Nuwe Verbond.indd - Aramaic Peshitta Bible Repository

Handelinge
16 maar toe ons onderkant ‘n eilandjie kom wat Klaude genoem word, kon ons slegs
met kragtige moeite die reddingsbootjie onder beheer hou
17 en nadat hulle dit opgetrek het, het hulle toue gebruik om die skip onderom vas te
bind en omdat hulle bang was om op die sandbanke te lande te kom, het hulle die
seile laat sak en so rondgedrywe.
18 Terwyl ons die volgende dag geweldig deur die storm geteister is, het ons van die
vrag oorboord gegooi;
19 en op die derde dag het ons met ons eie hande die skeepstoerusting oorboord
gegooi.
20 Omdat die storm baie dae geduur het en nie die son, die maan of die sterre baie dae
lank geskyn het nie, is eindelik alle hoop om gered te word, verloor.
21 Toe hulle nie in staat was om die saak te beheer nie, het Sha’ul tussen hulle
opgestaan en gesê: “Manne, as julle my vertrou het en nie van Krete afgevaar het
nie, sou hierdie ramp en skade gespaar gewees het,
22 maar nou vermaan ek julle om moed te hou, want daar sal hoegenaamd geen verlies
van lewe onder julle wees nie, maar alleen van die skip,
23 want daar het in hierdie nag ‘n boodskapper, van die God aan wie ek behoort en
wat ek ook dien, by my gestaan
24 en hy het gesê: “Moenie bang wees nie, Sha’ul; jy moet voor die keiser staan. Let
op! God het almal wat saam met jou vaar as ‘n guns aan jou gegee.
25 Daarom, hou moed, manne, want ek vertrou God dat dit so sal wees soos vir my
gesê is,
26 maar ons moet op ‘n sekere eiland strand.”
27 Op die veertiende nag, terwyl ons nog in die Adriatiese See ronddrywe, het die
matrose omtrent middernag vermoed dat hulle naby land is
28 en hulle het die anker uitgegooi en ses en dertig en ‘n half meter gekry en nadat
hulle ‘n bietjie verder gegaan het, sewe en twintig en ‘n half meter.
29 Omdat hulle bang was dat hulle miskien op rotsagtige plekke kon strand, het hulle
van die agterskip af vier ankers uitgegooi en gewens dat dit dag moet word,
30 maar die matrose het probeer om van die skip af te vlug en die reddingsbootjie in
die see laat sak onder die voorwendsel dat hulle die skip aan land wou vasmaak.
31 Toe Sha’ul dit sien, sê hy vir die kapein oor honderd en die soldate: “As hierdie
manne nie op die skip bly nie, kan julle nie gered word nie.”
32 Daarop het die soldate die toue van die reddingsbootjie afgekap en hom laat dryf,
33 maar teen dagbreek het Sha’ul almal aangemoedig om te eet en gesê: “Dit is vandag
die veertiende dag van gevaar sonder dat julle iets geëet het,
34 daarom vra ek julle om kos te eet, vir die behoud van julle lewe, want van niemand
onder julle sal ‘n haar van sy kop val nie.”
35 Toe hy dit gesê het, vat hy brood, dank God in die teenwoordigheid van almal,
breek dit en begin eet
36 en hulle het almal moed geskep en kos geëet.
37 Ons was altesaam twee honderd ses en sewentig mense op die skip.
38 Nadat hulle met kos versadig is, het hulle die skip ligter gemaak deur die graan in
die see te gooi.
229