Download pdf - Delta - TU Delft

Delta 

nr. 1 

30 augustus 

2012 

Hoe combineert een 

eerstejaars haar studie 

met het verenigingsleven 

HET 

ZWAARSTE 

JAAR OOIT 

reportage 

vliegende 

spion 

reconstructie 

deeltje 

van niks 

essay 

het nut 

van framing 

international pages 

inside see page 29

Redactie Frank Nuijens (hoofdredacteur), 

Saskia Bonger, Tomas 

van Dijk, Dorine van Gorp, Connie 

van Uffelen, Jos Wassink, Katja 

Wijnands, Carlijn Remmelzwaal 

Medewerkers aan dit nummer 

Hans de Bruijn, Willemijn Dicke, 

Chandra ELango, Jorinde Hanse, 

Dap Hartmann, Auke Herrema, 

Job Hogewoning, Martin Kers, 

David McMullin, Damini 

Purkayastha, Harish Ramakrishan, 

Jimmy Tigges, Robert Visscher 

Foto’s Sam Rentmeester, Hans 

Stakelbeek 


Nr.1 

30 augustus 

2012 

“Deze dame is geïnterviewd voor Het Zwaarste Jaar Ooit. Ik wilde 

haar fotograferen alsof zij er komend jaar vol invliegt. Daarom heb ik 

bedacht om haar te fotograferen met strepen onder de ogen, zoals 

sporters doen om beter tegen de zon in te kunnen kijken. Het spul zelf 

kon ik alleen vinden op internet per doos van 12, schoensmeer krijg je 

er weer moeilijk af, dus uiteindelijk is het zwarte lippenstift geworden. “ 

(Fotograaf Sam Rentmeester) 

reageer! 

www.delta.tudelft.nl 

colofon 

Delta is het informatie- en opinieblad van de TU Delft, 

verzorgd door een journalistiek onafhankelijke redactie. 

Bladconcept en vormgeving 

Maters & Hermsen, Leiden 

lay-out Liesbeth van Dam 

redactie-adres Universiteitsbibliotheek, 

Prometheusplein 

1, 2628 ZC Delft, 015 278 4848, 

delta@tudelft.nl 

Advertenties H&J Uitgevers, 010 

451 5510, delta@henjuitgevers.nl 

Druk Deltahage, Den Haag 

Oplage 8.000 

Jaargang 45 ISSN 0169-698x. 

www.delta.tudelft.nl/colofon 

8 

RepORtAge 

studieplanner 

eerste klas 

Sabrine van Rossum haalde haar 

P in één jaar. Dat terwijl ze lid was 

van het corps, roeide bij Laga, 

trainde voor een hardloopwedstrijd, 

in de excursiecommissie 

van studievereniging Curius zat en 

talloze feestjes had. 

12 

RecOnstRuctie 

deeltje 

van niks 

Majorana’s. Drie jaar geleden 

had Leo Kouwenhoven 

er nog nooit van gehoord. 

Afgelopen voorjaar haalde 

hij met zijn ontdekking de 

cover van Science. Wat gebeurde 

er in de tussentijd?

1 6 

De Atmov vliegt 

zelfstandig, 

vermijdt obstakels, 

maakt videoopnamen 

én past in 

een rugzakje. 

inteRnAtiOnAl pAges 

a grand 

Welcome 

29 

Getting settled into a new country 

was never as much fun. New international 

students are welcomed 

to TU Delft with tours, talks, teambuilding 

games and a bazaar. 

VeRDeR 

Column 04 

KoRT nIEuWS 05 

SPoRT 06 

DESGEVRAAGD 07 

PARTYCRASHERS 15 

JoB DE KoK 15 

BACHEloR 21 

ESSAY 22 

AGEnDA 26 

Column 27 

HAlFWAY 31 

TAlKInG PoInT 31

4 

columnDAP HARTMANNLangstudeerders 

Zolang een gedetineerde twintigmaal zoveel 

kost als een student, is het bespottelijk om 

studenten die wat langer over hun studie doen 

een boete op te leggen. Langstudeerders zijn 

meestal een verrijking voor hun medestudenten. 

Die extra jaren worden doorgaans niet verlord 

en verknord, maar besteed aan extra curriculaire 

activiteiten waardoor de student een bredere 

oriëntatie krijgt en nuttige ervaring opdoet in de 

grote boze buitenwereld. 

Ik kan erover meepraten want ik heb destijds 8,5 

jaar over mijn studie gedaan. De voornaamste 

reden was dat ik zelf mijn studie moest bekostigen. 

Als uitwonende student kreeg ik een aanvullende 

beurs op het bedrag dat mijn ouders 

geacht werden bij te dragen. Maar die hadden 

daar geen zin in. Omdat veel studenten weigerachtige 

ouders opvoerden om een volledige 

beurs te krijgen, was de studiefinanciering zeer 

terughoudend met het verstrekken daarvan. Ik 

moest daarom naast mijn studie werken om die 

studie te bekostigen. En ik was druk bezig met 

het ontwikkelen van een schaakprogramma 

waarmee ik tweemaal aan een wereldkampioenschap 

heb deelgenomen, en ook tegen grootmeesters 

als David Bronstein en Zsuzsa Polgar 

heb gespeeld. Langer (langzamer) studeren kan 

je leven aanzienlijk verrijken, en het kost de samenleving 

vrijwel niets. 

Politici die doorgaans zelf geen fatsoenlijke studie 

hebben afgerond, of daar wel lekker lang 

over gedaan hebben (Maxime Verhagen, 12 

jaar; Alexander Pechtold, 10 jaar) roepen dat 

die luie langstudeerders de universitaire onderwijs 

pipeline verstoppen door stoelen in de 

collegezalen bezet te houden waardoor nieuwe 

studenten niet kunnen zitten. De praktijk is heel 

anders. Neem student J. die momenteel bij mij 

afstudeert. Een echte doorzetter met een brede 

belangstelling en een mooie staat van dienst. 

Via het hbo doorgestroomd naar de universiteit 

om de master management of technology (MoT) 

te volgen. Tussendoor heeft J. een jaar bij ASML 

gewerkt en hij had een eigen softwarebedrijfje. 

Eind 2008 onderbrak J. zijn studie en richtte een 

veelbelovend bedrijf op dat koper terugwint uit 

bodemas (verbrand huisvuil). Aan de basis van 

dat bedrijf staat een gepatenteerde technologie 

(die overigens niet van de TU Delft is). Een betere 

hands-on experience kun je toch niet krijgen als 

MoT-student. In 2010 verkocht hij zijn bedrijf om 

zich weer te wijden aan zijn studie. Dat is knap, 

en zo iemand verdient een medaille, geen boete. 

J. heeft inmiddels al zijn vakken gehaald en is nu 

bezig met zijn afstudeeronderzoek. Dat betekent 

hard en zelfstandig werken en af en toe met 

zijn twee begeleiders een uurtje de voortgang 

bespreken. Als hij sneller had gestudeerd dan 

had het ons vorig jaar die paar uur tijd gekost. 

Maar omdat het een jaar later gebeurt, moet J. 

drieduizend euro boete betalen. Dat is wat een 

bajesklant iedere twaalf dagen kost. 

Dap Hartmann is astronoom. 

Hij werkt als onderzoeker bij de 

faculteit Techniek, Bestuur en 

Management. 


Tu Delft 

1. Ik krijg de langstudeerboete 

en die moet ik zelf betalen 

ja 

2. Na de Olympische Spelen 

ben ik in een gat gevallen. 

nee 

Roeister Sytske de Groot van de vrouwen acht 

heeft brons gewonnen op de Olympische Spelen 

in Londen. Sinds 2005 studeert ze maritieme 

techniek in Delft. 

3. Het liefst zou ik stoppen 

met studeren en voor altijd 

roeien. 

nee 

4. Ik verheug me nu al op 

Rio 2016. 

ja 

5. Op welke vraag wil je terugkomen? 

Op vraag drie, want over dat antwoord moest ik lang nadenken. 

Uiteindelijk wil ik niet stoppen met studeren en voor altijd 

blijven roeien, want ik weet dat ik niet mijn hele leven roeier 

kan zijn. Maar ik vind roeien echt súper leuk. Ik heb de afgelopen 

anderhalf jaar heel weinig gestudeerd, omdat ik vaak in 

het buitenland zat. Studeren en roeien was niet te combineren. 

Niet studeren en alleen roeien was me goed bevallen. (CR) 

350 

De twee grootste 

studentenverenigingen 

van Delft hebben 

goed geboerd in de 

Owee. Het Delftsch 

Studenten Corps heeft 

350 nieuwe leden. 

Virgiel kwam op bijna 

evenveel uit: 344. 

Rutger Rozendaal, 

president van de 

senaat van het corps, 

denkt dat de focus van 

zijn vereniging op de 

combinatie gezelligheid 

en studie heeft gezorgd 

voor het succes. 

Je kunt studeren 

op de sociëteit, er 

zijn mentoren voor 

de eerstejaars en 

het tijdens het jaar 

houdt de vereniging 

rekening met de 

tentamenperiodes. 

Tweets 

Foto: Carlijn Remmelzwaal

De nullen zijn binnen. Sport, muziek, bierestafettes, maar vooral heel veel nieuwe mensen leren kennen: dat 

was half augustus voor de meeste aankomende studenten in het kort de Owee. Maar voordat het feest losbarstte 

moest iedereen eerst aan het onvermijdelijke rugzakje-met-inhoud. 

Wetenschap TOP 3 

Vluchtgegevens van zwaartekrachtsatelliet 

Goce bevatten 

informatie over dichtheid van de 

buitenste laag van de atmosfeer. 

TU-onderzoeker dr.ir. Eelco Doornbos 

(L&R) deed de analyse. Hij ontdekte 

dat de atmosfeer op 270 km 

hoogte zo’n 20 procent ijler is dan 

verwacht. Daardoor kunnen satellieten 

langer in hun baan blijven. 

delta.tudelft.nl/25522 

Een getinte ruit die stroom levert als 

er zon opvalt. Ir. Jan Willem 

Wiegman studeerde er deze 

zomer op af. Volgens zijn begeleider 

dr.ir. Erik van der Kolk (TNW) 

is met ‘luminescente zonnecollectoren’ 

een rendement van 2 – 5 procent 

haalbaar. Zonnepanelen halen 

15 procent. Hij is nu op zoek naar 

een industriële partner. 


Bouwkundepromovendus ir. 

Rob Roggema heeft van NWO 

een Rubiconbeurs gekregen. Hiermee 

kan hij de komende twee jaar 

zijn ideeën over klimaatbestendige 

planologie gaan testen. Zijn onderzoek 

vindt plaats aan de RMIT universiteit 

in Melbourne, Australië. 

Foto: Sam Rentmeester 

Hij vergelijkt de droogte in Australië 

met zeespiegelstijging in Groningen. 


Boete 

KoRT 

De langstudeerboete. Eerst kwam hij er 

wel, toen misschien niet, en nu waarschijnlijk 

voor even. Zo’n drieduizend 

Delftse studenten moeten de boete in 

september betalen, verwacht de TU. 

Ondertussen stellen studenten hun herinschrijving 

voor komend collegejaar uit. 

De deadline voor (her)inschrijven is 30 

september. 

www.delta.tudelft.nl/25510 

Boos 

‘Zeer boos’ zijn de vakbonden op het TUbestuur, 

omdat dat onlangs twee decanen 

heeft benoemd met een salaris ‘ver 

boven de CAO-norm’. Wat vooral steekt 

is dat de TU decanen structureel een 

toeslag biedt van twintig procent, zonder 

afgesproken regeling. Rector Luyben laat 

desgevraagd weten de discussie niet via 

de media te willen voeren. 


Stemmen 

Politieke partijen buitelen, met de verkiezingen 

in aantocht, over elkaar heen 

om de gunst van de studenten. Uit cijfers 

van het Centraal Planbureau blijkt alleen 

wel dat ze nog wat hebben uit te leggen 

over de ov-studentenkaart. Zowel VVD 

als D66 en CDA willen de kaart aanzienlijk 

uitkleden. 


Kamernood 

Ambitieuze plannen van gemeenten ten 

spijt, is de kamernood vorig jaar nog niet 

teruggedrongen, meldt de Landelijke 

Studenten Vakbond. Delft is geen uitzondering, 

met 3600 kamers te weinig. 

Maar goed dus, dat woongigant Ikea 

onlangs aankondigde fors te gaan investeren 

in studentenhuisvesting. 

www.delta.tudelft.nl/25539 en 25496 

Race 

De Delftse studenten van het DUT Racing 

team hebben begin augustus het 

algemeen klassement van de Formula 

Student-competitie op het circuit van 

Hockenheim gewonnen in de categorie 

‘elektrisch’. Het DUT Racing team deed 

3,45 seconden over 75 meter, waarbij de 

elektrische wagen een topsnelheid van 

126 kilometer per uur bereikte. 

www.delta.tudelft.nl/25487

SPORT 

SPEcS 

85 kg 

2.03 mtr 

NATIONALITEIT: 

NEDERLANDS 

Geboortejaar 

1986 

studie: 

Civiele techniek 

sport: 

Jiu-jitsu, traint viermaal 

per week bij Yoroshi 

ANDERE SPORTEN 

geen 

Jiu-jitsu-pak 

heet ‘gi’ 

Mijn sterke punten 

“Lengte van armen en benen, die 

weet ik goed te gebruiken” 

Zwakke punten 

“Heb mijn gewicht tegen” 

lichamelijke zwakheden 

Niet blessuregevoelig. “Bij jiu-jitsu 

pas je gevaarlijke technieken toe 

waar je bewust mee omgaat” 

hoogtepunten/prijzen? 

Tweemaal meegedaan aan het NSK 

fighting system, een variant op jiujitsu. 

Resultaat: respectievelijk derde 

en tweede geworden, in beide gevallen 

tevens de laatste plaats. 

“Het is niet zozeer een wedstrijdsport, 

je doet het voor jezelf” 

Sporter van de week is jitsuka Tom de Gast 

Ambities: halen 

van de zwarte 

band 

Status: 

blauwe band 

Wat is er leuk aan? 

“Je blijft leren bij die sport, blijft 

werken aan je techniek, uitvoe- 

Rentmeester 

ring. Jiu-jitsu is geschikt voor elke 

Sam 

lichaamsbouw: lang, kort, zwaar of 

licht.” Foto: 

bROnS En ZIlvER 

Verschillende aan de TU gelieerde topsporters onderscheidden 

zich de afgelopen weken door het winnen van 

brons of zilver op aansprekende toernooien. Zondag veroverde 

Dirk Jonker van studentenwielerclub WTOS een 

podiumplek in de Ronde van Delft. 

“Zwaar”, zo vatte voorzitter Wouter Been van de 

Stichting Wielerronde van Delft de races van zondag 

treffend samen. Vanaf het begin ging het hard, er 

moesten al snel renners afhaken. In de categorie elite/ 

beloften haalden slechts zeventien coureurs na tachtig 

kilometer rondjes rijden in de TU-wijk de finish. Ex- 

WTOS-lid Malaya van Ruitenbeek, in 2011 nog winnaar, 

passeerde als derde de meet achter winnaar Yondi 

Schmidt uit Apeldoorn. Bij de amateurs, behalve door 

de straffe wind ook geteisterd door een heftige regenbui, 

was Stompwijker Thom van Beek de snelste in de 

eindsprint, vlak voor WTOS-renner Dirk Jonker die knap 

tweede werd. Diens clubgenoot Ton Verbon behoorde 

tot de vele voortijdige afvallers: “Het was heel zwaar, 

vooral in de haakse bochten. Als je achteraan rijdt is 

het een hels karwei om dan op de rechte stukken weer 

aan te sluiten.” Volgend jaar hoopt de organisatie de 

Ronde te kunnen uitzetten in het centrum van Delft. 

Na de verwerkte teleurstelling over de gemiste Olympische 

Spelen, richtte de roeiende TU-promovendus 

Arnoud Greidanus zich met Joris Pijs in de lichte twee 

op het WK voor niet-Olympische nummers in het Bulgaarse 

Plovdiv. In de finalerace, vorige week zondag, 

moest het tweetal even op gang komen om daarna 

in een indrukwekkende opmars achtereenvolgens de 

Oostenrijkers, de Denen en de Fransen voorbij te stevenen. 

Het leverde een zilveren WK-medaille op, achter 

Italië dat zevenhonderdste van een seconde eerder 

finishte. 

TB-studente Celine van Dooren was ruim een maand 

geleden eveneens zeer content met haar zilver op het 

EK F16 catamaranzeilen op het Comomeer. Behaald 

in de categorie gemengd dubbel, met de Australiër 

Jack Benson. Niet minder tevreden was mountainbiker 

Robby de Bock (L&R) toen hij vorige week in Waregem 

naar brons reed tijdens het Belgisch kampioenschap 

‘sprint eliminator’, sprintwedstrijden met afvalrondes. 

Voor Daan Spijkers was de bronzen medaille tijdens 

het NK beachvolley in Scheveningen twee weken terug 

daarentegen een schrale troost voor de op de valreep 

gemiste Olympische kwalificatie. De bouwkundestudent 

vormt een team met Emiel Boersma. (JT) 

Tips? Jimmy.tigges@hetnet.nl

Desgevraagd 

Prof.dr.ir. Jacco 

Hoekstra, L&R-decaan, 

vergelijkt de 

reis naar Mars met de 

oversteek van de Atlantische 

Oceaan in de vijftiende 

eeuw: een hachelijke onderneming 

die allengs steeds gewoner 

wordt. Niet lang na Columbus arriveerden 

de eerste kolonisten die 

Amerika hebben bevolkt. Waarom 

zou dat bij Mars anders zijn? 

De meest uitgesproken ideeën 

over zo’n Marskolonie komen van 

TU-alumnus Bas Lansdorp en collega’s 

bij Mars-One. Ze willen de 

kolonisatie van Mars organiseren 

als een realityshow die de kosten 

van de operatie zou moeten dekken. 

In 2023 is de eerste buitenaardse 

vestiging gepland. 

Wanneer de eerste bemande missie 

richting Mars gaat, hangt volgens 

Hoekstra niet zozeer af van 


technische, maar van maatschappelijke 

ontwikkelingen. “Mensen 

maken nu ook al bezwaar tegen de 

Curiosity-missie, terwijl de kosten 

ervan vergelijkbaar zijn met één 

dag oorlog voeren in Afghanistan.” 

Hoekstra volgt de Marsmissie met 

bijzondere belangstelling. “Het 

zou mij niet verbazen als er leven 

op Mars is geweest.” Aanwijzingen 

daarvoor zijn de seizoensgebonden 

methaanwolken die op 

de planeet zijn aangetoond. “Die 

kunnen van vulkanische oorsprong 

zijn, maar seizoensgebondenheid 

duidt meer op biologische 

oorsprong.” 

Hoekstra denkt dat er eerder leven 

op Mars was dan op Aarde omdat 

de rode planeet een half miljard 

jaar eerder was afgekoeld. Bacterieel 

leven zou zich door meteorietinslagen 

vanaf Mars naar de 

Aarde hebben verspreid. Wie dat 

vergezocht vindt, moet bedenken 

dat ruimtepuin van Mars zich 

naar de zon beweegt en onderweg 

de baan van de Aarde kruist. Nog 


Ruimterobot Curiosity is heelhuids aangekomen op het Marsoppervlak, meldde 

de Volkskrant op 6 augustus. Is dit het begin van een kolonisatie? 

steeds valt er jaarlijks vijfhonderd 

kilo Marsmateriaal op Aarde in de 

vorm van stof en meteorieten. 

“Wij zijn dus zelf misschien wel 

Marsmannetjes, zeg ik wel eens”, 

aldus Hoekstra. De theorie dat leven 

van Mars zich op Aarde verder 

heeft ontwikkeld, wordt ondersteund 

door de snelle ontwikkeling 

van leven op Aarde zo kort 

na de afkoeling, en door het feit 

dat de oudste bacteriën op Aarde, 

de Archaea-bacteriën, bestand 

zijn tegen kosmische straling en 

meteorietenimpact. Als ze in een 

poeltje op Aarde zijn ontstaan, is 

raadselachtig waarom ze die eigenschappen 

hebben, maar als ze 

van buiten komen niet. 

Hoekstra is benieuwd of het DNA 

van eventueel leven op Mars aansluit 

op de Aardse stamboom. Dat 

zou bijzondere stukjes toevoegen 

aan de grote puzzel van onze herkomst. 

De eerste mensen op Mars 

zouden wat Hoekstra betreft dan 

ook onderzoekers moeten zijn die 

op zoek gaan naar Martiaanse fossielen 

en hun ‘genen’. (JW) 

Op 12 september zijn de 

Tweede Kamerverkiezingen. 

Houd jij bij het 

stemmen rekening met 

de onderwijsplannen van 

de politieke partijen? 

87% 

Ja. Ik wil geen langstudeerboete 

en/of ik wil dat de 

basisbeurs blijft. 

0% 

Nee, Mijn stem heeft toch 

geen invloed op de onderwijsplannen. 

9% 

Misschien. Ik laat mijn stem 

afhangen van de uitkomst 

van de stemwijze. 

4% 

Ik stem wat mijn vader 

stemt. 

0% 

Ik stem niet. 

7 

Strip: Auke Herrema

HET 

ZWAARSTE 

JAAR OOIT 

START 

STUDIe 

Week 1 

van de studie valt gelijk met 

tweede week van de KMT van 

het Delftsch Studenten Corps. 

BEGINT MET VIER VAKKEN: 

EcOnOmIE 

REcHT 

AnAlYSE 

InlEIDInG 

+ 

Bij de vier 

vakken geen 

aanwezigheidsplicht, 

maar je kunt met 

aanwezigheid wel 

bonuspunten 

verdienen. 

Plus vak mondeling presenteren, 

waar je geen ects voor krijgt, maar 

wat je wel moet halen voor je P. 

MA+WO 

Avond eten met club en borrelen ‘op de zaak’. 

Alleen laat maken en doorzakken als studie 

het toelaat en als er veel mensen zijn. 

mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO 

mA

tekst: Saskia Bonger 

foto’s: Sam Rentmeester 

cOnTAcTuREn P/W GEmIDDElD 

hoorcolleges en werkcolleges. 

(niet verplicht dus) 



‘De mooiste tijd van je leven’. Niet minder dan dat moet 

de studententijd worden. Tegelijk is de druk om snel te 

studeren groter dan ooit. Hoe gaat dat allebei lukken? 

Met een paar drukken op haar Apple laptop zit Sabrine van Rossum - 

lange blonde haren, blauwe ogen, hippe kleren - in de digitale agenda 

van het afgelopen studiejaar. In september 2011 begon ze aan de bachelor 

technische bestuurskunde aan de TU Delft. Tot op het uur nauwkeurig 

kan ze terugzien wat ze deed op iedere willekeurige datum. En 

als er informatie ontbreekt, is die meestal in de mail wel weer terug te 

vinden. 

Van Rossum is met recht een planner te noemen. Met haar vinger op de 

touchpad vliegt ze door haar eerste studiejaar heen. En zo zien we dat 

ze op 27 september al een toelatingstoets had voor een project, dat inzicht 

moest geven in de rest van de studie. Want in december moesten 

de eerstejaars technische bestuurskunde al hun richting kiezen. 

De toets op 27 september volgde op een tijd van intensief kennismaken 

bij het Delftsch Studenten Corps, stress om het jaarclub vormen, geregel 

voor originele thema-avonden voor de verticales (disputen, red.), 

barbecueën met studievereniging Curius, een niet te missen familiereünie 

en het volgen van de vakken inleiding, recht, economie, analyse en 

mondeling presenteren. 

Van Rossum ging dat allemaal - met dank aan haar agenda - goed af. 

De rest van het studiejaar bleef zij haar leven strak organiseren. En zo 

haalde zij haar P in één jaar en kan ze na de vakantie beginnen aan een 

honours track. Dat terwijl ze lid was van het corps, roeide bij Laga, trainde 

voor een hardloopwedstrijd, in de excursiecommissie van studievereniging 

Curius zat, minstens eens in de maand modellenwerk deed, op 

skivakantie ging, ongeveer eens in de drie weken haar ouders bezocht 

en talloze feestjes had. “Ik ben overal bij geweest en hield zelfs nog tijd 

over om relaxed thee te drinken met mijn huisgenoten”, concludeert zij 

tevreden. 

Beest uithangen 

De meeste eerstejaars hebben meer moeite om hun nieuwe sociale 

leven met hun studie te combineren. Hoewel het percentage licht stijgende 

is, haalde in het studiejaar 2010-2011 maar 22 procent zijn propedeuse 

in één jaar. Helaas voor hen is desondanks de tijd voorbij van 

eerst een jaartje (of drie) de beest uithangen en heel veel slapen. De 

TU Delft kende sinds 2009 al een norm van dertig studiepunten voor 

DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR 

17/9 

Familiereunie 

1 dag per 3 Weken 

bezoek ouderlijk huis 

27/9 

Toelatingstoets project 

modellenWerk 

gemiddeld 2x 

per maand 

het bindend studieadvies, maar vanaf het komende studiejaar moeten 

eerstejaars zeker 45 ects bijeen studeren. Zo niet, dan moeten ze hun 

opleiding staken. 

Ook is er sinds 2010 de ‘harde knip’, die inhoudt dat studenten pas aan 

hun master mogen beginnen als ze hun bachelor helemaal hebben afgerond. 

Ieder vakje dat studenten al in hun eerste jaar (of in de jaren 

erna) niet halen, kan aan het eind voor veel onnodig oponthoud zorgen. 

Dat is des te vervelender nu per september de langstudeerboete 

wordt ingevoerd. Studenten die langer dan een jaar uitlopen met hun 

bachelor- (of master-)opleiding mogen jaarlijks drieduizend euro méér 

collegegeld gaan betalen. 

En dat is niet alles. Iedere opleiding kent weer haar eigen voortgangseisen, 

toelatingstoetsen en vakken die niet te volgen zijn als je tijdens 

eerdere vakken hebt zitten (of liggen) slapen. 

middelBare schoolmentaliteit 

Eerstejaars die nu de angst om het hart slaat, kunnen maar beter leren 

van Van Rossum, blijkt na een gesprek met studieadviseur Pauline van 

der Sman. Het zal niet voor iedereen haalbaar zijn te mikken op een honours 

track, maar Van der Sman adviseert studenten om zich een doel 

voor ogen te stellen. En om hun middelbare schoolmentaliteit bij pa en 

ma achter te laten. “Veel studenten deden de middelbare school met 

twee vingers in de neus. Ze verwachten dat het in Delft zo blijft. Tijdens 

de eerste periode al merken ze dat het zo niet gaat. Je kunt niet een 

paar dagen vóór een tentamen beginnen met studeren en verder alleen 

maar leuke dingen doen. Wij verwachten een meer professionele instelling.” 

Dat betekent, het is niet anders, het aanhouden van een veertigurige 

werkweek. “Als je maandag tot en met vrijdag volplant met colleges en 

zelfstudie heb je de avonden en de weekenden vrij voor andere dingen.” 

Van der Smans collega Marja Brand wijst er fijntjes op dat lege ruimtes 

in het rooster niet betekenen dat je vrij bent. “Op de middelbare 

school wordt driekwart van de stof uitgelegd en is de overige kwart 

zelfstudie. Op de universiteit is het andersom. Dus maak zoveel mogelijk 

uren.” Daar komt bij dat de witte week, de collegevrije week, vóór 

de tentamens is verdwenen uit het rooster. “Dat is dus niet alleen voor 

deelname hardloop-Wedstrijd 

2 à 3x per 

week trainen 

29/10 

Naar pa en ma 

9 

Alle overige 

activiteiten 

mA DI WO DO VR 

11/11 

Zwaar tentamen 

economie

10 

‘De luxe om een periode te 

verkwanselen is er niet meer’ 

eerstejaars vervelend maar ook voor andere studenten. Opsparen van 

studietaken tot die laatste week voor de tentamens en dan doorknallen 

kan niet meer.” 

Zelfstudie 

Zelfstudie, daarmee begon Sabrine van Rossum braaf mee in week één, 

herinnert zij zich. De kennismakingstijd van het corps liep nog en dat 

was een voordeel, vindt ze. “Je mag niet drinken, je moet acht uur per 

nacht slapen en je eet goed. Je leeft gezonder dan anders. Je staat onder 

toezicht en dat betekent dat je ergens moet zijn waar ze je in de gaten 

kunnen houden. Dan kun je net zo goed in de UB gaan zitten.” 

Van Rossum hield vanaf het allereerste begin zelf de stof bij, omdat ze 

niet wist wat ze moest verwachten van de studie. Van de colleges pakte 

ze standaard de eerste en de laatste vóór het tentamen mee. “Tussendoor 

lag het eraan of ik andere dingen te doen had en of ik daar omheen 

kon plannen.” 

Ze hield, hoe groot de verleidingen soms ook waren, altijd rekening met 

de tentamens. “Verenigingen plannen de meeste activiteiten om de 

tentamens heen. Iedereen studeert, dus er is weinig anders te beleven 

dan om zelf ook naar de UB te gaan. En als het nodig is, drink ik wat minder 

of helemaal niet, of ik help niet mee met de voorbereidingen van 

een feest.” 

Verstandig, vindt Van der Sman. “Het gaat om efficiënt studeren, om 

planning en prioriteiten stellen. Je moet ‘nee’ durven zeggen, want er 

is die sociale druk vanuit de studentenvereniging of vanuit de projectgroep. 

Colleges en zelfstudie zijn niet verplicht, maar van verenigingen 

moet er wel van alles en binnen projectgroepen kunnen studenten soms 

te veel tijd van elkaar vragen.” 

In week drie gaan studenten volgens Van der Sman al merken dat ze 

een achterstand hebben als ze hun stof niet goed hebben bijgehouden. 

“Week één is nog prima te doen, in week twee gaat de versnelling erop 

en in week drie loop je achter. Dit is nu de realiteit. De luxe om een periode 

te verkwanselen is er niet meer.” 

geZondheidstips 

Hoe voorbeeldig een student zijn leven ook inricht, piekmomenten zullen 

er altijd zijn. Zo werd Van Rossum op 6 maart 19 jaar. Dat moest 

gevierd worden in haar studentenhuis aan de Oude Delft en bij haar 

ouders in Geldermalsen. Op 7 maart was er de toelatingstoets voor het 

project analyse van bedrijfssystemen. Hoe sla je je als student door 

zulke drukke tijden heen? 

Luuk Simons, health coach voor medewerkers van de TU Delft en onderzoeker 

bij de sectie mens machine-interactie (EWI), heeft wel wat ge- 

zondheidstips. Over beweging bijvoorbeeld. Van Rossum roeit sinds mei 

bij Laga, loopt tweemaal per week hard en zit tijdens ‘dat dode uurtje’ 

tussen 17.00 en 18.00 uur vaak in het sportcentrum. 

Simons: “Natuurlijk is sporten goed. Voor je IQ, want er groeien hersencellen 

aan, en voor je mentale conditie. Maar mensen zijn erop gebouwd 

om gedurende de hele dag te bewegen. Als ik dat vertaal naar 

studenten: ga ieder uur dat je studeert even vijf minuten wandelen, anders 

valt je lichaam teveel stil, en daarmee ook je mentale fitheid.” 

Ook de kwaliteit van voeding is heel belangrijk, wil Simons de studenten 

op het hart drukken. Dus: veel groenvoer (mag uit de diepvries), noten, 

zaden en pitten. “Heel gezond zijn eenpansgerechten met groente, omdat 

je dan geen kookvocht weggooit.” 

Tijdens het studeren een flauw gevoel? Simons vertelt eerst hoe het 

niet moet. “Je suikerspiegel is gedaald. Los je dat op met geraffineerde 

kristalsuiker (bijvoorbeeld door een Mars te eten, red.) dan krijg je weer 

even een piek. Maar na een uur kom je door alle insuline in je bloed in 

een suikerdal. Doe je dat de hele dag, dan is dat vrij slopend voor je lijf. 

Je bent zo redelijk snel door je prestatievermogen heen.” 

In plaats van naar de snackautomaat te slenteren, kun je dus beter die 

drie minuten naar de supermarkt aan de Nassaulaan fietsen. Daar liggen 

de schappen vol fruit. En dat moet je volgens Simons toch echt hebben. 

“Want fruit laat geleidelijker zijn energie los. En wil je ’s avonds nog 

door studeren, eet wat pinda’s. Daar zit een stofje in waar je van wakker 

blijft.” 

Mogen studenten daar nog koffie voor gebruiken? “Koffie is gemiddeld 

genomen goed voor je stemming, wat zich zelfs uit in de helft minder 

zelfmoorden bij regelmatige koffiedrinkers. Cafeïne heeft natuurlijk een 

opwekkend effect. Dus kan het je helpen, net als thee trouwens. Maar 

zorg wel dat je goed blijft slapen en herstellen. Zes uur na je laatste kopje 

zit gemiddeld nog de helft van de cafeïne in je bloed.” 

En alcohol, is dat uit den boze en moeten de nieuwe eerstejaars roomser 

leven dan de paus? “Drink alcohol met mate. En bedenk je: waarom 

komen we samen? Meestal is de eerste reden niet de alcohol, maar de 

gezelligheid. Je kunt dus ook samen gaan sporten. Daarna kun je best 

nog een biertje drinken.” 

Boven alles raadt Simons studenten aan op zoek te gaan naar hun eigen 

ritme, ook al klinkt dat sommigen misschien als saai in de oren. “Het 

spel om zoveel mogelijk ballen in de lucht te houden is continu en van 

alle levensfases. Let maar eens op als je kleine kinderen hebt. Maar heb 

je een soort basisritme, dan kun je luchtiger leven, omdat veel al is geregeld. 

Het vervelende van erop los leven is dat je jezelf vroeg of laat altijd 

tegen komt. En dan vraag je je af: waarom heb ik dit toch zo gedaan?” 

mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA 

6/12 

Uitje met 

studievereniging 

23/1 

Tentamen kansrekening 

en statistiek 

13/2 

Begin 

domeinkeuzevakken

IERESTAfETTE bij de Delftsche 

Studenten Bond tijdens de owee. 

natuurlijk, bier en studenten 

horen bij elkaar, maar niet voor 

iedereen in dezelfde mate. Waar 

Sabrine van Rossum de drank laat 

staan als zij de volgende dag moet 

presteren, weet zij uit ervaring dat 


anderen daar moeite mee 

hebben. SOcIAlE DRuk speelt 

daarbij een rol. Van Rossum: “Je 

moet ‘nee’ kunnen zeggen. Vooral 

voor jongens is dat moeilijk, 

omdat het voor hen normaal is 

om veel te drinken.” 


Studeren en 

feesten: 

hoe combineer 

je het? 

Tien tips. 

Organiseer je leven strak 

Stel jezelf een doel 

Houd een 40-urige werkweek aan 

Neem pauze: elk uur vijf minuten wandelen 

Durf ‘nee’ te zeggen tegen sociale druk 

Sporten is goed, ook voor je IQ 

Mijd de snackautomaat 

Eet veel groenvoer (diepvries mag), noten, zaden en pitten 

Drink alcohol met mate 

Zoek je eigen ritme 

DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR ZA ZO 

mA DI WO DO VR ZA ZO mA DI WO DO VR 

13/2 

Op 

skivakantie 

7/3 

Toelatingstoets 

project 

14/6 

Gala 

verticale 

11 

mA DI WO DO VR

Drie jaar geleden had 

Leo Kouwenhoven er nog 

nooit van gehoord. Afgelopen 

voorjaar haalde hij met zijn 

ontdekking van deze 

mysterieuze deeltjes de 

cover van Science. 

Wat gebeurde er in de 

tussentijd? Een reconstructie. 

EEn 

DEElTJE 

vAn 

nIkS

tekst: Jos Wassink 

foto: Sam Rentmeester 


Op 22 februari 2010 nam 

prof.dr.ir. Leo Kouwenhoven 

op zijn gemak achter 

de computer wat artikelen 

door. Hij bracht zijn 

sabbatical door in New York 

en hij genoot ervan weer 

tijd te hebben om op de 

website arxiv.org te kijken 

wat anderen voor onderzoek deden. Voor die ‘ochtendkrant 

voor fysici’ had hij daarvoor te weinig tijd 

gehad. Kouwenhoven wilde uitzoeken wat ‘the next 

new thing’ was en bezocht daarvoor vanuit New York 

ruim twintig onderzoeksgroepen verspreid over de 

Verenigde Staten. Het artikel dat op die ochtend zijn 

aandacht trok heette: ‘Majorana Fermions and a Topological 

Phase Transition in Semiconductor-Superconductor 

Heterostructures’. ‘Majorana’ zei hem niet 

veel, maar de supergeleidende nanodraadjes waarvan 

verderop sprake was des te meer. Dat was een expertgebied 

van zijn vakgroep quantumtransport bij 

Technische Natuurwetenschappen in Delft. 

next neW thing 

Begin maart 2010 sprak Kouwenhoven collega’s op de 

March Meeting van de American Physical Society, en 

hij begon te denken dat Majorana’s in halfgeleiders 

inderdaad wel eens een ‘next new thing’ konden worden. 

Majorana’s, zo begreep hij, waren hun eigen antideeltjes. 

Zo’n vreemd verschijnsel was al in 1937 

voorspeld door de briljante Italiaanse fysicus Ettore 

Majorana die kort daarna op mysterieuze wijze verdween. 

Maar recent was zijn naam weer opgedoken 

toen fysici manieren bedachten om zulke deeltjes 

van niets zelf te maken in een combinatie van halfgeleiders 

en supergeleiders. 

Het idee is dat je bij halfgeleiders een elektron (-) en 

een gat (+) als antideeltjes kunt beschouwen. Maar 

een Majorana mag geen lading en geen spin hebben 

(anders kan het immers niet zijn eigen antideeltje 

zijn). Door het gat en het elektron beide op het nulenergieniveau 

te brengen van de supergeleider, zou 

het mogelijk zijn een Majorana samen te stellen uit 

een half gat en een half elektron. Het artikel van 

Roman Lutchyn dat Kouwenhoven op arxiv.org vond, 

schetste een experiment waarmee Majorana’s te detecteren 

moesten zijn. 

interesse van microsoft 

Terug in zijn appartement schreef Kouwenhoven in 

overleg met postdoc dr. Sergey Frolov een voorstel 

voor Stichting Fundamenteel Onderzoek der Materie 

(FOM) om op jacht te gaan naar Majorana’s. Het stuk 

werd daar met grote belangstelling ontvangen en onmiddellijk 

goedgekeurd met financiering voor twee 

promovendi. 

Ondertussen belde ook een andere financier: Microsoft 

had van zijn plannen gehoord en wilde praten. 

De eerste uitnodiging moest Kouwenhoven afslaan. 

Zijn moeder (80) was over vanuit Nederland en dat 

had toch even voorrang. 

Microsoft had om een praktische reden interesse in 

Majorana’s. Er bestonden redenen om aan te nemen 

dat de deeltjes in halfgeleiders te gebruiken zouden 

zijn als stabiele quantumbits – de bouwstenen van 

een toekomstige quantumcomputer. 


CV 

Prof.dr.ir. leo 

Kouwenhoven 

(Pijnacker, 1963) 

studeerde technische 

natuurwetenschappen 

aan de Tu 

Delft, promoveerde 

cum laude in 1992. 

ontving in 2007 de 

Spinozapremie en 

de leermeesterprijs 

in 2008. Sinds 2008 

is hij professor bij de 

afdeling quantum 

nanowetenschappen 

(TnW), tevens 

groepsleider van de 

onderzoeksgroep 

quantumtransport 

(TnW) en focusgroepleider 

van de 

majoranagroep bij 

Fom. 

13 

familieBeZoek 

In juni 2010 kwam het, nota bene op het strand van 

Santa Barbara, tot een overeenkomst met Microsoft. 

Een handdruk van Michael Freedman van de universiteit 

van Californië en hoofd van de Microsoft 

Research Group bezegelde de ondersteuning van de 

softwaregigant aan het onderzoek: Kouwenhoven 

kon aan de slag. 

In de zomer van 2010 keerde Kouwenhoven terug 

naar Nederland. Uitgerust, opgefrist en bruisend van 

de nieuwe ideeën rekruteerde hij zijn onderzoeksteam: 

hij vroeg prof.dr. Erik Bakkers van de TU/e om 

nanodraden te laten groeien van halfgeleidermateriaal 

– zijn specialisme is om superzuivere halfgeleiderkristallen 

te laten groeien op goudkorreltjes. Net 

afgestudeerd ingenieur Vincent Mourik trok hij aan 

als promovendus op het project, net als ir. Kun Zuo, 

die twee maanden later begon omdat hij na zijn afstuderen 

op familiebezoek naar China was. 

ander materiaal 

Het begin van het onderzoek liep voorspoedig: in het 

najaar van 2010 kregen Mourik en Kun de eerste nanodraadjes 

van indiumarsenide binnen vanuit Eindhoven. 

Ze bevestigden er contactjes aan, koelden het 

geheel af tot 273 graden onder nul en controleerden 

of het halfgeleiderdraadje supergeleidend werd. Dat 

bleek het geval. 

Ondanks de vlotte start stapten de onderzoekers begin 

2011 over naar een ander materiaal: indiumantimoon 

of InSb. De reden daarvoor was dat elektronen 

in dit materiaal in een magneetveld een vijf maal 

groter onderscheid laten zien tussen verschillende 

spintoestanden. Daardoor kan het magneetveld (dat 

supergeleiding makkelijk verstoort) kleiner blijven. 

Het was misschien een verstandige keuze om over te 

stappen om indiumantimoon, maar voor de onderzoekers 

werd het een hel. Want wat met indiumarsenide 

zo gemakkelijk ging (contactjes erop, afkoelen 

en supergeleiding meten), dat lukte met het nieuwe 

materiaal ‘voor geen meter’. 

vergeefse pogingen 

Anders dan het vorige materiaal vormde indiumantimoon 

een isolerend oxidelaagje dat een goed supergeleidend 

contact in de weg stond. Dus probeerden 

promovendi Mourik en Kun vanaf januari 2011 dat 

op allerlei manieren toch voor elkaar te krijgen. Elke 

poging duurde drie tot vier dagen: een nanodraadje 

op de chip bevestigen, een structuurtje erop maken 

en contactjes bevestigen, afkoelen en meten. Keer op 

keer lukte het niet. Dan stak Kouwenhoven zijn hoofd 

om de deur: “Heb je al supergeleiding?”. Nee dus. Wel 

ging het steeds vlotter. Soms haalden de onderzoekers 

twee tot drie nieuwe pogingen per week. Maar 

telkens hetzelfde resultaat: niks. Uiteindelijk, na zo’n 

twintig pogingen in drie maanden tijd, besloten Zuo 

en Mourik het nanodraadje in dezelfde vacuümkamer 

te etsen als waarin de contactjes opgedampt 

worden. Zo kon zich tussentijds geen oxidelaag vormen. 

Eind maart 2011 werden hun inspanningen beloond. 

Eindelijk constateerden ze supergeleiding in 

een nanodraadje van indiumantimoon.

14 Delta 


miljoen euro 

Eind mei 2011 maakte FOM bekend dat ze de financiering 

van Microsoft ging matchen en hiervoor een 

gezamenlijk FOM-Microsoft-TU Delft ‘Industrial 

Partnership Programma’ ging oprichten. De Volkskrant 

schreef op 3 juni 2011: ‘Microsoft en TU Delft 

werken samen aan quantumcomputer’. De krant 

meldde ook dat Microsoft er een miljoen euro in had 

geïnvesteerd. Dat bedrag, dat later door iedereen 

werd overgenomen, is volgens Kouwenhoven uit de 

duim gezogen. Hoewel Microsoft geen mededelingen 

doet over de onderzoeksbijdrage, lijkt de orde van 

grootte wel te kloppen. 

Na de zomer van 2011 besloten de onderzoekers niet 

twee maar één supergeleidend contact te gebruiken. 

Dit omdat in een supergeleidend nanodraadje een 

Majoranadeeltje moeilijk is aan te tonen. Naar verwachting 

zou het Majoranadeeltje zich manifesteren 

als een piekje in de geleiding bij nul volt over het 

draadje. Maar dat piekje zou in een supergeleidende 

nanodraad gemaskeerd worden door superstroompjes. 

Door één gouden en één Niobiumcontact te maken, 

wat wel meer werk is, konden de onderzoekers 

supergeleiding door de nanodraad voorkomen. 

Helaas werkten de eerste chips die volgens de nieuwe 

inzichten gemaakt waren slecht. Pas in december 

2011 kwamen Mourik en Kun met een verbeterde versie 

die al bij een tweede poging goed bleek te werken. 

uniek gedrag 

Het was tussen Kerstmis en Nieuwjaar 2011 dat Zuo 

samen met Kouwenhoven voor het eerst een glimp 

opving van Majoranagedrag. Mourik, die de kerstvakantie 

bij vrienden en familie doorbracht, legt uit 

wat ze zochten: “Bij een spanning van nul tussen de 

contacten kun je iets meer stroom door het draadje 

sturen. Bij een veranderend magneetveld en veran- 

Leo Kouwenhoven op bezoek bij premier Rutte. 

Foto: @minPres 

derende omgevingsspanningen moet het piekje daar 

blijven zitten. Dat is uniek gedrag.” 

In januari 2012 testten Zuo en Mourik het geleidingspiekje 

op allerlei manieren. En langzaam groeide 

het vertrouwen dat ze een Majoranadeeltje in het vizier 

hadden. “Dat was een geleidelijk proces”, vertelt 

Mourik. “Bij de supergeleiding in het indiumantimoondraadje 

was in een keer duidelijk dat het gelukt 

was. Nu ging dat veel geleidelijker.” 

geruchtenstroom 

Begin februari 2012 voelde Kouwenhoven zich voldoende 

zeker van zijn zaak om er op een besloten 

bijeenkomst over te vertellen. Dat gebeurde op de 

Caribische Maagdeneilanden op uitnodiging van de 

Simons Foundation, die regelmatig bijzondere mensen 

naar ongewone plekken uitnodigt in de hoop dat 

daar nieuwe ideeën uit ontstaan. Kouwenhoven trof 

er onder anderen Michael Freedman, Ady Stern en 

collega’s van het Weizmaninstituut uit Israël, mensen 

uit Harvard en van de Freie Universität van Berlijn. 

“Bij sommigen viel het nieuws heel erg goed”, herinnert 

Kouwenhoven zich, “anderen waren mild 

enthousiast en misschien was er ook iemand die 

dacht: so what?” 

Waar hij niet op had gerekend, was dat Ady Stern onmiddellijk 

na terugkomst er anderen over vertelde 

en de experimenten wilde gaan herhalen. Het gevolg 

was dat geruchten begonnen rond te gaan in de fysische 

gemeenschap, en dat collega’s halsreikend uitzagen 

naar Kouwenhovens volgende presentatie. 

WereldnieuWs 

Die vond plaats op 28 februari 2012 tijdens het congres 

van de American Physical Society. Het was 

precies twee jaar nadat Kouwenhoven had besloten 

dat Majorana’s een interessant onderzoeksobject 

zouden zijn. De zaal was overvol. Het was net een 

metrostation in het spitsuur, schreef de verslaggever 

van Nature. Kouwenhoven presenteerde de meetresultaten 

van een maand eerder met het opmerkelijk 

bestendige piekje in de geleiding. “Hebben we Majorana 

fermionen gezien?” besloot hij zijn presentatie, 

“I’d say it’s a cautious yes.” 

Nature meldde onmiddellijk ‘Quest for quirky quantum 

particles may have struck gold’ en daarmee 

waren Kouwenhoven en Majorana’s opeens wereldnieuws. 

In Delft rinkelde de telefoon onophoudelijk 

en liep de mailbox vol met interviewverzoeken. Het 

antwoord was steeds: “Dank voor uw belangstelling, 

maar we hebben nog niks gepubliceerd en we kunnen 

dus niet op uw verzoek ingaan.” 

De publicatie ging op 23 maart 2012 naar Science 

die het onmiddellijk liet reviewen. Op 12 april 2012 

kwam de publicatie uit: ‘Signatures of Majorana Fermions 

in Hybrid Superconductor-Semiconductor 

Nanowire Devices’. Dat was het startschot voor de 

publiciteit. Die dolle donderdag kwamen RTL, NOS 

en Reuters langs op het lab. ‘s Middags belde 

Kouwenhoven met de BBC en ’s avonds trad hij op 

bij Pauw & Witteman. Tussendoor hield hij nog een 

praatje voor het Radio 1-nieuwsprogramma ‘Met het 

oog op Morgen’. ‘Een deeltje van niks heeft een revolutie 

ontketend’, constateerde dagblad Trouw de volgende 

dag droogjes.

Wat: Llowlab 

Waar: Biddinghuizen 

Wanneer: 17, 18 en 19 

augustus 2012 

Alcohol en hapjes: 7 

puBliek: 9 

dresscode: 6 

entree: €€€€€ 

feestgehalte: 8 

eindcijfer 

party 

crashers 

Bier in overvloed, zon op je bol en de Foo Fighters live on stage. En 

de TU bouwt dú moment zijn eigen feestje in het Llowlab van Lowlands. 

Dat is lef met hoofdletters. Reden genoeg om – watertje in 

de ene hand, ventilator in de andere – eens mee te gluren. 

Brandstof. Op een dag als deze – Lowlands, 38 graden and counting in een deinende 

mensenmassa – denk je daarbij alleen aan water. En vooruit: een biertje, om de honger 

te stillen. De beste bands op armlengte afstand en je voeten voorzichtig dansend 

in het gras in plaats van de vertrouwde blubber, zijn dan wel al het feest dat je kunt 

hebben. Niet dat dat de TU iets uitmaakt. Die staat elk jaar op Lowlands’ Llowlab, dus 

waarom zou je je laten weerhouden door wat tropische hitte? 

Daar denken de Partycrashers nou precies hetzelfde over. Dus goh, vertel: waarom 

verkiezen wij, bezoekers, vandaag het winnen van bio-ethanol uit suikers als cola, 

maïs en bananenschillen eigenlijk boven het optreden van de Heideroosjes, die as 

we speak staan te knallen? “Om gewoonzeenszéven wat anders te doen”, zegt een 

Maastrichtse student, pootjebadend in het water rond het drijvende 

duurzaamheidslab dat Llowlab is. Uit zijn bloeddoorlopen ogen en twee dagen oude 

bierwalm valt op te maken dat een andere vorm van brandstof voor hém in elk geval 

broodnodig is. 

Wij zijn vooral blij verrast door het hoge entertainmentgehalte dat de TU weet neer 

te zetten. De racebaan van bio-ethanol, een duurzaam bubbelbad (eindelijk wassen!), 

een 3D-printer die van je lege bierbeker een gadget maakt… Dat kun je, met 

de dreunende bassen van muzikaal Lowlands op de achtergrond, toch best een 

feestje noemen? En laten we eerlijk zijn: voor de gemiddelde party animal is een 

beetje stoeien met Legoblokjes om meer van DNA te snappen en rondneuzen in een 

ultraduurzaam bamboe paviljoen (schaduw!) – óók allemaal mogelijk in het lab – in 

elk geval een stuk feestelijker dan een theater- of dansvoorstelling; toch ook elk jaar 

vaste prik op het festival. We werpen een steelse knipoog naar Thijs Mimpen, Gijs 

Houwen en Sietske Grijseels, die daar met wat TU-genoten toch maar 

mooi heel cool Delft staan te vertegenwoordigen. Als we er niet al zouden zitten, 

zouden we er stante pede voor kiezen. Nu duiken we liever de muzikale 

menigte weer in. Een echte partycrasher valt uiteindelijk toch voor het grootste 

feestje. (JH) 

15 

Mijn naam is Job Hogewoning en ik ben de kokende 

student. Na een ongeluk met mijn knie ben ik in het 

kader van tijdverdrijf begonnen met koken als hobby. 

Deze hobby is een beetje uit de hand gelopen. Na in 

2010 bij de laatste vijftien te hebben gezeten, ben ik 

in 2011 tweede geworden bij Masterchef Nederland. 

Met een neus voor goede wijn en lekker eten, ga ik – 

als overtuigd bourgondiër en bon vivant - voor jullie 

op zoek naar de culinaire schatten van Delft. En ik ben 

gedreven om deze culinaire pareltjes voor jullie boven 

water te halen. Maar, dat is niet het enige wat we 

gaan doen de komende tijd. 

Voor alle mensen die zijn teruggekomen met een vakantieliefde, 

hier een fijn recept om de schone heer of 

dame vast te leggen: 

Chocoladetaart met Passie 

moeilijkheidsgraad: 

Goed te doen 

ingrediënten: 

300 gr chocolade, 300 ml room, 6 passievruchten, 

een rol biscuit, 50-100 gr boter, snufje zout, 5 zakjes 

Pop Rocks (knettersnoepjes) 

materiaal: 

Bakvorm, Zeef, Steelpan 

Bereidingswijze: 

Verkruimel de rol biscuit in een bak en voeg de Pop 

Rocks toe. Smelt de boter (ligt aan hoe droog je koekjes 

zijn hoeveel boter je moet gebruiken) en giet de 

gesmolten boter voorzichtig bij de biscuitkruimels. 

Voorzichtig mengen, omdat anders alle pop uit je 

Pop Rocks gaat. Leeg dan de bak met het mengsel 

in de bakvorm en druk stevig aan. Dit is de 

bodem van je taart. Laat het geheel 30 minuten 

tot een uur opstijven in de ijskast. 

Snij of rasp de chocolade fijn en doe deze in 

een bak. Doe hier een snufje zout bij: het 

geheim om de intense chocoladesmaak 

los te krijgen. Warm in een steelpan 

de room voorzichtig op (niet koken) 

en doe hier, zodra het goed warm is, 

de pulp van de passievruchten bij. Laat 

voor ongeveer 5 minuten trekken en giet 

het geheel door een zeef om alle zaadjes 

te verwijderen. Giet de warme room bij de 

chocolade snippers en roer het geheel tot 

een glad mengsel. Proef of je blij bent met de 

smaak, en voeg eventueel suiker toe. 

Giet het geheel in de bakvorm boven op de 

bodem en laat ongeveer twee uur opstijven 

in de ijskast. Het genieten kan beginnen! 

Met geslepen messen, 

De Kokende Student

16 Delta magazine 

Actieradius: 10 km 

Cruisesnelheid: 10 km 

Tu Delft juni 2012 

Spion in 

een 

rugzak 

Hij moet straks pijlsnel in een zwerm kunnen 

vliegen. Maar hij moet ook op een richeltje 

kunnen landen vanwaar hij urenlang de 

omgeving observeert. De atmov is de 

nieuwste gadget uit het Delftse Mav-lab. 

atmov 

maximale vliegsnelheid: 

85 km/uur 

Energieverbruik: 250 watt

sWarm uav 

maximale vliegsnelheid: 

115 km/uur 

Cruisesnelheid: 75 km 

Actieradius: 50 km 

Delta magazine 

Tu Delft juni 2012 

17

sWarm uav 

Gewicht 

2,2 kilo 

“Check telemetry, check altitude 

estimation, check waypoint…” 

Op een grasveldje bij het 

militaire oefenterrein Fort Stewart 

in de Amerikaanse staat Georgia 

is even niets anders te horen 

dan een blikkerig robotstemmetje 

uit een computer. L&Rstudent 

Dieter Castelein lacht. 

“Het gekke stemmetje is spielerei”, 

zegt hij. De checklist zelf is 

dat echter allerminst: zie iets over 

het hoofd en het vliegtuigje Atmov (autonomous 

transition multi-rotor observation 

vehicle) crasht. 

Atmov is het laatste technische hoogstandje 

uit het MAV-lab, het micro aerial 

vehicle lab, dat gehuisvest is bij de faculteit 

Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek. 

PhD’s en studenten sleutelen daar aan 

toestellen die autonoom vliegen, obstakels 

herkennen en vermijden en beelden 

maken van de omgeving. 

Op het filmpje dat Castelein toont, is te 

zien hoe alles minutieus wordt gecontroleerd. 

De Atmov stijgt recht omhoog 

op met zijn vleugel verticaal. Op enkele 

meters hoogte draait hij negentig graden 

voorover en schiet horizontaal weg. Dit 

gebeurt vrijwel geruisloos, als een libel. 

Het toestel moet drie kilometer 

over een bos vliegen en landen 

in een nepdorpje waar militairen 

Afghaanse taferelen nabootsen. Voor 

het kerkje, net voorbij het hotel en het 

voetbalstadion, moet hij drie uur lang 

observeren - video-opnames maken - en 

vervolgens weer terugvliegen. 

Dat is de opdracht die negen Delftse 

L&R-bachelorstudenten meekregen van 

Darpa (het onderzoeksinstituut van het 

Amerikaanse leger), en met hen nog negen 

andere teams. Twee weken de tijd 

hadden ze afgelopen mei om te bewijzen 

dat ze het ultieme spionagevliegtuigje 

hebben ontwikkeld. Een toestel dat bovendien 

in een rugzak past. 

De meeste apparaten die meedoen zijn 

van het type quadcopter, een toestel met 

vier motoren dat recht omhoog kan 

Het spotten van 

illegale olielozingen is 

een belangrijk doel 

opstijgen. 

Zo ook de 

Atmov. Maar waar de andere 

quadcopters alleen hoveren en 

in die vliegmodus langzaam naar 

hun eindbestemming gaan, doet 

de Atmov iets bijzonders; hij hovert 

eerst een stukje omhoog en vliegt 

dan als een vliegtuig verder. 

“Op deze manier vliegen we veel 

efficiënter en sneller”, vertelt Casteleins 

collega Sander Hulsman. “De 

andere toestellen gaan met twintig 

kilometer per uur naar het dorp. 

Wij vliegen zeventig kilometer per 

uur en kunnen het veel langer volhouden 

in de lucht.” 

Verheugd kijken de studenten 

toe hoe het toestel uit het 

zicht verdwijnt. Het is 

hun derde poging. Het toestel 

lijkt goed geprogrammeerd: 

het vliegt helemaal 

autonoom naar het dorp. 

“Still flying”, “doing good” 

klinkt het zo nu en dan 

door een walkietalkie waarmee 

contact wordt gehouden 

met de mensen in de volgauto. 

Bij het kerkje stort de Atmov neer. 

De motoren raakten oververhit, 

denken de studenten. Het toestel 

ligt in duigen, maar het Delftse 

team heeft vier toestellen bij zich en 

heel veel duct-tape. De studenten 

zijn al lang blij. Geen enkel ander 

team is er tot dan toe überhaupt in 

geslaagd het dorp autonoom te bereiken. 

Sommigen deelnemers halen amper 

het bos, zoals het team uit Singapore 

met zijn toestel met twee 

parallelle rotors die tegen elkaar indraaien. 

“De vliegende grasmaaier 

noemden we dat”, lacht Hulsman. 

“Dat apparaat was knap gemaakt, 

maar heel eng”, vervolgt Hulsman. 

“Iedereen deed een stap opzij toen 

hij de lucht in ging. Hij woog wel 

vijf kilo en maakte herrie als een 

echt vliegtuig. Met zweetdruppeltjes 

op zijn voorhoofd probeerde de 

piloot hem onder controle te 

houden. Maar hij stortte vrijwel 

meteen neer doordat de rotors niet 

goed waren afgesteld en tegen 

elkaar aan kwamen.” 

euro kost 

het om 1 

swarm uav te 

produceren, 

exclusief 

lanceerunit, 

grondstation 

en antennes. 

De grootste uitdaging voor de meeste 

teams is de communicatie met het 

toestel. Zelfs voor veel van de autonoom 

vliegende toestellen (of beter 

gezegd semi-autonome toestellen) 

is contact met het grondstation cruciaal 

omdat de vluchtberekeningen 

worden gedaan door een computer 

op de grond. Maar door alle bomen 

die in de weg staan verliezen de 

meeste deelnemers het contact. Het 

ene na het andere toestel crasht. 

Atmov vliegt wel geheel autonoom 

en heeft dus geen last van de bomen. 

Wat de Delftenaren vooral parten 

speelt is de kalibratie van de motoren. 

De laatste dag crasht het toestel weer 

in het dorp. Een andere Atmov die de 

studenten – een beetje als grap - tegelijk 

de lucht in sturen, verdwijnt 

in een meer en wordt er door een 

visser uitgehaald. Ruzie met een 

gier, is de enige verklaring voor die 

crash die de jongens kunnen bedenken. 

De Delftenaren eindigen als gedeelde 

derde. De winnaar is een team 

van de Middlesex University met een 

toestel met zes rotorbladen. 

Ir. Bart Remes, projectleider van 

het Mav-lab, heeft hoge verwachtingen 

van de Atmov, vooral als 

het gaat om projecten in de buitenlucht. 

Het bekendste toestel van het lab is 

het klapwiekende vliegtuigje Delfly. 

Het werk aan Delfly begon in 2005. 

Door de jaren heen is hij zo ver geminiaturiseerd 

dat hij nu in een 

luciferdoos past. Hij kan door een 

klein gaatje vliegen en zo op plekken 

komen waar niets of niemand anders 

komt. Handig, bijvoorbeeld om naar 

slachtoffers te zoeken in ingestorte 

gebouwen. 

Maar in de buitenlucht is Delfly niet 

in zijn element. Hij kan niet goed tegen 

wind. Een toestel als Atmov biedt 

dan meer perspectief. Remes hoopt 

de nieuwe vliegtechniek van dit toestel 

op termijn bij veel van zijn projecten 

te gebruiken. 

“Atmov is de toekomst. Je kunt die 

toestellen ergens bij een laadstation 

stationeren en ze met een druk op

tekst: Tomas van Dijk 

foto’s en fotomontage: Sam Rentmeester 

een knop als een zwerm laten opstijgen 

om verkenningsvluchten uit te laten 

voeren. De vliegtuigen waar we nu mee 

experimenteren voor zwermvluchten 

moeten we nog elk afzonderlijk met een 

elastiek in de lucht katapulteren.” 

Een van de lopende ‘zwermprojecten’ 

waar Remes aan refereert, is het project 

Fireswarm. Het idee hierachter is dat een 

groep toestellen voorzien van warmtesensoren 

op zoek gaat naar beginnende 

heidebranden. Remes: “De vliegtuigen 

kennen elkaars positie en spreken met 

elkaar af wie welke kant op gaat om iets 

nader te onderzoeken. Eerste tests zijn 

onlangs uitgevoerd met de brandweer 

van Woensdrecht.” 

Volgens hetzelfde principe wil Remes een 

zwerm autonome vliegtuigen inzetten 

om schepen in de gaten te houden in de 

buurt van havens. Het spotten van illegale 

olielozingen is een van de belangrijke 

doelen van dit zogenaamde 3I-project 

(een acroniem voor Integrated Coastal 

Zone Management via Increased situational 

awareness through Innovations on 

Unmanned Aircraft Systems). 

Aan dit Europese onderzoeksproject, 

waar Remes en zijn collega dr.ir. Erik-Jan 

van Kampen penvoerder van zijn, doen 

behalve de TU onder meer de Franse, Engelse 

en Nederlandse havenautoriteiten 

en de universiteiten van Southampton en 

Brest mee. Eerder dit jaar kreeg het consortium 

1,85 miljoen euro van de EU. 

Atmov krijgt dus veel toepassingsmogelijkheden. 

Maar vooralsnog 

kampt hij met kinderziektes. En 

dat is niet verwonderlijk. De studenten 

bedachten Atmov pas begin dit jaar en 

werkten het concept uit in het kader van 

de zogenaamde L&R ontwerpsyntheseoefening. 

In tien weken tijd moeten de 

studenten bij deze oefening bewijzen dat 

zij in staat zijn om in teamverband hun 

kennis samen te brengen in een ontwerp. 

Ook de Delfly is ontstaan uit zo’n studentenproject. 



Het knappe van Atmov is dat hij 

eenmaal in de lucht volautomatisch 

negentig graden draait, een 

nauwgezette manoeuvre waarbij 

geleidelijk van hoverbesturing naar 

horizontale vliegbesturing wordt 

omgeschakeld. Bij hoverbesturing 

wordt een andere set propellers 

aangesproken dan bij de horizontale 

vlucht. 

Castelein: “Er zijn meer toestellen 

die tegelijk kunnen hoveren 

en horizontaal vliegen. Maar die 

doen dat veel minder efficiënt. Bij 

hen zijn het namelijk de motoren 

die negentig graden draaien. Dat 

is niet zo handig, want voor hoveren 

heb je een ander type propeller 

nodig dan voor horizontale vlucht 

aangezien de stroomsnelheid van 

de lucht in beide gevallen erg verschilt.” 

Om het toestel zelf de overgang 

van het ene naar het 

andere besturingsprogramma 

te kunnen laten maken, 

moesten de studenten een geheel 

nieuwe automatische piloot ontwikkelen. 

De standaard wiskundige methode 

achter autopilots maakt gebruik 

van zogenaamde Euler-hoeken. 

Hulsman: “Maakt je vliegtuig verdraaiingen 

tot negentig graden ten 

opzichte van de beginpositie, dan 

gaat het nog wel goed met Eulerhoeken. 

Maar bij negentig graden 

beland je in het zogenaamde singularity 

point.” 

atmov 

Gewicht 

1,5 kilo 

19 

In het singularity point zijn de assen 

niet meer goed gedefinieerd. Voorwaartse 

vlucht en achterwaartse 

vlucht worden daar op dezelfde manier 

geschreven. Castelein: “Beland 

je op dat punt, dan wordt je vliegtuig 

helemaal gek.” 

De studenten moesten een andere 

wiskunde gaan gebruiken: de quaternions. 

“Hiermee kun je probleemloos 

360 graden rond”, zegt Castelein. 

“Maar quaternions zijn nog nooit 

eerder in de open source autopilot paparazzi 

(het type autopilot waar het 

MAV-lab mee werkt, red.) verwerkt. 

Wij moesten alles herschrijven.” 

Remes wil de komende jaren de kennis 

die is opgedaan met andere toestellen 

gebruiken om Atmov te verbeteren. 

Remes heeft er een subsidieaanvraag 

voor ingediend bij STW. Het project 

moet uitgroeien, zoals dat zeven jaar 

geleden ook bij Delfly is gebeurd. Aan 

Delfly werken nu vijf promovendi en 

een dozijn studenten. 

Aan wat voor verbeteringen moet je 

dan zoal denken? Het verder miniaturiseren 

van de elektronica, bijvoorbeeld. 

Ter illustratie toont Remes de 

IMU (inertial measurement unit) van 

de Delfly, het systeem dat snelheid, orientatie 

en gravitatiekrachten bijhoudt. 

Het is amper een centimeter groot. 

De studenten zelf willen vooral verbeteringen 

zien in aerodynamisch 

design, landingsgestel, lichtere composiet 

constructie, en de autopilot 

software. En wie weet kan Atmov van 

Delfly leren hoe hij moet reageren als 

hij een obstakel tegenkomt, zoals een 

gier.

Advertentie

de Bachelor 

Rob van Waas 

De politie is je beste vriend. Maar ook 

die wordt afgerekend op zijn prestaties. 

Hoe verbeter je die als je afhankelijk 

bent van een stel boeven dat 

onverwacht een misdaad begaat? 

TBM-student Rob van Waas bouwde 

een simulatiemodel dat politie én betrokken 

partijen laat zien wat slimme 

misdaadbestrijding is. 

De politie 

op je hielen 

Geen boef is meer veilig, als het aan Rob van Waas (22) ligt. Het 

simulatiemodel dat hij bouwde voor zijn bachelor-eindproject 

laat politieagenten van de regio noord-Holland met behulp 

van een game ontdekken welke misdaadbestrijding het beste 

past bij welke situatie. “Dat korps zat namelijk met een probleem: 

net als alle korpsen in nederland wordt het afgerekend op het aantal 

misdaden in zijn regio. Dan hádden ze eindelijk eens een goed jaar, 

pleegde één of andere gek opeens zes overvallen en lagen de statistieken 

weer overhoop. Zo’n misdaad kun je niet voorspellen, maar je kunt wel berekenen 

welk beleid preventief het best werkt.” 

In zijn model nam de student verschillende factoren op. Afschrikbeleid, het 

afzetten van bepaalde straten, en patrouilleren bijvoorbeeld, maar ook 

zaken die direct invloed hebben op het functioneren van de politie. Sluiten 

mensen hun huizen wel goed af? En hoe functioneert de reclassering? Van 

Waas: “Al die dingen vragen andere interventies.” 

Zijn simulatie dient meteen een ander doel: “Het is een bewustwordingsmodel. 

Het laat zien dat niet alleen de politie verantwoordelijk is voor 

het aantal misdaden in een regio, maar dat partijen als de gemeente, de 

reclassering, maar ook mensen zelf daar invloed op hebben.” 

De student werd tijdens zijn project nauw begeleid door TBm-docent Erik 

Pruyt. De bedoeling is dat de politie zijn model landelijk gaat inzetten. 

“natuurlijk was mijn project maar een pilot; een kijkje in de keuken van 

system dynamics. Daar krijg je tijdens je bachelor bij TBm wel een introductie 

van, maar ik had eigenlijk geen idee wat die software nou echt eigenlijk 

allemaal kan.” 

Toch kwam de grootste tegenvaller tijdens zijn project niet voort uit gebrek 

aan kennis, maar uit een heel andere hoek. “Een deel van de agenten 

bleek helemaal niet open te staan voor het werken met moderne software; 

met gamen om tot betere prestaties te komen. Dan moet je jezelf opeens 

verkopen, dat had ik nooit zien aankomen.” 

Zijn eindproject is ondertussen afgerond, maar een officieel eindcijfer 

heeft hij nog niet binnen. “Het korps noord-Holland was in elk geval heel 

enthousiast.” Van Waas richt zijn energie ondertussen op heel andere 

zaken: zijn TBm-master en het organiseren van de All Energy Day in maart 

2013. Zo komen twee werelden straks misschien wel onbedoeld heel 

passend samen. Hoe mooi is het die boeven ooit te vangen met een elektrische 

auto, door een computer op groene energie precies op tijd geplaatst 

op de plaats delict? 

21

22 



essay 

‘Als we 

niet aan 

een olifant 

willen 

denken, 

moeten we 

eerst wel aan 

een olifant 

denken’ 

(Hans de Bruijn, hoogleraar bij TBM)

Een bekend testje. Laat twee groepen respondenten eenzelfde 

film zien van twee auto’s die op elkaar inrijden. Vraag de eerste 

groep met welke snelheid de auto’s op elkaar ‘botsen’, de 

tweede groep met welke snelheid ze op elkaar ‘knallen’. De 

uitkomst: de tweede groep komt met een hogere snelheid. 

Waarom? ‘Knallen’ associëren we met hard rijden en dus vullen 

we een hogere snelheid in. De taal die we gebruiken roept 

blijkbaar associaties op en stuurt onze waarnemingen en 

opvattingen. We spreken van message framing en komen het 

deze weken natuurlijk vooral in de politiek tegen. Een kort essay 

over het gebruik van frames – voor wie het spel met taal 

wil doorzien. 

sturen met taal 

Wie framet, kiest zijn taal – woorden, metaforen, zegswijzen 

– zodanig dat hij tot een specifieke interpretatie van de werkelijkheid 

leidt. Het is als het omlijsten van een foto: je haalt 

een scène naar voren en drukt een scène naar achteren – en 

stuurt daarmee de interpretatie van de foto. Met taal kunnen 

we hetzelfde doen. Taal is geen objectief vehikel om informatie 

over te dragen, maar stuurt onze waarneming en oordeelsvorming. 

Een voorbeeld. Een beetje VVD’er moet weinig hebben van 

ontwikkelingshulp. Ontwikkelingshulp vernietigt lokale initiatieven, 

verstoort lokale markten en steunt foute regeringsleiders. 

Een bekend frame is: ‘Arme mensen moet je geen vissen 

geven, maar een hengel’. 

helden en schurken 

Wat zijn de kenmerken van een goed frame? Een goed frame 

heeft een hoge plakfactor, blijft makkelijk hangen. De argumenten 

vergeet je wellicht, de vissen en de hengels niet. Bovendien, 

als taal een hoge plakfactor heeft, is de kans groot 

dat tegenstanders die taal overnemen. Een PvdA-er ergert 

zich aan de vissen van de VVD. Hij geeft zijn argumenten en 

zegt een aantal malen dat goede ontwikkelingshulp voor hem 

inhoudt dat hengels worden uitgedeeld – en geen vissen. Hij 

stapt in het frame van zijn tegenstander. Wat is het risico? Hij 

zit in de verdediging en geeft bovendien gratis zendtijd aan de 

taal van de tegenstander. Want wat vertellen we de volgende 

dag aan de buurman? Dat we een debat hebben gezien over 

ontwikkelingshulp en dat het over vissen en hengels ging. 

Met een goed geframede boodschap ben je het eens. Iedereen 

vindt dat je arme mensen geen vissen, maar hengels moet geven. 

De PvdA framet de hypotheekrenteaftrek voor hoge inkomens 

als een ‘villasubsidie’. Iedereen is tegen subsidiëring 

van villa’s. De VVD zegt ‘vandalen gaan betalen’ – niemand 

zal het daarmee oneens zijn. Logisch gevolg: je vraagt je af 

wie in hemelsnaam vissen en villasubsidies uitdeelt? Vandalen 

de hand boven het hoofd houdt? In een goed frame zit 

daarmee altijd een schurk, die niet doet wat nodig is. En dus is 

er de held, die dat wel doet. 

Een goed frame heeft sterke prikkels voor de ander om er in 

te stappen. Een aantal partijen, waaronder D66, wil de basisbeurs 

afschaffen. CDA en SP willen dat niet. Dit is een mooi 

D66 frame: ‘Waarom moet de bakker betalen voor de studie 

van het zoontje van de advocaat?’ 

Zoontje gaat studeren, verdient straks een paar keer modaal, 

de belastingbetaler vergoedt zijn studie en moet dan ook 

een beurs ophoesten? Dat is te dol. Wat is de kracht van het 

frame? Het raakt de kernwaarden van de SP – plots neemt de 

SP het op voor de advocaat en laat ze de hardwerkende bakkersknecht 

vallen. Gevolg: een SP’er ontkomt er bijna niet aan 

om in dit frame te stappen, om dit beeld recht te zetten. Er zijn 

allerlei andere prikkels, die ik nu even laat voor wat ze zijn – 

het gaat er om dat een frame aan kracht wint als het de ander 

prikkelt er in te stappen. 

niet timide 

Waarom is het aantrekkelijk dat de ander in je frame stapt? Ik 

noemde al de gratis zendtijd die het frame krijgt. Maar er is 

meer. Wie in een frame stapt en het ontkent, loopt het risico 

dat hij het bevestigt. Cognitief linguïst George Lakoff vertelt 

graag dat hij studenten vraagt om even ‘niet aan een olifant’ 

te denken. Dat is onmogelijk. Als we niet aan een olifant willen 

denken, moeten we eerst wel aan een olifant denken. Dus 

als Richard Nixon tijdens Watergate zegt ‘ik ben geen schurk’ 

dan denken we allemaal eerst ‘schurk’ en verbinden dat met 

Richard Nixon. Een paar maanden terug scande ik de koppen 

van de NRC. Boven een interview met Jolande Sap stond: ‘Ik 

ben niet timide’. Je neemt twee seconden voor de kop en koppelt 

in die twee seconden ‘timide’ aan Jolande Sap. Ze moet 

ontkennen, dus blijkbaar speelt er iets – ontkennen is bevestigen. 

Zeg dus nooit: ‘wij delen geen vissen uit.’ 

Wat te doen als je merkt dat er een frame wordt opgezet? Reframen 

– je eigen taal gebruiken. De SP valt de VVD aan omdat 

die marktwerking in de zorg wil toestaan. Daar is tegenwoordig 

bijna iedereen tegen. ‘De zorg is geen markt’ is het 

frame. Wie dat ontkent of nuanceert, roept de verdachtmaking 

op zich dat hij de warme zorg toch tot een kille markt wil 

maken. Een bekende re-framing is dat je ‘de patiënt het recht 

wilt geven om te kiezen’. Daar kan niemand tegen zijn – en 

als je mag kiezen, moet er iets te kiezen zijn en keuze ontstaat 

door een zekere marktwerking… 

framing van Wetenschap 

Ik wil een volgend aspect van framing duidelijk maken en zeg 

dan iets over framing in de wetenschap. Hoe voelt het als een 

VVD’er zegt dat de ondernemersaftrek met twee procent omhoog 

moet? Koud. Het zegt veel mensen helemaal niets. Maar 

‘Hoe groter de crisis 

wordt gemaakt, 

hoe sterker onze 

gevoelens van 

onmacht’ 

23

Advertentie 

STUNT STUNT 

Gratis fi ets 

t.w.v. 

€ 179! 

Alleen voor studenten: 15 maanden de Volkskrant voor 

€ 15 per maand en een fi ets cadeau! Kijk snel >> VK.NL/FIETS

25 

Tekst: Naam auteur 

Beeld: Naam fotograaf 

Delta magazine Delta 

nu zegt de VVD’er dat de ondernemersaftrek omhoog moet 

omdat de VVD opkomt voor hardwerkend Nederland, voor al 

die ondernemers die risico’s durven nemen, die dag en nacht 

in de weer zijn, hun eigen werkelijkheid willen creëren, die 

kansen zien en pakken en zo banen maken voor talloos veel gezinnen. 

Zoiets. Het klinkt al veel warmer. Waarom? De VVD’er 

koppelt zijn standpunt (ondernemersaftrek) aan zijn waarden 

(hard werken, ondernemen, werk maken) en waarden zijn wel 

warm, zijn met emoties omgeven. Bij framing gaat het dus ook 

altijd om de vraag hoe een standpunt wordt gekoppeld aan 

waarden en emoties, aan emo-waarden. Als je dat goed doet, 

maakt dat je boodschap veel sterker; doe je het fout, dan zwakt 

dat je boodschap enorm af. 

Naar de wetenschap. Klimaatwetenschappers van het IPCC 

zeggen dat de aarde opwarmt door menselijk toedoen en toch 

willen velen daar niet aan. Ze zijn onverschillig of ontkennen 

gewoonweg dat er een probleem is. Wat verklaart deze scepsis? 

Het heeft onder andere iets te maken met de frames die wetenschappers 

gebruiken. Ik noem er drie. 

‘De crisis is heel ernstig – uit de klimaatcrisis volgt een voedselcrisis, 

volgt een migratiecrisis, volgt een economische crisis.’ 

‘Onze levensstijl draagt sterk bij aan de opwarming – bijvoorbeeld 

ons vlieggedrag. Dat moet anders.’ 

‘De footprint die we nalaten is veel te diep – onze kinderen 

moeten straks leven op een uitgeputte aarde.’ 

kinderen slachtoffer 

Wat is het risico van deze framing? Ze raakt aan waarden en 

emoties, maar op de verkeerde manier. 

Hoe groter de crisis wordt gemaakt, hoe sterker onze gevoelens 

van onmacht. Mensen willen in control zijn, maar wat kunnen 

wij bij deze accumulatie van crises in Nederland nog doen? 

Niets, we zijn out of control en dan is de voor de hand liggende 

reactie: de crisis kleiner maken of ontkennen. 

Een andere levensstijl, minder vliegen? Voor veel mensen heeft 

vliegen alles te maken met diepgewortelde waarden: zelfontplooiing, 

individualiteit, vrijheid, betrokkenheid op de wereld, 

veiligheid. Het frame tast onze waarden en identiteit aan, dat 

willen we liever niet. Maar er is een uitweg: ontkenning van de 

klimaatproblematiek – of een beetje (veel) ontkennen, de crisis 

is nu ook weer niet zo groot. 

Onze kinderen slachtoffer? Dan zijn wij blijkbaar de schurken. 

Daar komt weer een emo-waarde om de hoek kijken: fairness. 

Wie van ons heeft de intentie om volgende generaties het leven 

‘Een goed frame heeft 

een hoge plakfactor, 

blijft makkelijk 

hangen’ 


juni 2012 

25 25 

zuur te maken? Wat kunnen wij eraan doen dat er in de afgelopen 

vijftig jaar miljarden mensen zijn bijgekomen? Zoveel 

mogelijkheden voor een andere levensstijl waren er nu ook 

weer niet. De boodschap dat we schurk zijn, is unfair, dus is de 

gedachte welkom dat we heus geen uitgeputte aarde nalaten. 

Kort samengevat: Hell does not sell. Wat zijn betere frames? 

Heb het minder over de ernst van het probleem en meer over 

de oplossingen die beschikbaar zijn (controle is vaak een cruciaal 

element van goede frames). Wie zelf aan oplossingen 

kan bijdragen, is in control en dus niet langer de schurk, maar 

iemand die werkt aan een betere aarde voor zijn kinderen. 

Koppel die oplossingen niet aan het verhaal van ‘minder’, 

maar aan dominante waarden als zelfontplooiing en keuzevrijheid 

- een oplossing leidt tot groei, tot innovatie, is hip. 

eenvoudige Boodschap 

Wat moeten we van dit alles vinden? We kunnen lang soebatten 

over de vraag hoe we framing moeten waarderen. Op zijn 

minst moet de constatering zijn dat het spel van framing er 

nu eenmaal is. Iedereen framet – vaak ook onbewust, in de 

samenleving, op de faculteit, in de afdeling. 

Frames zijn simpele boodschappen zegt iemand, veel te simpel. 

Dat is zo. Maar onze samenleving is eindeloos ingewikkeld 

en niemand overziet al die complexiteit. Dat leidt tot een 

bekend paradoxje: hoe ingewikkelder de werkelijkheid, hoe 

meer behoefte we hebben aan de eenvoudige boodschap, aan 

sense and simplicity. Of aan de boodschap die aan onze waarden 

raakt, onze emotionele ankers. Dus het kan geen kwaad 

er enig gevoel voor te hebben. 

Ten slotte, wie als Delfts wetenschapper niet zo veel heeft met 

framing – ik geef grif toe: er is ook nog gewoon een fysieke 

werkelijkheid – geef ik een uitspraak mee van een adviseur 

van Bill Clinton, die er ook niet veel me ophad: ‘The Titanic 

had an iceberg problem, not a communications problem.’ 

Zo is dat, maar wie dit een mooie uitspraak vindt, moet wel 

bedenken dat het een frame is. 

Hans de Bruijn is 

hoogleraar aan de 

faculteit Techniek, 

Bestuur en Management 

en auteur van 

‘Framing. Over de 

macht van taal in 

de politiek’ (Amsterdam: 

Atlas, 3e druk 

2012). Hij heeft een 

wekelijkse column 

over framing in de 

zaterdageditie van 

dagblad Trouw.


Sports & Culture 

Voor advertenties bel met: 

H & J Uitgevers 

Postbus 101 

2900 AC Capelle aan den IJssel 

T (010) 451 55 10 

F (010) 451 53 80 

E delta@henjuitgevers.nl 

Neem contact op met Hennie de Ruyter of Mireille van Ginkel voor nadere informatie. 


ALGEMEEN 

geZOcht: AluMnus VAn het JAAR 

De Alumnus van het Jaar is een 

inspiratiebron voor anderen, een 

echte ambassadeur van de TU 

Delft of levert een bijzondere bijdrage 

aan technologie, innovatie, 

wetenschap en ondernemerschap. 

Kent u of bent u een kandidaat 

voor deze bijzondere titel? Laat het 

ons voor 31 augustus weten via 

www.universiteitsfonds.tudelft. 

nl, dan maakt u of uw kandidaat 

kans op de titel Alumnus van het 

Jaar 2012. 

AGENDA 

septeMBeR 

VRiJDAg 31 Augustus 

OJV De KOORnBeuRs 

23.00 uur – Vanavond vindt de 

Boemkool Drum and Bass avond 

plaats in OJV De Koornbeurs. Gap 

Junxion, Sopa Espesa en Djimc 

verzorgen deze avond optredens. 

Toegang bedraagt 2 euro. www. 

koornbeurs.nl 

ZOnDAg 2 septeMBeR 

inteRnAtiOnAl stuDent chuRch 

11.30 hrs - Students of all denominations 

are invited to our ecumenical 

service every Sunday at 

Raamstraat 78, followed by tea/ 

coffee. The services are led by the 

chaplains Reverend W. Stroh and 

Father Avin, and are supported by 

student leaders. More information 

on 

www.iscnetherlands.nl. 

MAAnDAg 3 septeMBeR 

pRiJsuitReiKing uFD-leeRMeesteRpRiJs 

2012 

12.00 uur – Sinds 1994 wordt 

jaarlijks de UfD-Leermeesterprijs 

uitgereikt aan een hoogleraar van 

de TU Delft, die in de kwaliteit van 

zijn/haar onderzoek excelleert. 

Opening cOllegeJAAR 

15.30 uur – ‘Imagine the future: 

het nieuwe leren en studeren’ 

stuDiuM geneRAle 

Studium Generale (SG) is geopend 

van maandag t/m donderdag van 

9.00-17.00 uur. SG is gevestigd in 

de TU Delft Library, Prometheusplein 

1, Delft. Je kunt vragen stellen 

via studiumgenerale@tudelft. 

nl of telefonisch een afspraak maken 

via 015-2783258. 

DinsDAg 4 septeMBeR 

tu DelFt eneRgie- 

VeRKieZingsDeBAt 

15.45-17.45 uur – Speelt energie 

een rol bij je keuze in het stemhokje 

op 12 september? Bezoek 

dan het TU Delft Energie-verkiezingsdebat 

waar de VVD, SP, CDA 

en GroenLinks met elkaar en met 

een zaal vol energieonderzoekers 

en –studenten in debat gaan 

over de energietransitie. Locatie: 

Hoogspanningshal, faculteit Elektrotechniek, 

Wiskunde en Informatica. 

Meld je aan via home.tudelft. 

nl/nl/onderzoek/energy/het-tudelft-energie-verkiezingsdebat. 

WOensDAg 5 septeMBeR 

stuDieVeReniging liFe 

22.00 uur – Studievereniging Life 

begint het studiejaar met haar 

Diesfeest ‘American Frat Party’ in 

de Hut van Ome Henne te Leiden. 

De deur sluit om 1 uur. Zie www. 

svlife.nl voor meer informatie.

media 

937+ 

263+67= 

............. 

Psst… Schaam je niet: naast 

jou zijn er nog veel meer TUstudenten 

die eígenlijk niet zo 

heel erg uitblinken in hoofdrekenen. 

Maar: alles kun je leren! 

En de app Fly High is daar een 

geinige manier voor. Oké, het 

niveau is niet schrikbarend 

hoog. Door optelsommetjes zo 

snel mogelijk op te lossen, laat 

je een raketje steeds sneller 

opstijgen. Een ordinaire braintrainer 

dus, zoals er nog honderden 

anderen te vinden zijn 

in je app-store. Maar ach, zelfs 

een ongetraind brein heeft weleens 

variatie nodig, zelfs al is 

het hoogste niveau zo’n beetje 

937+263+67 – met drie multiple-choicecijfers 

als antwoord. 

De maximale snelheid van het 

raketje? Die behalen is nog wél 

een uitdaging. Zelfs voor een 

TU’er voor wie de sky toch nooit 

de limit was. (JH) 

flY HIGH 

ontWikkelaar Kyung Bin Cho 

platform Android, iPhone, 

Tablet en iPad 

prijs: gratis 

jjjjj leuk 

jjjjj handig 

jjjj bediening 

Opening collegejaar 2012-2013 

15.30 uur – ‘Imagine the future: het nieuwe leren en 

studeren’. Technologie verandert de wereld waarin 

we leven in razendsnel tempo. Dat weten we als TU 

Delft natuurlijk als geen ander. Maar technologie 

speelt niet alleen een belangrijke rol binnen het 

wetenschappelijk onderzoek of het werk van onze 

Delftse ingenieurs wereldwijd, het verandert ook de 

manier waarop het onderwijs wordt gegeven. Want 

hoe ziet studeren er in de toekomst eigenlijk uit? 

apps 



Mobiel 

ruimtewandelen 

Dus je studeert luchtvaart- en 

ruimtevaarttechniek. Kunt 

sterrenstelsels dromen sinds 

je zeven was. Hebt kasten vol 

ruimteboeken en noemt Wubbo 

Ockels al jaren bij zijn voornaam. 

Dan nog heb je geen 

excuus om de app Solar Walk 

niet even te downloaden. In 

indrukwekkende 3D-animaties 

laat de app je vanaf Mercurius 

inzoomen op Pluto, fast forward 

door tijd en ruimte reizen, 

hij geeft informatie over de 

satellieten die rond onze aardbol 

zweven en de actuele stand 

van de planeten ten opzichte 

van de zon – inclusief hun 

structuren, geschiedenis en bijzonderheden. 

Leuk om indruk 

te maken op nitwits op het gebied 

van galaxies far, far away, 

maar gewoon ook vermakelijk 

voor jezelf. 

Solar Walk is namelijk vooral 

heel erg mooi gemaakt. Een 

verwennerijtje voor je telefoon 

of – vooral - je iPad. En voor jezelf 

natuurlijk. (JH) 

SOlAR WAlk 

ontWikkelaar 

Vito Technology Inc. 

platform iPhone,iPad 

prijs: € 0,79 

leuk jjjjj 

handig jjjjj 

bediening jjjjj 

Gastspreker Neelie Kroes, EU commissaris en penvoerder 

van de Digitale Agenda, vertelt in haar 

speech hoe snel de wereld verandert door alle ICT 

ontwikkelingen. Daarna geven de drie finalisten van 

de prijsvraag ‘Future learning’ hun visie op het toekomstige 

universitaire leren en studeren. Jij kan, samen 

met de vakjury, bepalen welk idee als beste uit 

de bus komt. Om 17.00 uur zal een afsluitende borrel 

plaatsvinden. Locatie: Aula Congrescentrum TU Delft. 

COLUMN 

IO bedankt 

Kinderen van bakkers, slagers en 

timmermannen boffen maar. Bij dat 

beroep kunnen kinderen zich een 

voorstelling maken. Dan ik. Ik ben bestuurskundige. 

Hoe vertel ik in vredesnaam 

aan een zeven- en negenjarige 

wat ik doe? Als ik een begin maak met 

mijn uitleg, iets over marktwerking en 

concessies, interrumpeert mijn dochter 

me: “maar wat doe je dan de hele 

dag?” Om de kinderen toch iets mee 

te geven van mijn werk, besluit ik hen 

deze vakantie een dagje mee te nemen 

naar de TU Delft. Ik verwacht niet dat 

bezichtiging van mijn werkkamer alle 

vragen zal oplossen, maar ik vind het 

leuk om hen te laten zien waar ik een 

groot deel van de week doorbreng. 

De treinreis is nog wel geslaagd, maar 

daarna volgt meteen de eerste teleurstelling. 

De Sebastiaansbrug is afgesloten 

en nu moeten we een behoorlijk 

eind omlopen. Met inmiddels hongerige 

kinderen betreed ik de Jaffalaan. 

Lunchen met broodjes kroket scoort altijd 

goed. Helaas. De kantine van mijn 

faculteit is dicht vanwege de zomervakantie, 

dus daar valt niets te halen. 

Ook het gebouw kan de kinderen niet 

bekoren. “Klein kantoortje mama. Heb 

je geen Mac?” Ik probeer ze te paaien 

met warme chocolademelk uit de automaat, 

maar die weigeren ze beleefd. 

Ik vrees een fiasco. Een moeder in een 

klein kantoor, zonder Mac, zonder kantine. 

Op weg naar buiten zien ze knaloranje 

kuipstoeltjes staan. “Cool. Deze stoelen 

kunnen draaien en je kunt er ook 

op slapen en kijk, dit kun je gebruiken 

als tafeltje.” We blijven een dik kwartier 

bij de vier kuipstoeltjes en dat is eigenlijk 

nog niet lang genoeg. Nu gaan 

we lunchen bij Industrieel Ontwerpen. 

Mijn zoon en dochter vergeten hun 

honger bij de futuristisch ogende auto, 

het Senseo apparaat, een ligfiets en al 

die andere ingewikkelde ontwerpen. 

Ze krijgen alsnog hun broodje kroket 

en daarna lopen we langs de werkplaatsen 

met indrukwekkende apparatuur. 

“Wow mama, werk jij hier?” Voor 

het gemak knik ik bevestigend. 

Industrieel Ontwerpen heeft me gered. 

Dankzij hen denken mijn kinderen dat 

ik de coolste baan van de wereld heb. 

Willemijn Dicke 

27

28 

Advertentie 

TU Delta App. 

Download ‘m. 

Delta. 

Lees ‘m. 

Op de hoogte 

blijven van het 

laatste nieuws 

van de TU Delft? 

Download de gratis 

app in de appstore 

(TU Delta). 

Of lees ons 

vernieuwde Delta 

magazine, dat 

éénmaal per twee 

weken verschijnt. 

Het eerste nummer 

op 30 augustus. 

Ook gratis. 

TU Delta 

TU Delta 

delta-owee.indd 1 8/29/12 2:59 PM

text: Damini Purkayastha 

photo: Sam Rentmeester 

Whether you are sinking or 

swimming in the sea of Dutch 

words all around you here, the 

International Pages offer our 

foreign readers a life raft in the 

form of engaging, entertaining 

articles written in the university’s 

lingua franca – English! A grand welcome 

international 

pages 


New international students 

are welcomed to 

TU Delft with tours, talks, 

team-building games 

and a bazaar. 

Getting settled into a new country 

was never as much fun. As 1,000 

international students geared up 

to start the new session at TU Delft, 

the university helped them settle in 

with a two-week long orientation 

programme. 

Full of ‘survival activities’, the Introduction 

Programme 2012 was 

aimed at introducing students to 

the university and to Delft with 

some serious fun. Beach parties, 

movie nights, walking tours of the 

town and its supermarkets, academic 

sessions on team building and 

communication and Dutch speed 

dating (to make new Dutch friends) 

were some of the many activities. 

Students were also given four-part 

Survival Journals, which included 

details about the activities, anecdotes 

about the Netherlands, information 

about supermarkets, and 

even recipes from other international 

students. 

“One of the other interesting things 

we gave students is a poster designed 

by the Delft International 

Student Society. We noticed that 


Ecolution: New international students could pick from various items left behind by recent graduates. 

students usually throw away most 

of the information pamphlets they 

receive, so, we thought we should 

give them the same information 

in the form of something that can 

be for keepsake. The decoratively 

designed poster can be put up 

in rooms, behind doors or in the 

bathroom,” says Germaine Poot, 

programme manager of the Introduction 

Programme. 

Sports also play a major role in 

the festivities. “We also held TUlympics 

for students. Besides Dutch 

sports, games like rope pulling 

were organised in the Sports Centre,” 

adds Poot. The winning teams 

of the TU-lympics Cup will be awarded 

special prizes during the closing 

ceremony on August 30, which will 

also feature multicultural song and 

dance performances by international 

student associations of the various 

countries. 

One of the popular events of the 

programme was the Freecycle 

Bazaar, which was co-organised 

by Ecolution. Founded in 2012, 

Ecolution is a student organisation 

working on sustainability and 

preserving resources on campus. 

“Recycling and reuse fits very well 

within our goals, so the bazaar 

seemed like a great idea. It also 

gave us a very visible platform, one 

we hope will encourage new students 

to attend the sessions we’ve 

planned, and, hopefully, even vo- 

29 

lunteer with us,” said board member 

Dhariyash Rathod. 

Ecolution invited staff, students 

and professors to donate items that 

were no longer of use to them to 

new students free of cost. The bazaar 

opened to students at 10 a.m. 

on August 25 and within an hour 

most items had been claimed. “It 

was a lot more successful than we 

expected it to be. People donated 

lots of things - clothes, cups, plates, 

a laptop, music systems, and old 

keyboards. We even got a foot-massager 

in decent working condition, 

but no one seemed to want 

it,” said board member Nickolas 

Chrysochoidis. “Whatever is left 

from the bazaar will be donated 

to the church,” adds Eirini Starvou, 

another board member. 

For the new students, this was a 

great idea. “It was a great initiative 

for international students. It’s not 

just that students who were here 

early got a lot of free stuff, but these 

were all good quality things that 

people need,” said Anand 

Sundaresan (21), who has just started 

his MSc in Systems and Control. 

Photo: Sam Rentmeester 

Sports also play a major 

role in the festivities


Rishabh DevSharma (left) and Sumit Sachdeva: “learn how to cook.” 

Studying at TU Delft 

comes with perks. Here’s 

why these Indian students 

seem to think so. 

They are here to study, but these 

guys will be the first to tell you that 

life at TU Delft is about a lot more 

than being a geek. Sumit Sachdeva 

(25) did his MSc in biochemical engineering 

at TU Delft and is now doing 

his PhD in nano organic chemistry 

here. Rishabh DevSharma (24) is a 

second-year MSc student studying 

systems and control. 

Why did you decide to study in Delft? 

sachdeva: “I really liked the course 

structure here. I had applied to several 

universities for an MSc. I got 

scholarship for TU Delft and that clinched 

it.” 

devsharma: “I like to meet people 

from different cultures and I thought 

Europe will be less monotonous than 

the US in that regard.” 

How does doing a PhD/MSc in the 

Netherlands help in the long run? 

sachdeva: “Research here is more 

applied. Projects are related to industry 

and there are several collaborative 

projects. The courses are in- 


Delft: A lesson in life 

‘Grow your hair longer, 

it helps against the cold’ 

terdisciplinary and learning-oriented 

instead of grades-oriented.” 

devsharma: “The way the course 

and life is structured here helps you 

evolve. I understand my ambition 

better and have a better understanding 

of myself as a person today.“ 

Are you part of any projects outside 

of class? 

sachdeva: “Until recently, I was the 

president of the Indian Students Association.” 

devsharma: “When I came here, 

I was given certain stereotypes of 

Dutch people that made me wary, 

but soon I realised that everyone is 

the same. Three of my Dutch friends 

and I have started a group called 

‘Out of Control’, aimed student integration. 

We help new students in 

our department break the ice - with 

drinking sessions - and grapple with 

unfamiliar software.” 

What was the biggest adjustment 

problem you faced when first arriving 

here? 

sachdeva: “For an Indian, life is different 

in many ways. I had to figure out 

lots of things on my own, like where 

to buy things. But, if you don’t struggle, 

you don’t have any fun.” 

devsharma: “Being independent. 

Doing everything from cooking to 

washing yourself.” 

Any survival tips to suggest for new 

students? 

sachdeva: “Learn how to cook!” 

devsharma: “Studies are hard, the 

weather is tougher. But always remember 

to have fun.” 

Any survival tips for each other? 

sachdeva: “Just have fun.” 

devsharma: “Grow your hair longer 

man, it helps against the cold!” (DP) 

Photo: Sam Rentmeester

Photo: Hans Stakelbeek 

HAlfWAY 

Filtering 

sewage water 

“When there are heavy showers 

sewers sometimes overflow. The 

water smells and is polluted. At 

the moment there is already a solution 

for this problem: emptying 

the water in storage and sedimentation 

basins. But this takes up lots 

of space and is expensive. 

I’m therefore looking into cheaper 

and new possibilities. I’m 

investigating whether a belt filter, 

which filters suspended solids and 

organic material out of the water, 

could be used. At certain treatment 

plants this is already used as 

the first step in the cleaning process 

of sewage water. 

I’m working on a model that evaluates 

if the belt filter could be 

used at overflow locations of the 

sewer system. The model should 

also predict which settings are optimal 

during the filter operation. 

For example, I’d like to know how 

the filter behaves when different 

water quantities and qualities are 

used. And how does it react when 

the water is very polluted? 

In order to answer these questions, 

I used a test facility in Eindhoven. 

I put sewer water through 

the belt filter, which measures 1.5 

meters in height and length and 

nOSTAlGIA 

is nearly 1 meter wide. I collected 

lots of data. It was dirty work: the 

water smells. I took the samples 

with me by car. One day I travelled 

by train, but that made me feel uncomfortable 

because of the smell. 

I used the data to build a computer 

model that predicts how well 

the water is filtered. It took time to 

make the model work accurately. 

Models always simplify the real 

situation and assume parameters 

to be constant, which they are not 

in practice. You must decide if it is 

necessary to monitor the parameters 

and to make the model more 

complicated, or to determine if it 

works fine with an average value. 

I’m writing a paper on this subject 

and will present my findings at a 

conference. I have faith in the fact 

that I can make my model work. 

Over the next two years I will keep 

working on this model and other 

models for wastewater treatment. 

Hopefully, I’ll also add research on 

monitoring the water quality and 

thus bring the models closer to a 

practical solution for (waste)water 

treatment.” (RV) 

Delta Tu Delft 

name: 

Ir. Annelies 

Aarts (28) 

nationality 

Belgian 

supervisor: 

Prof. Luuk Rietveld 

(Civil Engineering 

and GeoSciences) 

subject: 

Qualitative and 

quantitative 

analysis of public 

opinions 

and criteria 

for sustainable 

bioproducts 

thesis defense: 

In two and 

a half years 

Barend dronkers (26), an msc 

student from calgary, canada, 

studying applied physics, arrived 

in the netherlands two 

weeks ago. Born in the usa, to 

dutch parents, he moved back 

to the netherlands when he was 

six months old. he eventually 

landed in canada, after living 

in the us and germany with his 

parents. the hat on the table 

in front of him is of the calgary 

flames, the professional ice 

hockey team in his hometown. 

he is a lifelong fan of the team 

and got this hat when he was 13 

years old. the hat is signed by 

the flames’ star player, 

jerome iginla, who still plays for 

the team. Barend also played a 

lot of hockey growing up on the 

public ice rinks around calgary, 

meeting up with friends to play 

games or playing pick-up games 

with whomever was at the rink 

that day. 

TaLkiNg pOiNT 

Competitive 

housing 

31 

It’s the start of another new academic year, and the 

unusually warm Dutch weather rendered a mendacious 

picture for the new students who thought it would 

continue to be the same. As the weather started showing 

its true colors, and the students starting settling down, 

life in Delft might not seem as wonderful as one might 

have heard. not to complain about the gorgeous city 

itself, but the student housing condition at Delft is taking 

a turn for the worse. 

Sitting at the Survival Cafe, I hear random groups of new 

students jabbering at full speed in foreign languages, 

and some mixed groups in English. unfortunately, I 

could only eavesdrop on the multi-cultural groups, but I 

didn’t have to wait long to hear ‘Duwo’ come up. Though 

many are indeed happy with the fact that they were 

allocated housing before they arrived, many students 

weren’t completely satisfied with the housing. Be it 

minor problems with kitchen equipment, or a smelly 

room, many are loud about their dissatisfaction with the 

quality of the ‘pricey’ housing. 

The last three years has seen a dramatic increase in the 

admittance of international students to BSc and mSc 

programs and research positions. The intake is invariably 

more than the previous years, with more internationals 

making Delft their new home. of this big number of 

students coming from outside the netherlands, a sizable 

number also come from outside Europe, making it 

mandatory that they have a place to call home here even 

before arriving. 

A recent survey conducted in coordination with 

Duwo, the International office and other student 

organizations, like VSSD, Aegee and Diss, gave a picture 

of the international community’s general consensus 

regarding housing. many gave specific complaints 

regarding quality of housing, ranging from presence of 

pests to communication problems with Duwo. Though 

a sizable number said they were ‘okay’ with the housing 

conditions, there were quite a few who showed their 

displeasure in writing. 

This housing shortage and crisis in Delft is a result of 

the Dutch visa policy as well as the Tu administration, 

which chose, at one point, to partner solely with one 

organization, Duwo, for providing housing to the 

students studying here. While the Dutch-European policy 

that works towards excluding illegal immigrants is surely 

harder to change, Tu Delft has the power and enough 

reasons to erase this Duwo monopoly in student housing 

for the international and Dutch student communities, 

and in the spirit of a free market economy to allow for 

market competition that is bound to increase the quality 

of housing multifold, as well as regulating the rental 

values for the international student housing market. 

Harish Ramakrishnan 

Do you agree or disagree with the points raised in 

this week’s Talking Point? Let us hear your opinion: 

start or join the discussion in the website’s Comments 

section at www.delta.tudelft.nl

29 

A grand welcome 

Contents 

International 

The bike of 

Christopher 

George Siverd 

I bought 

a bike because 

it appeared to 

be very convenient 

to travel 

“Recently 

on one in Delft, 

as there are actual roads seemingly 

everywhere dedicated specifically to 

people who wish to travel daily by bike. I 

also wanted to explore the countryside 

when the tulips bloom and I thought 

that doing so while riding a bike would 

be ideal. When buying a bike I’d recommend 

buying a used bike, as new bikes 

are very expensive. 

For me, the most striking feature is the 

front light: the power for the light is generated 

by contacting a small wheel on 

a device mounted to the frame with the 

30 

A lesson in life 

31 

front wheel. The device is connected to 

the light by a wire and appears to transmit 

electrical current to the light via the 

wire. I’m sure Dutch people don’t think 

twice about this, but I find it interesting. 

My first adventure was when I embarked 

upon a journey to buy the right lock. 

I bought a lock for the back wheel along 

with a chain lock. However, I immediately 

broke the key in the chain lock while 

trying to unlock it! Also quite an adventure 

was that I learned how to balance 

my bike while riding and holding groceries. 

Using a bike isn’t new to me, but 

how much it’s used in everyday life here 

is new. In the States, everyone travels 

by car. Here it appears as if nearly everyone 

travels by bike.” (CE) 

Halfway - Nostalgia - Talking point 

See www.delta.tudelft.nl for 

the translation of page 16 

‘Spies in a backpack’ 

Name: 

Christopher George 

Siverd 

(USA, MSc in 

Civil Engineering) 

Price: 

125 euros 

BraNd: 

Pointer 

StrikiNg feature: 

Front light 

(Photo: Sam Rentmeester)

Download pdf - Delta - TU Delft

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?