BEZUINIGINGENRAKEN - Limburgse Jagers

VERkENNERS wETEN
wAT zE AAN ELKAAR
HEBBEN NA MENTEx
Van 21 tot en met 25 maart hebben de verkenningspelotons
van 42 BVE deelgenomen aan de FTx
‘Noble sword’. Die vond plaats in het heuvelachtige
landschap van zuid-Limburg. De eerste drie dagen
oefenden de verkennings-pelotons zelfstandig
ploegdrills. Vanaf woensdag-avond werd een
programma gedraaid dat door de eskadronsstaf is
geleid.
Voorafgaand aan de FTX hebben de pelotons reeds hun commandovoeringsproces
kunnen doorlopen. Hierbij kwam al snel naar voren
dat het landschap een uitdaging vormde voor de verschillende
commandanten op het gebied van waarnemings- en schootsvelden,
verplaatsingen en het innemen van opstellingen. De spreuk: “Panzers
gehen wie das wasser fließt” zou hier zeker tot uitdrukking gaan
komen. Dit vermoeden werd werkelijkheid met de uitvoering van de
opdrachten.
De bemanningen kwamen vanaf dag één al voor verschillende
uitdagingen in het terrein te staan, waar ze creatief mee om moesten
gaan. Het terrein liet echter ook duidelijk de mogelijkheden van onze
waarnemingsmiddelen naar voren komen. Vooral onze BAA
(‘Beobachtungs und AufklärungsAusstattung’, speciale waarnemingsuitrusting)
bleek hier uitstekend te functioneren. Doordat de BAA uit
te schuiven is, konden we eenvoudig vanuit “holle” wegen waarnemen
zonder dat daarbij onze eigen voertuigen zichtbaar waren voor
de omgeving. Gedurende de drie dagen kwamen allerlei ploegdrills
aan bod. Zo werden er overdag verschillende verkenningen uitgevoerd
op bruggen en oorden en ’s nacht werden meerdere waarnemingsposten
betrokken. Op de woensdag werden de eerste drie
dagen afgerond met ‘Contact houden vijand’. Hoewel dit eigenlijk
een niveau hoger ligt, konden bij deze actie verschillende keren onder
tijdsdruk opstellingen worden ingenomen. In de evaluatie van deze
dagen is het niveau van de pelotons duidelijk geworden en is een
goede planning gemaakt voor de voorbereiding op de komende
ploegtesten in juni dit jaar.
Zoals eerder beschreven volgden de verkenningspelotons vervolgens
het programma dat door de eskadronsstaf was opgezet. Doel van dit
gedeelte van de oefening was om de deelnemende verkenners zowel
fysiek als mentaal aan te laten sterken en in contact te laten komen
met enkele nieuwe ervaringen. Verkenners zouden gaan ervaren hoe
het is om fysieke inspanningen te moeten leveren in combinatie met
weinig voeding, weinig rust en zware mentale belasting. Daarbij was
dit voor de kaderleden de uitgelezen kans om stress te onderkennen/
herkennen bij hun verkenners.
Het verzamelpunt voor dit programma was het MVV-stadion in
Maastricht, alwaar alle verkenners hun luxe artikelen als eten, GPS,
horloges, kaarten, verlichting etc. inleverden en hun eerste opdracht
in ontvangst namen. Na een dropping op de Cauberg in Valkenburg
kon worden gestart met de eerste van de reeks lange verplaatsingen
te voet over de heuvels van Limburg. Daarbij werden de pelotons ook
nog voordurend getest op hun mentale weerbaarheid, doordat er
weinig tot geen informatie bekend werd vrijgegeven over het
programma of vervolgopdrachten. Na de eerste verplaatsing werden
de pelotons in de gelegenheid gesteld om met provisorisch materiaal,
te weten: wat draad en een vishaakje, te gaan vissen op forel. Dit
werd dan hun maaltijd voor die dag. Echter, zonder dat de deelnemers
het wisten natuurlijk, zat er geen vis in de vijvers en konden de
pelotons die dag zonder enig voedsel beginnen aan een volgende,
nog langere, verplaatsing richting een oude mergelgroeve nabij
Maastricht. Aangekomen bij de groeve werd voor de pelotons
duidelijk dat zij onder leiding van sportinstructeurs verschillende
fysieke inspanningen moesten leveren. Zo waren er verschillende
afdalingen en klimoefeningen in de groeve waarbij vooral werd gelet
op doorzettingsvermogen, mogelijke aanwezigheid van stress en hoe
hiermee werd omgegaan. Enkelen onder ons moesten wel hun
grenzen verleggen om dit succesvol te volbrengen. Aansluitend aan
het klimmen werd er nog genoten van een mooie, maar intensieve
fietstocht door de omgeving waarbij verschillende steile heuvels
moesten worden genomen. Gelukkig kregen de pelotons toen wel
voedsel in de vorm van levende vissen, aardappelen en wortelen.
Deze werden door de pelotons zelfstandig bereid in het veld, waarna
men kon genieten van een korte rust in een donkere mergelgrot.
Op de vrijdagochtend was er de laatste verplaatsing richting de
Amerikaanse erebegraafplaats bij Margraten. Als gevolg van de
inspanningen, mentale belastingen, beperkingen in voeding en slaap
werd met het laatste deel van deze verplaatsing het doorzettingsvermogen
van de verkenners een laatste maal beproefd. Het geheel
werd namelijk afgesloten met een speedmars van 3 kilometer met
volledige bepakking. Alle pelotons hebben deze laatste proef
succesvol voltooid. Aangekomen op de erebegraafplaats volgde er
een korte uitleg en werd er door de eenheid de groet uitgebracht bij
het monument. Hiermee kon het eskadron haar eer bewijzen aan
oud-collega’s die het waarschijnlijk nog veel zwaarder hebben gehad.
Kort samengevat was het een leerzame week die misschien voor
enkelen confronterend is geweest. Het eskadron heeft echter wel
kunnen zien waar zij op dit moment met haar verkenningspelotons
staan en de verkenners weten nu wat ze aan elkaar hebben.
Wmr Diederen
12 > RINO APR 2011 RINO APR 2011 < 13