Herdenking bij het Monument van Verdraagzaamheid voor RLJ.pdf

uitgezonderd enkele stellingen bij de Berckt die zich pas om een uur 's middags overgaven nadat ze in de rug
waren aangevallen. Het dorp van Baarlo was rond 12 uur bezet en nadat diezelfde dag de Duitse pontonbrug
over de Maas klaar kwam, stroomden de Duitse troepen in lange marcherende colonnes met veel vracht- en
gevechtswagens en veel troepen met paard en wagen enkele dagen door ons dorp.
Na het lafhartige bombardement op Rotterdam op 14 mei, werd Nederland na 5 dagen op 15 mei tot de algehele
capitulatie gedwongen. Het aantal gedode Nederlandse soldaten aan de Maas was in Baarlo één maar in Kessel
waren dit er zeven. Uit de gemeente Maasbree waren zes soldaten gesneuveld, waaronder de Baarlonaar
Chrétien Brueren (zoon van Stien uit de Grotestraat, nu café Antiek), die op 10 mei in Grubbenvorst aan het
veer om zes uur sneuvelde. Zeven personen werden als vermist opgegeven.
Pontonbrug Steyl-Baarlo mei 1940
Onderstaand artikeltje stond enkele dagen later in de Venlose krant. Volgens zeggen zouden de gewonde
soldaten door de familie Mertens in Oyen zijn opgevangen.
´In een zaaltje van het Venlosche Ziekenhuis liggen nu eenige gewonden: een voet verbrijzeld, een arm
beschadigd, het gezicht verminkt. Het zijn Limburgsche militairen die streden bij den slag aan de Maas. Zij
werden door projectielen getroffen. Hevig waren de pijnen, groot was het bloedverlies. Zij sleepten zich naar
een boerenhoeve eenige tientallen meters van de stelling. Daar legden de bewoners het eerste verband met
handdoeken en touwen. Op korte afstand dreunden de kanonnen en de kogels vlogen over de woning.
Vliegtuigen daverden door de lucht. De boerderij kon in één slag tot een puinhoop worden. Met vereende
krachten werden de gewonden daarom in de kelder gedragen. Een boerendochter bracht boterhammen en
eieren. Daar lagen ze met hun helsche pijnen, hevig bloedend, den dood voor oogen. Toen kwamen er Duitsche
soldaten in het huis zoeken of er vijanden verborgen waren. Zij vonden de gewonden in den kelder. Dezen
vreesden hun einde. Maar een hand werd hen toegestoken en gezegd werd alleen "Kamerad". In Duitsche
Roode Kruisauto's werden de gewonden terstond over de grens gebracht, waar in het lazaret de wonden zoo
goed mogelijk werden verbonden. Ze beleefden daar dagen van hevige pijnen en zware zorgen. Maar het waren
vriendenhanden die hen verzorgden en dat was voor deze soldaten wel een zoete troost. Na eenige dagen stond
de ziekenauto uit Venlo voor. Nu liggen de jongens hier. Bloemen, fruit en gebak op de ziekentafeltjes. Familie
en vrienden rond de bedden. Verhalen over de verschrikkelijke avonturen blijven niet uit.´
Door dit artikel willen we de 97 mannen die sneuvelden aan de Maas en de 2265 soldaten die tijden de eerste 5
meidagen sneuvelden op bescheiden wijze gedenken. (Uit: HWG De Borcht, April 2004 nr.13)
Personeel dat bekend is van 2-2 Grensbataljon der Limburgse Jagers op 10 mei 1940
Kapitein J.W.G.Cornet, compagniescommandant.
Reserve eerste luitenant J.A.D. Wempe, sectiecommandant.
Reserve eerste luitenant J.H.J.Zwaneveld, sectiecommandant.
Reserve tweede luitenant P.L.A. van Gasselt, sectiecommandant.
Adjudant o.o. G. van Binsbergen, sectiecommandant.
Sergeant-majoor J.W.Smal, sectiecommandant.
Sergeant P.A.A.Geurts, gesneuveld.
Sergeant H.J.Smeets, gesneuveld.
Soldaat A.van Dooren, gesneuveld.
2