De legende van Franciscus

Van sinte Fransoise
beweens, sal di weder werden ghegheven met mijnre bedinghen.» De
moeder hadde hier in betrouwen ende en liet harer dooder dochter niet
ute draghen, maer si anriep sinte Fransois name ende hilt haerre
dochter hant. Ende si stont al ghesont op.
Een kint was doot ghevallen ute eenre veisteren van enen palaise in de
poort van Ravennen. 1 Ende doemen sinte Fransoise anriep, wert weder
levende. 2
Een brueder Jacob voer op enen tijt metten bruederen over ene
riviere. 3 Ende doe si te lande comen waren, ende si alle tote hem ute
waren, ende hi oec waende ute gaen, so keerde tscep omme ende hi viel
in dwater ende verdranc. Ende doe de bruedere sinte Fransoise
anriepen dat hi verloost moeste werden, ende hi oec in sijn herte sinte
Fransoise anriep, siet, so quam dese voorseide brueder gaende al op
den gront, als ofte hi op dlant gheweest hadde, ende hi vinc tscep dat
verdroncken was, ende bracht te lande. Ende sine cleedere en waren
[327va] niet nat, noch een dropel waters en quam an sine cleedere niet.
1. [Vertaling] Maggioni: «In urbe Roma, cum puer paruulus de fenestra palatii cecidisset et
penitus expirasset» (1032).
2. [Vertaling] Het hier volgende wonderverhaal bleef onvertaald (Maggioni 1032).
3. [Vertaling] Maggioni: «Frater Iacobus Reatinus cum in nauicula parua fluuium quendam
cum fratribus pertransisset» (1032).