Zusters, dochters: Afrikaanse verhalen - Shikanda.net

vloed kunnen krijgen. Waar nog maar twee vingers naar
binnen konden had ze weinig behoefte aan een man, hoe
nieuwsgierig ze soms ook was naar het gevoel van een lid
in haar schoot, en hoe goed ze ook wist dat sommigen van
haar leeftijdgenootjes tochten ondernamen langs de voetpaden
van de streek om zich, giechelend, anoniem en eenmalig,
aan te bieden aan de eenzame mannen die zij
onderweg tegenkwamen, mannen op weg naar de jacht of
naar hun akkers.
Shikanda wilde de maan als halssieraad. Dat zou zij de
volgende ochtend gaan vragen aan haar vader. Hij had haar
naar de hoofdstad gehaald en wilde aan iedereen duidelijk
maken dat zij zijn lievelingsdochter was en zijn aangewezen
opvolgster. Hij moest zijn vele slaven maar uitzenden over
de oostelijke heuvelrug, om daar de maan te gaan vangen
in zijn slaapleger, waar het hemellichaam de dag doorbracht
voordat het zich verhief boven de horizon. Of haar vader
moest zijn koninklijke medicijnkrachten maar voor dit doel
inzetten. Zij was een koningsdochter en hoefde met minder
geen genoegen te nemen.
Shikanda hoorde hoe, nog op grote afstand, een klein hoefdier
zich door het struikgewas wrong op weg naar de drinkplaats
aan de rivier. Zonden de voorouders een teken ter
bekrachtiging van haar besluit? Ze stond op, stapte op de
kant en rekte zich uit. Iets opzij van het pad, nauwelijks door
de knieën zakkend, deed ze een plas. Ze schikte de koele,
vochtige lendenkralen stijf in haar liesplooien en genoot van
het samentrekken van haar huid onder het opdrogen van het
achtergebleven badwater in de zwoele avondlucht. Zij liep
terug naar de hoofdstad. Waar langs het pad de bomen minder
dicht stonden, wierp de maan de schaduw van haar kleine
lijf voor haar uit. Ze bereikte haar slaaphut en ging er
binnen, zonder de gevlochten rieten deur geheel te openen.
Een slavenmeisje bracht gierstebrij en gekookt vlees op twee
houten schaaltjes; Shikanda at er weinig van en zette de rest
achter in de hut op de lemen vloer. Ze rolde haar rietmat
uit en legde zich neer op haar zij, waarbij ze haar knieën hoog
optrok en haar linkerhand plat tegen haar dijen klemde. Met
haar rechterhand schikte ze de bastdeken over zich heen.
Niets was er te horen dan het gonzen van de insekten, en
af en toe het aanslaan van een hond. Ze viel in een diepe slaap
en droomde van slaven die met hun speren de maan opdiepten
uit de olifants-valkuil waarin zij hem gevangen
hadden, een blinkend witte maan ter grootte van een schedel.
Shikanda's verzoek aan haar vader, haar de maan als mpande
te bezorgen, leidde ertoe dat diezelfde dag nog de koning
zijn zusterszoon, prins Kaboelweboelwe, uitzond aan het
hoofd van zes krijgers om in het oosten het slaapleger van
de maan te vinden en hem daar te vangen. Razend verwierp
de koning de raad van Mwanashihemi, Kayambi en
andere hovelingen, om het verzoek van het meisje af te doen
als een kinderlijke fantasie en haar in plaats van de maan
een of ander mooi sieraad te geven uit de koninklijke
voorraadhut. Hij had Shikanda de vrije hand gegeven in de
keuze van haar geschenk, en hoe veeleisender haar wens hoe
beter de gelegenheid om haar eens en voor altijd te bewijzen
hoeveel hij van haar hield en hoe machtig het koningschap
hem had gemaakt.
46 47