In Harmonie met het Oneindige (PDF) - Spiritueel Ademen

honderden en duizenden, door alle jaren heen, helderheid, hoop, moed en kracht heeft
gegeven, en zal het dat blijven doen, ­ zo ziet het er naar uit, ­ in de vele jaren die nog komen.
Geen angsten, geen zorgen, geen haat, geen jaloezie, geen verdriet, geen wrok, geen
gemene hebberigheid vanwege buitengewone inkomsten, hebben ingang gevonden in haar
gedachtesfeer. En als gevolg daarvan heeft haar denken, vrij van deze abnormale gesteldheid
en conditie, niet via haar lichaam de gevarieerde fysieke kwalen tot uitdrukking gebracht die
de overgrote meerderheid van de mensen met zich meedraagt, in hun onwetendheid denkend,
dat ZIJ natuurlijk zijn en dat het allemaal in overeenstemming is met de “eeuwige orde der
dingen” dat zij deze dingen meemaken. Haar leven was er een vol afwisselende ervaringen,
zodat al deze zaken in haar denken binnen hadden kunnen komen en zodoende in haar leven,
als ze onwetend genoeg was geweest om dat toe te staan. Integendeel, ze was wijs genoeg om
het feit te herkennen, dat zij tenminste in één koninkrijk de scepter kon zwaaien, ­ het
koninkrijk van haar denken en dat het aan haar was om te bepalen wat er wel en niet binnen
mocht komen. En meer nog, weet ze, dat door dit te bepalen, ze alle omstandigheden in haar
leven bepaalt. Het is inderdaad een vreugde alsook een inspiratie om haar, dan hier dan daar
te zien gaan, om haar zonnige aard te zien, haar jeugdige tred, om haar vrolijke lach te horen.
Inderdaad, en in waarheid, Shakespeare wist waar hij het over had toe hij zei: ­ “Het is het
denken dat het lichaam rijk maakt.”
Met groot plezier sloeg ik haar onlangs nog gade terwijl ze over straat liep, even
stoppend om een praatje te maken en zo even deel uit te maken van een groepje langs de weg
spelende kinderen, haar tred versnellend om een woord te kunnen wisselen met een wasvrouw
die een grote bundel wasgoed meetorste, even stoppend voor een praatje met een arbeider met
een lunchtrommel bij zich, terugkerend van zijn werk, de herkenning teruggevend van wat de
vrouw in haar bagage met zich meedroeg, en zo iets overbrengend van haar eigen rijke leven
aan allen met wie ze in contact kwam.
En alsof het lot het zo wilde hebben, passeerde, terwijl ik het gadesloeg, een oude
vrouw haar, ­ echt oud, deze, hoewel ze ongeveer tien tot vijftien jaar jonger was, voor zover
we rekenen in termen van seizoenen.
Niettemin had ze een gebogen houding en leek ze stijf van lijf en leden. In zichzelf
gekeerd, had ze een gezichtsuitdrukking van langdurige bedroefdheid, wat heel erg versterkt
werd door een zwart, somber hoofddeksel met een immens zware sluier, die het geheel, voor
zover mogelijk, nog somberder deed uitzien. Haar hele manier van kleden voldeed aan deze
beschrijving. Door deze relikwie­van­barbarisme dracht, gecombineerd met haar eigen
stemming en uitdrukking proclameerde ze continue twee dingen aan de wereld, ­ haar eigen
persoonlijke verdriet en zorgen, die ze op deze manier voortdurend vers in haar geheugen
hield, en ook haar gebrek aan vertrouwen in de eeuwige goedheid van alle dingen, haar
gebrek aan vertrouwen in de liefde en eeuwige goedheid van de Oneindige Vader.
Ingepakt in alleen haar eigen gedachten van haar kwalen, verdriet en zorgen, ontving
en gaf ze niets van vreugde, niets van hoop, niets van moed, niets van waarde voor diegenen
die ze passeerde of waar ze mee in contact kwam. Maar, in tegendeel, ze suggereerde naar
iedereen en intensiveerde in velen die mentale gesteldheden, die allen teveel overheersen in
ons gewoon menselijk leven. En terwijl ze onze vriendin passeerde, kon men zien dat ze haar
hoofd licht naar haar toekeerde, en dat, gekoppeld aan de uitdrukking op haar gezicht, de
indruk wekte dat ze de volgende gedachte had, ­ Je kleding en je gedrag zijn niet geheel in
overeenstemming met een vrouw van jouw leeftijd. Dank God dan, dank God dat ze dat niet
zijn. En moge Hij in Zijn grote goedheid en liefde ons een ontelbaar gezelschap van dezelfde
zeldzame types sturen; en moge zij duizend jaar leven om de mensheid te zegenen, om de
levengevende invloeden van hun eigen koninklijke levens over te brengen aan de ontelbare
onder ons die daar zo’n grote behoefte aan hun hebben!
Zou jij altijd jong willen blijven en zou jij je vreugde en blijdschap en opgewektheid
29