gemeenen man

C )
HET IS EEN GROOT GELUK,GEZONDE
LED EMAATEN TE HEB BEN.
De menfehen ontvangen veele weldaaden van God,
Waarvoor zy niet dankbaar zyn, omdat zy de zelveii
langen tyd hebben genooten. Zulk eene weldaad,
waarvan veelen de waatdy niet kennen, is de gezondheid
des liehaams: die altoos gezond is, bedenkt maar
zelden hoe groot een geluk dit is. De volgende gefchiedenis
bevvyst het gezegde.
Klaasy een arme Boer, ging eens by groote hitte,
over 'tveld, en kwam vermoeid by eene herberg, ging
daarïn, en liet zich een kan bier met een Huk rog-,
genbrood geeven. Een weinig laater kwam 'er een
fraaie koets voor de herberg, in welke een ryk'man
zat; deezen bragt men een ftuk gebraaden vleefch en
een flefch wyn, 't welk hy in zyne koets gebruikte.
Te vooren was Klaas met zyn bier en brood vergenoegd
geweest : maar nu wierd hy op eenmaal te
onvreeden cn dacht by zich zelven:
„ Deeze ryke kan gebraaden vleesch eeten en wyn
3, drinken, en op zyn gemak in een' wagen ryden:
„ maar ik moet te voet gaan, en heb daarenboven
3, tot myne verkwikking niets dan bier en roggen-
„ brood. Mogte ik het ook zoo goed hebben als die
„ ryke! "
Zoo dacht hy, en befchouwde den ryken met nydige
oogen. Deeze merkte zulks, en zeide tot hem:
„ Goede vriend! zoudt gy wel verkiezen met my
3, te ruilen?"
Klaas bedacht zich niet lang, maar antwoordde terftond
:
„Dat kan men ligt begrypen! Mynheer kome uit de
„ koets cn geeve my alles, wat hy heeft; ik wil hem
„ ook alles geeven, dat ik heb."
Terftond beval de ryke aan zyne bedienden, dat
zy hem uit het rytuig zouden draaeen. Dit gefchiedde,
maar — welk een gezicht! Zyne voeten waren
lam, hy konde niet ftaan, maar moest zich van zyne
knechten zoo lang laaten onderfteuncn , tot dat de
krukken gebtagt wierden, waarop hy fteunde. — Nu
?ag hy Klaas aan, en zeide; 1
„Wel