Rinoceros mei 2010 - Limburgse Jagers

INO
personeelsblad 13 geMechaniseerde brigade • Mei 2010
11 TaNkbaTaljON
beReIdT zIch vOOR Op ‘WOelINgeN’
• Fuselier kruist degens op nMk scherMen
• honden zoeken explosieven voor 41 pagnbat
1 RINO

RINO 2
vOORWOORd
Gister (12 april) kreeg ik een mailtje van de kpl 1 Imandt van de Sectie Communicatie.
Of ik er wel aan dacht om het voorwoord voor de RINO op tijd aan te leveren. Tsja, een
functionele aanwijzing van Imandt, dus aan de slag! Ik ben op het moment dat ik dit schrijf
in Nieuw Milligen om met de brigadestaf en de brigadestafcompagnie te trainen voor onze
taak als Hoofdkwartier voor de EU battlegroup. Vanaf 1 januari 2011 staat de staf van 13
Gemechaniseerde Brigade stand-by om als Operationeel Hoofdkwartier ingezet te worden
onder de vlag van de EU, samen met de nationale en internationale eenheden van de EU
battlegroup. Meer daarover verderop in deze RINO.
Ik kom net terug van een bezoek aan onze gewonden in Doorn. Ze waren zonder
uitzondering ontzettend positief en gemotiveerd bezig met revalideren. Ik neem mijn baret
voor hun af; wat een bikkels! Terug hier in Nieuw Milligen realiseerde ik mij dat het op de
Legerplaats deze week erg rustig zou zijn. TFE 12 (o.a. 42 BLJ, 412 Pantsergeniecompagnie
en het Hulppostpeloton) is intussen in zijn geheel ingeroteerd in Uruzgan. 11 Tankbataljon
is op oefening in Beverlo en March en Famenne in België, net als een deel van 41
Pantsergeniebataljon. Het 17e is druk met ondersteunen van de eindoefening van de
Redeployment Task Force, waar ook mannen en vrouwen van onze brigade deel van
uitmaken. De Geneeskundige compagnie is met de staf in het Maasziekenhuis in Boxmeer
voor een oefening in het kader van Nationale Operaties en traint gelijktijdig met delen van
de compagnie op de Oirschotse Heide. 42 BVE traint om zijn verkenningsvaardigheden op
een hoger peil te brengen, de Bravo compagnie van 42 BLJ verbetert het voetoptreden met
een oefening, de 11e Afdeling treft voorbereidingen voor schietoefeningen op het ISK. En
dat alles ondersteund door 13 Herstelcompagnie. Een druk programma, maar zo hoort dat
ook. We zijn ten slotte een volledig parate en wereldwijd inzetbare brigade. En dat maken
we elke dag weer waar!
Inzet in Uruzgan, de compagnie in de West vanaf medio deze zomer, het
beveiligingspeloton voor Kandahar Airfield in de tweede helft van dit jaar, honderden
soldaten en bijbehorend materieel met een zeer korte reactietijd inzetbaar voor Nationale
Operaties. Om de capaciteiten en de kwaliteiten van onze brigade kan niemand heen!
En dat zelfde geldt voor de andere eenheden van het Commando Landstrijdkrachten. De
bijdrage van landstrijdkrachten aan de veiligheid in Nederland en de handhaving van de
internationale rechtsorde is wezenlijk, nu en in de toekomst. Conflicten en crisissituaties
worden ten slotte altijd op de grond opgelost!
Het is jammer dat dit in de discussies over mogelijke bezuinigingen niet echt aan bod komt.
Wij mogen trots zijn op wie we zijn en wat we doen: Professioneel, Kameraadschappelijk
en altijd met volle Inzet. En we mogen daar ook over praten met onze familie, vrienden en
kennissen. Ik ben in ieder geval trots op jullie!
Commandant 13 Gemechaniseerde Brigade
Brigadegeneraal Michiel van der Laan
coloFon
RINO is het personeelsblad van
13 Gemechaniseerde Brigade en wordt
uitgegeven onder verantwoordelijkheid
van commandant 13 Mechbrig brigadegeneraal
Michiel van der Laan.
(Eind)Redactie & Samenstelling
Korporaal1 Thijs Imandt
(Eind)Redactie (Rino@mindef.nl)
Korporaal1 Thijs Imandt
Redactieadvies
Kapitein Gian Santegoeds
Fotografie
Korporaal1 Joshua Laisina
Layout
Grafisch Dienst | AudioVisuele Dienst Defensie |
Den Haag
Druk
OBT bv, Den Haag
Adres redactie
Generaal-majoor De Ruyter van Steveninckkazerne,
Gebouw 20
Eindhovensedijk 42
5688 GN Oirschot
Telefoon: 040-2665103
Mail: Rino@mindef.nl
Fax: 040-2665170
inhoud
6
12
20
rino • Mei 2010
verkenners 11 tankbat
beReIdeN zIch vOOR Op ‘WOelINgeN’
aRTIkeleN
8. een dagje in het budelse bos Met de loopbaanlinters
9. zien en beleven op de landMachtdagen 2010 in havelte
10. 13 luchtverdedigingsbatterij heeFt bijzondere band Met 13 Mechbrig
11. Majoor sentse draait zijn laatste uitzending in soedan
12. explosieve stoFFen zoeken Met honden voor veiligheid in aFghanistan
14. laatste loodjes voor oMlt’ers van 42 bve
15. Fuseliers blijven scherp in deh rahwod
16. isaF-gewonden delen ervaringen op lotgenotencontactdag
17. 13 gnk neeMt kijkje in de ‘keuken’ van burgerhulpverleners
18. ijzige oMstandigheden in noorwegen voor verkenners
22. eu battlegroup per 1 januari 2011 stand-by voor inzet
23. exFiltratieoeFening 42 blj is goed voor teaMgevoel
rubrieken
2. voorwoord generaal van der laan
4. de opening
20. rino sportieF: het nMk scherMen in den helder
24. rino varia
26. rvs-kazerneMededeling
27. rinostalgie
28. teaMgevoel: takelploeg van 13 herstel (11 tankbat)
Vigilans et paratus (waakzaam en paraat)
13 Gemechaniseerde Brigade voert in haar logo de rinoceros, beter bekend als de neushoorn. Het is een
dier dat doorgaans van weinigen iets te vrezen heeft en vreedzaam van aard is. De rinoceros lijkt log
en goedig. Wordt hij echter bedreigd, blijkt hij snel, wendbaar en in staat te zijn om de tegenstander
onherstelbare schade toe te brengen. Zijn dikke huid komt hem dan goed van pas als pantser.

RINO
4
DE OpeNINg
schieten
in zuid-aFrika
Sgt 1 Kim Verhees (41 Pagnbat) deed in maart met succes mee
aan een internationale schietwedstrijd in Bloemfontein, Zuid Afrika.
Haar prestaties liegen er niet om.
Medailleuitreiking in de brabanthallen
Honderden brigadegenoten ontvingen 5 maart de
Herinneringsmedaille Vredesoperaties voor hun inzet
tijdens de ISAF-missie in de Afghaanse provincies
Uruzgan en Kandahar. Commandant der Strijdkrachten
generaal Peter van Uhm reikte de decoraties samen met
vertegenwoordigers van zowel de krijgsmacht als de
Tweede Kamer uit in de Brabanthallen in ’s-Hertogenbosch.
Tijdens de uitreiking werd stilgestaan bij de hoogte- en
dieptepunten gedurende de missie, die van juli 2009 tot
en met februari van dit jaar liep. “Met andere landen
hebben we er in Uruzgan voor gezorgd dat er een solide
basis ligt voor opbouw”, zei van Uhm. Een fundament
gegoten in Nederlands beton, dat nog lang zal blijven
liggen.”
• 1x individueel goud op 300 mtr, 10 schoten liggend, 5x 5 seconden
• 1x team (4 personen) zilver op 200 mtr Sentry Match
• 1x team (4 personen) zilver op 300 mtr inclusief rundown van 300 naar 100 mtr
• 1x team (8 personen) zilver op Team Match, diverse afstanden van 100 t/m 400 mtr
• 1x individueel brons met alle snelvuur (rapids) en snapvuur (bv 5x5 sec en 10x3 sec) bij elkaar opgeteld.
• 15e (overall) in de TOP 100 (op de laatste dag voor de finale)
• Beste vrouw overall (geen medaille gekregen want het betrof eigenlijk alleen de Zuid Afrikaanse vrouwen)
Na de finaledag is ze 16e overall geworden van de in totaal 250 deelnemers.
Ze schoot in de X-class, dat wil zeggen met de Diemaco C7A1.
Minister van deFensie in een leopard-tank
Minister Eimert van Middelkoop bracht op maandag 22 maart een
bezoek aan de RvS-kazerne. Na een ontvangst bij brigadegeneraal
Van der Laan en commandant 11 Tankbat, luitenant-kolonel Koek,
klom de minister op de commandantenstoel van een Leopard 2
A6. Vervolgens reed hij mee terwijl het tankpeloton een tactische
verplaatsing, een vuuroverval en een tegenstoot uitvoerde. Hij gaf aan
onder de indruk te zijn van de souplesse en de kracht van de tank.
“De Leopard ziet er groot en imposant uit, maar beweegt zo soepel
als een balletdanseres”, zei hij. “Het was een bijzondere ervaring
om voor de eerste keer mee te mogen rijden. Het personeel is goed
ingespeeld op de mogelijkheden van het voertuig. En de chauffeur
hield zich zelfs nog in, omdat ik erin zat!” Eerste luitenant Franse van
het Bravo-Eskadron was blij met het bezoek van de minister.
“We hebben kunnen laten zien waar onze eenheid toe in staat is.”
5
RINO

RINO
6
EEN REGEN VAN BLOkkEN EN AutOBANDEN
verkenners 11 tankbat
BEREIDEN ZICH VOOR OP
‘WOelINgeN’
“Ik ben boos”, roept een stevige
man van een jaar of dertig. “Jullie
komen hier met je vliegtuig en met
je agressie.” De stevige man blijkt
een KMAR-instructeur te zijn die het
verkenningspeloton van 11 Tankbat
voorbereidt op zijn taken in Curacao
in het kader van Cie in de West. De
eenheid volgde in maart de cursus
‘Beteugelen van Woelingen’; een
variant van Crowd and Riot Control
(CRC).
Het begint allemaal met een week
kaderopleiding in Apeldoorn. Hier krijgen
de korporaals, de sergeanten, de opc en
de pelotonscommandant handvatten
uitgereikt om overweg te kunnen met
verstoringen van de openbare orde.
De KMAR-instructeurs leren hen wat
voor bevoegdheden ze hebben en wat
proportioneel geweld precies inhoudt.
Maar ook de onderlinge communicatie en
groepsprocessen van relschoppers komen
aan de orde. “Bij ongeregeldheden willen
we er graag achter komen hoe de groep
die problemen veroorzaakt, in elkaar steekt.
Willen ze gewoon rellen of willen ze graag
“WE WILLEN ERACHtER kOMEN
WIE ZE ZIjN EN WAt ZE WILLEN;
WIE IS HEt BAASjE EN WIE ZIjN
DE VOLGERS”
gehoord worden? Wie zijn de baasjes
en wie de volgers?”, vraagt luitenant
Andreas Tabor, de pelotonscommandant,
zich af. “Verder leren we hoe we in
verschillende formaties kunnen optreden.
Ook anticiperen op eventuele onverwachtse
gebeurtenissen behoort tot de lesstof.”
lastige houdingen
In de eerste lesweek is het hele peloton
weer compleet. Twee opperwachtmeesters
van de KMAR leren mogelijke houdingen
aan: vaardighouding en wapenstok hoog
zijn enkele varianten. “Met een helm op,
een beschermingspak aan, een schild in de
linkerhand, een lange rubberen wapenstok
in de rechterhand en een megafoon die de
hele tijd aan je schouder bungelt, is het vrij
“DEZE tON MEt BLOkjES IS
SPECIAAL VOOR DE LuIt”
lastig om die houdingen aan te nemen”,
betoogt Tabor. Ondertussen beukt hij
met de wapenstok tegen het stootkussen
van zijn sparringpartner. Wachtmeester
Schoonbrood, een brede kerel, is niet erg
onder de indruk en laat even later zien
dat het een stuk harder kan. “Afstand
houden”, roept hij met luide stem. De
opper van de KMAR kijkt tevreden
toe.
incasseren
Dan is het tijd om te leren
incasseren. Een groep staat met
het schild voor de borst klaar
om te ontvangen. De andere,
iets enthousiastere groep, mag
houten blokjes van een kubieke
decimeter richting de collega’s gooien.
Eerst onderhands om te wennen, dan
bovenhands op 70 % van de kracht en
dan maximaal. Vooral wanneer Tabor zich
tussen de ontvangers begeeft, stijgt het
gejoel onder de werpers. “Deze ton met
blokjes is speciaal voor de luit”, roept een
van hen. Tabor is duidelijk niet van plan
zich over te geven en schreeuwt tijdens
het gooi- en smijtwerk “kunnen jullie niet
harder?”. De ervaringen achteraf geven aan
dat het erg wennen is om de neiging om
in elkaar te duiken, te onderdrukken. “Het
is heel onnatuurlijk voor ons om een soort
‘sitting duck’ te zijn”, vindt Tabor. Even later
krijgen de groepen zelfs autobanden en
pallets naar zich toe gesmeten. Een soldaat
vindt dat niet veel voorstellen. “Waar ik
vandaan kom, gooien relschoppers niet met
autobanden, maar met tractorbanden”,
kraait hij triomfantelijk.
Op lINIe OveR de
parkeerplaats
Na alle groepsoptredens gaat even later het
gehele peloton aan de slag. In verschillende
formaties lopen ze over de kazerne. Op
een parkeerplaats vol voertuigen gaat
het wat moeizaam. Het peloton komt op
linie, maar moet nu en dan gaten laten
vallen om tussen de geparkeerde auto’s
door te kunnen. De KMAR-instructeurs
zijn uiteraard voor de gelegenheid even
‘relschoppers’. Door gebruik te maken
van de gaten die soms vallen, proberen zij
door de linie heen te breken. Ze testen de
linie al rennend, draaiend, schreeuwend
en provocerend, maar de verkenners
geven zich niet zomaar gewonnen. Telkens
wanneer een ‘relschopper’ een uitval doet
richting een gat in de linie, wordt dat netjes
opgevuld door het aansluiten van een of
meerdere soldaten.
blauw optreden
Korporaal Hilberdink, plaatvervangend
groepscommandant (lader) bij het
verkennerspeloton vindt de cursus
‘Beteugelen van Woelingen’ een mooie
gelegenheid om eens blauw op te treden
met 11 Tankbat. “In Afghanistan werkten
we samen met de KMAR in het Police
Mentoring Team (PMT). We legden hen
toen vaak het militaire optreden uit, nu
kunnen we eens een kijkje nemen in hun
“WAAR Ik VANDAAN kOM,
GOOIEN RELSCHOPPERS NIEt
MEt AutOBANDEN MAAR MEt
tRACtORBANDEN”
keuken en leren van hun werkwijze en
manieren van optreden.” De inzet van
wapens is een groot verschil. “Normaal
hebben we een Diemaco C7, nu hebben
we de wapenstok en als uiterste redmiddel
een Glock. Dat is een behoorlijke
omschakeling.”
eindoeFening
In de laatste week van de cursus vonden de
individuele en gezamenlijke eindoefeningen
plaats op een kazerne in Weeze (Dld).
Alle militairen van het verkennerspeloton
slaagden voor beiden. Luitenant Tabor is
erg tevreden met het eindresultaat. “Dit is
toch een vrij intense cursus. Je krijgt veel
verbaal en fysiek geweld over je heen. En
het verschil met het groene optreden is
ook behoorlijk. Nu hebben we een ‘vijand’
binnen een meter afstand staan, terwijl dat
normaal toch minimaal vijftig keer zover
is.” De KMAR-instructeurs krijgen ook een
pluim van Tabor. “Ze pakken het goed aan.
Ze houden goed rekening met het feit dat
wij vaak om moeten schakelen vanuit onze
‘groene wereld’.”
7
RINO

DERDE PRAktIjkWEEk GRONDOPtREDEN VOOR LOOPBAANLINtERS
‘Ik ZIt LIEVER IN HEt bos
DAN IN DE schoolbanken’
In de eerste twee weken van de
praktijkweken van de Mbo-opleiding
Veiligheid en Vakmanschap in Budel
(onderdeel van het Loopbaanlint;
zie Rino 2) werden vooral de
basis militaire vaardigheden en
commandovoering beoefend.
Deze week is er aandacht voor de
waarnemings- en luisterpost (WLP),
radio- en telefonieprocedures,
patrouillelopen en het behandelen
van krijgsgevangenen. Wat vinden de
Loopbaanlinters er van?
•In de klas zitten op het ROC of
hier in het bos bezig zijn, wat doe je
liever?
Jori Hendriks (18) Niveau 2 – soldaat/
korporaal: “Ik zit liever in het bos. De hele
dag in een schoolbank zitten, is soms erg
saai. Hier in het veld leer ik dingen die ik
normaalgesproken nooit zou leren.”
Rob Oerlemans (17) – Niveau 3 -
onderofficier: “Voor mij ook het bos. De
theorie die we op het ROC krijgen, blijft
vaak maar half hangen. Ik onthoud het veel
beter als ik het in de praktijk gebracht heb.”
Ruud Vercoulen (17) Niveau 3 -
onderofficier: “Het bos is veel leuker. Ik ben
meer van het uitvoeren dan de hele dag te
moeten luisteren in een klaslokaal.”
•Wat heb je tot nu toe in de praktijk
gebracht?
Jori: “We hebben een tactische patrouille
gelopen in verschillende formaties,
zhkh beoefend, lessen ammunition
awareness gehad en leren werken met het
kaartkompas.”
Rob/Ruud: “In februari liepen we onze
eerste tactische patrouille, wat was het
toen koud zeg. In de tweede praktijkweek
gingen we verder in op commandovoering
en het bevel. In de komende weken in
Budel gaan we ook leidinggeven aan de
jongens en meiden uit de niveau 2-groep.”
•Wat leer je deze week?
Jori: “Van 19.30 tot 07.30 uur zitten we om
de beurt in de WLP, maar die moeten we
eerst nog graven. We krijgen al wel twee
dagen les over zaken die we vannacht nodig
V.l.n.r. Jori Hendriks, Ruud Vercoulen
en Rob Oerlemans
kunnen hebben; de aanroepprocedure
met daarin het wachtwoord-wederwoord
systeem en hoe we om moeten gaan
met eventuele krijgsgevangenen. Ik ben
benieuwd hoe het gaat vannacht.”
Rob/Ruud: “Wij gaan ook tot
morgenochtend de WLP in. In de
dagen daarna scherpen we onze
instructiebekwaamheid verder aan
door het geven van lesjes over diverse
onderwerpen.”
•Hoe zijn de instructeurs?
(Ze luisteren niet mee)
Jori: “Het zijn duidelijk specialisten. Ze
geven goed gestructureerde lessen waar je
veel van opsteekt maar waarin iedereen ook
actief moet meedoen. “
Rob: “Ze weten wat het vak inhoudt,
echte professionals. Ik vind het fijn dat ze
dingen net zo vaak herhalen tot iedereen ze
begrijpt.”
Ruud: “Ze geven naast de standaard lesstof
ook veel extra informatie waar je veel aan
hebt. Wel erg jammer dat ze soms mijn
Limburgse accent belachelijk maken, terwijl
ze zelf zo Brabants praten als maar kan; ik
bedoel ‘een bietje’ kun je eten en betekent
niet een beetje.”
•Heb je al een idee waar je heen wilt
na deze opleiding?
Jori: “Ik heb een sterke voorkeur voor de
marine. Van familieleden die daar werken
heb ik al zoveel mooie verhalen gehoord.”
Rob: “De pantserinfanterie trekt me wel
vanwege de actie die je daar meemaakt.
Maar ook het ‘sneaky’ optreden van de
verkenners lijkt me wel wat.”
Ruud: “Ik wil naar de verkenners van 42
BLJ, hun band met Limburg bevalt me wel.
Daarnaast wil ik graag met Fenneks werken,
prachtige apparaten.”
landMachtdagen IN HAVELtE
de landMachtdagen koMen er weer aan. het
landMachteveneMent vindt dit jaar plaats op
28, 29 en 30 Mei op de johannes postkazerne en
het daarnaast gelegen oeFenterrein in havelte.
De Landmacht is over de hele wereld inzetbaar. Het thema van de Landmachtdagen
2010 is dan ook ‘Wereldwijd inzetbaar op missie’. Onder uiteenlopende klimatologische
omstandigheden kunnen de landmachtmilitairen bijdragen aan vrede en veiligheid. Maar
ook in ons eigen land kunnen militairen worden ingezet om steun te verlenen. Daarom is de
Koninklijke Landmacht onmisbaar!
Bezoekers kunnen in Havelte zelf zien en beleven op welke manier en met welk materieel
de Landmacht wereldwijd kan optreden. En er kan kennis worden gemaakt met de
verschillende missies, waaraan de Landmacht de afgelopen decennia heeft bijgedragen.
29 en 30 mei 2010, Havelte
Landmacht
dagen
Wereldwijd inzetbaar op missie
www.defensie.nl/opendagen
Ook dit jaar staat het programma bol
van demonstraties en activiteiten, waarbij
bezoekers ook zelf de handen uit de
mouwen kunnen steken. Zo is er een
speciaal programma voor kinderen tot
twaalf jaar. Voor de oudere kinderen staat
ook een spannende en uitdagende activiteit
op de planning, waaruit zal blijken of ze
“geschikt of ongeschikt” zijn voor deze
landmachtdagen.
Op vrijdag 28 mei is de Johannes
Postkazerne open voor alle werknemers van
het Commando Landstrijdkrachten en hun
familie en voor scholieren en reservisten. De
Veteranendag wordt dit jaar gecombineerd
met de Landmachtdagen en vindt op 28
mei in Havelte plaats.
praktische inForMatie:
Adres:
Johannes Postkazerne
Johannes Postweg 7
7973 JB Darp
OpeNbaaR veRvOeR
Vanwege de verwachte verkeersdrukte,
wordt aangeraden met het openbaar
vervoer te reizen naar NS-station
Steenwijk of Meppel. Tussen deze NSstations
en de Johannes Postkazerne
pendelen gratis bussen.
Met de auto
Er rijden pendelbussen vanaf een achttal
parkeerplaatsen in de buurt van de
Johannes Postkazerne. Deze bussen
worden ingezet op vrijdag van 13.00 uur
tot 18.00 uur en op zaterdag en zondag
tussen 08.00 uur en 18.00 uur. Tot een
straal van 20 kilometer wordt de route
naar de parkeerplaatsen aangegeven via
bewegwijzeringboorden.
RINO 8
9 RINO

RINO
10
13 LuCHtVERDEDIGINGSBAttERIj ‘YPENBuRG’ MAjOOR SENtSE NEEMt DEEL AAN uNMIS
eeN bIjzONdeRe baNd
MEt 13 MECHBRIG
Schematische weergave van het optreden van het 13 Luchtverdedigingbatterij ‘Ypenburg’.
De luchtverdediging van de
Koninklijke Landmacht heeft
de afgelopen jaren enorme
ontwikkelingen ondergaan. Daar
waar voorheen 13 Mechbrig
beschikte over een eigen
pantserluchtdoelartilleriebatterij met
de markante PRTL ‘Cheetah’ en de
Stinger als hoofdwapensystemen,
is de moderne KL-luchtverdediging
gecentraliseerd en ondergebracht bij
het Commando Luchtdoelartillerie
(CoLua).
Het Commando is gelegerd op
luchtmachtbasis De Peel en heeft de
beschikking over ‘state of the art’ materieel.
Ook is de samenwerking met Groep
Geleide Wapens (Klu) met de Patriot
als hoofdwapensysteem geïntensiveerd.
Het Colua beschikt nu over twee
luchtverdediginsbatterijen, namelijk 13
Luverdbt ‘Ypenburg’ en 11 Luverdbt
‘Kaimana’ en een opleidingsbatterij.
Iedere luchtverdedigingsbatterij beschikt
ondermeer over een radargroep, een
peloton dat beschikt over Advanced
Medium Range Air to Air Missilles
(AMRAAM) en drie Stinger-pelotons. Deze
Stinger-pelotons hebben de beschikking
over Stingerplatforms geplaatst op Fennek
of MB voertuigen. De elementen van
de batterij zijn uitwisselbaar; zo kan er
afhankelijk van de opdracht een ‘op maat
gemaakte’ luchtverdedigingsbatterij worden
samengesteld.
Eén van de grootste veranderingen is de
wijze van optreden. Daar waar voorheen
de PRTL ‘Cheetah’ en Stingers enkel via de
radio met elkaar in contact stonden, is nu
ieder systeem verbonden met een draadloos
netwerk dat een groter bereik heeft dan
het W-LAN bij mensen thuis (W-WAN).
Dit netwerk dient niet alleen voor het
vergroten van de ‘situational awareness’,
ook de doelbestrijding kan nu effectiever
en efficienter plaatsvinden. Een ander
voordeel van het netwerk is dat men nu
niet meer afhankelijk is van één radar. Men
kan nu beschikken over een samengesteld
luchtbeeld van meerdere radars, dat ook
nog aangevuld of gedeeld kan worden
met andere luchtruimgebruikers (F16,
luchtverdedigings- en commando fregat,
AWACS etc.). Ook het bereik, zowel in
zicht als vuur, is aanzienlijk vergroot. Door
al deze veranderingen is de kwaliteit van de
luchtverdediging sterk verbeterd. Afgelopen
periode bestond voor 13 Luverdbt
‘Ypenburg’ uit het opwerken met de nieuwe
systemen tot niveau II en III.
Er bestaat geen commandolijn meer tussen
13 Mechbrig en 13 Luverdbt ‘Ypenburg’.
Echter de band tussen de twee is blijven
bestaan. Deze is ook terug te vinden in
het eenheidsembleem van de eenheid en
wordt gesymboliseerd door de koereiger.
De koereiger bevindt zich in de natuur in
de nabijheid van de neushoorn om voor
deze (vliegende) insecten af te vangen.
De naamstoevoeging ‘Ypenburg’ verwijst
naar de slag om Ypenburg in mei 1940.
De lijfspreuk van 13 Luverdbt ‘Ypenburg’
is AER MEA ARENA EST of te wel ‘HET
LUCHTRUIM IS MIJN STRIJDTONEEL’
Binnen de Sectie G3 van 13 Mechbrig
is een liaison-officier luchtverdediging
werkzaam. Voor vragen met betrekking tot
luchtverdediging kun je bij hem terecht:
*06 549 65034.
‘soedan WORDt
MIjN vIeRde
EN LAAtStE uItZENDING’
Majoor Sentse van Sectie G3 van de
Stafstafcie 13 Mechbrig vertrekt in
mei voor een half jaar naar Soedan.
Hij neemt daar deel aan de United
Nations Mission in Sudan (UNMIS).
Sentse is bij de brigade stafofficier
Information Operations maar werkt in
Soedan als militair waarnemer. In die rol
gaat hij na of de Soedanese bevolking zich
aan het vredesakkoord tussen Noord- en
Zuid-Soedan houdt. “Ik wilde graag naar
Afrika”, zegt hij. “In 1994 zou ik ook
gaan, maar toen werd de missie afgeblazen
vanwege de oorlog die uitbrak tussen
de Hutu’s en de Tutsi’s in Rwanda.” Het
avontuur in Soedan wordt de vierde en
tevens laatste uitzending voor Sentse;
volgend jaar gaat hij met functioneel
leeftijdsontslag. Eerder was hij al in Bosnië
en Afghanistan.
De eerste drie weken krijgt hij een VNopleiding
in de hoofdstad Khartoem en
slaapt hij in een heus ‘Holland House’.
Daarna worden de waarnemers over de
vijfentwintig compounds verdeeld. Op
welke hij terechtkomt, weet Sentse nog
niet. Wel staat vast dat hij met een vaste
Nederlandse buddie samenwerkt; een
kapitein van de KMAR. “Maar als we op
patrouille gaan, doen we dat met een
waarnemer van een andere nationaliteit”,
legt hij uit. “Net als in Uruzgan doen we
ook voetpatrouilles, dagpatrouilles met
Landcruisers, weekpatrouilles met force
protection en luchtpatrouilles met een heli.
In het gebied van de rivier de Blauwe Nijl
ook vaarpatrouilles.”
uNMIS heeft als belangrijkste taak toe te zien op de naleving van het vredesakkoord
tussen Noord- en Zuid-Soedan (2005). Belangrijke mijlpalen zijn de verkiezingen in
april 2010 en het referendum in januari 2011 over de toekomstige status van Zuid-
Soedan. De Nederlandse tweede kamer is onlangs akkoord gegaan met een verlenging
van de Nederlandse militaire inbreng in Soedan, tot april 2011.
Wil jij graag weten hoe het majoor Sentse vergaat in Soedan? Blijf dan de Rino in de
gaten houden voor een verslag vanuit Afrika.
UNMIS
Totale stabilisatiemacht ±10.000
Militairen / (NL) ± 9.000 (15)
Militaire waarnemers ± 750
Politieofficiers / (NL) ± 715 (12)
Internationaal burgerpersoneel (ondersteunend) ± 825
Lokale burgerstaf ± 2550
Vrijwilligers van de Verenigde Naties ± 370
Aantal landen dat militair personeel levert 71
Aantal landen dat politiepersoneel levert 47
11 RINO

RINO 12
‘ALS jE SAMEN MEt jE HOND ExPLOSIEF MAtERIAAL VINDt, VOEL jE jE WERELDkAMPIOEN’
CuRSuS ROutE
OVERWAtCH
search dog
Wist je dat honden veertig keer zo
goed kunnen ruiken als mensen? Vast
niet. En zo is er nog veel meer dat maar
weinig mensen weten over onze trouwe
viervoeters. De Rino liep een dag mee
met vier militairen van 13 Mechbrig die
straks met hun hond in Afghanistan
naar explosieve stoffen zoeken.
Adjudant Willy Stevens, Hoofd
Hondengeleiding (130 Squadron) op
vliegbasis Woensdrecht.
selectieprocedure
“Als eenheden zoals 13 Mechbrig naar
ons toekomen voor de cursus Route
Overwatch Search Dog (ROSD) beginnen
we met een selectieronde. Mensen die
helemaal niets met honden hebben, kunnen
we hier niet gebruiken. Verder moeten
hondenbegeleiders standvastig zijn, goed
kunnen werken onder stress en hun emoties
kunnen tonen. Die eigenschappen zijn
een vereiste om een goede band op te
kunnen bouwen met een hond, want het
samenwerken met deze dieren maakt veel
los bij mensen.”
Welke hONd
bij welk teaM?
“Als we eenmaal de juiste personen
gevonden hebben, begint het aftasten.
Tijdens een kennismakingsgesprek proberen
we de cursisten zo goed mogelijk te leren
“MENSEN DIE HELEMAAL NIEtS
HEBBEN MEt HONDEN, kuNNEN
WE HIER NIEt GEBRuIkEN”
kennen. Ze mogen daarna om de beurt
met een hond wandelen om te kijken welke
volgens hen het beste bij hun karakter
past. De uiteindelijke keuze is aan ons
omdat wij de honden natuurlijk als geen
ander kennen en weten wat voor ‘baasje’
ze nodig hebben om zo goed mogelijk te
functioneren. Aan iedere hond worden
vervolgens twee cursisten gekoppeld, een is
begeleider, een is assistent.”
blOedlIjNeN eN
geurenwereld
“Ik werk al mijn hele leven met honden en
vanaf de jaren tachtig met werkhonden hier
bij de KLU, dus ik weet precies waar ze aan
moeten voldoen om goed mee te kunnen.
De meeste honden zijn herders maar we
zijn ook net begonnen met labradors. Het
begint allemaal bij de juiste bloedlijn, dat wil
zeggen dat ze gefokt zijn vanuit een goede
stamboom van werkhonden. Hierdoor is
de kans groot dat ze goede eigenschappen
als moed, apporteer- en buitdrift bezitten.
Een uitstekend reukvermogen is bij deze
cursus uiteraard het belangrijkste omdat
de hond straks naar explosieve stoffen
speurt met zijn neus. Volgens Amerikaans
onderzoek ruikt een hond veertig keer zo
goed als een mens. Als je die informatie
omzet naar digitale gegevens levert dat bij
mensen een A4’tje vol enen en nullen op;
bij honden is de stapel A4’tjes 1.20 meter
hoog! Het is maar goed dat de hond in
deze geurenwereld leeft, want hij ziet niet
bijzonder goed omdat hij bijna volledig
kleurenblind is.”
TRaININg
“Tot ze een jaar of twee zijn en ‘aan het
werk’ gaan, worden de honden constant
op geuren getraind. De basisstoffen
van explosieve materialen staan hierbij
centraal. Als de geur van die stof de
neus binnendringt en daarna die van zijn
favoriete speeltje, associeert de hond het
daarna met elkaar. Hij kan op die manier
wel honderden geuren onthouden, naast
explosieve stoffen bijvoorbeeld ook
basisbestanddelen van drugs en de nicotine
in een sigaret. Als een van onze honden laat
zien dat er iets ligt, zijn er weinig mensen
die mij kunnen overtuigen dat het niet zo is.
Ik vertrouw volkomen op mijn honden en
de cursisten moeten straks dat vertrouwen
“DOOR HEt WERkEN MEt HONDEN
LEER jE VEEL OVER jEZELF, ZE RuIkEN
NAMELIjk HOE jIj jE VOELt”
ook uitstralen, zowel naar de hond als naar
de commandant van de patrouille waar ze
mee onderweg zijn.”
Sergeant 1 Alexandra (13 GNK) en
korporaal 1 Paul (411 Pagncie) met
hun Mechelse herder Tara
Sergeant 1 Alexandra: “Ik ben gek op
honden en dat is hier zeker een must.
Zelf heb ik er ook vier. We begonnen hier
met drie weken theorie: commando’s
geven, EHBO, dressuur, verzorging en
eigenschappen van de hond kwamen
voorbij. We moesten slagen voor elk
onderdeel door middel van een examen,
best pittig. Tussendoor hadden we ook al
kenneldienst; uitlaten, eten geven, hokken
schoonmaken etc., zo konden we alvast
kennismaken met de honden. Wij hebben
Tara in ons team, ze is lekker rustig, kan
heel goed luisteren en heeft altijd werklust.
Gelukkig was ze al prima afgericht, zodat
Paul en ik ons kunnen bezighouden met
zoeken; daar draait het uiteindelijk straks
allemaal om als we in de ‘zandbak’ zitten.”
Korporaal 1 Paul: “Ik heb thuis drie honden
dus ik heb al wat ervaring. Tara is een lief
beest, maar ik had liever een wat drukkere
hond gehad die voor wat meer uitdaging
zorgt. Ik hou van uitdagingen. Mijn rol in
het team is assistent, dat wil zeggen dat
ik Alexandra overal bij ondersteun maar
ook dat ik moet instappen mocht er haar
iets overkomen. Tijdens het zoeken naar
explosieven hou ik de exacte route bij die
Tara aflegt. Wanneer we die route straks
overleggen met de CAT-commandant, moet
die wel kloppen qua schaal en afstanden.
Assistent zijn is dus zeker niet onbelangrijk
en bovendien een uitdaging.”
Soldaat 1 Joël (413 Pagncie) en
soldaat 1 Miloudi (13 GNK) met hun
Hollandse herder Prins
Soldaat 1 Joël: “We hebben thuis een pup
van elf weken. Ik moet soms wel oppassen
dat ik alles wat ik hier leer, niet thuis toe pas
want daar werkt het toch allemaal anders.
Onze herder Prins is beresterk en heel
levendig en fit, ook al komt hij net terug uit
Afghanistan. Met hem werken is geweldig.
Als je samen met je hond een explosieve
stof vindt, voel je je even wereldkampioen.
Dan maak je er met zijn tweeën even een
klein feestje van. Die enthousiaste reactie
“ALS EEN VAN ONZE HONDEN
LAAt MERkEN DAt ER EEN
ExPLOSIEVE StOF LIGt, ZIjN ER
WEINIG MENSEN DIE MIj kuNNEN
OVERtuIGEN DAt HEt NIEt ZO IS”
ziet hij als beloning maar stiekem worden
we er allebei heel blij van. Bovendien redt je
zo misschien wel het leven van jezelf of je
collega’s.”
Soldaat 1 Miloudi: “Een border collie en
een rottweiler staan altijd te springen als ik
thuiskom. Prins is net zo enthousiast als we
met hem aan het werk gaan. Mijn favoriete
onderdeel is het daadwerkelijk zoeken naar
explosieven, dan heeft de assistent ook veel
te doen. In die rol leg ik ondermeer de lijn
klaar zodat Joël die alleen maar door hoeft
te voeren om Prins vijftig meter vooruit
te laten lopen. Daarnaast leer je door het
werken met honden ook veel over jezelf en
wordt je soms onverwachts op je minder
sterke kanten gewezen. Ze ruiken namelijk
hoe jij je voelt.”
13 RINO

RINO 14
‘GENOEG StOF OM StRAkS IN ONS uItZENDBOEk tE PLAAtSEN’
LAAtStE LOODjES VOOR
oMlt’ers VAN 42 BVE
Het 3e Kandak (Afghaans bataljon)
dat onder onze hoede stond is
midden januari vertrokken naar
de provincie Helmand om daar de
verworven kennis verder in praktijk
te brengen. Deze eenheid wordt pas
midden april terug verwacht in de
provincie Uruzgan en in de tussentijd
hebben wij voor een deel andere
taken toegewezen gekregen.
door de wol geverFd
De buitenpost, Patrol Base ATIQ, is nog
steeds in ‘onze handen’, zij het samen
met een andere Afghaanse eenheid.
Deze ‘vereniging’ bestaat uit een mix van
subeenheden van het 1e Kandak, het
bataljon dat bijna af gaat zwaaien na drie
jaar trouwe dienst. Lastig om te proberen
er nog wat van te maken. Ze zijn immers
al ‘zeer ervaren’ en door de wol geverfd.
Kaartlezen kunnen ze echter nog niet. Laat
staan meer formaties dan enkelcolonne
en dubbelcolonne. De laatste noemen ze
steevast zigzag hoewel het in de praktijk
meer iets is van ‘doe maar wat’.
hoe houd ik Mijn wapen
niet vast?
Daarnaast zijn er uit Kabul enkele
honderden nieuwe rekruten gekomen
die een stoomcursus ‘hoe houd ik mijn
wapen niet vast’ en de basisbeginselen van
exercitie bijgebracht hebben gekregen. Aan
ons, samen met de Australische collega’s, de
nobele taak om ze meer bij te brengen om
ze eind februari af te stoten naar de diverse
Kandaks en buitenposten. Met de nodige
frustraties en het nog beter aanpassen aan
de Afghaanse cultuur gaat het bijbrengen
van meer vaardigheden wel lukken. Maar
‘onze’ doelstellingen moesten regelmatig
worden bijgesteld.
gevaar op aFstand
‘Maken ze dan niets mee?’, zult u als
lezer wellicht denken. Nou, ook wij blijven
niet verschoond van pogingen van lokale
verzetsstrijders om ons het leven zuur te
maken. Het oord beschikt over een aardige
schutter die zich niet laat zien maar op
afstand wel schade kan berokkenen. Hij
vertraagt ons en belemmert ondermeer de
activiteiten van ‘onze’ PRT man (Provincial
Reconstruction Team). Begin februari reed
een van onze voertuigen op een bermbom
die tegen de verwachting in op het midden
van onze ‘weg’ lag. Gelukkig stak al snel
na het optrekken van de rook iemand de
duim omhoog ten teken dat iedereen in
het voertuig het zonder noemenswaardige
kleerscheuren had doorstaan.
plOeTeReN IN de NachT
De schrik zat er echter goed in gedurende
de rest van de patrouille die overigens
gewoon werd voortgezet, zowel bereden
als te voet. De terugverplaatsing door de
woestijn en de bergen viel echter letterlijk
in het water. Het had al enige dagen flink
geregend en ook op die dag viel er meer
regen dan gewoonlijk in een maand. Het
terrein was dus eveneens onze tegenstander
geworden. Na urenlang bergen, slepen,
trekken en duwen in de pikdonkere nacht
kon niet anders dan besloten worden om
met een deel van het team de nacht door
te brengen in, onder en tussen de modder,
op slechts 2 kilometer van de buitenpost.
Een deel van het het personeel kon na
een nachtelijke verplaatsing te voet de
base bereiken om vervolgens de volgende
morgen in alle vroegte de ‘verzopen’
collega’s op te halen met bergingsmiddelen.
aankoMst in nederland
Genoeg stof dus om in een latere fase
in ‘ons’ uitzendboek te plaatsen. Bij het
schrijven van dit stuk zijn er nog dik zeven
weken te gaan in dit missiegebied alvorens
wij via Kandahar (Afgh), Minhad (VAE)
en Kreta op negen april aanstaande weer
zullen landen op Nederlandse bodem.
Korporaal 1 (tijdelijk wachtmeester) Vigotte
42 BVE, OMLT 3 KANDAK
FuSELIERS GOED BEZIG IN DEH RAWOD
‘HEt IS SOMS LEkkER OM eveN WeG Te ZIJN
vAN de ‘POTTeNKIJKeRS’ OP CAMP HADRIAN’
De A-cie van 17 GFPI maakt deel uit
van BG-11 is en vanaf 1 december
2009 verantwoordelijk is voor het
gebied Deh Rawod en bijbehorende
area of responsibility (AOR).
Hoe is het de A-cie van BG-11 tot op heden
vergaan? Als een peloton zijn NFO-taak
uitvoerde, ging dat altijd in de vorm van
een CAT. Normale NFO taken zijn: het
bevoorraden van de buitenposten Anar Juy
en Coyote (zgn RIP), het beveiligen bij de
wekelijkse terugkerende Trible Shura op
donderdag en de Sunday Shura op zondag,
“WIE tERuG kWAM OP CAMP
HADRIAN WAANDE ZICH EVEN IN
EEN PARADIjS IN AFGHANIStAN”
de eendaagse patrouille en meerdaagse
acties in ons gebied, meerdaagse genaamd
Palang, (betekent Tijger in het Afgaans),
QRF, onderhoud- en trainingsdagen en
uiteraard het verblijf op de buitenpost
Coyote.
Coyote is een buitenpost waar, vergeleken
met de thuisbasis Hadrian, het nog redelijk
primitief is en de eenheid selfsupporting is
qua koken, beveiliging enzovoorts. Maar
men ging er graag heen, lekker even weg
van de “pottenkijkers”van Hadrian en
lekker eigen baasje zijn op het eigen kamp.
Ook daar had men de nodige dag- en
nacht patrouilles, gesprekken met locals
en maliks aan de poort, onderhoud en
schietmomenten en 24/7 de beveiliging van
hun kamp. Ook zijn onze geneeskundige
krijgers daar maximaal aan de bak gegaan.
Ze maakten veel mee zoals half verbrande
(kleine) kinderen en een local die van een
steekpartij kwam met het mes nog in
zijn lijf.
Als men terug kwam op kamp Hadrian
kwam men dus weer in een paradijs in
“tIjDENS ONZE PERIODE
HIER HEBBEN WE DE NODIGE
tEGENSLAGEN tE VERWERkEN
GEkREGEN”
Afghanistan. Warm stromend water, een
geglazuurde wc pot, de vuile was die weer
gedaan kon worden, voldoende bereid
voedsel, post die op hen lag te wachten,
onbeperkt bellen en internetten en een
ruime fitness. Ja, Hadrian is dan een
ontzettend luxe camping.
Ook met de overige bewoners van kamp
Hadrian is het goed samenwerken. De
Slowaakse bewakers van ons kamp voeren
24/7 hun werk op zeer professionele wijze
uit. Ook met onze Franse vrienden (OMLT)
wordt er op stafniveau goed samengewerkt
om zaken met de ANA af te stemmen voor
combined optreden met onze Cat’s.
Tijdens onze periode hebben we ook de
nodige klappers te verwerken gekregen,
waaronder vier suiciders op de bazaar
(lokale markt) in het nabije plaatsje Deh-
Rawod. Gelukkig waren er geen spelers van
ons bij betrokken. Wel heeft de Role-1 hier
de nodige werkzaamheden door gehad.
Een peloton maakte een TIC mee en
ook heeft elk peloton al meerdere malen
een IED-find gehad. Dat betekent dat
onze mannen goed werk verrichten en
de genisten die in de eenheid meegaan
hun waarde ruim hebben bewezen. We
hebben dus al wat engeltjes verbruikt. Ik
hoop echter dat er nog een aantal over zijn
om ons allemaal een veilige en behouden
thuiskomst te geven als we over enkele
weken uitroteren. Hopelijk hebben onze
opvolgers ook hun portie gelukbrengers
meegenomen, anders laten we de
ongebruikte hier bij hen achter.
Nu is het moment aangebroken om niet te
gaan verslappen. Scherp blijven is nu het
credo. Tijdens het uitroteren eerst 2 dagen
naar Kreta om “stoom”af te blazen om
“Nu IS HEt MOMENt
AANGEBROkEN OM NIEt tE
GAAN VERSLAPPEN, SCHERP
BLIjVEN IS HEt CREDO”
twee dagen later weer voet op Nederlandse
bodem zetten. Om daarna ergens na het
uitschepingsverlof weer in het Oirschotse te
gaan beginnen.
Volo et Valeo
CA A-“Tijger”cie
Aooi Backx,
Admeur A-cie
Sgt1 Gerritsen
15 RINO

ISAF-GEWONDEN kOMEN BIj ELkAAR IN OIRSCHOt
lOTgeNOTeNcONTacTdag
Meer dan vijftig militairen die
gewond zijn geraakt tijdens hun
missie in Afghanistan, kwamen
donderdag 18 maart bij elkaar op
de Lotgenotencontactdag. Deze dag
werd namens het CLAS georganiseerd
door 13 Mechbrig en stond in het
teken van aandacht en erkenning
voor deze militairen.
Generaal Bertholee, commandant der
landstrijdkrachten, benadrukt in zijn
welkomstwoord het belang van de
zorg voor militairen die vanwege een
verwonding terug naar Nederland komen
uit het inzetgebied in Afghanistan. “We
hebben als werkgever een bijzondere
verantwoordelijkheid voor jullie. Op het
gebied van zorg zijn we nooit uitgeleerd.”
De generaal brengt per jaar drie à vier
“HEt SOCIALE VAN DEZE DAG
IS ERG FIjN”
bezoeken aan Afghanistan en heeft veel
bewondering voor de vaak jonge militairen
die daar de klus klaren. “Wanneer ik dan
terug ben in Nederland, vraag ik me altijd
af of ik dat op die leeftijd zou hebben
gekund”, zegt hij.
ervaringen uitwisselen
Op het programma staan een aantal
presentaties: over de maatregelen die op dit
moment worden genomen tegen IED’s (de
grootste bedreiging van ISAF-militairen),
over het reïntegratietraject en een over het
begrip oorlog- en dienstslachtoffer. Zeker
zo belangrijk zijn de periodes tussen de
presentaties door. De militairen kunnen
dan ontspannen, informeel bij elkaar zitten
en ervaringen uitwisselen over wat ze
hebben meegemaakt in Afghanistan en
in de tijd daarna, in het revalidatieproces.
“Heel belangrijk”, volgens soldaat 1 Rik
“GEWONDEN MOEtEN WEtEN
WAAR ZE tERECHtkuNNEN; ZE
StAAN NIEt ALLEEN MEt HuN
PROBLEMEN”
Pieters (in de Rino van december 2009
lees je een interview met hem). “Het
sociale van deze dag is erg fijn. Je bent
samen met collega’s die een soortgelijke
situatie hebben meegemaakt en vaak met
dezelfde problemen zitten als jij.” Pieters is
inmiddels weer begonnen bij zijn eenheid
(17 Painfbat), één dag in de week, om weer
te wennen.
‘het was net een FilM’
Luitenant Verhoef van 41 Pagnbat verwacht
dat ze pas in augustus dit jaar klaar is met
haar revalidatie. Ze maakte een behoorlijk
heftige tijd mee, die vorig jaar op 6 april
begon. “Ik was aan het douchen op Kamp
Holland en ineens hoorde ik een klap en
zag ik een flits. Later hoorde ik dat dat een
raket was die insloeg in de natte fab. Het
was net een film, ik was verdwaasd en
in shock en overal zat bloed. Ik ben door
collega’s uit de douche gehaald en met
een LSV naar Role-2 gebracht. “ Na een
operatie in Kandahar werd Verhoef naar
het CMH in Nederland gebracht, waar
ze een week later weer werd geopereerd
aan diverse verwondingen. Ze hoopt in
augustus weer inzetbaar te zijn, na bijna
anderhalf jaar revalidatie. “Ik ben nu soms
erg gefrustreerd omdat ik geen volledige
controle over mijn lichaam heb. Deze dag
is daarom voor mij van belang omdat
iedereen hier in een soortgelijke situatie zit
of heeft gezeten”, zegt ze.
ruiMte voor verbetering
Voor sergeant 1 Athanasiadis,
instructeur bij School-Zuid, betekent
de lotgenotencontactdag herkenning
en erkenning van problemen rond de
nazorg voor gewonden. “Gewonden
moeten weten waar ze terecht kunnen.
Ze staan niet alleen met hun problemen.”
Zelf raakte hij in 2007 betrokken bij een
IED-strike in Uruzgan en liep hij in de tijd
daarna tegen veel zaken aan die ‘veel
beter’ kunnen. “De communicatie naar
de gewonden toe kan beter. Ook vind
ik het een verantwoordelijkheid van een
eenheidscommandant om zijn personeel
te volgen, als dat in een nazorgtraject zit”,
zegt hij. Kolonel Harold Jacobs, chef staf
13 Mechbrig en mede-organisator van de
lotgenotencontactdag, neemt aan het eind
van de dag alle opmerkingen en suggesties
van de gewonden tot zich en wil daarmee
het zorgtraject in Nederland en Afghanistan,
maar ook tijdens toekomstige missies,
verbeteren.
13 GNk MAAkt kENNIS MEt BuRGERHuLPVERLENERS
‘eRvaRINgeN deleN eN
elkaars taal praten’
Terwijl brigadegeneraal Van der
Laan een samenwerkingscontract
ondertekende met het Academisch
Ziekenhuis Maastricht, was 13
Geneeskundige Compagnie op 10
maart in Oirschot gastheer van een
burgerinstantie op het gebied van
hulpverlening en gezondheidszorg;
Geneeskundige Hulpverlening bij
Ongevallen en Rampen (GHOR).
Zowel 13 GNK als de GHOR had een
gewondenhulppost in de vorm van een
tent opgebouwd op het terrein van de
geneeskundige dienst. Zodoende konden
ze mooi in ‘elkaars keuken kijken’. “Dit is
hun eerste kennismaking”, zegt luitenantkolonel
Backus, hoofd Sectie Operatiën
van RMC-Zuid. “In de toekomst wil ik
graag dat ze nog meer samenwerken. Zo
kunnen ze elkaars taal praten en ervaringen
uitwisselen.” Als 13 GNK een hulppost
moet leveren in de veiligheidsregio Zuid-
Oost, in het kader van Opplan 10, is de
kans groot dat op dezelfde locatie ook een
team van het GHOR aanwezig is. “Waarom
dan niet alvast aan elkaar snuffelen, zodat
we zien hoe de ander werkt”, vervolgt
Backus.
Jos Korner (foto) is commandant van dienst
bij de GHOR. Ook hij vindt het interessant
en handig om met 13 GNK samen te
werken. In zijn functie houdt hij, bij een
ramp of grootschalig ongeval, contact
met de brandweer, politie en defensie. “Ik
verwacht dat we veel van elkaar kunnen
leren en ik weet na een dag als deze wat ik
van defensie kan verwachten.”, zegt hij. “In
tijden van krapte kunnen we elkaar prima
ondersteuning bieden. Grote evenementen
als het Extrema dansfeest in Aquabest en de
Kennedy-Mars in Someren slokken veel van
ons personeel op.”
Sergeant Gerritzen van 13 GNK kijkt in de
GHOR-tent naar materialen die hij en zijn
eenheid niet hebben. “Ik zie hier een koffer
speciaal ingericht voor kinderen. Dat zou
voor ons ook fijn zijn, vooral in Afghanistan.
Daar werken we voor meer dan 80 procent
met kinderen.” Even later neemt GHORmedewerker
Marcel de Greef een kijkje bij
de Zau van Gerritzen. “Jullie hebben geen
winterbanden”, bespeurt De Greef. “Nee,
terreinbanden zijn voor ons handiger. We
moeten tenslotte in het bos kunnen rijden,
maar ook in de woestijn”, beantwoordt
Gerritzen met een lichte glimlach op zijn
gezicht.
RINO 16 17 RINO

RINO 18
VERkENNEN ONDER IjZIGE OMStANDIGHEDEN
‘vaer sá torr soM Mulig (kEEP AS DRY AS POSSIBLE) = NIeT zWeTeN!’
Wachtmeester 1 Recourt,
ploegcommandant van het 1e
peloton van 42 BVE, schreef het
volgende verslag vanuit de oefening
Cold Response in Noorwegen in
februari en maart van dit jaar.
peloton te wachten om samen met de rest
van het eskadron, af te reizen naar het
koude Noorwegen. Hier zouden we allen
de verplichte koudweertraining volgen om
vervolgens met het 1e peloton, onder bevel
bij een Noorse eenheid aan de grote NAVOoefening
‘Cold Response’ deel te nemen
Niet zweten. Dit was de belangrijkste zin uit in de periode 21 februari tot 3 maart. Na
de twee dagen theorie die vooraf gingen een kleine vertraging door een bus die ‘wat
aan de koudweertraining, dus voordat het later’ kwam, konden we eindelijk vertrekken
1e peloton naar Noorwegen vertrok op vanuit Eindhoven naar Groningen om
zondag 7 februari. Wat ons te wachten hier het vliegtuig te stappen en naar onze
stond, zou helemaal
bestemming te
afhankelijk zijn van de “ONZE NOORSE INStRuCtEuRS vliegen voor de
weersomstandigheden WAARSCHuWDEN ONS VOOR komende vier
in het toch wel koude LAWINES, BEVROREN LEDEMAtEN weken. Twee uur
Bardufoss, gelegen EN AFGESNEDEN WORDEN en twintig minuten
in de poolcirkel
VAN EIGEN tROEPEN” later landden we
volgens onze Noorse
op het militaire
gastinstructeurs. Van lawines tot bevroren vliegveld van Bardufoss, waar we op
ledematen en zelfs overleven in een
loopafstand gelegerd werden in prima
sneeuwonderkomen, omdat je afgesneden gebouwen en fijne kamers. Na een goede
kon worden van eigen troepen. Dit omdat Noorse maaltijd (met veel vis dus) kon
er zware sneeuwstormen zouden kunnen eenieder met een voldaan gevoel de nacht
opsteken en je kon zo gemakkelijk op tien in en wachten wat de volgende dag zou
meter van elkaar verwijderd zijn, maar ook
gemakkelijk tien meter langs elkaar aflopen.
brengen.
Natuurlijk waren dit allemaal de ‘worst Lessen te velde belangrijkste
case’ scenario’s en horen deze verhalen nu leermomenten
eenmaal bij een voorbereiding naar landen Het programma voor de eerste week
met extreme omstandigheden.
bestond uit herhaling van de theorie
van koudweertraining en de koudweer
Onderweg naar de kou in Noorwegen kledingdrills. Verder mochten we de
Op zeven februari stond een gemotiveerd omgeving en heuvels verkennen met
rugzak en de materialen die we verstrekt
kregen voor het optreden onder Arctische
omstandigheden. ‘Lessen te velde’ waren
de belangrijkste momenten, omdat je de
theorie meteen in de praktijk toe ging
passen. Slapen in een zogenaamde Squad
tent met een sectie, bleek in de praktijk toch
echt een hele opgave. Zo moest je bij het
verlaten van de tent, voor de zogenaamde
‘brander wacht’, al gauw de halve tent
‘weer’ wakker maken om buiten te komen.
Vervolgens sneeuw smelten om water te
koken voor het afvullen van de thermossen
en de veldflessen. De laatste nacht sliep
een ieder die geen bevriezingsverschijnselen
(frostnip) had opgelopen in een
noodonderkomen van sneeuw. Lekker op
en in de sneeuw en sommigen lukte het
zelfs om het vuurtje voor de ingang van zijn
tijdelijke huis aan te krijgen. Het viel nog
niet mee met het aanwezige natte hout een
kacheltje maken.
Wakduiken als verrassing
De volgende dag liepen we met de
overgebleven ‘survivors’ de berg af en
dachten al aan de warme douche en lekker
eten. We hebben nog wel geprobeerd de
Noorse buschauffeur te misleiden en hem
de verkeerde kant op te sturen, maar het
mocht niet baten. We werden regelrecht
in een val gelokt, waar we allen naar een
bevroren rivier werden gesleept om daar
het ‘wakduiken’ te beoefenen. Na de eerste
hilarische taferelen waarbij je erin springt in het gebied van Setermoen en Bardufoss. we uiteindelijk weinig meegekregen, maar
en het besef krijgt dat het water toch echt Het verschilt allemaal met Nederland. het uitzicht in de waarnemingsposten op
te koud is om erin te blijven, spartelende Waar bij ons vele wegen en paden lopen, de Noorse Fjorden was adembenemend.
collega’s, de een nog heftiger dan de ander, kom je hier met een weg en een pad goed We verbleven in totaal vier dagen in onze
viel het achteraf allemaal wel mee. Nadat weg. Dat was ook meteen de beperking waarnemingsposten en moesten hierna
je een koud en nat pak had opgelopen, die we onderkenden
terugvallen en kregen een
waren de eerste minuten erg koud. Snel je voor als we later “SLAPEN IN EEN ZOGENAAMDE nieuwe opdracht. Na een
natte kleren uitdoen was de de truc, om in de oefening op SquAD-tENt MEt EEN SECtIE, aantal dagen onder een
vervolgens droge kleren aan te trekken verkenning zouden BLEEk tOCH EEN HELE OPGAVE” Noors logistiek bataljon
en met een voldaan gevoel de bus in te moeten. Alles stond
gediend te hebben met
stappen.
in het teken van anders denken in extreme onder andere konvooibewaking/beveiliging
omstandigheden, sneeuwcamouflage, en beveiligingstaken op de base, kwam
‘Hier verkennen vereist andere
hoe koud is het vandaag, hoe kleed ik mij er voor ons een einde aan de oefening op
manier van denken’
en neem ik mijn rugzak mee als ik een dinsdag 2 maart. We konden terugvallen op
De tweede week stond in het teken van puntverkenning doe, enz. Dat resulteerde in onze eerste vredeslocatie Bardufoss en gaan
voorbereiding op de NAVO oefening Cold een gedegen voorbereiding op de oefening, denken aan de terugreis die op vrijdag 5
Response. Onze chauffeurs werden naar we waren klaar om onder bevel van een maart plaatsvond.
een stoomcursus ‘Arctic Drivers Course’ Noors ISTAR bataljon te werken.
gestuurd, ter voorbereiding op het rijden in
Terugkijken op mooie weken
het gebied. Door een uitval van een aantal Adembenemend uitzicht
Samenvattend was het een geslaagde
collega’s met ‘klein’ koude letsel, werd het Zodoende voerden we al snel onze eerste oefening met heel veel leermomenten op
1e verkenningspeloton opgedeeld in twee opdracht voor de Noorse brigade. Twee het gebied van Arctisch optreden, zowel
secties. Wat in de praktijk inhield dat de dagen vooruit op de oprukkende brigade uitgestegen als met voertuigen. Een goede
Romeo-sectie uit drie Fenneks bestond en inzicht krijgen op terrein en vijand. De samenwerking met de Noren met hier en
en de E- sectie
Romeo-sectie daar wat verschillen in besluitvorming en
eveneens uit drie “DE LAAtStE NACHt SLIEP IEDEREEN DIE moest hierbij commandovoeringprocedures. Maar die
Fenneks. Normaal GEEN BEVRIEZINGSVERSCHIjNSELEN HAD, inzicht krijgen waren te overbruggen en ach, wij doen
treed een
IN EEN SNEEuWONDERkOMEN” vanaf het eiland het zo slecht nog niet in het grote plaatje.
Andorja Attir Iedereen is veilig thuis met hier en daar
verkenningspeloton met acht Fenneks op, en de Echo-sectie vanuit het eiland Rølla een koude vinger of teen. We kunnen
maar voor de opdrachten was het zo prima Rάlli. Vanuit daar zouden we perfect
terugkijken op een aantal goede weken,
te doen. Er werden allerlei verkenningen zicht hebben op eventuele naderende waarin voor ons het pelotonsoptreden erg
uitgevoerd op zowel bereden als
eenheden, verplaatsend van het zuiden geslaagd is.
uitgestegen doelen, op verschillens locaties naar het noorden. Van de vijand hebben
19 RINO

RINO 20
RINOSPORtIEF
SCHERMkAMPIOENSCHAPPEN IN DEN HELDER
‘HEt DRAAIt VOORAL OM DE techniek en snelheid’
Jarenlang deed danny mee aan
landelijke en zelfs Europese
wedstrijden. Na een pauze van
ruim anderhalf jaar wil hij nu zijn
favoriete sport weer oppakken. Hij
moet meteen ‘volle bak’ tijdens het
Nationaal Militair Kampioenschap
(NMK) Schermen in Den Helder.
“Mijn oudere broer schermde al een tijdje
en ik kwam altijd samen met mijn opa bij
zijn wedstrijden kijken. Toen ik acht jaar
was, wilde ik ook graag meedoen want
ik vond het een prachtige sport om te
“ONDANkS DE FELHEID EN
AGRESSIE IS BIj SCHERMEN
RESPECt HEEL BELANGRIjk”
zien”, zegt soldaat 1 Danny Bakker, in het
dagelijks leven boordschutter YPR bij de
C-cie van 17 Painfbat. Hij kwam terecht
bij schermvereniging ‘Les Falcons’in zijn
woonplaats Barendrecht. “Ik was heel erg
fanatiek. Drie keer per week groepstraining
en zaterdag ook nog een privétraining van
coach Aad van der Valk.” Al snel werd
Danny een geduchte tegenstander voor
veel schermers. Het NK-jeugd wist hij zelfs
meerdere keren op zijn naam te schrijven
De floret, de sabel en de degen
De floret was het wapen waar hij mee
begon maar al snel stapte hij over naar de
degen. “De floret is eigenlijk meer voor
beginners”, zegt hij. “Dan heb je ook nog
de sabel maar die heeft me nooit getrokken;
daar kun je bijna alleen mee ‘zwiepen’
om punten te scoren en dus wedstrijden
te winnen. De degen is mijn favoriete
strijdmiddel. Het is een steekwapen en je
mag je tegenspeler overal raken. Hierbij
draait het vooral om techniek en snelheid.”
Het NMK in Den Helder is Danny’s eerste
schermwedstrijd, na anderhalf jaar geen
degen te hebben aangeraakt. Over die
periode is hij duidelijk. “Mijn trainer
Aad stopte achttien maanden terug, zijn
knieschijven waren versleten en hij trok het
geven van trainingen lichamelijk niet meer.
Ik wilde nergens anders trainen en ben dus
gestopt.” Een oudere, grijze man die het
gesprek zijdelings heeft gevolgd, roept in
het voorbijgaan iets naar Danny. “Versleten
knieën? Er is nog hoop hoor; ik heb twee
ijzeren knieën en ik doe vandaag mee.”
Geen exclusieve officierensport
Een aantal weken geleden zag Danny de
poster voor het NMK Schermen bij de
LO&Sportgroep op de RvS-kazerne. “Ik dacht
eigenlijk dat het een sport was die alleen
door officieren beoefend wordt, maar tot
mijn grote verbazing kon ik me zo inschrijven.
Als het vandaag goed gaat, geef ik me op
voor de maandelijkse schermwedstrijden
van het CLAS.” Na de eerste ronde is zijn
enthousiasme niet minder geworden, hij
erkent wel dat hij vooral tactische training
miste. “Als ik die had gehad, had ik in
deze poule vier in plaats van twee partijen
gewonnen.” Zijn speelstijl omschrijft hij
als geduldig. Bij een eveneens geduldige
opponent wil hij wel eens switchen naar een
agressievere aanpak.
Drie minuten schermen
De schermers hebben per wedstrijd drie
minuten om vijf punten te maken door
de tegenstander met de degen te raken.
De scheidsrechter bepaalt uiteindelijk of
het punt geldig is. Als het na drie minuten
gelijk staat, geldt; wie het eerst komt,
wie het eerst maalt. Degene die het
eerstvolgende punt scoort, wint de partij.
De uitrusting van de spelers bestaat uit
meerdere lagen beschermende kleding,
handschoenen en een helm met een
gaasvizier. De dikke kleding is nodig omdat
de degen anders behoorlijk veel schade
aan kan richten. “Ik heb wel eens van hier
tot hier opengelegen”, beaamt Danny
terwijl hij met twee handen aangeeft waar
“VERSLEtEN kNIEëN? Ik HEB
tWEE IjZEREN kNIEëN EN Ik DOE
VANDAAG OOk MEE”
het litteken op zijn been nog te zien is.
“Ondanks de felheid en de agressie, is bij
deze sport het respect voor de tegenstander
en de scheidsrechter heel belangrijk.
Vandaar dat we elkaar voor elke partij
groeten met een soort saluut met onze
degen.”
Bijna gediskwalificeerd
Danny wordt 21e in de tweede poule.
Genoeg om door te gaan naar de volgende
ronde. In ronde twee golft het spel van
Danny heen en weer tussen goed en slecht.
“Tijdens mijn tweede wedstrijd miste ik
een trainer die tactische aanwijzingen kan
roepen”, geeft hij toe. Na wedstrijd vier
(5-2 verlies), smijt hij uit pure frustratie
zijn helm van zich af. Als hij het gevaarte
iets meer richting de scheidsrechter had
gegooid, had hij zomaar gediskwalificeerd
kunnen worden. Viermalig militair kampioen
schermen kapitein-luitenant ter zee Michael
van der Klip is de laatste tegenstander in
de tweede ronde. Helaas heeft Danny niet
veel in te brengen en verliest hij met 5-1.
Toch speelde hij goed genoeg om in de
derde ronde te mogen spelen voor plaats
12 t/m 24 en in de laatste ronde zelfs voor
13 t/m 18. Danny is uiteindelijk blij met
zijn 17e plaats. “In de laatste ronde was
ik iets minder gemotiveerd. Toch ben ik
tevreden met de 17e plek, vooral omdat
ik dat trots kan vertellen bij het 17e! Nog
een geluk dat ik niet bij het 42e zit, dat was
toch tegengevallen een 42e plaats, haha.”
Binnenkort pakt hij het schermen weer op,
samen met zijn broer. “Ik neem privélessen
en elke dag na half vijf ga ik er helemaal
voor.”
BEN jIj OOk ALtIjD
DE SCHuttER MEt
DE MEEStE tREFFERS?
DOE DAN OP 19 MEI MEE AAN DE
MILItAIRE kAMPIOENSCHAPPEN
PIStOOL- EN GEWEERSCHIEtEN IN
HARSkAMP
De wedstrijd telt mee voor de CLASbokaal,
dus je kunt goede zaken doen voor
je eenheid. Er wordt geschoten met de
Glock 17, de Diemaco C7 en de Diemaco
C7A1. De wedstrijden bestaan uit een
combinatie van fysieke inspanning (twee
keer 100 meter lopen) en schietproeven,
bestaande uit oefeningen met meerdere
schiethoudingen. De wedstrijd wordt
gehouden in een estafettevorm, waarbij de
deelnemers van een team om de beurt in
actie komen. Het onderdeel dat met twee
teams de hoogste klassering op geweer
heeft, krijgt naast de punten voor de CLASbokaal
de ‘Prins Bernhard Trofee’ uitgereikt.
HOE DOE Ik MEE?
• Vraag je commandant of je 19 mei mee
mag doen
• Maak binnen je onderdeel een team van
vier schutters en een reserveschutter
• Regel een coach die minimaal
onderofficier is (dat mag ook een van de
deelnemers zijn)
• Meld je aan bij LO & Sport op de RvS
LEkkER SPARREN
IN DE DOjO
Iedere dinsdagavond kun je je twee uur lang
in het zweet werken in de dojo (gebouw
142). Vanaf 13 april wordt er wekelijks
op dinsdag van 19.00 tot 21.00 uur een
MZV/Vechtsporttraining georganiseerd.
Zowel beginners als gevorderden kunnen
onder begeleiding van een sportinstructeur
aan de slag. Alles wat je nodig hebt is een
sporttenue en een bitje….en enthousiasme
natuurlijk!
21 RINO

Eu BAttLEGROuP PER 1 jANuARI 2011 StAND-BY VOOR INZEt
13 Mechbrig WERkt
uItVOERIG SAMEN MEt DIVERSE
INTeRNaTIONale eeNhedeN
Zestig militairen van de Brigadestaf en de stafstafcompagnie van 13
Mechbrig staan vanaf begin volgend jaar paraat om als hoofdkwartier (Force
Headquarters, FHQ) met de european Union Battlegroup 1 (eU BG 2011/1)
op te treden. De stafstafcompagnie is bij inzet waar dan ook ter wereld,
verantwoordelijk voor het reilen en zijlen van het FHQ. Hoe de eU BG verder in
elkaar zit, lees je hieronder.
wie:
Ongeveer zestig militairen van de Brigadestaf en stafstafcompagnie van 13 Mechbrig,
aangevuld met een nog nader te bepalen aantal personen vanuit de diverse eenheden van
de brigade en andere onderdelen van het CLAS. De andere landen die de EU BG 2011/1
vormen en/of ondersteunen zijn Oostenrijk, Finland, Litouwen en Duitsland. De laatste
levert samen met Nederland ondersteunende eenheden op het gebied van verbindingen,
genie, logistiek, en ISTAR.
wat:
EU BG is een uit meerdere landen samengestelde eenheid van de Europese Unie, die
snel in te zetten is in landen waar de situatie uit de hand is gelopen of dreigt te lopen.
De Battlegroup is georganiseerd rondom een licht, gemotoriseerd infanteriebataljon
(kern geleverd door 12 Infbat Luchtmobiel) en heeft als hoofdtaak ingrijpen danwel
ondersteunen.
waar:
EU BG kan overal ter wereld worden ingezet, de enige beperking is dat de plaats van inzet
binnen een straal van zesduizend kilometer van Brussel moet liggen. Bij voorkeur bevindt
het hoofdkwartier zich op de Main Operating Base van de EU BG, in de omgeving van een
haven of luchthaven.
wanneer:
In de maand juni van dit jaar worden de stafleden van de andere nationaliteiten bij het FHQ
betrokken in de oefening Noble Sword 2010 van het 1e (NLD/DEU) Legerkorps uit Münster.
In september en oktober vindt de oefening European Rhino 1 plaats. Hierin worden de
voornaamste subeenheden van de EU BG door zorg van het FHQ getraind. Het FHQ wordt
in november tijdens de oefening European Rhino 2 in een Command Post Exercise getest en
bij een goed resultaat gecertificeerd door het CLAS. Van 1 januari tot 31 juni 2011 staat EU
BG 2011/1 gereed voor inzet, de maximale inzetduur is vier maanden.
waaroM:
De Europese Unie ziet de Battlegroup als een ‘initial entry’ eenheid, waarmee op snelle wijze
een (opkomende) crisissituatie gestabiliseerd kan worden, dan wel om ervoor te zorgen dat
andere eenheden de tijd hebben om te activeren en te ontplooien. Verdere inzetopties zijn
evacuatie en assistentieverlening bij humanitaire operaties.
BuLLDOGS VAN BRAVO-CIE 42 BLj ZIEN AF tIjDENS ExFILtRAtIE
‘EEN oeFening ALS DEZE IS HEEL
GOED VOOR DE groepsbinding’
De geruchten gingen al een tijdje
rond binnen de Bravo-compagnie
van 42 BLJ; er zou een ‘geheime’
oefening op handen zijn. In de week
van 12 april was het zover; een
exfiltratieoefening (met een mentaal
randje) in het westen van Noord-
Brabant. De mannen en vrouwen van
de Bulldogcompagnie kregen het voor
hun kiezen.
De vermoeidheid is van hun nog
halfgecamoufleerde gezichten af te lezen
wanneer de Rino op bezoek is op de vierde
dag van de oefening. Ze hebben dan ook al
heel wat moeten doorstaan in de eerste drie
dagen. De oefening kwam bij sommigen
toch als een verrassing. ‘We zouden naar
Beverlo gaan voor niveau 2 en 3 optreden
maar toen stonden we maandag ineens
hier’, klinkt het bij elk vraaggesprek. Bij
aankomst in Ossendrecht was al snel
duidelijk dat het geen ‘gewone’ oefening
zou worden.
Voordat ze het wisten, werden ze uitvoerig
gefouilleerd en werd al het ‘eten in de
mats’ afgenomen. Hiervoor in de plaats
moesten ze genoegen nemen met WOLpakketjes
en de overbekende blikken als
rantsoen. Aansluitend werden ze bij een
brug opgevangen door sportinstructeurs
om te klimmen, abseilen en zelfs een
pendulesprong te maken. ’s Avonds
vanaf zonsondergang verplaatsten de
pelotons zich te voet van Ossendrecht naar
Woensdrecht. Ze maakten tijdens deze
nachtelijke verplaatsing een wateroversteek
met een drijfpakket, moesten een
schuilbivak inrichten, een overval plegen,
exfiltreren en koken op een zelfgemaakt
oventje. Groepscommandant sergeant
Tramper was achteraf tevreden over zijn
groep. “Het mentale aspect is zeker aan
bod gekomen tijdens deze oefening.
Gelukkig hielden onze groepsleden de sfeer
erin, want als er een gaat klagen, doen ze
dat na een tijdje allemaal. Als je het zwaar
hebt, geniet je ook van kleine dingen zoals
een simpel snoepje uit een WOL-pakket.”
Na wat overvallen, contact met partizanen
en wederom een nachtelijke verplaatsing
te voet, staat donderdagochtend het
beruchte hindernisparcours Baan Arnhem
van het KCT op het programma. Ondanks
de vermoeidheid en een gebrek aan
‘fatsoenlijk’ eten, vliegt de ene na de andere
groep over de hindernisbaan. Ze helpen
elkaar waar ze kunnen en schreeuwen zo
nu en dan kreten als ‘sneller’ en ‘nog even
volhouden’. Na een paar uur rust krijgt de
hele compagnie les van een adjudant van
het KCT over de juiste manier om een kip te
slachten, te ontleden en te bereiden.
“Als ik praat, wordt er niet gerookt,
gegeten of gedronken. Mannen kunnen
namelijk maar een ding tegelijk”, zegt hij
om de aandacht te krijgen. Met verrassend
gemak demonstreert hij de slacht van de
kip. Hij laat zien wat wel en niet eetbaar is
en daarna is het de beurt aan de Bulldogs
om het zelf te ondervinden. De een heeft er
wat minder moeite mee dan de ander. “Ik
heb twee jaar bij een poelier gewerkt, maar
nog nooit eigenhandig een kip geslacht”,
zegt soldaat 1 Simonis. Volgens korporaal
van Doorn smaakt de kip straks heel anders
dan die uit de supermarkt. “Die spuiten ze
vol water, deze is droger.”
Donderdagnacht staat de Limburgse jagers
nog een speedmars, een wateroversteek en
een verplaatsing te wachten. Als beloning
en als eindsignaal voor de oefening worden
ze ’s ochtends bij het eindpunt opgevangen
door een kraampje met de prachtige naam
‘Friet van Piet’. Na het verorberen van
alle welverdiende snacks zit de oefening
erop. “Deze week was heel goed voor
de groepsbinding en de onderlinge sfeer
binnen de compagnie”, zegt een tevreden
CC kapitein Wassenaar.
RINO 22
23 RINO

RINOVARIA
tanks bulderen over a2
Een colonne van vijftien Leopard 2-tanks
zorgde maandag 12 april voor een
opmerkelijk beeld op de A2 richting
Maastricht. Begeleid door de marechaussee
vertrok de colonne tanks, van 11 Tankbat,
voor een training van anderhalve week naar
het Belgische Beverlo.
Drie jaar geleden reden voor het laatst
Leopard 2-tanks over de openbare weg.
Jarenlang was het een standaardprocedure
om minimaal één keer per jaar een
wegverplaatsing met de tanks uit te voeren.
Door de missie in Afghanistan waren de
verplaatsingen over de openbare weg naar
de achtergrond verdwenen. “Nu de veren
zijn geschud en we weer terug gaan naar ons
organieke optreden, vind ik het belangrijk om
ook deze oefening weer eens uit te voeren”,
aldus de commandant van 11 Tankbataljon,
luitenant-kolonel Kees Koek.
zes keer de alpe d’huez op
Om zoveel mogelijk geld op te halen voor het KWF kankerbestrijding wil Luitenantkolonel
Gert Hoorman, hoofd Sie G4, op één dag zes keer de Alpe d’Huez beklimmen.
De bergbeklimming in Frankrijk is elk jaar in een rit van de Tour de France te
bewonderen en staat bekend als zeer pittig. Hoorman fietst al jaren en maakt deel
uit van team Oosterhout dat bestaat uit meer dan vijftig fanatieke sporters. De actie
‘Alpe d’Huzes’ leverde vorig jaar maar liefst acht miljoen euro op en dit jaar wordt tien
miljoen euro verwacht. Het ministerie van Defensie sponsort het team van Hoorman.
Alle informatie over het evenement op 3 juni kun je vinden op:
www.opgevenisgeenoptie.nl en www.teamoosterhout.com.
‘de beReNdageN zORgeN
voor kracht, kennis en
kunde’
Een jaarlijks terugkerend fenomeen bij de
Charlie ‘Beren’ Compagnie van 17 Painfbat
zijn de Berendagen. Normaal zijn die in
december maar door omstandigheden dit
jaar op 24 en 25 maart. CC van de ‘Beren’,
kapitein Bot ziet alleen maar voordelen
aan de dag. “We zijn sportief bezig,
soms ludiek en testen ook nog bijna alle
militaire basisvaardigheden. Door het in
een competitieverband te gieten, doen alle
groepen hun uiterste best om er aan het
eind van de twee dagen met de ‘Bronzen
Beer’ vandoor te gaan.” De onderdelen
die aan bod kwamen, waren onder andere:
wapenkennis, kennis van het regiment,
speedmars, zhkh en verbindingen. “De
Berendagen hebben een positieve invloed
op het gedrag van het personeel van de
compagnie. De wedstrijd zorgt voor kracht,
kennis en kunde”, zegt Bot.
na vijF jaar even terug
in oirschot
Ruim een week na het bezoek van
de minister van Defensie, was op
1 april de Inspecteur –Generaal der
Krijgsmacht Lex Oostendorp te gast
bij 13 Staf en Stafcompagnie. De
voormalige brigadecommandant
van 13 Mechbrig (september 2004 -
oktober 2005) werd geïnformeerd over
ondermeer de voorbereidingen op een
eventuele inzet van de brigadestaf in
het kader van EU-Battlegroup en de
leef-en werkomstandigheden op de
legerplaats Oirschot. Oostendorp sprak
met brigadegeneraal van der Laan,
de Brigade Sociaal Coördinatoren,
het Sociaal Medisch Team, de
Medezeggenschapscommissie en
personeel van de brigadestaf en de
stafcompagnie.
rood erekoord voor 13
hersteller
Adjudant van de Kimmenade,
stafonderofficier toegevoegd bij Sie S2
van het staflogpeloton van 13 Herstel,
kreeg woensdag 7 april tot zijn grote
verrassing het rode erekoord uitgereikt
door luitenant-kolonel Rietbergen.
Omdat hij al achttien jaar uitstekend
functioneert en al vaak is onderscheiden
met tevredenheidsbetuigingen en
functioneringsgratificaties vond lkol
Rietbergen het nu tijd voor een grotere
blijk van waardering. De adjudant was blij
verrast met het koord. “Ik keek er nogal van
op”, zegt hij. “Ik roep altijd dat je gewoon
je werk moet doen, daar wordt je voor
betaald. Maar als je dan op appèl ineens dat
koord om je schouder krijgt, voelt dat toch
heel bijzonder. Hij gaat meteen aan mijn DT
en het certificaat krijgt een mooi plaatsje op
mijn werkplek.”
apaches op het doel praten
De Forward Air Controller van 13 Mechbrig, eerste luitenant Geutjes, oefende onlangs
samen met het waarnemingspeloton van de stafbatterij 11 Afdra in de omgeving
van Geldermalsen met Apaches. Na twee theoriedagen Close Combat Attack (CCA)
mochten de waarnemers nu ‘live’met het helipersoneel van 301 Squadron aan de gang.
In een Afghanistan-scenario kreeg een konvooi te maken met spotters, IED’s en TIC’s.
Ze moesten met behulp van hun theoretische kennis en een IK de situational awareness
overbrengen en de Apaches over de radio op het doel praten. Door de oefening werden
zowel de waarnemers als het helikopterpersoneel getraind; de Apachepiloten vertrekken
binnenkort naar Afghanistan.
RINO 24 25 RINO

RINO 26
HOuD DE geldIgheId VAN jE
sMartcard/deFensiepas
IN DE GAtEN!
het kan voorkomen dat je smartcard of
defensiepas niet meer werkt bij de toegangspoort
van de kazerne. de kans is dan aanwezig dat
je pas wordt ingenomen ondanks dat de datum
geldigheid nog niet bereikt is. volgens het beleid
van de beveiligingsautoriteit defensie moeten
onbruikbare passen direct worden ingenomen.
Enkele oorzaken hiervan kunnen zijn:
- u heeft een contractverlenging gekregen,
hierdoor vervalt de geldigheid (vanwege einde contract)
- uw chip is defect
- uw pasje is gescheurd
- uw pasje is onleesbaar
Wat kunt u hieraan doen?
- zorg dat u bij contractverlenging tijdig
een nieuwe defensiepas aanvraagt
- gebruik het hoesje dat wordt verstrekt bij de defensiepas
- gebruik het pasje alleen waarvoor het bedoeld is
Wie kan u hierbij helpen?
De kaartactor van uw eigen eenheid kan uw vragen
beantwoorden.
RINOstalgie
17 september 1976
De oefening EM-30 ligt alweer achter
ons. De staven en stafcompagnieën
van alle brigades namen hieraan
deel. Ook onze eigen 13 ststcie was
aanwezig. Toch is niet iedereen mee
geweest. Sld Crins – werkzaam in de
keuken – had met zijn vinger tussen
de deur gezeten. Door deze omstandigheid
kwam hij te laat bij het
voertuig dat hem naar de Peel moest
brengen. Hij heeft het wel gevoeld dat
hij EM-30 niet meegemaakt heeft!
6 april 1976
13 Pagncie bracht een periode van
twee weken door aan de bruggeschool
van de Genie te Hedel. Een van de
activiteiten bestond uit, hoe kan
het ook anders, peddelen met lichte
overgangsmiddelen waarvan hier een
indruk.
14 februari 1979
De oefeningen van de bedrijfsbrandweer
van de legerplaats Oirschot
verlopen niet altijd bleek donderdag 1
februari. Uit de in brand gestoken personenauto
sloegen metershoge vlammen.
De brandweer was vliegensvlug
ter plaatse. Echter, door een defect aan
de waterpomp van de gloednieuwe
brandweerauto konden de spuitgasten
niet meer doen dan proberen het vuur
met schuimblussers in bedwang te
houden. Verder moesten zij met lede
ogen toezien hoe het vehikel tot de
grond toe afbrandde
27 RINO

RINO 28
teaMGEVOEL
teaM:
takelploeg 13 Herstel (11 tankbat)
Sergeant 1 Stephen Douglass
korporaal 1 Ronald tromp
korporaal 1 Ben Reuvers
OveR…..
het ‘geheiM van de sMid’:
Onze vorm van optreden. We zijn altijd en
overal inzetbaar met ons bergingsvoertuig
de Buffel, een Leopard met een hijskraan.
Verder zijn we erg informeel tegen elkaar
en dat is heel bevorderlijk voor de sfeer
binnen het team. We zijn pas sinds
augustus vorig jaar met zijn drieën een
ploeg maar we zijn al goed aan elkaar
gewend en op elkaar ingespeeld.
charMe van het vak:
De vrijheid om te handelen is erg fijn.
Onze hoofdtaak is het in orde houden
van de voertuigen. Daarnaast zijn we een
takelploeg en daarin worden we redelijk
vrijgelaten, mede door de vele vakkennis
die we samen hebben. Ook de afwisseling
in taken vinden we mooi. De ene keer sta
je op een vredeslocatie in het bos om een
voertuig uit de sloot te bergen, de andere
keer sta je in de hitte in Afghanistan of
op een evenement om de landmacht te
vertegenwoordigen. Geen dag is hetzelfde
bij ons.
saMenwerking:
We zijn nog niet zo lang bij elkaar maar
de samenwerking gaat prima. Als we een
opdracht krijgen, gaan we met zijn drieën
om de tafel zitten om een plan te smeden.
Elkaars opmerkingen ter verbetering nemen
we altijd serieus en proberen we in het
plan in te passen. tijdens oefeningen zitten
we geregeld op elkaars lip in de Buffel en
kunnen we het goed met elkaar vinden in
die ‘rijdende werkplaats’.
vriendschap:
Omdat we alle drie buitenslapers zijn,
hebben we na vijven naast wat smsjes
weinig contact met elkaar. Op de werkvloer
zijn we naast collega’s ook goede
vrienden. We waarderen de leergierigheid,
spontaniteit en het doorzettingsvermogen
van korporaal 1 Reuvers. korporaal 1
tromp is overal voor inzetbaar en begeleid
vaak onervaren collega’s. Daarnaast heeft
hij ontzettend veel voertuigkennis; de
technische handleidingen hoeven niet uit
de kast, we vragen het gewoon aan hem.
Sergeant 1 Douglass is altijd duidelijk
in wat hij wil, maar neemt ook dingen
aan van anderen. Dat maakt hem tot
een perfecte teamspeler en een goede
commandant.