rapport 2000-09 - Stowa

SAMENVATTING
Inleiding
in het beheer van watergangen, oevers en andere terreinen van waterbeheerders worden jaarïjks
duizenden kilometers watergangen en oevers geschoond en gemaaid. Hierbij komen groenresten vrij.
Voor het grootste deel wordt het maaisel op de oever gezet om daar te blijven liggen. Door een aantal
ontwblingen treedt verandering op in deze praktijk. Voor een steeds groter deel worden groen-
resten afgevoerd.
Doel van het voorliggende onderzoek is het verkrijgen van inzicht in het ontstaan en de verwijde-
ring(skosten) van gmenresten die vrijkomen bij het beheer van oevers en watergangen en het
aangeven van mogelijkheden om de verwijderingsko6ten te beperken binnen de wettelijke kaders.
Enquête
Om inzicht te Eigen in de omvang van de problematiek rond het wijkomen van groenresten bij
waterbeheer is e& schriftelijke en&% uitgezet onder 90 waterbeheerders (waterschappen en
dienskinaen van rijkswaterstaat). De respondenten geven aan dat per kilometer watergang 8.5 ton
biomassa wordt gep&luceerd. Voor heel Nederland &u dit neerkoÏmen op ca. 0.8 miljoen djaar.
Een van de belangrijkste bevindingen van de enquEte is dat bijna de helft van de respondenten
aangeeft geen inzicht te hebben in de hoeveelheid groenresten die vrijkomt bij het beheer van de
watergangen in hun gebied. De respondenten die aangeven wel inzicht te hebben in de hoeveeiheden
penresten die vrijkomen, melden dat gemiddeld 4% van de groenresten wordt afgevoerd. Indien
groenresten worden afgevoerd, geeft de meerderheid van de responduiten aan de groenresten af te
voeren naar een groencomposteerder. Compostering blijkt de belangrijkste verwerkingsmethode.
Verder blijkt dat bijna de helft van de respondenten meer dan 60% van de maaiwerkzaamheden in hun
gebied uitbesteedt aan aannemers.
Relevante ontwikkelingen
Naast de informatieverzameling door middel van de uitgezette enquetes is het beleidsveld betreffende
reststoffenmanagement in kaart gebracht. Bij de bespreking van de beleidsontwikkelingen op het
gebied van groenreststoffen is primair onderscheid te maken naar de relevante beleidsterreinen:
milieu(beleid), water(beleid), landbouw(beleid), natuur(beleid), en energie(be1eid). De invloed van
deze beleidsterreinen is weergegeven als "relevante ontwikkelingen". De uitgangspunten van het
beleid zijn vorm gegeven in een uitgebreid wettelijk kader dat tevens onder relevante ontwikkelingen
is uitgewerkt
Het beleid en de interpretatie van het beleid en de wetgeving is, met name als het gaat over de speci-
fieke groenrestenproblematiek bij waterbeheerders, nog grotendeels in ontwikkeling. Dit geldt zowel
voor de waterbeheerders zelf als voor de betrokken partijen die (mede) het beleid vormgeven en uit-
voeren.