Junie 2012 - CJBF

VADERLIEFDE
WORD
SIGBAAR IN
DIE SEUN
In (v) Vaderarms
JUNIE 2012
~ Aardse vaderskap
gespieël in die Woord
~ ’n Pa soos die Here
wil hê

VADERLIEFDE
WORD
SIGBAAR IN
DIE SEUN
In (v) Vaderarms
10
2 VROUEBLAD Junie 2012
JUNIE 2012
~ Aardse vaderskap
gespieël in die Woord
~ ’n Pa soos die Here
wil hê
Junie
GEREELD
3 Redakteursbrief
4 Briewe
5 Ds. Sê my
IN-DIEPTE
6 “Ek glo in God die
Vader”
8 Vaderliefde word
sigbaar in die Seun
10 Aardse vaderskap
gespieël in die
Woord
JAARGANG 67 NOMMER 1
LEEFDINGE
12 In (v) Vaderarms
14 ’n Pa soos die Here
wil hê
16 Soos ’n vader hom
ontferm oor sy
kinders
18 Sonder ’n pa
20 Spieëls of
vensters?
21 Boekeblad
22 Hartskatte
23 Lees in Julie 2012
24 Kaleidoskoop
Redaksionele Inligting
Redaksiekommissie:
Cobie Steyn (redaktrise)
Griet Swanepoel (assistent-redaktrise)
Marlette van Rooyen (sekretaresse)
Karien Brink (bladuitleg)
Prof. Jacques van der Elst
Ds. Nico Botha
Annatjie du Plessis
Posadres:
Die Redakteur: Die Vroueblad
Posbus 178, Lydenburg 1120
Faks: Die Vroueblad 086 714 6157
E-pos adres: Cobie Steyn, cobiesteyn@live.com
Internetadres: http://www.gksa.org.za/vroueblad.htm.
Navrae:
Rekenings, adresveranderings, intekening, bladbouers:
Me. Angie Mokobi: Tel (018) 297 3986, tydskrifte@gksa.co.za
Advertensies: Dr. Wymie du Plessis, Tel (018) 297 3987
Eienaars en uitgewers:
Deputate Kerklike Tydskrifte GKSA
Intekengeld:
Self afhaal by Administratiewe Buro: R104.00 per jaar
Elektroniese intekening: R104.00 per jaar
Groepintekeninge: R163.00 per jaar
Individuele intekeninge: R178.00 per jaar
(Intekening word as voortgesit beskou solank dit nie gekanselleer word
nie.)
Drukkers:
V&R Drukkers, Tel 012 333 2462, ISSN 0378 407 X
Menings uitgespreek in artikels verteenwoordig nie noodwendig dié
van die Redaksie nie. Die Redaksie behou hom die reg van plasing
asook die redigering, verkorting, parafrasering of uitbreiding van
bydraes voor.

“Soos ’n vader
hom ontferm oor sy
kinders, so ontferm
die Here Hom oor
dié wat Hom dien”
(Psalm 103: 13).
(Die redaksie vra vriendelik dat
hierdie selfoonnommer en adresse
nie vir administratiewe sake
soos inskrywings of kansellasies
gebruik sal word nie – skakel
die verantwoordelike persone
by die Administratiewe Buro in
Potchefstroom: Sien die inligting
op die skutblad.)
REDAKTEURSBRIEF
VADERSKAP
Dit was atletiek by die Laerskool Skukuza. Gewoonlik het ons ouers in hordes
opgetrek, want op daardie dag het die betrokke gesinne gratis toegang gehad tot die
Wildtuin (dit was nog voor die tyd van die Wild Card). Na die atletiekbyeenkoms
het man en muis eers gaan diere kyk. Ons jongste was in graad 1. Oudergewoonte
het pa, ma, ouboet en ousus hom ingewag by die wenpaal, al roepende sodat hy
kan sien sy gesin wag vir hom by die eindstreep. Skuins langs ons het ʼn pa gestaan
met styfgespande lippe en ʼn vasberade kyk in die oog. Ons jongste het iewers in die
bondel geëindig, maar hierde pa se seun het tweede geëindig, ogies blink en met sy
asem wat nog hyg het hy in afwagting opgekyk na sy pa. En toe die verpletterende
woorde: “Dis nie goed genoeg nie. Jy’t nie gewen nie!” waarmee die pa omgedraai
en weggestap het.
’n Enkele sin uit ds. Hennie Briel se artikel: “ʼn Pa wat daar is wanneer jou kind
huil en wanneer hy laaste kom met atletiek, en weet pa sal nie in my teleurgestel
wees nie”, het weer hierdie toneeltjie helder voor my geestesoog laat afspeel.
Hoe anders is ons hemelse Vader nie: genadig, liefdevol, regverdig, barmhartig!
Hy het ons so lief dat Hy sy enigste Seun vir ons laat kruisig het. Watter groot troos
is dit vir elke kind van Hom om te weet: Al het my aardse pa baie foute en is hy
onvolmaak, het ek ʼn hemelse Vader wat volmaak is en wat vir my sorg. Hierdie Pa
is ten volle in beheer van my lewe en Hy weet elke minuut wat in my hart en in my
lewe aangaan. Hy weet van my vreugde en my swaarkry – trouens Hy beskik álles
oor my in hierdie lewe. Tog weet ons dat “Hy alles ten goede laat meewerk vir dié
wat Hom liefhet” (Rom. 8:28).
Watter groot troos is die nie om te weet dat die kinders wat sonder pa’s grootgeword
het, ook ten volle kan reken en vertrou op hulle hemelse Vader nie. In sy
artikel “Sonder ʼn pa” maak ʼn jong man vir ons sy hart oop om te vertel hoe hy dit
beleef het om sedert vyfjarige ouderdom sonder ʼn pa te wees.
Net soos Meimaand se uitgawe ’n Bybelse perspektief op moederskap gewerp het
terwyl die wêreld Moedersdag vier, fokus ons hierdie maand op vaderskap uit ’n
Bybelse perspektief, terwyl die wêreld vadersdag vier.
Hoop julle lees lekker aan die artikels oor ons hemelse Vader en die hart-oopmaak
van ons skrywers oor hulle aardse pa’s.
Ek loof God omdat Hy Jesus Christus aarde toe gestuur het, sodat ons kan bid:
“Ons Vader wat in die hemel is.”
Liefdegroete in Christus
Cobie Steyn
NS: BRIEWEBLAD: Stuur ‘n SMS na 082 555 9586 (begin SMS met VB:)... of e-pos
jou brief aan cobiesteyn@live.com of stuur jou brief per slakkepos na Posbus 178
Lydenburg 1120. In Juliemaand verskyn ons jaarlikse Saamtrekbylaag. Ons het besluit
om van die sprekers te nader om hulle boodskappe wat hulle tydens die Saamtrek
gelewer het tot artikels te verwerk vir die Julie-uitgawe. Ons hoop om volgende jaar
al die sprekers se boodskappe so te gebruik. Skryf vir ons ‘n KORT BRIEF (200-250
woorde) of stuur ‘n SMS oor hoe jy hierdie jaar se Saamtrek beleef het. Ons publiseer
graag jou SMS of brief in Juliemaand se brieweblad. Briewe moet ons voor of op 15
Junie 2012 bereik.
VROUEBLAD Junie 2012
3

iewe
“Hallo Pa!”
Ek stap by die poskantoor verby die
telefoonhokkie en hoor die jongerige
vroutjie daarbinne sê: “Hallo Pa!”
Doodgewoon. Sy bel haar Pa, groet hom.
Duisende mense doen dit duisende male
daagliks. Hoe baie male het ek dit nie self
ook gesê nie…vir langer as vyftig jaar kon ek
“Hallo Pa!” sê – ‘n lekker ding om te sê.
“Hallo Pa!” toe hy my in my Laerskooldae teen skemeraand,
as hy moeg gewerk was op die lande, met ‘n lekker Pa-druk
groet… as ‘n Hoërskoolkind smiddae saam met hom in sy blou
Datsunbakkie wanneer hy gaan beeste koop het en hy my
terselfdertyd leer bestuur het. Toe ek na die derde probeerslag
die bakkie weer laat vrek met die wegtrek, sê my altydgeduldige
Pa: “Jakob kan dit beter doen!”
Woorde wat my vir die res van my lewe genees het van ‘n
gevrekkery en agterna het ek besef hoe ‘n goeie leermeester
hy was!
Toe ek op Heidelbergse Onderwyskollege was en naweke
kastig wou laat slaap, het hy vroeg-vroeg vir my koffie in
die bed gebring: “Môre my ou Doggie!”… toe ek later op
Barberton begin skoolhou het en soms met die trein huistoe
gekom het, het ek hom in die donker ure van die oggend as
die winterwasem voor ons monde staan, op Bronkies se stasie
gesoengroet waar hy getrou in die koue vir my gewag het…
toe ek later in Natal gaan bly het kon ek hom net vakansies
sien of wanneer hy en Ma kom kuier het. Dae voor die tyd het
ek en die kinders die slapies getel.
“Hallo Pa!” toe ons later in Bronkhorstspruit kom bly het en
hy soggens vroeg vir ons melk bring en ek sommer saam met
hom skool toe ry om die Graad Eens te gaan leer; toe ek en my
skoolgaande kinders op die plot gaan kuier waar hy en Ma so
lekker gewerk het om ons met mandjies vol groente en vrugte
te bederf.
“Hallo Pa!” toe hy na my ma se dood alleen en verlangend
in sy woonstel sit en ek hom probeer troos; “Hallo Pa!” ‘n paar
jaar gelede in die Ouetehuis se siekeboeg. Die dag voor sy
dood, toe hy nie meer kon praat nie, toe druk hy my hand.
Dwarsdeur my hele lewe is my groet met warme wederliefde
begroet: “Hallo, my kind!” of “Hallo my Doggie!”
Toe ek die sleutel in die posbus druk, breek die damwal
en die wêreld word wasig. Elke keer as iemand mooi
onthoudinge van hom vertel, weet ek hoe bevoorreg, hoe
geseënd ek was.
Eendag sal ek weer “Hallo Pa!” kan sê.
Elizabeth Kendall
(Brief verkort – Red.)
Die wenboek, geborg deur Cum-boeke, is God het my gekies (’n Bybelstudie
oor Efesiërs) deur Ben de Klerk.
4 VROUEBLAD Junie 2012
IS JY GEREED OM DOOD TE GAAN?
Dis sekerlik ‘n vraag waarop ons almal wat
glo twyfelagtig “ja”(?) sal antwoord, maar
is jy regtig reg? Met hierdie vraag is ek op
6 Januarie gekonfronteer, maar eintlik by
nabaat!
Ek en my dogter ry na Soekmekaar om
vir haar ‘n afspraak vir haar lisensie te gaan
maak. Sy bestuur terwyl ek op die kaartjie
op my selfoon seker maak dat ons die regte
pad ry. Toe ek opkyk, niks meer as 50m
voor ons nie, besluit die aankomende die
persoon om ‘n ander motor verby te steek,
reg voor ons in. Skietgebed? Jou lewe wat
voor jou verbyflits?
Nee, daar was nie eers tyd om opdragte
te gee oor haar reaksie nie, dit was doodeenvoudig
‘n kop-aan-kop botsing en van
100 tot 0km in ‘n breukdeel van ‘n sekonde!
As ons nie die dood wonderbaarlik ontkom
het nie, was ek reg daarvoor? Want daar
was in daardie oomblik geen meer tyd vir
regmaak nie.
Karien Van der Merwe
Liewe Susters
My drie kinders is groot en werk al. Ek kyk
terug na ’n besluit waarin die Here ons
gelei het…
My oudste, ‘n seun, was op skool baie
stil. Praat, praat hy nie baie nie. Die ander
twee kwetter altyd soos voëls. Op skool in
Welkom het hy ‘n goeie vriend gehad, maar
hy was nie baie sosiaal nie. Toe adverteer
ons gemeente daar die skoolverlaterskamp
te Nooitgedacht. Ons besluit hy moet
gaan.
Dit was die beste ding wat ons kon doen!
Hy het teruggekom en kon nie ophou
praat nie. Hy het groot geloofsgroei beleef
en bande gebou met geloofsvriende wat
twaalf jaar later nog hou. Sy broer en suster
het aan sy lippe gehang toe hy vertel
van al die pret en kaperjolle. Weg was
al sy vrese vir die groot verandering van
nes-verlaat, hy ken mos nou maats wat
ook die groot stap gaan neem. Hulle het
mekaar in die matriekeksamen en regdeur
universiteit ondersteun. ‘n Paar jaar later
het hy selfs die voorsitter van die kamp
geword.
Dit is regtig dié een kamp wat jou kind nie
mag mis nie.
Nou is ons al agt jaar in Cachet gemeente,
wat weereens vanjaar die kamp
(8-13 Julie) in opdrag van Streeksinode
Noordwes aanbied. Graad 10 tot 12
leerders is welkom. Die tema is: Die Here
ken my persoonlik. Hoe kan ek Hom
persoonlik ken? (Ons adverteer ook in Die
Kerkblad; op Facebook: Nooitgedacht
skoolverlaterskamp, of skakel vir Paul:
0844401299)
Ons gaan weer die koue trotseer, want dis
mos ‘n fees om met die Here se kinders
besig te wees!
Groete, Isabel Vogel
(Brief verkort – Red.)

Ons verhouding met God
bepaal alle verhoudings
“HOE HANTEER ONS ‘N LIEFDES-
VERHOUDING MET IEMAND VAN ‘N
ANDER RAS ?”
Ons leser vra: “Wat leer die Bybel ons, hoe hanteer
‘n mens dit as een van my seuns ‘n verhouding met
‘n swart vrou het?” Dis nie maklik vir hulle as gesin
nie, want “die twee bly ook saam”. Dit is vir ons
almal ‘n groot verleentheid, en die res van ons gesin
distansieer hulle van hulle broer, maar ek het hom nog
steeds baie lief en wil nie graag van hom vervreemd
raak nie.”
BEGRIP VIR ONTSTELTENIS
Baie mense in ons land sal ontsteld wees oor ‘n
liefdesverhouding tussen mense van verskillende
rasse. Die feit dat die “swart vrou” van ‘n ander land
is, verander ook niks daaraan nie. Die natuurlike en
normaalweg “die aanvaarbare” is, dat mense binne
hulle eie kultuurgroep ernstige verhoudings aangaan
en met iemand uit hulle eie kultuur in die huwelik tree.
Ontsteltenis oor so ‘n verhouding oor rasseverskille
heen moet ons nie verbaas nie.
So ken ons uit Numeri 12 Mirjam en Aäron se klag
teen Moses oor sy huwelik met Sippora, ‘n Kussitiese
vrou uit Afrika.
Ons het in ons land dan ook lank wetgewing gehad
wat verbied het dat ‘n blanke met ‘n “nie-blanke” ‘n
intieme verhouding mag hê of in die huwelik mag
tree. Daar was selfs ‘n Sinodebesluit van ons kerke dat
‘n blanke wat met ‘n nie-blanke trou se lidmaatskap
verval, maar dit is lank gelede al op Bybelse gronde
herroep.
Ons het begrip vir die ontsteltenis in ons leser se
familie, maar ons het sekerlik ook begrip vir ‘n ma se
behoefte om haar band met haar seun te behou en
om te wil weet wat die Here hieroor in sy Woord sê.
VROUEBLAD Junie 2012
lesers vra
WAT SÊ DIE HERE IN SY WOORD?
Uit alles wat ons Here Jesus oor die huwelik
sê en wat ons lees in byvoorbeeld Spreuke en
die briewe van die apostels, is dit duidelik dat
‘n huwelik (en ook enige ernstige verhouding)
groot eise stel aan man en vrou. Die huwelik
van twee mense uit dieselfde kultuurgroep is
reeds al nie elke dag maklik nie, want dit vra
selfverloëning en onbaatsugtige liefde, en dit vra
onvoorwaardelike gehoorsaamheid aan God. Hy
het die huwelik ingestel en het daarom die reg
om te eis dat ons “nie mag egbreuk pleeg nie”,
met ander woorde dat ons in die egverbintenis
(die huwelik), en in al die verhoudings tussen
mans en vroue, aan Hom gehoorsaam moet
wees.
Hy eis van getroudes dat hulle getrou sal
wees aan mekaar, mekaar sal liefhê, en mekaar
“Hy spreek Hom nie
uit teen verhoudings
of ‘n huwelik tussen
mense van
verskillende kulture
of rasse nie,
maar dan moet so
‘n huwelik nie gelowiges
verhinder om
Hom met oorgawe te
dien nie!”
sal respekteer,
sodat hulle
huwelik ‘n
afbeelding sal
wees van die
verhouding
tussen Christus
en sy gemeente.
Daarom
veroordeel
die Here
huwelike tussen
gelowiges en
ongelowiges.
Lees gerus
hieroor weer gedeeltes soos Esra 9 en 10 en
Nehemia 13: 23-31.
So ‘n gemengde huwelik tussen ‘n Christen en
‘n ongelowige is vir die Here ‘n gruwel.
VERHOUDINGS TUSSEN
VERSKILLENDE RASSE?
Die Here verwag van ons om ook in ons
liefdesverhoudings Hom te dien. Hy spreek Hom
nie uit teen verhoudings of ‘n huwelik tussen
mense van verskillende kulture of rasse nie, maar
dan moet so ‘n huwelik nie gelowiges verhinder
om Hom met oorgawe te dien nie. Sulke
kultuurverskille maak ‘n huwelik dikwels nog
moeiliker, maar as albei kinders van God is wat
by Hom hulle raad en hulp soek en Hom wil eer
met hulle verhouding, kan ons dit nie op Bybelse
gronde veroordeel nie.
Die Here vra dat ons Hom meer gehoorsaam
moet wees as vir mense, en daarom moet
ons ons ook nie deur sondige menslike
vooroordele laat beheers nie. Net so mag ons
ook nie eiewillig besluit dat die saambly van
ongetroudes maar reg is nie.
Vir die hantering hiervan, alles binne ‘n familie
van Christene, sal die Here leiding en wysheid
gee!
Stuur asseblief u vrae aan:
nico@gkrandburg.org.za, of Posbus 436,
Randparkrif 2156 of sms na 083 629 8740.
5

in diepte
6
Ek glo in God
die Vader
Ons Vader in die hemel, is alles wat aardse, sondige vaders so graag sou wou
wees, en nog soveel meer!
Aardse vaders sou so graag vir altyd wou sorg, maar sterf een of ander tyd…
Aardse vaders sou so graag verlossing vir hulle gesinne wou bewerk, maar kan
helaas nie eers hulle eie sonde systap nie…
Aardse vaders sou so graag so sterk en onoorwinlik wou wees soos hulle klein
kindertjies dikwels dink hulle is, maar kan sy swakheid as mens nie vir altyd
wegsteek nie…
VROUEBLAD Junie 2012
DEUR DS. LOURENS DU PLESSIS – GK GROBLERSDAL

Ons Vader wat in die
hemel is, is EWIG
In God, ons Vader, beleef ons nooit
die teleurstelling van tydelikheid nie.
Ewigheid kan nooit in terme van tyd
uitgedruk word nie. Ewig beteken: daar
is nie ʼn begin of ʼn einde nie.
Vir ons, mense wat vasgevang is in
tyd, is veral die feit dat ons Vader nie ʼn
einde het nie, so oneindig vertroostend.
Ons hoef nooit te vrees dat ons skielik
op ʼn dag, van Hom afskeid sal moet
neem nie.
Meeste van ons het al op een of ander
tyd self, of by ander, besef hoeveel
leemtes gelaat word wanneer ʼn aardse
pa sterf, veral wanneer hy nog jonk is,
en dit skielik en onverwags gebeur.
Ons hemelse Vader laat egter nooit
leemtes nie – inteendeel! Hy is altyd
daar vir ons.
Ons Vader betoon in
ons Here, Jesus Christus,
onvergelyklike liefde
Van ewigheid af is Hy allereers die
Vader van ons Here, Jesus Christus,
sy eniggebore Seun. Hierdie Seun
word die bewys van grenslose liefde
vir sondaars: Die Vader stuur sy Seun
met ʼn ongehoorde opdrag – om vir ons
te sterf toe ons nog sy vyande was. In
Christus word ons, heenkomeloos in
ons sonde, deel van ʼn Vaderhuis. Ons
word duur gekoop, en aangeneem deur
ʼn Vader met onvergelyklike liefde in sy
hart.
In vergelyking hiermee, is aardse
vaders se liefde so beperk, so
onvolmaak, so selfsugtig, selfs so
sondig. So graag sou aardse vaders in
hulle kinders se plek wou staan, maar
helaas…
Daarom sing ons uit volle bors: “Ek
het u hartlik lief, o Heer”.
Ons Vader is Skepper
en Onderhouer van alle
dinge
God se ewige krag en goddelikheid kan
in die skepping duidelik gesien word.
Hierdie ewige krag en goddelikheid
is onmeetlik, onbeperk en onbegrens.
Sou iets vir Hom wat hemel en aarde
uit niks gemaak het, ooit onmoontlik
wees?
Klein kindertjies bewonder die krag
van hulle aardse vaders. Tog, soos hulle
groter word, ontdek hulle hoe swak en
feilbaar aardse vaders eintlik is. Aardse
vaders vrees maar ook, faal dikwels,
stel hoeveel keer teleur. Verder haal die
verswakking wat met die ouderdom
gepaard gaan, almal in, en word die
eens sterkes, later so swak, nie alleen
fisiek nie, maar ook geestelik.
“Ek roem, o God, u alvermoë…”
Ons Vader is ons
Versorger
Ons Vader se ewigheid, onbeskryflike
liefde en almag, ontneem ons as sy
kinders al ons twyfel. Waar ons baie
keer, selfs pynlik, bewus is van die
gebreke van aardse vaders, ruim ons
hemelse Vader al ons twyfel uit die weg.
Ons aardse behoeftes is legio. Op
liggaamlike vlak, noem ons maar net
die algemene behoeftes, soos kos, water,
suurstof, lewenskrag, werksgeleenthede,
ons lewensmaats en ons kinders,
medegelowiges…
Ons geestelike behoeftes is egter veel,
veel groter. Dink maar aan die impak
van ons sonde, ons verlange na vrede
in die hart, ons intense behoefte om
ons Regter onbevrees tegemoet te gaan.
Wat ons behoefte egter ook al mag wees
– ons hemelse Vader versorg ons met
alles wat ons nodig het.
VROUEBLAD Junie 2012
in diepte
Watter genade het ons as Christene nie, om tog te mag bely: EK GLO IN GOD
DIE VADER! In Hom ontvang ons al die genade van volmaakte Vaderskap!
Terwyl ons nog in hierdie jammerdal
van ʼn sondeurdrenkte aarde is, beskik
Hy, in sy versorging, ook soms dié
dinge oor my lewe wat ons as verkeerd,
onaangenaam en selfs as kwadelik mag
beskou. Soms voel ons beproewinge vir
ons heeltemal te swaar om te kan dra…
Hy verander hierdie dinge egter
tot ons beswil, al voel dit dalk nie op
daardie oomblik so nie. Op ʼn dag kyk
ek oor my skouer, en sien ook raak dat
daar op ʼn stadium net een ry spore was.
Dié wete oorweldig my: nie alleen KAN
my hemelse Vader (in sy onbegrensde
almag) selfs die kwade tot my beswil
beskik nie, maar ook WIL Hy (in sy
onvergelyklike liefde) juis dit doen.
My verhouding met my
Vader in die hemel
Ek is nie ʼn bedelaar nie.
Ek is nie ʼn vreemdeling nie
Ek is nie die minderwaardige vennoot
in ʼn transaksie nie.
Ek is sy kind!
My hemelse Vader sal nie vir my ʼn
klip gee, as ek brood vra nie.
Soms, toe ons nog kinders was, het
ons gewens ons kon die grenslyne
bietjie verlê… En wee ons as ons
uitgevang was!
Maar, uit dankbaarheid teenoor
ons volmaakte hemelse Vader, uit
dankbaarheid vir sy onverbeterlike
versorging, sal ons nie dan met
dankbare harte so náby as moontlik aan
Hom wil leef nie?
Ja, uit dankbaarheid bid ons selfs vir
die groot en heerlike dag, wanneer
Jesus kom, en ons as kinders, ook
ons voorbereide plek in die ewige
Vaderhuis kan inneem.
Ek is nie ‘n bedelaar nie.
Ek is nie ‘n vreemdeling nie
Ek is nie die minderwaardige vennoot in ‘n transaksie nie.
Ek is sy kind!
My hemelse Vader sal nie vir my ‘n klip gee, as ek brood vra nie.
7

in diepte
8
‘n Pa wat sy kinders liefhet openbaar sy liefde in sy optrede teenoor
hulle en veral in die offers wat hy bereid is om vir hulle te bring.
Hy sal sy hande stukkend werk as dit moet. Hy sal homself te kort
doen om in hulle behoeftes te kan voorsien. Hy sal sy lewe gee om
hulle te red as dit van hom gevra word.
Waaraan of waarin kan ons die liefde van ons hemelse Vader sien?
Ons ervaring in hierdie stukkende
wêreld waarin ons leef, is dikwels
dat dit ʼn plek van trane is. Daar is
hartverskeurende siektes en lyding wat
ʼn mens nie kan beskryf nie. Daar is
verskriklike armoede en hemeltergende
onreg en lewens wat verwoes is en
baie ander ellendes. En dan is daar
die wreedheid, die seer van die dood
wat ʼn mens soos niks anders nie laat
besef dat die gevolge van die sondeval
skrikwekkend is. En al hierdie dinge
laat die vraag by ʼn mens wakker word:
Waar is die liefde van ons hemelse
Vader? Waarin word dit sigbaar?
Die grootste offer ooit
Die antwoord staan in 1 Joh. 4: “Hiérin
is God se liefde vir ons geopenbaar: sy
enigste Seun het Hy na die wêreld toe
gestuur sodat ons deur Hom die lewe
kan hê” (vs. 9). En dan word daar nog
bygevoeg: “Werklike liefde is dít: nie die
liefde wat ons vir God het nie, maar die
liefde wat Hy aan ons bewys het deur
sy Seun te stuur as versoening vir ons
sondes” (vs. 10).
Dit is die onberekenbare groot
offer wat Hy bereid was om te bring
en inderdaad gebring het. Dit laat ʼn
mens verwonderd en verstom staan. ʼn
Groter bewys van egte Vaderliefde kan
daar nie wees nie. Ons hemelse Vader
het immers niks teruggehou om ons te
red nie, geen grense of perke gestel nie.
Dit het Hom sy geliefde Seun gekos, sy
enigste Seun.
Genade bewys aan
opstandelinge
ʼn Mens kan seker hier eindig, maar
dit is nog nie die volle diepte van sy
liefdesopenbaring nie. Want God
het nie sy Seun gestuur om goeie
mense, sondelose, verdienstelike
VROUEBLAD Junie 2012
mense, onskuldige slagoffers van
omstandighede te red nie. Nee, die
Bybel maak dit baie duidelik dat dit oor
onheilige mense gaan, oor ondankbare,
opstandige mense wat willens en
wetens die rug op ons hemelse Vader
gedraai het en sy vyande geword het
deur die Satan te dien. Of, soos wat
dit in Rom 5: 7b-8 gestel word: “ ...vir
ʼn goeie mens sal iemand miskien nog
die moed hê om te sterwe. Maar God
bewys sy liefde vir ons juis hierin dat
Christus vir ons gesterf het toe ons nog
sondaars was.”
Kan daar ʼn groter liefde wees as
dit? Dit gaan ʼn mens se verstand
alreeds te bowe dat die heilige en
grote God bereid was om sy enigste
Seun te gee om ter-dood-veroordeelde
mense te red, maar dit is heeltemal
ondenkbaar dat Hy dit vir vyandige
mense gedoen het, vir mense wat
met Hom niks te doen wou hê nie en
by wie daar net ondankbaarheid en
opstand was. Trouens, ʼn mens wil
vra: Hoe is dit moontlik dat God wat
heilig is, ʼn verterende vuur oor die
sonde, die mens nie al lankal uitgewis
het nie? Hoe is dit moontlik dat die
Vader wat alwetend is, wat die mens
se hart en gedagtes ken en wat elke
dag moet aanskou hoe boos hy is, die
mens nog verdra? Hoe is dit moontlik
dat ons hemelse Vader die opstandige,
ongehoorsame en uitdagende mens nie
in die verlorenheid waarin hy homself
gestort het, laat bly het nie, maar sy
enigste Seun tot in die verskrikking van
die kruis vir hom gegee het?
Onbegryplike liefde
Die antwoord op al hierdie vrae
is doodeenvoudig: God se groot,
onbegryplike liefde. Daarom kan ʼn
mens nie anders as om saam met die
apostel Paulus in Ef. 1 (vgl. verse 3-6) te
jubel nie: “Aan God, die Vader van ons
Here Jesus Christus, kom al die lof toe!
Hy het ons in Christus geseën… So
het hy, nog voordat die wêreld geskep
is, ons in Christus uitverkies… In sy
liefde het hy ons, volgens sy genadige
beskikking, toe ook al daarvoor bestem
om deur Jesus Christus sy kinders te
wees. Daarom moet ons God prys vir
sy wonderlike genade wat Hy in die
Geliefde vrylik aan ons geskenk het.”
Kan dit duideliker gestel word? Die
liefde van ons hemelse Vader word
sigbaar in die Seun. Dit het al voor die
skepping van die wêreld begin toe ons
in Christus uitverkies is en daarvoor
bestem is om deur Christus kinders
van God te wees. Daarom bely ons:
“God het Christus ook van ewigheid
af… tot fondament van die saligheid
gestel. So het Hy ook besluit om die
uitverkorenes aan Christus te gee om
hulle salig te maak” (Dordtse Leerreëls
1:7).
Juig in God, jou Redder!
Ons lewe in hierdie stukkende wêreld
is dikwels ʼn hartseer ervaring. Maar
in die bekende woorde van Hab. 3, sê
ons: “Al sou die vyeboom nie bot nie
en daar geen druiwe aan die wingerde
wees nie, al sou die olyfoes misluk en
die lande geen oes lewer nie, al sou
daar geen kleinvee in die kampe meer
wees nie en die beeskrale sonder beeste
wees, nogtans sal ek in die Here jubel,
sal ek juig in God, my Redder” (verse
17-18)... want “hiérin is God se liefde
vir ons geopenbaar: sy enigste Seun het
Hy na die wêreld toe gestuur sodat ons
deur Hom die lewe kan hê” (1 Joh. 4:9).

DS. CASPER BREED – GK SECUNDA
VROUEBLAD Junie 2012
in diepte
VADERLIEFDE
WORD
SIGBAAR
IN DIE SEUN
9

in diepte
DEUR DS. HENNIE BRIEL –
GK PETRUSBURG/BOSHOF
Om ʼn pa te wees, is mos nie moeilik
nie? Die meeste mans is mos al vir
eeue ʼn pa. Tog weet ons dikwels so
min hoe om pa te wees. Ons leer hard
om belydenis van geloof af te lê en die
predikant roep ons in om sessies by
te woon voordat ons trou. Maar om ʼn
pa te wees laat ons maar oor aan die
gang van die natuur en aan die besige
tydskedule en gemoedstoestand van
meestal stresvolle pa’s.
Daarom is dit so belangrik om
toegerus te wees oor vaderskap. Daar
is oor die duisend verse in die Bybel
wat na vaderskap of die gebrek daaraan
verwys. Om ʼn vader vir jou kind te kan
wees, moet jy bo alles leef met die besef
dat jy ook ʼn hemelse Vader het. Jou
band met jou hemelse Vader, moet vir
elke pa die spieël wees vir die band wat
jy met jou kind het. Hoe ons hemelse
Vader met ons werk, leer ons ook hoe
om met ons kinders te werk. Hoe lyk
hierdie spieël van vaderskap dan?
10 VROUEBLAD Junie 2012
Aardse va
in
Kinders is ‘n besondere gawe van God. Om ‘n pa of ‘n ma te
kan wees, is ook ‘n gawe en ‘n besondere voorreg. Kom ons
praat ‘n keer met ons pa’s! Wat ‘n vreugde om te kan sê jy is
die pa van jou kind. Maar is jy werklik ‘n pa vir jou kind?
‘N VEILIGE TOEVLUG
Ps. 90: 2 sê: “U is my toevlug en my
veilige vesting”. Gal. 4: 6-7: “En omdat
ons sy kinders is, het God die Gees van
sy Seun in ons harte gestuur, en in ons
roep Hy uit: “Abba!” Dit beteken: Vader!
Jy is dus nie meer ’n slaaf nie; jy is
nou ’n kind van God.” Voel ʼn mens nie
veilig en geborge wanneer jy kan roep
“Vader” nie? Daar is Iemand aan Wie jy
behoort, wat sorg en omgee, iemand na
Wie toe jy kan vlug. Wat ʼn onbeskryflike
vreugde en ʼn vaste fondament!
Mag hierdie vredevolle ervaring vir
ons so vol en ryk en werklik wees dat
iets daarvan vanuit ons lewens oorspoel
na die lewens van ons kinders. Mag
ons ook pa’s wees by wie ons kinders ʼn
geborgenheid, ʼn veilige vesting ervaar.
Mag ons sulke vaders wees dat jou kind
jou eerste opsoek as hy of sy in die
nood is. Mag jou vader-omgee só wees
dat jou kind tot ver in sy of haar jare
nog wil huis toe kom omdat die huis
iets bied wat nêrens anders in hierdie
wêreld te vinde is nie. Die plek waar jou
kinders voel hulle behoort aan iemand
wat omgee. ʼn Plek van vrede en rus.
Hierdie vaste fondament kan elke pa
alleen lê deur elke dag daaraan te bou.
Jy bou hierdie fondament nie met rand
en sent nie, maar met liefde. Jy bou
dit deur self jou geborgenheid in jou
hemelse Vader te beleef en uit te leef.
VOORSIEN NIE ALLES NIE –
MAAR IN ALLES
Ons hemelse Vader is die Een wat voorsien.
Hy sorg vir ons, Hy voorsien kos
en klere en werk en in al ons behoeftes
van elke dag. Ons lees in Sondag 9 van
die Heidelbergse Kategismus: “Op Hom
(my Vader) vertrou ek so dat ek nie
daaraan twyfel dat Hy my met alles wat
vir liggaam en siel nodig is sal versorg
nie”.
En tog voorsien ons hemelse Vader
nie in alles wat ons hart begeer nie. Hy
gee nie alles wat ons graag sou wou hê

nie. Soms vat Hy die ernstige siekte nie
weg nie. Hy vat die droogte nie altyd
weg nie. Hy bring ook teëspoede oor
ons. Sondag 10 sê: Uit sy Vaderhand
kom reën en droogte, gesondheid en
siekte, rykdom en armoede ons toe.
Ons hemelse Vader gee nie alles nie
– maar Hy gee in alles. Job kon ook
uitroep: “Die Here het gegee, en die
Here het geneem” (Job 1: 21). Maar in
alles, soos die Here ook op ʼn keer vir
Paulus gesê het, is sy genade vir ons
genoeg. Want – Hy is as ʼn Vader by
ons! Hy dra ons deur die siekte, deur
die droogte, deur ons pyn en smart – ja,
Hy dra ons dan selfs deur die dood! Hy
loop nie ompaaie nie, Hy loop met ons
dwarsdeur hierdie dinge.
ʼn Pa is ook nie ʼn sorgsame pa deur
vir sy kind alles te gee wat sy hart
begeer nie. Die beursie maak nie verhoudinge
reg nie; die beursie gee ook
nie ʼn staanplek in die lewe nie. Mag ons
kinders eerder ervaar my pa is in alles
daar as my pa – die een vir wie ek lief is
en wat werklik omgee.
Mag ons die kuns aanleer om ons
kinders van kleins af te leer dat waardes
en godsdiens die duurste skatte is wat
ons hulle kan gee. ʼn Duur rekenaar is
nie altyd wat my kind nodig het nie,
maar hy of sy het ʼn pa nodig. ʼn Pa wat
daar is wanneer jou kind huil en wanneer
hy laaste kom met atletiek, en weet
pa sal nie in my teleurgestel wees nie.
MY KIND IS NIE EK NIE
God is groot en almagtig. Ons is klein
en nietig. Nogtans is Hy ons Vader wat
ons verdra en liefhet en bereid is om sy
Seun vir ons te gee. Ons hemelse Vader
sien ons aan soos wat ons gemaak is,
deur die dood en opstanding van ons
Here Jesus.
VROUEBLAD Junie 2012
in diepte
derskap gespieël
God seWoord
Jou kind is nie jy nie. Hy hoef nie
jou prestasies in die lewe te mimiek
of te herhaal nie. Hy of sy hoef ook
nie alles te doen soos wat jy dit sal
doen nie. Hulle hoef ook nie oor alles
presies soos jy te dink nie. Elke kind is
ʼn individu in eie reg. Boonop gaan elke
kind deur fases van groei en ontwikkeling.
Mag ons daarom nie onrealistiese
verwagtinge van hulle koester en ons
nie-bereikte ideale op hulle afdruk nie.
Laat ons eerder wys ons is daar in hulle
mislukkings, en ons verstaan hulle
anders-wees en hulle ander belange.
God het ons lief net soos ons is.
Wat ʼn voorreg om kind te wees van
ons hemelse Vader. Mag dit vir ons
kinders ʼn voorreg wees om pa’s hê.
Wees werklik ʼn pa vir jou kind!
11

leefdinge
In (v)Vaderarms
12 VROUEBLAD Junie 2012
DEUR JOHANNA DREYER
Dis Juniemaand en bitter koud in hierdie klein ure van die nag. Ek sit langs
my pa se hospitaalbed. Die lugversorger dreun eentonig. Af en toe kom
haastige voetstappe in die gang verby. Verder af in die gang hoes iemand
aanhoudend. Soms hoor ek die gedempte stemme van die nagpersoneel
wat by die diensstasie gesels. Die lang moeë ure gaan traag verby.

Die afgelope maande was uitmergelend.
Dan is my pa in die hospitaal en dan
weer tuis. Ons moes magteloos toekyk
hoe hy onder al ons liefde en sorg
daagliks wegkwyn! Die dokter het
bevestig wat ons toe reeds vermoed het:
maagkanker. Nou lê my pa se groot,
sterk lyf al vir weke stil onder die wit
hopitaaldeken – ʼn vervalle murasie.
Ek en my broer bly dag en nag om die
beurt by hom.
Die voornag was hy redelik rustig,
maar nou is hy rusteloos en baie
deurmekaar. Hy lê teen die kussings
gestut. In die flou nagliggie lyk sy gesig
vir my onnatuurlik geelbleek en sy oë
is diep in hul kasse. Hy haal hortend
en onegalig asem en sy hande vroetel
onrustig met die beddegoed. Ek vou
sy maer, benerige hand in albei my
hande toe – die vingers voel soos droë
fynhouttakkies wat in my greep kan
splinter en breek. Hy maak sy oë oop
en daar is ʼn beduidenis van ʼn glimlag
om sy mond as hy my herken.
“Is Pappie dors?” vra ek.
Hy knik. Ek steek my arm onder sy
uitgeteerde bolyf in, help hom om orent
te beur en hou die waterglas teen sy
lippe.
Die nagsuster kom ʼn rukkie later die
kamer binne met my pa se medikasie
en ʼn pyninspuiting.
“Mevrou,” sê sy, “jou pa sal nou rustig
raak. Wil jy nie maar huis toe gaan en
bietjie slaap nie? Jy moet teen hierdie
tyd uitgeput wees, dis nou al weke dat
jy elke nag hier is.”
“Nee, dankie,” sê ek beslis, “ek bly
totdat dit lig word en my broer by my
kom oorneem.”
Dis my pá, wil ek vir haar sê, nie ʼn
kennis of ʼn vriend nie. Hy was altyd
daar vir my. Altyd gerusstellend naby
as ek snags siek of bang was en na hom
geroep het. Sal ék hom nou alleen laat?
Toe my pa slaap, gaan staan ek
voor die kamervenster wat uitkyk op
die parkeerterrein. Dis doodstil en
verlate hierdie tyd van die nag. Die
sipresse tussen die parkeerterrein en
die straat roer rusteloos in die nagwind
wat ’n rukkie gelede begin waai het.
Die nagwind en die bome neem my
gedagtes terug na my kinderjare, na my
ouerhuis…
Ons slaap buite. Dis windstil. Die sterre
is so helder en naby dat jy net jou hand
kan uitsteek en hulle pluk. Draai jy jou
kop effens, staan die laning populiere
soos soldate op wag. Jy tuimel in die
slaap onder die sagter gemurmel van Pa
en Ma se stemme…
-o0oʼn
Sterk stroom water spuit uit by ons
dam se uitloop. My pa spring flink oor
ʼn watervoor met die graaf in sy hand.
Dis inkeer en uitkeer by die beddings,
behendig toegooi en oopsteek. Ek ruik
die aardse geur van water en grond en
nat gras. Ek en my broer loop met ons
voete in die vore en skop skuimboë voor
ons uit terwyl ons lag van vreugde…
-o0o-
Ek is my pa se handlanger. Ons bewerk
die groot tuin soos die eerste mensepaar.
Ons spit en trek vore. Ons plant en saai
en gooi nat. Ons erd aartappels op, ons
bind tamaties op en rank boontjies aan
riete. My pa gesels met my oor alles en
nog wat soos met ʼn vertroude vriend.
-o0o-
Ek kom vir ʼn universiteitsvakansie huis
toe, en op die perron wag my pa my
met oop arms in. Ek hardloop in sy
omhelsing soos toe ek `ʼn klein dogtertjie
was. Hy hou my styf vas en streel oor
my hare. Ek is tuis…
-o0oʼn
Week later word my pa se aardse
tentwoning een môre afgebreek en
VROUEBLAD Junie 2012
leefdinge
vertrek hy stilweg tussen ons uit – huis
toe.
Skemeraand toe al die familie en
vriende wat begrafnis toe gekom het,
weg is, pak ons ʼn vuur in die kaggel
aan. My gemmerkat kom lê op my
skoot en rol hom in ʼn bondeltjie. Ons
praat nie veel nie; die wisselende
emosies van die afgelope paar dae eis
nou hulle tol.
Lank nadat almal bed toe is, bly ek
in die gloeiende kole staar. My pa is
weg. My pa wat vir ʼn hele leeftyd op ʼn
besondere wyse deel van my lewe was.
Kalm en bedaard was hy, geduldig en
baie wys, kinderlik gelowig en liefdevol,
so líéfdevol. Die warm trane loop
ongehinderd oor my gesig en mors op
my hande wat oor my kat se pels streel.
ʼn Gevoel van onbeskryflike verlies
neem van my besit. Ek het my pa, my
lewenslange vertroueling, my beste
vriend verloor. Hy sal nooit weer sy
arms beskermend om my vou nie. Ek
sal nooit weer kan opkyk in sy liewe
gesig nie.
A thousand times must we deplore
The lost will never come to life again;
Even as flowing water runs away,
Returning never more.
In die nanag toe ek uitgeput van
hartseer onder die duvet inkruip, hoor
ek die woorde so duidelik in my kop
asof iemand dit hardop vir my sê: Is
dit my pa wat dit by huisgodsdiens uit
die Bybel voorlees of is dit die sagte
influistering van die Heilige Gees wat
my vannag in my oewerlose verdriet
kom troos?
“Die ewige God is ʼn skuilplek
sy arms is altyd onder jou.”
Deut. 33:27
13

leefdinge
‘n Pa soos die
Here wil hê
Elke pa is ‘n bouer. Hy laat monumente na, wat lank na sy afsterwe
voortleef in gedagtes, woorde en die gedrag van sy nasate. Eienskappe en
gewoontes wat so ingebrand is in sy kinders se mens-wees dat hulle dit weer,
onbewustelik, vir hulle kinders as monumente nalaat.
PA VERSORG ONS
My pa was ʼn versorger by uitstek ... ʼn
stil man. Nie spandabelrig nie, maar
baie verantwoordelik teenoor sy gesin.
Ons was redelik arm, altans so het ek
gedink. As ek vandag terugkyk (self
nou met die oë van ʼn verantwoordelike
ouer), sien ek dat ons waarskynlik
meer geld as meeste ander mense gehad
14 VROUEBLAD Junie 2012
het, maar dalk minder middele as die
gemiddelde mens. Die beskikbare geld
is net meer verantwoordelik bestuur
is. Daar was nooit geld vir partytjies of
selfs luukse vakansies nie. Daar was nie
geld vir gekoopte klere en kompetisie
met die bure nie. Ons het ons vakansies
op die plaas omgespeel en ons gate uit
geniet. Ons het die lewe en die natuur
leer ken.
ANONIEM
PA GEE WAT HY KAN, EN VAT
NIE NET WAT HY KAN KRY NIE
Tog, wanneer die skooltandarts omgekom
het om na almal se tande om te
sien, het Pa laat weet: “Baie dankie,
maar ek sal my kinders sélf na ʼn
tandarts neem.” Ma het later verduidelik
dat Pa soveel waardering vir hierdie
dienste gehad het, maar dat hy geweet

het dis deur die staat daargestel om
seker te maak diegene wat dit nie kan
bekostig nie, ook versorg sou word. Hy
kon dit bekostig en daarom het ons die
beste gekry – betaal deur sy hardverdiende
mielieoes. Van al hierdie goed
het ons kinders min verstaan. Ons het
maar net geweet die skooltandarts wil
ons nie sien nie.
En God het altyd voorsien, daar was
altyd geld vir die nodige dinge “Watter
mens onder julle sal vir sy seun ʼn klip
gee as hy brood vra of ʼn slang as hy ʼn
vis vra? As julle wat slegs is, dan weet
om vir julle kinders goeie dinge te gee,
hoeveel meer sal julle Vader wat in die
hemel is, goeie gawes gee aan dié wat dit
van Hom vra?” (Matt. 7: 9-11). En God
hét voorsien in my pa se lewe.
PA SORG OOK VIR ANDER
Ons skoolgeld en skoolbusgeld was altyd
vooruitbetaal en ons is nie toegelaat
om vir beurse aansoek te doen toe ons
wou gaan studeer nie. Daardeur sou
ons minderbevoorregte kinders die
geleentheid ontneem. Pa het verduidelik
dat subsidies en beurse daar is om
seker te maak diegene wat dit nie self
kan bekostig nie, kry ook die geleentheid
tot opvoeding.
Hy het ons studies self betaal – al het
ons dikwels tweedehandse klere gedra
en ek my eerste “gekoopte” rok in standerd
nege gekry het. Omdat ons nooit
verjaarsdagpartytjies en vakansies kon
bekostig nie, het ons maar aanvaar die
geld is min.
PA HET ONS GELEER OM NIE
NEER TE SIEN OP ANDER NIE
Ek onthou hoe ek een aand by ʼn
maatjie gaan slaap het en geskok by die
huis gekom het: “Mamma, hulle het nie
lakens nie, jy slaap net onder ʼn kombers!”
“Alle mense doen nie dinge dieselfde
nie,” was Pa se kort verduideliking,
“party mense verkies dit so en dan is
daar niks mee verkeerd nie. Julle het
mos nie koud gekry nie, of het julle?”
Ja Pa, jy het my geleer: “…al het ek al
die geloof om berge te versit, maar ek het
geen liefde nie, dan is ek niks” (1 Kor.
13:2).
JY KAN JOUSELF TEKORT
DOEN, TER WILLE VAN ANDER
Toe die hoërskool nuwe skooldrag
stadig begin infasseer, het die “ryk”
kinders natuurlik almal dadelik nuwe
donkergroen rokke gekry en die
minderbevoorregtes moes maar skaamskaam
die ou liggroen rokkies klaar
dra.
Pa het besluit dat ons die ou rokke
sou dra “totdat die laaste kind ʼn nuwe
rok het, want jou selfbeeld, my kind,
hang nie van jou klere af nie. Daar mag
dalk minderbevoorregte kinders wees
wat selfbewus is oor hulle ou rokke.
‘N KIND SAL
BESWAARLIK GOD
AS SY VADER
ERVAAR, AS HY NIE
IETS VAN GOD IN
SY VADER BELEEF
NIE
– AUSTIN L.
SÖRENSON
As julle, wat bevoorreg is om leiers te
wees en te presteer, nou ook nog ʼn ou
rok dra, maak ons dit dalk makliker vir
ander kinders.”
HOU JOU OË OOP VIR DIE
BEHOEFTIGES EN HELP WAAR
JY KAN
Naweke het my Pa-hulle ons met Ma
se ou Cortina stasiewaentjie by die
koshuis kom haal. Pa wou nooit hê dat
ons saam met iemand anders ʼn “geleentheid”
huis toe kry nie, maar hy het
altyd baie vinnig aangebied dat kinders
wie se ouers nie vir hulle vervoer gehad
het nie kosteloos saam met die Cortinatjie
kon ry.
BLY NEDERIG EN BESKEIE
Pa se duur, mooi Mercedes was onopsigtelik
weggebêre vir Pa se ampswerk
as grootkop in die staatsdiens. Ons het
nie eers geweet dat Pa voorsitter van
die skoolraad en Direkteur van Beplanning
in die staatsdiens, Raadgewer vir
Beplanning van dr. Verwoerd en later
op die Presidentsraad was nie. Ons het
leefdinge briewe
gedink Pa boer en gaan soms in die
week ook in die stad een of ander werk
doen.
Ons is geleer: Jy ry nie op ʼn ander
mens se golf nie, jy skep jou eie of jy bly
daarsonder. En nooit, maar nooit, het jy
enige rede om te dink jy is beter, ryker
as enige iemand anders nie, want voor
God is ons almal eenders: “Geseënd is
die wat arm van gees is” (Matt. 5: 3a).
GEE JOU TIENDE AAN DIE
HERE: EINTLIK IS ELKE SENT
NET GENADE UIT GOD SE
HAND
Pa was ʼn gelowige man. Saans wanneer
ons aandgodsdiens gehou het, was Pa
se gunsteling die Aandgesang: “Aan u
o God, my dankgesange, U wil ek in my
aandlied prys…”
Pa was nie aktief betrokke by die
kerkraad of basaars nie, maar hy het
sy volle tiende getrou gegee, plus nog
een volle tiende namens Ma en nog ʼn
tiende ingeval daar iewers ʼn oumens
is wat dit nie kan bekostig om by te
dra nie. Hy het geglo: “Ek was jonk en
ek het oud geword, maar nooit het ek ʼn
regverdige verlate gesien of dat sy nageslag
brood soek nie” (Psalm 37: 25).
OUDERDOM ’N SIERLIKE
KROON
Pa het oud geword: 89! Hy was ’n
geseënde met ʼn lang lewe, maar was
nooit verlate nie, ʼn regverdige man.
Nooit het ons nodig gehad om vir kos
te bedel of op ʼn straathoek te staan nie.
“Ouderdom is ʼn sierlike kroon: Dit
word bereik deur dié wat reg lewe” (Spr.
16: 31).
In sy boedel het hy vir ons kinders
twee groot waarhede nagelaat: Deernis
vir ander en mededeelsaamheid omdat
dit wat jy het, nie joune is nie, maar
Godgegewe genadegawes wat jy met
ander móét deel. Hy het ons geleer om
die finansiële en emosionele nood van
ander raak te sien en te help verlig.
Sy lewe weerklink in die woorde van
Koos du Plessis se lied: “Wat ek is, is
net genade, wat ek het, is net geleen…”
VROUEBLAD Junie 2012
15

Soos ‘n
vader hom
ontferm oor
sy kinders
briewe leefdinge
Om’n liefdevolle aardse vader te hê, het vir my die venster na
die hemel en die ewigheid oopgemaak.
Ek het nooit getwyfel nie.
My pa se betrokkenheid by ons ses
dogters se lewens, sy ondersteuning,
liefde en onbaatsugtige diens was
hemelse geskenke wat ons deur die res
van ons lewens kon saamdra.
Pa het ons geleer dat ons maar hier
op aarde in ʼn tent woon. Daarom kon
hy so graag uitdeel. Só het ons geleer
dat ons aan ʼn hemelse koninkryk
behoort. Die manier waarop hy met
soveel mededoë met sy plaaswerkers
saam geleef het, was vir ons almal ook
ʼn belangrike lewensles. Hy was ook ʼn
evangelis. Iemand onder sy dak, of vir
wie hy verantwoordelik was, sou nooit
honger en dors gaan slaap het nie.
My kinderdae was nie gejaagd nie.
Daar was altyd baie tyd. Tyd vir kuier.
Tyd vir droom. Tyd om te wag vir ʼn
brood wat uit die oond moet kom,
tyd om te wag vir die reën. Tyd vir
16 VROUEBLAD Junie 2012
huisgodsdiens. Tyd om te bid. Tyd om
radio te luister. Tyd om die blydskap
oor die drie van Mannetjies Roux op
Pa se gesig te sien. Tyd om vir mekaar
applous te gee.
“Maar bo ons skyn die
helder sterrewagte van U
verbond, waarop ons voor U
pleit” (Ps. 74: 15).
My pa se gunstelingpsalm wat hy
steeds só uit sy hart kan sing. My
pa kan mooi sing en hy kan op die
noot insit. Hy het ook ʼn baie unieke
emosionele toon in sy stem as hy
sing. Jy hoor die geloofsvertroue in sy
oorgawe soos hy die note vir jou plant.
Ek kon van kleins af hoor die woorde
kom uit sy hart, dit is nie net ter wille
van plig of tradisie nie. Hy het ook die
gawe om sy eie musikale swaai te gee
DEUR GRIET SWANEPOEL
aan die melodie. ʼn Entjie weg van die
Geneefse wysie se vinnige pas gee hy
eers sy eie unieke klem op die woorde
waarmee hy sy blydskap, vreugde,
hartseer en stryd op aarde kan uitstraal.
Dit is daardie ekstra swaai wat ek
sommer so op my eie sing as ek na my
pa verlang. Dan gly ek saam met my
pa se note deur my daaglikse stryd om
uiteindelik weer hoop en vertroue in
die woorde van ʼn psalm te vind.
My pa hou van stories vertel en kan
lekker lag vir snaakse situasies uit sy
kinderdae: Soos die dag wat sy pa (my
oupa) ʼn bees geskop het en die bees
toe sy skoen onder die stert vasknyp
het en daarmee weggehardloop het, of
van die dag wat my oupa ʼn koeël in sy
twaksak gehad het en dit saam met die
twak later in sy pyp aan die brand steek
terwyl hy op ʼn perdekar op pad dorp

toe was. ʼn Groot slag en konsternasie
het gevolg. Niemand het ernstig seer
gekry nie, maar hy het ʼn gaatjie in die
rand van sy hoed gehad wat hy later
aan my ouma moes verduidelik.
My pa was ʼn naweekboer, ʼn student
met ʼn voldagwerk, maar hy het altyd
tyd gehad om saans nog vir ons ʼn
Jakkals en Wolfstorie te vertel, of om
teen ons almal sokker te speel op die
grasperk. Hy het ons geleer fietsry,
skaakspeel en swem in die rivier en
later kon ons elke somer die plaasdam
skoonmaak vir die vakansie se lekker
swem. Hy was lief vir beeste, gehou
van sy eie skape en het sy eie hoenders
grootgemaak en sy eie groente geplant.
Sy grootste vreugde was om te kon
sê: “Alles op die etenstafel kom uit die
tuin!” Die grootste fees was vakansies
see toe – al singende – in die kombi.
Op ʼn keer het my sus vergeet van ʼn
taak wat sy moes maak oor plaasdiere.
Dit was ʼn Sondagaand (lank voor
die internet) en daar moes flitskaarte
gemaak word met elke dier se prentjie
en dan ook ʼn klankopname op ʼn
bandjie waarop elke dier se geluid
dan opgeneem word. Pa was die
gelukkige pryswenner om te sorg vir
die diergeluide. Ons het ons verstom,
hoe hy alles kon namaak… Van
die hartseer donkie, tot die vrolike
hoenderhaan! My pa het later gehoor
hy het 80% vir sy plaasgeluide gekry.
Niemand in die klas kon raai dit was
mensgemaak nie.
My pa het ʼn paar slagspreuke gehad
toe ons in die huis was… Die eerste
een was altyd dat ons “egalig” moet
lewe. Ons was ses dogters en my ma,
só saam met sewe vroue, was dit seker
nie maklik nie. Om die sewe vroue op
koers en kalm te hou, moes ons “egalig”
bly. Dan was sy enigste voorligting
as jy ʼn kêrel by die huis aanbring:
“Moenie die pap te dik aanmaak nie!”
As my ma en ons dogters kla of kerm
oor iets het hy net gesê: “ Die honde
blaf en die karavaan gaan voort!” Pa
het ons geleer dat jou goeie naam baie
belangrik is en dat ʼn mens se woord jou
eer moet wees.
Pa is taakgedrewe. Hy kan nie wag
vir goed wat moet gebeur nie. Hy
wil dit láát gebeur. Hy is die enigste
mens wat ek ken wat jou nooi vir ʼn
braai en as jy daar kom, is alles klaar
gebraai. Alles is reg, want dit was ʼn
taak wat moes klaar. En hy kan nie wag
VROUEBLAD Junie 2012
leefdinge
nie. Hy kan soms nie eers wag tot jou
verjaardag nie en bel jou sommer al die
aand voor die tyd. “Môre bel daar te
veel ander mense,” sê hy dan.
My pa word volgende jaar tagtig.
Hulle moes so ’n ruk gelede ʼn
predikantspaar ontvang. Hy besluit
toe om vir hulle besoek pienk-enwit
marshmallows te koop om ʼn
spesiale koffie na ete vir hulle te
bedien. (Toe ons studente was, het ons
baie marshmallow-koffie gedrink).
Toe hulle die spesiale koffie vir die
gaste wil maak, ontdek my ma die
marshmallows is toe al die tyd pienk en
wit watteballetjies. Gelukkig is daar by
die ouderdom en die kwale nog altyd
daardie spesiale humor. Ook om vir
jouself te lag.
My pa se afhanklikheid van sy
Hemelse Vader het ons leer ken in sy
gebede. My pa se gebede het ons saans
toegemaak in ʼn hemelse kombers van
bewaring. Ons kinders kon rustig slaap
want…
“Soos ‘n vader hom ontferm oor sy
kinders, so ontferm die Here Hom oor
dié wat Hom dien” (Ps. 103: 13).
17

leefdinge leefdinge
Sonder
‘n pa
18 VROUEBLAD Junie 2012
DeuR Nikki PRiNSloo
Om sonder ‘n pa groot te word,
is nie maklik nie, maar deur die krag
wat die Here vir ‘n mens gee is dit
ook nie onmoontlik nie.

leefdinge
EK WAS MAAR NET VYF
Ek was vyf jaar oud toe my pa aan ʼn
hartaanval oorlede is. Dit was ʼn baie
hartseer dag in ons familie. Ek onthou
nog hoe my ma met trane in haar oë by
die deur instap saam met ons dominee
om aan my en my sussies die tragiese
gebeurtenis bekend te maak.
Dit was ʼn baie swaar tyd en die
atmosfeer binne ons huisgesin was
swart. Ek onthou nog hoe ek vir my
ma bly vra het: “Waar is Pa?” en sy
het geantwoord: “Hy slaap, ons sal
hom volgende week by die kerk sien.”
By die begrafnis, toe ek die kis sien
afsak het binne in die graf in, het skok
harde realiteit geword en ek het begin
verstaan dat ek nooit weer in hierdie
leeftyd my pa sal sien nie.
Ons familie kon toe nie langer alleen
op die plaas bly nie, omdat dit gevaarlik
was, en daar was reeds ʼn plaasaanval
wat plaasgevind het so paar kilometers
weg van ons af. Ons het na Nylstroom
verhuis waar beide my susters hulle
hoërskoolloopbaan voortgesit het en ek
vir die eerste keer skool toe is.
LAERSKOOLDAE
SONDER PA
Daar was baie hartseer dinge wat
afgespeel het tydens my laerskooldae,
soos wanneer kinders of juffrouens
gevra het watter werk my pa doen. Dit
was elke keer ʼn emosionele ervaring
om die storie vir almal oor te vertel.
Later het dit beter geword, want dit was
soos ʼn rympie wat ek kon opsê. Die
ergste was wanneer ons kaartjies moes
maak vir Vadersdag, of as daar ʼn Pa-enseun
kamp was.
Ek onthou selfs toe my vriend wat
langs ons gebly het my saamgenooi het
om die volgende dag saam met hom
en sy pa te gaan visvang. Ek was só
opgewonde, want my pa was ʼn groot
en formidabele visserman gewees
(so het sy vriende vir my vertel). Die
afgespreekte oggend het hulle om een
of ander rede vir my weggery en ek
het geskreeu dat hulle moet stop, want
hulle vergeet my. Ek het toe daar in die
pad met my visstok en kassie gestaan
en uiteindelik maar weer teruggeloop
na my huis toe. Ek was regtig hartseer
en het baie kere kwaad geword omdat
ek nie ʼn pa gehad het nie.
GOEIE HERINNERINGE HET
MY GEDRA
Deur al die hartseer het ek besef hoeveel
die vyf jaar saam met my pa vir my
beteken het. Hy het my geleer hoe om
met die windbuks te skiet en ek kon op
sy skoot sit wanneer ons ʼn plaaspad ry,
sodat ek kon leer bestuur.
Ek onthou ook hoe hy vir my en hom
skelm sjokolade koop (nog dié met die
goue papiertjie om), en ons dit dan
onder die kussing wegsteek sodat die
res van die gesin nie daarvan mag kry
nie.
My pa wou nog altyd so graag ʼn seun
hê en toe my ma se dokter aanvanklik
dink die baba wat op pad is, is weer ʼn
dogter, was my pa baie bly, maar ook
teleurgesteld. ʼn Paar weke daarna het
die dokter gesê dit is beslis ʼn seun en
my ma het altyd vertel dat sy hom nog
nooit weer so gelukkig gesien het as die
dag wat hy dié nuus gekry het nie.
Ek het later besef dat ek myself moet
leer wat ander pa’s vir hulle seuns deur
die lewe geleer het. Ek het later deur die
jare myself leer visvang en gereeld vir
my vriende op plase gaan kuier waar ek
leefdinge
baie met motorenjins te doen gekry het.
Later het ek saam vriende gaan jag en
toe alles ingehaal wat ek gevoel het ek
dalk gemis het.
Elke keer wanneer ek ʼn rugbywedstryd
moet speel, sê ek altyd hiérdie
een is vir my pa. Ek glo en vertrou dat
die Here ʼn plan het met my en dat ek
weer eendag my pa sal sien. My ma en
my susters het my altyd ondersteun in
alles wat ek doen en ons is baie na aan
mekaar. Ek dink familietyd is kosbaar
en ons moet elke oomblik saam met
ons naaste familielede koester.
MY PA SE DOOD HET MY DIE
ERGSTE GETREF TOE EK 21
WORD
Ek is nou drie en twintig en my pa se
dood het my ewe skielik op een en
twintig weer begin vang. Ek mis die
geleentheid om vir hom te wys wat ek
alles behaal het en wonder soms wat hy
sou sê oor die rigting waarin ek beweeg
het.
Die Here het regtig ʼn plan met elkeen
van ons. Al voel dit soms asof jy alleen
is, moet jy weet dat die Here vir jou die
krag sal gee om daarmee saam te kan
lewe. Die pyn word nie altyd beter nie,
maar die vrede binne-in jou maak jou
hart weer gesond.
Ek sal vir elke seun aanraai om sy pa
te waardeer – elke familielid behoort
hulle pa te waardeer.
My grootste droom is om eendag vir
my kind die pa te kan wees soos wat
my pa vir my was in die vyf jaar wat ek
hom geken het. Ek is ook baie dankbaar
dat ek nog ander familielede het wat
my ondersteun en vir my lief is.
VROUEBLAD Junie 2012
19

leefdinge
Spieëls of vensters?
DEUR JOHANNA DREYER
Om ‘n vol, bevredigende lewe te lei is nogal baie soos om ‘n toring
te klim. Halfpad is die uitsig beter as onder aan die voet en hoe verder
jy klim, hoe wyer en mooier word die uitsig - William Lyon Phelps.
“As ʼn mens die voorreg het om twee
dae lank by so ʼn besondere mens deur
te bring voel jy asof jy ʼn lang vakansie
gehad het,” sê my man toe ons tuis
kom na ʼn naweek by ons swaer op sy
Bosveldplaas.
Ek kan nie anders as om elke woord
te beaam nie. Die kuier was ʼn fees. Ons
het tot laatnag voor die kaggel gesit en
gesels en na musiek geluister. Terwyl
Manus vir ons biltong gekerf het, het
ons ook saam aan talle kosbare herinneringe
gekerf. Ons het baie gelag,
maar ook weer saam met hom die skok
en hartseer van ons sus en haar seun
se tragedie-dood in ʼn motorongeluk
belewe.
Vanoggend terwyl ek dooie rose
in my tuin uitknip, bly my gedagtes
besig met hierdie uitsonderlike man.
Ek verwonder my weer opnuut dat ʼn
mens wat soveel terugslae in die lewe
ondervind het en sy dae in ʼn rolstoel
moet deurbring, só ʼn afgeronde, só ʼn
ryk geskakeerde persoonlikheid kon hê.
Hy kan onderhoudend gesels, hy stel
20 VROUEBLAD Junie 2012
lewendig belang in land- en wêreldsake,
en hy kan selfs die paar honderd treë na
sy groentetuin, interessant en leersaam
maak: Hy merk ʼn toktokkie op wat sy
gaatjie skop, hy vestig ons aandag op
die uitsonderlike mooi wolkformasies
teen die helderblou lug en hy ken elke
voëltjie wat wurmpies op die grasperk
oppik se naam. Sy bene mag dalk verlam
wees, maar sy gees het vlerke.
Ek dink hoe maklik ʼn mens, veral as
jy ouer word en jou wêreld noodwendig
krimp, in die slaggat trap om net altyd
met jouself en jou eie belange besig te
wees, sodat niks of niemand anders
vir jou saak maak nie. Jou innerlike is
dan soos ʼn kamer vol spieëls: Waar jy
beweeg of wat jy doen, jy weerkaats net
altyd jouself. Oor en oor. Tot vervelens
toe.
ʼn Mens se gees moet vensters hê sodat
jy vêr en wyd kan kyk. Jongmense
moet hierdie kans vroeg reeds aanleer,
en ouer mense moet dit nie verleer
nie. Jy moet jou óópstel vir mense en
gebeure rondom jou. Jy moet voort-
durend jou persoonlikheid verryk met
boeke, met musiek, met interessante en
positiewe gedagtes; jou sover as moontlik
omring met blymoedige mense.
Ons moet ʼn hele lewe lank met onsself
saamleef, en wat is dan nou lekkerder
as om saam met ʼn interessante mens te
leef? Nee wat, om net altyd in ʼn spieël
na jouself te kyk is maar ʼn leë, onbevredigende,
vervelige bestaan.
Al my filosofiese gedagtes vanmôre
hier in die tuin, kom maar net neer op
dít wat Paulus soveel eeue tevore in sy
brief van blydskap aan die Filippense
geskryf het:
“…alles wat waar is, alles wat edel is,
alles wat reg is, alles wat rein is, alles
wat mooi is, alles wat prysenswaardig is
– watter deug of lofwaardige saak daar
ook mag wees – daarop moet julle julle
gedagtes rig.”
Wie sê Paulus se siel het nie vensters
gehad nie? En wie sê hulle was nie wyd
oop nie?

Boekeblad
LIGLOPERS
deur Maretha Maartens
Resensent: Annamie Odendaal
Maretha Maartens het die gawe
om jou in ‘n ander mens se siel te
laat inkyk. Hier skryf sy ‘n hartseer
verhaal oor ‘n verfynde, treurige
seuntjie wat verwyderd van die
mense om hom voel: ‘n tipe kind
wat min mense empatie voor voel.
Vroeg al word Andries Hendrik
‘n slagoffer van ander se selfsug
en sonde, en sy lewe loop op ‘n
afgrond af. Hy is kwaad vir die Here,
en soek op al die verkeerde plekke
vir geluk: in die uitspattigheid van
die vermaaklikheidswêreld, gay
verhoudings en dwelms. Hy word
tot ‘n dwelmhandelaar.
Uiteindelik draai die verlore seun
terug na sy Vader, en sy lewenspad
bevestig weer: maak nie saak
hoe ver ‘n kind van die Here van
Hom af wegdwaal nie, Hy hou aan
iSBN: 978-1-4316-0342-8
Prys: R99,95
Vrystellingsdatum: Maart 2012
kategorie: Biografie
Teikenmark: Algemeen
Formaat: 140 x 208 mm
Bladsye: 160
omslag: Sagteband
roep na jou en sal jou nooit uit sy
hand laat val nie. As jy na sy lig
kom, sál jy gered én herstel word.
Andries Hendrik beleef terdeë dat
omdraai van verkeerde paaie af
nie naastenby maklik is nie, maar
dis tog duisend keer makliker
as enige verkeerde pad. Die
hartstogtelike en openlike gesprek
wat ‘n gelowige in diepe nood met
sy Vader het, is vir my een van die
hoogtepunte van die boek.
Liglopers spreek die aktuele
probleem van homoseksualiteit
op ‘n baie persoonlike manier
aan. Die hartseer en skade wat
elke gesinslid van ‘n gay persoon
ly, word sonder doekies omdraai
geskets. Die Here se genade is
so groot dat Hy Andries Hendrik
selfs lei in ‘n baie mooi verhouding
leefdinge: boeke
met ‘n pragtige jong vrou wat hom
beter verstaan en ondersteun as
enigiemand voorheen in sy lewe.
Andries Hendrik en Sya is bekendes
en leef en werk hier tussen ons –
elke dag ‘n herinnering aan God se
groot liefde en herskeppingswerk.
Die spanningslyn word deurgaans
behou. Die vertelling is altyd
in goeie smaak en niks word
sensasioneel aangebied nie. Elke
mens se stryd teen sonde en
minderwaardigheid bly maar in
wese eenders.
Ek beveel die boek aan vir elkeen
wat omgee vir al God se kinders.
Dit sal jou lewe verryk en jou moed
gee vir elke dag se klein en groot
omdraai terug na Hom toe.
VROUEBLAD Junie 2012
21

Pappa, Pa, Vader!
22 VROUEBLAD Junie 2012
EK WENS PA KON MY PRONK-
ERTJIES SIEN. HOEVEEL KERE AS
DIE DORHEID VAN DIE WINTER
BEGIN PLEK MAAK VIR ‘N LAWWE
LENTETUIN HET EK NIE AL
GEWENS MY PA, WAT SO LIEF
WAS VIR TUINMAAK, KON ‘N
DRAAI KOM MAAK NIE.
Hy moet kom kyk dat sy liefde vir die grond,
die stiggies en saadjies wat hy in my geplant
het, groei en voortleef. Sy sweet peas en
leeubekkies was sy trots en niemand se
lupins was ooit weer vir my so mooi of so
blou nie.
My Pa het my geleer: Jy ry nie toeoog
trein nie! Jy sien elke bees en elke
oorlogsgrafsteen raak. Jy ruik die Karoo,
sien hoe lê die ryp in die laagtetjies en op
die swart gebrande gras en jy sien hoe die
rooi son agter die berg uitkruip. Elke stasie
word deur ‘n oop treinvenster bekyk – selfs
in die nag as die gewone mense al slaap.
Nagwandelaars, wildvreemde reisgenote
op stasietjies word soos ou kennisse vrolik
slotwoord
gegroet. Hy het geglo daar is goed in
alle mense: selfs in die mees verlore
boemelaar. Met sy skrefies-oë laggie
het hy niemand veroordeel nie.
“Mý Pa…!” woorde wat so baie
gebruik word of dit nou ‘n seuntjie is
wat spog met sy pa se krag, slimheid
of sy blink motor of ‘n dogtertjie wat
sonder twyfel wéét haar pa is die
slimste, sterkste, mooiste en beste Pa
ooit.
Hoe hy ook al genoem word: Dié pading
is spesiaal. Pa is die anker, die spil
waarom die gesin draai, van sy huistoe-kom-tyd
na werk tot “vra vir Pa”
as ‘n versoek te gewigtig is vir Ma om
alleen te hanteer. Hy word lief gehê,
gerespekteer, ‘n klein bietjie gevrees en
baie aangehaal.
Hoe jammer is dit nie dat daar mense
is wat nie hierdie heerlike Pa-figuur in
hulle lewens het nie.
Vir die pa-loses, maar ook vir elkeen
van ons wat glo is dit wonderlik om te
weet ons Vader wat in die hemel is, is
altyd daar vir ons. Hy het sy eie Seun
gegee sodat ons, sy dwaal-kinders,
kinders in sonde gebore, kinders wat so
baie maal val, Hom Vader mag noem.
Dat ons verseker weet dat Hy ons lief
het en eendag in sy huis sal inneem. Hy
raak nie “op” soos my aardse Pa nie.
Ons Vader is, was en sal vir ewig daar
wees.
Dankie Vader vir my vader en vir die pa
van my kinders en kleinkinders.
Dankie Vader dat U Vader is vir dié wat
nie ‘n Pa het nie.
Dankie Vader dat U my Vader is en ek
u kind.

Julie 2012 in
Die Gereformeerde
Vroueblad
In die hande van
dié Pottebakker
• Gelowig vrou in
die hande van dié
Pottebakker
• Groete aan
Trifena en Trifosa
• Tema: BRIEWE
Saamtrek 2013
• Saamtrekbylaag
Skryf ’n brief (SLEGS 200-250
woorde) aan
Die Gereformeerde
Vroueblad. Briewe hoef nie
by enige tema in te pas nie
– vertel ons wat leef in jou
hart; wat gebeur in jou
gemeente!
Adresse waarheen briewe
gestuur kan word, verskyn
op p. 3.
ANDER PUBLIKASIES
VAN DIE GKSA
• Die Kerkblad
• Die Slingervel (vir ons
Laerskoolkinders)
• Die Kruispad (vir ons
tieners en jongmense)
Bied ook verrykende
geestelike leesstof en kan
bestel word by die Administratiewe
Buro:
(018) 297 3986.
Werf asseblief vir ons nuwe intekenare.
Verras jou ma, dogter of vriendin met ‘n geskenk
wat die heel jaar hou en teken vir haar in.
VROUEBLAD Junie 2012
23

JUNIE 2012 ~ DS. CHRISTO SwANEPOEL (GK LyTTELTON)
Juniemaand gee ons aandag aan pa-wees. Om ‘n pa te hê of ‘n
pa te wees bly ‘n voorreg en ‘n genadegawe. Mag ons hierdie
gawe weer ontdek en dit nooit as vanselfsprekend aanvaar nie.
Die heel beste ding wat ‘n pa vir sy
kinders kan doen, is om hulle ma lief
te hê – Theodor Hesburgh.
Dit is baie makliker vir ‘n pa om
kinders te hê, as vir kinders om ‘n
ware pa te hê – Pous Johannes XXIII.
‘n Kind sal beswaarlik God as sy
Vader ervaar, as hy nie iets van sy
God in sy vader beleef nie – Austin L.
Sörenson.
Teen dié tyd dat ‘n pa ontdek dat sy
eie pa dalk reg was, het hy gewoonlik
‘n seun wat dink dat hy verkeerd is
– Anoniem.
Om kinders groot te maak is
gedeeltelik vreugde en gedeeltelik ‘n
guerrilla-oorlog – Ed Asner.
Niks wat ek ooit gedoen het, het my
soveel bevrediging verskaf as om ‘n
pa vir my kinders te wees nie – Bill
Cosby.
Jou kinders het jou teenwoordigheid
nodiger as jou geskenke – Jesse
Jackson.
Ek hoop dat my seun my eendag sal
onthou, nie omdat ek veldslae gewen
24 VROUEBLAD Junie 2012
het nie, maar omdat ek saans saam
met hom gebid het – Genl. Douglas
MacArthur.
‘n Baba het die manier om ‘n man
van sy pa te maak en ‘n seun van sy
oupa – Angie Papadakis.
‘n Werklik gelukkige pa is die man
wie se kinders in sy arms inhardloop
al is sy hande leeg – Anoniem.
Prys jou kind in die openbaar en wys
hom tereg wanneer julle alleen is
– W. Cecil.
Om ‘n volmaakte pa te wees, is nie
belangrik nie. Om ‘n biddende pa te
wees, is wel – S. Omartian.
Moenie jou daaroor bekommer as
jou kinders nie altyd na jou luister nie.
Bekommer jou daaroor dat hulle jou
altyd dophou – Robert Fulghum.
Wyse pa’s weet hul waarde lê nie in
die dinge wat hulle vir hulle kinders
doen nie, maar in wat hulle hulle
kinders leer om self te doen – Billy
Graham.
Babatjies het pa’s nie so nodig nie,
dit is die ma’s wat die pa’s nodig
het! Iemand wat dag en nag ‘n
baba versorg het self ook daardie
vertroeteling nodig – Bill Cosby.
Pa’s moet gesien en nie net gehoor
word nie – Oscar Wild.
Alleen daar kan liefde leven, alleen
daar is het leven goed, waar pa stil en
ongedwongen, de aardappels schilt
en de afwas doet – Nederlandse
spreekwoord.
As jy nie jou kinders tuis kan beheer
nie, gaan dit vir die regering baie
moeilik wees om dit te doen,
wanneer hulle eendag grootmense
is – J.M. Braude.
Jy moet jou kind liefhê, vir wie hy
is, nie vir wat hy doen nie – David
Jeremiah.
Voor my troue het ek ses teorieë oor
die opvoeding van my kinders gehad.
Nou het ek ses kinders en geen
teorieë meer nie – Anoniem.
Wat ‘n pa vir sy kinders sê, word nie
deur die wêreld gehoor nie, maar wel
deur sy nageslag – J.P. Richter.