Rinoceros 7-2008.pdf - De Limburgse Jagers

PERSONEELSBLAD 3 GEMECHANISEERDE BRIGADE 

DUBBELDIK EINDEJAARSNUMMER 

• TERUGBLIK 2008 

• TERUG NAAR URUZGAN (3) 

• WERVING SPECIAL 

DECEMBER • 2008 

RINO

Waarnemend Commandant !3 

Gemechaniseerde Brigade, 

Kolonel Harold Jacobs 

Rinoceros is het personeelsblad van 

13 Gemechaniseerde Brigade en wordt 

uitgegeven onder verantwoordelijkheid van 

commandant 13 Mechbrig, 

brigadegeneraal Tom Middendorp 

(Eind)Redactie & Samenstelling 

Eerste luitenant Gian Santegoeds 

(jpg.santegoeds@mindef.nl) 

rinoceros@live.nl 

Redactie- en communicatieadvies 

Kapitein Erwin Hoeks 

(etaj.hoeks@mindef.nl) 

Fotografie 

Korporaal1 Joshua Laisina (sectie Communicatie 13 

Mechbrig) 

Gerben van Es (AVDD) 

Redactie-assistentie: 

Alex Meulenbroeks 

en Ronald Monsieurs 

Layout 

Sectie Grafische Vormgeving Den Haag 

Druk 

OBT bv, Den Haag 

Adres redactie 

Generaal-majoor de Ruyter 

van Steveninckkazerne, 

gebouw 20 

Eindhovensedijk 42 

5688 GN Oirschot 

Telefoon: 040-266 51 05 

Fax: 040-266 51 70 

VOORWOORD 

Aandacht, erkenning, waardering en respect…… 

Hoe mooi en high tech ons materieel ook is, hoe uitdagend en gevarieerd 

onze oefenprogramma’s en missies ook zijn, uiteindelijk gaat het met prioriteit 

om onze mensen. En dan niet alleen de mannen en vrouwen van de brigade 

die nu al in de missie zitten of het zeer intensieve voorbereidingsprogramma 

doorlopen, ook gaat het om ons thuisfront. Bij allen moet het tussen de oren 

goed zitten willen we de topprestaties blijven leveren, zoals we nu doen. Daar 

ligt dus onze hoofdinspanning. 

Ik vind het geweldig te zien hoe enthousiast en professioneel u zich allen inzet 

om dit topniveau te halen en te behouden in een goede sfeer. Het kerstverlof is 

dan ook een ideaal moment om de balans met het thuisfront weer enigszins in 

evenwicht te brengen. 

13 Mechbrig is de trotse winnaar van het overall sportklassement KL 2008. 

Daarnaast is de brigade 3e geworden in de strijd om de CLAS Bokaal. Een 

fantastische prestatie! 

Het plotselinge overlijden van de adjudant Niels Pashouwers van de Taskforce 

Uruzgan-6 heeft ons allen geschokt. De zeer druk bezochte begrafenis was 

waardig en warm. Onze gedachten gaan met name uit naar zijn echtgenote en 

zijn dochters, die wij heel veel sterkte wensen bij dit tragische verlies. En ook 

wensen wij de Taskforce veel kracht en veerkracht om deze immense klap te 

verwerken. 

Over aandacht heeft de brigade niet te klagen. Recent zijn de PC-gamelokalen 

door OTCO overgedragen aan de brigade in aanwezigheid van pers en media. 

Daarnaast heeft Hare Majesteit Koningin Beatrix 41 Pagnbat vereerd met een 

zeer geslaagd bezoek. Ondertussen zijn ook de opnames gestart van een serie 

van Omroep Brabant, waarin 4 collega’s worden gevolgd bij de voorbereiding 

van hun missie, tijdens de uitzending tot en met de medaille-uitreiking op 

23 oktober volgend jaar. De serie zal vanaf September 2009 op tv worden 

uitgezonden. Zo is ook de oefening Stray Cat in de locale media zeer positief 

verwoord en heft TV 10 hier ook aandacht aan besteed. 

De Operatie Rhino Harvest heeft een grote bijdrage geleverd aan eenieders 

veiligheidsbewustzijn op het gebied van munitie. De operatie was zeer 

succesvol. 

Nu wens ik u allen hele fijne en verdiende feestdagen, waarin de accu weer 

maximaal kan worden opgeladen voor een zeer uitdagend jaar waarin de 

verschillende uitzendingen voor 13 Mechbrig zich in hoog tempo zullen 

opvolgen. Medio januari zal Staf TFU-6 vertrekken en wens ik het personeel 

en zijn thuisfront heel veel succes en soldatengeluk! De nieuw opgerichte 

thuisfrontafdeling wens ik ook heel veel succes bij haar zeer dankbare werk. 

Waarnemend Commandant !3 Gemechaniseerde Brigade, 

Kolonel Harold Jacobs 

INHOUD 

NUMMER 7 • 2008 

IN MEMORIAM 4 

HET MOMENT 5 

TERUGBLIK 2008 ‘IN BEELD’ 6 

TERUG NAAR URUZGAN (3) SEARCHEN MET ‘CSI GEHALTE’ 0 

WERVING SPECIAL 6 

• WERVING ‘NIEUWE STIJL’ 6 

• WERK NAAR WERK 8 

• CIVIELE CERTIfICATEN 20 

AANPAK ACHTERSTALLIG ONDERHOUD 22 

4 PANTSERGENIE TERUGBLIK 25 

OMROEP BRABANT 28 

SERIOUS GAMING 29 

fACILITEITEN LEGERPLAATS 30 

RINOKORT 32 

DAPPERSHEIDSONDERSCHEIDING 34 

ONDEROffICIER VAN DE BRIGADE 36 

BREEKBAAR NIEUWS 38 

OUDE DOOS 39 

LEIDERS 40 

6 0 25 

RINO 2 

3 RINO

RINO 

4 

IN MEMORIAM 

Met grote verslagengheid hebben Commandant en personeel van 

de Staf Taskforce Uruzgan 6 op de ochtend van 14 november kennis 

genomen van het plotseling overlijden van adjudant-onderofficier 

der artillerie, Niels Pashouwers. 

Niels was lange tijd verbonden aan 43 Gemechaniseerde Brigade. 

Medio 2007 vertrok hij echter naar 103 ISTAR Bataljon. Het 

afscheid van de brigade, waarmee hij een jarenlange band had 

opgebouwd, viel hem echter niet gemakkelijk. Sinds 2003 was Niels 

bij 43 Mechbrig werkzaam bij de sectie 2 van de brigadestaf. In 

zijn functie als onderofficier gevechtsinlichtingen, groeide hij uit 

tot een professionele inlichtingen man, en leverde hij een grote 

bijdrage aan de vorming en de opleidingvan nieuwe inlichtingen 

(onder)officieren. Niels zelf was onderofficier in hart en nieren. 

Hij nam zijn beroep serieus, wat ook resulteerde in meerdere 

uitzendingen. In januari zou hij wederom naar Afghanistan 

vertrekken om daar deel uit te maken van de G2 van de Staf 

Taskforce Uruzgan 6. Daardoor kwam hij tijdelijk onder de vleugels 

van 13 Gemechaniseerde Brigade – de formerende eenheid voor de 

uitzending in Uruzgan – te werken. Ook op zijn tijdelijke werkplek in 

Oirschot vond Niels razendsnel zijn draai en wist hij zich in no-time 

zeer geliefd te maken onder z’n collega’s van de Taskforce Staf. 

Niels was zeer loyaal, zowel naar zijn personeel als naar zijn 

commandanten. Hij hield van sport en spel en was altijd in voor een 

partijtje volleybal. 

Saamhorigheid was voor hem erg belangrijk. Met het wegvallen van 

Niels verliest Defensie een vakbekwame en een zeer gewaardeerde 

collega. 

Niels Pashouwers werd 47 jaar oud. 

Commandant en personeel van Staf TFU 6 wensen zijn vrouw 

Wilhelmien en zijn twee dochters Yvonne en Monique alle sterkte toe 

bij het verwerken van dit immens grote verlies. 

HET MOMENT 

Eind november bracht Hare majesteit, Koningin Beatrix een bijzonder bezoek aan de 

mannen en vrouwen van 41 Pantsergeniebataljon. 

Zij trok een paar uur uit om zich zowel visueel als verbaal te laten informeren over de 

jongste ontwikkelingen binnen de eenheid. Zo werden tijdens het bezoek onder meer de 

nieuwste Advanced Search middelen getoond en het AS-team voorgesteld. Dit team gaat 

in maart 2009 als eerst volledig opgeleid en getraind richting Uruzgan. 

Het bezoek was extra bijzonder omdat ook de familie van de in september in Uruzgan 

omgekomen soldaat 1 Jos ten Brinke aanwezig was. 

De koningin toonde zich tijdens en na afloop bijzonder onder de indruk van het werk en 

van de pantsergenisten en de grote saamhorigheid binnen de eenheid. 

5 

RINO

RINO 

6 

Terugblik 

2008 IN BEELD 

3 GEMECHANISEERDE BRIGADE 

WAS IN 2008 WELISWAAR GEEN 

HOfLEVERANCIER VOOR DE 

MISSIE IN URUZGAN MAAR DAT 

MAAKTE HET JAAR DAAROM 

NIET MINDER TURBULENT. IN 

DE RINOCEROS BLIKKEN WE 

TERUG AAN DE HAND VAN 0 

SPRAAKMAKENDE, BIJZONDERE, 

VROLIJKE, OPMERKELIJKE 

EN HELAAS OOK TRIESTE 

GEBEURTENISSEN VASTGELEGD 

DOOR BRIGADEfOTOGRAAf 

JOSHUA LAISINA. 

- : ieuwe commandant voor 3 Gemechani- 

seerde Brigade 

In de persoon van brigadegeneraal Tom Middendorp 

krijgt 13 Gemechaniseerde Brigade. Tijdens een indruk- 

wekkende ceremonie neemt hij het commando over van 

brigadegeneraal Hans Hardenbol die naar de VS vertrekt 

om binnen Central Command van de Amerikaanse 

strijdkrachten leiding te gaan geven aan het Nederlandse 

liaisonteam. 

9-2: oefening Rhino Courageous 

Tijdens de field training exercise Rhino Courageous in 

Bergen-Hohne worden de mannen en vrouwen van 11 

Bataljonstaakgroep in plaats van een ‘staal op staal- 

scenario direct geconfronteerd met een ‘three block 

war-script’. Een primeur. 

7-4: brigadedetachement bij commando-over- 

dracht CDS 

Landmachtgeneraal Peter van Uhm neemt het Com- 

mando over de Nederlandse Strijdkrachten over van 

luchtmachtcollega Dick Berlijn. De overdrachtceremonie 

op het Haagse Binnenhof wordt onder meer opgeluisterd 

door een detachement van 13 Gemechaniseerde Brigade. 

29-4: fuseliers brengen Bloemengroet aan 

Koningin Beatrix 

Oog in oog komen staan met Hare majesteit de Koningin 

in een gezellig onderonsje. Het is niet iedereen gegeven. 

De eer viel op 29-4 ten deel aan een vertegenwoordiging 

van het Garderegiment Fuseliers Prinses Irene die de 

Koningin op haar verjaardag een traditionele bloemen- 

groet kwam brengen. 

29/30-5 en -6: Landmachtdagen in Oirschot 

breken alle records 

Liefst 120.000 toeschouwers verdeeld over drie dagen 

passeren de Oirschotse Legerplaatspoort voor een uit- 

gebreid kijkje in de keuken tijdens de Landmachtdagen 

2008. Wat een goede voorbereiding en publiciteitscam- 

pagne al niet kunnen doen. De enthousiaste uitvoering 

en de ons gunstig gezinde weergoden doen de rest. 

7 

RINO

05-07: winnaars survivalweekend Landmacht- 

dagen ‘in watten gelegd’ op Oirschotse Hei 

De winnaars van een aan de Landmachtdagen gekop- 

pelde prijs worden een weekend lang ‘in de watten 

gelegd’ door enthousiaste militairen van 42 BVE. 

6-08: 3 Mechbrig ondersteunt fandag PSV 

Militairen van de brigade kleuren medio augustus de 

PSV Fandag in het Eindhovense Philipsstadion groen. Zo 

worden onder meer de nieuwe spelers en trainer van de 

landskampioen in Fenneks het stadion binnengereden. 

02-09: 7 Painfbat en Guus 

Meeuwis gloriëren op brigadesportdag 

Rhino Challenge 

De Alfacompagnie van 17 Pantserinfanteriebataljon trekt 

na een ongemeen spannende strijd aan het langste eind 

tijdens Rhino Challenge, de jaarlijkse brigadesportdag. 

Guus Meeuwis glorieert enkele uren later als de hemel- 

sluizen inmiddels wagenwijd zijn opengezet. Het mag de 

pret onder de bezoekers niet drukken. 

07-09: Soldaat Jos ten Brinke van 4 

Pantsergeniecompagnie 

Een groter contrast met de vorige gebeurtenis is nauwe- 

lijks denkbaar. Op 7 september sneuvelt soldaat 1 Jos 

ten Brinke van 411 Pantsergeniecompagnie wanneer het 

voertuig waarin hij zit op een bermbom rijdt. 

22-09-04- 0: puur groene oefening voor 

7 Bataljonstaakgroep GfPI 

Ten opzichte van Rhino Heroic het omgekeerde script 

voor de eenheden van 17 Bataljonstaakgroep GFPI. De 

mannen en vrouwen onder leiding van luitenant-kolonel 

Joost Doense krijgen in Oberlausitz een puur groene 

oefening voorgeschoteld. ‘Wanneer je het hoogste 

geweldsniveau aankunt, kun je ook handelen op lagere 

niveaus’. - 

6- 0: Dapperheidsonderscheidingen voor 

korporaal Vijgen en korporaal b.d. 

Van de Vondevoort 

Korporaal Yoeri Vijgen en korporaal 1 b.d. Mike van de 

Vondevoort van 17 Pantserinfanteriebataljon ontvangen 

op 16 oktober uit handen van Minister van Defensie, 

Eimert van Middelkoop een zeldzaam Kruis van Verdienste 

voor hun moedige en doortastende optreden na een 

IED-aanslag in de buurt van Sorkh Morghab (Uruzgan) in 

januari 2007. 

7- tot en met 5- 2: generale repetitie voor 

Bataljonstaakgroep 

De mannen en vrouwen van 11 Bataljonstaakgroep 

worden in de strook klaargestoomd voor de eindoefening 

Uruzgan Integration medio januari 2009. De eenheid 

vertrekt in maart naar Uruzgan. Zie elders in dit magazine. 

RINO 8 

9 

RINO

RINO 

0 

TERUG NAAR 

URUZGAN (3) 

SEARCHEN 

MET ‘CSI-GEHALTE’ 

EEN DUITSE HERDER RENT DOELGERICHT 

NAAR EEN VOERTUIG TOE. OP DE VOET 

WORDT HIJ GEVOLGD DOOR EEN MILITAIR 

DIE HEM SCHERP IN DE GATEN HOUDT. TWEE 

ANDERE MILITAIREN ONDERZOEKEN MET 

HIGH-TECH APPARATEN DE OMGEVING Af. 

HET BLIJfT DOODSTIL. DE MILITAIREN ZIJN 

PERfECT OP ELKAAR AfGESTEMD. DIT IS 

SLECHTS EEN KLEIN GEDEELTE VAN HET 

TEAM WAARTOE ZIJ BEHOREN: HET NIEUWE 

ADVANCED SEARCH TEAM. 

Door tlnt Judith Rietveld 

ADVANCED SEARCH TEAM 

NIEUW MIDDEL IN STRIJD TEGEN IED 

Half November oefende het Advanced 

Search Team (AS-Team ) tijdens de 

Reekweek, een oefening die tot het 

opwerktraject van de genisten behoort. 

Commandant 413 Pantsergeniecompagnie 

(zwaar) majoor Mark slaat de searchactie 

van het AS-Team goedkeurend gade. In 

maart vertrekt hij met dit kersverse team 

wat tot zijn compagnie behoort, naar 

Afghanistan. . De rest van de compagnie 

bestaat uit negen Inetmeditate Search 

Teams, een detachement van de Explosieve 

Opruimings Dienst en het Infra Support 

Detachement. 

Waarom er een nieuw Team is opgezet, 

is volgens majoor Mark logisch. “Met 

Intermediate Search is al veel bereikt, maar 

het kan altijd nog beter. De Taliban is druk 

met de ontwikkeling van nieuwe IED’s, 

maar wij willen ze een stapje voor blijven. 

Intermediate Search zoekt IED’s op, met het 

Advanced Search team zijn we beter instaat 

om het IED-netwerk tegen te gaan.” 

Het AS-Team bestaat uit een groep 

genisten, een team van de Explosieven 

Opruimings Dienst (EOD) en het Dogteam. 

Daarnaast is een Weapon Intelligence Team 

(WIT) gestationeerd op Kamp Holland. Het 

AS-Team zal ingezet worden op specifiek 

moeilijke opdrachten. Mark:”In Uruzgan 

komt het vaak voor dat de Intermediate 

Search taken uitvoert die tot het Advanced 

Search behoren. Nu hebben we daar dus 

een speciaal team voor. Het team onder- 

scheidt zich door high-tech apparatuur en 

training.” 

Een voorbeeld: In een quala is bekend dat 

er IED’s aanwezig zijn. Normaal zou de 

Intermediate Search zich hier mee bezig 

houden, vanaf volgend jaar neemt het AS- 

team die taak op zich. “De kerels van het 

Advance Search Team hebben meer mid- 

delen ter beschikking dan de Intermediate 

Search Teams om deze operaties grondig en 

veilig uit te voeren.” 

‘PEPPIE’ 

Aan high-techapparaten ontbreekt het de 

mannen aan niets: de instrumenten hebben 

een hoog ‘peppie’ gehalte en zijn daad- 

werkelijk voorzien van de meest briljante 

snufjes zoals je alleen in films ziet. Volgens 

de genisten heeft het daarom een soort 

‘CSI-gehalte,.’ Met trots toont soldaat-1 

Bart, lid van het Searchteam, een soort vari- 

ant van de minelab. Maar deze mijndetector 

kan veel meer, blijkt na uitleg. 

De mannen van het Searchteam heb- 

ben een speciale opleiding gevolgd in de 

verschillende search-apparatuur. Iedereen 

kon zich ook specialiseren voor een bepaald 

instrument. “Het is nog wel even uittesten 

wat je er wel en niet mee kan, maar door 

veel te trainen haal je er heel veel uit,” 

legt sergeant-1 Bas uit. Hij zal meegaan als 

Senior Search Advisor (SSA), die zich bezig 

houdt met het adviseren van de andere 

eenheden met betrekking tot de inzet 

van het AS-Team. Hij verzamelt daarvoor 

inlichtingen die nodig zijn om de opdracht 

op een veilige manier uit te voeren. Een 

doelgerichte inzet is daarbij belangrijk. Over 

de samenwerking met de EOD en het Dog- 

team is hij erg enthousiast: door samen met 

hen te oefenen, krijgen zij goed inzicht wat 

hun werk inhoudt. Daarbij kunnen ze hun 

manier van opereren op elkaar afstemmen. 

“Met het hondenteam hebben we al meer- 

dere keren samengewerkt. Er is bij iedereen 

een soepele mindset: het zijn niet drie losse 

clubjes, maar we doen het geheel samen.” 

RINO

RINO 2 

Het Advanced Search team bestaat uit: 

• Searchteam 

• Senior Search Adviser 

• Scribe / plaatsvervanger 

Zijn verwachting is dat ze niet 24/7 ingezet 

worden op Advanced Search operaties, 

maar ze kunnen ook ingezet worden voor 

Intermediate Search taken. 

DOERAK 

• Dogteam bestaande uit twee honden met begeleiders 

• Explosieven Opruimings Dienst Team (EOD) 

Sergeant-majoor Ton is met zijn hond 

Doerak even van de drukte weggelopen om 

het dier tot rust te laten komen na de actie. 

Hij traint nu al twee jaar samen met Doerak. 

Voor hem is de samenwerking met het 

Searchteam heel verrassend. “Wij komen 

uit de Luchtmacht cultuur, wat toch wel 

heel anders is dan die van de Landmacht. 

Maar we kunnen heel goed met elkaar 

samenwerken.” Hij is al eerder uitgezonden 

met zijn hond, maar dit gaat een totaal 

andere missie worden omdat hij vaak de 

poort uit moet. Daar heeft hij echter geen 

problemen mee. Hoewel hij eerst twijfelde 

over de meerwaarde van het AS-team, is 

zijn visie nu totaal veranderd: ”Ik was eerst 

nogal sceptisch over het Advanced Search 

Team. Maar dat is helemaal over: ik heb nu 

gezien wat voor goede resultaten we kun- 

nen boeken.” 

WEAPON AND 

INTELLIGENCETEAM 

De IED is opgespoord. De EOD heeft het 

onschadelijk gemaakt en dan? De IED 

wordt daarna op een forensisch juiste manier 

afgevoerd naar het WIT (Weapon and 

Intelligence Team). Zij gaan dan uitzoeken 

wie de bom in elkaar geschroefd heeft en 

wat de herkomst is. Een database moet 

bijdragen aan het makkelijk opsporen van 

de makers van de bommen. “Op deze 

manier kunnen patronen herkent worden 

en kunnen we voorspellen wanneer er weer 

iets gaat plaatsvinden,” voegt majoor Mark 

toe. 

De mannen zijn inmiddels alweer druk bezig 

met de voorbereiding voor de volgende 

actie. De honden lopen alweer aan hun 

lijnen te trekken en de genisten zijn hun 

‘geheime wapens’ weer aan het instellen. 

Mark ziet de missie positief tegemoet: “Als 

ik naar de training kijk van de afgelopen 

maanden en de samenwerking tussen de 

verschillende groepen binnen het AS-team, 

geeft dit veel vertrouwen voor de toekomst. 

Met de komst van het AS-team hebben we 

een zeer goed middel in de strijd tegen de 

IED.” 

BRIGADEGENERAAL TOM MIDDENDORP, COMMANDANT TfU 6 

Enige weken geleden droeg brigadegeneraal 

Tom Middendorp 

het commando over 3 Gemechaniseerde 

Brigade tijdelijk over 

aan kolonel Harold Jacobs. Vanaf 

januari is hij de eerste generaal die 

leiding gaat geven aan de Taskforce 

in Uruzgan. In een vraaggesprek 

met de Rinoceros geeft Middendorp 

zijn laatste bespiegelingen voor 

vertrek.... 

Generaal, u repte in uw laatste Rinocerosvoorwoord 

over gemengde gevoelens toen 

het ging over het aanvaarden van uw functie 

als C-TFU 6. Dit omdat u de brigade 

tijdelijk los moet laten. In hoeverre spookt 

dat gevoel - enkele weken voor vertrek 

- nog door uw hoofd? 

“Nou, ik heb het nog steeds wel een beetje 

hoor. Het voelt alsof ik de mensen hier in 

de steek laat. Al scheelt het natuurlijk een 

hoop dat 13 Mechbrig bij kolonel Jacobs 

in zeer bekwame handen is. Bovendien 

geef ik straks in Uruzgan leiding aan drie 

eigen compagnieen en wordt het Provincial 

Reconstruction Team ook door mensen van 

de brigade bemand. Dus echt weg van thuis 

ben ik niet.” 

Op het moment dat u in het vliegtuig 

richting Uruzgan stapt bent u bijna een 

jaar Commandant 13 Gemechaniseerde 

Brigade. Hoe staan ‘we’ er voor? 

“Goed! We hebben natuurlijk een woelig 

overgangsjaar achter de rug waarin door 

iedereen kei- en keihard is gewerkt om de 

eenheden voor Uruzgan uitzendgereedheid 

te krijgen. Mensen hebben heel even de veren 

geschud en zijn toen weer onverdroten 

aan de slag gegaan. Ondanks, of misschien 

moet ik wel zeggen dankzij, dat turbulente 

jaar zijn de betrokken eenheden er helemaal 

klaar voor. 11 Battlegroup en de PRT 

“ 3 MECHBRIG IS 

KLAAR 

OM IN URUZGAN 

BAKENS TE GAAN 

VERZETTTEN” 

uit 11 Afdra staan er zeer goed voor en zelfs 

17 Bataljonstaakgroep die pas in september 

aan zijn missie begint, is al ver gevorderd 

in het voorbereidingstraject. De mensen 

van de OT-organisatie geven het ook aan: 

de eenheden zijn in dit stadium qua niveau 

al verder dan op hetzelfde moment tijdens 

hun vorige cyclus. De prioriteiten die we 

brigadebreed hebben moeten stellen en 

het vroegtijdig integreren hebben dus hun 

vruchten afgeworpen.” 

Wat zegt dit over de veerkracht als brigade 

in zijn totaliteit? 

“Dat betekent dat we met z’n allen over een 

enorme teamgeest beschikken. De clubs die 

niet gaan hebben vaak concessies moeten 

doen en dat is zonder morren gebeurd. 

De mentaliteit van ‘samen de schouders 

eronder’ ben ik de afgelopen periode in alle 

geledingen tegengekomen en mede daardoor 

staan we waar we nu staan: op en top klaar 

om samen op uitzending te gaan. Ik heb er 

het volste vertrouwen in dat wij met deze 

eenheden in Uruzgan nieuwe bakens kunnen 

gaan verzetten!” 

Geldt dit ook voor uw staf? Deze is uit verschillende 

elconummers, ministeries en zelfs 

nationaliteiten samengesteld... 

“De kwaliteit was er vanwege de vele specialismen 

en het ongebreidelde enthousiasme 

op voorhand al. Het was alleen zaak om van 

deze gemêleerde staf een op elkaar ingespeeld 

team te maken. Dat is uiteindelijk gelukt 

door buiten het reguliere opwerktraject 

veel tijd vrij te maken voor teambuilding, 

kennisopbouw en operationele planning.” 

Wat liggen het komende jaar de grootste 

uitdagingen voor de Taskforce? 

“Nou, er komt nogal wat op ons af de 

komende periode! Ik noem alleen al de 

civilisering van de missie. Voor het eerst 

deelt een militaire commandant de leiding 

met een civil representative en ook het PRT 

komt in civiele handen. Dat is goed want 

het betekent dat we meer en meer toekomen 

aan wederopbouw. Tijdens mijn vorige 

uitzending in 2007 gingen we bij wijze van 

spreken vechtend de poort uit. Nu branden 

de lichten ’s avonds in Tarin Kowt en komt 

de bazaar weer tot leven. We hebben al veel 

bereikt in de afgelopen tweeënhalf jaar. 

Een andere grote verandering is de toename 

van het aantal landen dat deelneemt. Nederland 

is nog steeds lead nation maar we 

worden van alle kanten gesteund. 

Daarnaast krijgt de uitzending nu ook 

meer en meer een Aghaans gezicht met de 

verdere professionalisering van de ANA en 

de lokale politie. En last but not least staan 

het komend jaar nationale verkiezingen op 

het programma. Dit alles bovenop reguliere 

zaken waarmee we te maken krijgen.” 

Blijft u 13 Gemechaniseerde Brigade nog 

wel een beetje volgen vanaf Kamp Holland? 

“Uiteraard laat ik me regelmatig influisteren 

over het wel en wee in het Oirschotse. 

Maar ook omgekeerd: u gaat allen van de 

Taskforce en uw commandant horen. Via 

artikelen en een eigen column in de Rinoceros 

en andere media “ 

Wat wilt u tot slot nog tegen de mensen 

van de brigade zeggen voordat u de vliegtuigtrap 

op stapt? 

“Dat we met z’n allen hartstikke goed bezig 

zijn! Bescheidenheid siert de mens maar dat 

hoeft niet te betekenen dat we niet trots 

mogen zijn op wat we hebben bereikt. Blijf 

daaraan werken en betrek ook onze omgeving 

in Zuid-Nederland en het thuisfront 

daarbij. Ook zij mogen trots op ons zijn.” 

3 RINO

STRAy 

CAT 

RINO 4 

Searchen, het innemen van mobile 

checkpoints en overwatches, de juiste 

skills en drills uitvoeren na een IEDaanslag, 

in contact treden met de 

lokale bevolking… Het is slechts 

een greep uit de vele elementen 

die de eenheden voor TFE 7 (11 Bataljonstaakgroep 

en 11 Afdra dat PRT 9 gaat 

uitvoeren) beoefenden tijdens de oefening 

Stray Cat in de Brabantse ´Strook´. Een gebied 

dat zich ruwweg uitstrekt van Oisterwijk tot Venray 

(west naar oost) en van Landerd (noord) 

tot Weert (zuid). De militairen trokken 

ook ´de bewoonde wereld´ in om sociale 

patrouilles uit te voeren. Op een aantal 

plaatsen werd een basisschool bezocht 

waar onder meer een lezing voor de 

kinderen op het programma stond. 

Stray Cat vormde voor de TFE 9 

eenheden de generale repetitie 

voor de Integratieoefening 

(Uruzgan Integration) die 

medio januari plaatsvindt. 

De TFE 9 eenheden 

vertrekken in 

maart 2009 naar 

Uruzgan. Een 

impressie. 

Met speciale dank aan tlnt Judith Rietveld en sergeant Gerben van Es (AVDD) 

GENERALE REPETITIE VOOR 

BATALJONSTAAKGROEP 

fuselier Rob, boordschutter/minimischutter Charliecompagnie 

7 Pantserinfanteriebataljon 

“Maandagochtend was leuk: we moesten echt de stad in. Met onze patrouille verplaatsten we ons naar een 

school waar ook allemaal kinderen buiten rond liepen. In Afghanistan zullen we ook veel interactie met de 

bevolking hebben. Natuurlijk is het plaatje van Afghanistan moeilijk na te bootsen, maar het was een goede 

oefening. Ik ben zelf nog niet eerder uitgezonden, maar ik hoop op mooie ervaringen. Je hoort van collega’s 

veel over Afghanistan, maar nu ga ik het zelf meemaken. Iedere missie is anders; ik laat het gewoon op me 

afkomen.” 

Eerste luitenant Harm, plaatsvervangend commandant missieteam Deh Rawod, 

normaal werkzaam bij Rijdende Artillerie 

“Ik ben al eerder uitgezonden geweest met Eufor-3, maar daar was ik veel minder actief buiten de poort. 

In maart vertrek ik met PRT-7 naar Afghanistan. Daar zal ik veel naar buiten moeten, maar dat is ook het 

mooie van het werk als lid van het missieteam. Tijdens deze oefening train ik mee met 17 PIB. Dat is voor mij 

erg goed: je leert de procedures van de Battlegroup kennen en de mensen zelf. Daardoor leer je elkaar ook 

te vertrouwen en dat is belangrijk: je weet wat je aan elkaar hebt.” 

Soldaat- Samuel, MB-chauffeur Bravo-compagnie 42 BLJ 

“Deze week krijgen we een redelijk beeld en geluid wat ons te wachten staat in het uitzendgebied. Bij het 

bezoek aan de school waren er ontzettend veel kinderen die op je afkomen. Dat zal in Afghanistan ook ge- 

beuren. Ik heb zelf een ideaalplaatje gecreëerd voor de missie, maar of dit uitkomt is een tweede. Ik heb er in 

ieder geval veel zin in; daarvoor heb ik ook dienst genomen!” 

Sergeant- Peter, pelotonscommandant e peloton Bravo-compagnie 42 BLJ 

“Voor het leerrendement is dit een zeer goede oefening. Ik zie duidelijk een stijgende leercurve bij de man- 

nen. We hebben er ook veel externen bij, die makkelijk integreren binnen de club. Ik ben zelf al vijf keer uit- 

gezonden en de laatste keer was dat als groepscommandant tijdens ISAF1. De stap is daarom niet groot om 

nu als pc op te treden. Mijn drijfveer is toch wel het samenwerken met de kerels. Zij hebben zich in een korte 

periode van nul tot een heel goed niveau opgewerkt. Ik heb er zin in, anders zou ik hier ook niet staan!” 

5 RINO

RINO 6 

Hoe verloopt de samenwerking tussen de Banenwinkel 

Eindhoven en 13 Gemechaniseerde Brigade op dit mo- 

ment? 

“In termen van communicatie is er links en rechts misschien nog wat 

terrein te winnen maar verder verloopt ze uitstekend. Wij worden 

tijdens onze wervingsactiviteiten vanuit de brigade maximaal gefa- 

ciliteerd. We proberen elkaars activiteiten ook zoveel mogelijk af te 

stemmen en waar mogelijk werken we samen.” 

Kunt u daar een voorbeeld van geven? 

“Een goed voorbeeld is de huidige situatie bij DAF. Helaas dreigen 

er als gevolg van de kredietcrisis (tijdelijk) banen verloren te gaan. 

Overtollig personeel proberen we voor een tijdelijk dienstverband 

bij Defensie te enthousiasmeren. Met name op het terrein van het 

technisch middenkader komen we nog mensen te kort. Dit gebeurt 

uiteraard in optimale samenspraak met de brigade. Op de eerste 

inloopdag hadden we al 10 mensen.” 

Gaat het dan –met alle respect – vaak niet om de wat ou- 

dere werknemers? 

“Nee, juist niet. Omdat vaak het principe ‘last in – first out’ geldt, 

zijn het meestal jongeren die op straat komen staan. We hebben 

bij DAF bedongen dat deze categorie na tweeënhalf jaar als eerste 

Jullie blijven ondanks de inkrimping van de centrale wer- 

vingsorganisatie op zoek naar voorlichters. Waarom kunt 

u die baan aanbevelen? 

“Omdat het een enorm veelzijdige job is. Je kunt heel zelfstandig je 

werk doen en er wordt bovendien behoorlijk wat van je creativiteit 

verwacht. Als voorlichter krijg je een bepaalde subregio toebedeeld 

en het is de bedoeling dat je aan de hand van je eigen ideeën in 

de haarvaten van de samenleving kruipt. Het succes van je inspan- 

ningen valt of staat met je plannen. Bezoek je wel de juiste scholen 

of evenementen op het juiste moment?...Met die vraag ben je in 

wezen continue bezig. Bovendien staat een baan als werver erg 

goed op je cv. Tegenwoordig is het zelfs zo dat het voor sergeanten 

of sergeant-majoors met een aanbeveling een must is om een wer- 

vingsfunctie te draaien.” 

Tot slot. Aan welke eisen moet je als voorlichter voldoen? 

“Deze baan is niet voor iedereen weggelegd. Een goede werver is 

extravert, communicatief vaardig, creatief en weet waar hij of zei 

over praat. Het liefst gaat het om een jong persoon. 

Werving heeft nog steeds een ietwat stoffig imago en daar willen 

WERVING ‘NIEUWE STIJL’ 

in aanmerking voor een eventuele rentree wanneer de boel weer 

aantrekt.” 

het over gaat.” 

“WE ZIJN ALLEMAAL AMBASSADEURS” 

Met de reorganisatie van de wervingsorganisatie 

is het aantal banenwinkels de afgelopen jaren 

flink geslonken. Adjudant Geert van der Leest van 

Banenwinkel Eindhoven vertelt over de gevolgen voor 

de regionale werving. 

Klopt het dat er dankzij de vernieuwde wervingsorgani- 

satie grotere wervingsverantwoordelijkheid bij de briga- 

des komt te liggen? 

“Die conclusie is helemaal juist. Het bekende gegeven van er moet 

meer met minder mensen. Vandaar dat de parttimewervers binnen 

de brigade een grotere rol krijgen in het (regionale)wervingsproces 

in zogenaamde brigadewervingsteams. Zeker het komende jaar 

dat behoorlijk hectisch gaat worden, zullen we een groot beroep 

op hen doen. 

Natuurlijk zijn we in theorie allemaal ambassadeurs omdat ieder- 

een om bepaalde – en ik hoop de goede – redenen voor Defensie 

heeft gekozen. Als jij in de kroeg staat te vertellen over de Land- 

macht moet je een goed verhaal paraat hebben.” 

Op termijn komt de banenwinkel Eindhoven naar de Leger- 

plaats Oirschot. Waarom? Jullie zitten midden in de stad 

toch prima? 

“Dat lijkt alleen maar zo. De doelgroep bevindt zich niet onder het 

winkelend publiek. Dat merk je aan de aanloop; die is slechts mond- 

jesmaat. 

Onze voorlichters zijn bovendien niet locatiegebonden: ze trekken 

volledig zelfstandig de regio in. 

Bovendien zijn we in de subregio’s toe aan het werken naar vaste 

locaties om onze voorlichtingssessies te houden voor kandidaten die 

zich via internet hebben aangemeld. De verhuizing naar de Leger- 

plaats maakt de samenwerking met de brigade en het OTC Rij op het 

terrein van personeelswerving alleen maar gemakkelijker.” 

Doen jullie dat alleen bij DAF? 

“In principe bekijken we ook bij andere bedrijven in de regio waar 

ontslagen vallen naar de mogelijkheden.” 

Wat klopt er nog van het beeld van wervers die brade- 

rieën afstropen voor nieuw personeel?.. 

“Dat beeld is hopeloos verouderd. Op braderieën en vergelijkbare 

evenementen kom je geen Landmachtwervers meer tegen. Om de 

simpele reden dat daar onze doelgroep niet rondloopt.” 

Waar zien we jullie dan wel? 

“Simpel gezegd: op evenementen die de jeugd aanspreken. We 

gaan bijvoorbeeld wel naar Extrema. De Landmacht heeft de orga- 

nisatie de laatste keer van pontons voorzien en als wisselgeld kregen 

we presentatieruimte. 

Op Solar hadden we dames ingehuurd in rode camo shirts die stic- 

kers ‘geschikt-ongeschikt’ uitdeelden. Die vonden gretig aftrek 

We proberen zoveel mogelijk in te spelen op wat jongeren willen. 

Zo zijn we op dit moment de mogelijkheden aan het onderzoeken 

om in de Brabanthallen een wervingsbijeenkomst te koppelen een 

Extrema-achtig dance-event. Uiteraard schakelen we de originele 

organisatie in voor advies.” 

we van af. 

Om die reden mikken we op jonge collega’s die rechtstreeks van de 

werkvloer afkomen. Het liefst met uitzendervaring. Zij weten waar 

Regionale werving 

In de oude situatie had elke provincie een banenwinkel. Na een 

grootscheepse reorganisatie zijn er zeven regio’s gekomen. Per 

1-1-2008 is het aantal verder teruggeschroefd naar vijf waaronder 

een regio zuid. 

Deze strekt zich uit vanaf het oosten van Breda en ten zuiden van 

de Maas tot Maastricht. Voorheen werkten er 15 medewerkers 

per regio. Inmiddels bedraagt dat aantal 11. Per regio gaan van 

die 11 drie voorlichters de baan op: een sergeant-majoor en twee 

sergeanten of wachtmeester. 

Vanwege de inkrimping komt dus meer (regionale) wervingsverant- 

woordelijkheid bij de brigades te liggen. Om die reden zijn onder 

meer brigadewervingsteams opgericht. 

7 RINO

(VOOR)OORDELEN OVER PROJECT ‘WERK NAAR WERK’ 

“GEEN CONCURRENT 

NA EEN MAATSCHAPPELIJKE 

CARRIèRE RAZENDSNEL 

GROEN GESCHILDERD WORDEN 

VOOR EEN LOOP-BAAN BIJ DE 

KRIJGS-MACHT: HET PROJECT 

‘WERK NAAR WERK’ ZET DE 

DEUR VOOR HORIZONTALE 

INSTROMERS WAGENWIJD 

OPEN. P&O-ADVISEUR VAN 3 

GEMECHANISEERDE BRIGADE, 

LUITENANT-KOLONEL RAPH 

GIESEN OVER ééN VAN DE 

TROEVEN OM OP KORTE TERMIJN 

NIEUW PERSONEEL TE WERVEN. 

Overste, wat is de eigenlijk de 

achtergrond van het project ‘Werk 

naar werk’? 

“We hebben heel lang gewerkt met een gesloten 

personeelssysteem. De laatste jaren 

is daar langzaam verandering ingekomen; 

onder meer vanwege het groeiende aantal 

vacatures. Via het flexibel personeelssysteem 

proberen we een goede vulling na te 

streven met de nadruk op de juiste persoon 

op de juiste plek. 

Dit proces is gestagneerd omdat veel goede 

mensen zijn uitgestroomd. Vervolgens is op 

verschillende manieren bekeken hoe we in 

het kader van werving en behoud de organisatie 

gevuld kunnen houden. Bijvoorbeeld 

door personeel uitgebreide (bij)scholingsmo 

gelijkheden te bieden maar dus ook door de 

mogelijkheden om horizontaal in te stromen 

te verruimen.” 

Burgers, vaak zonder militaire 

achtergrond, die via de zijdeur 

instromen en meteen een bepaalde 

rang opgespeld krijgen…..Ik kan me 

zo voorstellen dat dit gegeven links 

en rechts op weerstand stuit… 

“Klopt. De vooroordelen komen vooral uit 

de hoek van zittend personeel dat bang is 

dat zijn of haar carrière in het geding komt 

door de nieuwelingen. Ik noem dat ‘oud 

denken’.” 

Waarom? 

“Om een aantal redenen. Dat begint met 

het feit dat horizontale instromers prangende 

vacatures opvullen. Vaak gaat het 

om lege plekken die al langer openstaan 

en die we dus heel lastig gevuld krijgen via 

doorstroom. Nieuwkomers heffen die last 

op en verlichten de werkdruk. We moeten 

hen dan ook met open armen ontvangen: 

het zijn geen concurrenten maar buddies. Ik 

zou willen zeggen: samen sterk!” 

Maar neemt dat de angst om rechts 

gepasseerd te worden helemaal 

weg denkt u? 

“Vooropgesteld: We kijken eerst kritisch 

naar de opgedane ervaring en bewezen 

kennis in de burgermaatschappij. Op basis 

daarvan kennen we een rang toe. Iemand 

kan zonder MBO bijvoorbeeld nooit als 

sergeant-majoor binnenkomen of op basis 

van leeftijd plots klikken vooruit gaan ten 

opzichte van zijn zittende ranggenoot. Het 

is ook niet zo dat we iedereen klakkeloos 

toelaten. Carrièreperspectief speelt een cruciale 

rol in de selectieprocedure. Bovendien 

hanteren we een leeftijdsgrens van 45 jaar.” 

Heeft die grens te maken met de 

militaire eisen? Want ik neem aan 

dat daaraan niet getornd wordt.. 

“Uiteraard wordt aan die eisen streng de 

hand gehouden. De leeftijdslimiet heeft 

daar deels mee te maken maar ook het 

reeds gememoreerde carrièreperspectief en 

pensioensopbouw. Kandidaten weten dat ze 

gewoon mee op oefening gaan en uitzendgeschiktheid 

een keiharde eis is.” 

Waar ligt de grootste behoefte? 

“Met name in het domein van de onderofficiersrangen 

van sergeant en sergeantmajoor. 

Daarnaast is er een tekort in het 

functiegebied van kapiteins en majoors.” 

Doorlopen horizontale instromers 

een aparte aanstellingsprocedure? 

Nee. De kandidaten ondergaan waar mogelijk 

het reguliere traject. Dit kan overigens 

heel snel verlopen vanwege de prioriteit 

die aan het project gegeven wordt. Alleen 

de veiligheidsonderzoeken nemen nogal 

wat tijd in beslag vanwege de beperkte 

capaciteit bij de MIVD. Ze doen daar wat 

ze kunnen maar ijzer valt natuurlijk niet met 

handen te breken. 

Eenmaal binnen stellen we alles in het werk 

om onze nieuwe collega’s zo goed mogelijk 

op te vangen en te begeleiden zodat zij 

zich hier ook snel thuis voelen. Over ‘thuis’ 

gesproken: ik vind het veelzeggend dat er 

behoorlijk wat herintreders tussen de kandidaten 

zitten.” 

Kennelijk is een baan bij de Landmacht 

nog steeds zo gek nog niet… 

“Inderdaad. Het zegt denk ik iets over het 

goede imago dat we als Landmacht in de 

loop der jaren hebben opgebouwd. Een 

imago waarin vertrouwen, loyaliteit, respect 

en collegialiteit centraal staan. Het is onze 

taak om dat warme bad warm te houden 

door nieuw personeel met open armen te 

ontvangen. Anno 2008 is een dienstverlater 

iemand die opgedane competenties gaat 

verzilveren in de burgermaatschappij. Daar 

doen ze vervolgens ook weer onschatbare 

ervaring op. Dus is het eigenlijk louter 

positief dat dit soort vakmensen onze 

organisatie komt versterken. En nogmaals: 

nieuwe mensen – herintreders én zij-instromers 

– vullen vacatures op en vele handen 

maken licht werk.” 

Tot slot: Hoe groot is de animo voor 

‘werk naar werk’ tot nu toe? 

“CLAS-breed zijn er 1981 aanmeldingen 

binnengekomen waarvan ook een aanzienlijk 

deel bij 13 Gemechaniseerde Brigade. 

We hebben de eerste nieuwe collega’s al 

kunnen begroeten. ‘Werk naar werk’ werpt 

dus zeker zijn vruchten af.” 

MAAR BUDDy” 

RINO 8 9 RINO

RINO 20 

3 MECHBRIG 

EERSTE CLAS- 

EENHEID DIE 

LOGISTIEK 

PERSONEEL 

CIVIEL 

CERTIfICEERT 

BEN JE CHAUffEUR, 

MAGAZIJNBEHEERDER Of 

VERVUL JE EEN ANDERE 

LOGISTIEKE fUNCTIE BINNEN 

3 GEMECHANISEERDE 

BRIGADE? GRIJP DAN NU JE 

KANS OM DOOR TE GROEIEN 

BINNEN DE ORGANISATIE 

Of GOED VOORBEREID DE 

BURGERMAATSCHAPPIJ 

IN TE STAPPEN. JE KUNT 

IN OIRSCHOT NAMELIJK 

GEDURENDE JE DIENSTTIJD 

CIVIEL ERKENDE DIPLOMA’S 

BINNENHALEN OP JOUW 

VAKGEBIED… 

WAT? 

Als eerste CLAS-eenheid heeft 13 Gemechaniseerde 

Brigade erkenning verworven 

als leerbedrijf logistiek niveau 1 tot 4 waardoor 

ze haar logistiek personeel in staat stelt 

om tijdens het dienstverband civiel erkende 

diploma’s binnen te halen. Een uitgelezen 

mogelijkheid om ervaring en vakkennis 

te verzilveren binnen danwel buiten de 

brigade. 

WIE? 

In principe geldt het initiatief voor alle 

militairen met een logistieke functie. Van 

chauffeur, magazijnmedewerker tot warehousemanager 

en alles wat daar tussen zit. 

WAAROM? 

13 Gemechaniseerde Brigade is niet alleen 

gebaat bij een goede vulling van de eenheid 

maar uiteraard ook bij tevreden en goed 

opgeleide werknemers. Reden om ruim 

aandacht te besteden aan de ontwikkeling 

van goede secundaire arbeidsvoorwaarden 

zoals (bij)scholing en het omzetten van 

kennis en ervaring in papieren proeven van 

bekwaamheid. 

Op die manier stappen militairen die 

uitstromen uitstekend voorbereid de burger- 

maatschappij in. Tegelijkertijd vormen goed 

opgeleide mensen levende reclameborden 

bij de werving van nieuw personeel. En last 

but not least werkt deze vorm van perso- 

neelszorg een langer verblijf bij Defensie in 

de hand (zie kader). 

De grondslag van dit kwalitatieve perso- 

neelsmanagement dateert overigens van 

enige jaren geleden toen de brigade met 

grote personeelstekorten geconfronteerd 

werd. Dat was destijds reden om het project 

Rhinojob op te starten. In eerste instantie 

bedoeld om snel goede mensen binnen te 

halen maar ook voor de lange termijn om 

te investeren in het nieuwe personeel zodat 

het ook langer blijft. 

Rhinojob sloeg uiteindelijk geweldig aan: 

De mensen waren binnen; nu was het nog 

zaak om ervoor te zorgen dat ze wilden 

blijven en de personeelsaanwas niet stag- 

neerde. 

Het werd, kortom, tijd om aan ‘verwach- 

tingsmanagement’ te gaan doen. Simpel 

gezegd:’waarmaken wat je belooft’. 

Het project ‘civiele certificaten voor logis- 

tiek personeel’ is een uitvloeisel van deze 

filosofie. 

HOE ( ) 

13 Gemechaniseerde brigade heeft na een 

grondige analyse van de arbeidsmarkt de 

handen ineengeslagen met het bedrijfsleven 

en de kennisinstituten in de regio. 

Duidelijk werd dat voornamelijk functies in 

de techniek, transport en logistiek meer- 

waarde (kunnen) bieden in de burgermaat- 

schappij. Eén van de eerste stappen was 

het binnenhalen van het predicaat ‘erkend 

leerbedrijf’. Dit is inmiddels gebeurd onder 

de vlag van de Vakvereniging voor Trans- 

port en Logistiek het kennisbedrijf voor 

(VTL). In de praktijk betekent dit dat aan 

alle logistieke functies binnen de brigade 

civiel erkende diploma’s gekoppeld zijn tot 

Niveau 4 (MBO). 

HOE (2) 

In de praktijk wordt het principe van wer- 

kend leren gehanteerd. Tijd of beter ge- 

zegd een ‘gebrek aan tijd’ is vaak een reden 

om niet meer aan een cursus of studie te 

beginnen. Met de kenniscentra waarmee 

13 Mechbrig samenwerkt, is afgesproken 

dat de studieduur op basis van opgedane 

werkervaring ingeperkt wordt. Op deze 

manier kan een studie op Niveau 2 in acht 

avonden maal twee uur studiebelasting per 

avond worden afgerond in plaats van de 

gebruikelijke twee jaar. Hierdoor wordt een 

door de wol geverfde magazijnmedewerker 

relatief eenvoudig warehouse manager en 

sleept een militaire chauffeur in no-time zijn 

CCVB-diploma voor het beroepsgoederen- 

vervoer in de wacht. 

WANNEER? 

Nu! 

MEER WETEN? 

Neem dan contact op met uw personeels- 

functionaris (Sectie 1) 

Strategisch personeelsmanagement: 

13 Mechbrig zet de toon 

“Iedere vent of vrouw die bij ons uitstroomt, is de beste werknemer.” 

Wie Ben Speelberg en luitenant-kolonel Raph Giesen van de Regionale Personeelsdienst 

Oirschot beluistert, raakt ook bevangen door dit ambitieuze credo. “Wanneer je als organi- 

satie niets doet loopt het personeel weg”, zegt de overste. “Daarom moet je werken aan de 

uitstroom om instroom te behouden. Dat klinkt misschien tegenstrijdig maar dat is het niet.” 

Hij maakt zijn punt aan de hand van een concreet voorbeeld. “Wanneer infanterist X de 

burgermaatschappij in wil in een technische functie bestaat er gerede kans dat zijn compe- 

tentie in eerste instantie niet aansluit bij de eis. Wij bieden hem de mogelijkheid om via een 

cursus de aansluiting wél te vinden. Daarvoor moet infanterist X echter een jaartje langer 

bij de brigade blijven. Op die manier lijkt het alsof je de uitstroom bevordert maar wat je in 

feite doet is werken aan personeelsbehoud.” 

Giesen en Speelberg maken de vergelijking met een kraan. De metafoor zit hem in de do- 

sering. Speelberg: “We werken heel nauw samen met het bedrijfsleven en de kenniscentra. 

Hierdoor weten we exact wat er op de arbeidsmarkt leeft en kunnen we maatwerk leveren. 

Iemand die nog niet klaar is bieden we bijscholingsmogelijkheden maar we kunnen de 

militair in kwestie daardoor ook langer aan ons binden.” ‘Synergie’ loopt als een rode draad 

door het hele verhaal. Want ook hier snijdt het mes aan meerdere zijden. “Wanneer je 

waarmaakt wat je belooft blijft je ook geloofwaardig voor aspirant-personeel.” 

Volgens Giesen zet 13 Mechbrig binnen het CLAS de toon met zijn strategisch personeels- 

management. “13 Gemechaniseerde Brigade is uitgegroeid tot een betrouwbare partner 

voor het regionale bedrijfsleven”, zegt hij. “Bedrijven willen inmiddels dolgraag met de 

brigade samenwerken. Logisch, wij investeren in hun toekomstige personeel.” 

2 

RINO

3 HERSTELCOMPAGNIE PAKT VIA ACTIEPLAN ONDERHOUDSACHTERSTAND AAN 

“ER WORDT ZELfS 

DEfENSIEBREED 

AAN OPLOSSINGEN 

GEWERKT” 

De Medewerker Plannen bij Sectie 3 van de Hrstcie 

bewaakt de bedrijfsgegevens aan de hand van het BBS 

en enkele zelf ontwikkelde capaciteitenrapportages. 

Één van de knelpunten vormt de werklast 

op YPR-onderstellen gebied. 

Lijdzaam toezien hoe de onder- 

houdsachterstand van brigademate- 

rieel oploopt of de de tegenaanval 

inzetten? Bij 3 Herstelcompagnie 

kiezen ze duidelijk voor de laatste 

optie. Samen met de Sectie 4 van 

de brigade heeft de eenheid een 

ambitieus actieplan opgesteld om 

de achterstand voor juli 2009 

weg te werken. Jeroen Beurskens, 

Hoofd van het bureau materieellogistiek 

bij 3 Herstelcompagnie legt 

uit hoe dit moet gebeuren. 

Het hoge aantal vacatures, diverse 

steunverzoeken, reservedelen-schaarste, 

monteurs die opleidingen moeten volgen 

en ook hun basis militaire vaardigheden 

dienen bij te houden; de oorzaken van 

onderhoudsachterstand bij ‘de herstel’ zijn 

genoegzaam bekend en spelen niet alleen 

in Oirschot. Binnen 13 Gemechaniseerde 

Brigade wringt de schoen echter nog wat 

harder. Beurskens: “We staan aan het begin 

van een nieuwe uitzendcyclus. Onze collega-eenheden 

in Havelte en Schaarsbergen 

zijn dankzij hun uitzendingen behoorlijk 

opgetopt. Bij ons moet dit nog gebeuren.” 

Hij toont de rapportages die genadeloos 

aantonen hoe de onderhoudsachterstand 

steeds sneller oploopt. “13 Herstelcompagnie 

is momenteel niet in staat om deze 

in te lopen. Stel dat we geen actie zouden 

ondernemen, dan blijft tegen het einde van 

het jaar ongeveer 1/5e deel van de totale 

werklast liggen”, vertelt hij. 

Ambitieus 

Binnen de Sectie 4 van de Brigade en de 

commandogroep van de herstelcompagnie 

is de prangende situatie onderkend en zijn 

in een brainstormsessie inmiddels diverse 

oplossingsmogelijkheden aangedragen. 

Samen hebben ze geleid tot een actieplan 

met als uiteindelijk doel het wegwerken van 

de onderhoudsachterstand voor 1 juli 2009. 

Een op het eerste gezicht behoorlijk ambitieuze 

doelstelling. Beurskens nuanceert: 

“Het gros van de problemen is van structurele 

aard en oplossingen hiervoor zijn pas op 

lange termijn realiseerbaar.” Als voorbeeld 

noemt hij het plan ‘werving en behoud’ van 

staatssecretaris van Defensie Jack de Vries. 

“Wij focussen ons op oplossingen voor de 

korte termijn.” 

Hulp van buiten 

De daadwerkelijke uitvoering van het plan 

is echter onmogelijk zonder het doen van 

een belangrijke concessie: de groene uren 

van de militaire monteurs worden tijdelijk 

tot een minimum beperkt. Hiermee kunnen 

meer uren aan onderhoud worden besteed. 

Een andere deelmaatregel is intensieve 

samenwerking met andere hersteleenheden 

die bereid zijn om een deel van de werklast 

op zich te nemen. Een voorbeeld hiervan 

is de hulp van een viertal KKW-monteurs 

van 43 Herstelcompagnie, die in week 47 in 

Oirschot zijn geweest voor kluisinspecties. 

Daarnaast wordt gekeken naar de mogelijkheden 

om een beperkt aantal beurten te 

laten uitvoeren door civiele bedrijven. 

Natuurlijk probeert 13 Herstelcompagnie 

ervoor te zorgen dat de klanten zo weinig 

mogelijk hinder ondervinden. De herstelpelotons 

van 13 Hrstcie blijven bijvoorbeeld 

gewoon de oefeningen ondersteunen maar 

zullen waar mogelijk ook werklast uit Oirschot 

meenemen. Op de oefenlocatie is er 

gelegenheid om achterstallige onderhoudsuren 

weg te werken. 

VOOR DE BEELDVORMING: 

ENKELE FEITEN EN CIJFERS 

• 13 Herstelcompagnie telt 451 

formatieplaatsen waarvan er 

momenteel 92 vacant zijn. 

• Door de openstaande vacatures 

verliest de eenheid jaarlijks zo’n 

31.000 productieve uren 

• Binnen 13 Herstelcompagnie wordt 

geklokt en geldt een urenverantwoording. 

• Voor een militaire monteur geldt een 

norm van 500 sleuteluren per jaar; 

de overige tijd dient te worden 

besteed aan militaire vaardigheden. 

• Een burger monteur heeft 1369 

sleuteluren als norm 

RINO 22 23 RINO

RINO 24 

Bijdrage leveren 

Begrip bij de klant voor de ontstane situatie, 

en - nog belangrijker - de wil om hier flexi- 

bel mee om te gaan, is volgens Beurskens 

van essentieel belang. “De klant kan zelf 

een bijdrage leveren aan het terugdringen 

van de onderhoudsachterstand. Hierbij valt 

bijvoorbeeld te denken aan het tijdig bren- 

gen van het te repareren of onderhouden 

voertuig, het juist en volledig opmaken van 

de IWK en het beperken van valideren op 

het 2e onderhoudsniveau.” 

Hij benadrukt dat de klant niet bang hoeft 

te zijn dat er kwalitatief concessies zullen 

worden gedaan. “Binnen 13 Herstelcom- 

pagnie wordt momenteel juist extra aan- 

dacht gevraagd voor een effectieve inzet 

van de IDA-groepen (Inspectie Diagnose 

en Advies), die interne kwaliteitsborging als 

doel hebben. Iets wat juist in periodes van 

vacatures op kaderniveau van groot belang 

is om kwaliteitsbehoud te waarborgen. 

Extra geld 

Het succes van het actieplan valt of staat 

overigens met de invulling van alle rand- 

voorwaarden. De grootste prioriteit hierbij 

is de beschikbaarheid van reservedelen. Een 

krijgsmachtbreed probleem dat het afgelo- 

pen jaar voor iedereen voelbaar is geweest 

en zelfs in de Tweede Kamer is behandeld. 

Uiteindelijk heeft de regering extra geld ter 

beschikking gesteld om de grootste nood te 

ledigen. 13 Herstelcompagnie kan net als 

de collega-hersteleenheden pas in een later 

stadium de eventuele vruchten van deze 

financiële injectie plukken. “De realiteit 

leert dat begin dit jaar een deel van onze 

onderhoudscapaciteit is ‘verdampt’ omdat 

er geen reservedelen beschikbaar waren”, 

vertelt Beurskens. “Bovendien heeft de 

schaarste geleid tot een situatie waarin veel 

‘gevalideerd’ wordt om toch de gewenste 

inzetbaarheid op peil te houden. Met als 

gevolg een dubbele werklast voor de her- 

stelpelotons.” 

overnight delivery 

Om een goede start met het actieplan te 

maken is in overleg met het Algemeen 

Goederen Bedrijf een aantal maatregelen 

besproken om de beschikbaarheid van 

(voorradige) reservedelen te vergroten. 

Zo zal 13 Herstelcompagnie als klant van 

AGB, deel gaan uitmaken van een pilot 

met zogenaamde overnight delivery: een 

systeem waarbij bestelde onderdelen reeds 

de volgende dag geleverd worden (in plaats 

van de gebruikelijke drie dagen). De mo- 

gelijkheden hiertoe worden op dit moment 

door AGB geïnventariseerd. Ook zal 13 

Herstelcompagnie meer aandacht krijgen 

bij het uitleveren van (gedeeltelijk) geblok- 

keerde/gereserveerde voorraden, en het 

versneld verkrijgen van bepaalde kritische 

RENZA-artikelen. 

Samen schouders eronder 

Jeroen Beurskens benadrukt dat er niet 

alleen binnen de eigen brigade aan een 

oplossing wordt gewerkt, maar dat ook 

de DIR DOPOST/MATLOG van het Com- 

mando Landstrijdkrachten intensief bij 

het actieplan betrokken is. “Er wordt zelfs 

krijgsmachtdeeloverstijgend aan oplos- 

singen gewerkt om de focus op de 13e 

Gemechaniseerde Brigade gericht te krijgen, 

waarbij een niet onbelangrijke rol voor het 

AGB is weggelegd. “Dit is natuurlijk niet 

voor niets omdat deze brigade vanaf begin 

2009 bijna de gehele TFE-missie in Uruzgan 

voor zijn rekening neemt. Om een goede 

opwerkperiode voor de diverse BG-eenhe- 

den te garanderen is een hoge materieel- 

beschikbaarheid van essentieel belang.” 

Volgens Beurskens kan Iedereen hier zijn 

steentje aan bijdragen. “Alleen wanneer we 

er met z’n allen de schouders onder zetten, 

kan 13 Gemechaniseerde Brigade er op 1 

juli 2009 weer in prima onderhoudstoestand 

bij staan. 

4 PANTSERGENIECOMPAGNIE IN URUZGAN 

TERUG BLIK 

OP EEN 

BEWOGEN 

MISSIE 

4 Pantsergeniecompagnie 

kende in Uruzgan een op 

z’n zachtst gezegd bewogen 

missie. Aan de hand van 

herinneringsboekfragmenten 

blikken we in de laatste 

Rinoceros van 2008 nog een 

keer terug op de inbreng van de 

Oirschotse genisten tijdens TfE 7. 

Officieel bestaat een pantsergeniecompagnie 

uit drie pelotons. Tijdens een uitzending 

–sowieso al een smeltkroes van verschillende 

elco’s – gelden andere normen. Zo is de 

geniecompagnie tijdens TFE-7 in Uruzgan 

samengesteld uit twee pelotons van 411 

Pagncie (lt), een peloton van 11 Luchtmobiele 

geniecompagnie, een detachement 

van de Explosieven Opruimingsdienst en 

het Infra Support Detachement (102 Con- 

structiecompagnie, OTC Genie en DVD). 

Tijdens de missie komen meerdere taakteams 

naar Uruzgan en Kandahar en ook zij 

staan voor de duur van hun werkzaamheden 

onder bevel bij de geniecompagnie. Tot 

slot worden er ook nog enkele genisten van 

41 Pagnbat toegevoegd. Een gemêleerd 

gezelschap dus. 

ACCLIMATISEREN 

Begin juli vertrekt de eenheid vanaf vliegveld 

Eindhoven voor zijn missie. De start 

van ruim vier maanden keihard werken 

onder zware omstandigheden. Om te wennen 

aan de extreme hitte legt de compagnie 

eerst in Al Minhad vlakbij Dubai aan, om 

verplicht te acclimatiseren. Een periode die 

verder gekenmerkt wordt door het lekkere 

eten van kok Kelvin en de pokerset van 

commandant 411 Pantsergeniecompagnie, 

majoor Peter Floor, die velen aanzet om 

mee te doen aan het immens populaire 

kaartspel. 

SNEL DRAAI GEVONDEN 

Bij aankomst op Kamp Holland betrekken 

de genisten in eerste instantie de transitielegering. 

Een kwestie van inschikken totdat 

de collega’s van ‘113’ vertrokken zijn en 

uiteindelijk de vaste legering kan worden 

betrokken. 

De eenheid vindt snel na de HOTO-periode 

zijn draai; de mannen van ‘411’ halen 

behoorlijk vroeg in de missie de eerste IED’s 

naar boven. Twee maanden lang verlopen 

de werkzaamheden als in een flow. De 

zinsnede ‘echt super’ is in die periode 

regelmatig te horen. Tot die zwarte 7de 

september, de dag dat Jos ten Brinke en 

Maarten Leeuwenburgh slachtoffer worden 

25 RINO

RINO 26 

Onmisbare schakels 

op de ‘achtergrond’ 

DE COMMANDOGROEP 

Tijdens TFE-7 worden de commandogroepen van het 1e en het 2e peloton samengevoegd. 

Dit zeven man sterke clubje bekleedt vooral een ondersteunende rol voor de groepen die 

het werk buiten de poort doen. En dat gebeurt op vele manieren: 

’s Ochtends bij vertrek een bakkie koffie, het verwerken van ruilingen/vermissingen, het 

regelen van water, eten, munitie en dergelijke en het voorzien van de groepen met de juiste 

intell. Maar ook voor ontspanning, constructieklusjes en de betere lectuur moet je bij de 

commandogroep zijn! 

De pelotonscommandanten Guido en Ivo, verantwoordelijk voor personeelszorg, planning 

en commandovoering, hebben hun eigen kantoor-fab bij de compagnie-staf; de OPC’n Erik 

en Niels runnen samen het materieel van de compagnie bij de Genie-loods, bijgestaan door 

de ‘co-beukers’ Jan, Koos en Bob. 

Maar denk nu niet dat het hier om een groepje Base-tijgers of Hesco-knuffelaars gaat: Ook 

buiten de poort maakt de commandogroep zijn ondersteunende taak waar door onder 

andere als genieadviseur mee te gaan bij compagniesacties, deel te nemen aan patrouilles, 

in te vallen als chauffeur of te ondersteunen bij het bouwen van bruggen in Zabul. Kortom, 

het betreft hier een gezellige maar vooral ook veelzijdige groep, die terug kan kijken op een 

geslaagde uitzending! 

van een IED strike. Jos overlijdt daarbij en 

Maarten raakt gewond aan zijn enkel. De 

impact hiervan is uiteraard bijzonder groot 

en er wordt een stevig beroep gedaan 

op het saamhorigheidsgevoel binnen de 

eenheid. Gezien de indrukwekkende wijze 

waarop dit opgepakt wordt, rest maar één 

woord: groots! 

Opvallend is de vlotte samenwerking met 

de EOD. In de beginfase van de missie is 

het nog een beetje aftasten geblazen maar 

daarna verloopt ze gesmeerd. Naast het 

onschadelijk maken van IED’s onderschei- 

den de EOD’ers zich in het lesgeven aan de 

genisten die het veld in moeten. Centrale 

vragen hierbij: Hoe zijn de IED’s samenge- 

steld en hoe zien ze er eigenlijk uit? Voor 

sommigen een regelrechte eye-opener en 

dus zeer waardevol! 

TROTS 

Vrij snel na de IED strike dient de compag- 

nie de draad weer op te pakken om haar 

strijd tegen de bermbom te hervatten. En 

met succes want enkele dagen later wordt 

de volgende alweer gevonden. En daar blijft 

het niet bij. Uiteindelijk zal de uitzending 

uitgroeien tot een van de drukste voor zo- 

wel genie als EOD, met een gemiddelde van 

één incident op twee dagen. Uiteindelijk 

kan ‘411’ met een trots gevoel terugkijken; 

dit geldt voor zowel het ISD op de base als 

de geniegroepen en EOD-teams buiten de 

poort. 

HET LOGISTIEK DETACHEMENT 

Het logistieke detachement van de geniecompagnie wordt gevormd door Sergeant-majoor 

Onderhoud Diagnosticus René (oftewel de SMOD) en Sergeant der eerste klasse Distribu- 

teur Michael (oftewel Delta). 

Wat die mannen de hele dag doen? Het antwoord luidt: “werken”, “regelen”, “zich druk 

maken over allerlei logistieke problemen” en last but not least “Meindels”. 

Beide heren zijn dag in dag uit bezig met het beheer en de inzetbaarheid van het geniema- 

terieel. En dat doen ze allebei op hun geheel eigen en ook eigenzinnige wijze. Aan de ene 

kant onze SMOD, altijd brommen en mopperen, maar ook momenten van dolle gekheid. 

En aan de andere kant de Delta, altijd chaotisch rondrennend met bonnen en spullen, maar 

ook momenten van blijdschap tonend als er weer nieuwe uitrustingsstukken zijn binnenge- 

komen. 

Onmisbare schakels 

op de ‘achtergrond’ 

27 RINO

RINO 

VIER MILITAIREN 3 MECHBRIG 

JAAR LANG GEVOLGD TIJDENS 

UITZENDTRAJECT 

BIJZONDERE DOCUSOAP 

OMROEP BRABANT 

OMROEP BRABANT, DE 

GROOTSTE REGIONALE 

OMROEP VAN NEDERLAND, 

START IN SEPTEMBER 2009 

MET DE UITZENDING VAN 

EEN BIJZONDER DOCUSOAP. 

ONDERWERP: VIER 

BRABANTSE MILITAIREN 

VAN 3 GEMECHANISEERDE 

BRIGADE EN HUN UITZENDING 

NAAR URUZGAN. ZIJ WORDEN 

TEN BEHOEVE VAN DIT 

DOEL VOOR, TIJDENS EN NA 

HUN MISSIE MET CAMERA 

EN MICROfOON GEVOLGD. 

MOMENTEEL VINDEN DE 

OPNAMES PLAATS. 

De docusoap geeft een indringende inkijk 

in het leven van vier militairen van respectievelijk 

13 Geneeskundige Compagnie, 17 

Pantserinfanteriebataljon en 41 Pantsergeniebataljon. 

Afwisselend volgen journalisten Helmut 

Boeijen en Jan Walen de betrokken militairen 

en hun families terwijl zij zich voorbereiden 

op hun uitzending in Uruzgan. De 

missiegerichte instructie, de schietseries, 

thuisfrontinformatiedagen, cursussen en 

trainingen, tandartsbezoek, het kleden; het 

is slechts een greep uit de vele items die in 

de documentaire de revue zullen passeren. 

Walen en Boeijen vliegen te zijner tijd ook 

naar Afghanistan om het werk van de vier 

–wiens namen we nog even geheim houden 

–tijdens de missie in beeld te brengen. 

De samenwerking tussen 13 Gemechaniseerde 

Brigade en Omroep Brabant volgt op 

de succesvolle documentaire over de van 

uitzending teruggekeerde brigademilitairen 

die tijdens Kerst 2007 werd uitgezonden. 

Het programma trok destijds 250.000 

kijkers. 

SERIOUS GAMING BIJ 3 GEMECHANISEERDE BRIGADE GEïNTRODUCEERD 

“IDEAAL OM ‘DROOG’ SKILLS, 

DRILLS EN PROCEDURES TE TRAINEN” 

Afgelopen vrijdag heeft 13 Gemechani- 

seerde Brigade als eerste operationele 

CLAS-eenheid in Oirschot de educatieve 

computerspellen Virtual Battlespace en 

Steelbeasts in gebruik genomen. Dit 

gebeurde onder grote mediabelangstelling. 

Vanaf nu kunnen militairen op de Leger- 

plaats in drie lokalen vanaf 41 pc-stations 

hun tactische skills en drills virtueel trai- 

nen. Serious gaming wordt binnenkort ook 

bij de andere brigades uitgerold. 

‘Serious game’ is de term voor een laag- 

drempelig computerspel waarbij militairen 

getraind worden op tactisch optreden. 

Aan het ‘gamen’ gaan bijna drie decennia 

van simulatiegeschiedenis bij cavalerie en 

luchtdoelartillerie vooraf. Steel Beasts dat 

is geënt op het gemechaniseerde optreden 

en Virtual Battle Space gericht op het 

trainen van infanterie-eenheden, vormen 

de belangrijkste exponenten van het serious 

gamen. 

Voor meer achtergronden over het serious 

gamen zie de mei-editie van dit magazine. 

‘Verbaasd over het aantal opties’ 

Sergeant Marcel Bertina van de Stafstafcompagnie van 17 Pantserinfanteriebataljon is 

laaiend enthousiast over de introductie van het serious gamen binnen ‘zijn’ brigade. Hij is 

als kerninstructeur vanuit de eenheid aangesteld om cursisten de finesses van het spel bij 

te brengen. “Ik ben als ‘gamer’ heel wat gewend maar het heeft me echt verbaasd hoeveel 

‘triggers’ je in deze spellen in kunt bouwen.” In een handomdraai tovert Bertina de straten 

van Tarin Kowt op het scherm en laat hij een sociale patrouille achtereenvolgens op een 

wild om zich heen maaiende schutter en een VBIED stuiten. De sergeant maakt de situ- 

atie voor de groep nog een stukje ingewikkelder door de bevolking tegen ze op te zetten. 

“De scenario’s die je samen kunt stellen zijn legio”, zegt hij. “Via het gamen kun je ook 

feilloos een Apache voor luchtsteun of een medevac- aanvragen. Dan kan in veldoefening 

niet.” (..) “Ik zie het serious gamen als een serieus ondersteuningsmiddel om skills, drills 

en procedures droog te trainen. Hoe meer scenario’s je virtueel met een groep doorloopt 

hoe beter je ze in het ‘echie’ uit kunt voeren.” 

Zijn collega van het verkennerspeloton, korporaal Mark Bogaers wordt deze middag voor 

het eerst met VBS en Steelbeasts geconfronteerd. “Zeker niet slecht voor een Defen- 

siegame”, zegt hij. “Ik sta er van te kijken hoeveel opties er in de spellen zitten. In een 

groep of peloton vallen enorm veel leereffecten uit deze games te halen. Bogaers plaatst 

slechts één kanttekening. “In VBS en Steelbeast zitten zoveel opties dat je op een gegeven 

moment letterlijk en figuurlijk gaat spelen. Ik denk dat je met acht manschappen bij elkaar 

niet het gewenste leerdoel haalt. Ook hier is leiding nodig.” 

29 RINO

RINO 

30 

ONTSPANNINGSMOGELIJKHEDEN OP DE LEGERPLAATS 

“NIET ALLEEN MOPPEREN EN KLAGEN 

MAAR OOK CONCREET WORDEN!” 

In het kader van de commissie 

STAAL* worden momenteel 

stappen ondernomen om de 

leefomstandigheden op de 

kazerne te verbeteren. 

De nadruk ligt met name op 

investeringen in duurzame 

ontspanningsmogelijkheden. 

Zo is er bijvoorbeeld al 

Internet op de legeringkamers 

gerealiseerd. Wat is nu 

eigenlijk de daadwerkelijke 

stand van zaken? Rinoceros 

vroeg het aan één van de 

budgethouders, Majoor 

Cremers, Commandant Lokaal 

facilitaire Dienst Oirschot. 

door Alex Meulenbroeks 

HET LFD IS MEDEVERANTWOORDELIJK 

VOOR DE ONTSPANNINGSMOGELIJKHE- 

DEN OP DE LEGERPLAATS. WAAR MOET 

IK DAN CONCREET AAN DENKEN? 

“We maken jaarlijks een programma voor 

de gehele kazerne. Hierbij zitten veel 

avondprogramma’s omdat de doelgroep 

‘binnenslapers’ toch wel de belangrijkste is. 

Alles wat we organiseren is in samenspraak 

met LO Sport en het O&O gedaan. Zo 

hebben we onder meer zaalvoetbal, een 

tennis- en darttoernooi, beachvolleybal, 

golf clinics, thema-avonden en karten 

skiuitstapjes op touw gezet.” 

Samen met de Lokale Medenzeggenschap 

Commissie ( LMC), waarin alle eenheden 

vertegenwoordigd zijn, worden hierover de 

besluiten genomen. 

MOETEN DE SOLDATEN HIERVOOR 

BETALEN? 

“Sommige zaken zijn kosteloos en voor 

sommige zaken vragen we een kleine 

bijdrage. Het punt is echter, dat het programma 

dat wij hier op jaarbasis ontwikkelen 

ongeveer een € 100.000, - kost. De 

kazerne huisvest ongeveer 5.000 medewerkers; 

dat betekent dat we ongeveer € 20,per 

persoon per jaar nodig hebben. Ik vind 

dat we dat geld van de commissie STAAL 

zouden moeten krijgen en dat gebeurt op 

dit moment niet!” 

HOE KOMT DAT? 

“Geld van de commissie STAAL vloeit 

rechtstreeks door naar de verschillende 

commandanten op de Legerplaats Oirschot. 

Het is denk ik beter wanneer er één - door 

commandant LFD beheerde - STAAL-pot 

zou komen om het leefklimaat op de 

totale kazerne te verbeteren. Voor dat doel 

zouden derhalve op CLAS-niveau de gelden 

anders verdeeld moeten worden.” 

WAAR BESTEEDT U ALS COMMANDANT 

LFD HET GELD AAN? 

“Met name aan sport & ontspanning buiten 

de diensturen om. Je moet dan denken aan 

activiteiten zoals de bioscoop die je kunt 

bezoeken tegen een gereduceerde prijs. 

Ook een grote verbetering ten behoeve van 

STAAL is internet op de legeringkamers. 

Maar ook andere duurzame ontspanningsmogelijkheden 

zijn of worden gerealiseerd 

zoals het plaatsen van een viertal grote 

flatscreens in de verschillende bars, het 

vernieuwen van de bioscoop en het installeren 

van een intern TV-circuit. Daarnaast 

is ook de openingstijd in de Rhinobar in 

gebouw 150 verruimd.” 

FUSELIER 1 VAN US, 17 PANTSERINFAN- 

TERIEBATALJON 

1. WAT VINDT JE VAN DE ONTSPAN- 

NINGSFACILITEITEN OP DE RVS? 

“Het kan beter. Ze kunnen altijd nog meer 

activiteiten in het programma opnemen.” 

2. WAT MIS JE NOG AAN ONTSPAN- 

NINGSMOGELIJKHEDEN? 

“Ik vind dat er eigenlijk nog meer uitjes 

georganiseerd mogen worden. Denk dan 

aan dingen zoals karten en dergelijke. Maar 

over het algemeen is de situatie niet slecht 

en wordt al veel goeds voor ons op touw 

gezet. 

U HEEFT NAAR IK HEB BEGREPEN 

€ 17.000 EXTRA GEKREGEN. WAT IS ER 

MET DAT DEEL GEDAAN? 

“De LMC heeft het aangewend om de 

Paresto-locaties te verbeteren. Een aantal 

ontspanningsmogelijkheden is al gereali- 

seerd: zo hebben we het terras bij gebouw 

150 aangekleed met meubilair, grote parasols 

en plantenbakken en is bij gebouw 200 

het terras met beplanting verfraaid. Daarnaast 

is in zowel de Rhinobar als de Treffer 

een mooie wanddecoratie geplaatst.” 

TOT SLOT: BENT U TEVREDEN OVER DE 

ONTWIKKELINGEN TOT NU TOE? 

“Als ik kijk naar de LMC, constateer ik 

tot mijn spijt dat sommige eenheden het 

wel eens laten afweten. Daardoor wordt 

het moeilijk om een goede inschatting te 

maken van wat men nu daadwerkelijk wil. 

Vaak worden ideeën aangedragen waarvan 

het draagvlak totaal onbekend is. Zo hebben 

we in het verleden een aantal niet 

doordachte projecten uitgevoerd waar veel 

tijd en geld is ingestoken. Na verloop van 

tijd ‘floppen’ deze omdat er geen animo 

voor blijkt te zijn. Dat is jammer want er 

kan namelijk veel meer worden uitgehaald. 

Je moet dus op het juiste moment je mond 

roeren en niet alleen mopperen en klagen 

aan de zijlijn. Word concreet!” 

Feiten over STAAL* 

STAAL is genoemd naar Boele Staal, 

de voorzitter van de Commissie 

Staal die in 2006 onderzoek deed 

naar ongewenst gedrag binnen 

Defensie. De conclusie van de 

commissie is dat er veel ongewenst 

gedrag in de vorm van pesten, 

ongewenst seksueel gedrag en 

discriminatie bij Defensie is, als je 

dit vergelijkt met andere organisaties. 

De gedragsnormen moeten 

weer worden toegepast en worden 

gehandhaafd. Een andere oplossing 

is de leefomgeving verbeteren. Er 

moeten duurzame ontspanningsmogelijkheden 

worden gecreëerd. 

De gedachte hierachter is dat 

mensen die een nuttige vrijetijdsbesteding 

hebben, geen rottigheid 

uithalen. 

3 

RINO

RINO 32 

MUZIKAAL 

RELATIEMANAGEMENT 

DOOR 42 BLJ 

De provincie Limburg heeft een rijk muzikaal 

verleden en van oudsher een sterke 

band met Defensie. In het bijzonder met 

het Regiment Limburgse Jagers. Om 

deze band te koesteren hield 42 Pantserinfanteriebataljon 

op 30 en 31 oktober 

een tweetal relatieconcerten in Weert en 

Roermond. Het schakelde hiervoor de 

hulp in van het Fanfarekorps Koninklijke 

Landmacht ’Bereden Wapens’. Naam van 

het muzikale relatiemanagement: ‘Tour 

de Limburg’. De eerste editie 2008 werd 

met twee drukbezochte avonden een 

groot succes. 

42 Pantserinfanteriebataljon zet de traditie 

voort van het Regiment Limburgse 

Jagers. Dit Regiment is opgericht in 1813 

ten tijde van de Franse bezetting. Sindsdien 

is er altijd sprake geweest van een 

sterke relatie met de provincie Limburg. 

OPENINGSTIJDEN 

CONNy’S KNIPSHOP 

Behoefte aan een fris en modieus maar 

tegelijkertijd stoer, militair kapsel?..Ga 

dan naar Conny’s Knipshop: ‘Voor een 

vlot kapsel tegen een gereduceerde prijs.’ 

Openingstijden: 

dinsdag 14.00 – 19.00 uur. 

donderdag 14.00 – 18.00 uur. 

Hoofdingang gebouw 146 

(naast oude filmzaal). 

3 MECHBRIG WINT KL 

SPORTCOMPETITIE 2008 

13 Gemechaniseerde Brigade heeft met 

een totaal van 1038 het overall klassement 

van de KL Sportcompetitie op haar naam 

geschreven. De Oirschotse sporters lieten 

na een spannende strijd de collega’s van 

11 Luchtmobiele Brigade (2e) en de KMA 

(derde) achter zich. In het eindklassement 

van de door het Commando Landstrijdkrachten 

in het leven geroepen CLAS-bokaal 

eindigde de brigade op een meer dan 

verdienstelijke derde plaats. De Oirschotse 

Brigade had zelfs nog zicht op de eindoverwinning 

maar moest op basis van de laatste 

wedstrijd in Schaarsbergen uiteindelijk 11 

Luchtmobiele Brigade (2e) en de KMA (winnaar) 

voor zich dulden. 

KOORDUITREIKING IN 

COLIJNSPLAAT 

Het is geen unieke situatie maar levert 

altijd mooie beelden op: een beëdiging en 

koorduitreiking bij 17 Pantserinfanteriebataljon 

in het Zeeuwse Colijnsplaat. Onlangs 

was het weer zover. De traditionele inze- 

ZILVEREN MEDAILLES 

BIJ PANTSERINfANTERIE- 

BATALJONS 

Sergeant-majoor Ron Koot van 17 

Pantserinfanteriebataljon Garderegiment 

Fuseliers Prinses Irene en 

sergeant-majoor John de Heide van 42 

Pantserinfanteriebataljon Limburgse 

Jagers hebben onlangs beiden de 

zilveren medaille voor 26 jaar trouwe 

dienst ontvangen. 

Dit gebeurde traditiegetrouw op een 

gening van fuseliers vond plaats onder toeziend 

oog van een vijftiental oud-strijders 

en 50 schoolkinderen. Korporaal 1 Joshua 

Laisina schoot de beelden van de altijd weer 

bijzondere happening. 

3 HERSTELCOMPAGNIE DAALT Af VAN PROVINCIEHUIS 

Het personeel van 13 Herstelcompagnie toog onlangs in het kader van de bekende 

grensverleggende activiteiten (GVA) naar een bijzondere locatie. 

De herstellers daalden onder begeleiding van LO Sportinstructeurs af van het Provinciehuis 

in ’s-Hertogenbosch. Of de activiteit voor de deelnemers ook echt grensverleggend 

was, laten we vanaf deze plek even in het midden. 

Of het bijbehorende beeld dat wel is, laten we aan jullie oordeel over. 

PIT EN PRO REGE VERDER 

ALS ‘HOME BASE SUPPORT’ 

Twee vertrouwde welzijnsorganisaties in de 

militaire wereld – PIT en Pro Rege – gaan 

vanaf 1-1-2009 verder onder de naam 

‘Home-Base Support’. Dit betekent dat 

de vertrouwde PMTrefpunten voortaan als 

ECHOS Homes door het leven zullen gaan. 

Zie voor meer info: 

www.home-basesupport.net 

ALfA(GANZEN)-COMPAGNIE 

42 BLJ BEGONNEN AAN 

MISSIE IN URUZGAN 

De Alfacompagnie van 42 Pantserinfanteriebataljon 

Limburgse Jagers is op 26 

november begonnen aan haar missie in 

Uruzgan. 

De ‘Ganzen’ maken deel uit van Battlegroup 

8 waarvan de hoofdmoot wordt 

gevormd door het 12 Infanteriebataljon 

‘Van Heutsz’ uit Schaarsbergen. Commandant 

is luitenant-kolonel Jan Swillens. 

In de komende ‘Rino’s’ komen we uitgebreider 

op de inzet van de Alfacompagnie 

42 BLJ terug. Waarvan akte! 

33 RINO

RINO 34 

KRUIS VAN VERDIENSTE VOOR KORPORAAL- MIKE VAN DE VONDERVOORT (BD) 

Mike van de Vondervoort is één 

brok energie. Als de Limburger 

praat, praat hij aanhoudend en 

snel. En ook als hij zijn werk doet, 

is hij niet te houden. Die onverzet- 

telijkheid leverde hem tijdens een 

gevechtssituatie in Sorkh Morghab 

het Kruis van Verdienste op. 

Door tlnt Roel van de Wiel 

Mike van de Vondervoort is 24 jaar en sinds 

de zomer geniet hij van het burgerbestaan 

in het Limburgse Heythuysen. Vanuit zijn 

appartementje stuitert dagelijks een verse 

dosis hardcore muziek de wijde wereld in. 

’s Ochtends rijdt hij trouw naar zijn werk, 

verderop in het dorp. Zo af en toe staat hij 

als portier voor de deur van een disco of 

club in de omgeving. ‘Voor erbij, als hobby 

en voor de extra centen.’ 

De energieke Van de Vondervoort gedijt 

prima in kalm vaarwater. Een riante fotocol- 

lage aan de muur en allerlei souvenirs uit 

exotische missiegebieden verraden een 

sluimerende passie. Van de Vondervoort is 

een oerinfanterist, afgezwaaid maar voor 

altijd bloedverwant. 

‘Ik heb een erg mooie tijd gehad’, vertelt de 

korporaal-1 buiten dienst (bd) van Gardere- 

giment Fuseliers Prinses Irene (17 Painfbat). 

‘Ik heb jarenlang alleen maar blind kunnen 

“gaan”. Als we terug waren van een 

uitzending, wilde ik alweer op oefening en 

andersom. En in het missiegebied wilde ik 

altijd op pad. Je kon mij niet stil op wacht 

laten zitten. Maar ik heb raketaanvallen 

meegemaakt, een zelfmoordaanslag, mor- 

tierinslagen. Ik heb mensen om me heen 

geraakt zien worden. En m’n ouders hebben 

me vier keer naar oorlogsgebieden zien 

vertrekken. Het werd tijd iets rustiger aan te 

doen. Bovendien: ik heb veel geluk gehad, 

misschien is het wel een keer op.’ 

PTLS’ER 

Van de Vondervoort, getraind Primary 

Trauma Life Supporter (PTLS’er), ging in 

gevechtstenue zijn lot nooit uit de weg. Hij 

was niet bang. Niet als luchtmobieler in Irak 

en Afghanistan (tweemaal Kabul) en ook 

niet als korporaal van 17 Pantserinfante- 

‘IK BLEEf RUSTIG, 

DEED MIJN WERK 

EN VOLGDE HET 

PROTOCOL’ 

‘IK DEED WAT DE BEDOELING WAS 

EN HEB LATEN ZIEN HOE HET MOET’ 

riebataljon, tijdens TFU-2 in Uruzgan. ‘De 

laatste keer zaten we veel op de Forward 

Operating Base (FOB) Poentjak. Een keer 

kregen we een mortier net naast onze tent, 

een andere keer de raketscherven tegen 

de klep van de YPR, een seconde nadat de 

chauffeur hem dicht had gedaan. Ik bleef er 

rustig onder: als er geen gewonden waren, 

hadden wij gewonnen.’ 

Op 19 januari 2007 ging het goed mis, tij- 

dens een patrouille bij Sorkh Morghab. Een 

zelfmoordenaar blies zichzelf en zijn auto op 

pal naast het Nederlandse konvooi en leidde 

zo een hinderlaag van de Taliban in. 

Zelfs nu bleef Van de Vondervoort koel. ‘Ik 

zat achter in het derde van vijf voertuigen, 

een softtop MB. De auto van de zelf- 

moordenaar explodeerde rechts naast het 

tweede voertuig, een YPR van de genie. We 

kwamen stil te staan met rechts van ons een 

rij quala’s en links woestijn. Meteen werd er 

ook op ons geschoten. Ik zat links in de MB, 

dook achter het voertuig en opende vuur. 

Van voorlangs kwam luitenant Steehouwer 

naast me zitten. Ik vergeet het nooit: “Ik 

loop leeg”, riep hij.’ 

Als Van de Vondervoort zijn verhaal vertelt, 

schakelt hij automatisch een tempo bij. 

Alle details staan hem nog scherp voor 

ogen. ‘Hij had zijn gezicht openliggen, het 

bloedde aanhoudend uit zijn wang. Ik heb 

hem verbonden en een infuus aangesloten. 

Ik zag dat bij het tweede voertuig ook ge- 

wonden waren. Ik kon nog goed met Stee- 

houwer praten, dus ik heb hem gezegd dat 

ik moest gaan. Ik heb een tweede infuus vol 

“naar binnen” geknepen, heb vuurdekking 

aangevraagd en ben overgestoken. Ik heb 

achter de YPR mensen geholpen en ben, 

toen ik Steehouwer “wazig” zag worden, 

weer teruggegaan. Zo ging het een paar 

keer op en neer.’ 

TRANCE 

Het kalme, adequate optreden verbaasde 

Van de Vondervoort zelf. ‘Bij oefengewon- 

den werd je gek als er iemand begon te 

gillen. Maar nu was de hele ploeg kalm, de 

gewonden bleven rustig en iedereen deed 

wat er moest gebeuren. Het was een ge- 

controleerde chaos, heel apart.’ De hele tijd 

werkte de PTLS’er als in een trance. ‘Alles 

ging zoals het moest, ik hoorde alleen wat 

ik moest horen. Het leek vanzelf te gaan. 

Ik zat Steehouwer te verbinden, terwijl 

korporaal Vijgen naast me zat te vuren. 

‘Magazijn leeg’, hoorde ik hem zeggen. Als 

automatisch pakte ik mijn wapen, gaf ik 

Steehouwer zijn infuus en nam ik vurend 

Vijgens sector over.’ 

Na anderhalf uur was de situatie onder con- 

trole, waren de zes gewonden afgevoerd 

en had de rest van de patrouille zich in de 

richting van de woestijn teruggetrokken. 

‘Ik heb altijd mijn werk gedaan, hoefde 

geen schouderklopjes. Er werd ons gezegd 

dat we goed hadden gehandeld. En 

‘IK HEB EEN INfUUS “NAAR BINNEN” 

GEKNEPEN, HEB DEKKING GEVRAAGD 

EN BEN OVERGESTOKEN’ 

Steehouwer vertelde me: ‘Dankzij jou leef 

ik nog’. Ik was blij dat de gewonden het 

hadden gehaald. En vooral dat ik nu wist 

dat ik zo zou handelen in een gevechtssituatie. 

Dat kun je niet oefenen. Ik bleef rustig, 

deed mijn werk en volgde het protocol. Het 

gaf me zelfvertrouwen.’ 

De beloning voor zijn optreden, vier maanden 

nadat hij zijn laatste contract heeft 

uitgediend, is voor de nieuwbakken burger 

een waardevolle afsluiting. ‘Een kroon op 

mijn werk. Ik had zes jaar getraind, maar 

pas bij de actie in Sorkh Morghab heb ik 

mijn werk op alle vlakken kunnen toepassen. 

In die situatie deed ik wat de bedoeling 

was en heb ik laten zien hoe het moet. Dat 

ik deze waardering krijg voor dat werk, 

maakt me trots.’ 

Nu de jonge korporaal buiten dienst is bedankt 

voor bewezen diensten, kan hij met 

een gerust hart verder met zijn rustige leven 

in Limburg. Zijn overschot aan energie moet 

hij nu zien kwijt te raken in thai boxing 

wedstrijden en zijn geliefde stuitermuziek. 

In zijn appartement herinnert slechts de 

verzameling memorabilia aan vervlogen tijden 

als infanterist. Het Kruis van Verdienste 

krijgt een centrale plek in het thuismuseum. 

‘Nu kan ik het afsluiten’, concludeert Van 

de Vondervoort. ‘Meer hoef ik niet.’ 

35 RINO

EERSTE ‘ONDEROffICIER VAN DE BRIGADE’-OORKONDES UITGEREIKT 

Onlangs werden aan sergeant-ma- 

joor Berny Pennings van 3 Genees- 

kundige Compagnie, sergeant der 

eerste klasse Maurice Scheepers 

van 7 Pantserinfanteriebataljon en 

opperwachtmeester Brom van 

Tankbataljon de eerste ‘Onderofficier 

van de Brigade’-oorkondes 

uitgereikt. Een initiatief van brigadeadjudant 

Stef fridael om onderofficieren 

die zich in alle opzichten 

onderscheiden van hun collega’s 

extra te belonen. 

Adjudant, waarom zijn onderofficieren 

zo belangrijk voor onze 

brigade? 

“Omdat ze in het hart van de uitvoering 

van onze operationele taak zitten en daarmee 

zonder twijfel de ruggengraat van onze 

Brigade vormen. Zonder onderofficieren 

wordt er niet zomaar bewogen. Zij moeten 

vaak werken onder gevaarlijke omstandigheden 

met personeel dat niet altijd even 

gemotiveerd is en vaak gedurende lange tijd 

van huis is. Dit vraagt een hoge mate van 

professionaliteit en flexibiliteit.” 

Het was voor u reden om een 

aparte onderscheiding voor onderofficieren 

in het leven te roepen. 

Een primeur? 

“Inderdaad. 13 Gemechaniseerde Brigade 

is zover ik weet de eerste Defensie-eenheid 

die onderofficieren apart onderscheidt.” 

Waar moet een onderofficier aan 

voldoen om voor de Onderofficier 

van de Brigade in aanmerking te 

komen? 

“De onderofficier in kwestie moet door zijn 

gedrag en voorkomen meer brengen dan 

van hem of haar mag worden verwacht. Hij 

of zij dient altijd en onder alle omstandigheden 

loyaal te zijn en als je de persoon nodig 

hebt, het verschil tussen winnen of verliezen 

kunnen bepalen. Ik doel daarmee op 

onderofficieren die anderen inspireren van 

3 MECHBRIG HEEfT PRIMEUR MET APARTE ONDERSCHEIDING VOOR ONDEROffICIEREN 

de kar te komen en te helpen duwen; geen 

woorden maar daden. Kernwoorden: opofferingsgezindheid, 

flexibiliteit, inspirerend 

voorbeeldgedrag en loyaliteit.” 

Dat is nogal wat. Gaat er van de onderscheiding 

ook een voorbeeldfunctie uit? 

“Niet eens zozeer. Ik hoop dat de oorkonde 

vooral een inspirerende werking op de doelgroep 

heeft. Dus niet ‘wauw, knap wat mijn 

collega bereikt heeft maar ‘hey, dat kan en 

wil ik ook.’” 

Heeft het nog speciale betekenis 

dat u de oorkondes zelf uitreikt? 

“Jazeker. Als Brigadeadjudant weet ik als 

geen ander wat het betekent om onder 

hoogspanning in wisselende omstandigheden 

te moeten improviseren. Het is vaak 

van onderscheidende betekenis voor ons 

optreden. Met andere woorden: deze prijs 

krijg je niet zomaar, je moet hem echt verdienen. 

Dat ik hem dan als initiatiefnemer 

en hoogste onderofficier binnen de brigade 

mag uitreiken, maakt het zeker bijzonder. 

Sergeant der Eerste Klasse, Maurice 

Scheepers, 7 Pantserinfanteriebataljon 

“Het heeft me wel verrast dat ik de onderscheiding 

heb gekregen. Ik ben namelijk heel 

nuchter ingesteld: ‘je doet gewoon je werk, 

zonder toeters en bellen en daarmee basta. 

Als iedereen dat zou doen, zouden dingen 

een stuk makkelijker gaan. Daarom ben ik 

ook niet zo gevoelig voor onderscheidingen 

en zie ik ze ook niet zo snel aankomen. 

Natuurlijk is het mooi om extra erkenning te 

krijgen maar mijn leven is er niet drastisch 

door veranderd (lacht). 

Ik vind het overigens een goede zaak dat er 

een aparte oorkonde in het leven is geroepen 

voor de vakgroep ‘onderofficieren’. Ons 

werk is toch wezenlijk anders dan dat van 

manschappen en officieren. Het is goed dat 

dit feit op deze manier onderkend wordt. 

En sowieso geloof ik in het systeem van 

belonen. Veel meer dan straffen. Of er een 

voorbeeldfunctie van de onderscheiding uit 

gaat?...Dat vind ik lastig inschatten. Wat ik 

al zei: het doet me deugd dat ik de prijs heb 

mogen ontvangen maar persoonlijk doet het 

me nog meer om direct door mijn csm of cc 

voorgedragen te worden al is dat nu ongetwijfeld 

– indirect - ook gebeurd. 

Mijn verwachting is dat de ‘onderofficier van 

de brigade’ pas echt gaat leven binnen de 

doelgroep als de prijs wat langer bestaat. 

ONDEROffICIER 

VAN DE BRIGADE 

Sergeant-majoor Berny Pennings, 

3 Geneeskundige Compagnie 

“Ik word niet gauw verrast maar was het 

in dit geval wel! Ik vond het zelfs een hele 

leuke verrassing om deze onderscheiding te 

krijgen en ik hecht er ook heel veel waarde 

aan. 

In de eerste plaats omdat ik als TD’er bij een 

geneeskundige compagnie behoorlijk ver 

weg zit van alles. Dan is het toch bijzonder 

wanneer ‘men’ aan je denkt. Daarnaast vind 

ik de oorkonde bijzonder omdat kandidaten 

worden voorgedragen door bataljons- en 

compagniesadjudanten. Het feit dat juist 

zij vinden dat je voor zo’n prijs in aanmerking 

komt, geeft ‘m toch behoorlijk wat 

meerwaarde. Gelet op die achtergrond sla 

ik deze oorkonde persoonlijk hoger aan dan 

een functioneringsgratificatie. Ik beschouw 

haar ook als een versterking voor het 

domein van de onderofficier. Zeker binnen 

een Brigade. 

Zonder mezelf op de borst te slaan vind 

ik dat de punten die in de oorkonde staan 

over ‘loyaliteit’, ‘flexibiliteit’ en ‘opofferingsgezindheid’1 

op 1 op mij van toepassing 

zijn. Er zijn periodes geweest dat ik het werk 

belangrijker vond dan m’n eigen vrouw 

(lacht). Daar ben ik inmiddels wel van terug, 

maar toch… 

Hopelijk vormt de onderscheiding een 

inspiratiebron voor m’n collega’s. Ik heb 

er ook absoluut geen moeite mee om als 

stimulerende factor op te treden. ‘In goede 

en slechte tijden’: het werk moet gebeuren! 

In die houding probeer ik iedereen mee te 

krijgen..” 

RINO 36 37 RINO

BREEKBAAR NIEUWS: fILM OVER HET ‘ANDERE AfGHANISTAN’ 

HOOP, 

OPTIMISME 

EN REALISME 

RINO 38 

‘Breekbaar Nieuws’ heet de documentaire van oud-correspondent, kinder- 

boekenschrijver en voormalig Journaallezer Gijs Wanders over het ‘andere 

Afghanistan’. Onlangs liet hij de film zien op scholengemeenschappen in 

Boxtel en Eindhoven. Eerste luitenant Robbin Haverdil van 42 BLJ en ka- 

pitein Twan van de Boom van 3 Stafstafcompagnie, beiden uitgezonden 

naar Uruzgan in 2007, waren er bij. Evenals de Rinoceros. 

‘Ongesluierde vrouwen’, ‘vliegerende kinderen’, ‘baardloze mannen die vanuit een modern 

winkelcentrum over hun nieuwe leven in vrijheid vertellen. Het zijn beelden die we kennen 

vanuit Kabul en Baghlan waar het nieuwe Afghanistan, zes jaar na de val van de Taliban, 

langzaam gestalte begint te krijgen. 

‘Breekbaar Nieuws’, vertelt de verhalen van Afghanen van divers pluimage over hun nieuwe 

leven waarin zaken als hoop en ontplooiing centraal staan. 

Wanders voorziet de film live van commentaar. Het recept slaat zowel aan op het VMBO- 

college Boxtel als het Montessori Collega in Eindhoven, enkele weken later. De voormalig 

nieuwslezer weet zijn aanvankelijk rumoerige publiek een uur lang moeiteloos te boeien. 

Op het moment dat er handycambeelden van de in juni 2007 gesneuvelde Timo Smee- 

huijsen passeren, kunnen we zelfs een speld horen vallen. Een ijzingwekkende stilte die 

aanhoudt zodra Timo’s ouders woorden van troost richten naar de Afghaanse nabestaanden 

van de aanslag waarbij ook hun zoon omkwam. In één woord: indrukwekkend! 

In Eindhoven zijn ook de Afghaanse zusjes Hosai en Zarlasht uitgenodigd. Veertien jaar 

geleden vluchtten zij naar Nederland. Zij betitelen de film als ‘realistisch’. “Onder het juk 

van de Taliban mocht je je als vrouw niets eens alleen op straat vertonen.” De zussen delen 

de hoop op een betere toekomst. “Maar dan moet er wel een nieuwe regering komen met 

betere mensen”, concludeert Zarlasht. 

WEERBARSTIGER 

Eigenlijk valt bij de optimistische, met tekeningen, gedichten en muziek doorspekte film 

(Wanders liet zich vergezellen door een aantal kunstenaars) maar één grote kanttekening te 

plaatsen: de documentaire wekt links en rechts de suggestie dat in heel Afghanistan de vlag 

er hetzelfde bij hangt. De praktijk is - zoals we inmiddels weten – een stuk weerbarstiger. 

GENERATIES 

Dat onderkennen ook eerste luitenant Robbin Haverdil en kapitein Twan van de Boom. 

Haverdil werd in 2006-2007 uitgezonden als lid van het Observing Mentoring Liaison Team 

en kapitein Twan van de Boom maakte in 2007 zes maanden lang deel uit van het Provincial 

Reconstruction Team. 

“Het beeld dat de film laat zien is een situatie waar we in Uruzgan heel graag naartoe 

willen”, vertelt eerstgenoemde. “Maar daarvoor moet heel wat gebeuren”, klinkt het 

realistisch. Van de Boom sluit zich daar bij aan en rept over generaties. “Het begint bij de 

kinderen en goed onderwijs.” Beiden zijn echter optimistisch gestemd. “Ik zou dolgraag nog 

eens teruggaan naar Uruzgan om mijn nieuwe vrienden te bezoeken”, zegt Haverdil. Van de 

Boom: “Voor mij geldt hetzelfde. Afghanen zijn enorm gastvrij.” 

Het archief van de Rinoceros herbergt een schat aan oude foto’s en teksten. 

Aan de hand daarvan is goed te zien wat er in de loop van de jaren zoal is 

veranderd in Oirschot en wat juist helemaal niet… 

Ter gelegenheid van de ouderdag van Besk-11 

Tkbat bootsten onze cavaleristen, tot groot 

genoegen van de vele toeschouwers, een 

compleet gevecht van infanterie en tanks 

na. Deze, letterlijk, “daverende” show vond 

plaats op 26 februari 1982 op en nabij de 

tankplaat. 

Soldaat Kees van Nunen en soldaat Peter 

Klemans uit het 1e peloton van 13 Pagncie 

hebben op 7 september 1981 de handen vol 

met het opruimen van een mijnenafsluiting. 

Vrijdag 23 april 1982 ontstond net buiten de 

kazerne een fikse bosbrand. Hoewel onze 

brandweer het vuur snel onder controle 

kreeg kon ze toch niet voorkomen dat een 

fraai stuk natuurgebied in een troosteloos 

geblakerd restant veranderde. 

39 RINO

.............. 

RINO 40 

Door Ronald Monsieurs 

functie: Compagnieadjudant 

13 Geneeskundig Compagnie 

Leeftijd: 44 

Achtergrond: “Ik was 21 toen ik als 

spijkerbroek na de MAVO en de Labora- 

torium School (chemisch analist) de dienst 

in kwam, en de KMS ging volgen. Daarna 

ben ik vier jaar geplaatst geweest in een 

militair hospitaal. Ik volgde daar de oplei- 

ding Verpleegkundige, die nu Algemeen 

Militair Verpleegkundige (AMV) wordt 

genoemd. Daarna ben ik OPC (opvolgend 

pelotonscommandant) geweest bij 41 Ge- 

neeskundige Compagnie in Seedorf (DLD). 

Vervolgens heb ik een instructeurfunctie 

gedraaid bij het OCMGD (het huidige 

IDGO) in Hilversum. Aansluitend ben ik 

opvolgend pelotonscommandant van de 

hulppost bij 200 bevoorrading en transport 

geweest. Na die functie ben ik commandant 

aankomst bij 422 Hospitaalcompagnie 

geworden, gevolgd door een functie als 

Compagnie Sergeant-majoor van datzelfde 

hospitaal. Daarna ben ik CSM geweest van 

43 GNK. Vervolgens ben ik Compagniead- 

judant geworden van 43 GNK. Tot slot ben 

ik nu hier geplaatst als Compagnieadjudant 

van 13 GNK.” 

Geeft leiding aan: “Ik zit in de com- 

mandogroep van de compagnie; we hebben 

momenteel een compagniesterkte van 155 

mensen. Ik geef daar niet direct leiding 

aan, maar de groep geeft sturing en maakt 

beleid voor de gehele compagnie.” 

Stijl: “Mijn stijl van leidinggeven is geba- 

seerd op open en eerlijke communicatie. 

Ik heb een stijl die zoveel mogelijk bij mijn 

persoonlijkheid past. Je moet jezelf als leider 

open en kwetsbaar opstellen. Je kunt niet 

alles weten tot op het laagste niveau.” 

ADJUDANT 

HENNY VAN HUIT 

Motto: “Doe wat je zegt en zeg wat je 

doet.” 

Voorbeeld: “Ik kan zo snel niet iemand 

bedenken waarvan ik zeg: ‘Dat is nu mijn 

voorbeeld.’ “ 

Leuk: “Mijn functie is enorm veelzijdig. 

Wat ik nog steeds leuk vind aan mijn functie 

is het feit dat ik met mensen van alle leeftij- 

den, rangen en standen mag werken.” 

Valkuil: “Een valkuil voor een functie als 

de mijne is het feit dat je al snel te veel werk 

naar je toetrekt. Ik wil nog al eens te veel 

doen voor de pelotons of de compagnie.” 

Over tien jaar: “Ik zie mezelf tegen die 

tijd niet in een specifieke functie. Een rand- 

voorwaarde waar ik nu al naar leef, maar 

ook nog over tien jaar, is dat ik plezier heb 

in het werk dat ik dan doe. Dat vind ik heel 

belangrijk.”

Rinoceros 7-2008.pdf - De Limburgse Jagers

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?