In Harmonie met het Oneindige (PDF) - Spiritueel Ademen

een studie wat liedjes betreft! Als we toch eens konden leren van de vogels. Als we onszelf
eens zouden kunnen openen voor dezelfde machten en ze toe konden staan om wat in ons zit
naar buiten te brengen, wat een zangers, wat een ontroerders van mensen zouden we dan
kunnen hebben! Nee, wat een zangers zouden we hebben!
Als we onszelf openen voor de hoogste inspiratie, zal ons dat nooit doen falen. Als we
er in falen om dat te doen, falen we in het bereiken van de hoogste resultaten, ongeacht wat
we ondernemen.
Ben je een schrijver? Onthoud dan dat de éne grote stelregel die onder alle succesvolle
literaire werken ligt, is, Kijk in je eigen hart en schrijf. Wees eerlijk. Wees onbevreesd. Wees
trouw aan de influisteringen van je eigen ziel. Onthoud dat een schrijver nooit meer kan
schrijven dan hijzelf is. Als hij meer wil schrijven, dient hij meer te zijn. Hij is eenvoudigweg
zijn eigen schrijver. In zekere zin, (be)schrijft hij zichzelf in zijn boek. Hij kan er niet meer
inleggen dan zoals hij zichzelf ziet.
Als hij iemand is met een grote persoonlijkheid, krachtig in zijn doelstelling, zich diep
in kan voelen, altijd open voor de hoogste inspiratie, zal er een zeker, ondefinieerbaar iets in
zijn pagina’s terecht komen dat er voor zorgt dat ze een vitale, levende kracht uitademen; een
kracht zo groots dat elke lezer dezelfde inspiratie krijgt als de inspiratie die door de auteur
gesproken heeft. Dat datgene dat tussen de regels geschreven staat, veel belangrijker is dan
wat er op de regels zelf staat. Het is de geest van de auteur die deze kracht voortbrengt. Het is
dit, die een extra vijfentwintig of dertig procent meer geeft, dat er voor zorgt dat het boek
uitgetild wordt boven de middelmaat en het optilt naar een superieure klasse – dat extra
procent dat er voor zorgt dat het één uit honderd boeken is dat werkelijk succesvol is, terwijl
de negenennegentig anderen nooit verder komen dan hun eerste druk.
Het is dezelfde spirituele kracht die de auteur met een grote persoonlijkheid in zijn
werk legt, die er ook voor zorgt dat het boek snel van lezer tot lezer gaat; want de enige
manier waarop elk boek uiteindelijk circuleert, elk boek dat lang blijft verkopen, is door mond
op mond reclame. Het is dit dat er vaak voor zorgt dat één lezer, vanwege de waarde die hij er
aan toe kent, vaak meerdere exemplaren koopt om aan anderen te geven.
“Een goed gedicht,” zegt Emerson, “gaat de wereld over, zichzelf aanbiedend aan verstandige
mensen, die het met vreugde lezen en het aan hun verstandige buren doorgeven. Op die
manier trekt het de wijze en gulle zielen naar zich toe, hun geheime gedachten bevestigend en
vanwege hun sympathie, het werkelijk zelf publiceren.”
Dit is het soort auteur dat niet schrijft vanuit de gedachte dat wat hij heeft literatuur
wordt, maar die alleen schrijft vanuit de enige gedachte om de harten van de mensen te
bereiken, hun iets willen geven van vitale waarde, iets dat hun leven zal verbreden, zoeter zal
maken, zal verrijken en verfraaien; dat hen zal leiden tot het vinden van het hogere leven en
daardoor met de hogere krachten en de hogere vreugden. Het gebeurt echter bijna altijd, dat
als hij er op deze manier in slaagt om de harten van de mensen te bereiken, het vanzelf
literatuur wordt en veel gemakkelijker dan wanneer hij daar direct naar gestreefd zou hebben.
Aan de andere kant, diegene die bang is om af te dwalen van gebaande wegen, die
zichzelf toestaat zich te binden aan arbitrale regels, beperkt zijn eigen creativiteit in dezelfde
mate dat hij zichzelf toestaat om gebonden te zijn. “Mijn boek,” zegt een van de grootste
moderne auteurs, “ zal geuren naar pijnbomen en resoneren met het gezoem van insecten. De
zwaluw voor mijn raam, zal het twijgje of strohalmpje dat hij in zijn snavel met zich
meedraagt ook in mijn web weven.” Het is veel beter, zachte wijsgeer, om het te laten geuren
naar pijnbomen en te laten resoneren met het gezoem van insecten, dan het te laten klinken als
de regels die een kleingeestig man hoort door het bestuderen van de werken van een paar
grote, onbevreesde schrijvers zoals jijzelf en van het resultaat dat hij daar uit haalt, een
retorisch handboek formuleert. “Van geen enkel nut zijn de mensen die bestuderen hoe je
61