Historische evolutie van het polderlandschap langs de linker

1. de Oud-Arenbergpolder, Kieldrechtpolder en de
polder van St.-Anna-Ketenisse;
2. de zuidoostelijke helft van de Nieuw-Arenbergpolder;
3. de zuidelijke helft van de Doelpolder (met Kleine
Doelpolder);
4. Kallopolder met uitzondering van het zuidwestelijke
gedeelte;
5. een gedeelte van de polder van Verrebroek;
6. het noordelijke gedeelte van de polder van Beveren.
Het juiste tijdstip van de volledige indijking is moeilijk
te bepalen. Enigszins laten archiefstukken vermoeden
dat deze plaats had omstreeks 1444. Deze datum heeft
nochtans slechts een benaderende waarde omdat de
mogelijkheid blijft dat de ene polder ietwat vroeger of
later ingedijkt kan geweest zijn dan de andere.
Hieruit ontstonden de polders: Aendorp, St.-Niklaas,
Kieldrecht, Verrebroek, St.-Antheunis Noord en
St.-Antheunis Zuid.
De St.-Annapolder werd slechts in 1516 bedijkt en de
verkaveling had het jaar daarop plaats.
Op te merken valt dat heel het schorgebied dat in 1422,
als gevolg van het verkoop- en indijkingsoctrooi van
1414, bedijkt werd onder de naam Melsenbroek,
door de nieuwe polder volledig ingenomen werd. Het
grondgebied van de polder van Melsele werd hierdoor
merkelijk verkleind.
Stormen woedden telkens opnieuw. Overstromingen
kwamen geregeld voor.
De 10de april 1446 noteerde men in gans Holland en
Vlaanderen een zware storm. Een Hollandse kroniek
verhaalt hierover:
‘In ’t jaer sessenveertig wast een groote sware tempeest
van storm ende winden ende hagel, snee, regen, die groote
––
27 Tobias Gutberleth, zie 7 – pp. 179-180
28 Tobias Gutberleth, zie 7 – pp. 184-185
29 E.Vahderlinden, zie 13 – pag. 118
30 R. Pijpers, zie 22 – pag. 193 e.v.
schade dede in Hollant, Zeelant, Frieslant, Brabant ende
Vlaenderen aen kercken, toornen, huysen ende boomen, ende
veel menschen ende beesten verdroncken, ende desen storm
was opten Palmsondach, den thienden dach in Aprille.’ 27
Op 17 september 1477 brak een hevig onweer los.
Rukwinden die acht uren aanhielden werkten een
hoge vloed in de hand die menige dijk in Vlaanderen
liet doorbreken.
Andries de Smet in zijn ‘Kronijk van Flaanderen’
vermeldt:
‘Op den selven dach van Sinte Cosmas ende Damiaen
dewelcke was up eenen saterdach, so vloeyde die zee so
hooghe, ende so stormende van winde, wel 8 hueren lanc
gheduerende, datmen seyde dat binnen honderd jaren so
hooghe noeyt ghevloeyt en hadde. Want Tantwerpen up
het hoofd quamen dye schepen staen, daer doe den burch
vol waters stond, ende sghelycx dye kercke in den burch,
vele dycken braken inne, te wetene in Hollant, in Zeelant,
ende in Vlaenderen…’ 28
In 1526 werd het Land van Waas nogmaals door een
overstroming geteisterd. In een kroniek van François
Joseph de Castro vindt men hierover het volgende:
‘Op den 8 february sag men in ’t Landt van Waes soo
gewelldige stormen der winden, dat er veele huysen werden
omgeworpen.’ 29
De Polder van Beveren werd gedeeltelijk blank gezet. 30
Op 5 november 1530, op St.-Felixdag, ook soms
‘quaden Saterdach’ geheten, veroorzaakte een hevige
noord westenstorm, gepaard gaande met een hoge vloed,
talrijke overstromingen in Zeeland, Zuid-Holland en
Vlaanderen.
In de ‘Beschrijvinge van de Forestiers ende Graaven
van Flaanderen’ van Jehan Berthaut van Loo vindt men
hierover:
11