6.2 Ontwerpgrepen - Universiteit Twente

[5.2] Man Ray – ‘Cadeau’ – 1921, de transformatie van het
oorspronkelijke object lijkt een opmaat voor het wijnglasals-kandelaar
ontwerp van Marcel Wanders uit hoofdstuk
1.5 75 . Ook hier is de betekenis van het object alleen interessant
als je weet dat het getoonde voorwerp oorspronkelijk
een strijkijzer was. Door deze associatie wordt de absurditeit
van de spijkertjes duidelijk. Zonder koppeling aan die
oorspronkelijke functie blijft er, net als bij de kandelaar, geen
betekenis over.
170
[5.3] Meret Oppenheim – ‘Ontbijt in bont’ – 1936: ‘Objet, zoals het aanvankelijk
heette, werd gecreëerd voor de Exposition surréaliste d’objets 76 ,
die werd gehouden in de galerie Charles Ratton in mei 1936, waar het
meteen het archetype werd van het surrealistische object. Door Breton
werd het herdoopt tot Le déjeuner en fourrure (Ontbijt in bont), wat
herinnerde aan de schandalige connotaties van vrouwelijke sexualiteit
verbonden met Éduard Manets Le Dejeuner sur l’Herbe (1863) en het
sexuele fetisjisme dat werd geïmpliceerd door de woordspeling op de
titel van Leopold Ritter von Sacher-Masochs Venus im Pelz (La Vénus à la
fourrure) uit 1870.’ (Wood & te Duits 2007: p.24).