6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

3.2 Philips 3.2.1 La Bottega dell’Arte
In een serie workshops werkten ontwerpers van Philips in 1993 onder
leiding van Alessandro Mendini, Andrea Branzi en Stefano Marzano
zelf aan ‘het televisietoestel van de toekomst’ [Figuur 3.32].
Volgens Marzano was de samenwerking erg geslaagd: ‘De workshops
boden jonge ontwerpers (allen van Philips) een mogelijkheid om hun
visie op de toekomst van het medium uit te drukken in het ontwerp van
de volgende generatie televisies. Daarbij hebben zij zich niet laten verleiden
tot wilde science-fiction fantasieën. Ze hebben juist de beperkingen
aanvaard van de technologie van vandaag - althans, van morgenochtend.
Hun ontwerpen, uitgaand van een draagbare televisie van één
enkel formaat, zijn ongelofelijk gevarieerd.’ (Marzano et al. 1995: p.10).
De workshop onder leiding van Alessandro Mendini had als titel ‘De
televisie als toverlamp’. Dit thema wordt mooi weergegeven in het
televisie-ontwerp waarbij de beeldbuis wordt afgedekt door een spiegel
[Figuur 3.33 en 3.34]. Hierdoor krijgt het beeldscherm een extra
gelaagdheid en kun je als gebruiker switchen tussen fictie en werkelijkheid
(je eigen spiegelbeeld).
Als je klaar was met televisiekijken kon je het toestel op zijn kop zetten
waardoor het geen product meer was, maar eerder een interieur-object
[Figuur 3.35]. Behalve dat de transformatie naar object het televisietoestel
een andere lading geeft, is ook de directe manipulatie van de televisiekast
een nieuwe vorm van omgaan met het product. De televisie
was immers van oorsprong een meubelstuk [Figuur 3.36], vroeger zelfs
voorzien van een houten kast met als het even kon een deurtje ervoor.
Het op zijn kop zetten heeft, net als de spiegel, dezelfde functie als het
115