Historische evolutie van het polderlandschap langs de linker

Al deze kaarten tonen ons een landschap dat thans nog
moeilijk te ontdekken valt.
De Schelde afwaarts volgend vanaf Zwijndrecht had men
aanliggend:
– de polder van Melsele, Melsenbroek genaamd;
– de St.-Annapolder die het grootste gedeelte besloeg
van de huidige polder van Kallo en St.-Anna en een
klein oostelijk deel van de Oud-Arenbergpolder;
– de schorren van Ketenisse die later de polder met
dezelfde naam zouden vormen;
– de polder van Doel en de Noordpolder.
Deze laatste is thans ingenomen, enerzijds door het
Verdronken Land van Saaftinge en anderzijds door de
Schelde.
Westwaarts de Schelde volgend:
– de Leys of Seyspolder (de eigenlijke Luyspolder, heden
te situeren gedeeltelijk in de Hertogin Hedwigpolder,
het Verdronken Land van Saaftinge en een miniem
gedeelte van de Prosperpolder);
– de Brugschenpolder;
– Groot- en Klein Meerlemont;
– de Polder van Namen met hierboven (ten noorden);
– de Middel- en Speelmanspolder, daarnaast (ten
westen);
– de Speyerspolder, eronder (ten zuiden);
– de Duvershoek, de Meulepolder en Vranckendijck;
– de Varenwijckpolder (ten zuiden van de polders van
Namen en Klein Meerlemont).
Al deze polders kunnen gesitueerd worden in het huidige
‘Verdronken Land van Saaftinge’.
Meer landinwaarts:
– de Ingewordynghe, de Nieulantpolder, thans
opgenomen in de Van Alsteinpolder en Melopolder;
– de St.-Jorispolder, de Hofpolder, de Grouwe,
de Crane (Grauwe) Weye, de Grote Wulpen (soms
Corte Wulpen gegenaamd), de Lange Wulpen en
de Plattenpolder, allen nu begrepen in de Melo- en
Willem Hendrikpolders;
– de Westpolder, op het huidige ogenblik gedeeltelijk
Van Alstein- en Koningin Emmapolder;
– de Veenschen- en Causuweelsche moeren. Deze
maken thans deel uit van de Koningin Emmapolder,
de Prosperpolder, Nieuw-Arenbergpolder en
Saaftingepolder;
– de oude polder van Kieldrecht, thans gedeeltelijk de
Konings Kieldrecht- en Oud-Arenbergpolder, met een
klein zuidelijk deel van de Nieuwe Arenbergpolder;
– St.-Antonius Noord- en Zuidpolder, nu respectievelijk
het zuidoostelijke gedeelte van de Nieuw
Arenbergpolder en het noordoostelijk deel van de
Oud-Arenbergpolder;
– de polder van Verrebroek ook soms Verrebroekschen
genaamd. Deze polder besloeg het zuidoostelijk deel
van de Konings Kieldrechtpolder, een klein westelijk
stuk van de St.-Niklaaspolder en de polder van
Hoog-Verrebroek.
– de schorren van Verrebroek en Vrasene die na
indijking deel uitmaken van de polders van Vrasene
en Beveren (westelijk deel);
– de polder van Aendorp. Deze polder strekte zich uit
over het zuidelijk deel van de huidige polder van
Oud-Arenberg en over ongeveer de westelijke helft
van de St.-Niklaaspolder;
– de polder van St.-Niklaas. Deze besloeg bijna de
overige oostelijke helft van de genoemde polder;
– Beverenbrouck dat grosso modo driekwart van de
huidige polder van Beveren omvatte.
Wat betreft de dijken kunnen buiten de verschillende
naamloze binnendijken geciteerd worden:
– Schoordijk: ten zuiden van de polders van Aendorp
en Verrebroek, deze van de schorren van Verrebroek
en Vrasene scheidend;
– Muelendyck: de noordelijke dijk van de polder van
Kieldrecht tussen deze polder, het Veenschen- en
Hulstersche Moer;
– Meulendyck: deze scheidde de Leyspolder (ten
westen) van de Brugschenpolder (ten oosten);
– Swartendyck: tussen de polder van Kieldrecht (ten
zuiden) en Verrebroek (ten noorden);
– Swarten Gomellen Dyck: zonderde de polders van
Kieldrecht en Verrebroek (ten westen) van het
Hulstersche Moer (ten oosten) af;
17