werkende kracht zonder vergoeding

april 2013/14 ARBEID, LOON EN RESULTAAT
Ontbinding pachtovereenkomst met terugwerkende
kracht zonder vergoeding
HR 1 maart 2013, 11/00538, NTFR 2013/626
HR 1 maart 2013, 11/04954, NTFR 2013/635
HR 1 maart 2013, 11/04696, NTFR 2013/639
Art. 3.92, Wet IB 2001; Art. 16, AWR; Art. 4.12, Wet IB 2001; Art. 10, Wet VPB 1969
1. Inleiding
Op 1 maart 2013 heeft de Hoge Raad drie samenhangende
uitspraken gedaan over een situatie
waarin een pachtovereenkomst met de eigen bv
met terugwerkende kracht zonder vergoeding werd
ontbonden. In de desbetreffende procedures wordt
aandacht besteed aan de waardering op de werkzaamheidsbalans
per 1 januari 2001, de vraag of
toepassing van de terbeschikkingstellingsregeling
met terugwerkende kracht beëindigd kan worden,
alsmede de vraag of de pachtbeëindiging om niet
resulteert in een uitdeling voor box 2 van de inkomstenbelasting
en in een uitdeling voor de vennootschapsbelasting.
Tevens komt de vraag aan de orde
of er sprake was van een navordering rechtvaardigend
nieuw feit, dan wel van een veranderd inzicht
in de feiten.
2. Casus
Een gehuwde man en vrouw verpachten sinds 1
oktober 1993 bouw- en grasland, alsmede een
hoeve voor de duur van twaalf jaar aan een eigen
bv. Daarbij hield de man 60% en de vrouw 40% van
de aandelen in die bv. Met ingang van 1 januari
2001 werd de verpachting aangemerkt als een
terbeschikkingstelling van vermogensbestanddelen
in de zin van art. 3.92 Wet IB 2001. Medio 2001
staakte de bv het melkveebedrijf. Per 1 januari
2003 heeft de bv het resterende deel van de onderneming
overgedragen aan de man en de vrouw,
die de onderneming in maatschapsverband hebben
voortgezet. Op 27 februari 2003 werd de pachtovereenkomst
beëindigd zonder dat er een vergoeding
aan de bv werd betaald. In de beëindigingsovereenkomst
stond dat de pachtovereenkomst met terugwerkende
kracht tot en met 1 januari 2003 werd
beëindigd en dat de gronden en de hoeve vanaf 1
januari 2003 tot het vermogen van de in maat-
1 HR 1 maart 2013, nr. 11/00538, NTFR 2013/626 met commentaar van
Gooijer.
8
schapsverband door de man en vrouw gedreven
onderneming behoorden.
3. IB 2002, nr. 11/00538
In HR nr. 11/00538 1 (NTFR 2013/626) waren de volgende
geschilpunten aan de orde:
1. Moet de waarde van de gronden en de hoeve
per 1 januari 2001 worden gesteld op de waarde
in verpachte staat?
2. In welk jaar dient de boekwinst te worden belast,
2002 of 2003?
Ad 1. Waarde per 1 januari 2001
Ingevolge hoofdstuk 2, art. I, onderdeel AJ, IW IB
2001 moeten de desbetreffende vermogensbestanddelen
bij het begin van het kalenderjaar 2001 te
boek worden gesteld voor de waarde in het economische
verkeer op dat tijdstip. Daarbij stelt belanghebbende
(de verpachter) dat de waardedruk ten
gevolge van de verpachting nihil bedraagt. Volgens
belanghebbende hebben hij en de (pachtende) bv,
gelet op de gelieerde verhouding, onzakelijk gehandeld
door bij het aangaan van de pachtovereenkomst
geen vergoeding te bedingen en bij de beëindiging
van de pachtovereenkomst evenmin een
vergoeding te bedingen. Daarbij zouden partijen
de bedoeling hebben gehad een overeenkomst te
sluiten van een eenmalige pacht. Het onzakelijk
handelen van partijen heeft volgens belanghebbende
tot gevolg dat van enige waardedruk ten gevolge
van het pachtcontract geen sprake is.
Volgens Hof Den Bosch (23 december 2010, nr.
10/00077, NTFR 2011/1189) heeft belanghebbende
niet aannemelijk gemaakt dat het aangaan van de
pachtovereenkomst niet op zakelijke gronden zou
zijn geschied. Naar het oordeel van het hof moet
de waarde van de gronden en de hoeve per 1 janua-
NTFR Beschouwingen - April 2013

ARBEID, LOON EN RESULTAAT april 2013/14
ri 2001 worden gesteld op de waarde in verpachte
staat ad € 858.360, conform een vaststellingsovereenkomst.
De Hoge Raad bevestigt dit oordeel
(onder verwijzing naar art. 81, lid 1, Wet RO).
In feite komt dit overeen met HR 18 november
2011, nr. 10/04352, NTFR 2011/2491, BNB 2012/6,
waarin werd geoordeeld dat de waarde in het economische
verkeer van een aan de eigen bv verhuurd
pand per 1 januari 2001 moet worden bepaald
met inachtneming van het huurcontract,
derhalve op de waarde in verhuurde staat, waarbij
belanghebbende gebonden is aan de op basis van
de vaststellingsovereenkomst vastgestelde waarde
van het pand in verhuurde staat. 2
Ad 2. Jaar waarin de boekwinst wordt belast
Wat het geschil betreft in welk jaar de boekwinst
dient te worden belast, 2002 of 2003, gaat het om
de vraag hoe de ontbinding van de pachtovereenkomst
met terugwerkende kracht de terbeschikkingstelling
beïnvloedt.
Hof Den Bosch had geoordeeld dat de ontbinding
van de pachtovereenkomst ertoe leidt dat de terbeschikkingstelling
rechtens met terugwerkende
kracht is beëindigd, zodat de blote eigendom van
de gronden en de hoeve op het ondeelbare moment
tussen 31 december en 1 januari 2003 aanwast tot
volle eigendom en dat belanghebbende in beginsel
kon kiezen tussen belastingheffing over het beëindigingsvoordeel
in 2002 dan wel 2003.
Volgens de Hoge Raad brengt echter het feit dat
de pachtovereenkomst op 27 februari 2003 is beëindigd,
mee dat de gronden en de hoeve tot die
datum ter beschikking hebben gestaan van de bv.
De ontbinding met terugwerkende kracht kan de
terbeschikkingstelling aan de bv niet ongedaan
maken. De Hoge Raad concludeert dan ook dat de
terbeschikkingstelling is beëindigd in het jaar 2003
en dat het daarbij behaalde resultaat slechts in dat
jaar in aanmerking kan worden genomen.
In een enigszins vergelijkbare kwestie oordeelde
Hof Amsterdam 24 juni 2010, nr. 08/00541, NTFR
2010/1896, V-N 2010/62.15 (waartegen geen beroep
in cassatie is ingesteld): ‘Een latere ontbinding van
de pachtovereenkomst met terugwerkende kracht
tot ultimo 2001 noch een later aangegane pachtovereenkomst
met belanghebbendes vader met
terugwerkende kracht tot ultimo 2001 kunnen de
2 Zie omtrent de invloed van huurdersinvesteringen op onder andere
de openingsbalans voor de toepassing van de terbeschikkingstellingsregeling
bijvoorbeeld het artikel ‘Huurdersinvesteringen en
NTFR Beschouwingen - April 2013
feitelijke terbeschikkingstelling aan de BV per ultimo
2001 en gedurende het begin van 2002 ongedaan
maken.’
Verder overwoog de Hoge Raad in zijn uitspraak
van 25 oktober 1978, nr. 18.747, BNB 1979/56, omtrent
de ontbinding van een maatschap met terugwerkende
kracht: ‘dat het Hof verplicht was met
betrekking tot het tijdstip van de ontbinding van
de maatschap uit te gaan van de werkelijk bestaande
toestand en voor de belastingheffing geen betekenis
toe te kennen aan de terugwerkende kracht
welke partijen in hun onderlinge verhouding aan
het besluit van 16 oktober 1972 hadden toegekend’.
Voor de toepassing van de terbeschikkingstellingsregeling
is derhalve duidelijk geworden dat een
overeengekomen terugwerkende kracht de feitelijke
terbeschikkingstelling van vermogensbestanddelen
niet kan overrulen. De feitelijke terbeschikkingstelling
kan niet met terugwerkende kracht
worden beëindigd.
4. Navordering IB 2003, nr. 11/04954
Aan de man en de vrouw waren over het jaar 2003
door de inspecteur navorderingsaanslagen IB opgelegd
omdat er sprake zou zijn van een uitdeling
wegens het niet bedingen van een vergoeding in
verband met de beëindiging van de pachtovereenkomst
(op 27 februari 2003) die de man en de
vrouw met de bv hadden gesloten.
Hof Den Bosch 30 september 2011, nr. 11/00029,
NTFR 2012/467, oordeelde dat het aanmerken als
een uitdeling in beginsel juist kan zijn, tenzij dit
voordeel als inkomen uit een werkzaamheid in
hetzelfde of een ander jaar aan de belastingheffing
is onderworpen. Nu dit voordeel reeds als belastbaar
inkomen van werk en woning van het jaar
2002 in de heffing is betrokken, is het volgens het
hof in strijd met het systeem van de Wet IB 2001
het voordeel in het jaar 2003 als uitdeling in het
belastbaar inkomen uit aanmerkelijk belang te
begrijpen.
De Hoge Raad geeft echter aan dat het hof heeft
miskend dat het bij de beëindiging van de terbeschikkingstelling
genoten voordeel uit hoofde van
de waardeaangroei bij de verpachter (belanghebbende)
een ander voordeel is dan het voordeel dat
de pachter (de bv) zich liet ontgaan door ter zake
de terbeschikkingstellingsregeling’ van N.M. Ligthart en H.K. Nijkamp
in WFR 2012/950.
9

april 2013/14 ARBEID, LOON EN RESULTAAT
van de beëindiging van de pachtovereenkomst
geen vergoeding te bedingen. Verder geldt dat indien
een beëindiging op zakelijke gronden gepaard
zou zijn gegaan met het betalen van een vergoeding
aan de bv, daaraan de conclusie moet worden
verbonden dat het resultaat uit overige werkzaamheden
voor de gevolgen van die onzakelijkheid
moet worden gecorrigeerd (de ‘at arm’s length’correctie).
Het resultaat uit overige werkzaamheden
(de behaalde boekwinst) dient derhalve met
het bedrag van de zakelijke pachtontbindingsvergoeding
(het voordeel dat de bv zich heeft laten
ontgaan) te worden verminderd. Van tweemaal
heffen over hetzelfde voordeel is derhalve geen
sprake, aldus de Hoge Raad.
De pachtbeëindiging om niet resulteert in een
uitdeling (in box 2) (van in casu € 368.000, waarvan
60% ofwel € 220.800 toekomt aan de man).
5. Navorderingsaanslag VPB 2003, nr.
11/04696
Inzake de procedure betreffende de navorderingsaanslag
VPB 2003 was met name in geschil of de
inspecteur wel beschikte over een navordering
rechtvaardigend nieuw feit en zo ja, of ter zake
van de pachtbeëindiging om niet sprake is van een
uitdeling tot een bedrag van € 368.000.
5.1. Nieuw feit?
In deze procedure moest ten eerste beoordeeld
worden of het eerst tijdens de beroepsprocedure
ter zake van de aanslag IB/PVV 2002 innemen van
het standpunt dat de beëindiging van de pachtovereenkomst
niet op zakelijke gronden heeft plaatsgevonden,
een nieuw feit oplevert dat navordering
rechtvaardigt. Volgens belanghebbende was sprake
van het innemen van een nieuw standpunt over
de fiscale duiding van feiten die de inspecteur reeds
bekend waren.
Ook A-G Niessen (15 mei 2012, nr. 11/04696, NTFR
2012/1748) was van mening dat de inspecteur niet
beschikte over een nieuw feit, omdat de inspecteur
voor het opleggen van de (primitieve) aanslag reeds
beschikte over de pachtbeëindigingsovereenkomst
en er volgens de advocaat-generaal sprake was van
een veranderd inzicht in de feiten.
Blijkens HR 23 oktober 1957, nr. 13.247, BNB
1957/316, levert een veranderd inzicht van de inspecteur
geen grond op voor het opleggen van een
navorderingsaanslag, indien de inspecteur op basis
van dezelfde feitelijke gegevens, als waarover hij
bij het opleggen van de oorspronkelijke aanslag
10
beschikte, later tot een andere conclusie komt dan
bij het opleggen van die aanslag.
De Hoge Raad stelt in casu voorop dat de bv in haar
aangifte geen melding heeft gemaakt van een uitdeling
van winst ter zake van de beëindiging van
de pacht. Voorts is volgens de Hoge Raad van belang
dat het niet-bedingen van een beëindigingsvergoeding
niet onder alle omstandigheden onzakelijk
is. Met andere woorden, voor het ontbreken
van een vergoeding ter zake van de beëindiging
van de pachtovereenkomst was ook een andere
niet onwaarschijnlijke verklaring mogelijk dan de
verklaring dat partijen onzakelijk hebben gehandeld
(vgl. HR 12 maart 2010, nr. 08/04868, NTFR
2010/734, BNB 2010/155). Hoewel de inspecteur op
de hoogte was van de inhoud van de pachtbeëindigingsovereenkomst,
was hij gelet op het voorgaande,
niet gehouden om de aangifte aan een nader
onderzoek te onderwerpen. Volgens de Hoge Raad
bevat het eerst tijdens de beroepsprocedure ter
zake van de aanslag IB 2002 ingenomen standpunt
nieuwe informatie omtrent de beweerdelijke feitelijke
omstandigheden met betrekking tot een op
zich bij de inspecteur bekende constellatie. Er is
derhalve wel sprake van een nieuw feit dat navordering
rechtvaardigt.
5.2. Uitdeling?
Nu belanghebbende in de procedure IB 2002 heeft
verdedigd dat het afzien van een pachtbeëindigingsvergoeding
niet op zakelijke gronden was gebaseerd,
trok Hof Den Bosch (30 september 2011, nr.
11/00030) hieruit de conclusie dat deze bevoordeling
van de man en de vrouw welbewust is geschied
en louter voortvloeide uit de aandeelhoudersrelatie
met de bv. Volgens het hof zal immers tussen zakelijk
handelende partijen, behoudens zeer bijzondere
omstandigheden (die gesteld noch gebleken
zijn), een reguliere pachtovereenkomst niet worden
beëindigd zonder ter zake een vergoeding
overeen te komen.
Het hof heeft het – door belanghebbende niet bestreden
– bedrag van de uitdeling ter zake van de
niet-bedongen beëindigingsvergoeding verlaagd
tot het bedrag van de boekwinst die de man en de
vrouw hebben behaald bij het einde van de terbeschikkingstelling
van de gronden en de hoeve aan
de bv.
In cassatie oordeelt de Hoge Raad dat het hof er
ten onrechte aan is voorbijgegaan dat het voordeel
uit hoofde van de waardeaangroei bij de verpachter
(de man en de vrouw) ter zake van de beëindiging
NTFR Beschouwingen - April 2013

ARBEID, LOON EN RESULTAAT april 2013/14
van de terbeschikkingstelling een ander voordeel
is dan het voordeel dat de pachter (de bv) zich laat
ontgaan door ter zake van de beëindiging geen
vergoeding te bedingen. De Hoge Raad komt tot
het oordeel dat ter zake van de pachtbeëindiging
om niet sprake is van een uitdeling tot een bedrag
van € 368.000.
6. Art. 3.99 Wet IB 2001: werkzaamheid
groeit uit tot onderneming
In de inkomstenbelastingprocedure voor het hof
speelde ook de discussie of de heffing over de
boekwinst bij het einde van de terbeschikkingstelling
niet achterwege diende te blijven op grond
van art. 3.99 Wet IB 2001 (de Hoge Raad komt aan
dit punt niet toe). Deze bepaling zorgt voor een
geruisloze doorschuiving van de stille reserves indien
een werkzaamheid uitgroeit tot een onderneming.
In casu gaat de onderneming van de bv over
naar de maatschap van de man en de vrouw, en
worden de gronden en de hoeve gerekend tot het
verplichte bedrijfsvermogen van de maatschap. In
zo’n geval is er mijns inziens geen sprake van een
uitgroeien van een werkzaamheid tot een onderneming.
Blijkens de wetsgeschiedenis 3 wordt met
dat uitgroeien namelijk gedoeld op een uitbouwen
van de werkzaamheden tot een onderneming.
Wanneer in een vergelijkbare situatie wordt gekozen
voor een geruisloze terugkeer uit de bv (ex art.
14c Wet VPB 1969), kan een beroep worden gedaan
op de doorschuiffaciliteit van art. 3.98 Wet IB 2001.
Ingeval men geen gebruik wenst te maken van de
geruisloze terugkeerfaciliteit, is er naar de mening
van de staatssecretaris van Financiën, blijkende
uit vraag 10 van het ingetrokken 4 besluit van 29
april 2004, nr. CPP2003/2360M, NTFR 2004/692, BNB
2004/242, geen aanleiding om de faciliteit wel in
de sfeer van het resultaat uit overige werkzaamheden
te verlenen. Op grond van art. 25, lid 14, IW
1990 jo. art. 4a Uitv.reg. IW 1990 kan onder voorwaarden
wel voor de duur van ten hoogste tien
jaar (rentedragend) uitstel van betaling worden
verkregen voor de inkomstenbelasting die is verschuldigd
wegens het beëindigen van de terbeschikkingstelling.
Bij gebruikmaking van deze beperkte
uitstelfaciliteit dient men er wel op bedacht te zijn
dat de belastingschuld waarvoor uitstel van betaling
is verkregen, in box 3 niet als schuld in aanmerking
wordt genomen.
Naar mijn mening zou het de wetgever sieren als
ook voor andere situaties van een overgang van
een werkzaamheid naar een onderneming (dan
die onder art. 3.98 en 3.99 Wet IB 2001 vallen) een
facultatieve geruisloze doorschuiffaciliteit mogelijk
zou worden gemaakt.
7. Terugwerkende kracht
Hiervoor hebben we gezien dat de feitelijke terbeschikkingstelling
niet met terugwerkende kracht
kan worden beëindigd. Eerder oordeelde ook
Rechtbank Breda op 2 januari 2012, nr. 12/972, LJN
BZ3587, dat de verkoop van aandelen in een bv
met terugwerkende kracht geen invloed heeft op
de terbeschikkingstellingsregeling. De rechtbank
oordeelde dat de belanghebbende tot 3 juli 2007
feitelijk gerechtigd was tot de aandelen in de bv
en dat de terbeschikkingstellingsregeling pas op
dat moment eindigde. Hieraan deed volgens de
rechtbank niet af dat de aandelen per 1 januari
2007 voor rekening en risico van de koper kwamen.
In de praktijk zien we ook bij de start van een
werkzaamheid wel eens een terugwerkende kracht
opduiken, zoals bij een geruisloze inbreng van een
onderneming in een bv.
Bij vraag 14 van het besluit van 1 december 2008,
nr. CPP2008/520M, NTFR 2008/2487, BNB 2009/33,
schrijft de staatssecretaris over de terbeschikkingstelling
in de voorperiode aan een bv in oprichting:
‘In de voorperiode van een BV kan reeds sprake
zijn van het ter beschikking stellen in de zin van
artikel 3.92, tweede lid, onderdeel a, van de Wet
IB 2001. Tijdens de voorperiode wordt de belastingplichtige/oprichter
aangemerkt als aanmerkelijkbelanghouder
in de zin van artikel 4.6 van de Wet
IB 2001. Hij heeft immers het recht om alle, nog
te creëren aandelen in zijn BV te verwerven terwijl
het economische belang van de nog uit te geven
aandelen reeds bij hem berust. Dat er in juridische
zin in de voorperiode nog geen aandelen zijn uitgegeven,
acht ik van ondergeschikte betekenis. In
het verlengde daarvan is de terbeschikkingstellingsregeling
van toepassing indien er in de voorperiode
een schuldvordering aanwezig is. Voor de volledigheid
merk ik op dat de BV in oprichting de met de
voorperiode samenhangende rente voor de winstbepaling
in aanmerking kan nemen. Indien de BV
niet tot stand komt, heeft de BV niet bestaan en
daardoor de vordering ook niet. Van het ter beschikking
stellen van vermogen is dan nooit sprake geweest.
In het geval er andere vermogensbestandde-
3 MvT, Kamerstukken II, 1998-1999, 26 727, nr. 3, p. 138. 4 Dit onderdeel is vanwege het voorlichtende karakter ingetrokken
en komt daarom niet in een meer recent besluit voor.
NTFR Beschouwingen - April 2013
11

april 2013/14 ARBEID, LOON EN RESULTAAT
len ter beschikking zijn gesteld, zoals een pand, is
hetzelfde van toepassing.’
In het verleden is op dit standpunt van de staatssecretaris
wel kritiek geleverd, onder andere door
Ligthart. 5 Hij is van mening dat pas vanaf het moment
van oprichting van de bv en bekrachtiging
van de rechtshandelingen, het terbeschikkingstellingsregime
van toepassing is (zijns inziens is er
in de voorperiode ook geen sprake van een aanmerkelijk
belang).
Essers 6 vindt het daarentegen wel pleitbaar dat in
de voorperiode de terbeschikkingstellingsregeling
reeds van toepassing is.
Bij een arbeidsbeloning in de voorperiode is er
sprake van resultaat uit overige werkzaamheden
en leidt het perfect worden van de bv, de bekrachtiging,
niet tot een herkwalificatie met terugwerkende
kracht als loon uit dienstbetrekking. Moet
in lijn met voornoemde opvatting van Ligthart iets
dergelijks ook niet gelden voor een ‘terbeschikkingstelling’
in de voorperiode? Wellicht kan worden
aangesloten bij de jurisprudentie inzake de start
van een werkzaamheid in de zin van de terbeschikkingstellingsregeling,
met name HR 22 januari
2010, nr. 08/00327, NTFR 2010/246, BNB 2010/190.
Gesteld zou kunnen worden dat ‘de gezamenlijke
bedoeling van de belastingplichtige en een met
hem gelieerde vennootschap 7 om die zaak in gebruik
te geven aan die vennootschap’ dan mede 8
blijkt uit de voorovereenkomst c.q. intentieverklaring
om de onderneming geruisloos in de bv in te
brengen. Dan rijst nog wel de vraag hoe dient te
worden omgegaan met de zogenoemde voorvoorperiode,
de periode (veelal vanaf 1 januari) tot het
moment van sluiten van de voorovereenkomst c.q.
intentieverklaring. Dat op basis van onderdeel
12.1.2 van het besluit van 30 juni 2010, nr.
DGB2010/3599M, NTFR 2010/1592, om praktische
redenen op verzoek medewerking wordt verleend
aan omzetting met terugwerkende kracht met ingang
van de eerste dag van het op het laatste volledige
boekjaar volgende boekjaar, wil nog niet
5 ‘De oprichter in de voorperiode’, NTFR-B 2007/28, met name p. 16.
6 P.H.J. Essers, ‘De fiscale voorperiodeproblematiek’, in: Schonis-bundel,
Kluwer, Deventer 2006, p. 55–67.
7 In oprichting.
12
zeggen dat dit voor een ‘terbeschikkingsteller’ tot
een verplichte herkwalificatie van de voordelen
met terugwerkende kracht moet leiden. Wanneer
men om praktische redenen een verplichte herkwalificatie
van de voordelen met terugwerkende
kracht gewenst acht, ligt daar mijns inziens een
taak voor de wetgever.
8. Conclusie
In de procedures van 1 maart 2013 komen verschillende
aspecten aan de orde. Zo blijkt dat de waarde
van de aan de eigen bv verpachte gronden en de
hoeve op de openingsbalans per 1 januari 2001
moest worden gesteld op de waarde in verpachte
staat, waarbij de hoogte conform een vaststellingsovereenkomst
werd bepaald. Verder werd beslist
dat de feitelijke terbeschikkingstelling niet met
terugwerkende kracht kan worden beëindigd.
Ook werd geoordeeld dat de beëindiging van de
pachtovereenkomst met de eigen bv zonder een
vergoeding een verkapte uitdeling in box 2 voor
de inkomstenbelasting en een uitdeling voor de
vennootschapsbelasting vormde. Tevens kwam aan
de orde dat indien een beëindiging op zakelijke
gronden gepaard zou zijn gegaan met het betalen
van een vergoeding aan de bv, het resultaat uit
overige werkzaamheden voor de gevolgen van die
onzakelijkheid moet worden gecorrigeerd (de ‘at
arm’s length’-correctie). Dit heeft tot gevolg dat de
bij het einde van de terbeschikkingstelling behaalde
boekwinst in de desbetreffende situatie nog met
het bedrag van de zakelijke pachtontbindingsvergoeding
(het voordeel dat de bv zich heeft laten
ontgaan) moet worden verminderd.
In het bovenstaande heb ik ervoor gepleit om bij
een overgang van een werkzaamheid naar een
onderneming een facultatieve geruisloze doorschuiffaciliteit
te introduceren (als de overgang
niet onder art. 3.98 of 3.99 valt).
van Es 9
8 De terbeschikkingstelling zelve hoeft immers niet te blijken uit de
voorovereenkomst c.q. intentieverklaring.
9 Mr. J.A.G. van Es is werkzaam bij Deloitte.
NTFR Beschouwingen - April 2013