'Minister van Justitie lijkt me wel wat' - Folia Web

havana Weekblad
AfterGarlic
Knoflook eten
zonder stank
Fotoboek
Mijn wereld
in Amsterdam
#24 voor de Hogeschool van Amsterdam
10 maart 2010
‘Minister van Justitie
lijkt me wel wat’
HvA’ers in de politiek
Studiekeuze
Gastlessen op
de havo

-advertentie-
Very Short Introductions
(VSI)
Programma:
18.30 Inloop
19.00 Opening
1910 – 21.30 De presentaties
22.00 Uitslag
U bent welkom om de presentaties bij te wonen.
23 maart 2010 om 1900 uur
Europahuis, James Wattstraat 79, 10de etage
Presentatie: Felix Malten & Paul van de Water
Meer informatie: Paul van de Water (06 39478895)
of kijk op www.havanaweb.nl/vsi

PVV’ers
in de kast
Ik heb niks met politiek, althans niet in actieve zin. Ik volg wel alles, zowel
lokaal als landelijk en ook een beetje over de grens. In Almere ben ik
kortstondig politiek actief geweest, maar eigenlijk vond ik dat een treurige
bedoening. Oeverloos gezeur, de diepgang van een surfplank en ontzettend
gehijg, gekonkel en gedraai op een vierkante centimeter van het leven. Daar
word je echt niet vrolijk van. Politiek houdt natuurlijk wel de gemoede-
ren bezig en dat is mooi. Soms lopen de emoties ook hoog op. Dat is nog
mooier. Af en toe verbaas ik mij over de kortzichtigheid waarmee intelligen-
te mensen kunnen reageren op dat wat ze politiek en/of moreel verwerpelijk
vinden. Zo werd van de week iemand erg boos op mij omdat ik mijzelf in
zijn ogen en oren etaleerde als een volgeling van Wilders. Dat slaat natuur-
lijk helemaal nergens op. Ik vind de meeste opvattingen en voorstellen van
Wilders abject, maar hij heeft wel het zeldzame vermogen om altijd alle
aandacht naar zich toe te trekken. Dat is natuurlijk knap. Dat hij volstrekt
humorloos is, is dan wel weer jammer. Alhoewel, sommige denkbeelden zijn
op zich lachwekkend. Zo wil hij in Almere stadscommando’s inzetten zodat
Almere de veiligste stad van Nederland wordt. Geen brandend achterlichtje
op de fiets? Meteen een knieschot door een daartoe speciaal opgeleide
groene baret. Wilders is een foute man met dubieuze ideeën en met het
zelfreinigende vermogen van een slagroomklopper. Wel verbaal begaafd,
erg intelligent en volstrekt helder in zijn opvattingen en formuleringen. Die
combinatie maakt ‘m tot een geduchte tegenstander. Voor velen is hij de
vijand, hij belichaamt voor hen dat wat politiek en moreel vies en voos is.
Daar mag je dan geen waarderende woorden over spreken. Agnes Kant is
volgens mij de moeder van deze doctrine. Uitsluitend afserveren is natuur-
lijk contraproductief en dus dom. Waarom snapt die Kant dat nou niet?
Zouden er trouwens op de HvA ook Wilders-aanhangers zijn? Ik ken er
één maar die wil daar niet over praten. Hij wil al helemaal niet in Havana
staan. Jammer, het interessante is namelijk dat hij begeleider en raadgever
is van nogal wat Marokkaanse en Turkse studenten. Sterker, hij speelt een
belangrijke rol bij het al of niet geven van een bindend afwijzend studiead-
vies. Dat geeft spanning en dat is niet alleen journalis-
tiek gezien interessant. Ik zou graag een artikel willen
maken over Wilders op de HvA maar blijkbaar blijven
de PVV’ers van de HvA liever in de kast. Beetje laf?
Paul van de Water
Hoofdredacteur
inhoud
Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, 020 595 39 91 havana@hva.nl. Hoofd-
redactie/management Paul van de Water p.l.van.de.water@hva.nl Eindredactie Wim de Jong
w.de.jong@hva.nl Redactie Aoife Groenewegen (stagiair), Eveline van Heumen e.c.l.van.heu-
men@hva.nl, Selina van Loon (redactie-assistent) s.van.loon2@hva.nl, Thijs den Otter m.d.den.
otter@hva.nl, Merel Straathof m.s.straathof@hva.nl, Annemarie Vissers a.m.w.t.vissers@hva.nl
Medewerkers Carlijn van Donselaar, Kirsten Dorrestijn, Gijs Hardeman, Anouk Kemper, Anne
Koeleman, Harmen van der Meulen (correctie), Jolanda te Roller, Esther Versluis, Hans van
Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Maarten Brante, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jelmer
de Haas, Jan-Maarten Hupkes Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Bas
Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Ron Zijlmans Ontwerp Lay-out Death
Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47
45 fax 023 571 76 80 of zandvoort@bureauvanvliet.com Abonnementen € 18,15 per jaar,
opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen.
Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur
artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft
een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Maud Jans-
sen, Marit van Kooij, Dirk Wolthekker).
De volgende Havana verschijnt woensdag 17 maart
Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers
van de Hogeschool van Amsterdam 10 maart 2010 jaargang 15 / #24
04 nieuws
09 ingezonden
09 vraag van de week
09 column jolanda
18 ondertussen in
18 very short intro’s
19 passie
20 recensies
21 eten
21 zwartwit
22 hva-agenda
22 vijftien jaar
22 gekeurd
23 weekgast
24 afstuderen
‘Ik ben de verbinder’
HvA’ers in de politiek. Hoe verging het hen bij de
gemeenteraadsverkiezingen, en wie wordt de nieuwe
Balkenende?
Ze zijn zich ervan bewust dat ze zo’n kans
maar één keer krijgen. Maar voorlopig lijkt
het de goede kant op te gaan. ‘In Laren was
de voorraad van 24 er binnen een week
door. Misschien komt dit door de intro-
ductieprijs die een euro lager ligt dan de
uiteindelijke verkoopprijs – 2,99 euro voor
tien dragees – maar laten we hopen dat dit
niet zo is,’ zegt Niek.
Absurd
Rijk worden de jongens nog niet van hun
bedrijf. Beiden hebben er gewoon nog een
baantje naast, maar dat moet ooit wel gaan
veranderen. Carel: ‘Nu zijn we alleen bezig
onze investering terug te verdienen, maar
elke keer dat we dat bijna hebben bereikt is
het alweer tijd voor nieuwe investeringen.
Pas bij een internationale doorbraak gaan
we los. We willen sowieso een bekende kok
aan het merk koppelen en hebben een pak-
ketje opgestuurd naar onder anderen Jamie
Oliver. Misschien vindt hij het een leuk pro-
duct.’ Niek vult aan: ‘Het knoflookprobleem
is een internationaal probleem, letterlijk van
hier tot Tokio.’
AfterGarlic, nu al in 1100 winkels in België
en Nederland, is bezig met een stevige
opmars, maar uiteindelijk willen de twee
meerdere innovatieve producten op de markt
brengen. ‘Wil je van één product kunnen
leven dan moet het wel heel erg goed lopen.
En het is ook niet verstandig om afhankelijk
te zijn van de verkoop van één product.’
Op tafel ligt een blocnote met daarin absur-
de, verrassende maar ook wel aannemelijke
aanzetten tot nieuwe producten. We mogen
er even in kijken, maar krijgen direct daarna
een geheimhoudingsverklaring van de twee
onder de neus geduwd. ‘Hier tekenen!’ n
Je doet je tegoed aan knoflooksaus met shoarma,
neemt een kauwtabletje en meurt vervolgens toch niet
uit je muil. Een even briljant als eenvoudig idee, tot een
nationaal succes gemaakt door twee studenten van de
minor ondernemerschap. Gijs Hardeman
zijn afgeleid van peterselie en neutraliseren
de zwavelproducerende bacteriën in de maag
– rolde de eerste tablet uit de machine. Elf
rondes van verbeteringen en aanpassingen
later was het klaar voor de verkoop.
Betrouwbaarheid, dat moest AfterGarlic uit-
stralen. De groene verpakking doet enigszins
esoterisch aan en is volgens Carel niet te
vergelijken met andere ademverfrissers zoals
kauwgom of smintjes. ‘Het is geen hip of
funky product, we willen geen hype worden
maar nog jaren in de winkels liggen. Het is
een probleemoplosser voor een nare geur,
geen snoep of een medicijn. Daarom willen
we in de schappen liggen bij de mondver-
zorging.’
Ze namen het product mee naar winkels
en ketens als De Tuinen, Gezond & Wel en
enkele vestigingen van de DA. Albert Heijn
kreeg ook een pakketje opgestuurd, maar
hapte niet direct toe. ‘Je merkt direct dat je
met een grote machtige keten te maken hebt
waar je niet zomaar in de schappen komt
te liggen.’ Maar met stug volhouden wisten
Carel en Niek dan toch een voet tussen de
deur te krijgen.
Bij die afspraak werd duidelijk dat Albert
Heijn van plan was om het product in 350
winkels op te nemen. Maar AH wil dat het
product ondersteund wordt met een marke-
tingcampagne. ‘Daar hebben we nu nog geen
geld voor dus zijn we met creatieve oplos-
singen bezig. Sampleacties, publiciteit krijgen
en zorgen dat het product verkocht wordt.
We beseffen maar al te goed dat AH ons niet
nodig heeft, maar wij hen wel. Uiteindelijk
zijn we zelfs in 512 van de 850 vestigingen
terechtgekomen.’
Stalken willen ze het nog net niet noemen,
maar Carel van Helsdingen en Niek Arke
hebben wel erg hun best gedaan om bij
Albert Heijn voet aan de grond te krijgen.
‘Alleen een product opsturen werkt niet,
dus zijn we wekelijks gaan mailen en bellen.
Het gaf een kick toen de category manager
Mondverzorging eindelijk belde.’ En nu
ligt AfterGarlic, een pilletje dat de geur van
knoflook neutraliseert, in 512 Albert Heijn-
vestigingen.
Het idee voor AfterGarlic hebben Carel (26)
en Niek (28) opgepikt bij een presentatie
van de minor creativiteit & innovatie. Een
groepje studenten daar had een middel tegen
knoflookgeur bedacht, maar had niet de
intentie het verder te ontwikkelen. Dus kon
het idee worden overgenomen. ‘Wij hadden
nog geen idee, dus dit kwam erg goed uit,’
vertelt Niek, die samen met Carel de minor
ondernemerschap doet. ‘Met het idee en
een geheimhoudingsverklaring zijn we toen
naar Jacob Hooy gestapt, een distributeur
van natuurlijke producten, die als enige had
gereageerd op een mail. Wij hadden geen
financiering, geen netwerk en geen distribu-
tiemogelijkheden, dus onze vraag was: hoe
maken we van dit idee een succes?’ Uitein-
delijk vonden ze in Jacob Hooy investeerder
en distributeur in één. Zelf hielden ze het
intellectuele eigendom en de licenties. Jacob
Hooy doet de distributie en productie, in ruil
voor deel van de omzet.
Mysterie
Met de producent ging het duo aan de slag
met het knoflookmysterie. Na dit te hebben
ontrafeld – de bestanddelen van AfterGarlic
‘Knoflook is een probleem
van hier tot Tokio’
aftergarlic
Nooit
meer
slechte
adem
h a v a n a
h a v a n a
gemeentepolitiek
’s avonds zijn, eten mijn man en ik op die
dagen ‘raadsvriendelijke gerechten’ – die
snel klaar zijn. Het lijkt misschien erg druk,
maar voor mij is het een soort vrijetijds-
besteding. Bovendien vullen mijn twee
functies elkaar aan: studenten en docenten
enthousiasmeren voor het onderwijs is in
feite hetzelfde als bewoners overtuigen van
een plan.’
U heeft invloed binnen de HvA, maar
ook in de gemeentelijke politiek. Is
macht een motief?
‘Daar gaat het mij niet om. Ik kom uit
een gezin waar de gemeenschap belang-
rijk werd gevonden. Ik ben de oudste van
vijf kinderen – van jongs af aan ben ik de
verbinder. Ik word blij van het contact met
anderen. Ik wil ook een spreekbuis zijn
voor mensen die niet voor zichzelf durven
of kunnen opkomen. Als sommige rijke
bewoners iets niet zint staan ze meteen met
een jurist klaar. Maar wat mij betreft gaan
zij niet vóór de mensen die in een brief vol
taalfouten hun ongenoegen laten blijken.’
Hadda Aktaou
(35, deeltijdstudent pedagogiek) heeft
als vijfde op de lijst van de PvdA in
Amsterdam West nu een plek in de
stadsdeelraad.
Het kabinet is gevallen, de Tweede Ka-
merverkiezingen komen er aan. Bang
voor een opkomst van de PVV?
‘Ik vind Geert Wilders een eng mannetje.
Als het aan hem ligt wordt de islam verbo-
den en mogen vrouwen in publieke functies
geen hoofddoek dragen – dat zou een
symbool van onderdrukking zijn. Hij denkt
ook dat “we” allemaal geen hand geven. Ik
geef een hand, werk in een publieke functie
en draag een hoofddoek. Ik word echt niet
onderdrukt, ik ben nog vaker op straat dan
mijn man. Iedereen met een beetje hersens
beseft dat het onzin is wat hij zegt. De
kracht van Wilders is dat hij inspeelt op de
onderbuikgevoelens in de samenleving – hij
is goed in schoppen. Maar ik denk niet
dat hij kan regeren, want dan moet je met
oplossingen komen.’
Ben jij door jouw Marokkaanse achter-
grond het perfecte raadslid voor West?
‘Ik probeer wel een brug te slaan tus-
sen twee culturen. Ik ben opgegroeid in
Amsterdam-Zuid en zat op een witte
basisschool. Zo heb ik geleerd beide
culturen te begrijpen. Toen we naar Bos
en Lommer verhuisden werd ik een soort
ombudsmannetje van de buurt. Ik ver-
taalde brieven voor familie en vrienden
en vertelde ze waar ze heen moesten met
problemen. Uiteindelijk ben ik in 1998 de
politiek ingegaan, omdat je zo toch meer
invloed hebt. Maar het betekent niet dat
ik een raadslid voor de Marokkanen ben.
Ik heb wel eens het verwijt gekregen dat ik
niets voor ‘de Marokkanen’ deed. Dan zei
ik: met een probleem mag je naar mij toe
komen, maar tante Truus van de overkant
net zo goed.’
Je zet je in voor de emancipatie van
vrouwen, onderwijs en jongeren. Wat
ga je de komende tijd doen?
‘Ik werk bij hulpverlener Altra met kin-
deren met een ontwikkelingsstoornis. De
kennis die ik daar opdoe, gebruik ik in de
politiek. Zo is onderzocht dat veel hang-
jongeren een licht verstandelijke beperking
hebben. Die jongens hebben op school geze-
ten, maar blijkbaar is hun IQ nooit onder-
zocht. Ik vind dat al op jonge leeftijd moet
worden vastgesteld of iemand bijvoorbeeld
adhd heeft of autistisch is. Dan kan je nog
helpen met speciaal onderwijs.’
Blijft er nog wel tijd over voor je
studie?
‘Vraag me niet hoe, maar het lukt. Tijdens
de campagnetijd heb ik wel wat hoorcolle-
ges gemist. Toch doe ik er veel voor, omdat
ik mijn studie heel erg belangrijk vind. Als
ik klaar ben, wil ik orthopedagogiek gaan
studeren aan de Vrije Universiteit. Maar
eerst ga ik kijken hoe het is om raadslid te
zijn van het nieuwe stadsdeel West. Als dat
bevalt zou ik ook wel wethouder van het
stadsdeel willen worden.’
Daniël Klaassen
(20) is eerstejaars verpleegkunde en
heeft als vijftiende op de lijst voor de
ChristenUnie van Amstelveen nu geen
plek in de gemeenteraad.
De campagnetijd is achter de rug. Hoe
is het je bevallen?
‘Bij de CU kan je zelf kiezen hoe betrokken
je bent. Door mijn intensieve stage bij het
AMC had ik niet veel zin om ’s avonds ook
nog eens te gaan flyeren op straat. Wel ben
ik naar alle gebedsbijeenkomsten geweest
op de zondagavond. Op die dag bidden we
met elkaar voor belangrijke partijpunten.
De afgelopen keer heb ik gebeden voor het
ziekenhuis in Amstelveen. Wat ons betreft
moet de spoedeisende hulp vierentwintig
uur per dag open zijn, niet alleen tijdens
kantooruren. Mensen moeten altijd toegang
hebben tot zorg.’
De kerk verliest al jaren terrein
in Nederland. Is de politiek voor
jou een manier om het geloof te
promoten?
‘Ik ben opgevoed binnen de Protestantse
Kerk Nederland. Mijn ouders zitten daar
nog steeds, maar ik ben overgestapt naar
het Leger des Heils, ook een geloofsge-
meenschap. Ik vind het jammer om te zien
dat het aantal gelovigen afneemt, maar
anderzijds begrijp ik het wel. De schandalen
die de laatste tijd naar buiten komen zijn
natuurlijk niet een fijn visitekaartje voor
de kerk. Je hoort over pedofiele paters
h a v a n a
‘Ik ben geen
raadslid voor
de Marokkanen’
Wil de Vries-Kempes Hadda Aktaou
reportage
hem aan. Of hij wel genoeg vrije tijd heeft,
willen ze weten. En of hij naast zijn studie
ook nog een beetje kan werken? Een blik
op de lijstjes met vragen die de leerlingen
van tevoren maakten leert dat dit het soort
vragen is dat hen het meest bezighoudt. Jet
Benjamins, als hoofd Instroommanagement
van de HvA verantwoordelijk voor het
aansluitingsprogramma, is niet verbaasd.
‘We zien leerlingen steeds jonger beginnen
met bijbaantjes. Bovendien besteden ze vaak
uren per dag aan televisieseries en social
media. Ze willen daarom nu al graag weten
of ze straks genoeg tijd overhouden om
bijvoorbeeld te hyven.’
Als de leerlingen van de Copernicus door
hun vragenlijstjes heen zijn, is het voor de
meesten even zoeken naar gespreksstof.
Maar een paar hebben de smaak te pakken
gekregen. Elaine van der Made (16) denkt
al vaak na over een studie. Ze vuurt de ene
na de andere vraag af op de studenten.’
Het is belangrijk om nu al zo veel mogelijk
informatie te hebben,’ vindt ze. Van de stu-
denten wil ze vooral weten hoe ze hun keuze
gemaakt hebben. En wat er gebeurt als je
toch iets kiest wat niet leuk blijkt te zijn.
Aan welke studies ze zelf denkt? ‘Geen idee,
nog. Ik denk wel iets bij de HvA.’
Benjamins ontkent niet dat een goed ge-
organiseerde gastles naast een informatief
ook een wervend effect kan hebben. Maar
er is volgens haar nog een veel belangrij-
ker voordeel voor de HvA: ‘Scholieren die
actief deelnemen aan de activiteiten van het
aansluitingsprogramma die op de gastles
volgen, worden gemiddeld betere studenten.’
Deze uitspraak baseert Benjamins op een
onderzoek dat bijna is afgerond. Binnen een
cohort werden twee groepen met elkaar ver-
geleken: studenten die eerder deelnamen aan
activiteiten van het aansluitingsprogramma
en studenten die dit niet deden. Beide groe-
pen stroomden direct na hun havo-examen
in. De verschillen bleken significant: binnen
de eerste groep was minder uitval, switchten
minder mensen tussen studies en werden
meer studiepunten en propedeuses gehaald.
Benjamins: ‘Het aansluitingsprogramma is
dus eigenlijk een manier om goede studenten
te kweken.’ n
Sofie van Reenen (21, eerstejaars hrm) geeft gastlessen op het Cartesius Lyceum
h a v a n a
10 12
14
16
En verder...
14 Welke minor?
Hoe kies je een minor als die om-
schrijvingen allemaal zo wazig zijn.
Havana helpt je een stapje op weg.
Knoflookkiller
Even kauwen, en je bent van die ir-
ritante knoflookgeur af. Ontwikkeld
door studenten ondernemerschap.
Lastig te activeren
HvA-studenten helpen havo-
scholieren bij hun studiekeuze.
15 Wereld in foto’s
Islamitische jongeren in Amsterdam
zien hun leefwereld heel anders dan
de media dat doen.
11
13
17
gemeentepolitiek
en priesters en een lutherse voorvrouw in
Duitsland die dronken achter het stuur zit.
Zelf vind ik het belangrijk om punten uit
de Bijbel mee te nemen in de politiek. Maar
dat betekent niet dat politici moeten gaan
evangeliseren.’
Minister Rouvoet weigert de porte-
feuille homo-emancipatie van Plasterk
over te nemen. Geef je hem gelijk?
‘Ik weet niet of het meespeelt dat de
Christen Unie momenteel geen duidelijk
standpunt over homoseksuelen inneemt.
Maar ik zou het ook niet logisch vinden als
Rouvoet deze portefeuille zou aannemen;
het heeft weinig te maken met jeugd en
gezin.
Ik heb geen moeite met homoseksualiteit,
wat mij betreft hebben zij dezelfde rechten
als ieder ander. Abortus vind ik weer een
andere discussie. In de Bijbel staat dat je al
het leven moet beschermen. Ik ben dan ook
tegen abortus, tenzij de vrouw zwanger is
geraakt na een verkrachting of absoluut niet
in staat is het kind op te voeden.’
Zijn dit voor jou de eerste stappen in
een lange politieke carrière?
‘Ik zou wel in een werkgroep willen zitten
voor de Tweede Kamer, maar ik ambi-
eer geen politieke carrière – het is mij te
veel kantoorwerk. Liever ga ik straks als
verpleegkundige voor de landmacht aan
de slag. Dan word je uitgezonden naar een
oorlogsgebied om echt mensenlevens te
redden. Ik wil over drieënhalf jaar, meteen
na mijn studie, aan de keuring beginnen.
Hopelijk zit Nederland tegen die tijd niet
meer in Uruzgan; dan zouden we echt iets
fout doen.’
Ahmed Nait Aicha
(40, docent informatica) stond als
negende op de lijst voor de PvdA in
Purmerend. Hij heeft geen plek in de
gemeenteraad.
In 2002 vroeg de PvdA in Purmerend
jou bij de partij te komen. Waarom
wilden ze jou?
‘Tussen 2000 en 2002 gaf ik als vrijwilliger
les in de Arabische taal en cultuur aan al-
lochtone kinderen. Daardoor ken ik nu veel
mensen van Turkse, Somalische, Marok-
kaanse en Surinaamse komaf. Deze mensen
zijn moeilijk te bereiken voor de politiek.
Achteraf gezien denk ik dat mijn grote
netwerk mij interessant heeft gemaakt voor
de partij. In de praktijk is dat ook gebleken;
mede dankzij veel voorkeursstemmen heb
ik acht jaar in de raad gezeten.’
Jij zet je in voor kinderen uit gezinnen
met een minimuminkomen. Waarom
juist deze groep?
‘Ik kom zelf ook uit zo’n gezin, al ben ik
opgegroeid in Marokko. Op mijn achttien-
de verhuisden we naar Nederland, maar als
kind had ik niet veel. Alle kinderen zouden
een gelijke start moeten krijgen, maar de
waarheid is dat kinderen van rijke ouders
toch een voorsprong hebben. De PvdA heeft
de afgelopen jaren voor een goed armoede-
beleid gezorgd. Kinderen uit arme gezinnen
in Purmerend krijgen nu gratis zwemles en
komen in aanmerking voor een computer
als ze naar de middelbare school gaan.
Vanaf die leeftijd kunnen ze eigenlijk niet
meer zonder computer.’
PvdA-leider Wouter Bos was onbuig-
zaam in het Uruzgan-conflict, het
kabinet viel. Steun je hem?
‘Zeker. In 2006 kreeg hij nog het verwijt
een draaikont te zijn. Nu is er een belofte
gemaakt aan de kiezer, dan moet je je daar
ook aan houden – ook als het kabinet valt.’
Geeft de HvA je ruimte om als raadslid
actief te zijn?
‘In de eerste jaren kon ik nog een dag per
week speciaal verlof krijgen voor mijn
raadswerk, maar dat is nu niet meer moge-
lijk. Dat is dan ook meteen mijn kritiek op
de cao. De politiek is het hoogste orgaan
in dit land, maar de HvA heeft er maar
weinig lijnen mee. Aan het begin van ieder
studiejaar zouden politici moeten langsko-
men om te vertellen wat ze doen. Zo gaat
de politiek ook meer leven onder studenten.
Zij zijn de toekomst en gaan straks het land
besturen.’ n
HvA ❤ links
Tijdens onze zoektocht naar politiek ac-
■
n
tieve HvA’ers, bleek de linkerzijde van het
politieke spectrum een stuk sterker verte-
genwoordigd dan de rechterzijde. Terwijl
de ene na de andere PvdA’er opdook, bleef
het binnen de ChristenUnie, CDA, VVD,
PVV en TON flink speuren.
Het resultaat is dan ook niet een eerlijke
■
n
afspiegeling van de Nederlandse politiek,
wel een verzameling van de populaire
partijen onder HvA’ers.
‘Bidden voor
belangrijke
partijpunten’
‘Alle kinderen
een gelijke start’
Daniël Klaassen Ahmed Nait Aicha
h a v a n a
meldingen.’ Tamtam gaat het deze keer wél
worden. ‘We gaan in Surinaamse folklorekle-
ding.’ ‘Hot’ en helemaal ‘nu’? Toegegeven,
het thema Srananistiek is van een andere
orde dan – pak ’m beet – internetmarketing
of duurzaam ondernemen, maar volgens
Blanker wel degelijk helemaal ‘nu’. ‘Jeugdtaal
is doorspekt met Surinaamse kreten en ook
internationale samenwerking staat hoog op de
politieke agenda. We gaan daarnaast aan de
slag met het Sranantongo – taalvaardigheid,
taal- en letterkunde – maar ook met econo-
mische kennis van het land en het volk.’ De
deelnemers gaan ook op reis naar Suriname.
Is er een BN’er bij betrokken? Nou nee,
maar als Blanker het budget ervoor had, had
ze heel graag Jan Smit en Damaru uitgeno-
digd om te zingen over hun ‘tuintje’.
Praktische Filosofie
Catchy naam, marketing en pr? ‘Filosofie’
en ‘praktisch’: dat lijkt ons een combi van
paling en slagroom. Niet te doen. We kunnen
ons van alles voorstellen bij filosofie, maar
‘praktisch’ welt daarbij niet meteen in ons
op. Dat blijken studenten ook nogal eens te
denken, zegt coördinator Cris van der Hoek.
De lessen ‘analyseren van argumentaties op
vooronderstellingen’ lijken dus niet overbo-
dig. ‘Studenten vragen inderdaad vaak of filo-
sofie niet heel erg vaag is. In deze minor gaan
we juist in op zeer concrete zaken, beginnend
bij hun eigen ervaringen.’ Veel hoeft Van der
Hoek overigens niet uit de marketingkast te
trekken: met ongeveer dertig deelnemers en
een beoordelingsscore van ruim een 8, zit het
met de animo wel goed. Filosofisch voegt Van
der Hoek daaraan toe: ‘En tja, wat is succes?’
‘Hot’ en helemaal ‘nu’? Filosofie lijkt niet
meteen the next big thing, maar toegegeven:
sinds types als Bas Haring en Rob Wijnberg
leeft het onderwerp bij pers en publiek meer
en meer. ‘In colleges gaan we bijvoorbeeld ook
in op populisme in de politiek en op “de waan
van de dag.’’’
Is er een BN’er bij betrokken? Van der
Hoek: ‘Nee, we zijn zelf minstens zo goed als
Bas Haring. Al klinkt dat wat arrogant, dat
geef ik toe. We sturen studenten wel op pad
naar filosofische cafés waar genoeg bekende
filosofen spreken.’ n
Binnenkort schuimen derde- en vierdejaars de
minorenmarkt weer af. Gewapend met een flinke natte
vinger koos Havana drie op het eerste oog wat vage
minoren en toetste ze aan de succesfactoren van een
van de populaire minor ondernemerschap. Annemarie Vissers
en passend bij de belevingswereld van de
student anno nu: ‘Mantelzorg staat enorm in
de belangstelling, kijk naar alle gemeentelijke
initiatieven en beleid rondom het thema. Ook
de Wet Maatschappelijke Ondersteuning is
veelvuldig in de pers terug te vinden.’
Is er een BN’er bij betrokken? Min of
meer. Namen als Rick Kwekkeboom, Jet Isa-
rin en Deirdre Beneken genaamd Kolmer (we
verzinnen het niet) moeten zorgen dat studen-
ten in de rij staan. (En die brusjes? Dat blijkt
een samenvoeging van broertjes en zusjes).
Srananistiek
Catchy naam, marketing en pr? We horen
het je denken: Sranani-wat? En inderdaad, het
had beter Surinamistiek kunnen heten, maar
die naam was al vergeven, volgens coördina-
tor Gracia Blanker. Mag de naam niet meteen
een eyecatcher zijn, over de presentatie is deze
keer dieper nagedacht. Blanker: ‘De titel is
naar mijn idee apart genoeg om de aandacht
te trekken, maar kan inderdaad wat vreemd
overkomen. De vorige periode bleek dat we
te laat waren met een degelijke pr. Toen bleef
het bij één flyer, en het programma stond
ook maar twee weken online. Dat was veel
te weinig tamtam. We moesten de minor dan
ook terugtrekken vanwege te weinig aan-
‘Who Cares?’
De nieuwe professional en mantelzorg
Catchy naam, marketing en pr? ‘Deze mi-
nor gaat over momenten van liefde en verdriet,
eenzaamheid en schuldgevoel, troost en hoop,
afstand en nabijheid, over professionaliteit en
betrokkenheid’ lezen we in de omschrijving,
naast een heleboel afkortingen en steekwoor-
den als – ‘levensboek’, ‘levensverhaal’ en het
mysterieuze ‘brusjes’. Klinkt nobel en mooi,
maar wat gaan we in de praktijk concreet met
– bijvoorbeeld – die ‘brusjes’ doen? Dat al die
vragen komen bovendrijven, snapt coördinator
Susanne Hauwert: ‘De webtekst kan inderdaad
wat scherper. Wie echter bekend is met be-
paalde termen snapt het beter.’ De champagne
kan – blijkt ook uit de evaluatie en beoordelin-
gen – inderdaad nog niet ontkurkt bij deze mi-
nor: met een totale score van een 5,7 een vrij
mager succes. ‘Who Cares’ lijkt ook te slaan op
de aanvankelijke houding ten opzichte van het
halfjaar durende programma. Hauwert steekt
de hand in eigen boezem: ‘Het onderwerp van
de minor is te lang een ondergeschoven kindje
geweest. Maar we zijn er mee bezig.’ ‘Hot’ en
helemaal ‘nu’? ‘Mantelzorg’ lijkt ons niet
echt een thema waar de handen massaal voor
op elkaar gaan bij studenten, maar volgens
Hauwert is het wel degelijk gierend actueel
Helemaal
niet vaag
Gratis tips
Hoe krijg je je minor aan de man? Martin
Haring, coördinator van de immens popu-
laire minor ondernemerschap (gemiddeld
honderdvijftig aanmelders) strooit met tips:
Denk vóór alles hoe je je program presen-
■
n
teert. ‘Bedenk een catchy naam, doe aan
goede marketing: mooie folders en flyers
met duidelijke, concrete uitleg.’
Zorg dat je de tijdgeest mee hebt. ‘Onder-
■
n
nemen is hot en daar hebben wij mazzel
mee. Zoek die actualiteit – en daarmee
mazzel – zelf ook op.’
Zorg dat je goede mond-tot-mondreclame
■
n
genereert. ‘Als studenten van medestuden-
ten horen dat een minor goed in elkaar zit,
kun je rekenen op meer animo. Leg de lat
ook hoog, dat stimuleert de echt geïnteres-
seerden.’
Zorg dat je interessante gastsprekers
■
n
binnenhaalt. ‘Bekende namen doen het
vrijwel altijd goed.’
Brede minoren hebben het wat makke-
■
n
lijker dan de kleine nicheprogramma’s.
‘Maak duidelijk wát studenten er concreet
aan hebben.’
Meer minoren? Check www.minoren.hva.nl
minoren
h a v a n a
In Mijn wereld in Amsterdam laten
tweehonderd islamitische jongeren
zien hoe zij tegen hun omgeving
aankijken. En dat levert een heel
ander beeld op dan we uit de
media kennen. Aoife Groenewegen
Drie jaar lang heeft Sharog Heshmat Manesh (docent culture-
le & maatschappelijke vorming) gewerkt aan zijn boek Mijn
wereld in Amsterdam. Het is een fotografieproject, waaraan
tweehonderd islamitische jongeren uit Amsterdam hebben
meegewerkt. Aan de hand van drie thema’s – ‘wie ben ik, wat
wil ik worden’, ‘wat doe ik, wat wil ik doen’ en ‘waar woon
ik, waar wil ik wonen’ – hebben de kinderen foto’s gemaakt
over de belevenissen van hun cultuur. ‘Mijn doel was om de
jongeren hun eigen podium te geven. Dan zie je dat ze heel
anders denken dan de media laten zien. Het zijn eigenlijk pro-
testfoto’s tegen de media,’ aldus Manesh. Een aantal jongeren
heeft toelichting gegeven bij hun foto’s. Bij de presentatie zal
Manesh het boek persoonlijk overhandigen aan Ahmed Mar-
couch, scheidend stadsdeelvoorzitter van Slotervaart.
Boekpresentatie Mijn wereld in Amsterdam
Vrijdag 12 maart 2010 van 16.00 tot 18.00 uur
■
n
Wibautstraat 80-86, lokaal B3.02
■
n
Aanmelden Ragini Fit, 020 548 82 03 of r.r.fit@hva.nl
■
n
En zo zie ik het
voorpublicatie
Deze twee jongens willen rapper worden. Studeren
heeft volgens hen geen zin; een diploma geeft toch
geen garantie op een baan. Als rapper kunnen ze
– naast geld verdienen – hun verhaal vertellen.
Dit meisje wil graag lerares worden, maar snapt dat
dit niet kan met boerka. Ze draagt de boerka alleen
uit protest; ze is het zat dat westerse mensen isla-
mitische mensen niet begrijpen.
Dit Marokkaanse meisje wil graag bij de politie of
in het leger. Zij wil hiermee een voorbeeld zijn voor
andere meisjes om te laten zien dat vrouwen ook
‘niet-vrouwelijke’ beroepen kunnen uitoefenen.
Dit is de voorkant van een flat in Amsterdam West. Het Turkse meisje dat hier woont – in de straat waar
Mohammed B. woonde – vertelt over haar straatbeeld in de tijd dat Theo van Gogh vermoord werd.
h a v a n a
15
gemeentepolitiek
Politiek actieve HvA’ers streden de afgelopen weken
voor een plek in de gemeenteraad. Ze haalden niet
allemaal de eindstreep, maar de politieke ambitie is er
niet minder om. Merel Straathof
VVD bouwt liever dure woningen, waardoor
er voor kwetsbare groepen geen plek is.’
Sinds 1994 zit u in de raad. Hoe is dat
u gelukt in een gemeente waar de VVD
sinds jaar en dag de macht heeft?
‘In Naarden zit al jaren een mannenbolwerk
van VVD en CDA met een zeker conserva-
tisme. En als je al heel lang maatjes bent,
denk je aan een knipoog genoeg te hebben.
Ze waren niet gewend argumenten te geven
voor besluiten en tegenspraak kenden ze al
helemaal niet meer. Toen ik begon met het
raadswerk heb ik ontzettend veel dossierken-
nis opgedaan en veel met bewoners gepraat.
Mensen kennen mij nu en waarderen dat
GroenLinks hun mening in de raad brengt.
Dat geeft resultaat, want inmiddels zitten
we met vier leden in de raad die zeventien
zetels telt. Landelijk stemmen mensen op een
partij, maar plaatselijk kiezen ze juist voor
een persoon.’
Is het raadswerk met uw functie bij de
HvA te combineren?
‘Maandag is voor mij niet wasdag, maar
GroenLinks-dag. De rest van de week ben
ik in het Maagdenhuis voor mijn HvA-
werk. Omdat de raadsvergaderingen altijd
stelcampus, de nieuwbouw van de HvA. Ik
vind het schandalig hoe lang ze nu al bezig
zijn. In november 2006 verhuisden we met
de opleiding naar het Europahuis. We zitten
er nu al vier jaar, maar er is nog geen steen
gelegd. Wat hebben ze de afgelopen vier jaar
dan gedaan? We hadden net zo goed kunnen
blijven zitten.’
Zie jij jezelf als de nieuwe Balkenende?
‘Dat gaat wel erg ver. Eerst ga ik mijn
opleiding afmaken en doorstromen naar
de universiteit. Maar daarnaast wil ik wel
aan mijn politieke carrière blijven werken.
Uiteindelijk zou ik wel voor het CDA in de
Tweede Kamer willen zitten. En minister van
Justitie lijkt me ook wel wat.’
Wil de Vries-Kempes
(57, hoofd Kwaliteit & Accreditatie) zit
als fractievoorzitter van GroenLinks in de
gemeenteraad van Naarden.
Naarden was afgelopen jaar nog de
beste woongemeente. Wat kan Groen-
Links daar nog betekenen?
‘Als je in Naarden woont, woon je eigenlijk
in een schatkamer. Het is een unieke plek
en in de praktijk betekent het dat huizen
schreeuwend duur zijn. Voor jongeren en
ouderen is het bijna onmogelijk een woning
te vinden. Maar ook voor werknemers in het
publieke domein, zoals verpleegsters, poli-
tieagenten of onderwijzers, is een huis onbe-
taalbaar. Dat soort vacatures zijn dan ook
moeilijk te bezetten in Naarden. Vooral de
h a v a n a
Alles
voor
de
kiezer
Pascal Brugmans
(21, derdejaars hbo-rechten) stond als
tweede op de CDA-lijst in Amsterdam
Oost. Het CDA haalde in Oost geen
zetels.
Pas 21 jaar en nu al politiek actief.
Waar komt dat vandaan?
‘Pim Fortuyn heeft mijn interesse in de
politiek gewekt. Hij maakte de politiek
levendig, maar benoemde tegelijkertijd
wel de problemen. Helaas zie je dat nog
maar weinig terug in de huidige politiek. Er
wordt geen antwoord gegeven op vragen.
Ze praten er drie kwartier omheen, maar je
krijgt geen ja of nee. Ook het CDA maakt
zich hier schuldig aan. Zoals Jan Peter
Balkenende de laatste weken heeft opge-
treden, kan ik geen succes noemen. Je kunt
veel zeggen van Geert Wilders en ik steun
zijn gedachtegoed niet, maar hij spreekt wel
klare taal.’
Wat moet anders in stadsdeel Oost?
‘Ik woon mijn hele leven al in Oost, dus
krijg goed mee wat er speelt in de buurt. IJ-
burg is snel gebouwd en er gaan steeds meer
gezinnen wonen, maar er is nog niets voor
de jeugd. Er moet een jeugdcentrum komen
en sportvelden, zodat kinderen geen rotzooi
gaan trappen.
De graffiti in de Indische buurt is mij echt
een doorn in het oog. Daardoor verloedert
de boel. Die teksten moeten binnen 48 uur
verwijderd worden en buurtcoaches zouden
vaker moeten patrouilleren.’
Met politieke macht op de HvA,
zou ik…
‘Het toetsrooster voor voltijdstudenten ver-
anderen. Het is nu heel normaal dat je om
zeven of acht uur ’s avonds een toets moet
komen maken. Als voltijdstudent maak ik
veertig uur per week vrij voor mijn studie
– overdag. Als ik ’s avonds nog eens terug
wilde komen had ik wel voor de deeltijdva-
riant gekozen.
Ik vraag me ook af hoe het zit met de Am-
‘Graffiti is mij een
doorn in het oog’
‘Maandag is
voor mij
GroenLinks-dag’
Pascal Brugmans
reportage
Langzaam sjokken ze naar binnen, de
scholieren van havo 4 van het Cartesius
Lyceum in Amsterdam. De achterste banken
zijn snel gevuld. Van nieuwsgierigheid naar
studeren op het hbo lijkt niet direct sprake.
Helemaal achteraan kamt een meisje haar
haren. Haar buurvrouw gaapt en roept
tegen niemand in het bijzonder: ‘Spannend,
dit. Iemand een blaadje voor aantekenin-
gen?’ Jacob Louwinger (22), eerstejaars
hrm, laat zich niet uit het veld slaan. Samen
met Jaap van den Berg, docent fysiothe-
rapie, staat hij deze ochtend voor de klas
om een gastles te verzorgen. De lessen zijn
onderdeel van het aansluitingsprogramma
dat de HvA voor 48 scholen in Amsterdam
en omgeving verzorgt. Het proefstuderen en
de meeloopdagen, vaak pas in het eindexa-
menjaar, horen ook bij het programma dat
scholieren voorbereidt op de overstap naar
het hbo.
Overgang
Jacob herinnert zich nog goed hoe groot de
overgang een paar jaar geleden voor hem
was. ‘Vooral de opzet van het onderwijs is
zo anders. En dan de communicatie met je
docenten: belangrijke informatie krijg je
opeens via een mailaccount die de school
voor je heeft aangemaakt.’ Vandaag vertelt
hij de scholieren van het Cartesius daarom
vooral over de verschillen tussen hbo en
havo. ‘Mag je veel lessen missen?’ wil een
jongen met Arafat-sjaaltje weten. Jacob
denkt even na voor hij antwoordt. ‘Je hoeft
inderdaad niet overal heen. Maar zeker in
je eerste jaar is het verstandig wel zo veel
mogelijk te gaan. Later kun je altijd nog een
inschatting maken van welke colleges echt
nodig zijn.’ De ogen van een paar leerlingen
lichten op: verstandig of niet, spijbelen mag
dus gewoon.
Een lokaal verderop gaat het vooral over het
sociale leven van een hbo-student. ‘Maak je
snel vrienden?’ en: ‘Hoe hecht zijn de klas-
sen?’ Eerstejaars hrm Sofie van Reenen (21)
en haar docent Mariejo Stassen hebben hun
handen vol aan de grote groep, bijna alle-
maal meisjes. Sofie studeerde eerst Pedago-
giek aan de UvA. Een groot verschil in sfeer
met de HvA, vertelt ze: ‘Veel studenten op
de UvA waren nogal arrogant. Op de HvA
voelde ik me meteen thuis. Mijn medestu-
denten leerde ik door het vele groepswerk
snel kennen. En we hebben een kroeg!’
Decaan Marcel Mulders denkt dat de gast-
lessen voor veel scholieren een beetje uit het
niets komen, zo middenin het vierde jaar.
Maar toch zijn de lessen volgens Mulders
nodig om de scholieren aan te sporen zich
bezig te houden met hun toekomst. ‘Havisten
zijn, wat studiekeuze betreft, nogal lastig
te activeren. We blijven roepen dat ze open
dagen moeten bezoeken, maar de meesten
vergeten dat vervolgens gewoon weer.’ Wie-
pie Terpstra, decaan op de Copernicus, een
school voor vwo, havo en vmbo-t in Hoorn,
kan erover meepraten. ‘Dit jaar hebben min-
der scholieren dan ooit een idee van wat ze
willen gaan doen. Er zijn er maar weinig die
zich actief bezighouden met een vervolgoplei-
ding. Voor ons is het moeilijk ze te motive-
ren, maar voor hogescholen is die besluite-
loosheid natuurlijk ook een probleem.’
Vrije tijd
Om scholieren extra aan te sporen over
hun toekomst na te denken is het onderdeel
loopbaanoriëntatie en -begeleiding (LOB)
op veel scholen vaste prik. Zo ook op de
Copernicus. De gastles van de HvA is hier
in een andere vorm gegoten: leerlingen
zitten in groepjes verspreid door de aula
en de studenten en docenten wisselen elke
tien minuten van groepje. Van tevoren richt
Terpstra het woord tot de scholieren: ‘Een
studiekeuze is ontzettend belangrijk. Je kunt
niet zomaar iets van internet plukken. Benut
deze kans dus en vraag alles wat je wilt we-
ten. Na afloop maken jullie een verslag voor
in de LOB-map.’ Een geërgerde zucht is het
antwoord van de ruim vijftig scholieren.
Justin Kane (18, eerstejaars product design)
is oud-leerling van de Copernicus. ‘Hé, ik
ken jou nog van tennis,’ lacht de eerste
jongen die bij hem aanschuift. Als de rest
van het groepje zit, steekt Justin van wal:
‘Vorig jaar zat ik hier ook. De lessen vond ik
verschrikkelijk, dus ik spijbelde veel. Maar
de opleiding die ik nu doe is écht heel leuk.’
Een beetje ongelovig kijken de leerlingen
Al in de vierde klas krijgen havisten bezoek van
docenten en studenten van de HvA. Het doel van deze
gastlessen is informeren over het hbo in het algemeen.
Maar wat extra reclame voor de HvA is natuurlijk mooi
meegenomen. Carlijn van Donselaar
De ogen van een paar
leerlingen lichten op:
spijbelen mag gewoon
‘Wat ik nu doe
is écht heel leuk’
h a v a n a
havana 3

nieuws
Aoife Groenewegen / Gijs Hardeman / Eveline van Heumen / Thijs den Otter (coördinatie) / Merel Straathof / Annemarie Vissers / Paul van de Water / Dirk Wolthekker
Dode links en
rode kruisjes
Het ontbreken van een up-todate
browserprogramma zorgt
ervoor dat HvA’ers problemen
ondervinden met onderwijstoepassingen
via het web. Rond juni
moet een nieuwe browser het
probleem oplossen.
Het gebruik van de bijna tien jaar
oude webbrowser Internet Explorer
6 (IE6) zorgt vooral bij onderwijsapplicaties
als Spiegel, BSCW en webcolleges
voor hinderlijke dode linkjes
en het niet weergeven van bepaalde
afbeeldingen. Witte vlakken met het
bekende rode error-kruisje zijn het
gevolg. Bovendien kunnen bepaalde
bewerkingen in BSCW of Spiegel
niet worden ingevoegd. ‘Vervelend
en een slordig gezicht, maar geen
drama’, zegt functioneel beheerder
Erica Beerman (Informatievoorziening).
Volgens Beerman missen
studenten geen wezenlijke collegestof
door het browserprobleem.
IT-services biedt HvA’ers voorlopig
een tijdelijke oplossing door browser
Firefox in de Novell Application
Launcher (NAL) aan te bieden. Die
is gebruiksvriendelijk te installeren
en zelf uit te breiden met plugins.
‘Voor het ergste bloeden. Het wordt
hoog tijd dat er een structurele
oplossing voor het probleem komt’,
zegt servicemanager IT Services
Martin Rietman. Rietman gaat
de komende tijd om de tafel met
afgevaardigden van de domeinen en
staven & diensten voor een nieuw
image met mogelijkheden voor
Google Chrome, Firefox of IE7.
‘Het is een langlopende discussie.
Bij sommige domeinen bleken applicaties
niet te werken met hogere
versies dan IE6 en bij andere wel.
Vandaar dat nieuwere versies lang
zijn tegengehouden. We kunnen geen
zeven verschillende images gaan
onderhouden.’ Volledige overgang
naar IE7 blijkt nu nog niet handig.
‘Bij problemen is er geen weg terug
naar IE6.’ (AV)
Erasmusbeurzen omlaag
Studenten die een Erasmusbeurs
voor studie in het buitenland ontvangen,
kunnen erop rekenen dat
ze het voortaan met vijftig euro
minder moeten doen.
Daarmee zou de beurs teruggaan
naar 200 euro, het niveau van
2008/09. Ook voor HvA-studenten
blijft de maatregel niet zonder gevolgen.
‘Het aantal aanvragen is hier de
laatste paar jaar fors gestegen. Dit
jaar zijn ongeveer 260 studenten van
de HvA met een beurs tijdelijk naar
het buitenland vertrokken,’ zegt
hoofd Internationalisering Leonard
van der Hout. ‘Als de beurs stijgt en
Nominatie voor allochtoon talent
Rachid Bouazzaoui (26, vierdejaars
nieuws & media) is door
zijn docenten genomineerd voor
de NOS Media Award.
Deze award wordt uitgereikt door
Expertisecentrum allochtonen
Hoger Onderwijs (Echo) aan een
allochtoon journalistiek talent.
Voorwaarden voor deelnemers
zijn bovengemiddelde schoolprestaties
en actieve maatschappelijke
betrokkenheid. Rachid: ’Ik vind
zelf eigenlijk dat ik niet echt iets
4 havana
de populariteit toeneemt, dan houdt
het Erasmusprogramma natuurlijk
minder reserves over.’
Van der Hout heeft begrip voor
de maatregel. ‘Voordat de beurzen
werden opgetrokken naar 250 euro
per maand, kregen studenten standaard
tweehonderd euro en daarna
nog wat extra als er geld overbleef.
Daardoor was het fonds veel flexibeler.
Nu kan het zelfs gebeuren dat
er te veel geld wordt uitgekeerd:
een hogere beurs in combinatie met
meer studenten. Als zou blijken dat
het fonds straks leeg is, moet de
HvA bijspringen voor de studenten
die in het buitenland verblijven. Als
speciaals heb gedaan. Ik wist niet
eens dat mijn cijfers het gemiddelde
van een 7,5 hadden, wat nodig is
voor een nominatie. De maatschappelijke
betrokkenheid komt denk
ik door mijn stage als reporter bij
NOS Headlines. Ik heb bijvoorbeeld
een filmpje gemaakt op een
zwarte school in Slotervaart waar
een steekpartij had plaatsgevonden.
AT5 was daar ook aanwezig, maar
zij kregen niemand voor de camera.
Mij lukte dit wel omdat ik weet hoe
ik het vertrouwen van de jongeren
MMM-cd
E-Sound DMI-Records, de
hoofdsponsor van Make More
Music (MMM) gaat een cd-box
uitbrengen met alle 66 deelnemende
bands van dit jaar.
De box, die zes cd’s zal bevatten,
verschijnt nog voor de finale op 23
april. Alex Van Heeswijk (oprichter
MMM en docent ondernemerschap)
vindt het een goed initiatief.
‘Geen idee of zoiets aanslaat en
verkoopt, maar ik hoef er niet voor
te betalen dus ik vind het fantastisch.
Ik denk dat de bandleden het
sowieso kopen.’ Dat er maar weinig
Amsterdamse bands op de cd zullen
staan maakt Van Heeswijk niet heel
veel uit. ‘Bands werven blijkt lastig.
In voorgaande jaren was Amsterdam
ook slecht vertegenwoordigd.’
Toch schaamt Van Heeswijk zich
wel voor het feit dat er maar acht
Amsterdamse bands zijn ingeschreven
voor Make More Music. ‘Het
levert precies één voorronde op. Den
Haag en Utrecht zijn overboekt met
meer dan zestig inschrijvingen; daar
worden vier voorrondes gehouden.
Het is erbarmelijk.’ (AG)
dat al gebeurt, verwacht ik geen
enorme strop. Maar het is natuurlijk
beter om het systeem op een andere
manier in te richten.’
De Erasmusbeurs is een studietoelage
van de Europese Unie. Studenten
kunnen dankzij de beurs zonder grote
financiële consequenties bijvoorbeeld
een minor volgen in het buitenland.
Nederland heeft een Nationaal Agentschap
dat het fonds beheert. Het Europese
geld wordt verdeeld op basis
van de hoeveelheid aanvragen uit het
verleden. Omdat er halverwege de jaren
nul een dipje in de aanvragen zat,
moet Nederland het op dit moment
met minder doen. (TdO)
kon winnen. Ik heb door mijn filmpjes
een ander beeld van Marokkanen
kunnen schetsen.
Rachid presenteert zichzelf deze
woensdag aan de jury. Als hij wint
zal hij op 22 maart zijn prijs in
ontvangst kunnen nemen: een zomercursus
in Los Angeles. ‘De prijs
zou voor mij echt een droom zijn
die in vervulling gaat. Ik ben best
zenuwachtig, het moet helemaal in
het Engels. In het Nederlands floep
je er alles zo uit. Nu wordt het even
nadenken voordat ik iets zeg.’ (EvH)
Beeld Bert Zuiderveen
Hoogste punt
Hoewel het Kohnstammhuis een jaar of vijftig oud is, vierde de
HvA samen met aannemer Ballast-Nedam en installatiebedrijf Imtech
op 5 maart het feit dat het hoogste punt van de bouw werd
bereikt. Paul Doop, vicevoorzitter van het College van Bestuur,
overhandigde de bouwers een ‘kapfooi’ en liet het hijsen van de
HvA-vlag over aan domeinvoorzitter Marjan Freriks (Onderwijs
& Opvoeding) die hij in zijn speech ‘de grande dame van de HvA’
noemde. Freriks betrekt als alles volgens plan verloopt in 2011
het compleet gerenoveerde pand. Directeur Nieuwbouw Kees
Lammers was blij met het feestje. ‘Natuurlijk staat het gebouw er
al jaren, maar er is al een heleboel werk verricht om dit kantoorpand
om te bouwen tot een onderwijslocatie.’ (TdO)
Vraag/Antwoord
Plasverhalen
?
Docent creatief schrijven Tijl Rood is door een blog van
derdejaars Shinta Lempers (redactie & mediaproductie)
op RMPnieuws.nl op het matje geroepen. In zijn les
beschreef hij zijn toiletgewoontes (‘Ik dep mijn eikel altijd
even droog met een wc-papiertje’). Lempers vond het zo
inspirerend dat ze aan het schrijven sloeg. Leidde dat tot
censuur?
Wat was er nou helemaal aan de hand?
‘Tijl Rood citeerde tijdens een les creatief schrijven uit eigen werk.
Het thema van de les was “taboe en humor” en daarom vertelde
hij een (fictief) verhaal over plassen in een gangkast. Ik besloot
vervolgens, naar aanleiding van het thema een blog te schrijven
over iets soortgelijks. Meteen reageerde docent Paul van der Bijl
dat hij het maar een plat stukje vond en dat het niet thuishoorde
op de website van rmp.’
En wat gebeurde er toen?
‘In één dag kwamen er veel reacties bij. Tijl Rood reageerde er
zelf heel luchtig en grappig op, en daarop reageerde Paul weer.
Ik heb zelf nog een reply geschreven en andere studenten ook.
Uiteindelijk heeft de redactie van RMPnieuws wel wat reacties
moeten verwijderen: het werd een beetje te bont. Ik snapte al die
ophef niet zo. Ik vond het vanwege het thema van de les zeker
niet misplaatst om dit te schrijven.’
Was dat de enige censuur?
‘Nou, nee. Tijl werd op het matje geroepen door profielmanager
Jelle Jeensma. Dat vond ik toch wel erg naar. Niemand in de klas
nam aanstoot aan wat Tijl vertelde. We vonden het juist grappig.
Gelukkig is alles goed afgelopen: ik was even bang voor Tijls carrière.
Ondanks de hele rel laat ik me hier zeker niet door belemmeren.
Zoals een andere docent al zei: “Hoe meer erotiek en hoe
meer intieme uitspraken hoe beter”.’ (EvH)

Beeld Jelmer de Haas
Onderwijs niet bij VSI
Vrijwel alle domeinen doen op 23 maart mee aan de Very
Short Introductions. Het domein Onderwijs & Opvoeding is
de opvallende afwezige.
Very Short Introductions is een wedstrijd voor medewerkers en
studenten van de HvA die onderzoek doen. Op 23 maart kunnen
zij ten overstaan van jury en publiek hun onderzoek presenteren.
Hierbij geldt een harde tijdsgrens want een presentatie mag niet
langer dan vijf minuten duren. Aan het einde van de avond bepaalt
de jury welke twee onderzoekers naar de grote finale mogen
gaan. Die vindt plaats tijdens de onderwijsconferentie van 8 april.
Daar wordt dan bepaald wie de uiteindelijke winnaar van VSI
is. De hoofdprijs is een reis naar New York voor twee personen.
In totaal hebben 33 onderzoekers – vooral medewerkers maar
ook een paar studenten – zich aangemeld. Alleen van het domein
Onderwijs & Opvoeding bleek niemand bereid om mee te doen
aan VSI. Een medewerker van het domein liet ons weten dat dat
‘te maken heeft met enerzijds gebrekkige interne communicatie en
anderzijds met het feit dat de medewerkers daar niet competitief
zijn ingesteld en ook niet gestimuleerd werden om wel deel te
nemen’. In de Havana van 17 maart wordt bekendgemaakt welke
onderzoekers op 23 maart gaan presenteren. (PvdW)
Wikipedia onder de loep
Wie heeft er op Wikipedia eigenlijk het laatste woord?
Over deze en andere vragen buigen wetenschappers,
onderzoekers en kenniswerkers zich tijdens de Wikipediaconferentie
eind maart.
De conferentie, getiteld ‘Critical Point of View’, wordt voor de
tweede maal georganiseerd door het Instituut voor Netwerkcultuur,
verbonden aan het domein Media, Creatie & Informatie,
samen met het Indiase Centre for Internet and Society, in de
Openbare Bibliotheek. Tijdens de tweedaagse bijeenkomst zullen
er thema’s behandeld worden over Wikipedia, dat een zevende
plek op de wereldranglijst ‘populaire sites’ inneemt, maar waar
toch relatief weinig over bekend is. De debatten zullen zich toespitsen
op de plek van de digitale encyclopedie in de geschiedenis
van naslagwerken maar ook op actuele kwesties als gebruikersstatistieken
en discussies rond de rol van ‘bots.’
Het Instituut voor Netwerkcultuur is een onderzoekscentrum van
de HvA. Eerder speelde het kenniscentrum een rol in discussies
en publicaties over webdesign, urban screens en zoekmachines.
HvA’ers kunnen de tweedaagse gratis bijwonen, maar dienen zich
vooraf aan te melden via rsvp@networkcultures.org (AV)
Rock on!
Mooie foto’s met bekende koppen: fotograaf Jelmer de Haas
exposeert momenteel met zijn collectie concertfoto’s in het Singelgrachtgebouw.
Naast deze plaat van nederrockformatie De Staat
zijn ook tal van andere rockers vastgelegd. De tentoonstelling
loopt tot eind mei en is te vinden in de lounge en bij de liften van
het Singelgrachtgebouw. (TdO)
SIS veel duurder
Het studentenregistratie- en
volgsysteem SIS/SaNS valt
negen miljoen euro duurder uit
dan begroot.
Dat blijkt uit een toelichting die
programmadirecteur Giel Paulissen
vorige week gaf op verzoek van de
Centrale Medezeggenschapsraad
(CMR). De ontwikkeling van het
systeem, dat volgens een eerste
raming ongeveer 5,5 miljoen euro
had moeten kosten, blijkt een stuk
complexer dan verwacht. SIS had in
2009 af moeten zijn, maar is pas in
de loop van 2012 volledig operationeel.
Daarnaast stapte een van de
partners – de Nijmeegse Radboud
Universiteit – uit het project, zodat
ook de exploitatiekosten straks
hoger zullen uitvallen.
Vicevoorzitter Astrid de Jager
De HvA en de UvA pleiten samen
met de Vrije Universiteit voor
bijna tienduizend extra studentenwoningen
in Amsterdam, die
in 2014 gereed moeten zijn.
Succes komt niet vanzelf, schrijven
de opstellers van het rapport
‘Studeren in de Topstad’ dat op 12
maart zal worden gepresenteerd. Als
Amsterdam als topstad wil blijven
concurreren met andere wereldsteden
is het volgens de opstellers
‘cruciaal om nationaal en internationaal
talent aan te kunnen blijven
trekken’. Maar de inhoudelijke
kwaliteit van opleidingen kan nog
zo goed zijn, studenten blijven weg
als ze geen fatsoenlijk dak boven
hun hoofd hebben.
De instellingen voor hoger onderwijs
(CMR) is tevreden met de uitleg van
Paulissen. Ze raakt niet in paniek
van de veel hogere kosten, al is het
voor haar meer dan duidelijk dat
er van tevoren een te enthousiaste
inschatting is gemaakt. ‘We hebben
straks een registratie- en volgsysteem
waarmee de hogeschool voorlopig
uit de voeten kan. Ik heb ook niet
de indruk dat dit een verhaal wordt
dat vergelijkbaar is met de Noord/
Zuidlijn. Meer in het algemeen kun
je wel zeggen dat de HvA een stuk
kritischer moet kijken naar schattingen
van kosten.’
Binnen de HvA wordt SIS/SaNS dit
jaar wel gedeeltelijk gebruikt: de
inschrijvingen zijn voor het eerst
via het systeem geregistreerd. Het
volgsysteem waarin de resultaten
van studenten worden bijgehouden,
wordt gefaseerd ingevoerd en moet
hebben daarom de handen ineengeslagen
en een gezamenlijk standpunt
geformuleerd over studentenhuisvesting,
die al jaren lang te wensen over
zou laten, ondanks het grote aantal
rapporten en visies dat al eerder
over dit onderwerp is geschreven.
Belangrijkste vraag in zo’n rapport
is: hoeveel studentenwoningen komen
er de komende jaren bij?
Het rapport gebruikte de omfloerste
term ‘huisvestingseenheden’ – wat
een hele woning kan zijn maar ook
een kamertje van vier bij drie –
waarvan er tussen nu en eind 2014
minimaal 9.900 bijkomen. Daarvan
is tweederde bedoeld voor het wetenschappelijk
onderwijs (UvA en VU),
de rest gaat naar het hbo.
Van het totaal aantal eenheden dat
erbij zal komen is een derde nodig
nieuws
in 2012 af zijn. Het functioneel beheer
van het systeem wordt verzorgd
door de instellingen zelf. De verdere
technische ontwikkeling wordt uitgevoerd
door een expertisecentrum
dat wordt bemand door mensen van
de HvA en de overgebleven partners.
Naast de UvA zijn dat de Universiteit
Leiden en de Universiteit van
Tilburg.
De CMR wilde ook het fijne weten
van de privacybescherming. ‘Er worden
straks van duizenden studenten
persoonlijke gegevens in het systeem
gezet,’ zegt De Jager. ‘Die moeten
natuurlijk goed worden beschermd,
temeer omdat mensen van verschillende
instellingen ermee gaan
werken. Paulissens uitleg nam onze
zorgen weg: de informatie is straks
goed beschermd.’ (TdO)
Tienduizend nieuwe kamers
SPORTFLITSEN
n TURNEN Mayra Kroonen (ALO) is
derde geworden bij de EK kwalificatiewedstrijden
in Amsterdam. Door
een eerste plek bij het onderdeel
sprong plaatste ze zich ook voor het
trajectteam waardoor ze mee kan op
trainingsstages. Bij de kwalificatie
op de brug kwam ze ten val en naar
eigen zeggen liep haar oefening op
de vloer ook niet goed. Aan het einde
van de stages wordt het EK-team
gevormd.
n VOLLEyBAL HvA Volleybal heeft
een knappe overwinning behaald op
de koploper van de kampioenspoule
AB Groningen Lycurgus. HvA Volleybal
was in Amsterdam de sterkste
tijdens drie spannende sets: 25-23,
25-20, 32-30.
n HOcKEy Billy Bakker en Teun Rohof
(beiden JCU) spelen momenteel
het WK hockey in India. Nederland
won daar de eerste drie wedstrijden
en speelde de vierde gelijk tegen
titelkandidaat Duitsland. Billy Bakker
was tijdens de wedstrijden tegen
Duitsland, Argentinië en Nieuw-
Zeeland onderdeel van de wedstrijdselectie,
maar zat tijdens de wedstrijd
tegen Canada op de tribune. Teun
Rohof maakte alleen tegen Canada
deel uit van het team van bondscoach
Michel van den Heuvel.
n SUSA cUP ASSO, de Amster-
voor de huisvesting van buitenlandse
studenten die steeds vaker ‘huisvestingsgaranties
eisen’ voordat ze naar
Amsterdam afreizen.
VU en UvA hebben samen ongeveer
45.000 voltijdstudenten,
daarvan een kleine drieduizend uit
het buitenland. Als de HvA erbij
wordt opgeteld gaat het om 87.000
studenten in heel Amsterdam. De
opstellers van het rapport verwachten
dat dit aantal in 2014 is gestegen
tot 110.000: 23.000 extra studenten
dus tegenover 9.900 extra wooneenheden.
Het lijkt te weinig, maar de
plannenmakers zeggen dat een getal
van negenduizend ‘in de buurt komt
van de geschatte behoefte’. Dit heeft
vooral te maken met het feit dat
met name hbo’ers vaak thuis blijven
wonen. (DW)
damse Sportraad is na het Nederlands
Studentenkampioenschap
(NSK) schaatsen allround koploper
geworden in de derde SUSA-cup.
De SUSA Cup is een competitie
tussen verschillende hogescholen en
universiteiten. Er wordt op tien NSK’s
in verschillende sporten gestreden.
Voor de bovenste drie in het eindklassement
liggen prijzen van respectievelijk
3.000, 2.000 en 1.000 euro
te wachten. Er zijn nu vijf NSK’s
geweest (grasvolleybal, roeien, korfbal,
zwemmen en schaatsen). Op 17
april staat het NSK turnen in Utrecht
als volgend onderdeel van de SUSAcup
op de agenda. (GH)
havana 5

nieuws
Lax weer open
Lax-gangers die vorige week
voor een gesloten deur stonden,
kunnen opgelucht ademhalen.
Sinds 8 maart is de soos van studentenvereniging
ASVL weer open.
De deur bleef vorige week dicht omdat
de tapvergunning en de vergunning
voor de openingstijden waren
verlopen. ‘Het is eindelijk rond, we
zijn per direct geopend,’ zegt de
bijzonder goed geluimde Lax-voorzitter
Michael Bosscha. Vorige week
had hij ‘zijn’ Lax dicht gehouden
omdat het afgezwaaide bestuur te
laat in de gaten had gekregen dat de
vergunningen waren verlopen. Er
mocht fris worden verkocht, maar
daar deed het clubhuis van de ASVL
het niet voor. ‘De Lax is juist beroemd
om zijn pitchers bier,’ lichtte
Bosscha zijn besluit toe.
De verlopen vergunningen, volgens
Prijsvraag BSV
Waarom in De Arena?
‘Het stadion leek ons een passende
locatie voor zo’n dag. We hebben
overigens gewoon in een zaal gezeten.
We hoefden niet continu op dat
koude veld te staan. We willen over
twee jaar de beste businessschool
van Nederland zijn, vandaar dat
we de studiedag hebben gekoppeld
aan het thema: de top bereiken, met
daarbij het motto: Nummer 1 word
je nooit alleen. Coach Toon Gerbrands
heeft een presentatie gegeven
over hoe je als sportteam de top
bereikt, maar dat geldt in grote mate
ook voor teams op de werkvloer. Er
zijn genoeg parallellen. Want hoe
doe je dat nou, de beste worden?’
En? Wijzer geworden?
‘Zeker. Gerbrands heeft ons een
Bosscha een vervelend erfenisje van
zijn voorgangers, waren het gevolg
van alle toestanden waarmee de Lax
het afgelopen jaar te maken had.
Maar liefst vier keer werd er ingebroken
in het pand onder de Leeuwenburg.
‘Door alle rompslomp die dat
veroorzaakte, zijn andere zaken blijven
liggen,’ aldus Bosscha. ‘Vervelend,
maar er was weinig aan te doen.’
Hij stelt ook dat het de normale
procedure is dat vergunningen eens
in de drie jaar opnieuw worden
gescreend. ‘Ook moeten er nieuwe
persoonsgegevens op papieren bijgeschreven
worden.’
De aanvragen voor de juiste papieren
hebben drie weken bij de gemeente
gelegen. ‘Pure ambtenarij. Ze
moeten eerst een aantal onderzoeken
en screenings doen voordat ze de
verlengingen kunnen uitschrijven.
Zo werkt het nou eenmaal.’ (AV)
Het domein Bewegen, Sport & Voeding heeft een prijsvraag uitgeschreven
waarmee je €200 kan verdienen én eeuwige roem.
Het gaat om het bedenken van een naam voor het nog te openen dienstencentrum
in het gebouw aan de Dr. Meurerlaan. De HvA gaat er samenwerken
met sportcentrum ClubWest, een fysiotherapeut en een diëtist. Een
medewerker: ‘Het is de bedoeling dat het centrum ook een leerbedrijf wordt
voor studenten.’ Voor het opengaat is er eerst nog een naam nodig. We
zoeken iets pakkends waardoor in één keer duidelijk is wat het centrum kan
betekenen voor mensen.’ Inzendingen kunnen tot 19 maart gestuurd worden
naar onderzoekvoeding@hva.nl. (EvH)
Even bellen met
Harko van den Hende
In 2012 wil het domein Economie & Management de ‘beste businessschool’
zijn. Om dat doel te bereiken, vertrok een delegatie van
tweehonderd medewerkers naar de Arena voor een studiedag met
als motto: ‘Nummer 1 word je nooit alleen’. Harko van den Hende
(manager bedrijfsvoering) legt uit.
6 havana
aantal vuistregels gegeven waaraan
je moet voldoen om de allerbeste
te worden. Als je die hoort, denk je
even: “Dat weten we zelf ook, nu
je het zo zegt.” Maar aan de hand
van persoonlijke ervaringen van de
coach, kijk je er toch anders tegenaan
en gaat het onderwerp meer leven.’
Noem eens wat vuistregels?
‘Tja, hard werken, bijvoorbeeld. En
natuurlijk het gegeven dat je het met
z’n allen moet doen, vandaar ook
ons motto. Maar ook minder voor
de hand liggende regels. Zo heb je
volgens hem negentig procent van
je prestaties in eigen hand, maar die
laatste tien procent schijn je niet te
kunnen controleren. En hoe dat te
accepteren en toch door te gaan. Ook
als het allemaal even tegenzit.’ (AV)
Begroting toch oké
De centrale Medezeggenschapsraad (cMR)
heeft de begroting van 2010 alsnog goedgekeurd.
Voorwaarde is wel dat het College van Bestuur
(CvB) een beleidsplan opstelt waarin een groei
van de stafdiensten van de zeven domeinen en het
Centraal Bureau wordt beteugeld. Dat heeft de
medezeggenschapsraad het CvB in een brief laten
weten. Naast het beleidsplan wil de CMR voor
de begroting van 2011 een aparte projectbegroting
voor de ontwikkeling van nieuwbouwproject
Amstelcampus. Ook moet er inzicht komen in de
implementatie- en beheerkosten van het studentenregistratie-
en volgsysteem SIS/SaNS. Bovendien wil
de medezeggenschapsraad tussentijds op de hoogte
worden gehouden via financiële rapportages.
Studenten van de Engelstalige minor international
journalism hebben een magazine voor internationale
studenten in Amsterdam afgeleverd.
De groep van twintig derde- en vierdejaars studenten
nieuws & media hebben twee periodes lang aan
het tijdschrift World of Independent Media (WIM)
gewerkt. Het eindresultaat: tweeëndertig pagina’s vol
met interviews, reportages en fotoverslagen. Thema’s
als culture, urban, world en explore maken het
magazine tot een divers blad voor alle internationale
studenten in Amsterdam.
De minor waarbij het blad tot stand kwam, mikt
ook op deelname van studenten uit het buitenland.
Docent Marloes Geboers: ‘Er is net een nieuwe
minorgroep gestart. Daarin zit één internationale
student, een jongen uit Zweden. Bij de start van de
Wat doet Karel?
Begin dit jaar keurde de CMR de begroting af,
vooral vanwege de groei van de ondersteunende
diensten op centraal en domeinniveau. Dat zou
ten koste gaan van de financiële ruimte voor het
onderwijs. Daarnaast werd het als storend ervaren
dat bij de begrotingen van alle zeven domeinen een
onderwijskundige verantwoording ontbrak, terwijl
er wel om was gevraagd.
De oorzaak van groei van de ondersteunende diensten
wordt momenteel onderzocht door de afdeling
P&O. Uiterlijk volgende maand moet directeur
Conny Vermolen die analyse voorleggen aan het
college. Zij heeft overigens steeds laten weten dat
een toename van de ondersteunende diensten niet
automatisch betekent dat de staf van het Centraal
Bureau krimpt. (TdO)
Internationaal magazine
minor in september
verwachten we een
stuk of vijf internationale
studenten.’
WIM is verschenen
in een oplage van
tweehonderdvijftig.
Geboers: ‘Het blad
ligt niet in de winkels,
maar er zijn genoeg
exemplaren voor
onze studenten en
medewerkers. Dit was
natuurlijk pas de eerste
editie. Als het aanslaat, laten we er van nummer
twee misschien wel meer drukken.’
De nieuwe WIM komt uit in juni. (EvH)
Nieuw onderwijsmanifest
Edith Hooge heeft meegewerkt aan het manifest
Het onderwijs is geen zorginstelling!? over het
belang van passend onderwijs. Aan het manifest
is een debat gekoppeld, op 15 maart in De Balie.
‘Het initiatief is genomen omdat het beleid wat
betreft passend onderwijs op zowel landelijk als
stedelijk niveau een eenzijdige focus heeft op zorg,’
zegt Hooge, lector school en omgeving. ‘Dit terwijl
de focus juist op passend onderwijs moet liggen. We
hopen met dit manifest een perspectiefwisseling te
veroorzaken. We willen mensen tot een andere visie
brengen.’
collegevoorzitter Karel van der Toorn laat wekelijks op Havanaweb.nl weten wat hij doet voor de
HvA. Deze week praat hij onder meer over de ontwikkeling van het nieuwe instellingsplan.
‘De komende tijd staat in het teken van het nieuwe
instellingsplan. We willen het deze keer op een
geheel andere wijze tot stand laten komen. Eind mei
gaan we met ongeveer 200 HvA’ers – een mix van
medewerkers en studenten – in één dag het nieuwe
De afgelopen drie maanden is Hooge druk bezig
geweest met de tekst. ‘Naast het schrijven heb ik
gesprekken gevoerd met mensen uit het onderwijs,
om zo tot een compleet beeld te komen. Zij weten
waar het misgaat.’
Tijdens het debat in De Balie zal het manifest
worden overhandigd aan Kete Kervezee, voorzitter
van de PO-raad. Op deze avond treden onderwijswethouder
Lodewijk Asscher, hoogleraar orthopedagogiek
Suzanne Bögels (UvA) en bestuursmanager
openbaar onderwijs René Peeters (Amsterdam-West)
met elkaar in discussie. (EvH)
instellingsplan maken. Daarna moet het natuurlijk
gefinetuned worden. Ik ben ontzettend benieuwd
of deze snelkookpanmethode inderdaad tot het gewenste
resultaat leidt. Spannend. Goed idee van onze
nieuwe secretaris.’ (PvdW)

Beeld Bas Uterwijk
Honger?
nieuws
Stamppot, balletje gehakt, kuiltje jus: hoewel af en toe de zon weer schijnt, wordt er in de keuken
van de Leeuwenburg nog even winterkost geserveerd voor het diner. Zo’n warme maaltijd
is handig voor overwerkende docenten of studenten met een avondcursus. Voor wie niet vrolijk
wordt van de verwarmde schalen van Sorbon, is er natuurlijk een shoarmatent op de stoep en
een Burger King in het station. (TdO)
havana 7

-advertenties-
Kleur je studie met een minor
Kom naar de HvA minorenmarkt
op 18 maart 2010
Op donderdag 18 maart vindt van 16.00 - 18.00 uur
de HvA minorenmarkt plaats in het restaurant van
de Leeuwenburg.
De inschrijving voor het eerste semester van 2010-2011
is van 29 maart tot en met 11 april 2010.
Kijk voor meer informatie op: www.minoren.hva.nl
barst jij van de ambitie?
Universitaire deeltijdopleidingen
Instromen op drie niveaus: bachelor, Master en post Master
Interactieve en praktijkgerichte colleges op diverse locaties
De opleiding wordt vergoed door je werkgever
NYENRODE, MARKTLEIDER IN ACCOUNTANCY EN CONTROLLING
uit bij
JAMSESSIE
#2
do 18 maart, 20.30 uur
Meespelen? creations@crea.uva.nl
CREA Muziekzaal, Turfdraagsterpad 17
www.nyenrode.nl CREA is het cultureel studentencentrum van de UvA en HvA: www.crea.uva.nl

ingezonden
brieven
Death by
PowerPoint
Dat het op het hbo belangrijk is om goed
te kunnen presenteren, snap ik. Dat het
bij een opleiding als media, informatie
& communicatie (mic) belangrijk is om
een goede presentatie in elkaar te kunnen
draaien snap ik. Dat we vervolgens
een ‘les’ krijgen waarin met een hijgerig
filmpje de basics van PowerPoint worden
uitgelegd snap ik niet. Ik had verwacht
dat we echt dieper op het programma
in zouden gaan. Ik denk dat het bij een
opleiding als mic belangrijk is dat je
weet hoe je een perfecte presentatie in
elkaar draait, juist omdat veel van ons
veel moeten gaan pitchen en presenteren
bij hun latere baan. Na deze les
zal een groot deel van de mensen nog
steeds death by PowerPoint veroorzaken
doordat ze zo veel mogelijk tekst en
informatie in een presentatie proppen.
Dat is namelijk makkelijker als je van
het scherm gaat voorlezen... Genoeg
gezeurd. Hoe zou ik die les dan voor me
zien? Ik verwachtte een les waarin we
bezig zouden gaan met de vraag hoe je
een goede presentatie neer kunt zetten.
Dus niet gelijk achter de pc kruipen en
maar wat knippen en plakken. Vat dan
de belangrijkste punten uit een boek als
Presentation Zen van Garr Reynolds
samen en geeft daar een les over. Ik denk
dat dit veel meer effect zou hebben. Ik
hoop dat ik hiermee op de zaken vooruitloop
en dat we later dit jaar, of anders
volgend, een meer diepgaande les in het
gebruik van PowerPoint krijgen.
Thomas Datema, student media,
informatie & communicatie
Onderwijs moet
meeveranderen
Er staat veel waars in de ingezonden
brief van Jan Hellings (‘Geef de HvA
terug aan het onderwijs’, Havana 15, 17
februari). Sturing op de kwaliteit van
het primaire proces is vaak een vormtechnisch
gebeuren – op papier bestaat
het – zonder diepgaande en kwalitatief
zinvolle relatie met de werkelijkheid.
De docenten verdienen meer steun in
hun vormgeving van het onderwijs, het
ontwikkelen van toetsen, het inzetten
van nieuwe leermiddelen als Surfgroepen
en webcolleges, en om synergie te halen
uit de samenwerking tussen verschillende
opleidingen binnen de HvA. De wereld
verandert, het onderwijs moet meeveranderen
en de aandacht voor dit proces
verdient prioriteit.
Ad van Heeswijk, docent bouwtechnische
bedrijfskunde/vastgoedkunde
Vraag van de week
Uit onderzoek van Schoolbank is gebleken dat de meeste vriendschappen ontstaan op
de werkplek of in een schoolomgeving. Waar ken jij je beste vriend(in) van?
Ashaki Leito (23)
Tweedejaars sociaal pedagogische hulpverlening
‘Mijn beste vriendin ken ik van mijn oude baantje in
de horeca. Omdat we allebei heel druk zijn zien we
elkaar niet vaker dan twee keer per maand, maar ik
spreek haar minimaal een keer per dag. Mijn beste
vriend heb ik op mijn vorige opleiding leren kennen.
Ik vind het belangrijk dat ik vrienden kan vertrouwen,
dat ze luisteren en dat ze loyaal zijn. Ook moet
ik met ze kunnen lachen.’
Aafke Slaman (24)
Vijfdejaars culturele maatschappelijke vorming
‘Mijn beste vriend Rob ken ik inmiddels zeven jaar.
We hebben elkaar in 5 havo leren kennen. Ik was
verliefd op een goede vriend van hem, met wie het
nooit iets is geworden. Met Rob wel. We hebben
zeven maanden iets gehad, daarna zijn we vrienden
gebleven. Mijn beste vriendin ken ik al elf jaar; haar
heb ik leren kennen in de tweede klas. Zij heeft
inmiddels een jaar een relatie met Rob en ze wonen
ook samen.’
Hans van Mourik (20)
Derdejaars commerciële economie
‘Mijn beste vriendin is mijn nichtje. Ze is tien dagen
jonger dan ik en mijn oma noemt ons een tweeling.
We woonden vroeger ver van elkaar vandaan en
we hebben altijd gezegd: als we gaan studeren gaan
we in Amsterdam wonen. Dat is ook gebeurd. Mijn
beste vriend ken ik van de middelbare school. Ik
spreek en zie hem dagelijks; hij is mijn huisgenoot.
We zijn samen met Pro Evolution Soccer – een voetbalspelserie
– al in 2038. Daar ben ik heel trots op.’
Marit Voordenberg
Docent maatschappelijk werk
‘De meeste vrienden ken ik van mijn studententijd.
Die zie ik nog steeds, al is het niet vaak. Iedereen
woont inmiddels verspreid over Nederland, dus we
hebben ongeveer een keer per jaar een dag waarop
we afspreken. Vanaf mijn veertigste heb ik meer
vrienden uit hobbygroepjes, waaronder cabaret,
zeilen en leesgroepen. Deze vrienden zie ik vaker, zij
wonen in de buurt. Met sommige vrienden uit mijn
studententijd ga ik nog wel eens op vakantie.’
Kimberly Kruyer (20)
Tweedejaars sociaal pedagogische hulpverlening
‘Mijn beste vriendin heb ik dit studiejaar ontmoet;
ze zit bij mij in de klas. Ik ken haar pas een half jaar
maar we hebben een goede band. Ze woont ver bij
mij vandaan; aan de andere kant van Nederland. We
proberen vaak af te spreken na college maar door
de lange reistijd lukt dat vaak niet. Als we afspreken
wordt dat al gauw een hele dag of een weekend.
Maar we spreken elkaar wel dagelijks.’ (AG)
Jolanda
actueel
Zak maar
lekker door
Eén uur ’s middags, ik zit in de les. ‘We hebben
nog een hotel kunnen regelen,’ zegt een
klasgenoot. Of ik meega naar Brussel. Europa:
ja. Citytrip: ja. Brussel: ja. Ik knik. Op
het laatste moment iets doen en student zijn
gaat goed samen. Met school gaan we de
volgende dag naar het Europees Parlement,
maar wij gaan al de avond van tevoren om
lekker uit te gaan.
Op Centraal Station word ik gelijk geconfronteerd
met mijn sekse. Mijn vriendin en
ik hebben een hele koffer bij ons. Meerdere
outfits, want we gaan uit. Een nette outfit
voor het Europees Parlement de dag erna en
ja, nog meer outfits voor de zekerheid. De
jongens hebben alleen een rugzak bij zich.
In de trein is het gelijk duidelijk wanneer we
in België zijn. Door de intercom klinkt de
volgende tekst: ‘Er zijn technische problemen
met de locomotief. Wil iedereen wegens veiligheidsredenen
niet aan de deuren zitten.’
’s Avonds valt het uitgaan in Brussel lichtelijk
tegen. Met ons groepje dwalen we door
de stad. Waar is dé discotheek? Voorbij een
Griek genaamd Pita zou een discotheek
zijn. Ik zie een soort danscafé, waar je op
het Rembrandtplein er tientallen van hebt.
Een brede uitsmijter, drie mensen binnen en
slechte muziek.
We bellen andere klasgenoten. Ze zitten in
een piratencafé. Na een halfuurtje klinkt er
het geluid dat er mensen willen dansen. Een
jongen heeft een local bij zich; deze Belg
weet wel een danscafé in de buurt. Ik grap
nog dat het straks die tent is waar we eerder
deze avond voor stonden.
Deze grap blijkt werkelijkheid te worden.
Ik zet me eroverheen; met nieuws & media
crashen we de tent. Lekker ongegeneerd
dansen. De dj heeft alleen maar foute plaatjes
uit vergane tijden. Het hoogtepunt van
zijn collectie? Def Rhymz met ‘Zak maar
lekker door’. De volgende dag zakt iedereen
inderdaad door, of liever: in. Maar dan bij
een lezing in de vergaderzaal van het Comité
van de Regio’s in het Europees Parlement.
n Columniste Jolanda te Roller (20)
studeert Nieuws en Media. Zeg maar
Journalistiek.
havana 9

gemeentepolitiek
Alles
voor
de
kiezer
Politiek actieve HvA’ers streden de afgelopen weken
voor een plek in de gemeenteraad. Ze haalden niet
allemaal de eindstreep, maar de politieke ambitie is er
niet minder om. Merel Straathof
Pascal Brugmans
(21, derdejaars hbo-rechten) stond als
tweede op de CDA-lijst in Amsterdam
Oost. Het CDA haalde in Oost geen
zetels.
Pas 21 jaar en nu al politiek actief.
Waar komt dat vandaan?
‘Pim Fortuyn heeft mijn interesse in de
politiek gewekt. Hij maakte de politiek
levendig, maar benoemde tegelijkertijd
wel de problemen. Helaas zie je dat nog
maar weinig terug in de huidige politiek. Er
wordt geen antwoord gegeven op vragen.
Ze praten er drie kwartier omheen, maar je
krijgt geen ja of nee. Ook het CDA maakt
zich hier schuldig aan. Zoals Jan Peter
Balkenende de laatste weken heeft opgetreden,
kan ik geen succes noemen. Je kunt
veel zeggen van Geert Wilders en ik steun
zijn gedachtegoed niet, maar hij spreekt wel
klare taal.’
Wat moet anders in stadsdeel Oost?
‘Ik woon mijn hele leven al in Oost, dus
krijg goed mee wat er speelt in de buurt. IJburg
is snel gebouwd en er gaan steeds meer
10 havana
gezinnen wonen, maar er is nog niets voor
de jeugd. Er moet een jeugdcentrum komen
en sportvelden, zodat kinderen geen rotzooi
gaan trappen.
‘Graffiti is mij een
doorn in het oog’
De graffiti in de Indische buurt is mij echt
een doorn in het oog. Daardoor verloedert
de boel. Die teksten moeten binnen 48 uur
verwijderd worden en buurtcoaches zouden
vaker moeten patrouilleren.’
Met politieke macht op de HvA,
zou ik…
‘Het toetsrooster voor voltijdstudenten veranderen.
Het is nu heel normaal dat je om
zeven of acht uur ’s avonds een toets moet
komen maken. Als voltijdstudent maak ik
veertig uur per week vrij voor mijn studie
– overdag. Als ik ’s avonds nog eens terug
wilde komen had ik wel voor de deeltijdvariant
gekozen.
Ik vraag me ook af hoe het zit met de Am-
stelcampus, de nieuwbouw van de HvA. Ik
vind het schandalig hoe lang ze nu al bezig
zijn. In november 2006 verhuisden we met
de opleiding naar het Europahuis. We zitten
er nu al vier jaar, maar er is nog geen steen
gelegd. Wat hebben ze de afgelopen vier jaar
dan gedaan? We hadden net zo goed kunnen
blijven zitten.’
Zie jij jezelf als de nieuwe Balkenende?
‘Dat gaat wel erg ver. Eerst ga ik mijn
opleiding afmaken en doorstromen naar
de universiteit. Maar daarnaast wil ik wel
aan mijn politieke carrière blijven werken.
Uiteindelijk zou ik wel voor het CDA in de
Tweede Kamer willen zitten. En minister
van Justitie lijkt me ook wel wat.’
Wil de Vries-Kempes
(57, hoofd Kwaliteit & Accreditatie) zit
als fractievoorzitter van GroenLinks in de
gemeenteraad van Naarden.
Naarden was afgelopen jaar nog de
beste woongemeente. Wat kan Groen-
Links daar nog betekenen?
‘Als je in Naarden woont, woon je eigenlijk
in een schatkamer. Het is een unieke plek
en in de praktijk betekent het dat huizen
schreeuwend duur zijn. Voor jongeren en
ouderen is het bijna onmogelijk een woning
te vinden. Maar ook voor werknemers in
het publieke domein, zoals verpleegsters,
politieagenten of onderwijzers, is een huis
onbetaalbaar. Dat soort vacatures zijn
dan ook moeilijk te bezetten in Naarden.
Pascal Brugmans
Vooral de VVD bouwt liever dure woningen,
waardoor er voor kwetsbare groepen geen
plek is.’
‘Maandag is
voor mij
GroenLinks-dag’
Sinds 1994 zit u in de raad. Hoe is dat
u gelukt in een gemeente waar de VVD
sinds jaar en dag de macht heeft?
‘In Naarden zit al jaren een mannenbolwerk
van VVD en CDA met een zeker conservatisme.
En als je al heel lang maatjes bent,
denk je aan een knipoog genoeg te hebben.
Ze waren niet gewend argumenten te geven
voor besluiten en tegenspraak kenden ze al
helemaal niet meer. Toen ik begon met het
raadswerk heb ik ontzettend veel dossierkennis
opgedaan en veel met bewoners gepraat.
Mensen kennen mij nu en waarderen dat
GroenLinks hun mening in de raad brengt.
Dat geeft resultaat, want inmiddels zitten
we met vier leden in de raad die zeventien
zetels telt. Landelijk stemmen mensen op een
partij, maar plaatselijk kiezen ze juist voor
een persoon.’
Is het raadswerk met uw functie bij de
HvA te combineren?
‘Maandag is voor mij niet wasdag, maar
GroenLinks-dag. De rest van de week ben
ik in het Maagdenhuis voor mijn HvAwerk.
Omdat de raadsvergaderingen altijd

’s avonds zijn, eten mijn man en ik op die
dagen ‘raadsvriendelijke gerechten’ – die
snel klaar zijn. Het lijkt misschien erg druk,
maar voor mij is het een soort vrijetijdsbesteding.
Bovendien vullen mijn twee
functies elkaar aan: studenten en docenten
enthousiasmeren voor het onderwijs is in
feite hetzelfde als bewoners overtuigen van
een plan.’
U heeft invloed binnen de HvA, maar
ook in de gemeentelijke politiek. Is
macht een motief?
‘Daar gaat het mij niet om. Ik kom uit
een gezin waar de gemeenschap belangrijk
werd gevonden. Ik ben de oudste van
vijf kinderen – van jongs af aan ben ik de
verbinder. Ik word blij van het contact met
anderen. Ik wil ook een spreekbuis zijn
voor mensen die niet voor zichzelf durven
of kunnen opkomen. Als sommige rijke
bewoners iets niet zint staan ze meteen met
een jurist klaar. Maar wat mij betreft gaan
zij niet vóór de mensen die in een brief vol
taalfouten hun ongenoegen laten blijken.’
Hadda Aktaou
(35, deeltijdstudent pedagogiek) heeft
als vijfde op de lijst van de PvdA in
Amsterdam West nu een plek in de
stadsdeelraad.
Het kabinet is gevallen, de Tweede Kamerverkiezingen
komen er aan. Bang
voor een opkomst van de PVV?
‘Ik vind Geert Wilders een eng mannetje.
Als het aan hem ligt wordt de islam verboden
en mogen vrouwen in publieke functies
geen hoofddoek dragen – dat zou een
symbool van onderdrukking zijn. Hij denkt
ook dat “we” allemaal geen hand geven. Ik
geef een hand, werk in een publieke functie
en draag een hoofddoek. Ik word echt niet
onderdrukt, ik ben nog vaker op straat dan
mijn man. Iedereen met een beetje hersens
beseft dat het onzin is wat hij zegt. De
kracht van Wilders is dat hij inspeelt op de
onderbuikgevoelens in de samenleving – hij
is goed in schoppen. Maar ik denk niet
dat hij kan regeren, want dan moet je met
oplossingen komen.’
Ben jij door jouw Marokkaanse achtergrond
het perfecte raadslid voor West?
‘Ik probeer wel een brug te slaan tussen
twee culturen. Ik ben opgegroeid in
Amsterdam-Zuid en zat op een witte
basisschool. Zo heb ik geleerd beide
culturen te begrijpen. Toen we naar Bos
en Lommer verhuisden werd ik een soort
ombudsmannetje van de buurt. Ik vertaalde
brieven voor familie en vrienden
en vertelde ze waar ze heen moesten met
problemen. Uiteindelijk ben ik in 1998 de
politiek ingegaan, omdat je zo toch meer
invloed hebt. Maar het betekent niet dat
ik een raadslid voor de Marokkanen ben.
Ik heb wel eens het verwijt gekregen dat ik
niets voor ‘de Marokkanen’ deed. Dan zei
ik: met een probleem mag je naar mij toe
komen, maar tante Truus van de overkant
net zo goed.’
Je zet je in voor de emancipatie van
vrouwen, onderwijs en jongeren. Wat
ga je de komende tijd doen?
‘Ik werk bij hulpverlener Altra met kinderen
met een ontwikkelingsstoornis. De
kennis die ik daar opdoe, gebruik ik in de
politiek. Zo is onderzocht dat veel hangjongeren
een licht verstandelijke beperking
hebben. Die jongens hebben op school gezeten,
maar blijkbaar is hun IQ nooit onderzocht.
Ik vind dat al op jonge leeftijd moet
worden vastgesteld of iemand bijvoorbeeld
adhd heeft of autistisch is. Dan kan je nog
helpen met speciaal onderwijs.’
Blijft er nog wel tijd over voor je
studie?
‘Vraag me niet hoe, maar het lukt. Tijdens
de campagnetijd heb ik wel wat hoorcolleges
gemist. Toch doe ik er veel voor, omdat
ik mijn studie heel erg belangrijk vind. Als
ik klaar ben, wil ik orthopedagogiek gaan
studeren aan de Vrije Universiteit. Maar
eerst ga ik kijken hoe het is om raadslid te
zijn van het nieuwe stadsdeel West. Als dat
bevalt zou ik ook wel wethouder van het
stadsdeel willen worden.’
gemeentepolitiek
Wil de Vries-Kempes Hadda Aktaou
‘Ik ben geen
raadslid voor
de Marokkanen’
Daniël Klaassen
(20) is eerstejaars verpleegkunde en
heeft als vijftiende op de lijst voor de
ChristenUnie van Amstelveen nu geen
plek in de gemeenteraad.
De campagnetijd is achter de rug. Hoe
is het je bevallen?
‘Bij de CU kan je zelf kiezen hoe betrokken
je bent. Door mijn intensieve stage bij het
AMC had ik niet veel zin om ’s avonds ook
nog eens te gaan flyeren op straat. Wel ben
ik naar alle gebedsbijeenkomsten geweest
op de zondagavond. Op die dag bidden we
met elkaar voor belangrijke partijpunten.
De afgelopen keer heb ik gebeden voor het
ziekenhuis in Amstelveen. Wat ons betreft
moet de spoedeisende hulp vierentwintig
uur per dag open zijn, niet alleen tijdens
kantooruren. Mensen moeten altijd toegang
hebben tot zorg.’
De kerk verliest al jaren terrein
in Nederland. Is de politiek voor
jou een manier om het geloof te
promoten?
‘Ik ben opgevoed binnen de Protestantse
Kerk Nederland. Mijn ouders zitten daar
nog steeds, maar ik ben overgestapt naar
het Leger des Heils, ook een geloofsgemeenschap.
Ik vind het jammer om te zien
dat het aantal gelovigen afneemt, maar
anderzijds begrijp ik het wel. De schandalen
die de laatste tijd naar buiten komen zijn
natuurlijk niet een fijn visitekaartje voor
de kerk. Je hoort over pedofiele paters
havana 11
Beeld Jan-Maarten Hupkes

gemeentepolitiek
en priesters en een lutherse voorvrouw in
Duitsland die dronken achter het stuur zit.
Zelf vind ik het belangrijk om punten uit
de Bijbel mee te nemen in de politiek. Maar
dat betekent niet dat politici moeten gaan
evangeliseren.’
Minister Rouvoet weigert de portefeuille
homo-emancipatie van Plasterk
over te nemen. Geef je hem gelijk?
‘Ik weet niet of het meespeelt dat de
Christen Unie momenteel geen duidelijk
standpunt over homoseksuelen inneemt.
Maar ik zou het ook niet logisch vinden als
Rouvoet deze portefeuille zou aannemen;
het heeft weinig te maken met jeugd en
gezin.
Ik heb geen moeite met homoseksualiteit,
wat mij betreft hebben zij dezelfde rechten
als ieder ander. Abortus vind ik weer een
andere discussie. In de Bijbel staat dat je al
het leven moet beschermen. Ik ben dan ook
tegen abortus, tenzij de vrouw zwanger is
geraakt na een verkrachting of absoluut niet
in staat is het kind op te voeden.’
Zijn dit voor jou de eerste stappen in
een lange politieke carrière?
‘Ik zou wel in een werkgroep willen zitten
voor de Tweede Kamer, maar ik ambi-
12 havana
‘Bidden voor
belangrijke
partijpunten’
eer geen politieke carrière – het is mij te
veel kantoorwerk. Liever ga ik straks als
verpleegkundige voor de landmacht aan
de slag. Dan word je uitgezonden naar een
oorlogsgebied om echt mensenlevens te
redden. Ik wil over drieënhalf jaar, meteen
na mijn studie, aan de keuring beginnen.
Hopelijk zit Nederland tegen die tijd niet
meer in Uruzgan; dan zouden we echt iets
fout doen.’
Ahmed Nait Aicha
(40, docent informatica) stond als
negende op de lijst voor de PvdA in
Purmerend. Hij heeft geen plek in de
gemeenteraad.
In 2002 vroeg de PvdA in Purmerend
jou bij de partij te komen. Waarom
wilden ze jou?
‘Tussen 2000 en 2002 gaf ik als vrijwilliger
les in de Arabische taal en cultuur aan allochtone
kinderen. Daardoor ken ik nu veel
mensen van Turkse, Somalische, Marokkaanse
en Surinaamse komaf. Deze mensen
zijn moeilijk te bereiken voor de politiek.
Achteraf gezien denk ik dat mijn grote
netwerk mij interessant heeft gemaakt voor
de partij. In de praktijk is dat ook gebleken;
mede dankzij veel voorkeursstemmen heb
ik acht jaar in de raad gezeten.’
Jij zet je in voor kinderen uit gezinnen
met een minimuminkomen. Waarom
juist deze groep?
‘Ik kom zelf ook uit zo’n gezin, al ben ik
opgegroeid in Marokko. Op mijn achttien-
Daniël Klaassen Ahmed Nait Aicha
de verhuisden we naar Nederland, maar als
kind had ik niet veel. Alle kinderen zouden
een gelijke start moeten krijgen, maar de
‘Alle kinderen
een gelijke start’
waarheid is dat kinderen van rijke ouders
toch een voorsprong hebben. De PvdA heeft
de afgelopen jaren voor een goed armoedebeleid
gezorgd. Kinderen uit arme gezinnen
in Purmerend krijgen nu gratis zwemles en
komen in aanmerking voor een computer
als ze naar de middelbare school gaan.
Vanaf die leeftijd kunnen ze eigenlijk niet
meer zonder computer.’
PvdA-leider Wouter Bos was onbuigzaam
in het Uruzgan-conflict, het
kabinet viel. Steun je hem?
‘Zeker. In 2006 kreeg hij nog het verwijt
een draaikont te zijn. Nu is er een belofte
gemaakt aan de kiezer, dan moet je je daar
ook aan houden – ook als het kabinet valt.’
Geeft de HvA je ruimte om als raadslid
actief te zijn?
‘In de eerste jaren kon ik nog een dag per
week speciaal verlof krijgen voor mijn
raadswerk, maar dat is nu niet meer mogelijk.
Dat is dan ook meteen mijn kritiek op
de cao. De politiek is het hoogste orgaan
in dit land, maar de HvA heeft er maar
weinig lijnen mee. Aan het begin van ieder
studiejaar zouden politici moeten langskomen
om te vertellen wat ze doen. Zo gaat
de politiek ook meer leven onder studenten.
Zij zijn de toekomst en gaan straks het land
besturen.’ n
HvA ❤ links
n■Tijdens
onze zoektocht naar politiek actieve
HvA’ers, bleek de linkerzijde van het
politieke spectrum een stuk sterker vertegenwoordigd
dan de rechterzijde. Terwijl
de ene na de andere PvdA’er opdook, bleef
het binnen de ChristenUnie, CDA, VVD,
PVV en TON flink speuren.
n■Het
resultaat is dan ook niet een eerlijke
afspiegeling van de Nederlandse politiek,
wel een verzameling van de populaire
partijen onder HvA’ers.

Nooit
meer
slechte
adem
Je doet je tegoed aan knoflooksaus met shoarma,
neemt een kauwtabletje en meurt vervolgens toch niet
uit je muil. Een even briljant als eenvoudig idee, tot een
nationaal succes gemaakt door twee studenten van de
minor ondernemerschap. Gijs Hardeman
Stalken willen ze het nog net niet noemen,
maar Carel van Helsdingen en Niek Arke
hebben wel erg hun best gedaan om bij
Albert Heijn voet aan de grond te krijgen.
‘Alleen een product opsturen werkt niet,
dus zijn we wekelijks gaan mailen en bellen.
Het gaf een kick toen de category manager
Mondverzorging eindelijk belde.’ En nu
ligt AfterGarlic, een pilletje dat de geur van
knoflook neutraliseert, in 512 Albert Heijnvestigingen.
Het idee voor AfterGarlic hebben Carel (26)
en Niek (28) opgepikt bij een presentatie
van de minor creativiteit & innovatie. Een
groepje studenten daar had een middel tegen
knoflookgeur bedacht, maar had niet de
intentie het verder te ontwikkelen. Dus kon
het idee worden overgenomen. ‘Wij hadden
nog geen idee, dus dit kwam erg goed uit,’
vertelt Niek, die samen met Carel de minor
ondernemerschap doet. ‘Met het idee en
een geheimhoudingsverklaring zijn we toen
naar Jacob Hooy gestapt, een distributeur
van natuurlijke producten, die als enige had
gereageerd op een mail. Wij hadden geen
financiering, geen netwerk en geen distributiemogelijkheden,
dus onze vraag was: hoe
maken we van dit idee een succes?’ Uiteindelijk
vonden ze in Jacob Hooy investeerder
en distributeur in één. Zelf hielden ze het
intellectuele eigendom en de licenties. Jacob
Hooy doet de distributie en productie, in ruil
voor deel van de omzet.
Mysterie
Met de producent ging het duo aan de slag
met het knoflookmysterie. Na dit te hebben
ontrafeld – de bestanddelen van AfterGarlic
zijn afgeleid van peterselie en neutraliseren
de zwavelproducerende bacteriën in de maag
– rolde de eerste tablet uit de machine. Elf
rondes van verbeteringen en aanpassingen
later was het klaar voor de verkoop.
Betrouwbaarheid, dat moest AfterGarlic uitstralen.
De groene verpakking doet enigszins
esoterisch aan en is volgens Carel niet te
vergelijken met andere ademverfrissers zoals
kauwgom of smintjes. ‘Het is geen hip of
funky product, we willen geen hype worden
maar nog jaren in de winkels liggen. Het is
een probleemoplosser voor een nare geur,
geen snoep of een medicijn. Daarom willen
we in de schappen liggen bij de mondverzorging.’
Ze namen het product mee naar winkels
en ketens als De Tuinen, Gezond & Wel en
enkele vestigingen van de DA. Albert Heijn
kreeg ook een pakketje opgestuurd, maar
hapte niet direct toe. ‘Je merkt direct dat je
met een grote machtige keten te maken hebt
waar je niet zomaar in de schappen komt
te liggen.’ Maar met stug volhouden wisten
Carel en Niek dan toch een voet tussen de
deur te krijgen.
Bij die afspraak werd duidelijk dat Albert
Heijn van plan was om het product in 350
winkels op te nemen. Maar AH wil dat het
product ondersteund wordt met een marketingcampagne.
‘Daar hebben we nu nog geen
geld voor dus zijn we met creatieve oplossingen
bezig. Sampleacties, publiciteit krijgen
en zorgen dat het product verkocht wordt.
We beseffen maar al te goed dat AH ons niet
nodig heeft, maar wij hen wel. Uiteindelijk
zijn we zelfs in 512 van de 850 vestigingen
terechtgekomen.’
Ze zijn zich ervan bewust dat ze zo’n kans
maar één keer krijgen. Maar voorlopig lijkt
het de goede kant op te gaan. ‘In Laren was
de voorraad van 24 er binnen een week
door. Misschien komt dit door de introductieprijs
die een euro lager ligt dan de
uiteindelijke verkoopprijs – 2,99 euro voor
tien dragees – maar laten we hopen dat dit
niet zo is,’ zegt Niek.
Absurd
Rijk worden de jongens nog niet van hun
bedrijf. Beiden hebben er gewoon nog een
baantje naast, maar dat moet ooit wel gaan
veranderen. Carel: ‘Nu zijn we alleen bezig
onze investering terug te verdienen, maar
elke keer dat we dat bijna hebben bereikt is
het alweer tijd voor nieuwe investeringen.
Pas bij een internationale doorbraak gaan
we los. We willen sowieso een bekende kok
aftergarlic
aan het merk koppelen en hebben een pakketje
opgestuurd naar onder anderen Jamie
Oliver. Misschien vindt hij het een leuk product.’
Niek vult aan: ‘Het knoflookprobleem
‘Knoflook is een probleem
van hier tot Tokio’
is een internationaal probleem, letterlijk van
hier tot Tokio.’
AfterGarlic, nu al in 1100 winkels in België
en Nederland, is bezig met een stevige
opmars, maar uiteindelijk willen de twee
meerdere innovatieve producten op de markt
brengen. ‘Wil je van één product kunnen
leven dan moet het wel heel erg goed lopen.
En het is ook niet verstandig om afhankelijk
te zijn van de verkoop van één product.’
Op tafel ligt een blocnote met daarin absurde,
verrassende maar ook wel aannemelijke
aanzetten tot nieuwe producten. We mogen
er even in kijken, maar krijgen direct daarna
een geheimhoudingsverklaring van de twee
onder de neus geduwd. ‘Hier tekenen!’ n
havana 13

Helemaal
niet vaag
Binnenkort schuimen derde- en vierdejaars de
minorenmarkt weer af. Gewapend met een flinke natte
vinger koos Havana drie op het eerste oog wat vage
minoren en toetste ze aan de succesfactoren van een
van de populaire minor ondernemerschap. Annemarie Vissers
‘Who cares?’
De nieuwe professional en mantelzorg
catchy naam, marketing en pr? ‘Deze minor
gaat over momenten van liefde en verdriet,
eenzaamheid en schuldgevoel, troost en hoop,
afstand en nabijheid, over professionaliteit en
betrokkenheid’ lezen we in de omschrijving,
naast een heleboel afkortingen en steekwoorden
als – ‘levensboek’, ‘levensverhaal’ en het
mysterieuze ‘brusjes’. Klinkt nobel en mooi,
maar wat gaan we in de praktijk concreet met
– bijvoorbeeld – die ‘brusjes’ doen? Dat al die
vragen komen bovendrijven, snapt coördinator
Susanne Hauwert: ‘De webtekst kan inderdaad
wat scherper. Wie echter bekend is met bepaalde
termen snapt het beter.’ De champagne
kan – blijkt ook uit de evaluatie en beoordelingen
– inderdaad nog niet ontkurkt bij deze minor:
met een totale score van een 5,7 een vrij
mager succes. ‘Who Cares’ lijkt ook te slaan op
de aanvankelijke houding ten opzichte van het
halfjaar durende programma. Hauwert steekt
de hand in eigen boezem: ‘Het onderwerp van
de minor is te lang een ondergeschoven kindje
geweest. Maar we zijn er mee bezig.’ ‘Hot’ en
helemaal ‘nu’? ‘Mantelzorg’ lijkt ons niet
echt een thema waar de handen massaal voor
op elkaar gaan bij studenten, maar volgens
Hauwert is het wel degelijk gierend actueel
14 havana
minoren
en passend bij de belevingswereld van de
student anno nu: ‘Mantelzorg staat enorm in
de belangstelling, kijk naar alle gemeentelijke
initiatieven en beleid rondom het thema. Ook
de Wet Maatschappelijke Ondersteuning is
veelvuldig in de pers terug te vinden.’
Is er een BN’er bij betrokken? Min of
meer. Namen als Rick Kwekkeboom, Jet Isarin
en Deirdre Beneken genaamd Kolmer (we
verzinnen het niet) moeten zorgen dat studenten
in de rij staan. (En die brusjes? Dat blijkt
een samenvoeging van broertjes en zusjes).
Srananistiek
catchy naam, marketing en pr? We horen
het je denken: Sranani-wat? En inderdaad, het
had beter Surinamistiek kunnen heten, maar
die naam was al vergeven, volgens coördinator
Gracia Blanker. Mag de naam niet meteen
een eyecatcher zijn, over de presentatie is deze
keer dieper nagedacht. Blanker: ‘De titel is
naar mijn idee apart genoeg om de aandacht
te trekken, maar kan inderdaad wat vreemd
overkomen. De vorige periode bleek dat we
te laat waren met een degelijke pr. Toen bleef
het bij één flyer, en het programma stond
ook maar twee weken online. Dat was veel
te weinig tamtam. We moesten de minor dan
ook terugtrekken vanwege te weinig aan-
meldingen.’ Tamtam gaat het deze keer wél
worden. ‘We gaan in Surinaamse folklorekleding.’
‘Hot’ en helemaal ‘nu’? Toegegeven,
het thema Srananistiek is van een andere
orde dan – pak ’m beet – internetmarketing
of duurzaam ondernemen, maar volgens
Blanker wel degelijk helemaal ‘nu’. ‘Jeugdtaal
is doorspekt met Surinaamse kreten en ook
internationale samenwerking staat hoog op de
politieke agenda. We gaan daarnaast aan de
slag met het Sranantongo – taalvaardigheid,
taal- en letterkunde – maar ook met economische
kennis van het land en het volk.’ De
deelnemers gaan ook op reis naar Suriname.
Is er een BN’er bij betrokken? Nou nee,
maar als Blanker het budget ervoor had, had
ze heel graag Jan Smit en Damaru uitgenodigd
om te zingen over hun ‘tuintje’.
Praktische Filosofie
catchy naam, marketing en pr? ‘Filosofie’
en ‘praktisch’: dat lijkt ons een combi van
paling en slagroom. Niet te doen. We kunnen
ons van alles voorstellen bij filosofie, maar
‘praktisch’ welt daarbij niet meteen in ons
op. Dat blijken studenten ook nogal eens te
denken, zegt coördinator Cris van der Hoek.
De lessen ‘analyseren van argumentaties op
vooronderstellingen’ lijken dus niet overbodig.
‘Studenten vragen inderdaad vaak of filosofie
niet heel erg vaag is. In deze minor gaan
we juist in op zeer concrete zaken, beginnend
bij hun eigen ervaringen.’ Veel hoeft Van der
Hoek overigens niet uit de marketingkast te
trekken: met ongeveer dertig deelnemers en
een beoordelingsscore van ruim een 8, zit het
met de animo wel goed. Filosofisch voegt Van
der Hoek daaraan toe: ‘En tja, wat is succes?’
‘Hot’ en helemaal ‘nu’? Filosofie lijkt niet
meteen the next big thing, maar toegegeven:
sinds types als Bas Haring en Rob Wijnberg
Beeld Magda Rinkema
leeft het onderwerp bij pers en publiek meer
en meer. ‘In colleges gaan we bijvoorbeeld ook
in op populisme in de politiek en op “de waan
van de dag.’’’
Is er een BN’er bij betrokken? Van der
Hoek: ‘Nee, we zijn zelf minstens zo goed als
Bas Haring. Al klinkt dat wat arrogant, dat
geef ik toe. We sturen studenten wel op pad
naar filosofische cafés waar genoeg bekende
filosofen spreken.’ n
Gratis tips
Hoe krijg je je minor aan de man? Martin
Haring, coördinator van de immens populaire
minor ondernemerschap (gemiddeld
honderdvijftig aanmelders) strooit met tips:
n■Denk
vóór alles hoe je je program presenteert.
‘Bedenk een catchy naam, doe aan
goede marketing: mooie folders en flyers
met duidelijke, concrete uitleg.’
n■Zorg
dat je de tijdgeest mee hebt. ‘Ondernemen
is hot en daar hebben wij mazzel
mee. Zoek die actualiteit – en daarmee
mazzel – zelf ook op.’
n■Zorg
dat je goede mond-tot-mondreclame
genereert. ‘Als studenten van medestudenten
horen dat een minor goed in elkaar zit,
kun je rekenen op meer animo. Leg de lat
ook hoog, dat stimuleert de echt geïnteresseerden.’
n■Zorg
dat je interessante gastsprekers
binnenhaalt. ‘Bekende namen doen het
vrijwel altijd goed.’
n■Brede
minoren hebben het wat makkelijker
dan de kleine nicheprogramma’s.
‘Maak duidelijk wát studenten er concreet
aan hebben.’
Meer minoren? Check www.minoren.hva.nl

En zo zie ik het
In Mijn wereld in Amsterdam laten
tweehonderd islamitische jongeren
zien hoe zij tegen hun omgeving
aankijken. En dat levert een heel
ander beeld op dan we uit de
media kennen. Aoife Groenewegen
Drie jaar lang heeft Sharog Heshmat Manesh (docent culturele
& maatschappelijke vorming) gewerkt aan zijn boek Mijn
wereld in Amsterdam. Het is een fotografieproject, waaraan
tweehonderd islamitische jongeren uit Amsterdam hebben
meegewerkt. Aan de hand van drie thema’s – ‘wie ben ik, wat
wil ik worden’, ‘wat doe ik, wat wil ik doen’ en ‘waar woon
ik, waar wil ik wonen’ – hebben de kinderen foto’s gemaakt
over de belevenissen van hun cultuur. ‘Mijn doel was om de
jongeren hun eigen podium te geven. Dan zie je dat ze heel
anders denken dan de media laten zien. Het zijn eigenlijk protestfoto’s
tegen de media,’ aldus Manesh. Een aantal jongeren
heeft toelichting gegeven bij hun foto’s. Bij de presentatie zal
Manesh het boek persoonlijk overhandigen aan Ahmed Marcouch,
scheidend stadsdeelvoorzitter van Slotervaart.
Boekpresentatie Mijn wereld in Amsterdam
n■Vrijdag
12 maart 2010 van 16.00 tot 18.00 uur
n■Wibautstraat
80-86, lokaal B3.02
n■Aanmelden
Ragini Fit, 020 548 82 03 of r.r.fit@hva.nl
Dit Marokkaanse meisje wil graag bij de politie of
in het leger. Zij wil hiermee een voorbeeld zijn voor
andere meisjes om te laten zien dat vrouwen ook
‘niet-vrouwelijke’ beroepen kunnen uitoefenen.
Dit meisje wil graag lerares worden, maar snapt dat
dit niet kan met boerka. Ze draagt de boerka alleen
uit protest; ze is het zat dat westerse mensen islamitische
mensen niet begrijpen.
voorpublicatie
Dit is de voorkant van een flat in Amsterdam West. Het Turkse meisje dat hier woont – in de straat waar
Mohammed B. woonde – vertelt over haar straatbeeld in de tijd dat Theo van Gogh vermoord werd.
Deze twee jongens willen rapper worden. Studeren
heeft volgens hen geen zin; een diploma geeft toch
geen garantie op een baan. Als rapper kunnen ze
– naast geld verdienen – hun verhaal vertellen.
havana 15

eportage
‘Wat ik nu doe
is écht heel leuk’
Al in de vierde klas krijgen havisten bezoek van
docenten en studenten van de HvA. Het doel van deze
gastlessen is informeren over het hbo in het algemeen.
Maar wat extra reclame voor de HvA is natuurlijk mooi
meegenomen. Carlijn van Donselaar
Langzaam sjokken ze naar binnen, de
scholieren van havo 4 van het Cartesius
Lyceum in Amsterdam. De achterste banken
zijn snel gevuld. Van nieuwsgierigheid naar
studeren op het hbo lijkt niet direct sprake.
Helemaal achteraan kamt een meisje haar
haren. Haar buurvrouw gaapt en roept
tegen niemand in het bijzonder: ‘Spannend,
dit. Iemand een blaadje voor aantekeningen?’
Jacob Louwinger (22), eerstejaars
hrm, laat zich niet uit het veld slaan. Samen
met Jaap van den Berg, docent fysiotherapie,
staat hij deze ochtend voor de klas
om een gastles te verzorgen. De lessen zijn
onderdeel van het aansluitingsprogramma
dat de HvA voor 48 scholen in Amsterdam
en omgeving verzorgt. Het proefstuderen en
de meeloopdagen, vaak pas in het eindexamenjaar,
horen ook bij het programma dat
scholieren voorbereidt op de overstap naar
het hbo.
Overgang
Jacob herinnert zich nog goed hoe groot de
overgang een paar jaar geleden voor hem
was. ‘Vooral de opzet van het onderwijs is
zo anders. En dan de communicatie met je
docenten: belangrijke informatie krijg je
opeens via een mailaccount die de school
voor je heeft aangemaakt.’ Vandaag vertelt
hij de scholieren van het Cartesius daarom
vooral over de verschillen tussen hbo en
havo. ‘Mag je veel lessen missen?’ wil een
jongen met Arafat-sjaaltje weten. Jacob
denkt even na voor hij antwoordt. ‘Je hoeft
inderdaad niet overal heen. Maar zeker in
je eerste jaar is het verstandig wel zo veel
16 havana
mogelijk te gaan. Later kun je altijd nog een
inschatting maken van welke colleges echt
nodig zijn.’ De ogen van een paar leerlingen
lichten op: verstandig of niet, spijbelen mag
dus gewoon.
Een lokaal verderop gaat het vooral over het
sociale leven van een hbo-student. ‘Maak je
snel vrienden?’ en: ‘Hoe hecht zijn de klassen?’
Eerstejaars hrm Sofie van Reenen (21)
en haar docent Mariejo Stassen hebben hun
handen vol aan de grote groep, bijna allemaal
meisjes. Sofie studeerde eerst Pedagogiek
aan de UvA. Een groot verschil in sfeer
met de HvA, vertelt ze: ‘Veel studenten op
De ogen van een paar
leerlingen lichten op:
spijbelen mag gewoon
de UvA waren nogal arrogant. Op de HvA
voelde ik me meteen thuis. Mijn medestudenten
leerde ik door het vele groepswerk
snel kennen. En we hebben een kroeg!’
Decaan Marcel Mulders denkt dat de gastlessen
voor veel scholieren een beetje uit het
niets komen, zo middenin het vierde jaar.
Maar toch zijn de lessen volgens Mulders
nodig om de scholieren aan te sporen zich
bezig te houden met hun toekomst. ‘Havisten
zijn, wat studiekeuze betreft, nogal lastig
te activeren. We blijven roepen dat ze open
dagen moeten bezoeken, maar de meesten
vergeten dat vervolgens gewoon weer.’ Wiepie
Terpstra, decaan op de Copernicus, een
school voor vwo, havo en vmbo-t in Hoorn,
kan erover meepraten. ‘Dit jaar hebben minder
scholieren dan ooit een idee van wat ze
willen gaan doen. Er zijn er maar weinig die
zich actief bezighouden met een vervolgopleiding.
Voor ons is het moeilijk ze te motiveren,
maar voor hogescholen is die besluiteloosheid
natuurlijk ook een probleem.’
Beeld Maarten Brante
Vrije tijd
Om scholieren extra aan te sporen over
hun toekomst na te denken is het onderdeel
loopbaanoriëntatie en -begeleiding (LOB)
op veel scholen vaste prik. Zo ook op de
Copernicus. De gastles van de HvA is hier
in een andere vorm gegoten: leerlingen
zitten in groepjes verspreid door de aula
en de studenten en docenten wisselen elke
tien minuten van groepje. Van tevoren richt
Terpstra het woord tot de scholieren: ‘Een
studiekeuze is ontzettend belangrijk. Je kunt
niet zomaar iets van internet plukken. Benut
deze kans dus en vraag alles wat je wilt weten.
Na afloop maken jullie een verslag voor
in de LOB-map.’ Een geërgerde zucht is het
antwoord van de ruim vijftig scholieren.
Justin Kane (18, eerstejaars product design)
is oud-leerling van de Copernicus. ‘Hé, ik
ken jou nog van tennis,’ lacht de eerste
jongen die bij hem aanschuift. Als de rest
van het groepje zit, steekt Justin van wal:
‘Vorig jaar zat ik hier ook. De lessen vond ik
verschrikkelijk, dus ik spijbelde veel. Maar
de opleiding die ik nu doe is écht heel leuk.’
Een beetje ongelovig kijken de leerlingen

hem aan. Of hij wel genoeg vrije tijd heeft,
willen ze weten. En of hij naast zijn studie
ook nog een beetje kan werken? Een blik
op de lijstjes met vragen die de leerlingen
van tevoren maakten leert dat dit het soort
vragen is dat hen het meest bezighoudt. Jet
Benjamins, als hoofd Instroommanagement
van de HvA verantwoordelijk voor het
aansluitingsprogramma, is niet verbaasd.
‘We zien leerlingen steeds jonger beginnen
met bijbaantjes. Bovendien besteden ze vaak
uren per dag aan televisieseries en social
media. Ze willen daarom nu al graag weten
of ze straks genoeg tijd overhouden om
bijvoorbeeld te hyven.’
Als de leerlingen van de Copernicus door
hun vragenlijstjes heen zijn, is het voor de
meesten even zoeken naar gespreksstof.
Maar een paar hebben de smaak te pakken
gekregen. Elaine van der Made (16) denkt
al vaak na over een studie. Ze vuurt de ene
na de andere vraag af op de studenten.’
Het is belangrijk om nu al zo veel mogelijk
informatie te hebben,’ vindt ze. Van de studenten
wil ze vooral weten hoe ze hun keuze
gemaakt hebben. En wat er gebeurt als je
toch iets kiest wat niet leuk blijkt te zijn.
Aan welke studies ze zelf denkt? ‘Geen idee,
nog. Ik denk wel iets bij de HvA.’
Benjamins ontkent niet dat een goed georganiseerde
gastles naast een informatief
ook een wervend effect kan hebben. Maar
er is volgens haar nog een veel belangrijker
voordeel voor de HvA: ‘Scholieren die
actief deelnemen aan de activiteiten van het
aansluitingsprogramma die op de gastles
volgen, worden gemiddeld betere studenten.’
Deze uitspraak baseert Benjamins op een
onderzoek dat bijna is afgerond. Binnen een
reportage
Sofie van Reenen (21, eerstejaars hrm) geeft gastlessen op het cartesius Lyceum
cohort werden twee groepen met elkaar vergeleken:
studenten die eerder deelnamen aan
activiteiten van het aansluitingsprogramma
en studenten die dit niet deden. Beide groepen
stroomden direct na hun havo-examen
in. De verschillen bleken significant: binnen
de eerste groep was minder uitval, switchten
minder mensen tussen studies en werden
meer studiepunten en propedeuses gehaald.
Benjamins: ‘Het aansluitingsprogramma is
dus eigenlijk een manier om goede studenten
te kweken.’ n
havana 17

ondertussen in...
Gent
Loes Willemse (21, derdejaars ergotherapie) loopt stage in een
lichtelijk chaotisch ziekenhuis en gaat in de weekenden op ontdekkingstocht
door Gent.
Onderuit
Tijdens mijn eerste maand in Gent heb ik al veel gezien en meegemaakt.
Mijn stage is in een ziekenhuis op de afdeling fysieke
revalidatie. Daarbij kun je bijvoorbeeld denken aan mensen die
een beroerte gehad hebben en parkinsonpatiënten. Soms zijn er
ook mensen met onverklaarbare verschijnselen. Ik heb leuke collega’s,
en kom elke dag meer te weten over de gang van zaken in
het ziekenhuis. Want die kan nogal verwarrend zijn! De patiënten
die binnenkomen hebben geen vaste behandelaar, iedereen moet
van elke patiënt wat af weten. Weinig structuur dus, dat is wel iets
waar ik aan moet wennen.
In de weekenden ga ik op ontdekkingstocht door Gent; elke keer
kom ik wel nieuwe winkels of makkelijkere en snellere routes
tegen. Vorig weekend kreeg ik bezoek van familie. We zijn de stad
ingegaan en onder andere naar de Belfort-toren. Vanuit deze toren
heb je een mooi uitzicht over de stad, helemaal als het mooi helder
weer is.
Ze zeggen dat je in Gent goed kunt fietsen, maar dan moet je wel
mazzel hebben. Als je geen keien hebt waar je fiets van kapot trilt,
heb je wel straten met een trambaan (geen fietspad) of een grote
heuvel voor je. Vorige week fietste ik in zo`n straatje met een trambaan.
Ik wilde een baan opschuiven want het werd steeds smaller.
(Ik fietste tussen de stoep en de eerste rails; mensen worden kwaad
als je op de stoep fietst.) En ja hoor, ik rij die rails over en ga zo onderuit.
Er kwamen allemaal mensen op me afgerend om te kijken
hoe het ging, en in het ziekenhuis werd mijn knie meteen gecontroleerd
door een arts en een aantal verpleegkundigen. Gelukkig had
ik alleen een diepe snee in mijn knie. Het geeft een goed gevoel om
zo opgevangen te worden.
Je zou toch denken dat communiceren hier heel makkelijk zou
gaan, het is tenslotte je eigen taal. Maar dat is toch niet helemaal
waar. Vlamingen gebruiken andere woorden dan wij, waardoor we
elkaar verkeerd begrijpen. Maar met doorvragen kom je al een heel
eind. Wie weet kom ik over vier maanden thuis met de zachte g.
Loes
Annemarie Kelly Kyra Aardie
18 havana
Wie? Inge Oskam, lector technisch innoveren & ondernemen, domein Techniek
Wat? Innovatiemethodiek voor het Innovatielab
‘In de kelder van de Leeuwenburg zit sinds twee jaar
het Innovatielab. Studenten van het domein Techniek
broeden hier op uitvindingen voor het midden- en
kleinbedrijf. Voorheen moesten studenten aan de slag
met fictieve opdrachten, waardoor hun ontwerpen bijna
nooit in de praktijk gebruikt werden. Daar brengen we
nu verandering in.
Er zijn zat bedrijven, ondernemers en uitvinders met
ideeën die door gebrek aan geld of tijd op de plank blijven
liggen. In het Innovatielab brengen we studenten en
het bedrijfsleven samen. Zij kunnen ‘voor het echie’ aan
de slag en ondernemers kunnen kosteloos ontdekken
wat er allemaal mogelijk is met hun idee.
Momenteel werken studenten aan de meest uiteenlopende
projecten. Een groep is bezig met het ontwikkelen
van een grijper waarmee de champignonoogst gemechaniseerd
kan worden. In een ander project maken ze
een speciale UV-vaas die het water reinigt, waardoor
bloemen een week langer kunnen staan.
Omdat het bedrijfsleven met zo veel verschillende opdrachten
komt, willen we een goed werkende methodiek
voor onze studenten maken, zodat ze tot de beste
innovatieve ideeën komen. Voorheen zag je dat veel
studenten begonnen met een ontwerp, terwijl ze nog
helemaal niet goed wisten wat precies het probleem was.
very short introductions
Beeld Fred van Diem
Van student naar
echte Willie Wortel
Anderzijds waren er groepjes die te laat aan een prototype
dachten. Als het ontwerp dan niet bleek te werken,
waren ze te laat voor aanpassingen.
Met een aantal docenten werk ik nu aan een studiehandboek
over de aanpak van technisch innoveren. We
leren ze in verschillende fases te werken: verkenning,
onderzoek, conceptontwikkeling en detaillering. Maar
tegelijkertijd moeten ze ook letten op de duurzaamheid,
ergonomie en vormgeving.’ n■Merel Straathof
Studenten,
docenten of lectoren
die in maximaal vijf
minuten willen vertellen over
hun onderzoek kunnen zich
aanmelden voor Very Short
Introductions. Meer weten?
www.havanaweb.nl/vsi

Beeld Fred van Diem
Tegenwoordig kan ze er rustig mee aankomen op feesten en partijen, het toch wat suffige imago van wandelen is er wel vanaf. Maar lid worden van
een heuse wandelclub gaat toch wat te ver voor Marie-Louise Hofstee (58, contactpersoon voortgezet onderwijs). Annemarie Vissers
‘Nee, ik zie mezelf niet meteen lid worden van een
“echte” wandelclub, dat is me toch te veel van het
type Jo-met-de-Banjo. Niet dat ik er zelf nu zo
flitsend uitzie hoor, dat moet ook gezegd. Ik ben
geen 25 meer en hoef tijdens een wandeltocht geen
verkering meer op te doen. Ik draag vaak een pet,
of een gek hoedje. Zo’n kibboetspetje waarvan je
de klep kunt uitschuiven. Verder goede wandelschoenen,
die zijn essentieel. De liefde voor het
wandelen begon pas laat, nadat ik mijn ouders
heb aangemoedigd bij de Vierdaagse – toen was ik
al veertig. Zij zijn na hun pensionering begonnen
met wandelen. De eerste keer zelf de Vierdaagse
lopen, ongetraind, was een verschrikkelijk pijnlijke
ervaring. Ik dacht nog: dat doe ik wel even. Ik
had namelijk al ervaring met het lopen van halve
marathons. Maar wandelen zit toch echt anders
in elkaar: op dag drie strompelde ik krom en met
voeten vol blaren de finish over. En dan moet je nog
een dag. Daarna ben ik er echt voor gaan trainen;
ik loop zo’n twaalfhonderd kilometer per seizoen.
Naast de Vierdaagse en trainingen loop ik ook de
Kennedymars. Daarbij moet je tachtig kilometer
lopen binnen twintig uur. Samen met vrienden zoeken
we via internet wandelroutes en die stippelen
we helemaal uit. Bovendien hou ik alle gewandelde
kilometers bij in een speciaal programma, dat vind
ik leuk om te doen. Het samen lopen en kletsen
– dan hebben we aan twintig kilometer nog niet
genoeg – buiten in de prachtige natuur, dat zorgt
voor mijn wandelvirus. Alle medailles die ik bij
elkaar wandel hang ik op boven mijn bed, aan het
eind van het seizoen verdwijnen ze echter onder
het bed in een doos. De sportkleding hangt in een
aparte kledingkast, het paste allemaal niet meer op
een gegeven moment. Ik kan heel moeilijk niksdoen,
daar word ik behoorlijk kriegelig van. Ik heb een
tijd niet kunnen trainen vanwege een blessure, na
het beklimmen van de Mont Ventoux. Dat merk ik
meteen, zowel geestelijk als lichamelijk: ik laat voor
de sport namelijk niets staan, geen wijntje drink ik
er minder om en lekker eten laat ik ook niet staan.
Dan vliegt het er aan alle kanten aan. Maar er is
een verschil tussen fanatiek en fanatiek: mannen die
eventjes honderdzestig kilometer lopen, of tochten
van tweehonderd kilometer in een keer uitlopen.
Daar begin ik niet aan, dan ben ik niet meer aanspreekbaar
vrees ik.’ n
passie
zelf vertellen over je
passie in havana?
mail naar
havana@hva.nl
havana 19

ecensies
Expo
Het
democratische
foto-album
Fonds BKVB
t/m 23 april
HHHHH
Wat Hans Aarsman is een tikkeltje verzuurde
ex-fotograaf. Hij vond zichzelf
als plaatjesklikker niet boven de massa
uitstijgen en dus hing hij zijn fototoestel aan
de wilgen. Werkloos, wat te doen? Onder
het motto ‘wat je zelf niet kunt, moet je
bekritiseren’ beschrijft hij in de Volkskrant
wekelijks waarnemingen van doldwaze of
soms foutieve nieuwsfoto’s. Denk: ‘Wat gek,
dat hoopje natuurrampslachtoffers ligt er
wel heel mooi bij. Dat moet in scène gezet
zijn.’ Verder heeft zijn fotostop ertoe geleid
dat Aarsman een obsessie ontwikkelde voor
andermans geschoten amateur-plaatjes. Voor
de expositie Het democratische foto-album
in het pand van fonds BKVB treedt hij op als
curator; Aarsman duikelde zes eigenaardige
fotoalbums op.
Waarom wel Hoogtepunt van de tentoonstelling
is het fotoalbum van Rick, een niet
per se onaantrekkelijk heerschap van 26 jaar.
Rick heeft na ruim een kwart eeuw levensgenieten
nog steeds geen vrouwpersoon
gevonden om zijn leven mee te delen. Wat
Rick wel in overvloede heeft: platonische
vriendinnen. Sexy bruinharige gebronsde dames,
een bijzonder roodharig exemplaar met
blauwe ogen, ondeugend kijkende meisjes
in witte jurken. Rick heeft foto’s verzameld
van zijn beslommeringen met de dames en
hen gevraagd wat ze van hem vinden. Een
specifiek commentaar: ‘Rick interesseert zich
altijd in wat me bezighoudt ook al vraagt
hij er niet specifiek naar.’ Ander bijzonder
album: een boekje gemaakt voor Aarsmans
dementerende moeder, zodat ze onthoudt
wie haar familie is en waar in het verzorgingstehuis
ze kan koffieleuten.
Waarom niet Op de dag na de opening was
het betreden van het pand nu niet bepaald
als wegglijden in een warm bad. Een drukgebarende
dame achter de gesloten glazen
deur: ‘Wat is er?’ Ik: ‘Ik kom voor de expositie.’
Zelfde dame, nu met een uitdrukking
die oprechte irritatie en verbazing verried:
‘Oké.’ Daarna was het licht in de expositieruimte
defect. Zuchtend en steunend werd
het knopje gezocht (op de balk bij het raam).
Maar dan: licht aan, medewerkers weg;
genieten. En heel erg gratis! n Kim Bos
20 havana
Cd
The Strange
Boys
Be Brave
(Rough Trade)
HHHHH
Wie The Strange Boys, een jonge vierkoppige
garagerockband uit Austin, Texas. Vooral
in Amerika doen de mannen het goed. Zo
goed dat platenmaatschappijen elkaar in de
haren vlogen en ruzie maakten om wie dit
nieuwe album mocht uitgeven.
Wat Bij het horen van Be Brave, het derde
studioalbum van The Strange Boys, denk
je direct: is dit echt nu opgenomen, anno
2010? Of stiekem veertig jaar geleden?
Waarom wel Vanaf de eerste minuut
word je verrast. Opener ‘I See’ begint met
een mondharmonica. Niet helemaal zuiver
maar dat past goed bij het nummer en de
meeslepende sfeer. Het doet denken aan
The Libertines. De titelsong ‘Be Brave’, een
vrolijk gitaardeuntje, klinkt erg jaren zestig.
Het achtergrondkoortje en de saxofoon nemen
je mee terug in de tijd. Het klinkt rauw,
dynamisch en soms heel intens.
De band heeft een duidelijk eigen sound,
herkenbaar uit duizenden. Het klinkt
misschien niet allemaal even vast maar de
nummers zijn goed geschreven, bondig en
pakkend. Over de opbouw is nagedacht. Een
mooi voorbeeld is ‘A Walk On The Beach’:
het begint ingetogen, maar eindigt als een
voetjes-van-de-vloernummer.
Be Brave is een dynamisch album, divers van
geluiden. Dit komt door de juiste keuze van
verschillende instrumenten. Piano, akoestische
gitaar en mondharmonica wisselen
elkaar af. Als luisteraar word je elke minuut
weer verrast met een nieuw geluid.
Waarom niet Zanger Ryan Sambol heeft
een stemgeluid waar je van moet houden.
Het is niet zuiver, het klinkt rauw en je hebt
het idee dat hij elk moment instort of in huilen
uitbarst. Natuurlijk hoort het bij de stijl
van The Strange Boys. Maar als je er een half
uurtje naar moet luisteren – want zo kort is
de cd – dan ben je er ook wel klaar mee.
Daarnaast klinkt Be Brave wat braaf. In
tegenstelling tot zijn voorgangers bevat dit
album geen flinke adrenalinenummers. Het
klinkt helaas allemaal wat soft. Maar The
Strange Boys heeft zeker potentie om binnenkort
in het rijtje van The Strokes, Arctic
Monkeys en Kings Of Leon neergezet te
worden. Een superband in wording.
n Miriam Bons
Nightlife
Miko presents New House
collective
11 maart, Sugarfactory
Wel gaan Groovy, melodische dance met een house-twist. Bij Miko weet je dat je lekkere
muziek kunt verwachten. Tot vijf uur ’s ochtends uit je dak gaan met een groep vrienden in
de Sugarfactory. Elke Amsterdamse student moet dit een keer gedaan hebben!
Niet gaan Je bent een keer losgegaan in de Sugarfactory en dat zie je jezelf geen tweede
keer doen.
Muziek
Nadja Filtzer
11 maart, Paleis van de Weemoed
Wel gaan Nadja is cabaretière, actrice en zangeres bij verschillende muziek- en theatergezelschappen.
Vanavond zingt ze met hart en ziel in verschillende talen en genres. Fijn om
een avond in een andere wereld te verkeren.
Niet gaan Jouw eigen wereld is al leuk genoeg, daar heb je geen zangeres voor nodig!
Cabaret
comedy Explosion
11 t/m 13 maart, comedy Theater in de Nes
Wel gaan Claudia de Breij, Javier Guzman en vele andere bekende cabaretiers zijn
begonnen bij de Explosion. Een vaste groep cabaretiers toert in wisselende samenstelling
door het land. Je weet dus nooit wie er op het podium staat. Heb je zin in een avondje verrassende
comedy? Gaan!
Niet gaan Je wilt van tevoren weten waarvoor je een kaartje koopt.
Film
La Danse
14 maart, Rialto Filmtheater
Wel gaan Film van documentairegrootheid Frederick Wiseman over het ballet van de
Parijse Opéra. Wil je weten hoe het er achter de schermen aan toe gaat bij een van de
grootste dansgezelschappen van de wereld? La Danse onthult geheimen over deze boeiende
wereld.
Niet gaan Je houdt niet van dans en hebt geen interesse in geheimen van een balletgezelschap
waar je nog nooit van gehoord hebt.
Muziek
De Bevers
14 maart, café Pakhuis Wilhelmina
Wel gaan Goedkoop en lekker eten terwijl je luistert naar covers van bekende nummers.
De Bevers staan erom bekend alle muziekstijlen in hun repertoire op te nemen. Gegarandeerd
dat jouw favo lied langskomt tijdens het optreden!
Niet gaan Als je jouw favo band wilt horen spelen dan zet je de cd op of ga je naar het
concert, coverbands zijn niet jouw pakkie an.
Muziek
Blood Red Shoes
17 maart, Paradiso
Wel gaan Blood Red Shoes is een punky duo bestaande uit Steven Ansell en Laura-Mary
Carter. In 2007 hebben ze tijdens London Calling Paradiso platgespeeld en sindsdien zijn
ze een bekende in de Amsterdamse punkwereld. Nog nooit van gehoord? Denk aan een
mix van Queens of the Stone Age, Pixies en PJ Harvey.
Niet gaan Jij luistert liever naar Nick en Simon.

eten
Made in Italy
Bij restaurant De Italiaan in Oud-West is zelden een tafeltje
leeg. Maar ze serveren er dan ook a taste of Italy… met
veel knoflook.
Sommigen (lees: bewoners) noemen de
Bosboom Toussaintstraat de mooiste straat
van Amsterdam. Misschien is dat wat
overdreven, maar pittoresk is deze straat in
Oud-West zeker. Voorheen zat restaurant
Bosboom pal tegenover zusje restaurant
Toussaint. Toussaint heeft standgehouden,
maar Bosboom heeft sinds een jaar plaatsgemaakt
voor De Italiaan.
Sfeer Op afstand doet De Italiaan denken
aan een gezellig tuinfeest in de zomer: in
de bomen hangen lampjes en de houten
banken staan buiten al klaar. Binnen is het
klein, maar knus. Rood, bruin en zwart zijn
de kleuren van dit restaurant. Leukste plek
is het nisje op de eerste verdieping waar je
met z’n vieren zo goed als afgescheiden van
de andere gasten kunt eten.
Publiek Wat in Oud-West woont, wat in
Oud-West eet: gezinnen, stelletjes, ouderen,
yuppen en groepen. Sommigen komen een
uurtje voor een pizza, anderen tafelen de
hele avond.
Menu De Italiaan heeft, zoals je mag verwachten
met die naam, een aantal klassieke
Italiaanse gerechten op de kaart staan. Om
erin te komen nemen we de bruschetta al
pomodoro. 3,50 euro is niet goedkoop voor
een sneetje brood, maar de topping van verse
tomaatjes en een vleugje knoflook blijkt
erg lekker. Er zit ook een aantal klassiekers
tussen de hoofdgerechten: tagliatelle met
zwarte truffel of spaghetti met rode peper,
knoflook, gamba’s en vongole. Dit laatste
smaakvolle gerecht staat bol van de knoflook.
Overigens ziet de pizza crudo uit de
steenoven op het bord van onze buurman
er ook erg smakelijk uit; wellicht iets voor
de volgende keer. Tot slot één panna cotta
voor twee personen. De stevige Italiaanse
pudding met karamelsaus en verkruimelde
pistachenoten is na het uitgebreide tafelen
meer dan genoeg voor ons tweeën.
Bediening De mannen staan in de keuken,
de vrouwen in de bediening. De serveersters
zijn snel, spontaan, informeel en nemen de
tijd om te vertellen wat er op je bord ligt.
Jammer Zomaar binnenvallen op een vrije
avond maakt de kans op een tafeltje erg
klein. Dit restaurant zit zo goed als altijd
vol, dus een paar dagen van tevoren bellen
is slim.
Kortom Een klein stukje Italië in Oud-
West. De traditionele gerechten zijn een
aanrader, al elimineert de knoflook de
verdere uitgaansplannen van de avond.
Prijs De kleine hapjes, voorgerechten en
nagerechten zijn relatief prijzig, maar wel
het proberen waard. Pasta’s en pizza’s zijn
er al voor dertien euro, vlees eet je vanaf
16,50 euro. n■Merel Straathof
Waar Bosboom Toussaintstraat 29
1054 AN Amsterdam
020-6836854
Op maandag gesloten
Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar havana@hva.nl. Als je recensie
geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed.
Muziek ‘Lenny Kravitz. Zijn nummers
gaan altijd over de liefde. Ze brengen
mooie herinneringen naar boven aan interrailen
met een vriendinnetje. Niet om aan
te horen vind ik standaard homomuziek als
ABBA, Luv’ en Jamai: te vaak gehoord.’
Hebbeding ‘Schoenen met hoge hakken.
Ik draag ze sinds ik op deze school
kwam en me verbaasde over al die slonzig
uitziende mensen. Je bent op hakken langer,
je benen en kont zijn mooier en je houding
trotser. Je ziet er vrouwelijker uit. De haklengte
heb ik langzaam van vijf naar twaalf
centimeter verhoogd. Nee, hoger ga ik niet.’
Film ‘De Spaanse versie van [REC], de
engste film die ik ooit heb gezien, over een
hermetisch afgesloten huis, waarin mensen
door een virus aan het moorden gaan. Ik
gil, duik weg, durf niet meer alleen naar het
toilet. En de moordenaar moet dood anders
blijf ik bang. Snakes on a Plane, die film
was zo slecht.’
Tv ‘My name is Michael, de talentenjacht
voor de musical over Michael Jackson. Die
kinderen in glitterpakjes zijn zo schattig.
Ik wil er zelf wel een met van die kleine
vlechtjes. Goede tijden, slechte tijden is
stompzinnig en vooral irritant omdat mijn
moeder – die ooit heel actief was – en haar
vriend er trouw elke avond op de bank
naar kijken.’
Boek ‘Vet cool is Het verrotte leven van
Floortje Bloem van Yvonne Keuls: seks,
onderdrukking en geld. Ik las het toen ik
negen was. Zielig voor dat meisje, al kon
ik me niet voorstellen dat je er zo intrapt
zwart-wit
‘Op hoge hakken
een mooie kont’
Kimm van de Poll (21), vierdejaars sport, management
& ondernemen
bij een jongen. De zeven eigenschappen van
effectief leiderschap van Stephen Covey is
tijdens de opleiding te vaak opgehemeld en
lees ik nooit meer.’
Sport ‘Tennis. Dat heb ik op hoog niveau
gespeeld tot ik op mijn zestiende uit huis
ging en alles zelf moest betalen. Beuken op
de tegenstander, een rally uitdenken zodat
je een winner slaat. En ik droeg de vetste
tennispakjes. Goed tennis is mooi omdat
het heel moeilijk is. Bij korfbal mag je niks.
Ik zou er mijn power niet in kwijt kunnen.’
Moment ‘Mijn afstuderen, daar ben ik
trots op. Ik heb het vanwege de thuissituatie
zelf moeten betalen met leningen
en werk in de nacht. Ik ben hierdoor
veranderd, zet door en ben niet bang om
mijn mening te geven. Nee, het is geen
leermoment. Hard werken kan iedereen, je
ontspannen is veel moeilijker. Ik heb ook
altijd een schuldgevoel als ik geld uitgeef.
Een domper is de studielening, waarvoor
je duizenden euro’s rente betaalt. De
meeste waanzinnige betaling aan een bank
die er is.’
Stokje ‘Ik geef het stokje aan ALO-student
Lynn Mager, over wie ik heb gehoord dat
zij kleurrijk is in haar mening en vaak met
inhoudelijke ideeën komt.’ n■Hans van
Vinkeveen
havana 21
Beeld Hans van Vinkeveen

varia
Havana begint aan zijn
vijftiende jaargang.
Genoeg verleden tijd voor
een wekelijkse duik in het
stoffige archief.
Euriëntatie
December 2001
15
• Vijf studenten en een stafmedewerker
vertellen aan Havana over hun coming
out. Een van de zaken die in het artikel
naar voren komt is dat er volgens de
geportretteerden geen behoefte is aan
speciale ‘homodingen’ op de HvA.
• Co Adriaanse – oud-HvA-student –
is net ontslagen als coach van Ajax.
Havana vroeg voetbalkenner en pabomedewerker
Jim Grigoleit hoe hij
ertegenaan kijkt. Grigoleit benadrukt dat
de autoritaire aanpak van Adriaanse niet
meer van deze tijd is. ‘De jonge spelers
worden steeds mondiger. Wellicht moet
je daar als coach meer naar luisteren. De
autoritaire aanpak werkt niet altijd.’
• De major-minorstructuur bestond in
2001 nog niet. Op de HvA moeten alle
studenten zogeheten keuzevakken doen.
Welke keuzevakken zijn in 2001 populair?
Acute hulpverlening, stressreductie,
Spaans en alternatieve geneeswijzen. De
minst populaire vakken? Duits, Euriëntatie
(klinkt vaag en dat was het ook), law
of the European union. Aanmelden voor
een keuzevak kan sinds kort via Internet.
Dar is een speciale – heel dure – applicatie
voor ontwikkeld.
• De zeven verschillende locaties van
de HvA hebben sinds kort allemaal een
driecijferig alarmnummer. Bij onraad
in de Leeuwenburg kun je 3000 bellen
en op de Tafelbergweg toets je 888 in.
Bestaat dat nu nog?
• Op de locatie Leeuwenburg kun je
bij de audiovisuele dienst een digitale
camera lenen. Er zijn er vier aangeschaft.
Tamelijk dure dingetjes; zo’n camera
kost drieduizend gulden. In praktijk
blijkt het voor studenten lastig om zo’n
apparaat te lenen want docenten hebben
voorrang. Daarom geven sommige
instituutsdirecteuren aan hun studenten
toestemming om zo’n ding te huren bij
een winkel. Dat kost 7500 gulden voor
een paar maanden.
• Havana bereidt een artikel voor over
idealistische studenten. Die zijn niet zo
makkelijk te vinden en daarom staat er
een oproep in de krant: ‘Wanted: idealisten.’
Veel reacties? Nou nee, te weinig
om er een doortimmerd artikel van te
maken. n■Paul van de Water
22 havana
check ook
havanaweb.nl gekeurd
‘Ik schaam me
voor Almere’
De PVV is bij de gemeenteraadsverkiezingen
in Almere met negen zetels als grote winnaar
uit de strijd gekomen. Havana en Campus
TV peilden de meningen over de grootste
partij in de polderstad bij pabostudenten. ‘Ik
schaam me kapot voor deze gemeente.’
Solliciteren met vlotte
babbel
Waarom nog schriftelijk solliciteren als het
ook via een leuk filmpje kan? Volgens twee
HvA-studenten is de video-cv dé toekomst.
Met hun bedrijfje Cv Works maken ze videoboodschappen
die iedere werkzoekende aan
een baan moeten helpen.
Vuvuzela
Of Nederland het WK in Zuid-
Afrika gaat winnen valt nog te bezien,
maar dat de Zuid-Afrikaanse
vuvuzela tijdens het WK Nederland
gaat veroveren is welhaast zeker.
Veel voetbalfans zagen zich afgelopen juni
voor een raadsel gesteld. De wedstrijdbeelden
van de Confederations Cup gingen
gepaard met een mysterieus en onophoudelijk
gezoem. Alsof commentator Jeroen
Grueter zich omsingeld wist door een zwerm
woedende wespen. Met veel moeite slaagde
Grueter erin zijn stem boven het lawaai uit
te laten komen: ‘Er is niets mis met uw televisie.
Wat u hoort zijn tienduizenden Zuid-
Afrikaanse toeschouwers die op een toeter
blazen.’ Nederlands eerste kennismaking met
de vuvuzela was een feit.
In de daaropvolgende dagen openden vrijwel
alle kranten een offensief tegen deze ‘helse
kabaalmachines’ die absoluut van het WK
geweerd moesten worden, zoals ondermeer
bondscoach Bert van Marwijk betoogde.
Het protest was tevergeefs. De vuvuzela is
voorbestemd om hét symbool te worden
van het WK in Zuid-Afrika, en Nederland
zal deze zomer bedolven worden onder
een berg oranje toeters. Een vooruitzicht
waar ik persoonlijk bijzonder vrolijk van
word. Zo stel ik me voor hoe iedereen na
een overwinning van Oranje al toeterend
de straat op rent. Prachtig toch? En dus
besloot ik, vooruitlopend op onze aanstaande
zegereeks, alvast een vuvuzela aan
te schaffen. Al snel kwam ik erachter dat
dit ‘typisch Afrikaanse’ instrument feitelijks
niets meer is dan een lange plastic trechter,
die maar één toonhoogte voort kan brengen.
Eigenlijk niet veel bijzonders dus. Ik had
mijn negatieve recensie al bijna klaar toen
een vriend van me erachter kwam dat, als je
op een bepaalde manier blaast, de vuvuzela
verandert in wat je gerust de misthoorn van
de Titanic mag noemen; een hoorn die een
geluid van een apocalyptisch kaliber voortbrengt,
dat door iedereen in de omgeving als
bijzonder storend wordt ervaren. Behalve
– en hier komt de crux – voor degene die
erop blaast. Het is allicht kinderachtig, maar
lawaai maken blijft een leuke bezigheid.
Juist als andere mensen zich eraan storen.
De gevolgen zijn helder. Zodra een van je
vrienden voor het WK een vuvuzela koopt,
ben je welhaast gedwongen er zelf ook een
te kopen. Als Nederland op 14 juni aftrapt
tegen Denemarken, zitten zestien miljoen
Nederlanders klaar om zo hard mogelijk op
hun vuvuzela te blazen. Wil jij de enige zijn
die dat lijdend moet aanhoren? n Sebastiaan
van de Water
hva-agenda
HvA
to do’s
Kersverse commissie
Tijdens de algemene introductie van de HvA
vindt elk jaar eind augustus een festivaldag
plaats met als afsluiter een groot feest. Kan
dit volgens jou beter? Grijp dan nu de kans
om lid te worden van de Kersverscommissie.
Dan mag je meedenken over de dj’s en
het dagprogramma. Maar daarbij houd je je
ook bezig met sponsoring en promotieacties.
Aanmelden en meer informatie: kersvers@
asva.nl of www.asva.nl
12 maart
Mijn wereld in Amsterdam
Mijn wereld in Amsterdam van Sharog
Heshmat Manesh (docent bij Maatschappij
& Rech) is het resultaat van een meerjarig
fotografieproject, waaraan tweehonderd
islamitische jongeren uit Amsterdam hebben
meegewerkt. In combinatie met verhalen
creëren de foto’s een weergave van de positie
en het dagelijks leven van de jongeren. Zie
ook pagina 15.
Boekpresenatie 16.00 uur tot 18.00 uur, Wibautstraat
80-86, lokaal B3.02. Aanmelden:
Ragini Fit, 020-5488203 of r.r.fit@hva.nl
15 maart
Is onderwijs een zorginstelling?
Aanleiding voor dit debat is de presentatie
van Het Amsterdams Manifest Passend Onderwijs.
Suzanne Bögels (hoogleraar orthopedagogiek
UvA), René Peeters (bestuursmanager
Openbaar Onderwijs Amsterdam West
binnen de ring), Edith Hooge (lector school
en omgeving in de grote stad HvA) en Lodewijk
Asscher (wethouder onderwijs, ovb), zullen
hun visie geven over passend onderwijs en
het manifest en met elkaar in discussie treden
onder leiding van Pieter Hilhorst.
20.00 uur tot 22.00 uur, zaal open 19.45
uur, De Balie, Kleine-Gartmanplantsoen 10.
Aanmelden www.hetabc.nl/aanmeldingdebat
26 maart
Kohnstammlezing
De elfde Kohnstammlezing heeft als thema
‘het belang van emotioneel kapitaal’. Tijdens
deze lezing zal Christien Brinkgreve,
hoogleraar sociale wetenschappen aan de
Universiteit van Utrecht, wijzen op het belang
van emotioneel kapitaal, het vermogen
om gedrag en emoties te beheren. Vandaag
de dag wordt een groot beroep gedaan op
zelfsturing en zelfbepaling. Juist nu is het
dan ook belangrijk om dit vermogen goed
te ontwikkelen. Volgens Brinkgreve moeten
zowel de ouders als de school zich hiermee
bezighouden.
15.00 uur, Aula van de UvA, Singel 411.
Aanmelden www.fmg.uva.nl/pedagogiekenonderwijskunde.

weekgast
Andrea Mooij (23, derdejaars technische bedrijfskunde) loopt stage in Kenia bij de
South African Synthetic Oil Limited (SASOL), een internationaal chemiebedrijf. Ze
werkt aan een onderzoek over zonnepanelen.
Maandag 1 maart
Ik ben hier nu een maand en ik ben nog steeds niet aan het tijdsverschil gewend. In Kenia is
het twee uur later dan in Nederland maar toch word ik om zes uur al wakker. Ik vind het
niet heel erg; zo heb ik ‘s ochtends de tijd om rustig wakker te worden. Met het onderzoek
dat ik ga doen wil ik erachter komen wat de mogelijkheden wat betreft zonne-energie zijn
voor de inwoners van Kitui, een district in Kenia. Er is veel armoede in Kenia, energie is belangrijk
om de welvaart te bevorderen. Hierdoor kan bijvoorbeeld ook ’s avonds – na zeven
uur, als het donker is – gewerkt en geleerd worden. Vandaag gaan we naar een middelbare
school om hun zonnepanelensysteem te bekijken. Tot mijn verbazing heeft een aantal mensen
buiten de stad al zonne-energie. Het is vakantie dus de school is helemaal verlaten. Heerlijk
rustig maar helaas is er niemand aanwezig die de sleutels heeft van de klaslokalen of ons iets
kan vertellen over het systeem. We moeten het doen met een rondleiding langs de gebouwen.
Dinsdag 2 maart
We zijn nog steeds in Zombe, het dorpje waar de middelbare school zich bevindt. Omdat de
bus alleen om vier uur ‘s ochtends vertrekt moesten we een nachtje blijven slapen. Gelukkig
is er vandaag markt en gaat er om vier uur ’s middags weer een bus terug. De busreis
gaat door de bergen en we slingeren van links naar rechts. Onderweg stopt de buschauffeur
vijf minuten om ons even te laten genieten van het prachtige uitzicht dat we hebben vanaf
de berg. Nadat we wat foto’s hebben gemaakt en de bus is bijgevuld gaan we verder. Door
middel van interviews ga ik de behoeften van bewoners, verschillende gemeenschappen en
scholen in kaart brengen. Of ze energie nodig hebben om een lampje te laten branden of om
er een heel leslokaal met computers op te laten draaien. Vanuit die behoefte ga ik kijken naar
de mogelijkheden. Wat er te koop is, wat het kost en hoe het gefinancierd kan worden.
Woensdag 3 maart
Vandaag gaan we naar Nyumbani Village. Dit is een dorp zo’n veertig kilometer van Kitui,
dat voor een groot deel gesponsord is door de overheid. Hier haalt een landbouwbedrijf door
middel van zonne-energie water uit de grond. De mensen zijn erg vriendelijk en we krijgen
een rondleiding. Het veld wordt vochtig gehouden door een plastic buis waar water door
stroomt, dat er uit drupt door kleine gaatjes. De buis is aan het einde van het veld vastgeknoopt
om een stokje. Simpel maar effectief; mooi om te zien. Hier kunnen we in Nederland
nog wat van leren. Het is hier echt ontzettend warm, maar gelukkig niet continu. Drie jaar
geleden ben ik ook al in Kenia geweest – voor mijn mbo-studie – dus ik wist wat ik kon
verwachten.
Donderdag 4 maart
Vandaag ben ik op kantoor gebleven en heb een aantal interviews aangepast. Daarnaast
hebben we veel vergaderd. Samen met negen andere Nederlandse studenten en een Keniaans
echtpaar zitten we in een soort complex met een pleintje voor de deur. Op de begane grond
zijn woningen. De omgeving hier is ontzettend mooi. Vanuit huis hebben we een prachtig
uitzicht op een heuvellandschap. Ons huis is net een dierenwinkel; hagedissen, mieren,
muizen en muggen hebben een plekje in ons huis veroverd. Met de studenten hebben we een
gezamenlijke boodschappenpot. Ook hebben we een kookschema; iedere dag kookt iemand
anders. Helaas is de keuze voor producten hier klein. We kunnen kiezen uit aardappel, pasta
of rijst. Dit vullen we dan aan met tomaat, paprika, wortel en ui. Voor vlees kunnen we
kiezen uit gehakt of kipworstjes. Best lekker, maar ik mis de ovengerechten wel. Een pizza of
afgebakken stokbroodje zou er wel ingaan!
Vrijdag 5 maart
Er rijdt hier in de stad geen bus. Ik loop dus heel wat af, en de Kenianen hebben een ander
beeld van ‘ver’. Pas vanaf een uur lopen hebben ze het over een lange afstand. Als ik dan
eindelijk bij een instantie ben aangekomen is het vaak zo dat je een afspraak moet maken om
informatie te krijgen. Dit kost dus ontzettend veel tijd, en daar nemen ze het niet zo nauw
mee hier. Als Kenianen zeggen dat ze over tien minuten bij je zijn, kun je er rustig van uitgaan
dat dat pas over een uur is. Daarnaast merk ik dat ze het belangrijk vinden om aardig
te zijn. Kenianen zeggen bijna altijd ja op een vraag. Dit betekent voor hen trouwens niet dat
ze een verplichting hebben. Erg ingewikkeld. Ik ben me op dit moment aan het voorbereiden
om het veld in te gaan. Ik zal de komende tijd mensen gaan interviewen op het platteland,
die zonder stroom zitten. Ik hoop dat ik goed in kaart kan brengen wat mensen willen en ze
advies kan geven. n
havana 23

Beeld Jan-Maarten Hupkes
afstuderen
Marloes Zutt (21)
Bedrijfswiskunde
Onderwerp ‘Ik zit net een weekje bij Zwitserleven,
het pensioenslabel van Reaal, in Amstelveen. Ik
word nu ingewerkt in de systemen en begrippen.
Straks ga ik meewerken aan de implementatie van
een klant in het systeem van Zwitserleven. Deze
klant heeft zo’n 550 medewerkers. Alle pensioengegevens
van deze medewerkers moeten worden overgezet
vanuit een systeem van Reaal Verzekeringen
naar de administratie van ons systeem. En dat zonder
dat de klant daar iets van merkt. Tijdens mijn
stage maak ik verschillende pensioenberekeningen,
zoals eindloonberekeningen, middelloonberekenin-
24 havana
gen, indexaties en reserveberekeningen. Met behulp
van deze handberekeningen voer ik controles uit.
Met deze stage wil ik de wereld van pensioenen
en levensverzekeringen leren kennen. Daar wil ik
verder in na mijn studie. Ik ben altijd gek geweest
op het maken van rekensommetjes. Met cijfers
puzzelen ligt me gewoon goed, ook al had ik geen
extreem hoog cijfer voor wiskunde op de middelbare
school. Pensioenen vind ik interessant en ik
ben iemand die op kantoor hoort.
Voordat ik met bedrijfswiskunde begon, heb ik
anderhalf jaar bewegingswetenschappen gedaan.
Dit bleek meer een interesse dan een beroepkeuze.
Ik wilde toch de wiskundekant op en ben blij met
mijn keuze. Ik vind het niet eentonig, maar juist
heel leuk om de hele dag achter een computer met
getallen bezig te zijn.’
HvA+ ‘Zo’n project bij een bestaand bedrijf levert
goede input en je kan hier veel van leren.’
HvA – ‘We krijgen weinig les en een project is niet
meer dan een korte opdrachtbeschrijving en dan
zelfstandig aan de slag. Er mag wel wat meer uitdaging
in zitten.’ n Gijs Hardeman