De Geestelijke Betekenis van de Tabernakel JOH. DE HEER

HOOFDSTUK XXVI
Het ware Gebed
Het reukwerk en het vuur
Exodus 30.34-38:
Verder zei de HEERE tegen Mozes: Neem voor uzelf geurige specerijen. Druipende hars, onyx en galbanum, dus geurige specerijen
en zuivere wierook; dit alles moet in gelijke hoeveelheden zijn. Dan moet u daar reukwerk van maken, een mengsel, werk van een
zalf-bereider, met zout gemengd, zuiver en heilig. Vervolgens moet u een deel daarvan tot heel fijn poeder wrijven en daarvan voor
de getuigenis in de ontmoetingstent leggen, waar Ik u ontmoeten zal; het moet allerheiligst voor u zijn. Verder, wat het reukwerk
betreft dat u maakt, volgens deze bereidingswijze mag u niets voor uzelf maken; het moet u heilig zijn, voor de HEERE. Ieder die
iets dergelijks maakt om de geur daarvan te ruiken, moet uitgeroeid worden vanuit zijn volksgenoten.
Behalve de gewone wierook moest dit reukwerk nog drie andere bestanddelen bevatten. Al deze goed ruikende specerijen
moesten zoals een zalfbereider deed “met zout gemengd”, rein en heilig toebereid worden.
Het moest tot fijn poeder vermalen en in het Heilige bewaard worden; het zou een heiligheid voor de Here zijn. De doodstraf
stond op het vergrijp dit reukwerk voor zichzelf te maken of zelfs daaraan te ruiken.
De betekenis van het reukwerk hebben we in het vorige hoofdstuk behandeld. David verlangde om zijn gebed als reukwerk
voor het aangezicht van God te doen staan en zijn opgeheven handen als het avondoffer 1 . Dit verlangen is te begrijpen,
want het gebed van de Hogepriester Christus is als opkringelende rook en geeft de genade van de Here te kennen.
Het waren in dit reukwerk vier bestanddelen die het maakten tot het één reukwerk, evenals de vier kleden van de Tabernakel
het éne dak vormden. Zonder te willen zeggen dat dit de betekenis is, willen wij ons toch herinneren aan vier eigenschappen
van Christus die de Vader als liefelijk reukwerk waren:
l. Dat Hij Zijn ziel heeft uitgestort in de dood.
2. Dat Hij met de overtreders is geteld geweest.
3. Dat Hij van velen de zonden gedragen heeft.
4. Dat Hij voor de overtreders gebeden heeft 2 .
Hij heeft dus Zijn heerlijkheid verlaten.
Hij is gelijk geworden aan een dienstknecht.
Hij heeft onschuldig de schuld op Zich genomen en als onschuldige heeft Hij gebeden voor de schuldigen.
Dat is Goddelijk reukwerk! Dat is voor God aangenaam. Daarom ook heeft Hij Hem uitermate verhoogd en een naam gegeven
boven alle naam 3 .
Waar twee of drie vergaderd zijn in die Naam, daar is Hij in het “midden” en daar mag men begeren welke zaak ook, en
het zal hun gebeuren van de Vader, Die in de Hemelen is 4 . In Zijn Naam vergaderen is meer dan vorm of leus. Het is vergaderen
in het karakter van Zijn zelfverloochening. Onze gebeden moeten overeenstemmen met het reukwerk van deze
Hogepriester. Dan zal het afgebedene gegeven worden.
Zo laat ons dan uitgaan buiten de legerplaats, Zijn smaadheid dragend 5 .
Laat ons dan altijd door Hem, God een offer van lof opofferen, dat is de vrucht van de lippen die Zijn Naam belijden 6 .
Waar broeders in die geest samenwonen, daar gebiedt ook de Here Zijn zegen 7 .
Nog altijd zijn er christenen die het niet goed kunnen vinden dat kinderen van God samenkomen tot gezamenlijke verootmoediging
en gebed. Ze zeggen dat dit in de binnenkamer moet gebeuren.
Nu is het een feit dat de Here in tegenstelling met het gebed van de Farizeërs 8 op de hoeken van de straten en in de Synagoge,
verwijst naar de binnenkamer voor persoonlijke behoeften. Maar er zijn ook gezamenlijke behoeften en belangen. Er
is ook een gebed in het heilige, daar waar minstens twee of drie samen zijn in de naam van Jezus. Dat zij dan echter samenstemmen
over de zaak waarover zij bidden zullen.
Wat een heerlijke doordringende geur vervulde het Heiligdom. De zuivere olijfolie van de Kandelaar, de wierook van de
Tafel van de toonbroden en dan nog de lekker ruikende geur van de rook van het Reukoffer. Van al die geuren was de kleding
van de dienende priesters doortrokken. Het was de reuk van de zelfverloochening en toewijding.
En als het volk biddend buiten wachtte, totdat zij de Hogepriester zagen komen in zijn sierlijke kleding, die hun namen
droeg op borst en schouders en helemaal doortrokken was van de liefelijke reuk van het Heiligdom dàn, als Hij de Naam
van de Here op hen legde, wisten zij dat hun gebeden gereinigd, gelouterd en opgezonden waren tot God.
God wil dat door de dienst van Zijn arbeiders, het Koninklijk Priesterdom van het Nieuwe Testament, de reuk van Zijn
kennis openbaar wordt in alle plaatsen 9 . Hij wil hen maken tot een goede reuk van Christus, zowel in hen die verloren gaan,
als in hen die zalig worden. Maar dat kan alleen als zij veel in het Heilige verkeren bij het Reukaltaar.
De geur van het gebedsleven is steeds merkbaar aan hen, die het beoefenen.
Een bestanddeel van het reukwerk was Myrre. Myrre betekent ook: „druipen of tranen”; het zijn de harstranen uit de bast
van de mirteboom.
Jezus offerde toen Hij op aarde leefde met luid geroep en onder tranen Zijn smeekbeden aan Hem Die Hem uit de dood
kon verlossen. En Hij is uit de angst verhoord 10 .
Zijn tranen golden de wereld die verloren gaat. Zij vloeiden eenmaal bij het graf van Lazarus; bij het zien van de gevolgen
van de zonde nl. de dood 11 . Zij vloeiden ook bij de onwil van de inwoners van Jeruzalem, daar Hij hen zo vaak had willen
bijeenvergaderen, maar zij bleven weigeren 12 ; zij vloeiden nog eenmaal in Gethsemané, bij de zwaarste strijd die ooit op de
wereld gestreden is 13 .
Ook “Myrretranen” van berouw zoals die van Petrus zijn voor God een liefelijk reukwerk 14 . Oprechte droefheid naar
50