<strong>Karola</strong> <strong>van</strong> <strong>Nie</strong>: ‘Utrecht heeft verschrikkelijk goede wijkagenten’ Jongerengroepen onaantastbaar? Tegen wie je hooguit anoniem aangifte kunt doen? ‘Wat een onzin, kom óp zeg.’ Interview met <strong>Karola</strong> <strong>van</strong> <strong>Nie</strong>, als jeugdofficier betrokken bij de “kopstukken- aanpak” in Utrecht. ‘CRIMINELE JEUGD ONAANTASTBAAR? Jeugdofficier <strong>Karola</strong> <strong>van</strong> <strong>Nie</strong> over grip krijgen op jongeren KOM ÓP, ZEG!’ ‘Ik ben er<strong>van</strong> overtuigd dat we bewoners weerbaarder kunnen maken. Hen vertrouwen moeten en kunnen geven in de overheid. Dat we wel degelijk wat doen met hun meldingen, die we érg nodig hebben. Ik zet me er altijd voor in om bewoners <strong>niet</strong> anoniem te laten melden. Want, hoezo onaantastbaar? <strong>Nie</strong>mand is onaantastbaar.’ In een veel te kleine kamer in parket Utrecht komt <strong>Karola</strong> <strong>van</strong> <strong>Nie</strong> (44) direct op stoom over de “kopstukkenaanpak” tegen jeugdgroepen. De jeugdofficier had <strong>van</strong> te voren al gewaarschuwd: ‘Als je <strong>niet</strong> oppast ratel ik er uren over door.’ Doet ze ook, en ráák. Met glanzende ogen (‘Jaaah, ’t is een fantástisch vak, jeugdofficier’). En zwaaiende handen. Ook als ze met duim en wijsvinger een koffiebekertje vasthoudt, zwiepen drie vrije vingers door. Hoe halen we de onaantastbaarheid, die sommige wetenschappers toch signaleren, er <strong>van</strong>af? Kijk, op zichzelf hebben we de aanpak <strong>van</strong> veelvoorkomende criminaliteit (VVC) goed “weggezet”. We hebben ZSM en een apart VVC-team, waarin bijna aan de lopende band dossiers worden beoordeeld. Hup-hup-hup eenvoudige strafbare feiten als beledigingen, bedreigingen en autokraken afdoen. Via sepots, Tom-zittingen (taakstraf OM) of dagvaardingen. Prima, want dan hebben we in de rest <strong>van</strong> de organisatie tijd voor “grote” zaken. Maar wacht, ho, stop!, zeggen we nu. Want wat zit er achter zo’n “eenvoudige” bedreiging? Dat die wordt geuit tegen die mevrouw die al een jaar lang last heeft <strong>van</strong> jongens. Die staan maar voor haar deur te hangen en vervelend te doen. Vergeefs vraagt ze steeds of ze nou eens een keer weggaan. Om de haverklap belt ze de politie, en uiteindelijk is ze bedreigd – dát zit erachter. Dan is het geen eenvoudig feit. En als zij ziet dat die jongens aan de overkant aan het inbreken zijn, dan gaan wij <strong>van</strong> háár verlangen dat ze een getuigenverklaring gaat afleggen. Terwijl we haar al een jaar lang in de kou laten staan. Gaat <strong>niet</strong> lukken. Dat moeten we zien om te buigen. En níet door te zeggen <strong>van</strong>: “Ja mevrouw, nou weet u, ga maar anoniem aangifte doen, want deze jongens zijn best gevaarlijk.” Nee! Wát nou. Wat een ónzin. Kom óp, zeg. Dat gaan we die jongens toch <strong>niet</strong> meegeven! Dat wij vinden dat zij zo gevaarlijk zijn, dat we die mevrouw anonimiteit willen garanderen. Ik wil die jongens de boodschap geven: luister, we weten wat je doet; we weten waar je woont, we weten wie je ouders zijn, wie je broertjes en zusjes zijn, weten of je naar school gaat, of je een bijbaantje hebt, waar je uithangt, en hoe laat je naar bed gaat. Dat weten we allemaal. Die aanpak hebben we geleerd. Waar ontstond die aanpak? Op de Vasco da Gamalaan op Kanaleneiland-Zuid. Daar is een winkelcentrum met overkapping waar een groep <strong>van</strong> zo’n 40 jongeren hing. In wisselende samenstelling. Met veel incidenten. Wijkagenten wilden die groep nu eens gericht aanpakken. Richting bewoners uitstralen: we kunnen wel dégelijk wat met jullie meldingen. Maar hun gezag was aangetast. Ze werden uitgescholden. 6 | Naam artikel - Opportuun 12 - december 2012 Opportuun 12 - december 2012 - Interview | 7