29.08.2013 Views

Canada: niet voor niets legendarisch - Fiets

Canada: niet voor niets legendarisch - Fiets

Canada: niet voor niets legendarisch - Fiets

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

<strong>Canada</strong>: <strong>niet</strong> <strong>voor</strong> <strong>niet</strong>s <strong>legendarisch</strong><br />

Biken in<br />

berenland<br />

Na vi<br />

ik nie<br />

heftige<br />

ik he<br />

gele<br />

“Ca<br />

da


Na vijfhonderd meter op deze trail staat het al vast: hier ben<br />

ik <strong>niet</strong> tegen opgewassen. Downhillen in de Franse Alpen,<br />

heftige singletracks in Oostenrijk, helibiking in Nieuw-Zeeland:<br />

ik heb het gedaan. Dus toen een vriend me een paar weken<br />

geleden waarschuwde, nam ik dat met een korreltje zout.<br />

“<strong>Canada</strong>?” had hij gezegd. “Dat is echt hardcore. Wat die<br />

gasten daar uitvreten, is absurd!” Ach, dacht ik,<br />

dat zal wel loslopen. Een beetje overdrijven hoort erbij.<br />

Tekst en foto’s: Thijs Heslenfeld<br />

Dat was een paar weken geleden. Nu sta ik<br />

in een prachtig, oud dennenbos op de bergen<br />

van het skigebied Silver Star en moet ik de<br />

realiteit onder ogen zien: dit trek ik <strong>niet</strong>! De<br />

Spanky-trail is een prachtig slingerend paadje<br />

boordevol technische uitdagingen. Gladde<br />

boomwortels, omgevallen bomen, gevaarlijk<br />

steile stukjes afgewisseld met heftige, korte<br />

klimmetjes. Dat is allemaal tot daar aan toe.<br />

Maar een paar lokale diehards vond dit kennelijk<br />

<strong>niet</strong> genoeg. Zij hebben de natuur een<br />

handje geholpen. Daarom ligt de Spanky’s<br />

bezaaid met de vreselijkste obstakels.<br />

Gestapelde boomstammen van meer dan een<br />

meter hoog. Smalle, bibberige houten bruggetjes<br />

die je tot meters boven het struikgewas<br />

brengen. En gladde boomstammen die in de<br />

lengte naar beneden liggen en die eindigen in<br />

een soort afvuurinrichting van anderhalve<br />

meter hoog, met een landing op een ijzig steil<br />

en smal stukje singletrack. Het is echt <strong>niet</strong><br />

<strong>voor</strong> te stellen dat iemand hier overheen<br />

durft te gaan. Maar aan de sporen is duidelijk<br />

te zien dat hier wel degelijk bikers vanaf<br />

komen.<br />

Dat wordt dus veel afstappen, klimmen en<br />

klauteren. De moed zakt me op deze eerste<br />

dag een beetje in de schoenen. Maar als we na<br />

zo’n 4 kilometer (en minstens 20 keer afstappen)<br />

op een iets minder extreem stuk belanden,<br />

wordt het beter. De singletrack verbreedt<br />

zich tot een doubletrack en met een stevig<br />

vaartje blazen we door het prachtige bos in<br />

herfstkleuren. Het zelfvertrouwen komt een<br />

beetje terug: zie je wel, ik kan het wel! Mijn<br />

fietsmaat Dirk begint er ook weer lol in te<br />

krijgen.<br />

En het wordt nog leuker, want als we na een<br />

uurtje fietsen even uitrusten op een boomstam,<br />

hoor ik wat geritsel in het struikgewas.<br />

Even later komt een zwarte beer doodgemoedereerd<br />

uit het struikgewas sjokken, misschien<br />

40 meter verderop. Hij kijkt even in het<br />

rond, gaapt verveeld en verdwijnt weer. Ik ben<br />

amper een uurtje aan het biken in <strong>Canada</strong> en<br />

meteen al de eerste beer: fantastisch!<br />

Topper<br />

Silver Star is een bekende bestemming <strong>voor</strong><br />

mountainbikers in British Columbia. In 1991<br />

was dit het eerste Canadese skistation dat de<br />

liften in de zomer openstelde <strong>voor</strong> mountainbikes.<br />

En in ruim tien jaar is er een groot aantal<br />

afdalingen aangelegd of spontaan ontwikkeld.<br />

Silver Star is regelmatig het decor van<br />

belangrijke wedstrijden en Spanky’s ( zo<br />

01 - 2004 FIETS 31


Langs de befaamde Spanky’s kom je van alles tegen<br />

ontdek ik pas later) is een topper in <strong>Canada</strong>,<br />

vergelijkbaar met de <strong>legendarisch</strong>e North<br />

Shore Trails bij Vancouver. Geen wonder dat<br />

ik nogal overrompeld was.<br />

Ik ben in Silver Star op uitnodiging van Dirk<br />

en Renate Terpstra: twee Nederlanders die<br />

begin 2002 met hun twee zoons naar <strong>Canada</strong><br />

emigreerden. Ik ontmoette hen tijdens een<br />

skitrip en toen werd direct het idee geboren<br />

om hier een keer te gaan fietsen. Dirk en<br />

Renate zijn druk bezig om een eigen outdoorbedrijf<br />

op te zetten: Footloose <strong>Canada</strong>. In de<br />

winter organiseren ze complete skivakanties;<br />

‘s zomers kun je bij hen terecht <strong>voor</strong> allerlei<br />

andere outdooravonturen: biken, hiken,<br />

kanoën, alles wat je maar kunt verzinnen.<br />

En dat is een heleboel in deze spectaculaire<br />

omgeving!<br />

DAG TWEE. Samen met Dirk rijd ik met de<br />

auto naar het Kalamalka Lake Provincial Park,<br />

vlakbij Vernon. Hier zitten we 1000 meter lager<br />

dan Silver Star en dat merk je aan de aangename<br />

temperatuur en het landschap: een<br />

prairie-achtige omgeving met veel verdroogd<br />

grasland en hier en daar zelfs een cactus. Bij<br />

de ingang van het park hangt een bordje dat<br />

32 FIETS 01 - 2004<br />

waarschuwt <strong>voor</strong> beren in de omgeving. “Dat<br />

bordje hing er vorige week nog <strong>niet</strong>,” meldt<br />

Dirk. “En nog iets: er zitten hier veel ratelslangen.<br />

Let dus goed op, zeker als je weinig vaart<br />

hebt. Want als je er overheen rijdt, kunnen ze<br />

in je kuiten bijten. En zo’n snakebite los je <strong>niet</strong><br />

op met een plakker en een tube Simson!’<br />

Ongerept<br />

Via een bijna dichtgegroeide singletrack toeren<br />

we rondom een grote heuvel het park in.<br />

Na een half uurtje hebben we de bewoonde<br />

wereld ver achter ons gelaten: de komende<br />

uren komen we nog een paar koeien, één<br />

wandelaar en één mountainbiker tegen. De<br />

tocht van vandaag is een stuk eenvoudiger<br />

dan die van gisteren; veel smalle, steile singletracks,<br />

hier en daar een rotsige passage. Echt<br />

hardcore is het nergens, maar het is wél heerlijk<br />

biken in een prachtig, ongerept landschap.<br />

“Dat is het mooie van deze omgeving,” vindt<br />

Dirk. “Je treft hier in een straal van een paar<br />

kilometer echt alle mogelijke terreinsoorten<br />

aan, variërend van de steilste en extreemste<br />

afdalingen tot prachtig glooiend terrein waar<br />

je fantastisch kunt freeriden.”<br />

We passeren een bijna uitgedroogd meer en<br />

belanden in een dichtbeboste strook. Er ligt<br />

verse berenpoep op de singletrack. Terwijl we<br />

met een behoorlijke snelheid afdalen in de<br />

richtig van het diepgroene Kalamalka Lake<br />

gooit Dirk er <strong>voor</strong> elke bocht een luide kreet<br />

uit. “Je wilt met deze snelheid <strong>niet</strong> een beer<br />

verrassen die rustig op het pad zit,” legt hij<br />

uit. “Juist als je ze zo overrompelt, kunnen ze<br />

gevaarlijk reageren doordat ze van je schrikken.”<br />

Als ik halverwege de afdaling de kop<br />

overneem, begin ik ook maar luidkeels te<br />

schreeuwen, hoewel ik <strong>niet</strong> echt het gevoel<br />

heb dat we risico lopen. Het lijkt me eerlijk gezegd<br />

juist wel spannend om weer een beer tegen<br />

te komen. Maar waarschijnlijk onderschat<br />

ik de gevaren.<br />

Na een lunchstop aan een stil strand fietsen<br />

we in een halfuurtje terug naar de auto. Veel<br />

wild hebben we vandaag <strong>niet</strong> gezien. Een paar<br />

patrijzen, hoenders en chipmunks; Knabbel<br />

en Babbelachtige eekhoorns<br />

Technisch parcours<br />

DAG DRIE. Het is opnieuw topweer. Vandaag<br />

gaan we boven op Silver Star Mountain een


technisch parcours rijden. Dezelfde route<br />

werd nog maar een paar weken eerder gebruikt<br />

<strong>voor</strong> de ‘24 hours of adrenalin’: een<br />

zware wedstrijd waarbij de deelnemers 24 uur<br />

non-stop fietsen. In het skidorp zelf (vrolijk<br />

gekleurde, houten huizen, smaakvol nagebouwd<br />

in Victoriaanse stijl) drinken we nog<br />

een kop koffie bij Bugaboos, de succesvolle<br />

zaak van Frank en Caroline uit Helmond.<br />

Daarna beginnen we aan de klim naar de top:<br />

ongeveer 300 hoogtemeters over een <strong>niet</strong> al te<br />

steile langlaufroute.<br />

Al na een kilometer horen we rechts van ons<br />

wat kraken: een grote zwarte beer met een<br />

kleintje, op nog geen twintig meter afstand!<br />

De moeder heeft de kleine direct een dennenboom<br />

ingestuurd. Nu staat ze op haar achterpoten<br />

om ons argwanend te bekijken. We fietsen<br />

er snel <strong>voor</strong>bij, stoppen een ogenblik om<br />

nog even om te kijken en gaan dan gauw verder.<br />

We praten nog opgewonden over deze<br />

ontmoeting als de volgende verrassing zich<br />

aandient: een grote coyote rent <strong>voor</strong> ons uit,<br />

kijkt nog even schichtig om en verdwijnt dan<br />

in het dichte struikgewas. Onze dagelijkse<br />

portie wild hebben we al gehad.<br />

En dit is géén grap<br />

Technische paadjes op Silver Star Mountain Afdalen in het Kalamalka Lake Provincial Park<br />

Na een rustige klim belanden we op de top<br />

van Silver Star Mountain (1915 meter). De skiliften<br />

staan er nu werkloos bij en het is koud<br />

en winderig. We maken een praatje met een<br />

Canadese mountainbiker en beginnen daarna<br />

aan de afdaling. De Canadees haakt al na drie<br />

bochten af: “Dit is me te link.” Dirk en ik zijn<br />

aangenaam verrast: we hebben een Canadees<br />

eruit gefietst! Misschien een tikje overmoedig<br />

duiken we het bos in en wat een afdaling<br />

wordt het. Steil, supertechnisch, veel boomwortels,<br />

korte felle bochtjes en sprongetjes:<br />

hé-le-maal top! Er komt geen eind aan, het is<br />

een heuse rollercoaster ride en het feit dat<br />

hier onlangs 600 fietsers een volle dag hebben<br />

doorgereden, maakt het alleen maar beter. De<br />

bochten zijn mooi uitgediept en door de vele<br />

sporen kun je de route bijna <strong>niet</strong> missen: dat<br />

is hier meestal wel anders. Bovendien treffen<br />

we interessante souvenirs van de ‘24 hours’<br />

aan: her en der vinden we lekke binnenbanden<br />

(die we keurig meenemen om ze later<br />

weg te gooien). Soms zie je de remsporen van<br />

een fietser die gecrasht is: vanaf de singletrack<br />

zo de bush in. En sommige rotsachtige<br />

‘drempels’ vertonen nog een onnatuurlijke<br />

zilveren glans: daar zijn onze <strong>voor</strong>gangers iets<br />

te fanatiek met hun crankstel tegen het gesteente<br />

geknald.<br />

De geweldige afdaling eindigt in het skidorp<br />

van Silver Star. Hier kunnen we de asfaltweg<br />

terug naar beneden nemen. Maar we besluiten<br />

om te proberen door het bos af te dalen tot<br />

aan het huis van Dirk en Renate, dat halverwege<br />

de berg ligt. Het wordt een spannende<br />

tocht over brede en soms steile logging-roads:<br />

de routes die houthakkers maken om hout uit<br />

het bos te halen. Een mooie uitdaging, want<br />

de hobbelige paden liggen bezaaid met stenen,<br />

stukken hout en losse takken.<br />

Bewegwijzering is er nergens en mensen kom<br />

je hier al helemaal <strong>niet</strong> meer tegen. Maar met<br />

een beetje zoeken en proberen lukt het ons<br />

uiteindelijk om ook de laatste 500 hoogtemeters<br />

bijna helemaal off-road te doen. Een singletrack<br />

vrijwel tot aan je <strong>voor</strong>deur; Dirk heeft<br />

het goed bekeken!<br />

Onder de toonbank<br />

De dagen daarop verkennen we de omgeving<br />

verder. We ontdekken een paar heftige trails<br />

(North Shore-style) boven de routes in<br />

01 - 2004 FIETS 33


Altijd voldoende reservemateriaal meenemen<br />

Heftige trails in de traditie van North Shore<br />

REISINFO<br />

De Okanagan Valley in British Columbia heeft warme zomers en lange, koude<br />

winters. Augustus en september zijn de beste fietsmaanden. Als je echt<br />

<strong>voor</strong> het downhillen gaat, is augustus toch het beste, want dan draaien de<br />

skiliften nog. Tijdens mijn verblijf in de tweede helft van september was het<br />

overdag vaak zonnig bij een graad of 20: heerlijk fietsweer. De nachten zijn<br />

dan al behoorlijk fris met temperaturen die tot het vriespunt kunnen dalen.<br />

Het <strong>voor</strong>jaar is ook prima, maar het duurt tot eind mei <strong>voor</strong>dat je ook boven<br />

op de bergen van Silver Star terecht kunt; daarvóór ligt er nog sneeuw.<br />

Vervoer: Luchthaven Kelowna via Calgary of Vancouver. De KLM en Air<br />

<strong>Canada</strong> vliegen het hele jaar op Vancouver; Martinair en Air Transat charteren<br />

tot ongeveer half september. Een retour <strong>Canada</strong> komt op ongeveer 650<br />

euro, afhankelijk van seizoen en maatschappij. Zowel bij de KLM als bij Air<br />

<strong>Canada</strong> kun je zonder bijbetaling je eigen fiets meenemen. Dat betekent wel<br />

dat je nog maar één andere (grote) koffer kunt inchecken! En pak je fiets<br />

stevig in, want er wordt <strong>niet</strong> zorgvuldig mee omgesprongen!<br />

Routes en kaarten: Verreweg de meeste mountainbike-routes zijn <strong>niet</strong><br />

of nauwelijks bewegwijzerd. Er zijn wel redelijke kaarten te koop en via<br />

plaatselijke liefhebbers (de bikeshop bij<strong>voor</strong>beeld) kun je soms ook nog een-<br />

32 FIETS 01 - 2004<br />

De auteur rijdt een droomafdaling naar Kalamalka Lake<br />

Kalamalka. Hier hebben anonieme liefhebbers<br />

een compleet bikepark aangelegd. Afdalingen<br />

met namen als Southpark, Big Bottom Girls,<br />

Snakes & Brakes en Friday the 13th: de één<br />

nog heftiger dan de ander. De routes zijn <strong>niet</strong><br />

aangegeven (soms is er wel een leuk beschilderd<br />

bordje bij de ingang) maar bij de plaatselijke<br />

bikeshop hebben we een eenvoudig<br />

kaartje bemachtigd. Dit kaartje komt van onder<br />

de toonbank. Men is namelijk doodsbenauwd<br />

om bij eventuele ongelukken aansprakelijk<br />

te worden gesteld. Daarom is het vaak<br />

lastig om dit soort trails te vinden; ze worden<br />

door en <strong>voor</strong> locals gebouwd.<br />

Datzelfde geldt <strong>voor</strong> Spanky’s; als je de ingang<br />

<strong>niet</strong> kent, zul je ‘m <strong>niet</strong> gemakkelijk vinden.<br />

Spanky’s fietsen we trouwens ook nog een<br />

keer en ik merk dat mijn techniek razendsnel<br />

verbetert. Sommige passages waar ik een<br />

week geleden nog afstapte, kom ik nu fluitend<br />

af. Als begin oktober de eerste sneeuw begint<br />

te vallen, fiets ik nog een keer het parcours<br />

van de 24 uurs-wedstrijd. Het is opnieuw ge<strong>niet</strong>en,<br />

maar je voelt aan de lucht dat de winter<br />

eraan komt. Nog even, dan valt er een pak<br />

sneeuw dat meer dan een half jaar blijft liggen.<br />

De fietsen kunnen dan de schuur in en de<br />

ski’s eruit, zo werkt dat hier.<br />

Na bijna twee weken biken in de omgeving<br />

van Silver Star is de conclusie helder en eenvoudig.<br />

Hier kan elke rechtgeaarde mountainbiker<br />

zich compleet uitleven. Of je nou op<br />

zoek bent naar extreem downhillen, heftige<br />

ramps en jumps, uitdagende singletracks of<br />

gewoon lekker cruisen door de natuur: het<br />

kan hier allemaal. Je kunt hier echt jarenlang<br />

elke dag nieuwe singletracks ontdekken. Als<br />

je al een keer op asfalt terechtkomt, is het<br />

misschien een weg die je kruist. Tijdens een<br />

paar honderd kilometer biken ben ik misschien<br />

vier voetgangers tegengekomen.<br />

Discussies over voetpaden en fietspaden kennen<br />

ze hier <strong>niet</strong>. Een pad is een pad en je bepaalt<br />

zelf of je daar lopend, fietsend, per<br />

paard, op een sneeuwscooter of met een quad<br />

overheen gaat! Niemand zit elkaar in de weg.<br />

Bovendien biedt British Columbia je een spectaculaire<br />

natuur zoals je hem eigenlijk nergens<br />

in Europa vindt. Hier kun je in een paar<br />

weken een hele lijst van spectaculaire ontmoetingen<br />

aanleggen. Bevers, beren, visarenden,<br />

coyotes, vossen, herten, het houdt <strong>niet</strong><br />

op. Jammer dat ik die reusachtige eland heb<br />

gemist die een paar anderen net <strong>voor</strong> mij wél<br />

hadden gezien. Nou ja, een goede reden om<br />

snel terug te keren!<br />

voudige kopietjes met wat routes op de kop tikken. In het algemeen is het<br />

voudige kopietjes met routes op de kop tikken. In het algemeen is het leuk<br />

en handig om op pad te gaan met mensen die de omgeving goed<br />

kennen. Dat geldt zeker als je van plan bent om afgelegen routes te gaan<br />

verkennen: je wilt hier echt <strong>niet</strong> verdwalen. Een kompas is ook geen overbodige<br />

luxe.<br />

Dirk en Renate Terpstra organiseren fietsvakanties <strong>voor</strong> mountainbikers en<br />

toerfietsers; je kunt bij<strong>voor</strong>beeld een stuk van de Trans <strong>Canada</strong> Trail fietsen<br />

en onderweg kamperen. Maar je kunt ook gaan mountainbiken in de<br />

omgeving van Vernon en de outdoor-inn van Dirk en Renate als uitvalsbasis<br />

gebruiken. Dirk en Renate zijn zelf zeer ervaren fietsers en ze laten je graag<br />

de mooiste plekjes zien.<br />

Adressen: Footloose <strong>Canada</strong>, 8080 Jackpine Road, Vernon BC,<br />

V1b3M9 <strong>Canada</strong><br />

www.footloosecanada.cominfo@footloosecanada.com<br />

Boeken: ‘Mountainbiking British Columbia’, Steve Dunn, Rip it up<br />

Publishing, ISBN 0-9680342-2-5. Een prima gids met routebeschrijvingen<br />

van duizenden trails in British Columbia.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!