fjé^f^lQX - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

=1 —r
llAii^y. fN
■■■ PSK 3 '■■■■■■ , '
haar gezellig ingericht studio te Amsterdam vertelde onze
•'jonge hollandsche danseres van haar afwisselend leven. Als heel
klein meisje, ik was toen negen jaar, kreeg ik mijn eerste danslessen.
Mijn leerares was Lily Green. Na eenige jaren ging ik naar Duitschland
en nam daar les bij eerste onderwijskrachten in Keulen en Düsseldorf.
Maar mijn ideaal was Amerika. Dus trok ik de stoute schoenen aan
en op zestienjarigen leeftijd toog ik in m'n eentje over den grooten
haringvijver. Het lukte mij werkelijk in Chicago een betrekking te
vinden, maar bij de telefoon-administratie. Doch des avonds was
ik vrij, en dien tijd benutte ik om mijn dansstudie voort te zetten
en wel bij de beroemde paedagoog Adolf Bolm. Later gaf ik mijf>
betrekking op en wijdde mij geheel aan de danskunst. Ik trad toen
met een groep leerlingen van Adolph Bolm's Institute in het Chicago
Opern Ballet op. Maar nadat ik twee-en-een-half jaar in het land
van Uncle Sam had doorgebracht, brak ik op een „kwaden dag" mijn
voet. De dokters konden niet zeggen of ik ooit weer zou kunnen
dansen. Dus scheepte ik mij weer in naar patria. Na eenige maanden
gedwongen rust, was mijn voet genezen en tot mijn groote vreugde
kon ik mijn studie wederom voortzetten. N'i sedert eenige maanden
kan ik zelfs weer „Spitzentanzen", zonder eenige last van mijn voet
te ondervinden. Toen ik mijn dansstudie weer mocht opnemen, heb
ik in Amsterdam een dansschool geopend, waar ik mijn methode,
ontleend aan mijn studie bij Adolf Bolm,, onderricht. Over leerlingen
heb ik gelukkig niet te klagen en er zijn zelfs eenige zeer begaafde
onder hen. Dan treed ik op bij de voorstellingen van „Peer Gynt"
en „De Blauwe vogel van het geluk". Ook studeer ik op het
oogenblik met een aantal leerlingen dansen in om bij de tournee,
die door Anna Pawlowa dit jaar ondernomen wordt, haar ballet
aan te vullen. U ziet, werk genoeg. — Ik wilde niet langer
beslag leggen op Marie's kostbaren tijd en nam
afscheid, met de zekerheid met een ernstige en be-
gaafde beoefenaarster van Terpsichore's kunst
te hebben kennis gemaakt. ERIC WINTER
AITE
de meest gezellige
dancins in Amsterdam
■
i
M'n neef Janssen
had een nieuwe smoking be
steld. Hij was op een avond-
partij gevraagd en z'n oude was
hem te nauw geworden. De
kleermaker kwam, natuurlijk
pingelde Janssen en toen het
pak kwam, stond het hem heele-
maal niet aan. Ik moet zeggen,
dat Janssen daarin gelijk had.
Doch de kleermaker was het 'r
niet mee eens. Goed, zei Jans-
sen, ik weet raad. Ik zal het
pak accepteeren, maar onder
een conditie, dat ]e ]e etiketje
buiten op de jas naait... Jans-
sen kreeg een nieuw pakt
In stijl.
Ik laat m'n haar niet shinglen
maar bobben, zei mevrouw
Nieuwrijk. We gaan naar St.
Moritz en we willen ons op
de bobslee oefenen ....
Verzuchting.
Mogelijk zou 't verstandigste
zijn, dat de moeders haar kin-
deren onder elkaar omwisselden.
Hoe kom je daar toe ?
Och, elke moeder weet pre-
nes hoe zij het kind van een
ander zou opgevoed hebben.
'n Gek ding toch de neus-
Zeker. Bij de neus is alles
omgekeerd. De wortel zit van
bexven, de vleugels van onder,
de rug naar voren ... .I
Vriendelijk oordeel.
Hoor ereis moeder, zei de
achttienjarige Leny, ik wil nog
niet trouwen. Ik wil studeeren.
Och kind, mannen houden
niet van die knappe vrouwen ...
Ja, maar moeder, u kunt
niet oordeelen. De mannen zijn
niet allemaal als vader.
Uit een opstel.
Van achter heeft de mensch
de ruggegraat. Op het eene
eind van de ruggegraait zit het
hoofd, op het andere eind zit-
ten we zelf.
DIT
is het Merk der goede Films
WAT ER m ROTTERDAM ABEURT
Henriette Davids en Siem Nieuwenhuls
in Bouwmeester'«; revue .Dat is 't tODDum''
Rotterdam is schijnbaar in
de laatste jaren het proefkonijn
voor de revuegezelschappen. Is
dit nu louter toeval, of is dit
een bijgeloovigheid van de di-
verse directies, of is het rotter-
damsch publiek zoo lastig in
zijn critiek, zoodat de difecties
de meening hebben; Als we in
Rotterdam succes hebben, dan
is voor geheel Nederland het
pleit gewonnen. Ik geloof
wel, dat in het laatste een
groote waarheid schuilt, daar
het meerdere malen voorkomt,
dat een revue in Amsterdam
maanden een geweldig succes
is, maar komt deze revue in
Rotterdam of Den Haag, dan
komt hoogstens 14 dagen een
matig bezoek en verder hoort
men er niets meer van.
Thans hebben wij dan weer
de première van Louis Bouw-
meester's seizoen-revue, n.1.
„Dat is 't toppunt 1" Waarom
Rido deze revue dezen naam
gegeven heeft, is mij zoo helder
als koffiedik, maar de revue
moet nu eenmaal een naam heb-
ben. Aangezien een revue een
aaneenschakeling is van kleine
scènetjes en kijkspelletjes, is
het voor den auteur waarschijn-
lijk moeilijk een naam te vinden,
maar afgezien van dezen naam
is het stuk zéér goed ineenge-
zet en heeft Rido er heel aar-
dige liedjes ingelascht.
De dames Mimi Boesnach,
Willy Susan-Luers en Magda
van Donk brengen met haar
zang en declamatie dikwijls de
handen op elkaar en hebben
zeker niet te klagen over onze
stadgenooten.
Henriette Davids, de vrouwe-
lijke komiek, is in haar speciaal
genre weer op haar best en
haar man, de heer Rido, heeft
weer speciaal voor haar de noo-
dige aardige scènetjes ineen-
gezet.
Haar partner, de heer Siem
Nieuwenhuizen, stond haar heel
goed terzijde, ook hij is een spe-
cialiteit op het gebied van
humor.
Wanneer ik deze beiden be-
wonder, dan kom ik tot de con-
clusie, dat in Rotterdam niet
alleen goede handelsmenschen
en bootwerkers gekweekt wor-
den, maar dat er ook goede
komieken vandaan komen.
De aankleeding van de revue
is, wat wij van Bouwmeester
gewoon zijn, in de puntjes ver-
zorgd, het is een kleurenpracht
van het begin tot het einde.
Het orkest wordt geleid door
den heer A. Blokland en deze^,
als derde rotterdammer, is ge-
routineerd in zijn vak. De mees-
te rotterdammers denken waar-
schijnlijk, dat deze eminente va-
riété- en revue-dirigent een ha-
genaar is, maar uw correspon-
dent kent dezen ouden rotter-
dammer.
Tot slot wénsch ik het re-
vuegezelschap van Bouwmeester
in alle plaatsen waar het hoopt
te komen, een succes toe, zooals
het in Rotterdam heeft genoten.
LOUBEN.
SCHUURPOEDER „SCHURA
Onmisbaar in elke keuken
PAK INH.?4KIL0 SCt, VZ KILO 14ct.
FRAAIE STROOIBUS INH. ^KILO ƒ0.25
De zachte toon.
Wat doe je in den inkt kindje ?
vroeg vader, die de kleine meid
aan z'n schrijftafel zag scliar-
relen.
Ik doe d'r wat water in ....
Waarom dan ?
Och ik wou moesje een ge-
heimpje schrijven.
Te kostbaar.
Gaat je vrouw met Kerstmis
nog naar d'r ouders ?
Neen, dat is me te' duur.
Zijn je schoonouders zóó
veeleischend ?
Dat niet, maar vorig jaar,
toen ik alleen thuis was, gaf
ik wel een f 100.— extra uit.
Verzuchting.
Nee, maar m'nheer Haar wat
lijkt die jongen precies op je.
Dezelfde mond, neus, oogen,
ooren, alles van z'n vader.
De jongen: Ja, ook de onder-
broek die ik aan heb.
De gevaren der wildernis.
De beroemde reiziger Wil-
bert Wallebrook, die naam heeft
gemaakt door zijn boeken over
het onbekende Indië, is tijdens
een kort verblijf in Europa de
gast van Mevrouw Vanixen.
Vol bewondering ondervraagt
zij den beroemden man.
U hebt zeker op uwe reizen
heel wat meegemaakt, heel wat
pijn uitgestaan.
Dat kunt u denken, mevrouw,
zegt Wilbert. Het ergste dat
mij overkwam, dat was eens
in Bombay. Ze verkoopen daar
een soort nougat, waar ik erg
dol op ben. En daar heb ik
me een stuk van dat goed in
m'n holle kies gekregen ... de
pijn was niet om uit te staan!
Gelukkig eindelijk.
En nou voor den laatsten keer
vraag ik je, wil je me het
geld, dat je van me leende
teruggeven ja of neen.
Man, je hebt m'n hart ge-
stolen. Dat vervelende gevraag
begon mij, eerlijk gezegd, ook
de keel uit te hangen.
Een vrouw met ondervinding.
Heb je da' -rhaal gehoord
van dien schuier die voor de
aardigheid op het plafond een
spinneweb teekende, zoo natuur-
lijk, dat het meisje een half
uur tevergeefs heeft staan te
wrijven om de spin weg te
krijgen ?
Onmogelijk, zei z'n vrouw.
Geloof jij dat je niet zoo
natuurlijk schilderen kan ?
Dat kan zijn. Maar ik geloof
niet, dat je zoo'n meisje ergens
nog zult vinden.
NETHERLANDS
OXj-ILM
CORPORATION
AMSTERDAM