autores selectos

272 PRIMER ANO DE LATIN Y CASTELLANO.
tigerat nemini, primo ex Africa, Rerum ex Europa , tertiò ex Asia
triumphavit; felix opinione hominum futurus, si, quern glorias, eumdem
vitas finemhabuisset, neque adversam fortunam esset expertusjam senex.
Postea orta est inter Pompeium et Caesarem gravis dissensio, quòd
hic superiorem, ille vero parem ferre non posset: et inde bellum ci­
vile exarsit. Caesar, cum infesto exercitu in Italiani venit. Pompeius,
relictâ urbe ac deinde Italia ipsa, Thessaliam petiit, et cuin eo consules
senatusque omnis: quern insecutus Caesar, apud Pharsaliam acie fudit.
Victus Pompeius ad Ptolemaeum, Alexandria; regem, cui tutor à sena­
to datus fuerat, profugit; sed ille Pompeium interfìci jussit. Latus Pom­
peii sub oculis uxoris et liberorom mucrone confossom est, capot ab-
scissum, truncus in Nilum conjectus. Dein caput velamine involutum
ad Caesarem delatum est, qui, eo viso, lacrymas fudit, et illud multis
pretiosissimisTue odoribos cremandum curavit.
Is fuit viri prestantissimi post très consulates et totidem triomphes
vitae exitus. Erant in Pompeio multae ac magnae virtotes, ac praecipoè
admiranda frogalitas. Quum ei aogrolanti proscepisset medicus ut lur-
dum ederet, negarent autem servi earn avem usquam .estivo tempore
posse reperiri, nisi apud Lucullum, qui turdos domi saginaret, vetuit
Pompeius turdum inde peti, medicoque dixit: «Ergo, nisi Lucullus
perditus deliciis esset, non viverci Pompeios?» Aliam avem, quœ pa-
rabilis esset, sibi jussit apponi.
Viris doctis magnum honorem habebat Pompeius. Ex Syria dece-
dens , confecto bello Mithridalico, quum Rbodum venisset, nobilissi-
mum philosophum Posidonium cupiit audire; sed quum is diceretur
tune graviter asgrotare, quòd maximis podagras doloribus cruciabatur,
voluit saltern Pompeios eum visere. Mos erat ut, consule asdes aliquas
ingressuro, lictor fores virgâ percuteret, admonens consulem adesso; at
Pompeios vetuit fores Posidonii perenti, honoris causa. Quem ut vidit
et salutavi!, molestò se ferre dixit quòd eum non posset audire. Al ille:
« Tu vero, inqoit, potes, nec commitam ut dolor corporis efficiat ut
frustra tantes vir ad me venerit. » Itaque, cubans, graviter et copiosi-
disseruit de hoc ipso: nihil esse bonum nisi quod honestum esset, et
nihil malum dici posse quod turpe non esset, Quum vero dolor ioter-
dum acriter eum pungeret, saspo dixit: « Nihil agis, dolor: quàmvis
sis molestas, nunquam te esse malum confitebor.
LX. CAIUS JULIUS CffiSAR.
Ante J. C. 85 ; Anno V. C. 669.
Cajus Julius Cassar , nobilissima genìtus l'amilià, annum agens sex-
tuin et decimimi, patrem amisi! ; paolo post Corneliam duxit uxorem: