'n Kritiese evaluering na die effektiwiteit van bestuurstrategieë vir ...

Die internasionale wolmark het in die laat tagtigerjare in duie gestort toe die
Australiese wolraad nie meer kon voorbly om die oorproduksie van die vesel in te
koop nie. In daardie stadium was die opgehoopte voorraad bykans gelyk aan een
jaar se produksie! Die SA Wolraad het ook deur diep waters gegaan en is later
gesluit, soos al die ander bemarkingsrade. Al die gebeure het die land se
skaapboerdery groot skade berokken en ‘n mens kan net wonder watter bydrae dit
tot die ontvolking van die Karoo en ander plattelandse gebiede gelewer het.
(Willemse. 2002:1).
Skaapgetalle en wolproduksie in Suid-Afrika bly daal. Wolproduksie het die
afgelope dekade met meer as die helfde verminder, soos wolskaapgetalle gedaal
het en in baie gebiede na vleistipe skape oorgeskakel is, om die beter kontantvloei
van vleisproduksie te benut. Diefstal en ongediertes het dit ook al hoe moeiliker
gemaak om met enige vorm van skaapboerdery voort te gaan in Mpumalanga,
KwaZulu-Natal, dele van die Oos-Kaap en die Vrystaat. (Willemse. 2002:1).
Die Australiërs, wat 40 % van die wêreld se wol produseer, het die afgelope vyf jaar
(1995 tot 2000) met doelbewuste pogings begin om fyner wol (waarvoor daar
klaarblyklik ‘n onversadigbare vraag is) te produseer. Waar die gemiddelde
deursnee van die Suid-Afrikaanse skeersel (1999/00) sowat 22 mikron (R22,49/kg
skoonwol) is, is 17 % van die Australiese skeersel (1999/00) fyner as 19 mikron
(R45,82/kg skoonwol). Deur hul produksie by die marktoestande aan te pas, het
baie boere hul inkomste per hektaar uit wol stewig verbeter deur bloot die fyner
teelroete te volg. Die huidige prysverskil (1999/00) tussen wol van 19 en 22 mikron
is R23,33/kg (skoonwol). Boere wat beplan om fyner wol te produseer, moet dit nie
ten koste van reproduksie-, gehalte- en vleiseienskappe doen nie. “Die vraag na
medium wol sal nie oornag verdwyn nie, en dit sal nog altyd ‘n plek in die mark
vind.” (Bekker. 2000:1).
188