speciale - Losse Veter

Nummer Drie
Herfst/Winter 2012
Losse Veter
002-2/3
In De Alchemist van de Braziliaanse schrijver
Paulo Coelho wil Santiago meer zien van de
wereld dan het kleine dorp waarin hij opgroeit.
Hij besluit herder te worden om zo de uitgestrekte
velden in te kunnen trekken. Het wordt
het begin van een lange reis die hem nog veel
verder van huis brengt. Zijn dromen over een
oude schat zijn het begin van een spirituele reis
naar Egypte. Tijdens deze reis ontmoet hij de
oude koning Melchizedek die hem vertelt over
de persoonlijke legende, het lot dat in onszelf
besloten ligt. Melchizedek vertelt hem dat als
‘hij iets wil het hele universum zal samenwerken
om hem te helpen dat doel te bereiken.’ Na
deze fysieke en mentale omzwervingen ontdekt
Santiago dat het lot dat hij nastreeft in zichzelf
besloten ligt en dat, wanneer hij durft zijn hart te
volgen, het geluk vanzelf zal vinden.
In een eerder interview gaf marathonloper Viktor
Röthlin aan dat De Alchemist zijn favoriete
boek is. En dat is niet zo verwonderlijk als je het
levensverhaal van de Zwitser volgt. Hij is van
eenvoudige komaf en zijn ouders hebben Zwitserland
nog nooit verlaten. Maar Röthlin is een
avonturier en zijn beroep brengt hem naar alle
uithoeken van de wereld. Tijdens deze levensreis
is hij steeds meer gaan beseffen dat het lopen
meer is dan een bezigheid. Het is een levensfilosofie
geworden. Een filosofie van eenvoud. ‘De
eenvoud van simpelweg gelukkig zijn.’
Inmiddels leest zijn eigen leven bijna als een
roman. Na al die omzwervingen ligt de schat
voor Röthlin, net als voor Santiago, dicht bij huis.
Röthlin kan zijn marathonreis in 2014 namelijk
bekronen met goud tijdens de Europese kampioenschappen
in eigen land. Een mooier slot
kan de regerend Europees kampioen zich niet
wensen.
Kun je ons iets vertellen over je achtergrond?
Ik werd geboren in Kerns, een klein boerendorp
in het hart van Zwitserland. Daar groeide ik op
onder eenvoudige omstandigheden. Mijn vader
was machinist op een graafmachine, mijn moeder
zorgde voor de kinderen. Ik heb een twee
jaar oudere en een twaalf jaar jongere broer.
Wanneer ben je begonnen met lopen?
Al vanaf dat we klein waren speelden we altijd
voetbal en hielden we kleine wedstrijdjes om het
ouderlijk huis heen. Op mijn zevende deed ik
voor het eerst aan een cross mee. Op twaalf-
jarige leeftijd won ik daar en werd ik vervolgens
lid van de atletiekclub STV Alpnach. Ik voelde
me enorm vrij tijdens het lopen en ook de langere
afstanden verteerde ik gemakkelijk.
Je bent al meer dan tien jaar je eigen trainer.
Als een atleet hou je je niet altijd aan het
schema. Hoe ga je in zo’n situatie om met die
dubbelrol?
Vaak speel ik op zo’n moment engel tegen duivel
in mijn hoofd. Maar meestal wint de coach in mij
het. Omdat ik mezelf train kan ik ook sneller en
eenvoudiger veranderingen in mijn trainingsprogramma
doorvoeren. Omdat lopen een niet al te
technische sport is werkt dat eigenlijk heel goed.
Wat was belangrijker in jouw ontwikkeling als
trainer, literatuur over trainingsleer of ervaringen
van collega-lopers en trainers?
Ik heb heel veel met andere atleten en trainers
gesproken. In boeken leest men vaak pas jaren
later over nieuwe trainingsmethoden, meestal is
men dan in de praktijk alweer tot nieuwe inzichten
gekomen. Na mijn eerste Olympische Spelen,
in 2000 in Sydney, reisde ik met een vriend
door Australië. Daar heb ik met veel atleten en
trainers gesproken. Ik heb ze mij hun trainingsideeën
laten uitleggen. Vervolgens heb ik daar
elementen uitgehaald waarvan ik dacht dat ze
voor mij geschikt waren. Ook tijdens de vele
trainingsstages in Kenia heb ik met veel mensen
over trainingen gesproken en nieuwe inzichten
gekregen.
Ben jij iemand die experimenteert met trainingen
of iemand die vasthoudt aan bewezen
methodes?
Wie niet experimenteert ontwikkelt zich ook niet.
Maar soms moet men ook sterk genoeg zijn om
een experiment vroegtijdig af te breken.
Sommige atleten beschouwen heuveltraining
als een essentieel onderdeel van hun trainingsprogramma.
Behoor jij ook tot die groep?
Ja, ik neem ook heuveltraining op in mijn
programma. Die trainingen zijn essentieel om
de kracht te ontwikkelen die noodzakelijk is om
succesvol een marathon te kunnen lopen. Ook
het weer naar beneden lopen is zeer nuttig voor
de marathon. Deze training komt met name in
de laatste kilometers zeer goed van pas als het
spierstelsel moe is.
Trail- en berglopen wint de laatste jaren enorm
aan populariteit. Is dat iets wat je aanspreekt?
Soms doe ik inderdaad klassieke berglopen als
training. Met name trailrunning is een welkome
afwisseling op het alledaagse trainingsregime.