november - home.euphonynet.be

www.desiervisoverpelt.be
Aqua
Noord
Limburg
1972 - 2009
Redactie, verantw. uitgever en verzendingsdienst :
A.N.L. p/a Luc Schetz, Dorpsstraat 17/1, 3950 Bocholt
http://www.aquanoordlimburg.be
België - Belgique
P.B. - P.P.
3950 BOCHOLT
BC 30190
Maandelijks tijdschrift voor
aquarium-, terrarium- en
vijverliefhebbers
Jaargang 36 nr. 11 - 2009
Verschijnt niet in juli & augustus
november
Afgiftekantoor
Bocholt
P 702030

Wat bieden wij U :
Aqua Noord-Limburg
de vereniging voor alle
aquarium-, terrariumen
vijverliefhebbers
✔ Een eigen tijdschrift (jaarlijks 10 edities)
✔ Het B.B.A.T.-tijdschrift Aquariumwereld
Maandelijks interessante, leerrijke en educatieve
bijeenkomsten zoals :
✔ Debatavonden
✔ Lezingen
✔ Beginnersvergaderingen
✔ Knutselvergaderingen voor doe-het-zelvers
✔ Dialezingen en videovoordrachten
✔ Verrassingsvergaderingen
✔ Uitgebreide video- en diatheek
✔ Maandelijks een gratis tombola
✔ Een aquateam voor praktische bijstand
✔ En vooral een gezellige vriendensfeer met veel plezier
Daarbij ook nog :
✔ Diverse uitstappen en trips
✔ Excursies en bezoeken ”achter de schermen”
Alle artikels mogen overgenomen worden mits vermelding van herkomst
en auteur. Niets mag echter gewijzigd worden aan de inhoud zonder uitdrukkelijke
toestemming van de auteur.
Alle artikels en advertenties vallen onder de verantwoordelijkheid van de
respectievelijke auteurs of adverteerders.
Café
’t Misverstandt
Dirk Janssen
Kraanstraat 10
3900 Overpelt
Tel. 011 66 44 59

Ledenvergadering donderdag 26 november ’09
Filmavond + opstellen programma 2010
Tijdens deze vergadering zullen we verschillende films kunnen bekijken uit
onze videotheek. Verder zal het programma voor volgend jaar besproken
worden.
Je bent zoals steeds welkom in ons lokaal
zaal Holheide,
Bremstraat 25 - Overpelt.
De vergadering start om 20.00 uur.
Tot dan,
het bestuur

Aquarium
De bodem
internet
De bodem van het aquarium is een niet te onderschatten deel wanneer men
van plan is een rijkelijk beplant aquarium te installeren. Ook is het kiezen
van de juiste bodem afhankelijk van de vissen die men wil gaan houden. In
het eerste deel gaan we in op het afstemmen van de bodem met betrekking
tot de beplanting.
Enkele richtlijnen waar onmiddellijk meet moet worden rekening gehouden:
Gebruik NOOIT zand dat men vindt op een bouwplaats. Dit bevat meestal
stoffen die niet thuishoren in het aquarium. Ook kan het zijn dat het soort
substraat dat er in zit ervoor zorgt dat ons water te hard wordt. Kalkgesteente
of marmerstof zijn zo enkele van die mogelijke stoffen.
Hoe donkerder het substraat hoe beter voor onze vissen. Een witte
‘onbeplante’ bodem zorgt voor meer stress bij onze vissen. Onze siervissen
hebben veel liever een donkere bodem onder hen dan een witte weerkaatsende.
Wie van plan is bodembewoners te houden moet ervoor zorgen dat de bodem
uit zeer fijn grind bestaat (zand als deklaag is dan een goede keuze).
Vissen die een zanderige bodem opprijs stellen zijn: Ancistrus dolichopterus,
corydoras-soorten, dwergcichliden voor het uitgraven van hun nestplaats en
jongen, botia’s, …
Voor het gebruik ALTIJD het substraat goed UITWASSEN. Desnoods afkoken,
zodat alles proper kan worden gebruikt. Zorg dat het meeste stof dat je hebt
bij het plaatsen van substraat verwijderd is. Veelvuldig spoelen is aldus de
boodschap!!
Soorten substraat
Er zijn verschillende soorten van substraat (kiezel, grind, zand, …) te koop
in onze aquariumwinkels. Elk van deze substraten hebben specifieke kenmerken
(nadelen en voordelen).
Grof substraat (grote kiezelgrootte): Dit is het soort substraat dat men best
als onderlaag gaat gebruiken. Reden hiervoor is dat waterplanten die wortels
vormen zich daaraan gemakkelijk kunnen gaan hechten. Ook zorgt een
grote kiezel ervoor dat de bodem minder snel gaat dichtslibben wat de planten
ook zeker ten goede komt. Het is immers zo dat een bodem zuiver bestaande
uit zand snel dicht slaagt en dat de waterplanten en meer bepaalt
de wortels ervan niet meer verder kunnen uitgroeien. Gevolg hiervan is dat
de plant niet aan zijn nodige voeding komt en dat deze dus gaat verkommeren.
Nadeel van deze hele grote kiezel is meestal dat wanneer men een
fijnere deklaag gebruikt, na verloop van tijd de kleinere kiezel of het zand
door de openingen van de grote kiezel valt waardoor de grotere kiezel van
boven komt te liggen. Gebruik daarom nooit een hele grote kiezel als basis
en een hele kleine kiezel (zand) als deklaag. Een ander nadeel kan zijn dat
wanneer je van plan bent veel bodembewoners te houden (algeneters,
corydoras, botia’s) deze dieren zich vaak kunnen kwetsen aan te grove kiezels
omdat deze dikwijls scherpe kantjes hebben. Sommige cichliden houder
ervan in de bodem te zoeken achter voedsel. Een grove kiezel als toplaag
is hier dus niet aan te raden.
Voorbeeld van dit grof substraat is HS Humagran (keramische korrel dat
zorgt voor de aanhechting van de plantenwortels
Kiezel ( 3 – 6 mm): Deze kiezel is nog vrij groot maar is al veel kleiner dan
het hierboven besproken grove substraat. De beste kleuren voor een zoetwater
aquarium is bruin. Hoe donkerder men het substraat neemt hoe minder
schichtig uw vissen zullen zijn. Ook bij dit substraat ervoor zorgen dat
het niet te scherp is. Voor de meeste bodembewoners is dit soort van kiezel
nog iets te groot om goed te kunnen grondelen. Houdt men alleen karperzalmen
of vissen die zich in het midden van het aquarium ophouden kan
men deze bodem zeker als deklaag gebruiken. Planten zullen ook mooie
uitlopers kunnen vormen.
Grind (1 – 2 mm): Dit is het soort grind dat juist nog iets groter is dan het

zand. Wie niet zo voor zand is maar toch een fijne zachte bodem wenst, kan
dit grind gebruiken. Alle bodemvissen hebben genoeg met deze grote. Het
vormt een perfecte deklaag, vult alle leegte en open plaatsen goed op.
Zand: Het zand is dikwijls zeer decoratief bij discusaquaria. Als nadeel kan
direct gezegd worden dat na verloop van tijd het zand, dat als deklaag werd
gebruik op groter substraat, snel tussen het grote substraat zal verdwijnen.
Zeker als de laag niet dik genoeg werd gelegd. Wanneer men zand zuiver
gebruikt bestaat de kans dat de bodem na een jaar is dichtgeslibd en dat
planten stoppen met groeien. Er treed dan als het ware bodemverrotting op.
Wat men wel kan doen is bepaalde plaatsen zo inrichten dat men een combinatie
krijgt van verschillende deklagen. Daar waar geen planten staan kan
men zand gebruiken daar waar wel planten komen te staan gebruikt men
dan een ander soort van substraat. Dit substraat is zeergeliefd bij bodembewoners
net als dwergcichliden.
Voedingsbodem versus substraat
Wie zichzelf niet instaat voelt om een zwaar beplant aquarium te onderhouden
hoeft geen extra toevoegingen te doen aan zijn bodem. Wie daarentegen
wel een zwaar beplant aquarium wenst moet na of zelfs tijdens het plaatsen
van de basis (bv grove kiezel) een soort van voedingsbodem toevoegen.
Deze voedingsbodem zorgt ervoor dat de planten rechtstreeks van een
optimale voeding kunnen genieten zonder dat men onmiddellijk moet bijmesten
met pilletjes. LET WEL OP, GEBRUIK GEEN TUINMESTSTOFFEN!!
Soms hoor je wel eens van mensen die zelf een voedingsbodem hebben
samengesteld met potgrond of turf dat ze in een tuincentra hebben gekocht.
Groot is hun verbazing dat na een maand er een algenplaag heerst en dat
de planten niet groeien. Er is speciale aquariumaarde in de winkel te koop.
Volg de dossering die ze op de zak hebben aangegeven. Wanneer je zak
bijna leeg is kan je best alles gebruiken want nadoseren is hier niet mogelijk.
Na het toedienen van de aquariumaarde op de basislaag kan je het hele
oppervlak afdekken met de gekozen deklaag, meestal een kleinere kiezel.
Door dit te doen heb je ineens een goede basis voor een mooi plantenbestand.
Bodem versus vissen
Zoals hierboven al reeds enkele malen is aangegeven kan je de bodem ook
afstemmen op de vissen die je wilt houden. De meeste bodembewonende
vissen houden van een zachte fijne bodem. Een bodem met korrelgrootte 1
– 2 mm is zeer goed. Wie kiest voor een zandige bodem zit zeker goed.
Waarom is het nu zo belangrijk om een zachte en fijne korrelige bodem te
hebben? Wel, vissen zoals de corydoras zoeken van nature uit naar voedsel
in op de bodem. Ze filteren als het ware het zand dat door hun kieuwen terug
naar buiten wordt gestuwd. Een tweede punt is dat hun buikjes 90 % van de
dag over de bodem sleept. Scherpe en hoekige steentjes kunnen verwonden.
Ook de baardraden die deze vissen hebben zijn gevoelig aan scherpe
kantjes.
Net als bodembewonende vissen houden cichliden van een fijne bodem.
Ook omdat ze daar zoeken naar voedsel door het zand ook weer te filter via
de kieuwen. Zeker de Pelvicachromis taeniatus houdt zich overdag hier mee
bezig. Een andere reden waarom dwergcichliden en cichliden in het algemeen
houden van een zandige bodem is omdat ze vaak kuiltjes uitgraven
om een hun jongen in te deponeren of eitjes in te leggen. Bij een te grove
bodem zal hen dat niet lukken. Vaak zien ze dan ook af om tot kweken over
te gaan.
Bij baarzen kan het nuttig zijn om een grove bodem te gebruiken omdat ze
vaak graven en zo de planten kunnen loswrikken. Maar zelf helpt de grofste
bodem ook niet. Hier dient men dan andere methoden toe te passen om de
planten te laten staan.
Dikte van de bodem
Voor een goed plantenbestand mag je toch rekenen op een 10 cm bodem
voor achteraan in het aquarium naar voren toe mag je bodem een 2 – 4 cm
dik zijn. Hou hier bij de inrichting van je aquarium rekening mee. Op sommige
plaatsen kan je met speciale effecten plaatsen hebben waar je bodem
misschien 20 cm hoog is en op andere plaatsen maar 1 cm. Denk eraan dat
planten wel iets of wat van grond (substraat) nodig hebben om hun wortels
te laten groeien. Laat je bodem ook altijd wat naar voor toe afhellen. Zo zal
het vuil naar voor toe te zien zijn en dus makkelijker te worden verwijderd
mocht dit nodig zijn.
Levensduur
Een bodem houdt het ongeveer 4 jaar uit en dan heeft hij z’n beste tijd wel
gehad. Tenzij je natuurlijk gedurende die jaren je aquarium al wat veranderd
hebt en je bodem al een paar keer hebt omgedraaid. Je kan dit zien doordat
aan de voorzijde van het aquarium glas groene plekken ontstaan. Vaak treedt
er na langere perioden verrotting op. Wanneer je met je vinger diep in de
bodem duwt en je zit luchtbellen ontstaan dan is dit het teken dat in de bodem
een gisting proces bezig is (= rotten van de bodem).
Onderhoud
Heb je veel planten staan dan hoeft je de bodem niet af te zuigen. Veel

mensen denken dat alle molm en zaken zo snel mogelijk van de bodem
dienen te worden gezogen. Niks is minder waar. Wanneer je een dicht plantenbestand
hebt en je bezit een aantal slakjes meerbepaald puntslakje, dan
kan je die molm beter laten voor wat hij is. Dit puntslakje leeft in de bodem
en zorgt ervoor dat de molm die op de bodem ligt wordt ondergewerkt in het
grind. Gevolg hiervan is dat je planten een extraatje aan voedingstoffen tot
hun beschikking krijgen. Wat een mooi ecosysteem heeft de natuur toch
uitgedokterd. Probeer dit dan ook goed te handhaven.
Is de molmophoping echter te groot dan dient er te worden ingegrepen en
dus een deel hiervan te worden verwijderd (opgezogen).
Vissen worden te groot
Vaak hoort men vertellen van mensen
dat hun vissen te groot worden voor het
aquarium en dat ze daardoor de andere
irriteren, aanvallen of zelf opeten. Het is
niet alleen de te groot geworden vis,
maar ook de medebewoners die er onder
lijden. Zo’n situaties moet men ten
allen tijden proberen te vermijden.
Hoe kan men zulke stress voor vissen
vermijden?
Men kan zulke situaties vermijden door vooraf goed te informeren bij de
handelaar, boeken, rondvragen enz. Koop niet te snel, kijk desnoods zelf in
een boek dat je ter beschikking hebt in de aquariumzaak zelf. Onze siervissen
bereiken in een aquarium meestal nooit hun volledige lengte, maar
Vallisneria asiatica
toch is informeren aan te raden.
Hier volgen enkele vissen waarvan de mensen meestal verwachten dat ze
kleiner blijven.
Nederlandse naam Latijnsen naam max. grootte
Haaibarbeel Balantiocheilus melanopterus 35 cm
/ Myxocyprinus asiaticus 65 cm
Rode piranha Serrasalmus altus 30 cm
Haaimeerval Pangasius hypophthalmus 32 cm
Haaimeerval Pangasius sp. 60 cm
Arowana Osteoglossum bicirrhosum 120 cm
Zilverbladvis Monodactylus argenteus 25 cm
Minihaai Arius seemani 30 cm
Mesvissen (indische mesvis) Chitala ornata 100 cm
/ Channa gachau 35 cm
Zoengoerami Helostoma temminckii 30 cm
/ Cyphotilapia frontosa 30 cm
Rode oscar Astronotus ocellatus 30 cm
/ Phractocephalus hemiliopterus 120 cm
Sommige meervalsoorten / tot 40 cm
Zijstreepbarbeel Puntius lateristriga 18 cm
Asokabarbeel Puntius asoka 17 cm
Dit zijn maar enkele voorbeelden. De
regels bij de aankoop van sommige vissen
is INFORMEER eer je tot de AAN-
KOOP overgaat!!
Anubias barteri
Wanneer je toch al met het probleem
kampt kan je misschien vragen aan een
aquariumzaak of ze het te groot geworden
exemplaar willen overnemen. Ga ook eens te rade bij aquariumclubs.
Biedt dit geen oplossing dat zit er niks anders op dan een groter aquarium
aan te schaffen.
Verzorging en kweek van Pelvicachromis taeniatus
‘Nigeriagreen’
Pelviachromis subocellatus en aanverwante
Tekst: W. H. Bijker
Wie kent ze niet, de familie van de kersenbuiken en nauwe verwanten? Velen
van ons hebben ze al eens gehouden en misschien ook wel gekweekt.
Vaak is daar niet eens zoveel voor nodig, omdat de omstandigheden die
deze vissen eisen om zich voort te planten niet zo hoog gegrepen zijn. Een
klein aquarium vanaf 50 cm lengte is vaak al voldoende, normaal leidingwater,
wat schuilplaatsen in de vorm van wat gestapelde stenen, bloempotjes
e.d. en eventueel wat summiere beplanting en u kunt vooruit.
Ik ben van mening, dat de temperatuur wel wat hoger mag liggen dan de
vaak aangegeven 23° tot 25° Celsius. Twee à drie graden hoger bevordert

de bereidheid tot afzetten vaak wel en benadert de natuurlijke omstandigheden
veel beter. Zeker in combinatie met een wekelijkse waterverversing van
eenderde tot de helft. Als u aan kweken denkt, dan is het wel zaak om de
waterwaarden zo constant mogelijk te houden, dus ook een binnenfilter mag
in een kleiner bakje niet ontbreken. De temperatuur, waarin u deze vissen
houdt, mag best wat hoger liggen. Als u gemiddeld 26° Celsius aanhoudt
dan zit u goed. Alhoewel sommige Pelvicachromis-soorten zich bij waterwaarden
van 7 tot 10 dH en een pH van rond de 7 best lekker zullen voelen
en zelfs voort zullen planten, is een iets lagere dH en pH aanbevelenswaardig.
Bij deze waterwaarden zal het een en ander met de voortplanting veel
soepeler verlopen. Helaas blijkt, dat vele auteurs dingen van elkaar overnemen,
zonder echte kennis van zaken te hebben of zich wat verder in de
desbetreffende soort verdiept te hebben. Jammer... Deze zaken zijn in wat
recentere lectuur best terug te vinden. Met name die geschreven is door
reislustige aquaristen, die vaak ter plekke zijn geweest.
Pelvicachromis
Deze visfamilie was vroeger bekend onder de naam Pelmatochromis naast
het nog steeds bestaande geslacht Nanochromis. Sinds de revisie van het
geslacht door de Belgische drs. Thys Vandenoudenaerde in 1967 heet het
dus nu Pelvicachromis. Af en toe kom je de oude naam nog wel eens tegen
in combinatie met bijvoorbeeld 'Kribensis' voor P. pulcher. Pelmatochromis
bestaat dus niet meer en is in de volgende soorten onderverdeeld:
Pelvicachromis (vijf soorten met hun diverse variëteiten), Parananochromis
(drie soorten), Thysochromis (twee soorten), Anomalochromis (één soort),
Chromidotilapia (acht soorten) en Limbochromis (twee soorten). Verder vermeld
ik dan nog het geslacht Nanochromis (acht soorten), omdat die nauw
verwant zijn. Afgezien van Thysochromis en Chromidotilapia zijn al deze
soorten tot de dwergcichliden te rekenen en zijn ze ook bijna zonder uitzondering
in een gezelschapsaquarium te houden. De meestal mooier gekleurde
vrouwtjes worden vaak niet groter dan acht cm, de mannetjes ongeveer tien
cm. Het grootteverschil zit hem in het feit, dat de meeste van deze soorten
holenbroeders zijn en het vrouwtje voornamelijk belast is met de directe broedzorg
en dus door de ingang van het broedhol moet kunnen. De kleuren van
de vrouwtjes zijn soms werkelijk fantastisch, met name in de buikstreek, die
qua kleur kan variëren van lichtroze tot paars of metallicgroen tot metallicblauw
(hoezo kersenbuik?).
Tijdens de balts wordt deze felgekleurde buikpartij aan het mannetje gepresenteerd
onder het trillen van het lichaam, dat in een u-vorm getrokken wordt;
buik naar voren. Verder licht bij de dames in de rugvin een brede zone op,
die metallicgeel, goud- of zilverkleurig kan zijn, al naargelang de soort. Dan
verkleurt de achterste lichaamshelft bij de balts naar paarsblauw tot zwart.
Bij P. subocellatus verkleurt de voorste lichaamshelft net zo, even afgezien
van de onderste helft van het kieuwdeksel, dat goudgeel is. Ze worden niet
voor niets vaak de koraalvissen van het zoete water genoemd, alhoewel ik
vind dat dit ook voor vele andere zoetwatervissen opgaat.
Al met al dus hele leuke en interessante vissen die voor zowel beginners als
meer ervaren liefhebbers vele mooie uren voor het aquarium beloven. Het
kan dus best een wat kleiner bakje zijn, maar toch is een wat groter aquarium
natuurlijk beter. Een Afrika-aquarium speciaal voor deze vissen in combinatie
met bijvoorbeeld wat Afrikaanse killyvissen en wat Afrikaanse
barbeeltjes. Als voorbeeld een muilbroeder
uit de Chromidotilapia-groep,
een holenbroeder uit de Pelvicachromisof
Nanochromis-groep en als opensubstraatbroeder
Anomalochromis
thomasi. Dit geheel weer aangevuld met
Afrikaanse planten en de nodige schuilplaatsen
en u hebt een mooi geheel.
Uiteraard moet de bak wel zo groot zijn,
dat de diverse cichlidensoorten hun eigen
territorium kunnen afbakenen. Uit
mijn ervaring weet ik, dat wanneer er geen legsel of jongen verdedigd worden
alle vissen lekker door elkaar zwemmen. Al is er altijd wel sprake van
een zekere onderlinge rangorde. U kunt natuurlijk net als ik de diverse soorten
per stel in eigen bakken houden met wat levendbarenden als gezelschap.
Die zorgen ervoor, dat de wat schuwe dwergcichliden zich wat meer
vertonen, verdelgen algen en maken zich dus ook nog nuttig.Ikzelf gebruik
hiervoor guppy's (Lebistus reticutatus), die aardig aanjongen en mij al een
hele guppenstam opgeleverd hebben.
Na deze algemene informatie kom ik dan aan bij de kweek van Pelvicachromis
taeniatus 'Nigeriagreen' en Pelvicachromis subocellatus. Toen ik omstreeks
september 2002 de aquariumhobby weer oppakte, besloot ik weer te beginnen
met cichliden. Die hebben nu eenmaal mijn grootste belangstelling, met
name de dwergcichliden. Mijn eerste bakje was 50 x 30 x 30 cm, waarin ik
na enig gezoek een stel kersenbuiken (Pelvicachromis pulcher) onderbracht.
Op de een of andere manier wilde het met deze vissen met de kweek niet zo
lukken, ook niet na uitwisselen van verschillende vrouwtjes. Ik kreeg maar

geen stelletje bij elkaar dat wilde klikken en zo ja, dan vraten ze steeds het
legsel na een dag of drie op. Dan deed het nogal kieskeurige mannetje de
rest door zijn eventuele partner uit te moorden, wat tegen de verhouding bij
deze soorten is. Niet zo'n succesvolle start met kweken dus. Toen ik dan ook
in de gelegenheid kwam om deze vissen voor Pelvicachromis subocellatus
om te wisselen hoefde ik mij niet te bedenken.
Ten eerste had ik deze soort nog nooit gehouden en nagekweekt en het gaf
mij de gelegenheid om het met vissen te proberen, die iets meer van de
verzorger eisen. Deze vissen vond ik bij de lokale handel, maar bleken uiteindelijk
bij een liefhebber, die ik ken, vandaan te komen, die deze soort al
nakweekte. Daar kwam ik pas achter toen ik wat aquariumliteratuur bij hem
ophaalde en in de gelegenheid was om zijn Afrikabak te bekijken. Ook bij dit
stelletje wilde het niet zo vlotten en ik haalde een extra vrouwtje op. Dit dier
gedroeg zich aanvankelijk ook als een vrouwtje en begon samen met het
mannetje bloempotjes uit te graven. Het gekke was echter, dat dit dier niet
eenmaal de zo karakteristieke baltskleuren van het vrouwtje vertoonde. Het
bleek dus ook een mannetje te zijn! Dit mannetje samengebracht met het
vrouwtje en wonder boven wonder klikte het nu wel. Het eerste mannetje
ging in ruil voor het tweede terug. Langzaam maar zeker begon dit stel elkaar
steeds beter te verdragen en tegen elkaar te baltsen. Het initiatief lag
hierbij bijna altijd bij het vrouwtje in haar mooiste kleuren. De twee bloempotjes
werden beide tegelijk in een behoorlijk tempo uitgegraven. U moet
zich daar niet bij voorstellen, dat de hele bak overhoop ligt, maar dat alleen
het broedhol uitgespit wordt en dat dit grind in de directe omgeving weer
wordt uitgespuwd. Omdat ik tijdens deze voorbereidingen de bakken moest
verplaatsen in verband met een opknapbeurt thuis, gaf ik niet zoveel aandacht
aan deze vissen.
Mijn aandacht lag meer bij de bak ernaast, waar Pelvicachromis taeniatus
net een week een nestje had. Tot mijn verbazing echter gingen de
subocellatussen na de verplaatsing gewoon door met het spitwerk alsof er
niets gebeurd was. Voor deze verhuizing moest ik toch echt 90% van de
waterinhoud verwijderen, anders werd de bak te zwaar om te tillen en dan
praat ik nog niet over eventuele lekkage. In de daaropvolgende dagen bleef
het vrouwtje voortdurend heen en weer zwemmen tussen de twee bloempotjes,
die links en rechts voor in de bak stonden. Ik dacht dat het vrouwtje
nog bezig was met het uitgraven. Een kleine week na de verplaatsing zie ik
uit de verte de beide ouderdieren boven een 'wolkje' zwemmen, vlak achter
de voorruit. Als ik bij de bak kom, zie ik tot mijn verrassing een schooltje van
ongeveer 50 jongen. Beide ouderdieren bewaken de jongen zeer fanatiek
en leiden de jongen voornamelijk in de buurt van de bodem door de bak. Af
en toe leiden ze de jongen echter ook in wat hogere waterlagen, wat ze dan
in conflict met de drie guppen brengt. De gupman mist na een paar dagen al
een paar happen uit zijn staartvin, dus die vang ik dan maar uit en plaats
hem in een eigen bakje om weer te herstellen. Tot overmaat van ramp besluit
een van de twee gupvrouwen, net twee dagen na het vrijzwemmen van
de jonge subocellatus een nest jongen te werpen.
Dit zorgt in het begin bij de ouderdieren voor nogal wat verwarring, omdat de
jonge gupjes natuurlijk niet op hun lichaamstaal reageren. Die bestaat voornamelijk
uit het schudden van het lichaam, waarop de jongen naar de bodem
zakken en daar roerloos blijven liggen, totdat weer het sein veilig gegeven
is door middel van het laten zakken van de borstvinnen. Na een paar
dagen zien de ouderdieren het verschil en verjagen de jonge guppen. Ik heb
niet kunnen constateren, dat ze opgegeten werden. Daar- entegen doen de
gupvrouwen volgens mij zich af en toe wel te goed aan een afgedwaald
kersenbuikje, daar die in een nogal los schoolverband rondgeleid worden.
Nu ik dit schrijf, zijn er nog een stuk of twintig over die het ongetwijfeld wel
zullen redden. Bij het eerste 'vrijzwemmen' waren ze ongeveer drie mm, nu
na twee weken vijf à zes mm. Ik voer ze met Tetraminbaby en Artemianaupliën,
die ze graag nemen, wat te zien is aan hun oranje buikjes. Gelukkig had ik
de pekelkreeftjes al in de kweek voor de andere nestjes jonge vis. Ze zijn
echter vrij moeilijk gericht te voeren in een ingerichte bak, dus ik vang de
jongen er na een paar weken uit en plaats ze dan in een eigen bakje. De
temperatuur tijdens de kweek was 26° à 27° Celsius, de GH en KH 8 en de
pH 7.
Rest mij nog te vertellen dat de wekelijkse waterverversing van 50% niet in
goede aarde viel bij de ouderdieren, die kort daarna de grootste ruzie kregen,
waardoor het mannetje de jongen twee dagen alleen rondleidde. Daarna
werd er weer vrede gesticht en de bewaking weer gezamenlijk gedaan.
Zoals u uit het verhaal al kon opmaken, hadden Pelvicachromis taeniatus
ook al voor nageslacht gezorgd. Die zaten in een bakje van 60 x 30 x 30 cm,
samen met drie gupmannen en twee Ancistrus dolichopterus, die als
vuilopruimers en algenverdelgers fungeerden. Intussen had ik links en rechts
weer wat aquariums opgescharreld en ik heb er op het moment alweer vijftien.
Pure noodzaak eigenlijk, omdat ik naast drie nesten jonge cichliden ook
nog vier generaties jonge guppen heb.
Door mijn hernieuwde enthousiasme had ik al diverse soorten dwergcichliden
aangeschaft en daardoor kwam er van kweken natuurlijk niets terecht. Uiteindelijk
ben ik weer gaan selecteren, zodat ik alleen Pelvicachromis
subocellatus en Pelvicachromis taeniatus 'Nigeriagreen' overhield.
Toen ik deze vissen nog samen had met mijn variëteit, papte het vrouwtje

Pseudoxiphophorus
bimaculatus
Verzekeringen
Tonny Van Otterdijk n.v.
Ven 10
3930 Hamont-Achel
Tel. 011 64 19 95
tvonv@hotmail.com
Betaalbare
Kwaliteitsmeubelen
• Salons
• Eetkamers
• Slaapkamers
• Seniorkamers
• Slaapkomfort
• Relaxen
DORPSSTRAAT 188
3900 OVERPELT
Tel. 011 64 17 80
Fax 011 66 62 54
Louis en Anne-Mie Dirkx-Fuchs
ANL’S VERGADERLOKAAL
WOENSDAG GESLOTEN
Bremstraat 25 - 3900 Overpelt Tel. 011 64 38 24
BISTRO
Corridor
Lekkere koffie, ’n frisse pint,
allerlei gerechten uit eigen keuken en heerlijk Mövenpick-ijs
’t zou straf zijn, als ge bij Corry en Jaak uw goesting niet vindt.
Rodenrijt 123, 3930 Achel-Statie
Tel. 011 806 222
Fietsroutenetwerk knooppunt 218
Donderdag gesloten.

INTERNE AGENDA 2009
Do 15 januari Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 29 januari Clubuitstap Oud Dommelhof
Do 12 februari Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 26 februari Rondetafelgesprek
Do 12 maart Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 26 maart Bespreking Limburgse Huiskeuring 2008
Do 9 april Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 30 april Vijvers
Do 14 mei Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 28 mei Planten
Do 11 juni Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 25 juni Filmavond
juli/augustus vakantie
Do 10 september Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 24 september Levendbarende / voer
Do 8 oktober Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 29 oktober Rondetafelgesprek
Do 12 november Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Do 26 november Filmavond + programma 2010
Do 17 december Discussieavond + bespreking bestuurszaken
Foto’s uit de oude doos (Jos Houben)
(Vervolg aquariumartikel)
van de red aan met het mannetje van de green. Dit resulteerde een paar
keer in een legsel, maar daar kwam door verstoring gelukkig niets van terecht.
Het heeft geen zin om deze kruisingen van lokale rassen op de markt
te brengen, want dan gaan de specifieke kenmerken natuurlijk verloren. Het
heeft nog wel enige overredingskracht van het originele vrouwtje gekost om
het bijbehorende mannetje te verleiden. Het bakje begon ook steeds beter
te draaien en de planten deden het dan ook prima. Het bakje is verder ingericht
met twee stukjes kienhout, wat lavasteen en twee bloempotjes. Na wat
mislukte pogingen met de bloempotjes voorin, heb ik ze naar achteren verplaatst
en dat bleek succes te hebben. Rechts achterin werd het bloempotje
uitgespit en er ontstond een klein
bultje voor de ingang. Het leek wel
wat op zo'n bouwvakkerstentje,
dat je wel eens op straat ziet met
een hoop zand ervoor. De opening
van dit potje was zo klein, dat
ik helaas niet naar binnen kon
schijnen met een zaklampje om
te controleren hoe de zaken ervoor
stonden. Bovendien zat het
vrouwtje bijna voortdurend in de
ingangsopening. Ze komt er alleen af en toe uit om wat te eten op te scharrelen
en het mannetje bewaakt dan de ingang. Hij verblijft overigens de meeste
tijd voor de ingang, ook als het vrouwtje wel aanwezig is. Bij eerdere legsels,
waar ik wel in de bloempot kon kijken, zag ik dat de eitjes barnsteenkleurig
waren, terwijl de meesten van gele eitjes spreken. Holenbroedende vissen
hebben meestal ook vrij opvallend gekleurde eitjes, omdat die tenslotte goed
beschut zijn.
Naarmate de tijd vordert, komt het vrouwtje wat meer uit de bloempot en
moet het mannetje er soms aan de vinnen bijtrekken om hem op zijn echtelijke
taken te wijzen. Op 9 januari zit het vrouwtje voortdurend in de bloempot,
op 22 januari zwemt ze dan eindelijk met de jongen rond, dertien dagen
later dus. Ook hier zijn de waterwaarden hetzelfde als bij P. subocellatus. De
voedering begin ik direct, want de dooierzak is al opgeteerd. Dat wijt ik aan
het vrij late vrij zwemmen, wat normaal al zo'n zeven tot acht dagen na de
eiafzetting is. Daar ik nog geen pekelkreeftjes klaar had, begin ik de voedering
met Liquifry no. 1 en Tetraminbaby. De jongen zijn net als de meeste jonge
cichliden licht gekleurd met donkere spikkeltjes, wat een goede camouflage
oplevert. De jongen worden in een veel strakker schoolverband rondgeleid

dan de jongen van subocellatus en ook op een veel kleiner oppervlak. Na
een kleine twee weken zuig ik de jongen af, omdat ik ook deze bak moet
verplaatsen en bang ben, dat de ouders door de verstoring de jongen zullen
opeten. Het blijken er uiteindelijk 24 te zijn, die in een apart bakje opgefokt
worden en na een maand zo'n zeven mm groot zijn en al de zo karakteristieke
lengtestreeptekening vertonen.
Het uitvangen viel trouwens nog niet mee, omdat ze zelfs op zwart basaltsplit
nauwelijks te zien zijn en bij het naderen van de afzuigslang uit elkaar
stuiven. Overigens is de lichaamstaal hetzelfde als bij de andere kersenbuiksoorten.
Het opfokbakje draaide al een week en werd bij het overzetten
van de jongen aangevuld met water uit de bak waarin ze geboren waren.
Het liefste laat ik de jongen minimaal drie weken bij de ouders in verband
met de inprenting van het broedgedrag, zodat de jongen later ook goede
ouders kunnen zijn. Zowel de ouderdieren als de jongen zijn na de scheiding
verstoord, de moeder zocht nog lang naar haar verdwenen jongen, de jongen
misten in het begin de ouderlijke leiding. Bij de jongen plaats ik daarom
wat jonge gupjes ter geruststelling, wat gelukkig ook helpt. Net zoals bij al
mijn jonge vis ververs ik elke tweede dag de helft van het water, wat goed
verdragen wordt.
Intussen zit het vrouwtje alweer vijf dagen in de bloempot en er zal dus wel
gauw weer een nestje verschijnen. Van deze vissen wil ik nog even een
kleurbeschrijving geven, daar die niet bij een breed publiek bekend is. Het
vrouwtje heeft ongeveer dezelfde kleuren als van de normale kersenbuik.
Dat wil zeggen: twee donkere lengtestrepen op een lichte ondergrond. Eén
over het midden van de rug, gescheiden door de rugvin, en één over het
midden van het lichaam vanaf de bek tot in het begin van de staartvin. Alleen
is de basiskleur wat witter dan bij de pulcher. De met een rode rand afgebiesde
rugvin heeft verder een brede metallicgele zone en in het achterste kleurloze
gedeelte kunnen zwarte oogvlekken aanwezig zijn. De kop heeft een
gele bovenlip, die wel wat aan een snor doet denken. De onderlip is zwart,
net als de keel. De onderste helft van het kieuwdeksel Brachypelmais Albopilosa ook felgeel. De
buikzone is bij deze variëteit paarsrood, omringd door glanzende, groene
schubben, terwijl de achterste lichaamshelft bijna zwart kleurt. De vrouwtjes
van de Nigeriaanse variëteiten van P. taeniatus zijn vrij slank van vorm in
vergelijking met pulcher en subocellatus. De lengte van mijn dier is zes cm.
De basiskleur van het mannetje is bruingroen met een nettekening door zwart
omrande schubben. Hij kan echter ook de lengtestreeptekening vertonen.
De tekening op de kop valt op door groen iriserende kleuren. Op het oog en
achter het kieuwdeksel zijn metallicgroene kleuren te zien en ook op de bovenlip.
De aarsvin is voornamelijk paars van kleur, zwart afgebiesd. Net als
het lichaam is de rugvin bruingroen, alleen wat doorzichtiger, afgebiesd met
een zwarte, gele en rode rand, van buiten naar binnen. In de spits toelopende
lob zitten dan nog wat bruine spikkels. De staartvin is qua kleur in
twee lobben verdeeld en is achteraan afgerond. De bovenste lob loopt wat
langer uit en bezit een variabel aantal eivormige zwarte oogvlekken, in geel
ingebed. Onderaan is hij bruin gespikkeld, afgebiesd met een gele, bruine
en zwarte rand. Het mannetje is bij mij nu ongeveer negen cm. De Nigeriaanse
stammen zijn wat slanker dan die uit Kameroen, zoals de Nanochromissoorten.
Misschien volgen hier ook nog wat naamsveranderingen. Al met al
betreft het hier dus vissen die qua kleur, mede door de verschillende
variëteiten, veel te bieden hebben. Subocellatus heeft weer een comeback
gemaakt en verdient dat ook, een prachtige vis! Als u eens een bakje vrij
hebt, denkt u dan eens aan deze vissen.
Terrarium Internet
Phyllium
siccifolium
(vrouw)
Langstaarthagedisje / Takydromus Sexlineatus
Herkenning .
Een lang slank hagedisje (36/40 cm)
met een ± 30 cm lange staart en ± 6 cm
lang lichaam. Het lichaam is donkerbruin/olijfgroen
gekleurd met beige
lengtestrepen.
.
Verspreidingsgebied !
Zij leven oorspronkelijk in warme, zonnige graslanden en in open bossen
van Zuidoost Azië.
.
Huisvesting !

Houd deze dieren in een groep van 4
tot 8 dieren en geef ze een terrarium
van tenminste 100x40x40 cm. Op de
bodem neemt men zand, bosgrond of
beukensnippers. Plaats ook wat klimgelegenheden,
bestaande uit takken of
een stenen achterwand. De opvulling van de bak met wat planten (gras,
struikjes, droge rietbossen) of levende planten bestaan.
.
Voeding ! Zij eten veel kleine insecten (vliegjes en sprinkhaantjes).
Anolis Equestris/Ridder-anolis
Nederlandse naam : Ridder-anolis
Grootte : tot 48 cm
Herkomst : Noord-Amerika
Levenswijze : Boombewoner
Wetgeving : Geen
Terrarium inrichting, verlichting en
verwarming:
Voor twee jonge dieren is minimaal
een terrarium van 70x40x40 cm of
40 x 35 x 70 cm nodig. In de natuur komen deze dieren voornamelijk voor in
licht vochtige gebieden (bossen). Het terrarium dient overeenkomstig de biotoop
ingericht te worden met wat takken en een bodembedekking die het
vocht langere tijd vasthoudt. Ideaal hiervoor zijn schors snippers (Repti Bark).
Verdere aankleding van het terrarium kan bestaan uit diverse plastic planten.
Uiteraard mag een drinkbakje niet ontbreken (Repti Rock Waterdish).
Het water dient minimaal drie maal per week ververst te worden. Om de
luchtvochtigheid in het terrarium op peil te houden kunt u het beste om de
dag even licht sproeien met Bio Mist. Voor de verlichting en verwarming
komt een Repti Basking Spot Lamp in aanmerking. Het wattage van de lamp
is natuurlijk afhankelijk van de grootte van het terrarium. Als aanvulling is het
aan te bevelen een TL te gebruiken die ultraviolet licht uitstraalt als vervanging
van het zonlicht in de natuur (Reptisun 5.0). Uit ervaring is gebleken dat
bij het gebruik van dit licht de kleuren van de dieren beter tot uiting komen en
zowel eet- als paargedrag gestimuleerd wordt. Beide lichtbronnen mogen
12 tot 14 uur per dag branden. Eventuele bijverwarming, voor de nacht of
tijdens de winter, kan in de vorm van een porseleinen warmtestraler (Ceramic
Heat Emitter), een rode spotlamp (Infrared Heat Lamp), een warmtesteen
(Repticare Rock Heater) of warmtemat (Vivarium Heat Mat).
Geslachtsonderscheid:
Mannen hebben een dikkere staartwortel maar zijn verder moeilijk van de
vrouwen te onderscheiden omdat ook de vrouwen een behoorlijke keelwam
hebben.
Voedsel: Twee keer per week dienen de dieren gevoerd te worden met grote
krekels en/of sprinkhanen. Als richtlijn kunnen per keer per dier 10 krekels
gegeven worden. Door een bakje met moriowormen in het terrarium te plaatsen
hebben de dieren ook tussen de voederbeurten wat te eten. Het is raadzaam
om een bakje met Cricket Formula op de bodem van het terrarium te
leggen zodat eventueel niet direct opgegeten krekels iets te eten hebben en
niet 's-nachts aan de hagedissen gaan knagen.
Vitamines:
Aangezien vitamines en kalk essentieel zijn voor de gezondheid van uw
dieren is het noodzakelijk om bij iedere voederbeurt de insekten te
bepoederen met een vitamine- en calcium preparaat (Reptivite en Microstick
Calcium Powder). Het makkelijkst gaat dit door de krekels vanuit het plastic
verpakkingsdoosje over te zetten in een plastic zakje en daar dan het poeder
aan toe te voegen. Vervolgens even schudden zodat het poeder aan de
insekten kan hechten en dan het zakje leeg strooien in het terrarium. Wanneer
niet voldoende kalk of D3 toegediend of opgenomen wordt kunnen er
diverse gebreken op gaan treden zoals verweking van de botten. Vitamine
in de vorm van een AD3-vloeistof kan aan het drinkwater worden toegevoegd.
Temperatuur:
Gemeten in de koudste hoek van het terrarium, dus zo ver mogelijk van de
warmtebron vandaan, moet de temperatuur overdag ongeveer 24 to 26 graden
bedragen. De temperatuur onder de warmtelamp mag tot ongeveer 35
graden oplopen. 's-Nachts mag de algemene temperatuur niet onder de 18
graden zakken.
Combinatie:
De dieren zijn goed samen te houden met Ameiva Chaitmanni (Chaitmanns
Ameiva), Sceloporus Malachiticus (Smaragdstekelleguaan), Gekko Vittatus
(Gestreepte Gekko) en Pachydactylus Bibroni (Bibrons Dikvingergekko).

Mabuya Quinquetaeniata/Vijfstreepskink
Nederlandse naam : Vijfstreepskink
Grootte : 20 tot 30 cm
Herkomst : Oost Afrika
Levenswijze : Bodembewoner
Wetgeving : Geen
Terrarium inrichting, verlichting en verwarming:
Voor twee tot vier dieren is minimaal een
terrarium van 60x30x40 cm nodig. In de
natuur komen deze dieren voornamelijk
voor in droge gebieden (woestijn).
Het terrarium dient overeenkomstig de
biotoop ingericht te worden met stukken
steen (flagstones of zwerfkeien),
gezandstraald hout (Premium
Sandblasted Grapevine) en een schuilplaats
in de vorm van een Cozy Cave
of Habba Hut. Ook al gaat het hier om woestijnbewoners, toch mag een
drinkbak niet ontbreken (Repti Rock Waterdish). Als bodembedekking kunnen
we rood of wit zand gebruiken (Repti Sand). Voor de verlichting en verwarming
komt een Repti Basking Spot Lamp in aanmerking. Het wattage
van de lamp is afhankelijk van de grootte van het terrarium. Als aanvulling is
het aan te bevelen een TL te gebruiken die ultraviolet licht uitstraalt (Reptisun
5.0). Het UV licht van deze lamp compenseert het gebrek aan natuurlijk
zonlicht. Uit ervaring is gebleken dat bij het gebruik van dit licht de kleuren
van de dieren beter tot uiting komen en zowel het eet- als paargedrag gestimuleerd
wordt. Beide lichtbronnen mogen 12 tot 14 uur per dag branden.
Om aan de grote warmtebehoefte van deze woestijnbewoners te voldoen
kunnen we ook nog een warmtesteen (Repti Care Rock Heater) of
verwarmingsmat (Vivarium Heat Mat) in het terrarium plaatsen. Als aanvullende
warmtebron (voor 's-nachts of in de winter) kan een porseleinen
verwarmingslamp (Ceramic Heat Emitter) of rode warmtespot (Infrared Heat
Lamp) gebruikt worden.
Geslachtsonderscheid:
Mannen hebben een gele staart en vrouwtjes een blauwe.
Voedsel:
Twee tot drie keer per week dienen de dieren gevoerd te worden met grote
krekels en/of sprinkhanen. Als richtlijn kunnen per keer per dier 10 krekels
gegeven worden. Door een bakje met buffalowormen in het terrarium te plaatsen
hebben de dieren ook tussen de voederbeurten wat te eten. Het is raadzaam
om een bakje met Cricket Formula op de bodem van het terrarium te
plaatsen zodat eventueel niet direct opgegeten krekels iets te eten hebben
en niet 's-nachts aan de hagedissen gaan knagen.
Vitamines:
Aangezien vitamines en kalk essentieel
zijn voor de gezondheid van uw dieren
is het noodzakelijk om bij iedere voederbeurt
de insekten te bepoederen met
een vitamine- en calciumpreparaat
(Reptivite en Microstick Calcium
Powder). Het makkelijkst gaat dit door
de krekels vanuit het verpakkingsdoosje
over te zetten in een plastic zakje en
daar dan het poeder aan toe te voegen.
Vervolgens even schudden zodat het
poeder aan de insekten kan hechten en dan het zakje leeg strooien in het
terrarium. Wanneer niet voldoende kalk en vitamine D3 toegediend of opgenomen
wordt kunnen er diverse gebreken op gaan treden zoals verweking
van de botten.Vitamine in de vorm van een AD3-vloeistof kan aan het drinkwater
worden toegevoegd.
Temperatuur:
Gemeten in de koudste hoek van het
terrarium, dus zo ver mogelijk van de
warmtebron vandaan, moet de temperatuur
overdag ongeveer 26 tot 28 graden
bedragen. De temperatuur onder de
warmtelamp mag tot ongeveer 40 graden
oplopen. 's-Nachts mag de algemene
temperatuur niet onder de 18 graden
zakken.
Combinatie:
De dieren zijn goed samen te houden
met Agama aculeata (Tanzaniaanse
agaam), Agama flavimaculata (Gele
agaam), Eumeces schneideri (Berberskink)
en Tarentola annularis (Grote
muurgekko).

Vijverpraatje
internet
Fonteinkruid, een uitstekende zuurstofplant
Fonteinkruid is een van de basisplanten van de
vijver omdat het zo’n goede zuurstofleverancier is.
Wij leggen uit in welk habitat deze plant gedijt en
welke soorten er zoal zijn.
Goede zuurstofplant
Fonteinkruid (Potamogeton) is een waterplant met
bladeren op of net onder het wateroppervlak. Boven
het water steken alleen maar kleine, geelgroene
à -bruine aren uit, waaraan van juni tot
september bloemetjes groeien. Op het wateroppervlak
drijft dan geel stuifmeel.
Fonteinkruid is haast onmisbaar in de vijver, want
het is een ideale zuurstofleverancier. Denk echter
niet: hoe meer, hoe beter. Deze planten kunnen
namelijk woekeren.
Habitat van fonteinkruid
Enerzijds gedijt fonteinkruid het best in de zon of
deels in de schaduw, anderszijds houdt de plant
niet van tewarm water. Dat betekent dat deze
zuurstofplant niet geschikt is voor ondiepe vijvers die sterk opwarmen in de
zomer.
Normaal gezien moeten de bladeren er frisgroen uit zien. Hoe sterker de
zon, hoe fletser en bruiner de bladeren worden. Hoe meer schaduw, hoe
donkerder de bladeren zijn.
Wat de watercondities betreft, naast niet te warm water, geeft fonteinkruid
de voorkeur aan helder water, waar best wat stroming in zit. De bladeren
wuiven dan mooi. Het watermilieu mag zuur of lichtzuur zijn. Zorg voor vrij
hard en dus kalkrijk water met wat ijzer in. Als het vijverwater te veel stikstof
bevat, kan de plant afsterven.
Fonteinkruid aanplanten
Plant fonteinkruid op een diepte tussen 30 en 100 centimeters. Het is dus
erg geschikt voor (middel)grote vijvers.
Om woekeren tegen te gaan, plant je fonteinkruid best in vijvermandjes gevuld
met gewone vijverlava of -potgrond. Je kan meerdere plantjes in een
groot vijvermandje planten of kleinere mandjes gebruiken waar je telkens
één plant in zet. Voor beide manieren geldt dat de afstand tussen twee planten
fonteinkruid 15 centimeter bedraagt.
Winterharde zuurstofplant
Je hoeft je geen zorgen te maken over de koude wintermaanden, want deze
plant is winterhard tot een temperatuur van -20°. De plant vormt een wortelstok
en winterknoppen van waaruit hij in de lente terug begint te schieten.
Soorten fonteinkruid
Zoals bij heel wat vijverplanten, is er keuze binnen het geslacht van het
fonteinkruid. Er zijn verschillende soorten, waarvan we jullie de bekendste
voorstellen. We vermelden ook of ze afwijken van het algemene habitat van
fonteinkruid dat we hierboven beschreven hebben.
Drijvend fonteinkruid (Potamogeton natans)
Zoals de naam al aangeeft, drijft dit soort op het wateroppervlak. De 12
centimeter lange bladeren met lengtenerven zijn ovaal en stoten water af
dankzij een wasachtig laagje. In het voorjaar zijn ze roodbruin van kleur.
Afwijkingen? Geef dit fonteinkruid een plaats in de zon. Dit is een erg woekerende
soort: plant hem enkel in manden en nooit in volle grond.
Gekruld of gekroesd fonteinkruid (Potamogeton crispus)
Deze variant groeit onder water met verschillende vertakkingen van bloem-

stengels. De bladeren zijn gegolfd en langwerpig; de lichtgroene hoofdnerf
steekt af tegen het verder donkergroene blad. De bloemetjes bloeien boven
het water uit, maar vallen niet echt op.
Afwijkingen? Plaats deze variant niet in de zon, maar in halfschaduw. Dit
soort ziet er met zijn wuivende bladeren heel mooi uit in licht stromend water.
Alleen wil hij enkel bloeien in stilstaand water.
Glanzig of glanzend fonteinkruid (Potamogeton lucens)
Dit fonteinkruid vormt 15 centimeter glimmende, lange bladeren met duidelijk
zichtbare nerven en gave, gegolfde randen. De meeste liggen in het water,
alleen de bovenste bladeren bereiken het wateroppervlak. Het duurt misschien
even voordat glanzend fonteinkruid goed aan de groei is, maar dan
mag je wel zeker zijn dat je een vijverplant hebt die ontzettend veel zuurstof
produceert.
Afwijkingen? Deze plantjes plaats je best 30 centimeter uit elkaar en plaats
hem zo diep mogelijk in de vijver, omdat hij het water boven zich filtert.
Minder bekende soorten zijn:
Kamfonteinkruid (Potamogeton pectinatus)
Doorgroeid fonteinkruid (Potamogeton perfoliatus)
Dichtbladig fonteinkruid (Potamogeton densus)
Langstelig fonteinkruid (Potamogeton praelongus)
Rossig fonteinkruid (Potamogeton alpinus)
Stomp fonteinkruid (Potamogeton obtusifolius)
Krabbenscheer, een stekelige vijverplant
Hou je van cactussen of planten zoals aloë vera? Dan is krabbenscheer een
leuke aanvulling voor je vijver.
Opvallende bladeren
Met een beetje verbeelding lijkt het of er ananassen in het water liggen waarbij
alleen de groene kroonbladeren deels boven water uitkomen...
Krabbenscheer (Stratiotes aloides) vormt een bladrozet met smalle, stekelige
bladeren. In het Grieks betekent stratiotes ‘soldaat’: deze benaming verwijst
naar de doornig getande, zwaardvormige bladeren.
Habitat van krabbenscheer
In de natuur tref je krabbenscheer aan in sloten, moerassen en veenplassen.
Hij vormt er zelfs laagveen, omdat het een verlandingsplant is.
Krabbenscheer is een van de slachtoffers van milieuvervuiling, want hij heeft
een uitgesproken voorkeur voor zuiver en niet te voedselrijk water. Als
krabbenscheer het naar zijn zin heeft, kan hij zich erg snel vermeerderen via
uitlopers. Sommige plassen groeien zo volledig dicht met krabbenscheer.
Wortelen of drijven?
De vijverplant kan zowel in de bodem wortelen, als drijvend groeien. De
maximumdiepte bedraagt 60
centimeter.
De plant wordt zo’n 15 à 40 centimeter
hoog en dit deels onder
water. Jonge planten liggen
meestal wat dieper in het water.
Tegen de tijd dat de zomer aanbreekt,
steken de bladeren half
uit het water.
Krabbenscheer in bloei
Van mei tot juli staat krabbenscheer
in bloei. Witte bloemen
komen dan boven het watervlak uit piepen. Men maakt een onderscheid
tussen mannelijke en vrouwelijke bloemen, die samen in de roze bloemschede
zitten.
Functionele drijver
De plant heeft een belangrijke invloed op de waterkwaliteit van zijn leefmilieu:
hij levert zuurstof en neemt voedingsstoffen op uit het water.
Krabbenscheer in de vijver
Geef krabbenscheer een plaats in de zon of in halfschaduw. Het watermilieu
is bij voorkeur zuur of licht zuur.
Je hoeft geen schrik te hebben dat krabbenscheer zal woekeren in je vijver.
Als er te veel stekelige planten in liggen naar je zin, dan kan je ze er trouwens
gemakkelijk uithalen met een schepnet.
Winterhard
In de herfst sterft krabbenscheer af en zakt naar de bodem. Hij is winterhard
en zal in het voorjaar terug opduiken dankzij winterknopen of jonge uitlopers.

LIMBEURS 2010
Een organisatie
van
BBAT-LIMBURG
EERSTE ZONDAG JULI 2010
RUILEN - KOPEN - VERKOPEN VAN
VISSEN, PLANTEN, TERRARIUMDIEREN EN
MATERIALEN
VOOR AQUARIUM, TERRARIUM EN TUIN-
VIJVER
INSTITUUT DON BOSCO
Don Boscostraat
Houthalen-Helchteren (België)
van 10.00 tot 16.00 uur
INFO
e-mail: info@limbeurs.be
www.limbeurs.be
Tel. +32 (0)11 27 10 80
Organisatie B.B.A.T. Limburg
Het bestuur
Secretaris - Penningmeester
Marc Mentens, Korte Vrenenstraat 3, 3900 Overpelt
Tel. 011 66 71 87 GSM 0485 46 02 87 marc.mentens@virusfree.be
Redacteur
Luc Schetz, Dorpsstraat 17/1, 3950 Bocholt
Tel. 089 46 28 78 GSM 0477 45 48 26 luc.schetz@euphonynet.be
Raadslid
Jaak Van Bree, Thomas Watsonlaan 99, 3930 Hamont-Achel
Tel. 011 64 17 90 jaak.vanbree@virusfree.be
Raadslid
Rob Buntinx, Bosstraat 14, 3930 Hamont-Achel
Tel. 011 62 19 61 GSM 0476 52 79 06
Raadslid
Rob Slenders, Achel-Statie 22, 3930 Hamont-Achel
GSM 0479 64 89 77 rob.slenders@pandora.be
Erevoorzitter
Willy Dilissen
Rekeningnummer A.N.L. 001-3284041-85
http://www.aquanoordlimburg.be