2 de quo ascendebant septem boves pulchrae et crassae et pascebantur in locis palustribus.<br />

3 Aliae quoque septem emergebant post illas de flumine foedae confectaeque macie et<br />

stabant in ipsa amnis ripa;<br />

4 devoraveruntque septem boves pulchras et crassas. Expergefactus pharao<br />

5 rursum dormivit et vidit alterum somnium. Septem spicae pullulabant in culmo uno plenae<br />

atque formosae.<br />

6 Aliae quoque totidem spicae tenues et percussae vento urente oriebantur<br />

7 devorantes omnem priorum pulchritudinem. Evigilavit pharao, et ecce erat somnium!<br />

8 Et, facto mane, pavore perterritus misit ad omnes coniectores Aegypti cunctosque sapientes<br />

suos; et accersitis narravit somnium, nec erat qui interpretaretur.<br />

9 Tunc demum reminiscens pincernarum magister ait: “Confiteor peccatum meum.<br />

10 Iratus rex servis suis me et magistrum pistorum retrudi iussit in carcerem principis<br />

satellitum,<br />

11 ubi una nocte uterque vidimus somnium praesagum futurorum.<br />

12 Erat ibi puer Hebraeus eiusdem ducis satellitum famulus, cui narrantes somnia<br />

13 audivimus quidquid postea rei probavit eventus. Ego enim redditus sum officio meo, et ille<br />

suspensus est in patibulo”.<br />

14 Protinus ad regis imperium eductum de carcere Ioseph totonderunt ac, veste mutata,<br />

obtulerunt ei.<br />

15 Cui ille ait: “Vidi somnia, nec est qui edisserat; quae audivi te sapientissime conicere”.<br />

16 Respondit Ioseph: “Absque me Deus respondebit prospera pharaoni!”.<br />

17 Narravit ergo pharao, quod viderat: “Putabam me stare super ripam fluminis


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 65<br />

18 et septem boves de amne conscendere pulchras nimis et obesis carnibus, quae in pastu<br />

paludis virecta carpebant.<br />

19 Et ecce has sequebantur aliae septem boves in tantum deformes et macilentae, ut<br />

numquam tales in terra Aegypti viderim;<br />

20 quae, devoratis et consumptis prioribus,<br />

21 nullum saturitatis dedere vestigium; sed simili macie et squalore torpebant. Evigilans,<br />

rursus sopore depressus,<br />

22 vidi somnium: Septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque pulcherrimae.<br />

23 Aliae quoque septem tenues et percussae vento urente oriebantur e stipula;<br />

24 quae priorum pulchritudinem devoraverunt. Narravi coniectoribus somnium, et nemo est<br />

qui edisserat”.<br />

25 Respondit Ioseph: “Somnium regis unum est: quae facturus est, Deus ostendit pharaoni.<br />

26 Septem boves pulchrae et septem spicae plenae septem ubertatis anni sunt; eandemque<br />

vim somnii comprehendunt.<br />

27 Septem quoque boves tenues atque macilentae, quae ascenderunt post eas, et septem<br />

spicae tenues et vento urente percussae septem anni sunt venturae famis,<br />

28 qui hoc ordine complebuntur:<br />

29 ecce septem anni venient fertilitatis magnae in universa terra Aegypti;<br />

30 quos sequentur septem anni alii tantae sterilitatis, ut oblivioni tradatur cuncta retro<br />

abundantia. Consumptura est enim fames omnem terram,<br />

31 et ubertatis magnitudinem perditura est inopiae magnitudo.<br />

32 Quod autem vidisti secundo ad eandem rem pertinens somnium, firmitatis indicium est, eo<br />

quod fiat sermo Dei et velocius a Deo impleatur.<br />

33 Nunc ergo provideat rex virum intellegentem et sapientem et praeficiat eum terrae Aegypti<br />

34 constituatque praepositos per cunctas regiones et quintam partem fructuum per septem<br />

annos fertilitatis,<br />

35 qui iam nunc futuri sunt, congreget in horrea; et omne frumentum sub pharaonis potestate<br />

condatur serveturque in urbibus;<br />

36 et paretur futurae septem annorum fami, quae pressura est Aegyptum, et non consumetur<br />

terra inopia”.<br />

37 Placuit pharaoni consilium et cunctis ministris eius.<br />

38 Locutusque est ad eos: “Num invenire poterimus talem virum, qui spiritu Dei plenus sit?”.<br />

39 Dixit ergo ad Ioseph: “Quia ostendit tibi Deus omnia, quae locutus es, numquid<br />

sapientiorem et consimilem tui invenire potero?<br />

40 Tu eris super domum meam, et ad tui oris imperium cunctus populus meus oboediet; uno<br />

tantum regni solio te praecedam”.<br />

41 Dixitque rursus pharao ad Ioseph: “Ecce, constitui te super universam terram Aegypti”.<br />

42 Tulitque anulum de manu sua et dedit eum in manu eius; vestivitque eum stola byssina et<br />

collo torquem auream circumposuit.<br />

43 Fecitque eum ascendere super currum suum secundum, clamante praecone: “Abrech!”, ut<br />

omnes coram eo genuflecterent et praepositum esse scirent universae terrae Aegypti.<br />

44 Dixit quoque rex ad Ioseph: “Ego sum pharao; absque tuo imperio non movebit quisquam<br />

manum aut pedem in omni terra Aegypti”.<br />

45 Vertitque nomen eius et vocavit eum lingua Aegyptiaca Saphaneth Phanec (quod<br />

interpretatur Salvator mundi) deditque illi uxorem Aseneth filiam Putiphare sacerdotis<br />

Heliopoleos.<br />

Egressus est itaque Ioseph ad terram Aegypti<br />

46 - triginta autem annorum erat quando stetit in conspectu regis pharaonis - et circuivit<br />

omnes regiones Aegypti.<br />

47 Venitque fertilitas septem annorum, et segetes congregavit in horrea Aegypti


66 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

48 condens in singulis urbibus frumentum camporum in circuitu.<br />

49 Tantaque fuit abundantia tritici, ut arenae maris coaequaretur, et copia mensuram<br />

excederet.<br />

50 Nati sunt autem Ioseph filii duo, antequam veniret fames, quos ei peperit Aseneth filia<br />

Putiphare sacerdotis Heliopoleos.<br />

51 Vocavitque nomen primogeniti Manasses dicens: “Oblivisci me fecit Deus omnium<br />

laborum meorum et domus patris mei”.<br />

52 Nomen quoque secundi appellavit Ephraim dicens: “Crescere me fecit Deus in terra<br />

paupertatis meae”.<br />

53 Igitur, transactis septem annis ubertatis, qui fuerant in Aegypto,<br />

54 coeperunt venire septem anni inopiae, quos praedixerat Ioseph, et in universo orbe fames<br />

praevaluit; in cuncta autem terra Aegypti erat panis.<br />

55 Qua esuriente, clamavit populus ad pharaonem alimenta petens. Quibus ille respondit: “Ite<br />

ad Ioseph et, quidquid vobis dixerit, facite”.<br />

56 Et invaluit fames in omni terra Aegypti; aperuitque Ioseph universa horrea et vendebat<br />

Aegyptiis; nam et illos oppresserat fames.<br />

57 Omnesque provinciae veniebant in Aegyptum, ut emerent escas apud Ioseph, quia inopia<br />

invaluerat in universa terra.<br />

42<br />

1 Audiens autem Iacob quod alimenta venderentur in Ae gypto, dixit filiis suis: “Quare<br />

aspicitis vos invicem?<br />

2 Audivi quod triticum venumdetur in Aegypto; descendite et emite nobis necessaria, ut<br />

possimus vivere et non consumamur inopia”.<br />

3 Descenderunt igitur fratres Ioseph decem, ut emerent frumenta in Aegypto,<br />

4 Beniamin fratre Ioseph domi retento a Iacob, qui dixerat fratribus eius: “Ne forte in itinere<br />

quidquam patiatur mali”.<br />

5 Et ingressi sunt filii Israel terram Aegypti cum aliis, qui pergebant ad emendum. Erat autem<br />

fames in terra Chanaan.<br />

6 Et Ioseph erat princeps in terra Aegypti, atque ad eius nutum frumenta populis vendebantur.<br />

Cumque venissent et adorassent eum fratres sui proni in terram,<br />

7 et agnovisset eos, quasi ad alienos durius loquebatur interrogans eos: “Unde venistis?”. Qui<br />

responderunt: “De terra Chanaan, ut emamus victui necessaria”.<br />

8 Et tamen fratres ipse cognoscens non est cognitus ab eis.<br />

9 Recordatusque somniorum, quae aliquando viderat, ait ad eos: “Exploratores estis; ut<br />

videatis infirmiora terrae, venistis!”.<br />

10 Qui dixerunt: “Non est ita, domine; sed servi tui venerunt, ut emerent cibos.<br />

11 Omnes filii unius viri sumus; sinceri sumus, nec quidquam famuli tui machinantur mali”.<br />

12 Quibus ille respondit: “Aliter est; immunita terrae huius considerare venistis!”.<br />

13 At illi: “Duodecim, inquiunt, servi tui fratres sumus filii viri unius in terra Chanaan;<br />

minimus cum patre nostro est, alius non est super”.<br />

14 “Hoc est, ait, quod locutus sum: exploratores estis!<br />

15 Iam nunc experimentum vestri capiam: per salutem pharaonis, non egrediemini hinc,<br />

donec veniat frater vester minimus!<br />

16 Mittite ex vobis unum, et adducat eum; vos autem eritis in vinculis, donec probentur, quae<br />

dixistis, utrum vera an falsa sint. Alioquin, per salutem pharaonis, exploratores estis!”.<br />

17 Tradidit ergo illos custodiae tribus diebus.<br />

18 Die autem tertio eductis de carcere, ait: “Facite, quae dixi, et vivetis; Deum enim timeo.<br />

19 Si sinceri estis, frater vester unus ligetur in carcere; vos autem abite et ferte frumenta, quae<br />

emistis, in domos vestras,


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 67<br />

20 et fratrem vestrum minimum ad me adducite, ut possim vestros probare sermones, et non<br />

moriamini”.<br />

Fecerunt, ut dixerat,<br />

21 et locuti sunt ad invicem: “Merito haec patimur, quia peccavimus in fratrem nostrum<br />

videntes angustiam animae illius, cum deprecaretur nos, et non audivimus. Idcirco venit super<br />

nos ista tribulatio”.<br />

22 Et Ruben ait: “Numquid non dixi vobis: Nolite peccare in puerum? Et non audistis me. En<br />

sanguis eius exquiritur”.<br />

23 Nesciebant autem quod intellegeret Ioseph, eo quod per interpretem loquebatur ad eos.<br />

24 Avertitque se parumper et flevit; et reversus locutus est ad eos.<br />

25 Tollensque Simeon et ligans, illis praesentibus, iussit ministris, ut implerent eorum saccos<br />

tritico et reponerent pecunias singulorum in sacculis suis, datis supra cibariis in viam. Qui<br />

fecerunt ita.<br />

26 At illi portantes frumenta in asinis suis profecti sunt.<br />

27 Apertoque unus sacco, ut daret iumento pabulum in deversorio, contemplatus pecuniam in<br />

ore sacculi<br />

28 dixit fratribus suis: “Reddita est mihi pecunia: en habetur in sacco!”. Et obstupefacti<br />

turbatique mutuo dixerunt: “Quidnam est hoc, quod fecit nobis Deus?”.<br />

29 Veneruntque ad Iacob patrem suum in terram Chanaan; et narraverunt ei omnia, quae<br />

accidissent sibi, dicentes:<br />

30 “Locutus est nobis dominus terrae dure et putavit nos exploratores esse provinciae”.<br />

31 Cui respondimus: “Sinceri sumus, nec ullas molimur insidias;<br />

32 duodecim fratres uno patre geniti sumus, unus non est super, minimus cum patre nostro est<br />

in terra Chanaan.<br />

33 Et dixit nobis vir, dominus terrae: "Sic probabo quod sinceri sitis: fratrem vestrum unum<br />

dimittite apud me et cibaria domibus vestris necessaria sumite et abite;<br />

34 fratremque vestrum minimum adducite ad me, ut sciam quod non sitis exploratores et<br />

istum, qui tenetur in vinculis, recipere possitis ac deinceps peragrandi terram habeatis<br />

licentiam"”.<br />

35 His dictis, cum frumenta effunderent, singuli reppererunt in ore saccorum ligatas pecunias;<br />

exterritisque simul omnibus,<br />

36 dixit pater Iacob: “Absque liberis me esse fecistis: Ioseph non est super, Simeon tenetur in<br />

vinculis, et Beniamin auferetis. In me haec omnia mala reciderunt”.<br />

37 Cui respondit Ruben: “Duos filios meos interfice, si non reduxero illum tibi; trade illum in<br />

manu mea, et ego eum tibi restituam”.<br />

38 At ille: “Non descendet, inquit, filius meus vobiscum. Frater mortuus est, et ipse solus<br />

remansit; si quid ei adversi acciderit in via, deducetis canos meos cum dolore ad inferos”.<br />

43<br />

1 Interim fames omnem terram vehementer premebat;<br />

2 consumptisque cibis, quos ex Aegypto detulerant, dixit Iacob ad filios suos: “Revertimini et<br />

emite nobis pauxillum escarum”.<br />

3 Respondit Iudas: “Denuntiavit nobis vir ille sub attestatione iurisiurandi dicens: "Non<br />

videbitis faciem meam, nisi fratrem vestrum minimum adduxeritis vobiscum".<br />

4 Si ergo vis eum mittere nobiscum, pergemus pariter et ememus tibi necessaria;<br />

5 sin autem non vis, non ibimus. Vir enim, ut saepe diximus, denuntiavit nobis dicens: "Non<br />

videbitis faciem meam absque fratre vestro minimo"”.<br />

6 Dixit eis Israel: “Cur in meam hoc fecistis miseriam, ut indicaretis ei et alium habere vos<br />

fratrem?”.


68 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

7 At illi responderunt: “Interrogavit nos homo per ordinem nostram progeniem: si pater<br />

viveret, si haberemus fratrem; et nos respondimus ei consequenter iuxta id, quod fuerat<br />

sciscitatus. Numquid scire poteramus quod dicturus esset: "Adducite fratrem vestrum<br />

vobiscum?"”.<br />

8 Iudas quoque dixit patri suo Israel: “Mitte puerum mecum, ut proficiscamur et possimus<br />

vivere, ne moriamur nos et tu et parvuli nostri.<br />

9 Ego spondeo pro puero; de manu mea require illum. Nisi reduxero et reddidero eum tibi,<br />

ero peccati reus in te omni tempore.<br />

10 Si non intercessisset dilatio, iam vice altera venissemus”.<br />

11 Igitur Israel pater eorum dixit ad eos: “Si sic necesse est, facite, quod vultis; sumite de<br />

optimis terrae fructibus in vasis vestris et deferte viro munera: modicum resinae et mellis et<br />

tragacanthum et ladanum, pistacias terebinthi et amygdalas.<br />

12 Pecuniam quoque duplicem ferte vobiscum et illam, quam invenistis in sacculis, reportate,<br />

ne forte errore factum sit;<br />

13 sed et fratrem vestrum tollite et ite ad virum.<br />

14 Deus autem meus omnipotens faciat vobis eum placabilem, et remittat vobiscum fratrem<br />

vestrum, quem tenet, et hunc Beniamin. Ego autem quasi orbatus absque liberis ero”.<br />

15 Tulerunt ergo viri munera et pecuniam duplicem et Beniamin descenderuntque in<br />

Aegyptum; et steterunt coram Ioseph.<br />

16 Quos cum ille vidisset et Beniamin simul, praecepit dispensatori domus suae dicens:<br />

“Introduc viros domum et occide victimas et instrue convivium, quoniam mecum sunt<br />

comesturi meridie”.<br />

17 Fecit ille, quod sibi fuerat imperatum, et introduxit viros in domum Ioseph.<br />

18 Ibique exterriti dixerunt mutuo: “Propter pecuniam, quam rettulimus prius in saccis<br />

nostris, introducti sumus, ut irruant in nos et violenter subiciant servituti et nos et asinos<br />

nostros”.<br />

19 Quam ob rem in ipsis foribus accedentes ad dispensatorem domus<br />

20 locuti sunt: “Oramus, domine, ut audias nos. Iam ante descendimus, ut emeremus escas;<br />

21 quibus emptis, cum venissemus ad deversorium, aperuimus saccos nostros et invenimus<br />

pecuniam in ore saccorum; quam nunc eodem pondere reportavimus.<br />

22 Sed et aliud attulimus argentum, ut emamus, quae nobis necessaria sunt. Non est in nostra<br />

conscientia, quis posuerit argentum in marsupiis nostris”.<br />

23 At ille respondit: “Pax vobiscum, nolite timere. Deus vester et Deus patris vestri dedit<br />

vobis thesauros in saccis vestris; nam pecuniam, quam dedistis mihi, probatam ego habeo”.<br />

Eduxitque ad eos Simeon.<br />

24 Et introductis domum attulit aquam, et laverunt pedes suos; deditque pabulum asinis<br />

eorum.<br />

25 Illi vero parabant munera, donec ingrederetur Ioseph meridie; audierant enim quod ibi<br />

comesturi essent panem.<br />

26 Igitur ingressus est Ioseph domum suam, obtuleruntque ei munera tenentes in manibus<br />

suis; et adoraverunt proni in terram.<br />

27 At ille, clementer resalutatis eis, interrogavit eos dicens: “Salvusne est pater vester senex,<br />

de quo dixeratis mihi? Adhuc vivit?”.<br />

28 Qui responderunt: “Sospes est servus tuus pater noster, adhuc vivit”. Et incurvati<br />

adoraverunt eum.<br />

29 Attollens autem Ioseph oculos vidit Beniamin fratrem suum uterinum et ait: “Iste est frater<br />

vester parvulus, de quo dixeratis mihi?”. Et rursum: “Deus, inquit, misereatur tui, fili mi”.<br />

30 Festinavitque, quia commota fuerant viscera eius super fratre suo, et erumpebant lacrimae;<br />

et introiens cubiculum flevit.<br />

31 Rursumque, lota facie, egressus continuit se et ait: “Ponite panes”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 69<br />

32 Quibus appositis, seorsum Ioseph et seorsum fratribus, Aegyptiis quoque, qui vescebantur<br />

simul, seorsum - illicitum est enim Aegyptiis comedere cum Hebraeis, et profanum putant<br />

huiuscemodi convivium -<br />

33 sederunt coram eo, primogenitus iuxta primogenita sua et minimus iuxta aetatem suam. Et<br />

mirabantur nimis,<br />

34 sumptis partibus, quas ab eo acceperant; maiorque pars venit Beniamin, ita ut quinque<br />

partibus excederet. Biberuntque et inebriati sunt cum eo.<br />

44<br />

1 Praecepit autem Ioseph dispensatori domus suae dicens: “Imple saccos eorum frumento,<br />

quantum possunt capere, et pone pecuniam singulorum in summitate sacci.<br />

2 Scyphum autem meum argenteum et pretium, quod dedit tritici, pone in ore sacci iunioris”.<br />

Factumque est ita.<br />

3 Et, orto mane, dimissi sunt cum asinis suis.<br />

4 Iamque urbem exierant et processerant paululum, tunc Ioseph, arcessito dispensatore<br />

domus: “Surge, inquit, et persequere viros; et apprehensis dicito: "Quare reddidistis malum<br />

pro bono? Cur furati estis mihi scyphum argenteum?<br />

5 Nonne ipse est, in quo bibit dominus meus et in quo augurari solet? Pessimam rem<br />

fecistis!"”.<br />

6 Fecit ille, ut iusserat, et apprehensis per ordinem locutus est.<br />

7 Qui responderunt: “Quare sic loquitur dominus noster? Absit a servis tuis, ut tantum flagitii<br />

commiserimus.<br />

8 Pecuniam, quam invenimus in summitate saccorum, reportavimus ad te de terra Chanaan; et<br />

quomodo consequens est, ut furati simus de domo domini tui aurum vel argentum?<br />

9 Apud quemcumque fuerit inventum servorum tuorum, quod quaeris, moriatur; et nos<br />

erimus servi domini nostri”.<br />

10 Qui dixit eis: “Fiat iuxta vestram sententiam: apud quemcumque fuerit inventum, ipse sit<br />

servus meus; vos autem eritis innoxii”.<br />

11 Itaque festinato deponentes in terram saccos aperuerunt singuli.<br />

12 Quos scrutatus incipiens a maiore usque ad minimum invenit scyphum in sacco Beniamin.<br />

13 At illi, scissis vestibus, oneratisque rursum asinis, reversi sunt in oppidum.<br />

14 Et Iudas cum fratribus ingressus est ad Ioseph - necdum enim de loco abierat - omnesque<br />

ante eum pariter in terram corruerunt.<br />

15 Quibus ille ait: “Cur sic agere voluistis? An ignoratis quod non sit similis mei in augurandi<br />

scientia?”.<br />

16 Cui Iudas: “Quid respondebimus, inquit, domino meo? Vel quid loquemur aut iuste<br />

poterimus obtendere? Deus invenit iniquitatem servorum tuorum; en omnes servi sumus<br />

domini mei, et nos et apud quem inventus est scyphus”.<br />

17 Respondit Ioseph: “Absit a me, ut sic agam! Qui furatus est scyphum, ipse sit servus<br />

meus; vos autem abite liberi ad patrem vestrum”.<br />

18 Accedens autem propius Iudas confidenter ait: “Oro, domine mi, loquatur servus tuus<br />

verbum in auribus tuis, et ne irascaris famulo tuo; tu es enim sicut pharao!<br />

19 Dominus meus interrogavit prius servos suos: "Habetis patrem aut fratrem?".<br />

20 Et nos respondimus domino meo: "Est nobis pater senex et puer parvulus, qui in senectute<br />

illius natus est, cuius uterinus frater mortuus est; et ipse solus superest a matre sua, pater vero<br />

tenere diligit eum"”.<br />

21 Dixistique servis tuis: "Adducite eum ad me, et ponam oculos meos super illum".<br />

22 Suggessimus domino meo: "Non potest puer relinquere patrem suum; si enim illum<br />

dimiserit, morietur".


70 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

23 Et dixisti servis tuis: "Nisi venerit frater vester minimus vobiscum, non videbitis amplius<br />

faciem meam".<br />

24 Cum ergo ascendissemus ad famulum tuum patrem nostrum, narravimus ei omnia, quae<br />

locutus est dominus meus,<br />

25 et dixit pater noster: "Revertimini et emite nobis parum tritici".<br />

26 Cui diximus: "Ire non possumus. Si frater noster minimus descenderit nobiscum,<br />

proficiscemur simul; alioquin, illo absente, non poterimus videre faciem viri".<br />

27 Ad quae servus tuus pater meus respondit: "Vos scitis quod duos genuerit mihi uxor mea.<br />

28 Egressus est unus a me, et dixi: Bestia devoravit eum! Et hucusque non comparet.<br />

29 Si tuleritis et istum a facie mea, et aliquid ei in via contigerit, deducetis canos meos cum<br />

maerore ad inferos".<br />

30 Igitur, si intravero ad servum tuum patrem meum, et puer defuerit - cum anima illius ex<br />

huius anima pendeat -<br />

31 videritque eum non esse nobiscum, morietur; et deducent famuli tui canos eius cum dolore<br />

ad inferos.<br />

32 Servus tuus pro puero patri meo spopondit: Nisi reduxero eum, peccati reus ero in patrem<br />

meum omni tempore.<br />

33 Manebo itaque servus tuus pro puero in ministerio domini mei, et puer ascendat cum<br />

fratribus suis.<br />

34 Non enim possum redire ad patrem meum, absente puero, ne calamitatis, quae oppressura<br />

est patrem meum, testis assistam”.<br />

45<br />

1 Non se poterat ultra cohibere Ioseph omnibus coram astantibus, unde clamavit:<br />

“Egredimini, cuncti, foras!”. Et nemo aderat cum eo, quando manifestavit se fratribus suis.<br />

2 Elevavitque vocem cum fletu, quam audierunt Aegyptii omnisque domus pharaonis.<br />

3 Et dixit Ioseph fratribus suis: “Ego sum Ioseph! Adhuc pater meus vivit?”. Nec poterant<br />

respondere fratres nimio terrore perterriti.<br />

4 Ad quos ille clementer: “Accedite, inquit, ad me”. Et cum accessissent prope: “Ego sum,<br />

ait, Ioseph frater vester, quem vendidistis in Aegyptum.<br />

5 Nolite contristari, neque vobis durum esse videatur quod vendidistis me in his regionibus.<br />

Pro salute enim vestra misit me Deus ante vos in Aegyptum.<br />

6 Biennium est enim quod coepit fames esse in terra, et adhuc quinque anni restant, quibus<br />

nec arari poterit nec meti.<br />

7 Praemisitque me Deus, ut reservemini super terram, et servetur vita vestra in salvationem<br />

magnam.<br />

8 Non vestro consilio, sed Dei voluntate huc missus sum, qui fecit me quasi patrem pharaonis<br />

et dominum universae domus eius ac principem in omni terra Aegypti.<br />

9 Festinate et ascendite ad patrem meum et dicetis ei: "Haec mandat filius tuus Ioseph: Deus<br />

fecit me dominum universae terrae Aegypti; descende ad me, ne moreris.<br />

10 Et habitabis in terra Gessen; erisque iuxta me tu et filii tui et filii filiorum tuorum, oves<br />

tuae et armenta tua et universa, quae possides.<br />

11 Ibique te pascam - adhuc enim quinque anni residui sunt famis - ne et tu pereas et domus<br />

tua et omnia, quae possides".<br />

12 En oculi vestri et oculi fratris mei Beniamin vident quia os meum est, quod loquitur ad<br />

vos.<br />

13 Nuntiate patri meo universam gloriam meam in Aegypto et cuncta, quae vidistis. Festinate<br />

et adducite eum ad me”.<br />

14 Cumque amplexatus recidisset in collum Beniamin fratris sui, flevit, illo quoque similiter<br />

flente, super collum eius.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 71<br />

15 Osculatusque est Ioseph omnes fratres suos et ploravit super singulos. Post quae ausi sunt<br />

loqui ad eum.<br />

16 Auditumque est et celebri sermone vulgatum in aula regis: “Venerunt fratres Ioseph!”. Et<br />

gavisus est pharao atque omnis familia eius.<br />

17 Dixitque ad Ioseph, ut imperaret fratribus suis dicens: “Onerantes iumenta ite in terram<br />

Chanaan<br />

18 et tollite inde patrem vestrum et cognationem et venite ad me; et ego dabo vobis omnia<br />

bona Aegypti, ut comedatis medullam terrae.<br />

19 Praecipe etiam: tollite plaustra de terra Aegypti ad subvectionem parvulorum vestrorum ac<br />

coniugum et tollite patrem vestrum et properate quantocius venientes.<br />

20 Nec doleatis super supellectilem vestram, quia omnes opes Aegypti vestrae erunt”.<br />

21 Feceruntque filii Israel, ut eis mandatum fuerat. Quibus dedit Ioseph plaustra secundum<br />

pharaonis imperium et cibaria in itinere.<br />

22 Singulis quoque proferri iussit vestimentum mutatorium; Beniamin vero dedit trecentos<br />

argenteos cum quinque<br />

23 vestimentis mutatoriis. Patri suo misit similiter asinos decem, qui subveherent ex omnibus<br />

divitiis Aegypti, et totidem asinas triticum et panem et cibum pro itinere portantes.<br />

24 Dimisit ergo fratres suos et proficiscentibus ait: “Ne irascamini in via!”.<br />

25 Qui ascendentes ex Aegypto venerunt in terram Chanaan ad patrem suum Iacob<br />

26 et nuntiaverunt ei dicentes: “Ioseph vivit et ipse dominatur in omni terra Aegypti!”. At cor<br />

eius frigidum mansit; non enim credebat eis.<br />

27 Tunc referebant omnia verba Ioseph, quae dixerat eis. Cumque vidisset plaustra et<br />

universa, quae miserat ad adducendum eum, revixit spiritus eius,<br />

28 et ait: “Sufficit mihi, si adhuc Ioseph filius meus vivit. Vadam et videbo illum, antequam<br />

moriar”.<br />

46<br />

1 Profectusque Israel cum omnibus, quae habebat, venit Bersabee et, mactatis ibi victimis<br />

Deo patris sui Isaac,<br />

2 audivit eum per visionem noctis vocantem se: “Iacob, Iacob!”. Cui respondit: “Ecce<br />

adsum!”.<br />

3 Ait illi: “Ego sum Deus, Deus patris tui. Noli timere descendere in Aegyptum, quia in<br />

gentem magnam faciam te ibi.<br />

4 Ego descendam tecum illuc et ego inde adducam te revertentem; Ioseph quoque ponet<br />

manus suas super oculos tuos”.<br />

5 Surrexit igitur Iacob a Bersabee, tuleruntque eum filii cum parvulis et uxoribus suis in<br />

plaustris, quae miserat pharao ad portandum senem,<br />

6 sumpserunt quoque omnia, quae possederant in terra Chanaan; veneruntque in Aegyptum<br />

Iacob et omne semen eius,<br />

7 filii eius et nepotes, filiae et cuncta simul progenies.<br />

8 Haec sunt autem nomina filiorum Israel, qui ingressi sunt in Aegyptum, ipse cum liberis<br />

suis.<br />

Primogenitus Ruben.<br />

9 Filii Ruben: Henoch et Phallu et Hesron et Charmi.<br />

10 Filii Simeon: Iamuel et Iamin et Ahod et Iachin et Sohar et Saul filius Chananitidis.<br />

11 Filii Levi: Gerson et Caath et Merari.<br />

12 Filii Iudae: Her et Onan et Sela et Phares et Zara. Mortui sunt autem Her et Onan in terra<br />

Chanaan. Natique sunt filii Phares: Esrom et Hamul.<br />

13 Filii Issachar: Thola et Phua et Iasub et Semron.<br />

14 Filii Zabulon: Sared et Elon et Iahelel.


72 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

15 Hi filii Liae, quos genuit in Paddanaram, cum Dina filia sua. Omnes animae filiorum eius<br />

et filiarum triginta tres.<br />

16 Filii Gad: Sephon et Haggi, Suni et Esebon, Heri et Arodi et Areli.<br />

17 Filii Aser: Iemna et lesua et Isui et Beria, Sara quoque soror eorum. Filii Beria: Heber et<br />

Melchiel.<br />

18 Hi filii Zelphae, quam dedit Laban Liae filiae suae; et hos genuit Iacob: sedecim animas.<br />

19 Filii Rachel uxoris Iacob: Ioseph et Beniamin.<br />

20 Natique sunt Ioseph filii in terra Aegypti, quos genuit ei Aseneth filia Putiphare sacerdotis<br />

Heliopoleos: Manasses et Ephraim.<br />

21 Filii Beniamin: Bela et Bochor et Asbel, Gera et Naaman et Echi et Ros, Mophim et<br />

Huphim et Ared.<br />

22 Hi filii Rachel, quos genuit Iacob: omnes animae quattuordecim.<br />

23 Filii Dan: Husim.<br />

24 Filii Nephthali: Iasiel et Guni et Ieser et Sellem.<br />

25 Hi filii Bilhae, quam dedit Laban Racheli filiae suae; et hos genuit Iacob: omnes animae<br />

septem.<br />

26 Cunctae animae, quae ingressae sunt cum Iacob in Aegyptum et egressae de femore illius,<br />

absque uxoribus filiorum eius, sexaginta sex.<br />

27 Filii autem Ioseph, qui nati sunt ei in terra Aegypti, animae duae. Omnes animae domus<br />

Iacob, quae ingressae sunt in Aegyptum, fuere septuaginta.<br />

28 Misit autem Iudam ante se ad Ioseph, ut nuntiaret et occurreret in Gessen.<br />

29 Et venerunt in terram Gessen. Iunctoque Ioseph curru suo, ascendit obviam patri suo in<br />

Gessen; vidensque eum irruit super collum eius et inter amplexus diu flevit.<br />

30 Dixitque Israel ad Ioseph: “Iam laetus moriar, quia vidi faciem tuam et superstitem te<br />

relinquo”.<br />

31 Et ille locutus est ad fratres suos et ad omnem domum patris sui: “Ascendam et nuntiabo<br />

pharaoni dicamque ei: Fratres mei et domus patris mei, qui erant in terra Chanaan, venerunt<br />

ad me.<br />

32 Et sunt viri pastores ovium curamque habent alendorum gregum; pecora sua et armenta et<br />

omnia, quae habere potuerunt, adduxerunt secum.<br />

33 Cumque vocaverit vos et dixerit: "Quod est opus vestrum?".<br />

34 Respondebitis: "Viri pastores sumus servi tui ab infantia nostra usque in praesens et nos et<br />

patres nostri". Haec autem dicetis, ut habitare possitis in terra Gessen, quia detestantur<br />

Aegyptii omnes pastores ovium”.<br />

47<br />

1 Ingressus ergo Ioseph nun tiavit pharaoni dicens: “Pater meus et fratres, oves eorum et<br />

armenta et cuncta, quae possident, venerunt de terra Chanaan; et ecce consistunt in terra<br />

Gessen”.<br />

2 Ex omnibus fratribus suis quinque viros statuit coram rege,<br />

3 quos ille interrogavit: “Quid habetis operis?”. Responderunt: “Pastores ovium sumus servi<br />

tui et nos et patres nostri”.<br />

4 Dixeruntque ad pharaonem: “Ad peregrinandum in terra venimus, quoniam non est herba<br />

gregibus servorum tuorum, ingravescente fame, in terra Chanaan petimusque, ut esse nos<br />

iubeas servos tuos in terra Gessen”.<br />

5 Dixit itaque rex ad Ioseph: “Pater tuus et fratres tui venerunt ad te.<br />

6 Terra Aegypti in conspectu tuo est; in optimo loco fac eos habitare et trade eis terram<br />

Gessen. Quod si nosti in eis esse viros industrios, constitue illos magistros pecorum<br />

meorum”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 73<br />

7 Post haec introduxit Ioseph patrem suum ad regem et statuit eum coram eo, qui benedicens<br />

illi<br />

8 et interrogatus ab eo: “Quot sunt dies annorum vitae tuae?”,<br />

9 respondit: “Dies peregrinationis meae centum triginta annorum sunt, parvi et mali; et non<br />

pervenerunt usque ad dies patrum meorum, quibus peregrinati sunt”.<br />

10 Et benedicto rege, egressus est foras.<br />

11 Ioseph vero patri et fratribus suis dedit possessionem in Aegypto in optimo terrae loco, in<br />

terra Ramesses, ut praeceperat pharao;<br />

12 et alebat eos omnemque domum patris sui praebens cibaria singulis.<br />

13 In tota terra panis deerat, et oppresserat fames terram valde, defecitque terra Aegypti et<br />

terra Chanaan prae fame.<br />

14 E quibus omnem pecuniam congregavit pro venditione frumenti et intulit eam in aerarium<br />

regis.<br />

15 Cumque defecisset emptoribus pretium, venit cuncta Aegyptus ad Ioseph dicens: “Da<br />

nobis panes! Quare morimur coram te, deficiente pecunia?”.<br />

16 Quibus ille respondit: “Adducite pecora vestra, et dabo vobis pro eis cibos, si pretium non<br />

habetis”.<br />

17 Quae cum adduxissent, dedit eis alimenta pro equis et ovibus et bobus et asinis;<br />

sustentavitque eos illo anno pro commutatione pecorum.<br />

18 Venerunt quoque anno secundo et dixerunt ei: “Non celamus dominum nostrum quod,<br />

deficiente pecunia, pecora transierunt ad dominum nostrum; nec clam te est quod absque<br />

corporibus et terra nihil habeamus.<br />

19 Cur ergo moriemur, te vidente, et nos et terra nostra? Eme nos et terram nostram in<br />

servitutem regiam et praebe semina, ne, pereunte cultore, redigatur terra in solitudinem”.<br />

20 Emit igitur Ioseph omnem terram Aegypti, vendentibus singulis possessiones suas prae<br />

magnitudine famis. Subiecitque eam pharaoni<br />

21 et cunctos populos eius redegit ei in servitutem, a novissimis terminis Aegypti usque ad<br />

extremos fines eius.<br />

22 Terram autem sacerdotum non emit, qui cibariis a rege statutis fruebantur, et idcirco non<br />

sunt compulsi vendere possessiones suas.<br />

23 Dixit ergo Ioseph ad populos: “En, ut cernitis, et vos et terram vestram pharao possidet;<br />

accipite semina et serite agros,<br />

24 ut fruges habere possitis. Quintam partem regi dabitis; quattuor reliquas permitto vobis in<br />

sementem et in cibum familiis et liberis vestris”.<br />

25 Qui responderunt: “Tu salvasti nos! Respiciat nos tantum dominus noster, et laeti<br />

serviemus regi”.<br />

26 Ex eo tempore usque in praesentem diem in universa terra Aegypti regibus quinta pars<br />

solvitur; et factum est a Ioseph in legem absque terra sacerdotali, quae libera ab hac<br />

condicione est.<br />

27 Habitavit ergo Israel in Aegypto, id est in terra Gessen, et possedit eam; auctusque est et<br />

multiplicatus nimis.<br />

28 Et vixit Iacob in terra Aegypti decem et septem annis; factique sunt omnes dies vitae illius<br />

centum quadraginta septem annorum.<br />

29 Cumque appropinquare cerneret diem mortis suae, vocavit filium suum Ioseph et dixit ad<br />

eum: “Si inveni gratiam in conspectu tuo, pone manum tuam sub femore meo et facies mihi<br />

misericordiam et veritatem, ut non sepelias me in Aegypto,<br />

30 sed dormiam cum patribus meis, et auferas me de terra hac condasque in sepulcro<br />

maiorum meorum”. Cui respondit Ioseph: “Ego faciam, quod iussisti”.<br />

31 Et ille: “Iura ergo, inquit, mihi!”. Quo iurante, adoravit Israel conversus ad lectuli caput.


74 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

48<br />

1 His ita transactis, nuntiatum est Ioseph quod aegrotaret pater suus. Et assumpsit secum duos<br />

filios Manasse et Ephraim.<br />

2 Dictumque est seni: “Ecce filius tuus Ioseph venit ad te”. Qui confortatus sedit in lectulo<br />

3 et ingresso ad se ait: “Deus omnipotens apparuit mihi in Luza, quae est in terra Chanaan,<br />

benedixitque mihi<br />

4 et ait: "Ego te augebo et multiplicabo et faciam te in multitudinem populorum; daboque tibi<br />

terram hanc et semini tuo post te in possessionem sempiternam".<br />

5 Duo ergo filii tui, qui nati sunt tibi in terra Aegypti, antequam huc venirem ad te, mei erunt:<br />

Ephraim et Manasses sicut Ruben et Simeon reputabuntur mihi.<br />

6 Reliquos autem, quos genueris post eos, tui erunt et nomine fratrum suorum vocabuntur in<br />

possessionibus suis.<br />

7 Mihi enim, quando veniebam de Paddanaram, mortua est Rachel mater tua in terra Chanaan<br />

in ipso itinere, cum adhuc esset spatium aliquod usque ad Ephratham, et sepelivi eam iuxta<br />

viam Ephrathae, quae alio nomine appellatur Bethlehem”.<br />

8 Videns autem filios eius dixit ad eum: “Qui sunt isti?”.<br />

9 Respondit: “Filii mei sunt, quos donavit mihi Deus in hoc loco”. “Adduc, inquit, eos ad me,<br />

ut benedicam illis!”.<br />

10 Oculi enim Israel caligabant prae nimia senectute, et clare videre non poterat.<br />

Applicitosque ad se deosculatus et circumplexus eos<br />

11 dixit ad filium suum: “Non sum fraudatus aspectu tuo; insuper ostendit mihi Deus semen<br />

tuum”.<br />

12 Cumque tulisset eos Ioseph de gremio patris, adoravit pronus in terram.<br />

13 Et posuit Ephraim ad dexteram suam, id est ad sinistram Israel, Manassen vero in sinistra<br />

sua, ad dexteram scilicet patris; applicuitque ambos ad eum.<br />

14 Qui extendens manum dexteram, posuit super caput Ephraim minoris fratris, sinistram<br />

autem super caput Manasse, qui maior natu erat, commutans manus.<br />

15 Benedixitque Iacob Ioseph et ait:<br />

“Deus, in cuius conspectu ambulaverunt<br />

patres mei Abraham et Isaac,<br />

Deus, qui pascit me ab adulescentia mea<br />

usque in praesentem diem,<br />

16 Angelus, qui eruit me de cunctis malis,<br />

benedicat pueris istis!<br />

Et invocetur super eos nomen meum,<br />

nomina quoque patrum meorum Abraham et Isaac,<br />

et crescant in multitudinem<br />

super terram!”.<br />

17 Videns autem Ioseph quod posuisset pater suus dexteram manum super caput Ephraim,<br />

graviter accepit et apprehensam manum patris levare conatus est de capite Ephraim et<br />

transferre super caput Manasse.<br />

18 Dixitque ad patrem: “Non ita convenit, pater, quia hic est primogenitus; pone dexteram<br />

tuam super caput eius!”.<br />

19 Qui renuens ait: “Scio, fili mi, scio; et iste quidem erit in populos et multiplicabitur, sed<br />

frater eius minor maior erit illo, et semen illius crescet in plenitudinem gentium”.<br />

20 Benedixitque eis in die illo dicens:<br />

“In te benedicet Israel atque dicet: "Faciat te Deus sicut Ephraim et sicut Manasse!"”.<br />

Constituitque Ephraim ante Manassen.<br />

21 Et ait ad Ioseph filium suum: “En ego morior, et erit Deus vobiscum reducetque vos ad<br />

terram patrum vestrorum.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 75<br />

22 Do tibi partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu Amorraei in gladio et arcu<br />

meo”.<br />

49<br />

1 Vocavit autem Iacob filios suos et ait eis: “Congrega mini, ut annuntiem, quae ventura sunt<br />

vobis in diebus novissimis.<br />

2 Congregamini et audite, filii Iacob,<br />

audite Israel patrem vestrum!<br />

3 Ruben primogenitus meus,<br />

tu fortitudo mea et principium roboris mei;<br />

prior in dignitate, maior in robore!<br />

4 Ebulliens sicut aqua non excellas,<br />

quia ascendisti cubile patris tui<br />

et maculasti stratum meum.<br />

5 Simeon et Levi fratres,<br />

vasa violentiae arma eorum.<br />

6 In consilium eorum ne veniat anima mea,<br />

et in coetu illorum non sit gloria mea;<br />

quia in furore suo occiderunt virum<br />

et in voluntate sua subnervaverunt tauros.<br />

7 Maledictus furor eorum, quia pertinax,<br />

et indignatio eorum, quia dura!<br />

Dividam eos in Iacob<br />

et dispergam eos in Israel.<br />

8 Iuda, te laudabunt fratres tui;<br />

manus tua in cervicibus inimicorum tuorum;<br />

adorabunt te filii patris tui.<br />

9 Catulus leonis Iuda:<br />

a praeda, fili mi, ascendisti;<br />

requiescens accubuit ut leo<br />

et quasi leaena; quis suscitabit eum?<br />

10 Non auferetur sceptrum de Iuda<br />

et baculus ducis de pedibus eius,<br />

donec veniat ille, cuius est,<br />

et cui erit oboedientia gentium;<br />

11 ligans ad vineam pullum suum<br />

et ad vitem filium asinae suae,<br />

lavabit in vino stolam suam<br />

et in sanguine uvae pallium suum;<br />

12 nigriores sunt oculi eius vino<br />

et dentes eius lacte candidiores.<br />

13 Zabulon in litore maris habitabit<br />

et in statione navium,<br />

pertingens usque ad Sidonem.<br />

14 Issachar asinus fortis,<br />

accubans inter caulas<br />

15 vidit requiem quod esset bona,<br />

et terram quod optima;<br />

et supposuit umerum suum ad portandum<br />

factusque est tributis serviens.


76 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

16 Dan iudicabit populum suum<br />

sicut una tribuum Israel.<br />

17 Fiat Dan coluber in via,<br />

cerastes in semita,<br />

mordens calcanea equi,<br />

ut cadat ascensor eius retro.<br />

18 Salutare tuum exspectabo, Domine!<br />

19 Gad, latrones aggredientur eum,<br />

ipse autem aggredietur calcaneum eorum.<br />

20 Aser, pinguis panis eius,<br />

et praebebit delicias regales.<br />

21 Nephthali cerva emissa,<br />

dans cornua pulchra.<br />

22 Arbor fructifera Ioseph,<br />

arbor fructifera super fontem:<br />

rami transcendunt murum.<br />

23 Sed exasperaverunt eum et iurgati sunt,<br />

et adversati sunt illi habentes iacula.<br />

24 Et confractus est arcus eorum,<br />

et dissoluti sunt nervi brachiorum eorum<br />

per manus Potentis Iacob,<br />

per nomen Pastoris, Lapidis Israel.<br />

25 Deus patris tui erit adiutor tuus,<br />

et Omnipotens benedicet tibi<br />

benedictionibus caeli desuper,<br />

benedictionibus abyssi iacentis<br />

deorsum,<br />

benedictionibus uberum et vulvae.<br />

26 Benedictiones patris tui confortatae sunt<br />

super benedictiones montium aeternorum,<br />

desiderium collium antiquorum;<br />

fiant in capite Ioseph<br />

et in vertice nazaraei inter fratres suos.<br />

27 Beniamin lupus rapax;<br />

mane comedet praedam<br />

et vespere dividet spolia”.<br />

28 Omnes hi in tribubus Israel duodecim. Haec locutus est eis pater suus benedixitque<br />

singulis benedictionibus propriis.<br />

29 Et praecepit eis dicens: “Ego congregor ad populum meum; sepelite me cum patribus meis<br />

in spelunca Machpela, quae est in agro Ephron Hetthaei<br />

30 contra Mambre in terra Chanaan, quam emit Abraham cum agro ab Ephron Hetthaeo in<br />

possessionem sepulcri;<br />

31 ibi sepelierunt eum et Saram uxorem eius, ibi sepultus est Isaac cum Rebecca coniuge sua,<br />

ibi et Lia condita iacet”.<br />

32 Finitisque mandatis, quibus filios instruebat, collegit pedes suos super lectulum et obiit;<br />

appositusque est ad populum suum.<br />

50<br />

1 Ioseph ruit super faciem patris flens et deosculans eum.<br />

2 Praecepitque servis suis medicis, ut aromatibus condirent patrem.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 77<br />

3 Quibus iussa explentibus, transierunt quadraginta dies; iste quippe mos erat cadaverum<br />

conditorum. Flevitque eum Aegyptus septuaginta diebus.<br />

4 Et, expleto planctus tempore, locutus est Ioseph ad familiam pharaonis: “Si inveni gratiam<br />

in conspectu vestro, loquimini in auribus pharaonis,<br />

5 eo quod pater meus adiuraverit me dicens: "En morior; in sepulcro meo, quod fodi mihi in<br />

terra Chanaan, sepelies me"; ascendam nunc et sepeliam patrem meum ac revertar”.<br />

6 Dixitque ei pharao: “Ascende et sepeli patrem tuum, sicut adiuratus es”.<br />

7 Quo ascendente, ierunt cum eo omnes servi pharaonis, senes domus eius cunctique maiores<br />

natu terrae Aegypti,<br />

8 domus Ioseph cum fratribus suis, absque parvulis et gregibus atque armentis, quae<br />

dereliquerant in terra Gessen.<br />

9 Habuit quoque in comitatu currus et equites; et facta est turba non modica.<br />

10 Veneruntque ad Gorenatad (id est Aream rhamni), quae sita est trans Iordanem; ubi<br />

celebrantes exsequias planctu magno atque vehementi impleverunt septem dies.<br />

11 Quod cum vidissent habitatores terrae Chanaan, dixerunt: “Planctus magnus est iste<br />

Aegyptiis”; et idcirco vocatum est nomen loci illius Abelmesraim (id est Planctus Aegypti).<br />

12 Fecerunt ergo filii Iacob, sicut praeceperat eis;<br />

13 et portantes eum in terram Chanaan sepelierunt eum in spelunca Machpela, quam emerat<br />

Abraham cum agro in possessionem sepulcri ab Ephron Hetthaeo contra faciem Mambre.<br />

14 Reversusque est Ioseph in Aegyptum cum fratribus suis et omni comitatu, sepulto patre.<br />

15 Quo mortuo, timentes fratres eius et mutuo colloquentes: “Ne forte memor sit iniuriae,<br />

quam passus est, et reddat nobis omne malum, quod fecimus”,<br />

16 mandaverunt ei dicentes: “Pater tuus praecepit nobis, antequam moreretur,<br />

17 ut haec tibi verbis illius diceremus: "Obsecro, ut obliviscaris sceleris fratrum tuorum et<br />

peccati atque malitiae, quam exercuerunt in te". Nos quoque oramus, ut servis Dei patris tui<br />

dimittas iniquitatem hanc”. Quibus auditis, flevit Ioseph.<br />

18 Veneruntque ad eum fratres sui et proni coram eo dixerunt: “Servi tui sumus”.<br />

19 Quibus ille respondit: “Nolite timere. Num Dei possumus resistere voluntati?<br />

20 Vos cogitastis de me malum; sed Deus vertit illud in bonum, ut exaltaret me, sicut in<br />

praesentiarum cernitis, et salvos faceret multos populos.<br />

21 Nolite timere: ego pascam vos et parvulos vestros”. Consolatusque est eos et blande ac<br />

leniter est locutus.<br />

22 Et habitavit in Aegypto cum omni domo patris sui; vixitque centum decem annis<br />

23 et vidit Ephraim filios usque ad tertiam generationem; filii quoque Machir filii Manasse<br />

nati sunt in genibus Ioseph.<br />

24 Quibus transactis, locutus est fratribus suis: “Post mortem meam Deus visitabit vos et<br />

ascendere vos faciet de terra ista ad terram, quam iuravit Abraham, Isaac et Iacob”.<br />

25 Cumque adiurasset eos atque dixisset: “Deus visitabit vos; asportate ossa mea vobiscum<br />

de loco isto”,<br />

26 mortuus est, expletis centum decem vitae suae annis. Et conditus aromatibus repositus est<br />

in loculo in Aegypto.


78 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Liber Exodus<br />

1<br />

1 Haec sunt nomina filiorum Is rael, qui ingressi sunt Aegyp tum cum Iacob; singuli cum<br />

domibus suis introierunt:<br />

2 Ruben, Simeon, Levi, Iuda,<br />

3 Issachar, Zabulon et Beniamin,<br />

4 Dan et Nephthali, Gad et Aser.<br />

5 Erant igitur omnes animae eorum, qui egressi sunt de femore Iacob, septuaginta; Ioseph<br />

autem in Aegypto erat.<br />

6 Quo mortuo et universis fratribus eius omnique cognatione illa,<br />

7 filii Israel creverunt et pullulantes multiplicati sunt ac roborati nimis impleverunt terram.<br />

8 Surrexit interea rex novus super Aegyptum, qui ignorabat Ioseph;<br />

9 et ait ad populum suum: “Ecce, populus filiorum Israel multus et fortior nobis est;<br />

10 venite, prudenter agamus cum eo, ne forte multiplicetur et, si ingruerit contra nos bellum,<br />

addatur inimicis nostris, expugnatisque nobis, egrediatur de terra”.<br />

11 Praeposuit itaque eis magistros operum, ut affligerent eos oneribus; aedificaveruntque<br />

urbes promptuarias pharaoni, Phithom et Ramesses.<br />

12 Quantoque opprimebant eos, tanto magis multiplicabantur et crescebant.<br />

13 Formidaveruntque filios Israel Aegyptii et in servitutem redegerunt eos<br />

14 atque ad amaritudinem perducebant vitam eorum operibus duris luti et lateris omnique<br />

famulatu, quo in terrae operibus premebantur.<br />

15 Dixit autem rex Aegypti obstetricibus Hebraeorum, quarum una vocabatur Sephra, altera<br />

Phua,<br />

16 praecipiens eis: “Quando obstetricabitis Hebraeas, et partus tempus advenerit, si masculus<br />

fuerit, interficite eum; si femina, reservate”.<br />

17 Timuerunt autem obstetrices Deum et non fecerunt iuxta praeceptum regis Aegypti, sed<br />

conservabant mares.<br />

18 Quibus ad se accersitis rex ait: “Quidnam est hoc, quod facere voluistis, ut pueros<br />

servaretis?”.<br />

19 Quae responderunt: “Non sunt Hebraeae sicut Aegyptiae mulieres; ipsae enim robustae<br />

sunt et, priusquam veniamus ad eas, pariunt”.<br />

20 Bene ergo fecit Deus obstetricibus, et crevit populus confortatusque est nimis;<br />

21 et, quia timuerunt obstetrices Deum, aedificavit illis domos.<br />

22 Praecepit ergo pharao omni populo suo dicens: “Quidquid masculini sexus natum fuerit, in<br />

flumen proicite; quidquid feminei, reservate”.<br />

2<br />

1 Egressus est vir de domo Levi et accepit uxorem stirpis suae;<br />

2 quae concepit et peperit filium et videns eum elegantem abscondit tribus mensibus.<br />

3 Cumque iam celare non posset, sumpsit fiscellam scirpeam et linivit eam bitumine ac pice;<br />

posuitque intus infantulum et exposuit eum in carecto ripae fluminis,<br />

4 stante procul sorore eius et considerante eventum rei.<br />

5 Ecce autem descendebat filia pharaonis, ut lavaretur in flumine, et puellae eius gradiebantur<br />

per crepidinem alvei. Quae cum vidisset fiscellam in papyrione, misit unam e famulabus suis;<br />

et allatam<br />

6 aperiens cernensque in ea parvulum vagientem, miserta eius ait: “De infantibus<br />

Hebraeorum est hic”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 79<br />

7 Cui soror pueri: “Vis, inquit, ut vadam et vocem tibi mulierem Hebraeam, quae nutrire<br />

possit tibi infantulum?”.<br />

8 Respondit: “Vade”. Perrexit puella et vocavit matrem infantis.<br />

9 Ad quam locuta filia pharaonis: “Accipe, ait, puerum istum et nutri mihi; ego dabo tibi<br />

mercedem tuam”. Suscepit mulier et nutrivit puerum adultumque tradidit filiae pharaonis.<br />

10 Quem illa adoptavit in locum filii vocavitque nomen eius Moysen dicens: “Quia de aqua<br />

tuli eum”.<br />

11 In diebus illis, postquam creverat, Moyses egressus est ad fratres suos; viditque<br />

afflictionem eorum et virum Aegyptium percutientem quendam de Hebraeis fratribus suis.<br />

12 Cumque circumspexisset huc atque illuc et nullum adesse vidisset, percussum Aegyptium<br />

abscondit sabulo.<br />

13 Et egressus die altero conspexit duos Hebraeos rixantes dixitque ei, qui faciebat iniuriam:<br />

“Quare percutis proximum tuum?”.<br />

14 Qui respondit: “Quis te constituit principem et iudicem super nos? Num occidere me tu<br />

vis, sicut occidisti Aegyptium?”. Timuit Moyses et ait: “Quomodo palam factum est verbum<br />

istud?”.<br />

15 Audivitque pharao sermonem hunc et quaerebat occidere Moysen. Qui fugiens de<br />

conspectu eius moratus est in terra Madian; venit ergo in terram Madian et sedit iuxta<br />

puteum.<br />

16 Erant autem sacerdoti Madian septem filiae, quae venerunt ad hauriendam aquam; et<br />

impletis canalibus adaquare cupiebant greges patris sui.<br />

17 Supervenere pastores et eiecerunt eas: surrexitque Moyses et, defensis puellis, adaquavit<br />

oves earum.<br />

18 Quae cum revertissent ad Raguel patrem suum, dixit ad eas: “Cur velocius venistis<br />

solito?”.<br />

19 Responderunt: “Vir Aegyptius liberavit nos de manu pastorum; insuper et hausit aquam<br />

nobis potumque dedit ovibus”.<br />

20 At ille: “Ubi est?”, inquit. “Quare dimisistis hominem? Vocate eum, ut comedat panem”.<br />

21 Consensit ergo Moyses habitare cum eo accepitque Sephoram filiam eius uxorem.<br />

22 Quae peperit ei filium, quem vocavit Gersam dicens: “Advena sum in terra aliena”.<br />

23 Post multum vero temporis mortuus est rex Aegypti; et ingemiscentes filii Israel propter<br />

opera vociferati sunt, ascenditque clamor eorum ad Deum ab operibus.<br />

24 Et audivit gemitum eorum ac recordatus est foederis, quod pepigit cum Abraham, Isaac et<br />

Iacob;<br />

25 et respexit Dominus filios Israel et apparuit eis.<br />

3<br />

1 Moyses autem pascebat oves Iethro soceri sui sacerdotis Ma dian; cumque minasset gregem<br />

ultra desertum, venit ad montem Dei Horeb.<br />

2 Apparuitque ei angelus Domini in flamma ignis de medio rubi; et videbat quod rubus<br />

arderet et non combureretur.<br />

3 Dixit ergo Moyses: “Vadam et videbo visionem hanc magnam, quare non comburatur<br />

rubus”.<br />

4 Cernens autem Dominus quod pergeret ad videndum, vocavit eum Deus de medio rubi et<br />

ait: “Moyses, Moyses”. Qui respondit: “Adsum”.<br />

5 At ille: “Ne appropies, inquit, huc; solve calceamentum de pedibus tuis; locus enim, in quo<br />

stas, terra sancta est”.<br />

6 Et ait: “Ego sum Deus patris tui, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Iacob”. Abscondit<br />

Moyses faciem suam; non enim audebat aspicere contra Deum.


80 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

7 Cui ait Dominus: “Vidi afflictionem populi mei in Aegypto et clamorem eius audivi propter<br />

duritiam exactorum eorum.<br />

8 Et sciens dolorem eius descendi, ut liberem eum de manibus Aegyptiorum et educam de<br />

terra illa in terram bonam et spatiosam, in terram, quae fluit lacte et melle, ad loca Chananaei<br />

et Hetthaei et Amorraei et Pherezaei et Hevaei et Iebusaei.<br />

9 Clamor ergo filiorum Israel venit ad me, vidique afflictionem eorum, qua ab Aegyptiis<br />

opprimuntur;<br />

10 sed veni, mittam te ad pharaonem, ut educas populum meum, filios Israel, de Aegypto”.<br />

11 Dixitque Moyses ad Deum: “Quis sum ego, ut vadam ad pharaonem et educam filios<br />

Israel de Aegypto?”.<br />

12 Qui dixit ei: “Ego ero tecum; et hoc habebis signum quod miserim te: cum eduxeris<br />

populum de Aegypto, servietis Deo super montem istum”.<br />

13 Ait Moyses ad Deum: “Ecce, ego vadam ad filios Israel et dicam eis: Deus patrum<br />

vestrorum misit me ad vos. Si dixerint mihi: "Quod est nomen eius?" quid dicam eis?”.<br />

14 Dixit Deus ad Moysen: “Ego sum qui sum”. Ait: “Sic dices filiis Israel: Qui sum misit me<br />

ad vos”.<br />

15 Dixitque iterum Deus ad Moysen: “Haec dices filiis Israel: Dominus, Deus patrum<br />

vestrorum, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus lacob, misit me ad vos; hoc nomen mihi est in<br />

aeternum, et hoc memoriale meum in generationem et generationem.<br />

16 Vade et congrega seniores Israel et dices ad eos: Dominus, Deus patrum vestrorum,<br />

apparuit mihi, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Iacob, dicens: Visitans visitavi vos et vidi<br />

omnia, quae acciderunt vobis in Aegypto;<br />

17 et dixi: Educam vos de afflictione Aegypti in terram Chananaei et Hetthaei et Amorraei et<br />

Pherezaei et Hevaei et Iebusaei, ad terram fluentem lacte et melle.<br />

18 Et audient vocem tuam; ingredierisque tu et seniores Israel ad regem Aegypti, et dicetis ad<br />

eum: Dominus, Deus Hebraeorum, occurrit nobis; et nunc eamus viam trium dierum in<br />

solitudinem, ut immolemus Domino Deo nostro.<br />

19 Sed ego scio quod non dimittet vos rex Aegypti, ut eatis, nisi per manum validam.<br />

20 Extendam enim manum meam et percutiam Aegyptum in cunctis mirabilibus meis, quae<br />

facturus sum in medio eius; post haec dimittet vos.<br />

21 Daboque gratiam populo huic coram Aegyptiis, et, cum egrediemini, non exibitis vacui.<br />

22 Sed postulabit mulier a vicina sua et ab hospita sua vasa argentea et aurea ac vestes;<br />

ponetisque eas super filios et filias vestras et spoliabitis Aegyptum”.<br />

4<br />

1 Respondens Moyses ait: “Quid autem, si non credent mihi ne que audient vocem meam, sed<br />

dicent: "Non apparuit tibi Dominus?"”.<br />

2 Dixit ergo ad eum: “Quid est quod tenes in manu tua?”. Respondit: “Virga”.<br />

3 Dixitque Dominus: “Proice eam in terram!”. Proiecit, et versa est in serpentem, ita ut<br />

fugeret Moyses.<br />

4 Dixitque Dominus: “Extende manum tuam et apprehende caudam eius!”. Extendit et tenuit,<br />

versaque est in virgam.<br />

5 “Ut credant, inquit, quod apparuerit tibi Dominus, Deus patrum suorum, Deus Abraham,<br />

Deus Isaac et Deus Iacob”.<br />

6 Dixitque Dominus rursum: “Mitte manum tuam in sinum tuum!”. Quam cum misisset in<br />

sinum, protulit leprosam instar nivis.<br />

7 “Retrahe, ait, manum tuam in sinum tuum!”. Retraxit et protulit iterum, et erat similis carni<br />

reliquae.<br />

8 “Si non crediderint, inquit, tibi, neque audierint sermonem signi prioris, credent verbo signi<br />

sequentis.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 81<br />

9 Quod si nec duobus quidem his signis crediderint neque audierint vocem tuam, sume<br />

aquam fluminis et effunde eam super aridam, et, quidquid hauseris de fluvio, vertetur in<br />

sanguinem”.<br />

10 Ait Moyses: “Obsecro, Domine, non sum eloquens ab heri et nudiustertius et ex quo<br />

locutus es ad servum tuum, nam impeditioris et tardioris linguae sum”.<br />

11 Dixit Dominus ad eum: “Quis fecit os hominis? Aut quis fabricatus est mutum vel surdum<br />

vel videntem vel caecum? Nonne ego?<br />

12 Perge igitur, et ego ero in ore tuo; doceboque te quid loquaris”.<br />

13 At ille: “Obsecro, inquit, Domine, mitte quem missurus es”.<br />

14 Iratus Dominus in Moysen ait: “Aaron, frater tuus Levites, scio quod eloquens sit; ecce<br />

ipse egreditur in occursum tuum vidensque te laetabitur corde.<br />

15 Loquere ad eum et pone verba mea in ore eius; et ego ero in ore tuo et in ore illius et<br />

ostendam vobis quid agere debeatis.<br />

16 Ipse loquetur pro te ad populum et erit os tuum; tu autem eris ei ut Deus.<br />

17 Virgam quoque hanc sume in manu tua, in qua facturus es signa”.<br />

18 Abiit Moyses et reversus est ad Iethro socerum suum dixitque ei: “Vadam, quaeso, et<br />

revertar ad fratres meos in Aegyptum, ut videam, si adhuc vivant”. Cui ait Iethro: “Vade in<br />

pace”.<br />

19 Dixit ergo Dominus ad Moysen in Madian: “Vade, revertere in Aegyptum; mortui sunt<br />

enim omnes, qui quaerebant animam tuam”.<br />

20 Tulit Moyses uxorem suam et filios suos et imposuit eos super asinum; reversusque est in<br />

Aegyptum portans virgam Dei in manu sua.<br />

21 Dixitque ei Dominus revertenti in Aegyptum: “Vide, ut omnia ostenta, quae posui in manu<br />

tua, facias coram pharaone; ego indurabo cor eius, et non dimittet populum.<br />

22 Dicesque ad eum: Haec dicit Dominus: Filius meus primogenitus Israel.<br />

23 Dico tibi: Dimitte filium meum, ut serviat mihi; si autem non vis dimittere eum, ecce ego<br />

interficiam filium tuum primogenitum”.<br />

24 Cumque esset in itinere, in deversorio, occurrit ei Dominus et volebat occidere eum.<br />

25 Tulit ilico Sephora acutissimam petram et circumcidit praeputium filii sui; tetigitque pedes<br />

eius et ait: “Sponsus sanguinum tu mihi es”.<br />

26 Et dimisit eum, postquam dixerat: “Sponsus sanguinum”, ob circumcisionem.<br />

27 Dixit autem Dominus ad Aaron: “Vade in occursum Moysi in desertum”. Qui perrexit<br />

obviam ei in montem Dei et osculatus est eum.<br />

28 Narravitque Moyses Aaron omnia verba Domini, quibus miserat eum, et signa, quae<br />

mandaverat.<br />

29 Veneruntque simul et congregaverunt cunctos seniores filiorum Israel.<br />

30 Locutusque est Aaron omnia verba, quae dixerat Dominus ad Moysen, et fecit signa coram<br />

populo.<br />

31 Et credidit populus, audieruntque quod visitasset Dominus filios Israel et quod respexisset<br />

afflictionem eorum; et proni adoraverunt.<br />

5<br />

1 Post haec ingressi sunt Moyses et Aaron et dixerunt pharaoni: “Haec dicit Dominus, Deus<br />

Israel: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi in deserto”.<br />

2 At ille responclit: “Quis est Dominus, ut audiam vocem eius et dimittam Israel? Nescio<br />

Dominum et Israel non dimittam”.<br />

3 Dixeruntque: “Deus Hebraeorum occurrit nobis; eamus, quaeso, viam trium dierum in<br />

solitudinem et sacrificemus Domino Deo nostro, ne forte accidat nobis pestis aut gladius”.<br />

4 Ait ad eos rex Aegypti: “Quare, Moyses et Aaron, sollicitatis populum ab operibus suis? Ite<br />

ad onera vestra”.


82 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

5 Dixitque pharao: “Multus nimis iam est populus terrae; videtis quod turba succreverit;<br />

quanto magis si dederitis eis requiem ab operibus?”.<br />

6 Praecepit ergo in die illo exactoribus populi et praefectis eius dicens:<br />

7 “Nequaquam ultra dabitis paleas populo ad conficiendos lateres sicut prius, sed ipsi vadant<br />

et colligant stipulas.<br />

8 Et mensuram laterum, quam prius faciebant, imponetis super eos; nec minuetis quidquam.<br />

Vacant enim et idcirco vociferantur dicentes: "Eamus et sacrificemus Deo nostro".<br />

9 Opprimantur operibus et expleant ea, ut non acquiescant verbis mendacibus”.<br />

10 Igitur egressi exactores populi et praefecti eius dixerunt ad populum: “Sic dicit pharao:<br />

"Non do vobis paleas.<br />

11 Ite et colligite, sicubi invenire poteritis, nec minuetur quid quam de opere vestro"”.<br />

12 Dispersusque est populus per omnem terram Aegypti ad colligendas paleas.<br />

13 Exactores quoque instabant dicentes: “Complete opus vestrum cotidie, ut prius facere<br />

solebatis, quando dabantur vobis paleae”.<br />

14 Flagellatique sunt praefecti filiorum Israel, quos constituerant super eos exactores<br />

pharaonis dicentes: “Quare non implestis mensuram laterum sicut prius, nec heri nec hodie?”.<br />

15 Veneruntque praefecti filiorum Israel et vociferati sunt ad pharaonem dicentes: “Cur ita<br />

agis contra servos tuos?<br />

16 Paleae non dantur nobis, et lateres similiter imperantur; en famuli tui flagellis caedimur, et<br />

populus tuus est in culpa”.<br />

17 Qui ait: “Vacatis otio et idcirco dicitis: "Eamus et sacrificemus Domino".<br />

18 Ite ergo et operamini; paleae non dabuntur vobis, et reddetis consuetum numerum<br />

laterum”.<br />

19 Videbantque se praefecti filiorum Israel in malo, eo quod diceretur eis: “Non minuetur<br />

quidquam de lateribus per singulos dies”;<br />

20 occurreruntque Moysi et Aaron, qui stabant ex adverso egredientibus a pharaone,<br />

21 et dixerunt ad eos: “Videat Dominus et iudicet, quoniam foetere fecistis odorem nostrum<br />

coram pharaone et servis eius; et praebuistis ei gladium, ut occideret nos”.<br />

22 Reversusque est Moyses ad Dominum et ait: “Domine, cur afflixisti populum istum?<br />

Quare misisti me?<br />

23 Ex eo enim quo ingressus sum ad pharaonem, ut loquerer in nomine tuo, afflixit populum<br />

tuum; et non liberasti eos”.<br />

6<br />

1 Dixitque Dominus ad Moysen: “Nunc videbis quae facturus sim pharaoni; per manum enim<br />

fortem dimittet eos et in manu robusta eiciet illos de terra sua”.<br />

2 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens: “Ego Dominus,<br />

3 qui apparui Abraham, Isaac et Iacob ut Deus omnipotens; et nomen meum Dominum non<br />

indicavi eis.<br />

4 Pepigique cum eis foedus, ut darem illis terram Chanaan, terram peregrinationis eorum, in<br />

qua fuerunt advenae.<br />

5 Ego audivi gemitum filiorum Israel, quia Aegyptii oppresserunt eos, et recordatus sum pacti<br />

mei.<br />

6 Ideo dic filiis Israel: Ego Dominus, qui educam vos de ergastulo Aegyptiorum; et eruam de<br />

servitute ac redimam in brachio excelso et iudiciis magnis.<br />

7 Et assumam vos mihi in populum et ero vester Deus; et scietis quod ego sum Dominus<br />

Deus vester, qui eduxerim vos de ergastulo Aegyptiorum<br />

8 et induxerim in terram, super quam levavi manum meam, ut darem eam Abraham, Isaac et<br />

Iacob; daboque illam vobis possidendam, ego Dominus”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 83<br />

9 Narravit ergo Moyses omnia filiis Israel; qui non acquieverunt ei propter angustiam spiritus<br />

et opus durissimum.<br />

10 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

11 “Ingredere et loquere ad pharaonem regem Aegypti, ut dimittat filios Israel de terra sua”.<br />

12 Respondit Moyses coram Domino: “Ecce, filii Israel non audiunt me, et quomodo audiet<br />

me pharao, praesertim cum incircumcisus sim labiis?”.<br />

13 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron et dedit mandatum ad filios Israel et ad<br />

pharaonem regem Aegypti, ut educerent filios Israel de terra Aegypti.<br />

14 Isti sunt principes domorum per familias suas.<br />

Filii Ruben primogeniti Israelis: Henoch et Phallu, Hesron et Charmi; hae cognationes<br />

Ruben.<br />

15 Filii Simeon: Iamuel et Iamin et Ahod et Iachin et Sohar er Saul filius Chananitidis; hae<br />

progenies Simeon.<br />

16 Et haec nomina filiorum Levi per cognationes suas: Gerson et Caath et Merari; anni autem<br />

vitae Levi fuerunt centum triginta septem.<br />

17 Filii Gerson: Lobni et Semei per cognationes suas.<br />

18 Filii Caath: Amram et Isaar et Hebron et Oziel; anni quoque vitae Caath centum triginta<br />

tres.<br />

19 Filii Merari: Moholi et Musi; hae cognationes Levi per familias suas.<br />

20 Accepit autem Amram uxorem Iochabed amitam suam, quae peperit ei Aaron et Moysen;<br />

fueruntque anni vitae Amram centum triginta septem.<br />

21 Filii quoque Isaar: Core et Napheg et Zechri.<br />

22 Filii quoque Oziel: Misael et Elisaphan et Sethri.<br />

23 Accepit autem Aaron uxorem Elisabeth filiam Aminadab sororem Naasson, quae peperit<br />

ei Nadab et Abiu et Eleazar et Ithamar.<br />

24 Filii quoque Core: Asir et Elcana et Abiasaph; hae sunt cognationes Coritarum.<br />

25 At vero Eleazar filius Aaron accepit uxorem de filiabus Phutiel, quae peperit ei Phinees; hi<br />

sunt principes familiarum Leviticarum per cognationes suas.<br />

26 Iste est Aaron et Moyses, quibus praecepit Dominus, ut educerent filios Israel de terra<br />

Aegypti per turmas suas.<br />

27 Hi sunt qui loquuntur ad pharaonem regem Aegypti, ut educant filios Israel de Aegypto;<br />

iste est Moyses et Aaron<br />

28 in die, qua locutus est Dominus ad Moysen in terra Aegypti.<br />

29 Et locutus est Dominus ad Moysen dicens: “Ego Dominus; loquere ad pharaonem regem<br />

Aegypti omnia, quae ego loquor tibi”.<br />

30 Et ait Moyses coram Domino: “En incircumcisus labiis sum. Quomodo audiet me<br />

pharao?”.<br />

7<br />

1 Dixitque Dominus ad Moysen: “Ecce constitui te deum pha raonis, et Aaron frater tuus erit<br />

propheta tuus.<br />

2 Tu loqueris omnia, quae mando tibi; et ille loquetur ad pharaonem, ut dimittat filios Israel<br />

de terra sua.<br />

3 Sed ego indurabo cor eius et multiplicabo signa et ostenta mea in terra Aegypti.<br />

4 Et non audiet vos; immittamque manum meam super Aegyptum et educam exercitum et<br />

populum meum, filios Israel, de terra Aegypti per iudicia maxima.<br />

5 Et scient Aegyptii quia ego sum Dominus, qui extenderim manum meam super Aegyptum<br />

et eduxerim filios Israel de medio eorum”.<br />

6 Fecit itaque Moyses et Aaron, sicut praeceperat Dominus; ita egerunt.


84 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

7 Erat autem Moyses octoginta annorum, et Aaron octoginta trium, quando locuti sunt ad<br />

pharaonem.<br />

8 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron:<br />

9 “Cum dixerit vobis pharao: "Ostendite signum", dices ad Aaron: Tolle virgam tuam et<br />

proice eam coram pharaone, ac vertetur in colubrum”.<br />

10 Ingressi itaque Moyses et Aaron ad pharaonem fecerunt, sicut praeceperat Dominus;<br />

proiecitque Aaron virgam coram pharaone et servis eius, quae versa est in colubrum.<br />

11 Vocavit autem pharao sapientes et maleficos, et fecerunt etiam ipsi magi Aegypti per<br />

incantationes suas similiter.<br />

12 Proieceruntque singuli virgas suas, quae versae sunt in colubros; sed devoravit virga<br />

Aaron virgas eorum.<br />

13 Induratumque est cor pharaonis, et non audivit eos, sicut dixerat Dominus.<br />

14 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Ingravatum est cor pharaonis: non vult dimittere<br />

populum.<br />

15 Vade ad eum mane. Ecce egredietur ad aquas; et stabis in occursum eius super ripam<br />

fluminis. Et virgam, quae conversa est in serpentem, tolles in manu tua<br />

16 dicesque ad eum: Dominus, Deus Hebraeorum, misit me ad te dicens: Dimitte populum<br />

meum, ut sacrificet mihi in deserto; et usque ad praesens audire noluisti.<br />

17 Haec igitur dicit Dominus: In hoc scies quod sim Dominus: ecce percutiam virga, quae in<br />

manu mea est, aquam fluminis; et vertetur in sanguinem.<br />

18 Pisces quoque, qui sunt in fluvio, morientur, et computrescent aquae, et taedebit<br />

Aegyptios bibere aquam fluminis”.<br />

19 Dixit quoque Dominus ad Moysen: “Dic ad Aaron: Tolle virgam tuam et extende manum<br />

tuam super aquas Aegypti, super fluvios eorum et rivos ac paludes et omnes lacus aquarum,<br />

ut vertantur in sanguinem; et sit cruor in omni terra Aegypti, tam in ligneis vasis quam in<br />

saxeis”.<br />

20 Feceruntque ita Moyses et Aaron, sicut praeceperat Dominus. Et elevans virgam percussit<br />

aquam fluminis coram pharaone et servis eius; quae versa est in sanguinem.<br />

21 Et pisces, qui erant in flumine, mortui sunt, computruitque fluvius, et non poterant<br />

Aegyptii bibere aquam fluminis; et fuit sanguis in tota terra Aegypti.<br />

22 Feceruntque similiter malefici Aegyptiorum incantationibus suis; et induratum est cor<br />

pharaonis, nec audivit eos, sicut dixerat Dominus.<br />

23 Avertitque se et ingressus est domum suam nec ad hoc apposuit cor suum.<br />

24 Foderunt autem omnes Aegyptii per circuitum fluminis aquam, ut biberent; non enim<br />

poterant bibere de aqua fluminis.<br />

25 Impletique sunt septem dies, postquam percussit Dominus fluvium.<br />

26 Dixit quoque Dominus ad Moysen: “Ingredere ad pharaonem et dices ad eum: Haec dicit<br />

Dominus: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.<br />

27 Sin autem nolueris dimittere, ecce ego percutiam omnes terminos tuos ranis.<br />

28 Et ebulliet fluvius ranas, quae ascendent et ingredientur domum tuam et cubiculum lectuli<br />

tui et super stratum tuum et in domos servorum tuorum et in populum tuum et in furnos tuos<br />

et in pistrina tua;<br />

29 et ad te et ad populum tuum et ad omnes servos tuos intrabunt ranae”.<br />

8<br />

1 Dixitque Dominus ad Moysen: “Dic ad Aaron: Extende ma num tuam cum baculo tuo super<br />

fluvios, super rivos ac paludes et educ ranas super terram Aegypti”.<br />

2 Et extendit Aaron manum super aquas Aegypti, et ascenderunt ranae operueruntque terram<br />

Aegypti.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 85<br />

3 Fecerunt autem et malefici per incantationes suas similiter eduxeruntque ranas super terram<br />

Aegypti.<br />

4 Vocavit autem pharao Moysen et Aaron et dixit: “Orate Dominum, ut auferat ranas a me et<br />

a populo meo, et dimittam populum, ut sacrificet Domino”.<br />

5 Dixitque Moyses ad pharaonem: “Constitue mihi, quando deprecer pro te et pro servis et<br />

pro populo tuo, ut abigantur ranae a te et a domo tua et tantum in flumine remaneant”.<br />

6 Qui respondit: “Cras”. At ille: “Iuxta verbum, inquit, tuum faciam, ut scias quoniam non est<br />

sicut Dominus Deus noster.<br />

7 Et recedent ranae a te et a domo tua et a servis tuis et a populo tuo; tantum in flumine<br />

remanebunt”.<br />

8 Egressique sunt Moyses et Aaron a pharaone; et clamavit Moyses ad Dominum pro<br />

sponsione ranarum, quam condixerat pharaoni.<br />

9 Fecitque Dominus iuxta verbum Moysi, et mortuae sunt ranae de domibus et de villis et de<br />

agris;<br />

10 congregaveruntque eas in immensos aggeres, et computruit terra.<br />

11 Videns autem pharao quod data esset requies, ingravavit cor suum et non audivit eos, sicut<br />

dixerat Dominus.<br />

12 Dixitque Dominus ad Moysen: “Loquere ad Aaron: Extende virgam tuam et percute<br />

pulverem terrae, et sint scinifes in universa terra Aegypti”.<br />

13 Feceruntque ita; et extendit Aaron manum virgam tenens percussitque pulverem terrae. Et<br />

facti sunt scinifes in hominibus et in iumentis; omnis pulvis terrae versus est in scinifes per<br />

totam terram Aegypti.<br />

14 Feceruntque similiter malefici incantationibus suis, ut educerent scinifes; et non potuerunt.<br />

Erantque scinifes tam in hominibus quam in iumentis;<br />

15 et dixerunt malefici ad pharaonem: “Digitus Dei est hic”. Induratumque est cor pharaonis<br />

et non audivit eos, sicut praeceperat Dominus.<br />

16 Dixit quoque Dominus ad Moysen: “Consurge diluculo et sta coram pharaone. Egredietur<br />

enim ad aquas, et dices ad eum: Haec dicit Dominus: Dimitte populum meum, ut sacrificet<br />

mihi.<br />

17 Quod si non dimiseris eum, ecce ego immittam in te et in servos tuos et in populum tuum<br />

et in domos tuas omne genus muscarum; et implebuntur domus Aegyptiorum muscis et etiam<br />

humus, in qua fuerint.<br />

18 Et segregabo in die illa terram Gessen, in qua populus meus est, ut non sint ibi muscae, et<br />

scias quoniam ego Dominus in medio terrae;<br />

19 ponamque divi sionem inter populum meum et populum tuum; cras erit signum istud”.<br />

20 Fecitque Dominus ita; et venit musca gravissima in domos pharaonis et servorum eius et<br />

in omnem terram Aegypti, corruptaque est terra ab huiuscemodi muscis.<br />

21 Vocavitque pharao Moysen et Aaron et ait eis: “Ite, sacrificate Deo vestro in terra”.<br />

22 Et ait Moyses: “Non potest ita fieri: abominationes enim Aegyptiorum immolabimus<br />

Domino Deo nostro; quod si mactaverimus ea, quae colunt Aegyptii, coram eis, lapidibus nos<br />

obruent.<br />

23 Viam trium dierum pergemus in solitudinem et sacrificabimus Domino Deo nostro, sicut<br />

praecepit nobis”.<br />

24 Dixitque pharao: “Ego dimittam vos, ut sacrificetis Domino Deo vestro in deserto,<br />

verumtamen longius ne abeatis; rogate pro me”.<br />

25 Et ait Moyses: “Egressus a te, orabo Dominum, et recedet musca a pharaone et a servis<br />

suis et a populo eius cras; verumtamen noli ultra fallere, ut non dimittas populum sacrificare<br />

Domino”.<br />

26 Egressusque Moyses a pharaone oravit Dominum;


86 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

27 qui fecit iuxta verbum illius et abstulit muscas a pharaone et a servis suis et a populo eius;<br />

non superfuit ne una quidem.<br />

28 Et ingravatum est cor pharaonis, ita ut ne hac quidem vice dimitteret populum.<br />

9<br />

1 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Ingredere ad pharaonem et loquere ad eum: Haec dicit<br />

Dominus, Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.<br />

2 Quod si adhuc renuis et retines eos,<br />

3 ecce manus Domini erit super possessionem tuam in agris, super equos et asinos et camelos<br />

et boves et oves, pestis valde gravis;<br />

4 et distinguet Dominus inter possessiones Israel et possessiones Aegyptiorum, ut nihil<br />

omnino pereat ex his, quae pertinent ad filios Israel.<br />

5 Constituitque Dominus tempus dicens: Cras faciet Dominus verbum istud in terra”.<br />

6 Fecit ergo Dominus verbum hoc altera die, mortuaque sunt omnia animantia Aegyptiorum;<br />

de animalibus vero filiorum Israel nihil omnino periit.<br />

7 Et misit pharao ad videndum; nec erat quidquam mortuum de his, quae possidebat Israel.<br />

Ingravatumque est cor pharaonis, et non dimisit populum.<br />

8 Et dixit Dominus ad Moysen et Aaron: “Tollite plenas manus cineris de camino, et spargat<br />

illum Moyses in caelum coram pharaone;<br />

9 sitque pulvis super omnem terram Aegypti; erunt enim in hominibus et iumentis ulcera et<br />

vesicae turgentes in universa terra Aegypti”.<br />

10 Tuleruntque cinerem de camino et steterunt coram pharaone, et sparsit illum Moyses in<br />

caelum; factaque sunt ulcera vesicarum turgentium in hominibus et iumentis.<br />

11 Nec poterant malefici stare coram Moyse propter ulcera, quae in illis erant et in omni terra<br />

Aegypti.<br />

12 Induravitque Dominus cor pharaonis, et non audivit eos, sicut locutus est Dominus ad<br />

Moysen.<br />

13 Dixitque Dominus ad Moysen: “Mane consurge et sta coram pharaone et dices ad eum:<br />

Haec dicit Dominus, Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi;<br />

14 quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum et super servos tuos et super<br />

populum tuum, ut scias quod non sit similis mei in omni terra.<br />

15 Nunc enim extendens manum si percussissem te et populum tuum peste, perisses de terra.<br />

16 Idcirco autem servavi te, ut ostendam in te fortitudinem meam, et narretur nomen meum in<br />

omni terra.<br />

17 Adhuc retines populum meum et non vis dimittere eum?<br />

18 En pluam cras, hac ipsa hora, grandinem multam nimis, qualis non fuit in Aegypto a die,<br />

qua fundata est, usque in praesens tempus.<br />

19 Mitte ergo iam nunc et congrega iumenta tua et omnia, quae habes in agro; homines enim<br />

et iumenta universa, quae inventa fuerint foris nec congregata de agris, cadet super ea grando,<br />

et morientur”.<br />

20 Qui timuit verbum Domini de servis pharaonis, fecit confugere servos suos et iumenta in<br />

domos;<br />

21 qui autem neglexit sermonem Domini, dimisit servos suos et iumenta in agris.<br />

22 Et dixit Dominus ad Moysen: “Extende manum tuam in caelum, ut fiat grando in universa<br />

terra Aegypti super homines et super iumenta et super omnem herbam agri in terra Aegypti”.<br />

23 Extenditque Moyses virgam in caelum, et Dominus dedit tonitrua et grandinem ac<br />

discurrentia fulgura super terram; pluitque Dominus grandinem super terram Aegypti.<br />

24 Et grando et ignis immixta pariter ferebantur; tantaeque fuit magnitudinis, quanta ante<br />

numquam apparuit in universa terra Aegypti, ex quo gens illa condita est.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 87<br />

25 Et percussit grando in omni terra Aegypti cuncta, quae fuerunt in agris, ab homine usque<br />

ad iumentum; cunctamque herbam agri percussit grando et omne lignum regionis confregit.<br />

26 Tantum in terra Gessen, ubi erant filii Israel, grando non cecidit.<br />

27 Misitque pharao et vocavit Moysen et Aaron dicens ad eos: “Nunc peccavi; Dominus<br />

iustus, ego et populus meus rei.<br />

28 Orate Dominum, ut desinant tonitrua Dei et grando, et dimittam vos, et nequaquam hic<br />

ultra manebitis”.<br />

29 Ait Moyses: “Cum egressus fuero de urbe, extendam palmas meas ad Dominum; et<br />

cessabunt tonitrua, et grando non erit, ut scias quia Domini est terra.<br />

30 Novi autem quod et tu et servi tui necdum timeatis Dominum Deum”.<br />

31 Linum ergo et hordeum laesum est, eo quod hordeum iam spicas et linum iam folliculos<br />

germinaret;<br />

32 triticum autem et far non sunt laesa, quia serotina erant.<br />

33 Egressusque Moyses a pharaone ex urbe tetendit manus ad Dominum; et cessaverunt<br />

tonitrua et grando, nec ultra effundebatur pluvia super terram.<br />

34 Videns autem pharao quod cessasset pluvia et grando et tonitrua, auxit peccatum;<br />

35 et ingravatum est cor eius et servorum illius et induratum nimis; nec dimisit filios Israel,<br />

sicut dixerat Dominus per manum Moysi.<br />

10<br />

1 Et dixit Dominus ad Moy sen: “Ingredere ad pharao nem: ego enim induravi cor eius et<br />

servorum illius, ut faciam signa mea haec in medio eorum, 2 et narres in auribus filii tui et<br />

nepotum tuorum, quotiens contriverim Aegyptios et signa mea fecerim in eis; et sciatis quia<br />

ego Dominus”.<br />

3 Introierunt ergo Moyses et Aaron ad pharaonem et dixerunt ei: “Haec dicit Dominus, Deus<br />

Hebraeorum: Usquequo non vis subici mihi? Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.<br />

4 Sin autem resistis et non vis dimittere eum, ecce ego inducam cras locustam in fines tuos,<br />

5 quae operiat superficiem terrae, ne quidquam eius appareat, sed comedatur, quod residuum<br />

fuerit grandini; corrodet enim omnia ligna, quae germinant in agris.<br />

6 Et implebunt domos tuas et servorum tuorum et omnium Aegyptiorum, quantam non<br />

viderunt patres tui et avi, ex quo orti sunt super terram usque in praesentem diem”.<br />

Avertitque se et egressus est a pharaone.<br />

7 Dixerunt autem servi pharaonis ad eum: “Usquequo patiemur hoc scandalum? Dimitte<br />

homines, ut sacrificent Domino Deo suo; nonne vides quod perierit Aegyptus?”. 8<br />

Revocaveruntque Moysen et Aaron ad pharaonem, qui dixit eis: “Ite, sacrificate Domino Deo<br />

vestro. Quinam sunt qui ituri sunt?”. 9 Ait Moyses: “Cum parvulis nostris et senioribus<br />

pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis; est enim sollemnitas Domini nobis”.<br />

10 Et respondit eis: “Sic Dominus sit vobiscum, quomodo ego dimittam vos et parvulos<br />

vestros. Cui dubium est quod pessime cogitetis? 11 Non fiet ita, sed ite tantum viri et<br />

sacrificate Domino; hoc enim et ipsi petistis”. Statimque eiecti sunt de conspectu pharaonis.<br />

12 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Extende manum tuam super terram Aegypti, ut veniat<br />

locusta et ascendat super eam et devoret omnem herbam, quidquid residuum fuerit grandini”.<br />

13 Et extendit Moyses virgam super terram Aegypti, et Dominus induxit ventum urentem tota<br />

die illa et nocte. Et mane facto, ventus urens levavit locustas;<br />

14 quae ascenderunt super universam terram Aegypti et sederunt in cunctis finibus<br />

Aegyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant nec postea futurae sunt.<br />

15 Operueruntque universam superficiem terrae, et obscurata est terra. Devoraverunt igitur<br />

omnem herbam terrae et, quidquid pomorum in arboribus fuit, quae grando dimiserat;<br />

nihilque omnino virens relictum est in lignis et in herbis terrae in cuncta Aegypto.


88 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

16 Quam ob rem festinus pharao vocavit Moysen et Aaron et dixit eis: “Peccavi in Dominum<br />

Deum vestrum et in vos.<br />

17 Sed nunc dimittite peccatum mihi tantum hac vice et rogate Dominum Deum vestrum, ut<br />

auferat a me saltem mortem istam”.<br />

18 Egressusque Moyses de conspectu pharaonis oravit Dominum,<br />

19 qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum et arreptam locustam proiecit in<br />

mare Rubrum; non remansit ne una quidem in cunctis finibus Aegypti.<br />

20 Et induravit Dominus cor pharaonis, nec dimisit filios Israel.<br />

21 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Extende manum tuam in caelum, et sint tenebrae super<br />

terram Aegypti tam densae ut palpari queant”.<br />

22 Extenditque Moyses manum in caelum, et factae sunt tenebrae horribiles in universa terra<br />

Aegypti tribus diebus.<br />

23 Nemo vidit fratrem suum nec movit se de loco, in quo erat. Ubicumque autem habitabant<br />

filii Israel, lux erat.<br />

24 Vocavitque pharao Moysen et Aaron et dixit eis: “Ite, sacrificate Domino; oves tantum<br />

vestrae et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum”.<br />

25 Ait Moyses: “Etiamsi tu hostias et holocausta dares nobis, quae offeramus Domino Deo<br />

nostro,<br />

26 tamen et greges nostri pergent nobiscum; non remanebit ex eis ungula, quoniam ex ipsis<br />

sumemus, quae necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri; praesertim cum ignoremus quid<br />

debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus”.<br />

27 Induravit autem Dominus cor pharaonis, et noluit dimittere eos.<br />

28 Dixitque pharao ad eum: “Recede a me. Cave, ne ultra videas faciem meam; quocumque<br />

die apparueris mihi, morieris”.<br />

29 Respondit Moyses: “Ita fiet, ut locutus es; non videbo ultra faciem tuam”.<br />

11<br />

1 Et dixit Dominus ad Moy sen: “Adhuc una plaga tan gam pharaonem et Aegyptum, et post<br />

haec dimittet vos utique, immo et exire compellet.<br />

2 Dices ergo omni plebi, ut postulet vir ab amico suo et mulier a vicina sua vasa argentea et<br />

aurea;<br />

3 dabit autem Dominus gratiam populo coram Aegyptiis”. Fuitque Moyses vir magnus valde<br />

in terra Aegypti coram servis pharaonis et omni populo.<br />

4 Et ait Moyses: “Haec dicit Dominus: Media nocte egrediar in Aegyptum;<br />

5 et morietur omne primogenitum in terra Aegyptiorum, a primogenito pharaonis, qui sedet in<br />

solio eius, usque ad primogenitum ancillae, quae est ad molam, et omnia primogenita<br />

iumentorum.<br />

6 Eritque clamor magnus in universa terra Aegypti, qualis nec ante fuit nec postea futurus est.<br />

7 Apud omnes autem filios Israel non mutiet canis contra hominem et pecus, ut sciatis quanto<br />

miraculo dividat Dominus Aegyptios et Israel.<br />

8 Descendentque omnes servi tui isti ad me et adorabunt me dicentes: "Egredere tu et omnis<br />

populus, qui sequitur te". Post haec egrediar”. Et exivit a pharaone iratus nimis.<br />

9 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Non audiet vos pharao, ut multa signa fiant in terra<br />

Aegypti”.<br />

10 Moyses autem et Aaron fecerunt omnia ostenta haec coram pharaone; et induravit<br />

Dominus cor pharaonis, nec dimisit filios Israel de terra sua.<br />

12<br />

1 Dixit Dominus ad Moysen et Aaron in terra Aegypti:


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 89<br />

2 “Mensis iste vobis principium mensium, primus erit in mensibus anni.<br />

3 Loquimini ad universum coetum filiorum Israel et dicite eis: Decima die mensis huius tollat<br />

unusquisque agnum per familias et domos suas.<br />

4 Sin autem minor est numerus, ut sufficere possit ad vescendum agnum, assumet vicinum<br />

suum, qui iunctus est domui suae, iuxta numerum animarum, quae sufficere possunt ad esum<br />

agni.<br />

5 Erit autem vobis agnus absque macula, masculus, anniculus; quem de agnis vel haedis<br />

tolletis<br />

6 et servabitis eum usque ad quartam decimam diem mensis huius; immolabitque eum<br />

universa congregatio filiorum Israel ad vesperam.<br />

7 Et sument de sanguine eius ac ponent super utrumque postem et in superliminaribus<br />

domorum, in quibus comedent illum;<br />

8 et edent carnes nocte illa assas igni et azymos panes cum lactucis amaris.<br />

9 Non comedetis ex eo crudum quid nec coctum aqua, sed tantum assum igni; caput cum<br />

pedibus eius et intestinis vorabitis.<br />

10 Nec remanebit quidquam ex eo usque mane; si quid residuum fuerit, igne comburetis.<br />

11 Sic autem comedetis illum: renes vestros accingetis, calceamenta habebitis in pedibus,<br />

tenentes baculos in manibus, et comedetis festinanter; est enim Pascha (id est Transitus)<br />

Domini!<br />

12 Et transibo per terram Aegypti nocte illa percutiamque omne primogenitum in terra<br />

Aegypti ab homine usque ad pecus; et in cunctis diis Aegypti faciam iudicia, ego Dominus.<br />

13 Erit autem sanguis vobis in signum in aedibus, in quibus eritis; et videbo sanguinem et<br />

transibo vos, nec erit in vobis plaga disperdens, quando percussero terram Aegypti.<br />

14 Habebitis autem hanc diem in monumentum et celebrabitis eam sollemnem Domino in<br />

generationibus vestris cultu sempiterno.<br />

15 Septem diebus azyma comedetis. Iam in die primo non erit fermentum in domibus vestris;<br />

quicumque comederit fermentatum, a primo die usque ad diem septimum, peribit anima illa<br />

de Israel.<br />

16 Dies prima erit sancta atque sollemnis, et dies septima eadem festivitate venerabilis. Nihil<br />

operis facietis in eis, exceptis his, quae ad vescendum pertinent.<br />

17 Et observabitis azyma, in eadem enim ipsa die eduxi exercitum vestrum de terra Aegypti;<br />

et custodietis diem istum in generationes vestras ritu perpetuo.<br />

18 Primo mense, quarta decima die mensis ad vesperam comedetis azyma; usque ad diem<br />

vicesimam primam eiusdem mensis ad vesperam.<br />

19 Septem diebus fermentum non invenietur in domibus vestris. Qui comederit fermentatum,<br />

peribit anima eius de coetu Israel, tam de advenis quam de indigenis terrae.<br />

20 Omne fermentatum non comedetis; in cunctis habitaculis vestris edetis azyma”.<br />

21 Vocavit autem Moyses omnes seniores filiorum Israel et dixit ad eos: “Ite tollentes animal<br />

per familias vestras et immolate Pascha.<br />

22 Fasciculumque hyssopi tingite in sanguine, qui est in pelvi, et aspergite ex eo<br />

superliminare et utrumque postem. Nullus vestrum egrediatur ostium domus suae usque<br />

mane.<br />

23 Transibit enim Dominus percutiens Aegyptios; cumque viderit sanguinem in superliminari<br />

et in utroque poste, transcendet ostium et non sinet percussorem ingredi domos vestras et<br />

laedere.<br />

24 Custodite verbum istud legitimum tibi et filiis tuis usque in aeternum.<br />

25 Cumque introieritis terram, quam Dominus daturus est vobis, ut pollicitus est, observabitis<br />

caeremonias istas;<br />

26 et, cum dixerint vobis filii vestri: "Quae est ista religio?",


90 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

27 dicetis eis: "Victima Paschae Domino est, quando transivit super domos filiorum Israel in<br />

Aegypto percutiens Aegyptios et domos nostras liberans"”. Incurvatusque populus adoravit;<br />

28 et egressi filii Israel fecerunt, sicut praeceperat Dominus Moysi et Aaron.<br />

29 Factum est autem in noctis medio, percussit Dominus omne primogenitum in terra<br />

Aegypti, a primogenito pharaonis, qui in solio eius sedebat, usque ad primogenitum captivi,<br />

qui erat in carcere, et omne primogenitum iumentorum.<br />

30 Surrexitque pharao nocte et omnes servi eius cunctaque Aegyptus, et ortus est clamor<br />

magnus in Aegypto, neque enim erat domus, in qua non iaceret mortuus.<br />

31 Vocatisque pharao Moyse et Aaron nocte, ait: “Surgite, egredimini a populo meo, vos et<br />

filii Israel; ite, immolate Domino, sicut dicitis.<br />

32 Oves vestras et armenta assumite, ut petieratis, et abeuntes benedicite mihi”.<br />

33 Urgebantque Aegyptii populum de terra exire velociter dicentes: “Omnes moriemur”.<br />

34 Tulit igitur populus conspersam farinam, antequam fermentaretur; et ligans pistrina in<br />

palliis suis posuit super umeros suos.<br />

35 Feceruntque filii Israel, sicut praeceperat Moyses, et petierunt ab Aegyptiis vasa argentea<br />

et aurea vestemque plurimam.<br />

36 Dominus autem dedit gratiam populo coram Aegyptiis, ut commodarent eis; et<br />

spoliaverunt Aegyptios.<br />

37 Profectique sunt filii Israel de Ramesse in Succoth, sescenta fere milia peditum virorum<br />

absque parvulis.<br />

38 Sed et vulgus promiscuum innumerabile ascendit cum eis, oves et armenta, animantia<br />

multa nimis.<br />

39 Coxeruntque farinam, quam dudum de Aegypto conspersam tulerant, et fecerunt<br />

subcinericios panes azymos; neque enim poterant fermentari, cogentibus exire Aegyptiis et<br />

nullam facere sinentibus moram; nec pulmenti quidquam occurrerant praeparare.<br />

40 Habitatio autem filiorum Israel, qua manserant in Aegypto, fuit quadringentorum triginta<br />

annorum.<br />

41 Quibus expletis, eadem die egressus est omnis exercitus Domini de terra Aegypti.<br />

42 Nox ista vigiliarum Domino, quando eduxit eos de terra Aegypti: hanc observare debent<br />

Domino omnes filii Israel in generationibus suis.<br />

43 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: “Haec est religio Paschae: Omnis alienigena non<br />

comedet ex eo;<br />

44 omnis autem servus empticius circumcidetur et sic comedet;<br />

45 advena et mercennarius non edent ex eo.<br />

46 In una domo comedetur, nec efferetis de carnibus eius foras nec os illius confringetis.<br />

47 Omnis coetus filiorum Israel faciet illud.<br />

48 Quod si quis peregrinorum in vestram voluerit transire coloniam et facere Pascha Domini,<br />

circumcidetur prius omne masculinum eius, et tunc rite celebrabit eritque sicut indigena<br />

terrae; si quis autem circumcisus non fuerit, non vescetur ex eo.<br />

49 Eadem lex erit indigenae et colono, qui peregrinatur apud vos”.<br />

50 Feceruntque omnes filii Israel, sicut praeceperat Dominus Moysi et Aaron;<br />

51 et in eadem die eduxit Dominus filios Israel de terra Aegypti per turmas suas.<br />

13<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Sanctifica mihi omne primogenitum, quod aperit vulvam in filiis Israel, tam de hominibus<br />

quam de iumentis: mea sunt enim omnia”.<br />

3 Et ait Moyses ad populum: “Mementote diei huius, in qua egressi estis de Aegypto et de<br />

domo servitutis, quoniam in manu forti eduxit vos Dominus de loco isto, ut non comedatis<br />

fermentatum panem.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 91<br />

4 Hodie egredimini, mense Abib (id est novarum Frugum).<br />

5 Cumque introduxerit te Dominus in terram Chananaei et Hetthaei et Amorraei et Hevaei et<br />

Iebusaei, quam iuravit patribus tuis, ut daret tibi, terram fluentem lacte et melle; celebrabis<br />

hunc morem sacrorum mense isto.<br />

6 Septem diebus vesceris azymis, et in die septimo erit sollemnitas Domini.<br />

7 Azyma comedetis septem diebus: non apparebit apud te aliquid fermentatum nec in cunctis<br />

finibus tuis.<br />

8 Narrabisque filio tuo in die illo dicens: "Propter hoc, quod fecit mihi Dominus, quando<br />

egressus sum de Aegypto".<br />

9 Et erit quasi signum in manu tua et quasi monumentum inter oculos tuos, ut lex Domini<br />

semper sit in ore tuo; in manu enim forti eduxit te Dominus de Aegypto.<br />

10 Custodies huiuscemodi cultum statuto tempore a diebus in dies.<br />

11 Cumque introduxerit te Dominus in terram Chananaei, sicut iuravit tibi et patribus tuis, et<br />

dederit tibi eam,<br />

12 separabis omne, quod aperit vulvam, Domino et quod primitivum est in pecoribus tuis;<br />

quidquid habueris masculini sexus, consecrabis Domino.<br />

13 Primogenitum asini mutabis ove; quod, si non redemeris, interficies. Omne autem<br />

primogenitum hominis de filiis tuis pretio redimes.<br />

14 Cumque interrogaverit te filius tuus cras dicens: "Quid est hoc?", respondebis ei: "In manu<br />

forti eduxit nos Dominus de Aegypto, de domo servitutis.<br />

15 Nam, cum induratus esset pharao et nollet nos dimittere, occidit Dominus omne<br />

primogenitum in terra Aegypti, a primogenito hominis usque ad primogenitum iumentorum;<br />

idcirco immolo Domino omne, quod aperit vulvam, masculini sexus, et omnia primogenita<br />

filiorum meorum redimo".<br />

16 Erit igitur quasi signum in manu tua et quasi appensum quid ob recordationem inter oculos<br />

tuos, eo quod in manu forti eduxit nos Dominus de Aegypto”.<br />

17 Igitur cum emisisset pharao populum, non eos duxit Deus per viam terrae Philisthim, quae<br />

vicina est, reputans ne forte paeniteret populum, si vidisset adversum se bella consurgere, et<br />

reverteretur in Aegyptum,<br />

18 sed circumduxit per viam deserti, quae est iuxta mare Rubrum. Et armati ascenderunt filii<br />

Israel de terra Aegypti.<br />

19 Tulit quoque Moyses ossa Ioseph secum, eo quod adiurasset filios Israel dicens: “Visitabit<br />

vos Deus; efferte ossa mea hinc vobiscum”.<br />

20 Profectique de Succoth castrametati sunt in Etham, in extremis finibus solitudinis.<br />

21 Dominus autem praecedebat eos ad ostendendam viam per diem in columna nubis et per<br />

noctem in columna ignis, ut dux esset itineris utroque tempore.<br />

22 Nunquam defuit columna nubis per diem, nec columna ignis per noctem, coram populo.<br />

14<br />

1 Locutus est autem Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Lo quere filiis Israel: Reversi castrametentur e regione Phihahiroth, quae est inter<br />

Magdolum et mare contra Beelsephon; in conspectu eius castra ponetis super mare.<br />

3 Dicturusque est pharao super filiis Israel: "Errant in terra, conclusit eos desertum".<br />

4 Et indurabo cor eius, ac persequetur eos, et glorificabor in pharaone et in omni exercitu<br />

eius; scientque Aegyptii quia ego sum Dominus”. Feceruntque ita.<br />

5 Et nuntiatum est regi Aegyptiorum quod fugisset populus; immutatumque est cor pharaonis<br />

et servorum eius super populo, et dixerunt: “Quid hoc fecimus, ut dimitteremus Israel, ne<br />

servirent nobis?”.<br />

6 Iunxit ergo currum et omnem populum suum assumpsit secum;


92 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

7 tulitque sescentos currus electos et quidquid in Aegypto curruum fuit et bellatores in<br />

singulis curribus.<br />

8 Induravitque Dominus cor pharaonis regis Aegypti, et persecutus est filios Israel; at illi<br />

egressi erant in manu excelsa.<br />

9 Cumque persequerentur Aegyptii vestigia praecedentium, reppererunt eos in castris super<br />

mare; omnes equi et currus pharaonis, equites et exercitus eius erant in Phihahiroth contra<br />

Beelsephon.<br />

10 Cumque appropinquasset pharao, levantes filii Israel oculos viderunt Aegyptios post se et<br />

timuerunt valde clamaveruntque ad Dominum<br />

11 et dixerunt ad Moysen: “Forsitan non erant sepulcra in Aegypto? Ideo tulisti nos, ut<br />

moreremur in solitudine. Quid hoc fecisti, ut educeres nos ex Aegypto?<br />

12 Nonne iste est sermo, quem loquebamur ad te in Aegypto dicentes: Recede a nobis, ut<br />

serviamus Aegyptiis? Multo enim melius erat servire eis quam mori in solitudine”.<br />

13 Et ait Moyses ad populum: “Nolite timere; state et videte salutem Domini, quam facturus<br />

est vobis hodie; Aegyptios enim, quos nunc videtis, nequaquam ultra videbitis usque in<br />

sempiternum.<br />

14 Dominus pugnabit pro vobis, et vos silebitis”.<br />

15 Dixitque Dominus ad Moysen: “Quid clamas ad me? Loquere filiis Israel, ut<br />

proficiscantur.<br />

16 Tu autem eleva virgam tuam et extende manum tuam super mare et divide illud, ut<br />

gradiantur filii Israel in medio mari per siccum.<br />

17 Ego autem indurabo cor Aegyptiorum, ut persequantur eos; et glorificabor in pharaone et<br />

in omni exercitu eius, in curribus et in equitibus illius.<br />

18 Et scient Aegyptii quia ego sum Dominus, cum glorificatus fuero in pharaone, in curribus<br />

atque in equitibus eius”.<br />

19 Tollensque se angelus Dei, qui praecedebat castra Israel, abiit post eos; et cum eo pariter<br />

columna nubis, priora dimittens, post tergum.<br />

20 Stetit inter castra Aegyptiorum et castra Israel; et erat nubes tenebrosa et illuminans<br />

noctem, ita ut ad se invicem toto noctis tempore accedere non valerent.<br />

21 Cumque extendisset Moyses manum super mare, reppulit illud Dominus, flante vento<br />

vehementi et urente tota nocte, et vertit in siccum; divisaque est aqua.<br />

22 Et ingressi sunt filii Israel per medium maris sicci; erat enim aqua quasi murus a dextra<br />

eorum et laeva.<br />

23 Persequentesque Aegyptii ingressi sunt post eos, omnis equitatus pharaonis, currus eius et<br />

equites per medium maris.<br />

24 Iamque advenerat vigilia matutina, et ecce respiciens Dominus super castra Aegyptiorum<br />

per columnam ignis et nubis perturbavit exercitum eorum;<br />

25 et impedivit rotas curruum, ita ut difficile moverentur. Dixerunt ergo Aegyptii: “Fugiamus<br />

Israelem! Dominus enim pugnat pro eis contra nos”.<br />

26 Et ait Dominus ad Moysen: “Extende manum tuam super mare, ut revertantur aquae ad<br />

Aegyptios super currus et equites eorum”.<br />

27 Cumque extendisset Moyses manum contra mare, reversum est primo diluculo ad priorem<br />

locum; fugientibusque Aegyptiis occurrerunt aquae, et involvit eos Dominus in mediis<br />

fluctibus.<br />

28 Reversaeque sunt aquae et operuerunt currus et equites cuncti exercitus pharaonis, qui<br />

sequentes ingressi fuerant mare; ne unus quidem superfuit ex eis.<br />

29 Filii autem Israel perrexerunt per medium sicci maris, et aquae eis erant quasi pro muro a<br />

dextris et a sinistris.<br />

30 Liberavitque Dominus in die illo Israel de manu Aegyptiorum. Et viderunt Aegyptios<br />

mortuos super litus maris


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 93<br />

31 et manum magnam, quam exercuerat Dominus contra eos; timuitque populus Dominum et<br />

crediderunt Domino et Moysi servo eius.<br />

15<br />

1 Tunc cecinit Moyses et filii Israel carmen hoc Domino, et dixerunt:<br />

“Cantemus Domino,<br />

gloriose enim magnificatus est:<br />

equum et ascensorem eius<br />

deiecit in mare!<br />

2 Fortitudo mea et robur meum Dominus,<br />

et factus est mihi in salutem.<br />

Iste Deus meus,<br />

et glorificabo eum;<br />

Deus patris mei,<br />

et exaltabo eum!<br />

3 Dominus quasi vir pugnator;<br />

Dominus nomen eius!<br />

4 Currus pharaonis et exercitum eius<br />

proiecit in mare;<br />

electi bellatores eius<br />

submersi sunt in mari Rubro.<br />

5 Abyssi operuerunt eos,<br />

descenderunt in profundum quasi lapis.<br />

6 Dextera tua, Domine,<br />

magnifice in fortitudine,<br />

dextera tua, Domine,<br />

percussit inimicum.<br />

7 Et in multitudine gloriae tuae<br />

deposuisti adversarios tuos;<br />

misisti iram tuam,<br />

quae devoravit eos sicut stipulam.<br />

8 Et in spiritu furoris tui<br />

congregatae sunt aquae;<br />

stetit ut agger<br />

unda fluens,<br />

coagulatae sunt abyssi<br />

in medio mari.<br />

9 Dixit inimicus:<br />

"Persequar, comprehendam,<br />

dividam spolia,<br />

implebitur anima mea;<br />

evaginabo gladium meum,<br />

interficiet eos manus mea!".<br />

10 Flavit spiritus tuus,<br />

et operuit eos mare;<br />

submersi sunt quasi plumbum<br />

in aquis vehementibus.<br />

11 Quis similis tui<br />

in diis, Domine?<br />

Quis similis tui,


94 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

magnificus in sanctitate,<br />

terribilis atque laudabilis,<br />

faciens mirabilia?<br />

12 Extendisti manum tuam,<br />

devoravit eos terra.<br />

13 Dux fuisti in misericordia tua<br />

populo, quem redemisti,<br />

et portasti eum in fortitudine tua<br />

ad habitaculum sanctum tuum.<br />

14 Attenderunt populi et commoti sunt,<br />

dolores obtinuerunt habitatores Philisthaeae.<br />

15 Tunc conturbati sunt principes Edom,<br />

potentes Moab obtinuit tremor,<br />

obriguerunt omnes habitatores Chanaan.<br />

16 Irruit super eos<br />

formido et pavor;<br />

in magnitudine brachii tui<br />

fiunt immobiles quasi lapis,<br />

donec pertranseat populus tuus, Domine,<br />

donec pertranseat populus tuus iste,<br />

quem possedisti.<br />

17 Introduces eos et plantabis<br />

in monte hereditatis tuae,<br />

firmissimo habitaculo tuo,<br />

quod operatus es, Domine,<br />

sanctuario, Domine,<br />

quod firmaverunt manus tuae.<br />

18 Dominus regnabit<br />

in aeternum et ultra!”.<br />

19 Ingressi sunt enim equi pharaonis cum curribus et equitibus eius in mare, et reduxit super<br />

eos Dominus aquas maris; filii autem Israel ambu laverunt per siccum in medio eius.<br />

20 Sumpsit ergo Maria prophetissa soror Aaron tympanum in manu sua; egressaeque sunt<br />

omnes mulieres post eam cum tympanis et choris,<br />

21 quibus praecinebat dicens:<br />

“Cantemus Domino,<br />

gloriose enim magnificatus est:<br />

equum et ascensorem eius<br />

deiecit in mare!”.<br />

22 Tulit autem Moyses Israel de mari Rubro, et egressi sunt in desertum Sur;<br />

ambulaveruntque tribus diebus per solitudinem et non inveniebant aquam.<br />

23 Et venerunt in Mara nec poterant bibere aquas de Mara, eo quod essent amarae; unde<br />

vocatum est nomen eius Mara (id est Amaritudo).<br />

24 Et murmuravit populus contra Moysen dicens: “Quid bibemus?”.<br />

25 At ille clamavit ad Dominum, qui ostendit ei lignum; quod cum misisset in aquas, in<br />

dulcedinem versae sunt. Ibi constituit ei praecepta atque iudicia et ibi tentavit eum<br />

26 dicens: “Si audieris vocem Domini Dei tui et, quod rectum est coram eo, feceris et<br />

oboedieris mandatis eius custodierisque omnia praecepta illius, cunctum languorem, quem<br />

posui in Aegypto, non inducam super te: Ego enim Dominus sanator tuus”.<br />

27 Venerunt autem in Elim, ubi erant duodecim fontes aquarum et septuaginta palmae; et<br />

castrametati sunt iuxta aquas.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 95<br />

16<br />

1 Profectique sunt de Elim, et venit omnis congregatio filio rum Israel in desertum Sin, quod<br />

est inter Elim et Sinai, quinto decimo die mensis secundi postquam egressi sunt de terra<br />

Aegypti.<br />

2 Et murmuravit omnis congregatio filiorum Israel contra Moysen et Aaron in solitudine,<br />

3 dixeruntque filii Israel ad eos: “Utinam mortui essemus per manum Domini in terra<br />

Aegypti, quando sedebamus super ollas carnium et comedebamus panem in saturitate. Cur<br />

eduxistis nos in desertum istud, ut occideretis omnem coetum fame?”.<br />

4 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Ecce ego pluam vobis panes de caelo; egrediatur<br />

populus et colligat, quae sufficiunt per singulos dies, ut tentem eum, utrum ambulet in lege<br />

mea an non.<br />

5 Die autem sexta parabunt quod intulerint, et duplum erit quam colligere solebant per<br />

singulos dies”.<br />

6 Dixeruntque Moyses et Aaron ad omnes filios Israel:<br />

“Vespere scietis<br />

quod Dominus eduxerit vos<br />

de terra Aegypti;<br />

7 et mane videbitis<br />

gloriam Domini.<br />

Audivit enim murmur vestrum contra Dominum. Nos vero quid sumus, quia mussitatis contra<br />

nos?”.<br />

8 Et ait Moyses:<br />

“Dabit Dominus vobis<br />

vespere carnes edere<br />

et mane panes in saturitate,<br />

eo quod audierit murmurationes vestras, quibus murmurati estis contra eum. Nos enim quid<br />

sumus? Nec contra nos est murmur vestrum, sed contra Dominum”.<br />

9 Dixitque Moyses ad Aaron: “Dic universae congregationi filiorum Israel: Accedite coram<br />

Domino; audivit enim murmur ve strum”.<br />

10 Cumque loqueretur Aaron ad omnem coetum filiorum Israel, respexerunt ad solitudinem,<br />

et ecce gloria Domini apparuit in nube.<br />

11 Locutus est autem Dominus ad Moysen dicens:<br />

12 “Audivi murmurationes filiorum Israel. Loquere ad eos: Vespere comedetis carnes et<br />

mane saturabimini panibus scietisque quod ego sum Dominus Deus vester”.<br />

13 Factum est ergo vespere, et ascendens coturnix operuit castra; mane quoque ros iacuit per<br />

circuitum castrorum.<br />

14 Cumque operuisset superficiem deserti, apparuit minutum et squamatum in similitudinem<br />

pruinae super terram.<br />

15 Quod cum vidissent filii Israel, dixerunt ad invicem: “Manhu?” (quod significat: “Quid est<br />

hoc?”). Ignorabant enim quid esset. Quibus ait Moyses: “Iste est panis, quem dedit Dominus<br />

vobis ad vescendum.<br />

16 Hic est sermo, quem praecepit Dominus: "Colligat ex eo unusquisque quantum sufficiat ad<br />

vescendum; gomor per singula capita iuxta numerum animarum vestrarum, quae habitant in<br />

tabernaculo, sic tolletis"”.<br />

17 Feceruntque ita filii Israel; et collegerunt alius plus, alius minus.<br />

18 Et mensi sunt ad mensuram gomor; nec qui plus collegerat, habuit amplius, nec qui minus<br />

paraverat, repperit minus, sed singuli, iuxta id quod edere poterant, congregaverunt.<br />

19 Dixitque Moyses ad eos: “Nullus relinquat ex eo in mane”.


96 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

20 Qui non audierunt eum, sed dimiserunt quidam ex eis usque mane, et scatere coepit<br />

vermibus atque computruit; et iratus est contra eos Moyses.<br />

21 Colligebant autem mane singuli, quantum sufficere poterat ad vescendum; cumque<br />

incaluisset sol, liquefiebat.<br />

22 In die autem sexta collegerunt cibos duplices, id est duo gomor per singulos homines.<br />

Venerunt autem omnes principes congregationis et narraverunt Moysi.<br />

23 Qui ait eis: “Hoc est quod locutus est Dominus: Requies, sabbatum sanctum Domino cras;<br />

quodcumque torrendum est, torrete et, quae coquenda sunt, coquite; quidquid autem reliquum<br />

fuerit, reponite usque in mane”.<br />

24 Feceruntque ita, ut praeceperat Moyses, et non computruit, neque vermis inventus est in<br />

eo.<br />

25 Dixitque Moyses: “Comedite illud hodie, quia sabbatum est Domino; non invenietur hodie<br />

in agro.<br />

26 Sex diebus colligite; in die autem septimo sabbatum est Domino, idcirco non invenietur in<br />

eo”.<br />

27 Venitque septima dies; et egressi de populo, ut colligerent, non invenerunt.<br />

28 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Usquequo non vultis custodire mandata mea et legem<br />

meam?<br />

29 Videte quod Dominus dederit vobis sabbatum et propter hoc die sexta tribuit vobis cibos<br />

duplices; maneat unusquisque apud semetipsum, nullus egrediatur de loco suo die septimo”.<br />

30 Et sabbatizavit populus die septimo.<br />

31 Appellavitque domus Israel nomen eius Man: quod erat quasi semen coriandri album,<br />

gustusque eius quasi similae cum melle.<br />

32 Dixit autem Moyses: “Iste est sermo, quem praecepit Dominus: "Imple gomor ex eo, et<br />

custodiatur in generationes vestras, ut noverint panem, quo alui vos in solitudine, quando<br />

educti estis de terra Aegypti"”.<br />

33 Dixitque Moyses ad Aaron: “Sume vas unum et mitte ibi man, quantum potest capere<br />

gomor; et repone coram Domino ad servandum in generationes vestras”.<br />

34 Sicut praecepit Dominus Moysi, posuit illud Aaron coram testimonio reservandum.<br />

35 Filii autem Israel comederunt man quadraginta annis, donec venirent in terram<br />

habitabilem; hoc cibo aliti sunt, usquequo tangerent fines terrae Chanaan.<br />

36 Gomor autem decima pars est ephi.<br />

17<br />

1 Igitur profecta omnis congregatio filiorum Israel de deserto Sin per mansiones suas iuxta<br />

sermonem Domini, castrametati sunt in Raphidim, ubi non erat aqua ad bibendum populo.<br />

2 Qui iurgatus contra Moysen ait: “Da nobis aquam, ut bibamus”. Quibus respondit Moyses:<br />

“Quid iurgamini contra me? Cur tentatis Dominum?”.<br />

3 Sitivit ergo ibi populus prae aquae penuria et murmuravit contra Moysen dicens: “Cur<br />

fecisti nos exire de Aegypto, ut occideres nos et liberos nostros ac iumenta siti?”.<br />

4 Clamavit autem Moyses ad Dominum dicens: “Quid faciam populo huic? Adhuc paululum<br />

et lapidabunt me”.<br />

5 Et ait Dominus ad Moysen: “Antecede populum et sume tecum de senioribus Israel, et<br />

virgam, qua percussisti fluvium, tolle in manu tua et vade.<br />

6 En ego stabo coram te ibi super petram Horeb; percutiesque petram, et exibit ex ea aqua, ut<br />

bibat populus”. Fecit Moyses ita coram senioribus Israel.<br />

7 Et vocavit nomen loci illius Massa et Meriba, propter iurgium filiorum Israel et quia<br />

tentaverunt Dominum dicentes: “Estne Dominus in nobis an non?”.<br />

8 Venit autem Amalec et pugnabat contra Israel in Raphidim.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 97<br />

9 Dixitque Moyses ad Iosue: “Elige nobis viros et egressus pugna contra Amalec; cras ego<br />

stabo in vertice collis habens virgam Dei in manu mea”.<br />

10 Fecit Iosue, ut locutus erat ei Moyses, et pugnavit contra Amalec; Moyses autem et Aaron<br />

et Hur ascenderunt super verticem collis.<br />

11 Cumque levaret Moyses manus, vincebat Israel; sin autem remisisset, superabat Amalec.<br />

12 Manus autem Moysi erant graves; sumentes igitur lapidem posuerunt subter eum, in quo<br />

sedit; Aaron autem et Hur sustentabant manus eius ex utraque parte. Et factum est ut manus<br />

eius non lassarentur usque ad occasum solis.<br />

13 Vicitque Iosue Amalec et populum eius in ore gladii.<br />

14 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Scribe hoc ob monumentum in libro et trade auribus<br />

Iosue; delebo enim memoriam Amalec sub caelo”.<br />

15 Aedificavitque Moyses altare et vocavit nomen eius Dominus Nissi (Dominus vexillum<br />

meum)<br />

16 dicens:<br />

“Quia manus contra solium Domini:<br />

bellum Domino erit contra Amalec a generatione in generationem”.<br />

18<br />

1 Cumque audisset Iethro sacerdos Madian socer Moysi omnia, quae fecerat Deus Moysi et<br />

Israel populo suo, eo quod eduxisset Dominus Israel de Aegypto,<br />

2 tulit Sephoram uxorem Moysi, quam remiserat,<br />

3 et duos filios eius, quorum unus vocabatur Gersam, dicente patre: “Advena fui in terra<br />

aliena”,<br />

4 alter vero Eliezer: “Deus enim, ait, patris mei adiutor meus, et eruit me de gladio<br />

pharaonis”.<br />

5 Venit ergo Iethro socer Moysi et filii eius et uxor eius ad Moysen in desertum, ubi erat<br />

castrametatus iuxta montem Dei;<br />

6 et mandavit Moysi dicens: “Ego socer tuus Iethro venio ad te et uxor tua et duo filii tui cum<br />

ea”.<br />

7 Qui egressus in occursum soceri sui adoravit et osculatus est eum, salutaveruntque se<br />

mutuo verbis pacificis. Cumque intrasset tabernaculum,<br />

8 narravit Moyses socero suo cuncta, quae fecerat Dominus pharaoni et Aegyptiis propter<br />

Israel, universumque laborem, qui accidisset eis in itinere, et quod liberaverat eos Dominus.<br />

9 Laetatusque est Iethro super omnibus bonis, quae fecerat Dominus Israel, eo quod eruisset<br />

eum de manu Aegyptiorum,<br />

10 et ait: “Benedictus Dominus, qui liberavit vos de manu Aegyptiorum et de manu<br />

pharaonis.<br />

11 Nunc cognovi quia magnus Dominus super omnes deos, eo quod eruerit populum de manu<br />

Aegyptiorum, qui superbe egerunt contra illos”.<br />

12 Obtulit ergo Iethro socer Moysi holocausta et hostias Deo; veneruntque Aaron et omnes<br />

seniores Israel, ut comederent panem cum eo coram Deo.<br />

13 Altero autem die sedit Moyses, ut iudicaret populum, qui assistebat Moysi de mane usque<br />

ad vesperam.<br />

14 Quod cum vidisset socer eius, omnia scilicet, quae agebat in populo, ait: “Quid est hoc,<br />

quod facis in plebe? Cur solus sedes, et omnis populus praestolatur de mane usque ad<br />

vesperam?”.<br />

15 Cui respondit Moyses: “Venit ad me populus quaerens sententiam Dei.<br />

16 Cumque acciderit eis aliqua disceptatio, veniunt ad me, ut iudicem inter eos et ostendam<br />

praecepta Dei et leges eius”.<br />

17 At ille: “Non bonam, inquit, rem facis.


98 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

18 Consumeris et tu et populus iste, qui tecum est. Ultra vires tuas est negotium; solus illud<br />

non poteris sustinere.<br />

19 Sed audi verba mea atque consilia, et erit Deus tecum: Esto tu populo in his, quae ad<br />

Deum pertinent, ut referas causas ad Deum<br />

20 ostendasque populo praecepta et leges viamque, per quam ingredi debeant, et opus, quod<br />

facere debeant.<br />

21 Provide autem de omni plebe viros strenuos et timentes Deum, in quibus sit veritas, et qui<br />

oderint avaritiam, et constitue ex eis tribunos et centuriones et quinquagenarios et decanos,<br />

22 qui iudicent populum omni tempore. Quidquid autem maius fuerit, referant ad te, et ipsi<br />

minora tantummodo iudicent; leviusque sit tibi, partito cum aliis onere.<br />

23 Si hoc feceris, implebis imperium Dei et praecepta eius poteris sustentare, et omnis hic<br />

populus revertetur ad loca sua cum pace”.<br />

24 Quibus auditis, Moyses fecit omnia, quae ille suggesserat;<br />

25 et, electis viris strenuis de cuncto Israel, constituit eos principes populi, tribunos et<br />

centuriones et quinquagenarios et decanos,<br />

26 qui iudicabant plebem omni tempore. Quidquid autem gravius erat, referebant ad eum,<br />

faciliora tantummodo iudicantes.<br />

27 Dimisitque socerum suum, qui reversus abiit in terram suam.<br />

19<br />

1 Mense tertio egressionis Israel de terra Aegypti, in die hac venerunt in solitudinem Sinai.<br />

2 Nam profecti de Raphidim et pervenientes usque in desertum Sinai, castrametati sunt in<br />

eodem loco,ibique Israel fixit tentoria e regione montis.<br />

3 Moyses autem ascendit ad Deum, vocavitque eum Dominus de monte et ait:<br />

“Haec dices domui Iacob<br />

et annuntiabis filiis Israel:<br />

4 Vos ipsi vidistis, quae fecerim Aegyptiis,<br />

quomodo portaverim vos super alas aquilarum<br />

et adduxerim ad me.<br />

5 Si ergo audieritis vocem meam<br />

et custodieritis pactum meum,<br />

eritis mihi in peculium de cunctis populis;<br />

mea est enim omnis terra.<br />

6 Et vos eritis mihi regnum sacerdotum<br />

et gens sancta.<br />

Haec sunt verba, quae loqueris ad filios Israel”.<br />

7 Venit Moyses et, convocatis maioribus natu populi, exposuit omnes sermones, quos<br />

mandaverat Dominus.<br />

8 Responditque universus populus simul: “Cuncta, quae locutus est Dominus, faciemus”.<br />

Cumque rettulisset Moyses verba populi ad Dominum,<br />

9 ait ei Dominus: “Ecce ego veniam ad te in caligine nubis, ut audiat me populus loquentem<br />

ad te et tibi quoque credat in perpetuum”.<br />

Nuntiavit ergo Moyses verba populi ad Dominum,<br />

10 qui dixit ei: “Vade ad populum et sanctifica illos hodie et cras; laventque vestimenta sua<br />

11 et sint parati in diem tertium. In die enim tertio descendet Dominus coram omni plebe<br />

super montem Sinai.<br />

12 Constituesque terminos populo per circuitum et dices: Cavete, ne ascendatis in montem<br />

nec tangatis fines illius; omnis, qui tetigerit montem, morte morietur.<br />

13 Manus non tanget eum, sed lapidibus opprimetur aut confodietur iaculis; sive iumentum<br />

fuerit, sive homo, non vivet. Cum coeperit clangere bucina, tunc ascendant in montem”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 99<br />

14 Descenditque Moyses de monte ad populum et sanctificavit eum; cumque lavissent<br />

vestimenta sua,<br />

15 ait ad eos: “Estote parati in diem tertium; ne appropinquetis uxoribus vestris”.<br />

16 Iamque advenerat tertius dies, et mane inclaruerat; et ecce coeperunt audiri tonitrua ac<br />

micare fulgura et nubes densissima operire montem, clangorque bucinae vehementius<br />

perstrepebat; et timuit populus, qui erat in castris.<br />

17 Cumque eduxisset eos Moyses in occursum Dei de loco castrorum, steterunt ad radices<br />

montis.<br />

18 Totus autem mons Sinai fumabat, eo quod descendisset Dominus super eum in igne, et<br />

ascenderet fumus ex eo quasi de fornace. Et tremuit omnis mons vehementer.<br />

19 Et sonitus bucinae paulatim crescebat in maius; Moyses loquebatur, et Deus respondebat<br />

ei cum voce.<br />

20 Descenditque Dominus super montem Sinai in ipso montis vertice et vocavit Moysen in<br />

cacumen eius. Quo cum ascendisset,<br />

21 dixit ad eum: “Descende et contestare populum, ne velit transcendere terminos ad<br />

videndum Dominum, et pereat ex eis plurima multitudo.<br />

22 Sacerdotes quoque, qui accedunt ad Dominum, sanctificentur, ne percutiat eos”.<br />

23 Dixitque Moyses ad Dominum: “Non poterit vulgus ascendere in montem Sinai, tu enim<br />

testificatus es et iussisti dicens: "Pone terminos circa montem et sanctifica illum"”.<br />

24 Cui ait Dominus: “Vade, descende; ascendesque tu et Aaron tecum, sacerdotes autem et<br />

populus ne transeant terminos nec ascendant ad Dominum, ne interficiat illos”.<br />

25 Descenditque Moyses ad populum et omnia narravit eis.<br />

20<br />

1 Locutusque est Deus cunctos sermones hos:<br />

2 “Ego sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti, de domo servitutis.<br />

3 Non habebis deos alienos coram me.<br />

4 Non facies tibi sculptile neque omnem similitudinem eorum, quae sunt in caelo desuper et<br />

quae in terra deorsum et quae in aquis sub terra.<br />

5 Non adorabis ea neque coles, quia ego sum Dominus Deus tuus, Deus zelotes, visitans<br />

iniquitatem patrum in filiis in tertiam et quartam generationem eorum, qui oderunt me,<br />

6 et faciens misericordiam in milia his, qui diligunt me et custodiunt praecepta mea.<br />

7 Non assumes nomen Domini Dei tui in vanum, nec enim habebit insontem Dominus eum,<br />

qui assumpserit nomen Domini Dei sui frustra.<br />

8 Memento, ut diem sabbati sanctifices.<br />

9 Sex diebus operaberis et facies omnia opera tua;<br />

10 septimus autem dies sabbatum Domino Deo tuo est; non facies omne opus tu et filius tuus<br />

et filia tua, servus tuus et ancilla tua, iumentum tuum et advena, qui est intra portas tuas.<br />

11 Sex enim diebus fecit Dominus caelum et terram et mare et omnia, quae in eis sunt, et<br />

requievit in die septimo; idcirco benedixit Dominus diei sabbati et sanctificavit eum.<br />

12 Honora patrem tuum et matrem tuam, ut sis longaevus super terram, quam Dominus Deus<br />

tuus dabit tibi.<br />

13 Non occides.<br />

14 Non moechaberis.<br />

15 Non furtum facies.<br />

16 Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium.<br />

17 Non concupisces domum proximi tui: non desiderabis uxorem eius, non servum, non<br />

ancillam, non bovem, non asinum nec omnia, quae illius sunt”.<br />

18 Cunctus autem populus videbat voces et lampades et sonitum bucinae montemque<br />

fumantem; et perterriti ac pavore concussi steterunt procul


100 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

19 dicentes Moysi: “Loquere tu nobis, et audiemus; non loquatur nobis Deus, ne moriamur”.<br />

20 Et ait Moyses ad populum: “Nolite timere; ut enim probaret vos, venit Deus, et ut timor<br />

illius esset in vobis, ne peccaretis”.<br />

21 Stetitque populus de longe; Moyses autem accessit ad caliginem, in qua erat Deus.<br />

22 Dixit praeterea Dominus ad Moysen: “Haec dices filiis Israel: Vos vidistis quod de caelo<br />

locutus sim vobis.<br />

23 Non facietis praeter me deos argenteos nec deos aureos facietis vobis.<br />

24 Altare de terra facietis mihi et offeretis super eo holocausta et pacifica vestra, oves vestras<br />

et boves; in omni loco, in quo memoriam fecero nominis mei, veniam ad te et benedicam tibi.<br />

25 Quod si altare lapideum feceris mihi, non aedificabis illud de sectis lapidibus; si enim<br />

levaveris cultrum super eo, polluetur.<br />

26 Non ascendes per gradus ad altare meum, ne reveletur turpitudo tua.<br />

21<br />

1 Haec sunt iudicia, quae propones eis:<br />

2 Si emeris servum Hebraeum, sex annis serviet tibi; in septimo egredietur liber gratis.<br />

3 Si solus intraverit, solus exeat; si habens uxorem, et uxor egredietur simul.<br />

4 Sin autem dominus dederit illi uxorem, et pepererit filios et filias, mulier et liberi eius erunt<br />

domini sui; ipse vero exibit solus.<br />

5 Quod si dixerit servus: "Diligo dominum meum et uxorem ac liberos, non egrediar liber",<br />

6 afferet eum dominus ad Deum et applicabit eum ad ostium vel postes perforabitque aurem<br />

eius subula; et erit ei servus in saeculum.<br />

7 Si quis vendiderit filiam suam in famulam, non egredietur sicut servi exire consueverunt.<br />

8 Si displicuerit oculis domini sui, cui tradita fuerat, faciat eam redimi; populo autem alieno<br />

vendendi non habebit potestatem, quia fraudavit eam.<br />

9 Sin autem filio suo desponderit eam, iuxta morem filiarum faciet illi.<br />

10 Quod si alteram sibi acceperit, cibum et vestimentum et concubitum non negabit.<br />

11 Si tria ista non fecerit ei, egredietur gratis absque pretio.<br />

12 Qui percusserit hominem, et ille mortuus fuerit, morte moriatur.<br />

13 Qui autem non est insidiatus, sed Deus illum tradidit in manus eius, constituam tibi locum,<br />

in quem fugere debeat.<br />

14 Si quis de industria occiderit proximum suum et per insidias, ab altari meo evelles eum, ut<br />

moriatur.<br />

15 Qui percusserit patrem suum aut matrem, morte moriatur.<br />

16 Qui furatus fuerit hominem sive vendiderit eum sive inventus fuerit in manu eius, morte<br />

moriatur.<br />

17 Qui maledixerit patri suo vel matri, morte moriatur.<br />

18 Si rixati fuerint viri, et percusserit alter proximum suum lapide vel pugno, et ille mortuus<br />

non fuerit, sed iacuerit in lectulo,<br />

19 si surrexerit et ambulaverit foris super baculum suum, impunitus erit, qui percusserit, ita<br />

tamen, ut operas eius deperditas et impensas pro medela restituat.<br />

20 Qui percusserit servum suum vel ancillam virga, et mortui fuerint in manibus eius, ultioni<br />

subiacetur.<br />

21 Sin autem uno die vel duobus supervixerit, non subiacebit poenae, quia pecunia illius est.<br />

22 Si rixati fuerint viri, et percusserit quis mulierem praegnantem et abortivum quidem<br />

fecerit, sed aliud quid adversi non acciderit, subiacebit damno, quantum maritus mulieris<br />

expetierit, et arbitri iudicaverint.<br />

23 Sin autem quid adversi acciderit, reddet animam pro anima,<br />

24 oculum pro oculo, dentem pro dente, manum pro manu, pedem pro pede,<br />

25 adustionem pro adustione, vulnus pro vulnere, livorem pro livore.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 101<br />

26 Si percusserit quispiam oculum servi sui aut ancillae et luscos eos fecerit, dimittet eos<br />

liberos pro oculo.<br />

27 Dentem quoque si excusserit servo vel ancillae suae, dimittet eos liberos pro dente.<br />

28 Si bos cornu percusserit virum aut mulierem, et mortui fuerint, lapidibus obruetur, et non<br />

comedentur carnes eius; dominus autem bovis innocens erit.<br />

29 Quod si bos cornupeta fuerit ab heri et nudiustertius, et contestati sunt dominum eius, nec<br />

recluserit eum, occideritque virum aut mulierem: et bos lapidibus obruetur, et dominum illius<br />

occident.<br />

30 Quod si pretium ei fuerit impositum, dabit pro anima sua, quidquid fuerit postulatus.<br />

31 Filium quoque vel filiam si cornu percusserit, simili sententiae subiacebit.<br />

32 Si servum vel ancillam invaserit, triginta siclos argenti dabit domino; bos vero lapidibus<br />

opprimetur.<br />

33 Si quis aperuerit cisternam vel foderit et non operuerit eam, cedideritque bos vel asinus in<br />

eam,<br />

34 dominus cisternae reddet pretium iumentorum; quod autem mortuum est, ipsius erit.<br />

35 Si bos alienus bovem alterius vulneraverit, et ille mortuus fuerit, vendent bovem vivum et<br />

divident pretium; cadaver autem mortui inter se dispertient.<br />

36 Sin autem notum erat quod bos cornupeta esset ab heri et nudiustertius, et non custodivit<br />

eum dominus suus, reddet bovem pro bove et cadaver integrum accipiet.<br />

37 Si quis furatus fuerit bovem aut ovem et occiderit vel vendiderit, quinque boves pro uno<br />

bove restituet et quattuor oves pro una ove.<br />

22<br />

1 Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus et, accepto vulnere, mortuus fuerit,<br />

percussor non erit reus sanguinis.<br />

2 Quod si orto sole hoc fecerit, erit reus sanguinis. Fur plene restituet. Si non habuerit, quod<br />

reddat, venumdabitur pro furto.<br />

3 Si inventum fuerit apud eum, quod furatus est, vivens sive bos sive asinus sive ovis,<br />

duplum restituet.<br />

4 Si quispiam depasci permiserit agrum vel vineam et dimiserit iumentum suum, ut<br />

depascatur agrum alienum, restituet plene ex agro suo secundum fruges eius; si autem totum<br />

agrum depastum fuerit, quidquid optimum habuerit in agro suo vel in vinea, restituet.<br />

5 Si egressus ignis invenerit spinas et comprehenderit acervos frugum sive stantes segetes<br />

sive agrum, reddet damnum, qui ignem succenderit.<br />

6 Si quis commendaverit amico pecuniam aut vasa in custodiam, et ab eo, qui susceperat,<br />

furto ablata fuerint, si invenitur fur, duplum reddet.<br />

7 Si latet fur, dominus domus applicabitur ad Deum et iurabit quod non extenderit manum in<br />

rem proximi sui.<br />

8 In omni causa fraudis tam de bove quam de asino et ove ac vestimento et, quidquid<br />

damnum inferre potest, si quis dixerit: “Hoc est!”, ad Deum utriusque causa perveniet, et,<br />

quem Deus condemnaverit, duplum restituet proximo suo.<br />

9 Si quis commendaverit proximo suo asinum, bovem, ovem vel omne iumentum ad<br />

custodiam, et mortuum fuerit aut fractum vel captum ab hostibus, nullusque hoc viderit,<br />

10 iusiurandum per Dominum erit in medio quod non extenderit manum ad rem proximi sui;<br />

suscipietque dominus iuramentum, et ille reddere non cogetur.<br />

11 Quod si furto ablatum fuerit, restituet damnum domino;<br />

12 si dilaceratum a bestia, deferat, quod occisum est, in testimonium et non restituet.<br />

13 Qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et fractum aut mortuum fuerit,<br />

domino non praesente, reddere compelletur.


102 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

14 Quod si impraesentiarum dominus fuerit, non restituet. Si mercennarius est, venit in<br />

mercedem operis sui.<br />

15 Si seduxerit quis virginem necdum desponsatam dormieritque cum ea, pretio acquiret eam<br />

sibi uxorem.<br />

16 Si pater virginis eam dare noluerit, appendet ei pecuniam iuxta pretium pro virginibus<br />

dandum.<br />

17 Maleficam non patieris vivere.<br />

18 Qui coierit cum iumento, morte moriatur.<br />

19 Qui immolat diis, occidetur, praeter Domino soli.<br />

20 Advenam non opprimes neque affliges eum; advenae enim et ipsi fuistis in terra Aegypti.<br />

21 Viduae et pupillo non nocebitis.<br />

22 Si laeseritis eos, vociferabuntur ad me, et ego audiam clamorem eorum;<br />

23 et indignabitur furor meus, percutiamque vos gladio, et erunt uxores vestrae viduae et filii<br />

vestri pupilli.<br />

24 Si pecuniam mutuam dederis in populo meo pauperi, qui habitat tecum, non eris ei quasi<br />

creditor; non imponetis ei usuram.<br />

25 Si pignus a proximo tuo acceperis pallium, ante solis occasum reddes ei;<br />

26 ipsum enim est solum, quo operitur, indumentum carnis eius, nec habet aliud, in quo<br />

dormiat; si clamaverit ad me, exaudiam eum, quia misericors sum.<br />

27 Deo non detrahes et principi populi tui non maledices.<br />

28 Abundantiam areae tuae et torcularis tui non tardabis reddere.<br />

Primogenitum filiorum tuorum dabis mihi.<br />

29 De bobus quoque et ovibus similiter facies: septem diebus sit cum matre sua, die octavo<br />

reddes illum mihi.<br />

30 Viri sancti eritis mihi; carnem animalis in agro dilacerati non comedetis, sed proicietis<br />

canibus.<br />

23<br />

1 Non suscipies famam falsam nec iunges manum tuam cum impio, ut dicas falsum<br />

testimonium.<br />

2 Non sequeris turbam ad faciendum malum; nec in iudicio plurimorum acquiesces<br />

sententiae, ut a vero devies.<br />

3 Pauperis quoque non misereberis in iudicio.<br />

4 Si occurreris bovi inimici tui aut asino erranti, reduc ad eum.<br />

5 Si videris asinum odientis te iacere sub onere suo, non pertransibis, sed sublevabis cum eo.<br />

6 Non pervertes iudicium pauperis in lite eius.<br />

7 Mendacium fugies. Insontem et iustum non occides, quia aversor impium.<br />

8 Nec accipies munera, quae excaecant etiam prudentes et subvertunt verba iustorum.<br />

9 Peregrinum non opprimes; scitis enim advenarum animas, quia et ipsi peregrini fuistis in<br />

terra Aegypti.<br />

10 Sex annis seminabis terram tuam et congregabis fruges eius.<br />

11 Anno autem septimo dimittes eam et requiescere facies, ut comedant pauperes populi tui;<br />

et quidquid reliquum fuerit, edant bestiae agri. Ita facies in vinea et in oliveto tuo.<br />

12 Sex diebus operaberis; septima die cessabis, ut requiescat bos et asinus tuus, et refrigeretur<br />

filius ancillae tuae et advena.<br />

13 Omnia, quae dixi vobis, custodite, et nomen externorum deorum non invocabitis, neque<br />

audietur ex ore tuo.<br />

14 Tribus vicibus per singulos annos mihi festa celebrabitis.<br />

15 Sollemnitatem Azymorum custodies: septem diebus comedes azyma, sicut praecepi tibi,<br />

tempore statuto mensis Abib, quando egressus es de Aegypto.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 103<br />

Non apparebis in conspectu meo vacuus.<br />

16 Et sollemnitatem Messis primitivorum operis tui, quaecumque seminaveris in agro;<br />

sollemnitatem quoque Collectae in exitu anni, quando congregaveris omnes fruges tuas de<br />

agro.<br />

17 Ter in anno apparebit omne masculinum tuum coram Domino Deo.<br />

18 Non immolabis super fermento sanguinem victimae meae, nec remanebit adeps<br />

sollemnitatis meae usque mane.<br />

19 Primitias primarum frugum terrae tuae deferes in domum Domini Dei tui.<br />

Non coques haedum in lacte matris suae.<br />

20 Ecce ego mittam angelum, qui praecedat te et custodiat in via et introducat ad locum,<br />

quem paravi.<br />

21 Observa eum et audi vocem eius nec contemnendum putes; quia non dimittet, cum<br />

peccaveritis, quia est nomen meum in illo.<br />

22 Quod si audieris vocem eius et feceris omnia, quae loquor, inimicus ero inimicis tuis et<br />

affligam affligentes te.<br />

23 Praecedet enim te angelus meus et introducet te ad Amorraeum et Hetthaeum et<br />

Pherezaeum Chananaeumque et Hevaeum et Iebusaeum, quos ego conteram.<br />

24 Non adorabis deos eorum nec coles eos; non facies secundum opera eorum, sed destrues<br />

eos et confringes lapides eorum.<br />

25 Servietisque Domino Deo vestro, ut benedicam panibus tuis et aquis et auferam<br />

infirmitatem de medio tui.<br />

26 Non erit abortiens nec sterilis in terra tua; numerum dierum tuorum implebo.<br />

27 Terrorem meum mittam in praecursum tuum et perturbabo omnem populum, ad quem<br />

ingre dieris; cunctorumque inimicorum tuorum coram te terga vertam<br />

28 emittens crabrones prius, qui fugabunt Hevaeum et Chananaeum et Hetthaeum, antequam<br />

introeas.<br />

29 Non eiciam eos a facie tua anno uno, ne terra in solitudinem redigatur, et multiplicentur<br />

contra te bestiae agri.<br />

30 Paulatim expellam eos de conspectu tuo, donec augearis et possideas terram.<br />

31 Ponam autem terminos tuos a mari Rubro usque ad mare Palaestinorum et a deserto usque<br />

ad Fluvium. Tradam manibus vestris habitatores terrae et eiciam eos de conspectu vestro.<br />

32 Non inibis cum eis foedus nec cum diis eorum.<br />

33 Non habitent in terra tua, ne peccare te faciant in me, si servieris diis eorum; quod tibi<br />

certo erit in scandalum”.<br />

24<br />

1 Moysi quoque dixit: “Ascende ad Dominum, tu et Aa ron, Nadab et Abiu et septuaginta<br />

senes ex Israel, et adorabitis procul.<br />

2 Solusque Moyses ascendet ad Dominum, et illi non appropinquabunt, nec populus ascendet<br />

cum eo”.<br />

3 Venit ergo Moyses et narravit plebi omnia verba Domini atque iudicia; responditque omnis<br />

populus una voce: “Omnia verba Domini, quae locutus est, faciemus”.<br />

4 Scripsit autem Moyses universos sermones Domini; et mane consurgens aedificavit altare<br />

ad radices montis et duodecim lapides per duodecim tribus Israel.<br />

5 Misitque iuvenes de filiis Israel, et obtulerunt holocausta; immolaveruntque victimas<br />

pacificas Domino vitulos.<br />

6 Tulit itaque Moyses dimidiam partem sanguinis et misit in crateras; partem autem residuam<br />

respersit super altare.<br />

7 Assumensque volumen foederis legit, audiente populo, qui dixerunt: “Omnia, quae locutus<br />

est Dominus, faciemus et erimus oboedientes”.


104 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

8 Ille vero sumptum sanguinem respersit in populum et ait: “Hic est sanguis foederis, quod<br />

pepigit Dominus vobiscum super cunctis sermonibus his”.<br />

9 Ascenderuntque Moyses et Aaron, Nadab et Abiu et septuaginta de senioribus Israel.<br />

10 Et viderunt Deum Israel, et sub pedibus eius quasi opus lapidis sapphirini et quasi ipsum<br />

caelum, cum serenum est.<br />

11 Nec in electos filiorum Israel misit manum suam; videruntque Deum et comederunt ac<br />

biberunt.<br />

12 Dixit autem Dominus ad Moysen: “Ascende ad me in montem et esto ibi; daboque tibi<br />

tabulas lapideas et legem ac mandata, quae scripsi, ut doceas eos”.<br />

13 Surrexerunt Moyses et Iosue minister eius; ascendensque Moyses in montem Dei<br />

14 senioribus ait: “Exspectate hic, donec revertamur ad vos. Habetis Aaron et Hur vobiscum;<br />

si quid natum fuerit quaestionis, referetis ad eos”.<br />

15 Cumque ascendisset Moyses in montem, operuit nubes montem;<br />

16 et habitavit gloria Domini super Sinai tegens illum nube sex diebus; septimo autem die<br />

vocavit eum de medio caliginis.<br />

17 Erat autem species gloriae Domini quasi ignis ardens super verticem montis in conspectu<br />

filiorum Israel.<br />

18 Ingressusque Moyses medium nebulae ascendit in montem; et fuit ibi quadraginta diebus<br />

et quadraginta noctibus.<br />

25<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Loquere filiis Israel, ut tollant mihi donaria; ab omni homine, qui offert ultroneus,<br />

accipietis ea.<br />

3 Haec sunt autem, quae accipere debetis: aurum et argentum et aes,<br />

4 hyacinthum et purpuram coccumque et byssum, pilos caprarum<br />

5 et pelles arietum rubricatas pellesque delphini et ligna acaciae,<br />

6 oleum ad luminaria concinnanda, aromata in unguentum et in thymiama boni odoris,<br />

7 lapides onychinos et gemmas ad ornandum ephod ac pectorale.<br />

8 Facientque mihi sanctuarium, et habitabo in medio eorum.<br />

9 Iuxta omnem similitudinem habitaculi, quam ostendam tibi, et omnium vasorum in cultum<br />

eius: sicque facietis illud.<br />

10 Arcam de lignis acaciae compingent; cuius longitudo habeat duos semis cubitos, latitudo<br />

cubitum et dimidium, altitudo cubitum similiter ac semissem.<br />

11 Et deaurabis eam auro mundissimo intus et foris; faciesque supra coronam auream per<br />

circuitum<br />

12 et conflabis ei quattuor circulos aureos, quos pones in quattuor arcae pedibus: duo circuli<br />

sint in latere uno et duo in altero.<br />

13 Facies quoque vectes de lignis acaciae et operies eos auro;<br />

14 inducesque per circulos, qui sunt in arcae lateribus, ut portetur in eis;<br />

15 qui semper erunt in circulis nec umquam extrahentur ab eis.<br />

16 Ponesque in arcam testimonium, quod dabo tibi.<br />

17 Facies et propitiatorium de auro mundissimo; duos cubitos et dimidium tenebit longitudo<br />

eius, et cubitum ac semissem latitudo.<br />

18 Duos quoque cherubim aureos et productiles facies ex utraque parte propitiatorii,<br />

19 cherub unus sit in latere uno et alter in altero; ex propitiatorio facies cherubim in utraque<br />

parte eius.<br />

20 Expandent alas sursum et operient alis suis propitiatorium; respicientque se mutuo, versis<br />

vultibus in propitiatorium,<br />

21 quo operienda est arca, in qua pones testimonium, quod dabo tibi.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 105<br />

22 Et conveniam te ibi et loquar ad te supra propitiatorium de medio duorum cherubim, qui<br />

erunt super arcam testimonii, cuncta, quae mandabo per te filiis Israel.<br />

23 Facies et mensam de lignis acaciae habentem duos cubitos longitudinis et in latitudine<br />

cubitum et in altitudine cubitum ac semissem.<br />

24 Et inaurabis eam auro purissimo; faciesque illi coronam auream per circuitum.<br />

25 Facies quoque ei limbum altum quattuor digitis per circuitum et super illum coronam<br />

auream.<br />

26 Quattuor quoque circulos aureos praeparabis et pones eos in quattuor angulis eiusdem<br />

mensae per singulos pedes.<br />

27 Iuxta limbum erunt circuli aurei, ut mittantur vectes per eos, et possit mensa portari.<br />

28 Ipsosque vectes facies de lignis acaciae et circumdabis auro, et per ipsos subvehitur<br />

mensa.<br />

29 Parabis et acetabula ac phialas, vasa et cyathos, in quibus offerenda sunt libamina, ex auro<br />

purissimo.<br />

30 Et pones super mensam panes propositionis in conspectu meo semper.<br />

31 Facies et candelabrum ductile de auro mundissimo: basis et hastile eius, scyphi et<br />

sphaerulae ac flores in unum efformentur.<br />

32 Sex calami egredientur de lateribus, tres ex uno latere et tres ex altero.<br />

33 Tres scyphi quasi in nucis modum in calamo uno sphaerulaeque simul et flores; et tres<br />

similiter scyphi instar nucis in calamo altero sphaerulaeque simul et flores: hoc erit opus sex<br />

calamorum, qui producendi sunt de hastili.<br />

34 In ipso autem hastili candelabri erunt quattuor scyphi in nucis modum sphaerulaeque et<br />

flores.<br />

35 Singulae sphaerulae sub binis calamis per tria loca, qui simul sex fiunt, procedentes de<br />

hastili uno.<br />

36 Sphaerulae igitur et calami unum cum ipso erunt, totum ductile de auro purissimo.<br />

37 Facies et lucernas septem et pones eas super candelabrum, ut luceant in locum ex adverso.<br />

38 Emunctoria quoque et vasa, in quibus emuncta condantur, fient de auro purissimo.<br />

39 Omne pondus candelabri cum universis vasis suis habebit talentum auri purissimi.<br />

40 Inspice et fac secundum exemplar, quod tibi in monte monstratum est.<br />

26<br />

1 Habitaculum vero ita facies: decem cortinas de bysso re torta et hyacintho ac purpura<br />

coccoque cum cherubim opere polymito facies.<br />

2 Longitudo cortinae unius habebit viginti octo cubitos, latitudo quattuor cubitorum erit.<br />

Unius mensurae fient universae cortinae.<br />

3 Quinque cortinae sibi iungentur mutuo, et aliae quinque nexu simili cohaerebunt.<br />

4 Ansulas hyacinthinas in latere facies cortinae unius in extremitate iuncturae et similiter<br />

facies in latere cortinae extremae in iunctura altera.<br />

5 Quinquaginta ansulas facies in cortina una et quinquaginta ansulas facies in summitate<br />

cortinae, quae est in iunctura altera, ita insertas, ut ansa contra ansam veniat.<br />

6 Facies et quinquaginta fibulas aureas, quibus cortinarum vela iungenda sunt, ut unum<br />

habitaculum fiat.<br />

7 Facies et saga cilicina undecim pro tabernaculo super habitaculum.<br />

8 Longitudo sagi unius habebit triginta cubitos et latitudo quattuor; aequa erit mensura<br />

sagorum omnium.<br />

9 E quibus quinque iunges seorsum et sex sibi mutuo copulabis, ita ut sextum sagum in fronte<br />

tecti duplices.<br />

10 Facies et quinquaginta ansas in ora sagi ultimi iuncturae unius et quinquaginta ansas in ora<br />

sagi iuncturae alterius.


106 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

11 Facies et quinquaginta fibulas aeneas, quibus iungantur ansae, ut unum ex omnibus<br />

tabernaculum fiat.<br />

12 Quod autem superfuerit in sagis, quae parantur tecto, id est unum sagum, quod amplius<br />

est, ex medietate eius operies posteriora habitaculi;<br />

13 et cubitus ex una parte pendebit, et alter ex altera, qui plus est in longitudine sagorum<br />

tabernaculi utrumque latus habitaculi protegens.<br />

14 Facies et operimentum aliud pro tabernaculo de pellibus arietum rubricatis et super hoc<br />

rursum aliud operimentum de pellibus delphini.<br />

15 Facies et tabulas stantes habitaculi de lignis acaciae,<br />

16 quae singulae denos cubitos in longitudine habeant et in latitudine singulos ac semissem.<br />

17 In tabula una duo pedes fient, quibus tabula alteri tabulae conectatur; atque in hunc<br />

modum cunctae tabulae habitaculi parabuntur.<br />

18 Quarum viginti erunt in latere meridiano, quod vergit ad austrum;<br />

19 quibus quadraginta bases argenteas fundes, ut binae bases singulis pedibus singularum<br />

tabularum subiciantur.<br />

20 In latere quoque secundo habitaculi, quod vergit ad aquilonem, viginti tabulae erunt,<br />

21 quadraginta habentes bases argenteas; binae bases singulis tabulis supponentur.<br />

22 Ad occidentalem vero plagam in tergo habitaculi facies sex tabulas;<br />

23 et rursum alias duas, quae in angulis erigantur, post tergum habitaculi.<br />

24 Eruntque geminae a deorsum usque sursum in compaginem unam; ita erit duabus istis, pro<br />

duabus angulis erunt.<br />

25 Et erunt simul tabulae octo, bases earum argenteae sedecim, duabus basibus per unam<br />

tabulam supputatis.<br />

26 Facies et vectes de lignis acaciae, quinque ad continendas tabulas in uno latere habitaculi<br />

27 et quinque alios in altero et eiusdem numeri in tergo ad occidentalem plagam;<br />

28 vectis autem medius transibit per medias tabulas a summo usque ad summum.<br />

29 Ipsasque tabulas deaurabis et fundes eis anulos aureos, per quos vectes tabulata<br />

contineant, quos operies laminis aureis.<br />

30 Et eriges habitaculum iuxta exemplar, quod tibi in monte monstratum est.<br />

31 Facies et velum de hyacintho et purpura coccoque et bysso retorta, opere polymito, cum<br />

cherubim intextis.<br />

32 Quod appendes in quattuor columnis de lignis acaciae, quae ipsae quidem deauratae erunt<br />

et habebunt uncos aureos, sed bases argenteas.<br />

33 Inseres autem velum subter fibulas, intra quod pones arcam testimonii et quo sanctum et<br />

sanctum sanctorum dividentur.<br />

34 Pones et propitiatorium super arcam testimonii in sancto sanctorum<br />

35 mensamque extra velum et contra mensam candelabrum in latere habitaculi meridiano;<br />

mensa enim stabit in parte aquilonis.<br />

36 Facies et velum in introitu tabernaculi de hyacintho et purpura coccoque et bysso retorta<br />

opere plumarii.<br />

37 Et quinque columnas deaurabis lignorum acaciae, ante quas ducetur velum, quarum erunt<br />

unci aurei et bases aeneae.<br />

27<br />

1 Facies et altare de lignis acaciae, quod habebit quinque cubitos in longitudine et totidem in<br />

latitudine, id est quadrum, et tres cubitos in altitudine.<br />

2 Cornua autem per quattuor angulos ex ipso erunt, et operies illud aere.<br />

3 Faciesque in usus eius lebetes ad suscipiendos cineres et vatilla et pateras atque fuscinulas<br />

et ignium receptacula; omnia vasa ex aere fabricabis.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 107<br />

4 Craticulamque facies ei in modum retis aeneam, per cuius quattuor angulos erunt quattuor<br />

anuli aenei,<br />

5 et pones eam subter marginem altaris; eritque craticula usque ad altaris medium.<br />

6 Facies et vectes altaris de lignis acaciae duos, quos operies laminis aeneis,<br />

7 et induces per anulos; eruntque ex utroque latere altaris ad portandum.<br />

8 Cavum ex tabulis facies illud; sicut tibi in monte monstratum est, sic facient.<br />

9 Facies et atrium habitaculi, in cuius plaga australi contra meridiem erunt tentoria de bysso<br />

retorta: centum cubitos unum latus tenebit in longitudine<br />

10 et columnas viginti et bases totidem aeneas et uncos columnarum anulosque earum<br />

argenteos.<br />

11 Similiter in latere aquilonis: per longum erunt tentoria centum cubitorum, columnae<br />

viginti et bases aeneae eiusdem numeri et unci columnarum anulique earum argentei.<br />

12 In latitudine vero atrii, quae respicit ad occidentem, erunt tentoria per quinquaginta<br />

cubitos et columnae decem basesque totidem.<br />

13 In ea quoque atrii latitudine, quae respicit ad orientem, quinquaginta cubiti erunt,<br />

14 in quibus quindecim cubitorum tentoria lateri uno deputabuntur columnaeque tres et bases<br />

totidem;<br />

15 et in latere altero erunt tentoria, cubitos obtinentia quindecim, columnae tres et bases<br />

totidem.<br />

16 In introitu vero atrii fiet velum cubitorum viginti, ex hyacintho et purpura coccoque et<br />

bysso retorta opere plumarii; columnas habebit quattuor cum basibus totidem.<br />

17 Omnes columnae atrii per circuitum cinctae erunt anulis argenteis, et unci earum erunt<br />

argentei et bases aeneae.<br />

18 In longitudine occupabit atrium cubitos centum, in latitudine quinquaginta, altitudo<br />

quinque cubitorum erit; fietque de bysso retorta, et habebit bases aeneas.<br />

19 Cuncta vasa habitaculi in omnes usus eius et omnes paxillos eius et omnes paxillos atrii ex<br />

aere facies.<br />

20 Praecipe filiis Israel, ut afferant tibi oleum de arboribus olivarum purissimum piloque<br />

contusum, ut ardeat lucerna semper<br />

21 in tabernaculo conventus, extra velum, quod oppansum est testimonio. Et parabunt eam<br />

Aaron et filii eius, ut a vespere usque mane luceat coram Domino. Perpetuus erit cultus per<br />

successiones eorum a filiis Israel.<br />

28<br />

1 Applica quoque ad te Aaron fratrem tuum cum filiis suis de medio filiorum Israel, ut<br />

sacerdotio fungantur mihi: Aaron, Nadab et Abiu, Eleazar et Ithamar.<br />

2 Faciesque vestes sanctas Aaron fratri tuo in gloriam et decorem;<br />

3 et loqueris cunctis sapientibus corde, quos replevi spiritu prudentiae, ut faciant vestes<br />

Aaron, in quibus sanctificatus ministret mihi.<br />

4 Haec autem erunt vestimenta, quae facient: pectorale et ephod, tunicam et subuculam<br />

textam, tiaram et balteum. Facient vestimenta sancta Aaron fratri tuo et filiis eius, ut<br />

sacerdotio fungantur mihi;<br />

5 accipientque aurum et hyacinthum et purpuram coccumque et byssum.<br />

6 Facient autem ephod de auro et hyacintho ac purpura coccoque bysso retorta opere<br />

polymito.<br />

7 Duas fascias umerales habebit et in utroque latere summitatum suarum copulabitur cum eis.<br />

8 Et balteus super ephod ad constringendum, eiusdem operis et unum cum eo, erit ex auro et<br />

hyacintho et purpura coccoque et bysso retorta.<br />

9 Sumesque duos lapides onychinos et sculpes in eis nomina filiorum Israel:<br />

10 sex nomina in lapide uno et sex reliqua in altero, iuxta ordinem nativitatis eorum.


108 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

11 Opere sculptoris et caelatura gemmarii sculpes eos nominibus filiorum Israel, inclusos<br />

textura aurea;<br />

12 et pones duos lapides super fascias umerales ephod, lapides memorialis filiorum Israel.<br />

Portabitque Aaron nomina eorum coram Domino super utrumque umerum ob recordationem.<br />

13 Facies ergo margines textas ex auro<br />

14 et duas catenulas ex auro purissimo quasi funiculos opus tortile et inseres catenulas tortas<br />

marginibus.<br />

15 Pectorale quoque iudicii facies opere polymito, iuxta texturam ephod, ex auro, hyacintho<br />

et purpura coccoque et bysso retorta.<br />

16 Quadrangulum erit et duplex; mensuram palmi habebit tam in longitudine quam in<br />

latitudine.<br />

17 Ponesque in eo quattuor ordines lapidum: in primo versu erit lapis sardius et topazius et<br />

smaragdus;<br />

18 in secundo carbunculus, sapphirus et iaspis;<br />

19 in tertio hyacinthus, achates et amethystus;<br />

20 in quarto chrysolithus, onychinus et beryllus. Inclusi auro erunt per ordines suos.<br />

21 Habebuntque nomina filiorum Israel: duodecim nominibus caelabuntur, singuli lapides<br />

nominibus singulorum per duodecim tribus.<br />

22 Facies in pectorali catenas quasi funiculos, opus tortile, ex auro purissimo;<br />

23 et duos anulos aureos, quos pones in utraque pectoralis summitate;<br />

24 catenasque aureas iunges anulis, qui sunt in marginalibus eius;<br />

25 et ipsarum catenarum extrema duobus copulabis marginibus in fasciis umeralibus ephod in<br />

parte eius anteriore.<br />

26 Facies et duos anulos aureos, quos pones in summitatibus pectoralis in ora interiore, quae<br />

respicit ephod.<br />

27 Necnon et alios duos anulos aureos, qui ponendi sunt in utraque fascia umerali ephod<br />

deorsum, versus partem anteriorem eius iuxta iuncturam eius supra balteum ephod,<br />

28 et stringatur pectorale anulis suis cum anulis ephod vitta hyacinthina, ut maneat supra<br />

balteum ephod, et a se invicem pectorale et ephod nequeant separari.<br />

29 Portabitque Aaron nomina filiorum Israel in pectorali iudicii super cor suum, quando<br />

ingredietur sanctuarium: memoriale coram Domino in aeternum.<br />

30 Pones autem in pectorali iudicii Urim et Tummim, quae erunt super cor Aaron, quando<br />

ingredietur coram Domino; et gestabit iudicium filiorum Israel super cor suum in conspectu<br />

Domini semper.<br />

31 Facies et pallium ephod totum hyacinthinum,<br />

32 in cuius medio supra erit capitium et ora per gyrum eius textilis, sicut in capitio loricae, ne<br />

rumpatur.<br />

33 Deorsum vero, ad pedes eiusdem pallii per circuitum, quasi mala punica facies ex<br />

hyacintho et purpura et cocco, mixtis in medio tintinnabulis aureis;<br />

34 ita ut sit tintinnabulum aureum inter singula mala punica.<br />

35 Et vestietur eo Aaron in officio ministerii, ut audiatur sonitus, quando ingreditur et<br />

egreditur sanctuarium in conspectu Domini, et non moriatur.<br />

36 Facies et laminam de auro purissimo, in qua sculpes opere caelatoris: "Sanctum Domino".<br />

37 Ligabisque eam vitta hyacinthina, et erit super tiaram<br />

38 super frontem Aaron. Portabitque Aaron iniquitatem contra sancta, quae sanctificabunt<br />

filii Israel in cunctis muneribus et donariis suis. Eritque lamina semper in fronte eius, ut<br />

placatus eis sit Dominus.<br />

39 Texesque tunicam bysso et tiaram byssinam facies et balteum opere plumarii.<br />

40 Porro filiis Aaron tunicas lineas parabis et balteos ac mitras in gloriam et decorem;


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 109<br />

41 vestiesque his omnibus Aaron fratrem tuum et filios eius cum eo. Et unges eos et implebis<br />

manus eorum sanctificabisque illos, ut sacerdotio fungantur mihi.<br />

42 Facies eis et feminalia linea, ut operiant carnem turpitudinis suae a renibus usque ad<br />

femora;<br />

43 et utentur eis Aaron et filii eius, quando ingredientur tabernaculum conventus, vel quando<br />

appropinquant ad altare, ut ministrent in sanctuario, ne iniquitatis rei moriantur: legitimum<br />

sempiternum erit Aaron et semini eius post eum.<br />

29<br />

1 Sed et hoc facies eis, ut mihi in sacerdotio consecrentur: tolle vitulum unum de armento et<br />

arietes duos immaculatos<br />

2 panesque azymos et crustulas absque fermento, quae conspersa sint oleo, lagana quoque<br />

azyma oleo lita; de simila triticea cuncta facies<br />

3 et posita in canistro offeres, vitulum quoque et duos arietes.<br />

4 Aaron ac filios eius applicabis ad ostium tabernaculi conventus. Cumque laveris patrem<br />

cum filiis suis aqua,<br />

5 indues Aaron vestimentis suis, id est subucula et tunica ephod et ephod et pectorali, quod<br />

constringes ei cingulo ephod;<br />

6 et pones tiaram in capite eius et diadema sanctum super tiaram<br />

7 et oleum unctionis fundes super caput eius; atque hoc ritu consecrabitur.<br />

8 Filios quoque illius applicabis et indues tunicis lineis cingesque balteo<br />

9 et impones eis mitras; eruntque sacerdotes mihi iure perpetuo.<br />

Postquam impleveris manus Aaron et filiorum eius,<br />

10 applicabis et vitulum coram tabernaculo conventus; imponentque Aaron et filii eius manus<br />

super caput illius,<br />

11 et mactabis eum in conspectu Domini, iuxta ostium tabernaculi conventus.<br />

12 Sumptumque de sanguine vituli, pones super cornua altaris digito tuo, reliquum autem<br />

sanguinem fundes iuxta basim eius.<br />

13 Sumes et adipem totum, qui operit intestina, et reticulum iecoris ac duos renes et adipem,<br />

qui super eos est, et offeres comburens super altare;<br />

14 carnes vero vituli et corium et fimum combures foris extra castra, eo quod pro peccato sit.<br />

15 Unum quoque arietem sumes, super cuius caput ponent Aaron et filii eius manus;<br />

16 quem cum mactaveris, tolles sanguinem eius et fundes super altare per circuitum.<br />

17 Ipsum autem arietem secabis in frusta lotaque intestina eius ac pedes pones super concisas<br />

carnes et super caput illius.<br />

18 Et adolebis totum arietem super altare: holocaustum est Domino, odor suavissimus,<br />

incensum est Domino.<br />

19 Tolles quoque arietem alterum, super cuius caput Aaron et filii eius ponent manus;<br />

20 quem cum immolaveris, sumes de sanguine ipsius et pones super extremum auriculae<br />

dextrae Aaron et filiorum eius et super pollices manus eorum ac pedis dextri; fundesque<br />

sanguinem super altare per circuitum.<br />

21 Cumque tuleris de sanguine, qui est super altare, et de oleo unctionis, asperges Aaron et<br />

vestes eius, filios et vestimenta eorum cum ipso. Et sanctus erit ipse et vestimenta eius et filii<br />

eius et vestimenta eorum cum ipso.<br />

22 Tollesque adipem de ariete et caudam et arvinam, quae operit intestina, ac reticulum<br />

iecoris et duos renes atque adipem, qui super eos est, armumque dextrum, eo quod sit aries<br />

consecrationis,<br />

23 tortamque panis unam, crustulam unam conspersam oleo, laganum unum de canistro<br />

azymorum, quod positum est in conspectu Domini;<br />

24 ponesque omnia super manus Aaron et filiorum eius, ut agitent ea coram Domino.


110 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

25 Suscipiesque universa de manibus eorum et incendes in altari super holocausto in odorem<br />

suavissimum in conspectu Domini; quia incensum est Domino.<br />

26 Sumes quoque pectusculum de ariete, quo initiatus est Aaron, elevabisque illud coram<br />

Domino; et cedet in partem tuam.<br />

27 Sanctificabisque pectusculum elevatum et armum oblatum, quem de ariete separasti,<br />

28 quo initiatus est Aaron et filii eius; cedentque in partem Aaron et filiorum eius iure<br />

perpetuo a filiis Israel; quia oblatio est et oblatio erit a filiis Israel de victimis eorum pacificis,<br />

oblatio eorum Domino.<br />

29 Vestem autem sanctam, qua utetur Aaron, habebunt filii eius post eum, ut ungantur in ea,<br />

et impleantur in ea manus eorum.<br />

30 Septem diebus utetur illa, qui pontifex pro eo fuerit constitutus de filiis eius, qui<br />

ingredietur tabernaculum conventus, ut ministret in sanctuario.<br />

31 Arietem autem consecrationis tolles et coques carnes eius in loco sancto.<br />

32 Et vescetur Aaron et filii eius carnibus arietis et panibus, qui sunt in canistro, in vestibulo<br />

tabernaculi conventus.<br />

33 Et comedent ea, quibus expiatio facta fuerit ad implendum manus eorum, ad<br />

sanctificandum eos. Alienigena non vescetur ex eis, quia sancta sunt.<br />

34 Quod si remanserit de carnibus consecrationis sive de panibus usque mane, combures<br />

reliquias igni; non comedentur, quia sancta sunt.<br />

35 Omnia, quae praecepi tibi, facies super Aaron et filiis eius. Septem diebus consecrabis<br />

manus eorum<br />

36 et vitulum pro peccato offeres per singulos dies ad expiandum. Mundabisque altare<br />

expians illud et unges illud in sanctificationem.<br />

37 Septem diebus expiabis altare et sanctificabis; et erit sanctum sanctorum: omnis, qui<br />

tetigerit illud, sanctificabitur.<br />

38 Hoc est quod facies in altari: agnos anniculos duos per singulos dies iugiter,<br />

39 unum agnum mane et alterum vespere;<br />

40 decimam partem similae conspersae oleo tunso, quod habeat mensuram quartam partem<br />

hin, et vinum ad libandum eiusdem mensurae in agno uno.<br />

41 Alterum vero agnum offeres ad vesperam iuxta ritum matutinae oblationis et libationis in<br />

odorem suavitatis, incensum Domino,<br />

42 holocaustum perpetuum in generationes vestras, ad ostium tabernaculi conventus coram<br />

Domino, ubi conveniam vos, ut loquar ad te.<br />

43 Ibi conveniam filios Israel, et sanctificabitur locus in gloria mea.<br />

44 Sanctificabo et tabernaculum conventus cum altari et Aaron cum filiis eius, ut sacerdotio<br />

fungantur mihi.<br />

45 Et habitabo in medio filiorum Israel eroque eis Deus;<br />

46 et scient quia ego Dominus Deus eorum, qui eduxi eos de terra Aegypti, ut manerem inter<br />

illos: ego Dominus Deus ipsorum.<br />

30<br />

1 Facies quoque altare ad adolendum thymiama de lignis acaciae<br />

2 habens cubitum longitudinis et alterum latitudinis, id est quadrangulum, et duos cubitos in<br />

altitudine; cornua ex ipso procedent.<br />

3 Vestiesque illud auro purissimo, tam craticulam eius quam parietes per circuitum et cornua.<br />

Faciesque ei coronam aureolam per gyrum<br />

4 et duos anulos aureos sub corona in duobus lateribus, ut mittantur in eos vectes, et altare<br />

portetur.<br />

5 Ipsos quoque vectes facies de lignis acaciae et inaurabis.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 111<br />

6 Ponesque altare contra velum, quod ante arcam pendet testimonii, coram propitiatorio, quo<br />

tegitur testimonium, ubi conveniam ad te.<br />

7 Et adolebit incensum super eo Aaron suave fragrans mane. Quando componet lucernas,<br />

incendet illud;<br />

8 et quando collocabit eas ad vesperum, uret thymiama sempiternum coram Domino in<br />

generationes vestras.<br />

9 Non offeretis super eo thymiama compositionis alterius nec holocaustum nec oblationem,<br />

nec libabitis libamina.<br />

10 Et expiabit Aaron super cornua eius semel per annum in sanguine sacrificii pro peccato; et<br />

placabit super eo in generationibus vestris: sanctum sanctorum erit Domino”.<br />

11 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

12 “Quando tuleris summam filiorum Israel iuxta numerum, dabunt singuli pretium<br />

expiationis pro animabus suis Domino; et non erit plaga in eis, cum fuerint recensiti.<br />

13 Hoc autem dabit omnis, qui transit ad censum, dimidium sicli iuxta mensuram sanctuarii -<br />

siclus viginti obolos habet -; media pars sicli offeretur Domino.<br />

14 Qui habetur in numero a viginti annis et supra, dabit pretium;<br />

15 dives non addet ad medium sicli, et pauper nihil minuet, quando dabitis oblationem<br />

Domino in expiationem animarum vestrarum.<br />

16 Susceptamque expiationis pecuniam, quae collata est a filiis Israel, trades in usus<br />

tabernaculi conventus, ut sit monumentum eorum coram Domino et propitietur animabus<br />

illorum”.<br />

17 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

18 “Facies et labrum aeneum cum basi aenea ad lavandum; ponesque illud inter tabernaculum<br />

conventus et altare. Et, missa aqua,<br />

19 lavabunt in eo Aaron et filii eius manus suas ac pedes.<br />

20 Quando ingressuri sunt tabernaculum conventus, lavabunt se aqua, ne moriantur; vel<br />

quando accessuri sunt ad altare, ut ministrent, ut adoleant victimam Domino.<br />

21 Et lavabunt manus et pedes, ne moriantur: legitimum sempiternum erit, ipsi et semini eius<br />

per successiones”.<br />

22 Locutusque est Dominus ad Moysen<br />

23 dicens: “Sume tibi aromata prima myrrhae electae quingentos siclos et cinnamomi boni<br />

odoris medium, id est ducentos quinquaginta siclos, calami suave olentis similiter ducentos<br />

quinquaginta,<br />

24 casiae autem quingentos siclos, in pondere sanctuarii, olei de olivetis mensuram hin.<br />

25 Faciesque unctionis oleum sanctum, unguentum compositum opere unguentarii; unctionis<br />

oleum sanctum erit.<br />

26 Et unges ex eo tabernaculum conventus et arcam testamenti<br />

27 mensamque cum vasis suis, candelabrum et utensilia eius, altaria thymiamatis<br />

28 et holocausti et universam supellectilem, quae ad cultum eorum pertinet, et labrum cum<br />

basi sua.<br />

29 Sanctificabisque omnia, et erunt sancta sanctorum: qui tetigerit ea, sanctificabitur.<br />

30 Aaron et filios eius unges sanctificabisque eos, ut sacerdotio fungantur mihi.<br />

31 Filiis quoque Israel dices: Hoc oleum unctionis sanctum erit mihi in generationes vestras.<br />

32 Caro hominis non ungetur ex eo, et iuxta compositionem eius non facietis aliud, quia<br />

sanctum est et sanctum erit vobis.<br />

33 Homo quicumque tale composuerit et dederit ex eo super alienum, exterminabitur de<br />

populo suo”.<br />

34 Dixitque Dominus ad Moysen: “Sume tibi aromata, stacten et onycha, galbanum boni<br />

odoris et tus lucidissimum; aequalis ponderis erunt omnia.<br />

35 Faciesque thymiama compositum opere unguentarii, sale conditum et purum et sanctum.


112 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

36 Cumque in tenuissimum pulverem ex parte contuderis, pones ex eo coram testimonio in<br />

tabernaculo conventus, in quo conveniam ad te: sanctum sanctorum erit vobis thymiama.<br />

37 Talem compositionem non facietis in usus vestros, quia tibi sanctum erit pro Domino;<br />

38 homo quicumque fecerit simile, ut odore illius perfruatur, peribit de populis suis”.<br />

31<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Ecce voca vi ex nomine Beseleel filium Uri filii Hur de tribu Iudae<br />

3 et implevi eum spiritu Dei, sapientia et intellegentia et scientia in omni opere<br />

4 ad excogitandum, quidquid fabrefieri potest ex auro et argento et aere,<br />

5 ad scindendum et includendum gemmas et ad sculpendum ligna, ad faciendum omne opus;<br />

6 dedique ei socium Ooliab filium Achisamech de tribu Dan et in corde omnis eruditi posui<br />

sapientiam, ut faciant cuncta, quae praecepi tibi:<br />

7 tabernaculum conventus et arcam testimonii et propitiatorium, quod super eam est, et<br />

cuncta vasa tabernaculi<br />

8 mensamque et vasa eius, candelabrum purissimum cum vasis suis et altaria thymiamatis<br />

9 et holocausti et omnia vasa eorum, labrum cum basi sua<br />

10 et vestes textas et vestes sanctas Aaron sacerdoti et vestes filiorum eius, ut fungantur<br />

officio suo in sacris,<br />

11 oleum unctionis et thymiama aromatum in sanctuario: omnia, quae praecepi tibi, facient”.<br />

12 Et locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

13 “Loquere filiis Israel et dices ad eos: Videte ut sabbatum meum custodiatis, quia signum<br />

est inter me et vos in generationibus vestris, ut sciatis quia ego Dominus, qui sanctifico vos.<br />

14 Custodite sabbatum, sanctum est enim vobis. Qui polluerit illud, morte morietur; qui<br />

fecerit in eo opus, peribit anima illius de medio populi sui.<br />

15 Sex diebus facietis opus; in die septimo sabbatum est, requies sancta Domino: omnis, qui<br />

fecerit opus in hac die, morietur.<br />

16 Custodiant filii Israel sabbatum et celebrent illud in generationibus suis: pactum est<br />

sempiternum<br />

17 inter me et filios Israel signumque perpetuum; sex enim diebus fecit Dominus caelum et<br />

terram et in septimo ab opere cessavit et respiravit”.<br />

18 Deditque Dominus Moysi, completis huiuscemodi sermonibus in monte Sinai, duas<br />

tabulas testimonii lapideas scriptas digito Dei.<br />

32<br />

1 Videns autem populus quod moram faceret descendendi de monte Moyses, congregatus ad<br />

Aaron dixit: “Surge, fac nobis deos, qui nos praecedant; Moysi enim, huic viro, qui nos<br />

eduxit de terra Aegypti, ignoramus quid acciderit”.<br />

2 Dixitque ad eos Aaron: “Tollite inaures aureas de uxorum filiorumque et filiarum vestrarum<br />

auribus et afferte ad me”.<br />

3 Fecitque omnis populus, quae iusserat, deferens inaures ad Aaron.<br />

4 Quas cum ille accepisset, formavit stilo imaginem et fecit ex eis vitulum conflatilem.<br />

Dixeruntque: “Hi sunt dii tui, Israel, qui te eduxerunt de terra Aegypti!”.<br />

5 Quod cum vidisset Aaron, aedificavit altare coram eo et praeconis voce clamavit dicens:<br />

“Cras sollemnitas Domini est”.<br />

6 Surgen tesque mane altero die obtulerunt holocausta et hostias pacificas; et sedit populus<br />

manducare et bibere et surrexerunt ludere.<br />

7 Locutus est autem Dominus ad Moysen: “Vade, descende; peccavit populus tuus, quem<br />

eduxisti de terra Aegypti.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 113<br />

8 Recesserunt cito de via, quam praecepi eis, feceruntque sibi vitulum conflatilem et<br />

adoraverunt atque immolantes ei hostias dixerunt: "Isti sunt dii tui, Israel, qui te eduxerunt de<br />

terra Aegypti!"”.<br />

9 Rursumque ait Dominus ad Moysen: “Cerno quod populus iste durae cervicis sit;<br />

10 dimitte me, ut irascatur furor meus contra eos et deleam eos faciamque te in gentem<br />

magnam”.<br />

11 Moyses autem orabat Dominum Deum suum dicens: “Cur, Domine, irascitur furor tuus<br />

contra populum tuum, quem eduxisti de terra Aegypti in fortitudine magna et in manu<br />

robusta?<br />

12 Ne, quaeso, dicant Aegyptii: "Callide eduxit eos, ut interficeret in montibus et deleret e<br />

terra". Quiescat ira tua, et esto placabilis super nequitia populi tui.<br />

13 Recordare Abraham, Isaac et Israel servorum tuorum, quibus iurasti per temetipsum<br />

dicens: "Multiplicabo semen vestrum sicut stellas caeli; et universam terram hanc, de qua<br />

locutus sum, dabo semini vestro, et possidebitis eam semper"”.<br />

14 Placatusque est Dominus, ne faceret malum, quod locutus fuerat adversus populum suum.<br />

15 Et reversus est Moyses de monte portans duas tabulas testimonii in manu sua scriptas ex<br />

utraque parte<br />

16 et factas opere Dei; scriptura quoque Dei erat sculpta in tabulis.<br />

17 Audiens autem Iosue tumultum populi vociferantis dixit ad Moysen: “Ululatus pugnae<br />

auditur in castris”.<br />

18 Qui respondit:<br />

“Non est clamor vincentium<br />

neque clamor fugientium,<br />

sed clamorem cantantium<br />

ego audio”.<br />

19 Cumque appropinquasset ad castra, vidit vitulum et choros; iratusque valde proiecit de<br />

manu tabulas et confregit eas ad radices montis.<br />

20 Arripiensque vitulum, quem fecerant, combussit et contrivit usque ad pulverem, quem<br />

sparsit in aquam et dedit ex eo potum filiis Israel.<br />

21 Dixitque ad Aaron: “Quid tibi fecit hic populus, ut induceres super eum peccatum<br />

maximum?”.<br />

22 Cui ille respondit: “Ne indignetur dominus meus; tu enim nosti populum istum, quod<br />

pronus sit ad malum.<br />

23 Dixerunt mihi: "Fac nobis deos, qui nos praecedant; huic enim Moysi, qui nos eduxit de<br />

terra Aegypti, nescimus quid acciderit".<br />

24 Quibus ego dixi: Quis vestrum habet aurum? Abstulerunt et dederunt mihi, et proieci illud<br />

in ignem; egressusque est hic vitulus”.<br />

25 Vidit ergo Moyses populum quod esset effrenatus; relaxaverat enim ei Aaron frenum in<br />

ludibrium hostium eorum.<br />

26 Et stans in porta castrorum ait: “Si quis est Domini, iungatur mihi!”. Congregatique sunt<br />

ad eum omnes filii Levi.<br />

27 Quibus ait: “Haec dicit Dominus, Deus Israel: Ponat unusquisque gladium super femur<br />

suum. Ite et redite de porta usque ad portam per medium castrorum, et occidat unusquisque<br />

fratrem et amicum et proximum suum”.<br />

28 Fecerunt filii Levi iuxta sermonem Moysi; cecideruntque de populo in die illa quasi tria<br />

milia hominum.<br />

29 Et ait Moyses: “Implestis manus vestras hodie Domino unusquisque in filio et in fratre<br />

suo, ut detur vobis benedictio”.<br />

30 Facto autem altero die, locutus est Moyses ad populum: “Peccastis peccatum maximum;<br />

ascendam ad Dominum, si quo modo quivero eum deprecari pro scelere vestro”.


114 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

31 Reversusque ad Dominum ait: “Obsecro, peccavit populus iste peccatum maximum,<br />

feceruntque sibi deos aureos; aut dimitte eis hanc noxam<br />

32 aut, si non facis, dele me de libro tuo, quem scripsisti”.<br />

33 Cui respondit Dominus: “Qui peccaverit mihi, delebo eum de libro meo.<br />

34 Tu autem vade et duc populum istum, quo locutus sum tibi: angelus meus praecedet te;<br />

ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum”.<br />

35 Percussit ergo Dominus populum pro reatu vituli, quem fecerat Aaron.<br />

33<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen: “Vade, ascende de loco isto, tu et populus tuus, quem<br />

eduxisti de terra Aegypti, in terram, quam iuravi Abraham, Isaac et Iacob dicens: Semini tuo<br />

dabo eam.<br />

2 Et mittam praecursorem tui angelum et eiciam Chananaeum et Amorraeum et Hetthaeum et<br />

Pherezaeum et Hevaeum et Iebusaeum,<br />

3 et intres in terram fluentem lacte et melle. Non enim ascendam tecum, quia populus durae<br />

cervicis es, ne forte disperdam te in via”.<br />

4 Audiens populus sermonem hunc pessimum luxit, et nullus ex more indutus est cultu suo.<br />

5 Dixitque Dominus ad Moysen: “Loquere filiis Israel: Populus durae cervicis es; uno<br />

momento, si ascendam in medio tui, delebo te. Nunc autem depone ornatum tuum, ut sciam<br />

quid faciam tibi”.<br />

6 Deposuerunt ergo filii Israel ornatum suum a monte Horeb.<br />

7 Moyses autem tollens tabernaculum tetendit ei extra castra procul; vocavitque nomen eius<br />

Tabernaculum conventus. Et omnis, qui quaerebat Dominum, egrediebatur ad tabernaculum<br />

conventus extra castra.<br />

8 Cumque egrederetur Moyses ad tabernaculum, surgebat universa plebs, et stabat<br />

unusquisque in ostio papilionis sui; aspiciebantque tergum Moysi, donec ingrederetur<br />

tabernaculum.<br />

9 Ingresso autem illo tabernaculum, descendebat columna nubis et stabat ad ostium;<br />

loquebaturque cum Moyse,<br />

10 cernentibus universis quod columna nubis staret ad ostium tabernaculi. Stabantque ipsi et<br />

adorabant per fores tabernaculorum suorum.<br />

11 Loquebatur autem Dominus ad Moysen facie ad faciem, sicut solet loqui homo ad amicum<br />

suum. Cumque ille reverteretur in castra, minister eius Iosue filius Nun puer non recedebat de<br />

medio tabernaculi.<br />

12 Dixit autem Moyses ad Dominum: “Praecipis, ut educam populum istum, et non indicas<br />

mihi, quem missurus es mecum; cum dixeris: "Novi te ex nomine, et invenisti gratiam coram<br />

me".<br />

13 Si ergo inveni gratiam in conspectu tuo, ostende mihi viam tuam, ut sciam te et inveniam<br />

gratiam ante oculos tuos; respice quia populus tuus est natio haec”.<br />

14 Dixitque Dominus: “Facies mea ibit, et requiem dabo tibi”.<br />

15 Et ait Moyses: “Si non tu ipse eas, ne educas nos de loco isto;<br />

16 in quo enim scietur me et populum tuum invenisse gratiam in conspectu tuo, nisi<br />

ambulaveris nobiscum, ut glorificemur ego et populus tuus prae omnibus populis, qui<br />

habitant super terram?”.<br />

17 Dixitque Dominus ad Moysen: “Et verbum istud, quod locutus es, faciam; invenisti enim<br />

gratiam coram me, et teipsum novi ex nomine”.<br />

18 Qui ait: “Ostende mihi gloriam tuam”.<br />

19 Respondit: “Ego ostendam omne bonum tibi et vocabo in nomine Domini coram te; et<br />

miserebor, cui voluero, et clemens ero, in quem mihi placuerit”.<br />

20 Rursumque ait: “Non poteris videre faciem meam; non enim videbit me homo et vivet”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 115<br />

21 Et iterum: “Ecce, inquit, est locus apud me, stabis super petram;<br />

22 cumque transibit gloria mea, ponam te in foramine petrae et protegam dextera mea, donec<br />

transeam;<br />

23 tollamque manum meam, et videbis posteriora mea; faciem autem meam videre non<br />

poteris”.<br />

34<br />

1 Dixitque Dominus ad Moy sen: “Praecide tibi duas ta bulas lapideas instar priorum, et<br />

scribam super eas verba, quae habuerunt tabulae, quas fregisti.<br />

2 Esto paratus mane, ut ascendas statim in montem Sinai; stabisque mihi super verticem<br />

montis.<br />

3 Nullus ascendat tecum, nec videatur quispiam per totum montem; oves quoque et boves<br />

non pascantur e contra”.<br />

4 Excidit ergo duas tabulas lapideas, quales antea fuerant; et de nocte consurgens ascendit in<br />

montem Sinai, sicut praeceperat ei Dominus, portans secum tabulas.<br />

5 Cumque descendisset Dominus per nubem, stetit cum eo vocans in nomine Domini.<br />

6 Et transiens coram eo clamavit: “Dominus, Dominus Deus, misericors et clemens, patiens<br />

et multae miserationis ac verax,<br />

7 qui custodit misericordiam in milia, qui aufert iniquitatem et scelera atque peccata, nihil<br />

autem impunitum sinit, qui reddit iniquitatem patrum in filiis ac nepotibus in tertiam et<br />

quartam progeniem”.<br />

8 Festinusque Moyses curvatus est pronus in terram et adorans<br />

9 ait: “Si inveni gratiam in conspectu tuo, Domine, obsecro, ut gradiaris nobiscum; populus<br />

quidem durae cervicis est, sed tu auferes iniquitates nostras atque peccata nosque possidebis”.<br />

10 Respondit Dominus: “Ego inibo pactum coram universo populo tuo; mirabilia faciam,<br />

quae numquam visa sunt super totam terram nec in ullis gentibus, ut cernat cunctus populus,<br />

in cuius es medio, opus Domini terribile, quod facturus sum tecum.<br />

11 Observa cuncta, quae hodie mando tibi: ego ipse eiciam ante faciem tuam Amorraeum et<br />

Chananaeum et Hetthaeum, Pherezaeum quoque et Hevaeum et Iebusaeum.<br />

12 Cave, ne umquam cum habitatoribus terrae, quam intraveris, iungas amicitias, quae tibi<br />

sint in ruinam;<br />

13 sed aras eorum destrue, confringe lapides palosque succide.<br />

14 Noli adorare deum alienum: Dominus Zelotes nomen eius, Deus est aemulator.<br />

15 Ne ineas pactum cum hominibus illarum regionum, ne, cum fornicati fuerint cum diis suis<br />

et sacrificaverint eis, vocet te quispiam, et comedas de immolatis.<br />

16 Nec uxorem de filiabus eorum accipies filiis tuis, ne, postquam ipsae fuerint fornicatae<br />

cum diis suis, fornicari faciant et filios tuos in deos suos.<br />

17 Deos conflatiles non facies tibi.<br />

18 Sollemnitatem Azymorum custodies: septem diebus vesceris azymis, sicut praecepi tibi, in<br />

tempore constituto mensis Abib; mense enim verni temporis egressus es de Aegypto.<br />

19 Omne, quod aperit vulvam generis masculini, meum erit; de cuncto grege tuo tam de<br />

bobus quam de ovibus meum erit.<br />

20 Primogenitum asini redimes ove, sin autem nec pretium pro eo dederis, franges cervicem<br />

eius. Primogenitum filiorum tuorum redimes; nec apparebis in conspectu meo vacuus.<br />

21 Sex diebus operaberis, die septimo cessabis etiam arare et metere.<br />

22 Sollemnitatem Hebdomadarum facies tibi in primitiis frugum messis tuae triticeae et<br />

sollemnitatem Collectae, quando, redeunte anni tempore, cuncta conduntur.<br />

23 Tribus temporibus anni apparebit omne masculinum tuum in conspectu omnipotentis<br />

Domini, Dei Israel.


116 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

24 Cum enim tulero gentes a facie tua et dilatavero terminos tuos, nullus insidiabitur terrae<br />

tuae, ascendente te et apparente in conspectu Domini Dei tui ter in anno.<br />

25 Non immolabis super fermento sanguinem hostiae meae; neque residebit mane de victima<br />

sollemnitatis Paschae.<br />

26 Primitias frugum terrae tuae afferes in domum Domini Dei tui.<br />

Non coques haedum in lacte matris suae”.<br />

27 Dixitque Dominus ad Moysen: “Scribe tibi verba haec, quibus et tecum et cum Israel<br />

pepigi foedus”.<br />

28 Fuit ergo ibi cum Domino quadraginta dies et quadraginta noctes; panem non comedit et<br />

aquam non bibit et scripsit in tabulis verba foederis, decem verba.<br />

29 Cumque descenderet Moyses de monte Sinai, tenebat duas tabulas testimonii et ignorabat<br />

quod resplenderet cutis faciei suae ex consortio sermonis Domini.<br />

30 Videntes autem Aaron et filii Israel resplendere cutem faciei Moysi, timuerunt prope<br />

accedere;<br />

31 vocatique ab eo reversi sunt tam Aaron quam principes synagogae. Et postquam locutus<br />

est ad eos,<br />

32 venerunt ad eum etiam omnes filii Israel; quibus praecepit cuncta, quae audierat a Domino<br />

in monte Sinai.<br />

33 Impletisque sermonibus, posuit velamen super faciem suam,<br />

34 quod ingressus ad Dominum et loquens cum eo auferebat, donec exiret; et tunc loquebatur<br />

ad filios Israel omnia, quae sibi fuerant imperata.<br />

35 Qui videbant cutem faciei Moysi resplendere, sed operiebat ille rursus faciem suam, donec<br />

ingressus loqueretur cum eo.<br />

35<br />

1 Igitur, congregato omni coetu filiorum Israel, dixit ad eos: “Haec sunt, quae iussit Dominus<br />

fieri:<br />

2 sex diebus facietis opus, septimus dies erit vobis sanctus, sabbatum et requies Domino; qui<br />

fecerit opus in eo, occidetur.<br />

3 Non succendetis ignem in omnibus habitaculis vestris per diem sabbati”.<br />

4 Et ait Moyses ad omnem coetum filiorum Israel: “Iste est sermo, quem praecepit Dominus<br />

dicens:<br />

5 "Separate apud vos donaria Domino". Omnis voluntarius et proni animi offerat ea Domino:<br />

aurum et argentum et aes,<br />

6 hyacinthum et purpuram coccumque et byssum, pilos caprarum<br />

7 et pelles arietum rubricatas et pelles delphini, ligna acaciae<br />

8 et oleum ad luminaria concinnanda et aromata, ut conficiatur unguentum et thymiama<br />

suavissimum,<br />

9 lapides onychinos et gemmas ad ornatum ephod et pectoralis.<br />

10 Quisquis vestrum sapiens est, veniat et faciat, quod Dominus imperavit,<br />

11 habitaculum scilicet et tentorium eius atque operimentum, fibulas et tabulata cum<br />

vectibus, columnas et bases;<br />

12 arcam et vectes, propitiatorium et velum, quod ante illud oppanditur;<br />

13 mensam cum vectibus et vasis et propositionis panibus;<br />

14 candelabrum ad luminaria sustentanda, vasa illius et lucernas et oleum ad nutrimenta<br />

luminarium;<br />

15 altare thymiamatis et vectes et oleum unctionis et thymiama ex aromatibus; velum ad<br />

ostium habitaculi;<br />

16 altare holocausti et craticulam eius aeneam cum vectibus et vasis suis, labrum et basim<br />

eius;


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 117<br />

17 cortinas atrii cum columnis et basibus, velum in foribus atrii;<br />

18 paxillos habitaculi et atrii cum funiculis suis;<br />

19 vestimenta texta, quorum usus est in ministerio sanctuarii, vestes sanctas Aaron pontificis<br />

ac vestes filiorum eius, ut sacerdotio fungantur mihi”.<br />

20 Egressus est omnis coetus filiorum Israel de conspectu Moysi,<br />

21 et venit, quisquis erat mentis promptissimae, et attulit sponte sua donaria Domino ad<br />

faciendum opus tabernaculi conventus et quidquid ad cultum et ad vestes sanctas necessarium<br />

erat.<br />

22 Viri cum mulieribus, omnes voluntarii praebuerunt fibulas et inaures, anulos et dextralia;<br />

omne vas aureum in donaria Domini separatum est.<br />

23 Si quis habebat hyacinthum et purpuram coccumque, byssum et pilos caprarum, pelles<br />

arietum rubricatas et pelles delphini,<br />

24 argenti aerisque metalla, obtulerunt Domino lignaque acaciae in varios usus.<br />

25 Sed et mulieres eruditae dederunt, quae neverant, hyacinthum, purpuram et coccum ac<br />

byssum<br />

26 et pilos caprarum, sponte propria cuncta tribuentes.<br />

27 Principes vero obtulerunt lapides onychinos et gemmas ad ephod et pectorale<br />

28 aromataque et oleum ad luminaria concinnanda et ad praeparandum unguentum ac<br />

thymiama odoris suavissimi componendum.<br />

29 Omnes viri et mulieres mente prompta obtulerunt donaria, ut fierent opera, quae iusserat<br />

Dominus per manum Moysi. Cuncti filii Israel voluntaria Domino dedicaverunt.<br />

30 Dixitque Moyses ad filios Israel: “Ecce vocavit Dominus ex nomine Beseleel filium Uri<br />

filii Hur de tribu Iudae;<br />

31 implevitque eum spiritu Dei, sapientia et intellegentia et scientia ad omne opus,<br />

32 ad excogitandum et faciendum opus in auro et argento et aere,<br />

33 ad scindendum et includendum gemmas et ad sculpendum ligna, quidquid fabre adinveniri<br />

potest.<br />

34 Dedit quoque in corde eius, ut alios doceret, ipsi et Ooliab filio Achisamech de tribu Dan.<br />

35 Ambos implevit sapientia, ut faciant opera fabri polymitarii ac plumarii de hyacintho ac<br />

purpura coccoque et bysso et textoris, facientes omne opus ac nova quaeque reperientes”.<br />

36<br />

1 Fecit ergo Beseleel et Ooliab et omnis vir sapiens, quibus dedit Dominus sapientiam et<br />

intellectum, ut scirent fabre operari, quae in usus sanctuarii necessaria sunt et quae praecepit<br />

Dominus.<br />

2 Cumque vocasset Moyses Beseleel et Ooliab et omnem eruditum virum, cui dederat<br />

Dominus sapientiam, omnes, qui sponte sua obtulerant se ad faciendum opus,<br />

3 acceperunt ab ipso universa donaria, quae attulerant filii Israel ad faciendum opus in cultum<br />

sanctuarii. Ipsi autem cotidie mane donaria ei offerebant.<br />

4 Unde omnes sapientes artifices venerunt singuli de opere suo pro sanctuario<br />

5 et dixerunt Moysi: “Plus offert populus quam necessarium est operi, quod Dominus iussit<br />

facere”.<br />

6 Iussit ergo Moyses praeconis voce per castra clamari: “Nec vir nec mulier quidquam offerat<br />

ultra pro omni opere sanctuario”. Sicque cessatum est a muneribus offerendis,<br />

7 eo quod oblata sufficerent et superabundarent.<br />

8 Feceruntque omnes corde sapientes inter artifices habitaculi cortinas decem de bysso retorta<br />

et hyacintho et purpura coccoque, cum cherubim intextis arte polymita;<br />

9 quarum una habebat in longitudine viginti octo cubitos et in latitudine quattuor: una<br />

mensura erat omnium cortinarum.<br />

10 Coniunxitque cortinas quinque alteram alteri et alias quinque sibi invicem copulavit.


118 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

11 Fecit et ansas hyacinthinas in ora cortinae unius in extremitate iuncturae et in ora cortinae<br />

extremae in iunctura altera similiter.<br />

12 Quinquagenas ansas fecit pro utraque cortina, ut contra se invicem venirent ansae et<br />

mutuo iungerentur.<br />

13 Unde et quinquaginta fudit fibulas aureas, quae morderent cortinarum ansas, et fieret<br />

unum habitaculum.<br />

14 Fecit et saga undecim de pilis caprarum pro tentorio super habitaculum;<br />

15 unum sagum in longitudine habebat cubitos triginta et in latitudine cubitos quattuor: unius<br />

mensurae erant omnia saga.<br />

16 Quorum quinque iunxit seorsum et sex alia separatim.<br />

17 Fecitque ansas quinquaginta in ora sagi ultimi iuncturae unius et quinquaginta in ora sagi<br />

iuncturae alterius, ut sibi invicem iungerentur;<br />

18 et fecit fibulas aeneas quinquaginta, quibus necteretur tentorium, ut esset unum.<br />

19 Fecit et opertorium tentorio de pellibus arietum rubricatis aliudque desuper velamentum<br />

de pellibus delphini.<br />

20 Fecit et tabulas habitaculi de lignis acaciae stantes.<br />

21 Decem cubitorum erat longitudo tabulae unius, et unum ac semis cubitum latitudo<br />

retinebat.<br />

22 Bini pedes erant per singulas tabulas, ut altera alteri iungeretur: sic fecit in omnibus tabulis<br />

habitaculi.<br />

23 E quibus viginti ad plagam meridianam erant contra austrum<br />

24 cum quadraginta basibus argenteis. Duae bases sub singulis tabulis ponebantur pro duabus<br />

pedibus.<br />

25 Ad plagam quoque habitaculi, quae respicit ad aquilonem, fecit viginti tabulas<br />

26 cum quadraginta basibus argenteis: duas bases per singulas tabulas.<br />

27 Contra occidentem vero, id est ad eam partem habitaculi quae mare respicit, fecit sex<br />

tabulas<br />

28 et duas alias per singulos angulos habitaculi retro;<br />

29 quae gemellae erant a deorsum usque sursum in unam compaginem. Ita fecit duas tabulas<br />

in duobus angulis,<br />

30 ut octo essent simul tabulae et haberent bases argenteas sedecim: binas scilicet bases sub<br />

singulis tabulis.<br />

31 Fecit et vectes de lignis acaciae quinque ad continendas tabulas unius lateris habitaculi<br />

32 et quinque alios ad alterius lateris coaptandas tabulas; et extra hos quinque alios vectes ad<br />

occidentalem plagam habitaculi contra mare.<br />

33 Fecit autem vectem medium, qui per medias tabulas ab una extremitate usque ad alteram<br />

perveniret.<br />

34 Ipsa autem tabulata deauravit. Et anulos eorum fecit aureos, per quos vectes induci<br />

possent; quos et ipsos laminis aureis operuit.<br />

35 Fecit et velum de hyacintho et purpura coccoque ac bysso retorta, opere polymitario, cum<br />

cherubim intextis;<br />

36 et quattuor columnas de lignis acaciae, quas cum uncis suis deauravit, fusis basibus earum<br />

argenteis.<br />

37 Fecit et velum in introitu tabernaculi ex hyacintho, purpura, cocco byssoque retorta opere<br />

plumarii;<br />

38 et columnas quinque cum uncis suis. Et operuit auro capita et anulos earum basesque<br />

earum fudit aeneas.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 119<br />

37<br />

1 Fecit autem Beseleel et ar cam de lignis acaciae haben tem duos semis cubitos in<br />

longitudine et cubitum ac semissem in latitudine, altitudo quoque unius cubiti fuit et dimidii;<br />

vestivitque eam auro purissimo intus ac foris.<br />

2 Et fecit illi coronam auream per gyrum,<br />

3 conflans quattuor anulos aureos in quattuor pedibus eius; duos anulos in latere uno et duos<br />

in altero.<br />

4 Vectes quoque fecit de lignis acaciae, quos vestivit auro<br />

5 et quos misit in anulos, qui erant in lateribus arcae, ad portandum eam.<br />

6 Fecit et propitiatorium de auro mundissimo: duorum cubitorum et dimidii in longitudine et<br />

cubiti ac semis in latitudine.<br />

7 Duos etiam cherubim ex auro ductili fecit ex utraque parte propitiatorii:<br />

8 cherub unum ex summitate unius partis et cherub alterum ex summitate partis alterius; duos<br />

cherubim ex singulis summitatibus propitiatorii<br />

9 extendentes alas sursum et tegentes alis suis propitiatorium seque mutuo et illud<br />

respicientes.<br />

10 Fecit et mensam de lignis acaciae in longitudine duorum cubitorum et in latitudine unius<br />

cubiti, quae habebat in altitudine cubitum ac semissem;<br />

11 circumdeditque eam auro mundissimo et fecit illi coronam auream per gyrum.<br />

12 Fecit ei quoque limbum aureum quattuor digitorum per circuitum et super illum coronam<br />

auream.<br />

13 Fudit et quattuor circulos aureos, quos posuit in quattuor angulis per singulos pedes<br />

mensae<br />

14 iuxta limbum; misitque in eos vectes, ut possit mensa portari.<br />

15 Ipsos quoque vectes fecit de lignis acaciae et circumdedit eos auro;<br />

16 et vasa ad diversos usus mensae, acetabula, phialas et cyathos et crateras ex auro puro, in<br />

quibus offerenda sunt libamina.<br />

17 Fecit et candelabrum ductile de auro mundissimo, basim et hastile eius; scyphi<br />

sphaerulaeque ac flores unum cum ipso erant:<br />

18 sex in utroque latere, tres calami ex parte una et tres ex altera;<br />

19 tres scyphi in nucis modum in calamo uno sphaerulaeque simul et flores et tres scyphi<br />

instar nucis in calamo altero sphaerulaeque simul et flores. Aequum erat opus sex<br />

calamorum, qui procedebant de hastili candelabri.<br />

20 In ipso autem hastili erant quattuor scyphi in nucis modum sphaerulaeque et flores;<br />

21 singulae sphaerulae sub binis calamis per loca tria, qui simul sex fiunt calami procedentes<br />

de hastili uno.<br />

22 Sphaerulae igitur et calami unum cum ipso erant, totum ductile ex auro purissimo.<br />

23 Fecit et lucernas septem cum emunctoriis suis et vasa, ubi emuncta condantur, de auro<br />

mundissimo.<br />

24 Talentum auri purissimi appendebat candelabrum cum omnibus vasis suis.<br />

25 Fecit et altare thymiamatis de lignis acaciae habens per quadrum singulos cubitos et in<br />

altitudine duos; e cuius angulis procedebant cornua.<br />

26 Vestivitque illud auro purissimo cum craticula ac parietibus et cornibus.<br />

27 Fecitque ei coronam aureolam per gyrum et binos anulos aureos sub corona in duobus<br />

lateribus, ut mittantur in eos vectes, et possit altare portari.<br />

28 Ipsos autem vectes fecit de lignis acaciae et operuit laminis aureis.<br />

29 Composuit et oleum ad sanctificationis unguentum et thymiama de aromatibus<br />

mundissimis opere pigmentarii.


120 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

38<br />

1 Fecit et altare holocausti de lignis acaciae quinque cubi torum per quadrum et trium in<br />

altitudine,<br />

2 cuius cornua de angulis procedebant; operuitque illud laminis aeneis.<br />

3 Et in usus eius paravit ex aere vasa diversa: lebetes, vatilla et pateras, fuscinulas et ignium<br />

receptacula.<br />

4 Craticulamque eius in modum retis fecit aeneam subter marginem altaris ab imo usque ad<br />

medium eius,<br />

5 fusis quattuor anulis per totidem craticulae summitates, ad immittendos vectes ad<br />

portandum.<br />

6 Quos et ipsos fecit de lignis acaciae et operuit laminis aeneis;<br />

7 induxitque in circulos, qui in lateribus altaris eminebant. Ipsum autem altare non erat<br />

solidum, sed cavum ex tabulis et intus vacuum.<br />

8 Fecit et labrum aeneum cum basi sua de speculis mulierum, quae excubabant in ostio<br />

tabernaculi conventus.<br />

9 Fecit et atrium, in cuius australi plaga erant tentoria de bysso retorta cubitorum centum;<br />

10 columnae aeneae viginti cum basibus suis; unci columnarum et anuli earum argentei.<br />

11 Aeque ad septentrionalem plagam tentoria, columnae basesque et unci anulique<br />

columnarum eiusdem mensurae et operis ac metalli erant.<br />

12 In ea vero plaga, quae ad occidentem respicit, fuerunt tentoria cubitorum quinquaginta,<br />

columnae decem cum basibus suis; et unci columnarum anulique earum argentei.<br />

13 Porro contra orientem quinquaginta cubitorum paravit tentoria,<br />

14 e quibus quindecim cubitos columnarum trium cum basibus suis unum tenebat latus;<br />

15 et in parte altera - quia inter utraque introitum tabernaculi fecit - quindecim aeque<br />

cubitorum erant tentoria columnaeque tres et bases totidem.<br />

16 Cuncta atrii tentoria in circuitu ex bysso retorta texuerat.<br />

17 Bases columnarum fuere aeneae, unci autem earum et anuli earum argentei et capita<br />

earum vestivit argento et omnes columnas atrii cinxit anulis argenteis.<br />

18 Et in introitu eius opere plumario fecit velum ex hyacintho, purpura, cocco ac bysso<br />

retorta; quod habebat viginti cubitos in longitudine, altitudo vero quinque cubitorum erat<br />

iuxta mensuram, quam cuncta atrii tentoria habebant.<br />

19 Columnae autem in ingressu fuere quattuor cum basibus aeneis, uncis argenteis; capitaque<br />

et anulos earum vestivit argento.<br />

20 Paxillos quoque habitaculi et atrii per gyrum fecit aeneos.<br />

21 Hic est census habitaculi, habitaculi testimonii, qui recensitus est iuxta praeceptum Moysi<br />

ministerio Levitarum per manum Ithamar filii Aaron sacerdotis.<br />

22 Beseleel filius Uri filii Hur de tribu Iudae fecit cuncta, quae praeceperat Dominus Moysi,<br />

23 iuncto sibi socio Ooliab filio Achisamech de tribu Dan fabro et polymitario atque<br />

plumario ex hyacintho, purpura, cocco et bysso.<br />

24 Omne aurum, quod expensum est in opere sanctuarii et quod oblatum est in donariis,<br />

viginti novem talentorum fuit et septingentorum triginta siclorum ad mensuram sicli<br />

sanctuarii.<br />

25 Argentum autem eorum, qui in congregatione recensiti sunt, centum talentorum fuit et<br />

mille septingentorum et septuaginta quinque siclorum ad mensuram sicli sanctuarii.<br />

26 Beca, id est dimidium sicli iuxta mensuram sicli sanctuarii, dedit quisquis transit ad<br />

censum a viginti annis et supra, de sescentis tribus milibus et quingentis quinquaginta<br />

armatorum.<br />

27 De talentis centum argenti conflatae sunt bases sanctuarii et veli, singulis talentis per bases<br />

singulas supputatis.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 121<br />

28 De mille autem septingentis et septuaginta quinque siclis fecit uncos columnarum et<br />

vestivit capita earum et cinxit eas argento.<br />

29 Aeris quoque oblata sunt septuaginta talenta et duo milia et quadringenti sicli,<br />

30 ex quibus fecit bases in introitu tabernaculi conventus et altare aeneum cum craticula sua<br />

omniaque vasa, quae ad usum eius pertinent,<br />

31 et bases atrii tam in circuitu quam in ingressu eius et omnes paxillos habitaculi atque atrii<br />

per gyrum.<br />

39<br />

1 De hyacintho vero et purpura, cocco ac bysso fecerunt vestes textas pro ministerio<br />

sanctuarii. Et fecerunt vestes sacras Aaron, sicut praecepit Dominus Moysi.<br />

2 Fecerunt igitur ephod de auro, hyacintho et purpura coccoque et bysso retorta<br />

3 opere polymitario tundentes bratteas aureas et extenuantes in fila, ut possent torqueri cum<br />

priorum colorum subtegmine.<br />

4 Fasciasque umerales fecerunt ei, cum quibus in utroque latere summitatum suarum<br />

copulabatur,<br />

5 et balteum, quo constringebatur ephod, eiusdem operis et unum cum eo ex auro, et<br />

hyacintho et purpura coccoque et bysso retorta, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

6 Paraverunt et duos lapides onychinos, inclusos texturis aureis et sculptos arte gemmaria<br />

nominibus filiorum Israel;<br />

7 posueruntque eos in fasciis umeralibus ephod, lapides memorialis filiorum Israel, sicut<br />

praeceperat Dominus Moysi.<br />

8 Fecerunt et pectorale opere polymito iuxta opus ephod ex auro, hyacintho, purpura<br />

coccoque et bysso retorta,<br />

9 quadrangulum duplex mensurae palmi.<br />

10 Et posuerunt in eo gemmarum ordines quattuor: in primo versu erat sardius, topazius,<br />

smaragdus;<br />

11 in secundo carbunculus, sapphirus et iaspis;<br />

12 in tertio hyacinthus, achates et amethystus;<br />

13 in quarto chrysolithus, onychinus et beryllus: inclusi textura aurea per ordines suos.<br />

14 Ipsique lapides duodecim sculpti erant nominibus duodecim tribuum Israel, singuli per<br />

nomina singulorum.<br />

15 Fecerunt in pectorali catenulas quasi funiculos opus tortile de auro purissimo<br />

16 et duos margines aureos totidemque anulos aureos. Porro duos anulos posuerunt in utraque<br />

summitate pectoralis;<br />

17 duos funiculos aureos inseruerunt anulis, qui in pectoralis angulis eminebant.<br />

18 Duas summitates amborum funiculorum colligaverunt duobus marginibus in fasciis<br />

umeralibus ephod in parte eius anteriore.<br />

19 Et fecerunt duos anulos aureos et posuerunt super duas summitates pectoralis in eius<br />

margine interiore contra ephod, sicut praecepit Dominus Moysi.<br />

20 Feceruntque duos anulos aureos, quos posuerunt in duabus fasciis umeralibus ephod<br />

deorsum in latere eius anteriore secus iuncturam eius super balteum ephod.<br />

21 Et strinxerunt pectorale anulis eius ad anulos ephod vitta hyacinthina, ut esset super<br />

balteum ephod, ne amoveretur ab ephod, sicut praecepit Dominus Moysi.<br />

22 Fecerunt quoque pallium ephod opere textili totum hyacinthinum<br />

23 et capitium in medio eius supra oramque per gyrum sicut in capitio loricae;<br />

24 deorsum autem ad pedes mala punica ex hyacintho, purpura, cocco ac bysso retorta<br />

25 et tintinnabula de auro purissimo, quae posuerunt inter malogranata in inferiore parte pallii<br />

per gyrum,


122 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

26 ut sit tintinnabulum inter singula mala punica, quibus ornatus incedebat pontifex, quando<br />

ministerio fungebatur, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

27 Fecerunt et tunicas byssinas opere textili Aaron et filiis eius<br />

28 et tiaram et ornatum mitrarum ex bysso, feminalia quoque linea ex bysso retorta,<br />

29 cingulum vero de bysso retorta, hyacintho, purpura ac cocco, arte plumaria, sicut<br />

praeceperat Dominus Moysi.<br />

30 Fecerunt et laminam diadema sanctitatis de auro purissimo; scripseruntque in ea opere<br />

caelatoris: “Sanctum Domino”;<br />

31 et strinxerunt eam desuper cum tiara vitta hyacinthina, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

32 Perfectum est igitur omne opus habitaculi et tabernaculi conventus; feceruntque filii Israel<br />

cuncta, quae praeceperat Dominus Moysi: sic fecerunt.<br />

33 Et obtulerunt habitaculum et tabernaculum et universam supellectilem, fibulas, tabulas,<br />

vectes, columnas ac bases,<br />

34 opertorium de pellibus arietum rubricatis et operimentum de pellibus delphini, velum,<br />

35 arcam testimonii, vectes, propitiatorium,<br />

36 mensam cum vasis suis et propositionis panibus,<br />

37 candelabrum ex auro puro, lucernas in ordine earum et utensilia earum cum oleo<br />

candelabri,<br />

38 altare aureum et unguentum et thymiama ex aromatibus et velum in introitu tabernaculi,<br />

39 altare aeneum, craticulam aeneam, vectes et vasa eius omnia, labrum cum basi sua,<br />

40 tentoria atrii et columnas cum basibus suis, velum in introitu atrii funiculosque illius et<br />

paxillos. Nihil ex vasis defuit, quae in ministerium habitaculi in tabernaculo conventus iussa<br />

sunt fieri.<br />

41 Vestes quoque textas, quibus sacerdotes utuntur in sanctuario, et vestes sacras Aaron<br />

sacerdotis et vestes filiorum eius<br />

42 obtulerunt filii Israel, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

43 Quae postquam Moyses cuncta vidit completa, benedixit eis.<br />

40<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Mense pri mo, die prima mensis eriges habitaculum, tabernaculum conventus,<br />

3 et pones in eo arcam testimonii, abscondes illam velo;<br />

4 et, illata mensa, pones super eam, quae rite praecepta sunt. Candelabrum stabit cum lucernis<br />

suis<br />

5 et altare aureum, in quo adoletur incensum, coram arca testimonii. Velum in introitu<br />

habitaculi pones,<br />

6 et ante tabernaculum conventus altare holocausti,<br />

7 et labrum inter altare et tabernaculum conventus et implebis illud aqua.<br />

8 Circumdabisque atrium tentoriis et pones velum in porta eius.<br />

9 Et, assumpto unctionis oleo, unges habitaculum et omnia, quae in eo sunt, et consecrabis<br />

illud cum vasis suis, et erit sanctum.<br />

10 Unges quoque altare holocausti et omnia vasa eius et consecrabis altare, et erit sanctum<br />

sanctorum.<br />

11 Et unges labrum cum basi sua et consecrabis illud.<br />

12 Applicabisque Aaron et filios eius ad fores tabernaculi conventus; et lotos aqua<br />

13 indues Aaron sanctis vestibus, unges et consecrabis eum, ut mihi sacerdotio fungatur;<br />

14 filios eius applicabis et vesties eos tunicis<br />

15 et unges eos, sicut unxisti patrem eorum, ut mihi sacerdotio fungantur, et unctio eorum erit<br />

eis in sacerdotium sempiternum in generationibus eorum”.<br />

16 Fecitque Moyses omnia, quae praeceperat ei Dominus: sic fecit.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 123<br />

17 Igitur mense primo anni secundi, prima die mensis collocatum est habitaculum.<br />

18 Erexitque Moyses illud et posuit bases ac tabulas et vectes statuitque columnas<br />

19 et expandit tentorium super habitaculum, imposito desuper operimento, sicut Dominus<br />

imperaverat Moysi.<br />

20 Sumpsit et posuit testimonium in arca et, subditis infra vectibus, posuit propitiatorium<br />

desuper.<br />

21 Cumque intulisset arcam in habitaculum, appendit ante eam velum, sicut iusserat Dominus<br />

Moysi.<br />

22 Posuit et mensam in tabernaculo conventus ad plagam septentrionalem extra velum,<br />

23 ordinatis coram propositionis panibus, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

24 Posuit et candelabrum in tabernaculo conventus e regione mensae in parte australi,<br />

25 locatis per ordinem lucernis, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

26 Posuit et altare aureum in tabernaculo conventus coram propitiatorio<br />

27 et adolevit super eo incensum aromatum, sicut iusserat Dominus Moysi.<br />

28 Posuit et velum in introitu habitaculi<br />

29 et altare holocausti in vestibulo habitaculi, tabernaculi conventus, offerens in eo<br />

holocaustum et sacrificium, sicut Dominus imperaverat Moysi.<br />

30 Labrum quoque statuit inter tabernaculum conventus et altare implens illud aqua;<br />

31 laveruntque Moyses et Aaron ac filii eius manus suas et pedes,<br />

32 cum ingrederentur tabernaculum conventus et accederent ad altare, sicut praeceperat<br />

Dominus Moysi.<br />

33 Erexit et atrium per gyrum habitaculi et altaris, ducto in introitu eius velo. Sic complevit<br />

opus.<br />

34 Et operuit nubes tabernaculum conventus, et gloria Domini implevit habitaculum.<br />

35 Nec poterat Moyses ingredi tabernaculum conventus, quia habitavit nubes super illud, et<br />

gloria Domini replevit habitaculum.<br />

36 Si quando nubes de tabernaculo ascendebat, proficiscebantur filii Israel in omnibus<br />

stationibus suis;<br />

37 si autem non ascendebat nubes, non proficiscebantur usque in diem, quo levabatur.<br />

38 Nubes quippe Domini incubabat per diem habitaculo, et ignis in nocte, ante oculos<br />

universae domus Israel per cunctas mansiones suas.


124 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

Liber Leviticus<br />

1<br />

1 Vocavit autem Moysen et locu tus est ei Dominus de tabernacu lo conventus dicens:<br />

2 “Loquere filiis Israel et dices ad eos: Homo, qui obtulerit ex vobis hostiam Domino de<br />

animalibus domesticis, de bobus et pecoribus offerens victimas,<br />

3 si holocaustum fuerit eius oblatio de armento, masculum immaculatum offeret ad ostium<br />

tabernaculi conventus ad placandum sibi Dominum;<br />

4 ponetque manum super caput hostiae, et acceptabilis erit atque in expiationem eius<br />

proficiens.<br />

5 Immolabitque vitulum coram Domino, et offerent filii Aaron sacerdotes sanguinem eius<br />

aspergentes per altaris circuitum, quod est ante ostium tabernaculi conventus.<br />

6 Detracta pelle, hostiam offerens in frusta concidet;<br />

7 et filii Aaron sacerdotis ponent in altari ignem, strueque lignorum super ignem composita,<br />

8 membra, quae caesa sunt, desuper ordinabunt, caput videlicet et adipem.<br />

9 Intestina autem et crura offerens lavabit aqua adolebitque ea sacerdos super altare in<br />

holocaustum, incensum suavissimi odoris Domino.<br />

10 Quod si de pecoribus eius oblatio est, de ovibus sive de capris holocaustum, masculum<br />

absque macula offeret;<br />

11 immolabitque ad latus altaris, quod respicit ad aquilonem, coram Domino. Sanguinem<br />

vero illius aspergent contra altare filii Aaron sacerdotes per circuitum;<br />

12 dividetque offerens membra, caput et adipem, et sacerdos imponet ea super ligna, quibus<br />

subest ignis in altari.<br />

13 Intestina vero et crura lavabit offerens aqua, et oblata omnia adolebit sacerdos super<br />

altare: holocaustum est et incensum odoris suavissimi Domino.<br />

14 Sin autem de avibus holocausti oblatio fuerit Domino, offeret de turturibus aut pullis<br />

columbae oblationem suam.<br />

15 Et sacerdos afferet eam ad altare; retortum ad collum caput adolebit in altari, sanguisque<br />

eius exprimetur contra parietem altaris.<br />

16 Vesiculam vero gutturis et plumas proiciet offerens prope altare ad orientalem plagam in<br />

loco, in quo cineres effundi solent;<br />

17 confringetque eam inter alas, quas non secabit, et adolebit eam sacerdos super altare,<br />

lignis super ignem positis: holocaustum est et incensum suavissimi odoris Domino.<br />

2<br />

1 Anima cum obtulerit oblationem sacrificii farinae Domino, simila erit eius oblatio,<br />

fundetque super eam oleum et ponet tus<br />

2 ac deferet ad filios Aaron sacerdotes, tolletque ex eo pugillum plenum similae et olei ac<br />

totum tus, et sacerdos adolebit memoriale super altare, incensum odoris suavissimi Domino.<br />

3 Quod autem reliquum fuerit de sacrificio, erit Aaron et filiorum eius: sanctum sanctorum de<br />

incensis Domini.<br />

4 Cum autem obtuleris sacrificium similae coctum in clibano: de simila erunt panes, scilicet<br />

absque fermento conspersi oleo et lagana azyma oleo lita;<br />

5 si oblatio tua fuerit de sartagine, simila erit, conspersa oleo et absque fermento;<br />

6 divides eam minutatim et fundes super eam oleum: oblatio similae est.<br />

7 Sin autem de frixorio fuerit sacrificium, aeque simila oleo conspergetur.<br />

8 Et deferes oblationem ex his Domino factam tradens manibus sacerdotis,


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 125<br />

9 qui afferet eam ad altare, tollet memoriale de sacrificio et adolebit super altare: incensum<br />

odoris suavissimi Domino.<br />

10 Quidquid autem reliquum est, erit Aaron et filiorum eius: sanctum sanctorum de incensis<br />

Domini.<br />

11 Omnis oblatio similae, quam offeretis Domino, absque fermento fiet, quia nihil fermenti<br />

ac mellis adolebitis incensum Domino.<br />

12 Primitias tantum eorum offeretis tamquam munera Domino; super altare vero non<br />

ponentur in odorem suavitatis.<br />

13 Quidquid obtuleris sacrificii, similae sale condies nec auferes sal foederis Dei tui de<br />

sacrificio tuo: in omni oblatione tua offeres sal.<br />

14 Sin autem obtuleris munus primarum frugum tuarum Domino, spicas tostas igni et grana<br />

fracta farris recentis offeres in sacrificium primarum frugum tuarum<br />

15 fundens supra oleum et tus imponens: similae oblatio est.<br />

16 De qua adolebit sacerdos tamquam memoriale partem farris fracti et olei ac totum tus.<br />

3<br />

1 Quod si hostia pacificorum fue rit eius oblatio et de bobus vo luerit offerre marem sive<br />

feminam, immaculata offeret coram Domino.<br />

2 Ponetque manum super caput victimae suae, quam immolabit ad ostium tabernaculi<br />

conventus, fundentque filii Aaron sacerdotes sanguinem per circuitum altaris<br />

3 et offerent de hostia pacificorum tamquam incensum Domino adipem, qui operit vitalia, et<br />

quidquid pinguedinis eis adhaeret,<br />

4 duos renes cum adipe, quo teguntur iuxta ilia, et reticulum iecoris, quem iuxta renes,<br />

auferet.<br />

5 Adolebuntque ea filii Aaron in altari super holocausto, quod est super lignis et igne:<br />

incensum suavissimi odoris Domino.<br />

6 Si vero de pecoribus fuerit Domino eius oblatio, pacificorum scilicet hostia, sive masculum<br />

sive feminam obtulerit, immaculata erunt.<br />

7 Si agnum obtulerit coram Domino,<br />

8 ponet manum super caput victimae suae, quam immolabit coram tabernaculo conventus;<br />

fundentque filii Aaron sanguinem eius per altaris circuitum;<br />

9 et offeret de pacificorum hostia incensum Domino adipem et caudam totam, quam iuxta<br />

tergum, auferet, et pinguedinem, quae operit ventrem, atque universum adipem, qui vitalibus<br />

adhaeret,<br />

10 et utrumque renunculum cum adipe, qui est iuxta ilia, reticulumque iecoris, quem iuxta<br />

renunculos, auferet.<br />

11 Et adolebit ea sacerdos super altare: panis et incensum Domino.<br />

12 Si capra fuerit eius oblatio, offeret eam coram Domino,<br />

13 ponet manum suam super caput eius immolabitque eam coram tabernaculo conventus. Et<br />

fundent filii Aaron sanguinem eius per altaris circuitum,<br />

14 tolletque ex ea oblationem suam, incensum Domino, adipem scilicet, qui operit ventrem,<br />

et universum, qui vitalibus adhaeret,<br />

15 duos renunculos cum adipe, qui est super eos iuxta ilia, et reticulum iecoris, quem iuxta<br />

renunculos, auferet;<br />

16 adolebitque ea sacerdos super altare: panis et incensum suavissimi odoris omnis adeps<br />

Domino.<br />

17 Iure perpetuo in generationibus et cunctis habitaculis vestris, nec adipem nec sanguinem<br />

omnino comedetis”.


126 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

4<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Loquere filiis Israel: Anima cum peccaverit per ignorantiam et de universis mandatis<br />

Domini, quae praecepit ut non fierent, quippiam fecerit,<br />

3 si sacerdos, qui est unctus, peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo<br />

vitulum immaculatum Domino sacrificium pro peccato;<br />

4 et adducet illum ad ostium tabernaculi conventus coram Domino ponetque manum super<br />

caput eius et immolabit eum coram Domino.<br />

5 Hauriet quoque sacerdos unctus de sanguine vituli inferens illum in tabernaculum<br />

conventus;<br />

6 cumque intinxerit digitum in sanguinem, asperget eo septies coram Domino contra velum<br />

sanctuarii;<br />

7 ponetque de eodem sanguine super cornua altaris thymiamatis gratissimi coram Domino,<br />

quod est in tabernaculo conventus; omnem autem reliquum sanguinem fundet in basim altaris<br />

holocausti in introitu tabernaculi.<br />

8 Et omnem adipem vituli pro peccato auferet tam eum, qui operit vitalia, quam omnem, qui<br />

vitalibus adhaeret,<br />

9 duos renunculos et adipem, qui est super eos iuxta ilia, et reticulum iecoris, quem iuxta<br />

renunculos, auferet,<br />

10 sicut aufertur de vitulo hostiae pacificorum; et adolebit ea sacerdos super altare holocausti.<br />

11 Pellem vero et omnes carnes cum capite et pedibus et intestinis et fimo,<br />

12 totum vitulum efferet extra castra in locum mundum, ubi cineres effundi solent;<br />

incendetque eum super lignorum struem igne: in loco effusorum cinerum cremabitur.<br />

13 Quod si omnis coetus Israel ignoraverit, et res abscondita fuerit ab oculis congregationis,<br />

feceritque quod contra mandatum Domini est et deliquerit,<br />

14 et postea intellexerit peccatum suum, offeret congregatio vitulum pro peccato adducetque<br />

eum ad ostium tabernaculi conventus.<br />

15 Et ponent seniores coetus populi manus super caput eius coram Domino, immolatoque<br />

vitulo in conspectu Domini,<br />

16 inferet sacerdos, qui unctus est, de sanguine eius in tabernaculum conventus,<br />

17 tincto digito aspergens septies contra velum;<br />

18 ponetque de eodem sanguine in cornibus altaris, quod est coram Domino in tabernaculo<br />

conventus. Reliquum autem sanguinem fundet iuxta basim altaris holocaustorum, quod est in<br />

ostio tabernaculi conventus;<br />

19 omnemque eius adipem tollet et adolebit super altare.<br />

20 Sic faciens et de hoc vitulo quomodo fecit de vitulo pro peccato; sic faciet ei. Expiante eos<br />

sacerdote, propitius erit Dominus.<br />

21 Ipsum autem vitulum efferet extra castra atque comburet sicut et priorem vitulum:<br />

sacrificium pro peccato est congregationis.<br />

22 Si peccaverit princeps et fecerit unum ex omnibus per ignorantiam, quod Domini Dei sui<br />

lege prohibetur, deliqueritque,<br />

23 aut indicatum ei fuerit peccatum suum, offeret hostiam Domino hircum de capris<br />

immaculatum<br />

24 ponetque manum suam super caput eius et immolabit eum in loco, ubi solet mactari<br />

holocaustum coram Domino: sacrificium pro peccato est.<br />

25 Et tinguat sacerdos digitum in sanguine hostiae pro peccato ponetque super cornua altaris<br />

holocausti et reliquum fundet ad basim eius.<br />

26 Adipem vero adolebit supra, sicut in victimis pacificorum fieri solet; expiabitque eum a<br />

peccato eius, ac dimittetur ei.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 127<br />

27 Quod si peccaverit anima per ignorantiam de populo terrae, ut faciat quidquam ex his,<br />

quae Domini lege prohibentur, atque delinquat,<br />

28 aut indicatum ei fuerit peccatum suum, offeret capram immaculatam;<br />

29 ponetque manum super caput hostiae pro peccato et immolabit eam in loco holocausti.<br />

30 Tolletque sacerdos de sanguine in digito suo et ponet super cornua altaris holocausti et<br />

reliquum fundet ad basim eius.<br />

31 Omnem autem auferens adipem, sicut auferri solet de victimis pacificorum, adolebit super<br />

altare in odorem suavitatis Domino, expiabitque eum, et propitius erit Dominus.<br />

32 Sin autem de ovibus obtulerit victimam pro peccato, adducet agnam immaculatam;<br />

33 ponet manum super caput eius et immolabit eam in loco, ubi solent holocaustorum caedi<br />

hostiae.<br />

34 Sumetque sacerdos de sanguine eius digito suo et ponens super cornua altaris holocausti<br />

reliquum fundet ad basim eius.<br />

35 Omnem quoque auferens adipem, sicut auferri solet adeps agni, qui immolatur pro<br />

pacificis, cremabit in altari super incensis Domini; expiabitque eum et peccatum eius, et<br />

dimittetur illi.<br />

5<br />

1 Si peccaverit anima et audiverit vocem iurantis testisque fuerit, quod aut ipse vidit aut<br />

comperit, si non indicaverit, iniquitatem portabit;<br />

2 vel si anima tetigerit aliquid immundum, sive cadaver bestiae sit aut iumenti vel reptilis, et<br />

absconditum fuerit ab eo, ipse immundus et reus erit;<br />

3 aut si tetigerit quidquam de immunditia hominis iuxta omnem impuritatem, qua pollui solet,<br />

absconditumque fuerit ab eo, sed ipse cognoverit postea, subiacebit delicto;<br />

4 aut si anima temere iuraverit et protulerit labiis suis, ut vel male quid faceret vel bene iuxta<br />

omnia, quae homines temere iurant, absconditumque fuerit ab eo, sed ipse postea intellexerit,<br />

delicto subiacebit;<br />

5 si ergo reus factus fuerit uno ex istis, confiteatur peccatum suum<br />

6 et offerat Domino sacrificium delicti pro peccato suo agnam de gregibus sive capram ut<br />

sacrificium pro peccato; expiabitque eum sacerdos a peccato eius.<br />

7 Sin autem non potuerit offerre pecus, offerat ut sacrificium pro delicto duos turtures vel<br />

duos pullos columbarum Domino: unum in sacrificium pro peccato et alterum in<br />

holocaustum;<br />

8 dabitque eos sacerdoti, qui primum offerens ut sacrificium pro peccato retorquebit caput<br />

eius ad pennulas, ita ut collo haereat et non penitus abrumpatur;<br />

9 et asperget de sanguine eius parietem altaris; quidquid autem reliquum fuerit, faciet<br />

destillare ad fundamentum eius: sacrificium pro peccato est.<br />

10 Alterum vero adolebit holocaustum, ut fieri solet; expiabitque eum sacerdos a peccato<br />

eius, et dimittetur ei.<br />

11 Quod si non quiverit manus eius offerre duos turtures aut duos pullos columbarum, offeret<br />

pro peccato suo similae partem ephi decimam in sacrificium pro peccato; non mittet in eam<br />

oleum, nec turis aliquid imponet, quia sacrificium pro peccato est.<br />

12 Tradetque eam sacerdoti, qui, plenum ex toto pugillum in memoriale hauriens, cremabit in<br />

altari super incensis Domini: sacrificium pro peccato est.<br />

13 Et expiabit eum sacerdos et peccatum eius in uno ex his casibus, et propitius erit Dominus.<br />

Reliquam vero partem sacerdos habebit sicut in oblatione similae”.<br />

14 Locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

15 “Anima, si praevaricans per errorem in his, quae Domino sunt sanctificata, peccaverit,<br />

offeret sacrificium pro delicto arietem immaculatum de gregibus iuxta aestimationem argenti<br />

siclorum pondere sanctuarii in paenitentiam;


128 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

16 ipsumque, quod intulit damni, restituet et quintam partem ponet supra tradens sacerdoti,<br />

qui expiabit eum offerens arietem, et dimittetur ei.<br />

17 Anima, si peccaverit per ignorantiam feceritque unum ex his, quae Domini lege<br />

prohibentur, et peccati rea portaverit iniquitatem suam,<br />

18 offeret arietem immaculatum de gregibus iuxta aestimationem sacerdoti, qui expiabit eum<br />

ab eo, quod nesciens fecerit, et dimittetur ei:<br />

19 sacrificium pro delicto est, delinquens deliquit in Dominum”.<br />

20 Locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

21 “Anima, quae peccaverit et, contempto Domino, negaverit proximo suo depositum, quod<br />

fidei eius creditum fuerat, vel vi aliquid extorserit aut calumniam fecerit,<br />

22 sive rem perditam invenerit et infitians insuper peierarit in uno ex omnibus, in quibus<br />

peccare solent homines,<br />

23 si quis sic peccaverit et deliquerit, reddet omnia, quae per rapinam vel calumniam<br />

abstulerit vel deposita retinuerit vel perdita invenerit<br />

24 vel de quibus peierarit, et restituet integra et quintam insuper addet partem domino, cui<br />

damnum intulerat, in die sacrificii pro delicto.<br />

25 Sacrificium pro delicto offeret Domino: arietem immaculatum de grege iuxta<br />

aestimationem;<br />

26 qui expiabit eum coram Domino, et dimittetur illi pro singulis, quae faciendo peccaverit”.<br />

6<br />

1 Locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Praecipe Aaron et filiis eius: Haec est lex holocausti: cremabitur in foco altaris tota nocte<br />

usque mane; ignis altaris in eo ardebit.<br />

3 Vestietur sacerdos tunica et feminalibus lineis super verecunda sua; tolletque cineres, quos<br />

vorans ignis exussit, et ponet iuxta altare.<br />

4 Porro spoliabitur prioribus vestimentis; indutusque aliis efferet cineres extra castra in locum<br />

mundum.<br />

5 Ignis autem in altari semper ardebit, non exstinguetur, quem nutriet sacerdos subiciens<br />

ligna mane per singulos dies et, imposito holocausto, desuper adolebit adipes pacificorum.<br />

6 Ignis est iste perpetuus, qui numquam deficiet in altari.<br />

7 Haec est lex sacrificii similae, quod offerent filii Aaron coram Domino et coram altare:<br />

8 tollet sacerdos ex eo pugillum similae, quae conspersa est oleo, et totum tus, quod super<br />

similam positum est; adolebitque illud in altari in odorem suavissimum, memoriale Domino.<br />

9 Reliquam autem partem similae comedet Aaron cum filiis suis, et panis absque fermento<br />

comedetur in loco sancto; in atrio tabernaculi conventus comedent illam.<br />

10 Ideo autem non coquetur fermentata, quia ut partem eorum dedi illam ex incensis meis:<br />

sanctum sanctorum est, sicut sacrificium pro peccato atque pro delicto;<br />

11 mares tantum stirpis Aaron comedent illud. Legitimum sempiternum est in generationibus<br />

vestris de incensis Domini; omnis, qui tetigerit illa, sanctificabitur”.<br />

12 Et locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

13 “Haec est oblatio Aaron et filiorum eius, quam offerre debent Domino in die unctionis<br />

ipsius: decimam partem ephi offerent similae in sacrificio sempiterno medium eius mane et<br />

medium vespere;<br />

14 quae in sartagine oleo conspersa frigetur. Afferes eam calidam et offeres divisam<br />

minutatim, sacrificium in odorem suavissimum Domino.<br />

15 Sacerdos unctus, qui patri iure successerit, faciet illud. Legitimum sempiternum: Domino<br />

tota cremabitur;<br />

16 omne enim sacrificium similae sacerdotum igne consumetur, nec quisquam comedet ex<br />

eo”.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 129<br />

17 Locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

18 “Loquere Aaron et filiis eius: Ista est lex sacrificii pro peccato: in loco, ubi mactatur<br />

holocaustum, mactabitur coram Domino: sanctum sanctorum est.<br />

19 Sacerdos, qui offert, comedet illud in loco sancto, in atrio tabernaculi conventus.<br />

20 Quidquid tetigerit carnes eius, sanctificabitur: si de sanguine illius vestis fuerit aspersa,<br />

lavabitur in loco sancto;<br />

21 vas autem fictile, in quo coctum est, confringetur; quod si vas aeneum fuerit, defricabitur<br />

et lavabitur aqua.<br />

22 Omnis masculus de genere sacerdotali vescetur carnibus eius, quia sanctum sanctorum est.<br />

23 Omne autem sacrificium pro peccato, de cuius sanguine infertur in tabernaculum<br />

conventus ad expiandum in sanctuario, non comedetur, sed comburetur igni.<br />

7<br />

1 Haec quoque est lex sacrificii pro delicto: sanctum sanctorum est,<br />

2 idcirco, ubi immolatur holocaustum, mactabitur et victima pro delicto; sanguis eius per<br />

gyrum fundetur altaris.<br />

3 Omnemque adipem offeret ex ea, caudam scilicet et adipem, qui operit vitalia,<br />

4 duos renunculos et pinguedinem, quae super eos iuxta ilia est, reticulumque iecoris, quem<br />

iuxta renunculos, auferet;<br />

5 et adolebit ea sacerdos super altare ut incensum Domino: sacrificium pro delicto est.<br />

6 Omnis masculus de sacerdotali genere in loco sancto vescetur his carnibus, quia sanctum<br />

sanctorum est.<br />

7 Sicut sacrificium pro peccato, ita et sacrificium pro delicto, utriusque hostiae lex una est; ad<br />

sacerdotem, qui eam obtulerit, pertinebit.<br />

8 Sacerdos, qui offert holocaustum cuiusdam viri, habebit pellem victimae,<br />

9 et omne sacrificium similae, quod coquitur in clibano, et, quidquid in frixorio vel in<br />

sartagine praeparatur, eius erit sacerdotis, a quo offertur;<br />

10 et omne sacrificium similae sive oleo conspersum sive aridum fuerit, cunctis filiis Aaron<br />

aequa mensura per singulos dividetur.<br />

11 Haec est lex hostiae pacificorum quae offertur Domino;<br />

12 si pro gratiarum actione fuerit oblatio, offerent panes absque fermento conspersos oleo et<br />

lagana azyma uncta oleo coctamque similam ut collyridas olei admixtione conspersas,<br />

13 panes quoque fermentatos cum hostia pacificorum pro gratiarum actione,<br />

14 ex quibus unus offeretur munus Domino et erit sacerdotis, qui fundet hostiae sanguinem.<br />

15 Cuius carnes eadem comedentur die, nec remanebit ex eis quidquam usque mane.<br />

16 Si voto vel sponte quisquam obtulerit hostiam, eadem similiter edetur die; sed et si quid in<br />

crastinum remanserit, vesci licitum est;<br />

17 quidquid autem tertius invenerit dies, ignis absumet.<br />

18 Si quis de carnibus victimae pacificorum die tertio comederit, irrita fiet oblatio nec<br />

proderit offerenti; quin potius, quaecumque anima tali se edulio contaminarit,<br />

praevaricationis rea erit.<br />

19 Caro, quae aliquid tetigerit immundum, non comedetur, sed comburetur igni; ceterum<br />

carne, qui fuerit mundus, vescetur.<br />

20 Anima polluta, quae ederit de carnibus hostiae pacificorum, quae oblata est Domino,<br />

peribit de populis suis;<br />

21 et, quae tetigerit immunditiam hominis vel iumenti, sive omnis rei abominabilis, quae<br />

polluere potest, et comederit de huiuscemodi carnibus, interibit de populis suis”.<br />

22 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

23 “Loquere filiis Israel: Adipem bovis et ovis et caprae non comedetis.


130 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

24 Adipem cadaveris morticini et eius animalis, quod a bestia laceratum est, habebitis in usus<br />

varios, sed non comedetis.<br />

25 Si quis adipem, qui offertur in incensum Domini, comederit, peribit de populo suo.<br />

26 Sanguinem quoque omnis animalis non sumetis in cibo, tam de avibus quam de pecoribus;<br />

27 omnis anima, quae ederit sanguinem, peribit de populis suis”.<br />

28 Locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

29 “Loquere filiis Israel: Qui offert victimam pacificorum Domino, afferat oblationem suam<br />

Domino de victima pacificorum.<br />

30 Tenebit manibus incensa Domini, adipem scilicet et pectusculum afferet; pectusculum, ut<br />

elevetur coram Domino.<br />

31 Et sacerdos adolebit adipem super altare; pectusculum autem erit Aaron et filiorum eius.<br />

32 Armus quoque dexter de pacificorum hostiis cedet in munus sacerdotis.<br />

33 Qui de filiis Aaron obtulerit sanguinem et adipem victimae pacificorum, ipse habebit<br />

armum dextrum in portione sua;<br />

34 pectusculum enim elationis et armum donationis tuli a filiis Israel de hostiis eorum<br />

pacificis et dedi Aaron sacerdoti ac filiis eius, lege perpetua, ab omni populo Israel”.<br />

35 Haec est portio Aaron et filiorum eius de incensis Domini die, qua applicavit eos, ut<br />

sacerdotio fungerentur;<br />

36 et quae praecepit dari eis Dominus a filiis Israel die, qua unxit eos, religione perpetua in<br />

generationibus eorum.<br />

37 Ista est lex holocausti et oblationis similae et sacrificii pro peccato atque delicto et pro<br />

consecratione et pacificorum victimis,<br />

38 quam constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandavit filiis Israel, ut offerrent<br />

oblationes suas Domino in deserto Sinai.<br />

8<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Tolle Aaron cum filiis suis, vestes eorum et unctionis oleum, vitulum pro peccato, duos<br />

arietes, canistrum cum azymis;<br />

3 et congregabis omnem coetum ad ostium tabernaculi conventus”.<br />

4 Fecit Moyses, ut Dominus imperarat; congregatoque omni coetu ante fores tabernaculi<br />

conventus,<br />

5 ait: “Iste est sermo, quem iussit Dominus fieri”.<br />

6 Statimque applicavit Aaron et filios eius. Cumque lavisset eos aqua,<br />

7 vestivit pontificem subucula linea accingens eum balteo et induens tunica hyacinthina et<br />

desuper ephod imposuit,<br />

8 quod astrinxit cingulo ephod firmiter; et imposuit ei pectorale, in quo dedit Urim et<br />

Tummim.<br />

9 Cidari quoque texit caput et super eam contra frontem posuit laminam auream, diadema<br />

sanctum, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

10 Tulit et unctionis oleum, quo levit habitaculum cum omni supellectili sua et sanctificavit<br />

ea.<br />

11 Cumque de eo aspersisset altare septem vicibus, unxit illud et omnia vasa eius labrumque<br />

cum basi sua sanctificavit oleo.<br />

12 Quod fundens super caput Aaron, unxit eum et consecravit;<br />

13 filios quoque eius applicatos vestivit subuculis lineis et cinxit balteo imposuitque mitras,<br />

ut iusserat Dominus Moysi.<br />

14 Adduxit et vitulum pro peccato; cumque super caput eius posuissent Aaron et filii eius<br />

manus suas,


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 131<br />

15 immolavit eum; et hauriens Moyses sanguinem tincto digito tetigit cornua altaris per<br />

gyrum et mundavit illud; fuditque reliquum sanguinem ad fundamenta eius et sanctificavit<br />

illud expiando.<br />

16 Adipem autem, qui erat super vitalia, et reticulum iecoris duosque renunculos cum<br />

arvinulis suis adolevit super altare;<br />

17 vitulum cum pelle, carnibus et fimo cremans extra castra, sicut praeceperat Dominus<br />

Moysi.<br />

18 Attulit et arietem in holocaustum, super cuius caput cum imposuissent Aaron et filii eius<br />

manus suas,<br />

19 immolavit eum et fudit sanguinem eius per altaris circuitum.<br />

20 Ipsumque arietem in frusta concidens, caput eius et artus et adipem adolevit igni;<br />

21 lotis prius intestinis et pedibus, totumque simul arietem adolevit super altare, eo quod<br />

esset holocaustum suavissimi odoris, incensum Domino, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

22 Attulit et arietem secundum in consecrationem sacerdotum; posueruntque super caput<br />

illius Aaron et filii eius manus suas.<br />

23 Quem cum immolasset Moyses, sumens de sanguine tetigit extremum auriculae dextrae<br />

Aaron et pollicem manus eius dextrae, similiter et pedis.<br />

24 Applicavit et filios Aaron; cumque de sanguine arietis immolati tetigisset extremum<br />

auriculae singulorum dextrae et pollices manus ac pedis dextri, reliquum fudit super altare per<br />

circuitum.<br />

25 Tulitque adipem et caudam omnemque pinguedinem, quae operit intestina reticulumque<br />

iecoris, et duos renes cum adipibus suis et armo dextro.<br />

26 Tollens autem de canistro azymorum, quod erat coram Domino, panem absque fermento<br />

et collyridam conspersam oleo laganumque posuit super adipes et armum dextrum,<br />

27 tradens simul omnia super manus Aaron et filiorum eius. Qui, postquam levaverunt ea<br />

coram Domino,<br />

28 rursum suscepta de manibus eorum adolevit in altari super holocausto, eo quod illa essent<br />

consecrationis oblatio, in odorem suavitatis: incensum erat Domino.<br />

29 Tulit et pectusculum elevans illud coram Domino de ariete consecrationis in partem suam,<br />

sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

30 Assumensque de unguento et sanguine, qui erat in altari, aspersit super Aaron et<br />

vestimenta eius et super filios illius ac vestes eorum.<br />

31 Cumque sanctificasset eos in vestitu suo, praecepit eis dicens: “Coquite carnes ante fores<br />

tabernaculi et ibi comedite eas; panes quoque consecrationis edite, qui positi sunt in canistro,<br />

sicut mihi praeceptum est: "Aaron et filii eius comedent eos;<br />

32 quidquid autem reliquum fuerit de carne et panibus, ignis absumet".<br />

33 De ostio quoque tabernaculi conventus non exibitis septem diebus usque ad diem, quo<br />

complebitur tempus consecrationis vestrae; septem enim diebus finitur consecratio.<br />

34 Sicut et impraesentiarum factum est, praecepit Dominus, ut fieret in expiationem eorum.<br />

35 Die ac nocte manebitis in ostio tabernaculi conventus observantes observationem Domini,<br />

ne moriamini: sic enim mihi praeceptum est”.<br />

36 Feceruntque Aaron et filii eius cuncta, quae locutus est Dominus per manum Moysi.<br />

9<br />

1 Facto autem octavo die, vocavit Moyses Aaron et filios eius ac maiores natu Israel dixitque<br />

ad Aaron:<br />

2 “Tolle de armento vitulum pro peccato et arietem in holocaustum, utrumque immaculatum,<br />

et affer illos coram Domino.<br />

3 Et ad filios Israel loqueris: "Tollite hircum pro peccato et vitulum atque agnum anniculos et<br />

sine macula in holocaustum,


132 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

4 bovem et arietem pro pacificis, et immolate eos coram Domino, et sacrificium similae oleo<br />

conspersae: hodie enim Dominus apparebit vobis"”.<br />

5 Tulerunt ergo cuncta, quae iusserat Moyses, ad ostium tabernaculi conventus; ubi, cum<br />

omnis coetus accessisset et staret coram Domino,<br />

6 ait Moyses: “Iste est sermo, quem praecepit Dominus: facite, et apparebit vobis gloria<br />

eius”.<br />

7 Dixit et ad Aaron: “Accede ad altare et immola pro peccato tuo; offer holocaustum et expia<br />

te et populum. Et fac hostiam populi et expia eum, sicut praecepit Dominus”.<br />

8 Statimque Aaron accedens ad altare immolavit vitulum pro peccato suo,<br />

9 cuius sanguinem obtulerunt ei filii sui; in quo tinguens digitum tetigit cornua altaris et fudit<br />

residuum ad basim eius.<br />

10 Adipemque et renunculos ac reticulum iecoris, quae sunt de sacrificio pro peccato,<br />

adolevit super altare, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

11 Carnes vero et pellem eius extra castra combussit igni.<br />

12 Immolavit et holocausti victimam; obtuleruntque ei filii sui sanguinem eius, quem fudit<br />

per altaris circuitum.<br />

13 Ipsam etiam hostiam in frusta concisam cum capite ei obtulerunt, quae omnia super altare<br />

cremavit igni;<br />

14 lavit quoque aqua intestina cruraque et adolevit super holocausto in altari.<br />

15 Et applicavit oblationem populi sumensque hircum pro peccato populi mactavit et obtulit<br />

in expiationem sicut priorem;<br />

16 fecit quoque holocaustum secundum ritum<br />

17 et addens sacrificium similae implevit manum ex illa et adolevit super altare praeter<br />

holocaustum matutinum.<br />

18 Immolavit et bovem atque arietem, hostias pacificas populi; obtuleruntque ei filii sui<br />

sanguinem, quem fudit super altare in circuitu.<br />

19 Adipes autem bovis et caudam arietis renunculosque cum adipibus suis et reticulum<br />

iecoris<br />

20 posuerunt super pectora; cumque cremati essent adipes in altari,<br />

21 pectora eorum et armos dextros Aaron elevavit coram Domino, sicut praeceperat Moyses.<br />

22 Et elevans Aaron manus ad populum benedixit eis. Sicque, completis hostiis pro peccato<br />

et holocaustis et pacificis, descendit.<br />

23 Ingressi autem Moyses et Aaron tabernaculum conventus et deinceps egressi benedixerunt<br />

populo. Apparuitque gloria Domini omni populo;<br />

24 et ecce egressus ignis a Domino devoravit holocaustum et adipes, qui erant super altare.<br />

Quod cum vidissent turbae, exultaverunt ruentes in facies suas.<br />

10<br />

1 Arreptisque Nadab et Abiu filii Aaron turibulis, posue runt ignem et incensum desuper<br />

offerentes coram Domino ignem alienum, qui eis praeceptus non erat.<br />

2 Egressusque ignis a Domino devoravit eos, et mortui sunt coram Domino.<br />

3 Dixitque Moyses ad Aaron: “Hoc est, quod locutus est Dominus: "Sanctificabor in his, qui<br />

appropinquant mihi, et in conspectu omnis populi glorificabor"”. Quod audiens tacuit Aaron.<br />

4 Vocatis autem Moyses Misael et Elisaphan filiis Oziel patrui Aaron, ait ad eos: “Ite et<br />

tollite fratres vestros de conspectu sanctuarii et asportate extra castra”.<br />

5 Confestimque pergentes tulerunt eos, sicut iacebant vestitos subuculis suis, foras, ut sibi<br />

fuerat imperatum.<br />

6 Locutus est Moyses ad Aaron et ad Eleazar atque Ithamar filios eius: “Comas vestras nolite<br />

excutere et vestimenta nolite scindere, ne moriamini, et super omnem coetum oriatur<br />

indignatio. Fratres vestri, omnis domus Israel, plangant incendium, quod Dominus suscitavit.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 133<br />

7 Vos autem non egredimini fores tabernaculi conventus, alioquin peribitis; oleum quippe<br />

unctionis Domini est super vos”. Qui fecerunt omnia iuxta praeceptum Moysi.<br />

8 Dixit quoque Dominus ad Aaron:<br />

9 “Vinum et omne, quod inebriare potest, non bibetis tu et filii tui, quando intratis<br />

tabernaculum conventus, ne moriamini - praeceptum est sempiternum in generationes vestras<br />

10 et ut habeatis scientiam discernendi inter sanctum et profanum, inter pollutum et mundum,<br />

11 doceatisque filios Israel omnia legitima mea, quae locutus est Dominus ad eos per manum<br />

Moysi”.<br />

12 Locutusque est Moyses ad Aaron et ad Eleazar atque Ithamar filios eius, qui residui erant:<br />

“Tollite oblationem similae, quae remansit de incensis Domini, et comedite illam absque<br />

fermento iuxta altare, quia sanctum sanctorum est.<br />

13 Comedetis autem in loco sancto, quia data est tibi et filiis tuis de incensis Domini, sicut<br />

praeceptum est mihi.<br />

14 Pectusculum quoque elationis et armum donationis edetis in loco mundissimo, tu et filii<br />

tui ac filiae tuae tecum; tibi enim ac liberis tuis reposita sunt de hostiis pacificis filiorum<br />

Israel.<br />

15 Armum et pectus cum incensis adipum afferent ad elationem coram Domino, et pertineant<br />

ad te et ad filios tuos lege perpetua, sicut praecepit Dominus”.<br />

16 De hirco autem pro peccato cum quaereret Moyses, exustum repperit; iratusque contra<br />

Eleazar et Ithamar filios Aaron, qui remanserant, ait:<br />

17 “Cur non comedistis sacrificium pro peccato in loco sancto? Quod sanctum sanctorum est,<br />

et datum vobis, ut portetis iniquitatem coetus in expiationem eorum in conspectu Domini;<br />

18 praesertim cum de sanguine illius non sit illatum intra sancta, comedere eam debuistis in<br />

sanctuario, sicut praeceptum est mihi”.<br />

19 Respondit Aaron: “Oblata est hodie victima pro peccato et holocaustum eorum coram<br />

Domino; mihi autem accidit, quod vides. Quomodo potui comedere eam et placere<br />

Domino?”.<br />

20 Quod cum audisset Moyses, recepit satisfactionem.<br />

11<br />

1 Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:<br />

2 “Dicite filiis Israel: Haec sunt animalia, quae comedere debetis de cunctis animantibus<br />

terrae.<br />

3 Omne, quod habet plene divisam ungulam et ruminat in pecoribus, comedetis.<br />

4 Haec autem non comedetis ex ruminantibus vel dividentibus ungulam: camelum, quia<br />

ruminat quidem, sed non dividit ungulam, inter immunda reputabis;<br />

5 hyracem, qui ruminat ungulamque non dividit, immundus est;<br />

6 leporem quoque, nam et ipse ruminat, sed ungulam non dividit;<br />

7 et suem, qui, cum ungulam plene dividat, non ruminat.<br />

8 Horum carnibus non vescemini nec cadavera contingetis, quia immunda sunt vobis.<br />

9 Haec sunt, quae gignuntur in aquis et vesci licitum est: omne, quod habet pinnulas et<br />

squamas, tam in mari quam in fluminibus et torrentibus, comedetis.<br />

10 Quidquid autem pinnulas et squamas non habet, reptilium vel quorumlibet aliorum<br />

animalium, quae in aquis moventur, abominabile vobis<br />

11 et execrandum erit; carnes eorum non comedetis et morticina vitabitis.<br />

12 Cuncta, quae non habent pinnulas et squamas in aquis, polluta erunt vobis.<br />

13 Haec sunt, quae de avibus comedere non debetis, et vitanda sunt vobis: aquilam et grypem<br />

et haliaeetum,<br />

14 milvum ac vulturem iuxta genus suum<br />

15 et omne corvini generis,


134 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

16 struthionem et noctuam et larum et accipitrem iuxta genus suum,<br />

17 bubonem et mergulum et ibin,<br />

18 cycnum et nyctocoracem et porphyrionem,<br />

19 erodionem et charadrion iuxta genus suum, upupam quoque et vespertilionem.<br />

20 Omne de volucribus, quod reptat super quattuor pedes, abominabile erit vobis.<br />

21 Quidquid autem ambulat quidem super quattuor pedes, sed habet longiora retro crura, per<br />

quae salit super terram,<br />

22 comedere debetis; ut est bruchus in genere suo et attacus atque ophiomachus ac locusta,<br />

singula iuxta genus suum.<br />

23 Quidquid autem ex volucribus reptantibus quattuor tantum habet pedes, execrabile erit<br />

vobis.<br />

24 Et quicumque morticina eorum tetigerit, polluetur et erit immundus usque ad vesperum.<br />

25 Et si necesse fuerit, ut portet quippiam horum mortuum, lavabit vestimenta sua et<br />

immundus erit usque ad solis occasum.<br />

26 Omne animal, quod habet quidem ungulam, sed non dividit eam nec ruminat, immundum<br />

erit vobis; et, qui tetigerit illud, contaminabitur.<br />

27 Quod ambulat super plantas pedum ex cunctis animantibus, quae incedunt quadrupedia,<br />

immundum erit; qui tetigerit morticina eorum, polluetur usque ad vesperum.<br />

28 Et, qui portaverit huiuscemodi cadavera, lavabit vestimenta sua et immundus erit usque ad<br />

vesperum; quia omnia haec immunda sunt vobis.<br />

29 Haec quoque inter polluta reputabuntur de his, quae reptant in terra: mustela et mus et<br />

lacerta iuxta genus suum,<br />

30 mygale et testudo et stellio et talpa et chamaeleon:<br />

31 omnia haec immunda sunt.<br />

Qui tetigerit morticina eorum, immundus erit usque ad vesperum;<br />

32 et super quod ceciderit quidquam de morticinis eorum, polluetur tam vas ligneum et<br />

vestimentum quam pelles et cilicia, et in quocumque fit opus; tinguentur aqua et polluta erunt<br />

usque ad vesperum et postea munda.<br />

33 Vas autem fictile, in quo horum quidquam intro ceciderit, polluetur et frangendum est.<br />

34 Omnis cibus, quem comedetis, si fusa fuerit exinde super eum aqua, immundus erit; et<br />

omne liquens, quod bibitur de tali vase, immundum erit.<br />

35 Et quidquid de morticinis istiusmodi ceciderit super illud, immundum erit; sive clibani<br />

sive chytropodes destruentur: immundi sunt et immundi erunt vobis.<br />

36 Fontes tamen et cisternae et omnis aquarum congregatio munda erit. Qui vero morticinum<br />

eorum tetigerit, polluetur.<br />

37 Si ceciderint super sementem, non polluent eam;<br />

38 sin autem quispiam aqua sementem perfuderit, et postea morticinis tacta fuerit, immunda<br />

erit vobis.<br />

39 Si mortuum fuerit animal, quod licet vobis comedere, qui cadaver eius tetigerit, immundus<br />

erit usque ad vesperum;<br />

40 et, qui comederit ex eo quippiam sive portaverit cadaver eius, lavabit vestimenta sua et<br />

immundus erit usque ad vesperum.<br />

41 Omne, quod reptat super terram, abominabile erit nec assumetur in cibum.<br />

42 Quidquid super pectus et quidquid quadrupes graditur, vel multos habet pedes sive per<br />

humum trahitur, non comedetis, quia abominabile est.<br />

43 Nolite contaminare animas vestras nec tangatis quidquam eorum, ne immundi sitis.<br />

44 Ego enim sum Dominus Deus vester; sanctificamini et sancti estote, quoniam et ego<br />

sanctus sum. Ne polluatis animas vestras in omni reptili, quod movetur super terram.<br />

45 Ego enim sum Dominus, qui eduxi vos de terra Aegypti, ut essem vobis in Deum: sancti<br />

eritis, quia et ego sanctus sum.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 135<br />

46 Ista est lex animantium et volucrum et omnis animae viventis, quae movetur in aqua et<br />

reptat in terra,<br />

47 ut differentias noveritis mundi et immundi, et sciatis quid comedere et quid respuere<br />

debeatis”.<br />

12<br />

1 Locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Loquere fi liis Israel et dices ad eos: Mulier, si, suscepto semine, pepererit masculum,<br />

immunda erit septem diebus iuxta dies separationis menstruae,<br />

3 et die octavo circumcidetur infantulus;<br />

4 ipsa vero triginta tribus diebus manebit in sanguine purificationis suae; omne sanctum non<br />

tanget nec ingredietur sanctuarium, donec impleantur dies purificationis eius.<br />

5 Sin autem feminam pepererit, immunda erit duabus hebdomadibus iuxta ritum fluxus<br />

menstrui, et sexaginta ac sex diebus manebit in sanguine purificationis suae.<br />

6 Cumque expleti fuerint dies purificationis suae pro filio sive pro filia, deferet agnum<br />

anniculum in holocaustum et pullum columbae sive turturem pro peccato ad ostium<br />

tabernaculi conventus et tradet sacerdoti.<br />

7 Qui offeret illa coram Domino et expiabit eam; et sic mundabitur a profluvio sanguinis sui:<br />

ista est lex parientis masculum aut feminam.<br />

8 Quod si non invenerit manus eius, nec potuerit offerre agnum, sumet duos turtures vel duos<br />

pullos columbae, unum in holocaustum et alterum pro peccato; expiabitque eam sacerdos, et<br />

sic mundabitur”.<br />

13<br />

1 Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:<br />

2 “Homo, in cuius carne et cute ortus fuerit tumor sive pustula aut quasi lucens quippiam, id<br />

est plaga leprae, adducetur ad Aaron sacerdotem vel ad unum quemlibet filiorum eius<br />

sacerdotum.<br />

3 Qui cum viderit plagam in cute et pilos in album mutatos colorem ipsamque speciem plagae<br />

humiliorem cute et carne reliqua: plaga leprae est; quod cum viderit sacerdos, eum<br />

immundum esse decernet.<br />

4 Sin autem lucens candor fuerit in cute nec humilior carne reliqua, et pili coloris pristini,<br />

recludet eum sacerdos septem diebus.<br />

5 Et considerabit eum die septimo: et, siquidem plaga ultra non creverit nec transierit in cute<br />

priores terminos, rursum recludet eum septem diebus aliis.<br />

6 Et die septimo contemplabitur eum iterum: si obscurior fuerit plaga et non creverit in cute,<br />

eum mundum esse decernet, quia scabies est. Lavabitque homo vestimenta sua et mundus<br />

erit.<br />

7 Quod si, postquam a sacerdote visus est et redditus munditiae, iterum scabies creverit,<br />

adducetur ad eum;<br />

8 et, si viderit ita esse, immunditiae condemnabitur: est lepra.<br />

9 Plaga leprae si fuerit in homine, adducetur ad sacerdotem,<br />

10 et videbit eum. Cumque tumor albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum in<br />

album, caro quoque viva creverit in tumore,<br />

11 lepra vetustissima iudicabitur atque inolita cuti. Contaminabit itaque eum sacerdos et non<br />

recludet, quia perspicue immunditia est.<br />

12 Sin autem effloruerit discurrens lepra in cute et operuerit omnem cutem a capite usque ad<br />

pedes, quidquid sub aspectu oculorum cadit,


136 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

13 considerabit eum sacerdos et teneri lepra mundissima iudicabit, eo quod omnis in<br />

candorem versa sit, et idcirco homo mundus erit.<br />

14 Quando vero caro vivens in eo apparuerit, immundus erit.<br />

15 Quod cum sacerdos viderit, inter immundos reputabit; caro enim viva immunda est: lepra<br />

est.<br />

16 Quod si rursum versa fuerit in alborem, veniet ad sacerdotem,<br />

17 qui cum hoc consideraverit, eum mundum esse decernet.<br />

18 Caro et cutis, in qua ulcus natum est et sanatum,<br />

19 et in loco ulceris tumor apparuerit albus sive macula subrufa, ostendet se homo sacerdoti.<br />

20 Qui cum viderit locum maculae humiliorem carne reliqua et pilos versos in candorem,<br />

contaminabit eum: plaga enim leprae orta est in ulcere.<br />

21 Quod si pilus coloris est pristini et cicatrix subobscura et vicina carne non est humilior,<br />

recludet eum septem diebus.<br />

22 Et, siquidem creverit, adiudicabit eum leprae;<br />

23 sin autem steterit in loco suo macula nec creverit, ulceris est cicatrix, et sacerdos eum<br />

mundum esse decernet.<br />

24 Vel si alicuius cutem ignis exusserit, et locus exustionis subrufam sive albam habuerit<br />

maculam,<br />

25 considerabit eam sacerdos; et ecce pilus versus est in alborem, et locus eius reliqua cute<br />

humilior, contaminabit eum, quia plaga leprae in cicatrice orta est.<br />

26 Quod si pilorum color non fuerit immutatus, nec humilior macula carne reliqua, et ipsa<br />

leprae species fuerit subobscura, recludet eum septem diebus.<br />

27 Et die septimo contemplabitur eum; si creverit in cute macula, contaminabit eum: plaga<br />

est leprae;<br />

28 sin autem in loco suo macula steterit non satis clara, tumor combustionis est, et idcirco<br />

mundabit eum, quia cicatrix est combusturae.<br />

29 Vir sive mulier, in cuius capite vel barba germinarit plaga, videbit eam sacerdos.<br />

30 Et, siquidem humilior fuerit locus carne reliqua, et capillus flavus solitoque subtilior,<br />

contaminabit eos, quia scabies est, lepra capitis vel barbae.<br />

31 Sin autem viderit plagam scabiei aequalem vicinae carni nec capillum nigrum in ea,<br />

recludet eos septem diebus.<br />

32 Et die septimo intuebitur plagam: si non creverit scabies, nec capillus flavus fuerit in ea, et<br />

locus plagae carni reliquae aequalis,<br />

33 radetur homo absque loco maculae, et includet eum sacerdos septem diebus aliis.<br />

34 Si die septimo visa fuerit stetisse plaga in loco suo nec humilior carne reliqua, mundabit<br />

eum sacerdos; lotisque vestibus mundus erit.<br />

35 Sin autem post emundationem rursus creverit scabies in cute,<br />

36 non quaeret amplius utrum capillus in flavum colorem sit commutatus, quia aperte<br />

immundus est.<br />

37 Porro si steterit macula, et capilli nigri fuerint, noverit hominem esse sanatum et<br />

confidenter eum pronuntiet mundum.<br />

38 Vir et mulier, in cuius cute maculae, maculae albae apparuerint,<br />

39 intuebitur eos sacerdos. Si deprehenderit subobscurum alborem lucere in cute, sciat<br />

impetiginem ortam esse in cute; mundus est.<br />

40 Vir, de cuius capite capilli fluunt, calvus ac mundus est;<br />

41 et, si a fronte ceciderint pili, recalvaster et mundus est.<br />

42 Sin autem in calvitio sive in recalvatione plaga alba vel subrufa fuerit exorta, lepra est<br />

capitis.<br />

43 Sacerdos eum videbit, et ecce tumor plagae subrufus secundum aspectum leprae cutis<br />

carnis.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 137<br />

44 Vir maculatus est lepra, et sacerdos omnino decernet eum esse immundum; plaga est in<br />

capite eius.<br />

45 Leprosus hac plaga percussus habebit vestimenta dissuta, comam capitis excussam,<br />

barbam contectam; clamabit: "Immundus! Immundus!".<br />

46 Omni tempore, quo leprosus est immundus, immundus est et solus habitabit extra castra.<br />

47 Si in veste lanea sive linea lepra fuerit,<br />

48 in stamine sive subtemine lineo vel laneo aut in pelle vel quolibet ex pelle confecto,<br />

49 si macula pallida aut rufa fuerit, lepra reputabitur ostendeturque sacerdoti.<br />

50 Qui considerabit macula infectum et recludet septem diebus;<br />

51 et die septimo rursus aspiciens, si crevisse deprehenderit, lepra maligna est; pollutum<br />

iudicabit vestimentum et omne, in quo fuerit inventa,<br />

52 et idcirco comburetur flammis.<br />

53 Quod si eam viderit non crevisse,<br />

54 praecipiet, et lavabunt id, in quo plaga est; recludetque illud septem diebus aliis.<br />

55 Et cum viderit post lavationem faciem quidem pristinam non mutatam, nec tamen crevisse<br />

plagam, immunda est res, et igne combures eam, eo quod infusa sit plaga in superficie rei vel<br />

in parte aversa.<br />

56 Sin autem obscurior fuerit locus plagae, postquam res est lota, sacerdos abrumpet eum et a<br />

solido dividet.<br />

57 Quod si macula ultra apparuerit in his rebus, quae prius immaculata erant, lepra volatilis et<br />

vaga, igne combures illas.<br />

58 Quas vero laveris et a quibus cessaverit plaga, illas lavabis secundo, et mundae erunt.<br />

59 Ista est lex leprae vestimenti lanei et linei, staminis atque subteminis, omnisque<br />

supellectilis pelliceae, quomodo mundari debeat vel contaminari”.<br />

14<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Hic est ri tus leprosi, quando mundandus est: adducetur ad sacerdotem,<br />

3 qui egressus e castris, cum invenerit lepram esse sanatam,<br />

4 praecipiet, ut sumant pro eo, qui purificatur, duas aves vivas, mundas et lignum cedrinum<br />

vermiculumque et hyssopum.<br />

5 Et unam ex avibus immolari iubebit in vase fictili super aquas viventes.<br />

6 Aliam autem vivam cum ligno cedrino et cocco et hyssopo tinguet in sanguine avis super<br />

aquas viventes immolatae,<br />

7 quo asperget illum, qui a lepra mundandus est, septies, ut iure purgetur; et dimittet avem<br />

vivam, ut in agrum avolet.<br />

8 Cumque laverit homo vestimenta sua, radet omnes pilos corporis, et lavabitur aqua;<br />

purificatusque ingredietur castra, ita dumtaxat ut maneat extra tabernaculum suum septem<br />

diebus.<br />

9 Et die septimo radet capillos capitis barbamque et supercilia ac totius corporis pilos et<br />

lavabit vestimenta carnemque suam aqua, et mundus erit.<br />

10 Die octavo assumet duos agnos immaculatos et ovem anniculam absque macula et tres<br />

decimas ephi similae in sacrificium, quae conspersa sit oleo, et log olei.<br />

11 Cumque sacerdos purificans hominem statuerit eum et haec omnia coram Domino in ostio<br />

tabernaculi conventus,<br />

12 tollet agnum unum et offeret eum in sacrificium pro delicto, oleique log et, elevatis ante<br />

Dominum omnibus,<br />

13 immolabit agnum, ubi immolari solet hostia pro peccato et holocaustum, id est in loco<br />

sancto. Sicut enim pro peccato ita et pro delicto ad sacerdotem pertinet sacrificium: sanctum<br />

sanctorum est.


138 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

14 Assumensque sacerdos de sanguine hostiae pro delicto ponet super extremum auriculae<br />

dextrae eius, qui mundatur, et super pollices manus dextrae et pedis;<br />

15 et de olei log mittet in manum suam sinistram<br />

16 tinguetque digitum dextrum in eo et asperget septies coram Domino.<br />

17 Quod autem reliquum est olei in laeva manu, fundet super extremum auriculae dextrae<br />

eius, qui mundatur, et super pollices manus ac pedis dextri et super sanguinem sacrificii pro<br />

delicto<br />

18 et super caput eius, qui mundatur; expiabitque eum coram Domino<br />

19 et faciet sacrificium pro peccato. Tunc immolabit holocaustum<br />

20 et ponet illud in altari cum sacrificio similae, et homo rite mundabitur.<br />

21 Quod si pauper est, et non potest manus eius invenire, quae dicta sunt, assumet agnum pro<br />

delicto ad elationem, ut expiet eum sacerdos, decimamque partem similae conspersae oleo in<br />

sacrificium et olei log<br />

22 duosque turtures sive duos pullos columbae, quos manus eius invenire poterit, unum pro<br />

peccato et alterum in holocaustum.<br />

23 Offeretque ea die octavo purificationis suae sacerdoti ad ostium tabernaculi conventus<br />

coram Domino.<br />

24 Qui suscipiens agnum pro delicto et log olei levabit simul coram Domino;<br />

25 immolatoque agno pro delicto, de sanguine eius ponet super extremum auriculae dextrae<br />

illius, qui mundatur, et super pollices manus eius ac pedis dextri;<br />

26 olei vero partem mittet in manum suam sinistram.<br />

27 In quo tinguens digitum dextrae manus asperget septies coram Domino;<br />

28 tangetque extremum auriculae dextrae illius, qui mundatur, et pollices manus ac pedis<br />

dextri super locum sanguinis, qui effusus est pro delicto.<br />

29 Reliquam autem partem olei, quae est in sinistra manu, mittet super caput hominis, qui<br />

purificatur, in expiationem eius coram Domino;<br />

30 et turtures sive pullos columbae, quos manus illius invenerit, offeret,<br />

31 unum pro delicto et alterum in holocaustum cum sacrificio similae, et sic expiabit eum<br />

sacerdos coram Domino.<br />

32 Hoc est sacrificium leprosi, qui habere non potest omnia in emundationem sui”.<br />

33 Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:<br />

34 “Cum ingressi fueritis terram Chanaan, quam ego dabo vobis in possessionem, si fuerit<br />

plaga leprae in aedibus terrae possessionis vestrae,<br />

35 ibit, cuius est domus, nuntians sacerdoti et dicet: "Quasi plaga videtur mihi esse in domo<br />

mea".<br />

36 At ille praecipiet, ut efferant universa de domo, priusquam ingrediatur eam, et videat<br />

plagam, ne immunda fiant omnia, quae in domo sunt. Intrabitque postea, ut consideret<br />

domum;<br />

37 et, cum viderit in parietibus illius quasi valliculas pallore sive rubore deformes et<br />

humiliores superficie reliqua,<br />

38 egredietur ostium domus et statim claudet eam septem diebus.<br />

39 Reversusque die septimo considerabit eam; si invenerit crevisse plagam,<br />

40 iubebit erui lapides, in quibus plaga est, et proici eos extra civitatem in loco immundo;<br />

41 domum autem ipsam radi intrinsecus per circuitum et spargi pulverem rasurae extra urbem<br />

in locum immundum<br />

42 lapidesque alios reponi pro his, qui ablati fuerint, et luto alio liniri domum.<br />

43 Sin autem plaga rursum effloruerit in domo, postquam eruti sunt lapides et pulvis erasus et<br />

alia terra lita,<br />

44 et ingressus sacerdos viderit crevisse plagam in domo: lepra est maligna et domus<br />

immunda.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 139<br />

45 Quam statim destruent et lapides eius ac ligna atque universum pulverem domus proicient<br />

extra oppidum in loco immundo.<br />

46 Qui intraverit domum, quando clausa est, immundus erit usque ad vesperum;<br />

47 et, qui dormierit in ea vel comederit quippiam, lavabit vestimenta sua.<br />

48 Quod si introiens sacerdos viderit plagam non crevisse in domo, postquam denuo lita est,<br />

mundam eam esse decernet, reddita sanitate.<br />

49 Et in purificationem eius sumet duas aves lignumque cedrinum et vermiculum atque<br />

hyssopum<br />

50 et, immolata una avi in vase fictili super aquas vivas,<br />

51 tollet lignum cedrinum et hyssopum et coccum et avem vivam et intinguet omnia in<br />

sanguine avis immolatae atque in aquis viventibus et asperget domum septies;<br />

52 purificabitque eam tam in sanguine avis quam in aquis viventibus et in avi viva lignoque<br />

cedrino et hyssopo atque vermiculo;<br />

53 cumque dimiserit avem avolare extra urbem in agrum libere, expiabit domum, et erit<br />

munda.<br />

54 Ista est lex omnis leprae et scabiei,<br />

55 leprae vestium et domorum,<br />

56 tumoris et pustulae et lucentis maculae,<br />

57 ut possit sciri quo tempore immundum quid vel mundum sit”.<br />

15<br />

1 Locutus est Dominus ad Moysen et Aaron dicens:<br />

2 “Loquimini filiis Israel et dicite eis: Vir, si patitur fluxum seminis, immundus erit.<br />

3 Et tunc iudicabitur huic vitio subiacere: sive emiserit caro eius fluxum suum vel occluserit<br />

se a fluxu.<br />

4 Omne stratum, in quo iacuerit, immundum erit, et ubicumque sederit.<br />

5 Si quis hominum tetigerit lectum eius, lavabit vestimenta sua, et ipse lotus aqua immundus<br />

erit usque ad vesperum.<br />

6 Si sederit, ubi ille sederat, et ipse lavabit vestimenta sua et lotus aqua immundus erit usque<br />

ad vesperum.<br />

7 Qui tetigerit carnem eius, lavabit vestimenta sua et ipse lotus aqua immundus erit usque ad<br />

vesperum.<br />

8 Si salivam huiuscemodi homo iecerit super eum, qui mundus est, hic lavabit vestem suam<br />

et lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.<br />

9 Sagma, super quo sederit, immundum erit;<br />

10 et quicumque tetigerit omne, quod sub eo fuerit, qui fluxum seminis patitur, pollutus erit<br />

usque ad vesperum. Qui portaverit horum aliquid, lavabit vestem suam et ipse lotus aqua<br />

immundus erit usque ad vesperum.<br />

11 Omnis, quem tetigerit, qui fluxum patitur, non lotis ante manibus, lavabit vestimenta sua<br />

et lotus aqua immundus erit usque ad vesperum.<br />

12 Vas fictile, quod tetigerit, confringetur; vas autem ligneum lavabitur aqua.<br />

13 Si sanatus fuerit, qui huiuscemodi sustinet passionem, numerabit septem dies ad<br />

emundationem sui et, lotis vestibus ac toto corpore in aquis viventibus, erit mundus.<br />

14 Die autem octavo sumet duos turtures aut duos pullos columbae et veniet in conspectu<br />

Domini ad ostium tabernaculi conventus dabitque eos sacerdoti.<br />

15 Qui faciet unum in sacrificium pro peccato et alterum in holocaustum; expiabitque eum<br />

coram Domino et emundabitur a fluxu seminis sui.<br />

16 Vir, de quo egreditur semen, lavabit aqua omne corpus suum et immundus erit usque ad<br />

vesperum.


140 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

17 Vestem et pellem, super quam fuerit semen effusum, lavabitur aqua et immunda erit usque<br />

ad vesperum.<br />

18 Si cum muliere coierit vir, lavabunt se aqua et immundi erunt usque ad vesperum.<br />

19 Mulier, quae redeunte mense patitur fluxum sanguinis, septem diebus separabitur. Omnis,<br />

qui tetigerit eam, immundus erit usque ad vesperum;<br />

20 et in quo iacuerit vel sederit diebus separationis suae, polluetur.<br />

21 Qui tetigerit lectum eius, lavabit vestimenta sua et ipse lotus aqua immundus erit usque ad<br />

vesperum.<br />

22 Omne vas, super quo illa sederit, quisquis attigerit, lavabit vestimenta sua et ipse lotus<br />

aqua pollutus erit usque ad vesperum.<br />

23 Et quicumque tetigerit omne, quod fuerit super lectum vel supellectilem, in qua illa<br />

sederit, immundus erit usque ad vesperum.<br />

24 Si coierit cum ea vir tempore sanguinis menstrualis, immundus erit septem diebus, et<br />

omne stratum, in quo dormierit, polluetur.<br />

25 Mulier, quae patitur multis diebus fluxum sanguinis non in tempore menstruali vel quae<br />

post menstruum sanguinem fluere non cessat, quamdiu huic subiacet passioni, immunda erit<br />

quasi sit in tempore menstruo.<br />

26 Omne stratum, in quo dormierit, et vas, in quo sederit, pollutum erit.<br />

27 Quicumque tetigerit ea, polluetur; lavabit vestimenta sua et ipse lotus aqua immundus erit<br />

usque ad vesperum.<br />

28 Si steterit sanguis et fluere cessarit, numerabit septem dies et deinde munda erit.<br />

29 Et octavo die assumet pro se duos turtures vel duos pullos columbae afferetque sacerdoti<br />

ad ostium tabernaculi conventus.<br />

30 Qui unum faciet in sacrificium pro peccato et alterum in holocaustum; expiabitque eam<br />

coram Domino a fluxu immunditiae eius.<br />

31 Docebitis ergo filios Israel, ut caveant immunditiam, ne moriantur in sordibus suis, cum<br />

polluerint habitaculum meum, quod est inter eos.<br />

32 Ista est lex eius, qui patitur fluxum seminis et de quo egreditur semen et polluitur,<br />

33 et quae menstruis temporibus separatur vel quae iugi fluit sanguine, et hominis, qui<br />

dormierit cum immunda”.<br />

16<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen post mortem duum filiorum Aaron, quando<br />

appropinquantes in conspectum Domini interfecti sunt,<br />

2 et praecepit ei dicens: “Loquere ad Aaron fratrem tuum, ne omni tempore ingrediatur<br />

sanctuarium, quod est intra velum coram propitiatorio, quo tegitur arca, ut non moriatur, quia<br />

in nube apparebo super propitiatorium;<br />

3 sed hoc modo ingrediatur: vitulum offeret pro peccato et arietem in holocaustum;<br />

4 subucula linea sancta vestietur, feminalibus lineis verecunda celabit, accingetur zona linea,<br />

cidarim lineam imponet capiti. Haec enim vestimenta sunt sancta, quibus cunctis, cum lotus<br />

fuerit, induetur.<br />

5 Suscipietque a coetu filiorum Israel duos hircos in sacrificium pro peccato et unum arietem<br />

in holocaustum.<br />

6 Cumque obtulerit vitulum in sacrificium suum pro peccato et expiaverit se et domum suam,<br />

7 duos hircos stare faciet coram Domino in ostio tabernaculi conventus,<br />

8 mittens super utrumque sortem, unam Domino et alteram Azazel.<br />

9 Cuius sors exierit Domino, offeret illum pro peccato;<br />

10 cuius autem in Azazel, statuet eum vivum coram Domino in expiationem, ut emittat illum<br />

ad Azazel in solitudinem.<br />

11 Afferet ergo Aaron vitulum pro peccato et expians se et domum suam immolabit eum;


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 141<br />

12 assumptoque turibulo, quod de prunis altaris coram Domino impleverit, et hauriens manu<br />

compositum thymiama in incensum ultra velum intrabit in sancta,<br />

13 ut, positis super ignem aromatibus coram Domino, nebula eorum et vapor operiat<br />

propitiatorium, quod est super testimonium, et non moriatur.<br />

14 Tollet quoque de sanguine vituli et asperget digito septies contra frontem propitiatorii.<br />

15 Cumque mactaverit hircum pro peccato populi, inferet sanguinem eius intra velum, sicut<br />

praeceptum est de sanguine vituli, ut aspergat e regione propitiatorii<br />

16 et expiet sanctuarium ab immunditiis filiorum Israel et a praevaricationibus eorum<br />

cunctisque peccatis. Iuxta hunc ritum faciet tabernaculo conventus, quod fixum est inter eos<br />

in medio sordium habitationis eorum.<br />

17 Nullus hominum sit in tabernaculo conventus, quando pontifex ingreditur sanctuarium, ut<br />

expiet se et domum suam et universam congregationem Israel, donec egrediatur.<br />

18 Cum autem exierit ad altare, quod coram Domino est, expiabit illud et sumptum<br />

sanguinem vituli atque hirci fundet super cornua eius per gyrum;<br />

19 aspergensque de sanguine digito septies mundabit sanctificabitque illud ab immunditiis<br />

filiorum Israel.<br />

20 Et postquam compleverit expiationem sanctuarii et tabernaculi conventus et altaris, tunc<br />

afferat hircum viventem;<br />

21 et, posita utraque manu super caput eius, confiteatur Aaron super eum omnes iniquitates<br />

filiorum Israel et universa delicta atque peccata eorum; quae ponens super caput eius emittet<br />

illum per hominem paratum in desertum.<br />

22 Cumque portaverit hircus super se omnes iniquitates eorum in terram solitariam et<br />

dimissus fuerit in desertum,<br />

23 ingredietur Aaron in tabernaculum conventus; et, depositis vestibus lineis, quibus prius<br />

indutus erat, cum intraret sanctuarium, relictisque ibi,<br />

24 lavabit carnem suam aqua in loco sancto indueturque vestimentis suis. Et postquam<br />

egressus obtulerit holocaustum suum ac plebis, expiabit se et populum;<br />

25 et adipem sacrificii pro peccato adolebit super altare.<br />

26 Ille vero, qui dimiserit caprum emissarium ad Azazel, lavabit vestimenta sua et corpus<br />

aqua et postea ingredietur in castra.<br />

27 Vitulum autem et hircum, qui pro peccato fuerant immolati, et quorum sanguis illatus est,<br />

ut in sanctuario expiatio compleretur, asportabunt foras castra et comburent igni tam pelles<br />

quam carnes eorum et fimum;<br />

28 et quicumque combusserit ea, lavabit vestimenta sua et carnem aqua et postea ingredietur<br />

in castra.<br />

29 Eritque hoc vobis legitimum sempiternum: mense septimo, decima die mensis affligetis<br />

animas vestras nullumque facietis opus sive indigena sive advena, qui peregrinatur inter vos.<br />

30 In hac die expiatio erit vestri atque mundatio; ab omnibus peccatis vestris coram Domino<br />

mundabimini.<br />

31 Sabbatum requietionis est vobis, et affligetis animas vestras religione perpetua.<br />

32 Expiabit autem sacerdos, qui unctus fuerit, et cuius initiatae manus, ut sacerdotio fungatur<br />

pro patre suo; indueturque vestimentis lineis, vestibus sanctis,<br />

33 et expiabit sanctuarium sanctissimum et tabernaculum conventus atque altare, sacerdotes<br />

quoque et universum populum congregationis.<br />

34 Eritque hoc vobis legitimum sempiternum, ut expietis filios Israel a cunctis peccatis eorum<br />

semel in anno”.<br />

Fecit igitur, sicut praeceperat Dominus Moysi.<br />

17<br />

1 Et locutus est Dominus ad Moysen dicens:


142 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

2 “Loquere Aaron et filiis eius et cunctis filiis Israel et dices ad eos: Iste est sermo, quem<br />

mandavit Dominus dicens:<br />

3 Homo quilibet de domo Israel, si occiderit bovem aut ovem sive capram in castris vel extra<br />

castra<br />

4 et non attulerit ad ostium tabernaculi conventus in oblationem Domino coram habitaculo<br />

Domini, sanguinis reus erit; sanguinem fudit et peribit de medio populi sui.<br />

5 Ideo offerre debent sacerdoti filii Israel hostias suas, quas occidunt in agro, ut afferant<br />

Domino ante ostium tabernaculi conventus et immolent eas hostias pacificas Domino.<br />

6 Fundetque sacerdos sanguinem super altare Domini ad ostium tabernaculi conventus et<br />

adolebit adipem in odorem suavitatis Domino;<br />

7 et nequaquam ultra immolabunt hostias suas daemonibus, cum quibus fornicati sunt:<br />

legitimum sempiternum erit hoc illis et posteris eorum”.<br />

8 Et ad ipsos dices: “Homo de domo Israel et de advenis, qui peregrinantur apud vos, qui<br />

obtulerit holocaustum sive sacrificium<br />

9 et ad ostium tabernaculi conventus non adduxerit victimam, ut offeratur Domino, interibit<br />

de populo suo.<br />

10 Homo quilibet de domo Israel et de advenis, qui peregrinantur inter eos, si comederit<br />

sanguinem, confirmabo faciem meam contra talem animam et disperdam eam de populo suo.<br />

11 Quia anima carnis in sanguine est, et ego dedi illum vobis, ut super altare in eo expietis<br />

pro animabus vestris, quia sanguis ipse per animam expiat.<br />

12 Idcirco dixi filiis Israel: Omnis anima ex vobis non comedet sanguinem, nec ex advenis,<br />

qui peregrinantur inter vos.<br />

13 Homo quicumque de filiis Israel et de advenis, qui peregrinantur apud vos, si venatione<br />

ceperit feram vel avem, quibus vesci licitum est, fundat sanguinem eius et operiat illum terra.<br />

14 Anima enim omnis carnis, sanguis est anima eius, unde dixi filiis Israel: Sanguinem<br />

universae carnis non comedetis, quia anima omnis carnis sanguis eius est; et, quicumque<br />

comederit illum, interibit.<br />

15 Anima, quae comederit morticinum vel captum a bestia, tam de indigenis quam de<br />

advenis, lavabit vestes suas et semetipsum aqua, et contaminatus erit usque ad vesperum; et<br />

hoc ordine mundus fiet.<br />

16 Quod si non laverit vestimenta sua nec corpus, portabit iniquitatem suam”.<br />

18<br />

1 Locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Loquere fi liis Israel et dices ad eos: Ego Dominus Deus vester.<br />

3 Iuxta consuetudinem terrae Aegypti, in qua habitastis, non facietis; et iuxta morem regionis<br />

Chanaan, ad quam ego introducturus sum vos, non agetis nec in legitimis eorum ambulabitis.<br />

4 Facietis iudicia mea et praecepta mea servabitis et ambulabitis in eis. Ego Dominus Deus<br />

vester.<br />

5 Custodite leges meas atque iudicia; quae faciens homo vivet in eis. Ego Dominus.<br />

6 Omnis homo ad consanguineum suum non accedet, ut revelet turpitudinem eius. Ego<br />

Dominus.<br />

7 Turpitudinem patris et turpitudinem matris tuae non discooperies: mater tua est, non<br />

revelabis turpitudinem eius.<br />

8 Turpitudinem uxoris patris tui non discooperies, turpitudo enim patris tui est.<br />

9 Turpitudinem sororis tuae ex patre sive ex matre, quae domi vel foris genita est, non<br />

revelabis.<br />

10 Turpitudinem filiae filii tui vel neptis ex filia non revelabis, quia turpitudo tua est.<br />

11 Turpitudinem filiae uxoris patris tui, quam peperit patri tuo et est soror tua, non revelabis.<br />

12 Turpitudinem sororis patris tui non discooperies, quia caro est patris tui.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 143<br />

13 Turpitudinem sororis matris tuae non revelabis, eo quod caro sit matris tuae.<br />

14 Turpitudinem patrui tui non revelabis nec accedes ad uxorem eius, quae tibi affinitate<br />

coniungitur.<br />

15 Turpitudinem nurus tuae non revelabis, quia uxor filii tui est, nec discooperies<br />

ignominiam eius.<br />

16 Turpitudinem uxoris fratris tui non revelabis, quia turpitudo fratris tui est.<br />

17 Turpitudinem mulieris et filiae eius non revelabis. Filiam filii eius et filiam filiae illius non<br />

sumes, ut reveles ignominiam eius, quia caro illius sunt: nefas est.<br />

18 Sororem uxoris tuae aemulam illius non accipies nec revelabis turpitudinem eius, adhuc<br />

illa vivente.<br />

19 Ad mulierem, quae patitur menstrua, non accedes nec revelabis foeditatem eius.<br />

20 Cum uxore proximi tui non coibis nec seminis commixtione maculaberis.<br />

21 De semine tuo non dabis, ut consecretur idolo Moloch, nec pollues nomen Dei tui. Ego<br />

Dominus.<br />

22 Cum masculo non commisceberis coitu femineo: abominatio est.<br />

23 Cum omni pecore non coibis nec maculaberis cum eo. Mulier non succumbet iumento nec<br />

miscebitur ei, quia scelus est.<br />

24 Ne polluamini in omnibus his, quibus contaminatae sunt universae gentes, quas ego<br />

eiciam ante conspectum vestrum<br />

25 et quibus polluta est terra, cuius ego scelera visitavi, et evomuit habitatores suos.<br />

26 Vos autem custodite legitima mea atque iudicia et non faciatis ex omnibus<br />

abominationibus istis tam indigena quam colonus, qui peregrinatur apud vos.<br />

27 Omnes enim execrationes istas fecerunt accolae terrae, qui fuerunt ante vos, et polluerunt<br />

eam.<br />

28 Cavete ergo, ne et vos similiter evomat, cum pollueritis eam, sicut evomuit gentem, quae<br />

fuit ante vos.<br />

29 Omnis enim anima, quae fecerit de abominationibus his quippiam, peribit de medio populi<br />

sui.<br />

30 Custodite mandata mea. Nolite facere legitima abominabilia, quae fecerunt hi, qui fuerunt<br />

ante vos, et ne polluamini in eis. Ego Dominus Deus vester”.<br />

19<br />

1 Locutus est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Loquere ad omnem coetum filiorum Israel et dices ad eos: Sancti estote, quia sanctus sum<br />

ego, Dominus Deus vester.<br />

3 Unusquisque matrem et patrem suum timeat. Sabbata mea custodite. Ego Dominus Deus<br />

vester.<br />

4 Nolite converti ad idola nec deos conflatiles faciatis vobis. Ego Dominus Deus vester.<br />

5 Si immolaveritis hostiam pacificorum Domino, immolabitis eam ita ut sit vobis placabilis.<br />

6 Eo die, quo fuerit immolata, comedetur et die altero; quidquid autem residuum fuerit in<br />

diem tertium, igne comburetur.<br />

7 Si quid post biduum comestum fuerit, profanum erit neque acceptabile.<br />

8 Qui manducaverit illud, portabit iniquitatem suam, quia sanctum Domini polluit, et peribit<br />

anima illa de populo suo.<br />

9 Cum messueris segetes terrae tuae, non tondebis usque ad marginem agri tui nec<br />

remanentes spicas colliges.<br />

10 Neque in vinea tua racemos et grana decidentia congregabis, sed pauperibus et peregrinis<br />

carpenda dimittes. Ego Dominus Deus vester.<br />

11 Non facietis furtum. Non mentiemini, nec decipiet unusquisque proximum suum.<br />

12 Non periurabis in nomine meo nec pollues nomen Dei tui. Ego Dominus.


144 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

13 Non facies calumniam proximo tuo nec spoliabis eum. Non morabitur merces mercennarii<br />

apud te usque mane.<br />

14 Non maledices surdo nec coram caeco pones offendiculum; sed timebis Deum tuum. Ego<br />

Dominus.<br />

15 Non facietis, quod iniquum est in iudicio. Non consideres personam pauperis nec honores<br />

vultum potentis. Iuste iudica proximo tuo.<br />

16 Non eris criminator et susurro in populo tuo. Non stabis contra sanguinem proximi tui.<br />

Ego Dominus.<br />

17 Ne oderis fratrem tuum in corde tuo; argue eum, ne habeas super illo peccatum.<br />

18 Non quaeres ultionem nec irasceris civibus tuis. Diliges proximum tuum sicut teipsum.<br />

Ego Dominus.<br />

19 Leges meas custodite.<br />

Iumenta tua non facies coire cum alterius generis animantibus. Agrum tuum non seres diverso<br />

semine. Veste, quae ex duobus texta est, non indueris.<br />

20 Homo, si dormierit cum muliere coitu seminis, quae sit ancilla destinata viro et tamen<br />

pretio non redempta nec libertate donata, vapulabunt ambo et non morientur, quia non fuit<br />

libera.<br />

21 Et in sacrificium suum pro delicto offeret Domino ad ostium tabernaculi conventus<br />

arietem;<br />

22 expiabitque eum sacerdos ariete a peccato eius coram Domino, et dimittetur ei peccatum,<br />

quod peccavit.<br />

23 Quando ingressi fueritis terram et plantaveritis omnimoda ligna pomifera, non auferetis<br />

praeputia eorum, id est poma, quae germinant; tribus annis erunt vobis immunda ut praeputia,<br />

nec edetis ex eis.<br />

24 Quarto anno omnis fructus eorum sanctificabitur laudabilis Domino.<br />

25 Quinto autem anno comedetis fructus eorum, ut augeatur vobis proventus eorum. Ego<br />

Dominus Deus vester.<br />

26 Non comedetis cum sanguine.<br />

Non augurabimini nec observabitis omina.<br />

27 Neque in rotundum attondebitis marginem comae nec truncabis barbam.<br />

28 Et super mortuo non incidetis carnem vestram neque figuras aliquas in cute incidetis<br />

vobis. Ego Dominus.<br />

29 Ne polluas et prostituas filiam tuam, ne contaminetur terra et impleatur piaculo.<br />

30 Sabbata mea custodite et sanctuarium meum metuite. Ego Dominus.<br />

31 Non declinetis ad pythones nec ab hariolis aliquid sciscitemini, ut polluamini per eos. Ego<br />

Dominus Deus vester.<br />

32 Coram cano capite consurge et honora personam senis; et time Deum tuum. Ego Dominus.<br />

33 Si habitaverit tecum advena in terra vestra, non opprimetis eum;<br />

34 sed sit inter vos quasi indigena, et diliges eum sicut teipsum: fuistis enim et vos advenae in<br />

terra Aegypti. Ego Dominus Deus vester.<br />

35 Nolite facere iniquum aliquid in iudicio, in regula, in pondere, in mensura. 36 Statera<br />

iusta, aequa pondera, iustum ephi aequumque hin sint vobis. Ego Dominus Deus vester, qui<br />

eduxi vos de terra Aegypti.<br />

37 Custodite omnia praecepta mea et universa iudicia et facite ea. Ego Dominus”.<br />

20<br />

1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens:<br />

2 “Haec lo queris filiis Israel: Homo de filiis Israel et de advenis, qui habitant in Israel, si<br />

dederit de semine suo idolo Moloch, morte moriatur: populus terrae lapidabit eum.


PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong> 145<br />

3 Et ego ponam faciem meam contra illum; succidamque eum de medio populi sui, eo quod<br />

dederit de semine suo Moloch et contaminaverit sanctuarium meum ac polluerit nomen<br />

sanctum meum.<br />

4 Quod si clauserit populus terrae oculos suos, ne videat hominem illum, qui dederit de<br />

semine suo Moloch, nec voluerit eum occidere,<br />

5 ponam ego faciem meam super hominem illum et cognationem eius succidamque et ipsum<br />

et omnes, qui consenserunt ei, ut fornicarentur cum Moloch, de medio populi sui.<br />

6 Anima, quae declinaverit ad pythones et hariolos et fornicata fuerit cum eis, ponam faciem<br />

meam contra eam et interficiam illam de medio populi sui.<br />

7 Sanctificamini et estote sancti, quia ego Dominus Deus vester.<br />

8 Custodite praecepta mea et facite ea. Ego Dominus, qui sanctifico vos.<br />

9 Qui maledixerit patri suo et matri, morte moriatur; qui patri matrique maledixit, sanguis<br />

eius sit super eum.<br />

10 Si moechatus quis fuerit cum uxore alterius et adulterium perpetrarit cum coniuge proximi<br />

sui, morte moriantur et moechus et adultera.<br />

11 Qui dormierit cum noverca sua et revelaverit ignominiam patris sui, morte moriantur<br />

ambo: sanguis eorum sit super eos.<br />

12 Si quis dormierit cum nuru sua, uterque moriatur, quia scelus operati sunt: sanguis eorum<br />

sit super eos.<br />

13 Qui dormierit cum masculo coitu femineo, uterque operatus est nefas, morte moriantur: sit<br />

sanguis eorum super eos.<br />

14 Qui supra uxorem filiam duxerit matrem eius, scelus operatus est: vivus ardebit cum eis,<br />

nec permanebit tantum nefas in medio vestri.<br />

15 Qui cum iumento et pecore coierit, morte moriatur; pecus quoque occidite.<br />

16 Mulier, quae succubuerit cuilibet iumento, simul interficies illam cum eo, morte<br />

moriantur: sanguis eorum sit super eos.<br />

17 Qui acceperit sororem suam filiam patris sui vel filiam matris suae et viderit turpitudinem<br />

eius, illaque conspexerit fratris ignominiam, nefaria res est; occidentur in conspectu populi<br />

sui, eo quod turpitudinem sororis suae revelaverit, portabit iniquitatem suam.<br />

18 Qui coierit cum muliere in fluxu menstruo et revelaverit turpitudinem eius - fontem eius<br />

nudavit, ipsaque aperuit fontem sanguinis sui - interficientur ambo de medio populi sui.<br />

19 Turpitudinem materterae et amitae tuae non discooperies; qui hoc fecerit, ignominiam<br />

carnis suae nudavit; portabunt ambo iniquitatem suam.<br />

20 Qui coierit cum uxore patrui vel avunculi sui et revelaverit ignominiam cognationis suae,<br />

portabunt ambo peccatum suum: absque liberis morientur.<br />

21 Qui duxerit uxorem fratris sui, immunditia est, turpitudinem fratris sui revelavit: absque<br />

liberis erunt.<br />

22 Custodite omnes leges meas atque omnia iudicia et facite ea, ne et vos evomat terra, quam<br />

intraturi estis et habitaturi.<br />

23 Nolite ambulare in legitimis nationum, quas ego expulsurus sum ante vos. Omnia enim<br />

haec fecerunt, et abominatus sum eas<br />

24 locutusque sum vobis: Vos possidebitis terram eorum, et ego dabo eam vobis in<br />

hereditatem, terram fluentem lacte et melle. Ego Dominus Deus vester, qui separavi vos a<br />

ceteris populis.<br />

25 Separate ergo et vos iumentum mundum ab immundo et avem immundam a munda, ne<br />

polluatis animas vestras in pecore et in avibus et cunctis, quae moventur in terra, et quae<br />

vobis separavi tamquam immunda.<br />

26 Eritis mihi sancti, quia sanctus sum ego Dominus et separavi vos a ceteris populis, ut<br />

essetis mei.


146 PPEK / <strong>Nova</strong> <strong>Vulgata</strong><br />

27 Vir sive mulier, in quibus pythonicus vel divinationis fuerit spiritus, morte moriantur;<br />

lapidibus obruent eos: sanguis eorum sit super illos”.<br />

21<br />

1 Dixit quoque Dominus ad Moysen: “Loquere ad sacer dotes filios Aaron et dices eis: Ne<br />

contaminetur sacerdos in mortibus civium suorum,<br />

2 nisi tantum in consanguineis propinquis, id est super matre et patre et filio ac filia, fratre<br />

quoque<br />

3 et sorore virgine propinqua, quae non est nupta viro; in ipsa contaminabitur.<br />

4 Non contaminabitur ut maritus in cognatis suis, ne profanetur.<br />

5 Non radent caput nec barbam neque in carne sua facient incisuras.<br />

6 Sancti erunt Deo suo et non polluent nomen eius: incensa enim Domini et panem Dei sui<br />

offerunt et ideo sancti erunt.<br />

7 Scortum et oppressam non ducent uxorem nec eam, quae repudiata est a marito, quia<br />

consecratus est Deo suo.<br />

8 Et sanctificabis eum, quia panem Dei sui offert. Sit ergo sanctus tibi, quia ego sanctus sum,<br />

Dominus, qui sanctifico vos.<br />

9 Sacerdotis filia, si profanaverit se stupro, profanat nomen patris sui; flammis exuretur.<br />