IN DIT NUMMER - Fiat 124 Sport Spider Register

Nummer 116 / Jaargang 33 FEBRUARI 2012
IN DIT NUMMER:
Spider vakantie van familie Smit
Een sleephulp met nasleep
distributieriem zelf vervangen

COLOFON INHOUD
Due Posti is het clubblad van het
FIAT 124 Sport Spider Register en
verschijnt vier maal per jaar.
www.fiat124spiderregister.nl
Voorzitter:
Jouke de Vries
Geurdenhof 49, 5345 BA Oss
Telefoon: 0412-650033
E-mail: info@roskamwijnkopers.nl
Secretaris:
Gaston Lensink
Augustinuslaan 1, 1277 AA Huizen
Telefoon: 06-43465892, e-mail: glensink@breijer.nl
Penningmeester:
Ria van Geest
Oostbuurtseweg 45, 2678 LT De Lier
Telefoon: 015-3808385, e-mail: riapeetvangeest@hotmail.nl
Girorekening 42140
t.n.v. Fiat 124 Sport spider register te Zevenbergen
Activiteiten commissie:
Marc Visser
Lekstraat 62, 2314 VH Leiden
Tel.: 071-5121999/06-46092544,
e-mail: marcvisser88@hotmail.com
Henri Vesseur
Van Poelgeestlaan 4, 2396 BC Koudekerk a/d Rijn
Telefoon: 071-3415192, e-mail: h.vesseur@hetnet.nl
Website, internet commissie:
Hans Poulssen
Landlust 1, 2134 VZ Hoofddorp
Telefoon: 023-5630206, e-mail: Hans@poulssen.nl
Technische vragen:
Harry Minekus
Telefoon: 06-21108638, e-mail: hminekus@oldtimerland.nl
Redactie Due Posti (interim):
Redactie adres: Geurdenhof 49, 5345 BA Oss
Telefoon: 0412-650033
Hoofdredactie:
Elisabeth de Vries
Redactieleden:
Ina de Bruin, Harry Minekus, Gaston Lensink,
Ina Tielen, Jouke de Vries
Foto omslag:
Elisabeth du Ysèr
info@roskamwijnkopers.nl
Aan dit nummer werkten o.a. mee:
Peter en Liesbeth Smit, Salem Sutrovic,
Hans Zoetbrood, Martin van der Velde
Vormgeving:
Elisabeth en Jouke de Vries
Opmaak / Ontwerp omslag:
Paul van der Velde
E-mail: duepostikopij@hotmail.com
2 Colofon
3 Van de voorzitter
4 In memoriam/Oud kenteken terug
5 Met de Spider op vakantie
7 Agenda
11 Korte berichten
12 Verslag Auto Italia 2011
15 Prodotto Italia
19 Italiaanse film
21 Knappe velgen
22 Mijn opa's Tristach - deel 2
25 Verslag Nieuwjaarsborrel
27 Vervanging distributieriem
30 Recepti
30 Ingezonden
31 Een sleephulp met nasleep
34 Advertencione
Bij het omslag:
Een mooie inzending van Ria en
Peet van Geest naar aanleiding van
onze oproep om meer "staande"
foto's voor het omslag.
Hun Spider was mooi opgesierd
voor het 25 jarig Zonnebloemfeest
op 4 oktober 2011, ter gelegenheid
van het 25 jarig bestaan van de
Zonnebloem in De Lier/Westland.
VAN DE VOORZITTER
februari 2012
Distributieriem,
2 3
Dat deze belangrijk is ben ik achter gekomen…….
Terwijl ik zelf altijd zorgvuldig met mijn Spider omga en er zuinig op ben, is het mij toch
overkomen dat deze niet brak, maar bijna al zijn tanden verloor met als gevolg alles ontregeld
oftewel “alle kleppen krom”!
Terwijl ik een kwartier daarvoor nog 170 km per uur reed, omdat er een Opel met vrouwelijke
bestuurder mij geen ruimte gaf om de grote weg op te rijden, terwijl ze zelf 150 reed en je dus
een peut gas moet geven om ervoor langs te kunnen….
Op de terugweg reed ik weer zo’n 150 km/uur en wilde de afslag Nistelrode nemen, daar
moest ik zo hard afremmen omdat er weer een Opel reed, maar dan met een snelheid van
maar 100 km/uur, dat het op dat moment gebeurde.
De tanden van de V-riem knapten eraf.
En als er een paar gaan, dan wordt de zaak ontregelt en gaan ze bijna allemaal.
Door de wegenwacht naar huis gesleept, 10 km.
Het verhaal over de reparatie zal ik jullie besparen, want dat is niet zo belangrijk.
Wat wel belangrijk is dat menigeen zich verkijkt op het vervangen van deze riem.
De een zegt 70.000 km, mooi zo denk je dan die gaat wel even mee. Als ik het Spider sleutelboek
nasla zie ik 50.000 km staan.
Maar dan, de volgende zegt: leeftijd en dan komt de aap uit de Spidermouw.
Toen ik mijn auto in 2000 met een km stand van 37.500 km kocht, DS Europese van 1985
waarvan ik de tweede eigenaar ben, heb ik hem laten vervangen.
Geen risico, vooral omdat de auto zijn laatste 14 levensjaren in Spanje had doorgebracht en
het daar droog en warm is, zoals iedereen weet.
Nu rijdt ik zo’n 12 jaren in deze auto en de teller staat op 102.000 km.
En toch kapot. Mijn advies is om deze V-riem eens in de vijf jaar of om de 50.000 km
te laten vervangen.
Geen risico want goed onderhoud is het beste voor een Spider en zo ben je verzekerd van
een probleemloze tocht.
Verderop in het blad op verzoek van de hoofdredacteur een
technisch verhaal, aangeleverd door Hans Zoetbrood, over het
vervangen van de distributieriem.
En nu maar wachten op de zomer (of net als vorig jaar) die
heerlijke warme lente!
Jouke P. de Vries

In memoriam
Rosa Lustenhouwer.
Helaas is Rosa, vrouw van Henk op der Heijde die
vele jaren het clubblad met veel liefde heeft gemaakt, overleden.
Samen zijn ze een zeer creatief stel geweest. Een stel wat vaak aanwezig
was op meetings en ze zelf ook uitzetten.
Helemaal onder de indruk van Toscane, waar Rosa veel inspiratie
haalde voor haar prachtige kleurrijke schilderijen, etsen en pastels.
Geïnspireerd door de Oostenrijkse architect “Hunderdwasser” boetseerde
Rosa vele scheve huisjes, huisjes die ze ook in haar schilderijen
verwerkte.
Ook figuratief was ze goed onderlegd, ze maakte nogal wat beeldjes
die veelal een humoristisch tintje hadden.
Haar laatste creatie was haar rouwkaart……..
Deze kaart ontvingen wij tijdens onze wijnreis afgelopen week, die
we meteen onderbroken hebben om Rosa de laatste eer te bewijzen.
Wat hadden we graag gehad dat ze nog vele jaren met ons mee kon
genieten, helaas…
4
We wensen Henk heel veel sterkte met
dit gemis en hopen hem nog vaak te zien.
Elisabeth en Jouke
OUDE KENTEKEN TERUG
Sinds een jaar ben ik in het bezit van een Spider uit 1970.
Deze heeft 21 jaar verborgen gestaan in een garagebox.
Ik kwam daar ongeveer 10 jaar geleden achter.
De eigenaar heeft mij toen beloofd, dat als hij de auto weg
zou doen, hij het mij als eerste te koop aan zou bieden.
Zo ben ik dus eigenaar geworden van een gele Fiat 124
Spider BS1 1600 met maar 35000 km op de teller.
De vorige eigenaar heeft er 20 jaar niet meer mee gereden.
De eerste eigenaresse gebruikte hem alleen met mooi weer.
Een kennis van me wees me er op dat het kenteken niet
klopt met dat van een auto uit 1970.
Mijn kenteken, 30-PF-68, hoort bij het jaar 1977 of 1978.
Er stonden ook geen bijzonderheden op het kentekenbewijs.
Met mijn zoon ben ik naar de Auto Italië dagen geweest en
ben ik gelijk lid geworden van het Spider register.
Daar vonden ze het toch ook bijzonder van het kenteken
nummer. Bij de stand van Martin Willemse vroeg ik hem
hoe dit kon en hij wist het antwoord.
Als het jaartal van de auto, in mijn geval 70, op het kentekenbewijs
voor de code van de auto staat, dan is het een
nieuw afgegeven kenteken. Als je het RDW in Veendam
belt, en je stuurt al je papieren op, dan kan je bij goedkeuring,
het oude kentekennummer van 1970 weer terug
krijgen.
Ik heb gebeld met de RDW en alles opgestuurd en nu
heb ik het oude kenteken nummer 41-36-PA uit 1970 wat
ooit op de auto heeft gezeten weer terug.
Op mijn vraag waarom er een nieuw kenteken nummer
was uitgegeven werd mij verteld dat de oude kenteken
papieren waren zoekgeraakt.
Als er leden zijn met dit probleem, bel met het RDW in
Veendam.
Met vriendelijke groet,
Harry van Loon. De Rijp.
met de spider op vakantie
In een koud, nat en donker november worden de eerste
ideetjes voor de zomervakantie 2011 geuit.
Zouden we dit jaar eens met de Spider op vakantie
gaan? Zouden we dat aandurven? Zou de auto zich
goed houden? Hoe bereiden we ons dan het beste voor?
Wat moeten allemaal aan reserveonderdelen meenemen?
En nog veel meer van dat soort vragen.
En niet onbelangrijk, waar gaan we dan naar toe?
Vorig jaar zijn we in de Auvergne geweest en dit is ons
zeer goed bevallen. Mooie omgeving, leuke wegen,
verkeer en vooral geen drempels. We waren toen met de
‘gewone’ huis-tuin-keuken auto. Ik heb toen regelmatig
gedacht ‘wat zou je hier heerlijk met de Spider kunnen
rijden’.
Knoop doorgehakt, we gaan half juni naar Frankrijk en
wel naar een ander gedeelte van de Auvergne.
De auto moest daarvoor in topconditie zijn, dus in
januari een afspraak gemaakt bij Harry Minekus.
De Spider is een BS1 1400 uit 1970, dus al aardig op
leeftijd. Na een uitgebreide grote beurt was het oordeel
van Harry, ‘verkeerd in uitstekende staat’.
Drie weken vakantie, maar hoe delen we dit in?
We hebben de middelste week een huis geboekt.
De snelweg willen we vermijden. We gaan in 5 dagen
rustig binnendoor naar het zuiden.
Zo links en rechts eens informatie verzamelt. Ook van
spiderristen met ervaring. Moet je je slaapplaatsen vastleggen
enz.
De algemene mening was duidelijk, je vindt altijd een
slaapplek, zeker in het voorseizoen. Op het laatst toch de
eerste overnachting in de Ardennen vastgezet, maar
verder naar de adviezen geluisterd en dit heeft fantastische
ontmoetingen en slaapplaatsen opgeleverd.
De route.
We wonen in Waalwijk, dus als je naar buiten stapt en je
gaat al maar door naar het zuiden, kom je vanzelf in de
Auvergne.
De reis moest onderdeel zijn van de vakantie, dus niet
tobben. We wilden elke reisdag rustig beginnen, ongeveer
225 kilometer rijden, diverse stops inlassen en rond 4 uur
’s middags een slaapplaats hebben, zodat er ook geluierd
kon worden. En er natuurlijk, lekker gegeten kon
worden.
De reis naar het zuiden zouden we met een flauwe boog
via het oosten maken. De terugreis met een flauwe boog
28 5
naar westen. Dan rijd je weer door een heel ander
gebied.
Op dinsdag 14 juni wordt de bagage naar de Spider
gebracht. Hij is toch minder groot dan we dachten.
Maar goed dat die week in dat huis onze dochter,
schoonzoon en kleindochter Isa ook zouden komen.
En wel met de doordeweekse auto, dus die konden ook
het een en ander voor ons meenemen.
Om half elf aangereden en via een mooie tocht met een
heerlijke lunch, in ons hotel in Vresse sur Semois aangekomen.
Lekker op het terras de lokale alcoholische dranken
doorproefd.
De volgende dag, na een uitgebreid ontbijt, weer op weg.
Nu begonnen we direct te rijden in een uitdagend gebied.
De route voerde via Verdun en Bar-le-Duc naar Saudron.
We stonden in een klein gehucht even de volgende afslag
te zoeken, toen Liesbeth een bord met ‘chambre d’hotes’
zag hangen. Nou dat gaan we proberen.
Smal weggetje op, waar geen eind aan leek te komen.
Na 6,7 kilometer in ‘the middle of nowhere’ een grote
franse boederij. Hier waren, naast het boerenbedrijf, een
paar kamers en een leuk restaurantje in gehuisvest.
Een luxe kamer, compleet met sauna, maar dat was met
28 graden niet echt nodig. Waar we zouden eten was ook
gelijk opgelost. Wel dachten we ‘wie begint er toch een
restaurant hier midden van het ‘niks’. En druk dat het er
’s avonds was. We hebben er dan ook heerlijk gegeten.
Op tijd rusten.

Onze slaapplaats in de Morvan
De volgende dag verder Frankrijk in. We begonnen de
smaak te pakken te krijgen. Vanuit de Spider heb je een
fenomenaal uitzicht over een totaal ander Frankrijk.
Via Chaumont en Montbard naar Parc Naturel Regional
du Morvan. De chambre d’hotes die we hier troffen
bevond zich in een oud, voormalig hotel uit de twintiger
jaren. Grote oprijlaan en de nodige status uitstralend,
dus wel passend voor een Spider en z’n inzittenden.
Het pand was nu in bezit van Nederlanders, die het aan
het opknappen waren. Op de 3e en bovenste verdieping
hadden we een prachtige klassieke kamer. In deze ambiance
was de Spider eigenlijk nog veel te nieuw.
Op vrijdag weer vertrokken en via prachtige kleine weggetjes
kwamen we in St. Pierre le Chastel. Hier zou volgens
de boeken een chambre d’hotes moeten zijn.
Na enig rondrijden in de omgeving, kwamen we uit in
een gat met 6 boerderijen. En hier was werkelijk de
gezochte chambre d’hotes. In verbouwde stallen en bijge-
bouwen waren er een paar kamers gemaakt.
Dit alles gerund door een vrijgezelle dame op
leeftijd. Na de vraag of we hier in de buurt
ook ergens konden eten, kregen we als antwoord
‘nou, dat kon bij haar’.
Om 20:00 uur en menu de jour. In de eetzaal
troffen we een grote tafel met 13 stoelen.
Samen met 2 Franse stellen en 7 mountainbikers
werd ons een heerlijke, typisch Franse
maaltijd voorgezet. Een heel gezellige avond
met leuke gesprekken. Dit was wat we wilden.
Wel werd duidelijk dat ons Frans nog wel wat
bijscholing behoefde. Gelukkig waren de
mountain-bikers IT-ers uit Parijs en spraken
een aardig woordje Engels.
Dat we op het platteland waren, werd snel
duidelijk. Volgens mij zaten alle vliegen uit
het hele dorp in onze slaapkamer. Maar wel met een
prachtig uitzicht, met in de verte de Puy de Dome.
Dat lokte.
De volgende dag vertrokken voor de laatste etappe.
Het weer was matig. Soms een buitje. Maar we gingen
nu wel het vulkaangebied van de Auvergne in en dat
betekende leuke weggetjes.
Op een gegeven moment moesten we kiezen of we een
stuk zouden rijden over een route national of via de Puy
de Mary zouden oversteken. Natuurlijk voor de avontuurlijke
weg gekozen. Veertien kilometer omhoog rijden.
En daarna aan de achterkant natuurlijk weer
omlaag. Alleen waren we nog maar net aan deze route
begonnen toen het weer omsloeg. Veel regen, fietsers, een
enkele zeer grote touringcar, ‘n smal weggetje en een
zicht dat terugliep naar 50 meter. We hebben niet harder
dan 30 km/u gereden. En dan is 14 kilometer erg ver.
We hebben er dan ook weinig van gezien.
In de loop van middag kwamen we aan op onze bestemming
in Labaserette. Een dorpje zo’n 25 kilometer onder
AGENDA
Wat Wanneer Waar / Organisator(en)
Ledenvergadering met rit 25 maart 2012 Den Haag/Wassenaar
(bezoek Louman Museum) Evenementencommissie.
Picnic 1 april (geen grap) Drenthe - Willem Jan Kleppe
Technodag 15 april Oldtimerland, Amersfoort
Voorjaarsrit 22 april Brabant - Peter en Liesbeth Smit
Zeelandrit 12 mei (zaterdag) Fam. van Brussel
20 JR Jub. Martin Willems 13 mei Emmercompascuum - Martin Willems
Sauerland rit ... mei bij voldoende belangstelling o.a. door
fam. de Bruijn en Henry
1e zomerrit datum nog bepalen Ton en Ina de Bruijn
Zomerrit 26 augustus Amstelveen - Willem en Susan Dekkers
Wijnrit 23 september Jouke en Elisabeth de Vries
KOPIJ GEVRAAGD
28 6 28 7
Om de Due Posti te maken is er steeds weer kopij nodig.
Daarvoor worden mensen gezocht die een stukje willen schrijven (bijv. over zijn of
haar bezoek aan een meeting of ander evenement).
En natuurlijk is een ieder die iets kan/wil schrijven over een (vakantie)belevenis met
zijn of haar Spider, of andere interessante verhalen of info heeft, van harte welkom
om dit met ons te delen.
Eventuele foto’s dienen voor een goede verwerking (ook) apart
als JPEG te worden toegezonden. Let op voldoende resolutie!
Niet kleiner dan 1600 pixels (breedte of hoogte), liefst groter.
De volgende Due Posti zal in mei 2012 verschijnen.
Om dit te kunnen realiseren moet echt alle kopij
uiterlijk 29 april 2012 binnen zijn op:
duepostikopij@hotmail.com of op het redactieadres (zie colofon).
Maar je hoeft natuurlijk niet tot die datum te wachten met opsturen. Hoe eerder hoe liever.

Aurillac. Een schilderachtig
gerestaureerd huisje.
Even later arriveerden ook
dochter, schoonzoon en kleinkind.
We hebben er heerlijke
dagen beleefd.
Ook een aantal prachtige ritten
in de omgeving gemaakt, waarbij
ik de Spider flink de sporen
gaf. Dat gaf echt een kick.
Dan wil ie wel. Doordat je laag
zit is de snelheidssensatie extra
aanwezig. Wat een fantastisch
rijden hier. Smalle weggetjes
waarbij je hard moet werken. Je kan de Spider dan als
een volwaardige sportwagen rijden.
Het kost dan soms wel moeite om in je achterhoofd te
houden dat deze auto al 41 jaar oud is en je dat toch een
beetje moet respecteren. Ook de remmen zijn 41 jaar oud
en met die afgronden in de buurt….
Op zaterdag 25 juni aan de terugreis naar het noorden
begonnen. Het was een zonovergoten dag.
Via Aurillac naar Mauriac over de Route National.
Vanaf Mauriac over kleine weggetjes door de Gorge de
la Dordogne, enkele Puys, Gorge de Avéze naar
Chenerailles.
Dit plaatsje week iets af van de geplande route, maar
hier vonden we een slaapplaats. En wat voor één.
Een prachtig gerestaureerd oud huis met een grote tuin.
Vroeger een wijnhandel en al lang in de familie.
We werden ontvangen door 2 zeer gastvrije, gepensioneerde
mensen. Zij vonden het leuk om mensen te
ontmoeten en deden daar zeer hun best voor.
Ze spraken langzaam en keurig Frans om maar te
kunnen converseren. Uiteraard moest de Spider een
speciaal plekje krijgen, want zo’n auto zet je niet aan de
straat.
kleindochter in de Spider ...
Het grote hek werd opengedaan
en de Spider kon veilig geparkeerd
worden. Een prachtige
kamer en een heerlijke tuin om
lekker in bij te komen van de
reis.
De eigenaar had snel door dat
Liesbeth ook een tuinliefhebber
was dus er moest van alles
bekeken worden.
Onze slaapplaats lag aan de voet van dit kasteel.
’s Avonds in het lokale restaurantje gegeten. Die ochtend
werd ons een chique, heerlijk Frans ontbijt geserveerd in
een prachtige eetkamer. Zo
konden we er wel weer even
tegen.
Toen we buiten nog een bakje
koffie zaten te drinken, kwam
de heer des huizes nog een
praatje maken.
Hij vertelde dat hij ook nog
plannen had om een auto op te
knappen. Hij had hem al lang
in zijn bezit. Zijn zoon had er
al eens wat aan gedaan.
Uiteindelijk begrepen we dat
het hun trouwauto was, destijds
al een klassieker. We moesten
meelopen naar een oude schuur
en onder kratten en zeilen
kwam daar een oude Peugeot
Mochten we hem ooit moeten verkopen ....
uit 1934 te voorschijn. Maar wel een echt opknappertje.
Wederom een ontmoeting en ervaring
rijker.
Op weg naar het noorden reden we door de Franse
‘graanschuur’. Zover als je kijken kan graanvelden.
En grote silo’s, zoals je ook in Amerikaanse films ziet.
Heel indrukwekkend. De gekozen route bleek toch regelmatig
over erg smalle weggetjes te gaan, maar wel een
heel mooi stukje Frankrijk.
Via Forêt de Tronçais richting Nevers. We zijn niet door
de stad gegaan, maar in een boogje erom heen.
Uiteraard op tijd stoppen voor een bakje koffie bij kleine
lokale cafeetjes.
Na Varzy gingen we langzaam weer uitkijken naar een
slaapplaats. Uiteindelijk belandde we in les Druyes les
belles Fontaines. Alleen de naam van het plaatsje beloofde
al wat moois. Op het pleintje, direct onder een middeleeuws
kasteel, lag een kleine auberge. Typisch Frans,
direct een de smalle weg, met een terrasje op het evenzo
smalle stoepje. Een pilsje hadden we wel verdiend, want
het was erg warm geweest. Maar we hebben een open
auto dus geen flauwekul. Dan maar veel smeren.
Nog een wandeling naar het kasteel gemaakt, waar een
heel middeleeuws dorpje bij ligt.
’s Avond werkelijk heerlijk gegeten in de auberge.
En voor een paar euro.
Na deze heerlijke maaltijd
nog even lekker een sigaartje
op het terras. Na een
paar minuten vraagt een
oudere Franse dame of ze
er even bij mag komen zitten
voor een sigaretje.
De dame begint lekker te
babbelen, maar dat ging
ons te snel. O zei ze, spreken
jullie wel Engels?
Ze had altijd op een bank
in Nice gewerkt en kon
zodoende goed Engels. Het
9
hele levensverhaal werd verteld. Ook dit was weer een
gezellige onverwachte invulling van de avond.
De volgende ochtend, na het ontbijt, weer op pad.
Het was nog warmer. We reden via Joigny, Romilly
binnendoor richting Reims, dat we ruim westelijk wilden
passeren. We wilden door de champagnestreek.
Het vinden van een slaapplaats was hier wat lastiger.
De mensen vonden we wat meer op zichzelf en minder
uitnodigend. En wijnstruiken zover je kunt kijken.
Niet ons mooiste stukje Frankrijk.
De volgende dag richting België. Nog warmer.
Gelukkig had Liesbeth badstofhoezen voor de rugleuningen
gemaakt. Kon al dat zweet tenminste ergens heen.
We waren voornemens om in de buurt van Namen nog
een keer te overnachten, maar het rijden ging voorspoedig
en iets leuks voor de nacht zagen we niet voorbij
komen. Het is nog 100 kilometer, dus besluiten we door
te rijden naar huis.
In de buurt van Poppel nog een laatste stop. Liesbeth
wilde de deur opendoen en hield warempel de deurklink
in haar handen. Gelukkig alleen een schroefje los, pfff.
Verder heeft de Spider de 2800 kilometer zonder één
krimp te geven afgelegd.
Toen we rond 6 uur thuis waren, de auto uitgepakt en
netjes in de garage gezet. Om 8 uur barste het noodweer
los en stond de straat blank. We waren blijkbaar 2 uur
voor het noodweer uitgereden.
Wat een water kwam
er naar beneden. Dan was
de Spider toch mooi afgevuld
met water geweest.
Al met al een heerlijke
vakantie en volgend jaar
zeker weer met de Spider.
Peter en Liesbeth Smit

KORTE BERICHTEN
>>> MartinWillems 20 jaar! De meesten van ons kennen
Martin als enthousiaste redder in nood als het gaat om dat belangerijke
onderdeel of reparatie van onze spider. Hij heeft zijn
bedrijf in april al 20 jaar en dat wordt uitbundig gevierd met een
groot autotreffen op Zondag 13 mei! Welkom v.a. 10.00 uur.
Graag aanmelden op www.martinwillems.nl
INGEZONDEN
10 11
>>> Henk Martens, voorzitter van de Fiat-Bertone X 1/9 Club
Nederland stuitte tijdens zijn laatste reis naar Italie, oktober jl. aldaar
op deze fraaie 124 Spider sleutelhangers.
Lengte 6,5 cm, in metaal, wielen kunnen draaien, in groen en geel.
Wel héél leuk voor de 124 Spider rijders/rijdsters.
Via een contact in Italie kan hij deze verkrijgen,
€ 24 per stuk.
Lijkt je dit wat, stuur dan een mailtje naar:
Henk Martens, X 1/9 Club Nederland
martens.tuil@hetnet.nl
Het is alweer heel wat jaren geleden dat ik door omstandigheden afstand moest doen
van mijn Fiat 124 1600 spider.
Deze auto kocht ik toentertijd van een oudere heer met daaraan gekoppeld een prachtig verhaal.
Deze auto heeft me eigenlijk nooit losgelaten. Nu ik weer terug ben in Nederland en mijn eerste Fiat weer
heb aangeschaft ( X1.9) ben ik op zoek naar mijn “eerste liefde”.
Het betreft een witte 124 spider, 1600, kenteken 10-00-VH bouwjaar 1972.
Heeft u misschien informatie over deze auto?
Destijds ben ik tot aan mijn vertrek naar het buitenland ook lid geweest van de club.
Bij voorbaat mijn dank. Kees Kraakman - k.kraakman@3parts.nl
3PARTS BV - St Maartenszee
>>> De FEHAC (Federatie Historische Automobiel Clubs) vermeldt enige
interessante nieuwtjes in hun nieuwsbrief "FEHACTIVITEITEN". O.a. een
verandering in de belastingvrijstelling voor klassiekers waarbij de datum niet "bevroren"
is maar langzaam opschuift naar 30 jaar en ouder. En de komst van de nieuwe E10 benzine
die de brandstofsystemen van onze klassiekers kan beschadigen. Door ruimtegebrek
plaatsen we de volledige teksten in de volgende Due Posti. Wilt u al meer weten kijk dan op
www.fehac.nl.

Auto Italia 2011
Het viel lekker laat in het jaar, 19 en 20 november, dat
gaf meer tijd om alles voor te bereiden voor deze beurs.
Een beurs waar we al jaren met veel genoegen tientallen
clubleden ontvangen in een gemoedelijke sfeer,
met mooie auto’s en veel informatie en …… uiteraard
een lekker kopje koffie of glaasje wijn!
Tijdens de borrel een jaar eerder hadden Willem Jan en
David Kleppe (vader en zoon) aangeboden dat ze erg
graag het stokje van ons overnamen en dat ze al ideeën
hadden voor de vormgeving.
12
De vier banners die David gemaakt heeft
voor de stand hebben verschillende thema's.
Links: "Evoluzione"
Hierboven: "Tecnologia"
13
Dit vonden wij een goed idee, aangezien wij het best
wel druk hebben met allerlei werkzaamheden.
David is toen begonnen om specifiek Fiat 124 Spider
gerelateerde artikelen en afbeeldingen bij elkaar te
zoeken. Een gigantisch karwei want het beslaat
inmiddels al meer dan 40 jaren!
Eindelijk een heleboel mooie afbeeldingen rijker moesten
die nog gescand, gepimpt, opgekleurd, bijgewerkt
Hieronder: "Stampa"
en opnieuw vormgegeven worden.
Dit voor 4 (!) Banniers van ca. 1 bij 2 mtr!
Daar kan nogal wat informatie op.
David is daar vele avonden mee zoet geweest, het
resultaat is er ook naar: prachtig!
V.l.n.r.: Willem Jan kleppe, Gaston Lensink, Martin
van der Velde, David Kleppe.

Deze Banniers kunnen voor veel Club evenementen
gebruikt worden.
De twee beursdagen verliepen heel gezellig, de hele
Familie Kleppe was beide dagen aanwezig, Willem
Jan en David voor allerlei uitleg aan bezoekers,
Margriet voor de gezellige babbel en Joël voor het
zetten van de “Italiaanse” koffie, wel 75 kopjes!
Ook Gaston, Ria, Peet en Mark waren aanwezig
om de bezoekers te ontvangen.
Kortom een geslaagd weekend. Bedankt Willem
Jan, David, Margriet en Joël!
En uiteraard de rest van de leden die dit mogelijk
hebben gemaakt.
Elisabeth de Vries
14
Banner hieronder: "Rally"
Clubleden die de stand bezochten
werden verblijd met een poster
van de Fiat Abarth 124 Rally, die
Willem Jan voor de gelegenheid
heeft laten maken.
Kurk van Sardinië
PRODOTTO ITALIA
Kurk is een licht, elastisch materiaal.
Een natuurproduct wat wordt gewonnen
uit de schors van de kurkeik.
Deze kurkeik groeit in de landen rond de
Middellandse zee. De grootste productie
is in Spanje en Portugal, maar ook in
Italië en dan met name
op Sardinië.
Italië is nummer drie op het gebied van kurkproductie.
Van de 2,2 miljoen hectare kurkbos wereldwijd, ligt
225.000 hectare in Italië. 70% van de kurkproductie
wordt in Italië gebruikt voor de wijnindustrie.
De eik moet 25 jaar oud zijn, voordat er voor de eerste
keer geoogst kan worden. De bomen leven ongeveer
200 jaar. De eerste 2 oogsten produceren mindere
kwaliteit. Tijdens het oogsten wordt de schors geschild,
deze kurkschors wordt gesorteerd, daarna wordt het
gekookt en dan is de kurk klaar voor verwerking tot
Een stukje kurkschors.
producten. Na het schillen duurt het 9 jaar voordat de
schors zo dik is, dat er weer kurk van kan worden
geoogst.
Doordat kurk lucht bevat, is het lichter dan water en
warmte-isolerend. Kurk is vrijwel ondoorlaatbaar voor
Kurk oogsten en kurkeiken op Sardinie
lucht en sterk elastisch. Een kurk
kan tot 35% van zijn oorspronkelijke
diameter in elkaar gedrukt
worden. Verder is kurk antistatisch,
geluiddempend en vochtbestendig.
De elasticiteit van kurk in combinatie
met haar bijna waterdicht-

8
heid maakt kurk geschikt als grondstof
voor flesstoppers, speciaal voor
wijnstoppers.
De lage dichtheid van kurk maakt
het ook geschikt als grondstof voor
visdrijvers en boeien, evenals handvatten
voor vishengels, maar ook
voor vloertegels en prikborden.
Een van de belangrijkste redenen
voor het succes van kurk, heeft te
maken met de plaats die kurkbomen
in het ecosysteem innemen. Kurk is
100% afbreekbaar en recyclebaar.
Jaarlijks wordt wereldwijd 10 miljoen
ton CO2 opgenomen door alle kurkbossen.
Daarnaast zijn kurkbossen een habitat voor een grote
variëteit aan bijzondere diersoorten.
Op youtube.com staat een filmpje waarin heel goed te
zien is hoe kurk wordt geoogst.
Tik in: as the cork is harvested in Sardinia
28 17
Kurk en wijn van Sardinië.
Heel bijzonder is de toepassing
van kurk in een speciale versie
van de nieuwe Fiat 500.
Namelijk de Fiat 500C
Sardegna. Dit is werkelijk een
limited-edition. Er zijn er maar
50 van gebouwd!
Inspiratie voor de 500C gaf de
kust van Sardinië met zijn schitterende
kleuren. De pookknop
en dashboard zijn voorzien van
kurk, afkomstig van een kurkeik
op het eiland. Je moet er maar op komen!
Dashboard van
kurk in de Fiat 500C
Sardegna
Volgende DuePosti:
Carrara marmer.

36
italiaansE film
Een misdaadserie die in Italië
tot felle discussies heeft geleid.
Romanzo Criminale het verhaal
van de opkomst, heerschappij
en ondergang van de Banda
della Magliana.
Het waargebeurde verhaal van deze beruchte bende die
Rome tussen 1977 en 1992 onveilig maakte.
Dankzij de chaos die er op dat moment in Italië heerste,
de hulp van enkele corrupte politici, en een vooropgezette
en doordachte strategie kon de bende uitgroeien tot
één van de machtigste misdaadorganisaties die Italië ooit
heeft gekend.
Italië was maandenlang in de ban
van deze spraakmakende televisieserie
die is gebaseerd op de roman
van Giancarlo De Cataldo.
De serie geeft een geraffineerde en
omstreden kijk op de Italiaanse misdaad
en politiek, geregisseerd door
Stefano Sollima en adviseur Michele
Placido.
In 2005 werd er reeds een speelfilm gemaakt met dezelfde
titel, waarbij de regie in handen was van Michele
Placido. Het succes van deze film, gebaseerd op het boek
van Giancarlo de Cataldo, leverde een basis voor de
serie, die televisiekijkend Italië weken achtereen in zijn
greep heeft gehouden. Naast het feit dat het een onderhoudend
kijkspel is, is de tijdsgeest waartegen zich alles
afspeelt, ook bijzonder. Er zijn onder andere veel interessante
auto’s te zien!
SERIE 1:
Italië, 1977. Drie jonge Italiaanse criminelen staan aan
de wieg van een van de machtigste en hardste misdaadorganisaties
ooit. Drugshandel, ontvoeringen, terrorisme...
Il Libanese (de Libanees), Il Dandi (de dandy) en
Il Freddo (de kouwe) schrikken nergens voor terug en
hebben maar één doel: heel Rome in hun macht krijgen.
SERIE 2:
Aan het einde van het succesvolle eerste seizoen werd
bendeleider Il Libanese vermoord. Het enige dat de overgebleven
bendeleden verenigt, is wraak! Maar het gemis
19
Links Il Libanese,
rechts Il Freddo.

20
De Huchtstraat 3, 1327 EA Almere
telefoon: 036 5342343 - www.jave.nl
Marco Bocci als
commissario Nicola
aan een leider dreigt hen op
te breken: achterdocht en
jaloezie overheersen.
Tijdens de zoektocht naar
de daders laten ze een
spoor van executies en
afrekeningen na dat niet
onopgemerkt blijft door de politie. Het net rond de bende
sluit zich...
Deze series zijn verkrijgbaar bij bol.com. Aan serie 1 is
als bonus toegevoegd de film: Aldo Moro Il Presidente.
Rome, 16 maart 1978. Nadat zijn vijf bodyguards zijn
neergeschoten, wordt ex-premier Aldo Moro op klaarlichte
dag ontvoerd door de communistische terreurgroep
de Rode Brigade. Er was de staat veel aan gelegen om
Aldo Moro levend terug te vinden. Zo werd de bende
van Magliana ingezet om tegen veel geld uit te zoeken
Ooit ben ik zo'n 20 jaar geleden in mijn naïviteit lid
geworden van het register.
Niet wetende wat een gemekker dit zou opleveren
binnen de club over mijn velgen onder de spider, en dat
hij of zij van achteren wel hoog op de veerpoten staat.
Niet origineel, je mag ze wel een schoonmaken, wel erg
goud he!, hoogtevrees van achteren? Laat staan tijdens
de winterspelen in galgary (goud he!)
Ok, het was niet de kleur die mij deed
omgaan, maar wel het schoonmaken.
20 jaar aanslag op dat goud en evenzoveel
jaar schoon (proberen) te maken
heeft zijn tol geeïst.
Ze waren inderdaad niet meer schoon
te krijgen, altans niet zonder dat dat
mooie goud ging loslaten.
Afgelopen winter zijn we niet op vakantie
geweest, dus er was ineens budget
over in het huishoudboekje.
In overleg met Harry Minnekus toch maar besloten
om deze winter het hele spul wat te laten zakken en de
velgen aan te pakken.
De tegenstanders van goud hebben gewonnen.
Ze zijn gestraald, en gemoffeld. Van binnen zwart en van
21
Aldo Moro
waar de verblijfplaats van
de ontvoerde Moro was.
De, overigens volledig
correcte, informatie werd
echter door bepaalde politici
moedwillig genegeerd
en na 54 dagen werd zijn
levenloze lichaam teruggevonden. Aldo Moro was tussen
1963 en 1976 tweemaal minister president van Italië.
In zijn tweede termijn werkte hij aan een regering waaraan
de communisten zouden deelnemen. Dat zette
kwaad bloed, zowel in Italië als daar buiten.
Tot op de dag van vandaag speculeert men over wie verantwoordelijk
was voor de dood van Moro. De Rode
Brigades, de geheime dienst of de maffia.
Met in de hoofdrol niemand minder dan Michele
Placido, de ster van de maffiaserie La Piovra en regisseur/adviseur
van Romanzo Criminale.
knappe velgen
buiten zilverkleur. Het geheel is
daarna voorzien van een zijdematte
coating.
Ik moet zeggen, het geheel
staat niet onaardig (nog
bedankt voor al dat gemekker
en gezeur).
P.M. mocht ik iemand over
het hoofd zien tijdens een rit, neem het mij niet kwalijk,
doordat ik nu wat lager lig, is ook mijn blikveld minder
geworden!
Gaston Lensink

MIJN OPA'S TRISTACH deel 2
In de vorige Due Posti nr. 115 hebben jullie kunnen
lezen waarom Salem Sutrovic zo verknocht is aan zijn
Zastava 1300 oftewel "Tristach" (helaas was bij de
drukker op de eerste pagina van zijn artikel de kleur
weggevallen).
Hij vertelde van de historie en de restauratie in Bosnie.
Nu het emotionele verhaal over het weerzien met zijn
vaderland, met Tristach.
De 1300 is een belangrijk onderdeel van mijn leven en de
herinneringen roepen de gevoelens op die mij ook naar de
plek trekken... de plek waar mijn leven begon...
Het is intussen 19 jaar geleden sinds ik mijn geboorteplaats
heb moeten verlaten... In mijn geheugen staat het
beeld gegrift van de situatie toen wij vertrokken en alles
daar achterlieten.
Het is weer lente en ik ben uitermate blij als het hard
regent... het liefst zo veel mogelijk en zo hevig mogelijk..
Als de wegen schoongespoeld zijn van al het strooizout
van de afgelopen winter is de tijd om mijn 1300 weer de
weg op te rijden en de wegen te verblijden met een oldschool
machine..
Mijn wens om naar voormalig Joegoslavie te rijden krijgt
langzamerhand zijn vorm. Nodige acties volgen elkaar
moeiteloos op. 1300 eerst APK klaarmaken voor de toelating
bij de RDW.
Bij de plaatselijke vakgarage wordt geconstateerd dat het
remsysteem nodige verversing nodig heeft.
Remcylinders worden gereviseerd, remschijven, remblokken,
en koperen leiding worden vervangen.
Koplampen worden gesteld, ontsteking en carburateur
worden eveneens goed afgesteld.
Rdw keuring was naderhand een kwestie van formaliteit,
we kwamen er moeiteloos doorheen,
zelfs kregen wij mooie
woorden toe over het model en
de staat ervan.
Plan was om eind Juli te gaan
rijden en twee weken later en
4000 km verder weer terug te
zijn in Oss.
Mijn reis begon spontaan maar
wel bijzonder op 22 juli, op
mijn verjaardag. Nadat ik avond
28 22
ervoor met een smoesje naar De Groene Engel werd
gelokt door mijn goede vriend Frank om samen met zijn
vrouw Joanda gezellig te dineren. Ik was totaal niet bezig
met mijn verjaardag, was helemaal gefocust op mijn reis
die gepland was op de 25ste.
Om middernacht werd champagne opengetrokken en de
hele Engel zong voor me. Frank Lemeer heeft het helemaal
geregiseerd, zelfs mijn lievelingsmuziek draaide.
Mijn 1300 pronkte aan de overkant van de straat...
Na zo een momentum besloot ik gelijk te vertrekken, op
mijn verjaardag te gaan rijden. Zo geschiedde.
Om 3 uur na middernacht zat ik in de auto en we waren
op weg naar het grootste avontuur uit onze levens.
Reis voltrok zich voorspoedig. Met 110km/h raasden we
over die Autobahn richting Balkan. Mensen zwaaiden
onderweg en moedigden ons aan uit de voorbijrijdende
autos.
Bij sommigen las ik van de blikken af dat ze het zelf ook
graag hadden willen doen... een oldtimer, alle tijd van de
wereld en lekker kilometers vreten.
Hoe verder we van Nederland
kwamen hoe mooier de reacties
van mensen waren... vol verbazing
en ongeloof zwaaiden ze
ons toe.
Bij de kroatisch-bosnische grens
kwamen alle douaniers uit de
huisjes en gingen om mijn auto
heen staan. Erg leuk en ongeloofelijk.
Ik wist even niet hoe ik
moest reageren, maar snel kreeg
ik in de gaten dat ze het ontzet-
tend bijzonder vonden om Zastava, de
Joegoslavische mercedes te zien met
nederlands kenteken.
Ik kreeg absolute voorrang ook van de
overige auto's om door de douane en
de grensposten te komen. Mooi was
dat om mee te maken. Er droop ongeloof
bij alle aanwezigen dat deze auto
uit Nederland kwam aanrijden.
Douane medewerkers zijn strakke, glimmende bakken
gewend, moderne, dure kilometervreters bestuurd door
gastarbeiders die overal in Europa aan het werk zijn
en met regelmaat naar het thuisfront komen om bij te
tanken.
Na 21 uur aan een stuk rijden kwam ik bij mijn zus aan
die in het noorden van Bosnie op vakantie verbleef met
haar hele gezin. Het was intussen bijna middennacht en
mijn 1300 heeft het uitstekend gedaan. Ik moet zeggen,
ik was volledig op, dat signaleerde mijn lichaam, maar
mijn geest was opgelucht en vrolijk dus we maakten er
een feest ervan tot in de vroege uurtjes, die mooie zwoelige
nacht... Mijn verjaardagfeestje was compleet.
Dag later vertrokken we richting Mali Zvornik. Mijn zus
en haar gezin in hun auto en ik met mijn 1300 voorop.
350 kilometer is het stuk dat voor ons stond. De weg
over dalen en bergen, waar de weersomstandigheden erg
wisselend zijn. Het was een mooie rit. Onderweg kwamen
we vee tegen waardoor we midden op de weg mochten
staan wachten tot dat kudde is overgestoken, hoog in
de bergen hadden we mist en nat wegdek, slecht onderhouden
wegen en superstrakke rijdstroken waar over
100km/h gereden kon worden.
Het werd steeds spannender nagelang we dichterbij de
bosnisch-servische grens kwamen, dichterbij Mali
Zvornik...
Zal ik zonder problemen Servie binnen mogen rijden,
gaan ze bij de grens moeilijk doen over het feit dat ik er
zolang daar niet meer ben geweest. Hoe is de situatie,
hangt er dat sfeertje welk in 1992 ook hing. Dreigend,
vrezend voor je eigen leven.... dat spookte door mijn
hoofd en door heel mijn lichaam..
Op de grensovergang mocht ik mijn paspoort afgeven, de
groene kaart en de autopapieren... iets wat gebruikelijk is
bij de grensovergangen.Ook mocht ik gelijk de auto aan
23
Boven: onderweg naar Sarajevo.
Hiernaast: net voor de grens, spanning stijgt.
de kant zetten, motor afzetten en in de
auto blijven zitten, wat niet gebruikelijk
was... die vijf minuten leken wel drie
dagen... weer spookten gedachten door
mijn hoofd... zou zo een politiepatroulle
onderweg zijn om mij op te pikken voor
verhoor... wat voeren ze in hun schild?...
Even later kwam een politieagent naar me toe en controleerde
chassinummer van de 1300 en bekeek hem gedetaileerd.
Hij was benieuwd of ik kentekenplaten zelf heb
vervaardigd, niet gelovend dat ik uit Nederland ben
komen rijden. Na enige uitleg over de geschiedenis van
mijn auto keken ze mij aan, met open mond luisterend
naar mijn verhaal over mijn Tristach... heel trots op
Zastava gaven ze mijn documenten terug en wensten mij
veel kilometers en geluk met mijn 1300.
Vijf minuten later stond ik voor de poort van ons huis,
achteruit opgesteld om de oprit op te rijden. Trillend van
de spanning en met tranen in mijn ogen reed ik netjes,
gecontroleerd en voorzichtig de auto op de oprit. Precies
zoals mijn opa het deed... met de deur open en half hangend
uit de auto keek ik achterom om de 1300 op de plek
neer te zetten, op de plek waar mijn opa’s tristach altijd
stond te pronken... voor het afzetten van de motor, paar
keer gas geven zodat het carburateurreservoir volledig
gevuld wordt met benzine... Een echte kenner zal weten
waarom dit uit voorzorg wordt gedaan.
Alles leek even hetzelfde als 19 jaar geleden.
Binnenplaats, de huizen, er liepen katten rond en ik
hoorde een haan kraaien.Zelfs de geur van onverwerkte
benzine uit de uitlaat van de 1300 hing nog in de lucht
tussen de huizen in.
Met kippenvel en tranen over mijn wangen vloog ik in de
armen van mijn ouders die naast de hele verrassing dat
ze mij daar zien, ook hun ogen niet konden geloven dat
ik met Tristach mijn reis heb gemaakt.
Alles leek hetzelfde en dat was het ook... het verschil is
dat er geen oorlog meer is en dat mensen vrolijk zijn en
zin hebben in hun eigen toekomst. 19 jaar lang is er weinig
aandacht besteed aan beheer van gebouwen en infra..
alles is vervallen en alles heeft een grote opknapbeurt

Weer thuis...
nodig.. Toch was ik
blij dat ik er weer
was... na een ontvangstfeestje
van
familie en vrienden
ben ik in de kamer
gaan slapen, op bed
waar ik ter wereld ben gebracht. Dat heeft veel indruk op
me gemaakt en elke keer als ik er aan denk eindig ik met
kippevel.
Dag later kwamen nog meer bekenden om mij te groeten
en te checken of ik inderdaad met Tristach ben ... ik was
blij dat ik het met mijn 1300 geflikt heb toch bleef ik
gecontroleerd in mijn blijheid omdat ik ook zo graag
terug in Oss wilde komen aanrijden zonder pannen
onderweg... het bleef mooi spannend en bijzonder.
Op vrijdag ging ik vroeg rijden. Bestemming Sarajevo
(200km). Onderweg naar Sarajevo reed ik over zogenaamde
Karaula, een hoge bergtop. Vele chauffeurs mijden
deze route vanwege bochtige wegen, steile afdalingen
en gevaar voor overstekend wild. Dit is een bosrijk
gebied, prachtige natuur en schone ijle lucht... in de
winter is deze route bijna niet te doen vanwege zware
sneeuwval.
In Sarajevo heb ik veel familie wonen maar ik ging deze
keer om Frank op het vliegveld op te pikken. Onze wens
was om met 1300 Bosnie te verkennen... voor Frank de
eerste keer op de Balkan en voor de 1300 een uitdaging.
Direct vanaf vliegveld gingen we rijden... Sarajevo stad
verkent en de olypmisch berg.
In 1984 was Sarajevo gastheer voor de olympische winterspelen.
Alle pistes en infra tbv de spelen zijn er nog, al
dan niet aangetast door de oorlog van begin jaren 90.
Al dit bijzonders staat op 1600m in de bergen.
Ook vergezeld door mijn neef beklommen we de berg, in
z'n twee en vol gas bedwongen we de haarspelden en de
steile, bochtige wegen zonder twijfel in mijn krachtige,
charmante 1300.
Dezelfde avond in een caffee in Sarajevo zijn Frank, mijn
neef en ik uitgenodigd voor een dagje raften ergens in
Midden Bosnie. Zonder twijfel hebben we de uitnodiging
geaccepteerd en zijn vroeg in de
ochtend gaan rijden.
Ivan, zo heet de hoge berg ergens
halverwege onze bestemming.
Goed wegdek wel behoorlijk steil
en bochtig. Met zijn drieen en met
volle bepakking hebben wij Ivan
ook bedwongen en een heerlijke
lange, gezellige dag met een groep
van 30 man geraft.
24
Op de terugweg reden we in kolonne. Iedereen vond dat
wij met 1300 voorop mochten en dat iedereen graag
volgt. Ik vond het een eer en mijn 1300 ronkte als een
ware held.
Paar dagen later vervolgde ik mijn reis verder door
Balkan. Een omweg naar Srebrenik, waar ik 1300 heb
gevonden, leidde mij via Servie. Een zomerse lange dag-
trip vol indrukken eindigde in een warm onthaal in
Srebrenik, iedereen kent mijn 1300 daar. Dit omdat deze
auto van de voormalige politiechef is geweest van
Srebrenik, iedereen kende Ibro en zijn Tristach.
Ook net na de restauratie had mijn 1300 altijd een vrije
plek binnen de voetgangerszone, iedereen vond het ok.
vooral om te zien hoe mooi die weer was geworden na
de restauratie... ik mag best zeggen dat mijn 1300 De
Trots van Srebrenik is.
Zoals gewoonlijk parkeer ik op de bekende voetstuk-plek.
Direct zag ik glimlachen op de gezichten want nu is hij
er weer maar dan met een mooi oranje kenteken.
Heel bijzonder. Er werden gelijk grappen gemaakt over
Ibro en zijn 1300. Ibro heeft nooit Europa gezien maar
zijn 1300 is zelfs in Amsterdam geweest... en een
Nederlander geworden.
Toen ik 's ochtends de stad in kwam rijden kwam ik Ibro
tegen. Samen hebben we de 1300 gedetaileerd besproken.
Ibro was zichtbaar blij en trots dat zijn 1300 in goede
handen is gekomen en dat we zoveel al gereden hebben.
Het komt erop neer dat ik in een jaar tijd meer kilometers
heb gemaakt dan Ibro in 15 jaar met dezelfde auto.
Met tranen in zijn ogen vertelt hij dat hij was geinformeerd
dat ik terug ben met de auto maar weigerde gelijk
te gaan kijken bang dat zijn hart het zou gaan begeven...
maar zegt hij, toen wij elkaar spontaan ontmoetten,
sprong zijn hart van blijdschap
dat hij hem weer zag. Een mooi
mens is Ibro met een mooi levensverhaal
waar 1300 een bijzonder
onderdeel van onze levens maakt.
Uiteraard ben ik langs de plaatwerker/spuiter
Emir, langsgegaan
om bij te praten. Hoewel ze mij
De Olympische Berg.
vervolg op pagina 26
nieuwjaarsborrel
15 januari 2012
Bij een Nieuwjaarsborrel denk je meteen aan sneeuw,
ijzel, koukleumen, ruitenkrabben, dikke truien etc. etc.
Niets van dat al, gewoon een mooie lentedag!!!
Wel met oliebollen (gebakken door Henri en Stan),
Appelbeignets, Glühwein, Zuurkoli en Boerenkoli à la
Elisabethi, Spek en Worsten.
Er waren 2 Spiders bij die met open dak kwamen
aanrijden! Die stonden te pronken,
net als de Zastava van Salem
Sutrovic, op de parkeerplaats, wat
hadden die veel bekijks!
De gezelligheid van het bij elkaar
zijn, leuke en af en toe minder
leuke nieuwtjes uitwisselen.
Kennismaken met nieuwe leden,
die voor het eerst zo’n bijeenkomst
meemaken, die als je even met ze
staat te praten familie van kennissen
blijken te zijn!!!
Leden die elkaar niet kennen,
maar die na een paar uur uit
elkaar gaan met een sfeer alsof ze
altijd al met elkaar zijn omgegaan,
die afspraken maken om samen te
25
gaan rijden zodra het weer het
toelaat……..
In zijn speech refereerde Jouke
even aan het bijzondere jubileum
weekend, de mooie ritten, de
toch nog mooie nazomer, wat
willen we nog meer!
Nog een heerlijke zomer met
veel “open” dagen.
Elisabeth kreeg bossen bloemen,
bloemstukjes en tekeningen aangeboden
voor de gastvrijheid die
enorm gewaardeerd werd.
Henri bood Paul en Martin van
der Velde nog shirts aan die ze te
goed hadden van dit Jubileum-
Mega-oliebol mét Spider!

weekend, met de mededeling dat zij voor het mooie logo
op de shirts hadden gezorgd en nota bene geen shirt mee
konden krijgen omdat ze wel heel erg klein uitgevallen
waren…
op Facebook volgen en weten wat er gaande is met 1300,
is het tevens ook bijzonder om de auto weer te zien..
Een gezellig bijpraten met de monteur eindigde in een
constructief actieplan. Na het bijstellen van de kleppen
hoorde hij een ongewenste tik in de motor. Hij wist te
vertelllen dat de zittingen op de krukas speling hebben
gekregen. Aangezien de kilometers die ik rijd zou het
verstandig zijn om de krukas en het andere nodige alvast
te reviseren. Mijn plannen werden bijgesteld en wij besloten
om de totale motorrevisie uit te voeren.
De motor hebben wij bij de
spuiter er uitgehaald en meegenomen.
Emir heeft de
bodem nogmaals beschermd
en de wiellagers vervangen.
Ook heeft hij de bladveren
weer in de juiste boog geklopt
zodat 1300 weer recht en trots
op zijn wielen kon staan.
Als assistent van Edin, hebben
wij het voor elkaar gekregen
om binnen drie dagen de totale motorrevisie uit te
voeren. Alle onderdelen zijn nieuw voor handen, dus
hebben we de krukas "halve maantjes" vervangen, krukas
machinaal laten bewerken, de zuigerringen vervangen,
alle kleppen en toebehoren, kop en de blok gevlakt, de
ketting en de tandwielen vervangen, en terugmonterend
alle pakkingen vervangen. Ook hebben we uiteindelijk
een nieuwe koppelingsset gemonteerd.
Nadat alles vastgedraaid was en de vloeistoffen zijn
gevuld mocht ik de contactsleutel omdraaien... Met tranen
in mijn ogen hoorde ik het zoemend geluid van een
nieuwe motor..
Ik straalde van blijdschap en mocht gelijk een proefrit
26
Nadat iedereen heerlijk gegeten, gedronken en gekletst
had ging men weer naar huis, een aantal met een plastic
bakje……. (wel terugbrengen voor de volgende keer!)
MIJN OPA'S TRISTACH vervolg
maken om verder eventueel ontsteking bij te stellen...
geen gezoem van de wiellagers, een vlotte
machine onder het gaspedaal, een ware watercomfoor
op de weg. Mijn 1300 was klaar voor
nog vele avonturen en kilometers.
Blij waren Emir en Edin... het zijn ware vakmensen met
een grote liefde voor 1300. Ik ben dankbaar dat ik deze
mensen mag kennen.
Twee dagen later was ik weer onderweg naar Oss, maar
nu met 130km/h over het europese wegennet.
Nu is het bijzondere nog bijzonderder... in het bijzonder
voor mij...
Graag neem ik u een keer mee naar de Balkan om het
ware avontuur te beleven met uw geliefde auto....
Salem Sutrovic
Ibro samen met zijn voormalige Tristach.
vervanging distributieriem
Uit een zeer oude doos, uit de tijd van de typemachine en de gulden, komt
deze publicatie van Hans Zoetbrood over een heel belangrijk onderwerp.
Hoewel oud nog zeer actueel (lees de column van de voorzitter!).
27

28 29

For di ganse Famili, 4 personi:
Ingrediënti: 5 kg Aardappelli
1 kg Boerenkoli, versi
200 ml Tomatii sausi
1 tl papri poedi
2 e1 pesto
10 gedroogdi tomati
Parmesani kasi
Koke di aardappelli gari mit salti, so ok di
boerenkoli.
Stampi di aardappelli, mengi mi di boerenkoli,
200 ml tomatii sausi, papri, pesto en gedroogde
tomati in heli kleine stukkii.
Op smaki brengi mit peperi en salti.
Parmesoni kasi eroveri.
RECEPTI
Één uri in overi bi 200 ºC, laatsti 10 minuti bovi in
di overi met grili an.
Boni appetiti
Elisabethi di Vriesi
Recepti di Boerenkoli à la Italiani
30
een sleephulp met nasleep...
Wat als een grandioos weekend zou eindigen, begon
met een drama. Het was woensdag 28 september 2011,
een ongekende nazomerwarmte hing over Nederland.
Het plan was dat mijn broer Paul en ik deze dag op ons
gemak naar een gezellig hotelletje in België zouden
toeren voor een lang weekend met andere Spideristi.
Dus kapje open, wat kon ons gebeuren?
De Spider (Speedy voor intimi) was in al de jaren dat
ik deze bezit (36 jaar!) een zeer betrouwbare reisauto
gebleken, en heeft mij maar twee keer niet op eigen
kracht thuis gebracht.
De eerste keer in 1979 door een oorzaak van buitenaf,
namelijk een tegenligger in een Mercedes die links door
de bocht kwam en niet meer te ontwijken viel.
De Spider total loss, oftewel de schade bedroeg Fl. 6000,-
en de dagwaarde (5 jaar jong!) was maar 5000,-!
Auto’s schreven hard af in die tijd, en vooral de gestaag
roestende Fiats... Mijn Spider was preventief zwaar geïnjecteerd
met Dinitrol door de eerste eigenaar en dus nog
puntgaaf. Om een lang verhaal nog langer te maken;
het kostte mij een jaar om vooral kleine onderdeeltjes bij
elkaar te sprokkelen om de reparatie te voltooien.
In Californië was toen wel van alles te krijgen, daar
zwermde het van de Spiders. Ik was bij een Fiatdealer op
onderdelenjacht waar er maar liefst 12 nieuwe op aflevering
aan de gelukkige eigenaars stonden te wachten.
De tweede keer was een aantal jaren later.
Op weg naar een meeting met een aantal Spideristi naar
een evenement van de Duitse Club, hield de motor plotseling
in tijdens het optrekken vanaf de rotonde in de
A12 bij Velp, en de opgetrommelde Wegenwacht stelde
vast dat er een zuiger “gesmolten” was!
Pas vele maanden later, toen de motor al lang weer
draaide met Mahle zuigers, begon ik mij te realiseren dat
de schade waarschijnlijk kwam door Shell super benzine.
Er was toen kortstondig een benzine op de markt die
werd geadverteerd “met vlampuntversterkers”. Blijkbaar
werd daardoor het verschijnsel “high speed knock” ver-
Een horrorstory door Martin van der Velde
31
oorzaakt, ook bekend als pingelen, maar dan bij hoge
toerentallen waardoor het niet hoorbaar is.
Als ik toen de wijsheid had om Shell aan te klagen had
ik mijn kosten misschien ruimschoots terug gehad.
Die speciale benzine was immers schielijk weer van de
markt verdwenen…
Maar we dwalen erg af, ik begon over de betrouwbaarheid
van mijn Spider, ook na de wintermaanden in een
onverwarmde garage was starten niet echt een probleem.
Even eerst de elektrische benzinepomp de vlotterkamer
laten voldraaien, choke uit en presto: starten-lopen!
Daarom was het onverwachts dat die bewuste woensdag
na het probleemloos starten en rustig wegrijden, ruim 6
kilometer van huis bij de rand van Amerongen de motor
afsloeg op een recht stuk weg. Ik kon nog net de auto uit
laten rollen tot op de parkeerstrook voor de dorpsplattegrond,
en we doken eens onder de motorkap.
De verbazing werd steeds groter, alles leek te werken:
De startmotor tornde lustig rond, er was ontsteking,
de carburateur sproeide benzine in het inlaatspruitstuk,
maar geen plofje te horen bij ontelbare startpogingen.
Door drukke bezigheden waren we nogal laat vertrokken
en hadden onze spidervrienden in het hotel al verwittigd
(om maar alvast een belgisch woord te gebruiken) dat het
diner voor ons niet haalbaar zou zijn.
Het werd nu al schemerig, (het was eind september dus)
en zowaar na één uur onduidelijk getob onder de motorkap
startte de Spider na bijna de laatste stuiptrekking van
de accu! Het leek ons niet raadzaam met een dergelijk
onduidelijke storing aan de auto een reis in het donker
van enkele uren te maken, en we besloten maar thuis te
gaan slapen en het Belgische front in te lichten dat we
helaas een dagje later kwamen. Dus de motor liep weer
als een zonnetje en we keerden om. In Leersum stopten
we bij een brievenbus om nog een brief te posten, en
zette ik de motor af. Dat had ik beter niet kunnen doen,
het bleek onmogelijk om weer te starten…
Op een boogscheut (ik werp niet graag stenen) afstand
van onze parkeerplek woont een goede kennis, en zij was
zo vriendelijk in haar auto Paul even thuis te brengen om
zijn dagelijkse Ford op te halen als sleepauto voor de
Spider. Dus na enige tijd kon de sleepkabel worden vastgemaakt,
aan de trekhaak van de Ford en aan het solide
trekoog, tevens bumpersteun van de onwillige Spider.
Het parcours in Leersum, het dorp uit richting huis begon
met een rotonde, en vlak daarna een verkeersdrempel in

advertentie
HORSSEN
28 33
een bocht. Het was daar dat de sleepkabel wel erg slap
begon te hangen doordat de trekkende auto nogal vaart
verloor op de verkeersdrempel, en de (lichtere) Spider er
vlotjes overheen hobbelde.
Op dat moment ging mijn haar rechtovereind staan, ik
zag Paul optrekken na de drempel, en de kabel hing heel
erg slap… Ik zette mij figuurlijk schrap omdat ik verwachtte
dat de nylon kabel door de schok zou breken,
maar er gebeurde iets anders!
Ik hoorde een krakend geluid, en wat meteen tot me
doordrong was dat een brekende kabel heel anders
klinkt… Ik ging vol op de klaxon hangen om Paul te
laten stoppen en zag dat de kabel wel los was inmiddels,
en hoorde een geluid van over de grond slepend metaal.
Mijn ergste vermoeden klopte, de voorbumper was aan
één kant losgescheurd van de auto en hing als een
modern kunstobject geknikt op de grond, waar ik wel
door heen kon zakken op dat moment…
Ik aanvaarde het lot gelaten, het had geen zin iemand de
schuld te geven, Paul voor het slepen, mijzelf voor het
niet strak houden van de kabel òf de gemeente Leersum
voor de verkeersdrempel.
De boosdoener is Fiat, of meer nog Pininfarina door de
foute constructie van de sleepogen onder de bumper.
Als dit sterk genoeg zou zijn, was de kabel gebroken en
verder geen grote schade ontstaan. In mijn 40-jarige
ervaring met oude auto’s heb ik tientallen malen auto’s
gesleept, waarbij soms een kabel brak, één keer wel een
deukje in een grille veroorzakend.
Met de moed der wanhoop werd de bumper maar helemaal
gedemonteerd, en de kabel vastgemaakt aan een
triangel van de wielophanging. De 5 kilometers naar huis
gingen verder voorspoedig, maar enerverend, zo kort
achter een andere auto zonder rembekrachtiging…
De volgende morgen, (ik had desondanks goed geslapen),
gingen Paul en ik de schade eens goed bekijken, en
vooral waarom het was fout gegaan.
Het vervelendste bleek dat het linkervoorscherm door het
omzwikken van de bumper wat ontzet was, er zat een
lichte golf in en een flauwe knik in de spatbordrand.
Voor de rest zou er mee te rijden zijn, met de nummerplaat
provisorisch bevestigd onder de grille.
Het enige was het startprobleem dat nog opgelost moest
worden. Enige uren verder waren we daar nog niet uit,
33
Speedy had er nog steeds geen zin in.
Om toch nog van een leuk weekend te kunnen genieten
besloten we tot plan B over te gaan, dus mijn 124 Coupé
van ‘67 moest ons vervangend transport worden, wel
jammer met een nazomer van 25 graden overdag!
Het enige was dat de banden onder de Coupé wel mooie
Michelins XAS zijn, maar ongeveer even oud als de
auto. Ze zien er nog puntgaaf uit, na pas 32.000 km’s
in 45 jaar, maar zijn wel knalhard, en niet helemaal
vertrouwd op een lange rit naar de Ardennen.
We besloten de Spiderwielen onder de Coupé te zetten.
Dus de stoelendans begon, met één goede garagekrik,
wat as-steunen, twee auto’s en 8 wielen. Het was alweer
bijna avond toen we eindelijk vertrokken, in België waren
ze op de hoogte van onze late aankomst daar, en ze
beloofden op ons te wachten. De reis ging tamelijk voorspoedig
(bij 3 tankstations moeten stoppen voordat we
een ouderwetse duplo-lamp voor een koplamp hadden
gevonden), en we werden bijzonder hartelijk opgevangen
door de op de veranda borrelende spidervrienden.
Het verdere weekend was onovertroffen fantastisch.
Elke dag een geweldige picknickluch in de blakerende
zon, leuke landschappen en natuurlijk goed gezelschap.
De Spider staat sinds die tijd voor straf in de hoek,
ik heb er geen tijd voor gehad tot nog toe, en ‘s winters is
het ook niet lekker sleutelen in de onverwarmde garage.
Als ik de oplossing heb van het startprobleem laat ik het
nog weten.
Wat de sleepogen-annex-bumpersteunen onder de voorbumper
betreft, tenminste van de oude europese uitvoering,
de bevestiging ervan is zwaar onder de maat.
Het is een solide beugel, maar die zit met twee dikke
bouten aan een fragiel stukje plaatstaal vast!
Een omgezet plaatje wat met enige puntlasjes aan een
chassisbalk hangt… Bekijk de foto’s voor details.
Moraal van dit verhaal:
Gebruik NOOIT deze bumpersteunen om de auto
aan te slepen!!!
Hopelijk kan ik na plastische chirurgie mijn weer fraaie
(Spider)neus laten zien op een volgende clubmeeting.
Martin van der Velde
Achteraanzicht van
de bumper:
De van buitenaf stevig
uitziende trekbeugel.
Het losgescheurde stukje
plaatwerk.

ADVERTENCIONE
PRIJS: Advertencione (kleine advertenties)
zwart-wit/kleur, met of zonder foto: voor clubleden C 5,00 - voor niet leden C 10,00
INZENDEN: per e-mail naar: duepostikopij@hotmail.com
BETALING: overmaken op girorekening 42140, t.n.v. Fiat 124 Sport Spider Register te Zevenbergen
o.v.v. 'plaatsing advertentie'
TE KOOP
FIAT 124 SPIDER 2000 USA 1981
Zwart
Deze auto verdient beter, wie durft de
uitdaging aan?
De auto is nu bijna 4 jaar in mijn bezit
en daarvoor is de carrosserie volledig
gerestaureerd en overgespoten, 105.000
kilometer op de teller staan, 2 liter
motor.
Kap nog in oorspronkelijke staat en zou vervangen moeten
worden als je met nat weer wil rijden. Dat heb ik nooit
gedaan en rij dan ook altijd met de kap naar beneden, ook
in de winter! Maar regen, nattigheid of sneeuw heeft hij
dan ook zelden gevoeld.
Toch ging het mis. Ik had een mooie droge stalling in de
buurt. Echter de eigenaar stopte ermee, gelukkig bood een
kennis stalling aan bij zijn huis onder een nagenoeg afgesloten
carport tot dat ik wat anders heb. Verder weg en niet zo
mooi afgesloten als de vorige maar het is tenminste iets.
Totdat op 5 januari een stevige storm een deel van schuur
van zijn buurman de lucht in tilde en deels op mijn cabrio liet
belanden… hevige storm, code oranje niemand dekt de schade.
Er is een houten balk op het linkerachterspatbord gevallen,
net op het tankkapje. De kofferklep heeft wat dutsen
maar is volgens mij gemakkelijk te herstellen. Op voorspatbord
een kras van 5 cm lang waar een dakplaat op is gevallen.
Zie foto’s.
Ik wilde de auto dit voorjaar verkopen omdat ik geen goede
stalling kan vinden maar dit incident maakt het nu wel lastiger.
Tenzij er een handige persoon is die er wel brood in ziet.
Daarom: Wie wil goedkoop en stijlvol cabrio rijden want dat heb ik zeker en veel gedaan. De auto heeft
altijd gestart ook na maanden stilstand en zonder de accu te verwijderen. Nooit pech gehad en jaarlijks
zijn periodieke onderhoud gehad. Nota’s hiervan zijn nog in mijn bezit. De auto is niet perfect, kachel
doet het niet maar ik rijd er zelfs in de winter mee met kap naar beneden. Muts op en handschoenen
aan puurder autorijden dat dit bestaat niet!
In de beige leren bekleding die nog origineel is zit één klein scheurtje in de stoel van de bestuurder en
een scheur in de hoofdsteun van de bijrijder.
Verder moet je een auto voelen en ruiken dus als je denkt dat je de stormschade kunt herstellen zou ik
deze kans niet laten lopen.
APK tot 04 juli 2013! Dus daar heb je voorlopig geen omkijken naar.
Vraagprijs: Tja vind ik lastig. Maak een afspraak, kom kijken en doe een redelijk bod.
Reacties: Stephan Tempel (Apeldoorn) Telefoon: 06-13766137 of 055-3668275
E-mail: s.tempel@planet.nl
34
TE KOOP
FIAT 124 1.8 SPORT SPIDER US 1978 Beige
In originele en prima staat verkerende amerikaanse
spider. De beige lak zit er nog goed op!
Heeft in Nederland altijd binnen gestaan en is
goed onderhouden (eerst door Dick Baas en later
door Harry Minekus).
De leren stoelen zijn voorzien van schapen-
TE KOOP
FIAT-SPIDER 124 SPORT PININFARINA
2000 CC CALIF. IMPORT
Te koop wegens ziekte.
Bouwjaar 1985. Motorisch prima, zeer goed
onderhouden.
Automaat, kleur groen.
Extra rekje op de achterklep, met rieten koffer.
TE KOOP
vachten (koel in de zomer en lekker warm in de winter).
Afdekhoes voor de softtop is aanwezig.
APK tot oktober 2012. Vraagprijs € 7.250,-
Reacties aan hvdkooij@caiway.nl of 06-21518844 (Hans).
Ik heb een Spider 2000 (ex Californië) die behoorlijke aandacht behoeft, die ik haar niet
kan geven. Kennen jullie iemand (hobbyist met tijd en ruimte) die deze van mij over kan
nemen? Onderhoud laatste jaren gedaan door Harry Minekus, interieur en exterieur niet
best, motorisch, mechanisch, onderstel goed.
Ik hoop iemand mij en de jonge dame verder kan helpen.
Maarten Nuyten - mmm@kpnplanet.nl
Amersfoort
Vraagprijs € 8000,-
Info: A.Hemels, Tel 072/5067185
EmaiL: tinehemels@quicknet.nl
35

AAndAcht
en zorg
voor uw
klAssieker
OLDTIMERLAND
CLASSIC CARS
Onderhoud ~ Reparatie ~ Preparatie ~ Revisie
033 453 15 70
www.oldtimerland.nl ~ info@oldtimerland.nl
Volg ons op Twitter #OldtimerlandNL
Vind ons leuk op Facebook