1 DE VUILNISKAR ZINGT HALLELUJA Poëzie voor ... - SeniorenNet

DE VUILNISKAR ZINGT HALLELUJA
Poëzie voor jong en ouder
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De vuilniskar zingt halleluja, de zeehond traint de oppasser, de aardbeientaart
is jarig, de bomen veroorzaken wind: in deze poëzie voor jong en ouder krijgt
taal een halve draai om de oren, zodat een en ander eens vanuit een ongewone
invalshoek wordt bekeken. Door de ogen van de dichter krijgen de dingen een
kleurtje, zodat ze soms zelfs ophouden gewoon ding te zijn. Dat proberen deze
gedichten te doen: vuilniswagens te doen zingen. Gesnopen?
1

INTRO
Harley Babyson
LIED
1 Lied voor als het sneeuwt
2 Lied voor als het lente wordt
3 Vers voor mijn buurmeisje
4 Mijn buurjongen wil in een vers
HELP! WOORD OVERBOORD!
5 Paul Van Ostaijen in de klas
6 Badsprinkhaan
7 Woordenaar
8 Huppeldepup
FEEST!
9 Hij komt!
10 Oudjaar
11 De bejaarde aardbeientaart
SNUITERS
12 Gespikkeld Opperhoofd
13 Vakantiegangster
14 De koning van Kapseizië
15 Tuimelpitten
16 De Wielewap
17 De Mandarijnenman
18 Schrikkelkind
BEESTIG!
19 Zebrapad
20 Koud kunstje
21 Het Herejeetjesdier
22 Hazenpad
23 Poes poes poes poes
24 Schuldpad
25 Geheimzonnig gedicht
26 Hotel Virginie
MOOI WEER VANDAAG
27 Vliegeren
28 Alle regen van de kleurenboog
29 Regen
2

30 Zo boos dat ik blaas!
VERWEND NEST
31 Winkeldochter
32 Alles moet dubbel
33 Ziek
VEEL GELUK!
34 Zevenslaper
35 Hink-stap-slok
36 Talisman
37 Spijkers met koppen
38 Heen en terug
VOOR MEKAAR!
(REIS IN JE HOOFD)
39 Spice Boy
40 Space Girl
41 PS : Spicy Twospace
RIJMLAP
42 Rijmlap
43 Eerlijke vlinder
44 Een molen
DRIE DROMEN
45 Winter
46 Zomer
47 Galgenmaal
3

INTRO
Je moet er jaren
voor sparen voor je hem tus-
sen je knieën hebt.
4

LIED
Lied voor als het sneeuwt
Klikkerdeklakker.
Het sneeuwt op de akker.
Ik sleur een slee
met een kind erop mee.
Kippenhok en kolenkit.
Alles is wit wit wit.
Ik sleur een slee.
Kerstkind doet mee
met een slee in de sneeuw.
Klikkerdeklakker.
Word wakker, word wakker.
Maak plaats voor ons twee.
Klikkerdeklakker.
Het sneeuwt op de akker.
Hei, glij je mee?
5

Lied voor als het lente wordt
De vuilniskar zingt halleluja.
De stad barst los in lente.
De bruine beer verlaat zijn hol.
De ijsboer telt weer naarstig centen.
Mijn mama plant een parasol,
pardoes tussen . . . KRAK! AI!
Een rode tulp roept hard om hulp
en scheldt haar dan de huid vol.
Ja, al ben je nog zo'n mooie tulp
in nog zo'n grote tuin,
als de lente er weer komt,
ben je beter een ajuin.
6

Vers voor mijn buurmeisje
Wat dacht je.
Zo zijn ze.
Een lief lachje.
Zo zei ze:
toen ik het las,
wou ik dat het over mij was.
Zeg, vers tien,
is dat nog vrij?
Laat eens wat zien
en schrijf over mij.
Of gewoon vers drie,
over mijn poppemie.
Zo ben ik.
Wat dacht je.
Toen zei ze:
ik mag je.
7

Mijn buurjongen wil in een vers
Kop met oren,
hier en daar een sproet.
Neus vanvoren,
die hij altijd volgen moet.
Zijn linkeroorlel
is een schiereilandje kippenvel.
Benen om te staan.
Voeten om te gaan.
Vingers doen het meeste werk
bij deze rare vlerk.
Een mond om te houden.
Soms is hij verkouden.
Haren om in te krabben.
Wie is die gekke gabber?
O, de rest is doodgewoon.
Kan je zo raden:
hij is de formidabele zoon
van een moeder en een vader.
Zo, het vers is uit.
Er is nog één plaats open
voor die vreemde snuiter.
Hier wil hij zijn naam zien staan:
. . . . . . . . . . . . . . .
Gesnopen?
8

HELP! WOORD OVERBOORD!
Paul Van Ostaijen in de klas
Drukke letters op een blad.
Dansende woorden als dronken soldaten.
Maar ikzelf moet altijd schoner schrijven
en eindelik en typies mogen ook al niet.
's Morgens groet ik ook de dingen:
dag linkerbeen, dag zere teen.
Maar beroemd? Vergeet het maar.
Eerder betoeterd, zeggen ze allemaal.
Ja, ik slaap als een rozeke
en pluk gezwind uit het zoetekoeksdozeke.
Zucht, krijg ik daarvoor een prijs?
Er hangt verdorie een oorvijg in de lucht.
Wees dan maar dichter; doe maar de woorden
marsjeren, reeds op je dertiende! Talent,
beste dames, fijne heren, wordt nooit op z'n tijd
erkend. Ach, ik word maar gewoon bediende.
9

Badsprinkhaan
In een glanzend bad
dat geurt naar blauwe meisjesogen
en bij volle rosse maan
die onbekommerd dobbert
zie je soms de badsprinkhaan.
Hij danst dan in z'n dooie eentje
van de warm- op de koudwaterkraan.
Zelf glanst hij ook zo'n beetje
en hij fluit graag naar de maan.
Met een poot en een vleugel
speelt hij de laatste viool.
Want die snoeshaan durft alleen te komen
als alle anderen er al lang van dromen.
De badsprinkhaan is dus een nachthuisdier.
Daarom kan je deze vreemde snoeshaan
bijna nooit eens rustig gadeslaan,
glijdend op een zeepje van plezier.
10

Woordenaar
Mijnkolen zegt hij!
Duipsoker zegt zij!
En dan wordt hij gloeiend kwaad.
En dan wordt zij hartstikke boos.
Je hebt weer een woord vermoord!
gilt die vierkante oen van een broer.
Help! Woord overboord!
giert dat driedubbele kreng van een zus.
Dan zit je daar
met een kop als een biet
en je handen in je haar.
Spreken durf je niet.
Alleen maar niks meer zeggen.
Alleen maar hard met deuren slaan.
Stomme tafelpoot!
Uit de weg dikke kat!
Ik gooi doopmijnen naar je kop!
Ik leg koolsuiker onder je stoel!
11

Huppeldepup
Schapen en schelpen en schubben in de lucht.
Soms een schip. Huppeldepup ligt op zijn rug
en zucht. Dat is het enige gerucht.
Daar komt de zon als een muntstuk terug.
Klinkende munt.
Blinkende munt.
Zinkende munt.
Vergulde munt die zich weer vlug
in schapenwolken schubben hult.
De avond valt.
Een mug brengt nog een u.
Huppeldepup plukt die u bij de lurven
en vult hem met lucht.
Hij stijgt weer met een zucht,
zo hoog zou niemand durven.
Schapen verdwalen.
Schelpen verdwijnen.
Schepen vergaan:
de muggen rukken nu van overal aan.
Vlugvlug neemt Huppeldepup
nog een u op zijn rug
- wat een luchtgewicht, zo'n uk! -
en huppelt dan naar zijn hut
bij de brug terug.
12

FEEST!
Hij komt!
De roe is al verleden tijd,
net als de wind die door antennes
woei. Het probleem van Sint
is nu dat hij soms de weg niet vindt
op de E40, N20 en A17.
En wat meer is: de goedheiligman
beschikt niet over een paardengps.
Zeg, heb jij hem ergens al gezien?
Ah, daar komt hij eindelijk aan.
Hij grijpt al naar zijn boek
en bladert met een diepe zucht.
Tja: hij is nog altijd voort op zoek.
Steek jezelf niet in de zak
en zeg nooit dat zijn paard
beschimmeld is, of je krijgt
een tik van zijn staart.
Door de schoorsteen
kijkt hij diep in je hart:
ziet het er bruin uit,
gespikkeld groen of zwart?
Nee: doe hem dan een stil plezier
en leg naast raap en wortel
voor zijn hongerige dier
ook maar een wegenkaart klaar.
13

Oudjaar
Soms had je er aardig de pest in
omdat ik zo bitter weinig zei
en altijd mijn kleverige vingers
op je mooie meubels en muren lei.
Maar elke dag werd ik iets groter
en al vlug was ik zo helemaal volwassen
dat je al die kleine handafdrukken
weer eigenhandig d' erin wou krassen.
Ook kreeg je toen van mij een poot
zodat het je elk jaar weer te binnen schoot
hoe ooit die smeerpoetsvlek op je nieuwe jas
die laatste avond van december was.
14

De bejaarde aardbeientaart
De aardbeientaart is weer eens jarig.
Van alle mensen komen er gelukwensen.
Ze dragen ieder een kaars op hun hoofd.
Dat hadden ze allemaal beloofd.
De taart blaast en blaast en blaast.
Pffhoe-oooo!! Pffhoe-oooo!! Pffhoe-oooo!!
Haar aardbeien worden er alsmaar roder van.
Als alle kaarsen uit zijn,
snijdt ze de mensen aan
en slikt die dan lekker door:
het hele happy-birthdaykoor!
Dan wordt het weer stil
in het aardbeientaartenhuis,
en ook wel een beetje kouder:
85 kaarsen is niet niks!
Oef, weer een taartje
dat een jaartje ouder is.
'Hé! Hoe was het feest?
Is het fijn geweest?'
Daar komt het andere taartje al aan:
met z'n aardbeidjes zal het nog veel beter gaan.
15

SNUITERS
Gespikkeld Opperhoofd
Eenentachtig . . . tweeëntachtig . . . drieëntachtig . . .
vijfentachtig . . . achtentachtig . . . ai mij,
snotverdorie, toen de Inca's met confetti gooiden,
stond ik wis en drie op de allereerste rij.
Ze noemen mij Gespikkeld Opperhoofd.
Ik ben de wonderjongen met de 100 sproeten.
Buigen, onderdaan, de hoofdman zij geloofd!
Hij heeft zelfs gouden spatten op zijn voeten.
Al mijn verdriet giet ik in een vergiet
en ik vergeet, want er is geen medicijn
tegen die goudkoorts in mijn lijf:
van zonne-energie genees je niet.
16

Vakantiegangster
Als je haar ziet,
herken je haar niet.
Soms heet ze Ellen, Fatima, Griet of Anje.
Ze eet graag bananen met bruine stippen.
Al haar badspullen zijn valavondzonoranje.
Maar als je haar ziet,
herken je haar niet.
Vaak schrijft ze een brief of een kaart.
Aan tafel eet ze doodgewoon brood mee.
Op zondag bindt ze haar haren in een staart.
Maar als je haar ziet,
herken je haar niet.
Je moet goed voor haar zorgen.
Soms deelt ze geheimen met jou.
Soms blijft ze maar tot overmorgen.
Plotseling zie je haar niet.
Dan denk je: waar is Griet?
Plotseling kan je niet zonder Anje.
Of wil je Ellen bellen.
En ga je zonder Fatima naar oma Ria.
Dan zet je een pruilsnuit,
want je weet: de vakantie is uit.
17

De koning van Kapseizië
Twee grote gaten in zijn hoofd,
maar da's uit pure schrik.
Op vragen van zijn onderdanen
antwoordt hij steeds met HIK!
Hij valt pardoes van zijn stoel
als hij de nieuwsberichten hoort.
Op de troon gaat hij slechts zitten
om er urenlang te kunnen pitten.
Die koning snurkt en grolt
en gromt, zakt opzij, dommelt in,
ligt op apegapen. Ja, 't is al
lang geleden dat hij nog eens
zo echt op-en-top koning was
in het koninkrijk Kapseizië.
Want met een hoofd vol hikken
en het haar vol strikken
en ogen die zo zelden open zijn,
laat iedereen hem rustig stikken.
18

Tuimelpitten
Repelsteel zit in een tuimelaar.
In een tuimelaar zit Repelsteel.
Iedereen schrikt zich een bult,
want Repelsteel, die heeft een katapult
waarmee hij tuimelpitten schiet
naar Aimij! en Onee! en Doeniet!
Repelsteel heeft zoveel tuimelpitten
dat hij uren in de boom blijft zitten.
Dan krijgt hij het in de buik
en tuimelt als een kriskrasbladerkuik
uit zijn luchtkasteel.
O Repelsteel!
19

De Wielewap
Klapperdeklap.
Daar op de trap
zit de Wielewap.
Eén vlugge hap
en je bent er geweest:
de Wielewap
is een hapklaar dromenbeest.
Hij woont boven aan de trap,
bij de allerhoogste trede,
net voor de deur van de wc.
De dromen neemt hij ook dààrin mee.
Elke avond - hùù! - één schrikseconde
als je de Wielewap wil passeren.
Heeft hij voor jou een droom gevonden,
dan rukt hij ruw aan je kleren:
'Hé! Slaapkop! Hier, pak-an:
een lekker droompje van de Wielewap!'
Maak dan maar dat je wegkomt,
of hij gooit ermee zo hard hij kan.
Want de dromen van de Wielewap,
die zijn van klapperdeklapperdeklap!
20

De mandarijnenman
De mandarijnenman
die doet er wat an.
De mandarijnenman
die kan er wat van.
An en Han,
Jan en Fran,
vang-op, pak-an.
De mandarijnenman
is luilekkerlang.
Huilebalketrijntje
krijgt ook een mandarijntje.
Eef-doe-niet-meer-mee
krijgt er zelfs twee.
Vang-op, pak-an.
De mandarijnenman
kan er wat van
en doet er wat an.
Als je niet vangen kan,
dan krijg je levenslang.
Als je 't niet lekker vindt,
dan ben je geen mandarijnenkind.
Vang!
Pak-an!
21

Schrikkelkind
Schepen verwelken, bloemen vergaan.
Soms heet ik Bart, soms eens Daan.
Een schrikkelkind is een geval apart.
Wedden dat het straalhard regent
op negenentwintig februari?
Of stevig waait en oorverdovend hagelt?
Dat het een maandag is met bergen huiswerk?
Op zo'n dag ben ik geboren,
een dag die verdorie bijna niet bestaat.
Soms heet ik Tore, soms eens Kaat.
Straks ben ik,
zonder dat iemand het merkt,
heel erg oud.
Want ik ben een schrikkelkind
uit een sprokkelmaand.
22

BEESTIG!
Zebrapad
De Oude Belgen leefden
van de jacht en van de visvangst,
maar hij, hij blijft in leven
door de padden-
oversteek.
Ze zijn zo lelijk als de donder.
Zoveel vieze wratten op één beest!
Maar onder elke puinhoop schuilt een wonder
of op zijn minst
een prins.
Per pad die ik help oversteken
krijg ik een bloem voor in mijn korf.
Mijn zebrapad is slijmerig en glad
en wordt daarom ook nog wel genoemd:
de paddenstoelgang.
Ik regel dus als padvinder 't verkeer.
Auto's stoppen voor een stoet vol wratten.
Het meest opgeblazen ongedierte echter
vind je onveranderlijk
achter 't stuur.
23

Koud kunstje
Wie kijkt er eigenlijk naar wie?
Wie houdt wie gevangen?
De zeehond had het plotseling gevonden:
al dat applaus was voor de oppasser bestemd.
Want telkens als het dier een speelbal
op zijn leuke snoet liet balanceren,
gooide de man aan de kant
(gekleed in een grappig apenpakje)
hem een hapklare vis toe.
Zo had de zeehond het de oppasser
geduldig aangeleerd.
Koud kunstje!
Daarom vraag ik u:
wie kijkt hier eigenlijk naar wie?
Wie houdt nu wie gevangen?
24

Het Herejeetjesdier
Als ik je vertel over het herejeetjesdier,
dat het niet onder zit, maar boven,
en nog kleiner is dan een minimier,
zul je mij dan wel geloven?
Zou het echt bestaan?
Heeft het voeten, kan het gaan?
Enkele poten om mee weg te lopen
of gewoon wat benen om te staan?
Herejee!
Ja, krab maar in je haren.
Hé! Wat zit daar nu op je kop?!
Warempel, en dan nog wel met z'n twee,
zomaar helemaal gezellig bovenop.
Oei, misschien zijn het er wel meer:
drie of acht of tien of vier-en-
twintig-duizend van die vreemde,
wriemelende miniherejeetjesdieren.
Kom eens hier.
Ik los dat raadsel
op je kop helemaal op.
Jouw haar is zijn huis
en dat is niet pluis.
Die jeuk is echt niet meer leuk.
Kijk: ik giet er doodgewoon
wat van dat antiherejeetjesdierensop
op. Nu zitten ze
niet boven meer, maar onder.
Zo beteuterd zijn ze nog nooit geweest.
Da's voor jou een stuk gezonder;
afgelopen herejeetjesdierenfeest.
25

Hazenpad
Whoeaahh!!
Met een bokkensprong
op het hazenpad!
Pief poef paf.
Zig zag af.
De jager heeft niet opgelet.
Het konijn is weer gered.
Zig zag zoef het bokkenpad.
Rif raf roef konijnenpret.
26

Poes poes poes poes
De rode hond: spaghetti aan je mond.
Vegen uit de pan: word je ziek van.
De hond in de pot: dan vang je bot.
Gebraden haan: laat maar staan.
Muizenissen in de kast?
Opgepast, hou je hart maar vast.
Van aprilvis aan de lijn
krijg je buikpijn.
Ach, ga nu maar vlug naar bed.
Ik heb een droom voor je klaargezet.
Het is een schoonmaakpoes
die alles vreet wat jij niet eet:
pellen, vis, melk en vellen.
Het is ook een katje
dat met zachte handschoenen
de dromen naast je kussen schikt
en je 's ochtends niet te vroeg
poeslief wakker spint.
Psst!
27

Schuldpad
Ik draag de halve wereld op mijn rug.
Het is mijn schild en mijn schuld.
Mijn schild omdat ik de weekste ben.
Mijn schuld omdat ik de oudste ben.
Gooi me niet om,
want ondersteboven
zie ik er uit
als een ongeboren ei.
Dan wordt mijn schildgevoel nog groter.
Schommelen is mijn ding niet.
En ach:
ook zonder dat schild
blijf ik gewoon een pad.
Ik zit met een padstelling.
Daarom gaat alles zo traag,
al lange jaren lang op deze aarde.
28

Geheimzonnig gedicht
Een vos loopt in het bos over het mos.
Met zijn plumeau strijkt hij
langsheen bestofte struiken.
Hij heeft de kleur van avondzon.
De zon verft het afgestofte bos ros.
Een rosse vos loopt over het groene mos.
Kip, kijk uit, want de vos
vindt niets mooier dan een dooier.
29

Hotel Virginie
Het is muisstil in mijn hotel.
De zomergasten zijn vertrokken
naar een of ander buitenland.
De zon gaat onder achter tralies.
Ik moet mijn eigen liftboy zijn
als ik in mijn molentje loop.
In de gestreepte wereld kijkt niemand op
van mijn gepiep om water en wat liefde.
Nee, ze zijn me niet vergeten.
Ze zijn alleen maar drie weken weg.
Vreemde vingers zetten mijn hotel overhoop
en een reuzenstem die ik niet ken, roept:
Virginie! Virginie! Virginie!
Dat mensenkind kent dus mijn naam.
Potverkorrels,
als manmuis blijft het wennen.
30

MOOI WEER VANDAAG
Vliegeren
Er staat een draak boven de daken,
wuivend op wind die nog net wat waait.
Wat doet de draak
als de wind valt?
Er zucht wat wind in de struiken,
verborgen voor de draak ginds heel hoog.
Wat doet de wind
als de draak aanvalt?
Als de zon voorgoed achter de wolken duikt,
suist de draak als een staartster naar omlaag.
31

Alle regen van de kleurenboog
Groen is een wonder doen.
Zonder geel blijft een ei
niet heel. Is blauw altijd kou?
Bruin woont in oktober
in een boomkruin.
Een sikkepit is altijd wit.
Nooit wordt hij eens oker.
Roodje staat soms
in zijn blootje.
Paars is de kleur
van een snotterende kaars.
Oranje kan je
in een stoet doen lopen
zonder franje.
Het zwart zet ik apart.
Het kan niet goed tegen
een gedicht waarin het regent.
32

Regen
De regen daalt als een leger
boze repelstelen neder.
De waterman plast op mijn tenen,
op mijn haren, op mijn kleren.
Schooltassen.
Regenplassen.
Pijpenstelenmeester van 5B.
Ik ga schuilen in de weecee.
Bijna halfnegen
en
eindeloze regen.
Waar moet al dat hemelwater heen?
Schoolplassen.
Regentassen.
Bàààààhhhh!!!!!
33

Zo boos dat ik blaas!
Is de wind een heer of een dame?
Raakt hij nooit eens buiten adem?
Kan zij blozen en zich schamen?
Of is het misschien een kind?
Een zo-boos-dat-ik-blaas-kind?
De wereld is zijn blokkendoos.
Een struik is zijn huis.
Een school daar fluit hij in.
Een hoek daar giert hij om.
Wie een hoed draagt, is abuis:
blaast hij zo pak-aan pak-weg
eraf eruit erop en erin,
de huizenhoge hemel in.
Ah, de wind zal wel een wolkje wezen,
uit een kudde driftbuien weggevlucht.
Hij slingert aan de trapeze
en holderdeboldert met een zucht
van de ene hoed naar de andere heer,
van de ene dame naar de andere veer
van de hoed van mevrouw Welgezind,
met aan haar hand een slechtgemutst kind,
een windekind.
Dat kind is de baas over de wind.
Het is het zo-boos-dat-blaas-kind.
34

VERWEND NEST
Winkeldochter
Ik zag mijn oude jonge vader staan
in de weerschijn van een etalageraam:
baardje van vier dagen, spijkerbroek,
foute haren, onder zijn arm een boek.
Zag hij mij? Ik hem wel.
Zoals gewoonlijk dus. Een raadsel.
We trilden samen mee op de rilling
van dat etalageraam, maar toch apart.
Kende hij nu nog mijn rug niet?
(Ik heb er ogen in, zo herkenbaar).
Wie zou het eerst gaan wuiven?
De winkeldochter of de aartsvader?
Plotseling was hij niet meer daar.
Een schicht: begrijpelijk, ongrijpbaar.
Mijn pa van glas verdween alweer
zoals hij altijd al gekomen was.
Ik keek weer naar mezelf, zijn dochter:
in niets gelijkend op die kerel,
wachtend aan de verre overkant,
in een zee van zachte babykleren.
Dat ik bij die ukkenwinkel stond,
was weer puur toevallig, zou je zweren.
Maar boven mijn middeleeuwen
begon het jongensmuisjes te sneeuwen.
Als enig kind heb ik een aardig broertje dood.
35

Alles moet dubbel
Jeejee! Altijd met z'n twee!
Jij hebt mijn hoofd en ik jouw benen.
Samen twintig tenen
en onder in de kast
wel een schoen of vier.
Maar opgepast: je ziet van hier
dat niet elk schoentje past.
Op het ene staat de S van Sarah,
op het andere natuurlijk ook.
Het derde dan, dat is van Han:
met de H van Hokuspook.
Maar het vierde is vaak zoek.
Dat wordt dan wel een rel,
snap je wel,
want ons vierde been
wil ook wel ergens heen.
Maar ach,
alles bij elkaar
vormen we een prachtig paar.
We hebben heel veel dubbel
en gelijken op elkaar
als een druppel op een druppel.
Raar maar waar.
36

Ziek
Gerén om kwart over acht
naar dokter en apotheker van wacht.
Pilletjes tegen de zwaartekracht,
wedden dat je er morgen al om lacht?
Dat suizen aan je oor is een teken.
Ik hou ook je ogen voor bekeken.
Moet ik een poepsnoep
tussen je billetjes steken
of heb je liever een bruisje
uit het omhulsel te breken?
Het is misschien je ziel,
weet je wel,
dat weke gerucht aan je linkeroorlel,
dat schiereilandje kippenvel.
Het was toén ook geen weer om een hond!
Nou, ontbloot maar die kont:
dat torpedosnoepje snàkt naar een mond.
37

VEEL GELUK!
Zevenslaper
Slapen is verlangen naar een hemel,
oefenen in heel langdradig leven,
zonder dat er echt een eind aan komt:
geen dood, geen afscheid.
Het is alleen maar jammer van de wekker
die je als een strenge teletijdmachine
weer met een ruk uit je dromen wakkert,
en in je kleren.
Slapen met je navel naar de aarde
is dromen zonder zwaartekracht,
is een hele lange buiklanding
zonder stukken, zonder brokken.
Het is alleen maar jammer van die plotse zevensprong
des ochtends vroeg, die zeven haasten
waarmee alles rap-rap-rap
alweer beginnen en gebeuren moet.
Ja, dan heeft de zevenslaper meer geluk:
aan de noordpool van zijn dromen
duurt zijn zomer een hele winter lang.
38

Hink-stap-slok
Hink-stap-slok.
Het record staat op naam van Marius.
Marius drinkt een vol glas limonade leeg
in één teug die twee seconden duurt.
Zijn vorige record was cola.
Hij hoopt wereldkampioen te worden
in het hink-stap-slikken
zonder te moeten hikken.
Elke dag traint hij
met gewoon water uit het kraantje.
Ja, hij is een kraan in het drinken.
Melk wil hij niet meer.
Pas op: kampioen word je niet zomaar.
Als je hikt: gele kaart!
Als je morst: rode kaart!
En limonade prikt ook zonder dorst.
Het is een hele grote kunst,
want bij elke fikse hink-stap-slok
spetteren de tranen
als vuurwerk uit je kop.
Ja, het hink-stap-slikken
is een sport apart.
39

Talisman
Talisman, ken jij er wat van?
Breng me een beetje geluk.
Maak dat ik toveren kan,
want ik heb het veel te druk:
kleurrijke adjectieven, stedentijd,
verzamelingen, niet lijdt maar leid,
oorlogen naar believen,
en daarbovenop
moet de hele spin Sebastiaan
nog in mijn kop.
Talisman, doe er wat an.
Als ik je drie keer stevig kus,
klaar jij dan die klus?
Als ik je drie keer keihard zoen,
wil jij er dan iets aan doen?
40

Spijkers met koppen
We kloppen een spijker in de wand
om de koning van dit land
aan op te hangen.
Zijn koningin die moet daarnaast,
maar dat heeft nog niet zo'n haast.
Voor de frietjes van twaalf uur
moet er niet zoveel meer aan de muur:
een paus, het kruis van christus,
die koningin dus, een bisschop,
een prent van Griekenland,
een palmtak en een helikop.
Want op de pleisterplaats
van al die grote mensen
zou je in de klas ook wel eens
een vliegend voorwerp wensen.
41

Heen en terug
Als je vroeg opstaat
en de brandweer links liggen laat
kom je in de Koffiestraat.
Van hier tot ginder
is het nog een bochtje minder
als je door het park gaat.
In die verre Koffiestraat
woont een pienter ventje
dat elk wegje om te sluipen kent.
‘Je moet zeker weten,’ zegt hij dan,
‘ginder is nu hier en hier nu ginder’.
En hij wijst je met een diepe zucht
de lange weg van heen en weer terug.
Als je echt heel erg moe bent, zegt hij
dat hij nog een korter wegje kent.
Om dat uit te leggen neemt hij je mee
naar de Steeg-van-horen-zeggen.
Luister dan maar goed
hoe het verder moet.
42

VOOR MEKAAR!
(REIS IN JE HOOFD)
Spice Boy
Een blitse neus vanvoren,
hier en daar een sproet
verspreid tussen mijn oren.
Mijn haar zoals het moet:
plukje hier, plukje daar,
komt weer elke ochtend voor mekaar.
Ik wou ook nog een tatoe:
iets met spinnen op mijn linkerwang,
maar dat mag niet van mijn moe.
Ach, wat is dat mens toch altijd bang.
De benen, daar is nog wat werk aan,
als ik wil dat wereldwijd
de meiden telkens weer bezwijmen gaan
tot spijt van wie ’t benijdt.
Zo, dat ben ik, ten voeten uit.
In Tokio, Chicago en Berlijn
hangen affiches met mijn snuit.
Zonder pochen: WE WANT JOCHEN!
Maar ik kan niet overal tegelijk zijn.
Daarom blijf ik voorlopig even thuis,
met mijn platen en mijn luchtgitaar.
Het is alleen maar per abuis
dat ik nog niet beroemd ben:
het scheelt nog één gevoelige snaar.
43

Space Girl
Als je als ster geboren bent,
is het doodzondejammer
dat er niemand is die je zo kent.
Buitenaardse wezens weten beter:
ze komen in mijn dromen
en doen me weer vergeten
hoe gewoontjes al de rest maar is.
Wie nog ontdekt het wonderkind in mij?
Hoeveel lentes, winters moet dat duren?
Alles is er al, ik ben een megakei,
maar dringt dat wel door tot bij mijn buren?
Het ware papgemakkelijk als iemand zei:
‘Kijk, verhip, hoe konden we zo blind zijn?
Met die Space Girl in ons midden
krijgen we de hele wereld klein!
Vergeef ons, Elsje, en laat ons bidden’.
Ach, al jaren ben ik onbegrepen.
Maar na mijn dood zul je ze wel horen:
‘Verrek, hadden we het maar geweten.
Nu is het te laat: onze Els
speelt de hoofdrol in de nieuwe Star Trek’.
Voor Els wat wils, zeg ik maar:
het komt nog allemaal voor elkaar.
44

PS : Spicy Twospace
En zo, geachte lezeres en lezer,
veroverden Els & Jochen de wereld.
Het was in het jaar 2000 en zoveel.
Jochen werd een kraan van een gitaarkerel.
Els kreeg zelfs applaus van de paus.
Ze leefden nog lang en gelukkig
en kregen een baby: Spicy Twospace.
Hij werd vanzelf als ster geboren
en had een blitse neus vanvoren.
Zo zie je maar: met een gevoelige snaar
en onder je hoofdkussen wat dromen
komt alles wel voor mekaar.
45

RIJMLAP
Rijmlap
eltsenien
belzebub
tiny tim
seven up
give me more
huppelpup
more hardcore
just say yes
appelmoes
mis poes mis
rise and shine
meer couscous
you are mine
rodekool
iedereen
op parool
grote teen
laat me los
donderjool
cote à l’os
rijmt zo zuur
côte d’azur
filet puur
tureluur
so what’s new
take a view
who are you
dat ben ik
elckerlyc
(dit refrein
once again
everyone
don’t go dutch
tout le monde
kat en honden
bis zum Ende
you there freak
tongue in cheek
quant à toi
quant à moi
o ellende
et voilà
tu t’en vas)
46

Eerlijke vlinder
‘We heb je van je leven!’
riep de mot ontgoocheld uit
toen hij zichzelf bekeek. ‘Lieve God!
Waarom mocht ik geen vlinder zijn
en ben ik maar een doodgewone mot?’
‘Ach ach,’ zei de vlinder troostend.
‘Het zijn niet de kleuren die het hem doen,
niet de kleren, niet de snit,
maar alles wat vanbinnen zit.
Soms voel ik me best wel mottig, hoor.’
‘Maar jij bent zo mooi en leuk.
En ik zo grijs en saai,’ zuchtte de mot.
‘Je weet toch wat ze zeggen: vlinders in de buik.
Wat een aardig compliment voor jou.
En ik moet het maar stellen met motregen en kou.’
‘Tja,’ zei de vlinder, ‘zo zit de wereld in elkaar.
De een krijgt poeder en een schattig pakje,
de ander moet het stellen met wat stekelhaar.
Trek het je niet aan, wees blij dat je leeft,
en dat een ander motje om je geeft.’
‘Jij bent een eerlijke vlinder,’ zei de mot.
‘Ik zou je een knuffel willen geven.’
‘Mot je horen,’ zei de vlinder. ‘Ik vind jou
ook niet minder. Maar pas op voor mijn poeder,
anders zwaait het er wat van mijn moeder.’
En de vlinder en de mot
draaiden niet meer rond de pot.
47

Molen
Een molen is een huis
dat de armen niet kruist.
Een molen is te gek om los te lopen.
Hij draait wat vierkant in het rond.
Hij is soms even in zijn wiek geschoten,
maar houdt van middelpunt en plattegrond.
Een molen is een boetezegel
met een kruis erdoor op het landschap.
De tijd drukt zijn stempel, dateert
en stuurt de molenaar dan wandelen.
Een molen maalt wat om een baaldag.
In de zachte meetkunde van zijn armen
heeft hij al zoveel wind gevangen en
om stil te vallen is de zwaartekracht te klein.
Luister,
een goede molen schuifelt ieder jaar
een broodlengte vooruit,
maar hij is echt te gek om zomaar los te lopen.
48

DRIE DROMEN
Winter
Mijn hond woont in de winter:
een ijstijger met haren pakje aan.
Ik ben een trage trapper in de sneeuw.
Op mijn slede liggen spek en bonen.
Ginder kringelt rook uit een schouw.
Dat is vast een warme keet
waar ze straffe whisky schenken
in deze woestenij van sneeuw en bomen.
‘Het Hoge Noorden is best gezellig’
brom ik met een diepe kelderstem.
De barman knikt. Ik zet mijn muts af
en wrijf stevig in mijn ruige handen.
‘Hoe heet je hond ook weer?’ vraagt
een bloedmooi meisje bij de kachel.
En net als ik in haar ogen kijk
en ‘Mirza’ zeggen wil, word ik wakker.
Wat een afknapper.
49

Zomer
De zomer is een opera.
Ik ben de zoon van een diva.
Bloemkoolwolken boven huizen.
Blauw dat alsmaar blauwer wordt.
Hoge bomen borstelen de luchten af.
Ik hoor er zijden wind in suizen.
In de blauwte bidt een vliegtuig bovenal.
Het hangt in spreidstand aan zijn spoor.
Hardrockerig loop ik door de stad.
In mijn hoofd gonst een voltallig koor.
De zomer is een opera.
Ik ben de zoon van een diva.
50

Galgenmaal
Een kraai wiekt door de lucht.
De zon zakt bloedrood tussen wolken.
De avond valt. Mijn maag rommelt
als een doodstrom; ik kokhals.
Dat geklop daarbuiten komt niet
van een specht: een gespierde timmerman
bouwt een schavot voor mij. Een boze kok
slijpt een valmes de breedte van mijn hals.
Rodekool: mijn purperen doodvonnis.
Mijn leven rolt zich als een film
voor mijn ogen af: ijs en hamburgers,
kroket, ketchup en friet. Maar dit!
De doodstraf wacht. Ik ben dapper.
Straks komt de gevangenisaalmoezenier.
Ik ben niet te bekeren. Hij mag mijn rodekool.
Of de cipier. Vaarwel, vanuit mijn dodencel.
51