6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

3.2 Philips
51 ) Toen ik eind 1995 bij de Hollandse
Signaalapparaten kwam
te werken, hebben we daar al de
eerste commercieel verkrijgbare
(toen nog wel peperdure) exemplaren
van flatscreen (LCD) monitors
in experimentele opstellingen van
commandocentrales gebruikt.
zijn technologische associatie ontdaan. Wat achteraf ook opvallend is
aan het hele project, maar wel typerend voor de anti-technologische
houding van de postmodernisten, is het totaal ontbreken van de nieuwe
flatscreen technologie51 . Hieruit is, met behulp van de productfasen
theorie van Eger (2007), misschien wel te verklaren waarom de ideeën
uit de workshop uiteindelijk weinig ingang hebben gevonden, althans
niet in het product televisie. Met zijn opmerking over ‘sympathieke
spirituele en rituele waarden’ (Awareness!) plaatste Mendini immers
het televisietoestel aan het eind van de evolutionaire ontwikkeling van
de productgroep. Maar door de opkomst van een nieuwe technologie
is de productgroep technologisch ‘geïnnoveerd’ en als het ware weer
opnieuw begonnen in de fase ‘functievervulling’. Bij de introductie van
nieuwe technologie ligt een technologische uitstraling die de innovativiteit
benadrukt meer voor de hand, hetgeen er in dit geval voor zorgde
dat het idee van de ver-persoonlijking van de televisie uit de workshop
uiteindelijk helemaal niet op de markt terecht kwam. Ook de voorspelling
van Marzano dat de televisie zou samengaan met de computer is
nog niet uitgekomen, al geloofde hij er heilig in: ‘Who picked up who
is hard to say. But when they met at the side of the electronic highway,
they knew they were meant for each other. Television and computer,
two kids looking for a new life in a new century...’ (Marzano 2005:
p.672).
De computer is uiteindelijk lange tijd ‘zelfstandig’ gebleven, en heeft
daarbij in de vorm van het internet alle interactieve functies die in het
project naar voren kwamen overgenomen. In dit licht bezien is de titel
van de bijbehorende publicatie Televisie op de tweesprong (Marzano et
al. 1995) ironisch te interpreteren: Philips had hiermee de verkeerde afslag
te pakken. De meer emotionele interactie tussen gebruiker en product
die in het project Bottega dell’Arte werd ontwikkeld, werd later
wél uitgebreid uitgewerkt in het project ‘Vision of the Future’ uit 1996.
Hierbij onderzochten de ontwerpers van Philips allerlei productgroepen
op hun mogelijkheden om met geavanceerde elektronica en een sympathieke
vormgeving de band tussen product en gebruiker te vernieuwen
(Baxter et al. 1996: pp.17-19) [Figuur 3.47 en 3.48].
123